Str

on

a2

SPIS TREŚCI

Wywiad z Robertem Klimackim ............................................... 3

Czy polityka ma wpływ na rynek kapitałowy? ................... 10

Ryzyko walutowe w działalności przedsiębiorstw ............... 13

Kącik dla (prze)Biegłych ......................................................... 17

Artykuł specjalisty:

Koszty zakończonych prac rozwojowych ............................ 20

O nas .......................................................................................... 24

OD REDAKCJI

MIMO OGÓLNIE PANUJĄCEGO WYTĘŻENIA UMYSŁOWEGO ZWIĄZANEGO Z NADCHODZĄCYMI

EGZAMINAMI, BALANCE RUSZA W NOWY MIESIĄC Z KOLEJNĄ PORCJĄ ARTYKUŁÓW DLA GŁODNYCH

WIADOMOŚCI CZYTELNIKÓW. W TYM WYDANIU BĘDZIECIE MIELI OKAZJĘ BLIŻEJ POZNAĆ SYLWETKĘ

WYBITNEGO ABSOLWENTA NASZEJ UCZELNI, KTÓRY ZDĄŻYŁ JUŻ ZAZNAJOMIĆ SIĘ Z PROBLEMAMI

WSPÓŁCZESNEJ BRANŻY AUDYTORSKIEJ. PONADTO, ODPOWIEMY NA PYTANIE „CZY POLITYKA MA WPŁYW

NA RYNEK KAPITAŁOWY?”. OCZYWIŚCIE, W NOWYM NUMERZE NIE MOGŁOBY ZABRAKNĄĆ CZEGOŚ DLA

PRZYSZŁYCH BIEGŁYCH, CZYLI PORZĄDNEJ DAWKI WSKAZÓWEK PRZED EGZAMINAMI, KTÓRE CZEKAJĄ

KAŻDEGO KANDYDATA. W TYM NUMERZE RÓWNIEŻ GŁOS ZABRAŁA PARA SPECJALISTÓW, KTÓRZY W

SWOIM ARTYKULE PODZIELĄ SIĘ WIEDZĄ NA TEMAT KOSZTÓW ZAKOŃCZONYCH PRAC ROZWOJOWYCH.

WRACAJĄC DO POCZĄTKU, ŻYCZYMY WSZYSTKIM POWODZENIA W CZASIE SESJI!

REDAKCJA „BALANCE”

Str

on

a4

Wywiad z

Robertem

Klimackim

Widzimy jak rynek kapitałowy za-

reagował na zmiany polityczne w

naszym kraju, a jak z Pańskiej per-

spektywy wygląda to w przypadku

rynku audytorskiego? Jakie są ten-

dencje w obecnej sytuacji poli-

tycznej? Jak Pana zdaniem kształ-

tuje się rynek międzynarodowy au-

dytu? Czy da się zauważyć ten-

dencję do uciekania od podmio-

tów zagranicznych na rzecz krajo-

wych, czy może wręcz przeciw-

nie?

Nie dostrzegam większego wpływu

obecnej sytuacji politycznej na rynek

audytorski. Zawód audytora od dłuż-

szego czasu jest zawodem regulowa-

nym, tzn. że odpowiednie przepisy

prawa lokalnego oraz międzynarodo-

wego regulują sposób działania pod-

miotów oraz osób fizycznych wykonują-

cych ten zawód. Przepisy te w dużej

części są bardzo uniwersalne i przez to

odporne na zmiany opcji politycznych,

które akurat w danym momencie rzą-

dzą w danym kraju. Wydaje mi się, że

podobnie jak w matematyce, tak i w

ekonomii, podstawowych praw nie da

się oszukać, a wszystkim opcjom poli-

tycznym zależy na tym, aby mieć

przede wszystkim rzetelną informację fi-

nansową na temat przedsiębiorstw i ca-

łej gospodarki. Od dłuższego czasu

przepisy lokalne regulujące działalność

biegłych rewidentów powstają na ba-

zie kierunków regulacji międzynarodo-

wych, uchwalanych w ramach Unii Eu-

ropejskiej oraz ogólnie przez trendy

światowe w kontroli zawodu biegłego

rewidenta. W ostatnich latach najwięk-

szy wpływ na regulacje związane z

zawodem audytora miały skandale w

zakresie nierzetelnego raportowania na

rynkach kapitałowych. Wszyscy, którzy

interesują się tym tematem słyszeli o

aferach Enron czy Parmalat i wielu in-

nych o mniejszym zasięgu oddziaływa-

nia. To właśnie skandale związane z nie-

rzetelnym sporządzaniem sprawozdań

finansowych doprowadziły do tego, co

obserwujemy dzisiaj w odniesieniu do

regulacji kontrolujących działania bie-

głych rewidentów i firm audytorskich.

Ogólny trend od kilku lat jest taki, że bie-

gły rewident ma być jak najbardziej

niezależny od swojego klienta. Nie

może ulegać naciskom zarządów lub

właścicieli, aby ulepszać raporty finan-

sowe. Biegły rewident musi unikać po-

wstawania relacji pomiędzy nim i jego

firmą a klientem, które mogłyby prowa-

dzić do podejrzeń o naruszenie nieza-

leżności biegłego rewidenta. To jest

ogólny światowy trend. W tym ogólnym

trendzie jest wiele wątków takich jak

Str

on

a5

zwiększenie wymagań w zakresie szko-

leń biegłych rewidentów i ciągłego

podnoszenia kwalifikacji; kontrolowa-

nia ile czasu biegły rewident i jego ze-

spół poświecą na badania i czy na

pewno jest to czas wystarczający na

zapoznanie się z działalnością bada-

nych przedsiębiorstw; kontrolowanie ja-

kie inne usługi wykonuje biegły rewi-

dent lub jego firma i podmioty powią-

zane z nimi na rzecz klientów; kontrolo-

wanie jak długo biegły rewident i jego

firma współpracuje z danym klientem i

wiele innych wymagań, których nad-

rzędnym celem jest podniesienie jako-

ści i rzetelności sprawozdań finanso-

wych i ich badania przez uprawnione

do tego podmioty. Ale wracając do

pytania to nie sądzę, aby zmiany poli-

tyczne w naszym kraju spowodowały

obranie innej drogi. Wszystko wskazuje

na to, że oczekiwane przez nasze środo-

wisko nowe przepisy będą regulowały

działalność audytorów dokładnie tak

jak to wspomniałem wcześniej.

Odnosząc się do drugiej części pytania,

a mianowicie tendencji na audytorskim

rynku międzynarodowym, to chyba

można to podsumować tak, że jest to

rynek bardzo dojrzały. Pewnie jak wie-

cie, na świecie dominują cztery pod-

mioty, tzw. Wielka Czwórka. Jest parę,

może kilka podmiotów, które starają się

nas gonić i muszę przyznać, że na nie-

których rynkach lokalnych te działania

są bardzo skuteczne.

