Proroctwo

Izajasza

według św. Jana

przekład ks. J. Wujka, wraz z tekstem łacińskim Vulgatam Clementinam

1

CZĘŚC I

(1,1-39,8)

KSIĘGA GRÓŹB I POKRZEPIENIA KU

POPRAWIE

TYTUŁ OGÓLNY (1,1).

1

1 Widzenie Izajasza, syna Amosa, które

widział nad Judą i Jeruzalem za dni Ozjasza,

Joatana, Achaza i Ezechiasza, królów

judzkich.

1. Mowa wstępna.

(1,2-31)

SĄD NAD NIEWDZIĘCZNYM

IZRAELEM (1,2-31).

2 Słuchajcie, niebiosa, a weźmij w uszy

ziemio, albowiem Pan przemówił:

"Wychowałem synów i wywyższyłem, a oni

mną wzgardzili. 3 Poznał wół pana swego i

osioł żłób pana swego, a Izrael mnie nie

poznał, a lud mój nie zrozumiał." 4 Biada

narodowi grzesznemu, ludowi nieprawością

obciążonemu, plemieniu złemu, synom

złośliwym: opuścili Pana, bluźnili Świętemu

Izraelowi, odwrócili się wstecz. 5 Na

czymże mam więcej karać was, którzy

przyczyniacie przestępstwa? Cała głowa

chora i całe serce żałosne. 6 Od stopy nogi

aż do wierzchu głowy nie ma w nim zdrowia:

rana i siność i spuchły raz, nie jest zawiązany

ani lekarstwem opatrzony, ani oliwą

zmiękczony. 7 Ziemia wasza spustoszona,

miasta wasze ogniem popalone, krainę waszą

przed wami cudzoziemcy pożerają i

opustoszeje jak przez zburzenie

nieprzyjacielskie. 8 I zostanie się córka

Syjońska jak chłodnik w winnicy i jak budka

w ogrodzie ogórkowym, 9 i jak miasto, które

burzą. Gdyby nam Pan zastępów nie był

zostawił resztek, bylibyśmy jak Sodoma i

stalibyśmy się Gomorze podobni. 10

Słuchajcie słowa Pańskiego, książęta

1

1 Visio Isaiæ, filii Amos, quam vidit super

Judam et Jerusalem, in diebus Oziæ, Joathan,

Achaz, et Ezechiæ, regum Juda.

2 Audite, cæli, et auribus percipe, terra,

quoniam Dominus locutus est. Filios

enutrivi, et exaltavi ; ipsi autem spreverunt

me. 3 Cognovit bos possessorem suum, et

asinus præsepe domini sui ; Israël autem me

non cognovit, et populus meus non

intellexit. 4 Væ genti peccatrici, populo

gravi iniquitate, semini nequam, filiis

sceleratis ! dereliquerunt Dominum ;

blasphemaverunt Sanctum Israël ; abalienati

sunt retrorsum. 5 Super quo percutiam vos

ultra, addentes prævaricationem ? omne

caput languidum, et omne cor mœrens. 6 A

planta pedis usque ad verticem, non est in eo

sanitas ; vulnus, et livor, et plaga tumens,

non est circumligata, nec curata medicamine,

neque fota oleo. 7 Terra vestra deserta ;

civitates vestræ succensæ igni : regionem

vestram coram vobis alieni devorant, et

desolabitur sicut in vastitate hostili. 8 Et

derelinquetur filia Sion ut umbraculum in

vinea, et sicut tugurium in cucumerario, et

sicut civitas quæ vastatur. 9 Nisi Dominus

exercituum reliquisset nobis semen, quasi

Sodoma fuissemus, et quasi Gomorrha

similes essemus. 10 Audite verbum Domini,

principes Sodomorum ; percipite auribus

2

sodomscy! Weźcie w uszy zakon 11 Boga

naszego, ludu gomorski! "Cóż mi po

mnóstwie ofiar waszych? mówi Pan. Pełen

jestem całopalenia baranów i łoju tłustego

bydła, a krwi cielców i jagniąt i kozłów nie

chciałem. 12 Gdyście przychodzili przed

oczy moje, którego żądał z rąk waszych,

abyście chodzili po dziedzińcach moich? 13

Nie składajcież ofiary na próżno; kadzenie

jest mi obrzydłością. Nowiu miesiąca i

sabatu i innych świąt nie ścierpię, nieprawe

są zebrania wasze. 14 Nowi waszych i

uroczystych świąt waszych nienawidzi dusza

moja, stały mi się przykre, zmordowałem się

znosząc. 15 A gdy wyciągniecie ręce wasze,

odwrócę oczy moje od was; a gdy mnożyć

będziecie modlitwy, nie wysłucham: bo ręce

wasze pełne są krwi!- 16 Omyjcie się,

czystymi bądźcie, usuńcie złość myśli

waszych sprzed oczu moich; 17 przestańcie

źle czynić, uczcie się czynić dobrze,

szukajcie sądu, wspomagajcie uciśnionego,

czyńcie sprawiedliwość sierocie, brońcie

wdowy! 18 A przyjdźcie i prawujcie się ze

mną! mówi Pan. Choćby były grzechy wasze

jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; i choćby

były czerwone jak karmazyn, będą białe jak

wełna. 19 Jeśli zechcecie, a posłuchacie mię,

dóbr ziemi pożywać będziecie. 20 Ale jeśli

nie zechcecie, a mnie do gniewu

przywiedziecie, miecz was pożre ; bo usta

Pańskie mówiły. 21 " Jak stało się

nierządnicą miasto wierne, pełne sądu?

Sprawiedliwość mieszkała w nim, a teraz

mężobójcy. 22 Srebro twoje obróciło się w

żużle,wino twoje zmieszało się z wodą. 23

Książęta twoi niewierni, towarzysze złodziei;

wszyscy miłują dary i idą za nagrodą.

Sierocie nie czynią sprawiedliwości, a

sprawa wdowy nie przychodzi przed nich.

24 Przeto mówi Pan, Bóg zastępów, Mocny

Izraelów:" Ach, pocieszę się na

nieprzyjaciołach swoich i pomszczę się na

przeciwnikach moich! 25 I obrócę rękę

swoją na ciebie i wypalę do czysta żużle

twoje i usunę wszystką cynę twoją. 26 I

przywrócę sędziów twoich, jak przedtem

byli, a radców twoich jak za dawna. Potem

będziesz nazwane miastem sprawiedliwego,

miastem wiernym. 27 Syjon przez sąd

legem Dei nostri, populus Gomorrhæ. 11

Quo mihi multitudinem victimarum

vestrarum ? dicit Dominus. Plenus sum :

holocausta arietum, et adipem pinguium, et

sanguinem vitulorum et agnorum et

hircorum, nolui. 12 Cum veniretis ante

conspectum meum, quis quæsivit hæc de

manibus vestris, ut ambularetis in atriis meis

? 13 Ne offeratis ultra sacrificium frustra :

incensum abominatio est mihi. Neomeniam

et sabbatum, et festivitates alias, non feram ;

iniqui sunt cœtus vestri. 14 Calendas vestras,

et solemnitates vestras odivit anima mea :

facta sunt mihi molesta ; laboravi sustinens.

15 Et cum extenderitis manus vestras,

avertam oculos meos a vobis, et cum

multiplicaveritis orationem, non exaudiam :

manus enim vestræ sanguine plenæ sunt. 16

Lavamini, mundi estote ; auferte malum

cogitationum vestrarum ab oculis meis :

quiescite agere perverse, 17 discite

benefacere ; quærite judicium, subvenite

oppresso, judicate pupillo, defendite viduam.

18 Et venite, et arguite me, dicit Dominus.

Si fuerint peccata vestra ut coccinum, quasi

nix dealbabuntur ; et si fuerint rubra quasi

vermiculus, velut lana alba erunt. 19 Si

volueritis, et audieritis me, bona terræ

comeditis. 20 Quod si nolueritis, et me ad

iracundiam provocaveritis, gladius devorabit

vos, quia os Domini locutum est. 21

Quomodo facta est meretrix civitas fidelis,

plena judicii ? justitia habitavit in ea, nunc

autem homicidæ. 22 Argentum tuum versum

est in scoriam ; vinum tuum mistum est

aqua. 23 Principes tui infideles, socii furum.

Omnes diligunt munera, sequuntur

retributiones. Pupillo non judicant, et causa

viduæ non ingreditur ad illos. 24 Propter hoc

ait Dominus, Deus exercituum, Fortis Israël

: Heu ! consolabor super hostibus meis, et

vindicabor de inimicis meis. 25 Et convertam

manum meam ad te, et excoquam ad puram

scoriam tuam, et auferam omne stannum

tuum. 26 Et restituam judices tuos ut fuerunt

prius, et consiliarios tuos sicut antiquitus ;

post hæc vocaberis civitas justi, urbs fidelis.

27 Sion in judicio redimetur, et reducent

eam in justitia. 28 Et conteret scelestos, et

peccatores simul ; et qui dereliquerunt

3

odkupiony będzie i przywiodą go znów przez

sprawiedliwość.” 28 I zetrze występnych i

grzeszników razem, a którzy Pana opuścili,

będą wyniszczeni. 29 Bo będą pohańbieni

od bałwanów, którym ofiarowali, i będziecie

się wstydzić za ogrody, któreście byli obrali,

30 gdy będziecie jak dąb, którego liście

opadły, i jak ogród bez wody. 31 I będzie

moc wasza jak tlejący popiół ze zgrzebi, a

dzieło wasze jak iskra: i zapalą się oboje

razem, a nie będzie, kto by zagasił.

II. Proroctwa o Judzie i Izraelu.

(2,1-12,6)

DZIAŁ I: PROROCTWA Z PIERWSZYCH

LAT DZIAŁALNOŚCI IZAJASZA.

(2,1-5,30)

1. JERUZALEM BĘDZIE W

PRZYSZŁOŚCI OŚRODKIEM

WSZYSTKICH NARODÓW (2,1-4).

2

1 Słowo, które widział Izajasz, syn Amosa,

nad Judą i Jeruzalem.- 2 I będzie w

ostateczne dni przygotowana góra domu

Pańskiego na wierzchu gór, i wywyższy się

nad pagórki, a popłyną do niej wszystkie

narody. 3 Pójdą też liczne ludy i rzekną:

"Chodźcie, a wstąpmy na górę Pańską i do

domu Boga Jakubowego, a nauczy nas dróg

swoich i będziemy chodzić ścieżkami jego."

Bo z Syjonu wyjdzie zakon, a słowo Pańskie

z Jeruzalem. 4 I będzie sądził narody, i

wielu ludom będzie wymierzał

sprawiedliwość. I przekują miecze swe na

lemiesze,a włócznie swe na sierpy ; nie

podniesie miecza naród przeciw narodowi,

ani nie będą więcej ćwiczyć się do boju.

Dominum consumentur. 29 Confundentur

enim ab idolis quibus sacrificaverunt, et

erubescetis super hortis quos elegeratis, 30

cum fueritis velut quercus defluentibus foliis,

et velut hortus absque aqua. 31 Et erit

fortitudo vestra ut favilla stuppæ, et opus

vestrum quasi scintilla, et succendetur

utrumque simul, et non erit qui extinguat.

2

1 Verbum quod vidit Isaias, filius Amos,

super Juda et Jerusalem. 2 Et erit in

novissimis diebus : præparatus mons domus

Domini in vertice montium, et elevabitur

super colles ; et fluent ad eum omnes gentes,

3 et ibunt populi multi, et dicent : Venite, et

ascendamus ad montem Domini, et ad

domum Dei Jacob ; et docebit nos vias suas,

et ambulabimus in semitis ejus, quia de Sion

exibit lex, et verbum Domini de Jerusalem. 4

Et judicabit gentes, et arguet populos multos

; et conflabunt gladios suos in vomeres, et

lanceas suas in falces. Non levabit gens

contra gentem gladium, nec exercebuntur

ultra ad prælium.

4

2 SĄD BOŻY NAD PYCHĄ (2,5-22).

5 Domu Jakuba, pójdźcie, a chodźmy w

światłości Pańskiej! 6 Albowiem porzuciłeś

twój lud, dom Jakuba, gdyż pełni są jak

przedtem, i mieli wieszczków jak Filistyni, i

z dziećmi obcymi się połączyli. 7 Napełniła

się ziemia srebrem i złotem, i nie ma końca

skarbom jego; 8 i napełniła się ziemia jego

końmi, i nie ma liczby wozów jego I

napełniła się ziemia jego bałwanami: kłaniali

się dziełu rąk swoich, 9 które uczyniły palce

ich. I kłaniał się człowiek, i uniżał się mąż;

przeto nie odpuszczaj im! 10 Wejdź w skałę

i skryj się w wykopanej ziemi przed

obliczem strachu Pańskiego i przed jasnością

majestatu jego!- 11 Wyniosłe oczy

człowieka są poniżone i nachylona będzie

wyniosłość mężów, a sam Pan wywyższy się

w ów dzień. 12 Bo dzień Pana zastępów na

każdego pysznego i wysokiego i na każdego

hardego, i poniżony będzie ; 13 i na

wszystkie cedry Libanu wysokie i wyniosłe, i

na wszystkie dęby Basanu, 14 i na wszystkie

góry wysokie, 15 i na wszystkie pagórki

wyniosłe, i na każdą wieżę wysoką, i na

każdy mur obronny, 16 i na wszystkie

okręty Tarsisu, i na wszystko, co jest piękne

ku widzeniu. 17 I będzie nachylona

wyniosłość ludzi, i uniżona będzie wysokość

mężów, a Pan sam wywyższy się w ów

dzień. 18 A bałwany do szczętu będą

pokruszone. 19 I wejdą w jaskinie skalne i

do przepaści ziemi przed obliczem strachu

Pańskiego i przed chwałą majestatu jego, gdy

powstanie, aby ukarać ziemię. 20-W ów

dzień porzuci człowiek swe bałwany ze

srebra i wyobrażenia swe ze złota, które był

sobie sprawił, aby się im kłaniać, krety i

nietoperze. 21 I wejdzie w rozpadliny skalne

i w szczeliny kamienne przed obliczem

strachu Pana i przed chwałą majestatu jego,

gdy powstanie, aby karać ziemię. 22 A tak

dajcie pokój człowiekowi, którego dech jest

w nozdrzach jego, bo poczytany jest on za

wysokiego.

5 Domus Jacob, venite, et ambulemus in

lumine Domini. 6 Projecisti enim populum

tuum, domum Jacob, quia repleti sunt ut

olim, et augeres habuerunt ut Philisthiim, et

pueris alienis adhæserunt. 7 Repleta est terra

argento et auro, et non est finis thesaurorum

ejus. 8 Et repleta est terra ejus equis, et

innumerabiles quadrigæ ejus. Et repleta est

terra ejus idolis ; opus manuum suarum

adoraverunt, quod fecerunt digiti eorum. 9

Et incurvavit se homo, et humiliatus est vir ;

ne ergo dimittas eis. 10 Ingredere in petram,

et abscondere in fossa humo a facie timoris

Domini, et a gloria majestatis ejus. 11 Oculi

sublimes hominis humiliati sunt, et

incurvabitur altitudo virorum ; exaltabitur

autem Dominus solus in die illa. 12 Quia

dies Domini exercituum super omnem

superbum, et excelsum, et super omnem

arrogantem, et humiliabitur ; 13 et super

omnes cedros Libani sublimes et erectas, et

super omnes quercus Basan, 14 et super

omnes montes excelsos, et super omnes

colles elevatos, 15 et super omnem turrim

excelsam, et super omnem murum munitum,

16 et super omnes naves Tharsis, et super

omne quod visu pulchrum est, 17 et

incurvabitur sublimitas hominum, et

humiliabitur altitudo virorum, et elevabitur

Dominus solus in die illa ; 18 et idola

penitus conterentur ; 19 et introibunt in

speluncas petrarum, et in voragines terræ, a

facie formidinis Domini et a gloria

majestatis ejus, cum surrexerit percutere

terram. 20 In die illa projiciet homo idola

argenti sui, et simulacra auri sui, quæ fecerat

sibi ut adoraret, talpas et vespertiliones. 21

Et ingreditur scissuras petrarum et in

cavernas saxorum, a facie formidinis

Domini, et a gloria majestatis ejus, cum

surrexerit percutere terram. 22 Quiescite ergo

ab homine, cujus spiritus in naribus ejus est,

quia excelsus reputatus est ipse.

5

3. SĄD NAD JUDĄ I NAD JEGO

KSIĄŻĘTAMI (3,1-15).

3

1 Albowiem oto panujący, Pan zastępów,

usunie z Jeruzalem i z Judy dużego i

mocnego, wszelkie posilenie chleba i

wszelkie posilenie wody ; 2 mocnego i

wojownika, sędziego i proroka, i wieszczka, i

starca; 3 przełożonego nad pięćdziesięcioma

i człowieka poważanego, i radcę, i mądrego

budowniczego, i roztropnego w mowach

tajemnych. 4 I dam im dzieci za książąt, a

zniewieściali panować im będą. 5 A rzuci

się lud, mąż na męża i każdy na bliźniego

swego; powstanie chłopię na starca, a

wzgardzony na poważanego. 6 Bo ujmie

mąż brata swego, domownika ojca swego:

"Masz odzienie, bądź książęciem naszym, a

to rumowisko niech będzie pod ręką twoją!

7 " Odpowie dnia tego mówiąc: "Nie jestem

lekarzem, i w domu moim nie ma chleba ani

odzienia, nie ustanawiajcie mnie książęciem

nad ludem!" 8 Bo się wali Jeruzalem, a Juda

upadł, gdyż język ich i wynalazki ich są

przeciw Panu, aby drażnili oczy majestatu

jego. 9 Poznanie oblicza ich odpowiedziało

im, a grzech swój jak Sodoma opowiadali a

nie taili. Biada duszy ich! bo im oddano zło.

10 Powiedzcie sprawiedliwemu, że dobrze,

gdyż owoce wynalazków swoich pożywać

będzie. 11 Biada bezbożnemu na złe!

albowiem stanie mu się odpłata rąk jego. 12

Lud mój ciemięzcy jego złupili, a niewiasty

panowały nad nimi. Ludu mój, którzy cię

błogosławionym zowią, ci cię zwodzą, a

drogę kroków twoich rozkopują. 13 Stoi Pan

na sąd, a stoi, aby sądzić narody. 14 Pan na

sąd przyjdzie ze starszymi ludu swego i z

książętami jego, boście wy spaśli winnicę, a

łup z ubogiego jest w domu waszym! 15

Czemu uciskacie lud mój, a oblicza ubogich

mielecie? mówi Pan, Bóg zastępów.

3

1 Ecce enim Dominator, Dominus

exercituum, auferet a Jerusalem et a Juda

validum et fortem, omne robur panis, et

omne robor aquæ ; 2 fortem, et virum

bellatorem, judicem, et prophetam, et

ariolum, et senem ; 3 principem super

quinquaginta, et honorabilem vultu et

consiliarium, et sapientem de architectis, et

prudentem eloquii mystici. 4 Et dabo pueros

principes eorum, et effeminati dominabuntur

eis ; 5 et irruet populus, vir ad virum, et

unusquisque ad proximum suum ;

tumultuabitur puer contra senem, et ignobilis

contra nobilem. 6 Apprehendet enim vir

fratrem suum, domesticum patris sui :

Vestimentum tibi est, princeps esto noster,

ruina autem hæc sub manu tua. 7

Respondebit in die illa, dicens : Non sum

medicus, et in domo mea non est panis

neque vestimentum : nolite constituere me

principem populi. 8 Ruit enim Jerusalem, et

Judas concidit, quia lingua eorum et

adinventiones eorum contra Dominum, ut

provocarent oculos majestatis ejus. 9 Agnitio

vultus eorum respondit eis ; et peccatum

suum quasi Sodoma prædicaverunt, nec

absconderunt. Væ animæ eorum, quoniam

reddita sunt eis mala ! 10 Dicite justo

quoniam bene, quoniam fructum

adinventionum suarum comedet. 11 Væ

impio in malum ! retributio enim manuum

ejus fiet ei. 12 Populum meum exactores sui

spoliaverunt, et mulieres dominatæ sunt eis.

Popule meus, qui te beatum dicunt, ipsi te

decipiunt, et viam gressuum tuorum

dissipant. 13 Stat ad judicandum Dominus,

et stat ad judicandos populos. 14 Dominus ad

judicium veniet cum senibus populi sui, et

principibus ejus ; vos enim depasti estis

vineam, et rapina pauperis in domo vestra.

15 Quare atteritis populum meum, et facies

pauperum commolitis ? dicit Dominus Deus

exercituum.

6

4. SĄD NAD PRZEPYCHEM NIEWIAST

JUDZKICH (3,16-4,1).

16 I rzekł Pan: "Przeto, że się wyniosły córki

syjońskie, a chodziły wyciągnąwszy szyję, i

pomrugując oczyma chodziły i pląsały,

chodziły nogami swymi i wyniosłym

krokiem postępowały: 17 obłysi Pan wierzch

głowy córek syjońskich i Pan włosy ich

obnaży. 18"-Owego dnia odejmie Pan

ozdobę trzewików i półksiężyce, 19 i

łańcuchy, i naszyjniki, i naramienniki, 20 i

czepki, i przędzielnice, i nagolennice, i

łańcuszki, i pudełka z wonnościami, i

nausznice, i pierścionki, 21 i drogie

kamienie na czole wiszące, 22 i szaty

odmienne, i płaszczyki, i rańtuszki, 23 i

szpilki, i zwierciadła, i rąbeczki, 24 i

przepaski, i letniki. I będzie zamiast

wdzięcznej woni smród, zamiast paska

powrózek, zamiast kędzierzawych włosów

łysina, a zamiast koszulki włosiennica. 25

Co piękniejsi też mężowie twoi od miecza

polegną, a mocarze twoi w bitwie. 26 I

zasmucą się, i płakać będą bramy jej, i

spustoszona na ziemi siedzieć będzie.

4

1 I uchwyci siedem niewiast męża jednego w

ów dzień mówiąc: "Chleb swój jeść

będziemy i odzieniem swym przyodziewać

się będziemy, tylko niech będzie nazwane

imię twoje nad nami, odejmij sromotę

naszą!"

5. CHWAŁA SYJONU

OCZYSZCZONEGO (4,2-6).

2 W ów dzień będzie płód Pański w

wielmożności i chwale, a owoc ziemi

wyniosły, i radość tym, którzy będą zbawieni

z Izraela. 3 I będzie: wszelki, który

pozostanie w Syjonie, i kto się ostoi w

Jeruzalem, świętym go nazwą, każdego,

który jest zapisany na życie w Jeruzalem. 4

Gdy obmyje Pan plugastwa córek Syjonu, a

krew Jeruzalem wymyje spośród niego w

duchu sądu i w duchu zapalenia, 5 stworzy

Pan nad wszystkim miejscem góry Syjon i

16 Et dixit Dominus : Pro eo quod elevatæ

sunt filiæ Sion, et ambulaverunt extento

collo, et nutibus oculorum ibant, et

plaudebant, ambulabant pedibus suis, et

composito gradu incedebant ; 17 decalvabit

Dominus verticem filiarum Sion, et

Dominus crinem earum nudabit. 18 In die illa

auferet Dominus ornamentum calceamentum,

19 et lunulas, et torques, et monilia, et

armillas, et mitras, 20 et discriminalia, et

periscelidas, et murenulas, et olfactoriola, et

inaures, 21 et annulos, et gemmas in fronte

pendentes, 22 et mutatoria, et palliola, et

linteamina, et acus, 23 et specula, et

sindones, et vittas, et theristra. 24 Et erit pro

suavi odore fœtor, et pro zona funiculus, et

pro crispanti crine calvitium, et pro fascia

pectorali cilicium. 25 Pulcherrimi quoque

viri tui gladio cadent, et fortes tui in prælio.

26 Et mœrebunt atque lugebunt portæ ejus,

et desolata in terra sedebit.

4

1 Et apprehendent septem mulieres virum

unum in die illa, dicentes : Panem nostrum

comedemus, et vestimentis nostris

operiemur : tantummodo invocetur nomen

tuum super nos ; aufer opprobrium nostrum.

2 In die illa, erit germen Domini in

magnificentia et gloria, et fructus terræ

sublimis, et exsultatio his qui salvati fuerint

de Israël. 3 Et erit : omnis qui relictus fuerit

in Sion, et residuus in Jerusalem, Sanctus

vocabitur, omnis qui scriptus est in vita in

Jerusalem. 4 Si abluerit Dominus sordes

filiarum Sion, et sanguinem Jerusalem

laverit de medio ejus, in spiritu judicii, et

spiritu ardoris. 5 Et creabit Dominus super

omnem locum montis Sion, et ubi invocatus

7

gdzie wzywany był, obłok we dnie a dym i

światło ognia pałającego w nocy, bo nad

wszystką chwałą będzie osłona. 6 I będzie

przybytek na zasłonę we dnie od gorąca, a na

ubezpieczenie i na skrycie od wichru i od

deszczu.

6. PRZYPOWIEŚĆ O WINNICY, SZEŚĆ

"BIADA" (5,1-30).

5

1 Zaśpiewam miłemu memu piosnkę

stryjecznego brata mego o winnicy jego:

Winnicę nabył mój miły na rogu, synu oliwy.

2 I ogrodził ją, i wybrał z niej kamienie, i

zasadził ją latoroślą wyborną, i zbudował

wieżę wpośród niej, i sprawił w niej prasę, i

czekał, aby zrodziła jagody winne, ale

zrodziła agrest. 3 Teraz tedy, obywatele

jerozolimscy i mężowie judzcy, rozsądźcie

między mną a winnicą moją. 4 Co jest, co

więcej miałem uczynić winnicy mojej, a nie

uczyniłem jej ? Czemuż, gdy czekałem, aby

zrodziła jagody winne, zrodziła agrest? 5 A

teraz ukażę wam, co ja uczynię winnicy

mojej: rozbiorę płot jej i będzie na

rozchwycenie ; rozerwę parkan jej i będzie

na podeptanie. 6 I zostawię ją pustą; nie

będą jej obrzynać ani kopać, i porośnie tarnią

i cierniem, a obłokom przykażę, aby na nią

deszczu nie spuszczały. 7 Bo winnicą Pana

zastępów jest dom Izraelów, a mąż Judy

latoroślą jego rozkoszną; i czekałem, żeby

czynił sąd, a oto nieprawość, i krzyk zamiast

sprawiedliwości. 8 Biada wam, którzy

przyłączacie dom do domu, a rolę do roli aż

do samej granicy miejsca! Czyż wy sami

mieszkać będziecie wpośród ziemi? 9 W

uszach moich to jest, mówi Pan zastępów:

"Zaprawdę wiele domów wielkich i

ozdobnych będzie spustoszonych, bez

mieszkańców. 10 Albowiem dziesięć

morgów winnicy da łagwicę jedną, a

trzydzieści korców nasienia da trzy korce.

11 "-Biada wam, którzy wstajecie rano, aby

się oddawać opilstwu i pić aż do wieczora,

aby się winem rozpalać. 12 Cytra i lutnia, I

bęben, i piszczałka, i wino na biesiadach

waszych, a na sprawę Pańską nie patrzycie i

est, nubem per diem et fumum, et

splendorem ignis flammantis in nocte : super

omnem enim gloriam protectio. 6 Et

tabernaculum erit in umbraculum, diei ab

æstu, et in securitatem et absconsionem a

turbine et a pluvia.

5

1 Cantabo dilecto meo canticum patruelis

mei vineæ suæ. Vinea facta est dilecto meo

in cornu filio olei. 2 Et sepivit eam, et lapides

elegit ex illa, et plantavit eam electam ; et

ædificavit turrim in medio ejus, et torcular

exstruxit in ea ; et exspectavit ut faceret

uvas, et fecit labruscas. 3 Nunc ergo,

habitatores Jerusalem et viri Juda, judicate

inter me et vineam meam. 4 Quid est quod

debui ultra facere vineæ meæ, et non feci ei

? an quod exspectavi ut faceret uvas, et fecit

labruscas ? 5 Et nunc ostendam vobis quid

ego faciam vineæ meæ : auferam sepem

ejus, et erit in direptionem ; diruam

maceriam ejus, et erit in conculcationem. 6

Et ponam eam desertam ; non putabitur et

non fodietur : et ascendent vepres et spinæ,

et nubibus mandabo ne pluant super eam

imbrem. 7 Vinea enim Domini exercituum

domus Israël est ; et vir Juda germen ejus

delectabile : et exspectavi ut faceret

judicium, et ecce iniquitas ; et justitiam, et

ecce clamor. 8 Væ qui conjungitis domum

ad domum, et agrum agro copulatis usque

ad terminum loci ! Numquid habitabitis vos

soli in medio terræ ? 9 In auribus meis sunt

hæc, dicit Dominus exercituum ; nisi domus

multæ desertæ fuerint, grandes et pulchræ,

absque habitatore. 10 Decem enim jugera

vinearum facient lagunculam unam, et

triginta modii sementis facient modios tres.

