WRZESIEŃ – klasa 2 – edukacja zintegrowana · 2017. 2. 21. · Wrzesień – klasa II –...

Wrzesień – klasa II – EDUKACJA ZINTEGROWANA

Propozycje planów pracy oraz scenariusze zajęć z ćwiczeniami Didasko dla klasy 2 - suplement do „Poradnika dla nauczyciela klasy drugiej…”, wyd. MEN Strona 1

Szanowni Nauczyciele!

Dziękujemy Państwu za okazanie nam zaufania i ponowne wybranie ćwiczeń przygotowanych przez Wydawnictwo Didasko.

Przekazujemy Państwu Suplement Didasko do Poradnika dla nauczyciela klasy II do podręcznika „Nasza szkoła” wydanego przez MEN.

Propozycje nasze zostały przygotowane z podziałem na tematy zaproponowane w podręczniku „Nasza szkoła”. W odróżnieniu do suplementu

dla klasy I, suplement na każdy miesiąc będzie ukazywał się w dwóch częściach: odrębnie dla tematów dotyczących edukacji zintegrowanej, odrębnie

dla edukacji matematycznej. Opracowanie tematów zawiera odesłanie do stron ćwiczeń przygotowanych przez Didasko, nasze dodatkowe

propozycje zajęć, zabaw, aktywności wraz z odnośnikami do realizowanych punktów podstawy programowej w zakresie czterech edukacji:

polonistycznej, społecznej, przyrodniczej oraz matematycznej. Wśród propozycji zawartych w suplemencie jest także wiele pomysłów zajęć

z zakresu pozostałych edukacji, takich jak: plastyczna i zajęcia techniczne, wychowanie fizyczne i edukacja zdrowotna oraz edukacja muzyczna.

W kilku miejscach odsyłamy również Państwa do ciekawych stron internetowych – zarówno tych z których można korzystać bezpłatnie,

jak i popularnych wśród nauczycieli, które jednak wymagają rejestracji i poniesienia kosztów. Znajdziecie Państwo także propozycje skorzystania z

dodatkowych Kart Pracy – są one przygotowane do pobrania ze Skarbnicy, razem z Suplementem na dany miesiąc. Zachęcamy również do

korzystania z dodatkowych materiałów, które będziemy umieszczać w Skarbnicy na naszej stronie internetowej.

W tym roku w skład zestawu ćwiczeń do klasy II wchodzi „Mój dziennik” – ćwiczenia do samodzielnego wypełniania przez ucznia, jak również zestaw

„Wycinanek” – zdjęć i fragmentów tekstów, które mogą być dowolnie przez ucznia wykorzystane do uzupełniania dziennika. Za każdym razem,

gdy przy propozycji aktywności dajemy odnośnik do „Mojego dziennika”, zachęcamy jednocześnie do skorzystania z materiału zawartego

w Wycinankach.

Opierając się na własnej ocenie możliwości grupy klasowej, mogą Państwo korzystać z przedstawionych scenariuszy w dowolnym zakresie.

Będą dla Państwa ułatwieniem w pracy i uzupełnieniem podstawowych zagadnień zaproponowanych w podręczniku.

Mamy nadzieję, że materiały przez nas przygotowane będą dla Państwa wsparciem w codziennej pracy.

Z pozdrowieniami,

Autorki: Anna Cierlica, Magdalena Kaczmarczyk, Ewa Nowakowska

oraz Zespół Redakcyjny Wydawnictwa Didasko



1. tydzień nauki – Druga klasa

Temat: Druga klasa Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna

Edukacja przyrodnicza

Zabawy integracyjne na dobry początek. 1.1.a; 1.3.a 5.4

Wykonanie wizytówek DRUGIEJ KLASY. 1.3.a; 1.3.c

Wypowiedzi uczniów na temat ćwiczeń i zawartych w nim elementów. Głośne czytanie listu od autorki ćwiczeń. (Moje ćwiczenia cz. A, str. 3)

1.1.a, 1.3.

Nasze zainteresowania. Samodzielne redagowanie i pisanie zdań o sobie na podstawie przeczytanego tekstu Joanny Białobrzeskiej. (Mój dziennik str. 3)

1.1, 1.3a; 1.3.f

Alfabet. Pisownia imion i nazwisk wielką literą zgodnie z kolejnością alfabetyczną. 1.1.b; 1.3.e; 1.3.f

Ankieta. Różne rodzaje ankiet. (Moje ćwiczenia cz. A str. 4-5) 1.1.b; 1.1.d; 1.3.e

Wyjaśnienie terminu: karykatura. Burza mózgów. Karykatura –praca plastyczna. (Mój dziennik, str. 6,7)

1.1a, 1.1c, 1.3.c

5.4

Propozycje zajęć:

Powitanie powakacyjne. Nauczyciel wita każde dziecko wchodzące do klasy poprzez podanie mu ręki.

Zabawy na dobry początek. - DOBIERANIEC – zabawa polega na łączeniu tych samych elementów. Nauczyciel staje na środku koła i mówi: „Jestem

pierwszym elementem domina. Proszę do siebie osobę, która tak jak ja lubi np. podróżować pociągiem (Nauczyciel wybiera tylko jedno dziecko, które pierwsze podniosło rękę). Wybrane dziecko mówi: „Jestem drugim elementem domina. Proszę do siebie osobę, która tak jak ja lubi … Ostatnia osoba zamyka krąg.

- DOBRZE, ŻE JESTEŚ – Uczestnicy przyczepiają sobie kartki/tekturki ze zdaniem: „Dobrze, że jesteś, bo…”. Następnie podchodząc do każdego wpisują dalszy ciąg zdania (informacje mają dotyczyć tylko pozytywnych cech, o czym informujemy dzieci przed rozpoczęciem zabawy). Zabawa kończy się, gdy każde dziecko ma choć jeden wpis. Następnie każde dziecko odczytuje zdania ze swojej kartki.

Wykonanie wizytówek DRUGIEJ KLASY.



- I wariant: Nauczyciel rozdaje przygotowane szablony z postacią dziecka. Uczniowie odrysowują je na papierze technicznym, wycinają i kolorują, a następnie podpisują własnym imieniem. Wykonane prace wieszamy na gazetce w klasie z napisem: DRUGA KLASA.

- II wariant: Nauczyciel rozdaje uczniom kartkę A4. Dzieci samodzielnie wykonują swój portret, dookoła postaci dorysowują przedmioty lub czynności, które lubią najbardziej i podpisują go. Wykonane prace wieszamy na gazetce w klasie z napisem: DRUGA KLASA.

- III wariant: Nauczyciel pobiera ze Skarbnicy i drukuje w formacie A4 dla każdego dziecka plakat „Wszystko o….” Dzieci uzupełniają plakaty. Wykonane prace wieszamy w klasie z napisem: DRUGA KLASA .

(plik Wszystko o.pdf)

Omówienie wyglądu i zawartości ćwiczeń polonistycznych Didasko. Swobodne wypowiedzi. Czytanie listu autorki Joanny Białobrzeskiej do dzieci (Moje ćwiczenia cz. A, s. 3, Mój dziennik, str. 3). Wypowiedzi uczniów na temat zdjęć, ilustracji.

Nasze zainteresowania. Nauczyciel opowiada dzieciom o swoich zainteresowaniach. Jeśli jest to możliwe, pokazuje swoje kolekcje, np. stare pocztówki. Rozmawia z dziećmi na temat ich zainteresowań. (Mój dziennik, str. 4, 5)

Alfabet. Przypomnienie kolejności liter w alfabecie. Nauczyciel przypomina o pisowni wielką literą imion i nazwisk. Dzieci na tablicy zapisują swoje nazwiska i imiona, zgodnie z kolejnością alfabetyczną.

Wyjaśnienie znaczenia słowa „ankieta”, rożne rodzaje ankiet. Nauczyciel wyjaśnia sposób przeprowadzenia ankiety. Przeprowadzenie ankiety na temat zainteresowań koleżanek i kolegów w klasie. Zadawanie pytań ankietowych osobom, zgodnie z kolejnością alfabetyczną (Moje ćwiczenia cz. A str. 4-5). Ankiety mogą być przeprowadzane w parach lub w grupach.

Karykatura. Burza mózgów. Co to znaczy karykatura? Wyszukiwanie w słowniku definicji wyrazu KARYKATURA. Wyszukiwanie i pokaz przykładowych karykatur. Karykatura a poczucie humoru.

Karykatura. Praca plastyczna. Wykonanie karykatury. (Mój dziennik, str. 6,7)



1. tydzień nauki – Jak spędziliśmy wakacje?

Temat: Jak spędziliśmy wakacje? Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Wypowiedzi dzieci na temat minionych wakacji. Swobodne wypowiedzi. 1.1, 1.3a; 1.3.b, 1.3.c

Słownictwo związane z wakacjami. Tworzenie historyjki obrazkowej (Karta Pracy) 1.3a; 1.3.b, 1.3.c

Głośne i ciche czytanie krótkich tekstów o wakacjach. Pisemne odpowiedzi na pytania na podstawie tekstów (Moje ćwiczenia cz. A, str. 6,7)

1.3a; 1.3.f

Mapa myśli - Wakacje 2015 1.1b; 1.3.c 6.3

Mapa Polski - utrwalenie kierunków na mapie. 1.1b 5.8

Praca z tekstem. Pisanie odpowiedzi na pytania. (Moje ćwiczenia cz. A, str. 8) 1.3a; 1.3.f

Wakacje na wsi. Praca z tekstem. Ustne odpowiedzi na pytania dotyczące przeczytanego tekstu. . (Moje ćwiczenia cz. A, str. 9)

1.3.a

Rozmowa telefoniczna. Zabawy dramowe. Opowiadanie ustne. 1.4.a

Drzwi do wyobraźni. Wakacje w kosmosie. ( Mój dziennik, str. 12, 13) 1.1.b 6.7b

Propozycje zajęć:

Zabawa powitalna. Nauka rymowanki na pamięć, uczniowie gestami pokazują jej treść. Witam Was, lubię Was, na naukę przyszedł czas. Więc się szybko przeciągnijmy i I zabawę rozpocznijmy.

Wspomnienia z wakacji. Swobodne wypowiedzi dzieci na temat wakacji. Prezentacja przyniesionych zdjęć.