Tak zwani regulatorzy, czyli podmioty

rządowe odpowiedzialne za nadzór

nad rynkami finansowym, starają się też

ułatwiać rozwój tych średnich podmio-

tów tak aby w przyszłości złamać hege-

monię Wielkiej Czwórki. Ale tak na-

prawdę jeżeli nie dojdzie do sztucznych

podziałów, wywołanych właśnie prze-

pisami prawa, to nie sądzę, aby doszło

do jakichś dynamicznych zmian na tym

rynku w zakresie jego struktury w najbliż-

szych latach. Jest to przede wszystkim

wynikiem globalizacji gospodarki i wy-

nika z potrzeb stawianych przez klien-

tów. Po prostu obecne firmy ze względu

na otwarcie granic, przepływ kapita-

łów, zawsze wcześniej czy później stają

się podmiotami międzynarodowymi, a

wtedy potrzebują firm międzynarodo-

wych, które pomogą im w dalszym roz-

woju i sprostają ich oczekiwaniom, np.

w zakresie kontroli finansów.

Coraz więcej firm w Europie Środkowej

wdraża strategiczne działania, które

zwiększają ich wkład w zrównoważony

rozwój społeczno-gospodarczy. Jakie

Pana zdaniem perspektywy związane

są z rozwojem CSR w Polskich przedsię-

biorstwach oraz jak zrównoważony roz-

wój społeczno-gospodarczy przekłada

się na wycenę spółek giełdowych? Czy

podczas któregoś z projektów spotkał

się Pan z sytuacją, w której CSR wziął

górę? Czy CSR jest tak naprawdę na-

rzędziem PR-owym i wszędzie głoszoną

misją, czy może jest to faktycznie istotny

aspekt podczas procesów decyzyj-

nych?

CSR jest, moim zdaniem, kolejnym kro-

kiem w rozwoju przedsiębiorstw. Jest to,

wydaje się, naturalna odpowiedź na

oczekiwania społeczeństw oraz scho-

dząc niżej - pracowników i klientów,

funkcjonujących w coraz bardziej roz-

winiętych, dojrzałych i świadomych go-

spodarkach. Dlatego też sądzę , że je-

żeli przyjmiemy, że nasza, polska gospo-

darka będzie nadal rozwijała się podą-

żając za bardziej rozwiniętymi na świe-

cie gospodarkami, jak chociażby go-

spodarka niemiecka czy amerykańska,

to również polskie przedsiębiorstwa w

większym stopniu będą angażowały się

w życie społeczeństw, w ramach któ-

rych działają. Nie mam jednak wątpli-

wości, że aby dochodziło do rozwoju

CSR w naszych polskich firmach to

przede wszystkim firmy te muszą rozwi-

jać się w sensie ekonomicznym i boga-

cić. Gdyby doszło do załamania naszej

polskiej gospodarki, jakiegoś nagłego

zwrotu w rozwoju, to na pewno w pierw-

Str

on

a6

szej kolejności przedsiębiorstwa rezy-

gnowałyby z działań, które nie przekła-

dają się w sposób aż tak bezpośredni,

proporcjonalny na ich wyniki, ofiarą na

pewno w pierwszej kolejności byłyby

działania społeczne. Co do wpływu

CSR na wycenę przedsiębiorstw to je-

stem przekonany, że w długim okresie

właśnie te przedsiębiorstwa zapewne

osiągną lepsze notowania. Chociaż

muszę przyznać, że obecnie chyba

trudno to udowodnić, zwłaszcza jeżeli

odnosimy to pytanie do rynku pol-

skiego. Na polskim rynku kapitałowym

spółki stosujące koncepcję społecznej

odpowiedzialności w biznesie należą

do indeksu RESPECT. Indeks istnieje

chyba od 2008 roku i można z wykorzy-

staniem tego indeksu sprawdzić jak wy-

ceniane są spółki odpowiedzialne spo-

łecznie. Z tego co wiem to w 2014 roku

część tych spółek w Polsce była noto-

wana nieco wyżej niż ich konkurenci,

niektóre porównywalnie, ale były też

przykłady spółek notowanych poniżej

średniej z ich branży. Myślę, że na taki

stan rzeczy może mieć wpływ kilka

czynników, żeby nie powiedzieć, że

wiele. Na przykład warto odpowiedzieć

na pytanie, czy same działania CSR

mają wpływ na wycenę, czy dopiero

odpowiednio skanalizowane i ogło-

szone działania CSR przekładają się na

wycenę. A może po prostu spółki bar-

dziej odpowiedzialne społecznie są za-

rządzane przez lepszych managerów,

którzy również w innych dziedzinach za-

rządzania osiągają lepsze wyniki. A

może okres, który sprawdzamy, który

możemy sprawdzić jest jeszcze zbyt

krótki.

Nie ma co dalej teoretyzować, najważ-

niejsze że w naszej polskiej gospodarce

pojawia się takich firm coraz więcej, co

po prostu dobrze świadczy o naszych

przedsiębiorcach i potwierdza fakt, że

polskie spółki stają się silniejsze. W trak-

cie mojej pracy poznaję wielu przedsię-

biorców, którzy angażują się społecznie

i wykorzystują swoje spółki aby wzboga-

cić lokalne społeczności. Kiedyś współ-

pracowaliśmy z przedsiębiorcą, który z

zysków swojej spółki ufundował wspa-

niały hotel, który oddał do używania

przez fundację wspomagającą sa-

motne matki. Zresztą EY (Ernst and Yo-

ung) w Polsce też może się pochwalić

poważnymi sukcesami w tej dziedzinie.

Partnerzy EY założyli Fundację EY, której

głównym celem jest wspieranie rodzin

zastępczych. W grudniu 2015 roku na-

sza fundacja została wybrana najlep-

szą spośród około 3600 fundacji i projek-

tów prospołecznych działających w ra-

mach EY na całym świecie. Jesteśmy z

tego bardzo dumni.

Jakie Pana zdaniem są największe wy-

zwania współczesnej rachunkowości?

Wracamy do przyziemnych tematów,

ha ha ha. Sadzę, że do najważniejszych

wyzwań dzisiejszej rachunkowości na-

leży ujednolicenie zasad w ramach ca-

łej gospodarki światowej. Od dłuższego

czasu trwa już projekt ujednolicenia za-

sad rachunkowości nazwijmy to w sys-

temie europejskim i amerykańskim.

