Bartosz Wilk

Podczas zmian organizacyjnych w fundacji Instytut Ludwiga vonMisesa zostało mi powierzone zadanie zorganizowania na nowo irozbudowania sieci Klubów Austriackiej Szkoły Ekonomii, które miałycharakter samokształceniowych kół skupiających osobyzainteresowane tym nurtem ekonomii. Sieć działała już od ponad 1,5roku, ale większość klubów przeżywała kryzys organizacyjny związanyz malejącą liczbą uczestników i słabą promocją na zewnątrz.

Z uwagi na fakt, że kluby są rozsiane po całej Polsce i niemożliwymbyło zastosowanie jednego modelu a także regularne ich odwiedzaniebyło zastosowanie jednego modelu a także regularne ich odwiedzaniepodjąłem decyzję, że najskuteczniejszym rozwiązaniem będziewykorzystanie mediów społecznościowych do wzmocnienia strukturyzarówno na zewnątrz jak i wewnątrz.

„Na zewnątrz” „Do wewnątrz”

Media społecznościowe były jednym z głównych narzędzi wykorzystywanych dorealizacji tego niezwykle specyficznego projektu. Nie była to bowiem inicjatywarealizacji tego niezwykle specyficznego projektu. Nie była to bowiem inicjatywakomercyjna, do tego wymagała stworzenia zaangażowanej i aktywnejspołeczności, której działalność będzie trwała przez wiele lat. Dlatego też z jednejstrony należało wywołać zainteresowanie tematyką austriackiej szkoły ekonomii, zdrugiej zaś jak najsilniej zintegrować ze sobą społeczność dostarczając jejrównocześnie materiałów do poszerzania swojej wiedzy z zakresu ASE.

Pierwszym krokiem było odpowiedniego narzędzia, które pozwoliłoby skutecznie zaprezentować projekt osobom, które wcześniej o nim nie słyszały. Wybór padł na portal Slideshare gdzie opublikowana mogła zostać odpowiednia prezentacja. Slideshare miał przy tym również tą zaletę, że umożliwiał publikację prezentacji ze spotkań, które odbyły się w różnych miastach. W ten sposób członkowie KASE z innych ośrodków mogli uzyskać łatwy dostęp do materiałów przygotowanych przez ich kolegów oddalonych często o setki kilometrów.

Chcąc równocześnie oddzielić od siebie wizerunkowo działania KASE i Instytutu Misesa (tylko eksperci mogli wypowiadać się w jego imieniu) stworzone zostały dwa odrębne konta, na których umieszczano odpowiednie prezentacje:

http://www.slideshare.net/MisesInstitutePL

http://www.slideshare.net/KlubyASEhttp://www.slideshare.net/KlubyASE

Drugim serwisem, które miał kluczowe znaczenie dla promocji projektu stał się YouTube. Jego możliwości zostały wykorzystane na dwa sposoby:

1) Jako miejsce publikacji i archiwizowania nagrań z wykładów, debat i spotkań,

2) Jako środek do popularyzacji „twarzy: KASE, którą stał się znany z występów w programie „Młodzież kontra” Marcin Chmielowski. Jego wystąpienia, często rozpowszechniane wirusowo sprawiały, że równocześnie promowana była

nazwa klubów.

Adres: http://www.youtube.com/user/KlubyASE

Facebook stanowił dopiero trzeci serwis, na któym rozpoczęto prowadzić działaniapromocyjne. Zgromadzone na wcześniejszych portalach materiały można było zajego pośrednictwem rozpowszechniać i zachęcać innych użytkowników doudostępniania. Dodatkowo dzięki pomocy grafika dla każdego klubu stworzonounikalne grafiki z herbem miast do umieszczenia w zdjęciach profilowych nafanstroniach poszczególnych KASE. Każdy klub miał swoją własną stronę, ale dopromocji spotkań wykorzystywana była przede wszystkim fanstrona InstytutuMisesa, która gromadziła sympatyków z całej Polski. Za jej pośrednictwem odbiorcybyli informowani o nadchodzących spotkaniach bądź też o osobachzainteresowanych utworzeniem Klubu w ich mieście.

Profil Instytutu Misesa: https://www.facebook.com/InstytutMisesaPrzykładowe strony KASE: https://www.facebook.com/KASEKrakowhttps://www.facebook.com/kasewroclawhttps://www.facebook.com/kasegdansk

Projekt był prowadzony od 2008 i razem z nim zmieniał się również interface Facebooka. W momencie kiedzserwis mocno zmodyfikował system tworzenia grup , nowe możliwości zostały równiez wykorzystane przy KASE.Powołano dwie tajne grupy skupiające osoby związane z projektem. Jeden miał charakter bardziej ogólny i miałułatwić dyskusję, wymianę pomysłów i generalnie usptawnić komunikację nie tylko między mną jakokoordynatorem projektu i przedstawicielem Fundacji, ale też pomiędzy członkami klubów z poszczególnychmiast, którzy w ten sposó mogli się poznać i odwiedzać przeprowadzając gościnnie wykłady.

