Wykład 6 Technologia i organizacja · 2015. 11. 12. · PN-EN 12889:2003 - rozdział 7 –...

Wykład 6

Technologia i organizacja

wykonania robót ziemnych dla posadowień pośrednich i technik

bezwykopowych TRB sem.5

Technologia wykonania budowlanych robót

ziemnych w 6

TECHNOLOGIA METOD BEZWYKOPOWYCH W

BUDOWIE I REHABILITACJI INFRASTRUKTURY

PODZIEMNEJ

TECHNOLOGIA METOD BEZWYKOPOWYCH W BUDOWIE I REHABILITACJI

INFRASTRUKTURY PODZIEMNEJ

• Metody budowy rurociągów podziemnych • Mikrotunelowanie

• Przewierty sterowane

• Przeciski hydrauliczne

• Wiercenia kierunkowe

• Metody rehabilitacji rurociągów podziemnych • Naprawy

• Renowacja

• Rekonstrukcja

• Wymiana



Wybór technologii zależy od:

• wymaganej dokładności kierunku i

pochylenia,

• bliskości innych instalacji podziemnych,

• średnicy zewnętrznej przewodu,

• długości na jakiej należy ułożyć rurociąg,

• minimalnej głębokości przekrycia.



Metody bezwykopowej budowy sieci infrastruktury podziemnej

Bezwykopowe metody

budowy rurociągów

podziemnych

Metody dla małych średnic Metody dla dużych średnic

Metody bez

możliwości sterowania

Wciąganie rury za głowicą dynamiczną

Wbijanie rury zamkniętej od czoła

Metoda 2-etapowa

przeciąganie-wciskanie

Metody z

możliwościąsterowania

Sterowane przewierty hydrauliczne

Przewierty sterowane

Przeciski dwufazowe

Metody bez

możliwości sterowania

Metody z

możliwościąsterowania

Metoda przeciskowa

Wbijanie rury otwartej

od czoła

Przewierty mechaniczne

Przewierty sterowane wieloetapowe

Metoda tarczowa

Przeciski z zastosowaniem tarczy

Mikrotunelowanie



MIKROTUNELE

Mikrotuneling

• W przeszłości do mikrotuneli zaliczano instalacje

o średnicach nie większych od 900 -1000 mm.

Obecnie, w wyniku rozwoju urządzeń do

urabiania gruntu, mikrotunelowanie obejmuje

wykonawstwo przewodów od 300 do 3000 mm.

• Maksymalne długości wykonywanych odcinków z

jednej studni startowej, w zależności od

warunków gruntowo-wodnych i średnicy

rurociągu, mogą dochodzić przy hydraulicznym

transporcie urobku do 500 m.

Mikrotuneling- technologia

Technologia mikrotunelowania polega na drążeniu poziomego lub o wymaganym spadku otworu, pomiędzy dwoma uprzednio wykonanymi komorami (startową i końcową). Wymiary studni zależą od wymiarów urządzeń do mikrotunelowania i prefabrykatów stanowiących konstrukcję tunelu, a ich rozmieszczenie, od przewidywanej długości drążonych tuneli oraz przebiegu ich tras.

W przypadku konieczności odwodnienia studni można pompować wodę z jej dna (w przypadku małych dopływów), zastosować system igłofiltrów (w przeciętnych warunkach gruntowo-wodnych), zastosować chemizację albo zamrażanie gruntu.

Najczęściej stosowanymi sposobami zabezpieczania ścian wykopów są ścianki szczelne zabijane (w warunkach krajowych z grodzie G-62). W zwartej zabudowie, lub przy głębokich komorach, konstrukcja studni może być zrealizowana jako studnia zapuszczana, studnia z tubingów lub blach fałdowych albo ze ścian szczelinowych czy pali wierconych.