Czytanie wyrazów związanych z wakacjami ze zrozumieniem. Kolorowanie rysunków. Tworzenie historyjki obrazkowej. Karta pracy: ‘Wakacje’

(plik: Wakacje.pdf)

Wakacyjne teksty. Głośne czytanie. Głośne czytanie przez wybranych uczniów krótkich tekstów o wakacjach (Moje ćwiczenia cz. A, str. 6-7) . Zwrócenie uwagi na wielką literę w zapisie imion i nazw miejscowości.

Wakacyjne teksty. Ciche czytanie. Ciche czytanie tekstu o wakacjach i samodzielne pisanie odpowiedzi na pytania (Moje ćwiczenia, str. 6-7 ).

Wakacje. Mapa myśli. Nauczyciel umieszcza poziomo na tablicy duży karton z narysowanym u góry słoneczkiem z napisem WAKACJE (rok). Rozmawia z uczniami, co kojarzy im się z tym hasłem. Uczniowie na kartkach rysują miejsce, które odwiedzili podczas tegorocznego odpoczynku. Grupują wykonane prace według miejsca pobytu, np.: morze, jeziora, góry, inne. Przyklejają swoje ilustracje w grupach na kartony. Można przy poszczególnych grupach zdjęć dopisać zaproponowane przez dzieci hasła, np. pływanie kajakiem, zbieranie jagód, wspinanie się na szczyt, skakanie przez fale itd.

WAKACJE 2015 GÓRY MORZE JEZIORA INNE MIEJSCE



Mapa Polski. Swobodne wypowiedzi dzieci. Obejrzenie mapy Polski, przypomnienie kierunków i znaczenia kolorów na mapie, omówienie legendy. Wyszukiwanie i wskazywanie na mapie miejsc, które dzieci odwiedziły podczas wakacji.

Utrwalenie kierunków. Zabawa „DYRYGENT”: Jedno z dzieci wychodzi na środek sali i wydaje polecenie wskazania danego kierunku, np. „wschód” – dzieci ręką wskazują odpowiedni kierunek. „zachód” – dzieci ręką wskazują odpowiedni kierunek, itd. Dyrygent wypowiada nazwy kierunków w różnym tempie. Zmiana dyrygenta.

Praca z tekstem. Pisanie odpowiedzi na pytania. (Moje ćwiczenia cz. A, str. 8)

Wakacje na wsi. Praca z tekstem. Ustne odpowiedzi na pytania dotyczące przeczytanego tekstu. Ciche, samodzielne czytanie opowiadania „Wakacje na wsi” (Moje ćwiczenia cz. A, str. 9). - Omówienie przeczytanego tekstu, rozmowa na temat humoru słownego i sytuacyjnego. - Samodzielne podkreślanie w tekście opowiadania „Wakacje na wsi” zdań opisujących zabawne sytuacje (Moje ćwiczenia cz. A, str.

9). - Głośne czytanie opowiadania „Wakacje na wsi” przez wybrane dzieci. - Samodzielne ustne wypowiedzi uczniów na temat przeżytych przygód wakacyjnych.

„Rozmowa telefoniczna” – zabawy dramowe – Dziecko wciela się w postać chłopca z opowiadania „Wakacje na wsi” i opowiada koledze przez telefon swoje wakacyjne przygody.

Drzwi do wyobraźni. Wakacje w kosmosie. ( Mój dziennik, str. 12, 13)



1. tydzień nauki – Zaułek słówek – głoski i litery

Temat: Zaułek słówek – głoski i litery Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Rozwiązujemy literowe łamigłówki 1.1.b; 1.3.e

Dzielimy wyrazy. Zabawa. Głoska, litera, sylaba 1.1.b; 1.3.e

Utrwalanie znaczenia pojęć: głoska, litera, sylaba, spółgłoska, samogłoska (Moje Ćwiczenia cz. A, s. 10)

1.1.b; 1.3.e

Samogłoski, spółgłoski, dwuznaki - konkurs 1.1.b; 1.3.e

Dwuznaki. Tworzenie wyrazów i zdań. 1.1.b; 1.3.e. 1.3.f

Czytanie i omówienie wiersza Wandy Chotomskiej „Alfabet”. Nauka wiersza na pamięć .Wykonanie plakatu – praca plastyczna.

1.1.b; 1.2.c; 1.3.a

Zabawy z alfabetem – zabawa ruchowa 1.1.a,b 5.4

Do czego przydatna jest znajomość alfabetu? Burza mózgów w grupach. 1.1.a; 1.3.a; 1.3.c

Zabawa w inteligencję. 1.1.b; 1.1.e; 1.1.f

Propozycje zajęć:

Rozwiązujemy literowe łamigłówki: Karta pracy ‘Literowe łamigłówki’ - REBUS : rozwiązanie: GŁOSKA - WYKREŚLANKA: rozwiązanie: LITERA. - KRZYŻÓWKA : rozwiązanie: SYLABA



(plik: Literowe łamigłówki.pdf)

Dzielimy wyrazy. Zabawa. Nauczyciel podaje wyraz. Dzieci dzielą go kolejno na głoski, litery i sylaby.

Spółgłoski, samogłoski. Przypomnienie wiadomości (Moje Ćwiczenia cz. A, s. 10)

Zabawa w odnajdywanie. Konkurs. Wyszukiwanie i zaznaczanie kolorami w tekście z gazet na czas: - samogłoski – kolor czerwony - spółgłoski – kolor niebieski - dwuznaku – kolor zielony

Dwuznaki. Wyrazy. Zdania. Praca w grupach. Nauczyciel pisze na tablicy dwuznaki. Każda grupa wybiera pięć z nich. Tworzy z nimi pięć wyrazów, a potem z tymi wyrazami tworzy pięć zdań i zapisuje je w zeszytach. Grupy prezentują swoją pracę na forum klasy.

Alfabet. Wysłuchanie wiersza Wandy Chotomskiej „Alfabet”. Wykonanie plakatu do wiersza w zespołach 3-osobowych. Nauka wiersza na pamięć.

Zabawy z alfabetem. Zabawa ruchowa. Każde dziecko losuje literę alfabetu. Na znak ustawiają się w kolejności zgodnie z miejscem litery w alfabecie.

„Do czego przydatna jest znajomość alfabetu?” Burza mózgów w grupach. Zaprezentowanie swoich propozycji przez grupy. Dyskusja. Zapisanie wszystkich propozycji na dużym formacie w sposób zaproponowany przez dzieci – ekspozycja w klasie.

Zabawa w inteligencję. Dzieci przygotowują tabelę z wybranymi kategoriami np. imię, rzecz, zwierzę…. Zapis wyrazów na podaną literę, np. A – Ania – agrafka – aligator itd.



1. tydzień nauki – Co przypomina nam wakacje?

Temat: Co przypomina nam wakacje? Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Dłuższe ustne wypowiedzi dzieci na temat wakacji. Tworzenie wystawy wakacyjnych skarbów – zabawy związane z tworzeniem kolekcji.

1.1.a; , 1.3.a; 1.3.c; 1.2.d

5.4 6.3, 6.4

Ćwiczenia w czytaniu ze zrozumieniem. (Moje ćwiczenia cz. A, str. 11, zad. 1.) 1.1.b; 1.1.c; 1.3

Wakacyjne skarby. Samodzielne tworzenie pisemnych wypowiedzi (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 11, zad. 2.)

1.3.c; 1.3.a; 1.3.f

Zabawy. „Wyścigi po skarby”, „Wyprawa po skarby”. 5.4

Ciche czytanie ze zrozumieniem tekstu „Dziennik podróży Michała”. (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 12-13). Pojęcie „dziennik”.

1.1.a; 1.1.b; 1.1.c;

Wielka litera w nazwach geograficznych. (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 13) 1.1; 1.3.f

Pamiątkowy obraz – praca plastyczna.

Propozycje zajęć:

Wakacyjne skarby. Swobodne ustne wypowiedzi. Wypowiedzi dzieci na temat własnych wakacyjnych skarbów przyniesionych z domu (opis, miejsce pochodzenia).

Wystawa. Przygotowanie wystawy „Wakacyjne skarby” – tworzenie kolekcji przedmiotów. Nazywanie i podpisywanie eksponatów. Zaproszenie koleżanek i kolegów z innych klas do obejrzenia wystawy.

Ćwiczenia w czytaniu ze zrozumieniem. (Moje ćwiczenia, str. 11, zad. 1.)

Wakacyjne skarby. Samodzielne tworzenie pisemnych wypowiedzi (Ćwiczenia, s. 11, zad. 2.)

Zabawy: o „Wyścigi po skarby”. Dzieci podzielone na dwie grupy ustawiają się w dwóch rzędach. W odległości kilkudziesięciu metrów

stoją dwa worki ze skarbami, tj. rożnymi przedmiotami, wśród których znajdują się liczne rzeczy należące do tej samej kategorii, np.: sztućce, muszelki, kredki. Dzieci nie znają zawartości worków. Ich zadaniem jest zgromadzenie jak największej ilości takich samych skarbów. Na sygnał „Start!” dwoje dzieci z pierwszych rzędów biegnie do worków i po omacku wyciąga jakiś przedmiot, kładzie obok worka, szybko wraca do grupy i dotyka kolejnego dziecka, które powtarza czynność. Jednak jego zadaniem jest



wyciągnięcie przedmiotu podobnego do leżącego obok worka lub takiego, który bez trudu znajdą w worku kolejne dzieci. Wygrywa grupa, która zgromadziwszy najwięcej takich samych przedmiotów -skarbów, najszybciej ukończyła biegi.

o „Wyprawa po skarby”. Każda z dwóch drużyn wybiera swojego poszukiwacza skarbów. Prowadzący zawiązuje poszukiwaczom skarbów oczy chustkami, a następnie kładzie w dowolnym miejscu w sali worek ze skarbem. Zadaniem każdej z drużyn jest doprowadzenie poszukiwacza głosem do worka. Dzieci mówią, w którą stronę ma on iść, ale nie mogą go dotykać. Dodatkowym utrudnieniem jest to, że zawodnicy z drużyny przeciwnej mogą mówić fałszywe polecenia. Wygrywa ta drużyna, która najszybciej zdobędzie skarb.

Dziennik podróży. Praca z tekstem. o Czytanie przez nauczyciela dziennika podroży Michała. W trakcie czytania, dzieci odnajdują na mapie miasta, w których był

Michał (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 12-13). o Rozmowa na temat przeczytanego tekstu (Gdzie był Michał? Jakie miasta zwiedził? Gdzie i kiedy rozpoczął podroż? Gdzie i kiedy

ją zakończył?). o Pojęcie „dziennik” Nauczyciel wyjaśnia dzieciom znaczenie pojęcia „dziennik”. Pokazuje różne dzienniki. Zachęca do

samodzielnego prowadzenia dziennika.

