Bardzo serdecznie witamy wszystkich naszych

podopiecznych i ich rodziców po wakacjach. Cieszymy się, że

jesteście z nami i mamy nadzieję, że nasze towarzyszenie będzie

pożyteczne i pomocne Wam na co dzień.

Współcześnie uznaje się, że przedszkola bardzo pozytywnie

wpływają na rozwój dziecka. Większość rodziców, chcąc zapewnić

dzieciom najlepsze warunki rozwijania się, posyła dzieci do

placówek przedszkolnych. Wiadomo, iż dzieci te przychodzą

z odmiennych kulturowo rodzin, wnoszą różne tradycje, obyczaje,

wyznania religijne, różne poczucie własnej wartości, różne sposoby

wypowiadania się. Przedszkole ma więc szansę uzupełniać

oddziaływanie wychowawcze domu rodzinnego, wspierać,

pobudzać rozwój dziecka, wzmacniać jego uzdolnienia oraz

tworzyć w dziecku nowe możliwości i uzdolnienia.

W tym numerze:

1. Pierwsze kroki w przedszkolu.

2. W jaki sposób pomóc dziecku w przystosowaniu się do

nowego środowiska?

3. Współpraca Rodziców i Przedszkola.

Przedszkolne nowinki BIULETYN INFORMACYJNY PRZEDSZKOLA PUBLICZNEGO

W TANOWIE – PAŹDZIERNIK 2012

010

2

Pierwsze kroki w przedszkolu

Pewnie część rodziców pamięta jak ich 3-letnie dzieci

zaczynały stawiać pierwsze kroki w środowisku przedszkolnym,

gdy uczyły się, jak być przedszkolakiem. Rodzice ci jak

i wychowawcy pamiętają na pewno łzy, strach, smutne spojrzenia

i ciągłe natarczywe pytania: „Kiedy przyjdzie mama?”

Znów mamy wrzesień i nowa grupa dzieci znowu stanie

w obliczu problemu adaptacyjnego. Jak zawsze w takiej sytuacji

rodzi się pytanie, jak pomóc tym wszystkim, których on dotyka.

Chodzi tu zarówno o dzieci, jak i o rodziców, może nawet przede

wszystkim o rodziców, bo to od nich w dużej mierze zależy, jak

będzie przebiegał proces przystosowawczy ich dzieci. Jako

nauczyciel-wychowawca widzę, że to rodzice często nie mogą

poradzić sobie ze swoimi emocjami i sprzecznymi uczuciami.

Myślę, że spowodowane to jest niewiedzą i nieznajomością

tematu. By zrozumieć dziecko, jego zachowanie w pierwszych

dniach i tygodniach pobytu w przedszkolu, należy poznać

uwarunkowania psychosomatyczne, które wyznaczają kierunek

procesom adaptacyjnym.

Proces adaptacji dziecka do nowego środowiska odbywa się

we wszystkich sferach działania organizmu, a w szczególności

fizjologiczno-biologicznej, emocjonalno-społecznej i poznawczej.

Głównym regulatorem czynności organizmu jest ośrodkowy układ

nerwowy, który u 3-latka jest bardzo słaby i delikatny. Nie jest on

zdolny do odbierania większej ilości bodźców, do dłuższego

jednostajnego wysiłku, znoszenia ograniczeń. Taki właśnie

niekorzystny splot warunków oddziałuje na dziecko w pierwszych

dniach jego pobytu w przedszkolu (ogromna ilość różnorodnych

bodźców materialnych i społecznych, ograniczenia i zmiany

w dotychczasowych standardach zaspokajania potrzeb).

W sferze fizjologiczno-biologicznej dokonuje się w tym wieku

szybki rozrost organizmu, doskonali się wiele jego funkcji,

3

układów wewnętrznych, poprawia się sprawność fizyczna

i motoryczna. Mimo to dziecko nadal nie jest odporne na

zmęczenie, wysiłek fizyczny i hałas. Jest niezaradne życiowo,

odczuwa trudności w pokonywaniu przeszkód terenowych oraz

w wykonywaniu czynności samoobsługowych.