MikrotunelingMikrotuneling – –

technologia wykonaniatechnologia wykonania

Zespół urządzeń doZespół urządzeń domikrotunelowaniamikrotunelowania::

ll głowica wiertnicza,głowica wiertnicza,

ll stacja siłowników zstacja siłowników zzespołem zasilającym,zespołem zasilającym,

ll system smarowania,system smarowania,

•• system usuwania urobku, system usuwania urobku,•• system gospodarki system gospodarkipłuczką,płuczką,

•• system sterującego. system sterującego.

Od czego zacząć ???

• Rozpoznanie warunków geologicznych

• Uzyskanie informacji o zagospodarowaniu terenu i sposobie jego wykorzystania

Z punktu widzenia doboru maszyn, badane grunty należy zakwalifikować do następujących czterech : • grunty luźne (żwir, piasek, rumowisko morenowe),

• grunty spoiste (gliny, iły, gliny zgrubne, margiel. kajper),

• warstwy organiczne (torf, sapropel - ciemny muł denny),

• formacje skalne.

• Dobór głowicy

Dobór materiału rur

Dobór głowicy

Typ w pełni uniwersalny do pracy poniżej poziomu wody gruntowej ze ślimakowym lub płuczkowym

transportem urobku EPB Unclemole

Do gruntów mokrych i niestabilnych MEPCB

Do gruntów gruboziarnistych, piaskowców, żwirów, otoczaków Crunchingmole

Do twardych skał i głazów narzutowych Discmole

Typ uniwersalny dla większości warunków gruntowych w tym otoczków i miękkich skał Unclemole

Zakres stosowania Nazwa głowicy

Głowice do mikrotunelingu

Dobór materiału rur

Duży koszt

Mała odporność na uderzenia

Duża odporność na czynniki

agresywne

Łatwy montaż

Duża odkształcalność

Kompozyty

Duży ciężar

Konieczność stosowania

uszczelniaczy

Mała odkształcalność

Duży koszt

Mała odporność na uderzenia

Duża wytrzymałość

Duża odporność zmęczeniowa


Duża odporność na czynniki

agresywne

Szeroki asortyment

Beton

polimerowy

Czasochłonność wykonywania

połączeń

Mała odporność na czynniki

agresywne

Duży współczynnik przewodności

cieplnej

Łatwość utraty stateczności

Duża wytrzymałość

Duża odporność zmęczeniowa


Łatwość uzyskania szczelnych

połączeń

Szeroki asortyment

Stal

Wady Zalety Materiał rury

Rury do mikrotunelingu

Mikrotuneling –

technologia wykonania

Dobór materiału i średnicy rur odbywa się na podstawie analiz wymienionych warunków

brzegowych. Wytrzymałościowe parametry rur, a

przede wszystkim grubości ich ścianek, określa się na

podstawie obliczeń statyczno-wytrzymalościowych

uwzględniających:

• siły wywierane przez zespół siłowników podczas

pchania.

• obciążenia pionowe od gruntu i obciążeń

naziomu.

Wykonawstwo

Mikrotuneling –

technologia wykonania

Podobnie jak inne technologie bezwykopowe, mikrotunelowanie wymaga niewielkiej przestrzeni roboczej. Elementami determinującymi rozmiary tej przestrzeni są przede wszystkim: długość odcinków pomiędzy komorami, średnice przewodów oraz warunki geologiczne.

Całkowity wymiar stanowiska po stronie szybu startowego zamyka się zazwyczaj w wymiarach 30 m x 20 m, a w przypadku potrzeby użycia płuczni (dla formacji gruboziarnistych) 30 m x 50 m. Podstawowym elementem placu budowy jest komora startowa. Typowe wymiary takiej komory dla rur o długości 6 m wynoszą 4-5 m x 12 m, a dla rur o długości 3 m 4-5 m x 8 m

Po stronie komory końcowej, powierzchnia placu budowy ogranicza się do wymiarów 15 m x 20 m, a szybu od 3-4 m x 5-6 m. Do obszaru lego musi zostać zapewniony dojazd drogą technologiczną w celu umożliwienia wydobycia i transportu głowicy po zakończeniu tunelowania.

