Wierzę w Boga Ojca COPYRIGHT PIWkatechetyczny.diecezjaplocka.pl/wp-content/uploads/2020/... ·...

Wierzę w Boga OjcaPodręcznik do nauki religii

dla klasy IV szkoły podstawowej

pod redakcją

ks. Andrzeja Krasińskiego

WYDZIAŁ KATECHETYCZNY KURII DIECEZJALNEJ PŁOCKIEJ

PŁOCK 2016

COPYRIGHT

PIW

Podręcznik nr AZ-21-01/15-PL-2/15 do nauczania religii rzymskokatolickiej na terenie całej Polski, z zachowaniem praw biskupów diecezjalnych, przeznaczony dla klasy IV szkoły podstawowej, zgodny z programem nauczania nr AZ-2-01/15

Zespół redakcyjny: ks. dr Andrzej Krasiński, ks. dr Marek Wilczewski, ks. dr Rafał Bednarczyk, s. mgr Dominika Dudzik CSP

Autorzy katechez: Jagienka Cesarek, Emilia Dołęgowska, Barbara Drubkowska, Zofia Hołubicka, Katarzyna Jurkiewicz, ks. Andrzej Krasiński, Eliza Łoniewska, Monika Michalska, Beata Okraszewska, Agnieszka Rogowska, Marzena Sadowska, Beata Sieklucka, Marzanna Smardzewska-Smolińska, Iwona Świderska, ks. Marek Wilczewski

Konsultacje biblijne: ks. mgr Jarosław KwiatkowskiKorekta językowa: mgr Joanna Banasiak

Rysunki: Kazimierz Wasilewski

Nihil obstatks. dr Remigiusz StacherskiCenzor

ImprimaturL.dz. 1245/2015Dnia 30 czerwca 2015 r.+ Piotr LiberaBiskup Płockiks. dr Dariusz RogowskiNotariusz

Copyright © 2016 by Wydział Katechetyczny Kurii Diecezjalnej PłockiejWydanie II przejrzane

Dziękujemy p. Violi Brzezińskiej i p. Michałowi Maliszewskiemu za zgodę na opublikowanie tekstów piosenek.

Przygotowanie do drukuPłocki Instytut WydawniczyPl. Narutowicza 309-400 Płocktel. 24 262 68 44; e-mail: [email protected]

DrukDrukarnia J. J. Maciejewscy – Przasnysz

ISBN 978-83-65397-13-3

COPYRIGHT

PIW

67

Są miejsca, w których trudno jest zdobyć pożywienie. Należą do nich, m.in. pu-stynie. Izraelici wyprowadzeni przez Mojżesza z Egiptu, wędrowali przez jedną z nich - pustynię Synaj. Gdy zapasy żywności zaczęły się kończyć, przed Izraelitami stanęło widmo niechybnej śmierci z głodu i pragnienia. Była to dla nich wielka próba wiary. Bóg, widząc dramat swego ludu, przyszedł mu z pomocą, dając wyjątkowy pokarm.

Manna pokarmem w drodze do Ziemi Obiecanej

„Pan powiedział wówczas do Mojżesza: – Oto ześlę wam chleb z nieba, na kształt desz-

czu. I będzie wychodził lud, i każdego dnia będzie zbierał według potrzeby dziennej. (…) Lecz w dniu szóstym zrobią zapas tego, co przyniosą, a będzie to podwójna ilość tego, co będą zbierać codziennie. Mojżesz i Aaron powiedzieli do społeczności Izraelitów: – Tego wieczora ujrzycie, że to Pan wyprowadził was z ziemi egipskiej. A rano ujrzycie chwałę Pana. (…)Mojżesz powiedział: – Wieczorem Pan da wam mięso do jedzenia, a rano chleb do sytości (…). Rzeczywiście wieczorem przyleciały przepiórki i pokryły obóz, a nazajutrz rano warstwa rosy leżała dokoła obozu. Gdy się warstwa rosy uniosła ku górze, wówczas na pustyni leżało coś drobnego, ziarnistego, niby szron na ziemi. Na widok tego Izraelici pytali się wzajemnie: – Co to jest? – gdyż nie wiedzieli, co to było. Wtedy powiedział do nich Mojżesz: – To jest chleb, który daje wam Pan na pokarm. To zaś nakazał wam Pan: Każdy z was zbierze dla siebie według swej potrzeby (…).

COPYRIGHT

PIW

68

Pan Bóg opiekował się Narodem Wybranym w drodze do Ziemi Obiecanej. Przez 40 lat, każdego dnia oprócz szabatu, zsyłał im mannę. Manna to nazwa po-karmu, którym Bóg karmił Izraelitów na pustyni. Karmił ich także przepiórkami.

Izraelici w szóstym dniu tygodnia mieli uzbierać podwójną ilość manny. Ro-bili to po to, aby nie pracować w sobotę, bo była dla nich dniem świętym. Tego dnia Bóg nie zsyłał manny.

Dla nas dniem świętym jest niedziela, dlatego uczymy się i pracujemy w po-zostałe dni tygodnia. Niedzielę poświęcamy Panu Bogu i naszym bliskim – jest to dzień odpoczynku.

Aby podkreślić, że manna jest pokarmem danym przez Boga, Mojżesz nazwał ją „chlebem z nieba”. Jest ona zapowiedzią Eucharystii.

Manna EucharystiaByła pokarmem Izraelitów

w drodze do Ziemi Obiecanej.Jest pokarmem chrześcijan

w drodze do nieba.

Jak manna była pokarmem dla Izraelitów w drodze do Ziemi Obiecanej, tak Jezus w Komunii świętej jest naszym Pokarmem w drodze do nieba. Co dzień możemy przyjmować Go pod postacią chleba, uczestnicząc we Mszy Świętej.

Dom Izraela (cała społeczność) nadał temu [pokarmowi] nazwę manna. Była ona biała (…) i miała smak placka z miodem. (…) Mojżesz rzekł do Aarona: – Weź naczynie i napełnij je (…) manną, i złóż ją przed Panem, aby przecho-wać ją dla waszych późniejszych pokoleń. Izraelici jedli mannę przez czterdzieści lat, aż przybyli do ziemi zamieszkałej. Jedli mannę, aż przybyli do granic ziemi Kanaan.” (zob. Wj 16,4-16,31-35)

– Czy jesteś wdzięczny Bogu za dar Eucharystii?

Nie mam nic co bym mógł Tobie dać

1. Nie mam nic co bym mógł Tobie dać,Nie mam sił by przed Tobą Panie stać.

2. Proszę Panie byś jasny wzrok mi dał, Spraw by język mój też przemawiać chciał.

Podczas najbliższej Mszy Świętej podziękuj Panu Jezusowi za to, że karmi cię swoim Ciałem pod posta-cią chleba.

Ref.: Puste ręce przynoszę przed Twój w niebie tron.Manną z nieba nakarm duszę mą.

COPYRIGHT

PIW

69

Podczas wędrówki przez pustynię Izraelitom zabrakło wody. Ale, jeżeli Pan Bóg tak szczęśliwie wyprowadził ich z niewoli egipskiej, przeprowadził przez Morze Czer-wone, nakarmił manną i przepiórkami, to czyż powinni się obawiać?

Woda ze skały

„Gdy zabrakło (…) wody (…) kłócił się lud z Mojżeszem, wołając:

– (…) Czemuście wyprowadzili zgromadzenie Pana na pustynię, byśmy tu razem z naszym bydłem zginęli? Dlaczegoście wywiedli nas z Egiptu i przyprowadzili na to nędzne miejsce, gdzie nie można siać, nie ma drzew figowych ani winorośli, ani drzewa granatowego, a nawet nie ma wody do picia?Mojżesz i Aaron odeszli od tłumu i skierowali się ku wejściu do Namiotu Spotkania. Tam padli na twarz, a ukazała się im chwała Pana. I przemówił Pan do Mojżesza: – Weź laskę i zbierz całe zgromadzenie, ty wespół z bratem twoim Aaronem. Następnie przemów w ich obecności do skały, a ona wyda z siebie wodę. Wy-prowadź wodę ze skały i daj pić ludowi oraz jego bydłu. Stosownie do nakazu zabrał Mojżesz laskę sprzed oblicza Pana. Następnie ze-brał Mojżesz wraz z Aaronem zgromadzenie przed skałą i wtedy rzekł do nich: – Słuchajcie, wy buntownicy! Czy potrafimy z tej skały wyprowadzić dla was wodę?Następnie podniósł Mojżesz rękę i uderzył dwa razy laską w skałę. Wtedy wypłynęła woda tak obficie, że mógł się napić zarówno lud, jak i jego bydło.”

(zob. Lb 20,2-11)

COPYRIGHT

PIW

70

Mimo wielu dobrodziejstw, jakich Żydzi zaznali od Pana Boga, znaleźli się wśród ludu tacy, którzy zaczęli znowu głośno narzekać i szemrać przeciw Bogu i Mojżeszowi. Mojżesz i Aaron udali się wtedy do Namiotu Spotkania, by prosić Boga o pomoc. (Namiot Spotkania, o którym mówi Pismo Święte była to prze-nośna świątynia Izraelitów.)

Bóg przez Mojżesza dał Izraelitom wodę ze skały Góry Horeb, aby mogli żyć i wędrować dalej do Ziemi Obiecanej.

Woda ze skały jest zapowiedzią łaski Bożej.

Woda ze skały Łaska BożaBóg przez Mojżesza dał Izraelitom wodę ze skały, aby mogli żyć i wędrować dalej do Ziemi Obiecanej.

Pan Jezus daje nam łaskę Bożą (życie Boże), abyśmy mogli żyć i wędrować do nieba (osiągnąć zbawienie).

Pierwszy raz otrzymujemy łaskę uświęcającą na chrzcie świętym. Tracimy ją przez grzech śmiertelny. Ale Bóg, który nieustannie się nami opiekuje, pozwala nam odzyskać łaskę uświęcającą w sakramencie pokuty i pojednania.

Woda płynąca ze skały uratowała Izraelitów wędrujących przez pustynię. Gasiła ich pragnienie. Dla nas wodą życia jest łaska Boża, którą otrzymujemy w chrzcie świętym. Jesteśmy ochrzczeni. Pan Bóg obdarzył nas swoim życiem i ciągle się nami opiekuje.

– W jaki sposób wyrażasz wdzięczność Panu Bogu za dar łaski uświęcającej?

Akt nadziei

Ufam Tobie, boś Ty wierny,Wszechmocny i miłosierny.Dasz mi grzechów odpuszczenie,Łaskę i wieczne zbawienie.

Wykonaj zadanie 3. w „Zeszycie ćwiczeń”.

COPYRIGHT

PIW

71

Bóg, który wyprowadził Naród Wybrany z Egiptu, postanowił zawrzeć z nim spe-cjalną umowę. Ta umowa zawarta między Bogiem a ludźmi nosiła nazwę przymierza.

Przymierze na Górze Synaj

„Było to w trzecim miesiącu od wyjścia Izraelitów z Egiptu; w tym dniu przybyli

[oni] na pustynię Synaj. (…) Izrael obozował tam naprzeciw góry. Mojżesz wstąpił wtedy do Boga, a Pan zawołał na niego z góry i powiedział: – Tak powiesz (…) i to oznajmisz Izraelitom: Wyście widzieli, co uczyniłem Egiptowi (…) Teraz jeśli pilnie słuchać będziecie głosu mego i strzec mo-jego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich narodów (…). Mojżesz powrócił i zwołał starszych ludu, i przedstawił im wszystko, co mu Pan nakazał. Wtedy cały lud jednogłośnie powiedział: – Uczynimy wszystko, co Pan nakazał. Mojżesz przekazał Panu słowa ludu. Pan rzekł do Mojżesza: – Oto Ja przyjdę do ciebie w gęstym obłoku, aby lud słyszał, gdy będę roz-mawiał z tobą, i uwierzył tobie na zawsze. (…) Trzeciego dnia rano rozległy się grzmoty z błyskawicami, a gęsty obłok roz-postarł się nad górą i rozległ się głos potężnej trąby, tak że cały lud przeby-wający w obozie drżał ze strachu. Mojżesz wyprowadził lud z obozu naprze-

COPYRIGHT

PIW

72

– Czy dziękujesz Panu Bogu za przykazania, które są drogowskazami do nieba?

Pan Bóg obiecał Izraelitom, że otoczy ich szczególną opieką i będzie się o nich troszczył. Izraelici zobowiązali się do posłuszeństwa wobec Boga i oddawania Mu czci. Zobowiązali się także do właściwych relacji wobec ludzi. Zrobili to, przyjmując 10 Bożych przykazań.

Tablice z wyrytymi na nich przykazaniami umieścili w specjalnie wykonanej skrzyni. Była ona niesiona przez nich podczas wędrówki do Ziemi Obiecanej. Ta pięknie przyozdobiona skrzynia nazywana jest Arką Przymierza.

Przykazania, które Bóg dał Narodowi Wybranemu, zawierając z nim przy-mierze, obowiązują nadal. Można je porównać do drogowskazów pokazujących drogę do nieba. Kto ich przestrzega, bezpiecznie dotrze do celu.

Obietnica, którą Bóg złożył Izraelitom, że będzie się nimi w sposób szczegól-ny opiekował, dzisiaj dotyczy nas. On kocha nas nieustannie, a my odpowiadamy na Jego miłość posłuszeństwem i wiernością Jego przykazaniom.

ciw Boga i ustawił u stóp góry. Góra zaś Synaj była cała spowita dymem, gdyż Pan zstąpił na nią w ogniu (…) Pan zstąpił na górę Synaj, na jej szczyt. I wezwał Mojżesza na szczyt góry, a Mojżesz wstąpił. (…) Wtedy mówił Bóg wszystkie te słowa: – Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! (…) Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy (nadaremnie) (…) Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić (…). Czcij ojca twego i matkę two-ją (…). Nie będziesz zabijał. Nie będziesz cudzołożył. Nie będziesz kradł. Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa (…). Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego (…) Ani żadnej rzeczy, która należy do bliź-niego twego. (…) Oto Ja zawieram przymierze wobec całego ludu twego i uczynię cuda, jakich nie było na całej ziemi i u żadnych narodów, i ujrzy cały lud, wśród którego przebywasz, że dzieła Pana, które Ja uczynię z tobą, są straszne. Przestrzegaj tego, co Ja dzisiaj tobie rozkazuję.(…) I był tam (Mojżesz) u Pana czterdzieści dni i czterdzieści nocy, i nie jadł chleba, i nie pił wody. I napisał na tablicach słowa przymierza – Dziesięć Słów. ” (Zob. Wj 19,1-20;20,1-17;34,10-11.28)

COPYRIGHT

PIW

73

Dekalog

Jam jest Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.

1. Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną.2. Nie będziesz wzywał imienia Boga twego nadaremno.3. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.4. Czcij ojca swego i matkę swoją.5. Nie zabijaj.6. Nie cudzołóż.7. Nie kradnij.8. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.9. Nie pożądaj żony bliźniego swego.10. Ani żadnej rzeczy, która jego jest.


COPYRIGHT

PIW

74

Podczas wędrówki przez pustynię Izraelici znów zaczęli szemrać przeciw Bogu i Mojżeszowi. Wtedy Pan Bóg zesłał na nich plagę jadowitych węży. Wielu z nich zmar-ło. Przerażony naród zaczął błagać Boga o miłosierdzie. Co wtedy zrobił Bóg?

Wąż miedziany

„Podczas drogi lud stracił cierpliwość. I zaczęli mó-wić przeciw Bogu i Mojże-szowi:

– Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny. Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła. Przybyli więc ludzie do Mojżesza mówiąc: – Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże. I wstawił się Mojżesz za ludem. Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: – Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu.Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywi-ście, jeśli kogo wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża miedzianego, zostawał przy życiu.”

(Lb 21,4-9)Pan, widząc skruchę swego ludu, ulitował się nad nim i wysłuchał jego próśb.

Kazał przygotować wysoki pal, a na nim zawiesić węża, wykonanego z miedzi. Każdy, kto spojrzał na węża, zostawał uzdrowiony.

Wąż miedziany jest zapowiedzią Pana Jezusa. Sam Jezus bowiem powiedział: „A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono

Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.” (J 3,14-15)

COPYRIGHT

PIW

75

Wąż miedziany Pan JezusBył podwyższony na drzewie, aby uratować Izraelitów od śmierci.

Był podwyższony na drzewie krzyża, aby ura-tować ludzi od śmierci wiecznej i zbawić ich.

Kto spojrzał na węża miedzianego zawie-szonego na drzewie, zostawał przy życiu.

Kto łączy się przez wiarę z Chrystusem ukrzyżowanym, otrzyma życie wieczne.

Izraelici patrzyli na pal z miedzianym wężem. To ratowało ich od śmierci. Naszym ratunkiem od śmierci wiecznej jest krzyż Jezusa Chrystusa. Na krzyżu umarł za nas Zbawiciel, aby dać nam życie wieczne.

- Czy traktujesz krzyż z należytym szacunkiem?

Przydrożny stary krzyżu

1. Moje pierwsze spotkanie z Tobą było takie proste i szczere Zamyślony w sobie nad sobą Ty zwinięty boleśnie na drzewie.

Ref. Przydrożny stary krzyżu ile w sobie tajemnic kryjesz Ileż tu skruchy łez widziałeś? Ileż tu ludzkich serc zmieniłeś? Drewniany stary krzyżu.

2. Już skrzywiony ze starości coraz bardziej się pochylasz Wołasz przeszłością do przyszłości ucząc ludzkość miłości.

3. Obejmuję dziś ufnie ten krzyż i wpatruję się w Tego co na nim On mnie uczy jak mam żyć. On drogowskazem gdzie mam iść.


COPYRIGHT

PIW

76

Wejście do Ziemi Obiecanej

Po Abrahamie, Mojżesz jest najważniejszą postacią w Starym Testamencie. Był on największym wodzem, jakiego posiadał naród izraelski. To on, po 400 latach niewo-li, wyprowadził Izraelitów z ziemi egipskiej. Za jego pośrednictwem Bóg opiekował się swoim ludem. Mojżesz przyprowadził naród do granic Ziemi Obiecanej, ale sam do niej nie wszedł. Zmarł na Górze Nebo, mając 120 lat. Cały naród go opłakiwał.

Po śmierci Mojżesza przywódcą Izraelitów został Jozue. Przez niego miała się wypełnić Boża obietnica. On miał wprowadzić lud izraelski do Kanaanu. Była to zie-mia, którą przed wiekami opuścił Jakub ze swoimi synami. Przez długie lata miesz-kali w Egipcie, który stał się dla nich miejscem niewoli. Teraz Izrael wracał do swojej ojczyzny. Nie było to jednak łatwe. Ziemię Kanaan zamieszkiwały obce plemiona i uważały ją za swoją własność. Przeszkodę stanowiła również rzeka Jordan, którą trzeba było przejść, aby się dostać do Ziemi Obiecanej. Pismo Święte podkreśla, że wyłącznie dzięki Bożej pomocy Izraelici mogli odzyskać ziemię Kanaan.

