UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ … · Daje to podstawy do ... Wynik...

Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska

Kierunek: Budownictwo

1

UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI

WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ I ŚRODOWISKA

PAKIET INFORMACYJNY

KIERUNEK BUDOWNICTWO

STUDIA II STOPNIA

SPECJALNOŚĆ:

KONSTRUKCJE BUDOWLANE I INŻYNIERSKIE

ROK AKADEMICKI 2012/2013

EUROPEJSKI SYSTEM TRANSFERU PUNKTÓW



2

SSS PPP III SSS ZZZ AAA WWW AAA RRR TTT OOO ŚŚŚ CCC III

1. CZĘŚĆ II.A. INFORMACJE O STUDIACH ............................................................................. 4 1.1. Ogólna charakterystyka studiów........................................................................................ 5 1.2. Opis zakładanych efektów kształcenia .............................................................................. 6 1.3. Program studiów ................................................................................................................ 8 2. CZĘŚC II.B. KATALOG PRZEDMIOTÓW ........................................................................... 12 MATEMATYKA ............................................................................................................................ 13 wymagania wstępne .................................................................................................................... 13 Zakres tematyczny przedmiotu ................................................................................................... 13 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 14 ZARZĄDZANIE PRZEDSIĘWZIĘCIAMI BUDOWLANYMI ......................................................... 15 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 15 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 15 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 15 TEORIA SPRĘŻYSTPOŚCI I PLASTYCZNOŚCI ....................................................................... 17 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 17 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 18 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 18 METODY KOMPUTEROWE ....................................................................................................... 20 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 21 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 21 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 21 ZŁOŻONE KONSTRUKCJE METALOWE .................................................................................. 23 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 23 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 24 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 24 ZŁOŻONE KONSTRUKCJE BETONOWE I ................................................................................ 27 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 27 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 28 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 28 WZMACNIANIE PODŁOŻA I FUNDAMENTÓW ......................................................................... 30 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 30 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 31 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 31 ZAAWANSOWANE KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA .......................... 33 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 33 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 34 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 34 ZŁOŻONE KONSTRUKCJE METALOWE II ............................................................................... 36 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 36 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 37 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 37 ZŁOŻONE KONSTRUKCJE BETONOWE II ............................................................................... 40 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 40 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 41 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 41 NIEZAWODNOŚĆ I STANY GRANICZNE KONSTRUKCJI ....................................................... 43 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 43 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 44 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 44 STATECZNOŚĆ KONSTRUKCJI ............................................................................................... 47 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 47 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 48



3

Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 48 BADANIA KONSTRUKCJI .......................................................................................................... 51 DYNAMIKA KONSTRUKCJI ....................................................................................................... 54 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 54 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 55 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 55 KONSTRUKCJE WSPORCZE POD MASZYNY ........................................................................ 57 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 57 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 58 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 58 FUNDAMENTY SPECJALNE ..................................................................................................... 59 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 60 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 60 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 60 METALOWE KONSTRUKCJE CIENKOŚCIENNE ..................................................................... 62 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 62 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 63 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 63 DŹWIGARY POWIERZCHNIOWE .............................................................................................. 65 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 65 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 66 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 66 FIZYKA BUDOWLI II ................................................................................................................... 68 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 68 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 68 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 69 OPTYMALIZACJA KONSTRUKCJI ............................................................................................ 69 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 70 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 70 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 71 BUDOWNICTWO PRZEMYSŁOWE ........................................................................................... 73 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 73 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 73 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 74 KONSTRUKCJE CIĘGNOWE .................................................................................................... 76 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 76 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 77 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 77 POMIARY GEODEZYJNE W PRAKTYCE INŻYNIERSKIEJ ..................................................... 78 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 79 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 79 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 79 TECHNOLOGIA ROBÓT REMONTOWYCH I MODERNIZACYJNYCH .................................... 81 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 81 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 81 Metody kształcenia: ..................................................................................................................... 81 RENOWACJA BUDYNKÓW ....................................................................................................... 84 Wymagania wstępne: .................................................................................................................. 84 Zakres tematyczny przedmiotu: .................................................................................................. 85



4

1. CZĘŚĆ II.A. INFORMACJE O STUDIACH



5

1.1. Ogólna charakterystyka studiów

1. Nazwa kierunku studiów: Budownictwo. 2. Poziom kształcenia: - drugi stopień kształcenia. 3. Profil kształcenia: - ogólno akademicki. 4. Forma studiów: -

– stacjonarne (1,5 roku), – niestacjonarne (1,5 roku).

5. Tytuł zawodowy uzyskiwany przez absolwenta: -magister inżynier. 6. Przyporządkowanie kierunku studiów do obszaru kształcenia: -

nauki techniczne. 7. Wskazanie dziedzin (nauki lub sztuki) i dyscyplin (naukowych lub artystycznych), do

których odnoszą się efekty kształcenia dla kierunku: budownictwo, inżynieria sanitarna, architektura i urbanistyka, geologia, geodezja.

8. Wskazanie związku z misją uczelni i jej strategią rozwoju:- prowadzenie badań i kształcenie studentów.

9. Ogólne cele kształcenia oraz możliwości zatrudnienia i kontynuacji kształcenia przez absolwentów studiów: Specjalność Konstrukcje budowlane i inżynierskie Absolwent tej specjalności uzyskuje wiedzę w zakresie projektowania i wykonawstwa konstrukcji metalowych, betonowych oraz żelbetowych i drewnianych, będących ustrojami nośnymi budynków mieszkalnych, obiektów przemysłowych, sportowych i innych obiektów inżynierskich, takich jak: kominy, zbiorniki, estakady itp. Absolwenci tej specjalności posiadają niezbędną wiedzę z zakresu: teorii konstrukcji, komputerowego wspomagania projektowania, technologii napraw i wzmocnień obiektów budowlanych oraz organizacji i zarządzania procesami budowlanymi. Absolwenci są przygotowani do pracy w biurach projektowych i wykonawstwie budowlanym. Mogą też pełnić funkcje kierownicze w przedsiębiorstwach zajmujących się produkcją budowlaną. Poza szeroką wiedzą ogólnobudowlaną posiadają znajomość mechaniki budowli w zakresie konstrukcji prętowych, płytowych, powłokowych i nowoczesnych technik komputerowego wspomagania projektowania tych konstrukcji. Daje to podstawy do twórczej pracy w zespołach projektujących i nadzorujących wykonawstwo obiektów budowlanych i konstrukcji inżynierskich. Absolwent jest przygotowany do: rozwiązywania złożonych problemów projektowych, organizacyjnych i technologicznych; opracowywania i realizacji programów badawczych; podejmowania przedsięwzięć o zasięgu międzynarodowym; uczestniczenia w promocji wyrobów budowlanych; kontynuacji edukacji i uczestniczenia w badaniach w dziedzinach związanych bezpośrednio z budownictwem i produkcją budowlaną; ustawicznego podnoszenia swych kwalifikacji i uzupełniania wiedzy oraz kierowania dużymi zespołami ludzkimi. Absolwent jest przygotowany do pracy w: biurach konstrukcyjno-projektowych; instytutach naukowo-badawczych i ośrodkach badawczo-rozwojowych oraz instytucjach zajmujących się poradnictwem i upowszechnianiem wiedzy z zakresu szeroko rozumianego budownictwa. Absolwent jest przygotowany do podjęcia studiów trzeciego stopnia (doktoranckich)

10. Wymagania wstępne: Ma skończony I stopień kształcenia z tytułem inżyniera lub magistra tego samego lub pokrewnego kierunku.

11. Zasady rekrutacji, Kandydaci na studia przyjmowani są według kolejności na liście rankingowej sporządzonej na podstawie punktacji: za przeliczony wynik ukończenia studiów wpisany do dyplomu, za zgodność albo pokrewieństwo kierunku ukończonych studiów z wybranym kierunkiem studiów drugiego stopnia. Kierunek ukończonych studiów z wybranym kierunkiem studiów drugiego stopnia jest: zgodny, gdy jest to ten sam kierunek ukończonych studiów pierwszego stopnia (z tytułem inżyniera),



6

pokrewny, gdy jest to kierunek: architektura i urbanistyka, inżynieria środowiska, mechanika i budowa maszyn, makrokierunki oraz kierunki na których realizowane jest co najmniej 60% ECTS przedmiotów kierunkowych podanych w obowiązujących standardach kształcenia. W przypadku, gdy kierunek ukończonych studiów: jest zgodny z kierunkiem studiów drugiego stopnia, wówczas liczba punktów jest równa przeliczonemu wynikowi ukończenia studiów plus dwa, jest pokrewny kierunkowi studiów drugiego stopnia, wówczas liczba punktów jest równa przeliczonemu wynikowi ukończenia studiów plus jeden, nie jest ani zgodny ani pokrewny kierunkowi studiów drugiego stopnia, wówczas liczba punktów jest równa przeliczonemu wynikowi ukończenia studiów. Jako kryterium dodatkowe brana jest pod uwagę liczba punktów za przeliczoną ocenę z egzaminu dyplomowego. Wynik ukończenia studiów, oceny i średnie S ustalone według skali ocen stosowanej na innych uczelniach, przeliczane są na wynik, oceny i średnie N w skali ocen stosowanej na Uniwersytecie Zielonogórskim zgodnie z wzorem: N = 3 ( S-m) / (M - m) + 2, gdzie M - jest maksymalną, m - minimalną (niedostateczną) oceną według skali stosowanej na innej uczelni. Osoby przyjęte na studia drugiego stopnia, mogą być zobowiązane do uzupełnienia różnic programowych dotyczących wiedzy ogólnej z zakresu studiów pierwszego stopnia w terminach ustalonych przez dziekana..

12. Różnice w stosunku do innych programów o podobnie zdefiniowanych celach i efektach kształcenia prowadzonych na uczelni:

-

1.2. Opis zakładanych efektów kształcenia Kierunek studiów budownictwo należy do obszaru kształcenia w zakresie nauk

technicznych i jest powiązany z takimi kierunkami studiów jak architektura,

urbanistyka, inżynieria sanitarna.

Objaśnienie oznaczeń:

K (przed podkreślnikiem) - kierunkowe efekty kształcenia

T - obszar kształcenia w zakresie nauk technicznych 1 - studia pierwszego stopnia 2 — studia drugiego stopnia A - profil ogólno akademicki P — profil praktyczny

W — kategoria wiedzy U — kategoria umiejętności K - kategoria kompetencji społecznych 01, 02, 03 i kolejne - numer efektu kształcenia

Inz - efekty kształcenia prowadzącego do uzyskania kompetencji inżynierskich Symbol Efekty kształcenia dla kierunku studiów

budownictwo.

Po ukończeniu studiów drugiego stopnia na

kierunku studiów budownictwo absolwent o

specjalności Konstrukcje Budowlane i

Inżynierskie:

Odniesienie

do efektów

kształcenia

w obszarze

kształcenia

w zakresie

nauk

technicznych



7

WIEDZA

K_W01 Ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę z zakresu

matematyki i mechaniki ciała stałego przydatną do

formułowania i rozwiązywania złożonych zadań z

zakresu analizy konstrukcji dotyczących:

rozumienia zachowania się tarcz i płyt w stanie

sprężystym i sprężysto-plastycznym,

rozumienia i analizy plastycznego stanu

granicznego;

formułowania problemu brzegowego

odpowiadającego typowym zagadnieniom

konstrukcji płyt i tarcz oraz konstrukcji na podłożu

sprężystym,

modelowania Metodą Elementów Skończonych

(MES),

analizy problemów własnych,

optymalizacji.

T2A W01

T2A W03

K_W02 Ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę w zakresie

złożonych konstrukcji budowlanych w tym stalowych,

betonowych i specjalnych.

T2A_W02

T2A_W03

T2A_W07

K_W03 Zna metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane

przy rozwiązywaniu złożonych zadań inżynierskich

z zakresu konstrukcji budowlanych i budownictwa.

T2A W07

K_W04 Ma wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów

budowlanych i konstrukcji.

T2A W06

K_W05 Ma wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych,

ekonomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych

uwarunkowań działalności inżynierskiej oraz ich

uwzględniania w praktyce inżynierskiej.

T2A_W08

K_W06 Ma wiedzę dotyczącą zarządzania, w tym zarządzania

jakością, i prowadzenia działalności gospodarczej.

T2A_W09

K_W07 Zna zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej

przedsiębiorczości, wykorzystującej nabytą wiedzę.

T2A_W11

K_W08 Ma wiedzę o trendach rozwojowych i najistotniejszych

nowych osiągnięciach w zakresie konstrukcji

budowlanych i inżynierskich.

T2A_W05

UMIEJĘTNOŚCI

K_U01 Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i

innych źródeł; potrafi integrować uzyskane informacje,

dokonywać ich interpretacji i krytycznej oceny, a także

wyciągać wnioski oraz formułować i wyczerpująco

uzasadniać opinie.

T2A_U01

K_U02 Potrafi pracować indywidualnie i w zespole; potrafi ocenić

czasochłonność zadania; potrafi kierować małym

T2A_U02

T2A_U03



8

zespołem w sposób zapewniający realizację zadania w

założonym terminie.

K_U03 Potrafi opracować szczegółową dokumentację zadania

projektowego łub badawczego; potrafi przygotować

opracowanie zawierające omówienie tych wyników.

T2A_U04

K_U04 Potrafi wykorzystać poznane metody i modele

matematyczne - w razie potrzeby odpowiednio je

modyfikując - do analizy i projektowania złożonych

konstrukcji inżynierskich.

T2A U08

T2A U15

T2A_U17

K_U05 Potrafi ocenić i porównać rozwiązania projektowe ze

względu na zadane kryteria użytkowe i ekonomiczne.

T2A U14

K_U06 Potrafi przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań

związanych z projektowaniem elementów konstrukcji

integrować wiedzę pochodzącą z różnych źródeł.

T2A_U18

K_U07 Potrafi ocenić przydatność i możliwość wykorzystania

nowych osiągnięć w zakresie materiałów, elementów,

metod projektowania i wytwarzania do projektowania i

wytwarzania konstrukcji zawierających rozwiązania o

charakterze innowacyjnym. Potrafi zaproponować

ulepszenia istniejących rozwiązań projektowych.

T2AU12

T2A U15

T2A_U16

K_U08 Potrafi samodzielnie formułować zagadnienia z zakresu

fizyki budowli, w tym zagadnień termiki i transportu

energii.

T2A_U18

K_U09 Potrafi planować i przeprowadzać badania materiałów

oraz interpretować uzyskane wyniki.

Potrafi dokonać identyfikacji parametrów modeli.

T2A_U08

T2A_U17

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

K_K01 Potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i

przedsiębiorczy.

T2A_K06

K_K02 Rozumie potrzebę formułowania i przekazywania

społeczeństwu - m.in. poprzez środki masowego

przekazu -informacji i opinii dotyczących osiągnięć

budownictwa, podejmuje starania, aby przekazać takie

informacje i opinie w sposób powszechnie zrozumiały,

przedstawiając różne punkty widzenia

T2A_K07

K_K03 Prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy

związane z wykonywaniem zawodu

T1A_K04

K_K04 Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w

niej różne role.

T2A_K03

1.3. Program studiów 1) Forma studiów :

stacjonarne i niestacjonarne. 2) Liczba semestrów i liczbę punktów ECTS koniecznych dla uzyskania kwalifikacji odpowiadających poziomowi studiów:



9

stacjonarne – 3 semestry i 90 punktów ECTS, niestacjonarne 3 semestry i 90 punktów ECTS. 3) Moduły kształcenia — zajęcia lub grupy zajęć — wraz z przypisaniem do

każdego modułu zakładanych efektów kształcenia oraz liczby punktów ECTS:

efekty kształcenia wg kart przedmiotu.

BL

OK

Nr

NAZWA PRZEDMIOTU

GODZIN RAZEM (min.)

