11 II 2018 nr 154/2018

VI NIEDZIELA ZWYKŁA, Rok B, II

„Chcę, bądź oczyszczony” Ewangelia:

„Pewnego dnia przyszedł do Jezusa trędowaty i upadając na kolana, prosił Go:

„Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić”. Zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i

rzekł do niego: „Chcę, bądź oczyszczony”. Natychmiast trąd go opuścił i został

oczyszczony. Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił ze słowami:

„Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe

oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich”. Lecz on po

wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł

już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie

zewsząd schodzili się do Niego. ”

Mk 1,40-45

Jesteś dla mnie ważny

Opowiadając o swojej posłudze

wobec ubogich i trędowatych,

św. Matka Teresa mówiła, że

najgorszą rzeczą dla ludzi,

których spotykała codziennie na

ulicach Kalkuty, była

świadomość, że są niepotrzebni.

Nikomu nie zależało na ich zdrowiu, nikt na nich nie czekał. Dlatego razem ze

swoimi siostrami starała się nie tylko tych ludzi nakarmić, ale również dać im

poczucie, że nie są sami. Zauważmy, że Jezus mógł uzdrowić trędowatego swoim

słowem, zachowując bezpieczny dystans. Tak nakazywało Prawo. On jednak

zbliżył się, wyciągnął rękę i dotknął go. Bóg przychodzi bardzo blisko, kiedy

jesteśmy samotni, cierpiący i odrzuceni, dotykając swoją miłością naszych serc.

Jezu, pragnę kochać Cię taką miłością, jaką Ty mnie ukochałeś. O to Cię proszę i

pokornie błagam: uczyń serce moje zdolne do takiej miłości.

(Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2018”, o. Jarosław Krawiec OP , Edycja

Świętego Pawła)

Cytat tygodnia:

„Każda nienawiść, każda pięść wyciągnięta przeciw bratu - jest przegraną.”

Kard. Stefan Wyszyński

MODLITWA PAŃSKA -

CHLEBA NASZEGO POWSZEDNIEGO

DAJ NAM DZISIAJ Chleb – podstawowy pokarm człowieka, synonim jego zasadniczych potrzeb,

niezbędnych do życia. Mówi się, że w domu może wszystkiego braknąć ale nie

może brakować chleba, bo to już wtedy skrajna nędza. Tak niestety powszechny

obraz w naszych czasach: człowiek prosi o chleb bo stracił pracę; inny prosi bo

mimo że pracuje nie stać go na zaspokojenie podstawowych potrzeb; matka prosi o

chleb dla swych dzieci bo została sama, bo mąż ją opuścił lub zagubił się w

alkoholu czy innym nałogu, cedując na nią obowiązki utrzymania domu, którym

ona mimo usilnych starań nie jest zdolna podołać; innego dopada choroba, której

koszty leczenia degradują rodzinny budżet, tak iż nawet na chleb brakuje; itd..

Współczesny świat zapewnia nam tyle nędz z którymi tak trudno się zmierzyć i

często niemożliwa wygrać, a Jezus uczy przecież: ”Proście a otrzymacie” - samo

wręcz nasuwa się by wołać do Pana o ratunek gdy człowiek przymiera głodem!

Zobaczmy jednak, iż Pan Jezus ucząc, swoich uczniów Modlitwy Pańskiej,

wymienia tą prośbę dopiero na czwartym miejscu. Na pewno przyjdzie nam teraz

na myśl pytanie: dlaczego? Przecież bez tego pożywienia nie da się przeżyć? By

odpowiedzieć musimy nieco się wrócić i pomyśleć jakie są trzy poprzednie prośby,

że Pan dał im aż takie pierwszeństwo? Pierwsza którą uprzednio omawialiśmy

dotyczy uświęcenia czy też inaczej uwielbienia Bożego imienia. Imię Pańskie musi

być uwielbiane, ale dlaczego jest to na pierwszym miejscu? Ponieważ wraca tu tak

często przytaczana przez nas zasada że: „gdy Pan Bóg na pierwszym miejscu

wszystko inne na właściwym”! Temu kto żyje prawdziwie Bogiem, Pan nie

pozwoli zginąć z nędzy i głodu – musimy jedynie uznać Jego pierwszeństwo nad

wszystkim. By to realnie uczynić potrzeba zaangażować się w zaprowadzenie Jego

królestwa - co jest drugą prośbą tejże modlitwy. Królestwo Boże zaś może

zaistnieć tylko w duszy która jest posłuszna Jego najświętszej woli! Tym sposobem

