Tynki_2_2010
-
Upload
karolina-niedzialkowska -
Category
Documents
-
view
216 -
download
2
description
Transcript of Tynki_2_2010
TYNK
I
2/2
010
1TYNKI 1/2008
2|2010
Cena 9,50 zł (w tym 7% VAT) ISSN 1899-8747
TYNKINr 2 (7) 2010
REALIZACJE
PRODUKTY
www.tynki.info.pl
KWARTALNIK
KROK PO KROKU
Chcesz
wiedzieć więcej?
www.forum-budowlane.pl
TYNKI 2/2010
OD REDAKCJI
3
Drodzy Czytelnicy,
ściany są tym elementem budynku, przez który
tracona jest znaczna ilość ciepła. Sposobem na
zmniejszenie tych strat jest oczywiście ich ocie-
plenie. Ważny jest przy tym nie tylko odpowied-
ni dobór systemu ociepleniowego, ale również
jego właściwa aplikacja. Odnosi się to nie tylko
do ścian, ale również okolic balkonów i samych
balkonów. Czy dużo błędów można przy tym po-
pełnić? Okazuje się, że tak, a można się o tym
przekonać czytając artykuł „Błędy w ocieplaniu
balkonów” (str. 12).
Tematyka ociepleń zdominowała bieżące
wydanie naszego kwartalnika. Znajdą więc Pań-
stwo opracowania dotyczące zarówno realizacji
(str. 9), jak i opisujące najnowsze systemy ocie-
pleniowe (str. 34).
Warto także zwrócić uwagę na artykuł,
w którym opisano tynk termoizolacyjny (str. 36).
Jego cechy charakterystyczne to poza dobrymi
właściwościami termoizolacyjnymi, wysoki po-
ziom izolacji akustycznej, paroprzepuszczalność,
mrozoodporność i odporność na przenikanie
wody. Tynk termoizolacyjny może być wykorzy-
stany m.in. podczas renowacji obiektów zabyt-
kowych. Przykładową realizację pokazano na
zdjęciach zawartych w artykule.
Zachęcam także do lektury pozostałych
tekstów
Artur KuźmiukRedaktor naczelny
TYNKI 2/2010
SPIS TREŚCI
4
6 Informacje z branży
Ocieplanie9 Termomodernizacja budynków na Ursynowie
12 Błędy w ocieplaniu balkonów
Farby14 Betonowe balkony ożywają
Ocieplenia16 Bezspoinowe systemy ociepleń elewacji
Tynki19 Elewacja po zimie
21 Gips na zdrowie
23 Tynki Gipsowe – nowa jakość ścian i sufitów
Rusztowania28 Rusztowania stojące czy wiszące?
30 Ringer Doppelgeländer
32 Nowości
Ocieplenia34 Carbon – ekstremalnie odporny system ociepleń
36 Termoizolacyjny tynk Thermo-Max
Błędy w ocieplaniu balkonówPrzedmiotem opracowania jest ekspertyza dotycząca jakości robót ociep-leniowych balkonów oraz pozostałej części elewacji budynku wielorodzin-nego. Zakres opracowania zawiera opis wykonanych robót budowlanych, występujących błędów i wad oraz ocenę możliwości ich naprawy.
Fot.
J. W
łod
arcz
yk AKTUALNOŚCI
KROK PO KROKU
SPRZĘT
PRODUKTY
12
Tynki gipsowe – nowa jakość ścian i sufitów
W Polsce tynkowanie ścian czy sufitów, stanowi do dzisiaj kłopotliwy problem wykonaw-czy. W większości przypadków, jakość uzyskiwanych powierz-chni, przy stosowaniu trady-cyjnych technologii tynkowania (cement, wapno, piasek) jest niewystarczająca, i nie spójna z oczekiwaniami inwestora.
23
Carbon – ekstremalnie odporny system ociepleń
Carbon to jedyny na rynku zbrojony włóknami węglowymi system ociepleń. Dzięki zasto-sowaniu najnowocześniejszej technologii i najwyższej jakości materiałów, wyróżnia go nies-potykana wcześniej trwałość i kolorystyka elewacji.
34
Fot.
TY
NK
IFo
t. C
apar
ol
REALIZACJE
Zdjęcie na okładce: Caparol
Produkty Flügger zostały wyróżnione europejskim ekologicznym znakiem jakości Ecolabel, co oznacza, że w mniejszym stopniu niż inne podobne produkty, obciążają środowisko naturalne.Szczegóły sprawdź w sklepach Flügger farby lub na www.flugger.pl
Flügger farby
Flügger jest
TYNKI 2/2010
AKTUALNOŚCI
INFORMACJE Z BRANŻY
6
FARBE 2010W dniach od 24 do 27 marca 2010 r.
w Monachium miały miejsce Mię-
dzynarodowe Targi Farb, Elewacji,
Ochrony Budynków, Tynków, Stiuku
oraz Montażu Budynków Na Sucho
Farbe 2010. Impreza jest głównym
wydarzeniem w branży farb, zdo-
bienia i ochrony elewacji, prezentuje
bowiem cały wachlarz różnorod-
nych ofert, nie pomijając absolutnie
żadnego segmentu.
Targi odbywają się od 1972
roku, w cyklu trzyletnim. Od 1984
roku organizowane są na przemian
w Monachium i w Kolonii. Oferta
targów Farbe 2010 skierowana jest
m.in. do: malarzy i lakierników,
sztukatorów, tynkarzy, dekora-
torów wnętrz, architektów, biur
inwestycji budowlanych, dewelo-
perów i inwestorów, administrato-
rów obiektów mieszkalnych i biuro-
wych, hurtowników i handlowców
detalicznych, urzędników ochrony
zabytków. Tematyka przewodnia
targów to: farby, wykończenie bu-
dynków, elewacje, ochrona budyn-
ków, tynki, sztukaterie i budownic-
two z prefabrykatów.
Targi Farbe to wiodące miejsce
spotkań branży. Nie ma innej porów-
nywalnej imprezy. Nigdzie indziej nie
spotyka się tak wielu wystawców
i odwiedzających, reprezentują-
cych tak szerokie spektrum branż
w zakresie wnętrz i elewacji. Firmy
znajdą tu cenne inspiracje, które
będą mogły zastosować na rynku.
Prezentowane podczas targów Far-
be innowacyjne rozwiązania i tech-
nologie wyznaczają od lat kierunek
rozwoju całej branży.
W tegorocznych targach udział
wzięło 442 wystawców. Targi od-
wiedziło 48 tys. gości.
RYNEK IZOLACJI W POLSCE CZEKA NA OŻYWIENIEFirma badawcza PMR w swoim
najnowszym raporcie „Rynek ma-
teriałów izolacyjnych w Polsce
2010. Prognozy rozwoju na lata
2010–2012” szacuje, że rynek ten
zacznie się odbudowywać dopiero
w 2011 roku.
Według raportu PMR, dominu-
jącym w Polsce produktem izola-
cyjnym pozostaje styropian (EPS),
dzięki czemu jest ona wciąż dru-
gim, po Niemczech, największym
rynkiem tego materiału w Europie.
Drugą gałęzią na rynku izolacji
w Polsce jest wełna mineralna, na-
tomiast produkty z polistyrenu eks-
trudowanego (XPS) oraz różnego
typu pianek wciąż stanowią jedynie
nieznaczną jego część.
Rynek styropianu w Polsce
w dalszym ciągu jest bardzo roz-
drobniony. Największymi producen-
tami styropianu na polskim rynku są
spółki: Termo-Organika, Swisspor,
Genderka, Arbet, Yetico, Styropol
oraz Austrotherm.
W przeciwieństwie do styropianu,
wytwarzanie wełny mineralnej jest
inwestycją bardzo kapitałochłonną,
długoterminową, wymagającą
znacznych środków fi nansowych
i wysokich kwalifi kacji technicznych.
Z tego względu na rynku działają
tylko duże fi rmy mające wieloletnie
doświadczenie w wytwarzaniu weł-
ny mineralnej. W Polsce zdecydowa-
nymi liderami są fi rmy Rockwool oraz
Saint Gobain Isover.
CEMEX W PERU8 kwietnia 2010 r. fi rma Cemex po-
twierdziła, że fi rma inwestycyjna Blue
Rock Cement Holdings (Blue Rock),
zainwestuje w projekt cementowy
w Peru. Firma Cemex, która zgo-
dziła się uczestniczyć jako inwestor
mniejszościowy w spółce Blue Rock,
będzie pomagała w opracowaniu,
budowie i eksploatacji zakładu.
Projekt spółki Blue Rock obejmuje
budowę nowego zakładu cemento-
wego o początkowych zdolnościach
produkcyjnych wynoszących 1 mln
ton rocznie. Zakończenie budowy
zakładu przewidywane jest na po-
czątek 2013 roku, przy całkowitej
kwocie inwestycji wynoszącej ok.
230 mln USD.
Przemysł budowlany w Peru
notuje w ostatnich latach roczny
wzrost wynoszący ponad 10%, co
czyni Peru atrakcyjnym rynkiem. Fir-
ma Cemex zgodziła się wnieść inwe-
stycję w wysokości do 100 mln USD
do kapitału akcyjnego spółki Blue
Rock, za udział mniejszościowy.
OCH-TEATR PO NOWEMUDziałający w dawnym budynku kina
Ochota Och-Teatr jest najnowszą
Fot.
Mes
se M
ünch
en
Targi Farbe 2010 w Monachium
Produkcja wyrobów izolacji termicznej z wełny mineralnej w Polsce w latach 2000–2010 (w tys. ton)
Rys
. PM
R
AKTUALNOŚCI
TYNKI 2/2010 7
sceną Fundacji Krystyny Jandy Na
Rzecz Kultury. Obiekt powstał w la-
tach 1948–1949 i do dziś jego forma
architektoniczna, jak i układ wnętrza
pozostały w praktycznie niezmie-
nionej formie. W lutym 2009 roku
budynek wpisano do rejestru zabyt-
ków. Jednak, aby mogła funkcjono-
wać w nim scena teatru, wymagał
gruntownego remontu dachu i ścian,
wymiany okien oraz instalacji elek-
trycznej. Pierwsze zabiegi adaptacyj-
ne rozpoczęto jeszcze we wrześniu
2009 roku. Równocześnie przepro-
wadzono gruntowne prace ocieple-
niowe. Do izolacji cieplnej i akustycz-
nej ścian zewnętrznych oraz fi larów
wykorzystano najnowsze produkt
Knauf Insulation – wełnę mineralną
TI 140 T oraz TP 115, produkowane
w innowacyjnej Ecose Technology.
Firma została jednocześnie Part-
nerem Remontu Teatru. Uroczyste
otwarcie Och-Teatru połączone
z premierowym pokazem teatralnym
nastąpiło 16 stycznia br.
OPTIMUS OPUS ROZDANEFirma Franspol wręczyła wyróżnienia
dla swoich najlepszych partnerów
biznesowych. Uroczyste spotkanie
podsumowujące współpracę z naj-
bardziej aktywnymi klientami od-
było się 6 marca na terenie Zamku
Kliczków.
Statuetki Optimus Opus („Naj-
lepszy w Działaniu”) trafiły do
piętnastu właścicieli hurtowni bu-
dowlanych z całego kraju. Każdy
z laureatów zyskał miano „naj-
lepszego partnera w biznesie”.
Podczas spotkania firmę Franspol
reprezentowali prezes Dariusz Ja-
siński, dyrektor Andrzej Baczyński
oraz dyrektorzy regionalni Piotr
Drjański i Arkadiusz Bondyra.
CZYM I JAK MALOWAĆ?Czym i jak malować? To podstawo-
we i najważniejsze pytanie jakie za-
dają sobie osoby planujące remont
lub odświeżenie wyglądu swojego
domu. Wyczerpujące odpowiedzi
daje nowy serwis marki Jedynka.
Serwis www.farbyjedynka.pl
oferuje praktyczną wiedzę dosto-
sowaną do oczekiwań wszystkich
osób zainteresowanych malowa-
niem wnętrz, elewacji oraz ele-
mentów wykonanych z drewna
lub metalu. Znalezienie odpowie-
dzi na pytania: „czym malować?”,
„jak malować?”, „ile produktu
kupić?” zajmuje użytkownikom
serwisu Jedynki kilka sekund.
Dlaczego? Pomysłodawcy serwisu
założyli, że obok wyczerpujących
informacji nt. malowania, równie
ważna jest wygoda i szybkość
w docieraniu do nich. Dlatego też
serwis marki Jedynka jest niezwy-
kle funkcjonalny i łatwy w nawi-
gacji. Jak jest zbudowany? Nowy
serwis zawiera tylko 4 kluczowe
zakładki: Produkty, Punkty sprze-
daży, Pytania i odpowiedzi oraz
Kontakt. Nowe pytanie można
zadać dzwoniąc lub korzystając
z formularza znajdującego się
w zakładce Kontakt.
ZŁOTY KASK DLA POROLITUFirma Lakma SAT Sp. z o.o. po raz
kolejny została nagrodzona jednym
z najbardziej prestiżowych wyróż-
nień w branży budowlanej – Godłem
Złoty Kask. Nagroda przyznawana
jest przez Polską Izbę Przemysłowo-
Handlową Budownictwa. W tym
roku złotym godłem uhonorowany
został kompletny system ociepleń
Lakma Term Porolit.
Nagrodzony system ociepleń
Lakma Term Porolit obejmuje tynki,
kleje i grunty wykorzystywane jako
wykończenie izolacji budynków, wy-
konanych z płyt styropianowych, jak
i wełny mineralnej.
Dzięki innowacyjnej technologii
i możliwości aplikacji natryskowej
tynki Porolit zapewniają dwukrotnie
większą wydajność od tradycyjnych
mas tynkarskich. Produkt posiada
także doskonałe walory dekoracyj-
ne i izolacyjne.
Podczas Targów Budowlanych
w Lublinie Komisja składająca się
z inżynierów budowlanych miała
okazję uczestniczyć w prezentacji
prowadzonej przez technologa
fi rmy Lakma – Krzysztofa Szukałę.
Wytypowanie zwycięskiego pro-
duktu poprzedzone było wieloma
merytorycznymi pytaniami oraz
dogłębną analizą dokumentacji
technicznej.
Jest to kontynuacja sukcesu
z ubiegłego roku, gdy podczas Mię-
dzynarodowych Targów Budowla-
nych w Krakowie Godło Złoty Kask
otrzymała akrylowa masa tynkarska
Porolit wchodząca w skład systemu
Lakma Term Porolit.
W skład systemu wchodzą
tynki: Porolit S – tynk silikatowo-
Nowa siedziba Harsco Infrastructure Polska (dawniej Hünnebeck Polska)
„Najlepsi partnerzy w biznesie” firmy Franspol
Fot.
Fran
spol
Elementy systemu ociepleń Lakma Term Porolit
Fot.
Lakm
a
TYNKI 2/2010
AKTUALNOŚCI
8
silikonowy, Porolit QS – silikonowy,
Porolit – tynk akrylowy, Porolit QM
– tynk mineralny oraz PoroliT Q1
– zaprawa klejąca do styropianu,
Porolit Q4 – zaprawa klejąca uni-
wersalna, Porolit PU – klej do sty-
ropianu.
FINAŁ III EDYCJI KONKURSU BAUMIT FASADA ROKUTegorocznych laureatów III edycji
konkursu „Fasada Roku” poznaliśmy
22 kwietnia br. podczas uroczystej
Gali we Wrocławiu. Celem konkursu
było wyłonienie najlepszych realiza-
cji budowlanych, na których elewacji
zastosowano kompletną techno-
logię Baumit: system ociepleń, sys-
tem tynkowy z wykończeniem oraz
program produktów renowacyj-
nych z wykończeniem. W tym roku
o miano najciekawszych fasad ry-
walizowało 137 obiektów z całej Pol-
ski. Na zwycięzców czekały nagrody
fi nansowe. Zwycięzców konkursu
wybrało jury, złożone z wybitnych
architektów, przedstawicieli branży
budowlanej i mediów branżowych
w 5 kategoriach.
W kategorii „Nowy budynek
do 1000 m kw.” I miejsce przyzna-
no budynkowi jednorodzinnemu
w Borkach, który został zgłoszony
przez Wojciecha Pusza. W kategorii
„Nowy budynek powyżej 1000 m
kw.” I miejsce zdobył zespół bu-
dynków usługowo–handlowych
w Krakowie, zgłoszony przez fi rmę
MMS Investment Sp. z o.o. W ka-
tegorii „Budynek po rekonstrukcji
i adaptacji (poza budynkami z wiel-
kiej płyty) I miejsce zdobył budynek
mieszkalny, przy ul. Golęcińskiej
w Poznaniu, zgłoszony przez fi rmę
EM-DE Zarządzanie i Administro-
wanie Nieruchomościami. W kate-
gorii „Budynek z wielkiej płyty po
rekonstrukcji i adaptacji” nie przy-
znano nagrody głównej. Komisja
postanowiła jednak wyróżnić wie-
lorodzinne budynki mieszkalne przy
ul. Grenady i Płockiej w Warszawie,
zgłoszone przez Pracownię Archi-
tekci arch. Dariusz Filak.