11 Væ qui consurgitis mane ad ebrietatem

sectandam, et potandum usque ad vesperam,

ut vino æstuetis ! 12 Cithara, et lyra, et

tympanum, et tibia, et vinum in conviviis

vestris ; et opus Domini non respicitis, nec

opera manuum ejus consideratis. 13

Propterea captivus ductus est populus meus,

8

na dzieła rąk Jego nie zważacie. 13 Przeto w

niewolę zawiedziony jest lud mój, gdyż nie

miał umiejętności, i dostojni jego poginęli z

głodu, a pospólstwo jego wyschło od

pragnienia. 14 Przeto rozszerzyła otchłań

duszę swoją i rozwarła paszczę swą bez

żadnego końca; i zstąpią mocarze jego i

pospólstwo jego, i dostojni a sławni jego do

niej. 15 I nachylony będzie człowiek, i

poniżony będzie mąż, a oczy wyniosłych

będą spuszczone. 16 A Pan zastępów

wywyższy się w sądzie, i Bóg święty uświęci

się w sprawiedliwości. 17 I będą się paść

baranki według porządku swego, a pustynie,

w urodzaj obrócone, będą jeść przychodnie.

18 Biada wam, którzy ciągniecie nieprawość

powrózkami marności, a grzech jak powróz

wozowy. 19 Którzy mówicie: "Niech się

spieszy i niech rychło przyjdzie dzieło Jego,

abyśmy oglądali; niech się przybliży i niech

przyjdzie zamysł Świętego Izraelowego, a

poznamy go!" 20 Biada wam którzy

nazywacie złe dobrym, a dobre złym;

zamieniacie ciemność na światłość, a

światłość na ciemność; zamieniacie gorzkie

na słodkie, a słodkie na gorzkie! 21 Biada

wam, którzy jesteście mądrymi w oczach

waszych i sami przed sobą roztropnymi ! 22

Biada wam, którzy jesteście mocnymi w

piciu wjna, i mężami dzielnymi w mieszaniu

opilstwa; 23 którzy uniewinniacie

bezbożnego za podarki, a sprawiedliwość

sprawiedliwego odejmujecie od niego! 24

Przeto jak páździerze język ognia pożera i

żar płomienia wypala, tak korzeń ich jak

popiół będzie, a płód ich jak proch w górę

uleci ; bo odrzucili zakon Pana zastępów, a

słowom Świętego Izraelowego bluźnili. 25

Dlatego zapalczywość Pańska rozgniewała

się na lud Jego, i wyciągnął nań rękę swoją i

poraził go; i wzruszyły się góry, i były trupy

ich jako gnój po ulicach. W tym wszystkim

nie odwróciła się zapalczywość Jego, ale

jeszcze ręka Jego wyciągnięta. 26 I

podniesie chorągiew między narodami

odległymi, i zawiśnie nań z krańców ziemi, a

oto z pośpiechem prędko przyjdzie. 27 Nie

ma w nim ustającego ani strudzonego; nie

będzie drzemał ani spał, ani nie będzie

rozwiązany pas biódr jego, ani się nie

quia non habuit scientiam, et nobiles ejus

interierunt fame, et multitudo ejus siti

exaruit. 14 Propterea dilatavit infernus

animam suam, et aperuit os suum absque

ullo termino ; et descendent fortes ejus, et

populus ejus, et sublimes gloriosique ejus, ad

eum. 15 Et incurvabitur homo, et

humiliabitur vir, et oculi sublimium

deprimentur. 16 Et exaltabitur Dominus

exercituum in judicio ; et Deus sanctus

sanctificabitur in justitia. 17 Et pascentur

agni juxta ordinem suum, et deserta in

ubertatem versa advenæ comedent. 18 Væ

qui trahitis iniquitatem in funiculis vanitatis,

et quasi vinculum plaustri peccatum ! 19 qui

dicitis : Festinet, et cito veniat opus ejus, ut

videamus ; et appropiet, et veniat consilium

sancti Israël, et sciemus illud ! 20 Væ qui

dicitis malum bonum, et bonum malum ;

ponentes tenebras lucem, et lucem tenebras ;

ponentes amarum in dulce, et dulce in

amarum ! 21 Væ qui sapientes estis in oculis

vestris, et coram vobismetipsis prudentes. 22

Væ qui potentes estis ad bibendum vinum, et

viri fortes ad miscendam ebrietatem ! 23 qui

justificatis impium pro muneribus, et

justitiam justi aufertis ab eo ! 24 Propter hoc,

sicut devorat stipulam lingua ignis, et calor

flammæ exurit, sic radix eorum quasi favilla

erit, et germen eorum ut pulvis ascendet ;

abjecerunt enim legem Domini exercituum,

et eloquium sancti Israël blasphemaverunt.

25 Ideo iratus est furor Domini in populum

suum, et extendit manum suam super eum,

et percussit eum : et conturbati sunt montes,

et facta sunt morticina eorum quasi stercus in

medio platearum. In his omnibus non est

adversus furor ejus, sed adhuc manus ejus

extenta. 26 Et elevabit signum in nationibus

procul, et sibilabit ad eum de finibus terræ :

et ecce festinus velociter veniet. 27 Non est

deficiens neque laborans in eo ; non

dormitabit, neque dormiet ; neque solvetur

cingulum renum ejus, nec rumpetur corrigia

calceamenti ejus. 28 Sagittæ ejus acutæ, et

omnes arcus ejus extenti. Ungulæ equorum

ejus ut silex, et rotæ ejus quasi impetus

tempestatis. 29 Rugitus ejus ut leonis ; rugiet

ut catuli leonum : et frendet, et tenebit

prædam, et amplexabitur, et non erit qui

9

rozerwie rzemyk obuwia jego. 28 Strzały

jego ostre i wszystkie łuki jego naciągnięte.

Kopyta koni jego jak krzemień, a koła jego

jak nawałność burzy. 29 Ryk jego jak ryk

lwa, będzie ryczał jak lwie szczenięta; i

będzie zgrzytał, a będzie łup trzymał; i

pochwyci, a nie będzie, kto by wyrwał. 30 I

zaszumi nad nim dnia owego jak szum

morski. Spojrzymy na ziemię, a oto

ciemności ucisku, i światłość zaćmiła się we

mgle jego.

DZIAŁ II: POWOŁANIE IZAJASZA.

(6,l-13)

6

1 Roku, którego umarł król Ozjasz,

widziałem Pana, siedzącego na stolicy

wysokiej i wyniosłej, a to, co pod nim było,

napełniało kościół. 2 Serafini stali nad nim;

sześć skrzydeł miał jeden i sześć skrzydeł

drugi: dwoma zakrywali oblicze jego, a

dwoma zakrywali nogi jego, a dwoma latali.

3 I wołali jeden do drugiego, i mówili:

"Święty, święty, święty Pan, Bóg zastępów!

pełna jest wszystka ziemia chwały jego " 4 I

poruszyły się naprożniki z zawiasami od

głosu wołającego, a dom napełniony został

dymem. 5 I rzekłem: "Biada mnie, że

milczałem! bo mężem mającym wargi

plugawe jestem, i wpośród ludu plugawe

wargi mającego mieszkam, a Króla, Pana

zastępów widziałem oczyma swymi." 6 I

przyleciał do mnie jeden z serafinów, a w

ręce jego kamyk, który był wziął kleszczami

z ołtarza. 7 I dotknął się ust moich, i rzekł:

"Oto się to dotknęło warg twoich, i odejdzie

nieprawość twoja, a grzech twój będzie

oczyszczony." 8 I usłyszałem głos Pana

mówiącego: "Kogo poślę? i kto nam

pójdzie?" i rzekłem: "Otom ja, poślij mię !"

9 I rzekł: "Idź, a powiesz ludowi temu:

Słuchajcie, słuchając, a nie rozumiejcie, i

oglądajcie widzenie, a nie poznajcie. 10

Zaślep serce ludu tego, a uszy jego obciąż i

oczy jego zawrzyj, aby snadź nie widział

oczyma swymi i uszyma swymi nie słyszał, a

sercem swym nie rozumiał, i aby się nie

eruat. 30 Et sonabit super eum in die illa

sicut sonitus maris : aspiciemus in terram, et

ecce tenebræ tribulationis, et lux obtenebrata

est in caligine ejus.

6

1 In anno quo mortuus est rex Ozias, vidi

Dominum sedentem super solium excelsum

et elevatum ; et ea quæ sub ipso erant

replebant templum. 2 Seraphim stabant super

illud : sex alæ uni, et sex alæ alteri ; duabus

velabant faciem ejus, et duabus velabant

pedes ejus, et duabus volabant. 3 Et

clamabant alter ad alterum, et dicebant :

Sanctus, sanctus, sanctus Dominus, Deus

exercituum ; plena est omnis terra gloria

ejus. 4 Et commota sunt superliminaria

cardinum a voce clamantis, et domus repleta

est fumo. 5 Et dixi : Væ mihi, quia tacui,

quia vir pollutus labiis ego sum, et in medio

populi polluta labia habentis ego habito, et

regem Dominum exercituum vidi oculis

meis. 6 Et volavit ad me unus de seraphim, et

in manu ejus calculus, quem forcipe tulerat

de altari, 7 et tetigit os meum, et dixit : Ecce

tetigit hoc labia tua, et auferetur iniquitas

tua, et peccatum tuum mundabitur. 8 Et

audivi vocem Domini dicentis : Quem

mittam ? et quis ibit nobis ? Et dixi : Ecce

ego, mitte me. 9 Et dixit : Vade, et dices

populo huic : Audite audientes, et nolite

intelligere ; et videte visionem, et nolite

cognoscere. 10 Excæca cor populi hujus, et

aures ejus aggrava, et oculos ejus claude :

ne forte videat oculis suis, et auribus suis

audiat, et corde suo intelligat, et

convertatur, et sanem eum. 11 Et dixi :

Usquequo, Domine ? Et dixit : Donec

10

nawrócił, i bym go nie uzdrowił." 11 I

rzekłem: "Dokąd że, Panie?" I rzekł: "Aż

będą spustoszone miasta i bez mieszkańców,

a domy bez człowieka, a ziemia zostanie

pusta. 12 I daleko zapędzi Pan ludzi i

rozmnoży się ta, która była pusta wpośród

ziemi. 13 A jeszcze w niej dziesiąta część, a

wróci się i będzie na pokaz jak terebint, jak

dąb, który rozpuszcza gałęzie swoje;

nasieniem świętym będzie to, co się w niej

ostoi."

DZIAŁ III: KSIĘGA EMANUELA.

(7,1-12,6)

1. ZNAK EMANUELA (7,1-25).

7

1 I stało się za dni Achaza, syna Joatana,

syna Ozjasza, króla judzkiego, przyciągnął

Rasyn, król syryjski, i Faceasz, syn

Romeliasza, król izraelski, do Jeruzalem, aby

walczyć przeciwko niemu, i nie mogli go

pokonać. 2 I dano znać domowi

Dawidowemu mówiąc: "Zatrzymała się

Syriaw Efraimie." I poruszyło się serce jego i

serce ludu jego, jak poruszają się drzewa

leśne od wiatru. 3 I rzekł Pan do Izajasza:

"Wyjdź naprzeciw Achaza, ty i syn twój,

który pozostał Jasub, do końca rur sadzawki

wyższej na drodze roli farbiarzowej. 4 I

rzeczesz do niego: Patrz, abyś milczał! Nie

bój się, a serce twoje niech się nie lęka dwu

niedopałków tych kurzących się głowien,

wobec popędliwości gniewu Rasyna, króla

syryjskiego, 5 i syna Romeliasza, dlatego że

uradziła przeciw tobie złe Syria, Efraim i syn

Romeliasza mówiąc: 6 Pociągnijmy do Judy

a wzbudźmy go, i oderwiemy go do nas, i

ustanówmy królem w pośrodku niego syna

Tabeela. 7 To mówi Pan Bóg: "Nie stanie

się ani tego nie będzie. 8 Ale głową Syrii

Damaszek, a głową Damaszku Rasyn; i

jeszcze sześćdziesiąt pięć lat, a przestanie

Efraim być ludem. 9 A głową Efraima

Samaria, a głową Samarii syn Romeliasza.

Jeśli wierzyć nie będziecie, nie ostoicie się!"

10 I rzekł Pan jeszcze do Achaza mówiąc:

desolentur civitates absque habitatore, et

domus sine homine, et terra relinquetur

deserta. 12 Et longe faciet Dominus homines,

et multiplicabitur quæ derelicta fuerat in

medio terræ. 13 Et adhuc in ea decimatio, et

convertetur, et erit in ostensionem sicut

terebinthus, et sicut quercus quæ expandit

ramos suos ; semen sanctum erit id quod

steterit in ea.

7

1 Et factum est in diebus Achaz, filii Joathan,

filii Oziæ, regis Juda, ascendit Rasin, rex

Syriæ, et Phacee, filius Romeliæ, rex Israël,

in Jerusalem, ad præliandum contra eam : et

non potuerunt 2 debellare eam. Et

nuntiaverunt domui David, dicentes :

Requievit Syria super Ephraim. Et

commotum est cor ejus, et cor populi ejus,

sicut moventur ligna silvarum a facie venti. 3

Et dixit Dominus ad Isaiam : Egredere in

occursum Achaz, tu et qui derelictus est

Jasub, filius tuus, ad extremum aquæductus

piscinæ superioris in via agri Fullonis ; 4 et

dices ad eum : Vide ut sileas ; noli timere,

et cor tuum ne formidet a duabus caudis

titionum fumigantium istorum, in ira furoris

Rasin, regis Syriæ, et filii Romeliæ ; 5 eo

quod consilium inierit contra te Syria in

malum, Ephraim, et filius Romeliæ, dicentes

: 6 Ascendamus ad Judam, et suscitemus

eum, et avellamus eum ad nos, et ponamus

regem in medio ejus filium Tabeel. 7 Hæc

dicit Dominus Deus : Non stabit, et non erit

istud ; 8 sed caput Syriæ Damascus, et caput

Damasci Rasin ; et adhuc sexaginta et

quinque anni, et desinet Ephraim esse

populus ; 9 et caput Ephraim Samaria, et

caput Samariæ filius Romeliæ. Si non

credideritis, non permanebitis. 10 Et adjecit

Dominus loqui ad Achaz, dicens : 11 Pete

11

11 "Żądaj sobie znaku od Pana, Boga twego,

w głębi otchłani albo na wysokości w górze "

12 I rzekł Achaz: "Nie będę prosił i nie będę

kusił Pana." 13 I rzekł: "Słuchajcież tedy,

domu Dawida! Czyż wam nie dosyć

uprzykrzać się ludziom, iż się uprzykrzacie i

Bogu mojemu? 14 Przeto sam Pan da wam

znak: Oto panna pocznie i porodzi syna i

nazwą imię jego Emanuel. 15 Masło i miód

jeść będzie, aby umiał odrzucać złe i obierać

dobre. 16 Bo pierwej nim będzie dziecię

umiało odrzucać złe i obierać dobre, będzie

opuszczona ziemia, którą się ty brzydzisz dla

dwu królów jej. 17 Przywiedzie Pan na

ciebie i na lud twój i na dom ojca twego dni,

jakie nie przyszły od dni, w których odstąpił

Efraim od Judy, z królem asyryjskim. 18 I

będzie dnia owego: zaświśnie Pan na muchę,

która jest na końcu rzek egipskich,i na

pszczołę, która jest w ziemi Assur; 19 i

przyjdą, i spoczną wszystkie nad potokami

dolin i w rozpadlinach skał, i we wszystkich

zaroślach, i po wszystkich jamach. 20

Owego dnia ogoli Pan brzytwą najętą, tymi,

którzy są za rzeką, królem asyryjskim, głowę

i włosy na nogach i wszystką brodę. 21 I

będzie dnia owego: będzie chował człowiek

krowę z bydła i dwie owce, 22 a dla

obfitości mleka będzie jadł masło; bo masło

i miód będzie jadł każdy, który pozostanie

wpośród ziemi. 23 I będzie dnia owego:

każde miejsce, na którym było tysiąc

winnych szczepów za tysiąc srebrników,

obróci się w ciernie i w tarnie. 24 Ze

strzałami i z łukiem będą tam wchodzić, bo

tarń i ciernie bçdą po wszystkiej ziemi. 25 A

o wszystkie góry, które motyką będą kopane,

nie przyjdzie tam strach przed cierniami i

tarnią, i będą na pastwisko dla wołów i na

podeptanie przez bydło."

tibi signum a Domino Deo tuo, in profundum

inferni, sive in excelsum supra. 12 Et dixit

Achaz : Non petam, et non tentabo

Dominum. 13 Et dixit : Audite ergo, domus

David. Numquid parum vobis est molestos

esse hominibus, quia molesti estis et Deo

meo ? 14 Propter hoc dabit Dominus ipse

vobis signum : ecce virgo concipiet, et pariet

filium, et vocabitur nomen ejus Emmanuel.

15 Butyrum et mel comedet, ut sciat

reprobare malum, et eligere bonum. 16 Quia

antequam sciat puer reprobare malum et

eligere bonum, derelinquetur terra quam tu

detestaris a facie duorum regum suorum. 17

Adducet Dominus super te, et super populum

tuum, et super domum patris tui, dies qui

non venerunt a diebus separationis Ephraim

a Juda, cum rege Assyriorum. 18 Et erit in

die illa : sibilabit Dominus muscæ quæ est in

extremo fluminum Ægypti, et api quæ est in

terra Assur ; 19 et venient, et requiescent

omnes in torrentibus vallium, et in cavernis

petrarum, et in omnibus frutetis, et in

universis foraminibus. 20 In die illa radet

Dominus in novacula conducta in his qui

trans flumen sunt, in rege Assyriorum,

caput et pilos pedum, et barbam universam.

21 Et erit in die illa : nutriet homo vaccam

boum, et duas oves, 22 et præ ubertate lactis

comedet butyrum ; butyrum enim et mel

manducabit omnis qui relictus fuerit in

medio terræ. 23 Et erit in die illa : omnis

locus ubi fuerint mille vites, mille argenteis,

in spinas et in vepres erunt. 24 Cum sagittis

et arcu ingredientur illuc : vepres enim et

spinæ erunt in universa terra. 25 Et omnes

montes qui in sarculo sarrientur, non veniet

illuc terror spinarum et veprium : et erit in

pascua bovis, et in conculcationem pecoris.

12

2. DWA ZNAKI ZBLIŻAJĄCEGO SIĘ

UPADKU DAMASZKU I SAMARII

(8,1-4).

8

1 I rzekł Pan do mnie: "Weźmij sobie księgę

wielką, a napisz na niej pismem

człowieczym: Prędko łupy zdzieraj, rychło

bierz zdobycz." 2 I wziąłem sobie świadków

wiernych, Uriasza kapłana i Zachariasza,

syna Barachiasza. 3 I przystąpiłem do

prorokini, i poczęła i porodziła syna. I rzekł

Pan do mnie: "Nazwij imię jego: Spiesz się

łupy zdzierać, kwap się brać zdobycz. 4

Albowiem pierwej niźli dziecię będzie

umiało nazywać ojca swego i matkę swoją,

będzie zabrana moc Damaszku i łupy

Samarii przed królem asyryjskim."

3. SĄD ZA NIEWIARĘ JUDY (8,5-22).

5 I znowu odezwał się Pan jeszcze do mnie

mówiąc: 6 "Za to, iż ten lud wzgardził

wodami Siloe, które płyną cicho, a przyjął

raczej Rasyna i syna Romeliasza, 7 przeto

oto Pan przywiedzie na nich wody Rzeki

gwałtowne i mnogie króla asyryjskiego i

wszystką chwałę jego; i wstąpi na wszystkie

strumienie jego i popłynie nad wszystkimi

brzegami jego, 8 i przejdzie przez Judę

wzbierając i idąc, aż do szyi dojdzie ; a

rozpostarcie skrzydeł jego napełni szerokość

ziemi twojej, o Emanuelu! 9 Zgromadźcie

się, narody, a będziecie zwyciężone!

Słuchajcie wszystkie dalekie ziemie:

wzmacniajcie się, a będziecie zwyciężone;

przepaszcie się, a będziecie zwyciężone ! 10

Wejdźcie w radę, a będzie rozerwana;

mówcie słowo, a nie stanie się: bo z nami

Bóg ! 11 Albowiem to Pan mówi do mnie,

gdy mocną ręką wyćwiczył mię, abym nie

chodził drogą ludu tego, mówiąc: 12 Nie

mówcie: "Sprzysiężenie," bo wszystko, co

ten lud mówi, jest sprzysiężeniem; a

postrachu jego nie strachajcie się ani się

lękajcie. 13 Pana zastępów, tego za świętego

miejcie, ten strachem waszym i ten bojaźnią

waszą! 14 I będzie wam poświęceniem, a

8

1 Et dixit Dominus ad me : Sume tibi librum

grandem, et scribe in eo stylo hominis :

Velociter spolia detrahe, cito prædare. 2 Et

adhibui mihi testes fideles, Uriam

sacerdotem, et Zachariam, filium Barachiæ :

3 et accessi ad prophetissam, et concepit, et

peperit filium. Et dixit Dominus ad me :

Voca nomen ejus : Accelera spolia detrahere

; Festina prædari : 4 quia antequam sciat puer

vocare patrem suum et matrem suam,

auferetur fortitudo Damasci, et spolia

Samariæ, coram rege Assyriorum.

5 Et adjecit Dominus loqui ad me adhuc,

dicens : 6 Pro eo quod abjecit populus iste

aquas Siloë, quæ vadunt cum silentio, et

assumpsit magis Rasin, et filium Romeliæ :

7 propter hoc ecce Dominus adducet super

eos aquas fluminis fortes et multas, regem

Assyriorum, et omnem gloriam ejus, et

ascendet super omnes rivos ejus, et fluet

super universas ripas ejus ; 8 et ibit per

Judam, inundans, et transiens : usque ad

collum veniet. Et erit extensio alarum ejus

implens latitudinem terræ tuæ, o Emmanuel !

9 Congregamini, populi, et vincimini ; et

audite, universæ procul terræ : confortamini,

et vincimini ; accingite vos, et vincimini. 10

Inite consilium, et dissipabitur ; loquimini

verbum, et non fiet : quia nobiscum Deus.

11 Hæc enim ait Dominus ad me : Sicut in

manu forti erudivit me, ne irem in via populi

hujus, dicens : 12 Non dicatis : Conjuratio ;

omnia enim quæ loquitur populus iste,

conjuratio est : et timorem ejus ne timeatis,

neque paveatis. 13 Dominum exercituum

ipsum sanctificate ; ipse pavor vester, et ipse

terror vester : 14 et erit vobis in

sanctificationem ; in lapidem autem

offensionis, et in petram scandali, duabus

13

kamieniem obrażenia i opoką zgorszenia

dwom domom izraelskim, sidłem i upadkiem

mieszkańcom jerozolimskim. 15 I potknie

się z nich bardzo wielu, i powalą się, i starci

będą, i usidleni i pojmani będą. 16 Zwiąż

świadectwo, zapieczętuj zakon między

uczniami moimi! 17 A wyglądać będę Pana,

który zakrył oblicze swe od domu

Jakubowego, i będę go oczekiwał. 18 Oto ja

i dzieci moje, które mi dał Pan, jesteśmy na

znak i na cud w Izraelu od Pana zastępów,

który mieszka na górzeSyjon. 19 A gdy

odezwą się do was: Pytajcie się wróżbitów i

wieszczków, którzy mruczą w czarowaniu

swoim, czy naród nie będzie się pytał Boga

swego? O żywych od umarłych? 20 Do

zakonu raczej i do świadectwa! A jeśli nie

powiedzą według słowa tego, nie będą mieć

jutrzennej światłości. 21 I przejdzie przez

nią, powali się i łaknąć będzie; a gdy będzie

łaknął, będzie się gniewał i będzie przeklinał

króla swego i Boga swego, i będzie w górę

spoglądał, 22 i na ziemię patrzeć będzie, a

oto ucisk i ciemność, rozerwanie i ściśnienie

i mrok ścięający, a nie będzie mógł odlecieć

z ucisku swego.

4. ŚWIATŁOŚĆ CZASÓW

MESJAŃSKICH; KSIĄŻĘ POKOJU

(9,1-7).

9

1 Pierwszego czasu poniżona była ziemia

Zabulon i ziemia Neftali; a na ostatek chwałą

okryta jest droga morska za Jordanem w

Galilei pogańskiej. 2 Lud, który chodził w

ciemności, ujrzał światłość wielką;

mieszkającym w krainie cienia śmierci,

światłość im wzeszła. 3 Rozmnożyłeś

naród a nie uczyniłeś wielkiego wesela; będą

się weselić przed tobą jak ci, którzy się

weselą we żniwa, jak się radują zwycięzcy

dostawszy zdobycz, gdy się dzielą łupami. 4

Albowiem jarzmo ciężaru jego i laskę

ramienia jego berło ciemięzcy jego

zwyciężyłeś jak w dzień Madiana. 5 Bo

wszelkie gwałtowne złupienie z trwogą i

odzienie, we krwi uwalane, będzie na

domibus Israël ; in laqueum et in ruinam

habitantibus Jerusalem. 15 Et offendent ex

eis plurimi, et cadent, et conterentur, et

irretientur, et capientur. 16 Liga testimonium,

signa legem in discipulis meis. 17 Et

exspectabo Dominum qui abscondit faciem

suam a domo Jacob, et præstolabor eum. 18

Ecce ego et pueri mei quos dedit mihi

Dominus in signum, et in portentum Israël a

Domino exercituum, qui habitat in monte

Sion : 19 et cum dixerint ad vos : Quærite a

pythonibus et a divinis qui strident in

incantationibus suis : numquid non populus

a Deo suo requiret, pro vivis a mortuis ? 20

ad legem magis et ad testimonium. Quod si

non dixerint juxta verbum hoc, non erit eis

matutina lux. 21 Et transibit per eam, corruet,

et esuriet ; et cum esurierit, irascetur. Et

maledicet regi suo, et Deo suo, et suscipiet

sursum, 22 et ad terram intuebitur ; et ecce

tribulatio et tenebræ, dissolutio et angustia,

et caligo persequens, et non poterit avolare

de angustia sua.

9

1 Primo tempore alleviata est terra Zabulon

et terra Nephthali : et novissimo aggravata

est via maris trans Jordanem Galilææ

gentium. 2 Populus qui ambulabat in

tenebris, vidit lucem magnam ; habitantibus

in regione umbræ mortis, lux orta est eis. 3

Multiplicasti gentem, et non magnificasti

lætitiam. Lætabuntur coram te, sicut qui

lætantur in messe ; sicut exsultant victores

capta præda, quando dividunt spolia. 4

Jugum enim oneris ejus, et virgam humeri

ejus, et sceptrum exactoris ejus superasti,

sicut in die Madian. 5 Quia omnis violentia

prædatio cum tumultu, et vestimentum

mistum sanguine, erit in combustionem, et

cibus ignis. 6 Parvulus enim natus est nobis,

14

spalenie i strawą ognia. 6 Albowiem

Maluczki narodził się nam, i Syn jest nam

dany; i stało się panowanie na ramieniu jego,

i nazwą imię jego: "Przedziwny, Radny, Bóg,

Mocny, Ojciec przyszłego wieku, Książę

pokoju" 7 Rozmnożone będzie panowanie

jego, a pokoju nie będzie końca; na stolicy

Dawidowej i na królestwie jego siedzieć

będzie, aby je utwierdził i umocnił w sądzie i

w sprawiedliwości odtąd i aż na wieki.

Zawistna miłość Pana zastępów uczyni to.

5. RĘKA BOŻA WYCIĄGNIĘTA NAD

EFRAIMEM (9,8 -10,4).

8 Słowo posłał Pan do Jakuba, i padło w

Izraelu. 9 I będzie wiedział wszystek lud

Efraima i mieszkający w Samarii, w pysze i

w wyniosłości serca mówiący: 10 "Cegły

upadły, ale kwadratowym kamieniem

budować będziemy; płonne figi porąbali, ale

na cedry odmienimy." 11 I podniesie Pan

nieprzyjaciół Rasyna nań, a przeciwników

jego w trwogę obróci, 12 Syrię od wschodu,

a Filistynów od zachodu, i pożrą Izraela całą

gębą. Z tym wszystkim nie odwróciła się

zapalczywość jego, ale jeszcze ręka Jego

wyciągnięta. 13 A lud nie nawrócił się do

tego, który go karał, i Pana zastępów nie

szukali. 14 I zgubi Pan z Izraela głowę i

ogon, nakrzywiającego i powściągającego,

dnia jednego. 15 Starzec i dostojnik, ten jest

głową, a prorok nauczający kłamstwa, ten

jest ogonem. 16 I będą ci, którzy pobłażają

ludowi temu, zwodzicielami, a ci, którym

pobłażają, będą na szyję zrzuceni. 17

Dlatego z młodzieńców jego nie będzie się

Pan weselił, i nie zmiłuje się nad sierotami i

nad wdowami jego; bo każdy jest

obłudnikiem i występnym, a każde usta

mówiły głupstwo. Z tym wszystkim nie

odwróciła się zapalczywość Jego, ale jeszcze

ręka Jego wyciągnięta. 18 Bo się zapaliła jak

ogień bezbożność, tarń i ciernie pożre, a

zapali się w gęstwie lasu, i będzie się kłębić

potężnym dymem. 19 Dla gniewu Pana

zastępów strwożyła się ziemia, i będzie lud

jak pastwa ognia, mąż brata swego nie

oszczędzi. 20 I ustąpi na prawą stronę, a

łaknąć będzie; i jeść będzie na lewej, a nie

et filius datus est nobis, et factus est

principatus super humerum ejus : et

vocabitur nomen ejus, Admirabilis,

Consiliarius, Deus, Fortis, Pater futuri

sæculi, Princeps pacis. 7 Multiplicabitur ejus

imperium, et pacis non erit finis ; super

solium David, et super regnum ejus sedebit,

ut confirmet illud et corroboret in judicio et

justitia, amodo et usque in sempiternum :

zelus Domini exercituum faciet hoc.