widzimy, że te trzy pierwsze prośby są od siebie zależne i niezbędne by dać Bogu

we wszystkim pierwszeństwo. Tak wierząc, a przede wszystkim ufając możemy

być pewni, iż Pan sam będzie miał o nas staranie i z radością usłyszy głos naszej

prośby o powszedni chleb, niezbędny nam przecież do życia! Chrystus mówi

przecież tak jasno: „Dlatego mówię wam: nie martwcie się o swoje życie, co

będziecie jeść lub co pić będziecie; ani o swoje ciało, czym się przyodziejecie. Czy

życie nie jest ważniejsze od pokarmu, a ciało od odzienia? Popatrzcie na ptaki na

niebie: nie sieją, nie żną, nie gromadzą w magazynach, a wasz Ojciec niebieski je

żywi. Czy wy nie więcej znaczycie niż one? Kto z was swoim staraniem jedną

chwilę może dodać do swojego wieku? Dlaczego martwicie się o odzienie?

Przypatrzcie się liliom na polu, jak rosną: nie pracują ciężko ani nie przędą, a

mówię wam, że nawet Salomon w całym swoim przepychu nie był ubrany tak, jak

jedna z nich. Jeśli zatem to ziele na polu, które dziś jest, a jutro do pieca wrzucają,

Bóg tak odziewa, to o wiele bardziej was, małej wiary! A zatem nie martwcie się,

mówiąc: "Co będziemy jeść?", albo: "Co będziemy pić?", albo: "Czym się

odziejemy?". Bo o to wszystko zabiegają poganie. A wasz Ojciec niebieski wie, że

tego wszystkiego potrzebujecie. Zabiegajcie najpierw o królestwo i o jego

sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane. (Mt 6, 26-33). Pan Jezus daje

tym samym prostą odpowiedź dlaczego ta prośba mimo że tak istotna dla naszego

życia jest dopiero czwarta w kolejności: pierwsze Bóg i Jego chwała, a wtedy On

udzieli nam wszystkiego czego nam potrzeba. Dla człowieka jest rzeczą tak

naturalną czynić dokładnie odwrotnie: stawiać swoje osobiste potrzeby na

pierwszym miejscu. Oczywiście, my każdego dnia prosimy o chleb powszedni,

mówiąc Bogu o swoich potrzebach. I słusznie. Święty Apostoł Paweł mówi

przecież: ”Nie troszcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z

dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu. ” (Fil. 4:6).Stwórca zawsze ma w

opiece swoje dzieci! By nie być gołosłownym warto zatrzymać się nad

wspomnieniami niejednego człowieka, któremu przyszło żyć na zesłaniu na

dalekiej Syberii, w Kazachstanie czy którymkolwiek z zesłańczych regionów

totalitarnego Związku Radzieckiego. W tych opowieściach jak mantra powraca

wspólny tym wspomnieniom czynnik: „choć było tak ciężko, często realnie nie

mieliśmy co włożyć do ust, nędza była wszechobecna – ratowało nas jedno – Pan

Bóg i modlitwa, tylko on troszczył się byśmy jakoś przetrwali, tylko On o nas nie

zapomniał”. Czy te opowieści nie są realnym dowodem, namacalnej troski Pana

Boga o człowieka i Jego

potrzeby?! Kto umie „oddać Bogu

co Boże” tego Stwórca nigdy nie

opuści i zawsze go wspomoże!

