Uniwersytet Zielonogórski Program nauczania na kierunku ......UZetka.pl. To na naszej uczelni...

Uniwersytet Zielonogórski Program nauczania na kierunku Inżynieria Biomedyczna Rocznik 2011/2012

2

Spis treści 1. INFORMACJE OGÓLNE.......................................................................................................................... 4

1.1. ELASTYCZNY SYSTEM KSZTAŁCENIA ...................................................................................... 5 1.2. EUROPEJSKI SYSTEM TRANSFERU PUNKTÓW (ECTS) ........................................................... 6 1.3. PROGRAM MOST I MOSTECH (SYSTEM MOBILNOŚCI STUDENTÓW)................................. 6 1.4. PRZYSPOSOBIENIE OBRONNE STUDENTÓW............................................................................ 7 1.5. PROGRAM LLP/ERASMUS............................................................................................................. 7 1.6. DOMY STUDENCKIE I STOŁÓWKI ............................................................................................... 8 1.7. POMOC MATERIALNA.................................................................................................................... 8 1.8. ZAKWATEROWANIE....................................................................................................................... 9 1.9. ŻYCIE STUDENCKIE........................................................................................................................ 9 1.10. BIURO KARIER ............................................................................................................................... 10 1.11. ORGANIZACJE STUDENCKIE I STOWARZYSZENIA............................................................... 10 1.12. KLUBY SPORTOWE ....................................................................................................................... 10 1.13. KOŁA NAUKOWE........................................................................................................................... 10

2. KIERUNEK INŻYNIERIA BIOMEDYCZNA ...................................................................................... 13 2.1. ZASADY REKRUTACJI.......................................................................................................................... 13 2.2. PLANY STUDIÓW I PROGRAMY NAUCZANIA......................................................................................... 14 2.3. PRZYZNAWANE KWALIFIKACJE........................................................................................................... 14 2.4. OFERTA KSZTAŁCENIA W JĘZYKACH OBCYCH..................................................................................... 15 2.5. INDYWIDUALIZACJA PROCESU KSZTAŁCENIA...................................................................................... 15 2.6. SYSTEM OCENY STUDENTÓW .............................................................................................................. 15 2.7. SYLWETKA ABSOLWENTA .................................................................................................................. 15 2.8. LISTA PRZEDMIOTÓW ORAZ ICH WYMIAR GODZINOWY ....................................................................... 16 2.9. WYKAZ PRZEDMIOTÓW DLA POSZCZEGÓLNYCH SPECJALNOŚCI.......................................................... 17 2.10. LISTA PRZEDMIOTÓW WYBIERALNYCH W RAMACH SPECJALNOŚCI ..................................................... 17 2.11. WYKAZ OBOWIĄZKOWYCH PRAKTYK ZAWODOWYCH ........................................................................ 18 2.12. WYKAZ OBOWIĄZKOWYCH EGZAMINÓW ............................................................................................ 18 2.13. FORMA ZAKOŃCZENIA STUDIÓW......................................................................................................... 19 2.14. WARUNKI WPISU O UKOŃCZONEJ SPECJALNOŚCI DO DYPLOMU UKOŃCZENIA STUDIÓW ..................... 20

3. SZCZEGÓŁOWY PLAN STUDIÓW DLA SPECJALNOŚCI ELEKTRONIKA I INFORMATYKA W MEDYCYNIE................................................................................................................................................. 21 4. SZCZEGÓŁOWY PLAN STUDIÓW DLA SPECJALNOŚCI BIOMECHANIKA I BIOMATERIAŁY W MEDYCYNIE............................................................................................................. 22 TREŚCI PROGRAMOWE I EFEKTY KSZTAŁCENIA DLA POSZCZEGÓLNYCH PRZEDMIOTÓW NA KIERUNKU.................................................................................................................................................. 23

Wychowanie fizyczne I ..................................................................................................... 24 Wychowanie fizyczne II .................................................................................................... 25 Komunikacja interpersonalna .......................................................................................... 26 Technologia informacyjna................................................................................................ 27 Ochrona własności intelektualnej .................................................................................... 29 Ergonomia i bezpieczeństwo pracy .................................................................................. 31 Psychologia ...................................................................................................................... 32 Biologia ............................................................................................................................ 33 Elementy algebry i analizy matematycznej I .................................................................... 35 Elementy algebry i analizy matematycznej II................................................................... 36 Fizyka ............................................................................................................................... 37 Chemia ............................................................................................................................. 39 Metody statystycznej analizy danych................................................................................ 41 Elementy elektrotechniki i elektroniki .............................................................................. 43 Materiałoznawstwo .......................................................................................................... 45 Mechanika i wytrzymałość materiałów............................................................................ 47 Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie I ............................................... 49 Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie II .............................................. 51 Metrologia I...................................................................................................................... 52

3Metrologia II .................................................................................................................... 54 Propedeutyka nauk medycznych....................................................................................... 56 Zarys anatomii i fizjologii ................................................................................................ 57 Biochemia......................................................................................................................... 58 Biofizyka ........................................................................................................................... 59 Biomateriały ..................................................................................................................... 61 Biomechanika inżynierska................................................................................................ 63 Implanty i sztuczne narządy ............................................................................................. 65 Sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych ................................................................. 66 Grafika komputerowa....................................................................................................... 68 Cyfrowe przetwarzanie sygnałów..................................................................................... 70 Języki programowania ..................................................................................................... 72 Automatyka i robotyka ..................................................................................................... 74 Elektroniczna aparatura medyczna.................................................................................. 76 Techniki obrazowania medycznego.................................................................................. 78 Prawne i etyczne aspekty w inżynierii biomedycznej ....................................................... 80 Metody numeryczne.......................................................................................................... 82 Język obcy do wyboru I,II,III,IV....................................................................................... 84 Uklady elektroniczne ........................................................................................................ 85 Bioelektromagnetyzm ....................................................................................................... 86 Techniki pomiarów sygnałów bioelektrycznych............................................................... 88 Techniki up w medycynie.................................................................................................. 90 Bezprzewodowe sieci sensorowe...................................................................................... 92 Automatyczne systemy diagnostyki medycznej ................................................................. 94 Rozpoznawanie obrazów.................................................................................................. 96 Napędy precyzyjne............................................................................................................ 98 Zaawansowane metody badań biomateriałów ............................................................... 100 Elementy mechatroniki ................................................................................................... 101 Projektowanie układów biomechanicznych ................................................................... 103 Zagadnienia cieplne i przepływowe w systemach biologicznych.................................. 105 Podstawy nanotechnologii i materiałow funkcjonalnych............................................... 107 Techniki wytwarzania wyrobów medycznych................................................................. 109 Inżynieria rehabilitacji ................................................................................................... 110 Przedsiębiorczość i zarządzanie jakością ...................................................................... 112 Seminarium specjalistyczne............................................................................................ 114 Seminarium dyplomowe I ............................................................................................... 115 Seminarium dyplomowe II.............................................................................................. 116 Praca dyplomowa........................................................................................................... 117 Praktyka zawodowa........................................................................................................ 118

4

1. Informacje Ogólne

Uniwersytet Zielonogórski został utworzony 1 września 2001 roku z połączenia Politechniki Zielonogórskiej i Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. T. Kotarbińskiego (7 czerwca 2001 Sejm RP przyjął ustawę o powołaniu Uniwersytetu Zielonogórskiego). Strukturę dzisiejszego UZ tworzy 10 wydziałów:

• Wydział Artystyczny, • Wydział Ekonomii i Zarządzania, • Wydział Elektrotechniki, Informatyki i Telekomunikacji, • Wydział Fizyki i Astronomii, • Wydział Humanistyczny, • Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska, • Wydział Matematyki, Informatyki i Ekonometrii, • Wydział Mechaniczny, • Wydział Nauk Biologicznych, • Wydział Pedagogiki, Socjologii i Nauk o Zdrowiu.

Uniwersytet Zielonogórski jest uczelnią publiczną, stosunkowo młodą, ale dynamicznie rozwijającą się. Zatrudnia ponad 1800 pracowników, w tym niemal 1000 nauczycieli akademickich. Nasi studenci mają możliwość studiowania na 39 kierunkach i ponad siedemdziesięciu specjalnościach w dziedzinach: humanistycznych, pedagogicznych, ścisłych i technicznych, a nawet artystycznych. Na uczelni studiuje prawie 16 tysięcy studentów na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych I, II i III stopnia, (tzn. zawodowych – licencjackich i inżynierskich oraz magisterskich i doktoranckich), a także podyplomowych. Uniwersytet Zielonogórski posiada dziś 11 uprawnień do nadawania stopnia naukowego doktora w zakresie:

• astronomii, • budowy i eksploatacji maszyn, • budownictwa, • elektrotechniki, • filozofii, • fizyki, • historii, • informatyki, • inżynierii środowiska, • matematyki, • pedagogiki.

Ma też prawo habilitować w 3 dyscyplinach:

• elektrotechniki, • historii, • matematyki.

Biblioteka Uniwersytetu Zielonogórskiego jest największą biblioteką naukową w Lubuskiem. Jej

zbiory mają charakter uniwersalny, preferujący dyscypliny reprezentowane przez uczelnię. Biblioteka Uniwersytecka oraz biblioteki specjalistyczne tworzą system biblioteczno-informacyjny

uczelni, ustalając specjalizację w zakresie poszczególnych dyscyplin naukowych w ramach funkcjonujących szkół, wydziałów i instytutów. Biblioteki organizują warsztat naukowo-dydaktyczny oraz gromadzą różnorodne materiały biblioteczne zgodnie z kierunkami kształcenia i potrzebami środowiska. Zbiory Biblioteki Uniwersyteckiej wraz z księgozbiorami bibliotek specjalistycznych liczą ponad 800 tys. jednostek. Od niedawna na UZ funkcjonuje Zielonogórska Biblioteka Cyfrowa (ZBC). Umożliwia ona szeroki, zdalny dostęp do źródeł wiedzy, zasobów edukacyjnych, cyfrowych kopii najcenniejszych zabytków kultury piśmienniczej, kolekcji dzieł sztuki oraz materiałów regionalnych. Zaletą biblioteki wirtualnej jest jej powszechność i dostępność.

Centrum Komputerowe Uniwersytetu Zielonogórskiego, wraz z 12 innymi ośrodkami akademickimi w Polsce bierze udział w programie Pionier, którego celem jest budowa ogólnopolskiej sieci optycznej o przepustowości co najmniej 10 Gb/s. W 2006 r. przy Instytucie Socjologii utworzono Lubuski Ośrodek Badań Społecznych. Uniwersytet Zielonogórski posiada 5 domów studenta, w części przeznaczonej dla studentów niepełnosprawnych. Uniwersytet stwarza swoim studentom możliwości

5skorzystania z bogatej oferty naukowej, kulturalnej i sportowej. W uczelni zarejestrowanych jest wiele dynamicznie działających organizacji, stowarzyszeń i kół naukowych. Studenci biorą udział w seminaryjnych spotkaniach dyskusyjnych, obozach i wycieczkach, uczestniczą również w badaniach naukowych.

Uniwersytet Zielonogórski ma swój Big Band (dwukrotny laureat Złotej Tarki), Chór Akademicki i silne media studenckie: Akademickie Radio INDEX, Gazetę Studencką „UZetka” i portal UZetka.pl. To na naszej uczelni działa Zielonogórskie Zagłębie Kabaretowe, znane w kraju z kabaretów: Ciach, Jurki, Grzegorz Halama Oklasky, czy Słuchajcie. Uczelnia jest współorganizatorem odbywającego się w Zielonej Górze od 2005 r. Festiwalu Kabaretu. Począwszy od 2002 roku Uniwersytet Zielonogórski jest organizatorem akcji charytatywnej „Uniwersytet Dzieciom”, skierowanej do dzieci z zielonogórskich świetlic terapeutycznych. W październiku 2004 roku odbyły się pierwsze Dni Nauki, Zielona Góra 2004. Do tej pory zorganizowano już pięć edycji tej popularnonaukowej imprezy. Od roku 2006 jest to już Festiwal Nauki.

Uniwersytet Zielonogórski posiada własny Ogród Botaniczny, ośrodek jeździecki, kilka klubów

studenckich, stadion lekkoatletyczny, korty, boiska i hale sportowe. Instytut Astronomii Uniwersytetu posiada specjalistyczne obserwatorium astronomiczne. Przy Uniwersytecie działa również Akademicki Inkubator Przedsiębiorczości gdzie studenci i absolwenci mogą zakładać swoje pierwsze firmy.

Dobrze prosperujący system pomocy materialnej dla studentów gwarantuje studentom możliwość ubiegania się o różne formy wsparcia finansowego. Z pomocy socjalnej mogą również korzystać studenci studiów doktoranckich. Na Uniwersytecie Zielonogórskim studia realizowane są zgodnie z zasadami elastycznego systemu kształcenia oraz w oparciu o European Credit Transfer System (ECTS). Studenci Uniwersytetu Zielonogórskiego mają możliwość realizowania indywidualnej ścieżki kształcenia w ramach wybranych kierunków i specjalności. Mogą poza tym korzystać z kształcenia według indywidualnego programu i planu studiów. Elastyczny system kształcenia pozwala studentowi na wybór przedmiotów z przedstawionej oferty programowej na dany rok. Oferta ta zawiera wykaz przedmiotów obligatoryjnych, jak i przedstawionych do wyboru. Każdemu przedmiotowi przypisana jest określona liczba punktów kredytowych.

Poza tym student ma prawo studiować wg indywidualnego planu studiów i programu

nauczania, może również studiować równolegle na innym kierunku na Uniwersytecie lub innej uczelni. Dzięki transferowi osiągnięć ma możliwość odbywania części studiów w innej uczelni. Student może się przenieść z innej szkoły wyższej, w tym także z zagranicznej szkoły wyższej, za zgodą dziekana wydziału Uniwersytetu.

Uniwersytet Zielonogórski czynnie uczestniczy w programach mobilności studentów:

• SOCRATES, • MOST, • MOSTECH. Mimo swej stosunkowo krótkiej historii Uniwersytet Zielonogórski prezentuje się jako uczelnia

dynamicznie rozwijająca się i otwarta na ludzi i nowe wyzwania. Dzięki swemu poważnemu potencjałowi naukowemu i bogatej bazie materialnej już dziś postrzegana jest jako jedna z głównych bram regionu na Polskę i świat.

1.1. ELASTYCZNY SYSTEM KSZTAŁCENIA Na Uniwersytecie Zielonogórskim studia realizowane są zgodnie z zasadami elastycznego systemu kształcenia. Uniwersytet Zielonogórski przyjmuje za podstawowy model system studiów trzystopniowych, umożliwiających uzyskanie kolejno dyplomów: licencjata lub inżyniera, magistra oraz doktora. Elastyczność systemu studiów z punktu widzenia studenta oznacza przede wszystkim możliwość realizowania indywidualnej ścieżki kształcenia oraz kierunku i specjalności, a także szerokiej możliwości kształcenia według indywidualnego programu i planu studiów. Elastyczny system studiów dotyczy:

• elastyczności struktury, programu i toku studiów, • kształcenia na makrokierunkach i kierunkach interdyscyplinarnych, • stworzenia warunków uzyskiwania dodatkowych formalnych kwalifikacji, • punktowego systemu zaliczeń osiągnięć zgodnie z systemem punktowym odpowiadającym

standardowi ECTS,

6• stosowanie zasady transferu osiągnięć.

Elastyczny system kształcenia, na podstawie którego realizowane są studia na uniwersytecie pozwala studentowi na wybór przedmiotów z przedstawionej przez dziekana oferty programowej na dany rok. Oferta ta zawiera wykaz przedmiotów obligatoryjnych, jak i przedstawionych do wyboru. Każdemu przedmiotowi przypisana jest określona liczba punktów ECTS. Z oferty programowej studenci wybierają interesujące ich zajęcia i zapisują się na nie. Wybierając dany przedmiot należy zwrócić uwagę na to, jakimi innymi przedmiotami musi być on poprzedzony i jakie są konsekwencje jego wyboru dla dalszych planów studiów. Liczba punktów ECTS w danym semestrze nie może być mniejsza niż 27 i nie większa niż 33. Łączna liczba punktów niezbędna do uzyskania tytułu zawodowego:

• licencjata – nie może być mniejsza niż 180, • inżyniera – nie może być mniejsza niż 210, • magistra – nie może być mniejsza niż 300.

Poza tym student ma prawo studiować wg indywidualnego planu studiów i programu nauczania, może również studiować równolegle na innym kierunku na Uniwersytecie lub innej uczelni. Dzięki transferowi osiągnięć ma możliwość odbywania części studiów w innej uczelni. Student może się przenieść z innej szkoły wyższej, w tym także z zagranicznej, za zgodą dziekana wydziału Uniwersytetu, jeżeli wypełnił wszystkie obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących na uczelni, którą opuszcza.

1.2. EUROPEJSKI SYSTEM TRANSFERU PUNKTÓW (ECTS) Na Uniwersytecie Zielonogórskim studia realizowane są zgodnie z zasadami elastycznego systemu kształcenia. Uniwersytet Zielonogórski przyjmuje za podstawowy model system studiów trzystopniowych, umożliwiających uzyskanie kolejno dyplomów: licencjata lub inżyniera, magistra oraz doktora. Elastyczność systemu studiów z punktu widzenia studenta oznacza przede wszystkim możliwość realizowania indywidualnej ścieżki kształcenia oraz kierunku i specjalności, a także szerokiej możliwości kształcenia według indywidualnego programu i planu studiów. Elastyczny system studiów dotyczy: ECTS (czyli: European Credit Transfer System) to system ułatwiający zaliczanie okresu studiów odbytych przez studenta poza jego uczelnią macierzystą. System ECTS został opracowany w drugiej połowie lat 80. w ramach ówczesnego programu Erasmus. Od tego czasu ECTS jest wdrażany przez coraz większą liczbę uczelni europejskich, a najszersze zastosowanie systemu obserwuje się na uczelniach realizujących Kontrakty Uczelniane Programu Erasmus. ECTS opiera się na kilku podstawowych zasadach:

• punkty przyporządkowuje się przedmiotom (cyklom zajęć); podstawą przyporządkowania punktów jest nakład pracy wymagany od studenta w celu zaliczenia danego przedmiotu (cyklu zajęć); w systemie ECTS rok akademicki odpowiada 60 punktom, semestr – od 27 do 30, a trymestr - 20;

• uczelnie przedstawiają dokładny opis zajęć oferowanych w ramach poszczególnych kierunków studiów w tzw. pakiecie informacyjnym, podając liczbę punktów przypisaną do każdego przedmiotu (cyklu zajęć).

1.3. PROGRAM MOST I MOSTECH (SYSTEM MOBILNOŚCI STUDENTÓW) Program Mobilności Studentów MOST i MOSTECH daje możliwość odbywania studiów poza macierzystą uczelnią. Z programu tego może skorzystać każdy student naszej uczelni po zaliczeniu trzeciego semestru, który ma wyraźnie sprecyzowane zainteresowania naukowe i chciałby je pogłębić w innym uniwersytecie. W programach uczestniczą następujące uniwersytety: Uniwersytet Śląski, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Uniwersytet Łódzki, Uniwersytet Wrocławski, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Uniwersytet Szczeciński, Uniwersytet Gdański, Uniwersytet Opolski, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, Katolicki Uniwersytet Lubelski, Uniwersytet w Białymstoku, Uniwersytet Jagielloński, Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Rzeszowski, Uniwersytet Zielonogórski, Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy a także 16 Politechnik i 6 Akademii.

7 Zasady studiowania w programie MOST i MOSTECH

• Program MOST i MOSTECH dotyczy studiów jednolitych i dwustopniowych, wszystkich kierunków studiów realizowanych w umawiających się uniwersytetach polskich.

• Studia w wybranym uniwersytecie mogą trwać semestr lub w szczególnych przypadkach rok.

• Student ma możliwość wyboru przedmiotów, które chciałby studiować, na podstawie istniejącego na danej uczelni programu studiów.

• Warunkiem uzyskania zaliczenia jest uzyskanie 27 do 33 punktów ECTS w semestrze. • Żeby studiować w semestrze zimowym, letnim kolejnego roku akademickiego w wybranym

uniwersytecie student musi złożyć wymagane dokumenty do 15 maja; jeżeli w semestrze letnim bieżącego roku akademickiego do 30 listopada.

• Decyzję o zakwalifikowaniu podejmie Uniwersytecka Komisja Akredytacyjna oraz Komisja Akredytacyjna Uczelni Technicznych.

1.4. PRZYSPOSOBIENIE OBRONNE STUDENTÓW Studenci i studentki , którzy zaliczyli pierwszy rok studiów wyższych zawodowych lub jednolitych

studiów magisterskich lub równorzędnych mogą odbyć na swój wniosek przysposobienie obronne w pierwszym semestrze drugiego roku studiów zawodowych lub drugim semestrze drugiego roku jednolitych studiów magisterskich lub równorzędnych. Przysposobienie obronne jest nieobowiązkowym przedmiotem nauki, objętym planem studiów, prowadzonym w systemie samokształcenia i konsultacji. Przysposobienie obronne kończy się egzaminem. Fakt zdania egzaminu odnotowuje się w indeksie studenta. Studenci i studentki pobierające naukę w szkołach wyższych za granicą mogą, w wybranych uczelniach w kraju prowadzących przysposobienie obronne ,zdawać egzamin z zakresu wiedzy objętej przysposobieniem obronnym na zasadach określonych dla studentów szkół wyższych w kraju. Egzamin z przysposobienia obronnego dla studentów i studentek studiów wyższych zawodowych powinien być przeprowadzony do dnia 31 marca, a dla studentów i studentek jednolitych studiów magisterskich lub równorzędnych do dnia 30 września. Po zdanym egzaminie z przysposobienia obronnego student/ka może być powołany/na do odbycia przeszkolenia wojskowego, jeżeli złożył nie później niż w terminie jednego miesiąca od dnia zdania egzaminu, udokumentowany wniosek do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego według miejsca stałego zameldowania lub czasowego powyżej dwóch miesięcy, o powołanie go do odbycia tego przeszkolenia. Przeszkolenie wojskowe odbywa się w jednostkach wojskowych i trwa do sześciu tygodni. Studenci studiów zawodowych przeszkolenie wojskowe odbywać będą w trakcie letniej przerwy wakacyjnej drugiego roku studiów, natomiast studenci studiów magisterskich lub równorzędnych w trakcie letniej przerwy wakacyjnej po trzecim roku studiów. Wszystkie informacje dotyczące przysposobienia obronnego studentów można znaleźć na stronie internetowej: http://www.bk.uz.zgora.pl/wojsko.php

1.5. PROGRAM LLP/ERASMUS Erasmus jest edukacyjnym programem współpracy między uczelniami, skierowanym do ich studentów i pracowników. Celem Erasmusa jest podnoszenie jakości kształcenia poprzez rozwijanie współpracy międzynarodowej oraz wspieranie mobilności studentów i pracowników szkół wyższych. Stypendium Erasmus daje szansę zdobycia wiedzy i kwalifikacji w zagranicznych uczelniach i innych instytucjach. Od roku akademickiego 2007/08 Erasmus jest częścią programu "Uczenie się przez całe życie" (The Lifelong Learning Programme), nowego programu Unii Europejskiej w dziedzinie edukacji i doskonalenia zawodowego, który będzie realizowany w latach 2007-2013. W Programie uczestniczy:

• 27 państw Unii Europejskiej • 3 kraje Europejskiego Obszaru Gospodarczego: Islandia, Lichtenstein, Norwegia, • kraj stowarzyszony: Turcja.

Realizacja programu LLP/Erasmus odbywa się poprzez:

• mobilność studentów (wyjazdy/przyjazdy na część studiów albo na praktykę w przedsiębiorstwie lub innej instytucji);

• mobilność pracowników uczelni (wyjazdy/przyjazdy nauczycieli akademickich i innych pracowników uczelni, w celu prowadzenia zajęć dydaktycznych lub odbywania szkoleń);

• organizowanie kursów intensywnych, czyli cyklu zajęć dydaktycznych opracowanych i prowadzonych przez wykładowców z różnych krajów dla międzynarodowej grupy studentów;

• udział w projektach wielostronnych;

8• udziału w sieciach tematycznych Erasmusa.

Uniwersytet Zielonogórski realizuje program Erasmus od roku akademickiego 1998/1999 (wtedy to Politechnika Zielonogórska przystąpiła do programu; Wyższa Szkoła Pedagogiczna – rok później). Studenci Uniwersytetu Zielonogórskiego mogą zostać stypendystami programu Erasmus, pod warunkiem, że:

• są studentami formalnie zarejestrowanymi na uczelni, na studiach dziennych lub zaocznych, mają polskie obywatelstwo oraz są co najmniej na II roku studiów,

• mają dobrą średnią ocen, wykazują szczególne zaangażowanie w określonej dziedzinie naukowej,

• znają język obcy kraju docelowego (wyjątek: niektóre uczelnie pro-wadzą dodatkowe wykłady w innych językach niż język urzędowy danego kraju),

• w trakcie pobytu na stypendium Erasmus nie korzystają z innego grantu Unii Europejskiej.

Poszczególne wydziały naszej uczelni mają zawarte umowy o współpracy z różnymi uczelniami europejskimi. Dzięki temu studenci mogą odbywać studia w zagranicznych uczelniach partnerskich. Studenci Uniwersytetu Zielonogórskiego mają również możliwość uzyskania stypendium na praktyki odbywane w zagranicznych instytucjach i przedsiębiorstwach. Student mam możliwość skorzystania z oferty praktyk publikowanej na stronie internetowej Działu Współpracy z Zagranicą lub samo-dzielnie wskazać instytucję, w której chciałby odbywać praktykę. Stypendium Erasmus może trwać od 3 miesięcy do 1 roku akademickiego. Stypendysta Programu otrzymuje od uczelni macierzystej grant dofinansowujący koszty podróży i pobytu oraz opiekę organizacyjną i dydaktyczną.

1.6. DOMY STUDENCKIE I STOŁÓWKI Studenci mają do dyspozycji 2 stołówki na 430 miejsc (na terenie uczelni funkcjonują również punkty małej gastronomii) oraz 5 domów studenckich, w których znajduje się 1500 miejsc.

1.7. POMOC MATERIALNA Student może ubiegać się o pomoc materialną w formie: stypendium socjalnego, stypendium specjalnego dla osób niepełnosprawnych, stypendium za wyniki w nauce lub w sporcie, stypendia ministra za osiągnięcia w nauce, stypendium ministra za wybitne osiągnięcia w sporcie, stypendium na wyżywienie, stypendium mieszkaniowego, zapomogi . Stypendium Rektora może otrzymać;

• student pierwszego roku, który był laureatem lub finalistą olimpiady przedmiotowej stopnia centralnego w szkole średniej w ostatnich trzech latach,

• student pierwszego roku, który ma wybitne osiągnięcia sportowe na poziomie wymagań dla stypendium ministra za osiągnięcia sportowe,

• student z zagranicy studiujący na UZ na podstawie decyzji Rektora lub podejmujący kształcenie jako stypendysta uczelni, nie korzystający z pomocy finansowej innej niż przyznanej w oparciu o regulamin przyznawania stypendiów Rektora UZ.

Stypendium socjalne może otrzymać student będący w trudnej sytuacji materialnej i w którego rodzinie miesięczna wysokość dochodu na osobę nie przekracza kwoty określonej w Regulaminie pomocy materialnej (http://www.dss.uz.zgora.pl/). Sytuację materialną studenta i rodziny studenckiej ocenia się biorąc pod uwagę obowiązek alimentacyjny, w szczególności rodziców (prawnych opiekunów) wobec dzieci. Wraz z wnioskiem student składa informację o dochodach rodziców (prawnych opiekunów), studenta i pełnoletnich członków rodziny studenta. Stypendium specjalne dla osób niepełnosprawnych może otrzymać student z tytułu znacznego, umiarkowanego lub lekkiego stopnia niepełnosprawności potwierdzonej orzeczeniem właściwego organu . Stypendium za wyniki w nauce może otrzymać student po I roku studiów, który w terminie określonym w regulaminie studiów UZ za dwa ostatnie zaliczone semestry (ostatni rok) uzyskał średnią ocenę nie mniejszą niż 4,0. Stypendium za wyniki w nauce jest przyznawane bez konieczności składania wniosku. Student I roku studiów drugiego stopnia (uzupełniających studiów magisterskich) rozpoczętych w ciągu roku od ukończenia studiów pierwszego stopnia, może otrzymać stypendium za wyniki w nauce na podstawie średniej ocen uzyskanych w ostatnich dwóch zaliczonych semestrach

9(ostatnim roku) studiów pierwszego stopnia, z wyjątkiem ocen za pracę dyplomową i egzamin dyplomowy. Stypendium za wyniki w sporcie może otrzymać student, który osiągnął wysokie wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym, nie wcześniej niż po zaliczeniu I roku studiów (studiów zawodowych) lub jednolitych studiów magisterskich. Student I roku studiów drugiego stopnia (uzupełniających studiów magisterskich) rozpoczętych w ciągu roku od ukończenia studiów pierwszego stopnia, może otrzymać stypendium za wyniki w sporcie na podstawie wyników sportowych osiągniętych w trakcie dwóch ostatnich zaliczonych semestrów (ostatniego roku) studiów pierwszego stopnia. Stypendium ministra za osiągnięcia w nauce - może otrzymać student szczególnie wyróżniający się w nauce oraz posiadający osiągnięcia naukowe, po zaliczeniu I roku studiów pierwszego stopnia (zawodowych) lub jednolitych magisterskich oraz student I roku studiów drugiego stopnia (uzupełniających studiów magisterskich) rozpoczętych w ciągu roku od ukończenia studiów pierwszego stopnia. Stypendium ministra za wybitne osiągnięcia sportowe - może otrzymać student, który osiągnął wysoki wynik sportowy we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym i zaliczył kolejny rok studiów - jednak nie wcześniej niż po zaliczeniu I roku studiów pierwszego stopnia (zawodowych) lub jednolitych magisterskich oraz student I roku studiów drugiego stopnia (uzupełniających studiów magisterskich) rozpoczętych w ciągu roku od ukończenia studiów pierwszego stopnia na podstawie wyników sportowych osiągniętych w trakcie dwóch ostatnich zaliczonych semestrów (ostatniego roku) studiów pierwszego stopnia. Stypendium na wyżywienie może otrzymać student będący w trudnej sytuacji materialnej i w którego rodzinie miesięczna wysokość dochodu na osobę nie przekracza kwoty określonej w Regulaminie pomocy materialnej (http://www.dss.uz.zgora.pl/ ) . Stypendium mieszkaniowe może otrzymać student będący w trudnej sytuacji materialnej i w którego rodzinie miesięczna wysokość dochodu na osobę nie przekracza kwoty określonej w Regulaminie pomocy materialnej (http://www.dss.uz.zgora.pl/ ) i jest zamiejscowym studentem studiów stacjonarnych, któremu codzienny dojazd z miejsca stałego zamieszkania do uczelni uniemożliwiałaby lub w znacznym stopniu utrudnił studiowanie. Zapomogę może otrzymać student, który z przyczyn losowych znalazł się przejściowo w trudnej sytuacji materialnej. Zapomogę może otrzymać student dwa razy w roku akademickim. Świadczenia pomocy materialnej przyznawane i wypłacane są na zasadach określonych przez Regulamin pomocy materialnej dla studentów i doktorantów Uniwersytetu Zielonogórskiego (dostępny jest w Dziale Spraw Studenckich,, W Dziekanatach Wydziałów, a także w internecie na stronie: (http://www.dss.uz.zgora.pl/).

1.8. ZAKWATEROWANIE Kandydatom na studia, na czas egzaminów wstępnych udostępnione są odpłatnie miejsca w domach studenckich. Student przyjęty na pierwszy rok studiów może ubiegać się o miejsce w domu studenckim. Podstawowym kryterium przy przyznaniu prawa do zakwaterowania jest: odległość od miejsca zamieszkania do uczelni. Student przyjęty na I rok studiów ubiegający się o przyznanie miejsca w domu studenckim składa wniosek na formularzu dostępnym na stronie www.dss.uz.zgora.pl , załączając dokumenty potwierdzające stałe zameldowanie i odległość od stałego zameldowania do Uczelni.