„Po śmierci Mojżesza (...) rzekł Pan do Jo-zuego (...) pomocnika Mojżesza:

– Mojżesz, sługa mój, umarł; teraz więc wstań, przepraw się przez ten oto Jordan, ty i cały ten lud, do ziemi, którą Ja daję Izraelitom. Każde miejsce,

COPYRIGHT

PIW

77

na które zstąpi wasza noga, Ja wam daję, jak zapowiedziałem Mojżeszowi. Od pustyni i od Libanu aż do Wielkiej Rzeki, rzeki Eufrat, cała ziemia (...) aż do Wielkiego Morza, w stronę zachodzącego słońca, będzie waszą kra-iną. Nikt się nie ostoi przed tobą przez wszystkie dni twego życia. Jak byłem z Mojżeszem, tak będę z tobą, nie opuszczę cię ani porzucę. Bądź mężny i mocny, ponieważ ty rozdasz temu ludowi w posiadanie ziemię, którą po-przysiągłem dać ich przodkom. Tylko bądź mężny i mocny, przestrzegając wypełniania całego Prawa, które nakazał ci Mojżesz, sługa mój. Nie odstę-puj od niego ani w prawo, ani w lewo, aby się okazała twoja roztropność we wszystkich przedsięwzięciach (...). Wczesnym rankiem Jozue i wszyscy Izraelici (...), przybyli nad Jordan i prze-nocowali tam przed przeprawą. Po upływie trzech dni przeszli zwierzchni-cy przez obóz i wydali polecenie ludowi: – Gdy ujrzycie Arkę Przymierza Pana, Boga waszego, i niosących ją kapła-nów-lewitów, wyruszcie i wy z waszego postoju i postępujcie za nią (...). Następnie powiedział Jozue do kapłanów: – Weźcie Arkę Przymierza i idźcie na czele ludu. Ci wzięli Arkę Przymierza i wyszli na czoło pochodu (...). Gdy więc lud wy-ruszył ze swoich namiotów, by przeprawić się przez Jordan, kapłani niosący Arkę Przymierza szli na czele ludu. Zaledwie niosący arkę przyszli nad Jor-dan, a nogi kapłanów niosących arkę zanurzyły się w wodzie przybrzeż-nej (...) zatrzymały się wody płynące z góry i utworzyły jakby jeden wał na znacznej przestrzeni (...) podczas gdy wody spływające do morza (...) oddzieliły się zupełnie, a lud przechodził naprzeciw Jerycha. Kapłani nio-sący Arkę Przymierza Pańskiego stali mocno na suchym łożysku w środku Jordanu, a tymczasem cały Izrael szedł po suchej ziemi, aż wreszcie cały naród skończył przeprawę przez Jordan.” (Joz 1,1-7;3,1-17)

Po śmierci Mojżesza Jozue wprowadził Izraelitów do ziemi Kanaan. Stało się to w sposób cudowny, podobnie jak wcześniej przejście przez Morze Czerwo-ne. W dniu, kiedy Izraelici weszli do Ziemi Obiecanej, przestała padać manna, ponieważ ziemia była piękna i żyzna. Zamieszkiwały ją jednak ludy pogańskie, które nie chciały oddać Izraelitom ziemi ich ojców. Izrael musiał walczyć, aby odzyskać ziemię, która wcześniej należała do Abrahama, Izaaka i Jakuba. Pierw-szym miastem zdobytym przez Jozuego i jego lud było Jerycho.

Po zdobyciu kraju Jozue podzielił go na dwanaście części, a każde z dwunastu pokoleń Izraela otrzymało jedną część.

Jak Jozue przeprowadził Izraelitów przez wody Jordanu do Ziemi Obiecanej, tak Jezus przez śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie wprowadza nas do nowej Ziemi Obiecanej - do nieba.

Mężny i waleczny Jozue zdobył Kanaan, ponieważ wiernie słuchał Boga. Jest dla nas wzorem posłuszeństwa.

COPYRIGHT

PIW

78

– Czy jesteś wierny Bogu, jak Jozue?– W czym wyraża się twoje posłuszeństwo wobec rodziców?

Mężny Jozue

Jozue miał niewiele latKiedy Pan mu powiedział tak:Wstań i przez Jordan przejdź. Ja nigdy nie porzucę cię. Ooooo, niczego nie bój się. x4

Mężny i mocny byłLud był posłuszny mu Boga słuchał wiernie takDlatego zdobył Kanaan. Ooooo, niczego nie bój się. x4

Pan wywyższył go. Jak z Mojżeszem był i z nimW słusznej sprawie waleczny był. Dlatego także i tyOoooo, niczego nie bój się. x4

Spróbuję dziś i ja, taty i mamy słuchać, tak, spróbuję dziś i ja. x4(z repertuaru Violi Brzezińskiej)

Postaraj się słuchać rodziców, jak zachęca do tego piosenka, którą dzisiaj poznałeś.

COPYRIGHT

PIW

79

V

Dzieła Boga, który bronii jest mocą w walce

COPYRIGHT

PIW

80

Sędziowie Izraela

Kiedy zmarł Mojżesz, Bóg prowadził Izraelitów przez Jozuego. Po jego śmier-ci nadal troszczył o się o swój lud, choć on nie zawsze dochowywał Mu wierności. Wielokrotnie zdarzało się, że Izraelici łamali Boże przykazania. Wówczas spoty-kały ich różne nieszczęścia. Wrogowie napadali na nich i podbijali ich kraj. Kiedy tak się działo, lud błagał Boga o pomoc. On zawsze przychodził im na ratunek. Robił to przez sędziów.

Sędzia, to wybrany przez Boga człowiek, który miał duży autorytet u ludzi. Zgodnie z wolą Bożą spełniał w Narodzie Wybranym następujące zadania:

a) wyjaśniał przepisy Prawa, b) wydawał wyroki w sprawach spornych, c) kiedy była potrzeba, prowadził wojsko do boju.Poprzez sędziów Bóg opiekował się Izraelem i bronił go w chwilach niebez-

pieczeństw. Pismo Święte podaje, że było ich czternastu. Dwoje z nich to Debora i Barak. Debora była prorokinią, a Barak wodzem

wojsk izraelskich. Bóg posłał ich z pomocą Izraelitom uciskanym przez Kananej-czyków. Kananejczycy to jeden ze starożytnych ludów, które walczyły z Izraelem. Król Kanaanu Jabin i wódz jego wojska Sisera uciskali Izraelitów.

COPYRIGHT

PIW

81

„W tym czasie spra-wowała sądy nad Izra-elem Debora, proro-

kini (…). Zasiadała ona pod Palmą Debory, (…) w górach Efraima, dokąd przybywali Izraelici, aby rozsądzać swoje sprawy. Posłała ona po Baraka (…). – Oto – rzekła mu – co nakazał Pan, Bóg Izraela: Idź, udaj się na górę Tabor i weź z sobą dziesięć tysięcy mężów, synów Neftalego i synów Zabulona. Przyprowadzę ci do potoku Kiszon Siserę, wodza wojska Jabina, z jego ry-dwanami i hufcami i wydam je w twoje ręce.Odpowiedział jej Barak: – Jeżeli ty pójdziesz ze mną, pójdę, lecz jeśli ty nie pójdziesz ze mną, nie pójdę. – Pójdę więc z tobą – odpowiedziała mu – lecz chwała nie okryje drogi, po któ-rej pójdziesz, albowiem przez ręce kobiety Pan wyda Siserę.” (zob. Sdz 4,4-9)

Debora i Barak wyruszyli na czele wojska i pokonali wrogów. Pan Bóg posłu-żył się nimi, aby ocalić swój lud. Po tym zwycięstwie Debora i Barak dziękowali Mu wspólnym śpiewem. Byli świadomi tego, że Bóg im pomagał i to Jemu za-wdzięczają swoje zwycięstwo. Wiedzieli, że bez Bożej łaski nie wygraliby tej walki.

Bóg opiekował się Izraelitami i pomagał im, gdy o to prosili. Nas także nie zostawia bez swojej opieki.

– Czy modlisz się za twoich rodziców, nauczycieli, kapłanów – ludzi przez których Bóg się tobą opiekuje?

Wielbić Imię Pana dziś chcę

Wielbić imię Pana dziś chcę x3to mój Bóg

Ref. Imię Pana jest Twierdzą warowną Twierdzą skałą, schronieniem, zbawieniem mym

Wykonaj zadanie 2., 3. i 4. w „Zeszycie ćwiczeń”.

COPYRIGHT

PIW

82

Gedeon i Madianici

Izraelici, których Debora i Barak mocą Bożą wyzwolili z ucisku Kananejczy-ków, szybko zapomnieli o łaskach, jakimi Bóg ich obdarzał. Ponownie zaczęli łamać Jego przykazania i nie przestrzegali zawartego z Nim przymierza. Ściągnęli na siebie kolejne nieszczęście. Tym razem byli nękani przez Madianitów, którzy na nich napadali, zabierali im plony ziemi i zwierzęta, uprowadzali w niewolę. (Madianici – to lud żyjący na terytorium południowej Palestyny. Zajmowali się hodowlą wielbłądów, a także handlem.)

Życie Izraelitów stało się bardzo trudne. Po raz kolejny prosili Boga o ratunek. Z pomocą przyszedł im Gedeon. Jego historię opisuje Pismo Święte w Księdze Sędziów.

„Gedeon, (…) młócił na kle-pisku zboże, aby je ukryć przed Madianitami. I uka-zał mu się Anioł Pana.

– Pan jest z tobą – rzekł mu – dzielny wojowniku! (…) Idź z tą siłą, jaką posiadasz, i wybaw Izraela z ręki Madianitów. Czyż nie Ja ciebie posyłam?– Wybacz, Panie mój! – odpowiedział Mu (Gedeon) – jakże wybawię Izraela? Ród mój jest najbiedniejszy w pokoleniu Manassesa, a ja jestem ostatni w domu mego ojca. Pan mu odpowiedział: – Ponieważ Ja będę z tobą, pobijesz Madianitów jak jednego męża. (…) Rzekł więc Gedeon do Boga: – Jeżeli naprawdę chcesz przeze mnie wybawić Izraela, jak to powiedziałeś, pozwól, że położę runo wełny na klepisku; jeżeli rosa spadnie tylko na runo, a cała ziemia do-koła będzie sucha, będę wiedział, że wybawisz Izraela przeze mnie, jak powiedziałeś.

COPYRIGHT

PIW

83

Gedeon nie uważał się nigdy za dzielnego wojownika. Był pełen lęku i braku wiary w siebie. Rozumiał więc, że wielkie rzeczy, do jakich został wezwany, mogą dokonać się tylko mocą samego Boga. Gedeon miał wielkie poczucie własnej niedo-skonałości, ale z drugiej strony czuł, że Bogu nie może odmówić. Był jednak bardzo ostrożny i wielokrotnie prosił Boga o znak, że to właśnie on ma działać w imieniu samego Boga. Jego wątpliwości zostały ostatecznie rozwiane i rozpoczął przygoto-wania do uwolnienia Izraela od madianickich napaści. Wojsko, które zebrał, było bardzo liczne. Dlatego Bóg kazał mu odprawić część wojowników, aby przekonać Izraelitów, że nie zwyciężą własną siłą, lecz stanie się to Jego mocą. W końcu zostało przy Gedeonie tylko trzystu żołnierzy (Wojsko Gedeona). Z ich pomocą Gedeon, prowadzony przez Boga, pokonał potężną armię Madianitów.

Historia Gedeona pokazuje, że nawet słaby człowiek, którego wspiera Bóg, jest zdolny do wielkich rzeczy. O własnych siłach często nie jesteśmy w stanie poko-nać naszych słabości. Możemy tego dokonać, gdy zwrócimy się o pomoc do Boga. Tak jak Gedeon z garstką żołnierzy pokonał wielką armię Madianitów, ponieważ był przy nim Bóg, tak my z Bożą pomocą możemy przezwyciężać różne, nawet wielkie pokusy i stawać się lepszymi ludźmi.

– Czy potrafisz zaufać Bogu tak, jak Gedeon?

Pan jest mocą swojego ludu

Pan jest mocą swojego ludu,pieśnią moją jest Pan;

moja tarcza i moja moc.On jest mym Bogiem, nie jestem sam,w Nim moja siła, nie jestem sam.


Tak uczynił. Kiedy rano wstał i ścisnął wilgotne runo, wycisnął z runa pełną czaszę wody. I rzekł Gedeon do Boga: – Nie gniewaj się na mnie, jeżeli przemówię jeszcze raz do ciebie. Pozwól, że jeszcze raz powtórzę doświadczenie z runem: niech rano będzie suche tylko samo runo, a niech na ziemi dokoła będzie rosa.I Bóg sprawił to tej nocy: samo runo pozostało suche, a na ziemi była rosa.”

(Sdz 6, 11-12.14-16.36-40)

COPYRIGHT

PIW

84

Samson, Boży nazirejczyk

Samson, podobnie jak poznani na poprzednich katechezach Debora, Barak i Gedeon, był sędzią Izraela. Żył w czasach, kiedy Izrael był atakowany przez Filistynów. Działo się to dlatego, że Izraelici znów odeszli od Boga i Jego praw, a tym samym odrzucili Jego opiekę. Na skutek prześladowań naród zaczął wołać jednak do Boga o ratunek. Pan ulitował się nad nim. Posłał kolejnego sędziego, obdarzonego niezwykłą siłą Samsona.

Jeszcze przed jego narodzeniem działy się rzeczy niezwykłe. Jego matce uka-zał się Anioł Pański, który zapowiedział, że urodzi ona syna. Miał on być Bożym nazirejczykiem. Nazirejczyk to ktoś wybrany przez Boga do spełnienia szczegól-nej misji. Bóg obdarzał go swoją opieką, a on ślubował być wierny Bogu, m. in. nie mógł pić wina i obcinać włosów. Zgodnie z zapowiedzią anioła, taką osobą miał być Samson. Miał on wyzwolić Izraelitów z ucisku Filistynów.

Samson został obdarzony przez Boga nadzwyczajną siłą, jakiej nie miał nikt przedtem ani potem. Chłopiec rósł i wierzył temu, co anioł powiedział jego ma-mie: nie pił nigdy wina ani nie strzygł włosów. Jako młody człowiek, wykazał się wielką siłą, kiedy pokonał lwa, który go zaatakował.

Wielokrotnie stawał do walki z Filistynami, którzy uciskali jego naród. Pismo Święte opisuje, jak w jednej z potyczek, mając tylko oślą szczękę, pokonał nią tysiąc Filistynów.

Filistyni bardzo bali się Samsona. Chcieli koniecznie dowiedzieć się, w czym tkwi sekret jego siły. W tym celu przekupili piękną kobietę imieniem Dalila. Wie-lokrotnie zapewniała ona Samsona, że bardzo go kocha, a on w to wierzył. Miał do niej całkowite zaufanie.

COPYRIGHT

PIW

85

„Rzekła więc Dalila do Samsona: – Powiedz mi, proszę cię, gdzie tkwi twoja wielka siła i czym można by cię związać i obezwładnić. (…)Wówczas otworzył przed nią całe swoje serce i wyznał jej: – Głowy mojej nie dotknęła nigdy brzytwa, albowiem od łona matki jestem Bożym nazirejczykiem. Gdyby mnie ogolono, siła moja odejdzie, osłabnę i stanę się zwykłym człowiekiem. Dalila, zrozumiawszy, że jej otworzył całe swe serce, posłała po władców filistyńskich z wiadomością: – Przyjdźcie jeszcze raz, gdyż otworzył mi całe swoje serce. Przyszli więc do niej władcy filistyńscy, niosąc srebro w rękach. Tymczasem uśpiła go na kolanach i przywołała jednego z mężczyzn, aby mu ogolił sie-dem splotów na głowie. Wtedy zaczęła go obezwładniać, a jego siła opuściła go. Zawołała więc: – Filistyni nad tobą, Samsonie!On zaś ocknąwszy się rzekł: – Wyjdę jak poprzednio i wybawię się. Nie wiedział jednak, że Pan go opuścił. Wówczas Filistyni pojmali go, wy-łupili mu oczy i zaprowadzili do Gazy, gdzie przykuty dwoma łańcuchami z brązu, musiał w więzieniu mleć ziarno.” (Sdz 16,6.17-21)

Siła Samsona tkwiła w wierności złożonemu ślubowi. Dopóki Samson pozo-stawał wierny Bogu, posiadał szczególną moc. Kiedy złamał ślub, ulegając wła-snej słabości, stracił nadludzką siłę.

Uwięziony Samson pokornie prosił Boga o przebaczenie. On ulitował się nad sędzią i pozwolił mu na ostatnie zwycięstwo. W więzieniu włosy Samsona odrosły. Wróciły mu siły.

Pewnego razu, gdy Filistyni zorganizowali ucztę w pałacu, przyprowadzili Samsona, aby się z niego naśmiewać. Samson zapłakał nad swoim losem i prosił Pana Boga, aby choć raz jeszcze użyczył mu mocy, jaką miał dawniej. Tak się stało. Stojący wśród tłumu wrogów, Samson, ujął obie kolumny, na których stał cały dom. Oparł się o nie: o jedną prawą, o drugą lewą ręką. Pod naporem jego siły, kolumny się przewróciły i runął cały dom. Pod gruzami budynku Samson znalazł grób razem ze swoimi prześladowcami.

COPYRIGHT

PIW

86

– Jak korzystasz z Bożej pomocy w walce z przeciwnościami?

Ci co zaufali Panu

Ci co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły,biegną bez wytchnienia x2


Historia Samsona uczy nas, byśmy zawsze byli wierni Bogu i nigdy się od Nie-go nie odwracali. Z Bogiem jesteśmy silniejsi i łatwiej jest nam pokonywać różne problemy, słabości, pokusy. Upadek Samsona i jego ostatnie zwycięstwo, przypo-minają także, że nawet jeśli zdarzy nam się popełnić grzech, to Bóg czeka na nasz powrót. On chce nam przebaczać, tak jak przebaczył Samsonowi. Chce zawsze przy nas być.

COPYRIGHT

PIW

87

Samuel, sędzia i prorok

Wśród sędziów Izraela szczególne miejsce zajmował, poznany już w klasie II, Samuel. Jego imię oznacza tyle, co „Bóg wysłuchał”. Samuel został wymodlony przez swoją matkę Annę, która po długim okresie niepłodności urodziła syna i nazwała go tak na znak wdzięczności wobec Boga.

Zgodnie ze złożoną przez siebie obietnicą, poświęciła go Bogu. Chłopiec usłu-giwał w świątyni w mieście Szilo. Pomagał kapłanowi o imieniu Heli. Pewnej nocy, kiedy przebywał w świątyni, usłyszał Boże wezwanie. Odpowiedział Bogu słowami „Mów, bo sługa Twój słucha”. Od tego momentu Samuel przez cale życie starał się słuchać głosu Boga. Przekazywał wolę Bożą Izraelitom, którzy zrozu-mieli, że Samuel naprawdę jest sędzią i prorokiem posłanym przez Pana.

Prorok to człowiek wybrany przez Boga, przekazujący Jego wolę. Prorok nie mówił w swoim imieniu, a tylko w imieniu Boga. Swoją wypowiedź często zaczy-nał od słów: „Tak mówi Pan”.

Właśnie takim prorokiem był Samuel. Życie jego przypada na bardzo trudny okres historii Izraela. Narodem Wybra-

nym rządzili sędziowie, a ostatnim z nich był właśnie Samuel. Jego zadaniem było upominanie ludu, gdy ten odwracał się od Boga do fał-

szywych bożków. Wspierał także Izraelitów w walce z Filistynami.