Pięknie mówi o tym, a zarazem

pyta psalmista w Psalmie 116:

„Bóg mnie nigdy nie zawiedzie, da

ratunek w każdej biedzie. Cóż Ci

oddam w zamian, Panie, za Twe

troski i staranie?” i daje

natychmiastową odpowiedź:

„Kielich zbawczy wezmę w ręce, z

hołdem złożę go w podzięce. A

najświętsze imię Twoje, wielbić będą pieśni moje. Śluby Panu uczynione, przed

ludem będą spełnione.”. Spójrzmy jeszcze na drugi aspekt tej prośby: Jeśli

przyjmiemy, że ludzkie potrzeby są bardzo zróżnicowane, to chleb oznacza nie

tylko pokarm zaspokajający głód fizyczny, ale też głód duchowy. Głód ten

człowiek najczęściej wyraża zadając pytania o ostateczny sens swego życia, o

swoje przeznaczenie itd. Jest to głód duchowy - głód słowa Bożego, Jego tchnienia

i Ciała Chrystusa. Głód ten Bóg zaspokaja wyjaśniając za pośrednictwem Kościoła

słowo Boże oraz udzielając przez Chrystusa zbawiającego w sakramentach

Kościoła, szczególnie zaś w Eucharystii życia Bożego. Tak więc prosząc o chleb

powszedni, nie tylko prosimy o fizyczne pożywienie, ale także o Pokarm

Niebieski. Jeśli ciało usycha bez chleba, to tym bardziej dusza kona bez Boskiej

strawy, jakimi są słowo Boże, a przede wszystkim Ciało Pańskie!!! Ojciec

niebieski zachęca nas, abyśmy jako dziedzice nieba prosili o Chleb z nieba.

Katechizm Kościoła Katolickiego poucza nas: „"Powszedni" znaczy "należący do

dnia Pańskiego", dnia Uczty w Królestwie, uprzedzanej w Eucharystii, która jest

przedsmakiem nadchodzącego Królestwa. Dlatego liturgia eucharystyczna powinna

być celebrowana "codziennie". Eucharystia jest naszym chlebem codziennym.

Zaletą tego Bożego pokarmu jest siła jedności: jednoczy nas z Ciałem Zbawiciela i

czyni nas Jego członkami, abyśmy mogli stać się tym, co przyjmujemy... Ten chleb

powszedni znajduje się też w czytaniach, których słuchamy każdego dnia w

kościele, w hymnach, które wszyscy śpiewamy. Wszystko to jest niezbędne w

naszym ziemskim pielgrzymowaniu.” (KKK2837). Samo nasuwa się wręcz

podsumowanie: Prośba o chleb powszedni jest naturalną chęcią oddania Panu Bogu

naszej codzienności, proszeniem by nas w niej nie opuszczał i wspomagał, ale

przede wszystkim jest wyrazem zaufania w Jego opiekę i pomoc! Troszcząc się

jednak o chleb powszechny, nie możemy zapominać o chlebie dającym życie

wieczne, to on musi stać się naszą codziennością, byśmy mogli żyć w zjednoczeniu

z Panem i stać się dziedzicami nieba!

ROK LITURGICZNY W KOŚCIELE (cz.2) Uroczystości, święta, wspomnienia Obchody liturgiczne zależnie od znaczenia, jakie się im przypisuje, dzielą się na: uroczystości, święta i wspomnienia. Uroczystości zalicza się do głównych dni, a ich obchód rozpoczyna się w dniu poprzednim od I nieszporów. Niektóre uroczystości mają specjalny formularz Mszy wigilijnej, którego się używa wieczorem w dniu poprzedzającym uroczystośd, jeżeli odprawia się Mszę w godzinach wieczornych. Niedziela w kalendarzu liturgicznym ma rangę uroczystości, stąd obchód świętowania niedzieli rozpoczyna się w sobotę I nieszporami niedzieli. Umożliwia to sprawowanie w sobotę wieczorem mszy według formularza