Wielka litera w nazwach geograficznych. „Moja trasa podroży” – dzieci zapisują w zeszycie polonistycznym nazwy miast, które chciałyby zwiedzić z zaznaczaniem ich na mapie umieszczonej w ćwiczeniach ( innym kolorem niż zaznaczały trasę podróży Michała) – (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 13). Wielka litera w nazwach miast.

Pamiątkowy obraz. Praca plastyczna. Potrzebne materiały dla każdego dziecka: płaskie, tekturowe pudełko po czekoladkach; zdjęcie lub pocztówka z wakacji; materiały do ozdoby (muszelki, kamyki, gałązka, piórko, suszony kwiat, trochę trawy); klej; masa solna; podkładka, wałek, plastikowy nożyk, lakier do włosów. KROK PO KROKU: Z opakowania po czekoladkach najlepiej wykorzystać spodnią część z tekturową ramką. Zdjęcie przykleić pośrodku. Przestrzeń między zdjęciem a ramką wypełnić elastyczną masą solną, formując rękami lekkie wgłębienie. Przed ułożeniem masy solnej na kartoniku można zmienić jej kolor, dodając farby plakatowej. Aby ułożyć masę na wypukłym, tekturowym kołnierzu, najlepiej rozwałkować ją na plastry o grubości do 1 cm i przycinać nożykiem do wielkości ramki. Tak przygotowane podłoże można ozdabiać pamiątkami z wakacji – muszelkami, drobnymi kamykami, suszonym kwiatkiem, kolorowym piórkiem. Na podłożu z masy solnej można rysować ostro zakończonym patyczkiem. Obrazo-rzeźbę w naturalnych kolorach utrwalić lakierem do włosów. Masa solna: sól i mąka w równych proporcjach; woda (tyle, aby wyrobić masę); ewentualnie farba plakatowa do zabarwienia masy.



2. tydzień nauki – Jakie krajobrazy występują w Polsce?

Temat: Jakie krajobrazy występują w Polsce? Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Dłuższe wypowiedzi dzieci dotyczące różnorodności krajobrazów Polski i porównanie ich z krajobrazem miejsca zamieszkania. Tworzenie odpowiedzi na pytanie: Co warto zobaczyć w mojej miejscowości? Praca z tekstem (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 14-15, zad. 1, 2, 3)

1.1.a; 1.1.b; 1.1.c, 1.3.a

6.3

Wakacyjne puzzle. Konkurs w grupach. Wypowiedzi dzieci. 1.1.b; 1.3.a; 1.3.c

5.4

Moja miejscowość i najbliższa okolica. Burza mózgów. Wypowiedzi ustne. 1.1.a; 1.3.a; 1.3.c

5.4, 5.7 6.3

Moja miejscowość. Wykonanie plakatu. (Mój dziennik, str. 66,67) 1.1.a; 1.1.b

Propozycje zajęć:

Różnorodność krajobrazów Polski. Swobodne wypowiedzi. Omówienie rożnych krajobrazów na podstawie przyniesionych albumów, fotografii oraz zdjęć (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 14-15, zad. 1 i 2).

Wakacyjne puzzle. Konkurs w grupach. o I wariant: Nauczyciel przygotowuje 4 duże obrazki (np. z kalendarzy ), przedstawiające cztery różne krajobrazy, np. las, morze, jezioro, góry oraz 4 arkusze papieru o takich samych wymiarach, jakie mają obrazki. Obrazki rozcina na kilkanaście części, ale każdy inaczej. Umieszcza je w czterech pudełkach lub woreczkach. Powinny się od siebie różnić w sposób istotny kolorystyką, tematyką po to, aby dzieciom nie sprawiało problemów rozpoznanie, z którego obrazka pochodzą rozcięte części. Zabawę należy rozpocząć od podziału uczestników na 4 grupy. Prowadząca zapowiada, że każdy zespół powędruje na wycieczkę w inne miejsce, ale o tym, dokąd który zespół się uda, uczestnicy dowiedzą się po ułożeniu z części obrazka. O wyborze pudełka decyduje wyliczanka:

Na wycieczkę wyruszamy, ale pewien kłopot mamy, czy do lasu, czy na grzyby,



choć wycieczka jest na niby. Jechać w góry, czy nad morze? Wyliczanka nam pomoże: raz, dwa trzy, tę wycieczkę wybierz ty!

Po wybraniu pudełek uczestnicy podchodzą z nimi do kartonów, na których, na sygnał prowadzącej, układają obrazek. Wygrywa ta grupa, która jako pierwsza ułoży swój obrazek. Gdy już wszystkie zespoły wykonają zadanie, ich członkowie opowiadają, jak można spędzić czas na wycieczce w miejscu, do którego się wybierają. Zabawę można powtórzyć, wymieniając między zespołami części rozciętych obrazków lub zaproponować jej trudniejszą wersję. Należy pomieszać części wszystkich obrazków, a zespoły układają inny niż poprzednio obrazek. Muszą wyszukać części swoich obrazków, by ułożyć je poprawnie i szybko w całość. Zespół, który ułożył obrazki trzy- lub czterokrotnie otrzymuje tytuł „Turysta roku”. Po zaznajomieniu się z regułami, dzieci mogą bawić się samodzielnie, a także zapraszać do zabawy osoby, które poprzednio w niej nie uczestniczyły (źródło: Irena Dudzińska, Teresa Fiutowska: „W co i jak się bawić” wyd. Didasko ). o II wariant: Układanie w parach ilustracji z różnymi krajobrazami (pocztówki, stare kalendarze, ilustracje), pociętymi na

elementy – puzzle. Naklejenie gotowych prac na karton i podpisanie ułożonego rodzaju krajobrazu.

Uzupełnianie zdań opisujących krajobraz (Moje ćwiczenia cz. A, str. 15, zad. 3 ).

Moja miejscowość i najbliższa okolica. Burza mózgów. Wypowiedzi dzieci ze szczególnym uwzględnieniem cech charakterystycznych krajobrazu. Dlaczego warto przyjechać na wakacje w okolice, w których mieszkamy? Co warto zobaczyć w naszej miejscowości i najbliżej okolicy?

Moja miejscowość. Wykonanie plakatu. (Mój dziennik, str. 66-67)



2. tydzień nauki – Spotkanie z policjantką

Temat: Spotkanie z policjantką Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Wycieczka po najbliższej okolicy. Obserwacja ruchu drogowego. 1.1.a; 1.1.b 5.4, 5.7,

Podsumowanie wycieczki. Swobodne wypowiedzi dzieci. 1.3.a; 1.3.c

Zabawa w grupach „Dokończ zdanie” 1.1.a; 1.3.e

Policja. Wyjaśnienie hasła. Mapa myśli. Rozmowa na temat pracy policji. (Karta pracy)

1.1b

Wywiad - wspólne układanie pytań do zaproszonego gościa. 1.1d, 1.3c

Spotkanie z policjantem – przeprowadzenie wywiadu. 1.3.b 5.9, 5.10, 5.11

Bezpieczeństwo na drodze. Przypomnienie wiadomości o ruchu i znakach drogowych. Praca z tekstem. (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 16, 17) Przygotowanie wspólnego plakatu „Bądź bezpieczny na drodze”

1.1.a; 1.1.b; 1.3.a; 1.3.c

5.10

Znaki drogowe. Przypomnienie wiadomości. Konkurs ze znajomości znaków drogowych.

1.1.a; 1.1.b; 1.1.c

Zabawa ruchowa „Przejście dla pieszych” 5.4

Propozycje zajęć:

Wycieczka po najbliższej okolicy. W trakcie wycieczki dzieci obserwują ruch drogowy, znaki drogowe, przejścia dla pieszych. Można wcześniej wspólnie przygotować ‘Kartę obserwacji’.

Podsumowanie wycieczki. Swobodne wypowiedzi dzieci. Rozmowa z dziećmi na temat zaobserwowanych sytuacji, miejsc związanych z omawianym tematem.

Zabawa „Dokończ zdanie”. Zabawa w grupach. Nauczyciel wypowiada zdania. Dzieci z poszczególnych grup kończą wypowiedzi. Przykłady zdań:

- Miejsca, gdzie odbywa się ruch drogowy to………………. - Uczestnicy ruchu drogowego to…………………………… - Jezdnia przeznaczona jest dla……………………………… - Chodnik przeznaczony jest dla………………………………



- Pieszy to …………………………………………………….. - Sygnalizacja świetlna służy do ……………………………… - Kolor czerwony oznacza ……………………………………. - Kolor zielony oznacza ……………………………………….. - Miejsca, w których przechodzimy przez jezdnię to…………

O czym /o kim będziemy dzisiaj rozmawiać? Krzyżówka. Karta pracy ‘Bądź bezpieczny’ zadanie 1.

(plik: Bądź bezpieczny.pdf)

POLICJA - Wyjaśnienie hasła. Mapa myśli. Stworzenie na dużym formacje lub na tablicy mapy myśli z hasłem POLICJA pośrodku. Rozmowa na temat pracy policji, roli w życiu społeczeństwa, stroju służbowego.

Wywiad. Nauczyciel umawia się z dziećmi, że mają jak najwięcej dowiedzieć się na temat pracy policjanta. W tym celu wspólnie układają jak najwięcej pytań. Uczniowie w parach zapisują swoje pytania. Następuje odczytanie pytań i wybranie najtrafniejszych. Stworzenie listy pytań przed spotkaniem z policjantem

Wizyta. Nauczyciel zaprasza do klasy policjantkę/policjanta. Dzieci zadają przygotowane pytania. Policjant zaprasza uczniów do odwiedzenia posterunku policji ( zorganizowanie wycieczki w dogodnym terminie).

Bezpieczeństwo na drodze. - Głośne czytanie przez dzieci tekstu „Bądź bezpieczny na drodze”. Wspólne omówienie przeczytanych zasad bezpieczeństwa (Moje

ćwiczenia cz. A, str.16).



- Przygotowanie plakatu „Bądź bezpieczny na drodze”. Nauczyciel przydziela każdemu dziecku jedną zasadę bezpiecznego poruszania się po drodze opisaną w ćwiczeniach. Dzieci przepisują z ćwiczeń zasadę na kartkę papieru. Ozdabiają kartki. Kartki z przepisanymi zdaniami naklejają na duży arkusz papieru i wieszają na ścianie w klasie.