Ujednolicenie tych systemów sprawi, że

informacje pochodzące z systemu ra-

chunkowości, sprawozdania finansowe

będą bardziej porównywalne, co jest

bardzo ważne w globalnej gospo-

darce. Myślę też, że bardzo dużym wy-

zwaniem dla dzisiejszej rachunkowości

jest sprawne podążanie za realiami biz-

Str

on

a7

nesu, jego nowymi formami. Rachunko-

wość to przecież sposób zapisu, to w

pewnym sensie rodzaj języka biznesu, a

przecież w każdym języku chodzi o to,

aby sprawnie oddawał, rejestrował i

opisywał zachodzące w realnym świe-

cie zmiany. Należy pamiętać także , że

dużym wyzwaniem jest również zacho-

wanie czytelności sprawozdań finanso-

wych, tak aby inwestorzy potrafili je czy-

tać ze zrozumieniem.

Jak to się stało, że jest Pan w tym miej-

scu, w którym jest obecnie? Jak wyglą-

dała Pana ścieżka kariery? Jak Pan za-

czynał i gdzie stawiał swoje pierwsze

kroki zawodowe? W którym miejscu ży-

cie najbardziej Pana zaskoczyło? Jak

bardzo Pańskie początkowe plany za-

wodowe rozminęły się z tym jak to fak-

tycznie wyglądało? Czy warto plano-

wać swoją karierę czy może lepiej jest

kierować się intuicją?

Jestem poznaniakiem, ukończyłem tzw.

Marcinka, czyli Liceum Ogólnokształ-

cące nr 1 w Poznaniu, w klasie o profilu

matematyczno-fizycznym. Od tych cy-

ferek blisko do ekonomii. Na uczelni,

oczywiście naszej poznańskiej, wybra-

łem specjalizację rachunkowość i fi-

nanse. W tamtych czasach najpopular-

niejszą specjalizacją był handel i mar-

keting, to jednak wydawało mi się bar-

dzo ogólne. Za to rachunkowość to

wiedza ścisła, konkretna. Wydawało mi

się, że właśnie z taką konkretną wiedzą

będzie mi prościej znaleźć pracę. Do-

datkowo mój dziadek był dyrektorem fi-

nansowym, więc może też jakiś jego

wpływ, kto wie. Pracę rozpocząłem w

małej firmie rachunkowej, dosłownie

paru pracowników. Ale to był dobry

początek. Po za tym to był jeszcze okres

przed obroną pracy magisterskiej, czyli

można powiedzieć takie praktyki. Po

obronie pracy magisterskiej byłem już

zdecydowany, aby spróbować zdobyć

pracę w jednej z największych firm au-

dytorskich na świecie. Wtedy to była

jeszcze Wielka Szóstka. Udało się i mu-

szę przyznać, że nie żałuję. Potem

mógłbym powiedzieć, że już wszystko

potoczyło się tak jakoś samo, ale nie, to

byłoby kłamstwo, tak naprawdę to

była ciężka praca, nauka, ale też szczę-

ście i podejmowanie wyzwań, które do-

dawały doświadczenia. Dzisiaj jestem

współwłaścicielem EY, no i to chyba

brzmi nieźle.

Czy warto planować karierę? Tak, oczy-

wiście. Warto się trochę zastanowić co

nas interesuje, gdzie czulibyśmy się do-

brze, a w konsekwencji spróbować za-

planować sobie kilka kroków do

przodu. Czy to zawsze się uda? Na

pewno nie. Znam wiele osób, które kon-

sekwentnie planowały swój rozwój i od-

niosły wspaniały sukces. Znam także

osoby, które nigdy nie robiły dalekosięż-

nych planów, a też można je dzisiaj na-

zwać ludźmi sukcesu. Jednak co jest

wspólne to to, że ludzie z obu tych grup

ciężko zapracowali sobie na odniesiony

sukces.

Jakie są największe słabości i zalety

wielkich korporacji na rynku audytu i

usług księgowych? Jakie podmioty bu-

dzą większe zaufanie klientów? Czy są

to np. małe biura rachunkowe i kance-

larie audytorskie, czy może większe

biura stworzone przez banki?

Słabości wielkich korporacji audytor-

skich trudno określić , a to dlatego, że

pomimo tego, że z zewnątrz wyglą-

damy jak wielkie korporacje, to jednak

w tych korporacjach ludzie pracują

Str

on

a8

przeważnie w mniejszych zespołach,

często bardzo lokalnych. Nie jest to

więc to samo, co wielkie korporacje

produkcyjne, które chyba większość

osób ma na myśli używając zwrotu

„wielkie korporacje” w znaczeniu pejo-

ratywnym. EY zatrudnia w Polsce grubo

ponad 1000 osób, to wiele, ale już biuro

w Poznaniu ma tylko około 70 pracow-

ników. Większość pracowników w dziale

audytu pracuje przeważnie w niedu-

żych zespołach, kilkuosobowych. To zu-

pełnie zmienia perspektywę i samopo-

czucie pracownika. To jednak nie zmie-

nia faktu, że w każdej chwili możemy

skorzystać z naszego globalnego do-

świadczenia i zasobów. Myślę, że ła-

twiej mi wskazać więcej zalet pracy w

EY, czy ogólnie wielkiej korporacji audy-

torskiej, trzymając się słownictwa z py-

tania. Taki pracodawca oferuje sta-

bilną pracę, dobre szkolenia, regularne

pogłębianie wiedzy i podnoszenie kwa-

lifikacji zawodowych, możliwość zmiany

zakresu obowiązków w kraju lub wy-

jazdu na kontrakt zagraniczny. Firmy

audytorskie działają też w sposób bar-

dzo transparentny dla pracowników.

Młody człowiek rozpoczynający pracę

w EY będzie wiedział jakie szczeble ka-

riery go czekają, dokładnie będzie

mógł określić sobie, co musi zrobić aby

osiągnąć awans, a przy tym wszystkim

system oceny pracowników też jest

zbudowany w sposób przejrzysty i wy-

daje mi się, że bardzo sprawiedliwy. Z

tego punktu widzenia to naprawdę do-

bre miejsce pracy, co również ważne z

dobrym wynagrodzeniem. A czy cza-

sami jest ciężko? Oczywiście, że tak, ale

proszę pokażcie mi, który pracodawca

płaci wysoką pensję za lekką pracę.

Ważne, aby to wszystko rozsądnie i ucz-

ciwie wyważyć.

Co do drugiej części pytania, kto budzi

większe zaufanie klientów, pozostawię

to bez komentarza, chyba byłbym tutaj

stronniczy. Powiem tylko, że przychody

EY co roku rosną i co roku więcej klien-

tów korzysta z naszych usług.

Zawsze pytamy się naszych gości o to

co uważają za swój największy sukces i

komu go zawdzięczają. Jak jest w Pana

przypadku?

Kiedy zaczynałem pracę, znakomita

większość moich przełożonych to byli

obcokrajowcy. W dużej części Anglo-

sasi, czyli Brytyjczycy, Irlandczycy i Ame-

rykanie. Ich kultura jest znacznie inna od

naszej. Są bardziej bezpośredni i pewni

siebie. Chyba trochę przejąłem ich na-

turę więc powiem – to moja zasługa, to

mój sukces. Ale chciałbym także do-

dać, że oczywiście po drodze spotka-

łem wiele wspaniałych osób, które po-

mogły mi zostać partnerem w EY. Nie

można tez lekceważyć pomocy ze

strony najbliższych, a przede wszystkim

wyrozumiałości kiedy człowiek pogrąża

się w pracy i czasami niestety sprowa-

dza ją do domu.