W kategorii „Budynek po renowa-
cji” I miejsce uzyskał budynek Sądu
Rejonowego i Prokuratury w Ostró-
dzie, zgłoszony przez fi rmę Transfer
Art-System, Rafał Grabowski.
SZKOLENIA KNAUFKnauf i Knauf Insulation rozpoczy-
nają cykl szkoleń z montażu wełny
mineralnej w Ecose Technology
w systemach suchej zabudowy fi r-
my Knauf.
Prowadzone w ramach Aka-
demii Knauf szkolenia, odbędą się
w Ośrodku Szkoleniowym w Klesz-
czowie k. Bełchatowa. Tematem
szkoleń będzie wykonawstwo kon-
strukcji suchej zabudowy wnętrz
z płyt gipsowo-kartonowych
Knauff oraz montaż wełny mine-
ralnej w Ecose Technology. Swoją
wiedzę w tym zakresie poszerzą
pracownicy fi rm wykonawczych,
a w szczególności monterzy kon-
strukcji suchej zabudowy, brygadzi-
ści robót budowlanych i ciesielskich
oraz majstrzy budów.
Knauf rozpoczyna cykl szkoleń z montażu wełny
mineralnej w Ecose Technology
Fot.
Kna
uf
Wspólne zdjęcie laureatów III edycji konkursu „Fasada Roku”
Fot.
Bau
mit
TYNKI 2/2010 9
RELIZACJE
OCIEPLANIE
Prace termomodernizacyjne są
z reguły kosztowne, a poniesione
nakłady zwracają się przez wiele
kolejnych lat.
Jednak energia cieplna drożeje
i będzie drożeć, co przekłada się na
wciąż rosnące koszty utrzymania
starszych budynków. Termomoder-
nizacja jest najskuteczniejszym spo-
sobem zmniejszenia zapotrzebowa-
nia budynku na energię cieplną.
Do takiego właśnie wniosku
doszła Spółdzielnia Budowlano-
Mieszkaniowa „Stokłosy” na war-
szawskim Ursynowie. Spółdzielnia
zarządza m.in. budynkami przy ul.
Zamiany. W zeszłym roku zostały
ocieplone budynki nr 9 i 11, w tym
roku przystąpiono do moderniza-
cji budynku przy ul. Zamiany 16.
Projekt ocieplenia elewacji budyn-
ku wykonała fi rma Grupa Proeks
z Warszawy.
Budynek został wzniesiony
w technologii wielkopłytowej w sys-
temie Wk-70. Ściany wewnętrzne
nośne pełne i stropy kanałowe są
prefabrykowane. Ściany zewnętrzne
kondygnacji nadziemnych wykona-
ne są z prefabrykatów wielkopłyto-
wych, trójwarstwowych, składa-
jących się z warstwy wewnętrznej
nośnej, środkowej warstwy izolacji
oraz warstwy zewnętrznej. Budynek
był już kiedyś ocieplony styropianem
o grubości 5 cm, z zewnętrzną wy-
prawą tynkarską cienkopowłokową,
zbrojoną siatką z włókna szklanego.
Jednakże w związku z chęcią popra-
wienia izolacyjności cieplnej ścian,
dążąc do osiągnięcia współczyn-
nika przenikania ciepła przyjętego
dla budynku wzorcowego, podjęto
decyzję o zwiększeniu warstwy
izolacyjnej. Istniejące ocieplenie na
budynku należało pozostawić. Pły-
ty osłonowe ścian zewnętrznych
wzmocniono poprzez dodatkowe
połączenia warstwy fakturowej
z warstwą nośną. Wszystkie elewa-
cje zostały ocieplone styropianem
o grubości 7 cm. Łączna grubość
warstwy izolacyjnej na budynku wy-
niosła więc 12 cm.
Główne roboty ociepleniowe
wykonano wg technologii opra-
cowanej w oparciu o Instrukcję
ITP. Nr 334/2002 – bezspoinowy
system ocieplania ścian zewnętrz-
nych budynku. Zawarte są w niej
uniwersalne zasady postępowania
przy docieplaniu ścian, wymagania
dotyczące materiałów, technologii
wykonania, zasad kontroli i odbio-
ru prac.
Budynek został ocieplony
w systemie Dryvit. Do wykonania
warstwy izolacyjnej wykorzystano
płyty styropianowe EPS 70-040 wg
PN-B-20130/1997, odpowiadające
następującym wymaganiom:
wymiary nie większe niż
600 × 1200 mm,
struktura styropianu zwarta, nie-
dopuszczalne są luźno związane
granulki,
powierzchnia płyt szorska, po
krojeniu z bloków,
krawędzie płyt proste z ostrymi
krawędziami,
wytrzymałość na rozrywanie
siłą prostopadłą do powierzchni
– nie mniej niż 80 kPa dla każdej
próbki,
pozostałe wymagania dla płyt
styropianowych zgodnie z nor-
mą PN-B-20130/1997. Płyty sty-
ropianowe były sezonowane
Termomodernizacja budynków na Ursynowie
Ciągle drożejąca energia zmusza użytkowników do poszukiwania różnych rozwiązań i sposobów jej oszczędzania. Jednym z najoczywistszych sposobów oszczędzania energii jest optymalizacja energetyczna budynku, czyli zmniejszenie jego zapotrzebowania na energię.
Pokryta rusztowaniem część budynku do malowania elewacji
Fot.
TY
NK
I
TYNKI 2/201010
REALIZACJE
przed użyciem przez okres co
najmniej dwóch miesięcy od wy-
produkowania.
Do mocowania izolacji ter-
micznej do podłoża zastosowano
łączniki do styropianu z trzpieniem
wbijanym. Są to łączniki rozprężne
z nacięciami bocznymi i otworem
wewnętrznym, w który po osa-
dzeniu łącznika wciska się trzpień
rozporowy młotkiem co powoduje
zaklinowanie w ścianie. Ważne jest
dobranie właściwej długości. Co naj-
mniej 6 cm musiało być zakotwione
w istniejącej ścianie.
Przed rozpoczęciem przykleja-
nia płyt izolacyjnych należało od-
powiednio przygotować podłoże.
W tym celu:
sprawdzono dokładnie całą
powierzchnię ścian oraz uzu-
pełniono luźne i głuche tynki
zewnętrzne,
usunięto wierzchnią warstwę
luźno związaną z podłożem za
pomocą szczotek drucianych
w celu oderwania ziaren kruszy-
wa niezwiązanych trwale z pod-
łożem,
oczyszczono całą powierzchnię
ścian i zagruntowano środkiem
zwiększającym przyczepność
Primax,
wykonano próbne przykleje-
nie izolacji w celu sprawdzenia
przyczepności masy klejącej do
podłoża ścian,
zabezpieczono folią budowlaną
wszystkie drzwi i okna.
Przyklejanie płyt izolacyjnych
wymagało nie tylko odpowiedniej
zaprawy klejącej, ale również pogo-
dy. Temperatura otoczenia i podłoża
w momencie użycia i przez następ-
Osiatkowane rusztowania w celu zabezpieczenia elewacji
Widok ogólny budynku po wykonaniu ocieplenia i malowaniu
Fot.
TY
NK
I
Fot.
TY
NK
I
TYNKI 2/2010 11
RELIZACJE
OCIEPLANIE
ne 24 godziny nie mogła być niższa
niż +4°C. W tym czasie warstwę
spoiwa należało chronić przed desz-
czem i mrozem. Do przyklejenia płyt
izolacyjnych do podłoża zastosowa-
no zaprawę klejącą do styropianu
Dryhesive Plus. Nakładano ją na pły-
tę metodą „ramki i placków” (ram-
ka szerokość około 5 cm, grubość
około 1 cm, 6 placków wewnątrz
ramki). Przy klejeniu należało pa-
miętać o umiarkowanym dociskaniu
płyty do podłoża, aby masa klejąca
nie dostawała się pomiędzy sąsied-
nie płyty. Szczeliny były wypełniane
materiałem termoizolacyjnym. Nie
nakłada się masy klejącej na pod-
łoże, zawsze na powierzchnie płyt
termoizolacyjnych.
Mocowanie płyt izolacyjnych
łącznikami z tworzywa należało wy-
konać najwcześniej po 24 godzinach
od przyklejenia – zgodnie z zasada-
mi w odpowiednich świadectwach
MB, dopuszczającymi łączniki do
stosowania w metodzie „lekkiej”.
Do mocowania styropianu na ścia-
nach zastosowano po 3 łączniki na
płytę (6 szt. na 1 m2).
Do wykonania warstwy
ochronnej na płytach izolacyjnych
zastosowano zaprawę klejącą
do styropianu Drycoat. Pierwszą
warstwę wyprawy klejowej nale-
żało wykonać z zaprawy klejącej,
w którą wtopiono tkaninę z włókna
szklanego Standard Plus. Siatka nie
powinna dotykać płyt izolacyjnych,
ale nie powinna również być wi-
doczna spod warstwy klejowej.
Wykonanie warstwy zbrojonej
można było rozpocząć po 3 dniach
od przyklejenia płyt izolacyjnych
w temperaturze 5–25°C, przy bez-
deszczowej pogodzie. Niedopusz-
czalne jest pozostawienie ocie-
plenia bez osłony dłużej niż przez
2 tygodnie.
Masę klejącą na powierzchni płyt
izolacyjnych nanoszono ciągłą war-
stwą grubości 3 mm, rozpoczynając
od góry ściany pasami pionowymi
o szerokości tkaniny zbrojącej. Na-
stępnie na powierzchni przyklejonej
tkaniny naniesiono drugą warstwę
masy grubości 1 mm. Tkanina przy-
klejona na jednej ścianie nie mogła
być ucięta na krawędzi, lecz wywi-
nięta na ścianę sąsiednią.
Wyprawę zewnętrzną wyko-
nano dopiero po stwardnieniu
wyprawy klejowej, to jest po 2–3
dniach. Do wykonania wypraw
elewacyjnych przy ocieplaniu ścian
zewnętrznych budynku zastoso-
wano cienkopowłokową masę
tynkarską, tynk mineralny Drytex
SandPebble, typu Baranek, uziar-
nienie 1,6 mm.
Czas schnięcia tynku wynosił
około 24 godzin, przy założeniu
temperatury +20°C i wilgotności
względnej powietrza 55%. Przy
niższych temperaturach i wyższej
wilgotności czas schnięcia ulega
wydłużeniu. Czas osiągnięcia peł-
nych parametrów przez tynki Dry-
tex wynosi, jak dla zapraw cemen-
towych, 28 dni.
Do momentu całkowitego wy-
schnięcia tynk należało chronić
przed działaniem wody. Pod masę
tynkarską zastosowano płyn grun-
tujący Strongsil, przeznaczony pod
tynki mineralne. Należy unikać
prac w miejscach silnie nasłonecz-
nionych i przy silnym wietrze. Na
powierzchnie płyt styropianowych
za pomocą stalowej pacy nało-
żono ciągłą warstwę uprzednio
rozrobionej masy. Zaprawę na-
kłada się na grubość 1,6 mm na
powierzchni nieco większej od
szerokości siatki.
Po wykonaniu wyprawy tynkar-
skiej ściany zostały pokryte dwoma
warstwami farby silikonowej Silstar.
Farbę należało dokładnie wymie-
szać przed nanoszeniem. Aplika-
cja może odbywać się za pomocą
pędzla, wałka lub metodą natry-
skową. Farbę nakłada się na suchą
powierzchnię.
Ze względu na szczególny
charakter robót dociepleniowych,
powinny one być wykonywane
przez wyspecjalizowaną firmę.
Dlatego też Spółdzielnia Miesz-
kaniowa wybrała firmę Fasada,
która ma 20-letnie doświadczenie
w tego typu pracach. Przy wy-
konywaniu robót konieczny jest
systematyczny nadzór techniczny.
Kierownikiem budowy przy ul. Za-
miany był Aleksander Młynarczuk,
który kontrolował sposób i jakość
wykonywanych prac. Z ramienia
Spółdzielni Inspektorem Nad-
zoru Budowlanego była Maria
Sadowska, której zadaniem było
sprawdzenie i dopilnowanie, czy
wszystkie prace zostały wykonane
zgodnie z obowiązującymi przepi-
sami i sztuką budowlaną. W czasie
wykonywania robót ocieplenio-
wych i innych z nimi związanych,
powinien być prowadzony dzien-
nik budowy.
Wszystkie prace ociepleniowe
budynku trwały 2 miesiące.
Odpowiednia przenikalność
ciepła w budynku, to nie tylko
oszczędność w zużyciu energii,
ale również zmniejszona ilość CO2
wydzielana do atmosfery. Korzyść
dla środowiska, korzyść dla ludzi!
Koszty poniesione na termomo-
dernizację tego budynku powinny
się zwrócić w ciągu 7–10 lat.
Opracowano na podstawie materiałów: SBM Stokłosy,
Grupa Proeks, Fasada
Przyklejanie styropianu „na cegiełkę”
Fot.
TY
NK
I
TYNKI 2/201012
REALIZACJE
OCIEPLANIE
Opracowanie zostało wykonane już
po zakończeniu robót. Ocena doty-
czy tylko warstw zewnętrznych tj.
podkładu tynku i robót malarskich.
Podczas wizji lokalnej zauważono
m.in. pęknięcia tynku na ścianach
zewnętrznych. Po wykonaniu od-
krywek stwierdzono brak siatki
i oraz jej niewłaściwe zatopienie.
Spowodowało to rozszerzenie za-
kresu ekspertyzy na całą elewację.
Zakres prac ociepleniowychObiekt jest budynkiem mieszkal-
nym wielorodzinnym o wysokim
standardzie. Elewacja została
wykonana z elementów wylewa-
nych na mokro żelbetowych ścian
poprzecznych i płyt balkonowych.
Ścianę podłużną budynku wykona-
no z bloczków z betonu komórko-
wego. W ścianie podłużnej znajdu-
ją się otwory stolarki balkonowej,
w których obsadzono okna i drzwi
balkonowe.
Zakres prac przy ociepleniu bal-
konów obejmował:
izolację termiczną ściany po-
dłużnej (styropian o grubości
14 cm),
izolację termiczną ścian po-
przecznych i spodu płyty bal-
konowej (styropian o grubości
10 cm),
izolację termiczną czoła płyty
balkonowej i ściany poprzecznej
(styropian o grubości 5 cm),
wykonanie wzdłuż krawędzi
otworu okiennego opaski deko-
racyjnej ze styropianu,
wykonanie warstwy zbrojonej
na styropianie,
wykonanie podkładu tynkar-
skiego,
wykonanie tynku na styropianie
(baranek 1,5 mm)
wykonanie gruntowania i robót
malarskich na całej powierzchni
tynkowanej.
Powyższe prace zostały wy-
konane w technologii fi rmy Atlas.
Materiały niezbędne do wykona-
nia powyższych prac (z wyjątkiem
styropianu) dostarczał generalny
wykonawca. Ponieważ prace tyn-
karskie wykonywane były po za-
montowaniu stolarki drzwiowej
i okiennej w celu wykonania dyla-
tacji pomiędzy stolarką, a tynkiem
zastosowano plastikową listwę
dystansową. Okna zabezpieczono
folią PCV. Wykonawcą była fi rma
zewnętrzna.
Opis wad i usterekKryterium prawidłowego wykonania
robót ociepleniowych przyjęto na
podstawie instrukcji Instytutu Techni-
ki Budowlanej: „Warunki Techniczne
Wykonania i Odbioru Robót Bu-
dowlanych” część C: Zabezpieczenia
i Izolacje zeszyt 8: Bezspoinowy sys-
tem ocieplania ścian zewnętrznych
budynków. Sprawdzenie wyglądu
powierzchni warstwy zbrojonej na-
Błędy w ocieplaniu balkonów
Przedmiotem opracowania jest ekspertyza dotycząca jakości robót ociepleniowych balkonów oraz pozostałej części elewacji budynku wielorodzinnego. Zakres opracowania zawiera opis wykonanych robót budowlanych, występujących błędów i wad oraz ocenę możliwości ich naprawy.
Braki tynku w narożniku poziomym wewnętrznym, niezdemontowana listwa
Fot.
J. W
łod
arcz
yk
Niejednolita faktura. Nadlew na krawędzi poziomej balkonu
TYNKI 2/2010 13
RELIZACJE
BŁĘDY W OCIEPLANIU
leży przeprowadzić wizualnie, okiem
nieuzbrojonym, w świetle dziennym.
Powierzchnia wyprawy powinna być
jednolita pod względem faktury i bar-
wy. Niedopuszczalne są rysy, pęknię-
cia, złuszczenia, pęcherze i prześwity
podłoża. Wyprawa powinna trwale
przylegać do podłoża. Sprawdzenia
równości powierzchni i krawędzi na-
leży dokonać przy użyciu łaty o dłu-
gości 2 m i przymiaru. Odchylenia
powierzchni tynku od płaszczyzny
i odchylenia krawędzi od linii prostej
nie powinny być większe niż 3 mm,
i w liczbie nie większej niż 3 na całej
długości łaty kontrolnej. Odchylenia
powierzchni i krawędzi od kierunku
pionowego powinny być nie większe
niż 2 mm na długości 1 m, i nie więcej
niż 30 mm na całej wysokości budyn-
ku. Odchylenia krawędzi od kierunku
poziomego nie mogą przekraczać
3 mm na 1 m. Pomiaru należy doko-
nać z dokładnością do 1 mm.