Plac budowy

Podsumowanie

Zalety MIKROTUNELINGU:

• praktycznie nie niszczenie powierzchni terenu i ograniczenie jego osiadań,

• możliwość prowadzenia prac bez obniżania zwierciadła wody gruntowej wzdłuż trasy tunelu,

• możliwość zmechanizowania robót, eliminującego konieczność pracy ludzi na przodku,

• możliwość stosowania w dowolnych warunkach gruntowych, od gruntów luźnych do formacji skalnych.

Przykłady mikrotunelingu w Polsce

N2000, L=114m, rury HOBAS Gazociąg – Jamał-Europa przekroczenie

rzeki Skrwy

DN1600, L=670m, rury HOBAS Kanalizacja – kolektor Ślęża we Wrocławiu

etap II

DN1600, L=221m, rury HOBAS Kanalizacja – kolektor Ślęża we Wrocławiu

etap I

2N2000, L=2x105m, rury HOBAS Gazociąg – Jamał-Europa przekroczenie

rzeki Warty

DN1600, L=973m, rury HOBAS Kanalizacja – kolektor A+B w Toruniu

Parametry Obiekt

Wymagania normowe

– PN-EN 12889:2003- rozdział 7 – Wymagania

MIKTOTUNELING

- kierunek + pochylenie

- maksymalna siła przyciskowa

- szybkość / dystans przeciskania

- ilość urobku oraz środka smarnego

- odchylenie trasy

- korekta sterowania

Przykłady realizacji

Literatura

• Gładki P. Zalecana procedura planowania i wykonania budowy rurociągów metodą mikrolunelu. Przedsiębiorstwo BETA SA, maszynopis niepublikowany,1998.

• Hakenberg J., 1999 MikrotunelingTechnologie Bezwykopowe, nr 3, s.56-59.

• Herrenknecht. 1998 Technologie bezwykopowe, Materiał reklamowy, nr1, s.18-19.

• Iseki-pionier Mikrotunelingu, 1999 Technologie Bezwykopowe, nr 3, s.78-79.

• Makuth G., 1998 Bezwykopowa technologia mikrotunelingu,

• Materiał niepublikowany na Seminarium Techniczne, Toruń.

Przewierty sterowane w budowie sieci

wodociągowych i kanalizacyjnych

Charakterystyka horyzontalnych przewiertów strowanych HDD (ang. Horizontal Directional Drilling) .

Technika ta stosowana jest w przypadku kabli, przewodów ciśnieniowych oraz (rzadziej) grawitacyjnych. Przygotowanie przedsięwzięcia polega na wykonaniu badań geologicznych, zaprojektowaniu profilu, doborze średnicy i materiału przewodu (jego trajektorii), płynu wiertniczego oraz urządzeń wiercących. W ogólności, jej istota polega na wykonaniu otworu pilotowego, jego rozwierceniu do wymaganej średnicy i wciągnięciu w tak przygotowany otwór projektowanej rury lub kabla. Podstawowymi parametrami decydującymi o możliwości zastosowania tej techniki są długość i średnica przewodu oraz lokalne warunki geologiczne. Najdłuższe odcinki przewodów wykonywanych tą metodą nie przekraczają zazwyczaj 2000 m a ich średnice 1200 mm.

Poszerzanie otworu pilotowego i montaż

przewodu

Otwór pilotowy poszerza się przy użyciu sferoidalnego rozwiertaka zamontowanego w miejsce zdemontowanej głowicy wiercącej.

Podczas wykonywania otworu pilotowego i jego rozwiercania podawana jest płuczka. Zadaniami płuczki są:

• transport urobku i stabilizacja otworu,

• chłodzenie i smarowanie głowicy, rozwiertaków oraz sondy,

• przekazywanie mocy hydraulicznej do narzędzia urabiającego.

• ochrona rury i redukcja tarcia pomiędzy rurą a gruntem.

