WTOREK, 12 MAJA 2011 - European Parliament2011)05-12_PL.pdf · 2011. 9. 19. · WTOREK, 12 MAJA...

WTOREK, 12 MAJA 2011

PRZEWODNICZY: MIGUEL ANGEL MARTÍNEZ MARTÍNEZWiceprzewodniczący

1. Otwarcie posiedzenia

(Posiedzenie zostało otwarte o godz. 09:00)

2. Oświadczenie Przewodniczącego

Przewodniczący – Biorąc pod uwagę tragedię, do jakiej doszło w prowincji Murcja, azwłaszcza w mieście Lorca, chciałbym w imieniu Prezydencji wyrazić solidarność ztamtejszą społecznością i wszystkimi ofiarami, wśród których było wiele ofiar śmiertelnych.Przewodniczący w imieniu Parlamentu przekaże ofiarom oraz dotkniętej tragediąspołeczności wyrazy solidarności oraz kondolencje.

3. Wniosek o uchylenie immunitetu parlamentarnego: patrz protokół

4. Decyzje dotyczące niektórych dokumentów: patrz protokół

5. Kryzys w europejskim sektorze rybołówstwa spowodowany wzrostem cenropy (złożone projekty rezolucji): patrz protokół

6. Umowa o partnerstwie w sprawie połowów między UE a Mauretanią (złożoneprojekty rezolucji): patrz protokół

7. Zamówienia publiczne (złożone projekty rezolucji): patrz protokół

8. Składanie dokumentów: patrz protokół

9. „Mobilna młodzież”– ramy dla ulepszania europejskiego systemu kształceniaogólnego i zawodowego – Nauczanie początkowe – Kulturowy wymiar działańzewnętrznych UE – Uwalnianie potencjału przedsiębiorstw z branży kultury ibranży twórczej – Sarajewo Europejską Stolicą Kultury w 2014 roku (debata)

Przewodniczący – Kolejnym punktem porządku obrad jest debata łączna dotycząca:

- sprawozdania pana posła Zvera, w imieniu Komisji Kultury i Edukacji, w sprawie programu„Mobilna młodzież – ramy dla ulepszania europejskiego systemu kształcenia ogólnego izawodowego” (2010/2307(INI)) (A7-0169/2011);

- sprawozdania pani poseł Honeyball, w imieniu Komisji Kultury i Edukacji, w sprawiewczesnego kształcenia w Unii Europejskiej (2010/2159(INI)) (A7-0099/2011);

- sprawozdania pani poseł Schaake, w imieniu Komisji Kultury i Edukacji, w sprawiekulturowego wymiaru działań zewnętrznych UE (2010/2161(INI)) (A7-0112/2011);

- sprawozdania pani poseł Sanchez-Schmid, w imieniu Komisji Kultury i Edukacji, wsprawie uwalniania potencjału przedsiębiorstw z branży kultury i branży twórczej(2010/2156(INI)) (A7-0143/2011); oraz

1Debaty Parlamentu EuropejskiegoPL12-05-2011

- pytania do Komisji wymagającego odpowiedzi ustnej w sprawie Sarajewa – kandydatana Europejską Stolicę Kultury w 2014 roku, zadanego przez panią poseł Pack, w imieniuKomisji Kultury i Edukacji (O-000061/2011 - B7-0215/2011).

Milan Zver, sprawozdawca – (SL) Panie Przewodniczący! Przede wszystkim chciałbympowiedzieć, że podczas dzisiejszego posiedzenia zobaczymy prawdziwe rezultaty pracrealizowanych przez Komisję Kultury i Edukacji oraz Młodzieży. Jestem sprawozdawcątego dokumentu, sprawozdania w sprawie programu „Mobilna młodzież”, przygotowanegow oparciu o komunikat Komisji Europejskiej. Chciałbym w tym momencie podziękowaćKoleżankom i Kolegom za umożliwienie mi przygotowania tego sprawozdania i chciałbymtakże podziękować Komisji Europejskiej, która przygotowała to sprawozdanie i uwzględniłaproblemy młodzieży wśród priorytetów w ramach dziesięcioletniego planu rozwoju UE.

Podczas prac nad omawianym sprawozdaniem współpracowałem z zainteresowanymistronami, zwłaszcza z przedstawicielami młodzieży, zarówno z państw członkowskich,jak i z pozostałej części Europy, na przykład z Youth Forum Jeunesse. Zorganizowaliśmysporo spotkań i konferencji. Współpracowałem także z Komitetem Regionów oraz KomisjąSpraw Gospodarczych i Społecznych, tak więc sprawozdanie jest owocem wymiany opiniimającej miejsce w okresie przygotowawczym. Chciałbym również zauważyć, że koleżankii koledzy posłowie z innych grup politycznych przyjęli całkiem konstruktywną postawęw procesie przyjmowania tego sprawozdania. Pod tym względem chciałbym szczególniepodziękować kontrsprawozdawcom, którzy wykonali świetną pracę, w wyniku czegomamy dziś przed sobą sprawozdanie w obecnej formie.

Pragnę zauważyć, że z różnorodnych badań wynika, iż młodzi ludzie, którzy skorzystaliz możliwości studiowania lub pracowania za granicą osiągają lepsze wyniki w szkole,odnoszą większe sukcesy i są bardziej konkurencyjni pod względem szukania zatrudnienia,a także pod względem integracji w społeczeństwie. Same tylko strategie polityczne niezdołają jednakże zagwarantować młodzieży dobrych szkół, dobrego wykształcenia idobrego zatrudnienia. Mogą za to stworzyć dogodne warunki, aby pomóc młodym ludziomw osiąganiu tych celów. Warunki te są niewątpliwie powiązane z modernizacją systemukształcenia ogólnego. Przed Europą, a szczególnie jej państwami członkowskimi, stoipoważne wyzwanie związane na przykład z ulepszeniem w najbliższym dziesięcioleciusystemu kształcenia i szkolenia zawodowego oraz ze zwiększeniem jego atrakcyjności ijakości. Gospodarka europejska w najbliższej dekadzie będzie bardzo potrzebowaławykwalifikowanych zawodowo osób. Szacuję, że już przed rokiem 2020 aż 50 % miejscpracy będzie wymagało kształcenia i szkolenia zawodowego. W związku z tym kształceniei szkolenie zawodowe pozostaje jednym z priorytetów naszej polityki, jak i strategiipolitycznych państw członkowskich.

Jednak jeszcze większe znaczenie ma kontynuowanie reformy procesu bolońskiego.Uczelnie europejskie powinny działać bliżej gospodarki i szeroko pojętego społeczeństwa.Uczelnie europejskie zwiększą swoją konkurencyjność, jeśli będą zwracać większą uwagęna potrzeby rynku, gospodarki, a także jeśli zdołają znaleźć dodatkowe źródła finansowania.To prawda, że w Europie przeznaczamy za mało środków na finansowanie szkolnictwawyższego. Kraje europejskie, państwa członkowskie UE, nie inwestują wystarczająco dużow studentów i jest to dość poważny problem.

Oczywiście Unia Europejska w ramach tego priorytetu przyjęła także inne cele, którenależy osiągnąć: ograniczenie odsetka osób porzucających naukę, który obecnie jestbezzasadnie wysoki i wynosi 16 %, należy go więc obniżyć do 10 %. Ponadto jeśli Europa

12-05-2011Debaty Parlamentu EuropejskiegoPL2

ma utrzymać przewagę konkurencyjną nad pozostałymi częściami świata, w najbliższymdziesięcioleciu będziemy potrzebować więcej dobrze wykształconej siły roboczej.

Ponieważ mój czas dobiegł końca, wykorzystam jeszcze dwie minuty później, pozakończeniu debaty, aby przedstawić Państwu dalsze informacje.

Mary Honeyball, sprawozdawczyni – Panie Przewodniczący! Naprawdę niezmiernie sięcieszę, że mam okazję, by przedstawić swoje sprawozdanie w sprawie wczesnegokształcenia w Unii Europejskiej, które stanowi niezwykle ważny aspekt edukacji, a któremudotychczas nie poświęcaliśmy zbyt dużo uwagi.

Chciałabym podziękować szczególnie Pani Komisarz Vassiliou i pracownikom jej biura,z którymi ściśle współpracowaliśmy, a także prezydencji węgierskiej, która z kwestiiwczesnego kształcenia uczyniła jeden ze swoich priorytetów. Było to bardzo owocnepartnerstwo, dzięki któremu wykonaliśmy prace odzwierciedlone w przedmiotowymsprawozdaniu.

Chciałabym również podziękować wszystkim kontrsprawozdawcom z innych gruppolitycznych. Współpraca przy sprawozdaniu pana posła Zvera, jak sam powiedział, byławspaniała, a sprawozdanie w sprawie wczesnego kształcenia przyjęliśmy w Komisjijednogłośnie, co pokazuje po prostu, że temat w nim przedstawiony ma poparcie całegospektrum politycznego.

Wiemy nawet, dlaczego: jednym z powodów jest to, że wczesne lata są tak ważnym etapem.Interwencja na wczesnym etapie może wiele zmienić pod względem szans życiowychdziecka, nie tylko w trakcie procesu kształcenia, ale również na późniejszych etapach życia.Z przeprowadzonych badań wynika, że zapewnienie dzieciom wsparcia i zaspokojenieich potrzeb w młodym wieku pomaga im w późniejszym życiu: zmniejsza się współczynnikprzestępczości, poprawia się ich zdrowie i maleją szanse na bezrobocie, co jest korzystnedla nas wszystkich. Obawiam się jednak, że większość tych badań została przeprowadzonapoza obszarem UE.

W większości przypadków dzieci będą osiągały lepsze wyniki w szkole, będą zdobywaływyższe oceny, będą mogły liczyć na lepszą stopę zatrudnienia i lepsze warunki zatrudnienia,lepsze będą także ich stosunki rodzinne, podobnie zresztą jak stan ich zdrowia. Mamyzatem wiele do zrobienia w tym obszarze i wszystkie te działania są korzystne.

W UE istnieje wiele różnorodnych sposobów zapewniania wczesnego kształcenia i wmoim sprawozdaniu oświadczyliśmy, że chcemy to uszanować i utrzymać. Każde państwoczłonkowskie podchodzi do tej kwestii inaczej, ponieważ wczesne kształcenie rozwijałosię w ramach poszczególnych systemów. Dodatkowo sprawę komplikuje to, że wiek, wktórym dzieci rozpoczynają obowiązkową naukę w szkole również jest różny wposzczególnych państwach członkowskich. Zatem nie szukaliśmy uniwersalnegorozwiązania, lecz dążyliśmy do opracowania zestawu wartości, zasad i wytycznych dlapaństw członkowskich, aby stworzyć europejskie ramy, obejmujące wspólne cele i wspólnewartości oraz uprawnienia.

I właśnie tego dotyczy przedmiotowe sprawozdanie – zasadniczo dotyczy ono ustanowieniaram. W tym celu zaczęliśmy oczywiście od dziecka. Poparliśmy podejście do wczesnegokształcenia skoncentrowane na dziecku, mając na uwadze przede wszystkim dobro dziecka.Wykorzystaliśmy wyniki badań przeprowadzonych na całym świecie i przyjrzeliśmy sięnastępującym kwestiom: zaangażowanie rodziców, które ma olbrzymie znaczenie dlawczesnego etapu życia dzieci; personel i jakość usług oraz wymagane kwalifikacje;


zintegrowanie usług w dziedzinie wczesnego kształcenia z pozostałymi etapami systemówkształcenia w państwach członkowskich. Te właśnie kluczowe obszary poruszyliśmy, inad nimi właśnie powinniśmy skoncentrować się w przyszłości.

Niezwykle ważnym aspektem są kwalifikacje personelu, które są niewystarczające womawianej dziedzinie. Zdaje się, że przeważa pogląd, iż każdy może zajmować się małymidziećmi, choć w rzeczywistości wcale tak nie jest. Musimy głęboko zastanowić się nadkwalifikacjami, które dodatkowo mogą być przenoszone i uznawane w całej UE. Musimytakże przyjrzeć się kwestii dostępu, tak aby każdy potrzebujący usług w dziedziniewczesnego kształcenia mógł z nich skorzystać.

Moje cztery minuty dobiegły końca, a chcę zachować jeszcze trochę czasu na zakończeniedebaty, zatem na koniec chciałabym jedynie powiedzieć, że teraz, w dobie oszczędzaniai w dobie problemów gospodarczych, musimy zadbać, by kwestia wczesnego kształceniabyła nadal uwzględniona w planie działania i musimy nadal realizować niezbędne działaniaw tym obszarze.

Marietje Schaake, sprawozdawczyni – Panie Przewodniczący! Zanim przejdę do omówieniakilku aspektów tego szczegółowego sprawozdania w sprawie roli kultury w działaniachzewnętrznych UE, chcę szczerze podziękować Koleżankom i Kolegom z Komisji Kulturyi Edukacji za konstruktywną współpracę i za jednogłośne przyjęcie naszego dokumentuw głosowaniu w Komisji. Oczywiście także społeczeństwo obywatelskie i innezainteresowane strony wniosły pomocny wkład w te prace.

Kultura to dla naszych liberalnych demokracji wartość sama w sobie, ponieważ wzbogacażycie ludzi. Unia Europejska słynie z różnorodności kulturowej, a jednocześnie jestwspólnotą wartości odnoszących się w równej mierze do każdego obywatela. Te wartościeuropejskie, czyli poszanowanie praw człowieka, demokracji oraz podstawowych wolności,są także reprezentowane przez nasze produkty kulturowe. Tożsamość kulturowa, wartościi pozycja UE na arenie światowej są ze sobą wzajemnie powiązane. Europejskie interesysą realizowane, kiedy aspekty kulturalne są strategicznie opracowywane za pośrednictwemwspółpracy i partnerstwa poprzez programy na rzecz kultury, jak i wtedy, gdy aspektykulturalne stanowią integralną część polityki gospodarczej, zagranicznej, rozwojowej ipolityki bezpieczeństwa. Dzięki dzieleniu się literaturą, filmem, muzyką i dziedzictwemotwierają się drzwi porozumienia i powstają mosty łączące ludzi.

Unia Europejska może się podzielić ważnymi doświadczeniami w zakresie przezwyciężaniakonfliktów i budowania stabilności poprzez wspólne interesy i wzajemne porozumienie.W procesie rozwoju Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych należy koniecznie włączyćdo głównego nurtu działań i usprawnić rolę, jaką odgrywa – i powinna odgrywać – kulturaw zewnętrznych działaniach UE. Kultura powinna być ważnym i horyzontalniezintegrowanym elementem szerokiej gamy polityk zewnętrznych, które tworzą politykęzagraniczną UE: od stosunków handlowych UE, przez politykę rozszerzenia i sąsiedztwa,po politykę współpracy na rzecz rozwoju oraz wspólną politykę zagraniczną ibezpieczeństwa.

Kultura ma również wartość gospodarczą. Europejskie branże kulturalne wnoszą wkładw europejską przedsiębiorczość i innowacje, a zróżnicowany krajobraz kulturalny UEczyni z Europy najatrakcyjniejszy globalny ośrodek turystyczny na świecie. Wiedza imiędzynarodowe kompetencje są ważne dla kształcenia i zatrudnienia, co podkreślonow strategii UE 2020, ale kulturę można traktować także jak składnik pomagający wspierać


demokratyzację, wolność wypowiedzi, integrację, rozwój, edukację, pojednanie i wieleinnych wartości.

Ogromne zróżnicowanie aspektów stosunków kulturowych z państwami trzecimi prowadzido fragmentacji polityk, które powinny zmienić się w bardziej skoordynowaną i spójniejsząunijną strategię. Postanowiliśmy położyć nacisk na ramy organizacyjne i politycznepotrzebne do optymalnej koordynacji kultury w działaniach zewnętrznych UE. Treść tychram nie powinna być w zbyt dużym stopniu regulowana odgórnie.

Europejscy obywatele mogą czerpać największe korzyści, jeśli UE działa jako partner naarenie światowej. Wymaga to skuteczniejszego wykorzystania środków finansowych, atakże zrozumienia dla konkurencyjności Europy oraz dążenia do przyciągania turystów,osób utalentowanych, artystów, przedsiębiorców i studentów. Musimy przemawiać jednymgłosem i mieć świadomość, że istnieje konkurencja ze strony programów kulturalnychChin i Stanów Zjednoczonych, by wymienić tylko dwa. Nie ma jednak koniecznościponownego wynajdywania koła. Unia Europejska dysponuje najskuteczniejszymirozwiązaniami na szczeblu państw członkowskich, jak również różnych instytucjikulturalnych, takich jak Alliance Française i British Council.

Kolejnym znaczącym aspektem w XXI wieku jest coraz ważniejsza rola, jaką odgrywająnowe technologie – zarówno w dziedzinie kultury, jak i w stosunkach międzynarodowych.Ludzie coraz częściej wykorzystują Internet do zdobywania informacji i mogą swobodniewyrażać swoje myśli jedynie wówczas, gdy te informacje i kanały komunikacji nie sąpoddawane cenzurze. Nowe technologie w coraz większym stopniu sprzyjają prawu dorozwoju kulturowego i innym prawom podstawowym. Dostęp do treści kulturalnych jestrównież możliwy za pośrednictwem nowych mediów, a możliwości globalnego skupieniawokół europejskich dóbr i treści kulturalnych powinny być celebrowane i poszerzane, naprzykład za pośrednictwem Europeana lub stron internetowych muzeów i festiwali. Ważnejest, aby UE stworzyła strategię na rzecz wolności Internetu. W ostatniej części mojegowystąpienia wrócę do kilku konkretnych zaleceń przedstawionych w omawianymsprawozdaniu.

Doris Pack, autorka – (DE) Panie Przewodniczący, Pani Komisarz, Panie i Panowie!Ponieważ zabieram głos bezpośrednio po pani poseł Schaake, chciałabym zacząć odkrótkiej wypowiedzi na temat przygotowanego przez nią ważnego sprawozdania. Wymiarkulturowy działań zewnętrznych UE jest nie do przecenienia. W związku z tym, jakwspomniała już pani poseł, w ramach unijnej polityki zewnętrznej potrzebna jest namspójna strategia UE na rzecz kultury.

Dyplomacja kulturalna ma do odegrania ważną rolę, jeśli chodzi o budowanie pomyślnychstosunków z krajami trzecimi, a w wielu państwach funkcjonują siatki krajowych instytucjikulturalnych, jak EUNIC, które możemy wykorzystać. Dużo, naprawdę bardzo dużo osóbdołączyło do tych organizacji i jest gotowych do pomocy.

Teraz mam przyjemność przejść do drugiego tematu, o którym mówił już pan poseł Zver,a mianowicie do programu „Mobilna młodzież”, który oczywiście jest przewodnimprojektem w ramach strategii Europa 2020. Ta inicjatywa przewodnia ma na celuzachęcenie podmiotów działających w obszarze kształcenia ogólnego i zawodowego dozwracania większej uwagi na te obszary polityki. Potrzebujemy osób z wyższymikwalifikacjami. Potrzebujemy osób, które dzięki zwiększonym możliwościom w zakresiemobilności poznały Europę. Musimy przy pomocy naszych dobrych programów uwolnić


potencjał młodych ludzi. Te wszystkie aspekty mają do odegrania główną rolę w budowaniukonkurencyjności społeczeństwa opartego na wiedzy.

Jeśli zaś chodzi o proces uczenia się przez całe życie, to istniejące programy Comenius,Erasmus, Leonardo i Grundtvig dały wielu ludziom niezwykłą szansę na odkrywanieEuropy w całej jej różnorodności, na zdobywanie doświadczenia i podnoszenie umiejętnościjęzykowych. Ponadto nie należy w tym kontekście lekceważyć także programu „Młodzieżw działaniu” oraz wolontariatu europejskiego.

Dzisiejsza debata musi być też sygnałem dla Komisji, że także w następnej edycji programówna rzecz kształcenia i młodzieży musimy kontynuować te powszechnie dobrzeprzyjmowane programy i szanse, które należy odpowiednio, zgodnie z ich znaczeniem,finansować. Każde euro wydane w tym obszarze przed upływem kilku lat przyniesiekorzyści całemu społeczeństwu.

Przejdę teraz do kolejnego tematu, a mianowicie do kwestii Sarajewa. Sarajewo zajmujeszczególne miejsce w historii i kulturze Europy. Poprzez przyznanie temu miastu tytułuEuropejskiej Stolicy Kultury w 2014 roku moglibyśmy wysłać ważny sygnał dowieloetnicznej społeczności miasta oraz państwa Bośni i Hercegowiny, co mogłoby daćpolitycznej elicie tego kraju powód do ponownego zastanowienia się nad swoimipomysłami. Ponadto to miasto wyraźnie pokazuje, jak bardzo Europa zawiodła i jak ważnejest wspólne działanie. Taki krok miałby istotny charakter symboliczny, ponieważ to wSarajewie doszło do zabójstwa, które w 1914 roku doprowadziło do wybuchu I wojnyświatowej. Dlatego właśnie wybrano tę datę, rok 2014, jako setną rocznicę tegohistorycznego wydarzenia.

Sarajewo podczas wojny bośniackiej w latach 1992-1996 przetrwało najdłuższe oblężeniestolicy we współczesnej historii wojennej. Pragnę Państwu przypomnieć jeden dzień zhistorii Sarajewa: 28 maja 1982 r. Ubrany na czarno wiolonczelista Vedran Smajovic grałAdagio Tomasa Albinioniego. Za scenę służyła mu zniszczona biblioteka narodowa wSarajewie, a jego publiczność złożona była z małej grupki ludzi, którzy pozostali na miejscupomimo oblężenia miasta i słuchali jego muzyki. Przez 22 dni grał w różnych miejscachna zgliszczach Sarajewa. To było requiem dla ludzi, którzy zginęli w tych strasznych dniach.Byłam tym poruszona i pełna podziwu dla odważnego i wzruszającego zachowania tegowiolonczelisty oraz jego słuchaczy. To, co ci ludzie wyrazili poprzez swoje zachowaniew obliczu grozy i straty na zawsze już połączyło mnie z Sarajewem.

Życie kulturalne tego miasta nigdy nie zamarło. Zimowy festiwal odbył się pomimo bardzoniekorzystnych warunków. Co roku zmierzają tam ludzie różnych narodowości. Co rokuodbywa się tam zimowy festiwal, festiwal dla dzieci i festiwal filmowy. Filmowcy z Koreii Australii, Bułgarii i Szwecji przyjeżdżają do Sarajewa; powstają tam filmowe koprodukcje.Miasto zachowało swój międzykulturowy charakter, o który dba, nawet gdy atmosferapolityczna gęstnieje tworząc etniczne okopy. Choćby dlatego to miasto zasługuje na szansę,aby zademonstrować swój potencjał międzykulturowy.

Sarajewo chce ubiegać się o przyznanie tego tytułu w związku z możliwością wprowadzeniaodstępstwa od przepisów i rozpoczęło już przygotowania na olbrzymią skalę. Wszyscydoskonale wiemy, że przyjęcie dziś naszego wniosku będzie oznaczało prośbę o odstąpienieod decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady. Jeśli jednak mielibyśmy dziś na tej Sali wyrazićpoparcie dla kandydatury Sarajewa, to wierzę, że Rada wykaże się rozwagą idalekowzrocznością, ponieważ nasze argumenty są praktycznie niepodważalne. Bośnia


i Hercegowina, oraz samo Sarajewo, szczególnie w tym momencie potrzebują sygnału, żenie wszystko jest jeszcze stracone i że Europa także wspiera ich wysiłki.

(Oklaski)

Marie-Thérèse Sanchez-Schmid, sprawozdawczyni – (FR) Panie Przewodniczący, PaniKomisarz, Panie i Panowie! Kwestia omawiana podczas naszej dzisiejszej debaty nie dotyczypo prostu modelu ekonomicznego lub systemu prawnego. Chodzi tu o kulturę i cywilizację.

Jakie miejsce Europa chce zapewnić kulturze? Jakiego rodzaju wpływ mają wywierać naszeprace i nasza twórczość? Rewolucja cyfrowa, związana z globalizacją i rozwijającym sięhandlem, zmusza nas do ponownego zastanowienia się nad naszym modelem kulturowymi ekonomicznym. W jakim kierunku chcemy, żeby zdążała Europa w erze Internetu imediów cyfrowych? Polityka jest sztuką przewidywania, przygotowywania do tego, cochcielibyśmy osiągnąć, tak abyśmy nie musieli znosić tego, czego nie chcemy.

Amerykański twórca filmowy, James Cameron, na film Awatar wydał równowartośćunijnego programu „na rzecz kultury” na okres 2007–2013. Czy staniemy się odbiorcamiproduktów kulturalnych, które nie są już naszą własnością, odbiorcami uzależnionymiod wielonarodowych oligopoli, takich jak Google, iTunes, Amazon czy Hollywood, bezmożliwości obrony naszych dóbr kultury?

Dziś rano zastanawiamy się nad wyzwaniami w dziedzinie kultury w zglobalizowanymświecie XXI wieku. Komisja Europejska publikując w ubiegłym roku zieloną księgęoszacowała w końcu potencjał naszej branży twórczej i branży kultury. Unia Europejskadysponuje dziedzictwem kulturowym i dobrami kultury, jak również niezwykledynamicznie rozwijającym się przemysłem filmowym. Podczas tegorocznego festiwaluw Cannes program MEDIA obchodzi swoje dwudziestolecie i w związku z tym zapewniawsparcie na rzecz 20 filmów konkursowych, a także festiwali, sztuk oraz dużych wystaw,które odbywają się przez cały rok w Europie.

Co więcej, przez ostatnie dziesięć lat w branży twórczej i branży kultury, pomimo recesji,zachodził nieustanny postęp. Dane liczbowe mówią same za siebie. W roku 2003 obrótw tym sektorze wyniósł 654 miliardy euro. Sektor ten zapewnił 2,6 % PKB Wspólnotyoraz 3,1 % – czyli 5,8 miliona – miejsc pracy w UE. W roku 2008 obrót wyniósł 860miliardów euro, a sektor zapewnił 14 milionów miejsc pracy i blisko 7 % PKB. To więcejniż sektor motoryzacyjny i rolno-spożywczy razem wzięte.

Podwójna natura tych branż, jednocześnie ekonomiczna i kulturalna, sprawia, że stanowiąone ważną dźwignię trwałego, inteligentnego wzrostu sprzyjającego włączeniuspołecznemu w Europie, mówiąc krótko – realizacji celów strategii Europa 2020. Branżatwórcza i branża kultury stanowią dobro ekonomiczne, a zarazem przyczyniają się doutrzymania oraz wzbogacenia różnorodności kulturowej. Przyczyniają się do spójnościspołecznej, do zwiększenia atrakcyjności regionów i do zwiększenia wpływów UniiEuropejskiej na świecie. Nadszedł czas, aby na szczeblu wspólnotowym rozszerzyćdziałania, które uwolnią ich potencjał i będą stymulować rozwój.

Chciałam zatem zbadać różne kierunki działania zmierzające do wsparcia rozwojuprzedsiębiorstw z tych branż. Środki te mają wiele aspektów. Po pierwsze, należy umieścićkształcenie ogólne i zawodowe w samym centrum naszej strategii. Europa musi z jednejstrony stymulować talenty twórcze już w młodym wieku, zwiększać świadomość kulturyu młodych osób oraz rozwijać partnerstwa pomiędzy uczelniami i firmami. Z drugiejstrony powinna umożliwiać podmiotom z branży kultury szkolenia z zakresu nowych


technologii i przedsiębiorczości, a także stymulować wymianę najlepszych praktyk orazprzekazywanie umiejętności. Po drugie, musimy koniecznie dostosować prawo autorskiedo realiów ery cyfrowej. Zasadniczo obecna procedura uzyskiwania prawa autorskiegojest zbyt podzielona i zbyt skomplikowana.

Trzecim ważnym elementem naszej strategii powinna być ochrona twórczości. Własnośćintelektualna jest cennym aktywem. Twórczość lekceważona jest skazana na zniknięcie.Należy stymulować mobilność twórców. Unia Europejska musi wprowadzić statuseuropejski, tak aby twórcy mogli korzystać ze sprawiedliwych warunków pracy i ochronysocjalnej. Musi ułatwiać zakup, dystrybucję oraz cyrkulację prac, musi dostosować podatkina przykład poprzez obniżenie stawki VAT na produkty kultury, i wreszcie musi pomagaćw finansowaniu. Inwestorzy prywatni są zbyt często niechętni finansowaniu MŚP.Możliwości, jakie oferuje finansowanie publiczne, szczególnie w ramach funduszystrukturalnych, nie są w pełni wykorzystywane. Twórczość i kulturę należy postrzegaćjako kluczowe aspekty naszej polityki i Europa, przez wzgląd na własne dobro, powinnaje promować.

Androulla Vassiliou, komisarz – Panie Przewodniczący! Oczywiście rozumie Pan, żemoje wystąpienie, mające na celu omówienie pięciu sprawozdań, zajmie ponad pięć minut.

Chciałabym podziękować Panu Posłowi Zverowi za sprawozdanie w sprawie programu„Mobilna młodzież”. Naprawdę doceniamy jego wysiłki, jak również wysiłkikontrsprawozdawców podejmowane w ramach prac nad tym bardzo ważnym tematem.Kluczowym celem programu „Mobilna młodzież” jest, jak wyraźnie wynika zesprawozdania, pomaganie młodym osobom w Europie w zdobywaniu umiejętności idoświadczenia, potrzebnych im do odniesienia sukcesu w dzisiejszej – coraz bardziejmiędzynarodowej – gospodarce opartej na wiedzy.

Nasz cel polega głównie na stworzeniu środowiska, w którym każdy młody człowiekmógłby wykorzystać swój potencjał. Dlatego Komisja podjęła działania mające na celuwsparcie państw członkowskich w podnoszeniu jakości i dostosowywaniu do potrzebprocesów kształcenia i szkolenia zawodowego, począwszy od wczesnego kształcenia, ażpo szkolnictwo wyższe. Dlatego też przyjęliśmy środki mające jeszcze bardziej zwiększyćmożliwości młodzieży w zakresie mobilności i dlatego wraz z panem komisarzem LászlóAndorem położyliśmy tak duży nacisk na poprawienie warunków, w jakich młodzi ludziewchodzą na rynek pracy.

W tym celu, jak wyraźnie stwierdził pan poseł Zver w swoim sprawozdaniu, niezbędnesą zrównoważone inwestycje na kształcenie ogólne i zawodowe na wszystkich szczeblach,a Europa musi oczywiście odegrać w tym swoją rolę. Dlatego tak zdecydowanie namawiamdo przeznaczenia zwiększonych środków finansowych na następną edycję programówna rzecz kształcenia ogólnego i zawodowego oraz młodzieży po roku 2013.

Chcę skorzystać z okazji i odpowiedzieć bezpośrednio na dwa punkty zawarte wsprawozdaniu. Po pierwsze, chciałabym zapewnić Państwa o naszym dążeniu dozwiększenia przejrzystości systemów szkolnictwa wyższego. Zgodnie z tym, co stwierdzonow sprawozdaniu, naszym nadrzędnym celem jest poprawienie dostępu potencjalnychstudentów i innych osób do informacji dotyczących różnych aspektów działalnościinstytucji oraz ich wyników. Chcemy stworzyć narzędzie, które dzięki uwzględnieniuszerokiej gamy wskaźników pozwoli nam uporać się z brakami występującymi w obecnychsystemach rankingowych uczelni. Nie mamy zamiaru publikować list rankingowychuczelni.


Po drugie, w świetle zawartego w sprawozdaniu apelu o podjęcie kroków zmierzającychdo usunięcia przeszkód dla mobilności, chciałabym podkreślić, że w najbliższych dniachRada przyjmie zalecenie mające na celu zachęcenie państw członkowskich do właśnietakiego działania. Będzie to kolejny krok w ramach dążenia do zwiększenia możliwościw zakresie mobilności.

Na koniec omawiania programu „Mobilna młodzież” chciałabym raz jeszcze podziękowaćsprawozdawcy oraz Szanownym Państwu Posłom za okazane wsparcie.

W odniesieniu do kwestii wczesnego kształcenia chciałabym podziękować Pani PosełHoneyball za sprawozdanie i za jej konstruktywne podejście do kwestii wczesnegokształcenia dzieci i opieki nad nimi. Kształcenie małych dzieci i opieka nad nimi, o ile sąpowszechnie dostępne, integracyjne i cechują się wysoką jakością, pomagają przedewszystkim w godzeniu życia rodzinnego z zawodowym. Po drugie, stanowią podstawędo uczenia się przez całe życie, integracji społecznej, rozwoju osobistego i zdolności dozatrudnienia na późniejszym etapie życia. Inwestycje na wczesnym etapie są znacznieskuteczniejsze niż interwencje na późniejszym.

W związku z tym Komisja bardzo sobie ceni podejście Parlamentu skupione nadługoterminowych korzyściach z inwestowania we wczesne kształcenie. Komisja podzielaopinię Parlamentu, że potrzebne jest podejście bardziej skoncentrowane na dziecku. Pozaliczbą dostępnych placówek, musimy także zająć się kwestią jakości usług na szczeblueuropejskim i narodowym. Mam tu na myśli na przykład kwestie związane z doborempersonelu i jakością personelu, integracją opieki i kształcenia, a także aktywnymzaangażowaniem rodziców, którzy są pierwszymi nauczycielami swoich dzieci. Komisjaz zadowoleniem przyjmuje apel o zwiększenie europejskich badań w tej dziedzinie i oskuteczniejsze wykorzystywanie dostępnych narzędzi finansowych, takich jak funduszestrukturalne i programy na rzecz uczenia się przez całe życie. Ponadto cieszy nas takzdecydowany nacisk na konieczność określenia i wymiany na szczeblu europejskimsprawdzonych praktyk.

Przejdę teraz do sprawozdania w sprawie kulturowego wymiaru działań zewnętrznychUE – i przy tej okazji chciałabym pogratulować Pani Poseł Schaake tego świetnegodokumentu z własnej inicjatywy. Sprawozdawczyni słusznie podkreśliła w nim rolę kultury,nie tylko jako mostu pomiędzy ludźmi, ale także jako zasadniczego elementu propagowanianaszych wartości na świecie. Jednocześnie zaapelowała o przyjęcie bardziej strategicznegopodejścia do współpracy kulturalnej pomiędzy UE a krajami trzecimi. W sprawozdaniuzawarte są również interesujące sugestie dotyczące sposobu, w jaki Europejska SłużbaDziałań Zewnętrznych może podjąć wyzwanie związane z utworzeniem prawdziwejeuropejskiej dyplomacji na rzecz kultury.

Pani Poseł Schaake! Chcę tu omówić dwa szczególne punkty Pani sprawozdania. Popierwsze, pozwolę sobie podkreślić istotność zalecenia dotyczącego spójnej iwszechstronnej strategii na rzecz dyplomacji kulturalnej na szczeblu instytucji UE. Podrugie, odniosę się do pomysłu nadania Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznychprawdziwego wymiaru dyplomatyczno-kulturowego. Jednym z aspektów tych działańbędzie ustanowienie stanowiska attaché kulturalnego w najważniejszych stolicach naświecie. Utworzenie takich stanowisk umożliwi zwiększenie koordynacji zarównopomiędzy dotychczasowymi attaché kulturalnymi w ambasadach państw członkowskich,jak i pomiędzy narodowymi instytutami kultury na szczeblu lokalnym, zwłaszcza poprzezsieć narodowych instytutów kultury Unii Europejskiej (EUNIC). Miałam przyjemnośćspotkać się niedawno z przedstawicielami EUNIC w Chinach i Brazylii, którzy powiedzieli


mi, jak bardzo potrzebują współpracy i koordynacji, aby móc propagować naszą kulturęw krajach, w których działają.

Jeśli zaś chodzi o naszych wschodzących partnerów strategicznych na całym świecie, toniedawno dostrzegliśmy, w jaki sposób kultura może stać się nieodłączną częścią naszychstosunków zewnętrznych. Jestem bardziej niż kiedykolwiek zdeterminowana do dalszegorozwijania tego ważnego wymiaru naszej europejskiej agendy na rzecz kultury.

Przejdę teraz do sprawozdania pani poseł Sanchez-Schmid w sprawie uwalniania potencjałuprzedsiębiorstw z branży kultury i branży twórczej. Chciałabym podziękowaćParlamentowi, a zwłaszcza Pani Poseł Sanchez-Schmid, za to bardzo dobre sprawozdanie.Jestem zadowolona, ponieważ Państwa sprawozdanie i nasza analiza są w dużej mierzezbieżne. Jesteśmy zgodni co do tego, że branża kultury i branża twórcza są siłą napędowąnie tylko zatrudnienia, wzrostu i przychodów eksportowych, ale także włączeniaspołecznego oraz różnorodności kulturowej i językowej, jak również dialogumiędzykulturowego w ramach Unii Europejskiej i poza nią. Przedsiębiorstwa z tych branż,jak słusznie zauważyła Pani w sprawozdaniu, mają do wniesienia istotny wkład w realizacjęstrategii Europa 2020 i w nadchodzących latach należy zapewnić im ważniejsze miejscew UE.

Podzielamy także pogląd, iż ich potencjał nie jest w pełni rozwinięty. Jeśli chcemy, abyprzedsiębiorstwa te w pełni się rozwinęły, musimy dokonać postępu na wielu frontach:dopasowanie umiejętności oraz budowanie zdolności, dostęp do finansowania, poprawienieotoczenia biznesowego, wsparcie na rzecz transgranicznego obiegu dzieł i nowych modelidystrybucji, maksymalizacja potencjału przedsiębiorstw w zakresie rozwoju regionalnegoi lokalnego, propagowanie efektów ubocznych ich działalności pod względem innowacjioraz promowanie kreatywnej Europy na arenie międzynarodowej. Taki wniosek zostałwysunięty także podczas konsultacji po opublikowaniu zielonej księgi, która wywołałareakcję 350 organów publicznych, opinii publicznej, organów społeczeństwaobywatelskiego oraz przedsiębiorstw działających w sektorze kultury w całej Europie.

Cieszę się, że nasza zielona księga zapoczątkowała, w Europie i w instytucjach europejskich,ożywioną debatę w sprawie zapewnienia właściwego środowiska zaspokajającegoszczególne potrzeby budowania przedsiębiorczości, tak aby wykorzystać nowe możliwościwynikające z globalizacji, digitalizacji oraz różnorodności kulturowej. Jestem przekonana,że nasze wspólne wysiłki pomogą w zbudowaniu lepszego otoczenia, dzięki czemuprzedsiębiorstwa z tych ważnych sektorów będą mogły odegrać istotną rolę w rozmowachdotyczących unijnych mechanizmów finansowania po roku 2013 oraz realizacji strategiiEuropa 2020.

I na zakończenie dodam, że bardzo cieszy mnie entuzjazm Parlamentu – a szczególniemojej bliskiej znajomej, pani poseł Doris Pack – w kwestii Europejskich Stolic Kultury orazdążenia Sarajewa do objęcia tego tytułu. Oczywiście Komisja podziela Państwa zdanie natemat historycznego i kulturowego znaczenia Sarajewa. Miasto to jest symbolem jednegoz najmroczniejszych epizodów we współczesnej historii Europy, ale jednocześnie pozwalanam mieć nadzieję na lepszą przyszłość. W obliczu powtarzających się konfliktów Sarajewozachowało swój wielokulturowy charakter.

Chciałabym powiedzieć kilka słów na temat zasad dotyczących inicjatywy EuropejskichStolic Kultury. Parlament i Rada w 2006 roku przyjęły decyzję będącą podstawą prawnątej inicjatywy. Ten dokument prawny zawiera wszystkie zasady dotyczące wyboru miast,a wiedzą Państwo lepiej ode mnie, że decyzję tego rodzaju można zmienić jedynie poprzez


nową inicjatywę przyjętą w drodze zwykłej procedury ustawodawczej. W decyzji tejwyraźnie powiedziano że omawiana inicjatywa jest otwarta wyłącznie dla 27 państwczłonkowskich Unii Europejskiej. Integralną część decyzji stanowi chronologiczny wykazpaństw członkowskich mających prawo do tego tytułu, aż do roku 2019, przy czym nakażdy rok przypadają dwa państwa. Na rok 2014 wybrano już dwa miasta, a obecnie Radana potwierdzić kolejne dwa na rok 2015.

Decyzja ustanawia procedurę przyznawania tytułu Europejskiej Stolicy Kultury, aobowiązujące zasady nie zostawiają Radzie możliwości wyznaczenia miasta poza ramamiprocedury. Komisja jest w pełni i wyłącznie odpowiedzialna za wdrażanie decyzji przyjętychprzez Parlament i Radę. Odstąpienie od decyzji w sprawie Europejskich Stolic Kultury podwzględem kwestii tak zasadniczej, jak zakres geograficzny decyzji, oznaczałoby po prostuzłamanie zasad, których mamy obowiązek przestrzegać.

Uważam, że uzasadnienie przyjęcia tego wyjątku w tak krótkim czasie od uzgodnieniazasad dotyczących inicjatywy byłoby szczególnie trudne. Parlament i Rada przyjęły tędecyzję niespełna pięć lat temu. Wtedy był dobry moment na uwzględnienie udziałupaństw spoza UE lub na wprowadzenie przepisu dotyczącego wyjątkowych przypadków.Wówczas jednakże zadecydowano, że po roku 2010 udział państw spoza UE nie będziejuż dłużej możliwy.

Z myślą o przyszłości inicjatywy dotyczącej Europejskich Stolic Kultury, Komisja pracujeobecnie nad odnowieniem inicjatywy po roku 2019. Rozpoczęliśmy konsultacje społecznei przeprowadzamy ocenę bieżącego schematu. Następnie przygotujemy wniosek, któryzamierzamy przyjąć na początku roku 2012. W ramach prac przygotowawczych Komisjasprawdza koncepcję dotyczącą przystąpienia krajów kandydujących do inicjatywy poroku 2019. Pragnę Państwa również poinformować, że kilka miast z innych państw trzecichwykazało już swoje zainteresowanie tą inicjatywą.

Na koniec chciałabym raz jeszcze podkreślić, jak bardzo doceniam miejsce Sarajewa whistorii Europy i jego znaczenie kulturowe. Chociaż inicjatywa na rzecz Europejskich StolicKultury nie jest dostępna, UE może zaproponować inne rodzaje wsparcia dla Sarajewa, wroku 2014 oraz później, przy pomocy naszego programu na rzecz kultury.

William (The Earl of) Dartmouth, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji HandluMiędzynarodowego – Panie Przewodniczący! Postanowiłem zrezygnować z przedstawieniaprzygotowanego tekstu, ponieważ muszę wypowiedzieć się na temat wniosku oustanowienie unijnych attaché kulturalnych. Nie mogłem uwierzyć, że tego słucham:muszę powiedzieć, że ten wniosek Komisji jest jednym z najdziwniejszych i najbardziejniedorzecznych wniosków, jakie kiedykolwiek przedstawił nam ten organ, znany przecieżze swoich dziwacznych i niedorzecznych wniosków.

Stanowisko unijnego attaché kulturalnego będzie oznaczało po prostu więcej dobrzepłatnych miejsc niby-pracy dla urzędników służby cywilnej UE, opłacanych przez państwabędące płatnikami netto. Muszę powiedzieć, że Komisja wykazała się ogromnym brakiemwrażliwości, przedstawiając ten niedorzeczny i kosztowny wniosek w sprawie zbędnegostanowiska w okresie ogólnych trudności gospodarczych. Może choć raz zdołalibyściezapomnieć o swoich wysokich wynagrodzeniach i emeryturach, aby pomyśleć orzeczywistych kosztach związanych z takimi inicjatywami?

Jutta Steinruck, sprawozdawczyni komisji opiniodawczej Komisji Zatrudnienia i SprawSocjalnych – (DE) Panie Przewodniczący! Wróćmy do rzeczy. Chciałabym, jako


sprawozdawczyni komisji opiniodawczej Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,podziękować wszystkim osobom pracującym nad tym sprawozdaniem. W komisjiwszystkie grupy jednomyślnie dążyły do wspólnego celu polegającego na umożliwieniukażdej młodej osobie w Europie kształcenia i szkolenia zawodowego oraz wsparciu tychosób w procesie rozpoczynania życia zawodowego, tak aby nikt nie pozostał z tyłu.

Nie oparłam swojej opinii dla komisji opiniodawczej na sprawozdaniu Komisji, ponieważuważam je za zbyt niekonkretne. Dla mnie ważne było uwzględnienie w sprawozdaniutakże bardzo konkretnych zadań. W niektórych przypadkach nie mogłam poprzećstanowisk przedstawionych w sprawozdaniu.

Zdaniem Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych jednym z ważnych aspektów jest kwestiaprzejścia z etapu kształcenia do etapu życia zawodowego. To zasadniczy obszarwzajemnego oddziaływania. Nie można marnować czasu przy okazji takiego przejścia.Naszym zdaniem ważne jest również, aby rozpoczynanie życia zawodowego przezmłodzież nie było związane z dumpingiem społecznym ani obciążone dumpingiem.Uważaliśmy również, że ważna jest rola staży. Staże są ważne i niezbędne, ale należy unikaći zakazywać ich nadużywania. Chcielibyśmy przyjęcia inicjatywy na rzecz europejskichram kwalifikacji ustanawiających normy minimalne dotyczące staży.

Na zakończenie pragnę przedstawić prośbę Parlamentu i Komisji, by program „Młodzieżw działaniu” nie otrzymał mniejszego wsparcia finansowego ani nie został zlikwidowanyze względu na program „Mobilna młodzież”. Prace organizacji młodzieżowych są ważnez punktu widzenia zaangażowania społecznego i pomagają młodym ludziom w rozwojuzarówno zawodowym, jak i osobistym. Stanowi to również dużą przewagę w przyszłymżyciu zawodowym.

Karima Delli, sprawozdawczyni komisji opiniodawczej Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych– (FR) Panie Przewodniczący! Przede wszystkim chcę zająć się kwestią przedsiębiorstw zbranży kultury i branży twórczej. Jako sprawozdawczyni Komisji Zatrudnienia i SprawSocjalnych chcę podkreślić ważną rolę kultury oraz twórczości w gospodarce europejskieji realizacji założeń strategii Europa 2020, dla dobra społeczeństwa opartego na wiedzy iinnowacji, a także potencjał tych przedsiębiorstw pod względem zapewniania nowychmiejsc pracy.

W przedmiotowym sprawozdaniu szczególną uwagę zwrócono na warunki pracy wsektorze, szczególnie nieregularne dochody i niepewny stosunek zatrudnienia, co wymagadogłębnej debaty, aby uwzględnić szczególne aspekty – na przykład poprzez walkę zdyskryminacją w zakresie wynagrodzeń – oraz aby zwiększyć adekwatność zatrudnieniado poziomu kwalifikacji.

Chcemy ułatwić dostęp do kultury i treści twórczych młodym ludziom i grupom najbardziejnarażonym, a także zachęcać do mobilności oraz promować różnorodność kulturową,jak również wykorzystywanie i rozpowszechnianie darmowego oprogramowania orazotwartych standardów.

Chcemy również podkreślić rolę uczenia się przez całe życie dla tego sektora, w którymzachodzą szybkie zmiany. Przejdę teraz do programu „Mobilna młodzież”. Sytuacjamłodych Europejczyków jest trudna: szukając dostępu do zatrudnienia, kształcenia,zakwaterowania, usług socjalnych, muszą zmierzyć się z zadaniem równie trudnym, jakmęka społecznej inicjacji. Musimy przywrócić ich wiarę w przyszłość poprzez zapewnienieim adekwatnych i ambitnych odpowiedzi.


Cieszę się, że w przedmiotowym tekście przyjrzano się kwestii włączenia społecznegomłodych ludzi nie tylko przez pryzmat zatrudnienia, ale także przez pryzmat kształceniaogólnego i zawodowego. Chciałabym w tym kontekście zwrócić uwagę na wniosek doKomisji Europejskiej dotyczący zielonej księgi w sprawie uczestnictwa młodzieży, którypopieram.

W naszym sprawozdaniu podkreślono także, co bardzo mnie cieszy, koncepcję mobilności,która powinna być dostępna dla każdego. Obecnie mobilność zasadniczo dotyczystudentów, powinniśmy jednak zachęcać do mobilności wszystkie grupy, młodychpracowników oraz młode osoby w trakcie kształcenia zawodowego. Godne ubolewaniabyłoby dzielenie młodych Europejczyków na dwie kategorie: z jednej strony wykształconąelitę, znającą języki obce i mającą wiarę w przyszłość, a z drugiej grupę młodych ludzipozostawioną w tyle ze względu na brak tytułu magistra lub dlatego, że wykonują tylkoprace fizyczne.

Jestem szczególnie zadowolona z tego, że w omawianym tekście zaapelowaliśmy oodstąpienie od dyskryminacji ze względu na wiek w odniesieniu do dostępu do planówochrony socjalnej. Proszę o to teraz i oczywiście uważam, że system dochodu minimalnegostanowi kluczowy element w zagwarantowaniu młodym ludziom autonomii.

W naszym sprawozdaniu położyliśmy nacisk na podstawowe pragnienie młodych ludzi,na chęć bycia niezależnym, szczególnie chęć posiadania dostępu do opieki zdrowotnejoraz przyzwoitego miejsca zamieszkania po rozsądnych kosztach. Wszyscy wiemy, żemłody człowiek, który nie ma wyjścia i musi jednocześnie pracować oraz studiować, jestskazany na studiach na porażkę.

I na koniec chcę powiedzieć, że cieszy mnie wyrażone na tej Sali uznanie, iż staże zawodowenie powinny być już traktowane jako zatrudnienie gorszej kategorii, ale że należy traktowaćje jak pełnoprawne zatrudnienie. Staże zawodowe muszą wiązać się z wystarczającymwynagrodzeniem i ochroną socjalną.

(Oklaski)

Ivo Belet, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii– (NL) Panie Przewodniczący, Pani Komisarz, Panie i Panowie! Wierzę, że wszyscy zdajemysobie sprawę z tego, w jak niespokojnych warunkach – zarówno gospodarczych, jak ipolitycznych – znajduje się obecnie Europa. Nasza solidarność jest zagrożona, ponieważprzewagę biorą ruchy nacjonalistyczne i populistyczne, co przed chwilą zademonstrowałnam brytyjski poseł, przedstawiciel arystokracji.

Panie i Panowie! Bieżące tendencje stanowią zagrożenie dla przyszłości UE oraz dlabogactwa i dobrostanu Europejczyków. Zostaliśmy wybrani, by znaleźć odpowiedź na tezagrożenia. Pani Komisarz! Ta odpowiedź może i musi, gdzie to tylko możliwe, wywodzićsię także z sektora kultury. Musimy zdecydowanie o wiele więcej inwestować w tworzeniewspólnej europejskiej przestrzeni publicznej. W tym celu bardzo ważne, o ile nie zasadnicze,może okazać się kształcenie, co już zauważono podczas tej debaty. Głęboko wierzymy,że możemy znacznie lepiej wykorzystać współpracę między przedsiębiorstwami w sektorzekultury a środowiskiem akademickim – zarówno tym w szkolnictwie wyższym,uniwersytetami i innymi uczelniami, jak i tym w szkolnictwie średnim. Wierzymy również,że podmioty te mają do zaoferowania znacznie więcej możliwości niż obecniewykorzystujemy.


Pani Komisarz! Sama to Pani przed chwilą powiedziała: jest to sektor o olbrzymimpotencjale dla gospodarki i zatrudnienia, i dlatego musimy przyjąć szczególne środkistymulujące, takie jak obniżenie stawki podatku od projektów internetowych, ponieważbieżący system –a z pewnością stawka VAT – nie jest dopasowany do nowych czasów ijest całkowicie niesprawiedliwy. Ponadto przedsiębiorcy, menadżerowie małych i średnichprzedsiębiorstw w branży twórczej potrzebują lepszego dostępu do możliwościfinansowania, jako że obecnie mamy zbyt małe umiejętności i zbyt ograniczony dostępdo finansowania przez banki.

Pod tym względem w sprawozdaniu zaproponowano bardzo konkretne wnioski i liczymyna to, Pani Komisarz, że zarówno Komisja, jak i kompetentne organy narodowe orazregionalne podejmą wyzwanie i rozpoczną wdrażanie omawianego wniosku.

Oldřich Vlasák, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Rozwoju Regionalnego – (CS)Panie Przewodniczący! Sytuacja w branży kultury i branży twórczej objęta jest europejskąstrategią na rzecz innowacji i strategią Europa 2020, a także jest ściśle powiązana ześrodkami mającymi na celu skuteczniejsze wykorzystywanie pomników, zbiorówmuzealnych i dzieł zebranych w galeriach oraz jednostek miejskich i wiejskich w turystycei związanych z nią działaniach. Digitalizacja treści historycznych i kulturowych stanowipod tym względem największą szansę. Digitalizacja powinna zwiększyć dostępspołeczeństwa do materiałów o zasadniczym znaczeniu dla studiowania, rozwojuemocjonalnego i kształcenia oraz umacniania tożsamości kulturowej.

Inwestycje w tych obszarach przynoszą prawie gwarantowany zwrot, nie tylko w strefieturystyki, która niewątpliwie stanowi istotny komponent wielu gospodarek regionalnych,ale również w strefie polityki zagranicznej. Opłaca się uświadamianie głębokich tradycjikulturowych państw europejskich przy jednoczesnym wspieraniu poszczególnych wiosek,miast, regionów, państw członkowskich i UE w kontekście globalnym.

Zatem w nowym okresie programowym po roku 2013 powinniśmy kontynuowaćfinansowanie projektów kulturowych z europejskich funduszy strukturalnych, wzmacniaćprogramy partnerskie na rzecz współpracy pomiędzy lokalnymi władzami i utrzymaćniezależność programu wspólnotowego na rzecz projektów w obszarze zatytułowanym„Kultura”.

Cecilia Wikström, sprawozdawczyni komisji opiniodawczej Komisji Prawnej – (SV) PaniePrzewodniczący! Chciałabym podziękować sprawozdawczyni, Pani Sanchez-Schmid, zaświetną pracę nad tym sprawozdaniem. Jestem niezmiernie zadowolona i dumna z tego,że Komisja Prawna przedłożyła opinię, co do której byliśmy całkowicie zgodni i cieszę się,że większość naszych poglądów została uwzględniona w sprawozdaniu. Zezniecierpliwieniem oczekujemy na szerokie poparcie tej Sali.

Żyjemy w czasach, gdy technologia cyfrowa i Internet tworzą zarówno olbrzymiemożliwości, jak i poważne wyzwania dla europejskiej branży kultury i branży twórczej.Musimy trzymać się zasad podstawowych, aby chronić własność intelektualną, ajednocześnie musimy uwolnić potencjał i kreatywność nowoczesnych technologii.Europejscy twórcy kultury, technologiczni innowatorzy i przede wszystkim europejscyobywatele zasługują na dobrze funkcjonujący rynek wewnętrzny, na którym treści twórczemogłyby swobodnie i szczodrze cyrkulować ponad naszymi granicami, a twórcy kulturybyliby pewni otrzymania wynagrodzenia za swoją pracę.


Chciałabym także podziękować sprawozdawcom za uwzględnienie wniosku złożonegoprzez Komisję Prawną w sprawie zapewnienia większego dostępu do książek osobomniewidomym lub niedowidzącym. Mam nadzieję, że w ten sposób zdołamy pomóc tymosobom w jeszcze większym czerpaniu z literatury przyjemności i siły. Każdy musi miećdostęp do produktów wolności słowa. Dziękuję Państwu.

Przewodniczący – Tym samym runda wystąpień przedstawicieli stosownych komisjidobiega końca i nie mogę powstrzymać się przed pewną uwagą.

Uważam, że w takich wystąpieniach wygłaszanych w imieniu poszczególnych komisjimówca musi dołożyć wszelkich starań, by reprezentować komisję, w imieniu którejwystępuje.

Niektóre dzisiejsze wystąpienia byłyby całkowicie uzasadnione, gdyby odzwierciedlałypoglądy poszczególnych osób, ale są całkowicie nie na miejscu, skoro wypowiadane są wimieniu całej komisji, która – o czym jestem raczej przekonany – nie poczuła sięreprezentowana przez wygłaszane tu słowa.

Moim zdaniem kwestia ta powinna zostać rozpatrzona przynajmniej przez biuroParlamentu, nie możemy bowiem pozwolić, by niektóre wypowiedzi były wygłaszane wimieniu komisji reprezentujących tak wielu posłów do PE.

(Oklaski)

Marco Scurria, w imieniu grupy PPE – (IT) Panie Przewodniczący, Pani Komisarz, Paniei Panowie! Przede wszystkim chciałbym podziękować w imieniu grupy Europejskiej PartiiLudowej (Chrześcijańskich Demokratów) wszystkim sprawozdawcom, którzy dziś ranoprzedstawili swoje sprawozdania, ponieważ moim zdaniem sprawozdania te pozwalająnam zbudować fundamenty pod Europę przyszłości. Nasze dzisiejsze prace dotycząprzyszłych pokoleń, począwszy od dzieci aż po młodych ludzi, których musimywprowadzić do świata pracy zawodowej za pomocą ważnej inicjatywy przewodniejzatytułowanej „Mobilna młodzież”. Dziś mówimy o rozszerzeniu za pośrednictwemkultury Unii na Bałkany, a także o rozwoju branży kultury i branży twórczej.

W czasach wielkiego kryzysu gospodarczego należy podkreślić, że branża kultury jestjedynym sektorem, który nie przynosi strat, a w zasadzie obroty w tym sektorze wciążrosną. Chcielibyśmy, aby kultura odgrywała rolę w działaniach zewnętrznych UniiEuropejskiej, nie tylko za pośrednictwem – tu zwracam się do hrabiego Dartmoutha i PanaPosła Kuhna – hojnie opłacanych urzędników, ale raczej poprzez zbudowanie lepszegoprocesu na rzecz pokoju, stabilności i zrozumienia pomiędzy różnymi kulturami.

Dziś jednak musimy także dążyć do wzmocnienia naszych programów na rzecz kultury,kształcenia i młodych ludzi. Programy takie jak Erasmus, Comenius, Leonardo, „Młodzieżw działaniu” i programy na rzecz uczenia się przez całe życie, a także wiele innych, dlamilionów Europejczyków stanowią nie tylko etykietki, ale symbole istnienia UniiEuropejskiej. Dla wielu osób znaczą one początek europejskiego ducha, ich pierwszykontakt z kolegami i rówieśnikami, co naprawdę pomaga wzmocnić Unię, tym bardziej,gdy uwzględnimy nowe obowiązki związane ze sportem, które Unia otrzymała na mocyTraktatu z Lizbony. Musimy inwestować we wszystkie te programy, ale przede wszystkimmusimy w nie wierzyć. Nikt nie zaprzecza znaczeniu kwot mlecznych, inwestycji naprzemysł i ochronę środowiska, ale to kultura pozwoli nam zbudować Europę. I będziemymusieli tego dokonać nie za pomocą słów, ale przez programy i czyny, które możemy ichcemy w praktyce realizować.


Pani Komisarz Vassiliou! Dźwięki tej wiolonczeli z Sarajewa, tej, o której mówiła paniposeł Pack, rozbrzmiewają w Europie głośniej niż niezliczone regulacje. W taki właśniesposób powstanie Europa; czasami delikatne naginanie tych regulacji może jednak okazaćsię konieczne.

Katarína Neveďalová, w imieniu grupy S&D – (SK) Panie Przewodniczący! Niezmierniesię cieszę, że Parlament Europejski w końcu poświęcił całą poranną sesję plenarną nasprawy związane z kulturą i kształceniem. W czasach kryzysu kształcenie jest jedną zkwestii o zasadniczym znaczeniu i nie wolno nam zapominać, że wykształceni młodziludzie są naszą przyszłością.

Przyjmuję z zadowoleniem inicjatywę Komisji „Mobilna młodzież” i cieszę się, że niezapomniała ona o młodych ludziach. Inwestowanie w kształcenie stanowi rozwiązanieodwiecznych problemów UE, nawet teraz, gdy konieczne jest zaciskanie pasa. Chciałabympogratulować sprawozdawcy Parlamentu Europejskiego, Panu Posłowi Zverowi, któryprzygotował sprawozdanie w sprawie programu „Mobilna młodzież”. Moim zdaniem jestto wyjątkowo dobre sprawozdanie, szczególnie dlatego, że jest ono wynikiem prac całejkomisji, której przyświecał wspólny cel w postaci zapewnienia korzyści dla młodych ludzi.

Mobilność młodzieży w UE, a zwłaszcza jej ułatwienie, ma znaczenie dla tożsamościeuropejskiej i dla europejskich działań obywatelskich. Jak Państwu wiadomo, byłamkrytycznie nastawiona wobec pierwotnej inicjatywy Komisji i w związku z tym chciałabymzwrócić uwagę na kilka punktów, które zdołaliśmy uwzględnić w sprawozdaniu.

Niewątpliwie to ważne, abyśmy nie przestali inwestować w programy na rzecz mobilnościi młodzieży, takie jak program Erasmus i Leonardo, a także działania w ramach programu„Młodzież w działaniu”. To niewątpliwie jeden ze sposobów na osiągnięcie celów przyjętychw ramach strategii Europa 2020.

Ponadto za niezwykle ważne uważam wspieranie procesu uczenia się przez całe życie orazdziałań skierowanych nie tylko do młodych ludzi. Chciałabym zdecydowanie podkreślićznaczenie równych szans dla każdego, mam na myśli nie tylko równość mężczyzn i kobiet,ale również osób niepełnosprawnych lub osób w niekorzystnym położeniu. Bez wątpieniaważne jest uznanie edukacji pozaformalnej jako kolejnego bardzo istotnego środkamającego na celu podnoszenie umiejętności, które młodzi ludzie mogą wykorzystać wprzyszłości.

Ważny jest również dialog pomiędzy państwami członkowskimi i pomiędzy regionami,dlatego cieszę się, że zdołaliśmy uwzględnić kilka komentarzy przedstawionych przezKomitet Regionów oraz inne organizacje, takie jak na przykład Youth Forum Jeunesse.

Jest tak wiele punktów do omówienia, że mogłabym mówić nie przez 2, ale przez 10minut, jednak teraz na koniec chciałabym dodać jedno zdanie. Z olbrzymią radością pragnępoprzeć – jako jedna z autorów – inicjatywę w sprawie Sarajewa, ponieważ bardzo ważnejest pokazanie ludziom w tym regionie, że UE służy im pomocą.

Hannu Takkula, w imieniu grupy ALDE – (FI) Panie Przewodniczący! Cieszę się, żedzisiejsza sesja poranna jest poświęcona kwestiom związanym z kulturą; mówienie o nichjest bardzo ważne, nie tylko przez jeden poranek, ale zawsze. Tak czy inaczej, to dobrze,że zajmujemy się tymi sprawami. Zebranie tych sprawozdań w jedną całość i ich ocenieniejest niemałym wyzwaniem, ale być może zdołam wyrazić kilka opinii na ich temat.


Jeśli chodzi o inicjatywę „Mobilna młodzież” omówioną przez pana posła Zvera, toprawdopodobnie rzeczywiście ten program na rzecz mobilności okazał się sukcesem, inależy przyznać, że w dotyczącym go sprawozdaniu temat ten został dogłębnie omówiony.Uważam, że może on przyczynić się do wielu sukcesów w przyszłości Europy w obszarachdotyczących młodzieży. Powinniśmy koniecznie zadbać, by młodzi ludzie mogliuczestniczyć w europejskich programach edukacyjnych, co pozwoli nam wzmocnićwielokulturowość Europy.

Należy także zastanowić się nad tym, co mówi pani poseł Honeyball w sprawozdaniu wsprawie wczesnego kształcenia dzieci i opieki nad nimi. Wolałbym mówić o wczesnymkształceniu dzieci i opiece nad nimi, zamiast tylko o wczesnym kształceniu, ponieważproces dorastania jednostki jest bardzo ważny. Ludziom należy pozwolić dorosnąć, akształcenie jest tylko częścią tego procesu. Umiejętność wychowania naszych dzieci imłodzieży na dobrych ludzi oraz zrównoważonych członków społeczeństwa stanowiolbrzymie wyzwanie. Oczywiście zasadniczą rolę odgrywa w tym dom rodzinny, alerównie ważna jest rola osób zajmujących się wczesnym kształceniem dzieci i opieką nadnimi, co tak wyraźnie zaznaczono w sprawozdaniu, oraz zapewnienie procesu mediacji,którego dziś szczególnie potrzebują dzieci i młodzież.

Jeśli zaś chodzi o sprawozdanie pani poseł Schaake w sprawie działań zewnętrznych UE,to moim zdaniem przy określaniu ram polityki zagranicznej potrzebujemy lepszegozrozumienia kultury. Ma to olbrzymie znaczenie. Mamy wiele pechowych przykładów,kiedy to ignorancja wobec tła i kontekstu kulturowego doprowadziła do porażek w obszarzepolityki zagranicznej. I dlatego tak ważne jest uwzględnienie kultury w ramach EuropejskiejSłużby Działań Zewnętrznych

Na koniec chciałbym wypowiedzieć się w sprawie inicjatywy dotyczącej Sarajewa, którąporuszyła dziś pani poseł Pack. To prawda, że pięć lat temu zapadły decyzje w sprawiestolic kultury, ale podobnie jak w nauce, tak i tutaj paradygmaty należy zawsze od nowakwestionować. Być może teraz nadszedł czas, by właśnie to uczynić, przynajmniej wpewnym stopniu – i spróbować znaleźć rozwiązanie, które pozwoli wprowadzić zmianyw odniesieniu do Sarajewa. Uważam, że mogłoby to wnieść wartość dodaną w programEuropejskich Stolic Kultury i w całą Unię Europejską.

Podsumowując: co się tyczy polityki w obszarze kultury, powinniśmy spojrzeć na szerszyobraz, aby zrozumieć znaczenie kultury dla całej Unii Europejskiej. Rynek wewnętrznyoraz polityka zagraniczna i polityka bezpieczeństwa nie przetrwają, jeśli nie będą opartena mocnych podstawach kulturalnych. Kultura stanowi podstawę wszystkiego, podstawęprzyszłości całej Unii Europejskiej i dlatego należy ją docenić, nie tylko ze względu na jejwkład w PKB, ale także jako wartość samą w sobie, zarówno dla ludzi, jak i dla społeczeństw,a co za tym idzie – dla Unii Europejskiej.

Emma McClarkin, w imieniu grupy ECR – Panie Przewodniczący! W ostatnich latachdrastycznie zwiększył się nacisk środowiska akademickiego i politycznego na obszarykultury i kształcenia, a z przeprowadzanych analiz nieustannie wynika, że obszary te majązasadnicze znaczenie nie tylko w pobudzaniu wzrostu gospodarczego i spójnościspołecznej, ale również w ułatwianiu mobilności młodzieży w całej Europie. Niestety wbieżącym klimacie gospodarczym, gdy wiele państw członkowskich wprowadzaoszczędności oraz cięcia budżetowe niezbędne do zmniejszenia deficytów, obszary te sączęsto pomijane. Chciałabym, żeby tak nie było.


Inwestowanie w kształcenie i kulturę pomaga państwom członkowskim w budowaniukonkurencyjności na arenie światowej, pozwala przygotować młodych ludzi na przyszłewyzwania i pobudza kreatywność, innowacyjność oraz wzajemne zrozumienie. Tymczasemw tych właśnie obszarach, bardziej niż UE jako całość mogą działać państwa członkowskie,gdyż najlepiej wiedzą, jak zareagować na stojące przed nimi wyzwania związane zkształceniem. Niepokoi mnie kilka aspektów w sprawozdaniu, które dziś rano omówiliśmy,zwłaszcza w odniesieniu do zakłócenia pomocniczości państw członkowskich podwzględem celów w obszarze kształcenia i polityki społecznej. Dyktowanie państwomczłonkowskim zakresu reform w obszarze edukacji nie należy do kompetencji UE i musimyzadbać, by ta zasada była przestrzegana.

Pod względem kultury UE może pomagać państwom członkowskim w jak najlepszymwykorzystaniu priorytetów politycznych poprzez wymianę najlepszych praktyk orazpodkreślenie obszarów o najwyższym znaczeniu, takich jak wczesne kształcenie, obniżenieodsetka osób przedwcześnie przerywających naukę w szkole oraz propagowanie szkoleniazawodowego. Kolejnym kluczowym aspektem pozwalającym młodym ludziom nazabezpieczenie ich szans jest umożliwienie elastyczności na rynku pracy, tak aby możliwabyła nauka w praktyce, podczas wykonywania pracy. Nieuzasadnione tworzenie nowychprojektów i organizacji mających ułatwić realizację tych celów jest jednak sprzeczne zrzeczywistością budżetową w całej UE.

Musimy mieć ten smutny fakt na uwadze i starać się zrobić, co w naszej mocy dlarzeczywistego, otaczającego nas świata. Niemniej jednak głęboko wierzę w moc kultury,która może zapewnić wzajemne zrozumienie oraz pobudzić innowacyjność i wzrostgospodarczy. Dysponujemy w Europie bogactwem kultury i twórczości, które należywspierać i rozwijać. Branża twórcza wiele wnosi w gospodarkę UE i w nasze doświadczeniakulturowe. Musimy zapewnić jej narzędzia, które pozwolą na jej dalszy rozwój orazzdobywanie należnych nagród. To zupełnie oczywiste, że im lepiej będziemy kształcićmłodych ludzi w Europie, tym jaśniejsza przyszłość czeka nas w pełnym wyzwańśrodowisku globalnym.

Oriol Junqueras Vies, w imieniu grupy Verts/ALE – (ES) Panie Przewodniczący, PaniKomisarz, Panie i Panowie! Byłem kontrsprawozdawcą przy sprawozdaniu w sprawieprogramu „Mobilna młodzież” i dlatego w świetle różnych poprawek złożonych dosprawozdań w sprawie branży kultury i branży twórczej oraz w sprawie wczesnegokształcenia chcę podzielić się następującymi przemyśleniami.

Kryzys gospodarczy szczególnie mocno dotknął młodych ludzi. W wielu regionach UniiEuropejskiej stopa bezrobocia młodzieży przekracza 40 %. Dlatego tak ważny jest dogłębnyprzegląd strategii politycznych na rzecz wprowadzenia młodych ludzi do życiazawodowego, jak sprawozdanie w sprawie programu „Mobilna młodzież”.

Skoncentruję się na czterech, moim zdaniem kluczowych aspektach sprawozdania.

Po pierwsze uważam, że wspieranie mobilności ma najwyższe znaczenie. Mobilność jestniezwykle wartościowym instrumentem „pozaformalnego” uczenia się, który wykorzystujewymianę kulturalną i daje młodym ludziom narzędzia potrzebne im do rozwoju wglobalnym środowisku zawodowym.

Po drugie, w związku z mobilnością bardzo ważne jest, aby młodzi ludzie poznawali innejęzyki europejskie; aby mogli płynnie nawiązywać stosunki w środowisku europejskim i


byli w pełni zintegrowanymi członkami społeczności, w których żyją i pracują, inaczejmówiąc – aby zaistniała spójność społeczna.

Po trzecie, chciałbym podkreślić znaczenie strategii na rzecz stymulowaniaprzedsiębiorczości. Faktycznie należy koniecznie wspierać programy na rzeczprzedsiębiorczości skierowane do studentów uczelni wyższych. Działania te powinnyuwzględniać wspieranie platform, na których podmioty finansowe i studenci mogąwzajemnie na siebie oddziaływać.

I po czwarte, moim zdaniem należy wspierać równe szanse w dostępie do uniwersytetów,tak aby nie zmarnował się żaden europejski talent. Młodzi ludzie muszą brać aktywnyudział w gospodarce. Młodzi ludzie muszą rozwijać swój potencjał, ponieważ jeśli mamywyjść z kryzysu, oni także mają do odegrania zasadniczą rolę.

Rui Tavares, w imieniu grupy GUE/NGL – (PT) Panie Przewodniczący! Na omówieniepięciu sprawozdań i jednego pytania ustnego mam zaledwie dwie minuty, zatem ograniczęswoją wypowiedź do dwóch sprawozdań: sprawozdania pani poseł Sanchez-Schmid wsprawie branży twórczej oraz sprawozdania mojej koleżanki, pani poseł Schaake w sprawiekulturowego wymiaru działań zewnętrznych UE. Wybrałem te dwa dokumenty, ponieważrazem stanowią one przegląd w skali mikro i w skali makro elementów, których potrzebujeEuropa w celu uporania się z kryzysem przy pomocy talentu i wyobraźni Europejczyków.

W przypadku przedsiębiorstw z branży twórczej moim zdaniem zupełnie oczywiste jest,że Europa jest prawdopodobnie największym skupiskiem potencjału twórczego. Zpewnością dotyczy to naszych obszarów miejskich, naszych miast, między którymi zjednej strony jest bardzo dobra łączność, a z drugiej strony charakteryzują je silne i znaczniezróżnicowane tożsamości kulturowe.

Niektóre spośród naszych makroregionów miejskich mają również elementy niezbędnedo zapewnienia zrównoważonego rozwoju branży twórczej, a mianowicie kapitał,koncentrację talentu i wiedzy, a także cały szereg funkcjonujących już przedsiębiorstw.Można to dostrzec na przykład w regionie pomiędzy Paryżem, Londynem i Antwerpią.

Nie można tego jednak powiedzieć o całej Europie. Innymi słowy, w niektórychperyferyjnych regionach Europy mamy talent, historię i miasta mogące odegrać ważnąrolę w ponownym ożywieniu europejskiej gospodarki, ale nie zdołają one tego uczynićbez pomocy, udzielanej czy to na szczeblu unijnym, czy też na szczeblu państwczłonkowskich.

W związku z tym nie możemy się oszukiwać: dopóki Europa nie uporządkuje swojejgospodarki, poprzez na przykład publikację obligacji, dopóty nie zdołamy nic zrobić.Mamy tu w Parlamencie bardzo dobre pomysły, ale w tym samym czasie rządy rwą eurona strzępy i uniemożliwiają naprawę gospodarczą.

Mój czas na wystąpienie już prawie dobiega końca, ale w odniesieniu do polityki działańzewnętrznych chciałbym jeszcze powiedzieć, że Unia Europejska ma wyjątkową okazjędo wypracowania stylu polityki zagranicznej całkowicie odmiennego od tego realizowanegoprzez państwa członkowskie. Ponadto pod względem kulturowym nie ma to nic wspólnegoz tworzeniem potencjalnej tożsamości europejskiej czy iluzorycznej tożsamościeuropejskiej, a następnie eksportowaniem jej lub sprzedawaniem do państw trzecich. Wzamian Europa mogłaby ustawić się na pozycji umożliwiającej dwukierunkowewykorzystanie kultury w działaniach zewnętrznych, tak aby nauczać, ale również uczyć


się, aby podtrzymywać owocny dialog z innymi ważnymi blokami regionalnymi, takimijak Mercosur czy Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN).

Jest to najlepszy sposób na zapewnienie reszcie świata korzyści płynących z europejskiejdemokracji, ale także zapewnienie Unii Europejskiej korzyści płynących z możliwościuczenia się od innych.

Giancarlo Scottà, w imieniu grupy EFD – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie!Chciałbym wnieść swój wkład w debatę, mówiąc o zapotrzebowaniu na nowe podejściemetodologiczne, szczególnie w sektorze dziedzictwa i dziedzictwa kulturowego,połączonego z inteligentnym wykorzystaniem nowych technologii. Świadomośćolbrzymiego potencjału poprawy, który oferują nam nowe technologie zarówno podwzględem skuteczności, jak i efektywności, zdecydowanie wiąże się z odstąpieniem odsposobów stosowanych w przeszłości. Nowe technologie oznaczają nowe metody działania.

Sam widziałem, że dzięki inteligentnemu wykorzystywaniu technologii w branży zajmującejsię ochroną pomników możliwe jest uzyskanie widocznych rezultatów pod względemzarówno planowania, jak i prac renowacyjnych. Ponadto możemy bez ponoszeniadodatkowych kosztów, niejako w postaci produktu ubocznego, uzyskać dokładnegeometryczne bazy danych, które można wykorzystywać do monitorowania dzieł kulturyi zarządzania nimi na wypadek katastrof naturalnych, jak również produkty do edukacjinaukowej i promowania dzieł kultury na skalę światową – wypełniając tym samym kryteriadotyczące zrozumienia kulturowego i wymiany kulturalnej.

Moim zdaniem największe znaczenie ma nasz wkład w przygotowanie planu działania,mającego nam pomóc w zdobyciu nowej wiedzy na temat technologii, tak aby możliwebyło stworzenie nowych szans ekonomicznych dla Europy. Jestem przede wszystkimprzekonany o konieczności szkolenia nowych ludzi i wierzę w profesjonalnych, młodychoraz wykwalifikowanych ludzi, którzy potrafią sprostać wyzwaniom stwarzanym przeznowy rynek globalny.

Dimitar Stoyanov (NI) – (BG) Panie Przewodniczący! Ograniczę swoją wypowiedź dosprawozdania w sprawie programu „Mobilna młodzież”.

Pragnę pogratulować sprawozdawcy, ponieważ zdołał ująć w tym dokumencie praktyczniekażdy aspekt dotyczący tego tematu oraz polityki europejskiej w tym obszarze. Mówiącdokładniej, ograniczę się do omówienia trzech kwestii.

Po pierwsze, w odniesieniu do punktów 24 i 25 dotyczących zatrzymywania dzieci wszkołach oraz zwiększenia ich frekwencji w szkole, chciałbym zadać następujące pytanie.Nawiasem mówiąc, całkiem niedawno złożyłem to pytanie wymagające odpowiedzi napiśmie w Komisji. Wciąż jeszcze czekam na odpowiedź, ale wykorzystam tę okazję i razjeszcze wspomnę o problemie, o którym mówię już od dłuższego czasu. W wielu krajachEuropy Wschodniej, które przystąpiły do UE podczas ostatniego rozszerzenia istniejeproblem polegający na tym, że określone grupy mniejszościowe stosują praktykę, którastała się już niemal tradycją, zabierania swoich dzieci ze szkół w celu wykorzystywaniaich do pracy. Środki podejmowane w celu powstrzymania tego procesu są zazwyczajopisywane jako dyskryminujące. Dlatego zadaję to pytanie: dokładniej mówiąc, kogowłaściwie dyskryminujemy? Zastanawiam się, czy chodzi o rodziców, którzy wykorzystująwłasne dzieci, czy też o dzieci, które w wyniku tej praktyki tracą jakąkolwiek szansę naintegrację społeczną, ponieważ nie mają żadnego wykształcenia, chociaż jak Państwu


wiadomo, integracja ekonomiczna poprzez pracę oraz zasoby zapewnia podstawy dodalszej integracji.

Z kolei pkt 27 zawiera bardzo konkretne odniesienie do prawdziwego problemu. Pewienczołowy wykładowca uniwersytecki niedawno podzielił się ze mną swoją opinią, że wpraktyce uczelnie bułgarskie nie wiedzą, że istnieje program Erasmus dla nauczycieli.Należy podjąć dalsze kroki w tym obszarze.

I na koniec dodam, że poważny problem stanowi także bezrobocie młodzieży, o którymmowa w motywie F i G sprawozdania. Problem, o którym mówię polega na tym, że młodziludzie ubiegający się o pracę muszą mieć już za sobą staż zawodowy. Tymczasem jeśliktoś dopiero kończy szkołę lub uczelnię wyższą, to nie miał przecież możliwości zdobyciatakiego doświadczenia zawodowego. Taki wymóg jest niedorzeczny i dyskryminujący,dlatego należy mu się uważnie przyjrzeć. Taka procedura występuje zarówno w sektorzepublicznym, jak i prywatnym. W tym przypadku środkiem, który można przyjąć,szczególnie w sektorze publicznym, jest nałożenie surowych zasad, na mocy którychosoby osiągające wiek emerytalny muszą przechodzić na emeryturę, aby zwalniać etatydla młodych ludzi.

Alajos Mészáros (PPE) – (HU) Panie Przewodniczący, Pani Komisarz! Musimypodziękować pani poseł Sanchez-Schmid za jej sprawozdanie. Instytucje UE postawiłysobie za cel skuteczniejsze wykorzystanie istniejących możliwości, jakie stwarza branżakultury i branża twórcza. Jest to ważne zadanie, ponieważ lepsze warunki panujące w tychsektorach pozwoliłyby UE stać się w tej dziedzinie liderem na rynku światowym.

Kultura przyczynia się do walki z ubóstwem i marginalizacją, a także odgrywa rolę wewzmacnianiu wspólnego europejskiego ducha i dziedzictwa oraz w ich ochronie. Dziękistworzeniu wyraźnej ścieżki dla twórczego myślenia i wynikających z niego pomysłów,wszyscy odczujemy korzyści intelektualne i ekonomiczne. Branża kultury i branża twórczajuż teraz stanowią ważny czynnik motywujący ekonomię oraz wywierający na nią wpływ,mimo że sytuacja, w jakiej się znajdują nie zawsze jest korzystna. I o ile ograniczeniekreatywności nie jest możliwe, to możliwe jest negatywne wpływanie na chęć ludzi dotworzenia. Niepewne otoczenie biznesowe oraz niekorzystne ramy legislacyjne mogąstłumić twórczego ducha obywateli. Możemy słusznie oczekiwać, że strategia europejskazapewni wsparcie na rzecz grup twórczych, które dotychczas miały ograniczoną możliwośćwyrażania się na szczeblu europejskim. Jednocześnie strategia ta może wspierać określonąrównowagę szans pomiędzy państwami członkowskimi, dzięki czemu mamy sektorzatrudniający pięć milionów pracowników, a także rosnącą liczbę pracowników w każdympaństwie członkowskim. Zamierzamy w tej dziedzinie przypisać ważną rolę także małymi średnim przedsiębiorstwom. W Europie Środkowej żyje znaczna liczba inteligentnychobywateli, którzy chcą tworzyć. Pytanie tylko, czy już teraz możemy każdemu zapewnićstosowne tło do działania. Niestety, odpowiedź brzmi: nie, powstaje jednak coraz większaliczba ukierunkowanych programów mających na celu poprawę sytuacji, w tym na przykładstrategia UE na rzecz rozwoju regionu Dunaju.

Dzisiejsza debata dotyczy także młodzieży. Ważne jest, aby przyszłe pokolenia otrzymałyod Europy pełne wsparcie w dziedzinie edukacji kulturowej, dalszego kształcenia oraztwórczości artystycznej. Musimy znaleźć rozwiązania, które uczynią z twórczościartystycznej w Unii Europejskiej zajęcie atrakcyjne, a jednocześnie zagwarantują równeszanse w konkurencji międzynarodowej.


Podsumowując, zajęcie się sytuacją w branży kultury i branży twórczej ma zasadniczeznaczenie, dlatego musimy jak najszybciej stworzyć – dla artystów oraz innych twórczychumysłów – stosowne warunki w dziedzinie mobilności, praw własności intelektualnejoraz ochrony socjalnej, uwzględniające wyjątkową charakterystykę tych sektorów.

Knut Fleckenstein (S&D) – (DE) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Parlamentpoprzez sprawozdanie w sprawie kulturowego wymiaru działań zewnętrznych UE dajewyraz swoim dążeniom do zaznaczenia naszej obecności także w tym rozwijającym sięobszarze polityki. Dzisiejsza nieobecność przedstawiciela Służby Działań Zewnętrznych– chciałbym ująć to bardzo delikatnie – pokazuje, jak bardzo potrzebne jest przedmiotowesprawozdanie.

W sprawozdaniu całkiem słusznie zaleca się, by w przyszłości aspekty kulturowe odgrywaływażniejszą rolę w polityce zewnętrznej, w której powinny być bardziej systematycznieuwzględnione. Dla mojej grupy ważne było wezwanie do opracowania spójnej strategii,która będzie skuteczniej koordynować istniejące już europejskie programy politykizewnętrznej zawierające elementy kulturowe, a tym samym uwzględni różnorodnośćkulturową w UE. Pani poseł pack już się do tego odniosła, mówiąc że należy uwzględnićstrategie istniejące w państwach członkowskich i między nimi, takie jak sieć EUNIC oraznarodowe instytuty kultury, i że należy postrzegać społeczeństwo obywatelskie jako częśćeuropejskiej polityki zagranicznej w dziedzinie kultury. Motto UE „Zjednoczona wróżnorodności” powinno także oddziaływać na wizerunek Unii na zewnątrz. Powinniśmytakże w tym celu jeszcze lepiej wykorzystać nowe media jako platformę komunikacji.

Realizując te działania musimy dołożyć wszelkich starań, aby sztuka i kultura nie stały siętylko środkiem do osiągania celów polityki zewnętrznej. To nasze wartości kulturowecharakteryzują Wspólnotę Europejską. W związku z tym konieczne i słuszne jestrozpowszechnianie naszej różnorodności i tożsamości kulturowej poprzez strategiepolityczne także poza Unią. Jestem pewien, że w ten sposób możemy osiągnąć znaczniewięcej, w tym także w zakresie debaty w sprawie praw człowieka i demokracji, niż poprzezliczne przypadki „pobrzękiwania szabelką” na tej Sali, które często nie mają żadnegokonkretnego poparcia.

Morten Løkkegaard (ALDE) – (DA) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Jesteśmyw samym sercu walki, co znalazło odzwierciedlenie także w dzisiejszej debacie; walkipomiędzy siłami, które chcą osłabić projekt europejski, a tymi, które chcą – w środkutrwającego obecnie kryzysu – abyśmy zrefowali żagle i zasadniczo jeszcze bardziejwzmocnili projekt europejski. Obecnie dużo się mówi o gospodarce oraz integracji ipolityce zagranicznej, co oczywiście jest również bardzo ważne. Nie mam jednakwątpliwości, że jeśli mamy ochronić projekt europejski, a przede wszystkim jeśli mamyzapewnić mu poparcie obywateli Europy, którzy obecnie są dość sceptycznie nastawienido tej koncepcji, to musimy inwestować w kulturę i w młodych ludzi. W związku z tymoczywiście z dużym zadowoleniem przyjmuję dzisiejszą debatę oraz pięć omawianychsprawozdań.

Byłem kontrsprawozdawcą przy sprawozdaniu w sprawie programu „Mobilna młodzież”i chciałbym podziękować sprawozdawcy, Panu Zverowi, za wspaniałą współpracę.Ponieważ mam za mało czasu, by omówić ten temat szczegółowo, skoncentruję się tylkona dwóch aspektach. Pierwszy dotyczy możliwości przemieszczania się młodych ludziponad granicami. Uważam, że w czasie kryzysu niezbędne jest skoncentrowanie sięzarówno pod względem politycznym, jak i finansowym na rzeczywistym wdrażaniu


mobilności młodych ludzi oraz na jej wspieraniu. W związku z tym oczywiście niezmierniesię cieszę, że jednym z elementów, nad którymi pracujemy jest wzmocnienie tak zwanycheuropejskich ram kwalifikacji, inaczej mówiąc systemu, który umożliwia młodym ludziomwykorzystywanie punktów zdobytych za granicą. Jest to drobny, ale widoczny szczegół,który należy wspierać, tak aby młodzi ludzie nie mieli pod tym względem żadnychproblemów.

Po drugie, chciałbym podkreślić środek określany mianem tablicy wyników mobilnościw którym wskazujemy przeszkody dla mobilności, występujące w państwachczłonkowskich. Również ten instrument zdecydowanie popieram, gdyż moim zdaniemto bardzo dobry pomysł. To tylko dwa konkretne przykłady, z których wynika, że robimypostępy i że diabeł tkwi w szczegółach. Mówiąc konkretnie, musimy pracować właśnie wtych obszarach, aby zwiększyć szanse młodych ludzi, a tym samym inwestować w nasząmłodzież. Na koniec chciałbym podziękować sprawozdawcy za współpracę, a PaniKomisarz chciałbym życzyć powodzenia w realizacji trudnego zadania – wiem, co mówię– polegającego na uświadomieniu pozostałym członkom kolegium komisarzy znaczeniakultury oraz roli młodych ludzi.

Marek Henryk Migalski (ECR) – (PL) Panie Przewodniczący! Chciałbym skupić swojąuwagę na kulturowym wymiarze działań zewnętrznych, na tym sprawozdaniu pani Schaake.Chciałbym powiedzieć, że w kilku rzeczach to sprawozdanie jest warte poparcia i gratulacji,a mianowicie, kiedy w ust. 17 potępia reżimy totalitarne stosujące cenzurę czy w ust. 50sprzeciwia się wykorzystywaniu argumentów kulturowych do uzasadniania łamania prawczłowieka, kiedy mamy problemy w wykorzystywaniu właśnie tej rzekomej różnorodnościnp. w kontaktach z Chinami. Zachęca do zaangażowania społeczeństwa obywatelskiegow ust. 39, podkreśla znaczenia wolności demokratycznych i podstawowych prawczłowieka.

W tych wszystkich elementach to sprawozdanie warte jest poparcia i pochwały. Udało sięzresztą nam w toku prac Komisji Kultury wyrzucić ze sprawozdania postulat powołaniaspecjalnego ambasadora UE wyłącznie ds. kultury. I to są te sukcesy. Natomiast, niestety,są też sprawy rzekłbym kłopotliwe, tzn. niestety na posiedzeniach Komisji Kulturyzmieniono zapis, który mówił o tym, że chodziło o powołanie osoby odpowiedzialnejtylko i wyłącznie za kwestie kulturowe. To jest coś, na co warto zwrócić uwagę. I drugarzecz –sprawozdanie to wzywa do dodatkowego szkolenia pracowników EuropejskiejSłużby Działań Zewnętrznych w dziedzinie kulturowych i cyfrowych polityk. Chcieliśmyw Komisji Kultury, by ten zapis nie podwyższał kosztów w tej dziedzinie, ale niestety tapoprawka upadła. Dlatego stosunek do tego sprawozdania jest po prostu stosunkiemambiwalentnym.

Malika Benarab-Attou (Verts/ALE) – (FR) Panie Przewodniczący, Pani Komisarz, Paniei Panowie! Dwa sprawozdania przygotowane przez panie posłanki Schaake iSanchez-Schmid przypominają nam, że kultura nie jest motywem dekoracyjnym, aleowocem złożonych współzależności; pokazują, że kwestie kulturowe należy traktowaćw sposób krzyżowy i uwzględniać je we wszystkich europejskich strategiach politycznych,zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych, tak społecznych, jak i ekonomicznych.

Pani Komisarz! Pod tym względem zachęcam Panią do dalszych działań w tym kierunkuoraz do nawiązania współpracy z innymi komisjami, z innymi służbami KomisjiEuropejskiej, a także z Europejską Służbą Działań Zewnętrznych pod przewodnictwembaronessy Ashton.


Ponadto chciałabym powrócić do kwestii, która w tych sprawozdaniach nie została szerzejomówiona, dotyczącej mobilności artystów i osób pracujących w sektorze kultury.Faktycznie ta kwestia ma kluczowe znaczenie dla rozwoju europejskiego obszarukulturalnego. Pod tym względem za istotne uważam dwa aspekty; pierwszym jestmianowicie rozpowszechnianie przez Unię Europejską i państwa członkowskie jasnychi zrozumiałych informacji na temat obecnie obowiązujących rozporządzeń i procedur.

Po drugie, jak już tu mówiono, chodzi o usunięcie przeszkód regulacyjnych iadministracyjnych, które utrudniają swobodny przepływ w strefie Schengen osóbpracujących w sektorze kultury, szczególnie zaś osób z państw trzecich, za pomocą naprzykład przyjęcia w Unii Europejskiej wspólnych przyspieszonych procedur w zakresiewiz krótko- i średnioterminowych, a także jednolitej procedury otrzymywania zezwoleńna pracę w Unii. Zdecydowanie nalegam, by Komisja kontynuowała swoje prace w tychobszarach.

I na koniec, w kontekście rosnącego znaczenia dominującego amerykańskiego nurtu wrozrywce, należy pilnie przypomnieć Unii Europejskiej i państwom członkowskim oznaczeniu zapewnienia sobie narzędzi umożliwiających obronę oraz wspieranieróżnorodności kultur krajów europejskich i krajów trzecich. W związku z tym Europapowinna zmienić swoje nastawienie i nie przerywać walki o „miękką władzę”, ponieważstawką jest tu poszanowanie różnorodności kulturowej jako narzędzia dialogu orazgwarancji pokoju i stabilności na świecie.

Marie-Christine Vergiat (GUE/NGL) – (FR) Panie Przewodniczący! Chciałabymprzedstawić kilka uwag ogólnych dotyczących omawianych tu dziś rano kwestii.

Niestety na tej Sali nie przywiązuje się wystarczającego znaczenia do kwestii związanychz kształceniem i kulturą. Mają one jednak zasadnicze znaczenie dla naszej przyszłości,przyszłości Europy, przyszłości naszej młodzieży. Ludzie poniżej 30. roku życia stanowią20 % europejskiej ludności, ale stopa bezrobocia w grupie poniżej 24. roku życia wynosiobecnie prawie 21 %, podczas gdy blisko 15 % osób w wieku 18–24 kończy edukację wszkołach średnich lub wyższych przed ukończeniem drugiego etapu i nie rozpoczynażadnych dodatkowych studiów ani szkoleń. Co gorsza, blisko 25 % młodych ludzi poniżej15. roku życia ma trudności z czytaniem. Nie możemy zgadzać się na takie wyniki, którewraz z recesją w niektórych państwach członkowskich wciąż się pogarszają.

Przedstawione nam sprawozdanie w sprawie programu „Mobilna młodzież” jest podwieloma względami krokiem w dobrym kierunku i zawiera kilka ważnych przekazów doKomisji i państw członkowskich. Parlament Europejski ponownie potwierdza, że nie chce,aby nasza młodzież została złożona na ołtarzu polityki oszczędności realizowanej w całejEuropie. Miejmy nadzieję, że nie będą to tylko puste słowa!

W sprawozdaniu znajduje się także kilka niepokojących aspektów, szczególnie jeśli chodzio chęć przeprowadzenia reformy programu nauczania w szkolnictwie wyższym wyłączniew oparciu o wymogi rynkowe, bez zadania sobie trudu potwierdzenia bardziej ogólnejroli szkolnictwa wyższego w odniesieniu do kształcenia ogólnego przyszłych obywateli.

Wiemy, że im szerszy jest zakres szkoleń dla młodych ludzi, tym lepiej są oni przygotowanina trudności życiowe, zwłaszcza te związane z pracą. Wkrótce będziemy mieli okazję dorozpoczęcia prac nad kwestiami objętymi procesem bolońskim, co niezmiernie mniecieszy. Chcę jedynie powiedzieć, że naszą rolą jest wysłuchanie obaw – a słowa są tu bezsilne– nasilających się w licznych państwach członkowskich w związku z reformami


podejmowanymi w imię procesu bolońskiego. Nie możemy poświęcać naszej młodzieży;pod tym względem słowa to za mało.

Chciałabym jeszcze podziękować Pani Poseł Honeyball za jej sprawozdanie oraz za pracenad kwestiami dotyczącymi opieki nad dziećmi. W pełni popieram wytyczne zawarte wtym sprawozdaniu, lecz nie mogę poprzeć wytycznych przedstawionych w sprawozdaniupani poseł Sanchez-Schmid w sprawie przedsiębiorstw z branży kultury, ponieważwytyczne te wprowadziłyby handlowe uzasadnienie dóbr kultury, podlegające siłom rynku.

I na koniec chciałabym zdecydowane poprzeć panią poseł Pack w odniesieniu do wyboruSarajewa na Europejską Stolicę Kultury.

Juozas Imbrasas (EFD) – (LT) Panie Przewodniczący! Chciałbym powiedzieć kilka słówna temat inicjatywy „Mobilna młodzież”. Inicjatywa ta ma bardzo piękny cel: ulepszyćkształcenie i szkolenie młodzieży przez mobilność oraz ułatwić młodym ludziom przejściez fazy kształcenia na rynek pracy. Jest to szczególnie ważne obecnie, jako że młodzież jestjedną spośród grup społecznych, które najbardziej odczuły skutki kryzysu finansowego.Młodzi ludzie potrzebują pomocy, aby wejść na rynek pracy i tym samym zabezpieczyćswoją przyszłość, a także przyczynić się do wzrostu gospodarczego i bogactwa. Szczególnieważne jest, aby młodzi ludzie mogli rozwijać kompetencje, umiejętności i wiedzę, którepozwolą im aktywnie wspierać wzrost i trwałą przyszłość Unii Europejskiej wnadchodzących latach. Uważam, że istotne jest zadbanie, aby otrzymywane wykształcenieodpowiadało zapotrzebowaniom rynku pracy. Ważne jest również zagwarantowanie, bymłodzież w Europie nie została pozbawiona szans rozwoju, a także wspieranie przyszłegodobrobytu Unii Europejskiej. Mobilność powoduje określone problemy. Młodzi ludzie,którzy zdobyli wykształcenie w innym państwie członkowskim, najczęściej zostają w nimi tam podejmują pracę. W związku z tym kraj taki jak Litwa, który znajduje się w trudnejsytuacji gospodarczej, jest zagrożony utratą na pewien czas wykształconych ludzi,stanowiących podstawę rozwoju państwa, i to nie tylko pod względem gospodarczym.To prawda, że jest to nasz wewnętrzny problem i rozwiążemy go samodzielnie. Zasadniczodobrze się stało, że dziś próbujemy poruszyć kwestię, która dla młodych ludzi jest takważna.

Róża Gräfin von Thun und Hohenstein (PPE) – (DE) Panie Przewodniczący, PaniKomisarz, Panie i Panowie, Szanowni Goście z Turyngii zasiadający na galerii!

Panie Przewodniczący! Mojemu Koledze, który obawia się, że wykształceni młodzi ludzieprzenoszą się do innego państwa, chcę powiedzieć, że cywilizacja dojrzewa i rozwija się,gdy ludzie się przemieszczają i nie powinniśmy się tego obawiać. Dzieje się tak zawsze,gdy ludzie z różnych krajów spotykają się i wymieniają swoimi różnorodnymidoświadczeniami: w Europie mamy na to liczne przykłady i bardzo dobrze, że możemytak dużo powiedzieć na temat mobilności. Mobilność zapewni Europie trwałe zdrowieoraz dobrobyt.

Pan poseł Zver w swoim sprawozdaniu zwraca uwagę na liczne przeszkody, którezniechęcają do mobilności w Europie; chciałabym szczegółowo omówić kilka z nich.Nawiązując do tego, o czym pokrótce wspomniał pan poseł Løkkegaard: to naprawdęniedopuszczalne, żeby młodzi ludzie, którzy studiują, szkolą się i pracują za granicą,napotykali trudności związane z najbardziej podstawowymi czynnościami, jak dostęp dousług bankowych lub wynajem mieszkania. Co więcej, są oni karani opłatamiroamingowymi za połączenia telefoniczne z domem lub za dostęp do Internetu konieczny


do szukania podstawowych, niezbędnych informacji. Transmisja danych w roamingu jestniezwykle kosztowna.

Komisja zaproponowała wprowadzenie w ramach inicjatywy „Mobilna młodzież” tablicywyników w odniesieniu do mobilności. Pozwoli to na systematyczne monitorowaniepostępu państw członkowskich w procesie usuwania barier. Tablica wyników powinnabyć wszechstronna i prosta, tak aby mogła wpływać motywująco na państwa członkowskiew procesie usuwania przeszkód. Byłoby to korzystne zarówno dla starszych, jak i młodszychosób, studentów i pracowników. Apeluję do Komisji o przedstawienie szczegółowegowniosku dotyczącego sposobu funkcjonowania tablicy wyników w mobilności i mamnadzieję, że uczyni to jak najszybciej.

Podsumowując: mobilność jest kwestią horyzontalną i w związku z tym apeluję, abykoleżanki i koledzy z Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, a także zinnych komisji, przy realizacji prac we wszystkich obszarach nie tracili z oczu wymiarumobilności.

Silvia Costa (S&D) – (IT) Panie Przewodniczący! W starzejącej się Europie, która walczy,by znaleźć odpowiedzi na globalne wyzwania przyszłości, Unia Europejska i jej państwaczłonkowskie muszą wykorzystać ten silny bodziec ze strony Parlamentu w celu pokazania,że mogą być odważniejsze, że inwestują w przyszłe pokolenia, w kształcenie i kulturę.Parlament, poprzez te cztery sprawozdania oraz wniosek w sprawie Sarajewa, wzywa doumieszczenia tych kwestii w centrum strategii Europa 2020.

W sprawozdaniu w sprawie przedsiębiorstw z branży kultury i branży twórczej podkreślonoprzede wszystkim korzyści ekonomiczne oraz korzyści w zakresie zatrudnienia i innowacji,ponieważ branże te już teraz stanowią prawie 3 % produktu krajowego brutto Europy idają zatrudnienie pięciu milionom ludzi; ten odsetek wzrasta do 7 %, jeśli uwzględnićprzemysły pomocnicze. Byłam kontrsprawozdawczynią w tej sprawie z Grupy PostępowegoSojuszu Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim i dlatego cieszę się, żesprawozdawczyni, pani poseł Sanchez-Schmid, przyjęła nasze poprawki.

Co zaproponowaliśmy? Przede wszystkim, aby dodać branżę turystyki kulturalnej i modydo ośmiu uwzględnionych już sektorów. Mamy również nadzieję, że Komisja jak najszybciejprzedstawi białą księgę w sprawie przedsiębiorstw z branży kultury i branży twórczej wcelu wzmocnienia tej strategii międzysektorowej w całej Europie i państwachczłonkowskich. Jestem przekonana, że pani komisarz Vassiliou dołoży starań, by tak sięstało. Zmniejszanie środków finansowych na kulturę i kształcenie ze względu na kryzys– co ma miejsce w moim kraju, na podstawie założenia, że kultura nie ma zasadniczegoznaczenia dla przetrwania – oznacza, że nie potrafimy inwestować w przyszłość oraz winteligentny wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu; oznacza, że nie rozumiemy, iżkultura ma zasadnicze znaczenie dla życia.

W sprawozdaniu stwierdzono, że należy oficjalnie uznać europejski status artystów i osóbwykonujących zawody z branży twórczej, a także, że małe i średnie przedsiębiorstwa zbranży kultury powinny być uznawane za przedsiębiorstwa, by otrzymały dostęp dokredytów i wsparcie na rozpoczęcie działalności, zwłaszcza w przypadku młodych ludzi,w wieku poniżej 35 lat. Obiecano także ochronę miejsc pracy oraz wprowadzeniekonkretnych finansowych instrumentów szkoleniowych i innowacyjnych, biorąc poduwagę, że kapitał w branży twórczej często jest zbudowany z wartości nienamacalnych,niemniej jednak ważnych z punktu widzenia innowacyjności we wszystkich sektorach.


Europejski sektor kultury musi zostać uwzględniony w ramach prawnych dotyczącychhandlu międzynarodowego, niewątpliwie również w wymiarze europejskim oraz wdyplomacji na rzecz kultury, na rynku wewnętrznym, w mobilności…

(Przewodniczący wyłączył mikrofon)

Liam Aylward (ALDE) – Panie Przewodniczący! Aby takie strategie, jak „Mobilnamłodzież” były skuteczne i przynosiły wymierne rezultaty, potrzebna jest większawspółpraca środowisk akademickich i biznesowych. I choć zgadzam się ze sprawozdawcą,że kształcenie musi nie tylko gwarantować możliwość znalezienia pracy, ale równieżpobudzać kreatywność, to moim zdaniem potrzebne są kroki zmierzające do integracjicelów w zakresie kształcenia i przedsiębiorczości. Należy w większym stopniu dopasowaćprogramy uniwersytetów do zapotrzebowania rynku pracy. Młodzi ludzie powinniotrzymać szansę na zdobycie, bez żadnych utrudnień, doświadczenia, umiejętności, wiedzy,które przygotują ich do wyboru przyszłych ścieżek kariery i funkcjonowania w środowiskubiznesowym. Szczególnie ważne jest poszerzenie możliwości młodych ludzi w obszarzekształcenia i szkolenia zawodowego, zwiększające ich mobilność w Unii Europejskiej iumożliwiające odbywanie praktyk zawodowych za granicą, a tym samym poszerzająceich wachlarz umiejętności i zwiększające możliwość znalezienia pracy.

Wszyscy młodzi ludzie, niezależnie od rodzaju wybranego przez siebie kształcenia, musząmieć dostęp do programów na rzecz mobilności oraz korzyści płynących z doświadczeniazdobytego podczas pracy i studiów za granicą. Program „Mobilna młodzież” ma potencjał,by zakończyć się powodzeniem, ale należy przełożyć go na konkretne środki, któreprzyniosą korzyści młodym ludziom.

Kay Swinburne (ECR) – Panie Przewodniczący! W moim okręgu wyborczym od dawnałączymy działania na rzecz propagowania języka walijskiego wśród młodego pokoleniaz promocją uzdolnień artystycznych i technicznych, aby produkować programyanimowane, takie jak Sally Mally, Super Ted i Sam Tân. Obecnie działania te zostałyodświeżone dzięki nowym produkcjom, takim jak Dr Who i Torchwood, i w związku z tymWalia staje się znana jako znakomity ośrodek kultury w dziedzinie produkcji filmowej iprogramowej, a także jako kolebka coraz to nowych dziedzin kreatywnych, jak choćbybardzo dochodowy sektor gier komputerowych.

W celu kontynuowania tej tendencji naszym najważniejszym zadaniem jest zapewnieniewsparcia, którego przedsiębiorstwa z branży twórczej potrzebują do dalszego rozwoju.Musimy skoncentrować się na likwidowaniu przeszkód administracyjnych, przed którymistają małe przedsiębiorstwa i przyjrzeć się sposobom na uzyskanie z jednolitego rynkurzeczywistej wartości dodanej poprzez współpracę w dziedzinie praw własnościintelektualnej, europejskiego patentu oraz uwolnienia pełnego potencjału agendy cyfrowej,a także oczywiście zlikwidowanie niespójności w obowiązującym prawodawstwie UE, naprzykład w odniesieniu do stawek VAT.

Budżet UE należy produktywnie wykorzystać w celu przetworzenia olbrzymiej ilościkreatywnej energii, która nas otacza, w przedsiębiorstwa budujące dobrobyt, zapewniającezrównoważone zatrudnienie oraz pomyślną i zamożną przyszłość dla ludzi w Walii i pozanią.

Helga Trüpel (Verts/ALE) – (DE) Panie Przewodniczący, Pani Komisarz! Tak naprawdędzisiejsza poranna debata dotyczy znaczenia kultury w różnych obszarach polityki – wpolityce zagranicznej, w polityce gospodarczej, w polityce edukacyjnej i w polityce socjalnej


– i wszyscy wiemy, że wszyscy skorzystamy na poważniejszym traktowaniu kwestiikulturowych. Narodziny demokracji w krajach arabskich nie byłyby możliwe, gdyby niekulturalnie umotywowana chęć otworzenia się na świat zewnętrzny, na różnorodnośćkulturową, demokrację i wolność prasy.

Branża twórcza stanowi ważny aspekt polityki gospodarczej. W moich rodzinnychNiemczech sektor twórczy zapewnia więcej miejsc pracy niż sektor motoryzacyjny. Musimywziąć ten fakt pod uwagę. Skutkiem tego branża ta stanowi także ważną część strategiiEuropa 2020. Chcę tu jednak powiedzieć, że jeśli chcemy wzmocnić branżę twórczą,musimy pracować szczególnie nad rozwojem cyfrowym. Wiemy, że to właśnie producencitreści twórczych stanowią bazę łańcucha wartości w sektorze kultury. Zatem z jednejstrony mamy duże zainteresowanie różnorodnością kulturową, wspieraniem ludzitwórczych i łatwym dostępem do treści twórczych w Internecie – a jednocześnie chcemy,aby artyści otrzymywali sprawiedliwe wynagrodzenie, co w dzisiejszym cyfrowym świecienie zawsze się udaje. Musimy zatem wprowadzić poprawki do prawa zobowiązań w celuwzmocnienia pozycji przetargowej artystów. Musimy stworzyć nowe modele społeczne,aby znaleźć właściwą równowagę pomiędzy łatwym dostępem dla użytkowników asłusznym wynagrodzeniem dla osób tworzących nowe treści.

Mam jeszcze ostatnią uwagę. Przyznanie Sarajewu tytułu Europejskiej Stolicy Kultury w2014 roku, byłoby wydarzeniem o olbrzymiej wartości symbolicznej i ważnymosiągnięciem historycznym dla Europy.