Wykonane prace nie spełniły
powyższych kryteriów. Powierzch-
nie są niejednolite, faktura tyn-
ku nierówno zatarta, występują
prześwity i przebarwienia. Na po-
wierzchniach występują pęcherze
(bąble) i niewielkie pojedyncze pęk-
nięcia. Nie zostały zdemontowane
listwy dystansowe. W okolicach
listew pojawiają się dziury (ubytki
podkładu). Krawędzie poziome
balkonów z nadlewami i ubytkami
materiału tynkarskiego. Narożniki
zewnętrzne(wypukłe) miejscami
obłe nie prostolinijne. Narożniki we-
wnętrzne (wklęsłe) nie prostolinij-
ne, miejscami półokrągłe. Obróbki
blacharskie zostały pochlapane za-
prawą i farbą. Nie usunięto resztek
zaprawy z powierzchni balkonów,
miejscami zostały pobrudzone szy-
by i ramiaki okien.
W miejscach gdzie zauważono
pęknięcia tynku, po dokonaniu od-
krywek okazało się iż wykonawca
robót nie wykonał warstwy zbro-
jonej (brakuje siatki lub zatopienie
siatki jest niewłaściwe).
Przykłady wadliwego wykona-
nia robót pokazano na załączonych
do artykułu zdjęciach.
Wnioski i zaleceniaWykonane prace ociepleniowe
balkonów nie spełniają kryteriów
instrukcji Instytutu Techniki Budow-
lanej. Z uwagi na wymagany wysoki
standard budynku oraz rodzaj wad,
we wskazanych miejscach, należy:
opukać całą elewację młotkiem,
w celu zbadania jej powierzchni;
w miejscach występowania usu-
nąć pęcherze (bąble) i nadlewy
na krawędziach balkonów;
usunąć nadmiar tynku z narożni-
ków;
narożniki doprowadzić do pro-
stoliniowości;
usunąć zabrudzenia (stolarki,
szyb, posadzek, balustrad, obró-
bek blacharskich na balkonach);
w miejscach braku siatki (parter)
należy wkleić dwie warstwy siat-
ki z odpowiednim zakładem;
wykonać warstwę zbrojoną,
tam, gdzie jest to wymagane;
wykonać nowy podkład tynkar-
ski (na baranku) i tynk (baranek
1,5 mm);
zagruntować i pomalować całą
powierzchnię.
Wykonanie podkładu, tynku,
gruntowania i robót malarskich na
całej powierzchni jest konieczne ze
względu na uniknięcie nierówności
na połączeniu warstwy nowej ze
starą (zgrzew), a także uzyskania
jednolitej faktury tynku i koloru
ściany.
inż. Jacek Włodarczyk
Nierówna faktura ściany. Bąble. Braki tynku w narożniku Uszkodzona powierzchnia tynku boniowanego
Brak maskownicy narożnej. Niezdemontowana listwa. Nierówna wysokość opaski
Uszkodzony fragment tynku. Źle wykonana warstwa zbrojona. Brak siatki na styropianie
Fot.
J. W
łod
arcz
yk
TYNKI 2/201014
KROK PO KROKU
FARBY
Cementowo-włókniste płyty Mi-
nerit HD są odporne na działanie
zmiennych warunków atmosfe-
rycznych i z tego punktu widzenia
nie wymagają wykonywania po-
kryć zabezpieczających. Naturalną,
cementowo-szarą powierzchnię
płyt maluje się jednak lub pokrywa
cienkowarstwowymi wyprawami
(tzw. sztuczne tynki) w celu uzy-
skania oczekiwanego estetyczne-
go wyglądu. Dekoracyjny wygląd
płyt, o zróżnicowanych efektach
kolorytycznych, stopniach poły-
sku (od jedwabiu po głęboki mat)
oraz strukturach, pozwala na nie-
ograniczone kreowanie wyglądu
elewacji nowych i remontowanych
budynków.
Do malowania płyt cementowo-
włóknistych typowymi technikami
malarskimi (pędzel, wałek, natrysk
pneumatyczny lub hydrodynamiczny
– airless) stosowane są powszechnie
farby przeznaczone do malowania
zewnętrznych elewacji budynków
wykonanych z tynków cemento-
wych, cementowo-wapiennych, be-
tonu itp. Jednym z najważniejszych
kryteriów przy wyborze farby w tym
przypadku jest jej odporność na al-
kaliczne podłoże. Odporność ta ma
bezpośredni związek z trwałością
uzyskanej powłoki. Wszystkie farby
przeznaczone do malowania elewa-
cji, znane jako farby fasadowe na
bazie żywic rozpuszczalnikowych,
wodorozcieńczalnych lateksów
i dyspersji są przydatne do malowa-
nia płyt HD. Osobną grupę stanowią
farby alkidowe ftalowe, których nie
można stosować na powierzchnie
betonowe.
Na powierzchni płyt HD, po-
dobnie jak na wszystkich nowych,
betonowych powierzchniach mogą
pojawiać się białe naloty węglanu
wapnia. Podobne białe plamy są
często widoczne na ścianach wyko-
nanych z cegły. Węglan wapnia jest
powoli zmywany przez deszcz i do
całkowitego usunięcia potrzeba co
najmniej kilku miesięcy eksploata-
cji. Proces wykwitania kończy się
dopiero w chwili pełnej karbonizacji
powierzchni. Gruba warstwa nalotu
może zmniejszyć adhezję farby lub
wyprawy do podłoża. Z tego powo-
du należy ją usunąć przy pomocy
szczotki i wody oraz pozostawić do
wyschnięcia.
Farba przeznaczona do malowa-
nia przegród budowlanych powinna
„oddychać”, to znaczy przepuszczać
parę wodną i gazy, głównie dwutle-
nek węgla.
Wymagania w zakresie określe-
nia minimalnej przepuszczalności
pary wodnej dla farb dyspersyj-
nych określa polska norma PN-C-
81913:1998 „Farby dyspersyjne do
malowania elewacji budynków”
oraz dla farb rozpuszczalnikowych
i innych PN-91/C-10102 „Farby do
elewacji budynków”. Producent lub
dystrybutor farb może pomóc przy
doborze farb i przygotowaniu po-
wierzchni.
Nowe cementowo-włókniste
płyty można malować zarówno
przed montażem, jak i po zamon-
towaniu, jeżeli producent nie określił
przeciwwskazań.
Malowana płyta powinna być
czysta i sucha. Podczas malowa-
nia i schnięcia farby temperatura
powierzchni płyty nie powinna być
niższa niż +5°C, jeżeli w instrukcji
stosowania farby nie podano innej
temperatury. Nie zaleca się wykony-
wania robót malarskich przy silnym
nasłonecznieniu. Świeżo wymalo-
wane powierzchnie należy chronić
przed opadami deszczu przez około
2 godziny.
Farby akrylowe--rozpuszczalnikoweFarby tego rodzaju należą do gru-
py farb na bazie akrylowych lub
akrylowo-styrenowych żywic roz-
puszczalnych w rozpuszczalnikach
organicznych. Stopień połysku po-
malowanej powierzchni może być
od półmatowego do matowego.
Do rozcieńczania farb i mycia narzę-
dzi stosować należy rozcieńczalnik
wskazany przez producenta.
Dla wyrównania chłonności
i zapewnienia dobrej przyczepno-
ści do wcześniej nie malowanej
powierzchni zaleca się stosowanie
rozpuszczalnikowych gruntów
akrylowych lub farb podkładowych.
Wnikają one lepiej w podłoże niż
farby wodorozpuszczalne.
Do gruntowania zalecane jest
stosowanie rozpuszczalnikowego,
akrylowego gruntu np. Aquagrunt
fi rmy Polifarb Cieszyn Wrocław S.A.
Dobrą farbą rozpuszczalnikową
jest np. Kiwitex – farba fasadowa
fi rmy Tikkurila.
Dla uzyskania grubej faktury
na powierzchni stosuje się pokry-
cie fasadowe Kenitex firmy Tikku-
rila wg instrukcji producenta. Ke-
nitex produkowany jest w trzech
różnych ziarnistościach struktury.
Jest również pokryciem na bazie
żywic akrylowych, rozpuszczalni-
kowych.
Betonowe balkony ożywają
Wykorzystywane w latach 70 betonowe płyty HD przy balustradach balkonowych przeżywają obecnie swój renesans. Dzięki renowacji starych balkonów i pomalowaniu ich na ciepłe, pastelowe kolory, cały budynek zyskuje nowy urok.
Balkon z Mineritu po modernizacji
Fot.
TY
NK
I
TYNKI 2/2010 15
KROK PO KROKU
Farby akrylowe--wodorozcieńczalneFarby akrylowe lub akrylowo-styre-
nowe na bazie wodnych dyspersji
polimerowych są wyrobami eko-
logicznymi, przyjaznymi dla zdro-
wia i środowiska. Charakteryzują
się dobrą opornością na podłoże
alkaliczne, trwałością barwy oraz
wysoką odpornością na zmienne
warunki atmosferyczne. Farby te
mają mniejszą niż farby rozpusz-
czalnikowe zdolność penetracji
dlatego stosowane są głównie jako
farby nawierzchniowe. Stopień po-
łysku: jedwabisty, półmatowy do
matowego. Spośród szerokiej oferty
do malowania płyt Minerit HD za-
leca się dyspersyjne farby akrylowe
Akrylit, dostępne w pełnej gamie
kolorystycznej w systemie koloro-
wania Polifarb Cieszyn Wrocław
Color System. Dla uzyskania efektu
grubej struktury na powierzchni
płyt stosuje się gruboziarnistą farbę
fasadową Struktura z fi rmy Polifarb
Cieszyn Wrocław. Jest ona również
ekologicznym pokryciem na bazie
wodnej dyspersji żywicy akrylowej.
Farby silikatoweFarby silikatowe na bazie nieorga-
nicznego krzemianu potasowego
dobrze wiążą się chemicznie z pod-
łożami mineralnymi takimi jak tynki
cementowe, cementowo-wapienne,
beton itp., które same składają się
z krzemianów. Farby silikatowe są
zawsze farbami wodorozcieńczal-
nymi i dają głęboko matowe powło-
ki. Malowanie farbami silikatowymi
zbyt świeżej, silnie alkalicznej, wil-
gotnej powierzchni nie jest zalecane
ze względu na mechanizm reakcji
wiązania. Dlatego płyty Minerit zale-
ca się malować tymi farbami po pół
roku od zamontowania. Farby silika-
towe jak np. Kiwitex fi rmy Tikkurila,
Silikat Fasada fi rmy Polifarb Cieszyn
Wrocław itp. zaleca się stosować
zgodnie z instrukcją producenta.
Farby silikonoweSilikonowe farby do malowania
elewacji budynków, w tym również
wykonanych z płyt włóknisto-ce-
mentowych Minerit HD, są farbami
wodorozcieńczalnymi na bazie dys-
persji akrylowych i emulsji silikono-
wych. Charakteryzują się doskonałą
przepuszczalnością pary wodnej
i dwutlenku węgla oraz odpornością
na podłoża alkaliczne. Dzięki zawar-
tości emulsji silikonowej odpychają
wodę, co zapobiega zamakaniu
i brudzeniu się elewacji na sku-
tek wsiąkania zanieczyszczonych
opadów. Gwarantuje to w długim
czasie estetyczny wygląd. Farby te
są odporne na działanie zmiennych
warunków atmosferycznych, w tym
na działanie atmosfery przemysło-
wej. Wykazują dużą trwałość barwy,
mają dekoracyjny, matowy wygląd.
Spośród farb dyspersyjno-siloko-
nowych zaleca się stosowanie np.
farby Akrosil fi rmy Polifarb Cieszyn
Wrocław lub Kivisil – Tikkuila.
Zagruntowane płyty Minerit HD lub Minerit PCPłyty pokrywane fabrycznie są za-
gruntowane wodorozcieńczalną
100% farbą akrylową. Fabrycznie
zagruntowaną płytę można pozo-
stawić czasowo niemalowaną, ale
zaleca się pomalowanie wykań-
czające w czasie do 2 lat do chwili
montażu. Do malowania zagrunto-
wanych płyt nadają się wodorcień-
czalne farby fi rmy Tikkurila: farba do
malowania cokołów Yki oraz farby
Kivisil, Novasil lub farba Akrosil fi rmy
Polifarb Cieszyn Wrocław.
Są to farby na bazie emulsji sili-
konowej o bardzo dobrej odporno-
ści na warunki atmosferyczne oraz
zamakanie i doskonałej przepusz-
czalności pary wodnej. Farby należy
stosować zgodnie z instrukcją pro-
ducenta. Powierzchnia płyt prze-
znaczonych do malowania powinna
być czysta i sucha.
mgr inż. Janusz Sikora
PRZEGLĄD BRANŻOWY
Tynki maszynowe P.U.H. BU-DARMILul. Pogodna 5205-077 Warszawa
tel./fax +48 22 773 01 30e-mail: [email protected], www.budarmil.pl
Zarusztowana ściana z balkonami w trakcie modernizacji
Fot.
TY
NK
I
TYNKI 2/201016
KROK PO KROKU
OCIEPLENIA
Problemy te skutkują najczęściej
niezadowalającą estetyką lub wręcz
szkodami na elewacjach. Powodem
nie jest słabość tej metody, lecz uchy-
bienia w procesie przygotowania
inwestycji i samego wykonawstwa.
Nierzadko bywa to związane z niską
jakością i trwałością zastosowanych
materiałów.
Wybór systemuWybór odpowiedniej technologii
ocieplenia elewacji decyduje o trwa-
łości wykonywanych prac, o ich
efekcie ekonomicznym i estetycz-
nym. Zawsze należy uwzględniać
specyfi kę obiektu, jego lokalizację,
rodzaj konstrukcji i jej stan technicz-
ny, strukturę przegród zewnętrz-
nych, a także przewidywane warun-
ki użytkowania elewacji.
Dobór materiałów ociepleniowychCzęstym błędem w doborze mate-
riałów do ocieplana ścian jest stoso-
wanie przypadkowych komponen-
tów wybranych z różnych ofert, nie
sprawdzonych pod względem wza-
jemnej współpracy w warstwach
ocieplenia. Grozi to utratą spójności
układu ociepleniowego i w rezulta-
cie uszkodzeniami elewacji. Aktual-
na instrukcja techniczna Instytutu
Techniki Budowlanej (nr 447/2009)
dla bezspoinowych ociepleń ścian
zewnętrznych, wymienia stoso-
wanie przypadkowych materiałów
niedopuszczonych do powszech-
nego stosowania na terenie kraju,
jako jeden z podstawowych błędów
ocieplania w tej technologii.
By ich uniknąć, oprócz facho-
wego i rzetelnego wykonawstwa,
należy stosować kompletne, do-
pracowane systemy, zdolne do roz-
wiązywania problemów w każdym,
nawet najdrobniejszym szczególe.
Odporność na uszkodzenia mechaniczneWspomniana wcześniej instrukcja
ITB stawia w tym zakresie jedno-
znaczne wymagania: układ ocie-
pleniowy z wyprawą mineralną
powinien znosić bez uszkodzeń
uderzenia o energii co najmniej 1 J,
zaś ocieplenie z tynkiem organicz-
nym powinno być odporne na ude-
rzenie o energii 3 J.
W praktyce okazuje się, że i te
wielkości bywają niewystarczające
w konfrontacji z wandalizmem,
a czasami nawet warunkami eksplo-
atacji. Z tego względu system ocie-
pleń powinien zapewnić możliwie
najwyższą wytrzymałość elewacji
na uderzenia oraz możliwie najwyż-
szą elastyczność pokrycia fasady.
Zagrożenia biologiczneOdporność tynków i powłok malar-
skich na osadzanie glonów i grzybów
to w naszej strefi e klimatycznej wa-
runek niezbędny dla zapewnienia
trwałości ocieplanych elewacji. Bez
tej odporności już po kilku latach na
fasadach północnych, pozbawionych
nasłonecznienia i przewiewu, a także
w niesprzyjających warunkach śro-
dowiskowych (np. klimat zatokowy)
pojawiają się charakterystyczne bru-
natno-zielone przebarwienia. W kon-
sekwencji elewacja traci walory este-
tyczne, a po pewnym czasie ulega
uszkodzeniom. Wzrost zawilgocenia
pogarsza właściwości termoizola-
cyjne ocieplenia. Konsekwencją jest
utrata izolacyjnej efektywności prze-
gród, co może skutkować wyraźnym
pogorszeniem bilansu energetyczne-
go budynku i wzrostem kosztów jego
ogrzewania. Może także dochodzić
Bezspoinowe systemy ociepleń elewacjiBezspoinowe ocieplenie elewacji jest wciąż najczęściej stosowaną metodą termoizolacji ścian zewnętrznych budynków. Ta na pozór nieskomplikowana i wydawałoby się powszechnie znana metoda ocieplania nadal jednak przysparza wielu problemów.