COPYRIGHT

PIW

88

„Władcy Filistynów wyruszyli przeciw Izraelitom. Kiedy usłyszeli o tym Izraelici, zlękli się Filistynów. Wtedy Izraelici prosili Samuela: – Nie przestawaj modlić się za nami do Pana, Boga naszego, aby nas wyba-wił z rąk Filistynów.Samuel wziął jedno jagnię (…) i złożył je na całopalenie Panu; wołał do Pana w sprawie Izraela, a Pan go wysłuchał. W czasie gdy Samuel składał całopal-ną ofiarę, Filistyni przystąpili do walki z Izraelitami. W tym dniu zagrzmiał Pan potężnym gromem przeciw Filistynom, wywołując popłoch, tak iż po-nieśli klęskę przed Izraelitami. (…) Filistyni zostali pokonani tak, że nie wkraczali już odtąd do krainy izraelskiej. Ręka Pańska zawisła nad Filisty-nami po wszystkie dni życia Samuela. Powróciły do Izraela miasta, któ-re zabrali im Filistyni (…). Izraelici zabrali z ręki Filistynów również te ziemie, które do nich należały. (…) Samuel sprawował sądy nad Izraelem przez cały ciąg swego życia.” (zob. 1 Sm 7,7-10.13-15)

Bóg wybrał Samuela na proroka i sędziego, aby bronić swój lud. Tej opieki Boga Izraelici doświadczali wielokrotnie, gdy Samuel wstawiał się za nimi w modlitwie.

Przyszedł jednak czas, gdy Naród Wybrany zaczął się domagać, aby Samu-el ustanowił nad nimi króla. Chcieli tego, ponieważ inne narody miały swoich władców. Samuel z początku nie chciał tego zrobić. Tłumaczył, że jedynym wład-cą Izraela jest Bóg. W końcu jednak uległ naleganiom Izraelitów. Zrobił to za zgodą Pana Boga, któremu zawsze był posłuszny. Będąc już starym, wziął na-czynko ze święconym olejem i namaścił nim czoło Saula. W ten sposób uczynił go królem w imieniu Pana Boga. Następnie przedstawił go dwunastu pokole-niom izraelskim, które przyjęły go z radością.

Samuel to prorok zakochany w Bogu. Jego historia uczy nas słuchać Boga i być Mu posłusznym.

– Czy starasz się słuchać Boga i być mu posłusznym, tak jak Samuel?

COPYRIGHT

PIW

89

Samuel smyk

1. Samuel głosu Pana słuchał Choć był z niego jeszcze smyk Robił to, co Bóg mu mówił I on zawsze przy Nim byłA kiedy dorosnął prorokiem wielkim się stał Namaszczał głowy królów I słuchał co mówi Pan.

Ref. Gdy Pan zawołał: SamueluBy służyć Mu, przybiegał w migNajmniejszą prośbę chętnie wypełniałChcę mądrym być, jak Samuel smyk.

2. Pan był zawsze blisko niegoPomagał mu pięknie żyćBo On najlepiej podpowiada, Jak szczęśliwym byćSamuel dobrze wiedziałKto mu prawdziwą radość daDlatego ucz mnie Panie Codziennie kochać tak jak Ty. (z repertuaru Violi Brzezińskiej)

Wykonaj zdanie 3. i 4. w „Zeszycie ćwiczeń”.

COPYRIGHT

PIW

90

Dawid i Goliat

Na początku swego panowania Saul od-nosił wielkie zwycięstwa. Sukcesy zawró-ciły mu jednak w głowie. Zapomniał, że to Pan Bóg go wybrał i pomagał mu zwy-ciężać. Stał się pyszny i zarozumiały. Nie chciał słuchać Samuela, który upominał go w Imieniu Boga. W końcu Bóg postanowił wybrać w jego miejsce nowego króla.

Prowadzony przez Boga Samuel, przy-był do wioski Betlejem, w której, wraz z oj-cem o imieniu Jesse i siedmioma braćmi, żył młody Dawid. Na co dzień pasł on owce swojego ojca. Był bardzo zdolny: układał poezję, pięknie śpiewał i grał na cytrze.

Ku zdziwieniu wszystkich stary pro-rok, wskazał na niego i namaścił go na króla Izraela.

W czasie wojny z Filistynami, Dawid stanął do walki z Goliatem – potężnym wojownikiem, którego bali się wszyscy Izraelici.

„Dawid wziął w ręce swój kij, wybrał sobie pięć gład-kich kamieni ze strumienia, włożył je do torby paster-skiej, którą miał zamiast

kieszeni, i z procą w ręce skierował się ku Filistynowi. Filistyn przybliżał się coraz bardziej do Dawida, a giermek jego szedł przed nim. Gdy Filistyn popatrzył i przyjrzał się Dawido-wi, wzgardził nim dlatego, że był młodzieńcem, i to rudym, o pięknym wyglądzie. I rzekł Filistyn do Dawida: – Czyż jestem psem, że przychodzisz do mnie z kijem? Złorzeczył Filistyn Dawidowi (przyzywając na pomoc) swoich bogów. Filistyn zawołał do Dawida: – Zbliż się tylko do mnie, a ciało twoje oddam ptakom powietrznym i dzikim zwierzętom. Dawid odrzekł Filistynowi: – Ty idziesz na mnie z mieczem, dzidą i zakrzywionym nożem, ja zaś idę na ciebie w imię Pana Zastępów, Boga wojsk izraelskich, którym urągałeś. Dziś właśnie odda cię Pan w moją rękę, pokonam cię i utnę ci głowę. (…) Niech się przekona cały świat, że Bóg jest w Izraelu.

COPYRIGHT

PIW

91

Filistyni, widząc, że zginął najmocniejszy z nich, uciekli. Izraelici dogonili ich i wzięli do niewoli. Dawid odtąd był na ustach wszystkich jako największy boha-ter. Śmierć Goliata była zapowiedzią licznych zwycięstw, które Dawid miał odnieść później, a które w końcu wyniosły go na tron Izraela jako następcę Saula.

Historia Dawida i Goliata przedstawia walkę słabszego z silniejszym. Dawid do walki szedł w Imię Boga. Pan był jego pasterzem, dlatego nie przerażała go wiel-kość i sława Goliata. Ufność i zawierzenie pokładane w Panu Bogu dało mu siłę i zwycięstwo.

Jego przykład uczy nas, byśmy w trudnych chwilach nie pokładali ufności w so-bie, ale w Panu Bogu. To On daje prawdziwą siłę do walki z pokusami i słabościami.

– W jakich sytuacjach zwracasz się o pomoc do Boga?– Czy wierzysz, że Bóg zawsze przyjdzie ci z pomocą?

Wybranie Dawida

1. Dziwili się ludzie, że to przyszły królAle kogo wybrać, wie najlepiej Bóg. Kto ufa Bogu, nie musi się bać, Bóg go będzie chronił i siłę mu da.

Ref. Ośmiu synów Jesse miał, Jesse miałNajsłabszego wybrał Pan, wybrał PanJemu siłę swoją dał, siłę dałBo mu Dawid zaufał.

2. W walce z Goliatem pokonał goBo siła od Boga większa jest niż złoDawid był najmłodszy, na cytrze lubił graćI to właśnie jego na króla wybrał Pan.

3. Dawid był mały, wyglądał jak dzieckoAle to jemu Bóg dał królestwo.

(z repertuaru Violi Brzezińskiej)

Dziś wieczorem pomódl się wspólnie z rodzicami Psalmem 23.

Niech wiedzą wszyscy zebrani, że nie mieczem ani dzidą Pan ocala. Ponieważ jest to wojna Pana, on więc odda was w nasze ręce.I oto, gdy wstał Filistyn, szedł i zbliżał się coraz bardziej ku Dawidowi, Dawid również pobiegł szybko na pole walki naprzeciw Filistyna. Potem sięgnął Dawid do torby paster-skiej i wyjąwszy z niej kamień, wypuścił go z procy, trafiając Filistyna w czoło, tak że ka-mień utkwił w czole i Filistyn upadł na twarzą na ziemię. Tak to Dawid odniósł zwycięstwo nad Filistynem procą i kamieniem; trafił Filistyna i zabił go, nie mając w ręku miecza. ”

(1 Sm 17,40-50)

COPYRIGHT

PIW

92

Przymierze Boga z Dawidem

Dawid został wybrany przez Boga, by zgromadzić wszystkie plemiona izrael-skie i utworzyć z nich jeden naród. Chciał, żeby wszyscy oddawali cześć jedyne-mu Bogu. W ten sposób spełniała się Boża obietnica, dana jeszcze Abrahamowi. Bóg zapowiedział, że jego potomstwo będzie liczne, jak gwiazdy na niebie. Póź-niej obiecał Mojżeszowi, że Izraelici będą mieli własną ziemię, własną ojczyznę, że będą żyli jako jeden naród. Poprzez Królestwo Dawida wypełniały się Boże obietnice. Wdzięczny król Dawid pragnął wybudować Bogu świątynię. Bóg jed-nak nie zgodził się na to. Przez proroka Natana, zapowiedział Dawidowi, że to On zbuduje mu dom, czyli da Królestwo, które nie przeminie. Władcą tego Kró-lestwa będzie potomek Dawida.

„Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego,

który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem (…) Nie cofnę od niego mojej życzliwości (…) Przede Mną dom twój i twoje królestwo bę-dzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki.” (2 Sm 7,12-16)

COPYRIGHT

PIW

93

Bóg oznajmił Dawidowi, że nie on, lecz jego syn zbuduje Mu świątynię. Za-powiedział także, że z rodu Dawida wyjdzie wielki potomek, którego panowanie nigdy nie przeminie. W ten sposób Bóg zawarł z Dawidem wieczne przymierze.

Izraelici przez wieki oczekiwali zapowiedzianego potomka Dawida. Tęsknili za nim zwłaszcza w czasach niewoli. Oczekiwany Zbawiciel miał być Królem i Ka-płanem. Zaczęto go nazywać namaszczonym, czyli Mesjaszem. Słowo „Mesjasz” to po grecku „Chrystus”.

Tym zapowiadanym potomkiem Dawida jest Pan Jezus. On pochodzi z rodu Dawida. W Jezusie spełniły się wszystkie obietnice Boga. To właśnie Jego Królestwo nigdy nie przeminie.

– W jaki sposób uwielbiasz Boga za to, że zaprasza cię do swojego Królestwa?

Gdy Boży Duch

1. Gdy Boży Duch wypełnia mnie Jak Dawid śpiewać chcę. x2

Ref.: Jak Dawid, jak Dawid, jak Dawid śpiewać chcę. x2

2. Gdy Boży Duch wypełnia mnie Jak Dawid klaskać chcę. x2

3. Gdy Boży Duch wypełnia mnie Jak Dawid wielbić chcę. x2

4. Gdy Boży Duch wypełnia mnie Jak Dawid skakać chcę. x2


COPYRIGHT

PIW

94

Król Dawid, Batszeba i Natan

Pewnego dnia król Dawid zobaczył kobietę o imieniu Batszeba. Zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. Batszeba była jednak żoną innego mężczyzny – Uriasza Chetyty, wiernego żołnierza Dawida.

Dawid, który sam chciał poślubić Batszebę, posłał Uriasza na wojnę, skazując go przy tym na pewną śmierć. Kiedy Uriasz zginął, Batszeba została żoną Dawi-da. Król miał nadzieję, że nikt z ludzi nie dowie się o jego podstępie.

Wtedy Bóg postawił na jego drodze niezwykłe „lustro”, w którym Dawid zo-baczył swój grzech.

„Pan posłał do Dawida (proroka) Natana. Ten przybył do niego i powiedział: – W pewnym mieście było dwóch ludzi, jeden był bogaczem, a drugi bie-dakiem. Bogacz miał owce i wielką liczbę bydła, biedak nie miał nic, prócz jednej małej owieczki, którą nabył. On ją karmił i wyrosła przy nim wraz z jego dziećmi, jadła jego chleb i piła z jego kubka, spała u jego boku i była dla niego jak córka. Raz przyszedł gość do bogacza, lecz jemu żal było brać coś z owiec i własnego bydła, czym mógłby posłużyć podróżnemu, który do niego zawitał. Więc zabrał owieczkę owemu biednemu mężowi i tę przy-gotował człowiekowi, co przybył do niego.

COPYRIGHT

PIW

95

Dawid oburzył się bardzo na tego człowieka i powiedział do Natana: – Na życie Pana, człowiek, który tego dokonał, jest winien śmierci. Nagro-dzi on za owieczkę w czwórnasób, gdyż dopuścił się czynu bez miłosierdzia. Natan oświadczył Dawidowi: – Ty jesteś tym człowiekiem (…) Czemu zlekceważyłeś słowo Pana, popeł-niając to, co złe w Jego oczach? Zabiłeś mieczem Chetytę Uriasza, a jego żonę wziąłeś sobie za małżonkę. Zamordowałeś go mieczem Ammonitów (…) Dawid rzekł do Natana: – Zgrzeszyłem wobec Pana. Natan odrzekł Dawidowi: – Pan odpuszcza ci też twój grzech – nie umrzesz.” (2 Sm 12,1-7.9.13)

Dawid dopuścił się ciężkiego grzechu. Ale Bóg nadal go kochał. Posłał do nie-go proroka Natana, aby pomógł mu zobaczyć jego grzech. Dawid zrozumiał, że postąpił źle. Szczerze żałował swego czynu, a Bóg okazał mu swoje miłosierdzie. Dla króla „lustrem” był prorok Natan i jego opowiadanie.

– Co może być „lustrem” dla ciebie? Kto pomaga ci zobaczyć twoje grzechy?

„Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawościw ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego!” (Ps 51,3-4)

Wykonaj zdanie 3. w „Zeszycie ćwiczeń”.

COPYRIGHT

PIW

96

Mądrość króla Salomona

Po śmierci króla Dawida, władzę nad Izraelem objął jego syn, Salomon. Po-czątkowo Salomon wiernie naśladował swego ojca: był bardzo pobożny i dobry dla wszystkich. Gdy dowiedział się, że ma rządzić Izraelem, długo modlił się do Boga. W nagrodę, we śnie usłyszał głos Boga, który powiedział: „Proś o to, co mam ci dać”. Salomon pomodlił się wówczas o serce rozumne do sądzenia ludu i rozróżniania dobra i zła. Bóg spełnił jego prośbę.

„Serce rozumne”, o którym mówi Pismo Święte, oznacza prawdziwą mądrość pochodzącą od Boga. Była to umiejętność odróżniania dobra od zła. Dzięki niej Salomon mógł sprawiedliwie rządzić powierzonym sobie ludem. Był mądrym i dobrym człowiekiem.

Salomon umiał rozwiązywać wszystkie zagadki i odpowiadać na najbardziej zawiłe pytania. Pokazuje to historia dwóch kobiet, które pokłóciły się o dziecko. Przyszły do króla, aby rozwiązał ich spór.

„Jedna z kobiet powiedziała:– Litości, panie mój! Ja i ta kobieta mieszkamy w jed-nym domu. Ja urodziłam,

kiedy ona była w domu. A trzeciego dnia po moim porodzie ta kobieta również urodziła. Syn tej kobiety zmarł w nocy. Wtedy pośród nocy wstała i zabrała mojego syna, położywszy przy mnie swego zmarłego syna. Kiedy rano wstałam, aby nakarmić mojego syna, patrzę, a oto on martwy! Gdy mu się przyjrzałam przy świetle, rozpoznałam, że to nie był mój syn, którego urodziłam.

COPYRIGHT

PIW

97

Na to odparła druga kobieta: – Wcale nie, bo mój syn żyje, a twój syn zmarł. Tamta zaś mówi: – Właśnie, że nie, bo twój syn zmarł, a mój syn żyje. I tak wykrzykiwały wobec króla. Wówczas król powiedział: – (…) Przynieście mi miecz! Niebawem przyniesiono miecz królowi. A wtedy król rozkazał: – Rozetnijcie to żywe dziecko na dwoje i dajcie połowę jednej i połowę drugiej!Wówczas kobietę, której syn był żywy, zdjęła litość nad swoim synem i zawołała:– Litości, panie mój! Niech dadzą jej dziecko żywe, abyście tylko go nie zabijali!Tamta zaś mówiła: – Niech nie będzie ani moje, ani twoje! Rozetnijcie!Na to król zabrał głos i powiedział: – Dajcie tamtej to żywe dziecko i nie zabijajcie go! Ona jest jego matką.Kiedy o tym wyroku sądowym króla dowiedział się cały Izrael, czcił króla, bo przekonał się, że jest obdarzony mądrością Bożą do sprawowania sądów.” (1 Krl 3,16- 28)

Król Salomon, dzięki mądrości od Boga, miał serce zdolne do sprawiedliwego sądzenia ludzi. W sporze o dziecko rozpoznał, kto jest prawdziwą matką. Była nią, ta kobieta, która prosiła o zachowanie życia dziecka. Król oddał jej syna całego i zdrowego. Lud izraelski natomiast uznał, że przez Salomona przemawia sam Bóg.

Salomon prosił Boga o mądrość, a On spełnił prośbę króla. My także powinni-śmy modlić się o mądre i dobre rzeczy.

Bóg każdego z nas obdarza swoimi darami. Rozwijamy je poprzez systematycz-ną modlitwę, pobożność, zdobywanie wiedzy i wypełnianie Jego woli.

– Czy prosisz Boga o dar mądrości?– W jaki sposób rozwijasz dary otrzymane od Boga?

„Duchu Święty, który oświecasz ser-ca i umysły nasze, dodaj nam ochoty i zdolności, aby ta nauka była dla nas z pożytkiem doczesnym i wiecznym. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.”

„Dzięki Ci Boże za światło tej nauki.Pragniemy, abyśmy nią oświeceni mo-gli Cię wielbić i wolę Twoją wypełniać. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.”

Wykonaj zadanie 3.w „Zeszycie ćwiczeń”.

COPYRIGHT

PIW

98

Król Salomon buduje Bogu świątynię

Król Dawid bardzo kochał Pana Boga. Z miłości do Niego przeniósł Arkę Przymierza do Jerozolimy i postawił jej bogaty namiot. Dawid mieszkał w pięk-nym pałacu z drzewa cedrowego, dlatego ubolewał, że Pan Bóg nie ma odpo-wiedniej świątyni. Pragnął wybudować Bogu dom.

Bóg jednak, przez proroka Natana, powiedział mu, że za dużo przelał w swo-im życiu krwi, dlatego dom Boży zbuduje jego syn. Po śmierci króla Dawida, Salomon jako władca narodu izraelskiego, rozpoczął budowę świątyni.

„W roku czterysta osiemdziesiątym po wyjściu Izraelitów z ziemi egipskiej (...) czwartego roku panowania Salomona nad Izraelem, rozpoczął on bu-dowę domu Pana (...). Dom zaś przy wznoszeniu go został zbudowany z ka-mieni (...). A oto tak zbudował Salomon i wykończył tę świątynię. Mury domu obłożył wewnątrz deskami cedrowymi od podłogi domu aż do belek sufitu, wnętrze pokrył drewnem, a podłogę świątyni wyłożył deskami cy-prysowymi. Ponadto od tylnej strony świątyni zbudował z desek cedrowych od podłogi aż do belek ścianę, aby oddzielić od świątyni sanktuarium, to jest Miejsce Najświętsze (...), by tam umieścić Arkę Przymierza (...). Tak więc wyłożył złotem zupełnie całą świątynię i również pokrył złotem cały ołtarz,

COPYRIGHT

PIW

99

który był przed Miejscem Najświętszym (…). Ponadto Salomon sporządził wszystkie sprzęty do świątyni Pana (...). Następnie kapłani wprowadzili Arkę Przymierza Pana na jej miejsce do sanktuarium świątyni, do miejsca Najświętszego (...). Salomon stanął przed ołtarzem Pańskim wobec całego zgromadzenia izra-elskiego i wyciągnąwszy ręce do nieba, rzekł: – O Panie, Boże Izraela! Nie ma takiego Boga jak Ty, ani w górze na niebie, ani w dole na ziemi, tak zachowującego przymierze i łaskę względem Two-ich sług, którzy czczą Cię z całego swego serca (…). Zważ więc na modlitwę Twego sługi i jego błaganie, o Panie, Boże mój, i wysłuchaj to wołanie i tę modlitwę, w której dziś Twój sługa stara się ubłagać Cię o to, aby w nocy i w dzień Twoje oczy patrzyły na tę świątynię. (…) Wysłuchaj błaganie Twe-go sługi i Twego ludu, Izraela, ilekroć modlić się będzie na tym miejscu.”