1.9. ŻYCIE STUDENCKIE W chwilach wolnych studenci mają możliwość rozwijania swoich zainteresowań artystycznych,

naukowych, sportowych w działających na uczelni kołach naukowych, organizacjach studenckich, redakcjach wydawnictw studenckich, Akademickim Związku Sportowym czy Akademickim Radiu INDEX, uczelnianych teatrach studenckich, chórach, kabaretach. Rozmaite atrakcje znajdą studenci w funkcjonujących w uniwersytecie klubach studenckich, gdzie odbywają się ciekawe spotkania, koncerty, dyskoteki.

Dla studentów rozpoczynających studia na I roku organizowane są obozy adaptacyjne w atrakcyjnych miejscowościach wypoczynkowych, mające na celu integrację studentów pierwszego roku. Z taką inicjatywą wychodzą naprzeciw młodszym kolegom Parlament Studencki Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zrzeszenie Studentów Polskich UZ, a także Koło Akademickie KSM. Obsługę studentów w zakresie pomocy materialnej prowadzą dziekanaty. Informacje o świadczeniach z funduszu pomocy materialnej oraz akademikach studenci mogą uzyskać w Dziale Spraw Studenckich (http://www.dss.uz.zgora.pl/).

10

1.10. BIURO KARIER Ci, którzy chcą zdobyć doświadczenie zawodowe w różnych instytucjach lub wzbogacić swój portfel dodatkowymi funduszami mogą za pośrednictwem Biura Karier znaleźć praktykę zawodową lub zatrudnienie stałe oraz dorywcze w kraju i za granicą. Tutaj również można otrzymać pomoc w zakresie pisania dokumentów aplikacyjnych lub rozpoczęcia indywidualnej działalności gospodarczej. Do dyspozycji studentów przygotowano Informatorium – miejsce gdzie dostępne są gazety lokalne, katalogi branżowe, charakterystyki zawodów, filmy dot. problematyki rekrutacyjnej. Każdy student może skorzystać z komputera z dostępem do Internetu. Doradcy zawodowi organizują szkolenia i warsztaty zgodnie z potrzebami studentów oraz prezentacje firm i pracodawców. Niepełnosprawni studenci mogą zwrócić się ze swoimi problemami do Pełnomocnika Rektora ds. Niepełnosprawnych Studentów. Pracownicy Biura Karier są do dyspozycji studentów i absolwentów uczelni a szczegółowe informacje na temat godzin urzędowania biura można znaleźć pod adresem: www.bk.uz.zgora.pl .

1.11. ORGANIZACJE STUDENCKIE I STOWARZYSZENIA • Zrzeszenie Studentów Polskich UZ, • Niezależne Zrzeszenie Studentów UZ, • Europejskie Forum Studentów AEGEE, • Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży UZ, • Akademicki Związek Motorowy, • Lubuskie Studenckie Forum Business Centre Club, • Akademicki Związek Sportowy, • Rada Studentów Niepełnosprawnych

1.12. KLUBY SPORTOWE Klub Uczelniany AZS UZ sekcje:

• piłka ręczna - I liga państwowa • piłka siatkowa - II liga państwowa • piłka nożna kobiet - II liga państwowa • koszykówka kobiet • koszykówka mężczyzn • kulturystyka • piłka nożna • piłka siatkowa kobiet • pływanie • tenis stołowy - II i III liga państwowa • tenis ziemny • windserfing i żeglarstwo • jeździectwo • ju-jitsu • ratownictwo • rekreacyjna • lekkoatletyka • futsal • cheerleaderki

1.13. KOŁA NAUKOWE 1.Koło Jakości 2.Studenckie Koło Językowe SEM 3.Koło Naukowe Zarządzania Informacją „ZINFO” 4.Koło Naukowe Wychowania Seksualnego i Profilaktyki HIV/AIDS 5.Koło Naukowe Europeistyki 6.Koło Młodych Matematyków „Pitagoras” 7.Koło Naukowe Miłośników Filozofii 8.Koło Naukowe Miłośników Literatury Niemieckiej

119.Koło Młodych Romanistów 10.Koło Naukowe „Mrowisko2” 11.Koło Naukowe QUBIT 12.Koło Naukowe Pedagogiki Opiekuńczej 13.Koło Naukowe Pedagogiki Społecznej 14.Koło Naukowe Pedagogiki Pracy 15.Koło Naukowe Biologów Uniwersytetu Zielonogórskiego 16.Koło Naukowe Studentów Nauk Politycznych ”Adiatur et Altera Pars” 17.Koło Ochrony Przyrody 18.Koło Socjologiczne 19.Koło Uczelniane PTKraj 20.Studenckie Koło Historyków 21.Studenckie Koło Naukowe ”In Corpore” 22.Koło Naukowe Psychologów 23.Koło Naukowe POLIT 24.Studenckie Naukowe Koło Architektury i Konserwacji Zabytków 25.Studenckie Koło Naukowe ”Projektowanie współ-bieżne” 26.Studenckie Koło Naukowe Projektowania Systemów Cyfrowych ”fantASIC” 27.Studenckie Kolo Naukowe ”Czysta Woda” 28.Studenckie Koło Fotograficzne ”Flesz” 29.Studenckie Koło Naukowe Mechaników 30.Studenckie Koło Naukowe ”Eksploatacja maszyn” 31.Studenckie Koło Naukowe Zielonogórska Grupa Użytkowników LINUX-a 32.Studenckie Koło naukowe Zastosowań Informatyki w Bankowości i Przemyśle 33.Studenckie Koło Naukowe OST-WEST MANAGE-MENT 34.Studenckie Koło Naukowe Zarządzania 35.Studenckie Koło Naukowe Logistyki 36.Studenckie Koło Naukowe ”BrainStorm” 37.Studenckie Koło Naukowe Studentów Matematyki „mUZg” 38.Studenckie Koło Naukowe Matematyki Stosowanej 39.Studenckie Stowarzyszenie Użytkowników Internetu 40.Stud. Koło Naukowe Pedagogów Wolontariuszy 41.Koło Naukowe Katedry Mediów i Technologii Informacyjnych „INFO-ARCHE” 42.Koło Naukowe Profilaktyki Uzależnień 43.Koło Naukowe „Ergonomics” 44.Studenckie Koło Naukowe Grafiki Komputerowej 45.Koło Naukowe Controllingu 46.Koło Miłośników Kultury Alternatywnej „TRATWA” 47.Koło Informatyków Wydziału Nauk Ścisłych 48.Koło Naukowe Modelowania i Symulacji Układów 49.Koło Naukowe Mechaniki Komputerowej 50.Koło Naukowe Miłośników Języka Polskiego 51.Koło Naukowe „Kontakt” 52.Koło Naukowe Pomocy Dzieciom z Trudnościami Edukacyjnymi 53.Koło Naukowe Eko-Zarządzania 54.Koło Naukowe Eko Student 55.Koło Naukowe Pracownia Dźwiękowa 56.Kolo Naukowe Młodych Ekologów 57.Koło Naukowe Praw Człowieka i Prawa Międzynarodowego 58.Koło Naukowe Pracownia Wolnego Wyboru 59.Katolickie Koło Studentów „PAIS” 60.Koło Naukowe „Teatralna Grupa >czego nigdy< 61.Koło Naukowe „MECHATRONIK” 62.Koło Naukowe Rachunkowości 63.Koło Naukowe Testowania Oprogramowania, Sprzętu Komputerowego i Aparatury Pomiarowej „Test IT” 64.Koło Naukowe „NOWINA” 65.Koło Naukowe Języka Esperanto „Re-vo” 66.Koło Naukowe „PiN” 67.Koło Naukowe Młodych Liderów 68.Koło Naukowe Informatyki UZ.NET. 69.Koło Naukowe 3P „Projektowanie Produktów klasy P”

1270.Koło Naukowe Rusycystów 71.Studenckie Naukowe koło Mostowe 72.Naukowe Koło Liberałów 73.Koło Naukowe „reAnimacja” 74.Koło Naukowe „Vox Humana” 75.Studenckie Koło Epigraficzne 76.Artystyczno-Naukowe Koło Studentów Animacji Społeczno Kulturalnej 77.Naukowe Koło Terenowe Polskiego Towarzystwa Peniten-cjarnego 78.Koło Nauk. Młodych Dydaktyków przy Instytucie Edukacji Techn.-Informatycznej 79.Koło Naukowe Ekonomiki Integracji Europejskiej 80.Koło Naukowe Informatyki 81.Koło Animatorów Kultury „Mrowisko” 82.Koło Naukowe Manager 83.Koło Naukowe Etycznego Biznesu 84.Koło Duszpasterstwa Akademickiego „Salvator” 85.Dziennikarskie Koło Naukowe „Faktor” 86.Studenckie Koło Naukowe „Kooperacja” 87.Akademickie Militarne Koło Naukowe „Bastion” 88. Koło Naukowe „Germanica” 89.Studenckie KN Eksperymentalnej i Numerycznej Analizy Konstrukcji Inżynierskiej 90.Koło Naukowe Komunikacji Wizualnej 91.Studenckie Koło Archeologów 92.Studenckie Koło Naukowe „Pracownia Wolnej Przestrzeni 93.Studenckie Koło Naukowe „Ad Libitum” 94.Koło Naukowe Bibliologów i Edytorów „RAMA” 95.Koło Naukowe Power Electronics-Studenci UZ 96.Koło Naukowe Technologia-Eksploatacja „KTE” 97.Studenckie Koło Naukowe SEP 98.Koło Naukowe Orientalistów 99.Studencka Organizacja Naukowa i Krajoznawcza 100.Koło Naukowe InterUZ-I 101.Koło Naukowe Szachistów 102.Koło Naukowe Fatal-Error 103.Koło Naukowe BIOMEDUZ 104.Akademickie Koło Jeździeckie Zagończyk 105.Koło Naukowe Studencki Teatr Tańca 106.Naukowe Koło Strategicznego Zarządzania Bezpieczeństwem 107.Koło Naukowe Zarządzania Projektami 108.Astronomiczne Koło Naukowe „Eduardo” 109.Koło Erasmus Studentów Network

2. Kierunek Inżynieria Biomedyczna

Kierunek studiów Inżynieria Biomedyczna powstał w roku 2006 na Wydziale Mechanicznym Uniwersytetu Zielonogórskiego przy współpracy z Wydziałem Elektrotechniki, Informatyki i Telekomunikacji. Dzięki kooperacji zespołów dydaktycznych i badawczych stworzono odpowiednie warunki do powstania multidyscyplinarnego kierunku, który łączy dorobek naukowy i dydaktyczny w dziedzinie informatyki, miernictwa, mechaniki, materiałoznawstwa i elektroniki. Profesjonalnie przygotowana kadra, mająca znaczne osiągnięcia w badaniach naukowych i wdrożeniach, daje pewność iż absolwenci kierunku będą właściwie przygotowani do wyzwań jakie niesie współczesna technika, w coraz to szerszym zakresie towarzysząca procesom leczenia, diagnostyki, hospitalizacji oraz rozwoju leków i metod leczenia.

Na kierunku Inżynieria Biomedyczna proponowane są dwie specjalności:

• Elektronika i Informatyka w Medycynie • Biomechanika i Biomateriały w Medycynie

Absolwenci z ugruntowaną wiedzą w zakresie biologii, medycyny, mechaniki, materiałoznawstwa, informatyki i elektroniki będą cennymi pracownikami wszędzie tam, gdzie wymagana jest innowacyjność w zakresie technicznego wsparcia medycyny.

2.1. Zasady rekrutacji Na studia zostaną przyjęci w ramach limitu miejsc kandydaci, którzy uzyskali największą liczbę

punktów i spełnili wszystkie wymagania rekrutacyjne. Wspólna lista rankingowa utworzona będzie dla kandydatów z „nową” i „starą” maturą.

Oceny uzyskane na egzaminie dojrzałości („starej" maturze) przelicza się na punkty według następujących zasad:

• w skali 6-stop.: cel.-90pkt., bdb.-75pkt., db.-60pkt., dst.-45pkt., mier., dop.-30pkt.; • w skali 4-stop.: bdb.-90pkt., db.-60pkt., dst.-30pkt.

W przypadku „nowej" matury do postępowania kwalifikacyjnego przyjmuje się liczbę punktów ze

świadectwa dojrzałości uzyskaną za egzaminy maturalne. Liczba punktów do rankingu wyliczona będzie jako średnia ważona liczby punktów odpowiadających wynikom egzaminu maturalnego („nowa" matura) lub egzaminu dojrzałości („stara" matura) z określonych dla kierunku przedmiotów. Punkty rankingowe wyliczane będą według poniższego wzoru: R = 0,15m1 + 0,15m2 + 0,15f1 + 0,15f2 + 0,10o1 + 0,10o2 + 0,10b1 + 0,10b2 gdzie: m1, m2 - punkty za przedmiot matematyka,

f1,f 2 - punkty za przedmiot fizyka i astronomia, o1, o2 - punkty za przedmiot język obcy nowożytny, b1, b2 - punkty za przedmioty informatyka, chemia lub biologia;

przy interpretacji oznaczeń dla "starej" matury:

m1 - punkty za część ustną egzaminu dojrzałości z matematyki, m2 - punkty za część pisemną egzaminu dojrzałości z matematyki, f1 - punkty za część ustną egzaminu dojrzałości z fizyki, f2 - punkty za część pisemną egzaminu dojrzałości z fizyki, o1 - punkty za część ustną egzaminu dojrzałości z języka obcego nowożytnego, o2 - punkty za część pisemną egzaminu dojrzałości z języka obcego nowożytnego, b1 - punkty za część ustną egzaminu dojrzałości z informatyki, chemii lub biologii, b2 - punkty za część pisemną egzaminu dojrzałości z informatyki, chemii lub biologii;

przy interpretacji oznaczeń dla "nowej" matury: m1 - punkty za część pisemną egzaminu maturalnego z matematyki na poziomie podstawowym, m2 - punkty za część pisemną egzaminu maturalnego z matematyki na poziomie rozszerzonym, f1 - punkty za część pisemną egzaminu maturalnego z fizyki i astronomii na poziomie podstawowym,

14 f2 - punkty za część pisemną egzaminu maturalnego z fizyki i astronomii na poziomie rozszerzonym, o1 - punkty za część pisemną egzaminu maturalnego z języka obcego nowożytnego na poziomie

podstawowym, o2 - punkty za część pisemną egzaminu maturalnego z języka obcego nowożytnego na poziomie rozszerzonym, b1 - punkty za część pisemną egzaminu maturalnego z informatyki, chemii lub biologii na poziomie podstawowym, b2 - punkty za część pisemną egzaminu maturalnego z informatyki, chemii lub biologii na poziomie rozszerzonym.

Jeżeli na świadectwie dojrzałości nie ma punktów lub ocen z odpowiedniego egzaminu z określonego przedmiotu do rankingu przyjmuje się liczbę punktów zero, z tym że:

• w przypadku, gdy na świadectwie dojrzałości („nowa" matura) podana jest punktacja danego przedmiotu wyłącznie na poziomie rozszerzonym, a w zasadach rekrutacji uwzględniane są też punkty za poziom podstawowy, przyjmuje się dla poziomu podstawowego punkty za poziom rozszerzony,

• w przypadku, gdy na egzaminie dojrzałości („stara" matura) nie ma oceny za egzamin pisemny z danego przedmiotu, a w zasadach rekrutacji uwzględniana jest taka ocena, przyjmuje się ocenę za egzamin ustny,

• za równoważny przedmiotowi biologia uważany jest każdy przedmiot zawierający w swojej nazwie słowo "biologia",

• za równoważny przedmiotowi informatyka uważane są przedmioty o nazwach: elementy informatyki, podstawy informatyki lub technologia informacyjna, a także inne przedmioty zawierające słowo informatyka,

• za równoważny przedmiotowi fizyka i astronomia uważany jest przedmiot o nazwie fizyka, fizyka z astronomią, a także inne przedmioty zawierające słowo fizyka,

• za równoważny przedmiotowi chemia uważany jest każdy przedmiot zawierający w swojej nazwie słowo " chemia".

Zwolnienie z egzaminu dojrzałości z języka obcego na podstawie certyfikatu jest równoznaczne z

uzyskaniem oceny celującej („stara" matura) lub maksymalnej liczby punktów („nowa" matura) z tego przedmiotu. Gdy na świadectwie dojrzałości są wyniki odpowiednich egzaminów z kilku alternatywnie branych pod uwagę przedmiotów, przyjmuje się wyniki z jednego przedmiotu, dającego największą liczbę punktów w rekrutacji.

2.2. Plany studiów i programy nauczania Kształcenie na kierunku Inżynieria Biomedyczna realizowane jest w trybie 3.5 letnich studiów I

stopnia, w systemie stacjonarnym w ramach siedmiu 15-tygodniowych semestrów. Programy studiów I stopnia pozwalają na zdobycie ogólnej wiedzy z zakresu informatyki medycznej, elektroniki medycznej, biomechaniki i inżynierii biomateriałów. Integralną część programu nauczania stanowią praktyki zawodowe, całość dopełniają zajęcia dodatkowe w ramach kół naukowych.

2.3. Przyznawane kwalifikacje Formą zaliczenia poszczególnych przedmiotów jest egzamin, zaliczenie z oceną lub zaliczenie

bez oceny. Szczegółowe zasady zaliczenia określa Regulamin Studiów Uniwersytetu Zielonogórskiego. Studia kończą się napisaniem pracy dyplomowej (inżynierskiej) oraz egzaminem dyplomowym. Seminarium dyplomowe poprzedza wykonanie pracy dyplomowej. W jego ramach omawiana jest metodyka wykonywania pracy dyplomowej, zasady jej redakcji, formułowania wniosków i przedstawienia wyników.

Dodatkowym celem seminarium jest przygotowanie studentów do samodzielnej prezentacji wyników prac. Każdy absolwent kierunku Inżynieria Biomedyczna otrzymuje, poza dyplomem ukończenia studiów, suplement do dyplomu. Jest to dokument, który ma pomóc w uznawaniu kwalifikacji absolwentów szkół wyższych przez ich przyszłych pracodawców w kraju i za granicą, w tym także ma ułatwić im dalszą karierę naukową. Dokument ten wydawany jest w języku polskim oraz (w zależności od potrzeb absolwenta) – w języku angielskim.

Limity grup dla poszczególnych zajęć dydaktycznych: wykłady kursowe – grupa 80-120 osób lub cały rok; wykłady monograficzne na specjalnościach – grupa 30-50 osób; ćwiczenia – grupa 24-30 osób; laboratoria, projekty, seminaria dyplomowe – grupa 12-15 osób; lektoraty – grupa 13-18 osób; konwersatoria – grupa 15-20 osób.

15

2.4. Oferta kształcenia w językach obcych Językiem wykładowym na kierunku inżynieria biomedyczna jest język polski. Niektóre

przedmioty mogą być wykładane w języku angielskim, niemieckim oraz rosyjskim. Większość wykładowców udziela konsultacji w jednym z tych języków.

2.5. Indywidualizacja procesu kształcenia Na kierunku Inżynieria Biomedyczna możliwa jest indywidualna organizacja studiów, która jest

przyznawana studentom niepełnosprawnym, samodzielnie wychowującym dziecko, osiągającym bardzo dobre wyniki w nauce, dotkniętym zdarzeniem losowym, pracującym w organach samorządu studenckiego bądź pracującym zawodowo. Odpowiednie zasady postępowania w tym zakresie określa Regulamin Studiów Uniwersytetu Zielonogórskiego. Decyzję o przyznaniu indywidualnej organizacji studiów podejmuje Dziekan Wydziału Mechanicznego. W trakcie studiów studenci mają możliwość studiowania według indywidualnego planu studiów i programu nauczania na zasadach ustalonych przez Radę Wydziału Mechanicznego. Indywidualny plan studiów pozwala studentom, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, na skrócenie czasu nauki, a tym samym umożliwia szybsze podjęcie pracy lub studiów na drugim kierunku. Czas trwania studiów może być przedłużony przez powtarzanie semestru/roku lub uzyskanie długoterminowego urlopu dziekańskiego.

2.6. System oceny studentów Zgodnie z Regulaminem Studiów na Uniwersytecie Zielonogórskim stosuje się następującą

skalę ocen: celujący (5.0), bardzo dobry (5.0), dobry plus (4.5), dobry (4.0), dostateczny plus (3.5), dostateczny (3.0), niedostateczny (2.0). Średnią ocen za semestr stanowi średnia arytmetyczna wszystkich ocen uzyskanych z poszczególnych przedmiotów, w tym niedostatecznych.

2.7. Sylwetka Absolwenta Inżynieria biomedyczna jest interdyscyplinarną dziedziną wiedzy łączącą nauki techniczne, medyczne

oraz biologiczne. Jej istotą jest wykorzystywanie znajomości projektowania i technologii we wdrażaniu najnowszych osiągnięć technicznych dla potrzeb służby zdrowia. Szybką aplikację innowacji technicznych w doskonaleniu technik leczenia i przywracania pacjentów do pełnej sprawności wymuszają wymagania społeczne. Aktualnie inżynieria biomedyczna nie tylko spełnia powyższe zadania, ale przede wszystkim wyznacza wiodące kierunki przemysłu i nauki w dziedzinach wytwarzania i eksploatacji.

Na kierunku Inżynieria Biomedyczna proponowane są dwie specjalności:

• Elektronika i Informatyka w Medycynie • Biomechanika i Biomateriały w Medycynie

Na międzywydziałowym kierunku Inżynieria Biomedyczna proponuje się kształcenie na studiach

inżynierskich I stopnia, które trwają 7 semestrów. Absolwenci zdobywają podstawową wiedzę z zakresu inżynierii biomedycznej, w tym informatyki medycznej, elektroniki medycznej, biomechaniki inżynierskiej oraz inżynierii biomateriałów. Studia na kierunku inżynieria biomedyczna to pierwszy krok kandydatów w zdobywaniu nowoczesnej wiedzy interdyscyplinarnej. Absolwenci rozwijają umiejętności korzystania z nowoczesnej aparatury oraz systemów diagnostycznych i terapeutycznych opierających się na metodach, technikach i technologiach teleinformatycznych, informatycznych, elektronicznych i materiałowych. Są również szkoleni w zakresie znajomości zasad prawno-ekonomicznych, związanych z rozwojem i wdrażaniem inżynierii medycznej w przemyśle. Absolwenci będą przygotowani do:

• udziału w wytwarzaniu i projektowaniu aparatury medycznej oraz systemów diagnostycznych i terapeutycznych,

• udziału w pracach naukowo-badawczych związanych z inżynierią biomedyczną, • współpracy z lekarzami medycyny w zakresie integracji, eksploatacji, obsługi i konserwacji

aparatury medycznej oraz obsługi systemów diagnostycznych i terapeutycznych. Absolwenci będą przygotowani do pracy w:

• szpitalach, jednostkach klinicznych, ambulatoryjnych i poradniach oraz innych jednostkach organizacyjnych lecznictwa,

• jednostkach wytwórczych aparatury i urządzeń medycznych,

16 • jednostkach obrotu handlowego i odbioru technicznego oraz akredytacyjnych i atestacyjnych

aparatury i urządzeń medycznych, • jednostkach projektowych, konstrukcyjnych i technologicznych aparatury i urządzeń

medycznych, • jednostkach naukowo-badawczych i konsultingowych, • administracji medycznej.

Inżynierię medyczną uważa się za priorytetową zarówno w skali krajowej jak i międzynarodowej, a przyrost produkcji w tej dziedzinie, przede wszystkim w firmach małych i średnich, wynosi około 15% rocznie. Realizacja proponowanego kierunku oparta jest na współpracy z producentami sprzętu medycznego oraz lokalnymi instytucjami służby zdrowia. Zapewnienie odpowiedniej kadry zdolnej do podjęcia tego wyzwania, wyposażonej w wiedzę z zakresu inżynierii medycznej i zarządzania staje się zagadnieniem ważnym z punktu widzenia przyszłych korzyści dla gospodarki i ochrony zdrowia.

2.8. Lista przedmiotów oraz ich wymiar godzinowy

Lp Przedmiot Liczba godzin

1 Wychowanie fizyczne I 30 2 Wychowanie fizyczne II 30 3 Komunikacja interpersonalna 30 4 Technologia informacyjna 30 5 Ochrona własności intelektualnej 15 6 Ergonomia i bezpieczeństwo pracy 15 7 Psychologia 30 8 Biologia 60 9 Elementy algebry i analizy matematycznej I 45 10 Elementy algebry i analizy matematycznej II 45 11 Fizyka 60 12 Chemia 60 13 Metody statystycznej analizy danych 30 14 Podstawy elektrotechniki i elektroniki 60 15 Materiałoznawstwo 60 16 Mechanika i wytrzymałość materiałów 60 17 Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie I 30 18 Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie II 30 19 Metrologia I 60 20 Metrologia II 30 21 Propedeutyka nauk medycznych 30 22 Zarys anatomii i fizjologii 30 23 Biochemia 60 24 Biofizyka 45 25 Biomateriały 60 26 Biomechanika inżynierska 60 27 Implanty i sztuczne narządy 30 28 Sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych 60 29 Grafika komputerowa 60 30 Cyfrowe przetwarzanie sygnałów 60 31 Języki programowania 60 32 Automatyka i robotyka 60 33 Techniki obrazowania medycznego 60 34 Elektroniczna aparatura medyczna 60 35 Prawne i etyczne aspekty w inżynierii biomedycznej 15 36 Metody numeryczne 45

17

2.9. Wykaz przedmiotów dla poszczególnych specjalności Na pierwszym stopniu studiów na kierunku Inżynieria Biomedyczna oferowane są dwie specjalności:

• Elektronika i Informatyka w Medycynie

• Biomechanika i Biomateriały w Medycynie

W ramach specjalności Elektronika i Informatyka w Medycynie realizowane są następujące przedmioty:


41A Układy elektroniczne 60 42A Bioelektromagnetyzm 45 43A Techniki pomiarów sygnałów bioelektrycznych 75 44A Technika uP w medycynie 60 45A Bezprzewodowe sieci sensorowe 60 46A Automatyczne systemy diagnostyki medycznej 60 47A Rozpoznawanie obrazów 60 48A Napędy precyzyjne 60

W ramach specjalności Biomechanika i Biomateriały w Medycynie realizowane są następujące przedmioty:


41B Zaawansowane metody badań biomateriałów 60 42B Elementy mechatroniki 45 43B Projektowanie układów biomechanicznych 75

44B Zagadnienia cieplne i przepływowe w systemach biologicznych 60

45B Podstawy nanotechnologii i materiałów funkcjonalnych 60 46B Techniki wytwarzania wyrobów medycznych 60 47B Inżynieria rehabilitacji 60 48B Przedsiębiorczość i zarządzanie jakością 60

2.10. Lista przedmiotów wybieralnych w ramach specjalności Na liście przedmiotów wybieranych znajdują się przedmioty przewidziane do realizacji w ramach poszczególnych specjalności, a dodatkowo należą do tej grupy: język obcy oraz seminaria. Przedmioty wybierane nie widniejące w zestawie przedmiotów realizowanych w ramach specjalności zestawiono w tabeli:


37 Język obcy I 30 38 Język obcy II 30 39 Język obcy III 30 40 Język obcy IV 30 49 Seminarium specjalistyczne 60 50 Seminarium dyplomowe 45 51 Seminarium dyplomowe 90 52 Praca dyplomowa 0

18

2.11. Wykaz obowiązkowych praktyk zawodowych Na kierunku Inżynieria Biomedyczna praktyki realizowane są na studiach stacjonarnych

(dziennych) I stopnia. Czas trwania praktyki zawodowej na studiach stacjonarnych wynosi 160 godzin. Praktyki są realizowane po II roku studiów w miesiącach: lipiec, sierpień i wrzesień. Praktyki są organizowane w instytucjach lecznictwa, instytucjach przemysłu lub jednostkach naukowych prowadzących działalność odpowiadającą treściom kształcenia, określonym w Programie nauczania na kierunku Inżynieria Biomedyczna. Celem studenckich praktyk zawodowych jest wykształcenie umiejętności zastosowania wiedzy teoretycznej uzyskanej w toku studiów w praktyce.

Student każdorazowo zobowiązany jest do samodzielnego uzgodnienia miejsca jej odbywania. Student odbywa praktykę na podstawie porozumienia o odbyciu praktyki. Opiekę nad studentami odbywającymi praktyki sprawują:

• ze strony uczelni opiekun praktyk powołany przez Dziekana Wydziału oraz • ze strony instytucji przyjmującej na praktykę, opiekun upoważniony przez kierownika

jednostki.

Studenci odbywający praktykę zawodową są obowiązkowo objęci ubezpieczeniem od skutków następstw nieszczęśliwych wypadków. Zaliczenie praktyki (wpis do indeksu) dla studentów studiów stacjonarnych następuje do dnia 15 października i jest warunkiem zaliczenia semestru. Program ramowy praktyki dla studentów Wydziału Mechanicznego na kierunku Inżynieria Biomedyczna:

• zaznajomienie z podstawowymi/obowiązującymi przepisami dyscypliny pracy oraz warunkami bezpieczeństwa i higieny pracy;

• zaznajomienie z organizacją i strukturą instytucji (np. szpital, poradnia specjalistyczna, firma produkująca sprzęt medyczny, itp.);

• zapoznanie z warunkami i charakterem działalności danej instytucji; • poznanie metod organizacji prac, szczególnie działów technicznych; • rozwijanie zainteresowań studentów prowadzoną działalnością, zapoznanie z wymogami

stawianymi pracownikom; • konfrontacja posiadanych umiejętności teoretycznych z zakresu informatyki, grafiki

komputerowej, biologii, pomiarów elektrycznych i nieelektrycznych, technik obrazowania medycznego, biomateriałów oraz biomechaniki w praktyce zawodowej, rozwijanie ich i doskonalenie przez praktyczny udział studentów w bieżącej działalności jednostki;

• nabycie umiejętności korzystania z nowoczesnej aparatury badawczo-pomiarowej, systemów diagnostycznych i terapeutycznych opierających się na metodach, technologiach teleinformatycznych, informatycznych, elektronicznych, mechanicznych, materiałowych i itp.;

• poznanie zasad i potrzeb wynikających z eksploatacji, nadzoru technicznego, obsługi i konserwacji aparatury medycznej, urządzeń badawczych, maszyn produkcyjnych i itp.

2.12. Wykaz obowiązkowych egzaminów W grupie przedmiotów podstawowych egzamin przeprowadzany jest z następujących przedmiotów:

• Elementy algebry i analizy matematycznej • Fizyka • Chemia • Podstawy elektrotechniki • Podstawy elektroniki • Materiałoznawstwo • Mechanika i wytrzymałość materiałów

W grupie przedmiotów kierunkowych egzamin przeprowadzany jest z następujących przedmiotów:

• Biologia • Metrologia I • Biomateriały • Biomechanika inżynierska • Sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych • Cyfrowe przetwarzanie sygnałów • Automatyka i robotyka • Elektroniczna aparatura medyczna

19 • Techniki obrazowania medycznego Dodatkowo przeprowadzany jest egzamin z języka obcego po zakończeniu kursu.

