2 _W TYM NUMERZE_____

Lustra weneckie, s. 3

Czy wiesz, że…, s. 4

Co w szkole piszczy? s. 5

Talenciaki, s. 6-7

Historie ponad Łąkami, s. 9

Strefa śmiechu, s. 10

TO i OWO na

SPORT-owo, s. 11

Kalendarz s. 12

Wolniak s. 12

_____ ____

__Z OSTATNIEJ CHWILI___

Będzie zdrowo, kolorowo!

W ramach programu

SZKOŁY PROMUJĄCEJ

ZDROWIE przyszły tydzień

(20-24.11.2017r.) ogłaszamy

TYGODNIEM ZDROWIA

Działaniami zostaną objęci

uczniowie klas VII, IIG, IIIG.

ZAPLANOWANE ZADANIA:

Poniedziałek – warsztaty dla klas

VII dotyczące znakowania produk-

tów.

Wtorek – Dzień owocu i warzywa.

Każdy z uczniów w tym dniu przy-

nosi ulubiony owoc/warzywo i pod-

czas 4 lekcji (po uprzednim zlicze-

niu owoców/warzyw przez nauczy-

ciela) uczniowie zjadają przyniesio-

ne przez siebie produkty. Klasa, któ-

ra zdobędzie najwyższy wynik w

dniu następnym nie będzie odpyty-

wana.

Środa – Prelekcja dotycząca zasad

zdrowego odżywiania przeprowa-

dzona przez dietetyczkę Aleksandrę

Gołuch z poradni „Projekt Zdrowie”

(5 lekcja sala gimnastyczna).

Piątek Konkurs „Czy wiesz co

jesz?” (4 lekcja)

Ponadto w poniedziałek i wtorek

długa przerwa na sportowo (sala

gimnastyczna).

Z życzeniami zdrowia,

Nauczyciele biologii

Anna Adydan, Jolanta Wiraszka

11 _TO i OWO na SPORT-owo_

W naszej szkole dumnie

rozkwita wielu sportowców o naj-

różniejszych talentach i zainte-

resowaniach. Udało mi się dotrzeć

do osób, które uprawiają judo.

Przyznaję, że z ogromnym

zaciekawieniem przeprowadziłam

wywiad z Danielem Kądzielą i Hu-

bertem Onuszkiewiczem z klasy IIA

gimnazjum.

DK – Daniel Kądziela, Red. redaktor

Red. – Co trenujesz od ilu lat i jak

często w tygodniu?

DK – Trenuję judo już od dziewięciu

lat trzy-cztery razy w tygodniu. Jest to

moja pasja.

Red. – Dlaczego akurat judo?

DK – Judo to sztuka walki, raczej

niepodobna do karate, gdyż nie ma tam

żadnych nie wiadomo jakich kopnięć, a

dźwignie są umiarkowane. Są również

duszenia, lecz dozwolone dopiero od

czternastego roku życia.

Red. – Kto cię uczył judo?

DK – Uczy mnie mój tata, którego

wcześniej uczył jego tata. Ale przede

wszystkim trenuje mnie pan Marek

Kowalski, który prowadzi Klub Piranie.

Jest dobrym i zabawnym trenerem.

Red. – Czy to niebezpieczny sport?

DK – Niebezpieczny to on nie jest, ale

miałem kolegę, na którym kiedyś

została założona dźwignia i zamiast

„odklepać”, on dalej się szamotał przez

co złamał sobie rękę.

Red. – A czy my moglibyśmy zacząć

ćwiczyć judo ? Czy nie jest już za

późno?

DK – Na dobro sprawę judo może

uprawiać każda osoba w każdym wieku

Red. – Jakie są twoje największe

osiągnięcia ?

DK – Moim największym

osiągnięciem kilka lat temu było

drugie miejsce na między-

narodowych zawodach judo. Mam

jednak tak wiele pasji, że ostatnio

zarzuciłem treningi w klubie i

trenuję w domu.

HO – Hubert Onuszkiewicz Red. – Od jak dawna trenujesz?

HO – Trenuję judo od dziewięciu lat,

sześć razy w tygodniu. Trenuje mnie

pan Tomasz Staszkiewicz

Red. – Co mógłbyś nam o tym

opowiedzieć?