8 Verbum misit Dominus in Jacob, et

cecidit in Israël. 9 Et sciet omnis populus

Ephraim, et habitantes Samariam, in

superbia et magnitudine cordis dicentes : 10

Lateres ceciderunt, sed quadris lapidibus

ædificabimus ; sycomoros succiderunt, sed

cedros immutabimus. 11 Et elevabit

Dominus hostes Rasin super eum, et

inimicos ejus in tumultum vertet. 12 Syriam

ab oriente, et Philisthiim ab occidente ; et

devorabunt Israël toto ore. In omnibus his

non est aversus furor ejus, sed adhuc manus

ejus extenta. 13 Et populus non est reversus

ad percutientem se, et Dominum exercituum

non inquisierunt. 14 Et disperdet Dominus ab

Israël caput et caudam, incurvantem et

refrenantem, die una. 15 Longævus et

honorabilis, ipse est caput ; et propheta

docens mendacium, ipse est cauda. 16 Et

erunt qui beatificant populum istum,

seducentes ; et qui beatificantur, præcipitati.

17 Propter hoc super adolescentulis ejus non

lætabitur Dominus, et pupillorum ejus et

viduarum non miserebitur : quia omnis

hypocrita est et nequam, et universum os

locutum est stultitiam ; in omnibus his non

est aversus furor ejus, sed adhuc manus ejus

extenta. 18 Succensa est enim quasi ignis

impietas : veprem et spinam vorabit, et

succendetur in densitate saltus, et

convolvetur superbia fumi. 19 In ira Domini

exercituum conturbata est terra, et erit

populus quasi esca ignis ; vir fratri suo non

parcet. 20 Et declinabit ad dexteram, et

esuriet ; et comedet ad sinistram, et non

15

naje się; każdy mięso ramienia swego

pożerać będzie: Manasses Efraima, a Efraim

Manassesa, ci razem przeciw Judzie. 21 Z

tym wszystkim nie odwróciła się

zapalczywość Jego, ale jeszcze ręka Jego

wyciągnięta.

10

1 Biada tym, którzy ustanawiają prawa

niesprawiedliwe, i piszącym, którzy

niesprawiedliwość napisali, 2 aby uciskać w

sądzie ubogich i gwałt zadawać sprawie

uniżonych ludu mego; aby były wdowy

łupem ich i aby odzierać sieroty. 3 Cóż

uczynicie w dzień nawiedzenia i utrapienia,

przychodzącego z daleka ? do czyjego

ratunku się uciekniecie? Gdzie zostawicie

sławę waszą, 4 aby się nie zgarbić pod

okowami i z pobitymi nie upaść? Z tym

wszystkim nie odwróciła się zapalczywość

Jego, ale jeszcze ręka Jego wyciągnięta.

6. PYCHA I KARA ASYRII (10,5-34).

5 Biada Assurowi! Rózgą gniewu mego i

kijem on jest, w ręce ich rozgniewanie moje.

6 Do narodu obłudnego poślę go, i przeciw

ludowi zapalczywości mojej wezwę go, aby

pobrał łupy i rozchwytał zdobycz i podał go

na zdeptanie jak błoto na ulicach. 7 Lecz on

nie tak będzie mniemał, i serce jego nie tak

będzie rozumiało; ale serce jego będzie

myśleć o starciu i wytraceniu wielu narodów.

8 Bo rzeknie: "Czyż książęta moi wszyscy

nie są królami? 9 Czy nie jak Charkamis, tak

Kalano? a jak Arfad, tak i Emat? czy nie jak

Damaszek, tak i Samaria? 10 Jak dosięgła

ręka moja królestw bałwanów, tak i bałwany

ich z Jeruzalem i z Samarii. 11 Czyż, jak

uczyniłem Samarii i bałwanom jej, nie

uczynię podobnie Jeruzalem i bałwanom

jego ?" 12 I będzie: gdy dokona Pan

wszystkich dzieł swoich na górze Syjon i w

Jeruzalem, nawiedzę owoc wyniosłego serca

króla Assuru i chwałę wyniosłości oczu jego.

13 Albowiem rzekł: "Mocą ręki mojej

uczyniłem i mądrością moją wyrozumiałem;

i zniosłem granice narodów, i złupiłem

książąt ich, i strąciłem jak mocarz wysoko

saturabitur ; unusquisque carnem brachii sui

vorabit : Manasses Ephraim, et Ephraim

Manassen ; simul ipsi contra Judam. 21 In

omnibus his non est aversus furor ejus, sed

adhuc manus ejus extenta.

10

1 Væ qui condunt leges iniquas, et

scribentes injustitiam scripserunt, 2 ut

opprimerent in judicio pauperes, et vim

facerent causæ humilium populi mei ; ut

essent viduæ præda eorum, et pupillos

diriperent. 3 Quid facietis in die visitationis,

et calamitatis de longe venientis ? ad cujus

confugietis auxilium ? et ubi derelinquetis

gloriam vestram, 4 ne incurvemini sub

vinculo, et cum interfectis cadatis ? Super

omnibus his non est aversus furor ejus, sed

adhuc manus ejus extenta.

5 Væ Assur ! virga furoris mei et baculus

ipse est ; in manu eorum indignatio mea. 6

Ad gentem fallacem mittam eum, et contra

populum furoris mei mandabo illi, ut auferat

spolia, et diripiat prædam, et ponat illum in

conculcationem quasi lutum platearum. 7

Ipse autem non sic arbitrabitur, et cor ejus

non ita existimabit ; sed ad conterendum erit

cor ejus, et ad internecionem gentium non

paucarum. 8 Dicet enim : 9 Numquid non

principes mei simul reges sunt ? numquid

non ut Charcamis, sic Calano ? et ut Arphad,

sic Emath ? numquid non ut Damascus, sic

Samaria ? 10 Quomodo invenit manus mea

regna idoli, sic et simulacra eorum de

Jerusalem et de Samaria. 11 Numquid non

sicut feci Samariæ et idolis ejus, sic faciam

Jerusalem et simulacris ejus ? 12 Et erit, cum

impleverit Dominus cuncta opera sua in

monte Sion et in Jerusalem, visitabo super

fructum magnifici cordis regis Assur, et

super gloriam altitudinis oculorum ejus. 13

Dixit enim : In fortitudine manus meæ feci,

et in sapientia mea intellexi ; et abstuli

terminos populorum, et principes eorum

16

siedzących. 14 I znalazła ręka moja siłę

narodów jak gniazdo; a jak zbierają jaja

opuszczone, tak ja zebrałem wszystką

ziemię, a nie było, kto by ruszył piórem lub

usta otworzył lub zawarczał " 15 Czyż się

bçdzie przechwalać siekiera przeciw temu,

kto nią rąbie? albo się podwyższy piła

przeciw temu, który nią rznie? Jak gdyby się

podnosiła rózga na tego, który ją podnosi, i

gdyby się podnosił kij, który przecież jest

drewnem. 16 Dlatego ześle panujący, Pan

zastępów na tłustych jego suchoty, a pod

sławą jego rozgorzeje jakby pożoga ognia.

17 I będzie światłość Izraelowa ogniem, a

Święty jego płomieniem; i będą spalone i

pożarte ciernie jego i tarnie dnia jednego. 18

A sława lasu jego i Karmelu jego, od duszy

aż do ciała zniszczona będzie, i będzie

tułaczem od strachu. 19 Reszta też drzew

lasu jego dla małej liczby będzie mogła być

zliczona i dziecię je spisze. 20 I będzie dnia

owego: szczątek Izraela i ci, którzy uszli z

domu Jakubowego, nie będą więcej polegać

na tym, który ich bije; ale polegać będą na

Panu, Świętym Izraelowym, w prawdzie. 21

Szczątek się nawróci, szczątek Jakuba,

mówię, do Boga mocnego. 22 Bo choćby

było ludu twego, Izraelu, jak piasku

morskiego, szczątek nawróci się z niego,

dokonanie skrócone wyleje sprawiedliwość.

23 Bo dokonanie i skrócenie uczyni Pan, Bóg

zastępów, wpośród wszystkiej ziemi. 24

Przeto to mówi Pan, Bóg zastępów: Nie bój

się ludu mój, mieszkańcu Syjonu, Assura;

rózgą cię zbije, a laskę swą podniesie na

ciebie na drodze egipskiej. 25 Bo jeszcze

maluczko i trochę, a skończy się

rozgniewanie i zapalczywość moja nad

złością ich. 26 I wzbudzi nań Pan zastępów

bicz na kształt porażki Madiana na skale

Oreb i rózgi swej na morzu, i podniesie ją na

drodze egipskiej. 27 I będzie dnia owego:

zdjęte będzie brzemię jego z ramienia twego

i jarzmo jego z szyi twojej, i zginie jarzmo

od oliwy. 28 Przyjdzie na Ajat, przejdzie do

Magron, u Machmas złoży tłumoki swoje.

29 Przebiegli w lot: Gaba mieszkaniem

naszym; zdumiała się Rama, Gabaat Saulowe

uciekło. 30 Wykrzykuj głosem twoim, córko

Gallim! Uważaj, Laisa, ubożuchne Anatot!

deprædatus sum, et detraxi quasi potens in

sublimi residentes. 14 Et invenit quasi nidum

manus mea fortitudinem populorum ; et

sicut colliguntur ova quæ derelicta sunt, sic

universam terram ego congregavi ; et non

fuit qui moveret pennam, et aperiret os, et

ganniret. 15 Numquid gloriabitur securis

contra eum qui secat in ea ? aut exaltabitur

serra contra eum a quo trahitur ? Quomodo

si elevetur virga contra elevantem se, et

exaltetur baculus, qui utique lignum est. 16

Propter hoc mittet Dominator, Dominus

exercituum, in pinguibus ejus tenuitatem ;

et subtus gloriam ejus succensa ardebit quasi

combustio ignis. 17 Et erit lumen Israël in

igne, et Sanctus ejus in flamma ; et

succendetur, et devorabitur spina ejus et

vepres in die una. 18 Et gloria saltus ejus, et

carmeli ejus, ab anima usque ad carnem

consumetur ; et erit terrore profugus. 19 Et

reliquiæ ligni saltus ejus præ paucitate

numerabuntur, et puer scribet eos. 20 Et

erit in die illa : non adjiciet residuum Israël,

et hi qui fugerint de domo Jacob, inniti super

eo qui percutit eos ; sed innitetur super

Dominum, Sanctum Israël, in veritate. 21

Reliquiæ convertentur ; reliquiæ, inquam,

Jacob ad Deum fortem. 22 Si enim fuerit

populus tuus, Israël, quasi arena maris,

reliquiæ convertentur ex eo ; consummatio

abbreviata inundabit justitiam. 23

Consummationem enim et abbreviationem

Dominus Deus exercituum faciet in medio

omnis terræ. 24 Propter hoc, hæc dicit

Dominus Deus exercituum : Noli timere,

populus meus, habitator Sion, ab Assur : in

virga percutiet te, et baculum suum levabit

super te, in via Ægypti. 25 Adhuc enim

paululum modicumque, et consummabitur

indignatio et furor meus super scelus eorum.

26 Et suscitabit super eum Dominus

exercituum flagellum, juxta plagam Madian

in petra Oreb : et virgam suam super mare,

et levabit eam in via Ægypti. 27 Et erit in die

illa : auferetur onus ejus de humero tuo et

jugum ejus de collo tuo, et computrescet

jugum a facie olei. 28 Veniet in Ajath,

transibit in Magron, apud Machmas

commendabit vasa sua. 29 Transierunt

cursim, Gaba sedes nostra ; obstupuit Rama,

17

31 Wyprowadziła się Medemena;

mieszkańcy Gabim, wzmacniajcie się! 32

jeszcze dzień jest, że mogą stanąć w Nobe;

będzie potrząsał ręką swoją ku górze córki

Syjon, pagórkowi Jeruzalem. 33 Oto

panujący, Pan zastępów, stłucze łagwicę

wśród strachu i wysocy wzrostem wycięci

będą, a wyniośli będą poniżeni. 34 I obalone

będą gęstwy lasu żelazem, i Liban z

wysokimi upadnie.

7. ODNOWIENIE LUDU BOŻEGO POD

MESJASZEM Z RODU DAWIDA

(11,1-12,6).

11

1 I wyjdzie różdżka z korzenia Jessego i

kwiat z korzenia jego wyrośnie. 2 I spocznie

na nim duch Pański, duch mądrości i

rozumu, duch rady i mocy, duch

umiejętności i bogobojności, 3 i napełni go

duch bojaźni Pańskiej. Nie według widzenia

oczu sądzić będzie ani według słyszenia uszu

orzekać będzie; 4 ale będzie sądził w

sprawiedliwości ubogich i będzie orzekał w

prawości za cichymi na ziemi; i uderzy

ziemię rózgą ust swoich, a duchem warg

swoich zabije bezbożnika. 5 I będzie

sprawiedliwość pasem biódr jego, a wiara

opasaniem nerek jego. 6 Będzie mieszkał

wilk z jagnięciem, a pard z koźlęciem legać

będzie; cielę i lew i owca wspólnie mieszkać

będą, a dziecię małe pędzić je będzie. 7

Cielę i niedźwiedź będą się paść, razem legać

będą dzieci ich, a lew jak wół plewy będzie

jadał. 8 I będzie igrało dzieciątko od piersi

nad norą żmii, a odchowane dziecię do jamy

bazyliszka wpuści rękę swoją. 9 Nie będą

szkodzić ani zabijać po wszystkiej górze

świętej mojej ; bo napełniona jest ziemia

poznaniem Pana, jak wody morskie

pokrywające. 10 Owego dnia korzeń

Jessego, który stoi na znak narodów, do

niego narody modlić się będą, i będzie grób

jego sławny. 11 I będzie dnia owego:

przyłoży Pan po wtóre rękę swą, aby posiąść

ostatek ludu swego, który pozostawiony

Gabaath Saulis fugit. 30 Hinni voce tua, filia

Gallim, attende Laisa, paupercula Anathoth.

31 Migravit Medemena ; habitatores Gabim,

confortamini. 32 Adhuc dies est ut in Nobe

stetur ; agitabit manum suam super montem

filiæ Sion, collem Jerusalem. 33 Ecce

Dominator, Dominus exercituum, confringet

lagunculam in terrore ; et excelsi statura

succidentur, et sublimes humiliabuntur. 34

Et subvertentur condensa saltus ferro ; et

Libanus cum excelsis cadet.

11

1 Et egredietur virga de radice Jesse, et flos

de radice ejus ascendet. 2 Et requiescet super

eum spiritus Domini : spiritus sapientiæ et

intellectus, spiritus consilii et fortitudinis,

spiritus scientiæ et pietatis ; 3 et replebit eum

spiritus timoris Domini. Non secundum

visionem oculorum judicabit, neque

secundum auditum aurium arguet ; 4 sed

judicabit in justitia pauperes, et arguet in

æquitate pro mansuetis terræ ; et percutiet

terram virga oris sui, et spiritu labiorum

suorum interficiet impium. 5 Et erit justitia

cingulum lumborum ejus, et fides

cinctorium renum ejus. 6 Habitabit lupus

cum agno, et pardus cum hædo accubabit ;

vitulus, et leo, et ovis, simul morabuntur, et

puer parvulus minabit eos. 7 Vitulus et ursus

pascentur, simul requiescent catuli eorum ;

et leo quasi bos comedet paleas. 8 Et

delectabitur infans ab ubere super foramine

aspidis ; et in caverna reguli qui ablactatus

fuerit manum suam mittet. 9 Non nocebunt,

et non occident in universo monte sancto

meo, quia repleta est terra scientia Domini,

sicut aquæ maris operientes. 10 In die illa

radix Jesse, qui stat in signum populorum,

ipsum gentes deprecabuntur, et erit

sepulchrum ejus gloriosum. 11 Et erit in die

illa : adjiciet Dominus secundo manum suam

ad possidendum residuum populi sui, quod

relinquetur ab Assyriis, et ab Ægypto, et a

18

będzie od Asyryjczyków i od Egiptu, i od

Petros, i od Etiopii i od Elamu, i od Sennaar,

i od Emat, i od wysp morskich. 12 I

podniesie chorągiew między narodami, i

zgromadzi wygnańców Izraela i

rozproszonych Judy zbierze z czterech stron

ziemi. 13 I zniesiona będzie zawiść Efraima,

a nieprzyjaciele Judy zginą; Efraim nie

będzie zazdrościł Judzie, a Juda nie będzie

walczył przeciw Efraimowi. 14 I polecą na

ramiona Filistynów przez morze, razem

złupią synów Wschodu; Idumea i Moab

przykazaniem rąk ich, a synowie Ammona

posłuszni będą. 15 I zniszczy Pan język

morza Egipskiego, i podniesie rękę swą na

rzekę w mocy tchnienia swego, i rozbije ją

na siedem odnóg, tak iż przejdą przez nią

obuci. 16 I będzie droga pozostałemu ludowi

memu, który zostawiony będzie od

Asyryjczyków, jak była Izraelowi w ów

dzień, którego wyszedł z ziemi Egipskiej.

12

1 I rzeczesz dnia owego: "Wysławiać cię

będę, Panie, boś się rozgniewał na mnie ;

odwróciła się zapalczywość twoja i

pocieszyłeś mię. 2 Oto Bóg zbawiciel mój,

śmiało poczynać sobie będę, a nie zlęknę się

; bo mocą moją i chwałą moją jest Pan, i stał

mi się zbawieniem " 3 Będziecie czerpać

wody z radością ze zdrojów zbawicielowych.

I rzeczecie w ów dzień: 4 "Wysławiajcie

Pana i wzywajcie imienia jego, oznajmiajcie

między narodami dzieła jego; pamiętajcie, że

wysokie jest imię jego. 5 Śpiewajcie Panu,

bo wielkie rzeczy uczynił; opowiadajcie to

po wszystkiej ziemi! 6 Wykrzykuj i chwal,

mieszkanie Syjonu, bo wielki jest wpośród

ciebie Święty izraelski !"

Phetros, et ab Æthiopia, et ab Ælam, et a

Sennaar, et ab Emath, et ab insulis maris. 12

Et levabit signum in nationes, et congregabit

profugos Israël, et dispersos Juda colliget a

quatuor plagis terræ. 13 Et auferetur zelus

Ephraim, et hostes Juda peribunt ; Ephraim

non æmulabitur Judam, et Judas non

pugnabit contra Ephraim. 14 Et volabunt in

humeros Philisthiim per mare, simul

prædabuntur filios orientis ; Idumæa et

Moab præceptum manus eorum, et filii

Ammon obedientes erunt. 15 Et desolabit

Dominus linguam maris Ægypti, et levabit

manum suam super flumen in fortitudine

spiritus sui ; et percutiet eum in septem rivis,

ita ut transeant per eum calceati. 16 Et erit

via residuo populo meo qui relinquetur ab

Assyriis, sicut fuit Israëli in die illa qua

ascendit de terra Ægypti.

12

1 Et dices in die illa : Confitebor tibi,

Domine, quoniam iratus es mihi ; conversus

est furor tuus, et consolatus es me. 2 Ecce

Deus salvator meus ; fiducialiter agam, et

non timebo : quia fortitudo mea et laus mea

Dominus, et factus est mihi in salutem. 3

Haurietis aquas in gaudio de fontibus

salvatoris. 4 Et dicetis in die illa :

Confitemini Domino et invocate nomen ejus

; notas facite in populis adinventiones ejus ;

mementote quoniam excelsum est nomen

ejus. 5 Cantate Domino, quoniam magnifice

fecit ; annuntiate hoc in universa terra. 6

Exsulta et lauda, habitatio Sion, quia

magnus in medio tui Sanctus Israël.

19

II. Mowy przeciw narodom pogańskim.

(13,1-23,28)

I. PRÓROCTWO PRZECIW

BABILONOWI (13,1-14,23).

13

1 Brzemię Babilonu, które widział Izajasz

syn Amosa. 2 Na górze ciemnej podnieście

chorągiew, podwyższcie głos, podnieście

rękę i niechaj wejdą w bramy książęta. 3 Ja

rozkazałem poświęconym moim i

przyzwałem w gniewie moim mocarzów

moich, radujących się w sławie mojej. 4

Głos zgrai na górach jak mnogiego ludu, głos

dźwięku królów, narodów zgromadzonych ;

Pan zastępów przykazał rycerstwu

wojennemu, 5 przychodzącemu z ziemi

dalekiej, z krańców nieba, Pan i narzędzia

zapalczywości jego, aby zburzyć wszystką

ziemię. 6 Wyjcie, bo blisko jest dzień

Pański, jak spustoszenie od Pana przyjdzie.

7 Dlatego wszystkie ręce osłabną, 8 a każde

serce ludzkie struchleje i skruszy się. Męki i

boleści pochwycą, jak rodząca boleć będą.

Każdy na bliźniego swego osłupiały

spoglądać będzie, lica opalone oblicza ich. 9

Oto dzień Pański przyjdzie okrutny, pełen

rozgniewania, gniewu i zapalczywości, aby

obrócić ziemię w pustynię, a jej grzeszników

z niej zetrzeć. 10 Bo gwiazdy niebieskie i

jasność ich nie wypuszczą światła swego;

zaćmiło się słońce na wschodzie i księżyc nie

zaświeci światłem swoim. 11 I nawiedzę

złości świata, a na bezbożnych nieprawość

ich, i uczynię, że ustanie pycha niewiernych,

a hardość mocarzów poniżę. 12 Droższy

będzie mąż niźli złoto, i człowiek niźli

najczystsze złoto. 13 Dlatego niebem

zatrzęsę i poruszy się ziemia z miejsca swego

dla zagniewania Pana zastępów i dla dnia

gniewu zapalczywości jego. 14 I będzie jak

sarna uciekająca i jak owca, a nie będzie, kto

by zgromadził; każdy się obróci do ludu

swego i każdy do ziemi swej ucieknie. 15

Każdy, którego znajdą, zabity będzie, i

każdy, który nadejdzie, od miecza polegnie.

13

1 Onus Babylonis, quod vidit Isaias, filius

Amos. 2 Super montem caliginosum levate

signum : exaltate vocem, levate manum, et

ingrediantur portas duces. 3 Ego mandavi

sanctificatis meis, et vocavi fortes meos in

ira mea, exsultantes in gloria mea. 4 Vox

multitudinis in montibus, quasi populorum

frequentium ; vox sonitus regum, gentium

congregatarum. Dominus exercituum

præcepit militiæ belli, 5 venientibus de terra

procul, a summitate cæli ; Dominus, et vasa

furoris ejus, ut disperdat omnem terram. 6

Ululate, quia prope est dies Domini ; quasi

vastitas a Domino veniet. 7 Propter hoc

omnes manus dissolventur, et omne cor

hominis contabescet, 8 et conteretur.

Torsiones et dolores tenebunt ; quasi

parturiens dolebunt : unusquisque ad

proximum suum stupebit, facies combustæ

vultus eorum. 9 Ecce dies Domini veniet,

crudelis, et indignationis plenus, et iræ,

furorisque, ad ponendam terram in

solitudinem, et peccatores ejus conterendos

de ea. 10 Quoniam stellæ cæli, et splendor

earum, non expandent lumen suum ;

obtenebratus est sol in ortu suo, et luna non

splendebit in lumine suo. 11 Et visitabo super

orbis mala, et contra impios iniquitatem

eorum ; et quiescere faciam superbiam

infidelium, et arrogantiam fortium

humiliabo. 12 Pretiosior erit vir auro, et

homo mundo obrizo. 13 Super hoc cælum

turbabo ; et movebitur terra de loco suo,

propter indignationem Domini exercituum,

et propter diem iræ furoris ejus. 14 Et erit

quasi damula fugiens, et quasi ovis, et non

erit qui congreget. Unusquisque ad populum

suum convertetur, et singuli ad terram suam

fugient. 15 Omnis qui inventus fuerit

occidetur, et omnis qui supervenerit cadet in

20

16 Dziatki ich poroztrącają przed ich

oczyma, domy ich obrabują, a żony ich

pogwałcą. 17 Oto ja pobudzę na nich

Medów, którzy nie będą srebra szukać ani

dbać o złoto, 18 ale strzałami dziatki

postrzelają, a nad karmiącymi żywotami nie

zlitują się, i synów oko ich nie oszczędzi. 19

I będzie Babilon ów, sławny wśród królestw,

słynna duma Chaldejczyków, jak wywrócone

przez Pana Sodoma i Gomora. 20 Nie będą w

nim mieszkać aż do końca i nie zaludnią go

od pokolenia w pokolenie, nie rozbije tam

namiotów Arab i pasterze tam odpoczywać

nie będą. 21 Ale się tam będą chować

zwierzęta, i napełnią się domy ich smokami,

i mieszkać tam będą strusie, a kosmacze tam

skakać będą. 22 I będą się odzywać sowy w

domach jego, a syreny w zborach

rozkosznych.

14

1 Blisko jest, że przyjdzie czas jego, a dni

jego nie odwloką się. Albowiem zlituje się

Pan nad Jakubem i wybierze jeszcze z

Izraela, i da im odpocząć na ziemi ich;

przyłączy się do nich przychodzień i

przystanie do domu Jakubowego. 2 I wezmą

ich narody, i przywiodą ich na miejsce ich; i

posiądzie ich dom izraelski na ziemi Pańskiej

jako sługi i jako służebnice; i pojmą tych,

którzy ich imali, i podbiją ciemięzców

swoich. 3 I będzie dnia owego, gdy tobie

Bóg da odpoczynek od pracy twojej i od

drżenia twego i od niewoli ciężkiej, w której

byłeś przedtem, 4 podejmiesz tę

przypowieść przeciw królowi babilońskiemu

i rzeczesz: "Jakże ustał ciemięzca, skończył

się pobór? 5 Złamał Pan kij bezbożnych, 6

laskę panujących, bijącą ludzi w zagniewaniu

plagą nieuleczalną, podbijającego narody w

zapalczywości, prześladującego okrutnie. 7

Odpoczęła i umilkła wszystka ziemia,

uradowała się i uweseliła. 8 Jodły też

rozweseliły się nad tobą i cedry libańskie:

"Odkąd zasnąłeś, nikt nie wyciągnie, żeby

nas ścinać." 9 Otchłań z głębi ruszyła na

spotkanie przyjścia twego, wzbudził ci

olbrzymów, wszyscy książęta ziemscy

powstali ze stolic swoich, wszyscy książęta

gladio ; 16 infantes eorum allidentur in oculis

eorum, diripientur domus eorum, et uxores

eorum violabuntur. 17 Ecce ego suscitabo

super eos Medos, qui argentum non quærant,

nec aurum velint ; 18 sed sagittis parvulos

interficient, et lactantibus uteris non

miserebuntur, et super filios non parcet

oculus eorum. 19 Et erit Babylon illa gloriosa

in regnis, inclyta superbia Chaldæorum,

sicut subvertit Dominus Sodomam et

Gomorrham. 20 Non habitabitur usque in

finem, et non fundabitur usque ad

generationem et generationem ; nec ponet

ibi tentoria Arabs, nec pastores requiescent

ibi. 21 Sed requiescent ibi bestiæ, et

replebuntur domus eorum draconibus, et

habitabunt ibi struthiones, et pilosi saltabunt

ibi ; 22 et respondebunt ibi ululæ in ædibus

ejus, et sirenes in delubris voluptatis.