W ramach specjalności przeprowadzane są egzaminy z następujących przedmiotów: Specjalność Elektronika i Informatyka w Medycynie:

• Układy elektroniczne • Techniki pomiarów sygnałów bioelektrycznych • Bezprzewodowe sieci sensorowe • Rozpoznawanie obrazów

Specjalność Biomechanika i Biomateriały w Medycynie:

• Zaawansowane metody badań biomateriałów • Projektowanie układów biomechanicznych • Techniki wytwarzania wyrobów medycznych • Inżynieria rehabilitacji

2.13. Forma zakończenia studiów Warunkiem zakończenia studiów jest wykonanie pracy dyplomowej i zdanie egzaminu

dyplomowego. Praca dyplomowa jest wykonywana w okresie nie krótszym niż ostatni semestr studiów. Na podstawie przedłożonej pracy wyznaczany jest termin egzaminu dyplomowego. Przyjęcie pracy, jej ocena oraz egzamin dyplomowy odbywa się na zasadach określonych w regulaminie studiów UZ. Praca dyplomowa stanowi najważniejszą samodzielną pracę studenta, kończącą cykl dydaktyczny. Powinna mieć jasno sprecyzowany cel i zakres. W pracy dyplomowej powinna być wykorzystana wiedza zdobyta uprzednio w ramach wykładów, ćwiczeń, seminariów, laboratoriów i projektów. Praca dyplomowa powinna wykorzystywać wiedzę z zakresu różnych przedmiotów zawartych w standardach kształcenia kierunku Inżynieria Biomedyczna. Wskazane jest, aby koncepcja pracy dyplomowej była powiązana z kierunkiem studiów oraz odbytą praktyką zawodową. Za zapewnienie właściwej jakości procesu dyplomowania odpowiada kierownik Zakładu prowadzący seminarium dyplomowe. Opiekę nad pisaniem pracy dyplomowej sprawuje wyznaczony promotor, który odpowiada za merytoryczną i formalną poprawność pracy. Szczegółowy zakres pracy, jej główne tezy, jak również sposób rozwiązania poszczególnych problemów, są ustalane między dyplomantem i promotorem. Szczególną uwagę zwraca się na respektowanie wymagań prawa autorskiego oraz zastosowania się do wymogów edytorskich. Student, przed rozpoczęciem pierwszego semestru dyplomowego, ma prawo wyboru promotora. Fakt ten jest rejestrowany w dziekanacie. W przypadku przekroczenia dopuszczalnego limitu prac prowadzonych przez danego promotora, kolejność kandydatów ustala w porozumieniu z promotorem Dziekan (według średniej ocen ze studiów), pozostawiając na liście tylu kandydatów ile wynosi limit. Pozostałe osoby są informowane o wolnych miejscach u innych promotorów. Praca dyplomowa powinna mieć charakter badawczy lub projektowy. Przygotowanie pracy dyplomowej powinno ukształtować umiejętności dyplomanta w zakresie:

• poszukiwania materiałów źródłowych w istniejących opracowaniach oraz oceny dorobku teoretycznego,

• diagnozowania i oceny postawionego problemu inżynierskiego, • prowadzenia logicznego toku wywodów oraz posługiwania się precyzyjnym językiem.

Wymagania formalne pracy dyplomowej:

• jest samodzielnie wykonana przez studenta pod kierunkiem promotora – oświadczenie potwierdzające samodzielne wykonanie pracy umieszczone jest na ostatniej stronie pracy i stanowi jej integralną część,

• powinna zawierać tłumaczenie strony tytułowej na język angielski oraz spisu treści i streszczenia na wybrany język obcy spośród: angielskiego, niemieckiego, rosyjskiego, francuskiego, hiszpańskiego,

• podlega ocenie przez promotora i recenzenta, • podlega obronie w trakcie egzaminu dyplomowego. Praca dyplomowa może być również przygotowywana w języku obcym (angielskim, niemieckim,

rosyjskim) za zgodą Dziekana i promotora pracy.

20 Dziekanat przyjmuje od studenta 2 egzemplarze pracy dyplomowej zaakceptowane przez promotora oraz pracę na nośniku elektronicznym. Praca dyplomowa składana do archiwum powinna

być drukowana dwustronnie i oprawiona w miękką oprawę (kartki muszą być sklejone w sposób trwały). Dziekan wyznacza termin egzaminu dyplomowego jeżeli praca została złożona w wyznaczonym terminie i została pozytywnie oceniona przez promotora i recenzenta,

W przypadku istotnej rozbieżności w ocenie pracy lub negatywnej oceny recenzenta, Dziekan wyznacza dodatkowego recenzenta. Jeśli ocena drugiego recenzenta jest również negatywna, to student jest kierowany na powtarzanie semestru. Negatywnie oceniona praca dyplomowa nie może być przedstawiona ponownie. Komisja egzaminu dyplomowego składa się z:

• przewodniczącego komisji – nauczyciel akademicki posiadający tytuł profesora lub stopień doktora habilitowanego,

• członków komisji, • promotora i recenzenta pracy dyplomowej, • inne osoby powołane przez Dziekana.

W trakcie egzaminu dyplomowego dyplomant: • odpowiada na co najmniej dwa pytania wybrane losowo z zestawu zagadnień obowiązujących

w danym roku akademickim na prowadzonym kierunku, • dokonuje prezentacji pracy dyplomowej, • odpowiada na pytania zadane przez członków komisji. Zestaw zagadnień, z którego dyplomant losuje dwa, powinien być podany do wiadomości

studentów na wydziałowej tablicy ogłoszeń oraz wydziałowej stronie internetowej na miesiąc przed terminem egzaminu dyplomowego.

2.14. Warunki wpisu o ukończonej specjalności do dyplomu ukończenia studiów

Warunkiem uzyskania wpisu do dyplomu o ukończonej specjalności jest uzyskanie wymaganych zaliczeń przedmiotów przewidzianych w ramach danej specjalności.

21

3. Szczegółowy plan studiów dla specjalności Elektronika i Informatyka w Medycynie

22

4. Szczegółowy plan studiów dla specjalności Biomechanika i Biomateriały w Medycynie

Treści programowe i efekty kształcenia dla poszczególnych przedmiotów

na kierunku

III NNN ŻŻŻ YYY NNN III EEE RRR III AAA BBB III OOO MMM EEE DDD YYY CCC ZZZ NNN AAA

WWW YYY CCC HHH OOO WWW AAA NNN III EEE FFF III ZZZ YYY CCC ZZZ NNN EEE III

Kod przedmiotu: 6.9-WM-IB1S-001-PDO

Typ przedmiotu: Dodatkowy

Wymagania wstępne: ------

Język nauczania: Język polski

Odpowiedzialny za przedmiot : mgr Jacek Sajnóg

Prowadzący: Studium Wychowania Fizycznego i Sportu

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma

zaliczenia PunktyECTS

Studia stacjonarne

Ćwiczenia 30 2 II Zaliczenie na ocenę

Ćwiczenia 30 2 III Zaliczenie na ocenę

0

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Przedmiot obejmuje:

Ćwiczenia (semestr II i III): Ogólna charakterystyka i rozwój poszczególnych dyscyplin sportowych. Wiadomości o indywidualnej i zespołowej rywalizacji sportowej. Znajomość przepisów gry wybranych zespołowych dyscyplin sportowych. Praktyczna umiejętność indywidualnej i zespołowej techniki poszczególnych dyscyplin sportowych (siatkówka, koszykówka, piłka ręczna i nożna, pływanie, lekkoatletyka oraz jazda konna). Ćwiczenia ogólnorozwojowe i psychomotoryczne. Wychowawcze i sportowe wartości wychowania fizycznego.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie znajomości przepisów gry wybranych dyscyplin sportowych oraz praktyczna umiejętność indywidualnej i zespołowej techniki poszczególnych dyscyplin sportowych.

WARUNKI ZALICZENIA: Ćwiczenia (semestr II): zaliczenie na ocenę Ćwiczenia (semestr III): zaliczenie na ocenę

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Dostępna literatura z różnych dziedzin kultury fizycznej, taka jak: poradniki, zasady gry w wybranych

dyscyplinach sportowych.

WWW YYY CCC HHH OOO WWW AAA NNN III EEE FFF III ZZZ YYY CCC ZZZ NNN EEE III III





Odpowiedzialny za przedmiot : mgr Jacek Sajnóg

Prowadzący: Studium Wychowania Fizycznego i Sportu

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma

zal iczenia PunktyECTS

Studia stacjonarne

Ćwiczenia 30 2 III Zaliczenie na ocenę 0

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:

Ogólna charakterystyka i rozwój poszczególnych dyscyplin sportowych. Wiadomości o indywidualnej i zespołowej rywalizacji sportowej. Znajomość przepisów gry wybranych zespołowych dyscyplin sportowych. Praktyczna umiejętność indywidualnej i zespołowej techniki poszczególnych dyscyplin sportowych (siatkówka, koszykówka, piłka ręczna i nożna, pływanie, lekkoatletyka oraz jazda konna). Ćwiczenia ogólnorozwojowe i psychomotoryczne. Wychowawcze i sportowe wartości wychowania fizycznego.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Umiejętności i kompetencje w zakresie znajomości przepisów gry wybranych dyscyplin sportowych oraz praktyczna umiejętność indywidualnej i zespołowej techniki poszczególnych dyscyplin sportowych.

WARUNKI ZALICZENIA: Ćwiczenia: zaliczenie na ocenę

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Dostępna literatura z różnych dziedzin kultury fizycznej, taka jak: poradniki, zasady gry

w wybranych dyscyplinach sportowych.

KKK OOO MMM UUU NNN III KKK AAA CCC JJJ AAA III NNN TTT EEE RRR PPP EEE RRR SSS OOO NNN AAA LLL NNN AAA



Wymagania wstępne: nie wymagane


Odpowiedzialny za przedmiot : dr Anna Szczęsna

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne

Ćwiczenia 30 2 V Zaliczenie na ocenę 2


Ćwiczenia: Komunikacja (werbalna, niewerbalna, pisemna). Bariery komunikacyjne i sposoby ich pokonywania. Warunki skutecznej komunikacji, błędy w komunikowaniu się z klientem lub kontrahentem. Zespół (zespoły w środowisku pracy, role zespołowe, etapy rozwoju zespołu, komunikacja w zespole, problemy zespołu). Efektywne i nieefektywne wzorce zachowań. Techniki heurystyczne w poszukiwaniu rozwiązań zadań stawianych przed zespołem. Konflikt (źródła i rodzaje konfliktów, rola konfliktu, zachowania w sytuacji konfliktu, sposoby rozwiązywania konfliktu). Negocjacje (istota negocjacji, style negocjacji i ich główne założenia, techniki negocjacji, etapy negocjacji, komunikowanie się w negocjacjach, cechy skutecznego negocjatora).

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji z zakresu komunikacji interpersonalnej oraz wypracowanie wykorzystania jej w życiu prywatnym i zawodowym.

WARUNKI ZALICZENIA: Ćwiczenia: zaliczenie na ocenę

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Balbin R. M.: Twoja rola w zespole, GWP, Gdańsk, 2003. 2.EdelmanR. J.: konflikty w pracy, GWP, Gdańsk, 2003. 3.Fisher R. Ury W.: Dochodząc do tak. Negocjowanie bez poddawania się, PWE, Warszawa 1992. 4.Kamiński J.: Negocjowanie. Techniki rozwiązywania konfliktów, POLTEXT, Warszawa 2003. 5.Leary M.: Wywieranie wrażenia na innych. O sztuce autoprezentacji, GWP, Gdańsk, 2003. 6.Nęcki Z.: Komunikacja międzyludzka, Antykwa, Kraków 2000.

Wydział Mechaniczny Kierunek: Inżynieria Biomedyczna

TTT EEE CCC HHH NNN OOO LLL OOO GGG III AAA III NNN FFF OOO RRR MMM AAA CCC YYY JJJ NNN AAA



Wymagania wstępne:

Ogólna orientacja w istniejących technikach informacyjnych i sposobach ich wykorzystywania wyniesiona ze szkoły średniej w ramach programowych zajęć z podstaw informatyki.


Odpowiedzialny za przedmiot :dr inż. Grzegorz Łabiak dr inż. Zbigniew Skowroński

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne

Laborator ium 30 2 I Zaliczenie na ocenę 2

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Przetwarzanie tekstów. Ugruntowanie wiadomości dotyczących pracy z edytorem tekstu, zasady poprawnego formatowania tekstu, posługiwanie się stylami, łączenie tekstu z grafiką. Grafika prezentacyjna. Przygotowywanie materiałów i prezentacji multimedialnych i ich publikacja w sieci. Usługi w sieciach informatycznych. Podstawy pracy z Internetem: korzystanie z poczty elektronicznej, odnajdywanie i pobieranie informacji ze strony WWW, ściąganie plików z Internetu, przesyłanie plików na odległość. Arkusze kalkulacyjne. Podstawowe pojęcia (skoroszyt, arkusz, wiersz, kolumna, adres). Obliczenia w arkuszu. Analizowanie i prezentowanie danych. Makropolecenia. Wprowadzanie i edycja danych. Zawartość, wartość i format komórki. Formatowanie arkusza. Kopiowanie i przenoszenie. Tworzenie wykresów. Funkcje bazy danych w arkuszu. Bazy danych. Omówienie problematyki wyszukiwania informacji w bazie. Poprawność, trafność i szybkość otrzymania informacji.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Umiejętności i kompetencje w zakresie obsługi i użytkowania komputera podłączonego do Internetu oraz jego wykorzystania w życiu codziennym oraz w procesie kształcenia, zgodne z Europejskim Certyfikatem Umiejętności Komputerowych ECDL (ang. European Computer Driving Licence), posługiwania się oprogramowaniem użytkowym, przygotowywaniem materiałów i prezentacji multimedialnych. wykorzystywaniem technologii informacyjnej do wyszukiwania, gromadzenia i przetwarzania informacji oraz do komunikowania się.

WARUNKI ZALICZENIA: Laboratorium - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium.

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Altman Rick, Altman Rebecca: Po prostu PowerPoint 2003 PL (PowerPoint 2003 Visual

QuickStart Guide), Wydawnictwo Helion, Gliwice, 2004.


2. Date C. J.: Wprowadzenie do systemów baz danych, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2000. 3. Kowalczyk G.: Word 2003 PL. Ćwiczenia praktyczne, Wydawnictwo Helion, Gliwice, 2004. 4. Langer M.: Po prostu Excel 2003 PL, Helion, Gliwice, 2004. 5. Sportach M.: Sieci komputerowe - księga eksperta, Helion, Gliwice, 1999.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Hunt C.: TCP/IP - Administracja sieci, RM, 2003. 2. Kopertowska M., Łuszczyk E.: PowerPoint 2003 wersja PL. Ćwiczenia, Wydawnictwo Mikom,

Warszawa, 2004. 3. Parker C. R.: Skład komputerowy w minutę, Intersoftland / Prentice Hall International, Warszawa,

Polska / Hemel Hempstead, England, 1997. 4. Synarska A.: Ćwiczenia z makropoleceń w Excelu, Mikom, Warszawa, 2000.

UWAGI: Możliwość zwolnienia z zajęć laboratoryjnych tych studentów, którzy posiadają Europejski Certyfikat Umiejętności Komputerowych ECDL.


OOO CCC HHH RRR OOO NNN AAA WWW ŁŁŁ AAA SSS NNN OOO ŚŚŚ CCC III III NNN TTT EEE LLL EEE KKK TTT UUU AAA LLL NNN EEE JJJ





Odpowiedzialny za przedmiot : dr inż. Włodzimierz Kujanek

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne

Wyk ład 15 1 VII Zaliczenie na ocenę 2

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Pojęcie własności intelektualnej. Problematyka własności intelektualnej w doktrynie prawniczej. Konwencja paryska o ochronie własności przemysłowej. Pojęcie własności przemysłowej. Patent. Prawo ochronne. Prawo z rejestracji. Uregulowania prawne dotyczące ochrony własności przemysłowej w Polsce. Warunki do uzyskania patentu na wynalazek. Rozwiązania pozbawione zdolności patentowej. Ochrona wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, topografii układów scalonych. Ochrona znaków towarowych i usługowych. Procedura postępowania przed Urzędem Patentowym RP. Wymagania odnośnie dokumentacji zgłoszeniowej wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego. Postępowanie sporne. Odwołania od decyzji UPRP. Licencje w obrocie prawami własności przemysłowej. Rodzaje licencji i ich charakterystyka. Umowy licencyjne. Informacja patentowa. Klasyfikacja patentowa, INID kody. Internetowe bazy z informacją patentową. Badania patentowe. Badanie stanu techniki. Badanie zdolności patentowej. Badanie czystości patentowej. Uzyskiwanie ochrony za granicą. WIPO. PCT –Układ o współpracy patentowej. Konwencja o patencie europejskim. OHIM. Porozumienie madryckie. TRIPS. Ochrona przed nieuczciwa konkurencją. Czyny nieuczciwej konkurencji. Prawo autorskie. Konwencja berneńska. Konwencja genewska. Prawo autorskie majątkowe. Prawo autorskie osobiste. Prawa pokrewne. Dozwolony użytek osobisty. Ochrona programów komputerowych. Przedmiot ochrony. Podmiot prawa autorskiego do programu komputerowego. Zwielokrotnienie programu. Wyczerpanie prawa do programu komputerowego. Ograniczenia majątkowych praw autorskich do programu komputerowego. Zasady korzystania z Internetu. Netykieta. Naruszenia oznaczeń odróżniających w Internecie. Użycie poczty elektronicznej w celach komercyjnych. Inne nieuczciwe zachowania w cyberprzestrzeni.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Umiejętności i kompetencje w zakresie prowadzenia badań czystości i zdolności patentowej rozwiązań technicznych, zdolności rejestrowej znaków towarowych , wzorów przemysłowych, prowadzenia działalności pozbawionej czynów uznawanych za nieuczciwe w świetle ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji., etycznego korzystania z Internetu, korzystania z utworów w bez naruszana praw autorskich.


WARUNKI ZALICZENIA: Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów pisemnych przeprowadzonych co najmniej raz w semestrze.

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Kotarba W.: Ochrona własności przemysłowej w gospodarce polskiej w dostosowaniu do

wymogów Unii Europejskiej i Światowej Organizacji Handlu. Wyd. Instytut Organizacji i Zarządzania we Przemyśle „ORGMASZ”, Warszawa 2000.

2. Sobczak J.: Prawo autorskie i prawa pokrewne, Wyd. Polskie Wydawnictwo Prawnicze Warszawa –Poznań 2000.

3. Golat K., Golat R.: Prawo komputerowe, Wyd. Prawnicze Sp. z o.o., Warszawa 1998. 4. Miklasiński Z.: Prawo własności przemysłowej, komentarz. Wyd. UPRP Warszawa 2001. 5. Podrecki P. i inni: Prawo Internetu, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2004.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Pyrża A.: Poradnik wynalazcy. Procedury zgłoszeniowe w systemie krajowym, europejskim,

międzynarodowym. Wyd. Urząd Patentowy RP, Warszawa 2008 2. Konrdrat M., Dreszer-Lichańska H.: Własność przemysłowa w Unii Europejskiej. Znaki towarowe,

patenty, SPC, wzory przemysłowe, oznaczenia geograficzne – poradnik. Wyd. Ośrodek Doradztwa i Doskonalenia Kadr Sp. z o.o. Gdańsk 2004

3. Antoniuk J.: Ochrona znaków towarowych w Internecie, Wyd. LexisNexis, Warszawa, 2006


EEE RRR GGG OOO NNN OOO MMM III AAA III BBB EEE ZZZ PPP III EEE CCC ZZZ EEE ŃŃŃ SSS TTT WWW OOO PPP RRR AAA CCC YYY





Odpowiedzialny za przedmiot : dr hab. inż. Edward Kowal, prof. UZ

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne

Wyk ład 15 1 IV Zaliczenie na ocenę 2


Wykład: Ergonomia jak nauka o podstawowych zasadach organizacji i zarządzania procesami pracy. Elementy fizjologii pracy (praca fizyczna, mięśnie, układ nerwowy, przemiana materii). Materialne środowisko pracy (oświetlenie, hałas, drgania, pyły). Postawa przy pracy i pomiary antropometryczne (kształtowanie środowiska roboczego). System informacyjny człowieka (hormonalny, nerwowy). System regulacji i sterowania człowieka (czynniki fizjologiczne). Systemy sensoryczne człowieka (widzenie, słyszenie). Promieniowanie elektromagnetyczne (podczerwone, oświetlenie naturalne, sztuczne). Hałas w środowisku pracy (analizator słuchu, wpływ hałasu na organizm, zwalczanie). Promieniowanie monitorów oraz organizacja komputerowego miejsca pracy. Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy (wartości progowe, zmiany w organizmie). Działanie prądu elektrycznego na człowieka. Ochrona przeciwpożarowa. Zagrożenia związane z występowaniem elektryczności statycznej.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie wykorzystywania przepisów regulujących warunki pracy w realizacji zadań z zakresu inżynierii biomedycznej.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: zaliczenie na ocenę

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Górska E., "Ergonomia - projektowanie, diagnoza, eksperymenty", Wyd. Polit. Warszawskiej, W-wa,

2002. 2.Kowal E., "Ekonomiczno-społeczne aspekty ergonomii", PWN, W-wa, 2002. 3.Lewandowski J., "Ergonomia", Marcus, Łódź, 1995. 4.Olszewski J., "Podstawy ergonomii i fizjologii pracy", Akad. Ekonomiczna, Poznań, 1993. 5.Strojny J., "Bezpieczeństwo użytkowania urządzeń elektrycznych", AGH, Kraków, 2003. 6.Matula E., Sych M., "Zapobieganie porażeniom elektrycznym w przemyśle", WNT, Warszawa, 1980.


PPP SSS YYY CCC HHH OOO LLL OOO GGG III AAA



Wymagania wstępne: Podstawowa znajomość z zakresu historii i filozofii.


Odpowiedzialny za przedmiot : dr Marcin Florkowski

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne

Wyk ład 30 2 I Zaliczenie na ocenę 2


Wykład: Historia psychologii. Główne nurty w psychologii. Rozwój psychologii nowożytnej, najważniejsze paradygmaty i działy współczesnej psychologii. Budowa układu nerwowego. Funkcjonowanie procesów poznawczych człowieka (spostrzeganie, uwaga, pamięć, myślenie i mowa). Emocje i motywacja. Temperament. Inteligencja poznawcza i emocjonalna. Osobowość i teorie osobowości. Rozwój osobowości – psychologia rozwojowa.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie zastosowania wiedzy psychologicznej w różnych sferach ludzkiej aktywności, oceny uwarunkowania funkcjonowania człowieka w różnych strukturach organizacyjnych.


LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Kosslyn S.M., Rosenberg R.S (2006). Psychologia. Mózg, człowiek, świat. Kraków: Wydawnictwo

Znak. 2.Maruszewski T. (2001). Psychologia poznania. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. 3.Strelau J. (red.) (2005). Psychologia. Podręcznik akademicki. Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo

Psychologiczne. Tom 2. 4.Sperling A.P. (1995). Psychologia. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka. 5.Lindsay H., Norman D.A. (1991). Procesy przetwarzania informacji u człowieka. Warszawa:

Wydawnictwo Naukowe PWN. 6.Zimbardo P.G. (1999). Psychologia i życie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.


BBB III OOO LLL OOO GGG III AAA

Kod przedmiotu: 6.9-WM-IB1S-008-PPO

Typ przedmiotu: Podstawowy

Wymagania wstępne: Podstawy biologii z zakresu szkoły średniej


Odpowiedzialny za przedmiot : dr Krystyna Walińska

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne

Wyk ład 30 2 Zaliczenie na ocenę

Laborator ium 30 2 I

Zaliczenie na ocenę

4


Przedmiot obejmuje:

Wykład: Poziomy organizacji życia. Właściwości materii żywej. Budowa chemiczna żywych organizmów; skład pierwiastkowy organizmów i ogólna charakterystyka związków chemicznych o znaczeniu biologicznym. Komórka jako jednostka życia – budowa i funkcje organelli komórkowych. Podział komórek – amitoza, mitoza i mejoza. Podstawy metabolizmu organizmów żywych (oddychanie, fotosynteza). Transport związków przez błony biologiczne. Budowa i funkcje tkanek. Rozmnażanie organizmów oraz przemiana pokoleń. Podstawowe mechanizmy dziedziczności. Drzewo rodowe świata żywego. Podstawy systematyki. Podział organizmów żywych i charakterystyka poszczególnych królestw w oparciu o wybrane grupy taksonomiczne. Laboratorium: Podstawy mikroskopowania (budowa mikroskopu optycznego, technika mikroskopowania). Budowa chemiczna organizmów żywych (białka, lipidy i węglowodany), - budowa komórki eukariotycznej (budowa subkomórkowa, charakterystyka wybranych struktur wewnątrzkomórkowych). Cykl życiowy komórki (podziały komórkowe, budowa chromosomów, kariotypy), podstawy histologii roślin ( budowa i funkcje tkanki okrywającej, miękiszowej, wzmacniającej i przewodzącej). Tkanki zwierzęce (budowa i funkcje tkanki nabłonkowej, mięśniowej, łącznej i nerwowej), modele organizmów żywych i podstawy ich funkcjonowania (układ ruchu zwierząt).

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie wykorzystania biologii w inżynierii biomedycznej.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: zaliczenie na ocenę Laboratorium: zaliczenie na ocenę

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Podstawy biologii komórki - red. B. Alberts, PWN W-wa 1999. 2.Biologia - Solomon, Berg, Villee, Multico W-wa 1996. 3.Biologia – Berg, Martin, Multico W-wa 2007.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1.Podstawy cytofizjologii - red. J. Kawiak, PWN W-wa 1997


2.Cytologia i histologia - W. Lewiński, Wydawnictwo Operon W-wa 2001 3.Fizjologia człowieka w zarysie - W. Traczyk, PZWL W-wa 2007 4.Botanika, tom I – A. Szweykowska, J. Szweykowski, PWN W-wa 2007 5.Cytologia, embriologia i histologia człowieka – P. Hoser, WSiP W-wa 1996


EEE LLL EEE MMM EEE NNN TTT YYY AAA LLL GGG EEE BBB RRR YYY III AAA NNN AAA LLL III ZZZ YYY MMM AAA TTT EEE MMM AAA TTT YYY CCC ZZZ NNN EEE JJJ III



Wymagania wstępne:Zalecana jest znajomość matematyki odpowiadająca maturze na poziomie rozszerzonym.


Odpowiedzialny za przedmiot : dr Krystyna Białek

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne


Ćwiczenia 15 1 I


4


Wykład i ćwiczenia: podstawowe pojęcia z zakresu algebry i geometrii analitycznej (struktury algebraiczne, macierze i wyznaczniki, układy równań liniowych ze szczególnym uwzględnieniem eliminacji Gaussa, liczby zespolone, elementy geometrii analitycznej w przestrzeni R3, przestrzenie liniowe, przekształcenia liniowe).

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji zakresie stosowania metod matematycznych do opisu zagadnień technicznych.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: zaliczenie na ocenę Ćwiczenia: zaliczenie na ocenę

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Białynicki-Birula A., Algebra liniowa z geometrii. PWN, Warszawa 1976, 2.Gelfand I. M., Wykłady z Algebry Liniowej, PWN, Warszawa 1974. 3.Jurlewicz T., Z. Skoczyłas Z., Algebra liniowa 1. Definicje, twierdzenia, wzory, GiS 2005. 4.Żakowski W., Podręczniki akademickie, Matematyka III. 5.Fichtenholz G.M., Rachunek różniczkowy i całkowy, tom I, II i III. PWN, Warszawa 1978. 6.Krysicki W., Włodarski L., Analiza matematyczna w zadaniach, część I i II, PWN, Warszawa

1986. 7.Rudnicki W., Wykłady z analizy matematycznej, PWN, Warszawa 2001.


EEE LLL EEE MMM EEE NNN TTT YYY AAA LLL GGG EEE BBB RRR YYY III AAA NNN AAA LLL III ZZZ YYY MMM AAA TTT EEE MMM AAA TTT YYY CCC ZZZ NNN EEE JJJ III III



Wymagania wstępne:Zalecana jest znajomość matematyki odpowiadająca maturze na poziomie rozszerzonym.


Odpowiedzialny za przedmiot : dr Krystyna Białek

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne

Wyk ład 30 2 Egzamin

Ćwiczenia 15 1 II


5


Wykład i ćwiczenia: podstawowe pojęcia z zakresu analizy matematycznej (ciągi liczbowe, granica i ciągłości funkcji, rachunek różniczkowy funkcji jednej rzeczywistej, pochodna funkcji w punkcie, monotoniczność, ekstrema funkcji, reguła de L’ Hospitala, wklęsłość i wypukłość wykresu funkcji, badanie przebiegu zmienności funkcji, pochodne, całki (wielokrotne, podwójne i potrójne, iterowane, krzywoliniowe, powierzchniowe)), metody rozwiązywania równań różniczkowych, koniecznymi do zastosowań w inżynierii biomedycznej.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji zakresie stosowania metod matematycznych do opisu zagadnień technicznych.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: egzamin Ćwiczenia: zaliczenie na ocenę

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Białynicki-Birula A., Algebra liniowa z geometrii. PWN, Warszawa 1976, 2.Gelfand I. M., Wykłady z Algebry Liniowej, PWN, Warszawa 1974. 3.Jurlewicz T., Z. Skoczyłas Z., Algebra liniowa 1. Definicje, twierdzenia, wzory, GiS 2005. 4.Żakowski W., Podręczniki akademickie, Matematyka III. 5.Fichtenholz G.M., Rachunek różniczkowy i całkowy, tom I, II i III. PWN, Warszawa 1978. 6.Krysicki W., Włodarski L., Analiza matematyczna w zadaniach, część I i II, PWN, Warszawa

1986. 7.Rudnicki W., Wykłady z analizy matematycznej, PWN, Warszawa 2001.


FFF III ZZZ YYY KKK AAA



Wymagania wstępne: Podstawowe wiadomości z matematyki, fizyki i chemii w zakresie szkoły średniej.


Odpowiedzialny za przedmiot : dr Jarosław Piskorski

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne




6


Wykład: Wielkości fizyczne i ich jednostki. Podstawowe prawa fizyki. Mechanika klasyczna i relatywistyczna. Kinematyka. Zasady dynamiki Newtona. Praca i energia, zasada zachowania energii. Szczególna teoria względności. Pęd i zasada zachowania pędu. Prawa zachowania w fizyce. Grawitacja. Odkształcenia i naprężenia w rozciągłym ośrodku sprężystym. Prawo Hooke’a. Drgania i fale w ośrodkach sprężystych. Elementy akustyki. Fale dźwiękowe. Efekt Dopplera. Statyka i dynamika płynów. Elementy termodynamiki i fizyki statystycznej. Kinetyczno-molekularna teoria gazów. Elektryczność i magnetyzm. Fale elektromagnetyczne. Światło. Optyka klasyczna i kwantowa. Elementy mechaniki kwantowej. Budowa atomu i jądra atomowego. Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych. Elementy fizyki plazmy. Wybrane zagadnienia fizyki ciała stałego. Laboratorium: Sprawdzenie równania ruchu obrotowego bryły sztywnej. Wyznaczanie gęstości ciał stałych i cieczy przy pomocy piknometru. Badanie figur Lissajous. Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomoc a wahadła rewersyjnego. Badanie drgań tłumionych. Zjawisko rezonansu przy drganiach wymuszonych. Wyznaczanie modułu sztywności metodą dynamiczną. Badanie pętli histerezy ferromagnetyka. Badanie mocy w obwodzie prądu przemiennego. Wyznaczanie ładunku i pojemności kondensatora. Badanie transformatora. Sprawdzanie praw Kirchhofa. Prawo Ohma. Wyznaczanie pojemności kondensatora mostkiem Wheastone’a.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z podstawowymi zjawiskami i procesami fizycznymi występującymi w inżynierii biomedycznej; poznanie metod pomiaru podstawowych wielkości fizycznych; analiza zjawisk fizycznych i rozwiązywanie zagadnień technicznych w oparciu o prawa fizyki.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: Egzamin Laboratorium: zaliczenie na ocenę

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Robert Resnick, David Halliday, Fizyka, Tom 1, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. 2.David Halliday, Robert Resnick, Fizyka, Tom 2, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.


3.David Halliday, Robert Resnick, Jearl Walker, Podstawy fizyki, Tomy 1-5, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

4.H. Szydłowski, Pracowania fizyczna, PWN, 1979 i późniejsze. 5.H. Szydłowski, Niepewności w pomiarach – międzynarodowe standardy w praktyce,

Wydawnictwo Naukowe UAM, 2001. 6.T. Dryński, Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki, PWN, 1967 i późniejsze.