Przypomnienie wiadomości o znakach drogowych. (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 17) - Znaki drogowe – prezentacja w programie np. PowerPoint. - Wymyślanie i redagowanie przez dzieci zagadek o znakach drogowych. - Samodzielne oznaczanie prawidłowych odpowiedzi na pytania o znaki drogowe

Sprawdzamy znajomość znaków drogowych. Karta pracy ‘Bądź bezpieczny’ zadanie 2 (plik: Bądź bezpieczny.pdf)

Zabawa ruchowa „Przejście dla pieszych”. Dzieci ustawiają się w rzędzie. Powtarzają rymowankę: Jedna noga, (dzieci wysuwają jedną nogę do przodu) Druga noga, (dzieci wysuwają drugą nogę) Już do przejścia jest gotowa.(4 kroki w miejscu) Popatrz w lewo, (patrzą w lewą stronę) Popatrz w prawo, (patrzą w prawą stronę) Teraz możesz przejść już żwawo. ( idą 4 kroki do przodu)



2. tydzień nauki – Nowy uczeń

Temat: Nowy uczeń Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Bajka terapeutyczna. Słuchanie czytanej przez N. bajki pt. „Nowy uczeń”. Dłuższe wypowiedzi dzieci na temat wysłuchanego tekstu.

1.1a; 1.1.c; 1.2.b; 1.3.a; 1.3.c

Byłem nowym uczniem, członkiem grupy, uczestnikiem itd.. Swobodne wypowiedzi na podstawie własnych doświadczeń.

1.3.c

„Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”. Swobodne wypowiedzi. 1.1.a; 1.3.a; 1.3.c

5.1, 5.2, 5.3

Cechy zgranej grupy - burza mózgów. 1.3.a; 1.3.c

Koleżeńska postawa. Czytanie ze zrozumieniem tekstu pt. „Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego” (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 18 - 19)

1.1.c; 1.2.b; 1.3.a; 1.3.c

5.1, 5.2, 5.3

Wady i zalety – gromadzenie i wyjaśnianie słownictwa związanego z cechami charakteru.

1.1.a; 1.3.c 5.2

Opis. Wspólne redagowanie i pisanie opisu postaci – „Mój nauczyciel”. Karykatura (Mój dziennik str. 8)

1.3.a; 1.3.f

Opis. Uzupełnianie opisu kolegi/koleżanki. Miejmy dystans do siebie. Wykonanie karykatur. (Mój dziennik, str.9)

1.3.a; 1.3.f

Propozycje zajęć:

Powitanie znaną rymowanką: Witam Cię, lubię Cię, Do nauki przygotujmy się. Więc się mocno przeciągnijmy, I spotkanie rozpocznijmy.

Nowy uczeń. Bajka terapeutyczna. Wysłuchanie bajki czytanej przez nauczyciela. Omówienie bajki moderowane przez nauczyciela.



Bajka terapeutyczna „NOWY UCZEŃ” Autor: Aleksandra Brzozowska

żródło http://www.plock.eu/pl/projekt_matki/details/article,5983,1,1.html „Bajki terapeutyczne. Antologia prac z konkursu Płockiego Wolontariatu”

Słoneczko na niebie uśmiecha się promiennie, jednak kartka w kalendarzu nie pozostawia wątpliwości – jest pierwszy września. Dla wszystkich dzieci to dzień, kiedy ze smutkiem trzeba powiedzieć: „Żegnajcie wakacje!”, a potem założyć wypracowane przez mamę eleganckie ubranko i pomaszerować na szkolne uroczystości. W zasadzie to wcale nie musi być takie straszne. W szkole czekają już przecież koledzy, z którymi nie widzieliśmy się przez całe wakacje. Chcemy opowiedzieć im o naszych letnich wyczynach i dowiedzieć się, co nowego u nich słychać. Tak… pierwszy dzień w szkole może być naprawdę przyjemny, jeśli tylko mamy kumpla, który z chęcią z nami porozmawia i zażartuje. Dla dzieciaków z IIa czekających przy drzwiach do klasy na panią wychowawczynię powrót do szkoły na pewno nie jest powodem do smutku. Roześmiane dziewczynki rozmawiają o chwilach spędzonych nad morzem i z dumą pokazują opaleniznę. Chłopacy chwalą się, jak sprawnie potrafią jeździć na rowerze i grać w piłkę. Wydawać by się mogło, że wszyscy w tej klasie są szczęśliwi i zadowoleni. Ale momencik… Tutaj z boku ktoś stoi. A jednak jest osoba, na której twarzy nie gości dziś uśmiech. To wysoki, ciemnowłosy chłopiec, który z nikim nie rozmawia i wyraźnie czegoś się boi. Nagle zauważa go Romek. – Ej, patrzcie! Ten to chyba nowy – mówi do kolegów. – Nowy, nowy. Nie znam go, ale jakiś dziwny mi się wydaje. Lepiej z nim nie gadać – odpowiada mu Krzysiek, którego wszyscy zawsze słuchają, bo jest najsilniejszy, najgłośniej krzyczy i zna te brzydkie słowa, których używają tylko dorośli. Teraz już oczy wszystkich zwrócone są na nieznajomego. Każdy przygląda mu się dokładnie, od góry do dołu. Wszędzie słychać szepty: „Nowy, nowy…” i złośliwy śmiech.

W oczach chłopca pojawiają się łzy, a jego twarz staje się coraz bardziej czerwona. Za chwilę pewnie zacznie płakać, a wtedy dopiero Krzysiek i pozostali będą mieć ubaw. Z kręgu chichoczących dziewczyn wychodzi nagle Marta. Chociaż inni dziwnie na nią patrzą, z serdecznym uśmiechem podchodzi do nieznajomego. – Cześć, jestem Marta. Cieszę się, że będziemy chodzić do tej samej klasy. Chodź, poznasz pozostałych – mówi. – Cześć, mam na imię Piotrek i jestem trochę wstydliwy. Dzięki, że się o mnie zatroszczyłaś – odpowiada z wdzięcznością. Pewnie jesteście ciekawi, jak dalej potoczyły się losy „nowego”. Okazało się, że Piotrek jest świetnym kolegą, a do tego bardzo dobrze gra w piłkę nożną. Jest po prostu

trochę nieśmiały i potrzebował przewodnika w nowej klasie, ale teraz nikt, nawet Krzysiek, nie wyobraża sobie IIa bez niego.

Byłem nowym uczniem, członkiem grupy, uczestnikiem…. Swobodne wypowiedzi. - Jakie to uczucie być nową osobą w jakiejś grupie? - Czy byliście w takiej sytuacji? - Czy zostaliście dobrze przyjęci? - Czy mieliście jakieś niemiłe doświadczenia? - Jak należy przyjąć osobę dołączającą do grupy?



„Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego” Swobodne wypowiedzi. Nauczyciel opowiada o grupie dzieci, które pomagały sobie w każdej sytuacji. Wszyscy mówili o nich, że są bardzo zgrane, a one mówiły o sobie: „Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”. Dzieci wyjaśniają znaczenie powiedzenia: „Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”, podają przykłady sytuacji ilustrujących to powiedzenie.

Cechy zgranej grupy – burza mózgów - zapisanie na tablicy cech charakteru osób tworzących zgraną grupę, np. tolerancyjni, koleżeńscy, bezinteresowni.

Koleżeńska postawa. Wybór i przepisanie zdań, które świadczą o koleżeńskiej postawie i miłej atmosferze w klasie (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 18 - 19).

Wady i zalety. Wypowiedzi dzieci na temat cech charakteru dobrego kolegi. Czytanie nazw cech charakteru i wyjaśnianie ich znaczenia oraz odniesienie ich do konkretnych sytuacji (np. rozrzutność, obowiązkowość, prawdomówność). Uzupełnianie zdań z zastosowaniem nazw cech charakteru. Przypomnienie znaczenia pojęć – „wady”, „zalety”. Dokończenie zdań, np.: - Moje zalety to… np.: punktualność, pracowitość, pomysłowość, obowiązkowość, prawdomówność, poczucie humoru, itp.). - Moje wady to … (np.: spóźnialstwo, rozrzutność, bałaganiarstwo, lenistwo, zapominalstwo, gadulstwo, brak poczucia humoru, itp.).

Tworzenie opisu nauczyciela. Wspólne redagowanie opisu na tablicy. Zapisanie opisu na tablicy a następnie w zeszytach. Karykatura mojej wychowawczyni (Mój dziennik str. 8)

Opis mojej koleżanki lub kolegi. Redagowanie krótkiego tekstu opisującego ulubioną koleżankę lub kolegę. Karta pracy ‘Opis’

(plik: Opis.pdf)

Mamy dystans do siebie. Wykonanie karykatur. (Mój dziennik, str.9)



2. tydzień nauki – Zaułek słówek – piszemy i czytamy

Temat: Zaułek słówek – piszemy i czytamy Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Czytanie i omówienie zasad stosowania w zdaniach znaków interpunkcyjnych (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 20, 21).

1.1, 1.3

Zabawa „Mówię. Pytam? Wołam! – wyróżnianie i pisanie zdań z zastosowaniem odpowiednich znaków.

1.1.b; 1.2.c; 1.3.d; 1.3.e.1.3.g

5.4

Propozycje zajęć:

Znaki interpunkcyjne. (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 20, 21).

Zabawa: „Mówię. Pytam? Wołam! (źródło: Irena Dudzińska, Teresa Fiutowska: „W co i jak się bawić”, Wyd. Didasko).