Paul Murphy (GUE/NGL) – Panie Przewodniczący! Sprawozdanie w sprawie programu„Mobilna młodzież” zawiera kilka dobrych pomysłów, na przykład apel, aby kryzys niebył wykorzystywany jako wymówka do ograniczenia wydatków na kształcenie. Wsprawozdaniu poparto jednak proces boloński, który zwiększa wpływy dużychprzedsiębiorstw i przyczynia się do realizacji procesu utowarowienia szkolnictwa.

Sprawozdawca nawiązał do tego, że uczelnie nie są wystarczająco finansowane i w związkuz tym wezwał je do szukania dodatkowych środków finansowych ze źródeł prywatnych.Odpowiedzią na niedofinansowanie uczelni zdecydowanie nie jest zaproszenie sektoraprywatnego, który zaburzy sytuację w systemie szkolnictwa, ani też nakładanie opłat,które zablokują dostęp do kształcenia setkom tysięcy osób w Europie. Odpowiedzią sąinwestycje państwowe, które zapewnią darmowe kształcenie na wszystkich szczeblach.Ponadto wskutek ostrej polityki oszczędności w wielu krajach znalezienie przez młodychludzi godnej pracy po zakończeniu edukacji jest praktycznie niemożliwe. W Irlandii 25% młodych ludzi nie ma pracy, a co tydzień tysiąc osób decyduje się na emigrację, zatemdla wielu irlandzkich rodzin przesłanie programu „Mobilna młodzież” ma bardzo odmienneznaczenie. Kryzys bezrobocia zdołamy rozwiązać jedynie w oparciu o potężne inwestycjepaństwowe mające na celu tworzenie godnych miejsc pracy.

Derek Roland Clark (EFD) – Panie Przewodniczący! W momencie, gdy rozsądniobywatele i rządy uważnie wydają każdego pensa, Komisja poprzez strategię Europa 2020proponuje kolejne wydatki – kartę „Mobilna młodzież”, europejski paszport umiejętności,europejski system monitorowania wolnych miejsc pracy – i to wszystko z przeznaczeniemna dyplomację kulturalną, aby zachęcić młodych ludzi do podróżowania, chociaż oni itak to już robią, z własnej inicjatywy przemierzając z plecakiem cały świat. Po co nam tekosztowne akcje promocyjne?


Jeśli zaś chodzi o propagowanie kultury europejskiej, cóż, wykorzystajcie ją jak najlepiej,ponieważ przy sposobie, w jaki funkcjonuje szalona UE, wkrótce z kultury nie pozostanienic, poza nic nieznaczącą mantrą „zjednoczona w różnorodności”. Czyżby Państwo nierozumieli, że Europa nie jest jednym państwem, lecz bogatym i wspaniałym zbiorematrakcyjnych, wyróżniających się, choć pasujących do siebie elementów, a ich stopieniew jedno oznacza sprowadzenie do szarej, bezkształtnej masy i tym samym zniszczenietego, co Państwo tak podziwiają?

Niech Państwo nie propagują kultury UE; udostępnijmy kulturę włoską, niemiecką,francuską, holenderską, angielską i inne kultury każdemu, kto chce ich skosztować, a resztaprzyjdzie sama.

Marielle Gallo (PPE) – (FR) Panie Przewodniczący, Pani Komisarz, Panie i Panowie! Sądzę,że w związku z digitalizacją dóbr kultury i dóbr artystycznych należy postawić następującepytanie: czy Europa zmierza do tego, by stać się krainą konsumpcji towarów ze StanówZjednoczonych, a wkrótce także z krajów wchodzących, czy też w końcu obudzi się iprzeznaczy środki finansowe na rozwój swojego potencjału w obszarze informatyki,kultury, ale także gospodarki?

Oczywiście głęboko wierzę w bogactwo i różnorodność kultury europejskiej, aleprzemawiam tu dziś z perspektywy konkurencyjności, aby potępić ten przejaw nonsensui absurdu. Nonsensem są darmowe usługi, o których niektórzy marzą, darmowy dostępdo wszystkiego. Jeśli pójdziemy w tym kierunku, nie będzie już żadnych inwestycji wsektorze. Twórcy i wynalazcy nie będą otrzymywać słusznego wynagrodzenia i stopniowoznikną. W związku z tym modele ekonomiczne, które zamierzamy wdrożyć na rzeczinternetowego przepływu dóbr dziedzictwa kulturowego, nie uwzględniają usługświadczonych bezpłatnie.

Absurdem, i to pod dwoma względami, jest z kolei podatek nakładany na niematerialnedobra kultury. Po pierwsze, mamy do czynienia ze zniekształceniem stawek VAT wzależności od kraju, w którym prowadzona jest działalność. Na przykład platformyamerykańskie korzystają z moratorium już od 1998 roku, co przyczyniło się do ichniezwykłego rozkwitu. Po drugie, stawki VAT są dyskryminujące, gdyż są bardziej surowedla dóbr cyfrowych niż dla towarów fizycznych. Uważam, że musimy rozwiązać te dwiekwestie przy pomocy przepisów prawnych.

Maria Badia i Cutchet (S&D) – (ES) Panie Przewodniczący, Pani Komisarz, Panie iPanowie! Ja także cieszę się z szansy, jaką daje nam dzisiejsza debata w sprawie czterechsprawozdań, nad którymi będziemy głosować przed zakończeniem porannego posiedzenia.Sprawozdania te dotyczą kwestii moich zdaniem bardzo istotnych i stanowią próbęznalezienia rozwiązań głównych problemów w Unii Europejskiej; do kwestii omawianychw sprawozdaniach należą przedwczesne przerywanie nauki w szkole, bezrobociemłodzieży, kryzys gospodarczy i przepływy migracyjne.

Przede wszystkim chciałabym krótko skomentować kwestię wczesnego kształcenia.Zgadzam się z panią poseł Honeyball, że jest to jedna z kwestii, którym nie poświęciliśmynależytej uwagi. Wiemy – codziennie pojawiają się nowe badania na potwierdzenie tejtezy – że to właśnie we wczesnym dzieciństwie następuje najbardziej intensywny rozwójnaszych zdolności poznawczych i emocjonalnych. Dlatego właśnie we wszystkichbadaniach stwierdza się, że inwestowanie w okresie pierwszych lat życia przynosi znacznielepsze rezultaty niż inwestycje późniejsze. Uważam, że nadszedł czas, abyśmy poza


dotychczasowym skoncentrowaniem się na szkolnictwie wyższym i szkoleniu zawodowym,zajęli się także wczesnym kształceniem.

Kolejnym ważnym dla mnie sprawozdaniem jest dokument w sprawie programu „Mobilnamłodzież”, który ma na celu między innymi rozwiązanie problemu dotyczącegoprzedwczesnego przerywania nauki w szkole. Uważam, że kwestia ta jest bezwzględniepowiązana z bezrobociem młodzieży, z niezwykle wysoką stopą bezrobocia w Unii.Musimy znaleźć odpowiedzi na te problemy ze względu na przyszłość młodych ludzi,którzy są przyszłością Unii Europejskiej.

Na zakończenie chciałabym odnieść się do sprawozdania w sprawie kulturowego wymiarudziałań zewnętrznych UE i podkreślić znaczenie kultury w obszarze polityki współpracy.Ważne jest, abyśmy wraz z krajami trzecimi zbudowali lepsze wzajemne zrozumienie,szczególnie teraz, w czasie zachodzących gwałtownych zmian na południe od naszychgranic. Moim zdaniem znalezienie odpowiedzi na te pytania byłoby rozsądne.

Marietje Schaake (ALDE) – Panie Przewodniczący! „Jeśli chcesz wiedzieć, gdzie jestpiekło, zapytaj artystę, a jeśli nie możesz znaleźć artysty, wiedz że jesteś w piekle”. Uważam,że ten cytat nieznanego autora, który znalazłam w Sarajewie, podsumowuje znaczeniesztuki i kultury nie tylko dla otwartych społeczeństw, ale również dla naszych stosunkówz resztą świata. Bośnia i Hercegowina, wraz ze stolicą w Sarajewie, stanowi jedną z czarnychdziur na mapie Europy, co wynika z naszej historii. Teraz jednak musimy spojrzeć wprzyszłość.

Mieszkańcy Sarajewa poznali piekło z bliska, zwłaszcza podczas oblężenia miasta, a sztukai kultura pomogły im przetrwać. Orkiestra kontynuowała próby podczas bombardowania,trwał także zimowy festiwal, przepełniony sztuką i kulturą. Sarajewo zasługuje naeuropejską wiosnę. Kolejne już pokolenie cierpi z powodu historycznych ran, a na nasjako na Europejczykach spoczywa olbrzymia odpowiedzialność: musimy wraz z nimspojrzeć w przyszłość i uwzględnić je w europejskiej perspektywie.

W pełni popieram inicjatywę pani poseł Pack i chcę prosić Parlament o jej poparcie orazo dołożenie starań, aby Sarajewo zostało Europejską Stolicą Kultury. Wierzę, że jeśli wszyscytego chcemy, to możemy tego dokonać, ponieważ byłoby rozczarowujące, gdybybiurokracja zdołała powstrzymać nasze idee i zdrowy rozsądek.

Paweł Robert Kowal (ECR) – (PL) Bardzo ważne są te elementy w sprawozdaniu paniSchaake, które mówią o konieczności zwiększenia mobilności młodych ludzi z państwSąsiedztwa. O ile wydaje mi się, że zbytnie zaangażowanie Unii Europejskiej w działalnośćkulturalną w państwach członkowskich nie jest konieczne, o tyle właśnie dzisiaj, w obliczutego, co się dzieje w Tunezji, ale także w obliczu wydarzeń sprzed dwóch miesięcy naBiałorusi, ważne jest, by Unia Europejska ze swoim przesłaniem kulturowym, przesłaniemo demokracji, o rządach prawa, zwróciła się do młodych elit państw Sąsiedztwa, by znalazłysię pieniądze na wymianę młodzieży, na wspólne studnia, wyjazdy, tworzenie uczelni iwspieranie programów nauczania. Są takie programy w państwach członkowskich, np.w Polsce – Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego. Trzeba z tego wziąćprzykład i bardzo dobrze, że pani Schaake dzisiaj pokazuje ten kierunek. Bez tego nic sięnie uda.

Heinz K. Becker (PPE) – (DE) Panie Przewodniczący, Pani Komisarz, Panie i Panowie,Szanowni Goście! Mam ogromny zaszczyt wystąpić tu po raz pierwszy, już nie jakomłodzieniaszek, ale jednak jako nowy poseł do PE.


Chciałbym zauważyć, że przewodnia inicjatywa „Mobilna młodzież”, będąca częściąstrategii Europa 2020, jest znakomitym instrumentem na rzecz możliwie jak największejpoprawy w zakresie wchodzenia młodych ludzi na rynek pracy. Obejmuje dwa główneaspekty. Poza kwestią wczesnego kształcenia, przede wszystkim dotyczy zmniejszeniaodsetka osób przedwcześnie kończących naukę w szkole, a także zwiększenia liczbyabsolwentów. W różnych państwach członkowskich występują zupełnie odmienne warunkiwstępne, a to wskutek istotnego pogorszenia sytuacji związanego z kryzysemgospodarczym, ale również przede wszystkim wskutek niedoborów strukturalnych w tychobszarach w wielu, a właściwie w prawie wszystkich, państwach członkowskich.

Pozwolę sobie za przykład podać mój kraj: w Austrii wskaźnik przerywania nauki wynosizaledwie 8,7 %, podczas gdy średni wskaźnik dla UE wynosi około 14 %. Uważam, żewarto byłoby zbadać austriacki dualny system szkolenia zawodowego, wspierany przezpartnerów społecznych. Także Niemcy odnoszą spore sukcesy w tej dziedzinie. Przyjmijmyto za nasz punkt odniesienia. Austria jednakże powinna dążyć do punktu odniesienia wprzypadku niezadowalającej liczby wysoko wykwalifikowanych absolwentów. W innychpaństwach członkowskich jest znacznie większa liczba wykwalifikowanych absolwentówi dlatego powinniśmy zbadać tamtejsze systemy. W tych obszarach możemy się od siebienawzajem wiele nauczyć.

Porażki na tym polu wyraźnie pokazują, że potrzebne jest działanie; musimy szybko iskutecznie zlikwidować przepaść między systemem kształcenia a rynkiem pracy.

Na zakończenie chciałbym jednakże szczerze podziękować Pani Poseł Pack i poprzeć jejstanowisko. Uważam, że przyznanie Sarajewu tytułu Europejskiej Stolicy Kultury nie jestodstępstwem, jest koniecznością!

Przewodniczący – Panie Pośle Becker! Nie chciałem wyłączyć Panu mikrofonu, ponieważwiem, że to dla Pana pierwsze wystąpienie na tej Sali, a chciałem Panu zapewnić serdeczneprzyjęcie. Mam nadzieję, że w przyszłości zdoła Pan przestrzegać przyznanego mu czasu,w każdym razie życzę Panu powodzenia w roli posła do PE.

Cătălin Sorin Ivan (S&D) – (RO) Panie Przewodniczący! W niektórych państwach UniiEuropejskiej stopa bezrobocia wynosi 20 %, ale stopa bezrobocia młodzieży – 40 %. Takasytuacja, gdy średnia stopa bezrobocia młodzieży jest dwukrotnie wyższa od średniej stopybezrobocia krajowego, nie dotyczy jednego, lecz bardzo wielu państw.

Jeśli mówimy o integracji europejskiej lub o przyszłości przedmiotowych programów iprojektów, musimy sprawić, że młodzi ludzie poczują się Europejczykami. Ci młodziludzie muszą znaleźć swoją przyszłość na terenie Unii Europejskiej. Dlatego zdecydowanieuważam, że przy omawianiu programu „Mobilna młodzież” powinniśmy mówić ozapewnieniu młodym ludziom dostępu do miejsc pracy oraz o tym, jaka przyszłość czekaich w Unii Europejskiej.

Moim zdaniem rozwiązania, jakie dostarczamy w odniesieniu do tych problemów nie sąwystarczająco dobre; powinniśmy zwrócić większą uwagę na sposób, w jaki państwaczłonkowskie realizują projekty i programy, o których tu mówimy. Uważam, że roląKomisji Europejskiej jest zachęcanie państw członkowskich do właściwej realizacji tychprogramów i do zaspokajania potrzeb młodych ludzi.

Ivo Vajgl (ALDE) – (SL) Panie Przewodniczący! W czasach, gdy różnice kulturowepomiędzy narodami prowadzą urzędników do zamykania granic – co ostatniozademonstrowali Duńczycy – i wznoszenia wysokich murów, wolimy rozwiązywać


konflikty przy użyciu broni zamiast zrozumienia i współczucia. W czasach, gdy osiągnięciaartystyczne stają się jednorazowym towarem i głównym źródłem zysku, gdy powstająwszechmocne monopole światowe, które narzucają trendy i wartości, sprawozdanie wsprawie kulturowego wymiaru Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych orazkulturowego wymiaru całej Unii Europejskiej jest więcej niż mile widziane.

W sprawozdaniu omówiono sposoby, dzięki którym nasz wspólny wizerunek kulturowyoraz osiągnięcia artystyczne małych narodów i państw członkowskich Unii Europejskiejw kontakcie z kulturami innych narodów mogą podnieść standard naszej debaty publicznej,a nawet zmniejszyć ciężar spoczywający na naszych dyplomatach i strategach, którzyszukają rozwiązań niezliczonych kryzysów zarówno w Unii, jak i poza nią. Nowe mediai nowe technologie, których nie obejmują wytyczone granice, otwierają przed namiolbrzymie możliwości. Żałuję, że w sprawozdaniu nie poświęcono uwagi książkom, naprzykład pomysłowi, aby książki nie podlegały opodatkowaniu. Moglibyśmy mówić ozarządzaniu kulturą lub o nadaniu nowego rozmachu dawnej inicjatywie pani MelinyMercouri na rzecz Europejskiej Stolicy Kultury. Panie i Panowie, Pani Komisarz! DajmySarajewu szansę!

Valdemar Tomaševski (ECR) – (PL) Proces wczesnego kształcenia dzieci to jeden znajważniejszych obowiązków zarówno rodziców, jak też instytucji państwowych. W tymkontekście ważne i trafne jest podkreślenie w rezolucji znaczenia wczesnego nauczaniajęzyków regionalnych oraz mniejszości narodowych. Szczególnie ważne jest nauczaniew języku ojczystym, gdyż, jak wiadomo, w tym języku, w którym dziecko formułuje myśli,lepiej przyswaja też wiedzę. Dlatego nie do przyjęcia jest wprowadzanie w szkołachautochtonicznych mniejszości narodowych, nauczania w języku nieojczystym niektórychprzedmiotów już od pierwszej, drugiej klasy, co ostatnio uchwalono w parlamencielitewskim. Przymusowe wprowadzanie dwujęzycznego nauczania przedmiotów jestjednoznacznie odbierane przez miejscowych Polaków zamieszkujących Litwę od siedmiuwieków, jako dyskryminacja, której należy położyć kres.

Anna Záborská (PPE) – (FR) Panie Przewodniczący! Z przykrością wysłuchałaminformacji o skutkach trzęsienia ziemi, które miało miejsce w Pana kraju.

(SK) Chciałabym wyrazić uznanie Pani Poseł Mary Honeyball za prace nad sprawozdaniemw sprawie wczesnego kształcenia. Wyczuwam w tym tekście dążenie do przezwyciężeniaideologicznych uprzedzeń i znalezienia kompromisu dla całego spektrum areny politycznej.Jest to zamierzenie słuszne i właściwe, ponieważ kwestia ta dotyczy rodziny i dobrostanudzieci. Na rodzicach spoczywa główna odpowiedzialność za wychowanie i kształcenieich dzieci. Potwierdzają to również przedstawione przez sprawozdawczynię odniesieniado artykułów Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz Konwencji o prawachdziecka ONZ. Także w powszechnej deklaracji praw człowieka znajduje się wzmianka oodpowiedzialności rodziców: rodzice mają uprzywilejowane prawo wyboru rodzajukształcenia dla swoich dzieci.

Podzielam również przekonanie, że inwestycje na edukację i wczesne kształcenie przyniosązwrot w postaci przyszłego dobrostanu. Istnieją dowody na to, że dzieci już od wczesnychlat rozwijają w sobie podstawy poczucia odpowiedzialności, zrozumienia oraz zachowańspołecznych. W sprawozdaniu podkreślono także, że opieka nad młodymi ludźmi jestnajlepszym sposobem na zapobieganie przestępczości młodzieży. Omawiam te czynnikibardziej szczegółowo w sprawozdaniu w sprawie wkładu polityki na rzecz równości płcioraz odpowiedzialności rodziców w walkę z przestępczością nieletnich.


Podobnie jak sprawozdawczyni, jestem przeciwna sztucznemu zwiększaniu za wszelkącenę udziału kobiet w rynku pracy. Wiele matek wolałoby raczej sprawować opiekę nadwłasnymi dziećmi niż mieć oficjalne zatrudnienie. Nie mają one jednak wyboru, ponieważpraca kobiet w domu oraz sprawowanie opieki nad dziećmi jest bardzo nisko, o ile wogóle, cenione przez społeczeństwo. Przedstawione sprawozdanie nie zawiera wniosku,by państwa nadały wartość finansową pracy matek, które wychowują i kształcą dzieci,przynajmniej proporcjonalną do stawek, jakie skarb państwa stosuje w przypadkuprowadzenia placówek przedszkolnych. Generalnie jednak sprawozdanie stanowi krokw dobrą stronę, a przyszłe zmiany społeczne wymuszą na nas poświęcenie temuzagadnieniu większej uwagi.

Chrysoula Paliadeli (S&D) – (EL) Panie Przewodniczący! Inicjatywa „Mobilna młodzież”koncentruje się na zwiększeniu mobilności młodych ludzi, głównie celem zatrudnienia.Tymczasem w dobie kryzysu gospodarczego, gdy nasze wartości są podawane wwątpliwość, mobilność młodzieży nie może być powiązana wyłącznie z zapobieganiembezrobociu. Konserwatywne tendencje, z którymi spotkaliśmy się choćby podczasdzisiejszej debaty, zagrażają jedności Unii Europejskiej, a mobilność młodzieży możnawykorzystać jako ważny instrument na rzecz wzmocnienia spójności europejskiej.Zapotrzebowanie rynku powinno być brane pod uwagę jako czynnik drugorzędny.

Uczelnie powinny jednak zachować niezależność i publiczny charakter, a prowadzone nanich zajęcia powinny zachować akademickie ukierunkowanie oparte na badaniach.Szkolnictwo wyższe w Unii Europejskiej nie powinno ograniczać się do powielania modeli,które doprowadziły zarówno do kryzysu, jak i utraty zaufania. Wręcz przeciwnie, uczelniepowinny dążyć do tworzenia nowych standardów spójności społecznej i wspólnoty, któredzięki naukom humanistycznym oraz opartemu na nich europejskiemu systemowiklasyfikacji uniwersytetów można będzie rozwijać we właściwym kierunku.

Sabine Verheyen (PPE) – (DE) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie, Szanowni Goście!Różnorodność kulturowa Europy jest ważnym towarem, który musimy chronić, a wprzyszłości nawet rozwijać. Aby było to możliwe, musimy sprostać wyzwaniom erycyfrowej – nie tylko w społeczeństwie opartym na informacji i wiedzy, ale również, i przedewszystkim, w branży kultury i branży twórczej.

Różnorodność kulturowa nie jest tylko ideą; jest również istotnym czynnikiemekonomicznym. W Unii Europejskiej sektor kultury zatrudnia około pięciu milionówludzi, co stanowi około 2,5 % całego społeczeństwa. Branża kultury jest rozwojowa irozwija się szybciej niż wiele innych obszarów gospodarki. Rozwój technologiiinformacyjnych i komunikacyjnych jest napędzany przez treści oferowane przez sektorkultury, a z kolei technologia w równej mierze wpływa na zmiany charakteru i jakościtych treści. W związku z tym branża kultury i branża twórcza potrzebuje ram, w którychmoże się systematycznie rozwijać w obliczu wyzwań ery cyfrowej. Potrzebujemynowoczesnego, dostępnego i pewnego pod względem prawnym systemu, w którym każdybędzie miał równe szanse rozwoju.

Branża kultury i branża twórcza są siłą napędową Europy. Musimy zatem poświęcić trochęuwagi temu obszarowi, w tym w odniesieniu do kształcenia ogólnego i zawodowego.Musimy dać młodym ludziom umiejętności kulturalne i twórcze, także w ramach procesuuczenia się przez całe życie. Musimy jednak także podnosić umiejętności biznesoweartystów i zapewnić im solidne wyszkolenie w obszarze nowych technologii.


Musimy stworzyć ramy, w których osoby pracujące w sektorze kultury mogłybyzabezpieczyć swoje środki utrzymania. W związku z tym musimy intensywnie pracowaćnad kwestiami związanymi z prawami autorskimi, zabezpieczeniem socjalnym orazwłasnością intelektualną, ale także nad otwartym dostępem do informacji i treści, tak abyzapewnić w przyszłości trwały rozwój branży kultury i branży twórczej w otoczeniucyfrowym i aby umożliwić nam utrzymanie różnorodności kulturowej oraz dziedzictwakulturowego Europy, jako cechy wyróżniającej Unię Europejską.

Przewodniczący – Pani Poseł Verheyen! Podczas Pani wystąpienia tłumacze przekazywalimi, że nie mogą za Panią nadążyć. Nie przerwałem Pani, ponieważ wydawało mi się totrudne, za co bardzo przepraszam tłumaczy. Chcę poinformować Posłów, że system sięzmienia; teraz sygnał ostrzegawczy nie będzie pojawiał się na pulpicie przedprzewodniczącym, lecz będzie zapalany przed każdą osobą zabierającą w danej chwiligłos. W ten sposób będą Państwo bezpośrednio widzieli, że zespoły tłumaczy nie nadążająza tempem wypowiedzi.

Barbara Matera (PPE) – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! „Życie jest piękne,kochanie. Spoglądasz na świat, a on jest już Twój”. Te pierwsze wersy zwykłego wierszapokazują, jak piękne jest życie i przypominają nam, że ponosimy odpowiedzialność zaświat, który budujemy dla naszych dzieci. Pani poseł Honeyball w przedstawionymsprawozdaniu w porę przypomina nam, że przyszłość naszych dzieci jest kształtowanajuż od pierwszych lat życia, lat, podczas których instytucje muszą odgrywać kluczowąrolę, jeśli nasze dzieci mają się rozwijać, tak jak byśmy tego pragnęli.

Zgadzam się ze wszystkimi uwagami przedstawionymi w sprawozdaniu: ważne jest, abypaństwa członkowskie i Unia przyjęły na siebie odpowiedzialność za środki na rzeczwsparcia wczesnego kształcenia dzieci, ale muszą one podjąć się roli, której nie możnapowierzyć wyłącznie rodzicom ani osobom pracującym w szkolnictwie. Podczas posiedzeńKomisji Praw Kobiet i Równouprawnienia zawsze powtarzam, że rodzice żyjący w ubóstwieto także dzieci wychowywane w ubóstwie. Dzieci mają prawo korzystać z pomocy i usługpaństw członkowskich oraz Unii. Jeśli mamy zlikwidować ubóstwo, wykluczenie społecznei analfabetyzm, musimy wspierać dzieci już od ich pierwszych kroków.

W tym celu musimy już od wczesnego dzieciństwa inwestować w opiekę nad dziećmi iich kształcenie, a także monitorować świadczone usługi oraz sprawność usługodawców.Wszystkie dzieci muszą mieć dostęp do kształcenia, niezależnie od tła społecznego. Musimytakże zapewnić dostęp do kształcenia dzieciom osób ubiegających się o azyl, uchodźcówi wszystkich osób, które mają zezwolenie na pobyt, nawet tymczasowy, w Unii.

Pani poseł Honeyball podkreśla znaczenie badań i wymiany najlepszych praktyk, mądregowykorzystywania funduszy strukturalnych i programów takich jak Comenius, a takżekonieczność ponownego przyjęcia na siebie przez państwa członkowskie roli we wczesnymkształceniu dzieci, dla zapewnienia spełnienia celu, jakim jest inteligentny, trwały wzrostsprzyjający włączeniu społecznemu.

Olga Sehnalová (S&D) – (CS) Panie Przewodniczący! Sprawozdanie w sprawie wczesnegokształcenia nie jest – i nie może być – próbą przyjęcia jednolitego porozumienia w tejniezwykle indywidualnej kwestii. Postrzegam je jednak jako ważny wkład w debatę wsprawie wspólnych europejskich celów i wartości w dziedzinie kształcenia przedszkolnego.Badania nad tym tematem pokazują istotną rolę opieki przedszkolnej w zdrowym rozwojudzieci i ich przyszłej integracji w społeczeństwie. Wydaje się, że kształcenie przedszkolnema pozytywny wpływ także na dalszą edukację dziecka i że inwestowanie we wczesne


kształcenie, w jak najszerszym tego słowa znaczeniu, jest znacznie skuteczniejsze niżpóźniejsze interwencje. W związku z tym wspieranie tego rodzaju kształcenia leży wnaszym interesie, także z myślą o osiągnięciu między innymi celów strategii UE 2020 orazzwiększeniu liczby obywateli mających wykształcenie wyższe, przy jednoczesnymzmniejszaniu odsetka osób, które nie kończą studiów. Wysokiej jakości nauczanieprzedszkolne może nas znacznie zbliżyć do tych celów, być może nawet bardziej, niżchcemy w tej chwili przyznać.

Roberta Angelilli (PPE) – (IT) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Przede wszystkimchciałabym podziękować Pani Poseł Honeyball za wykonaną pracę. Zapewnienie wszystkimdzieciom dostępu do kształcenia i struktur wsparcia już od najmłodszych lat musi stać sięprawem zarówno rodziców, zwłaszcza matek, jak i samych dzieci, ponieważ oznacza tomożliwość zbudowania solidnych podstaw do dalszego kształcenia, wsparcia integracjispołecznej dzieci oraz ich rozwoju, a w przyszłości także większą szansę na znalezieniepracy.

Mówiąc bardziej ogólnie, co powtarzali już inni posłowie, Komisja w komunikacie wsprawie strategii UE na rzecz praw dziecka stwierdza, że w roku 2009 ponad 6 milionówmłodych ludzi przerwało naukę tuż po ukończeniu szkoły średniej, a 17,4 % spośród nichzatrzymało się na szkole podstawowej. Dane te są niepokojące i prowadzą do wniosku,że szkoła oraz system edukacji są często lekceważone i nie otrzymują potrzebnychinwestycji.

Inwestowanie w wysoką jakość kształcenia, już od najwcześniejszych lat życia, nie tylkostanowi ważny punkt wyjścia dla rozwoju umysłowego, emocjonalnego i ruchowegodziecka, ale jest także warunkiem wstępnym do budowania społeczeństwa integracyjnego,które zapewni przyszłym pokoleniom bogactwo możliwości.

Ponadto poprawienie jakości oraz zwiększenie liczby żłobków i innych placówekprzedszkolnych – przewidziane w założeniach przyjętych przez Radę Europejską podczasposiedzenia w Barcelonie – pozwoli pracującym rodzicom pogodzić życie rodzinne zzawodowym. Niestety z danych statystycznych wynika, że droga do realizacji tych celówprzez państwa członkowskie jest wciąż jeszcze długa.

Nessa Childers (S&D) – Panie Przewodniczący! Program „Mobilna młodzież” obejmujewiele zachęcających inicjatyw. Przede wszystkim należą do nich plany dotyczące utworzeniaeuropejskiego instrumentu pożyczkowego dla studentów, czyli europejskiej gwarancji narzecz młodzieży, mającej zapewnić młodym ludziom szkolenie lub zatrudnienie przedupływem czterech miesięcy od zakończenia nauki, a także niedawno przedstawiony plan„Młodzież w pracy”, mający na celu budowanie kontaktu pomiędzy młodymi ludźmi aprzedsiębiorstwami.

Czuję się jednak zobowiązana do zaapelowania o ostrożność. Kraje UE w 2010 rokuzdołały zrealizować tylko jeden z pięciu punktów odniesienia przyjętych dla edukacji, conie wróży dobrze realizacji strategii Europa 2020. Jeśli program „Mobilna młodzież” mazakończyć się powodzeniem, to jego realizacja i postęp muszą być ściśle monitorowanew terenie przez posłów do PE w ich okręgach wyborczych.

Piotr Borys (PPE) – (PL) Dzisiejsza dyskusja jest jedną z najważniejszych inajpoważniejszych dyskusji w Parlamencie Europejskim. Dotyczy całego sektora kulturyi edukacji, a więc fundamentu, który w sposób trwały tworzy nasz wielki dom europejski.Musimy pamiętać i przykładać do tej dyskusji olbrzymią wagę pamiętając, że nie wszystko


zostało nam dane na zawsze. Musimy wiedzieć, że ten wielki dom europejski, jeśli ma byćmocny musi mieć silny fundament, musi być odporny na następne potencjalne kryzysy ibyć może wielkie zmiany, które nie wykluczając, mogą nas czekać.

Dlatego chciałem podziękować wszystkim sprawozdawcom za te bardzo dobresprawozdania, zarówno panu Zverowi i pani Honeyball dlatego, że po raz pierwszytraktujemy edukację w sposób kompleksowy. Chcemy dać wielkie, szerokie umiejętnościwszystkim naszym dzieciom, począwszy od najmłodszych lat, a skończywszy nastudentach. Dzisiaj, jeżeli chcemy, aby społeczeństwo europejskie było mobilne, abymłodzi ludzie byli otwarci, wrażliwi, kompetentni, powinniśmy do całej sfery edukacjipodejść odpowiedzialnie, a przecież wskaźniki mamy zatrważająco złe. Jedna trzeciaobywateli Europy nie ma żadnych kwalifikacji zawodowych.

Jeśli chodzi o kwestię wymiaru kulturowego - chciałem podziękować Pani Komisarz zato, że Europejska Służba Działań Zewnętrznych będzie miała ambasadorów, attache kulturywe wszystkich krajach świata. Chciałem podziękować pani Sanchez-Schmid dlatego, żewsparcie kultury to przede wszystkim wsparcie biznesu, jakim jest kultura, ale przedewszystkim wsparcie tej duchowej strony, dlatego przedsięwzięcia kulturowe muszą miećwsparcie administracyjne, wymagają odbiurokratyzowania systemów, ale także wsparciaze środków kapitału oraz środków unijnych. Jest to nasza wspólna misja i dlatego chciałbymPanią komisarz na koniec poprosić o to, aby tą poważną i ważną dyskusję zrelacjonowaćnieobecnej dzisiaj Radzie, aby także na forum Rady można było przekazać te wielkiezadania dla Europy.

Monika Smolková (S&D) – (SK) Panie Przewodniczący! Jako kontrsprawozdawczyniKomisji Rozwoju Regionalnego przy sprawozdaniu w sprawie uwalniania potencjałuprzedsiębiorstw z branży kultury i branży twórczej uważam, że należy uznać te branżeza instrument w rozwoju lokalnym i regionalnym. Wiele regionów wciąż pozostaje w tyle– między innymi z powodu kryzysu finansowego – a projekty kulturalne i twórcze zpewnością pomogą w tworzeniu miejsc pracy i podnoszeniu konkurencyjności tychregionów.

Ważne jest, aby państwa członkowskie, regiony oraz władze lokalne jak najlepiejwykorzystywały programy UE na rzecz kultury i twórczości, spójności politycznej, politykistrukturalnej itd. Zdefiniowanie możliwości finansowania ma znaczenie dla przedsiębiorstwz branży kultury i branży twórczej. Dla wielu przedsiębiorstw finansowanie stanowinajwiększą przeszkodę w rozwoju. W związku z tym do branży kultury i branży twórczejnależy koniecznie wprowadzić kapitał prywatny oraz partnerstwa prywatno-publiczne,o czym wspomina sprawozdawczyni, a także podkreślić znaczenie mecenatu. Popieramten projekt rezolucji.

Seán Kelly (PPE) – (GA) Panie Przewodniczący! Dobrze, że dziś rano omawiamy tę ważnąkwestię, co pokazuje, jak poważnie traktujemy sprawy związane z kulturą i edukacją.

Kultura i edukacja stanowią wartość same w sobie. Mają do odegrania ważną rolę wbudowaniu zjednoczonej Europy oraz w rozwoju naszych gospodarek. Omawiane tu dziśinicjatywy ułatwią te procesy.

Program „Mobilna młodzież” jest wspaniałą inicjatywą. Dotychczas skorzystało z niegojuż wiele osób, a kolejne zrobią to w przyszłości, jednakże zasadniczym aspektem jestzapewnienie wzajemnego uznawania we wszystkich państwach członkowskich kwalifikacji


i dyplomów. Ułatwi to zwiększoną mobilność, ale także podniesie standardy działaniakażdej z instytucji.

Muszę także powiedzieć, że – mea culpa – dopiero niedawno nawróciłem się na wczesnekształcenie. Myślałem, jak wiele osób, że zasadniczo jest to usługa opieki nad dzieckiem,ale teraz wiem, że jest to najlepsza inwestycja, która daje największy zwrot spośródinwestycji na edukację na wszystkich poziomach. Niewątpliwie odzwierciedla to stareirlandzkie powiedzenie „dobry początek to połowa sukcesu” i jest możliwe do osiągnięciajuż w bardzo młodym wieku.

Chcę także podkreślić znaczenie praw własności intelektualnej, szczególnie zaś w przypadkuaktorów. Wielu z nich żyje na granicy ubóstwa, choć zasługuje na to, by czerpać korzyścize swojego talentu, co zdecydowanie można im zapewnić poprzez ochronę praw własnościintelektualnej w Internecie oraz w środowisku tradycyjnym.

Jestem kibicem sportowym i chcę również zauważyć, że sport stanowi ważną część kulturyi kształcenia. Apelowałem o zorganizowanie w Europie rodzimego festiwalu sportu. Jeślitego dokonamy, zdołamy znacznie przyczynić się do udziału sportu w naszej kulturze.

Na koniec dodam, że w ubiegłym roku odwiedziłem Mannheim. Jest tam szkoła, w którejpod jednym dachem kształci się ludzi w zakresie produkcji, sztuki, edukacji, budowyinstrumentów itd. Taki model można byłoby naśladować w innych miejscach.

Enrique Guerrero Salom (S&D) – (ES) Panie Przewodniczący! Ja również chciałbymprzekazać wyrazy wsparcia dla mieszkańców miasta Lorca w Hiszpanii, których dotknęłakatastrofa naturalna. Ta kraina wielokrotnie demonstrowała swoje wsparcie dla innych ibędzie potrafiła docenić wsparcie wyrażone dziś przez Parlament Europejski.

Pani Komisarz! W 1989 roku ówczesny przewodniczący Komisji, pan Jacques Delors,oświadczył, że kształcenie i kultura powinny być duszą Europy. Teraz wiemy już, że teobszary stanowią nie tylko duszę, ale serce i mięśnie Europy. Unia Europejska będzie słababez równych możliwości, zwiększających szanse wszystkich dzieci i młodychEuropejczyków; bez spójności społecznej, zapewniającej edukację; bez zdolnościkonkurowania, przyczyniającej się do rozpowszechniania wiedzy wśród wszystkichobywateli. Lecz wraz z tymi wszystkimi aspektami, wzbogaconymi kulturą, Europa zajmiena arenie międzynarodowej miejsce, na jakie zasługuje.

Emine Bozkurt (S&D) – Panie Przewodniczący! W roku 2014 minie 100 lat od zabójstwaarcyksięcia Franciszka Ferdynanda, które przyczyniło się do wybuchu I wojny światowej.Także Bośnia i Hercegowina była areną krwawej wojny w latach 90. ubiegłego wieku.Obchodzenie rocznic tych tragicznych wydarzeń, które przyczyniły się do wielu ofiarśmiertelnych, cierpienia, podziałów i terroru, jest bardzo ważne, ale jeszcze ważniejszejest świętowanie z powodu europejskiej jedności i pokoju.

Sarajewo, pomimo wszystkich tragicznych wydarzeń, zachowało swój wielokulturowycharakter i siłę. Przyznanie Sarajewu tytułu Europejskiej Stolicy Kultury w 2014 rokubyłoby ważnym gestem symbolicznym, potwierdzającym europejskie przesłanie na rzeczpokoju i stabilności. Przegapienie takiej historycznej szansy przez zasłanianie się zasadamibyłoby naprawdę godne ubolewania. Tylko gdy uporamy się z naszą przeszłością, gdyuznamy swoją historię i się z nią zmierzymy, możemy spojrzeć w przyszłość, zatem proszę,dajmy Sarajewu tę możliwość.


Kinga Göncz (S&D) – (HU) Panie Przewodniczący! Najważniejsze dla starzejącej sięEuropy jest to, aby wszyscy młodzi ludzie w jak największym stopniu wykorzystywaliswój talent i odnosili sukcesy na rynku pracy. Potrzebny jest do tego system kształceniaobliczony na wyrównanie szans już na wczesnym etapie życia; taki, w którym zwróci sięszczególną uwagę na zapewnienie każdej młodej osobie kształcenia ogólnego i zawodowegooraz przewagi zawodowej, niezależnie od sytuacji finansowej, statusu społecznego lubetnicznego, czy też niepełnosprawności lub innych problemów zdrowotnych.

Strategia Europa 2020 ma na celu zwiększenie udziału osób z wykształceniem wyższymdo poziomu 40 % oraz obniżenie do 10 % odsetka osób przedwcześnie kończącychedukację szkolną. Aby to osiągnąć, każde państwo członkowskie musi dążyć w tymkierunku. Są jednak miejsca, gdzie obecnie widzimy tendencje odwrotne: obniżanie granicywieku obowiązku szkolnego oraz zmniejszanie liczby placówek szkolnictwa wyższegofinansowanych przez państwo.

Przyszły trwały wzrost gospodarczy Europy i jej zdolności innowacyjne będązagwarantowane tylko, jeśli każdy wniesie coś od siebie i jeśli każde państwo członkowskiebędzie zmierzało w tym samym kierunku.

Francisco José Millán Mon (PPE) – (ES) Panie Przewodniczący! Oczywiście ja takżechciałbym przekazać wyrazy wsparcia mieszkańcom miasta Lorca.

W ramach debaty w sprawie kształcenia chcę podkreślić ważny punkt: potrzebęuwzględnienia w programie nauczania szkół średnich odrębnego przedmiotu poświęconegohistorii, celom i pracom Unii Europejskiej.

Mówiłem już o tej kwestii w ostatniej kadencji, na posiedzeniu plenarnym po porażcereferendum w sprawie traktatu konstytucyjnego. Na szczęście w ubiegłym roku zdołaliśmyuwzględnić ten temat w ust. 13 przyjętego we wrześniu na tej Sali sprawozdania panaposła Løkkegaarda w sprawie dziennikarstwa i nowych mediów. Sam osobiście złożyłemodnośną poprawkę.

Niedawno w Hiszpanii samorząd regionu Walencja postanowił uwzględnić ten przedmiotw programie nauczania na kolejny rok szkolny. Inne regiony i kraje powinny pójść za jegoprzykładem i wdrożyć tę inicjatywę. Rozumiem, że Komisja oczywiście wspiera takieinicjatywy i przyjmuje je z zadowoleniem.

Panie i Panowie! Doceniamy, jesteśmy wdzięczni…


Wojciech Michał Olejniczak (S&D) – (PL) Program „Mobilna młodzież” to jedna znajważniejszych inicjatyw w ramach strategii Europa 2020. Musimy promować wzrostgospodarczy oparty o nowoczesne technologie, które mogą tworzyć tylko wykształceniludzie. Musimy udzielić odpowiedniego wsparcia dzieciom i młodzieży: nauczanie językówobcych, zajęcia sportowe, kulturalne, wolontariat, wymiana młodzieży to są programy,które powinny być dostępne dla dzieci i młodzieży we wszystkich regionach UniiEuropejskiej.

Musimy doprowadzić do poprawienia i wyrównania standardów edukacyjnych nawszystkich poziomach edukacji, od żłobka do uniwersytetu, w każdym regionie UniiEuropejskiej. Zdaniem profesora Jacka Kochanowicza brak zdolności do kooperacji tojeden z największych problemów dla rozwoju Polski i Unii Europejskiej – to też musimy


zmienić. Kapitał ludzki bierze się z edukacji, kapitał społeczny – od zaufania między ludźmi.Inwestując w programy edukacyjne, kulturalne…


João Ferreira (GUE/NGL) – (PT) Panie Przewodniczący! Przede wszystkim powinniśmyprzyjrzeć się kontekstowi towarzyszącemu dzisiejszej debacie. Musimy porównać pięknesłowa, które tu słyszymy na temat znaczenia kultury i kształcenia, z rzeczywistością.Bezsprzecznie rzeczywistość w tych dziedzinach to gwałtowne dezinwestycje w tychobszarach oraz wycofywanie się państwa, co zagraża jego roli społecznej i prowadzi dopogłębienia nierówności w dostępie do edukacji, wiedzy i kultury. Wynikiem tego jestpowielanie i pogłębianie nierówności społecznych.

Rzeczywistość w państwach członkowskich takich jak Portugalia wygląda następująco:likwidacja tysięcy szkół, tysiące nauczycieli pozbawionych pracy lub pracujących wniepewnych warunkach, chroniczne niedofinansowanie systemu państwowego szkolnictwawyższego i coraz wyższe koszty nauki. W istocie budżety na kulturę są ograniczane dogranic niemożliwości.

Nie ignorujmy zatem rzeczywistego zapotrzebowania na inwestycje: tym bardziej, jeśliprzyjęty zostanie haniebny i wsteczny plan interwencji opracowany przez MiędzynarodowyFundusz Walutowy (MFW), Europejski Banki Centralny (EBC) oraz Komisję Europejską.

Nikolaos Salavrakos (EFD) – (EL) Panie Przewodniczący! Chciałbym przekazać wyrazywspółczucia dla Pana rodaków; traktujemy Hiszpanię jak przyjaciela i jesteśmy z nią,zawsze gdy coś się jej przydarzy. Sprawozdanie w sprawie programu „Mobilna młodzież”jest jedną z najważniejszych inicjatyw w ramach strategii UE 2020 na rzecz wspierania izapewniania większych możliwości w zakresie kształcenia ogólnego i zawodowegomłodych ludzi oraz na rzecz pomagania im w procesie przejścia z etapu kształcenia dozatrudnienia. Niewątpliwie kształcenie, uczenie się przez całe życie, innowacje oraz kulturaprowadzą do postępu. Jest takie greckie przysłowie, które mówi, że rozum tworzy kapitał,a nie odwrotnie; musimy więc rozpoznać, podkreślać i rozwijać umiejętności oraz zdolnościmłodych ludzi. Będzie to możliwe, jeśli zapewnimy im możliwość znalezienia zatrudnieniazgodnego z ich kwalifikacjami i umiejętnościami.


Andrew Henry William Brons (NI) – Panie Przewodniczący! O omawianychsprawozdaniach mogę powiedzieć, że w najlepszym wypadku są usłane paradoksami, aw najgorszym przepełnione hipokryzją.

Z aprobatą mówi się w nich o różnorodności, ale jednocześnie z zadowoleniem przyjmujesię wyplenianie różnic między narodami. Propagowana w nich różnorodność na terytoriumpaństw członkowskich uwzględnia kulturę świeżych przybyszów, którzy zdecydowanienie są Europejczykami. W miarę jak zmieniają się społeczności, zmieniać się będą równieżich kultury. Rdzenne kultury zostaną wyparte i znikną. W sprawozdaniach jest mowa owolności wypowiedzi, ale brzmi to przekonująco tylko, gdy dotyczy wyrażania brakutolerancji wobec oponentów.

Autorzy chcą propagować jedynie te wartości kulturalne, z którymi się zgadzają, czylispójne z tak zwanymi „wartościami europejskimi”. Jeśli chodzi o sferę polityczną, to wubiegły wtorek mieliśmy okazję zobaczyć stanowisko Parlamentu w sprawie wolnościwypowiedzi, gdy przegłosowano wydanie posła do PE władzom Francji w celu


przeprowadzenia tam pokazowego procesu w sprawie rzekomego przestępstwa, nie dającmu nawet szansy na obronę.

Damien Abad (PPE) – (FR) Panie Przewodniczący! Obecnie, jak Państwu wiadomo,sytuacja młodych ludzi w Europie jest bardzo niepokojąca, ponieważ pięć milionówmłodych ludzi nie ma pracy.

Niezmiernie cieszy mnie plan Komisji Europejskiej mający na celu demokratyzację dostępumłodych ludzi w Europie. Uważam jednak, że musimy wyjść poza program „Mobilnamłodzież”, a przede wszystkim musimy uniknąć pułapki, jaką jest chęć posłania każdejmłodej osoby na uniwersytet. Musimy działać odpowiednio do wszystkich grup młodychludzi, w tym grup najbardziej oddalonych od Unii Europejskiej, a zwłaszcza – oczywiście– praktykantów. Mając to na uwadze myślę, że poza istniejącym już programem Leonardo,powinniśmy szybko wprowadzić prawdziwy program na rzecz mobilności dla tych grupdocelowych. Uważam, że należy zastosować nazwę „Erasmus”, ten znak rozpoznawczy,do wszystkich programów, przyjmujących różnorodne formy, szczególnie zaś tychzaadresowanych do osób odbywających praktyki, tak abyśmy dążyli do osiągnięcia naszychcelów.

Druga kwestia dotyczy finansowania. Musimy zapewnić środki finansowe, ponieważzgodnie z tym, co podkreślało już przede mną wielu posłów, kwestia młodzieży i kształceniapowinna stanowić priorytet w przyszłości Unii.

Luís Paulo Alves (S&D) – (PT) Panie Przewodniczący! Mamy teraz okazję donadzwyczajnego zobowiązania się do działania na rzecz mobilności społecznej młodychludzi oraz zdecydowanego zobowiązania się do szkolenia pokolenia o otwartymświatopoglądzie; pokolenia wykwalifikowanego, które dzięki globalnej wizji i myśleniubędzie mogło się przyczynić do rozwoju swoich regionów oraz do postępu w Europie.Jeśli bowiem wszyscy młodzi Europejczycy będą mogli zdobyć doświadczenie podczasstudiów, stażu zawodowego lub pracy w innym kraju, nie tylko zyskają większeumiejętności, większą niezależność i szerszą wizję świata, ale przede wszystkim zdobędąolbrzymią wartość dodaną płynącą z kontaktów z innymi młodymi Europejczykami orazz wzajemnej wymiany doświadczeń.

Aby dalej realizować swe cele, Europa bardziej niż kiedykolwiek potrzebuje pokoleniaEuropejczyków, którzy się znają i ufają sobie nawzajem, którzy znają Europę i jej ufają.Zatem pozwólmy na udział każdemu, nawet z Faja Grande na Azorach, czyli z najbardziejna zachód wysuniętego krańca Europy. Musimy zadbać, by nikt nie został pominięty zewzględów finansowych.

Jaroslav Paška (EFD) – (SK) Panie Przewodniczący! W sprawozdaniu w sprawie wczesnegokształcenia znajduje się wzmianka o opartym na doświadczeniu zawodowym podejściudo kształcenia dzieci z biedniejszych rodzin. Sprawozdawczyni zalicza do nich dzieci zrodzin romskich, które jako jedna z najbardziej zagrożonych grup mają bardzo ograniczonydostęp do wczesnego kształcenia.

Zatem bardzo ważne jest, by państwa członkowskie stworzyły tym dzieciom, którychrodziny z różnych powodów nie zapewniają im niezbędnego wsparcia finansowego irodzinnego umożliwiającego im bezproblemowe uczestnictwo w standardowym systemieszkolnictwa, szczególne warunki dostępu do wczesnego kształcenia. Szczególną opiekęnad dziećmi z najbardziej zagrożonych grup należy jednak sprawować w bardzo delikatny


sposób, aby uniknąć stygmatyzacji tych dzieci i rodzin, która mogłaby zwiększyć ryzykowykluczenia społecznego.

Musimy w związku z tym systematycznie modyfikować i usprawniać mechanizmyszczególnej opieki nad tymi dziećmi, tak abyśmy mogli z powodzeniem zintegrować wspołeczeństwie jak największą liczbę dzieci z grup zagrożonych.

Franz Obermayr (NI) – (DE) Panie Przewodniczący! Pierwsze trzy lata życia dziecka sąnajważniejsze dla rozwoju mózgu i rozwoju mowy. Jeśli poziom rozwoju mowy nie jestwystarczający, dalsze uczenie się jest prawie niemożliwe, ponieważ braki w tym obszarzew późniejszym wieku są trudniejsze do przezwyciężenia.

W sprawozdaniu zauważono, że większość dzieci imigrantów w UE uczestniczy w systemiekształcenia pomimo niewystarczającej znajomości języka. Jednocześnie zauważono, żerodziny imigrantów oraz mniejszości takie jak Romowie w znacznie mniejszym stopniuniż inne rodziny wykorzystują usługi wczesnego kształcenia. Nie możemy sobie pozwolićna to, by poziom nauczania w naszych szkołach nieustannie się obniżał z uwagi na to, żetak wiele dzieci po prostu nie rozumie, co się do nich mówi. Inaczej mówiąc, każde dziecko– z rodziny imigrantów, czy nie – przed rozpoczęciem nauki w szkole musi opanowaćjęzyk danego kraju w stopniu umożliwiającym korzystanie z nauczania.

Joanna Katarzyna Skrzydlewska (PPE) – (PL) Prace nad stworzeniem europejskichram wczesnego kształcenia opartych na wspólnych celach i wartościach wskazują właściwykierunek ujednolicenia systemów edukacyjnych. Podkreślenie znaczenia pierwszych latżycia w późniejszym rozwoju człowieka i potencjału tkwiącego we wczesnym dzieciństwiejest niezwykle ważne w kontekście wdrażania strategii 2020. Dla mnie omawiana tematykajest wyjątkowo aktualna. Miesiąc tego w moim kraju weszła w życie ustawa o formachopieki nad dziećmi do lat trzech. Nowe prawo poszerza gamę placówek wprowadzającnowe formy opieki, tj. klubiki dziecięce, dziennych opiekunów, legalne nianie iprzyzakładowe żłobki. Zmiany te mają na celu stworzenie sprzyjających warunków doprawidłowego rozwoju dziecka. Zróżnicowana oferta edukacyjna pozwala na wspomaganiei stymulowanie tego rozwoju we wszystkich dziedzinach, przy wykorzystaniu wrodzonegopotencjału. Stworzenie przyzakładowych żłobków ułatwi rodzicom powrót na rynekpracy po dłuższej przerwie.


Evelyn Regner (S&D) – Panie Przewodniczący! Mówiąc o programie „Mobilna młodzież”mówimy o pieniądzach, ale przede wszystkim o przyszłości. Kwestie takie jak innowacje,kreatywność, możliwość znalezienia pracy są dla nas w Unii Europejskiej naprawdę ważne.To dobrze, że Komisja skoncentrowała swoją uwagę na szczególnym momencie wejściana rynek pracy, ponieważ dokładnie na tym chciałabym się skupić. Rzeczywistość, przedjaką stają młodzi ludzie jest smutna; warunki pracy podczas stażu są obecnie złe, czasaminawet na granicy wykorzystywania. I oczywiście, jako że stopy bezrobocia są tak wysokie,młodzi ludzie wchodzący na rynek pracy martwią się: „czy naprawdę jestem potrzebny?”.

Obecnie jest to dla mnie naprawdę ważny temat. Dlatego, Pani Komisarz, proszękontynuować te prace i skoncentrować się także na przyszłości, opracować coś w rodzajustatusu staży, w którym ustanowione zostaną zasady dotyczące walki zwykorzystywaniem…



Androulla Vassiliou, komisarz – Panie Przewodniczący! Chciałabym zacząć od wyrażeniaw imieniu Komisji współczucia mieszkańcom miasta Lorca i okolic oraz zapewnienia osolidarności z nimi. W dzieciństwie przeżyłam potężne trzęsienie ziemi w moim rodzinnymmieście, więc wiem, jakie to przerażające doświadczenie.

Nie powinniśmy, jako Europejczycy, czuć się usatysfakcjonowani sytuacją panującą weuropejskim systemie szkolnictwa. Nie możemy zgadzać się na to, by co siódma młodaosoba kończyła naukę bez umiejętności i kwalifikacji, które są jej niezbędne do znalezieniapracy i zapewnienia sobie godnego życia. Nie akceptuję również tego, że co piąte dzieckonie umie dobrze czytać.

Naprawdę musimy poświęcić całą naszą uwagę systemom kształcenia. Musimy wzmocnićje poprzez ulepszenie naszych programów na rzecz mobilności, ponieważ to dziękimobilności małe dzieci, studenci, pracownicy i wolontariusze zdobywają ogólneumiejętności, których nie zdobędą w ramach edukacji formalnej. Uważam, że cięciabudżetowe w obszarze edukacji są przejawem krótkowzrocznej polityki. Ponownie błagampaństwa członkowskie oraz rządy, aby tego nie robiły, zwłaszcza w okresie kryzysu,ponieważ będzie to miało bardzo negatywne skutki w przyszłości. Musimy wspólniepracować nad tym, by w kolejnych wieloletnich ramach finansowych środki przeznaczonena kształcenie i mobilność były większe niż obecnie, ponieważ tego właśnie potrzebujemyw celu wyjścia z kryzysu i nadania znaczenia naszym obywatelom.

Jedna z posłanek nawiązała do zasady pomocniczości. Chcę Państwa zapewnić, że wszystkiestrategie i zalecenia dotyczące edukacji i kultury przestrzegają zasad pomocniczości i sąz nimi zgodne. Niczego państwom członkowskim nie narzucamy. Zwyczajnieprzygotowujemy zalecenia dla państw członkowskich. Dajemy im platformę do wspólnejpracy, do wymiany sprawdzonych praktyk i do wzajemnego uczenia się od siebie.

Branża kultury i branża twórcza są ważną siłą napędową rozwoju i zatrudnienia, copodkreślało wielu spośród Państwa. Pamiętajmy jednak, że branże te stanowią wartośćsamą w sobie. Twórczość i kultura to wartości Unii Europejskiej, które już umocniliśmyi teraz musimy utrzymać. Po analizie danych wniesionych przez zainteresowane stronyoraz po przeprowadzeniu konsultacji społecznych z zainteresowanymi stronamizamierzamy przedstawić zalecenia dotyczące sposobów wzmocnienia i wsparciaprzedsiębiorstw z branży kultury i branży twórczej, aby mogły się rozwijać i przynosićrezultaty, których od nich oczekujemy.

Jeśli chodzi o zewnętrzny wymiar kultury – rolę kultury w naszych stosunkachzewnętrznych – uważam, że w tym obszarze spoczywa na nas duża odpowiedzialność.Nie zapominajmy, że podpisaliśmy i przyjęliśmy konwencję UNESCO w sprawieróżnorodności kulturowej. Musimy działać wspólnie ze wszystkimi państwami, którepodpisały tę konwencję, aby zapewnić jej wdrożenie. Chciałabym podkreślić, że takawymiana kulturowa z krajami trzecimi będzie korzystna nie tylko dla nich, ale równieżdla nas, ponieważ w ten sposób rozpowszechniamy naszą kulturę, wiedzę i wartości naświecie.

I na koniec chcę powiedzieć, że zauważyłam zdecydowane poparcie wyrażone przezPaństwa wobec koncepcji przyznania Sarajewu tytułu Europejskiej Stolicy Kultury w2014 roku.

Milan Zver, sprawozdawca – (SL) Panie Przewodniczący! Dziękuję za poprowadzeniedzisiejszej debaty w sposób demokratyczny i szczodry, co pozwoliło wielu posłom wziąć


w niej udział. Przede wszystkim była to debata wysokiej jakości, skoncentrowana nanastępujących kwestiach: chcemy wzmocnić i utrzymać nasze bieżące programy na rzeczmobilności, wchodzące w skład projektów dotyczących uczenia się przez całe życie iinicjatywy „Mobilna młodzież”. Dla państw członkowskich mamy przesłanie, by zwracaływiększą uwagę na strategie dotyczące młodzieży, obejmujące wiele sektorów, a także bywięcej w nie inwestowały. Chcemy również, aby ta debata przyniosła dalsze korzyści;chcemy, aby państwa członkowskie kontynuowały reformę swoich systemów kształceniaoraz polityki społecznej, jak również rynków.

Chciałbym odpowiedzieć na jedną uwagę, która pojawiła się trakcie debaty. Dokument wsprawie programu „Mobilna młodzież” nie jest skoncentrowany w dużej mierze naznaczeniu rynku; zasadniczo chcieliśmy w ogóle uniknąć tej kwestii, ale w kilku miejscachpodkreśliliśmy, że systemy kształcenia muszą dostosowywać się do potrzeb społeczeństwaoraz gospodarki i że należy w jak największym stopniu zlikwidować tę olbrzymią przepaść,tę olbrzymią lukę, tak by młodzi ludzie mieli możliwość bezproblemowego wchodzeniana rynek pracy. Co ciekawe, dokładnie takie uwagi przedstawiły organizacje młodzieżowepodczas prac przygotowawczych nad sprawozdaniem.

Na zakończenie chciałbym podkreślić, co następuje: wykorzystajmy tę pozytywną energięzaistniałą w Parlamencie Europejskim, w tej świątyni europejskiej demokracji, oraz wKomisji Europejskiej – i dołóżmy wszelkich starań, by omawiane sprawozdanie niepozostało jedynie martwą literą.

Mary Honeyball, sprawozdawczyni – Panie Przewodniczący! Chciałabym wszystkimpodziękować za pomoc i konstruktywną postawę, które pomogły w przeprowadzeniudzisiejszej debaty. Znaczna większość szanownych posłów, z jednym lub dwomawyjątkami, wyraziła poparcie wobec mojego sprawozdania w sprawie wczesnegokształcenia oraz pozostałych omawianych dziś sprawozdań. Moim zdaniem naprawdęzdołaliśmy zaznaczyć wyraźnie na przyszłość, że kształcenie jest kwestią niezwykle ważną.Ma ono znaczenie nie tylko dla dzieci, bardzo małych dzieci, o których mówiłam, i młodychludzi, o których mówili pozostali sprawozdawcy, ale ma znaczenie również dla przyszłościEuropy. W związku z tym zdecydowanie popieram panią komisarz, która powiedziała,że państwa członkowskie powinny nadal inwestować w kształcenie i nie powinnywykorzystywać bieżącego klimatu gospodarczego jako pretekstu, ponieważ cięciabudżetowe w obszarze kształcenia są najgorszym możliwym posunięciem.

Kształcenie dotyczy naszej przyszłości, w której będziemy mieć ludzi zdolnych doznalezienia pracy, sprawnych, zdrowych, niebędących obciążeniem dla usług społecznych.Rozumiemy to i musimy zabrać to przesłanie z powrotem do państw członkowskich, takaby mogły wykorzystać zasadę pomocniczości w celu zagwarantowania, by to, o czymbyła tu dziś mowa, zostało zrealizowane w praktyce.

Marietje Schaake, sprawozdawczyni – Panie Przewodniczący! Ponownie zabieram głos,aby przedstawić dalsze konkretne kroki dotyczące sprawozdania w sprawie roli kulturyw działaniach zewnętrznych UE, o którym rozmawialiśmy dziś rano. Na początek zacytujęwęgierskiego dyplomatę przebywającego w USA, pana Simonyia, który powiedział, że„pod względem kulturowym rock and roll był decydującym elementem w procesierozluźniania społeczeństw komunistycznych i przybliżania ich do wolnego świata”. Kiedyprzyjrzymy się szczególnie powstaniom młodego pokolenia, jakie ostatnio wybuchają wAfryce Północnej i na Środkowym Wschodzie, to zauważymy, że obecnie Internet jesttym decydującym elementem, który przybliża ich do wolnego świata. Potrzebujemy


strategii na rzecz wolności Internetu, aby umożliwić wolność wypowiedzi, wolność prasy,dostęp do informacji i dostęp do treści twórczych i edukacyjnych.

To jest zadanie priorytetowe, ale w sprawozdaniu znajduje się wiele konkretnych zaleceń,których podstawy zostały ustanowione zarówno w traktacie lizbońskim, jak i na mocyratyfikacji konwencji UNESCO. Teraz musimy wdrożyć je w praktyce.

Europejska Służba Działań Zewnętrznych powinna koordynować prace poszczególnychdyrekcji generalnych i stworzyć DG ds. dyplomacji na rzecz kultury i dyplomacji cyfrowej.Należy szkolić personel ESDZ i stworzyć stanowisko attaché kulturalnego w każdejplacówce UE. Potrzebna jest koordynacja działań, ich usprawnienie i włączenie do głównegonurtu działań za pośrednictwem międzyinstytucjonalnej grupy zadaniowej, która powinnaskładać sprawozdania przed Parlamentem Europejskim.

Prosimy Komisję o przyjęcie w roku 2011 zielonej księgi, a następnie komunikatu wsprawie strategii na rzecz współpracy kulturalnej w działaniach zewnętrznych UE.Apelujemy również o budowanie zdolności poprzez finansowanie inicjatyw niezależnychod rządów. Ponadto chcemy, aby działania UE w dziedzinie kultury były promowane naświecie także za pośrednictwem Internetu.

Istniejące programy, jak europejska polityka sąsiedztwa i europejski instrument na rzeczwspierania demokracji i praw człowieka, zawierają elementy kulturowe, które należyskoordynować i strategicznie lokować. Musimy także chronić i propagować dziedzictwokulturowe, na przykład za pomocą programu „Błękitna tarcza”, i nawiązać w krajamitrzecimi dialog w obszarze polityki kulturalnej.

Prawa człowieka powinny być szanowane, a argumenty kulturowe nigdy nie mogą byćwykorzystywane do uzasadnienia jakiegokolwiek naruszenia praw człowieka. Zalecam,aby przeczytali Państwo omawiane sprawozdanie. Uważam, że dzisiejsza debata dowodzi,iż w UE wciąż potrzebujemy dalszych rozmów dotyczących kultury.

Marie-Thérèse Sanchez-Schmid, sprawozdawczyni – (FR) Panie Przewodniczący, PaniKomisarz! Po wysłuchaniu wszystkich wystąpień chcę podziękować Koleżankom i KolegomPosłom, kontrsprawozdawcom oraz sprawozdawcom komisji opiniodawczych, którzyzasugerowali mi liczne koncepcje i umożliwili ulepszenie tekstu, którego dotyczy dzisiejszegłosowanie.

Chciałabym teraz spojrzeć wraz z Państwem dalej w przyszłość. W jaki sposób zamierzamywykorzystać to sprawozdanie? Prosimy Komisję o przygotowanie białej księgi, przywykorzystaniu wcześniej opracowanej zielonej księgi, tak aby przeprowadzić przeglądprowadzący do opracowania strategii na rzecz branży twórczej i branży kultury. Zniecierpliwością oczekujemy również na wnioski legislacyjne dotyczące opodatkowaniadóbr kultury, organizacji zarządzania zbiorowego oraz przydziałów z budżetu na programyzwiązane z kulturą, kształceniem i mediami.

Musimy przełożyć nasze ambicje na konkretne środki. Czemu nie wprowadzimy od razuobniżonej stawki VAT na wszystkie produkty kultury, niezależnie od tego, czy wykorzystująmedia tradycyjne, czy też Internet? Rozbieżności w opodatkowaniu prowadzą do zakłóceń,które bez wyjątku kolidują z konkurencyjnością europejskich przedsiębiorstw. Amerykanieod dłuższego czasu mają przewagę konkurencyjną dzięki moratorium na podatki od tegorodzaju usług. Czy Europa coś z tym zrobi? Czemu nie zastanowimy się także nadwprowadzeniem w całej Europie jednej ceny książek w wersji cyfrowej? Francuski politykEdouard Herriot powiedział kiedyś: „Kultura jest tym, co nam pozostaje, kiedy wszystko


zapomnieliśmy”. Niemniej jednak kultura może zostać szybko zapomniana, jeśli niebędziemy jej chronić, nie będziemy jej podtrzymywać, jeśli nie będziemy nią zainteresowani.

Mam nadzieję, że Europa zapewni sobie środki na wsparcie własnej kultury, tak aby modelkulturowy i dziedzictwo kulturowe mogły nadal wywierać swój wpływ, aby Europa mogłachronić swą tożsamość i rozwijać gospodarkę.

Przewodniczący – Otrzymałem jeden projekt rezolucji (1) złożony zgodnie z art. 115ust. 5 Regulaminu.

Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się dziś w południe.

Oświadczenia pisemne (art. 149 Regulaminu)

Elena Oana Antonescu (PPE), na piśmie – (RO) Przyszłość Unii Europejskiej spoczywana młodych ludziach, na ich potencjale i umiejętności wykorzystania bieżącego projektueuropejskiego, a następnie nadania mu nowego wymiaru, polegającego na włączeniuspołecznym i współpracy pomiędzy państwami członkowskimi. Pierwszym warunkiemzagwarantowania, aby dzisiejsza młodzież stała się w przyszłości obywatelami Europy,jest umożliwienie im wzajemnego poznania. Oznacza to poznawanie przez nich jaknajszerszej gamy kultur w Europie, swobodne przemieszczanie się i studiowanie w jaknajwiększej liczbie państw członkowskich. Mając to na uwadze, myślę, że programy narzecz uczenia się przez całe życie, takie jak Erasmus czy Leonardo da Vinci, muszą wnadchodzących latach otrzymywać większe wsparcie finansowe władz. Europa potrzebujetego, by coraz większa liczba uczniów i studentów poznawała nowy model społeczny,edukacyjny i kulturowy. Uważam, że programy na rzecz mobilności skierowane domłodych ludzi z powodzeniem przyczynią się do zmian w nastawieniu młodychEuropejczyków i pozwolą im stworzyć wspólną wizję Europy w różnych obszarach,począwszy od kształcenia, nauki i badań, aż po kulturę i wspólne wartości.

Dominique Baudis (PPE), na piśmie – (FR) Przedmiotowe sprawozdanie zawiera jasneprzesłanie: Unia Europejska musi uwzględnić w swojej polityce zagranicznej spójną iskoordynowaną strategię na rzecz kultury. Obecnie zachodzą głębokie zmiany wodniesieniu do więzi łączących Europę i kraje położone na południe od MorzaŚródziemnego. Nad światem arabskim wieje wiatr wolności. Kultura stanowi ważnyskładnik majątku. Przyczynia się do budowania mocnej i długotrwałej demokracji. Wymianakulturowa i naukowa stymuluje rozwój zorganizowanego społeczeństwa obywatelskiego.Współpraca kulturalna jest także jednym z kluczy do sukcesu Unii w regionie MorzaŚródziemnego. Sprawia, że narody dzielą się ze sobą i wzajemnie na siebie oddziałują,szanują i codziennie lepiej rozumieją.

Sergio Berlato (PPE), na piśmie – (IT) Od lat 90. ubiegłego wieku w Unii Europejskiejtrwa gwałtowny rozwój przedsiębiorstw z branży kultury i branży twórczej pod względemutworzonych miejsc pracy oraz wkładu wniesionego w produkt krajowy brutto.Przedsiębiorstwa z tych branż mają dwojaki charakter: z ekonomicznego punktu widzeniapomagają w generowaniu zatrudnienia i wzrostu, a z kulturowego punktu widzeniaułatwiają integrację społeczną obywateli. Komisja w zielonej księdze oficjalnie uznajeekonomiczne i społeczne znaczenie tego sektora gospodarki. O ile niektórzy nasi partnerzy

(1) Patrz protokół.


międzynarodowi w dużej mierze wykorzystują już liczne zasoby oferowane przezprzedsiębiorstwa z branży kultury i branży twórczej, to Unia Europejska nie opracowałajeszcze strategii opartej na działalności kulturalnej. Moim zdaniem wyzwania wynikającez globalizacji stanowią wspaniałą okazję do rozwoju tych przedsiębiorstw, które mogązwiększyć swój potencjał gospodarczy i potencjał tworzenia miejsc pracy. Mówiąckonkretnie, oznacza to, że zdolność przedsiębiorstw z branży kultury i branży twórczejdo wzmocnienia spójności społecznej i terytorialnej będzie zależeć od inwestycjistrategicznych. Konieczna będzie także współpraca z władzami lokalnymi, wymianawiedzy specjalistycznej i sprawdzonych praktyk. Uważam również, że lepsza ochronapraw własności intelektualnej stanowi podstawowy warunek ochrony różnorodnościkulturowej w Europie.

Vilija Blinkevičiūtė (S&D), na piśmie – (LT) Komunikat Komisji Europejskiejzatytułowany „Wczesne kształcenie dzieci i opieka nad nimi” jest inicjatywą mile widzianą,ponieważ dotyczy problemów w obszarze kształcenia dzieci i ma na celu znalezieniesposobów na zapewnienie dzieciom najlepszego startu w nowoczesnym świecie. Moimzdaniem jednak w dokumencie Komisji zabrakło analizy badań i danych dotyczącychkształcenia dzieci, opieki nad nimi i ochrony socjalnej, która uwzględniałyby informacjeze wszystkich 27 państw członkowskich Unii Europejskiej. Ponadto chciałabym zwrócićuwagę na bliski związek pomiędzy gorszą sytuacją społeczno-ekonomiczną amożliwościami w zakresie kształcenia i nauczania dzieci od najmłodszych lat, jako żerodziny o niskich dochodach zdecydowanie rzadziej decydują się na korzystanie z usługw dziedzinie wczesnego kształcenia dzieci i opieki nad nimi. Wskutek tego młodzi ludzie,którzy wyrastają w takich warunkach nie pracują ani nie korzystają z systemów kształceniaogólnego i zawodowego. Rozumiem podejmowane przez Komisję wysiłki mające zachęcićpaństwa członkowskie do wymiany sprawdzonych strategii politycznych i praktyk, przywykorzystaniu otwartej metody koordynacji, ale znacznie lepszym i skuteczniejszymrozwiązaniem byłoby opracowanie i przyjęcie wspólnych kryteriów jakości. Pomogłobyto w procesie gromadzenia danych i porównywania ich we wszystkich państwachczłonkowskich Unii Europejskiej, ponieważ gromadzenie danych ma szczególne znaczenieprzy obserwowaniu postępu i mierzeniu wyników. Chciałabym zauważyć, że brakujeprzede wszystkim informacji na temat dzieci z rodzin mających problemy socjalne, dziecio specjalnych potrzebach oraz dzieci znajdujących się w niekorzystnej sytuacji.

Zuzana Brzobohatá (S&D), na piśmie – (CS) Przedmiotowe sprawozdanie z własnejinicjatywy dotyczy kwestii mobilności młodych ludzi, obecnej w strategii UE 2020.Niewątpliwie zwiększenie konkurencyjności młodych ludzi poprzez zapewnienie im wramach systemu szkolnictwa wyższego warunków umożliwiających im spędzenieprzynajmniej jednego roku w innym państwie członkowskim jest słusznym krokiem.Mobilność, system uznawania ocen i inne środki ograniczą wzrost stopy bezrobocia wśródmłodych ludzi, która obecnie w UE jest alarmująco wysoka i wynosi średnio 21 %. Osobiściez dużym zadowoleniem przyjmuję apel do Komisji i państw członkowskich dotyczącywsparcia na rzecz wolontariatu oraz wprowadzenia przepisów prawnych, które umożliwiąwliczenie wolontariatu wykonywanego przez osoby bezrobotne w staż pracy. Środek ten,szczególnie u osób młodych, doprowadzi do wzmocnienia nawyku pracy, zwiększeniakonkurencyjności i motywacji w poszukiwaniu zatrudnienia. Moim zdaniem nie mniejważny jest trwały związek pomiędzy wymogami rynku pracy a kształceniem zawodowym;związek, który musi być bardzo elastyczny, tak aby przyszli absolwenci znajdowali miejscena rynku pracy, tym samym przyczyniając się do stopniowego zmniejszania bezrobociamłodych ludzi.


Ioan Enciu (S&D), na piśmie – (RO) Chciałbym wyrazić zdecydowane poparcie dlainicjatywy „Mobilna młodzież”, mającej na celu usprawnienie systemów kształcenia iszkolenia zawodowego w Europie. Moim zdaniem ma to największe znaczenie przyopracowywaniu konkretnych strategii na rzecz mobilności młodzieży oraz ułatwianiaprzejścia od etapu kształcenia do etapu życia zawodowego. Ważnym czynnikiem, którynależy uwzględnić, jest to, że młodzi ludzie są jedną z tych grup społecznych, którenajbardziej odczuły skutki kryzysu gospodarczego. Mamy obowiązek wspierania młodychludzi wchodzących na rynek pracy, zarówno dla ich dobra, jak i dla dobra europejskiejgospodarki. Dzisiejsi młodzi ludzie są przyszłymi przywódcami. Dlatego tak ważne jest,aby mieli teraz szansę rozwijać swoje umiejętności, zdolności i pogłębiać wiedzę, co wbliskiej przyszłości pozwoli im wnieść ważny wkład w rozwój i wzrost gospodarczy UniiEuropejskiej. Musimy zbudować podstawy pod konkretne strategie polityczne mającewspierać młodych ludzi i zapewniać im zwiększoną mobilność oraz szansę studiowaniaza granicą. Mobilność ma za zadanie nie tylko wspierać gospodarkę, ale także jednocześniew istotny sposób przyczyniać się do budowania spójności kulturowej na szczeblueuropejskim.

Kinga Gál (PPE), na piśmie – (HU) Sądzę, że nasza dyskusja poświęcona kształceniu ikulturze jest ważna i chciałabym dodać do niej pewne podejście, którego dotychczas podwieloma istotnymi względami zabrakło. Wzajemne zrozumienie i szacunek stanowiąpodstawowe warunki harmonijnego i pomyślnego współistnienia tradycyjnychspołeczności narodowych, mniejszości i większości etnicznych. Kształcenie odgrywa wtym zasadniczą rolę. Gdyby w szkołach państwowych uczono historii i literatury wspólnotmniejszościowych, a wysiłki edukacyjne mniejszości uwzględniałyby kulturę większości,żyjące obok siebie społeczności współistniałyby w większej harmonii. W zrozumieniukulturowym ważną rolę odgrywa również edukacja językowa. Dotyczy to nie tylko procesunauki języków obcych z całego świata, ale również związku pomiędzy językami większościi mniejszości narodowych żyjących obok siebie. Uważam, że przedstawiciele mniejszościpowinni uczyć się języka większości i vice versa. Każdy mógłby wieść lepsze życie, zwzajemnością okazując innym szacunek. Jednocześnie dorastające pokolenia dziękipoznawaniu innych języków budowałyby bardziej pozytywne nastawienie wobec innychgrup, łatwiej nawiązywałyby stosunki z rówieśnikami, co miałoby decydujące znaczeniedla przyszłości tych regionów. I na koniec – uważam, że należy wspomnieć o znaczeniugłębokiego zrozumienia dziedzictwa kulturowego, tak aby społeczności żyjące razemmogły uznawać i nawzajem szanować swoje wartości kulturowe. Myślę, że zadaniemKomisji jest propagowanie tych aspektów, a Parlamentu – wzmocnienie wsparciateoretycznego i politycznego.

Filiz Hakaeva Hyusmenovа (ALDE), na piśmie – (BG) Młodzi ludzie są siłą napędowąkażdego społeczeństwa i jego przyszłością. Ich kształcenie, szkolenie zawodowe,kwalifikacje oraz integracja na rynku pracy stanowią podstawy realizacji strategii Europa2020, mającej na celu inteligentny, trwały wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu.Dlatego zdecydowanie wierzę, że Europa musi nadal inwestować w ich rozwój oraznieustannie rozwijać i rozpowszechniać inicjatywy takie jak Erasmus, Leonardo i „Mobilnamłodzież”. Poprawienie jakości kształcenia ogólnego i zawodowego, a także zwiększeniedostępu młodych ludzi do tych systemów to ważne kroki w kierunku zmniejszeniabezrobocia i rozwoju gospodarki europejskiej. Niestety w Europie wciąż są regiony i grupyspołeczne o ograniczonych pod tym względem możliwościach. Należy skoordynowaćwysiłki, aby rozwiązać ten problem. Ważne jest również, aby programy kształcenia iszkolenia zawodowego były ściślej powiązane z zapotrzebowaniem przedsiębiorstw, a


także aby stymulowały potencjał i kreatywność młodych ludzi w celu zwiększenia ichkonkurencyjności na rynku pracy. Popieram dążenie do zwiększenia mobilności młodzieżyzarówno w czasie edukacji, jak i w związku z życiem zawodowym. Sądzę, że jest to ważnywarunek niezbędny do rozwijania nowych umiejętności i zwiększania świadomości icheuropejskiej tożsamości.

Filip Kaczmarek (PPE), na piśmie – (PL) Szanowni Państwo! Kulturowy wymiar działańzewnętrznych UE to wymiar ważny i bardzo potrzebny. Generalnie kultura europejskajest na świecie postrzegana jako atrakcyjna i pożądana. Trudniej jest uzyskać akceptacjęeuropejskich wartości. Pracując we Wspólnym Zgromadzeniu Parlamentarnym AKP-UE,wielokrotnie doświadczyłem różnic kulturowych i ich skutków.

Jako Europejczycy, regularnie staramy się promować wartości i zasady, które dla nas mającharakter fundamentalny i niezbywalny. Dość często spotyka się to z niezrozumieniemze strony naszych partnerów. Niektórzy z nich dopatrują się w tym wręcz swoistegoimperializmu kulturowego. Dlatego właśnie tak trudno jest przekonać naszych partnerów,że wartości promowane przez Unię Europejską nie są próbą narzucenia innym naszegosposobu myślenia. To, że staramy się upowszechnić nasze ideały, na przykład w zakresiepraw człowieka, wynika po prostu z moralnego imperatywu. Szanujemy odmiennośći różnorodność, ale nie możemy zrezygnować z zasad, które uznaliśmy za podstawowe.Nie zaakceptujemy dyskryminacji, nie zrezygnujemy z ochrony ludzkiego życia i jegogodności. W tej sprawie Unia jest zjednoczona i jednolita.

Ádám Kósa (PPE), na piśmie – (HU) Chciałbym pogratulować Pani Poseł Honeyballwspaniale wykonanej pracy i uwidocznienia kluczowych aspektów, które w przeszłościnie były w wystarczającym stopniu brane pod uwagę. Mam na myśli przede wszystkimuznanie związku między ubóstwem, niekorzystną sytuacją a słabymi wynikami w nauce.Chciałbym przypomnieć Koleżankom i Kolegom, że jest jeszcze dodatkowy związek:niekorzystna sytuacja jest szczególnie wyraźnie widoczna w przypadkach, gdy dzieckojest niepełnosprawne, a jego niewystarczająco poinformowani rodzice ani tego nierozumieją, ani nie akceptują. W sprawozdaniu, nad którym obecnie pracuję poświęcę tejkwestii szczególną uwagę. Prace wykonane przez panią poseł Honeyball, a zwłaszczaprzyjęcie podejścia skupiającego się na dziecku, będą w przyszłości stanowiły świetnypunkt odniesienia. W projekcie sprawozdania „zwraca się uwagę na ogólne znaczeniebadań przed rozpoczęciem nauki w szkole, ze szczególnym naciskiem na naukę języków,a także na wielojęzyczność i różnorodność językową”, co z radością i entuzjazmempopieram. Zgadzam się, że wspieranie wczesnego rozwoju dzieci niepełnosprawnych ipomaganie im w zdobywaniu właściwych zdolności językowych jest podstawą inwestycjąw zasoby ludzkie, która stanowi ich jedyną życiową szansę. W celu rozwinięcia kompetencjijęzykowych u dzieci głuchych ważne jest również, aby najpierw poznały one swój językojczysty (język migowy), co w przyszłości pozwoli im stać się osobami wielojęzycznymi.Jest to inwestycja na rzecz osiągnięcia celów strategii UE 2020 i zwiększenia stopyzatrudnienia, w celu zbudowania dostępnego, integracyjnego i zrównoważonegospołeczeństwa.

Paweł Robert Kowal (ECR), na piśmie – (PL) Wsparcie dla mobilności młodzieży, przedewszystkim z krajów należących do Partnerstwa Wschodniego i Unii na rzecz RegionuMorza Śródziemnego, jest szczególnie ważne w kontekście ostatnich wydarzeń na Białorusii w Afryce Północnej. Rozpoczynające się obecnie procesy przemian demokratycznychw Egipcie i Tunezji mogą zostać wzmocnione dzięki wysiłkom UE na rzecz kształcenia


obywateli tych krajów w duchu demokracji oraz poszanowania rządów prawa i prawczłowieka.

Wykształceni obywatele to największy wróg dyktatorów i reżimów totalitarnych. Przyorganizacji takich programów można skorzystać z doświadczeń krajów członkowskichUE. Dla przykładu w Polsce istnieje program im. Konstantego Kalinowskiego, któryrealizowany jest między innymi przez Studium Europy Wschodniej UniwersytetuWarszawskiego – międzynarodową placówkę, która umożliwia naukę w Polsce studentomze Wschodu i z Bałkanów. Unia powinna także wzmocnić wysiłki na rzecz powstaniaUniwersytetu Partnerstwa Wschodniego, na wzór Uniwersytetu Euro-śródziemnomorskiegow Słowenii. UE powinna wspierać inicjatywy młodych i zdolnych ludzi w zakresie promocjijej poszczególnych strategii politycznych. Dobrym przykładem takiej działalności jestportal Eastbook.eu, którego założyciele codziennie informują tysiące już internautówo wydarzeniach w krajach Partnerstwa Wschodniego i o postępach programu. UE powinnarównież wspierać wyjazdy studyjne młodzieży z krajów członkowskich do krajówsąsiedztwa. Pomaga to przełamywać bariery kulturowe. Godna pochwały jest tu inicjatywaEurobus – organizowany co roku objazd młodzieży z krajów UE po Ukrainie.

Elżbieta Katarzyna Łukacijewska (PPE), na piśmie – (PL) Koleżanki i Koledzy! Przyjęciew czerwcu ubiegłego roku nowej unijnej strategii „Europa 2020” ma przyczynić się dowyjścia z kryzysu gospodarczego i dalszego rozwoju Unii Europejskiej. Jest to istotny kroktakże na rzecz utrzymania, a nawet zwiększenia, mobilności młodzieży.

Jednym z priorytetów strategii „Europa 2020” jest „Młodzież w drodze”, inicjatywa, którejcelem jest poprawa wyników systemów kształcenia oraz ułatwianie młodzieży wejścia narynek pracy. Realizacja tego celu ma się dokonać właśnie poprzez rozwój idei wymianymłodzieży i nabywania przez nią nowych umiejętności. Z danych statystycznych wynika,że obecnie aż 15% młodych osób przedwcześnie kończy naukę, zdobywając tym samymkwalifikacje, które nie zaspokajają potrzeb rynku pracy. Dodatkowo jedynie około 1/3osób posiada wykształcenie wyższe i jest to odsetek znacznie niższy niż na przykładw Stanach Zjednoczonych czy Japonii. Dlatego też jednym z ważniejszych wyzwaństojących przed Unią Europejską jest szczególne skupienie uwagi i środków finansowychna tych dwóch problemach. Poprawa sytuacji nie nastąpi jednak, jeżeli zarówno Komisja,jak i państwa członkowskie nie zrealizują wytycznych zawartych w strategii „Europa 2020”.Mobilność młodzieży jest jednym z kluczy do dalszego rozwoju Europy i, jeżeli aspirujemydo statusu najbardziej innowacyjnej gospodarki świata, nie możemy pomijać inwestowaniaw kapitał ludzki, szczególnie w młodych ludzi.

Ramona Nicole Mănescu (ALDE), na piśmie – (RO) W kontekście bieżącego kryzysugospodarczego Unia Europejska potrzebuje ogólnej strategii opartej na innowacji ikreatywności, która przyczyni się do wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy.Dlatego właśnie należy stymulować przedsiębiorstwa z branży kultury i branży twórczej.Uważam zatem, że musimy teraz w Europie zapewnić lepszą dystrybucję prac twórczychoraz wolny dostęp do nich w Internecie, lecz nie możemy jednocześnie ignorować tego,że artyści i ich dzieła muszą być chronieni i otrzymywać sprawiedliwe wynagrodzenie.Mając to na uwadze, musimy stworzyć ramy prawne zdolne do wsparcia rozwojuprzedsiębiorstw z tych branż i budowania zaufania wśród konsumentów oraz osóbdziałających na rynku cyfrowym, ponieważ sektor ten może ułatwić tworzenie nowychmiejsc pracy, a tym samym przyczynić się do rozwoju różnorodności kulturowej UniiEuropejskiej oraz jej potencjału innowacyjnego. Jednocześnie uważam, że potrzebne sąnam nowe modele biznesowe, które dzięki wykorzystaniu korzyści płynących z jednolitego


rynku cyfrowego wesprą rozwój tych przedsiębiorstw. Na zakończenie dodam, że moimzdaniem przedmiotowe sprawozdanie stanowi pierwszy krok w procesie rozwoju tegosektora. Komisja i państwa członkowskie muszą jednak dołożyć starań, aby przemienićbranżę kultury i branżę twórczą w kluczowe sektory gospodarki europejskiej.

Iosif Matula (PPE), na piśmie – (RO) Cieszę się, że w ramach strategii Europa 2020zwracamy szczególną uwagę na młodych ludzi, uwzględniając zwłaszcza wyzwaniademograficzne, z jakimi musimy się zmierzyć. W tym kontekście przewodnia inicjatywaKomisji Europejskiej, program „Mobilna młodzież”, daje nam konkretne środki na rzeczpodniesienia poziomu kształcenia i szkolenia zawodowego, między innymi poprzezmobilność i ułatwienie dostępu do zatrudnienia. Oprócz kwestii takich jak obniżenieodsetka młodych ludzi przedwcześnie kończących naukę i zwiększenie udziału osób zwyższym wykształceniem przed rokiem 2020, chciałbym podkreślić jeszcze inne aspekty,które mogą stanowić wsparcie dla młodych ludzi. Pierwszym z nich jest znaczenieopracowania bardziej elastycznych programów edukacyjnych, które pozwolą najednoczesne wykonywanie pracy. Drugim aspektem jest system mobilności wirtualnej,która uzupełnia mobilność terytorialną. Kolejnym aspektem jest zachęcanie przedsiębiorstwprywatnych do oferowania studentom stypendiów. Wsparcie jest równie ważne dlaprywatnych inicjatyw młodzieżowych, które mogą prowadzić do tworzenia zatrudnienia,a dzięki temu – do integracji społecznej.

Alajos Mészáros (PPE), na piśmie – (HU) Bezrobocie młodzieży spowodowane kryzysemgospodarczym jest poważnym wzywaniem w całej UE, a jak na razie ani UE, ani państwaczłonkowskie nie podeszły do tej kwestii właściwie. Sytuacja młodych ludzi w obszarzezatrudnienia zależy od ogólnej polityki ekonomicznej; państwa członkowskie powinnyzatem iść w kierunku inwestycji i tworzenia miejsc pracy. Niestety środki oszczędnościowe,które są odczuwalne także na Węgrzech i wpływają między innymi na system szkolnictwa,jak również cięcia wydatków, które wpływają na tworzenie zatrudnienia, tak naprawdęnie pomagają młodym ludziom; jest wręcz przeciwnie, uczucie odizolowania młodzieżyod społeczeństwa i rynku pracy może stanowić długoterminowe zagrożenie dla gospodarki.Kryzys gospodarczy nie powinien być powodem do ograniczania wydatków na edukację,ponieważ zwalczanie skutków kryzysu wymaga zapewnienia młodym ludziom wyższegopoziomu wykształcenia. Powodzenie i efektywność inicjatywy „Mobilna młodzież” zależyw dużym stopniu od stanowiska i kluczowych działań państw członkowskich oraz wsparciafinansowego, jakie zapewniają na szczeblu narodowym na rzecz realizacji tych programów,które mogą przyczynić się do społecznej integracji młodych ludzi. Ważna jest równieżrola, jaką w dziedzinie edukacji i mobilności odgrywają lokalne placówki szkolnictwa, atakże lokalne i regionalne władze; dlatego – moim zdaniem – należy wspierać mobilnośćnauczycieli oraz innych osób pracujących z młodzieżą i pracowników sektora oświaty,ponieważ to właśnie oni mogą zmotywować młodzież. Aby zrealizować te cele UE, należystworzyć podejście partnerskie również w odniesieniu do lokalnych i regionalnych władza.

Marie-Thérèse Sanchez-Schmid (PPE), na piśmie – (FR) Poparłam przedmiotowesprawozdanie, w którym potwierdziliśmy nasze ambitne plany dotyczące młodych ludziw Europie. Jednym z najważniejszych celów w ramach strategii Europa 2020 jest kształceniemłodych ludzi; inicjatywa ta do roku 2020 ma na celu obniżenie odsetka osóbprzedwcześnie kończących edukację szkolną z 15 % do 10 % oraz zwiększenie udziałuosób posiadających wyższe wykształcenie z 31 % do 40 %. Niemniej jednak chciałabympodkreślić jeden aspekt: przeszkody dla mobilności młodych ludzi. Obecnie szacuje się,że jedynie 4 % studentów europejskich w trakcie trwania studiów otrzymuje stypendium


w ramach programu Erasmus. Ten odsetek jest wciąż zbyt niski, ponieważ wiemy, że rokspędzony za granicą bardzo dobrze wygląda w CV, gdyż oznacza olbrzymie korzyści podwzględem nauki, zwłaszcza w odniesieniu do języków obcych, otwartego podejścia doświata i umiejętności. Do wyjaśnienia tej liczby mogą posłużyć trzy czynniki: to, że wielustudentów nawet nie wie, że istnieją takie szanse studiowania za granicą; koszty, jakiestudent musi ponieść w związku z rocznym pobytem na stypendium Erasmus; oraz złożonyproces uznawania dotychczasowych osiągnięć. Europa i państwa członkowskie muszązaangażować się we wszystkich tych obszarach, tak aby program Erasmus, jeden znajwiększych sukcesów UE, stał się sukcesem dostępnym dla każdego.

Csaba Sógor (PPE) , na piśmie – (HU) Inicjatywa „Mobilna młodzież” ma na celu przedewszystkim wspieranie mobilności młodzieży i zlikwidowanie przeszkód dla mobilności.Cieszę się jednak, że położono w niej zwiększony nacisk na harmonizację kształcenia izapotrzebowania rynku pracy. Prawdopodobnie największym zmartwieniem dzisiejszychabsolwentów, szczególnie tych młodych, jest to, że po ukończeniu studiów znajdują sięw sytuacji, w której nie mogą wykorzystać nabytej wiedzy na rynku pracy. Tezę tę popierająalarmujące dane dotyczące bezrobocia młodych ludzi; skutki tego zjawiska prowadzą doobniżenia chęci posiadania dzieci i do późniejszego zakładania rodziny, tym samympogłębiając negatywne procesy demograficzne. Oczywiście problem ten jest znany zarównona szczeblu Unii Europejskiej, jak i na szczeblu państw członkowskich. Jego rozwiązaniejednakże leży w rękach tych ostatnich, ponieważ tylko one mogą zreorganizować izreformować narodowe systemy szkolnictwa oraz dostosować je do nowych warunkówspołeczno-gospodarczych. Zadanie UE polega na stworzeniu ram tego procesu ipowstrzymaniu państw członkowskich przed straceniem z oczu prawdziwego celu, ajednocześnie na ich zachęcaniu i motywowaniu do realizacji reform, które w krótkimokresie są trudne, ale zdecydowanie przyniosą korzyści w długiej perspektywie.

Bogusław Sonik (PPE), na piśmie – (PL) W dobie kryzysu ekonomicznego, kiedy toniektóre państwa członkowskie ograniczają inwestycje na kształcenie i szkolenie, cieszęsię, że Parlament przyjmuje dzisiaj sprawozdanie w sprawie programu „Młodzież w drodze”.

W ostatnich latach to właśnie młodzi ludzie najdotkliwiej odczuli skutki kryzysu. Stopabezrobocia wśród młodzieży w UE przekroczyła 20 %, czyli jest dwukrotnie wyższa niżw przypadku dorosłych, a w niektórych państwach członkowskich stopa ta sięga 40 %.Cięcia budżetowe mają bezpośredni wpływ na perspektywy i możliwości rozwoju młodychludzi. Wiedza i umiejętności młodzieży są niezbędne dla osiągnięcia inteligentnegoi zrównoważonego rozwoju. Program „Młodzież w drodze”, sztandarowa inicjatywastrategii Europa 2020, powinien dążyć do zwiększenia atrakcyjności szkolnictwa wyższegow Europie, podniesienia jakości kształcenia oraz zwiększenia mobilności uczniówi pracowników. Inicjatywa ta umożliwia młodzieży zdobywanie wiedzy, umiejętnościi kompetencji niezbędnych w pracy i w życiu. Te priorytety i cele nie zostaną w pełnizrealizowane i osiągnięte, jeśli UE nie zapewni w swoim budżecie długofalowego wsparciafinansowego. Dlatego tak ważne jest, aby program ten uzyskał wysokie dofinansowanie,nie zapominając jednocześnie o tym, jak ważna jest jego dalsza ciągła promocja i właściwapolityka informacyjna.

Jutta Steinruck (S&D), na piśmie – (DE) Przedmiotowe sprawozdanie rzuca trochęświatła na zbyt często lekceważoną kategorię zawodową. Czym byłaby europejska kulturabez artystów? Przy wspieraniu ekonomicznego rozwoju przedsiębiorstw z branży twórczejnie wolno nam zapominać o osobach pracujących w sektorze. Byłamkontrsprawozdawczynią mojej grupy w Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, dlatego


szczególnie ważna jest dla mnie sytuacja oraz warunki, w jakich żyją twórcy w Europie.Niestety wiele spośród 5 milionów osób pracujących w sektorze twórczym nie ma stałychdochodów. Pracowanie w dwóch czy trzech miejscach nie należy do rzadkości, ponieważz jednej pracy nie można wyżyć. Problemem jest także brak ubezpieczenia zdrowotnegoi emerytalnego. Umowy są zazwyczaj niepewne, a wielu twórców ma problemy zzaplanowaniem pracy na kilka miesięcy naprzód. Ponadto standardową praktyką, takżedla osób pracujących w sektorze twórczym, musi być zapewnienie właściwego poziomuochrony socjalnej, w tym stosownych ubezpieczeń na wypadek bezrobocia, choroby ipodeszłego wieku. Cieszę się, że sprawozdawczyni zgodziła się ze stanowiskiem KomisjiZatrudnienia i Spraw Socjalnych, które uwzględniła w omawianym sprawozdaniu. TerazKomisja i państwa członkowskie muszą usunąć te braki społeczne i obiecać wielu twórczymumysłom w Europie, że artyści nie będą musieli żyć jak obywatele drugiej kategorii.

Emil Stoyanov (PPE), na piśmie – (BG) Chciałbym pogratulować sprawozdawczyniświetnej pracy i owocnej współpracy przy omawianym sprawozdaniu. Chcę raz jeszczepodkreślić olbrzymi potencjał ekonomiczny i kulturowy, a także wyjątkowy charakterprzedsiębiorstw z branży twórczej. Funkcjonują one w bardzo delikatnym obszarzepomiędzy głównym nurtem przedsiębiorczości a tworzeniem dóbr kultury. To niezwykłe,że nawet w obecnej sytuacji ten sektor jest jednym z najbardziej dynamicznych iinnowacyjnych w Europie. Kolejnym aspektem wartym podkreślenia jest to, że branżatwórcza oferuje potencjał gospodarczy i zapewnia około 5 milionów miejsc pracy w UE.Niestety mój wniosek, aby Komisja Europejska i państwa członkowskie zastanowiły sięnad możliwością utworzenia dedykowanych funduszy europejskich i narodowych, którezapewniałyby środki finansowe na korzystne pożyczki dla tego sektora, został odrzuconymałą większością głosów jeszcze w Komisji Kultury i Edukacji. Niemniej jednak jestemprzekonany, że mój pomysł przyniesie efekty i zostanie przyjęty w niedalekiej przyszłości.Uważam, że jest to niezwykle ważne dla wsparcia i rozwoju przedsiębiorstw z branżykultury i branży twórczej, ponieważ nie prowadzą one działalności komercyjnej i w związkuz tym potrzebują preferencyjnych pożyczek, których obecnie banki nie mogą im udzielać,tak jak to robią w przypadku przedsiębiorstw z innych branż.

Rafał Trzaskowski (PPE), na piśmie – (PL) W PE nawołujemy do konkretów – uznaniaprzez Komisję Europejską sektora kreatywnego za jedną z najbardziej produktywnychczęści unijnej gospodarki, a tym samym potraktowanie jego rozwoju w sposób absolutniepriorytetowy. W tym celu chcemy przede wszystkim zwiększyć możliwość finansowaniaz unijnego budżetu sektora twórczego, jako filaru inteligentnego wzrostu gospodarczego.Możliwe przecież jest tworzenie synergii między unijnymi programami wspierania kultury,takimi jak choćby Kultura 2007-13, z już istniejącymi unijnymi programami badawczymi(jak 8. program ramowy wspierający rozwój technologiczny UE), lub poszerzeniemożliwości wydatkowania pieniędzy z już istniejących funduszy (takich jak choćbyEuropejski Fundusz Społeczny). Równolegle zalecamy wspieranie powstawania nowychinnowacyjnych instrumentów finansowych (kompilacji gwarancji bankowych, zwrotnychzaliczek oraz inteligentnych kredytów), dzięki którym twórcom, czy małym i średnimprzedsiębiorcom z branży kreatywnej łatwiej byłoby inicjować swoje przedsięwzięcia.Pieniądze to, rzecz jasna, nie wszystko. Postulujemy m.in. wzmacnianie współpracy międzysektorem kultury i sektorem twórczym, a europejskimi uniwersytetami, zwiększenie liczbyspecjalistycznych szkoleń dla młodzieży oraz mobilności wszystkich twórców i ludzikultury. W tym celu zamierzamy stworzyć wielojęzykową platformę internetową, któraposłużyłaby do wymiany doświadczeń między twórcami, a w konsekwencji do stworzenia


jeszcze ściślejszej sieci powiązań pomiędzy wszystkimi, dla których rozwój przemysłukreatywnego w Europie jest istotny.

PRZEWODNICZY: JERZY BUZEKPrzewodniczący

10. Oświadczenie Przewodniczącego

Przewodniczący – Wczoraj po południu w hiszpańskiej prowincji Murcia zatrzęsła sięziemia. Zginęło co najmniej osiem osób. Wiele zostało rannych. Trzy godziny temu mówiło tym wiceprzewodniczący Martínez Martínez. W imieniu Parlamentu Europejskiegoskładam kondolencje rodzinom ofiar. Wszystkim rannym życzymy szybkiego powrotudo zdrowia. Podziwiamy także natychmiastową reakcję i wysiłek mieszkańców, którzyzaangażowali się w akcję ratunkową. Właśnie wysyłam do władz Hiszpanii listkondolencyjny w tej sprawie.

Cristina Gutiérrez-Cortines (PPE) – (ES) Panie Przewodniczący! Bardzo Panu dziękujęza słowa współczucia i wsparcia.

Tragedia w Lorca staje się oczywista. Na tę chwilę wiemy, że osiem osób zmarło, wśródnich dwie ciężarne kobiety i 12-letni chłopiec, ponad 250 osób zostało rannych, a szkodypowstały w 80% domów. Oznacza to, że od tego momentu i na tę chwilę wielumieszkańców miasta Lorca jest bezdomnych. Wielu jego mieszkańców straciło miejscapracy and wraz z nimi swoje nadzieje, oczekiwania i możliwości.

Lorca ma 70 000 mieszkańców, z których 20% to imigranci, których miasto przyjęło,zapewniło im mieszkania i umożliwiło znalezienie nowego sensu w życiu. Wiem, żewspólnie, starzy i nowi mieszkańcy miasta, korzystając z pomocy instytucji i wszystkichinnych, będą w stanie rozpocząć nową drogę w życiu. Muszę także powiedzieć i zaapelowaćdo Unii Europejskiej, aby o nikim nie zapominała i aby zdołała pomóc osobom, któreucierpiały, zrozumiała ich ból i stała u ich boku, otwierając ramiona i dając nowemożliwości.

Chciałabym wszystkim Państwu bardzo podziękować i poprosić o minutę ciszy.

(Oklaski)

Przewodniczący – Proszę wszystkich o powstanie z miejsc. Minuta ciszy.

11. Inicjatywy „Cleanup in Europe” i „Let’s do it World 2012” (pisemneoświadczenie)

Przewodniczący – Koleżanki i Koledzy! Pod oświadczeniem pisemnym numer 3 z roku2011 przedstawionym przez posłów Romanę Jordan Cizelj, Anę Gomes, Corinne Lepage,Radvilė Morkūnaitė-Mikulėnienė, Indreka Taranda w sprawie inicjatyw „Cleanup in Europe”i „Let’s do it World 2012” złożyła podpisy większość posłów do Parlamentu Europejskiego.W związku z tym zgodnie z art. 123 Regulaminu zostanie ono przekazane adresatom iopublikowane w tekstach przyjętych na obecnej sesji plenarnej ze wskazaniem w protokolenazwisk sygnatariuszy. O ile wiem, pani Romana Jordan Cizelj chciała powiedzieć coś naten temat. Bardzo proszę.


Romana Jordan Cizelj (PPE) – (SL) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Na wstępiechciałabym Państwu podziękować za poparcie, jakiego udzieliliście przedmiotowemuoświadczeniu pisemnemu. Za jego sprawą pokazaliśmy nasze zaangażowanie na rzeczczystego środowiska naturalnego w Europejskim Roku Wolontariatu. Jednak prosiłabym,abyście nie poprzestali na podpisie, ale pomogli dopilnować, aby w przyszłym roku, wroku 2012, akcja ta, to znaczy jednodniowe sprzątanie naszego otoczenia, była sukcesemw jak największej liczbie państw, w jeszcze większej liczbie państw niż miało to miejscedotychczas, i w ten sposób wsparli grupy zajmujące się ochroną środowiska w swoichkrajach.

Indrek Tarand (Verts/ALE) – Panie Przewodniczący! Chciałbym wszystkim podziękowaćza wsparcie przedmiotowej inicjatywy. Będę mówić bardzo krótko. Praca pod nadzorempani poseł Jordan Cizelj, wspólnie z panią poseł Gomes, panią posełMorkūnaitė-Mikulėnienė i panią poseł Lepage była przyjemnością. To prawdziwa inicjatywaobywatelska, która pokaże, jak obywatele mogą prowadzić Europę ku lepszej przyszłości.

Jednak będąc świadomym kontrowersji wokół oświadczeń pisemnych i sprzecznych opiniina temat ich skuteczności, chciałbym przeprosić tych posłów, którzy poczuli się obrażeninasza kampanią, i powtórzyć obietnicę, którą dałem przewodniczącemu swojej podkomisji,panu posłowi Danjeanowi: obiecuję nie rozpoczynać ponownie podczas tej kadencjiParlamentu prac nad żadnym oświadczeniem pisemnym.

Mam nadzieję, że pomożecie mi Państwo dotrzymać tej obietnicy i że spotkamy się wszyscyrazem ponownie podczas Dnia Akcji w roku 2012.

12. Głosowanie

Przewodniczący – Kolejnym punktem porządku jest głosowanie.

(Wyniki i inne szczegóły głosowania: patrz protokół)

12.1. „Mobilna młodzież”: ramy dla ulepszania europejskiego systemu kształceniaogólnego i zawodowego (A7-0169/2011, Milan Zver) (głosowanie)

12.2. Nauczanie początkowe (A7-0099/2011, Mary Honeyball) (głosowanie)

12.3. Umowa o partnerstwie w sprawie połowów między UE a Mauretanią(głosowanie)

12.4. Zamówienia publiczne (B7-0284/2011) (głosowanie)

12.5. Kryzys w europejskim sektorze rybołówstwa spowodowany wzrostem cenropy (głosowanie)

12.6. Przegląd programu Small Business Act (głosowanie)

- Przed głosowaniem nad poprawką 9:

Niki Tzavela (EFD) – Panie Przewodniczący! My, współautorzy, wszyscy zgodziliśmysię wczoraj na kompromis w następującym brzmieniu: „Odnotowuje we wszystkichpaństwach członkowskich rosnący nielegalny handel importowanymi z krajów trzecich


produktami podrabianymi i pirackimi, które stanowią zagrożenie dla konkurencyjnościeuropejskich MŚP”.

My, autorzy, wszyscy się na tę wersję zgodziliśmy.

(Poprawka ustna została przyjęta)

12.7. Unia innowacji: przekształcanie Europy po zakończeniu kryzysu na świecie(A7-0162/2011, Judith A. Merkies) (głosowanie)

- Przed głosowaniem:

Silvia-Adriana Ţicău (S&D) – Panie Przewodniczący! Chciałabym poprosić Koleżankii Kolegów o głosowanie za przyjęciem poprawki nr 5, ponieważ wyrażono w niej poparciedla pomysłu przeznaczenia większych środków na politykę innowacyjności, ale usuniętosformułowanie sugerujące, że środki ze wspólnej polityki rolnej...


12.8. Konwencja MOP uzupełniona o zalecenie w sprawie pracowników domowych(głosowanie)

12.9. Oporność na antybiotyki (głosowanie)

12.10. Kulturowy wymiar działań zewnętrznych UE (A7-0112/2011, MarietjeSchaake) (głosowanie)

12.11. Uwalnianie potencjału przedsiębiorstw z branży kultury i branży twórczej(A7-0143/2011, Marie-Thérèse Sanchez-Schmid) (głosowanie)

12.12. Sarajewo Europejską Stolicą Kultury w 2014 roku (głosowanie)

- Po głosowaniu:

PRZEWODNICZY: DIANA WALLISWiceprzewodnicząca

13. Wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania

Przewodnicząca – Przejdziemy teraz do wyjaśnień dotyczących sposobu głosowania.

Ustne wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania

Sprawozdanie: Milan Zver (A7-0169/2011)

Salvatore Iacolino (PPE) – (IT) Pani Przewodnicząca! Nie ma wątpliwości, żeprzedmiotowe sprawozdanie stanowi krok naprzód w procesie tworzenia nowychmożliwości kształcenia dla młodych ludzi. W sprawozdaniu wezwano do wzmożonychbadań, do innowacyjności i realizacji strategii EU 2020 w kontekście, który staje się corazbardziej istotny. Potrzebujemy lepszego kształcenia ogólnego i zawodowego, alepotrzebujemy również więcej uczelni wyższych, tak abyśmy współpracowali z młodymiludźmi w celu zagwarantowania wartości dodanej promowania kultury.


