Prowadzący Trener mgr Michał Ficoń Wyższa Szkoła Edukacja ... · W trening CrossFit...
50
Prowadzący Trener mgr Michał Ficoń Wyższa Szkoła Edukacja w Sporcie Specjalizacja 2015/2016
Transcript of Prowadzący Trener mgr Michał Ficoń Wyższa Szkoła Edukacja ... · W trening CrossFit...
Prowadzący Trener mgr Michał Ficoń
Wyższa Szkoła Edukacja w SporcieSpecjalizacja 2015/2016
Treningiem funkcjonalnym możemy nazywać każdy rodzaj aktywności fizycznej przyczyniający się bezpośrednio do uzyskania oraz poprawy szeroko rozumianej sprawności i kondycji fizycznej.
Film 1
Sprawność fizyczna to właściwość człowieka, na którą składa się określony poziom zdolności motorycznych i umiejętności ruchowych, warunkujących wykonanie konkretnego wysiłku fizycznego mniej lub bardziej efektywnie (Drabik AWF 1995).
Definicję sprawności fizycznej można inaczej rozumieć jako zdolność do efektywnego wykonania pracy mięśniowej (Osiński AWF 1991).
Sprawność fizyczna to wyraz wysokiego stanu narządów i funkcji ustroju, wyrażająca się w efektywnym rozwiązywaniu wszechstronnych zadań ruchowych, a uwarunkowana stopniem ukształtowanych cech motorycznych.
Na sprawność fizyczną składają się dwie zasadnicze zdolności, pierwsze kondycyjne, oparte głównie na procesach energetycznych, drugie koordynacyjne, zdeterminowane przede wszystkim procesami informacyjnymi (Drabik AWF 1995).
Za wysoce sprawnego fizyczne uznamy takiego człowieka, który charakteryzuje się względnie dużym zasobem opanowanych ćwiczeń ruchowych, wysoką wydolnością układu krążenia, oddychania, wydzielania i termoregulacji, pewnymi prawidłowościami w budowie ciała, afirmującym fizyczną aktywność stylem życia (Barankiewicz AWF 1998).
Film 2
Trening funkcjonalny powstał w Stanach Zjednoczonych Ameryki, jego początki są ściśle powiązane z rehabilitacją ruchowa i wszystkimi metodami, które miały doprowadzić do przywrócenia równowagi razem z utraconymi funkcjami na poziomie sprawności ciała ludzkiego oraz szeroko rozpowszechnioną na świecie kulturystyką.
Kulturystyka jest amatorską lub zawodową dyscypliną sportu. Polega na kształtowaniu sylwetki ciała poprzez hipertrofie mięśni szkieletowych w wyniku izolowanych ćwiczeń fizycznych wykonywanych z obciążeniem oraz jednoczesnym maksymalnie możliwym zredukowaniu tkanki tłuszczowej podskórnej w celu lepszego uwidocznienia mięśni.
Rehabilitacja to działanie na rzecz osoby niepełnosprawnej fizycznie, które ma na celu przywrócenie tej osobie pełnej lub maksymalnej do osiągnięcia sprawności ruchowej, zdolności do pracy oraz brania czynnego udziału w życiu społecznym (Barankiewicz AWF 1998).
Mało efektywne metody stosowane podczas zabiegów przez fizjoterapeutów zostały wyparte, kierunek i charakter pracy uległ znaczącej zmianie, zaczęto stosować ruchy bardziej złożone, wielopłaszczyznowe, przyniosło to większą korzyść, pacjenci znacznie szybciej powracali do zdrowia po odniesionych kontuzjach i urazach.
Amerykańscy trenerzy przygotowania motorycznego spostrzegli, że izolacja trenowanych mięśni nie poprawia znacząco motoryki sportowców, nie przyczynia się do wzrostu funkcjonalności podczas rywalizacji sportowej.
Nowa koncepcja nazwana Treningiem Funkcjonalnym zrodziła się na początku lat osiemdziesiątych, gdzie amerykańscy trenerzy odpowiedzialni za przygotowanie motoryczne sportowcóww różnych cyklach i okres treningowych zaczęli stosować nowatorskie systemy treningowe.
Efektywność i przewaga nad tradycyjnym treningiem w sporcie zawodowym po raz pierwszy została zaobserwowana na arenie międzynarodowej w czasie Igrzysk Olimpijskich w Atlancie w roku 1996. Amerykanie zdobyli łącznie 101 medali z tego 44 złote deklasując swoich rywali i wygrywając ze znaczną przewagą klasyfikację medalową.