(1 Krl 6,1.7.14-16.19.22;7,48;8,22-23.28-30)

Salomon użył do budowy świątyni kamienia oraz bardzo drogiego drzewa (cedru i cyprysu). Przyozdobił świątynię złotem. Najwspanialej przyozdobił oł-tarz i Miejsce Najświętsze, do którego została przyniesiona Arka Przymierza. Do Miejsca Najświętszego wchodził tylko najwyższy kapłan. Inni kapłani wcho-dzili do miejsca zwanego „świętym”, a wszyscy Izraelici modlili się na dziedziń-cach świątyni.

Salomon przypomniał, że Boga nie mogą objąć nawet niebiosa. Prosił jednak, aby łaskawy Bóg przebywał w świątyni i wysłuchał tych, którzy będą się tam do Niego modlić.

Świątynia była miejscem spotkania Izraelitów z Bogiem. Choć Izraelici nigdy nie twierdzili, że Bóg mieszka tylko w świątyni w Jerozolimie, wierzyli, że jest tam stale obecny. Izraelici mieli tylko jedną świątynię i wiele domów modlitwy.

Dla nas domem modlitwy są nasze kościoły, w których przebywa Pan Jezus obecny w Najświętszym Sakramencie.

W Piśmie Świętym czytamy, że świątynią Boga jest także każdy z nas. (zob. 1 Kor 3,16) Pan Jezus chce przebywać nie tylko w kościołach, ale także w naszych sercach. Naszym zadaniem jest dbać o te świątynie, tak aby były jak najpiękniejsze.

– Jak zachowujesz się w kościele?– W jaki sposób dbasz o świątynię swojego serca?

COPYRIGHT

PIW

100

Czy wy wiecie, że jesteście świątynią?

Czy wy wiecie, że jesteście świątynią? x3Świątynią, w której mieszka Święty Duch.Pełni mocy, wdzięczności i chwały. x3Świątynią, w której mieszka Święty Duch.

Tak, my wiemy, że jesteśmy świątynią. x3 Świątynią, w której mieszka Święty Duch.


COPYRIGHT

PIW

VI

Dzieła Boga,który przemawia przez proroków

COPYRIGHT

PIW

102

Historia podzielonego królestwa

Po śmierci króla Salomona nowym władcą miał zostać jego syn, Roboam. Zanim ogłoszono go królem, lud poprosił, aby ulżył im w ciężkiej pracy i zmniejszył ofiary na rzecz państwa. Robo-am nie posłuchał prośby ludu i nie spełnił tego życzenia. Pełen pychy odpowiedział: „Mój stary ojciec karcił was biczami, ja zaś będę was karcił biczami z kol-ców”. Wtedy lud zbuntował się przeciwko Roboamowi i dziesięć z dwunastu plemion obrało so-bie innego króla.

Przez nierozsądną decyzję syna Salomona, piękne państwo Dawida rozpadło się na dwa kró-lestwa: na królestwo południowe

nazywane Judą i na królestwo północne, nazywane Izraelem. Królestwo Judzkie było mniejsze, bo należały do niego tylko dwa waleczne pokolenia. Na jego czele stał Roboam. Stolicą była Jerozolima ze świątynią Boga jedynego i wspaniałym pałacem.

Na czele Królestwa Izraelskiego stanął Jeroboam. Stolicą nowego państwa zo-stało Sychem, a potem Samaria.

Roboam, który chciał być władcą całego Izraela, postanowił wyruszyć na woj-nę, aby zmusić zbuntowane pokolenia do posłuszeństwa.

„Roboam, przybywszy do Jerozolimy, zebrał wszystkich potomków Judy i całe pokolenie Beniamina, to jest sto osiemdziesiąt tysięcy wyborowych wojowników, aby wszcząć wojnę z Izraelem o przywrócenie władzy królew-skiej Roboamowi, synowi Salomona. Wówczas Pan skierował słowo do Sze-majasza, męża Bożego, mówiąc:

COPYRIGHT

PIW

103

Pomimo podziału państwa Salomona na dwa królestwa nie doszło do wojny bratobójczej. Konflikt został zażegnany pokojowo.

Dzieje obydwu królestw, aż do upadku Izraela w 722 r. przed Chrystusem, opisują Księgi Królewskie (1 Krl 12 – 2 Krl 17). W obu królestwach ludzie po-pełniali wiele grzechów. Często zapominali o Panu Bogu i oddawali cześć fałszy-wym bożkom. Odwracanie się od prawdziwego Boga wywoływało spory i wza-jemną nienawiść. Zarówno w Judzie, jak i Izraelu zaczęli występować prorocy, którzy słowami i czynami napominali, aby dochować wierności Bogu Abrahama, Izaaka i Jakuba.

– Jak rozwiązujesz konflikty z innymi osobami? Czy robisz to w sposób pokojowy? – Czy modlisz się o pokój na świecie, zgodę w rodzinie i szkole?

Boże spraw:

– byśmy rozwiązali wszelkie konflikty z łagodnością i bez użycia przemocy;– aby w naszej ojczyźnie i na świecie panował pokój i nie było podziałów; – abyśmy byli wyrozumiali dla naszych koleżanek i kolegów;– abyśmy potrafili sobie przebaczać.


– Powiedz królowi judzkiemu, Roboamowi, synowi Salomona, i wszyst-kim potomkom Judy oraz Beniaminitom, jako też pozostałemu ludowi: Tak mówi Pan: Nie wyruszajcie do walki z Izraelitami, waszymi braćmi. Niech każdy wróci do swego domu, bo przeze Mnie zostały zrządzone te wydarzenia.Posłuchali słowa Pańskiego i zawrócili z drogi stosownie do słowa Pańskiego.”

(1 Krl 12,21-24)

COPYRIGHT

PIW

104

Prorok jak ogień

Po śmierci króla Salomona doszło do rozłamu w Narodzie Wybranym. Po-wstały wówczas dwa królestwa: na południu Judzkie, a na północy Izraelskie. Lata mijały, a kolejni władcy tych państw byli coraz gorsi. Pod wpływem pogan, którzy uprawiali bałwochwalstwo, czyli czcili fałszywych bożków, Izraelici pra-wie zapomnieli o prawdziwym Bogu. Bóg, chcąc przypomnieć im, że bardzo ich kocha i czeka na ich miłość, zaczął posyłać do nich proroków.

Prorok to nie „ktoś, kto przepowiada przyszłość”, lecz człowiek wezwany przez Boga, który mówi w Jego Imieniu i z Jego polecenia.

Zadaniem proroków było: – wzywanie do zachowania Bożych przykazań i wierności Przymierzu; – wzywanie do pokuty i nawrócenia; – zapowiadanie Bożej kary, jeśli Izraelici będą grzeszyć i nie nawrócą się oraz

miłosierdzia Boga, jeśli nawrócą się do Niego; – przypominanie, że Bóg nie przestał kochać swojego ludu; – zapowiadanie nadejścia Zbawiciela.

Jednym z proroków był Eliasz. Bóg posłał go do króla Achaba, który panował w państwie północnym. Achab pojął za żonę córkę króla pogańskiego. Miała ona na imię Izebel. Władca za namową żony zaczął służyć fałszywemu bożkowi – Ba-alowi. Podobnie czyniło wielu jego poddanych. Za radą grzesznej Izebel, Achab kazał zbudować osobną świątynię dla bożka Baala. Służyło w niej aż 450 fałszy-wych kapłanów.

COPYRIGHT

PIW

105

„Eliasz zbliżył się do całego ludu i rzekł: – Dopókiż będziecie chwiać się na obie strony? Jeżeli

Pan jest (prawdziwym) Bogiem, to Jemu służcie, a jeżeli Baal, to służcie jemu!Na to nie odpowiedzieli mu ani słowa. Wtedy Eliasz przemówił do ludu: – Tylko ja sam ocalałem jako prorok Pański, proroków zaś Baala jest czterystu pięćdziesię-ciu. Wobec tego niech nam dadzą dwa młode cielce. Oni niech wybiorą sobie jednego cielca i porąbią go oraz niech go umieszczą na drwach, ale ognia niech nie podkładają! Ja zaś opra-wię drugiego cielca oraz umieszczę na drwach i też ognia nie podłożę. Potem wy będziecie wzywać imienia waszego boga, a następnie ja będę wzywać imienia Pana, aby okazało się, że ten Bóg, który odpowie ogniem, jest naprawdę Bogiem.Cały lud, odpowiadając na to, zawołał: – Dobry pomysł!Eliasz więc rzekł do proroków Baala: – Wybierzcie sobie jednego młodego cielca i zacznijcie pierwsi, bo was jest więcej. Następnie wzywajcie imienia waszego boga, ale ognia nie podkładajcie!Wzięli więc cielca i oprawili go, a potem wzywali imienia Baala od rana aż do południa, wołając: – O Baalu, odpowiedz nam! Ale nie było ani głosu, ani odpowiedzi (…) Wreszcie Eliasz przemówił do ludu: – Zbliżcie się do mnie! A oni przybliżyli się do niego. Po czym naprawił rozwalony ołtarz Pański (…) i wykopał do-koła ołtarza rów (…). Potem ułożył drwa i porąbawszy młodego cielca, położył go na tych drwach i rozkazał: – Napełnijcie cztery dzbany wodą i wylejcie do rowu oraz na drwa! I tak zrobili. Potem polecił: – Wykonajcie to drugi raz!Oni zaś to wykonali. I znów nakazał: – Wykonajcie trzeci raz!Oni zaś wykonali to po raz trzeci, aż woda oblała ołtarz dokoła i napełniła też rów. Następ-nie w porze składania ofiary z pokarmów prorok Eliasz wystąpił i rzekł: – O Panie, Boże Abrahama, Izaaka oraz Izraela! Niech dziś będzie wiadomo, że Ty jesteś Bogiem w Izraelu, a ja Twój sługa na Twój rozkaz to wszystko uczyniłem. Wysłuchaj mnie, o Panie! Wysłuchaj, aby ten lud zrozumiał, że Ty, o Panie, jesteś Bogiem i Ty nawróciłeś ich serce”. A wówczas spadł ogień od Pana z nieba i strawił żertwę i drwa oraz kamienie i muł, jako też pochłonął wodę z rowu. Cały lud to ujrzał i upadł na twarz, a potem rzekł: – Naprawdę Pan jest Bogiem! Naprawdę Pan jest Bogiem!” (zob. 1 Krl 18,21-39)

Wtedy to Bóg nakazał Eliaszowi, aby przypomniał ludziom, kto jest Stworzy-cielem świata i opiekunem Narodu Wybranego.

Pismo Święte opowiada, jak prorok Eliasz uczynił cud, aby umocnić wiarę ludu w prawdziwego Boga.

COPYRIGHT

PIW

106

Mocą daną od Boga Eliasz uczynił cud. W ten sposób przypomniał ludziom o prawdziwym Bogu i utwierdził ich wiarę. Wypełniał swoje prorockie posłannic-two, wzywając do nawrócenia. Chociaż był prześladowany z tego powodu, nie za-przestał swojej misji. Wiedział, że działa w Imieniu samego Boga. To dodawało mu odwagi, aby wypominać grzechy nawet królowi, wzywając go do wierności praw-dziwemu Bogu.

Każdy z nas, jako chrześcijanin, jest powołany do funkcji prorockiej wobec wszystkich, z którymi się spotyka. Jak możemy tę funkcję wypełniać? Na pewno nie będziemy sprowadzać ognia z nieba, tak jak prorok Eliasz. Podobnie do nie-go możemy jednak mówić ludziom o Panu Bogu. Możemy na przykład zaprosić rodzeństwo, rodzinę do wspólnej modlitwy. Możemy powiedzieć najbliższym, jak ważni są dla Boga. Możemy przytulić się do mamy, taty i powiedzieć: mamusiu, tatusiu, wiesz, że Bóg cię kocha. Kiedy robimy coś takiego, wówczas przypominamy proroka Eliasza. Eliasz był posłany do tych, którzy zapomnieli, że Pan jest Bogiem i że bardzo ich kocha. Być może nas także Bóg posyła do takich ludzi.

– Czy starasz się być prorokiem – świadkiem Bożej miłości w swoim środowisku?

Barka

1. Pan kiedyś stanął nad brzegiem, Szukał ludzi gotowych pójść za Nim; By łowić serca słów Bożych prawdą.

Ref.: O Panie, to Ty na mnie spojrzałeś, Twoje usta dziś wyrzekły me imię. Swoją barkę pozostawiam na brzegu, Razem z Tobą nowy zacznę dziś łów.

2. Jestem ubogim człowiekiem, Moim skarbem są ręce gotowe Do pracy z Tobą i czyste serce.

3. Ty, potrzebujesz mych dłoni, Mego serca młodego zapałem Mych kropli potu i samotności.


COPYRIGHT

PIW

107

Elizeusz uczeń Eliasza

Elizeusz był uczniem Eliasza i został powołany na jego następcę. Był nie tylko wiernym i gorliwym czcicielem Boga, ale także bardzo aktywnym wspomoży-cielem potrzebujących. Chętnie pomagał ludziom w ich codziennych kłopotach: chorobie czy biedzie.

Pismo Święte opisuje wiele cudów, których dokonał Elizeusz mocą daną mu od Boga. I tak dowiadujemy się, jak Elizeusz płaszczem Eliasza rozdzielił wody rzeki Jordan, aby można było przejść (2 Krl 2,12-15); jak uczynił zdatną do picia wodę w studni Jerycha (2 Krl 2,19-22); rozmnożył oliwę wdowie, by mogła po-spłacać długi (2 Krl 4,1-7). Prorok Elizeusz wskrzesił także zmarłego syna pew-nej bogatej wdowy (2 Krl 4,29-37), ale największą sławę przyniosło mu to, co zrobił dla Naamana, wodza wojska syryjskiego.

„Naaman, wódz wojska króla syryjskiego, miał wielkie znaczenie u swego pana i doznawał względów, ponieważ przez niego Pan spowodował oca-lenie Syryjczyków. Lecz ten człowiek – dzielny wojownik – był trędowaty. Kiedyś podczas napadu zgraje Syryjczyków zabrały z ziemi Izraela mło-dą dziewczynę, którą przeznaczono do usług żonie Naamana. Ona rzekła do swojej pani: – O, gdyby pan mój udał się do proroka, który jest w Samarii! Ten by go wtedy uwolnił od trądu.

COPYRIGHT

PIW

108

Naaman więc poszedł oznajmić to swojemu panu, powtarzając słowa dziewczyny, która pochodziła z kraju Izraela. A król syryjski odpowiedział: – Wyruszaj! A ja poślę list do króla izraelskiego (…)Kiedy przeczytano list królowi izraelskiemu (…) powiedział: – Czy ja jestem Bogiem, żebym mógł uśmiercać i ożywiać? Bo ten poleca mi uwolnić człowieka od trądu! (…)Lecz kiedy Elizeusz, mąż Boży, dowiedział się (o tym), polecił powiedzieć królowi (…)– Niechże on przyjdzie do mnie, a dowie się, że jest prorok w Izraelu. Więc Naaman przyjechał swymi końmi i swoim powozem, i stanął przed drzwiami domu Elizeusza. Elizeusz zaś kazał mu przez posłańca po-wiedzieć: – (…) Idź, obmyj się siedem razy w Jordanie, a ciało twoje będzie takie jak poprzednio i staniesz się czysty!Rozgniewał się Naaman i odszedł ze słowami: – Przecież myślałem sobie, na pewno wyjdzie, stanie, następnie wezwie Imienia Boga swego, Pana, poruszy ręką nad miejscem chorym i odejmie trąd. Czyż (…) rzeki Damaszku (w Syrii), nie są lepsze od wszystkich wód Izraela? Czyż nie mogłem się w nich wykąpać i być oczyszczonym?Pełen gniewu zawrócił, by odejść. Lecz słudzy jego przybliżyli się i przemó-wili do niego tymi słowami: – (…) Gdyby prorok kazał ci spełnić coś trudnego, czy byś nie wykonał? O ileż więc bardziej, jeśli ci powiedział: Obmyj się, a będziesz czysty?Odszedł więc Naaman i zanurzył się siedem razy w Jordanie, według słowa męża Bożego, a ciało jego na powrót stało się jak ciało małego dziecka i zo-stał oczyszczony. Wtedy wrócił do męża Bożego z całym orszakiem, wszedł i stanął przed nim, mówiąc: – Oto przekonałem się, że na całej ziemi nie ma Boga poza Izraelem!”

(2 Krl 5,1-15)

Syryjczyk Naaman był chory na trąd, czyli straszną, zakaźną chorobę. W cza-sie tej choroby na całym ciele powstają strupy i zgrubienia, które gniją. Ciało się rozpada, odpada kawałkami i człowiek umiera.

Syryjczycy byli poganami, czcili różnych bożków, nie znali wiary w prawdzi-wego Boga.

Naaman trafił do Elizeusza dzięki służącej swej żony, która była Izraelitką. To ona stała się dla niego przewodnikiem na drodze do prawdziwego Boga. Dzięki niej Naaman mógł poznać Elizeusza, a przez niego uwierzyć w Boga Izraela.

COPYRIGHT

PIW

109

– Czy starasz się jak najlepiej wykonywać swoje codzienne obowiązki w duchu posłuszeństwa Bogu?

Szedłem kiedyś inną drogą

1. Szedłem kiedyś inną drogą, Czas powoli mijał mi. Lecz spotkałem na niej Kogoś, Kto zachwycił Sobą mnie.

Ref.: Pan powiedział: Ty pójdź za Mną Przez zwyczajne, szare dni. Nie bój się, Ja będę z tobą, Niech nie będzie smutno ci.

2. Powołałeś mnie jak Piotra od zwyczajnych, ludzkich spraw. Trudna będzie moja droga, lecz nie będę na niej sam.

3. Chcę więc wszystko pozostawić, Twoim wiernym uczniem być, wszystkich darzyć Twą miłością, Panie, proszę, dodaj sił.


Naman był pewien, że będzie musiał wykonać wiele trudnych i skompliko-wanych poleceń proroka. Ten jednak, nie spotykając się z nim, przez posłańca przekazał mu polecenie, aby obmył się siedem razy w Jordanie. Było to tak proste zadanie, że Naamanowi trudno było uwierzyć w jego skuteczność. Mimo to, gdy je wykonał, został uzdrowiony.

Ta historia pokazuje, że Bóg działa w sposób prosty przez proste znaki, gesty. Trzeba mieć oczy otwarte, aby je dostrzec i uwierzyć.