Fot.
Sto
OCIEPLENIA
Systemy ociepleń StoFirma Sto od ponad 50 lat specjalizuje się w systemach ociepleń elewacji. Opracowała także system ocieplania ścian wewnętrznych stosowany głównie dla obiektów zabytkowych oraz system ocieplania stropów nad pomieszczeniami nieogrzewanymi.
Najbardziej znanym i uznanym na świecie systemem Sto jest StoTherm Classic. Ocieplono nimponad 100 mln m2 elewacji we wszystkich strefach klimatycznych. Spośród systemów dostępnych na rynku wyróżnia go:
bardzo wysoka odporność mechaniczna i odporność na powstawanie rys – kilkakrotnie wyższa niż innych systemów, bardzo wysoka odporność na oddziaływanie mikroorganizmów i na warunki atmosferyczne, wysoka przepuszczalność pary wodnej i CO2 przy wysokiej hydrofobowości,wysoka izolacyjność termiczna.
Elewacja ocieplona systemem StoTherm Classic na długo zachowuje pierwotny wygląd, „oddycha” i nie porasta algami i grzybami.
Korzyści z zastosowania systemów Sto:
– Trwałość ocieplonej elewacji dzięki bardzo wysokim parametrom wytrzymałościowym i bardzo wysokiej elastyczności, odporności na warunki atmosferyczne, algi i grzyby.
– Opłacalność inwestycji, z jednej strony, dzięki możliwości optymalizacji prac na budowie (m.in. produkty gotowe do użycia, technika maszynowa) z drugiej, dzięki bardzo dobrym parametrom izolacyjności cieplnej przekładającym się na oszczędności zużycia energii.
– Swoboda kształtowania elewacji poprzez szeroki wybór powłok wierzchnich systemu i możliwość zastosowania elementów architektonicznych i sztukaterii z Verofillu, materiału o unikatowych właściwościach: lekkość i łatwość obróbki przy wyjątkowej trwałości.Profile na zegarze Milenijnym PKiN w Warszawie to produkt Sto, wykonany właśnie z Verofillu.
– Doradztwo techniczne na każdym etapie inwestycji, poczynając od wyboru systemu, poprzezrealizację na zbieraniu doświadczeń eksploatacyjnych kończąc.
Pozostała oferta Sto-ispo:
Systemy ocieplania elewacji oparte na styropianie i wełnie mineralnej, system ocieplania wnętrz oraz stropów nad pomieszczeniami nieogrzewanymi,farby i tynki elewacyjne oraz do wnętrz, dekoracyjne powłoki ścienne, systemy akustyczne i akustyczne powłoki ścienne i sufitowe, elementy architektoniczne i sztukaterie z Verofillu, systemy i produkty dla ochrony betonu, posadzki: przemysłowe, dekoracyjne i parkingowe.
Produkcja, sprzedaż, doradztwo techniczne, serwis, usługi logistyczne realizowane przez 12 centrów sprzedaży na terenie całej Polski.
Sto Budować świadomie. Więcej informacji o produktach i serwisie Sto-ispo sp. z o.o. na stronie www.sto.pl
StoTherm Classic
Powłoki końcowe systemu StoTherm Classic
StoLotusan
StoSilco
Stolit Effect
Stolit
1 2 4 4 4 5
StoTherm Classic
Test na wytrzymałość: StoTherm Classic wytrzymuje uderzenie o energii 8 Jouli
Budowa systemu:
1. Mineralna zaprawa klejowa Sto-Baukleber.
2. Płyty styropianowe max. grubość 30 cm.
3. Mocowanie mechaniczne jeśli konieczne: Stodysponuje opatentowanym rozwiązaniemosadzania łączników, eliminującym pow-stawanie mostków termicznych.
4. Warstwa zbrojona – Sto-Armierungsputz: bezcementowa zaprawa na bazie spoiwa akrylowego wzmocniona mikrowłóknami i siatka z włókna szklanego.
5. Powłoka końcowa: Stolit – tynk akrylowy o wysokiej elastyczności, jego wersjeozdobne: Stolit Milano o wyglądzie stiuku,Stolit Effect z wtrąceniami kolorowych piasków, StoSilco – tynk silikonowy o bar-dzo wysokiej hydrofobowości, StoLotusan –tynk z efektem lotosu o bardzo wysokiejprzepuszczalności pary wodnej i CO2.
Elewacja pokryta tynkiem StoLotusan ma zdolność „samooczyszczania”. Brudspływa po niej razem z deszczem.
Tynki_SystemyocieplenSTO_205x295 10 03 23 18:48 Strona 1
TYNKI 2/201018
KROK PO KROKU
do skraplania pary wodnej w prze-
grodach. W skrajnych sytuacjach,
na wewnętrznych powierzchniach
takich ścian będzie pojawiać się pleśń
lub grzyb.
Wykonawstwo w trudnych warunkachWarunki pogodowe późnej jesieni
i łagodnej zimy stwarzają najwięk-
sze zagrożenie dla prowadzenia
robót ociepleniowych. Częste opady
deszczu, okresowe spadki tempera-
tury powietrza poniżej 0°C – wszyst-
ko to hamuje wiązanie i dojrzewanie
zapraw, gruntów i powłok malar-
skich. Znacznemu wydłużeniu ule-
gają wówczas cykle wykonawcze
i w ogromnym stopniu wzrasta ry-
zyko wypłukiwania lub przemarza-
nia nałożonego materiału. W takich
warunkach należy stosować wy-
łącznie materiały o przyspieszonym
wiązaniu, uzyskujące w krótkim
czasie odporność na opady deszczu
oraz wpływ ujemnych temperatur
powietrza.
Pewny wybórOprócz podstawowych komponen-
tów jak klej, siatka z włókna szkla-
nego czy tynk, wysokiej jakości
system ociepleń powinien zawierać
także wszelkie niezbędne akceso-
ria, takie jak: profi le dylatacyjne,
uszczelniające taśmy rozprężne,
listwy kapinosowe, termodyble, za-
ślepki otworów po kotwach ruszto-
wań itp.
Najlepszym przykładem takiego
systemu, o szerokim zastosowaniu
w nowym budownictwie i termo-
modernizacji starszych obiektów,
jest technologia StoTherm Clas-
sic. Jest to wypróbowany system
ociepleniowy z zastosowaniem
płyt styropianowych i wypraw
tynkarskich na bazie spoiwa orga-
nicznego. Zarówno masa zbrojąca
(Sto-Armierungsputz), jak i tynki
elewacyjne są dostarczane w po-
staci gotowej do użycia, co ułatwia
i w znacznym stopniu przyspiesza
wykonanie prac. Barwiony w masie
tynk akrylowy Stolit charakteryzuje
się wyjątkową elastycznością i naj-
wyższą odpornością na uszkodze-
nia mechaniczne. W efekcie układ
ociepleniowy osiąga kilkakrotnie
wyższą wytrzymałość na ude-
rzenia i odporność na zarysowa-
nie w stosunku do powszechnie
stosowanych ociepleń z użyciem
podkładowego tynku mineralnego.
Dodatkowo w systemie StoTherm
Classic mogą być stosowane tynki
silikonowe: StoSilco oraz StoLo-
tusan, wykorzystujący tzw. efekt
lotosu, co w znacznym stopniu
ułatwia utrzymanie czystej fasady
przez wiele lat.
Ze względu na wysoką wytrzy-
małość na rozciąganie oraz ela-
styczność poszczególnych warstw
systemu, układ ociepleniowy wy-
konany z zastosowaniem techno-
logii StoTherm Classic przenosi bez
zarysowania odkształcenia liniowe
do 3,5%.
Tynki systemu są standardowo
zabezpieczone przed mikroorgani-
zmami przez dodatek preparatów
uniemożliwiających rozwój mikroor-
ganizmów.
Wszystkie komponenty ocie-
plenia StoTherm Classic mogą być
dostarczane w wersji QS o przyspie-
szonym wiązaniu, co pozwala na
znaczne wydłużenie sezonu realiza-
cji robót ociepleniowych.
inż. Andrzej WanatSto-ispo Product Manager ETICS
Na zdjęciach pokazano budynki należące do Spółdzielni Mieszkaniowej Naramowice w Poznaniu. Zdjęcia wykonano w 2003 r. po ociepleniu 45 tys. m. kw. elewacji systemem StoTherm Classic. System jest nadal w bardzo dobrym stanie
Fot.
Sto
TYNKI
KROK PO KROKU
19TYNKI 2/2010
Sprawa w miarę prostaPęknięcia i nieduże ubytki na po-
wierzchni tynku jest stosunkowo
łatwo naprawić. Wystarczy uni-
wersalna zaprawa wyrównująca.
Umożliwia ona wypełnienie szczelin
o głębokości od 2 do 15 mm. Po-
wierzchowne rysy i pęknięcia należy
poszerzyć do szerokości i głębo-
kości min. 5 mm, a po odkurzeniu
i umyciu także wypełnić zaprawą
wyrównującą, aby uzyskać równą
płaszczyznę ściany.
Miejsca, w których tynk się odspa-
ja, trzeba skuć aż do surowego muru.
Ścianę, z której usunięto tynk należy
– po dokładnym odpyleniu i umyciu
– zagruntować. Po wyschnięciu grun-
tu można przystąpić do uzupełniania
ubytków zaprawą tynkarską.
Nieco trudniejsza jest naprawa,
gdy w ocieplonym budynku w spo-
sób mechaniczny uszkodzony został
materiał termoizolacyjny, a ciągłość
siatki zbrojącej naruszona. W takim
przypadku należy z elewacji wyciąć
uszkodzony fragment i dokładnie
oczyścić siatkę stanowiącą zbrojenie
wokół uzupełnianego elementu.
Kolejną czynnością będzie wklejenie
odpowiednio dociętego fragmentu
materiału termoizolacyjnego. Gdy
użyta w tym celu zaprawa zwiąże,
trzeba w miejscu uzupełnienia na-
nieść zaprawę klejącą i zatopić w niej
siatkę. Wklejana siatka musi zacho-
dzić na istniejącą minimum 5 cm.
Dobrej rady nic nie zastąpiJeżeli elewacja wymaga odnowy
bardziej gruntownej, a w planach
jest położenie nowego tynku cienko-
warstwowego, to zależnie od stanu,
w jakim jest tynk na elewacji, jak
również od tego, czy dom jest ocie-
plony, możliwy będzie jeden z dwóch
wariantów prac: albo usunięcie stare-
go tynku i naniesienie nowego, albo
położenie tynku na istniejący tynk.
Gdy dom jest nieocieplony, a tynk
osypuje się, sensownym rozwiąza-
niem jest położenie nowego tynku
cienkowarstwowego, po wcześniej-
szym usunięciu starego. Najlepiej
wybrać tynk o podobnych właści-
wościach, o ile ten usunięty był wła-
ściwie dobrany. W innym przypadku,
w doborze tynku pomoże ustalenie
oporu dyfuzyjnego ścian.
Najlepiej przepuszczają parę
wodną tynki mineralne i silikatowe.
Na te zdecydować się można prak-
tycznie „w ciemno”, bo nie zawiodą.
Oczywiście, obliczeń wymaga opór
dyfuzyjny przegrody, ale przede
wszystkim współczynnik przenikania
ciepła przez ścianę, bo może się oka-
zać, że dom należy ocieplić i trzeba
odpowiednio dobrać rodzaj i grubość
materiału termoizolacyjnego.
Coś dla fachowcaJeżeli dom jest ocieplony, to usunię-
cie tynku, stanowiącego warstwę
elewacyjną w systemie ociepleń,
nie jest dobrym pomysłem. Podczas
wykonywania tego typu prac moż-
na uszkodzić inne warstwy ukła-
du, szczególnie warstwę zbrojącą,
w praktyce decydującą o trwałości
całego ocieplenia. Na szczęście, ist-
nieje inne rozwiązanie, zdecydowanie
lepsze, łatwiejsze i przede wszystkim
mniej pracochłonne – położenie no-
wego tynku na już istniejący.
Generalnie, nie ma znaczenia,
jaki rodzaj tynku cienkowarstwowe-
go położony zostanie na inny tynk
cienkowarstwowy. Ale ponieważ
od każdej reguły są wyjątki, wystę-
pują one i w tym przypadku. Jeżeli
na ścianie z betonu komórkowego
położono wcześniej tynk mineralny,
to nie należy pokrywać go tynkiem
akrylowym, który charakteryzuje
Elewacja po zimieZima dokucza nie tylko ludziom, także elewacjom. Po tak srogiej zimie, jaką mieliśmy w tym roku, należy więc bacznie się im przyjrzeć i co trzeba, naprawić. Mróz, nawet niewielki, może bowiem sprawić, że zamarznie woda, która przeniknęła w głąb tynku, powodując jego spękanie lub nawet odspojenia.
Fot.
Atla
s
Takie uszkodzenie tynku trzeba jak najszybciej naprawić Usunięcie zniszczonych fragmentów ocieplonej elewacji oraz skucie pozostałości kleju do styropianu
TYNKI 2/201020
KROK PO KROKU
TYNKI
się niską paroprzepuszczalnością
i w rezultacie może, choć nie musi,
powodować zatrzymywanie wilgoci
w ścianie i odspajanie tynku.
Kładąc tynk na tynk, powinno
się zatem skupić raczej na sposobie
położenia. Pamiętać warto, że wy-
bierając tę technologię, niezmiernie
istotne jest, aby powierzchnię sta-
rego tynku wyrównać przy pomocy
zaprawy klejącej i zatopić w niej
siatkę.
Kontrola, punkt po punkcieZgodnie z prawem, kontrolę ele-
wacji powinno się przeprowadzać
wiosną, bezpośrednio po zakoń-
czeniu okresu zimowego, w którym,
jak wiadomo, zewnętrzne elementy
budynku narażone są na najbardziej
ekstremalne warunki eksploatacji.
Obraz ewentualnych uszkodzeń jest
wówczas najpełniejszy, a warunki
atmosferyczne sprzyjają prowadze-
niu prac na elewacji.
Podczas okresowej kontroli
szczególną uwagę należy zwrócić
na wiele czynników. Poniższa ta-
bela systematyzuje zalecany zakres
kontroli i podejmowanych w jej wy-
niku działań.
Elementy wymagające kontroli Zakres sprawdzenia Schemat postępowania
Stan powierzchni pod względem zabrudzeń
Wystąpienie zabrudzeń o charakterze organicznym lub nieorganicznym – będących wynikiem osadzania się kurzu, spalin, popiołu, brudu, błota itp.
Mycie powierzchni Malowanie elewacji (opcjonalnie)
Stan powierzchni pod względem skażenia biologicznego
Wystąpienie zabrudzeń o charakterze organicznym: grzyby (nalot w kolorze czarnym lub ciemnoszarym) glony (nalot w kolorze zielonym) grzyby i glony jednocześnie (nalot w kolorze zielono-czarnym)
Mycie powierzchni Usunięcie skażenia biologicznego specjalistycznymi preparatami Malowanie elewacji (opcjonalnie)
Stan powierzchni pod względem uszkodzeń mechanicznych, wystąpieniem rys, spękań itp.
Głębokość i rozmiar uszkodzeń Mycie powierzchni Uzupełnienie ubytków lub wykonanie nowej warstwy Malowanie powierzchni
Stan powierzchni pod względem zmiany barwy, wyblaknięcia i przebarwień
Stopień odbarwienia, wyblaknięcia i utraty koloru
Mycie powierzchni Gruntowanie Malowanie właściwymi dla rodzaju podłoża farbami
elewacyjnymi
Stan powierzchni pod względem wystąpienia zacieków
Lokalizacja i zasięg zacieków
Ustalenie przyczyny zacieku, Usunięcie przyczyn zacieku (naprawa nieszczelnych lub
uszkodzonych obróbek blacharskich, demontaż zamontowanych na elewacji elementów)
Gruntowanie Malowanie właściwymi dla rodzaju podłoża farbami
elewacyjnymi
Stan powierzchni pod względem wystąpienia wykwitów i wysoleń
Mycie Gruntowanie Malowanie właściwymi dla rodzaju podłoża farbami
elewacyjnymi
Wklejenie nowego fragmentu styropianu. Zaprawę klejącą nanosi się na płytę metodą pasma obwodowego i placków
Przy wykonywaniu warstwy zbrojącej należy pamiętać o uwzględnieniu zakładek
Pierwszy etap zakończony. Z nałożeniem cienkowarstwowego tynku można poczekać, aż pogoda się ustabilizuje
Fot.
Atla
s
TYNKI 2/2010 21
KROK PO KROKU
TYNKI
Obecnie coraz częściej obok gipsu
naturalnego wykorzystuje się gips
Rea. Ten rodzaj gipsu powstaje
w procesie odsiarczania gazów spa-
lanych w elektrowniach. Skład che-
miczny gipsu Rea jest taki sam jak
gipsu naturalnego i dlatego jest on
całkowicie bezpiecznym materiałem
ze względów zdrowotnych oraz bu-
dowlano-ekologicznych.
