Realizacja podstawy programowej poprzez różne formy aktywności cz. 4

Aleksandra Klimza klimza@womczest.edu.pl

Podstawowe kierunki realizacji polityki oświatowej państwa

w roku szkolnym 2013/2014:

1.Wspieranie rozwoju dziecka młodszego w związku z obniżeniem wieku realizacji obowiązku szkolnego.

2.Podniesienie jakości kształcenia w szkołach ponadgimnazjalnych.

3.Działania szkoły na rzecz zdrowia i bezpieczeństwa uczniów.

4.Kształcenie uczniów niepełnosprawnych w szkołach ogólnodostępnych.

Drama w edukacji wczesnoszkolnej

„ W istocie wszystko to, co wiemy lub potrafimy, jest wynikiem jakiejś naszej aktywności i zarazem warunkiem dalszego jej trwania. Nie ulega więc wątpliwości, że aktywność uczniów stanowi główny czynnik efektywnego uczenia”.

A. Jurkowski

3

Właściwości psychiczne dziecka wieku wczesnoszkolnego wymagają takiej organizacji zajęć, wśród których na pierwsze miejsce wysuwa się żywiołowość, skłonność do ruchu, zabawy, ekspresji. W obowiązującej podstawie programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego dla szkół podstawowych widoczny nacisk położony jest m.in. na rozwijanie umiejętności wypowiadania się dzieci poprzez uczestnictwo w dramie, małych formach teatralnych, czy odgrywanie ról.

*Drama jest metodą propagującą swobodną twórczość dziecka.*Pozwala w bezpieczny sposób rozwijać wyobraźnię, fantazję, wrażliwość emocjonalną.*Służy osiąganiu nadrzędnego celu, jakim jest rozwijanie dziecka i prowadzenie go do sukcesu. Drama jest wyjątkową okazją do osiągnięcia sukcesu przez każde dziecko, daje poczucie własnej wartości i godności. *Pomaga w realizacji programu dydaktycznego przez doskonalenie pamięci mechanicznej i logicznej, korygowanie wad wymowy, wzbogacanie słownictwa biernego i czynnego dziecka.

4

„Przygotowanie ludzi do twórczej aktywności to główne zadania współczesnej szkoły i systemu edukacji. Kształcenie twórczych ludzi powinno rozpocząć się wcześnie, od pierwszych lat pobytu w szkole, a nawet już od przedszkola”

J. Jargiło

5

Techniki Dramy

*bycie w roli, granie – dziecko jest sobą w nowej nie znanej sytuacji lub stara się być w sytuacji jakiejś określonej postaci; *rozmowa – polega na stawianiu pytań i udzielaniu na nie odpowiedzi; uczy rozmowy o doznaniach, słownego uzewnętrzniania uczuć, buduje zaufanie, angażuje intelektualnie i emocjonalnie.*informacja zwrotna – pomaga w uświadomieniu wzajemnego oddziaływania nauczyciela i ucznia, przyczynia się do tworzenia dobrego klimatu, nauczyciel wykorzystuje tu intonację, nieartykułowane dźwięki, pomruki, sygnalizując między innymi swą akceptację, zainteresowanie przebiegiem improwizowanych zdarzeń lub wypowiedzi uczestników.*rzeźba-pomnik – polega na przyjęciu określonej pozy i zastygnięciu w bezruchu w najbardziej dramatycznym momencie granej scenki, po chwilowym zastygnięciu akcja zaczyna toczyć się dalej, aż do następnego zatrzymania.

6

*etiudy pantomimiczne – polega na przedstawieniu ciałem, gestem i miną określonego problemu;*tworzenie żywych obrazów – myślą przewodnią tej techniki jest wyrażanie pewnych tematów i eliminacja słów, są to obrazy utworzone z ludzi, mogą nimi być zjawiska abstrakcyjne, na przykład: radość, smutek, konflikty w szkole, grupie rówieśniczej;*inscenizacja – forma oparta na wyraźnym podziale widzów i aktorów, nie jest typową dramą, opiera się na wyuczonym tekście, dzieci-aktorzy uczą się tekstu na podstawie scenariusza, na scenie działają pod kierunkiem reżysera - którym najczęściej jest nauczyciel;*ćwiczenia głosowe – naśladowanie głosów zwierząt, roślin i odgłosów wydawanych przez przedmioty;

7

Korzyści z dramy

*podczas aktywności uczniowie uczą się najlepiej i najwięcej, w sposób trwały i przyjemny;

*bardziej angażują się w przebieg zajęć, chętniej dzielą się swoimi pomysłami, trafnymi spostrzeżeniami;

*stają się śmielsi, odważniejsi;

*uczą się od siebie nawzajem;

*rozwijają umiejętność współpracy i współdziałania w grupie;

8

Bibliografia:

Jargiło J., Zajęcia twórcze w nauczaniu zintegrowanym. Warszawa 2001.Jurkowski A.,Rozwój i wychowanie dzieci w młodszym wieku szkolnym. Warszawa 1986.Pankowska K., Edukacja przez drame. Warszawa 1997.Way B., Drama w wychowaniu dzieci i młodzieży. Warszawa 1990.

9

Aleksandra Klimza

klimza@womczest.edu.pl

Dziękuję za uwagę

10