Poszerzanie otworu pilotowego i montaż

przewodu

Montaż przewodu

Ostatnim etapem wykonania przewiertu jest

przeciąganie rury.

Montaż przewodu

W celu udokumentowania wykonanego przewiertu, powykonawczo

wykonywany jest jego profil podłużny

Etapy wykonywania przewiertów

sterowanych

Wymagania normowe

PN-EN 12889:2003 - rozdział 7 – Wymagania

PRZEWIERTY STEROWANE

- kierunek pochylenia

- ilość i charakterystyka płuczki

- maksymalna siła uciągu

Pomiary przynajmniej raz na jedną żerdź

Przykłady przewiertów sterowanych

Przykłady przewiertów sterowanych w

Polsce

BETA S.A. 2001 Ø200, PEHD, SDR/SN9 (KWH Pipe)

L=3x140m

Kable ochrony Westerplatte

KB-GAZ 2000 Ø400, PEHD, SDR/SN17 (KWH Pipe)

L=400m

Wodociąg Szczecin

BETA S.A. 2000 Ø1200, PEHD, SDR/SN21 (KWH Pipe)

L=860m

Kanalizacja Gdańsk (pod

Martwą Wisłą)

Energopol Trade 2000 Ø160-200, PEHD, SDR/SN17 (KWH

Pipe) L=270m

Kanalizacja 1 i 2 Opole

Europol 1998 Ø450, PEHD SDR/SN17 (KWH Pipe),

L3x80m

Kanalizacja Police

TKC-KROS S.A. 1993 Ø200 (rury stalowe), L=205m, (pod

rzeką w Zakrzowie k/Wrocławia)

Instalacja telekomunikacyjna

Firma wykonawcza Rok budowy Podstawowe charakterystyki

techniczne

Obiekt


(Bocholt/Niemcy)


(Taman Intan Kluang Johor/Malezja )


(Remscheid / Niemcy )

Literatura • Czudec K., Osikowicz R.1998 Wybrane zagadnienia wykonywania horyzontalnych

przewiertów kierunkowych.Nowoczesne Techniki i Technologie Bezwykopowe,nr1.

• Cieślik A. 1999 Podstawy projektowania horyzontalnych przewiertów sterowanych (HDD), NTTB,

• Ergotel 1998 Technologie Bezwykopowe Materiał informacyjno-reklamowy, nr1,

• Ładki P. Zalecana procedura planowania i wykonania budowy rurociągów metodą

mikrotunelu, Przedsiębiorstwo BETA SA., maszynopis niepublikowany

• Ganew D., p. 1998 Horyzontalne przewierty sterowane - technologia. Technologie Bezwykopowe, nr2.

• Hakenberg J., 1999 MikrotunelingTechnologie Bezwykopowe,

• Hakenberg J. 1999 Wiercenia kierunkowe. NTTB, nr4,

• Herrenknecht. 1998 Tec/ino/ogie oezwy/copow, Materiał reklamowy, nr1.

• lseki - pionier Mikrotunelingu, 1999 Technologie Bezwykopowe, nr 3,

• Kuliczkowski A., Zwierzchowska A. 1999 Wybrane problemy optymalnego doboru

metod bezwykopowe/ budowy rurociągów podziemnych. Prace Naukowe Instytutu

• Inżynierii Lądowej Politechniki Wrocławskiej, Nr 48. Seria: Konferencje, Nr 18, Wrocław,

• Makuth G„ 1998 Bezwykopowa technologia mikrotunelingu, Materiał niepublikowany na Seminarium Techniczne, Toruń.