Europejscy trenerzy zaczęli wzorować się na systemach treningowych stosowanych w treningu amerykańskich sportowców, których podstawę stanowił trening funkcjonalny. Odpowiednio zindywidualizowany zaczął przynosić szybką poprawę cech motorycznych.
Obecnie najbardziej znanym prekursorem Treningu Funkcjonalnego i funkcjonalnej oceny podstawowych wzorców ruchowych za pomocą Testu FMS w USA jest Gray Cook, w Polsce Trener Remigiusz Rzepka.
Trening sportowy -długofalowy, specyficzny proces adaptacji wysiłkowej, który wpływa wszechstronnie na rozwój całego ustroju i kształtuje wybrane cechy motoryczne.
Efektywność tego procesu ujawnia się w szeroko rozumianym uczestnictwie w rekreacji ruchowej lub sporcie i uzyskiwanych wynikach (Sozański AWF 1999).
Kierowane odpowiednio do danej dyscypliny sportowej programy ćwiczeń funkcjonalnych, przyczyniły się do poprawy najistotniejszych cech atletycznych zawodników w stosunkowo krótkim przedziale czasowym.
Obecnie trening funkcjonalny powoli zaczyna być doceniany przez trenerów większości gier zespołowych w Polsce.
Trenerzy, którzy zdecydowali się na pracę w koncepcji treningu funkcjonalnego stają się prawdziwymi specjalistami w dziedzinie ruchu, świadomymi wszystkich jego aspektów.
Rozwój Treningu Funkcjonalnego w sporcie zawodowym i amatorskim doprowadził do stworzenia innowacyjnych systemów treningowych.
Podczas planowania treningu uwzględnia się charakterystyczne w danej dyscyplinie sportowej wzorce przeciążeń.
Pośrednim założeniem ćwiczeń funkcjonalnych jest zapobieganie oraz przeciwdziałanie dużym przeciążeniom w układzie więzadłowo stawowym i mięśniowym.
Podczas ćwiczeń odzwierciedlamy takie ruchy, które mogą zaskoczyć sportowca podczas rywalizacji, dzięki temu w sytuacji ekstremalnej aparat więzadłowo stawowy razem z układem mięśniowym właściwie zareaguje, nie dojdzie do skręcenia stawu lub innej groźnej kontuzji.
Bezpośrednio rozwijamy niezbędne cechy motoryczne zawodnika.
Odpowiednio zaplanowany trening funkcjonalny przyczynia się jednocześnie do poprawy wydolności na którą składa się wytrzymałość tlenowa i sercowo naczyniowa.
Wydolność fizyczna jest gotowością organizmu do wykonywania maksymalnych wysiłków fizycznych przy wysokiej sprawności mechanizmów fizjologicznych, zapewniających efektywną i ekonomiczną adaptację ustroju podczas pracy oraz szybki powrót do stanu wyjściowego w czasie wypoczynku(Barankiewicz AWF 1998).
Trening Funkcjonalny stał się nieodzownym elementem treningu sportowego.
W sektorze usług prywatnych, fitness klubach oraz specjalnych studiach Trening Funkcjonalny stał się najbardziej pożądanym w chwili obecnej aktywnym sposobem spędzania czasu wolnego.
Jest szczególnie potrzebny osobą oddanym pracy zawodowej spędzającym większość czasu w pozycji siedzącej.
Trening funkcjonalny -specyficzny, zaplanowany ciąg wzorców ruchowych we wszystkich płaszczyznach.
W trakcie wykonywania wielostawowych ćwiczeń angażujących cały układ mięśniowy obejmuje swoim działaniem wszystkie stawy i cały układ mięśniowy.
Kształtuje fundamentalne wzorce ruchowe, leżące u podstawy motoryczności człowieka, które są niezbędnym etapem prawidłowego rozwoju fizycznego.
Celem nadrzędnym treningu funkcjonalnego jest maksymalne usprawnienie jednostki poddanej ćwiczeniom, pożądanym efektem ubocznym jest uzyskanie wysportowanej sylwetki.
Trening funkcjonalny prowadzi do równowagi, zdrowia i zwiększenia jakości codziennego życia, stosowany w sporcie zmniejsza ryzyko odniesienia kontuzji, przekłada się dodatnio na wynik sportowy.
Trening Funkcjonalny uczy poprawnego używania swojego ciała w życiu codziennym, wykracza znacznie dalej niż standardowy trening, którego celem jest uzyskanie jedynie idealnej sylwetki.