Druga grupa, równiez tajna, przeznaczona była jedynie dla wąskiej grupy administratorów poszczególnychfanstron. Na niej zamieszczano informacje o wydarzeniach ogólnopolskich, dyskutowano możliwe rozwiązaniafanstron. Na niej zamieszczano informacje o wydarzeniach ogólnopolskich, dyskutowano możliwe rozwiązaniaprzy prowadzenia profili swoich klubów.

Warto również dodać, że oprócz Facebooka na początku działalności KASE większość zdjęć ze spotkań iważniejszych wydarzeń nie była umieszczana na FB, ale trafiała na galerie Picasa. Do tej pory starsze zdjęciamożna tam znaleźć, ale ostatecznie wszystkie aktualizacje dziś trafiają na Facebook – głównie dzięki możliwościoznaczania osób oraz największej liczbie użytkowników.

Link: https://plus.google.com/photos/106321170376331428276

/albums?banner=pwa

Chcąc zainteresować internautów projektem zachęcano aktywnych blogerów o podobnych zainteresowaniach o linkowanie do stron klubów o informowanie o spotkaniach a także aktywne włączenie się w ich działalność. W ten sposób działalność w social media miała swoje przełożenie również w tzw. „realu”.

Również samych członków KASE zachęcano do prowadzenia własnych blogów, aktywnego włączania się w internetowe dyskusji i zapraszanie do przybywania na spotkania KASE, zapraszanie do przybywania na spotkania KASE,

Kluczowe znaczenie dla całości projektu miało jednak utworzenie specjalnego portalupoświęconego tylko i wyłącznie działalności Klubów Austriackiej Szkoły Ekonomii. Opartyna popularnym Wordpressie serwis umożliwiał szefom klubów prowadzenie podstron znajważniejszymi informacjami dotyczącymi projektu, przede wszystkim podając danekontaktowe do siebie oraz uzupełniając informacje na temat terminów spotkań.

Serwis został wyposażony w dodatkowy moduł, który pozwala wyświetlać w specjalnympolu po prawej stronie doniesienia o wszystkich nadchodzących spotkaniach, pozwala touniknąć sytuacji gdy przy dużym natężeniu terminów informacja znika ze strony głównejjeszcze zanim spotkanie się odbędzie.

Dodatkowo serwis został wyposażony wspecjalne moduły takie jak:

- Wtyczka umożliwiająca komentowanieza pośrednictwem konta na Facebooku(stosowana później na wielu portalach,m.in. W serwisie Natemat.pl), co poprzezinformacje o aktywności użytkownikówmiało pozwolić na dotarcie do osób nieznających do tej pory tej strony.

- Wtyczka blogowa – z czasem do serwisudodano również moduł blogowypozwalajacy publikować teksty autorstwaczłonków KASE,

- Publikacja prezentacji i materiałów pospotkaniach – nagrania i prezentacjeładowane są na serwery omawianych jużserwisów społecznościowych: Slideshare iYouTube a następnie linkowane naAustriacy.pl z możliwością odtworzenia,

• Podczas swojego udziału w projekcie (4 lata, od 2009 kiedy to zostałem jego koordynatorem, do mojej rezygnacji jesienią 2013) wykorzystano szereg ogólnie dostępnych i darmowtych narzędzi i serwisów społecnzościowych, które pozwoliły na stworzenie aktywnej i wciąż prężnie się rozwijającej sieci klubów, które swoim zasięgiem przekroczyły już granice Polski (niedawno powstał KASE Berlin),

• Na portalu Slideshare regularnie publikowano raporty podsumowujące kolejne lata działalności klubów docierając tym samym zarówno do nowych członków, ale i sponsorów,

• Główny profil Instytutu Misesa, który patronuje i wspiera projekt posiada obecnie ponad 10 tysięcy fanów,obecnie ponad 10 tysięcy fanów,

• Strona KASE Kraków, posiadającego największą liczbę fanów ma ich obecnie ponad 500,

• Główny kanał Instytutu Misesa na portalu YouTube istnieje od października 2009, ma 334 subskrybentów i dodane na nim filmy wyświetlono 323 392 wyświetlenia