Str

on

a9

EY od wielu lat wygrywa w plebiscycie

Pracodawca Roku – może to pytanie

bardziej do pracowników, ale co we-

dług Pana przyczynia się do takiego

wyróżnienia?

Chyba w dużej części odpowiedziałem

na to pytanie przed chwilą. EY stara się

budować wspaniałe miejsce pracy. Za-

sady, którymi się kierujemy to uczciwość

i sprawiedliwość, również w stosunku do

naszych pracowników. To wszystko two-

rzy dobrą atmosferę w pracy i to jest

właśnie klucz tego sukcesu.

Co uważa Pan za najbardziej pożą-

dane cechy wśród przyszłych pracow-

ników firm takich jak np. EY oraz co przy-

kuwa Pańską największa uwagę pod-

czas rozmów kwalifikacyjnych oraz w

CV? Modnym i pożądanym było posia-

dać w swoim CV jak największą liczbę

osiągnięć, dodatkowych działalności,

zainteresowań – czy dalej tak rzeczywi-

ście jest, czy powoli ta tendencja i kilku

stronnicowe CV odchodzą do lamusa?

Czy potrafi Pan określić jak ocena kan-

dydata na podstawie jego CV odbiega

od jego faktycznej postawy jako pra-

cownika?

Kodeks wartości EY opiera się na tym,

kim jesteśmy i co sobą reprezentujemy.

Jesteśmy profesjonalistami, dla których

najważniejsze są: uczciwość, szacunek i

praca zespołowa. Jesteśmy pełni ener-

gii i entuzjazmu. Mamy odwagę wska-

zywania innym właściwej drogi. Budu-

jemy związki międzyludzkie oparte na

przekonaniu, że to co robimy jest wła-

ściwe. I to jest odpowiedź na to pytanie.

W trakcie rozmowy kwalifikacyjnej

będę poszukiwał tych wartości. Tutaj

nie ma mody, trzeba być sobą. Trzeba

pamiętać, że każdy pracownik EY pod-

lega ocenie co roku. Oczywiście wy-

grać staż, czy dostać propozycję pracy

w EY to zapewne sukces, ale praw-

dziwa weryfikacja przychodzi po roku

czy dwóch, gdy poznamy się bliżej w

pracy. No i tutaj już piękne CV „ ubrane

w kwiaty” nie pomoże.

Czy podzieli się Pan z czytelnikami cza-

sopisma swoimi planami zawodowymi?

Co chciałby Pan jeszcze osiągnąć?

To moja tajemnica. Mogę powiedzieć,

że mam jeszcze ambitne plany. Dzię-

kuję za rozmowę.

Michał Michnik

STUDENT II ROKU

FINANSÓW I RACHUNKOWOŚCI,

CZŁONEK SKN PECUNIA MODERNA

Magdalena Piątkowska

STUDENTKA I ROKU

FINANSÓW I RACHUNKOWOŚCI II STOPNIA

VICE-PREZES ZARZĄDU

SKN PECUNIA MODERNA

Str

on

a11

Czy polityka ma wpływ na rynek

kapitałowy?

Analizując wydarzenia, które miały

miejsce w Polsce w minionym roku,

można pokusić się o stwierdzenie, że z

pewnością przełomowymi momentami

były dwie daty: 24.05.2015 r. oraz

25.10.2015 r. Wtedy też Andrzej Duda

został wybrany na urząd Prezydenta

Rzeczypospolitej Polskiej, a Prawo i

Sprawiedliwość uzyskało większość

głosów w wyborach parlamentar-

nych, zdobywając 235 mandatów

spośród 460. Do wygranej PiSu z pew-

nością przyczyniły się działania Plat-

formy Obywatelskiej, która straciła zau-

fanie części wyborców. Kilka dni po

wyborach zachodnia prasa komento-

wała zaistniałą sytuację jako sukces

„nacjonalistów” i „eurosceptyków”.

Niniejszy artykuł nie jest jednak próbą

oceny słuszności podjętej decyzji przez

Polaków, a jedynie ukazaniem, jak

rządy i niektóre proponowane reformy

Prawa i Sprawiedliwości wpłynęły oraz

mogą wpłynąć na polski rynek kapita-

łowy.

Za czasów rządów PiS w latach 2005 –

2007 notowania na Giełdzie Papierów

Wartościowych w Warszawie podsko-

czyły o około 90%. Niestety obecnie

sytuacja jest odwrotna.

Warto zaznaczyć, że początkowo po

wyborach, inwestorzy nie wpadli w

panikę. Dopiero po pewnym czasie

zaczęto odnotowywać coraz to więk-

sze przeceny na rynku akcji. Od

25.10.2015 r. do 8.01.2016 r. indeks WIG

spadł o 21%. Poniższe wykresy pokazu-

ją kształtowanie się indeksu od wyboru

Andrzeja Dudy i PiSu.

Aktualna przecena na polskiej giełdzie

to najdłuższa spadkowa seria od

pęknięcia bańki internetowej w 2000 r.

Według części analityków jest to sytu-

acja przejściowa, która może być

swego rodzaju okazją inwestycyjną.

Pozostali jednak twierdzą, że jest to

efekt niepewności politycznej w związ-

ku z planowanymi reformami, tym bar-

dziej, że na rynku walutowym również

można zauważyć niepokojące sygna-

ły. Systematycznie kurs złotówki się ob-

niża, na co wskazuje jej kurs względem

euro, dolara oraz franka szwajcarskie-

go.

W swoim expose premier Beata Szydło

wskazała liczne kategorie wydatków,

które mają być poniesione przez pań-

stwo, związane z proponowanymi re-

formami (np. program 500+, obniżenie

wieku emerytalnego do 60 lat dla ko-

40000

45000

50000

55000

60000

Wartość WIG w okresie 25.05.2015 -

08.01.2016

43000

45000

47000

49000

51000

53000

Wartość WIG w okresie 26.10.2015 -

08.01.2016

Str

on

a12

biet oraz 65 dla mężczyzn, podniesie-

nie kwoty wolnej od podatku do 8 tys.

zł, bezpłatne leki dla emerytów i renci-

stów od 75 roku życia, podwyższenie

stawki godzinowej do 12 zł, reforma

szkolnictwa i służby zdrowia). Wszystkie

te działania mają zwiększyć popyt kon-

sumpcyjny, jednak dla inwestorów

niepokojący jest sposób ich finanso-

wania.