LP. Zakład Spr. ECTS

A 1 1 Matematyka IMiE 45 45

3 ECTS

B 1 2 Teoria sprężystości i plastyczności ZMB 45 45

4 ECTS

B 2 3 Metody komputerowe ZMB 45 45

3 ECTS

B 3 4 Złożone konstrukcje metalowe I ZKB 75 75

7 ECTS

B 4 5 Złożone konstrukcje betonowe I ZKB 75 75

7 ECTS

B 5 6 Zarządzanie przedsięwzięciami budowlanymi TiOB 30 30

2 ECTS

C 1 7 Zaawansowane komputerowe wspomaganie projektowania

ZKB 30 30

2 ECTS

C 2 8 Złożone konstrukcje metalowe II ZKB 60 60

6 ECTS

C 3 9 Złożone konstrukcje betonowe II ZKB 60 60

6 ECTS

C 4 10 Niezawodność i stany graniczne konstrukcji ZKB 30 30

4 ECTS

C 5 11 Stateczność konstrukcji ZKB 30 30

2 ECTS

C 6 12 Badania konstrukcji ZKB 30 30

2 ECTS

C 7 15 Dynamika konstrukcji ZMB 30 30

3 ECTS

C 8 14 Konstrukcje wsporcze pod maszyny ZMB 30 30

2 ECTS

C 9 15 Fundamenty specjalne ZGiG 30 30

2 ECTS

C 10 16 Metalowe konstrukcje cienkościenne ZMB ZKB

30 30

2 ECTS

C 11 17 Dźwigary powierzchniowe ZMB 45 45

3 ECTS

C 12 18 Fizyka budowli II ZMB 30 30 3



10

ECTS

C 13.1 20 Optymalizacja konstrukcji ZMB 15 15

1 ECTS

C 13.2 21 Budownictwo przemysłowe ZKB 0 0

0 ECTS

C 13.3 22 Konstrukcje cięgnowe ZMB 0 0

0 ECTS

C 14.1 23 Pomiary geodezyjne w praktyce inżynierskiej ZGiG 15 15

1 ECTS

C 14.2 24 Technologia robót remontowych i modernizacyjnych ZTiOB 0 0

0 ECTS

C 14.3 25 Renowacja budynków ZBO 0 0

0 ECTS

C 14.4 26 Wzmocnienia podłoża i fundamentów ZGiG 0 0

0 ECTS

C 15 27 Seminarium dyplomowe ZKB 30 30

5 ECTS

D 1 28 Laboratorium specjalistyczne ZKB 90 90

10 ECTS

E 1 29 Praca dyplomowa ZKB 0 ECTS 10

RAZEM LICZBA GODZIN

900 90 90

4) Sposoby weryfikacji zakładanych efektów kształcenia osiąganych przez studenta - wg. kart przedmiotu.

5) Plan studiów odrębny dla studiów prowadzonych w formie stacjonarnej i niestacjonarnej, w tym charakterystyki przedmiotów sporządzonych zgodnie z wzorcowym sylabusem: plany wg osobnych kart,

charakterystyka wg kart przedmiotu. 6) Łączna liczbę punktów ECTS, którą student musi uzyskać na zajęciach

wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich i studentów: 70 punktów ECTS. 7) Łączną liczbę punktów ECTS, którą student musi uzyskać w ramach zajęć

z zakresu nauk podstawowych, do których odnoszą się efekty kształcenia dla określonego kierunku, poziomu i profilu kształcenia:

matematyka 3 punkty ECTS.

7) Łączną liczbę punktów ECTS, którą student musi uzyskać w ramach zajęć

o charakterze praktycznym, w tym zajęć laboratoryjnych i projektowych: 75 punktów ECTS.

9) Minimalną liczbę punktów ECTS, którą student musi uzyskać, realizując

moduły kształcenia oferowane na zajęciach ogólno uczelnianych lub na innym kierunku studiów:

0 punktów ECTS.

10) Minimalną liczbę punktów ECTS, którą student musi uzyskać na zajęciach



11

z wychowania fizycznego: 0 punktów ECTS. 11) Wymiar, zasady i forma odbywania praktyk:

program nie przewiduje praktyk

12) Wybór modułów kształcenia, do których przypisuje się punkty ECTS w wymiarze nie mniejszym niż 30% liczby punktów ECTS: minimalna liczba punktów ECTS: 27,

moduł kształcenia/przedmiot ECTS

moduł C13 1,

Moduł C14 1,

seminarium dyplomowe 5,

laboratorium specjalistyczne 10,

praca dyplomowa ` 10.

Łącznie: (1+1+5+10+10) 27



12

2. CZĘŚC II.B. KATALOG PRZEDMIOTÓW

DLA KIERUNKU BUDOWNICTWO

STUDIA II STOPNIA

SPECJALNOŚĆ:

KONSTRUKCJE BUDOWLANE I INŻYNIERSKIE



13

MATEMATYKA Kod przedmiotu: 11.1-WILŚ- BUD- MAT- KA01

Typ przedmiotu: obowiązkowy

JĘZYK NAUCZANIA: POLSKI

Odpowiedzia lny za przedmiot : Wydział Matematyki, Informatyki i Ekonometrii, dr Tomasz Małolepszy

Prowadzący : dr Tomasz Małolepszy

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

3

W ykład 15 1 I

zaliczenie z oceną

Ćwiczenia 30 2 zaliczenie z oceną

Studia niestacjonarne

W ykład 10 1 I

zaliczenie z oceną

Ćwiczenia 10 1 zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU

Zapoznanie studenta z elementami teorii równań różniczkowych cząstkowych (jednego z podstawowych narzędzi służących do modelowania matematycznego zjawisk otaczającej nas rzeczywistości) oraz wprowadzenie do rachunku wariacyjnego.

WYMAGANIA WSTĘPNE

Opanowanie treści kształcenia w zakresie matematyki na poziomie studiów pierwszego stopnia

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU

WYKŁAD

Równania różniczkowe cząstkowe - klasyfikacja równań ze względu na stopień nieliniowości, podstawowe metody rozwiązywania równań różniczkowych cząstkowych rzędu I (metoda charakterystyk, metoda Lagrange’a), postać kanoniczna semiliniowych równań różniczkowych cząstkowych rzędu II, najważniejsze typy zagadnień początkowo-brzegowych dla równań hiperbolicznych, parabolicznych oraz eliptycznych, szeregi Fouriera, metoda rozdzielania zmiennych jako metod rozwiązywania zagadnień początkowo-brzegowych dla równań hiperbolicznych. Podstawy rachunku wariacyjnego.



14

ĆWICZENIA

Rozwiązywanie zadań dotyczących treści przekazywanych na kolejnych wykładach ze szczególnym uwzględnieniem praktycznych zastosowań poznanych pojęć.

METODY KSZTAŁCENIA:

Tradycyjny wykład; ćwiczenia audytoryjne, w ramach których studenci rozwiązują

zadania.

EFEKTY KSZTAŁCENIA:

Umiejętności w zakresie rozwiązywania quasilinowych równań różniczkowych rzędu I, sprowadzanie semiliniowych równań rzędu II do postaci kanonicznej, rozwiązywanie zagadnień początkowo-brzegowych dla równań hiperbolicznych za pomocą metody rozdzielania zmiennych; podstawy posługiwania się rachunkiem wariacyjnym.

WERYFIKACJA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA I WARUNKI ZALICZENIA:

1. Ćwiczenia: dwa lub trzy kolokwia, złożone z zadań o zróżnicowanym stopniu trudności. O ocenie końcowej będzie decydowała suma punktów zdobyta podczas tych kolokwiów.

2. Wykład: ocena z zaliczenia.

Na stopień z przedmiotu (modułu) składa się ocena z ćwiczeń (50%) oraz ocena z wykładu (50%).

OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:

Wykład - 15 godzin,

Ćwiczenia i przygotowanie do zajęć - 40 godzin,

Praca samodzielna - 15 godzin

Konsultacje - 10 godzin

Razem za cały przedmiot: 80 godzin (3 ECTS).

LITERATURA PODSTAWOWA:

1. Lawrence C. Evans, Równania różniczkowe cząstkowe, PWN, Warszawa 2004. 2. E. Kącki, L. Siewierski, Wybrane działy matematyki wyższej z ćwiczeniami,

WSInf 2002. 3. Praca zbiorowa, Wybrane działy matematyki stosowanej, PWN, Warszawa 1973.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Włodzimierz Stankiewicz, Jacek Wojtowicz, Zadania z matematyki dla

wyższych uczelni technicznych, część II, PWN, Warszawa 1995.

2. Roman Leitner, Janusz Zacharski, Zarys matematyki wyższej dla studentów, cz. III, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1995, wydanie siódme poprawione.



15

ZARZĄDZANIE PRZEDSIĘWZIĘCIAMI BUDOWLANYMI Kod przedmiotu: 04.0-WILŚ- BUD- ZPB- KB05


Język nauczania: polski

Odpowiedzia lny za przedmiot :

dr hab. inż. Jacek Przybylski, prof. UZ

Zakład Technologii i Organizacji Budownictwa

Prowadzący: dr hab. inż. Jacek Przybylski, prof. UZ; mgr inż. Artur Frątczak

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

W ykład 15 1 III

Egzamin

Pro jekt 15 1 zaliczenie na ocenę


W ykład 10 1 III

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

Poznanie podstawowych zasad i metod zarządzania przedsięwzięciami budowlanymi

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Znajomość podstawowych zasad marketingu budowlanego, teorii podejmowania decyzji, ekonomiki budownictwa

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:

Model struktury procesu (przedsięwzięcia) inwestycyjno-budowlanego. Potencjał służb inwestycyjnych. Infrastruktura techniczna inwestycji. Przedmiot inwestycji budowlanej. Sposób realizacji procesu inwestycyjno-budowlanego. Organizacja procesu inwestycyjno-budowlanego. Efektywność ekonomiczna zainwestowanych środków. Zarządzanie procesem inwestycyjno-budowlanym jako jego optymalny przebieg. Wybór sposobu inwestowania, kontrahentów, korygowanie terminów realizacji, korygowanie zakresu robót, pełnienie nadzoru inwestycyjnego monitorującego przebieg realizacji przedsięwzięcia budowlanego.


wykład konwencjonalny, ćwiczenia projektowe



16


WIEDZA

Student posiada wiedzę w zakresie: monitorowania i sterowania zgodnie z założeniami projektowymi przedsięwzięciem budowlanym. K_W06

UMIEJĘTNOŚCI:

Student potrafi zorganizować i zarządzać podstawowymi procesami budowlanymi. K_U02

KOMPETENCJE SPOŁECZNE: Student zdaje sobie sprawę z korzyści wynikających z kolektywnego działania. -


Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium. Projekt – warunkiem uzyskania pozytywnej oceny z ćwiczeń projektowych.

Ocena końcowa z przedmiotu: 50% z wykładu + 50% zcwiczeń


Kontakt z prowadzącym 15w + 15c +5 konsultacje 35 h.

Praca własna studenta 25 h,

Łącznie 60 h

ECTS na przedmiot 60/30 2ECTS


1. Cieszyński K.: Zarządzanie w budownictwie. Wydawnictwo FEMB, Warszawa 2006. 2. Czupiał J.: Wprowadzenie do zarządzania firmą w gospodarce rynkowej.

Wydawnictwo AE we Wrocławiu, Wrocław 2004. 3. Czekała M.: Analiza fundamentalna i techniczna. Wydawnictwo AE we Wrocławiu,

Wrocław 1997.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Chauvet A.: Metody zarządzania. Wydawnictwo Poltext, Warszawa 1997.

2. Waters D.: Zarządzanie operacyjne. Wydawnictwo PWN, Warszawa 2001



17

TEORIA SPRĘŻYSTPOŚCI I PLASTYCZNOŚCI Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- TSP- KB01



Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Mechaniki Budowli

Prof. dr hab. inż. Romuald Świtka

Prowadzący: Prof. dr hab. inż. Romuald Świtka

dr inż. Krzysztof Kula

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

4

W ykład 30 2

I

Egzamin

Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt 15 1 Zaliczenie na ocenę


W ykład 10 1

I

Egzamin

Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty


CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studenta podstawowymi założeniami i zależnościami stosowanymi w teorii sprężystości i plastyczności.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Znajomość analizy matematycznej i rachunku macierzowego, mechaniki budowli - statyki, podstaw mechaniki komputerowej.



18


Wykład Wektory i tensory. Analiza na polach tensorowych. Opis ruchu Lagrange’a i Eulera. Tensory odkształcenia Greena i Almansiego. Interpretacja fizyczna współrzędnych tensora odkształcenia. Odkształcenia główne. Równania zgodności odkształceń. Zasada naprężenia Eulera-Cauchy’ego. Tensor naprężenia Eulera-Cauchy’ego. Naprężenia główne, największe naprężenia styczne. Tensory naprężenia Pioli-Kirchhoffa. Zasady zachowania: masy, pędu, momentu pędu, energii. Równania konstytutywne: związek Duhamela-Neumanna, ciało izotropowe, stałe Lamé’go, techniczne stałe materiałowe. Synteza równań teorii sprężystości. Warunki brzegowe. Równania Lamé’go. Równania Beltrami-Michella. Równanie pracy wirtualnej. Twierdzenia o minimum energii potencjalnej komplementarnej i jednoznaczność rozwiązań. Metoda Ritza. Równania teorii sprężystości we współrzędnych walcowych. Zadanie Boussinesqa i jego aplikacje. Skręcanie swobodne prętów litych. Płaskie zadanie teorii sprężystości: płaski stan naprężenia i płaski stan odkształcenia. Materiał sprężysto-plastyczny i jego modele. Plastyczność idealna i plastyczność ze wzmocnieniem. Warunek uplastycznienia. Kryteria obciążania i odciążania, postulat Druckera. Stowarzyszone prawo płynięcia. Teoria małych odkształceń sprężysto-plastycznych i teoria plastycznego płynięcia.

Projekt Wyznaczanie pola wektorowego przemieszczeń i pola tensorowego odkształceń dla ośrodka ciągłego przy zadanym przekształceniu. Opis przemieszczeń i odkształceń we współrzędnych materialnych i przestrzennych. Zapis warunków brzegowych dla zadania przestrzennego i zadania płaskiego. Wybór i odpowiednie przekształcanie równań teorii sprężystości w celu znalezienia rozwiązania zadania brzegowego.


Wykład - wykład konwencjonalny,

Projekt - praca indywidualna nad projektem i w grupie.


Wiedza

Student ma podstawową wiedzę w zakresie teorii sprężystości i plastyczności.

Student ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę z zakresu matematyki i mechaniki ciała stałego przydatną do formułowania i rozwiązywania złożonych zadań z zakresu analizy konstrukcji (K_W01)

Umiejętności

Rozumienie teoretycznych podstaw mechaniki ciała stałego w zakresie sprężystym i sprężysto-plastycznym. Umiejętność stosowania podstawowych równań teorii sprężystości i formułowania warunków brzegowych. Student jest przygotowany do stosowania metod numerycznych i komputerowych.

Student potrafi wykorzystać poznane metody i modele matematyczne - w razie potrzeby odpowiednio je modyfikując - do analizy i projektowania złożonych konstrukcji inżynierskich. (K_U04)

Kompetencje społeczne

Student potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy, umie wyszukiwać informacje potrzebne do rozwiązania postawionych problemów w literaturze i Internecie(K_K01).




19

Wykład Zaliczenie (egzamin na studiach dziennych) na podstawie kolokwium z progami punktowymi:

50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst,

61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.

Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń projektowych oraz z pisemnego sprawdzianu z kryteriami oceny.

Zaliczenie przedmiotu:

Ocena jest średnią z ocen : O = (W+P)/2


Studia stacjonarne

Kontakt z prowadzącym 30w+15p+10kons, razem 55 h.

Przygotowanie do zaliczenia (egzaminu) 40 h,

Projekty – praca własna 35 h,

Łącznie 120 h,

ECTS na przedmiot 120/30 4 ECTS.





Łącznie 120 h,



1. Nowacki W.: Teoria sprężystości, PWN, Warszawa 1970

2. Fung Y. C.: Podstawy mechaniki ciała stałego, PWN, Warszawa 1969

3. Mase G. E.: Continuum Mechanics, McGraw-Hill Book Comp., 1970

4. Skrzypek J.: Plastyczność i pełzanie, PWN, Warszawa 1986

5. Brunarski L., Kwieciński M.: Wstęp do teorii sprężystości i plastyczności, Wyd. PW, Warszawa 1976

6. Brunarski L., Górecki B., Runkiewicz L.: Zbiór zadań z teorii sprężystości i plastyczności, Wyd. PW, Warszawa 1976


1. Praca zbiorowa: Wprowadzenie w teorię plastyczności, PAN, Warszawa 1962

2. Krzyś W., Życzkowski M.: Sprężystość i plastyczność, PWN, Warszawa 1962

3. Sawicki A.: Mechanika kontinuum, Wyd. IBW PAN, Gdańsk 1994

4. Ostrowska-Maciejewska J.: Mechanika ciał odkształcalnych, PWN, Warszawa 1994



20

METODY KOMPUTEROWE Kod przedmiotu: 11.9-WILŚ- BUD- MKOM- DB02


W ymagania wstępne:

podstawy metod obliczeniowych, statyki, stateczności i dynamiki konstrukcji; teorii sprężystości i plastyczności, metody elementów skończonych


Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. inż. Mieczysław Kuczma, prof. UZ Zakład Mechaniki Budowli

Prowadzący:

dr hab. inż. Mieczysław Kuczma, prof. UZ dr inż. Krzysztof Kula, dr inż. Krystyna Urbańska, dr inż. Tomasz Socha, mgr inż. Arkadiusz Denisiewicz

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

4

W ykład 15 1

I

zaliczenie na ocenę

Ćwiczenia

Laborator ium 30 2 zaliczenie na ocenę

Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt


W ykład 10 1

I


Ćwiczenia


Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest poznanie zaawansowanych metod komputerowych opartych na metodzie elementów skończonych, które znajdują zastosowanie w rozwiązywaniu zagadnień występujących w budownictwie.



