Przez Chrystusa, z Chrystusem, w Chrystusie

przez wiarę i chrzest do

świadectwa.

Okres zwykły: „ To jest mój Syn umiłowany” ( Mt 17,5 )

Wszystkich Czcicieli Maryi - Matki Pocieszenia serdecznie zapraszamy na doroczne uroczystości odpustowe w Stoszowie. Program : Sobota 5 lipca 2014 r.Sobota 5 lipca 2014 r.Sobota 5 lipca 2014 r.Sobota 5 lipca 2014 r. - godz. 23.00 NaboŜeństwo RóŜańcowe, które odbędzie się na placu przykościelnym. RozwaŜając tajemnice radosne, będziemy dziękowali Bogu za kanonizację św. Jana Pawła II i wsłuchując się w jego nauczanie o rodzinie – modlić się za nasze rodziny.za nasze rodziny.za nasze rodziny.za nasze rodziny. Piesza pielgrzymka z Jaźwiny wyruszy o godz. 21.30 .

NNNNiedziela 6 lipca. 2014 r.iedziela 6 lipca. 2014 r.iedziela 6 lipca. 2014 r.iedziela 6 lipca. 2014 r.

Droga KrzyŜowa wokół kościoła. Droga KrzyŜowa wokół kościoła. Droga KrzyŜowa wokół kościoła. Droga KrzyŜowa wokół kościoła. –––– godz. 12.30. godz. 12.30. godz. 12.30. godz. 12.30. Godz. 13.00 Godz. 13.00 Godz. 13.00 Godz. 13.00 ---- Uroczysta EucharystiaUroczysta EucharystiaUroczysta EucharystiaUroczysta Eucharystia....

Wierni Janczowic, Kołaczowa, Stoszowa i ks. Stanisław.

GAZETKA PARAFII RZYMSKOKATOLICKIEJ P . W. WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO W JAŹWINIE ROK VIII LIPIEC NR 7/ 83 / 2014

Co poprzedziło wydarzenia w Rwandzie? Zanim nastało tam piekło, najpierw przyszło niebo. Zanim

zaczęto „rysować śmierć”, rozległ się krzyk: „Okażcie skruchę, żałujcie, żałujcie!”. Oto główne bohaterki : Alphonsine Mumureke (ur. 1965 r.). W chwili objawień została przyjęta do szkoły

średniej w Kibeho. Wesoła, skłonna do żartów. Pierwsze obja-wienie miała 28 listopada 1981 roku, ostatnie – 28 listopada 1989 r. W czasie rzezi uciekła na Wybrzeże Kości Słoniowej i wstąpiła do klasztoru św. Klary w Abidżanie, gdzie przyjęła imię Alphonsine od Krzyża. Marie Claire Mukangango (ur. 1961 r.) W chwili objawień uczyła się w czwartej klasie szkoły średniej. Rozmawiała z Maryją przez ponad pół roku. Jej pierwsze objawienie miało miejsce we wtorek 2 marca 1982 r., a ostatnie – 15 września 1982 r. To ona przekazała światu orę-dzie: „Okażcie skruchę, żałujcie, żałujcie!”. W czasie ludobój-stwa mieszkała z mężem w Kigali. Zginęła wraz z grupą bez-bronnych cywilów. Nathalie Mukamazimpaka (ur. 1964 r.)

W chwili objawień była uczennicą czwartej klasy szkoły średniej. Po raz pierwszy ujrzała Matkę Słowa 12 stycznia 1982 r., po raz ostatni natomiast – 3 grudnia 1983 r. Do dziś mieszka w Kibeho. W miejscu obja-wień była świadkiem straszliwej masakry i rzezi na niewinnych. Nastolatki z Kibeho twierdzą, że widziały Matkę Jezusa. Powtarzają Jej przesłanie: „Przyszłam przygotować drogę mojemu Synowi, ale wy tego nie chcecie