Aby tynk gipsowy spełnił swoją
regulacyjną funkcję, musi być na-
łożona normalna grubość tynku.
Poprzez szpachlowanie lub nałoże-
nie cienkiej warstwy tynku nie jest
możliwe uzyskanie regulacyjnego
oddziaływania na wilgotność po-
wietrza.
Gipsowe mieszanki tynkarskie
i zawierające gips możemy podzie-
lić na:
tynk gipsowy (gładki),
tynk gipsowo-wapienny (gładki
lub zacierany),
tynk gipsowy-lekki (gładki),
tynk gipsowy-ciepłochronny
(gładki).
Tynki gipsowe i zawierające
gips mogą być stosowane tylko
wewnątrz i nakłada się je jednowar-
stwowo.
Tynki lekkie podkładowe – zgod-
nie z polską normą PN-B-10109, cha-
rakteryzują się niewielką gęstością
(poniżej 1,3 g/cm3) i niższym modu-
łem sprężystości niż tynki tradycyjne
i dzięki temu o wiele łatwiej znoszą
(bez uszkodzeń)naprężenia podłoża
lub obciążenie termiczne. Tynki te nie
są tynkami ciepłochronnymi.
Wybór materiału tynkarskiego
oraz sposób nakładania i obróbki
tynku jest uzależniony od podłoża
tynkarskiego.
Ściany i stropy mogą być wyko-
nane z różnych materiałów:
cegły pełnej, dziurawki, kratów-
ki, pustaków ceramicznych,
betonu lekkiego – bloczków
i prefabrykatów,
betonu porowatego (gazobeto-
nu) – bloczków i prefabrykatów
betonu zwykłego i zbrojonego,
związanych cementem bloczków
wiórowych (zwykłych lub z wbu-
dowaną izolacją dodatkową),
związanych cementem wióro-
wych płyt izolacyjnych zwykłych
i wielowarstwowych,
związanych cementem lub ma-
gnezytem płyt izolacyjnych, płyt
pilśniowych, paździerzowych,
pustaków stropowych – betono-
wych lub ceramicznych,
stropów betonowych – wylewa-
nych (płyt monolitycznych beto-
nowych i żelbetowych),
elementów stropowych prefa-
brykowanych.
Aby zwiększyć przyczepność
tynku do podłoża, należy go wcze-
śniej zagruntować. Regularne
gruntowanie podłoża nie stało się
niestety jeszcze standardem. Dzięki
zagruntowaniu betonowych sufi -
tów, które mogą zawierać śladowe
ilości oleju szalunkowego, unika się
odpadnięcia powłoki tynkarskiej.
Dlatego przed tynkowaniem bardzo
ważne jest sprawdzenie podłoża.
Aby ocenić wady materiału, od-
pryski, łuszczenie oraz piaszczenie
czy też właściwości powierzchni
wierzchniej należy posłużyć się pró-
bą ścierania, drapania lub zwilżania.
Próba ścierania przeprowadza-
na jest przez przetarcie dłonią po-
wierzchni pod tynk.
Próba drapania polega na wy-
rywkowym badaniu przy pomocy
ostrego, twardego przedmiotu.
Chłonność podłoża i jego wil-
gotność określana jest przy pomocy
próby zwilżania, polegającej na zra-
szaniu muru czystą wodą w wielu
miejscach. W celu dokładnego usta-
lenia wilgotności podłoża należy
sprawdzić je przy pomocy urządze-
nia pomiarowego.
Dla tynków zawierających gips,
stosowanych na ścianach i sufi tach
betonowych, należy sprawdzić
Gips na zdrowie
Funkcjonalność obiektów budowlanych zależy w dużej mierze od jakości tynków. Nawet w pomieszczeniach betonowych, które nie działają regulacyjnie na wilgotność przestrzeni, poprzez zaaplikowanie tynków gipsowych lub zawierających gips, uzyskuje się lepszy klimat mieszkalny.
Próba „drapania” tynku
Fot.
TY
NK
I
TYNKI 2/201022
KROK PO KROKU
dodatkowo wilgotność i szczegóły
wykonania tynku.
Powierzchnie betonowe mokre,
wilgotne, ewentualnie ze skroplo-
ną parą wodną na powierzchni
wierzchniej, a także beton o wilgot-
ności szczątkowej przekraczającej
4% masy, nie mogą być tynkowane.
Przy tynkach zawierających gips,
jeśli przy próbie zwilżania następuje
zmiana koloru i przed upływem 5
minut nie ma stojących kropli wody,
można tynkować, ale należy zasto-
sować mostek przyczepnościowy
(adhezyjny).
Mostki adhezyjne są to zawie-
siny żywicy syntetycznej zawiera-
jące piasek ostry. Muszą one po
wyschnięciu spełniać następujące
wymagania:
odporność na działanie środków
alkalicznych,
trwałe wiązanie pomiędzy pod-
łożem betonowym a tynkiem,
obniżenie przenikania wody oraz
roztworów wodnych,
niewielki współczynnik oporu
dyfuzji pary wodnej,
poprawa przyczepności mecha-
nicznej tynku dzięki zwiększeniu
powierzchni właściwej podłoża.
Mostki adhezyjne należy nanosić
przy pomocy wałka lub inną techniką
malarską. Aby utrzymać jednorod-
ność materiału przed oraz w trakcie
nanoszenia należy je odpowiednio
często mieszać w pojemniku. Przed
rozpoczęciem prac tynkarskich mo-
stek adhezyjny musi wyschnąć.
Jeśli powierzchnia betonu jest
czysta, gładka, ale średnio chłonna
należy zastosować mostek przy-
czepnościowy.
Nie nakłada się tynku zawierają-
cego gips, jeśli:
powierzchnia jest wilgotna,
beton zanieczyszczony, nie-
chłonny,
temperatura otoczenia i podłoża
wynosi 4°C lub poniżej,
wiek betonu jest poniżej 2 mie-
sięcy.
W celu ograniczenia powstawa-
nia rys na tynku zbroi się go siatką.
Przy tynkach zawierających gips
(i tylko takich) można siatkę z włó-
kien szklanych wtopić w tynk. Robi
się to następująco:
nanieść warstwę tynku o 2/3
przewidzianej grubości całko-
witej,
umieścić tkaninę zbrojeniową
(min. 25 cm poza obszary za-
grożone i przy zachowaniu 10
cm zakładek),
pamiętać o możliwie równym
osadzeniu siatki,
nanieść pozostały tynk, aż do
uzyskania żądanej grubości.
W przypadku tynków gipsowych
dopuszczalne jest zbrojenie i otyn-
kowanie powierzchni w jednym
ciągu pracy, przestrzegając metody
„mokre na mokre”.
Grubość tynku musi wynosić
minimum 15 mm, przy czym zwra-
ca się uwagę na to, iż w przypadku
sąsiadujących ze sobą i leżących
na jednej płaszczyźnie nie zbrojo-
nych podłoży pod tynk może być
konieczne uwzględnienie pogru-
bienia tynku.
Wtapiane zbrojenie wykonuje
się na stropach tylko wtedy, gdy za-
gwarantowana jest obróbka metodą
„mokre na mokre”.
Jednowarstwowe tynki gładkie
oraz zaprawy tynkarskie zawierające
wyłącznie gips nanosi się maszyno-
wo na odpowiednio przygotowane
podłoże tynkarskie w taki sposób,
aby w efekcie dały jednolitą, gładką
powierzchnię. Tynki jednowarstwo-
we na gładkich powierzchniach
betonowych mają tendencję do
tworzenia pęcherzyków powietrza,
które są jedynie wadą optyczną.
Jednowarstwowe tynki gładkie
nigdy nie będą miały takiej samej
powierzchni jak powierzchnia za-
szpachlowana. Tak, jak w naturze
– nie ma rzeczy idealnych, tak samo
jest też z gipsem, który jest przecież
genialnym wynalazkiem natury.
Opracowano na podstawie materiałów firm: Baumit, Atlas,
Dolina Nidy, Knauf, Optiroc, Orth-Gipse Polska
Fot.
TY
NK
I
Ręczne wygładzanie nierówności
Fot.
TY
NK
I
Miejsca niedostępne przy tynkowaniu maszynowym trzeba otynkować ręcznie
Ściana po ręcznym szpachlowaniu
TYNKI 2/2010 23
KROK PO KROKU
TYNKI
Bardzo często na tych powierzch-
niach wykonuje się dodatkowe szpa-
chlowanie wygładzające materiałem
gipsowym, które zdecydowanie pod-
nosi koszt prac tynkarskich w sto-
sunku do założonego. Obecnie, już
coraz śmielej na budowach w Polsce
wprowadza się, technologie tynków
wewnętrznych – gipsowych. Stwier-
dzono już defi nitywnie, iż dzięki nim,
wykańczanie ścian lub sufi tów stało
się o wiele łatwiejsze i szybsze, a uzy-
skanie powierzchni o wysokiej jakości
nie stanowi żadnego problemu.
Na czym polega ta zdecydowana przewaga tynków gipsowych nad tradycyjnymi?Przede wszystkim, tynki gipsowe
wykonuje się techniką jednowar-
stwową, od razu wykańczając po-
wierzchnię ostatecznie. Są łatwe do
wygładzania, przy czym powstaje
mała ilość odpadów, szybkoschną-
ce i pozwalają uzyskiwać wysokie
wydajności tynkowania. Producen-
ci oferują gotowe, przygotowane
fabrycznie mieszanki tynkarskie.
Głównymi składnikami tynków
gipsowych jest przede wszystkim
wysokiej jakości niezanieczyszczony
gips, kruszywo kalibrowane (śred.
do 1,2 mm) i wiele uszlachetniają-
cych dodatków jak plastyfi katory,
opóźniacze i inne.
Tynki gipsowe produkuje się
w dwóch wersjach technologicz-
nych. Jako tynki maszynowe, które
wykonuje się na budowach przy za-
stosowaniu specjalnych agregatów
tynkarskich oraz jako tynki ręczne,
preferowane przy wykonawstwie
prac remontowych z niewielkimi po-
wierzchniami do otynkowania np.
do 50 m2.
W Europie Zachodniej tech-
nologia tynków gipsowych jest
powszechna w realizacjach bu-
downictwa mieszkaniowego wie-
lorodzinnego i jednorodzinnego.
Stosowana jest w wielu obiektach
użyteczności publicznej, takich jak:
szkoły, biura, szpitale itp., a także
na budowach różnych obiektów
usługowych (hotele, banki, markety
i inne). W Polsce w tej technologii
realizuje się coraz więcej inwestycji.
Dlaczego tynki gipsowe są przyczyną technologicznej rewolucji w wykańczaniu wewnętrznym powierzchni ścian i sufitów?W praktyce mogą być stosowane
wszędzie, oprócz pomieszczeń, któ-
re określamy jako ewidentnie mokre,
gdzie wilgoć występuje stale i w du-
żych ilościach. Są to przykładowo:
zakłady przetwórstwa żywności,
baseny pływackie, łaźnie. Stosując
technologię tynków gipsowych-
mechanicznych, prace tynkarskie
wykonuje się przeciętnie o 100%
szybciej niż w technologii tradycyj-
nej. Dla wykonania 100 m2 tynku
gipsowego potrzeba tylko 43 go-
dziny pracy, dla wykonania 100 m2
tynku tradycyjnego 95 godzin.
Obecnie koszt 1 m2 tynku gip-
sowego, maszynowego na ścianie
czy na sufi cie zrównał się w Polsce
z kosztem tynków cementowo-wa-
piennych wykonywanych ręcznie
wraz ze szpachlowaniem.
Należy przypuszczać, że te
korzystne parametry wydajności
Tynki gipsowe – nowa jakość ścian i sufitów
W Polsce tynkowanie ścian czy sufitów stanowi do dzisiaj kłopotliwy problem wykonawczy. W większości przypadków jakość powierzchni uzyskiwanych przy zastosowaniu tradycyjnych technologii tynkowania (cement, wapno, piasek) jest niewystarczająca i niespójna z oczekiwaniami inwestora.
Ściana przed tynkowaniem
Fot.
TY
NK
I
TYNKI 2/201024
KROK PO KROKU
(dwa razy szybciej) i równe koszty
obu tynków oraz gwarancja wyso-
kiej jakości wykończenia, wpłynęły
zdecydowanie na zainteresowanie
tynkami gipsowymi licznych inwe-
storów i projektantów. Szacuje się,
że obecnie rocznie w Polsce wyko-
nuje się dużo ponad 2 mln m2 tyn-
ków gipsowych. W wielu miastach
na budowach obserwować można
ekipy tynkarzy gipsowych.
Wynalazcą technologii tynko-
wania maszynowego jest fi rma
Knauf. To specjaliści tej fi rmy wiele
lat temu opracowali odpowiedni
materiał tynkarski na bazie gipsu,
który nadawał się do zastosowania
z maszyną mieszająco-pompującą.
Musiał spełniać konieczne warunki
plastyczności dla przesyłu wężem,
posiadać w miarę długi i stabilny
czas wiązania oraz jednorodną
strukturę, charakteryzować się do-
brą przyczepnością do podłoża i nie
mógł stwarzać żadnych problemów
wykonawczych na ścianie, aż do
ostatecznego wykończenia.
Obecnie fi rma Knauf należy do
największych producentów materia-
łów gipsowych w Europie. W swojej
ofercie tynków posiada cztery tynki
maszynowe. Są one produkowane
w workach po 30 kg i luzem (trans-
port cysternami).
MP-75 tynk gipsowy standar-
dowy,
MP-75L tynk gipsowy „lekki”,
MP-75F tynk gips.-wap., struk-
tura „fi lcowana”,
MP-75 G/F tynk gips.-wap.,
możliwa struktura „fi lcowana”
lub gładka,
Produkuje również tynki gipsowe
ręczne (w workach po 30 kg):
Rotband uniwersalny o podwyż-
szonej przyczepności,
Goldband-Neu tynk ścienny,
HP 100 szybki, renowacyjny,
Środki gruntujące, niezbędne
dla technologii tynków gipsowych
takich jak: Grundiermittel obniżają-
cy chłonność podłoża, Betonkon-
takt-90 poprawiający przyczepność
podłoża.
Jakie są charakterystyczne właściwości tynku gipsowego?Jest on określany terminem tzw. tynk
„ciepły”. Posiada, w przeciwieństwie
do tynków cementowo-wapien-
nych, bardzo niski współczynnik
przewodzenia ciepła kształtujący
się w przedziale od 0,25 do 0,35
W/mK. Tworzy przytulną atmosferę
w pomieszczeniu, a zarazem, po-
przez swoją dobrą izolacyjność ter-
miczną ma wpływ na oszczędzanie
energii cieplnej.
Przy pomocy tynków gipsowych,
bez trudu można uzyskiwać gładkie,
bardzo równe, dokładnie wykończo-
ne i bardzo estetyczne powierzch-
nie. Dopuszczalne obowiązujące
normatywne odchylenia równości
tynków, wynoszą 2 mm na długości
2 m i większość wykonawców nie
ma z tym problemu. Tynki gipsowe
są bardzo dobrym podłożem pod
powłoki malarskie, tapety lub płytki
ceramiczne. Stosować je można bez
ograniczeń w kuchniach, łazienkach
i piwnicach. Szybkie wysychanie
jest ważną zaletą tego materiału.
Już po pierwszej fazie wysychania,
uzyskuje wilgotność do 5,5% wa-
gowo (inne tynki 9,5–15%).Pełne
wyschnięcie następuje po 10 do 14
dniach i jest zależne od grubości
warstwy tynku, temperatury i wil-
gotności w pomieszczeniu. Po wy-
schnięciu jest odporny na ścieranie.
Bez problemu można wbijać w niego
gwoździe, nie odpryskuje.
Podstawowym składnikiem tyn-
ku jest gips (CaSO4 + 2 H
2O). Minerał
ten zawiera w sobie dwie molekuły
krystalicznej wody, które wyraźnie
wpływają na podwyższenie ognio-
odporności tego materiału. Podczas
ewentualnego pożaru, uwalniają się
w formie pary wodnej i wydatnie
spowalniają proces nagrzewania
otynkowanego elementu. Otulina
z tynku gipsowego pod względem
ognioodporności jest równoważna
otulinie betonowej.
Tynk gipsowy nie drażni skóry
ludzkiej, posiada taki sam jak ona
poziom współczynnika pH i taką
samą wielkość oporu dyfuzyjne-
go pary wodnej. Poprzez znaczną
porowatość, jest odpowiedzialny
za utrzymywanie się przyjemnego
klimatu we wnętrzach. Kiedy w po-
mieszczeniach otynkowanych tyn-
kiem gipsowym wystąpi nadmierna
wilgoć, wchłania ją, przekazując
z powrotem do wnętrza, kiedy po-
ziom wilgoci w pomieszczeniu wy-
raźnie się zmniejszy.