NOWOCZESNE TECHNOLOGIE

ZABEZPIECZANIA

GŁĘBOKICH WYKOPÓW

Technologia wykonania budowlanych robót ziemnych

W przedstawionej prezentacji zostaną przeanalizowane następujące

technologie zabezpieczania głębokich wykopów:

Ścianki szczelne stalowe

Ściany szczelinowe

Iniekcje strumieniowe Jet – Grouting

Gwoździe gruntowe

Zawartość prezentacji


PRZEGLĄD TECHNOLOGII ZABEZPIECZANIA GŁĘBOKICH

WYKOPÓW

Profile wybranych bursów stalowych



WYKOPÓW

Urządzenie „Still Worker” do wciskania stalowych grodzic

Ściany szczelinowe


WYKOPÓW

Etapy wykonania ściany szczelinowej 1 – Murki prowadzące, 2 – Głębienie szczeliny, 3 – Montaż klatek zbrojeniowych, 4 – Betonowanie sekcji

Iniekcja strumieniowa Jet - Grouting


WYKOPÓW

Metoda jednostrumieniowa polega na rozpylaniu iniekcji pojedynczym

strumieniem oraz rotacją dyszy rozpylającej. Ciśnienie iniekcji wynosi

ponad 20MPa, a zasięg roboczy wynosi około 0,5m. Stosując tą metodę

uzyskuje się w gruncie formowane kolumny.

Poszczególne fazy metody jednostrumieniowej 1 – Wiercenie, 2 – Zakończenie wiercenia, 3 – Rozpoczęcie iniekcji przy wysokim ciśnieniu,

4 – Wyciąganie świdra z ustaloną prędkością, 5 – Powtórzenie procesu w sąsiednim otworze

Metoda jednostrumieniowa

Iniekcja strumieniowa Jet - Grouting


WYKOPÓW

Metoda dwustrumieniowa charakteryzuje się rozpylaniem powietrza,

wody i zaprawy podwójnym strumieniem oraz możliwością ukierunkowania

strumienia. Zasięg roboczy wynosi około 1,5m. Stosując tą metodę

uzyskuje się kolumny lub przegrody (płaskie lub krzyżowe).

Poszczególne fazy metody dwustrumieniowej 1 – Wiercenie, 2 – Rozpoczęcie iniekcji strumieniem powietrzno - wodnym, 3 – Rozpoczęcie iniekcji zaczynem

cementowym z jednoczesnym wyciąganiem świdra z ustaloną prędkością.

Metoda dwustrumieniowa

Gwoździe gruntowe


WYKOPÓW

Konstrukcja gwoździa gruntowego oraz przykład zastosowania

Gwoździe gruntowe


WYKOPÓW

drugi etap: pogłębianie wykopu, torlretowanie gwoździ

pierwszy etap: wykonanie wykopu, torlretowanie i osadzanie gwoździ

Gwoździe gruntowe


WYKOPÓW

Metoda geoździowania w praktyce

NOWOCZESNE TECHNOLOGIE PALI

RODZAJE PALI

Wyróżniamy następujące typy pali:

• prefabrykowane wbijane

• wbijane „Vibro”

• wbijane „Vibrex”

• wbijane „Franki”

• wiercone „Wolfsholza”

• wiercone w rurze obsadowej

• wiercone w zawiesinie iłowej

• wwiercane CFA

• wkręcane „Atlas”

• wkręcane „Omega”

• wkręcane „Tubex”

• wbijane z rur stalowych zamkniętych

• wbijane (lub wwibrowywane) z rur stalowych otwartych

•Mikropale iniekcyjne

•„jet-grouting”

Pale prefabrykowane wbijane

Prefabrykaty palowe o długości do 15.0 m

betonowane są w zakładzie prefabrykacji i

przywożone na budowę lub betonowane na

budowie w specjalnych formach. W przypadku

większych długości możliwe jest wykonywanie

z odcinków łączonych o długości do 10 m.

Podstawy pali mogą być zaostrzone lub tępe.

Wbijanie za pomocą kafarów spalinowych (np.

Delmag), hydraulicznych lub wolnospadowych.

Pale o średniej i dużej nośności w gruncie i

wykazujące małe osiadania. Szerokie

zastosowanie, szczególnie w budownictwie

hydrotechnicznym.