niedzielnego. Obchód największych uroczystości Zmartwychwstania i Narodzenia Paoskiego trwa przez osiem dni. Święta obchodzi się w granicach dnia naturalnego, nie mają zatem I Nieszporów, chyba że wypadają w niedziele zwykłe albo w niedziele okresu Narodzenia Paoskiego i zajmują ich miejsce. Wspomnienia dzielą się na obowiązkowe i dowolne. Wspomnienia obowiązkowe, które wypadają na dni wielkiego postu, można obchodzid tylko jako wspomnienia dowolne. Jeżeli w jednym dniu wpisano w kalendarzu kilka wspomnieo dowolnych, można obchodzid tylko jedno z nich, a inne się opuszcza. W zwykłe soboty, w które nie wypada wspomnienie obowiązkowe, można obchodzid wspomnienie dowolne Najświętszej Maryi Panny. Dni powszednie. Dni tygodnia następujące po niedzieli nazywa się dniami powszednimi i obchodzi się je w różny sposób, zależnie od stopnia ich ważności: Środa Popielcowa i dni Wielkiego Tygodnia od Wielkiego Poniedziałku do Wielkiego

Czwartku włącznie mają pierwszeostwo przed wszystkimi innymi dniami liturgicznymi dni powszednie Adwentu od dnia 17 do dnia 24 grudnia włącznie i wszystkie dni powszednie wielkiego postu mają pierwszeostwo przed wspomnieniami obowiązkowymi

inne dni powszednie ustępują uroczystościom i świętom. Kalendarz liturgiczny porządkuje cały rok kościelny. Zawiera spis uroczystości kościelnych, ich układ i porządek. Tak jak w kalendarzu zwykłym, wszystko ma swoje miejsce i swój czas. Najważniejsze miejsce w Roku Liturgicznym zajmują święta Wielkiej Nocy, czyli Zmartwychwstania Paoskiego. Oprócz tego wspominamy inne wydarzenia z życia Pana Jezusa, Matki Bożej i Świętych. ROK LITURGICZNY KOŚCIOŁA TO:

ADWENT i BOŻE NARODZENIE oraz OKRES ZWYKŁY (cz. I) potem WIELKI POST i OKRES WIELKANOCNY oraz OKRES ZWYKŁY (cz. II).

Adwent rozpoczyna się I Nieszporami I Niedzieli Adwentu i trwa do I Nieszporów uroczystości Narodzenia Paoskiego 25 grudnia (kooczy się więc wieczorem 24 grudnia). Trwa od 23 do 28 dni i obejmuje 4 kolejne niedziele. I Niedziela Adwentu przypomina nam o obietnicy powtórnego przyjścia Jezusa, II i III mówią o postaci św. Jana Chrzciciela. IV Niedziela Adwentu skupia naszą uwagę na osobie Maryi - Matki Boga. W czasie Adwentu przypada zawsze jedna uroczystośd - 8 grudnia obchodzimy uroczystośd Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. W czasie adwentu rano sprawowane są Msze św. roratnie (RORATY) – Msza św. o Matce Bożej. III niedziela adwentu nazywa się Gaudete – obowiązuje kolor liturgiczny różowy. CDN.

Opracowanie: Patryk Bartosik

Jak się zostaje świętym, czyli rzecz o kanonizacji(częśd 4, ostatnia)

Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych- ciąg dalszy procesu beatyfikacyjnego

Po zakończeniu fazy diecezjalnej procesu beatyfikacyjnego, wszelkie dokumenty dotyczące osoby kandydata do beatyfikacji, przekazywane są do Rzymu do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Kongregacja ta wydaje zezwolenie na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego, nadzoruje jego przebieg oraz