Nas także Bóg zaprasza do współpracy ze sobą. Chce, byśmy słuchali jego głosu i byli Mu posłuszni. To posłuszeństwo dotyczy naszych zwyczajnych co-dziennych obowiązków i zadań. Kiedy przykładamy się do rozwiązania pracy domowej, właściwie zachowujemy się na lekcjach, okazujemy posłuszeństwo rodzicom, wówczas przez te proste czynności zbliżamy się do Boga. Przypomi-namy Naamana, który po zwykłej kąpieli w rzece został uzdrowiony i odnalazł prawdziwego Boga.

COPYRIGHT

PIW

110

Izajasz zapowiada przyjście Mesjasza

Prorok Eliasz i Elizeusz nauczali w Królestwie Izraelskim. W Królestwie Judz-kim nauczał prorok Izajasz. Imię Izajasz, znaczy „Zbawieniem jest Jahwe”.

Sytuacja Narodu Wybranego w czasach Izajasza była bardzo złożona. Króle-stwo Północne – Izrael, zostało podbite przez Asyryjczyków. Bóg wciąż jeszcze ochraniał Judę – Królestwo Południowe.

Izajasz wiedział jednak, że pewnego dnia Juda ulegnie pod naporem innego najeźdźcy – Babilończyków. Głosił, że przyczyną wszelkich nieszczęść są grzechy popełniane przez ludzi. Ostrzegał przed Bożym sądem i jednocześnie zapowia-dał przyjście Zbawiciela. Sam opisał swoje powołanie na proroka.

„W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana Boga, siedzącego na wyso-kim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny sta-ły ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł; dwoma zakrywał swą twarz, dwoma okrywał swoje nogi, a dwoma latał.I wołał jeden do drugiego: – Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały.

COPYRIGHT

PIW

111

Od głosu tego, który wołał, zadrgały futryny drzwi, a świątynia napełniła się dymem. I powiedziałem: – Biada mi. Jestem zgubiony. Wszak jestem mężem o nieczystych wargach i mieszkam pośród ludu o nieczystych wargach, a oczy moje oglądały Kró-la, Pana Zastępów.Wówczas przyleciał do mnie jeden z serafinów, trzymając w ręce węgiel, który kleszczami wziął z ołtarza. Dotknął nim ust moich i rzekł: – Oto dotknęło to twoich warg: twoja wina jest zmazana, zgładzony twój grzech.I usłyszałem głos Pana mówiącego: – Kogo mam posłać? Kto by nam poszedł?Odpowiedziałem: – Oto ja, poślij mnie.” (Iz 6,1-8)

Swoje posłannictwo prorok Izajasz pełnił przeszło czterdzieści lat (740-700 r. n. e). Mówił, że Bóg jest święty, sprawiedliwy, wszędzie obecny, wszystko wiedzący, troszczy się o ludzi i kocha ich.

Proroctwa z Księgi Izajasza mówią wiele o Zbawicielu – Mesjaszu, dlatego na-zywane są proroctwami mesjańskimi. Słyszymy je w kościele przede wszystkim w czasie Adwentu i Wielkiego Postu. Do najbardziej znanych należą proroctwa:

„Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i na-zwie Go imieniem Emmanuel.” (Iz 7,14)

Proroctwo o narodzinach Emmanuela wypełniło się wraz z przyjściem na świat Jezusa Chrystusa, który począł się w łonie Maryi Dziewicy.

„Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańca-mi kraju mroków światło zabłysło. (...) Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imie-niem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju. Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida.”

(Iz 9,1.5-6)Proroctwo Izajasza odnosi się bezpośrednio do narodzenia Jezusa. Tylko ten

potomek Dawida może być nazwany Bogiem Mocnym i Księciem Pokoju. Jego królestwo przynosi wieczne panowanie sprawiedliwości i prawa.„Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich.” (Iz 53,4-5)

COPYRIGHT

PIW

112

– Czy pamiętasz, że modląc się w czasie Eucharystii hymnem „Święty, Święty, Święty …”, uwielbiasz Boga razem ze wszystkimi chórami aniołów?

„Święty, Święty, Święty,Pan Bóg Zastępów.Pełne są niebiosa i ziemia Chwały Twojej. Hosanna na wysokości.Błogosławiony, który idzie w Imię Pańskie.Hosanna na wysokości.”

Wykonaj zadanie 2. i 3. w „Zeszycie ćwiczeń”.Podczas Mszy Świętej wyobraź sobie chóry aniołów wielbiące Boga i razem z nimi śpiewaj z całych sił hymn uwielbienia „Święty, Święty, Święty…”

Izajasz zapowiada mękę Mesjasza. Porównuje Go do baranka ofiarnego. Jan Chrzciciel wprost nazywa Jezusa Barankiem Bożym, który gładzi grzechy świata. Milczenie i łagodność baranka zapowiadają, że Pan Jezus dobrowolnie i z pokorą złoży ofiarę z własnego życia.

Dla chrześcijan proroctwa Izajasza są szczególnie ważne. On zapowiedział narodzenie Zbawiciela, Jego działalność i mękę. Jezus, gdy zacznie działalność publiczną w synagodze w Nazarecie odczyta fragment z proroka Izajasza i ogłosi wszystkim:

„Dziś wypełniło się Pismo, które słyszeliście.” (Łk 4,16)

COPYRIGHT

PIW

113

Jeremiasz wzywa do zachowania przymierza

Bóg zawierając przymierze z ludźmi, obiecał im swoje błogosławieństwo i opiekę, a ludzie przyrzekli Bogu posłuszeństwo. Niestety, Naród Wybrany czę-sto nie dotrzymywał warunków Przymierza, odwracał się od Boga i Jego wielkiej miłości. Pomimo iż Izraelici wciąż doznawali Bożej pomocy i opieki, nie byli wierni Bogu. Doszło nawet do tego, że prześladowano wyznawców prawdziwego Boga, a do świątyni Salomona wprowadzono posąg bożka Baala.

W tej trudnej sytuacji Bóg powołał Jeremiasza, aby w Jego Imieniu wzywał Naród Wybrany do nawrócenia i wierności.

Według Jeremiasza, prawdziwym wrogiem Narodu Wybranego nie byli Babi-lończycy, którzy zagrażali Jerozolimie, ale własne grzechy jej mieszkańców. To oni zeszli z drogi wierności Bogu. Dlatego znaleźli się w niebezpieczeństwie. Wszyst-kie ich nieszczęścia zawsze związane były ze zdradą Jedynego prawdziwego Boga.

Te słowa nie podobały się mieszkańcom Judei. Występowali oni przeciwko Je-remiaszowi. Oburzali się na niego zwłaszcza wtedy, gdy zapowiadał, że dostaną się do niewoli i zostaną uprowadzeni do Babilonu. Prorok mówił, że w niewoli będą przebywać przez wiele lat. Rozdrażniło to mieszkańców Jerozolimy, którzy wtrą-cili go do więzienia. Kiedy zaczęły się spełniać jego przepowiednie i Babilończycy oblegali Jerozolimę, rodacy wrzucili proroka do ogromnej cysterny pełnej błota, aby tam zginął. Mimo to prorok nie przestał głosić słów, które Bóg mu przekazał.

COPYRIGHT

PIW

114

„I rzekł Pan: – Dlatego że opuścili moje Prawo, które im dałem, że nie słuchali mojego głosu i nie postępowali według niego, lecz postępowali według zatwardzia-łości swego serca i chodzili za Baalami, jak ich nauczyli ich przodkowie. Dlatego to mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto dam im – narodowi temu – za pokarm piołun i za napój wodę zatrutą. Rozproszę ich między naroda-mi, których nie znają oni ani ich przodkowie, i poślę w ślad za nimi miecz, aż dokonam zupełnej ich zagłady.” (Jr 9,12-15)

Prorok Jeremiasz mówił, że popełniając złe czyny, Izraelici sami na siebie ścią-gną nieszczęście i pójdą do niewoli. Chociaż ludzie nie chcieli słuchać tych słów, on głosił je, ponieważ Bóg pragnął ostrzec przez niego mieszkańców Judei.

Jeremiasz przez całe swe życie wiernie wypełniał misję zleconą mu przez Boga. Robił to nawet wtedy, gdy ludzie go prześladowali i więzili. Swoją postawą uczy nas, byśmy także byli wierni Bogu, nawet wtedy, gdy z tego powodu doznajemy różnego rodzaju nieprzyjemności.

Wierność Bogu, Jego przykazaniom kosztuje. Może się zdarzyć, że ktoś będzie się śmiał, ponieważ jestem ministrantem, śpiewam w scholi, należę do Koła Misyj-nego. Mogę wtedy pomyśleć: po co mi to? Ale przecież Jeremiasz tak nie mówił. On był wierny Bogu i tego uczy każdego z nas.

– Czy starasz się być wierny Bogu, nawet wtedy, gdy cię to wiele kosztuje?

Był taki dzieńBył taki dzień, Szczęśliwy dzień, Gdy przy mnie stanął Chrystus Pan, Dotknął mnie, za rękę wziął I poprowadził w inny świat.

Ref. Boże, daj nam siły, By wytrwać do końca. x2


COPYRIGHT

PIW

115

„Pan mówi: – Oto nadchodzą dni, kiedy zawrę z domem Izraela i z domem judzkim nowe przymierze. Nie jak przymierze, które zawarłem z ich przodkami, kiedy ująłem ich za rękę, by wyprowadzić z ziemi egipskiej. To moje przy-mierze złamali, mimo że byłem ich władcą, mówi Pan.Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi Pan: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich ser-cu. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi narodem.

Spełnienie się proroctw Jeremiasza– niewola babilońska

Kiedy Nabuchodonozor, sławny król Babilonii, przyszedł z ogromnym woj-skiem i zdobył Jerozolimę, Izraelici zostali wzięci do niewoli. W ten sposób spełniły się zapowiedzi proroka Jeremiasza. Jako niewolnicy Izraelici byli wyko-rzystywani do robót przymusowych, do wypalania cegieł i budowania domów. Bardzo cierpieli, ponieważ wygnanie oznaczało brak ojczyzny i brak wolności.

Widząc dramat Narodu Wybranego, Bóg przez proroka Jeremiasza, zapowie-dział zawarcie Nowego Przymierza i obiecał przebaczenie wszystkich grzechów. COPYRIG

HT PIW

116

Obietnica dana Narodowi Wybranemu przez proroka Jeremiasza niosła nadzie-ję, że jego los się odmieni. Szczególnie ważna jest zapowiedź Nowego Przymierza między Bogiem i ludźmi, ponieważ to dawne, zawarte na Synaju, utraciło swą moc na skutek grzechów ludzi. Odtąd wzajemna więź będzie oparta na wewnętrznym przylgnięciu do osoby Boga, a nie na czysto zewnętrznym zachowywaniu przyka-zań. Dzięki Bożej obietnicy, jaką Izraelici usłyszeli z ust Jeremiasza, łatwiej im było znosić trudy niewoli babilońskiej.

Dzisiaj my również jesteśmy zagrożeni niewolą, ale jest ona zupełnie inna niż ta opi-sywana przez Jeremiasza. Jest to bowiem niewola grzechu. Na czym ona polega? Jeżeli będziemy popełniali grzechy, to one mogą nad nami zapanować. Mogą pozbawić nas prawdziwej wolności i szczęścia, a przynieść jedynie rozczarowanie, cierpienie, śmierć i odczucie pustki. W przypadku Izraelitów to grzechy były przyczyną ich nieszczęścia.

Bóg cierpliwie czekał na nawrócenie Narodu Wybranego. Ludzie jednak trwali w swoich grzechach i to sprowadziło na nich nieszczęście w postaci niewoli babilońskiej. Mimo to Pan Bóg nie przestał ich kochać. Obiecał im zawarcie Nowego Przymierza.

Kiedy my popełniamy grzechy, Bóg wciąż nas kocha. Ciągle czeka na to, byśmy się nawrócili i przylgnęli do Niego całym sercem.

– Czy we właściwy sposób potrafisz korzystać z wolności, którą otrzymałeś od Boga?

Boże, staję przed Tobą z sercem pełnym skruchy i żalu. Przepraszam Cię za moje niewierności i słabości. Proszę Cię, nie pozwól mi popaść w niewolę grzechu. Proszę Cię, pomagaj mi zwyciężać pokusy, bym im nie ulegał.Dziękuję Ci za to, że ciągle mnie kochasz, nawet wtedy, gdy popełniam grzechy. Dziękuję Ci za to, że nieustannie wzywasz mnie do nawrócenia. Dziękuję Ci za to, że pragniesz bym był wolny i szczęśliwy. Amen.


I nie będą się musieli wzajemnie pouczać mówiąc jeden do drugiego: «Po-znajcie Pana». Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego pozna-ją Mnie, mówi Pan, ponieważ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę już wspominał.” (Jr 31,31-34)

COPYRIGHT

PIW

117

Prorok czasu wygnania i nadziei

„Zabiorę was spośród lu-dów, zbiorę was ze wszyst-kich krajów i przyprowadzę was z powrotem do waszego

kraju, pokropię was czystą wodą, abyście się stali czystymi, i oczyszczę was od wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych bożków. I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do

Nabuchodonozor zajął Jerozolimę i zabrał w niewolę wielu Izraelitów. Ich życie na wygnaniu było bardzo trudne. Musieli pracować tak, jak ich przodkowie w Egipcie: wypalali cegły, budowali domy i kanały w piekącym słońcu i pod batem dozorców.

To nieszczęście nie zniszczyło wiary Izraela, lecz przeciwnie przyczyniło się do jej rozwoju i oczyszczenia. Było to zasługą proroków, których Bóg posyłał do Narodu Wybranego.

Kolejnym po Jeremiaszu prorokiem czasu niewoli był Ezechiel. Początkowo bardzo surowo krytykował swój lud i narody pogańskie. Mówił, że niewola ba-bilońska jest karą za grzechy. Później głosił słowa otuchy i pociechy. W imieniu Pana Boga przepowiadał, że niewola kiedyś się skończy, a Izraelici będą mogli wrócić do swojej ukochanej ojczyzny. Zapowiadał, że odbudują swoje miasta, a przede wszystkim świątynię. Bóg jednak stawiał im warunek, którym była ko-nieczność nawrócenia.

Ezechiel miał niezwykłe wizje, poprzez które przemawiał do niego Bóg. Miały one formę obrazów. Bóg chciał, aby Ezechiel utwierdzał Izraelitów w przekona-niu, że o nich nie zapomniał, a Jego obietnice są ciągle aktualne.

COPYRIGHT

PIW

118

waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała. Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić, byście żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, i według nich postępowali. Wtedy będziecie mieszkać w kraju, który dałem waszym przod-kom, i będziecie moim ludem, a Ja będę waszym Bogiem.” (Ez 36,24-28)

Ezechiel głosił, że Naród Wybrany nie tylko powróci do swojej ojczyzny, ale tak-że zostanie przemieniony wewnętrznie. Ludzie odwrócą się od fałszywych bożków, zwrócą się do Boga prawdziwego, a On przebaczy im grzechy. Ich los się odmieni wtedy, gdy odmienią się ich serca. Dotąd bowiem mieli serca z kamienia, tzn. że nie kochali Boga prawdziwą miłością. Serce nowe i nowy duch oznaczają całkowite zawierzenie siebie Bogu.

Słowa proroka Ezechiela niosły coś więcej niż nadzieję – niosły pewność, że Bóg wciąż pamięta o swoim ludzie i nie przestał się o niego troszczyć.

Nawet najcięższe grzechy nie są w stanie odłączyć ludzi od miłości Boga. Pan Bóg zawsze nas kocha i nigdy o nas nie zapomina.

Serca Izraelitów Bóg obiecał przemienić. Nasze serca przemienia przy kratkach konfesjonału, kiedy przeżywamy sakrament pokuty i pojednania.

– Czy pamiętasz, że Bóg zawsze cię kocha i nigdy o tobie nie zapomina?– Co robisz, aby przemieniać swoje serce?

Akt wiaryWierzę w Ciebie, Boże żywy,w Trójcy jedyny, prawdziwy.Wierzę, coś objawił Boże,Twe słowo mylić się nie może.Akt nadzieiUfam, Tobie, boś Ty wierny,wszechmogący i miłosierny.Dasz mi grzechów odpuszczenie,łaskę i wieczne zbawienie.

Akt miłościBoże, choć Cię nie pojmuję,jednak nad wszystko miłuję.Nad wszystko, co jest stworzone,boś Ty dobro nieskończone.

Wykonaj serce z kolorowego papieru i wpisz w nie swoje imię na znak przynależności do Pana Boga. Serce włóż do zeszytu – będzie potrzebne na jednej z kolejnych katechez.Wieczorem pomódl się, aby Bóg wciąż przemieniał twoje serce i napełniał je miłością.

COPYRIGHT

PIW

119

Daniel w jaskini lwów

Daniel to jeden z proroków, który jako młodzieniec został uprowadzony do Babilonii. Żył ponad 90 lat. Nabuchodonozor, który uprowadził Daniela i jego rodaków, umieścił go na swoim dworze. Daniel, który miał dar tłumaczenia snów i przepowiadania przyszłości, zyskał wielkie zaufanie władcy.

W czasie długiego życia proroka królestwo Babilonu upadło i powstały pań-stwa Medów i Persów. Kolejnymi władcami, którym służył Daniel byli: Baltazar, Dariusz i Cyrus. Każdy z nich ufał Danielowi, powierzając mu ważne funkcje w państwie. Władcy się zmieniali, lecz Daniel ciągle sprawował swój odpowie-dzialny urząd, ponieważ Bóg obdarzał go wielką mądrością.

Za czasów króla Dariusza wielu zazdrościło Danielowi pozycji na dworze kró-lewskim. Chcieli pozbyć się Daniela i zająć jego miejsce. W tym celu postanowili wykorzystać jego wielką wiarę w Jedynego Boga.