PiS między innymi proponuje wprowa-

dzenie podatku bankowego, podatku

od transakcji kapitałowych, cofnięcie

pomysłu likwidacji podatku od kopalin.

Zapowiedziano też gruntowną reformę

systemu emerytalnego, która może

polegać na nacjonalizacji lub nawet

likwidacji Otwartych Funduszy Emery-

talnych. Z drugiej strony w Polsce od-

notowuje się wysoki i stabilny wzrost

gospodarczy (prawie o 2 punkty pro-

centowe wyższy niż w państwach Unii

Europejskiej), co powinno pozytywnie

przekładać się na wyniki finansowe

spółek notowanych na giełdzie. Ko-

rzystna z punktu widzenia rynku akcji

jest też polityka monetarna w skali glo-

balnej i europejskiej.

Ciężko zatem jednoznacznie ocenić

długofalowe konsekwencje działań

rządzącej partii dla polskiej giełdy.

Niepodważalny jest jednak fakt, że tyl-

ko rozwinięty i transparentny rynek ka-

pitałowy sprzyja rozwojowi gospodar-

czemu i zamożności społeczeństwa.

Aby zapobiec odpływowi kapitału,

koniecznym jest przekonanie inwesto-

rów, że prowadzona polityka jest

przemyślana, a reformy nie będą tylko

zadłużać naszego państwa, lecz fak-

tycznie wpłyną pozytywnie na stan-

dard życia wszystkich obywateli.

Dagmara Pawełkiewicz STUDENTKA I ROKU

FINANSÓW I RACHUNKOWOŚCI II STOPNIA,

STYPENDYSTKA X EDYCJI AKADEMII LIDERÓW

RYNKU KAPITAŁOWEGO,

CZŁONKINI SKN PECUNIA MODERNA

Str

on

a14

Ryzyko

walutowe w

działalności

przedsiębiorstw

Każdy podmiot gospodarczy narażony

jest na ryzyko związane z działalnością

na rynku. Często próba unikania ryzyka

okazuje się nieskuteczna. Kluczem do

sukcesu jest odpowiednie zarządzanie

ryzykiem, tak, aby ewentualna jego

realizacja nie przyczyniła się do pogor-

szenia wyników, a nawet zachwiania

założenia kontynuacji działalności

podmiotu.

Ryzyko jest immanentnym aspektem

związanym z każdym rodzajem działal-

ności. Wiąże się to z faktem istnienia

czynników w otoczeniu przedsiębior-

stwa, których nie zawsze jest ono w

stanie przewidzieć.

Istnieje wiele definicji ryzyka. W działal-

ności przedsiębiorstw ryzyko można

utożsamiać na przykład z możliwością

poniesienia straty. Interesariusze ocze-

kują od przedsiębiorstw sprawnego

zarządzania działalnością, a co za tym

idzie, zarządzania ryzykiem z nią zwią-

zanym. Proces zarządzania ryzykiem

ma na celu ograniczenie i zabezpie-

czenie przedsiębiorstwa przed skutkami

realizacji ryzyka. Istotnym jest zagwa-

rantowanie nieponoszenia strat oraz

poprawa wyników finansowych. Kolej-

nymi etapami zarządzania ryzykiem są:

identyfikacja ryzyka związanego

z działalnością danego przed-

siębiorstwa;

pomiar zidentyfikowanego ryzy-

ka;

sterowanie ryzykiem;

monitorowanie i kontrola ryzyka.

Do głównych ryzyk, na które narażony

jest podmiot gospodarczy zaliczyć

można:

ryzyko handlowe, a w szczegól-

ności ryzyko kredytowe i ryzyko

płynności;

ryzyko rynkowe, a w szczególno-

ści ryzyko stopy procentowej i

ryzyko walutowe;

ryzyko społeczne;

ryzyko polityczne;

ryzyko zdarzeń nadzwyczajnych;

ryzyko gospodarcze.

Ryzyko walutowe, związane z

postępującą globalizacją, otwarciem

granic i swobodnym przepływem

czynników wytwórczych, uznawane

jest za największe wyzwanie w teorii

oraz przede wszystkim w praktyce fi-

nansów XXI wieku. Jest to tak wielkie

wyzwanie, że przedsiębiorstwa decy-

dują się na tworzenie oddzielnych ko-

mórek, w których zatrudniają specjali-

stów odpowiedzialnych za zarządzanie

tym szczególnym rodzajem ryzyka.

Na ryzyko walutowe podatne są w

szczególności przedsiębiorstwa posia-

dające należności i/lub zobowiązania

w walucie obcej. Zatem aprecjacja

lub deprecjacja kursu określonej walu-

ty może powodować niekorzystne zja-

wiska, to jest zwiększenie zobowiązań

lub spadek należności jako ich równo-

wartości w walucie krajowej. Kursy wa-

lutowe determinowane są wieloma

Str

on

a15

czynnikami, do których należą: stopy

procentowe, polityka monetarna, in-

flacja, polityka fiskalna, trwałość pra-

wa oraz spekulacja na rynku Forex.

Strategia zarządzania ryzykiem walu-

towym ma za zadanie ograniczyć

bądź całkowicie wyeliminować wpływ

fluktuacji kursów walutowych na pono-

szone koszty oraz otrzymywane przy-

chody. Wybór odpowiedniej strategii

zależy od:

siły oddziaływania wahań kur-

sów na wyniki finansowe;

udziału zagranicznych transakcji

handlowych w stosunku do ob-

rotów przedsiębiorstwa ogółem;

poziomu akceptacji ryzyka przez

kadry zarządzające;

charakteru przepływów han-

dlowych denominowanych w

walutach obcych (m.in. terminu

płatności, stabilności waluty roz-

liczenia, powtarzalności i kierun-

ku przepływów);

umiejętności i doświadczenia

kadry zarządzającej;

sposobności zastosowania in-

strumentów zabezpieczających.

Istnieją trzy podejścia do zarzą-

dzania ryzykiem walutowym: brak za-

bezpieczeń, zabezpieczenie selektyw-

ne oraz zabezpieczenie wszystkich

płatności.

Podejście pierwsze zazwyczaj stoso-

wane jest przez małe podmioty, na

które różnice kursowe oddziaływują w

ograniczonym zakresie, zatem nie po-

noszą one kosztów zabezpieczenia lub

zatrudniania wykwalifikowanej kadry.

W podejściu zabezpieczenia selektyw-

nego konstruowana jest taka strategia,

dzięki której możliwe będzie zabezpie-

czenie pewnego poziomu przepły-

wów, a równolegle osiągnięcie korzy-

ści z tytułu wahań kursów walutowych

(dodatnie różnice kursowe). Biorąc

pod uwagę stosunek poniesionych

kosztów do zrealizowanych korzyści,

strategia wypada najkorzystniej na tle

innych.

Strategia pełna polega natomiast na

zamykaniu każdej pozycji walutowej.

