WISŁA

Wisła (łac. Vistula) – najdłuższa rzeka Polski, o długości 1047 km. Jest także najdłuższą rzeką

uchodzącą do Morza Bałtyckiego.

Źródła rzeki znajdują się w południowej Polsce, na wysokości 1107 m n.p.m., na zachodnim

stoku Baraniej Góry w Beskidzie Śląskim. Wisła posiada deltę i uchodzi do Zatoki Gdańskiej.

Wisła przepływa przez wiele polskich miast, w kolejności: Wisła, Ustroń, Skoczów, Strumień,

Czechowice-Dziedzice, Brzeszcze, Oświęcim, Skawina, Kraków, Niepołomice, Szczucin,

Połaniec, Baranów Sandomierski, Tarnobrzeg, Sandomierz, Zawichost, Annopol,

Kazimierz Dolny, Puławy, Dęblin, Góra Kalwaria, Karczew, Otwock, Józefów, Warszawa,

Łomianki, Nowy Dwór Mazowiecki, Zakroczym, Wyszogród, Płock, Dobrzyń nad Wisłą

ODRA

Odra (czes. i dł. Odra, niem. Oder, gł. Wodra, łac. starożytna Suevus,

łac. średniowiecza Oddera (w Dagome iudex), Odera; łac. renesansowa Viadrus

(od 1543)) – rzeka w Europie Środkowej, w zlewisku Morza Bałtyckiego, na

terenie Czech, Polski i Niemiec. Pod względem całkowitej długości jest drugą

(po Wiśle) rzeką Polski. Biorąc pod uwagę tylko jej część w granicach Polski jest

trzecią rzeką pod względem długości (po jej dopływie Warcie).

Rzeka ma długość 854,3 km[1], z czego 742 km[2][3] w Polsce. Powierzchnia

dorzecza Odry obejmuje obszar 118 861 km²[2][3] z tego 106 056 km² w Polsce[2]

[3].

BUG

Bug (ukr. Західний Буг – Zachidnyj Buh, biał. Заходні Буг – Zachodni Buh) – rzeka we

wschodniej Polsce, zachodniej Ukrainie i południowo-zachodniej Białorusi (154 km – na

całej długości rzeka graniczna z Polską). Długość Bugu wynosi 772 km (w tym w Polsce

587 km)[1] , powierzchnia dorzecza 39 420 km²[1] w Polsce. Powierzchnia dorzecza Wisły

obejmuje obszar 194 424 km²[1] , z czego w Polsce 19 284 km²[1] . Średni przepływ w

dolnym biegu – 158 m³/s[potrzebne źródło] , co czyni go piątą co do wielkości rzeką Polski[1] .

Nazwa rzeki należy do nazw substratowych – została przejęta przez nową ludność od

wcześniejszych osadników, którzy później wyginęli lub wymarli[2] .

NAREW

Narew – rzeka przepływająca przez północno-wschodnią Polskę.

Prawy dopływ Wisły (do 1962 rzeka była uważana za prawostronny dopływ

Bugu; zobacz też: Bugonarew). Długość 484 km, z czego większość w Polsce

(448 km), a reszta – na Białorusi, gdzie bierze swój początek. Tylko na

odcinku 1 km Narew stanowi granicę polsko-białoruską.

Po wpłynięciu na teren Polski rozlewa się w Jezioro Siemianowskie, po czym

od tamy w Bondarach płynie cały czas jako rzeka aż do Zalewu Zegrzyńskiego

, gdzie łączy się z Bugiem. 22 km za Zalewem Zegrzyńskim w miejscowości

Nowy Dwór Mazowiecki Narew wpada do Wisły.

Jest rzeką nizinną, tworzy rozległe powierzchnie bagien, błot i torfowisk. Jest

przykładem rzeki anastomozującej (płynie siecią rozgałęziających i łączących

się koryt). Na odcinku od Suraża do Rzędzian chroniona jest w

Narwiańskim Parku Narodowym. Jej nazwa pochodzi od słowa "nur", które w

języku praindoeuropejskim oznaczało wodę lub rzekę. Nazwa ta należy do

nazw substratowych – została przejęta przez nową ludność od

wcześniejszych osadników, którzy później wyginęli lub wymarli[1] .

SAN

San (ukr. Сян) – rzeka w południowo-wschodniej Polsce,

prawobrzeżny dopływ Wisły. Długość – 443,4 km. Na odcinku

ok. 55 km tworzy granicę między Polską i Ukrainą (od miejsca

położonego kilkaset metrów od źródeł, aż do wielkiego zakola

wokół Łysani koło Smolnika nad Sanem). Powierzchnia zlewni –

16 861 km² (14 390 km² w Polsce, 2471 km² na Ukrainie[1] .

DUNAJEC

Dunajec (s

łow. Dunajec, niem. Dunajetz lub Dohnst) – rzeka w południowej

Polsce, prawy dopływ Wisły (rzeka II rzędu). Powstaje z połączenia wód

Czarnego Dunajca i Białego Dunajca w m. Nowy Targ; za początkowy odcinek

uważa się Czarny Dunajec[1] . Długość 247 km (łącznie z Czarnym Dunajcem), z

czego 17 km liczy odcinek graniczny między Sromowcami Niżnymi a

Szczawnicą. Powierzchnia dorzecza wynosi 6804 km², z tego w Polsce 4854,1

km², na Słowacji 1949,9 km² (z czego 1594,1 km² przypada na dorzecze

Popradu, a 355,8 km² – na zlewnię samego Dunajca).