CCC HHH EEE MMM III AAA



Wymagania wstępne: Ukończenie kursu chemii na poziomie licealnym


Odpowiedzialny za przedmiot : dr hab.inż.Elżbieta Krasicka-Cydzik, prof. UZ

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne




6


Wykład: Budowa atomu. Równanie Schrödingera. Struktura elektronowego otoczenia jądra atomowego. Układ okresowy pierwiastków. Wiązanie kowalencyjne. Polaryzacja wiązania. Hybrydyzacja. Wiązania wielokrotne, donorowo-akceptorowe. Kompleksowe połączenia pierwiastków bloku d. Wiązanie metaliczne i jonowe. Pierwiastki metaliczne. Wiązanie wodorowe. Prawa chemiczne, stechiometria. Teoria elektrolitów. Funkcje termodynamiczne, stan równowagi reakcji chemicznych. Równowagi fazowe. Budowa fazowa materii – gazy, ciecze i stałe. Szybkość reakcji chemicznych. Kinetyka reakcji prostych, równoległych, następczych i łańcuchowych. Zależność szybkości reakcji od temperatury. Kataliza. Podstawy elektrochemii. Stechiometria reakcji red-ox. Szereg napięciowy metali. Ogniwa, reakcje potencjałotwórcze. Równanie Nernsta. Reakcje red-ox z udziałem tlenu i wodoru. Diagramy Pourboix. Teoria elektrolizy. Podstawy korozji elektrochemicznej metali i stopów. Zjawiska powierzchniowe. Podstawy chemii organicznej. Laboratorium: Roztwory buforowe, pH-metria; Efekt solny Broensteda; Kompleksometria; Hydroliza; Micelizacja – substancje powierzchniowo-czynne; Ogniwo słoneczne - fotoogniwo na bazie TiO2; Korozja elektrochemiczna; Miareczkowanie potencjometryczne; Elektroliza; Kolorymetria; Redoksymetria; Analiza jakościowa kationów; Badanie koloidów; Analiza związków organicznych.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie rozumienia przemian chemicznych i ich znaczenia dla procesów przemysłowych.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: Egzamin Laboratorium: zaliczenie na ocenę (warunkiem zaliczenia laboratorium jest wykonanie doświadczeń przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium oraz uzyskanie pozytywnych ocen ze sprawozdań opisujących eksperymenty).

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.L. Pajdowski L., Chemia ogólna, PWN, Warszawa 1997. 2.A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, PWN, Warszawa 1997. 3.A. F. Wells, Strukturalna chemia nieorganiczna, WNT, Warszawa 1993.


4.P.W. Atkins., Chemia Fizyczna, PWN, Warszawa 2003. 5.P.W. Atkins., Chemia Fizyczna-Zbiór zadań, PWN, Warszawa 2003. 6.Smoczyński L., Kalinowski S., Wasilewski J., Karczyński F., Podstawy chemii

fizycznej z ćwiczeniami, Wyd. UWM, Olsztyn 2000. 7.Chemia fizyczna, Praca zbiorowa, PWN Warszawa, 1980. 8.Pigoń K., Ruziewicz Z., Chemia fizyczna, PWN, Warszawa 1993. 9.Barrow G.M., Chemia fizyczna, PWN, Warszawa 1978. 10.Eksperymentalna chemia fizyczna, Praca zbiorowa, SGGW, Warszawa 1995. 11.A.Wasik, P.Konieczka , Wybrane metody elektroanalityczne, Materiały do ćwiczeń,

Politechnika Gdańska 2002.


MMM EEE TTT OOO DDD YYY SSS TTT AAA TTT YYY SSS TTT YYY CCC ZZZ NNN EEE JJJ AAA NNN AAA LLL III ZZZ YYY DDD AAA NNN YYY CCC HHH



Wymagania wstępne:Podstawowa znajomość rachunku prawdopodobieństwa oraz kombinatoryki i analizy matematycznej.


Odpowiedzialny za przedmiot : prof. dr hab. inż. Dariusz Uciński

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne


Laborator ium 15 1

III


5

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Niepewność pomiarowa. Przenoszenie niepewności. Błędy przypadkowe i systematyczne. Szeregi rozdzielcze punktowe i przedziałowe. Histogram. Miary położenia, zmienności, asymetrii i koncentracji. Obserwacje odstające. Prawdopodobieństwo. Przestrzeń zdarzeń elementarnych. Definicje prawdopodobieństwa: klasyczna, częstościowa i współczesna. Podstawowe własności prawdopodobieństwa. Prawdopodobieństwo warunkowe. Niezależność. Prawdopodobieństwo całkowite. Wzór Bayesa. Zmienne losowe dyskretne i ciągłe. Zmienne losowe dyskretne. Rozkłady: dwupunktowy, Bernoulliego, Poissona i geometryczny. Funkcje zmiennych losowych. Pojęcia wartości oczekiwanej i wariancji zmiennej losowej. Rozkłady łączne wielu zmiennych losowych. Niezależność zmiennych losowych. Zmienne losowe ciągłe. Rozkład równomierny. Rozkład wykładniczy. Pojecie dystrybuanty zmiennej losowej. Rozkład normalny. Podstawy wnioskowania statystycznego. Schematy losowania próby. Próba prosta. Rozkłady: chi-kwadrat, t-Studenta i Fishera-Snedecora. Estymacja punktowa i przedziałowa. Nieobciążonosc, zgodność, efektywność i dostateczność. Estymacja parametryczna i nieparametryczna. Przedziały ufności dla wartości oczekiwanej. Twierdzenia graniczne. Przedziały ufności dla wartości oczekiwanej w populacji o nieznanym rozkładzie, wariancji, odchylenia standardowego, prawdopodobieństw oraz różnic prawdopodobieństw i wartości oczekiwanych. Testowanie hipotez statystycznych. Parametryczne testy istotności dla wartości oczekiwanej, wariancji wskaźnika struktury w populacji. Nieparametryczne testy istotności. Regresja liniowa i wielomianowa. Metody analizy współzależności zjawisk. Korelacja i regresja. Metoda najmniejszych kwadratów. Wnioskowanie w analizie korelacji i regresji. Współczynnik korelacji liniowej. Przedziały ufności.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Umiejętności i kompetencje w zakresie: formułowania opisów niepewności; obliczania prawdopodobieństwa zdarzeń oraz podstawowych parametrów statystycznych; analizy systemów pod względem średniego zachowania; obliczania niezawodności prostych układów sprzętowych i systemów programowych; przeprowadzania prostego wnioskowania statystycznego.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z testu przeprowadzonego na koniec semestru;


Ćwiczenia – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów pisemnych lub ustnych przeprowadzonych co najmniej dwa razy w semestrze.

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Kukuła K.: Elementy statystyki w zadaniach, PWN, Warszawa, 1998. 2. Ostasiewicz S., Rusnak Z., Siedlecka U.: Statystyka: elementy teorii i zadania, Akademia

Ekonomiczna, Wrocław,1999. 3. Krysicki W. i in.: Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna w zadaniach, PWN,

Warszawa, 2000.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Liengme B.V.: Microsoft Excel w nauce i technice, Read Me, Warszawa, 2002. 2. Sobczyk M.: Statystyka, PWN, Warszawa, 2000. 3. Obecny A.: Statystyka opisowa w Excelu dla szkół. Ćwiczenia praktyczne, Helion, Gliwice,

2002.


EEE LLL EEE MMM EEE NNN TTT YYY EEE LLL EEE KKK TTT RRR OOO TTT EEE CCC HHH NNN III KKK III III EEE LLL EEE KKK TTT RRR OOO NNN III KKK III



Wymagania wstępne:

Ogólna wiedza z matematyki na poziomie operacji na liczbach zespolonych, rachunku macierzowego oraz rozwiązywania równań różniczkowych linowych.


Odpowiedzialny za przedmiot : dr hab. inż. Zbigniew Kłos

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne


Laborator ium 30 2 II


6


Wykład: Obwody elektryczne DC i AC: prąd, napięcie, prawo Ohma, Kirchoffa. Dwójniki bierne w obwodach elektrycznych RLC: rezystor, kondensator, cewka indukcyjna. Dwójniki aktywne: źródła napięciowe i prądowe. Obwody z dwójnikami aktywnymi i biernymi. Metody analizy obwodów: prawo Ohma, Kirchoffa, metoda potencjałów węzłowych, zasada superpozycji prądów i napięć. Czwórniki aktywne i bierne. Parametry zastępcze. Twierdzenia Thevenina i Nortona. Transformator sieciowy AC. Zasada działania silnika asynchronicznego i prądnicy DC. Elementy elektroniczne: diody, tranzystory bipolarne i unipolarne, elementy optoelektroniczne – budowa, parametry dopuszczalne i charakterystyki. Wzmacniacz operacyjny idealny i jego podstawowe konfiguracje pracy. Wzmacniacze ogólnego przeznaczenia i specjalne. Zasilacze prostownikowe i impulsowe: zasada działania i parametry. Klucze tranzystorowe. Układy logiczne: kombinacyjne – bramki elementarne, dekoder pełny, BCD i priorytetowy, multiplekser, demultiplekser, sekwencyjne – przerzutniki (RS, D, D – latch, JK, T), rejestry, pamięci stałe ROM i pamięci RAM (na przerzutnikach i ulotne). Mikroprocesor – uproszczona struktura, bloki funkcjonalne – układ wykonawczy (jednostka ALV, rejestry danych i adresu), układ sterujący (dekoder i licznik rozkazów), układy we – wy, interfejs (magistrala danych, adresu i sterująca). Laboratorium: Doświadczalne sprawdzenie praw obwodów elektrycznych (prawo Ohma, Kirchoffa, twierdzenia Thevenina, zasady superpozycji prądów i napięć. Badanie podstawowych dwójników biernych: rezystora, kondensatora, obwód rezonansowy RLC oraz dwójników aktywnych: źródło napięciowe i źródło prądowe. Badanie wybranych układów czwórników biernych: dzielniki napięcia i czwórników aktywnych: wzmacniacz napięciowy odwracający i nieodwracający. Doświadczalne sprawdzenie charakterystyki i parametrów diod oraz układów wzmacniaczy napięciowych zbudowanych na tranzystorze bipolarnym (OE, OC, OB), unipolarnym (OS i wtórnik OD) i wzmacniaczu operacyjnym (wzmacniacz odwracający, nieodwracający, różnicowy, wtórnik). Badanie elementarnych bramek logicznych (NOT, NOR, NAND, Ex - OR). Konwersja bramek. Badanie elementarnych układów sekwencyjnych: przerzutnik RS na bramkach NAND i NOR, przerzutniki scalone (JK, D, D – latch).


WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: egzamin Laboratorium: zaliczenie na ocenę (warunkiem zaliczenia laboratorium jest wykonanie doświadczeń przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium oraz uzyskanie pozytywnych ocen ze sprawozdań opisujących eksperymenty).

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Bolkowski S.: Elektrotechnika teoretyczna, teoria obwodów elektrycznych, T1, WNT, Warszawa,

1982. 2. Cichowska Z., Pasko M.: Zadnia z elektrotechniki teoretycznej, Skrypt PŚ, Gliwice, 1994. 3. Cichowska Z., Pasko M.: Wykłady z elektrotechniki teoretyczne, Cz.I - Działy podstawowe. Cz. II -

Prądy sinusoidalne zmienne, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 1998. 4. Kurdziel R.: Podstawy elektrotechniki, WNT, Warszawa, 1973. 5. Mikołajuk K., Trzaska Z.: Zbiór zadań z elektrotechniki teoretycznej, PWN, Warszawa, 1976. 6. Bolkowski S.: Elektrotechnika teoretyczna, teoria obwodów elektrycznych, T1, WNT, Warszawa,

1982. 7. Kłosiński R., Chełchowska L., Chojnacki D., Siwczyńska Z., Rożnowski E.: Instrukcje do ćwiczeń

laboratoryjnych, materiały niepublikowane, Zielona Góra, 1988 – 2004. 8. Kurdziel R.: Podstawy elektrotechniki, WNT, Warszawa, 1973. 9. Horowitz P., Hill W.: Sztuka elektroniki, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Wyd. 7,

Warszawa, 2003.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Instrukcje do ćwiczeń „ Podstaw Elektrotechniki” – Zbigniew Kłos.


MMM AAA TTT EEE RRR III AAA ŁŁŁ OOO ZZZ NNN AAA WWW SSS TTT WWW OOO



Wymagania wstępne: Podstawowe wiadomości z fizyki i chemii w zakresie szkoły średniej


Odpowiedzialny za przedmiot : prof. zw. dr hab. inż. Ferdynand Romankiewicz

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne


Ćwiczenia

Laborator ium 30 2 Zaliczenie na ocenę

Seminar ium

II

6

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Treść merytoryczna.

Wykład: Elementy krystalografii, monokryształy, polikryształy. Materiały amorficzne, szkła, ceramika, polimery. Rzeczywista struktura metali i stopów. Nano – i mikrostruktura materiałów. Układy równowagi fazowej, układ żelazo – węgiel. Zależność między strukturą a właściwościami materiałów. Klasyfikacja i właściwości stopów żelaza oraz metali nieżelaznych. Właściwości materiałów : mechaniczne, cieplne, elektryczne, magnetyczne, optyczne. Kompozyty, włókna, warstwy. Właściwości biologiczne i zastosowanie materiałów w medycynie inżynierii biomedycznej.Kształtowanie struktury i właściwości materiałów metodami technologicznymi. Laboratorium: Elementy krystalografii. Badania makro- i makroskopowe. Mikroskopia świetlna i elektronowa. Metalografia ilościowa – ocena wielkości ziarna. Analiza stopów dwuskładnikowych. Modelowe badania krystalizacji. Struktura i właściwości mechaniczne żeliw. Struktura i właściwości mechaniczne stali węglowych w stanie wyżarzonym. Zgniot i rekrystalizacja. Struktura stali specjalnych. Struktury stopów miedzi, aluminium i stopów łożyskowych. Struktura stopów tytanu i kobaltu. Kompozyty, ceramika. Technologiczne metody wytwarzania.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie doboru materiałów do zastosowań biomedycznych pod kątem kształtowania ich struktury i właściwości.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład – warunkiem zaliczenia wykładu jest pozytywnej oceny z egzaminu. Zajęcia laboratoryjne – zaliczenie na ocenę ( warunkiem zaliczenia laboratorium jest wykonanie doświadczeń przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium oraz uzyskaniem pozytywnych ocen ze sprawozdań opisujących eksperymenty ).

LITERATURA PODSTAWOWA:


1. Dobrzański L. A. : Materiały inżynierskie i projektowanie materiałowe. Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne WNT, 2006

2. Ashby M. F., Jones D. R. H. : Materiały inżynierskie cz. I, II, III, WNT, Warszawa 1995,1996. 3. Marciniak J.: Biomateriały. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2002. 4. Romankiewicz F. : Materiałoznawstwo cz I i II, materiały pomocnicze, PZ, Zielona Góra 1996. 5. Bydałek A., Głazowska I., Gorockiewicz R., Romankiewicz F. : Laboratorium z

metaloznawstwa część i, materiały pomocnicze, PZ, Zielona Góra 1996. 6. Romankiewicz F., Skocovsky P., Gorockiewicz R. : Niekonwencjonalne materiały

konstrukcyjne, podręcznik, Wydawnictwo Politechniki Zielonogórskiej, Zielona Góra 1996. 7. Ciszewski B., Przetakiewicz W. : Nowoczesne materiały w technice, Wyd. Bellona,

Warszawa 1993.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Jegerman Z., Ślusarczyk A .: Gęsta i porowata bioceramika korundowa w 2. zastosowaniach medycznych. Wyd. Nauk. Dyd. AGH, Kraków 2007. 3. Pampuch R. : Współczesne materiały ceramiczne. Wyd. Nauk. Dyd. AGH, Kraków 4. 2005. 5. Dąbrowski J.R. : Spiekane biomateriały na bazie stopu Co-Cr-Mo. Oficyna Wydawnicza

Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2004. 6. Będziński R, : Biomechanika inżynierska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej,

Wrocław 1997. 7. Marciniak J. : Biomateriały w chirurgii kostnej. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice

1999.


MMM EEE CCC HHH AAA NNN III KKK AAA III WWW YYY TTT RRR ZZZ YYY MMM AAA ŁŁŁ OOO ŚŚŚ ĆĆĆ MMM AAA TTT EEE RRR III AAA ŁŁŁ ÓÓÓ WWW



Wymagania wstępne:Ogólna wiedza z fizyki i matematyki z uwzględnieniem rachunku różniczkowego, całkowego, oraz działań na wektorach.


Odpowiedzialny za przedmiot : prof. dr hab. inż. Edward Walicki

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne


Ćwiczenia 15 1 Zaliczenie na ocenę

Laborator ium 15 1

III


5


Wykład: Podstawowe pojęcia i zasady statyki. Płaski i przestrzenny układ sił zbieżnych. Równowaga płaskiego i przestrzennego układu sił zbieżnych. Podstawy redukcji układu sił a w tym: moment siły względem punktu i osi, siły równoległe, para sił i jej moment, redukcja i równowaga układu par sił. Płaskie układy sił bez tarcia (redukcja płaskiego układu sił, równowaga dowolnego płaskiego układu sił, równowaga układów złożonych z ciał sztywnych). Tarcie i prawa tarcia. Dowolny przestrzenny układ sił. Redukcja przestrzennego układu sił. Podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Przedmiot i zadania wytrzymałości materiałów. Rodzaje obciążeń i ich podział. Rodzaje odkształceń. Siły wewnętrzne, zasada de Saint Venanta. Rozciąganie i ściskanie materiałów. Prawo Hooke'a, moduł Younga, liczba Poissona. Zasada superpozycji. Naprężenia dopuszczalne, współczynnik bezpieczeństwa. Statycznie wyznaczalne i statycznie niewyznaczalne układów prętów rozciąganych lub ściskanych. Analiza naprężeń i odkształceń w punkcie; jedno-, dwu- i trójkierunkowe stany naprężeń i odkształceń. Składowe ogólne i składowe główne stanu naprężeń. Koło Mohra w dwukierunkowym stanie naprężeń. Uogólnione prawo Hooke'a dla dwu- i trójkierunkowego stanu naprężeń. Ścinanie czyste i technologiczne. Odkształcenia i naprężenia przy ścinaniu. Prawo Hooke'a przy ścinaniu. Momenty statyczne i momenty bezwładności figur płaskich. Wzory Steinera. Osie główne i momenty główne bezwładności; koło Mohra dla momentów bezwładności. Skręcanie prętów prostych o przekroju kołowym. Analiza odkształceń i naprężeń przy skręcaniu. Obliczanie sprężyn. Siły wewnętrzne w prętach i belkach. Zginanie prętów prostych. Ćwiczenia: Płaski i przestrzenny układ sił zbieżnych. Równowaga płaskiego i przestrzennego układu sił zbieżnych. Podstawy redukcji układu sił. Płaskie układy sił bez tarcia (redukcja płaskiego układu sił, równowaga dowolnego płaskiego układu sił, równowaga układów złożonych z ciał sztywnych). Tarcie i prawa tarcia. Dowolny przestrzenny układ sił. Redukcja przestrzennego układu sił. Rozciąganie i ściskanie materiałów. Prawo Hooke'a, moduł Younga, liczba Poissona. Zasada superpozycji. Naprężenia dopuszczalne, współczynnik bezpieczeństwa. Statycznie wyznaczalne i statycznie niewyznaczalne układów prętów rozciąganych lub ściskanych. Analiza naprężeń i odkształceń w punkcie; jedno-, dwu- i trójkierunkowe stany naprężeń i odkształceń. Składowe ogólne i składowe główne stanu naprężeń. Koło Mohra w dwukierunkowym stanie naprężeń. Uogólnione prawo Hooke'a dla dwu- i trójkierunkowego stanu naprężeń. Ścinanie czyste i technologiczne. Odkształcenia i naprężenia przy ścinaniu. Prawo Hooke'a przy ścinaniu. Momenty statyczne i momenty bezwładności figur płaskich. Wzory Steinera. Osie główne i momenty główne


bezwładności; koło Mohra dla momentów bezwładności. Skręcanie prętów prostych o przekroju kołowym. Analiza odkształceń i naprężeń przy skręcaniu. Obliczanie sprężyn. Siły wewnętrzne w prętach i belkach. Zginanie prętów prostych. Laboratorium: Wyznaczanie wartości statycznego współczynnika tarcia ślizgowego. Wyznaczanie kinetycznego współczynnika tarcia ślizgowego za pomocą drgań samowzbudnych. Zasada równowartości pracy i energii kinetycznej zastosowana do wyznaczania kinetycznego współczynnika tarcia ślizgowego. Wyważanie dynamiczne elementów maszyn za pomocą wyważarki ręcznej. Pomiary twardości metodą Brinella. Pomiary twardości metodą Rockwella. Pomiary twardości metodą Vickersa. Statyczna próba rozciągania metali. Udarowa próba zginania. Zginanie ukośne. Badanie wyboczenia pręta ściskanego. Badanie odkształceń pierścienia kołowego. Próba tłoczności blachy metodą Erichsena. Stroboskopowe metody pomiaru częstotliwości ruchów okresowych. Wyznaczanie masowego momentu bezwładności ciała sztywnego. Pomiar momentu tarcia w łożyskach wirnika silnika elektrycznego.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie rozwiązywania problemów technicznych w oparciu o prawa mechaniki oraz wykonywania analiz wytrzymałościowych elementów urządzeń mechanicznych.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: Egzamin Ćwiczenia: zaliczenie na ocenę Laboratorium: zaliczenie na ocenę (warunkiem zaliczenia laboratorium jest wykonanie doświadczeń przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium oraz uzyskanie pozytywnych ocen ze sprawozdań opisujących eksperymenty).

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Niezgodziński M. E., Niezgodziński T., Wytrzymałość materiałów, 1979 PWN wyd. XI. 2.Rżysko J., Statyka i wytrzymałość materiałów , 1979 PWN. 3.Jakubowicz A., Orłoś Z., Wytrzymałość materiałów, 1984 WNT. 4.Gubrynowiczowa J., Wytrzymałość materiałów, 1968 PWN. 5.Misiak J., Mechanika ogólna – Statyka i kinematyka, 1993 WNT wydanie IV. 6.Leyko J., Mechanika ogólna. t. I, 1980 PWN wydanie VII. 7.Misiak J., Zadania z mechaniki ogólnej. Statyka, 1994 WNT wydanie V. 8.Leyko J., Zbiór zadań z mechaniki ogólnej. t. I, 1978 PWN wydanie IV. 9.Banasiak M., Grossman K., Trombski M., Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów, 1998, PWN. 10.Walicki E., Smak T., Falicki J., Mechanika. Wprowadzenie teoretyczne do laboratorium. 2005,

Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego. 11.Walicki E., Smak T., Falicki J., Mechanika. Materiały pomocnicze do ćwiczeń laboratoryjnych.

2005, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego.


WWW SSS PPP OOO MMM AAA GGG AAA NNN EEE KKK OOO MMM PPP UUU TTT EEE RRR OOO WWW OOO PPP RRR OOO JJJ EEE KKK TTT OOO WWW AAA NNN III EEE III NNN ŻŻŻ YYY NNN III EEE RRR SSS KKK III EEE III

Kod przedmiotu: 6.9-WM-IB1S-017-PKI

Typ przedmiotu: Kierunkowy



Odpowiedzialny za przedmiot : dr inż. Krzysztof Białas-Heltowski

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne

Laborator ium 30 2 I Zaliczenie na ocenę 3


Laboratorium: Wprowadzenie do AutoCAD'a 2D (zasady ogólne, narzędzia rysunkowe AutoCAD, warstwy, bloki rysunkowe, wymiarowanie, wyrwania, wydruki, widoki, napisy i teksty, cechy, kreskowanie, style wymiarowania tekstu, tworzenie szablonów rysunkowych, funkcje oglądania rysunku, centrum danych projektowych, eksport danych do innych aplikacji, układy współrzędnych). Rzutowanie aksonometryczne (rodzaje rzutów, rysowanie okręgów). Rzutowanie prostokątne (metoda europejska, metoda amerykańska, metoda z dowolnym oznaczaniem rzutni). Przekroje. Wymiarowanie ( rodzaje wymiarowania (liniowe, kątowe, promieni, średnic; równoległe, szeregowe, mieszane), zasady wymiarowania, wymiarowanie wybranych elementów). Rodzaje i oznaczenia tolerancji, chropowatości, pasowania. Połączenia rozłączne i nierozłączne (gwintowe, kołkowe, sworzniowe, wpustowe, wielowypustowe, spawane, zgrzewane, klejone, lutowane, nitowe, zszywane). Uproszczenia w rysunku (stopnie uproszczeń). Schematy (definicja, rodzaje, symbole, opis, schematy kinematyczne, pneumatyczne, hydrauliczne).

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie projektowania układów biomechanicznych z wykorzystaniem metod wspomagania komputerowego.

WARUNKI ZALICZENIA:

Laboratorium: zaliczenie na ocenę (na ocenę składa się średnia ocen z zadań cząstkowych oraz frekwencja, zaangażowanie na zajęciach).

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Dobrzański T., Rysunek techniczny maszynowy, WNT, Warszawa, 2004 2.Bober A., Dudziak M., Zapis konstrukcji, PWN, Warszawa, 1999 3.Rydzanicz I., Rysunek techniczny jako zapis konstrukcji: zadania, WNT, Warszawa, 2004 4.Lewandowski T., Zbiór zadań z rysunku technicznego dla mechaników, WSiP, Warszawa, 1995 5.Winkler T., Komputerowy zapis konstrukcji, WNT, Warszawa, 1997 6.Mazur J., Kosiński K., Polakowski K., Grafika inżynierska z wykorzystaniem metod CAD, Oficyna

Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2004 7.Knosala R., Laboratorium z CAD-CAM, Politechnika Opolska, Opole, 2001


8.Pikoń A., AutoCAD 2005, Helion, Gliwice, 2005 9.Jaskulski A., AutoCAD 2006/LT2006+:wersja polska i angielska: kurs projektowania, PWN,

Warszawa, 2006 10.AutoCAD: kurs podstawowy: http://www.cad.pl/kursy/acad1/


WWW SSS PPP OOO MMM AAA GGG AAA NNN EEE KKK OOO MMM PPP UUU TTT EEE RRR OOO WWW OOO PPP RRR OOO JJJ EEE KKK TTT OOO WWW AAA NNN III EEE III NNN ŻŻŻ YYY NNN III EEE RRR SSS KKK III EEE III III



Wymagania wstępne: Ukończony kurs Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie I


Odpowiedzialny za przedmiot : dr inż. Krzysztof Białas-Heltowski

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne

Laborator ium 30 2 II Zaliczenie na ocenę 3


Laboratorium: Rysunek wykonawczy (definicja, przykładowe rysunki). Wykonanie rysunku wykonawczego (ręcznie i elektronicznie). Rysunek złożeniowy (definicja, numerowanie rysunków, przykładowe rysunki). Wykonanie rysunku złożeniowego (forma elektroniczna). Wprowadzenie do AutoCAD'a 3D (globalny, lokalny układ współrzędnych, widoki izometryczne, tworzenie prostych brył, bryły obrotowe, obiekty siatkowe, powierzchnie, operacje 3D, modyfikowanie obiektów z zastosowanie uchwytów, materiały, tło. Realizacja projektów elementów konstrukcyjnych (np. wielootworowa płytki do kości, pręty dystrakcyjne do kręgosłupa).

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie projektowania układów biomechanicznych z wykorzystaniem metod wspomagania komputerowego.

WARUNKI ZALICZENIA:

Laboratorium): zaliczenie na ocenę (na ocenę składa się średnia ocen z zadań cząstkowych oraz frekwencja, zaangażowanie na zajęciach).

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Dobrzański T., Rysunek techniczny maszynowy, WNT, Warszawa, 2004 2.Bober A., Dudziak M., Zapis konstrukcji, PWN, Warszawa, 1999 3.Rydzanicz I., Rysunek techniczny jako zapis konstrukcji: zadania, WNT, Warszawa, 2004 4.Lewandowski T., Zbiór zadań z rysunku technicznego dla mechaników, WSiP, Warszawa, 1995 5.Winkler T., Komputerowy zapis konstrukcji, WNT, Warszawa, 1997 6.Mazur J., Kosiński K., Polakowski K., Grafika inżynierska z wykorzystaniem metod CAD, Oficyna

Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2004 7.Knosala R., Laboratorium z CAD-CAM, Politechnika Opolska, Opole, 2001 8.Pikoń A., AutoCAD 2005, Helion, Gliwice, 2005 9.Jaskulski A., AutoCAD 2006/LT2006+:wersja polska i angielska: kurs projektowania, PWN,

Warszawa, 2006 10.AutoCAD: kurs podstawowy: http://www.cad.pl/kursy/acad1/


MMM EEE TTT RRR OOO LLL OOO GGG III AAA III



Wymagania wstępne: Podstawy elektrotechniki i elektroniki



Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne


Laborator ium 30 2

III Zaliczenie na ocenę

4


Wykład: Pojęcia podstawowe (definicja pomiaru, wielkość i wartość mierzona, jednostki miary, skale pomiarowe, wybrane wzorce wielkości elektrycznych i mechanicznych). Metody pomiarowe. Metoda porównania bezpośredniego i pośredniego. Metoda różnicowa i zerowa. Metoda kompensacyjna i wychyleniowa. Metoda podstawienia i przestawienia wzorca. Określanie niedokładności pomiarów. Źródła błędów. Błędy systematyczne, przypadkowe i nadmierne. Błędy metody pomiarowej. Błędy podstawowe i dodatkowe przyrządów pomiarowych. Obliczenie błędu granicznego pomiaru bezpośredniego i pośredniego. Niepewność pomiaru. Niepewność typu A, B oraz AB. Niepewność standardowa i rozszerzona. Określanie niepewności pomiaru bezpośredniego i pośredniego. Zasada działania i własności narzędzi pomiarowych. Wzorce, przyrządy wychyłowe i cyfrowe, przetworniki wartości i wielkości, czujniki, rejestratory. Przetworniki a/c. Oscyloskopy. Pomiary wybranych wielkości (pomiar prądu i napięcia DC, pomiary wartości skutecznej prądu i napięcia AC, mocy, przesunięcia fazowego, pomiar częstotliwości, rezystancji i impedancji, pomiar wielkości nieelektrycznych metodami elektrycznymi – wybrane przykłady. Laboratorium: Pomiary bezpośrednie i pośrednie podstawowych wielkości elektrycznych. Oscyloskop elektroniczny. Analiza dokładności wyniku pomiaru. Modelowanie zjawisk i obiektów. Badanie właściwości statycznych przetworników pomiarowych. Badanie właściwości dynamicznych czujników temperatury. Pomiary prędkości obrotowej. Pomiary rezystancji i impedancji. Pomiary częstotliwości i czasu. Woltomierz cyfrowy.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie stosowania elektrycznej aparatury pomiarowej, metrologii warsztatowej, metod opracowania wyników i oceny błędów pomiaru oraz opanowania różnorodnych technik pomiarowych stosowanych w procesach wytwarzania.



LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Chwaleba A., Poniński M., Siedlecki A.: Metrologia elektryczna, WNT, Warszawa,

1998. 2. Piotrowski J.: Podstawy miernictwa, WNT, Warszawa, 2002. 3. Skubis T.: Podstawy metrologicznej interpretacji wyników pomiarów, Wydawnictwo

Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2004. 4. Tumański S.: Technika pomiarowa, WNT, Warszawa, 2007. 5. Jakubiec W., Malinowski J., Metrologia wielkości geometrycznych, WNT, Warszawa, 2004. 6. Szklarski J., Metrologia długości i kąta, Cz.III i IV, Zielona Góra, 1997. 7. Bek J.: Błąd a niepewność pomiaru, Warszawa, 1995. 8. Międzynarodowy słownik podstawowych i ogólnych terminów metrologii, Główny Urząd Miar,

Warszawa, 1996. 9. Malinowski J.: Pomiary długości i kąta w budowie maszyn, WSiP, Warszawa, 1998.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Stabrowski M.: Cyfrowe przyrządy pomiarowe, PWN, Warszawa, 2002. 2. Sydenham P.H. (red.): Podręcznik metrologii, tom 1 i 2, WKiŁ, Warszawa, 1988 (t.1),

1990 (t.2). 3. Lal - Jadziak J. (red.): Laboratorium metrologii elektrycznej, Wydawnictwo

Politechniki Zielonogórskiej, Zielona Góra, 1999. 4. Arendarski J.: Niepewność pomiarów, Oficyna Wydawnicza Politechniki

Warszawskiej, Warszawa, 2003. 5. Białas S.: Metrologia techniczna z podstawami tolerowania wielkości geometrycznych dla

mechaników, Warszawa, 1997. 6. Szydłowski H.: Pracownia fizyczna, PWN, Warszawa, 1999. 7. Normy ISO-PN.