14

1 Prope est ut veniat tempus ejus, et dies

ejus non elongabuntur. Miserebitur enim

Dominus Jacob, et eliget adhuc de Israël, et

requiescere eos faciet super humum suam ;

adjungetur advena ad eos, et adhærebit

domui Jacob. 2 Et tenebunt eos populi, et

adducent eos in locum suum ; et possidebit

eos domus Israël super terram Domini in

servos et ancillas : et erunt capientes eos qui

se ceperant, et subjicient exactores suos. 3

Et erit in die illa : cum requiem dederit tibi

Deus a labore tuo, et a concussione tua, et a

servitute dura qua ante servisti, 4 sumes

parabolam istam contra regem Babylonis, et

dices : Quomodo cessavit exactor ; quievit

tributum ? 5 Contrivit Dominus baculum

impiorum, virgam dominantium, 6

cædentem populos in indignatione plaga

insanabili, subjicientem in furore gentes,

persequentem crudeliter. 7 Conquievit et

siluit omnis terra, gavisa est et exsultavit ; 8

abietes quoque lætatæ sunt super te, et cedri

Libani : ex quo dormisti, non ascendet qui

succidat nos. 9 Infernus subter conturbatus

est in occursum adventus tui ; suscitavit tibi

gigantes. Omnes principes terræ surrexerunt

de soliis suis, omnes principes nationum. 10

Universi respondebunt, et dicent tibi : Et tu

21

narodów. 10 Wszyscy odpowiedzą i rzekną

tobie: "I ty zraniony jesteś jak i my, stałeś się

nam podobnym! 11 Strącona jest do

otchłani pycha twoja, upadł trup twój ; pod

tobą pościelą mole, a przykryciem twoim

będą robaki." 12 Jakżeś spadł z nieba,

Lucyferze, któryś rano wschodził? Jak

upadłeś na ziemię, któryś ranił narody? 13

Któryś mówił w sercu swoim "Wstąpię na

niebo, nad gwiazdy Boże wywyższę stolicę

moją, usiądę na górze testamentu w stronach

północnych. 14 Wzniosę się nad wysokość

obłoków, będę podobny Najwyższemu." 15

Wszakże aż do otchłani strącony będziesz, w

głębokość dołu. 16 Którzy cię ujrzą, nachylą

się ku tobie i przypatrywać się będą: "Czyż

ten to jest mąż, który trwożył ziemię, który

trząsł królestwami? 17 Który obrócił świat

w pustynię i miasta jego rozwalił, więźniom

swoim nie otworzył ciemnicy? 18 Wszyscy

królowie narodów zasnęli w sławie każdy w

domu swoim; 19 a ty wyrzucony jesteś z

grobu twego jak latorośl nieużyteczna,

splugawiony i zawinięty z tymi, którzy są

mieczem pobici i zstąpili na dno dołu jako

trup zgniły. 20 Nie będziesz miał

towarzystwa ani z nimi nie będziesz

pogrzebany, bo ty ziemię twoją zniszczyłeś,

ty lud swój pomordowałeś; nie będzie

wspomniane na wieki potomstwo złośliwych.

21 Przygotujcie synów jego na zabicie dla

nieprawości ojców ich; nie powstaną ani nie

odziedziczą ziemi, ani nie napełnią świata

miastami." 22 I powstanę przeciw nim,

mówi Pan zastępów, i zatracę imię Babilonu,

i szczątek, i płód, i naród, mówi Pan. 23 A

uczynię go dzierżawą jeża i kałużami wód, i

wymiotę go miotłą wycierając, mówi Pan

zastępów.

2. PROROCTWO PRZECIW ASYRII

(14,24-27).

24 Przysiągł Pan zastępów mówiąc:

"Zaprawdę tak będzie, jak umyśliłem; 25 i

jak w myśli rozebrałem, tak się stanie: zetrę

Asyryjczyka w ziemi mojej i na górach

moich podepcę go; i odejdzie od nich jarzmo

jego, a brzemię jego z ramienia ich zdjęte

vulneratus es sicut et nos ; nostri similis

effectus es. 11 Detracta est ad inferos

superbia tua, concidit cadaver tuum ; subter

te sternetur tinea, et operimentum tuum

erunt vermes. 12 Quomodo cecidisti de cælo,

Lucifer, qui mane oriebaris ? corruisti in

terram, qui vulnerabas gentes ? 13 Qui

dicebas in corde tuo : In cælum conscendam,

super astra Dei exaltabo solium meum ;

sedebo in monte testamenti, in lateribus

aquilonis ; 14 ascendam super altitudinem

nubium, similis ero Altissimo ? 15

Verumtamen ad infernum detraheris, in

profundum laci. 16 Qui te viderint, ad te

inclinabuntur, teque prospicient : Numquid

iste est vir qui conturbavit terram, qui

concussit regna, 17 qui posuit orbem

desertum, et urbes ejus destruxit, vinctis

ejus non aperuit carcerem ? 18 Omnes reges

gentium universi dormierunt in gloria, vir in

domo sua ; 19 tu autem projectus es de

sepulchro tuo, quasi stirps inutilis pollutus,

et obvolutus cum his qui interfecti sunt

gladio, et descenderunt ad fundamenta laci,

quasi cadaver putridum. 20 Non habebis

consortium, neque cum eis in sepultura ; tu

enim terram tuam disperdidisti, tu populum

tuum occidisti : non vocabitur in æternum

semen pessimorum. 21 Præparate filios ejus

occisioni, in iniquitate patrum suorum : non

consurgent, nec hæreditabunt terram, neque

implebunt faciem orbis civitatum. 22 Et

consurgam super eos, dicit Dominus

exercituum ; et perdam Babylonis nomen, et

reliquias, et germen, et progeniem, dicit

Dominus ; 23 et ponam eam in possessionem

ericii, et in paludes aquarum, et scopabo

eam in scopa terens, dicit Dominus

exercituum.

24 Juravit Dominus exercituum, dicens : Si

non, ut putavi, ita erit ; et quomodo mente

tractavi, 25 sic eveniet : ut conteram

Assyrium in terra mea, et in montibus meis

conculcem eum ; et auferetur ab eis jugum

ejus, et onus illius ab humero eorum tolletur.

22

będzie. 26 Ta jest rada, którą umyśliłem na

wszystką ziemię, i ta jest ręka wyciągnięta na

wszystkie narody. 27 Bo Pan zastępów

postanowił: a któż będzie mógł udaremnić? i

ręka jego wyciągnięta: a któż ją odwróci?"

3. PROROCTWO PRZECIW FILISTYNOM

(14,28-32).

28 Roku, którego umarł król Achaz, stało się

to brzemię: 29 Nie wesel się ty, wszystka

ziemio Filistyńska, że złamana jest rózga

tego, który cię bił; bo z korzenia wężowego

wyjdzie bazyliszek, a płód jego pożerający

ptaka. 30 I będą się paść pierworodni

nędzarzów, i ubodzy bezpiecznie

odpoczywać będą; a korzeń twój głodem

wygubię i szczątki twe wybiję. 31 Zawyj

bramo, wołaj miasto! Porażona jest Filistea

wszystka; bo od północy dym przyjdzie, a

nie ma, kto by uszedł przed hufcem jego. 32

A co odpowiedzą posłom narodu? Że Pan

założył Syjon, i w nim nadzieję mieć będą

ubodzy ludu jego.

4. PROROCTWO PRZECIW MOABOWI

(15,1-16,14).

15

1 Brzemię Moabu. Że w nocy spustoszony

został Ar Moab, umilkł; że w nocy zburzony

został mur Moabu, umilkł. 2 Wstąpił Dom i

Dibon na wyżyny płakać; nad Nabo i nad

Medabą Moab zawył, na każdej głowie jego

łysina i każda broda będzie ogolona. 3 Na

rozstajach jego oblekli się w wory, na

dachach jego i na ulicach jego wszelkie

zawodzenie zeszło na płacz. 4 Będzie wołać

Hesebon i Eleale, aż w Jasa usłyszany jest

głos ich: dlatego zbrojni Moabu zawodzić

będą, dusza jego zawodzić będzie sobie. 5

Serce moje do Moabu wołać będzie, zawory

jego aż do Segoru, jałowicy trzecioletniej; bo

wstępem Luit płacząc wstępować będzie, a

na drodze Oronaim wołanie skruszenia

podniosą. 6 Bo wody Nemrim będą

obrócone w pustkowie, gdyż uschła trawa,

26 Hoc consilium quod cogitavi super

omnem terram ; et hæc est manus extenta

super universas gentes. 27 Dominus enim

exercituum decrevit ; et quis poterit infirmare

? et manus ejus extenta ; et quis avertet eam

?

28 In anno quo mortuus est rex Achaz,

factum est onus istud : 29 Ne lætaris,

Philisthæa omnis tu, quoniam comminuta est

virga percussoris tui ; de radice enim colubri

egredietur regulus, et semen ejus absorbens

volucrem. 30 Et pascentur primogeniti

pauperum, et pauperes fiducialiter

requiescent ; et interire faciam in fame

radicem tuam, et reliquias tuas interficiam.

31 Ulula, porta ; clama civitas ; prostrata est

Philisthæa omnis ; ab aquilone enim fumus

veniet, et non est qui effugiet agmen ejus. 32

Et quid respondebitur nuntiis gentis ? Quia

Dominus fundavit Sion, et in ipso sperabunt

pauperes populi ejus.

15

1 Onus Moab. Quia nocte vastata est Ar

Moab, conticuit ; quia nocte vastatus est

murus Moab, conticuit. 2 Ascendit domus, et

Dibon ad excelsa, in planctum super Nabo ;

et super Medaba, Moab ululavit ; in cunctis

capitibus ejus calvitium, et omnis barba

radetur. 3 In triviis ejus accincti sunt sacco ;

super tecta ejus et in plateis ejus omnis

ululatus descendit in fletum. 4 Clamabit

Hesebon et Eleale, usque Jasa audita est vox

eorum ; super hoc expediti Moab ululabunt,

anima ejus ululabit sibi. 5 Cor meum ad

Moab clamabit ; vectes ejus usque ad Segor,

vitulam conternantem ; per ascensum enim

Luith flens ascendet, et in via Oronaim

clamorem contritionis levabunt. 6 Aquæ

enim Nemrim desertæ erunt, quia aruit

herba, defecit germen, viror omnis interiit. 7

23

ustał urodzaj, zieleń wszelaka zginęła. 7

Według wielkości uczynków będzie

nawiedzenie ich; do potoka wierzbowego

powiodą ich. 8 Bo obeszło wołanie granicę

Moabu, aż do Gallim zawodzenie jego, i aż

do studni Elim krzyk jego. 9 Bo wody

Dibonu napełniły się krwią; albowiem

położę na Dibon przydatki tym, którzy by

uszli lwa z Moabu, i ostatkom ziemi.

16

1 Ześlij, Panie, baranka panującego ziemi, ze

Skały pustyni do góry córki Syjońskiej. 2 I

będzie: jak ptak uciekający i ptaszęta z

gniazda wylatujące, tak będą córki Moabu w

przeprawie przez Arnon. 3 Wejdź w radę,

zbierz zgromadzenie, połóż jako noc cień

twój w południe, ukryj uciekających, a

tułających się nie wydawaj! 4 Będą u ciebie

mieszkać wygnańcy moi, dla Moabu bądź

schronieniem przed pustoszycielem; bo się

dokończył proch, skończył się nędznik, ustał,

który deptał ziemię. 5 I zgotowana będzie w

miłosierdziu stolica, a siądzie na niej w

prawdzie w przybytku Dawidowym sądzący

i szukający sądu i oddający prędko, co jest

sprawiedliwego. 6 Słyszeliśmy pychę

Moabu, pyszny jest bardzo: pycha jego i

hardość jego i zagniewanie jego większe niż

moc jego. 7 Dlatego zawodzić będzie Moab

do Moabu, wszystek zawodzić będzie; tym,

którzy się weselą z murów z cegły upalonej,

opowiadajcie o plagach ich. 8 Albowiem

przedmieścia Hesebonu są spustoszone, a

winnice Sabamy panowie narodów wycięli;

latorośle jego aż do Jazeru zaszły, błąkały się

po puszczy; latorośle jego opuszczone są,

przeszły morze. 9 Dlatego płakać będę

płaczem Jazeru nad winnicą Sabamy, upoję

się łzą moją, Hesebonie i Elealu, bo na

zbieranie win twoich i na żniwo twoje

okrzyk tłoczących przypadł. 10 I odjęte

będzie wesele i radość z Karmelu, i w

winnicach nie będzie się weselił ani

wykrzykiwał; wina w prasie nie będzie

deptał ten, który był zwykł deptać: odjąłem

głos depcących. 11 Dlatego serce moje nad

Moabem jak cytra brzmieć będzie, a

wnętrzności moje nad murem z wypalonej

Secundum magnitudinem operis, et visitatio

eorum : ad torrentem Salicum ducent eos. 8

Quoniam circuivit clamor terminum Moab ;

usque ad Gallim ululatus ejus, et usque ad

puteum Elim clamor ejus. 9 Quia aquæ

Dibon repletæ sunt sanguine ; ponam enim

super Dibon additamenta ; his qui fugerint

de Moab leonem, et reliquiis terræ.

16

1 Emitte agnum, Domine, dominatorem

terræ, de petra deserti ad montem filiæ

Sion. 2 Et erit : sicut avis fugiens, et pulli de

nido avolantes, sic erunt filiæ Moab in

transcensu Arnon. 3 Ini consilium, coge

concilium ; pone quasi noctem umbram

tuam in meridie ; absconde fugientes, et

vagos ne prodas. 4 Habitabunt apud te

profugi mei ; Moab, esto latibulum eorum a

facie vastatoris : finitus est enim pulvis,

consummatus est miser, defecit qui

conculcabat terram. 5 Et præparabitur in

misericordia solium, et sedebit super illud in

veritate in tabernaculo David, judicans et

quærens judicium, et velociter reddens quod

justum est. 6 Audivimus superbiam Moab :

superbus est valde ; superbia ejus, et

arrogantia ejus, et indignatio ejus plus quam

fortitudo ejus. 7 Idcirco ululabit Moab ad

Moab ; universus ululabit : his qui lætantur

super muros cocti lateris, loquimini plagas

suas. 8 Quoniam suburbana Hesebon deserta

sunt, et vineam Sabama domini gentium

exciderunt : flagella ejus usque ad Jazer

pervenerunt, erraverunt in deserto ;

propagines ejus relictæ sunt, transierunt

mare. 9 Super hoc plorabo in fletu Jazer

vineam Sabama ; inebriabo de lacrima mea,

Hesebon et Eleale, quoniam super

vindemiam tuam et super messem tuam vox

calcantium irruit. 10 Et auferetur lætitia et

exsultatio de Carmelo, et in vineis non

exsultabit neque jubilabit. Vinum in

torculari non calcabit qui calcare consueverat

; vocem calcantium abstuli. 11 Super hoc

venter meus ad Moab quasi cithara sonabit,

et viscera mea ad murum cocti lateris. 12 Et

erit : cum apparuerit quod laboravit Moab

24

cegły. 12 I będzie: gdy się pokaże, o co

pracował Moab na wyżynach swoich,

wejdzie do świątyni swojej, aby się modlić, a

nic nie wskóra. 13 To jest słowo, które

mówił Pan do Moabu od owego czasu; 14 a

teraz rzekł Pan, mówiąc: "Za trzy lata, jak są

lata najemnika, odjęta będzie sława Moabu

nad wszystkim ludem wielkim, a zostanie

mały i lichy i nieliczny."

5. PROROCTWO PRZECIW

DAMASZKOWI I SAMARII (7,1-11).

17

1 Brzemię Damaszku. Oto Damaszek

przestanie być miastem, a będzie jak kupa

kamieni po obaleniu. 2 Opuszczone miasta

Aroeru będą dla trzód; i będą tam legać, a nie

będzie, kto by płoszył. 3 I ustanie pomoc od

Efraima i królestwo od Damaszku; a ostatki

Syrii będą jak sława synów Izraelowych,

mówi Pan zastępów: 4 I będzie w ów dzień:

umniejszona będzie sława Jakuba, a tłustość

ciała jego wychudnie. 5 I będzie jak ten,

który zbiera w żniwo, co zostaje a ramię jego

kłosy zbierać będzie; i będzie jak szukający

kłosów w dolinie Rafaim. 6 I zostanie w nim

jak grono winne, i jak na otrzęsionej oliwie

dwie albo trzy oliwki na wierzchu gałęzi,

albo cztery albo pięć na szczycie jego jako

owoc jego, mówi Pan, Bóg Izraelów. 7 W

ów dzień zwróci się człowiek do

Stworzyciela swego, i oczy jego na Świętego

Izraelowego spoglądać będą; 8 a nie zwróci

się do ołtarzów, które sprawiły ręce jego, i na

to, co uczyniły palce jego, nie spojrzy, na

gaje i na zbory. 9 W ów dzień będą miasta

mocy jego pozostawione jak pługi i zboża,

które były pozostawione przed synami

izraelskimi, i będziesz pustą. 10 Ponieważ

zapomniałaś Boga, zbawiciela twego, a nie

wspomniałaś na mocnego pomocnika twego,

przeto szczepić będziesz szczepienie wierne,

i będziesz siała nasienie obce; 11 w dzień

szczepienia twego płonne wino, a rano

nasienie twe zakwitnie; odjęte jest żniwo w

dzień dziedzictwa, a będzie ciężko boleć.

super excelsis suis, ingredietur ad sancta sua

ut obsecret, et non valebit. 13 Hoc verbum

quod locutus est Dominus ad Moab ex tunc.

14 Et nunc locutus est Dominus, dicens : In

tribus annis, quasi anni mercenarii, auferetur

gloria Moab super omni populo multo, et

relinquetur parvus et modicus, nequaquam

multus.

17

1 Onus Damasci. Ecce Damascus desinet

esse civitas, et erit sicut acervus lapidum in

ruina. 2 Derelictæ civitates Aroër gregibus

erunt, et requiescent ibi, et non erit qui

exterreat. 3 Et cessabit adjutorium ab

Ephraim, et regnum a Damasco ; et reliquiæ

Syriæ sicut gloria filiorum Israël erunt, dicit

Dominus exercituum. 4 Et erit in die illa :

attenuabitur gloria Jacob, et pinguedo carnis

ejus marcescet. 5 Et erit sicut congregans in

messe quod restiterit, et brachium ejus

spicas leget ; et erit sicut quærens spicas in

valle Raphaim. 6 Et relinquetur in eo sicut

racemus et sicut excussio oleæ duarum vel

trium olivarum in summitate rami, sive

quatuor aut quinque in cacuminibus ejus

fructus ejus, dicit Dominus Deus Israël. 7 In

die illa inclinabitur homo ad factorem suum,

et oculi ejus ad Sanctum Israël respicient ; 8

et non inclinabitur ad altaria quæ fecerunt

manus ejus ; et quæ operati sunt digiti ejus

non respiciet lucos et delubra. 9 In die illa

erunt civitates fortitudinis ejus derelictæ

sicut aratra, et segetes quæ derelictæ sunt a

facie filiorum Israël ; et eris deserta. 10 Quia

oblitus es Dei salvatoris tui, et fortis

adjutoris tui non es recordata : propterea

plantabis plantationem fidelem, et germen

alienum seminabis ; 11 in die plantationis

tuæ labrusca, et mane semen tuum florebit ;

ablata est messis in die hæreditatis, et

dolebit graviter.

25

6. PROROCTWO PRZECIW

ASYRYJCZYKOM (17,12-14).

12 Biada zgrai narodów mnogich jak

mnóstwo morza szumiącego, a zgiełk

tłumów jak szum wód wielkich! 13

Zaszumią narody jak szum wód

wzbierających ; i zgromi go, a ucieknie

daleko, i będzie porwany jak proch na górach

przed wiatrem, i jak tuman przed burzą. 14

Czasu wieczornego, a oto trwoga; a rano, i

nie ostoi się. Ten jest dział tych, którzy nas

pustoszyli, i los tych, którzy nas łupili.

7. ODPOWIEDŹ POSELSTWU

ETIOPSKIEMU W JEROZOLIMIE

(18,1-7).

18

1 Biada ziemi, cymbałowi skrzydeł, która

jest za rzekami etiopskimi, 2 która śle na

morze posłów w naczyniach papirusowych

po wodach. Idźcie, posłowie prędcy, do

narodu rozerwanego i rozszarpanego, do ludu

strasznego, po którym nie ma innego; do

narodu czekającego i podeptanego, którego

ziemię rzeki rozerwały. 3 Wszyscy

mieszkańcy świata, którzy mieszkacie na

ziemi, gdy podniosą chorągiew na górach,

ujrzycie i dźwięk trąby usłyszycie. 4 Bo to

mówi Pan do mnie: "Uspokoję się i patrzeć

będę na miejscu moim, jak światło w

południe jasne jest, a jak obłok rosisty we

żniwa. 5 Bo przed żniwem wszystek

okwitnął, i niedojrzała doskonałość rodzić

będzie, i oberzną gałązki jego sierpami, a co

zostanie, będzie odcięte i odrzucone; 6 a

zostawione będzie razem ptactwu górskiemu

i zwierzętom ziemi ; a przez wszystko lato

będą na nim ptaki i wszystkie zwierzęta

ziemi na nim zimować będą. 7 Wtenczas

przyniesiony będzie dar Panu zastępów od

ludu czekającego, czekającego i

podeptanego, którego ziemię rozerwały

rzeki, na miejsce imienia Pana zastępów, na

górę Syjon.

12 Væ multitudini populorum multorum, ut

multitudo maris sonantis ; et tumultus

turbarum, sicut sonitus aquarum multarum.

13 Sonabunt populi sicut sonitus aquarum

inundantium, et increpabit eum, et fugiet

procul ; et rapietur sicut pulvis montium a

facie venti, et sicut turbo coram tempestate.

14 In tempore vespere, et ecce turbatio ; in

matutino, et non subsistet. Hæc est pars

eorum qui vastaverunt nos, et sors

diripientium nos.

18

1 Væ terræ cymbalo alarum, quæ est trans

flumina Æthiopiæ, 2 qui mittit in mare

legatos, et in vasis papyri super aquas. Ite,

angeli veloces, ad gentem convulsam et

dilaceratam ; ad populum terribilem, post

quem non est alius ; ad gentem

exspectantem et conculcatam, cujus

diripuerunt flumina terram ejus. 3 Omnes

habitatores orbis, qui moramini in terra, cum

elevatum fuerit signum in montibus,

videbitis, et clangorem tubæ audietis. 4 Quia

hæc dicit Dominus ad me : Quiescam et

considerabo in loco meo, sicut meridiana lux

clara est, et sicut nubes roris in die messis. 5

Ante messem enim totus effloruit, et

immatura perfectio germinabit ; et

præcidentur ramusculi ejus falcibus, et quæ

derelicta fuerint abscindentur et excutientur.

6 Et relinquentur simul avibus montium et

bestiis terræ ; et æstate perpetua erunt super

eum volucres, et omnes bestiæ terræ super

illum hiemabunt. 7 In tempore illo deferetur

munus Domino exercituum a populo divulso

et dilacerato, a populo terribili, post quem

non fuit alius ; a gente exspectante,

exspectante et conculcata, cujus diripuerunt

flumina terram ejus ; ad locum nominis

Domini exercituum, montem Sion.

26

9. PROROCTWO PRZECIW EGIPTOWI

(19,1-25).

19

1 Brzemię Egiptu. Oto Pan wsiądzie na obłok

lekki i wejdzie do Egiptu, i poruszą się

bałwany egipskie od oblicza jego, i serce

Egiptu omdleje w nim. 2 I puszczę Egipcjan

przeciw Egipcjanom, i będzie walczył mąż z

bratem i mąż z przyjacielem swoim, miasto z

miastem, królestwo z królestwem. 3 I

rozerwie się duch Egiptu we wnętrznościach

jego, a radę jego zniweczę, i będą się pytać

bałwanów swych i wieszczków swych, i

wróżbitów, i wróżków. 4 I podam Egipt w

ręce panów okrutnych, a król mocny będzie

panował nad nimi, mówi Pan, Bóg zastępów.

5 I wyschnie woda z morza, a rzeka ustanie i

wyschnie. 6 I ustaną rzeki, zniszczeją i

powysychają potoki przekopów, trzcina i

sitowie powiędnie; 7 obnaży się łożysko

potoku od źródła swego, i każde, co było

zasiane w wilgoci, uschnie, zwiędnie i nie

będzie. 8 I zasmucą się rybacy, i płakać będą

wszyscy, którzy rzucają do rzeki wędę, a ci,

którzy rozciągają sieć po wodzie, omdleją.

9 Zawstydzą się ci, którzy obrabiali len,

którzy czesali i tkali delikatne rzeczy. 10 I

nawodnienia jego zanikną, wszyscy, którzy

zakładali sadzawki na łowienie ryb. 11

Głupi książęta tanejscy, mądrzy doradcy

faraonowi dali radę niemądrą. jakże

rzeczecie Faraonowi: "Synem mądrych

jestem, synem królów starodawnych ?" 12

Gdzież teraz są mędrcy twoi? Niech ci

oznajmią i wskażą, co umyślił Pan zastępów

o Egipcie! 13 Zgłupieli książęta tanejscy,

uschli książęta memfijscy, zwiedli Egipt,

węgieł ludów jego. 14 Pan wmieszał w

pośrodek niego ducha zawrotu i zawiedli w

błąd Egipt w każdej sprawie jego, jak błądzi

pijany i zwracający. 15 I nie będzie w

Egipcie uczynku, który by uczynił głowę i

ogon, zakrzywiającego i powściągającego.

16 W ów dzień będzie Egipt jak niewiasty, i

zdumieją się, i będą się bać przed ruchem

ręki Pana zastępów, którą on będzie ruszał

nad nim. 17 I będzie ziemia Judzka dla

19

1 Onus Ægypti. Ecce Dominus ascendet

super nubem levem, et ingredietur

Ægyptum, et commovebuntur simulacra

Ægypti a facie ejus, et cor Ægypti tabescet

in medio ejus, 2 et concurrere faciam

Ægyptios adversus Ægyptios ; et pugnabit

vir contra fratrem suum, et vir contra amicum

suum, civitas adversus civitatem, regnum

adversus regnum. 3 Et dirumpetur spiritus

Ægypti in visceribus ejus, et consilium ejus

præcipitabo ; et interrogabunt simulacra sua,

et divinos suos, et pythones, et ariolos. 4 Et

tradam Ægyptum in manu dominorum

crudelium, et rex fortis dominabitur eorum,

ait Dominus Deus exercituum. 5 Et arescet

aqua de mari, et fluvius desolabitur atque

siccabitur. 6 Et deficient flumina,

attenuabuntur et siccabuntur rivi aggerum,

calamus et juncus marcescet. 7 Nudabitur

alveus rivi a fonte suo, et omnis sementis

irrigua siccabitur, arescet, et non erit. 8 Et

mœrebunt piscatores, et lugebunt omnes

mittentes in flumen hamum ; et expandentes

rete super faciem aquarum emarcescent. 9

Confundentur qui operabantur linum,

pectentes et texentes subtilia. 10 Et erunt

irrigua ejus flaccentia : omnes qui faciebant

lacunas ad capiendos pisces. 11 Stulti

principes Taneos, sapientes consiliarii

Pharaonis dederunt consilium insipiens.

Quomodo dicetis Pharaoni : Filius

sapientium ego, filius regum antiquorum ?

12 Ubi nunc sunt sapientes tui ? annuntient

tibi, et indicent quid cogitaverit Dominus

exercituum super Ægyptum. 13 Stulti facti

sunt principes Taneos, emarcuerunt

principes Mempheos ; deceperunt Ægyptum,

angulum populorum ejus. 14 Dominus

miscuit in medio ejus spiritum vertiginis ; et

errare fecerunt Ægyptum in omni opere suo,

sicut errat ebrius et vomens. 15 Et non erit

Ægypto opus quod faciat caput et caudam,

incurvantem et refrenantem. 16 In die illa erit

Ægyptus quasi mulieres ; et stupebunt, et

27

Egiptu postrachem, każdy, kto ją wspomni,

będzie się lękał rady Pana zastępów, którą on

przeciw niemu umyślił. 18 W ów dzień

będzie pięć miast w ziemi Egipskiej, które

będą mówić językiem chananejskim i

przysięgać przez Pana zastępów; jedno będą

zwać Miastem Słońca. 19 W ów dzień

będzie ołtarz Pański wpośród ziemi

Egipskiej, a słup Pański blisko granicy jej

będzie 20 na znak i świadectwo Panu

zastępów w ziemi Egipskiej. Bo wołać będą

do Pana przed trapiącym, i pośle im

zbawiciela i obrońcę, który ich wybawi. 21 I

poznają Pana w Egipcie, i poznają Egipcjanie

Pana w ów dzień, i będą go czcić ofiarami i

darami, i będą składać śluby Panu, i oddadzą.

22 I skarze Pan Egipt karą, i uzdrowi jego, i

nawrócą się do Pana, i da im się ubłagać, i

uleczy ich. 23 W ów dzień będzie droga z

Egiptu do Asyryjczyków, i wejdzie

Asyryjczyk do Egiptu, a Egipcjanin do

Asyryjczyków, i będą służyć Egipcjanie

Assurowi. 24 W ów dzień będzie Izrael

trzecim z Egipcjaninem i Asyryjczykiem,

błogosławieństwem wpośród ziemi, 25 którą

błogosławił Pan zastępów mówiąc:

"Błogosławiony lud mój egipski dziełem rąk

moich Asyryjczycy, a dziedzictwem moim

jest Izrael."

9. OPARCIE O EGIPT I ETIOPIĘ JEST

ZAWODNE (20,1-6).