Kluczową wadą jest jednak wysoki

koszt jej stosowania.

Istnieje wiele instrumentów wykorzysty-

wanych przez przedsiębiorstwa w celu

zarządzania ryzykiem walutowym. Dzie-

lą się one na dwie grupy: instrumenty

wewnętrzne (hedging naturalny) i in-

strumenty zewnętrzne (hedging ze-

wnętrzny).

Do instrumentów wewnętrznych zali-

czyć można:

rozliczanie płatności zagranicz-

nych w walucie krajowej;

kompensowanie wpływów i

wydatków w tej samej walucie

(netting);

przyspieszenie i/lub opóźnienie

terminu zapłaty;

Str

on

a16

operacje depozytowo-

pożyczkowe;

klauzula walutowa.

Instrumenty zewnętrzne to mię-

dzy innymi:

instrumenty rynku terminowego

(kontrakty futures, forward,

swapy walutowe)

opcje walutowe;

dyskonto weksli;

faktoring;

forfaiting

Instrumenty hedgingu zewnętrznego

wymagają poniesienia jednego z

dwóch rodzajów kosztów:

kosztów bezpośrednich - pobie-

rane dyskonto przy forfaitingu i

faktoringu oraz dyskoncie weksli,

a także koszt premii opcji walu-

towych;

kosztów utraconych możliwości -

zamrożenie środków pienięż-

nych na przykład przy depozy-

cie zabezpieczającym w kon-

traktach futures, forward.

W praktyce, najczęściej wykorzystywa-

ne są metody hedgingu wewnętrzne-

go wraz z instrumentami pochodnymi.

Najważniejszym motywem jest reduk-

cja ryzyka właściciela firmy, a także

ograniczenie fluktuacji osiąganych

wyników finansowych. Wolumen sto-

sowanych instrumentów pochodnych

jest tym większy, im większe jest przed-

siębiorstwo je stosujące. Jako że ryzyko

walutowe istotnie wpisało się już w

działalność współczesnych przedsię-

biorstw, dynamicznie rozwijają się in-

strumenty hedgingu zewnętrznego.

Nie da się przyjąć uniwersalnych me-

tod zarządzania ryzykiem. Musi być

ono "skrojone na miarę" określonych

sytuacji w danym przedsiębiorstwie.

Najważniejszym aspektem w procesie

zarządzania każdym ryzykiem, jest bez

wątpienia człowiek - jego wiedza, do-

świadczenie, umiejętności i intuicja.

Anna Puszcz STUDENTKA I ROKU

FINANSÓW I RACHUNKOWOŚCI II STOPNIA,

CZŁONKINI SKN PECUNIA MODERNA

FILIP GARBACZ STUDENT I ROKU

FINANSÓW I RACHUNKOWOŚCI II STOPNIA,

CZŁONEK SKN PECUNIA MODERNA

Str

on

a18

Kącik dla

(prze)Biegłych

W ostatnim numerze mogliście przeczy-

tać jak wygląda droga po tytuł Bie-

głego Rewidenta. Dla tych, którzy nie

zapoznali się jeszcze, jak wygląda cały

ten proces, polecam zajrzeć do trze-

ciego numeru Balance. Dziś z kolei roz-

poczynamy cykl krótkich „sprawoz-

dań” z przebiegu kolejnych egzami-

nów. Znajdziecie tutaj szczegóły tego

jak wygląda przebieg samego egza-

minu, przykładowe pytania oraz zada-

nia, jakich możecie się spodziewać

oraz wskazówki, jak przygotowywać się

do podejścia.

Niestandardowo, rozpoczniemy od

drugiego w kolejności egzaminu. Do

pierwszego, a więc Teorii i podstaw

rachunkowości, wrócimy w numerze 6.

Dwa tygodnie przed egzaminem, po

uprzednim jego opłaceniu 30 dni

przed podejściem, Krajowa Izba Bie-

głych Rewidentów wysyła do kandy-

datów zawiadomienie o miejscu oraz

godzinie przeprowadzenia egzaminu.

W liście znajdziecie również wyszcze-

gólnienie bloków tematycznych z ja-

kich składa się egzamin wraz z podzia-

łem punktowym na metody zadań.

Dla egzaminu Ekonomia i kontrola

wewnętrzna przykładowo wygląda on

jak w załączonej tabeli.

By móc uzyskać zaliczenie, należy

osiągnąć 66 punktów z każdego z blo-

ków. Można więc zaliczyć jeden z blo-

ków jedynie rozwiązując pytania te-

stowe, co może być pewnym ułatwie-

niem dla osób nieprzepadających za

rozwiązywaniem zadań z makro czy

mikroekonomii. Jednak warto tu za-

znaczyć, iż pytania testowe jednokrot-

nego wyboru punktowane są w nastę-

pujący sposób:

- za udzielenie poprawnej odpowiedzi

przyznawane są 2 punkty,

- za udzielenie błędnej odpowiedzi

przyznawany jest minus 1 punkt.

Nie warto więc liczyć na „strzelanie”,

ponieważ można tym zaprzepaścić

swoje szanse na powodzenie.

Dokładny zakres materiału (uwaga: 6-

cio stronnicowy) znajduje się na stronie

Krajowej Izby Biegłych Rewidentów w

zakładce Kandydaci -> Egzaminy. A

jakich pytań możecie się spodziewać?

W pytaniach testowych w bloku Eko-

nomia i rynki finansowe możecie na-

tknąć się na takie kwestie jak: zależno-

ści i cechy w różnych strukturach ryn-

kowych, teorie makro- i mikroekono-

miczne, modele wzrostu, pojęcia, pra-

wa ekonomiczne, teorie wyboru kon-

sumenta, optimum produkcji, prawa

rynku, rynek pracy, wymiana handlo-

wa, bilans płatniczy, dochód narodo-

wy, czynniki produkcji, kurs walutowy. Z

kolei w części pytań otwartych może-

cie się natknąć na zadania z wyboru

optimum produkcji, wyboru optimum

konsumenta, modelu IS-LM i AD-AS.

Większość tej wiedzy mogliście mieć już

okazję pozyskać na studiach – warto

więc zajrzeć do notatek. Wśród pole-

canych literatur znajdziecie przede

wszystkim pozycję „Ekonomia w zary-

sie” pod redakcją Izabeli Zawiślińskiej

Str

on

a19

wraz ze zbiorem zadań tej samej au-

torki.