W sprawozdaniu skoncentrowano się na budowaniu sukcesu edukacyjnego i dlategozagłosowaliśmy za jego przyjęciem. Większa mobilność młodych ludzi, większa zdolnośćrozwijania możliwości zatrudnienia – oraz rynek pracy, który musi uwzględniać nie tylkomłodych ludzi pracujących w danych warunkach, ale także wszystkie sektory stwarzającemłodym ludziom szanse rozwoju.

Sergej Kozlík (ALDE) – (SK) Pani Przewodnicząca! Poparłem europejską inicjatywę„Mobilna młodzież”, która ma na celu obniżenie odsetka młodych ludzi przedwcześniekończących edukację szkolną z 15 % do 10 % przed rokiem 2020 oraz zwiększenie udziałuosób posiadających wykształcenie wyższe z 31 % do 40 %. Dla porównania dodam, że wUSA wykształcenie wyższe ma 40 % społeczeństwa, a w Japonii odsetek ten wynosi 50 %.

Obecnie w UE 14,4 % młodych ludzi w wieku 18-24 lata nie ukończyło nawet szkołyponadgimnazjalnej, a około 21 % młodych ludzi pozostaje bez pracy. Popieram równieżzawarte w inicjatywie „Mobilna młodzież” dążenie do tego, by zapewnić dopasowaniekształcenia do zapotrzebowania rynku pracy. Szacuje się, że do roku 2020 odsetek miejscpracy wymagających wysokich kwalifikacji wzrośnie z 29 % do 35 %.

Jarosław Kalinowski (PPE) – (PL) Europejskie programy wspierające młodzież wymagająbezspornego wsparcia. Ludzie, którzy stanowią przyszłość naszego kontynentu, są przecieżjednocześnie najbardziej bezbronni. To my musimy zapewnić im właściwą edukację,dostęp do dóbr kultury, a przede wszystkim możliwość uczenia się języków obcych iswobodnego wyboru miejsca kształcenia. Nie wszyscy mają pieniądze i możliwości, abyzapewnić to sobie samemu. Pozytywny rezultat odnoszony w wielu programachwspomagających młodzież, jak Erasmus czy Leonardo da Vinci, dowodzi, iż jest to opłacalnainwestycja. Największego wsparcia potrzebuje młodzież zamieszkująca tereny wiejskie,która często nie ma finansowych możliwości rozpoczęcia studiów, a także nie ma szansrozpoczęcia pracy poza rolnictwem na terenie swojego miejsca zamieszkania.

Hannu Takkula (ALDE) – (FI) Pani Przewodnicząca! Chciałbym krótko skomentowaćświetne sprawozdanie Pana Posła Zvera w sprawie inicjatywy „Mobilna młodzież”.Przedmiotowa inicjatywa stanowi jeden z sukcesów polityki UE. Nawet eurosceptycy iosoby krytycznie nastawione wobec UE uważają, że to właśnie dzięki programom na rzeczmobilności młodzieży osiągnęliśmy wartość dodaną, korzystną dla wszystkich. Dobrymitego przykładami jest proces boloński, proces kopenhaski i inne tego rodzaju inicjatywy.

W sprawozdaniu pana posła Zvera ta tendencja, którą postrzegamy jako pożyteczną,ponieważ stwarza nowe możliwości i warunki dla młodych Europejczyków studiującychw innych europejskich krajach, została podkreślona. Będzie to dla nas sposób na realnąwymianę sprawdzonych praktyk. Uważam, że w długim okresie będzie to filar wzrostugospodarczego w Europie, jednakże od wzrostu gospodarczego ważniejsze jest, byśmypamiętali, że to dzięki temu procesowi młodzi ludzie mogą kształtować się jako jednostkii jako Europejczycy.

Daniel Hannan (ECR) – Pani Przewodnicząca! W całej Europie skazujemy pokoleniamłodych ludzi na emigrację i ubóstwo. Skazujemy pokolenia jeszcze nienarodzonych iniepoczętych dzieci na zadłużenie, a wszystko po ty, by podtrzymać koncepcję uniimonetarnej.

W Irlandii PKB spadło o 20 % w porównaniu z najwyższym poziomem; to niewiarygodne.W Grecji trwają zamieszki i protesty przeciwko pakietowi oszczędności – a jednak wiemy,że to nie zadziała.


Kiedy rok temu podejmowano decyzję o przejęciu zobowiązań, myślano, że zadziała tojak natychmiastowa pomoc, że będzie to krótkoterminowy środek warunkowy, że dochwili obecnej Grecja, w miarę przemijania kryzysu, znów zacznie zaciągać tanie kredyty.Widzimy, że ten system zawiódł. Tymczasem zamiast przyznać się do błędu, realizujemytę samą strategię w Portugalii i ponownie w Grecji.

Oczekujemy od naszych wyborców, że słono zapłacą za naszą koncepcję!

Radvilė Morkūnaitė-Mikulėnienė (PPE) – (LT) Pani Przewodnicząca! Cieszę się, żeprzyjęliśmy dziś projekt rezolucji w sprawie programu „Mobilna młodzież”, czyli ramumożliwiających usprawnienie europejskich systemów kształcenia ogólnego i zawodowego,ponieważ rezolucja ta przedstawia wyraźne zalecenia i konkretne kierunki działania, którekraje Unii Europejskiej mogłyby i powinny realizować w celu poprawienia systemówkształcenia ogólnego i zawodowego. Niemniej jednak chciałabym wyróżnić kilka aspektów:po pierwsze, jeśli wziąć pod uwagę, że inicjatywa „Mobilna młodzież” zakłada realizacjęnajważniejszego celu w ramach strategii Europa 2020, czyli obniżenie odsetka osóbprzedwcześnie kończących edukację szkolną z 15 % do 10 %, to niestety trzeba zauważyć,że zabrakło w niej środków i zaleceń dotyczących podnoszenia kompetencji, kwalifikacjii prestiżu zawodowego nauczycieli. Zdecydowanie musimy zrozumieć, że zawódnauczyciela jest zawodem, który tworzy największą wartość dodaną dla społeczeństwa imusimy dążyć do zagwarantowania, by nauczyciele w krajach europejskich byli najlepsi.Zgadzam się z zawartym w dokumencie apelem o przedłożenie Komisji wszechstronnejstrategii, mającej na celu wspieranie edukacji „pozaformalnej” i apeluję, aby kluczowezalecenia z tego dokumentu były bezpośrednio powiązane z wieloletnimi ramamifinansowymi.

Bernd Posselt (PPE) – (DE) Pani Przewodnicząca! Są tu dziś z nami przedstawicieleKrajowego Komitetu Wykonawczego Ziomkostwa Sudeckoniemieckiego, w tym MłodzieżySudeckoniemieckiej, którzy energicznie dążą do współpracy transgranicznej z młodzieżączeską. Przedmiotowe sprawozdanie pod tym względem ma niebywałe znaczenie, ponieważobejmuje trzy kwestie: po pierwsze, sieć współpracy między uczelniami, zwłaszczapomiędzy euroregionami i regionami przygranicznymi; po drugie, szkolenie zawodowe,jako że potrzebujemy nie tylko kształcenia ogólnego; i po trzecie, przede wszystkim,umiejętności językowe.

Chcę wyraźnie zaznaczyć, że kocham język Szekspira, ale żałuję, że młodzi ludzierozmawiają ze sobą tylko w tym jednym języku. W omawianych ramach powinniśmywspierać naukę języków państw sąsiedzkich i naukę języków mniej popularnych. Taknaprawdę kulturę naszych sąsiadów poznajemy dopiero, gdy zaczynamy poznawać ichcodzienne życie w ich ojczystym języku. W związku z tym mamy przed sobą wiele pracy,ale także olbrzymie możliwości.

Sidonia Elżbieta Jędrzejewska (PPE) – (PL) Niezmiernie cieszy mnie, że inicjatywa„Mobilna młodzież” jest integralną częścią strategii Europa 2020. Jestem także zadowolona,że dzisiaj przegłosowane sprawozdanie uwzględniło wagę edukacji pozaformalnejrozumianej jako edukacja poprzez udział w organizacjach młodzieżowych, organizacjachpozarządowych i poprzez wolontariat. Wierzę, że edukacja pozaformalna pomagamłodzieży stawać się aktywnymi obywatelami, uczy pracy zespołowej, pomaga rozwijaćindywidualne zainteresowania i, co bardzo istotne, daje lepsze szanse na znalezienie pracy.


Sprawozdanie: Mary Honeyball (A7-0099/2011)

Jarosław Kalinowski (PPE) – (PL) Pani Przewodnicząca! Dzieci są naszą przyszłością.To one będą tworzyć w przyszłości świadome społeczeństwo europejskie, dlatego takważne jest wczesne objęcie dzieci edukacją. Musimy wpajać dzieciom od najmłodszychlat pozytywne wartości oraz właściwe wzorce moralne. Edukacja powinna być oparta nadobrych, solidnych podstawach i prowadzona przez odpowiednio wykształconą iprzygotowaną kadrę nauczycielską.

Musimy dążyć do wyrównania szans tak, aby każde dziecko bez względu na to, czypochodzi z miasta czy ze wsi, z bogatej czy ubogiej rodziny, miało dostęp do wczesnegonauczania. W procesie wyrównywania szans w szczególności powinniśmy zwrócić uwagęna środowiska wiejskie – dzieci mają tam zdecydowanie mniejszy dostęp do placówekoświatowych i kulturalnych.

Hannu Takkula (ALDE) – (FI) Pani Przewodnicząca! Bardzo ważne jest, abyśmy skupilisię na wczesnych latach dzieciństwa oraz kształceniu i opiece we wczesnym dzieciństwie.Właśnie z tego powodu z ogromną radością przyjąłem sprawozdanie pani poseł Honeyball,w przypadku którego byłem kontrsprawozdawcą.

Odnosząc się do tego doskonałego sprawozdania, chciałbym jasno powiedzieć, że mówiąco małych dzieciach powinniśmy raczej podkreślić znaczenie wychowania a nie edukacji.Jest tak dlatego, że wszystkie kluczowe elementy ludzkiego życia są kształtowane w jegopierwszych kilku latach, zatem prawdopodobnie prawdą jest to, że jeżeli dzieci majązapewnione bezpieczne wychowanie i bezpieczne warunki życia, będą także miały szansęna odniesienie sukcesu w przyszłości.

Powinniśmy zatem raczej podkreślić znaczenie wychowania a nie edukacji. Na edukacjęprzyjdzie czas później, ale, jak powiedziano, w przedmiotowym sprawozdaniu omówionoróżne modele istniejące w Europie, a podstawowym założeniem jest to, że powinniśmydopilnować, aby od wczesnego dzieciństwa ani jedna młoda osoba nie była wykluczona,aby każdy miał możliwość prowadzenia dobrego, pełnego życia.

Daniel Hannan (ECR) – Pani Przewodnicząca! Ubiegłego lata miałem przyjemnośćodwiedzić Pani okręg wyborczy i jednego dnia zabrałem swoje dzieci na plażę. Pamiętam,jak przyglądałem się dwóm dziewczynkom budującym zamek z piasku, które były zupełnienieświadome zbliżającego się przypływu, gdyż były tak zauroczone muszelkami igałązkami, którymi ozdabiały swoją budowlę.

Nie miałem serca powiedzieć im, że zbliża się przypływ, a dziś czułem się podobnie czytająclistę do głosowania. Mamy do czynienia z tymi epokowymi wydarzeniami – z kryzysemgospodarczym na naszych granicach i zmniejszeniem się naszego udziału w światowymPKB – a dziś rozmawiamy tu o wczesnym kształceniu, o naszych obowiązkach wobecMiędzynarodowego Biura Pracy i o tym, czy Sarajewo powinno zostać europejskim miastemkultury.

Proszę pozwolić mi podać suche i przerażające dane statystyczne: w 1974 roku kraje UniiEuropejskiej generowały 36 % światowego PKB, dziś jest to 26 %, a w 2020 roku będzieto 15 %. Podczas gdy martwimy się o wczesne kształcenie, rozpowszechniamy te całąnaszą propagandę na temat europejskiej integracji i wydajemy komiks „The Raspberry IceCream War”, podczas gdy nasze dzieci są zachęcane do czytania „Captain Euro”, naszaczęść świata jest podbijana przez bardziej dynamiczne kraje, które poznały korzyściwynikające z decentralizacji i rozproszenia władzy.


Niechybnie nadchodzi czas, w którym cała nasza wczorajsza pompa będzie przypominaćtę z Niniwy i Tyru.

Radvilė Morkūnaitė-Mikulėnienė (PPE) – (LT) Pani Przewodnicząca! Chciałabymodnieść się do błędnych informacji podanych podczas porannej debaty przez pana posłaTomaszewskiego. Oświadczył on, że dzieci z polskiej mniejszości na Litwie nie mogą uczyćsię w języku polskim. Dla informacji podaję, że na Litwie mieszka około 200 tysięcylitewskich obywateli polskiego pochodzenia i działają tam 62 szkoły, w których naukaodbywa się wyłącznie w języku polskim oraz 34 szkoły prowadzące lekcje języka polskiego.Natomiast w Niemczech, gdzie mieszka około 2 milionów osób polskiego pochodzenia,nie ma nawet jednej państwowej szkoły przeznaczonej wyłącznie dla Polaków. Należypodkreślić, że tylko na Litwie obywatele polskiego pochodzenia mogą kształcić się wjęzyku polskim od żłobka do uniwersytetu. Jest to unikalne na skalę światową. Na Litwiemieści się filia Uniwersytetu Białostockiego będąca jedyną filią polskiego uniwersytetupoza granicami Polski. W jednym z sondaży 43 % przedstawicieli mniejszości narodowychna Litwie podało niewystarczającą znajomość litewskiego jako przyczynę trudności wposzukiwaniu pracy. Dziwne jest słyszeć tu krytykę litewskiego prawa oświatowego, któreodzwierciedla prawo obowiązujące w Polsce, dlatego chciałbym zadać retoryczne pytanie:czy pan poseł Tomaszewski uważa, że mniejszości narodowe są dyskryminowane takżew Polsce?

Anna Záborská (PPE) – (SK) Pani Przewodnicząca! Już wypowiedziałam się w trakcietej debaty i wyraziłam zadowolenie z tego, że pani poseł Honeyball starała się osiągnąćkompromis na całej scenie politycznej.

Mimo to wstrzymałam się od głosu w ostatecznym głosowaniu, ponieważ moim zdaniemprzedmiotowe sprawozdanie w wielu miejscach stanowi ingerencję w sprawy państwnarodowych. Widać to najwyraźniej na przykłądzie tego, że przyjęto w nim z zadowoleniemcele barcelońskie, pomimo tego, że ich realizacja zakończyła się fiaskiem właśnie dlatego,że były tylko liczbami dyktowanymi z unijnej centrali poszczególnym państwomczłonkowskim.

Moim zdaniem decyzję dotyczącą liczby niezbędnych przedszkoli należy pozostawićpaństwom członkowskim, ponieważ nie jest to wyłącznie kwestia liczb, ale także kwestiajakości i kultury danego kraju. Z żalem przyjmuję fakt, że nie mogłam zagłosować zaprzedmiotowym sprawozdaniem, jednak było one zasadniczo sprzeczne z poglądem,który bardzo cenię.

Miroslav Mikolášik (PPE) – (SK) Pani Przewodnicząca! Dzieciństwo ma niewątpliwiefundamentalne znaczenie dla rozwoju fizycznego, umysłowego i społecznego dzieci.Musimy zatem zrozumieć, że zwrot z inwestycji w edukację przedszkolną jest gwarancjąprzyszłego wzrostu. Poza tym wiele badań wykazało, że środki finansowe wykorzystanew ten sposób przynoszą znaczne korzyści gospodarcze i społeczne w średniej i długiejperspektywie.

Najlepszym i najbardziej naturalnym sposobem zapewnienia tego typu wsparcia jestochrona rodziny jako podstawowej komórki społecznej. Rodzice są pierwszymi inajważniejszymi nauczycielami swoich dzieci, dlatego ramy prawne nie powinny zawieraćprzepisów penalizujących rodziców za osobiste sprawowanie opieki nad swoimi dziećmi,szczególnie w pierwszych latach życia. Wyłączne kompetencje na tym obszarze mająpaństwa członkowskie. Jest rzeczą bardziej niż pożądaną to, aby UE poprzez swoją


koordynującą rolę przyczyniła się do poprawy sytuacji w poszczególnych państwachczłonkowskich.

Projekt rezolucji B7-0193/2011

Daniel Hannan (ECR) – Pani Przewodnicząca! Osoby popierające wspólną politykęrybołówstwa często podkreślają, że ryby nie uznają granic między państwami. Zwyklemówią o tym tak, jakby było to jakieś oryginalne spostrzeżenie – naprawdę, opływają je,no kto by pomyślał!

Jednak w rzeczywistości jurysdykcja terytorialna i prawa własności są jedyną bezpiecznąpodstawą ochrony zasobów. Jeżeli spojrzymy na kraje, które prowadzą skuteczną politykęochrony zasobów na łowiskach – niezależnie od tego, czy są to Falklandy, Islandia,Norwegia, czy Nowa Zelandia – to zobaczymy, że wszystkim im udało się to osiągnąćdzięki daniu szyprom poczucia własności, tak aby zachęcić ich do uznawania łowisk zazasoby odnawialne. Podstawową mądrością Arystotelesa jest to, że o rzecz, która do nikogonie należy, nikt nie będzie dbał.

Niestety wspólna polityka rybołówstwa definiuje zasoby rybne jak dobro wspólne, doktórego wszystkie narody mają taki sam dostęp. W konsekwencji mamy do czynienia zkatastrofą ekologiczną, do której doszło w przypadku zasobów na Morzu Północnym.

Jedną z kwestii, która jest szczególnie aktualna, jest to, że w ostatnich latach doszło domigracji makreli z wód objętych wspólną polityką rybołówstwa na islandzkie wodyterytorialne. Obawiam się, że czyni je to własnością Islandii. Nie ma sensu na to narzekać.My mamy pecha, oni mają szczęście. Może się zdarzyć, że za kilka lat sytuacja się odwrócii wtedy my będziemy mieć szczęście. W międzyczasie najlepszym i najpewniejszymsposobem zagwarantowania, że traktujemy ryby jak jeden z zasobów, który będzie zawszedostępny, jest uznanie praw własności ludzi, do których należy woda na mocy prawamorskiego.


Peter Jahr (PPE) – (DE) Pani Przewodnicząca! Wzrost cen ropy na światowych rynkachnie jest jedyną przyczyną kryzysu w sektorze rybołówstwa, gdyż paliwa są zwyklezwolnione z podatku a wspomniany wzrost cen ropy dotyka wszystkich rybaków naświecie – w Unii Europejskiej i poza nią. Drugą kwestią jest to, że podniesienie progów deminimis należy wykorzystać także jako okazję do pomocy rybakom w pracy – i połowach– w bardziej ekologiczny i zrównoważony sposób. Po trzecie, samo obniżenie cen paliwanie wystarczy do osiągnięcia tego celu. Krótko mówiąc, oczekuję, że także państwaczłonkowskie opracują innowacyjne i przydatne rozwiązania na tym polu.

Izaskun Bilbao Barandica (ALDE) – (ES) Na wstępie, Pani Przewodnicząca, chciałabymwyrazić wsparcie dla wszystkich mieszkańców miasta Lorca w hiszpańskiej prowincjiMurcia, dla ośmiu osób, które poniosły śmierć i ich rodzin, oraz 250 osób, które zostałyranne w wyniku wczorajszego trzęsienia ziemi.

Głosowałam za przyjęciem wspólnego projektu rezolucji, wbrew stanowisku mojej grupy,z powodu obaw związanych z trudnym okresem, przez jaki przechodzi ten sektor, któryjest jeszcze trudniejszy z powodu wzrostu ceny ropy.

Zwiększenie z 30 do 60 tysięcy euro pomocy de minimis dla przedsiębiorstw na okres tylkotrzech lat może pomóc im w tej skomplikowanej sytuacji. Ponadto muszę powiedzieć, że


zwiększenie to nie oznacza jakiegokolwiek zwiększenia budżetów Unii Europejskiej. Jejzastosowanie musi gwarantować także równowagę ekologiczną i społeczną oraz niepowinno zaburzać konkurencji między państwami członkowskimi.

Jednak Europejski Fundusz Rybacki musi dalej wspierać ten sektor, aby ograniczyć zależnośćrybaków od paliw kopalnych, zwiększyć efektywność jego działań i przedstawić muinnowacyjne propozycje, które muszą dać nowe możliwości sektorowi morskiemu.

Seán Kelly (PPE) – (GA) Pani Przewodnicząca! Z przyjemnością poparłem przedmiotowezalecenia.

Rybołówstwo – podobnie jak rolnictwo – jest bardzo niepewnym zajęciem. Uzależnionejest od kaprysów przyrody i ma do niego zastosowanie system kwotowy, a także,oczywiście, wpływa na nie stan zapasów i dostaw. Teraz oprócz tego mamy do czynieniaze wzrostem cen ropy.

W końcu rozwiązanie będzie musiało pojawić się w samej Unii Europejskiej, w raz z tym,jak ta staje się coraz bardziej niezależna pod względem bardziej ogólnych dostaw energii,uwzględniając oczywiście energię odnawialną. Jednak uważam też, że musimy spojrzećna możliwość eksploracji tych obszarów na terytorium Europy, które nie były brane poduwagę, ponieważ nie było to opłacalne z ekonomicznego punktu widzenia. Teraz to sięzmienia. Myślę, że gdybyśmy mogli zwiększyć podaż w Europie, automatycznieobniżylibyśmy ceny na całym świecie i oczywiście uniezależnilibyśmy nasze dostawy odniedemokratycznych reżimów.

Projekt rezolucji: B7-0286/2011

Miroslav Mikolášik (PPE) – (SK) Pani Przewodnicząca! W pełni zgadzam się z żądaniem,aby ocena wpływu wszystkich stosownych projektów przepisów na małe i średnieprzedsiębiorstwa (MŚP) była przeprowadzana systematycznie zarówno na szczeblukrajowym, jak i europejskim, ponieważ przedsiębiorstwa te są prawdziwym kręgosłupemeuropejskiej gospodarki i będąc nim tworzą ponad 100 milionów miejsc pracy.

Jednak aktualna praktyka pokazuje, że na szczeblu regionalnym i lokalnym dostęp dopomocy finansowej na początkowym stadium innowacji oraz wsparcie dla firmrozpoczynających działalność i małych firm innowacyjnych jest wciąż w UE zdecydowanieniewystarczające i wyrywkowe.

Potwierdzeniem tej heterogeniczności jest także fakt, że 75 % ogólnej kwoty 21 miliardóweuro przeznaczonej na pomoc finansową zostało w pełni udostępnione przez bankipośredniczące zaledwie 50 tysięcy spośród wszystkich 23 milionów MŚP.

Gay Mitchell (PPE) – Pani Przewodnicząca! Posłowie z Fine Gael poprosili mnie, abymw tej sprawie wypowiedział się w imieniu całej naszej czwórki w EPP.

Zdecydowanie popieramy zasadniczą ideę każdego rozwiązania tego typu, które ma nacelu wsparcie małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP). Wiemy, jak MŚP są ważne dlagospodarki irlandzkiej i gospodarki europejskiej. Jednak nie widzimy powodu, dla któregodo przedmiotowego sprawozdania należałoby włączyć odniesienie do CCCTB. Wydajemi się, że dajemy wiarę propagandzie w zależności od tego, co przynosi dany dzień. Naprzykład aktualnie w Niemczech mówi się, że są wątpliwości co do całej idei CCCTB.

Zatem udzielmy wsparcia MŚP, ale nie wprowadzajmy do przepisów tego typu propagandy.Są argumenty za CCCTB i przeciwko niej. Nie zastępujmy pomocy ideologią. Powinniśmy


udzielić MŚP wszelkiego możliwego wsparcia, jednak stałe wprowadzanie tych warunkównie jest potrzebne.

Głosowaliśmy za odrzuceniem CCCTB, ale nie głosowaliśmy za odrzuceniem całegosprawozdania, ponieważ nie chcieliśmy opóźniać przekazania tej ważnej dla MŚP pomocy,dlatego cieszę się, że mam możliwość o tym poinformować.

Przewodnicząca – Panie Pośle Mitchell! Zadam Panu pytanie. Czy mógłby nam Panpowiedzieć, co oznacza ten skrót?

Gay Mitchell (PPE) – Pani Przewodnicząca! Cieszę się, że Pani to powiedziała. Na początkupomyślałem, że zapyta mnie Pani, czy mówiłem po litewsku! CCCTB oznacza wspólnąskonsolidowaną podstawę opodatkowania osób prawnych.

Przewodnicząca – Byłam przekonana, że nas goście docenią fakt, że wiedzą, o czymrozmawialiśmy.

(Oklaski)

Reinhard Bütikofer (Verts/ALE) – Pani Przewodnicząca! Chciałbym tylko zapytać, czycoś można nazwać ideologią tylko dlatego, że nie jest to lubiane w Irlandii.

Gay Mitchell (PPE) – Pani Przewodnicząca! To nie jest kwestią tego, czy jest to lubianew Irlandii, czy nie. Jesteśmy posłami do Parlamentu Europejskiego i będziemy prezentowaćnasze poglądy. Żaden przedstawiciel żadnego z państw członkowskich nie będzie nammówił, co robić. W tym kraju nie musimy robić tego, co jest lubiane w innych państwachczłonkowskich. Każde z państw członkowskich wysyła tu swoich parlamentarzystów, abyprezentowali swoje poglądy. Naszym zdaniem argumenty za CCCTB, która jest aktualniekwestionowana w Berlinie, są jakąś propagandą, która narodziła się w czyjejś głowie.Argumenty przemawiające za nią nie zostały udowodnione. Są argumenty za nią iprzeciwko niej, dlatego nie powinniśmy być przymuszani do niej przez żadną chwilowąpoprawność polityczną.

Przewodnicząca – Ten punkt porządku dziennego dotyczy wyjaśnień sposobugłosowania.

Hannu Takkula (ALDE) – (FI) Pani Przewodnicząca! Jeżeli chodzi o wspólną podstawęopodatkowania osób prawnych, to byłoby to ogromnym wyzwaniem dla Unii Europejskiej,ponieważ 27 państw członkowskich bardzo się od siebie różni. Ich struktury gospodarczesą bardzo różne, choć oczywiście w związku z tym, że wszyscy tworzymy jednolity rynek,ważne jest dopilnowanie, aby małe i średnie przedsiębiorstwa, które są kręgosłupemeuropejskiej gospodarki, miały w zasadzie takie same warunki konkurencji.

Aktualnie sytuacja taka nie ma miejsca i dlatego bardzo ważne jest przeprowadzenieprzeglądu MŚP. Na przykład jako Fin doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że fińskie firmysą bardzo oddalone od centrum rynku wewnętrznego i z tego powodu koszty logistyki –koszty transportu – znacznie podnoszą ceny produktów. W związku z tym potrzebujemyróżnych systemów rekompensaty poprzez podatki nawet w samej Unii Europejskiej, aletakże w inny sposób, aby sytuacja w zakresie konkurencji była dla wszystkichsprawiedliwsza.

Bardzo ważne jest to, że przygotowane zostało sprawozdanie tego typu i to, że powinniśmytakże starać się uwzględnić firmy działające na odległych terenach na północy, aby byływ stanie konkurować na takich samych warunkach z innymi europejskimi firmami.


Seán Kelly (PPE) – (GA) Pani Przewodnicząca! Zgadzam się z tym, co mój szef, GayMitchell, powiedział o CCCTB i stosownie do tego głosowałem. Jednak chciałbym skupićsię na innej kwestii.

Chciałbym wspomnieć o tym, że znamienne było to, że konieczna była poprawka ustna,aby zwrócić uwagę na problem podrabiania w przypadku tego konkretnego wniosku. Jestto niefortunne, ponieważ podrabiane towary wyrządzają poważne szkody firmom w całejEuropie, a kwestia ta nie została w wystarczający sposób podkreślona i nie zajęto się nią.

Wiele z tych towarów pochodzi z krajów trzecich, a rządy tych krajów, które stanowiąbezpieczną przystań dla towarów sprowadzanych do Europy, ułatwiają im dostęp. Musimynazwać po imieniu i zawstydzić te kraje oraz podjąć przeciwko nim działania, ponieważmają one fatalny wpływ na legalne firmy w Europie. Przyszedł czas, abyśmy powiedzieli:Dość!

Sprawozdanie: Judith A. Merkies (A7-0162/2011)

Adam Bielan (ECR) – (PL) Szybszy rozwój, wydajność, efektywność oraz większakonkurencyjność to najlepsze mechanizmy zwalczania problemów gospodarczych. Abyosiągnąć te cele należy wspólnie podejmować działania na rzecz innowacyjności. Nie bezznaczenia jest tutaj ukierunkowanie na kreatywność obywateli, np. poprzez zapewnieniepracownikom swobody w przedstawianiu pomysłów na usprawnienie procedury pracy.Czynnikiem napędzającym innowacje jest również konsumpcja, a konkretnym przykładempołączenia kreatywności obywateli z chęcią korzystania z nowoczesnych technologii sąopracowywane przez europejskich konsumentów aplikacje iPhonowskie.

Ważnym elementem realizacji Unii innowacji jest wzmocnienie bazy wiedzy poprzezzbliżanie do siebie przedsiębiorstw, instytucji naukowo-badawczych i samych obywateli.W tym wymiarze niezbędne będzie pełne zaangażowanie władz publicznych isamorządowych. Podstawowym celem innowacji jest utrzymanie wysokiego poziomudobrobytu w Europie. Mam nadzieję, że zaproponowane wspólne działania przyczyniąsię do wsparcia procesu innowacyjności i wpłyną na stabilizację gospodarczą. Popieramwięc to sprawozdanie.

Peter Jahr (PPE) – (DE) Pani Przewodnicząca! Niestety nie miałem możliwości zabraniagłosu podczas wczorajszej debaty, choć byłem obecny. Chciałbym jednak udzielić swojegopoparcia tym mówcom, którzy podkreślili, że innowacje i badania powinny i muszą miećmiejsce także w sektorze rolnym. Rolnictwo nie jest „starą gospodarką“ – jest ononowoczesne, a poza tym jest obszarem, na którym widać aktywność, badania i innowacje.

Europejskie rolnictwo staje przed przynajmniej trzema wyzwaniami, są to:zagwarantowanie wyżywienia ludności, ochrona środowiska naturalnego i produkcjaenergii. Te czasami bardzo rozbieżne cele wymagają systemowego wykorzystania naukizarówno teraz, jak i w przyszłości.

Zbigniew Ziobro (ECR) – (PL) Głosowałem za sprawozdaniem „Unia innowacji”.Innowacyjność, rzecz oczywista, to kluczowa sprawa dla rozwoju Europy. Jednak w mojejocenie zupełnie fundamentalną sprawą jest wspieranie innowacyjności w szczególnościw sektorze małych i średnich przedsiębiorstw, zwłaszcza w nowych państwachczłonkowskich Unii Europejskiej, które mają w tym względzie spore zaległości. To właśniew tym sektorze – jak się wydaje z licznych analiz – rozstrzygnie się, czy gospodarkaeuropejska w przyszłości będzie konkurencyjna w stosunku do innych wielkich gospodarekświatowych.


A warto pamiętać – jak pokazują badania prowadzone przez firmę Ernst&Young – że 3/4wniosków o dofinansowanie badań i zakupu nowych technologii, jakie składają małeprzedsiębiorstwa, są niestety w Europie odrzucane przez banki. Finansowanie jestpoważnym problemem, dlatego też powinniśmy nakłaniać poszczególne państwaczłonkowskie do wspierania małych i średnich przedsiębiorstw w tym obszarze. Bez tegowsparcia nie poradzą one sobie z rosnącą konkurencją w światowej gospodarce.

Jacek Olgierd Kurski (ECR) – (PL) Poparłem ciekawe i obszerne sprawozdanie dotycząceprzekształcenia Europy po zakończeniu kryzysu na świecie. Uczyniłem tak w nadziei, żezaproponowany w sprawozdaniu kierunek ograniczy narastające dysproporcje w rozwojuposzczególnych krajów Unii, oraz że osłabi tzw. „drenaż umysłów”, zbyt grzecznie, jakmi się wydaje, nazywany w sprawozdaniu mobilnością intelektualną. Dlatego, abyzabezpieczyć zrównoważony rozwój Europy musimy przeznaczać większe środki narozwój innowacyjności oraz projektów badawczych w nowych krajach Unii Europejskiej.

Warto zachęcać rządy, aby oprócz zwiększenia kwot budżetowych przekazywanychcorocznie na badania, ustanowiły minimalny próg procentowy budżetu, który musi byćwykorzystany na projektu typu badania i rozwój. Stawka na badania i rozwój nie powinnajednak w żaden sposób ograniczać w przyszłej agendzie budżetowej dotychczasowychpriorytetów Unii Europejskiej, takich jak Wspólna Polityka Rolna czy polityka spójności.One bowiem dobrze pełnią swoją rolę.

Lena Ek (ALDE) – (SV) Pani Przewodnicząca! Mimo że innowacje mają tak wielkiznaczenie dla rozwoju społeczno-gospodarczego w Europie, do tej pory UE nie posiadażadnych zbiorowych przepisów w zakresie innowacji. W związku z tym fakt, że wniosekten został złożony przez Komisję i panią komisarz Geoghegan-Quinn ma ogromneznaczenie.

Kiedy w tym momencie określamy zasady, które mają mieć zastosowanie w przyszłości,musimy dołożyć wszelkich starań, aby w tym dokumencie i w Unii innowacji uprościć iwyeliminować wszelką niepotrzebną biurokrację. Uproszczenie zasad jest niezmiernieważne, ponieważ każdy badacz, każda branża i każde małe przedsiębiorstwo wymieniająbiurokrację jako największą barierę w wykorzystaniu unijnych funduszy i intensywnejwspółpracy na rzecz poprawy sytuacji w zakresie innowacji w Europie.

Musimy także zapewnić znacznie skuteczniejsze zarządzanie. Musimy skupić się nanaprawdę dużych projektach zamiast wydawać pieniądze na wielu różnych obszarach,co robimy we wszystkich innych kontekstach. W końcu Unia innowacji może być naprawdędobrym narzędziem w naszej pracy na rzecz rozwiązania problemów klimatycznych.Dziękuję.


Mitro Repo (S&D) – (FI) Pani Przewodnicząca! Życie codzienne pracownikówgospodarstw domowych jest często niepewne, niedoceniane i nieoficjalne. Traktowani sąnierówno, niesprawiedliwie i źle.

W Europie pracownicy gospodarstw domowych są zwykle imigrantami, z których znacznawiększość przybyła do danego kraju nielegalnie. Nie figurują w żadnych rejestrach, narażenisą na ryzyko wykorzystania i są na łasce swoich pracodawców. Konwencja MOP dotyczącapracowników gospodarstw domowych i wspólne zasady, które będą miały zastosowanie,są głównymi środkami mającymi zagwarantować poszanowanie prawa człowieka


pracowników gospodarstw domowych oraz ich praw pracowniczych i socjalnych oraznadzór nad nimi i ich dalszy rozwój.

Naiwnością byłoby twierdzenie, że w Europie nie ma żadnych nielegalnych pracownikówgospodarstw domowych. To swego rodzaju nowoczesne niewolnictwo. Ci pracownicy –najczęściej są to kobiety – są najbardziej bezbronni ze wszystkich. Nie mają odwagiposkarżyć się na to, że są źle traktowani lub na przemoc i wykorzystywanie seksualne.Wykorzystywanie to nie dotyczy wyłącznie osób spoza UE: wykorzystujemy także własnychobywateli. Poprawa sytuacji pracowników gospodarstw domowych powinna być jednymz priorytetów strategii Europa 2020.

Peter Jahr (PPE) – (DE) Pani Przewodnicząca! Przedstawię swoje poglądy na tematpracowników gospodarstw domowych. Przede wszystkim zgadzam się z wszystkimi,którzy stwierdzili, że osoby zatrudnione w tym sektorze – a są nimi oczywiście zwyklekobiety – powinny otrzymywać uczciwą płacę i uczciwe świadczenia socjalne.Zdecydowanie zgadzam się także z tymi, którzy mówią, że szczególnie w tym sektorzedochodzi do wielu niewiarygodnych rzeczy i jest w nim dużo niesprawiedliwości.

Proszę jednak, aby przy realizacji uzasadnionych żądań zwrócono uwagę na biurokrację.Na przykład w Niemczech rzeczywistość jest taka, że ja jako osoba, do której majązastosowanie te przepisy w związku z tym, że zatrudniam pomoc domową, muszę uciekaćsię do pomocy doradcy podatkowego, tyko dlatego, że jest tak dużo biurokracji i że przepisyustawowe są tak skomplikowane. To odbija się niekorzystnie na nerwach, zabiera czas ijest kosztowne. Osoby unikające biurokracji zwykle płacą swoim pracownikom gotówkąi tym samym – czasem nieświadomie – przyczyniają się do nielegalnego zatrudnienia.Właśnie dlatego proszę o zwrócenie uwagi na biurokrację związaną z tym procesem.


Peter Jahr (PPE) – (DE) Pani Przewodnicząca! Jako wykwalifikowany rolnik chciałbymdodać kilka dalszych uwag do tej kwestii. Po pierwsze, słusznym jest twierdzenie, że naszymcelem musi być ograniczenie stosowania antybiotyków szczególnie w sektorzehodowlanym. Podstawą naszych działań w tym zakresie powinna być zasada „jak najmniej”.Po drugie, potrzebujemy analizy status quo, innymi słowy analizy danych dotyczącychtego, co faktycznie dzieje się w terenie w państwach członkowskich Unii Europejskiej.Naturalnie w analizie takiej muszą wziąć udział wszystkie państwa członkowskie. Potrzecie, potrzebujemy dalszych badań naukowych w celu analizy zagrożeń i skutecznegoprzeciwdziałania tym zagrożeniom. Po czwarte, nie potrzebujemy ideologicznychstraszaków. Ideologia nie może zastąpić nauki.

Sprawozdanie: Marietje Schaake (A7-0112/2011)

Mitro Repo (S&D) – (FI) Pani Przewodnicząca! Przedmiotowe sprawozdanie zasługujena nasze poparcie. Jest wiele dobrych powodów, dla których Europa uznawana jest zagiganta gospodarczego: równie dobrze mogłaby być gigantem w dziedzinie kultury.

W swojej całej różnorodności kulturowej Europa jest spójną, a mimo to zróżnicowanąwspólnotą wartości. W polityce międzynarodowej kultura odgrywa istotną rolę. Jest jednymz praw człowieka, a każda osoba ma prawo się nią cieszyć. Kultura powiązana jest takżez dobrobytem człowieka i ogólną zdolnością radzenia sobie.

Polityka kulturalna umożliwia także UE nawiązywanie kontaktów z krajami, z któryminie uzgodniono żadnej innej formy partnerstwa. Wsparcie dla wymiaru kulturowego w


tych krajach Afryki Północnej, które budują teraz nowe, bardziej demokratycznespołeczeństwo, ma też szczególne znaczenie. Dwustronne umowy na rzecz rozwoju ihandlu powinny zawsze przewidywać nie tylko elementy odpowiedzialności społecznej,ale także elementy kulturowe. Z Europejską Służbą Działań Zewnętrznych mogliby nawetwspółpracować eksperci ds. kulturalnych, aby kultura stała się elementem politykizagranicznej UE w bardziej spójny i systematyczny sposób.

Adam Bielan (ECR) – (PL) Dziedzictwo kulturalne krajów europejskich jest wartościąsamą w sobie. Choć zróżnicowane względem siebie kulturowo państwa członkowskiemają już wyrobioną w świecie stosowną markę, która przyciąga obywateli innych państwgotowych czerpać z dorobku kulturalnego. Polityczną i gospodarczą pozycję UniiEuropejskiej można zwiększać, promując jej tożsamość i wartość kulturalną.

Istotną rolę w dziedzinie kultury odgrywają nowe technologie, sprzyjające również realizacjipodstawowych praw człowieka. Szczególnie w krajach zniewolonych cenzurą aktywnośćobywatelska i dostęp do informacji podtrzymywane są za pośrednictwem sieci. Unia musizatem wspierać wolność Internetu na arenie światowej, wydatnie przyczyniając się dorozwoju kulturowego i świadomości zamkniętych społeczeństw. Również młode pokoleniepotrzebuje spójnej strategii w dziedzinie mobilności dla zwiększenia rozwoju w zakresienauki i kultury. Popieram działania dyplomacji na rzecz kultury, do czego przyczynić sięmogą także prace delegacji parlamentarnych. Dlatego głosowałem za przyjęciem tegosprawozdania.

Zbigniew Ziobro (ECR) – (PL) Zawarte w sprawozdaniu deklaracje i uwagi są niezwyklecenne i trafne. W szczególności chciałbym się tu odnieść do stwierdzeń, które wskazują,że Unia Europejska jest zobowiązana podejmować na całym świecie działania na rzeczposzanowania wolności słowa, wolności prasy i swobodnego dostępu do mediówaudiowizualnych. Również jakże trafna jest uwaga wzywająca Komisję Europejską dopropagowania wolności Internetu na świecie wobec zagrożeń, o których czytamy i słyszymycoraz więcej.

Chociaż z zadowoleniem zauważam, że upominamy się o te fundamentalne dla nas,Europejczyków, wartości, to jednocześnie przyznaję, że z pewnym smutkiem głosowałemnad tym sprawozdaniem. Mam świadomość, że czasem upominamy się o te fundamentalnewartości na świecie, a zapominamy o tym, że są one również naruszane w niektórychkrajach członkowskich Unii Europejskiej. Przykładem tego jest choćby to, co dzieje się wPolsce w stosunku do dziennikarzy krytycznych wobec rządu. Są oni masowo usuwani zmediów publicznych, a przedstawiciele rządu usiłują zlikwidować niezależny, prywatnydziennik „Rzeczpospolita”, który jest drugim co do wielkości poważnym dziennikiem wPolsce, krytycznym, nawisem mówiąc, wobec linii rządu. Temu też należy się przy okazjisprzeciwić.

Hannu Takkula (ALDE) – (FI) Pani Przewodnicząca! Bardzo istotne jest to, aby wymiarkulturowy także został włączony do debaty na temat polityki zagranicznej.

Myślę, że doszliśmy do takiego wniosku, ponieważ w kontekście aktualnych zawirowańna Bliskim Wschodzie zdaliśmy sobie sprawę, że przez dziesięciolecia całkowiciezapominaliśmy o wymiarze kulturowym; na przykład w relacjach Unii Europejskiej zSyrią. Od 1963 roku w Syrii obowiązują ustawy specjalne, które zezwalają na egzekucjeludzi bez procesu, ale nieliczne europejskie delegacje, na przykład delegacja UE, podniosłotę kwestię. Handel i finanse stały się ważniejsze od praw człowieka.


Tak jak właśnie powiedział pan poseł Repo, prawa człowieka są także kluczowymelementem wymiaru kulturowego, kiedy mówimy o Unii Europejskiej. Ważne, abyśmy otym pamiętali. Prawa człowieka i demokracja, to podstawa: właśnie je musimy wspieraćenergiczniej w europejskiej polityce zagranicznej zamiast patrzeć na rzeczy wyłącznie zperspektywy gospodarczej.

Jacek Olgierd Kurski (ECR) – (PL) Poparłem interesujące sprawozdanie o kulturowymwymiarze działań zewnętrznych Unii Europejskiej. Jakże nie poprzeć zapisów o działaniach,jakie UE podejmuje na całym świecie na rzecz poszanowania wolności słowa, wolnościprasy, swobodnego dostępu do mediów audiowizualnych itd.

Odnoszę jednak wrażenie, że za bardzo troszczymy się o sytuację poza Unią, a za małodbamy o standardy wewnątrz Unii, np. w Polsce, bo to w Polsce właśnie po uzyskaniuwładzy w mediach publicznych przez aktualną koalicję rządzącą rozpoczęło się masowezwalnianie z pracy dziennikarzy oraz likwidowanie programów przez nich firmowanych,które łączyło jedno – krytycyzm wobec obecnej rzeczywistości. I np. odwołano takichludzi z pracy jak Jacek Sobala, Anita Gargas, Jacek Karnowski czy Wojciech Leszczyński.Pozbawiono programów takich dziennikarzy jak Joanna Lichocka, Tomasz Sakiewicz,Rafał Ziemkiewicz, Jan Pospieszalski, Grzegorz Górny, Tomasz Terlikowski, BronisławWildstein, Wojciech Cejrowski – to tylko niektóre przykłady spośród wielu. Kneblowaniewolności słowa w Polsce to wstyd dla całej Unii Europejskiej.

Sprawozdanie: Marie-Thérèse Sanchez-Schmid (A7-0143/2011)

Hannu Takkula (ALDE) – (FI) Pani Przewodnicząca! W odniesieniu do sprawozdaniapani poseł Sanchez-Schmid przede wszystkim chciałbym powiedzieć, że my w UniiEuropejskiej dostrzegamy wpływ branży twórczej i kultury na wzrost gospodarczy UniiEuropejskiej. Jest on bardzo znaczący. 2,6 % unijnego PKB pochodzi właśnie z branżtwórczych i zatrudniają one 3,1 % pracowników w UE. Można zatem powiedzieć, że odostatnich kilku lat, nawet dekad, jest to branża rozwijająca się i taką pozostanie także wprzyszłości.

Kiedy mówimy o wymiarze kulturowym, powinniśmy pamiętać, że jest on czymś innymod wzrostu gospodarczego. Jest on także czynnikiem rozwoju ludzkości, dlatego nie wolnonam o tym nigdy zapominać kiedy mówimy o kulturze. Pod tym względem wpływ kulturynie powinien być oceniany w kategoriach wzrostu PKB; musimy też docenić to, że danaosoba nie tylko zwiększa PKB uczestnicząc w wyścigu szczurów, ale także prowadzącwyjątkowe życie pełne ludzkich wartości i właśnie z myślą o tym musimy stworzyćodpowiednie warunki i okoliczności. My, jako członkowie Unii Europejskiej, powinniśmyo tym pamiętać, ponieważ nazbyt często Unia prezentuje nam dość ograniczony obrazsiebie jako czegoś niewiele większego niż system podmiotów zajmujących się współpracągospodarczą, a my zapominamy o szerszej perspektywie.

Jeżeli chodzi o Sarajewo jako Stolicę Kultury w 2014 roku, to chciałbym powiedzieć, żemam nadzieję, że projekt ten będzie kontynuowany. Dla nas w Komisji Kultury i Edukacjibył to pomysł i projekt, który wszyscy poparliśmy, gdyż rok 2014 będzie setną rocznicąwybuchu pierwszej wojny światowej, która rozpoczęła się od incydentu w tym mieście.Jest ono symbolem zmian, do których doszło w Europie. Chcemy pokazać, że rok 2014jest rokiem, który będzie stanowił początek długiego okresu pokoju lub kontynuacjądługiego okresu pokoju, który się już rozpoczął. Jednak kraje nadbałtyckie powinny takżeaktywniej uczestniczyć w tych działaniach na rzecz pokoju i stabilności. Z pewnościąmiałyby one większe znaczenie dla całej Europy.



Hannu Takkula (ALDE) – (FI) Pani Przewodnicząca! Jeżeli chodzi o Sarajewo jako StolicęKultury w 2014 roku, to chciałbym powiedzieć, że mam nadzieję, że projekt ten będziekontynuowany. Dla nas w Komisji Kultury i Edukacji był to pomysł i projekt, który wszyscypoparliśmy, gdyż rok 2014 będzie setną rocznicą wybuchu pierwszej wojny światowej,która rozpoczęła się od incydentu w tym mieście. W pewnym sensie jest ono symbolemzmian, do których doszło w Europie. Chcemy pokazać, że rok 2014 jest rokiem, którybędzie stanowił początek długiego okresu pokoju lub kontynuacją długiego okresu pokoju,który się już rozpoczął. Jednak kraje nadbałtyckie powinny także aktywniej uczestniczyćw tych działaniach na rzecz pokoju i stabilności. Z pewnością miałyby one większeznaczenie dla całej Europy.

Pisemne wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania

Sprawozdanie: Milan Zver (A7-0169/2011)

Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie – (PT) Głosuję za tym wnioskiem, ponieważprzedmiotowa inicjatywa ma na celu osiągnięcie głównych celów strategii Europa 2020,jakimi są: obniżenie odsetka osób przedwcześnie kończących edukację szkolną z 15 % do10 % oraz zwiększenie udziału osób posiadających wyższe wykształcenie z 31 % do 40%, do roku 2020. Inicjatywa „Mobilna młodzież” skupia się na mobilności edukacyjnej,ale równie istotne jest zadbanie, aby otrzymywane wykształcenie odpowiadałozapotrzebowaniom rynku pracy, co pozwoli młodym ludziom na zdobycie umiejętnościi wiedzy, jakich będą potrzebować. Mobilność jest istotna, aby poznać inne kultury, alerównież pozwala lepiej zrozumieć swoją własną. Mniej niż jedna trzecia osób w UniiEuropejskiej ma wykształcenie wyższe, w porównaniu z ponad 40 % w USA i ponad 50% w Japonii – Europa musi więc zwiększyć te liczby, aby stać się bardziej konkurencyjnana nieustannie rozwijającym się rynku światowym.

Roberta Angelilli (PPE), na piśmie – (IT) W ostatnich latach Unia Europejska w corazwiększym stopniu skupiała się na tworzeniu społeczeństwa opartego na wiedzy, zdolnegodo konkurowania z innymi gospodarkami na arenie światowej. Strategia EU 2020 wrazz inicjatywą „Mobilna młodzież” nadała ludziom młodym kluczową rolę w dążeniu dorealizacji pięciu głównych celów do roku 2020, jakimi są: zatrudnienie, badania i innowacje,klimat i energia, kształcenie oraz likwidacja ubóstwa. Cele te są ambitne, zwłaszcza jeśliwziąć pod uwagę niestabilność bieżącej sytuacji, która zmusza młodych ludzi do życia wnieustannej niepewności, z dala od zachęcających perspektyw znalezienia w przyszłościstabilnego zatrudnienia i miejsca w społeczeństwie. Umocnienie ducha obywatelstwaeuropejskiego oraz uwolnienie potencjału młodych ludzi nie będzie możliwe, dopókidostępne narzędzia nie zagwarantują środków niezbędnych do realizacji planów.

Państwa członkowskie powinny powstrzymać się przed przyjmowaniem środkówoszczędnościowych, które wymagają obniżenia wydatków na system szkolnictwa izatrudnienie. W zamian powinny skupić się na stworzeniu platform działania, które obejmąpracodawców i pracowników, uczelnie, przedsiębiorstwa oraz lokalne i regionalneorganizacje, tak aby zapewnić możliwości w sektorze kształcenia i szkolenia zawodowegooraz zapewnić mobilność i uznawanie kwalifikacji.

Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie – (LT) Zagłosowałem za przyjęciemprzedmiotowego sprawozdania. Młodzież odczuła skutki kryzysu szczególnie boleśnie;stopa bezrobocia wśród młodzieży w UE przekracza 20 %, czyli jest dwukrotnie wyższa


niż w przypadku dorosłych, a w niektórych państwach członkowskich stopa ta przekraczanawet 40 %. Z powodu kryzysu gospodarczego państwa członkowskie ograniczająinwestycje na kształcenie i szkolenie, co bezpośrednio wpływa na perspektywy młodychludzi oraz przyszłość UE. Inwestowanie w kształcenie jest bez wątpienia niezbędne dlatrwałego wzrostu gospodarczego i rozwoju, a wsparcie finansowe programów na rzeczmłodzieży i szkolnictwa nawet w dobie kryzysu gospodarczego nie powinno byćpostrzegane jako teraźniejsze obciążenie finansowe, lecz jako inwestycja w przyszłośćEuropy. Uważam, że inicjatywa „Mobilna młodzież” przewidziana w strategii Europa 2020może przyczynić się do wzmocnienia bieżących programów na rzecz kształcenia,mobilności i zatrudnienia młodych ludzi, a także do zachęcenia państw członkowskichdo realizacji celów strategii UE 2020.

Elena Băsescu (PPE), na piśmie – (RO) Zagłosowałam za sprawozdaniem pana posłaZvera. Obecnie zbyt wielu młodych ludzi nie wykorzystuje w pełni swojego potencjału wobszarze kształcenia ogólnego i zawodowego. Rozwiązanie tych problemów wymagazharmonizowanego działania na szczeblu UE, tak aby młodzi ludzie byli lepiejprzygotowani do wejścia na rynek pracy. Potrzebujemy strategii politycznych obejmującychkolejne kroki, jakie młodzi ludzie muszą podjąć przy przechodzeniu z etapu kształceniado etapu zatrudnienia. Uważam, że ważne jest, by w proces decyzyjny zaangażowaćmłodych ludzi i organizacje młodzieżowe. Pomoże to umocnić na nowo ich poczucieprzynależności i aktywnego uczestnictwa w tworzeniu strategii na rzecz młodzieży.Najważniejszym celem inicjatywy „Mobilna młodzież” musi być zwiększenie spójnościeuropejskiej. Unia Europejska musi wprowadzić instrumenty finansowe, które dziękiskuteczniejszemu wykorzystaniu Europejskiego Banku Inwestycyjnego i EuropejskiegoFunduszu Inwestycyjnego pomogą młodym ludziom.

Regina Bastos (PPE), na piśmie – (PT) Inicjatywa „Mobilna młodzież” jest częścią strategiiEuropa 2020. Zawiera 28 konkretnych środków mających na celu lepsze dostosowaniesystemów kształcenia i szkolenia do potrzeb młodych ludzi, zachęcanie ich dowykorzystywania pomocy unijnej z przeznaczeniem na studia lub udział w kursachszkoleniowych w innym kraju. Inicjatywa ta ma na celu zwiększenie mobilności młodzieżypoprzez zadbanie, by przed rokiem 2020 każdy młody człowiek w UE miał możliwośćstudiowania za granicą.

Omawiane sprawozdanie, które zasłużyło na moje wsparcie, zawiera ostrzeżenie przedróżnymi sytuacjami, na które należy zwrócić szczególną uwagę. Aby przedmiotowainicjatywa nie pozostała jedynie koncepcją, państwa członkowskie muszą zobowiązać sięzarówno do wsparcia finansowego, jak i do jej realizacji. W tym celu potrzebne jest takżeprzyjęcie budżetu unijnego przeznaczonego na jej realizację.

Niezbędne jest przezwyciężenie praktycznych przeszkód i barier dla mobilności, a takżewprowadzenie dodatkowego mechanizmu gwarantującego ludziom niepełnosprawnymdostęp do takich samych możliwości. Mobilność uczniów szkół średnich jest nie mniejważna i należy lepiej promować w państwach członkowskich programy takie jak Comenius.

Jean-Luc Bennahmias (ALDE), na piśmie – (FR) Mimo że dane dotyczące europejskiegobezrobocia młodzieży są niezwykle niepokojące – w styczniu 2011 roku stopa bezrobocialudzi poniżej 25. roku życia wzrosła do 20,6 % – to w sprawozdaniu w sprawie przewodniejinicjatywy w ramach strategii UE 2020, jaką jest projekt „Mobilna młodzież”, wezwanopaństwa członkowskie do zwiększenia inwestycji na kształcenie, szkolenie i mobilność.Strategie polityczne na rzecz młodych ludzi, niezależnie od tego, czy dotyczą wczesnego


kształcenia, ustawicznego kształcenia czy też szkolenia zawodowego, należy traktowaćnie jak koszty, ale jak inwestycje. Położenie nacisku na kapitał ludzki ma zasadniczeznaczenie dla przyszłości społeczeństwa europejskiego. Teraz musimy koniecznienagłaśniać na szczeblu krajowym takie dobre pomysły, jak podkreślenie efektów synergiipomiędzy zaangażowanymi stronami, rozwijanie niezależności młodych ludzi, działaniana rzecz powstrzymania młodych ludzi przed przedwczesnym kończeniem edukacjiszkolnej, podkreślanie znaczenia szkolenia zawodowego i staży zawodowych czy przyjęciewiążących europejskich ram jakości systemów szkoleniowych. Powodzenie strategii Europa2020 będzie zależało od tej inicjatywy i woli politycznej państw odpowiedzialnych za jejrealizację, ponieważ te obszary w dużym stopniu należą do kompetencji narodowych.

Sergio Berlato (PPE), na piśmie – (IT) Program „Mobilna młodzież” jest jedną z inicjatywprzewodnich strategii Europa 2020 na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostugospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu. Inicjatywa „Mobilna młodzież”określa kluczowe kierunki działania na rzecz ulepszenia kształcenia ogólnego i zawodowegomłodych ludzi poprzez mobilność, a tym samym ułatwienia im wejścia na rynek pracy.Z ostatnich danych wynika, że w UE 14,4 % młodych ludzi w wieku 18–24 lat nieukończyło nawet szkoły ponadgimnazjalnej, a mniej niż jedna trzecia osób w UniiEuropejskiej ma wykształcenie wyższe, w porównaniu z ponad 40 % w USA i ponad 50% w Japonii. Ważne jest, by młodzi ludzie mogli rozwijać umiejętności i zdolności, któreumożliwią im wejście na rynek pracy i aktywne przyczynienie się do wzrostu gospodarczegoUnii.

W związku z tym z całego serca wspieram inicjatywę, która ma na celu obniżenie odsetkaosób przedwcześnie kończących edukację szkolną do 10 % oraz zwiększenie udziału osóbposiadających wyższe wykształcenie z 31 % do 40 %, do roku 2020. Uważam również,że wysokiej jakości kształcenie i szkolenie jest bezwzględnie konieczne w zaspokajaniuzapotrzebowania na współczesnym rynku pracy.

Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), na piśmie – (ES) Poparłam przedmiotowesprawozdanie ze względu na konieczność wyeksponowania ram dla poprawy systemówkształcenia ogólnego i zawodowego w Europie. Inicjatywa „Mobilna młodzież” musi miećcharakter polityczny, aby rozpropagować programy na rzecz kształcenia, mobilności izatrudnienia dzisiejszej młodzieży oraz zachęcać państwa członkowskie do osiągnięciacelów strategii Europa 2020.

Maria Da Graça Carvalho (PPE), na piśmie – (PT) Pochwalam wizję sprawozdawcydotyczącą konieczności inwestowania w przyszłość młodych Europejczyków. Mobilnośćedukacyjna, a także zwiększanie szans europejskich studentów na znalezienie pierwszejpracy, przyczyniają się do wzmocnienia europejskiej tożsamości i obywatelstwa, skutkiemczego zwiększają zaangażowanie młodych ludzi w procesy demokratyczne Unii. W związkuz tym popieram wysiłki mające na celu zagwarantowanie jakości i dostępności mobilnościedukacyjnej, a ponadto chciałabym zwrócić uwagę, że sprawozdawca podkreślił znaczeniezachęcania większej liczby państw członkowskich do przyłączenia się do Europejskiejkarty na rzecz jakości mobilności.

Nessa Childers (S&D), na piśmie – Inicjatywa „Mobilna młodzież” jest wspaniałąinicjatywą i zdecydowanie zgadzam się z moją grupą, która w pełni ją poparła.

Nikolaos Chountis (GUE/NGL), na piśmie – (EL) Sprawozdanie dotyczy programu„Mobilna młodzież”, który przy wsparciu finansowym UE pozwala młodym ludziom iorganizacjom młodzieżowym na szersze działanie na szczeblu europejskim (seminaria,


posiedzenia, wycieczki) oraz na aktywny udział w debatach w sprawie strategii dotyczącychmłodych ludzi. Do pozytywnych aspektów sprawozdania należy częste podkreślanieznaczenia dostępu do edukacji, sprzeciw wobec ograniczania wydatków na kształcenieogólne i zawodowe oraz apel o zwiększenie środków finansowych na ten cel, tak aby przyzałożeniu, że pozostałe warunki będą jednakowe, każdy mógł uczestniczyć w tymprogramie. Omawiany program daje również szanse uczestnictwa młodym ludziom zkrajów ościennych. W sprawozdaniu podkreślono konieczność sprzeciwiania siędyskryminacji w miejscu pracy. Przywiązano także duże znaczenie do pragmatycznegosystemu stażowego, który umożliwi każdemu przyzwoite zarobki i dostęp do ubezpieczeńspołecznych, tak aby staże nie zastępowały prawdziwego zatrudnienia. Wstrzymałem sięod głosu, ponieważ sprawozdanie zawiera określone punkty typowe dla strategii na rzeczedukacji w ramach procesu bolońskiego, której jestem przeciwny, i odnosi się dokonieczności utworzenia programów zgodnych z „zapotrzebowaniem rynku”, co moimzdaniem może zagrażać charakterowi omawianej inicjatywy.

Carlos Coelho (PPE), na piśmie – (PT) Młodzi ludzie są jedną z grup, które najbardziejodczuły skutki kryzysu gospodarczego i finansowego. Unia Europejska i państwaczłonkowskie mają obowiązek wesprzeć konkretne, skuteczne środki, które poprzezzapewnienie lepszej edukacji, szkolenia i mobilności umożliwią młodzieży przejście zetapu kształcenia do etapu zatrudnienia. Inicjatywa „Mobilna młodzież” jest odpowiedziąna to zapotrzebowanie, oferuje sposoby na przezwyciężenie wyzwań, przed jakimi stająmłodzi ludzie i oferuje pomoc w odniesieniu sukcesu w gospodarce opartej na wiedzy.

Moim zdaniem, w obliczu niedopuszczalnie wysokich wskaźników bezrobocia młodzieży,kluczem do wykorzystania potencjału wszystkich młodych ludzi oraz do osiągnięcia celówstrategii Europa 2020 jest jakość kształcenia ogólnego i zawodowego, właściwa integracjana rynku pracy oraz silne zaangażowanie na rzecz mobilności.

Ponadto przedmiotowa inicjatywa, mimo że skupia się na końcowym rezultacie w postacizatrudnienia, nie lekceważy kwestii powiązanych z kształceniem, udziałem młodzieży,aktywnym obywatelstwem, mobilnością, nauką języków i całym wachlarzem umiejętności,które obecnie są niezbędne w obszarze edukacji „pozaformalnej”.

Głosuję za przyjęciem przedstawionego sprawozdania i wzywam do szczodregofinansowania tej inicjatywy, która ma zasadnicze znaczenie dla trwałego wzrostugospodarczego.

Giovanni Collino (PPE), na piśmie – (IT) Inicjatywa „Mobilna młodzież” stanowi ważnypunkt odniesienia dla młodych obywateli Europy. Przede wszystkim pod względemfinansowym, jest to bowiem kolejny bodziec dla rozwoju europejskich programów narzecz mobilności młodych studentów; ponadto inicjatywa ta wpływa na poprawę sytuacjiw europejskich szkołach, stymuluje badania naukowe oraz debatę w sprawie znaczeniazjednoczonej Europy, a także pokazuje, co Europa ma do zaoferowania. Nie mniej ważnyjest wkład inicjatywy „Mobilna młodzież” w debatę w sprawie definicji europejskiegomodelu kulturowego. Współpraca pomiędzy różnymi instytutami i placówkaminaukowymi działającymi w różnych dziedzinach, które w różnych krajach wykładane sąw odmienny sposób, uzależniony także od świadomości politycznej klasy rządzącej, jestkolejnym kluczowym aspektem przy określaniu tożsamości europejskiej. Musimy zadbaćo to, by dzięki młodym ludziom ta tożsamość była naprawdę europejska; nie możemypozwolić, by jedynym modelem edukacyjnym był w przyszłości model amerykański, choćoczywiście był on dotychczas ważnym punktem odniesienia. Unia Europejska dysponuje


wszystkimi niezbędnymi narzędziami, by móc zaoferować światu swoje wartości i pomysłydotyczące tego, jak chce i jak będzie chciała wychowywać swoje dzieci.

Mário David (PPE), na piśmie – (PT) Młodzi ludzie, w dużej mierze, charakteryzują siędynamizmem, niezwykłą hojnością oraz niebywałą zdolnością uczenia się i asymilacji.Europa myśląca o przyszłości, mająca na celu zwiększanie swojej konkurencyjności idynamiki, potrzebuje tego ważnego kapitału. W związku z tym program „Mobilnamłodzież” uwzględniony w ramach strategii Europa 2020 jest ważny jako zbiór programówmających na celu wsparcie młodych ludzi. Cele tego programu są ambitne, ale bardzojasne i w pełni się z nimi zgadzam, mam więc nadzieję, że osoby, do których jest skierowanybędą w nim uczestniczyć. W inicjatywie tej podkreślono konieczność zwiększenia dostępumłodych ludzi do rynku pracy, co stanowi bardzo istotny cel, jeśli weźmiemy pod uwagępoziom bezrobocia młodzieży w wielu państwach członkowskich. Chciałbym takżezwrócić uwagę na nacisk położony na znaczenie mobilności młodych Europejczykówzarówno na etapie kształcenia, jak i na etapie zatrudnienia. Kształcenie w różnych kulturachi miejscach będzie bardziej kompletne i bogatsze, a jednocześnie przyczyni się dobudowania prawdziwego poczucia „przynależności europejskiej”, co pomoże scementowaćkoncepcję obywatelstwa europejskiego zawartą w traktatach. Głosuję za przedmiotowymsprawozdaniem, aby poprzeć i wzmocnić omawiane środki.

Marielle De Sarnez (ALDE), na piśmie – (FR) Programy na rzecz mobilności studentów,takie jak Erasmus, Erasmus Mundus i Comenius, przyciągają coraz to większą liczbękandydatów. Wciąż jednak występują praktyczne przeszkody dla mobilności – dotyczyto zwłaszcza problemów z wizami i dokumentami medycznymi w różnych językach,kłopotów z możliwością przenoszenia stypendiów i uznawaniem kwalifikacji zdobytychw innym państwie członkowskim. W roku 2004, kiedy przy pomocy znacznej większościw Parlamencie uruchomiony został program Erasmus Mundus, wymogłam na KomisjiEuropejskiej zgodę na przyjęcie niezbędnych środków na rzecz zapewnienia jakości tegoprogramu. Stworzona została nawet Europejska karta na rzecz jakości mobilności. Tyleże siedem lat minęło, a te same przeszkody wciąż istnieją. Dlatego Parlament Europejskichciał ponownie podkreślić, jak bardzo potrzebne są zwiększone inwestycje na kształcenieogólne i zawodowe. Udostępnienie europejskich programów na rzecz mobilnościwszystkim młodym ludziom, niezależnie od kierunku studiów lub tła społecznego, mazasadnicze znaczenie dla zapewnienia im lepszego dostępu do rynku pracy. Nadszedł czas,by państwa członkowskie zaangażowały się w działanie w celu zagwarantowania wszystkimmłodym Europejczykom kształcenia wysokiej jakości.

Christine De Veyrac (PPE), na piśmie – (FR) Ponieważ młodzi ludzie są przyszłościąEuropy i nierozsądne byłoby niepotraktowanie ich sytuacji w sposób priorytetowy, gdystopa bezrobocia młodzieży wynosi około 20 %, entuzjastycznie poparłam sprawozdaniepana posła Zvera w sprawie ulepszenia systemów kształcenia ogólnego i zawodowego wEuropie. Dla wielu studentów wejście na rynek pracy jest często bardzo trudnym zadaniemz uwagi na wciąż rosnące wymagania pracodawców. Dlatego Parlament Europejski zdużym zadowoleniem przyjął wnioski przedstawione w sprawozdaniu dotyczącyminicjatywy „Mobilna młodzież”: zwiększenie inwestycji na szkolnictwo wyższe, rozwójprogramów na rzecz mobilności międzynarodowej, uznawanie kompetencji zdobywanychw ramach edukacji „pozaformalnej”, walka z przedwczesnym przerywaniem edukacjiszkolnej oraz wspieranie młodych ludzi w procesie wchodzenia na rynek pracy.

Diogo Feio (PPE), na piśmie – (PT) Zaangażowanie w działania w dziedzinie kształceniai szkolenia zawodowego mające na celu podniesienie kwalifikacji młodych Europejczyków


stanowi główny cel strategii Europa 2020 oraz instrument, który uważam za niezwykleważny w walce z bezrobociem i w stymulowaniu przedsiębiorczości. W związku z tym zzadowoleniem przyjmuję inicjatywę „Mobilna młodzież”, szczególnie zaś jej aspektydotyczące wspierania mobilności studentów i zachęcania do niej oraz uznawaniakwalifikacji, a także znaczenie przypisane edukacji nieformalnej i „pozaformalnej”, któreczęsto są równie ważne lub nawet ważniejsze od edukacji formalnej.

Jeśli Europa chce zrealizować ambitne cele strategii UE 2020, w której szczególny naciskpołożono na innowacje, badania i szkolenie, musi inwestować w lepiej wykwalifikowanychmłodych ludzi, musi wspierać formy kształcenia, które w większym stopniu uwzględniająprzyszłą możliwość wejścia na rynek pracy, jak i zwracać szczególną uwagę na wiedzę,która naprawdę przygotuje młodych ludzi na przyszłość.

José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie – (PT) Przedmiotowe sprawozdanie dotyczyinicjatywy „Mobilna młodzież”, która docelowo miejmy nadzieję posłuży za ramy działańna rzecz usprawnienia systemów kształcenia i szkolenia zawodowego. Jest to jedna zsiedmiu inicjatyw przewodnich strategii Europa 2020, mającej na celu inteligentny, trwaływzrost gospodarczy sprzyjający włączeniu społecznemu. Inicjatywa ta składa się z 28kluczowych działań i konkretnych środków mających ulepszyć kształcenie i szkoleniezawodowe młodzieży przez mobilność i zdolność znalezienia zatrudnienia. Inicjatywa tama na celu realizację założeń strategii Europa 2020, jakimi są: obniżenie odsetka osóbprzedwcześnie kończących edukację szkolną do 10 %, zwiększenie udziału osóbposiadających wykształcenie wyższe z 31 % do 40 %, przed rokiem 2020, a takżezmniejszenie bezrobocia, szczególnie bezrobocia młodzieży, którego stopa obecnie wynosiokoło 21 %. W związku z tym, a także dlatego, że wspieram program szkolenia młodzieży„Twoja pierwsza praca z EURES-em”, nie mogłem nie poprzeć wniosków zawartych wtym sprawozdaniu i zagłosowałem za jego przyjęciem, ponieważ mam świadomość, żeUE powinna nadal stosować i w dalszym ciągu wzmacniać wszystkie środki na rzeczwspierania młodych ludzi. Tylko w ten sposób zbudujemy silniejszą Europę, jeszczemocniej opartą na solidarności i włączeniu społecznym.

João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie – (PT) Temat oraz zakres omawianego sprawozdaniadotyczą nieodparcie ważnych kwestii; zaprezentowane podejście jest czasami słuszne,czasami niesłuszne lub niewystarczające, zaś niektóre aspekty sprawozdania są wręczsprzeczne.

Autor wspomina, zwłaszcza w początkowych motywach, ważne kwestie, jak malejąceinwestycje publiczne na szkolnictwo wyższe i związany z tym wzrost opłat, prowadzącydo pogłębienia przepaści społecznej, ale nie omawia tych kwestii we właściwy sposób wgłównej części rezolucji. Wspomina także o problemach wielu młodych ludzi w związkuz udziałem w programach na rzecz mobilności, które wynikają ze względów finansowych,o problemie dotyczącym wysokiego odsetka osób przedwcześnie kończących edukacjęszkolną oraz o bezrobociu i niepewnym zatrudnieniu młodych ludzi.

W związku z tym sprzeczności te są jeszcze bardziej oczywiste: sprawozdawca wspieracele tak zwanej strategii Europa 2020, co oznacza, że ostatecznie wspiera działania, wwyniku których zrodzą się dokładnie te problemy, które sam definiuje, czyli niepewnezatrudnienie i bezrobocie młodych ludzi. Z jednej strony zachęca do położenia kresudyskryminacji wobec młodych ludzi w miejscu pracy, a z drugiej strony wzmianka ookresach nauki zawodu bezwzględnie umożliwia wprowadzenie odmiennego statusutakich pracowników, co jest sprzeczne z apelem dotyczącym „zabezpieczenia dla


niestandardowych i niestabilnych form zatrudnienia w sposób nienaruszający zasadypomocniczości”.

Dlatego właśnie wstrzymaliśmy się od głosu.

Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie – (PT) Przedstawienie interesujących zasad niewystarcza, jeśli nie uwzględnia się rzeczywistości. Wysokiej jakości kształcenie już odnajmłodszych lat jest niezbędne do zagwarantowania właściwego rozwoju człowieka ispołeczeństw. Fundusze przeznaczane na szkolnictwo publiczne są jednakże coraz bardziejograniczone, a studenci stoją w obliczu problemów, takich jak brak stypendiów, bezrobotnerodziny i przedwczesne kończenie nauki, co ma miejsce w Portugalii w związku zrealizowanymi restrykcyjnymi strategiami politycznymi.

W obszarach tych następują potem gwałtowne dezinwestycje. W imię kryzysu państwosię wycofuje, co tu także zagraża roli społecznej państwa i prowadzi do pogłębienia różnicw dostępie do edukacji, wiedzy i kultury. Efektem tego jest powielanie i pogłębienienierówności społecznych.

Rzeczywistość w państwach członkowskich takich jak Portugalia wygląda następująco:zamykanie tysięcy szkół, zwiększanie bezrobocia młodzieży oraz zmniejszaniebezpieczeństwa zatrudnienia tysięcy nauczycieli, a także chroniczne niedofinansowaniepaństwowego systemu szkolnictwa wyższego i zwiększone koszty nauki. W gruncie rzeczybudżety przeznaczane na kulturę są ograniczane do granic niemożliwości.

Najbardziej niebezpiecznym aspektem jest jednak to, że sytuacja pogorszy się w przypadkuwdrożenia agresywnego programu interwencji, opracowanego przez MiędzynarodowyFundusz Walutowy (MFW), Europejski Bank Centralny (EBC) i Komisję Europejską.

Pat „the Cope” Gallagher (ALDE), na piśmie – (GA) Program „Mobilna młodzież” jestgłówną inicjatywą w ramach strategii UE 2020. Program „Mobilna młodzież” ma na celuwspieranie szkolnictwa wyższego w Unii, poprawienie jakości kształcenia i szkolenia, atakże propagowanie mobilności studentów poprzez zwiększenie skuteczności istniejącychprogramów europejskich.

Elisabetta Gardini (PPE), na piśmie – (IT) Przedmiotowe sprawozdanie dodaje kluczowyelement do polityki europejskiej, która musi mieć na celu zapewnienie młodymEuropejczykom narzędzi mających zwiększyć ich konkurencyjność na coraz bardziejzglobalizowanym rynku pracy. Pierwszym krokiem w procesie zwiększania możliwościzatrudnienia młodych ludzi musi być koncentracja na mobilności studentów. Niestetydane dotyczące bezrobocia młodzieży w wielu państwach członkowskich dają powód doniepokoju i skłaniają do refleksji. Wspieranie młodych ludzi poprzez zachęcanie do dialogupomiędzy instytucjami europejskimi a organizacjami młodzieżowymi jest dobrym punktemwyjścia, ale nie należy traktować go jako celu ostatecznego. Powinniśmy umieć słuchaćtych instytucji i organizacji, a także uwierzyć im i zaufać. Tylko w ten sposób zdołamyzbudować Europę, którą następne pokolenia będą uważać za obszar możliwości, a niekulę u nogi.

Louis Grech (S&D), na piśmie – Zagłosowałem za przyjęciem sprawozdania pana posłaZvera. Aby inicjatywa przewodnia w ramach strategii UE 2020, jaką jest projekt „Mobilnamłodzież” zakończyła się powodzeniem, instytucje europejskie muszą stworzyćpragmatyczną, wszechstronną i szeroko zakrojoną strategię polityczną, wspieraną przezwszystkie państwa członkowskie, skoncentrowaną na powiązaniu obszarów szkoleniazawodowego, kwalifikacji zawodowych, uczenia się przez całe życie oraz staży


zawodowych z rynkiem pracy – tak, aby zapewnić, by każde państwo członkowskienaprawdę wzięło na siebie odpowiedzialność za system szkolnictwa UE. Inicjatywa „Mobilnamłodzież” ma na celu ułatwienie młodym Europejczykom przejścia z etapu kształcenia iszkolenia zawodowego do etapu życia zawodowego. Jednym z założeń tej inicjatywypolitycznej jest zmniejszenie odsetka osób przedwcześnie kończących naukę w szkole izwiększenie udziału osób z wykształceniem wyższym, ponieważ zjawisko przedwczesnegokończenia nauki jest sprzeczne z dynamiką i zapotrzebowaniem rynku pracy, a takżepozostaje w bezpośredniej sprzeczności z ogólnym zrównoważeniem gospodarczym ispołecznym Europy. Zatem wszystkie podmioty rynku pracy, w tym podmioty z sektorazawodowego, przedsiębiorstwa, związki zawodowe, ministerstwa i publiczne służbyzatrudnienia, powinny nawiązać konkretny dialog w sprawie sposobu zagwarantowaniaintegracji zawodowej młodych ludzi, propagowania edukacji formalnej i nieformalnejoraz stworzenia w UE systemu szkolnictwa umożliwiającego zapewnienie młodym ludziombezpiecznej ścieżki zawodowej.

Mathieu Grosch (PPE), na piśmie – (DE) Przedmiotowe sprawozdanie ponownieudowadnia, jak ważne dla rozwoju europejskiego jest wspieranie mobilności młodychludzi we wszystkich obszarach. Musimy zapewnić dostosowanie programów nauczaniaoraz wzajemne uznawanie kwalifikacji we wszystkich obszarach szkolenia zawodowegoi kształcenia, zwłaszcza w odniesieniu do rzemiosła, gdzie pozostaje wiele do zrobienia.

Ponadto kompetentne organy w odnośnych krajach powinny sprawdzać, czy nie trzebalikwidować dodatkowych przeszkód na szczeblu administracyjnym lub na szczeblustowarzyszeń zawodowych.

Mobilność praktykantów także prowadzi do większego uznania wielu dziedzin rzemiosłai hamuje dumping społeczny, ponieważ dzięki temu wprowadzane są stawki progresywne,co oznacza, że osoby z takim samym poziomem szkolenia zawodowego otrzymują takiesamo wynagrodzenie.

Sylvie Guillaume (S&D), na piśmie – (FR) Zdrowy rozsądek podpowiada, że „podróżekształcą”. Dlatego też popieram pomysł przedstawiony w sprawozdaniu pana posła Zvera,że finansowanie kształcenia i mobilności młodych ludzi jest inwestycją w przyszłośćEuropy, a nie dodatkowym obciążeniem budżetu, nawet w bieżącej trudnej sytuacjigospodarczej. Ponadto środowisko społeczne czy sytuacja finansowa jednostki nie powinnyograniczać jej dostępu do możliwości podróżowania. Podobnie, przeszkody nie powinnastanowić także niepełnosprawność i dlatego należy przeznaczyć dodatkowe środkifinansowe na rzecz młodych ludzi niepełnosprawnych. Należy też przyjąć prawnie wiążąceprzepisy, aby zapobiegać zatrudnieniu tymczasowemu i wykorzystywaniu, których ofiarąpadają młodzi stażyści.

Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie – (LT) Zagłosowałem za przyjęciem omawianegodokumentu, ponieważ sprawozdawca uznaje za konieczne pokonanie praktycznychprzeszkód i barier dla mobilności oraz dążenie do uznania czasu spędzonego za granicąi kwalifikacji zdobytych w innych krajach UE. Ponadto zauważono, że osobyniepełnosprawne napotykają na jeszcze większe przeszkody dla mobilności niż osobyzdrowe, należy więc wprowadzić dodatkowe mechanizmy dla zapewnienia wszystkimjednakowych szans. Wreszcie osoby uczące się, które założyły rodziny (np. mają dzieci),powinny także otrzymać dodatkowe wsparcie, aby przezwyciężyć szczególne wyzwania,które napotkają podczas uczestniczenia w programie na rzecz mobilności edukacyjnej.Wysokiej jakości mobilność jest niezbędna, aby umożliwić młodym ludziom


międzykulturowe uczenie się, osobisty rozwój i wielojęzyczność. Nacisk położono nazatrudnienie jako końcowy rezultat, ponieważ rzeczywiście zatrudnienie jest problememzwiązanym z kształceniem, ale również z uczestnictwem młodzieży i aktywnymobywatelstwem. Dlatego istniejące programy powinny nadal koncentrować się naaktywnym obywatelstwie i rozwoju kluczowych kompetencji, edukacji „pozaformalnej”i promowaniu europejskiego społeczeństwa obywatelskiego. Aby zapobiec sytuacji, że tanowa strategia pozostanie jedynie pomysłem, konieczne jest zaangażowanie państwczłonkowskich – zarówno w zakresie finansowego wsparcia, jak i w zakresie realizacji naszczeblu krajowym w każdym z tych państw – a także przyjęcie budżetu UEprzeznaczonego na tę inicjatywę. Państwa członkowskie powinny postrzegać to jakodługoterminową inwestycję nie tylko w kształcenie młodzieży, ale również w przyszłydobrobyt każdego z państw i całej UE.

Cătălin Sorin Ivan (S&D), na piśmie – (RO) Moje wsparcie dla programu „Mobilnamłodzież” nie wymaga tłumaczenia i wynika z zasad. Próbowaliśmy jednakże zasugerowaćwłączenie do wniosku Komisji pewnych aspektów, które uważamy za niezbędne.

Faktycznie w sprawozdaniu przyjętym bez problemów w Komisji Kultury i Edukacji orazna posiedzeniu plenarnym Parlamentu Europejskiego podkreślaliśmy, jak ważne jestzaangażowanie państw członkowskich w proces realizacji i monitorowanie go przezKomisję Europejską.

Apelowaliśmy także o przyznanie w nowych wieloletnich ramach finansowych większychśrodków na rzecz funkcjonujących z powodzeniem programów, takich jak „Uczenie sięprzez całe życie”, oraz o lepszą koordynację pomiędzy programami.

Musimy skoncentrować należytą uwagę na młodych ludziach, którzy znajdują się wcentrum tego programu. Trzeba także stworzyć dla nich miejsca pracy i możliwościpotwierdzenia własnej wartości, ponieważ są to obywatele Europy, na których będziemyw przyszłości polegać.

Giovanni La Via (PPE), na piśmie – (IT) W Europie, która patrzy w przyszłość, myślenieo młodych ludziach musi być traktowane priorytetowo. Umożliwienie im wybranianajstosowniejszej ścieżki edukacji, ułatwienie im nauki języków obcych, umożliwieniewejścia na rynek pracy z właściwymi kwalifikacjami lub też – być może – umożliwienieim wyboru nowego środowiska edukacyjnego albo zawodowego – to wszystko oznaczabudowanie przyszłości wszystkich państw Unii Europejskiej dzięki energii studentówuniwersytetów i młodych pracowników, którzy spotykają się jednym gospodarczym ikulturalnym tyglu. Obecnie bardziej niż kiedykolwiek wierzę w jedną Europę – wylęgarniępomysłów i projektów – i dlatego zagłosowałem za przyjęciem sprawozdania pana posłaZvera. Pod względem strategii UE 2020 tworzenie sieci wymiany wiedzy i możliwości,nie tylko dla młodych ludzi, ale również dla nauczycieli i wszystkich osób pracujących wsektorze kształcenia i szkolenia zawodowego, oznacza nowy zastrzyk tlenu dla tej energii,którą musimy uwolnić, przy wykorzystaniu mobilności młodych ludzi, którzy musząnauczyć się żyć w Europie przyszłości.

Constance Le Grip (PPE) , na piśmie – (FR) Zagłosowałam za przyjęciem sprawozdaniapana posła Zvera w sprawie programu „Mobilna młodzież – ramy dla ulepszaniaeuropejskiego systemu kształcenia ogólnego i zawodowego”. W sprawozdaniu podkreślonoważną, moim zdaniem, konieczność wspierania różnorodnych programówwprowadzanych na szczeblu europejskim, mających na celu ułatwienie mobilnościmłodzieży, które są korzystne zarówno pod względem zdobywania nowej wiedzy i


kompetencji, jak i rozwoju prawdziwego obywatelstwa europejskiego. Na szczeblueuropejskim ważne jest, by po roku 2013 zwiększyć kredyty przeznaczane na europejskieprogramy na rzecz mobilności, takie jak Erasmus i Leonardo da Vinci, by zmienić ichcharakter na trwały, tak aby mogła z nich korzystać większa liczba młodych ludzi, nietylko studenci, ale również stażyści, młodzi pracownicy i rolnicy. Uważam także, że należydążyć w kierunku większego uznawania kwalifikacji uzyskiwanych w drodze różnegorodzaju staży, edukacji formalnej i nieformalnej, biorąc pod uwagę, że w ten sposóbmożliwe jest zdobywanie kompetencji. Na koniec chcę podkreślić, że jednym ze sposobówwalki z bezrobociem młodzieży jest ciągłe dostosowywanie systemów kształcenia ogólnegoi zawodowego do nieustannie zmieniających się potrzeb rynku pracy.

Elżbieta Katarzyna Łukacijewska (PPE), na piśmie – (PL) Koleżanki i Koledzy, obecniekwestia systemu edukacji i szkoleń nabiera zupełnie innego, a zarazem nowego znaczenia,niż było to choćby kilkanaście lat temu. W różnych miejscach Europy mamy do czynieniaz niejednolitymi poziomami szkolnictwa, dlatego konieczność poprawy sytuacji w tejkwestii wydaje się niezaprzeczalna. Ważne jest, aby młodzi ludzie mieli szansę na aktywnyudział w środowisku pracy, jak również w szeroko rozumianym społeczeństwieobywatelskim. Sama mocno angażuję się i wspieram działania związane zarówno zprogramem „Młodzież w działaniu” jak i „Wolontariat Europejski”, który jest jedną z akcjiprogramu. Dlatego uważam, że ważne jest, aby Parlament Europejski mógł dalej wspieraćpodobne działania.

W obecnych czasach nie można zapominać o młodych ludziach, należy dawać im szansęna rozwój, pomagać, aby znaleźli nowe umiejętności w gospodarce, która jest coraz bardziejmiędzynarodowa. „Mobilna młodzież” stanowi nie tylko możliwość aktywizacji młodegoczłowieka do działania, do pracy, lecz przede wszystkim jest formą pokonywania własnychgranic, własnych słabości oraz szansą rozwoju. Dlatego głosowałam za sprawozdaniemMilana Zvera. Dziękuję.

David Martin (S&D), na piśmie – Zagłosowałem za przyjęciem tego sprawozdania.Program „Mobilna młodzież” jest jedną z siedmiu przewodnich inicjatyw w ramach strategiiKomisji Europa 2020, mającej na celu promowanie inteligentnego, trwałego i sprzyjającegowłączeniu społecznemu wzrostu gospodarczego. Inicjatywa ta składa się z 28 kluczowychdziałań i konkretnych środków mających udoskonalić kształcenie i szkolenie młodzieżyprzez mobilność i ułatwianie młodym ludziom przejścia z fazy kształcenia na rynek pracy.Jest to szczególnie ważne obecnie, ponieważ młodzież, jako jedna spośród tych grupspołecznych, które najbardziej odczuły skutki kryzysu finansowego, a jednocześnie najmniejprzyczyniły się do jego powstania, potrzebuje pomocy, aby wejść na rynek pracy i tymsamym zabezpieczyć swoją przyszłość, a także pobudzić gospodarkę. To młodzi ludziebędą decydować o przyszłości – i jest rzeczą szczególnie ważną, aby mogli dzisiaj rozwijaćkompetencje, umiejętności i wiedzę, które pozwolą im aktywnie wspierać wzrost i trwałąprzyszłość Unii Europejskiej w nadchodzących latach i osiągnąć cele wyznaczone w ramachstrategii UE na rzecz wzrostu gospodarczego.

Nuno Melo (PPE), na piśmie – (PT) W kontekście strategii Europa 2020 wiedza iumiejętności młodych ludzi mają zasadnicze znaczenie, jeśli mamy zrealizować celezwiązane z zapewnieniem inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającegowłączeniu społecznemu. Młodzież ma do odegrania kluczową rolę w realizacji pięciugłównych celów UE na rok 2020, w następujących obszarach: zatrudnienie, badania iinnowacje, klimat i energia, edukacja oraz walka z ubóstwem. Inicjatywa przewodnia wramach strategii UE 2020, czyli program „Mobilna młodzież” ma na celu zwiększenie


atrakcyjności szkolnictwa wyższego w Europie, ogólnej jakości kształcenia ogólnego izawodowego na wszystkich poziomach, a także mobilności studentów i pracownikówpoprzez skuteczniejsze wykorzystanie istniejących programów europejskich. W związkuz tym konieczne jest głosowanie za przyjęciem tej inicjatywy, tak aby w naszym przyszłymspołeczeństwie znaleźli się młodzi ludzie o wyższych kwalifikacjach i przygotowani dorealizowania celów strategii Europa 2020.

Louis Michel (ALDE), na piśmie – (FR) Inicjatywa „Mobilna młodzież” podkreśla znaczeniemobilności w procesie uczenia się, ale równie konieczne jest zadbanie, by kształcenie, doktórego mają dostęp uczniowie, spełniało zapotrzebowanie rynku pracy – a w związku ztym należy dać młodym ludziom umiejętności i wiedzę, których będą potrzebować.

Młodzi ludzie stanowią niestety jedną spośród grup społecznych, które najbardziej odczułyskutki kryzysu finansowego i potrzebują pomocy, aby wejść na rynek pracy, a tym samymmóc ukształtować swoją przyszłość i wesprzeć gospodarkę. Kształcenie ogólne i zawodoweto kluczowe czynniki przyczyniające się do większego dobrobytu i większej spójnościspołecznej w Europie. Mobilność studentów jest niewątpliwie głównym elementem strategiiEuropa 2020. Oferuje ona wiele możliwości pod względem intelektualnegousamodzielnienia studentów, obniżania odsetka ludzi przedwcześnie kończących naukęw szkole, walki z bezrobociem i ubóstwem, a także rozwoju współpracy międzynarodowejw obszarze szkolnictwa wyższego oraz kształcenia zawodowego.

Ponadto mobilność studentów jest jednym z głównych wyzwań związanych z integracjąeuropejską. Niemniej jednak należy zapewnić tę mobilność poprzez zastosowanie środkówfinansowych dopasowanych do ambitnych planów oraz usuwanie stojących przed niąprzeszkód natury praktycznej.

Andreas Mölzer (NI), na piśmie – (DE) Skutki światowego kryzysu gospodarczego byłybardzo dotkliwe szczególnie dla młodych ludzi na całym świecie, ale także w samej UE.Stopa bezrobocia młodzieży w UE doszła do 21 %. Na taką sytuację wpływ ma równieżto, że 15 % młodych ludzi przedwcześnie kończy naukę w szkole i nie ma żadnychkwalifikacji niezbędnych na rynku pracy. Unia Europejska ma na celu obniżenie odsetkatych osób do 10 % przed rokiem 2020 oraz zwiększenie udziału osób z wykształceniemwyższym z 31 % do 40 %. Aby osiągnięcie tych celów było możliwe, niezbędne jestuznawanie w całej UE kursów kształcenia ogólnego i zawodowego oraz kwalifikacji. Jestto także jedyny sposób na osiągnięcie większej mobilności młodych ludzi, która z koleipozwoli im poznać nowe kultury i społeczeństwa, tak aby w nadchodzących latach mielimożliwość odniesienia sukcesu także poza krajem rodzinnym. Dlatego właśnie należyzlikwidować utrzymujące się bariery dla mobilności i uprościć procedury, a jednocześnierozszerzać i wspierać istniejące programy.

Wstrzymałem się od głosu, ponieważ moim zdaniem zabrakło dyskusji dotyczącejwzajemnego uznawania kwalifikacji zdobywanych różnymi – pod względem jakościowym– metodami kształcenia ogólnego i zawodowego. Dotyczy to zwłaszcza dziedzin rzemiosła,w odniesieniu do których nie istnieją w Europie jednolite standardy umożliwiająceporównanie kwalifikacji.

Franz Obermayr (NI), na piśmie – (DE) Globalny kryzys gospodarczy miał poważnekonsekwencje szczególnie dla młodych ludzi, a mianowicie znaczny wzrost stopybezrobocia młodzieży i odsetka osób przedwcześnie kończących naukę. Młodzi ludzieczęsto znajdują się w sytuacji bez żadnych perspektyw. W takim kontekście należyzwiększyć mobilność młodych ludzi w UE, tak aby w razie potrzeby mieli oni większe


szanse na znalezienie zatrudnienia na innym rynku pracy. Podstawą do tego jest wzajemneuznawanie kwalifikacji i kursów w ramach kształcenia ogólnego i zawodowego.Wstrzymałem się od głosu w sprawie omawianego sprawozdania, ponieważ niezaproponowano w nim żadnych konkretnych rozwiązań dotyczących sposobu, w jakinależy przeprowadzać wzajemne uznawanie kwalifikacji w sytuacji, gdy w wielu obszarachmetody kształcenia ogólnego i zawodowego znacznie się różnią pod względemjakościowym.

Justas Vincas Paleckis (S&D), na piśmie – (LT) Stopa bezrobocia młodzieży w państwachczłonkowskich Unii Europejskiej jest bardzo wysoka. W niektórych krajach dochodzinawet do 21 %, co oznacza, że jest dwukrotnie wyższa od stopy bezrobocia dorosłych.Zagłosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania, ponieważ zawiera onowytyczne dotyczące sposobu na poprawienie systemu kształcenia młodych ludzi izmniejszenie stopy bezrobocia młodzieży. Zgadzam się z koncepcją, że bardzo ważnejest skupienie się na tworzeniu nowych programów, które pozwolą młodym ludziomłączyć pracę ze studiami. Ma to zasadnicze znaczenie dla studentów, którzy chcą się uczyć,ale są za siebie odpowiedzialni finansowo. Jednym z kluczowych celów programu jestzmniejszenie liczby osób przedwcześnie kończących naukę w szkole, zwiększających tymsamym ryzyko przyszłego wykluczenia zarówno z życia zawodowego, jak i społeczeństwa.Musimy zwiększyć wsparcie na rzecz osób niepełnosprawnych oraz młodych ludzimających dzieci, tak aby mogli oni uczestniczyć w programach na rzecz mobilności iwykorzystać tę możliwość do znalezienia równowagi między studiami a życiemzawodowym. Dostęp do programów na rzecz mobilności powinni mieć nie tylko studenci,ale także młodzi ludzie o niskich kwalifikacjach i uczniowie szkół. Dla młodych ludzikluczowe znaczenie ma także zdobywanie wiedzy praktycznej i doświadczenia poprzezobowiązkowe staże wysokiej jakości.

Georgios Papanikolaou (PPE), na piśmie – (EL) Symboliczna inicjatywa „Mobilnamłodzież” jest jednym z siedmiu projektów przewodnich w ramach strategii KomisjiEuropejskiej Europa 2020, mającej na celu promowanie inteligentnego, trwałego isprzyjającego włączeniu społecznemu wzrostu gospodarczego. Skupia się przede wszystkimna mobilności studentów, ale jej wartość dodana polega na tym, że przewiduje kształcenieodpowiadające na potrzeby rynku pracy i zapewnia niezbędne umiejętności oraz wiedzę.Inicjatywę tę należy jednak połączyć ze sprawozdaniem w sprawie strategii UE na rzeczmłodzieży, przyjętym przez Parlament Europejski w 2010 roku, które ma na celuopracowanie nowej, silnej strategii europejskiej na kolejne dziesięć lat, tak aby Europamogła stworzyć jednolite ramy polityczne w odniesieniu do kwestii dotyczących młodzieży.Ponadto zasadniczo to na państwach członkowskich spoczywa obowiązek zadbania, byinicjatywa ta nie pozostała jedynie planem. Szkoda, że ostatnie narodowe programy reformnie są zgodne z celami przyjętymi w ramach strategii UE 2020, mimo że wszyscy uznajemyinwestycje w badania i kształcenie za długoterminową inwestycję o wysokiej stopie zwrotu,zdecydowanie przyczyniającą się do przyszłego dobrobytu obywateli europejskich.

Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie – (PT) Przedmiotowe sprawozdanie dotyczyustanowienia ram dla ulepszenia systemu kształcenia ogólnego i zawodowego w Europie.Ten środek jest jednym z kluczowych działań w ramach inicjatywy „Mobilna młodzież”,będącej częścią strategii Komisji Europejskiej Europa 2020, która ma na celu promowanieinteligentnego, trwałego i sprzyjającego włączeniu społecznemu wzrostu gospodarczego.Inicjatywa ta, dzięki konkretnym środkom, ma na celu ulepszenie kształcenia ogólnego izawodowego młodych ludzi poprzez mobilność oraz ułatwienie im przejścia z fazy


kształcenia na rynek pracy. Jest to szczególnie aktualna kwestia, ponieważ młodzi ludzie,jako jedna spośród grup społecznych, które najbardziej odczuły skutki kryzysufinansowego, a jednocześnie najmniej przyczyniły się do jego powstania, potrzebujepomocy, aby wejść na rynek pracy w celu zabezpieczenia swojej przyszłości i pobudzeniagospodarki. Rzeczywiście mobilność sama w sobie może działać jak siła napędowa wprocesie przejścia z etapu kształcenia do etapu życia zawodowego. W związku z tymuważam, że jednym z najważniejszych aspektów mobilności w kształceniu jest zapewnieniewysokiej jakości edukacji i jednoczesne udostępnienie jej wszystkim młodym ludziom.Dlatego też zagłosowałam za przyjęciem tego sprawozdania.

Phil Prendergast (S&D), na piśmie – Program „Mobilna młodzież” stanowi okazję douwolnienia potencjału młodych ludzi i umożliwienia im wsparcia inteligentnego, trwałegowzrostu gospodarczego, sprzyjającego włączeniu społecznemu w UE. Inicjatywa „Mobilnamłodzież” wspiera programy uczenia się przez całe życie i inicjatywę Komisji Europejskiej„Nowe umiejętności w nowych miejscach pracy”. Inicjatywa ta ma na celu usprawnienieszkolnictwa wyższego w Europie oraz zwiększenie mobilności studentów i pracownikówpoprzez istniejące programy europejskie. W strategii UE 2020 stwierdzono, że należy „do2020 roku zapewnić całej młodzieży w Europie możliwość nauki za granicą jako częśćich ścieżki edukacyjnej”. Bieżący kryzys gospodarczy bardzo mocno dotknął młodychludzi, a stopy bezrobocia młodzieży w UE są dwukrotnie wyższe od stóp bezrobociadorosłych. Jest to jedno z najtrudniejszych wyzwań, przed jakimi stoi Europa i bardzoważne jest, by państwa członkowskie nie reagowały zmniejszaniem inwestycji w edukację.Musimy zadbać o to, by młodzi ludzie mieli możliwość uczenia się i wyjeżdżania, jeślitylko zechcą, za granicę w celu kontynuowania nauki, ponieważ obecne inwestycje wobszarze edukacji lepiej przygotują UE na przyszłe wyzwania.

Paulo Rangel (PPE), na piśmie – (PT) W sytuacji, gdy młodzi ludzie szczególnie mocnoodczuwają skutki kryzysu finansowego, należy dołożyć wszelkich starań, by zapewnić immożliwość zdobywania umiejętności, podnoszenia kwalifikacji i poszerzania wiedzy, copozwoli im aktywnie przyczynić się do zapewnienia rozwoju gospodarczego izrównoważonej przyszłości Unii Europejskiej. Projekt „Mobilna młodzież” jest jedną zsiedmiu inicjatyw przewodnich w ramach strategii Komisji Europejskiej Europa 2020,mającej na celu promowanie inteligentnego, trwałego i sprzyjającego włączeniuspołecznemu wzrostu gospodarczego. Inicjatywa ta składa się z 28 kluczowych działań ikonkretnych środków mających ulepszyć kształcenie i szkolenie zawodowe młodzieżyprzez mobilność i ułatwianie młodym ludziom przejścia z fazy kształcenia na rynek pracy.W związku z tym ważne jest stworzenie warunków gwarantujących skuteczne wdrożenietej inicjatywy oraz realizację przyjętych w niej celów.

Robert Rochefort (ALDE), na piśmie – (FR) Recesja mocno uderza w europejskąmłodzież: co piąta młoda osoba nie ma pracy, a 40 % młodych pracowników jestzatrudnionych na pół etatu. Popieram wobec tego sprawozdanie pana posła Zvera, wktórym zaproponowano szereg zaleceń mających na celu usprawnienie systemu kształceniaogólnego i zawodowego młodych ludzi. Chociaż faktycznie musimy działać, by zachęcaćjak największą liczbę osób do podejmowania nauki w szkołach wyższych i aktywniewalczyć ze zjawiskiem przedwczesnego kończenia nauki w szkole – zaledwie 31 %Europejczyków ma wykształcenie wyższe, w porównaniu z 40 % w USA i 50 % w Japonii– to musimy także zadbać o to, by absolwenci nadawali się do zatrudnienia. Przedmiotowesprawozdanie zawiera kilka wniosków mających pomóc w osiągnięciu tych celów:poprawienie komunikacji pomiędzy przedsiębiorstwami a uczelniami, lepsze dopasowanie


programów i struktur uniwersyteckich do konkretnego zapotrzebowania rynku pracy,wprowadzenie do programów nauczania okresów wysokiej jakości staży zawodowych,które będą słusznie wynagradzane i prowadzone przy zachowaniu praw socjalnychmłodych ludzi.

Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie – Należy zwiększyć wsparcie finansowena rzecz programów takich jak „Uczenie się przez całe życie” (Erasmus, Leonardo da Vinci,Comenius, Grundtvig), Marie Curie, Erasmus Mundus i „Młodzież w działaniu”. Komisjaproponuje utworzenie międzynarodowych sieci współpracy na uniwersytetach,wykorzystujących mobilność wirtualną. Programy na rzecz mobilności powinny byćdostępne dla uczniów szkół zawodowych, nauczycieli i młodych pracowników. Wzywamydo opracowania systemu uznawania na szczeblu UE kwalifikacji szkolnych, zawodowychi uniwersyteckich. Podkreślamy także znaczenie uczenia się dwóch języków obcych, wtym języków krajów sąsiedzkich, już we wczesnym okresie życia. I wreszcie apelujemy ododatkowe wsparcie dla młodzieży niepełnosprawnej, młodych rodziców oraz osób, którechcą wznowić naukę.

Licia Ronzulli (PPE), na piśmie – (IT) Zagłosowałam za przyjęciem przedmiotowegosprawozdania, ponieważ podkreślono w nim, jak ważna jest wszechstronna edukacjamłodych ludzi, jeśli chodzi o cele strategii Europa 2020. W związku z tym konieczne stajesię zachęcanie młodych ludzi do kontynuowania nauki w szkołach wyższych. Wrzeczywistości zbyt wczesne wejście na rynek pracy zwiększa ryzyko bezrobocia napóźniejszym etapie oraz ryzyko stosunkowo niskiego standardu życia.

Taka sytuacja mogłaby zatem powodować wysokie koszty gospodarcze i społeczne, atakże wywierać negatywny wpływ na trwały wzrost gospodarczy Unii i na jej zdolność dozwiększania w przyszłości swojej konkurencyjności na arenie światowej. Dlatego uważam,że wielokulturowa, wielojęzyczna i praktyczna edukacja ma zasadnicze znaczenie wkształtowaniu przyszłych obywateli, zwłaszcza jeśli jest realizowana przy pomocy takichprogramów na rzecz mobilności, jak „Mobilna młodzież”.

Oreste Rossi (EFD), na piśmie – (IT) Obecnie zbyt dużo młodych ludzi zbyt wcześnieprzerywa naukę w szkole, a zbyt mało decyduje się na studia wyższe. Osłabia to zasobykwalifikacji, których Europa będzie potrzebowała w przyszłości. Inicjatywa „Mobilnamłodzież” ma na celu zwiększenie do roku 2020 możliwości wszystkich młodychEuropejczyków w zakresie mobilności i umożliwienie im łagodniejszego przejścia z etapukształcenia do życia zawodowego, poprzez zapewnienie im kształcenia, które przygotujeich na zapotrzebowania rynku. Dlatego powinniśmy uświadomić szkołom iprzedsiębiorstwom konieczność tworzenia sieci współpracy, pogłębiając wiedzę praktycznąmłodzieży przy pomocy staży zawodowych. Omawiana inicjatywa jest skoncentrowanana młodych ludziach, ale nie wolno nam zapominać o młodzieży niepełnosprawnej, którejnależy zapewnić takie same możliwości w zakresie studiowania i pracy.

Joanna Senyszyn (S&D), na piśmie – (PL) Poparłam sprawozdanie dot. poprawyeuropejskich systemów edukacji i szkoleń. Opowiadam się za przedłużeniemfunkcjonowania wszystkich programów edukacyjnych dla młodzieży. Oprócz MobilnejMłodzieży należy zapewnić wsparcie finansowe i polityczne takim programom jak:Erasmus, Leonardo da Vinci, Comenius, Grundtvig, Młodzież w działaniu i Marie-Curie.Programy te odniosły duży sukces w Unii. Angażują one ogromną ilość młodych ludzi zróżnych środowisk (liczba polskich studentów, którzy wyjechali na stypendium Erasmusaw latach 1998-2010 wyniosła 93 807), przyczyniają się do rozwoju ich potencjału oraz


do tworzenia silnego, europejskiego społeczeństwa obywatelskiego. Są to bardzo wydajneprogramy, których koszt jednostkowy jest bardzo niski, a stopień wykorzystania funduszywysoki. Promowanie mobilności młodzieży wymaga przezwyciężenia praktycznych barier.

Około jedna trzecia studentów uczestnicząca w programie Erasmus doświadczyła trudnościwynikających z niepewności co do systemu nauki za granicą i braku spójności, ciągłościmiędzy przedmiotami studiów w kraju rodzinnym i za granicą. Należy dążyć do tego, abyzarówno czas jak i kwalifikacje zdobyte w innych państwach UE były uznawane.Rozwiązania wymagają także takie kwestie jak uzyskanie wiz, dokumentów medycznychw różnych językach czy przenoszenie grantów podczas pobytu za granicą. Osobyniepełnosprawne napotykają jeszcze większe przeszkody dla mobilności niż osoby zdrowe.Należy wprowadzić dodatkowe mechanizmy, aby zapewnić wszystkim jednakowe szanse.

Nuno Teixeira (PPE), na piśmie – (PT) Inicjatywa „Mobilna młodzież” jest jedną z siedmiuinicjatyw w ramach strategii Europa 2020. Składa się z 28 kluczowych działań mającychudoskonalić kształcenie ogólne i zawodowe młodych ludzi poprzez mobilność iwprowadzenie ich na rynek pracy.

Omawiane sprawozdanie ma istotne znaczenie w tych trudnych dla Europy czasach, coudowadnia rosnący w poszczególnych państwach członkowskich odsetek bezrobotnychmłodych ludzi. Można z tego wywnioskować, że młodzież jest jedną spośród tych grupspołecznych, które najbardziej odczuły skutki kryzysu. W związku z tym uważam zakonieczne zastosowanie środków mających zmniejszyć odsetek osób przedwcześniekończących naukę w szkole, a zwiększyć liczbę absolwentów oraz podnieść atrakcyjnośćkształcenia ogólnego i zawodowego. Zaangażowania w dziedzinie edukacji nie należytraktować jako kosztu, ale raczej jako inwestycję w przyszłość.

Uważam zatem, że należy wznowić inwestycje w już istniejące programy na rzeczmobilności oraz kształcenia ogólnego i zawodowego, a także przyjąć na szczeblueuropejskim warunki minimalne dotyczące staży zawodowych, jako że nie należy traktowaćich jako formę zatrudnienia, lecz raczej jako formę zdobywania umiejętności praktycznych.

I wreszcie chciałbym podkreślić konieczność skoordynowania za pomocą partnerstw zwładzami krajowymi, regionalnymi i lokalnymi przyjmowanych środków, aby zapewnićpowodzenie inicjatywy „Mobilna młodzież”.

Niki Tzavela (EFD), na piśmie – (EL) Zagłosowałam za przyjęciem sprawozdania panaposła Zvera w sprawie inicjatywy Komisji Europejskiej „Mobilna młodzież”. Inicjatywa taprzewiduje wprowadzenie środków mających rozwiązać problem przedwczesnegokończenia nauki w szkole oraz zapewnienie bodźców umożliwiających zwiększenie wEuropie udziału osób z wykształceniem wyższym. W sprawozdaniu podkreślono także,jak ważne jest zadbanie, by programy nauczania były dostosowane do zapotrzebowaniarynku pracy i zapewniały młodym ludziom w Europie niezbędne umiejętności i wiedzę.