[…] Nauczycielka, czytając i opowiadając w sposób wyrazisty utwory literatury dziecięcej, podaje przykłady zdań, które w zależności od

rodzaju znaku interpunkcyjnego, można różnie interpretować. […] W zabawie może brać udział od kilku do kilkunastu uczestników, w

zależności od posiadanych pomocy i umiejętności dzieci, ale zawsze musi to być liczba parzysta. Do zabawy potrzebne są kartoniki z

krótkimi (3-wyrazowymi) zdaniami, przecięte na dwie części. Na jednej części znajduje się pierwszy wyraz zdania napisany wielką literą,

na drugiej-pozostała część zdania zakończona kropką, pytajnikiem lub wykrzyknikiem. Dzieci wybierają kartoniki z pudełka, dużej

koperty, leżącej na stoliku itp., nie widząc napisu. Następnie te, które mają wyraz zaczynający się wielką literą stają w rzędzie, pozostałe

- w gromadce z boku. Zabawę zaczyna nauczycielka, mówiąc np.: „Raz, dwa, trzy-zacznij ty!” i wymienia imię dziecka. Wskazane wysuwa

się do przodu, czyta wyraz i mówi: „Raz, dwa, trzy dokończ ty!” Dziecko, które uważa, że ma koniec zdania, podchodzi do kolegi, czyta

koniec. Ten powtarza całe zdanie, zaś pozostałe-oceniają: dobrze-źle. (Interpretacja znaku interpunkcji). Jeżeli dobrze - otrzymują małe

karteczki ze znakiem, który kończył zdanie (kropką, pytajnikiem, wykrzyknikiem). Gdy zespół oceni, że zdanie powiedziane było źle,

nauczycielka je powtarza poprawnie i to ona zabiera kartki ze znakami kończącymi zdania. Przy powtórzeniu zabawy miejsce

prowadzącej nauczycielki może zająć jeden z uczestników. Zdania powinny być tak sformułowane, by ich treść uzasadniała zastosowany

znak interpunkcji. Przykładowe zdania zapisujemy w zeszycie.



Przykłady zdań do zapisania (tekst do zapisania na kartoniki bez znaków interpunkcyjnych):

Tomek lubi kefir. Mam dwa samochody. Kupiłem kilogram malin. Narysowałem małego tygrysa. Mama gotuje mleko.

Kto rozbił kolano? Ile zapłaciłem za buty? Komu zabrałam pisak? Jaki mam rower? Co dałam psu?

Wracaj do domu! Oddaj moje lalki! Wypij lekarstwo! Ale wielki kot! Ja nie oddam!



2. tydzień nauki – Gra

Temat: Gra Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Literowe zagadki. Zabawy 1.1.b, 1.3.e

Utrwalanie wiadomości i umiejętności dotyczących pojęć głoska, litera, sylaba, wyraz, zdanie.

1.1.b, 1.3.e 5.4

Rozwiązywanie zagadek i rebusów – zapisywanie odpowiedzi w formie zdań. 1.1.b, 1.3.e 5.4

Ustalenie i zapisanie regulaminu klasowego turnieju polonistycznego pt. „To już wiem”. Zabawa.

1.3 5.4

Propozycje zajęć:

Literowe zagadki. Zabawy (Karty pracy: ‘Literowe zagadki’ – 2 strony: wybieranka i przeskakiwanka) o Wybieranka obrazkowa o Przeskakiwanka

(plik Literowe zagadki.pdf – 1 str.) (plik Literowe zagadki.pdf – 2 str.)



Turniej polonistyczny – „To już wiem!” Nauczyciel dzieli klasę na grupy. Uczniowie losują numer pytania. Za każdą dobrą odpowiedź grupa otrzymuje jeden punkt. Przykładowe pytania:

1. Ułóż zdanie zakończone znakiem zapytania. 2. Podaj dwa wyrazy, w których występuje dwuznak „sz”. 3. Wymień wszystkie samogłoski. 4. Jakim kolorem oznaczamy samogłoski. 5. Dokończ zdanie: Głoskę mówię i ………. 6. Wymień 3 wyrazy dwusylabowe. 7. Dokończ zdanie: Literę widzę i …………. 8. Wymień głoski, które brzmią tak samo, ale w różnych wyrazach zapisujemy je inaczej (ó – u, ż – rz, h –ch) 9. Podaj 10 pierwszych liter alfabetu. 10. Podaj nazwę miasta, imię i kolor zaczynający się na głoskę „ g”. 11. Podziel wyraz encyklopedia na sylaby.



3. tydzień nauki – Kodeks klasowy

Temat: Kodeks klasowy Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


„Kodeks”. Burza mózgów. 1.1.a; 1.1.c; 1.3.a; 1.3.c

5.4

Redagowanie i zapisanie klasowego kodeksu. 1.3.a; 1.3.c; 1.3.g

Powiem Ci coś miłego. Zabawa ruchowa. 1.3.a; 1.3.b; 1.3.d

Układanie, czytanie i wyjaśnianie przysłów o przyjaźni – rozsypanka wyrazowa. Swobodne wypowiedzi.

1.1.b, 1.3.c; 1.3.e

Dłuższe wypowiedzi dzieci na temat przyjaźni. Ustalenie i zapisanie cech charakteru prawdziwego przyjaciela. (Moje ćwiczenia, cz. A str. 23, zad.3)

1.3a; 1.3.c 5.1, 5.2, 5.4

Odnosimy się do siebie z szacunkiem. Zwroty grzecznościowe. ( Moje ćwiczenia, cz. A, str. 22 - 23).

1.3.a; 1.3.d; 1.3.f

5.4

Odnosimy się do siebie z szacunkiem. Zabawy dramowe. 1.4.a

Propozycje zajęć:

Kodeks. Burza mózgów. Nauczyciel wiesza na tablicy napis „Kodeks”. Dzieci podają wszystkie skojarzenia związane z tym napisem. Zapisanie ich na tablicy. („Kodeks” - zbiór praw i obowiązków.)

o Ustalenie w jakim celu pisze się kodeks. o Rodzaje kodeksów ( kodeks drogowy, karny, szkoły, ucznia). o Nauczyciel prezentuje różne rodzaje kodeksów i razem z uczniami ustala miejsca, w których one obowiązują. o N. odczytuje kodeks ucznia, ale równocześnie informuje, że każdy pracownik szkoły również musi przestrzegać kodeksu i jest to

kodeks pracy.



Opracowanie kodeksu klasowego. Przypomnienie, jak powinni zachowywać się uczniowie w klasie i jakie postępowanie nie jest właściwe. Przypomnienie zasad, które zostały ustalone w kl. 1 i obowiązują nadal w klasie 2. Nauczyciel wiesza na tablicy napis: KODEKS KLASY DRUGIEJ. Uczniowie losują przygotowane przez nauczyciela hasła z koszyka, eliminują te, które nie stanowią właściwych haseł kodeksu, a prawidłowe naklejają na karton, ozdabiają własnymi pomysłami i podpisują się pod nim (zamiast podpisu może być odcisk palca, dłoni ) tworząc plakat. Przykładowe zasady do wyboru: 1. Pomagamy innym w nauce. – Przechodzimy przez ulicę na zielonym świetle. 2. Jesteśmy punktualni. – Przy kolacji pomagamy rodzicom nakryć do stołu. 3. Słuchamy poleceń nauczyciela. – Podczas deszczu nie przychodzimy do szkoły. 4. Podnosimy rękę, gdy chcemy coś powiedzieć. – Na przerwach urządzamy wyścigi. 5. Gdy kolega mówi, inni słuchają. 6. Dbamy o czystość. 7. Używamy kulturalnych słów.

Powiem Ci coś miłego. Zabawa ruchowa. Dzieci przygotowują kartoniki ze swoim imieniem i nazwiskiem i wrzucają je do pojemnika. Dzieci siadają w kręgu a pojemnik ustawiamy jest w środku. Każdy kolejno losuje jedna kartkę, podchodzi do wylosowanej osoby i mówi jej coś miłego, np.: „Jesteś chodzącą encyklopedią.” „Lubię Twoje żarty.” „Jesteś dziś ładnie ubrana.” itp.

Układanie przysłów. Układanie w parach przysłów o przyjaźni z rozsypanek wyrazowych. Odczytywanie i zapis do zeszytu. Karta pracy ‘Przysłowia_rozsypanka’

(plik: Przysłowia rozsypanka.pdf)



Wyjaśnienie znaczenia zapisanych powiedzeń. Swobodne wypowiedzi.

Cechy charakteru prawdziwego przyjaciela. (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 23, zad. 3)

Odnosimy się do siebie z szacunkiem. Zwroty grzecznościowe. Rozmowa z dziećmi o tym, jak powinien zachowywać się kulturalny człowiek.

Uzupełnianie zdań zwrotami grzecznościowymi (Moje ćwiczenia, cz. A, zad 1 i 2 str. 22-23).

Zabawy dramowe. Odgrywanie rożnych scenek z zastosowaniem zwrotów grzecznościowych.

Przepisanie do zeszytu zdania z tablicy: „Człowiek kulturalny używa w rozmowach zwrotów grzecznościowych: proszę, dziękuję, przepraszam, dzień dobry, do widzenia”.



3. tydzień nauki – Straszliwe decybele

Temat: Straszliwe decybele Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Dźwięki. Doświadczenia - Słuchanie odgłosów. Ustalenie źródła dźwięku. - Zabawa w ciszę.

6.1

Krótka pogadanka dotycząca decybeli. Przyporządkowanie natężenia decybeli do określonych dźwięków – tabela.

1.1 6.6, 6.10

Wspólne redagowanie i zapisanie krótkiej wypowiedzi o hałasie i decybelach. 1.3

Propozycje zajęć:

Dźwięki. Doświadczenia o Słuchanie odgłosów. Doświadczenie. Uczniowie siedzą na dywanie i słuchają różnych dźwięków (śpiew ptaków, szum morza,

hałas ulicy, odgłosy przerwy w szkole, itp. Machają ręką, gdy dany odgłos jest dla nich przyjemny, a zatykają uszy, gdy dźwięk odczuwają jako nieprzyjemny.

o Zabawa w ciszę. Uczniowie siedzą z zasłoniętymi oczami i wsłuchują się w dźwięki. Po chwili wypowiadają się o usłyszanych dźwiękach np. śpiew ptaków, odgłosy ulicy, szuranie krzesłem, zamknięcie okna, drzwi, itp.).

Źródła dźwięków. o Dźwięki są wszechobecne. Są dźwięki, które lubimy, które nam przeszkadzają, a są również takie, które nam szkodzą. o Krótka pogadanka na temat jednostki natężenia hałasu – decybele – dB ; o Udzielenie informacji, że hałas powyżej 70 dB jest szkodliwy dla zdrowia. o Propozycje dzieci – hałaśliwe dźwięki.