„Daniel zaś przewyższał zwierzchników (…), po-siadał bowiem niezwy-kłego ducha. Król zamie-

rzał ustanowić go nad całym królestwem. Wobec tego zwierzchnicy (…) usiłowali znaleźć podstawę do oskarżenia Daniela w sprawach królestwa. Nie mogli jednak znaleźć podstawy ani żadnego wykroczenia, bo był on wierny i nie można było w nim znaleźć żadnego zaniedbania ani błędu. Ludzie ci powiedzieli: – Nie znajdziemy żadnego zarzutu przeciw Danielowi, jeśli nie wysuniemy prze-ciw niemu oskarżenia [wziętego] z kultu jego Boga. Zwierzchnicy więc (…) pospieszyli gromadnie do króla i tak do niego powiedzieli:

COPYRIGHT

PIW

120

– Królu Dariuszu, żyj wiecznie! Wszyscy zwierzchnicy państwowi, namiestnicy i satrapowie, doradcy i rządcy postanowili, żeby król wydał zarządzenie i usta-nowił zakaz: Ktokolwiek w ciągu trzydziestu dni zanosiłby prośbę do jakiegoś boga lub człowieka poza tobą, królu, zostanie wrzucony do jaskini lwów. (…) Gdy Daniel dowiedział się, że spisano dokument, poszedł do swego domu. Miał on w swoim górnym pokoju okna skierowane ku Jerozolimie. Trzy razy dziennie padał na kolana modląc się i uwielbiając Boga, tak samo jak to czynił przedtem. Mężowie ci podbiegli gromadnie i znaleźli Daniela modlącego się i wzywającego Boga. Udali się więc i powiedzieli do króla (…): – Daniel, ten mąż spośród uprowadzonych z Judy, nie liczy się z tobą, królu, ani z zakazem wydanym przez ciebie. Trzy razy dziennie odmawia swoje modlitwy. Gdy król usłyszał te słowa, ogarnął go smutek, postanowił uratować Daniela i aż do zachodu słońca usiłował znaleźć sposób, by go ocalić. Lecz ludzie ci pospieszyli gromadnie do króla, mówiąc: – Wiedz, królu, że zgodnie z prawem Medów i Persów żaden zakaz ani dekret wydany przez króla nie może być odwołany. Wtedy król wydał rozkaz, by sprowadzono Daniela i wrzucono do jaskini lwów. Król zwrócił się do Daniela i rzekł: – Twój Bóg, któremu tak wytrwale służysz, uratuje cię.Przyniesiono kamień i zatoczono na otwór jaskini lwów. Król zapieczętował go swoją pieczęcią i pieczęcią swych możnowładców (…). Król wstał o świcie i udał się spiesznie do jaskini lwów. Gdy był blisko jaskini, wołał do Daniela głosem pełnym bólu: – Danielu, sługo żyjącego Boga, czy Bóg, któremu służysz tak wytrwale, mógł cię wybawić od lwów? Wtedy Daniel odpowiedział królowi: – Królu, żyj wiecznie! Mój Bóg posłał swego anioła i on zamknął paszczę lwom; nie wyrządziły mi one krzywdy, ponieważ On uznał mnie za niewin-nego; a także wobec ciebie nie uczyniłem nic złego. Uradował się z tego król i rozkazał wydobyć Daniela z jaskini lwów; nie zna-leziono na nim żadnej rany, bo zaufał swemu Bogu. (…) Król Dariusz napisał do wszystkich narodów, ludów i języków, zamieszkałych po całej ziemi: – Wasz pokój niech będzie wielki! Wydaję niniejszym dekret, by na całym obszarze mojego królestwa odczuwano lęk i drżenie przed Bogiem Daniela. Bo On jest Bogiem żyjącym i trwa na wieki. On ratuje i uwalnia, dokonuje znaków i cudów na niebie i na ziemi. On uratował Daniela z mocy lwów.”

(Dn 6,4-8.11-12.14-18.20-24.26-28)

Daniel był człowiekiem wielkiej wiary, modlitwy i odwagi. Nie godził się wystę-pować przeciwko Bogu ani łamać Jego przykazań. Tymczasem król wydał prawo, aby wszyscy oddawali pokłon tylko jemu. Daniel nie chciał tego uczynić, dlatego został wrzucony do jaskini lwów. Bóg jednak w cudowny sposób ocalił proroka.

COPYRIGHT

PIW

121

– Czy masz odwagę bronić wiary w Boga?

Nie cykali się

Ref. A my! chcemy być tacy jak tych trzech Kiedy widzieli ognisty piec Nie bali się! Nie bali się!

1. Jest taka historia, że przechodzą ciary można ją przeczytać w Testamencie Starym Dzielni chłopacy, a było ich trzech! Woleli umierać, niż popełnić grzech! Nie chcieli się kłaniać, nigdy i nikomu Kłaniali się tylko Jedynemu Bogu! Za to co zrobili do pieca ich wrzucili W piecu wielki ogień A oni nie zginęli! Można uciekać, można się bać Można też zaufać i pokonać w sobie strach!Ref./ x2

2. Oni dzielnie stali, nie bali się płomieni Ludzie to widzieli — stali zadziwieni Nabuchodonozor, który ich tam wrzucił Kiedy to zobaczył, od razu się nawrócił Wydał taki rozkaz, nie kłaniać się nikomu Tylko Jedynemu, Jedynemu Bogu! A morał tej historii, taki tu pasuje Kto nie zdradzi Boga — ten się uratuje! Można uciekać, można się bać Można też zaufać i pokonać w sobie strach!Ref./ x2 Można uciekać, można się bać Można też zaufać i pokonać w sobie strach!

(z repertuaru Arki Noego)


Wielu Izraelitów wziętych do niewoli postępowało tak jak Daniel. Byli wier-ni Bogu pomimo przeciwności i prześladowań. Pismo Święte opowiada historię trzech przyjaciół Daniela, których także zmuszano do oddawania czci fałszywym bogom. Kiedy nie chcieli tego zrobić, zostali wrzuceni do ogromnego, rozpalone-go pieca. Ich prześladowcy chcieli w ten sposób ukarać młodzieńców. Bóg jednak sprawił rzecz niezwykłą: ogień nie wyrządzał im żadnej krzywdy. Wpływ proroka Daniela pomógł tym młodym ludziom trwać przy prawdziwym Bogu nawet w ob-liczu niebezpieczeństwa. Człowiek, który mocno wierzy w Boga, nie powinien lę-kać się żadnych przeciwności czy prześladowań. Jeśli bowiem jest wierny Bogu, to On ocali go nawet z paszczy lwa, tak jak było to w przypadku Daniela.

COPYRIGHT

PIW

122

Ezdrasz i Nehemiasz - powrót z niewoli i odbudowa świątyni

Relacje Boga z Narodem Wybranym przeważnie przebiegały w taki sposób: gdy Ży-dzi odstępowali od przymierza z Bogiem, wówczas ściągali na siebie niewolę i inne nieszczęścia. Gdy wracali do Boga, to On odnawiał z nimi przymierze i błogosławił im.

Na wygnaniu, pośród pogan, Izraelici zrozumieli swoje błędy. Było im bardzo źle - niewola jest bowiem czymś strasznym. Żydzi postanowili zerwać z grzeszną przeszłością i powrócić do jedynego, prawdziwego Boga. Bardzo chcieli też wró-cić do ojczyzny. Prosili Boga o pomoc i On wysłuchał ich modlitw. Cyrus Wiel-ki, król Persji, podbił królestwo babilońskie, w skład którego wchodziły również Ziemie Izraela. W 538 r. przed Chrystusem wydał dekret uwalniający Izraelitów.

„Pobudził Pan ducha Cyrusa, króla perskiego, w pierwszym roku (jego pa-nowania), tak iż obwieścił on, również na piśmie, w całym państwie swoim, co następuje: – Tak mówi Cyrus, król perski: Wszystkie państwa ziemi dał mi Pan, Bóg niebios. I On mi rozkazał zbudować Mu dom w Jerozolimie (…) Jeśli z całe-go ludu Jego jest między wami jeszcze ktoś, to niech Bóg jego będzie z nim; a niech idzie do Jerozolimy (…) i niech zbuduje dom Pana, Boga izrael-skiego (...) Współmieszkańcy wszystkich miejscowości, gdzie taki przeby-

COPYRIGHT

PIW

123

wa, mają go wesprzeć srebrem, złotem, sprzętem i bydłem – oprócz darów dobrowolnych dla domu Bożego w Jerozolimie. Zatem naczelnicy rodów Judy i Beniamina, kapłani i lewici, słowem każdy, którego ducha Bóg pobudził, wybrali się w drogę, aby zbudować dom Pań-ski w Jerozolimie (….)Kapłani, lewici i część ludu osiedlili się w Jerozolimie (…) cała reszta Izra-ela osiedliła się w swoich miastach (…) A gdy budowniczowie założyli fun-damenty świątyni Pańskiej, wtedy wystąpili kapłani w szatach uroczystych, z trąbami, i lewici (…) z cymbałami, by według zarządzenia Dawida, króla izraelskiego, chwalić Pana; i zaśpiewali, chwaląc Pana i dziękując Mu: Do-bry On; na wieki trwa Jego łaskawość dla Izraela. A cały lud podniósł na chwałę Pana krzyk głośny, z powodu założenia fun-damentów domu Pańskiego. A wielu starców spośród kapłanów, lewitów i naczelników rodów, którzy dawniej widzieli dom pierwszy, przy zakła-daniu fundamentów tego domu na ich oczach płakało głośno; wielu nato-miast z radości wybuchało głośnym krzykiem. I nie można było odróżnić głośnego krzyku radości od głośnego płaczu ludu, albowiem lud ten pod-niósł wrzawę tak wielką, że głos ten było słychać z daleka.”

(Ezd 1,1-5; 2,70; 3,10-13)

Cyrus ogłosił, że Bóg Izraela rozkazał mu, aby zbudował dla Niego dom w Je-rozolimie. Pozwolił więc Izraelitom wrócić do ojczyzny i odbudować świątynię. Powracający Żydzi otrzymali dary, które miały pomóc przy odbudowie świątyni, a także zrabowany przez wojska Nabuchdonozora sprzęt ze świątyni Salomona (kie-lichy, naczynia i świeczniki). Zapanowała wielka radość – mogli wrócić do domu – kraju przodków, który musieli niegdyś opuścić i za którym tak bardzo tęsknili.

Powrót do Jerozolimy, odbudowa miasta i świątyni były dla Izraelitów wyda-rzeniem bardzo ważnym. Mieli znowu własny dom, własną ojczyznę i świątynię.

Bóg pomagał Izraelitom w odbudowie zarówno świątyni, jak i państwa. Posłał do nich dwóch ludzi: Ezdrasza i Nehemiasza, którzy stanęli na ich czele i przewo-dzili odbudowie. Ezdrasz był kapłanem, który organizował kult i odbudowywał świątynię. Nehemiasz to urzędnik królewski, który organizował życie cywilne, odbudowywał mury miasta. Ezdrasz i Nehemiasz zmagali się z ogromnymi trud-nościami, ale z pomocą Bożą pokonali je. Odbudowano świątynię i odnowiono przymierze z Panem Bogiem.

Niewola babilońska była skutkiem niewierności Izraelitów i odejścia od Boga. My również często popadamy w niewolę grzechu, która niszczy w nas to, co łączy z Bogiem i z innymi ludźmi. Można powiedzieć, że grzech niszczy mury świątyni naszego serca, które jest mieszkaniem Boga. Gdy chcemy zerwać z grzechem,

COPYRIGHT

PIW

124

Będziemy tańczyć

1. Będziemy tańczyć, będziemy śpiewać Będziemy klaskać w dłonie swe Kiedy nasz Pan stanie z nami twarzą w twarz Spotkamy się w Nowym Jeruzalem

2. Będziemy tańczyć, będziemy śpiewać Będziemy klaskać w dłonie swe Kiedy nasz Pan w białych szatach stawi nas Przed Ojcem swym, przed Adonai

3. Nadejdzie dzień, w którym wszystko spełni się Co dawno już objawił Bóg Więc mocno trwaj, nigdy nie poddawaj się Nie poddawaj się!

Wykonaj zadanie 3. w „Zeszycie ćwiczeń”.Pomódl się za tych, którzy pomagają ci odbudować świątynię twego serca.

– Kto pomaga ci odbudowywać świątynię twego serca?

wrócić do Boga i na nowo być Jego dziećmi, musimy odbudować „zniszczoną świątynię”. Jest to trudna i mozolna droga, ale przy pomocy innych, możemy so-bie poradzić, podobnie jak poradzili sobie Izraelici. Pan Bóg pomógł im wrócić do Jerozolimy i odbudować świątynię, posługując się królem Cyrusem. Na naszej drodze też stawia różnych ludzi, którzy pomagają w odbudowie świątyni naszego serca. Są to między innymi rodzice, katecheci, kapłani, którzy sprawują sakra-menty i głoszą Boże słowo.

COPYRIGHT

PIW

125

VII

Dzieła Bożej mądrości

COPYRIGHT

PIW

126

Cierpiący Hiob ufa Bogu

Są w życiu wydarzenia, które niosą ból i cierpienie. Ludzie zastanawiają się czasem, dlaczego jakieś nieszczęście dotyka właśnie ich. Odpowiedzi na to pytanie szukali także Izraelici w czasach biblijnych. Wiedzieli, że niewola była konsekwencją ich grzechów. Jednocześnie zastanawiali się, skąd się bierze zło, cierpienie niewinnych. Do niewoli zostali uprowadzeni zarówno ci, którzy odwrócili się od Boga, jak i ci, którzy pozostali mu wierni, tak jak np. prorocy.

Jedną z odpowiedzi na pytanie o niewinne cierpienie, była dla Izraelitów pokrzepia-jąca, choć dramatyczna opowieść o Hiobie.

„Pewnego dnia, kiedy wszyscy aniołowie w niebie zebrali się wokół Wszechmogą-cego Boga, wmieszał się także między nich szatan. Pan Bóg zapytał go:

– Skąd przybywasz?Szatan odpowiedział: – Chodziłem po świecie. – Czy zauważyłeś mego sługę Hioba? Nie ma człowieka na świecie tak uczciwego,

tak wiernego, tak brzydzącego się złem, jak on. Szatan zaśmiał się szyderczo:– To wcale nie jest taką wielką zasługą. Jest bogaty, szczęśliwy, obdarzony mająt-

kiem, rodziną, stadami. Jeśli pozbawisz go majątku, na pewno odwróci się od Ciebie. Wtedy Pan Bóg odpowiedział: – Dobrze, możesz go wypróbować. Natychmiast spadły na biednego Hioba różne nieszczęścia. Złodzieje ukradli mu

jego bydło. Jego owczarnia spłonęła od uderzenia pioruna, wicher pustynny z ziemią

COPYRIGHT

PIW

127

„Pan przywrócił Hioba do dawnego stanu, gdyż modlił się on za swych przyjaciół. Pan oddał mu całą majętność w dwójnasób. Przyszli do niego wszyscy bracia, siostry i dawni znajomi, jedli z nim chleb w jego domu i ubolewali nad nim, i pocieszali go z powodu nieszczęścia, jakie na niego zesłał Pan. Każdy mu dał jeden srebrny pieniądz i jedną złotą obrączkę. A teraz Pan błogosławił Hiobowi, tak że miał czternaście tysięcy owiec, sześć tysięcy wielbłądów, tysiąc jarzm wołów i tysiąc oślic. Miał jeszcze siedmiu synów i trzy córki. (…) Nie było w całym kraju kobiet tak pięknych jak córki Hioba. Dał im też ojciec dziedzictwo między braćmi. I żył jeszcze Hiob sto czterdzieści lat, i widział swych potomków – w całości cztery po-kolenia.” (Hi 42,10-16)

zrównał jego dom, grzebiąc pod nim wszystkie jego dzieci. Lecz Hiob się nie buntował. Ciągle powtarzał:

– Pan Bóg dał, Pan Bóg wziął, niech się dzieje Jego święta wola, niech imię Jego będzie pochwalone!

Wściekły szatan posunął się jeszcze dalej. Hiob stał się trędowaty. Wszyscy go opu-ścili; nie mając dachu nad głową, musiał mieszkać na gnoju przy wejściu do wsi. Jego żona i przyjaciele mówili mu:

– Na pewno musiałeś popełnić jakieś grzechy, skoro cię Pan Bóg tak karze.Hiob, zawsze spokojny i pełen ufności odpowiadał:– Jeśli zgrzeszyłem, niech mi Pan Bóg przebaczy. Oby moje cierpienia obmyły moje

winy. Lecz nie będę złorzeczył Jego świętemu Imieniu, dochowam Mu ufności! W końcu szatan odstąpił od Hioba. Przegrał.”

(Zob. D. Rops, Pismo Święte dla moich dzieci, Opole 1985, s. 137)

Co później stało się z Hiobem?

Szatan był przekonany, że Hiob jest wierny Bogu, dlatego że Pan obdarza go swoim błogosławieństwem. Chociaż Hiob był człowiekiem niewinnym, to Bóg pozwolił, aby szatan doświadczył go różnymi nieszczęściami. W ten sposób mia-ło się okazać, czy Hiob kocha Boga bezinteresownie. Szatan sprawił, że Hiob utracił majątek, rodzinę i zdrowie. Chociaż bardzo go to dotknęło, wciąż się mo-dlił i wierzył, że Bóg mu pomoże, że go nie zostawi samego. Zastanawiał się, dlaczego cierpi, ale nie przestał ufać Bogu. To cierpienie trwało długi czas, ale Hiob nie zniechęcał się, był cierpliwy. W końcu okazało się, że Hiob był wierny Bogu nie tylko w zdrowiu i w powodzeniu, ale też w chorobie i złej doli. Potrafił przyjąć nawet niezawinione cierpienie.

COPYRIGHT

PIW

128

Historia Hioba pokazuje, że nie zawsze cierpienie, choroba, nieszczęście jest wynikiem grzechu danego człowieka. Czasem trudno jest je zrozumieć, wyja-śnić, przyjąć. Ważne jednak, aby w trudnych chwilach iść drogą wskazaną przez Hioba: być wiernym Bogu i nigdy nie odwracać się od Niego. Nagrodą za taką postawę jest Boże błogosławieństwo na ziemi i życie wieczne w niebie. Tym co pomaga w znoszeniu cierpienia jest świadomość, że Pan Jezus, Boży Syn także cierpiał, chociaż był niewinny. On jest zawsze z nami: w dzień i w nocy, w radości i smutku, a zwłaszcza wtedy, gdy cierpimy.

– Czy prosisz Pana Boga o pomoc w znoszeniu cierpienia?

To był dobry dzień

1. A teraz kiedy kładę się spać, myślę o dniu który mija. Dopiero się zaczął i minęła chwila a już swoją nitkę zwija. Widziałam dzisiaj radość i smutek, widziałam niezwykłe cuda. A jutro czeka tyle niespodzianek, jeśli obudzić się uda.

Ref: To był dobry dzień, tyle wydarzyło się. Ty cały czas byłeś ze mną, widziałam jak kochasz mnie Jeden dzień, cały dzień, byłeś ze mną, kochasz mnie. Jeden dzień, cały dzień, widziałam, jak kochasz mnie.

2. Całe życie jak jeden dzień. Tylko sekundy, lata, godziny. W jednej sekundzie rodzimy się a potem parę godzin uczymy. Jeszcze kilka chwil odpoczynku i sekundy w których cierpimy. Cały dzień zbieramy pamiątki a przed snem je zostawimy. (Z repertuaru Arki Noego)


COPYRIGHT

PIW

129

Bóg wysłuchuje modlitw i posyła z pomocą swojego Anioła

Księga Tobiasza opowiada o dwóch Tobiaszach: ojcu i synu (obydwaj nosili to samo imię). Jej akcja dzieje się w czasach wygnania. Wśród wygnańców żył świę-ty człowiek, który zawsze był wierny Bogu. Pomagał swoim rodakom przetrwać czas niewoli. Chętnie spieszył z pomocą potrzebującym. Dzielił się pożywieniem z głodnymi, zapraszał pod swój dach bezdomnych, grzebał umarłych. Zawsze postępował sprawiedliwie, przestrzegając Bożego Prawa.

Pewnego dnia stracił on wzrok. Stało się to, gdy spadły na jego oczy ptasie odchody. Jako niewidomy nie mógł pracować. Ludzie z jego otoczenia drwili z niego i z jego wierności Bogu. Robiła to nawet jego własna żona. Mądry starzec odpowiadał, że nikt i nic nie wyrwie mu z serca ufności, jaką pokłada w Bogu. Było mu jednak przykro, że ludzie szydzą z jego zawierzenia Bogu. Dlatego za-czął się modlić, aby Bóg przerwał jego cierpienia.

W tym samym czasie w innym mieście modliła się kobieta o imieniu Sara. Była ona kilka razy zamężna, ale wszyscy jej mężowie zmarli. Błagała Boga o pomoc.