Pale prefabrykowane wbijane

Pale wbijane „Vibro”

Etapy wykonawstwa:

a) wbijanie rury stalowej ze stalowym szczelnym butem w

podstawie (kafar spalinowy lub hydrauliczny)

b) wprowadzenie szkieletu zbrojenia pala do suchego

wnętrza rury stalowej

c) wypełnienie wnętrza rury betonem

d) wyciąganie rury za pomocą wyciągarki i wibratora, co

powoduje zagęszczenie betonu i dogęszczenie gruntu

wokół pala.

Pale o dużej nośności w gruncie i wykazujące

małe osiadania. Zastosowanie – głównie w gruntach

niespoistych średniozagęszczonych i zagęszczonych

o ID ≤ 0.75.

Pale wbijane „Vibrex”

Etapy wykonawstwa:

a), b), c) – jak pale „Vibro”

d) wyciągnięcie rury na wysokość 3 ÷ 4 m za pomocą

wyciągarki i wibratora

e) dopełnienie rury betonem i ponowne wbijanie rury

kafarem (powoduje to spęczenie dolnego odcinaka pala)

f) ewentualne powtórzenie czynności d) i e)

g) ostateczne wyciągnięcie rury za pomocą wyciągarki

i wibratora

Pale o bardzo dużej nośności w gruncie i wykazujące bardzo

małe osiadania.

Zastosowanie – głównie w gruntach niespoistych luźnych i

średniozagęszczonych.

Pale wbijane „Vibrex”

Pale wbijane „Franki”

Etapy wykonawstwa:

a) wbijanie rury stalowej z korkiem z suchego betonu za

pomocą bijaka wolno-spadowego

b) zablokowanie rury stalowej i wybicie korka z podstawy

pala

c) wprowadzenie zbrojenia do wnętrza rury

d) cykliczne wypełnianie rury betonem, podciąganie rury

wyciągarką i ubijanie betonu bijakiem (beton o konsystencji

wilgotnej).

Pale o bardzo dużej nośności w gruncie i wykazujące bardzo

małe osiadania.

Zastosowanie – głównie w gruntach niespoistych

średniozagęszczonych i zagęszczonych o ID ≤ 0.75.

Pale wbijane „Franki”

Pale wiercone „Wolfsholza”

Etapy wykonawstwa:

a) wciskanie w grunt rury obsadowej z jednoczesnym

wydobywaniem gruntu z wnętrza i dolewaniem wody do rury

(uwaga: rura powinna wyprzedzać wiercenie, poziom wody w

rurze powinien być wyższy niż poziom wody w gruncie)

b) wprowadzenie zbrojenia do wnętrza rury wypełnionej wodą

c) założenie na górny koniec rury szczelnego kołpaka z trzema

króćcami i długą rurką do odprowadzania wody

d) wprowadzenie do wnętrza rury sprężonego powietrza, które

powoduje wypchnięcie wody przez rurkę i częściowo do

gruntu w podstawie

e) wypełnianie rury betonem pod ciśnieniem i jednoczesne

podciąganie rury (rura obsadowa w wyniku ciśnienia powietrza

może sama wychodzić)

Pale o średniej nośności w gruncie. Technologia dość pracochłonna i

coraz rzadziej stosowana.

Zastosowanie – w gruntach spoistych twardoplastycznych i

niespoistych zagęszczonych nawodnionych, w terenie

zabudowanym

Pale wiercone w rurze obsadowej

Etapy wykonawstwa:

a) i b) - jak w palach Wolfsholza (rura obsadowa składana z

odcinków o długości do 6.0 m)

c) wprowadzenie do wnętrza rury obsadowej rury do

betonowania podwodnego tzw. metodą „Kontraktor”

d) betonowanie pala z jednoczesnym podciąganiem rury

obsadowej i rury „kontraktor” (rura „kontraktor” powinna

być cały czas zanurzona w betonie na min. 1.5 m, beton

od dołu wypiera wodę)

Pale o średniej i umiarkowanej nośności w gruncie i

wykazujące dość duże osiadania. Technologia powszechnie

wykorzystywana do pali wielkośrednicowych.