Tabela natężenia decybeli. „Balonowe decybele” – zabawa w parach. Nauczyciel przygotowuje tyle balonów, ile jest par. Umieszcza w każdym nadmuchanym balonie kartkę z zapisaną nazwą dźwięku na jednej stronie i jego wartością w decybelach po drugiej stronie. Dzieci w parach łapią jeden balon i kolejno je przebijają. Wyciągają kartę, odczytują ją i umieszczają kartkę w tabeli w kolejności od najcichszego do najgłośniejszego dźwięku. W tabeli pomarańczowym kolorem zaznaczona jest wartość 70 dB - próg szkodliwości hałasu dla zdrowia, uszkodzenia nerwu słuchowego, a na czerwono – granica ludzkiej wytrzymałości.



Przykłady: - 10 dB – szept, szelest liści, oddech - 20 dB – szum drzew - 35 dB – kapiący kran, cicha muzyka - 40-50 dB – szum morza, szum wodospadu, rozmowa - 50-60 dB – odkurzacz, suszarka - 70 dB – wnętrze głośnej restauracji - 80-90 dB – przerwa w szkole, klakson, ruch uliczny - 100 dB – przejazd pociągu - 120 dB – start odrzutowca (następuje uszkodzenie nerwu słuchowego) - 130 dB – koncert rockowy, wybuch petardy - 170 dB – granica ludzkiej wytrzymałości

Sprawdzanie poprawności umieszczenia etykiet, poprzez odwrócenie ich, odczytanie wartości dB i naklejenie w prawidłowym miejscu w tabeli.

170 dB granica ludzkiej wytrzymałości start statku kosmicznego

130 dB koncert rockowy wybuch petardy

120 dB następuje uszkodzenie nerwu słuchowego

start odrzutowca

100 dB przejazd pociągu

80–90 dB przerwa w szkole klakson ruch uliczny

70 dB wnętrze głośnej restauracji

55–60 dB Odkurzacz suszarka

40–50 dB szum morza szum wodospadu rozmowa

35 dB kapiący kran cicha muzyka

20 dB szum drzew

10 dB szept szelest liści oddech

Wspólne redagowanie i zapisanie krótkiej wypowiedzi i hałasie, dźwiękach i decybelach. Zapisanie zdań na tablicy i w zeszytach.

Zabawa „KRÓL CISZY”. Uczniowie mają za zadanie jak najciszej i jak najszybciej dojść do swojej ławki, odsunąć krzesło i usiąść, jak najciszej spakować książki, ustawić się w gęsiego. Nagroda dla Króla Ciszy.



3. tydzień nauki – Hałas

Temat: Hałas Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Rozmowy na temat hałasu i jego szkodliwości. 1.1.a; 1.1.c; 1.3.a; 1.3.c

6.6

Zabawy i doświadczenia rozwijające zmysł słuchu. 1.3.b 5.4 6.1

Budowa ucha. Swobodne wypowiedzi. 1.1.a; 1.1.c; 1.3.a; 1.3.c

6.8, 6.9

Ucho i dźwięki. Doświadczenia. 1.1.a; 1.1.c; 1.3.a; 1.3.c

Hałas a zdrowie. Sposoby ograniczenia hałasu – burza mózgów. 1.3.a; 1.3.c

Opowiadanie relaksacyjne.

Hałaśliwa litera. Omówienie zasad pisowni „h”. Układanie i zapisanie zdań z wybranymi wyrazami z „h” (Moje ćwiczenia, cz. A, str.24,25), (Mój dziennik, str.111)

1.1.b; 1.3.e; 1.3.f

Propozycje zajęć:

Pogadanka o hałasie. Przez całe życie towarzyszą nam różne dźwięki. Jedne są bardzo przyjemne, inne mniej. Te nazywamy hałasem. Codziennie wdziera się on do naszej szkoły, domu, czy innych miejsc, w których przebywamy. Jak często słyszycie „Bądź ciszej!”, „Przycisz muzykę!”, „Nie hałasuj!”, „Nie krzycz!”? Zastanawialiście się dlaczego? Może przeszkadza innym? Młodzież często słucha głośnej muzyki w słuchawkach, a hałas wtedy uszkadza słuch i może nawet doprowadzić do jego utraty. W codziennym życiu mówimy, że hałas to bardzo głośne dźwięki, krzyk, odgłosy pracujących maszyn, odgłosy ulicy. Według Encyklopedii Popularnej PWN hałas to : „każdy dźwięk niepożądany lub szkodliwy dla zdrowia.”

Zabawa w zagłuszaczy. Jedno z dzieci czyta tekst, a inne w tym samym czasie grają na różnych instrumentach lub prowadzą głośną rozmowę ze śmiechem. Zmieniamy kilkakrotnie osobę czytającą, aby doświadczyć wpływu hałasu na poziom skupienia się i rozumienia tekstu. Wnioskujemy, że nauka w hałasie jest bardzo trudna, a dzieci przebywające w nim mają problem z koncentracją. Ciężko wtedy zrozumieć i zapamiętać to, co czytały.

Jak zbudowane jest ucho? Rozmowa na temat budowy ucha na podstawie książek, atlasu anatomicznego itp. lub na podstawie obejrzanego filmu np. „Było sobie życie. Ucho.” Francja 1987. Wstęp do filmu: Zarówno serce, jak i nasz słuch nigdy nie odpoczywają. Pracują nawet, gdy śpimy.



Ucho i dźwięki. Doświadczenia. I. Do czego służy ucho? Po obejrzeniu w/w filmu dzieci dochodzą do wniosku, że ucho służy do słuchania. N. proponuje doświadczenie, aby sprawdzić czy rzeczywiście uszy służą tylko do słuchania,. W tym celu N. poleca, aby dzieci obracały się kilkakrotnie wokół własnej osi, a następni usiadły. N. mówi: „Mimo, że już się nie kręcicie, to nadal odczuwacie zawroty głowy. A dlaczego? Ponieważ w kanalikach usznych znajduje się płyn, który się porusza, gdy zaczynacie się kręcić. Kiedy siadacie na ziemi, płyn nadal się porusza jeszcze przez chwilę. Wniosek: ucho służy do słuchania, ale jest także narządem równowagi. II. Czy dźwięk można zobaczyć? Na plastikowej misce mocujemy folię za pomocą gumki recepturki. Wsypujemy na nią np. ziele angielskie, pieprz, kuleczki. Następnie bierzemy garnek, unosimy go wylotem do miski i uderzamy mocno np. łyżką, tłuczkiem. Wtedy ziarenka poruszają się, czyli powietrze przenosi fale dźwiękowe. Na takiej samej zasadzie działa magnetofon, czy radio. Powietrze przenosi fale dźwiękowe i dlatego możemy słyszeć muzykę. „Dźwięk jest wibracją powietrza, która napływa do nas falami. Fale te uderzają w błonę bębenkową, która przekazuje dźwięk za pomocą nerwów do mózgu. Mózg rozpoznaje dźwięk i informuje nas co słychać” III. Muzyczny kubek. Weź plastikowy kubek. Na jego dnie zrób dziurkę. Następnie przeciągnij sznurek, a na jego końcu zamocuj spinacz tak, aby był on na zewnątrz. Później przesuń wilgotną gąbkę wzdłuż sznurka, a on zacznie grać.

Hałas a zdrowie. Uczniowie układają odpowiedź na pytanie: Jak hałas wpływa na nasze zdrowie? poprzez łączenie sylab w wyraz. Nauczyciel przygotowuje na kartonikach rozsypanki wyrazowe. Każde hasło zapisane jest w innym kolorze. Przykładowe wyrazy: roz-draż-nie-nie, ból gło-wy, po-gor-sze-nie słu-chu, nie-po-kój, u-tra-ta słu-chu, itd.

Sposoby ograniczenia hałasu. Burza mózgów. Sprzęty gospodarstwa domowego pracują coraz ciszej, używanie urządzeń laserowych zamiast głośnych maszyn, montaż ekranów akustycznych przy arteriach komunikacyjnych, projektowanie pasów zieleni, zmniejszenie prędkości pojazdów, materiały dźwiękoszczelne w budownictwie (np. okna, drzwi, ściany), nauszniki przeciw hałasowi, stopery. Omówienie rekwizytów: stopery i słuchawki chroniące przed hałasem. Dzieci sprawdzają ich skuteczność przez założenie. Rozmowa na temat zawodów, w których słuch jest narażony.



Opowiadanie relaksacyjne. Nauczyciel włącza utwór z muzyką relaksacyjną, dzieci zamykają oczy i słuchają wypowiedzi nauczyciela: Usiądź wygodnie. Połóż głowę na ławce i zamknij oczy. O, jak ci dobrze. Nareszcie nigdzie się nie spieszysz, niczego się nie boisz, jesteś uśmiechnięty i szczęśliwy. Teraz odpoczywasz. Wokół panuje spokój i cisza. Jesteś dobrym dzieckiem. Wszyscy dookoła uśmiechają się do ciebie. Jesteś lubiany i czujesz się z tym wspaniale. Uśmiechasz się. Bardzo ładnie wyglądasz z tym uśmiechem. Twoja dobroć i spokój udziela się innym. Koledzy i koleżanki bardzo lubią z tobą przebywać. Sprawiasz, że inni uwielbiają twoje towarzystwo i cieszą się, że jesteś. Wiesz, że razem możemy rozwiązać każdy problem. Nie martw się. Znajdziemy wyjście z każdej sytuacji. Jesteś odprężony i zadowolony. Teraz budzisz się powoli, otwierasz oczy i przeciągasz się rozkosznie. Jesteś tu razem ze wszystkimi. Uśmiechnij się do nas.

Hałaśliwa litera. Omówienie zasad pisowni wyrazów z „h”. (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 24-25)

Mój ilustrowany słownik ortograficzny – wyrazy z literą „h” ( Mój dziennik, str.111).



3. tydzień nauki – Zaułek słówek – zdanie, wyraz, sylaba

Temat: Zaułek słówek – zdanie, wyraz, sylaba Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Utrwalenie znaczenia pojęć sylaba, wyraz, zdanie Uzupełnianie zdań. Zabawy edukacyjne.

1.1.b; 1.3.e 5.4

Zabawy edukacyjne Wyczaruj wyraz Szyfr Gąsienica wyrazowa

Odszyfrowywanie i czytanie wyrazów. Układanie i zapisywanie zdań. Zabawy językowe.

Ułóż zdanie na … Złam szyfr

1.1.b; 1.3.e; 1.3.f

Propozycje zajęć:

Utrwalenie znaczenia pojęć: wyraz, zdanie. Nauczyciel przygotowuje zdania z wykropkowanymi miejscami oraz wyrazy na odrębnych kartkach. Uzupełniania zdań z lukami. W każdym zdaniu występuje grupa wyrazów, która tworzy zrozumiała informację. Zdania zaczynamy pisać wielką literą. Na końcu zdania stawiamy kropkę, wykrzyknik lub znak zapytania.

