TECHNOLOGIA RECYKLINGU SZKŁA I

METALI.

Czym jest recykling. jest jedną z metod ochrony środowiska

naturalnego. celem jej jest zmniejszenie ilości odpadów

ograniczenie zużycia surowców naturalnych Według ustawy o odpadach z dnia 27 kwietnia

2001 roku (Dz.U. z 2001 r. Nr 62, poz. 628) pod pojęciem recyklingu "rozumie się taki odzysk, który polega na powtórnym przetwarzaniu substancji lub materiałów zawartych w odpadach w procesie produkcyjnym w celu uzyskania substancji lub materiału o przeznaczeniu pierwotnym lub o innym przeznaczeniu, w tym też recykling organiczny, z wyjątkiem odzysku energii.

Szkło. Cenny surowiec czy kłopotliwy odpad.

Stosowanie stłuczki w procesie topienia szkła ma duże znaczenie ekonomiczne, wynikające głównie ze zmniejszenia zużycia surowców i energii. Każdy Mg1) stłuczki wprowadzony do zestawu to oszczędność w przypadku szkła sodowo-wapniowego około: 800 kg piasku, 250 kg sody, 180 kg mączki wapiennej. Ponieważ do wyprodukowania 1 Mg sody zużywa się około 1000 kg wapienia i 1150 kg soli kuchennej, zatem oszczędności surowcowe mają jeszcze większy wymiar.

Recykling szkła laminowanego.

Szkło laminowane występuję głównie w przemyśle samochodowym – przednie szyby samochodowe.

W budownictwie wykorzystywane jest do produkcji witryn, balustrad czy szyb kuloodpornych.

Głównym problemem w recyklingu szkła laminowanego jest oddzielenie szkła laminowanego od folii (poliwinylobutanowej – PVB)

W celu oddzielenia tafli szkła od folii – szkło poddaje się sezonowaniu, od 1-2 miesięcy w okresie zimy-lata.

Szkło opakowaniowe.

Najbardziej pożądanym szkłem przez Polskie huty jest szkło bezbarwne, lecz trudno jest oddzielić takie szkło od szkła kolorowego i zanieczyszczonego (folią, metalem, papierem).

Tak więc stosuje się specjalne linie które pozwalają podzielić szkło na bezbarwne i kolorowe.

Aparat wysyła wiązkę światła po czym mierzy intensywność refleksji.

System separacji pozwala podzielić szkło na bezbarwne, kolorowe (zielone i brązowe) i reszte zanieczyszczeń (ceramika, tworzywa sztuczne)

W dalszej części oddziela się szkło zielone i brązowe.

Zagospodarowanie odpadów szklanych.

Szkło odpadowe z procesów hartowania i produkcji szkła.

Butelki, słoiki. Szyby samochodowe. Szyby okienne, drzwiowe. Kawałki szkła mieszanego. Szkło mieszane z linii sortowniczej

ręcznej lub mechanicznej.

Zagospodarowanie odpadów szklanych. Szkło ze względu na skład nie stanowi

zagrożenia dla środowiska, jedynie obciążenie ponieważ nie ulega rozkładowi.

Aby szkło mogło być ponownie użyte musi ono przejść proces uzdatniania polegający na oczyszczeniu i pokruszeniu (do 35 mm w przypadku powtórnego użytku przez hutę).

Recykling metali.Recykling metali szlachetnych przynosi wymierne korzyści ekologiczne. Należą do nich ograniczanie ilości składowanych odpadów, oszczędzanie rzadkich zasobów naturalnych, zmniejszenie nakładów energii oraz emisji zanieczyszczeń podczas procesu odzysku w porównaniu z wydobywaniem w kopalniach. Może to być także proces opłacalny ekonomicznie.

Zagrożenia środowiska.

Od początku stosowania reaktorów katalitycznych zwraca się uwagę na zagrożenie niesione przez emisję metali szlachetnych do atmosfery oraz zwiększone wydobycie tych rzadkich metali. Na odcinku pierwszych kilkuset kilometrów eksploatacji reaktor katalityczny emituje do atmosfery i do gleby ok. 30% metali szlachetnych zużytych do jego produkcji.

Kolejnym argumentem przemawiającym za odzyskiem platynowców jest energochłonność wydobycia tych metali i odpady generowane w tym procesie. Uzyskanie 1 kg platyny wymaga wydobycia ok. 150 ton rudy z głębokości 1000 m. Wydobyta ruda, oprócz platynowców, zawiera dużo miedzi i niklu oraz znaczne ilości innych metali, takich jak chrom, żelazo, kobalt, bizmut, arsen, selen czy tellur, w postaci związków siarki

Recykling metali szlachetnych

W praktyce metale szlachetne odzyskuje się wyłącznie z reaktorów katalitycznych. Największa część metali z odzysku pochodzi z rynku Stanów Zjednoczonych i Japonii. W Stanach Zjednoczonych odzysk wynosi ok. 47% platyny oraz ok. 8% palladu stosowanych do produkcji katalizatorów, czyli odpowiednio ok. 22% i 7% całkowitego wykorzystania tych metali w przemyśle.

Model skupu

W praktyce istnieją dwa modele skupu, różniące się sposobem wyceny złomu – system „telquel” oraz system oparty na analizie zawartości metali szlachetnych.

System „telquel” występuje w trzech odmianach: „cena za sztukę”, „cena za tonę” i „cena po rozdzieleniu”. Generalnie polega on na skupie reaktorów katalitycznych za cenę zryczałtowaną za sztukę lub jednostkę masy.

Drugi system, oparty na analizie zawartości metali szlachetnych, zakłada faktyczną wycenę zawartości metali szlachetnych w dostarczonym złomie. Przy stosowaniu tego modelu konieczne jest przeprowadzenie demontażu określonej ilości wycofanych z eksploatacji reaktorów katalitycznych. Następnie uzyskane nośniki katalityczne rozdrabnia się i pobiera próbki otrzymanego półfabrykatu.

KONIEC