Dziecko wychowane w normalnych warunkach rodzinnych

zdolne jest w dużym stopniu do samodzielnego zaspokajania

swoich potrzeb fizjologicznych i czynności higienicznych, przy

niewielkim udziale dorosłych. Przeciętny poziom rozwoju

fizycznego i motorycznego w pełni mu to umożliwia. Są to jednak

umiejętności i nawyki niezbyt dobrze utrwalone. Przy zmianie

standardów życia mogą pojawić się trudności w ich wykonywaniu,

gdyż dziecko nie ma orientacji ani doświadczenia w zakresie

grupowego trybu życia, nie zna warunków zaspokajania swoich

potrzeb w nowym środowisku, co wywołuje napięcia i uczucie

niepewności związane z tą niewiedzą.

Inną poważną przeszkodą w przystosowaniu wydaje się być

sposób percepcji i rozumienia przez 3-letnie dziecko pojęć czasu

i przestrzeni. Nie zna ono i nie rozróżnia prawidłowo stosunków

czasowych i przestrzennych. Poznaje upływ czasu na bazie

własnej działalności. W dużym stopniu nie rozumie wielu jego

określeń słownych. Dlatego między innymi wyjaśnienia składane

płaczącym dzieciom, że „mama przyjdzie później”, nie uspokajają

ich, ale stają się źródłem pytań „kiedy?”

Niezrozumienie pojęcia czasu łączy się z nieznajomością

przestrzeni, dalece innej niż domowa. Ten fakt jest z pewnością

jednym z powodów odczuwania przez wiele dzieci stanów

zagubienia, braku oparcia, zachwiania poczucia bezpieczeństwa.

Eksplorowanie tej przestrzeni ograniczone jest wieloma

czynnikami, ale najważniejsze wydają się tkwić w sferze

emocjonalnej dziecka i dużej ilości jednocześnie działających na

nie bodźców.

U dzieci w wieku przedszkolnym sfera emocjonalna pełni rolę

kierunkową w rozwoju, co oznacza, że to ona ma znaczenie

4

pierwszoplanowe w procesie przystosowania. Zdaniem

psychologów kontakt emocjonalny między matką a dzieckiem

sprzyja rozwijaniu się szeregu potrzeb psychicznych.

Najważniejszą z nich jest potrzeba bezpieczeństwa, którą

zapewnia matka. Tylko odczuwając bezpieczeństwo, dziecko uczy

się rzeczy nowych. Tylko w takich warunkach nowy bodziec, nowa

sytuacja wywołuje odruch badawczy, któremu towarzyszy

sprawne działanie. Daje to uczucie zadowolenia i satysfakcji

z odkrywania nieznanego, a na tej bazie rozwijają się inne

potrzeby psychiczne. Możemy zatem stwierdzić, że poczucie

bezpieczeństwa dziecka ma wpływ na jego przystosowanie się do

nowego środowiska, ponieważ umożliwia mu eksplorowanie go.

Niezaspokojenie tej potrzeby powoduje pojawienie się

poczucia opuszczenia, braku miłości, zagrożenia i lęku,

uzależnienia w ocenie własnego ja od otoczenia i w konsekwencji

zamknięcie się w sobie. Momentem krytycznym dla zaspokojenia

tych potrzeb jest z pewnością pójście 3-letniego dziecka do

przedszkola i rozłąka z matką. Właśnie obawa przed rozstaniem

z matką jest podstawowym lękiem pierwotnym, jaki przeżywa

dziecko w tym okresie. Matka, która pozostawia dziecko

w nieznanym mu środowisku, odchodzi od niego na zawsze.

Przeżywa ono coś w rodzaju paniki wiążącej się z poczuciem

opuszczenia, zagrożenia.