Viktor Uspaskich (ALDE), na piśmie – (LT) Budowanie jasnej przyszłości dla naszychmłodych ludzi jest tematem bliskim mojemu sercu. Niestety obecnie perspektywy młodzieżyna Litwie są raczej ponure. Stopa bezrobocia młodzieży na Litwie wynosi 34 %, czyli prawieo 14 % więcej niż średnia w UE. Z danych statystycznych wynika, że tylko w dwóchpaństwach członkowskich UE stopa bezrobocia młodzieży jest wyższa niż na Litwie.Ponadto młodzi obywatele Litwy, nawet jeśli zdołają znaleźć pracę, są zmuszani dowyrażenia zgody na niekorzystne umowy o pracę. Musimy dołożyć starań, aby zrealizowaćtrzy główne priorytetowe zadania: po pierwsze, wspieranie przedsiębiorczości; po drugie,


zwiększenie zdolności do zatrudnienia wśród młodzieży poprzez dostosowanie kształceniado zapotrzebowania rynku pracy; po trzecie, umożliwienie młodym ludziom odgrywaniaaktywniejszej roli w społeczeństwie. Inicjatywa „Mobilna młodzież” jest jedną z platform,które mogą pomóc we wspieraniu zatrudnienia młodzieży. Praca i studia za granicą mogąbyć korzystne zarówno dla młodych Litwinów, jak i dla całego kraju. Znacznie ważniejszejest jednak zapewnienie młodym ludziom na Litwie europejskiej przyszłości. Jest to możliwepoprzez rozwijanie kontaktów między młodymi ludźmi a małymi i średnimiprzedsiębiorstwami (MŚP). Pozwoli to rozwijać zapotrzebowanie MŚP na młodych ludzii zachęci młodych ludzi do pracy w MŚP.

Derek Vaughan (S&D), na piśmie – Zagłosowałem za przyjęciem tej rezolucji, ponieważw celu ożywienia konkurencyjności niezbędne jest zadbanie o to, by młodzi obywatelemogli podróżować i pracować na terytorium całej UE. Cele strategii UE 2020 możnazrealizować poprzez inwestycje w programy, które dają młodym ludziom szeroki wachlarzmożliwości i promują mobilność na rynku pracy. Młodzi Europejczycy dzięki zwiększeniuśrodków finansowych przeznaczonych na projekty na rzecz mobilności młodzieży orazdzięki położeniu większego nacisku na współpracę między przedsiębiorstwami a uczelniamibędą mieli większą szansę na sukces zawodowy. Niezmiernie ważne jest również wspieraniemłodych ludzi, którzy nie korzystają już z głównego nurtu kształcenia, poprzez zachęcanieich do korzystania z edukacji nieformalnej i pozaformalnej.

Marie-Christine Vergiat (GUE/NGL), na piśmie – (FR) Wstrzymałam się od głosu wsprawie omawianego sprawozdania, pomimo przedstawionego w nim krytycznegospojrzenia na europejskie strategie polityczne w obszarach dotyczących młodych ludzi,szczególnie te realizowane przez państwa członkowskie.

Przedmiotowe sprawozdanie zawiera liczne pozytywne wnioski, szczególnie w odniesieniudo udziału młodych ludzi w procesie opracowywania europejskich strategii politycznychna rzecz młodzieży, wzmocnienia edukacji nieformalnej i pozaformalnej oraz poprawieniastatusu stażystów.

W sprawozdaniu wspomniano co prawda o dążeniu do zachęcania państw członkowskichdo zwiększenia inwestycji w obszarze edukacji niezależnie od kryzysu finansowego, leczcały dokument został opracowany w duchu strategii mających na celu liberalizacjęszkolnictwa wyższego i poddanie go wyłącznie bezpośrednim interesom rynku, czyliprzedsiębiorstw.

Niektóre postanowienia, jak na przykład wprowadzenie przy współpracy EBI europejskiegosystemu pożyczek dla studentów, są niepokojące, jeśli weźmiemy pod uwagę cele przyjętepod względem dostępu jak największej liczby osób do studiów wyższych.

Dominique Vlasto (PPE), na piśmie – (FR) Poprzez głosowanie za przyjęciemsprawozdania w sprawie programu „Mobilna młodzież – ramy dla ulepszania europejskiegosystemu kształcenia ogólnego i zawodowego” chciałam poprzeć ambitny plan działaniana rzecz młodych Europejczyków. Na mocy traktatu lizbońskiego UE otrzymała większyzakres kompetencji w obszarze związanym z młodzieżą. W tym kontekście ParlamentEuropejski miał obowiązek potwierdzenia swojego zaangażowania w ten obszar polityki.Faktycznie tożsamość europejska ma znaczenie jedynie, gdy jest wspierana przez naszychmłodych obywateli. Europa musi wywiązać się z tej odpowiedzialności poprzezprzedstawienie wspólnej strategii w obszarze kształcenia i zatrudnienia. Z zadowoleniemprzyjmuję ambitny cel zawarty w sprawozdaniu, jakim jest przeznaczenie 2 % PKB nainwestycje w szkolnictwo wyższe. W czasach, gdy europejski rynek pracy znajduje się pod


wpływem poważnego kryzysu gospodarczego, kształcenie musi być dla nas zadaniempriorytetowym, tak abyśmy mogli młodym ludziom zaoferować perspektywy na przyszłośći ułatwić im dostęp do zatrudnienia. Korzystny wpływ na młodych ludzi będzie miał takżerozwój europejskich programów wymiany (Erasmus, Leonardo da Vinci), ponieważ oferująone prawdziwą wartość dodaną zarówno na szczeblu zawodowym, jak i osobistym.Poznawanie nowego języka i odkrywanie innych kultur to pozytywne aspekty, którepowinny być dostępne dla każdego.

Angelika Werthmann (NI), na piśmie – (DE) Promowanie inteligentnego, trwałegowzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu nieodzownie oznaczanajlepsze możliwości i szanse w obszarze kształcenia ogólnego i zawodowego. Mobilnośćpodczas studiowania, ułatwiona przez programy unijne takie jak Erasmus, Leonardo daVinci i Comenius, wspiera nie tylko aspekty edukacji formalnej, ale również rozwój osobistyi społeczny. W związku z tym zagłosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania.

Sprawozdanie: Mary Honeyball (A7-0099/2011)

Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie – (PT) Głosuję za przyjęciem przedmiotowegowniosku, ponieważ charakter przedszkolnej i wczesnej edukacji zależy od różnych tradycjipanujących na kontynencie europejskim, co powoduje, że trudno jest stworzyć jednolitydla całej Europy system wczesnego kształcenia. Łatwiej jest wdrażać wspólne cele i wymogi,aby doprowadzić do spójności i harmonizacji w nauczaniu.

Elena Oana Antonescu (PPE), na piśmie – (RO) Wczesne kształcenie buduje u dziecipodwaliny pod późniejsze efektywne uczenie się przez całe życie. Dzieci we wczesnymdzieciństwie są wyjątkowo ciekawe, otwarte i chętne do nauki, a dodatkowo w tym wiekuuczą się mówić i wyrażać swoje myśli. Także w tym wieku powstają podstawy przyszłegowykształcenia dziecka, jego kariery zawodowej, a także rozwoju umiejętności społecznych.Ten etap ma decydujący wpływ na poznawczy, sensoryczny, motoryczny, osobisty iuczuciowy rozwój dziecka, a także proces przyswajania języka i uczenia się przez całeżycie, którego stanowi podstawę. Chcę zaznaczyć, że wczesne wypracowanie dobrychprzyzwyczajeń – takich jak nawyk zdrowego żywienia czy odpowiedniegozrównoważonego wysiłku fizycznego – może mieć zasadniczy wpływ na fizyczny ipsychiczny rozwój dziecka.

Unia Europejska jest bogatą mieszanką różnorodnych tradycji edukacyjnych i na całymkontynencie wczesne kształcenie zapewniane jest dzieciom na wiele różnych sposobów.Choć z przedmiotowego sprawozdania wynika, że wprowadzenie jednolitej politykiwczesnego kształcenia w UE byłoby bardzo trudne, to jednak głosuję za jego przyjęciem,ponieważ zawarta w nim została zachęta do stworzenia jednolitych ram, które określałybywspólne cele i wartości, w tym wspólne zobowiązania i struktury.

Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie – (LT) Głosuję za przyjęciem przedmiotowegosprawozdania. Wczesne kształcenie dzieci to fundament efektywnego uczenia się przezcałe życie, niezbędny do zrealizowania celów strategii Europa 2020, której założenia mająna celu stworzenie społeczeństwa opartego na wiedzy, zmniejszenie bezrobocia,ograniczenie przedwczesnego kończenia nauki i zwalczanie ubóstwa. Żaden z tych celównie może zostać jednak osiągnięty, jeśli nie zagwarantuje się dzieciom dobrego startu wżyciu. Państwa członkowskie muszą zwiększyć inwestycje i w ten sposób zapewnić wysokiejjakości wczesne kształcenie dostępne dla wszystkich dzieci, dzięki któremu będziemymogli ograniczyć przedwczesne kończenie nauki, walczyć z nierównym dostępem do


edukacji dzieci ze środowisk społecznych i kulturowych znajdujących się w niekorzystnejsytuacji, a także zmniejszyć wynikające z tych zjawisk nierówności społeczne.

Elena Băsescu (PPE), na piśmie – (RO) Głosuję za przyjęciem sprawozdania pani posełHoneyball. Europa jest bogatą mieszanką różnorodnych tradycji edukacyjnych. Z tegowzględu istnieje potrzeba stworzenia polityki ramowej określającej wspólne cele,zobowiązania i wartości. Celem strategii Europa 2020 musi być stworzenie społeczeństwaintegracyjnego poprzez zwiększenie zatrudnienia. Obniżenie liczby uczniów przedwcześniekończących edukacje i ograniczenie ubóstwa może zostać osiągnięte tylko przezzagwarantowanie wszystkim dzieciom perspektyw na przyszłość i przetarcie im ścieżekdo lepszego życia. Przypominam, jak ważne są pierwsze lata nauki, szczególnie jeśli chodzio naukę języków obcych. Zajęcia kulturalne są bardzo cennym źródłem rozwoju dzieci,ponieważ angażują je w dialog międzykulturowy. Na koniec chcę dodać, że musimyuwzględnić różnorodne warunki życiowe różnych rodzin. Pod tym względem potrzebnenam są elastyczne i nowatorskie programy wczesnego kształcenia dzieci.

Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), na piśmie – (ES) Wczesne kształcenie dzieci topodstawa. Popieram w całej rozciągłości przedstawiony wcześniej postulat, aby do 2010roku 90 % dzieci pomiędzy trzecim rokiem życia a wiekiem szkolnym zostało objęteopieką, a także aby objęła ona co najmniej 33 % dzieci poniżej trzeciego roku życia.

Sebastian Valentin Bodu (PPE), na piśmie – (RO) Europa jest bogatą mieszankąróżnorodnych tradycji edukacyjnych, a wczesne kształcenie jest na całym kontynenciezapewniane na wiele różnych sposobów. Państwa członkowskie różnią się wyraźnie podwzględem jakości i dostępności kształcenia, liczby dzieci w szkołach, podejścia do usług,zarządzania usługami i tak dalej. Dlatego też w wypadku wczesnego kształcenia i opiekinad dzieckiem polityka „jednego rozmiaru” na szczeblu UE nie jest odpowiednia i byłabytrudna do wdrożenia. Stanowczo zaleca się natomiast stworzenie wspólnych ram, któreokreślałyby jednolite cele i wartości, w tym wspólne zobowiązania i struktury. Okres odnarodzin do trzeciego roku życia stanowi kluczową fazę rozwoju mózgu dziecka, a takżerozwoju fizycznego, poznawczego i pod względem nabywania umiejętności językowych.Ten wczesny etap leży również u podstaw procesu uczenia się przez całe życie tych dzieci.Biedniejsze rodziny w porównaniu z innymi grupami rzadziej korzystają ze wczesnejedukacji i opieki, co ujawnia się zwłaszcza na sprywatyzowanych rynkach. Jest toniepokojące, ponieważ wykazano, że to dzieci znajdujące się w niekorzystnym położeniumogą najwięcej skorzystać z dostępu do tego typu usług.

Nessa Childers (S&D), na piśmie – Jest to niezmiernie istotna kwestia i stanowczopopieram stanowisko mojej grupy dotyczące nauczania początkowego.

Carlos Coelho (PPE), na piśmie – (PT) Stworzenie silnych podstaw dzięki wczesnemukształceniu i opiece na etapie wczesnego dzieciństwa, uzupełniające centralną rolę rodziny,leży u podstaw powodzenia procesu uczenia się przez całe życie, integracji społecznej,rozwoju osobistego i przyszłych możliwości znalezienia zatrudnienia. Najwcześniejszedoświadczenia dzieci są fundamentem ich dalszej edukacji i warunkują rozwój, a takżepomagają przezwyciężyć potencjalną trudną sytuację życiową i przeciwdziałaćdziedziczeniu ubóstwa z pokolenia na pokolenie. Jeśli pozwolimy dzieciom zrealizowaćich możliwości, zapewniając im wysokiej jakości szkolnictwo i system opieki, toprzyczynimy się znacząco do zrealizowania dwóch spośród najważniejszych celów strategiiEuropa 2020 – obniżymy mianowicie liczbę uczniów przedwcześnie kończących naukę


do mniej niż 10 % oraz podźwigniemy 20 milionów osób z ubóstwa i wykluczeniaspołecznego.

Dlatego też popieram utworzenie europejskiego systemu wspólnych celów i wartości,obejmującego wspólne prawa i struktury, który przyczyni się do wypracowaniaodpowiedniego systemu usług wczesnego kształcenia i opieki nad dziećmi; ten z koleimusi być wydajnie i godziwie finansowany.

Vasilica Viorica Dăncilă (S&D), na piśmie – (RO) Wszyscy wiemy, że dzieci na wczesnymetapie życia są szczególnie ciekawe, otwarte i chętne do nauki; w tym wieku uczą się mówići wyrażać swoje myśli, a także nabywają umiejętności społecznych. Skoro wczesne latanauki są u dzieci podstawą powodzenia późniejszego procesu uczenia się przez całe życie,koniecznego do osiągnięcia celów Europa 2020, to uważam, że założenia strategii Europa2020 – dążenie do stworzenia Europy sprzyjającej włączeniu społecznemu poprzezzwiększenie zatrudnienia, obniżenie liczby uczniów przedwcześnie kończących szkołę izmniejszenie ubóstwa – nie mogą zostać zrealizowane, jeśli wszystkie dzieci nie będąmiały zapewnionego godziwego startu w życiu.

Edite Estrela (S&D), na piśmie – (PT) Głosuję za przyjęciem sprawozdania dotyczącegowczesnego kształcenia, ponieważ uważam, że elementem kluczowym dla wychowaniadziecka we wczesnych latach życia jest urlop rodzicielski. Chcąc zapewnić spełnieniepotrzeb dzieci, musimy bronić lepszych warunków przechodzenia na urlop macierzyński,ojcowski czy rodzicielski, dzięki czemu oboje rodziców odegra centralną rolę w kształceniuswoich dzieci.

Diogo Feio (PPE), na piśmie – (PT) Przy okazji omawiania inicjatywy „Mobilna młodzież”wspomniałem już, że edukacja jest instrumentem niezbędnym, aby spełnić ambitne celestrategii Europa 2020. Stwierdzenie to dotyczy nie tylko szkolnictwa średniego i wyższego,ale również wiedzy przyswajanej najwcześniej, od samego początku, czyli w dzieciństwie.

Dzieci w Europie muszą mieć dostęp do wysokiej jakości kształcenia, które, stawiając imwyzwania, przygotuje je do przyswajania podstawowych umiejętności: języka ojczystego,matematyki i nauki co najmniej jednego języka obcego. Edukacja musi umożliwić imopanowanie zasad pracy niezbędnych, by z powodzeniem mogły uczyć się dalej i stały siętak produktywnymi Europejczykami, jak byśmy sobie życzyli.

José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie – (PT) Przedmiotowy raport dotyczy wczesnegokształcenia w Unii Europejskiej. Wszyscy wiemy, że dom stawia się od fundamentów. Jeślifundamenty nie są solidne, ryzykujemy, że budynek nie będzie stabilny i się zawali. Tosamo tyczy się kształcenia. Edukacja oparta na silnych fundamentach dobrej jakości jestgwarancją lepszej przyszłości Europejczyków. Podjęcie działań w pierwszych latach życiadziecka zaważy na jego przyszłości, polepszy zdrowie i stosunki w rodzinie, a takżeumożliwi mu znalezienie w przyszłości lepszej pracy. Wczesne kształcenie to bardzoważna kwestia, której prawodawcy jeszcze nie poświęcili należytej uwagi. Od jakościbudynków ważniejsze jest właściwe przygotowanie kadr. Należy poprawić jakośćprofesjonalnych usług i kwalifikacji osób pracujących w tym sektorze. Zgadzam się, żemusimy ustalić wspólne dla wszystkich państw członkowskich wartości i wytyczne, dlategoteż zagłosowałem za przyjęciem sprawozdania.

João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie – (PT) W omawianym sprawozdaniu przedstawionazostała istotna kwestia, jaką jest wczesne kształcenie i jego pozytywny wpływ na rozwójdziecka pod względem poznawczym, motorycznym, behawioralnym i emocjonalnym.


Są to czynniki odpowiadające za zdrowy i zrównoważony rozwój fizyczny i psychicznydziecka.

W preambule sprawozdania zwrócono uwagę na pewne istotne kwestie, takie jak związekpomiędzy biedą i niekorzystnym położeniem społecznym a słabymi wynikami w szkole,a także na trudności, jakie wiele rodzin napotyka w związku z wypełnianiem swoichobowiązków w sytuacji niepewnego zatrudnienia i nienormowanego czasu pracy. Niestetynie wspomina się o tym więcej; w sprawozdaniu nie zawarto wniosków mających na celuzaradzenie tym problemom.

Ponieważ bez wczesnego kształcenia rozwój społeczny i walka z biedą nie są możliwe,powinno ono bazować na gwarantowanej sieci publicznych, bezpłatnych, dostępnych dlawszystkich ośrodków przedszkolnych zapewniających wysokiej jakości kształcenie.Edukacja nie może być zdana na łaskę rynku. Aby zapewnić dzieciom lepsze życie iprzyszłość, należy stworzyć sieć publicznych żłobków, które obejmą rozleglejszy obszargeograficzny i będą bardziej otwarte na modele nauczania stymulujące rozwój dziecka ispołeczeństwa, a ponadto będą sprzyjać zwalczaniu dyskryminacji i segregacji społecznej.

Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie – (PT) Kwestia wczesnego kształcenia to głównytemat omawianego sprawozdania zwracającego uwagę na pozytywny wpływ nauczaniana poznawczy, motoryczny, behawioralny, uczuciowy i emocjonalny rozwój dziecka. Sąto czynniki odpowiadające za zdrowy i zrównoważony rozwój fizyczny i psychicznydziecka.

W preambule sprawozdania zwrócono uwagę na pewne istotne kwestie, takie jak związekpomiędzy biedą i niekorzystnym położeniem społecznym a słabymi wynikami w szkole,a także na trudności, jakie wiele rodzin napotyka w związku z wypełnianiem swoichobowiązków w sytuacji niepewnego zatrudnienia i nienormowanego czasu pracy. Niestetynie wspomina się o tym więcej; w sprawozdaniu nie zawarto wniosków mających na celuzaradzenie tym problemom.

Ponieważ bez wczesnego kształcenia rozwój społeczny i walka z biedą nie są możliwe,powinno ono bazować na gwarantowanej sieci publicznych, bezpłatnych, dostępnych dlawszystkich ośrodków przedszkolnych zapewniających wysokiej jakości kształcenie.Edukacja nie może być zdana na łaskę rynku. Aby zapewnić dzieciom lepsze życie iprzyszłość, należy stworzyć sieć publicznych żłobków, które obejmą rozleglejszy obszargeograficzny i będą bardziej otwarte na modele nauczania stymulujące rozwój dziecka ispołeczeństwa, a ponadto będą sprzyjać zwalczaniu dyskryminacji i segregacji społecznej.

Monika Flašíková Beňová (S&D), na piśmie – (SK) Przedstawione nam raporty i naszadotychczasowa debata rozpatrują kulturę i edukację z wielu różnych perspektyw. Uważam,że rozwijanie kreatywności już od urodzenia jest bardzo ważne. Pani poseł Honeyball wswoim sprawozdaniu zwraca uwagę, że przedstawiciele różnych stanowisk są zgodni, żenajkorzystniej jest rozpocząć naukę w najwcześniejszych latach życia. Zgodnie z przyjętymiw Europie dokumentami o prawach człowieka dzieci to aktywni obywatele, posiadającywłasne prawa. Mają one gigantyczny potencjał twórczy. Czas od narodzin do trzeciegoroku życia ma zasadnicze znaczenie dla umysłowego, a także poznawczego i fizycznegorozwoju. Na tym wczesnym etapie życia powstają również podwaliny pod nawyk uczeniasię przez całe życie, który w naszych celach z Lizbony pełni ważną rolę. Ubogie rodziny– często romskie – mają ograniczony dostęp do usług z sektora wczesnego kształceniadzieci i opieki nad nimi. Jest to szczególnie niefortunne, ponieważ to właśnie dzieci


znajdujące się w najbardziej niekorzystnym położeniu powinny najwięcej skorzystać ztych usług.

Wszystkim rodzinom i dzieciom, niezależnie od pochodzenia czy pozycji finansowejrodziców, musimy zapewnić równy dostęp do edukacji i opieki. Bardzo nie podoba mi siępodnoszenie pragmatycznych, finansowych aspektów kwestii dotyczących praw człowiekai spraw, które powinny być oczywiste i możliwie niezależne od sytuacji gospodarczej.Należy jednak wspomnieć, że decyzja o nieinwestowaniu w ten sektor poskutkujeprzyszłymi kosztami, których nie zauważymy od razu.

Bruno Gollnisch (NI), na piśmie – (FR) Od czasu do czasu w tym Parlamencie pojawiająsię sprawozdania, po których tytułach widać już od razu, że bez wątpienia zawierają onebzdury! Sprawozdanie pani poseł Honeyball jest jednym z nich. Pomińmy zwyczajoweustępy o losie emigrantów, przymusowej wielokulturowości i promocji wszystkiego, comniejszościowe. Prawdziwy kwiatek w tym raporcie mieści się w ust. 14. Ojcowie i matkito według niego „równi partnerzy w procesie wczesnego kształcenia dzieci i opieki nadnimi”. Czy padło słowo „partnerzy”? Czy to nie do nich przede wszystkim należy obowiązekkształcenia własnych dzieci? W ustępie 16 sprawozdawca wzywa do inwestowania wkursy dla rodziców. Od samego początku rodziców uważa się za osoby niekompetentne,nieodpowiedzialne i dziecinne. To wrażenie znajduje potwierdzenie w ust. 27, w którymzwraca się uwagę na to, że ze względu na brak odpowiedniego kształcenia na etapiewczesnego dzieciństwa małe dzieci stają się bardziej narażone na wpływy środowiskprzestępczych i zachowania aspołeczne. Zaufanie, jakim obdarzacie ludzkość wprawiamnie w osłupienie i nie pozostaje nic innego, tylko zastanowić się, w jaki sposób ludzieporadzili sobie bez waszej pomocy aż do teraz. Naprawdę, najlepsza rzecz, jaką możeciezrobić dla naszych kochanych dzieci, to zostawić je w spokoju!

Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowegodokumentu, ponieważ wczesne dzieciństwo (przed pójściem do szkoły) jest kluczowymokresem w poznawczym, sensorycznym i motorycznym rozwoju dziecka, a takżenabywaniu umiejętności językowych; stanowi on również podstawę procesu uczenia sięprzez całe życie. Wydaje się więc pożądane, aby państwa członkowskie rozważyłymożliwość wprowadzenia obowiązkowego kształcenia przedszkolnego, które miałobymiejsce przed rozpoczęciem właściwego kształcenia w szkole. Zachęca się szczególnie dowprowadzania i podtrzymywania innowacyjnych metod nauczania języka, w tym przedewszystkim wielojęzycznych żłobków i przedszkoli spełniających cele wyznaczone w 2002roku w Barcelonie, wśród których znajduje się wprowadzenie nauczania językówregionalnych, mniejszości i sąsiadów. Pomimo niestabilnej sytuacji gospodarczej nie wolnonam zaniedbywać inwestycji w usługi z sektora wczesnego kształcenia i opieki. Uważam,że państwa członkowskie powinny przeznaczyć na nie stosowne środki. Dobra edukacjana wczesnym etapie życia może spowodować zmniejszenie liczby uczniów, którzyprzedwcześnie kończą szkołę, zwalczyć nierówne szanse edukacyjne dzieci ze społecznychi kulturowych grup o niekorzystnej sytuacji i ograniczyć wynikające z tych zjawisknierówności społeczne – wszystko to wpłynie na kształt całego społeczeństwa. Młodziludzie ze słabszych grup społecznych są szczególnie zagrożeni. Musimy zadbać o przyszłepokolenia i jakość ich wykształcenia.

Giovanni La Via (PPE), na piśmie – (IT) Choć wiemy, że opracowanie jednolitego podejściado kształcenia małych dzieci jest trudne i zarazem niewystarczające, to jednak niezmiernieważne jest, abyśmy przemyśleli wprowadzenie potrzebnych zmian i określili szczeble, naktórych należy podjąć działania. Przez małe dzieci rozumiemy dzieci do szóstego roku


życia. Na tym etapie zachodzi delikatny proces rozwoju mózgu, rozwoju fizycznego ipoznawczego, a także językowego. W tym wieku dzieci zapoznają się z narzędziami,których jako dorośli będą używać, aby tworzyć złożone procesy poznawcze – różniącesię od znanych, ale potrzebne w przyszłej edukacji i pracy. Zagłosowałem za przyjęciemtego sprawozdania, ponieważ dotyczy ono ochrony dzieciństwa, prawa tysięcy dzieci douczenia się w szkole i do możliwie najlepszych warunków nauki. Ta kwestia jestzasadniczym elementem służącym rozwojowi Unii Europejskiej i z tego właśnie względumusimy podjąć działania opisane przez panią poseł Honeyball, której gratuluję takwspaniałej pracy.

Petru Constantin Luhan (PPE), na piśmie – (RO) Naszym priorytetem jest wsparcieutworzenia we wszystkich państwach członkowskich UE ujednoliconej polityki wczesnegokształcenia dzieci. Dostęp do tego typu nauczania wiąże się z ważnymi korzyściami naturygospodarczej, społecznej i kulturowej. Szczególnie ważne jest, aby w tej dziedzinie nietylko stworzono jednolitą politykę na szczeblu UE, ale również zagwarantowano sprawnąwspółpracę i koordynację różnych lokalnych instytucji i urzędów zaangażowanych wprogramy kształcenia młodzieży. Są one bardzo ważne, ponieważ najmłodsze dzieciposiadają szczególną umiejętność uczenia się, przez co nasze programy mogą zadecydowaćo przyszłym kształceniu dziecka i jego ścieżce zawodowej.

David Martin (S&D), na piśmie – Głosowałem za przyjęciem przedmiotowegosprawozdania. W 2002 roku w Barcelonie Rada Europejska wezwała państwa członkowskie,aby do 2010 roku zapewniły opiekę przedszkolną przynajmniej 90 % dzieci, któreskończyły trzy lata a nie zostały jeszcze objęte obowiązkiem szkolnym i 33 % dzieci poniżejtrzeciego roku życia. Cele te odpowiadały kształtowanemu przez rynek pracy podejściudo wczesnego kształcenia i opieki nad dziećmi, które było odpowiedzią na zaistniałą wtamtym czasie potrzebę szerszego wprowadzenia kobiet na rynek pracy. Choć nie możemyzapominać o związku pomiędzy systemem wczesnej edukacji i opieki a wyrównywaniemszans kobiet na rynku pracy, to jednak przedstawione cele są problematyczne i przestarzałe,ponieważ nie uwzględniają niezmiernie istotnego, jakościowego wymiaru dobrej politykiwczesnego nauczania. Placówki wczesnego kształcenia i opieki nie są miejscami, gdziepodrzuca się dzieci po to, żeby kobiety mogły pracować; przyczyniają się one niezmierniedo dobrostanu dzieci i ich przyszłych szans w życiu.

Jiří Maštálka (GUE/NGL), na piśmie – (CS) Dziecko we wczesnych latach życia zasługujena to, by poświęcić mu wiele uwagi i troszczyć się o jego otoczenie. Musimy zawszepamiętać, że jest to wyjątkowy i niepowtarzalny etap rozwoju dziecka, w trakcie któregokształtuje się jego osobowość. Powinniśmy silniej się na tym skoncentrować i nie możemytej kwestii w żaden sposób zlekceważyć czy porzucić. Dorośli powinni być autorytetami,które pomogą dzieciom zdobyć różnego rodzaju wiedzę i umiejętności. Na tym etapierozwoju osobowości proces uczenia jest – można powiedzieć – naturalny inieprzymuszony, a dziecko obserwuje, przyjmuje i przyswaja otaczający je światnajintensywniej, jak to możliwe. Choć rozwój dziecka zależy od wielu czynników, zarównogenetycznych, jak i środowiskowych, to na charakter dziecka wpływają przede wszystkimrodzice i najbliżsi.

Chcę również wspomnieć i szczególnie podkreślić, że przy okazji omawiania tej kwestiinie powinniśmy zapominać o programie ogólnorozwojowej aktywności ruchowejskierowanym do tej grupy wiekowej, który przyczyni się do rozwoju osobistego dzieckai lepszego stanu jego zdrowia w przyszłości.


Iosif Matula (PPE), na piśmie – (RO) Od wczesnej edukacji w dużym stopniu zależyprzyszły rozwój dziecka i jego szanse na sukces w życiu.

Inwestycje na tym etapie przyczynią się do zmniejszenia przyszłych wydatków na ochronęzdrowia, obniżanie przestępczości czy przeciwdziałanie zachowaniom aspołecznym.Pomimo to wczesne nauczanie w Unii Europejskiej nie jest równe. Trudno byłoby jednakżewprowadzać politykę „jednego rozmiaru”. Uważam, że powinniśmy się raczejskoncentrować na stworzeniu wspólnych ram o wyraźnie określonych celach i wartościach.Według celów z 2002 roku państwa członkowskie UE muszą zapewnić wczesne kształcenie90 % dzieci, które skończyły trzy lata a nie zostały jeszcze objęte obowiązkiem szkolnym.Ma to także uzasadnienie ekonomiczne, ponieważ coraz więcej kobiet jest aktywnych narynku pracy. Ważne jest, by również mniejszości zostały włączone w program nauczaniapoczątkowego – przede wszystkim Romowie, którzy często znajdują się w niekorzystnejsytuacji społecznej. Musimy zapewnić także odpowiednią liczbę placówek opieki i w tensposób zapobiec długim kolejkom osób oczekujących na zapis do takiej instytucji. Niemożemy pominąć kwestii wykształcenia kadry pracującej z małymi dziećmi, ponieważto ona ma zasadniczy wpływ na jakość nauczania.

Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), na piśmie – (FR) Zapewnienie, by wszystkie małedzieci, niezależnie od wieku i statusu społecznego, będą miały zapewniony ten sam poziomkształcenia i opieki – to minimum. Choć sprawozdanie pani poseł Honeyball zasługujena pochwałę pod wieloma względami, to zabrakło odwagi, by zawrzeć w nim choćby tominimum. Jest to godne ubolewania. Skoro jednak sprawozdanie nie ma skutku prawnego,można je przyjąć bez względu na wady.

Nuno Melo (PPE), na piśmie – (PT) Zgadzamy się, że wczesne kształcenie leży u podstawpowodzenia uczenia się przez całe życie. Dzieci we wczesnych latach życia są wyjątkowociekawe, otwarte i chętne do nauki; w tym wieku nabywają również ważnych umiejętności,takich jak mowa i zdolność wyrażania własnych myśli, a także przyswajają zachowaniaspołeczne. W tym wieku powstają również fundamenty pod przyszłe szkolne i zawodoweżycie dziecka. Musimy więc podjąć niezbędne działania, tak aby najmłodsze dzieci miałydostęp do tych samych warunków kształcenia, niezależnie od jakichkolwiek innychczynników.

Louis Michel (ALDE), na piśmie – (FR) Nauka, którą dzieci pobierają we wczesnymdzieciństwie, stanowi podstawę skutecznego uczenia się przez całe życie. Kształcenie towyostrza inteligencję dziecka, stymuluje jego naturalną ciekawość i rozwija zdolnościmotoryczne, a dodatkowo kładzie nacisk na prace ręczne i sprzyja zdrowiu psychicznemu.Wspomaga również proces socjalizacji, przyswajanie języka ojczystego, a takżeprzyzwyczaja dziecko do brzmienia języka obcego. Wprowadza także podstawy czytaniai arytmetyki.

W zależności od tego, co dane państwo uznaje za istotę dzieciństwa, wczesna edukacjaprzybiera jednak rozmaite formy w różnych krajach Unii Europejskiej. Zazwyczajwczesnemu kształceniu i opiece poświęca się mniej uwagi i środków niż innym poziomomkształcenia. Wszyscy rodzice i dzieci powinni mieć dostęp do edukacji i opieki, niezależnieod pochodzenia rodziny czy statusu ekonomicznego. Rodzice powinni z kolei byćpełnoprawnymi partnerami zaangażowanymi w ten proces.

Ponieważ okres przedszkolny jest najważniejszym etapem emocjonalnego i społecznegorozwoju dziecka, osoby pracujące z dziećmi powinny posiadać odpowiednie kwalifikacje.W każdym zaś wypadku naszym priorytetem powinny być potrzeby i interes


dziecka.

Miroslav Mikolášik (PPE), na piśmie – (SK) Wczesne kształcenie ma bez wątpieniazasadnicze znaczenie w fizycznym, psychicznym i społecznym rozwoju dzieci, dlategoteż musimy zrozumieć, że zwrotem inwestycji w nauczanie początkowe jest gwarancjaprzyszłego wzrostu. Poza tym badania naukowe wykazały, że fundusze wykorzystane wten sposób przynoszą znaczne korzyści społeczne i gospodarcze w perspektywie dłuższo-i średnioterminowej.

Najlepszym i najbardziej naturalnym sposobem na zapewnienie tego typu wsparcia jestochrona rodziny jako podstawowej jednostki społecznej. Rodzice są pierwszymi inajważniejszymi nauczycielami swoich dzieci, dlatego też prawo nie powinno zawieraćprzepisów, które karzą rodziny samodzielnie opiekujące się dziećmi, szczególnie tyminajmłodszymi. Choć ta kwestia leży w wyłącznej gestii państw członkowskich, to lepiejdla Unii byłoby, gdyby jako koordynator mogła ona przyczynić się do poprawienia sytuacjiw państwach członkowskich. Z wymienionych przeze mnie powodów popieramstanowisko sprawozdawcy.

Andreas Mölzer (NI), na piśmie – (DE) W przedstawionym przez panią poseł MaryHoneyball z brytyjskiej partii socjalistycznej projekcie rezolucji rola matki i ojca dzieckazostaje ograniczona do funkcji równorzędnych partnerów państwowego systemu edukacji.W sprawozdaniu (w ust. 14) pojawia się następujące stwierdzenie: „[Parlament Europejski]podkreśla, że matki i ojcowie są równorzędnymi partnerami w procesie wczesnegokształcenia dzieci i opieki nad nimi”. Te słowa są wyrazem ogromnego braku zaufania dorodziny i uznawanego na całym świecie prawa rodziców do opieki i wychowania własnychdzieci. Jest to całkowicie sprzeczne z prawem podstawowym Republiki Federalnej Niemiec,które stanowi, że „opieka nad dzieckiem i jego wychowanie to naturalne prawaprzysługujące rodzicom i obowiązek, który spoczywa przede wszystkim na nich” (art. 6par. 2). Przedmiotowe sprawozdanie jest przejawem antyrodzinnej polityki UE, a takżepróbą wtrącania się w zakres socjalnych kompetencji państw członkowskich.

Co więcej, autorka sprawozdania zaleca wprowadzenie obowiązkowego roku nauczaniawczesnego, który miałby miejsce przed rozpoczęciem nauki w szkole, a także stworzeniei ulepszenie placówek wczesnego nauczania. W ten sposób w sprawozdaniu potwierdzasię „cele z Barcelony”, które – jak niegdyś plany w Związku Radzieckim – zawierająprocentowe normy, określające proces przejmowania przez państwo opieki nad dziećmi.Dobrostan dzieci nie jest priorytetem w tym projekcie. Wolność wyboru sposobu, w jakirodzice chcą wychowywać własne dzieci, ma zostać ograniczona. Z tego względu głosujęprzeciw przyjęciu przedmiotowego sprawozdania.

Franz Obermayr (NI), na piśmie – (DE) Pierwsze trzy lata życia są najważniejsze dlarozwoju mózgu i nauki języka. Przyswojenie języka to podstawa logicznego myślenia irozumowania kontekstualnego. Dalsza nauka praktycznie nie jest możliwa bezodpowiednich umiejętności językowych, ponieważ uzupełnienie zaległości w tej dziedziniez wiekiem staje się coraz trudniejsze. Autorka sprawozdania zauważa, że większość dzieciz rodzin imigranckich kształci się w UE, choć nie posiada odpowiednich kompetencjijęzykowych. Równocześnie deklaruje, że rodziny migrantów (a także mniejszości, naprzykład Romowie) w porównaniu z innymi rodzinami o wiele rzadziej korzystają zwczesnego kształcenia. Nie możemy dopuszczać do tego, aby poziom naszych szkół stalesię obniżał, ponieważ wielu uczniów po prostu nie rozumie języka nauczania. Każdedziecko, czy to z rodziny imigrantów, czy też nie, zanim pójdzie do szkoły musi opanować


język narodowy do tego stopnia, by było w stanie uczestniczyć w edukacji szkolnej.Przedmiotowe sprawozdanie nie przedstawia żadnych prób przeciwdziałania temuproblemowi. Sprzyja ono natomiast całkowitemu wyręczaniu rodziców i przejęciu przezpaństwo wychowania dzieci. Dlatego też głosuję przeciw przyjęciu tego sprawozdania.

Georgios Papanikolaou (PPE), na piśmie – (EL) Cenimy bogactwo europejskich tradycjinauczania, w tym nauczania początkowego, i cieszymy się z niego, ponieważ odzwierciedlaono rozmaite kulturowe, historyczne i społeczne aspekty europejskiej państwowości.Jednakże znajdziemy w nim miejsce na europejską politykę ramową bazującą na potrzebiekoordynacji, wspólnych celach, wartościach, prawach i strukturach. Jeśli mamy zrealizowaćcele z Barcelony, wedle których państwa członkowskie UE muszą zapewnić opiekę 90 %dzieci powyżej trzeciego roku życia nieobjętych jeszcze obowiązkiem szkolnym i 33 %dzieci poniżej trzeciego roku życia, to potrzebujemy umów pomiędzy państwamiczłonkowskimi, a także, o ile jest to możliwe, wymiany wiedzy i dobrych praktyk, którepaństwa członkowskie o wysoko rozwiniętych systemach nauczania początkowegomogłyby przekazywać krajom nieposiadającym doświadczenia w tej dziedzinie.

Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie – (PT) Proces wczesnego kształcenia dziecii opieki nad nimi wygląda różnie w różnych częściach Unii Europejskiej, a towarzyszy muodmienne rozumienie koncepcji jakości, które zależy w dużym stopniu od wartościkulturowych danego państwa i regionu, a także od obowiązujących wzorców dzieciństwa.Od wczesnego kształcenia zależy powodzenie uczenia się przez całe życie, które jestniezbędne do zrealizowania celów strategii Europa 2020. Dlatego też głosowałam zaprzyjęciem sprawozdania w sprawie wczesnego kształcenia, w którym przedstawionowspólne cele UE w ramach wdrażania postanowień posiedzenia Rady Europejskiej wBarcelonie; w szczególności chodzi o to, by 90 % dzieci powyżej trzeciego roku życia iponiżej obowiązkowego wieku szkolnego oraz 33 % dzieci poniżej trzeciego roku życiamiało zapewnioną opiekę. Podobnie jak sprawozdawca, wzywam do przyjęcia jeszczeambitniejszych założeń. W tym podejściu priorytetem jest dobro dziecka, zaś uwagęzwraca się na fakt, że w dzieciństwo jest kluczowym etapem poznawczego, sensorycznegoi fizycznego rozwoju dziecka, a zarazem momentem, w którym dochodzi do rozwojuemocjonalnego, osobistego i nabywania umiejętności językowych, co później stanie siępodstawą uczenia się przez całe życie.

Phil Prendergast (S&D), na piśmie – Ze względu na otwartość małych dzieci i chęć nauki,jaką wykazują, ich dostęp do wczesnego kształcenia jest niezmiernie ważny, zwłaszcza żeto na wczesnym etapie życia uczymy się mówić i nabywamy umiejętności społecznych.Należy również dodać, że pomiędzy ubóstwem i utrudnionym dostępem do edukacji azłymi wynikami w szkole istnieje niezaprzeczalny związek. Dlatego też musimy zapewnićprzestrzeganie celów wyznaczonych w trakcie posiedzenia Rady Europy w Barcelonie, tojest zapewnić opiekę 90 % dzieci, które skończyły trzy lata, a nie są jeszcze objęteobowiązkiem szkolnym oraz 33 % dzieci poniżej trzeciego roku życia. Przeciwdziałanieproblemowi utrudnionego dostępu do edukacji przez wysokiej jakości wczesne kształceniei wsparcie kierowane do jednostek, a także poprzez sprzyjającą włączeniu edukację jestabsolutnie niezbędne, aby powstało prawdziwie integracyjne społeczeństwo.

Paulo Rangel (PPE), na piśmie – (PT) Wczesne dzieciństwo jest okresem, podczas któregodziecko rozwija szereg umiejętności poznawczych i społecznych, które będą owocowaćdo końca życia. Należy tu wspomnieć na przykład o predyspozycjach do wielojęzyczności.Ten etap nauki przebadano jednak w minimalnym stopniu i w szerszym kontekście edukacjinie przywiązywano do niego wagi. Taka polityka negatywnie odbija się na osobach z


biedniejszych rodzin, w których rozwój poznawczy dzieci jest stymulowany w mniejszymstopniu. Wobec tego musimy pilnie zwiększyć zasięg wczesnego kształcenia dzieci i opiekinad nimi. Dlatego też zagłosowałem za przyjęciem przedmiotowej rezolucji.

Robert Rochefort (ALDE), na piśmie – (FR) Wczesne lata dzieciństwa mają wielkieznaczenie dla mózgowego, psychicznego, emocjonalnego i osobistego rozwoju dzieckai procesu nabywania umiejętności językowych, a ponadto leżą u podstaw procesu uczeniasię przez całe życie. Jako zdecydowany zwolennik wprowadzania wspólnej europejskiejpolityki wczesnego kształcenia, szanujący równocześnie odmienność perspektywposzczególnych państw członkowskich, popieram sprawozdanie pani poseł Honeyball,w którym zaleca się stworzenie europejskich ram wczesnego nauczania i opieki, a zarazempodkreśla się wspólnotę wartości i celów. Ze względu na to, że rodzice odgrywają niezwykleistotną rolę jako główni wychowawcy, autorka raportu postuluje zmiany w urlopachrodzicielskich – powinny one być wystarczająco długie, żeby rodzice mogli stanąć na czeleprocesu kształcenia własnych dzieci we wczesnym dzieciństwie; zachęca się równieżpaństwa członkowskie do inwestowania w kursy dla rodziców, a także zapewnieniarodzicom potrzebującym pomocy innych form wsparcia. Oczywiście będzie to wymagaćdodatkowych nakładów pieniężnych ze strony 27 państw członkowskich – proszę zatemo przekazanie odpowiednich kwot służbom wczesnego kształcenia i opieki nad dzieckiem.Według mnie kształcenie musi być politycznym priorytetem.

Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie – W poszczególnych państwachczłonkowskich UE wczesne kształcenie przebiega zgodnie z różnorodnymi starymitradycjami. Opracowanie ram obejmujących wartości i wspólne cele, które powinny służyćjako wytyczne dla wszystkich państw członkowskich, jest bardzo ważne, podobnie jakwymiana dobrych praktyk, niezbędna do zapewnienia wysokiej jakości usług stawiającychpotrzeby dziecka i opiekę nad nim w centrum działania. Zalecenia sprawozdania dotycząprzede wszystkim: równowagi pomiędzy obowiązkami państw członkowskich i Komisji;konieczności poszerzenia zakresu usług ośrodków wczesnego kształcenia bazującego nadobrych praktykach państw członkowskich, w których wszyscy rodzice mają prawokorzystać z placówek „maternelle” i przedszkoli; objęcia kształceniem wszystkich dzieci,niezależnie od pochodzenia społecznego („idea usługi publicznej”); opieki nad dziećmiimigrantów w placówkach wczesnego kształcenia; wprowadzenia sztuki i innych narzędzisłużących zwiększeniu kreatywności dzieci; szkolenia wychowawców celem poprawieniaich umiejętności międzykulturowych; kwestii równości płci osób pracujących w jednostkachwczesnego nauczania; tworzenia nowych miejsc pracy wymagających wysokich kwalifikacji.

Licia Ronzulli (PPE), na piśmie – (IT) Zagłosowałam za przyjęciem przedmiotowegosprawozdania, ponieważ uważam, że poszczególne państwa członkowskie Unii Europejskiejzapewniają bardzo różną wczesną edukację. Musimy stworzyć wspólną europejską politykę,która będzie obejmować cele i dzielone wartości, a także wspólne zobowiązania i struktury.Musimy uznać dzieci za prawdziwych, aktywnych obywateli, którzy mogą mieć własnezdanie i je wyrażać, posiadać prawa, a także własny twórczy potencjał. W ramach tejpolityki – powtarzam – rodzice muszą znaleźć się w centrum procesu wychowania.

Naturalna rodzina idealnie sprzyja wzrostowi i rozwojowi dziecka; powtarzam –wprowadzenie odpowiednio długiego urlopu rodzicielskiego przyczyni się do zmniejszeniapopytu na usługi związane z opieką nad dziećmi. Musimy więc podjąć konkretne działania,ponieważ obecnie jedynie nieliczne państwa członkowskie oferują wystarczająco długipłatny urlop rodzicielski, by wyjść naprzeciw potrzebom rodzin.


Nikolaos Salavrakos (EFD), na piśmie – (EL) Wczesne lata nauki dziecka są niezwykleważne dla jego prawidłowego rozwoju, a zarazem kluczowe w procesie tworzeniastabilnego społeczeństwa o dynamicznej gospodarce. Inwestowanie we wczesne kształcenieprzyniesie w przyszłości naszym dzieciom długoterminowe korzyści. Podjęty w tymsprawozdaniu wysiłek zmierzający do zbadania stanu wczesnej edukacji na szczeblueuropejskim i narodowym jest ważny. Cieszy mnie wezwanie do dalszych europejskichbadań nad tym sektorem, dostrzeżenia konieczności wymiany najlepszych praktyk naszczeblu europejskim, a także dobrego wykorzystania funduszy i programów strukturalnychna potrzeby tej dziedziny.

Marie-Thérèse Sanchez-Schmid (PPE), na piśmie – (FR) W 2002 roku podczasposiedzenia Rady Europejskiej w Barcelonie ustalono cele, wedle których do 2010 rokumiały powstać placówki opieki dla 90 % dzieci powyżej trzeciego roku życia i nieobjętychobowiązkiem szkolnym oraz co najmniej 33 % dzieci poniżej trzeciego roku życia. Niestetywciąż nam daleko do tych założeń. Liczba placówek opieki nad dziećmi i jakośćświadczonych przez nie usług ma jednak istotne znaczenie dla Europy. Opieka nad dziećmiod ich najmłodszych lat, nabywanie przez nie wiedzy i świadomości otoczenia wpływazasadniczo na dalszą naukę. Co więcej, rodzice nie muszą porzucać ambicji zawodowychze względu na brak placówek opieki nad dzieckiem. Autorka sprawozdania słusznieprzypomina nam, że w każdym państwie obowiązuje inny wzorzec opieki nad dzieckiemi inny jej model, który powinniśmy uszanować. Za pomocą tego sprawozdania ParlamentEuropejski chce udowodnić, że UE, choć nie ma zamiaru poświęcić opieki nad dzieckiemdla dobra wolnej konkurencji usług, pozwala państwom członkowskim wybrać własnymodel kształcenia.

Daciana Octavia Sârbu (S&D), na piśmie – Wczesne kształcenie ma wielki wpływ naszanse życiowe każdej osoby. Dotyczy to w szczególności uczenia zdrowego stylu życiaod dzieciństwa, na przykład poprzez wyrabianie dobrych nawyków żywieniowych iprzyzwyczajanie do regularnego wysiłku fizycznego, co w dużej mierze odpowiada zazdrowie fizyczne i psychiczne. Podobnie jak większość programów opartych na założeniu,że prewencja jest lepsza niż leczenie, wprowadzenie nauczania początkowe jest opłacalne.Gratuluję sprawozdawczyni tego wyczerpującego raportu, w którym porusza się istotnekwestie zasługujące na dalszą dyskusję i działania.

Joanna Senyszyn (S&D), na piśmie – (PL) Poparłam sprawozdanie w sprawie wczesnegokształcenia w UE. Zwracam szczególnie uwagę na trzy kwestie. Po pierwsze, wczesne latadzieciństwa mają kluczowe znaczenie dla rozwoju umysłowego, emocjonalnego iruchowego dziecka. Dlatego państwa członkowskie w procesie opracowywaniakompleksowych strategii i programów działania muszą wziąć pod uwagę szereg różnychkwestii wpływających na rozwój dziecka tj. zdrowie, migrację, równouprawnienie płci izatrudnienie. Po drugie, placówki na poziomie lokalnym powinny opracowywać programywykonawcze uwzględniające odmienne warunki życia i potrzeby w zakresie wczesnejedukacji i opieki nad dziećmi. Muszą mieć one także wystarczająco dużo autonomii, abyw sposób niezależny i twórczy mogły realizować programy dla dzieci. Kolejną kwestiąjest poprawa jakości usług w dziedzinie wczesnego kształcenia dzieci i opieki. Tutaj należyzacząć od opracowania mechanizmów oceny świadczenia usług i monitoringu ichprzestrzegania.

Ostatnia moja uwaga dotyczy powszechnego dostępu do placówek opieki na dziećmi. Zdanych Ministerstwa Edukacji wynika, że w Polsce jest 8,4 tysiąca przedszkoli publicznychi 1,6 tysiąca niepublicznych, a dzieci w wieku 3-6 lat jest ok. 1,6 miliona. Miejsc w


przedszkolach wystarcza więc dla zaledwie 40 % z nich. Żłobków jest natomiast w Polsce352, a korzysta z nich tylko 2 % najmłodszych dzieci. Problem ten jest jedną z głównychprzyczyn wysokiego bezrobocia wśród kobiet.

Catherine Stihler (S&D), na piśmie – Popieram przedmiotowe sprawozdanie, ponieważważne jest, abyśmy uznali cenny wkład wczesnego kształcenia i jego znaczenie dlazrealizowania celów strategii EU 2020.

Niki Tzavela (EFD), na piśmie – (EL) Faktem jest, że systemy edukacji są różne wposzczególnych państwach członkowskich UE, przez co – moim zdaniem – badania iwymiana najlepszych praktyk, za którą opowiada się autorka przedmiotowegosprawozdania, przyczynią się znacząco do poprawy stanu wczesnego nauczania dzieci wUE. Poparłam raport pani poseł Honeyball dotyczący wczesnego kształcenia ze względuna przedstawione w nim podejście, które koncentruje się na dziecku, uniwersalności usług,a nie kierowaniu ich do indywidualnych odbiorców, a także zaangażowaniu rodziców ilepszej integracji usług.

Marie-Christine Vergiat (GUE/NGL), na piśmie – (FR) Zagłosowałam za przyjęciemprzedmiotowego sprawozdania, w którym zaleca się opracowanie zmierzającej w dobrymkierunku publicznej polityki sprzyjającej opiece nad dziećmi.

W sprawozdaniu uwzględnione zostały różnorodne występujące w UE systemy i tradycjekształcenia i opieki nad dziećmi, a równocześnie zwrócono w nim uwagę na podejście, wramach którego priorytetem są potrzeby dziecka i wpływ, jaki nauczanie we wczesnymdzieciństwie ma na późniejsze kształcenie i rozwój osobisty.

Sprawozdanie jasno przedstawia kwestie związane z opieką nad dziećmi i równymdostępem do wykształcenia, obejmującym w szczególności dzieci z rodzin imigranckich,niezależnie sytuacji, w jakiej się znajdują; kwestie te pojawiają się w szczególności wkontekście zwalczania biedy i wykluczenia społecznego.

W sprawozdaniu podkreślono również znaczenie zapewnienia stałego zatrudnienia,wysokiej jakości szkolenia i uczciwej opieki społecznej osobom zatrudnionym w sektorzeopieki nad dziećmi.

Angelika Werthmann (NI), na piśmie – (DE) Głosowałam za przyjęciem przedmiotowegosprawozdania. Sprawozdawczyni postąpiła słusznie, stawiając potrzeby dziecka w centrumtego sprawozdania. Nie jest niczym zaskakującym płynący ze sprawozdania wniosek, żenie można opracować jednego rozwiązania dla całej Europy. Potrzebna nam jest jednakżepolityka dla całej UE, dzięki której będziemy mogli skoordynować program wczesnegokształcenia z innymi programami UE, np. programem uczenia się przez całe życie.


Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie – (PT) Głosuję za przyjęciem projektu GrupyPostępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim, która uważa,że umowa o partnerstwie w sprawie połowów (UPP) przyczyniła się prawdopodobnie donadmiernej eksploatacji niektórych łowisk, zwłaszcza w przypadku ośmiornicy,ograniczając tym samym możliwości połowowe mauretańskich rybaków i zapewniającunijnemu sektorowi przewagę konkurencyjną na skutek wprowadzenia subsydiowanychopłat dostępowych dla statków z UE. Z zadowoleniem przyjmuję propozycję KomisjiEuropejskiej w sprawie podjęcia negocjacji dotyczących odnowienia protokołu do UPPmiędzy Unią Europejską a Islamską Republiką Mauretanii. Z zadowoleniem przyjmuję


także propozycję Komisji Europejskiej dotyczącą wprowadzenia do tej umowy klauzulidotyczącej praw człowieka i wzywam Komisję do nawiązania dialogu z Mauretanią w celuudzielenia temu krajowi wsparcia w dalszym rozwijaniu polityki odpowiedzialnegorybołówstwa, spełniającej wymogi ochrony zasobów, oraz jej celu wspieraniagospodarczego rozwoju zasobów rybnych. Wzywam także Komisję do niezwłocznegopodjęcia środków mających na celu ograniczenie przyłowów przez unijne statki poławiającena wodach mauretańskich.

Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowejrezolucji. Protokół do umowy o partnerstwie w sprawie połowów z Islamską RepublikąMauretanii wygasa 31 lipca 2012 r. Mauretański sektor rybołówstwa ma niezwykle istotneznaczenie dla mauretańskiej gospodarki, odpowiadając za 10 % PKB tego kraju i 35-50 %jego wywozu. Dlatego Komisja zamierza podjąć negocjacje dotyczące odnowienia tegoprotokołu. Z zadowoleniem przyjmuję odnowienie tego protokołu, niemniej powinienon obejmować także wiele istotnych kwestii. Oceny pokazują, że większość zasobów jestw Mauretanii albo w pełni wyeksploatowana, albo eksploatowana nadmiernie, dlatego teżKomisja powinna omówić z Mauretanią opracowanie długoterminowych planówzarządzania rybołówstwem, które uwzględniałyby wszystkie prawa połowowe przyznaneprzez mauretańskie władze swoim flotom krajowym oraz flotom z państw trzecich, wcelu zapewnienia zrównoważonej eksploatacji zasobów rybnych.

Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), na piśmie – (ES) Głosuję za przyjęciem przedmiotowejrezolucji, ponieważ niezbędne jest rozpoczęcie negocjacji dotyczących odnowieniaprotokołu do umowy o partnerstwie w sprawie połowów między Unią Europejską aIslamską Republiką Mauretanii. Negocjacje te umożliwią unijnym statkom poławianie nawodach mauretańskich zgodnie z zasadą nadwyżki połowowej określoną w KonwencjiNarodów Zjednoczonych o prawie morza. Niezbędne jest także zapewnienie ratyfikowaniaprzez Mauretanię odpowiednich instrumentów międzynarodowych dotyczącychrybołówstwa.

Slavi Binev (NI), na piśmie – (BG) Popieram przyjęcie rezolucji dotyczącej odnowieniaprotokołu do umowy o partnerstwie w sprawie połowów między UE a Mauretanią,ponieważ umowa ta jest zgodna z zasadą nadwyżki połowowej znajdującą odzwierciedleniew unijnej strategii zrównoważonego zarządzania rybołówstwem. Mauretania jest równieżjednym z najuboższych krajów świata, uznanym za kraj ubogi o wysokim poziomiezadłużenia. Umowa ta ma niezwykle istotne znaczenie dla Mauretanii, ponieważ UniaEuropejska płaci za ten dostęp zapewniając, oprócz pomocy finansowej, dodatkowedochody.

Maria Da Graça Carvalho (PPE), na piśmie – (PT) Z zadowoleniem przyjmuję propozycjęKomisji w sprawie podjęcia negocjacji dotyczących odnowienia protokołu między UniąEuropejską a Islamską Republiką Mauretanii. Kraj ten traci wartość dodaną na skutekniemożności eksploatacji swoich zasobów rybnych. Dlatego niezbędna jest analizawszelkich skutków gospodarczych występowania tego problemu, a zwłaszcza sytuacjigospodarczej i społecznej. Należy pamiętać, że sektor rybołówstwa jest niezwykle istotnydla mauretańskiej gospodarki, a Mauretania jest jednym z najuboższych krajów Afryki,krajem zależnym finansowo od pomocy zagranicznej i znajdującym się w wysoceniestabilnej sytuacji politycznej. Głosowałam za przyjęciem przedłożonej dziś przez GrupęEuropejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańskich Demokratów) rezolucji ze względu nawszystkie te czynniki, którym w tym tekście legislacyjnym należy poświęcić szczególnąuwagę.


Edite Estrela (S&D), na piśmie – (PT) Głosowałam za przyjęciem tego projektu rezolucjidotyczącej umowy o partnerstwie w sprawie połowów między UE a Mauretanią, ponieważuważam, że odnowienie tej umowy, która powinna obejmować także klauzulę dotyczącąpraw człowieka, jest czymś pozytywnym. Uważam, że niezbędne jest udzielanie temukrajowi dalszej pomocy w rozwijaniu polityki odpowiedzialnego rybołówstwa, spełniającejwymogi ochrony zasobów rybnych.

Diogo Feio (PPE), na piśmie – (PT) Biorąc pod uwagę, że protokół do obowiązującejobecnie umowy o partnerstwie w sprawie połowów wygaśnie, zamiar Komisji, żeby podjąćz drugą stroną negocjacje dotyczące jego odnowienia należy uznać za logiczny. Mauretaniajest ubogim krajem, wysoce zależnym od tego sektora, a więc utrzymanie w mocy umowyz Unią Europejską mogłoby być korzystne dla obu sygnatariuszy. Jako sprawozdawcauważam, że niezbędna jest szczegółowa ocena obecnego stanu zasobów rybnych orazróżnych rodzajów ryb na wodach mauretańskich.

José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie – (PT) Ten wspólny projekt rezolucji ParlamentuEuropejskiego dotyczy odnowienia umowy o partnerstwie w sprawie połowów międzyWspólnotą Europejską a Islamską Republiką Mauretanii wygasającej 31 lipca 2012 r.Świadoma znaczenia, jakie ma odnowienie tego partnerstwa i działając w ramach mandatuudzielonego jej przez Radę, Komisja Europejska rozpoczęła proces mający na celuodnowienie tego protokołu, w pełnej zgodności z art. 218 Traktatu o funkcjonowaniuUnii Europejskiej. Obowiązująca obecnie umowa z Mauretanią przyczyniała się do rozwojugospodarczego Mauretanii, w której sektor rybołówstwa jest jednym z podstawowychfilarów gospodarki, odpowiadając za niemal 10 % produktu krajowego brutto (PKB), 29 %przychodów budżetu krajowego i niemalże 50 % wywozu. Umowa ta jest jednak takżepotrzebna Unii Europejskiej, a zwłaszcza jej flotom rybackim. Popieram przyjęcie tegoprojektu, za którym głosowałem, ale uważam, że niezbędny jest naukowy monitoringkontroli połowów, modernizacja systemów nawigacyjnych i usuwanie wraków. Koniecznejest także wzmocnienie nadzoru i konfiskata nielegalnie poławiających statków.

João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie – (PT) W tej rezolucji podnosimy kilka istotnychkwestii odzwierciedlających zgłaszane przez nas od wielu lat pytania, uwagi krytyczne isugestie w odniesieniu do umów o partnerstwie w sprawie połowów, a zwłaszcza do brakupoważnych sukcesów w realizacji określonych w tych umowach celów dotyczącychwspółpracy na rzecz rozwoju.

Z zadowoleniem przyjmujemy, że w tym wspólnym projekcie rezolucji uwzględnionoszereg kwestii podniesionych w naszej rezolucji. Pośród najważniejszych aspektówzwracamy uwagę na konieczność wszechstronnej i szczegółowej oceny przyczynniedostatecznej realizacji celów dotyczących współpracy na rzecz rozwoju oraz różnychform pomocy dla mauretańskiego sektora rybołówstwa; zalecenie udzielenia wsparcia najak najszybszą budowę odpowiednich obiektów i urządzeń do wyładunku ryb wzdłużśrodkowego i południowego wybrzeża Mauretanii, w tym Nouakchott, żeby ryby poławianena wodach mauretańskich można było wyładowywać w portach krajowych, a nie w portachkrajów trzecich, jak ma to obecnie często miejsce. Zawarcie umowy o partnerstwie wsprawie połowów między UE a krajami trzecim należy poprzedzić przeprowadzeniemszeroko zakrojonej debaty w tych krajach z udziałem ogółu społeczeństwa, organizacjispołeczeństwa obywatelskiego oraz parlamentu krajowego, przyczyniając się tym samymdo rozwoju demokracji i większej przejrzystości.


Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie – (PT) Mamy kilka uwag do umów o partnerstwiew sprawie połowów w formie, w jakiej Unia Europejska je obecnie zawiera i wykonuje. Wszczególności poziom realizacji określonych w tych umowach celów dotyczącychwspółpracy na rzecz rozwoju jest wyraźnie niewystarczająco sprecyzowany.

Opowiadamy się za przestrzeganiem zasady określonej w Konwencji NarodówZjednoczonych o prawie morza, stanowiącej, że prawa dostępu przyznawane UniiEuropejskiej powinny obejmować ilości, których flota mauretańska nie jest w staniepoławiać.

Rezolucja ta zawiera jednak kilka pozytywnych elementów, jak następujące:

- przed zawarciem umowy o partnerstwie w sprawie połowów między UE a danym krajemtrzecim powinna zostać przeprowadzona szeroko zakrojona debata w tym kraju z udziałemogółu społeczeństwa, organizacji społeczeństwa obywatelskiego oraz parlamentukrajowego, przyczyniając się tym samym do rozwoju demokracji i wzrostu przejrzystości;

- finansowe wsparcie na realizację mauretańskiego wieloletniego programu rybołówstwapowinno odzwierciedlać potrzeby Mauretanii dotyczące prowadzenia politykizrównoważonego zarządzania rybołówstwem;

- niezbędne jest dokonanie wszechstronnej i szczegółowej oceny przyczyn niedostatecznejrealizacji celów dotyczących współpracy na rzecz rozwoju oraz różnych form wsparciadla mauretańskiego sektora rybołówstwa.

Dlatego głosowaliśmy za przyjęciem.

Estelle Grelier (S&D), na piśmie – (FR) Przedmiotowa rezolucja przyjęta została wnastępstwie zgłoszenia przez Komisję propozycji dotyczącej podjęcia negocjacji w kwestiiodnowienia umowy o partnerstwie w sprawie połowów między Unią Europejską aMauretanią. Głosowanie za przyjęciem rezolucji jest niestety jedynym krokiem, jakiParlament może podjąć, żeby zabrać głos w kontekście negocjacji dotyczących umowy opartnerstwie w sprawie połowów (UPP). Obecnie Parlament może wyrazić swoją opiniędopiero wtedy, gdy negocjacje zostały już zakończone, co nie pozostawia mu żadnej innejmożliwości niż zatwierdzić taką umowę lub odrzucić jej ratyfikację, przez co ma niewielkąswobodę ruchu. Obowiązujące obecnie traktaty stanowią, że Parlament „jest natychmiasti w pełni informowany na wszystkich etapach procedury”. Dlatego niezbędne i zasadnejest nasze żądanie, żebyśmy podczas tych negocjacji zjednoczyli się z Komisją Europejskąi Radą. Kwestia ta nie jest nowa i wiąże się z pytaniami do Komisji Europejskiej, ciąglezadawanymi przez członków Komisji Rybołówstwa. Godne pożałowania jest, że niemożemy doprowadzić do tego, by nasza opinia dotycząca naszych priorytetów w zakresieudzielania odnośnym państwom przez Unię Europejską pomocy finansowej była wiążąca,chociaż uprawnienia Parlamentu obejmują sprawowanie kontroli finansowej.

Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem tego dokumentu,ponieważ Mauretania jest jednym z najuboższych krajów Afryki, uznawanym za krajubogi o wysokim poziomie zadłużenia i zależny finansowo od pomocy zagranicznej,charakteryzujący się znaczną niestabilnością polityczną. Obowiązujący obecnie protokółdo umowy o partnerstwie w sprawie połowów (UPP) z Islamską Republiką Mauretaniiwygasa 31 lipca 2012 r., a Komisja zamierza podjąć negocjacje dotyczące odnowieniatego protokołu, na co otrzymała od Rady odpowiedni mandat. Parlament Europejski zzadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji w sprawie podjęcia negocjacji dotyczącychodnowienia protokołu między UE a Islamską Republiką Mauretanii, podkreślając jednak,


że protokół ten należałoby utrzymać w mocy tylko, gdyby był wzajemnie korzystny,odpowiednio zmieniony i wykonywany w należyty sposób. Parlament Europejski zzadowoleniem przyjmuje także propozycję Komisji w sprawie wprowadzenia do tej umowyklauzuli dotyczącej praw człowieka.

David Martin (S&D), na piśmie – Głosowałem za przyjęciem przedmiotowegosprawozdania, a postępując w ten sposób wzywam Komisję do zapewnienia, żebydziałalność połowowa objęta umową o partnerstwie w sprawie połowów odpowiadałatakim samym kryteriom zrównoważonego rozwoju, jak działalność połowowa na wodachUnii Europejskiej. W tym sprawozdaniu wzywamy także władze Mauretanii i Komisję dozapewnienia, żeby każdy statek prowadzący działalność połowową na wodachmauretańskich (czy to z Unii Europejskiej, czy to z Mauretanii lub jakiegokolwiek krajutrzeciego) przestrzegał ścisłych kryteriów odnawialności zasobów.

Nuno Melo (PPE), na piśmie – (PT) Obowiązujący obecnie protokół do umowy opartnerstwie w sprawie połowów z Mauretanią wygasa 31 lipca 2012 r. i wymagarenegocjacji, żeby unijne statki mogły nadal poławiać na wodach mauretańskich. Dajenam to szansę udoskonalenia obowiązującej już umowy. Niezbędne jest poparciewprowadzenia udoskonaleń dotyczących infrastruktury oraz budowy odpowiednichobiektów i urządzeń do wyładunku ryb wzdłuż środkowego i południowego wybrzeżaMauretanii, żeby umożliwić unijnej flocie wydajniejsze działanie, a tym samym ułatwićnapływ inwestycji oraz zwiększyć wpływ tej umowy na lokalną gospodarkę. Jeśli chodzio same połowy, należałoby je ograniczyć do nadwyżek połowowych oraz do tych zasobów,których mauretańska flota rybacka nie jest w stanie poławiać, żeby umożliwić zachowanierównowagi środowiska naturalnego oraz prowadzenie działalności połowowej przez wielelat.

Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie – (PT) Umowy o partnerstwie w sprawiepołowów z krajami trzecimi powinny zapewniać odpowiednią równowagę pomiędzyinteresami gospodarczymi a wspieraniem zrównoważonej gospodarki połowowej. Dlategoniezbędne jest zadbanie o to, żeby Unia Europejska wykorzystywała zawierane przez siebieumowy o partnerstwie w sprawie połowów do zagwarantowania stosowania w odnośnychkrajach trzecich najlepszych praktyk odzwierciedlających w pełni podstawowe zasadyWspólnej Polityki Rybołówstwa (WPRyb).

Zwalczanie nielegalnych połowów, tworzenie nowych miejsc pracy, obniżenie poziomuubóstwa w krajach trzecich i zaopatrywanie rynku UE w produkty wysokiej jakości dla jejkonsumentów to podstawowe cele, jakie powinny być gwarantowane na mocy tej umowyz Mauretanią.

Niezbędne jest także niezwłoczne zapewnienie, by Mauretania wymagała od państwtrzecich, z którymi zawiera inne umowy, przestrzegania tych samych zasad, jak te, którymikierują się unijne statki, aby zapobiec niejednolitym warunkom konkurencji stawiającymunijną flotę w niekorzystnej sytuacji.

Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie – W przedmiotowej rezolucji ParlamentEuropejski, po pierwsze, z zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji w sprawie podjęcianegocjacji dotyczących odnowienia protokołu między Unią Europejską a IslamskąRepubliką Mauretanii, podkreślając jednak, że protokół ten należałoby utrzymać w mocytylko gdyby był wzajemnie korzystny, odpowiednio zmieniony i wykonywany w należytysposób; po drugie, z zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji w sprawie wprowadzeniaklauzuli dotyczącej praw człowieka; po trzecie, żąda, żeby wszelkie prawa dostępu


wynegocjowane dla unijnych statków poławiających na wodach mauretańskichodzwierciedlały zasadę nadwyżki połowowej określoną w Konwencji NarodówZjednoczonych o prawie morza; podkreśla w szczególności, że niezbędne jest dokonanieszczegółowej oceny wszystkich zasobów, które są przedmiotem wniosku o prawa dostępulub które prawdopodobnie mogą zostać wyłowione przez unijną flotę jako przyłów;podkreśla, że wszelkie prawa dostępu przyznane UE powinny dotyczyć zasobów, którychflota mauretańska nie jest w stanie poławiać; podkreśla, że gdyby ograniczenie działalnościokazało się konieczne, ograniczenia powinny wprowadzić najpierw te floty krajów trzecich(UE i innych krajów), które wyrządzają środowisku naturalnemu największe szkody.

Licia Ronzulli (PPE), na piśmie – (IT) Umowę o partnerstwie w sprawie połowów międzyUnią Europejską a Islamską Republiką Mauretanii należy uznać za strategiczny dokumentustaleń o istotnym znaczeniu dla stosunków między Unią Europejską a Afryką. Dlategopowinniśmy dziś przyjąć nowy protokół odzwierciedlający zobowiązanie zaciągnięteprzez państwa europejskie w 2002 roku, umożliwiające zapewnienie stosowania praktykzrównoważonej gospodarki połowowej, co przyczyni się także do rozwoju w odnośnychkrajach. Priorytetem jest teraz wznowienie prowadzonych już negocjacji, ale w oparciu onowe założenia oraz z udziałem państw, które były dotychczas wyłączone z uczestnictwaw tych negocjacjach. Powinniśmy również rozpatrzyć ponownie niektóre wnioskiprzedłożone w trakcie negocjacji pierwotnej umowy, podczas których to negocjacjiMauretania przedstawiła na przykład w ostatniej chwili wniosek o ustanowieniedodatkowych okresów ochrony biologicznej w odniesieniu do połowów w maju i wczerwcu, oprócz okresów już uzgodnionych we wrześniu i październiku.


Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie – (PT) Głosowałem za przyjęciem tego projektu,ponieważ uważam, że przyniesie korzyści UE ze względu na to, iż właściwie funkcjonującyrynek zamówień publicznych ma istotne znaczenie dla wzmocnienia jednolitego rynku,stymulowania innowacyjności oraz promowania wyższego poziomu ochrony środowiskai klimatu, a także włączenia społecznego, w całej Unii Europejskiej. Zamówienia publicznemają istotne znaczenie, stanowiąc katalizator ożywienia unijnej gospodarki, a tym samymzatrudnienia i dobrobytu. Jest to niezaprzeczalny fakt ze względu na koniecznośćprzezwyciężenia kryzysu finansowego i gospodarczego oraz zapobieżenia wszelkimkolejnym kryzysom. Podzielam zdanie, że odpowiedni i dobrze przemyślany procesoptymalizacji ram prawnych udzielania zamówień publicznych ma zasadnicze znaczeniedla dobrobytu obywateli UE, unijnych konsumentów i przedsiębiorstw oraz krajowych,regionalnych i lokalnych władz publicznych, a tym samym akceptacji UE jako całości.

Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem tej rezolucji.Właściwie funkcjonujący rynek zamówień publicznych ma szczególne znaczenie dlawzmacniania spójności jednolitego rynku i stymulacji innowacyjności, a także dlazapewnienia władzom publicznym i podatnikom optymalnej efektywności wwykorzystywaniu środków finansowych. Rynek ten ma szczególne znaczenie dla unijnejgospodarki, ponieważ dysponuje olbrzymim potencjałem, ale zasady i warunki udzielaniazamówień publicznych różnią się od siebie w poszczególnych państwach członkowskichuniemożliwiając przedsiębiorstwom, zwłaszcza małym, pozyskanie dostępu do zamówieńtransgranicznych. Podobne ograniczenia występują także w dostępie do rynków zamówieńpublicznych w krajach trzecich i chociaż UE otwarła swoje rynki, nasze przedsiębiorstwaborykają się z olbrzymimi problemami chcąc wejść na rynek sektora publicznego w jakimśkraju trzecim. Uważam, że niezbędne jest niezwłoczne zwrócenie szczególnej uwagi


politycznej na tę kwestię. Komisja powinna dokonać szczegółowej analizy problemówdotyczących ograniczonego dostępu do rynków w krajach trzecich dla unijnychprzedsiębiorstw oraz podjąć odpowiednie działania wobec partnerów handlowych, którzysą beneficjentami otwartości unijnego rynku, ale nie otwierają swoich rynków dla unijnychprzedsiębiorstw.

Regina Bastos (PPE), na piśmie – (PT) Zamówienia publiczne zapewniają przedsiębiorcomważne możliwości ekonomiczne, mają istotne znaczenie dla wzmocnienia jednolitegorynku, stymulacji innowacyjności oraz podniesienia poziomu ochrony środowiska iklimatu, a także włączenia społecznego. Polityka udzielania zamówień publicznychpowinna przyczyniać się do zapewniania, żeby środki publiczne wykorzystywano jaknajefektywniej oraz żeby rynki zamówień publicznych pozostawały otwarte, przyczyniającsię tym samym do ożywienia unijnej gospodarki, tworzenia nowych miejsc pracy orazdobrobytu. Zamówienia publiczne odgrywają także rolę w realizacji strategii Europa 2020i są jednym z instrumentów, które mają być wykorzystywane do realizacji proponowanychcelów.

W tym projekcie rezolucji wzywamy Komisję do zajęcia się kwestią zrównoważonegodostępu do rynków sektora publicznego oraz do zmiany zasad i warunków udzielaniazamówień publicznych i koncesji, umożliwiając udział w tym procesie ParlamentuEuropejskiego, państw członkowskich, obywateli i przedsiębiorstw.

Wzywamy także Komisję do nadania priorytetu uaktualnieniu przepisów dotyczącychzamówień publicznych. Równie istotne jest zawarte w tym projekcie wezwanie Komisjido przeanalizowania problemów związanych z niezwykle niskimi ofertami oraz dozaproponowania odpowiednich rozwiązań.

Z wszystkich tych powodów będę głosować za przyjęciem tego projektu rezolucji.

Françoise Castex (S&D), na piśmie – (FR) Głosowałam za przyjęciem przedmiotowegosprawozdania, nie dlatego, że opowiadam się za wprowadzeniem barierprotekcjonistycznych, lecz dlatego, że nie możemy już dłużej tolerować sytuacji, w którejUnia Europejska jest jedyną stroną przestrzegającą reguł gry. Nie możemy już dłużejignorować dumpingu socjalnego i ekonomicznego w krajach wschodzących, a zwłaszczaw Chinach, które zdobywają zamówienia publiczne oferując najniższe ceny w państwachUnii, nie szanując praw socjalnych czy przepisów prawa dotyczących pomocy państwa,podczas gdy rynki tych krajów pozostają dla europejskich przedsiębiorstw niedostępne.Nie możemy już dłużej zachowywać się naiwnie: od tego zależy przetrwanie naszychprzedsiębiorstw i utrzymanie naszych miejsc pracy. Wreszcie, z zadowoleniem przyjmuję,że poprawki zgłoszone przez Grupę Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów wParlamencie Europejskim dotyczące poszanowania, w kontekście zamówień publicznych,standardów pracy, socjalnych i ochrony środowiska, obowiązujących w państwachczłonkowskich, zostały w większości przyjęte. Pokazuje to rzeczywistą świadomość,stanowiąc pozytywną i niezbędną zmianę. Pełna ocena znaczenia tego wezwania należyteraz do Komisji.

Diogo Feio (PPE), na piśmie – (PT) Jako że co roku wartość zamówień publicznych liczysię w milionach euro, ich znaczenie gospodarcze nie budzi wątpliwości. Z tego właśniepowodu, choć istnieje wieloletnia tradycja prawa unijnego dotyczącego takich zamówień,nie od rzeczy będzie żądanie ustanowienia lepszych, skuteczniejszych przepisów prawa,gwarantujących pełną przejrzystość procedur zapobiegających wszelkim formom korupcjiczy manipulacji ofertami z korzyścią dla któregoś z oferentów, określających górny limit


pod względem liczby i wartości ofert składanych z pominięciem zaproszenia do składaniaofert lub negocjacji, gwarantujących także prawidłową konkurencję na rynku wewnętrznympomiędzy przedsiębiorstwami ubiegającymi się o zamówienia publiczne niezależnie odkraju ich pochodzenia.

José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie – (PT) Projekt rezolucji ParlamentuEuropejskiego dotyczy równego dostępu do rynków sektora publicznego w UniiEuropejskiej i w krajach trzecich oraz zmiany ram prawnych udzielania zamówieńpublicznych, w tym koncesji. Unia Europejska przyjęła szereg dokumentów dotyczącychtej kwestii, w tym dyrektywy 2004/18/WE, 2004/17/WE, 93/13/WE i 2007/66/WE,rezolucje (rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 18 maja 2010 r.), sprawozdania(sprawozdanie pana posła Montiego „Nowa strategia dla jednolitego rynku – w służbiegospodarki i społeczeństwa Europy”), komunikat Komisji Europejskiej „W kierunku Aktuo jednolitym rynku – W stronę społecznej gospodarki rynkowej o wysokiejkonkurencyjności” oraz zieloną księgę Komisji Europejskiej dotyczącą uaktualnienia unijnejpolityki udzielania zamówień publicznych.

Z uwagi na konieczność przezwyciężenia obecnego kryzysu finansowego i gospodarczego,zasadnicze znaczenie dla ożywienia gospodarki i zagwarantowania równego traktowaniama właściwie funkcjonujący rynek zamówień publicznych. Dlatego oświadczam, żegłosowałem za przyjęciem tej rezolucji, ponieważ uważam, że jest zgodna z zasadą lepszegostanowienia prawa i nadaje priorytet uaktualnieniu przepisów dotyczących zamówieńpublicznych i koncesji, co stanowi znaczną poprawę prawa UE.

João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie – (PT) Jest to jeszcze jedna próba przeforsowanialiberalizacji prawa zamówień publicznych. Jest to droga, którą Unia Europejska z uporempodąża zarówno na swoim terytorium, jak i w krajach trzecich, wykorzystując do tegocelu umowy o wolnym handlu.

W każdym razie zamiar jest ten sam, a mianowicie uniemożliwienie poszczególnym krajomochrony ich przedsiębiorstw na rynkach zamówień publicznych, żeby ułatwić życie wielkimprzedsiębiorstwom mocarstw, dążących także do wykorzystywania konkurencji, uważanejza uniwersalne rozwiązanie, do celów dominacji na rynkach zamówień publicznych.

Nie akceptujemy takiego podejścia. Przyznajemy jednak, że obszar ten wymaga istotnychzmian.

Dlatego niektóre elementy tej rezolucji zasługują na nasze poparcie, a w szczególnościubolewanie nad niedostateczną „przejrzystością w odniesieniu do składu i pracywewnętrznej grupy doradczej Komisji ds. zamówień publicznych, a także roli i kompetencjigrupy doradczej ds. otwarcia rynku zamówień publicznych”. Popieramy także i to, żewzywa się „Komisję do zadbania o zrównoważony skład, uzupełniony o związki zawodowei przedstawicieli sfery biznesu, w szczególności MŚP, i większą przejrzystość zarówno wprzypadku przedmiotowej komisji, jak i planowanej komisji doradczej ds. partnerstwpubliczno-prywatnych”.

Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie – (PT) W przedmiotowej rezolucji większość wtym Parlamencie dąży do liberalizacji prawa zamówień publicznych pod pretekstemzłagodzenia i uproszczenia przepisów oraz ochrony małych i średnich przedsiębiorstw(MŚP). Choć w niektórych przypadkach może to być uzasadnione, nie takie rozwiązaniejest nam potrzebne.


Większość ta chce uniemożliwić każdemu krajowi ochronę jego przedsiębiorstw w ramachzamówień publicznych, aby ułatwić życie wielkim przedsiębiorstwom mocarstw dążącychrównież do dominacji na rynku zamówień publicznych. Dlatego głosowaliśmy zaodrzuceniem.

Jest jednak jeszcze inny element tej rezolucji, którego uwzględnienie popieramy, amianowicie ubolewanie nad niedostateczną przejrzystością w odniesieniu do składu ipracy wewnętrznej grupy doradczej Komisji ds. zamówień publicznych oraz roli ikompetencji grupy doradczej ds. otwarcia rynku zamówień publicznych. Popieramy takżei to, że wzywa się Komisję do zadbania o zrównoważony skład, uzupełniony o związkizawodowe i przedstawicieli sfery biznesu, w szczególności MŚP, i większą przejrzystośćzarówno w przypadku przedmiotowej komisji, jak i planowanej komisji doradczej ds.partnerstw publiczno-prywatnych.

Niezbędne wydaje się również podkreślenie znaczenia wzmocnienia mechanizmówantykorupcyjnych w kontekście zobowiązań Unii Europejskiej w dziedziniemiędzynarodowych zamówień publicznych i skoncentrowanie wysiłków na zapewnieniuprzejrzystości i rzetelności w wykorzystywaniu funduszy publicznych. Ponadto wzywamydo zapewnienia, żeby Parlament Europejski był należycie informowany i otrzymywałwszelkie dostępne informacje na każdym etapie oraz po zakończeniu realizacji procesu.

Małgorzata Handzlik (PPE), na piśmie – (PL) Mimo otwartości unijnego rynku zamówieńpublicznych, dostęp do rynków zamówień publicznych państw trzecich pozostaje w dużejmierze ograniczony. W takiej sytuacji europejskie przedsiębiorstwa nie mają szans narówną konkurencję w skali globalnej, jeśli chodzi o przetargi publiczne. Przykładowo w2009 roku władze chińskie przyjęły system akredytacji miejscowych produktówinnowacyjnych, który jeszcze bardziej ograniczył dostęp przedsiębiorstwmiędzynarodowych do rynku chińskiego. Ale nie tylko rynek chiński jest problemem,także gospodarki wysokorozwinięte, takie jak Stany Zjednoczone, Japonia czy Kanada,stosują polityki protekcjonistyczne.

Dlatego też popieram wezwanie do urzeczywistnienia zasady wzajemności w dostępie dorynków zamówień publicznych, zawarte w przegłosowanej dzisiaj rezolucji i którepoparłam w przygotowanej przeze mnie opinii Komisji Handlu Międzynarodowego.Chciałabym jednak, aby przyszła propozycja Komisji Europejskiej dot. zasady wzajemnościprzyczyniła się przede wszystkim do otwarcia rynków zamówień państw trzecich, a nieograniczyła tylko dostęp do rynków zamówień publicznych w Unii Europejskiej dlaprzedsiębiorstw z państw trzecich, co mogłoby mieć negatywny wpływ na konkurencyjnośćna rynku unijnym.

Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowejrezolucji, ponieważ właściwie funkcjonujący rynek zamówień publicznych ma szczególneznaczenie dla wzmocnienia jednolitego rynku i stymulowania innowacyjności. Zamówieniapubliczne mają istotne znaczenie, zwłaszcza dla przezwyciężenia kryzysu finansowego igospodarczego oraz zapobieżenia wszelkim kolejnym kryzysom, ponieważ stanowiąkatalizator ożywienia unijnej gospodarki, a tym samym zatrudnienia i dobrobytu.Niezbędne jest niezwłoczne zwrócenie większej uwagi politycznej na szczególną kwestięgwarantowania równego traktowania i uczciwej konkurencji na rynkach zamówieńpublicznych w Unii Europejskiej i w krajach trzecich, szczególnie ze względu na występująceobecnie problemy z dostępem do rynków zamówień publicznych w krajach trzecich.Uważam, że Komisja powinna nadać priorytet uaktualnieniu przepisów dotyczących


zamówień publicznych oraz zająć się kwestią koncesji na świadczenie usług w taki sposób,żeby zapobiec dalszemu rozproszeniu przepisów prawa Unii Europejskiej dotyczącychzamówień publicznych zgodnie z zasadami lepszego stanowienia prawa.

Constance Le Grip (PPE) , na piśmie – (FR) Z zadowoleniem przyjmuję przyjęcie dziśwspólnego projektu rezolucji Parlamentu Europejskiego w sprawie równego dostępu dorynków zamówień publicznych w UE i w krajach trzecich oraz zmiany ram prawnychudzielania zamówień publicznych, w tym koncesji, projektu rezolucji, którego byłamwspółsygnatariuszką. Właściwe funkcjonowanie rynków zamówień publicznych jestniezbędne do ożywienia jednolitego rynku. Dlatego niezbędne jest uściślenie iudoskonalenie ram prawnych regulujących udzielanie zamówień publicznych ze względuna ich rolę jako katalizatora ożywienia unijnej gospodarki. Jeśli chodzi o dostęp do unijnychrynków zamówień publicznych dla przedsiębiorstw z krajów trzecich, UE ma obowiązekdziałać realistycznie i pragmatycznie, a przede wszystkim nie wykazywać się naiwnością.Nie wymaga to zajęcia stanowiska przeciwnego otwarciu naszych rynków, lecz raczejuzasadnionego stanowiska na rzecz zapewnienia w tej dziedzinie wzajemnego dostępu,nie poprzez zamknięcie naszych rynków zamówień publicznych, lecz poprzez zapewnienie,żeby nasi partnerzy spoza UE otworzyli swoje rynki na równi, a jeżeli będzie to konieczne,poprzez opracowanie odpowiednich mechanizmów zapewniających nam możliwośćrealizacji tego celu gwarantowania wzajemności i równowagi.

Petru Constantin Luhan (PPE), na piśmie – (RO) Równy dostęp do rynków zamówieńpublicznych w UE oraz zmiana ram prawnych udzielania zamówień publicznych sąbezwzględnie konieczne do wzmocnienia jednolitego rynku w Unii i w poszczególnychpaństwach członkowskich, skutkując integracją społeczną i gospodarczą na szczeblu UE.Przyglądając się tej sytuacji z perspektywy kryzysu gospodarczego i finansowego uważam,że proponowana w tej rezolucji strategia jest koniecznością; dotyczy to zwłaszcza punktudotyczącego zapewnienia większej spójności wspólnej polityki handlu zagranicznego UniiEuropejskiej. Pragnę podkreślić znaczenie tej zmiany prawnej dla ożywienia iustabilizowania unijnej gospodarki.

David Martin (S&D), na piśmie – Poparłem przyjęcie tej rezolucji, ponieważ uważam,że niezbędne jest poświęcenie większej uwagi politycznej szczególnej kwestiigwarantowania równego traktowania i uczciwej konkurencji na rynkach zamówieńpublicznych w Unii Europejskiej i w krajach trzecich.

Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), na piśmie – (FR) Kwestionowanie partnerstwpubliczno-prywatnych, obniżanie standardów przez władze publiczne (które są gwarantamiinteresów ogółu, o czym chyba nie muszę Państwu przypominać), wybory dokonywaneprzez te same władze publiczne, odzwierciedlające tendencję do zwiększeniakonkurencyjności... To tylko kilka przykładów wspaniałego „postępu”, jaki obiecała namKomisja Europejska w swojej zielonej księdze w sprawie zamówień publicznych. Niezadowalając się powielaniem takich nonsensów, głównym elementem argumentacjiprzedstawionej w tym tekście uczyniono zwalczanie wszelkich protekcjonistycznychśrodków. Tak jak w przypadku polityki w wielu obszarach, której jestem przeciwny. Będęgłosował za odrzuceniem.

Nuno Melo (PPE), na piśmie – (PT) Właściwie funkcjonujący rynek zamówień publicznychma istotne znaczenie dla wzmocnienia jednolitego rynku, stymulowania innowacyjności,zwiększenia zatrudnienia, wzrostu gospodarczego i konkurencyjności, zapewnianiawyższego poziomu ochrony środowiska i klimatu oraz ochrony praw socjalnych w całej


UE, a ponadto dla zapewnienia władzom publicznym, obywatelom i podatnikomoptymalnej efektywności wykorzystania środków publicznych. Z uwagi na koniecznośćprzezwyciężenia kryzysu finansowego i gospodarczego oraz zapobieżenia wszelkimkolejnym kryzysom, zamówienia publiczne mają istotne znaczenie stanowiąc katalizatorożywienia unijnej gospodarki, a tym samym zatrudnienia i dobrobytu w UE. Dlategoodpowiedni i dobrze przemyślany proces optymalizacji ram prawnych udzielania zamówieńpublicznych ma istotne znaczenie dla dobrobytu obywateli UE, unijnych konsumentówi przedsiębiorstw oraz władz krajowych, regionalnych i lokalnych.

Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie – (PT) Właściwie funkcjonujący rynekzamówień publicznych ma istotne znaczenie dla wzmocnienia jednolitego rynku,stymulowania innowacyjności, promowania wysokiego poziomu ochrony środowiska iklimatu oraz włączenia społecznego, w całej UE, a także dla zapewnienia władzompublicznym, obywatelom i podatnikom jak największej efektywności wykorzystaniuśrodków finansowych. Dlatego głosowałam za przyjęciem tej rezolucji ParlamentuEuropejskiego w sprawie równego dostępu do rynków sektora publicznego w UE i wkrajach trzecich oraz zmiany ram prawnych udzielania zamówień publicznych, w tymkoncesji. W związku z tym przyłączam się do orędowników tej rezolucji wzywającejKomisję do nadania priorytetu uaktualnieniu przepisów dotyczących zamówieńpublicznych oraz zajęcia się kwestią koncesji na świadczenie usług w celu zapobieżeniadalszemu rozproszeniu przepisów prawa UE dotyczących zamówień publicznych, zgodniez zasadami „lepszego stanowienia prawa”.

Robert Rochefort (ALDE), na piśmie – (FR) Zamówienia publiczne odgrywają istotnąrolę w ożywianiu jednolitego rynku, wspierają innowacyjność, wzmacniają wzrostgospodarczy oraz wspierają zatrudnienie i konkurencyjność UE. Jednakże realizacja tychcelów wymaga właściwego funkcjonowania rynku zamówień publicznych. Żeby tak sięstało, jak wskazano to w tekście tej rezolucji, której przyjęcie popieram, niezbędne jestniezwłoczne rozstrzygnięcie kwestii uproszczenia i uściślenia przepisów dotyczącychzamówień publicznych. Niezbędne wydaje mi się także jak najszybsze zwiększenie dostępudo rynków zamówień publicznych dla MŚP, które stanowią 99 % wszystkich unijnychprzedsiębiorstw, zapewniając ponad 100 milionów miejsc pracy. Ponadto w celu wsparciaich działalności gospodarczej wzywam Komisję Europejską do stosowania zasadywzajemności oraz opracowania nowych sposobów zwiększenia dostępu unijnychprzedsiębiorstw do rynków zamówień publicznych w krajach trzecich w celu zapewnieniarównych warunków dla unijnych i zagranicznych przedsiębiorstw ubiegających się ozamówienia publiczne.

Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie – Ostatecznie wstrzymaliśmy się od głosuze względu na przyjęcie szeregu poprawek zgłoszonych przez Europejską Partię Ludowąi Europejskich Konserwatystów i Reformatorów, które uznajemy za nie do przyjęcia.

Oreste Rossi (EFD), na piśmie – (IT) Zważywszy na konieczność przezwyciężenia kryzysugospodarczego i finansowego wydaje się, że zamówienia publiczne są katalizatoremożywienia unijnej gospodarki oraz przedsiębiorczości, zatrudnienia i dobrobytukonsumentów w Unii Europejskiej. Ze względu na stopniową liberalizację sektorów oszczególnym znaczeniu (wody, prądu i gazu), w celu ochrony przedsiębiorstwprowadzących działalność w tych obszarach niezbędne jest wdrożenie systemu kwalifikacjidla klientów, mającego na celu zapewnienie, żeby konkurujące ze sobą przedsiębiorstwawybierano w efektywny sposób. Jestem za przyjęciem projektu rezolucji, ponieważniezbędne jest, w ramach transparentnego reżimu, zachowanie rozproszenia unijnego


prawa zamówień publicznych w celu zapewnienia jak najwyższego poziomukonkurencyjności i efektywności, co znalazło odzwierciedlenie w naszych celach.

Daciana Octavia Sârbu (S&D), na piśmie – Zamówienia publiczne stwarzają wyjątkowąmożliwość nadania priorytetu inwestowaniu w projekty przynoszące obywatelom wspólnekorzyści, spełniając jednocześnie szersze cele polityki publicznej. Pragnę podkreślićznaczenie umów dotyczących zamówień publicznych w promowaniu standardów ochronyśrodowiska w przypadku budynków i transportu, a także zwrócić uwagę na potencjałdrzemiący w takich umowach, jeśli chodzi o zwiększenie efektywności energetycznej, atym samym ograniczenie emisji dwutlenku węgla, kosztów operacyjnych i zanieczyszczeniapowietrza. Wzywam państwa członkowskie do wykorzystania umów dotyczącychzamówień publicznych do realizacji tych celów, co przyniesie powszechne i długotrwałekorzyści społeczne, gospodarcze i ekologiczne.

Nuno Teixeira (PPE), na piśmie – (PT) Właściwie funkcjonujący rynek zamówieńpublicznych ma istotne znaczenie dla wzmocnienia jednolitego rynku oraz stymulowaniainnowacyjności i inwestycji. Z uwagi na konieczność przezwyciężenia kryzysugospodarczego i finansowego, zamówienia publiczne mają istotne znaczenie dlapobudzenia unijnej gospodarki, przyczyniając się do tworzenia nowych miejsc pracy. UniaEuropejska odrzuca możliwość wdrożenia protekcjonistycznych środków i dąży dozapewnienia równego dostępu do rynków sektora publicznego w UE i w krajach trzecich.Dlatego UE wyznaje zdecydowanie zasadę wzajemności, wzajemnych korzyści iproporcjonalności w tej dziedzinie.

W związku z tym zalecam zapewnienie większej spójności pomiędzy wspólną politykąhandlową i praktykami w państwach członkowskich przyjmujących niezwykle niskieoferty od przedsiębiorstw z krajów niebędących sygnatariuszami umów dotyczącychzamówień rządowych (UZR), ze szkodą dla przedsiębiorstw z państw członkowskich UE.

Dlatego przypominam nasze żądanie nadania priorytetu uaktualnieniu przepisówdotyczących udzielania zamówień publicznych w taki sposób, żeby uniknąć fragmentacjitego rynku i zachęcenia przedsiębiorstw do korzystania z tej możliwości.

Bernadette Vergnaud (S&D), na piśmie – (FR) Głosowanie to ma istotne znaczenie,ponieważ Komisja będzie musiała podjąć niezbędne środki w celu zapobieżenia nieuczciwejkonkurencji i brakowi wzajemności w dostępie do zamówień publicznych w krajachtrzecich. Nie stanowi to tworzenia protekcjonistycznych barier, ale Unia nie może jużdłużej być jedyną stroną przestrzegającą reguł gry. Rzeczywiście nie możemy już dłużejignorować dumpingu socjalnego i ekonomicznego praktykowanego przez przedsiębiorstwaw krajach wschodzących, pozyskujących zamówienia w państwach Unii z naruszeniempraw socjalnych i przepisów dotyczących pomocy państwa, podczas gdy jednocześnierynki tych krajów pozostają zamknięte dla unijnych przedsiębiorstw. Nie powinniśmyzapominać jednak i o tym, że pomimo podpisania międzynarodowych porozumień, regułgry nie przestrzegają także duże kraje uprzemysłowione!

Wygląda na to, że po latach bierności Komisja zamierza podjąć działania i jest to niezbędne:od tego zależy przetrwanie naszych przedsiębiorstw i utrzymanie naszych miejsc pracy.Wreszcie, cieszę się z przyjęcia poprawek zgłoszonych przez Grupę Postępowego SojuszuSocjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim w odniesieniu do przestrzegania,w kontekście zamówień publicznych, standardów pracy, socjalnych i ochrony środowiskaobowiązujących w państwach członkowskich. Odpowiedź na to wezwanie należy terazdo Komisji.



Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie – (PT) Głosuję za przyjęciem przedmiotowegowspólnego projektu rezolucji. Chciałbym wspomnieć o środkach, które uznaję zaniezbędne: wykorzystanie wszystkich możliwości i marż finansowych dostępnych wramach budżetu rybołówstwa UE w celu sfinansowania nadzwyczajnych środków wsparciadla tego sektora, dzięki którym będzie on mógł przezwyciężyć trudności wynikające zewzrostu cen ropy; dalsza pomoc z Europejskiego Funduszu Rybackiego w celu zwiększeniaselektywności narzędzi połowowych i wymiany silników z powodów bezpieczeństwa,ochrony środowiska i/lub gospodarki opartej na paliwie, przede wszystkim w przypadkupołowów przybrzeżnych i tradycyjnych; opracowanie przez Komisję średnio- idługoterminowych planów mających na celu zwiększenie efektywności paliwowej wsektorze rybołówstwa (w tym akwakultury); oraz wezwanie Komisji do przedstawieniaplanu działań dla regionów nadbrzeżnych i wysp, które posiadają aktywny sektorrybołówstwa, w celu poprawy efektywności paliwowej na łowiskach i w sektorzeakwakultury.

Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowejrezolucji. Ostatni wzrost cen ropy miał wpływ na rentowność sektora rybołówstwa, aeuropejscy rybacy znaleźli się w trudnym położeniu. Ponadto w związku z wysokimstopniem uzależnienia Unii Europejskiej od dostaw z krajów trzecich (60 %), producencimają bardzo mały lub zerowy wpływ na poziom cen produktów rybołówstwa. Zgadzamsię co do tego, że pułap pomocy de minimis powinien zostać zwiększony z 30 tysięcy do60 tysięcy euro na przedsiębiorstwo przez okres trzech lat, przy czym należy dopilnować,aby nie została zaburzona równowaga społeczna i ekonomiczna i konkurencja międzypaństwami członkowskimi.

Maria Da Graça Carvalho (PPE), na piśmie – (PT) Chciałabym wyrazić swoje głębokiewspółczucie dla europejskich rybaków, na których wynagrodzenie bezpośredni wpływmiał wzrost cen ropy, co poważnie zwiększyło niepewność związaną z nieregularnymcharakterem pracy w tym sektorze. Moim zdaniem kluczowe znaczenie ma wprowadzeniemechanizmów umożliwiających podniesienie cen płaconych na etapie produkcji iutrzymanie jak najniższych cen na etapie ostatecznej konsumpcji. W związku z powyższymgłosuję za przyjęciem projektu rezolucji złożonego przez Grupę Europejskiej Partii Ludowej(Chrześcijańskich Demokratów), w którym zwrócono należytą uwagę na wspomnianewyżej kwestie.

Nessa Childers (S&D), na piśmie – Choć dotowanie przemysłu opartego na paliwachkopalnych nie jest dobrym pomysłem, to rybacy w całej UE cierpią z powodu spowolnieniagospodarczego, a inaczej niż w przypadku innych środków transportu, nie mają oni żadnejrealnej alternatywnej opcji wobec paliw kopalnych.

Vasilica Viorica Dăncilă (S&D), na piśmie – (RO) Energia stanowi znaczną część kosztówoperacyjnych sektora rybołówstwa, a ostatnie podwyżki cen paliwa doprowadziły dopogorszenia sytuacji tego sektora poprzez bezpośredni wpływ na koszty produkcji w tymsektorze. W świetle tych faktów uważam, że Komisja Europejska musi rozważyć środkikonieczne do opracowania w trybie pilnym i przyjąć odpowiednie rozwiązaniaumożliwiające poprawę trudnej sytuacji ekonomicznej, w której znajduje się wielueuropejskich rybaków, uwzględniając także trudności finansowe, z jakimi obecnie borykająsię państwa posiadające duże floty rybackie.


Marielle De Sarnez (ALDE), na piśmie – (FR) Komisja musi w trybie pilnym podjąćdziałania mające na celu poprawę trudnej sytuacji ekonomicznej, w której po podwyżcecen ropy znalazło się wielu europejskich rybaków. W szczególności dotyczy to podniesieniapułapu pomocy publicznej de minimis z 30 tysięcy do 60 tysięcy euro na przedsiębiorstwoprzez okres trzech lat. Poza tą rekompensatą musimy wdrożyć bardziej długofalowąstrategię pozwalającą rybakom – ale także pracownikom w innych sektorach, takim jakrolnicy i przewoźnicy drogowi – ograniczyć uzależnienie od paliw kopalnych. Właśniedlatego Komisja musi zapewnić, zarówno na szczeblu europejskim, jak i krajowym, zachętyumożliwiające inwestowanie w nowe technologie w celu zwiększenia efektywnościpaliwowej w transporcie morskim, lądowym i powietrznym.

Edite Estrela (S&D), na piśmie – (PT) Głosowałam za przyjęciem projektu rezolucji wsprawie kryzysu w europejskim sektorze rybołówstwa spowodowanego wzrostem cenropy, gdyż zmniejszył on rentowność sektora rybołówstwa i miał bezpośredni wpływ nadochody rybaków. Niezbędne są tymczasowe środki nadzwyczajne, które pozwoląeuropejskim rybakom przezwyciężyć tę trudną sytuację ekonomiczną, ale Komisja powinnatakże opracować średnio- i długofalowy plan mający na celu poprawę efektywnośćpaliwowej w sektorze rybołówstwa, w tym akwakultury.

Diogo Feio (PPE), na piśmie – (PT) Rybołówstwo jest kluczowym obszarem działalnościgospodarczej dla europejskich krajów, a w szczególności dla krajów leżących nad morzem,takich jak mój. W związku z tym Parlament powinien poświęcać szczególnie dużo uwagiwarunkom, które mają wpływ na pracę zawodowych rybaków.

Rosnąca cena ropy – nieunikniony koszt dla wszystkich osób zajmujących sięrybołówstwem – ma ogromny wpływ na dochody rybaków. W dobie poważnego kryzysugospodarczego i finansowego, podczas którego dostępna jest nieznaczna pomocumożliwiająca utrzymanie firm i miejsc pracy, z zadowoleniem przyjmuję propozycjęzawartą w przedmiotowej rezolucji przez moich kolegów i moje koleżanki z GrupyEuropejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańskich Demokratów), która przewiduje wsparcieunijnych rybaków poprzez zwiększenie progu pomocy de minimis z 30 tysięcy do 60 tysięcyeuro na przedsiębiorstwo przez okres trzech lat. To umożliwi sektorowi rybołówstwastawienie czoła rosnącym kosztom operacyjnym związanym z ceną ropy.

José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie – (PT) Przedmiotowy wspólny projektu rezolucjiParlamentu Europejskiego dotyczy kryzysu w europejskim sektorze rybołówstwawywołanego stale rosnącymi cenami paliw, który ma bardzo znaczny wpływ na kosztyoperacyjne tego sektora. Wzrost ten przede wszystkim odczuwają małe i średnieprzedsiębiorstwa (MŚP) – będące często firmami rodzinnymi – których pracownicyzaczynają dostrzegać, że ich miejsca pracy są zagrożone. W związku z tym cieszę się zprzyjęcia przedmiotowego sprawozdania i mam nadzieję, że państwa członkowskie będąwkrótce w stanie zwiększyć swoją pomoc dla rybaków, a Unia Europejska, poprzezEuropejski Fundusz Rybacki zwiększy swoje dotacje mające na celu poprawę i modernizacjęłodzi i sprzętu oraz stworzy fundusz dla MŚP, z którego będą one mogły skorzystać wprzypadku trudności. Szczególne znaczenie ma wsparcie rybołówstwa przybrzeżnego.

Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie – (PT) Fakt, że Parlament przyjął przedmiotowąrezolucję jest pozytywny. Znaczny wzrost cen ropy w istotny sposób pogłębił kryzys, zktórym zmaga się sektor rybołówstwa, zmniejszył jego rentowność oraz bardzo znacznieograniczył i tak już niewielkie dochody osób pracujących w tym sektorze.


Aktualna dynamika sprzedaży nie pozwala, aby wahania w kosztach produkcji, w tymropy, miały wpływ na ceny ryb; między innymi przyczynia się do tego aktualna politykaimportowa.

W wielu przypadkach od wielu lat średnie ceny ryb sprzedawanych przez producentautrzymują się na tym samym poziomie lub spadają, co doprowadziło do spadku cenyświeżych ryb dla konsumentów końcowych.

Wspólna organizacja rynku dla produktów rybołówstwa funkcjonująca w obecnymkształcie nie zdołała przyczynić się w wystarczającym stopniu do zwiększenia ceny rybsprzedawanych przez producenta ani do lepszego rozłożenia wartości dodanej w całymłańcuchu wartości sektora.

W ostatnich latach sytuacja ekonomiczna wielu firm pogorszyła się, co wielokrotniedoprowadzało do ich bankructwa. Istnieje rzeczywiste ryzyko, że w wyniku wyższych cenropy tysiące firm rybackich może zbankrutować i zlikwidowane zostaną tysiące miejscpracy.

W sposób szczególny zagrożenie to dotyczy sektora rybołówstwa przybrzeżnego na małąskalę.

Przedmiotowe środki muszą zostać zastosowane.

Pat the Cope Gallagher (ALDE), na piśmie – (GA) Sektor rybołówstwa jest jednym zsektorów, które ucierpiały najbardziej w wyniku wzrostu cen ropy, ponieważ paliwo jestistotnym elementem kosztów operacyjnych rybaków, szacowanym na poziomie 30–50 %.W pełni popieram podjęcie wszelkich działań, które mogłyby pomóc rybakom w tymzakresie, a w szczególności tym, którzy prowadzą połowy na małą skalę przy brzegu lubna wyspach.

Estelle Grelier (S&D), na piśmie – (FR) Przyjęcie rezolucji Parlamentu w sprawie kryzysuw europejskim sektorze rybołówstwa spowodowanego wzrostem cen ropy jest dla mnieokazją do przypomnienia Państwu o tym, jak pilną sprawą jest pomoc rybakom. W sytuacji,w której rekrutacja jest coraz trudniejsza, a praktyki, które rybacy muszą podejmować,stają się coraz bardziej restrykcyjne, podwyżka cen ropy sprawia, że warunki w tymdotkniętym przez kryzys sektorze są coraz trudniejsze. Znaczny wzrost cen ropy maistotny wpływ na koszty operacyjne ponoszone przez rybaków, a to doprowadziło dospadku ich przychodów w okresie 2008–2010. Będąc wybranym przedstawicielem miastaportowego, tym bardziej mam obowiązek wezwać Komisję do zatwierdzenia podniesieniapułapu pomocy de minimis. Działanie to zmniejszyłoby presję wywieraną na rybaków, copozwoliłoby im zarabiać na swojej pracy godziwe pieniądze i nie utrudniałoby imodbudowy zasobów. Zbliżająca się reforma wspólnej polityki rybołówstwa będzie musiałauzyskać poparcie rybaków. Dobrym początkiem byłoby pokazanie im, że Unia Europejskapamięta o ich potrzebach.

Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowegodokumentu, ponieważ ostatni wzrost cen ropy wpłynął na rentowności sektorarybołówstwa i sprawił, że wielu rybaków martwi się tym, jak zrekompensować dodatkowekoszty, gdyż wzrost ten ma bezpośredni wpływ na ich dochody. Musimy wykorzystaćwszystkie możliwości i marże finansowe dostępne w ramach budżetu rybołówstwa UE wcelu sfinansowania nadzwyczajnych środków wsparcia dla tego sektora, dzięki którymbędzie on mógł przezwyciężyć trudności wynikające z podwyżki cen ropy, aż do momentuwprowadzenia środków innego typu. Europejski Fundusz Rybacki powinien dalej udzielać


pomocy w celu zwiększenia selektywności narzędzi połowowych i wymiany silników zpowodów bezpieczeństwa, ochrony środowiska i/lub gospodarki opartej na paliwie, przedewszystkim w przypadku rybaków zajmujących się połowami przybrzeżnych i tradycyjnymina małą skalę. Moim zdaniem Komisja musi w trybie pilnym zaproponować – zarównona szczeblu europejskim, jak i krajowym – inwestycje w nowe technologie w celuzwiększenia efektywności paliwowej łodzi rybackich i tym samym zmniejszenia zależnościod paliw kopalnych.

Bogusław Liberadzki (S&D), na piśmie – (PL) Rezolucja jest wyrazem troski Parlamentuo stan rybołówstwa, kondycję finansową przedsiębiorstw-rybaków oraz ceny ryb na rynku.Jest to ważny sektor oraz ważny składnik diety. Kluczowe znaczenie dla mnie zostałozawarte w punkcie trzecim projektu sprawozdania, w którym zapisana jest wolapodwyższenia dotacji dla rybaków. Jest to rozwiązanie korzystniejsze niż proponowanenowe gwarancje dla sektora. Mam nadzieję, że Komisja oraz Rada wezmą poważnie poduwagę tę rezolucję.

David Martin (S&D), na piśmie – Głosowałem za odrzuceniem przedmiotowej rezolucji,ponieważ moim zdaniem UE nie powinna w związku ze wzrostem cen ropy zwiększaćdotacji dla europejskiego sektora rybołówstwa ani żadnego innego sektora.

Nuno Melo (PPE), na piśmie - (PT) Ostatni wzrost cen ropy miał wpływ na rentownośćsektora rybołówstwa i sprawił, że wielu rybaków martwi się tym, jak zrekompensować tedodatkowe koszty. Nie wolno nam zapominać, że wzrost cen ropy ma bezpośredni wpływna dochody rybaków. Dochody i pensje osób zatrudnionych w sektorze rybołówstwa sąniepewne ze względu na szereg czynników, takich jak nieregularny charakter połowów,zastosowane strategie marketingowe oraz sposób, w jaki ustalane są ceny rybsprzedawanych przez producenta, co oznacza, że należy utrzymać określone formypublicznej pomocy krajowej i unijnej. Poza tym kryzys gospodarczy i finansowy w sposóbszczególny odbija się na sektorze przemysłowym oraz na małych i średnichprzedsiębiorstwach, a także zagraża działalności i zatrudnieniu w podstawowych idrugorzędnych sektorach gospodarki. Podobnie jak w przeszłości, musimy przyjąćtymczasowe środki nadzwyczajne w celu przezwyciężenia trudności, z którymi zmaga sięsektor rybołówstwa w związku ze wzrostem cen ropy.

Rareş-Lucian Niculescu (PPE), na piśmie – (RO) Głosowałem za przyjęciem rezolucji iza odrzuceniem wszystkich złożonych poprawek. W sektorze rybołówstwa należy podjąćnowe środki pomocy wobec powiązania dwóch czynników: z jednej strony wysokich cenropy, a z drugiej strony niskiej ceny ryb sprzedawanych przez rybaków. Rybołówstwo jestważnym sektorem gospodarczym dla Unii Europejskiej i musi uzyskać pomoc w momencie,w którym średnia cena baryłki ropy kosztuje 80–100 dolarów.

Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie – (PT) Trwający globalny kryzys gospodarczypogłębiony przez sytuację w Maghrebie i na Bliskim Wschodzie doprowadził do dalszychwzrostów cen ropy i cena baryłki przekroczyła 100 dolarów. Jeżeli uwzględnimyniestabilność polityczną, która wstrząsa światem arabskim, to cena to może jeszcze znaczniewzrosnąć.

Rachunki za energię są najistotniejszym kosztem operacyjnym sektora rybołówstwa i wodróżnieniu od innych typów działalności, sektor ten nie może zrekompensowaćdodatkowych kosztów poprzez zwiększenie produkcji z powodu limitów w formiecałkowitych dopuszczalnych połowów i kwot.


Pomimo różnorodnych opinii na temat tego, w jaki sposób sektor ten powinien byćzarządzany, w jednym punkcie wszyscy się zgadzają i należy to podkreślić: rybołówstwoma ogromne znaczenie dla dostaw żywności dla Europejczyków i jest źródłem zatrudnieniadla większości nadmorskich społeczności w UE, gdzie nie ma innej pracy.

Chcąc zapewnić ciągłość połowów i uniknąć zmniejszenia dostaw oraz większegobezrobocia w tym sektorze, UE musi podnieść pułap określony w rozporządzeniu wsprawie pomocy de minimis do kwoty bliższej 60 tysięcy euro i przyjąć inne środkiumożliwiające złagodzenie wpływu ostatniego wzrostu cen ropy.

Paulo Rangel (PPE), na piśmie – (PT) Koszty połowów są w znacznym stopniu uzależnioneod ceny ropy. W związku z tym i w kontekście tego, że ostatni wzrost cen ropy miał wpływna rentowność tego sektora, ważne jest przyjęcie środków nadzwyczajnych, które pomogąeuropejskim rybakom przezwyciężyć trudną sytuację gospodarczą, w jakiej się znaleźli.

Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie – (ES) Prawdziwym problemem wprzypadku rybołówstwa jest to, że 70 % europejskich zasobów jest przełowionych wwyniku tego, że nasza flota jest po prostu za duża. Wydawanie publicznych pieniędzy nautrzymywanie tej floty jest błędne i nieodpowiedzialne. W ramach reformy wspólnejpolityki rybołówstwa jeszcze bardziej niż dawniej potrzebna jest restrukturyzacjaeuropejskiej floty rybackiej w celu zaprzestania wykorzystywania statków zużywającychduże ilości paliwa i emitujących duże ilości CO2 oraz narzędzi połowowych i praktyk,które ewidentnie niszczą środowisko naturalne, tak abyśmy zrobili krok w kierunku modelumniej uzależnionego od energii, wyrządzającego mniej szkód i bardziej zrównoważonegopod względem ekologicznym, społecznym i ekonomicznym.

Przyznanie większych pieniędzy temu sektorowi na rekompensatę wzrostu cen ropy będziejeszcze większą zachętą dla rybaków do intensywniejszego wykorzystywania statkówzużywających duże ilości paliwa, w szczególności w sytuacji, w której wzrost tych cen niejest przejściowy, ale wyraźnie strukturalny.

Oreste Rossi (EFD), na piśmie – (IT) W wyniku głębokiego kryzysu gospodarczego ifinansowego, który ma wpływ na przemysł oraz małe i średnie przedsiębiorstwa wzrosłacena baryłki ropy, a cena ta jest nadal niepewna ze względu na ryzyko niestabilnościpolitycznej w krajach arabskich. Kryzys ten ma również ogromny wpływ na europejskierybołówstwo morskie, ponieważ importujemy 60 % naszych ryb z krajów trzecich.Popieram rezolucję, ponieważ uważam, że ważne jest zwiększenie bezpieczeństwa naszychdostaw energii, praz poinformowanie rynków i uspokojenie konsumentów co do stanuzapasów ropy naftowej. Uważam ponadto, że konieczne jest wdrożenie wspólnego planudziałań mającego na celu wsparcie regionów nadmorskich, w których występuje czynnysektor rybołówstwa.

Dominique Vlasto (PPE), na piśmie – (FR) Z wielką chęcią zagłosowałam za przyjęciemprzedmiotowej rezolucji, w której wezwano Komisję do podjęcia zdecydowanych działańmających na celu wsparcie sektora rybołówstwa. Wzrost cen ropy prowadzi doprawdziwego kryzysu w tym sektorze. Kryzys ten na początku miał charakter cykliczny,ale teraz przekształcił się w kryzys strukturalny i zagraża rentowności sektora. Kosztyoperacyjne dramatycznie wzrosły i mają poważny wpływ na dochody rybaków, do tegostopnia, że cierpi z tego powodu cały sektor produkcyjny i wszystkie regiony nadmorskie.W związku z tym z zadowoleniem przyjmuję wezwanie naszego Parlamentu do zwiększeniaelastyczności w przypadku programu pomocy de minimis. Pomimo skomplikowanegokontekstu budżetowego rybacy nie zrozumieliby tego, że Unia nie zrobiła nic, aby zająć


się ich obawami. Ponadto w rezolucji wezwano do zwrócenia szczególnej uwagi narybołówstwo przybrzeżne na małą skalę i regiony, które się nim zajmują. Moim zdaniemjest to niezbędne, bo choć w trudnej sytuacji jest cały sektor, to jednak rosnące rachunkiza energię mają większy wpływ na rybołówstwo tradycyjne niż na przemysłowe. Uważam,że wyjątkowe sytuacje wymagają wyjątkowych środków. W związku z powyższym, zuwagą oczekuję na wnioski, które Komisja przedstawi w celu uspokojenia i wsparciarybaków.


Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie – (PT) Głosuję za przyjęciem projektu rezolucjiParlamentu Europejskiego, ponieważ jest on wyrazem niezadowolenia wobec Komisji zewzględu na fakt, że do końca 2009 roku tylko 75 % ogólnej kwoty 21 miliardów eurowsparcia finansowego zostało w pełni udostępnionych zaledwie 50 tysiącom małych iśrednich przedsiębiorstw (MŚP). Należy ograniczyć nadmiar biurokracji administracyjnejstanowiący przeszkodę dla większości MŚP. Istnieje potrzeba nie tylko uproszczenia, leczrównież usprawnienia systemu dla przedsiębiorstw w celu zapewnienia dostępu to tegofinansowania.

Roberta Angelilli (PPE), na piśmie – (IT) Komisja poświęca dużo uwagi małym i średnimprzedsiębiorstwom (MŚP): 23 miliony MŚP, które tworzą tkankę gospodarczą UE i sąźródłem innowacji i kreatywności, wciąż pozwalając Europie wyróżniać się na światowychrynkach. Krok po kroku usunięto biurokrację i przepisy – które do niedawna tłumiły wzarodku rozwój innowacyjnych przedsiębiorstw – a młodzi ludzie zaczynają postrzegaćprzyszłość przez pryzmat stabilności, która na szczęście niesie ze sobą wiele możliwości.Przedsiębiorczość, szkolenia, elastyczność, inteligentne uregulowania i dostęp do środkówfinansowych to kluczowe słowa Small Business Act, ramowego dokumentu definiującegopolitykę unijną w obszarze małych i średnich przedsiębiorstw poprzez ukierunkowanąpomoc i działania szkoleniowe dla młodzieży.

Teraz, kiedy zdefiniowano wiele inicjatyw, na państwach członkowskich i na całej UniiEuropejskiej spoczywa odpowiedzialność za ich prawidłowe wdrożenie, przez co MŚPbędą miały więcej swobody w działaniu, będą mogły uczestniczyć w zamówieniachpublicznych, będzie można przyjąć jednolity europejski patent w przyszłości i szybkowdrożyć dyrektywę w sprawie opóźnień w płatnościach. Ku pamięci, inwestycje sąkonieczne, aby uniknąć dotychczasowego udaremniania wysiłków, ponieważ tylkoinwestycje mogą wpłynąć na prawidłowe funkcjonowanie mechanizmu i konkurencyjnościeuropejskiej.

Elena Oana Antonescu (PPE), na piśmie – (RO) Small Business Act opiera się na szeregufilarów, takich jak dostęp do źródeł finansowania i dostęp do jednolitego rynku, rynkówmiędzynarodowych i zamówień publicznych. Postępy osiągnięte w państwachczłonkowskich, jeżeli chodzi o podejmowanie konkretnych kroków służących poprawiewarunków prowadzenia działalności przez małe i średnie przedsiębiorstwa, są różne iniekiedy nieznaczne, pomimo deklarowanych politycznych zobowiązań prezentowanychw tym dokumencie. W Unii Europejskiej 23 miliony małych i średnich przedsiębiorstw,które stanowią około 99 % wszystkich przedsiębiorstw i zapewniają ponad 100 milionówmiejsc pracy, mają zasadniczy wkład we wzrost gospodarczy, spójność społeczną itworzenie miejsc pracy. MŚP napotykają istotne problemy, jeżeli chodzi o rozszerzaniedziałalności oraz poprawę zdolności do innowacji i dostępu do rynków.


Z tego względu wzywam państwa członkowskie do bezzwłocznego przyjęcia wniosku wsprawie ustanowienia statutu europejskiej spółki prywatnej, który pozwoli MŚP na handelw całej UE, ograniczając przy tym koszty i wspierając wzrost w tej dziedzinie, promując25-procentowe zmniejszenie kosztów administracyjnych i wspierając przedsiębiorczość.Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego projektu rezolucji.

Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowejrezolucji. W UE są 23 miliony małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), które stanowiąokoło 99 % wszystkich przedsiębiorstw i zapewniają ponad 100 milionów miejsc pracy.Odgrywają one zasadniczą rolę w przyczynianiu się do wzrostu gospodarczego, spójnościspołecznej i tworzenia miejsc pracy, są głównym źródłem innowacji i mają żywotneznaczenie dla utrzymania i zwiększenia zatrudnienia oraz przyczyniają się do realizacjigłównych celów inicjatyw przewodnich UE 2020. Small Business Act przyjęty w 2008 rokubył znaczącym krokiem politycznym mającym na celu poprawę warunków prowadzeniadziałalności przez MŚP, zapewniającym lepsze i prostsze uregulowania oraz upraszczającymdostęp do rynku. Jednakże MŚP nadal napotykają poważne problemy, jeżeli chodzi orozszerzanie działalności oraz zdolności innowacyjnych, a także mają trudności z dostępemdo rynków, przede wszystkim z powodu przeszkód administracyjnych, które równieżnależy bardziej ograniczyć. Państwa członkowskie powinny wdrożyć w trybie pilnymwszystkie przepisy Small Business Act, aby ustanowić jasne i spójne warunki prowadzeniadziałalności.

Regina Bastos (PPE), na piśmie – (PT) Small Business Act (SBA) to strategiczne ramylepszego wykorzystywania potencjału wzrostu i innowacji przez unijne małe i średnieprzedsiębiorstwa (MŚP). W UE istnieje około 23 milionów MŚP, które stanowią około 99% wszystkich przedsiębiorstw i zapewniają ponad 100 milionów miejsc pracy, a takżeodgrywają zasadniczą rolę w przyczynianiu się do wzrostu gospodarczego, spójnościspołecznej i tworzenia miejsc pracy.

W przedmiotowej rezolucji, za przyjęciem której głosowałam, stwierdzono, że rozpoczętokilka inicjatyw SBA. Niemniej jednak można zrobić o wiele więcej, aby pomóc europejskimMŚP. Chodzi w szczególności o szybkie wdrożenie przez państwa członkowskie dyrektywyw sprawie opóźnień w płatnościach, lepsze mechanizmy Komisji służące zachęcaniupaństw członkowskich do stosowania zasad SBA, terminowe przyjęcie przez państwaczłonkowskie ostatniego wniosku w sprawie ustanowienia statutu europejskiej spółkiprywatnej, regularne stosowanie przez Komisję i państwa członkowskie testu MŚP jakoczęści oceny skutków, pilnie potrzebne ograniczenie obciążeń biurokratycznych iadministracyjnych, które spoczywają na MŚP, a także nadanie trwałego charakteru iprzyznanie dostatecznych środków budżetowych programowi „Erasmus dla młodychprzedsiębiorców”.

Jan Březina (PPE), na piśmie – (CS) Głosowałem za przyjęciem projektu rezolucji,ponieważ pochwalam inicjatywę „Single Market Act”, a zwłaszcza środki legislacyjneumożliwiające małym i średnim przedsiębiorstwom (MŚP) wykorzystanie wszystkichkorzyści jednolitego rynku, takich jak europejskie przepisy dotyczące funduszy wysokiegoryzyka, zmienione przepisy VAT i uproszczenie dyrektyw dotyczących rachunkowości.Równocześnie uważam, że istnieje potrzeba poprawy dialogu między MŚP a organamiodpowiedzialnymi za zamówienia publiczne w celu uproszczenia udziału MŚP wprocedurach przetargowych. W tych okolicznościach uznałbym za stosowne zbadaniewariantów pomocy dla MŚP w tworzeniu partnerstw i konsorcjów oraz wspólnego udziałuw zamówieniach publicznych. Komisja powinna przeprowadzić ocenę skutków i rozważyć


możliwość podniesienia pułapów unijnych zamówień publicznych, co pozwoliłoby MŚPuczestniczyć w zamówieniach, które w innym razie podlegałyby specjalnym wymogomuniemożliwiającym uczestnictwo MŚP.

Chciałbym również wezwać Komisję do rozważenia, jak można poprawić w Europiepublikację wszystkich ogłoszeń o zamówieniach publicznych w celu wyeliminowaniaobciążeń administracyjnych, które powstrzymują przedsiębiorstwa europejskie przedudziałem w zamówieniach publicznych w innych państwach. Państwa członkowskie stojązatem przed zadaniem bardziej systematycznego stosowania europejskiego kodeksudobrych praktyk, który ułatwia dostęp MŚP do zamówień publicznych.

Maria Da Graça Carvalho (PPE), na piśmie – (PT) Pochwalam utworzenie i rozbudowanieSmall Business Act (SBA), który w mojej opinii usuwa główne przeszkody napotykaneprzez małe i średnie przedsiębiorstwa, jeżeli chodzi o zakładanie i rozszerzanie działalności.Wiele z tych przeszkód wynika z nadmiernej biurokratyzacji i trudności w dostępie doźródeł finansowania. W SBA wezwano państwa członkowskie do poprawy warunkówprowadzenia działalności przez MŚP, co wiąże się z należytym wdrożeniem i przyjęciemtych przepisów.

Nessa Childers (S&D), na piśmie – Small Business Act był jednym z najbardziejproaktywnych dokumentów w ciągu ostatnich trzech lat, ważne zatem jest, aby UE nadalkoncentrowała się na MŚP.

George Sabin Cutaş (S&D), na piśmie – (RO) Głosowałem za przyjęciem rezolucjiParlamentu Europejskiego w sprawie przeglądu programu Small Business Act, ponieważwciąż należy podejmować ważne kroki ułatwiające prawidłową działalność MŚP w UE.

Pod względem gospodarczym MŚP są tym, co nazywamy „kręgosłupem UE”. Wrzeczywistości 99 % wszystkich przedsiębiorstw w Europie to MŚP, które zapewniająponad 100 milionów miejsc pracy. Unia Europejska zachęca do ich rozwoju. Jednak naszczeblu krajowym MŚP wciąż napotykają trudności w dostępie do źródeł finansowanialub powielaniu zadań administracyjnych, które często wykraczają poza wymogi określonew dyrektywach unijnych. Z tego powodu głosowałem za zwiększeniem działań państwczłonkowskich mających na celu prawidłowe wdrożenie przepisów zawartych w SBA.

Marielle De Sarnez (ALDE), na piśmie – (FR) Małe i średnie przedsiębiorstwa majązasadnicze znaczenie dla dynamiki europejskiej gospodarki. W UE istnieją 23 milionyMŚP zatrudniających mniej niż 250 osób, a ich obrót nie przekracza 50 milionów euro;stanowią one 99 % przedsiębiorstw europejskich i zatrudniają blisko 70 % siły roboczejw sektorze prywatnym. W kontekście powolnego ożywienia i zwiększonejmiędzynarodowej konkurencji gospodarczej pożądane byłoby ustanowienie strategiieuropejskiej. Celem Small Business Act jest zwiększenie przedsiębiorczości w Europie iwspieranie wzrostu działalności. Zatem bezwzględnym wymogiem jest ograniczenieformalności administracyjnych i wprowadzenie nowoczesnej administracji dostosowanejdo potrzeb MŚP. Dlatego Komisja musi ustanowić ujednolicony system zakładaniadziałalności. Użyteczne byłoby również wprowadzenie „testu MŚP” w celu oceny skutkówwszystkich przyszłych przepisów na MŚP i sprawdzenia, czy nie hamują potencjału wzrostutych przedsiębiorstw.

Christine De Veyrac (PPE), na piśmie – (FR) Pochwalam przyjęcie rezolucji ParlamentuEuropejskiego w sprawie przeglądu programu Small Business Act, w którym dostosowanoeuropejskie środki wsparcia małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) do nowego kontekstu


wynikającego z kryzysu gospodarczego z 2008 roku i zagwarantowano zdolność doosiągnięcia celów strategii Europa 2020. Małe i średnie przedsiębiorstwa jako pierwszedoświadczyły skutków kryzysu finansowego i bankowego w ostatnich latach, któryograniczył ich dostęp do finansowania i do rynków. Nowa wersja programu Small BusinessAct musi zatem zapewniać większe wspieranie innowacji wśród MŚP poprzezdywersyfikację instrumentów finansowych i jak największe możliwe ograniczenie obciążeńadministracyjnych, którym przedsiębiorstwa te muszą sprostać.

Diogo Feio (PPE), na piśmie – (PT) Same małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP) stanowiąokoło 99 % wszystkich przedsiębiorstw i zapewniają ponad 100 milionów miejsc pracyw Unii Europejskiej. Odgrywają zatem zasadniczą rolę w przyczynianiu się do wzrostugospodarczego, spójności społecznej i tworzenia miejsc pracy.

Program Small Business Act (SBA) opiera się na kluczowych zasadach takich jak dostępdo źródeł finansowania, dostęp do rynków i lepsze uregulowania prawne. Nie możnajednak zaprzeczyć, że MŚP wciąż borykają się z poważnymi problemami, takimi jaktrudności z rozszerzaniem działalności, problemy z dostępem do rynków lub niezliczonetrudności z dostępem do źródeł finansowania.

Pochwalam zatem wnioski z przeglądu przeprowadzonego przez Komisję i cieszę się, żeprzedstawiono nowe propozycje mające na celu poprawę dostępu do źródeł finansowaniai rynków oraz dalsze postępy w ograniczaniu biurokracji.

José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie – (PT) Przedmiotowy projekt rezolucjiParlamentu Europejskiego dotyczy przeglądu programu Small Business Act (SBA). SBAto szereg zasad politycznych, których celem jest wspieranie małych i średnichprzedsiębiorstw (MŚP), jeżeli chodzi o dostęp do źródeł finansowania i do rynków, a takżelepsze uregulowania prawne. Społeczna, ekonomiczna i finansowa rola MŚP w UniiEuropejskiej jest niepodważalna. W UE istnieje około 23 miliony takich przedsiębiorstw,stanowią one 99 % wszystkich przedsiębiorstw i zapewniają ponad 100 milionów miejscpracy. Obecny kryzys finansowy miał na nie negatywny wpływ. Z tego względu należydokonać przeglądu obecnych przepisów, aby ułatwić dostęp do finansowania, ograniczyćkoszty administracyjne oraz całą biurokrację, zachęcić do oszczędzania energii, ponieważtylko 24 % przedsiębiorstw uznaje znaczenie takiej inicjatywy, usprawnić technologiebiznesowe poprzez ekoinnowację, propagować wyższe poziomy kwalifikacji, edukacji iszkoleń zawodowych oraz promować internacjonalizację i dobre rządy. Pochwalam zatemprzyjęcie wspomnianej rezolucji i mam nadzieję, że wszystkie MŚP skorzystają z tychśrodków i będą dobrze prosperować na korzyść wszystkich Europejczyków.

João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie – (PT) Oto przed nami kolejna rezolucja pełnasprzeczności. Z jednej strony należy pochwalić powołanie pełnomocnika ds. małych iśrednich przedsiębiorstw (MŚP) przez Komisję i poprzeć jego mandat, który obejmujemonitorowanie postępów państw członkowskich we wdrażaniu programu Small BusinessAct (SBA) i propagowaniu interesów MŚP w Komisji, a w szczególności skutecznestosowanie zasady „najpierw myśl na małą skalę”. Pozytywnym zaleceniem jest wezwaniepaństw członkowskich do wyznaczenia krajowych pełnomocników ds. MŚP w celukoordynowania polityki i kontrolowania wdrażania SBA na różnych szczeblachadministracji.

Uważamy również, że słusznie podkreślono, iż obciążenia administracyjne są tym większeim mniejsze jest przedsiębiorstwo, a zatem wzywamy do wprowadzenia rozróżnieniamiędzy mikro, małymi i średnimi przedsiębiorstwami.


Z drugiej strony jednak w rezolucji nie poruszono – lub nie poruszono dostatecznie –wielu pośrednich i bezpośrednich ograniczeń, z którymi obecnie borykają się MŚP, a wielez nich wynika z polityki dominującej na szczeblu UE.

Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie – (PT) Z jednej strony z zadowoleniem przyjmujesię powołanie przez Komisję nowego pełnomocnika ds. [małych i średnich przedsiębiorstw](SME) i popiera nadane mu uprawnienia do monitorowania postępów państwczłonkowskich we wdrażaniu [Small Business Act] (SBA) oraz do ochrony interesów MŚPwe wszystkich działaniach Komisji, zapewniając w szczególności skuteczne zastosowaniezasady „najpierw myśl na małą skalę”; wzywa się państwa członkowskie do powołaniakrajowych pełnomocników ds. MŚP w celu koordynacji strategii politycznych dotyczącychMŚP i wdrażania SBA przez administracje poszczególnych państw.

Z drugiej strony za mało w tym dokumencie krytyki lub propozycji alternatywnych wobecneoliberalnej i restrykcyjnej polityki w obszarze paktu stabilności i wzrostu, która jestźródłem tak wielu problemów MŚP i ogółu społeczeństwa.

Niemniej jednak za pozytywny należy uznać fakt, że w dokumencie podkreślono, iżobciążenia administracyjne są relatywnie większe im mniejsze jest przedsiębiorstwo, iwezwano do wprowadzenia rozróżnienia między mikro, małymi i średnimiprzedsiębiorstwami, a także podkreślono, że mikroprzedsiębiorstwa – zatrudniające mniejniż 10 pracowników – stanowią 91,8 % wszystkich przedsiębiorstw UE, a zatem zasługująna większą uwagę i odpowiednio dostosowane podejście.

Będziemy monitorować przebieg wdrażania programu.

Pat the Cope Gallagher (ALDE), na piśmie – (GA) Istnieją 23 miliony małych i średnichprzedsiębiorstw w Unii Europejskiej. Zatrudniają one ponad 100 milionów osób. ProgramSmall Business Act jest ważnym elementem polityki, a jego celem jest uproszczenie dostępudo finansowania i rynku, a także uproszczenie uregulowań prawnych. Bardzo ważnączęścią programu jest ograniczanie biurokracji, z którą borykają się MŚP w Irlandii i w UE.

Françoise Grossetête (PPE), na piśmie – (FR) Parlament Europejski wyraził dziś poparciedla 23 milionów małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) w Unii Europejskiej, którezapewniają ponad 100 milionów miejsc pracy i mają znaczący wkład we wzrostgospodarczy, spójność społeczną i tworzenie miejsc pracy.

Celem dokumentu było dokonanie oceny osiągniętych postępów i zaplanowanie nowychdziałań w odpowiedzi na wyzwania związane z kryzysem gospodarczym.

Możemy zauważyć znaczną poprawę sytuacji MŚP, lecz wciąż potrzebny jest postęp. MŚPnadal borykają się z poważnymi problemami z rozszerzaniem działalności, a niekiedynawet z przetrwaniem. Konieczne jest zatem ograniczenie biurokracji poprzez wzmocnieniekontroli i inteligentne uregulowania prawne.

Należy zatem szybko podjąć decyzję w sprawie statutu europejskiej spółki prywatnej,podobnie jak trzeba poczynić pilne działania w kierunku przyjęcia jednolitego patentueuropejskiego. Równocześnie musimy upewnić się, że „test MŚP” jest odpowiedniostosowany w nowych wnioskach legislacyjnych, zwłaszcza na szczeblu krajowym.

Należy wreszcie pamiętać, że MŚP odgrywają zasadniczą rolę w europejskiejinnowacyjności. Powinniśmy nadal upraszczać finansowanie badań i rozwoju w celuzwiększenia ich zdolności innowacyjnych przez cały cykl innowacji.


Sylvie Guillaume (S&D), na piśmie – (FR) MŚP stanowią 99 % przedsiębiorstw w UniiEuropejskiej. W związku z tym głosowałam za przyjęciem rezolucji w sprawie przegląduprogramu Small Business Act, w której uznano zasadniczą rolę MŚP w gospodarceeuropejskiej. Popieram strategiczne ramy, które w wielu obszarach wykraczają poza pomocprzyznawaną MŚP w czasach recesji. Pochwalam zatem inteligentne uregulowania, wktórych zmniejszono obciążenia administracyjne dla tych kluczowych podmiotówgospodarczych i ułatwiono im dostęp do źródeł finansowania i nowych rynków, tak abybyły w stanie inwestować i odnotowywać wzrost. Należy wreszcie podkreślić, że badania,innowacje i szkolenia wymagają wsparcia, tak aby MŚP mogły w pełni korzystać zjednolitego rynku.

Małgorzata Handzlik (PPE), na piśmie – (PL) Jako przedstawiciel grupy politycznej EPPbrałam udział w pracach i negocjacjach nad dyrektywą o opóźnionych płatnościach, którajest jedną z kluczowych propozycji ustawodawczych zapowiedzianych w pierwotnejwersji Small Business Act. Mam nadzieję, iż państwa członkowskie dołożą starań, aby jaknajszybciej i poprawnie wdrożyć jej przepisy. Small Business Act to dobra propozycja dlamałych i średnich przedsiębiorstw. Mam jednak wątpliwości, jeśli chodzi o jakościowąocenę podjętych działań. Jako przykład pragnę przywołać załącznik do przygotowanegoprzez Komisję Europejską przeglądu. Załącznik ten zawiera przykłady dobrych praktyk,a wśród nich w części dotyczącej wspólnego rynku mówi o powołaniu przez 22 państwaczłonkowskie operacyjnych pojedynczych punktów kontaktowych. Punkty te, chciałabymprzypomnieć, zostały powołane zgodnie z dyrektywą usługową.

Ten Parlament zaledwie 3 miesiące temu przyjął raport nt. wdrożenia dyrektywy usługowej,gdzie zwracamy uwagę przede wszystkim na fakt, iż punkty kontaktowe nie są w pełnioperacyjne, w większości przypadków nie umożliwiają dokończenia formalności w drodzeelektronicznej i nie działają tak, jak tego oczekują przedsiębiorcy. Mam nadzieję, że zawskazaniem pojedynczych punktów kontaktowych, które są dobrymi przykładami, pójdziewiększa mobilizacja w kierunku poprawy ich funkcjonowania, tak aby w rzeczywistościmogły one służyć MŚP.

Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowegodokumentu ponieważ pochwalono w nim przegląd programu Small Business Act (SBA)przez Komisję i wyrażono poparcie dla nowych propozycji ukierunkowanych głównie nadalszą poprawę dostępu do źródeł finansowania, lepszy dostęp do rynku i ograniczenieobciążeń administracyjnych dzięki wsparciu zarządzania i monitorowania orazinteligentnym regulacjom. Uważam, że państwa członkowskie powinny bezzwłocznieprzyjąć ostatnie wnioski w sprawie statutu europejskiej spółki prywatnej, który pozwoliMŚP na handel w całej Europie, ograniczając przy tym koszty i wspierając wzrost w tejdziedzinie. Musimy również promować 25-procentowe zmniejszenie kosztówadministracyjnych zadeklarowane w SBA, co przyczyni się do skuteczności SBA iprzeciwdziałania wszelkiej protekcjonistycznej polityce państw członkowskich i wspieraniaprzedsiębiorczości. Państwa członkowskie muszą szybko wdrożyć przejrzaną dyrektywęw sprawie opóźnień w płatnościach, aby skutecznie zwalczać opóźnienia w płatnościachi ich negatywne skutki, zwłaszcza dla MŚP. Państwa członkowskie powinny również unikaćnadmiernie rygorystycznego, tj. przekraczającego wymogi prawodawstwa UE przekładaniadyrektyw UE na akty prawa krajowego. Obciążenia administracyjne są tym wyższe immniejsze jest przedsiębiorstwo – jest to nieproporcjonalny i błędny przepis, który ograniczazakładanie MŚP. Należy wprowadzić rozróżnienie między mikro, małymi i średnimiprzedsiębiorstwami. Uważam, że należy wspierać małe przedsiębiorstwa w zwiększaniuzdolności do konkurowania na rynkach międzynarodowych poprzez zwiększanie ich


zdolności eksportowych, rozpowszechnianie informacji dotyczących programów i inicjatywułatwiających dostęp do rynków międzynarodowych i przedostanie się na te rynkiproduktów i usług MŚP, a także zapewnianie odpowiedniego reprezentowania interesówmałych przedsiębiorstw.

David Martin (S&D), na piśmie – Pochwalam przeprowadzony przez Komisję przeglądSBA i wyrażam poparcie dla nowych propozycji ukierunkowanych na poprawę dostępudo źródeł finansowania, zwiększenie dostępu do rynku i stałe ograniczanie biurokracjipoprzez wsparcie zarządzania i monitorowania oraz lepsze regulacje i środki takie jakprzegląd wyników MŚP.

Iosif Matula (PPE), na piśmie – (RO) Głosowałem za przyjęciem przeglądu programuSmall Business Act, ponieważ uważam, że Unia Europejska musi kontynuować procesulepszania mechanizmów wsparcia w celu usunięcia przeszkód blokujących zrównoważonyrozwój małych i średnich przedsiębiorstw, tak aby w pełni wykorzystać ich potencjał.Mając na uwadze zasadniczy wkład MŚP w europejską gospodarkę i ich udział wstymulowaniu wzrostu gospodarczego, zatrudnienia i spójności społecznej, należy wdrożyćśrodki, których celem jest zapewnienie idealnych ram rozwoju MŚP. W tym kontekściechciałbym podkreślić, że państwa członkowskie muszą zwiększać działania wspierającepolitykę, której celem jest propagowanie przedsiębiorczości i tworzenie dobrych warunkówprowadzenia działalności dla MŚP. Należy również zwrócić uwagę na kluczową rolę, jakąodgrywa wymiana dobrych praktyk w ramach takiej polityki. Za priorytety na szczeblukrajowym i unijnym należy uznać poprawę dostępu MŚP do źródeł finansowania ijednolitego rynku, ograniczanie biurokracji, a także zapewnienie lepszego wdrażaniaprogramu Small Business Act przez państwa członkowskie.

Mario Mauro (PPE), na piśmie – (IT) Przegląd programu Small Business Act (SBA) izawarte w nim nowe propozycje są koniecznymi narzędziami służącymi wzmocnieniu iożywieniu 23 milionów małych i średnich przedsiębiorstw europejskich (MŚP), któreokazały się prawdziwym bastionem wobec kryzysu gospodarczego. W całej gospodarceeuropejskiej MŚP stanowią 99 % wszystkich przedsiębiorstw i zapewniają miejsca pracydla prawie 100 milionów Europejczyków. Musimy kontynuować działania służącewzmacnianiu i wspieraniu MŚP w celu stymulowania wzrostu przy jednoczesnymukierunkowaniu na poprawę konkurencyjności i innowacji. Propozycje te dokładnieodzwierciedlają wspomniane potrzeby. Szczególne znaczenie ma przegląd programu SBAzgodnie z celami strategii UE 2020 oraz wszystkie działania służące ułatwieniu wzrostuMŚP poprzez uproszczenie i wspieranie nie tylko inwestycji, lecz również wyzwań, którestawiają dziś zmiany klimatu i globalizacja.

Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), na piśmie – (FR) Oto kolejny tekst, w którym próbujesię obniżyć standardy władz publicznych na korzyść przedsiębiorców. Europejski programSmall Business Act i jego przegląd nie są wyrazem troski ani o interes ogólny, ani opracowników MŚP. Jedyną zaletą tej rezolucji, którą popierają wszystkie grupy polityczneoprócz mojej, jest ubolewanie nad tym stanem rzeczy i szczycenie się wydajnościąenergetyczną, którą podważa się gdzie indziej, promując niepohamowany eksport. Towyraz hipokryzji i niechęci. Wstrzymuję się od wspierania tego zamiaru i stwierdzamhipokryzję.

Nuno Melo (PPE), na piśmie – (PT) Nie możemy zapominać, że 23 miliony małych iśrednich przedsiębiorstw (MŚP) w UE, które stanowią około 99 % wszystkichprzedsiębiorstw i zapewniają ponad 100 milionów miejsc pracy, znacząco przyczyniają


się do wzrostu gospodarczego, spójności społecznej i tworzenia miejsc pracy, są głównymźródłem innowacji i odgrywają zasadniczą rolę w utrzymywaniu i zwiększaniu zatrudnieniaoraz mają wkład w osiąganie głównych celów inicjatyw przewodnich strategii Europa 2020.Program Small Business Act (SBA) opiera się na kilku ważnych filarach polityki takich jakdostęp do źródeł finansowania, dostęp do rynków – jednolitego rynku, rynkówmiędzynarodowych, rynków zamówień publicznych – oraz lepsze uregulowania prawne.Musimy zachęcać państwa członkowskie do przyjęcia tych wytycznych, aby pomóc MŚPw czasie kryzysu.

Claudio Morganti (EFD), na piśmie – (IT) Mam bardzo pozytywny stosunek doprzedmiotowej rezolucji w sprawie przeglądu programu Small Business Act, ponieważzawiera ona właściwe środki, które należy podjąć w celu ułatwienia prowadzeniadziałalności ponad 23 milionom małych i średnich przedsiębiorstw. Główne kwestiedotyczą stosowania szeregu nowych środków zapewniających łatwiejszy dostęp do źródełfinansowania dzięki publicznemu wsparciu systemów gwarancji i zdecydowanegozaangażowania się we wspieranie współfinansowania mikrokredytów. Bardziej niż mnóstwazachęt i ukierunkowanego finansowania nasze małe i średnie przedsiębiorstwa potrzebująwiększej i łatwiejszej swobody działania, a zatem mniejszej biurokracji, a także pewnychgwarancji. Jeżeli chodzi o tę ostatnią kwestię, powinniśmy wezwać państwa członkowskiedo rozwiązania problemu opóźnień w płatnościach, które stanowiły i nadal stanowiąpoważne problemy i trudności. Wreszcie chciałbym podkreślić, że internacjonalizacjamoże być nową barierę dla ponownego uruchomienia małych i średnich przedsiębiorstw,a zatem wszelkie narzędzia umożliwiające ekspansję poza ich granice będą bardzopożądane. To trudne wyzwanie, zwłaszcza dla mniejszych przedsiębiorstw, dlategopotrzebują większego zainteresowania i większego wsparcia Unii Europejskiej.

Radvilė Morkūnaitė-Mikulėnienė (PPE), na piśmie – (LT) Głosowałam za przyjęciemprzedmiotowego dokumentu, ponieważ uważam, że zachęty dla małych przedsiębiorstwprzewidziane w Small Business Act stanowią sposób na zwiększenie konkurencyjnościUnii Europejskiej. Chciałbym w szczególności zwrócić uwagę na dwa aspekty rezolucji,którą przyjęliśmy. Po pierwsze chodzi o edukację i szkolenie. To właśnie młodzież będzietworzyć przyszłość UE i brać w niej udział. Dlatego szczególnie ważne jest, aby byliprzedsiębiorczy i gotowi tworzyć dynamiczną i konkurencyjną gospodarkę UE. Skutecznewykorzystanie zasobów to inny aspekt również powiązany z przyszłą jakością życia wUE. Zawsze o tym mówimy, lecz dotychczas w praktyce nasze słowa przełożyły się niestetyna niewiele działań. Z drugiej strony skuteczne wykorzystanie zasobów jako środek samw sobie nie jest wystarczające – w ujęciu ogólnym potrzebne jest zrównoważone podejściedo środowiska na każdym etapie rozwoju działalności gospodarczej. Wzywam zatemzarówno Komisję Europejską, jak i państwa członkowskie do zwrócenia, w miaręmożliwości, jak największej uwagi na rozwój przedsiębiorczości wśród młodzieży ipropagowanie wydajnego wykorzystywania zasobów oraz innych inicjatyw związanychz oszczędzaniem energii.

Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie – (PT) Celem omawianej rezolucji jestprzedstawienie perspektywy Parlamentu Europejskiego w sprawie analizy Komisjidotyczącej programu Small Business Act. Parlament wykorzystuje rzeczoną rezolucję dowyrażenia swojego poparcia dla nowych propozycji, których celem jest poprawa dostępudo źródeł finansowania i rynków dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP); dla środkówmających na celu kontynuację procesu ograniczania biurokracji poprzez wsparcie


zarządzania i monitorowania; dla inteligentnych uregulowań i dla środków takich jakprzegląd wyników MŚP.

Jak stwierdziłam wcześniej wspieranie MŚP ma kluczowe znaczenie dla propagowaniawzrostu gospodarczego. W tym względzie to, co proponuje Parlament w obszarze badańi innowacji – zwłaszcza uproszczenie finansowania badań, rozwoju i innowacji (R&D&I),a także propagowanie odpowiedniego zarządzania programem, zwłaszcza w odniesieniudo MŚP – jest szczególnie ważne, gdyż pozwala budować potencjał w obszarze innowacjiprzez cały cykl, w tym innowacji innych niż technologiczne w ramach przyszłych ramfinansowych na badania i innowacje. Popieram również inwestycje przeznaczone nawspieranie lokalnych MŚP, na przykład poprzez zaangażowanie ośrodków innowacji, izbhandlowych, stowarzyszeń przedsiębiorstw i klastrów innowacji na jednolitym rynku.

Paulo Rangel (PPE), na piśmie – (PT) Małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP) stanowiąokoło 99 % wszystkich przedsiębiorstw unijnych i znacząco przyczyniają się do wzrostugospodarczego: jako źródło miejsc pracy i dobrobytu są one szczególnie właściwyminośnikami innowacji. Dlatego też należy nadal oferować im warunki, które pozwolą imsię rozwijać i bezpiecznie działać na rynku, gwarantując im dostęp do źródeł finansowaniai potencjalnych korzyści jednolitego rynku. Należy zatem pogratulować Komisjiprzeprowadzonej analizy programu Small Business Act i wspierać nowe propozycjeprzedstawione w celu realizacji celów związanych ze wspomaganiem MŚP.

Robert Rochefort (ALDE), na piśmie – (FR) Dziewięćdziesiąt dziewięć procenteuropejskich przedsiębiorstw to MŚP. Dwie trzecie miejsc pracy w sektorze prywatnymto miejsca pracy zapewnione przez MŚP. MŚP produkują ponad połowę europejskiejwartości dodanej. Nie byłoby prawdziwego ożywienia gospodarki ani długoterminowegowzrostu gospodarczego bez zdecydowanego działania ze strony organów publicznychna szczeblu lokalnym, krajowym lub europejskim na rzecz małych i średnichprzedsiębiorstw. Przyjmując program Small Business Act w 2008 roku, Komisja Europejskazrobiła pierwszy decydujący krok w kierunku małych i średnich przedsiębiorstw, coznalazło odzwierciedlenie w zasadzie „najpierw myśl na małą skalę” uwzględnianej wewszystkich obszarach legislacji. Pomimo wielu propozycji, które widzieliśmy w ostatnichtrzech latach – mam na myśli w szczególności dyrektywę w sprawie opóźnień wpłatnościach – wiele jeszcze należy zrobić, aby ułatwić prowadzenie działalności małymi średnim przedsiębiorstwom, nie tylko jeżeli chodzi o obciążenia administracyjne, zktórymi muszą się mierzyć, lecz również doświadczanych trudności w dostępie do źródełfinansowania. Komisja Europejska musi dalej iść drogą, którą wyznaczyła w SBA w2008 roku. Do tego właśnie wezwano w omawianej rezolucją, którą popieram.

Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie – Rezolucja jest ukierunkowana wszczególności na: (1) środowisko regulacyjne – wzywa się w niej do lepszego wdrożeniatestu MŚP, zwłaszcza w państwach członkowskich, oraz do ograniczenia biurokracji iobciążeń administracyjnych; (2) poprawę dostępu MŚP do źródeł finansowania poprzezdodatkowe finansowanie i instrumenty w ramach EBI (takie jak mechanizm finansowaniaoparty na podziale ryzyka i udział kapitałowy) oraz rozszerzony (i niezależny) Programramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji; (3) usprawnienia potrzebne do zapewnieniaudziału MŚP w zamówieniach publicznych; (4) uproszczenie i lepsze ukierunkowanieprogramów badań, rozwoju i innowacji w celu promowania potencjału zarządzaniainnowacją w MŚP, dostęp do usług z zakresu badań, rozwoju i innowacji oraz usług dlaprzedsiębiorstw opartych na wiedzy, na przykład za pośrednictwem ośrodków transferutechnologii i uniwersytetów; (5) potrzebę zwrócenia większej uwagi na potrzebne


kwalifikacje i inne kwestie związane z polityką społeczną i rynkiem pracy mające wpływna przedsiębiorczość i zdolność MŚP do wykorzystywania potencjału w obszarzezatrudnienia, zwłaszcza umiejętności kierownicze, umiejętności cyfrowe i umiejętnościw zakresie zrównoważonego rozwoju; (6) działania służące poprawie wydajności zasobów:sektorowe projekty MŚP w celu określenia innowacji w obszarze wydajności zasobów włańcuchu wartości i łańcuchu dostaw; przyjęcie ambitnego eko-innowacyjnego planudziałania i więcej środków na ten cel w Programie ramowym na rzecz konkurencyjnościi innowacji; w obszarze wydajności energetycznej więcej racjonalnych środków podwzględem kosztów w celu wspomagania MŚP w zmniejszeniu rachunków za energię;

Oreste Rossi (EFD), na piśmie – (IT) Popieram sprawozdanie dotyczące przegląduprogramu Small Business Act, ponieważ jego celem jest poprawa dostępu małych i średnichprzedsiębiorstw (MŚP) do źródeł finansowania i do rynku. W obecnych czasach kryzysudla przedsiębiorstw europejskich musimy wspomagać MŚP, umożliwiając im zwiększaniekompetencji i know-how, a także domagając się od nich wspierania programów zarządzaniasłużących działaniom na rzecz badań, rozwoju i innowacji. W sprawozdaniu uznanokluczową rolę MŚP w przekształceniu gospodarki na gospodarkę opartą na wydajnościzasobów. Należy również uznać rolę młodych przedsiębiorców. Wobec nich UE powinnapodjąć zobowiązanie do instytucjonalizacji programu Erasmus, aby stworzyć im szansęna rozwój.

Marc Tarabella (S&D), na piśmie – (FR) Pochwalam przyjęcie rezolucji w sprawieprzeglądu programu Small Business Act ogromną większością w Parlamencie Europejskim.MŚP, które stanowią 99 % przedsiębiorstw europejskich, zapewniają dwie trzecie miejscpracy w sektorze prywatnym i generują ponad połowę wartości dodanej wytwarzanejłącznie przez przedsiębiorstwa prowadzące działalność w UE. MŚP odgrywają kluczowąrolę w innowacji, badaniach i rozwoju. Przyjmując program Small Business Act w2008 roku Komisja Europejska zrobiła pierwszy decydujący krok na rzecz MŚP znajdującyodzwierciedlenie w zasadzie „najpierw myśl na małą skalę” wprowadzanej we wszystkichobszarach legislacji.

W ciągu trzech lat pojawiło się wiele propozycji takich jak dyrektywa w sprawie opóźnieńw płatnościach. Jednak wciąż pozostaje nam wiele do zrobienia, aby ułatwić MŚPprowadzenie działalności, jeżeli chodzi o biurokrację, z którą się borykają, a także o dostępdo finansowania, który jest często utrudniony. W omawianej rezolucji wezwano KomisjęEuropejską do dalszego podążania drogą, która prowadzi do większego poważania dlaMŚP będących motorem wzrostu gospodarczego i dobrobytu.

Viktor Uspaskich (ALDE), na piśmie – (LT) Jak słusznie zauważył sprawozdawca, małei średnie przedsiębiorstwa stanowią podstawę społeczeństwa europejskiego i są motoremnaszej gospodarki. Dotyczy to również Litwy, gdzie 99,4 % litewskich przedsiębiorstwzatrudnia mniej niż 250 osób. Zgodnie ze statystykami rządowymi, w styczniu 2011 r.na Litwie działało ponad 66 500 MŚP. Litwini pilnie potrzebują inteligentniejszychuregulowań, mniejszej biurokracji i ograniczenia obciążeń administracyjnych. Uzyskaniepozwolenia na budowę jest jednym z największych problemów, z jakimi borykają sięinwestorzy na Litwie. Według sprawozdania Banku Światowego uzyskanie pozwoleniana budowę wymaga wszczęcia siedemnastu procedur i może trwać 162 dni. Zgodnie zklasyfikacją Banku Światowego, w tym obszarze Litwa zajmuje 59. pozycję na świecie.Ochrona inwestorów na Litwie stanowi jeszcze większy problem – w tym obszarze Litwaplasuje się na 93. pozycji. To naprawdę niedobrze. Moim zdaniem pomyślna strategiapromowania innowacyjnych MŚP nie powinna opierać się jedynie na dotacjach, lecz na


tworzeniu warunków prowadzenia działalności, w których MŚP miałyby więcej swobodyi lepszy dostęp do różnych źródeł finansowania. Uważam również, że MŚP powinnyzwracać większą uwagę na kwestie związane z polityką społeczną i rynkiem pracy, któremają wpływ na przedsiębiorczość i zdolność MŚP do zatrudniania pracownikówposiadających odpowiednie kwalifikacje.

Derek Vaughan (S&D), na piśmie – Pochwalam niniejszą rezolucję, która zawieraostrzeżenie przed nadmierną biurokracją wobec MŚP. Dwadzieścia trzy miliony MŚP wUE zapewniają ponad 100 milionów miejsc pracy i znacząco przyczyniają się do wzrostugospodarczego, spójności społecznej i tworzenia miejsc pracy. Musimy upewnić się, żedziałalność tych kluczowych przedsiębiorstw nie jest blokowana przez biurokrację, dlategozgadzam się, że UE musi ponowić wysiłki w celu ograniczenia obciążeń administracyjnych.Cieszę się, że prawie wszystkie propozycje legislacyjne w ramach programu Small Businesszostały przyjęte, wzywam jednak państwa członkowskie do bezzwłocznego wdrożeniadyrektywy w sprawie opóźnień w płatnościach.

W rezolucji podkreślono również potencjał MŚP w zakresie oszczędzania energii – obecnietylko 24 % MŚP angażuje się w działania ograniczania oddziaływania na środowisko iwydajności energetycznej; jeżeli MŚP stosowałyby racjonalne pod względem kosztówśrodki, w zakresie wydajności energetycznej, mogłyby zmniejszyć rachunki za energię izwiększyć reinwestycje.

Marie-Christine Vergiat (GUE/NGL), na piśmie – (FR) Głosowałam za odrzuceniemrezolucji w sprawie przeglądu Small Business Act przeprowadzonego przez KomisjęEuropejską w lutym 2011 roku. Przegląd – a w szczególności ograniczenie kosztów iobciążeń administracyjnych oraz biurokracji – jest spójny z obecną formą programu.Zawarta w nim propozycja harmonizacji systemów podatkowych nie może prowadzićdo kolejnego obniżenia podatków od osób prawnych – co prawda małych przedsiębiorstw– podczas gdy wynagrodzenia obejmuje się planami oszczędnościowymi. To prawda, żecelem przeglądu jest poprawa dostępu MŚP do finansowania, lecz w dokumencie niewspomniano o kwestiach związanych z polityką społeczną i środowiskiem, a nawet nieodniesiono się do planu Komisji Europejskiej dotyczącego przedsiębiorczości społecznejzapowiedzianego na koniec bieżącego roku. To prawda, że przegląd Small Business Act,w którym uwzględniono tę propozycję, jest małym krokiem w kierunku gospodarkispołecznej, lecz jest to krok naznaczony słabością tego dokumentu w obliczu wyzwańzwiązanych z innymi formami działania. Podobnie jak w przypadku dyrektywy w sprawiemedialnych usług audiowizualnych, podczas przeglądu programu Small Business Act niewyciągnięto wniosków ze sprawozdania posła Maria Montiego dotyczących przywróceniazaufania obywateli do Unii Europejskiej. Program wciąż wpisuje się zatem w tę samąultraliberalną logikę integracji europejskiej, którą od lat potępiamy, a która jest przedewszystkim ukierunkowana na rynek i jego potrzeby.

Dominique Vlasto (PPE), na piśmie – (FR) Małe i średnie przedsiębiorstwa europejskiesą płucem naszej działalności gospodarczej. Musimy uczynić z ich rozwoju, ichmodernizacji i ich konkurencyjności centralny element naszej strategii gospodarczej.Dlatego głosowałam za przyjęciem rezolucji w sprawie przeglądu Small Business Act,którego celem jest uwolnienie potencjału wzrostu MŚP. Wciąż jeszcze jest wiele do zrobieniaw obszarze uproszczenia środowiska regulacyjnego i procedur administracyjnych, którenazbyt obciążają działalność i dynamikę naszych przedsiębiorstw. Pochwalam działaniazaproponowane w przedmiotowym sprawozdaniu, w tym utworzenie statusu europejskiejspółki prywatnej. Dzięki temu nasze MŚP będą mogły czerpać korzyści z jednolitego rynku


i prowadzić działalność transgraniczną bez konieczności spełniania wymogów, któreczęsto są kosztowne i zniechęcające. Wzywam zatem Radę do szybkiego wydania opiniiw sprawie tej inicjatywy. Musimy wreszcie przyjść z pomocą innowacyjnym MŚP, ułatwiającim dostęp do zróżnicowanych źródeł finansowania. Będzie to można osiągnąć wszczególności poprzez znaczne uproszczenie wykorzystywania środków europejskich,w którym to obszarze wciąż brakuje elastyczności. Takie środki istnieją. Moim zdaniemnależy je wykorzystać, aby skuteczniej wspierać rozwój realnej gospodarki, innowacji izatrudnienia.

Sprawozdanie: Judith A. Merkies (A7-0162/2011)

Luís Paulo Alves (S&D), a piśmie – (PT) Głosuję za przyjęciem tego wniosku, ponieważzgadzam się ze sprawozdawczynią, że jedność oznacza siłę. Połączenie sił na rzeczinnowacyjności i w celu rozwiązania wspólnych problemów w Europie oznacza szybszyrozwój, efektywność (pod względem kosztów) i zwiększoną kreatywność. Unia Innowacjipowinna również zwiększyć konkurencyjność Europy, dzięki czemu uda jej się znaleźćwyjście z kryzysu. Ponieważ Europa jest w znacznym stopniu uzależniona od importu,wśród państw członkowskich panuje powszechne przekonanie o potrzebie inteligentnegoi zrównoważonego korzystania z surowców i towarów wymaganych w procesiewytwarzania energii i w branży produkcji żywności. Kolejnym wyzwaniem, z którymmusi się zmierzyć niemal każdy kraj, jest starzenie się ludności. Jeżeli zależy nam nazapewnieniu ludziom dłuższego życia, odpowiedniej opieki i leków, przy jednoczesnymzapewnieniu kontroli kosztów, wspólne podejście może przynieść szybsze rezultaty.Europejskie gospodarki stały się dziś tak bardzo ze sobą powiązane, że wspólnego podejściawymaga nie tylko stabilność euro: wymagają go również działania na rzecz zwiększeniakonkurencyjności państw członkowskich. Potrzebujemy wspólnej drogi ku sprawiedliweji stabilnej gospodarce.

Elena Oana Antonescu (PPE), na piśmie – (RO) Europa była, jest i pozostanie kolebkąświatowej cywilizacji, edukacji, badań i kultury. To jasne – mówi o tym między innymikomunikat Komisji – że Europie nie brakuje potencjału, ani ludzkiego, ani technicznego,handlowego czy finansowego. Moje pytanie brzmi: co czyni Europa, by wykorzystaćprzede wszystkim swój potencjał zasobów ludzkich? Jak Europa zamierza zatrzymać nawłasnym terytorium swoje zasoby ludzkie, które są tak niezbędne dla innowacji weuropejskich szkołach, uczelniach i ośrodkach badawczych? Zanim zajmiemy sięprzyciąganiem eksportu spoza Unii Europejskiej, jak się zdaje, naszym priorytetem powinnobyć powstrzymanie exodusu naukowców z Europy do innych ważnych ośrodków nacałym świecie. Stworzenie zmodernizowanego systemu edukacyjnego w całej Europie,położenie silnego nacisku na merytoryczne wyniki badań oraz oczywiście uproszczeniedostępu do transgranicznych programów badawczych w Europie mogą podnieść poziominnowacyjności w UE. Aby jednak upewnić się, że zasoby ludzkie pozostaną tutaj, Europamusi skupić się na następujących aspektach: przygotowanie atrakcyjnych ofert dlanaukowców, składanie im propozycji nie do odrzucenia. Faktycznie oferta ta musi ichprzekonać, że nie ma to jak w domu – i to pod każdym względem.

Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie – (LT) Poparłem to sprawozdanie. Inicjatywawiodąca „Unia Innowacji” jest jak dotąd najważniejszą i najbardziej ukierunkowaną próbąWspólnoty wprowadzenia strategicznej, zintegrowanej i zorientowanej na środowiskoprzedsiębiorców polityki uzupełnienia działań państw członkowskich, w ramach którejzarządza się innowacyjnością i monitoruje postępy pod tym względem na najwyższymszczeblu politycznym. Innowacje są szczególnie ważne z punktu widzenia walki ze


światowymi wyzwaniami, jak zmiany klimatu, bezpieczeństwo energetyczne ibezpieczeństwo żywności itp., w przypadku których konieczne są innowacyjne działaniai wzmacnianie istniejącej bazy innowacji i technologicznej. Konieczne jest równieżzmodernizowanie systemów gospodarczych i ich przystosowanie do potrzeb naszychczasów. Państwa członkowskie muszą podjąć działania na rzecz poprawyprzedsiębiorczości i umiejętności młodych europejskich obywateli i przedsiębiorcówpoprzez włączenie przedsiębiorczości i innowacji do wszystkich dziedzin edukacji ipoprawy jakości kapitału ludzkiego. Takie działania pozwoliłyby im odegrać aktywną rolęw innowacji.

Jean-Luc Bennahmias (ALDE), na piśmie – (FR) „Unia innowacji” nadal pozostajenajważniejszą unijną inicjatywą na rzecz opracowania zintegrowanej europejskiej strategiibadań i innowacji. Zwiększenie tempa badań i innowacji ma zasadnicze znaczenie dlawprowadzenia sprawiedliwego i konkurencyjnego modelu gospodarczego, zapewnieniamiejsc pracy na przyszłość, przejścia do zrównoważonego zarządzania zasobami, sprostaniawymaganiom pod względem energii oraz stymulowania społeczeństwa opartego nawiedzy. Jeżeli chodzi o miejsca pracy, środowisko i rozwój, innowacje stanowią zatemjedno z głównych wyzwań stojących przed Unią Europejską i będą miały konkretnenastępstwa dla obywateli. Od teraz europejscy obywatele muszą być w stanie w pełniuczestniczyć, zarówno jako siła napędowa, jak i beneficjenci innowacji, w tej „UniiInnowacji”, by zapewnić jej powodzenie, tak jak podkreślamy w sprawozdaniu. Wreszcie,pragniemy w związku z tym podkreślić, jak zasadnicze znaczenie ma polityka na rzeczinnowacji, a także wartość dodana podejścia skoordynowanego na szczeblu europejskim.Aby sprostać wspólnym podstawowym wyzwaniom społecznym i gospodarczym, przedktórymi stoi europejskie społeczeństwo, potrzebujemy ambitnych inicjatyw. Dlatego terazoczekujemy na fazę legislacyjną działań komisarza ds. badań i innowacji.

Sergio Berlato (PPE), na piśmie – (IT) Pojęcie innowacji ma wiele wymiarów: obejmujeono nie tylko badania naukowe i eksperymentalne oraz rozwój technologiczny, ale równieżrozwijanie nowych procesów, metodologii oraz modeli organizacyjnych i zachowań. Choćz zadowoleniem przyjmuję komunikat Komisji w sprawie „Unii Innowacji” jako jedną zwiodących inicjatyw strategii 2020 na rzecz wzrostu i miejsc pracy, uważam, że nadalistnieją priorytetowe obszary, w których potrzebujemy więcej zaangażowania w budowaniepotencjału w nauce, technologii i innowacji: efektywne wykorzystanie zasobów,odzyskiwanie i recykling odpadów, jakość i bezpieczeństwo żywności, a także kwestianowych epidemii. Z konkluzji Europejskiego Panelu Innowacji z 2009 roku wynika, żeniedawny kryzys finansowo-gospodarczy przyniósł różnym krajom nieproporcjonalneskutki.

Obawiam się, że obecne ograniczenia budżetowe nakładane na państwa członkowskiemogą doprowadzić do jeszcze większych ograniczeń inwestycji w badania i rozwój, cobędzie miało oczywiste negatywne skutki dla europejskiego wzrostu i konkurencyjności.Dlatego wzywam Komisję, by rozważyła wzmocnienie zasobów wspólnych ramstrategicznych, by finansować te sektory, szczególnie sektory badań i innowacji UniiEuropejskiej.

Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), na piśmie – (ES) Głosowałam za inicjatywą „UniaInnowacji”, ponieważ stanowi ona jedyną możliwość pokonania kryzysu wzglobalizowanym świecie. Innowacyjność oznacza tworzenie miejsc pracy, wiedzy,technologii, ochronę środowiska, podnoszenie spójności społecznej i dbanie o dobrowspólne. Wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej muszą poświęcić się innowacji


i stymulować ją poprzez wspólną pracę, dzielenie się dobrymi praktykami i poprawęupowszechniania pomyślnych rezultatów badań.

Przyszłość zależy od innowacji. W związku z tym głosowałam za przyjęciem poprawki1, ponieważ absolutnie sprzeciwiam się wykorzystaniu środków wspólnej polityki rolnejdo zapewnienia finansowania na potrzeby tych programów. Sektor rolny, który jestpogrążony w kryzysie, zasługuje na te środki, by pobudzać własne innowacje. InnowacyjnaEuropa może przynieść innowacje rolnictwu, tak by mogło one budować swoją przyszłośćw taki sam sposób jak pozostałe strategiczne sektory.

Slavi Binev (NI), na piśmie – (BG) Wszyscy zdają sobie sprawę, że wzrost gospodarczyjest ściśle powiązany z postępem technologicznym, będącym z kolei wynikieminnowacyjnych aspiracji ludzi. Ta aspiracja i potencjał są ograniczone przez przeszkodyfinansowe, biurokratyczne i innego rodzaju. W pełni popieram sprawozdanie w sprawie„Unii Innowacji”, ponieważ wierzę, że pozwoli nam ono zburzyć przeszkodyuniemożliwiające innowacyjne myślenie w Unii Europejskiej. Sądzę jednak, że najważniejsząrzeczą dla nas jest uniknięcie tworzenia Europy dwóch prędkości, co możemy zapewnićzwłaszcza poprzez wspólne innowacyjne myślenie o unijnej gospodarce.

Mara Bizzotto (EFD), na piśmie – (IT) Zawarte w sprawozdaniu wezwanie dowprowadzenia jednolitego europejskiego patentu i wyrażone w nim zadowolenie z przyjęciawzmocnionej współpracy w zakresie wprowadzenia tego patentu nie pozwalają mizagłosować za. Wprowadzenie angielsko-francusko-niemieckiego europejskiego patentujest nie do przyjęcia przynajmniej z dwóch względów. Po pierwsze, wprowadzenie trzechjęzyków byłoby niekorzystne dla konkurencyjności przedsiębiorstw z państwczłonkowskich niereprezentowanych w systemie. Firmy te, szczególnie firmy włoskie,byłyby zmuszone oczekiwać na zakończenie procesu tłumaczenia, zanim zdołałybyuzyskać dokumenty, co ograniczyłoby ich zdolność do szybkiego działania, które ma wbiznesie kolosalne znaczenie. Byłyby również zmuszone ponosić dodatkowe kosztytłumaczenia. Tymczasem przedsiębiorstwa angielsko-francusko-niemieckie nie musiałybyzmagać się z tymi barierami, co doprowadziłoby do dyskryminacji językowej. Ponadtowprowadzenie trójjęzykowego systemu zdaje się być niezgodne z wymogamiadministracyjnymi i nie oddaje demograficznego znaczenia państw członkowskich,ponieważ, gdyby wzięto je pod uwagę, Włochy również powinny być reprezentowane.Zamiast tego wydaje się to być próbą narzucenia dominacji Niemiec kosztem zasad parytetui równości między państwami członkowskimi, które są fundamentem Unii. Dlategozdecydowałam się nie poprzeć sprawozdania.

Jan Březina (PPE), na piśmie – (CS) Głosowałem za przyjęciem rezolucji w sprawie „UniiInnowacji”, ponieważ, pomijając inne rzeczy, uważam, że musimy podjąć działania,zarówno na szczeblu europejskim, jak i krajowym, na rzecz poprawy umiejętnościprzedsiębiorczych i szkolenia zawodowego Europejczyków poprzez włączenie badań wdziedzinie przedsiębiorczości i kreatywności oraz innowacji do wszystkich obszarówedukacji. Konieczne jest większe wykorzystanie programów Komisji, takich jak „Erasmusdla młodych przedsiębiorców”, a jednocześnie ochrona, jako źródeł innowacji, branżwymagających wysokich kwalifikacji. Moim zdaniem Komisja powinna zacieśnićwspółpracę z państwami członkowskimi w zakresie sporządzana średnio- idługoterminowych prognoz dotyczących kwalifikacji potrzebnych na rynku pracy i wzakresie wspierania partnerstw między uczelniami a sektorem przedsiębiorstw, tak abyułatwić młodym ludziom wchodzenie na rynek pracy i pomaganie w tworzeniu


innowacyjnych przedsiębiorstw w oparciu o wiedzę, rozwój badań stosowanych i lepszeperspektywy dla absolwentów na rynku pracy.

W tym kontekście popieram wniosek Komisji Regionów dotyczący stworzenia „wirtualnejsieci kreatywności”, która byłaby otwarta dla wszystkich (przedsiębiorców, organówlokalnych i regionalnych, sektora prywatnego i obywateli) i zapewniałaby porady, wsparciei dostęp do kapitału wysokiego ryzyka i usług technicznych. Pragnę również zwrócićuwagę na obecny brak bliższych i proaktywnych interakcji między uczelniami aprzedsiębiorstwami i pragnę wezwać Komisję, by zainicjowała nowy ogólnoeuropejskiprogram szkoleń zawodowych i edukacji dla starszych pracowników uczelni orazurzędników mających do czynienia z technologią.

Maria Da Graça Carvalho (PPE), na piśmie – (PT) Cieszy mnie, że skoncentrowano sięw tym sprawozdaniu na badaniach i innowacji jako sposobie pokonania obecnego kryzysuspołeczno-gospodarczego. Faktycznie nowe, zrównoważone sposoby inteligentniejszegoi bardziej skutecznego wykorzystania zasobów i towarów są coraz bardziej potrzebne.Dlatego musimy stworzyć przestrzeń dla nowych pomysłów, a co najważniejsze –mechanizmy konieczne do realizacji tych pomysłów. W związku z tym popieramprzedstawione sprawozdanie w sprawie „Unii Innowacji” i pragnę podkreślić jego znaczeniew świetle obecnej sytuacji, jak również z punktu widzenia sukcesu Europy w nadchodzącychlatach.

Giovanni Collino (PPE), na piśmie – (IT) Innowacyjność jest pod wieloma względamikluczem do wzrostu gospodarczego. Już w połowie XX wieku najbardziej szanowaniekonomiści specjalizujący się w sprawach wzrostu zrozumieli, że innowacyjność jest jednąze zmiennych pozwalających na podźwignięcie słabnących zysków. Tak oto przeszliśmyod modeli wzrostu lat 50. ubiegłego wieku, według których gospodarka prędzej czy późniejstabilizuje się i traci swój pęd, do endogenicznych modeli wzrostu lat 80., w którychtechnologia i projektowanie ciągle udoskonalanych i innowacyjnych produktów pozwalajągospodarce utrzymać dodatnią stopę wzrostu w dłuższym terminie. Aby móc wprawić wruch mechanizmy dźwigni, które począwszy od teraz do 2020 roku będą miały formęcelów w zakresie badań, efektywności energetycznej i internacjonalizacji, szczególnie wmałych i średnich przedsiębiorstwach, musimy zapewnić zdecydowaną wolę politycznądo aktywacji bodźców i mechanizmów orientowania. Zadanie to spoczywa na państwachczłonkowskich, ale europejskie środki finansowe mogą zapewnić im istotne wsparcie. Wzwiązku z kryzysem zasoby są ograniczone, a przecież ogólnym kierunkom wytyczonymw strategii Europa 2020 musi towarzyszyć zdecydowana polityka podatkowa iprzemysłowa ze strony europejskich rządów.

George Sabin Cutaş (S&D), na piśmie – (RO) Głosowałem za przyjęciem sprawozdaniaw sprawie „Unii Innowacji”, ponieważ podkreślono w nim znaczenie innowacji dlazbudowania fundamentów pod zrównoważony, konkurencyjny model gospodarczy itworzenie nowych miejsc pracy w Unii Europejskiej.

Jednocześnie, wspólnie z innymi posłami do Parlamentu zgłosiłem poprawkę do tegosprawozdania, w której wyraziłem swój sprzeciw wobec finansowania polityki innowacyjnejze środków przeznaczanych dotychczas na wspólną politykę rolną.

Ioan Enciu (S&D), na piśmie – (RO) Głosowałem za przyjęciem tego sprawozdania,ponieważ uważam, że oferuje ono sensowne rozwiązania na rzecz poprawy sytuacji podwzględem badań i innowacji w Unii Europejskiej, a tym samym stwarza warunkiprzywrócenia wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy.


Stymulowanie inwestycji w badania, ułatwianie dostępu MŚP do różnorodnych źródełfinansowania, a także poprawa współpracy między uczelniami, ośrodkami badawczymii rządami to środki, które stworzą kreatywność i innowacyjność w średnim i długim okresie.Należy skupić szczególną uwagę na wyważeniu potencjału innowacji i badań międzyposzczególnymi państwami członkowskimi i regionami, obecnie bowiem istnieją międzynimi ogromne różnice, które rzutują na całą Unię.

Edite Estrela (S&D), na piśmie – (PT) Głosowałam za przyjęciem tego sprawozdania,ponieważ przewidziano w nim szereg środków mających na celu sprostanie licznymwyzwaniom, szczególnie zmianie klimatu, deficytowi energii i zasobów, starzeniu sięludności oraz problemom z dostępem do usług publicznych i wysokiej jakości opiekizdrowotnej. Unia Europejska musi w pełni poświęcić się realizacji zaproponowanychcelów. Szacuje się, że do roku 2020 uda się stworzyć 3,7 miliona miejsc pracy i że do roku2025 roczny produkt krajowy brutto (PKB) może wzrosnąć o około 800 miliardów euro.

Diogo Feio (PPE), na piśmie – (PT) To sprawozdanie z inicjatywy własnej następuje poprzyjęciu komunikatu Komisji w sprawie „Unii Innowacji” i stanowi jedną z inicjatywstrategii Europa 2020, której celem jest promowanie innowacji i konkurencyjności poprzeztworzenie solidnych polityk stymulujących wymianę pomysłów i rozwiązań wieluproblemów istniejących we wszystkich państwach członkowskich.

Istotą tego pomysłu jest zachęcanie i promowanie skutecznych i konkurencyjnych działań,zarówno w trakcie kryzysu, jak i po jego zakończeniu, umożliwiając całej Unii pokonaniesłabości, które są dostrzegalne w wielu sektorach, szczególnie w sektorze przemysłu.

A zatem jest to ambitne sprawozdanie, zważywszy na problemy, którymi się w nim zajęto– od praw własności intelektualnej do wzmożonej współpracy między państwamiczłonkowskimi a Komisją. Dlatego pragnę pogratulować sprawozdawczyni zaangażowaniai mam nadzieję, że okazując więcej takiej postawy, uda nam się osiągnąć wszystkie celezaproponowane w strategii Europa 2020.

José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie – (PT) Przedmiotowe sprawozdanie, sporządzoneprzez panią poseł Merkies, proponuje Unię Innowacji jako sposób na przygotowanieEuropy do stawienia czoła światu po zakończeniu się obecnego kryzysufinansowo-gospodarczego. Bezprecedensowy kryzys światowy, który uparcie trwa i możezagrozić europejskiemu projektowi, wymaga od wszystkich, w szczególności od UniiEuropejskiej, przyjmowania zdecydowanej postawy, która motywuje obywateli. Dlategooprócz oddania głosu za tym sprawozdaniem, pragnę pogratulować sprawozdawczynijej pracy, które daje nam pozytywną perspektywę przyszłości i stanowi wyzwanie dozmobilizowania drzemiącego w nas wszystkich potencjału innowacyjności. Ważne jestzrealizowanie propozycji przedstawionych w tym sprawozdaniu, takich jak zapewnienielepszego dostępu do kredytów i wsparcia finansowego, zwiększenie inwestycji w badaniai rozwój, uszczegółowienie ustawodawstwa, zmniejszenie biurokracji, wprowadzenie„jednego okienka”, lepsza współpraca międzyregionalna oraz wprowadzenie prostego itaniego europejskiego patentu.

João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie – (PT) W sprawozdaniu zajęto się znaczenieminnowacyjności, we wszystkich jej formach, dla rozwoju społeczeństw. Jednocześnieprzedstawiono wiele pomysłów w różnych dziedzinach i propozycje – na przykład wzakresie poprawy upowszechniania i absorpcji innowacji w wielu sektorach – któreuznajemy za korzystne.


W opinii Komisji Środowiska, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, którejbyłem autorem, zadbałem o przedstawienie naszych głównych uwag i obaw w tym zakresie.Z przygotowanego projektu opinii jasno wynika, że istnieją wyraźne kwestie, w zakresiektórych sprawozdanie jest sprzeczne z treścią komunikatu Komisji. Dotyczą one zwłaszczaaspektów poruszonych również w sprawozdaniu, w którym można znaleźć część spośródtych sprzeczności: postrzeganie innowacji głównie jako szansy biznesowej; podkreślanieznaczenia rynku, konkurencyjności, a także zawłaszczenie innowacji do celówbiznesowych; propagowanie rynku wewnętrznego i unijnych patentów. Nie zgadzamysię na te propozycje.

Jak powiedzieliśmy w trakcie debaty, kolejną kwestią, którą nie zajęto się w wystarczającymstopniu – a która wynika bardzo wyraźnie z rezultatów prac Europejskiego Panelu Innowacjiz 2009 roku – jest ryzyko powstania przepaści innowacyjnej między krajami i regionamibardziej innowacyjnymi a pozostałymi krajami i regionami.

Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie – (PT) W sprawozdaniu w wystarczającym stopniupodkreślono innowacyjność, która jest niezbędnym sposobem reagowania na wieleproblemów i wyzwań, przed którymi stoi dziś ludzkość. Powinna być ona kluczowymelementem polityki publicznej w takich dziedzinach jak ochrona środowiska, zdrowie iedukacja i powinna przyczynić się do rozwiązania takich problemów jak deficyt i efektywnegospodarowanie zasobami, odzyskiwanie i utylizacja odpadów, jakość i bezpieczeństwożywności, zmiany demograficzne, nowe epidemie i ochrona przyrody oraz różnorodnościbiologicznej.

W sprawozdaniu znajduje się jednak szereg sprzeczności, ponieważ opiera się ono naneoliberalnych pomysłach, wzmacnianiu rynku wewnętrznego i propagowaniu unijnychpatentów, czego nie popieramy.

Nakładane obecnie na państwa członkowskie ograniczenia mogą spowodować zwiększenieograniczeń w zakresie inwestycji w naukę, technologię i innowacje, szczególnie wpaństwach najbardziej zagrożonych. Zamiast ogłaszanej „Unii Innowacji” rezultatem możebyć prawdziwa przepaść innowacyjna między najbardziej innowacyjnymi krajami iregionami a resztą.

Tam gdzie powinna być mowa o pożytku publicznym, rozwoju, spójności, postępie iopiece społecznej, skończyło się na dominacji tzw. możliwości biznesowych,konkurencyjności i zawłaszczeniu innowacji do celów biznesowych.

Pat the Cope Gallagher (ALDE), na piśmie – (GA) Musimy zachęcać do budowaniainstytucji trzeciego szczebla, organizacji badawczych oraz przedsiębiorstw sektoraprywatnego, by wykorzystać możliwości dostępne dzięki siódmemu programowiramowemu w zakresie badań i rozwoju technologicznego UE (FP7).

FP7 jest największym programem badawczym finansowanym ze środków publicznychna świecie i musimy nadal podkreślać korzyści wynikające z niego dla MŚP. Z perspektywyIrlandii FP7 pomaga w rozwoju badań – badań prowadzących do tworzenia miejsc pracyoraz zapewniających naszym obywatelom konieczne i poszukiwane towary i usługi.Irlandzkie organizacje z sektorów rolnego, żywnościowego, rybołówstwa, ochrony zdrowia,energii, transportu i TIK już pozyskały 270 milionów euro.

To konieczne zarówno dla Irlandii, jak i Europy, szczególnie w obecnych trudnychgospodarczo czasach.


Louis Grech (S&D), na piśmie – Popieram sprawozdanie pani poseł Merkies, ponieważzdecydowanie uważam, że innowacyjność i kreatywność to klucz do odbudowygospodarczej UE i że nie można przeceniać znaczenia przekształcenia przełomowychosiągnięć naukowych UE w nowe towary i usługi. Ponadto jestem przekonany, że w Europiepo zakończeniu kryzysu każda strategia jednolitego rynku musi zostać sformułowana wtaki sposób, aby utrzymać i poprawić spójność społeczną, zapewnić integrację rynkowąi trwałość gospodarki, a także poprawę innowacyjności. Dlatego popieram inicjatywęKomisji na rzecz przeprowadzenia programu pilotażowego „Europejskie innowacjespołeczne”, który zapewni, by innowacyjne pomysły na rzecz tworzenia produktów, usługi modeli biznesowych odpowiadały potrzebom społecznym unijnych obywateli ikonsumentów, a co ważniejsze – spełniały je.

Françoise Grossetête (PPE), na piśmie – (FR) Stojąc wobec kryzysu w światowejgospodarce, Parlament Europejski podkreślił znaczenie uczynienia Europy bardziejinnowacyjną i efektywną poprzez przystosowanie jej do nowych wyzwań XXI wieku.

Konieczne jest zachęcanie do maksymalnego zaangażowania wszystkich zainteresowanychstron, w tym małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), przemysłu, uczelni i rządów.Wszyscy mają do odegrania jakąś rolę. Musimy na przykład zmodernizować nasze systemyedukacyjne i zniwelować różnice pod względem wiedzy w dziedzinie nauki i inżynierii.

Uda nam się podnieść z kryzysu tylko pod warunkiem wspierania innowacji. UniaEuropejska musi umożliwić stworzenie nowych instrumentów finansowania promującychwydatki na badania i prywatne inwestycje. Ponadto sposobem na zachęcanie do bardziejinnowacyjnej gospodarki jest współpraca między sektorem publicznym a prywatnym wdrodze partnerstwa.

Uważam, że konieczne jest wprowadzenie jednolitego europejskiego patentu, by zachęcaćdo wymiany handlowej poza Unią. Patenty są obecnie zbyt kosztowne; bezwzględniemusimy zmniejszyć koszty związane z ich powstawaniem.

I wreszcie – wobec zjawiska drenażu umysłów ważne jest zachęcanie do zatrzymywanianaukowców w Europie. Bez nich mechanizmy finansowania i inne mechanizmy sąnieprzydatne.

Sylvie Guillaume (S&D), na piśmie – (FR) Europejskie wyniki pod względem innowacjibyły jak dotąd raczej kiepskie. A przecież innowacje powinny pomagać nam stawić czołagłównym wyzwaniom społecznym, jak starzenie się społeczeństwa, potrzebazrównoważonego gospodarowania zasobami czy odbudowa gospodarcza. Dlategogłosowałam za przyjęciem tego sprawozdania z inicjatywy własnej, w którym podkreślonozwłaszcza koncepcję innowacji społecznych i uwypuklono aktywną rolę, jaką w zakresieinnowacji mogą odegrać regiony i władze lokalne. Wreszcie musimy promować wyważonysystem ochrony praw własności intelektualnej, zapewniający poszanowanie prawwynalazców, a jednocześnie oferujący naszym obywatelom najszerszy możliwy dostępdo wiedzy; takie są wyzwania, przed którymi stoimy i które będziemy w stanie rozwiązaćw przyszłości za pomocą innowacji.

Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem tego dokumentu,ponieważ zgodnie z art. 179 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Unia„sprzyja [...] przedsiębiorstwom, w tym małym i średnim przedsiębiorstwom, ośrodkombadawczym i uniwersytetom w ich wysiłkach badawczych i rozwoju technologicznymwysokiej jakości; wspiera ich wysiłki w zakresie wzajemnej współpracy, zmierzając w


szczególności do umożliwienia naukowcom swobodnej współpracy ponad granicami, aprzedsiębiorstwom – pełnego wykorzystania potencjału rynku wewnętrznego, zwłaszczapoprzez otwarcie krajowych rynków zamówień publicznych, określanie wspólnych normi usuwanie przeszkód prawnych i fiskalnych tej współpracy”. Jestem w stu procentachprzekonany, że UE musi przyjąć postawę ofensywną i stanąć na pozycji lidera podwzględem konkurencyjności, w związku z czym musi inwestować w rewolucję innowacji.Komisja Europejska musi przełożyć ten strategiczny dokument „Unia Innowacji” na plandziałań zawierający konkretne założenia i wymierne oraz ujęte w harmonogram cele.Komisja musi monitorować postępy w sposób regularny, oceniając przeszkody i proponującmechanizmy poprawy regularnej sprawozdawczości dla Parlamentu i Rady.

Juan Fernando López Aguilar (S&D), na piśmie – (ES) Delegacja hiszpańskich socjalistówgłosowała za przyjęciem sprawozdania pani poseł Merkies zatytułowanego „Unia Innowacji:przekształcenie Europy po zakończeniu kryzysu na świecie”, ponieważ popieramy iwyznajemy podstawowe zasady określone w sprawozdaniu, są one bowiem podstawąprzejścia do inteligentnej, zrównoważonej i sprawiedliwej europejskiej gospodarki.

Niemniej pragnę oświadczyć, że nasz głos za przyjęciem sprawozdania nie oznacza, żepopieramy porozumienie osiągnięte przez większość w Radzie w sprawie wzmocnionejwspółpracy, ponieważ z europejskiego patentu wyłączono język hiszpański. Nasz głosprzeciwko punktowi dotyczącemu wzmocnionej współpracy świadczy o naszymzdecydowanym sprzeciwie wobec tej kwestii. Stosowanie instrumentu wzmocnionejwspółpracy bezpośrednio odbije się na rynku wewnętrznym, spójności terytorialnej iprawie obywateli państw członkowskich do unijnego patentu regulowanego przepisamijęzykowymi zapewniającymi wystarczającą pewność prawną.

Ponadto propozycja stworzenia Europejskiego i Wspólnotowego Sądu Patentowego jestwedług Trybunału Sprawiedliwości „niezgodna z unijnym prawem”.

Petru Constantin Luhan (PPE), na piśmie – (RO) Innowacje mogą zaowocować rozwojemi odrodzeniem Unii Europejskiej po zakończeniu kryzysu. Musimy być jednak całkowicierealistyczni i zaproponować konkretne instrumenty robocze, które umożliwią skorelowaniedziałań innowacyjnych na szczeblu europejskim, krajowym i regionalnym. Europejskapolityka innowacyjna musi skupiać się głównie na opracowaniu i zrealizowaniu celówzwiązanych z głównymi wyzwaniami stojącymi przed Unią Europejską. Myślę, że należyprzeprowadzić ponowną ocenę złożoności zadań i obowiązków spoczywających nawładzach regionalnych i rządowych. W przyszłości będziemy musieli zapewnić dobrejjakości wsparcie techniczne i finansowe, by zapewnić dostępność wystarczającegopotencjału administracyjnego tam, gdzie będzie on konieczny.

David Martin (S&D), na piśmie – Głosowałem za przyjęciem tego sprawozdania.Połączenie sił na rzecz innowacyjności i w celu rozwiązania wspólnych problemów wEuropie oznacza zwiększoną koncentrację, szybszy rozwój, efektywność, w tymefektywność pod względem kosztów i zwiększoną kreatywność. Unia Innowacji ma nacelu nie tylko zapewnienie odpowiedzi na wspólne problemy, z jakimi borykają się naszespołeczeństwa, ale jednocześnie zwiększenie konkurencyjności Europy i wskazuje drogiwyjścia z kryzysu gospodarczego.

Nuno Melo (PPE), na piśmie – (PT) Innowacje rozwiązują wspólne problemy w Europie,co oznacza większą koncentrację, szybszy rozwój, efektywność (efektywność pod względemkosztów) i poprawę kreatywności. Unia Innowacji powinna nie tylko zapewnić odpowiedźna wspólne problemy, ale również zwiększyć konkurencyjność Europy i wskazać drogę


wyjścia z kryzysu. Ponieważ Europa jest w znacznym stopniu uzależniona od importu,wśród państw członkowskich panuje powszechne przekonanie o potrzebie inteligentnegoi zrównoważonego korzystania z surowców i towarów wymaganych w procesiewytwarzania energii i w branży produkcji żywności. Europejskie gospodarki stały się dziśtak bardzo wzajemnie powiązane, że wspólnego podejścia wymaga nie tylko stabilnośćeuro; wymagają go również działania na rzecz zwiększenia konkurencyjności państwczłonkowskich. Potrzebujemy wspólnej ścieżki w kierunku sprawiedliwej i stabilnejgospodarki. Tylko zjednoczona Europa będzie w stanie zrealizować cele strategii Europa2020.

Andreas Mölzer (NI), na piśmie – (DE) W przeszłości innowacyjność była zastrzeżonadla dziedziny badań. Nie wolno jednak zapominać, że źródłem innowacyjności może byćkażdy obywatel UE. Innowacyjne koncepcje – które często rozpoczynają się po prostu odpomysłu – powinny być wspierane na szczeblu UE poprzez ułatwienie dostępu dofinansowania, uproszczenie procedur zezwoleń i zapewnieniu, między innymi, niedrogichi nieskomplikowanych patentów. Umożliwi to samym obywatelom wywieranie wpływui przyczynianie się do kształtowania zrównoważonego społeczeństwa.

Ponadto tego rodzaju innowacje, w przypadku których należy w dalszym ciągubezwzględnie skupiać się na badaniach, pozwoliłyby nam utrzymać wysokie standardyżycia w Europie. Głosowałem za przyjęciem sprawozdania, ponieważ umożliwieniepojedynczym obywatelom odgrywania roli w kształtowaniu społeczeństwa to pozytywnykrok. Ponadto oznaki ery elektronicznej w coraz większym stopniu zwracają uwagę nainnowacje osobiste, co trzeba zdecydowanie podkreślać.

Georgios Papanikolaou (PPE), na piśmie – (EL) Sprawozdanie wyjaśnia to, co należybrać za pewnik: nie da się wspierać innowacji bez wspierania badań i edukacji. Choćsprawozdanie nie przesądza z góry, kiedy kryzys gospodarczy osłabnie, przy obecnymstanie rzeczy cele wyznaczone przez państwa członkowskie na rok 2020 w sektorze badańnie zostaną zrealizowane, tak jak nie zrealizowano celów określonych w poprzedniejeuropejskiej strategii, czyli strategii lizbońskiej. Z dotychczasowych danych wynika, żepod koniec bieżącej dekady na badania europejskie państwa będą przeznaczać przeciętnie2,7 % europejskiego PKB, mimo wyraźnego zobowiązania ze strony państw członkowskichdo wydawania na ten cel przynajmniej 3 %. Jednocześnie państwa członkowskieusprawiedliwiają kryzysem cięcia wydatków na edukację. Innymi słowy dwa podstawowefilary innowacji są podważane, a nie wzmacniane, co powinno budzić obawy rządówkrajowych.

Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie – (PT) Sprawozdanie zatytułowane „UniaInnowacji: przekształcenie Europy po zakończeniu kryzysu na świecie” przewiduje szeregśrodków stwarzających poważne wyzwania społeczne. Sprawozdawczyni propagujeważny zamysł stworzenia unii na rzecz innowacji między wszystkimi Europejczykami.Faktycznie, jak stwierdzono, znalezienie wspólnych rozwiązań w Europie jest wyzwaniemwymagającym szybszego rozwoju, zwiększonej efektywności pod względem kosztóworaz wzmocnienia siły kreatywności. Unia Innowacji ma również na celu pobudzaniekonkurencyjności całej Europy, tak by możliwe było znalezienie drogi wyjścia z kryzysugospodarczego. Zważywszy na rosnące uzależnienie od importu, państwa członkowskieodczuwają wspólną potrzebę poszukiwania metod inteligentnego i zrównoważonegokorzystania z zasobów i surowców potrzebnych do wytwarzania energii, a także dlaprzemysłu i w produkcji żywności. Problem starzenia się ludności jest kolejnymwyzwaniem, przed którymi stoją prawie wszystkie państwa UE. Wspólne podejście w


takich kwestiach jak ochrona zdrowia mogłoby zapewnić dłuższe życie, właściwą opiekęi terapię lekową, przy jednoczesnym obniżeniu kosztów. To tylko kilka głównychprzykładów wspólnych standardów wśród 27 państw członkowskich, do których zachęcata inicjatywa, dlatego też głosowałam za jej przyjęciem.

Phil Prendergast (S&D), na piśmie – Zwiększenie nakładów na badania i innowacje jestkonieczne do zagwarantowania naszej gospodarce zrównoważonej i konkurencyjnejprzyszłości. Pod względem udziału w PKB, UE inwestuje w badania i rozwój mniej niżUSA i Japonia; brakuje również kapitału wysokiego ryzyka. Musimy być w stanie zatrzymaćnaszych najlepszych naukowców i innowatorów. Osiągnięcie naszego celu polegającegona zwiększeniu nakładów na B+R do 3 % naszego PKB mogłoby przełożyć się na stworzenie3,7 miliona miejsc pracy i na blisko 800 miliardów euro. Zważywszy na jego znaczeniedla poprawy jakości życia i dobrobytu, w dziedzinie innowacji jest miejsce zarówno dlainicjatywy publicznej, jak i prywatnej.

Paulo Rangel (PPE), na piśmie – (PT) Innowacyjność jest niezbędna w każdej dziedzinieżycia i dla każdej wspólnoty. Zdolność przekształcenia czegoś, co się nam oferuje, i na tejpodstawie stworzenie czegoś nowego jest fundamentem rozwoju dowolnej gospodarki,a przede wszystkim zapewnienia dobrostanu społecznego. Dlatego też „Unia Innowacji”jest jedną z inicjatyw wiodących strategii Europa 2020. To ścieżka, którą bezwzględnienależy nadal podążać, by zapewnić Europie miejsce na arenie międzynarodowej i zaspokoićpotrzeby europejskich obywateli. Dlatego głosuję za.

Frédérique Ries (ALDE), na piśmie – (FR) Innowacje są tym dla europejskiej polityki,czym edukacja jest dla młodych ludzi: paszport dla przyszłości, niemalże kompleksoweubezpieczenie dla społeczeństwa, które dokonuje postępu i utrzymuje spójność społeczną.Fraza ta nabiera pełnego znaczenia w obecnym postglobalnym okresie recesji, w którymwidzimy, że odbudowa w Stanach Zjednoczonych jest szybsza, a wzrost gospodarczy wwyłaniających się krajach tzw. grupy BRIC – praktycznie niczym niewzruszony. Jedno jestpewne: Unia Europejska zostaje w tyle, a rynek pracy walczy o przetrwanie. I jak na ironię,europejskim liderem innowacji pozostaje nadal Szwajcaria, która nie jest nawet członkiemUE. Dlatego ważny jest dzisiejszy apel Parlamentu Europejskiego (sprawozdanie pani posełMerkies) o autentyczną „zmianę mentalności”, ponieważ innowacyjność to nie tylkowynalazki technologiczne, czy też liczba zgłoszonych patentów na mieszkańca. Popierwsze, w innowacyjności chodzi o wzmacnianie MŚP, które są głównym źródłemdobrobytu w Europie, poprzez kapitał podwyższonego ryzyka, instrumenty gwarancyjne,pomoc kredytową i uproszczenie otoczenia ustawodawczego. Jeżeli uda nam się spełnićten warunek, być może nasze dążenie do przeznaczania 3 % PKB na B+R stanie sięrzeczywistością?

Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie – W znacznym zakresie poparliśmyprojekt sprawozdania i zgłosiliśmy serię poprawek, które zostały w większościuwzględnione, przewidujących na przykład: położenie nacisku na priorytetowe cele wzakresie ochrony środowiska, którymi są energia i zmiany klimatu, efektywnośćwykorzystania zasobów, regeneracja zasobów biologicznych i promowanie spójnościspołecznej; zajęcie się ekoinnowacjami na wszystkich etapach, w tym na etapieprojektowania, poprzez przyjęcie odpowiednio finansowanego i ambitnego planu działańna rzecz innowacji, a także przyjęcie strategii na rzecz promowania systemówprodukt/usługa i modeli biznesowych zorientowanych na funkcje; promowaniewykorzystywania otwartych standardów, jako bodźców innowacyjności, oraz otwartegodostępu do badań finansowanych ze środków publicznych, a także skoncentrowanie


publicznego finansowania na dziedzinach wartościowych ze społecznego punktu widzenia,w których wiedza powstaje jako dobro publiczne, takich jak nagrody motywacyjne wsektorze ochrony zdrowia (staraliśmy się również, z różnym powodzeniem, zaproponowaćlepsze brzmienie punktów związanych z prawami własności intelektualnej); udało namsię zachować tę część tekstu, w której wyrażono poparcie dla działań na rzecz zapobieganiatemu, by prawa własności intelektualnej stawały się barierą dla konkurencji i innowacji.

Licia Ronzulli (PPE), na piśmie – (IT) W ciągu ostatnich miesięcy Europa wychodzi zkryzysu i musi sobie również poradzić z bardzo silną globalną konkurencją. W tymkontekście innowacyjność jest koniecznością, ale przede wszystkim jest ona priorytetem.Jeżeli nie uda nam się przekształcić Europy w Unię Innowacji, gospodarki 27 państwczłonkowskich będą wręcz skazane na upadek, co doprowadzi do utraty talentów ipomysłów. Innowacyjność jest kluczem do zapewnienia zrównoważonego wzrostu itworzenia sprawiedliwszego, przyjaznego dla środowiska społeczeństwa.

Innowacyjność jest niezbędna do budowania nowoczesnej gospodarki i jest głównymnarzędziem tworzenia nowych miejsc pracy. Potrzebujemy wspólnego zaangażowaniana rzecz głębokiej zmiany w zakresie zdolności Europy do innowacji. Tylko wówczasbędziemy w stanie stworzyć stabilne i dobrze płatne miejsca pracy, które oprą się presjioraz konkurencji, stanowiącym nieodzowne cechy gospodarki. W Unii chodzi oinnowacyjność. To nie jest tylko gra słów, ale prawdziwa nadzieja, która musi sięzmaterializować.

Catherine Stihler (S&D), na piśmie – Popieram to sprawozdanie, jest ono bowiemkluczem do wyjścia z kryzysu i zajęcia się najważniejszymi wyzwaniami społecznymi.

Marc Tarabella (S&D), na piśmie – (FR) W trakcie głosowania nad parlamentarnymsprawozdaniem w sprawie Unii Innowacji zagłosowałem za przyjęciem poprawkiodrzucającej pomysł kontrolowania innowacyjności poprzez przeznaczenie na innowacyjnądziałalność środków z funduszy strukturalnych i części środków ze wspólnej politykirolnej.

Oczywiście należy zachęcać do innowacyjności, ale nie należy tego czynić w sposóbszkodliwy dla innych gałęzi polityki o fundamentalnym znaczeniu dla przyszłości UniiEuropejskiej, takich jak wspólna polityka rolna. WPR należy zreformować poprzezskoncentrowanie się na kilku podstawowych celach, ale nie wolno nam pozbawić środkówjedynej zintegrowanej polityki Unii Europejskiej.

Nuno Teixeira (PPE), na piśmie – (PT) Z tabeli wyników dla „Unii Innowacji” wynika, żeJaponia i Stany Zjednoczone inwestują większy odsetek produktu krajowego brutto (PKB)w innowacyjność niż UE, przy czym w ostatnich czterech latach różnica ta pogłębiła się.W porównaniu z krajami BRIC UE inwestuje więcej, przy czym różnica w tym zakresiezmniejszyła się w przypadku Brazylii i Chin, a zwiększyła się w porównaniu z Indiami iRosją.

Dlatego uważam, że konieczne jest przyjęcie przez Unię Europejską prawdziwej strategiina rzecz innowacji, z uwzględnieniem strategii inteligentnej specjalizacji Europa 2020, wcelu wzmocnienia wsparcia dla badań, rozwoju i innowacji jako głównych elementówunijnej przyszłości, sięgającego wszystkich obszarów, sektorów działalności i podmiotówspołecznych, które obejmuje.

Konsekwentna, zintegrowana i oparta na dalekosiężnej wizji polityka innowacyjna umożliwinam wzmocnienie mocnych stron i zlikwidowanie słabości wykrytych na szczeblu


regionalnym. Niezbędne jest uproszczenie polityki rozwoju, na przykład EuropejskiegoFunduszu Społecznego (EFS) i Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR).Nowy program strategiczny umożliwi nam budowanie coraz nowocześniejszej ikonkurencyjnej Europy, która będzie odgrywać wiodącą rolę w świecie. Ponieważinnowacyjność jest jednym z fundamentalnych celów polityki regionalnej, Europa musiprzyjąć strategiczne podejście do zarządzania, tworząc odpowiednie instrumenty polityki,które umożliwią monitorowanie jej rozwoju i wprowadzanie koniecznych zmian.

Derek Vaughan (S&D), na piśmie – Głosowałem za przyjęciem tego sprawozdania,ponieważ uważam, że Unia Innowacji może pomóc nam w zmierzeniu się z dzisiejszymiwyzwaniami społecznymi. Jest ona również konieczna dla zwiększania konkurencyjności,w miarę jak Unia będzie pokonywać kryzys gospodarczy.

Zgadzam się z tym, co stwierdzono w sprawozdaniu, że państwa członkowskie powinnywykorzystać fundusze strukturalne do wspierania realizacji celów w zakresie badań,rozwoju i innowacji, które zmierzają do rozwiązania problemów społecznych, z myślą ozwiększeniu dobrobytu w Europie. Zacieśnienie współpracy transgranicznej jest równieżkoniecznością, ponieważ zachęca obywateli do tworzenia nowych innowacyjnychprzedsiębiorstw. Można to osiągnąć poprzez ograniczenie biurokracji i stworzenie prostegoi spójnego systemu skupiającego się na wyzwaniach społecznych.

Dominique Vlasto (PPE), na piśmie – (FR) Unia Europejska nie zdołała zaradzić swojemudeficytowi innowacyjności, mimo strategii lizbońskiej. W kontekście ograniczeńbudżetowych – które wykluczają użycie do rozwiązania problemu publicznych pieniędzy– wobec rosnącej konkurencji globalnej, Europa musi reagować, by znów stanąć do wyściguo innowacje. Sądzę, że konieczne jest skupienie się na reformach strukturalnych, którepozwolą wyeliminować przeszkody wstrzymujące znaczący potencjał innowacyjnościdrzemiący w Europie. Dlatego poparłam to sprawozdanie, w którym – warto to odnotować– wskazuje się na wysokie koszty towarzyszące zgłaszaniu patentów we wszystkichpaństwach członkowskich i wzywa do szybkiego porozumienia w sprawie jednolitegoeuropejskiego patentu. Cieszę się również, że przyjęto propozycje mojej grupy politycznej– w szczególności stworzenie europejskiego funduszu innowacji, który uprości dostęp doeuropejskich kredytów dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP). Wyzwolenie potencjałuinnowacyjnego w Europie wymaga określenia minimalnych poziomów finansowaniabadań i rozwoju w każdym państwie członkowskim. Zapewni to sprawiedliwy podziałwysiłków i zapobiegnie stworzeniu Europy dwóch prędkości, co zakłóciłoby spójność iład w UE. Ma to zasadnicze znaczenie, jeżeli Europa pragnie zachować najwyższy poziomglobalnej gospodarki.

Iva Zanicchi (PPE), na piśmie – (IT) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania pani posełMerkies, ponieważ jego końcowa wersja jest lepiej wyważona niż wersja pierwotna, którazbytnio koncentrowała się na roli obywateli zamiast przedsiębiorstw. Faktycznieprzedsiębiorstwa zasługują na pełnienie roli wiodącej w badaniach i innowacji, po częścidlatego, że musimy pamiętać, iż polityka UE w tym zakresie wyrosła i rozwinęła się dziękiwspieraniu działań politycznych mających na celu zacieśnienie współpracy międzyprzemysłem, systemami edukacyjnymi a instytucjami badawczymi. Dlatego uważam, żesprawozdanie, nad którym głosowaliśmy, stanowi ważny wkład w bieżącą debatę w sprawieprzyszłego wspólnego strategicznego programu na rzecz wspierania badań i innowacji wUE.



Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie – (PT) Głosuję za przyjęciem tego projektu, mającna uwadze, że kryzys doprowadził do zlikwidowania milionów miejsc pracy orazzaostrzenia niepewności zatrudnienia i ubóstwa; że 17 % mieszkańców UE zagrożonychjest ubóstwem; że 23 miliony mieszkańców UE to osoby bezrobotne; że znaczna częśćpracy w gospodarstwie domowym odbywa się w szarej strefie, w niepewnych warunkachpracy lub w ramach pracy nierejestrowanej; a ponadto mając na uwadze to, że w krajachuprzemysłowionych praca w gospodarstwie domowym stanowi 5 do 9 % całegozatrudnienia; że znakomita większość osób zatrudnionych w tym sektorze to kobiety; żetaka praca jest niedoceniana, niedostatecznie wynagradzana i nieformalna; że ze względuna słabość swojej pozycji pracownicy gospodarstw domowych są często dyskryminowanii mogą łatwo padać ofiarą nierównego bądź nieuczciwego traktowania lub nadużyć. Zzadowoleniem przyjmuję i popieram inicjatywę Międzynarodowej Organizacji Pracy narzecz przyjęcia konwencji uzupełnionej zaleceniem w sprawie zapewnienia godziwej pracypracownikom domowym. Wzywam kraje UE będące członkami MOP, by przyjęły teinstrumenty na czerwcowej konferencji MOP.

Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem tej rezolucji.Kryzys doprowadził do zlikwidowania milionów miejsc pracy i pogłębił niepewnośćzatrudnienia i ubóstwo – 17 % mieszkańców UE jest zagrożonych ubóstwem. W niektórychkrajach znaczna część pracy w gospodarstwie domowym odbywa się w szarej strefie, wniepewnych warunkach pracy lub w ramach pracy nierejestrowanej. Znakomita większośćosób zatrudnionych w tym sektorze to kobiety, a praca ta jest niedoceniana, niedostateczniewynagradzana i nieformalna. Osoby pracujące w gospodarstwie domowym są częstodyskryminowane i mogą łatwo padać ofiarą nierównego bądź nieuczciwego traktowanialub nadużyć. Z zadowoleniem przyjmuję i popieram inicjatywę MiędzynarodowejOrganizacji Pracy dotyczącą przyjęcia zalecenia w sprawie godziwej pracy dla pracownikówdomowych. Państwa członkowskie muszą szybko ratyfikować i wdrożyć tę konwencję izalecenie, ponieważ ich wdrożenie umożliwi zrealizowanie potrzeb jednej z najbardziejbezbronnych kategorii pracowników i walkę z problemem pracy nierejestrowanej.

Jean-Luc Bennahmias (ALDE), na piśmie – (FR) Ponieważ większość pracownikówzatrudnionych w gospodarstwie domowym to osoby znajdujące się w niepewnej sytuacji,często dyskryminowane, a czasami wykorzystywane, Komisja Zatrudnienia i SprawSpołecznych zdecydowała się przyjąć rezolucję, a jednocześnie zadać Komisji Europejskiejpytania dotyczące jej działań w związku z tą kategorią pracowników. W czerwcu, na swojejdorocznej konferencji, Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP) powinna przyjąćkonwencję w sprawie pracowników domowych, przewidującą zapewnienie im równegotraktowania w stosunku do innych kategorii pracowników oraz przestrzeganie wszystkichwymagań dotyczących godziwej pracy. Poprzez naszą rezolucję popieramy ambicję MOP.Pragnę jednak zauważyć, że to dopiero pierwszy etap: musimy teraz zapewnić, by państwaczłonkowskie ratyfikowały tę konwencję po tym, jak zostanie ona uchwalona.

Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), na piśmie – (ES) W pełni popieram inicjatywęMiędzynarodowej Organizacji Pracy na rzecz przyjęcia konwencji uzupełnionej zaleceniemw sprawie godziwej pracy dla pracowników domowych. Wielu spośród tych pracownikówto niezarejestrowani migranci, co oznacza, że są oni narażeni na złe traktowanie,nieregularne wynagradzanie i przemoc. Ponadto niezarejestrowani pracownicy boją sięzwrócić o ochronę do władz, zażądać respektowania swoich praw i dostępu do opiekizdrowotnej, ponieważ obawiają się odesłania do kraju pochodzenia lub ukarania przez


pracodawcę. Wszyscy pracownicy domowi, niezależnie od pochodzenia, muszą miećprzyzwoity dostęp do pracy.

Alain Cadec (PPE), na piśmie – (FR) Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP) pracujeobecnie nad przygotowaniem konwencji w sprawie pracowników domowych. Uchwalenietej konwencji MOP w sprawie pracowników domowych będzie stanowiło jeden z głównychelementów zapewnienia poszanowania praw człowieka, społecznych i zatrudnieniapracowników. Praca w gospodarstwie domowym stanowi między 5 % a 9 % całegozatrudnienia. Praca ta jest często niepewna, niedoceniana i nierejestrowana.

Françoise Castex (S&D), na piśmie – (FR) Głosowałam za przyjęciem tego sprawozdania,by umożliwić jego wprowadzenie w życie, gdyż dotyczy ono wyzysku i prawa w sektorze,który stanowi od 5 do 9 % całości zatrudnienia w UE. Ci, którzy wykonują pracę na rzecznaszych seniorów, muszą uzyskać wolność zrzeszania się i prawo do czasu wolnego odpracy i nie wolno już dłużej zezwalać na ich wykorzystywanie i poddawanie arbitralnympraktykom. Dlatego też chcieliśmy wysłać wyraźny sygnał poparcia dla MiędzynarodowejOrganizacji Pracy (MOP) i dla związków zawodowych przed rozpoczęciem negocjacji wsprawie przyjęcia tych nowych instrumentów w czerwcu, w trakcie 100. MiędzynarodowejKonferencji Pracy. Żałujemy jednak, że choć prawica tak głośno wyraża swoje obawy wzwiązku z nielegalnym zatrudnianiem pracowników domowych, nie jest skłonna przyjąćdo wiadomości, że aż nazbyt często w sytuacji tej znajdują się pracownicy nieposiadającyżadnych dokumentów, którzy są głównymi ofiarami niepewności i wykorzystywania.