Funkcjonalność i przydatność w życiu codziennym stawiamy na pierwszym miejscu, wykonywane ćwiczenia powinny mieć swoje uzasadnienie i odniesienie do wykonywanych czynności poza salą treningową.
Zadaniem treningu funkcjonalnego jest usprawnienie całego ciała, wyrównanie dystonii mięśniowej, zwiększenie zakresu ruchów w stawach, poprawa gibkości i koordynacji ruchowej, balansu oraz czucia mięśni głębokich odpowiedzialnych za stabilizację.
Trening Funkcjonalny jest doskonałą propozycją dla ludzi pozbawionych ruchu.
Podczas jednej jednostki treningowej uruchomione są wszystkie stawy ze swoimi połączeniami, mięsnie z grupy powierzchownej i głębokiej odpowiedzialne za ochronę i stabilizację kręgosłupa.
Kompensuje bark codzienny ruchu zapewniając wszechstronny rozwój.
Trening Funkcjonalny jest dla każdego, różnica polega na obranym kierunku działań w jednostce treningowej w odniesieniu do celu jaki stawiamy.
Punktem wyjścia jest aktualny poziom sprawności osoby rozpoczynającej zajęcia.
Podstawowym założeniem treningu funkcjonalnego jest trenowanie konkretnego ruchu lub zadania ruchowego.
Wszystkie starania prowadzą do jak najbardziej możliwie dokładnego odwzorowania i szybkiego wykonania konkretnego zadania w jednostce czasu.
Ćwiczenia odbywają się we wszystkich możliwych płaszczyznach, angażujemy jak największe grupy mięśniowe razem z układem stawowym.
Wykorzystanie ciała człowieka jako maszyny oporowej stanowi punk wyjścia, nie występują jednopłaszczyznowe, sztucznie wyizolowane ruchy.
Praca odbywa się z ciężarem własnego ciała przy użyciu rozmaitych trenażerów, wolnych ciężarów, niestabilnego podłoża.
Podczas treningu utrwalamy i wzmacniamy podstawowe wzorce ruchowe spotykane w życiu codziennym lub sportowej rywalizacji.
Trening staje się bardziej wydajny kiedy nie skupiamy się na pracujących mięśniach, cała uwaga skierowana jest na ruch, utrzymanie prawidłowej pozycji, układu ciała w dynamicznym wielostawowym ćwiczeniu.
Ciało stale uaktywnia niezbędne grupy układów mięśniowych w czasie stałych zmian adaptacyjnych jakie wymusza specyfika Treningu Funkcjonalnego.
We wzorcach koordynacji mięsnie tracą identyczność napięć, pojawiają się różne rodzaje napięć i skurczów mięśniowych(Górski PZWL 2008).
Większość obciążeń zewnętrznych i wewnętrznych kontrolują głębokie mięsnie tułowia pracując w skurczu izometrycznym, podczas którego wzrasta napięcie, ale nie dochodzi do skrócenia włókien, sprzyja to osiągnięciu wysokiej stabilizacji co podnosi znacznie mobilność trenowanego osobnika.(Górski PZWL 2008)
W całym układzie mięśniowym dochodzi do skurczu włókien mięśniowych, przy odpowiednio wysokiej częstotliwości włókna mięśniowe osiągają skurcz tężcowy zupełny, którego siła jest najwyższą, jaka mogą osiągnąć włókna mięśniowe.
Ćwiczenia nie przyczyniają się do ograniczenia zakresu ruchomości w stawach, działając we wszystkich płaszczyznach zwiększa się zakres wykonanych ruchów przy jednoczesnym i odpowiednim zachowaniu balansu między skurczami koncentrycznymi i ekscentrycznymi.
Utrzymanie nieruchomej pozycji w jednostce czasu uruchamia w większości grup mięśniowych skurcz izometryczny.
Nie dochodzi do utraty sprawności jak ma miejsce podczas wyizolowanych ćwiczeń, połączone ze sobą łańcuchy kinematyczne, które są odpowiedzialne za sterowanie pracą układu mięśniowego są zaangażowane w ciągły ruch.
Trening Funkcjonalny stymuluje całe ciało razem z jego poszczególnymi układami przy większości wykonywanych ćwiczeń.
Zwraca się szczególną uwagę na dynamiczną postawę, wymusza optymalne utrzymanie wału rotacji we wszystkich pracujących stawach.