21

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Matematyka. Metody obliczeniowe. Wytrzymałość materiałów. Mechanika budowli.


Wykład Ekstremum funkcjonału energii i równanie pracy wirtualnej dla problemów mechaniki. Własności aproksymacyjne metody elementów skończonych (MES) dla sformułowań słabych zagadnień brzegowych mechaniki – błąd aproksymacji, zagadnienie zbieżności i metody adaptacyjne MES. Analiza numeryczna płyt i powłok metodą elementów skończonych – dostosowane i niedostosowane elementy skończone. Numeryczne metody bezpośrednie i iteracyjne dla zagadnień własnych wyboczenia i dynamiki konstrukcji. Geometrycznie i fizycznie nieliniowe zagadnienia mechaniki. Linearyzacja problemów nieliniowych. Metoda Newtona-Raphsona i jej zastosowania do zagadnień geometrycznie nieliniowych oraz zagadnień sprężysto-plastycznych. Metoda różnic skończonych. Numeryczne metody całkowania równań ruchu. Stabilność warunkowa i bezwarunkowa metod całkowania w czasie.

Laboratorium Ćwiczenia projektowe: 1. Analiza płyty metodą elementów skończonych.

2. Analiza tarczy w zakresie sprężysto-plastycznym metodą elementów skończonych.



Laboratorium - ćwiczenia w laboratorium komputerowym, praca indywidualna nad ćwiczeniami projektowymi i w grupie.


Wiedza

Student nabywa podstawową wiedzę w zakresie rozumienia i stosowania zasad aproksymacji i modelowania MES dla układów o dowolnej geometrii; rozumienia i stosowania algorytmów MES dla zaawansowanych zagadnień mechaniki konstrukcji. Ma świadomość ograniczeń stosowanych metod i oprogramowania komputerowego. (K_W01)

Umiejętności

Student nabywa podstawowe umiejętności stosowania metod komputerowych wykorzystywanych w praktyce inżynierskiej oraz obsługi zaawansowanych programów komputerowych do obliczeń inżynierskich MES (Abaqus). (K_U07)


Potrafi myśleć i działać w sposób twórczy i przedsiębiorczy. (K_K05)


Wykład Zaliczenie na podstawie kolokwium z progami punktowymi:


61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.

Laboratorium Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń projektowych (2 projekty) oraz z pisemnych sprawdzianów potwierdzających wiedzę i samodzielność wykonanych ćwiczeń według kryterium progów punktowych.



22

Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen : O = (W+L)/2


Kontakt z prowadzącym 15W+30L+10K, razem 55 h

Przygotowanie do zaliczenia wykładu 15 h

Przygotowanie do laboratorium 10 h

Projekty – praca własna 2proj x 20h 40 h

Łącznie 55+15+10+40 120 h

ECTS na przedmiot 120/30=4 4 ECTS.


1. Szmelter J., Metody komputerowe w mechanice. PWN, Warszawa 1980.

2. Zienkiewicz O.C., Metoda elementów skończonych. Arkady, Warszawa 1972.

3. Ciesielski R. et al., Mechanika budowli: ujęcie komputerowe, t. 2. Arkady, Warszawa 1992.

4. Borkowski A. et al., Mechanika budowli: ujęcie komputerowe, t. 3. Arkady, Warszawa 1995.

5. Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji. Wyd. Politechniki Warszawskiej. Warszawa 2005.

6. Łodygowski T., Kąkol W., Metoda elementów skończonych. Politechnika Poznańska. Poznań 1994.

7. Rajche J., Pryputniewicz S., Bryś G., Projektowanie wspomagane komputerem. Cz. II: Metoda elementów skończonych. Wyd. WSInż., Zielona Góra 1991.

8. Piecha J.R., Programowanie w języku Fortran 90 i 95. Wyd. Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2000.

9. Dahlquist G., Bjoerck A., Numerical Methods in Scientific Computing. vol. I, SIAM, Philadelphia 2008.

10. Sobieski W., Edi 3.1 - zintegrowane środowisko programistyczne dla programujących w języku Fortran. Olsztyn 2008. (darmowy program do ściągnięcia pod zakładką

Projekty na stronie http://www.uwm.edu.pl/edu/sobieski/ )


1. Findeisen W., Szymanowski J., Wierzbicki A., Teoria i metody obliczeniowe optymalizacji. PWN, Warszawa 1980.

2. Kleiber M. (red.), Komputerowe metody mechaniki ciał stałych. PWN, Warszawa 1995.

3. Kuczma M., Podstawy mechaniki konstrukcji z pamięcią kształtu. Modelowanie i numeryka. Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra 2010.

4. Oden J.T., Carey G. F., Finite Elements: Special Problems in Solid Mechanics. The Texas Finite Element Series, vol. V. Prentice-Hall Inc., Englewood Cliffs, New Jersey 1984.

5. Piechna J.R., Programowanie w języku Fortran 90 i 95. Politechnika Warszawska, Warszawa 2000.

6. Stein E. (eds.), Adaptive Finite Elements in Linear and Nonlinear Solid and Structural Mechanics. Springer, Wien 2005.

7. Wriggers P., Nichtlineare Finite-Element-Methoden. Springer, Berlin 2001.

UWAGI:

http://www.uwm.edu.pl/edu/sobieski/



23

ZŁOŻONE KONSTRUKCJE METALOWE Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- ZKM1- KB03

Typ przedmiotu: Obowiązkowy

Język nauczania: Polski

Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Konstrukcji Budowlanych

dr. hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ

Prowadzący:

prof. dr hab. inż. Antoni Matysiak, dr hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ dr inż. Gerard Bryś, dr inż. Joanna Kaliszuk,

dr inż. Elżbieta Grochowska

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

7

W ykład 30 2

I

Egzamin

Ćwiczenia

Laborator ium 15 1 zaliczenie z oceną

Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt 30 2 zaliczenie z oceną


W ykład 20 2

I

Egzamin

Ćwiczenia


Seminar ium

Warsztaty


CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest poznanie złożonych konstrukcji metalowych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Kursy I stopnia kształcenia.



24


Wykład Estakady suwnicowe: obciążenie od suwnic, belki suwnicowe pod suwnice natorowe, belki do suwnic podwieszonych, wzmocnione belki walcowane, belki blachownicowe, tężniki poziome, słupy estakad suwnicowych, odboje, obliczenia zmęczeniowe, rozwiązania konstrukcyjne słupów i tężników estakad suwnicowych. Obliczenia kratowych słupów estakady suwnicowej. Zbiorniki: zbiorniki walcowe na ciecze, obciążenia, warunki wytrzymałościowe, problemy stateczności, konstrukcja, montaż, fundamenty, konstrukcja dachu, zbiorniki innych kształtów, zbiorniki wieżowe, prętowe konstrukcje wsporcze, powłokowe konstrukcje wsporcze, zbiorniki na materiały ropopochodne (z dachem pływającym), zbiorniki na materiały sypkie (silosy), obciążenia parciem materiałów sypkich, typowe rozwiązania konstrukcyjne, przyczyny awarii. Laboratorium Modelowanie obciążeń hydrostatycznych oraz obciążeń parciem od materiałów sypkich. Projekt W ramach zajęć projektowych studenci wykonają indywidualne projekt estakady suwnicowej



Laboratorium - metoda projektu,



Wiedza

Student nabywa wiedzę o estakadach suwnicowych, zbiornikach na ciecze oraz zbiornikach na materiały sypkie. (K_W02).

Umiejętności

Student potrafi dobrać i zaprojektować elementy konstrukcji estakady suwnicowej oraz dobrać i zaprojektować konstrukcję stalowego zbiornika (K_U03, K_U04)


Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role. (K_K04).


Wykład Egzamin na podstawie testu z progami punktowymi:


61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.

Laboratorium Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch sprawdzianów z progami punktowymi j. w.

Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z projektu

indywidualnego z kryteriami oceny j. w.



25

Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen : O = (W+L+P)/3


Kontakt z prowadzącym 30w+15ćwicz+30p +3kons , razem 78 h.

Przygotowanie do egzaminu 12 h

Przygotowanie do laboratorium 15 h,

Projekt – praca własna 30 h.

Łącznie 78+12+15+30 135 h

ECTS na przedmiot 135/25 = 5.4 6 ECTS.


1. Łubiński M., Filipowicz A., Żółtowski W.: Konstrukcje metalowe. Część I. Podstawy projektowania, Wydawnictwo Arkady, 2005.

2. Łubiński M., Żółtowski W.: Konstrukcje metalowe. Część II. Obiekty budowlane, Wydawnictwo Arkady, 2004.

3. Boretti Z., Bogucki W., Gajowniczek S., Hryniewiecka W.: Przykłady obliczeń konstrukcji stalowych, Wyd. III, Arkady, Warszawa 1975.

4. Bródka J.: Stalowe konstrukcje hal i budynków wysokich, t.1 i 2, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź 1994.

5. Bródka J., Goczek J.: Podstawy konstrukcji metalowych, t. 1, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź 1993.

6. Bródka J., Ledzion-Trojanowska Z.: Przykłady obliczania konstrukcji stalowych, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź 1992.

7. Ziółko J., Zbiorniki metalowe na ciecze i gazy, Arkady, Warszawa 1986. 8. Bryś G., Matysiak A.: Budownictwo stalowe. Belki. Słupy. Kratownice, Wydawnictwo

Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Zielonej Górze, Zielona Góra, 1995.

9. Matysiak A., Budownictwo stalowe. Belki podsuwnicowe. Estakady., PWN, Warszawa-Poznan, 1994.

10. Kłoś Cz., Mitzel A., Suwalski J., Zbiorniki na ciecze. Obliczenia i konstrukcja. Arkady, Warszawa 1961.

11. Żmuda J.: Podstawy projektowania konstrukcji metalowych, Wydawnictwo TiT, Opole, 1992.

12. Krzyśpiak T.: Konstrukcje stalowe hal, Arkady, Warszawa 1980.

13. Niewiadomski J., Głąbik J., Kazek M., Zamorowski J.: Obliczanie konstrukcji stalowych wg PN-90/B-03200, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa, 2002

14. Bogucki W., Żyburtowicz M.: Tablice do projektowania konstrukcji stalowych, Arkady, Warszawa 1996.

15. Praca zbiorowa pod kierunkiem M. Giżejowskiego, J. Ziółko: Budownictwo ogólne, tom 5, Stalowe konstrukcje budynków, Projektowanie według eurokodów z przykładami obliczeń. Arkady, Warszawa 2010.

16. PN-90/B-03200. Konstrukcje stalowe. Obliczenia statyczne i projektowanie.

17. PN-ISO 5261?Ak. Rysunek techniczny dla konstrukcji metalowych (arkusz krajowy, 1994)

18. PN-98/B-03215. Konstrukcje stalowe. Połączenia z fundamentami. Projektowanie i wykonanie.

19. PN-86/B-02005. Obciążenia budowli. Obciążenia suwnicami pomostowymi, wciągarkami i wciągnikami.

20. PN-97/B-06200. Konstrukcje stalowe budowlane. Wymagania i badania techniczne przy odbiorze.

21. PN-EN 1990:2004. Eurokod: Podstawy projektowania konstrukcji.



26

22. PN-EN 1991-1-1:2004. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje – Część 1-1: Oddziaływania ogólne – Ciężar objętościowy, ciężar własny, obciążenia użytkowe w budynkach.

23. PN-EN 1991-1-3:2005. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje – Część 1-3: Oddziaływania ogólne – Obciążenie śniegiem.

24. PN-EN 1991-1-4:2008. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje – Część 1-4: Oddziaływania ogólne – Oddziaływania wiatru.

25. PN-EN 1991-3:2098. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje – Część 3: Oddziaływania wywołane dźwignicami i maszynami.

26. PN-EN 1993-1-1:2006. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków.

27. PN-EN 1993-1-5:2008. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-5: Blachownice.

28. PN-EN 1993-1-8:2006. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-8: Projektowanie węzłów.

29. PN-EN 1993-1-9:2007. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-9: Zmęczenie.

30. PN-EN 1993-6:2009. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 6: Konstrukcje wsporcze dźwignic.


1. Biegus A.: Stalowe budynki halowe, Wydawnictwo Arkady, 2004. 2. Biegus A.: Nośność graniczna konstrukcji prętowych, Wyd. Naukowe PWN,

Warszawa – Wrocław 1997. 3. Bródka J.: Stalowe konstrukcje hal i budynków wysokich, t.1 i 2, Wyd. Politechniki

Łódzkiej, Łódź 1994. 4. Krzyśpiak T.: Konstrukcje stalowe hal, Arkady, Warszawa 1980. 5. Mromliński R.: Konstrukcje aluminiowe, Arkady, Warszawa 1992. 6. Ziółko J.: Utrzymanie i modernizacja konstrukcji stalowych, Arkady, Warszawa

1991.

7. Ziółko J., Włodarczyk W., Mendera Z., Włodarczyk S.: Stalowe konstrukcje specjalne, Arkady, Warszawa 1995.

8. Poradnik projektanta konstrukcji metalowych (praca zbiorowa), Arkady, Warszawa 1980.

UWAGI:



27

ZŁOŻONE KONSTRUKCJE BETONOWE I Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- ZKB1- KB04




dr inż. Jacek Korentz

Prowadzący:

dr hab.inż. Józef Wranik, em. prof. UZ


mgr. inż. Paweł Błażejewski

mgr inż. Robert Chyliński

mgr inż. Marek Pawłowski

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

7

W ykład 30 2

I

Egzamin

Ćwiczenia


Seminar ium

Warsztaty



W ykład 20 2

I

Egzamin

Ćwiczenia


Seminar ium

Warsztaty


CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest poznanie złożonych konstrukcji z betonu.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Konstrukcje betonowe-podstawy, Konstrukcje betonowe - elementy, Konstrukcje betonowe - obiekty



28


Wykład Ustroje płytowo-słupowe. Systematyka ustrojów płytowo-słupowych. Obliczanie płyt lokalnie podpartych. Rozwiązywanie ustrojów płytowo-słupowych. Uproszczone metody obliczania: metoda ram zastępczych, metoda rozdziału momentów, metoda współczynnikowa, analizy numeryczne MES. Obliczanie ugięć i nośność żelbetowych ustrojów płytowo-słupowych. Przebicie płyt w strefie podporowej. Kształtowanie i konstruowanie ustrojów słupowo-płytowych. Zbiorniki prostopadłościenne. Zbiorniki na materiały płynne, bunkry, silosy o komorach o przekroju poziomym prostokątnym. Ogólna charakterystyka pracy zbiorników. Obciążenia: parcie gruntu, parcie cieczy, parcie materiału zasypowego. Obliczanie zbiorników. Wymiarowanie zbiorników. Konstruowanie zbiorników, kształtowanie zbrojenia. Zbiorniki o przekroju kołowym. Zbiorniki na materiały płynne. Zbiorniki na materiały sypkie (silosy). Ogólna charakterystyka, zasady obliczania. Obliczanie zbiorników według teorii błonowej, wpływ zaburzeń brzegowych. Szczelność zbiorników. Wpływ temperatury. Konstruowanie i wymiarowanie elementów zbiorników: przekrycie, ścinany, dno. Kształtowanie zbrojenia. Konstrukcje sprężone. Zasady projektowania elementów strunobetonowych i kablobetonowych. Dobór przekroju, dobór siły i mimośrodu siły sprężającej. Stany graniczne nośności. Stany graniczne użytkowalności. Projektowanie strefy zakotwienia.

Projekt. Projekt stropu słupowo-płytowego.

Laboratorium komputerowe

Analizy numeryczne MES konstrukcji złożonych. Analiza numeryczne projektowanego budynku: siły wewnętrzne, naprężenia, odkształcenia i przemieszczenia.