Z kolei podczas przygotowań do bloku

Zarządzanie i kontrola wewnętrzna

warto skorzystać z większej liczby pozy-

cji literatury. Szczególnie polecana jest

pozycja: „Funkcjonowanie przedsię-

biorstwa w gospodarce rynkowej” Pio-

tra Wachowiaka oraz dość szeroki za-

kres aktów prawnych: Ustawa o ra-

chunkowości, Kodeks spółek handlo-

wych, Ustawa o finansach publicz-

nych, Ustawa o nadzorze nad rynkiem

kapitałowym, Ustawa o ofercie pu-

blicznej, Ustawa o publicznym obrocie

papierami wartościowym, Regulamin

Giełdy i jeszcze sporo innych, z którymi

warto zapoznać się choć w szczątko-

wy sposób. Zakres materiału dotyczą-

cy rynków finansowym jest pojęciem

bardzo obszernym i zdarzają się pyta-

nia, których odpowiedzi można zna-

leźć w ustawach, a tych dotyczących

rynku finansowego jest bardzo wiele.

W części testowej możecie spotkać się

z wieloma pytaniami z teorii zarządza-

nia jak: style kierowania, struktury or-

ganizacyjne w jednostce, rola mana-

gera, audytora wewnętrznego, jego

prawa i obowiązki, zasady przeprowa-

dzania audytu wewnętrznego, zapy-

tania dotyczące procesu inwentary-

zacji, ryzyka i zarządzania ryzykiem,

funkcjonowania rynku kapitałowego w

Polsce, pojęcia i podstawowe cechy

instrumentów finansowych (dlatego

warto mieć ze sobą akty prawne).

Z kolei zadania mają charakter pro-

blemowy. Możecie spotkać się z pro-

cesem inwentaryzacji i ocenianiem

poprawności jej przeprowadzenia,

ocenę i poprawę prowadzenia księ-

gowości i systemu księgowego w jed-

nostce, zapytań dotyczących stan-

dardów zarządzania ryzykiem jak i

również zadanie polegające na dopa-

sowaniu opisów do odpowiednich

struktur rynkowych czy modeli podej-

mowania decyzji.

A jakich konkretnie pytań możecie się

spodziewać? To już w kolejnym, piątym

numerze.

Magdalena Piątkowska STUDENTKA I ROKU

FINANSÓW I RACHUNKOWOŚCI II STOPNIA

VICE-PREZES ZARZĄDU

SKN PECUNIA MODERNA

Nr

bloku

TEMATYKA Metoda zadania i

liczba elementów

Liczba punktów za rozwiązanie

Maksymalna Wymagana dla

uzyskania oceny

pozytywnej

1.

Ekonomia i rynki

finansowe

Pytania testowe – 35

Zadania sytuacyjne –

1-3

70

40

66

2.

Zarządzanie i kontrola

wewnętrzna

Pytania testowe – 25

Zadania sytuacyjne –

1-5

50

60

66

Tabela 1. Punktacja egzaminu z podziałem na bloki tematyczne

Źródło: www.zostanrewidentem.pl

Str

on

a21

Koszty zakończonych

prac rozwojowych –

charakterystyka pozycji

aktywów według

polskich przepisów

prawa bilansowego Jednym z kluczowych czynników suk-

cesu produktów na rynkach dóbr i

usług jest osiągnięcie odpowiedniej

przewagi konkurencyjnej. Często wiąże

się to z ponoszeniem wydatków na roz-

wój produktów dotychczas oferowa-

nych oraz na opracowywaniu nowych

produktów, w tym technologii ich pro-

dukcji.

Pojęcie „prace badawczo-rozwojowe”

należy zinterpretować jako cykl dzia-

łań, składający się z dwóch następują-

cych po sobie etapów, tj.: prac ba-

dawczych oraz prac rozwojowych. Pra-

cami badawczymi nazywamy zamie-

rzone poszukiwanie rozwiązań pozwala-

jące na wykorzystanie wiedzy nauko-

wej i technicznej dla celów przemysło-

wych. Prace rozwojowe są drugim eta-

pem prac polegającym na przygoto-

wywaniu wdrożenia nowych produk-

tów czy też technologii. Etap ten nastę-

puje co do zasady po przeprowadzeniu

prac badawczych, a przed zaimple-

mentowaniem na skalę przemysłową

opracowanych technologii produkcji

czy też dóbr.

Zgodnie z przepisami Ustawy z dnia 29

września 1994 r. o rachunkowości (tekst

jednolity Dz.U. z 2013 r. poz. 330, z późn.

zm.) (dalej ustawa) nakłady poniesione

na prace rozwojowe można wykazać w

pozycji wartości niematerialne i prawne

oraz amortyzować przez okres ich eko-

nomicznej użyteczności. Istotnym za-

tem jest ich prawidłowe rozróżnienie od

nakładów poniesionych na prace ba-

dawcze, dla których ustawa

o rachunkowości takiej możliwości już

nie przewiduje. Art. 33 ust. 2 ustawy

wskazuje kryteria uznania kosztów za-

kończonych prac rozwojowych ponie-

sionych na własne potrzeby, przed

podjęciem produkcji lub zastosowa-

niem technologii, za wartości niemate-

rialne i prawne:

1) produkt lub technologia wytwarza-

nia są ściśle ustalone, a dotyczące

ich koszty prac rozwojowych wiary-

godnie określone;

2) techniczna przydatność produktu

lub technologii została stwierdzona i

odpowiednio udokumentowana

i na tej podstawie jednostka decy-

zję o wytwarzaniu tych produktów

lub stosowaniu technologii;

3) koszty prac rozwojowych zostaną

pokryte, według przewidywań, przy-

chodami ze sprzedaży tych produk-

tów lub zastosowania technologii.

W przypadku, gdy przedsiębiorstwo nie

jest w stanie wyodrębnić nakładów na

prace rozwojowe z ogółu poniesionych

kosztów na rozwój produktów lub tech-

nologii produkcji, to całość poniesio-

nych wydatków powinna zostać

uznana za koszty prac badawczych i

jednorazowo obciążyć wynik finansowy

okresu, w którym zostały poniesione. W

nawiązaniu do art. 33 ust. 2 pkt. 3

ustawy w pozycji wartości niemate-

rialne i prawne wykazane mogą być

tylko koszty zakończonych prac rozwo-

jowych. Jeżeli przedsiębiorstwo w trak-

cie prowadzenia lub po zakończeniu

Str

on

a22

prac uzna, że według przewidywań po-

niesione koszty nie zostaną pokryte

przychodami ze sprzedaży tych produk-

tów lub zastosowania technologii, to

koszty te powinny obciążyć wynik finan-

sowy okresu, w którym dokonano ta-

kiego stwierdzenia.

Ustawa nie wskazuje szczegółowo kata-

logu zakończonych prac rozwojowych,

które jednostki mogą uznać za składnik

wartości niematerialnych i prawnych.

Jednak zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy

jednostki prowadzące księgi rachun-

kowe zgodnie z ustawą o rachunkowo-

ści w sprawach nieuregulowanych

przepisami ustawy mogą stosować kra-

jowe standardy rachunkowości wy-

dane przez Komitet Standardów Ra-

chunkowości. W przypadku braku od-

powiedniego standardu krajowego,

jednostki mogą stosować Międzynaro-

dowe Standardy Rachunkowości (dalej

MSR).