MMM EEE TTT RRR OOO LLL OOO GGG III AAA III III



Wymagania wstępne:Ukończenie kursu z zakresu rysunku technicznego oraz podstaw konstrukcji maszyn (PKM).


Odpowiedzialny za przedmiot : dr inż. Agnieszka Kierzkowska

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne

Laborator ium 30 2 IV Zaliczenie na ocenę 3


Laboratorium: Pomiary przyrządami suwmiarkowymi i mikrometrycznymi. Pomiary kątów zewnętrznych i wewnętrznych. Pomiary stożków. Pomiary przyrządami czujnikowymi. Pomiary średnic i rozstawienia osi otworów. Pomiary interferencyjne. Pomiary gwintów. Sprawdzanie uniwersalnych narzędzi pomiarowych. Pomiary kół zębatych walcowych. Pomiary krzywek. Pomiary nieprostoliniowości metodami opartymi na pomiarze kątów. Pomiary chropowatości powierzchni.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie stosowania metrologii warsztatowej, metod opracowania wyników i oceny błędów pomiaru oraz opanowania różnorodnych technik pomiarowych stosowanych w procesach wytwarzania.

WARUNKI ZALICZENIA: Laboratorium: zaliczenie na ocenę

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.W. Jakubiec, J. Malinowski, Metrologia wielkości geometrycznych, WNT, W-wa 2004. 2.J. Szklarski, Metrologia długości i kąta, Cz.III i IV, Zielona Góra 1997. 3.Cz. Domański, Testy statystyczne, PWE, W-wa 1990. 4.W. Jakubiec, Metody matematyczne w organizacji i zarządzaniu przedsiębiorstwem przemysłu

maszynowego, Łódź 1991. 5.J. Bek, Błąd a niepewność pomiaru. Pol. Warsz. 1995. 6.Chajda J., Metrologiczne uwarunkowania wdrażania systemów jakości. 1/1998. 7.Międzynarodowy słownik podstawowych i ogólnych terminów metrologii, Główny Urząd Miar, W-

wa 1996. 8.J. Malinowski, Pomiary długości i kąta w budowie maszyn, WSiP, W-wa 1998. 9.K. Bocheńska, E. Meller, W. Przybylski, Technologia kontroli jakości w przemyśle maszynowym,

Pol. Gdańska 1984. 10.S. Białas, Metrologia techniczna z podstawami tolerowania wielkości geometrycznych dla

mechaników, Pol. Warsz. 1997.


11.H. Szydłowski, Pracownia fizyczna. PWN, Warszawa 1999. 12.Normy ISO-PN.


PPP RRR OOO PPP EEE DDD EEE UUU TTT YYY KKK AAA NNN AAA UUU KKK MMM EEE DDD YYY CCC ZZZ NNN YYY CCC HHH



Wymagania wstępne:


Odpowiedzialny za przedmiot : lek. med. Bartosz Kudliński

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne

Wyk ład 30 2 I Zaliczenie na ocenę 3


Wykład: organizacja ochrony zdrowia, cele medycyny, definicja zdrowia i choroby, przyczyny chorób, podział medycyny wg kryteriów klinicznych, specjalności lekarskie, rola inżyniera medycznego w procesie leczenia chorego, przewidywane kierunki ewolucji organizacji zdrowia w Polsce, sens wyboru takiego kierunku studiów, możliwości zatrudnienia po ukończeniu studiów, teoria zespołu medycznego, poprawa jakości usług medycznych dzięki rozwojowi techniki i współpracy coraz szerszego zespołu specjalistów, diagnostyka – laboratoryjna, obrazowa, mikrobiologiczna, zabiegowa – inwazyjna, farmakoterapia – leki – rodzaje, drogi podawania, metody podaży, nowe technologie, medycyna zabiegowa- metody zabiegów w zależności od specjalności medycznej: otwarte – endoskopowe – itp., sztuczne implanty, transplantologia „cyborgizacja” człowieka – zastępowanie czynności ludzkich narządów, nerki, wątroba, leczenie zatruć, sztuczne narządy zmysłów (oko, ucho), płuca, krew, sztuczne serce, ICD, stymulatory, znieczulenie miejscowe i ogólne, intensywna opieka medyczna - resuscytacja z użyciem defibrylatora, respiratora, stymulatora, uszkodzenia jatrogenne.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie studentów umiejętności i kompetencji w zakresie wykorzystania wiedzy medycznej w inżynierii biomedycznej.


LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Aleksander Michajlik, Witold Ramotowski: Anatomia i fizjologia człowieka, Wydawnictwo

Lekarskie PZWL, 2003. 2.Jan W. Guzek: Patofizjologia człowieka w zarysie, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2005. 3.Jan Tatoń, Anna Czech: Diagnostyka internistyczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2002.


ZZZ AAA RRR YYY SSS AAA NNN AAA TTT OOO MMM III III III FFF III ZZZ JJJ OOO LLL OOO GGG III III



Wymagania wstępne:


Odpowiedzialny za przedmiot : lek. med. Paweł Pietraszek

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne

Wyk ład 30 2 II Zaliczenie na ocenę 3


Wykład: Wstęp do studiowania anatomii. Zasadnicze pojęcia anatomiczne. Skeletotopia narządów oraz dużych naczyń. Okresy życia osobniczego. Układ szkieletowy. Układ stawowy. Układ mięśniowy. Układ trawienny. Układ oddechowy. Układ moczowy. Układy płciowe. Układ sercowo-naczyniowy. Układ nerwowy.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów wiedzy z zakresu wykorzystania podstaw anatomii i fizjologii człowieka w inżynierii biomedycznej.


LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Michajlik Aleksander Ramotowski Witold, Anatomia i fizjologia człowieka, PZWL, 2007. 2.Bogusław Gołąb, Władysław Z. Traczyk, Anatomia i fizjologia człowieka. Podręcznik dla

studentów, Ośrodek Doradztwa i szkolenia TUR s.c., 3.Bochenek Adam, Reicher Michał, Anatomia człowieka, Pzwl, 2007. 4.Sokołowska Pituchowa Janina (red.), Anatomia człowieka, Pzwl, 2001. 5.Elżbieta Suder, Szymon Brużewicz, Anatomia człowieka. Podręcznik i atlas, Wydawnictwo

Medyczne Górnicki. 6.Frank Henry Netter, Atlas anatomii człowieka Nettera, Urban & Partner.


BBB III OOO CCC HHH EEE MMM III AAA



Wymagania wstępne: Ukończenie kursu biologii na poziomie licealnym


Odpowiedzialny za przedmiot : prof. dr hab. Aleksander Sikorski

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne




3


Wykład i laboratorium: Struktura i funkcje białek. Enzymy – podstawowe pojęcia, podział i właściwości kinetyczne enzymów. Węglowodany. Lipidy. Witaminy. Kwasy nukleinowe. Glikoliza i cykl kwasu cytrynowego. Fosforylacja oksydacyjna i fotosynteza.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie interpretacji biochemicznych mechanizmów funkcjonowania organizmu oraz podstawowych wskaźników biochemicznych i ich zmian w efekcie niektórych schorzeń.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: zaliczenie na ocenę Laboratorium: zaliczenie na ocenę (warunkiem zaliczenia laboratorium jest wykonanie doświadczeń przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium oraz uzyskanie pozytywnych ocen ze sprawozdań opisujących eksperymenty).

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Biochemia, L. Stryer, wyd. V, PWN, Warszawa, 2005. 2.J. Kączkowski, Podstawy biochemii, wyd. 11, WNT, Warszawa, 1996. 3.Krótkie wykłady: Biochemia - B.D. Hames i inni, wyd. PWN, Warszawa, 1999 . 4.Krótkie wykłady: Biologia Molekularna - P.C. Turner, wyd. PWN, Warszawa, 1999 r. 5.Podstawy Biologii Komórki - B. Alberts i inni, wyd. PWN, Warszawa, 1999 r.


BBB III OOO FFF III ZZZ YYY KKK AAA



Wymagania wstępne: Podstawowe wiadomości z fizyki, biologii i chemii.


Odpowiedzialny za przedmiot : prof. dr hab. Roman Gielerak

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne


Laborator ium 15 1 III


3


Wykład i laboratorium: Wstęp do Biomechaniki :zasady fizyczne dynamiki układów złożonych z brył sztywnych i zasady statyki. Charakterystyki bezwładnościowe ciała człowieka i budowa szkieletu kostnego. Kinematyka połączeń stawowych. Mięśnie jako siłowniki i opis i analiza układu ruchowego. Termodynamika układów otwartych. Zastosowanie I i II zasady termodynamiki w układach biologicznych. Bilans cieplny organizmów stałocieplnych. Mechanizm termoregulacji. Zagadnienia termodynamiki nierównowagowej w układach biologicznych: dyfuzja, osmoza, równowaga Donnana, potencjał membranowy. Procesy sprzężone – dyssypacja energii. Oddziaływania międzycząsteczkowe, kinetyka reakcji enzymatycznych. Potencjał błonowy i dyfuzyjny. Propagacja impulsów nerwowych. Przekazywanie informacji przez błonę komórkową. Komunikacja wewnątrz komórkowa i między komórkami – hormony i neurotransmitery. Mechanika płynów: proces oddychania (układ oddechowy) i mechanizmy przepływu krwi (układ krwionośny) – gęstość, lepkość, opory ruchu, przepływ laminarny i turbulentny. Wpływ czynników zewnętrznych na żywy organizm: pole grawitacyjne (przyspieszenia i nieważkość), temperatura i wilgotność, pole elektryczne i magnetyczne, promieniowanie niejonizujące i jonizujące.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie wykorzystania podstawowych praw i zasad biofizyki w zastosowaniach do inżynierii biomedycznej.


LITERATURA PODSTAWOWA: 1. F. Jaroszyk (red.): Biofizyka. Podręcznik dla studentów, PZWL, Warszawa 2008. 2. S. Miękisz, A. Hendrich (red.): Wybrane zagadnienia z biofizyki, VOLUMED, Wrocław 1999. 3. M. Bryszewska, W. Leyko (red.): Biofizyka dla biologów, PWN, Warszawa 1997. 4. Z. Jóżwiak ,G. Bartosz (red.) : Biofizyka . Wybrane zagadnienia z ćwiczeniami. Warszawa,

2005, PWN. 5. R.Hołyst ,A. Poniewierski ,A.Ciach :Termodynamika dla chemików, fizyków i inżynierów.


6. Ebook.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1.A. Kozubek, A. F. Sikorski: Molekularna organizacja komórki. II Lipidy, liposomy i błony

biologiczne, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1996. 2.P. R. Bergethon (red.): The physical basis of biochemistry. The foundations of molecular

biophysics, Springer, New York 2000. 3.S.Fleisher, L.Packer: Biomembranes. Academic Press, 1974. 4.R.Glaser :Biophysik. Gustav Fischer Verlag, Jena 1996.Springer-Verlag


BBB III OOO MMM AAA TTT EEE RRR III AAA ŁŁŁ YYY



Wymagania wstępne: Podstawowe wiadomości z fizyki, biologii i chemii.


Odpowiedzialny za przedmiot : dr inż. Izabela Głazowska

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne

Wyk ład 30 2 III Egzamin

Laborator ium 30 2 IV Zaliczenie na ocenę

6


Wykład: Klasyfikacja materiałów medycznych. Materiały do zespalania tkanek. Materiały opatrunkowe. Materiały na instrumentarium chirurgiczne. Metody pasywacji powierzchni biomateriałów. Zagadnienia sterylizacji i dezynfekcji. Materiały konstrukcyjne w zaopatrzeniu ortopedycznym. Materiały dla protetyki i ortotyki. Wkładki ortopedyczne. Protezy kosmetyczne. Sprzęt rehabilitacyjny – materiały konstrukcyjne i pomocnicze. Metody badań materiałów medycznych. Laboratorium: Badanie właściwości chemicznych materiałów do zespalania tkanek – nici chirurgiczne. Badanie właściwości fizycznych i użytkowych materiałów do zespalania tkanek – sztywność, podatność na rozciąganie, nasiąkliwość, poręczność. Badanie właściwości fizykochemicznych materiałów opatrunkowych - bandaże, plastry, taśmy ( nasiąkliwość, utlenialność, pH). Dezynfekcja i sterylizacja powierzchni skóry i narzędzi. Nanoszenie powłok hydroksyapatytowych metodą elektrolizy przy stałym potencjale. Elektrochemiczne metody badania korozji implantów metalowych potencjodynamiczna. Badanie struktur stopów tytanu, kobaltu, z pamiecią kształtu (ocena uszkodzeń). Oczyszczanie polimeru (polilaktyd ) metodą odparowania. Przygotowanie membran i roztworów polimerowych. Oznaczanie masy cząsteczkowej polimeru metodą pomiaru lepkości roztworów. Polerowanie elektrolityczne i pasywacja stali. Badanie struktury bioceramiki i bioszkieł. Biomateriały w stomatologii – cementy, kleje, żywice.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie doboru materiałów do konstrukcji urządzeń medycznych i implantów, kształtowania struktury i właściwości materiałów biomedycznych i odbioru technicznego biomateriałów.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: Egzamin Laboratorium: zaliczenie na ocenę (warunkiem zaliczenia laboratorium jest wykonanie doświadczeń przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium oraz uzyskanie pozytywnych ocen ze sprawozdań opisujących eksperymenty)


LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Marciniak W., Szulc A.: Wiktora Degi: Ortopedia i rehabilitacja. PZWL, Warszawa 2003. 2.J.Marciniak : Biomateriały w chirurgii kostnej 1992, W-ctwo Pol.Śląska. 3.Ćwiczenia laboratoryjne z biomateriałów pod red. J.Marciniaka, W-ctwo Pol.Śląska, 1999. 4.Z. Szklarska-Śmiałowska, Inhibitory Korozji metali, PWN 1971. 5.Normy dla stopów tytanu Ti6Al4V- Protasul 64 WF, Ti6Al7Nb ProtasulR100. 6.Normy ISO, DIN, ASTM – struktura, właściwości użytkowe stali na implanty. 7.Normy dla narzędzi i instrumentarium chirurgicznego. 8.Normy dla tworzyw sztucznych stosowanych w chirurgii narządu ruchu, Pampuch R. 9.Nowe materiały węglowe w technice i medycynie, PWN. 10.A. Ślósarczyk, Z. Jaegerman; Gęsta i porowata bioceramika korundowa. Wyd. AGH, 2007. 11.M. Błażewicz; Węgiel jako biomateriał. Prace Komisji Nauk Ceramicznych PAN Kraków 2001. 12.Biomateriały, Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna pod red. M. Nałęcz, tom 4 pod red. S.

Błażewicz, L. Stoch, wydawnictwo EXIT Warszawa 2003. 13.Normy dla stopów kobaltu Protasul -10 (Co35Ni20Cr10Mo), Protasul 2 (Co28Cr6Mo), AISI –

316L, Vitalium, Endocast. 14.Tylman D., Dziak A., Traumatologia narządu ruchu, 1985, PZWL, W-wa tom1.


BBB III OOO MMM EEE CCC HHH AAA NNN III KKK AAA III NNN ŻŻŻ YYY NNN III EEE RRR SSS KKK AAA



Wymagania wstępne:

Wiedza z zarysu anatomii i fizjologii człowieka, podstawowa znajomość zagadnień z mechaniki i wytrzymałości materiałów oraz materiałoznawstwa



Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne


Laborator ium 30 2

IV


5


Wykład: Układ kostno-mięśniowy człowieka: Budowa makro- i mikroskopowa kości, rozwój oraz odżywianie kości. Kinematyka układu kostno-mięśniowego, płaszczyzny i osie ciała. Podstawowe parametry wytrzymałościowe, własności mechaniczne i fizyczne wybranych struktur tkankowych (np. kość, krążek międzykręgowy, więzadła). Staw jako biołożysko: Elementy strukturalne stawu maziowego, funkcje stawów, podział i charakterystyka stawów, rodzaje i przyczyny uszkodzeń stawów. Biotribologia, tarcie, rodzaje tarcia w biołożysku. Staw kolanowy: elementy budowy stawu kolanowego, kinematyka stawu kolanowego, fazy zginania, zakres ruchomości, biomechanika stawu kolanowego, podstawowe osie kończyny, modele obciążeniowe, dysfunkcje stawu kolanowego, leczenie dysfunkcji stawów korekcyjne i z użyciem implantów, alloplastyka stawu kolanowego, rodzaje i charakterystyka endoprotez. Staw biodrowy: anatomia stawu biodrowego, elementy stawu, kinematyka stawu biodrowego, biomechanika stawu biodrowego, modele obciążania, dysfunkcje stawu biodrowego, alloplastyka stawu biodrowego, kryteria i cele alloplastyki, rodzaje i charakterystyka endoprotez. Kręgosłup: podstawowe funkcje kręgosłupa, elementy anatomiczne kręgosłupa – stawy, więzadła, mięśnie, orientacja kręgów i podstawowe parametry geometryczne pozycji ciała, modele dwu- i trzykolumnowy kręgosłupa, kinematyka kręgosłupa, modele obciążeniowe, przeciążenia i niestabilność/stabilność, główne dysfunkcje kręgosłupa, w tym deformacje i urazy kręgosłupa, metody leczenia dysfunkcji kręgosłupa – zachowawcze i operacyjne, implantologia kręgosłupa, rodzaje i charakterystyka stabilizatorów. Kości długie: anatomia kości długich, stabilizacja zewnętrzna kości długich, charakterystyka konstrukcji stabilizatorów zewnętrznych, stabilizacja zewnętrzna w leczeniu złamań oraz wydłużaniu kończyn. Biomechaniczy przegląd pozostałych stawów: anatomia stawów ręki, stawu ramiennego oraz łokciowego, alloplastyka i charakterystyka konstrukcji protez. Laboratorium: Poznanie podstawowych zagadnień związanych z tarciem, rodzaje tarcia, doświadczalne wyznaczanie zależności momentu tarcia w funkcji drogi tarcia i obciążenia. Własności fizjologiczne i czynnościowe: badanie podstawowych wielkości czynnościowych: ciśnienie, puls, temperatura, wydolność płuc. Analiza parametrów postawy ciała. Analiza statystyczna otrzymanych wyników z podziałem na płeć, wiek, itp. Własności wytrzymałościowych kości: badanie i ocena własności mechanicznych kości zwierzęcych w statycznych próbach: rozciągania, ściskania i zginania. Analizy własności wytrzymałościowych kości w zależności np. od wieku, miejsca pobrania próbki, wpływu mrożenia preparatu, itp. Własności biomechanicznych połączenia implant-kości: badanie stanu naprężeń/przemieszczeń w stabilizatorze zewnętrznym


(prętowym lub płytkowym) pod obciążeniem w układzie biomechanicznym implant-kość, badanie siły utwierdzenia wytypowanych elementów implantowych w kości zwierzęcej/materiale symulującym kość. Własności mechanicznych wytypowanych stabilizatorów - charakterystyka wytrzymałościowa prętów implantowych w próbie zginania, wytrzymałości wytypowanych elementów implantów (np. połączeń gwintowych) i elementów narzędzi chirurgicznych. Identyfikacja wybranych elementów implantowych oraz narzędzi chirurgicznych – ocena funkcji, opis budowy, analiza metod instalacji, montaż stabilizatora zewnętrznego na fantomie kości długiej.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie stosowania elektrycznej aparatury pomiarowej, metrologii warsztatowej, metod opracowania wyników i oceny błędów pomiaru.


LITERATURA PODSTAWOWA: 1.R. Będziński: Biomechanika Inżynierska, Oficyna Wyd. Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1997. 2.J. Kubacki: Alloplastyka stawów w aspekcie zagadnień ortopedycznych i rehabilitacyjnych, AWF

w Katowicach, Katowice 2004. 3.Praca zbiorowa pod red. M. Nałęcza: Biomechanika i Inżyniera Rehabilitacyjna, EXIT, Warszawa

2004. 4.C. Ross Ethier, Craig A. Simmons: Introductory Biomechanics, Cambridge University Press,

2008. 5.M. Gzik: Biomechanika kręgosłupa człowieka, Politechnika Śląska, Gliwice 2007. 6.D. Tejszerska, E. Świtoński (Red.): Biomechanika inżynierska. Zagadnienia wybrane.

Laboratorium (Wyd. I, 2004). 7.M. Gierzyńska-Dolna: Biotribologia, Wyd. Politechniki Częstochowskiej, 2002.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1.Normy 2.Czasopisma z zakresu biomechaniki (Elektroniczna Baza Czasopism UZ)


III MMM PPP LLL AAA NNN TTT YYY III SSS ZZZ TTT UUU CCC ZZZ NNN EEE NNN AAA RRR ZZZ ĄĄĄ DDD YYY



Wymagania wstępne: Podstawy anatomii, biologii, biomateriałów i materiałoznawstwa.


Odpowiedzialny za przedmiot : dr hab . Andrzej Rabenda, prof. UZ

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne

Wyk ład 30 2 VI Zaliczenie na ocenę 3


Wykład: Klasyfikacja implantów. Oddziaływania biomateriały-tkanka. Reakcje komórek na implant (stan zapalny, proces naprawczy, biozgodność z krwią, kancerogenność). Transplantologia. Sterowanie czynnością mięśni szkieletowych. Protezy narządu ruchu. Stymulatory zewnętrzne i implantowane. Problemy immunologiczne i hematologiczne związane ze stosowaniem sztucznych narządów. Sztuczne narządy. Sztuczne tkanki. Rozruszniki serca, sztuczne komory serca. Sztuczne płuco-serce. Sztuczna nerka, sztuczna trzustka, sztuczna wątroba. Sztuczna krew, sztuczna skóra. Metody regeneracji skóry. Efektory biologiczne i biochemiczne.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji wykorzystania wiedzy w zakresie stosowania implantów i sztucznych narządów w inżynierii biomedycznej.


LITERATURA PODSTAWOWA: 1.W. Lynch, Implants: Reconstructing the Human Body, New York: Van Nostrand Reinhold, 1982. 2.M. Nałęcz (red.), Problemy biocybernetyki i inżynierii biomedycznej, T.3: Sztuczne narządy, 1990. 3.L. Kryst (red.), Wprowadzenie do implantologii, Elsevier Urban & Partner, Wrocław, 1998. 4.M. Darowski (red.), Sztuczne narządy, T.3, Exit, Warszawa, 2001. 5.J.D. Bronzino, Tissue engineering and artificial organs, Boca Raton : CRC/Taylor & Francis,

2006.


SSS EEE NNN SSS OOO RRR YYY III PPP OOO MMM III AAA RRR YYY WWW III EEE LLL KKK OOO ŚŚŚ CCC III NNN III EEE EEE LLL EEE KKK TTT RRR YYY CCC ZZZ NNN YYY CCC HHH



Wymagania wstępne: Podstawy elektrotechniki, podstawy elektroniki, fizyka, biologia, biochemia, podstawy metrologii.


Odpowiedzialny za przedmiot :dr hab inż. Wiesław Miczulski, prof. UZ dr hab. inż. Elżbieta Krasicka-Cydzik,prof. UZ

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne


Laborator ium 30 2

IV


5


Wykład: Wprowadzenie do pomiarów wielkości nieelektrycznych. Przykłady zastosowania czujników wielkości nieelektrycznych w medycynie. Przemiany energetyczne w czujniku. Właściwości statyczne i dynamiczne czujników. Czujniki inteligentne. Sieci sensorowe. Pomiary temperatury. Pomiary wybranych wielkości mechanicznych. Tensometryczne czujniki siły i ciśnienia w medycynie. Pomiary przepływu i drgań oraz przykłady ich zastosowania w medycynie. Przykłady zastosowania czujników pola magnetycznego w medycynie. Czujniki dźwięku. Mikrofony i ich zastosowanie w medycynie. Czujniki fotoelektryczne. Półprzewodnikowe źródła światła. Półprzewodnikowe czujniki światła. Zastosowanie czujników fotoelektrycznych w oksymetrii. Pomiary wybranych parametrów fizycznych. Pomiary wilgotności. Pomiary gęstości. Pomiary lepkości. Pomiary stężenia jonów wodorowych (pH). Spektrofotometria absorpcyjna i spektrometria mas, adsorpcja powierzchniowa. Chromatografia cieczowa i gazowa. Podstawy fizykochemiczne metody polarograficznej i woltamperometrycznej. Charakterystyka wybranych metod polarograficznych. Wprowadzanie do biosensorów. Zastosowania medyczne i niemedyczne. Układy przetworników. Immunosensory. Biopotencjały, mikroelektrody, zjawiska elektryczne na styku elektroda-tkanka. Biocząsteczki i anality, protein, przeciwciała i kwasy nukleinowe, immobilizacja biomolekuł, receptory i biosensory komórek. Materiały i metody wytwarzania. Materiały elektrodowe. Biosensory elektrochemiczne Enzymy redoks i mediatory 1, 2 i 3 generacji. Woltametria cykliczna, amperometria, potencjometria. Lab-on-a-chip, suche testy, bioreaktory, zastosowania pozamedyczne biosensorów (w ochronie środowiska, przemyśle spożywczym). Kierunki rozwoju biosensorów (implantowane, miniaturowe). Laboratorium: Tensometry i czujniki przesunięć liniowych. Czujniki temperatury. Czujniki pola magnetycznego. Czujniki ciśnienia i wilgotności. Przetworniki analogowo-cyfrowe. Pomiary lepkości. Pomiary elektrochemiczne - woltamperometryczne. Pomiary stężenia jonów z zastosowaniem wybranych elektrod jonoselektywnych. Pomiary przewodności. Pomiary spektrofotometryczne.


EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie stosowania i eksploatacji sensorów oraz wykonywania pomiarów wielkości nieelektrycznych w inżynierii biomedycznej.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: egzamin Laboratorium: zaliczenie na ocenę (warunkiem zaliczenia laboratorium jest wykonanie doświadczeń przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium oraz uzyskanie pozytywnych ocen ze sprawozdań)

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Miłek M.: Metrologia elektryczna wielkości nieelektrycznych. Wydawnictwo Uniwersytetu

Zielonogórskiego, Zielona Góra 2006. 2.Piotrowski J. (red.): Pomiary czujniki i metody pomiarowe wybranych wielkości fizycznych i składu

chemicznego. WNT, Warszawa 2009 3.Szczepaniak W.: Metody instrumentalne w analizie chemicznej. PWN, Warszawa 2008. 4.Torbicz W. i inni: Biopomiary, t.2 serii Biocybernetyka i inżynieria biomedyczna pod red. Macieja

Nałęcza. Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, 2001. 5.Bharat Bhushan (ed.), Springer handbook of nanotechnology, Springer - Verlag, 2004. 6.Brzózka Z. (red.), Miniaturyzacja w analityce, OWPW, W-wa, 2005. 7.Brzózka Z., Sensory chemiczne, OWPW, W-wa, 1999. 8.Brzózka Z. (red.), Mikrobioanalityka, OWPW, W-wa, 2009. 9.Chmiel A. Biotechnologia, PWN, W-wa, 1994. 10. Chwojnowski A., Sucha chemia, W-wa, Exit, 2003. 11. E. Hall, Biosensors, Open University Press, Biotechnology Series, Milton Keynes, 1991. 12. C. Kumar, Nanomateials for Biosensors, Viley-VCH, 2007. 13. Sensors in medicine and health care / ed. by P. Ake Oberg, T. Togawa, F. A. Spelman. 14. MEMS/NEMS : handbook techniques and applications. Vol. 5, Medical applications and

MOEMS / edited by Cornelius T. Leondes. 15. Nanoscale technology in biological systems / ed. by Ralph. S. Greco, Fritz B. Prinz, R. Lane

Smith. 16. Kulka Z., Libura A., Nadachowski M.: Przetworniki analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe,

WKiŁ Warszawa 1987.


GGG RRR AAA FFF III KKK AAA KKK OOO MMM PPP UUU TTT EEE RRR OOO WWW AAA





Odpowiedzialny za przedmiot : dr hab. inż. Sławomir Nikiel

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne


Laborator ium 30 2

III


6

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Czynniki ludzkie (human factors). Czynniki ludzkie w percepcji wizualnej. Podział na twórcę i odbiorcę grafiki komputerowej, modele grafiki komputerowej. Wprowadzenie do technologii grafiki komputerowej. Urządzenia wejścia i wyjścia. Modele barw. Modele obrazu cyfrowego. Przykładowe aplikacje w edukacji, rozrywce, architekturze, przemyśle lotniczym, motoryzacyjnym oraz w medycynie. Grafika rastrowa. Modele obrazu rastrowego. Kwantyzacja barw i przestrzeni obrazu. Pojęcie rastru, Systemy przygotowywania do druku DTP (ang. Desk-Top Publishing). Przetwarzanie obrazu rastrowego. Przekształcenia i filtracje obrazu rastrowego. Tekstury, Fraktale w grafice komputerowej. Grafika wektorowa. Modele obiektów wektorowych grafiki komputerowej. Interpolatory. Pojęcie hierarchicznej struktury obiektów graficznych. Pojęcie potoku graficznego renderingu. Algorytmu konstrukcji sceny 3D. Systemy wspomagania komputerowego projektowania CAD (ang. Computer Aided Design). Przekształcenia i generacja obiektów 3D, cieniowanie, cienie. Foto-realizm w grafice komputerowej. Techniki foto realistyczne w generacji obrazu. Metoda śledzenia promieni (ang. Ray Tracing), metoda energetyczna (ang. Radiosity), metody mapowania środowiska (ang. Environmental Mapping). Stereoskopia. Środowiska programistyczne grafiki komputerowej. OGL, DirectX, Cg, PYTHON.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Umiejętności i kompetencje w zakresie: programowania systemów grafiki komputerowej, przetwarzania obrazu cyfrowego, modelowania obiektów wektorowej grafiki komputerowej.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów pisemnych lub ustnych przeprowadzonych co najmniej raz w semestrze. Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium.

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Hearn. D, Baker D.: Computer Graphics- C version, Prentice Hall, 1997 2. Jankowski M. Elementy grafiki komputerowej, WNT, 2006


LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Tomaszewska-Adamerek A., Zimek R.: ABC grafiki komputerowej i obróbki zdjęć, Helion, 2007 2. Preparata P., Shamos N.: Geometria obliczeniowa. Wprowadzenie, Helion, 2003 3. Flemming B., Dobbs D.: Animacja cyfrowych twarzy, Helion, 2002


CCC YYY FFF RRR OOO WWW EEE PPP RRR ZZZ EEE TTT WWW AAA RRR ZZZ AAA NNN III EEE SSS YYY GGG NNN AAA ŁŁŁ ÓÓÓ WWW



Wymagania wstępne:Elementy algebry i analizy matematycznej, podstawy elektrotechniki, podstawy elektroniki, metody numeryczne.


Odpowiedzialny za przedmiot : dr hab. inż. Ryszard Rybski

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne


Laborator ium 30 2

IV


4

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Wprowadzenie. Dziedziny zastosowania cyfrowego przetwarzania sygnałów (CPS). Zalety i wady CPS. Przykłady cyfrowego przetwarzania sygnałów biomedycznych. Metody akwizycji sygnałów medycznych. Podstawy teorii sygnałów. Pojęcie sygnału. Klasyfikacja sygnałów: sygnały analogowe, dyskretne i cyfrowe, sygnały deterministyczne i przypadkowe i ich podstawowe charakterystyki. Modele matematyczne wybranych sygnałów. Analiza częstotliwościowa sygnałów analogowych. Szereg Fouriera (SF) i przykłady wyznaczania jego współczynników. Synteza sygnału na podstawie współczynników SF. Efekt Gibbsa. Warunki rozkładu funkcji na SF (warunki Dirichleta). Własności SF. Przekształcenie Fouriera (PF). Warunki istnienia PF sygnału. Własności PF. Wpływ skończonego czasu obserwacji sygnału na jego widmo. Przetwarzanie analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe. Struktura typowego toru przetwarzania sygnałów. Charakterystyka operacji próbkowania, kwantowania i kodowania sygnałów i przykłady ich praktycznej realizacji: układ próbkująco-pamiętający, przetwornik analogowo-cyfrowy. Przetwarzanie cyfrowo-analogowe. Twierdzenie o próbkowaniu. Warunki poprawnego próbkowania. Częstotliwość próbkowania i częstotliwość Nyquista. Widmo sygnału spróbkowanego. Zjawisko aliasingu. Dyskretne przekształcenie Fouriera (DPF). Określenie przekształcenia Fouriera dla sygnałów dyskretnych. Własności DPF. Wyznaczanie widma amplitudowego i fazowego na podstawie wyników DPF. Przeciek widma. Funkcje okien nieparametrycznych i parametrycznych. Poprawa rozdzielczości widma przez uzupełnianie zerami. Przykłady analizy widmowej sygnałów dyskretnych i ich interpretacja. Algorytm FFT. Zarys wyprowadzenia algorytmu FFT o podstawie 2 i omówienie stosowanego w nim motylkowego schematu obliczeń. Zysk obliczeniowy. Różne aspekty praktycznej implementacji algorytmu FFT o podstawie 2. Wyznaczanie odwrotnego DPF z wykorzystaniem algorytmu FFT. FFT sygnałów o próbkach będących wartościami rzeczywistymi. Liniowe i przyczynowe dyskretne układy stacjonarne. Definicje układu: dyskretnego, liniowego i stacjonarnego. Operacja splotu. Stabilność układów dyskretnych w sensie BIBO. Definicja układu przyczynowego. Równanie różnicowe. Przekształcenie Z. Definicja przekształcenia Z. Obszar zbieżności transformaty. Odwrotne przekształcenie Z i metody jego wyznaczania. Własności przekształcenia Z. Transmitancja układu. Bieguny i zera transmitancji. Rozkład biegunów a stabilność układu.