Proinsias De Rossa (S&D), na piśmie – Poparłem tę rezolucję w sprawie konwencji MOPdotyczącej godziwej pracy dla pracowników domowych. Konwencja ta ma na celuzapewnienie prawnego uznania pracy w gospodarstwie domowym, objęcie prawamiwszystkich pracowników domowych oraz zapobieganie naruszeniom i nadużyciom.Rezolucja Parlamentu Europejskiego wzywa ponadto kraje UE będące członkami MOP doprzyjęcia tych instrumentów na konferencji MOP w czerwcu 2011 roku, a państwaczłonkowskie do szybkiego ratyfikowania i wprowadzenia konwencji oraz zalecenia wżycie. W niektórych krajach znaczna część pracy w gospodarstwie domowym odbywa sięw szarej strefie, w niepewnych warunkach lub z pominięciem rejestracji zatrudnienia. Wkrajach uprzemysłowionych praca w gospodarstwie domowym stanowi między 5 a 9 %całości zatrudnienia, przy czym znaczna większość zatrudnionych to kobiety. Faktycznie,wzrostowa tendencja w zakresie niestandardowych lub nietypowych form zatrudnieniajest ściśle powiązana z kwestiami równouprawnienia i pokoleniowymi. Uchwalenie,ratyfikowanie i wdrożenie konwencji MOP może być bardzo korzystne, ponieważ możeprzyczynić się do spadku liczby pracujących ubogich i poprawy pozycji znacznej częścikobiet na rynku pracy.

Karima Delli (Verts/ALE), na piśmie – (FR) W Europie blisko dwie trzecie imigrantekwykonuje pracę niewymagającą wysokich kwalifikacji, często w sektorze opieki zdrowotnejlub pracy w gospodarstwie domowym. Kobiety te przyczyniają się do budowania naszejgospodarki, a mimo to muszą pracować w bardzo niekorzystnych warunkach zatrudnieniai są często narażone na naruszenia najbardziej podstawowych praw.

Międzynarodowa Konferencja Pracy, która odbędzie się czerwcu tego roku, będzie dlaczłonków Międzynarodowej Organizacji Pracy szansą na przyjęcie Konwencji w sprawiegodziwej pracy dla pracowników domowych. Instrument ten jest krokiem we właściwymkierunku z punktu widzenia pracowników z całego świata, ponieważ przewiduje on objęcienormami prawa pracy pracowników domowych, stanowiących kategorię, której jak dotąd


odmawiano tych praw. Piłka jest teraz po stronie państw członkowskich, ponieważ terazmuszą one zobowiązać się do ratyfikowania konwencji.

Na szczeblu europejskim musimy również przestać oddzielać politykę imigracyjną odpolityki zatrudnienia. To niesłuszne, że pracownicy są zmuszeni podejmować zatrudnieniew szarej strefie, z pominięciem swoich praw, w związku ze zbyt surowymi i źlestosowanymi przepisami imigracyjnymi.

Diogo Feio (PPE), na piśmie – (PT) Powszechnie wiadomo, że praca w gospodarstwiedomowym jest często niepewna i ma nieformalny charakter i że brak tej pewności stanowipogwałcenie praw osób świadczących te usługi, mimo że uczestniczą one w gospodarceswoich krajów i powinny być uznawane za pracowników jak wszyscy inni.

W związku z wysokim poziomem zaufania między pracodawcą a pracownikiem,potrzebnym w ramach tej działalności, nie wolno obciążać stosunku pracy zbytniąformalnością, ale jednocześnie pracownik musi mieć możliwość wykonywania tego zawoduna godnych warunkach. Konwencja Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP),uzupełniona zaleceniem w sprawie pracowników domowych, może być kolejnym krokiemwe właściwym kierunku.

José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie – (PT) Przedmiotowa rezolucja ParlamentuEuropejskiego dotyczy proponowanej konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy(MOP), uzupełnionej zaleceniem w sprawie pracowników domowych. W czerwcu odbędziesię w Genewie kolejna konferencja MOP, na której rozwiązywany będzie problem pracyw domu. Chociaż UE nie ma formalnego mandatu do uczestniczenia w niej, ponieważ topaństwa członkowskie są członkami MOP, jest świadoma swojego obowiązku współpracyz MOP i nie chce, by zabrakło jej wkładu w obszarze tak istotnym z punktu widzenia prawpodstawowych. Znaczenie pracy w gospodarstwie domowym jest bezsprzeczne. To pracawykonywana w domu – opieka nad dziećmi i nad osobami starszymi – która jestuwzględniona w strategii Europa 2020 i która stanowi 5–9 % całej pracy wykonywanejw UE, wykazując tendencję wzrostową. Jednakże pracownicy domowi – z których większośćto kobiety i imigranci – są często wykorzystywani przez swoich pracodawców,niegwarantujących im praw społecznych. Dlatego głosowałam za przyjęciem tego projekturezolucji.

João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie – (PT) Przyjęcie przedmiotowej konwencjiMiędzynarodowej Organizacji Pracy (MOP), uzupełnionej zaleceniem w sprawiepracowników domowych, jest znaczącym krokiem naprzód, który postrzegamy wpozytywnym świetle. W państwach członkowskich – jasno wynika to z debaty – większośćzatrudnionych w gospodarstwie domowym to kobiety, a ponadto coraz większy odsetekpracowników domowych stanowią nielegalni imigranci. Te dwie grupy są najbardziejbezbronne i w największym stopniu narażone na przemoc lub wykorzystywanie seksualne.Ważne jest, by w trakcie następnej konferencji MOP podjęto działania. Powszechniewiadomo, że tego rodzaju praca odbywa się w warunkach wyzysku i dyskryminacji. Wielupracowników domowych pracuje w urągających godności warunkach, jestwykorzystywanych. Nie gwarantuje się ich praw, między innymi prawa do zabezpieczeniaspołecznego, ochrony zdrowia i bezpieczeństwa, ochrony macierzyńskiej, limitów czasupracy, odpoczynku ani też wolności zrzeszania się i reprezentacji.

Istnieje zatem wyraźna potrzeba uregulowania pracy w domu. W związku z tym pilniepotrzebne jest podjęcie działań w ramach walki z niepewnością zatrudnienia, fałszowaniemfaktur, pracą nierejestrowaną.


Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie – (PT) Za ważne uznajemy przyjęcie konwencjiMiędzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) uzupełnionej zaleceniem w sprawiepracowników domowych, wśród których większość to kobiety, a coraz większy odsetekstanowią nielegalni imigranci. Te dwie grupy są najbardziej bezbronne i najbardziejnarażone na przemoc i molestowanie seksualne, dlatego podjęcie decydującego kroku nazbliżającej się konferencji MOP będzie bardzo pozytywnym działaniem.

Powszechnie wiadomo o wyzysku i dyskryminacji, do jakich dochodzi w odniesieniu dopracowników zatrudnionych w gospodarstwie domowym. Dlatego istnieje wyraźnapotrzeba uregulowania pracy w gospodarstwie domowym, tak by pracownicy ci nie musielijuż dłużej pracować w niegodnych warunkach i by zagwarantowano im prawa, międzyinnymi prawo do ubezpieczeń społecznych, ochrony zdrowia i bezpieczeństwa, ochronymacierzyńskiej, limitów czasu pracy, odpoczynku, a także wolności zrzeszania się ireprezentacji.

W związku z tym pilnie potrzebne jest podjęcie działań w ramach walki z niepewnościązatrudnienia, fałszowaniem faktur, pracą nierejestrowaną. Dlatego bezwzględnie koniecznejest przekształcenie wszystkich niestabilnych miejsc pracy w stabilne miejsca pracy izapewnienie godziwego zatrudnienia.

Sylvie Guillaume (S&D), na piśmie – (FR) W pełni popieram przyjęcie, ratyfikowanie iwdrożenie konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) w sprawie pracy wgospodarstwie domowym. W większości przypadków pracownicy domowi pracują wniepewnych warunkach, często znajdują się w niepewnej z prawnego punktu widzeniasytuacji administracyjnej, co czyni ich położenie jeszcze mniej stabilnym, i często padająofiarą dyskryminacji, nierówności i niesprawiedliwego traktowania oraz nadużyć. Ichusługi są jednak niezbędne społeczeństwu, od niemowląt po ludzi starszych. Musimyzapewnić ramy prawne, które umożliwią nam wzmocnienie praw tych pracowników ipromowanie godziwych warunków pracy.

Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem tego dokumentu,ponieważ kryzys doprowadził do zlikwidowania milionów miejsc pracy i pogłębiłniepewność zatrudnienia oraz ubóstwo – 17 % mieszkańców UE jest zagrożonychubóstwem, a 23 miliony mieszkańców UE nie ma zatrudnienia. W niektórych krajachznaczna część pracy w gospodarstwie domowym odbywa się w szarej strefie, w niepewnychwarunkach pracy lub w ramach pracy nierejestrowanej. Znakomita większość osóbzatrudnionych w tym sektorze to kobiety, a ponadto praca ta jest niedoceniana,niedostatecznie wynagradzana i nieformalna. Bezbronność osób pracujących wgospodarstwie domowym oznacza, że są oni często dyskryminowani i mogą łatwo padaćofiarą nierównego bądź nieuczciwego traktowania lub nadużyć. Praca w gospodarstwiedomowym powinna być prawnie uznana za pracę; powinniśmy dać wszystkimpracownikom domowym więcej praw i zapobiegać naruszeniom oraz nadużyciom, takby stworzyć ramy prawne dla wszystkich pracowników domowych i zapewnić, by ichpraca nie odbywała się poza ramami regulacyjnymi. Przyjęcie, ratyfikacja i wcielenie wżycie konwencji MOP nie tylko poprawiłyby pozycję znacznej części kobiet na rynku pracyw gospodarstwach domowych poprzez zagwarantowanie im godziwych warunków pracy,ale również podniosłyby poziom ich włączenia społecznego. Być może konieczne staniesię przyjęcie ustawodawstwa w celu stworzenia elastycznych i bezpiecznych umów,gwarantujących równe traktowanie.


David Martin (S&D), na piśmie – Głosowałem za przyjęciem tej rezolucji, w którejParlament „uważa, że należy rozwiązać problem pracy nierejestrowanej; stwierdza, żesektor zatrudnienia w gospodarstwach domowych charakteryzuje wysoki poziom pracynieformalnej i nierejestrowanej oraz że pracuje w nim wielu pracowników migrujących,których prawa są często łamane; jest ponadto zdania, że należy przeciwdziałaćniestabilnemu zatrudnieniu w ogóle, gdyż problem ten dotyka szczególnie pracownikówmigrujących, pogarszając ich i tak już trudną sytuację”.

Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), na piśmie – (FR) Uelastycznienie warunków pracykobiet i mężczyzn leży u podstaw logiki dominacji oligarchii w Europie i w innych krajach.Wśród różnych form zorganizowanej niepewności zatrudnienia, jest jedna, którą jesttrudniej wyplenić niż inne: to zatrudnienie pracowników domowych. W sprawozdaniutym wsparto przygotowanie konwencji MOP na rzecz ochrony praw tych pracowników,szczególnie kobiet zatrudnionych w szarej strefie. Potępiono w niej również fakt wzrostuliczby nietypowych umów, który oznacza coraz większy wzrost niepewności zatrudnienia.Oddaję swój głos za przyjęciem tej inicjatywy, jednocześnie zdając sobie sprawę, żeinicjatywa ta nie będzie miała żadnego realnego znaczenia.

Nuno Melo (PPE), na piśmie – (PT) Z uwagi na to, że praca w gospodarstwie domowymstanowi 5 do 9 % całego zatrudnienia; że znakomita większość osób zatrudnionych w tymsektorze to kobiety; że taka praca jest niedoceniana, niedostatecznie wynagradzanai nieformalna oraz że ze względu na słabość swojej pozycji pracownicy gospodarstwdomowych są często dyskryminowani i mogą łatwo padać ofiarą nierównego bądźnieuczciwego traktowania lub nadużyć, należy znaleźć rozwiązania, które umożliwiąwyeliminowanie tego rodzaju sytuacji. Dlatego z zadowoleniem przyjmuję tę konwencjęMiędzynarodowej Organizacji Pracy, w której ostrzeżono przed problemami związanymiz pracą w gospodarstwie domowym.

Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie – Poprzez tę rezolucję Parlament Europejskipragnie wyrazić swoje poparcie dla inicjatywy Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP)na rzecz przyjęcia konwencji uzupełnionej zaleceniem w sprawie godziwej pracy dlapracowników domowych. Faktycznie migrujący pracownicy podejmujący tymczasowąpracę niewymagającą wysokich kwalifikacji na obrzeżach rynku pracy lub wykonującypracę w gospodarstwach domowych są narażeni na dyskryminację z wielu względówjednocześnie. Są często narażeni na ubóstwo i pracę w nieuregulowanych warunkachpracy, złe traktowanie, nieregularne wynagradzanie, przemoc lub wykorzystywanieseksualne i nie ośmielają się zwrócić do władz o ochronę i egzekwowanie ich praw z obawyprzed odesłaniem do kraju pochodzenia lub ukaraniem przez pracodawcę. W związku ztą sytuacją głosowałam za przyjęciem rezolucji. Popieram cel tej konwencji, którym jestpodjęcie kroków na rzecz prawnego uznania pracy w gospodarstwie domowym jakozawodu, rozszerzenie praw na wszystkich pracowników domowych w celu zapobieganianaruszeniom i wykorzystywaniu, a także w celu ustanowienia ram prawnychzapobiegających odbywaniu się tej pracy poza uregulowanym otoczeniem.

Phil Prendergast (S&D), na piśmie – Popieram tę rezolucję w sprawie konwencji MOPdotyczącej pracowników domowych. Znaczna część pracy w gospodarstwie domowymto praca nieuregulowana, niepewna i nisko płatna, a pracownicy domowi, w tym główniekobiety, są narażeni na wykorzystywanie, szczególnie gdy pracują za granicą. Przyjęcie tejkonwencji MOP może przynieść spadek liczby ubogich pracujących, poprawę warunkówpracy i ułatwić włączenie społeczne niektórych najbardziej bezbronnych pracowników.Musimy wcielić w życie podstawowe normy zatrudnienia w odniesieniu do pracy w


gospodarstwie domowym i zapewnić, by wykonujące ją osoby były uprawnione dozabezpieczenia społecznego i ochrony przed nadużyciami.

Paulo Rangel (PPE), na piśmie – (PT) Pracownicy domowi są często penalizowani wzwiązku z nieformalnym charakterem ich pracy. Ponieważ znajdują się oni poza formalnymistrukturami działalności gospodarczej, ich prawa pracownicze są często ograniczone.Należy walczyć z tą sytuacją z pełną determinacją.

Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie – Poprzez tę rezolucję PE: (1) zzadowoleniem przyjmuje i popiera inicjatywę MOP mającą na celu przyjęcie konwencjiuzupełnionej o zalecenie w sprawie pracowników gospodarstw domowych; apeluje dopaństw członkowskich UE należących do MOP o przyjęcie tych instrumentów nakonferencji MOP w czerwcu 2011 roku; wzywa państwa członkowskie UE do szybkiejratyfikacji i wdrożenia konwencji i zalecenia; (2) uważa, że przyjęcie, ratyfikacja i wdrożeniekonwencji MOP w sprawie godnej pracy w gospodarstwach domowych mogą przynieśćspadek liczby ubogich pracujących; (3) uważa, że przyjęcie, ratyfikacja i wdrożenie takiejkonwencji będą stanowiły odpowiedź na potrzeby jednej z najbardziej podatnych nazagrożenia kategorii pracowników;

Alf Svensson (PPE), na piśmie – (SV) Wczoraj, w czwartek, 12 maja, Parlament Europejskiprzegłosował rezolucję w sprawie wniosku dotyczącego konwencji MOP, uzupełnionejzaleceniem w sprawie pracowników domowych. Na całym świecie, w szczególności wkrajach ubogich, pomoc domowa znajduje się wśród najgorzej opłacanych rodzajówwykonywanej pracy. Często jest ona wykonywana z pominięciem umów i nie przysługująz jej tytułu żadne świadczenia socjalne. Dlatego objęcie tego sektora zatrudnienia osobnymzaleceniem towarzyszącym konwencji MOP jest słuszne i właściwe. Powodem, dla któregozagłosowałem przeciwko rezolucji Parlamentu Europejskiego jest brzmienie ust. 13, wktórym państwa członkowskie UE zostały wezwane do ratyfikowania Międzynarodowejkonwencji dotyczącej ochrony praw migrujących pracowników i ich rodzin, czego jeszczenie uczyniło żadne państwo członkowskie UE. Moim zdaniem sześć istniejących obecniepodstawowych konwencji UE, które są powszechne i obejmują wszystkich ludzi, niewymaga uzupełnienia dodatkowymi instrumentami. Mogłoby to zagrozić mandatowi jużprzyjętych konwencji, w czym nie chcę mieć udziału. Wolę zabiegać o lepsze przestrzeganiejuż obowiązujących konwencji praw człowieka, które wyraźnie obejmują swym zakresempracowników domowych. Obecnie zbyt wiele państw sygnatariuszy zdaje się to ignorować.

Marc Tarabella (S&D), na piśmie – (FR) Praca w gospodarstwie domowym, częstoniepewna, nisko płatna i nierejestrowana, stanowi 5–9 % całego zatrudnienia w krajachuprzemysłowionych. Większość pracowników domowych to kobiety i imigranci, którychłatwiej jest wykorzystywać i niedostatecznie wynagradzać. Uchwalenie tej konwencji MOPw sprawie pracowników domowych będzie stanowiło jeden z głównych elementówzapewnienia poszanowania praw człowieka i społecznych, poprzez nadanie pracy wgospodarstwie domowym tego samego statusu i zapewnienie pracownikom domowymram prawnych.

Przyjęta dziś rezolucja parlamentarna jest głośnym apelem do wszystkich państwczłonkowskich o podpisanie tej konwencji, za pomocą której możliwe będzie – szczerzena to liczę –zwiększenie stopnia włączenia społecznego pracowników poprzezumożliwienie im dostępu do standardowych praw społecznych, które przysługująwszystkim pracownikom.


Marie-Christine Vergiat (GUE/NGL), na piśmie – (FR) Głosowałam za przyjęciemrezolucji Parlamentu Europejskiego wzywającej państwa członkowskie do przyjęciazobowiązań w odniesieniu do projektu konwencji MOP w sprawie pracownikówdomowych. Konwencja ta umożliwi nam lepszą walkę z niedopuszczalnymi warunkamipracy zbyt wielu pracowników z sektora, w większości kobiet, a także wielu pracownikówmigrujących, w szczególności niezarejestrowanych. Będzie ona stanowiła uzupełnienieinnych konwencji MOP lub innych konwencji międzynarodowych. Parlament Europejskipopiera również ratyfikowanie przez UE i jej państwa członkowskie Międzynarodowejkonwencji o ochronie praw migrujących pracowników. Ubolewam jednak, że GrupaEuropejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) zdołała przegłosować – zwłaszczaw związku z nieobecnością wielu socjalistycznych posłów do PE – poprawkę odmawiającąpracownikom migrującym takiego samego statusu, z jakiego korzystają inni pracownicy.Poprawka ta jest wyrazem coraz bardziej negatywnego postrzegania imigrantów, którepodsyca ksenofobię. Następnie, pozostanie jeszcze konieczność właściwego wcielenia tejkonwencji w życie, co nie będzie łatwe, ale uznajmy przynajmniej, że podejście to jestpozytywne.

Angelika Werthmann (NI), na piśmie – (DE) Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP)jest wyspecjalizowaną agendą ONZ zabiegającą o sprawiedliwość społeczną, prawaczłowieka i prawa pracownicze. Główną funkcją tej organizacji jest wypracowywaniemiędzynarodowych norm pracy i zabezpieczenia społecznego. Dla MOP rok 2010 byłrokiem pracowników domowych. W związku z tym ustalono obecnie normy minimalnew odniesieniu do pracowników domowych, stanowią oni bowiem największynieuregulowany sektor zatrudnienia na świecie.


Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie – (PT) Głosuję za przyjęciem przedmiotowegowniosku, zważywszy że: oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe jest problememdotyczącym zdrowia zwierząt dotykającym europejski sektor hodowlany, zwłaszcza wrazie niepowodzenia w leczeniu; w kilku państwach członkowskich opublikowano jużwytyczne dotyczące ostrożnego stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych, dziękiktórym ograniczono stosowanie środków przeciwdrobnoustrojowych; sektor hodowlany(produkcja nabiału, wołowiny, wieprzowiny, drobiu, jaj, mleka owczego i koziego orazmięsa) odgrywa ważną rolę w europejskiej gospodarce rolnej; głównym celem hodowcówjest ochrona zdrowia i produktywności inwentarza żywego za pomocą dobrych praktykrolniczych (higiena, odpowiednia karma, właściwa hodowla, odpowiedzialne zajmowaniesię zdrowiem zwierząt). W związku z tym wzywam Komisję, aby w ramach strategii UEw zakresie zdrowia zwierząt opracowała szeroko zakrojony wieloletni plan działańdotyczący oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe (2011-2015).

Elena Oana Antonescu (PPE), na piśmie – (RO) Oporność na środkiprzeciwdrobnoustrojowe jest problemem dotyczącym zdrowia zwierząt dotykającymeuropejski sektor hodowlany, zwłaszcza w razie niepowodzenia w leczeniu. W kilkupaństwach członkowskich opublikowano już wytyczne dotyczące ostrożnego stosowaniaśrodków przeciwdrobnoustrojowych, dzięki którym ograniczono ich stosowanie. Środkiprzeciwdrobnoustrojowe, jeśli stosować je prawidłowo, są użytecznym narzędziempomagającym hodowcom podtrzymać zdrowie i produktywność zwierząt i zapewniającymdobrostan zwierząt. Choć środki te przepisywane są do stosowania u zwierząt, wpływająone zarówno na zwierzęta, jak i na ludzi. Najważniejszym celem przedmiotowego projekturezolucji jest utrzymanie skuteczności środków przeciwdrobnoustrojowych jako narzędzia


w walce z chorobami występującymi zarówno wśród ludzi, jak i wśród zwierząt, przyjednoczesnym ograniczeniu stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych doniezbędnego minimum. Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania.

Liam Aylward (ALDE), na piśmie – (GA) Głównym celem hodowców jest ochronazdrowia i produktywności inwentarza żywego za pomocą dobrych praktyk rolniczych.

Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego projektu rezolucji, gdyż wzywa się w nimdo przeprowadzenia większej liczby badań obejmujących nowe środkiprzeciwdrobnoustrojowe, a także stworzenia innych możliwości, które pomogą rolnikomosiągać wspomniane wyżej cele. Należy opracować plan dzielenia się badaniami, wiedząi najlepszymi praktykami. Popieram wezwanie do przeprowadzenia większej liczby badańobejmujących dobrostan zwierząt i praktyki rolnicze, takie jak zarządzanie stadem, wczesnezapobieganie chorobom, hodowla silnych ras.

Należy jednak zadbać o to, by nie zwiększyły się finansowe i administracyjne obciążeniadla hodowców z powodu regularnego nadzoru i kontroli oporności na środkiprzeciwdrobnoustrojowe, zarówno w przypadku zwierząt przeznaczonych do produkcjiżywności, jak i zwierząt domowych.

Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowegoprojektu rezolucji. Oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe jest problememdotyczącym zdrowia zwierząt dotykającym europejski sektor hodowlany. Zważywszy naogromne znaczenie sektora hodowlanego dla europejskiej gospodarki rolnej, kwestia tawymaga odpowiedniego podejścia. Zgadzam się z tym, że państwa członkowskie powinnyprowadzić regularny nadzór i kontrolę oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe wprzypadku zwierząt przeznaczonych do produkcji żywności, bez konieczności tworzeniadodatkowych finansowych i administracyjnych obciążeń dla hodowców, innych właścicielizwierząt lub lekarzy weterynarii. Biura ds. Żywności i Weterynarii oraz Europejski Urządds. Bezpieczeństwa Żywności powinny prowadzić dalsze kontrole i analizy w tej dziedzinieoraz przedstawiać zalecenia. Zgadzam się z tym, że Komisja musi prowadzić rozmowydotyczące międzynarodowego zakazu stosowania środków przeciwdrobnoustrojowychjako stymulatorów wzrostu w karmie zwierzęcej oraz poruszać tę kwestię podczasdwustronnych negocjacji z państwami trzecimi.

Carlos Coelho (PPE), na piśmie – (PT) Dobrze, że stosowanie antybiotyków podlegarejestracji, do czego przyczyniły się wytyczne dotyczące ostrożnego stosowania środkówprzeciwdrobnoustrojowych opublikowane w kilku państwach członkowskich.

Podając środki przeciwdrobnoustrojowe zwierzętom, a także ludziom, należy uwzględnićpotencjalne zagrożenia, jakie stwarza oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe.Oporność ta występuje jednakowo u zwierząt i ludzi i może przechodzić zarówno z ludzina zwierzęta, jak i ze zwierząt na ludzi. Rozumiem, że oporność na środkiprzeciwdrobnoustrojowe u ludzi często wynika z nieodpowiednich dawek antybiotykówlub niewłaściwego leczenia, może jednak występować także wskutek przenoszenia zezwierząt na ludzi patogenetycznych bakterii zainfekowanych genami oporności na środkiprzeciwdrobnoustrojowe, stwarzając szczególne zagrożenie dla ludzi i zwierząt.

Jest to zagadnienie przekrojowe, które wymaga skoordynowanego podejścia na szczebluwspólnotowym oraz utrzymania skuteczności środków przeciwdrobnoustrojowych jakonarzędzia w walce z chorobami występującymi zarówno wśród ludzi, jak i wśród zwierząt,


przy jednoczesnym ograniczeniu stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych doniezbędnego minimum.

Vasilica Viorica Dăncilă (S&D), na piśmie – (RO) Oporność na środkiprzeciwdrobnoustrojowe jest problemem dotyczącym zdrowia zwierząt dotykającymeuropejski sektor hodowlany, szczególnie teraz, kiedy w kilku państwach członkowskichopublikowano już wytyczne dotyczące ostrożnego stosowania środkówprzeciwdrobnoustrojowych, dzięki którym ograniczono stosowanie tych środków.Ponieważ głównym celem hodowców jest ochrona zdrowia i produktywności inwentarzażywego za pomocą dobrych praktyk rolniczych (higiena, odpowiednia karma, właściwahodowla, odpowiedzialne zajmowanie się zdrowiem zwierząt), uważam, że trzebaprowadzić więcej badań obejmujących nowe środki przeciwdrobnoustrojowe, a takżeinne możliwości (szczepienia, ochronę biologiczną, hodowlę odpornościową) orazopracować oparte na danych naukowych strategie unikania chorób zakaźnych u zwierząti ich kontroli, co ujęto już w unijnych ramowych programach badań.

Edite Estrela (S&D), na piśmie – (PT) Głosowałam za przyjęciem projektu rezolucji wsprawie oporności na antybiotyki, gdyż uważam, że Komisja i państwa członkowskiepowinny zająć się rosnącym problemem oporności zwierząt na środkiprzeciwdrobnoustrojowe, zważywszy że stosowanie antybiotyków w paszach zwierzęcychprzyczynia się do powstawania oporności na antybiotyki u ludzi.

Diogo Feio (PPE), na piśmie – (PT) Oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe jestproblemem dotyczącym zdrowia zwierząt dotykającym sektor hodowlany, podzielamwięc obawy Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi w tej kwestii i zgadzam się z jej wnioskamidotyczącymi nie tylko ograniczenia oporności zwierząt na leczenie antybiotykami, aletakże zachęcania do stosowania innych narzędzi w walce z chorobami występującymizarówno wśród ludzi, jak i wśród zwierząt, które niekoniecznie wymagają stosowaniaantybiotyków.

Jeśli chodzi o stosowanie środków przeciwdrobnoustrojowych jako stymulatorów wzrostuw karmie zwierzęcej, zwracam uwagę na fakt, że zagraża ono zdrowiu nie tylko zwierząt,u których pojawia się oporność na antybiotyki, lecz także ludzi, gdyż oddziałują na nichprodukty pochodzenia zwierzęcego występujące w łańcuchu pokarmowym.

Potrzebne jest więc pilnie studium wykonalności wprowadzenia zakazu stosowaniaśrodków przeciwdrobnoustrojowych jako stymulatorów wzrostu w karmie zwierzęcejoraz promowanie środków zmniejszających oporność na antybiotyki w celu zapewnienialepszego zdrowia zwierząt i większego bezpieczeństwa żywności.

José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie – (PT) Przedmiotowa rezolucja ParlamentuEuropejskiego dotyczy problemu oporności zwierząt na antybiotyki, która to sytuacja makatastrofalne konsekwencje. Problem ten dotyczy bowiem zdrowia ludzi, szczególnie tych,którzy przy zwierzętach pracują, ale także gospodarki i konkurencyjnej przyszłości hodowlizwierząt w UE. Parlament nieraz już debatował na ten temat i podjął szereg inicjatyw,takich jak prowadzenie i ciągłe aktualizowanie odpowiedniej bazy danych. Czas jednakprzejść od słów do czynów, by obowiązujące przepisy nie pozostawały tylko martwymzapisem. Dlatego nowa wspólna polityka rolna (WPR) musi uwzględniać ten problem izachęcać do stosowania dobrych praktyk w zakresie hodowli zwierząt. Opowiedziałemsię zatem za przyjęciem przedmiotowego projektu rezolucji przyjętego znaczną większościągłosów w Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, gdyż jest to tekst zrównoważony, dotyczący


nie tylko ochrony zdrowia ludzi i dobrostanu zwierząt, lecz także utrzymania sięprzedsiębiorstw.

João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie – (PT) Oporność na środki przeciwdrobnoustrojowejest problemem dotyczącym zdrowia zwierząt dotykającym europejski sektor hodowlanyobejmujący produkcję nabiału, wołowiny, wieprzowiny, drobiu, jaj, mleka owczego ikoziego oraz mięsa. Środki przeciwdrobnoustrojowe, jeśli stosować je prawidłowo, sąużytecznym narzędziem pomagającym hodowcom podtrzymać zdrowie i produktywnośćzwierząt.

Oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe u ludzi jest często spowodowananieodpowiednimi dawkami antybiotyków. Przenoszenie patogenetycznych bakteriizainfekowanych genami oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe stwarza szczególnezagrożenie dla hodowców i pracowników zatrudnionych w gospodarstwach, którzy są wcodziennym kontakcie ze zwierzętami.

Przedmiotowe sprawozdanie zachęca do podejmowania wspólnych inicjatyw zbieraniadanych w tym zakresie, analizowania wyników i proponowania rozwiązań. Jego celemjest uzyskanie pełnego obrazu tego kiedy, gdzie, w jaki sposób i u jakich zwierząt stosujesię obecnie środki przeciwdrobnoustrojowe, bez konieczności tworzenia dodatkowychfinansowych i administracyjnych obciążeń dla hodowców lub innych właścicieli zwierząt,z uwzględnieniem faktu, że praktyki hodowlane i ich intensywność różnią się wposzczególnych państwach członkowskich.

Podkreślamy znaczenie opracowania systemów hodowli zwierząt, które ograniczająpotrzebę stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych oraz potrzebę badania nowychśrodków przeciwdrobnoustrojowych. Uznajemy treść przedmiotowej rezolucji zapozytywną, gdyż jest ona zorientowana na ostrożne i odpowiedzialne stosowanie środkówprzeciwdrobnoustrojowych.

Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie – (PT) Oporność na środkiprzeciwdrobnoustrojowe jest problemem dotyczącym zdrowia zwierząt dotykającymeuropejski sektor hodowlany, obejmujący produkcję nabiału, wołowiny, wieprzowiny,drobiu, jaj, mleka owczego i koziego oraz mięsa. Środki przeciwdrobnoustrojowe, jeślistosować je prawidłowo, są użytecznym narzędziem pomagającym hodowcom podtrzymaćzdrowie i produktywność zwierząt.

Oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe u ludzi jest często spowodowananieodpowiednimi dawkami antybiotyków, a przenoszenie patogenetycznych bakteriizainfekowanych genami oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe stwarza szczególnezagrożenie dla hodowców i pracowników zatrudnionych w gospodarstwach, którzy są wcodziennym kontakcie ze zwierzętami.

Przedmiotowe sprawozdanie zachęca do podejmowania wspólnych inicjatyw zbieraniadanych w tym zakresie, analizowania wyników i proponowania rozwiązań. Jego celemjest uzyskania pełnego obrazu tego kiedy, gdzie, w jaki sposób i u jakich zwierząt stosujesię obecnie środki przeciwdrobnoustrojowe, bez konieczności tworzenia dodatkowychfinansowych i administracyjnych obciążeń dla hodowców lub innych właścicieli zwierząt,z uwzględnieniem faktu, że praktyki hodowlane i ich intensywność różnią się wposzczególnych państwach członkowskich.

Trzeba także prowadzić badania nowych środków przeciwdrobnoustrojowych, a takżeinnych możliwości, przy czym podkreślamy znaczenie opracowania skutecznych systemów


hodowli zwierząt zmniejszających potrzebę stosowania środkówprzeciwdrobnoustrojowych.

Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowegodokumentu, gdyż naszym najważniejszym celem jest utrzymanie skuteczności środkówprzeciwdrobnoustrojowych jako narzędzia w walce z chorobami występującymi zarównowśród ludzi, jak i wśród zwierząt, przy jednoczesnym ograniczeniu stosowania środkówprzeciwdrobnoustrojowych do niezbędnego minimum. Moim zdaniem musimy opracowaćdobre praktyki w zakresie hodowli zwierząt, które zmniejszą ryzyko wystąpienia opornościna środki przeciwdrobnoustrojowe. Praktyki te powinny mieć zastosowanie zwłaszczado młodych zwierząt, które zbierane są od różnych hodowców, przez co wzrasta ryzykowystąpienia chorób zakaźnych. Komisja powinna działać na rzecz międzynarodowegozakazu stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych jako stymulatorów wzrostu wkarmie zwierzęcej oraz poruszać tę kwestię podczas dwustronnych negocjacji z krajamitrzecimi takimi jak Stany Zjednoczone. Musimy podkreślać zależność między zdrowiemzwierząt a stosowaniem środków przeciwdrobnoustrojowych oraz między zdrowiemzwierząt a zdrowiem człowieka. Dziś najważniejsze jest dla nas zapewnienie maksymalnegopoziomu bezpieczeństwa żywności.

Elisabeth Köstinger (PPE), na piśmie – (DE) Antybiotyki długo uważano za cudownelekarstwo na choroby zakaźne. W większości krajów Europy antybiotyki są najczęściejstosowanymi lekami po środkach przeciwbólowych. Około 50% antybiotykówprzepisywanych w Europie to środki stosowane w weterynarii. Gdyby ich nie stosowano,szybko mogłyby się rozprzestrzeniać choroby zwierzęce i epizootyczne, powodującepidemie i ogromne straty gospodarcze. Niestety, niekontrolowane stosowanieantybiotyków u ludzi i w weterynarii kosztuje nas zbyt wiele. Nadmierne stosowanieantybiotyków prowadzi do powstawania oporności i adaptacji patogenów. Wiele znanychantybiotyków dziś jest już nieskutecznych lub niewiarygodnych. Dlatego zdecydowaniepopieram przyjęcie przez PE rezolucji, w której wzywa się wyraźnie Komisję i państwaczłonkowskie, by w sposób odpowiedzialny zajęły się rosnącym problemem opornościzwierząt na środki przeciwdrobnoustrojowe.

David Martin (S&D), na piśmie – W przedmiotowej rezolucji przyznaje się, że środkiprzeciwdrobnoustrojowe, jeśli stosować je prawidłowo, są użytecznym narzędziempomagającym hodowcom podtrzymać zdrowie i produktywność zwierząt i zapewniającymdobrostan zwierząt. Mowa w niej także o potrzebie nadzoru i kontroli, dlatego głosowałemza jej przyjęciem.

Nuno Melo (PPE), na piśmie – (PT) Oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe jestproblemem dotyczącym zdrowia zwierząt dotykającym sektor hodowlany, zwłaszcza wrazie niepowodzenia w leczeniu. W kilku państwach członkowskich opublikowano jużwytyczne dotyczące ostrożnego stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych, dziękiktórym ograniczono stosowanie środków przeciwdrobnoustrojowych. Mimo pozytywnychwyników wciąż jednak wiele pozostaje do zrobienia. Dlatego potrzebna jest wspólnapolityka UE prowadząca do wyeliminowania tego problemu.

Radvilė Morkūnaitė-Mikulėnienė (PPE), na piśmie – (LT) Parlament przyjął dziś ważnądecyzję w sprawie oporności na antybiotyki. Moim zdaniem trzeba gromadzić i analizowaćdane dotyczące stosowania środków leczniczych przeznaczonych dla zwierząt, w tymśrodków przeciwdrobnoustrojowych. Trzeba także zadbać o to, by produkty te byłystosowane skutecznie i z umiarem, aby nie zagrażały skuteczności środków służących


walce z chorobami człowieka, które leczone są antybiotykami. Chociaż od lat 2005-2009w UE odnotowuje się pozytywne wyniki testów w procesie monitorowania pozostałościśrodków przeciwdrobnoustrojowych w organizmach zwierząt i w żywności pochodzeniazwierzęcego, wciąż można mówić o braku kontrolowanej tendencji spadkowej; odnotowujesię jedynie fluktuacje. Szczególnie niepokojące jest to, że według danych z roku 2009większość rozbieżności dotyczących środków przeciwdrobnoustrojowych stwierdzonow odniesieniu do próbek miodu, królików i ryb hodowlanych, tj. produktów, które uważasię za cenne środki spożywcze często stosowane we codziennej diecie Europejczyków.Ostrożne stosowanie leczenia środkami przeciwdrobnoustrojowymi i wdrażaniekompleksowego nadzoru służącego lepszej koordynacji zasobów badawczych w dziedziniemedycyny i weterynarii jest zatem bardzo ważne dla zapewnienie zdrowia ludzi orazdobrostanu zwierząt.

Rareş-Lucian Niculescu (PPE), na piśmie – (RO) Głosowałem za przyjęciemprzedmiotowej rezolucji. Co roku z przyczyn związanych z opornością na środkiprzeciwdrobnoustrojowe w całej Europie umiera 25 tysięcy ludzi. Zwierzęta i żywnośćpochodzenia zwierzęcego może odgrywać rolę w przenoszeniu oporności na środkiprzeciwdrobnoustrojowe na ludzi. Dlatego środki przeciwdrobnoustrojowe w hodowlizwierząt należy stosować ostrożnie. Działania, jakie proponuje się w przedmiotowejrezolucji w sprawie zwiększenia ilości przekazywanych lekarzom weterynarii i hodowcominformacji, trzeba więc wdrażać jak najenergiczniej.

Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie – (PT) Projekt rezolucji w sprawie opornościna środki przeciwdrobnoustrojowe przedstawiono w czasie, kiedy oporność na środkiprzeciwdrobnoustrojowe jest problemem dotyczącym zdrowia zwierząt dotykającymeuropejski sektor hodowlany, który w najbliższej przyszłości musi polegać na bezpiecznymi skutecznym leczeniu środkami przeciwdrobnoustrojowymi.

Podając środki przeciwdrobnoustrojowe zwierzętom, a także ludziom, należy uwzględnićpotencjalne zagrożenia, jakie stwarza oporność na środki przeciwdrobnoustrojowespowodowana nieodpowiednimi dawkami antybiotyków, niewłaściwym leczeniem istałym kontaktem patogenów ze środkami przeciwdrobnoustrojowymi w szpitalach.

Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania, gdyż przenoszeniepatogenetycznych bakterii zainfekowanych genami oporności na środkiprzeciwdrobnoustrojowe stwarza szczególne zagrożenie dla ludzi, którzy zażywająantybiotyki lub są w codziennym kontakcie ze zwierzętami. Uważam, że trzeba się skupićna badaniach, gdyż przyczyniają się one do rozwoju środków przeciwdrobnoustrojowychjako narzędzia w walce z chorobami występującymi zarówno wśród ludzi, jak i wśródzwierząt. Stosowanie środków przeciwdrobnoustrojowych powinno jednak ograniczaćsię do niezbędnego minimum.

Phil Prendergast (S&D), na piśmie – Oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe jestpoważnym problemem dotyczącym zdrowia publicznego. Podając środkiprzeciwdrobnoustrojowe zwierzętom, a także ludziom, należy uwzględnić potencjalnezagrożenia, jakie stwarza oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe spowodowananieodpowiednimi dawkami antybiotyków, niewłaściwym leczeniem. Oporność na środkiprzeciwdrobnoustrojowe może przechodzić zarówno z ludzi na zwierzęta jak i ze zwierzątna ludzi. Szczególnie narażeni na oporne bakterie są pacjenci szpitali i rolnicy. Istniejezatem potrzeba lepszej koordynacji zasobów badawczych w dziedzinie medycyny iweterynarii, prowadzenia większej liczby badań obejmujących nowe środki


przeciwdrobnoustrojowe i inne możliwości, zapobiegania chorobom zwierząt oraznadzoru.

Paulo Rangel (PPE), na piśmie – (PT) Hodowla zwierząt odgrywa ważną rolę weuropejskiej gospodarce rolnej. W celu utrzymania zdrowia zwierząt często stosuje sięantybiotyki. Problemem, jaki może się w związku z tym pojawić, jest to, że zarówno ludzie,jak i zwierzęta rozwijają oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe, co może miećpoważny wpływ na zdrowie ludzi. Dlatego trzeba przyjąć stosowne strategie i środkiostrożności wobec takiego ryzyka.

Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie – Przyjmując przedmiotowy projektrezolucji Parlament Europejski: 1) docenia podejmowane przez Komisję i jej agencje staraniadotyczące wspólnych działań w zakresie gromadzenia danych w przedmiotowej dziedzinie,w szczególności inicjatywę z 2009 roku, która miała na celu stworzenie europejskiegoprogramu nadzorowania konsumpcji weterynaryjnych środkówprzeciwdrobnoustrojowych; wyraża ubolewanie, że nie wszystkie państwa członkowskiedołączyły do wspomnianego programu i wzywa do udziału w nim więcej krajów; wzywaKomisję, aby przekazała wystarczające środki na rzecz wspomnianego programu, coumożliwi wypełnianie podejmowanych w jego ramach zadań; wzywa Komisję dobezzwłocznego sporządzenia odpowiednich ram prawnych w celu wyposażenia państwczłonkowskich w uprawnienia do skutecznego gromadzenia danych; 2) wzywa Komisję,aby dążyła do ujednolicenia procesu gromadzenia danych porównywalnych także zdziałaniami podejmowanymi w krajach trzecich, takich jak Stany Zjednoczone.

Angelika Werthmann (NI), na piśmie – (DE) Antybiotyki są naturalnymi produktamiprzemiany materii grzybów i bakterii stosowanymi w walce z infekcjami bakteryjnymi.Profilaktycznie stosuje się je między innymi w paszach. Oporność oznacza utratę zdolnościantybiotyku do zabijania bakterii lub hamowania ich wzrostu. Aby temu zapobiegać,trzeba postępować zgodnie z zaleceniami lekarskimi. Oporne bakterie bywają jednakprzenoszone na ludzi i stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia, gdyż może topowodować oporność na antybiotyki u ludzi. Dlatego trzeba głosować za przyjęciemprzedmiotowego sprawozdania, aby promować produkcję żywności pochodzeniazwierzęcego bez stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych.

Anna Záborská (PPE), na piśmie – (SK) Powszechnie wiadomo, że tak ludzie, jak izwierzęta leczone antybiotykami uodparniają się czasem na ich działanie. Oporność tamoże przechodzić ze zwierząt na ludzi, zagrażając ich zdrowiu lub komplikując leczenieniektórych chorób. Trzeba zatem nadzorować dokładnie stosowanie środkówprzeciwdrobnoustrojowych w hodowli zwierząt i w leczeniu zwierząt domowych. Tosprawa ochrony konsumenta i bezpieczeństwa żywności, które należy zapewnić na takimsamym poziomie we wszystkich państwach członkowskich. Parlament Europejski złożonyz wybieranych przedstawicieli obywateli UE może wymagać od Komisji podjęciastosownych działań. Nasze reakcje natomiast mogą być szybkie i skuteczne tylko wtedy,gdy poznamy rzeczywistą sytuację. Dlatego poparliśmy przedstawione sprawozdanie.Oczekuję, że Komisja przedstawi wkrótce wniosek dotyczący nadzoru stosowania środkówprzeciwdrobnoustrojowych w sektorze hodowlanym.

Sprawozdanie: Marietje Schaake (A7-0112/2011)

Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie – (FR) Głosuję za przyjęciem przedmiotowegosprawozdania, ponieważ kultura może stać się kluczowym elementem stosunków


międzynarodowych dzięki wkładowi w rozwój, integrację, demokrację i zapobieganiekonfliktom. Powinna w związku z tym zostać uwzględniona w rozwijaniu EuropejskiejSłużby Działań Zewnętrznych (ESDZ).

Roberta Angelilli (PPE), na piśmie – (IT) W nowych warunkach gospodarki cyfrowejbranża kultury i branża twórcza przedstawiają ogromny potencjał i mogą stanowić zachętędo wyrażania europejskiej różnorodności kulturowej i szerzenia postępu gospodarczegoi społecznego. Ponadto kultura i twórczość to klucz do ochrony i umacniania naszegodziedzictwa kulturowego i krajobrazów kulturowych, a także użyteczny środekpodnoszenia poziomu kultury obywateli. Nie możemy nie doceniać faktu, że branże testanowią jeden z najbardziej dynamicznych sektorów w Europie i wnoszą do gospodarkiwkład stanowiący 2,6 % produktu krajowego brutto UE, oferując jednocześnie znakomitemiejsca pracy ponad pięciu milionom obywateli Europy.

Opublikowanie przez Komisję Europejską rok temu zielonej księgi przyniosło branżykultury i branży twórczej należyte uznanie, poprzez uwidocznienie kluczowego wkładuw europejską wizję kultury opartej na społeczeństwie informacyjnym, innowacji iprzedsiębiorczości. Niestety niedostatki inwestycyjne, niedokapitalizowanieprzedsiębiorstw, brak ram regulacyjnych pozwalających na usunięcie przeszkód w zakresiemobilności artystów i twórców, a także rosnąca wszechobecność piractwa, to niektóre zelementów, które osłabiają budowanie europejskiej przestrzeni kulturowej. Nie możemyzapominać, że ogólnoświatowy sukces branży europejskiej opiera się na wielkimprofesjonalizmie i kreatywności naszych artystów, którzy powinni być chronieni imotywowani poprzez namacalne zachęty do dalszej dobrej pracy.

Elena Oana Antonescu (PPE), na piśmie – (RO) Zasadniczym aspektem kulturyeuropejskiej jest to, że dzięki jej szczególnym przymiotom nie zamierza się jej promowaćw stosunkach zewnętrznych w sposób uproszczony, lecz jako fenomen żywy, wręcztętniący życiem,. W podobny sposób, w jaki mówimy o wartościach, wolnościach i prawacheuropejskich, musimy także mówić o kulturach europejskich, ich różnorodności,pluralizmie twórczym i roli europejskiego ambasadora, jaką każdy element kulturnarodowych może odegrać w promowaniu Europy jako całości. Zanim zaczniemypromować te kultury poza Europą, najpierw my sami musimy chcieć zaznajomić się ztymi elementami kulturowymi, które są dla Europy typowe. Jeśli o to idzie, uważam, żekażdy obywatel Unii Europejskiej jest najlepszym ambasadorem kultur Europy. Jedynymwarunkiem jest jak najwcześniejsze umożliwienie obywatelom odkrycia kulturowegobogactwa regionu, w którym mieszkają.

Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowegosprawozdania. Unia Europejska jest zróżnicowaną kulturowo wspólnotą różnorodnychwartości, w obrębie której kolejne rozszerzenia UE i wspólny europejski obszar mobilnościindywidualnej ustanowiły nowe strumienie migracyjne, a wszelkiego rodzaju wymiana zresztą świata przyczynia się do podsycania tej różnorodności kulturalnej. Kultura odgrywarolę w umowach dwustronnych dotyczących rozwoju i handlu, a to poprzez środki takiejak europejskie instrumenty finansowania współpracy na rzecz rozwoju, europejskimechanizm stabilności, instrument na rzecz wspierania praw człowieka i demokracji naświecie, instrument pomocy przedakcesyjnej, europejska polityka sąsiedztwa, PartnerstwoWschodnie, Unia dla Śródziemnomorza oraz instrument finansowy na rzecz wspieraniademokracji i praw człowieka na świecie, których główną rolą jest alokowanie środków narozmaite programy kulturalne. Zgadzam się z poglądem, że konieczne jest wzmocnieniewymiany w dziedzinie kultury i edukacji z państwami trzecimi, co wzmocniłoby


społeczeństwo obywatelskie, sprzyjało demokratyzacji, propagowało prawa człowieka ipodstawowe wolności, stanowiąc element budowania trwałej współpracy.

Dominique Baudis (PPE), na piśmie – (FR) Przedmiotowe sprawozdanie zawiera jasnyprzekaz: Unia Europejska musi wcielić spójną i skoordynowaną strategię kulturalną doswojej polityki zagranicznej. Więzi, które w bardziej specyficzny sposób łączą Europę ikraje położone na południe od Morza Śródziemnego przechodzą głębokie przemiany.Świat arabski odczuwa powiewu wolności. Kultura jest ważnym atutem. Przyczynia siędo żywej i długotrwałej demokracji. Zmiany kulturowe i edukacyjne sprzyjają budowaniuzorganizowanego społeczeństwa obywatelskiego. Współpraca kulturalna stanowi takżeklucz do sukcesu Unii w regionie Morza Śródziemnego. Prowadzi narody do wymiany iwzajemnych interakcji, do szacunku oraz do lepszego zrozumienia na co dzień.

Jean-Luc Bennahmias (ALDE), na piśmie – (FR) Bardzo istotne było to, że ParlamentEuropejski bardzo dobitnie przypomniał, jak usilnie musimy propagować różnorodność,dziedzictwo i wymianę kulturalną we wszystkich działaniach zewnętrznych UE. Budującintegrację, tolerancję i wzajemne zrozumienie, kultura jest podstawowym elementemnaszych społeczeństw, który musimy promować w naszych staraniach dyplomatycznychna rzecz praw człowieka i demokracji. W przedmiotowym sprawozdaniu podkreślonojednak, że kulturowy wymiar działań zewnętrznych nadal jest zbyt mało rozwinięty iniewystarczająco skoordynowany, a ponadto że niezbędne jest przyjęcie wspólnej ijednolitej strategii w tej dziedzinie. Ponownie wyraziliśmy także nasze poparcie dla swobodyInternetu, potępiając cenzurę Internetu oraz zagrożenia, jakie niesie ona dla praw człowiekai korzystania z globalnego dziedzictwa kulturowego. Ponieważ obywatele Europy podzielająszereg wspólnych wartości kulturowych, najlepszą pozycję w służbie interesóweuropejskich zajmiemy wówczas, gdy będziemy przemawiać jednym głosem.

Sergio Berlato (PPE), na piśmie – (IT) Unia Europejska znana jest ze swego zróżnicowaniaform kulturowych. Uważam, że nasze wartości, takie jak poszanowanie praw człowieka,demokracji i podstawowych wolności, są także ucieleśnione naszych produktachkulturalnych. Jak wskazano w strategii UE 2020, wiedza i kompetencje międzynarodowemają krytyczne znaczenie dla systemów edukacyjnych. Wielojęzyczność, e-umiejętnościi świadomość kulturowa pozwalają nam korzystać z wielu możliwości oferowanych przezdzisiejszy globalny rynek pracy. Kulturę należy zatem całościowo wpisać w szerokiespektrum działań składających się na politykę zagraniczną UE. Spójna, skoordynowanastrategia dotycząca kultury w działaniach zewnętrznych UE w chwili obecnej nie istnieje.Obserwujemy także fragmentaryczność i rozproszenie, nie tylko pomiędzy państwamiczłonkowskimi, lecz także pomiędzy różnymi działami i instytucjami Unii Europejskiej.

Unia Europejska znana jest ze zróżnicowania swoich form kulturalnych. Uważam, żenasze wartości, takie jak poszanowanie praw człowieka, demokracji i podstawowychwolności ucieleśniają także nasze produkty kulturalnych. Jak wskazano w strategii UE2020, wiedza i kompetencje międzynarodowe mają krytyczne znaczenie dla systemówedukacyjnych. Wielojęzyczność, e-umiejętności i świadomość kulturowa pozwalają namkorzystać z wielu możliwości oferowanych przez dzisiejszy globalny rynek pracy. Kulturęnależy zatem całościowo wpisać w szerokie spektrum działań składających się na politykęzagraniczną UE. Spójna, skoordynowana strategia, dotycząca kultury w działaniachzewnętrznych UE, w chwili obecnej nie istnieje. Obserwujemy także fragmentarycznośći rozproszenie, nie tylko pomiędzy państwami członkowskimi, lecz także pomiędzyróżnymi działami i instytucjami Unii Europejskiej.


Ta fragmentaryczność bez wspólnej strategii udaremnia efektywne korzystanie z zasobówi alokację budżetowych przypisanych sektorowi kultury. Zachęcam zatem Komisję, żebyrozważyła większą integrację i uproszczenie kwestii kultury, zarówno w działaniachzewnętrznych UE, jak i w instytucjach europejskich.

Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), na piśmie – (ES) Popieram przedmiotowesprawozdanie mojej koleżanki klubowej, ponieważ naświetlono w nim przekrojowocharakter i wagę kultury we wszystkich aspektach życia, a ponadto wyrażono pogląd, żekulturę należy uwzględnić we wszystkich politykach zewnętrznych UE.

Maria Da Graça Carvalho (PPE), na piśmie – (PT) Aspekt kulturowy polityk europejskich,w którym wyraża się dążenie do większej spójności europejskiej, uważam za istotny. Zzadowoleniem przyjmuję zatem wszystkie programy kulturalne, których celem jeststworzenie tożsamości europejskiej w oparciu o wspólne wartości i wzajemne zrozumienie.Wierzę, że pewne inicjatywy kulturalne mają pewien wpływ na relacje wewnątrzunijne,a także na stosunki dyplomatyczne z państwami trzecimi. Elementy kultury różnychkrajów mogą pełnić rolę mostów wiodących do pokojowej współpracy z perspektywąstabilności.

Nessa Childers (S&D), na piśmie – Kulturowy wymiar zewnętrznych działań UE niepowinien być przeceniany, ważne jest zatem, aby komisarz Ashton nadal wpisywała tenaspekt w swoją współpracę z ESDZ.

Mário David (PPE), na piśmie – (PT) Wejście w życie traktatu lizbońskiego przyniosłoustanowienie Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych, której działalność powinnaobejmować skoordynowaną i spójną strategię dyplomacji w dziedzinie kultury.Przedmiotowe sprawozdanie, które ogólnie popieram, dotyczy tej ważnej kwestii. Wielez propozycji zawartych w tym sprawozdaniu, takich jak promowanie wymian młodychludzi i wzmacnianie więzi z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego krajów trzecich,proponowałem w moim sprawozdaniu z przeglądu europejskiej polityki sąsiedztwa(Wymiar Południowy), które zostały przyjęte przez ten Parlament. Kwestie zawarte w tymsprawozdaniu, które moim zdaniem zasługują na podkreślenie, to poszanowanie dlazachowania/promowania językowego i kulturowego bogactwa w każdym państwieczłonkowskim, znaczenie upowszechniania europejskich wartości kulturowych jakośrodka upowszechniania praw podstawowych, demokracji i praworządności, a takżeobecności „attaché” kulturalnego w każdym z przedstawicielstw zagranicznych UE.

Marielle De Sarnez (ALDE), na piśmie – (FR) Wielu zastanawia się nad tym, czy istniejecoś takiego jak kultura europejska, często przeciwstawiając jej Europę kultur lub„europeizację” kultur. Dla tych, którzy podobnie jak ja sądzą, że Europa posiada swojątożsamość i wartości, odpowiedź jest oczywista: rzeczywiście istnieje europejska tożsamośćkulturowa, którą UE powinna w większym stopniu brać pod uwagę w swoich staraniachdyplomatycznych, mając zwłaszcza na względzie promowanie praw człowieka, demokracjii rozwoju w krajach trzecich. Aby to osiągnąć, wysoka przedstawiciel powinna ustanowićDyrekcję Generalną „Dyplomacja na rzecz kultury” w ramach Europejskiej Służby DziałańZewnętrznych oraz wyznaczyć osobę, która byłaby odpowiedzialna za stosunki kulturalneoraz promowanie kultury europejskiej w każdym z przedstawicielstw UE w państwachtrzecich. Jednocześnie, powinniśmy rozważyć wprowadzenie wiz kulturalnych dla artystóworaz wszystkich pracowników sektora kultury.

Diogo Feio (PPE), na piśmie– (PT) Unia Europejska, jest potęgą kulturalną, podobnie jakpotęgą gospodarczą, której oddziaływanie sięga daleko poza jej granice. Fakt, że różne


kraje mają tradycyjne historyczne więzi z państwami członkowskimi Unii Europejskiejwzmacnia zdolność kultury europejskiej do przenikania do innych kultur oraz sprzyjarozumieniu kultury europejskiej w innych częściach świata. Znaczenie języka jakoplatformy utrzymywania i pogłębiania tych kontaktów jest nie do przecenienia.

Żałuję, że pomimo wszelkich deklarowanych intencji, Unia Europejska nadal nie rozumiew jakimstopniu powinna promować nauczanie języków europejskich, które są szczególnieprzydatne w komunikacji w obrębie jej instytucjach. Unia Europejska przyjęła natomiastpolitykę językową ukierunkowaną do wewnątrz. Chciałbym ujrzeć odwrócenie się tegotrendu.

W polityce zagranicznej w kształcie proponowanym przez Unię Europejską nie możnazaniedbywać wymiaru kulturowego, lecz należy go uwzględnić jako atut, jako wartość,która nie zawsze jest uchwytna, ale jest szczególnie ważna w świecie coraz bardziejpodatnym na „miękką siłę” państw i organizacji międzynarodowych. Europejska SłużbaDziałań Zewnętrznych (ESDZ) będzie miała do odegrania w tym zakresie istotną rolę.Mam nadzieję, że stanie na wysokości zadania.

José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie – (PT) Sprawozdanie pani poseł Schaake dotyczykulturowego wymiaru działań zewnętrznych UE. Choć mowa o kulturze, która nie jestdobrem podstawowym, może wydawać się dziwna w czasie, gdy wielu Europejczykówboryka się na co dzień z uzyskaniem dóbr niezbędnych do przeżycia, to jednak nie możemyjej zaniedbywać. Musimy jednak uznać, że prócz tego, że kultura ma fundamentalneznaczenie dla naszej jakości życia, może i musi dawać sposobność do rozwojugospodarczego i tworzenia miejsc pracy dla młodych ludzi, a także, co oczywiste, jestczynnikiem jednoczącym i spajającym ludzi. Unia Europejska musi być wspólnotą wartościkulturowych, w której różnorodność jest atutem, czynnikiem jedności i spójności, lub jakto ujęła sprawozdawczyni „instrumentem sprzyjającym pokojowi i stabilizacji na świecie”Dlatego też pilnie musimy poddać rewizji brak polityki zagranicznej w obszarze kultury.

Głosuję za przyjęciem tego sprawozdania, ponieważ zgadzam się z zawartymi w nimpropozycjami i mam nadzieję, że kultura przyczyni się do znalezienia rozwiązańpozwalających na wyjście z kryzysu i że stanowić będzie pozytywny wkładem w rozwójdobrobytu społeczeństwa europejskiego.

João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie – (PT) W przedmiotowym sprawozdaniu potwierdzasię rozumienie kultury występujące obecnie w Unii Europejskiej: eksploatacyjną wizjękultury, która oddaje ją na usługi polityki zagranicznej poprzez koncepcję dyplomacji narzecz kultury. Innymi słowy, kultura jest postrzegana jako swoista awangardakomunikowania i wzmacniania interesów Unii Europejskiej i państw członkowskich wna świecie (punkt 22). Popatrzmy dokąd ta wizja zmierza: do promowania handlumiędzynarodowego (punkt 23). Jak często nie oznacza to polityki i praktyk eliminującychtożsamość narodową i kulturową krajów lub oznaczających brak wzajemnegoposzanowania w tym względzie?

Sprawozdanie to opiera się ponadto na pewnym błędnym przekonaniu, które utrzymujesię w dyskusji UE na temat kultury, a mianowicie, że istnieje jedna europejska tożsamośći jedna kultura europejska, a co więcej, że opiera się ona na wartościach takich, jak wolność,demokracja, tolerancja i solidarność.

Kultura, podobnie jak wszystkie zjawiska o charakterze historycznym, nie opiera się nażadnej jednorodnej i wspólnej tożsamości, wprost przeciwnie, jest wyrazem antagonizmów,


konfliktów i przypadków dominacji kulturowej. Kultura europejska, jak dobrze wiemy,zawdzięcza wiele rozmaitym kulturom z różnych części świata, na przykład kulturomludów poddanych kolonizacji europejskiej.

W sprawozdaniu tym wypacza się pojęcie kultury. Kultura została potraktowanainstrumentalnie.

Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie – (PT) W przedmiotowym sprawozdaniupotwierdza się rozumienie kultury występujące obecnie w Unii Europejskiej: eksploatacyjnąwizję kultury, która czyni oddaje ją na usługi polityki zagranicznej poprzez koncepcjędyplomacji kulturowej. Innymi słowy, kultura jest postrzegana jako swoista awangardakomunikowania i wzmacniania interesów Unii Europejskiej i państw członkowskich orazpromowania handlu międzynarodowego. Jak często nie oznacza to polityki i praktykeliminujących tożsamość narodową i kulturową krajów lub oznaczających brakwzajemnego poszanowania w tym względzie?

Sprawozdanie to opiera się ponadto na pewnym błędnym przekonaniu, które utrzymujesię w dyskusji UE na temat kultury, a mianowicie, że istnieje jedna europejska tożsamośći jedna kultura europejska, a co więcej, że opiera się ona na wartościach takich, jak wolność,demokracja, tolerancja i solidarność.

Kultura, podobnie jak wszystkie zjawiska o charakterze historycznym, nie opiera się nażadnej jednorodnej i wspólnej tożsamości, wprost przeciwnie, jest wyrazem antagonizmów,konfliktów i przypadków dominacji kulturowej. Kultura europejska, jak dobrze wiemy,zawdzięcza wiele rozmaitym kulturom z różnych części świata, na przykład kulturomludów poddanych kolonizacji europejskiej.

Unia Europejska nie może narażać na szwank różnorodności kulturowej ani wypaczać itraktować instrumentalnie pojęcia kultury.

Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowejrezolucji, ponieważ dyplomacja na rzecz kultury stanowi fundament zaufania i trwałychrelacji z obywatelami państw trzecich. Kultura powinna być kluczowym i horyzontalniezintegrowanym elementem pośród szerokiego spektrum polityk zewnętrznychskładającymi się na politykę zagraniczną UE: począwszy od stosunków handlowych UE,poprzez politykę rozszerzenia i sąsiedztwa, aż po politykę współpracy na rzecz rozwojuoraz wspólną polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Kultura ma też równie istotną wartośćgospodarczą. Europejska branża kulturalna stanowi wkład w przedsiębiorczość europejską,innowacyjność i aktywność gospodarczą, a zróżnicowany krajobraz kulturowy UE czyniz niej najatrakcyjniejsze otoczenie turystyczne na świecie. Tętniące życiem środowiskokulturalne sprawia, że życie w UE jest atrakcyjne zarówno dla biznesu, jak i mieszkańców.Spójna i skoordynowana strategia UE w dziedzinie kultury w chwili obecnej nie istnieje imusi zostać wypracowana. Nie jest to luksus, ale konieczność utrzymania i wzmocnieniaatrakcyjności Europy w globalnie powiązanym i konkurencyjnym otoczeniu.Fragmentaryczność i rozproszenie widoczne są nie tylko w państwach członkowskich,lecz także pomiędzy różnymi działami i instytucjami UE. Fragmentaryczność bez wspólnejstrategii zagraża pełnemu i skutecznemu wykorzystaniu zasobów kulturowych i budżetów.Dlatego też strategia taka jest niezwykle ważna dla UE.

Jarosław Kalinowski (PPE), na piśmie – (PL) Europa jest kolebką niezwykle bogatej ijednocześnie zróżnicowanej w swym bogactwie kultury. Unia Europejska powinnakorzystać z tego dziedzictwa przy promowaniu integracji i współpracy w krajach, które


nie należą do Wspólnoty Europejskiej. Nie zapominajmy o tym, że Unię Europejską tworzy27 różnorodnych państw. Ważne jest, abyśmy pielęgnowali tą wielokulturowość. Zgadzamsię, że wspólna polityka europejska wymaga wypracowania spójnej strategii dotyczącejkulturowych działań zewnętrznych. Istotne jest, aby Europa w procesie promocji na świeciewykorzystała swój potencjał.

Giovanni La Via (PPE), na piśmie – (IT) „Zjednoczeni w różnorodności” to motto, którewszyscy podzielamy jako obywatele Europy. Reprezentuje ono poczucie przynależnoścido wielkiej społeczności europejskiej: przekroju ludzi, kultur i zwyczajów, zjednoczonychpomimo różnic gospodarczych, religijnych i innych. Moje poparcie dla sprawozdania paniposeł Schaake podyktowane jest właśnie tym, że musimy wesprzeć umacnianie tej wspólnejświadomości. Kultura powinna pełnić rolę jednoczącą, zarówno zewnętrznie, jak iwewnętrznie. Z tego względu w relacjach Sekretariatu Monitoringu Gospodarczego kulturaeuropejska mogłaby być nośnikiem standardów wynikających z wartości europejskich,które poprzez dialog z kulturami pozaeuropejskimi, powinny przyczyniać się do pokojowejwspółpracy i konstruktywnego zrozumienia pomiędzy społeczeństwami.

Bogusław Liberadzki (S&D), na piśmie – (PL) Wyrażam aprobatę dla uwzględnieniaspraw kultury w działaniach unijnej dyplomacji. Ważne, aby świat mógł poznać kulturępaństw członkowskich w jej różnorodności treściowej i formalnej. Osobiście oczekuję,że ta prezentacja będzie mieć charakter zrównoważony geograficznie, czyli że znajdziesię właściwe proporcje obecności kultury każdego z państw członkowskich. W tym celuKomisja powinna przedstawić projekt koncepcji takich działań, który zostanieprzekształcony w oficjalny dokument.

.

David Martin (S&D), na piśmie – Głosowałem za przyjęciem przedmiotowegosprawozdania. Europa jest wspólnotą wolności, powinności i wartości demokratycznych.Kultura, tożsamość, wartości i pozycja UE na arenie globalnej są ze sobą splecione.Interesom europejskim służy się wówczas, gdy aspekty kulturowe są strategicznieuwzględnione we współpracy i partnerstwie: zarówno poprzez programy kulturalne, jaki wówczas, gdy aspekty kulturalne są integralną częścią polityki gospodarczej, politykizagranicznej i bezpieczeństwa oraz polityk na rzecz rozwoju.

Poprzez dzielenie się literaturą, sztuką filmową, muzyką i dziedzictwem otwarte zostałydrzwi porozumienia i budowane są mosty pomiędzy społeczeństwami. Europejskatożsamość w całej swej różnorodności, a także wartości europejskie, manifestują się wtych przejawach kultury. Ponadto UE posiada istotne doświadczenia, którymi może siędzielić, gdy zaistnieje potrzeba przezwyciężenia konfliktu i budowania stabilności woparciu o wspólne interesy i wzajemne zrozumienie.

Jiří Maštálka (GUE/NGL), na piśmie – (CS) Przedmiotowe sprawozdanie dotycząceuwolnienia potencjału branży kulturalnej i branży twórczej jest pod wieloma względamiściśle związane ze sprawozdaniem dotyczącym innowacyjnej Unii. Chciałbym wszczególności zwrócić uwagę na znaczenie edukacji dorosłych, co oznacza między innymilepsze zrozumienie tej kwestii i szacunek dla pracy związanej z prawami własnościintelektualnej. Musimy mocno wspierać i rozwijać ten zaniedbany obszar, obejmujący nietylko edukację, ale także szkolenia, zarówno na szczeblu UE, jak i wówczas, gdy chodzi odziałania samych państw członkowskich. Mam zastrzeżenia co do obecnego nazywaniawytworów kultury dobrami i usługami. To nazewnictwo jest zwodnicze i może byćpostrzegane jako przejaw neoliberalizmu gospodarczego w sferze kultury. Dzieło literackie,


na przykład, lub nawet dzieło sztuki bądź dzieło muzyczne, jest nade wszystkopodstawowym wyrazem talentu artysty i reakcją społeczną na to dzieło. Uważanie ichjedynie za dobra i usługi jest nie tylko filisterskie, ale nosi również znamiona aberracji.

Iosif Matula (PPE), na piśmie – (RO) Spójna, skoordynowana strategia dotycząca rolikultury w działaniach zewnętrznych UE w chwili obecnej nie istnieje. Jak dobrze wiemy,naszym interesom przysłużymy się najlepiej wówczas, gdy będziemy przemawiać jednymgłosem. Nasza wspólna polityka zagraniczna musi się opierać na dyplomacji kulturowej,ponieważ pozycja Europy w świecie może zostać wzmocniona dzięki kulturze jakointegralnej części jej polityki gospodarczej, polityki na rzecz rozwoju i bezpieczeństwa.Zapewnimy lepsze zrozumienie naszego kontynentu poprzez dystrybucję filmów, muzykii literatury. Ponadto zróżnicowanie krajobrazu kulturowego UE stanowi wyróżnik, dziękiktóremu jesteśmy najatrakcyjniejszym otoczeniem turystycznym na świecie. Zzadowoleniem przyjmuję zaprezentowane w tym sprawozdaniu konkretne propozycjedotyczące angażowania społeczeństwa obywatelskiego, artystów, edukatorów, studentówi przedsiębiorców w kształtowanie treści zewnętrznych stosunków kulturowych.Jednocześnie nieodzowne jest, abyśmy uwzględnili ogromny potencjał oferowany przeznowe technologie, które są zarówno źródłem informacji, jak i kanałem ułatwiającymwolność ekspresji. Myślę, że byłoby pożyteczne, aby Parlament Europejski włączył kulturędo agendy dyskusji prowadzonych z innymi parlamentami świata, aby pomóc wustanowieniu ogólnej praktyki europejskich działań zewnętrznych.

Nuno Melo (PPE), na piśmie – (PT) Europa jest wspólnotą wolności, odpowiedzialnościi wartości demokratycznych. Kultura, tożsamość i pozycja UE na arenie światowej są zesobą splecione. Interesom europejskim służy się wówczas, gdy aspekty kulturowe sąstrategicznie uwzględnione we współpracy i partnerstwie: zarówno poprzez programykulturowe, jak i wówczas, gdy kwestie kulturowe są integralną częścią polityki gospodarczej,polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz polityki na rzecz rozwoju. Poprzez dzieleniesię literaturą, sztuką filmową, muzyką i dziedzictwem otwarte zostały drzwi porozumieniai budowane są mosty pomiędzy społeczeństwami. Europejska tożsamość w całej swejróżnorodności, a także wartości europejskie, manifestują się w tych przejawach kultury.Przy rozwijaniu Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych ważne jest, aby badać iutwierdzać rolę, jaką kultura ma i powinna mieć w działaniach zewnętrznych UE. Włączeniekultury do głównego nurtu może doprowadzi do wzajemnego zrozumienia, pokojowejwspółpracy i stabilności, a ponadto do korzyści gospodarczych.

Louis Michel (ALDE), na piśmie – (FR) Jeśli globalizacja bezsprzecznie faworyzujepowszechność wymiany kulturowej, oznacza to, że musimy walczyć z niebezpieczeństwemuniformizacji kultur. Kultura jest nośnikiem otwartości oraz motorem napędowymdemokracji, przeciwdziała wszelkim zjawiskom takim jak reakcje nacjonalistyczne, pokusarasizmu i wykluczenie wywołane kryzysami gospodarczymi, finansowymi, klimatycznymii żywnościowymi. Powołaniem kultur jest ich wzajemne wzbogacanie się w duchuwzajemnego poszanowania. Są one źródłem niewyczerpanej, odnawiającej się energii. Wwiększości przypadków kreacja kulturalna opisuje lub wyraża wizję, zobowiązanie,opowiedzenie się po jakiejś stronie, w sposób stosowny lub impertynencki. Oznacza onakorzystanie z przysługujących praw, łącznie z prawem do publicznej krytyki. Bardzopotrzebujemy artystów, ich krytycznego spojrzenia na świat, ich roli jako edukatorównaszych społeczeństw. Antycypują oni przyszłość i prognozują ewolucję społeczeństwa,ponieważ ich spostrzeżenia są szybsze i dalej idące niż poglądy polityków. Musimypracować na rzecz zbudowania pluralistycznego świata, w którym skłonność do twórczości


nie jest narażona na szwank i może przynieść nowatorstwo i zróżnicowanie. Musimyponownie przemyśleć system ładu globalnego. Musimy stworzyć nową przestrzeńpolityczną w wymiarze globalnym, uwzględniając polityczny wymiar zróżnicowaniakulturowego.

Andreas Mölzer (NI), na piśmie – (DE) Bogactwo kulturowe Europy oznacza cennedobro, którego zachowanie jest bardzo istotne. Zawsze słyszymy, że należy promowaćróżnorodność kulturową. Dotychczas w zbyt wielkim stopniu skupialiśmy się napromowaniu różnorodności kulturowej populacji imigrantów islamskich, nie zapewniającwcale uznawania naszej kultury przez kraje świata islamskiego. To, czy europejskie aspektykulturowe będą w większym stopniu stanowić, jak się to proponuje, integralną częśćpolityki gospodarczej, zagranicznej, bezpieczeństwa i rozwoju, zależy od konkretnejformy, jaką przyjmie realizacja tego zamysłu.

Bez wątpienia, nie ma powodu, aby przeciwstawiać się wymianie w dziedzinie literatury,filmów, muzyki itp., ale oczekiwania dotyczące świata islamskiego nie mogą być przesadne– należy myśleć jedynie o zakazie dotyczącym muzyki, wynikającym z Koranu.Najważniejsze będzie pamiętanie o korzeniach chrześcijańskich i nadanie większegopriorytetu w polityce zagranicznej i polityce na rzecz rozwoju ochronie chrześcijan winnych krajach, ponieważ ostatecznie to właśnie oni są najbardziej prześladowaną naświecie mniejszością.

Georgios Papanikolaou (PPE), na piśmie– (EL) Nie może być wątpliwości co do tego,że dyplomacja kulturowa pomaga w budowaniu zaufania i kultywowaniu trwałych relacjipomiędzy obywatelami UE i obywatelami państw trzecich i nie może być wątpliwości codo tego, że przewaga komparatywna Europy w sektorze kultury jest znaczna, a w związkuz tym kultura stanowi cenny instrument polityczny w polityce zagranicznej. Nowetechnologie przynoszą nowe możliwości upowszechniania europejskiego dziedzictwakulturowego i wzmacniania ponadnarodowych więzi. W związku z tym, że Internetstanowi globalne miejsce spotkań, UE powinna opracować wynikającą z tego konkretnąpolitykę promowania kultury europejskiej. Strona internetowa Europeana jest krokiem wtym kierunku; niestety jak dotąd strona ta nie zrealizowała swojego potencjału. Nie możnatakże przeoczyć wkładu kultury w gospodarki krajów europejskich. Szacuje się, że wynosion obecnie 2,6 % europejskiego PKB. Oczywiście, kraje o bogatej historii, tradycji i kulturze,takie jak Grecja, nie mają nic do stracenia, jeśli będą promować swoje dziedzictwakulturowego i swoje wartości.

Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie – (PT) Przedmiotowe sprawozdanie dotyczykulturowego wymiaru działań zewnętrznych UE. Zgadzam się ze sprawozdawczynią, żepotrzebujemy nam wspólnej strategii dotyczącej wymiaru kulturowego. Nie jest to kwestiawiększych inwestycji, lecz inwestycji lepszych. Promowanie kultury oznacza promowaniedemokracji. Proponowana koordynacja może przyczynić się do zapewnieniaefektywniejszego wykorzystania środków, zwłaszcza w okresie cięć budżetowych,dotyczących w szczególności sektora kultury. Istniejąca sieć Narodowych InstytutówKultury Unii Europejskiej powinna pełnić rolę ważnego partnera dla omawianego sektora.Członkowie tej sieci posiadają istotne doświadczenie, nie tylko w pracy w danej branży,ale również w organizowaniu działalności kulturalnej z zachowaniem odpowiedniegodystansu wobec rządów, co w tej branży jest kluczowe. Oprócz koordynacji jest takżedyplomacja kulturowa na poziomie państw członkowskich. Jest jednak wiele krajówtrzecich, które usiłują zaadresować swoje działania do Unii Europejskiej, a nie jedynie doposzczególnych państw członkowskich. Wobec tego jedynie wspólna strategia zapobiegnie


istniejącej fragmentaryczności, która hamuje pełne i efektywne wykorzystanie zasobówi budżetów przeznaczonych na kulturę. Ze względu na wszystkie te kwestie oddałem głosza poparciem tego sprawozdania.

Paulo Rangel (PPE), na piśmie – (PT) Kultura odgrywa niezwykle istotną rolę w UniiEuropejskiej, która jest obszarem zmierzającym do „zjednoczenia w różnorodności”. Popierwsze, powinniśmy podkreślić niezaprzeczalnie integrujący aspekt kultury, którypozwala na istnienie wspólnych obszarów, czyli miejsc, w których ludzie o rożnychperspektywach kulturowych mogą cieszyć się wspólną reprezentacją. Nie przypadkiemsprawozdanie to rozpoczyna się interesującym cytatem „Z perspektywy kultury rock androll był decydującym elementem rozluźnienia społeczeństw komunistycznych i zbliżeniaich do świata wolności” (Andras Simonyi). Po drugie, należy podkreśloić niezaprzeczalnywpływ, jaki może wynikać z zaangażowania w upowszechnianie kultury europejskiej. Jestto więc przykład upowszechniania i ochrony wartości europejskich na szczeblu globalnymi zagwarantowania w możliwie najszerszym spektrum płaszczyzn poszanowaniazasadniczych aspektów tych wartości, takich jak wolność wypowiedzi w Internecie. Z tychpowodów głosowałem za przyjęciem sprawozdania.

Robert Rochefort (ALDE), na piśmie – Oddając głos popierający sprawozdanie paniposeł Schaake opowiadam się za instytucją autentycznej europejskiej dyplomacji na rzeczkultury, służącej promowaniu naszych wartości poza UE. Traktowanie kultury jakostrategicznego elementu polityki zagranicznej, pozwoliłoby w istocie Europie nawyrównanie deficytów w stosunku do pewnych krajów. Chiny, na przykład, inwestujądużo w dyplomację na rzecz kultury, aby poprawić swój wizerunek i przyciągnąć turystów.Europa musi czynić to samo, jeśli ma nadal odgrywać główną rolę na arenie światowej.Przedmiotowe sprawozdanie zawiera kilka propozycji, które pozwalają to osiągnąć:propozycję wyznaczenia osoby w każdym z przedstawicielstw UE w krajach trzecich, naprzykład, która koordynowałaby stosunki kulturowe i interakcje pomiędzy UE a tymikrajami, czy propozycję, aby projekt schematu organizacyjnego ESDZ uwzględniałstanowiska przystosowane do aspektów związanych z kulturą wraz z sugestią, abystworzono w tym celu jednostkę koordynującą. Ponadto, wydaje się korzystne, by krajetrzecie były w większym stopniu zaangażowane w programy UE dotyczące kultury orazmobilności, młodzieży, edukacji i szkoleń: należy ułatwić dostęp do tych programówmłodym osobom mieszkającym w tych krajach.

Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie – Zamysłem sprawozdania było napoczątku, aby obszar stosunków zewnętrznych na szczeblu UE wpisany został niemalwyłącznie w perspektywę nowych mediów. Ta koncepcja jest nadal obecna, podobnie jakidea, że UE powinna eksportować swoją kulturę. Zieloni forsowali w zamian promowanie„współpracy kulturalnej”. Niektóre z zaleceń przyjętych przez Komisję Edukacji i Kulturynie tworzą w istocie niczego nowego, jak np. strona informacyjna dotycząca europejskichprogramów kulturalnych i stosunków zewnętrznych wraz z kalendarzem wydarzeńdotyczących UE na całym świecie oraz kontakty ze społeczeństwem obywatelskim. Niektóreartykuły, jak na przykład art. 44 dotyczący wspierania poprawy krajowych ram prawnychi polityki na rzecz ochrony i zachowania dziedzictwa kulturowego i dóbr oraz walki znielegalnym handlem dobrami kulturalnymi i nielegalnym zawłaszczaniem dziedzictwakulturalnego, nie nadają tym kwestiom zbyt wielkiego sensu. W skrócie, w sprawozdaniunie udało się rzeczywiście zająć tą kwestią i posiłkuje się fragmentami istniejących obecniepolityk w celu umieszczenia kultury w agendzie UE i w agendzie stosunków pomiędzy


UE i państwami trzecimi. Jest to nowy rozdział w staraniach na rzecz pełnego wykorzystaniakultury jako narzędzia budowania pokoju.

Licia Ronzulli (PPE), na piśmie – (IT) Upowszechnianie wiedzy o dziedzictwie kulturowymwśród obywateli jest ważne w ramach UE, ważne dla konsolidacji tożsamości europejskiejoraz w kategoriach stosunków Unii z krajami trzecimi. Dlatego popieram wzmocnieniezewnętrznych działań w tym kierunku. Środki przeznaczane na kulturę są częstorozproszone na wiele projektów. Efektywne korzystanie z tych funduszy utrudnia równieżfragmentaryzacja prowadzonej polityki. Potrzebujemy zatem, aby Europejska SłużbaDziałań Zewnętrznych przyjęła spójną i jednolitą strategię dyplomacji na rzecz kultury,w tym poprzez wyznaczenie specjalnego przedstawiciela UE do relacji z państwamitrzecimi.

Na zakończenie chciałabym stwierdzić, że powinniśmy kłaść coraz większy nacisk nastosowanie nowych technologii, co może zwiększyć liczbę kanałów dostępu do treścikulturalnych. Istotne jest, aby UE odgrywała wiodącą rolę w tym kontekście poprzezrozwój odpowiednio określonych polityk, które mogą ochronić Internet przed formamicenzury typowymi dla represyjnych reżimów.

Marie-Thérèse Sanchez-Schmid (PPE), na piśmie – (FR) W 1990 roku znakomityamerykański profesor Joseph Nye, w książce Bound to Lead, wprowadził pojęcie „miękkiejsiły”. Co to pojęcie oznacza? Miękka siła to zdolność międzynarodowego gracza dowywierania wpływu dzięki środkom niemającym charakteru przymusu, takim jakdynamizm kulturowy. Dlaczego po upływie ćwierćwiecza Stany Zjednoczone pozostajątakim supermocarstwem, jakie znamy? Ponieważ prócz swojego arsenału militarnegoudaje im się eksportowa swoją kulturę i idee i uczynić je atrakcyjnymi. Europa musi robićto samo; musi obronić swój model kulturowy i swoje wartości na arenie międzynarodowej.Dzięki temu sprawozdaniu Unia Europejska dokonuje bilansu wpływu, jaki Europa będziemogła mieć, jeśli uda jej się zawrzeć wymiar kulturowy w swojej dyplomacji. Popieramzatem zalecenia zawarte w niniejszym sprawozdaniu. Jest to sytuacja, w której woczekiwaniu na wdrożenie autentycznej wspólnej dyplomacji i autentycznej europejskiejpolityki obronnej, europejska miękka siła i dyplomacja na rzecz kultury to niektóre znielicznych środków wpływu, które mamy do dyspozycji.

Joanna Senyszyn (S&D), na piśmie – (PL) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania wsprawie kulturowego wymiaru działań zewnętrznych UE. W szczególności podkreślamkonieczność dokonania przeglądu istniejących programów w dziedzinie kultury orazopracowania zielonej księgi i komunikatu Komisji wskazujących konkretne wytycznedotyczące roli kultury w działaniach zewnętrznych UE. Obecnie współpraca kulturowapaństw członkowskich z krajami trzecimi odbywa się głównie na zasadzie dwustronnej.Brak jest wspólnych skoordynowanych założeń i działań, co uniemożliwia skutecznewykorzystanie europejskich zasobów kulturowych i potencjału twórczego Unii. Wspólnastrategia może sprzyjać rozwojowi dorobku kulturalnego Europy, nawiązaniu i pogłębieniurelacji społecznych, wymianie dobrych praktyk oraz podniesieniu pozycji kulturalnej UEna arenie międzynarodowej. Zdecydowanie opowiadam się za włączeniem aspektówkulturowych w projekt karty organizacyjnej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ). Istotnejest także zapewnienie właściwego szkolenia personelu ESDZ w zakresie aspektówkulturalnych i cyfrowych. Kultura to też istotny element w walce o prawa człowieka iwspierania demokracji.


Współpraca w tym zakresie sprzyja nawiązaniu dialogu ze społeczeństwami różnychkultur. Jestem także zwolenniczką tzw. „kulturowej marki Europa”, której rozwój ipromocja, m.in. w takich obszarach jak wspieranie talentów, turystyka i propagowanieuniwersalnych wartości powinna opierać się na ściślejszej współpracy państw UE.

Dominique Vlasto (PPE), na piśmie – (FR) Upowszechnianie dziedzictwa kulturowegowśród obywateli jest ważne w ramach UE, ważne dla konsolidacji tożsamości europejskieji ważne w kategoriach stosunków Unii z państwami trzecimi. Dlatego popieramwzmocnienie zewnętrznych działań w tym kierunku. Środki przeznaczane na kulturę sączęsto rozproszone na wiele projektów. Efektywne utrudnia również fragmentaryzacjaprowadzonej polityki. Potrzebujemy zatem, aby Europejska Służba Działań Zewnętrznychprzyjęła spójną i jednolitą strategię dyplomacji na rzecz kultury, w tym poprzezwyznaczenie specjalnego przedstawiciela UE do relacji z państwami trzecimi.

Jestem zadowolona, że przyjęto sprawozdanie dotyczące kulturowego wymiaru działańzewnętrznych UE. Mimo swej różnorodności Europejczycy podzielają wiele mocnoutrwalonych wartości, takich jak poszanowanie praw człowieka, demokracja ipraworządność, które należy rozszerzyć na arenę międzynarodową. „Marka Europa” musimieć w swojej służbie prawdziwych ambasadorów. Z zadowoleniem przyjmuję takżenowe propozycje, takie jak stworzenie departamentu kultury w Europejskiej SłużbieDziałań Zewnętrznych lub mianowanie „attaché kulturalnego” dla każdego państwaczłonkowskiego. Wyłonienie się Europy kulturowej będzie możliwe dzięki skoordynowaniuinicjatyw krajowych. Rozwój nowych technologii informatycznych sprawia, że kulturastaje się dostępna dla jak największej liczby osób. Unia Europejska musi, w mojej opinii,skorzystać ze sposobności utwierdzenia swojej kulturowej wyjątkowości i zachęcania dotwórczości. Poparcie tego sprawozdania jest dla mnie oczywiste, ponieważ kultury nietraktuje się już w nim jako dziedzictwa przeszłości, ale jako wiodącą siłę europejskiejdyplomacji jutra.

Sprawozdanie: Marie-Thérèse Sanchez-Schmid (A7-0143/2011)

Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie– (PT) Głosuję za przyjęciem przedmiotowegosprawozdania, ponieważ uważam, że potrzebny jest ogólnoeuropejski impuls, zachętydla branży twórczej i branży kulturalnej, dzięki któremu będą one musiały przyjąćinnowacyjne modele działania gospodarczego i mieć dostęp do nowego, zgodnego zprawem świadczenia usług on-line. Niezbędne jest zatem stworzenie prawdziwegojednolitego rynku treści i usług internetowych, podjęcie konkretnych środkówzmierzających do zwiększenia roli CCI jako katalizatora innowacji i zmian strukturalnych,zjednoczenie aktorów na szczeblu regionalnym, krajowym i europejskim oraz stworzenienowych produktów i usług generujących wzrost gospodarczy i miejsca pracy. Sektorkulturalny w Europie odgrywa kluczową rolę, przyciągając obywateli, przedsiębiorstwa iinwestycje, podkreślając charakter Europy jako miejsca dynamicznego, stymulującegomiejsca zamieszkania i pracy. Energiczny, rozwijający się sektor kulturalny jest w oczywistysposób niezbędny dla powodzenia Europy jako kreatywnej, opartej na wiedzy gospodarki.Branże kulturalne i twórcze są także w chwili obecnej w wielu sektorach ważnyminośnikami gospodarczych i społecznych innowacji.

Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem sprawozdania.Branża kulturalna i branża twórcza powinny znajdować się w centrum nowej europejskiejagendy politycznej, wraz z potrzebami ekonomicznymi tego sektora i środkamiukierunkowanymi na dostosowanie się do innowacji w erze cyfrowej. Zgadzam się z tym,


że w celu zwiększenia potencjału sektora musi być z powodzeniem wdrażana inicjatywaEuropejskiej agendy cyfrowej, by umożliwić europejskim CCI pełne wykorzystaniemożliwości stworzonych przez szybkie łącza szerokopasmowe o dalekim zasięgu i nowetechnologie bezprzewodowe oraz udane dostosowanie się do tych rozwiązań. Bardzoistotne jest rozszerzanie europejskiej biblioteki cyfrowej i rozwijanie jej jako kluczowegopunktu dziedzictwa kulturowego i europejskiej twórczości oraz w celu ochrony i wspieraniajej dziedzictwa kulturowego.

Jean-Luc Bennahmias (ALDE), na piśmie – (FR) Branża kulturalna i branża twórcza mająkluczowe znaczenie dla obywateli Europy ze względu na ich charakter ekonomiczny ikulturowy. Dzieje się tak, ponieważ branże te, podobnie jak uczestnictwo w promowaniuróżnorodności kulturowej i językowej oraz rozwijaniu europejskiego dziedzictwakulturowego, przyczyniają się do rozwoju gospodarczego poprzez pobudzanie tworzenianowych miejsc pracy, wzrostu gospodarczego i budowania dobrobytu. Poprzez togłosowanie wyraźnie zobowiązujemy się do większego uznania sektora kultury,podkreślając, że sektor ten ma on ogromny potencjał, ponieważ zawsze radzi sobie zprzeszkodami prawnymi lub gospodarczymi. Aby zatem zwiększyć ten potencjał,proponujemy konkretne rozwiązania, takie jak ogólnoeuropejski system licencjonowaniaoraz poprawa dostępu do kredytowania i mikrofinansowania. Odnotowujemy takżeznaczny postęp, jakim dla naszych społeczeństw jest Internet, chociaż przynosi on nowewyzwania, takie jak zagwarantowanie dostępu dla wszystkich oraz ekonomiczny modelsektora kulturalnego. W ten sposób, Parlament Europejski, który jest świadomy kluczowejroli kultury w społeczeństwie europejskim, wyraźnie wezwał do zwiększenia wsparcia dlapodmiotów kulturalnych.

Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), na piśmie –(ES) Istotne jest uwolnienie potencjałubranży kulturalnej i branży twórczej. Potrzebna jest analiza tych branż i wpływu ichdziałalności na gospodarkę europejską, kolejno ich identyfikacji, zdefiniowani i opisania,aby podkreślić ich specyfikę, lepiej rozumieć ich cele i problemy oraz wdrażać bardziejskuteczne środki.

Mara Bizzotto (EFD), na piśmie – (IT) Głosowałam za przyjęciem tego sprawozdania,którego celem jest uznanie i wzmocnienie gospodarczego i społecznego znaczenia branżykulturalnej i branży twórczej. Skupianie uwagi UE na tych branżach i organizowanie ichpotencjału poprzez spójną strategię obejmującą finansowanie oznacza spełnienieprzynajmniej dwóch z priorytetów, które zostały już osiągnięte przez Ligę Północną.Priorytety te to po pierwsze promocja i odnowienie lokalnego dziedzictwa kulturowego,językowego, muzycznego, architekturalnego lub artystycznego w najszerszym sensie wcelu ochrony różnorodności i indywidualnego charakteru horyzontów intelektualnych wdobie generalizacji, czy też ochrony przed trywializacją i dewaluacją przekazu kulturowego.Po drugie, zinstytucjonalizowane zaangażowanie na rzecz branży kulturalnej i twórczejpozwoliłoby utalentowanym młodym ludziom na konstruktywne wykorzystanie ichumiejętności i ambicji, oferując im płaszczyznę startu, także startu zawodowego, otwierającąnowe perspektywy zawodowe, aby nie zmarnowali talentu w obszarach stagnacji kulturalnejlub po prostu nieodpowiednich. Z tych względów popieram przyjęcie przedmiotowegosprawozdania.

Sebastian Valentin Bodu (PPE), na piśmie – (RO) Sektor kulturalny w Europie odgrywakluczową rolę, przyciągając obywateli, przedsiębiorstwa i inwestycje, podkreślając charakterEuropy jako miejsca dynamicznego, stymulującego miejsca zamieszkania i pracy.Energiczny, rozwijający się sektor kulturalny jest w oczywisty sposób niezbędny dla


powodzenia Europy jako kreatywnej, opartej na wiedzy gospodarki. Energiczny, rozwijającysię sektor kulturalny jest w oczywisty sposób niezbędny dla powodzenia Europy jakokreatywnej, opartej na wiedzy gospodarki. Sektor kulturalny przyciąga również dobrzewykwalifikowanych, kreatywnych ludzi. Branże kulturalne i twórcze są także w chwiliobecnej w wielu sektorach ważnymi nośnikami gospodarczych i społecznych innowacji.Są państwa, które na szeroką skalę korzystają z wielowymiarowych zasobów branżykulturalnej i twórczej. Unia Europejska musi jednak nadal rozwijać strategiczne podejście,zmierzając do uczynienia ze swoich atutów kulturowych podstawy silnej, kreatywnejgospodarki i spójnego społeczeństwa. Dzięki zielonej księdze Komisji Europejskiej nadszedłczas na przeprowadzenie dyskusji dotyczącej uwolnienia „potencjału branży kulturalneji twórczej” i oficjalnie uznanie znaczenia tego sektora. Od lat dziewięćdziesiątych ubiegłegowieku w Unii Europejskiej następuje lawinowy rozwój przedsiębiorstw z branży kulturalneji twórczej pod względem tworzenia miejsc pracy i udziału w PKB.

Alain Cadec (PPE), na piśmie – (FR) Głosowałem za przyjęciem sprawozdania pani posełSanchez-Schmidt, które zawiera propozycje sprzyjające zachętom do rozwoju branżytwórczej i branży kulturalnej. Sprawozdanie zawiera postulat stworzenia statusu artystyeuropejskiego, tak aby artyści mogli cieszyć się odpowiednimi warunkami do pracy iodpowiednimi rozwiązaniami w systemie podatkowym, prawem do pracy, prawami zzakresu zabezpieczenia społecznego oraz prawami autorskimi i aby przez to poprawiałasię ich mobilność na terytorium Unii Europejskiej. Jestem także w pełni zgodny zesprawozdawczynią, jeśli chodzi o podkreślanie potrzeby zachowywania specyficznegocharakteru pewnych zawodów i transferu know-how, zwłaszcza w branży kulturalnej itwórczej oraz w rzemiośle, jak również zagwarantowania transferu wiedzy.

Maria Da Graça Carvalho (PPE), na piśmie – (PT) Z zadowoleniem przyjmujęzainteresowanie potencjałem branży kulturalnej i branży twórczej (CCI). Wierzę wpozytywny wpływ, jaki ich rozwój może mieć zarówno w kategoriach ekonomicznych,poprzez tworzenie miejsc pracy i wkład w produkt krajowy brutto (PKB), jak i społecznych,poprzez społeczną i kulturową integrację obywateli. Z zadowoleniem przyjmuję zatemzamiar udzielenia wsparcia sektorowi twórczemu, ponieważ sądzę, że jest to właściwadroga w kierunku trwałego i zrównoważonego wzrostu gospodarki europejskiej w obecnejsytuacji na świecie. Innowacje, spójność strukturalna i kreowanie nowych produktów orazusług musi być priorytetem uwzględnianym przy konstruowaniu każdej politykieuropejskiej.

Christine De Veyrac (PPE), na piśmie – (FR) Z zadowoleniem przyjmuję sprawozdaniepani poseł Sanchez-Schmidt dotyczące rozwoju branży kulturalnej i branży twórczej.Zważywszy na niemal 14 milionów miejsc pracy w tym sektorze i jego utrzymujący sięwzrost, nawet w dobie kryzysu, wkład tych branży w gospodarkę i kulturę jest tak znaczący,że kluczową kwestią pozostaje okazanie im niezachwianego wsparcia. Ustanowieniestatusu artysty europejskiego, wprowadzenie obniżonego VAT na dobra kulturalne ipolepszenie legalnej oferty cyfrowej to właściwe i podstawowe środki zagwarantowaniamiędzynarodowego oddziaływania kulturalnego Unii Europejskiej.

Diogo Feio (PPE), na piśmie – (PT) W ostatnich dwóch dekadach nastąpił lawinowyrozwój branży kulturalnej i branży twórczej pod względem tworzenia miejsc pracy iudziału w PKB. Właśnie z tego powodu, a także z racji niezwykle przychylnych czasów,w których żyjemy ważne jest wykorzystanie i zwiększanie potencjału tych branż. Potrzebnejest zatem wykorzystanie potencjału ery cyfrowej, stworzenie siły napędowej na skalę UE


oraz stymulowanie sektora kulturalnego, aby wyposażyć te branże w innowacyjne modelegospodarcze.

Chciałbym zatem pogratulować sprawozdawczyni i przyłączyć się do jej wezwania obardziej ambitną zieloną księgę Komisji, która doprowadzi do pojawienia się prawdziwegorynku wewnętrznego, umożliwiając tworzenie miejsc pracy i zagwarantowanie większejspójności społecznej.

José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie – (PT) Sprawozdanie pani poseł Sanchez-Schmidtodnosi się do tego, jak Unia Europejska może uwolnić potencjał branży kulturalnej itwórczej. Jest to debata zapoczątkowana przez zieloną księgę Komisji Europejskiej wczasie, gdy era cyfrowa dominuje nasze życie, a globalizacja staje się wyzwaniem dla branżykulturalnej i twórczej. Jeśli UE będzie umiała nadać rozpęd tej inicjatywie na skalęeuropejską, aby pobudzić te firmy przez wspieranie innowacji i modernizacji, będziemymogli promować zatrudnienie i spójność społeczną, a także, jak pisze sprawozdawczyni,„uczynić z Unii Europejskiej gospodarkę opartą na wiedzy, najbardziej konkurencyjną idynamiczną na świecie” Głosowałem wiec za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania,ponieważ wierzę w potencjał tych branż twórczych i ich obiecującą przyszłość. Niemniej,aby nie zostały one przejęte przez partnerów międzynarodowych, trzeba opowiedzieć sięszybko i stanowczo za nowymi technologiami – zwłaszcza informatycznymi – orazczynnikami rozwoju i innowacji. Unia Europejska powinna także wpierać i pobudzaćtwórczość artystyczną, a także mobilność profesjonalistów sektora kultury, aby UE stawałasię coraz bardziej uniwersalistyczna i globalna.

Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie – (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowegosprawozdania, ponieważ uwolnienie potencjału branży kulturalnej i branży twórczejwymaga między innymi rozwoju edukacji kulturalnej i artystycznej o wysokiej jakości,terytorializacji, partnerstwa lokalnego i wymiany dobrych praktyk. Musimy wytworzyćkonkurencyjność w obrębie branży kulturalnej i branży twórczej, mając na względziespecyfikę poszczególnych branż i to, że potrzebują one różnych form wsparcia. UniaEuropejska musi wprowadzić środki wspierające sektor twórczy. Chcielibyśmy, aby zielonaksięga miała krótko- i długoterminowy wpływ dzięki konkretnym inicjatywomrozwojowym na szczeblu europejskim, takim jak opodatkowanie dostosowane do dóbri usług kulturalnych oraz możliwość korzystania z udogodnień finansowych dostępnychdzięki EBI i EFI. Jeśli branże kulturalne i twórcze mają maksymalizować swoją rolę jakosiły napędowej, muszą zostać wprowadzone udogodnienia finansowe oparte na solidnejeksperckiej wiedzy na temat specyfiki branży kulturalnej oraz dostosowania w systemiepodatkowym. Trzeba, żeby państwa członkowskie mocno zaangażowały się w ochronęi wspieranie własnego dziedzictwa kulturowego. W obliczu ciągle rosnącego znaczeniabranży kulturalnej i branży twórczej i w celu wzmocnienia sektora, który ma strategicznąwagę dla osiągnięcia celów Europa 2020, Komisja powinna przygotować białą księgę,która przyczyniłaby się do uwolnienia potencjału kulturalnego i twórczego.

Giovanni La Via (PPE), na piśmie.– (IT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowegosprawozdania, ponieważ uważam za bardzo ważne, aby Komisja realizowała swoje staraniazmierzające do zapewnienia lepszej definicji branży kulturalnej i branży twórczej, cobyłoby przyczynkiem do ich większego uznania przez społeczeństwo obywatelskie.Przewiduję istnienie wielkiego potencjału, jaki tkwi w CCI, zwłaszcza, jeśli weźmiemy poduwagę możliwą i konieczną współpracę z uczelniami wyższymi, ośrodkami badawczymii szkołami artystycznymi, wraz z którymi możemy ustanowić sieć wspólnych programówszkoleniowych i uczenia się przez całe życie. Panie i Panowie! Kluczowe i istotne jest


upowszechnianie praktyki i know-how oraz wpieranie nauki poprzez doraźnie tworzoneprogramy kształcenia zawodowego dedykowane sektorowi kultury i sektorowi twórczemu.Uważam, że musimy zapewnić wielodyscyplinarne programy nauczania i nalegać nawspółpracę i partnerstwo, nie tylko pomiędzy instytucjami edukacyjnymi, studentami iprofesjonalistami z branży kulturalnej i branży twórczej, ale także pomiędzyprzedsiębiorstwami wszelkich rozmiarów, pomiędzy sektorem publicznym a prywatnymoraz pomiędzy rzemieślnikami i instytucjami finansowymi.

Morten Løkkegaard (ALDE), na piśmie – (DA) Branża kulturalna i branża twórczawnoszą wkład zarówno w kategoriach rozwoju gospodarczego, jak i miejsc pracy w UE.Stanowią one element planu zrealizowania celów do roku 2020, zatem ważne jest, abyśmystworzyli dobre warunki dla tego sektora – zwłaszcza w obszarze, na który chciałemzwrócić uwagę, czyli w dziedzinie praw autorskich.

Jak wskazano w kilku punktach sprawozdania, powinniśmy oczywiście zapewnić artystomsłuszne wynagrodzenie za ich pracę. Jednocześnie bezwzględnie zasadnicze znaczenie mazapewnienie dużej liczby serwisów on-line dostępnych dla konsumentów. Najlepszymsposobem, aby to osiągnąć jest stworzenie dobrych warunków dla zgodnych z prawem isensownych operacyjnie alternatyw. Można obecnie podać kilka przykładów naszychrozwiązań, które powinny być bardziej znane i widoczne. Tworzenie skutecznychalternatyw jest najlepszym sposobem zwalczania piractwa. Jednocześnie bardzo istotnejest, aby Komisja przedstawiła ambitne propozycje dotyczące praw autorskich – czego znadzieją oczekujemy.

Jedną z kwestii, na które wskazujemy w sprawozdaniu, jest to, że powinno zostać przyjętepodejście paneuropejskie. Niedobrze jest, że w tym ważnym obszarze działamy w 27różnych systemach. Sądzę zatem, że Komisja powinna przyjąć podejście holistyczne izwracać na uwagę na powiązanie pomiędzy licencjonowaniem, tantiemami i piractwem.Wierzę, że przedmiotowe sprawozdanie może przyczynić się do posunięcia naprzód tychspraw i czekam na ambitną propozycję ze strony Komisji.

David Martin (S&D), na piśmie – Głosowałem za przyjęciem przedmiotowegosprawozdania, ponieważ uważam, że jest to właściwy czas na zieloną księgę Komisjioficjalnie potwierdzającą gospodarcze i społeczne znaczenie sektora, w celu wywołaniadyskusji na temat uwolnienia potencjału branż kulturalnych i twórczych. Od latdziewięćdziesiątych ubiegłego wieku w Unii Europejskiej następuje lawinowy rozwójprzedsiębiorstw z branży kulturalnej i branży twórczej jeśli idzie o tworzenie miejsc pracyi udział w PKB.

Iosif Matula (PPE), na piśmie – (RO) Właśnie aspekt kulturowy wspólnego dziedzictwajest tym, co odróżnia Europę od innych regionów świata. W czasach, gdy stajemy w obliczuwielkich zmian gospodarczych, ważne jest abyśmy pomyśleli o sposobach czerpania zpotencjału oferowanego przez branżę kulturalną i twórczą, zwłaszcza, że znaczna liczbaobywateli jest zaangażowanych w ich działalność. Nie zapominajmy o istotnym wkładzie,jaki ma sektor twórczy nie tylko w rozwój technologii informacyjnych i komunikacyjnych,lecz także w innowacje gospodarcze i społeczne. Z sektorem tym wiąże się jednak wielekwestii, które należy wyjaśnić. Jednym z istotnych aspektów jest digitalizacja produkcjikulturalnej, wraz z potrzebą stworzenia odpowiedniego rynku treści i usług on-line, cowygeneruje dodatkowe miejsca pracy. W tym samym kontekście mówimy o rozwiązaniukwestii praw autorskich, finansowaniu branży kulturalnej i branży twórczej, mobilnościartystów i realizacji produkcji kulturalnej. Ważnym aspektem jest kinematografia, na


którym to polu filmy europejskie, w tym wiele produkcji rumuńskich, zdobyły prestiżowenagrody na renomowanych festiwalach.

Nuno Melo (PPE), na piśmie – (PT) Potrzebny jest ogólnoeuropejski impuls, zachęty dlabranży kulturalnej i branży twórczej (CCI), dlatego też będą one musiały przyjąćinnowacyjne modele ekonomiczne i mieć dostęp do nowego, legalnego świadczenia usługon-line. Niezbędne jest zatem stworzenie prawdziwego jednolitego rynku treści i usługinternetowych, podjęcie konkretnych środków zmierzających do zwiększenia roli tychbranż jako katalizatora innowacji i zmian strukturalnych, zjednoczenie aktorów na szczebluregionalnym, krajowym i europejskim oraz stworzenie nowych produktów i usługgenerujących wzrost gospodarczy i miejsca pracy. Przez rozwój tych branż przyczyniamysię do trwałego wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy.

Andreas Mölzer (NI), na piśmie – (DE) Zważywszy na liczne błędne kroki podejmowaneprzez UE, wątpliwe jest, czy technologie informatyczne i komunikacyjne wystarczą dostworzenia tożsamości europejskiej. Niesprzyjający tworzeniu tej tożsamości jest takżedeficyt demokracji w UE i jednokierunkowe rozumienie demokracji przez elity brukselskie,które po prostu dają społeczeństwu możliwość ciągłego głosowania, aż do momentu,kiedy głosowanie to przyniesie „właściwy” rezultat. Jeśli chodzi o demokrację bezpośredniąUnia Europejska mogłaby się dużo nauczyć od Szwajcarii, która broni decyzjidemokratycznych, nawet jeśli reszta politycznie poprawnego świata w głównym nurciepoddaje je miażdżącej krytyce. Wątpliwe jest zatem, czy jak to zostało ładnie ujęte wsprawozdaniu „energiczny i rozwijający się sektor kulturalny” oznacza „siłę napędowąinnowacji gospodarczych i społecznych” Widać raczej tendencję polegającą na tym, żemigracja i imigranci są w coraz większym stopniu umieszczani w centralnej pozycji jeśliidzie o wspieranie ich kultury, podczas gdy kultura i tradycja narodowa są spychana naboczny tor.

Integracja, której poświęca się wiele dyskusji, nie może jednak przybrać formy obywaniasię bez Bożego Narodzenia, Wielkiej Nocy, dnia św. Mikołaja i innych podobnych tradycjiw imię dostosowania się do imigrantów islamskich w naszych przedszkolach i szkołach– czynienie tak oznaczałoby utratę naszej tożsamości kulturowej. Musimy powrócić dowiększej dbałości o to, aby nasza zwyczaje, tradycje i wartości moralne były podtrzymywanei szanowane przez innych. Ponieważ przedmiotowe sprawozdanie nie zawiera żadnychpropozycji odwrócenia twego trendu, zdecydowałem wstrzymać się od głosu.