zatwierdza postulatora. Określa również wszystkie warunki, jakie muszą być spełnione w trakcie trwania procesu. Wszystkie dokumenty trafiają właśnie do Kongregacji, która zatwierdza ich ważność. Z przesłanych materiałów przygotowywane jest tzw. Positio, czyli obszerne opracowanie o życiu i cnotach lub męczeństwie sługi Bożego. Pisemną relację przekazuje się następnie dla Ojca Świętego. To on wydaje Dekret o heroiczności cnót lub Dekret o męczeństwie. Dekret taki mówi o zasługach sługi Bożego, przypomina jego życiorys, szczególnie misję w Kościele oraz jego drogę do świętości. Po podpisaniu przez papieża dekretu o heroiczności cnót lub też dekretu o stwierdzeniu męczeństwa na podstawie wcześniej przygotowanego Positio, Słudze Bożemu nadawany jest tytuł: „Czcigodnego Sługi Bożego”. Teraz do beatyfikacji czcigodnego sługi bożego potrzebna jest aprobata przynajmniej jednego cudu dokonanego za jego przyczyną. Najczęściej mamy do czynienia z cudownym uzdrowieniem, ale może też być udowodniony i zaaprobowany cud uwolnienia z nałogu, cud nawrócenia, cud zażegnania kryzysu w rodzinie. Po stwierdzeniu cudu papież wydaje zgodę na beatyfikację i określa jej datę. Należy więc pamiętać, iż jak wyżej zostało stwierdzone, do beatyfikacji konieczne jest spełnienie dwóch wymogów: 1. podpisanie dekretu o heroiczności cnót oraz 2. stwierdzenie cudu. W przypadku gdy święty był męczennikiem cud nie jest konieczny do beatyfikacji, jak było np. w przypadku bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Podczas uroczystości beatyfikacji Czcigodny Sługa Boży otrzymuje tytuł błogosławionego i może odbierać kult publiczny, ale tylko na określonym terenie, np. w mieście, diecezji, w danym kraju. W przypadku Jana Pawła II, jego kult był dozwolony jedynie na terenie diecezji rzymskiej oraz diecezjach polskich, na innych terenach globu jego kult był zakazany. Należy zwrócić uwagę, że w przypadku beatyfikacji, odmiennie od kanonizacji samego aktu zwyczajowo nie dokonuje papież lecz w jego imieniu legat papieski w randze kardynała w miejscu gdzie dany błogosławiony żył, bądź też zmarł. Do kanonizacji błogosławionego, czyli uznania za świętego, wymaga się zatwierdzonego przez Kościół drugiego cudu, dokonanego już po beatyfikacji za przyczyną Błogosławionego. Wówczas już osobiście Ojciec Święty w Watykanie ogłasza daną osobę świętą. Odtąd modli się do niej już cały Kościół, można poświęcać jej świątynie, włączać do liturgii, zaś kult danego świętego może się odbywać na całym świecie, nie jest więc ograniczony do określonych terenów jak w przypadku błogosławionych. Wojciech Wrona, na podstawie: niedziela.pl,liturgia.wiara.pl,deon.pl

Skrzynia zawierająca Positio, czyli obszerne opracowanie o życiu i cnotach Sługi Bożego. Jest ono składane na ręce Ojca Świętego przez Kardynała Prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Jest to drugi z czterech etapów na drodze do świętości.