Filtry cyfrowe. Podział filtrów cyfrowych na filtry o skończonej i nieskończonej odpowiedzi impulsowej (SOI i NOI). Przetwarzanie sygnałów przez filtry. Podstawowe struktury filtrów. Wyznaczanie i interpretacja charakterystyk częstotliwościowych filtrów. Wpływ położenia zer i biegunów na postać charakterystyki amplitudowej. Charakterystyka opóźnienia grupowego. Projektowanie filtrów NOI. Metoda transformacji biliniowej. Projektowanie filtrów SOI. Metoda okien czasowych.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Umiejętności i kompetencje w zakresie: podstaw teoretycznych przetwarzania analogowo-cyfrowego i cyfrowo-analogowego, analizy widmowej sygnałów i systemów dyskretnych, matematycznego opisu układów dyskretnych, realizacji filtracji cyfrowej i projektowania filtrów cyfrowych.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu. Laboratorium - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium.

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Lyons R.G.: „Wprowadzenie do cyfrowego przetwarzania sygnałów”, WKŁ, Warszawa, 1999. 2. Moczko J.A., Kramer L.: „Cyfrowe metody przetwarzania sygnałów biomedycznych”,

Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań, 2001. 3. Zieliński T.P.: „Cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Pd teorii do zastosowań”, WKŁ, Warszawa,

2005.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Izydorczyk J, Konopacki J.: „Filtry analogowe i cyfrowe”, Wydawnictwo Pracowni Komputerowej

Jacka Skalmierskiego, Katowice, 2003. 2. Smith. S.W.: „Cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Praktyczny poradnik dla inżynierów i

naukowców”, Wydawnictwo BTC, Warszawa, 2007.


JJJ ĘĘĘ ZZZ YYY KKK III PPP RRR OOO GGG RRR AAA MMM OOO WWW AAA NNN III AAA



Wymagania wstępne: Podstawowe wiadomości z zakresu technologii informacyjnych.


Odpowiedzialny za przedmiot : dr inż. Paweł Majdzik

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne




4

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Projektowanie programu. Programowanie strukturalne. Algorytmy i struktury danych oraz ich reprezentacje w języku programowania. Programowanie w języku C. Struktura programu, składnia poleceń. Stałe i zmienne, typy danych. Operatory, wyrażenia. Konwersje typów. Operatory arytmetyczne i ich hierarchia. Instrukcje wyjścia i wejścia. Instrukcje warunkowe. Instrukcje iteracyjne pętle: do, while, for. Funkcje: budowa, argumenty, rezultat, prototyp, deklaracja, wywołanie. Parametry formalne i aktualne funkcji. Pojęcie i własności stosu. Przekazywanie parametrów przez wartość oraz adres. Zwracanie wartości z funkcji. Funkcje rekurencyjne. Wskaźniki: deklaracja, inicjalizacja, odwołanie do adresu i wartości wskazywanej. Wskaźniki stałe i wskaźniki do stałych: własności oraz zakres zastosowań. Wskaźniki do funkcji : przykłady zastosowań. Parametry formalny funkcji będący wskaźnikiem do funkcji. Tablice. Deklaracja, zastosowanie, przykłady. Łańcuch jako tablica znaków. Tablice vs wskaźniki. Tablice wielowymiarowe. Struktury danych. Właściwości. Tablice struktur. Pola. Unie. Wstęp do programowanie obiektowego. Pojęcie klasy jako abstrakcyjnego typu danych, metod składowych, enkapsulacja. Podstawy dziedziczenia. Polimorfizm jako mechanizm wspierający programowanie zorientowane obiektowo.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Umiejętności i kompetencje: programowanie strukturalne w języku C oraz podstawy programowania w C++

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium. Laboratorium - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie zaliczenia wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych.

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Loudon K. Algorytmy w C. Helion 2003. 2. Kerighan, Ritchie. Programowanie w języku C. WNT 2000. 3. Kisilewicz J.. Język. w środowisku Borland C++. Wydanie IV. Oficyna Wydawnicza Politechniki

Wrocławskiej. Wrocław 2003.


4. Bjarne Stroustrup, C++ Język programowania. WNT 2001.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Lippman S. B. Model w C++, WNT, Warszawa, 1996. 2. Eckel B.: Thinking in C++, Hellion, Warszawa, 2002.


AAA UUU TTT OOO MMM AAA TTT YYY KKK AAA III RRR OOO BBB OOO TTT YYY KKK AAA



Wymagania wstępne:


Odpowiedzialny za przedmiot : prof. dr hab. inż. Dariusz Uciński

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne


Laborator ium 30 2 V


6

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Przekształcenie Laplace'a. Liniowe równania różniczkowe. Przekształcenie Laplace'a i jego własności. Zastosowanie do rozwiązywania liniowych równań różniczkowych. Odwrotne przekształcenie Laplace'a. Transmitancja operatorowa. Wprowadzenie podstawowych pojęć. System dynamiczny, wejście układu, wyjście układu, stan wewnętrzny, sterowanie. Podstawowe własności systemów. Stabilność układów dynamicznych. Definicje stabilności. Sterowalność i obserwowalność liniowych układów dynamicznych ciągłych. Warunki obserwowalności i sterowalności. Sens praktyczny sterowalności w kontekście projektowania układów sterowania. Stabilność układów dynamicznych. Kryteria stabilności liniowych układów ciągłych: kryterium Hurwitza, kryterium Routha, kryterium Nyquista. Transmitancja widmowa. Reprezentacja układu z postaci transmitancji widmowej. Charakterystyki częstotliwościowe: amplitudowo-fazowa, charakterystyka amplitudowa i charakterystyka fazowa, charakterystyki czasowe: odpowiedź skokowa i impulsowa. Związek charakterystyk czasowych z transmitancją widmową. Opisy wybranych elementów dynamicznych. Człon proporcjonalny, człony inercyjne I i II rzędu, człon całkujący, człon różniczkujący, człon oscylacyjny i człon opóźniający. Regulacja układów ciągłych: Sprzężenie zwrotne: wskaźniki jakości regulacji, czułość i odporność na zakłócenia, uchyb w stanie ustalonym, odpowiedź układu zamkniętego. Regulator PID: podstawowe własności, projektowanie metodą analityczną oraz Zieglera- Nicholsa. Układy statyczne i astatyczne. Badanie odporności układu zamkniętego na zakłócenia i niepewności. Cyfrowa implementacja regulatorów. Metoda lokowania biegunów: Przykłady wykresów linii pierwiastkowych wybranych obiektów. Kreślenie wykresów linii pierwiastkowych dowolnych układów, dobór parametrów regulatora na podstawie wykreślonego wykresu. Synteza regulatorów liniowych metodą łączenia członów korekcyjnych pierwszego rzędu, dobór parametrów członów korekcyjnych. Wprowadzenie do robotyki. Rys historyczny. Zadania realizowane przez roboty. Systematyzacja manipulatorów i robotów. Podstawowe zespoły i układy robotów przemysłowych. Robot jako układ automatyki. Struktura manipulatorów i robotów. Metody opisu położenia i orientacji brył sztywnych. Stopnie swobody i rodzaje przełożeń. Chwytaki. Opisy i transformacje przestrzenne. Kinematyka. Zależności kinematyczne. Kinematyka prosta manipulatora. reprezentacja Denavita Hartenberga. Zadanie odwrotne kinematyki manipulatora. Kinematyka prędkości i jakobiany. Generowanie trajektorii. Planowanie trajektorii w przestrzeni współrzędnych konfiguracyjnych. Planowanie trajektorii w przestrzeni kartezjańskiej. Problemy geometryczne. Generowanie


trajektorii w czasie rzeczywistym. Planowanie trajektorii przy wykorzystaniu modelu dynamicznego. Planowanie trajektorii bezkolizyjnej. Napędy robotów przemysłowych. Napędy pneumatyczne, hydrauliczne, elektryczne. Czujniki i sensory na potrzeby robotyki. Metody przetwarzania informacji z czujników. Czujniki i układy wizyjne. Przykłady zastosowań robotów w przemyśle. Zgrzewanie. Spawanie i ciecie laserowe. Paletyzacja. Zrobotyzowane stanowiska obróbkowe. Montaż. Stanowiska malarskie.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Umiejętności i kompetencje w zakresie: analizy stabilności układów liniowych, wyznaczania wartości podstawowych wskaźników jakości regulacji, projektowania ciągłych regulatorów PID oraz członów korekcyjnych, kreślenia i analizowania wykresów Nyquista i Bodego oraz wykresu linii pierwiastkowych, zastosowania srodowisk MATLAB i SIMULINK w analizie i syntezie układów liniowych. Umiejętność analizy prostych robotów manipulacyjnych składanych ze standardowych podzespołów.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu przeprowadzone w formie pisemnej i ustnej; Labratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze sprawdzianów przeprowadzonych z wybranego materiału oraz zaliczenie sprawozdań ze wszystkich zajęć laboratoryjnych.

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Kaczorek T., Dzielinski A., Dabrowski W., Łopatka R.: Podstawy teorii sterowania, WNT,

Warszawa, 2005. 2. Amborski K.: Marusak A., Teoria sterowania w ćwiczeniach, PWN, Warszawa, 1978. 3. Spong M. W., Vidyasagar M..: Dynamika i sterowanie robotów, WNT, Warszawa, 1997. 4. Jezierski E.: Dynamika robotów, WNT, Warszawa, 2005.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Brzózka J.: Regulatory i układy automatyki, Mikom, Warszawa, 2004.. 2. Honczarenko J.: Roboty przemysłowe. Budowa i zastosowanie, WNT, Warszawa, 2004.


EEE LLL EEE KKK TTT RRR OOO NNN III CCC ZZZ NNN AAA AAA PPP AAA RRR AAA TTT UUU RRR AAA MMM EEE DDD YYY CCC ZZZ NNN AAA



Wymagania wstępne:

Podstawy elektroniki i metrologii, cyfrowe przetwarzanie sygnałów, techniki obrazowania medycznego, sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych, programowanie komputerów.


Odpowiedzialny za przedmiot : dr.hab inż. Zbigniew Kłos

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne


Laborator ium 30 2

VI


5


Wykład i laboratorium: Klasyfikacja urządzeń elektromedycznych. Cechy urządzeń i podział ich pod względem właściwości, zasad konstrukcji. Charakterystyka podstawowa aparatury medycznej. Metody i urządzenia do pomiaru i rejestracji sygnałów biologicznych. Ogólna charakterystyka urządzeń rejestracyjnych. Sygnały o znaczeniu diagnostycznym powstające w organizmie człowieka. Pomiary wielkości elektrycznych i nieelektrycznych w ciele człowieka. Specyfika pomiarów. Bezpieczeństwo pacjenta: wymagania stawiane urządzeniom medycznym, bariery izolacyjne. Elektrody pomiarowe stosowane w medycynie: napięcia niezrównoważenia, impedancja, zjawisko polaryzacji elektrod. Zakłócenia od sieci energetycznej. Zakłócenia radioelektryczne. Wzmacniacze sygnałów biologicznych. Wzmacniacze symetryczne; współczynnik tłumienia sygnału wspólnego CMR, wzmacniacz pomiarowy. Szumy wzmacniaczy; źródła szumów, zastępcze schematy szumowe, rozwiązania układów niskoszumnych. Zakłócenia: drogi przenikania zakłóceń, elektrody odniesienia, układy aktywnej masy. Przykładowe rozwiązania układowe: EKG, EEG itp. Telemedycyna: standardy i zastosowania - przetwarzanie i transmisja sygnałów biologicznych. Stymulatory: rozwiązania układowe, układy stymulatorów w rejestracji potencjałów wywołanych, rozruszniki serca, defibrylatory. Układy elektroniczne związane z radiografią: aparatura rentgenowska, zasilacze wysokiego napięcia; zasilacze lamp rentgenowskich, zasilacze detektorów promieniowania jonizującego. Detektory stosowane w radiografii cyfrowej, tomografii komputerowej, detektory półprzewodnikowe, fotopowielacze. Wzmacniacze współpracujące z fotodiodami, fotopowielaczami, półprzewodnikowymi detektorami promieniowania jonizującego. Generatory pól magnetycznych stosowane w urządzeniach do wizualizacji rezonansu magnetycznego (systemy typu MRI). Aparatura do pomiaru pól magnetycznych generowanych przez narządy człowieka. Urządzenia do pomiaru impedancji elektrycznej. Aparatura do pomiaru ciśnienia i przepływu krwi. Spirometry i gazometry, aparatura laboratoryjna. Aparatura ultradźwiękowa, laserowa, termograficzna, kriogeniczna, urządzenia do hipotermiii hipertermii. Specjalistyczne urządzenia diagnostyczne w wybranych działach medycyny do badań układów: krążenia, oddechowego, mięśniowo - nerwowego, narządów słuchui wzroku, a także w dermatologii. Urządzenia terapeutyczne i wspomagające czynności narządowe: kardiostymulatory, defibrylatory serca, stymulatory mięśni i nerwów. Aparaty do wspomagania krążenia metodą kontrapulsacji i sztuczne serce. Respiratory, sztuczna nerka, sztuczna trzustka. Urządzenia diatermiczne krótko i mikrofalowe oraz


ultradźwiękowe. Urządzenia kriogeniczne. Aparatura do badań masowych. Urządzenia do ratowania życia i intensywnej opieki medycznej: metody i urządzenia do monitorowania danych biologicznych, systemy alarmowe, rejestracyjne i prezentacji danych, telemetria EKG, aparatura terapeutyczna wspomagająca czynności narządowe.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie stosowania i eksploatacji elektronicznej aparatury medycznej.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: egzamin Laboratorium: zaliczenie na ocenę

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Biopomiary, Monografia Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna 2000, pod red.

M. Nałęcza, Tom 2, Akademicka Oficyna Wydawnicza Exit, Warszawa, 2001. 2. Fizyka Medyczna, Monografia Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna 2000, pod red. M.

Nałęcza, Tom 9, Akademicka Oficyna Wydawnicza Exit, Warszawa, 2002. 3. Obrazowanie Biomedyczne, Monografia Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna 2000, pod

red. M. Nałęcza, Tom 8, Akademicka Oficyna Wydawnicza Exit, Warszawa, 2003. 4. Bronzino J.: Biomedical Instrumentation, 2006. 5. Keller J i inni: Elektronika medyczna, WKŁ, Warszawa, 1974. 6. Webster J. G., Jacobson, E. P.: Medicine and clinical engineering, Prentice Hall, 1977. 7. Webster J. G.: Medical instrumentation - application and design, Houghton Miffin, Boston, 1978. 8. Tkacz E., Borys P.: Bionika, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 2006. 9. Krestel, E.: Imaging Systems for Medical Diagnostics, Siemens Aktiengesellschaft. Berlin and

Munch, 1990. 10. Malmiwuo J., Plonsey R.: Bioelectromagnetism, Principles and Applications of Bioelectric and

Biomagnetic Fields, Oxford University Press, New York Oxford, 1995.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Meyer – Waarden K.: Wprowadzenie do biologicznej I medycznej techniki pomiarowej, WNT,

Warszawa, 1980. 2. Stopczyk M.: Elektrodiagnostyka medyczna, Państwowe Zakłady Wydawnictw Lekarskich,

Warszawa, 1982. 3. Kłos Z.: Pomiary elektrometryczne, WKŁ, Warszawa, 2008.


TTT EEE CCC HHH NNN III KKK III OOO BBB RRR AAA ZZZ OOO WWW AAA NNN III AAA MMM EEE DDD YYY CCC ZZZ NNN EEE GGG OOO



Wymagania wstępne: Cyfrowe przetwarzanie sygnałów, Grafika komputerowa, Metody numeryczne.


Odpowiedzialny za przedmiot : dr inż. Krzysztof Sozański

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne


Laborator ium 30 2

IV


6

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Wybrane aspekty cyfrowego przetwarzania obrazów medycznych. Metody pozyskiwania obrazów medycznych: endoskopia, radiografia, rezonans magnetyczny, ultrasonografia, wizualizacja metodami medycyny nuklearnej. Akwizycja obrazów: rozdzielczość, próbkowanie, zakres dynamiczny – kwantyzacja. Obrazy: binarne, monochromatyczne, kolorowe. Przetworniki obrazów. Jakość obrazu w diagnostyce medycznej. Modulacyjna funkcja przenoszenia. Obrazy endoskopowe. Wizualizacja struktury i czynności narządów wewnętrznych za pomocą promieniowania jonizującego. Fizyczne podstawy obrazowania. Radiografia rentgenowska, analogowa i cyfrowa. Obrazowanie planarne. Detektory obrazu. Radioskopia. Obrazowanie warstwowe. Tomografia komputerowa. Akwizycja danych i metody rekonstrukcji obrazu dwu- i trójwymiarowego. Rentgenografia. Obrazowanie wykorzystujące izotopy promieniotwórcze. Scyntygrafia. Tomografia emisyjna. Wizualizacja za pomocą promieniowania niejonizującego. Magnetyczny rezonans wodorowy – fizyczne podstawy obrazowania. Zasady lokalizacji źródeł sygnału obrazowego. Główne wielkości mierzone charakteryzujące badany obiekt. Ultrasonografia. Obrazowanie multimodalne. Analiza obrazów. Metody korekcji, poprawiania i filtracji obrazów. Filtracja obrazów cyfrowych: górno i dolnoprzepustowa, nieliniowa, morfologiczna, segmentacja, wykrywanie krawędzi. Zastosowanie programu Matlab do przetwarzania obrazów. Parametryzacje pozwalające na wydobywanie z obrazów najważniejszych informacji (z punktu widzenia diagnostyki) przy jednoczesnej redukcji liczby danych.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Umiejętności i kompetencje: doboru, eksploatacji, konserwacji i zrozumienia zasady działania urządzeń do obrazowania medycznego.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład - egzamin. Laboratorium - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium.


LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Z. Wróbel, R. Koprowski, Praktyka przetwarzania obrazów z zadaniami w programie Matlab,

Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa, 2008. 2. W. Malina, M. Smiatacz, Cyfrowe przetwarzanie obrazów, Akademicka Oficyna Wydawnicza

EXIT, Warszawa, 2008. 3. R. Cierniak, Tomografia komputerowa, budowa urządzeń CT, algorytmy rekonstrukcyjne,

Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa, 2005. 4. J. Cytowski, J. Gielecki, A. Gola, Cyfrowe przetwarzanie obrazów medycznych, algorytmy,

technologie, zastosowania, Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa, 2008. 5. N. Bankman (ed.), Handbook of Medical Imaging Processing and Analysis, Academic Press,

2000.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. R. Tadeusiewicz, M. R. Ogiela, Medical Image Understanding Technology, Springer, 2004. 2. R. Tadeusiewicz, P. Korohoda, Komputerowa analiza i przetwarzanie obrazów, Wydawnictwo

Fundacji Postępu Telekomunikacji, Kraków, 1997. A. Meyer-Base, Pattern recognition for medical imaging, Elsevier, 2004.

3. M. R. Ogiela, R. Tadeusiewicz, Modern Computational Intelligence Methods for the Interpretation of Medical Images, Springer, 2008.

4. J. L. Semmlow, Biosignal and Biomedical Image Processing, MATLAB-Based Applications, Marcel Dekker, Inc., 2004.


PPP RRR AAA WWW NNN EEE III EEE TTT YYY CCC ZZZ NNN EEE AAA SSS PPP EEE KKK TTT YYY WWW III NNN ŻŻŻ YYY NNN III EEE RRR III III BBB III OOO MMM EEE DDD YYY CCC ZZZ NNN EEE JJJ



Wymagania wstępne:


Odpowiedzialny za przedmiot : mgr Waldemar Taborski

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne

Wyk ład 15 1 VII Zaliczenie na ocenę 4


Zarządzanie w służbie zdrowia. Regulacje prawne dotyczące urządzeń medycznych. Zagadnienia ryzyka elektrycznego, mechanicznego i radiacyjnego. Prawne aspekty funkcjonowania klinik. Systemy zaopatrzenia, analiza kosztów, systemy kontroli jakości, akredytacja laboratoriów (pracowni). Problemy etyczne w służbie zdrowia. Uwarunkowania etyczne i prawne związane z transplantacją i inżynierią genetyczną. Procedury związane z uzyskiwaniem atestów na materiały i urządzenia medyczne oraz pozwoleń na badania kliniczne. Normy i standardy obowiązujące w inżynierii biomedycznej.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: umiejętności i kompetencje w zakresie korzystania z przepisów prawa oraz zasad etycznych w medycynie i inżynierii biomedycznej.


LITERATURA PODSTAWOWA: 1. ARCT M., Podręczny słownik języka polskiego M. Arcta z 1939 r., WR, Warszawa 1958. 2. CZERNY J., Aksjologiczne podstawy ekonomii i biznesu, WSEiA, Bytom 2004. 3. FUKUYAMA F., Koniec człowieka, Znak, Kraków 2004. 4. KIEPAS A., 2000, Wiedza o skutkach techniki jako czynnik zrównoważonego rozwoju, w:

Problemy Ekologii nr 1. 5. Red. ROśNIATOWSKI T., Mała encyklopedia medyczna, tomy 1 i 2, PWN, Warszawa 1988. 6. Red. MARCINIAK S., Makro i mikroekonomia. Podstawowe problemy, PWN, Warszawa 2002. 7. NOWAK A. J. OFM, Personalistyczna koncepcja teorii ekonomicznej, w: red. Piontek B. i Piontek

F., Zarządzanie rozwojem: aspekty społeczne, ekonomiczne i ekologiczne, PWE, Warszawa 2004.

13. Red. SZYMCZAK M., Słownik języka polskiego, tomy 1 i 2, PWN, Warszawa 1983. 14. STABRYŁA A., 2008, Pasztet genetyczny, w: Newsweek z 24.02.2008.


15. SZTUMSKI W., 2008, Refleksja na temat rozwoju zrównoważonego. (Czy rozwój zrównoważony jest fikcją, utopią, iluzją czy oszustwem?) w: Problemy Ekorozwoju vol. 3 no 2 .

16. PAWŁOWSKI A., 2007, Bariery we wdrażaniu rozwoju zrównoważonego, w: Problemy Ekorozwoju vol. 2 no 1.

17. PAWŁOWSKI A., 2009, Rewolucja rozwoju zrównoważonego, w: Problemy Ekorozwoju vol. 4 no 1.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. PIONTEK F., Sektorowość i integralność kapitału ludzkiego i przyrodniczego w procesie

globalizacji a w rozwoju zrównoważonym i trwałym, w: red. Piontek F., Kapitał ludzki w procesie globalizacji a w zrównoważonym rozwoju, ATH w Bielsku-Białej i WSEiA w Bytomiu, Wisła 2002, s. 111.

2.PIONTEK F., NOWAK A.J. OFM, Osobowy aspekt wartości w procesie rozwoju. Studium porównawcze, WSEiA, Bytom 2004.

3.PIONTEK F., Podstawy teorii rozwoju, w: red. Piontek B., Piontek W., Rozwój: godność człowieka – gospodarowanie – poszanowanie przyrody. Księga Pamiątkowa prof. zw. dr hab. Franciszka Piontka, PWE, Warszawa 2007

4.PIONTEK F., Teoria rozwoju a personologiczna koncepcja teorii ekonomicznej, w: red. Piontek B., Piontek F., Zarządzanie rozwojem: aspekty społeczne, ekonomiczne i ekologiczne, PWE, Warszawa 2007.

5.PIONTEK F., Aksjomat: człowiek najwyższą wartością w świecie przyrody – wyzwaniem dla ekonomii, w: Materiały VII Kongresu Ekonomistów Polskich, w druku.


MMM EEE TTT OOO DDD YYY NNN UUU MMM EEE RRR YYY CCC ZZZ NNN EEE





Odpowiedzialny za przedmiot : dr hab. inż. Andrzej Obuchowicz, prof. UZ

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne


Laborator ium 30 2

III


4


Wykład: Arytmetyka komputerowa (systemy arytmetyczne, konwersje, zapis zmiennopozycyjny, błędy procedur numerycznych, szacowanie błędów przybliżeń, problem złożoności, zbieżności i stabilności procedur algorytmicznych). Rozwiązywanie numeryczne równań nieliniowych i znajdowanie punktów ekstremalnych (twierdzenia Rollea, rozwinięcia Taylora, postać reszt, metody geometryczne: metoda bisekcji, metoda Reguła Falsi, metody oparte o punkt stały: algorytm Newtona - Raphsona, metoda cięciw). Porównanie algorytmów, analiza błędów. Zagadnienia numeryczne algebry liniowej (układy liniowe, systemy typu Vandermonde, metoda eliminacji Gaussa i algorytm Jordana, metody iteracyjne: Jacobiego i Gaussa- Seidela, metody rozkładu na iloczyn macierzy trójkątnych, obliczanie wyznaczników i macierzy odwrotnej, analiza spektralna). Zagadnienia interpolacji (interpolacja wielomianowa, wzór interpolacyjny Lagrangea, szacowanie błędów, wzór interpolacyjny Newtona, interpolacja za pomocą funkcji sklejanych, sklejanki kubiczne). Zagadnienia aproksymacji (aproksymacje średniokwadratowe dyskretne, średniokwadratowe ciągłe, układy ortonormalne, za pomocą funkcji trygonometrycznych: szeregi Fouriera). Całkowanie i różniczkowanie numeryczne (metody elementarne: wzór trapezów, wzór Simpsona, całkowanie metodami Newtona-Cotesa, Romberga i Gaussa. Metody umeryczne dla równań różniczkowych zwyczajnych. Metody różnicowe (ogólny wzór, szacowanie błędu przybliżenia, metoda całkowania Eulera, metody typu Rungego-Kutty). Metody numeryczne dla równań cząstkowych i zagadnienia brzegowe (klasyfikacja równań i zagadnień, równania eliptyczne, równania paraboliczne i zagadnienia początkowo-brzegowe, równania hiperboliczne). Schematy aproksymacji dyskretnych i ich zbieżność. Laboratorium: Środowisko obliczeniowe Matlab (zasoby systemowe, programowanie środowiskowe, narzędzia graficzne i edytorskie środowiska do sporządzania raportów). Arytmetyka zmienno-przecinkowa (eksperymenty numeryczne, błędy procedur obliczeniowych i ich kumulacje oraz przenoszenie niestabilności numerycznej). Rozwiązywanie równań (równania nieliniowe, układy równań liniowych, systemy typu van der Monde, testowanie algorytmów Newtona i Newtona_Raphsona). Opracowywanie danych (metody interpolacji, metody aproksymacji średniokwadratowych, analiza spektralna, szybka transformata Fouriera). Równania różniczkowe zwyczajne, zagadnienia początkowe i brzegowe. Elementarne techniki elementów skończonych i ich testowanie na podstawie wybranych zagadnień.


EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z podstawowymi algorytmami numerycznymi przy zastosowaniu środowiska programu MATLAB oraz wykształcenie umiejętności wykorzystania ich w zakresie inżynierii biomedycznej.


LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Stachurski M., Metody Numeryczne w programie MATLAB. Wydawnictwo MIKOM Warszawa

2003. 2.Zalewski A.. Cegieła R., MATLAB – obliczenia numeryczne i ich zastosowania. Wydawnictwo

Nakom. Poznań 2001. 3.Metody numeryczne / Zenon Fortuna, Bohdan Macukow, Janusz Wąsowski. Warszawa:

Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1982. 4.Metody numeryczne. Tom 1. Analiza, algebra, metody Monte Carlo / B. P. Demidowicz, I. A.

Maron. - Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965. 5.Metody numeryczne. Tom 2. Przybliżanie funkcji: równania różniczkowe

i całkowe / B. P. Demidowicz, I. A. Maron; E. Z. Szkwałowa. - Warszawa:PWN, 1965. 6.Metody numeryczne w Turbo Pascalu: 3000 równań i wzorów / Bernard Baron. - Gliwice: Helion,

1995. - 554S.: rys.; 24cm + dyskietka. 7.Metody numeryczne / Zenon Fortuna, Bohdan Macukow, Janusz Wąsowski.

Wyd. 4. - Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne.


JJJ ĘĘĘ ZZZ YYY KKK OOO BBB CCC YYY DDD OOO WWW YYY BBB OOO RRR UUU III ,,, III III ,,, III III III ,,, III VVV

Kod przedmiotu:

6.9-WM-IB1S-037-POB 6.9-WM-IB1S-038-POB 6.9-WM-IB1S-039-POB 6.9-WM-IB1S-040-POB

Typ przedmiotu: Obieralny



Odpowiedzialny za przedmiot : mgr Anna Przyjemska

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne

Laborator ium 30 2 III Zaliczenie na ocenę

Laborator ium 30 2 IV Zaliczenie na ocenę

Laborator ium 30 2 V Zaliczenie na ocenę

Laborator ium 30 2 VI Egzamin

2

(III i IV) 3

(V i VI)


Laboratorium: Rozwijanie sprawności rozumienia ze słuchu i mówienia, czytania oraz pisania w wybranym języku. Szersze wykorzystanie funkcji językowych umożliwiających posługiwanie się językiem obcym w sytuacjach życia codziennego. Opanowanie złożonych struktur gramatycznych, stosowanych do wyrażania teraźniejszości, przeszłości i przyszłości. Rozszerzenie komponentu kulturowego i cywilizacyjnego, ukierunkowanych na styl życia w krajach obszaru języka obcego. Rozróżnianie języka literackiego i potocznego. Wprowadzenie elementów języka ogólnotechnicznego i specjalistycznego technicznego z dziedziny inżynierii biomedycznej.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji wykorzystania specjalistycznego słownictwa technicznego, umożliwiającego studentowi sprawne posługiwanie się językiem w kraju docelowym lub w kontaktach z użytkownikami tego języka oraz w przyszłej pracy i nauce.

WARUNKI ZALICZENIA: Laboratorium: zaliczenie na ocenę (semestry III, IV i V), semestr VI – Egzamin

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Literatura proponowana przez prowadzącego zajęcia w zależności od poziomu biegłości

językowej słuchaczy oraz słowniki ogólne, specjalistyczne (techniczne) i repetytoria tematyczno – leksykalne.