Bóg wysłuchał modlitw zarówno starego Tobiasza, jak i Sary. Tobiasz, przy-pomniał sobie, że pożyczył kiedyś dużą sumę pieniędzy swemu krewnemu, który mieszkał daleko. Pieniądze były mu bardzo potrzebne w biedzie, jaka go spo-tkała. Jego syn Tobiasz wyruszył w daleką i pełną niebezpieczeństw drogę, aby odzyskać dług.

Kiedy młody Tobiasz szedł ze swoim psem, nagle zjawił się przed nim nieznajomy młodzieniec. Powiedział, że idzie w tym samym kierunku, więc wędrowali razem.

COPYRIGHT

PIW

130

Był to świetny towarzysz podróży: sprytny, życzliwy, przyjazny. Gdy przechodzili przez rzekę Eufrat, młodzieniec ustrzegł Tobiasza przed atakiem ogromnej ryby, która rzuciła się na niego. Dzięki swemu towarzyszowi Tobiasz szczęśliwie odbył podróż tam i z powrotem. Bóg sprawił, że młody Tobiasz poślubił Sarę i obydwoje byli szczęśliwi. W ten sposób Pan odpowiedział na jej modlitwy.

Młody Tobiasz wrócił do domu z żoną i z pieniędzmi. Potem, za poradą swego przyjaciela, natarł oczy swego ojca rybim lekarstwem i ojciec przejrzał. Tobiasz i jego szczęśliwy ojciec chcieli młodzieńcowi zapłacić, by wynagrodzić jego trudy. Wtedy młodzieniec zdradził im prawdę o sobie.

„Rafał rzekł do nich: – Gdy ty i Sara modliliście się, ja przypomniałem błagania wasze przed ma-jestatem Pańskim, a także, gdy grzebałeś zmarłych. A kiedy nie wahałeś się wstawać i opuszczać swojego posiłku, i iść, i grzebać umarłego, ja zostałem posłany, aby cię wypróbować. Równocześnie posłał mnie Bóg, aby uzdro-wić ciebie i twoją synową Sarę. Ja jestem Rafał, jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański. Na to przelękli się obaj, upadli na twarz przed nim i bali się bardzo. I po-wiedział do nich:– Nie bójcie się! Pokój wam! Uwielbiajcie Boga po wszystkie wieki! To, że byłem z wami, nie było moją zasługą, lecz było z woli Bożej. Jego uwiel-biajcie przez wszystkie dni i Jemu śpiewajcie hymn! (…) A oto ja wstępuję do Tego, który mnie posłał. Opiszcie to wszystko, co was spotkało.I odszedł. Oni podnieśli się, ale żaden nie mógł już go zobaczyć. I uwiel-biali Boga, i śpiewali hymny, i dziękowali Mu za tak wielkie Jego dzieła, że ukazał się im anioł Boży.”

(Tb 12,12-18.20-21)

Stary Tobiasz był człowiekiem uczciwym, kochającym Boga i bliźnich. Poświę-cał się dla swoich rodaków. Kiedy Bóg doświadczył go cierpieniem, on pozostał Bogu wierny. Modlił się o Bożą pomoc. Pan wysłuchał modlitwy zarówno Tobia-sza, jak i Sary. Przez swojego posłańca – anioła Rafała – przyszedł im z pomocą.

W chwilach, kiedy w naszym życiu dotykają nas jakieś nieszczęścia, powinni-śmy tak, jak Tobiasz i Sara, ufnie zwracać się o Bożą pomoc. Pan zawsze wysłu-chuje modlitw swoich dzieci. Wspiera nas na wiele rożnych sposobów. Pamię-tajmy, że każdy z nas ma swojego Anioła Stróża, którego dał nam Bóg. Ten Boży wysłannik opiekuje się nami tak, jak anioł Rafał opiekował się Tobiaszem.

COPYRIGHT

PIW

131

Aniele Boży

Aniele Boży, stróżu mój,Ty zawsze przy mnie stój.Rano, wieczór, we dnie, w nocyBądź mi zawsze ku pomocy,Strzeż duszy i ciała mego,I zaprowadź mnie do żywota wiecznego.Amen.

– Czy pamiętasz, że w każdej chwili możesz zwrócić się o pomoc do Anioła Stróża?


COPYRIGHT

PIW

132

Estera ocala naród od zguby

Za panowania króla Aswerusa państwo perskie było ogromne. Król miał sto-licę w mieście Suza. Aswerus, szukając najpiękniejszej i najlepszej żony, wybrał Esterę, nie wiedząc, że jest ona Żydówką. W tym czasie Izraelici wciąż przebywali w niewoli.

Estera była sierotą, którą opiekował się jej krewny, Mardocheusz. Była ona bardzo pobożna i piękna. Król bardzo ją kochał i włożył na jej głowę koronę kró-lewską. Esterze nie wolno było jednak wejść do pokoju króla bez jego zezwolenia. Groziła jej za to kara śmierci.

Pewnego dnia, pierwszy minister (dworzanin) króla — Haman, uknuł spisek. Chciał zgładzić wszystkich Izraelitów. Poszedł więc do króla Aswerusa i doniósł fał-szywie, że Żydzi spiskują przeciwko królowi i nie przestrzegają praw państwowych. Wymógł na nim wydanie dekretu zezwalającego na zabicie wszystkich Żydów.

Gdy Mardocheusz usłyszał o tych strasznych planach dotyczących jego naro-du, był zrozpaczony. Wielu też innych Żydów płaczem, pokutą, postami i modli-twą prosiło Boga o pomoc. Mardocheusz wiedział, że same płacze nie pomogą. Poprosił Esterę, aby czym prędzej udała się do króla i skłoniła go do cofnięcia wy-roku. Estera była przerażona. Wiedziała przecież, że nie wolno jej wejść do poko-ju króla pod groźbą śmierci. Długo modliła się i pościła, prosząc Boga o odwagę wobec władcy. Prosiła też, aby wszyscy Żydzi, którzy żyją w Suzie, modlili się za nią i przez trzy dni nic nie jedli i nie pili. Wreszcie podjęła decyzję.

COPYRIGHT

PIW

133

Odważna Estera, narażając się na śmierć, postanowiła pójść do króla i prosić go o miłosierdzie dla Izraelitów. Podczas uczty Estera zdradziła królowi swoje pochodzenie i wstawiła się za swoim ludem. Król dowiedział się wtedy o podstę-pie, przewrotności i podłości Hamana, który fałszywie oskarżał Żydów o spisek. Uniesiony gniewem władca, skazał Hamana na śmierć i odwołał dekret nakazu-jący zgładzić Izraelitów.

Tak to odważna królowa Estera uratowała swój naród od śmierci, narażając swoje życie. Kiedy losy Izraelitów się odwróciły, byli oni wdzięczni Bogu za wy-bawienie.

„I rzekł Mardocheusz:– (…) A naród mój to Izrael, który wołał do Boga i został ocalony. Pan ocalił naród swój i uwolnił nas Pan ze wszystkich nieszczęść, i uczynił Bóg znaki i cuda, jakie nie działy się wśród pogan. (…) Bóg zaś wspomniał na lud swój i oddał sprawiedliwość dziedzictwu swemu. I będą dla nich owe dni w mie-siącu Adar (grudzień), czternastego i piętnastego tegoż miesiąca, dniami zgromadzenia i radości, i wesołości przed obliczem Boga według pokoleń na wieki w Jego narodzie izraelskim. ” (Est 10,3f.3i-3k)

Księga Estery uczy, że losy ludzi mogą się zmieniać. Kiedy człowiek jest od-ważny i ufa Bogu, On może go wyprowadzić nawet z największego nieszczęścia. W tym celu posługuje się nie tylko swoimi aniołami, jak to było w przypadku Tobiasza, ale także ludźmi. Aby ocalić Izraelitów, posłużył się odważną Esterą. Przez nią odmienił los Narodu Wybranego. Na pamiątkę swojego ocalenia szczę-śliwi Żydzi obchodzą do dziś, tzw. święto losów – Purim. Jest to mały karnawał żydowski. W tym dniu czytana jest w synagodze Księga Estery.

– Czy ufasz Panu Bogu nawet w trudnej sytuacji?– Czy masz odwagę stanąć w obronie słabszych?

COPYRIGHT

PIW

134


Królowa Estera

1. Czasy były ciężkie Boży lud w niewoli Do obcego kraju został uprowadzony Wyrok już wydany Listy rozesłane Wszyscy Żydzi w perskiej ziemi mają być zgładzeni.

Ref. Ale przyjdzie czas radości Ale przyjdzie czas wesela i chwały Dzisiaj zagrożenie, jutro wybawienie Bóg ocali naród cały.

2. Urodziwą pannę z ludu żydowskiego Wziął za żonę władca królestwa perskiego. Estera Królowa umrzeć jest gotowa Idzie wstawić się do króla, by życie darował.

Ref. Oto nastał czas radości Oto nastał czas wesela i chwały Było zagrożenie, przyszło wybawienie Bóg ocalił naród cały. (z repertuaru Violi Brzezińskiej)

COPYRIGHT

PIW

135

Boża mądrość w powiedzeniach i przysłowiach

W Piśmie Świętym znajdujemy niezwykłe powiedzenia, które niosą ważne życiowe przesłanie. Najczęściej są to krótkie, bardzo proste zdania, które do dzi-siaj są aktualne. Te mądre sentencje, przysłowia można spotkać w wielu księgach biblijnych, lecz kilka z tych ksiąg poświęcone zostało im w całości. Nazywane one są księgami mądrościowymi. Należą do nich, m.in. księgi: Przysłów, Koheleta, Mądrości i Syracha. Wszystkie one zawierają wskazówki, jak należy postępować w życiu, aby podobać się Bogu i być szczęśliwym.

Księga Przysłów uczy, że takie życie powinno opierać się na mądrym po-stępowaniu zgodnym z Bożymi przykazaniami. Mądrość prowadzi bowiem do życia uczciwego, sprawiedliwego, pracowitego, a zwłaszcza bogobojnego.

Księga Koheleta snuje rozważania o ludzkiej mądrości, pracy, władzy, przy-jemności. Autor dochodzi do wniosku, że człowiek w żadnej z nich nie znajdzie pełni szczęścia, dlatego wszystko uznaje za marność. Życie to dar od Boga dany po to, aby człowiek w trudzie szukał sensu i celu swego istnienia.

Księga Mądrości zachęca, aby człowiek kierował się w życiu wiarą w Boga. Taką postawę przeciwstawia pogańskiemu modelowi życia, nastawionemu na wygodnictwo. Opowiada o Opatrzności Bożej, która czuwa nad życiem wszyst-kich ludzi. Podkreśla także wartość uczciwości i sprawiedliwości.

Autor Księgi Syracha pisze jak nauczyciel, który stara się przekazać uczniowi wiedzę ważną i użyteczną w życiu. Uczeń ma być dobrym człowiekiem. Boże Pra-wo i mądrość to właściwie to samo. Chwalone są bogobojność, ufność w Panu, cierpliwość, rozwaga, cześć dla rodziców, pokora, miłosierdzie i dobroczynność, opanowanie, sprawiedliwość. Znajdujemy w niej także ostrzeżenie przed wada-mi (zły język, zazdrość, pycha, obłuda).

COPYRIGHT

PIW

136

Według Biblii mądrość pozwala odróżnić dobro od zła, prawdę od kłamstwa, mi-łość od nienawiści. Przychodzi ona od Boga poprzez rady, upomnienia, groźby, za-chęty i przysłowia. Czytając Boże słowo, możemy odkrywać tę mądrość i kierować się nią w naszym codziennym życiu. Trzeba jednak pamiętać, że o dar mądrości zawsze powinniśmy się modlić. Do jej zdobycia potrzebna jest przede wszystkim pokora i dobre, uczciwe życie. Nie znajdą mądrości egoiści, szydercy, pyszni.

„Głupi uważa swą drogę za słuszną, ale rozważny posłucha rady. ” (Prz 12,15)

„Wszystko ma swój czasi jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem.” (Koh 3,1)

„Mądrość nie wejdzie w duszę przewrotną, nie zamieszka w ciele zaprzedanym grzechowi.” (Mdr 1,4)

„Czynem i słowem czcij ojca swego, aby spoczęło na tobie jego błogosławieństwo.” (Syr 3,8)

– Czy prosisz Pana Boga o pomoc w znoszeniu cierpienia?

Mądrości, która z ust Bożych wypływasz

Mądrości, która z ust Bożych wypływaszWszystko urządzasz, zewsząd cel zdobywaszPrzybądź i naucz nas dróg roztropnościWieczna mądrości.


COPYRIGHT

PIW

137

Księga Psalmów - księgą modlitwy

W Starym Testamencie, ludzie wierzący wyrażali swój stosunek do Boga w pieśniach, zwanych psalmami. Wypowiadali w nich swoją radość i smutek, mi-łość i nadzieję, prośby i dziękczynienia. Chwalili Boga i uwielbiali Go. Psalmy to niewyczerpane źródło, z którego można czerpać wzory modlitwy oraz uczyć się prawdziwej mądrości. W Biblii znajduje się zbiór 150 takich modlitw zawartych w Księdze Psalmów. Podobnie jak księgi: Przysłów, Koheleta, Mądrości i Syra-cha, należy ona do ksiąg mądrościach.

Tradycja nazywa Księgę Psalmów Psałterzem Dawida, dlatego że imię tego króla znajduje się w tytułach blisko połowy Psalmów. Psalmy towarzyszyły lu-dowi Bożemu w całej jego długiej i bogatej historii, we wciąż zmieniających się warunkach życia. Stały się one liturgiczną i osobistą modlitwą Izraelitów. Ich mądrość i aktualność polega na tym, że odwołują się do codziennych ludzkich spraw i zachowań. Dzięki temu każdy modlący się Psalmami bez trudu odkry-wa w nich własne przeżycia. Uczy się dokonywać właściwych wyborów i podej-mować mądre życiowe decyzje. Czytając i rozważając Psalmy, dowiadujemy się, że mądrość jest cechą Boga. Mądry Bóg pragnie nam udzielać swojej mądrości. Zdobycie jej wymaga słuchania rad i napomnień Pana. Ci, którzy według prawa Bożego postępują, osiągną szczęście.

COPYRIGHT

PIW

138

„Pan nasz jest wielki i zasobny w siły, mądrość Jego jest niewypowiedzia-na.”(Ps 147,5)

„Prawo Pana doskonałe – krzepi ducha; Świadectwo Pana niezawodne - poucza prostaczka;Nakazy Pana słuszne - radują serce;Przykazanie Pana jaśnieje i oświeca oczy.” (Ps 19,8-9)

„Przeto miłuję Twoje przykazaniaBardziej niż złoto, niż złoto najczystsze.Dlatego kieruję się wszystkimi twoimi postanowieniamiI nienawidzę wszelkiej drogi fałszu.” (Ps 119, 127-128)

Izraelici od wieków szukali mądrości w Psalmach, a jednocześnie za pomocą Psal-mów o tę mądrość się modlili. Tekstami Psalmów modlił się także Pan Jezus. Nowy Testament często do nich nawiązuje i wielokrotnie je cytuje. Obecnie Psalmami mo-dlimy się podczas Liturgii Słowa, w czasie każdej Mszy Świętej. Wykonywany wów-czas psalm, nazywamy psalmem responsoryjnym. Wykonuje go kantor albo schola, a uczestniczący w Eucharystii powtarzają refren. W ten sposób odpowiadamy Bogu na słowo, które do nas skierował i wyrażamy naszą wiarę.

– Czy rozmawiasz z Bogiem

słowami Psalmów?

„Usłysz, Panie, moje słowa, zwróć na mój jęk uwagę; natęż słuch na głos mojej modlitwy, mój Królu i Boże! Albowiem Ciebie błagam, o Panie, słyszysz mój głos od rana, od rana przedstawiam Ci prośby i czekam. (…)

Bo Ty nie jesteś Bogiem, któremu miła nieprawość, złego nie przyjmiesz do siebie w gościnę. (…)O Panie,prowadź mnie w swej sprawiedliwości, (…)wyrównaj przede mną Twoją drogę!”

(Ps 5,2-4.9-10)


COPYRIGHT

PIW

139

Prorok Jonasz i tajemnica Bożego miłosierdzia

Prorok Jonasz żył w VIII wieku przed narodzeniem Pana Jezusa. Pewnego dnia usłyszał głos Pana Boga, który przygotował dla niego ważne zadanie: polecił mu udać się do Niniwy, aby wzywać jej mieszkańców do nawrócenia. Niniwa była stolicą Asyrii, Asyryjczycy byli zaś nieprzyjaciółmi Izraelitów.

„Pan skierował do Jonasza (…) te słowa: – Wstań, idź do Niniwy – wielkiego miasta – i upo-

mnij ją, albowiem nieprawość jej dotarła przed moje oblicze. A Jonasz wstał, aby uciec (...) przed Panem. Zszedł do Jafy, znalazł okręt (…), uiścił należną opłatę i wsiadł na niego, by udać się nim do Tarszisz, daleko od Pana. Ale Pan zesłał na mo-rze gwałtowny wiatr i powstała wielka burza na morzu, tak że okrętowi groziło rozbicie. Przerazili się więc żeglarze i każdy wołał do swego bóstwa; rzucili w morze ładunek, który był na okręcie, by uczynić go lżejszym. Jonasz zaś zszedł w głąb wnętrza okrętu, położył się i twardo zasnął. Przystąpił więc do niego dowódca żeglarzy i rzekł mu: – Dlaczego ty śpisz? Wstań, wołaj do Boga twego, może wspomni Bóg na nas i nie zginiemy.Mówili też żeglarze jeden do drugiego: – Chodźcie, rzućmy losy, a dowiemy się, z powodu kogo to właśnie nieszczęście spadło na nas. I rzucili losy, a los padł na Jonasza. Rzekli więc do niego: – Powiedzże nam, z jakiego powodu ta klęska przyszła na nas? Jaki jest twój zawód? Skąd pochodzisz? Jaki jest twój kraj? Z którego jesteś narodu?

COPYRIGHT

PIW

140

A on im odpowiedział: – Jestem Hebrajczykiem (Izraelitą) i czczę Pana, Boga nieba, który stworzył morze i ląd. Wtedy wielki strach zdjął mężów i rzekli do niego: – Dlaczego to uczyniłeś? – albowiem wiedzieli mężowie, że on ucieka przed Panem, bo im to powiedział. I zapytali go: – Co powinniśmy ci uczynić, aby morze przestało się burzyć dokoła nas?Fale bowiem w dalszym ciągu się podnosiły. Odpowiedział im: – Weźcie mnie i rzućcie w morze, a przestaną się burzyć wody przeciw wam, ponieważ wiem, że z mojego powodu tak wielka burza powstała przeciw wam. (…)I wzięli Jonasza, i wrzucili go w morze, a ono przestało się srożyć. (…) Pan zesłał wiel-ką rybę, aby połknęła Jonasza. I był Jonasz we wnętrznościach ryby trzy dni i trzy noce. Z wnętrzności ryby modlił się Jonasz do swego Pana Boga (...) Pan nakazał rybie i wyrzuciła Jonasza na ląd.Pan przemówił do Jonasza po raz drugi tymi słowami: – Wstań, idź do Niniwy, wielkiego miasta, i głoś jej upomnienie, które Ja ci zlecam.Jonasz wstał i poszedł do Niniwy, jak powiedział Pan. Niniwa była miastem bardzo roz-ległym – na trzy dni drogi. Począł więc Jonasz iść przez miasto jeden dzień drogi i wołał, i głosił: – Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona.I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i oblekli się w wory od największego do najmniejszego. Doszła ta sprawa do króla Niniwy. Wstał więc z tronu, zdjął z siebie płaszcz, oblókł się w wór i siadł na popiele. Z rozkazu króla i jego dostojników zarządzono i ogłoszono w Niniwie co następuje: – (…) Niech każdy odwróci się od swojego złego postępowania i od nieprawości, którą po-pełnia swoimi rękami. Kto wie, może się odwróci i ulituje Bóg, odstąpi od zapalczywości swego gniewu, a nie zginiemy?Zobaczył Bóg czyny ich, że odwrócili się od swojego złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej.”