20

1 Roku, którego wszedł Tartan do Azotu,

gdy go był posłał Sargon, król asyryjski, i

walczył przeciw Azotowi, 2 i zdobył go,

natenczas odezwał się Pan przez Izajasza,

syna Amosa, mówiąc: "Idź, a rozwiąż wór z

bioder twoich i zzuj obuwie twe z nóg twoich

!" I uczynił tak, chodząc nago i boso. 3 I

rzekł Pan: "Jak chodził sługa mój Izajasz

nago i boso, trzechletni znak i cud będzie nad

Egiptem i nad Etiopią: 4 tak zapędzi król

asyryjski pojmanie egipskie i przesiedlenie

etiopskie, młodych i starych, nagich i

timebunt a facie commotionis manus

Domini exercituum, quam ipse movebit

super eam. 17 Et erit terra Juda Ægypto in

pavorem ; omnis qui illius fuerit recordatus

pavebit a facie consilii Domini exercituum,

quod ipse cogitavit super eam. 18 In die illa

erunt quinque civitates in terra Ægypti

loquentes lingua Chanaan, et jurantes per

Dominum exercituum : Civitas solis

vocabitur una. 19 In die illa erit altare

Domini in medio terræ Ægypti, et titulus

Domini juxta terminum ejus. 20 Erit in

signum et in testimonium Domino

exercituum in terra Ægypti ; clamabunt

enim ad Dominum a facie tribulationis, et

mittet eis salvatorem et propugnatorem qui

liberet eos. 21 Et cognoscetur Dominus ab

Ægypto, et cognoscent Ægyptii Dominum

in die illa ; et colent eum in hostiis et in

muneribus ; et vota vovebunt Domino, et

solvent. 22 Et percutiet Dominus Ægyptum

plaga, et sanabit eam ; et revertentur ad

Dominum, et placabitur eis, et sanabit eos.

23 In die illa erit via de Ægypto in Assyrios

; et intrabit Assyrius Ægyptum, et Ægyptius

in Assyrios, et servient Ægyptii Assur. 24 In

die illa erit Israël tertius Ægyptio et Assyrio

; benedictio in medio terræ 25 cui benedixit

Dominus exercituum, dicens : Benedictus

populus meus Ægypti, et opus manuum

mearum Assyrio ; hæreditas autem mea

Israël.

20

1 In anno quo ingressus est Thathan in

Azotum, cum misisset eum Sargon, rex

Assyriorum, et pugnasset contra Azotum, et

cepisset eam : 2 in tempore illo locutus est

Dominus in manu Isaiæ, filii Amos, dicens :

Vade, et solve saccum de lumbis tuis, et

calceamenta tua tolle de pedibus tuis. Et fecit

sic, vadens nudus et discalceatus. 3 Et dixit

Dominus : Sicut ambulavit servus meus

Isaias nudus et discalceatus, trium annorum

signum et portentum erit super Ægyptum et

super Æthiopiam ; 4 sic minabit rex

28

bosych, i z odkrytymi grzbietami na hańbę

Egiptowi. 5 I zlękną się, i wstydzić się będą

za Etiopię, nadzieję swoją, i za Egipt, chwałę

swoją. 6 I powie mieszkaniec wyspy tej w

ów dzień: "Oto ci byli nadzieją naszą, do

których uciekliśmy się o pomoc, aby nas

wybawili od króla asyryjskiego! A jakżeż my

będziemy ujść mogli ?"

10. PROROCTWO PRZECIW

BABILONOWI (21,1-10).

21

1 Brzemię pustyni morskiej. Jak wichry z

południa pochodzą, od puszczy ciągnie z

ziemi strasznej. 2 Widzenie srogie jest mi

oznajmione: "Kto jest niedowiarkiem,

niewiernie czyni, a kto jest pustoszycielem,

pustoszy. Wyciągnij Elamie, oblęż Medzie!

Uspokoiłem wszelkie wzdychanie jego." 3

Dlatego napełniły się biodra moje boleścią,

ucisk ogarnął mię jak ucisk rodzącej ;

upadłem usłyszawszy, strwożyłem się

ujrzawszy. 4 Omdlało serce moje,

zdumiałem się dla ciemności. Babilon miły

mój, położony mi jest na podziw. 5

Przygotuj stół, oglądaj na wieży jedzących i

pijących. "Wstawajcie książęta, pochwyćcie

tarczę!" 6 Bo to mi rzekł Pan: "Idź i postaw

stróża, a cokolwiek ujrzy, niech opowie." 7 I

ujrzał wóz z dwoma jezdnymi, jeźdźca na

ośle i jeźdźca na wielbłądzie; i przypatrywał

się pilnie długim spojrzeniem. 8 I zawołał

lew: "Na strażnicy Pańskiej ja jestem stojąc

ustawicznie we dnie, i na straży mojej ja

jestem stojąc po wszystkie noce. 9 Oto ten

idzie, mąż wsiadający na wóz dwu jezdnych,i

odpowiedział a rzekł: "Upadł, upadł Babilon,

a wszystkie ryte obrazy bogów jego

pokruszone są o ziemię!" 10 Młóćbo moja i

synowie boiska mego! co słyszałem od Pana

zastępów, Boga Izraelowego, opowiedziałem

wam.

Assyriorum captivitatem Ægypti, et

transmigrationem Æthiopiæ, juvenum et

senum, nudam et discalceatam, discoopertis

natibus, ad ignominiam Ægypti. 5 Et

timebunt, et confundentur ab Æthiopia spe

sua, et ab Ægypto gloria sua. 6 Et dicet

habitator insulæ hujus in die illa : Ecce hæc

erat spes nostra, ad quos confugimus in

auxilium, ut liberarent nos a facie regis

Assyriorum : et quomodo effugere

poterimus nos ?

21

1 Onus deserti maris. Sicut turbines ab

africo veniunt, de deserto venit, de terra

horribili. 2 Visio dura nuntiata est mihi : qui

incredulus est infideliter agit ; et qui

depopulator est vastat. Ascende, Ælam ;

obside, Mede ; omnem gemitum ejus cessare

feci. 3 Propterea repleti sunt lumbi mei

dolore ; angustia possedit me sicut angustia

parturientis ; corrui cum audirem,

conturbatus sum cum viderem. 4 Emarcuit

cor meum ; tenebræ stupefecerunt me :

Babylon dilecta mea posita est mihi in

miraculum. 5 Pone mensam, contemplare in

specula comedentes et bibentes : surgite,

principes, arripite clypeum. 6 Hæc enim

dixit mihi Dominus : Vade, et pone

speculatorem, et quodcumque viderit

annuntiet. 7 Et vidit currum duorum equitum,

ascensorem asini, et ascensorem cameli ; et

contemplatus est diligenter multo intuitu. 8

Et clamavit leo : Super speculam Domini

ego sum, stans jugiter per diem ; et super

custodiam meam ego sum, stans totis

noctibus. 9 Ecce iste venit ascensor vir bigæ

equitum ; et respondit, et dixit : Cecidit,

cecidit Babylon, et omnia sculptilia deorum

ejus contrita sunt in terram. 10 Tritura mea

et filii areæ meæ, quæ audivi a Domino

exercituum, Deo Israël, annuntiavi vobis.

29

11. PROROCTWO PRZECIW EDOMOWI

(21,11-12).

11 Brzemię Dumy. Wołają na mnie z Seiru:

"Stróżu, co z nocy? stróżu, co z nocy ?" 12

Rzekł stróż: "Przyszedł poranek i noc. Jeśli

pytacie, pytajcie, wróćcie się, przyjdźcie !"

12. PROROCTWO PRZECIW ARABII

(21,13-17).

13 Brzemię w Arabii. W lesie wieczorem

spać będziecie, na ścieżkach Dedanim. 14

Zabiegnijcie pragnącemu i przynieście wody

wy, którzy mieszkacie w ziemi na południe,

z chlebem zabiegnijcie uciekającemu. 15 Bo

przed mieczami uciekli, przed mieczem

wiszącym, przed łukiem napiętym, przed

ciężką bitwą. 16 Bo to mówi Pan do mnie:

Jeszeze za jeden rok, jak za rok najemnika, a

ustanie wszystka sława Kedaru. 17 A reszta

pocztu strzelców mocnych, synów Kedaru,

umniejszona będzie, bo Pan, Bóg Izraelów,

powiedział.

13. PROROCTWO PRZECIW

JEROZOLIMIE (22,l-14).

22

1 Brzemię doliny widzenia. Cóż się też z

tobą dzieje, żeś i ty wszystka wstąpiła na

dachy? 2 Krzyku pełne miasto ludne, miasto

wesołe! pobici twoi nie są pobici mieczem,

ani pomarli na wojnie. 3 Wszyscy książęta

twoi wraz uciekli i twardo są powiązani;

wszyscy, których znaleziono, powiązani

społem, daleko pouciekali. 4 Dlatego

rzekłem: "Odstąpcie ode mnie gorzko płakać

będę; nie starajcie się mnie pocieszyć z

powodu spustoszenia córki ludu mego." 5

Bo dzień zabijania i podeptania i płaczów ma

Pan, Bóg zastępów, w dolinie widzenia,

dobywający muru i wielmożny na górze. 6

Elam też wziął sajdak, wóz człowieka

jezdnego, i ścianę obnażyła tarcza. 7 I będą

wyborne doliny twoje pełne wozów, a jezdni

zajmą stanowiska swe u bramy. 8 I odkryta

11 Onus Duma. Ad me clamat ex Seir :

Custos, quid de nocte ? custos, quid de nocte

? 12 Dixit custos : Venit mane et nox ; si

quæritis, quærite ; convertimini, venite.

13 Onus in Arabia. In saltu ad vesperam

dormietis, in semitis Dedanim. 14

Occurrentes sitienti ferte aquam, qui

habitatis terram austri ; cum panibus

occurrite fugienti. 15 A facie enim gladiorum

fugerunt, a facie gladii imminentis, a facie

arcus extenti, a facie gravis prælii. 16

Quoniam hæc dicit Dominus ad me : Adhuc

in uno anno, quasi in anno mercenarii, et

auferetur omnis gloria Cedar. 17 Et reliquiæ

numeri sagittariorum fortium de filiis Cedar

imminuentur ; Dominus enim Deus Israël

locutus est.

22

1 Onus vallis Visionis. Quidnam quoque tibi

est, quia ascendisti et tu omnis in tecta ? 2

Clamoris plena, urbs frequens, civitas

exsultans ; interfecti tui, non interfecti

gladio, nec mortui in bello. 3 Cuncti

principes tui fugerunt simul dureque ligati

sunt ; omnes qui inventi sunt vincti sunt

pariter ; procul fugerunt. 4 Propterea dixi :

Recedite a me : amare flebo ; nolite

incumbere ut consolemini me super vastitate

filiæ populi mei ; 5 dies enim interfectionis,

et conculcationis, et fletuum, Domino Deo

exercituum, in valle Visionis, scrutans

murum, et magnificus super montem. 6 Et

Ælam sumpsit pharetram, currum hominis

equitis, et parietem nudavit clypeus. 7 Et

erunt electæ valles tuæ plenæ quadrigarum,

et equites ponent sedes suas in porta. 8 Et

30

będzie zasłona Judy; i oglądać będziesz w

ów dzień zbrojownię domu gajowego. 9 I

wyłomy miasta Dawidowego ujrzycie, bo się

pomnożyły, i zgromadziliście wody stawu

niższego, 10 a domy jerozolimskie

policzyliście, i zburzyliście domy na

wzmocnienie muru. 11 I uczyniliście

zbiornik między dwoma murami na wodę

stawu starego a nie oglądaliście się na Tego,

który go był uczynił, i nie patrzyliście na

sprawcę jego z daleka. 12 I zawoła Pan, Bóg

zastępów, w ów dzień do płaczu i do

narzekania, do obłysienia i do przepasania

się worem; 13 a oto radość i wesele,

zabijanie cielców i zarzynanie baranów,

jedzenie mięsa i picie wina: "Jedzmy i pijmy,

bo jutro pomrzemy!" 14 I objawił się w

uszach moich głos Pana zastępów:

"Zaprawdę nie będzie ta nieprawość

odpuszczona wam, aż pomrzecie, mówi Pan,

Bóg zastępów."

14 PRZECIW MINISTROWI SOBNIE

(22,15-25).

15 To mówi Pan, Bóg zastępów: Idź, wejdź

do tego, który mieszka w przybytku, do

Sobny, przełożonego kościelnego i rzeczesz

do niego: 16 Co ty tu masz, albo czym tu

jesteś, żeś tu sobie wykuł grób, pracowicie

wyciosałeś pomnik na wysokości, w skale

przybytek sobie? 17 Oto Pan da cię zanieść

jak zanoszą kura, i jak odzienie, tak cię

podniesie. 18 Koronując ukoronuje cię

udręczeniem, jak piłkę rzuci cię do ziemi

szerokiej i przestronnej; tam umrzesz i tam

będzie wóz sławy twojej, hańba domu pana

twego. 19 I wypędzę cię ze stanowiska

twego, i z urzędu twego złożę cię. 20 I

będzie dnia owego: zawezwę sługę mego

Eliachima, syna Helkiasza, 21 i oblokę go w

szatę twoją, i pasem twoim wzmocnię go, a

władzę twoją dam w rękę jego; i będzie jak

ojciec mieszkańcom Jerozolimy i domowi

judzkiemu. 22 I dam klucz domu

Dawidowego na ramię jego; i otworzy, a nie

będzie kto by zamknął, i zamknie, a nie

będzie, kto by otworzył. 23 I wbiję go jak

kołek na miejscu wiernym, i będzie stolicą

revelabitur operimentum Judæ, et videbis in

die illa armamentarium domus saltus. 9 Et

scissuras civitatis David videbitis, quia

multiplicatæ sunt ; et congregastis aquas

piscinæ inferioris, 10 et domos Jerusalem

numerastis, et destruxistis domos ad

muniendum murum. 11 Et lacum fecistis

inter duos muros ad aquam piscinæ veteris ;

et non suspexistis ad eum qui fecerat eam, et

operatorem ejus de longe non vidistis. 12 Et

vocabit Dominus Deus exercituum in die illa

ad fletum, et ad planctum, ad calvitium, et

ad cingulum sacci ; 13 et ecce gaudium et

lætitia, occidere vitulos et jugulare arietes,

comedere carnes, et bibere vinum :

comedamus et bibamus, cras enim

moriemur. 14 Et revelata est in auribus meis

vox Domini exercituum : Si dimittetur

iniquitas hæc vobis donec moriamini, dicit

Dominus Deus exercituum.

15 Hæc dicit Dominus Deus exercituum :

Vade, ingredere ad eum qui habitat in

tabernaculo, ad Sobnam, præpositum templi,

et dices ad eum : 16 Quid tu hic, aut quasi

quis hic ? quia excidisti tibi hic sepulchrum,

excidisti in excelso memoriale diligenter, in

petra tabernaculum tibi. 17 Ecce Dominus

asportari te faciet, sicut asportatur gallus

gallinaceus ; et quasi amictum, sic

sublevabit te. 18 Coronas coronabit te

tribulatione ; quasi pilam mittet te in terram

latam et spatiosam ; ibi morieris, et ibi erit

currus gloriæ tuæ, ignominia domus domini

tui. 19 Et expellam te de statione tua, et de

ministerio tuo deponam te. 20 Et erit in die

illa : vocabo servum meum Eliacim, filium

Helciæ, 21 et induam illum tunica tua, et

cingulo tuo confortabo eum, et potestatem

tuam dabo in manu ejus ; et erit quasi pater

habitantibus Jerusalem et domui Juda. 22 Et

dabo clavem domus David super humerum

ejus ; et aperiet, et non erit qui claudat ; et

claudet, et non erit qui aperiat. 23 Et figam

illum paxillum in loco fideli, et erit in

31

sławy domowi ojca swego. 24 I zawieszą na

nim wszystką sławę domu ojca jego,

naczynia rozmaite, wszelakie naczynie małe,

od naczynia kubków aż do wszelkiego

naczynia muzyków. 25 W ów dzień mówi

Pan zastępów, będzie wyjęty kołek, który był

wbity na miejscu wiernym, i złamany będzie

i upadnie, i zginie, co na nim wisiało, bo Pan

powiedział.

15. PROROC'TWO PRZECIW TYROWI

(23,1-18).

23

1 Brzemię Tyru. Zawodźcie, okręty morskie,

bo zburzony jest dom, skąd byli zwykli

przychodzić; z ziemi Ketim objawione im

jest. 2 Milczcie, którzy mieszkacie na

wyspie ; kupcy sydońscy, przeprawiający się

przez morze, napełnili cię. 3 Na wielkich

wodach nasienie Nilu, żniwo rzeki zbiorem

jego, stał się kupiectwem narodów. 4

Zawstydź się, Sydonie, bo mówi morze, moc

morska, mówiąc: "Nie pracowałam rodząc

ani nie urodziłam, i nie wychowałam

młodzieńców ani do lat dorosłych nie

dochowałam panien." 5 Gdy usłyszą w

Egipcie, będą żałować, gdy usłyszą o Tyrze.

6 Przeprawcie się przez morza, zawodźcie,

którzy mieszkacie na wyspie! 7 Czy to nie

jest wasze miasto, które się chlubiło od

dawna starożytnością swoją? Powiodą je

nogi jego w gościnę cudzą. 8 Kto to umyślił

o Tyrze, niegdyś ukoronowanym, którego

kupcy książętami, kramarze jego sławni byli

na ziemi? 9 Pan zastępów umyślił to, aby

obalić pychę wszelkiej sławy i poniżyć

wszystkich sławnych na ziemi. 10 Idź przez

ziemię twoją jak rzeka, córko morska, nie

masz więcej pasa. 11 Rękę swą wyciągnął

na morze, zatrwożył królestwa; Pan rozkazał

przeciw Chanaanowi, aby starł mocarzów

jego, i rzekł: 12 "Nie będziesz się więcej

chlubiła, potwarz cierpiąca panno, córko

Sydońska! Powstań i przepraw się do Ketim,

i tam też nie będziesz miała spoczynku. 13

Oto ziemia Chaldejczyków, takiego ludu nie

było, Assur założył ją: w niewolę zagnali

solium gloriæ domui patris ejus. 24 Et

suspendent super eum omnem gloriam

domus patris ejus ; vasorum diversa genera,

omne vas parvulum, a vasis craterarum

usque ad omne vas musicorum. 25 In die illa,

dicit Dominus exercituum, auferetur paxillus

qui fixus fuerat in loco fideli, et frangetur, et

cadet, et peribit quod pependerat in eo, quia

Dominus locutus est.

23

1 Onus Tyri. Ululate, naves maris, quia

vastata est domus unde venire consueverant

: de terra Cethim revelatum est eis. 2

Tacete, qui habitatis in insula ; negotiatores

Sidonis, transfretantes mare, repleverunt te. 3

In aquis multis semen Nili ; messis fluminis

fruges ejus : et facta est negotiatio gentium.

4 Erubesce, Sidon ; ait enim mare, fortitudo

maris, dicens : Non parturivi, et non peperi,

et non enutrivi juvenes, nec ad incrementum

perduxi virgines. 5 Cum auditum fuerit in

Ægypto, dolebunt cum audierint de Tiro. 6

Transite maria, ululate, qui habitatis in

insula ! 7 Numquid non vestra hæc est, quæ

gloriabatur a diebus pristinis in antiquitate

sua ? Ducent eam pedes sui longe ad

peregrinandum. 8 Quis cogitavit hoc super

Tyrum quondam coronatam, cujus

negotiatores principes, institores ejus inclyti

terræ ? 9 Dominus exercituum cogitavit hoc,

ut detraheret superbiam omnis gloriæ, et ad

ignominiam deduceret universos inclytos

terræ. 10 Transi terram tuam quasi flumen,

filia maris ! non est cingulum ultra tibi. 11

Manum suam extendit super mare ;

conturbavit regna. Dominus mandavit

adversus Chanaan, ut contereret fortes ejus ;

12 et dixit : Non adjicies ultra ut glorieris,

calumniam sustinens virgo filia Sidonis : in

Cethim consurgens transfreta : ibi quoque

non erit requies tibi. 13 Ecce terra

Chaldæorum, talis populus non fuit : Assur

fundavit eam ; in captivitatem traduxerunt

robustos ejus, suffoderunt domos ejus,

32

mocarzów jej, podkopali domy jej, obrócili ją

w gruz." 14 Zawodźcie, okrętý morskie, bo

zburzona jest moc wasza ! 15 I będzie w ów

dzień: w zapomnieniu będziesz, o Tyrze,

przez siedemdziesiąt lat, jak dni króla

jednego; a po siedemdziesięciu latach będzie

Tyrowi jak pieśń nierządnicy: 16 "Weźmij

cytrę, obejdź miasto, nierządnico

zapomniana! Graj dobrze, często powtarzaj

pieśń, aby pamięć o tobie była." 17 I będzie

po siedemdziesięciu latach: nawiedzi Pan

Tyr i przywiedzie go do zysków jego; i

będzie znowu nierząd popełniał ze

wszystkimi królestwami ziemskimi na ziemi.

18 I będą kupiectwa jego i zyski jego

poświęcone Panu; nie będą chowane ani

odkładane, bo dla tych, którzy mieszkają

przed Panem, będzie kupiectwo jego, aby

jedli do sytości i przyodziewali się aż do

starości.

III. Sąd nad całym światem.

(24,1-27,13)

1. ZNISZCZENIE ZIEMI I SĄD (24,1-23).

24

1 Oto Pan rozproszy ziemię i obnaży ją i

utrapi oblicze jej, i rozproszy mieszkańców

jej. 2 I będzie jak lud, tak i kapłan, a jak

sługa, tak i pan jego; jak służebnica, taki pani

jej; jak kupujący, tak i ten, który sprzedaje;

jak pożyczający, taki ten, który bierze

pożyczkę; jak który się upomina, tak i ten,

który jest dłużny. 3 Rozproszeniem

rozproszona będzie ziemia, a drapiestwem

rozdrapana będzie, bo Pan powiedział to

słowo. 4 Płakała i ustała ziemia i omdlała:

ustał świat, omdlała wyniosłość narodu

ziemi. 5 A ziemia splugawiona jest od

mieszkańców swoich, gdyż przestąpili zakon,

odmienili prawo, złamali przymierze

wieczne. 6 Dlatego przekleństwo pożre

ziemię i będą grzeszyć mieszkańcy jej;

dlatego będą szaleć uprawiający ją i mało

ludzi zostanie. 7 Posmutniało winobranie,

zachorował winny szczep, wzdychali

wszyscy, którzy byli wesołego serca. 8

posuerunt eam in ruinam. 14 Ululate, naves

maris, quia devastata est fortitudo vestra. 15

Et erit in die illa : in oblivione eris, o Tyre !

septuaginta annis, sicut dies regis unius ; post

septuaginta autem annos erit Tyro quasi

canticum meretricis : 16 Sume citharam,

circui civitatem, meretrix oblivioni tradita :

bene cane, frequenta canticum, ut memoria

tui sit. 17 Et erit post septuaginta annos :

visitabit Dominus Tyrum, et reducet eam ad

mercedes suas, et rursum fornicabitur cum

universis regnis terræ super faciem terræ ;

18 et erunt negotiationes ejus et mercedes

ejus sanctificatæ Domino : non condentur

neque reponentur, quia his qui habitaverint

coram Domino erit negotiatio ejus, ut

manducent in saturitatem, et vestiantur usque

ad vetustatem.

24

1 Ecce Dominus dissipabit terram : et

nudabit eam, et affliget faciem ejus, et

disperget habitatores ejus. 2 Et erit sicut

populus, sic sacerdos ; et sicut servus, sic

dominus ejus ; sicut ancilla, sic domina ejus

; sicut emens, sic ille qui vendit ; sicut

fœnerator, sic is qui mutuum accipit ; sicut

qui repetit, sic qui debet. 3 Dissipatione

dissipabitur terra, et direptione prædabitur ;

Dominus enim locutus est verbum hoc. 4

Luxit, et defluxit terra, et infirmata est ;

defluxit orbis, infirmata est altitudo populi

terræ. 5 Et terra infecta est ab habitatoribus

suis, quia transgressi sunt leges, mutaverunt

jus, dissipaverunt fœdus sempiternum. 6

Propter hoc maledictio vorabit terram, et

peccabunt habitatores ejus ; ideoque

insanient cultores ejus, et relinquentur

homines pauci. 7 Luxit vindemia, infirmata

est vitis, ingemuerunt omnes qui lætabantur

corde ; 8 cessavit gaudium tympanorum,

33

Ustało wesele bębnów, ustało

wykrzykiwanie radujących się, umilkł słodki

dźwięk cytry. 9 Nie będą popijać wina ze

śpiewem, gorzki będzie napój pijącym go.

10 Starte jest miasto próżności, zamknięty

każdy dom i nikt nie wchodzi. 11 Wołanie

będzie o wino po ulicach, opuszczone jest

wszelkie wesele, zabrana jest radość ziemi.

12 Zostało w mieście spustoszenie, a upadek

zawali bramy. 13 Bo tak będzie wpośród

ziemi, wpośród narodów, jak gdyby trochę

oliwek, które zostały, otrzęsiono z oliwnego

drzewa, i grona winne, gdy się dokończy

winobranie. 14 Ci podniosą głos swój i

chwalić będą; gdy będzie Pan uwielbiony,

wykrzykną od morza: 15 "Dlatego w

naukach sławcie Pana, na wyspach morskich

imię Pana, Boga Izraelowego! 16 Z krańców

ziemi słyszeliśmy pochwały, sławę

sprawiedliwego."-I rzekłem: Tajemnica moja

dla mnie, tajemnica moja dla mnie, biada

mnie! Występni wystąpili, a wykroczeniem

występnych wystąpili. 17 Strach i dół i sidło

nad tobą, który jesteś mieszkańcem ziemi. 18

I będzie: kto ucieknie przed głosem strachu,

wpadnie w dół, a kto się wydostanie z dołu,

będzie pojmany sidłem; bo się upusty z

wysokości otworzyły i zatrzęsą się

fundamenty ziemi. 19 Łamaniem połamie

się ziemia, skruszeniem skruszy się ziemia.

20 Poruszeniem poruszy się ziemia jak

pijany, i będzie porwana jak namiot

jednonocny; i obciąży ją nieprawość jej, i

upadnie, a nie powstanie więcej. 21 I będzie:

w ów dzień nawiedzi Pan wojsko niebieskie

na wysokości i królów ziemskich, którzy są

na ziemi. 22 I będą zgromadzeni gromadą

jak jeden snopek w dole, i będą tam

zamknięci w ciemnicy, a po wielu dniach

nawiedzeni będą. 23 I zasroma się księżyc i

zawstydzi się słońce, gdy będzie królował

Pan zastępów na górze Syjon i w Jeruzalem,

a przed oczyma starców swoich uwielbiony

będzie.

quievit sonitus lætantium, conticuit dulcedo

citharæ. 9 Cum cantico non bibent vinum ;

amara erit potio bibentibus illam. 10 Attrita

est civitas vanitatis, clausa est omnis domus,

nullo introëunte. 11 Clamor erit super vino in

plateis, deserta est omnia lætitia, translatum

est gaudium terræ. 12 Relicta est in urbe

solitudo, et calamitas opprimet portas. 13

Quia hæc erunt in medio terræ in medio

populorum, quomodo si paucæ olivæ quæ

remanserunt excutiantur ex olea et racemi,

cum fuerit finita vindemia. 14 Hi levabunt

vocem suam, atque laudabunt : cum

glorificatus fuerit Dominus, hinnient de mari.

15 Propter hoc in doctrinis glorificate

Dominum ; in insulis maris nomen Domini

Dei Israël. 16 A finibus terræ laudes

audivimus, gloriam Justi. Et dixi : Secretum

meum mihi, secretum meum mihi. Væ mihi

! prævaricantes prævaricati sunt, et

prævaricatione transgressorum prævaricati

sunt. 17 Formido, et fovea, et laqueus super

te, qui habitator es terræ. 18 Et erit : qui

fugerit a voce formidinis cadet in foveam ;

et qui se explicaverit de fovea tenebitur

laqueo ; quia cataractæ de excelsis apertæ

sunt et concutientur fundamenta terræ. 19

Confractione confringetur terra, contritione

conteretur terra, commotione commovebitur

terra ; 20 agitatione agitabitur terra sicut

ebrius, et auferetur quasi tabernaculum unius

noctis ; et gravabit eam iniquitas sua, et

corruet, et non adjiciet ut resurgat. 21 Et erit :

in die illa visitabit Dominus super militiam

cæli in excelso, et super reges terræ qui sunt

super terram ; 22 et congregabuntur in

congregatione unius fascis in lacum, et

claudentur ibi in carcere, et post multos dies

visitabuntur. 23 Et erubescet luna, et

confundetur sol, cum regnaverit Dominus

exercituum in monte Sion et in Jerusalem et

in conspectu senum suorum fuerit

glorificatus.

34

2. PIEŚŃ WYBAWIONYCH (25,1-5).

25

1 Panie, Bogiem moim ty jesteś; wywyższać

cię będę i wysławiać imię twoje, gdyż

uczyniłeś dziwy, myśli starodawne wierne.