Georgios Papanikolaou (PPE), na piśmie– (EL) Sektor kultury i twórczości pełni dwojakąrolę: gospodarczą, poprzez wspieranie zatrudnienia, wzrostu gospodarczego i tworzeniadobrobytu, ale nade wszystko, rolę kulturalną, poprzez wkład w społeczny i kulturalnyrozwój obywateli. Aby pozytywny wpływ tych sektorów mógł być zrealizowany, koniecznejest jednak spełnienie dwóch podstawowych warunków. Po pierwsze, musimy wspieraćmobilność i atrakcyjność czynników kulturotwórczych, takich jak mobilność artystów,pracowników sektora kultury oraz dzieł sztuki, a po drugie, musimy zapewnićwprowadzenie do sektora kulturalnego określonych polityk finansowania i wsparciaekonomicznego, takich jak dostęp do funduszy poprzez Europejski Bank Inwestycyjny.

Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie – (PT) Sprawozdanie dotyczące uwolnieniapotencjału branży kulturalnej i branży twórczej opiera się na zielonej księdze KomisjiEuropejskiej pod tym samym tytułem, a głosowałam za jego przyjęciem, ponieważ jest tooficjalne uznanie gospodarczej i społecznej wagi sektora. Od lat dziewięćdziesiątychubieglego wieku w Unii Europejskiej następuje lawinowy rozwój przedsiębiorstw z branży


kulturalnej i branży twórczej pod względem tworzenia miejsc pracy i udziału w PKB.Skoordynowanie i zrealizowanie synergii w tym rozwijającym się sektorze może byćkluczowe dla rozwoju gospodarczego UE. Branża kulturalna i branża twórcza mająogromny potencjał jako jeden z czynników wzrostu UE.

Phil Prendergast (S&D), na piśmie – Branża kulturalna i branża twórcza są nie tylkojednym ze źródeł bogactwa i zatrudnienia, ale wnoszą także wkład w tworzenie europejskiejtkanki społecznej i kulturowej. Zawody artystyczne są częścią naszego dziedzictwa i tawiedza ta musi być dalej przekazywana. Musimy wspierać edukację interdyscyplinarną iumożliwiać więcej wymian pomiędzy placówkami kształcenia wyższego w tym sektorze,.Komisja musi zapewnić bezpieczeństwo prawne technologii informacyjnych ikomunikacyjnych, aby chronić konsumentów i twórców innowacji. Powinna takżepomagać władzom lokalnym i regionalnym w tworzeniu sieci współpracy w obszarzeturystyki kulturalnej. Irlandia, a szczególnie Irlandia Południowa, posiada bogatą historiękultury i twórczości. Musimy pomóc zapewnić zawodom z kręgu kultury i sztuki zachętydostępne dla szerszych grup społecznych

Paulo Rangel (PPE), na piśmie – (PT) Branża kulturalna i branża twórcza (CCI) wnosząwiele pozytywnego wpływu. Po pierwsze, wnoszą rzeczywisty wkład w odświeżanieszablonów kulturowych i w budowanie wspólnej europejskiej tożsamości. Po drugie jednakstanowią one także działalność gospodarczą, która umożliwia tworzenie miejsc pracy iproduktów znajdujących się w obiegu: innymi słowy, jest to źródło bogactwa także wsensie ekonomicznym. Niemniej jednak muszą istnieć zachęty do tego rodzaju działań,takie jak uznanie praw do gospodarczego wykorzystania tych produktów, przy jednoczesnejpełnej ochronie interesów twórców. Ponadto jest to zobowiązanie, które pozwoli naafirmację – i zróżnicowanie – wartości dodanej, którą jest w stanie zaoferować UniaEuropejska. Głosowałem zatem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania.

Robert Rochefort (ALDE), na piśmie – (FR) Branża kulturalna i branża twórcza obejmująokoło 5 milionów miejsc pracy i 2,6 % unijnego PKB. Są one także jedną z głównych siłnapędowych europejskiego wzrostu, ponieważ tworzą nowe miejsca pracy i stymulująinnowacje. Wnoszą także wartość dodaną jako czynnik sprzyjający spójności społeczneji odgrywają główną rolę w promowaniu kulturowej i językowej różnorodności UE. Azatem z gospodarczego i społecznego punktu widzenia, wsparcie dla tych branż mazasadnicze znaczenie. Dlatego też głosowałem za przyjęciem sprawozdania. W ten sposóbchciałbym zachęcić państwa członkowskie i Komisję Europejską do promowania zarównoedukacji artystycznej i kulturalnej wśród wszystkich grup wiekowych, począwszy odkształcenia podstawowego do kształcenia na poziomie szkoły wyższej i zawodowej, jaki umiejętności przedsiębiorczych specjalistów z sektora kultury, także w kontekście uczeniasię przez całe życie. Dla umożliwienia rozwoju tych branż równie istotna jest poprawadostępu do finansowania dla specjalistów z tego sektora: wprowadzenie mikrofinansowania,rozwój patronatów i partnerstw publiczno-prywatnych, rozważenie wprowadzenianowych, innowacyjnych instrumentów finansowania, szkolenia dla pracowników sektorabankowego w zakresie specyfiki tych branż.

Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie – Dzięki zielonej księdze KomisjiEuropejskiej nadszedł czas na przeprowadzenie dyskusji dotyczącej uwolnienia „potencjałubranży kulturalnej i twórczej” i oficjalnie uznanie znaczenia tego sektora. Od latdziewięćdziesiątych ubiegłego wieku w Unii Europejskiej następuje lawinowy rozwójprzedsiębiorstw z branży kulturalnej i twórczej pod względem tworzenia miejsc pracy iudziału w PKB.


Wyzwanie, jakie niesie globalizacja i nadejście ery cyfrowej daje tym branżom wiele nowychmożliwości rozwoju, i może przyczynić się do podniesienia ich potencjału tworzeniawzrostu gospodarczego i miejsc pracy, dotąd w dużym stopniu niewykorzystanego.Konieczne są strategiczne inwestycje umożliwiające branży kulturalnej i branży twórczejpobudzanie różnorodności kulturalnej, spójności społecznej i terytorialnej, wzrostugospodarczego i zatrudnienia. W tym celu należy zapewnić odpowiednie finansowanie,wsparcie dla branży kulturalnej i branży twórczej w zakresie rozwijania ich lokalnych iregionalnych środowisk oraz należy zmierzać w stronę bardziej kreatywnej gospodarkipoprzez wyzwalanie efektu mnożnikowego w szerokim zakresie kontekstu gospodarczegoi społecznego.

Im większa dostępność europejskich treści audiowizualnych, tym większy potencjałwpływu typowo europejskich treści na różnorodność kulturową. Ponadto sektor twórczywnosi znaczący wpływ w rozwój technologii informacyjnych i komunikacyjnych i odgrywaistotną rolę na szczeblu lokalnym, regionalnym i krajowym.

Licia Ronzulli (PPE), na piśmie – (IT) Głosowałam za przyjęciem przedmiotowegosprawozdania, ponieważ uważam, że branża kulturalna i branża twórcza powinny stanowićwartość dodaną w Unii. Europejski statut artystów, oparty na korzystnych warunkachpracy i reżimach podatkowych, powinien promować Europę jako dynamiczne i ambitneśrodowisko życia i pracy, czyniąc ją atrakcyjną dla osób wykwalifikowanych i kreatywnych.Ponadto gospodarka oparta na wiedzy przyczyni się do ochrony europejskiej różnorodnościkulturowej i w prowadzenia nas w kierunku spójności społecznej i zatrudnienia. W tymkontekście, aby jak najlepiej uwolnić ten potencjał, musimy ułatwiać transfer wiedzy dlakolejnych pokoleń, a także mobilność artystów w Europie.

Oreste Rossi (EFD), na piśmie – (IT) Sektor branży kulturalnej i branży twórczej tworząprzedsiębiorstwa o wielkim potencjale gospodarczym, ponieważ generują one zatrudnienie,wzrost gospodarczy i dobrobyt oraz odpowiadają za społeczną i kulturową integracjęobywateli. Zgodnie z mottem europejskim: „zjednoczeni w różnorodności” obecnośćbranż, w których tworzona jest kultura ma istotne znaczenie, ponieważ promują onedialog międzykulturowy, chroniąc w ten sposób europejską różnorodność. Promowanietych branż stworzy nowe znaczące możliwości dla rozwoju regionalnego, partnerstwlokalnych i możliwych partnerstw z sektorem prywatnym i publicznym.

Nuno Teixeira (PPE), na piśmie – (PT) Zielona księga Komisji Europejskiej dotyczącauwolnienia potencjału branży kulturalnej i branży twórczej ma na celu wkład w rozwójgospodarczy Unii Europejskiej oraz tworzenie miejsc pracy w państwach członkowskich.

W przyjętym dziś sprawozdaniu Parlament Europejski opowiada się za autentycznąogólnounijną strategią w tym sektorze, poprzez tworzenie nowych obszaróweksperymentowania, innowacji i przedsiębiorczości, strategią, która oznacza wsparcie dlamobilności oraz promowanie dostępu do środków finansowych, nowych instrumentówfinansowych i większego zaangażowania społeczności regionalnych i lokalnych.

Sprawozdawczyni proponuje tworzenie projektów pilotażowych w ramach programówErasmus oraz Erasmus dla młodych przedsiębiorców, a także stworzenie platformy napoziomie europejskim, promującej wymianę doświadczeń. Inicjatywy, które są bardzointeresujące dla lokalnych i regionalnych sektorów rzemiosła, obejmują także rozwój siecinajlepszych praktyk dla społeczności lokalnych i regionalnych, oraz wprowadzenie usługdoradztwa w zakresie finansów oferujących sektorowi SME lepsze informacje na tematprodukcji i dystrybucji dóbr i usług z dziedziny kultury i twórczości.


Rafał Trzaskowski (PPE), na piśmie – (PL) Dziś w Parlamencie Europejskimprzegłosowaliśmy raport o potencjale przemysłu kreatywnego, który to raport w sposóbdobitny dowodzi, że przemysł kreatywny jest odpowiedzialny za 5 milionów miejsc pracyw UE i za wytwarzanie prawie 3% unijnego PKB. Przemysł twórczy ma w zasadzie wpływna każdy sektor unijnej gospodarki, zaszczepiając innowacyjność gdziekolwiek się da;innowacyjność, bez której trudno mówić o poprawie konkurencyjności UE na areniemiędzynarodowej, na której tak bardzo nam wszystkim zależy.

Marie-Christine Vergiat (GUE/NGL), na piśmie – (FR) Głosowałam za odrzuceniemtego sprawozdania, które wtłacza dobra kulturalne w logikę rynku i konkurencji.

Branży kulturalnej, a w konsekwencji wytwarzanych przez nią dóbr kultury, nie możnaupodabniać do wszelkich innych przedsiębiorstw, uzasadniając to tym, że wytwarzająbogactwo i potencjalnie tworzą miejsca pracy.

Należy je nade wszystko nadal uznawać za sposób wyzwolenia jak największej liczby ludzii instrument dzielenia się wiedzą i know-how.

Pilnie potrzebne jest zatem ponowne potwierdzenie zasady unikatowej wartości kulturywe wszystkich obszarach, jeśli piękne słowa na temat branży twórczej jako siły napędowej,uznania dla statusu artysty czy dążenia do równowagi pomiędzy elektronicznymupowszechnianiem dzieł a godnym wynagrodzeniem dla twórców mają nie pozostaćjedynie pobożnymi życzeniami w obliczu pojawiającej się pustyni kulturowej.

Dominique Vlasto (PPE), na piśmie –(FR) Ewolucja naszego modelu rozwoju,skupiającego się odtąd na gospodarce opartej na wiedzy, czyni z kultury sektor ostrategicznym znaczeniu. Z zadowoleniem przyjmuję przyjęcie przedmiotowegosprawozdania, w którym proponuje się sposoby lepszego wykorzystania europejskichzasobów kulturowych. W mojej opinii uwolnienie potencjału branży twórczej musi wszczególności oznaczać reformę europejskiego systemu zarządzania prawami autorskimi,aby umożliwić branży twórczej odniesienie większych korzyści z jednolitego rynku.Procedury licencyjne, jak zostało to podkreślone w sprawozdaniu, są o wiele zbytskomplikowane, wzywa się zatem w nim do ustanowienia placówek umożliwiającychrozliczanie takich praw w jednym miejscu. Niezbędne jest także, jak sądzę, pobudzanietwórczości poprzez przyjęcie specyficznego systemu podatkowego dla innowacyjnychproduktów, takich jak cyfrowe treści kulturowe. Nie jest słuszne, aby produkty te miałybyć objęte pełną standardową stawką VAT, podczas gdy inne produkty kulturalne korzystająze zwolnień podatkowych. Poprzez swój głos chciałam wezwać Komisję i Radę doodpowiedzi na postulat Parlamentu Europejskiego dotyczącego konkretnych środkówumożliwiających nam pełne korzystanie z potencjału wzrostu tego sektora. Jedynie ambitnei wspólne podejście może uchronić unikatowy charakter kultury europejskiej.

Iva Zanicchi (PPE), na piśmie – (IT) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania pani posełSanchez-Schmidt na temat potencjału europejskiej branży kulturalnej i branży twórczej,który nie został w pełni odblokowany. Branże te są unijnym dobrem, po części dlatego,że ich wykładniczy wzrost w ciągu ostatnich 25 lat spowodował powstanie dziesiątektysięcy miejsc pracy. Niezbędne jest zatem opracowanie strategii europejskiej dla tychbranż, w ramach której będą one miały możliwość wyrażania swojego potencjału iuzyskanie uznania dla swej dwojakiej roli: jako nośników kultury i rozrywki oraz roli wtworzeniu przedsiębiorstw i miejsc pracy.



Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie – (PL) Głosuję za przyjęciem projektu rezolucji ichciałbym wyrazić to samo, co sprawozdawczyni przekonanie, że przyznanie tytułuEuropejskiej Stolicy Kultury miastu, które było miejscem tak tragicznych wydarzeń w XXwieku, byłoby ważnym krokiem w kierunku przełamania dawnych europejskich podziałówi ukazania nowej Europy.

Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie – (LT) Udzieliłem poparcia tej rezolucji. Projekt„Europejska Stolica Kultury” przyczynia się do wspierania bogactwa i różnorodności kultureuropejskich i cech, które są dla nich wspólne, a także do promowania lepszegowzajemnego zrozumienia pomiędzy obywatelami Europy. Choć decyzja w sprawieEuropejskich Stolic Kultury na lata 2007-2019 dotyczy jedynie państw członkowskich,zgadzam się z wezwaniem rezolucji, do przyznania Sarajewu w drodze wyjątku tytułuEuropejskiej Stolicy Kultury w 2014 roku. Uważam, że byłby to ważny krok w kierunkuprzełamania dawnych europejskich podziałów, gdyby tytuł Europejskiej Stolicy Kulturyzostał przyznany miastu, które było sceną tak tragicznych wydarzeń w XX wieku.

Diogo Feio (PPE), na piśmie – (PL) Każdy, kto z przerażeniem śledził wydarzenia, którepochłonęły ofiary spośród mieszkańców męczeńskiego miasta Sarajewo w trakcie wojnyw Bośni i doprowadziły do zniszczeń w mieście, nie może nie przyjąć z zadowoleniemwyznaczenia tego miasta jako Europejskiej Stolicy Kultury w 2014 roku.

Nie zapominając o tym, co się wówczas stało, mam nadzieję, że wydarzenie to pomożeEuropejczykom uzyskać inne, bardziej przyjemne wspomnienia z Sarajewa, a nade wszystkoprzyczyni się do zjednoczenia różnych grup etnicznych w tym kraju. Mam nadzieję, żeprogram Sarajewo – Stolica Kultury będzie świętowaniem oraz zdolności ludzki doprzetrwania i odbudowy oraz że wykaże to nam wszystkim, jak bardzo duch ludzki jestzdolny pielęgnować i przekazywać dobro i piękno, nawet po doświadczeniu tak głębokiegocierpienia.

José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie – (PT) Przedmiotowa rezolucja odnosi się downiosku Bośni i Hercegowiny aby rozważyć stolicę tego państwa, Sarajwewo, jakoEuropejską Stolicę Kultury w 2014 roku. Unijna inicjatywa Europejska Stolica Kulturyzostała stworzona po to, aby podkreślić bogactwo kulturowe i zróżnicowanie Europy,dzielenie się nim i promowac wzajemne zrozumienie pomiędzy Europejczykami. W latach1992-1996 Sarajewo, męczeńskie miasto, gdzie w 1914 roku rozpoczęła się pierwszawojna światowa, mogło ulec zniszczeniu podczas oblężenia. Obecnie kojarzą się z tymmiastem obrazy, znane na całym świecie, takie jak wiolonczelista z Sarajewa, który ubranyna czarno w samym sercu zaiweruchy wojennej, chodzi po ulicach chcąc złagodzićcierpienia umęczonej ludności, która nie może opuścić miasta. Pomimo historycznychproblemów, miasto zachowuje swoejgo ducha kulturowego. Uważam za słuszne isprawiedliwe, aby Sarajewo zostało Europejską Stolicą Kultury.

Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie – (LT) Glosowałem za przyjęciem tego dokumentu,ponieważ działanie Komisji zatytułowane „Europejska Stolica Kultury” wprowadzono poto, aby podkreślić bogactwo i róznorodność kulturową Europy, dzielić się nim i promowaćwzajemne zrozumienie pomiędzy Europejczykami. Ponadto zauważono, że Sarajewozajmuje szczególne miejsce w historii i kulturze europejskiej, a w roku 2014 będzieobchodzić kilka ważnych rocznic, w związku z czym Rada Miasta i lokalni operatorzykultury podjęli szeroko zakrojone przygotowania związane ze zgłoszeniem miasta jakokandydata do tego tytułu. Sądzę zatem, że Komisja powinna w drodze wyjątku przyznać


Sarajewu tytuł Europejskiej Stolicy Kultury w 2014 roku. Byłby to ważny krok w kierunkuprzełamania dawnych europejskich podziałów i ukazania nowej Europy, gdyby tytułEuropejskiej Stolicy Kultury został przyznany miastu, które było sceną tak tragicznychwydarzeń w XX wieku.

David Martin (S&D), na piśmie – Głosowałem za przyjęciem rezolucji, w której wzywasię Radę do przyznania w drodze wyjątku tytułu Europejskiej Stolicy Kultury w 2014 roku..Byłby to ważny krok w stronę przełamania przeszłych europejskich podziałów i ukazanianowej Europy, gdyby tytuł Europejskiej Stolicy Kultury został przyznany miastu, którebyło sceną tak tragicznych wydarzeń w XX wieku.

Louis Michel (ALDE), na piśmie – Sarajewo było wspaniałym miastem, w którymwspółistniały trzy narody, trzy kultury i trzy religie. Oblężenie miasta oraz wojnareligijno-etniczna, trwająca cztery lata (1992-1996) wywarła głębokie, niezatarte piętnona tej stolicy, która została poddana islamizacji w sensie religijnym i „bośniacyzacji” wsensie językowym. Naszym wyzwaniem jest teraz odbudowanie mostów pomiędzyspołecznościami, Kultura może się do tego przyczynić. Poza tym to właśnie kulturapomogła im przetrwać cztery lata wojny. Kultura jest nośnikiem otwartości i motoremnapędowym demokracji, gdyż przeciwdziała każdej reakcji nacjonalistycznej, pokusierasizmu i wykluczenia. Może pomóc tym społecznościom ponownie osiągnąć europejskąwielokulturowość. To przypominające mozaikę miasto, było i może jeszcze raz stać siężywą metaforą dla Europy. Musimy pracować na rzecz budowania pluralistycznego świata,który zachowuje bez uszczerbku swoje zdolności twórcze i może stanowić źródłonowatorstwa i różnorodności.

Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie – Oddaję swój głos w wyrazie poparcia dlaapelu Parlamentu Europejskiego do Rady, aby Sarajewo otrzymało tytuł EuropejskiejStolicy Kultury w 2014 roku. Zgadzam się z tym, co w rezolucji mówi się o Sarajewie jakoo mieście, które było miejscem tak tragicznych wydarzeń w XX wieku. Przyznanie tytułubyłoby ważnym krokiem w kierunku przełamania dawnych europejskich podziałów ipromowania nowej Europy.

Paulo Rangel (PPE), na piśmie – Choć decyzja ustanowienia wspólnotowego działaniapt. Europejska Stolica Kultury na lata 2007-2019 obejmuje obecnie tylko państwaczłonkowskie UE, prawdą jest, że miasta w europejskich państwach trzecich kilkakrotniemiały możliwość zdobycia tytułu Europejskiej Stolicy Kultury. Biorąc pod uwagę szczególnemiejsce, jakie Sarajewo zajmuje w europejskiej historii i kulturze, sądzę, że przyznanie mutytułu Europejskiej Stolicy Kultury 2014 byłoby uzasadnione, choćby ze względu nasymboliczny walor tego aktu.

Robert Rochefort (ALDE), na piśmie – Sarajewo, wielokulturowe miasto ucieleśniająceautentyczny model tolerancji, niezaprzeczalnie zajmuje szczególne miejsce w historiikultury europejskiej. To właśnie w Sarajewie w 1914 roku miał miejsce zamach, któryzapoczątkował pierwsza wojnę światową. Także w tym mieście w latach 1992–1996,podczas konfliktu w Bośni i Hercegowinie, miało miejsce najdłuższe oblężenie, jakiejakakolwiek stolica wytrzymała w historii współczesnych wojen. Ponieważ miasto to,które chce odwrócić się od przeszłości i z entuzjazmem spoglądać w swoją przyszłość wEuropie, będzie obchodzić w 2014 roku kilka ważnych rocznic, chciałbym aby Sarajewozostało wyznaczone Europejską Stolicą Kultury na ten rok.

Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie – Przez tę rezolucję Parlament: 1) wzywaRadę do przyznania Sarajewu w drodze wyjątku tytułu Europejskiej Stolicy Kultury w


2014 roku i 2) uważa, że byłby to ważny krok w kierunku wyjścia poza dawne europejskiepodziały i zaprezentowania nowej Europy poprzez przyznanie tytułu Europejskiej StolicyKultury miastu, które było miejscem tak tragicznych wydarzeń w XX wieku.

Joanna Senyszyn (S&D), na piśmie. – Jako członkini delegacji Komisji Kultury i Edukacjido Sarajewa popieram kandydaturę tego miasta na Europejską Stolicę Kultury w 2014roku. Sarajewo zasługuje na szansę zademonstrowania swojego ogromnego potencjału.Jego wielokulturowość jest wyjątkowa. Sarajewo otoczone jest atmosferą multikulturowościoraz europejskości. To jedyne miasto na świecie, gdzie na przestrzeni 1 km² można spotkaćświątynie pięciu religii: są meczety, katedra rzymskokatolicka, cerkiew prawosławna,synagoga i zbór ewangelicki.

Bośniaków natomiast cechuje ogromna życzliwość i gościnność. Ostatnio czytałamwspomnienia polskiej studentki, która uczestniczyła w wymianie studentów w Sarajewiei która nie spotkała żadnego obcokrajowca przebywającego tam na wymianie, któremuby się nie podobało. Od zakończenia wojny w 1995 roku, Sarajewo jest takżeodbudowywane, głównie przy wsparciu finansowym Unii Europejskiej. Sarajewo z dużymentuzjazmem patrzy w kierunku swojej europejskiej przyszłości. Chce zademonstrowaćswój ogromny potencjał oraz zachęcić Europejczyków do siebie. Niewątpliwie to miastona taką szansę zasługuje i powinniśmy je w tym poprzeć.

Artur Zasada (PPE), na piśmie – (PL) Sarajewo zajmuje bardzo ważne miejsce whistorycznej świadomości Europejczyków. Popieram przyznanie temu miastu, w drodzewyjątku, tytułu Europejskiej Stolicy Kultury w 2014 roku. Inicjatywa, która od ponad 25lat pozwala na promowanie bogactwa i zróżnicowania kultur europejskich, przyczyni siętakże do turystycznego i ekonomicznego przebudzenia miasta. Sarajewo było świadkiemistotnych wydarzeń historycznych, zostało silnie zniszczone w rezultacie działań wojennychw latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Było także miejscem zabójstwa, które dało początekI wojnie światowej. Stuletnia rocznica tamtego wydarzenia przypada właśnie na 2014 rok.Przyznanie miastu tytułu Europejskiej Stolicy Kultury w tym czasie, miałoby nie tylkowpływ na kulturową regenerację i poprawienie wizerunku miasta za granicą, lecz takżena upamiętnienie ważnych aspektów europejskiej historii i tożsamości.

Przewodniczący – Zakończono wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania.

14. Korekty do głosowania i zamiar głosowania: patrz protokół

(Posiedzenie zostało zawieszone o godz. 13.15 i wznowione o 15.00)

PRZEWODNICZY: LIBOR ROUČEKWiceprzewodniczący

15. Przyjęcie protokołu poprzedniego posiedzenia: patrz protokół

16. Debaty na temat naruszeń praw człowieka, demokracji i praworządności (debata)


16.1. Sri Lanka: działania w następstwie sprawozdania ONZ (debata)

Przewodniczący − Kolejnym punktem porządku obrad jest debata na temat sześciuprojektów rezolucji w sprawie Sri Lanki (2) .

Paul Murphy, autor – Panie Przewodniczący! W brutalnej wojnie rządu Sri Lankiprzeciwko mniejszości tamilskiej, w ciągu kilku tygodni zabito najmniej 40 tysięcy Tamilów,a setki tysięcy uwięziono w obozach pod gołym niebem. Raport ONZ w sposób ostatecznypublicznie potwierdza zbrodnie popełnione przeciwko ludności tamilskiej. Niestety, niemiejmy złudzeń, sam raport nie zmieni sytuacji Tamilów w Sri Lance.

Nazajutrz po opublikowaniu tego raportu poinformowano, że Sekretarz Generalny ONZrozpocznie międzynarodowe śledztwo tylko wtedy, jeśli zgodę na nie wyrazi rząd Sri Lankilub jeśli do jego przeprowadzenia wezwie międzynarodowe forum, takie jak RadaBezpieczeństwa ONZ. Znając rząd Sri Lanki, nie można mieć wątpliwości co do tego, żenie zgodzi się on na międzynarodowe dochodzenie. Wskazuje to ponownie na potrzebęprzeprowadzenia kampanii na rzecz całkowicie niezależnego dochodzenia w sprawiezbrodni wojennych oraz pociągnięcia do odpowiedzialności reżimu Rajapaksy.

W dniu 18 maja, z okazji drugiej rocznicy tej krwawej wojny, na całym świecie odbędą sięmanifestacje zorganizowane przez wiele grup, w tym przez Tamilskie Tygrysy. Wspólnawalka Syngalezów i Tamilów jest nadal konieczna dla pokonania reżimu i walki o prawotamilskojęzycznej ludności do samostanowienia.

Geoffrey Van Orden, autor – Panie Przewodniczący! Wystarczy tylko posłuchać tychwstępnych uwag, żeby zrozumieć dlaczego tak bardzo ubolewam z powodu dzisiejszejdebaty. Stoją za nią ekstremistyczne elementy tamilskiej diaspory, ci sami ludzie, którzyprzez wiele lat swą działalnością polityczną pomagali podtrzymywać terrorystycznąkampanię LTTE, często za pomocą środków pochodzących z przestępstw.

Oczywiście ostatnie etapy działań LTTE były potworne. W oenzetowskim sprawozdaniuDarusmana, stanowiącym bezpośredni przyczynek do dzisiejszej debaty jednoznaczniestwierdza się, że w tych końcowych etapach LTTE używała ludności cywilnej jako żywychtarcz, nasiliła przymusową rekrutację cywilów, w tym dzieci, zabijała cywilów, którzypróbowali uciekać ze strefy konfliktu i używała artylerii w pobliżu miejsc, w którychprzebywały przesiedlone osoby cywilne oraz obiektów cywilnych, np. szpitali. Nieusprawiedliwia to ostrzału celów cywilnych, ale przedstawia tło tych wydarzeń i pokazuje,gdzie leży wina.

Są tacy, którzy zamiast próbować zjednoczyć ludność Sri Lanki chcą kontynuowaćkampanię nienawiści i podziału. Sprawozdanie Darusmana postrzegają jako broń w tejkampanii i chcą po prostu posadzić rząd Sri Lanki na ławie oskarżonych.

Takie podejście jest nikczemne i przynosi efekt wręcz przeciwny. Rząd Sri Lanki i Komisjapowołały komisję w celu wyciągnięcia wniosków i do spraw pojednania (LLRC) dla zbadanianaruszeń praw człowieka. Zróbmy wszystko aby poprzeć tę komisję i ludność Sri Lanki,zamiast je atakować.

Véronique De Keyser, autorka – (FR) Panie Przewodniczący! Z pierwszych wypowiedziwszyscy zrozumieli, że ta debata będzie dość ożywiona i że będą dwa obozy.



Pragnę powiedzieć, że moja grupa nie utożsamia się ani z jedną, ani z drugą stroną, ale poprostu ze stroną popierającą sprawiedliwość i pojednanie. Uważam, że w krajach takichjak Sri Lanka, a także w wielu innych, które doświadczyły okrutnych wojen, nie może byćmowy o pojednaniu dopóty, dopóki sprawiedliwości nie stanie się zadość.

Jakie zadanie spełnia sprawozdanie Organizacji Narodów Zjednoczonych, do któregonawiązuje pan poseł Van Orden? Po prostu ponownie przedstawia fakty i wzywa doustanowienia mechanizmu międzynarodowej sprawiedliwości, który, jak wiadomo, musizostać zatwierdzony przez rząd. To minimum. Jak Państwa zdaniem ma dojść dopojednania? To obie strony, panie pośle Van Orden, nie tylko strona tamilska, dopuściłysię zbrodni, obie strony ponoszą odpowiedzialność i po obu stronach należy wymierzyćsprawiedliwość.

W sprawozdaniu jest również mowa, i przykro mi o tym mówić, że komisja pojednawcza,o której właśnie wspomniano, nie została wyposażona w uprawnienia dochodzeniowe owystarczająco wysokim statusie. Ponadto, obawiam się, że krajowemu organowi wymiarusprawiedliwości nie uda się wyjaśnić faktów. I właśnie z tego powodu oraz w imieniu tych,którzy ucierpieli po obu stronach twierdzę, że ten Parlament może jedynie poprzećprzedmiotowe sprawozdanie, by rzucić więcej światła na tę sprawę i zaprowadzić większąsprawiedliwość. To jedyne przesłanie, jakie pragnę przekazać w dniu dzisiejszym.. Niewykorzystam całego przysługującego mi czasu, ale tak brzmi najważniejsze przesłaniedla tego Parlamentu.

Thomas Mann, autor – (DE) Panie Przewodniczący! W lutym pojechałem do Sri Lankiz delegacją ds. stosunków z Azją Południową. Będąc tam byłem świadkiem ogromnychwysiłków w celu przezwyciężenie skutków 25-letniej wojny domowej. Unia Europejska,ONZ i organizacje pozarządowe udzielają pomocy, poczynając od rozminowywania pólminowych przez HALO Trust, po osiedlanie Tamilów na powrót w ich dawnych domach.Wzywamy tamtejszy rząd, by odniósł się pozytywnie do zalecenia zespołu ekspertówONZ, który zwrócił uwagę na zbrodnie wojenne przeciwko ludzkości po stronie zarównolankijskiej, jak i LTTE.

To dobry znak, że rząd powołał komisję do zajęcia się pojednaniem, wprowadzeniemjurysdykcji sądów, rozwiązaniem problemów językowych i opieką nad byłymi żołnierzamifrontowymi. Stała gotowość do współpracy, chęć zintegrowania mniejszości i zapewnieniezachowania międzynarodowych norm prawnych stanowią podstawę rozwoju kraju, którybez przemocy i terroru ma przed sobą prawdziwą przyszłość.

Zdecydowanie apelujemy do wysokiej przedstawiciel UE o wspieranie tego rodzajuwysiłków.

Anneli Jäätteenmäki, autorka – Panie Przewodniczący! Konflikt na Sri Lance być możesię zakończył, ale wiele pytań pozostało bez odpowiedzi. Koniec konfliktu nie jestjednoznaczny z jego zakończeniem w ludzkich umysłach.

Zwycięstwo to nie to samo, co pokój. Żeby rany mogły się zabliźnić potrzebny jest czas,wysiłek, a przede wszystkim zaangażowanie. Konieczność pojednania nie podlega dyskusji.Dla nowego początku zasadnicze znaczenie ma sprawiedliwość. Dlatego rząd Sri Lankipowinien natychmiast rozpocząć dochodzenia w sprawie naruszeń międzynarodowegoprawa humanitarnego i praw człowieka.

Śledztwu muszą zostać poddane obie strony. W przypadku domniemania zbrodnimiędzynarodowe konwencje, których sygnatariuszem jest Sri Lanka, wymagają


przeprowadzenia dochodzenia i oskarżenia osób ponoszących odpowiedzialność. Jedynieza pomocą otwartych i uczciwych dochodzeń oraz na drodze sprawiedliwości ludnośćSri Lanki będzie mogła zaleczyć rany spowodowane długim i trudnym konfliktem i żyćdalej w pokoju.

Grupa ALDE popiera sprawozdanie Sekretarza Generalnego ONZ Ban Ki-moona i inicjatywęw sprawie Sri Lanki. W pełni popieramy zalecenia ONZ.

Heidi Hautala, autorka – Panie Przewodniczący! W dniu 23 maja 2009 r. SekretarzGeneralny ONZ, Ban Ki-moon i prezydent Sri Lanki Mahinda Rajapaksa podpisali wspólneoświadczenie, w którym Sri Lanka zgodziła się zagwarantować pociągnięcie doodpowiedzialności za domniemane zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkościpopełnione podczas wojny, która zakończyła się w maju 2009 roku.

Po tym, jak rząd Sri Lanki nie uszanował tego porozumienia, Sekretarz Generalny ONZpowołał zespół ekspertów, żeby zaproponował procedury pociągnięcia winnych doodpowiedzialności. W sprawozdaniu, które zostało właśnie opublikowane, potwierdzonopodejrzenia, że zarówno siły rządowe, jak i Tamilskie Tygrysy nie przestrzegały zasadprawa międzynarodowego. W sprawozdaniu podkreślono potrzebę pociągnięcia doodpowiedzialności obu stron.

Rząd Sri Lanki odrzucił raport ekspertów, nazywając go bezprawnym i stronniczym.Uważam, że stanowi to obiektywne uzasadnienie dla przeprowadzenia dalszych dochodzeń.Kiedy dyskredytowana jest godna uznania i słuszna praca międzynarodowych organówochrony praw człowieka, zadaniem tej Izby jest wzmocnienie i obrona prawamiędzynarodowego. Zbrodnie wojenne nie mogą pozostać bezkarne, niezależnie od tego,gdzie zostały popełnione.

Eija-Riitta Korhola, w imieniu grupy PPE – (FI) Panie Przewodniczący! Wojna domowaw Sri Lance trwała 25 lat i zakończyła się klęską Tamilskich Tygrysów. Ostatnie etapywojny były szczególnie krwawe, a w ostatnich kilku miesiącach jej trwania zginęło tysiąceosób.

Według nowego sprawozdania ONZ jest bardzo prawdopodobne, że Tamilskie Tygrysyi oddziały rządowe zostaną uznane za winne poważnych naruszeń międzynarodowegoprawa humanitarnego i praw człowieka popełnionych na ostatnich etapach konfliktu.Tamilskie Tygrysy podejrzewane są o zastrzelenie cywilów próbujących ratować sięucieczką drogą morską. Z kolei rząd zabił cywilów w ogniu artyleryjskim. Oba te przypadkistanowią poważne zbrodnie i nie można ich ignorować. Dlatego ONZ powinnaprzeprowadzić bezstronne i otwarte dochodzenie w tej sprawie.

Niestety, rząd Sri Lanki jest niechętny przeprowadzeniu tego dochodzenia bez jego zgody,o ile nie poprą go jednogłośnie wszystkie państwa członkowskie ONZ. Niezwykle istotnejest przyjęcie przez Sri Lankę konstruktywnej postawy i chęć współpracy. Poczucieodpowiedzialności jest ogromnie ważne dla procesu pojednania. Unia Europejska musipopierać wysiłki na rzecz wzmocnienia poczucia odpowiedzialności ze strony Sri Lanki.

Ana Gomes, w imieniu grupy S&D – (PT) Konkluzje przygotowanego dla ONZsprawozdania Darusmana wskazują na masakrę dziesiątek tysięcy cywilów, zbrodniewojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości, a także straszliwe naruszenia prawahumanitarnego popełnione zarówno przez Tamilskie Tygrysy (LTTE), jak i rząd Sri Lanki.


Przeprowadzenie niezależnego dochodzenia i pociągnięcie do odpowiedzialności winnychto nie polityczny wybór, ale obowiązek wynikający z prawa międzynarodowego. Powołanaprzez rząd komisja pojednawcza nie spełnia podstawowych wymogów niezależności.Dlatego społeczność międzynarodowa, a konkretnie Unia Europejska i Rada BezpieczeństwaONZ muszą zaoferować bezwarunkowe poparcie dla zaleceń zawartych w sprawozdaniui podjąć pilne działania w kierunku stworzenia niezależnego międzynarodowegomechanizmu monitorowania działań rządu Sri Lanki, w celu zapewnienia, by popełnioneprzez obie strony zbrodnie zostały zbadane oraz poszukiwania sprawiedliwości dla ludnościSri Lanki.

Izaskun Bilbao Barandica, w imieniu grupy ALDE – (ES) Panie Przewodniczący! Pragnępoprzeć przedmiotową rezolucję w sprawie łamania praw człowieka i zbrodni wojennychpopełnionych w Sri Lance.

Zasadniczą sprawą, obok wyrażenia naszej solidarności z ofiarami i potępienia dlaprzemocy oraz zaniepokojenia brakiem niezawisłości sądownictwa, jest poparciepoważnego, niezależnego, transparentnego dochodzenia, które powinno zostaćprzeprowadzone przez niezależny organ, żeby osoby odpowiedzialne po obu stronachkonfliktu zostały zidentyfikowane i ukarane.

Musimy położyć kres bezkarności za zbrodnie wojenne, jeśli nie chcemy dopuścić, bypowtórzyły się w przyszłości. Jedną z potworności, których doświadczyła ludność cywilnaw Sri Lance były bombardowania.

Siedemdziesiąt cztery lata temu w mojej ojczyźnie oddziały Franco zbombardowały miastoGuernica, zabijając ponad połowę ludności; było to wydarzenie, które odmalował w swoimsłynnym obrazie Picasso. Od tej pory Guernica jest ogólnoświatowym symbolem pokojui ruchu oporu.

Wszyscy jednak pragną postępu w kwestii pojednania. Dlatego musimy zachęcać rząd SriLanki, pomagać mu, a także naciskać na niego, by kontynuował dochodzenia, żeby możliwebyło zaprowadzenie prawdziwego pokoju i sprawiedliwości.

Karima Delli, w imieniu grupy Verts/ALE – (FR) Panie Przewodniczący! SprawozdanieONZ opublikowane 11 kwietnia, rzuca światło na zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwkoludzkości popełnione w Sri Lance w trakcie konfliktu pomiędzy siłami rządowymiprezydenta Rajapaksy i niepodległościowym ruchem Tamilskich Tygrysów. Starcia w majui czerwcu 2009 roku dały początek zbrodniom wojennym i zbrodniom przeciwkoludzkości, w których utraciło życie tysiące cywilów. Nie możemy akceptować bezkarnościosób odpowiedzialnych i sprawców tych zbrodni. Rząd Mahindy Rajapaksy zrobił wszystko,co w jego mocy, by nie dopuścić do opublikowania sprawozdania ONZ i wręcz podważazawarte w nim wnioski.

Lankijska prasa ma nałożony kaganiec, a dziennikarze są zastraszani i arbitralniezatrzymywani. Władze sądownicze zablokowały dostęp do głównego internetowegoportalu informacyjnego opozycji, a dostęp do obozów uchodźców został ściśle ograniczony,również dla ONZ. Mniejszość tamilska jest ofiarą ludobójstwa, choć nie ośmielono się gonawet tak nazwać. Musimy w trybie pilnym wysłać na północ Sri Lanki obserwatorówParlamentu Europejskiego, żeby dowiedzieć się, co tam naprawdę się dzieje i przywrócićzasadę samostanowienia ludności.

(Mówczyni zgodziła się odpowiedzieć na dwa pytania zadane zgodnie z regułą niebieskiej kartki namocy art. 149 ust. 8 Regulaminu)


Charles Tannock (ECR) – Panie Przewodniczący! Usłyszałem to słowo w języku, wktórym zostało wypowiedziane, a mianowicie w języku francuskim i brzmiało ono:„génocide”, co oznacza „ludobójstwo”, które to słowo ma określone znaczenie w prawiemiędzynarodowym.

Jeśli taki był zamiar rządu Sri Lanki, to dlaczego właśnie uwolnił 200 tysięcy Tamilów?To absurd oskarżać rząd Sri Lanki o ludobójstwo. Mam nadzieję, że pani poseł wycofaswoje oświadczenie.

Karima Delli (Verts/ALE) – (FR) Panie Pośle! Użyłam tego słowa, jako metafory, przedewszystkim po to, żeby zwrócić uwagę na samo zjawisko. Powiedziałam jednak jasno, żenie chodzi o to słowo. Trzeba ustalić fakty. W każdym razie nie można bagatelizowaćtego, co dzieje się mniejszości tamilskiej, uznając to po prostu za działanie neutralne.

Geoffrey Van Orden (ECR) – Panie Przewodniczący! Moja przedmówczyni wspomniała,że apeluje o wysłanie do Sri Lanki jakiejś komisji, której zadaniem będzie przyjrzenie sięzachodzącym tam wydarzeniom. Pragnę tylko przypomnieć, że ze Sri Lanki powróciławłaśnie delegacja ds. Azji Południowej i wielu jej członków widzę teraz w Parlamencie.Do tej właśnie wizyty nawiązał mój kolega, pan poseł Mann, a moja przedmówczyninajzwyczajniej nie słuchała, o czym jest mowa podczas tej debaty. Pojechano do Sri Lanki.Ludzie ci znają Sri Lankę i wiedzą, co tam się dzieje. Nie wiem skąd pani poseł Delli bierzete wszystkie nonsensy.

Karima Delli (Verts/ALE) – (FR) Ma Pan rację! Wysłaliśmy już misję i wiedząc, że Panw niej uczestniczył przyznaję, że była nadzwyczajna. Jednak oprócz tego możemy wywieraćpresję, co oznacza, że powinniśmy koniecznie powtórzyć tego rodzaju operację.

Marie-Christine Vergiat, w imieniu grupy GUE/NGL – (FR) Panie Przewodniczący!Sri Lanka to teren spustoszony. Oficjalnie wojna cywilna zakończyła się prawie dwa latatemu i wiemy, w jakich warunkach się to odbyło. ONZ poniosła w tym kraju klęskę.Sprawozdania organizacji pozarządowych są obciążające. Pomiędzy styczniem a majem2009 roku zabito tysiące osób cywilnych. Oba obozy dopuściły się potwornych zbrodni,jednak wydaje się, że zaakceptowano fakt, iż siły prorządowe świadomie zbombardowałystrefy, w których za wcześniejszą namową rządu schroniła się ludność cywilna.

Od tej pory rząd Sri Lanki robi wszystko, żeby oczyścić się z zarzutów i utrudnić dostępdo sprawiedliwości tym, których należy nazwać co najmniej ofiarami zbrodni wojennych.Nie zaprzestał prób zaniżania liczby cywilów obecnych w strefie wojny, mimo że pozbawiłich wszelkiej pomocy humanitarnej, w tym jedzenia, wody i opieki medycznej. TamilskieTygrysy również mają w tych swój udział w tych okropnościach. Brały do wojska dzieci iwykorzystywały ludność cywilną, jako żywe tarcze, co jednak w żadnym stopniu nieumniejsza odpowiedzialności obecnych tam władz rządowych. To żadne usprawiedliwienie.

ONZ długo czekała z potępieniem sytuacji w tym kraju. Co gorsza, rząd Sri Lankiwykonywał różne manewry, szczególnie żeby uniemożliwić publikację ostatniegosprawozdania i spowodować odrzucenie zawartych w nim wniosków. Możemy sobietylko pogratulować sprawozdania z 11 kwietnia. Rezolucja, którą złożono przed namizmierza w dobrym kierunku. Jeśli o mnie chodzi, chciałabym, żeby szła nawet dalej.Najwyższa pora, żeby międzynarodowy wymiar sprawiedliwości wykonał w Sri Lanceswoje zadanie podobnie jak w innych krajach.

Jaroslav Paška, w imieniu grupy EFD – (SK) Panie Przewodniczący! Długotrwały konfliktmilitarny pomiędzy siłami rządowymi i zbrojnymi grupami Tamilskich Tygrysów, który


był okrutny w skutkach dla ludności cywilnej żyjącej w strefach konfliktu, zakończył sięw roku 2009. Po zakończeniu wojny, prezydent Sri Lanki, Mahinda Rajapaksa, obiecałzbadać wszystkie podejrzewane naruszenia prawa wojskowego i międzynarodowegoprawa humanitarnego dokonane w czasie konfliktu zbrojnego.

W opublikowanym w kwietniu bieżącego roku sprawozdaniu ONZ stwierdza się, że obiestrony konfliktu prowadziły operacje wojskowe bez podjęcia jakichkolwiek zabezpieczeńochrony życia cywilów. Mimo to, dwa lata od zakończenia wojny władze Sri Lanki nadalnie rozliczyły osób odpowiedzialnych za poważne naruszenia prawa humanitarnego. Wwielu przypadkach wymiar sprawiedliwości pozostaje bierny i dlatego naszą rezolucjąmusimy poprzeć wysiłki ONZ w kierunku utrzymania prawa i pociągnięcie doodpowiedzialności za zabójstwa i torturowanie tysięcy obywateli cywilnych podczasbrutalnych walk pomiędzy Tamilskimi Tygrysami a siłami rządowymi Sri Lanki.

Filip Kaczmarek (PPE) - (PL) Dramatyczne wydarzenia na Sri Lance, które zostałyopisane w sprawozdaniu ONZ, pokazują do jakiego rodzaju problemów prowadzić możekonflikt zbrojny. To, co się tam działo, to kolejny dowód na to, że rozwiązywanie różnicdrogą przemocy, drogą zbrojną, generuje kolejne gigantyczne problemy. W Europie odwieków prowadzi się rozważania na temat koncepcji wojny sprawiedliwej. To, co jestszczególnie bolesne, to fakt, że we współczesnym świecie wojna nawet teoretyczniesprawiedliwa przynosi ze sobą nieuchronnie niewinne i nieusprawiedliwione ofiary. Dziejesię tak bez względu na to, jak będziemy definiowali wojnę sprawiedliwą.

W przypadku Sri Lanki coraz więcej danych wskazuje na to, że wojna ta nie byłasprawiedliwa dla żadnej ze stron. Zwycięzca nie zawsze ma rację, choć zawsze próbujeudowodnić, że ma rację. Jeżeli naprawdę miałoby dojść do pojednania, co deklaruje rządSri Lanki, to podstawą takiego pojednania musi być prawda o tym, co się wydarzyło podczaswalk z Tamilskimi Tygrysami. Nie będzie prawdziwego pojednania bez ujawnienia zbrodniwojennych, bez względu na to, która ze stron się ich dopuściła. Nie będzie pojednania,jeżeli strony uznają swoje grzechy za tabu, o którym nie wolno mówić.

Claude Moraes (S&D) – Panie Przewodniczący! Wiele osób w tym Parlamenciezaangażowanych było w politykę dotyczącą Sri Lanki, a tym samym politykę lankijskiejdiaspory i społeczności tamilskiej.

Omawiane dzisiaj sprawozdanie zespołu ekspertów sekretarza generalnego dotyczącyrozliczenia winnych w Sri Lance. Do tej pory nie słyszałem żeby ktokolwiek w tymParlamencie poddał w wątpliwość wewnętrzną spójność tego sprawozdania.

Czytałem sprawozdanie i rozmawiałem na jego temat z wieloma osobami po obu stronach.Jeśli mówimy, że powinniśmy odłożyć sprawozdanie na bok i nie prowadzić dochodzeniaw sprawie wydarzeń, które miały miejsce pomiędzy styczniem a majem, a tym samym nieotwierać drogi do zbadania wielu oskarżeń po obu stronach, jaki sens ma taki raport?

Dlatego za bardzo istotny uważam fakt, że jedna z organizacji tamilskiej diaspory ŚwiatoweForum Tamilów powiedziała, i zdecydowanie to podkreśliła, że należy również zbadaćwiarygodne podejrzenia dotyczące LTTE.

Mamy sprawozdanie, które powinno mieć ciąg dalszy i opowiadam się stanowczo zapotrzebą autentycznego procesu rozliczenia winnych, który w wyniku bolesnego śledztwa,które jednak musi zostać przeprowadzone, przyniesie Sri Lance prawdę, sprawiedliwośći pojednanie.


Laima Liucija Andrikienė (PPE) – Panie Przewodniczący! To przerażające, że podczasprzeciągającego się konfliktu w Sri Lance, który zakończył się w 2009 roku, zabito prawie100 000 osób, z których dziesiątki tysięcy to ludność cywilna, która w większości ginęław ostatniej fazie konfliktu. Społeczność międzynarodowa powinna zażądaćprzeprowadzenia wnikliwego międzynarodowego śledztwa w sprawie wiarygodnychdoniesień dotyczących okrucieństw popełnionych przez obie strony.

Szkoda, że kraje takie jak Chiny czy Rosja sprzeciwiły się dyskusji na ten temat w RadzieBezpieczeństwa ONZ i podjęciu przez Sekretarza Generalnego ONZ bardziejzdecydowanego śledztwa w sprawie popełnionych przestępstw. Zespół ekspertów ONZjasno wykazał, że zarówno rząd Sri Lanki, jak i tamilscy rebelianci dopuścili się poważnychnaruszeń międzynarodowego prawa humanitarnego i praw człowieka, będącychprawdopodobnie w niektórych przypadkach zbrodniami wojennymi i zbrodniamiprzeciwko ludzkości.

Dlatego w pełni popieram konieczność natychmiastowego utworzenia mechanizmuwymiaru sprawiedliwości zaproponowanego w sprawozdaniu ONZ.

Sari Essayah (PPE) – (FI) Panie Przewodniczący, Panie Komisarzu! Jak wynika zesprawozdania ONZ, w ostatnich krwawych miesiącach wojny domowej w Sri Lance, któratrwała 25 lat, w ogniu artyleryjskim z rąk żołnierzy rządowych zginęło tysiące cywilów.ONZ powiedziała również, że bojówki tamilskie użyły ponad 300 tysięcy cywilów jakożywych tarcz i zabiły osoby cywilne próbujące ucieczki. A zatem w stanie wojny obiestrony poważnie naruszyły prawa człowieka i przepisy międzynarodowe.

Należy teraz rozpocząć rozmowy w sprawie pojednania, aby ONZ mogła przeprowadzićbezstronne i niezależnie dochodzenie dotyczące zbrodni wojennych. Tekst rezolucjiParlamentu jest dobrze wyważony i zachęci strony do osiągnięcia porozumienia i budowypokoju.

George Sabin Cutaş (S&D) – (RO) Panie Przewodniczący! We wnioskach zesprawozdania ONZ opublikowanych 25 kwietnia 2011 r.. skierowano poważne oskarżeniadotyczące licznych przypadków pogwałcenia praw człowieka i norm prawamiędzynarodowego, zarówno przez rząd Sri Lanki, jak i bojówki zbrojne pokonane wwojnie domowej, która trwała dobrze ponad 28 lat. W sprawozdaniu znajduje sięstwierdzenie, że siły rządowe zabiły dziesiątki tysięcy cywilów bombardując zamieszkałetereny, szpitale, a nawet ośrodki pomocy humanitarnej należące do ONZ. Z drugiej strony,siły rebelianckie wykorzystały wielu cywilów jako żywe tarcze, wraz z tymi, którzypróbowali uciec ze strefy konfliktu i którzy zostali zastrzeleni na miejscu. Podobnie jakmoi przedmówcy uważam, że należy stworzyć niezależny międzynarodowy mechanizmdla zbadania zbrodni wojennych w tym kraju, a także innych poważnych naruszeń prawczłowieka. Niezbędne jest niezależne, przejrzyste dochodzenie rzucające światło naodpowiedzialnych za zbrodnie, które poruszyły międzynarodową społecznością.

Graham Watson (ALDE) – Panie Przewodniczący! To oparte na znakomitych badaniachsprawozdanie oprócz wszystkich zawartych w nim konkluzji, pokazuje, że pierwszą ofiarąwojny jest prawda.

Brakuje w nim właśnie omówienia polityk potrzebnych do uzdrowienia ran poniesionychprzez naród. Zbyt długo zbyt wiele państw przymykało oczy na to, co się dzieje. Terazpotrzebna jest właściwa polityka, wsparta wspólnym wysiłkiem międzynarodowej


społeczności, by uzyskać wolność i sprawiedliwość dla wszystkich, którzy w tak straszliwysposób zostali dotknięci wojną.

Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE) – Panie Przewodniczący! Pan poseł Watson ma racjęmówiąc, że pierwszą ofiarą każdej wojny, a tej szczególnie, jest prawda.

Oczywiście, musimy również przyznać, że ludność cywilna pada ofiarą tego rodzajukonfliktu i że zespół ONZ wyraźnie wykazał, że odpowiedzialność leży po obu stronach:głównie po stronie rządu, ale również Tamilskich Tygrysów, oraz że po obu stronachpowinno zostać przeprowadzone dochodzenie.

Naszym zdaniem prawidłowe dochodzenie jest raczej niemożliwe, jeśli komisjadochodzeniowa wywodzić się będzie z rządu. Apelujemy o powołanie niezależnej komisjido zbadania zarzutów zidentyfikowanych przez zespół ONZ, dotyczących zbrodniwojennych i zbrodni przeciwko ludzkości. Jeśli nie zrozumiemy tej potrzeby, to nieznajdziemy rozwiązania, ponieważ pokój nastanie jedynie wtedy, gdy zapanujesprawiedliwość; a sprawiedliwość może się opierać jedynie na prawdzie; prawda natomiastwyjdzie na jaw dopiero wtedy, kiedy przeprowadzone zostanie niezależne śledztwo.

Charles Tannock (ECR) – Panie Przewodniczący! Po ćwierćwieczu terrorystycznej rebeliiw Sri Lance zapanował wreszcie spokój i sprawozdanie ONZ w sprawie klęski armiilankijskiej w walce z Tamilskimi Tygrysami pełne jest krytyki, rzucając światło na istotne,dowiedzione fakty.

Wydaje się, że w sprawozdaniu nie doceniono wysiłków podejmowanych obecnie przezrząd Sri Lanki w celu ujawnienia prawdy oraz porozumienia, zwłaszcza poprzez LLRC,ani uwolnienia przez rząd w ostatnim czasie ponad 200 tysięcy zatrzymanych tamilskichwięźniów.

Oczywiście wszystkie dokonane z premedytacją przez wojsko przeciwko cywilomokrucieństwa muszą zostać ukarane. Zgadzam się z tym, jednak nie ma jasnego dowodu,że była to zamierzona polityka rządu. Pragnę przypomnieć Parlamentowi, że LTTE niezgodziła się na kapitulację nadzorowaną przez organy międzynarodowe, a zamiast tegowolała wycofać się za pomocą krwawej rzezi, co było straszne.

Obecne skutki ambiwalencji społeczności międzynarodowej w stosunku do Sri Lanki sąjasne: utrata wpływu i niemożność decydowania o rozwoju. W międzyczasie na arenęwkroczyły Chiny, które stały się najbliższym przyjacielem Sri Lanki oraz jej obrońcą wONZ. Nie muszę tutaj przypominać koleżankom i kolegom o podejściu Chin do prawczłowieka.

László Andor, komisarz – Panie Przewodniczący! W dniu 25 kwietnia 2011 r. ONZopublikowała sprawozdanie doradcze opracowane przez zespół ekspertów do sprawodpowiedzialności w Sri Lance powołany przez Sekretarza Generalnego ONZ w związkuz konfliktem zbrojnym. Zespół ten stwierdził istnienie wiarygodnych zarzutów, które wprzypadku ich udowodnienia wskażą na poważne naruszenia międzynarodowego prawahumanitarnego i międzynarodowych praw człowieka przez rząd Sri Lanki i LTTE, z którychczęść można uznać za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości.

Zespół przedstawił również serię zaleceń dla Sekretarza Generalnego ONZ i rządu SriLanki, które zdaniem zespołu posłużą jako ramy dla stałego i konstruktywnegozaangażowania Sekretarza Generalnego i rządu Sri Lanki w sprawę pociągnięcia winnychdo odpowiedzialności. Zalecenia te obejmują wszczęcie przez rząd Sri Lanki rzeczywistego


dochodzenia i utworzenie przez Sekretarza Generalnego ONZ niezależnego mechanizmumiędzynarodowego.

ONZ oświadczyła, że Sekretarz Generalny ONZ wnikliwie studiuje raporty, wnioski izalecenia, a Wysoki Komisarz ds. Praw Człowieka ONZ wezwał rząd Sri Lanki do szybkiegowdrożenia zaproponowanych przez zespół środków i zaprowadzenia sprawiedliwości.

Z kolei rząd Sri Lanki zdecydowanie odrzucił sprawozdanie. Na początku tygodnia wysokaprzedstawiciel pani Catherine Ashton wydała w imieniu UE oświadczenie, w którympowtórzyła opinię UE, że niezależny proces mający na celu zajęcie się tymi niezwyklepoważnymi zarzutami powinien przyczynić się do umocnienia procesu pojednania iwzmocnienia trwałego pokoju i bezpieczeństwa w Sri Lance.

Wysoka przedstawiciel podkreśliła, że sprawa rozliczenia powinna być postrzegana jakoważna część procesu narodowego pojednania. Dlatego UE ma nadzieję, że rząd Sri Lankiuzna konstruktywne cele sprawozdania i zachęca go do skupienia się wraz z SekretarzemGeneralnym ONZ nad jego treścią.

Przewodniczący – Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się niebawem.


Michèle Striffler (PPE), na piśmie – (FR) Konflikt pomiędzy rządem Sri Lanki i LTTEzakończył się w maju 2009 roku i doprowadził do śmierci ponad 90 000 osób. Licznimieszkańcy Sri Lanki, którzy zostali przemocą przesiedleni, po zakończeniu działańwojennych powrócili do domów. Nadal jednak pozostało 75 000 uchodźców, którzy żyjąw trudnych warunkach w obozach w Tamil Nadu w Indiach. Przed Sri Lanką stoi dwojakiegorodzaju wyzwanie. Musi wyjść z długotrwałego kryzysu. W sprawozdaniu zespołu ONZopublikowanym 25 kwietnia ustalono, że domniemania wskazujące na naruszeniamiędzynarodowego prawa humanitarnego i praw człowieka są wiarygodne. W interesiesprawiedliwości i pojednania w Sri Lance leży przeprowadzenie bezstronnego i niezależnegodochodzenia. Kraj ten powinien się również przygotować na różne klęski żywiołowe, takiejak powodzie, obsunięcia ziemi, cyklony, a także suszę, na które jest narażony.

16.2. Azerbejdżan (debata)

Przewodniczący – Kolejnym punktem porządku obrad jest debata na temat sześciuprojektów rezolucji w sprawie Azerbejdżanu (3) .

Marie-Christine Vergiat, autorka – (FR) Panie Przewodniczący! Po raz kolejny zajmujemysię sytuacją w Azerbejdżanie. Kwestia demokracji w tym kraju przedstawia się dośćdramatycznie. Kraj ten nie jest jednak nic nieznaczącym partnerem w ramach PartnerstwaWschodniego Unii Europejskiej

Partie opozycyjne i organizacje pozarządowe nadal donoszą o naruszeniach praw człowiekai szerzących się tam politycznych represjach, nie mówiąc o skorumpowaniu będącego uwładzy reżimu. Teoretycznie wartości demokratyczne i prawa człowieka zgodnie stanowiąnieodłączny element wartości Unii Europejskiej.



Czy nie powinniśmy wyciągnąć wniosków z tego, co się dzieje w tak zwanych krajacharabskich i od wschodnich partnerów zażądać tego, czego nie potrafiliśmy zażądać odniektórych rządów, szczególnie tunezyjskiego, libijskiego czy egipskiego? Panie Komisarzu!Czy nie powinniśmy wreszcie zobaczyć na własne oczy, jak demokracja zaczyna rządzićw państwach, wobec których nasze wymagania w tej kwestii są minimalne?

Ze swej strony uważam rezolucję, którą mamy przed sobą, w najlepszym przypadku zanajbardziej neutralną jak to możliwe. Dlatego odcięliśmy się od niej i powstrzymamy odgłosu.

Charles Tannock, autor – Panie Przewodniczący! Azerbejdżan jest niestetyjednopartyjnym, na wpół autorytarnym państwem, gdzie opozycja polityczna przeciwkodynastycznym rządom rodziny Aliyevów jest ledwo tolerowana.

Zgodnie z przewidywaniami wybory w grudniu ubiegłego roku przyniosły przeważającąwiększość Nowej Partii Azerbejdżanu Heydara Aliyeva. W odpowiedzi OBWE oświadczyła,że w ogólnym rozrachunku możne stwierdzić, że przeprowadzenie tych wyborów niewystarczyło dla dokonania znaczącego postępu w demokratycznym rozwoju tego kraju.W sprawozdaniu OBWE stwierdza się, że wolność słowa była ograniczona, a normalnadyskusja polityczna niemal niemożliwa, częściowo ze względu na ścisłe ograniczenianałożone na media.

Teraz słyszymy nowe doniesienia atakach na partie opozycyjne i dziennikarzy. To nicnowego, ale dobrze byłoby przypomnieć sobie w tym Parlamencie, jaki jest prawdziwycharakter reżimu Aliyeva. Ponadto jest to kraj, który, jak wszystkie państwa UE, jestczłonkiem Rady Europy i wchodzi w skład naszego Partnerstwa Wschodniego UE.

Rzekomo Azerbejdżan zaangażowany jest w sprawie demokracji, praworządności i prawaczłowieka. Prawda jest zupełnie inna. Azerbejdżan wydaje nieprzebrane sumy petrodolarówpróbując przekonać osoby z zewnątrz o łagodnym charakterze reżimu, ale jeśli o mniechodzi, nie daję się na to nabrać.

Cristian Dan Preda, autor – (RO) Panie Przewodniczący! Zacznę od pomyślnychwiadomości. Nawiązuję przede wszystkim do wypuszczenia na wolność dwóch blogerów,Adnana Gadżhizadego i Emina Milliego, o których rozmawialiśmy w tym Parlamencie.Jednak poza tym sytuacja w Azerbejdżanie jest bardzo niepokojąca. Słyszymy oszykanowaniu dziennikarzy i zastraszaniu działaczy na rzecz praw człowieka, którymstawiane są zarzuty karne. Ponadto w następstwie ostatnich protestów w Baku w marcui kwietniu dokonano 200 aresztowań. Wszystkie te wydarzenia postawiły przed namipoważne znaki zapytania, zwłaszcza, że nie możemy zapominać, iż Azerbejdżan podpisałeuropejską Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Władze azerskie najwyraźniej nie zrozumiały, że powinny nawiązać dialog zespołeczeństwem obywatelskim i że nie wolno im używać przemocy w stosunku dospołeczeństwa. Niemniej jednak mam nadzieję, że ostatecznie uda nam się nawiązaćwspółpracę w ramach Partnerstwa Wschodniego i Zgromadzenia ParlamentarnegoEuronest.

Marietje Schaake, autorka – Panie Przewodniczący! Chociaż cieszymy się z uwolnieniaz więzienia Adnana Hadżhizadego i Emina Milliego, na tym kończą się dobre wiadomościna temat Azerbejdżanu. Parlament Europejski jest bardzo zaniepokojony masowymatakiem na wolność słowa i zgromadzeń przeprowadzonym w Azerbejdżanie w następstwiepokojowych protestów przeciwrządowych w marcu i kwietniu bieżącego roku. Młodzi


ludzie, działacze społeczeństwa obywatelskiego, pracownicy mediów i politycy opozycjisą gnębieni i zastraszani. Niektórzy demonstranci zostali skazani w masowych procesach,które odbyły się późną nocą i podczas których nie mieli dostępu do adwokatów. Z koleiwiększości adwokatów nie powiadomiono o miejscu, w którym odbywały się rozprawy.Z nakazu ministra sprawiedliwości azerbejdżańska organizacja Human Rights Housezostała zamknięta.

Trzeba skończyć z tym klimatem lęku i zastraszenia oraz naruszeniami praw człowieka.Rząd Azerbejdżanu traci zaufanie naruszając konwencje, których jest sygnatariuszem,takie jak Rady Europy i europejska Konwencja o ochronie praw człowieka. Żądamy odprezydenta, żeby dotrzymał danego słowa. Europa również traci zaufanie nie reagując nate naruszenia. Powinny one w konkretny sposób odbić się na stosunkach pomiędzy UE iAzerbejdżanem.

Ulrike Lunacek, autorka – (DE) Panie Przewodniczący! Kilka dni temu, w ParlamencieEuropejskim w Brukseli świętowaliśmy otwarcie Euronestu. Azerbejdżan jest członkiemzałożycielem tego zgromadzenia i jako taki zobowiązał się do przestrzegania demokracji,praw człowieka, praworządności oraz wolności zgromadzeń i mediów. To równieżpodstawowy element negocjacji w sprawie umowy stowarzyszeniowej pomiędzy UE aAzerbejdżanem, które toczą się od lipca 2010 roku.

W świetle powyższego dość zastanawiające jest zachowanie rządu Azerbejdżanu wstosunku do pokojowo demonstrujących osób w ostatnich dwóch miesiącach. Mamy tumłodych ludzi, którzy zorganizowali się za pośrednictwem sieci społecznościowych takichjak Facebook i którzy za pokojowe demonstracje zostali aresztowani i skazani na karęwięzienia do dwóch i pół roku pod pretekstem „narkomanii”. Inni straszeni są podobnymlosem. Co najmniej 30 pokojowo protestujących osób skazano w tajnych procesach bezudziału publiczności na karę od pięciu do ośmiu dni więzienia, nie dając im możliwościskontaktowania się z adwokatem.

Panie i Panowie, Panie Komisarzu! Nie możemy tego akceptować! We wspólnej rezolucjipięciu największych grup Parlamentu wzywamy do natychmiastowego uwolnienia tychwszystkich osób oraz do zapewnienia praworządności oraz wolności słowa i mediów, oczym zapewniał nas wiele lat temu – w 2005 roku prezydent Aliyev, mówiąc: „żadendziennikarz nie jest w Azerbejdżanie prześladowany”. Prezydent musi wreszcie dotrzymaćtych obietnic.

Mam głęboką nadzieję, że do czasu międzyparlamentarnego zgromadzenia wyznaczonegona czerwiec, wszyscy ci ludzie zostaną uwolnieni, w tym redaktor dziennika EynullaFatullayev, i że rząd oraz rządzące partie dotrzymają wreszcie swoich obietnic. Inaczejtrzeba będzie wyciągnąć konsekwencje.

Eduard Kukan, w imieniu grupy PPE – (SK) Panie Przewodniczący! Sytuacja wAzerbejdżanie pod względem demokracji i praw człowieka daje powody do uzasadnionegoniepokoju. Dotyczy to wolności słowa, mediów, zrzeszania się i wielu innych obszarów.Monitorujemy przypadki aresztowań i politycznych nacisków na działaczydemokratycznych, dziennikarzy i opozycję polityczną. Azerbejdżan i inne państwa wregionie muszą otrzymać wyraźny komunikat, że naruszenia praw człowieka i prawobywatelskich w żadnych okolicznościach nie mogą być tolerowane. Jeśli chcą byćpaństwami partnerskimi UE, muszą szanować jej wartości.


Dlatego debata na temat naruszeń praw człowieka i zasad demokratycznych powinnaobjąć cały region południowego Kaukazu. W tym kontekście pragnę również zwrócićpaństwa uwagę na ponowny wzrost napięcia pomiędzy Azerbejdżanem i Armenią wregionie Górskiego Karabachu. Sytuacja ta jest niebezpieczna dla całego regionu. A więcrównież z tego powodu powinniśmy uchwalić teraz tę rezolucję. Unia powinna zająćbardziej aktywne i odpowiedzialne stanowisko nie tylko w Azerbejdżanie, ale w całymregionie. Powinniśmy wyciągnąć wnioski z doświadczeń konfliktu pomiędzy Rosją aGruzją i nie dopuścić do podobnych tragedii.

Kristian Vigenin, w imieniu grupy S&D – Panie Przewodniczący! To prawda, że sytuacjaw Azerbejdżanie jest trudna i mamy powody do obaw. Pragnę tutaj przede wszystkimwspomnieć o sprawie Hadżijewa. Uważam, że władze powinny zrozumieć, że pokojowedemonstracje są częścią życia politycznego w demokratycznym państwie i że pluralizmopinii i przekonań politycznych stanowi zasadniczy element demokratycznegospołeczeństwa.

Z drugiej strony musze powiedzieć, że to dość niefortunne, iż w porządku obradpostawiliśmy sprawy Azerbejdżanu i Białorusi jedną po drugiej, tydzień po tym, jakAzerbejdżan stał się i został uznany także przez nas, Parlament Europejski, założycielemZgromadzenia Parlamentarnego Euronest. Potrzebujemy zaangażowania zarówno zestrony władz, jak i społeczeństwa obywatelskiego, a oprócz przyjęcia pilnych środków irezolucji musimy zrobić więcej w tej sprawie.

Partnerstwo Wschodnie i Zgromadzenie Euronest to dobra platforma do takiego działaniai wyczuwam nadchodzący z Azerbejdżanu powiew zmian, pragnienie wznowienia dialogupolitycznego. Komisja współpracy parlamentarnej wyjeżdżająca do Azerbejdżanu wczerwcu powinna wykorzystać tę możliwość, by poruszyć kwestię praw człowieka, jakrównież aby nawiązać z tym krajem bardziej spójny dialog.

Graham Watson, w imieniu grupy ALDE – Panie Przewodniczący! Odważę sięzasugerować, że gdyby Azerbejdżan znany był jako Azeria, to tak jak w przypadku Gruzjii Armenii, zaniepokojenie europejskich obywateli standardami demokratycznymi byłobywiększe.

Jednak moja grupa nie może podzielić poglądu pana posła Vigenina. Media w Azerbejdżanienie są wolne. Wybory nie są uczciwe. Obywatele są przedmiotem arbitralnego traktowaniaprzez funkcjonariuszy, czasami z użyciem przemocy. Demonstracje pokojowe w ostatnichmiesiącach spotkały się z represjami bardziej charakterystycznymi dla państwa arabskiegoniż europejskiego ze strony liczącego sobie 18 lat reżimu, który powoli tłumi nadzieję napostęp. Dalszy udział tego kraju w europejskiej polityce sąsiedztwa musi być uzależnionyod demokratycznych reform, a nie od chęci uzyskania dostaw ropy dla rurociągu Nabucco.

Heidi Hautala, w imieniu grupy Verts/ALE – Panie Przewodniczący! Demokracja iposzanowanie praw człowieka oraz rzeczywista praworządność są integralną częściąnowej umowy o stowarzyszeniu, która jest obecnie negocjowana pomiędzy Azerbejdżanema Unią Europejską.

Bez poszanowania tych zasad nie można wyobrazić sobie wspólnej przyszłościAzerbejdżanu z jego europejskimi partnerami. Pragnę również podzielić pogląd kolegów,którzy zwrócili uwagę, że w rozmowach z partnerami z krajów Partnerstwa Wschodniegomusimy wyrażać się w sposób jasny i obiektywny. Nie możemy uznać, że wystarczyrozprawić się z Białorusią, ponieważ w Azerbejdżanie i wielu innych krajach Partnerstwa


Wschodniego istnieją poważne problemy. Mam nadzieję, że najbliższa analiza zleconaprzez Podkomisję Praw Człowieka da nam wskazówki co do tego, jak powinniśmyrozmawiać z tymi państwami na temat ich sytuacji w zakresie praw człowieka.

Jaroslav Paška, w imieniu grupy EFD– (SK) Panie Przewodniczący! Azerbejdżan jest jednymze szczególnych partnerów UE i członkiem założycielem Zgromadzenia Euronest, dlategoteż korzysta w istotnym stopniu z uprzywilejowanej pozycji w stosunkach z UE.

Jednak cieszący się tak wyjątkowym statusem Azerbejdżan, podpisując jako partner UEwzajemne zobowiązania, zobowiązał się przestrzegać zasad demokracji, praw człowiekai praworządności, które są podstawowymi warunkami wstępnymi takiej współpracy.Dlatego bezpodstawne aresztowania dziennikarzy, przedstawicieli organizacjimłodzieżowych i działaczy obywatelskich, zakaz pokojowych protestów i stosowanie siłyfizycznej przeciwko protestującym są nie do zaakceptowania.

Oczekuję, że wysoka przedstawiciel i wiceprzewodnicząca Komisji pani baronessa Ashton,a także sama Komisja, przekażą rządowi Azerbejdżanu wyrazy naszego zaniepokojeniaograniczeniem demokracji w tym państwie i zażądają natychmiastowych działańnaprawczych. Przyjmując projekty rezolucji udzielimy zarówno Komisji, jak i wysokiejprzedstawiciel koniecznego do tych celów mandatu.

Sari Essayah (PPE) – (FI) Panie Przewodniczący, Panie Komisarzu! To zakrawa na groteskę,że omawiamy tutaj kolejno sprawy dotyczące naszych partnerów z Euronestu,Azerbejdżanu i Białorusi jako pilne przypadki z zakresu praw człowieka. Partnerstwo zpewnością powinno wymagać poszanowania wartości europejskich.

Według organizacji obrony praw człowieka Amnesty International władze Azerbejdżanupróbują stłumić krytyczne głosy, aby zapobiec większym protestom, podobnym do tych,które widzieliśmy w świecie arabskim w ostatnich miesiącach. W ostatnich kilku tygodniachpolicja azerbejdżańska rozbiła liczne demonstracje w kraju i na podstawie zmyślonychoskarżeń, często oskarżeń o posiadanie narkotyków, aresztowała przedstawicieli opozycji.

Przypadek Savalana i aresztowanych w ostatnim czasie demonstrantów pokazuje, jakwątłe są w Azerbejdżanie podstawowe prawa i jak władze są gotowe uciszyć dysydentów.

Seán Kelly (PPE) – Panie Przewodniczący! Sytuacja w Azerbejdżanie jest wysoceniezadowalająca. Jest to kraj, który od momentu rozpadu Związku Radzieckiego nie zrobiłżadnego postępu w kwestii praw politycznych. Zbyt wiele jest przykładów braku wolności– wolności słowa i wolności prasy, które są zasadnicze dla każdej prawidłowofunkcjonującej demokracji – a także dowodów torturowania więźniów, spraw sądowych,podczas których nielegalnie zebrane dowody są zawsze uznawane, itd.

Ponieważ mamy z tym krajem bliskie stosunki, nie ulega wątpliwości, że musimy sięzaangażować w dialog, ale moje stanowisko jest bliższe myśleniu pana posła Watsona, amianowicie, że konieczna jest tu również silna ręka, ponieważ działając ciągle zbyt łagodnienic nie osiągniemy. Dlatego oczekiwałbym efektów płynących z dialogu i zaangażowania,ale jeśli chodzi o domaganie się wolości: wolności słowa, wolności wypowiedzi, a przedewszystkim wolności prasy, musimy podnieść poprzeczkę.

Mitro Repo (S&D). – (FI) Panie Przewodniczący! Wolność wypowiedzi i wolnośćzgromadzeń są uniwersalnymi podstawowymi prawami i kamieniem węgielnym wbudowaniu demokratycznej społeczności. To smutne, że prześladowania, zastraszanie i


aresztowania wykorzystywane są jako środki dla zniesienia różnorodności społeczeństwaobywatelskiego.

Azerbejdżan jest stroną europejskiej Konwencji praw człowieka i członkiem Rady Europy,ma zatem obowiązek chronić prawa człowieka i ich przestrzegać. Blogerzy, dziennikarzei działacze społeczeństwa obywatelskiego pozbawieni są w Azerbejdżanie wolnościwypowiedzi, a pokojowe protesty są zakazane. Młodym ludziom zabrania się korzystaniaz nowych technologii wymiany informacji i mediów społecznościowych, a nawet karzesię ich za korzystanie z nich.

To paradoksalne, ponieważ państwo to zdecydowanie skorzystałoby na posiadaniuaktywnego i zróżnicowanego społeczeństwa obywatelskiego. Należy wspierać rozwójpraw demokratycznych i praw człowieka w Azerbejdżanie w ramach europejskiej politykisąsiedztwa i Partnerstwa Wschodniego.

Vytautas Landsbergis (PPE) – Panie Przewodniczący! Rezolucja w sprawie Azerbejdżanuwyraża nasze zaniepokojenie możliwością powtórzenia w tym należącym do partnerstwaeuropejskiego kraju wydarzeń, jakie miały miejsce w Afryce Północnej.

W stosunkach z opozycją i pokojowo protestującymi władze Azerbejdżanu powinnyunikać jakichkolwiek podobieństw do reżimów Afryki Północnej, Rosji i Białorusi. Takąsugestię i ostrzeżenie możemy wyczytać z leżącego przed nami dokumentu. Jego niektórepunkty wyrażają tę krytykę w sposób bardziej dobitny.

Tekst mówiący o pogarszającej się sytuacji w dziedzinie praw człowieka i rosnącej liczbieróżnych incydentów powinien być poprzedzony słowem „ostatnio”, ponieważ nie chodzitu o ogólny rozwój wydarzeń w ciągu wielu lat w postaci zmian ze złego na gorsze.Przeciwnie, aż do czasu wiosennych zajść w Azerbejdżanie dokonywał się stosunkowodobry postęp i kraj ten nie był wymieniany przez Human Rights Watch wśród tak źlepostrzeganych państw, jak Chiny, Irak, Izrael, Rosja, Arabia Saudyjska czy Uzbekistan.Ponieważ nie był wymieniany, wyglądał lepiej, jednak obecnie konieczna jest nieco większarównowaga.

Vasilica Viorica Dăncilă (S&D) – (RO) Panie Przewodniczący! Nie tylko jako aktywnypartner Unii Europejskiej w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa i PartnerstwaWschodniego, ale również jako członek założyciel Euronestu, Azerbejdżan musidotrzymywać swoich zobowiązań wobec Unii Europejskiej. Chodzi tu o poszanowaniedemokracji, praw człowieka i przestrzeganie zasad praworządności, a także podstawowychwolności gwarantowanych przez europejską Konwencję praw człowieka i podstawowychwolności i inne międzynarodowe traktaty, których Azerbejdżan jest stroną. Kraj aspirującydo tego, by być uznaną na świecie demokracją nie może nie pozwalać swoim obywatelomna pokojowe demonstracje, szczególnie młodym ludziom. Zakazywanie im zdawaniaegzaminów, ponieważ mają inne opinie polityczne niż obecni przywódcy kraju równieżnie jest czymś normalnym.

My, europejscy partnerzy, pragnęlibyśmy widzieć w Azerbejdżanie stały dialog zespołeczeństwem obywatelskim, prasę cieszącą się wolnością słowa, mogącą przekazywaćinformacje bez politycznego nacisku i dostarczającą opinii publicznej prawidłowychinformacji, a także wolny, nieocenzurowany dostęp do Internetu w celu ułatwieniakomunikacji pomiędzy Azerbejdżanem i Europą.

Justas Vincas Paleckis (S&D) – (LT) Panie Przewodniczący! Współczesny Azerbejdżanma dwa oblicza. Z jednej strony wykazuje imponujący wzrost gospodarczy, o którym


świadczą ogromne zapasy ropy, postęp w negocjacjach z Unią Europejską w sprawieumowy o stowarzyszeniu i udział w Zgromadzeniu Parlamentarnym Euronestu. Z drugiejstrony następują tam aresztowania, ograniczenia prasy – innymi słowy sytuacja, któraniebezpiecznie przypomina to, co się dzieje na Białorusi, o czym mówili moi koledzyposłowie. Sądzę, że władze Baku muszą zacząć słuchać opinii publicznej, ponieważniezdecydowane stanowisko nie jest wyjściem z sytuacji. Unia Europejska ze wszystkimiswoimi instrumentami powinna im pomóc w obraniu właściwej drogi.

László Andor, komisarz – Panie Przewodniczący! Rozwój wypadków w Azerbejdżaniejeśli chodzi o demokrację i prawa człowieka nadal budzi niepokój nas wszystkich. W ciągukilku ostatnich lat odnotowaliśmy niepokojącą tendencję w kierunku zaostrzania restrykcjina tym obszarze. Wybory parlamentarne, które miały miejsce 7 listopada 2010 r., niewystarczyły, żeby doprowadzić do znaczącego postępu w demokratycznym rozwoju tegokraju.

Są również inne obszary, w których naszym zdaniem Azerbejdżan powinien poprawićswoje wyniki w zakresie całkowitego wypełnienia zobowiązań wobec Rady Europy iOBWE. Przede wszystkim wolność mediów: ogólnie rzecz biorąc chodzi o brak pluralizmumediów. Są również doniesienia mówiące o prześladowaniu dziennikarzy i stosowaniuwobec nich przemocy, a także podejrzane postępowania sądowe przeciwkoprzedstawicielom mediów. Niektóre tego typu przypadki są niepokojące.

Wolność zgromadzeń to inny obszar, który mnie napawa ogromnym niepokojem. Wostatnich miesiącach byłem świadkiem bezwzględnych działań podjętych przez władzew stosunku do zorganizowanych protestów, a także prób organizowania protestówzainspirowanych rewolucjami wiosny arabskiej. Zatrzymania działaczy i inne represjeprzeciwko protestującym są godne głębokiego ubolewania.

Unia Europejska ma obowiązek jasnego informowania o tym, jak ważna jest demokracja,prawa człowieka i przestrzeganie praworządności. Takie komunikaty przekazałprzewodniczący Barroso podczas wizyty w Baku w styczniu i znajdą się one na czołowymmiejscu w programach naszych kolejnych wizyt.

Prawa człowieka i demokracja stanowią podstawę naszej współpracy z Azerbejdżanemopartej na istniejącym porozumieniu o partnerstwie i współpracy. W ubiegłym rokupowołaliśmy nowy Podkomitet ds. Sprawiedliwości, Wolności, Bezpieczeństwa i PrawCzłowieka oraz Demokracji. Demokracja i prawa człowieka są również głównym tematemnaszych negocjacji w sprawie nowego układu o stowarzyszeniu.

Cieszę się, że Azerbejdżan wyraża chęć rozmów na temat tych metod. Przyjmuję równieżz zadowoleniem to, że Parlament Europejski odgrywa rolę orędownika wartościdemokratycznych wobec swoich azerbejdżańskich partnerów, między innymi poprzezpracę w ramach Komisji Współpracy UE-Azerbejdżan.


Głosowanie odbędzie się niebawem.


Monica Luisa Macovei (PPE), na piśmie – (RO) Każdy, kto w Azerbejdżanie krytykujerząd zostaje uciszony. Rezolucja Parlamentu Europejskiego i sprawozdania organizacjipraw człowieka zwracają uwagę na poważne naruszenia praw człowieka. Jednym z takichnaruszeń, na które zwróciłam Radzie uwagę w pytaniu pisemnym, jest sprawa dziennikarza


Eynulli Fatullayeva, który jest nadal przetrzymywany w więzieniu, mimo że EuropejskiTrybunał Praw Człowieka wydał decyzję nakazującą jego uwolnienie. Zwróciłam na touwagę wtedy, a teraz apeluję o usunięcie z kodeksu karnego przepisów dotyczącychzniesławienia, oszczerstwa i znieważania (art. 147-148). Ostatnie sprawozdanie na tematAzerbejdżanu przygotowane przez Transparency International wskazuje na to, że rządnie podejmuje działań w kierunku zwalczania korupcji i że niezawisłość sądownictwa niejest zagwarantowana. Ponadto na ostatnie protesty, które miały miejsce 11 marca i 2kwietnia, władze odpowiedziały aresztowaniami i prześladowaniami. Demokracja opierasię na swobodzie wyrażania woli przez obywateli. Wzywam Radę i Komisję, by zaapelowałydo władz Azerbejdżanu o poszanowanie praw człowieka, szczególnie dotyczących wolnościsłowa i pokojowych demonstracji, a także o podjęcie konkretnych środków w celuzwalczania korupcji i zreformowania systemu sądownictwa. Unia Europejska musi wspieraćtych wszystkich, którzy w tym kraju ryzykują życiem i wolnością w imię naszych wspólnychwartości.

Fiorello Provera (EFD), na piśmie – (IT) Azerbejdżan aktywnie uczestniczy w europejskiejpolityce sąsiedztwa, jest jednym z sześciu wschodnich partnerów UE, a także jednym zzałożycieli Zgromadzenia Parlamentarnego Euronest. Podstawowe wartości tych trzechinicjatyw to poszanowanie demokracji, praw człowieka i praworządności. Inicjatywy temają na celu popieranie ciągłego dialogu politycznego, który może spowodowaćzacieśnienie więzów pomiędzy państwami członkowskimi tych organizacji i umożliwićEuropie towarzyszenie im na drodze reform. Uważamy, że instrument, jakim jest rezolucjaw trybie pilnym może być nieadekwatny lub wręcz zadziałać na szkodę w osiągnięciuupragnionego celu, a mianowicie stałego postępu Azerbejdżanu w kierunku realizacjipodstawowych celów pełnej i nowoczesnej demokracji. Instytucje utworzone w oparciuo porozumienia międzyparlamentarne i międzyrządowe zaplanowane z zamiaremosiągnięcia tych celów; są właściwym miejscem, gdzie można domagać się wytłumaczeniaewentualnych naruszeń praw i skutecznie zachęcać do właściwych zachowań i reformdemokratycznych.

Tadeusz Zwiefka (PPE) , na piśmie . – Kolejny raz zwracamy uwagę na kwestię wolnościsłowa, mediów i ogólnej polityki traktowania dziennikarzy w Azerbejdżanie. Jak donosząróżne źródła, sytuacja dziennikarzy i wszelkich działaczy politycznych w tym kraju stajesię coraz trudniejsza. Już w 2005 roku prezydent Azerbejdżanu Ilham Alijew zapewniał,że wszelkie prawa dziennikarzy będą respektowane i że mogą oni liczyć na pomoc w raziejakiegokolwiek niebezpieczeństwa. Rzeczywistość pokazuje jednak, że słowa te pozostająjedynie pustą obietnicą.

Jako człowiekowi, który przez wiele lat wykonywał zawód dziennikarza i zna go odpodszewki, sprawa ta jest mi wyjątkowo bliska. W Azerbejdżanie wciąż utrudnia siędziennikarzom wykonywanie podstawowego zadania – rzetelnego i wiarygodnegoprzekazywania informacji. Nie do przyjęcia jest fakt, że dziennikarze wykonują swojąpracę pod presją aresztowań czy rewizji osobistych. Władze Azerbejdżanu muszą zdawaćsobie sprawę z tego, że funkcjonowanie wolnych i niezależnych mediów jest jasnymsygnałem dla społeczności międzynarodowej, że dane państwo jest wiarygodnym partneremna arenie światowej.

Przekaz Parlamentu Europejskiego powinien być klarowny – korzyści płynące zewspółpracy gospodarczej z Unią Europejską nie mogą przesłaniać oczekiwań co dopodążania za europejskimi standardami przestrzegania podstawowych praw człowieka,


w szczególności wolności słowa i mediów, które są filarem demokracji i bez którychniemożliwe jest istnienie nowoczesnego demokratycznego społeczeństwa.

16.3. Białoruś (debata)

Przewodniczący – Kolejnym punktem porządku obrad jest debata nad sześciomaprojektami rezolucji w sprawie Białorusi (4) .

Jiří Maštálka, autor – (CS) Panie Przewodniczący! Dokonując oceny nie możemyzapominać o tym, żeby przykładać tę samą obiektywną miarę oceniając własne kraje,naszych partnerów czy sąsiadów.

Jako lekarz pragnę powiedzieć, że przemoc pozostaje przemocą, bez względu na to, gdziejest stosowana. Jest sprzeczna z naszymi wspólnymi wartościami. Musimy starać sięzapewnić, by wszystkie aktualnie przebywające w więzieniach osoby miały zapewnioneodpowiednie warunki zdrowotne i traktowane były z godnością, niezależnie od tego, wktórym miejscu świata się znajdują.

Nowo założone zgromadzenie Euronest powinno posłużyć jako narzędzie wymiany iwspółpracy. W przypadku Białorusi całkowite wypełnienie tego zadania jest niemożliwe,z powodu zastosowanych środków. Ogólny wynik podjętej decyzji oznacza naruszeniedeklaracji praskiej i spowolnienie potencjalnie pozytywnego rozwoju wydarzeń na poluwzajemnej współpracy.

Nasze wysiłki nakierowane są na tworzenie jednej Europy, na którą najbardziej zasługująludzie młodzi, także ci z Białorusi. Dlatego powinniśmy ponownie rozważyć naszestanowisko i zastanowić się raz jeszcze czy restrykcje są właściwym instrumentem, byspołeczeństwo obywatelskie Białorusi postrzegało nas jako prawdziwego przyjaciela.

W związku z 25. rocznicą katastrofy czarnobylskiej, chciałbym prosić państwa, byściespróbowali spojrzeć na Białoruś z innej strony, jako na kraj, który wiele wycierpiał.Katastrofa dotknęła przede wszystkim Białoruś i moim zdaniem, niewyrażenie zgody naudział Białorusinów w oficjalnym akcie pamięci jest dla tego narodu obrazą.

Chciałbym zwrócić się z jedną dodatkową uwagą do pana komisarza Tannocka. Wiem,jak trudno jest mówić szybko po angielsku. Kocham angielski jako język Szekspira.Następnym razem, proszę spróbować mówić szybko w języku Johanna von Goethego, ibyć może wtedy lepiej pana zrozumiemy. Mówię to jako Czech.

Justas Vincas Paleckis, autor – (LT) Panie Przewodniczący! W ciągu pięciu miesięcy od19 grudnia atmosfera polityczna na Białorusi uległa dramatycznemu pogorszeniu.Wzmagają się represje wobec opozycji demokratycznej, wolnej prasy i społeczeństwaobywatelskiego. Białoruś łamie również traktaty międzynarodowe. Zawsze opowiadałemsię za dialogiem z Mińskiem, ale w obecnych warunkach staje się to bardzo trudne, wręczniewykonalne. Tym bardziej, że z Mińska wychodzą nieuzasadnione oskarżenia podadresem Unii Europejskiej, a nawet szykanowanie. W rezolucji domaga się znalezienianowych środków, aby pomóc białoruskiemu społeczeństwu obywatelskiemu i opozycji,i to jest właśnie słuszne. Może to jest złudzenie, ale sądzę, że nawet Moskwa i Kijówrozmawiając z Mińskiem mogłyby pomóc w sprawie uwolnienia więźniów politycznych.



Cristian Dan Preda, autor – (RO) Panie Przewodniczący! Podczas poprzedniej debaty jasam oraz wielu kolegów i koleżanek posłów nawiązało do sesji ZgromadzeniaParlamentarnego Euronest, która odbyła się w ubiegłym tygodniu i na której, jak państwuwiadomo, nieobecni byli parlamentarzyści białoruscy. Ich nieobecność jest zasadna,ponieważ mińscy posłowie nie zostali wybrani w wolnych wyborach. W dodatku sytuacjaw dziedzinie przestrzegania praw człowieka w tym kraju jest bardzo krytyczna.

Sądzę, że wszyscy byliśmy wstrząśnięci grudniowymi represjami zastosowanymi wobecprotestujących. Obecnie sześciu z siedmiu kandydatów, którzy w wyborach opowiedzielisię przeciwko prezydentowi Łukaszence jest sądzonych i prześladowanych. Wiele innychosób, w tym współpracownicy kandydatów, za sam udział zostało wtrąconych do więzienia.

Myślę, że należy zrobić dwie ważne rzeczy:

1. przeprowadzić niezależne śledztwo w sprawie aktów represji

2. rozszerzyć, moim zdaniem, sankcje gospodarcze wobec Białorusi, obejmując nimi firmypaństwowe w tym kraju, które odgrywają ważną rolę w kształtowaniu regionu.

Kristiina Ojuland, autorka – Panie Przewodniczący! Omawiamy sytuację na Białorusipo raz czwarty w tym roku, a mimo to więźniowie polityczni, którzy zostali zaaresztowaniw grudniu, do tej pory nie zostali uwolnieni.

Jesteśmy wdzięczni Radzie za ponowne wprowadzanie sankcji wizowych i zamrożenieaktywów wysokiej rangi białoruskich urzędników, którzy pokazali, że nasze poważneobawy o obywateli białoruskich nie są tylko czczą retoryką. Być może nie wyrażaliśmysię dostatecznie jasno. Dlatego wzywamy Unię Europejską do zaostrzenia restrykcji wobecreżimu Łukaszenki. Rozważne, właściwie wymierzone sankcje gospodarcze przeciwkoprzedsiębiorstwom państwowym dadzą efekty, których władze białoruskie nie będą mogłyzlekceważyć.

Przestępczy reżim Łukaszenki opiera się głównie na dochodach z eksportowanych przezprzedsiębiorstwa państwowe substancji chemicznych, produktów przemysłu ciężkiego itekstylnego. Odcinając dostęp do rynku europejskiego możemy pokazać zdecydowanedążenie do obalenia reżimu Łukaszenki. Zmiana sytuacji leży w zasięgu naszych możliwości.Białorusini rozpaczliwie potrzebują transformacji ustroju. Nie powinniśmy im odmawiaćtak długo oczekiwanej wolności.

Michał Tomasz Kamiński, autor − (PL) Rozmawiamy o polityce, rozmawiamy oprawach człowieka w kontekście Białorusi. Chciałbym dzisiaj trochę niekonwencjonalniepodejść do tego tematu i przypomnieć dwa nazwiska, które łączą się z tym tematem –jeden to mój przyjaciel, wspaniały Białorusin i Europejczyk Anatolij Lebiedźko, któryniedawno dopiero został wypuszczony z więzienia po ponad 100 dniach przebywania wareszcie, w moim najgłębszym przekonaniu bezprawnie. Chciałbym, aby z tej sali dzisiajza moim pośrednictwem – jestem przekonany od większości eurodeputowanych –popłynęły do niego wyrazy solidarności, bo to człowiek, który na to zdecydowaniezasługuje.

Drugą osobą, o której uwolnienie pragnąłbym wraz z setkami tysięcy Polaków apelować,to Andrzej Poczobut, dziennikarz Gazety Wyborczej, jednego z głównych polskichdzienników, który również przebywa w areszcie, który również jest prześladowany poprostu dlatego, że reżim Łukaszenki boi się swobody słowa, boi się wolności słowa, którajest fundamentem każdej demokracji. Myślę, że my jako Europejczycy zebrani dzisiaj w


tej sali nie mamy innego wyjścia, jak bardzo głośno powiedzieć: „tak” dla wolnej Białorusi,„tak” dla demokracji na Białorusi, „tak” dla białoruskiego narodu w Europie.

(Oklaski)

Raül Romeva i Rueda, autor – Panie Przewodniczący! Po raz kolejny wyrażam ubolewanienad utrzymującym się od czasu wyborów prezydenckich w grudniu 2010 roku klimatemstrachu i zastraszenia wobec przeciwników politycznych na Białorusi oraz trwającymitam prześladowaniami i nękaniem opozycjonistów.

Po drugie, ostro potępiam wszystkie wyroki wydane w związku z zarzutami o udział wmasowych zamieszkach i uważam, że powodują nimi podejrzane pobudki polityczne.Chciałbym podkreślić, że rozprawy odbywały się za zamkniętymi drzwiami. Zatrzymanymodmówiono możliwości powołania własnych świadków i regularnego spotykania się wodpowiednich warunkach z przedstawicielami prawnymi. Prawnicy oskarżonych otrzymaliszereg ostrzeżeń od Ministerstwa Sprawiedliwości, a niektórzy z nich zostali pozbawieniprawa do wykonywania zawodu. Moim zdaniem rozprawy nie były prowadzone w sposóbbezstronny.

Kończąc, potępiam nieposzanowanie podstawowego prawa do wolności zgromadzeń iwypowiedzi, jakie okazały władze białoruskie i domagam się natychmiastowego ibezwarunkowego zwolnienia protestujących, którzy wciąż pozostają w więzieniach orazwycofania wszystkich oskarżeń przeciwko nim.

Jacek Protasiewicz, w imieniu grupy PPE – (PL) Faktycznie, sytuacja na Białorusipogarsza się i to dosłownie z dnia na dzień, zarówno w wymiarze politycznym, jak iekonomicznym. W wymiarze politycznym, w wymiarze swobód obywatelskich,obserwujemy rozpoczynające się i prowadzone w skandalicznym trybie procesy przeciwkogłównym konkurentom Aleksandra Łukaszenki w ostatnich wyborach do fotelaprezydenckiego, oraz represje wobec niezależnych mediów, w tym w szczególnościwielotygodniowe aresztowanie dla Andrzeja Poczobuta. W wymiarze ekonomicznymdenominacja rubla, kryzys finansowy, problemy z bieżącą płatnością. Ponadto AleksanderŁukaszenka traci kontrolę, nie tylko nad sytuacją w kraju, ale nad swoimi własnymizachowaniami, o czym świadczą jego zaskakujące, szokujące, obraźliwe wypowiedzi podadresem prezydenta Ukrainy i przewodniczącego Barroso.

Szanowni Koledzy! Komisjo Europejska i Rado! Czas skończyć ze słowami i apelami, czasprzejść do czynów. Ustęp ósmy naszej rezolucji mówi wyraźnie: czas wprowadzić sankcjeekonomiczne, bo to jest jedyny język, który Łukaszenka rozumie. Jeśli dzisiaj wprowadzimysankcje ekonomiczne możemy się spodziewać, że wreszcie skończą się skandaliczneprocesy, skandaliczne represje, ponieważ Łukaszenka tylko ten język rozumie, a więc czasna to, aby przejść do kolejnej, zdecydowanej fazy reakcji na to, co się dzieje na Białorusi.

Mitro Repo, w imieniu grupy S&D– (FI) Panie Przewodniczący! Nazywanie Białorusiostatnią europejską dyktaturą nie bierze się z niczego. Można tam trafić do więzienia zakandydowanie w wyborach albo publiczne wyrażanie swoich poglądów.

Ostatnie wybory prezydenckie nie były demokratyczne. Co więcej, białoruskie prawo niepozwala na wolność zgromadzeń, a cóż dopiero na wolność wypowiedzi. Szykanowanieopozycji i niezależnych grup obrony praw człowieka stanowi notoryczny problem tegokraju. Realna demokracja zależy od aktywnego udziału w debacie politycznej społeczeństwaobywatelskiego i opozycji. Prawa człowieka są uniwersalne, niezbywalne i wzajemnie od


siebie zależne. Białoruś ma obowiązek szanować i chronić prawa człowieka swoichobywateli.

Wszelkimi możliwymi sposobami należy w ramach Partnerstwa Wschodniego UE wspieraćrozwijanie przez Białoruś rzeczywistej demokracji i praw człowieka. Unia Europejska musirozważyć nałożenie ukierunkowanych sankcji i ich stosowanie, ponieważ społeczeństwoobywatelskie nie powinno być karane za obecną sytuację na Białorusi.

Leonidas Donskis, w imieniu grupy ALDE – Panie Przewodniczący! Nic nie wskazuje nato, że w ciągu najbliższych miesięcy czy lat reżim białoruski sam się zmieni. Możemy liczyćna jakiekolwiek zmiany tylko wtedy, jeśli Unia Europejska użyje silnej presji.

Białoruś nadal łamie łamanie podstawowe prawa i wolności obywatelskie. W ciąguminionego miesiąca wielokrotnie widzieliśmy, jak władze białoruskie okazują pogardę ilekceważenie dla podstawowych praw wolności słowa i zgromadzeń.

Moglibyśmy tu mówić o matrycy niezmienności Łukaszenki i jego reżimu, ale niepowinniśmy kończyć tą pesymistyczną uwagą. Powinniśmy zrozumieć, że właściwą reakcjąbędzie sygnał dla Białorusinów – dla narodu białoruskiego że są mile widziani w Europie,przy jednoczesnym wywieraniu nacisku na reżim i zdecydowanym mówieniu o naruszaniuprzez ten reżim praw człowieka.

Nie dajmy się zwieść okazjonalnemu przypochlebianiu się Łukaszenki Unii Europejskiejw celu chwilowego rozwścieczenia Rosji czy na odwrót. To nie do przyjęcia. To, co dziejesię na Białorusi musi być oceniane bardzo pryncypialnie z zastosowaniem coraz większejpresji.

Tomasz Piotr Poręba, w imieniu grupy ECR . – Średnio co dwa miesiące od początkuroku – to już trzeci raz – kiedy w tej Izbie rozmawiamy o tym, co dzieje się na Białorusi.Wymieniamy przypadki łamania praw człowieka, wymieniamy nazwiska działaczyopozycyjnych, którzy są osadzani w więzieniach, ograniczana jest możliwośćfunkcjonowania wielu organizacji obywatelskich, pozarządowych. Rzeczywiściepowinniśmy te wszystkie sprawy potępiać i powinniśmy przeciwko nim bardzo mocnoprotestować. Ale uważam, że równie ważne, a może nawet ważniejsze, jest konkretne,realne zaangażowanie się Unii Europejskiej w budowanie społeczeństwa obywatelskiego,finansowe wspieranie organizacji pozarządowych, wolnych mediów, również sankcjegospodarcze. Jeżeli chodzi o sankcje gospodarcze wydaje się, że jest to ten moment, tachwila, żeby je jak najszybciej wprowadzić.

Dzisiaj będziemy głosować nad rezolucją, która ma dać wsparcie moralne społeczeństwubiałoruskiemu. Moim zdaniem za tym powinny iść konkretne rozwiązania, równieżfinansowe, i z sankcjami gospodarczymi, które pozwolą przywrócić wolność i demokracjęw tym kraju.

Krisztina Morvai (NI) – (HU) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! W trakcie naszejdyskusji na temat sytuacji w dziedzinie praw człowieka na Białorusi nasuwają mi się dwapytania. Pierwsze: co by Państwo powiedzieli ujrzawszy za dwa lata licząc od dzisiaj jednegoz członków obecnego rządu Łukaszenki zasiadającego w Parlamencie Europejskim nimniej ni więcej tylko w fotelu wiceprzewodniczącego LIBE, odpowiadającego za wolnościobywatelskie i prawa człowieka? I moje drugie pytanie: kiedy dojdziemy podczas naszychpopołudniowych czwartkowych debat do takiego momentu, że w porządku obrad wśródkrajów pozaeuropejskich zobaczę, na przykład, Stany Zjednoczone czy Izrael, zwłaszcza,że już teraz nieustannie omawiamy sytuację praw człowieka w tych państwach?


W czasie ostatnich dwóch minut, jakie mi pozostały, pozwolę sobie przytoczyć kilkadodatkowych szczegółów związanych z tymi dwoma pytaniami: chodzi mianowicie oczłonka rządu Łukaszenki. Panie i Panowie! Kinga Göncz, członek rządu węgierskiegoŁukaszenki – Ferenca Gyurcsányego –jest wiceprzewodniczącą Komisji WolnościObywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych i poucza przedstawicieli Włoch,Francji i innych demokracji o prawach człowieka.

Co tak naprawdę spowodowało, że ten węgierski Łukaszenko, Ferenc Gyurcsány, stał siętak sławny? To samo, a może nawet w większym stopniu to, o czym w przedmiotowymsprawozdaniu mówi się w odniesieniu do Łukaszenki i Białorusi, z czym się Państwo niezgadzają, stawiając poprzeczkę dla Łukaszenki i Białorusi, kraju spoza Unii Europejskiejznacznie wyżej, niż dla Węgier i Ferenca Gyurcsányego, tym bardziej, że węgierskiŁukaszenko z każdym większym antyrządowym protestem rozprawiał się za pomocą siły.Sama otrzymałam teraz od policji odszkodowanie i przeprosiny za wystrzelenie do mnie,posłanki do Parlamentu Europejskiego, prosto w twarz nabojem z gazem łzawiącym.Najbardziej zdumiewające jest to, że dzisiaj w więzieniach nadal przebywają ludzie, którzybyli ważnymi uczestnikami protestów antyrządowych. Część z nich skazanoprawomocnymi wyrokami na karę więzienia, inni zaś na podstawie tymczasowycharesztowań,

Moje drugie pytanie dotyczy Stanów Zjednoczonych. Tam również obowiązuje karaśmierci, a tortury stosowane w Guantánamo niczym się nie różnią od tych stosowanychna Białorusi, którym są Państwo tak przeciwni. Czy przypadkiem ktoś nie chce zagarnąćnarodowego majątku Białorusi? Czy nie jest to powód, dla którego kraj ten zostałprzypadkowo wybrany, szczególnie wobec faktu, że grożą Państwo użyciem sankcji wobecjego narodowych aktywów i firm będących własnością państwa?

Bernd Posselt (PPE) – (DE) Panie Przewodniczący! Nieczęsto zgadzam się z panemMaštálką, ale dzisiaj tak. Po pierwsze chciałbym powiedzieć, że wszystkie strony powinnywalczyć o demokrację i praworządność na Białorusi. Po drugie, chciałbym przytoczyćargumenty za wielojęzycznością. Podobnie jak pan poseł, pochodzę z mini-Europy, byłegoimperium Habsburgów, które pod wieloma względami nie było złe, ale rozpadło się,ponieważ największa grupa językowa – mianowicie moja, niemieckojęzyczna – zawszeupierała się, żeby mówiono wyłącznie po niemiecku. Oznaczało to koniec społecznościwielonarodowej. Karolu, bardzo wysoko Pana cenię, ale opowiadamy się tutaj zawielojęzycznością, a konkretnie za prawami mniejszości językowych.

Wracając do Białorusi, chcę powiedzieć, że 20 lat temu Chorwacja i Słowenia stały sięwolnymi krajami byłem tam, a w sierpniu odwiedzę państwa bałtyckie, Rosję i Ukrainę.Nikt by nie pomyślał, że 20 lat później w Europie nadal będzie dyktatura. Niestety jest, ito nie jedna. Jest Białoruś, jest tendencja do zaprowadzenia dyktatury w Rosji, jest powrótdo przeszłości na Ukrainie i są problemy w Mołdowie i Naddniestrzu. Musimy po prostuprzyznać, że u wszystkich naszych wschodnich sąsiadów wolność jest w różnym stopniuzagrożona. Dlatego musimy być bardzo otwarci, myśleć strategicznie, i uczynić wolnośćoraz praworządność miarą dla naszych relacji ze wschodnimi sąsiadami, zwłaszcza, gdyidzie o Białoruś.

Marek Henryk Migalski (ECR) - (PL) Zacznę od wątku osobistego. Zwróciła się domnie organizacja Libereco Partnership for Human Rights z prośbą o objęcie opieki nadjednym z więzionych na Białorusi opozycjonistów. Zaproponowano mi objęcie opiekinad panem Dmitrijem Bondarenko. Proponuję Państwu wszystkim, którzy się zajmują


tymi kwestiami, zwrócenie się do tej organizacji, objęcie takiego osobistego patronatu nadjednym z represjonowanych Białorusinów i nad jego rodziną – to będzie trochę odpowiedźna to, co możemy zrobić dla tych, którzy są przecież niedaleko, w państwie, które graniczyz Unią Europejską.

Ale wszyscy tak naprawdę opowiadamy się za silnymi, wyraźnymi krokami. To na tej salijuż wybrzmiało, to muszą być sankcje, to musi być silny język, ponieważ z Łukaszenkąmożemy rozmawiać tylko takim językiem, jaki on rozumie, a rozumie język interesu,rozumie język siły. Żeby ratować prawa człowieka, żeby ratować demokrację musimyposługiwać się językiem, który w Mińsku zostanie zrozumiany.