zrozumieć. „ Czas, który wam pozostał, jest już krótki”. 15 sierpnia 1982 r. dziewczęta ujrzały Ją przygnębioną, niezmiernie smutną, zalaną łzami. Tego dnia w Kibeho zgromadziło się ponad 10 tys. osób. Dziewczęta dotknę-ły piekła. Ujrzały przerażające sceny: rzeki spływające krwią, tłum mordujących się nawzajem ludzi, rozrzucone na polach czaszki, ciała bezwładnie walające się po wzgórzach. „Wszystko płonęło. Widziałam głębokie ciemne doły, głowy rozrąbane na pół” – opowiadała Alphonsine, jedna z widzących. Po 12 latach, gdy wieczorem 6 kwietnia 1994 r. samolot prezydenta Rwandy Juvénala Habyarimany został zestrzelony nad Kigali przez „nie-znanych sprawców”, Hutu sięgnęli po maczety. Kraj Tysiąca Wzgórz spłynął krwią, a widzenie stało się faktem. Paramilitarne bojówki Interahamwe, składające się głównie z członków plemienia Hutu, rozpoczęły systema-tyczne mordowanie ludności Tutsi. Kibeho również spłynęło krwią. Atmosfera była gęsta od agresji. W kościele stłoczył się 5-tysięczny przerażony tłum. Starcy, dzieci, kobiety. Do tej pory świątynie były azylem. Tym razem stało się inaczej. oprawcy wybili w murze kościoła dziury. Wlali przez nie benzynę. Wrzucili do świątyni granaty. Ci, którzy nie zginęli od wybuchu, spłonęli żywcem. Dziś o wy- rąbanych w murze dziurach przypominają ogromne jas - krawe, fioletowe plamy. Rok później, w kwietniu 1995 r., na placu objawień dopuszczono się rzezi na uchodźcach wojennych, którzy schronili się w Kibeho. Znów rzekami płynęły stosy trupów. Pilne wezwanie do szczerej skruchy i przemiany serc (dziewczęta usłyszały m. in.: „Okażcie Kobieta w ruinach spalonego kościoła. skruchę, żałujcie za grzechy, żałujcie za grzechy!”. „Nawróćcie się, kiedy jest jeszcze na to czas”). Kondycja świata – widziana z odgórnej perspektywy – nie wyglądała zbyt różowo. „Świat ma się bardzo źle” – przekazywały wizjonerki. „Działa na własną zgubę, wkrótce wpadnie w otchłań, to znaczy pogrąży się w niezliczonych i nieustających nieszczęściach. Świat buntuje się przeciwko Bogu, popełnia za dużo grzechów; nie ma na nim miłości ani pokoju”. Z Kibeho pły-nęło przypomnienie, że cierpienia, życiowe zawirowania i rany są kanałami Bożej łaski. 15 maja 1982 r. Nathalie usłyszała: „Nikt nie wchodzi do nieba, nie cierpiąc”, a innym razem: „Dziecko Maryi nie rozstaje

się z cierpieniem”. Usłyszała, że cierpienie jest sposobem na odpokutowanie za grzechy świata. Maryja wielokrotnie wzywała do szczerej, gorliwej modlitwy za świat i nieustannego szturmu do nieba w intencji Kościoła, który – jak zapowiedziała – „czekają wkrótce poważne przykrości”. (opr.ksk) „Bóg, uprzedzając krwawe zawirowania – wysyłał swoją Matkę” .

Znak Krzyża świętego. Tyle razy czynimy go w naszym życiu (z szacunkiem lub niedbale), ale czy ze świadomością w bogactwo jego treści? Linia pionowa. To symbol łączności ziemi z niebem, a nieba z ziemią. Żyjemy na ziemi, ale całe nasze życie wraz z modlitwą, wiarą i miłością, jest skierowane na Boga. "Wszystko bowiem jest wasze: ... czy to świat, czy życie, czy śmierć, czy to rzeczy teraźniejsze, czy przyszłe, ... wy zaś Chrystusa, a Chrystus – Boga”. (1Kor 3,21-23) . Linia horyzontalna, którą czynimy na ramionach, to symbol na-szej łączności i jedności ze wszystkimi ludźmi. Winna przedłużać się w nieskończoność i obejmować wszystkich, tak jak ręce Chrystusa rozpięte na krzyżu. Ta linia przypomina nam, że jesteśmy katolikami, a Kościół jest powszechny i nasza miłość winna być też dla wszystkich i obejmować radości i smutki innych. Czyniąc znak krzyża, dotykamy dło-nią czoła, piersi i ramion. Dotykając czoła, poświęcamy Bogu nasze myśli i rozum. Angażujemy się duchowo w wielkie dzieło Bosko-ludzkie tu na ziemi. Gdy rozum nie wystarcza wtedy doskonali go i uzupełnia wiara. Dotykając piersi angażujemy swe serce, nasze uczucia, w dzieło Bożego życia w nas, wokoło nas i przez nas. Oddajemy Bogu to, co człowiek ma najwartościowszego i czego Bóg najbardziej od nas pragnie. Dajemy Mu naszą miłość. Dotykając ramion wyrażamy gotowość potwierdzenia czynem tego, cośmy poznali i ukochali, w co zaangażowaliśmy nasz rozum, serce i wolę. Oto skrót naszej wiary i naszego zadania tu na ziemi. To wszystko zawiera się w tych słowach i w tym znaku. Czyż nie jest to też piękna modlitwa? (ksk)

1 czerwca 2014. Odpust parafialny ku czci Wniebowstąpienia Pańskiego. Uroczystej Eucharystii przewod-niczył ksiądz Mariusz Rosik – profesor Papieskiego Fakultetu Teologicznego we Wrocławiu.

13 czerwca 2014. 57 osób młodzieży naszej parafii, z rąk Księdza Biskupa Adama Bałabucha przyjęło sakrament bierzmowania. Życzymy im i modlimy się o to, by dali się prowadzić Duchowi Świętemu przez całe swe życie.

19 czerwca Boże Ciało.

W tym roku po raz drugi ze względów bezpieczeństwa procesja eucharystyczna w Jaźwinie odbyła się wokół kościoła.