Amen. 2 Albowiem obróciłeś miasto w

mogiłę, miasto mocne w rozwaliny; dom

cudzoziemców, aby nie był miastem, ażeby

go na wieki nie zbudowano. 3 Dlatego

będzie cię chwalił lud mocny, miasto

narodów potężnych ciebie się bać będzie. 4

Bo stałeś się mocą ubogiemu, mocą

nędzarzowi w udręczeniu jego, nadzieją od

wichru, podcieniem od gorąca; bo duch

mocarzów jest jak wicher bijący w ścianę. 5

Jak skwar w pragnieniu, zgiełk

cudzoziemców poniżysz; a jakby żarem

palącym pod obłokiem potomstwo mocarzów

wysuszysz.

3. USZCZĘŚLIWIENIE WYBRANYCH;

SĄD NAD MOABEM (25,6-12).

6 I uczyni Pan zastępów dla wszystkich

narodów na tej górze ucztę z tłustości, ucztę

zbierania wina, z tłustości, szpik w sobie

mających, z zebrania wina wystałego. 7 I

zerwie na tej górze wierzch związki,

zawiązanej nad wszystkimi ludami, i płótno,

którym osnuł wszystkie narody. 8 Odrzuci

śmierć na wieli; i odejmie Pan Bóg łzę z

każdego oblicza, i pohańbienie ludu swego

zdejmie ze wszystkiej ziemi, bo Pan wyrzekł.

9 I powie się dnia owego: "Oto Bóg nasz,

czekaliśmy nań, i zbawił nas; to Pan,

oczekiwaliśmy go, rozradujemy się i

rozweselimy się zbawieniem jego." 10 Bo

odpocznie ręka Pańska na tej górze; a Moab

będzie pod nim młócony, jak trą plewy

wozem. 11 I wyciągnie ręce swe pod nim,

jako wyciąga płynący do pływania; i poniży

sławę jego z potłuczeniem rąk jego. 12 I

umocnienia wysokich murów twych upadną i

zniżone będą, i ściągnięte na ziemię aż do

prochu.

25

1 Domine, Deus meus es tu ; exaltabo te, et

confitebor nomini tuo : quoniam fecisti

mirabilia, cogitationes antiquas fideles.

Amen. 2 Quia posuisti civitatem in tumulum,

urbem fortem in ruinam, domum alienorum :

ut non sit civitas, et in sempiternum non

ædificetur. 3 Super hoc laudabit te populus

fortis ; civitas gentium robustarum timebit te

: 4 quia factus es fortitudo pauperi, fortitudo

egeno in tribulatione sua, spes a turbine,

umbraculum ab æstu ; spiritus enim

robustorum quasi turbo impellens parietem.

5 Sicut æstus in siti, tumultum alienorum

humiliabis ; et quasi calore sub nube

torrente, propaginem fortium marcescere

facies.

6 Et faciet Dominus exercituum omnibus

populis in monte hoc convivium pinguium,

convivium vindemiæ, pinguium

medullatorum, vindemiæ defæcatæ. 7 Et

præcipitabit in monte isto faciem vinculi

colligati super omnes populos, et telam

quam orditus est super omnes nationes. 8

Præcipitabit mortem in sempiternum ; et

auferet Dominus Deus lacrimam ab omni

facie, et opprobrium populi sui auferet de

universa terra : quia Dominus locutus est. 9

Et dicet in die illa : Ecce Deus noster iste ;

exspectavimus eum, et salvabit nos ; iste

Dominus, sustinuimus eum : exsultabimus,

et lætabimur in salutari ejus. 10 Quia

requiescet manus Domini in monte isto ; et

triturabitur Moab sub eo, sicuti teruntur

paleæ in plaustro. 11 Et extendet manus suas

sub eo sicut extendit natans ad natandum ;

et humiliabit gloriam ejus cum allisione

manuum ejus. 12 Et munimenta sublimium

murorum tuorum concident, et

humiliabuntur, et detrahentur in terram

usque ad pulverem.

35

4. DRUGA PIEŚŃ DZIĘKCZYNNA

(26,1-19).

26

1 W ów dzień będą śpiewać tę pieśń w ziemi

Judzkiej: "Miastem mocy naszej Syjon,

zbawiciel będzie w nim położony jako mur i

przedmurze. 2 Otwórzcie bramy, a niech

wejdzie naród sprawiedliwy, strzegący

prawdy. 3 Stary błąd odszedł; zachowasz

pokój, pokój, bośmy w tobie nadzieję mieli.

4 Mieliście nadzieję w Panu na wieki

wieczne, w Panu Bogu mocnym na wieki. 5

Bo poniży mieszkających na wysokości,

miasto wywyższone poniży, poniży je aż na

ziemię, ściągnie je aż do prochu. 6 Podepcze

je noga, nogi ubogiego, kroki nędzarzy. 7

Ścieżka sprawledliwego prosta jest, prosta

droga sprawiedliwego na chodzenie. 8 A na

ścieżce sądów twoich, Panie, czekaliśmy na

ciebie; imię twoje i wspomnienie twoje

pożądaniem duszy. 9 Dusza moja żądała cię

w nocy, ale i duchem moim we

wnętrznościach moich z rana będę czuwał do

ciebie; gdy uczynisz sądy twoje na ziemi,

sprawiedliwości się nauczą mieszkańcy

świata. 10 Zmiłujmy się nad bezbożnym, a

nie nauczy się sprawiedliwości; w ziemi

świętych nieprawość czynił, i nie będzie

oglądał chwały Pańskiej. 11 Panie, niech się

podniesie ręka twoja, a niechaj nie widzą;

niech ujrzą i zawstydzą się zawistni ludzie, a

ogień niech pożre nieprzyjaciół twoich! 12

Panie, dasz nam pokój, bo wszystkie sprawy

nasze zdziałałeś dla nas. 13 Panie, Boże

nasz, opanowali nas panowie oprócz ciebie;

tylko przez ciebie niechaj pamiętamy na imię

twoje. 14 Umierający niech nie żyją,

olbrzymi niech nie powstają; dlatego

nawiedziłeś i zniszczyłeś ich i zgładziłeś

wszelką pamięć o nich. 15 Byłeś łaskawy

narodowi, Panie, byłeś łaskawy narodowi;

czy jesteś uwielbiony? Oddaliłeś wszystkie

granice ziemi, 16 Panie, w ucisku szukali

cię, w utrapieniu szemrania nauka twoja dla

nich. 17 Jak ta, która poczęła, gdy się

przybliża ku rodzeniu, cierpiąc woła w

boleściach swych, tak staliśmy się przed

26

1 In die illa cantabitur canticum istud in terra

Juda : Urbs fortitudinis nostræ Sion ;

salvator ponetur in ea murus et antemurale.

2 Aperite portas, et ingrediatur gens justa,

custodiens veritatem. 3 Vetus error abiit :

servabis pacem ; pacem, quia in te

speravimus. 4 Sperastis in Domino in sæculis

æternis ; in Domino Deo forti in perpetuum.

5 Quia incurvabit habitantes in excelso ;

civitatem sublimem humiliabit : humiliabit

eam usque ad terram, detrahet eam usque ad

pulverem. 6 Conculcabit eam pes, pedes

pauperis, gressus egenorum. 7 Semita justi

recta est, rectus callis justi ad ambulandum.

8 Et in semita judiciorum tuorum, Domine,

sustinuimus te : nomen tuum et memoriale

tuum in desiderio animæ. 9 Anima mea

desideravit te in nocte, sed et spiritu meo in

præcordiis meis de mane vigilabo ad te.

Cum feceris judicia tua in terra, justitiam

discent habitatores orbis. 10 Misereamur

impio, et non discet justitiam ; in terra

sanctorum iniqua gessit, et non videbit

gloriam Domini. 11 Domine, exaltetur manus

tua, et non videant ; videant, et confundantur

zelantes populi ; et ignis hostes tuos devoret.

12 Domine, dabis pacem nobis : omnia enim

opera nostra operatus es nobis. 13 Domine

Deus noster, possederunt nos domini absque

te ; tantum in te recordemur nominis tui. 14

Morientes non vivant, gigantes non

resurgant : propterea visitasti et contrivisti

eos, et perdidisti omnem memoriam eorum.

15 Indulsisti genti, Domine, indulsisti genti,

numquid glorificatus es ? elongasti omnes

terminos terræ. 16 Domine, in angustia

requisierunt te, in tribulatione murmuris

doctrina tua eis. 17 Sicut quæ concipit, cum

appropinquaverit ad partum, dolens clamat

in doloribus suis, sic facti sumus a facie tua,

Domine. 18 Concepimus, et quasi

parturivimus, et peperimus spiritum. Salutes

non fecimus in terra ; ideo non ceciderunt

habitatores terræ. 19 Vivent mortui tui,

36

obliczem twoim, Panie! 18 Poczęliśmy i

jakbyśmy byli w boleściach rodzenia, a

porodziliśmy wiatr ; zbawienia nie

sprawowaliśmy na ziemi, przeto nie upadli

mieszkańcy ziemi. 19 Żyć będą umarli twoi,

pobici moi powstaną. Ocućcie się i chwalcie,

którzy mieszkacie w prochu, bo rosą

światłości rosa twoja, a ziemię olbrzymów

ściągniesz do upadku."

5. ODNOWIENIE IZRAELA (26,20-27,13).

20 Idź, ludu mój, wejdź do komór twoich,

zamknij drzwi twoje za sobą: skryj się na

mały czas, na chwilkę, aż przeminie

zagniewanie. 21 Bo oto Pan wyjdzie z

miejsca swego, aby nawiedzić nieprawość

mieszkańców ziemi przeciw niemu, i odkryje

ziemia krew swoją, a nie będzie kryć dalej

pobitych swoich.

27

1 W ów dzień nawiedzi Pan mieczem swoim

twardym i wielkim a mocnym, lewiatana,

węża zaworę, i lewiatana, węża pokręconego,

i zabije wieloryba, który jest w morzu. 2 W

ów dzień winnica szczerego wina będzie

sobie śpiewać: 3 "Ja Pan, który jej strzegę, z

nagła ją zroszę; aby snadź nie było

nawiedzenia przeciw niej, we dnie i w nocy

strzegę jej. 4 Rozgniewania nie ma u mnie;

kto mię uczyni cierniem i tarnią w bitwie?

przejdę po niej, podpalę ją razem? 5 Czy też

raczej zatrzyma moc moją, uczyni mi pokój,

pokój mi uczyni?" 6 Którzy wchodzą pędem

do Jakuba, zakwitnie i rodzić będzie Izrael, i

napełnią świat nasieniem. 7 Czyż według

plagi bijącego go uderzył go? Albo jak zabił

zabitych jego, tak jest zabity? 8 W mierze

przeciwko mierze, gdy odrzucona będzie,

osądzisz ją; rozmyślał w duchu swym

twardym w dzień upalny 9 Dlatego przez to

będzie odpuszczona nieprawość domowi

Jakubowemu i ten będzie wszystek owoc, że

będzie odjęty grzech jego, gdy obróci

wszystkie kamienie ołtarza jakby w kamienie

popiołu pokruszone, nie ostoją się gaje i

zbory. 10 Bo miasto obronne spustoszeje,

piękne będzie opuszczone i zostawione jak

interfecti mei resurgent. Expergiscimini, et

laudate, qui habitatis in pulvere, quia ros

lucis ros tuus, et terram gigantum detrahes in

ruinam.

20 Vade, populus meus, intra in cubicula tua

; claude ostia tua super te, abscondere

modicum ad momentum, donec pertranseat

indignatio. 21 Ecce enim Dominus egredietur

de loco suo, ut visitet iniquitatem habitatoris

terræ contra eum ; et revelabit terra

sanguinem suum, et non operiet ultra

interfectos suos.

27

1 In die illa visitabit Dominus in gladio suo

duro, et grandi, et forti, super Leviathan,

serpentem vectem, et super Leviathan,

serpentem tortuosum, et occidet cetum qui in

mari est. 2 In die illa vinea meri cantabit ei. 3

Ego Dominus qui servo eam ; repente

propinabo ei. Ne forte visitetur contra eam,

nocte et die servo eam. 4 Indignatio non est

mihi. Quis dabit me spinam et veprem in

prælio ? gradiar super eam, succendam eam

pariter. 5 An potius tenebit fortitudinem

meam ? faciet pacem mihi, pacem faciet

mihi. 6 Qui ingrediuntur impetu ad Jacob,

florebit et germinabit Israël, et implebunt

faciem orbis semine. 7 Numquid juxta

plagam percutientis se percussit eum ? aut

sicut occidit interfectos ejus, sic occisus est ?

8 In mensura contra mensuram, cum abjecta

fuerit, judicabis eam ; meditatus est in

spiritu suo duro per diem æstus. 9 Idcirco

super hoc dimittetur iniquitas domui Jacob ;

et iste omnis fructus : ut auferatur peccatum

ejus, cum posuerit omnes lapides altaris

sicut lapides cineris allisos : non stabunt luci

et delubra. 10 Civitas enim munita desolata

erit ; speciosa relinquetur, et dimittetur quasi

desertum ; ibi pascetur vitulus, et ibi

37

pustynia; tam się będzie pasł cielec i tam

legać będzie i spasie wierzchołki jego. 11 W

suchości żniwa jego będą pokruszone,

niewiasty będą przychodzić i uczyć je; bo nie

jest lud mądry, przeto nie zlituje się nad nim,

który go uczynił, a który go stworzył, nie

przepuści mu. 12 I będzie: w ów dzień

pobije Pan od łożyska rzeki aż do potoku

egipskiego, a wy będziecie zgromadzeni po

jednemu, synowie Izraelowi. 13 I będzie: w

ów dzień zatrąbią w trąbę wielką, i przyjdą,

którzy byli poginęli z ziemi Asyryjskiej i

którzy byli wygnańcami w ziemi Egipskiej, i

będą się kłaniać Panu na górze świętej w

Jeruzalem.

IV. Przepowiednie o Syjonie przeciw

przymierzu z Egiptem.

(28,l-33,24)

1. BIADA SAMARII I JEROZOLIMIE

(28,1-29)!

28

1 Biada koronie pychy, pijanym Efraima, i

kwiatowi opadającemu, sławie radości jego,

którzy byli na wierzchu doliny bardzo tłustej,

zataczający się od wina. 2 Oto potężny i

mocny Pan jak nawałność gradowa, wicher

druzgocący, jak bystrość wód gwałtownych,

wylewających i wypuszczonych na ziemię

przestronną. 3 Nogami podeptana będzie

korona pychy pijanych Efraima. 4 I będzie

kwiat opadający sławy radości jego, który

jest na wierzchu doliny tłustych, jak wczesny

owoc przed dojrzałością jesieni, który

zobaczywszy patrzący, ledwie w rękę

weźmie, zje go. 5 W ów dzień będzie Pan

zastępów koroną chwały i wieńcem wesela

ostatkowi ludu swego, 6 i duchem sądu

siedzącemu na sądzie, i mocą wracającym się

z wojny do bramy. 7 Lecz i ci od wina

stracili rozum, a od pijaństwa pobłądzili:

kapłan i prorok nie rozumieli od pijaństwa,

zatonęli w winie, pobłądzili w pijaństwie, nie

znali widzącego, nie umieli sądu. 8 Bo

wszystkie stoły są pełne wymiotów i

accubabit, et consumet summitates ejus. 11

In siccitate messes illius conterentur.

Mulieres venientes, et docentes eam ; non

est enim populus sapiens : propterea non

miserebitur ejus qui fecit eum, et qui

formavit eum non parcet ei. 12 Et erit : in die

illa percutiet Dominus ab alveo fluminis

usque ad torrentem Ægypti ; et vos

congregabimini unus et unus, filii Israël. 13

Et erit : in die illa clangetur in tuba magna ;

et venient qui perditi fuerant de terra

Assyriorum, et qui ejecti erant in terra

Ægypti, et adorabunt Dominum in monte

sancto in Jerusalem.

28

1 Væ coronæ superbiæ, ebriis Ephraim, et

flori decidenti, gloriæ exsultationis ejus, qui

erant in vertice vallis pinguissimæ, errantes

a vino. 2 Ecce validus et fortis Dominus

sicut impetus grandinis ; turbo confringens,

sicut impetus aquarum multarum

inundantium et emissarum super terram

spatiosam. 3 Pedibus conculcabitur corona

superbiæ ebriorum Ephraim. 4 Et erit flos

decidens gloriæ exsultationis ejus, qui est

super verticem vallis pinguium, quasi

temporaneum ante maturitatem autumni,

quod, cum aspexerit videns, statim ut manu

tenuerit, devorabit illud. 5 In die illa erit

Dominus exercituum corona gloriæ, et

sertum exsultationis residuo populi sui ; 6 et

spiritus judicii sedenti super judicium, et

fortitudo revertentibus de bello ad portam. 7

Verum hi quoque præ vino nescierunt, et præ

ebrietate erraverunt ; sacerdos et propheta

nescierunt præ ebrietate ; absorpti sunt a

vino, erraverunt in ebrietate, nescierunt

videntem, ignoraverunt judicium. 8 Omnes

38

plugastwa, tak iż nie ma więcej miejsca. 9

"Kogóż on będzie uczył umiejętności ? i

komu da zrozumieć, co słyszał?

Odstawionym od mleka, odsadzonym od

piersi ? 10 Albowiem rozkaż, znów rozkaż,

rozkaż, znów rozkaż; czekaj, znów czekaj,

czekaj, znów czekaj; trochę tu, trochę tam."

11 Bo mówieniem warg i innym językiem

będzie mówił do ludu tego, któremu rzekł:

12 "To jest odpoczynek mój, posilcie

utrudzonego; i to jest orzeźwienie moje "-a

nie chcieli słuchać. 13 I będzie im słowo

Pańskie: Rozkaż, znów rozkaż, rozkaż, znów

rozkaż; czekaj, znów czekaj, czekaj, znów

czekaj; trochę tu, trochę tam, aby poszli i

padli na wznak, i byli starci, i usidleni, i

pojmani. 14 A przeto słuchajcie słowa

Pańskiego, mężowie naśmiewcy, którzy

panujecie nad ludem moim, który jest w

Jeruzalem. 15 Albowiem mówiliście:

"Zawarliśmy przymierze ze śmiercią, i z

otchłanią uczyniliśmy umowę. Kiedy bicz

gwałtowny przechodzić będzie, nie przyjdzie

na nas, bośmy uczynili kłamstwo nadzieją

naszą i nakryliśmy się kłamstwem" 16

Przeto to mówi Pan Bóg: "Oto ja położę w

fundamentach Syjonu kamień, kamień

doświadczony, węgielny, kosztowny, na

fundamencie położony; kto uwierzy, niech

się nie spieszy. 17 I położę pod wagą sąd, a

sprawiedliwość pod miarą; i wywróci grad

nadzieję kłamstwa, a przykrycie wody zaleją.

18 I będzie zgładzone przymierze wasze ze

śmiercią, a wasza umowa z otchłanią nie

ostoi się; gdy przyjdzie bicz gwałtowny,

będziecie podeptani przez niego. 19

Kiedykolwiek przejdzie, zabierze was; bo

rano o świcie przejdzie, we dnie i w nocy; a

samo tylko utrapienie da zrozumienie

słuchowi. 20 Bo zwężone jest łoże, tak iż

drugi spadnie, a kołdra wąska obu przykryć

nie może. 21 Bo jak na górze Rozdziałów

Pan stanie; jak w dolinie, która jest w

Gabaonie, zagniewa się, aby dokonać sprawy

swojej, osobliwa jest sprawa jego; aby

spełnił dzieło swe, niezwykłe jest dzieło jego

od niego. 22 A teraz nie naśmiewajcie się,

by snadź nie były zaciśnięte więzy wasze, bo

słyszałem od Pana, Boga zastępów, o

dokonaniu i ukróceniu na wszystką ziemię.

enim mensæ repletæ sunt vomitu

sordiumque, ita ut non esset ultra locus. 9

Quem docebit scientiam ? et quem

intelligere faciet auditum ? Ablactatos a

lacte, avulsos ab uberibus. 10 Quia manda,

remanda ; manda, remanda ; exspecta,

reexspecta ; exspecta, reexspecta ; modicum

ibi, modicum ibi. 11 In loquela enim labii, et

lingua altera loquetur ad populum istum. 12

Cui dixit : Hæc est requies mea, reficite

lassum ; et hoc est meum refrigerium : et

noluerunt audire. 13 Et erit eis verbum

Domini : Manda, remanda ; manda, remanda

; exspecta, reexspecta ; exspecta, reexspecta

; modicum ibi, modicum ibi ; ut vadant, et

cadant retrorsum, et conterantur, et

illaqueentur, et capiantur. 14 Propter hoc

audite verbum Domini, viri illusores, qui

dominamini super populum meum, qui est in

Jerusalem. 15 Dixistis enim : Percussimus

fœdus cum morte, et cum inferno fecimus

pactum : flagellum inundans cum transierit,

non veniet super nos quia posuimus

mendacium spem nostram, et mendacio

protecti sumus. 16 Idcirco hæc dicit Dominus

Deus : Ecce ego mittam in fundamentis Sion

lapidem, lapidem probatum, angularem,

pretiosum, in fundamento fundatum ; qui

crediderit, non festinet. 17 Et ponam in

pondere judicium, et justitiam in mensura ;

et subvertet grando spem mendacii, et

protectionem aquæ inundabunt. 18 Et

delebitur fœdus vestrum cum morte, et

pactum vestrum cum inferno non stabit :

flagellum inundans cum transierit, eritis ei in

conculcationem. 19 Quandocumque

pertransierit, tollet vos, quoniam in mane

diluculo pertransibit in die et in nocte ; et

tantummodo sola vexatio intellectum dabit

auditui. 20 Coangustatum est enim stratum,

ita ut alter decidat ; et pallium breve

utrumque operire non potest. 21 Sicut enim

in monte divisionum stabit Dominus ; sicut

in valle quæ est in Gabaon irascetur, ut

faciat opus suum, alienum opus ejus : ut

operetur opus suum, peregrinum est opus

ejus ab eo. 22 Et nunc nolite illudere, ne

forte constringantur vincula vestra ;

consummationem enim et abbreviationem

audivi a Domino Deo exercituum, super

39

23 Bierzcie w uszy i posłuchajcie głosu

mego; uważajcie, a posłuchajcie mowy

mojej. 24 Czyż cały dzień będzie oracz orał,

aby siać ? będzie przewracał i bronował

ziemię swoją? 25 Czy zrównawszy

powierzchnię jej nie będzie siał czarnuchy i

kminu nie roztrzęsie, i nie nasieje pszenicy

porządkiem i jęczmienia, i prosa, i wyki w

miejscach swych? 26 I wyćwiczy go w

sądzie, Bóg jego nauczy go. 27 Bo nie

piłami będą młócić czarnuchę ani koło

wozowe po kminie obracać się będzie; ale

laską będzie wybita czarnucha, a kmin kijem.

28 A chleb mleć będą; wszakże nie na wieki

ten, który młóci, będzie go młócił, ani go

będzie trzeć koło wozowe, ani go pokruszy

kopytami swymi. 29 I to od Pana, Boga

zastępów, wyszło, aby dziwną uczynił radę, i

uwielmożył sprawiedliwość.

2. OBLĘŻENIE I UWOLNIENIE ARIELA

(29,1-8).

29

1 Biada Arielu, Arielu, miasto, które zdobył

Dawid. Przydany jest rok do roku, święta

uroczyste przeminęły. 2 I oblegnę Ariela, i

będzie smętny i żałosny, i będzie mi jak

Ariel. 3 I otoczę jakby krąg wkoło ciebie, i

usypię przeciw tobie wał, i baszty poczynię

na oblężenie ciebie. 4 Poniżony będziesz, z

ziemi będziesz mówić i z ziemi będzie

słyszana mowa twoja; i będzie jak wróżbity z

ziemi głos twój, a z piasku mowa twoja

szeptać będzie. 5 I będzie jak proch drobny

mnóstwo rozmiatających cię, i jak popiół

rozwiany zgraja tych, którzy przeciw tobie

przemogli; 6 a będzie nagle, niespodzianie.

Od Pana zastępów nawiedzony będzie

gromem i trzęsieniem ziemi, i głosem

wielkim wichru i burzy i płomienia ognia

pożerającego. 7 I będzie jak sen widzenia

nocnego zgraja wszystkich narodów, które

walczyły przeciw Arielowi, i wszyscy,

którzy wojowali i oblegli i przemogli

przeciw niemu.

universam terram. 23 Auribus percipite, et

audite vocem meam : attendite, et audite

eloquium meum. 24 Numquid tota die arabit

arans ut serat ? proscindet et sarriet humum

suam ? 25 Nonne cum adæquaverit faciem

ejus, seret gith et cyminum sparget ? et

ponet triticum per ordinem, et hordeum, et

milium, et viciam in finibus suis ? 26 Et

erudiet illum in judicio ; Deus suus docebit

illum. 27 Non enim in serris triturabitur gith,

nec rota plaustri super cyminum circuibit ;

sed in virga excutietur gith, et cyminum in

baculo. 28 Panis autem comminuetur ;

verum non in perpetuum triturans triturabit

illum, neque vexabit eum rota plaustri,

neque ungulis suis comminuet eum. 29 Et

hoc a Domino Deo exercituum exivit, ut

mirabile faceret consilium, et magnificaret

justitiam.

29

1 Væ Ariel, Ariel civitas, quam expugnavit

David ! additus est annus ad annum :

solemnitates evolutæ sunt. 2 Et

circumvallabo Ariel, et erit tristis et mœrens,

et erit mihi quasi Ariel. 3 Et circumdabo

quasi sphæram in circuitu tuo, et jaciam

contra te aggerem, et munimenta ponam in

obsidionem tuam. 4 Humiliaberis, de terra

loqueris, et de humo audietur eloquium tuum

; et erit quasi pythonis de terra vox tua, et

de humo eloquium tuum mussitabit. 5 Et erit

sicut pulvis tenuis multitudo ventilantium te,

et sicut favilla pertransiens multitudo eorum

qui contra te prævaluerunt ; 6 eritque repente

confestim. A Domino exercituum visitabitur

in tonitruo, et commotione terræ, et voce

magna turbinis et tempestatis, et flammæ

ignis devorantis. 7 Et erit sicut somnium

visionis nocturnæ multitudo omnium

gentium quæ dimicaverunt contra Ariel, et

omnes qui militaverunt, et obsederunt, et

prævaluerunt adversus eam.

40

8 A jak się śni głodnemu, że je, a gdy się

ocuci, czcza jest dusza jego; i jak się śni

pragnącemu, że pije, a gdy się ocknie,

osłabiony, jeszcze pragnie i dusza jego czcza

jest: tak będzie zgraja wszystkich narodów,

które walczyły przeciw górze Syjon.

3. OBECNE ZAŚLEPIENIE LUDU;

NADZIEJA ZBAWIENIA (29,9-24).

9 Zdumiewajcie się i dziwcie się, chwiejcie

się i słaniajcie się; upijcie się, a nie winem,

taczajcie się, a nie od opilstwa. 10 Bo wam

dał pić Pan ducha snu twardego, zawrze oczy

wasze, proroków, a książąt waszych, którzy

widzą widzenia, zakryje. 11 I będzie wam

wszelkie widzenie jak słowa księgi

zapieczętowanej, którą gdy dadzą znającemu

się na piśmie, rzekną: "Czytaj to !" a on

odpowie: "Nie mogę, bo jest

zapieczętowana." 12 I dadzą księgę temu,

który nie zna się na piśmie, i rzekną mu:

"Czytaj!" a on odpowie: 13 "Nie znam się na

piśmie "-I rzekł Pan: "Ponieważ ten lud

przybliża się ku mnie usty swymi i czci mię

wargami swymi, ale serce jego daleko jest

ode mnie i bali się mnie za ludzkim

rozkazaniem i naukami, 14 przeto oto ja

znowu uczynię podziwienie ludowi temu

cudem wielkim i dziwnym; bo zginie

mądrość od mądrych jego, i rozum

roztropnych jego ukryje się." 15 Biada wam,

którzy jesteście serca głębokiego, żeby ukryć

przed Panem radę; których uczynki są w

ciemności i mówią: "Któż nas widzi i kto wie

o nas ?" 16 Przewrotna jest ta myśl wasza!

Jak gdyby glina myślała przeciw

garncarzowi, albo rzekło dzieło temu, który

je zrobił: "Nie zrobiłeś mnie!" a rzecz

ulepiona temu, który ją ulepił. "Nie

rozumiesz!" 17 Czy Liban nie obróci się za

mały jeszcze i krótki czas w Karmel, a

Karmel za las poczytany będzie? 18 I

usłyszą dnia owego głusi słowa księgi, a z

ciemności i z mroku oczy ślepych patrzeć

będą. 19 A cisi będą się na nowo weselić w

Panu, i ubodzy ludzie rozradują się w

Świętym Izraelowym. 20 Bo ustał, który

przemagał, zniszczony jest naśmiewca i

8 Et sicut somniat esuriens, et comedit, cum

autem fuerit expergefactus, vacua est anima

ejus ; et sicut somniat sitiens et bibit, et

postquam fuerit expergefactus, lassus adhuc

sitit, et anima ejus vacua est : sic erit

multitudo omnium gentium quæ

dimicaverunt contra montem Sion.