Powołując się na zapisy Międzynarodo-

wego Standardu Rachunkowości 38

Wartości niematerialne (dalej MSR 38)

do pozycji wartości niematerialnych i

prawnych jednostki mogą zaliczyć

koszty zakończonych prac rozwojo-

wych, poniesione na:

a) projektowanie, wykonanie i testowa-

nie prototypów i modeli doświadczal-

nych (przed ich wdrożeniem do pro-

dukcji seryjnej lub użytkowania);

b) projektowanie narzędzi, przyrządów

do obróbki, form i matryc z wykorzysta-

niem nowej technologii;

c) projektowanie, wykonanie i funkcjo-

nowanie linii pilotażowej, której wielkość

nie umożliwia prowadzenia ekonomicz-

nie uzasadnionej produkcji przeznaczo-

nej na sprzedaż; oraz

d) projektowanie, wykonanie i testowa-

nie wybranych rozwiązań w zakresie no-

wych lub udoskonalonych materiałów,

urządzeń, produktów, procesów, syste-

mów lub usług.

W MSR 38 określono również jakie dzia-

łania powinny zostać uznane za etap

prac badawczych. Zaliczamy do nich:

a) działania zmierzające do zdobycia

nowej wiedzy;

b) poszukiwanie, ocenę i końcową se-

lekcję sposobu wykorzystania rezulta-

tów prac badawczych lub wiedzy in-

nego rodzaju;

c) poszukiwanie alternatywnych mate-

riałów, urządzeń, produktów, proce-

sów, systemów lub usług; oraz

d) formułowanie, projektowanie,

ocenę i końcową selekcję nowych lub

udoskonalonych materiałów, urządzeń,

produktów, procesów, systemów lub

usług.

Z uwagi na opisane w ustawie warunki

uznania kosztów zakończonych prac

rozwojowych za składnik wartości nie-

materialnych i prawnych, jednostki na

zakończenie prac rozwojowych zobli-

gowane są do:

a) potwierdzenia, że produkt bądź

technologia produkcji została ściśle

określona oraz że poniesione koszty zo-

stały wiarygodnie określone, w tym, że

wśród kosztów prac rozwojowych nie

znalazły się koszty prac badawczych,

b) potwierdzenia i udokumentowania

technicznej przydatności produktu

bądź technologii oraz do podjęcia de-

cyzji o wytwarzaniu tych produktów lub

stosowaniu technologii,

Str

on

a23

c) oszacowania przewidywanych przy-

chodów ze sprzedaży tych produktów

lub zastosowania technologii.

Dokumentacja techniczna przydatno-

ści produktu bądź technologii powinna

określać w jakim zakresie koszty zakoń-

czonych prac rozwojowych przyczynią

się do zwiększenia przychodów ze

sprzedaży oraz przez jaki okres jed-

nostka zamierza korzystać z wytworzo-

nej we własnym zakresie technologii lub

wytwarzać nowe produkty. Zgodnie z

art. 33 ust. 3 ustawy, wykazywane w po-

zycji wartości niematerialne i prawne

koszty zakończonych prac rozwojo-

wych amortyzowane są przez okres

ekonomicznej użyteczności rezultatów

tych prac. W wyjątkowych przypad-

kach, gdy jednostka nie jest w stanie

oszacować okresu ekonomicznej uży-

teczności, okres amortyzacji zakończo-

nych prac rozwojowych nie może prze-

kraczać 5 lat.

Z uwagi na opisaną w cytowanych

przepisach konieczność pokrycia przy-

chodami ze sprzedaży aktywowanych

kosztów zakończonych prac rozwojo-

wych, jednostki powinny oszacować

kwotę przychodów jakie przyniosą

przedsiębiorstwu rezultaty tych prac

rozwojowych w kolejnych okresach

użytkowania. W nawiązaniu do pkt 4.1.

i 4.2. Krajowego Standardu Rachunko-

wości nr 4 „Utrata wartości aktywów”

od momentu przyjęcia do użytkowania

i rozpoczęcia amortyzacji pozycji kosz-

tów zakończonych prac rozwojowych,

jednostki powinny nie rzadziej niż na

dzień bilansowy dokonywać porówna-

nia szacowanych na dany okres przy-

chodów osiąganych w związku z akty-

wowanymi nakładami na zakończone

prace rozwojowe z przychodami rze-

czywiście osiągniętymi. W przypadku

istotnych różnic między dokonanym

szacunkiem a rzeczywiście osiągniętymi

przychodami, jednostki powinny rozwa-

żyć czy nie nastąpiła utrata wartości

tego składnika aktywów, w wyniku któ-

rej zasadnym będzie dokonanie odpisu

aktualizującego w ciężar pozostałych

kosztów operacyjnych.

Ewelina Radziszewska

Adam Słabik 4AUDYT SP. Z O. O.

Str

on

a24

Studenckie Koło Naukowe „Pecunia Moderna”, którego opiekunem jest dr Tomasz

Gabrusewicz, działa przy Katedrze Polityki Pieniężnej i Rynków Finansowych na

Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu. Celem Koła jest stworzenie jego członkom

możliwości pogłębiania wiedzy z zakresu rachunkowości, polityki pieniężnej,

zrównoważonego rozwoju, odpowiedzialności społecznej oraz etyki we współczesnej

rachunkowości. Poprzez organizowanie warsztatów, zajęć wewnętrznych oraz

konferencji, chcemy propagować wśród studentów wiedzę ekonomiczną, ze

szczególnym uwzględnieniem problematyki rachunkowości.

Wartości, które nam przyświecają to:

- rozwój: dążymy do tego, aby wszystkie działania przez nas podejmowane zwiększały

nasz potencjał intelektualny. Rozwój członków Koła jest naszym priorytetem.

- odpowiedzialność: jesteśmy grupą ludzi, którzy ponoszą wszelkie konsekwencje

swoich czynów.

- innowacyjność: jesteśmy otwarci na nowe pomysły. Nie zapominamy jednak o

wartości tradycyjnych metod.

- etyka: dbamy o to, aby nasze działania były zgodne z obowiązującymi zasadami,

aby charakteryzowały się rzetelnością, starannością oraz uczciwością.

Pragniemy prężnie rozwijać nasze umiejętności i zainteresowania poprzez praktyczne

wykorzystanie wiedzy teoretycznej zdobywanej podczas studiów. Czerpiemy z

doświadczenia praktyków rynkowych oraz pracowników akademickich, aby jak

najlepiej przygotować się do pracy zawodowej.

Członkostwo w SKN „Pecunia Moderna” daje możliwość rozwoju osobistego, wymiany

doświadczeń oraz poznania nowych osób. Jeśli jesteś osobą ambitną, ukierunkowaną

na działanie, czekamy właśnie na Ciebie!