Mam wrażenie, że w tej Izbie już wielokrotnie o tym mówiliśmy, tyle tylko, że z tychnaszych słów niewiele wynika. To jest oczywiście apel zarówno do tej Izby, jak i dowszystkich organów i instytucji Unii Europejskiej, ale to jest również wezwanie, któreproponuję, żeby Państwo zanieśli do swoich krajów i rządów narodowych, ponieważ onemają co najmniej taką samą siłę przekonywania pana Łukaszenki do tego, żeby zaprowadziłu siebie demokrację i wolność, jak my jako Unia Europejska.

Eija-Riitta Korhola (PPE) – (FI) Panie Przewodniczący! Po grudniowych wyborachprezydent Białorusi Łukaszenko zaczął z rozmysłem niszczyć i tak już osłabioną opozycjępolityczną i niezależne media.

Około 40 osób, które wzięły udział w powyborczych demonstracjach oskarżono owzbudzanie niepokojów społecznych i grozi im kara nawet do 15 lat więzienia.Antydemokratyczne siły na Białorusi reprezentuje w dużym stopniu prezydent.

Łukaszenko rządzi już czwartą kadencję i przez 16 lat pokazał, że jego ruchy w kierunkudemokracji to tylko bardzo cyniczna gra. Dlatego restrykcje nałożone przez UE na Białoruśsą w pełni usprawiedliwione, a nawet należy je zaostrzyć.

W pełni popieram apel wystosowany wczoraj przez Parlament do MiędzynarodowejFederacji Hokeja, aby odebrała Białorusi prawo organizacji w 2014 roku mistrzostw świata,o ile kraj ten uwolni wszystkich swoich więźniów politycznych. Unia Europejska powinnarównież nałożyć ukierunkowane sankcje gospodarcze i zwiększyć swoje poparcie dlaorganizacji pozarządowych na Białorusi.

Vasilica Viorica Dăncilă (S&D) – (RO) Panie Przewodniczący! Społecznośćmiędzynarodowa, do której zalicza się również Unia Europejska, od dłuższego czasuapeluje do władz białoruskich o respektowanie przyjętych zobowiązań międzynarodowych,zaprzestanie represji stosowanych wobec przedstawicieli opozycji, uwolnienieprotestujących aresztowanych podczas różnych demonstracji, zakończenie represjiprzeciwko wolnej prasie, społeczeństwu obywatelskiemu i działaczom na rzecz obronypraw człowieka oraz zezwolenie na przeprowadzenie transparentnych i sprawiedliwychprocesów sądowych. Władze białoruskie muszą zrozumieć, że jeśli nie będą respektowaćpraw człowieka i praworządności zgodnie ze wspólną deklaracją sporządzoną podczasszczytu Partnerstwa Wschodniego 7 maja 2009 r., której sygnatariuszem jest równieżrząd białoruski, Unia Europejska nie będzie mogła zaoferować żadnego wsparcia.

Ulrike Lunacek, autorka – Panie Przewodniczący! Poprosiłam o głos, ponieważ chciałamsię odnieść do wcześniejszych słów pani poseł Morvai. Kinga Göncz nie należy do mojejpartii, ale jestem zbulwersowana sposobem, w jaki pani Morvai wykorzystała debatę natemat ostatniej dyktatury w Europie rządzonej przez pana Łakaszenkę na Białorusi – aby


zdyskredytować szanowaną posłankę tego Parlamentu nazywając ją węgierskimŁukaszenką.

(Oklaski)

Nie licuje to z wartościami oraz honorem naszego wspólnego Parlamentu Europejskiego,do którego wszyscy zostaliśmy wybrani.

Krisztina Morvai (NI) – Panie Przewodniczący! Zastanawiam się czy pani poseł Lunaceksłuchała mnie, kiedy mówiłam, że pani Göncz należy do rządu węgierskiego Łukaszenki– rządu pana Gyurcsányego.

Proszę odpowiedzieć na pytanie, pani poseł Lunacek. Co pani wie o masowych przypadkachłamania praw człowieka, których dopuszczono się na Węgrzech w 2006 roku? Proszę topowiedzieć. Były one nie mniej poważne, niż te Łukaszenki i nie było ich mniej, a jakoobrończyni praw człowieka ostro potępiam jedne i drugie strzelanie do ludzi i arbitralnearesztowania, jak również łamanie praw człowieka przez Łukaszenkę. Jedne i drugie sąniedopuszczalne i Pani, jako poseł do Parlamentu, powinna sprzeciwiać się jednym idrugim.

Ulrike Lunacek, autorka – Panie Przewodniczący! Wydaje mi się, że moja przedmówczynipo prostu pomyliła fakty. Na Węgrzech nie ma żadnej partii Łukaszenki, a ja nie jestemWęgierką i nie należę do tamtejszej partii socjaldemokratycznej ani grupysocjaldemokratycznej Parlamentu i nie zgadzam się, żeby poseł tego Parlamentu oskarżałinnego posła tego Parlamentu o członkostwo w dyktatorskiej partii innego państwanienależącego do UE.

(Oklaski)

Martin Schulz (S&D) – (DE) Panie Przewodniczący! Pani Göncz jest posłem należącymdo tego samego, co ja ugrupowania politycznego. Można być przeciwko FerencowiGyurcsányemu albo za nim. Można potępiać panią poseł Göncz, albo ją popierać. Każdyma prawo swobodnie i niezależnie decydować czy popiera, czy też jest przeciwnypolitycznym przekonaniom danej osoby.

Tematem obecnej debaty jest ostatnia dyktatura, która ostała się w Europie. Uważamy jąza jedną z najbrutalniejszych i najokrutniejszych dyktatur na kontynencie europejskim.Według mnie, porównywanie wybranego w wolnych wyborach członka mojej grupy,posiadającego poglądy demokratyczne, z żądnym krwi dyktatorem jest absolutnie nie doprzyjęcia. Uważam, że Parlament również nie może się z tym zgodzić, zwłaszcza kiedyautorką jest przedstawicielką partii znanej z nienawiści i prześladowań wobec romskiejmniejszości na Węgrzech, co jest sprawą bez precedensu w całej Europie. Jeśli więc jest tuosoba, która nie ma prawa krytykować pani poseł Göncz, to tą osobą jest pani poseł Morvai.

(Oklaski)

Charles Tannock, autor – Panie Przewodniczący! Będę mówił o Białorusi, a nie owewnętrznej polityce Węgier. Minęło 20 lat od czasu, kiedy to rozpadł się ZwiązekRadziecki, ale dla prezydenta Łukaszenki z Białorusi jest dalej tak, jakby nic się nie zmieniło.Polityczne represje są powszechne jak za czasów sowieckich, a tajne służby Łukaszenki –ostentacyjnie dalej nazywane KGB – służą jako jego osobista ochrona.

Jak pamiętamy z powyborczych protestów w grudniu zeszłego roku, Łukaszenko nietoleruje odmiennych poglądów i wydaje się czerpać przyjemność ze stosowania zastraszania


i przemocy przeciwko działaczom prodemokratycznym. Jak obrazowo pokazuje dzisiejszarezolucja, Łukaszenko wzmógł prześladowania i szykanowanie tych, którzy ośmielają sięsprzeciwić jego rządom żelaznej ręki. Wzywamy go do zakończenia tych nadaremnychataków, uwolnienia wszystkich więźniów politycznych, a w miejsce tego przestawienieBiałorusi na drogę prawdziwej, pluralistycznej, wielopartyjnej demokracji.

Na zeszłotygodniowej konstytutywnej sesji Zgromadzenia Parlamentarnego Euronestsłusznie zabrakło przedstawicieli Białorusi. Białoruś jest brakującym kawałkiem europejskiejdemokratycznej układanki i czekam na dzień, kiedy ponownie dołączy do rodzinyeuropejskiej.

Alfreds Rubiks (GUE/NGL) – (LV) Panie Przewodniczący! W pełni zgadzam się zParlamentem Europejskim i posłami obstającymi przy twierdzeniu, że prawa człowieka,i to nie tylko w Unii Europejskiej, lecz także na całym świecie, są prawami podstawowymi,to znaczy podstawą życia. Nie popieram jednak generalnego oskarżania kraju (bezprzytaczania konkretnych przykładów), jego przywódcy czy wszystkich jego mieszkańcówo przestępstwa, których nie popełnili. Jeśli wspominamy o tym, że ktoś z opozycji (i nietylko z opozycji, ale również spoza niej) został aresztowany po pewnych wydarzeniach idopatrujemy się w tym wydarzeniu pewnego rodzaju dyktatury, to po co w takim razieistnieją w demokratycznym systemie sądy? Pozwólmy sądom wyjaśnić, co się wydarzyłoi kto został słusznie czy niesłusznie skazany albo aresztowany. Fakt przynależenia doopozycji nie upoważnia jeszcze do robienia wszystkiego, co tylko przyjdzie do głowy.Proszę o bardzo tolerancyjne i zrównoważone stanowisko wobec wszystkich.

László Andor, komisarz – Panie Przewodniczący! Komisja jest głęboko zaniepokojonasytuacją na Białorusi, a zwłaszcza naruszeniem standardów wyborczych podczas wyborówprezydenckich w dniu 19 grudnia 2010 r.

Mamy do czynienia z dalszym nasilaniem ataków i szeregiem procesów przeciwko byłymkandydatom na prezydenta i większości pozostałych zatrzymanych działaczy. Jednocześnietoczą się procesy, które mogą spowodować zamknięcie dwóch ostatnich niezależnychgazet – Naszej Niwy i Narodowej Woli a prześladowania politycznej opozycji, społeczeństwaobywatelskiego i niezależnych środków przekazu nie ustają.

Wiceprzewodnicząca Komisji/wysoka przedstawiciel pani Ashton wygłosiła kilka zarównoogólnych, jak i konkretnych oświadczeń na temat sytuacji na Białorusi. Zdecydowaniepotępiamy pogarszającą się sytuację i bezustannie nawołujemy Białoruś do zakończenianadal trwającej rozprawy z polityczną opozycją i społeczeństwem obywatelskim,uwolnienia wszystkich więźniów politycznych i przerwania procesów o podłożupolitycznym.. Wyraziliśmy także swój poważny niepokój z powodu doniesień o torturachi innych formach złego traktowania, zastraszania oraz o nieprawidłowościach sądowych.

Pragnę również przypomnieć Państwu, że w styczniu Rada zastosowała środki restrykcyjne,w tym zakaz podróżowania i zamrożenie aktywów. Na liście znajduje się obecnie 175osób, które należy porównać z 40 osobami, którym zamrożono konta i odmówiono wizpo wyborach 2006 roku i jesteśmy gotowi dodawać kolejne nazwiska w miarę rozwojusytuacji. Ponadto rozważamy możliwość podjęcia dalszych możliwych środków, w tymgospodarczych.

W naszym komunikacie wyraźnie zaznaczyliśmy, że chcemy utrzymywać naszezaangażowanie na rzecz białoruskich obywateli i społeczeństwa obywatelskiego. Czynimypostępy w kwestii ułatwień wizowych. W dniu 28 lutego Rada przyjęła dyrektywy


negocjacyjne w sprawie ułatwień wizowych oraz umowy o readmisji. Zachęcamy państwaczłonkowskie, by optymalnie wykorzystały istniejące możliwości oferowane przez kodekswizowy, w szczególności, możliwość obniżania opłat wizowych i odstępowania od nichw przypadku pewnych kategorii obywateli. Jeśli chodzi o fundusze pomocowe, to Komisjaczterokrotnie zwiększyła swoją pomoc dla Białorusinów i ich społeczeństwaobywatelskiego.

Pozostajemy oddani polityce „krytycznego zaangażowania” w sprawy Białorusi. Dała temujasny wyraz Rada do Spraw Zagranicznych w swoich konkluzjach z 31 stycznia.Jednocześnie wiadomo, że pogłębienie naszych dwustronnych stosunków zależeć będzieod woli respektowania przez Białoruś zasad demokracji, praworządności i praw człowieka.

Na zakończenie, niech mi będzie wolno powiedzieć, że sytuacja na Białorusi zajmujewysokie miejsce w naszym agendzie. Cieszę się widząc, że większość osób w Parlamenciepragnie kontynuacji poważnej debaty na ten temat i pokonania istniejących przeszkód.W dalszym ciągu będziemy uważnie monitorować rozwój sytuacji i jesteśmy przygotowanido zareagowania w odpowiedni sposób.


Głosowanie odbędzie się wkrótce.


Jacek Olgierd Kurski (ECR), na piśmie . – Od dłuższego czasu jesteśmy świadkamiimpotencji politycznej Unii Europejskiej w obliczu tragicznej sytuacji na Białorusi. Kolejneapele i rezolucje nie przynoszą skutku. Władza Aleksandra Łukaszenki twardą ręką kneblujeusta opozycji skazując i zsyłając jej liderów do więzień oraz tzw. koloni karnych. W tymkontekście wystarczy wspomnieć nazwiska opozycyjnego kandydata na prezydenta AndrejaSannikaua, którego proces rozpoczął się miesiąc temu czy Mikoła Statkiewiczaprzebywającego w areszcie KGB. Co Unia zrobiła, aby ich uwolnić? Kluczem do pozytywnejrewolucji na Białorusi jest Rosja, która od zawsze była sojusznikiem reżimu. Warto więcw czasie najbliższego wspólnego spotkania z przywódcami Kremla przestać mówić owspólnej strefie bezpieczeństwa europejskiego od Atlantyku aż po Ural, jak chcą tegoliderzy Francji czy Niemiec, lecz zająć się prawdziwymi wyzwaniami, które leżą tuż zanaszą granicą. Kryzys gospodarczy na Białorusi jest najlepszym okresem do zmian. Należyuzależnić wszelką pomoc międzynarodową od demokratycznych zmian na Białorusi.

17. Głosowanie

Przewodniczący – Następnym punktem porządku obrad jest głosowanie.

(Wyniki i inne szczegóły głosowania: patrz protokół)

17.1. Sri Lanka: działania w następstwie sprawozdania ONZ (B7-0324/2011)

– Przed głosowaniem:

Claude Moraes (S&D) – Panie Przewodniczący! W imieniu pani poseł Véronique DeKeyser, pragnę zaproponować ustną poprawkę do punktu 13, w następującym brzmieniu:

„Apeluje do wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii Europejskiej dospraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, do Rady i Komisji o wsparcie dalszych


wysiłków służących wzmocnieniu procesu rozliczania winnych w Sri Lance i o poparcieraportu ONZ, przede wszystkim stworzenie międzynarodowego niezależnegomiędzynarodowego mechanizmu wymiaru sprawiedliwości.”

Geoffrey Van Orden (ECR) – Panie Przewodniczący! Na temat tej konkretnej rezolucjiprowadziliśmy niekończące się negocjacje z sześcioma ugrupowaniami politycznymi.Rezolucja jest wynikiem kompromisu i oczywiście zawiera elementy, których wielu z nasnie życzyłoby sobie, a więc jednocześnie nie zawiera elementów, które wielu z nas chciałobyw niej widzieć. Ale sześć grup politycznych uzgodniło, że nie będzie poprawek – aniustnych, ani pisemnych, ani w żadnej innej formie – i dlatego uważam, że zgłoszeniepoprawki w tej formie stanowi naruszenie porozumienia i pozbawia negocjacje sensu.Dlatego powinniśmy odrzucić tę poprawkę.

(Poprawka ustna nie została przyjęta)

17.2. Azerbejdżan (B7-0329/2011)

17.3. Białoruś (B7-0332/2011)

Przewodniczący – Zamykam głosowanie.

18. Poprawki do głosowania i zamiar głosowania: patrz protokół

19. Oświadczenia pisemne wpisane do rejestru (art. 123 Regulaminu): patrz protokół

20. Skład komisji i delegacji: patrz protokół

21. Przekazanie tekstów przyjętych w trakcie posiedzenia: patrz protokół

22. Kalendarz następnych posiedzeń: patrz protokół

23. Przerwa w obradach

Przewodniczący – Ogłaszam przerwę w obradach Parlamentu Europejskiego.

(Posiedzenie zostało zamknięte o godz. 16.40)


ZAŁĄCZNIK (Odpowiedzi pisemne)

PYTANIA DO RADY (Wyłączną odpowiedzialność za przedstawioneponiżej odpowiedzi ponosi urzędująca prezydencja Rady UniiEuropejskiej)

Pytanie nr 1 , skierował Jim Higgins ( H-000155/11 )

Przedmiot: Odrzuty a reforma WPRyb

„Prezydencja węgierska poświęci szczególną uwagę reformie WPRyb. Zarównozapoczątkowane w 2005 r. upraszczanie WPRyb, jak i zielona księga opublikowana przezKomisję Europejską, rozpoczęte w 2009 r. konsultacje oraz wnioski Komisji, które majązostać wkrótce opublikowane, mają na celu zagwarantowanie zrównoważonegorybołówstwa i zrównoważonej akwakultury. Oczekuje się, że prezydencja węgierskarozpocznie polityczną debatę na temat tej niezmiernie istotnej wspólnej polityki. To Węgrybędą musiały zająć się kwestią przedłużenia tymczasowych przepisów wspólnotowychdotyczących przekrojowych środków technicznych w zakresie połowów”.

Jak, w związku z powyższym, Rada proponuje rozwiązać sprawę odrzutów w ramachreformy WPRyb?

Odpowiedź

Ta odpowiedź, która została przygotowana przez prezydencję i nie jest wiążąca ani dlaRady, ani dla państw członkowskich, nie została udzielona ustnie podczas pytań do Radyw czasie sesji majowej Parlamentu Europejskiego w Strasburgu w 2011 roku.

(EN) Rada potwierdziła już zasadnicze znaczenie prac na rzecz wyeliminowania odrzutów.W swoich konkluzjach dotyczących komunikatu Komisji i Parlamentu Europejskiego pt.„Polityka na rzecz ograniczenia niepożądanych przyłowów i eliminacji odrzutów wrybołówstwie europejskim” przyjętym w dniu 11-12 czerwca 2007 r. (5) Rada potwierdziłakonieczność pilnego przeanalizowania metod stopniowego […] wyeliminowania odrzutówi zasygnalizowała, że podejście to mogłoby wywrzeć wiele skutków, na przykład „zakazodrzutów” w znacznym stopniu regulujący kwestię tego, co jest odławiane, a nie co jestwyładowywane, a także doprowadzić do zarządzania ukierunkowanego na wyniki. Radawezwała też Komisję, państwa członkowskie i zainteresowane strony do zintensyfikowaniabadań nad projektowaniem narzędzi połowowych, metod połowowych oraz praktykpołowowych w tym zakresie.

Rada z niecierpliwością czeka na wnioski legislacyjne Komisji, których przedłożenieprzewiduje się w lipcu 2011 roku w ramach reformy WPRyb. Rada otrzymała informację,że Komisja jest zdecydowana zaproponować zakaz odrzutów w kolejnym pakiecie reformyWPRyb (6) . Gdy tylko wnioski zostaną złożone Rada z pewnością skorzysta z tej okazji iprzeprowadzi dogłębną analizę przedmiotowych zagadnień.

Tymczasem Rada i państwa członkowskie aktywnie prowadzą systematyczną wymianępoglądów w tej sprawie.

(5) 11063/07 PECHE 213.(6) Przeprowadzone przez Komisję podsumowanie wyników prac posiedzenia grupy wysokiego szczebla ds.

eliminowania odrzutów z dnia 4 marca 2011 r., Ares 270302


** *

Pytanie nr 2 , skierował Georgios Papanikolaou ( H-000156/11 )

Przedmiot: Inicjatywa przewodnia „Europejska platforma współpracy w zakresiewalki z ubóstwem”

W programie węgierskiej prezydencji na bieżące półrocze stwierdzono, że w ramachinicjatywy przewodniej „Europejska platforma współpracy w zakresie walki z ubóstwem”Rada zwróci szczególną uwagę na kwestie ubóstwa dzieci. Zważywszy, że spośród 100milionów dzieci i młodzieży do 18 roku życia ubóstwem zagrożone jest 20 milionów, aprzy tym ubóstwo jest bezpośrednio związane z kryzysem gospodarczym, a także zprzedwczesnym porzucaniem nauki szkolnej, zwracam się do Rady z następującymipytaniami:

Czy uważa, że inicjatywa przewodnia to wystarczający mechanizm zwalczania ubóstwadzieci? Należy przy tym zauważyć, że w minionym roku w większości państwczłonkowskich poziom ubóstwa wzrósł lub utrzymał się na niezmienionym poziomie.

Czy Rada ocenia, że trwający kryzys gospodarczy w państwach członkowskich UE zagrażarealizacji celów ustalonych w strategii Europa 2020, jeśli chodzi o zwalczanie ubóstwa iprzedwczesnego porzucania nauki szkolnej?

Odpowiedź


(EN) W deklaracji Rady w sprawie Europejskiego roku walki z ubóstwem i wykluczeniemspołecznym: „Współpraca w walce z ubóstwem w 2010 roku i później”, przyjętej w dniu6 grudnia 2010 r. stwierdza się, że walka z ubóstwem dzieci powinna być najwyższympriorytetem UE i jej państw członkowskich na nadchodzące dziesięciolecie oraz że planykonsolidacji i budżetowe strategie polityczne powinny w odpowiednim zakresieuwzględniać konieczność chronienia wszystkich narażonych obywateli i zapobiegaćwykluczeniu społecznemu.

W tym kontekście, jak Pan Poseł słusznie zauważa, rozwiązanie problemu ubóstwa dziecii promowanie dobrych warunków życia dzieci jest jednym z nadrzędnych priorytetówprezydencji węgierskiej w obszarze socjalnym.

Prezydencja przedłoży Radzie projekt konkluzji uwzględniający deklarację trzechprezydencji przyjętą na zakończenie konferencji pt. „Mapa drogowa dotycząca zaleceniaw sprawie ubóstwa dzieci i warunków życia dzieci”, jaka odbyła się w dniach 2-3 września2010 r., w której prezydencja hiszpańska, belgijska i węgierska zaprezentowały szeregzaleceń dotyczących przyszłych działań.

Ubóstwo dzieci to zjawisko wielopłaszczyznowe. Dlatego niezbędne jest kompleksowepodejście do rozwiązania tego problemu, łączące zatrudnienie rodziców, wsparcie dochoduoraz dostęp do usług socjalnych, w tym opieki nad dziećmi, a także usług zdrowotnych iedukacji. Takie kompleksowe podejście powinno obejmować wykorzystanie odpowiednichzasobów ludzkich i finansowych oraz powinno być zgodne z traktatami, Kartą prawpodstawowych Unii Europejskiej oraz konwencją ONZ o prawach dziecka.


Dlatego istotne jest, aby w krajowych strategiach politycznych państwa członkowskienależycie akcentowały ubóstwo dzieci i uwzględniały je podczas formułowania programówreformy krajowej, wspierając je odpowiednimi celami i zasobami, a także monitorując idokonując oceny uzgodnień.

Rozwiązanie problemu ubóstwa dzieci i promowanie dobrostanu dzieci powinno byćjednym z priorytetów ujętych w ramach strategii UE 2020, która uwzględnia nadrzędnydla UE cel ograniczenia ubóstwa. W tym względzie warto wspomnieć, że w dniu 7 marca2011 r. Rada z zadowoleniem przyjęła komunikat Komisji w sprawie inicjatywyprzewodniej („Europejska platforma współpracy w zakresie walki z ubóstwem iwykluczeniem społecznym”), która proponuje zintegrowane i innowacyjne podejście,prowadzące do wspólnego zaangażowania państw członkowskich na szczeblu krajowym,regionalnym i lokalnym, jak również instytucji UE oraz ich kluczowych partnerów(partnerów społecznych i organizacji pozarządowych), w działania na rzecz walki zubóstwem i wykluczeniem społecznym.

** *

Pytanie nr 3 , skierowała Marian Harkin ( H-000160/11 )

Przedmiot: Pakiet dotyczący zarządzania gospodarczego

Zważywszy, że jednym z priorytetów Rady jest podkreślanie roli dialogu społecznego,czy Rada uważa za wystarczające postępy czynione w tej sprawie w kontekście pakietudotyczącego zarządzania gospodarczego?

Odpowiedź


(EN) W świetle tematyki kilku wniosków dotyczących pakietów zarządzania gospodarczego,a mianowicie wniosku w sprawie zapobiegania zaburzeniom równowagimakroekonomicznej i ich korygowania (7) , wniosku w sprawie skutecznego egzekwowanianadzoru budżetowego w strefie euro (8) i wniosku dotyczącego rozporządzenia ParlamentuEuropejskiego i Rady w sprawie środków egzekwowania korekty nadmiernych zaburzeń

równowagi makroekonomicznej w strefie euro (9) Komisja zaproponowałaprzeprowadzenie fakultatywnych konsultacji z Europejskim KomitetemEkonomiczno-Społecznym.

Rada przeprowadziła konsultacje z Komitetem w dniu 6 grudnia 2011 r., a Komitet wyraziłswoją opinię na posiedzeniu plenarnym w dniu 4 i 5 maja 2011 r.

W swojej opinii Komitet uznał przede wszystkim, że dojrzały i kompleksowy dialogpolityczny i społeczny umożliwia odniesienie się do wyzwań społecznych i gospodarczych,zwłaszcza tych o charakterze długoterminowym, jak reforma emerytalna i wydatki nazdrowie. Zdaniem Komitetu, aby rządy mogły osiągnąć takie cele, jak stabilność budżetowa

(7) Dz.U. C 121, 11.4.2011, s. 26(8) Dz.U. C 121, 11.4.2011, s. 25(9) Dz.U. C 121, 11.4.2011, s. 26


oraz równowaga makroekonomiczna musi zaistnieć wysoki poziom partnerstwa socjalnegoi współpracy, w tym konsens polityczny (10) .

Trzeba przypomnieć, że w dniach 24-25 marca 2011 r. na posiedzeniu Rady Europejskiejszefowie państw i rządów postanowili, że należy zapewnić lepszą koordynację politykigospodarczej między państwami strefy euro i pozostałymi państwami, które również chcąpartycypować w kosztach rozwoju, przy jednoczesnym poszanowaniu krajowych tradycjidialogu społecznego i stosunków przemysłowych. Tym samym państwa członkowskieodpowiadają za ustalenie własnych działań politycznych w ramach krajowych tradycjidialogu społecznego i stosunków przemysłowych.

Oprócz pełnego poszanowania uzgodnień w zakresie krajowego dialogu społecznegokażda prezydencja Rady planuje posiedzenie partnerów społecznych w ramach dialogumakroekonomicznego. Odbywa się ono na marginesie Rady (ECOFIN) i gwarantuje naszczeblu UE systematyczną debatę między przedstawicielami partnerów społecznych natemat głównych priorytetów dotyczących polityki gospodarczej na szczeblu europejskim.

** *

Pytanie nr 4 , skierował Zigmantas Balčytis ( H-000163/11 )

Przedmiot: Utworzenie stałego funduszu stabilizacyjnego

Ministrowie finansów państw należących do Eurogrupy postanowili utworzyć stały funduszstabilizacyjny dla strefy euro o wartości 700 miliardów euro oraz wypracować mechanizmstabilizacyjny, który będzie stanowił podstawę do stworzenia metodyki zarządzaniagospodarką w strefie euro. Pomógłby on w umocnieniu spójności, konkurencyjnościgospodarczej i stabilności systemu finansowego wyłącznie w państwach strefy euro.

Wszystkie państwa członkowskie UE, wstępując do UE, otworzyły swoje rynki wewnętrznei zobowiązały się przystąpić do strefy euro, tj. obiektywnie spełnić (bez wykonywaniapozornych czynności nastawionych tylko na osiągnięcie zgodności) określone kryteria.Z powodu kryzysu najbardziej ucierpiały mniej rozwinięte gospodarczo państwaczłonkowskie UE, jednak wyżej wspomniane decyzje uniemożliwią im uzyskanie pomocyfinansowej i zapewnienie większego ożywienia gospodarczego w przyszłości.

Chciałbym zapytać Radę, czy nie uważa, że za sprawą takich decyzji tworzony jest klubpaństw uprzywilejowanych, a państwa członkowskie spoza strefy euro są pozostawianena finansowym i gospodarczym uboczu? Czy Rada nie uważa, że koordynowaniegospodarki przez UE i stabilizowanie systemów finansowych państw członkowskich orazrozdział potrzebnych środków finansowych są konieczne dla wszystkich państwczłonkowskich, również tych spoza strefy euro?

Odpowiedź


(10) Patrz opinia ECO/285 przyjęta na posiedzeniu plenarnym EKES w dniu 5.05.2011


(EN) Zasadnicza odpowiedzialność za politykę gospodarczą spoczywa na państwachczłonkowskich. UE je monitoruje i koordynuje przede wszystkim w kontekście paktu narzecz stabilności i wzrostu oraz ogólnych wytycznych polityki gospodarczej.

Nowy pakiet dotyczący zarządzania gospodarczego, który Rada ma nadzieję uzgodnić zParlamentem Europejskim do czerwca, wprowadzi ramy bardziej efektywnego nadzoruoraz koordynacji budżetowych i makroekonomicznych strategii politycznych wszystkichpaństw członkowskich. Wprowadzony w tym roku europejski semestr doprowadzi dozrównania kalendarza prezentacji programów stabilności i konwergencji oraz programówreformy krajowej dla potrzeb zagwarantowania spójności na wszystkich szczeblach(dyscypliny budżetowej, stabilności makroekonomicznej i wzrostu) przy jednoczesnymzachowaniu formalnej odrębności poszczególnych procedur. Dzięki temu procesowikoordynacja budżetowych strategii budżetowych będzie się odbywała za pośrednictwemmechanizmu ex-ante, a nie aktualnie obowiązującego mechanizmu ex-post.

Wszystkie te elementy powinny pomóc w zagwarantowaniu stabilności strefy euro orazcałej UE. Jeżeli okażą się niewystarczające do osiągnięcia tego celu, to na wniosek państwaczłonkowskiego strefy euro doświadczającego poważnego braku równowagi i po podjęciudecyzji przez Radę Gubernatorów Europejskiego Mechanizmu Stabilności (ESM), ESMzostanie uruchomiony w celu udzielenia pomocy finansowej danemu państwuczłonkowskiemu.

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 332/2002 z dnia 18 lutego 2002 r. ustanawiającegoinstrument średnioterminowej pomocy finansowej dla bilansów płatniczych państwczłonkowskich (11) Rada wprowadziła warunki ramowe dotyczące przypadków, gdykonkretne państwa członkowskie spoza strefy euro doświadczają szczególnych trudnościwymuszających pomoc zewnętrzną.

W oparciu o przedmiotowe rozporządzenie Rada może podjąć decyzję o udzieleniupomocy finansowej krajom spoza strefy euro, jeżeli doświadczają one trudności lub sąpoważnie zagrożone trudnościami dotyczącymi ich bilansów płatniczych przewidzianymiw art. 143 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Od wybuchuogólnoświatowego kryzysu gospodarczego i finansowego tego rodzaju pomocy udzielonotrzem państwom członkowskim – Węgrom, Łotwie i Rumunii.

** *

Pytanie nr 5 , skierowała Vilija Blinkevičiūtė ( H-000165/11 )

Przedmiot: Wdrażanie inicjatywy „Nowe umiejętności w nowych miejscach pracy”

W dniu 23 listopada 2010 r. Komisja Europejska wystąpiła z inicjatywą przewodnią „Noweumiejętności w nowych miejscach pracy”, której celem jest modernizacja rynków pracy iumożliwienie ludziom rozwoju umiejętności przez całe życie, tak aby zwiększyć ich udziałna rynku pracy i zapewnić lepsze dopasowanie między podażą pracy a popytem na nią.Inicjatywa ta ma być wdrażana zarówno na szczeblu krajowym, jak i na szczeblu UniiEuropejskiej.

Węgry, sprawujące aktualnie półroczną prezydencję Unii Europejskiej, zobowiązały sięw swoim programie do zwrócenia większej uwagi na nowe umiejętności w nowych

(11) Dz.U. L 53, 23.2.2002, s. 1


miejscach pracy. W związku z tym jakie konkretnie działania zostały podjęte przez Radęw celu wdrożenia tej inicjatywy?

Odpowiedź


(EN) Za prezydencji węgierskiej kontynuowano prace dotyczące projektu przewodniego„Nowe umiejętności w nowych miejscach pracy” zarówno w obszarze zatrudnienia, jak ikształcenia/szkolenia.

Program „Nowe umiejętności w nowych miejscach pracy” był jednym z tematów debatyna nieformalnym posiedzeniu ministrów zatrudnienia, które odbyło się w dniach 17-18stycznia w związku z zatrudnieniem i integracją młodzieży na rynku pracy, rozszerzeniemwzrostu gospodarczego sprzyjającego zatrudnieniu oraz tworzeniu większej liczby ilepszych miejsc pracy.

Podczas sesji inauguracyjnej trójstronnego forum społecznego skupiającego państwaczłonkowskie, partnerów społecznych oraz instytucje Unii Europejskiej, która odbyła sięw dniach 10-11 marca 2011 r., prezydencja podkreśliła znaczenie partnerstwa dlawykonania programu przewodniego.

Przy innych okazjach prezydencja podkreślała związki programu przewodniego zzatrudnieniem młodzieży. Na konferencji zorganizowanej przez prezydencję w dniach4-5 kwietnia w Budapeszcie podkreślono rolę planowania umiejętności i dostosowywaniasystemów kształcenia i szkolenia do potrzeb na rynku pracy. Komitet ds. zatrudnieniawniósł merytoryczny wkład w tę konferencję w zakresie działań, które byłyby koniecznezarówno na szczeblu krajowym, jak i na szczeblu Unii. W czerwcu Rada (EPSCO) maomówić konkluzje na temat zatrudnienia młodzieży, w tym rozważania dotyczące dalszegowdrażania programu przewodniego „Nowe umiejętności w nowych miejscach pracy”.

Chociaż w ramach strategii Europa 2020 programem przewodnim o najpoważniejszychkonsekwencjach dla kształcenia i szkolenia jest program „Młodzież w drodze”, obszary tesą ważne również dla programu „Nowe umiejętności w nowych miejscach pracy”, zwłaszczajeżeli chodzi o zdobywanie umiejętności zgodnych ze zmieniającymi się potrzebami rynkupracy i promowanie bliższej współpracy w dziedzinie kształcenia i zatrudnienia. Funkcjętę w pełni potwierdzono w debacie politycznej w sprawie roli kształcenia i szkolenia wstrategii Europa 2020, którą prezydencja węgierska zorganizowała na posiedzeniu Rady(EYCS) w dniu 14 lutego.

W debacie, a także w konkluzjach Rady, które później przyjęto (12) podkreślonofundamentalny wkład, jaki wysokiej jakości nowoczesne kształcenie może wnieść wdługoterminowy dobrobyt UE. Uzyskano ogólne porozumienie w sprawie koniecznościpodnoszenia kwalifikacji zwiększającego szanse na zatrudnienie oraz faktu, że aby toosiągnąć niezbędny jest dalszy postęp pozwalający na lepsze zidentyfikowanie potrzeb wzakresie szkolenia, zwiększenie adekwatności kształcenia i szkolenia względem rynkupracy, ułatwienie obywatelom dostępu do możliwości uczenia się przez całe życie i doinformacji (zwłaszcza dla wielu młodych ludzi walczących dziś o wejście na rynek pracyw warunkach kryzysu gospodarczego) oraz zagwarantowanie łagodnego przejścia ze

(12) Dz.U. C 70, 4.3.2011, s 1.


świata kształcenia, szkolenia i zatrudnienia. Państwa członkowskie dostrzegają teżkonieczność uatrakcyjnienia szkolenia zawodowego i kształcenia dorosłych i zzadowoleniem przyjęły przejście na systemy zdobywania kwalifikacji oparte na wynikachoraz lepszą ocenę umiejętności i kompetencji zdobytych w kontekście formalnym inieformalnym.

Kolejnym programem przygotowywanym przez prezydencję węgierską w celu wsparciatych celów jest przyjęcie do majowego posiedzenia Rady (EYCS) zalecenia Rady w sprawiestrategii politycznych na rzecz zmniejszenia wskaźnika wczesnego porzucania nauki (13) ,w którym – jak się oczekuje – podkreślone zostanie między innymi znaczenie wzmocnieniawysokiej jakości ścieżek kształcenia zawodowego i zwiększanie ich atrakcyjności orazumocnienie powiązań między sektorem kształcenia i zatrudnienia w celu podkreśleniakorzyści, jakie ukończenie ścieżki kształcenia daje w kontekście przyszłych szans nazatrudnienie.

** *

Pytanie nr 6 , skierował Nikolaos Chountis ( H-000167/11 )

Przedmiot: Spodziewana fala migracji z Libii

Kryzys humanitarny w Libii prawdopodobnie nasili się po rozpoczęciu ataków lotniczychna podstawie rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1973/2011. Panująca sytuacjadoprowadzi do kolejnych fal migracji z Libii, tym razem w kierunku Europy. Zważywszy,że warunki przyjmowania imigrantów i osób ubiegających się o azyl w południowejEuropie już dziś określa się jako „kryzys humanitarny”, a nie można się spodziewać, żekolejna fala uchodźców zostanie przyjęta w lepszych warunkach, gdyż nie mamy takichmożliwości i nie jesteśmy na to przygotowani, zwracam się do Rady z następującympytaniem:

Jakie środki wprowadziła, aby równomiernie rozłożyć spodziewaną falę migracji wpaństwach członkowskich UE oraz zapewnić przestrzeganie praw uchodźców i migrantów?

Odpowiedź


(EN) Rada Europejska odniosła się do wydarzeń w Libii i w krajach będących południowymisąsiadami Unii, w tym fal migracyjnych, zarówno na nadzwyczajnym posiedzeniu w dniu11 marca 2011 r. (14) , jak i na zwyczajnym posiedzeniu w dniach 24-25 marca 2011 r. (15)

W swojej deklaracji przyjętej w dniu 11 marca 2011 r. Rada Europejska podkreśliła, żepaństwa członkowskie najbardziej bezpośrednio obawiające się fal migracji potrzebujązdecydowanej solidarności oraz że UE i państwa członkowskie są gotowe udzielićniezbędnego wsparcia w miarę rozwoju sytuacji. Wezwała też państwa członkowskie dozapewnienia Fronteksowi, w miarę potrzeb, dodatkowych zasobów ludzkich i technicznych.Przypomniała też, że należy promować kompleksowe podejście do migracji, spójne z

(13) Wniosek Komisji COM (2011) 19 wersja ostateczna, 5242/11.(14) EUCO 7/11 CO EUR 5 CONCL 2.(15) EUCO 10/11 CO EUR 6 CONCL 3.


globalnym podejściem UE. Ponadto w swoich konkluzjach przyjętych w dniach 24-25marca 2011 r. Rada Europejska ponownie podkreśliła, że UE i jej państwa członkowskiesą gotowe wykazać zdecydowaną solidarność wobec państw członkowskich najbardziejbezpośrednio zaniepokojonych falami migracji oraz udzielić niezbędnego wsparcia wmiarę rozwoju sytuacji.

Rada przeanalizowała też sytuację w Afryce Północnej, w tym przede wszystkim napięciamigracyjne doświadczane w niektórych państwach członkowskich (16) . Rada odbyłaszczegółową debatę w tej sprawie na posiedzeniu w dniu 11 kwietnia 2011 r., a takżeprzyjęła konkluzje w sprawie zarządzania falami migracji z krajów będących południowymisąsiadami Unii (17) . W konkluzjach tych Rada ponownie zadeklarowała potrzebęautentycznej i wspólnej solidarności wobec państw członkowskich, których najbardziejbezpośrednio dotyczą fale migracyjne oraz wezwała UE i jej państwa członkowskie dodalszego udzielania niezbędnego wsparcia w miarę rozwoju sytuacji, na przykład poprzezwsparcie władz lokalnych państw członkowskich najbardziej dotkniętych tym zjawiskiemw rozwiązywaniu problemu bezpośrednich konsekwencji fal migracji dla gospodarki iinfrastruktury lokalnej. Rada podkreśliła też znaczenie zaproponowania trwałych rozwiązańochronnych tym, którzy potrzebują międzynarodowej ochrony w krajach będącychpołudniowymi sąsiadami Unii.

Rada będzie kontrolować sytuację. Należy przypomnieć, że Rada Europejska zajmie sięsytuacją w krajach będących południowymi sąsiadami Unii na kolejnym posiedzeniu wczerwcu 2011 roku.

** *

Pytanie nr 7 , skierował Bernd Posselt ( H-000168/11 )

Przedmiot: Zewnętrzna polityka energetyczna

Jak Rada ocenia aktualne starania o zewnętrzną politykę energetyczną UE, zwłaszcza jeżelichodzi o wyższy stopień niezależności od dostaw z Rosji oraz dywersyfikację źródełzaopatrzenia i tras przesyłu?

Odpowiedź


(EN) W swoich konkluzjach z dnia 28 lutego 2011 r. Rada podkreśliła znaczeniekompleksowej strategii energetycznej w świetle komunikatu Komisji pt. „Energia 2020:strategia na rzecz konkurencyjnej, zrównoważonej i bezpiecznej energii” (18) oraz „Priorytetyinfrastruktury energetycznej na rok 2020 i później” (19) . Rada podkreśliła przede wszystkim,że cała strategia energetyczna 2020 powinna przyczynić się do zagwarantowania silnegoi spójnego stanowiska UE w zewnętrznych kwestiach energetycznych.

(16) 8741/1/11 ZMIANA 1, 7781/11.(17) 8909/1/11 ASIM 36 COMIX 226.(18) 16096/10(19) 16302/10


Aby poprawić przejrzystość, spójność, zwartość i rzetelność działań zewnętrznych wsektorze energii Rada uznała potrzebę:

lepszej i terminowej wymiany informacji między Komisją i państwami członkowskimi;

wspólnej oceny ryzyka w zakresie bezpieczeństwa energetycznego UE i właściwegoodzwierciedlenia problemów związanych z bezpieczeństwem energetycznym w innychobszarach polityki (np. w europejskiej polityce sąsiedztwa);

pełnego wykorzystania forów wielostronnych poświęconych energii lub silnie związanychz energią oraz lepszej koordynacji tych forów w celu skuteczniejszego wykorzystaniasynergii między państwami członkowskimi oraz między Unią i jej partnerami;

lepszej koordynacji działań państw członkowskich i Unii w celu lepszej ochrony ipromowania wspólnych interesów oraz strategii politycznych UE w dziedzinie energii;

zróżnicowania europejskich ścieżek i źródeł dostaw, a także dalszych dążeń do uproszczeniatworzenia strategicznych korytarzy do transportu dużych ilości gazu, na przykład korytarzapołudniowego;

nawiązania wzajemnie korzystnego, strategicznego partnerstwa oraz kompleksowejwspółpracy z głównymi krajami oraz regionami dostawcami, krajami tranzytowymi ikrajami odbiorcami, a także położonymi w obrębie korytarzy strategicznych. Opróczodnoszenia się do problemów związanych z gazem/ropą/elektrycznością, partnerstwo topowinno:

promować efektywność energetyczną oraz energię ze źródeł odnawialnych;

ułatwiać konwergencję regulacyjną, m.in. poprzez wykonywanie w krajach sąsiadującychprawodawstwa UE dotyczącego rynku energii, promować reguły rynkowe oraz opracowaćśrodki niezbędne do zagwarantowania równych warunków działania;

promować najwyższe standardy bezpieczeństwa jądrowego;

wspierać ambicje UE w procesach międzynarodowych, na przykład negocjacjachdotyczących klimatu.

W dniu 4 lutego 2011 r. Rada Europejska stwierdziła, że należy jak najszybciej pchnąćnaprzód prace nad stworzeniem solidnego, przejrzystego i opartego na regułach partnerstwaz Rosją w obszarach wspólnego zainteresowania w dziedzinie energii w ramach negocjacjidotyczących kontynuacji Umowy o partnerstwie i współpracy oraz w świetle pracprowadzonych w ramach partnerstwa na rzecz modernizacji i dialogu energetycznego.

Ponadto Rada Europejska wezwała wysoką przedstawiciel do pełnego uwzględnienia wprowadzonych przez nią pracach wymiaru bezpieczeństwa energetycznego.

Oczekujemy, że powyższe kwestie znajdą swoje odzwierciedlenie w komunikacie Komisji,który ukaże się przed początkiem lata.

** *


Pytanie nr 8 , skierował Gay Mitchell ( H-000171/11 )

Przedmiot: Harmonogram działań mających na celu zakończenie kryzysubankowego i kryzysu zadłużenia

Czy Rada przedstawi harmonogram działań mających na celu zakończenie panującegoobecnie w Europie kryzysu bankowego i kryzysu zadłużenia?

Odpowiedź


(EN) W uzupełnieniu kompleksowej mapy drogowej przedłożonej przez Radę w dniu 20października 2009 r., nad którą prace w dużej mierze zostały ukończone, na posiedzeniuw dniu 7 grudnia 2010 r. Rada przedłożyła mapę drogową dla ogólnoeuropejskich ramzapobiegania kryzysowi, zarządzania kryzysem i reagowania kryzysowego obejmującąkrótko i średnioterminowe cele do roku 2012. W tej mapie drogowej Rada ustalaodpowiednie harmonogramy dalszej debaty o ramach zapobiegania kryzysowi i reagowaniakryzysowego, które stanowią podstawę dla prowadzonych obecnie przez Komisję pracprzygotowawczych nad wnioskami prawodawczymi.

W czerwcu 2010 roku Rada Europejska stwierdziła, że należy pilnie zakończyć reformykonieczne do przywrócenia solidnych podstaw i stabilności europejskiego systemufinansowego oraz potwierdziła pilny charakter środków nakreślonych w komunikacieKomisji pt. „Regulacja usług finansowych dla zapewnienia zrównoważonego wzrostu” zdnia 2 czerwca 2010 r.

W dniu 7 grudnia 2010 r. Rada podkreśliła też znaczenie postępu prac określonych wkomunikacie Komisji w sprawie ram UE dotyczących zarządzania kryzysem w sektorzefinansowym.

Dlatego Rada czeka na debaty w sprawie wniosków legislacyjnych dotyczących ramzarządzania i reagowania kryzysowego w sektorze bankowości, które zgodnie zprzewidywaniami Komisja ma przedłożyć tego lata. Rada kontynuuje też prace nadzłożonymi już przez Komisję wnioskami prawodawczymi i przewiduje się szybkiezakończenie aktualnych i przyszłych negocjacji z Parlamentem Europejskim.

Nowy pakiet zarządzania gospodarczego, który Rada ma nadzieję uzgodnić z ParlamentemEuropejskim do czerwca 2011 roku powinien umożliwić sprawowanie bardziej skutecznegonadzoru oraz koordynację budżetowych i makroekonomicznych strategii politycznychwszystkich państw członkowskich. Ma on na celu przede wszystkim zwrócenie większejuwagi na kryteria długu, w tym wartości liczbowe, o które państwa członkowskie powinnyobniżyć poziom długu. Kraje niespełniające kryterium długu należy objąć procedurąnadmiernego deficytu, która w przypadku państw członkowskich strefy euro mogłaby wkońcu doprowadzić do sankcji.

Na mocy obowiązujących ram prawnych procedurą nadmiernego deficytu objęto obecnie24 państwa członkowskie. W świetle ustalonych przez Radę terminów ostatecznych,termin ostateczny dotyczący większości krajów ustalono najpóźniej na rok 2013, natomiastkilka państw członkowskich będzie musiało skorygować nadmierny deficyt do 2011 roku.Późniejsze terminy ostateczne przyznano jedynie Grecji, Irlandii i Wielkiej Brytanii.


Terminowe skorygowanie nadmiernych deficytów przyczyni się do wprowadzeniapoziomów długu na ścieżkę spadkową.

Ponadto pakt Euro Plus, przedłożony na najwyższym szczeblu przez wszystkie państwaczłonkowskie strefy euro i sześć państw członkowskich spoza strefy euro w ramachposiedzenia Rady Europejskiej w marcu 2011 roku, powinien zachęcić poszczególnepaństwa członkowskie do podjęcia ambitnych zobowiązań krajowych w obszarachwspierania konkurencyjności, sprzyjania zatrudnieniu, stabilności finansów publicznychi wzmacniania stabilności finansowej. Wszystkie te elementy powinny pomóczagwarantować stabilność w całej strefie euro, a w związku z tym prowadzić do uporaniasię z kryzysem związanym z długiem publicznym.

** *

Pytanie nr 9 , skierował Liam Aylward ( H-000176/11 )

Przedmiot: 2011 Uruchomienie przed dniem 25 maja 2011 r. alarmowego numeru116 000 w sprawie zaginionych dzieci

Wszystkie państwa członkowskie muszą do dnia 25 maja 2011 r. uruchomić numeralarmowy 116 000, pod który będzie można dzwonić w sprawie zaginionych dzieciach.Będzie to jeden numer dla całego obszaru UE, pod który będą mogły dzwonić zaginionedzieci i ich rodzice z prośbą o pomoc. Jeden numer umożliwi szybsze i łatwiejsze niesieniepomocy potrzebującym dzieciom i rodzicom.

Ponieważ obecne przewodnictwo Rady obrało sobie za priorytet ochronę obywateli izbliżenie instytucji do obywateli UE, jakie środki zamierza podjąć Rada, aby pomócpaństwom członkowskim w uruchomieniu tego numeru przed wyznaczonym terminem?

Czy Rada zamierza uznać uruchomienie tego numeru alarmowego za priorytet polityczny?

Odpowiedź


(EN) Zgodnie z poprawioną dyrektywą o usłudze powszechnej (20) państwa członkowskieUE powinny dołożyć wszelkich starań, aby zagwarantować, że alarmowy numer 116 000zostanie uruchomiony do dnia 25 maja 2011 r. Państwa członkowskie odpowiadają zaspełnienie tego wymogu.

Ponadto, poprawiona dyrektywa o usłudze powszechnej pozwala Komisji przyjąć środkitechniczne gwarantujące efektywne wprowadzenie zakresu numeracyjnego zaczynającegosię na „116”, zwłaszcza numeru alarmowego 116 000 w sprawie zaginionych dzieci. Niema to i nie będzie mieć wpływu na organizację tych usług, które należą do wyłącznychkompetencji państw członkowskich.

(20) Art. 1 ust. 18 dyrektywy 2009/136/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2009 r. zmieniającadyrektywę 2002/22/WE w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznejpraw użytkowników.


Radę poinformowano (21) , że Komisja nadal udziela państwom członkowskim wsparciaw zakresie bezzwłocznego wprowadzenia i pełnego uruchomienia alarmowego numeruw sprawie zaginionych dzieci. Komisja zauważyła też, że jeżeli w odpowiednim terminienie zostanie osiągnięty postęp, to Komisja rozważy przedłożenie wniosku legislacyjnego,aby zapewnić pełne uruchomienie alarmowego numeru 116 000 w państwachczłonkowskich. Jeżeli Komisja podejmie tę inicjatywę, to Rada przeanalizuje wniosekzgodnie ze swoją funkcją prawodawczą.

Niedawno prezydencja wezwała listownie państwa członkowskie do uruchomieniaalarmowego numeru 116 000 i wraz z Komisją Europejską oraz „Missing Children Europe”(MCE), europejskim stowarzyszeniem charytatywnym, którego przedstawicielstwa krajowezajmują się prowadzeniem alarmowego numeru 116 000 w państwach członkowskich,w dniach 25-26 maja poprowadzi konferencję europejską, na której omówione zostanąwyniki osiągnięte w tej dziedzinie. Na konferencji tej omówione zostanie nie tylkouruchomienie alarmowego numeru 116 000, ale także zagadnienia dotyczące systemupowiadamiania o zaginionych dzieciach i wymiaru sprawiedliwości przyjaznego dzieciom.

** *

Pytanie nr 10 , skierowała Laima Liucija Andrikienė ( H-000178/11 )

Przedmiot: Bezpieczeństwo jądrowe w Europie

W następstwie awarii w elektrowni Fukushima w Japonii państwa członkowskie UEuzgodniły w dniu 25 marca 2011 r., że konieczne jest przeprowadzenie testów warunkówskrajnych we wszystkich elektrowniach jądrowych w UE, i wezwały do przeprowadzeniapodobnych kontroli na całym świecie.

Czy Rada dysponuje informacjami na temat tego, czy podobne środki zostaną podjętewobec działających elektrowni jądrowych (zwłaszcza tych eksploatowanych od ponad20 lat) w innych krajach europejskich, które nie są członkami UE?

Odnośnie do nowych elektrowni jądrowych w państwach sąsiadujących z UE czy Radama plan umożliwiający zagwarantowanie, że elektrownie te będą spełniały niezbędnenormy środowiskowe i że nie będą naruszały międzynarodowo uznanych konwencji,takich jak konwencja z Espoo dotycząca ocen oddziaływania na środowisko?

Odpowiedź


(EN) Jak Pani Poseł słusznie zaznaczyła na posiedzeniu w dniach 24-25 marca 2011r. (22) Rada Europejska podkreśliła konieczność pełnego wykorzystania doświadczeńwypływających z ostatnich wydarzeń w Japonii. W tym kontekście Rada Europejska jasnostwierdziła, że UE zażąda przeprowadzenia w krajach sąsiadujących i na świecie „testówwarunków skrajnych” podobnych do tych, jakie wprowadzono w UE, dotyczących zarównoistniejących, jak i planowanych elektrowni. Odnotowano, że należy w pełni wykorzystać

(21) Doc. 17296(22) EUCO 10/11.


organizacje międzynarodowe i że na arenie międzynarodowej trzeba promować najwyższestandardy bezpieczeństwa jądrowego.

W tym kontekście warte odnotowania są dwa pozytywne wydarzenia na areniemiędzynarodowej. Po pierwsze zwołanie w dniach 20-24 czerwca konferencji wysokiegoszczebla MAEA w sprawie bezpieczeństwa jądrowego poświęconej wstępnej oceniekatastrofy w Fukushimie, jej wpływu i następstw, omówieniu doświadczeń, które należyzdobyć, uruchomieniu procesu wzmocnienia bezpieczeństwa jądrowego oraz wzmocnieniareakcji na katastrofy jądrowe i sytuacje kryzysowe.

Po drugie, przy okazji 5. spotkania przeglądowego konwencji bezpieczeństwa jądrowegow kwietniu ubiegłego roku, wszystkie umawiające się strony, w tym kraje sąsiadujące zUE, podjęły decyzję o przeanalizowaniu katastrofy na nadzwyczajnym posiedzeniuumawiających się stron, które odbędzie się w 2012 roku. Jeżeli chodzi o rozmieszczenieelektrowni jądrowych, to na 5. spotkaniu przeglądowym przedyskutowano już problemydotyczące przeprowadzenia konsultacji z umawiającymi się stronami położonymi wpobliżu proponowanych elektrowni jądrowych.

W dniach 20-23 czerwca 2011 r. w Genewie odbędzie się 5. sesja posiedzenia stronkonwencji o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym(konwencji Espoo). Tymczasowy porządek obrad posiedzenia uwzględnia dyskusjępanelową w sprawie projektów związanych z energią jądrową. Przedmiotowa dyskusjama rzucić światło na to, jak konwencję Espoo stosuje się w odniesieniu do projektówzwiązanych z energią jądrową, mogących wywierać silnie szkodliwy wpływ transgraniczny.Sprawozdanie z panelu zostanie przedstawione podczas obrad wysokiego szczebla, astrony zostaną wezwane do rozważenia możliwych działań następczych w ramachkonwencji.

W UE realizowane będą prace przygotowawcze związane ze wspomnianym spotkaniem,zgodnie z aktualnie obowiązującą praktyką, w organach przygotowawczych Rady orazpoprzez szereg spotkań na miejscu, które pozwolą UE i jej państwom członkowskimdziałać w Genewie w sposób jednolity i skuteczny.

** *

Pytanie nr 11 , skierował Georgios Toussas ( H-000182/11 )

Przedmiot: Operacje wojskowe w Libii

W dniu 1 kwietnia 2011 r. Rada podjęła decyzję o rozpoczęciu operacji wojskowej UE wLibii pod nazwą „EUFOR Libia” jako wsparcie działań z zakresu pomocy humanitarnej,wyznaczając na dowódcę operacji kontradmirała Claudia Gaudiosiego, a na kwaterę główną– Rzym. Na posiedzeniu w dniu 12 kwietnia 2011 r. Rada potwierdziła decyzję z dnia 1kwietnia 2011 r., wezwała dowódcę wojskowego do opracowania operacyjnego planunatychmiastowej interwencji w ścisłej współpracy z ΝΑΤΟ i oświadczyła, że jest gotowawłączyć do operacji również siły zbrojne krajów trzecich z regionu, nienależących do UE.W drugim półroczu 2011 r. (od 1 lipca do 31 grudnia 2011 r.) do interwencji gotowe będądwie grupy bojowe UE: Eurofor i Helbroc – bałkańska grupa bojowa, złożona z sił zbrojnychGrecji, Bułgarii, Rumunii i Cypru, pod greckim dowództwem i z kwaterą główną w Grecji.

Czy Rada przewiduje w Libii działania wojsk lądowych? Jaka będzie rola bałkańskiej grupybojowej pod greckim dowództwem (Helbroc) w operacji wojskowej „EUFOR Libia”? Jakiekraje trzecie z regionu wezmą udział w tej operacji?


Odpowiedź


(EN) UE zdecydowała, że jeżeli Biuro ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej ONZ o to sięzwróci, uruchomi operację WPBiO „EUFOR Libia”, aby wesprzeć pomoc humanitarną wregionie przy pełnym poszanowaniu zasad rządzących działaniami humanitarnymi, przedewszystkim niepodzielności i neutralności, oraz uzgodnionych na arenie międzynarodowejwytycznych MCDA (23) . W związku z tym UE przyjęła już decyzję ustanawiającą operację,mianowała dowódcę operacji oraz powołała sztab operacji w Rzymie. Rada powierzyładowódcy operacji zadanie pilnego przeprowadzenia dalszego planowania w ścisłejwspółpracy i z pomocą ONZ, NATO oraz innych instytucji dzięki czemu UE będzie mogłaszybko zareagować na wydarzenia związane z sytuacją humanitarną i bezpieczeństwem.W ramach przygotowań UE jest gotowa rozważyć oferty wpłat z państw trzecich, w tymkrajów w regionie, po wezwaniu Komitetu Polityki i Bezpieczeństwa.

W przypadku, gdy Biuro ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej ONZ zgłosi takiezapotrzebowanie, to zgłoszenie będzie podstawą decyzji w sprawie parametrów wszelkichdziałań UE, w tym zasięgu geograficznego. Również charakter niezbędnych aktywówbędzie zależał od zapotrzebowania zgłoszonego przez Biuro ds. Koordynacji PomocyHumanitarnej ONZ. Na obecnym etapie określenie charakteru zapotrzebowania, a co zatym idzie wymaganych zdolności nie jest możliwe.

** *

Pytanie nr 12 , skierował Charalampos Angourakis ( H-000184/11 )

Przedmiot: Nieludzkie działania międzynarodowej spółki świadczącej usługiochroniarskie

Według niedawnych doniesień międzynarodowa spółka świadcząca usługi bezpieczeństwaGroup4Securicor (G4S) podpisała z władzami Izraela umowę na dostarczanie uzbrojeniai świadczenie usług ochroniarskich w więzieniach w Izraelu i na Zachodnim Brzegu, wktórych przetrzymywani są palestyńscy politycy, a także w kwaterze głównej izraelskiejpolicji na Zachodnim Brzegu; umowa przewiduje również dostarczanie uzbrojenia ioddanie do dyspozycji pracowników ochrony w przedsiębiorstwach zlokalizowanych wizraelskich osiedlach. Spółka dostarczała również uzbrojenia i świadczyła usługi utrzymaniasprzętu w punktach kontrolnych utworzonych przez izraelskie wojsko przy murze wzdłużZachodniego Brzegu, który to mur uznano za nielegalny w opinii wydanej w dniu 9 lipca2004 r. przez Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości. Za tę działalność, niezgodnąz przepisami IV konwencji genewskiej, spółka ta wraz z władzami izraelskimi zostałaoskarżona o naruszanie prawa międzynarodowego oraz o współudział w naruszaniu prawczłowieka i w okupacji izraelskiej.

Czy Rada potępia wspomnianą umowę między G4S a państwem Izrael oraz współpracętej spółki z izraelskimi władzami, zważywszy że prowadzi ona działalność również wpaństwach członkowskich i współpracuje z organami UE?

(23) Wytyczne na temat Wykorzystania Aktywów Obrony Wojskowej i Cywilnej do wsparcia działań humanitarnychONZ w przypadkach złożonych sytuacji kryzysowych, marzec 2003 r.


Odpowiedź


(EN) W swoim oświadczeniu z dnia 8 grudnia 2009 r. w sprawie procesu pokojowego naBliskim Wschodzie Rada potwierdziła swoje stanowisko, zgodnie z którym murbezpieczeństwa wzniesiony na terenach okupowanych jest sprzeczny z prawemmiędzynarodowym, stanowi przeszkodę dla procesu pokojowego i zagraża ustanowieniurozwiązania dwupaństwowego.

Jednak komentowanie konkretnych stosunków umownych między prywatnymipodmiotami prawnymi a stronami trzecimi nie należy do Rady.

W swoich konkluzjach z dnia 13 grudnia 2010 r. w sprawie procesu pokojowego naBliskim Wschodzie Rada stwierdziła, że chce, aby państwo Izrael oraz suwerenne,niezależne, demokratyczne, ościenne i mające szanse na przetrwanie państwo palestyńskiewspółistniały w atmosferze pokoju i bezpieczeństwa.

** *

Pytanie nr 13 , skierowała Mairead McGuinness ( H-000188/11 )

Przedmiot: Rosnące nastroje antyunijne

Czy Radę nie niepokoi fakt, że finansowe pakiety ratunkowe dla państw członkowskichmogą powodować wzrost nastrojów antyunijnych zarówno wśród beneficjentów pomocy,dla których koszty wydają się zbyt wysokie, jak i wśród państw, które finansują tę pomoc?

Wyniki ostatnich wyborów w Finlandii mogą stanowić przykład rozczarowania UE. CzyRada przedyskutowała ten problem? Jakie inicjatywy mogłaby Rada zaproponować w celuzwalczenia nasilającego się podziału na tak zwane „rdzeń” i „peryferie”?

Odpowiedź


(EN) Wyrażone obawy dotyczące opinii publicznej zarówno w przyjmujących państwachczłonkowskich, jak i w państwach zapewniających wsparcie finansowe są w pełniuwzględniane w procesie zatwierdzania wsparcia finansowego i programu dostosowańekonomicznych.

W tym względzie należy pamiętać o pewnych aspektach organizacji ram wsparciafinansowego:

1. Wsparcia finansowego udziela się na wyraźną prośbę państwa członkowskiegoborykającego się z trudnościami.

2. Wsparcia finansowego udziela się wyłącznie państwom członkowskim strefy euro winteresie ustabilizowania całej strefy euro.

3. Decyzję o udzieleniu wsparcia finansowego państwu członkowskiemu strefy europodejmuje się jednomyślnie.


4. Wsparcia finansowego udziela się w kontekście programu dostosowań ekonomicznychoraz w powiązaniu z finansowym i technicznym zaangażowaniem MFW.

W tym kontekście istotna reforma zarządzania gospodarką w UE przebiega właściwie,obecnie prowadzi się negocjacje dotyczące sześciu aktów prawodawczych – pomogą onewzmocnić ramy koordynacji gospodarczej w UE. Ponadto uzgodniono też „pakt EuroPlus”, na którego mocy wszystkie państwa członkowskie strefy euro, a także wszystkieinne państwa członkowskie podejmą konkretne zobowiązania dotyczące gospodarczychstrategii politycznych, które będą podlegały wzajemnej ocenie na każdym, możliwienajwyższym szczeblu politycznym.

Zwartość i spójność strefy euro i całej gospodarki trzeba rozszerzyć dzięki tym reformomi ramom pomocy finansowej przeznaczonej dla każdego państwa członkowskiego wpotrzebie UE.

** *

Pytanie nr 14 , skierował Pat the Cope Gallagher ( H-000189/11 )

Przedmiot: Kryzys w strefie euro

Czy Rada mogłaby się szczegółowo wypowiedzieć na temat rozmów, które miały miejscepodczas nieformalnego spotkania ministrów finansów w dniach 7-9 kwietnia 2011 r. wBudapeszcie?

Odpowiedź


(EN) Debaty prowadzone na nieformalnym posiedzeniu ministrów finansów dotyczyłymiędzy innymi ostatnich wydarzeń gospodarczych oraz stabilności finansowej w strefieeuro, przygotowania posiedzenia szczebla ministerialnego grupy G20 w WaszyngtonieDC, osiągnięć na rynku towarowym, nowych europejskich struktur nadzorczych, testówwarunków skrajnych.

Ministrowie i prezesi banków centralnych poruszyli problem rynków towarowych ipowiązanych z nimi rynków finansowych instrumentów pochodnych. Ustalono, że większaprzejrzystość i integralność zarówno rynków fizycznych, jak i rynków instrumentówpochodnych ma najważniejsze znaczenie dla zagwarantowania, że właściwie wypełniająone swoje funkcje. Ministrowie i prezesi odbyli wymianę poglądów z zaproszonymimówcami, prof. Alexandrem Lamfalussim, Jacques’em de Larosière, Sharon Bowles orazszefami nowych władz, dotyczącą sposobu, w jaki nowe europejskie struktury nadzorczei Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego mogą pomóc w pokonaniu wyzwań, z którymisię dziś borykamy w sektorze finansowym, oraz ich wizji nowych instytucji.Przedyskutowali też problemy dotyczące wykonania tegorocznych testów warunkówskrajnych w sektorze bankowości i ubezpieczeń, a szczególny nacisk położono nakonieczność zagwarantowania przejrzystości, wiarygodności oraz koniecznośćdysponowania przez rządy właściwymi strategiami politycznymi umożliwiającymireagowanie na scenariusze warunków skrajnych.


W oświadczeniu złożonym przez Eurogrupę i ministrów ECOFIN potwierdzono wniosekwładz portugalskich o udzielenie pomocy finansowej. Ministrowie wezwali Komisję, EBCi MFW oraz Portugalię do wprowadzenia programu i podjęcie odpowiednich działań narzecz zagwarantowania stabilizacji finansowej. W kontekście wspólnego programuUE/MFW, po stronie europejskiej pakiet pomocy finansowej dla Portugalii należysfinansować w ramach ustanowionych przez europejski mechanizm stabilizacji finansowej(EFSM) oraz Europejski Instrument Stabilności Finansowej (EFSF). Portugalia niezwłocznierozpocznie przygotowania do osiągnięcia porozumienia między stronami gwarantującego,że program dostosowań ekonomicznych będzie można przyjąć w połowie maja oraz bezprzeszkód wykonać po utworzeniu nowego rządu. Program będzie się opierał na trzechfilarach:

Ambitna korekta budżetowa służąca odzyskaniu stabilności budżetowej.

Reformy zwiększające wzrost i konkurencyjność, w tym ambitny program prywatyzacji.

Środki na rzecz utrzymania płynności i wypłacalności sektora finansowego.

ECOFIN zatwierdzi program po osiągnięciu porozumienia z władzami portugalskimi orazpo uzyskaniu wsparcia ze strony głównych partii politycznych, Rady i Eurogrupy zgodniez procedurami krajowymi w oparciu o ocenę przeprowadzoną przez Komisję i EBC.

Na posiedzeniu w Waszyngtonie, które odbyło się w dniach 14-15 kwietnia 2011 r.przeprowadzono debaty merytoryczne, a wszystkie najważniejsze zainteresowane stronyokazały prawdziwą wolę zrealizowania międzynarodowego programu działania wdziedzinie gospodarki.

Prawdopodobnie największym osiągnięciem było porozumienie w sprawie wytycznychorientacyjnych, według których mierzone będą wskaźniki służące wykrywaniu wciążjeszcze znacznych nierówności wymagających dostosowania polityki przez państwaczłonkowskie G20.

Nie należy go traktować jako miernego osiągnięcia: za tym czysto technicznymporozumieniem kryje się poważne zobowiązanie podjęte przez wszystkie najważniejszegospodarki – zarówno zaawansowane, jak i wschodzące – na rzecz zrealizowania procesuwzajemnej oceny/wzajemnej weryfikacji właściwych strategii politycznych wywierającychwpływ na globalny wzrost.

W oparciu o osiągnięte porozumienie w sprawie wytycznych orientacyjnych G20 powinnabyć w stanie przedstawić do końca tego roku konkretne wyniki, a mianowicie kompleksowyplan działania zawierający konkretne zalecenia dla poszczególnych państw.

Komisja, EBC i prezydencja Rady wnoszą niezwykle znaczący wkład w całokształt tegodziałania, nie tylko dlatego, że na szczeblu międzynarodowym nowy system ładugospodarczego charakteryzuje się pod wieloma względami właściwościami zbliżonymido tych, które istnieją na szczeblu UE.

** *


Pytanie nr 15 , skierował Brian Crowley ( H-000191/11 )

Przedmiot: Mniejszości chrześcijańskie w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie

W minionych miesiącach nasiliła się przemoc wobec chrześcijan i innych mniejszościreligijnych w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie. Czy Rada może określić, jakiekonkretne działania podejmuje, by chronić chrześcijan i inne mniejszości religijnemieszkające w Afryce Północnej i na Bliskim Wchodzie?

Odpowiedź


(EN) Promowanie i ochrona wolności religii czy wyznania bez jakichkolwiek różnic topriorytet polityki praw człowieka UE. To zdecydowane zobowiązanie zostało potwierdzoneprzez Radę na posiedzeniu w listopadzie 2009 roku. Ponadto na posiedzeniu Rady wlutym 2011 roku przyjęto konkluzje potępiające niedawne akty przemocy i terroru wobecchrześcijan i miejsc ich kultu, pielgrzymów muzułmańskich i pozostałych społecznościreligijnych w poszczególnych krajach, w tym w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie.Rada potwierdziła konieczność skonsolidowania przez społeczność międzynarodowąwspólnej reakcji wobec tych, którzy chcą wykorzystywać religię jako narzędzie podziałównapędzające ekstremizm i przemoc. UE zaangażuje kraje partnerskie, a także forawielonarodowe, przede wszystkim ONZ, w promowanie międzykulturowego wsparciawalki z nietolerancją religijną.

Po opublikowaniu konkluzji Rady z 2009 roku wysoka przedstawiciel został poproszonyo przedstawienie sprawozdania z działań podjętych w dziedzinie wolności religii czywyznania. ESDZ ma bardziej dokładnie monitorować ograniczenia wolności religii czywyznania na świecie, które zostaną omówione w kolejnym dorocznym sprawozdaniu UEo prawach człowieka. Problem wolności religii czy wyznania jest coraz częściej poruszanypodczas dialogów o prawach człowieka wzywających państwa do wyeliminowaniadyskryminacji i nietolerancji. Nawiązuje się i podtrzymuje kontakty z obrońcami prawczłowieka zajmującymi się tym problemem. Tam, gdzie jest to możliwe oferuje sięmożliwość finansowania projektu w ramach krajowych programów wsparcia z EIDHR(europejskiego instrumentu na rzecz wspierania demokracji i praw człowieka na świecie).

Równolegle do działań krajowych UE nadal aktywnie uczestniczy w forsowaniu wolnościreligii czy wyznania na forach międzynarodowych. UE była motorem napędowym rezolucjiZgromadzenia Ogólnego ONZ w sprawie wyeliminowania wszelkich form nietolerancjii dyskryminacji ze względu na religię czy wyznanie, przyjętej w drodze konsensu w grudniu2010 roku. Na posiedzeniu Rady Praw Człowieka ONZ w marcu 2011 roku UEpropagowała zdecydowane międzyregionalne poparcie dla inicjatywy w sprawie wolnościreligii czy wyznania.


** *

PYTANIA DO KOMISJI

Pytanie nr 29 , skierował Liam Aylward ( H-000177/11 )

Przedmiot: Rolnictwo a emisje gazów cieplarnianych

Sektor rolnictwa odpowiada za 13,5 % emisji gazów cieplarnianych na świecie. W UEwskaźnik ten wynosi 9 %. Europejscy, w tym irlandzcy, rolnicy poczynili znaczne postępyw kwestii wdrażania bardziej ekologicznych środków, ograniczenia emisji orazwykorzystywania w miarę możliwości pastwisk i łąk koniczynowych jako sposobówpochłaniania dwutlenku węgla.

Jako że europejskie rolnictwo funkcjonuje już skutecznie i wdrażane są strategie i środkimające zapewnić równowagę środowiskową i ochronę środowiska, trudno byłoby temusektorowi poczynić jakiekolwiek dalsze postępy.

Z uwagi na fakt, że rolnictwo może poczynić jedynie niewielkie postępy w kwestiiograniczenia emisji gazów cieplarnianych, jak Komisja może pomóc rolnikom w dalszymzmniejszeniu emisji i zagwarantować, że realizacja ambitnych założeń UE nie będzie sięwiązała z karaniem tego sektora?

Odpowiedź

(EN) Rolnictwo wytwarza około 9 % całkowitej emisji gazów cieplarnianych (GHG) w UEi chociaż od 1990 roku emisja tych gazów spadła, możliwe i konieczne jest podjęciedalszych działań na rzecz zrealizowania ambitnej agendy klimatycznej i energetycznej.

Unijna polityka przeciwdziałania zmianie klimatu nie przewiduje celów dla poszczególnychsektorów, na przykład rolnictwa. W mapie drogowej dla gospodarki niskoemisyjnej do2050 roku (24) Komisja określiła jednak zakres opłacalnego i długoterminowego udziałurolnictwa. Decyzja dotycząca wspólnego wysiłku redukcyjnego (ESD)406/2009/WE (25) zmierza do ograniczenia emisji GHG z sektorów nieobjętych systememhandlu emisjami UE o 10 %. Dzięki mechanizmowi podziału obciążenia państwaczłonkowskie odpowiednio przyczyniają się do celów względnego dobrobytu(PKB/mieszkańca) wahających się od –20 % do +20 % w 2020 roku w porównaniu do2005 roku. Dlatego spoczywa na nich odpowiedzialność za ograniczenie emisji w sektorachwspólnego wysiłku redukcyjnego oraz ocenę działań zrealizowanych przez rolnictwo ipozostałe sektory.

Emisje i usuwanie CO2 wytwarzanego w związku z użytkowaniem gruntów, zmianąużytkowania gruntów i leśnictwem (LULUCF) nie są jeszcze częścią bieżących zobowiązań.Pakiet klimatyczno-energetyczny z 2008 roku wymagał od Komisji dokonania oceny isformułowania wniosku legislacyjnego dotyczącego jego uwzględnienia, w miarę potrzeb,w zobowiązaniach redukcyjnych UE do połowy 2011 roku. Przeprowadzone w ubiegłychlatach szerokie konsultacje z opinią publiczną, przedsiębiorstwami, organizacjamipozarządowymi, państwami członkowskimi i ekspertami potwierdzają większościowe

(24) COM(2011) 112 wersja ostateczna(25) Dz.U. L 140, 5.6.2009


poparcie dla uwzględnienia LULUCF, o ile cel nadrzędny zostanie poprawiony o co najmniej20 %. Komisja planuje opublikowanie komunikatu latem 2011 roku. Włączenie mogłobywzmocnić integralność środowiskową zobowiązań klimatycznych gwarantującuwzględnienie wszystkich emisji. Mogłoby to również zwiększyć przejrzystośćpodejmowanych przez zarządców gruntów działań na rzecz zwiększenia pochłanianiadzięki zrównoważonym praktykom gospodarowania terenem w odpowiedzi na systemymotywacyjne przewidziane we Wspólnej Polityce Rolnej (WPR) po 2013 roku.

Aktualna WPR zajmuje się zmianą klimatu głównie ze względu na wielorakie korzyściwspólne dla polityki rolnej i środowiskowej oraz działań w dziedzinie klimatu. Dziękibardziej ekologicznemu filarowi pierwszemu (bez umownych działań rocznychwykraczających poza zasadę wzajemnej zgodności) oraz bardziej ukierunkowanemudrugiemu filarowi klimatycznemu wspieranemu przez usługi doradcze dla profesjonalnychgospodarstw rolnych zreformowaną WPR można byłoby dostosować tak, aby pomócrolnikom w zwiększeniu efektywności oraz umocnieniu konkurencyjności rolnictwajednocześnie przyczyniając się do działań w dziedzinie klimatu (ograniczających) orazstanie się mniej podatnym na zmianę klimatu (dostosowanie). Oczywiście Komisja nie mazamiaru karać społeczności rolników, ale pomóc im i zachęcać ich do bezpiecznej iniskoemisyjnej produkcji „promującej zrównoważone zarządzanie zasobami naturalnymi”zgodnie z komunikatem „WPR do 2020 roku” (26) . Producenci z UE zaliczają się donajbardziej niskoemisyjnych producentów na świecie i mogą się stać światowymi lideramiprowadzącymi niskoemisyjną produkcję rolną, mogącą zmniejszyć ogólnoświatowypoziom emisji z rolnictwa.

** *

Pytanie nr 31 , skierowała Iliana Malinova Iotova ( H-000166/11 )

Przedmiot: Stosowanie dyrektywy 2009/138/WE

W dniu 25 listopada 2009 r. Parlament Europejski i Rada przyjęły dyrektywę 2009/138/WEw sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej(Wypłacalność II). Dyrektywa ta ma oficjalnie wejść w życie w państwach członkowskichw dniu 31 grudnia 2012 r.

Czy wyjątki wyszczególnione w preambule tej dyrektywy (w pkt: 4, 5, 6, 19, 20, 84 i 85)oraz wyłączenia z zakresu stosowania zawarte w tytule 1 sekcja 2 art. 4 mają zastosowaniedo towarzystw oferujących dobrowolne ubezpieczenia zdrowotne w Bułgarii?

Czy towarzystwa te można dodać do wykazu instytucji, do których dyrektywa ta nie mazastosowania (tytuł 1 sekcja 2 art. 8)?

Czy przepisy dyrektywy mają automatycznie zastosowanie do tych towarzystwubezpieczeniowych, czy są one objęte wyłączeniem z zakresu stosowania?

Czy towarzystwa te mogą nawet po transpozycji dyrektywy pozostać w zakresiebułgarskiego prawa w dziedzinie ubezpieczeń zdrowotnych i podlegać przepisomkrajowego prawa o służbie zdrowia, a nie kodeksu ubezpieczeń?

(26) COM(2010)672 wersja ostateczna


Odpowiedź

(EN) Bułgarskie towarzystwa ubezpieczeniowe oferujące dobrowolne i komercyjneubezpieczenia zdrowotne nie są objęte wyjątkami przewidzianymi w art. 8 dyrektywy2009/138/WE, które dotyczą ograniczonej liczby towarzystw o bardzo szczególnychwłaściwościach (27) . Komisja nie uważa, aby artykuł ten wymagał zmiany.

W zasadzie oznacza to, że prawodawstwo ubezpieczeniowe UE dotyczy bułgarskiegosektora dobrowolnych ubezpieczeń zdrowotnych. Jednak niektóre z tych towarzystw lubczęść ich działalności może podlegać innym wyjątkom określonym w tytule I, rozdział I,sekcja 2 dyrektywy 2009/138/WE.

Dyrektywy są wiążące co do celu, jaki ma być osiągnięty przez każde państwo członkowskie,którego dotyczą, ale pozostawiają władzom krajowym swobodę wyboru formy i metodich wykonania.

** *

Pytanie nr 32 , skierował Gay Mitchell ( H-000172/11 )

Przedmiot: Katastrofa jądrowa na wielką skalę

Komisja z powodzeniem koordynowała pomoc UE udzieloną Japonii po katastrofalnymtrzęsieniu ziemi i tsunami. Czy Komisja jest jednak przygotowana na ewentualnośćwystąpienia w Japonii katastrofy jądrowej na wielką skalę?

Odpowiedź

(EN) Pan Poseł poruszył problem katastrofy jądrowej w elektrowni Fukushima daïchi, którawydarzyła się w następstwie siejącego spustoszenie trzęsienia ziemi i tsunami, którenawiedziły Japonię w dniu 11 marca 2011 r. Komisja Europejska i Europejska SłużbaDziałań Zewnętrznych bardzo dokładnie śledzą sytuację. Pozostawaliśmy w ścisłymkontakcie z japońskimi władzami i byliśmy informowani o działaniach podejmowanychna rzecz ustabilizowania sytuacji, opanowania rozprzestrzeniania się materiałówradioaktywnych i monitorowania odnośnych warunków środowiskowych.

Debaty będą kontynuowane na kolejnym szczycie UE – Japonia, który odbędzie się wBrukseli w dniu 28 maja 2011 r., a także na kolejnym posiedzeniach międzynarodowych(Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, G8/G20, itp.).

Jeżeli chodzi o pytanie, jak UE mogłaby zareagować na hipotetyczną katastrofę jądrowąw państwie trzecim, jeżeli skala tej katastrofy przekraczałaby zdolności tego państwa doporadzenia sobie z katastrofą, to UE dysponuje różnymi narzędziami, które można byłobyw takim przypadku zmobilizować, np.:

1) Mechanizm ochrony ludności. Konkretne rodzaje uruchomionej pomocy zależałybyod rodzaju wypadku jądrowego, od zapotrzebowania zgłoszonego przez poszkodowanepaństwo oraz od dostępnych możliwości państw członkowskich. Ogólnie pomoc ta możeobejmować między innymi etapy oceny wstępnej, pobieranie próbek i prognozy, działaniaposzukiwawcze i ratunkowe, obiekty zbiorowego odkażania i może też uwzględniaćwyposażenie techniczne, np. zabezpieczania i opanowywania odpadów, a także wiedzę

(27) Dz.U. L 335, 17.12.2009


w dziedzinie jądrowej pozyskiwaną z odpowiednich badań przeprowadzanych przezekspertów ochrony ludności.

2) Instrument współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa jądrowego (NSCI, rozporządzenieRady (Euratom- nr 300/2007 z dnia 19 lutego 2007 r.). NSCI przewiduje pomoc finansowąna wspieranie państw trzecich w poprawie poziomu bezpieczeństwa jądrowego i ochronyprzed promieniowaniem, gwarantującą bezpieczny transport, przetwarzanie i utylizacjęodpadów radioaktywnych. Program ten jest realizowany przez EuropeAid we współpracyz Europejską Służbą Działań Zewnętrznych, dyrekcjami Komisji Europejskiejodpowiedzialnymi za energię i transport, a także przy wsparciu technicznym ze stronyWspólnego Centrum Badawczego Komisji.

3) Instrument na rzecz stabilności (rozporządzenie (WE) nr 1717/2006 Parlamentu i Radyz dnia 12 listopada 2006 r. (28) ). Instrument ten można wykorzystać również nasfinansowanie inicjatyw krótko i długoterminowych, na przykład środkównatychmiastowego reagowania na katastrofy naturalne lub wywołane przez człowieka,na przykład monitorowanie i osiedlanie osób wysiedlonych, ochronę i bezpieczeństwojądrowe, środki rozliczeniowe, krytyczną infrastrukturę ochronną, dystrybucję energii,reagowanie na incydenty oraz wsparcie tych, którzy udzielają pierwszej pomocy.

** *

Pytanie nr 33 , skierował Gilles Pargneaux ( H-000173/11 )

Przedmiot: Ewentualne konflikty interesów dotyczące aspartamu

W o d p o w i e d z i n a m o j e p y t a n i ehttp://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?type=QT&reference=H-2011-000072&language=PL"z dnia 8 marca 2011 r. Komisja podała, że nie przeprowadzi ponownej oceny aspartamuaż do 31 grudnia 2020 r.

Czy Komisja mogłaby sprecyzować, jaką ilość produktów żywnościowych lub lekówtrzeba spożyć, by osiągnąć dopuszczalne dzienne spożycie (ADI) wynoszące 40 mg/kg?

Czy wiarygodność oświadczenia Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności zdnia 28 lutego 2011 r. nie powinna zostać zakwestionowana, skoro dowiadujemy się, żeDominique Parent-Massin – ekspertka Komitetu ds. Dodatków do Żywności EFSA – byłazwiązana umową z Coca-Colą, koncernem zużywającym ogromną ilość środkówsłodzących, oraz z firmą Ajinomoto, największym na świecie producentem aspartamu?

Jak Komisja reaguje na to niedawne wykrycie konfliktu interesów?

Odpowiedź

(EN) Po ostatniej debacie dotyczącej poprzedniego ustnego pytania Pana PosłaH-000072/2011 (29) dotyczącego aspartamu, która odbyła się w parlamentarnej KomisjiOchrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności(ENVI) teraz Komisja poszukuje możliwości przeprowadzenia pełnej ponownej ocenyaspartamu w terminie wcześniejszym niż planowana wcześniejsza ocena, którą zgodnie

(28) Rozporządzenie (WE) nr 1717/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. ustanawiająceInstrument na rzecz Stabilności, Dz.U. L 327, 24.11.2006

(29) http://www.europarl.europa.eu/QP-WEB/application/home.do?language=EN.


z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 257/2010 (30) ustanawiającym program ponownejoceny dopuszczonych dodatków do żywności planuje się najpóźniej na grudzień 2020roku.

Aspartam jest dodatkiem do żywności dopuszczonym w kilku różnych grupach żywnościw różnych dopuszczalnych ilościach. Co do zasady ogólnej dopuszczalne spożyciedodatków do żywności w diecie zależy od kilku kryteriów, np. od względnego udziałuposzczególnych grup żywności w dziennym spożyciu oraz stężeń dodatków do żywnościzastosowanych w każdej z tych grup żywności. Ponadto trzeba wskazać docelową grupęludności (dzieci lub dorośli), ponieważ ilość konkretnego środka spożywczego(zawierającego dodatek do żywności) konieczna do osiągnięcia dopuszczalnego spożyciadziennego (ADI) będzie zależeć od wagi docelowej grupy ludności mając na względzie, żeilość ADI ustala się w przeliczeniu na kilogram (kg) masy ciała. Potencjalne spożycieaspartamu podczas terapii medycznej zależy też od dziennej liczby dawek i wiekupacjentów. Co więcej leczenie można zalecić tylko na ograniczoną liczbę dni. W związkuz tym, na pytanie to nie można udzielić ogólnikowej odpowiedzi.

W swoim stanowisku z 2006 roku Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA)potwierdził, że potencjalna ilość aspartamu (31) spożyta w diecie wyniosłaby znacznieponiżej 40 miligramów ADI na kilogram masy ciała nawet w przypadku konsumentówspożywających go w dużych ilościach.

Na mocy reguł EFSA w sprawie ewentualnych konfliktów interesów, podobnie jak każdyinny ekspert, ekspertka cytowana w pytaniu Pana Posła podpisała oświadczenie o brakukonfliktu interesów zweryfikowane przez EFSA. Zgodnie z regułami EFSA w sprawiekonfliktów interesów ekspertka ta nie brała udziału w debatach na temat aspartamuprowadzonych przez panel ds. dodatków do żywności i składników pokarmowychdodawanych do żywności (ANS) EFSA. Ponadto, oświadczenie EFSA z dnia 28 lutego 2011r. zostało przygotowane przez EFSA, a nie panel EFSA-ANS. W związku z tym, w tymprzypadku Komisja nie dostrzega jakichkolwiek konfliktów interesów.

** *

Pytanie nr 34 , skierował Jacek Włosowicz ( H-000174/11 )

Przedmiot: Zmiana czasu

Rok temu zapytałem Komisję o celowość zmiany czasu letniego na zimowy(http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?type=QT&reference=H-2010-0103&language=PL"). Dziś chciałbym zapytać, czy Komisja podtrzymuje przedstawione wówczas stanowisko?

Czy Komisja zapoznała się z aktualnymi analizami z zakresu energetyki opiniującymi brakwpływu tych zmian na bilans energetyczny?

(30) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 257/2010 z dnia 25 marca 2010 r. ustanawiające program ponownej ocenydopuszczonych dodatków do żywności zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr1333/2008 w sprawie dodatków do żywności (tekst mający znaczenie dla EOG), Dz.U. (tekst mający znaczenie dlaEOG) Dz.U. L 80, 26.3.2010.

(31) Opinia panelu naukowego ds. dodatków do żywności, środków aromatyzujących do żywności, substancjipomagających w przetwarzaniu i materiałów pozostających w kontakcie z żywnością (AFC) przygotowana nawniosek Komisji i dotycząca nowych badań nad odległym rakotwórczym działaniem aspartamu. Biuletyn EFSA(2006) 356, 1-44.


Czy Komisja zna aktualne badania medyczne wykazujące negatywny wpływ tych zmianna zdrowie ludzkie?

Jaka jest opinia Komisji na temat decyzji kolejnych krajów o zaprzestaniu zmian czasuletniego na zimowy?

Czy powyższe fakty nie stanowią dla Komisji bodźca do korekty swojego stanowiska, copozwoliłoby mieszkańcom UE na bardziej zdrowy i ekonomiczny tryb życia?

Odpowiedź

(EN) Jak Komisja wyjaśniła w swojej odpowiedzi na pytanie ustne H-000103/2010skierowane na sesji w marcu 2010 roku poświęconej temu tematowi (32) , w sprawozdaniuz oceny wpływu aktualnie obowiązującego czasu letniego przyjętej przez Komisję w 2007roku stwierdzono, że czas letni nie wywołuje szkodliwych skutków i generuje pewnegorodzaju oszczędności energii. Obecne uzgodnienia nie są powodem do obaw w państwachczłonkowskich UE, które wprowadziły czas letni i od tamtej pory nigdy nie kwestionowałytej decyzji.

Komisja nie odebrała sygnałów, aby od opublikowania sprawozdania, to znaczy od chwiliudzielenia odpowiedzi na wspomniane powyżej pytanie ustne z 2010 roku sytuacja uległazmianie.

W szczególności Komisji nic nie wiadomo o jakichkolwiek nowych reprezentatywnychdowodach świadczących o negatywnym wpływie obowiązujących obecnie w UEuzgodnieniach dotyczących czasu letniego.

Komisja odnotowała, że Rosja podjęła niedawno decyzję o zaniechaniu zmiany czasu.

** *

Pytanie nr 35 , skierował Rareş-Lucian Niculescu ( H-000175/11 )

Przedmiot: Kryzys w sektorze nawozów fosforowych

Opublikowany niedawno raport naukowy „A Sustainable Global Society” zwraca uwagęna fakt, że zasoby fosforytów (z który produkowane są nawozy kluczowe dla uprawypszenicy, ryżu czy kukurydzy) mogą zostać wyczerpane w następnych 30 latach. Australiabędąca siódmym na świecie producentem pszenicy zmaga się już obecnie z coraz bardziejwidocznym brakiem fosforu w glebie rolnej. W raporcie tym wskazano, że niezbędne sąinwestycje przeznaczone na zidentyfikowanie nowych źródeł fosforanu, jak równieżinwestycje na rozwój technologii umożliwiających ekstrakcję fosforanu z wody.

Komisja proszona jest o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

Czy istnieją informacje dotyczące rezerw fosforytów w skali światowej?

Jak ewoluowały ceny nawozów fosforowych w ostatnich latach?

Czy Komisja zamierza wspierać badania naukowe w tej dziedzinie w celu zidentyfikowanianowych źródeł tego surowca lub nowych miejsc jego występowania?

(32) http://www.europarl.europa.eu/QP-WEB/


Odpowiedź

(EN) W ciągu ostatnich pięciu latach opublikowano kilka badań dotyczących światowychzasobów fosforytu. Chociaż to prawda, że w niektórych z tych badań zaproponowanotrzydziestoletni okres przydatności pozostałych zasobów, nowsze dane zdają się wskazywaćna większe rezerwy fosforytu wystarczające do zrealizowania bieżących potrzeb w dłuższejperspektywie (33) .

Jednak te nowsze dane pokazują też znaczące skoncentrowanie tych nowych rezerw wjednym obszarze geograficznym, co prowadzi do pytań o bezpieczeństwo dostaw. Ponadtosą pewne dowody sugerujące, że pozostałe rezerwy mogą być powiązane z rosnącymstężeniem kadmu i innych metali ciężkich, co stanowi ryzyko większych kosztówpotrzebnych na usunięcie tych zanieczyszczeń albo prawdopodobne zanieczyszczeniegleby wynikające ze stosowania niższej jakości nawozów (34) .

Dostępne Komisji informacje w sprawie cen wskazują gwałtowny wzrost cen fosforytu w2008 roku, po którym nastąpiło ich ustabilizowanie, a następnie stopniowy wzrost naprzełomie roku 2010/11.

W ciągu ostatnich pięciu lat Komisja zleciła dwa badania w tym zakresie (35) , a takżedodatkowe projekty badawcze dotyczące pewnych aspektów problemu. W przyszłościmożna byłoby uwzględnić dalsze badania i działania w dziedzinie innowacji zwiększającestabilność produkcji rolnej i bezpieczeństwo żywności. Nie ma dowodów na to, żezastąpienie fosforytu w jego podstawowym zastosowaniu w nawozach i dodatkach dopasz będzie kiedykolwiek możliwe. Nie istnieją też żadne produkty alternatywne, któremogłyby zastąpić fosforyt.

Jednak informacje przedstawione na posiedzeniu grupy eksperckiej Komisji w dniu 17lutego 2011 r. poświęconym zrównoważonemu wykorzystywaniu fosforytu wskazują,że prognozy dotyczące nowych rezerw fosforytu są coraz bardziej obiecujące i że mamyduży potencjał bardziej efektywnego wykorzystywania tych zasobów. Bardziej efektywnewykorzystywanie zwiększyłoby dostępność zasobów, a jednocześnie ograniczyłobyproblemy środowiskowe związane z nadmiernym wykorzystaniem. Ewentualne działaniana rzecz bardziej zrównoważonego wykorzystania obejmują praktyki bardziej efektywnegoplanowania i wydobywania, lepszego przetwarzania produktów ubocznych, wykorzystaniabiotechnologii do poprawy wydajności pasz i nawozów, zmianę technik rolnych na rzeczograniczenia zużycia nawozów czy strat fosforytu (w tym lepsze planowanie żywienia naszczeblu gospodarstwa rolnego); ograniczenie ilości marnowanej żywności dzięki zmianienawyków konsumenckich oraz odzyskiwanie fosforytu z nawozów, ścieków, osadów ześcieków i pyłów z osadów ze ścieków.

Komisja zamierza dalej przeanalizować ten problem zasobów w kontekścieprzygotowywanej mapy drogowej w sprawie efektywności zasobów, której przedstawienieplanuje się na drugą połowę 2011 roku.

** *

(33) Rada ds. światowych rezerw fosforytu, międzynarodowej produkcji nawozów, 2010 r.(34) Zrównoważone wykorzystywanie fosforytu; Schroder, Cordell, Smit i Rosemarin, 2010 r.(35) Dostępne na stronie http://ec.europa.eu/environment/natres/phosphorus.htm


Pytanie nr 36 , skierował Ivo Belet ( H-000180/11 )

Przedmiot: Kontrole żywności importowanej z Japonii

Po wypadku jądrowym w elektrowni Fukushima Komisja określiła w rozporządzeniu (UE)nr 297/2011 z dnia 25 marca 2011 r. specjalne warunki dotyczące importu żywności ipasz z Japonii. Jednym z nowo wprowadzonych środków są ścisłe i regularne kontroleproduktów pochodzących z Japonii. Ponadto zgodnie z decyzją Komisji Europejskiej orazStałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt (decyzja StałegoKomitetu z dnia 8 kwietnia 2011 r.) zaostrzono wymogi w zakresie maksymalnychdopuszczalnych wartości skażenia promieniotwórczego.

Czy rozporządzenie (UE) nr 297/2011 wymaga usunięcia z rynku UE wszystkichproduktów żywnościowych pochodzących z Japonii? Czy w ramach systemu szybkiegoalarmowania państwa członkowskie zgłaszały już produkty, w których przypadkustwierdzono zbyt wysoki poziom skażenia promieniotwórczego?

Odpowiedź

(EN) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 297/2011 z dnia 25 marca 2011 r.zmieniające rozporządzenie (UE) nr 297/2011 wprowadzające specjalne warunki regulująceprzywóz paszy i żywności pochodzących lub wysyłanych z Japonii w następstwie wypadku

w elektrowni jądrowej Fukushima (36) , zmienione rozporządzeniem (UE) nr 351/2011z dnia 11 kwietnia 2011 r. (37) nie wymaga wycofania z rynku UE wszystkich produktówżywnościowych pochodzących z Japonii.

Z rynku należy wycofać jedynie pasze i żywność nieodpowiadające maksymalnympoziomom różnych radionuklidów w paszach i żywności przewidzianych w załącznikuII do rozporządzenia (UE) 297/2011. Do dnia 2 maja 2011 r. nie otrzymano jeszczepowiadomienia z systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktachżywnościowych i środkach żywienia zwierząt (RASFF) dotyczącego stwierdzenia wysokiegopoziomu skażenia radioaktywnego pasz i żywności pochodzącej z lub sprowadzonej zJaponii.

Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (UE) 297/2011 państwa członkowskie co tydzieńinformują Komisję o wszystkich uzyskanych wynikach analiz. W dniu 2 maja 2011 r.Komisja otrzymała wyniki analiz 98 próbek pobranych z pasz i żywności z Japonii i wwiększości próbek nie stwierdzono wykrywalnych poziomów radionuklidów jodu 131,cezu-134 i cezu-137. W kilku próbkach wykryto poziom radioaktywności, poziom tenbył zbliżony do poziomu wykrywalności i był znacznie niższy od maksymalniedopuszczalnego poziomu.

Ponadto w kilku próbkach stwierdzono radionuklidy inne niż jod-131, cez-134 i cez-137i nie wykryto żadnych poziomów tych radionuklidów.

** *

(36) Dz.U. L 80, 26.3.2011(37) Dz.U. L 97, 12.4.2011


Pytanie nr 37 , skierowała Rodi Kratsa-Tsagaropoulou ( H-000181/11 )

Przedmiot: Gwarancje na rzecz greckiego systemu finansowego i gospodarki realnej

Państwo greckie przeznaczyło w 2008 r. na wspieranie greckiego systemu finansowego5 miliardów euro w formie emisji akcji preferencyjnych, 15 miliardów euro formiegwarancji i 8 miliardów euro w formie emisji obligacji państwowych. Następnie w2010 roku przeznaczono na gwarancje kwoty 15 miliardów euro i 25 miliardów euro.Równocześnie rząd przewiduje przyjęcie, po zatwierdzeniu przez Komisję, kolejnej puligwarancji w wysokości 30 miliardów euro.

Zwracam się do Komisji z następującymi pytaniami:

Jak ocenia dotychczasowe funkcjonowanie instrumentu stabilności finansowejutworzonego w oparciu o mechanizm wsparcia greckiej gospodarki przez państwaczłonkowskie strefy euro i MFW w celu utrzymania stabilności greckiego systemubankowego?

Jak ocenia wkład tego instrumentu we wspieranie adekwatności kapitałowej instytucjikredytowych, którą gwarantuje państwo greckie?

Czy dysponuje danymi na temat stopnia, w jakim gwarancje państwa greckiego skierowanodo gospodarki realnej?

Czy ustalono cele dotyczące minimalnej wielkości gwarancji niezbędnych do wzrostuakcji kredytowej w greckiej gospodarce?

Odpowiedź

(EN) Grecki fundusz stabilności finansowej (HFSF) działa i otrzymano już pierwszą transzęfinansowania. Zarząd funduszu funkcjonuje od października 2010 roku. Aby ocenićprawdopodobne przyszłe potrzeby w zakresie dokapitalizowania z HFSF Bank Grecjiprzeprowadza regularne prognozy wypłacalności greckich banków komercyjnych. HFSFpełni funkcję ogranicznika dla greckiego sektora bankowego i jest gotowy udzielić wsparcia,jeżeli kiedykolwiek będzie ono potrzebne.

Fundusz stabilności finansowej pełniący rolę ogranicznika wobec banków mającychtrudności z wypłacalnością pozytywnie przyczynił się do stabilizacji finansowej w Grecji.Pomimo niesprzyjających okoliczności kilka banków zdołało na przykład podwyższyćkapitał pochodzący od inwestorów prywatnych (NBG, Piraeus). Dzięki procesowi eliminacjidźwigni finansowej kilka banków podwyższyło współczynnik kapitałowy (Eurobank,Alpha).

Nową transzę 30 miliardów euro w gwarantowanych przez rząd obligacjach bankowychzatwierdzono dla potrzeb dalszego zwiększenia w systemie „bufora płynności” wymaganegoze względu na odpływy kapitałowe i wypływy depozytów będących zabezpieczeniem wEurosystemie, co wynika z niestabilności rynku, obniżenia długu publicznego oraz zmianw przepisach EBC dotyczących zabezpieczeń. Dostęp banków do nowej transzy jestuwarunkowany przyjęciem średnioterminowych planów finansowania, sformułowaniemcelów specyficznych dla danego banku oraz środków na rzecz ograniczenia zależności odpłynności eurosystemu. Jednocześnie plany te muszą być spójne z ramachmakroekonomicznymi i budżetowymi ustanowionymi na mocy programu oraz planamirestrukturyzacji wymaganymi na mocy reguł pomocy państwa UE.


Według przekazanych Komisji informacji takich celów nie określono. Zakłada się jednak,że wzrost kredytowania w Grecji będzie zgodny z makroekonomicznymi ramamiprogramu.

** *

Pytanie nr 38 , skierowała Mairead McGuinness ( H-000187/11 )

Przedmiot: Współpraca ekspertów poświęcona umownym praktykom stosowanymprzez przedsiębiorstwa wobec innych przedsiębiorstw (ang. business to business)w łańcuchu dostaw żywności

Czy Komisja może przekazać informacje na temat aktualnego stanu prac Forum WysokiegoSzczebla do spraw Poprawy Funkcjonowania Łańcucha Dostaw Żywności, a zwłaszczana temat współpracy ekspertów poświęconej umownym praktykom stosowanym przezprzedsiębiorstwa wobec innych przedsiębiorstw?

Czy Komisja może omówić w szczególności poziom zaangażowania podmiotówuczestniczących we współpracy ekspertów, następne kroki i prawdopodobne rezultaty?Czy Komisja uważa, że współpraca ekspertów w ramach forum wysokiego szczebla stanowikrok we właściwym kierunku i zagwarantuje wszystkim podmiotom łańcucha dostawżywności zadowalające rozwiązania?

Odpowiedź

(FR) Na pierwszym posiedzeniu w dniu 16 listopada 2010 r. ustanowione przez KomisjęForum Wysokiego Szczebla do spraw Poprawy Funkcjonowania Łańcucha DostawŻywności (38) starało się rozpocząć prace technicznych w czterech obszarach, mianowiciew obszarze praktyk umownych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec innychprzedsiębiorstw w łańcuchu dostaw żywności, narzędzia monitorowania cen żywnościw UE, konkurencyjności w przemyśle rolno-spożywczym i logistyki w rolnictwie. Komisjazapoczątkowała już współpracę ekspercką w zakresie pierwszych trzech obszarów, a w2011 roku zamierza uruchomić współpracę ekspercką w czwartym obszarze, czyli logistycew rolnictwie. Harmonogram posiedzeń, które już się odbyły oraz tych, które dopiero sięodbędą, jest dostępny na stronie internetowej Komisji (39) .

W ramach współpracy ekspertów poświęconej praktykom umownym stosowanym przezprzedsiębiorstwa wobec innych przedsiębiorstw Komisja odnotowała zobowiązaniepodjęte przez zainteresowane strony zaangażowane w debatę dotyczącą opracowaniawspólnego podejścia do uczciwych praktyk umownych stosowanych przezprzedsiębiorstwa wobec innych przedsiębiorstw. We wrześniu 2011 roku eksperci mająprzedstawić definicję uczciwych praktyk ilustrując ją realnymi przykładami zaczerpniętymiz łańcucha, ze szczególnym uwzględnieniem najbardziej pozytywnych. Zainteresowanestrony wspólnie przygotowały mapę drogową służącą osiągnięciu tego celu. Zależnie odpostępu, jaki zostanie wypracowany w okresie od chwili obecnej do czerwca Komisja albo

(38) Decyzja Komisji 2010/C 210/03 z dnia 30 lipca 2010 r. ustanawiająca Forum Wysokiego Szczebla do sprawPoprawy Funkcjonowania Łańcucha Dostaw Żywności (OJEU C210 z 3.8.2010)

(39) Posiedzenia już odbyte: http://circa.europa.eu/Public/irc/enterprise/hl-forum-food-supply-chain/meetings?a=lprv

Posiedzenia planowane (terminy tymczasowe):http://circa.europa.eu/Public/irc/enterprise/hl-forum-food-supply-chain/meetings?a=lftr


zatwierdzi to podejście, albo zaproponuje nową metodę roboczą gwarantującą osiągnięciezadowalających wyników.

Co więcej, zgodnie z komunikatem pt. „W kierunku Aktu o jednolitym rynku” (40) orazsprawozdaniem w sprawie sprawozdania monitorującego w dziedzinie rynkudetalicznego (41) jesienią 2011 roku Komisja planuje przyjąć komunikat omawiającyproblem nieuczciwych praktyk handlowych prezentujący informacje dotyczące krajowychreguł dotyczących tych praktyk oraz ich wykonywania, a także omawiający prawdopodobnekierunki działania. Również jesienią 2011 roku Komisja przedłoży ekspertom i Forumsprawozdanie z prac przeprowadzonych przez krajowe organy ds. konkurencji w sektorzerolno-spożywczym.

Na podstawie tych analiz faktycznych panel ekspertów ds. praktyk umownych stosowanychprzez przedsiębiorstwa wobec innych przedsiębiorstw w łańcuchu dostaw żywności mazbadać, podczas drugiego etapu, możliwe działania i narzędzia wykonawcze celemsformułowania przez Forum Wysokiego Szczebla ewentualnych zaleceń.

Zainteresowane strony uczestniczące w panelu ekspertów ds. narzędzia monitorowaniacen żywności przekazały już Komisji szereg użytecznych sugestii, jak narzędzie usprawnić.Co więcej, panel jest ważnym forum tworzenia synergii między narzędziemopracowywanym na szczeblu UE a ośrodkami monitorowania cen, działającymi już wkilku państwach członkowskich.

Panel ekspertów ds. konkurencyjności przemysłu rolno-spożywczego ma za zadaniemonitorowanie wdrażania szerokiej gamy zaleceń Grupy Wysokiego Szczebla dotyczącychtego problemu, a sformułowanych w roku 2008 i 2009. Wykorzystując wkładzainteresowanych stron Komisja zaproponowała ukierunkowanie prac panelu na czteryzagadnienia, w które dialog między zainteresowanymi stronami uczestniczącymi w Forummógłby wnieść wartość dodaną. Wskazane zagadnienia to: społeczny filar zrównoważonejkonkurencyjności, znakowanie, innowacje i rynek wewnętrzny. Taki wybór uwzględniaprace prowadzone na innych forach skupiających różne zainteresowane strony, jak np.okrągły stół ds. europejskiej zrównoważonej konsumpcji żywności i produkcji, i ma nacelu uniknięcie dublowania prac. Każde z wybranych zagadnień będzie przedmiotemszczegółowego warsztatu. W dniu 3 maja 2011 r. odbyły się warsztaty poświęcone ważnymproblemom społecznym w łańcuchu dostaw żywności, które zapoczątkowałykonstruktywną debatę o odpowiedzialności społecznej przedsiębiorstw i ramach ONZdotyczących biznesu i praw człowieka.

Panel ekspertów przedłoży sprawozdanie Forum Wysokiego Szczebla. Kolejne posiedzenieForum ma odbyć się w listopadzie 2011 roku i będzie poświęcone zaplanowaniu practechnicznych na następny rok. Opierając się na dotychczasowych postępach Komisjauważa, że Forum Wysokiego Szczebla zdoła osiągnąć zadowalające wyniki przedzakończeniem kadencji w grudniu 2012 roku.

** *

(40) Komunikat Komisji pt. „W kierunku Aktu o jednolitym rynku W stronę społecznej gospodarki rynkowej o wysokiejkonkurencyjności. 50 propozycji na rzecz wspólnej poprawy rynku pracy, przedsiębiorczości i wymiany” COM(2010)608 wersja ostateczna/2

(41) Sprawozdanie Komisji: Sprawozdanie monitorujące rynek wewnętrzny „W kierunku bardziej wydajnych i uczciwychusług detalicznych na rynku wewnętrznym w 2020 r.” COM(2010)355 wersja ostateczna


WTOREK, 12 MAJA 2011 - European Parliament2011)05-12_PL.pdf · 2011. 9. 19. · WTOREK, 12 MAJA...

Documents

Transcript of WTOREK, 12 MAJA 2011 - European Parliament2011)05-12_PL.pdf · 2011. 9. 19. · WTOREK, 12 MAJA...