Fakt, że dziecko w przedszkolu przestaje po kilku dniach

płakać, wcale nie oznacza, że nie doznaje ono uczucia deprywacji

miłości macierzyńskiej. Maria Przetacznikowa przestrzega, że

nieprzystosowanie powstaje często nie tylko na skutek

gwałtownego zakłócenia równowagi, zdarzenia urazowego, lecz

może narastać powoli, w sposób utajony, a otoczenie najczęściej

tego nie zauważa.

Należy tu wspomnieć o innym zjawisku, które może mieć

znaczenie niekorzystne w przystosowaniu się 3-letniego dziecka

do przedszkola. Mowa o bodźcach wywołujących uczucie strachu i

związane z tym emocje. Największą wrażliwość – poza okresem

5

niemowlęcym – na obce osoby i hałas wykazują dzieci

między 24 a 36 miesiącem życia. U 4-latków zmniejsza się

znacznie intensywność i częstotliwość strachu w powyższych

sytuacjach.

Wyniki badań nad czynnikami warunkującymi

przystosowanie dzieci do przedszkola potwierdzają istnienie

zależności między adaptacją a płcią. Lepiej przystosowują się

dziewczynki, są bardziej odporne na czynniki patogenne. Chłopcy

dłużej i częściej szukają kontaktu dotykowego, dziewczynki

szybciej zastępują go wzrokiem i słuchem.

Ten przegląd właściwości rozwojowych uświadamia, że próg

3. roku życia jest okresem przejściowym w rozwoju. Proces

przystosowania się do przedszkola może stać się dla wielu dzieci

sprawcą korzystnych zmian w rozwoju, pod warunkiem że będzie

przebiegał na miarę ich możliwości. Nie każdy 3-latek jest na tyle

dojrzały i gotowy, aby temu procesowi samodzielnie nadać

właściwy kierunek. Istnieje potrzeba wsparcia dziecka w tym

działaniu przez celowo stworzone środowisko wychowawcze.

Autor: Aldona Zagdańska

W jaki sposób pomóc dziecku w

przystosowaniu się do nowego środowiska?

Traktujmy chodzenie do przedszkola jako sprawę

naturalną. Nie omawiajmy wszystkich problemów przy

dziecku (płakało, nie chciało jeść...itd.), by nie wprowadzać

atmosfery napięcia, niepewności.

Zadbajmy o to, by ranne pożegnanie odbywało się bez

pośpiechu. Nie należy jednak (pomimo różnych opinii)

6

przedłużać samego momentu rozstania. Nasz pobyt w sali też

nie zmienia sytuacji. Dziecko na chwilę uspokaja się, a gdy

nie widzi mamy (bo już wyszła), zaczyna ponownie płakać.

Płakać zaczynają też inne dzieci, które dotychczas były

spokojne. Lepszym rozwiązaniem jest pozostawienie dziecka

pod opieką nauczycielki. Na pewno zainteresuje ona malca

czymś ciekawym, zachęci do wspólnej zabawy. Często

płaczące dziecko po kilku minutach oswaja się z otoczeniem

i zaczyna „rozrabiać”.

W swoim postępowaniu bądźmy konsekwentni. Jeżeli

decydujemy, że dziecko będziemy odbierać o godz. 15.00, to

przestrzegajmy tego ustalenia. Nie wprowadzajmy zmian,

zabierając je z przedszkola po obiedzie o 12.30, bo np. może

to zrobić babcia, która akurat jest na urlopie. Dzieci bardzo

przeżywają takie zmiany i w sytuacji, gdy muszą ponownie

zostać do 15.00, płaczą, nie chcą jeść czy też bawić się.

Ciągle wyglądają przez okno i pytają: „kiedy przyjdzie

babcia”?

Nie zamartwiajmy się o leżakowanie. („Nie wiem, co to

będzie z leżakowaniem, bo moje dziecko tego nie lubi,

w domu też nie śpi”). Starajmy się wytłumaczyć, dlaczego

potrzebny jest taki odpoczynek, że jest on krótki.