Laboratorium - analizy numeryczne projektowanej konstrukcji budynku



Wiedza

Student nabywa wiedzę o konstrukcjach słupowo-płytowych, zbiornikach powłokowych i prostopadłościennych, a także konstrukcjach sprężonych. (K_W02).

Umiejętności

Student potrafi zaprojektować budynek o konstrukcji słupowo-płytowej, zbiorniki i elementy sprężone (K_U03, K_U04)








29

61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.



indywidualnego z kryteriami oceny j. w. Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen : O = (W+L+P)/3






Łącznie 78+12+22+30 140h



1. PN-EN 1992-1-1:2008, Eurokod 2 - Projektowanie konstrukcji z betonu. Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków

2. PN-EN 1992-3:2006 (U), Eurokod 2 - Projektowanie konstrukcji betonowych. Część 3: Silosy i zbiorniki

3. PN-B-03264: 2002, Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Obliczenia statyczne i projektowanie,

4. PN-88/B-01041, Rysunek konstrukcyjny budowlany. Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone,

5. Starosolski W., Konstrukcje żelbetowe wg PN-B-03464:2002, t.1,2,3, PWN, Warszawa, 2007

6. Łapko A, Jansen B.C, Podstawy projektowania i algorytmy obliczeń konstrukcji żelbetowych, Arkady, Warszawa,2005,

7. Ajudkiewcz A., Mames J., Konstrukcje z betonu sprężonego, Kraków, Polski Cement sp.z o.o., 2004

8. Mielnik A., Budowlane konstrukcje przemysłowe, Warszawa, PWN, 1975


1. Praca zbiorowa, Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Komentarz Naukowy do normy PN-B-03264:2002, ITB, Warszawa, 2005

2. Praca zbiorowa, Budownictwo betonowe, t.XII - Budowle przemysłowe, Arkady, Warszawa, 1971


UWAGI:



30

WZMACNIANIE PODŁOŻA I FUNDAMENTÓW Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- WZPF- KC14

Typ przedmiotu: obieralny


Odpowiedzia lny za przedmiot : dr inż. Waldemar Szajna,

Zakład Geotechniki i Geodezji

Prowadzący: dr inż. Waldemar Szajna

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

1

W ykład

II

Ćwiczenia


Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt


W ykład

II

Ćwiczenia


Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt

CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie z metodami wzmacniania podłoża gruntowego i wzmacniania fundamentów budynków.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Wytrzymałość materiałów, Mechanika gruntów, Fundamentowanie, Podstawy konstrukcji żelbetowych.



31


Opracowanie harmonogramu prac. Opracowanie wyników badań podłoża gruntowego oraz diagnozowanie zachowania gruntów słabych i silnie odkształcalnych. Wybór koncepcji wzmocnienia podłoża i fundamentów. Projekt wzmocnienia podłoża i fundamentów budynku – zadanie zespołowe.


Projekt - praca indywidualna nad fragmentem projektu i praca w grupie.


Wiedza

Student potrafi scharakteryzować współczesne metody wzmacniania gruntu i fundamentów (K_W08).

Umiejętności

Potrafi pozyskiwać informacje z literatury i innych źródeł wiedzy (K_U01). Wie jak zinterpretować wyniki badań podłoża i wyznaczyć wartości parametrów mechanicznych. Potrafi opracowywać koncepcję wzmocnienia posadowienia budowli oraz wybrać metodę wzmocnienia podłoża, a także wykonać stosowne obliczenia projektowe (K_U07, K_U09).


Umie pracować w zespole, zdobywa doświadczenie w kierowaniu zespołem projektowym (K_K04).


Warunkiem zaliczenia jest terminowe oddanie wcześniej konsultowanego i zatwierdzanego projektu oraz pisemnego sprawdzianu z zakresu projektu.

Kryteria oceny sprawdzianu pisemnego:

91-100% poprawnych odpowiedzi ocena 5,0

81-90 % poprawnych odpowiedzi ocena 4,5






Zajęcia zorganizowane 15 h

Projekt – praca własna 15 h

Razem 15 + 15 = 30 h

ECTS na przedmiot 30 / 30 = 1 ECTS


1. Masłowski E., Spiżewska D.: Wzmacnianie konstrukcji budowlanych, Arkady, Warszawa 2000.

2. Pisarczyk St.: Geoinżynieria. Metody modyfikacji podłoża gruntowego, Oficyna Wyd. Polit. Warszawskiej, Warszawa 2005.

3. Runkiewicz L. et al.: Błędy i uszkodzenia budowlane oraz ich usuwanie, Wyd. Informacji Zawodowej WEKA, Warszawa 2001.




32

1. Das B.M.: Principles of foundation engineering, PWS Engineering, Boston 1984.

2. Das B.M.: Principles of geotechnical engineering, PWS-KENT Publ. Comp. Boston 1985.

3. Jarominiak A.: Lekkie konstrukcje oporowe, WKiŁ, Warszawa 1982.

4. Sawicki A., Leśniewska D.: Grunt zbrojony. Teoria i zastosowanie, PWN, Warszawa 1993.

5. PN-EN 1997 Eurokod 7. Projektowanie geotechniczne, PKN, Warszawa.

UWAGI:

[ Kliknij i wpisz inne istotne informacje, które nie znalazły się wyżej! ]



33

ZAAWANSOWANE KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA

Kod przedmiotu: 11.9-WILŚ- BUD 2- ZKWP- C1




dr hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ

Prowadzący: mgr inż. Paweł Błażejewski

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

W ykład

II

Ćwiczenia


Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt


W ykład

II

Ćwiczenia


Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest rozszerzenie wiedzy dotyczącej zasad modelowania numerycznego konstrukcji budowlanych przy użyciu dostępnego oprogramowania komputerowego.

WYMAGANIA WSTĘPNE:



34

Mechanika budowli. Wytrzymałość materiałów. Metody obliczeniowe. Podstawy z komputerowego wspomagania projektowania.


Modelowanie numeryczne złożonych konstrukcji przestrzennych przy użyciu powłokowych elementów skończonych. Definiowanie geometrii poszczególnych układów, definiowanie materiału oraz przekrojów. Zadawanie warunków brzegowych oraz przykładanie obciążenia w postaci oddziaływania równomiernie rozłożonego oraz ciśnienia. Przeprowadzenie analizy statycznej konstrukcji, wyznaczenie częstości drgań własnych zadeklarowanego układu oraz wyznaczenie wartości ciśnienia przy którym dojdzie o zwichrzenia zamodelowanego elementu. Interpretacja otrzymanych wyników w postaci map naprężeń na elementach skończonych oraz przemieszczeń.


Laboratorium - ćwiczenia laboratoryjne


WIEDZA

Student ma gruntowną wiedzę w zakresie modelowania konstrukcji przy użyciu MES (metody elementów skończonych). Zna metody i techniki obliczania naprężeń oraz przemieszczeń zamodelowanego układu statycznego. Zna metody wykonywania podstawowych analiz dynamicznych i wyboczeniowych. Wie jakie są różnice pomiędzy poszczególnymi analizami. Ma podstawową wiedzę o możliwych do wykorzystania podczas modelowania konstrukcji elementach skończonych. Wykazuje znajomość metod uwzględnienia różnego rodzaju warunków brzegowych oraz wie jak zadeklarować obciążenie w postaci siły skupionej, obciążenia równomiernie rozłożonego oraz ciśnienia (K_W12).

UMIEJĘTNOŚCI

Student potrafi zamodelować układy przestrzenne przy wykorzystaniu elementów powłokowych. Umie zdefiniować warunki brzegowe i przyłożyć do zdefiniowanej konstrukcji obciążenie. Umie obliczyć naprężenia i przemieszczenia w zamodelowanym zadaniu. Umie wyznaczyć częstości drgań własnych układów oraz wyświetlić odpowiadające im formy drgań. Potrafi wyznaczyć najmniejszą wartość obciążenia przy którym dojdzie do utraty stateczności. Umie wyświetlić wyniki analiz statycznych w postaci warstwicowych map naprężeń na elementach skończonych. Umie posłużyć się dostępnym oprogramowaniem komputerowym w celu wykonania analizy statycznej i wyboczeniowej konstrukcji metodą elementów skończonych (K_U04, K_U07).

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

Student jest świadomy zastosowanych technik modelowania numerycznego. Zdaje sobie sprawę z korzyści płynących z używania oprogramowania, ale również jest świadomy występujących ograniczeń. Jest chętny i otwarty na poznawanie nowych bardziej zaawansowanych narzędzi (K_K01, K_K05).


Laboratorium Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium oraz z pisemnego sprawdzianu.




35

Kontakt z prowadzącym 30lab+3kons , razem 33 h.


Projekty – praca własna 2proj x 7h 14 h,

Praca własna 7 h,

Łącznie 33+6+14+7 60 h,



1. Robot Millenium, Instrukcja Obsługi

2. Cosmos/M – Instrukcja obsługi

3. RM-Win – Instrukcja obsługi


1. SofiStik – Instrukcja obsługi

UWAGI:



36

ZŁOŻONE KONSTRUKCJE METALOWE II Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- ZKM2- KC02




dr. hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ

Prowadzący:

prof. dr hab. inż. Antoni Matysiak, dr hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ dr inż. Gerard Bryś, dr inż. Joanna Kaliszuk,


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

6

W ykład 30 2

II

Egzamin

Ćwiczenia


Seminar ium

Warsztaty



W ykład 10 1

II

Egzamin

Ćwiczenia


Seminar ium

Warsztaty


CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest poznanie złożonych konstrukcji metalowych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Kursy I stopnia kształcenia. Złożone konstrukcje metalowe I.



37


Wykład Kominy stalowe: podstawowe informacje technologiczne, obciążenia, obciążenie wiatrem, dynamiczne oddziaływanie wiatru, urządzenia redukujące dynamiczne oddziaływanie wiatru, absorbery drgań, kominy wolnostojące, kominy jedno- i wieloprzewodowe, odciągi, kontrola naciągu, konstrukcje wsporcze w postaci kratownic przestrzennych, wyznaczenie sił w konstrukcji wsporczej, wymiarowanie blach płaszcza komina, stateczność lokalna, połączenie z fundamentem. Przekrycia strukturalne: struktury płaskie i zakrzywione, układy ortogonalne i diagonalne, pręty, węzły, struktury o prętach rurowych, rozwiązania systemowe, wyznaczanie sił wewnętrznych, wymiarowanie, oparcie na podporach, montaż. Maszty, wieże: obciążenia, obciążenie wiatrem, obciążenie sadzią, maszty z odciągami, uproszczony schemat obliczeniowy, trzon kratowy, Szkieletowe budynki wysokie: układy grawitacyjne, systemy stężeń, słupy w budynkach szkieletowych, długości wyboczeniowe, efekty drugiego rzędu, stropy, fundamenty. Laboratorium komputerowe: Obliczenia przestrzennych struktur prętowych, masztów z trzonem kratowym i szkieletowych konstrukcji budynków. Projekt W ramach zajęć projektowych studenci wykonają indywidualne projekty komina stalowego.






Wiedza

Student nabywa wiedzę o konstrukcjach powłokowych, przekryciach strukturalnych i budynkach wysokich. (K_W02).

Umiejętności

Student potrafi dobrać i zaprojektować stalowy komin oraz dobrać i zaprojektować konstrukcję wysokie (K_U03, K_U04)






61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.




38








Łącznie 63+12+22+30 127 h



1. Łubiński M., Filipowicz A., Żółtowski W.: Konstrukcje metalowe. Część I. Podstawy projektowania, Wydawnictwo Arkady, 2005.

2. Łubiński M., Żółtowski W.: Konstrukcje metalowe. Część II. Obiekty budowlane, Wydawnictwo Arkady, 2004.

3. Boretti Z., Bogucki W.: Gajowniczek S., Hryniewiecka W.: Przykłady obliczeń konstrukcji stalowych, Wyd. III, Arkady, Warszawa 1975.


5. Bródka J., Goczek J.: Podstawy konstrukcji metalowych, t. 1, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź 1993.

6. Bródka J., Ledzion-Trojanowska Z.: Przykłady obliczania konstrukcji stalowych, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź 1992.

7. Matysiak A.: Budownictwo stalowe. Belki podsuwnicowe. Estakady., PWN, Warszawa-Poznan, 1994.

8. Kłoś Cz., Mitzel A., Suwalski J.: Zbiorniki na ciecze. Obliczenia i konstrukcja. Arkady, Warszawa 1961.

9. Żmuda J.: Podstawy projektowania konstrukcji metalowych, Wydawnictwo TiT, Opole, 1992.

10. Krzyśpiak T.: Konstrukcje stalowe hal, Arkady, Warszawa 1980.

11. Niewiadomski J., Głąbik J., Kazek M., Zamorowski J.: Obliczanie konstrukcji stalowych wg PN-90/B-03200, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa, 2002

12. Bogucki W.: Żyburtowicz M.: Tablice do projektowania konstrukcji stalowych, Arkady, Warszawa 1996.

13. Rykaluk K.: Konstrukcje stalowe. Kominy, wieże, maszty, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2007.

14. Kozłowski A.: Konstrukcje stalowe. Przykłady obliczeń według PN – EN 1993-1. Część pierwsza: Wybrane elementy i połączenia, Oficyna Wydawnicza Politechnik Rzeszowskiej, Rzeszów 2009

15. Kozłowski A.: Przykłady obliczeń według PN-EN 1993-1. Cz. 2. Stropy i pomosty, Oficyna Wydawnicza Politechnik Rzeszowskiej, Rzeszów 2011

16. Praca zbiorowa pod kierunkiem M. Giżejowskiego, J. Ziółko: Budownictwo ogólne, tom 5, Stalowe konstrukcje budynków, Projektowanie według eurokodów z przykładami obliczeń. Arkady, Warszawa 2010.


18. PN-ISO 5261?Ak. Rysunek techniczny dla konstrukcji metalowych (arkusz krajowy, 1994)



39

19. PN-98/B-03215. Konstrukcje stalowe. Połączenia z fundamentami. Projektowanie i wykonanie.

20. PN-86/B-02005. Obciążenia budowli. Obciążenia suwnicami pomostowymi, wciągarkami i wciągnikami.

21. PN-97/B-06200. Konstrukcje stalowe budowlane. Wymagania i badania techniczne przy odbiorze.



24. PN-EN 1991-1-3:2005. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje – Część 1-3: Oddziaływania ogólne – Obciążenie śniegiem.

25. PN-EN 1991-1-4:2008. Eurokod 1: Oddziaływania na konstrukcje – Część 1-4: Oddziaływania ogólne – Oddziaływania wiatru.

26. PN-EN 1993-1-1:2006. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków.


28. PN-EN 1993-1-8:2006. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-8: Projektowanie węzłów.

29. PN-EN 1993-1-9:2007. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-9: Zmęczenie.

30. PN–EN 1993-3-2:2008 Projektowanie konstrukcji stalowych. Część 3-2: Wieże, maszty i kominy – Kominy.

31. PN–EN 13084–1:2007 Kominy wolno stojące – Część 1: Wymagania ogólne.

32. PN–EN 13084–6:2005 Kominy wolno stojące – Część 6: Wykładziny stalowe – Projektowanie i wykonanie.

33. PN–EN 13084–7:2006 Kominy wolno stojące – Część 7: Wymagania dotyczące cylindrycznych wyrobów stalowych przeznaczonych na jednopowłokowe kominy stalowe oraz stalowe wykładziny.

34. PN–EN 1993–1–6:2009 Projektowanie konstrukcji stalowych - Część 1 – 6: Wytrzymałość i stateczność konstrukcji powłokowych.


1. Biegus A.: Nośność graniczna konstrukcji prętowych, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa – Wrocław 1997.


3. Krzyśpiak T.: Konstrukcje stalowe hal, Arkady, Warszawa 1980. 4. Mromliński R.: Konstrukcje aluminiowe, Arkady, Warszawa 1992. 5. Ziółko J.: Utrzymanie i modernizacja konstrukcji stalowych, Arkady, Warszawa

1991.

6. Ziółko J., Włodarczyk W., Mendera Z., Włodarczyk S.: Stalowe konstrukcje specjalne, Arkady, Warszawa 1995.

7. Poradnik projektanta konstrukcji metalowych (praca zbiorowa), Arkady, Warszawa 1980.

UWAGI:

…”.