UUU KKK LLL AAA DDD YYY EEE LLL EEE KKK TTT RRR OOO NNN III CCC ZZZ NNN EEE

Kod przedmiotu: 6.9-WM-IB1S-41A-POB


Wymagania wstępne: Podstawy elektrotechniki, podstawy elektroniki, podstawy metrologii


Odpowiedzialny za przedmiot : dr hab. inż. Andrzej Olencki, prof.UZ

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne


Laborator ium 30 2

V


4

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Projektowanie układów elektronicznych z zastosowaniem elementów elektronicznych, układów scalonych ogólnego przeznaczenia i specjalizowanych układów scalonych. Model parametryczny elementów i układów scalonych, parametry dopuszczalne i charakterystyczne. Zastosowanie wzmacniaczy operacyjnych ogólnego przeznaczenia do funkcjonalnego przetwarzania sygnałów biomedycznych, wzmacnianie słabych sygnałów w warunkach silnych zakłóceń. Zastosowanie układów scalonych do budowy zasilaczy ciągłych i impulsowych, przetwornice DC/DC i AC/DC. Sposoby zapewnienia wymaganej bariery izolacyjnej w zasilaczach. Technologie elektroniczne zapewniające bezpieczeństwo pacjenta podłączonego do aparatury biomedycznej: transoptory, optoprzekaźniki, wzmacniacze izolacyjne. Specjalizowane układy scalone: źródła napięcia odniesienia, klucze elektroniczne, przetworniki cyfrowo-analogowe i analogowo-cyfrowe. Rodzaje, budowa, parametry techniczne, przykłady fizycznych realizacji.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Umiejętności i kompetencje w zakresie zastosowania elementów elektronicznych i układów scalonych do budowy układów elektronicznych analogowych i mieszanych (analogowo/cyfrowych), rozumienie, analiza i projektowanie prostych układów elektronicznych dla potrzeb biomedycyny

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład – uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu przeprowadzonego w formie pisemnej lub ustnej. Laboratorium – zaliczenie z oceną pozytywną ćwiczeń przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium.

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Horowitz P., Hill W.: Sztuka elektroniki, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Wydanie 7,

Warszawa, 2003. 2. Chwaleba A.,Moeschke B., Płoszyński G.: Elektronika, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne,

Wydanie 6, Warszawa, 1998. 3. Nadachowski M., Kulka Z.: Analogowe układy scalone, WKŁ, 1979, 4. Strony www producentów elementów i układów elektronicznych wskazane przez prowadzącego.


BBB III OOO EEE LLL EEE KKK TTT RRR OOO MMM AAA GGG NNN EEE TTT YYY ZZZ MMM



Wymagania wstępne:


Odpowiedzialny za przedmiot : dr inż. Anna Pławiak-Mowna

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne

Wyk ład 30 2 Zaliczenie

Projekt 15 1

V


4

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Wstęp i historia bioelektromagnetyzmu. Człowiek w środowisku elektromagnetycznym. Źródła pola elektromagnetycznego. Oddziaływania pól elektromagnetycznych na obiekty biologiczne i środowisko. Promieniowanie jonizujące i niejonizujące. Pola elektromagnetyczne w diagnostyce i terapii. Zagrożenia elektromagnetyczne. Parametry elektromagnetyczne tkanek. Stymulacja elektromagnetyczna. Pole elektromagnetyczne a ochrona pracy i środowiska. Ekspozycja obiektów biologicznych na pole elektromagnetyczne wysokiej, średniej i niskiej częstotliwości. Ocena ekspozycji. Skutki zdrowotne ekspozycji na pola elektromagnetyczne i profilaktyka zdrowia. Kompatybilność elektromagnetyczna implantów medycznych.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Poznanie zjawisk elektromagnetycznych w organizmie człowieka oraz wpływu zewnętrznych pól elektromagnetycznych, ocena ekspozycji obiektów biologicznych na pole elektromagnetyczne i skutki ekspozycji.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium przeprowadzonego przynajmniej raz w semestrze. Projekt – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z wszystkich ćwiczeń projektowych przewidzianych do realizacji w programie zajęć.

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Aniołczyk H. (red.): Pola elektromagnetyczne. Źrodła-oddziaływanie-ochrona, Wydawnictwo

Instytutu Medycyny Pracy, im. Prof. J. Nofera, Łódź 2000. 2. Nałęcz M.(red.), Pawlicki G., Pałko T., Golnik N., Gwiazdowski B., Królicki L. (red. Tomu):

Biocybernetyka i inżynieria biomedyczna 2000. Fizyka Medyczna, Akademicka Oficyna Wydawnicza Exit, Warszawa, 2002.

3. Keller J.: Elektronika medyczna, tom I i II, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 1984. 4. Marciniak J.: Zagrożenie naturalnego środowiska elektromagnetycznego, Wydawnictwo

Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2000.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Krawczyk A., Zyss T. (red.): Bioelektromagnetyzm – teoria i praktyka, Polskie Towarzystwo

Zastosowań Elektromagnetyzmu, Warszawa, 2006.


2. Krawczyk A., Wyszkowska J. (red.): Pole elektromagnetyczne w biosferze, Polskie Towarzystwo Zastosowań Elektromagnetyzmu, Warszawa, 2005.

3. Krawczyk A., Pławiak-Mowna A. (red.): Kompatybilność elektromagnetyczna w biologii i medycynie, Instytut Naukowo-Badawczy ZTUREK, Warszawa, 2003.


TTT EEE CCC HHH NNN III KKK III PPP OOO MMM III AAA RRR ÓÓÓ WWW SSS YYY GGG NNN AAA ŁŁŁ ÓÓÓ WWW BBB III OOO EEE LLL EEE KKK TTT RRR YYY CCC ZZZ NNN YYY CCC HHH



Wymagania wstępne: Podstawy elektrotechniki i elektroniki, metrologii.



Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne



Pro jek t 15 1

V


4


Wykład, laboratorium i projekt: Sygnały elektrofizjologiczne człowieka. Zjawiska elektrochemiczne w błonach komórkowych i neuronach organizmu człowieka generujące potencjały czynnościowe: EKG, EEG, EMG. Potencjały mózgowe wywołane stymulacją: wzrokowe, słuchowe, somatyczno – sensorowe (czuciowe). Parametry metrologiczne potencjałów czynnościowych pobieranych z czujników: amplituda, widmo częstotliwościowe, impedancja zastępcza źródła sygnału. Parametry sygnałów zakłócających: zakłócenia wewnętrzne i zewnętrzne. Pomiar sygnałów bioelektrycznych. Czujniki biomedyczne, elektrody do pomiaru i bezinwazyjnego monitorowania funkcji organizmu. Dopasowanie wzmacniacza pomiarowego do sygnału pobieranego z czujników (elektrod): kryterium bezstratnej transmisji sygnału, warunek symetrii obwodu pomiarowego i tłumienia sygnałów zakłócających, kompensacja pojemności kabli – aktywny ekran, wtórnik bipolarny i unipolarny. Niskoszumowe wzmacniacze biomedyczne Wzmacniacz różnicowy prosty i DIDO: rezystancja i prąd wejściowy, współczynnik CMRR, szumy własne wzmacniacza, regulacja wzmocnienia. Filtracja zakłóceń. Filtracja analogowa w torze pomiarowym za pomocą filtrów aktywnych wyższego rzędu dolnoprzepustowych (LP) i górnoprzepustowych (HP). Filtracja cyfrowa – procedury przetwarzania i metody adaptacyjne, filtry rekurencyjne i sekwencyjne. Izolacja pacjenta przed porażeniami elektrycznymi. Wzmacniacze izolacyjne, rodzaje sprzęgów bezstykowych, transoptor. Właściwości elektryczne biomateriałów dielektrycznych. Pomiar rezystywności skośnej i powierzchniowej. Pomiar małych prądów. Prądy jonowe w membranach biologicznych i ich rejestracja. Aktywne i bierne przetworniki analogowe małych prądów DC i wolnozmiennych.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie stosowania specjalistycznych technik do pomiaru podstawowych potencjałów bioelektrycznych generowanych przez organy człowieka – EKG, EEG, EMG, potencjały mózgowe wywołane ; znajomości parametrów sygnałów bioelektrycznych i umiejętności wyodrębniania sygnałów z tła zakłóceń; oraz oceny prawidłowości wykonania pomiarów i interpretacji wyników.


WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: Egzamin Laboratorium: zaliczenie na ocenę Projekt: zaliczenie na ocenę

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Torbicz W., Filipczyński L., Maniewski R., Nałęcz M., Stolarski E.: Biocybernetyka i

Inżynieria Biomedyczna, Tom 2 – Biopomiary, Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa, 2001.

2. Kłos Z.: Pomiary elektrometryczne, WKŁ, Warszawa, 2008. 3. Tietze U., Schenk Ch.: Układy półprzewodnikowe, WNT, Warszawa, 1996 (tłum. z

niem.). 4. Nadachowski M., Kulka Z.: Analogowe układy scalone, WKŁ, Warszawa, 1985. 5. Watson J.: Elektronika, WKŁ, Warszawa, 2006 (tłum. z ang.)

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Błażewicz S., Stoch L.: Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna, Tom 4, Biomateriały,

Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa, 2006. 2. Mayer – Waarden K.: Wprowadzenie do biologicznej i medycznej techniki

pomiarowej, WNT, Warszawa, 1980.


TTT EEE CCC HHH NNN III KKK III UUU PPP WWW MMM EEE DDD YYY CCC YYY NNN III EEE



Wymagania wstępne:


Odpowiedzialny za przedmiot : dr inż. Janusz Kaczmarek

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne




4

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Wprowadzenie do techniki mikroprocesorowej. Systemy i kody liczbowe oraz podstawowe układy logiczne stosowane w technice mikroprocesorowej. Architektury mikroprocesorów. Budowa mikroprocesora: jednostka sterująca, jednostka arytmetyczno-logiczna, rejestry, szyny adresowe, danych i sygnałów sterujących. Cykl rozkazowy i tryby adresowania. Ogólna charakterystyka wybranych architektur mikroprocesorów. Technika sprzęgania układów w systemach mikroprocesorowych. Struktura systemu mikroprocesorowego. Sposoby dołączania modułów do jednostki centralnej. Magistrale systemu mikroprocesorowego. Buforowanie magistral. Sygnały sterujące. Adresowanie jednolite i rozdzielone. Dekodery adresowe. Układy pamięci. Projektowanie systemów mikroprocesorowych z zastosowaniem mikrokontrolerów. Mikroprocesor, mikrokontroler, system wbudowany. Struktura funkcjonalna mikrokontrolera. Charakterystyka 16-bitowych mikrokontrolerów rodziny PIC24F firmy Microchip – jednostka centralna i układy peryferyjne: porty wejścia-wyjścia, jednostki czasowo-licznikowe, interfejsy komunikacji szeregowej (transmisja asynchroniczna i synchroniczna), system przerwań, przetworniki analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe. Interfejs użytkownika w systemach mikroprocesorowych. Klawiatury klasyczne, pojemnościowe i indukcyjne. Eliminacja drgań styków klawiszy. Klawiatury w układzie matrycowym. Wyświetlacze LED i LCD, numeryczne, alfanumeryczne i graficzne. Statyczne i dynamiczne sterowanie wyświetlaczami. Specjalizowane programowane układy do sterownia wyświetlaczy i klawiatur. Ekrany dotykowe. Podstawy programowania urządzeń mikroprocesorowych. Model programisty. Lista rozkazów mikroprocesora. Zintegrowane środowiska programistyczne. Języki programowania: asembler i języki wysokiego poziomu. Przetwarzanie informacji w systemie mikroprocesorowym. Efektywna arytmetyka stałopozycyjna na liczbach ułamkowych. Metody optymalizacji kodu wynikowego. Stosowanie systemów operacyjnych czasu rzeczywistego (RTOS) w oprogramowaniu systemów mikroprocesorowych o ograniczonych zasobach. Podstawowe definicje. Zasady i cele stosowania systemów RTOS. Mechanizmy jądra systemów operacyjnych czasu rzeczywistego. Skalowalność systemów RTOS. Zalety stosowania systemów RTOS. Uruchamianie i testowanie urządzeń mikroprocesorowych. Integralność sprzętu i oprogramowania. Testowanie urządzeń w rzeczywistych warunkach pracy. Układy mikroprocesorowe w aparaturze medycznej. Przykłady mikroprocesorowych urządzeń medycznych: termometr cyfrowy, EKG, oksymetr, glukometr, miernik ciśnienia tętniczego krwi, system do jontoforezy. Monitorowanie parametrów życiowych pacjenta – rozwiązania przewodowe i bezprzewodowe

Wydział Mechaniczny/Wydział Elektrotechniki, Informatyki i Telekomunikacji Kierunek: Inżynieria Biomedyczna

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Umiejętności i kompetencje w zakresie: projektowania, programowania i uruchamiania urządzeń mikroprocesorowych.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów pisemnych przeprowadzonych co najmniej raz w semestrze. Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium.

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Krzyżanowski R.: Układy mikroprocesorowe, PWN, Warszawa, 2007 2. Coffron J.W., Long W.E.: Technika sprzęgania w układach mikroprocesorowych, WNT, Warszwa,

1988 3. Hadam P.: Projektowanie systemów mikroprocesorowych, Wydawnictwo BTC, Warszawa, 2004 4. Daca W.: Mikrokontrolery od układów 8-bitowych do 32-bitowych, Wydawnictwo MIKOM,

Warszwa, 2000 5. Bogusz J.: Lokalne interfejsy szeregowe w systemach cyfrowych, Wydawnictwo BTC, Warszawa,

2004

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Solution for medical applications, DS01062B, Microchip Technology Inc., 2009. 2. Microchip's PIC24F Family Reference Manual, Microchip Technology Inc., 2009 3. Labrosse J.J.: Embedded systems building blocks, CMP Books, Lawrence, USA, 2000. 4. Horowitz P., Hill W.: Sztuka elektroniki: tom II, WKŁ, Warszawa, 2000.


BBB EEE ZZZ PPP RRR ZZZ EEE WWW OOO DDD OOO WWW EEE SSS III EEE CCC III SSS EEE NNN SSS OOO RRR OOO WWW EEE



Wymagania wstępne:

sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych; języki programowania; automatyka i robotyka; elektroniczna aparatura medyczna


Odpowiedzialny za przedmiot : dr inż. Emil Michta

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne


Laborator ium 30 2 VI


6

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Wprowadzenie: Sieci bezprzewodowe do transmisji danych. Ewolucja i klasyfikacja sieci bezprzewodowych do transmisji danych. Sieci bezprzewodowe w zastosowaniach medycznych. Wprowadzenie do sieci sensorowych: Rozwój sieci bezprzewodowych klasy WPAN. Sieci bezprzewodowe IEEE 802.15.x. Obszary zastosowań sieci sensorowych. Sieci sensorowe: Topologie sieci sensorowych. Warstwa fizyczna i warstwa danych bezprzewodowych sieci sensorowych – standard 802.15.4. Warstwa sieciowa i warstwa aplikacji – standard ZigBee. ZigBee: Architektura protokołu ZigBee. Funkcjonowanie sieci ZigBee. Zarządzanie centralne i routowanie. Domeny, klastry i profile w sieci ZigBee. Konfigurowanie sieci ZigBee. Zabezpieczenia na poziomie warstwy MAC, sieciowej i aplikacji. Adresowanie i bindowanie zmiennych. Obszary zastosowań i rodzaje profili aplikacyjnych. Profil aplikacyjny Healthcare. Bluetooth: Architektura protokołu Bluetooth. Funkcjonowanie sieci Bluetooth. Realizacja funkcji pomiarowo – sterujących. Węzły sieci WPAN: Rodzaje i funkcje węzłów w sieci ZigBee i w sieci Bluetooth. Podstawy projektowania sieci sensorowych. Wybór topologii projektowanej sieci. Konfigurowanie koordynatora i sieci. Wyznaczanie parametrów komunikacyjnych projektowanej sieci. Przykłady zastosowań sieci sensorowych w medycynie. Sieci WBAN (Wireless Body Area Network).

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Umiejętności i kompetencje w zakresie: Projektowanie i konfigurowanie sensorowych sieci bezprzewodowych pracujących w standardzie ZigBee.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład – egzamin. Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium.


LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Miller A.B., Bisdikian Ch.: Bluetooth. Helion. Gliwice, 2004. 2. Nawrocki W.: Komputerowe systemy pomiarowe. WKŁ, Warszawa, 2004. 3. Raghavendra C.S., Sivalingam K.M., Znati T.: Wireless Sensor Networks. Kluver Academic

Publisher, 2005. 4. Zieliński B.: Bezprzewodowe sieci komputerowe. Helion, Gliwice, 2000. 5. Zhao F., Gibas L.: Wireless Sensor Networks. An Information Processing Approach. Elsevier,

2004.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. ZigBee Alliance. ZigBee Specification v.1.0 2005. 2. ZigBee Alliance. ZigBee Specification v.1.1 2007.


AAA UUU TTT OOO MMM AAA TTT YYY CCC ZZZ NNN EEE SSS YYY SSS TTT EEE MMM YYY DDD III AAA GGG NNN OOO SSS TTT YYY KKK III MMM EEE DDD YYY CCC ZZZ NNN EEE JJJ



Wymagania wstępne:techniki obrazowania medycznego, cyfrowe przetwarzanie sygnałów, metody statystycznej analizy danych


Odpowiedzialny za przedmiot : dr inż. Marek Kowal

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne


Laborator ium 30 2 VI


6

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Metody pozyskiwania i przetwarzania danych na potrzeby automatycznej diagnostyki medycznej. Techniki tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego, tomografii impedancyjnej, emisyjnej tomografii pozytonowej, ultrasonografii. Metody i sprzęt wykorzystywany w telediagnostyce. Technik pozyskiwania cyfrowych obrazów cytologicznych z wykorzystaniem skanerów medycznych. Idea i przegląd metod rekonstrukcji obrazów stosowanych w tomografii komputerowej. Idea i zastosowanie algorytmów segmentacji obrazów w zadaniach wspomagania diagnostyki medycznej. Metody ekstrakcji i selekcji cech morfometrycznych na potrzeby diagnostyki medycznej. Repozytoria danych medycznych. Metody i oprogramowanie wykorzystywane do składowania danych medycznych. Hurtownie danych. Metody i rozwiązania stosowane w zdalnej diagnostyce medycznej. Formaty plików medycznych stosowanych do zapisu obrazów o dużej rozdzielczości. Rola sieci komputerowych w zagadnieniu automatycznej diagnostyki medycznej. Przegląd ogólnodostępnych repozytoriów danych medycznych. Metody automatycznej diagnostyki medycznej. Algorytmy klasyfikacji, analiza statystyczna danych, metody bayesowskie, metody sztucznej inteligencji, analiza skupień, odkrywanie reguł asocjacji oraz sekwencji, predykcja szeregów czasowych. Przegląd oprogramowania wykorzystywanego w do implementacji metod wspomagających diagnostykę medyczną.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Umiejętności oraz kompetencje w zakresie: zasad działania urządzeń medycznych wykorzystywanych do zbierania i przetwarzania danych medycznych wymaganych w procesie automatycznej diagnostyki, stosowania algorytmów segmentacji obrazów w zastosowaniach medycznych, wiedzy na temat algorytmów rekonstrukcji stosowanych w tomografii komputerowej, stosowania algorytmów do ekstrakcji cech morfometrycznych dla obiektów odkrywanych na obrazach medycznych, korzystania z oprogramowania do składowania, udostępniania oraz zarządzania dużymi wolumenami danych medycznych z wykorzystaniem sieci komputerowych, implementacji procedur wspomagających diagnostykę medyczną z wykorzystaniem algorytmów analizy i eksploracji danych.


WARUNKI ZALICZENIA: Wykład – warunkiem zaliczenia jest otrzymanie pozytywnej oceny z kolokwium Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Grabski F., Jaźwiński J.: Metody bayesowskie w niezawodności i diagnostyce, WKŁ, 2001. 2. Piętka E.: Zintegrowany system informacyjny w pracy szpitala, PWN, 2004. 3. Rudowski R. (red.): Informatyka medyczna, PWN, 2003. 4. Cytowski J., Gielecki J., Gola A.,: Cyfrowe przetwarzanie obrazów medycznych. Algorytmy

technologie zastosowania., AOW EXIT,2008 5. Nieniewski M.: Segmentacja obrazów cyfrowych. Metody segmentacji wododziałowej. AOW

EXIT, 2005. 6. Hand D., Mannila H., Smyth P.: Eksploracja danych. WNT, 2005.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Kącki E., Kulikowski J.L., Nowakowski A., Waniewski E. (red.): Systemy komputerowe i

teleinformatyczne w służbie zdrowia. AOW EXIT, 2000.Zajdel R., Kęcki E., Szczepaniak P., Kurzyński M.: Kompendium informatyki medycznej, Alfa-Medica Press, 2003.

3. Cierniak J.: Tomografia komputerowa. Budowa urządzeń CT. Algorytmy rekonstrukcyjne. 4. Klonecki W.: Statystyka dla inżynierów. PWN. 1999. 5. Cantor A.B.: Survival Analysis Techniques for Medical Research. SAS, 2007. 6. Suri J. S., Setarehdan K, Singh S. (red.): Advanced Algorithmic Approaches to Medical Image

Segmentation. Springer, 2002.


RRR OOO ZZZ PPP OOO ZZZ NNN AAA WWW AAA NNN III EEE OOO BBB RRR AAA ZZZ ÓÓÓ WWW



Wymagania wstępne: Analiza matematyczna, Metody probabilistyczne

Język nauczania: polski, angielski

Odpowiedzialny za przedmiot : dr inż. Andrzej Marciniak

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne



Pro jek t 15 1

VI


6

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Wprowadzenie. Przykłady praktycznych zastosowań dla systemów rozpoznawania obrazów. Reprezentacja stanów; reprezentacja logiczna; reprezentacja proceduralna, recepcja i struktura przestrzeni cech. Podstawy teorii decyzyjnej. Recepcja i struktura przestrzeni cech. Redukcja problemu wymiarowości. Przetwarzanie wstępne danych, selekcja i ekstrakcja cech. Metoda analizy czynników głównych w ekstrakcji cech. Strategie przeszukiwań optymalnego zbioru cech: przeszukiwanie sekwencyjne, rozgałęź i przytnij. Uczenie maszynowe. Typy uczenia: uczenie z nadzorem, uczenie bez nadzoru, uczenie zachowań, kryteria oceny systemów uczących. Metody szacowania zdolności uogólniania systemów uczących się: techniki bootstrappingu i walidacji krzyżowej. Miara Vapnika-Chervonenkisa. Zagadnienia autoasocjacji i heteroasocjacji. Nieparametryczne klasyfikatory statystyczne. Metody odległościowe rozpoznawania obrazów: reguła najbliższego sąsiada, metoda k-najbliższych sąsiadów i jej modyfikacje. Metody jądrowe estymacji wartości funkcji gęstości prawdopodobieństwa. Metody wzorców: metoda otoczeń kulistych, metoda najbliższej mody. Omówienie problemu doboru wzorców. Metody analizy dyskryminacyjnej. Liniowa dyskryminanta Fishera dla przypadku dwóch i więcej klas. Separowalność obiektów w przestrzeni cech. Wypukłość zbiorów. Regiony i granice decyzyjne. Wykresy rozproszenia. Parametryczne klasyfikatory statystyczne. Twierdzenie Bayesa, „naiwny” klasyfikator bayesowski, kwadratowa funkcja dyskryminacyjna, schematy MAP i GAP, metoda mini-max. Analiza skupień. Algorytmy klasteryzacji przez podział: algorytm k-średnich, algorytm z progowaniem, algorytm Batchelora-Wilkinsa, algorytm Isodata i jego modyfikacje, algorytm rozmyty c-średnich. Klasteryzacja hierarchiczna. Reguły sąsiedztw, metody drzewowe, reguły obcięć, metoda górska. Metody weryfikacji drzew. Rozpoznawanie strukturalne. Metody ciągowe, kody Freemana, język opisu Shawa. Praktyczne zastosowania klasyfikatorów. Systemy biometryczne, obrazowanie biomedyczne, śledzenie celu, segmentacja i kompresja obrazów.

EFEKTY KSZTAŁCENIA:


Umiejętności i kompetencje w zakresie: projektowania i implementacji systemów automatycznego rozpoznawania wzorców. Opanowanie podstaw teorii decyzyjnej, rozpoznawania i analizy obrazów biomedycznych, systemów biometrycznych, a także podstawowych technik przetwarzania informacji. Zapoznanie się z możliwościami i sposobami wykorzystania metod teoretyczno-decyzyjnych i syntaktycznych w rozpoznawaniu i komputerowym wspomaganiu diagnostyki medycznej

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład — warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu pisemnego. Laboratorium — warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium. Projekt — warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny za realizację indywidualnego projektu.

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Kwiatkowski W.: Metody automatycznego rozpoznawania wzorców, BEL-Studio, Warszawa, 2001 2. Tadeusiewicz R., Flasiński M.: Rozpoznawanie obrazów, PWN, Warszawa, 3. Duda P., Hart R., Stork O.: Pattern Classification, Wiley, New York, 2000

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Tadeusiewicz, R.: Systemy wizyjne robotów przemysłowych, Warszawa, WNT 1992 2. Watkins C.D., Sadun A., Marenka S.: Nowoczesne metody przetwarzania obrazu, WNT,

Warszawa, 1995 3. Wojciechowski, K.: Rozpoznawanie obrazów, Politechnika Śląska, Gliwice


NNN AAA PPP ĘĘĘ DDD YYY PPP RRR EEE CCC YYY ZZZ YYY JJJ NNN EEE



Wymagania wstępne: Fizyka, Podstawy elektrotechniki i elektroniki, Automatyka i robotyka

Język nauczania: polski, angielski

Odpowiedzialny za przedmiot : dr inż. Robert Smoleński

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne




4

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Serwosilniki używane w robotach i układach zrobotyzowanych. Silniki prądu stałego z magnesami trwałymi o budowie konwencjonalnej i tarczowej, silniki synchroniczne z magnesami trwałymi i reluktancujne, silniki skokowe oraz silniki asynchroniczne. Przekształtnikowe napędy z serwosilnikami. Napędy urządzeń medycznych (stoły operacyjne, akceleratory liniowe, urządzeń obrazowania medycznego: rezonans magnetyczny MRI, tomografia komputerowa CT). Metody sterowania napędów elektrycznych. Sterowanie skalarne. Sterowanie polowo zorientowane. Bezpośrednie sterowanie momentem. Układy sterowania bezczujnikowego. Otwarte i zamknięte układy regulacji prędkości, momentu i położenia. Realizacja układów czterokwadrantowych dwustrefowych z silnikami prądu stałego lub przemiennego. Serwonapędy nadążne i przestawne, napędy precyzyjne. Napędy robotów przemysłowych. Układy sensoryczne robotów.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Umiejętności i kompetencje w zakresie: znajomości zasady działania serwosilników elektrycznych oraz ich charakterystyk statycznych i dynamicznych; doboru napędów do wymagań maszyn roboczych; projektowania napędów elektrycznych, znajomości podstaw napędu i kinematyki robotów.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów pisemnych lub ustnych przeprowadzonych co najmniej raz w semestrze. Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium.

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Jerzy Honczarenko, Roboty przemysłowe. Budowa i zastosowanie, WNT 2004. 2. Boldea I., Nasar S.A, Electric Drives, CRC Press, 1999. 3. Orłowska-Kowalska T.: Bezczujnikowe układy napędowe z silnikami indukcyjnymi, Oficyna

Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2003. 4. Tunia H., Kaźmierkowski M. P.: Automatyka napędu przekształtnikowego, PWN 1987.


5. Kaźmierkowski M. P., Blaabjerg F., Krishnan R.: Control in Power Electronics, Selected Problems, Elsevier 2002.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Łastowiecki J., Duszczyk K., Przybylski J., Ruda A., Sidorowicz J., Szulc Z. Laboratorium

podstaw napędu elektrycznego w robotyce WPW W-wa 2001.


ZZZ AAA AAA WWW AAA NNN SSS OOO WWW AAA NNN EEE MMM EEE TTT OOO DDD YYY BBB AAA DDD AAA ŃŃŃ BBB III OOO MMM AAA TTT EEE RRR III AAA ŁŁŁ ÓÓÓ WWW

Kod przedmiotu: 6.9-WM-IB1S-41B-POB


Wymagania wstępne: Podstawy chemii i biomateriałów.


Odpowiedzialny za przedmiot : dr. hab. inż.Elżbieta Krasicka-Cydzik, prof.UZ

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne


Seminar ium 30 2

V


4


Wykładu i seminarium: Elektrochemiczne metody badania, kształtowania właściwości i degradacji biomateriałów (badanie korozji implantów, elektropolerowanie, pasywacja, anodowanie, formowanie warstw nanostrukturalnych). Metody badań mikrostruktury (mikroskopia optyczna, elektronowa skaningowa SEM i transmisyjna TEM, dyfrakcja rentgenowska XRD) oraz powierzchni biomateriałów (właściwości hydrofilowo-hydrofobowe, potencjał zeta, spektroskopia fotoelektronów: XPS, SIMS, mikroskopia sił atomowych - AFM, mikroskopia tunelowa, spektroskopia w podczerwieni FTIR-ATR), badania biomateriałów w symulowanym środowisku biologicznym, badania chemiczne wyciągów, badania degradacji, badania in vitro i in vivo, procedury, normy i standardy obowiązujące w inżynierii biomateriałów.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem kształcenia jest nabycie przez studentów umiejętności i kompetencji w zakresie praktycznego wykorzystania instrumentalnych metod badawczych i elektrochemicznych do kształtowania warstwy powierzchniowej i badania zjawisk degradacji w środowisku tkanek.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: Egzamin Seminarium: zaliczenie na ocenę

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Zbigniew Galus „Teoretyczne podstawy elektroanalizy chemicznej” , PWN Warszawa 1977. 2. Jiri Koryta, Jiri Dvorak, Vlasta Bohackowa, „Elektrochemia”, PWN, Warszawa 1980. 3. A.J.Bard and L.R. Faulkner, „Electrochemical Methods, Wiley, New York 1980 (lub późniejsze). 4. L. Dobrzański, A. Hajduczek, Mikroskopia optyczna i elektronowa, WNT, 1987. 5. Oleś, Metody doświadczalne fizyki ciała stałego, WNT, 1993. 6. J. Przedmojski, Rentgenowskie metody badawcze w inżynierii materiałowej, WNT 1990. 7. Z. Bojarski, E. Łągiewka, Rentgenowska analiza strukturalna, PWN 1988 i nast. Wyd. Joseph Wang,

„Analytical Electrochemistry” 1994 VCH Publisher, Inc, New York, Cambridge.


EEE LLL EEE MMM EEE NNN TTT YYY MMM EEE CCC HHH AAA TTT RRR OOO NNN III KKK III



Wymagania wstępne:


Odpowiedzialny za przedmiot : dr inż. Tomasz Klekiel

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne


Seminar ium 15 1

V


4

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Podstawowe definicje i określenia z zakresu mechatroniki Definicja mechatroniki. Rozwój i cele mechatroniki. Urządzenia mechatroniczne. Urządzenia powszechnego użytku. Budowa modułowa urządzeń mechatronicznych. Systemy mechatroniczne. Pojęcie systemu, pojęcie systemu technicznego. Budowa układów mechatronicznych Sensory. Elementy wykonawcze. Procesy sterowania. Robotyka. Funkcjonalny opis układów mechatronicznych. Integracja podukładów mechanicznych, hydraulicznych, elektrycznych i informatycznych w złożone systemy mechatroniczne. Sieci AS-I (actuator - sensor - interface). Współczesne roboty przemysłowe. Realizacja ruchów mechanizmów robotów. Linia produkcyjna.. Zagadnienia projektowania mechatronicznego. Interdyscyplinarność w projektowaniu mechatronicznym. Integracja elementów mechanicznych, elektrycznych, elektronicznych, układów sterowania i oprogramowania w projektowaniu mechatronicznym. Sposoby realizacji projektów mechatronicznych. Technologie realizacji projektów mechatronicznych. Wirtualne i szybkie prototypowanie w projektowaniu mechatronicznym. Przykłady realizacji projektów mechatronicznych. Zastosowanie tablic morfologicznych w projektowaniu mechatronicznym. System CAD w projektowaniu mechatronicznym.


Umiejętność opisu i rozumienia istoty działania oraz budowy złożonych, zintegrowanych układów mechaniczno - elektroniczno - informatycznych; wdrażania innowacyjnych rozwiązań mechatronicznych.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: zaliczenie na ocenę Seminarium: zaliczenie na ocenę

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Gawrysiak M.: Mechatronika i projektowanie mechatroniczne. Politechnika Białostocka.

Rozprawy Naukowe nr 44. Białystok 1997 2. Hajduk Z.: Mikrokontrolery w systemach zdalnego sterowania. Wydawnictwo BTC.

Warszawa 2005 3. Heimann B., Gerth W., Popp K.: Mechatronika. Komponenty, metody, przykłady. PWN.