HO – Jest to bardzo dobry sport dla

każdego i w każdym wieku, rozwija

wszystkie partie ciała i jest to przede

wszystkim dobra zabawa.

Red. – Jakie są twoje największe

osiągnięcia?

HO – Moim największym

osiągnięciem jest pierwsze miejsce

na mistrzostwach Polski, trzecie

miejsce na mistrzostwach Europy w

Budapeszcie i kilka wygranych w

zawodach o Puchar Polski.

Byłam bardzo zaskoczona

osiągnięciami chłopaków, gdyż nie

oszukujmy się ich sukcesy są

imponujące w dodatku na arenie

międzynarodowej, czego serdecznie

im gratuluję i życzę wytrwałości oraz

dalszych sukcesów. Taki talent nie

może się zmarnować! Bąbka

10 ______ROZRYWKA_______

( ͡° ͜ʖ ͡°) Strefa śmiechu ( ͡° ͜ʖ ͡°)

- Jak nazywa się 16 dziewczyn o

imieniu Ewa?

- F-16

Po co przychodzą koleżanki do Ma-

rii Skłodowskiej-Curie?

Po rady.

U okulisty.

- Ile palców pokazuję?

- A gdzie pan jest?

Po co Francuz idzie do szpitala z

białą flagą?

Żeby poddać się leczeniu.

Blondynka wypełnia formularz:

IMIĘ: Anna

NAZWISKO: Kowalska

URODZONA: Tak

Rozmawia dwóch krytyków filmo-

wych.

- To jaki film ostatnio obejrzałeś?

- „Idę”.

- Ok, to cześć...

Podchodzi koleżanka do kolegi i pyta:

- Co robisz?

- Nic.

- Przecież wczoraj też nic nie robiłeś.

- Ale, nie skończyłem.

( ͡° ͜ʖ ͡°) Strefa śmiechu ( ͡° ͜ʖ ͡°)

3_____Lustra weneckie_____

Tym razem w krzyżowy

ogień pytań wzięliśmy klasę 2a

gimnazjum. Spontaniczne odpo-

wiedzi uczniów zgodnie ze sztuką

dziennikarską spisaliśmy i lekko

wygładzone prezentujemy poniżej.

1. Kiedy zasłużyłem na na-

grodę myślę o…

- szczęśliwym zakończeniu,

- kebabie,

- wygranej,

- nagrodzie pieniężnej,

- zwycięstwie,

- ciężkiej pracy,

- wytrwałości,

- satysfakcji,

- radości,

- dumie,

- zabawie,

- marcepanie,

- przyjaciołach,

- sobie.

2. Gdy mi smutno, mam

ochotę na… - film,

- muzykę,

- pobycie w samotności,

- płacz,

- kebab,

- czekoladę,

- czytanie książek,

- rozmowę,

- przytulanie,

- granie w C5-GO,

- You Tube,

- spanie

3. Nigdy w życiu nie … - miałam prawa jazdy,

- umarłam,

- nie kradłem,

- nie skakałem na bungee,

- ściągałem,

- wyspałam się,

- poszłam na wagary,

4. Szkoła to:

- mądry budynek,

- nawet spoko budynek,

- placówka edukacyjna,

- miejsce spotkań,

- drugi dom,

- ,,to coś "

5. Mam dystans do… - nikogo,

- siebie,

- przyjaciół,

- żartów

W następnym numerze będą

nowe pytania i następna klasa na nie

odpowie. Jeśli macie propozycje

pytań, które chcielibyście zadać,

możecie przekazać je redakcji

osobiście. Spotykamy się w sali nr

1G co dwa tygodnie, choć prace

dziennikarskie nie ustają nawet na

chwilę. B&B

4_________NAUKA_________

Czy wiesz, że...

W Kazachsta-

nie występuje

co najmniej 36

odmian dzikich

tulipanów.

Pico del Teide znajduje się na

Wyspach Kanaryjskich i jest

najwyższym szczytem Hiszpanii.

Sięga 3718 metrów n.p.m. Licząc

od podstawy znajdującej się na

dnie oceanu, jest to trzeci co do

wysokości wulkan na świecie.