40

ZŁOŻONE KONSTRUKCJE BETONOWE II Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- ZKB2- KC03





Prowadzący:

dr hab.inż. Józef Wranik, em. prof. UZ


mgr. inż. Paweł Błażejewski

mgr inż. Robert Chyliński

mgr inż. Marek Pawłowski

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

6

W ykład 30 2

II

Egzamin

Ćwiczenia


Seminar ium

Warsztaty

Pro jek t 15 1 zaliczenie z oceną


W ykład 10 1

II

Egzamin

Ćwiczenia


Seminar ium

Warsztaty


CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest poznanie metod nieliniowej analizy konstrukcji.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Konstrukcje betonowe-podstawy, Konstrukcje betonowe - elementy, Konstrukcje betonowe - obiekty. Złożone Konstrukcje Betonowe I



41


Wykład Metody analizy konstrukcji z betonu. Analiza liniowo sprężysta. Analiza nieliniowa. Metoda równowagi granicznej. Metoda linii załomów. Metoda kratownicowa (analogia prętowa). Przykłady stosowania metod analizy. Złożone modele fizyczne betonu i stali zbrojeniowej. Beton w jednoosiowym i złożonym stanie naprężeń. Wpływ zbrojenia podłużnego i poprzecznego na wytrzymałość i odkształcalność betonu. Modele stali uwzględniające wyboczenie niesprężyste prętów zbrojeniowych. Modele betonu i stali dla obciążeń cyklicznych. Redystrybucja sił wewnętrznych. Powstawanie i przebieg zjawiska redystrybucji. Efekt sklepieniowy, efekt membranowy. Czynniki wpływające na redystrybucję momentów. Redystrybucja zupełna, redystrybucja częściowa. Analiza liniowa, analiza nieliniowa. Sposoby obliczania uwzględniające odkształcalność konstrukcji: metoda obrotów jednostkowych, metoda obrotów granicznych. Przykłady obliczeń (belki statycznie niewyznaczalne, belki ciągłe). Metoda równowagi granicznej. Podstawowe założenia. Statyczny i kinematyczny sposób określania nośności ustrojów żelbetowych. Twierdzenia podstawowe. Nośność w przegubach i załomach plastycznych. Obliczanie belek i ram. Obliczanie płyt metodą linii załomów. Metoda kratownicowa. Podstawy metody: trajektorie naprężeń głównych, obszary B i D. Podstawy modelowania: nieciągłość geometryczna, nieciągłość statyczna, modele prętowe. Nośność obliczeniowa modelu kratownicowego: pręty ściskane, pręty rozciągane. Przykłady zastosowania modeli kratownicowych do wymiarowania elementów i konstrukcji: krótkie wsporniki, belki ściany, tarcze, płyt. Obliczanie konstrukcji w stanie deformacji pokrytycznych. Obciążenia wyjątkowe: eksplozja, wstrząsy sejsmiczne. Ciągliwość przekroju, ciągliwość konstrukcji, miary ciągliwości. Rozpraszanie energii, tłumienie drgań. Modele fizyczne betonu i stali, odkształcenia graniczne. Analiza pracy belek, słupów i ram w stanie deformacji pokrytycznych.

Projekt. Projekt elementu sprężonego, projekt tarczy z otworem.

Laboratorium komputerowe

Analizy numeryczne MES konstrukcji złożonych. Analiza numeryczne projektowanego budynku: siły wewnętrzne, naprężenia, odkształcenia i przemieszczenia.






Wiedza

Student nabywa wiedzę z nietypowych metod analizy konstrukcji. (K_W02).

Umiejętności

Student potrafi wymiarować elementy konstrukcyjne konstrukcji złożonych wykorzystując różne metody analizy (K_U03, K_U04)





42




61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.









Łącznie 65+15+20+30 130 h



1. PN-EN 1992-1-1:2008, Eurokod 2 - Projektowanie konstrukcji z betonu. Część 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków

2. PN-B-03264: 2002, Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Obliczenia statyczne i projektowanie,

3. Tichy M., Rakosnik J., Obliczanie ramowych konstrukcji żelbetowych z uwzględnieniem odkształceń plastycznych, Arkady, Warszawa, 1971

4. Knauff M., i inni, Podstawy projektowania konstrukcji żelbetowych i sprężonych według Eurokodu 2, DWE Wrocław, 2006,

5.




UWAGI:



43

NIEZAWODNOŚĆ I STANY GRANICZNE KONSTRUKCJI Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- NGK- KC04




dr inż. Joanna Kaliszuk

Prowadzący:


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

4

W ykład 15 1

II

egzamin

Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty



W ykład 10 1

II

egzamin

Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty


CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest poznanie podstaw teorii niezawodności konstrukcji, metod określania stanów granicznych konstrukcji i jej elementów w ujęciu mechaniki budowli i w ujęciu normowym.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Matematyka (podstawy rachunku prawdopodobieństwa i statystyki matematycznej). Wytrzymałość materiałów. Mechanika budowli.



44


Wykład Powtórzenie podstaw rachunku prawdopodobieństwa i statystyki matematycznej. Półprobabilistyczne i probabilistyczne metody oceny niezawodności konstrukcji (metody poziomu 1., 2., i 3.). Rodzaje niepewności w analizie konstrukcji. Losowe parametry elementów konstrukcji (parametry geometryczne i materiałowe). Losowa nośność elementów konstrukcji. Wprowadzenie do probabilistycznej teorii obciążeń: dyskretne i kontynualne modele obciążeń, obciążenia żywiołowe, kombinacje obciążeń. Nośność graniczna prostych konstrukcji prętowych. Modele niezawodnościowe konstrukcji: systemy szeregowe, równoległe i mieszane. Podstawowe wymagania niezawodności konstrukcji w projektowaniu, realizacji i eksploatacji: niezawodność, bezpieczeństwo, jakość, niepewność, stany graniczne nośności, stany graniczne użytkowania. Projekt Wyznaczanie podstawowych statystyk dla zbiorów danych doświadczalnych odnoszących się do właściwości geometrycznych i wytrzymałościowych elementów konstrukcji. Obliczanie wartości charakterystycznych cech geometrycznych i wytrzymałościowych. Wyznaczanie losowej nośności granicznej elementów rozciąganych i ściskanych o zadanych parametrach rozkładów prawdopodobieństwa losowych zmiennych podstawowych. Obliczanie wskaźnika niezawodności oraz prawdopodobieństwa niezawodności rozciąganego (ściskanego) elementu konstrukcji o znanych parametrach losowej nośności granicznej i znanych parametrach losowego obciążenia. Ocena bezpieczeństwa belek i ram: przypadki statycznie wyznaczalne oraz proste przypadki statycznie niewyznaczalne.





Wiedza

Student nabywa podstawową wiedzę z zakresu metod oceny niezawodności konstrukcji. Zapoznaje się z rodzajami niepewności towarzyszącymi procesowi projektowania i realizacji obiektów budowlanych. Wie jak określić podstawowe parametry losowych cech geometrycznych i wytrzymałościowych elementów konstrukcji. Zapoznaje się z losowymi modelami obciążeń konstrukcji oraz losowymi modelami niezawodnościowymi systemów konstrukcji. Zdobywa wiedzę o podstawowych wymaganiach niezawodności konstrukcji podczas jej projektowania, realizowania i eksploatowania. Zna takie pojęcia jak: niezawodność, bezpieczeństwo, jakość, niepewność, stany graniczne nośności, stany graniczne użytkowalności. (K_W01, K_W04).

Umiejętności

Student potrafi wyznaczać podstawowe statystyki dla zbioru wyników badań doświadczalnych przeprowadzonych w celu określenia właściwości geometrycznych elementu i konstrukcji oraz właściwości wytrzymałościowych materiału konstrukcji. Potrafi obliczyć wartości charakterystyczne badanych właściwości jako kwantyle zadanego rzędu. Student potrafi wyznaczyć nośność graniczną elementów i prostych konstrukcji prętowych takich jak statycznie wyznaczalne i niewyznaczalne belki oraz ramy. Potrafi oszacować bezpieczeństwo elementów i konstrukcji za pomocą indeksu niezawodności Cornella oraz wskaźnika niezawodności Hasofera-Linda. Student umie, dla prostych przypadków ustrojów prętowych, określić przekroje krytyczne, potrafi wskazać minimalne krytyczne zbiory oraz kinematycznie dopuszczalne mechanizmy zniszczenia, a także potrafi określić typ systemu



45

niezawodnościowego analizowanej konstrukcji oraz wyznaczyć jej bezpieczeństwo. (K_U04)


Student rozwija swoje umiejętności samodzielnego dokonywania odpowiednich wyborów oraz rozwiązywania problemów inżynierskich podczas projektowania konstrukcji. Ma przy tym świadomość społecznych i ekonomicznych skutków podejmowania niewłaściwych decyzji i błędnego przeprowadzania analiz. Student potrafi samodzielnie dotrzeć do właściwych informacji zawartych w literaturze, normach budowlanych, czy też w internecie oraz odpowiednio je wykorzystać przy rozwiązywaniu zadań. Student ma świadomość tego, że sukces realizacji przedsięwzięcia budowlanego zależy od dobrej współpracy wyspecjalizowanych zespołów oraz odpowiednio opracowanego i przestrzeganego systemu kontroli jakości wykonywanych zadań odnoszących się do wszystkich etapów tworzenia obiektu. (K_K04)


Wykład Zaliczenie na podstawie testu z progami punktowymi:


61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.

Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń projektowych (2 projekty).

Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen : O = (W+P)/2


Kontakt z prowadzącym 15w+15p +3kons , razem 33 h.


Projekt – praca własna 2proj 7 h 14 h.

Łącznie 33+12+14 59 h

ECTS na przedmiot 59/30 = 1,97 2 ECTS.


1. Murzewski J.: Niezawodność konstrukcji inżynierskich, Arkady,Warszawa,1989. 2. Murzewski J.: Podstawy projektowania i niezawodność konstrukcji, Politechnika

Krakowska, Kraków 2001. 3. Biegus A.: Podstawy probabilistycznej analizy bezpieczeństwa konstrukcji, Wrocław

1996. 4. Woliński S., Wróbel K.: Niezawodność konstrukcji budowlanych, Skrypt, Politechnika

Rzeszowska, Rzeszów 2000. 5. Nowak A., Collins K.: Reliability of Structures, McGraw-Hill, 2000. 6. Pluciński E., Plucińska A.: Rachunek prawdopodobieństwa. Statystyka

matematyczna. Procesy stochastyczne, WNT, Warszawa 2000. 7. PN-EN 1990: Eurokod – Podstawy projektowania konstrukcji.



46

8. Normy europejskie (EC1, EC2, EC3) dotyczące obciążeń i projektowania konstrukcji budowlanych.

9. International Standard ISO 2394: General principles on reliability for structures. 10. PN-74/N-01051 Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna. Nazwy,

określenia, symbole.


1. Melchers R.: Structural reliability analysis and prediction, John Wiley&Sons, Toronto, 1987.

2. Barańska A.: Elementy probabilistyki I statystyki matematycznej w inżynierii środowiska, AGH, Kraków 2008.

3. Węglarczyk S.: Metody statystyczne, Skrypt, Politechnika Krakowska, Kraków 1999.

UWAGI:



47

STATECZNOŚĆ KONSTRUKCJI Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- STK- KC05



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ

Prowadzący:

dr hab. inż. Jakub Marcinowski, prof. UZ,

dr inż. Elżbieta Grochowska,


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

W ykład 15 1

II

Zaliczenie na ocenę

Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty



W ykład 10 1

II


Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty


CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest pogłębienie wiedzy z zakresu stateczności konstrukcji, a szczególności pełne zrozumienie metod kontroli stanów granicznych wyboczenia sprawdzanych podczas projektowania konstrukcji budowlanych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Wytrzymałość materiałów, mechanika budowli.



48


Wykład Pojęcie zjawiska utraty stateczności. Podstawowe kryteria stateczności. Metoda statyczna, metoda energetyczna oraz metoda dynamiczna wyznaczania obciążenia krytycznego. Punkty krytyczne: stateczny punkt bifurkacji, niestateczny punkt bifurkacji, punkt graniczny. Wpływ imperfekcji obciążeniowych i geometrycznych na stateczność. Stateczność giętna, stateczność skrętna, stateczność giętnoskrętna elementów prętowych. Zwichrzenie elementów zginanych. Stateczność płyt ściskanych i stateczność płyt ścinanych. Stateczność powłok. Stateczność początkowa a stateczność nieliniowa. Uwzględnienie nieliniowości geometrycznych oraz nieliniowości fizycznych. Problemy niekonserwatywne. Stateczność a teoria II-go rzędu. Stateczność konstrukcji w ujęciu przepisów normowych: konstrukcje metalowe, konstrukcje drewniane, konstrukcje żelbetowe. Zastosowanie komercyjnych programów do wyznaczanie obciążeń krytycznych. Projekt Analityczne rozwiązanie problemu stateczności układu dyskretnego o jednym stopniu swobody. Zastosowanie energetycznego kryterium Timoszenki do wyznaczania obciążenia krytycznego prętów ściskanych (rozwiązanie analityczne ze wspomaganiem MathCAD-em). Zastosowanie energetycznego kryterium Timoszenki do wyznaczania naprężenia krytycznego płyt ściskanych. Weryfikacja rozwiązania z wykorzystaniem programów komercyjnych (Robot, Cosmos/M).


Wykład - wykład konwencjonalny, Projekt - praca indywidualna nad projektem na podstawie wyjaśnień prowadzącego.


Wiedza

Pełna wiedza na temat zjawiska utraty stateczności konstrukcji i konsekwencji z jego zaistnienia. Świadomość dodatkowych zagrożeń wynikających z obecności imperfekcji geometrycznych i obciążeniowych. (K_W04)

Umiejętności

Umiejętność praktycznego zastosowania twierdzeń o stateczności konstrukcji ze szczególnym wyeksponowaniem energetycznego kryterium Timoszenki. Umiejętności wyznaczania obciążeń krytycznych w konstrukcjach prętowych, płytowych i powłokowych, świadomego korzystania z zapisów normowych dotyczących stateczności konstrukcji metalowych, żelbetowych i drewnianych. Umiejętność wykorzystania przykładowych programów do przekształceń symbolicznych. (K_U010)


Student potrafi myśleć i działać logicznie w sposób samodzielny, potrafi pracować w grupie, umie wyszukiwać informacje potrzebne do rozwiązania realizowanych zadań w normach budowlanych, literaturze, a także w internecie. (K_K04)



50% - 60% pozytywnych odpowiedzi dst,

61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,



49

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.

Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń projektowych (3 projekty).

Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią ważoną z ocen: O = 0.4W+0.6P


Kontakt z prowadzącym 15w+15p +1kons , razem 31 h.

Przygotowanie do kolokwium 11 h

Projekty – praca własna 3proj x 6h 18 h.

Łącznie 31+11+18 .60 h



1. Timoszenko S. K., Gere J. M., Teoria stateczności sprężystej. Wydawnictwo Arkady, 1963.

2. Ziegler H., Principles of structural stability, Blaisdell Publishing Company, Waltham, 1968.

3. Gerard G., Introduction to structural stability theory, McGraw-Hill Book Company, Inc. New York 1962.

4. Thompson J. M. T., Hunt G. W., A general theory of elastic stability, John Wiley&Sons, London, 1973.

5. Naleszkiewicz J., Zagadnienia stateczności sprężystej, PWN Warszawa, 1958.

6. Bleich F., Buckling strength of metal structures, McGraw-Hill Book Company, Inc. New York, 1952.

7. Galambos, T. V., Guide to Stability Design Criteria for Metal Structures, John Wiley, New York, 1988.

8. Brush, D. O. and Almroth, B. O., Buckling of Bars, Plates and Shell, McGraw Hill-Kogakusha, Tokyo, 1975.

9. Britvec S. J., The stability of elastic systems, Pergamon Press Inc., New York, 1973.

10. Brezina W., Stateczność prętów konstrukcji metalowych, Arkady, Warszawa, 1996.

11. Dym C. L., Stability theory and its applications to structural mechanics, Norrdhoff International Publishing, Leyden, 1974.

12. Huseyin K., Multiple parameter stability theory and its applications, Oxford University Press, New York, 1986.

13. Huseyin, K., Nonlinear Theory of Elastic Stability, Noordhoff Int., Leyden, 1975.

14. Pignataro M., Rizzi N., Luongo A., Stability, bifurcation and postcritical behaviour of elastic structures, Elsevier, Amsterdam, 1991.