Zadaniem trenowanej osoby jest utrzymanie środka ciężkości przy zmniejszającej się podstawie podparcia, dodatkowym utrudnieniem jest narastające przeciążenie.
Film 3
Znaczącą cześć w Treningu Funkcjonalnym zajmuje Trening Plyometryczny.
Trening plyometryczny jest to specyficzny rodzaj treningu, który wykorzystuje elastyczne właściwości ścięgien i mięśni oraz odruch ich skracania, wywołany ich intensywnym rozciągnięciem w fazie ekscentrycznej ruchu. Istotę stanowi poprzedzenie skurczu koncentrycznego, intensywnym skurczem ekscentrycznym, przy czym fazy te muszą następować bezpośrednio po sobie(Reguła AWF 2005).
Trening plyometryczny sprawdza się doskonale jeżeli celem podstawowym treningu jest poprawa możliwości szybkościowo-siłowych zawodnika.
Odpowiednio sterowany pod względem przeciążeń i intensywności przynosi bardzo dobre rezultaty oraz jest doskonałym uzupełnieniem w sporcie amatorskim lub rekreacji ruchowej
Trening CrossFit - forma działalności ruchowej uprawianej systematycznie, według pewnych reguł, odznaczająca się silnym pierwiastkiem współzawodnictwa oraz tendencją do osiągania coraz lepszych wyników, mająca na celu manifestację sprawności ruchowej.
W trening CrossFit występują i wykorzystuje się ruchy funkcjonalne.
Ciągle zmienny trening wytrzymałościowo siłowy, którego głównym celem jest uzyskanie jak najlepszej sprawności ogólnej, dzięki której osoba trenująca sprosta wszelkim fizycznym wyzwaniom.
Jestem koszykarzem, mam 21 lat i gram w pierwszoligowym zespole na pozycji drugiego rozgrywającego, proszę o wspólne treningi.
Chciałbym poprawić wyskok, koordynację ruchową i szybkość.
Myślę, że brakuje mi siły i dynamiki w walce podkoszowej, inni zawodnicy z łatwością mnie przepychają.
Potrzebuję również zwiększyć wytrzymałość, zdarza się, że pod koniec meczu z ledwością łapię oddech.
Jestem piłkarzem i gram w zespole pierwszoligowym. Proszę zaproponować mi ćwiczenia, dzięki którym wzmocnię mięśnie kończyn dolnych i tułowia (walka ciałem), oraz uzyskam poprawę dynamiki (start do piłki, wyskok do odbicia głową). Dodatkowo ochronię mnie przed kontuzją (staw skokowy i kolanowy).
Jestem zawodnikiem NFL, proszę o zestaw ćwiczeń poprawiający przede wszystkim moją kondycję i wytrzymałość. Zależy mi na rozbudowie masy mięśniowej i przyroście siły, jednak nie chciałbym stracić szybkości i dynamiki. Moim głównym zadaniem jest wyjście do podania i bieg z piłką.
Jestem zawodnikiem MMA, chciałbym przede wszystkim poprawić swoją dynamikę. Zamienić siłę statyczną na dynamiczną, zapewnić płynny transfer dający poprawę szybkości zadawania ciosu. Dodatkowo zależy mi na kształtowaniu wytrzymałości, która tak bardzo jest mi potrzebna w trakcie walki na ringu.
Jestem zawodnikiem narciarstwa zjazdowego, moją specjalnością jest slalom gigant. Proszę o zestaw ćwiczeń i wspólne treningi, które odpowiednio mnie przygotują. Myślę, że potrzebuję siły, dynamikii wytrzymałości w szczególności mięśni kończyn dolnych. Wzmocnienia mięsni tułowia i grzbietu. Sezon startowy rozpoczynam za 6 miesięcy.
Makrocykl jest to duży cykl treningowy, mający na celu doprowadzenie uczestnika do osiągnięcia możliwie wysokiego poziomu formy sportowej i osiągnięcia najlepszych wyników we właściwym czasie.
Mezocykl (cykl średni) jest formą strukturalną treningu pozwalającą kierować sumarycznym efektem treningowym każdej serii cyklów średnich, oraz tworzyć podstawy dla rozwoju wytrenowania.
Mikrocykl (cykl krótki) składa się z jednej lub dwóch jednostek treningowych. Jest on logicznie uporządkowanym ogniwem procesu szkolenia, będąc jego powtarzalnym fragmentem.