Zastosowanie – w gruntach spoistych od zwartych do

twardoplastycznych i niespoistych zagęszczonych, w terenie

zabudowanym

Pale wiercone w zawiesinie iłowej

Etapy wykonawstwa:

a) wciśnięcie w grunt krótkiego odcinka rury prowadzącej z

wydobyciem gruntu z wnętrza

b) wiercenie otworu w osłonie z zawiesiny iłowej (zawiesina

tiksotropowa – pozwalająca na utrzymywanie ścianek

otworu w stateczności, poziom zawiesiny powinien być

wyższy niż poziom wody w gruncie)

c) wprowadzenie zbrojenia do wnętrza rury wypełnionej

zawiesiną

d) wprowadzenie do wnętrza otworu wiertniczego rury do

betonowania metodą „Kontraktor”

e) betonowanie pala metodą „kontraktor” (beton wypiera

zawiesinę iłową, która na powierzchni jest odbierana do

ponownego użycia)

Charakterystyka i zastosowanie – jak pale wiercone w rurze

obsadowej.

Pale wwiercane CFA

Etapy wykonawstwa:

a) wkręcenie w grunt ciągłego świdra talerzowego z rdzeniem

rurowym, zakończonym od dołu końcówką stożkową

b) podłączenie do rdzenia przewodu betonowego i tłoczenie

betonu pod ciśnieniem ok. 6 atm.

c) otwarcie końcówki stożkowej i wydostawanie się betonu do

otworu pod świdrem, wyciąganie świdra bez obracania nim

(ciśnienie betonu powinno samo wypychać świder, jeżeli

przy ciśnieniu 6 atm. świder nie wychodzi – wyciąganie

wspomaga się wyciągarką)

d) wyciągnięcie świdra – otwór po świdrze wypełniany jest

mieszanką betonową

e) wprowadzenie do świeżej mieszanki betonowej zbrojenia za

pomocą wibratora

Pale o średniej i dość dobrej nośności w gruncie. Technologia

bardzo szybka i efektywna.


niespoistych zagęszczonych w terenie zabudowanym.

Pale wwiercane CFA

Pale wkręcane „Atlas”

Etapy wykonawstwa:

a) wkręcenie w grunt rurowej żerdzi z głowicą rozpychającą

grunt i traconym ostrzem

b) wprowadzenie zbrojenia pala do wnętrza żerdzi

c) wypełnienie wnetrza żerdzi i górnego leja zasypowego

betonem

d) wykręcanie żerdzi i wypełnianie otworu po głowicy betonem

(ruch obrotowy żerdzi jest tak dopasowany do ruchu

pionowego, aby głowica formowała w gruncie pobocznicę pala

w kształcie przypominającym gwint)

Pale o dość dużej nośności w gruncie. Technologia bardzo

szybka i efektywna.


plastycznych oraz w gruntach niespoistych

średniozagęszczonych

do zagęszczonych o ID ≤ 0.70, w terenie zabudowanym.

Pale wkręcane „Atlas”

Pale wkręcane „Omega”

Etapy wykonawstwa:

a) wkręcenie w grunt rurowej żerdzi z głowicą rozpychającą

grunt i traconym ostrzem

b) wprowadzenie zbrojenia pala do wnętrza żerdzi (zbrojenie

może być także wprowadzane po zabetonowaniu pala do

świeżej mieszanki – podobnie jak w palach CFA).

c) podłączenie do żerdzi przewodu z betonem pod ciśnieniem

d) wykręcanie żerdzi i wypełnianie betonem otworu pod

głowicą (kierunek obrotów żerdzi jest taki sam jak przy

wkręcaniu)

Pale o dość dużej nośności w gruncie. Technologia bardzo

szybka i efektywna.


plastycznych oraz w gruntach niespoistych

średniozagęszczonych

do zagęszczonych o ID ≤ 0.70, w terenie zabudowanym.