Noworodki zwykle płaczą bez

łez. Ich oczy są odpowiednio na-

wilżone; łzy

pojawiają się

po kilku tygo-

dniach, gdy w

pełni rozwiną

się kanaliki

łzowe.

Foki grenlandzkie mogą nurko-

wać na głębokość 240 metrów i

pozostawać pod wodą nawet

przez 30 minut.

Red. Nacz.

Ciekawe kanały You Tube

Zestawiłem dla was najciekaw-

sze kanały na You Tubie, które po-

magają w nauce. Ich autorzy w

bardzo przystępny sposób prezen-

tują podstawowe treści do zapamię-

tania.

1. Dawid Frank. Na tym kanale zobaczysz

wiele eksperymentów, które są bardzo cie-

kawe. Możesz zrobić je w domu, albo po-

kazać pani od chemii – będzie zadowolo-

na.

2. Matura to Bzdura TV. Sprawdź swoją

wiedzę i zobacz, jak inni potrafią mylić się

w prostych pytaniach.

3. Nauka. To lubię. Ten kanał tworzy męż-

czyzna, który jak sam mówi – lubię fizykę,

ogólnie naukę. Dowiemy się od niego wie-

lu ciekawych rzeczy z chemii oraz fizyki.

4. Historia bez cenzury. Na tym kanale

zobaczymy filmy o historii, ale z tro-

chę innej strony z dodatkiem ciekawo-

stek.

5. SciFun. Na kanale Dawida znajdziemy

wiele filmów z przedmiotów matematycz-

no-przyrodniczych, czyli z chemii i fizyki.

6. Mówiąc inaczej. Autorka kanału wy-

jaśnia trudności językowe z języka pol-

skiego.

Blondyn

9___Historie ponad Łąkami___

Potrącono zwierzę w okolicy

Do dramatycznego potrące-

nia zwierzęcia doszło w poniedzia-

łek 9.10.2017r. około godziny

14:10.

Razem z Justyną (nazwisko

znane redakcji) oraz Natalią (nazwi-

sko utajnione) niedaleko ulicy Ułań-

skiej na poboczu jezdni znaleźliśmy

kota. Na początku myśleliśmy, że

kot jest żywy, jednak szybko zau-

ważyliśmy plamy krwi zarówno na

zwierzęciu, jak i na jezdni, a to po-

ciągnęło za sobą ostateczną diagno-

zę. Kociak w wyniku potrącenia nie

dawał żadnych oznak życia!

Targały nami przeróżne emo-

cje. Justyna, była wstrząśnięta ca-

łym zdarzeniem, Natalia posmutnia-

ła, mnie też spotkało ogromne roz-

czulenie. Niestety nie widzieliśmy

samego wypadku, a tylko jego przy-

kry skutek.

Całe zajście zostanie na długo

w naszej pamięci i szkoda zwierza-

ka! A poważny wniosek na koniec,

koniecznie uważajcie na jezdni!

Blondyn

Z uczniowskiego

szkicownika…

Spora grupa uczniów naszej

szkoły rozwija swoje pasje plastycz-

ne. U wielu z nich znaleźliśmy cie-

kawe prace, którymi zechcieli się z

nami podzielić. Jeśli też tworzycie

coś do szuflady, pokażcie swoje

dzieła komuś z naszej redakcji, a

być może opublikujemy je w na-

stępnych numerach Nobliściaka.

Prace Dominika Michałowskiego z

kl. III DG.

Dominik bardzo lubi szki-

cować i robi to właściwie w każdej

wolnej chwili, ponieważ w ten spo-

sób odpoczywa. Swoje pracy wyko-

nuje głównie w technice ołówkowej,

która wymaga ogromnej precyzji.

Dominik swoje hobby rozwija od

dwóch lat w Publicznym Ognisku

Plastycznym im. Jana Skotnickiego

w Grodzisku Maz.

Więcej prac w rubryce Talenciaki s. 6-7

8 _____RECENZJE__________

Kino dla koneserów

„Twój Vincent” to pierwszy

na świecie film animowany wypro-

dukowany z pomocą malarstwa. Re-

żyserami produkcji są Dorota Ko-

biela i Hugh Welchman. Produkcja

tego filmu trwała prawie 10 lat,

gdyż każda oddzielna klatka została

ręcznie namalowana, a w przedsię-

wzięciu wzięło udział ponad 100

artystów.