W sprawach jedzenia nie decydujmy za dziecko – „proszę

nie dawać mojemu dziecku zupy mlecznej, jajek (itd.), bo nie

lubi”. Jeżeli nie ma żadnych przeciwwskazań lekarskich

dotyczących danej potrawy, spróbujmy zachęcić do jej

zjadania. Rada dla rodziców, by zachęcali dzieci do

wspólnego przygotowywania np. kolacji. Bardzo smakują

dzieciom kanapki samodzielnie udekorowane ogórkiem,

szczypiorkiem, rzodkiewką. Często też dzieci zapominają, że

nie lubią czegoś i w towarzystwie rówieśników zjadają

wszystko. Domagają się, by rodzice wykonywali podobne

potrawy w domu.

7

Wszelkie wątpliwości związane z przystosowaniem

dziecka wyjaśniajmy z nauczycielkami danej grupy.

Pytajmy je nie tylko: „czy moje dziecko dzisiaj wszystko

zjadło”, ale także o to, czy nawiązuje kontakt z rówieśnikami,

czy radzi sobie z różnymi poleceniami, czy nie sprawia

kłopotów wychowawczych.

Interesujmy się życiem w przedszkolu. Nie zastanawiajmy

się tylko nad tym, „czy dzieci dostaną paczki od Mikołaja tak

jak w przedszkolu obok”, czy też „jakie będą nagrody na

zakończenie roku”. Jeżeli uważamy, że pobyt dziecka jest

mało atrakcyjny - spróbujmy to zmienić, ofiarując swoją

pomoc na przykład:

- w wykonywaniu drobnych prac użytecznych na rzecz

przedszkola,

- w organizowaniu uroczystości („Spotkanie przy choince”,

„Dzień Dziecka”),

- przynosząc różnorodne materiały do prac plastycznych, itd.

Nauczycielki na pewno nie odrzucą przedstawionych im

pomysłów uatrakcyjnienia pobytu dziecka w przedszkolu.

Współpraca Rodziców i Przedszkola

Drodzy Rodzice i Opiekunowie,

zdecydowałam się napisać do Was ten list, mając na uwadze

zaznajomienie Was z planami naszej placówki, zmierzającymi do

nawiązania między nami ściślejszej współpracy. W końcu

wszystko co robimy, ma zmierzać ku poprawieniu sytuacji

Waszych dzieci w naszym przedszkolu. Mamy dążyć do tego, aby

pobyt Waszych dzieci w tej placówce zaspokajał ich wielorakie

8

potrzeby. Chcemy, aby lata przedszkolne były dla nich pełne

radości i nowych doświadczeń, by odnalazły one w naszych

progach bezpieczną „oazę”, by wzrastały tutaj na szczęśliwe,

inteligentne, ciekawe świata młode istoty.

Wstępując w nasze progi przedszkolaki zaczynają swoją

przedszkolną „podróż”, a cały personel placówki stara się im

pomóc zaadaptować do nowej sytuacji. Potem patrzymy jak

Wasze, drodzy Rodzice, dziecko rośnie i dojrzewa. To piękne, gdy

po czterech latach widzimy z jaką ufnością przedszkolaki zwracają

się do pracowników naszej placówki. Jesteśmy ich „drugim

domem”.

Wiecie jednak doskonale, że w procesie adaptacji do nowej

sytuacji Wasze dziecko nie jest odosobnione. Wy, równie bardzo

jak one, potrzebujecie upewnić się, czy wybór placówki jakiego

dokonaliście, był słuszny i spełnia Wasze oczekiwania. To

zrozumiałe i potrzebne. Nam również zależy na współpracy

z Wami. Poza osobistymi względami, współpraca nauczyciela

z rodzicami dzieci ma wpływ na ujednolicenie systemu

oddziaływań wychowawczych i pozwala na stworzenie jednego

systemu postępowania z dzieckiem, znanego dziecku

i gwarantującego mu poczucie bezpieczeństwa. Nie ma bowiem nic

gorszego niż zamęt w tej młodej główce, gdy pani mówi co innego

i rodzic mówi co innego. Poza tym każdy nauczyciel chce

wspomagać rodziców w ich roli prawnych wychowawców dziecka.