9 Obstupescite et admiramini ; fluctuate et

vacillate ; inebriamini, et non a vino ;

movemini, et non ab ebrietate. 10 Quoniam

miscuit vobis Dominus spiritum soporis ;

claudet oculos vestros : prophetas et

principes vestros, qui vident visiones,

operiet. 11 Et erit vobis visio omnium sicut

verba libri signati, quem cum dederint

scienti litteras, dicent : Lege istum : et

respondebit : Non possum, signatus est enim.

12 Et dabitur liber nescienti litteras,

diceturque ei : Lege ; et respondebit : Nescio

litteras. 13 Et dixit Dominus : Eo quod

appropinquat populus iste ore suo, et labiis

suis glorificat me, cor autem ejus longe est a

me, et timuerunt me mandato hominum et

doctrinis, 14 ideo ecce ego addam ut

admirationem faciam populo huic miraculo

grandi et stupendo ; peribit enim sapientia a

sapientibus ejus, et intellectus prudentium

ejus abscondetur. 15 Væ qui profundi estis

corde, ut a Domino abscondatis consilium ;

quorum sunt in tenebris opera, et dicunt :

Quis videt nos ? et quis novit nos ? 16

Perversa est hæc vestra cogitatio ; quasi si

lutum contra figulum cogitet, et dicat opus

factori suo : Non fecisti me ; et figmentum

dicat fictori suo : Non intelligis. 17 Nonne

adhuc in modico et in brevi convertetur

Libanus in carmel, et carmel in saltum

reputabitur ? 18 Et audient in die illa surdi

verba libri, et de tenebris et caligine oculi

cæcorum videbunt. 19 Et addent mites in

Domino lætitiam, et pauperes homines in

Sancto Israël exsultabunt ; 20 quoniam

defecit qui prævalebat, consummatus est

illusor, et succisi sunt omnes qui vigilabant

super iniquitatem, 21 qui peccare faciebant

homines in verbo, et arguentem in porta

41

wycięci są wszyscy, którzy czuwali, by

czynić nieprawość; 21 którzy do grzechu

przywodzili człowieka słowem, i

prowadzącego sprawę w bramie podchodzili,

i odchylali się daremnie od sprawiedliwego.

22 Przeto to mówi Pan do domu

Jakubowego, On, który odkupił Abrahama:

Nie zawstydzi się teraz więcej Jakub, ani się

teraz oblicze jego nie zapłoni; ale gdy ujrzy

synów swych, 23 dzieło rąk moich, wpośród

siebie święcących imię moje, święcić będą

Świętego Jakubowego, a Boga Izraelowego

głosić. 24 I poznają błądzący duchem

rozum, a szemrzący nąuczą się zakonu.

4 PRZECIW PRZYMIERZU Z EGIPTEM

(30,1-33).

30

1 Biada wam, synowie odstępcy, mówi Pan,

iż czynicie radę, a nie ode mnie, i zaczynacie

płótno, ale nie z ducha mego, abyście

przyczyniali grzech do grzechu; 2 którzy

idziecie, aby zstąpić do Egiptu, a nie

pytaliście się ust moich, spodziewając się

pomocy od potęgi Faraona i mając ufanie w

cieniu Egiptu. 3 Iˇbędzie wam potęga

Faraona na zawstydzenie, a ufność w cieniu

Egiptu na zelżywość. 4 Bo byli w Tanis

książęta twoi, a posłowie twoi aż do Hanes

przyszli. 5 Wszyscy zawstydzili się dla ludu,

który im nie mógł być pożyteczny; nie byli

im do pomocy ani do jakiegoś pożytku, ale

na zawstydzenie i na zelżywość. 6 Brzemię

bydła południowego. W ziemi utrapienia i

ucisku-lwica i lew z nich, żmija i bazyliszek

latający-niosący na grzbietach bydląt

bogactwa swe i na garbie wielbłądów skarby

swe do ludu, który 7 im nie będzie mógł być

pomocny. 7 Bo Egipt daremnie i próżno

pomagać będzie. Dlatego na to wołałem:

"Pycha tylko jest, przestań!" 8 A teraz

wejdź, napisz mu na tablicy i w księdze

pilnie to wyrysuj, i będzie na dzień

ostateczny na świadectwo aż na wieki; 9 bo

lud to jest do gniewu pobudzający i synowie

kłamliwi, synowie nie chcący słuchać zakonu

Bożego; 10 którzy mówią widzącym: "Nie

supplantabant, et declinaverunt frustra a

justo. 22 Propter hoc, hæc dicit Dominus ad

domum Jacob, qui redemit Abraham : Non

modo confundetur Jacob, nec modo vultus

ejus erubescet ; 23 sed cum viderit filios

suos, opera manuum mearum in medio sui

sanctificantes nomen meum, et

sanctificabunt Sanctum Jacob, et Deum

Israël prædicabunt ; 24 et scient errantes

spiritu intellectum, et mussitatores discent

legem.

30

1 Væ filii desertores, dicit Dominus, ut

faceretis consilium, et non ex me, et

ordiremini telam, et non per spiritum meum,

ut adderetis peccatum super peccatum ; 2 qui

ambulatis ut descendatis in Ægyptum, et os

meum non interrogastis, sperantes auxilium

in fortitudine Pharaonis, et habentes

fiduciam in umbra Ægypti ! 3 Et erit vobis

fortitudo Pharaonis in confusionem, et

fiducia umbræ Ægypti in ignominiam. 4

Erant enim in Tani principes tui, et nuntii tui

usque ad Hanes pervenerunt. 5 Omnes

confusi sunt super populo qui eis prodesse

non potuit : non fuerunt in auxilium et in

aliquam utilitatem, sed in confusionem et in

opprobrium. 6 Onus jumentorum austri. In

terra tribulationis et angustiæ leæna, et leo

ex eis, vipera et regulus volans ; portantes

super humeros jumentorum divitias suas, et

super gibbum camelorum thesauros suos, ad

populum qui eis prodesse non poterit. 7

Ægyptus enim frustra et vane auxiliabitur.

Ideo clamavi super hoc : Superbia tantum est,

quiesce. 8 Nunc ergo ingressus, scribe ei

super buxum, et in libro diligenter exara

illud, et erit in die novissimo in testimonium

usque in æternum. 9 Populus enim ad

iracundiam provocans est : et filii mendaces,

filii nolentes audire legem Dei ; 10 qui

42

widźcie !" a patrzącym: "Nie wypatrujcie

nam tego, co prawe jest; mówcie, co się nam

podoba, wypatrujcie nam błędy. 11

Odejmijcie ode mnie drogę, odchylcie ode

mnie ścieżkę; niech się usunie od oblicza

naszego Święty Izraelów!" 12 Przeto tak

mówi Święty Izraelów: "Za to, żeście

wzgardzili tym słowem, a ufaliście w ucisku

i w zgiełku, i polegaliście na tym; 13 dlatego

będzie wam ta nieprawość jak szczelina

grożąca upadkiem i o którą się pytają w

murze wysokim; bo nagle, gdy się nie

spodziewają, przyjdzie załamanie się jego.

14 I skruszy się, jako się kruszy bańka

garncarska, skruszeniem gwałtownym, i nie

znajdzie się wśród jej kawałków skorupa, w

której by można przenosić węglik z ognia

albo nabrać trochę wody z dołu " 15 Bo to

mówi Pan, Bóg, Święty Izraelów: "Jeśli się

nawrócicie i uspokoicie się, zbawieni

będziecie, w milczeniu i w nadziei będzie

moc wasza." 16 Ale nie chcieliście i

rzekliście: "Nie, ale się do koni uciekniemy!"

-przeto uciekać będziecie; i: "Na prędkie

wsiądziemy !"-przeto prędsi będą ci, którzy

was gonić będą. 17 Tysiąc ludzi z was ze

strachu przed jednym i ze strachu przed

pięciu ucieknie, aż się zostaniecie jak maszt

okrętowy na wierzchu góry jak znak na

pagórku. 18 A przeto czeka Pan, aby się

zmiłować nad wami, i dlatego wywyższony

będzie odpuszczając wam; bo Bogiem sądu

jest Pan. Błogosławieni wszyscy, którzy nań

czekają! 19 Albowiem lud Syjoński będzie

mieszkał w Jeruzalem, więcej nie będziesz

płakał; w zmiłowaniu zmiłuje się nad tobą;

na głos wołania twego, skoro usłyszy,

odpowie tobie. 20 I da wam Pan chleb

szczupły i wodę skąpą, a nie dopuści już

oddalić się od ciebie nauczycielowi twemu, i

oczy twoje patrzeć będą na mistrza twego.

21 I uszy twoje usłyszą słowa z tyłu

napominającego: "Ta jest droga, chodźcie po

niej, a nie zbaczajcie ani na prawo, ani na

lewo!" 22 I splugawisz srebrne blachy twych

rzeźbionych bałwanów i złote szaty twych

bałwanów lanych, i rozproszysz je jak

nieczystość miesięcznej niewiasty; powiesz

mu: 23 "Wynijdź !" I będzie dany deszcz

nasieniu twemu, gdziekolwiek posiejesz na

dicunt videntibus : Nolite videre, et

aspicientibus : Nolite aspicere nobis ea quæ

recta sunt ; loquimini nobis placentia :

videte nobis errores. 11 Auferte a me viam ;

declinate a me semitam ; cesset a facie

nostra Sanctus Israël. 12 Propterea hæc dicit

Sanctus Israël : Pro eo quod reprobastis

verbum hoc, et sperastis in calumnia et in

tumultu, et innixi estis super eo ; 13

propterea erit vobis iniquitas hæc sicut

interruptio cadens, et requisita in muro

excelso, quoniam subito, dum non speratur,

veniet contritio ejus. 14 Et comminuetur

sicut conteritur lagena figuli contritione

pervalida, et non invenietur de fragmentis

ejus testa in qua portetur igniculus de

incendio, aut hauriatur parum aquæ de

fovea. 15 Quia hæc dicit Dominus Deus,

Sanctus Israël : Si revertamini et quiescatis,

salvi eritis ; in silentio et in spe erit fortitudo

vestra. Et noluistis, 16 et dixistis :

Nequaquam, sed ad equos fugiemus : ideo

fugietis ; et : Super veloces ascendemus :

ideo velociores erunt qui persequentur vos.

17 Mille homines a facie terroris unius ; et a

facie terroris quinque fugietis, donec

relinquamini quasi malus navis in vertice

montis, et quasi signum super collem. 18

Propterea exspectat Dominus ut misereatur

vestri ; et ideo exaltabitur parcens vobis,

quia Deus judicii Dominus : beati omnes qui

exspectant eum ! 19 Populus enim Sion

habitabit in Jerusalem : plorans nequaquam

plorabis : miserans miserebitur tui, ad vocem

clamoris tui : statim ut audierit, respondebit

tibi. 20 Et dabit vobis Dominus panem

arctum, et aquam brevem ; et non faciet

avolare a te ultra doctorem tuum ; et erunt

oculi tui videntes præceptorem tuum. 21 Et

aures tuæ audient verbum post tergum

monentis : Hæc est via ; ambulate in ea, et

non declinetis neque ad dexteram, neque ad

sinistram. 22 Et contaminabis laminas

sculptilium argenti tui, et vestimentum

conflatilis auri tui, et disperges ea sicut

immunditiam menstruatæ. Egredere, dices

ei. 23 Et dabitur pluvia semini tuo,

ubicumque seminaveris in terra, et panis

frugum terræ erit uberrimus et pinguis ;

pascetur in possessione tua in die illo agnus

43

ziemi, a chleb z urodzajów ziemi będzie

obfity i tłusty ; będzie się pasł na dziedzinie

twojej dnia owego baranek przestronnie, 24

a woły twoje i źrebięta osłów, którymi się

uprawia ziemię, pomieszany obrok bez plew

jeść będą, jak na gumnie wywiany jest. 25 I

będą na każdej górze wysokiej i na każdym

pagórku wyniosłym strumienie wód

płynących w dzień pobicia wielu, gdy

upadną wieże. 26 I będzie światło księżyca

jak światło słońca, a światło słońca

siedmiokrotne, jak światło siedmiu dni, w

dzień, którego zawiąże Pan ranę ludu swego i

potłuczenie zbicia jego uleczy. 27 Oto imię

Pańskie przychodzi z daleka, gorejąca jest

zapalczywość jego i ciężka ku znoszeniu,

wargi jego napełniły się gniewem, a język

jego jak ogień pożerający. 28 Tchnienie jego

jak rzeka zalewająca aż do połowy szyi na

wytracenie narodów wniwecz i wędzidło

błędu, które było na szczękach ludów. 29

Będzie wam pieśń jak noc poświęconego

święta, i wesele serdeczne, jak temu, który

idzie z piszczałką, aby wejść na górę Pańską

do Mocnego Izraelowego. 30 I da słyszeć

Pan chwalebny głos swój, a strach ramienia

swego ukaże w groźbie zapalczywości i w

płomieniu ognia pożerającego, roztrąci

wichrem i kamieniem gradowym. 31 Bo

głosu Pańskiego zlęknie się Assur, laską

uderzony. 32 A będzie ugruntowane

przejście laski, którą Pan spuści na niego,

wśród bębnów i cytr, a wojnami

przedniejszymi pobije ich. 33 Bo

nagotowany jest od wczorajszego dnia Tofet,

od króla zgotowany, głęboki i rozszerzony.

Podnietą jego jest ogień i drew wiele;

tchnienie Pańskie jak rzeka siarki,

podpalająca go.

5. DRUGA MOWA PRZECIW

PRZYMIERZU Z EGIPTEM (31,-32,20).

31

1 Biada tym, którzy zstępują do Egiptu o

pomoc pokładając nadzieję w koniach i

mając ufanie w wozach, że ich wiele, i w

jezdnych, że bardzo mocni; a nie ufali

Świętemu Izraelowemu i Pana nie szukali. 2

spatiose, 24 et tauri tui, et pulli asinorum,

qui operantur terram, commistum migma

comedent sicut in area ventilatum est. 25 Et

erunt super omnem montem excelsum, et

super omnem collem elevatum, rivi

currentium aquarum, in die interfectionis

multorum, cum ceciderint turres : 26 et erit

lux lunæ sicut lux solis, et lux solis erit

septempliciter sicut lux septem dierum, in

die qua alligaverit Dominus vulnus populi

sui, et percussuram plagæ ejus sanaverit. 27

Ecce nomen Domini venit de longinquo,

ardens furor ejus, et gravis ad portandum ;

labia ejus repleta sunt indignatione, et lingua

ejus quasi ignis devorans. 28 Spiritus ejus

velut torrens inundans usque ad medium

colli, ad perdendas gentes in nihilum, et

frenum erroris quod erat in maxillis

populorum. 29 Canticum erit vobis sicut nox

sanctificatæ solemnitatis, et lætitia cordis

sicut qui pergit cum tibia, ut intret in

montem Domini ad Fortem Israël. 30 Et

auditam faciet Dominus gloriam vocis suæ,

et terrorem brachii sui ostendet in

comminatione furoris, et flamma ignis

devorantis : allidet in turbine, et in lapide

grandinis. 31 A voce enim Domini pavebit

Assur virga percussus. 32 Et erit transitus

virgæ fundatus, quam requiescere faciet

Dominus super eum in tympanis et citharis ;

et in bellis præcipuis expugnabit eos. 33

Præparata est enim ab heri Topheth, a rege

præparata, profunda, et dilatata. Nutrimenta

ejus, ignis et ligna multa ; flatus Domini

sicut torrens sulphuris succendens eam.

31

1 Væ qui descendunt in Ægyptum ad

auxilium, in equis sperantes, et habentes

fiduciam super quadrigis, quia multæ sunt ;

et super equitibus, quia prævalidi nimis ; et

non sunt confisi super Sanctum Israël, et

44

Ale On mądry przywiódł złe, a słów swych

nie cofnął; i powstanie przeciw domowi

złoczyńców i przeciw pomocy czyniących

nieprawość. 3 Egipt to człowiek, a nie Bóg, i

konie ich są ciałem, a nie duchem; a Pan

złoży rękę swoją, i powali się pomocnik, i

upadnie ten, któremu daje się pomoc, i razem

wszyscy będą zniszczeni. 4 Bo to mówi Pan

do mnie: Jako gdy ryczał lew albo szczenię

lwie nad zdobyczą swoją, i gdy mu zabiegnie

gromada pasterzy, nie zlęknie się głosów ich

i nie będzie się strachał mnóstwa ich: tak

zstąpi Pan zastępów, aby walczyć na górze

Syjon i na pagórku jego. 5 Jak ptaki latające,

tak nakryje Pan zastępów Jeruzalem, broniąc

i uwalniając, przechodząc i zbawiając. 6

Nawróćcie się, synowie izraelscy, tak jak na

głębię odeszliście. 7 Albowiem w ów dzień

odrzuci mąż swoje bałwany srebrne i swoje

bałwany złote, które wam zrobiły ręce wasze

na grzech. 8 I upadnie Assur od miecza nie-

męża, i miecz nieczłowieczy pożre go, i

będzie uciekał nie przed mieczem, a

młodzieńcy jego hołdownikami będą. 9 A

moc jego od strachu się rozpierzchnie i będą

się lękać uciekając książęta jego-rzekł Pan,

którego ogień jest na Syjonie, a piec jego w

Jeruzalem.

32

1 Oto w sprawiedliwości król będzie

królował, a książęta w sądzie rządzić będą. 2

I będzie każdy jak ten, co się kryje przed

wiatrem i tai się przed burzą, jak strumienie

wód w pragnieniu i cień skały wysokiej w

ziemi pustynnej. 3 Nie zaćmią się oczy

widzących, a uszy słuchających pilnie

słuchać będą. 4 A serce głupich zrozumie

umiejętność i język jąkających się będzie

prędko i wyraźnie mówił. 5 Nie będą

więcejˇzwać tego, który jest głupi,

książęciem, ani zdradliwego nie będą zwać

wielkim. 6 Bo głupi głupie rzeczy mówić

będzie, a serce jego czynić będzie

nieprawość aby dopuścić się obłudy i mówić

do Pana zdradliwie i wyniszczyć duszę

łaknącego, a odjąć napój pragnącemu. 7

Broń zdradliwego złośliwa jest; bo on myśli

Dominum non requisierunt ! 2 Ipse autem

sapiens adduxit malum, et verba sua non

abstulit ; et consurget contra domum

pessimorum, et contra auxilium operantium

iniquitatem. 3 Ægyptus homo, et non deus ;

et equi eorum caro, et non spiritus ; et

Dominus inclinabit manum suam, et corruet

auxiliator, et cadet cui præstatur auxilium,

simulque omnes consumentur. 4 Quia hæc

dicit Dominus ad me : Quomodo si rugiat

leo et catulus leonis super prædam suam ; et

cum occurrerit ei multitudo pastorum, a voce

eorum non formidabit, et a multitudine

eorum non pavebit : sic descendet Dominus

exercituum ut prælietur super montem Sion

et super collem ejus. 5 Sicut aves volantes,

sic proteget Dominus exercituum Jerusalem,

protegens et liberans, transiens et salvans. 6

Convertimini, sicut in profundum

recesseratis, filii Israël. 7 In die enim illa

abjiciet vir idola argenti sui, et idola auri sui,

quæ fecerunt vobis manus vestræ in

peccatum. 8 Et cadet Assur in gladio non

viri, et gladius non hominis vorabit eum : et

fugiet non a facie gladii, et juvenes ejus

vectigales erunt. 9 Et fortitudo ejus a terrore

transibit, et pavebunt fugientes principes

ejus, dixit Dominus : cujus ignis est in Sion

et caminus ejus in Jerusalem.

32

1 Ecce in justitia regnabit rex, et principes in

judicio præerunt. 2 Et erit vir sicut qui

absconditur a vento, et celat se a tempestate ;

sicut rivi aquarum in siti, et umbra petræ

prominentis in terra deserta. 3 Non

caligabunt oculi videntium, et aures

audientium diligenter auscultabunt. 4 Et cor

stultorum intelliget scientiam, et lingua

balborum velociter loquetur et plane. 5 Non

vocabitur ultra is qui insipiens est, princeps,

neque fraudulentus appellabitur major ; 6

stultus enim fatua loquetur, et cor ejus faciet

iniquitatem, ut perficiat simulationem, et

loquatur ad Dominum fraudulenter, et

vacuam faciat animam esurientis, et potum

sitienti auferat. 7 Fraudulenti vasa pessima

sunt ; ipse enim cogitationes concinnavit ad

perdendos mites in sermone mendacii, cum

45

nastawił, aby zgubić cichych mową

nieprawdziwą, nawet gdy ubogi wykaże swą

słuszność. 8 Ale książę o tych rzeczach,

które książęciu przystoją, myśleć będzie, a

sam nad wodzami stać będzie. 9 Niewiasty

bogate, powstańcie, a słuchajcie głosu mego;

córki zadufane, bierzcie w uszy mowy moje!

10 Bo po dniach i po roku wy, zadufane,

trwożyć się będziecie, bo ustało winobranie,

zbieranie więcej nie przyjdzie. 11

Zdumiejcie się, bogate, zatrwóżcie się,

bezpieczne, rozbierzcie się i zawstydźcie,

przepaszcie biodra wasze! 12 Nad piersiami

narzekajcie, nad polami rozkosznymi, nad

winnicą płodną! 13 Na ziemię ludu mego

ciernie i tarń wystąpią; o ileż więcej na

wszystkie domy wesela miasta radującego

się? 14 Bo dom jest opuszczony, zgiełk

miejski ustał; ciemność i macanie

zapanowały nad jaskiniami aż na wieki,

radość leśnych osłów, pastwiska stad, 15 aż

będzie na nas wylany duch z wysokości i

będzie puszcza Karmelem, a Karmel będzie

za las poczytany. 16 I będzie sąd mieszkał

na pustyni, a sprawiedliwość na Karmelu

osiądzie. 17 I będzie dziełem

sprawiedliwości pokój, a owocem

sprawiedliwości cisza i bezpieczeństwo aż na

wieki. 18 I będzie lud mój siedział w

piękności pokoju i w przybytkach ufności i w

odpocznieniu bogatym. 19 A grad na

zjeżdżaniu do lasu, i poniżeniem będzie

poniżone miasto. 20 Błogosławieni, którzy

siejecie nad wszystkimi wodami,

wypuszezając nogę wołu i osła !

6. KLĘSKA ASYRYJCZYKÓW I

WYBAWIENIE JEROZOLIMY (33,1-24).

33

1 Biada tobie, który łupisz; czy sam złupiony

nie będziesz? i który gardzisz; czy i sam

wzgardzony nie będziesz? Gdy dokończysz

łupiestwa, złupiony będziesz; gdy

zmęczywszy się przestaniesz gardzić,

wzgardzony będziesz. 2 Panie, zmiłuj się

nad nami, bośmy na ciebie czekali! bądź

ramieniem naszym z rana, a zbawieniem

naszym czasu utrapienia. 3 Przed głosem

loqueretur pauper judicium. 8 Princeps vero

ea quæ digna sunt principe cogitabit, et ipse

super duces stabit. 9 Mulieres opulentæ,

surgite, et audite vocem meam ; filiæ

confidentes, percipite auribus eloquium

meum. 10 Post dies enim et annum, vos

conturbabimini confidentes ; consummata

est enim vindemia, collectio ultra non

veniet. 11 Obstupescite, opulentæ ;

conturbamini, confidentes : exuite vos et

confundimini ; accingite lumbos vestros. 12

Super ubera plangite, super regione

desiderabili, super vinea fertili. 13 Super

humum populi mei spinæ et vepres

ascendent : quanto magis super omnes

domos gaudii civitatis exultantis ! 14 Domus

enim dimissa est, multitudo urbis relicta est,

tenebræ et palpatio factæ sunt super

speluncas usque in æternum ; gaudium

onagrorum, pascua gregum. 15 Donec

effundatur super nos spiritus de excelso, et

erit desertum in carmel, et carmel in saltum

reputabitur. 16 Et habitabit in solitudine

judicium, et justitia in carmel sedebit. 17 Et

erit opus justitiæ pax, et cultus justitiæ

silentium, et securitas usque in sempiternum.

18 Et sedebit populus meus in pulchritudine

pacis, et in tabernaculis fiduciæ, et in requie

opulenta. 19 Grando autem in descensione

saltus, et humilitate humiliabitur civitas. 20

Beati qui seminatis super omnes aquas,

immittentes pedem bovis et asini.

33

1 Væ qui prædaris ! nonne et ipse prædaberis

? et qui spernis, nonne et ipse sperneris ?

Cum consummaveris deprædationem,

deprædaberis ; cum fatigatus desieris

contemnere, contemneris. 2 Domine,

miserere nostri, te enim exspectavimus ;

esto brachium nostrum in mane, et salus

nostra in tempore tribulationis. 3 A voce

angeli fugerunt populi, et ab exaltatione tua

46

anioła pouciekały ludy, i przed

wywyższeniem się twoim rozpierzchnęły się

narody. 4 I będą zbierać łupy wasze, jak

zbierają szarańcze, jak gdy nimi rowy

bywają napełnione. 5 Uwielbiony jest Pan,

gdyż mieszkał na wysokości; napełnił Syjon

sądem i sprawiedliwością. 6 I będzie wiara

za czasów twoich, bogactwa zbawienia,

mądrość i umiejętność, bojaźń Pańska ta jest

skarbem jego. 7 Oto widzący będą wołać na

ulicy, aniołowie pokoju gorzko płakać będą.

8 Opustoszały drogi, ustał chodzący ścieżką;

złamane zostało przymierze, odrzucił miasta,

za nic nie miał ludzi. 9 Płakała i omdlała

ziemia, zawstydzony jest Liban i

splugawiony, i stał się Saron jak pustynia, i

wstrząśnięty jest Basan i Karmel. 10"Teraz

powstanę, mówi Pan, teraz się wywyższę,

teraz się podniosę. 11 Poczniecie żar,

porodzicie słomę; duch wasz jak ogień pożre

was. 12 I będą narody jak popiół, po

spaleniu; ciernie zebrane ogniem spalone

będą. 13 Słuchajcie, którzy jesteście daleko,

co uczyniłem, a bliscy, poznajcie moc moją!"

14 Zlękli się na Syjonie grzesznicy, obsiadł

strach obłudników: któż z was będzie mógł

mieszkać z ogniem pożerającym? kto z was

zamieszka z paleniem wiecznym? 15 Kto

chodzi w sprawiedliwościach i mówi

prawdę; kto odrzuca chciwość z ucisku, a

otrząsa ręce swe od wszelkiego podarku;

który zatyka uszy swe, aby nie słuchać o

krwawych czynach, a zamruża oczy swe, aby

nie patrzał na złe: 16 ten na wysokości

mieszkać będzie, zamki kamienne

wysokością jego; chleb mu dano, wody jego

wierne są. 17 Króla w piękności jego

oglądać będą oczy jego, ujrzą ziemię daleką.

18 Serce twoje rozmyślać będzie o strachu:

"Gdzież jest uczony ? gdzie uważający słowa

zakonu? gdzie nauczyciel malutkich?" 19

Ludu niewstydliwego nie ujrzysz, ludu

wysokiej mowy, tak iż nie możesz zrozumieć

żargonu języka jego, w którym żadnej

mądrości nie ma. 20 Spojrzyj na Syjon,

miasto uroczystego święta naszego! Oczy

twoje ujrzą Jeruzalem, mieszkanie bogate,

namiot, który żadnym sposobem

przeniesiony być nie może, i kołki jego nie

będą wyjęte na wieki, i żadne powrózki jego

dispersæ sunt gentes. 4 Et congregabuntur

spolia vestra sicut colligitur bruchus, velut

cum fossæ plenæ fuerint de eo. 5

Magnificatus est Dominus, quoniam

habitavit in excelso ; implevit Sion judicio et

justitia. 6 Et erit fides in temporibus tuis :

divitiæ salutis sapientia et scientia ; timor

Domini ipse est thesaurus ejus. 7 Ecce

videntes clamabunt foris ; angeli pacis

amare flebunt. 8 Dissipatæ sunt viæ, cessavit

transiens per semitam : irritum factum est

pactum, projecit civitates, non reputavit

homines. 9 Luxit et elanguit terra ; confusus

est Libanus, et obsorduit : et factus est Saron

sicut desertum, et concussa est Basan, et

Carmelus. 10 Nunc consurgam, dicit

Dominus ; nunc exaltabor, nunc sublevabor.