Robert Gulaczyk jako Vincent Van

Gogh

Film zwraca na siebie uwagę

szczególnie poprzez animacje, lecz

co możemy powiedzieć o fabule?

Opowiada ona o losach niesamowi-

tego artysty, znanego na całym

świecie, Vincenta van Gogha. Fabu-

ła opiera się na ponad 800 listach

napisanych przez malarza. Tytułowy

bohater ma za zadanie dostarczyć list,

którego nadawcą jest Vincent. Bohater

tak zaciekawił się życiem artysty, że

postanawia przeprowadzić pewnego

rodzaju śledztwo. Spotykał wiele osób,

które znały malarza i dowiadywał się

coraz to więcej informacji.

Gwiaździsta noc 1889

Bohater rozwiązuje zagadkę, lecz

nie chcę wam zdradzać zakończenia,

żeby nie psuć przyjemności. Film jest

niezwykle ciekawy. Wzbudza w wi-

dzach stan melancholii, sprawia, że

czujemy się, jakbyśmy mieli do czy-

nienia z prawdziwym artyzmem, a nie

zwykłym filmem. Nietypowa animacja,

ciekawa fabuła i niesamowita ścieżka

dźwiękowa sprawiają, że film zapadnie

mi na długo w pamięci. Polecam go

obejrzeć wszystkim, bez względu na

upodobania.

Blondyn

5__Co w szkole piszczy...?_

O tym się mówi...

Połączeni – czy da się z tym żyć?

Nie możemy przemilczeć naj-

większej od nowego roku szkolnego

zmiany – nasze gimnazjum zostało

połączone z podstawówką. W sumie

nie da się nie zauważyć z racji cho-

ciażby okropnego hałasu. Z drugiej

strony na każdym kroku spotykamy

się z maluchami, na które powinni-

śmy uważać, bo mogą pojawić się ja-

kieś drobne problemy.

Wiele osób mówi, że spory wy-

nikają z różnicy wieku, lecz my kiedyś

też byliśmy w młodszych klasach, więc

powinniśmy pamiętać, jak to jest być

mniejszym. Z własnego doświadczenia

wiem, że można się z nimi dogadać (a

przynajmniej z większością). Nie mo-

żemy wiecznie protestować, bo już na

to za późno. Są to zmiany niezależne od

nas i piszę to z bólem serca, ale do tego

akurat musimy się po prostu przyzwy-

czaić! Zniknęły drzwi pomiędzy szko-

łami, łączniki się odsłoniły i jesteśmy

połączeni, zatem nie ma co narzekać.

Jest przed nami za to jedna spra-

wa wynikająca z połączenia, w której

mieliśmy coś do powiedzenia. To kwe-

stia telefonów. Zasady używania pozo-

stają na razie bez zmian dla klas gimna-

zjalnych, chociaż ci uczniowie są ostat-

nimi, którzy mogą korzystać z telefo-

nów w czasie przerw. Nadal jednak

musimy stosować się do zasad ustalo-

nych w prawie wewnątrzszkolnym. Nie

korzystamy z telefonów w czasie lekcji

bez zgody nauczyciela, a uczniowie

młodsi także w czasie przerw na koryta-

rzach.

Poproszono nas także o ostroż-

ność w czasie przerw, abyśmy nie tło-

czyli się w jednym miejscu, bo to

utrudnia przejście małym i dużym.

Jak się okazuje nie taki diabeł

straszny, jak go malują. Można się do

wszystkich zmian krok po kroku przy-

zwyczaić. Życzę tego wszystkim, któ-

rzy ciężko znoszą to połączenie.

Bąbka

Trudne rozstania z księdzem An-

drzejem

Pod koniec ubiegłego roku

szkolnego nasze gimnazjum oraz pobli-

ską parafię obiegła wieść o przeniesie-

niu ks. Andrzeja Szymańskiego.

Wszystkich zasmuciła ta wiadomość.

Mieliśmy jednak zaszczyt przez około 6

lat podziwiać działania naszego wspa-

niałego księdza. Z całą pewnością mogę

przyznać, iż jest to człowiek, który z

dumą służy Bogu.

W naszym gimnazjum przygoto-

wywał trzecioklasistów do sakramentu

bierzmowania. Natomiast w Parafii pw.