Minęło pół roku. W naszej parafii zostało ochrzczonych 14 dzieci; 5 z Jaźwiny, 3 z Uciechowa, 1 z Uliczna, 1 z Kuchar, 1 z Janczowic, 1 ze Stoszowa, 2 z zagranicy. Cztery pary w Uciechowie zawarło sakramentalny związek małżeński. Zmarło 13 osób. Spoczywają na cmentarzu w Jaźwinie: 4 osoby, w Uciechowie 5 osób, w Stoszowie 3 osoby.

Kłębek wełny. Z okazji uroczystych obchodów przybycia króla do stolicy dwór królewski hucznie świętował. W świątecznej komnacie król przyjmował dary i ofiary poddanych. Wszystkie dary były bardzo wartościowe: bogato zdobiona broń, srebrne kielichy, drogie płótna haftowane złotem. Gdy orszak ofiarodawców zbliżał się ku końcowi, pojawiła się wiekowa wieśniaczka. Szła w ciężkich drewniakach, utykając i wspierając się na lasce. W ciszy wyjęła z wiklinowego kosza podarunek starannie zawinięty w płótno. Rozległ się wybuch śmiechu, gdy złożyła u stóp króla kłębek białej wełny. Uzyskała ją od swoich dwóch owiec – całego jej dobytku i uprzędła w czasie długich zimowych wieczorów. Król bez słowa pokłonił się z godnością. Gdy staruszka powoli opuszczała komnatę, odprowadzana pogardliwymi spojrzeniami, król dał znak, by rozpoczynać świętowanie. Staruszka z trudem podjęła nocną wędrówkę w kierunku swojej chaty znajdującej się w lasach królewskich. Dotychczasowa jej obecność była tam zaledwie tolerowana. Gdy ujrzała swój dom, przestraszyła się panicznie. Chata była okrążona przez żołnierzy króla. Wokół biednego domostwa wbijano paliki i rozciągano między nimi białą wełniana przędzę. „Mój Boże”, westchnęła ze ściśniętym sercem „mój dar obraził króla ... Teraz straże aresztują mnie i wtrącą do więzienia”. Gdy dostrzegł ją komendant wojska, skłonił się i uprzejmie oznajmił: „Maja pani, na rozkaz naszego dobrego króla, ziemia, którą może otoczyć nić z waszego kłębka wełny, od tej chwili należy do was”. Obwód jej nowej posiadłości odpowiadał długości wełny w kłębku. Otrzymała tą samą miarą, z jaką obdarowała.

Oczekujemy wiele i boimy się obdarowywać.

Dwóch mnichów uprawiało róże. Jeden zatapiał się kontemplacji piękna

i zapachu swoich róż. Drugi ścinał najpiękniejsze róże i obdarowywał nimi

przechodniów. „Co robisz?”, karcił go pierwszy. „Jak możesz pozbawiać się

radości z zapachu tych róż?”. „Róże pozostawiają najwięcej zapachu na rękach

tego, kto nimi obdarowuje innych”, odparł z prostotą drugi.

Parafia Rymskokatolicka p.w. Wniebowstąpienia Pańskiego w Jaźwinie. MSZE ŚW. W NIEDZIELE I ŚWIĘTA: Jaźwina g. 8.00 i 12.15 Uciechów g. 9.30 Stoszów g. 11.00 ODPUST W STOSZOWIE

Szczegółowa informacja na pierwszej stronie. DUSZPASTERSTWO CHORYCH: Chorych z posługą sakramentów odwiedzę w Jaźwinie i Stoszowie w piątek 4 lipca, w Uciechowie sobotę 6 lipca od g. 10.00. NABOśEŃSTWO FATIMSKIE W Jaźwinie 13 lipca o g. 18.00

Chrzty - w drugą niedzielę miesiąca - chrzest naleŜy zgłosić dwa tygodnie przed tą uroczystością. Wymagane dokumenty: - świadectwo urodzenia dziecka z USC; -zaświadczenie rodziców chrzestnych, Ŝe są praktykującymi katolikami. Po zaświadczenie zgłaszamy się do księdza w miejscu aktualnego zamiesz- kania . - świadectwo ślubu kościelnego jeŜeli małŜeństwo zostało zawarte poza naszą parafią.

Chrzestni jeśli nie są z naszej parafii powinni dostarczyć zaświadczenie od swego Księdza Proboszcza, Ŝe spełniają warunki, aby pełnić godność chrzestnego. MłodzieŜ, po bierzmo- waniu, zaświadczenie uczęszczania na katechezę ( od Katechety). Śluby: - narzeczeni zgłaszają się trzy miesiące przed planowanym dniem zawarcia małŜeństwa. Wymagane dokumenty: - dowód osobisty, - aktualne świadectwo chrztu św. waŜne trzy miesiące do daty ślubu, - świadectwo bierzmowania, - zaświadczenie o uczestnictwie w katechezach przedmałŜeńskich. Narzeczeni mieszkający poza granicami Polski wszystkie sprawy związane ze ślubem kościelnym załatwiają w Polskiej Misji kraju, w którym aktualnie mieszkają. Kancelaria parafialna. Czynna w soboty: godz. 8.00 – 9.00 15.00 – 16.00 e-mail: parafia.jazwina@gmail.com