INTENCJE MSZALNE 12.02 - 18.02.2018r. Poniedziałek 12.02 6.30 1) + Maria Dobija – od uczestników porannych mszy św. 2) + Julia Kubica z córką Marią i rodziną 17.00 + Antonina Dobija w 2 rocz. śm. Wtorek 13.02 6.30 1) + Ludwik Gołąbek żoną Genowefą 2) + Stanisławę Michalec 17.00 + Alojzy Waluś z rodzicami i siostrami Franciszką, Marią i Anną Środa Popielcowa 14.02 7.00 1) + Józef Pietraszko - od uczestników porannych mszy św. 2) + Danuta Bożek 9.00 1) + Maria Dobija z matką Elżbietą 2) + Antoni Dobija 17.00 1) + Ryszard Kanik w 7 rocz. śm. 2) + Grażyna Pietrusiak Czwartek 15.02 6.30 1) + Elżbieta z mężem Antonim i wnuczką Dorotą 2) + Rudolf Górny z żoną Zofią 17.00 + Stanisław Gołąbek Piątek 16.02 6.30 1) + Anna Zabójczyk, Karolina Rusin i Jan Hańderek 2) + Julia i Jan Kubica 17.00 - int. pogrzebowe Sobota 17.02 6.30 1) + Maria Dobija – KR 2) + Maria Dobija - OPNSPJ 17.00 + Genowefa Zoń w 5 rocz. śm. Niedziela 18.02 7.00 + Wojciech Górny w 14 rocz. śm. – od rodziców i córki Agnieszki 9.00 1) + Władysław Mrowiec w rocz. śm. 2) + Kazimierz Jakubiec w rocz. śm. wraz z rodzicami 3) + Władysław Górny z rodzicami i teściami 11.00 1) o zdrowie i bł. Boże dla Iwony w 40 rocz. urodzin 2) dziękczynna w 30 rocz. ślubu dla Ireny i Krzysztofa o zdrowie i bł. Boże 3) + Józef Kocur w 1 rocz. śm. z żoną i córką 16.00 + Stanisław Słowiak z rodzicami i bratem

1. Dziś 6 niedziela zwykła. W każdej społeczności są ludzie, których traktuje się jak trędowatych, lekceważąco spycha się ich poza margines życia. Jezus pokonuje te wszystkie ograniczenia, nie zna lęku przed kontaktem fizycznym, odczuwa sympatię, okazuje współczucie i przygarnia tych, z którymi inni nie chcą mied nic do czynienia. Powołanie do życia chrześcijaoskiego polega na tym, by naśladowad przykład Jezusa i świadczyd o Bożym zbawieniu wszystkim ludziom. 2. Od dziś do soboty włącznie będzie trwał 51. Tydzieo modlitw o trzeźwośd narodu, Jest to czas przebłagania za pijaostwo i inne grzechy, a także czas podejmowania ofiar w intencji nawrócenia grzeszników. 3. W tym tygodniu, 14 lutego, przypada Środa Popielcowa. Wraz z całym Kościołem rozpoczynamy okres wielkopostnej pokuty. Jest to dzieo postu i wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych. Msze św. z posypaniem głów popiołem o godz. 7.00, 9.00 i 17.00. W Środę Popielcową składka przeznaczona na jałmużnę postną. W środę, piątek i sobotę przypadają Kwartalne Dni Modlitwy o ducha pokuty. Zachęcamy wiernych do postu i innych uczynków pokutnych, zwłaszcza dzieł miłosierdzia, a także ograniczenia spożycia napojów alkoholowych. 4. Zapraszamy wiernych naszej parafii do udziału w nabożeostwach wielkopostnych. Droga Krzyżowa codziennie rano o godz. 6.00 - prowadzi pan Andrzej Kucharczyk, a także w piątki o 17.00 i później msza św. oraz w niedziele o godz. 15.00, później o 15.30 Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym i msza św. popołudniowa bez kazania o 16.00. Przypominamy, że wierny, który odprawia pobożnie Drogę Krzyżową może uzyskad odpust zupełny, spełniając przy tym zwykłe warunki odpustu. 4. W piątek, 16 lutego, modlimy się do Bożego Miłosierdzia Bożego z racji trzeciego piątku miesiąca. W tym dniu także odbędzie się po mszy św. wieczornej spotkanie organizacyjne rodziców dzieci klas komunijnych. 5. W przyszłą niedzielę, III niedzielę miesiąca - składka przeznaczona jest na cele gospodarcze naszej parafii. Strona internetowa: www. parafiarybarzowice.pl, e-mail: rybarzowice254@gmail.com

REDAKCJA: ks. proboszcz Władysław Urbańczyk, ks. Rafał, Patryk Zwardoń, Wojciech Wrona, Patryk Bartosik, Źródła: Kalendarz Liturgiczny, niedziela.pl,gość.pl,brewiarz.pl