Rymowanki wrażliwe na tematy kłopotliwe

Rymowanki wrażliwe na tematy kłopotliwe

Kotowska_Rymowanki wrazliwe.indd 1Kotowska_Rymowanki wrazliwe.indd 1 2011-03-17 14:10:182011-03-17 14:10:18

Kraków 2011

Magdalena Kotowska

Rymowanki wrażliwena tematy kłopotliwe

Wiersze terapeutyczne dla dzieci


© Copyright by Ofi cyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków

Ilustracje i projekt okładki:Agnieszka Rosik

Opracowanie typografi czne:Katarzyna Kerschner

ISBN ----

Ofi cyna Wydawnicza „Impuls”- Kraków, ul. Turniejowa /

tel. () --, fax () --www.impulsofi cyna.com.pl, e-mail: impuls@impulsofi cyna.com.pl

Wydanie I, Kraków


Spis treści

Przedmowa

Kłopotliwe tematyPorozmawiaj ze mną Kto pokocha misia? Szpitalny kolega Ząb odwagi Nocne strachy Niechciane zabawki Słówko do słówka Kolorowe przedszkole Zaczarowane okulary Niesforna literka Psiku psik Najlepsza przyjaciółka Namawialscy Przekleństwa Smutne przezwiska Niebezpieczne kłamstwa Telewizja Nie ufaj nieznajomym Nie odchodź za daleko Kim jest złodziej? Daj gryza! Intymne sprawy Lalka Barbie Igraszki z ogniem


Język migowy Rozstanie z przyjacielem Kto mieszka w brzuszku mamy? Kłótliwa rodzina Skąd się biorą pieniądze? Zazdrość o brata Spotkanie z tatą Wspomnienie o babci Tato, nie pij! Smutna mama Dziadek-smok

Każdy jest wyjątkowyNiepowtarzalne smyki Marudny dzień Lusterko prawdy Podwójne szczęście Kłopotliwy kolor Pokój elegancji Czarodziejskie nuty Mały artysta Rumiana buzia Kraina marzeń Puszek i jego tata Łakomczuch Leniuch Złośnica Nowy kolega Odkrywca Szymon sportowiec Dobre serduszko


Przedmowa

Często staramy się pomijać w rozmowach z dzieckiem trudne tematy. Wy-jaśnianie kłopotliwych sytuacji odkładamy na później, tłumacząc się brakiem czasu. Dziecko uważa nas za swoich przyjaciół, a także wzór do naśladowania. Ignorując niewygodne tematy, utwierdzamy je w przekonaniu, że o wstydli-wych i trudnych sprawach nie warto rozmawiać. Z czasem traci ono do nas zaufanie.

Kiedy jesteśmy zmęczeni, zmartwieni, zdenerwowani, malec obserwuje nasze zachowanie, wyczuwa negatywne emocje, lecz nie rozumie istoty prob-lemu. Musimy pamiętać, że nasze pociechy wchodzą w świat pełny niebez-pieczeństw, pokus i rozczarowań. Im większą wiedzę zdobędą na ten temat, tym łatwiej odnajdą się w kłopotliwych sytuacjach. Nie możemy liczyć na to, że dziecko nigdy się nie dowie, czym jest kłamstwo, choroba, śmierć bliskiej osoby czy utrata ukochanego zwierzątka. W przedszkolu spotyka ono nie tyl-ko wspaniałych kolegów i roześmiane panie – zauważa również, że niektóre dzieci są niepełnosprawne i częściej potrzebują pomocy. Wiele razy słyszałam pytanie: „Proszę pani, dlaczego ta dziewczynka jeździ na wózku? Fajnie ma, bo nie musi chodzić”, „A dlaczego ten chłopiec ma w uchu aparat? Czy on jest robotem?”. Świat nie składa się z samych ideałów. Tolerancji, szacunku, prze-strzegania obowiązujących zasad musimy uczyć dzieci od najwcześniejszych lat ich życia. Na pewno zaowocuje to również szacunkiem do nas samych. Osoba mająca poczucie własnej wartości i rozumiejąca trudne sytuacje szybciej osiąg-nie sukces w dorosłym życiu.

Podstawą każdej rozmowy jest aktywne słuchanie. Czasami w ogóle nie trzeba nic wyjaśniać. Wystarczy wysłuchać i przytulić. Dialog z dzieckiem moż-na prowadzić wszędzie, bez jakichkolwiek przygotowań – w domu, w parku czy na placu zabaw. Nie potrzeba żadnych nietypowych przemówień, które bar-dziej niż przybliżyć temat mogą przestraszyć i zniechęcić. Należy się natomiast postarać stworzyć atmosferę zaufania i bezpieczeństwa. Musimy panować nad swoimi emocjami, mówić miłym, spokojnym tonem. Powinniśmy odpowiadać na wszystkie pytania, nie wdając się jednak w szczegóły.