Zabawa WYCZARUJ WYRAZ. Uczniowie siedzą w kole. Nauczycielka rzuca maskotkę do ucznia, wymawiając przy tym początkową sylabę wyrazu, który on ma dokończyć.

Zabawa SZYFR. Nauczyciel odczytuje zdania, w których powtarza się wyraz STOP. Uczniowie odszyfrowują i podają prawidłowo brzmiące zdanie, np.:

Biedroneczki STOP mają STOP kropeczki STOP Dla STOP chcącego STOP nic STOP trudnego STOP Smok STOP wawelski STOP zionął STOP ogniem STOP Króla STOP Popiela STOP zjadły STOP myszy STOP Warszawski STOP Bazyliszek STOP zamieniał STOP ludzi STOP w kamień STOP



Zabawa GĄSIENICA WYRAZOWA. Dzieci podzielone na grupy układają zdania z rozsypanki wyrazowej. Nauczyciel przygotowuje zdania do rozsypanki np. w kółkach na kształt gąsienicy. Każdy wyraz napisany jest na oddzielnym kółeczku, np.:

Marzę o dalekich podróżach.

Zabawa UŁÓŻ ZDANIE NA …. Praca w parach. Pary losują literę alfabetu. Uczniowie starają się ukłożyć jak najdłuższe zdania, w których

każdy wyraz zaczyna się na tę samą, wylosowaną literę alfabetu, np.:

o Król Karol kupił królowej Karolinie korale koloru koralowego.

o Pan Paweł powiedział pannie Paulinie po podwieczorku przy pufie: Popilnujmy puszystego psa.

Zabawa ZŁAM SZYFR: Praca w parach. Nauczyciel rozdaje każdej parze kopertę z wyrazami. Przy każdym wyrazie widnieje liczba.

Zadaniem uczniów jest jak najszybsze ułożenie wyrazów według kolejności liczb, a następnie odczytanie z pierwszych liter nowo

powstałych wyrazów. Po ułożeniu dzieci zapisują wyraz do zeszytu i układają z nim zdanie.

kareta 1, rogal 2, agrest 3, sanki 4, napój 5, agrafka 6, lampa 7 - (krasnal )

sasanka 1, apteka 2, mama 3, owad 4, cukierek 5, huk 6, ósemka 7, dom 8 - (samochód)

kompot 1, okno 2, mapa 3, piłka 4, ul 5, tata 6, ekran 7, rakieta 8 - (komputer)

ulica 1, cebula 2, zebra 3, nitka 4, igła 5, owca 6, wiatr 7, imię 8, ekran 9 - (uczniowie)

hamak 1, emu 2, lizak 3, instrument 4, koper 5, osa 6, papier 7, teczka 8, ekierka 9, rak 10 - (helikopter)

orka 1, ramka 2, kura 3, irys 4, emu 5, ster 6, tama 7, robak 8, ananas - (orkiestra)

piłka 1, robak 2, owca 3, siostra 4, izba 5, armia 6, cytryna 7, zamek 8, emeryt 9, kot 10 - (prosiaczek)

agawa 1, kaczka 2, woda 3, afisz 4, rynna 5, igła 6, umowa 7, mucha 8 - (akwarium)

piła 1, arbuz 2, ramka 3, akacja 4, syn 5, orka 6, lampa 7 - (parasol)

kefir 1, ananas 2, teczka 3, apaszka 4, syfon 5, trasa 6, rolki 7, okno 8, foka 9, apteka 10 - (katastrofa)



4. tydzień nauki – Pan Mikołaj i lew

Temat: Pan Mikołaj i lew. Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Wycieczka do zoo. 5.4 6.2, 6.4

Wypowiedzi dzieci na temat oglądanych zwierząt i warunków ich życia. 1.1a; 1.1.c; 1.3.c

6.2, 6.4

Zabawa ortograficzna. Wyrazy z „ż” 1.1.b; 1.3.e; 1.3.f

Pisownia wyrazów z „ż”. (Mój dziennik, str.110). Ortograficzna rymowanka. 1.3f

Wspólne czytanie bajek i wierszy o zwierzętach. Swobodne wypowiedzi. 1.1a, 1.2a; 1.3.c

6.4

Nasze zoo. Praca plastyczna. 1.3.f

Propozycje zajęć:

Wycieczka do ogrodu zoologicznego. W przypadku, gdy wycieczka jest niemożliwa proponujemy obejrzenie filmu na temat ogrodu zoologicznego lub wirtualną wycieczkę do zoo (http://www.zoo.waw.pl/wycieczka/Wycieczka-zoo.html )

Wypowiedzi dzieci na temat zoo. o Rozmowa o gatunkach zwierząt, które uczniowie widzieli w zoo. o Omówienie planu zoo. o Tworzenie planu własnego zoo.

Zabawa ortograficzna. Uczniowie rozwiązują literowe zagadki. Układają hasła przestawiając litery. Wyróżniają literę, która powtarza się w każdym haśle (ż).

RÓŻB ŻUBR JAMIŻ ŻMIJA BAAŻ ŻABA TNAŻAB BAŻANT KAŻAW WAŻKA KUŻ ŻUK

http://www.zoo.waw.pl/wycieczka/Wycieczka-zoo.html



WŁÓŻ ŻÓŁW RAAŻYF ŻYRAFA ŻJE JEŻ ŻĄW WĄŻ

Zasady ortograficzne. Omówienie i wyjaśnienie pisowni wyrazów z zabawy powyżej (ż niewymienne, utrata dźwięczności na końcu wyrazów). Mój ilustrowany słownik ortograficzny - wycinanie /ilustrowanie wyrazów z poznaną trudnością ortograficzną (Mój dziennik, str.110).

Ortograficzna rymowanka. Uczniowie w grupach układają krótki rymowany wierszyk z jak największą ilością omawianych nazw zwierząt. Odczytują ułożone teksty i wybierają jeden do pisania z pamięci.

Czytanie bajek i wierszy o zwierzętach. Nauczyciel przygotowuje, a także dzieci przynoszą na lekcję ulubione bajki i wierszyki o zwierzętach. Wspólne czytanie. Wypowiedzi dzieci, dlaczego ten utwór jest ich ulubionym (np. Władimir Sutiejew „Bajeczki z obrazkami”; Jan Brzechwa: „Jeż”, „Żuk”, „Żaba”, „Ryby, żaby i raki”, „Zoo”, „Hippopotam”, „Foka”; Marek Dąbrowski „Zwierzęta”, „Żółw”, „Żyrafy”; Leszek Sulima Ciundziewicki „Żółw i żuraw”)

Nasze zoo. Praca plastyczna. Każda z grup wykonuje plakat własnego zoo, w którym znajdą się wszystkie omawiane na lekcji zwierzęta z nazwami zawierającymi literę „ż”. Prace wywieszają w sali szkolnej.



4. tydzień nauki – Jak porozumiewają się zwierzęta?

Temat: Jak porozumiewają się zwierzęta? Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Pogadanka na temat porozumiewania się bez słów. Rozróżnianie emocji – zabawy w grupie.

1.1, 1.3 5.1, 5.2, 5.3

Rozróżniam emocje – praca samodzielna (Karta pracy ‘Emocje’) Rozmowa na temat otrzymanych odpowiedzi. Zabawy mimiką.

1.1b, 1.3, 1.4 5.4 6.2, 6.4

Pacynki, co mają minki – praca plastyczna

Zabawy ruchowe z rozróżnianie odgłosów. 1.4a 5.4 6.2, 6.4

Co przekazują nam ciała zwierząt?

Zabawa ruchowa „Strach ma wielkie oczy”.

Propozycje zajęć:

Porozumiewamy się bez słów. Pogadanka na temat, w jaki sposób ludzie porozumiewają się bez słów, wyrażają swoje myśli, emocje (mowa + język ciała, mimika twarzy, gesty, ruchy rąk, nóg, itp. ). Chętne dzieci próbują bez słów przekazać informacje reszcie klasy. Nauczyciel może także przygotować karteczki z informacją, a dzieci bez słów spróbują je przekazać. (np. Jestem wesoły. Jestem zmęczony. Chce mi się spać. Jestem zdenerwowany. Spieszy mi się. Itd.)

Rozróżnianie emocji. Uczeń wypowiada się na temat sytuacji przedstawionej mimiką. Rozróżnia emocje i uczucia im towarzyszące. Nauczyciel na tablicy wiesza buzie z różnymi minami przedstawiającymi: radość, smutek, gniew, zdziwienie, złość, strach, zadowolenie. Nauczyciel wskazując na kolejne buzie, pyta co może wyrażać i w jakich sytuacjach można mieć taką minę. Karta pracy ‘Emotikony’

Plik: Emotikony. Pdf



Rozpoznajemy emocje. Karta pracy. Może zdarzyć się, że dzieci w różny sposób zinterpretują rysunki i przypiszą im różne podpisy. Każde rozwiązanie powinniśmy uznać za prawidłowe. Swobodna rozmowa z dziećmi o odbieraniu emocji w różny sposób przez różnych ludzi.

(Plik: Emocje.pdf zadanie 1)

Zabawa. Dzieci losują z koszyka nauczyciela minę. Nie pokazują kartonika innym. Ich zadaniem jest przedstawienie własną twarzą uczucia, jakie przedstawia rysunek.

Pacynki, co mają minki – praca plastyczna. Uczniowie przygotowują pacynki na palce np. robiąc z kartonu obrączki i rysując na nich minki lub pacynki na dłonie, np. ze skarpetek. Zabawa w przekazywanie emocji.

Podsumowanie omawianego tematu: Człowiek wyraża swoje uczucia, emocje poprzez wyraz twarzy i postawę ciała. Podobnie zachowują się zwierzęta. Mają kilka sposobów na wyrażanie tego, co czują, np.: postawa ciała, wyraz pyska, oczu, ułożenie ogona czy uszu.

Co przekazują nam ciała zwierząt? Pokaz zwierząt domowych (psa, kota) w różnych sytuacjach (albumy, plakaty, filmy, czasopisma). Próby odczytywania mowy ciała zwierząt i dopasowywanie haseł wywieszonych na tablicy lub umieszczonych w kopercie, jako praca dla grup, np.: Jestem przyjazny. Jestem zły. Boję się. Uzasadnienie wyboru.