Pale wkręcane „Omega”

Konstrukcja świdra

pali OMEGA

Pale wkręcane „Tubex”

Etapy wykonawstwa:

a) wkręcenie w grunt rury stalowej z odpowiednim ostrzem

przyspawanym do rury, w czasie wkręcania pod ostrze tłoczona

jest iniekcja z zaczynu cementowego, która ułatwia pogrążanie

rury, a po związaniu poprawia pracę pobocznicy w gruncie

b) wprowadzenie zbrojenia pala do wnętrza rury

c) wypełnienie wnętrza rury betonem (wykonawstwo pala

zakończone, rura stalowa pozostaje na stałe)

Pale o dużej i bardzo dużej nośności w gruncie. Technologia

szybka i efektywna.

Zastosowanie – w gruntach niespoistych średniozagęszczonych

do zagęszczonych o ID ≤ 0.70, w terenie zabudowanym,

rzadziej

w gruntach spoistych.

Pale wkręcane „Tubex”

Pale wbijane z rur stalowych zamkniętych

Etapy wykonawstwa:

a) wbijanie w grunt za pomocą kafara rury stalowej z

zamkniętym dnem, wzmocnionym żebrami

b) wypełnienie wnętrza rury piaskiem z dodatkiem wapna i

pozostawienie niewypełnionego górnego odcinka o długości

około 3.0 m

c) wprowadzenie zbrojenia do wnętrza rury i wypełnienie

betonem (wytrzymałość trzonu pala zapewnia rura stalowa,

zbrojenie potrzebne jest do powiązania pala z żelbetowym

oczepem)

Pale o dużej nośności w gruncie.

Zastosowanie – w gruntach niespoistych średniozagęszczonych

do zagęszczonych o ID ≤ 0.70, bardzo popularne w

budownictwie

hydrotechnicznym i na otwartej wodzie.

Pale wbijane z rur stalowych zamkniętych

Pale wbijane z rur stalowych otwartych

Etapy wykonawstwa:

a) wbijanie w grunt za pomocą kafara rury stalowej z otwartym

dnem dnem, wewnątrz rury tworzy się korek gruntowy,

stopniowo zamykający rurę

b) wypełnienie wnętrza rury piaskiem z dodatkiem wapna i

pozostawienie niewypełnionego górnego odcinka o długości

około 3.0 m

c) wprowadzenie zbrojenia do wnętrza rury i wypełnienie

betonem (wytrzymałość trzonu pala zapewnia rura stalowa,

zbrojenie potrzebne jest do powiązania pala z żelbetowym

oczepem)

Pale o średniej nośności w gruncie.

Zastosowanie – w gruntach niespoistych zagęszczonych i

bardzo zagęszczonych, stosowane w budownictwie

hydrotechnicznym

i na otwartej wodzie w sytuacjach potrzebnego dużego

zagłębienia w gruncie nośnym w celu utwierdzenia pala na siły

poziome (np. dalby, pomosty, nabrzeża).

Mikropale iniekcyjne

Etapy wykonawstwa:

a) wkręcanie w grunt rury iniekcyjnej z końcówką wiercącą o

powiększonej średnicy i jednoczesne tłoczenie zaczynu

cementowego

b) po dojściu do zakładanej głębokości dalsze tłoczenie

zaczynu, aż do pojawienia się go na powierzchni terenu

c) pozostawienie rury wypełnionej zaczynem na stałe (rura pełni

rolę zbrojenia)

Zastosowanie – w gruntach niespoistych średniozagęszczonych i

zagęszczonych oraz małospoistych, stosowane jako

wzmocnienie istniejących fundamentów w gęstej zabudowie lub

pod niewielkie nowe obiekty.

Wykład 6 Technologia i organizacja · 2015. 11. 12. · PN-EN 12889:2003 - rozdział 7 –...

Documents

Transcript of Wykład 6 Technologia i organizacja · 2015. 11. 12. · PN-EN 12889:2003 - rozdział 7 –...