15. Simitses G. J., An introduction to the elastic stability of structures, Prentice-Hall Inc., Englewood Cliffs, 1976.

16. Weiss S., Giżejowski M., Stateczność konstrukcji metalowych. Układy prętowe. Arkady, Warszawa, 1991.



1. Wolmir A. S., Ustojcziwost dieformurijemych sistiem (po rosyjsku), Nauka, Moskwa, 1992.

2. Ałfutow N. A., Osnowy razsczeta na ustojcziwost uprugich sistiem (po rosyjsku), Maszinostrojenije, Moskawa 1978.

3. Esslinger M., Geier B., Postbuckling behavior of structures, Springer Verlag, Wien, 1975.



50

4. Marcinowski J., Nieliniowa stateczność powłok sprężystych, Wydawnictwa Politechniki Wrocławskiej, Wrocław, 2000.

5. Simitses, G., Dynamic Stability of Suddenly Loaded Structures, Springer-Verlag, New York, 1990.

6. Waszczyszyn, Z., Cichoń, C., Radwańska, M., Stability of Structures by Finite Element Methods, Elsevier, Amsterdam, 1994.

7. Thompson J. M. T., Hunt G. W., Instabilties and catastrophes in Science and Engineering, John Wiley&Sons, Chichester, 1982.

8. Romanów F., Stricker L., Teisseyre J., Stateczność konstrukcji przekładkowych, Wydawnictwa Politechniki Wrocławskiej, Wrocław, 1972.

UWAGI:



51

BADANIA KONSTRUKCJI Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- BAKO- KC06




Mgr inż. Włodzimierz Dyszak

Prowadzący: Mgr inż. Włodzimierz Dyszak

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

W ykład

II

Ćwiczenia


Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt


W ykład

II

Ćwiczenia


Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest poznanie zasad modelowania i badań konstrukcji budowlanych w laboratorium i na obiektach.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Materiały budowlane. Wytrzymałość materiałów. Mechanika budowli. Budownictwo ogólne.



52


Laboratorium

Planowanie eksperymentu. Podstawy teorii eksperymentu. Wybrane metody badawcze.

Podstawy modelowania eksperymentu. Analiza wymiarowa. Skalowanie eksperymentu. Dobór materiałów.

Elastooptyka. Podstawy. Metodyka badań. Analiza wyników. Badanie tarczy w świetle przechodzącym.

Współczesne bezdotykowe metody badania odkształceń. Dalmierze precyzyjne. Zasada działania. Metodyka badań.

Badania dynamiczne. Aparatura. Metodyka pomiarów. Analiza otrzymanych wyników. Badania rezonansu belki. Badania częstości drgań własnych liny.

Badania zmęczeniowe. Zmęczenie materiału. Aparatura. Metodyka badań. Przykładowe badanie rozciąganego pręta.

Przykłady wykonania eksperymentu. Element belkowy, płytowy, tarczowy. Obciążenia statyczne i dynamiczne.

Planowanie i wykonywanie badań i ekspertyz konstrukcji stalowych i żelbetowych.


Laboratorium – ćwiczenia laboratoryjne i referaty studentów.


Wiedza – Zna metody, techniki narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu złożonych zadań inżynierskich z zakresu konstrukcji budowlanych i budownictwa (K_W03), Umiejętności – potrafi opracować szczegółową dokumentację zadania projektowego lub badawczego; potrafi przygotować opracowanie zawierające omówienie tych wyników (K_U03), Kompetencje społeczne – prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu (K_K03).


Laboratorium – wykonanie sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych, opracowanie referatów dotyczących badań i ekspertyz z budownictwa betonowego i metalowego. Zaliczenie przedmiotu – średnia z wykonania sprawozdań i opracowania referatów.


Kontakt z prowadzącym: 30 lab + 2 kons = 32 h Sprawozdania: = 8 h Referaty: 2 x 10 = 20 h ŁĄCZNIE: 60 h ECTS na przedmiot 60/30 2 ECTS


1. Hosdorf H.: Statyka modelowa. Arkady, Warszawa, 1975.



53

2. Praca zbiorowa. :O celach i metodach pomiarów odkształceń i naprężeń w materiałach i konstrukcjach budowlanych. Ossolineum, 1973.

3. Instrukcja obsługi maszyny wytrzymałościowej Intron. 4. Instrukcja obsługi dalmierza precyzyjnego „Aramis”..

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Polański Z.: Planowanie doświadczeń w technice. PWN, Warszawa, 1984 2. Gosowski B., Kubica E.: Badania laboratoryjne z konstrukcji metalowych. Oficyna

Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej. Wrocław, 2001. 3. Praca zbiorowa. Badania materiałów budowlanych i konstrukcji inżynierskich.

Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, Wrocław, 2004. 4. Mitzel A, Stachurski W., Suwalski J.: Awarie konstrukcji betonowych i murowych.

Arkady, Warszawa 1982r.



54

DYNAMIKA KONSTRUKCJI Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- DYKO- KC07




dr inż. Tomasz Socha

Prowadzący: dr inż. Tomasz Socha

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

3

W ykład 15 1

I


Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty



W ykład 10 1

I

Egzamin

Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty


CEL PRZEDMIOTU:

Zaprezentowanie podstawowych problemów dynamiki konstrukcji i metod ich rozwiązywania. Wykształcenie umiejętności obliczania częstotliwości i postaci drgań własnych i amplitudy drgań wymuszonych dla układów z dyskretnym rozkładem masy. Zapoznanie z dostępnym w tej dziedzinie oprogramowaniem komputerowym.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Znajomość analizy matematycznej i rachunku macierzowego, mechaniki budowli - statyki, podstaw mechaniki komputerowej.



55


Wykład

Dynamiczne stopnie swobody. Układ o jednym stopniu swobody: drgania własne, rezonans, drgania wymuszone, tłumienie. Układy o n stopniach swobody: metoda granulacji mas, macierz sztywności, macierz tłumienia, drgania własne, wektory własne, drgania wymuszone harmoniczne. Układy ciągłe. Metoda elementów skończonych: równania ruchu elementu prętowego, globalne równanie ruchu.

Projekt

Zajęcia projektowe obejmują:

Projekt 1: Wyznaczenie częstości drgań własnych i sił wewnętrznych z uwzględnieniem wpływów dynamicznych w belce o jednym stopniu swobody dynamicznej.

Projekt 2: Wyznaczenie częstości, postaci drgań własnych i sił wewnętrznych z uwzględnieniem wpływów dynamicznych w ramie o kilku stopniach swobody dynamicznej.





Wiedza

Student ma podstawową wiedzę w zakresie drgań i dynamiki budowli, zna metody i techniki obliczania częstotliwości i postaci drgań własnych i amplitudy drgań wymuszonych dla układów z dyskretnym rozkładem masy. Wykazuje znajomość podstawowych metod uwzględnienia tłumienia w takich układach. Ma podstawową wiedzę o analizie drgań metodą elementów skończonych przy użyciu dostępnego oprogramowania komputerowego.

Student ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę z zakresu matematyki i mechaniki ciała stałego przydatną do formułowania i rozwiązywania złożonych zadań z zakresu analizy konstrukcji dotyczących: modelowania Metodą Elementów Skończonych (MES), analizy problemów własnych, dynamiki konstrukcji. (K_W0)

Umiejętności

Student potrafi obliczać częstotliwości i postaci drgań własnych i amplitudy drgań wymuszonych dla belek i ram z dyskretnym rozkładem masy o kilku stopniach swobody dynamicznej. Umie posłużyć się dostępnym oprogramowaniem komputerowym w celu analizy drgań konstrukcji metodą elementów skończonych.



Student ma świadomość ograniczeń stosowanego oprogramowania komputerowego.

Student potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy. (K_K01).


Wykład Zaliczenie (egzamin na studiach zaocznych) na podstawie testu z progami punktowymi:




56

61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.

Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń projektowych (2 projekty) oraz z pisemnego sprawdzianu z kryteriami oceny.




Studia stacjonarne



Projekty – praca własna – 2 proj x 20 h 40 h,

Łącznie 35+15+40 90 h,





Projekty – praca własna – 2 proj x 20 h 40 h,

Łącznie 25+25+40 90 h,



1. Ciesielski R. i inni: Mechanika budowli – ujęcie komputerowe, tom 2, Arkady,

2. Warszawa 1992

3. Nowacki W.: Mechanika budowli, PWN, Warszawa 1974

4. Rakowski G., Kacprzyk, Z.:Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Oficyna Wydawn. Polit. Warsz., Warszawa 1993

5. Kucharski T.: Drgania mechaniczne, rozwiązywanie zagadnień z MATHCAD-em, WNT, Warszawa 2004


1. Wilmański, K.: Dynamika budowli – notatki do wykładów, skrypt na stronie www.mech-wilmanski.de.

UWAGI:

http://www.mech-wilmanski.de/



57

KONSTRUKCJE WSPORCZE POD MASZYNY Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- KWSM- KC08




prof. hab. inż. Romuald Świtka

Zakład Mechaniki Budowli

Prowadzący:


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

W ykład 15 1

II

zaliczenie z oceną

Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty



W ykład 10 1

II

zaliczenie z oceną

Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty


CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest poznanie zasad pracy, obliczania i projektowania fundamentów pod maszyny.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Znajomość podstaw mechaniki ogólnej, wytrzymałości materiałów i mechaniki budowli. Znajomość teorii układów równań różniczkowych zwyczajnych. Znajomość podstaw MES.



58


Wykład

Przegląd niektórych typów fundamentów pod maszyny. Przegląd typów maszyn i sił wzbudzających – klasyfikacja maszyn. Tensor momentów bezwładności i momentów statycznych masy fundamentu blokowego. Macierz bezwładności. Podłoże sprężyste i podłoże inercjalne. Drgania przestrzenne fundamentu blokowego. Wzbudzenia harmoniczne, rezonanse, uwzględnienie tłumienia. Metody redukcji drgań. Wibroizolacja. Teoria zderzenia dwóch mas. Uderzenie w układzie o jednym stopniu swobody. Siła nagle przyłożona do układu z tłumieniem. Impuls siły w układzie z tłumieniem. Fundamenty pod młoty. Fundamenty ramowe. Równanie drgań w wersji MES z uwzględnieniem mas skupionych. Drgania własne i wymuszone harmonicznie fundamentów ramowych.

Projekt Projekt fundamentu blokowego pod maszynę.





Wiedza

Słuchacz nabywa wiedzę w zakresie zasad doboru kształtu i masy fundamentu. (K_W04).

Umiejętności

Słuchacz nabywa podstawowe umiejętności obliczania oraz projektowania kształtu i własności fundamentu. (K_U09)


Ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną oraz gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole (K_K04).




61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.

Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z ćwiczenia

projektowego i z pisemnego sprawdzianu według kryterium progów punktowych.

Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen : O = (W+P)/2



59


Kontakt z prowadzącym 15W+15P+10K 40 h

Przygotowanie do kolokwium zaliczeniowego 15 h


Łącznie 40+15+15 70 h



1. Kisiel I.: Dynamika fundamentów pod maszyny. PWN, Warszawa 1957.

2. Lewandowski R.: Dynamika konstrukcji budowlanych. Wyd. PP, Poznań 2006.

3. Chmielewski T., Zembaty Z.: Podstawy dynamiki budowli. Arkady 1998.


1. Langer J.: Dynamika budowli. Wyd. PWr, Wrocław 1980.

UWAGI:

FUNDAMENTY SPECJALNE Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- FSP- KC09



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr inż. Waldemar Szajna,

Zakład Geotechniki i Geodezji

Prowadzący: dr inż. Waldemar Szajna

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

W ykład 15 1

II


Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty



W ykład 10 1 II zaliczenie na ocenę



60

Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty


CEL PRZEDMIOTU:

Omówienie problematyki związanej ze specjalnym posadowieniem budowli. Projektowanie odkształcalnych fundamentów bezpośrednich.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Wytrzymałość materiałów, Geologia, Mechanika gruntów, Fundamentowanie, Metoda elementów skończonych.


Wykład Zachowanie gruntów normalnie skonsolidowanych i prekonsolidowanych obciążonych z drenażem i bez drenażu; Anizotropia wytrzymałości; Modele obliczeniowe podłoża gruntowego; Wyznaczanie parametrów podłoża na potrzeby projektowania fundamentów specjalnych; Projektowanie odkształcalnych ław i płyt fundamentowych na podłożu odkształcalnym; Analiza pali obciążonych siłą poziomą; Fundamenty siłowni wiatrowych; Fundamenty na ścianach szczelinowych; Kotwy gruntowe i kotwione konstrukcje oporowe wykopów; Konstrukcje oporowe z gruntu zbrojonego.

Projekt Projekt odkształcalnej ławy szeregowej stanowiącej fundament konstrukcji szkieletowej.



Projekt - praca indywidualna nad projektem i praca w grupie.


Wiedza

Student zna zachowania gruntu w poszczególnych sytuacjach obliczeniowych i potrafi wybrać model obliczeniowy odwzorowujący te zachowania. Potrafi przedyskutować zalety i wady poszczególnych modeli gruntu i modeli podłoża. Potrafi zaproponować właściwy sposób fundamentowania niestandardowych obiektów takich jak siłownie wiatrowe i parkingi podziemne. Zna zasady wykonywania konstrukcji oporowych głębokich wykopów i wysokich nasypów. Potrafi scharakteryzować nowoczesne technologie zbrojenia gruntu. (K_W01, K_W03).

Umiejętności

Umie zaplanować stosowne badania eksperymentalne i zidentyfikować parametry geotechniczne modelu podłoża. Potrafi projektować odkształcalne fundamenty bezpośrednie spoczywające na podłożu sprężystym wykorzystując metody numeryczne. (K_U04, K_U09).




61

Student ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną, rozumie potrzebę pracy zespołowej i konieczność współpracy geologów, geotechników, projektantów i wykonawców (K_K04).


Wykład Sprawdzian pisemny z progami punktowymi.

Projekt Warunkiem zaliczenia jest terminowe oddanie wcześniej konsultowanego i

zatwierdzanego projektu oraz pisemnego sprawdzianu z zakresu projektu. Kryteria oceny sprawdzianów pisemnych:

91-100% poprawnych odpowiedzi ocena 5,0







Zajęcia zorganizowane 15W + 15P = 30 h

Wykład – praca własna 10 h


Razem 30 + 10 + 20 = 60 h

ECTS na przedmiot 60 / 30 = 2 ECTS


1. Biernatowski K.: Fundamentowanie, PWN, Warszawa 1984.

2. Brząkała W. (red.): Fundamentowanie. Przewodnik do projektowania. Tom 2. Wyd. Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1989.

3. Dembicki E. et al.: Fundamentowanie. Projektowanie i wykonawstwo, t.2, Arkady, Warszawa 1988.

4. Jarominiak A. et al.: Pale i fundamenty palowe. Arkady, Warszawa 1976.

5. Rossiński B. et al.: Fundamenty. Projektowanie i wykonawstwo, Arkady, Warszawa 1976.

6. Stilger-Szydło E.: Posadowienie budowli infrastruktury transportu lądowego. Teoria – projektowanie – realizacja, DWE, Wrocław 2005


1. Bowles J.E.: Foundation analysis and design, McGraw-Hill, New York 1988.

1. Das B.M.: Principles of foundation engineering, PWS Eng., Boston 1984.

2. Rybak Cz., Puła O., Sarniak W.: Fundamentowanie. Projektowanie posadowień, Doln. Wyd. Edu., Wrocław 2001.

3. Wysokiński L., Kotlicki W., Godlewski T.: Projektowanie geotechniczne według Eurokodu 7. Poradnik, ITB Warszawa 2011.

4. PN-EN 1997: 2008 Eurokod 7. Projektowanie geotechniczne. PKN, Warszawa.

5. PN-81/B-03020. Grunty budowlane. Posadowienia bezpośrednie budowli. Obliczenia statyczne i projektowanie.

6. PN-83/B-02482. Fundamenty budowlane. Nośność pali i fundamentów palowych.



62

UWAGI:

[ Kliknij i wpisz inne istotne informacje, które nie znalazły się wyżej! ]

METALOWE KONSTRUKCJE CIENKOŚCIENNE Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- MKC- KC10




prof. dr hab. inż. Petr Alyavdin

Prowadzący: prof. dr hab. inż. Petr Alyavdin,


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

W ykład 15 1

II

zaliczenie z oceną

Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty



W ykład 20 1

II

zaliczenie z oceną

Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty


CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest poznanie zasad konstruowania i wymiarowania elementów konstrukcji metalowych cienkościennych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:



63

Materiały budowlane. Wytrzymałość materiałów. Mechanika budowli. Podstawy wymiarowania konstrukcji metalowych.