Co powinien zrobić wykonawca aby poprawnie, zgodnie z technologią, wykonać tynk gipsowy?W pierwszej kolejności musi wła-
ściwie ocenić podłoże i rozważyć,
czy nie jest konieczne jego zagrun-
towanie. Należy pamiętać, żeby
tynk gipsowy podczas wiązania na
ścianie lub sufi cie nie był za szyb-
ko pozbawiany wody w wyniku
dużej chłonności podłoża. W in-
nym skrajnym przypadku, gładkie
Ściana po maszynowym tynkowaniu
Ręczne wyrównywanie wszelkich niedoskonałości na tynku
Fot.
TY
NK
I
TYNKI 2/2010 25
KROK PO KROKU
i nie chłonne podłoża mogą być
przyczyną zjawiska „odparzenia”
tynku. Uwzględniając powyższe,
podłoża dzieli się na chłonne (np.
gazobeton), średnio chłonne (np.
cegła ceramiczna, silikatowa) i nie
chłonne lub gładkie (np. beton ).
Przy dużej chłonności powierzch-
ni, aby ją zmniejszyć, stosuje się
płynny środek gruntujący Grundier-
mittel, nanosząc go metodami ma-
larskimi (np. pędzlem, wałkiem).
Dla powierzchni średnio chłonnych
w zasadzie nie wymagane jest
gruntowanie. W przypadku murów
ceramicznych z szerokimi spoinami
wskazane jest wyrównanie chłon-
ności środkiem Grundiermittel, aby
uniknąć zjawiska wciągania tynku
na siatce spoin.
Na powierzchnie nie chłon-
ne lub gładkie, stosuje się środek
gruntująco-uszorstniający Beto-
kontakt-90. Jest to płynna miesza-
nina żywic z piaskiem kwarcowym.
Tworzy po wyschnięciu powłokę
przypominającą rzadki papier
ścierny. Nanosi się na powierzchnie
tak samo jak Grundiermittel, czyli
techniką malarską.
Prawie w każdym przypadku
przed gruntowaniem, aby uniknąć
późniejszych niespodzianek, należy
przeprowadzić dodatkowo wstęp-
ne badanie podłoża. Wykonuje się
tzw. „próbę ścierania”. Konieczne
jest sprawdzenie, czy powierzchnia
jest wolna od kurzu budowlanego
i luźnych niezwiązanych elemen-
tów. Aby związać cząsteczki kurzu
należy powierzchnię przed tynko-
waniem zwilżyć. Drugą – „próbę
skrobania”, wykonuje się, kiedy
podłoże przeznaczone do otyn-
kowania uległo wcześniejszemu
opaleniu ogniem lub było przemar-
znięte. Wówczas wszystkie luźne
części zeskrobuje się szczotką sta-
lową, a następnie odkurza i grun-
tuje środkiem Betokontakt-90.
Trzecia próba polega na sprawdze-
niu wilgotności powierzchni pod
tynkowanie. Najczęściej dotyczy
to powierzchni betonowych. Mo-
krym pędzlem zwilża się beton
wykonując jedno „maźnięcie” po
przekątnej. Gdy po 3–5 minutach
jasne zabarwienie w tym miejscu
ściemnieje, oznacza to, że podłoże
jest wystarczająco chłonne. Jeżeli
nie ściemnieje, to znaczy, że albo
beton ma wilgotność powyżej
2–3% wagowo i jest jeszcze za
mokry lub na powierzchni znajduje
się w nadmiernych ilościach środek
adhezyjny np. olej szalunkowy.
Można go wykryć stosując lampę
kwarcową, w świetle której środki
te fl uoryzują na zielono. Konieczne
jest usunięcie takich powłok. Nale-
ży bezwzględnie uważać żeby nie
tynkować w temperaturze poniżej
5°C, dotyczy to powietrza jak i po-
wierzchni do otynkowania.
Kolejną czynnością jest zamo-
cowanie na zaprawie gipsowej,
metalowych ochronnych listew na-
rożnych. Dotyczy to naroży ścian
i wszystkich krawędzi otworów
drzwiowych i okiennych. Czasami
koniecznym jest użycie listew tyn-
karskich pośrednich dla utrzymania
równości powierzchni. Stosuje się
je z reguły przy tynkowaniu dużych
i wysokich płaszczyzn np. ściany na
klatkach schodowych.
Przy technologii tynku maszyno-
wego, cykl wykonania powierzchni
„na gotowo” wynosi około 3 godzin
i jest zależny od temperatury po-
wietrza: im jest cieplej tym szybciej
i odwrotnie. Ten rytm narzuca dys-
cyplinę wykonawczą.
Po nałożeniu tynku na ścianę
lub sufi t metodą natrysku agre-
gatem tynkarskim (np. PFT G-4),
powierzchnię równa się wstępnie
łatą typu „h” (dł. 1,5 m). Po upły-
wie 80–100 min., kiedy tynk lekko
zmatowieje, doprowadza się po-
wierzchnię do wymaganej równo-
ści, wyciągając razem wszystkie
krawędzie zewnętrzne i wewnętrz-
ne. Kiedy tynk dalej przeschnie,
wyrównuje dalej powierzchnie pacą
stalową. Po odczekaniu nawilża się
tynk tzw. „mgłą wodną” (specjalna
końcówka węża) i wygładza pacą
gąbczastą („fi lcuje”). Po kolejnym
przeschnięciu, wykonuje się gła-
dzenie ostateczne pacą lub kielnią
stalową.
W Polsce, czteroosobowe bryga-
dy tynkarzy gipsowych, na obecnie
realizowanych obiektach uzyskują
już rzeczywiste dzienne wydajności
na poziomie od 80 do 120 m2. W du-
żej mierze zależy to od złożoności
powierzchni lub od poziomu wypo-
sażenia technicznego. Przy techno-
logii: kontener – silomat – agregat
G-4, wydajność jest najwyższa,
natomiast przy materiale workowa-
nym wsypywanym ręcznie do agre-
gatu G-4, wyraźnie niższa.
Na rynku polskim obecnie ofe-
rowane są dwa podstawowe tynki
maszynowe gipsowe fi rmy Knauf:
MP-75 i MP-75L. Należy zwrócić
uwagę na tzw. wydajność objęto-
ściową tych materiałów, która zde-
cydowanie rzutuje na koszt końco-
wy m2 tynku na ścianie.
W przypadku tynku MP-75 ze
100 kg suchej masy, po zarobieniu
go wodą w agregacie, uzyskuje się
100 l gotowej zaprawy natomiast
ze 100 kg tynku MP-75L (lekki), aż
125 l. Zużycie Tynku MP-75 średnio
wynosi 10 kg/m2/1 cm grubości,
przy tynku MP-75L wynosi 8 kg/
m2/1 cm grubości. Dodatkowo tynk
MP-75L jest bardziej plastyczny, tzn.
łatwiejszy w obróbce i mniej praco-
chłonny. Ze względu na zawartość
kruszyw lekkich jest „cieplejszy” od
MP-75 o 20%. Oba tynki posiadają
wspólną aprobatę techniczną ITB
AT-15-3124/98 z terminem ważno-
ści do 30 czerwca 2012 r.
Osobnym tematem są specjalne
urządzenia wykorzystywane przy
technologii tynkowania maszyno-
wego. Podstawowym jest agregat
tynkarski np. PFT G-4. Posiada
komorę wsypu suchego materiału
z pochylonym kołem nasypowym,
komorę mieszania z wodą, pompę
śrubową metalowo-gumową, któ-
ra przepycha zaprawę wężem pod
dużym ciśnieniem do końcówki
rozbryzgowej. Integralną częścią
tej maszyny jest sprężarka podająca
sprężone powietrze na koniec węża
dla rozbryzgu zaprawy na ścianę,
jednoczesnie tynkarz może koń-
cówką zdalnie włączać i wyłączać
agregat. Wydajność podawania
Fot.
TY
NK
I
Miejsca wymagające ręcznej interwencji
Ściana wytynkowana i pomalowana
TYNKI 2/201026
KROK PO KROKU
zaprawy wynosi od 6 do 55 l/min.
Ciśnienie podawania do 30 bar. Od-
ległość podawania do 50 m.
Dla poprawy logistyki dostaw
tynku luzem na budowy, a zarazem
podwyższenia wydajności prac tyn-
karskich, niezbędne jest stosowanie
dodatkowo pneumatycznego urzą-
dzenia tłoczącego suchą zaprawę
tynkarską z kontenera stojącego
na placu budowy do agregatu we-
wnątrz budynku. Silomat fi rmy PFT,
bo tak się nazywa to urządzenie, jest
w pełni zintegrowany z agregatem
G-4. Można nim przesuwać suchą
masę nawet na odległość 190 m.
z wydajnością 20 kg/min.
Powoli staje się coraz po-
wszechniejsze stosowanie tynków
gipsowych ręcznych. Wykorzystuje
się je z powodzeniem w pracach
renowacyjnych i remontowych.
W przeciwieństwie do tynków ma-
szynowych, czas ich wykonania
jest krótszy i wynosi 1,5 godziny. To
oznacza, że tynkarz w tym czasie
ostatecznie wykańcza tynkowaną
powierzchnię.
Tynki ręczne miesza się z wodą
przy pomocy mieszadła napędza-
nego wiertarką. Na podłoże na-
kłada się je ręcznie, pacą od dołu,
dążąc do w miarę równego rozło-
żenia masy. Wszystkie pozostałe
czynności obróbki są identyczne
jak przy tynkach maszynowych.
Nawet stosowane narzędzia są
takie same.
Obecnie najbardziej popular-
ne w Polsce są dwa tynki gipso-
we ręczne fi rmy Knauf: Rotband
i Goldband. Są to produkty worko-
wane po 30 kg.
Tynk Rotband, ze względu na
swoją dużą przyczepność do pod-
łoża, określa się jako uniwersalny
i może być stosowany bez ograni-
czeń do tynkowania ścian i sufi tów.
Szczególnie nadaje się do tynkowa-
nia powierzchni w kuchniach i łazien-
kach. Minimalna grubość to 5 mm.
Pod okładziny ceramiczne zaleca się
warstwę minimum 10 mm.
Tynk Goldband posiada nieco
niższe parametry, ale idealnie nadaje
się do tynkowania ścian murowa-
nych. Zaleca się żeby minimalna
grubość tynku wynosiła 8 mm. Oba
tynki Rotband i Goldband, posiadają
wspólną aprobatę techniczną ITB
AT-15-3047/98 z terminem ważno-
ści do 30 kwietnia 2003 r.
Tynki ręczne z powodzeniem
wykorzystują małe fi rmy rzemieśl-
nicze. Ostatnio zainteresowały się
nimi też fi rmy wymieniające okna,
stosując do obróbek wewnętrznych
ościeży.
Ze względu na niedokładności
w pracach murarskich czy betono-
wych, średnia grubość tynku gip-
sowego w Polsce wynosi obecnie
średnio 2 cm. Minie jeszcze wiele
czasu zanim spadnie do poziomu
nominalnego czyli 1 cm.
Opracowano na podstawie materiałów firmy Batex.
http://www.tynkiagreagatem.eu/
Wydawca: Polskie Centrum Budownictwa Difin i Müller Sp. z o.o., ul. Starościńska 1B/2, 02-516 Warszawatel. (22) 646 75 21-22, [email protected]
Wyposażenie do ochronyosobistej
Narzędzia ręczne i elektryczne
Środki i akcesoria doczyszczenia i konserwacji
ceramiki
WSZYSTKO DLAPROFESJONALISTÓWW BUDOWNICTWIE
www.rubi.comRUBI POLSKA Sp. z o.o.ul. Karczunkowska 43
arszawa olskal. 4 44 a 4 44 4
www.ru .co www.cu [email protected]
TYNKI 2/2010
SPRZĘT
RUSZTOWANIA
28
Wspólnoty mieszkaniowe i Spół-
dzielnie ruszyły pełną parą do ocie-
plania i modernizacji budynków,
aby wykorzystać ładną pogodę. Je-
sienne słoty i nocne przymrozki nie
sprzyjają pracom przy wykonywaniu
elewacji budynków, bo tempera-
tura zarówno w dzień jak i w nocy
nie może spaść poniżej 4°C. Takie
warunki pogodowe wymagane są
przy przyklejaniu płyt izolacyjnych,
a także przy kładzeniu tynków
zewnętrznych. W trakcie realizacji
prac elewacyjnych wykorzystywane
są rusztowania stojące i wiszące.
Każdy z prezentowanych poniżej
systemów ma swoje zalety i wady.
Do inwestora i wykonawcy należy
wybór, który system będzie lepszy
dla danego obiektu.
Rusztowania stojącePodstawową zaletą rusztowań sto-
jących jest to, że praca przy elewacji
może się odbywać jednocześnie na
wielu poziomach, co przekłada się
na szybkie tempo prac.
Cały budynek może być obsta-
wiony rusztowaniami i przy niesprzy-
jających warunkach pogodowych,
takich jak silny wiatr, czy deszcz,
dzięki zastosowaniu siatek i plandek
przypinanych do rusztowań, chro-
ni się wykonywaną powierzchnię
ściany, aby jakość elewacji była bez
zarzutu i nie sprawiała problemów
w przyszłości np. poprzez miejsco-
we odpadanie tynku.
Dodatkowo, dzięki siatkom
rusztowaniowym, podwyższa się
bezpieczeństwo pracujących na
wysokościach ludzi, a także osób
przechodzących obok bloku, bo
siatka zabezpiecza przed spada-
niem narzędzi i innych przedmiotów
wykorzystywanych w trakcie prac
elewacyjnych.
Wadą rusztowań stojących jest
dość długi czas ich montażu i de-
montażu, który musi być wykonany
przez wykwalifi kowane osoby. Nie
jest proste przestawienie rusztowa-
nia z jednego miejsca w drugie.
Rusztowania stojące wymaga-
ją odpowiedniego przygotowania
terenu i posadowienia na stabilnym
gruncie. Wiąże się to często ze
zrujnowaniem otaczającej budynek
zieleni. Samo przygotowanie stabil-
nego podłoża bywa bardzo praco-
chłonne i czasochłonne.
Problemem dla mieszkańców
remontowanego budynku, przy
wykorzystywaniu rusztowań stoją-
cych, może być zwiększone ryzyko
włamań do mieszkań. Rusztowania
dają nieograniczony dostęp do okien
i balkonów, co skrzętnie wykorzy-
stuje element przestępczy. Dlatego
niektórzy lokatorzy budynku de-
cydują się na pozostanie w domu
przez cały okres renowacji.
Wykorzystywane na rusztowa-
niach stojących siatki często zasła-
niają okna mieszkańcom bloku, co
jest dla nich dodatkowym dyskom-
fortem podczas modernizacji.
Rusztowania stojące muszą
być kotwione do elewacji, aby były
stabilne i bezpieczne. Wiąże się
to z nawierceniem dodatkowych
Rusztowania stojące czy wiszące?
Sezon budowlany w pełni. Przy pracach elewacyjnych wykorzystywane są najczęściej rusztowania stojące, ale także wiszące. Które z nich są lepsze? Postaramy się odpowiedzieć na to pytanie porównując obie technologie.
Rusztowania stojące osłonięte siatką zabezpieczającą Wykorzystanie rusztowań stojących i platform masztowych
Fot.
TY
NK
I
SPRZĘT
TYNKI 2/2010 29
otworów, które należy zaszpachlo-
wać i pomalować przed demonta-
żem rusztowania. Mimo to, często
są widoczne miejsca kotwień na
elewacji.
Mnogość podestów przy rusz-
towaniach stojących utrudnia do-
stęp do malowanej powierzchni
ściany, co może uwidaczniać się
po zdjęciu rusztowania. Pasy mają
charakter poziomy, tam gdzie prze-
biegały podesty.
Rusztowania wisząceRusztowania wiszące na stalowych
linach są bardzo szybkie w mon-
tażu i łatwe do przemieszczania
w inne miejsce. Jest to ich podsta-
wową zaletą.
Dzierżawa rusztowania wiszą-
cego jest tańsza niż dzierżawa rusz-
towania stojącego. Trzeba jednak
mieć tyle maszyn, aby zapewnić
jednoczesną pracę na całej długo-
ści ściany, ze względu na technikę
nakładania tynku, który może mieć
różne kolory, jeśli nie zachowa się
ciągłości prac.
Rusztowania wiszące nie blokują
okien, tak jak rusztowania stojące,
przez co mieszkańcy modernizo-
wanego bloku nie mają ograniczo-
nej ilości światła wpadającego do
mieszkania.
Zaletą rusztowań wiszących jest
brak śladów po kotwach mocu-
jących, jakie powstają na elewacji
podczas prac przy wykorzystaniu
rusztowań stojących.
Niewątpliwą zaletą rusztowań
wiszących jest to, że nie rujnują
zieleni wokół bloku, na którym są
zawieszone.