(Jon 1,1-15;2,1-3.11;3,1-10)

Na przykładzie Jonasza i mieszkańców Niniwy Pan Bóg uczy nas, że jest mi-łosierny wobec wszystkich ludzi. Bóg wzywa ludzi do pokuty i przemiany serca. On nie chce zguby człowieka. Bóg jest cierpliwy i daje każdemu czas, by zmienił swoje życie na lepsze.

Jonasz jest zapowiedzią Pana Jezusa, gdyż przebywał trzy dni we wnętrzu ryby, a Pan Jezus przebywał trzy dni w grobie. Przez to opowiadanie Bóg zapo-wiada zmartwychwstanie swego Syna.

Jonasz JezusPrzebywał trzy dni w wnętrzu ryby. Przebywał trzy dni w grobie.

COPYRIGHT

PIW

141

Dokąd to, Jonaszu?

1. Hej, Jonaszu, Jonaszu Bóg dla ciebie misję ma Oto twoje zadanie Do Niniwy ruszyć masz. Zanieś tam słowo Boże Powiedz temu miastu że Czas do Boga powrócić I naprawić życie swe.

Ref. Dokąd to, Jonaszu, dokąd to? Dokąd uciec chcesz? Czego boisz się? Słuchaj co ci mówi Pan Bóg Twój Słuchaj Jego słów Ufaj, ufaj Mu.

2. Hej, Jonaszu, Jonaszu Wielką łaskę daje Bóg Uratować Niniwę chce Wielu ludzi mieszka tu Jeśli szkoda ci krzewu Który dawał błogi cień Czy nie bardziej Niniwy Która wielkim miastem jest. (z repertuaru Violi Brzezińskiej)

– Jak często przyjmujesz dar Bożego miłosierdzia w sakramencie pokuty i pojednania?


COPYRIGHT

PIW

142

Machabeusze - czas walki i wolności

Po powrocie z niewoli babilońskiej, Izraelici odbudowali świątynię i stali się narodem wolnym. Niestety, niedługo cieszyli się wolnością, którą obdarzył ich Pan Bóg za sprawą króla perskiego Cyrusa. Po Persach bowiem przyszła cywi-lizacja grecka z wielkim wodzem Aleksandrem Macedońskim. Po jego śmierci podzielono podbite przez niego ziemie. Część z Ziemią Świętą przypadła Sele-ukosowi, jednemu z wodzów armii Aleksandra.

Jednym z jego potomków był Antioch IV Epifanes, który bardzo uciskał Na-ród Wybrany. Zarządził on, aby wszystkie ludy przestrzegały tych samych zwy-czajów i wyznawały tę samą religię. Nakazał wyrzec się swojej ojczyzny i języka. Zbeszcześcił świątynię i polecił, aby wzniesiono ołtarze dla bożków. Rozkaz kró-lewski zakazywał: czytania Biblii, świętowania szabatu, obchodów tradycyjnych uroczystości. Darto zwoje Biblii i palono je. Ten, kto nie podporządkował się rozkazowi był skazywany na śmierć.

Pewnego dnia do Modin - jednego z palestyńskich miast, przyjechali urzęd-nicy królewscy, którzy mieli zaprowadzić w nim greckie porządki. Urzędni-cy chcieli zmusić ludzi do tego, aby składali ofiary fałszywym bożkom. Jeden z urzędników zwrócił się do szanowanego w okolicy kapłana Matatiasza, który mieszkał w Modin, by poparł królewskie zarządzenie.

COPYRIGHT

PIW

143

„Wtedy królewscy wysłańcy zwrócili się do Matatiasza słowami: – Ty jesteś zwierzchnikiem, sławnym i wielkim w tym mieście, a powagę two-ją umacniają synowie i krewni. Teraz więc ty pierwszy przystąp i wykonaj to, co jest polecone w królewskim dekrecie, tak jak to uczyniły już wszystkie narody, a nawet mieszkańcy Judy i ci, którzy pozostali w Jerozolimie. Za to ty i synowie twoi będziecie należeli do królewskich przyjaciół, ty i synowie twoi będziecie zaszczytnie obdarzeni srebrem, złotem i innymi darami.Na to jednak Matatiasz odpowiedział donośnym głosem: – Jeżeli nawet wszystkie narody, które mieszkają w państwie podległym kró-lewskiej władzy, na znak posłuszeństwa swemu królowi odstąpiły od kultu swych ojców i zgodziły się na jego nakazy, to jednak ja, moi synowie i moi krewni będziemy postępowali zgodnie z przymierzem, które zawarli nasi ojcowie. Niech nas Bóg broni od przekroczenia prawa i jego nakazów! Kró-lewskim rozkazom nie będziemy posłuszni i od naszego kultu nie odstąpi-my ani na prawo, ani na lewo. ”

(1 Mch 2,17-22)

– Czy jesteś dumny z tego, że wierzysz w prawdziwego Boga?

Matatiasz był zawsze wierny Bogu i gorliwie przestrzegał Jego przykazań. Ten kapłan żydowski miał pięciu synów. Widząc, że niektórzy z rodaków są gotowi zdradzić wiarę ojców, Matatiasz i jego synowie sprzeciwili się temu zbrojnie. Do-szło do wybuchu powstania, nazywanego powstaniem Machabeuszy. Nazwa ta pochodzi od imienia najstarszego syna Matatiasza – Judy Machabeusza.

Powstanie okazało się zwycięskie. Chociaż niektórzy z braci Machabeuszy zginęli w bitwach, to ich ofiara przyniosła wolność. Udało się wyzwolić Jerozoli-mę, oczyścić z kultu pogańskiego i przywrócić obowiązujące wcześniej w Izraelu prawo. Izrael stał się niezależnym, wolnym państwem, pierwszy raz od 400 lat. Znów w Jerozolimie był król.

Księgi Machabejskie uczą nas, by zawsze mieć odwagę w wyznawaniu wiary w prawdziwego Boga. Kierując się wiarą, powinniśmy, między innymi, stawać w obronie słabszych, nie wstydzić się chrześcijańskich symboli i znaków, w każdą niedzielę spotykać się z Panem Jezusem na Eucharystii.

COPYRIGHT

PIW

144

Wierzę w Boga

Wierzę w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi i w Jezusa Chrystusa Syna Jego Jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Święte-go. Narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion. Zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał, wstąpił na niebiosa. Siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego, Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszech-ny, Świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.

Wykonaj zadanie 3. w „Zeszycie ćwiczeń”.Podczas wieczornej modlitwy pomódl się o odwagę w wyznawaniu wiary.

COPYRIGHT

PIW

145

Izrael w niewoli Rzymu

W czasach, kiedy Machabeusze toczyli walki o wyzwolenie swej ojczyzny, coraz bardziej wzrastała potęga Imperium Rzymskiego. Rzymianie toczyli wiele wojen, podbijając kolejne kraje. Machabeusze, wiedząc o rosnącym znaczeniu Rzymu, postanowili zawrzeć z nim przymierze. Pierwszym, który wysłał posel-stwo do stolicy Imperium był Juda Machabeusz. W odpowiedzi otrzymał zapew-nienie o przyjaźni i pokoju.

Po śmierci Judy Machabeusza, władzę objął jego brat Jonatan. Postanowił on odnowić przymierze zawarte z Rzymianami.

„Jonatan zauważył, że czas mu sprzyja. Wybrał więc ludzi i posłał ich do Rzymu, aby umocnić i odnowić za-

wartą z nimi przyjaźń. (…) Wyruszyli więc do Rzymu, weszli do senatu i powiedzieli: – Arcykapłan Jonatan wraz żydowskim narodem posłał nas, abyśmy z wami odnowili przy-jaźń i przymierze na poprzednich warunkach. Wtedy Rzymianie podali im listy do swych urzędników w poszczególnym miejscowościach, aby im zabezpieczyli spokojny powrót do judzkiej krainy.” (1 Mch 12,1.3-4)

Izraelici otrzymali od Senatu Rzymskiego dekret o przyjaźni. Chociaż Rzy-mianie byli sprzymierzeńcami Narodu Wybranego, to w praktyce oznaczało to uzależnienie od Rzymu. Z biegiem czasu w Palestynie działo się coraz gorzej. Potomkowie Machabeuszy źle traktowali swoich poddanych. Z tego powodu do-chodziło do buntów. W sytuacji wewnętrznej niezgody na Palestynę najeżdżały różne armie. W 63. roku przed Chrystusem wódz rzymski, Pompejusz wkroczył ze swoimi wojskami do Jerozolimy.

COPYRIGHT

PIW

146

Odtąd Izrael znalazł się pod rzymskim panowaniem. Rzymianie pozwalali, aby Naród Wybrany miał swojego króla, ale był nim człowiek zatwierdzany przez nich. Królem Izraela został Herod, który wziął sobie za żonę ostatnią z rodu Ma-chabeuszy.

Herod nie szanował przykazań Bożych, był złodziejem, kłamcą i mordercą. Jego własna żona, dwaj synowie i wielu innych ludzi zginęło z jego rozkazu.

W jakiej przedziwnej sytuacji znalazł się Naród Wybrany: niby wolni, ale jed-nak podbici; w Jerozolimie był król, ale nie pochodził on nawet z Narodu Wybra-nego; Arcykapłan służył w świątyni, ale musiał być zatwierdzany przez Rzymian. W tych okolicznościach ludzie coraz bardziej zaczynali tęsknić za zapowiada-nym przez proroków Pomazańcem Bożym – Mesjaszem, w którym miały się spełnić wszystkie obietnice.

Izraelici nie spodziewali się zapewne, że Bóg ma dla nich prawdziwą niespo-dziankę: obiecany Mesjasz wyzwoli nie tylko Izrael, ale wszystkich ludzi. Co wię-cej wyzwoli nie tylko z ucisku zewnętrznego, ale i z niewoli, w której trzymał ludzi grzech.

Wielkimi krokami zbliżał się czas, gdy na świat miał przyjść Zbawiciel – Jezus.

– Czy tęsknisz za Panem Jezusem i chcesz się z Nim jak najczęściej spotykać?

Pan Jezus już się zbliża

1. Pan Jezus już się zbliża, już puka do mych drzwi, Pobiegnę Go przywitać, z radości serce drży.

Ref. O szczęście niepojęte, Bóg sam odwiedza mnie. O Jezu, wspomóż łaską, bym godnie przyjął Cię.

2. Nie jestem godzien Panie, byś w sercu moim był, Tyś Królem wszego świata, a jam jest marny pył.

3. Gdy wspomnę na me grzechy, to z żalu płyną łzy, Bom zranił Serce Twoje, o Jezu, odpuść mi.


COPYRIGHT

PIW

147

PACIERZZnak krzyżaW Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen

Ojcze Nasz (Modlitwa Pańska)Ojcze nasz, któryś jest w niebie,święć się imię Twoje;przyjdź królestwo Twoje;bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi.Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj;i odpuść nam nasze winy,jako i my odpuszczamy naszym winowajcom;i nie wódź nas na pokuszenie;ale nas zbaw ode złego.Amen.

Zdrowaś Maryjo (Pozdrowienie Anielskie)Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą,błogosławionaś Ty między niewiastami,i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus.Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymiteraz i w godzinę śmierci naszej.Amen.

Wierzę w Boga (Skład Apostolski)Wierzę w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi.I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego;który się począł z Ducha Świętego;narodził się z Maryi Panny;umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion;zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał;wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego;stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.Wierzę w Ducha Świętego;święty Kościół powszechny, Świętych obcowanie;grzechów odpuszczenie;ciała zmartwychwstanie;żywot wieczny.Amen.

COPYRIGHT

PIW

148

Dziesięć przykazań Bożych (Dekalog)Jam jest Pan, twój Bóg, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. 1. Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną.2. Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno.3. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.4. Czcij ojca swego i matkę swoją.5. Nie zabijaj.6. Nie cudzołóż.7. Nie kradnij.8. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.9. Nie pożądaj żony bliźniego swego.10. Ani żadnej rzeczy, która jego jest.

Dwa przykazania miłości Będziesz miłował Pana Boga twego z całego serca swego, z całej duszy swojej i ze wszystkich sił swoich, a bliźniego swego jak siebie samego.

Pięć przykazań kościelnych 1. W niedziele i święta nakazane uczestniczyć we Mszy Świętej

i powstrzymywać się od prac niekoniecznych.2. Przynajmniej raz w roku przystąpić do sakramentu pokuty

i pojednania.3. Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć

Komunię Świętą.4. Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów

mięsnych, a w czasie Wielkiego Postu powstrzymywać się od udziału w zabawach.

5. Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła.

Główne prawdy wiary1. Jest jeden Bóg.2. Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobro wynagradza,

a za zło karze.3. Są trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty.4. Syn Boży stał się człowiekiem, umarł na krzyżu i zmartwychwstał

dla naszego zbawienia.5. Dusza ludzka jest nieśmiertelna.6. Łaska Boska jest do zbawienia koniecznie potrzebna.

COPYRIGHT

PIW

149

Pięć warunków sakramentu pokuty1. Rachunek sumienia.2. Żal za grzechy.3. Mocne postanowienie poprawy. 4. Spowiedź szczera. 5. Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.

Siedem sakramentów świętych1. Chrzest.2. Bierzmowanie. 3. Najświętszy Sakrament. 4. Pokuta. 5. Namaszczenie Chorych. 6. Kapłaństwo. 7. Małżeństwo.

Akt wiaryWierzę w Ciebie, Boże żywy,W Trójcy jedyny, prawdziwy.Wierzę w coś objawił Boże,Twe słowo mylić nie może.

Akt miłościBoże, choć Cię nie pojmuję,Jednak nad wszystko miłuję.Nad wszystko, co jest stworzone,Boś Ty dobro nieskończone.

Aniele Boży (Modlitwa do Anioła Stróża)Aniele Boży, stróżu mój,Ty zawsze przy mnie stój.Rano, we dnie, wieczór, w nocyBądź mi zawsze ku pomocy,Strzeż duszy i ciała mego,I zaprowadź do żywota wiecznego.Amen.

Akt nadzieiUfam Tobie, boś Ty wierny,Wszechmogący, miłosierny.Dasz mi grzechów odpuszczenie,Łaskę i wieczne zbawienie.

Akt żaluAch, żałuję za me złości,Jedynie dla Twej miłości.Bądź miłościw mnie grzesznemu,Dla Ciebie odpuszczam bliźniemu!

Aniele Boży, stróżu mój,Ty zawsze przy mnie stój.Rano, we dnie, wieczór, w nocyBądź mi zawsze ku pomocy,Broń mnie od wszelkiego złegoI zaprowadź do żywota wiecznego.Amen.

albo

COPYRIGHT

PIW

COPYRIGHT

PIW

I Dzieła Boga, który objawia się człowiekowi

1. Bóg zaprasza nas do jedności ze sobą we wspólnocie Kościoła . . . . . . . . . . . . . .6 2. Bóg przychodzi do nas w swoim słowie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .83. Posługujemy się Pismem Świętym . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .104. Pismo Święte uczy nas historii zbawienia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .12 5. Poznajemy Ziemię Świętą . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .14

II Dzieła Boga, który stwarza

6. Bóg stwarza wszechświat . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .187. Bóg stwarza anioły . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .228. Bóg stwarza człowieka nas swój obraz i podobieństwo . . . . . . . . . . . . . . . . . . .249. Człowiek przez grzech oddala się od Boga . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .27 10. Bóg daje obietnicę wybawienia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .2911. Ludzie przez grzech oddalają się od siebie - Kain i Abel . . . . . . . . . . . . . . . . . . .31

III Dzieła Boga, który budzi wiarę

12. Bóg zawiera Przymierze ze sprawiedliwym Noem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .3413. Wieża Babel przykładem ludzkiej pychy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .3614. Wiara Abrahama i Boże obietnice . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .3815. Próba wiary Abrahama . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .40 16. Król Melchizedek i jego ofiara . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .4317. Grzech niesie zniszczenie - Sodoma i Gomora . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .4518. Dzieje Jakuba, syna Izaaka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .4819. Bóg opiekuje się Józefem, synem Jakuba . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .5020. Józef przebacza swoim braciom . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .5221. Jakub błogosławi swojemu synowi Judzie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .55

IV Dzieła Boga, który wyzwala

22. Bóg powołuje Mojżesza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .5823. Plagi egipskie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .6124. Bóg wyzwala Naród Wybrany . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .6325. Przejście przez Morze Czerwone . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .6526. Manna pokarmem w drodze do Ziemi Obiecanej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .6727. Woda ze skały . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .69

SPIS TRESCI

COPYRIGHT

PIW

28. Przymierze na Górze Synaj . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .7129. Wąż miedziany . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .7430. Wejście do Ziemi Obiecanej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .76

V Dzieła Boga, który broni i jest mocą w walce

31. Sędziowie Izraela . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .80 32. Gedeon i Madianici . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .8233. Samson, Boży nazirejczyk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .8434. Samuel, sędzia i prorok . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .8735. Dawid i Goliat . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .9036. Przymierze Boga z Dawidem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .9237. Król Dawid, Batszeba i Natan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .9438. Mądrość króla Salomona . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .9639. Król Salomon buduje Bogu świątynię . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .98

VI Dzieła Boga, który przemawia przez proroków

40. Historia podzielonego królestwa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .10241. Prorok, jak ogień . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .10442. Elizeusz, uczeń Eliasza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .10743. Izajasz zapowiada przyjście Mesjasza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .11044. Jeremiasz wzywa do zachowania Przymierza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .11345. Spełnienie się proroctw Jeremiasza – niewola babilońska . . . . . . . . . . . . . . . .11546. Prorok czasu wygnania i nadziei . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .11747. Daniel w jaskini lwów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .11948. Ezdrasz i Nehemiasz - powrót z niewoli i odbudowa świątyni . . . . . . . . . . . . . .122

VII Dzieła Bożej mądrości

49. Cierpiący Hiob ufa Bogu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .12650. Bóg wysłuchuje modlitw i posyła z pomocą swojego Anioła . . . . . . . . . . . . . . .12951. Estera ocala naród od zguby . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .13252. Boża mądrość w powiedzeniach i przysłowiach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .13553. Księga Psalmów – księgą modlitwy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .13754. Prorok Jonasz i tajemnica Bożego miłosierdzia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .13955. Machabeusze – czas walki i wolności . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .14256. Izrael w niewoli Rzymu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .145

Pacierz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .147

COPYRIGHT

PIW

Wierzę w Boga Ojca COPYRIGHT PIWkatechetyczny.diecezjaplocka.pl/wp-content/uploads/2020/... ·...

Documents

Transcript of Wierzę w Boga Ojca COPYRIGHT PIWkatechetyczny.diecezjaplocka.pl/wp-content/uploads/2020/... ·...