JESTEM PRZYJAZNY. JESTEM ZŁY. BOJĘ SIĘ.

UWIELBIAM CIĘ, NIE PRZESTAWAJ! JESTEM WŚCIEKŁY! HEJ, KOCHAM CIĘ.

ŁADNIE PROSZĘ. JESTEM GOTÓW DO ZABAWY. NAKARM MNIE.



Zabawa ruchowa „Strach ma wielkie oczy”. ( Źródło: Irena Dudzińska, Teresa Fiutowska „W co i jak się bawić”). Uczestnicy zabawy podzieleni są na zespoły i stoją w pewnej odległości od siebie. Każdy zespół to jedna grupa zwierząt. W zabawie mogą to być: wilki, sowy, węże, małpy itp. Z jednej grupy wybieramy dziecko, zawiązujemy mu oczy. Ma ono za zadanie odszukać swoją grupę. Szukający krąży po sali i woła: „Hop-hop! Hop-hop!”. Gdy zbliży się do zespołu sów, wołają one: „Hu-hu” ,hu-hu!”, gdy do wilków – wyją przeciągle: „uuu-uuu”. Przy zbliżaniu się do węży słyszy wyraźne: „sss-sss”, a do małp „u-aa,u-aa”. Wtedy szukający szybko odbiega, „boi się” i ponownie woła: „Hop-hop! Hop-hop”. Grupka „kolegów” odpowiada mu tym samym hasłem. Szukający idzie za ich głosem, lecz oni zmieniają miejsce, a on znów spotyka różne zwierzęta. Gdy wreszcie uda mu się dobiec do kolegów, odsłaniają mu oczy. Wszyscy zmieniają role, a tym samym naśladują inne głosy. Szukającym jest inne dziecko.



4. tydzień nauki – „Gazeta Przyjazna” – 23 września

Temat: „Gazeta przyjazna” – 23 września Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Słuchanie bajki Braci Grimm „Bajka o dwunastu miesiącach” czytanej przez nauczyciela.

1.1

Indywidualne głośne czytanie fragmentów dotyczących miesięcy oraz czytanie z podziałem na role.

1.1c, 1.2c, 1.2d

Charakterystyka poszczególnych miesięcy i pór roku. Odgadywanie nazw miesięcy. 6.5

Samodzielne pisanie nazw miesięcy w kolejności. (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 26 oraz zad. 2 str. 27)

Zabawy edukacyjne. - Miesiące. Praca w parach. - Zabawa „Pory roku”. - Zabawa „ O jakim miesiącu myślę?”

Jesień. Mapa myśli.

Sformułowanie krótkiego tekstu o jesieni i jego zapis. (Moje ćwiczenia, cz. A,str. 27 zad. 3i4).

1.1, 1.2b, 1.3a 6.5

Wystawa kalendarzy.

Wspólne wykonanie klasowego kalendarza. 5.4

Propozycje zajęć:

Słuchanie baśni Braci Grimm pt. „Bajka o dwunastu miesiącach”.

Indywidualne, głośne odczytywanie przez dzieci fragmentów dotyczących poszczególnych miesięcy.

Odgadywanie nazw miesięcy. Uczeń opowiada o danym miesiącu, ale nie może w trakcie mówienia użyć jego nazwy, tylko charakterystycznych cech. Zadaniem pozostałych jest odgadnięcie nazwy miesiąca.

Czytanie baśni z podziałem na role. Zabawy dramowe.

Czytanie i pisanie nazw miesięcy . (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 26 oraz zad. 2 str. 27)

Zabawy edukacyjne.



o Miesiące. Praca w parach. Dzieci /nauczyciel przygotowują na kartkach nazwy miesięcy (jedna nazwa na jednej kartce). W parach dzieci układają kolejno nazwy 3 miesięcy, zostawiając lukę na dla kolegi na wstawienie środkowego miesiąca. np.:

styczeń, ……………………. , marzec listopad,……………………. , styczeń kwiecień,……………………, czerwiec czerwiec,……………………., sierpień

o Zabawa „Pory roku”. W zabawie uczestnicy wymieniają nazwy pór roku w kolejności chronologicznej, zaczynając od zimy, a potem od lata, od wiosny, od jesieni. Na podłodze lub na trawie rozłożone są krążki z symbolami pór roku. Mogą nimi być: jesienny barwny liść, kiść jarzębiny, parasol na tle zachmurzonego nieba, klucz żurawi (jesień), śniegowy płatek, bałwan, sople lodu, zaśnieżony las, łyżwy (zima), gałązka bazi, przebiśniegi, krokusy, łąka z kwiatami (wiosna) i kłos zboża, babki z piasku, okulary przeciwsłoneczne, zabawy na plaży (lato). Na sygnał nauczyciela z hasłem danej pory roku dzieci podbiegają do właściwego symbolu i dotykają go dłonią.

o Zabawa „ O jakim miesiącu myślę?”. Nauczyciel lub któreś z dzieci mówi : Za nim jest kwiecień, przed nim jest luty. Miesiąc ten jest pomiędzy lipcem, a wrześniem. Jest piątym miesiącem roku. Jest miesiącem o najkrótszej liczbie dni. Itd.

Jesień. Mapa myśli. Rozmowa z dziećmi o jesieni, podanie daty jej rozpoczęcia. Przypomnienie i zapisanie informacji podanych przez dzieci w postaci mapy myśli.

Jesień. Praca z tekstem. Podkreślenie zdań opisujących jesień. Odczytanie ich na głos. Sformułowanie krótkiego tekstu o jesieni i jego zapis. (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 27 zad. 3 i 4).

Zorganizowanie wystawy różnych kalendarzy. Wspólne obejrzenie wystawy. Wypowiedzi dzieci na temat :Jak zbudowany jest kalendarz? Wskazanie z których najłatwiej byłoby korzystać i dlaczego?

Wykonanie kalendarza klasy II. Praca w grupach. Nauczyciel rozdaje kartki z numerami od 1 do 12. W ten sposób tworzy grupy, które będą ze sobą wspólnie pracowały, np.: wszystkie jedynki wykonują kartkę z kalendarza miesiąca stycznia itd. Przed wykonaniem pracy omawiamy rodzaj kalendarza, układ strony, możemy również zaprojektować kartkę z ważnymi wydarzeniami klasowymi. Ozdoba kart kalendarza może być wykonana dowolną techniką plastyczną (rysowanie, malowanie, wyklejanie itp.). Ekspozycja wszystkich kart w klasie.



4. tydzień nauki – Zaułek słówek – spółgłoski miękkie

Temat: Zaułek słów – spółgłoski miękkie Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Przypomnienie wiadomości na temat zmiękczeń (Moje ćwiczenia, cz. A, str.28)

Zmiękczenie za pomocą „i”. Odczytywanie sylab, tworzenie wyrazów.

Zmiękczenie za pomocą kreski

Spółgłoski miękkie. Plakat. Praca w grupach.

Zabawy ortograficzne - Tworzenie wyrazów. - Rozwiązywanie krzyżówki. (Moje ćwiczenia, cz. A, str.29, zad.1 i 2) - Tworzenie zdrobnień.

Pisownia imion, które zawierają zmiękczenia. (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 29, zad. 3)

Propozycje zajęć:

Przypomnienie wiadomości na temat zmiękczeń (Moje ćwiczenia, cz. A, str.28)

Zmiękczenie za pomocą „i”. Nauczyciel przygotowuje na kartkach sylaby. Wiesza je na tablicy. Wspólne, głośne czytanie.

sia, sie, sio, siu

cia, cie, cio, ciu

zia, zie, zio, ziu

nia, nie, nio, niu

dzia, dzie, dzio, dziu

Układanie wyrazów. Praca w grupach. Dzieci losują sylabę ze zmiękczeniem z zadania powyżej i układają z nią wyrazy lub wyrazy. Za

każdy ułożony wyraz grupa dostaje jeden punkt.



Zmiękczenie za pomocą kreski – na końcu wyrazów (np. ryś, miś, jeleń, łoś, ktoś, coś, gość) i przed spółgłoskami (woźna, śmietana, ćma,

Zośka, słońce). Nauczyciel przygotowuje na kartonikach wyrazy ze zmiękczeniem za pomocą kreski. Dzieci odczytują je, dzielą na dwie

grupy według dwóch zasad.

Spółgłoski miękkie. Plakat. Praca w grupach. Przez cały rok można z dziećmi tworzyć ilustrowany słowniczek ortograficzny.

Proponujemy także dzieciom wykonanie plakatów z trudnościami ortograficznymi. do powiedzenia w klasie. Rozdajemy dzieciom

ilustracje lub jeśli dzieci chcą rysują same. Zadaniem dzieci jest poprawne przepisanie z tablicy wyrazu i napisanie go pod odpowiednią

ilustracją. Przykłady wyrazów do zilustrowania: śliwka, konie, liść, miś, zielony, bazie, wiśnia, niedźwiedź, wieś, ciocia, siano, źrebak,

ćma, słoń, słoń, niebo, babcia, dziadek, ciastka, łodzie, itd. Proponujemy, aby dzieci pogrupowały ilustracje i wyrazy według poznanych

zasad.

Tworzenie wyrazów. Zgadnij jaki to wyraz. Zapisz go poprawnie obok. Nauczyciel zapisuje rozsypane wyrazy na tablicy. Dzieci wpisują

prawidłowe wyrazy w zeszytach.

da-śro

go-Mał-sia

cia-zwir-do

nie-dło

dzie-gwoź

siem-o

dło-źró

Rozwiązywanie krzyżówki. (Moje ćwiczenia, cz. A, str.29, zad.1, 2)

Tworzenie zdrobnień. Od podanych imion zapisz zdrobnienia. Pamiętaj o wielkiej literze.

Jan- Jaś-Jasio Krzysztof- Anna- Stanisław- Czesław- Barbara- Ewa



Maciej - Jacek- Tadeusz-

Pisownia imion koleżanek i kolegów z klasy, które zawierają zmiękczenia. (Moje ćwiczenia, cz. A, str. 29, zad. 3)

WRZESIEŃ – klasa 2 – edukacja zintegrowana · 2017. 2. 21. · Wrzesień – klasa II –...

Documents

Transcript of WRZESIEŃ – klasa 2 – edukacja zintegrowana · 2017. 2. 21. · Wrzesień – klasa II –...