Aby zastosować na budynku
rusztowanie wiszące musi być speł-
niony jeden podstawowy warunek
– dach tego budynku musi być pła-
ski i bardzo mocny (najlepiej żelbe-
towy), bo tego wymaga konstrukcja
zawieszenia urządzenia. Ze względu
na fakt, że jest to swoiste ogranicze-
nie, przyjmijmy je jako wadę ruszto-
wań wiszących.
Ograniczeniem jest również
szerokość urządzenia, która wynosi
maksymalnie 6 m. Problemem może
być odpowiednie dobranie szeroko-
ści rusztowań do długości budynku,
co przekłada się na zasięg pracy
pracownika wykonującego elewa-
cję. Mogą powstawać, widoczne po
ukończeniu prac przy elewacji pasy
pionowe, które wyznaczały zasięg
prac, lub wynikły z kładzenia tynku
w różnym czasie. Dlatego bardzo
ważne jest, aby wszystkie urządzenia
pracowały jednocześnie na tym sa-
mym poziomie. Unika się w ten spo-
sób zmian kolorystycznych tynku.
Wybór typu rusztowań leży
w gestii inwestora i wykonaw-
cy. Przedstawione powyżej zalety
i wady każdego systemu pomogą
być może w podjęciu decyzji. Należy
wziąć pod uwagę wiele aspektów,
rozpatrzeć „za” i „przeciw” dla kon-
kretnego przypadku, bo przecież
każda budowa jest inna i wymaga
indywidualnego podejścia.
mgr Aleksander Młynarczuk, Fasada Polska
Fot.
TY
NK
I
Przykład bardzo prostego rusztowania wiszącego Posadowienie rusztowania wiszącego na dachu
Fot.
TY
NK
I
Praca na rusztowaniu wiszącym
TYNKI 2/2010
SPRZĘT
RUSZTOWANIA
30
Maksymalna wysokość ruszto-
wania Ringer wynosi 54 m bez
dodatkowego projektu (najwyżej
zostało ustawione w Rosji, bo na
wysokość aż 120 m). Dopuszczalne
obciążenie podestu to 200 kg/m2.
Standardowy podest rusztowania
ma 2,5 m długości oraz 60 cm
szerokości – jest to optymalna
szerokość dla większości prac ele-
wacyjnych. Odpowiedni sposób
montażu podestów, pozwala na
ich montaż i demontaż bez ko-
nieczności demontażu dociska-
jącej je ramy pionowej wyższej
kondygnacji.
Zaletą takiego rozwiązania
jest umożliwienie zdemontowania
pojedynczego pionu rusztowania
bez konieczności rozbiórki całego
rusztowania oraz demontowanie
rusztowania z jednej strony i w tym
samym czasie montowanie go
z drugiej – tzw. „rusztowanie pły-
wające”. Przykładowo posiadając
500 m2 rusztowania na ścianie
1000 m2, możliwy jest demontaż
części elementów z jednej strony
i tym samym montaż ich z drugiej
strony rusztowania, bez koniecz-
ności rozbierania całego zestawu.
Montaż rusztowania jest szybki
i prosty, nie wymaga używania do-
datkowych narzędzi.
Zamiast tradycyjnie montowa-
nych dwóch poręczy oraz stężenia,
Ringer Doppelgeländer
Ringer Doppelgeländer to typowe rusztowanie elewacyjne z pełną dokumentacją techniczno-ruchową, nie wymagające żadnych specjalnych obliczeń, które wiążą się z dodatkowymi kosztami. Dokumentacja techniczno-ruchowa (DTR) określa zasady, warunki i sposób montażu rusztowania, dopuszczalne wymiary i obciążenia rusztowania, sposób stężania i kotwienia, a certyfikat na Znak Bezpieczeństwa „B” gwarantuje wysoki poziom bezpieczeństwa przy pracy na rusztowaniu z tzw. „podwójną barierką”.
Fot.
Rin
ger
SPRZĘT
TYNKI 2/2010 31
fi rma Ringer proponuje „podwójną
barierkę”: jeden element monto-
wany na każdym polu, spełnia dwie
funkcje – ochronną i stężającą. Naj-
dłuższy standardowy element sys-
temu ma 2,5 m, a to z kolei przekła-
da się na wygodę magazynowania
i obniżenie kosztów transportu.
Bogaty asortyment elementów
dodatkowych minimalizuje ogra-
niczenia, które wynikają podczas
ustawiania konstrukcji na skompli-
kowanych budynkach:
podesty o zróżnicowanej długo-
ści – są przydatne, gdy zachodzi
potrzeba wstawienia rusztowa-
nia w wąską przestrzeń;
ramy korygujące (regulowane
lub tzw. „połówki”) – pozwalają
na ustawiane rusztowań na te-
renie o znacznej różnicy wyso-
kości;
ramy przejściowe (pasażowe)
– umożliwiające wykonanie
przejścia pod rusztowaniem;
łączniki kotwiące o zróżnico-
wanej długości – pozwalają
zakotwić rusztowania usta-
wione w znacznej odległości
od obiektu;
konsole poszerzające i trawer-
sy – służące do poszerzania
rusztowania lub przesuwania
jego osi;
dźwigary przejściowe – do wy-
konywania przejazdów i omijania
przeszkód o dużej rozpiętości;
ramy obejściowe – stosowane do
obudowywania poziomych wy-
stępów budynków, okapów itp.;
konstrukcje daszków ochron-
nych;
uchwyty do wciągania ręcznego;
ramy dekarskie – niezastąpione
podczas robót na dachu.
Warto również podkreślić, iż
rusztowanie Ringer Doppelgeländer
jest systemem bardzo bezpiecznym
– potwierdzają to liczne certyfi katy,
w tym Certyfi kat na Znak Bezpie-
czeństwa „B” wydany przez Instytut
Mechanizacji Budownictwa i Gór-
nictwa Skalnego.
Fot.
Rin
ger
TYNKI 2/2010
PRODUKTY
NOWOŚCI
32
SZPACHLA GIPSOWAFirma Franspol wprowadza na rynek
nowy produkt – Szpachlę Gipsową
Aqua S-4. Mieszanka polecana jest
przede wszystkim do stosowania
w pomieszczeniach o zwiększonej
wilgotności.
Sporządzona ze szpachli za-
prawa cechuje się znakomitą przy-
czepnością i łatwo rozprowadza się
po powierzchni. Przeznaczona jest
do prac remontowych, wykończe-
niowych i dekoracyjnych. Nadaje
się idealnie do gładzenia ścian tuż
przed malowaniem lub tapetowa-
niem. Może służyć do ostateczne-
go wypełniania rys i ubytków na
tynkach. Wykorzystuje się ją do
szpachlowania powierzchni beto-
nowych, cementowo-wapiennych
i cementowych wewnątrz po-
mieszczeń.
Dzięki innowacyjnym rozwią-
zaniom zaprawa posiada pod-
wyższoną odporność na działanie
wody. Dodatki środków modyfi-
kujących nie pozwalają wedrzeć
się wilgoci w strukturę gipsu. Jako
wysokiej jakości produkt wolno-
wiążący, wykazuje po wyschnięciu
wysoką odporność również na
parę wodną.
Szpachla dostępna jest w opa-
kowaniu 20 kg. Wkrótce ma się po-
jawić także opakowanie 5 kg.
GRUNT UNIWERSALNYGrunt Uniwersalny Tytan Profes-
sional to wielofunkcyjny środek
przygotowany specjalnie z myślą
o profesjonalnych pracach wykoń-
czeniowych prowadzonych zarów-
no na zewnątrz, jak i wewnątrz
budynków.
Grunt jest emulsją na bazie wod-
nej dyspersji żywicy akrylowej. Znaj-
duje zastosowanie przy gruntowaniu
powierzchni chłonnych i porowa-
tych, takich jak beton, gazobeton,
płyty cementowe i gipsowo–kar-
tonowe czy tynki gipsowe, cemen-
towe lub cementowo-wapienne.
Zwiększa ich przyczepność przed
położeniem materiałów wykończe-
niowych, pełniąc rolę podkładu pod
różnorodne warstwy wierzchnie
(farby, tynki, tapety, kleje).
Grunt znakomicie wyrównuje
nierównomierną chłonność podłoży
mineralnych oraz zmniejsza chłon-
ność podłoży porowatych chroniąc
je przed szkodliwym wpływem wil-
goci. Emulsja likwiduje pylenie i nad-
mierne ścieranie powierzchni prze-
znaczonych pod płytki ceramiczne.
NATRYSKOWY TYNK SILIKONOWYFirma Lakma wprowadza nowy na-
tryskowy tynk silikonowy Porolit QS.
Produkt przeznaczony jest do obiek-
tów o najwyższych wymaganiach do-
tyczących paroprzepuszczalności i od-
porności na warunki atmosferyczne.
Porolit QS jest nowoczesną masą
tynkarską, przeznaczoną do wyko-
nywania cienkowarstwowych, de-
koracyjnych tynków wewnętrznych
i zewnętrznych na podłożach wy-
konanych z zapraw cementowych,
betonów lub zaprawy klejowej.
Wyprodukowany jest na bazie żywic
silikonowych ze specjalnie dobrany-
mi wypełniaczami mineralnymi, pig-
mentami i modyfi katorami. Produkt
posiada doskonałe walory dekora-
cyjne, dużą paroprzepuszczalność,
hydrofobowość i wysoką odporność
na warunki atmosferyczne. Szcze-
gólnie polecany jest do stosowania
w zestawie z systemem ociepleń
z wełny mineralnej i elewacji na-
rażonych na działanie wilgoci. Ze
względu na wyjątkowo niski ciężar
właściwy produkt dedykowany jest
do aplikacji metodą natryskową, po-
zwalającą uzyskać o 100% większą
wydajność w porównaniu z trady-
cyjnymi masami tynkarskimi.
Tynk dostępny jest w 71 kolorach
podstawowych i systemie koloro-
wania Lakma (380 kolorów z bazy
NCS). Struktura typu „baranek”.
Grubość ziarna wynosi 1,5 i 2,0 mm.
PŁYTA IZOLACYJNAW ofercie fi rmy Rockwool Polska
pojawił się nowy produkt – dwu-
gęstościowa płyta fasadowa Fron-
trock Max E. Płyta przeznaczona
jest do izolacji termicznej budynków
w bezspoinowych systemach ocie-
pleń (ETICS lub BSO).
Warstwa zewnętrzna płyty
wykonana jest z twardej wełny
mineralnej o dużej gęstości, dzięki
czemu stanowi stabilne podłoże dla
mocowania mechanicznego, za-
prawy zbrojącej i tynku. Specjalnie
utwardzona wierzchnia warstwa
płyty chroni elewację przed szko-
dliwym działaniem zewnętrznych
czynników mechanicznych i atmos-
ferycznych. Warstwa wewnętrzna
płyty jest natomiast wykonana ze
sprężystej wełny mineralnej. Dzięki
temu łatwiej ją dopasować nawet
do nierównej ściany oraz zminima-
lizować występowanie liniowych
mostków termicznych. Właści-
wości termiczne płyty powodują,
że izolacja wykonana przy użyciu
płyt Frontrock Max E skutecznie
chroni budynek przed utratą ciepła.
Deklarowany współczynnik prze-
wodzenia ciepła produktu wynosi
0,036 W/mK.
Nowa płyta charakteryzuje się
także bardzo dobrymi właściwo-
ściami mechanicznymi. Deklaro-
wane obciążenie punktowe przy
odkształceniu 5 mm wynosi 250 N.
Natomiast jej wytrzymałość na roz-
ciąganie prostopadłe do powierzch-
ni czołowych (rozrywanie) TR wy-
nosi 10 kPa.
Płyty dostępne są w sprzedaży
od kwietnia 2010 r.
MIESZARKA ELEKTRYCZNAWśród grupy produktów przezna-
czonych do intensywnego użytko-
wania pojawiła się nowa mieszarka
Graphite 58G782.
Fot.
Fra
nspo
l
Fot.
Sel
ena
Fot.
Lak
ma
Fot.
Roc
kwoo
l
PRODUKTY
TYNKI 2/2010 33
Napędzane stabilnym silnikiem
o mocy 1200 W elektronarzędzie
świetnie nadaje się do mieszania
farb, zapraw i betonów. Za przeka-
zanie mocy odpowiada dwubiego-
wa przekładnia z możliwością płyn-
nej regulacji prędkości obrotowej
(na I biegu: 0–580 obr./min., na II
biegu: 0–760 obr./min.).
Trwałość niezbędną w cięż-
szych warunkach pracy zapewnia
wykonana ze stopu aluminium
obudowa przekładni. Takie rozwią-
zanie gwarantuje solidne osadzenie
mechanizmu przeniesienia napędu
oraz dużą odporność na naciski
boczne. Mieszarka jest wzorem
w kwestii wygody użytkowania.
Składa się na to m.in. wykonanie
z ułatwiających chwyt materiałów,
ergonomiczny kształt rękojeści,
blokada przypadkowego włącze-
nia oraz niska masa. Producent
dostarcza urządzenie w komplecie
z dwuczęściowym mieszadłem
oraz walizką do transportowania
i przechowywania. Warta podkre-
ślenia jest również 2-letnia gwaran-
cja typu door-to-door, którą objęty
jest produkt.
INNOWACYJNA KOTWABaumit KlebeAnker Duplex to
kotwa o długości 138 mm. Jej za-
daniem jest stworzenie nośnego
podłoża, do którego mocowane są
płyty styropianowe. Zastosowanie
innowacyjnych kołków sprawia,
że nie ma potrzeby zrywania ist-
niejącego materiału izolacyjne-
go, ani klejenia do niego nowych
warstw. Konstrukcja kotwy opiera
się na części nośnej oraz charakte-
rystycznym talerzyku z fabrycznie
mocowaną siatką wzmacniającą
oraz na stalowym, wkręcanym
trzpieniu. Kotwa przenosi obcią-
żenie pochodzące z nowej war-
stwy ocieplenia bezpośrednio na
konstrukcję nośną budynku, nie
powodując obciążenia warstwy
istniejącej.
Minimalna głębokość kotwie-
nia kołka wynosi 40 mm. Zaleca
się stosowanie minimum 6 koł-
ków na 1 m2 w rozstawie co 40 cm
w pionie i poziomie oraz w odle-
głości 10 cm od krawędzi ściany
budynku i startowej listwy cokoło-
wej. Głębokość całkowita otworu
to ok. 150 mm. Rozwiązanie może
być stosowane tylko w przypadku,
gdy nowym ociepleniem są płyty
styropianowe.
TYNK GIPSOWY RĘCZNYTynk Gipsowy Ręczny Gamma,
jaki wprowadziła właśnie na rynek
Dolina Nidy, służy do wykonywa-
nia jednowarstwowych wypraw
tynkarskich we wnętrzach. Nadaje
się do stosowania na podłożach
betonowych, jak również z cegły
wapienno-piaskowej i elementów
ceramicznych. Wszędzie wyróżnia
go dobra przyczepność.
Tynk jest nowoczesną mie-
szanką, produkowaną na bazie
gipsu syntetycznego oraz wypeł-
niaczy mineralnych i dodatków
chemicznych. Zaprawa uzyskana
po wymieszaniu mieszanki z wodą
jest bardzo wydajna, plastyczna,
łatwa w obróbce. Odznacza się
dobrą przyczepnością do podło-
ża. Czas obróbki zaprawy tynkar-
skiej dobrany jest optymalnie dla
ręcznej technologii wykonywania
tynków gipsowych. Powierzchnia
gotowego tynku jest równa, gład-
ka, twarda i stanowi doskonałe
podłoże pod malowanie, tapeto-
wanie lub układanie okładzin ce-
ramicznych. Zastosowanie tynku
gipsowego zapewnia korzystny
mikroklimat w pomieszczeniach,
pozytywnie wpływający na zdro-
wie i samopoczucie człowieka.
Warstwa tynku charakteryzuje się
również parametrami korzystnymi
pod względem izolacyjności ciepl-
nej i akustycznej. Jest też całkowi-
cie niepalna.
Zużycie tynku wynosi średnio
ok. 0,85 kg/m2, przy grubości war-
stwy 1 mm.
Produkt spełnia wymagania PN-
EN 13279-1:2009, ma deklarację
zgodności EC nr 25, Atest Higienicz-
ny PZH oraz świadectwo z zakresu
higieny radiacyjnej.
AKRYL MALARSKIAkryl malarski, nowość w ofercie
Den Braven jest plastyczno-ela-
stycznym, modyfikowanym kitem
uszczelniającym na bazie wod-
nej dyspersji akrylowej. Może on
służyć jako materiał wygładza-
jący dowolną powierzchnię oraz
stanowi doskonały podkład pod
późniejsze malowanie nie tylko
ścian czy sufitów, ale również
fug. Zawiera specjalne dodatki
minimalizujące przebarwienia.
Pozwala także uniknąć zjawiska
spękań w powłokach malarskich
na fugach akrylowych, podczas
schnięcia farby położonej na nie-
odpowiednim podkładzie.
Po odparowaniu wody akryl
malarski tworzy mocne i wysoce
plastyczno-elastyczne wiązanie,
dzięki czemu ma szerokie zastoso-
wanie podczas prac budowlanych.