Służyć ma temu informowanie o zachowaniu się dziecka

w przedszkolu, o jego osiągnięciach i umiejętnościach, oraz

zbieranie informacji o zachowaniu się dziecka w domu, jego

przeżyciach i doświadczeniach mających wpływ na teraźniejsze

postępowanie. Posiadając też wiedzę i niektóre z nas wieloletnią

praktykę, uważamy, że możemy służyć radą w sprawie rozwoju

dziecka i wskazówkami dotyczącymi wychowania.

Drodzy Rodzice, chcemy z Wami:

uzgadniać sposób reagowania na bodźce, zadania,

wymagania w domu i w przedszkolu,

9

wyznaczać kierunki działań wychowawczych wspólnie

realizowanych: w przedszkolu i kontynuowanych w domu,

nauczać i pasjonować- poprzez włączanie was w

prezentowanie własnych pasji, zainteresowań,

tworzyć klimat naszej placówki, zapraszając Was do

zagospodarowania wnętrz przedszkola (dekorowania go),

poszukiwać przyczyn zachowania dziecka, aby wspierać

tych spośród Was, którzy chcą zmienić coś w swojej relacji

do dziecka.

Po co to wszystko?

Przedszkole ma szansę uzupełniać oddziaływania

wychowawcze domu rodzinnego dziecka. Ma szansę wspierać

i pobudzać jego rozwój, po uprzednim dokładnym poznaniu jego

potrzeb, możliwości i uzdolnień. Są to podstawowe kierunki pracy

przedszkola. Kierunki te, bez ścisłej współpracy z rodzicami

dziecka stają się niemożliwe w realizacji. Dlatego tak ważna jest

konieczność ustalenia przez nauczycielki przedszkola i rodziców

wspólnego, systemu postępowania z dzieckiem. Atmosfera

wzajemnego zaufania, otwarcie na potrzeby dziecka i oczekiwania

rodziców, otwarcie na pytania, krytykę rodziców wobec

przedszkola pozwolą na rzeczywiste zaangażowanie ich we

wspólne działania dla dobra dziecka. Gwarancją współpracy

przedszkola z rodzicami może być statut przedszkola,

w którym warunki tej współpracy zostały jasno i wyraźnie

określone.

Jak tego dokonać?

Wyraźna staje się potrzeba planowych, otwartych

i partnerskich kontaktów polegających na wymianie poglądów

dotyczących spraw wychowania oraz ustalenie jednolitego

sposobu oddziaływania na dziecko. Ponoszenie wspólnej

odpowiedzialności za warunki jego rozwoju. Należy przy tym

10

uwzględnić pełne prawo rodziców do współdecydowania

o kierunkach pracy przedszkola.

Warunkiem efektywnej współpracy jest poznanie dzieci i ich

środowiska rodzinnego. Źródłem informacji o dziecku jest karta

zgłoszenia dziecka, ankieta kierowana do rodziców, rozmowy

z rodzicami, z dzieckiem, obserwacja dziecka w kontaktach

z rówieśnikami, oraz w różnych sytuacjach w przedszkolu –

reakcja na sukces i porażkę, komunikacja, przyzwyczajenia

higieniczne, analiza prac dziecka.

Mając na uwadze właściwą organizację współpracy

z rodzicami my, jako przedszkole, przedstawiamy nasze

oczekiwania wobec rodziców, dotyczące uczestnictwa

w zebraniach, kontaktach indywidualnych, zachęcamy do

interesowania się pracą dydaktyczno- wychowawczą przedszkola,

programem w oparciu, o który pracuje przedszkole, prawami

i obowiązkami rodziców, regulaminem przedszkola.