Wykład

Podstawy projektowania konstrukcji cienkościennych. Skręcanie swobodne i skrępowane. Opis geometrii pręta cienkościennego. Charakterystyki wycinkowe. Bimoment. Hipotezy teorii Własowa. Środek ścinania pręta cienkościennego. Odkształcenia, naprężenia i siły przekrojowe w pręcie cienkościennym. Zginanie ze skręcaniem, ściskaniem oraz ścinaniem. Stateczność pręta cienkościennego. Stateczność globalna i lokalna konstrukcji cienkościennych. Zwichrzenie. Nośność nadkrytyczna. Podstawy wymiarowania konstrukcji cienkościennych metalowych wg norm. Iteracyjna procedura obliczenia przekroju poprzecznego pręta, współpracującego na zginanie i ściskanie. Nośność przekroju na ściskanie i zginanie.

Projekt Projekt zimnogiętych płatwi dachowych o przekroju zetowym.





Wiedza

Student ma podstawową wiedzę w zakresie mechaniki prętów cienkościennych, zna metody i techniki obliczania charakterystyk wycinkowych, sił wewnętrznych, odkształceń i naprężeń dla cienkościennych belek i ram. Ma podstawową wiedzę o analizie stateczności globalnej i lokalnej układów cienkościennych przy użyciu dostępnego oprogramowania komputerowego (K_W02).

Umiejętności

Student potrafi sformułować zadanie wyznaczenia sił wewnętrznych, odkształceń i naprężeń, zna przepisy normowe, potrafi zaprojektować prostą konstrukcję cienkościenną wg Eurokodów. Umie posłużyć się dostępnym oprogramowaniem komputerowym (K_U03).


Potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy (K_K01).



50% - 60% pozytywnych odpowiedzi dst,

61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.

Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z ćwiczenia projektowego (1 projekt) oraz z pisemnego sprawdzianu z kryteriami oceny.

Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest średnią z ocen: O = (W+P)/2



64


Kontakt z prowadzącym 15w+15p +3kons, razem 33 h.

Przygotowanie do zaliczenia wykładu 13 h

Projekty – praca własna 1proj x 14h 14 h.

Łącznie 33+13+14 60 h



1. Bródka J., Broniewicz M., Giżejowski M.: Kształtowniki gięte. PWT, Warszawa, 2007.

2. Budownictwo ogólne. Tom 5. Stalowe konstrukcje budynków. Projektowanie według eurokodów z przykładami obliczeń. Praca zbiorowa. Arkady, Warszawa, 2010.

3. Bródka J., Broniewicz M.: Projektowanie konstrukcji stalowych zgodnie z Eurocodem 3-1-1 wraz z przykładami obliczeń. Wyd. Politechniki Białostockiej, Białystok, 2001.

4. Piechnik S.: Pręty cienkościenne - otwarte. Wyd. Politechniki Krakowskiej, Kraków 2000.

5. Obrębski J.: Cienkościenne sprężyste pręty proste. Wydawnictwo: Ofic. Wyd. Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1999 .

6. J. Bródka, M. Brodniewicz, M. Giżejowski.: Kształtowniki gięte. PWT, Warszawa 2007.

7. PN-EN 1993-1-3:2008. Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych – Część 1-3: Reguły ogólne – Reguły uzupełniające dla konstrukcji z kształtowników i blach profilowanych na zimno.





1. Worked Examples According to EN 1993-1-3 Eurocode 3, Part 1.3. 2. Jankowiak W.: Konstrukcje metalowe. PWN, Warszawa-Poznań 1983. 3. Weiss S.: Wymiarowanie prętowych konstrukcji metalowych według teorii ustrojów

cienkościennych. Wydawnictwo Czasopism Technicznych NOT. Warszawa 1962. 4. Mania Radosław J. Wyboczenie dynamiczne cienkościennych słupów z materiałów

lepkoplastycznych. Politechnika Łódzka, Zeszyty Naukowe Nr 1059, Łódź, 2010. - 140 s.

UWAGI:

http://www.arkady.com.pl/product/12756,budownictwo_ogolne_tom_5_stalowe_konstrukcje_budynkow_projektowanie_wedlug_eurokodow_z_przykladami_obliczen.html



http://www.arkady.com.pl/product/a459,praca_zbiorowa.html

http://www.arkady.com.pl/product/v2,arkady.html

https://www.eccspublications.eu/index.php?section=library&content=&act=detail&id=92



65

DŹWIGARY POWIERZCHNIOWE Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- DZPO- KC11




Prof. dr hab. inż. Romuald Świtka

Prowadzący: Prof. dr hab. inż. Romuald Świtka

dr inż. Krzysztof Kula

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

3

W ykład 30 2

I


Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty



W ykład 20 2

I


Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty


CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studenta mechaniką dźwiagarów powierzchniowych na przykładzie tarcz i płyt.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Znajomość analizy matematycznej i rachunku macierzowego, mechaniki budowli - statyki, podstaw mechaniki komputerowej. Znajomość podstaw teorii równań różniczkowych zwyczajnych i cząstkowych oraz rozwinięć w szeregi Fouriera.



66


Wykład Tarcze. Równania przemieszczeniowe i naprężeniowe płaskiego stanu naprężenia. Zagadnienie brzegowe. Funkcja Airy’ego. Warunki brzegowe wyrażone przez funkcję Airy’ego. Tarcze we współrzędnych biegunowych. Analiza stanu sprężysto-plastycznego. Płyty. Klasyczna teoria płyt cienkich: założenia ( hipoteza Kirchhoffa-Love’a ), równanie zginania płyty, warunki brzegowe. Rozwiązanie Naviera i rozwiązanie Levy’ego. Płyty koliste i pierścieniowe we współrzędnych biegunowych. Drgania poprzeczne płyt. Nośność graniczna płyt. Udokładnione teorie płyt: teoria Reissnera, hipoteza kinematyczna Hencky’ego-Bolle’a. Powłoki. Siły wewnętrzne w powłoce. Stan błonowy w powłoce obrotowej. Rozwiązanie dla kopuły kulistej. Stan błonowy i stan zgięciowy w powłoce walcowej. Niektóre rozwiązania zamknięte. Metoda nakładania zaburzeń brzegowych..

Projekt Płyta prostokątna – rozwiązanie Naviera i rozwiązanie numeryczne Płyta pierścieniowa we współrzędnych biegunowych – rozwiązanie analityczne.





Wiedza

Znajomość równań przemieszczeniowych i naprężeniowych płaskiego stanu naprężenia. Klasyczna teoria płyt cienkich. Nośność graniczna płyt.

Student ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę z zakresu matematyki i mechaniki ciała stałego przydatną do formułowania i rozwiązywania złożonych zadań z zakresu analizy konstrukcji (K_W01)

Umiejętności

Rozumienie teoretycznych podstaw zachowania się tarcz i płyt w stanie sprężystym i sprężysto-plastycznym. Rozumienie teoretycznych podstaw analizy plastycznego stanu granicznego. Umiejętność formułowania problemu brzegowego w typowych zadaniach dotyczących tarcz, płyt i powłok.



Student potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy, umie wyszukiwać informacje potrzebne do rozwiązania postawionych problemów w literaturze i Internecie(K_K01).




61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,



67

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.

Projekt Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń projektowych oraz z pisemnego sprawdzianu z kryteriami oceny.




Studia stacjonarne




Łącznie 90 h,






Łącznie 120 h,



1. Nowacki W.: Dźwigary powierzchniowe, PWN, Warszawa 1979

2. Kączkowski Zb.: Płyty – obliczenia statyczne, Arkady, Warszawa 2000


1. Woźniak Cz. (red.): Mechanika sprężystych płyt i powłok, w: Mechanika Techniczna , tom VIII, PWN, Warszawa 2001

2. Girkmann K.: Dźwigary powierzchniowe, Arkady, Warszawa 1956

3. Timoshenko S., Woinowsky-Krieger S.: Teoria płyt i powłok, Arkady, Warszawa 1962Praca zbiorowa: Wprowadzenie w teorię plastyczności, PAN, Warszawa 1962

UWAGI:



68

FIZYKA BUDOWLI II Kod przedmiotu: 13.2-WILŚ- BUD- FIZB- KC12



Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Budownictwa Ogólnego

dr inż.. Abdrahman Alsabry

Prowadzący: dr inż. Abdrahman Alsabry

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

3

W ykład 15 1 III




W ykład 10 1 III



CEL PRZEDMIOTU:

Wykształcenie u studentów umiejętności opisu stanu i analizy procesów składających się na komfort użytkowania budynków, w tym na mikroklimat, z uwzględnieniem ochrony przed oddziaływaniami zewnętrznymi (poza mechanicznymi).

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Fizyka budowli I.


Wykład Zagadnienia cieplno-wilgotnościowe przegród budowlanych takie jak: stan wilgotnościowy przegród budowlanych – formy występowania wilgoci w materiałach budowlanych, mechanizmy i modele ruchu wilgoci w materiałach budowlanych, wysychanie przegród z wilgoci początkowej. Podstawy fizyki materiałów budowlanych takie jak: struktura wewnętrzna materiałów budowlanych (adsorpcja pary wodnej, kondensacja pary wodnej i zamarzanie wody), przemiany fazowe wilgoci w materiałach budowlanych (wilgotność materiału, mechanizmy przenoszenia wilgoci, energetyczne podstawy przenoszenia ciepła i wilgoci oraz równania przepływu wilgoci), przenoszenie wilgoci w materiałach porowatych.

Projekt: Projektowanie przegród i elementów budowlanych z uwagi na ich stan cieplno-wilgotnościowy z użyciem programu komputerowego.



69


Wykład - wykład konwencjonalny

Projekt - praca nad projektem indywidualna i w grupie


WIEDZA

Student ma podstawową wiedzę w zakresie fizyki budowli, zna metody i techniki obliczania wymiany masy i ciepła w elementach i przegrodach budowlanych pod wpływem czynników atmosferycznych takich jak: temperatura, wilgotność względna, ciśnienie oraz opady deszczowe(T2A_W06,T2A_W07). Wykazuje znajomość podstawowych mechanizmów ruchu wilgoci i form zawilgocenia w materiałach kapilarno porowatych. Ma podstawą wiedzę w zakresie norm i programów komputerowych z tym związanych(T2A_W07).

UMIEJĘTNOŚCI

Student potrafi projektować przegrody i elementy budowlane za względu na ich stan cieplno-wilgotnościowy z uwzględnieniem czynników atmosferycznych. Umie posłużyć się normami i programami komputerowymi w celu analizy wyników obliczeń (T2A_U01, T2A_U04, T2A_U08, T2A_U14, T2A_U15, T2A_U16, T2A_U17, T2A_U18).

KOMPETENCJA SPOŁECZNE

Student potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy, umie wyszukiwać informacje potrzebne do rozwiązania realizowanych zadań w literaturze, normach i Internecie (T2A_K04, T2A_K06).


Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium.

Projekt - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z wykonania projektu.


Wykład - 15 godz.

Projekt - 15 godz.


1. Klemm, P. i inni: Budownictwo ogólne, tom 2: Fizyka budowli, Arkady, Warszawa 2005

2. Płoński, W., Pogorzelski, J. A.: Fizyka budowli, Arkady, Warszawa 1979

3. Pogorzelski, J. A.: Fizyka cieplna budowli, PWN, Warszawa 1976


1. Wilmański, K.: Fizyka budowli – notatki do wykładów, skrypt na stronie www.mech-wilmanski.de

2. Miesięcznik: „Izolacja” 3. Miesięcznik: „Materiały budowlane” 4. Miesięcznik: „Energia i budynek”

OPTYMALIZACJA KONSTRUKCJI Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- OPKO- KC13





70


W ymagania wstępne: znajomość metod komputerowych; wytrzymałości materiałów, mechaniki budowli; teorii sprężystości i plastyczności; metody elementów skończonych


Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. inż. Mieczysław Kuczma, prof. UZ Zakład Mechaniki Budowli

Prowadzący: dr hab. inż. Mieczysław Kuczma, prof. UZ prof. dr hab. inż. Romuald Świtka

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

1

W ykład 15 1

II


Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt


W ykład 10 1

II


Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest poznanie podstaw metod optymalizacji konstrukcji budowlanych co do ich kształtu, sztywności i wytrzymałości.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Matematyka. Metody komputerowe. Wytrzymałość materiałów. Mechanika budowli.


Wykład



71

Podstawy metodologii projektowania technicznego. Miary niezawodności i bezpieczeństwa konstrukcji. Kryteria optymalności konstrukcji. Optymalne kształtowanie łuków i słupów równej wytrzymałości. Optymalizacja wielokryterialna. Optymalne projektowanie belek. Optymalne projektowanie belek i ram według teorii nośności granicznej. Zadanie programowania kwadratowego. Ekstremum funkcji na zbiorze wypukłym i warunki konieczne ekstremum. Warunki Karusha-Kuhna-Tuckera (KKT) dla zagadnień sprężysto-plastycznych. Metoda mnożników Lagrange’a.


Wykład - wykład konwencjonalny.


Wiedza Student nabywa podstawową wiedzę w zakresie rozumienia i stosowania metod i algorytmów optymalizacji matematycznej do zaawansowanych problemów kształtowania konstrukcji, co do ich kształtu i wykorzystania nośności. (K_W01)

Umiejętności Student nabywa podstawowe umiejętności wyznaczania optymalnych rozwiązań dla łuków, słupów i belek w zakresie sprężystym, oraz kratownic, belek i ram według teorii nośności granicznej. (K_U09)


Potrafi myśleć i działać w sposób twórczy i przedsiębiorczy. (K_K05)




61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.

Zaliczenie przedmiotu: Ocena końcowa jest średnią za kolokwium i ćwiczenie projektowe.


Kontakt z prowadzącym 15W+15K, razem 30 h

Przygotowanie do zaliczenia wykładu i opracowania ćwiczenia 30 h

Łącznie 30+30 60 h

ECTS na przedmiot 60/30=2 2 ECTS.


1. Brandt A.M.(red.), Kryteria i Metody Optymalizacji Konstrukcji. PWN, Warszawa 1977.

2. Brandt A.M. (red.), Podstawy Optymalizacji Elementów Budowlanych. PWN, Warszawa 1978.

3. Majid K.I., Optymalne projektowanie konstrukcji. PWN, Warszawa 1981.

4. Ostwald M., Podstawy optymalizacji konstrukcji. Wyd. PP, Poznań 2005.

5. Szymczak C., Elementy teorii projektowania. PWN, Warszawa 1998.



72

6. Wasiutyński Z., Pisma, tom II: O zagadnieniach optymalizacji konstrukcyj i o rozwijaniu tych zagadnień. PWN, Warszawa 1978.


1. Borkowski A., Statyczna analiza układów prętowych w zakresach sprężystym i plastycznym. IPPT PAN, Warszawa – Poznań 1985.

2. Findeisen W., Szymanowski J., Wierzbicki A., Teoria i metody obliczeniowe optymalizacji. PWN, Warszawa 1980.

3. Stadnicki J.: Teoria i praktyka rozwiązywania zadań optymalizacji. WNT, Warszawa 2006.

UWAGI:



73

BUDOWNICTWO PRZEMYSŁOWE Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- BPRZ- KC13

Typ przedmiotu: Obieralny



dr. inż. Gerard Bryś

Prowadzący: dr inż. Gerard Bryś

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

1

W ykład 15 1

II

zaliczenie z oceną

Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt


W ykład 10 1

II

zaliczenie z oceną

Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest poznanie elementów budownictwa przemysłowego.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Materiały budowlane. Wytrzymałość materiałów. Mechanika budowli. Budownictwo ogólne. Złożone konstrukcje metalowe I, Złożone konstrukcje betonowe I




74

Wykład: Zasady kształtowania obiektów przemysłowych. Plany generalne. Technologia produkcji. Przepływy zasobów i energii.

Wybrane gałęzie budownictwa przemysłowego. Obiekty przemysłu ciężkiego. Obiekty przemysłu materiałów budowlanych. Elektrownie.

Kominy murowane i żelbetowe. Technologia. Zasady projektowania. Wymagania konstrukcyjne.

Chłodnie przemysłowe. Rodzaje. Technologia. Zasady obliczania i projektowania.

Obiekty transportu materiałów i surowców. Galerie, taśmociągi, rurociągi. Technologia. Rozwiązania konstrukcyjne. Przykłady rozwiązania.

Przykłady zrealizowanych obiektów przemysłowych.


Wykład - wykład konwersatoryjny,


Wiedza

Student nabywa wiedzę o obiektach budownictwa przemysłowego (K_W02).

Umiejętności

-






61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.

Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest oceną z wykładu


Kontakt z prowadzącym 15w+3kons , razem 18 h.