Makrocykl Czas trwania 6 miesięcy
Przygotowanie do sezonu narciarskiego
Mezocykl 1Okres 2 miesiące
Przygotowanie
Wszechstronne
Mezocykl 2Okres 2 miesiące
Przygotowanie
Ukierunkowane
Mezocykl 3Okres 2 miesiące
Przygotowanie
Specjalistyczne
Mikrocykl
4 tyg.
Mikrocykl
4 tyg.
Mikrocykl
4 tyg.
Mikrocykl
4 tyg.
Mikrocykl
4 tyg.
Mikrocykl
4 tyg.
Jednostki treningowe
2 x tyg. 16x60 min
3 x tyg. 24x60 min
Jednostki treningowe
2 x tyg. 16x60 min
3 x tyg. 24x60 min
Jednostki treningowe
2 x tyg. 16x60 min
3 x tyg. 24x60 min
Jednostka treningowaZasadniczą strukturą procesu treningowego jest jednostka treningowa, w toku której stosuje się środki i metody, ukierunkowane na rozwiązywanie zadań przygotowania fizycznego.
Strukturę jednostek określa się różnymi czynnikami, wśród których są naturalne wahania aktywności funkcjonalnej organizmu podczas pracy mięśniowej, wielkości obciążeń, dobór ćwiczeń, warunki pracy i odpoczynku.
Je
dn
os
tka
Tre
nin
go
wa
Je
dn
os
tka
Tre
nin
go
wa
Je
dn
os
tka
Tre
nin
go
wa
Je
dn
os
tka
Tre
nin
go
wa
Je
dn
os
tka
Tre
nin
go
wa
Je
dn
os
tka
Tre
nin
go
wa
Je
dn
os
tka
Tre
nin
go
wa
Je
dn
os
tka
Tre
nin
go
wa
Jed
no
stk
a T
ren
ing
ow
a
Jed
no
stk
a T
ren
ing
ow
a
Jed
no
stk
a T
ren
ing
ow
a
Jed
no
stk
a T
ren
ing
ow
a
Jed
no
stk
a T
ren
ing
ow
a
Jed
no
stk
a T
ren
ing
ow
a
Jed
no
stk
a T
ren
ing
ow
a
Jed
no
stk
a T
ren
ing
ow
a
Jed
no
stk
a T
ren
ing
ow
a
Jed
no
stk
a T
ren
ing
ow
a
Jed
no
stk
a T
ren
ing
ow
a
Jed
no
stk
a T
ren
ing
ow
a
Jed
no
stk
a T
ren
ing
ow
a
Jed
no
stk
a T
ren
ing
ow
a
Jed
no
stk
a T
ren
ing
ow
a
Jed
no
stk
a T
ren
ing
ow
a
Mezocykl 1 Mezocykl 2 Mezocykl 3
Przygotowanie
Wszechstronne
Przygotowanie
Ukierunkowane
Przygotowanie
Specjalistyczne
Makrocykl
Czas trwania 6 miesięcy
Jednostka treningowa to najmniejszy element struktury treningu, zasadnicze różnice występują w obrębie powiązań poszczególnych jej części, czasu trwania obciążenia i odpoczynku.
Zgodnie z psychofizycznymi i metodycznymi założeniami, jednostka treningowa dzielona jest na część wstępną, główną i końcową
Część wstępna zwana często rozgrzewką stanowi przygotowanie organizmu do dalszego wysiłku fizycznego.
Część główna, w której realizowane są podstawowe cele treningowe, charakteryzuje się dużymi wartościami obciążenia.
Krzywa intensywności wzrasta w czasie wykonywania kolejnych zadań ruchowych utrzymując się stale na pożądanym, wysokim progu zmęczenia, korzystnie wpływając na efektywność i zajęć.
Skalę intensywności reguluje również czas przerw wypoczynkowych pomiędzy poszczególnymi ćwiczeniami.
W części końcowej następuje zniwelowanie częściowe dużego zmęczenia wywołanego wysokim natężeniem intensywności w części głównej. Celem jest uspokojenie i wyciszenie organizmu.
Budowanie formy ukierunkowane jest na podwyższenie funkcjonalnej doskonałości organizmu, wszechstronne doskonalenie cech sprawnościowych i wolicjonalnych, formowanie niezbędnych umiejętności.
Jest procesem ciągłej adaptacji do szeregu uwarunkowań, jakie w nim występują
Obciążenia treningowe jako bodźce wyzwalają w organizmie złożone kompleksy reakcji przystosowawczych.