Chcemy działać dla dobra dziecka. Z rodzicami, bo oni znają

je i wiedzą, czego ich dziecko najbardziej potrzebuje. Nie chcemy,

aby współpraca tych dwu środowisk, przedszkola i grona

rodziców, opierała się przede wszystkim na pracach pomocniczych

lub usługowych świadczonych na rzecz przedszkola. Myślimy, że

świadome włączenie rodziców w proces wspomagania rozwoju ich

dziecka będzie lepszym rozwiązaniem. Chodzi przecież

o współdziałanie, czyli tworzenie czegoś razem, a nie o

realizowanie zadań zaproponowanych przez placówkę. Prawdą

jest, że przedszkole ma za zadanie proponować, ale nie

pozostawajcie obojętni! To Wy możecie współtworzyć przedszkolną

rzeczywistość, jeśli tylko, drodzy Rodzice, ZECHCECIE…

A na ten nowy rok przedszkolny w imieniu całej „załogi”

przedszkolnej życzę, aby wam się chciało Przede wszystkim dla

dobra waszych dzieci. Z serdecznym pozdrowieniem-

Agnieszka Pożarowska

11

Fragment Statutu Przedszkola Publicznego w Tanowie

Rozdz. IV „Rodzice” § 20

„ Rodzice mają prawo do :

a. zapoznania się z programami oraz zadaniami, wynikającymi z planów

pracy placówki oraz planów pracy w danym oddziale,

b. uzyskiwania rzetelnej informacji na temat swojego dziecka podczas

wizyty w placówce, kontaktów z nauczycielem według potrzeb w

ustalonych godzinach

c. uzyskiwania porad i wskazówek od nauczycieli w rozpoznawaniu

przyczyn trudności wychowawczych oraz doborze metod udzielania

dziecku pomocy,

d. wyrażania i przekazywania nauczycielowi oraz dyrektorowi wniosków

z pracy przedszkola,

e. uczestniczenia w przeprowadzonych formach diagnozowania potrzeb

w zakresie opieki, wychowania i nauki ich dziecka,

f. uczestniczenia w zajęciach prowadzonych w ramach oddziału, do

którego uczęszcza jego dziecko, według zgłoszonych przez niego

potrzeb oraz w zajęciach prowadzonych ze specjalistami na terenie

placówki,

g. aktywnego uczestniczenia w życiu przedszkola i oddziału, do którego

uczęszcza jego dziecko,

h. uczestniczenia w zebraniach rodziców, podejmowaniu decyzji

służących dobru ogółu dzieci,

i. służenia pomocą podczas planowanych wyjazdów i wycieczek,

j. dobrowolnych prac oraz darowizn na rzecz przedszkola i grupy,

k. zgłaszania konieczności objęcia dziecka dietą specjalistyczną

konieczną ze względu na przebieg leczenia.

l. wyrażania i przekazywania organowi prowadzącemu oraz organowi

sprawującemu nadzór pedagogiczny opinii na temat pracy

przedszkola. ”

12

W październiku czekają nas:

03.10.12r. (środa) godz.: 10:15 dzieci z grupy IV „Żółwie

morskie” wyjeżdżają autobusem linii 103 do Polic, gdzie

w zakładzie cukierniczym zagłębiać będą tajniki zawodu

cukiernika i poznawać będą proces produkcyjny ciastek.

12.10.12r. (piątek) godz.: 10:00 krótki program

artystyczny w wykonaniu dzieci dla pracowników

i nauczycieli przedszkola z okazji Dnia Edukacji

Narodowej.

15.10.12r. (poniedziałek) godz.: 9:30 spotkanie

z policjantami z Komendy Powiatowej w Policach.

Zapoznanie dzieci z bezpiecznym poruszaniem się po

drodze, z bezpiecznymi zabawami na dworze.

18.10.12r. (czwartek) godz.: 10:00 teatrzyk w wykonaniu

artystów szczecińskich scen.

20.10.12r. (sobota) godz.: 10:00 rajd pieszy po Tanowie.

Informacja o programie rajdu już wkrótce na plakacie

przy wejściu do przedszkola.

Na sz p rzed szko lny humo r :

Nauczycielka z najmłodszej grupy przyszła na popołudnie do pracy i wita się z dziećmi. Iga (3 latka) z rozżaleniem zwraca się do niej: - No nie musiałaś tak długo spać! Dzieci już dawno wstały!