Jego właściwości wiążące sprawiają,
że doskonale sprawdza się nie tyl-
ko podczas wypełniania ubytków
w ścianach i stropach, ale również
jako uszczelniacz spoin narożnych
w połączeniach elementów kon-
strukcyjnych i budowlanych np. przy
zabudowach z płyt gipsowo-karto-
nowych.
Nie bez znaczenia pozostaje
również fakt, że akryl malarski jest
produktem całkowicie bezwon-
nym. Dodatkowo jest on ekolo-
giczny oraz neutralny chemicznie,
oraz nie powoduje korozji meta-
lowych powierzchni, z którymi się
styka.
Fot.
Gra
phite
Fot.
Baum
it
Fot.
Dol
ina
Nid
y
Fot.
Den
Bra
ven
TYNKI 2/201034
PRODUKTY
OCIEPLENIA
Ekstremalne fasadySystem ociepleń Carbon fi rmy Capa-
rol został stworzony z myślą o kom-
pleksowym zabezpieczeniu elewacji
przed uszkodzeniami mechaniczny-
mi i termicznymi. Zawiera włókno
węglowe będące jednym z najtrwal-
szych materiałów na Ziemi. Dlatego
wytrzymuje nawet 10-krotnie więk-
sze obciążenia niż dotychczas znane
na rynku rozwiązania. Dodatkowo
zabezpiecza dom przed wilgocią
i naruszeniem struktury powierzchni
w wyniku oddziaływania mikroorga-
nizmów. Ocieplona systemem Car-
bon ściana „oddycha” i nie nasiąka
wodą. To gwarantuje estetyczny
wygląd fasady i jej ochronę przed
powstawaniem rys, i pęknięć na
długie lata.
Siła z węglaSystem ociepleń Carbon swoją siłę
zawdzięcza zastosowaniu węgla
– czterowiązaniowego pierwiastka
o imponującym działaniu i wszech-
stronnym zastosowaniu. Węgiel oraz
jego pochodne – diament, grafi t
i włókno węglowe – można nazwać
cudem we wszystkich dziedzinach,
w których wymagana jest najwyższa
wytrzymałość. Jest to materiał znaj-
dujący zastosowanie w Formule 1,
jachtach wyczynowych, sportach sa-
mochodowych, a także w świecie ro-
botów. Te parametry czynią włókno
węglowe idealną bazą dla nieznisz-
Carbon – ekstremalnie odporny system ociepleń
Carbon to jedyny na rynku zbrojony włóknami węglowymi system ociepleń. Dzięki zastosowaniu najnowocześniejszej technologii i najwyższej jakości materiałów, wyróżnia go niespotykana wcześniej trwałość i kolorystyka elewacji.
Fot.
Cap
arol
PRODUKTY
35TYNKI 2/2010
czalnych i długowiecznych warstw
ochronnych elewacji. Dlatego też,
dzięki wykorzystaniu najnowocze-
śniejszej technologii oraz najwyższej
jakości surowców, masy szpachlo-
we CarboNit i CarbonSpachtel, tynk
strukturalny CarboPor oraz farba
elewacyjna CarboSol fi rmy Caparol to
materiały o ogromnej trwałości.
W przeciwieństwie do typo-
wych powłok fasadowych, system
ociepleń Carbon jest wytrzymały
na mikrodrgania, a zawarte w nim
długie włókna węglowe gwaran-
tują odporność na naprężenia hi-
grotermiczne (wynikające z różnic
temperatur). Warstwa wykonana
z produktów Carbon tworzy więc
swoistego rodzaju kamizelkę kulo-
odporną, trudną do przebicia i eks-
tremalnie wytrzymałą na uszkodze-
nia mechaniczne i termiczne.
Idealne barwy i długotrwała czystośćDo niedawna kolory intensywne
i bardzo ciemne zastosowane na ze-
wnątrz szybko blakły pod wpływem
promieni UV, a poprzez absorpcję
ciepła słonecznego powodowały
mikronaprężenia powierzchniowe
skutkujące mikrouszkodzeniami
elewacji. System ociepleń Carbon
umożliwia zastosowanie na fasa-
dach soczystej palety barw do tej
pory niemożliwej do wykorzystania.
Kolory pozostają na długo inten-
sywne, również dzięki właściwo-
ściom samoczyszczącym ścian za-
bezpieczonych systemem Carbon.
Dzięki procesom chemicznym za-
chodzącym pod wpływem światła,
nawet na obszarach o dużym za-
nieczyszczeniu powietrza elewacja
pozostaje czysta.
Fasady nie do pobiciaRenowacja i konserwacja fasady
nie są kosmetycznymi poprawkami
wyglądu budynku, ale inwestycją
mającą na celu ochronę murów.
Eleganckie i zadbane są nie tylko
wizytówką domu, ale także jego
powłoką ochronną. Zastosowanie
systemu Carbon gwarantuje ja-
kość i trwałość nawet wtedy, gdy
pierwotna warstwa tynku, nad-
gryziona zębem czasu, utraci część
swoich właściwości. Wszystko to
oznacza w praktyce, że system
ociepleń Carbon stanowi zabezpie-
czenie fasad przed zbłąkanymi pił-
kami, opartymi rowerami, a nawet
ostrymi i twardymi przedmiotami
takimi jak nóż, kamień czy kawałek
metalu.
Aktywne samooczyszczanie
się fasad wspomagane efektem
perlenia, znakomita paroprzepusz-
czalność porównywalna z wełną
mineralną, niespotykana odporność
mechaniczna i stabilność termiczna
nawet skrajnie ciemnych kolorów
decydują o trwałości elewacji Car-
bon i bezpieczeństwie ich użytko-
wania.
Wybrane elementy składowe systemu ociepleń Carbon firmy Caparol – tynk CarboPor i farba CarboSol
Fot.
Cap
arol
TYNKI 2/2010
PRODUKTY
OCIEPLENIA
36
Do podwyższenia standardu życia
przyczyniają się nie tylko oszczę-
dzające energię rozwiązania tech-
nologiczne, ale również te zapew-
niające zdrowie i ekologię. Materiały
izolacyjne powinny gwarantować
oszczędność energii, maksymal-
ną termoizolacyjność, najwyższy
poziom ognioodporności oraz nie
mogą zawierać składników rako-
twórczych.
Thermo-Max to tynk termoizo-
lacyjny chroniący przed chłodem,
hałasem, wilgocią, wodą i ogniem.
Składa się z komponentów bez-
piecznych dla zdrowia, więc gwa-
rantuje nie tylko oszczędność energii
cieplnej, czasu, nakładów pracy, ale
i bezpieczeństwo, komfort i ekolo-
gię. Thermo-Max dystrybuowany
przez fi rmę Thermo System Izabela
Mejsner to gotowa do użycia wie-
loskładnikowa substancja w postaci
suchej mieszanki proszkowej, stoso-
wana do termoizolacji, wygłuszania
i wykończenia (również dekora-
cyjnego) fasad budynków, ścian,
wnętrz, podłóg, dachów, wnęk
okiennych, balkonów i tarasów.
Charakteryzuje się bardzo do-
brymi właściwościami termoizolu-
jącymi, wysokim poziomem izolacji
akustycznej, paroprzepuszczalno-
ścią, mrozoodpornością i odporno-
ścią na przenikanie wody (odporno-
ścią na nasiąkanie wodą).
IzolacjaWspółczynnik przewodzenia ciepła
Thermo-Max wynosi 0,05 W/mK.
Zastosowanie Thermo-Max gwa-
rantuje wyeliminowanie mostków
chłodu. W budynkach, w których
zastosowano ten rodzaj izolacji,
koszty ogrzewania i klimatyzacji
ulegają zmniejszeniu. Thermo-Max
zapewnia więc oszczędność ener-
gii, wpływa na obniżenie kosztów
ogrzewania, a także zmniejszenie
zużycia opału, co w konsekwencji
wpływa na ograniczenie zanie-
czyszczenia powietrza.
Naturalna dźwiękoszczelna
struktura Thermo-Max (poziom
dźwiękoszczelności 43 db/2 cm pro-
duktu) zapewnia ciszę w pomiesz-
czeniach, a także eliminuje echo
i szum, tworząc dobrą akustykę.
Wysoka paroprzepuszczalność
i porowata struktura Thermo-Max
powodują, że wilgoć jest wydalana
na zewnątrz budynku i gwarantuje
szybki drenaż ścian. Produkt od-
parowuje wilgoć ze ścian, nie nisz-
cząc struktury tynku. Cecha ta jest
szczególnie ważna w przypadku
termorenowacji oraz remontu sta-
rych obiektów charakteryzujących
się podwyższoną wilgotnością.
Thermo-Max posiada klasę nie-
palności równą A1, co oznacza, że
w przypadku pożaru nie wydziela
szkodliwych dla zdrowia gazów
i dymów, oraz że wytrzymuje tem-
peraturę do 500°C. Wstrzymując
Termoizolacyjny tynk Thermo-Max
Ściany tworzą barierę między wnętrzem domu, a środowiskiem zewnętrznym. Dzięki zastosowaniu odpowiedniej izolacji można zapewniać mieszkańcom większy komfort cieplny i akustyczny, a jednocześnie ograniczyć ucieczkę ciepła z pomieszczeń. Poniżej przedstawiamy system ociepleń Thermo-Max, w którym połączono termoizolację, oszczędność i ekologię.
Dane techniczne tynku Thermo-MaxGęstość suchej substancji 320 kg/m3 ±10%
Współczynnik przewodzenia ciepła0,065 W/mK0,05 W/mK po 120 dniach
Wytrzymałość na nacisk CS II 1,6 N/mm2
Wchłanianie wilgoci/wody W1
Adhezja 0,6 N/mm2
Klasa palności A1 materiał niepalny
Gotowość do malowania przy sprzyjających warunkach 40 godzin po naniesieniu tynku
Termin ważności 18 miesięcy (przy przechowywaniu w wymaganych warunkach)
Sposób aplikacji ręcznie lub przy pomocy agregatu tynkarskiego
Zużycie 3,0–3,5 kg/1 m2/1 cm
Fot.
The
rmo
Syst
em
PRODUKTY
TYNKI 2/2010 37
OCIEPLENIA
rozprzestrzenianie się ognia, prze-
dłuża czas opierania się pożarowi
przez stalowe czy żelazne części
konstrukcji budynku.
Koszty, trwałość, ekologiaJak już wspomniano, dzięki zasto-
sowaniu Thermo-Max zmniejszają
się wydatki na ogrzewanie po-
mieszczeń. Obniżeniu ulegają rów-
nież koszty w przypadku używania
klimatyzacji. Latem termoizolacja
nie przepuszcza gorąca, zimą nie
dopuszcza chłodu. Struktura i wła-
ściwości produktu nie ulegają zmia-
nom, nie zmniejszają się w czasie
długotrwałej eksploatacji.
Koszty i czas pracy podczas
aplikacji produktu, jak zapewnia
producent, są znacznie mniejsze
niż podczas stosowania innych
wieloskładnikowych produktów
izolujących lub ocieplających, wy-
magających doświadczenia wyko-
nawcy.
Dzięki neutralnemu dla zdrowia
składowi nie posiada alergenów
i składników rakotwórczych. „Oddy-
chająca” struktura tynku zapobiega
rozwojowi mikroorganizmów, grzy-
bów, pleśni i wilgoci.
Thermo-Max pozwala zmniej-
szyć nacisk na fundament. Sta-
nowi to również zabezpieczenie
przed następstwami ruchów grun-
tu na terenach pokopalnianych.
Dzięki trwałości łączenia, tynk
Thermo-Max nie ulega zniszcze-
niu czy odkształceniu podczas
działania negatywnych czynników
zewnętrznych, takich jak skurcz
budynku, wstrząsy sejsmiczne. Po
zmieszaniu z wodą charakteryzuje
się wyjątkową plastycznością i ad-
hezją. Chemiczny skład produktu
i jego właściwości nie zmieniają się
wraz z upływem czasu.
ZastosowanieThermo-Max stosuje się na beton
komórkowy, cegłę, gazobeton, że-
lazobeton, ceramikę, gips, stal, stare
mury, a nawet szkło. Powierzchnia
powinna być sucha i czysta, wolna
od pyłu. Nierówności trzeba zni-
welować. Całe opakowanie tynku
(7 kg) należy wsypać do naczynia,
dodać 3–3,2 l wody i przy pomocy
miksera dokładnie wymieszać aż do
uzyskania jednorodnej masy. Przy-
gotowana mieszanina powinna zo-
stać wykorzystana w ciągu 2 godzin.
Temperatura powietrza podczas na-
noszenia tynku powinna być równa
bądź wyższa niż 5°C.
Materiał przed przygotowa-
niem do użycia należy chronić przed
działaniem wody i przechowywać
w suchym pomieszczeniu w tempe-
raturze wyższej niż 5°C.
Na wszystkich trzech zdjęciach pokazano przykładowy obiekt, do renowacji którego użyto tynku termoizolacyjnego Thermo-Max
Fot.
The
rmo
Syst
emFo
t. T
herm
o Sy
stem
TYNKI 2/2010
ZAPOWIEDZI
WYDAWCAWYDAWCA
ADRES WYDAWNICTWAADRES REDAKCJI I BIURA REKLAMY
02–516 Warszawa, ul. Starościńska 1B/2
tel./fax (22) 646 75 21 do 24
e–mail: [email protected]
www.tynki.info.pl
PREZES ZARZĄDUDYREKTOR WYDAWNICTWA
Tadeusz Bąk
REDAKTOR NACZELNYArtur Kuźmiuk
REDAKCJAEdyta Dziubińska, Beata Gozdur, Zbigniew Migda,
Karolina Niedziałkowska, Sylwia Rogozińska, Piotr Rożnowicz,
Dorota Tokarska, Tomasz Zych
KONTO BANKOWEPolskie Centrum Budownictwa Difin i Müller sp. z o.o.
Bank PeKaO SA VIII Oddział w Warszawie
16 12401112 1111000001662690
DZIAŁ PROMOCJI I REKLAMY
KIEROWNIKZbigniew Migda
tel./fax (22) 646 75 24
INTERNETKarolina Niedziałkowska
PROMOCJASylwia Rogozińska
Zbigniew Migda
OBSŁUGA ZLECEŃ REKLAMOWYCHDorota Tokarska
OBSŁUGA PRENUMERATYEdyta Dziubińska
Zlecenia na prenumeratę przyjmuje redakcja, Kolporter, Poczta Polska, Ruch, Garmond Press
Cena prenumeraty rocznej 28 zł
ODPOWIEDZIALNA ZA REKLAMĘI PRENUMERATĘ NA TERENIE NIEMIEC
Tanja Meurer
tel. (0–049) 221–5497–297, fax (0–049) 221–5497–326
Verlagsgesellschaft Rudolf Müller GmbH & Co. KG, Postfach 41 09 49, 50869 Köln
Materiałów nie zamówionych redakcja nie zwraca, a w razie opublikowania zastrzega sobie prawo
do ich skracania.
Redakcja nie odpowiada za treść ogłoszeń i reklam.
PRZYGOTOWANIE DO DRUKUEdit Sp. z o.o.
WYDRUKOWANO W POLSCE
PCBB U D O W N I C T W APOLSKIE CENTRUM
W NASTĘPNYM NUMERZE
38
Fot.
TY
NK
IFo
t. T
YN
KI
Fot.
TY
NK
I
Tynki na osiedlu przy ul. Dereniowej w Warszawie
Przy nowych obiektach budowlanych prace tynkarskie można rozpocząć dopiero po trzech-czterech miesiącach od zakończenia budowy. Ważne jest, aby budynek osiadł. Tynkowanie ścian można rozpocząć dopiero wtedy, gdy zakończono rozprowadzanie prze-wodów instalacyjnych. Powinna być już zrobiona stolarka okienna i drzwi zewnętrzne.
Urlop dla majsterkowicza
Osoba zamiłowana w majsterkowaniu nie zawsze będzie postrzegała urlop spędzony na leżaku jako udany. Być może o wiele bardziej poczuje się spełniona i zrelaksowana, gdy podczas urlopu kilka dni spędzi przy drobnych naprawach domowych lub malowa-niu mieszkania. Takie prace, często odkładane miesiącami, mogą być dobrą odskocznią od rutynowych zajęć dnia codziennego.
Masztowe platformy roboczePlatformy towarowo-osobowe stanowią coraz częstszy element placu budowy w naszym kraju. Wpływ zachodniej kultury organizacyjnej, coraz bardziej zaostrzające się przepisy BHP, a nade wszystko szybkość i komfort pracy, powodują, że znacząco więcej firm decyduje się na zakup lub wynajem tego typu urządzeń.
TYNKI to kwartalnik stworzony z myślą o inwestorach i wykonawcach budowlanych, poświęcony branży wykończeniowej ze szczególnym naciskiem na tynki wewnętrzne i zewnętrzne. Opisuje sposoby, materiały i narzędzia służące do poprawnego wykonawstwa.
Więcej informacji na stronie www.tynki.info.pl
Chcesz wiedzieć
więcej?
www.forum-budowlane.pl