Warunkiem zwiększenia wydolności fizycznej ustroju jest więc powtarzanie znacznych i wiodących do zmęczenia obciążeń, które prowadzą do wzmacniających się nawzajem procesów restytucyjnych.
Jestem starszą kobietą w wieku 65 lat, mierzę 168 cm i ważę 58 kg. Obecnie jestem na emeryturze, większość czasu spędzam w domu lub na spacerach w parku z moim psem.
Mam dolegliwości bólowe związane z kręgosłupem, zwłaszcza w odcinku lędźwiowym.
Dokuczają mi kolana, bolą kiedy wejdę po schodach na trzecie piętro.
Czasami jak wracam ze sklepu nie mam siły nieść siatek z zakupami i muszę się zatrzymywać bo moje ramiona nie dają rady.
Chciałabym poprawić swój ogólny stan zdrowia, ostatnio nawet byłam w aptece i chciałam kupić jakieś witaminy na wzmocnienie, czy może mi Pani coś polecić?
Jestem dyspozycyjna i mogłabym chodzić do Pani na zajęcia 2 lub nawet 3 razy w tyg.
Proszę przedstawić mi plan działania na najbliższe trzy miesiące, potem wybieram się na wakacje w góry i chciałabym po nich pochodzić, a nie siedzieć w pokoju.
Analiza biomechaniki ruchu oraz zindywidualizowany program treningowy stanowi podstawę wyjścia i punkt odniesienia.
Właściwy trening odnosi się do poziomu sprawności fizycznej i charakteru codziennej aktywności lub będzie dostosowany do specyfiki danej dyscypliny sportowej.
Cała praca oparta jest na sensomotorycznym procesie przyswajania i uczenia się nowych ruchów.
Trening Funkcjonalny jest najbardziej naturalną formą ruchu dla człowieka.
Trening Funkcjonalny kształtuje fundamentalne wzorce ruchowe, leżące u podstawy motoryczności człowieka, które są niezbędnym etapem prawidłowego rozwoju fizycznego.
Pozbawiony jednomiarowych ruchów w jednej płaszczyźnie, izolacji poszczególnych mięśni, jest specyficznym, zaplanowanym ciągiem wzorców ruchowych, obejmującym swoje działanie we wszystkich płaszczyznach w czasie wykonywania wielostawowych ćwiczeń angażujących cały układ mięśniowy.
Trening Funkcjonalny powinien stanowić podstawową aktywność ruchową człowieka, która „jest uwarunkowana indywidualnymi potrzebami i możliwościami osobnika, jego wiekiem, płcią i stanem zdrowia.
W swoim początkowym etapie ma charakter ogólnego programu, ukierunkowanych selektywnie działań, które korygują określone segmenty ciała.
Kolejnym etapem jest ukierunkowanie działań pod kątem specyfiki realizowanego zadania głównego, tego co chcemy osiągnąć. Etapowo weryfikujemy i kontrolujemy progres prowadzonych działań sprawdzając skuteczność programu treningowego.
Wymagana jest duża wiedza, kwalifikacje trenera prowadzącego.
Potencjalny odbiorca może być sportowcem, jednak z drugiej strony człowiekiem cierpiącym na różne dolegliwości bólowe związane ze wcześniejszymi urazami bądź aktualnym trybem życia.
W znacznej części przypadków będzie to efekt złych nawyków ruchowych i posturalnych życia codziennego prowadzących do częściowych dysfunkcji aparatu ruchu.
Realizowanie Treningu Funkcjonalnego odbywa się w indywidualnej pracy trenera z osobą trenowaną, jednak dopuszcza się możliwość Grupowego Treningu Funkcjonalnego.
Trener prowadzący dysponuje odpowiednim warsztatem umiejętności i doświadczenia.
Grupa nie może być duża, wysoka efektywność będzie zachowana jedynie wtedy, kiedy trener kontroluje poprawność wykonywanych ćwiczeń u każdej z osób ćwiczących.
Taki rodzaj treningu wymaga starannego oraz dokładnego nadzoru.
Osoby rozpoczynające zajęcia mają podobny stan wyjściowy i cel, czynnikiem rozwojowym jest wzajemna motywacja w grupie.
Trening funkcjonalny podnosi jakość codziennego życia, jest doskonałą propozycją aktywności dla zapracowanych ludzi.
Stanowi zbiór indywidualnie dobranych w zależności od potrzeb ćwiczeń ruchowych z pogranicza rehabilitacji ruchowej, treningu sportowego oraz zajęć fitness.