Przygotowanie do zaliczenia 12 h




1. PN-B- 03004. Kominy murowane i żelbetowe. Obliczenia statyczne i projektowanie. 2. Praca zbiorowa pod redakcją. I. Kisiela: Budownictwo betonowe. Tom XII..

Budownictwo Przemysłowe. Cz.1. Arkady. Warszawa, 1971.



75

3. Praca zbiorowa pod redakcją. I. Kisiela: Budownictwo betonowe. Tom XII.. Budownictwo Przemysłowe. Cz.2. Arkady. Warszawa, 1971.

4. Ledwoń J., Golczyk M.: Chłodnie kominowe i wentylatorowe. Arkady. Warszawa, 1967.


1. Krall A.: Elementy Budownictwa Przemysłowego. Arkady. Warszawa, 1973.

UWAGI:

…”.



76

KONSTRUKCJE CIĘGNOWE Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- KOCI- KC13





Zakład Mechaniki Budowli

Prowadzący: prof. hab. inż. Romuald Świtka

dr hab. inż. Mieczysław Kuczma, prof. UZ

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

1

W ykład 15 1

II


Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt


W ykład 10 1

II


Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt

CEL PRZEDMIOTU:

Celem przedmiotu jest poznanie zasad pracy, obliczania i wykonywania konstrukcji cięgnowych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Znajomość wytrzymałości materiałów i mechaniki budowli.



77


Wykład Lina jako materiał konstrukcyjny. Analiza efektów nieliniowych w prostym układzie dwucięgnowym. Efekt związany ze wstępnym napięciem. Równanie krzywej łańcuchowej i jej aproksymacja za pomocą krzywej sznurowej. Długość liny zwisającej. Wydłużenie liny. Związki przyrostowe dla cięgna. Związek konstytutywny dla cięgna ze zwisem. Rozwiązania przybliżone dla prostych zadań: analiza przemieszczeń i sił w odciągach masztu, dźwigar Jawerta, sieć trakcyjna, dach wiszący rozpięty na słupach. Cięgnowy element skończony: macierz sztywności sprężystej i macierz sztywności geometrycznej. Elementy prętowe z uwzględnieniem ścinania i wyboczenia. Pogląd na obliczanie za pomocą MES złożonego układu prętowo-cięgnowego w zakresie nieliniowym. Zasady konstruowania i obliczania wstępnie napiętych siatek cięgnowych. Zachowanie cięgna zwisającego przy obciążeniu śledzącym wiatrem. Drgania cięgna.


Wykład - wykład konwencjonalny.


Wiedza

Słuchacz nabywa wiedzę w zakresie rozumienia zasad działania i obliczania konstrukcji wykonanych z cięgien. (K_W04).

Umiejętności

Słuchacz nabywa podstawowe umiejętności obliczania i projektowania prostych konstrukcji cięgnowych. (K_U09)


Ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną oraz gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole (K_K04).




61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.

Zaliczenie przedmiotu: pozytywna ocena kolokwium z wykładu.


Kontakt z prowadzącym 15W+5K 20 h

Przygotowanie do kolokwium zaliczeniowego 15 h





78


1. Woźniak Cz. (red.): Mechanika sprężystych płyt i powłok. [W:] Mechanika Techniczna , tom VIII, PWN, Warszawa 2001 [1] Hajduk J., Osiecki J.: Ustroje cięgnowe – teoria i obliczanie. WN-T, Warszawa 1970.

2. Pałkowski S.: Konstrukcje cięgnowe. WN-T, Warszawa 1994.

3. Pałkowski S.: Statik der Seilkonstruktionen – Theorie und Zahlenbeispiele. Springer-Verlag 1990.


1. Kaczurin W. K.: Teoria konstrukcji wiszących. Arkady, Warszawa 1965

2. Jendo S., Stachowicz A.: Przekrycia wiszące – obliczenia statyczne kształtowanie. Arkady, Warszawa 1974

UWAGI:

POMIARY GEODEZYJNE W PRAKTYCE INŻYNIERSKIEJ Kod przedmiotu: 07.6-WILŚ- BUD- POGE- KC14



Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Geotechniki i Geodezji

dr inż. Sławomir Gibowski

Prowadzący: dr inż. Sławomir Gibowski dr inż. Maria Mrówczyńska

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

1

W ykład

II

Ćwiczenia


Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt


W ykład II

Ćwiczenia



79


Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt

CEL PRZEDMIOTU:

Rozwiązywanie zadań praktycznych z zakresu geodezji inżynieryjno – przemysłowej.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawy matematyki, analizy matematycznej i statystyki, podstawy geodezji i kartografii.


Laboratorium Geodezyjna osnowa realizacyjna. Projektowanie poziomej sieci realizacyjnej: konstrukcje geometryczne sieci realizacyjnych, dokładność pomiaru i projekt wykonawczy sieci realizacyjnej. Założenie w terenie poziomej sieci realizacyjnej. Wznawianie punktów osnowy realizacyjnej oraz jej rozbudowa. Tyczenie obiektów. Zasady tyczenia obiektów. Dokładność metod tyczenia: metoda biegunowa, metoda wcięcia kątowego w przód, metoda przecięć kierunków. Ocena dokładności tyczenia. Pomiary geodezyjne w procesie realizacji budowli z prefabrykatów żelbetowych. Dokładność położenia elementów budowlanych względem projektowanej siatki konstrukcyjnej budynku. Pomiary kontrolne cech geometrycznych elementów prefabrykowanych. Pomiary geodezyjne w procesie montażu budowli: geodezyjne osnowy budowlano – montażowe, metody tyczenia wskaźników konstrukcyjnych, prace geodezyjne podczas wykonywania robót ziemnych i fundamentów, montaż części nadziemnych budynku. Powykonawcze pomiary inwentaryzacyjno – kontrolne. Geodezyjne pomiary inwentaryzacyjne w zakładach przemysłowych. Geodezyjne osnowy i metody pomiarów inwentaryzacyjnych. Dokumentacja inwentaryzacyjna. Pomiary inwentaryzacyjne sieci przewodów podziemnych i nadziemnych. Inwentaryzacja hal przemysłowych i budowli powłokowych. Obsługa geodezyjna przemysłowego budownictwa wieżowego. Prace przygotowawcze, ziemne i fundamentowe. Obsługa geodezyjna wznoszenia części cokołowej i podstawy budowli. Obsługa geodezyjna wznoszenia części wysokościowych budowli wieżowych. Pomiary kontrolne w budownictwie wieżowym.


Laboratorium - ćwiczenia laboratoryjne, ćwiczenia terenowe, ćwiczenia obliczeniowe


Wiedza Student posiada wiedzę dotyczącą geodezyjnej osnowy realizacyjnej oraz sposobów jej wyznaczenia w terenie. Student zna metody pomiarów stosowanych podczas realizacji budowli z prefabrykatów oraz przy wznoszeniu budowli wieżowych. Student zna geodezyjne metody pomiarów inwentaryzacyjnych w zakładach przemysłowych.

Umiejętności Student potrafi zaprojektować oraz zrealizować w terenie prostą osnowę realizacyjną. Student potrafi wykonać pomiary kontrolne cech geometrycznych elementów prefabrykowanych. Student potrafi sporządzić geodezyjną dokumentację



80

inwentaryzacyjną zakładu przemysłowego. Student potrafi wykonać pomiary mające na celu sprawdzenie pionowości obiektów wieżowych. (K_U02)

Kompetencje społeczne Student potrafi współdziałać w grupie w celu wykonania w terenie czynności pomiarowych. Student potrafi określić priorytety służące do realizacji zadań związanych z geodezyjną obsługą wznoszenia obiektów budowlanych. (K_K04)


Laboratorium Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwiów pisemnych przeprowadzonych raz w semestrze oraz pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium. Progi punktowe przedstawiają się następująco: 50% - 60% maksymalnej do uzyskania liczby punktów – dostateczny, 61% - 70% – dostateczny plus, 71% - 80% – dobry, 81% - 90% – dobry plus, 91% - 100% – bardzo dobry.

OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA – STUDIA STACJONARNE:

Kontakt z prowadzącym 15lab+2kons razem 17 h

Przygotowanie do laboratorium + sprawozdania 13 h


ECTS na przedmiot 30/30 1 ECTS


1. Praca zbiorowa, Geodezja inżynieryjna t. I i II, PPWK, Warszawa 1979-1980

2. Przewłocki S., Geodezja inżynieryjno–drogowa, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 2000,


1. Gil J., Pomiary geodezyjne w praktyce inżynierskiej, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2005,

2. Przewłocki S., Geodezja dla kierunków niegeodezyjnych, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 2002,

UWAGI:



81

TECHNOLOGIA ROBÓT REMONTOWYCH I MODERNIZACYJNYCH

Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- TRMO- KC14




dr inż. Paweł Urbański

Zakład Technologii i Organizacji Budownictwa

Prowadzący: dr inż. Paweł Urbański; mgr inż. Artur Frątczak

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

1 W ykład 15 1 II zaliczenie


W ykład 10 1 II Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Student powinien umieć zdiagnozować stan techniczny budynku i zaproponować sposób jego poprawy

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawy technologii robót budowlanych, znajomość budownictwa ogólnego


Kryteria trwałości elementów i obiektów. Diagnostyka i przyczyny powstawania uszkodzeń. Zużycie techniczne, funkcjonalne i środowiskowe – zasady ustalania. Rodzaje uszkodzeń obiektów i przyczyny ich powstawania. Książki obiektów i zasady ich prowadzenia. Planowanie i przygotowanie prac remontowych. Organizacja i realizacja napraw. Podstawowe pojęcia z zakresu prac remontowych. Objawy uszkodzeń (zarysowania, pęknięcia, przemieszczenia itp.) Przyczyny i rodzaje uszkodzeń obiektów budowlanych. Uszkodzenia (oraz ich usuwanie) wywołane pracą podłoża budowlanego. Technologia wzmacniania gruntów. Technologia napraw i wzmocnień konstrukcji fundamentowych Technologia naprawy i wykonania w istniejących budynkach nowych


Wykład konwencjonalny




82

WIEDZA:

Student posiada podstawowe wiadomości zakresie: diagnostyki stanu technicznego budynków, wykonywania okresowych przeglądów stanu technicznego budynków, określania miejsc i przyczyn uszkodzeń obiektów budowlanych oraz umiejętności doboru i rozwiązywania problemów w zakresie uszkodzeń elementów konstrukcyjnych i wykończeniowych budynku, obliczanie wzmocnień i napraw uszkodzonych elementów konstrukcyjnych i zabezpieczających, projektowanie robót rozbiórkowych i wyburzeniowych oraz ich organizacji.K_W04

UMIEJĘTNOŚCI:

Student potrafi zidentyfikować stan techniczny budynków, potrafi wykonać przegląd techniczny, zaproponować sposoby naprawy uszkodzonych elementów budynku w podstawowym zakresie.K_U07

KOMPETENCJE SPOŁECZNE:

-


Zaliczenie na ocenę na podstawie kolokwium


Kontakt z prowadzącym 15w +3 konsultacje 18 h.

Praca własna studenta 10 h,

Łącznie 28 h

ECTS na przedmiot 28/30 1ECTS


1. Małyszko L., Orłowicz R., Konstrukcje murowe. Zarysowania i naprawy Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko - Mazurskiego w Olsztynie, Olsztyn 2000

2. Praca zbiorowa pod kierunkiem Leonarda Runkiewicza, Błędy i uszkodzenia budowlane oraz ich usuwanie, Wydawnictwo Informacji Zawodowej WEKA.

3. Masłowski E., Spiżewska D., Wzmacnianie konstrukcji budowlanych, Arkady, Warszawa 2002

4. Praca zbiorowa pod redakcją J. Ważnego i J. Karysia, Ochrona budynków przed korozją biologiczną, Arkady, Warszawa 2001

5. Linczowski Cz., Naprawy, remonty i modernizacje budynków, Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej, Kielce 1997

6. Łempicki J., Ekspertyzy konstrukcji budowlanych. Arkady, Warszawa 1972 7. Borusiewicz W., Konserwacja zabytków budownictwa murowanego, Arkady,

Warszawa 1985 8. Runkiewicz L., Raport o awariach i katastrofach konstrukcji budowlanych. ITB,

Warszawa 1994 9. Kobiak J., Błędy w konstrukcjach w żelbetowych, Arkady, Warszawa 1971 10. Thierry J., Zalewski S., Remonty budynków i wzmacnianie konstrukcji. Arkady,

Warszawa 1982. [ Kliknij i wpisz pozycję bibliograficzną literatury podstawowej! ]


1. Michalak H., Pyrak S., Domy jednorodzinne. Konstruowanie i obliczanie Arkady, Warszawa 2000

2. Romanowski J., Nadproża : projektowanie i obliczenia, WACETOB Sp. z o.o., Warszawa 2001



83

3. Rossiński B., Błędy w rozwiązaniach geotechnicznych. Wydawnictwa geologiczne, Warszawa 1978

4. Mitzel A., Stachurski W., Suwalski J., Awarie konstrukcji betonowych i murowanych, Arkady, Warszawa 1982

5. Polskie i Europejskie Normy dotyczące obciążeń oraz obliczania konstrukcji

UWAGI:

-



84

RENOWACJA BUDYNKÓW Kod przedmiotu: 06.4-WILŚ- BUD- REBU- KC14



Odpowiedzia lny za przedmiot : Zakład Budownictwa Ogólnego

dr hab. inż. Wojciech Eckert, prof. UZ

Prowadzący: dr hab. inż. Wojciech Eckert, prof. UZ

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

1

W ykład 15 1

II


Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt


W ykład 10 1

II


Ćwiczenia

Laborator ium

Seminar ium

Warsztaty

Pro jekt

CEL PRZEDMIOTU:

Po zakończeniu kursu student ma uporządkowaną wiedzę na temat przestrzenno-strukturalnych właściwości budowli murowanych w okresie historycznym, doktryn konserwatorskich, stylów architektonicznych, historii architektury europejskiej i polskiej.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Historia architektury. Budownictwo ogólne. Materiały budowlane.



85


Przestrzenno-strukturalne właściwości budowli murowanych w okresie historycznym.

Doktryny i teorie ochrony zabytków. Tendencje i kierunki w projektowaniu konserwatorskim.

Ważniejsze wydarzenia i osiągnięcia techniczne w budownictwie w okresie nowożytnym. Ważniejsze wydarzenia i daty w dziejach budownictwa murowanego na ziemiach polskich.


Wykład konwencjonalny, problemowy, z tekstem programowym


Wiedza

Student ma uporządkowaną wiedzę na temat przestrzenno-strukturalnych właściwości budowli murowanych w okresie historycznym, doktryn konserwatorskich, stylów architektonicznych, historii architektury europejskiej i polskiej. (K_W03, K_W05)

Umiejętności

Student potrafi wykonać projekt renowacji budynku oraz adaptacji na współczesne cele użytkowe w zakresie rozwiązań funkcjonalnych, konstrukcyjnych, materiałowych, technologicznych. (K_U01).


Student myśli i działa w sposób umożliwiający adaptację i modernizację budynków i obszarów zabudowanych dla nowych funkcji. Potrafi współpracować z odpowiednimi służbami i instytucjami. (K_K02)




61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.

Zaliczenie przedmiotu: Ocena jest oceną z wykładu


Kontakt z prowadzącym 15w + 15 kons , razem 30 h

ECTS na przedmiot 30/30 1 ECTS


1. Borusiewicz W.: Konserwacja zabytków budownictwa murowanego. Arkady, Warszawa 1985.

2. Kadłuczka A.: Konserwacja zabytków i architektoniczne projektowanie konserwatorskie Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków 1999.

3. Małachowicz E.: Konserwacja i rewaloryzacja architektury w zespołach i krajobrazie. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1994



86

4. Materiały konferencyjne VII Forum Konserwatorów „Konserwacja Architektury ceglanej i kamiennego detalu architektonicznego” Toruń 2004.


1. Borusiewicz W.: Budownictwo murowane w Polsce. PWN, Warszawa 1985

2. Zin W. praca zbiorowa: Zabytki urbanistyki i architektury w Polsce . Odbudowa i konserwacja. Arkady, Warszawa 1986.

3. Inżynieryjne Problemy Odnowy Staromiejskich Zespołów Zabytkowych, Konferencja Naukowo-Techniczna, Kraków, Politechnika Krakowska.

4. Czasopismo Renowacje

UWAGI:

UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ … · Daje to podstawy do ... Wynik...

Documents

Transcript of UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ … · Daje to podstawy do ... Wynik...