Nie należy obarczać dzieci problemami dorosłych, ponieważ mogą ich nie udźwignąć. Nie można rozmawiać z kilkulatkiem o problemach małżeńskich czy trudnej sytuacji finansowej, używając języka dorosłych. Mówiąc o bra-ku pieniędzy, wystarczy wytłumaczyć: „Niestety, mamy ich teraz zbyt mało, aby zapłacić za tę zabawkę. Ona może poczekać. Postaramy się ją kupić na uro-dziny lub Gwiazdkę”. Kiedy maluch pyta: „Skąd się biorą dzieci?”, zbędne mu są szczegółowe informacje. Wystarczy powiedzieć: „Chodź, pokażę ci album z twoimi zdjęciami. Zobacz, jaki byłeś malutki. Mama i tata bardzo chcieli mieć dzidziusia. Rosłeś w moim brzuszku. Każdy z nas był kiedyś niemowlakiem...”. Starajmy się słuchać naszych dzieci. Nie narzucajmy im za często tematów roz-mów. Tłumaczmy sytuacje trudne tylko wtedy, kiedy dziecko samo o to poprosi lub gdy wiemy, że niedługo dane wydarzenie będzie mieć miejsce, np. rozwód czy śmierć bliskiej osoby.

Książka jest adresowana do wszystkich dzieci, jednak powinna być im czy-tana przez rodziców, opiekunów, nauczycieli. Krótkie rymowanki nie zawierają odpowiedzi na pytania, a jedynie zachęcają do rozmowy. Dorośli powinni się najpierw zapoznać z całością, a następnie wybierać odpowiednie teksty. Wiersze mogą być również wprowadzeniem do zajęć grupowych w przedszkolu i szkole. Można na ich podstawie opracować program profilaktyczny. Po przeczytaniu każdego utworu osoba dorosła powinna omówić tekst, zadając dziecku proste pytania, np.: „O czym opowiada wiersz?”, „Co się wydarzyło?”, „Jaki kłopot ma główny bohater?”, a następnie odnieść się do sytuacji rzeczywistej – zapytać, czy dziecko zetknęło się z podobnym problemem.

W grupie przedszkolaków można przeprowadzić dyskusję za pomocą me-tod aktywizujących. Należy rozmawiać w sposób odpowiedni do wieku, tzn. nie podawać dzieciom zbyt wielu szczegółów, a jedynie udzielać prostych odpo-wiedzi i pozwolić im samym dochodzić do wiedzy.

Książka została podzielona na dwie części: „Kłopotliwe tematy” i „Każdy jest wyjątkowy”. Pierwsza z nich dotyczy sytuacji trudnych, m.in. samotności, choroby oraz przestrzega przed postępowaniem, które może być tragiczne w skutkach. Druga pokazuje różne cechy osobowości, charakteru, a także mocne i słabe strony dzieci. Po przeprowadzonej rozmowie można zachęcić malca do namalowania własnej ilustracji lub zaproponować mu pokolorowanie obrazka konturowego zamieszczonego w książce. Pamiętajmy, że każdy ma-luch jest wyjątkowy. Ma niepowtarzalny temperament, indywidualne potrzeby i możliwości. Mimo zaledwie kilku lat życia niesie ze sobą bagaż doświadczeń, czasem pozytywnych, nierzadko jednak bolesnych. Starajmy się go zrozumieć i wspierać. Dzieci to mali ludzie. Uczucia, którymi ich obdarzymy, na pewno zaprocentują w ich dorosłym życiu.


Kłopotliwe tematy


Porozmawiaj ze mną

Niektórzy dorośli wciąż powtarzają:„Dzieci i ryby głosu nie mają”.Lecz to nieprawda, przyznajcie sami,dzieci są ludźmi, a nie rybami.

Więc porozmawiaj ze mną, mamo,również o troskach i o kłopotach.Mnie też ogarnia czasem wzruszenie,żal, smutek, gorycz albo tęsknota.

Ja przecież też mam serce i duszę,i choć są one jeszcze wciąż małe,zwierzyć się komuś czasami muszę,wyjaśnić sprawy niezrozumiałe.

A kiedy będziesz ze mną rozmawiać,przytul mnie, proszę. Powiedz, że kochasz.Ja nie zostawię cię również samejwówczas, gdy będziesz cichutko szlochać.


Kto pokocha misia?

Tata Ali wrócił z pracy zmartwiony.W ręce trzymał pluszowego misia.„Znalazłem go, gdy leżał porzucony.Może zamieszka z nami od dzisiaj?”

Ala podbiegła do taty,wzięła pluszaka na ręce.„Co ci się stało, kochany?Nikt cię nie skrzywdzi już więcej”.

Łapę miał miś naderwaną,brzuszek rozcięty na boku.Dziewczynka z miną stroskaną przetarła łezkę w swym oku.

Później pluszaka wykąpała,koszulkę mu założyła.Mama łapkę i dziurę w brzuchubardzo dokładnie zaszyła.

Ala wybrała mu imię.Kudłaczkiem go nazywała.Miś czuł się wreszcie bezpieczny,bo bardzo go Ala kochała.


Rymowanki wrażliwe na tematy kłopotliwe

Documents

Transcript of Rymowanki wrażliwe na tematy kłopotliwe