Przemienienia Pańskiego w Łąkach, ks.

Andrzej odprawiał wspaniałe msze

święte. Podczas nich inspirował i uczył

nas relacji z Bogiem, dając świadectwo

głębokiej wiary.

Nie ukrywam, iż będzie mi bra-

kowało naszego ukochanego księdza.

Niemniej jednak cieszę się, że Bóg tak

pokierował jego drogą. Nam już poka-

zał bardzo wiele i odmienił nasze serca.

Najwyraźniej teraz jest pora, by inni

ludzie zmieniali się z pomocą takiego

dobrego człowieka, jakim jest ksiądz

Andrzej Szymański.

Ania Bolejko

s. 6-7_____Talenciaki_____

Każdy ma jakiegoś bzika,

każdy jakieś hobby ma!

Dostałam zadanie, by opisać moją

pasję, co okazało się trudniejsze niż

się spodziewałam. Długo się zastana-

wiałam, jak zacząć mój artykuł i nie

mogłam pojąć, dlaczego mi to nie wy-

chodzi. Aż doszłam do wniosku, że

ponieważ mam mnóstwo pasji, nie

potrafię opisać wielu rzeczy jedno-

cześnie.

Skupię się zatem na jednym elemen-

cie mojego życia. Jest nim ognisko tea-

tralne u Machulskich w Warszawie.

Dlaczego mówię akurat o tym, skoro

pewnie większość z was nie interesuje

się aktorstwem? Już tłumaczę, co

prawda znalazłam się tam ze względu

na moje zainteresowanie aktorskie, ale…

Chodzę na zajęcia teatralne już od czterech

lat, szybko jednak odkryłam, że te zajęcia

dają mi dużo więcej niż się spodziewałam.

Przekonałam się, że ognisko rozwija czło-

wieka, dzięki niemu stałam się inną osobą.

Teraz powinnam powiedzieć, że to drugi

dom, rodzinna atmosfera itd. i to wszystko

prawda, ale te słowa wydają się banalne i

zbyt oczywiste.

To miejsce pokazało mi, że chodzenie

utartymi ścieżkami to ta najnudniejsza i

najmniej efektywna opcja. Na to nowe po-

dejście do życia jest nawet nasze „ogni-

skowe” określenie, jest to tak zwany hali-

nizm1. Jeżdżąc tam co tydzień mam wra-

żenie, jakbym się teleportowała do innego

wszechświata, a po drodze do mojej szkoły

muszę przejechać most, który czasami wy-

obrażam sobie jako zupełnie inną abstrak-

cyjną instalację. Przed wyjazdem muszę

zostawić swoje przemyślenia, problemy i

wszystko inne związane z życiem codzien-

nym, a wracając odbieram moje doznania,

które zostawiłam tam tydzień temu.

1 Halinizm – sposób postrzegania świata

oparty na doświadczeniu. Na doświadczeniu by-

cia/życia w Ognisku. Słowo pochodzi od imienia

założycielki, pani Haliny Machulskiej i opisuje

wszelkie społecznikowskie zapędy, altruistyczne

działania, maniakalne pragnienia ulepszania świata,

nałogową potrzebę kreatywności w życiu codzien-

nym, rozbuchaną wyobraźnię oraz przekonanie, że

można wszystko. Myślenie halinistyczne ułatwia i

uatrakcyjnia życie.

(cyt za: http://otumachulskich.blogspot.com/2014/10

/anna-kozowska-sowa-klucze.html)

Może nie kręcą cię takie rzeczy i nie

dałbyś rady wyjść na scenę pokazać, co

potrafisz. Być może po prostu nie lu-

bisz gry aktorskiej, ale jedno wiem na

pewno, to moje miejsce, kocham to, co

robię i życzę każdemu odnalezienia

swojej prawdziwej pasji. I żeby wam

się chciało chcieć!

Bąbka

Z uczniowskiego

szkicownika… /więcej prac s. 9 /

Prace Julii Bąby, kl. 3a G

Akwarele.

Bartek Ruszkowski, kl. 2a G

Grafika komputerowa wykonana w

programie Paint Tool Sai.

Rysunki Klaudii Iżyckiej z kl. 3b G

Kredka.