Warszawa 2001


4. Juran J.M., Gryna F.M.(Jr.): Quality Planning and Analysis. From Product Development through Use. Second Edition. McGraw-Hill, Inc. 1980 Konstrukcja przyrządów i urządzeń precyzyjnych. Praca zbiorowa pod red. W. Oleksiuka. WNT. Warszawa 1996

5. Oakland J.S.: Total Quality Management. Butterworth-Heinemann Ltd. Oxford 1992 6. Pełka R.: Mikrokontrolery. Architektura, programowanie, zastosowania. WKŁ. Warszawa

1999 7. Andrzeja Gajka, Zdzisława Judy , Czujniki. Mechatronika samochodowa


1. Praca zbiorowa (red. Uhl T.): Wybrane problemy projektowania mechatronicznego. KRiDM AGH, Kraków, 1999.

2. Petko M.: Wybrane techniki projektowania mechatronicznego, UWND AGH, Kraków, 2005.

3. Gawrysiak M.: Mechatronika i projektowanie mechatroniczne. Wyd. Pol. Białostockiej, Białystok, 1997.

4. Auslander K.L.: Mechatronics. Kluver Academic Press, New York, 1998. 5. Mrozek B., Mrozek Z.: Matlab uniwersalne środowisko do obliczeń naukowo-technicznych.

CCATIE,Kraków 1995. 6. C.W. de Silva, Mechatronics, An Integrated Approach, CRC Press, Boca Raton, FL, 2003. 7. V. Giurgiutiu, S. E. Lyshevski, Micromechatronics, CRC Press, Boca Raton, FL, 2003.


PPP RRR OOO JJJ EEE KKK TTT OOO WWW AAA NNN III EEE UUU KKK ŁŁŁ AAA DDD ÓÓÓ WWW BBB III OOO MMM EEE CCC HHH AAA NNN III CCC ZZZ NNN YYY CCC HHH



Wymagania wstępne:

Znajomość zagadnień z biomechaniki inżynierskiej, rysunku technicznego, wytrzymałości materiałów, podstaw konstrukcji oraz projektowania -oprogramowania inżynierskiego.



Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne



Pro jek t 15 1

V


4


Wykład: Podstawy projektowania z wykorzystaniem oprogramowania inżynierskiego CAD (SolidWorks). Podstawy wytrzymałości materiałów - wytrzymałość na zginanie, skręcanie i naciski powierzchniowe, wytrzymałość na rozciąganie, ściskanie oraz wyboczenie na przykładzie wyrobów medycznych. Podstawy konstrukcji maszyn - połączenia rozłączne i nierozłączne (śrubowe, nitowe, spawane, zgrzewane, klejone) w elementach wyrobów medycznych. Podstawy teorii maszyn i mechanizmów – łańcuchy kinematyczne, dźwignie biomechaniczne; budowanie układów równań z wykorzystaniem wektorów w parach kinematycznych (np. w stawie człowieka). Metody doświadczalne/badawcze w biomechanice. Aparatura badawcza. Oprzyrządowanie badawcze. Metody diagnostyczne w chirurgii. Biomechanika biernego narządu ruchu – kości, morfologia i fizjologia kości, biomechaniczne procesy dostosowawcze, modelowanie struktury kości, wytrzymałość mechaniczna kości, zmiany wytrzymałości strukturalnej kości. Biomechanika stawów – anatomia połączeń stawowych, charakterystyka ruchów stawowych, patologiczne zmiany, fizjologiczne mechanizmy zabezpieczające. Biomechanika mięśni – struktura mięśnia szkieletowego, charakterystyki mechaniczne mięśnia, kontrola aktywności mięśnia, ocena stanu funkcjonalnego mięśni. Biomechanika ruchu człowieka – parametry i fazy chodu, parametry kinematyczne i kinetyczne lokomocji. Biomechanika postawy stojącej - ocena stabilności postawy, zaburzenia stabilności postawy, rola układów sensorycznych. Laboratorium: Wykorzystanie oprogramowania inżynierskiego ze środowiska CAD w modelowaniu układów biomechanicznych. Budowanie modeli elementów wyrobów medycznych (implant, narzędzie chirurgiczne). Obliczenia wytrzymałościowe (rozciąganie, ściskanie i wyboczenie, zginanie, skręcanie i naciski powierzchniowe) dotyczące wytypowanych elementów konstrukcyjnych wyrobów medycznych. Obliczenia połączeń rozłącznych i nierozłącznych w mechanizmach wytypowanych wyrobów medycznych. Analiza biomechaniki i kinematyki wytypowanego stawu; budowanie układów równań z wykorzystaniem wektorów. Poznanie oprogramowania związanego z realizacją prac badawczych na maszynie wytrzymałościowej, planowanie eksperymentu. Planowanie i przeprowadzenie doświadczeń układu biomechanicznego


ze stabilizatorem kostnym z wykorzystaniem metod tensometrycznych. Wyznaczanie stanów obciążeń oraz charakterystyk bezwładnościowych elementów ciała człowieka. Projekt: Projektowanie wytypowanego urządzenia medycznego (implant/narzędzie chirurgiczne), analiza stanów naprężeń i odkształceń, optymalizacja konstrukcji. Modelowanie wytypowanego stawu ludzkiego/części układu kostnego człowieka, symulacje stanu patologicznego-deformacyjnego oraz wpływu określonej techniki leczenia na korektę dysfunkcji (np. szpotawości w stawie kolanowym). Projektowanie oprzyrządowania do stanowiska biomechanicznego z uwzględnieniem metodyki badawczej oraz obiektu badań.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Nabycie umiejętności w zakresie prowadzenia analiz obciążeniowo-anatomicznych elementów układu kostno-mięśniowego człowieka. Projektowanie modeli wyrobów medycznych i ich testowanie biomechaniczne pod kątem oceny funkcjonalności.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: egzamin Laboratorium: zaliczenie na ocenę Projekt: zaliczenie na ocenę

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.T. Bober., J. Zawadzki: Biomechanika układu ruchu człowieka, Wydawnictwo BK, Wrocław 2006. 2.J. W. Błaszczyk: Biomechanika kliniczna, PWWL, Warszawa, 2004. 3.C. Ross Ethier, Craig A. Simmons: Introductory Biomechanics, Cambridge University Press,

2008. 4.M. Gzik: Biomechanika kręgosłupa człowieka, Politechnika Śląska, Gliwice 2007. 5.R. Będziński: Biomechanika Inżynierska, Oficyna Wyd. Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1997. 6.Praca zbiorowa pod red. M. Nałęcza: Biomechanika i Inżyniera Rehabilitacyjna, EXIT, Warszawa

2004. 7.W.S. Erdmann: Biomechanika. Przewodnik do ćwiczeń. 1999, Gdańsk. 8.D. Tejszerska, E. Świtoński (Red.): Biomechanika inżynierska. Zagadnienia wybrane.

Laboratorium (Wyd. I, 2004). 9.M. Babiuch: SolidWorks 2006 w praktyce, Helion, 2007. 10.A. Gronowicz: Podstawy analizy układów kinematycznych, Oficyna Wydawnicza Politechniki

Wrocławskiej, 2003. 11.Z. Osiński (pod red.): Podstawy konstrukcji maszyn, PWN 2003. 12.E. Mazanek (pod red.): Przykłady obliczeń z podstaw konstrukcji maszyn, t.1,2, WNT 2005.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1.Normy 2.Czasopisma z zakresu biomechaniki (Elektroniczna Baza Czasopism UZ)


ZZZ AAA GGG AAA DDD NNN III EEE NNN III AAA CCC III EEE PPP LLL NNN EEE III PPP RRR ZZZ EEE PPP ŁŁŁ YYY WWW OOO WWW EEE WWW SSS YYY SSS TTT EEE MMM AAA CCC HHH BBB III OOO LLL OOO GGG III CCC ZZZ NNN YYY CCC HHH



Wymagania wstępne:


Odpowiedzialny za przedmiot : dr hab. inż. Anna Walicka, prof. UZ

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne



Pro jek t 15 1

V


4


Wykład obejmuje: Uwagi ogólne o procesach cieplnych i przepływowych w układach biologicznych. Zasady termodynamiki: I zasada termodynamiki, II zasada termodynamiki, III zasada termodynamiki. Podstawy przepływu ciepła w układach biologicznych. Modele reologiczne płynów biologicznych. Równanie ruchu w naprężeniach płynów biologicznych: Zasada zachowania masy – równanie ciągłości, Zasada zachowania pędu – równanie pędu, Zasada zachowania momentu pędu – równanie momentu pędu, Zasada zachowania energii – równanie energii. Równania konstytutywne płynów biologicznych. Równania ruchu w prędkościach płynów biologicznych. Podstawowe przepływy płynów biologicznych. Opory przepływu płynów w przewodach biologicznych. Przepływy płynów biologicznych w ośrodkach porowatych. Podstawy biotrybologii. Równania Reynoldsa dla wybranych łożyskowań biologicznych. Rezultaty rozwiązań równań Reynoldsa. Laboratorium obejmuje następujące ćwiczenia: Pomiary temperatur. Pomiary ciśnień. Pomiary wilgotności. Badanie własności reologicznych wybranych płynów biologicznych (metody reometryczne). Badanie lepkości płynów biologicznych klasycznymi metodami (metody wiskozymetryczne). Pomiary lepkości dla płynu mikropolarnego. Wyznaczenie krytycznej liczby Reynoldsa. Przepływy w rurociągach. Pomiary wydatku w rurociągach. Wypływ cieczy przez mały otwór. Powierzchnia swobodna cieczy w naczyniu wirującym wokół pionowej osi. Wizualizacja przepływu.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Zdobycie podstawowej wiedzy z zakresu termodynamiki mechaniki płynów.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: zaliczenie na ocenę Laboratorium: zaliczenie na ocenę Projekt: zaliczenie na ocenę


LITERATURA PODSTAWOWA: 1. S.Zahorski: Mechanika przepływów cieczy lepkosprężystych – PWN, Warszawa – Poznań, 1978. 2. J.Ferguson, Z.Kembłowski: Reologia stosowana płynów – Wydawnictwo Marcus S.C., Łódź,

1995. 3. R.Gryboś: Podstawy mechaniki płynów – WNT, Warszawa, 1998. 4. J.Szargut: Termodynamika – PWN, Warszawa, 2000. 5. M.Gierzyńska-Dolna: Biotrybologia – Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa,

2002.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. K.Rup: Mechanika płynów w środowisku naturalnym – Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej,

Kraków, 2003. 2. B.Bieniasz, W.Szymański: Laboratorium cieplne – Wydawnictwo Uczelniane Politechniki

Rzeszowskiej, Rzeszów, 1979. 3. L.Kołodziejczyk, S.Mańkowski, M.Rubik: Pomiary w inżynierii sanitarnej – Arkady, Warszawa,

1980. 4. M.Mieszkowski: Pomiary cieplne i energetyczne – WNT, Warszawa, 1985. 5. J.Szargut: Termodynamika – PWN, Warszawa, 2000. 6. A.Walicka, E.Walicki, M.Ratajczak: Mechanika płynów. T.1. Wprowadzenie teoretyczne do

laboratorium – Redakcja Wydawnictw Naukowo-Technicznych, Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra, 2002.

7. A.Walicka, E.Walicki, M.Ratajczak: Mechanika płynów. T.2. Materiały pomocnicze do ćwiczeń laboratoryjnych – Redakcja Wydawnictw Naukowo-Technicznych, Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra, 2002.


PPP OOO DDD SSS TTT AAA WWW YYY NNN AAA NNN OOO TTT EEE CCC HHH NNN OOO LLL OOO GGG III III III MMM AAA TTT EEE RRR III AAA ŁŁŁ OOO WWW FFF UUU NNN KKK CCC JJJ OOO NNN AAA LLL NNN YYY CCC HHH



Wymagania wstępne: Materiałoznawstwo, Biomateriały


Odpowiedzialny za przedmiot : dr hab. inż. Elżbieta Krasicka-Cydzik,prof.UZ

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne


Seminar ium 30 2

VI Zaliczenie na ocenę

6


Technologie wytwarzania materiałów organicznych, nieorganicznych i metalicznych w skali nano. Nanokompozyty polimerowe i ceramiczne do zastosowań w elektrotechnice, optoelektronice i bioinżynierii. nanotechnologia w mechanice precyzyjnej i obróbce materiaów. Nanostrukturalne materiały węglowe jako układy magazynujące energię oraz katalizatory. Nowe materiały termoelektryczne. Materiały o bardzo wysokim przewodnictwie cieplnym. Nanofotonika, Nanoelektronika, Spintronika. Nanoinżynieria powierzchni. Manipulatory do nanochirurgii biomolekuł. Nanokompozyty. Biokomputer wykorzystujacy sieci komórek nerwowych. Wytwarzania nano proszków. Zastosowanie fulerenów, mikrosystemy, mikro i nanosensory

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Znajomość podstawowej terminologii z zakresu nanotechnologii, nanomateriałów

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: ocena z kolokwium Seminarium: ocena prezentacji tematycznej i aktywności podczas seminarium

LITERATURA PODSTAWOWA:

1. Nanotechnologia Stan Obecny I Perspektywy B. Dręczewski, A. Herman, P. Wroczyński, Gdańsk 1997.

2. Nanotechnologia : narodziny nowej nauki, czyli Świat cząsteczka po cząsteczce Ed Regis ; przeł. Mirosław Prywata, Warszawa : Prószyński i S-ka, 2001. II wyd 2007

3. Jurczyk, Mieczysław, Mechaniczna synteza, Poznań : Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, 2003



1. E. Papazoglou, A. Parthasaranthy, Bionanotechnology, Morgan &Clapool Publ. 2007 2. C. Kumar (Ed).: Nanomaterials for biosensors, Wiley-VCH, Verlag GmbH&Co, 2007 3. R. Dorf (Ed), Sensors, Nanoscience, Biomedical Engineering and Instruments, CRC Press,

Taylor&Francis Group,


TTT EEE CCC HHH NNN III KKK III WWW YYY TTT WWW AAA RRR ZZZ AAA NNN III AAA WWW YYY RRR OOO BBB ÓÓÓ WWW MMM EEE DDD YYY CCC ZZZ NNN YYY CCC HHH



Wymagania wstępne: Podstawy metrologii i materiałoznawstwa.


Odpowiedzialny za przedmiot : prof. dr. hab. inż. Eugene Feldshtein

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne


Laborator ium 30 2

VI


6


Wykład i laboratorium: Warunki wytwarzania wyrobów medycznych. Podstawowe zagadnienia technologii i organizacji produkcji. Rodzaje i podstawowe pojęcia obróbki ubytkowej. Ostrze skrawające. Parametry skrawania. Obróbka toczeniem powierzchni obrotowych. Obróbka otworów za pomocą narzędzi osiowych. Obróbka frezowaniem. Obróbka powierzchni o skomplikowanych kształtach. Technologie obróbki ściernej. Obróbka umacniająca. Nowoczesne metody obróbki – elektroerozyjna, plazmowa, laserowa itp. Cechy użytkowe powierzchni obrobionej. Technologie montażu.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Zapoznanie się studentów teoretycznymi i praktycznymi zagadnieniami wytwarzania wyrobów medycznych.

WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: egzamin Laboratorium: zaliczenie na ocenę (warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich zajęć laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu).

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Wybrane zagadnienia z inżynierii wytwarzania : obróbka ubytkowa / red. A. Laber .- Zielona Góra

Oficyna Wydaw. Uniwersytetu Zielonogórskiego, 2008 2. Filipowski R., Marciniak M. Techniki, obróbki-mechanicznej i erozyjnej. Warszawa Oficyna Wydawnicza

Politechniki Warszawskiej 2000; 3. Praca zbiorowa. Obróbka skrawaniem, ścierna i erozyjna. Pod red. L.Dąbrowskiego i in. Warszawa Oficyna

Wydawnicza Politechniki Warszawskiej 1997

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Praca zbiorowa. Encyklopedia technik wytwarzania stosowanych w przemyśle maszynowym. Pod red.

J.Erbla. T. II. Obróbka skrawaniem. Montaż. Warszawa Oficyna Wydawnicza PW, 2001; 2. Pogański i inne. Laboratorium technik wytwarzania. Obróbka skrawaniem i obrabiarki. Warszawa

Wydawnictwo Politechniki Warszawskiej 1980.


III NNN ŻŻŻ YYY NNN III EEE RRR III AAA RRR EEE HHH AAA BBB III LLL III TTT AAA CCC JJJ III



Wymagania wstępne:

Propedeutyka nauk medycznych, zarys fizjologii i anatomii, fizyka, mechanika i wytrzymałość, podstawy elektroniki i elektrotechniki, wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie, biomechanika inżynierska, sensory i pomiary wielkości nieelektrycznych, elektroniczna aparatura medyczna.


Odpowiedzialny za przedmiot : dr. inż. Tomasz Klekiel

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma zal iczenia

PunktyECTS

Studia stacjonarne


Pro jekt 30 2

VI


6


Wykład: Wprowadzenie do inżynierii rehabilitacji, historia rehabilitacji, podstawowe definicje, zaopatrzenie ortotyczne, fazy procesu rehabilitacji. rola inżynierii rehabilitacyjnej, protezy kończyn górnych, protezy dłoni, protezy przedramienia, protezy kończyn dolnych, kinematyka chodu, lokomocja, protezowanie kończyn dolnych, protezy stopy, protezy dynamiczne stopy, protezy podudzia, protezy uda, protezy biodrowe, zaopatrzenie ortotyczne kończyn dolnych, ortozy kończyny dolnej, ortozy stopy, ortozy kolana, ortozy stawu, biodrowego, funkcjonalna stymulacja kończyn dolnych, funkcjonalna stymulacja elektryczna, zaopatrzenie ortotyczne kończyn górnych, ortozy kończyny górnej, zaopatrzenie ortotyczne tułowia, ortozy kręgosłupa, sprzęt pomocniczy, sprzęt pionizująco – stabilizujący, pionizator. Parapadium, sensoryka w urządzeniach do rehabilitacji, urządzenia rehabilitacyjne, pomiary napięcia mięśni, pomiary wielkości nieelektrycznych w diagnostyce medycznej, sensory w nowoczesnych protezach i ortezach, nowoczesne rozwiązania inteligentnych urządzeń rehabilitacyjnych. Projekt: Wprowadzenie do inżynierii rehabilitacji, analiza metod i technik rehabilitacji wybranych schorzeń narządów ruchu, zasady planowania procesu rehabilitacji, konsultacje medyczne, projekt koncepcyjny urządzenia mechatronicznego wspomagającego proces rehabilitacji wybranego schorzenia, ocena rozwiązania pod kątem skuteczności procesu rehabilitacji, możliwości techniczne wykonania urządzenia, warunki i przepisy dotyczące wytwarzania sprzętu medycznego i rehabilitacyjnego, projekt układu sterowania urządzenia, wybór elementów wykonawczych i czujników, przygotowanie dokumentacji technicznej, rysunek złożeniowy urządzenia, rysunki wykonawcze, algorytmy sterowania, ocena projektów.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Zdobycie umiejętności w zakresie projektowania i stosowania protez oraz urządzeń ortopedycznych i wspomagających w rehabilitacji ruchowej.


WARUNKI ZALICZENIA: Wykład: Egzamin Projekt: zaliczenie na ocenę (zaliczenie podstawie ocen otrzymanych podczas realizacji projektu za przygotowanie do zajęć oraz oceny końcowej za projekt)

LITERATURA PODSTAWOWA: 1.Biomechanika i Inżynieria Rehabilitacji, Tom 5. 2.T. Bober, J. Zawadzki, Biomechanika układu ruchu człowieka. 3.C. Ross Ethier, Craig A. Simmons, Introductory Biomechanics. 4.Romuald Będziński, Biomechanika Inżynierska, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej,

Wrocław 1997 5.Poradnik rehabilitanta.


1. C. Ross Ethier, Craig A. Simmons: Introductory Biomechanics, Cambridge University Press, 2008.

2. M. Gzik: Biomechanika kręgosłupa człowieka, Politechnika Śląska, Gliwice 2007. 3. R. Będziński: Biomechanika Inżynierska, Oficyna Wyd. Politechniki Wrocławskiej, Wrocław

1997. 4. Praca zbiorowa pod red. M. Nałęcza: Biomechanika i Inżyniera Rehabilitacyjna, EXIT,

Warszawa 2004. 5. W.S. Erdmann: Biomechanika. Przewodnik do ćwiczeń. 1999, Gdańsk. 6. D. Tejszerska, E. Świtoński (Red.): Biomechanika inżynierska. Zagadnienia wybrane.

Laboratorium (Wyd. I, 2004). 7. M. Babiuch: SolidWorks 2006 w praktyce, Helion, 2007.


PPP RRR ZZZ EEE DDD SSS III ĘĘĘ BBB III OOO RRR CCC ZZZ OOO ŚŚŚ ĆĆĆ III ZZZ AAA RRR ZZZ ĄĄĄ DDD ZZZ AAA NNN III EEE JJJ AAA KKK OOO ŚŚŚ CCC III ĄĄĄ



Wymagania wstępne:


Odpowiedzialny za przedmiot : dr inż. Roman Sobczak

Prowadzący:

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne


Laborator ium 30 2

V


4


Przedsiębiorstwo i jego zasoby (pojecie przedsiębiorstwa, cele i zasady działania przedsiębiorstwa, formy organizacyjno-prawne przedsiębiorstw, systematyka przedsiębiorstw, zasoby przedsiębiorstwa, otoczenie przedsiębiorstwa, pojecie i proces zarządzania przedsiębiorstwem). Planowanie i podejmowanie decyzji (rola planowania, planowanie operacyjne, planowanie strategiczne, rodzaje strategii przedsiębiorstw, proces, modele i style podejmowania decyzji, grupowe podejmowanie decyzji, przedsiębiorczość, biznes plan). Organizowanie w przedsiębiorstwie (pojecie, wymiary i typy struktur organizacyjnych przedsiębiorstw, zarządzanie zmianami w przedsiębiorstwie). Przewodzenie i motywowanie w pracowników w przedsiębiorstwie (role kierownicze i style kierowania, istota i typy przywództwa, system motywacyjny przedsiębiorstwa, zarządzanie przez cele). Kontrola w przedsiębiorstwie (istota i cele kontroli, rodzaje kontroli, controlling, budżetowanie, audyt wewnętrzny, benchmarking). Zarządzanie finansami przedsiębiorstwa (rachunek przychodów, kosztów i wyniku finansowego przedsiębiorstwa, zysk ekonomiczny EVA, przepływy pieniężne, analiza finansowa, struktura majątku i kapitałów przedsiębiorstwa). Zarządzanie marketingiem (pojecie i istota marketingu, marketing mix, podejmowanie decyzji marketingowych, planowanie, organizowanie i kontrola działalności marketingowej). Zarządzanie operacjami i jakością (procesy produkcyjne wyrobów i usług, indywidualizacja produktu, rozwój produktów, definicja jakości, koszty jakości, kompleksowe zarządzanie jakością, statystyczna kontrola jakości, zarządzanie działalnością operacyjna przedsiębiorstw). Zarządzanie logistyką i zakupami (zakres działalności logistycznej, organizacja logistyki w przedsiębiorstwie, globalne koszty logistyczne, logistyka zaopatrzenia, produkcji i dystrybucji, proces zaopatrzeniowy, strategie zakupowe przedsiębiorstwa). Zarządzanie zasobami ludzkimi (rekrutacja i dobór pracowników, szkolenia i ocena wyników, zarządzanie zasobami ludzkimi w przedsiębiorstwach). Zarządzanie projektami (znaczenie zarządzania projektami, fazy projektu, narzędzia zarządzania projektami). Kierunki rozwoju przedsiębiorstw (globalizacja działalności gospodarczej, konkurencyjność przedsiębiorstwa, przedsiębiorstwa w Internecie, przedsiębiorstwa wirtualne, społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa).

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Celem przedmiotu jest zapoznanie studenta z całokształtem zagadnień związanych z procesem zarządzania przedsiębiorstwem oraz jego podstawowymi funkcjami biznesowymi.



LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Przedsiebiorstwo. Zasady działania, funkcjonowanie i rozwój, Praca zbiorowa pod red. Janusza

Żurka, Fundacja Rozwoju UG, Gdansk 2007 2. Griffin R.W., Podstawy zarządzania organizacjami, PWN, Warszawa 2007 3. Czerminski A. Czerska M., Nogalski B., Rutka R., Apanowicz J. Zarządzanie organizacjami,

Wydawnictwo "Dom Organizatora", Torun 2001

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: 1. Bien. W Zarzadzanie finansami przedsiębiorstwa, Defin, Warszawa 2008 2. Grzelakowski A.S., Matczak, Ekonomika i zarządzanie przedsiębiorstwem portowym,

Wydawnictwo Akademii Morskiej w Gdyni, Gdynia 2006 3. Misztal K. Szwankowski S. Organizacja i eksploatacja portów morskich, Wydawnictwo

Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 1999


SSS EEE MMM III NNN AAA RRR III UUU MMM SSS PPP EEE CCC JJJ AAA LLL III SSS TTT YYY CCC ZZZ NNN EEE

Kod przedmiotu: 6.9-WM-IB1S-049-POB


Wymagania wstępne:


Odpowiedzialny za przedmiot : dr hab. inż. Elżbieta Krasicka - Cydzik, prof. UZ

Prowadzący: Promotorzy prac dyplomowych

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne

Projekt 60 4 VII Zaliczenie na ocenę 3

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Przedmiot obejmuje zagadnienia związane z realizacją pracy dyplomowej. Przedstawione są

techniki przygotowania pracy, sposobów analizy literaturowej, metody zbierania i analizy danych, prezentacji i weryfikacji wyników. Przedstawiane są narzędzia wspomagające przygotowywanie tekstu pracy. Studenci prezentują wyniki i stopień zaawansowania pracy.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Umiejętności w zakresie prawidłowego przygotowania merytorycznego i edytorskiego pracy dyplomowej

WARUNKI ZALICZENIA: Projekt: zaliczenie na ocenę

LITERATURA PODSTAWOWA: Literatura wskazana przez promotora, dostosowana do tematu realizowanej przez studenta pracy

dyplomowej.


SSS EEE MMM III NNN AAA RRR III UUU MMM DDD YYY PPP LLL OOO MMM OOO WWW EEE III



Wymagania wstępne:


Odpowiedzialny za przedmiot : dr hab. inż. Elżbieta Krasicka-Cydzik, prof. UZ


Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne

Projekt 45 3 VI Zaliczenie na ocenę 3

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Celem przedmiotu jest napisanie samodzielnej pracy inżynierskiej uprawniającej do przystąpienia egzaminu kończącego studia z zakresu inżynierii biomedycznej. Przedmiot obejmuje zagadnienia związane z realizacją pracy dyplomowej. Przedstawione są techniki przygotowania pracy, sposobów analizy literaturowej, metody zbierania i analizy danych, prezentacji i weryfikacji wyników. Przedstawiane są narzędzia wspomagające przygotowywanie tekstu pracy. Studenci prezentują wyniki i stopień zaawansowania pracy. Zakres tematyczny jest indywidualny dostosowany do tematów prac dyplomowych. W ramach przedmiotu studenci na forum grupy seminaryjnej przedstawiają, w formie prezentacji komputerowej końcowe efekty realizowanej pracy dyplomowej. Każda prezentacja kończy się dyskusją, w której czynny udział bierze grupa seminaryjna. Dopuszcza się opracowanie i przedstawianie prezentacji w języku angielskim. Przyjęcie pracy i jej ocena.


Zdobycie umiejętności prezentowania i dyskutowania na wybrany temat związany z kierunkiem studiów oraz realizowana praca dyplomowa.

WARUNKI ZALICZENIA: Zaliczenie na podstawie oceny z przedstawionej prezentacji pracy, a także aktywności podczas zajęć.

LITERATURA PODSTAWOWA: Literatura wskazana przez promotora, dostosowana do tematu realizowanej przez studenta pracy dyplomowej.


SSS EEE MMM III NNN AAA RRR III UUU MMM DDD YYY PPP LLL OOO MMM OOO WWW EEE III III



Wymagania wstępne:


Odpowiedzialny za przedmiot : dr inż. Elżbieta Krasicka-Cydzik


Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne


ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Celem przedmiotu jest napisanie samodzielnej pracy inżynierskiej uprawniającej do przystąpienia egzaminu kończącego studia z zakresu inżynierii biomedycznej. Przedmiot obejmuje zagadnienia związane z realizacją pracy dyplomowej. Przedstawione są techniki przygotowania pracy, sposobów analizy literaturowej, metody zbierania i analizy danych, prezentacji i weryfikacji wyników. Przedstawiane są narzędzia wspomagające przygotowywanie tekstu pracy. Studenci prezentują wyniki i stopień zaawansowania pracy. Zakres tematyczny jest indywidualny dostosowany do tematów prac dyplomowych. W ramach przedmiotu studenci na forum grupy seminaryjnej przedstawiają, w formie prezentacji komputerowej końcowe efekty realizowanej pracy dyplomowej. Każda prezentacja kończy się dyskusją, w której czynny udział bierze grupa seminaryjna. Dopuszcza się opracowanie i przedstawianie prezentacji w języku angielskim. Przyjęcie pracy i jej ocena.


Zdobycie umiejętności prezentowania i dyskutowania na wybrany temat związany z kierunkiem studiów oraz realizowana praca dyplomowa.

WARUNKI ZALICZENIA: Zaliczenie na podstawie oceny z przedstawionej prezentacji pracy, a także aktywności podczas zajęć.



PPP RRR AAA CCC AAA DDD YYY PPP LLL OOO MMM OOO WWW AAA



Wymagania wstępne:


Odpowiedzialny za przedmiot : dr hab. inż. Elżbieta Krasicka Cydzik, prof. UZ


Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne


ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: W ramach Pracy dyplomowej studenci przygotowują dokumentacje wykonanej pracy dyplomowej w formacie określonym przez dziekana Wydziału Mechanicznego

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Przygotowanie pracy dyplomowej. Zdobycie umiejętności redagowania dokumentacji technicznej pracy dyplomowej.

WARUNKI ZALICZENIA: warunkiem zaliczenia jest uzyskanie zaliczenia i przyjęcie pracy dyplomowej w zredagowanej wg zasad określonych na wydziale.



PPP RRR AAA KKK TTT YYY KKK AAA ZZZ AAA WWW OOO DDD OOO WWW AAA



Wymagania wstępne:


Odpowiedzialny za przedmiot : Dr inż Agnieszka Kierzkowska

Prowadzący:firmy/przedsiębiorstwa/pracodawcy/jednostki służby zdrowia/ oferujący zatrudnienie na stanowiskach zgodnych z kierunkiem kształcenia

Forma zajęć

Lic

zba

go

dzi

n

w s

emes

trze

Lic

zba

go

dzi

n

w t

ygo

dn

iu

Sem

estr

Forma


Studia stacjonarne


ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: W ramach praktyki studenci praktycznie realizują zadania i projekty w firmach i przedsiębiorstwach, które oferują stanowiska pracy związane z obszarem zastosowań inżynierii biomedycznej

EFEKTY KSZTAŁCENIA: W ramach praktyki studenci praktycznie realizują zadania i projekty w firmach i przedsiębiorstwach, które oferują stanowiska pracy związane z obszarem zastosowań

WARUNKI ZALICZENIA: Warunkiem zaliczenia studentowi praktyki jest przedstawienie przez niego prawidłowo wypełnionego i poświadczonego przez zakład pracy Dziennika Praktyk (stosowne dokumenty dostępne na stronie Wydziału Mechanicznego). W Dzienniku student zobowiązany jest zamieścić szczegółowe sprawozdanie z odbytej praktyki dokumentujące wszystkie ważniejsze czynności i wykonywane prace. Opiekun praktyki może zweryfikować sprawozdanie pod katem zgodności wykonywanej pracy przez studenta z kierunkiem studiów.

LITERATURA PODSTAWOWA: Materiały informacyjne związane z organizacja praktyk zawodowych zamieszczone na stronie Wydziału Mechanicznego.

Uniwersytet Zielonogórski Program nauczania na kierunku ......UZetka.pl. To na naszej uczelni...

Documents

Transcript of Uniwersytet Zielonogórski Program nauczania na kierunku ......UZetka.pl. To na naszej uczelni...