11 Concipietis ardorem, parietis stipulam ;

spiritus vester ut ignis vorabit vos. 12 Et

erunt populi quasi de incendio cinis ; spinæ

congregatæ igni comburentur. 13 Audite, qui

longe estis, quæ fecerim ; et cognoscite,

vicini, fortitudinem meam. 14 Conterriti sunt

in Sion peccatores ; possedit tremor

hypocritas. Quis poterit habitare de vobis

cum igne devorante ? quis habitabit ex vobis

cum ardoribus sempiternis ? 15 Qui ambulat

in justitiis et loquitur veritatem, qui projicit

avaritiam ex calumnia, et excutit manus suas

ab omni munere, qui obturat aures suas ne

audiat sanguinem, et claudit oculos suos ne

videat malum. 16 Iste in excelsis habitabit ;

munimenta saxorum sublimitas ejus : panis

ei datus est, aquæ ejus fideles sunt. 17

Regem in decore suo videbunt oculi ejus,

cernent terram de longe. 18 Cor tuum

meditabitur timorem : ubi est litteratus ? ubi

legis verba ponderans ? ubi doctor

parvulorum ? 19 Populum impudentem non

videbis, populum alti sermonis, ita ut non

possis intelligere disertitudinem linguæ ejus,

in quo nulla est sapientia. 20 Respice, Sion,

civitatem solemnitatis nostræ : oculi tui

videbunt Jerusalem, habitationem

opulentam, tabernaculum quod nequaquam

transferri poterit ; nec auferentur clavi ejus

in sempiternum, et omnes funiculi ejus non

rumpentur : 21 quia solummodo ibi

magnificus est Dominus noster : locus

fluviorum rivi latissimi et patentes : non

47

nie będą porwane. 21 Bo tylko tam

wielmożny jest Pan nasz: miejsce rzek,

strumienie szerokie i przestronne; nie pójdzie

po nim okręt żeglarzów ani galera wielka

przezeń me przejdzie. 22 Albowiem Pan

sędzią naszym, Pan zakonodawcą naszym,

Pan królem naszym: on nas zbawi. 23

Osłabły powrózki twoje i nie przemogą; taki

będzie maszt twój, że nie będziesz mógł

chorągwi ciągnąć. Wtedy będą podzielone

łupy zdobyczy wielkiej, chromi rozchwycą

łupy. 24 A nie powie sąsiad:

"zachorowałem"; od ludu, który mieszka w

nim, będzie odjęta nieprawość.

V. Sąd nad narodami ; wybawienie Izraela.

(34,1-35,10)

l. SĄD NAD NARODAMI POD

OBRAZEM SĄDU NAD EDOMEM

(34,1-17).

34

1 Przystąpcie, narody, i słuchajcie, i wy ludy,

uważajcie ! Niech słucha ziemia i pełność jej,

świat i wszystkie latorośle jego! 2 Bo

rozgniewanie Pańskie na wszystkie narody, a

zapalczywość na wszystko wojsko ich; pobił

je i dał na zabicie. 3 Pobici ich będą

wyrzuceni, a z trupów ich wyjdzie smród, od

ich krwi rozpłyną się góry. 4 I spłynie

wszystko wojsko niebieskie, a niebiosa będą

zwinięte jak księga, i wszystko wojsko ich

opadnie, jak opada liść z winnicy i z figi. 5

Albowiem upił się na niebie miecz mój; oto

na Idumeę zstąpi i na lud pobicia mego na

sąd. 6 Miecz Pański napełnił się krwią i

utłuścił się od łoju, od krwi baranów i

kozłów, od krwi tłustych baranów; bo ofiara

Pańska w Bosra, a pobicie wielkie w ziemi

Edom. 7 I zstąpią jednorożce z nimi i byki z

mocarzami; upoi się ziemia krwią ich i

piasek ich tukiem tłustych. 8 Bo dzień

pomsty Pańskiej, rok odpłaty sądu za Syjon.

9 I obrócą się potoki jego w smołę, a proch

jego w siarkę, i będzie ziemia jego smołą

gorejącą. 10 W nocy i we dnie nie zagaśnie,

transibit per eum navis remigum, neque

trieris magna transgredietur eum. 22

Dominus enim judex noster, Dominus

legifer noster, Dominus rex noster, ipse

salvabit nos. 23 Laxati sunt funiculi tui, et

non prævalebunt ; sic erit malus tuus ut

dilatare signum non queas. Tunc dividentur

spolia prædarum multarum ; claudi diripient

rapinam. 24 Nec dicet vicinus : Elangui ;

populus qui habitat in ea, auferetur ab eo

iniquitas.

34

1 Accedite, gentes, et audite ; et populi,

attendite : audiat terra, et plenitudo ejus ;

orbis, et omne germen ejus. 2 Quia

indignatio Domini super omnes gentes, et

furor super universam militiam eorum :

interfecit eos, et dedit eos in occisionem. 3

Interfecti eorum projicientur, et de

cadaveribus eorum ascendet fœtor ;

tabescent montes a sanguine eorum. 4 Et

tabescet omnis militia cælorum, et

complicabuntur sicut liber cæli : et omnis

militia eorum defluet, sicut defluit folium de

vinea et de ficu. 5 Quoniam inebriatus est in

cælo gladius meus ; ecce super Idumæam

descendet, et super populum interfectionis

meæ, ad judicium. 6 Gladius Domini repletus

est sanguine, incrassatus est adipe, de

sanguine agnorum et hircorum, de sanguine

medullatorum arietum : victima enim

Domini in Bosra, et interfectio magna in

terra Edom. 7 Et descendent unicornes cum

eis, et tauri cum potentibus ; inebriabitur

terra eorum sanguine, et humus eorum adipe

pinguium. 8 Quia dies ultionis Domini,

48

ustawicznie będzie wstępował dym jego; od

pokolenia do pokolenia pusty zostanie, na

wieki wieczne nie będzie, kto by przechodził

przezeń. 11 Ale go posiądzie pelikan i jeż,

ibis i kruk będą w nim mieszkać; i wyciągną

nań sznur, aby wniwecz był obrócony, i

ołowiankę na spustoszenie. 12 Możnych

jego tam nie będzie, o króla raczej wołać

będą, a wszyscy książęta jego wniwecz się

obrócą. 13 I wzejdą w domach jego ciernie i

pokrzywy, i oset po murach jego; i będzie

legowiskiem smoków i pastwiskiem

strusiów. 14 I spotkają się czarci z dzikimi

mężami, i kosmacz będzie wołał jeden do

drugiego; tam legała jędza i znalazła sobie

pokój. 15 Tam miał jamę jeż i wychował

jeżęta, i okopał i wychował w cieniu jego;

tam się zleciały kanie jedna do drugiej. 16

Szukajcie pilnie w księdze Pańskiej a

czytajcie: ani jednaj z tych rzeczy nie ubyło,

jedno drugiego nie szukało, bo co z ust

moich pochodzi, On rozkazał i duch jego

sam to zebrał. 17 On też rzucił im los, a ręka

jego podzieliła ją im pod miarą; aż na wieki

posiądą ją, od pokolenia do pokolenia

mieszkać w niej będą.

2. WYBAWIENIE I CHWAŁA IZRAELA

(35,1-10).

35

1 Rozraduje się pusta i bezdrożna, i

rozweseli się pustynia, i zakwitnie jak lilia. 2

Rodząc rodzić będzie, i rozraduje się weseląc

się i chwaląc; chwała Libanu dana jest jej,

ozdoba Karmelu i Saronu; oni ujrzą chwałę

Pańską i ozdobę Boga naszego. 3

Wzmocnijcie ręce opadłe, a kolana omdlałe

pokrzepcie! 4 Rzeczcie bojaźliwym:

"Wzmocnijcie się, a nie bójcie się; oto Bóg

wasz przywiedzie pomstę odpłaty, Bóg sam

przyjdzie i zbawi was." 5 Wtedy się otworzą

annus retributionum judicii Sion. 9 Et

convertentur torrentes ejus in picem, et

humus ejus in sulphur ; et erit terra ejus in

picem ardentem. 10 Nocte et die non

extinguetur, in sempiternum ascendet fumus

ejus, a generatione in generationem

desolabitur, in sæcula sæculorum non erit

transiens per eam. 11 Et possidebunt illam

onocrotalus et ericius ; ibis et corvus

habitabunt in ea : et extendetur super eam

mensura, ut redigatur ad nihilum, et

perpendiculum in desolationem. 12 Nobiles

ejus non erunt ibi ; regem potius invocabunt,

et omnes principes ejus erunt in nihilum. 13

Et orientur in domibus ejus spinæ et urticæ,

et paliurus in munitionibus ejus ; et erit

cubile draconum, et pascua struthionum. 14

Et occurrent dæmonia onocentauris, et

pilosus clamabit alter ad alterum ; ibi

cubavit lamia, et invenit sibi requiem. 15 Ibi

habuit foveam ericius, et enutrivit catulos, et

circumfodit, et fovit in umbra ejus ; illuc

congregati sunt milvi, alter ad alterum. 16

Requirite diligenter in libro Domini, et legite

: Unum ex eis non defuit, alter alterum non

quæsivit ; quia quod ex ore meo procedit,

ille mandavit, et spiritus ejus ipse

congregavit ea. 17 Et ipse misit eis sortem,

et manus ejus divisit eam illis in mensuram :

usque in æternum possidebunt eam ; in

generationem et generationem habitabunt in

ea.

35

1 Lætabitur deserta et invia, et exsultabit

solitudo, et florebit quasi lilium. 2

Germinans germinabit, et exsultabit

lætabunda et laudans : gloria Libani data est

ei, decor Carmeli et Saron ; ipsi videbunt

gloriam Domini, et decorem Dei nostri. 3

Confortate manus dissolutas, et genua

debilia roborate. 4 Dicite pusillanimis :

Confortamini, et nolite timere : ecce Deus

vester ultionem adducet retributionis ; Deus

ipse veniet, et salvabit vos. 5 Tunc aperientur

49

oczy ślepych i uszy głuchych będą otwarte. 6

Wtedy wyskoczy chromy jak jeleń i

rozwiązany będzie język niemych; bo

wytrysły wody na puszczy i potoki w

pustyni. 7 A która była sucha, będzie

jeziorem, i spragniona źródłami wód. W

legowiskach, w których pierwej smoki

przebywały, wzejdzie zieleń trzciny i

sitowia. 8 I będzie tam ścieżka i droga, i

nazwą ją drogą świętą; nie przejdzie po niej

nieczysty; a będzie wam ona drogą prostą,

tak żeby głupi nie błądzili po niej. 9 Nie

będzie tam lwa i zły zwierz nie będzie

chodził po niej, ani się tam nie znajdzie; i

pójdą, którzy będą wybawieni, 10 a

wykupieni od Pana powrócą i przyjdą na

Syjon z wychwalaniem, a wesele wieczne na

głowie ich; radość i wesele otrzymają, a

ucieknie boleść i wzdychanie.

VI. Dodatki historyczne.

(36,1- 39,8)

1.NAJAZD SENNACHERYBA NA JUDĘ

(36,1- 37,38).

36

1 I stało się czternastego roku króla

Ezechiasza, przyciągnął Sennacheryb, król

asyryjski, na wszystkie obronne miasta

judzkie i pobrał je. 2 I posłał król asyryjski

Rabsaka z Lachis do Jeruzalem, do króla

Ezechiasza z wojskiem wielkim; i stanął u

rury stawu wyższego, na drodze pola

farbiarzowego. 3 I wyszedł do niego

Eliakim, syn Helkiasza, który był nad

domem, i Sobna pisarz, i Joahe, syn Asafa,

kanclerz. 4 I rzekł do nich Rabsak:

"Powiedzcie Ezechiaszowi: To mówi król

wielki, król asyryjski: Co to jest za ufność,

którą żywisz? 5 Albo za jaką radą albo mocą

gotujesz się sprzeciwić? W kimże ufasz, że

odstąpiłeś ode mnie? 6 Oto ufasz tej lasce

trzcinianej złamanej, Egiptowi, którą jeśli się

człowiek podeprze, wejdzie w rękę jego i

przebodzie ją: taki jest Faraon, król egipski,

wszystkim, którzy w nim ufają. 7 A jeśli mi

oculi cæcorum, et aures surdorum patebunt ;

6 tunc saliet sicut cervus claudus, et aperta

erit lingua mutorum : quia scissæ sunt in

deserto aquæ, et torrentes in solitudine ; 7 et

quæ erat arida, erit in stagnum, et sitiens in

fontes aquarum. In cubilibus, in quibus prius

dracones habitabant, orietur viror calami et

junci. 8 Et erit ibi semita et via, et via sancta

vocabitur : non transibit per eam pollutus, et

hæc erit vobis directa via, ita ut stulti non

errent per eam. 9 Non erit ibi leo, et mala

bestia non ascendet per eam, nec invenietur

ibi ; et ambulabunt qui liberati fuerint. 10 Et

redempti a Domino convertentur, et venient

in Sion cum laude, et lætitia sempiterna

super caput eorum : gaudium et lætitiam

obtinebunt, et fugiet dolor et gemitus.

36

1 Et factum est in quartodecimo anno regis

Ezechiæ, ascendit Sennacherib, rex

Assyriorum, super omnes civitates Juda

munitas, et cepit eas. 2 Et misit rex

Assyriorum Rabsacen de Lachis in

Jerusalem, ad regem Ezechiam in manu gravi

: et stetit in aquæductu piscinæ superioris in

via Agri fullonis. 3 Et egressus est ad eum

Eliacim, filius Helciæ, qui erat super domum,

et Sobna scriba, et Joahe filius Asaph, a

commentariis. 4 Et dixit ad eos Rabsaces :

Dicite Ezechiæ : Hæc dicit rex magnus, rex

Assyriorum : Quæ est ista fiducia qua

confidis ? 5 aut quo consilio vel fortitudine

rebellare disponis ? super quem habes

fiduciam, quia recessisti a me ? 6 Ecce

confidis super baculum arundineum

confractum istum, super Ægyptum ; cui si

innixus fuerit homo, intrabit in manum ejus,

et perforabit eam : sic Pharao, rex Ægypti,

50

odpowiesz: "W Panu, Bogu naszym, ufamy,"

czyż nie ten jest, którego wyżyny i ołtarze

zniósł Ezechiasz, i mówił Judzie i Jeruzalem:

"Przed tym ołtarzem kłaniać się będziecie?"

8 A tak teraz poddaj się Panu memu, królowi

asyryjskiemu, a dam ci dwa tysiące koni, a

nie będziesz mógł z ludu twego dostarczyć

jeźdźców na nie. 9 A jakże będziesz mógł

znieść oblicze sędziego miejsca jednego z

najmniejszych sług pana mego? A jeśli

pokładasz nadzieję w Egipcie, w wołach i w

jezdnych, 10 czy teraz bez Pana

przyciągnąłem do tej ziemi, aby ją zburzyć?

Pan rzekł do mnie: "Ciągnij przeciw tej ziemi

i zburz ją!" 11 I rzekł Eliakim i Sobna i

Joahe do Rabsaka: "Mów do sług twoich

językiem syryjskim, bo rozumiemy, a nie

mów z nami po żydowsku w uszy ludu, który

jest na murze." 12 I rzekł do nich Rabsak:

"Czy do pana twego i do ciebie posłał mię

PAN mój, abym mówił te wszystkie słowa, a

nie raczej do mężów, którzy siedzą na murze,

aby jedli odchody swe i pili mocz nóg

swoich z wami ?" 13 I stanął Rabsak, i wołał

głosem wielkim po żydowsku i rzekł:

"Słuchajcie słów króla wielkiego, króla

asyryjskiego! 14 To mówi król: Niechaj was

nie zwodzi Ezechiasz, bo was nie będzie

mógł wybawić. 15 A niech wam Ezechiasz

nie dodaje ufności w Panu mówiąc: Wyrwie i

wybawi nas Pan, nie będzie dane to miasto w

rękę króla asyryjskiego. 16 Nie słuchajcie

Ezechiasza; bo to mówi król asyryjski:

Uczyńcie ze mną błogosławieństwo i

wyjdźcie do mnie, a jedzcie każdy winnicę

swą i każdy figę swą, i pijcie każdy wodę z

cysterny swej, 17 aż przyjadę i wezmę was

do ziemi, która jest jak ziemia wasza, do

ziemi zboża i wina, ziemi chleba i winnic.

18 A niech was nie miesza Ezechiasz

mówiąc: Pan wybawi nas. Czyż wybawili

bogowie narodów, każdy ziemię swoją, z

ręki króla asyryjskiego? 19 Gdzie jest bóg

Ematu i Arfadu? gdzie jest bóg Sefarwaim ?

czy wybawił Samarię z ręki mojej? 20 A

który jest ze wszystkich bogów tych ziem,

który wydarł ziemię swą z ręki mojej, żeby

Pan miał wydrzeć Jeruzalem z ręki mojej?"

21 I milczeli i nie odpowiedzieli mu słowa.

Król bowiem rozkazał był mówiąc: 22 "Nie

omnibus qui confidunt in eo. 7 Quod si

responderis mihi : In Domino Deo nostro

confidimus ; nonne ipse est cujus abstulit

Ezechias excelsa et altaria, et dixit Judæ et

Jerusalem : Coram altari isto adorabitis ? 8 Et

nunc trade te domino meo, regi Assyriorum,

et dabo tibi duo millia equorum, nec poteris

ex te præbere ascensores eorum : 9 et

quomodo sustinebis faciem judicis unius loci

ex servis domini mei minoribus ? Quod si

confidis in Ægypto, in quadrigis et in

equitibus, 10 et nunc numquid sine Domino

ascendi ad terram istam, ut disperderem eam

? Dominus dixit ad me : Ascende super

terram istam, et disperde eam. 11 Et dixit

Eliacim, et Sobna, et Joahe, ad Rabsacen :

Loquere ad servos tuos syra lingua ;

intelligimus enim ; ne loquaris ad nos judaice

in auribus populi qui est super murum. 12 Et

dixit ad eos Rabsaces : Numquid ad

dominum tuum et ad te misit me dominus

meus, ut loquerer omnia verba ista ? et non

potius ad viros qui sedent in muro, ut

comedant stercora sua, et bibant urinam

pedum suorum vobiscum ? 13 Et stetit

Rabsaces, et clamavit voce magna judaice, et

dixit : Audite verba regis magni, regis

Assyriorum ! 14 Hæc dicit rex : Non seducat

vos Ezechias, quia non poterit eruere vos. 15

Et non vobis tribuat fiduciam Ezechias super

Domino, dicens : Eruens liberabit nos

Dominus : non dabitur civitas ista in manu

regis Assyriorum. 16 Nolite audire Ezechiam

; hæc enim dicit rex Assyriorum : Facite

mecum benedictionem, et egredimini ad me,

et comedite unusquisque vineam suam, et

unusquisque ficum suam, et bibite

unusquisque aquam cisternæ suæ, 17 donec

veniam, et tollam vos ad terram quæ est ut

terra vestra, terram frumenti et vini, terram

panum et vinearum. 18 Nec conturbet vos

Ezechias, dicens : Dominus liberabit nos.

Numquid liberaverunt dii gentium

unusquisque terram suam de manu regis

Assyriorum ? 19 Ubi est deus Emath et

Arphad ? ubi est deus Sepharvaim ? numquid

liberaverunt Samariam de manu mea ? 20

Quis est ex omnibus diis terrarum istarum

qui eruerit terram suam de manu mea, ut

eruat Dominus Jerusalem de manu mea ? 21

51

odpowiadajcie mu!" I wszedł Eliakim, syn

Helkiasza, który był nad domem, i Sobna

pisarz, i Joahe, syn Asafa, kanclerz, do

Ezechiasza z rozdartymi szatami i

powiedzieli mu słowa Rabsaka.

37

1 I stało się, gdy usłyszał król Ezechiasz,

rozdarł szaty swe i oblókł się w wór, i

wszedł do domu Pańskiego. 2 I posłał

Eliakima, który był nad domem, i Sobnę

pisarza, i starszych kapłanów, obleczonych w

wory, do Izajasza, syna Amosa, proroka. 3 I

rzekli do niego: "To mówi Ezechiasz: Dniem

utrapienia i łajania i bluźnienia jest dzień ten;

bo doszły dziatki aż do porodu a nie ma siły

do rodzenia. 4 Może usłyszy Pan, Bóg twój,

słowa Rabsaka, którego posłał król asyryjski,

pan jego, na bluźnienie Bogu żywemu i na

urąganie słowami, które słyszał Pan, Bóg

twój. A tak podnieś modlitwę za ostatkiem

który się znajduje " 5 I przyszli słudzy króla

Ezechiasza do Izajasza. 6 I rzekł im Izajasz:

"To powiecie panu waszemu: To mówi Pan:

Nie bój się słów, które słyszałeś, którymi

bluźnili słudzy króla asyryjskiego. 7 Oto ja

mu dam ducha i usłyszy poselstwo, i wróci

się do ziemi swej, i sprawię, że zginie od

miecza w ziemi swej." 8 I wrócił się Rabsak,

i znalazł króla asyryjskiego walczącego

przeciw Lobnie; bo słyszał, iż był wyjechał z

Lachis. 9 I usłyszał o Taraku, królu

etiopskim, powiadających: "Wyciągnął, aby

walczyć przeciw tobie" Gdy to usłyszał,

wysłał posłów do Ezechiasza mówiąc:

10"To powiedzcie Ezechiaszowi, królowi

judzkiemu, mówiąc: Niech cię nie zwodzi

Bóg twój, w którym ty ufasz mówiąc: Nie

będzie dane Jeruzalem w ręce króla

asyryjskiego. 11 Otoś ty słyszał wszystko,

co uczynili królowie asyryjscy wszystkim

ziemiom, które wywrócili, a ty będziesz

mógł być wybawiony? 12 Czyż bogowie

narodów wybawili tych, których zniszczyli

ojcowie moi: Gozam i Haram, i Resef, i

synów Edenu, którzy byli w Talassar? 13

Gdzie jest król Ematu i król Arfadu, i król

Et siluerunt, et non responderunt ei verbum.

Mandaverat enim rex, dicens : Ne

respondeatis ei. 22 Et ingressus est Eliacim,

filius Helciæ, qui erat super domum, et

Sobna scriba, et Joahe filius Asaph, a

commentariis, ad Ezechiam, scissis vestibus,

et nuntiaverunt ei verba Rabsacis.

37

1 Et factum est, cum audisset rex Ezechias,

scidit vestimenta sua, et obvolutus est sacco,

et intravit in domum Domini. 2 Et misit

Eliacim, qui erat super domum, et Sobnam

scribam, et seniores de sacerdotibus, opertos

saccis, ad Isaiam, filium Amos, prophetam, 3

et dixerunt ad eum : Hæc dicit Ezechias :

Dies tribulationis, et correptionis, et

blasphemiæ, dies hæc ; quia venerunt filii

usque ad partum, et virtus non est pariendi. 4

Si quomodo audiat Dominus Deus tuus verba

Rabsacis, quem misit rex Assyriorum

dominus suus ad blasphemandum Deum

viventem et exprobrandum sermonibus quos

audivit Dominus Deus tuus : leva ergo

orationem pro reliquiis quæ repertæ sunt. 5

Et venerunt servi regis Ezechiæ ad Isaiam. 6

Et dixit ad eos Isaias : Hæc dicetis domino

vestro : Hæc dicit Dominus : Ne timeas a

facie verborum quæ audisti, quibus

blasphemaverunt pueri regis Assyriorum me.

7 Ecce ego dabo ei spiritum, et audiet

nuntium, et revertetur ad terram suam, et

corruere eum faciam gladio in terra sua. 8

Reversus est autem Rabsaces, et invenit

regem Assyriorum præliantem adversus

Lobnam : audierat enim quia profectus esset

de Lachis. 9 Et audivit de Tharaca rege

Æthiopiæ, dicentes : Egressus est ut pugnet

contra te. Quod cum audisset, misit nuntios

ad Ezechiam, dicens : 10 Hæc dicetis

Ezechiæ regi Judæ, loquentes : Non te

decipiat Deus tuus in quo tu confidis, dicens :

Non dabitur Jerusalem in manu regis

Assyriorum. 11 Ecce tu audisti omnia quæ

fecerunt reges Assyriorum omnibus terris,

quas subverterunt : et tu poteris liberari ? 12

Numquid eruerunt eos dii gentium quos

subverterunt patres mei, Gozam, et Haram, et

Reseph, et filios Eden qui erant in Thalassar

52

miasta Sefarwaim, Any i Awy ?" 14 I wziął

Ezechiasz list z ręki posłów, i czytał go; i

wstąpił do domú Pańskiego, i rozpostarł go

przed Panem. 15 I modlił się Ezechiasz do

Pana mówiąc: 16 "Panie zastępów, Boże

izraelski, który siedzisz na cherubinach, ty

sam jesteś Bogiem wszystkich królestw

ziemskich, ty stworzyłeś niebo i ziemię. 17

Nakłoń, Panie, ucha twego, a wejrzyj i usłysz

słowa Sennacheryba, które przysłał, aby

bluźnić Bogu żywemu! 18 Albowiem

prawdziwie, Panie, spustoszyli królowie

asyryjscy ziemie i krainy ich, 19 i bogów ich

wrzucili w ogień, bo nie byli bogami, ale

robotą rąk człowieczych, drewnem i

kamieniami, i pokruszyli ich. 20 A teraz,

Panie, Boże nasz, wybaw nas z ręki jego, i

niech poznają wszystkie królestwa ziemi, iż

ty jesteś sam Panem!" 21 I posłał Izajasz,

syn Amosa, do Ezechiasza mówiąc: "To

mówi Pan Bóg Izraelów: O co mię prosiłeś

względem Sennacheryba, króla asyryjskiego,

22 to jest słowo, które Pan mówił o nim:

Wzgardziła tobą i śmiała się z ciebie panna,

córka Syjońska; kiwała głową za tobą córka

Jerozolimska. 23 Komu urągałeś i komu

bluźniłeś, i na kogo podniosłeś głos, i

wyniosłeś wysokość oczu twoich? 24 Na

świętego Izraelowego! Przez usta sług

twoich urągałeś Panu i mówiłeś: W

mnóstwie wozów moich wstąpiłem ja na

wysokość gór, na wierzchy Libanu, i wytnę

wysokie cedry jego i wyborne jodły jego i

wejdę na najwyższy szczyt jego, do lasu

Karmelu jego. 25 ja wykopałem i piłem

wodę i wysuszyłem stopą nogi mojej

wszystkie potoki przekopów. 26 Czy nie

słyszałeś, co dawno mu uczyniłem? Od dni

starodawnych ja to stworzyłem i teraz

przywiodłem; i stało się na wykorzenienie

pagórków razem walczących i miast

obronnych. 27 Mieszkańcy ich skurczywszy

rękę zadrżeli i zatrwożyli się; stali się jak

siano polne i trawa pastwiska i ziele na

dachu, które pierwej uwiędło, niźli dojrzało.

28 Mieszkanie twoje i wyjście twoje i

wejście twoje poznałem, i szaleństwo twoje

przeciwko mnie. 29 Gdy szalałeś przeciwko

mnie, pycha twoja przyszła do uszu moich ;

przeto wprawię kółko w nozdrza twoje i

? 13 Ubi est rex Emath, et rex Arphad, et rex

urbis Sepharvaim, Ana, et Ava ? 14 Et tulit

Ezechias libros de manu nuntiorum, et legit

eos, et ascendit in domum Domini, et

expandit eos Ezechias coram Domino : 15 et

oravit Ezechias ad Dominum, dicens : 16

Domine exercituum, Deus Israël, qui sedes

super cherubim, tu es Deus solus omnium

regnorum terræ : tu fecisti cælum et terram.

17 Inclina, Domine, aurem tuam, et audi ;

aperi, Domine, oculos tuos, et vide : et audi

omnia verba Sennacherib, quæ misit ad

blasphemandum Deum viventem. 18 Vere

enim, Domine, desertas fecerunt reges

Assyriorum terras, et regiones earum, 19 et

dederunt deos earum igni : non enim erant

dii, sed opera manuum hominum, lignum et

lapis, et comminuerunt eos. 20 Et nunc,

Domine Deus noster, salva nos de manu ejus,

et cognoscant omnia regna terræ quia tu es

Dominus solus. 21 Et misit Isaias, filius

Amos, ad Ezechiam, dicens : Hæc dicit

Dominus Deus Israël : Pro quibus rogasti me

de Sennacherib, rege Assyriorum, 22 hoc est

verbum quod locutus est Dominus super eum

: Despexit te et subsannavit te, virgo filia

Sion ; post te caput movit, filia Jerusalem.

23 Cui exprobrasti ? et quem blasphemasti ?

et super quem exaltasti vocem, et levasti

altitudinem oculorum tuorum ? ad Sanctum

Israël. 24 In manu servorum tuorum

exprobrasti Domino, et dixisti : In

multitudine quadrigarum mearum ego

ascendi altitudinem montium juga Libani ; et

succidam excelsa cedrorum ejus, et electas

abietes illius, et introibo altitudinem

summitatis ejus, saltum Carmeli ejus. 25

Ego fodi, et bibi aquam, et exsiccavi vestigio

pedis mei omnes rivos aggerum. 26

Numquid non audisti quæ olim fecerim ei ?

Ex diebus antiquis ego plasmavi illud ; et

nunc adduxi, et factum est in eradicationem

collium compugnantium, et civitatum

munitarum. 27 Habitatores earum breviata

manu contremuerunt, et confusi sunt. Facti

sunt sicut fœnum agri, et gramen pascuæ, et

herba tectorum, quæ exaruit antequam

maturesceret. 28 Habitationem tuam, et

egressum tuum, et introitum tuum cognovi,

et insaniam tuam contra me. 29 Cum fureres

53

wędzidło w usta twoje, i odwiodę cię na

drogę, którą przyszedłeś. 30 A ty ten

będziesz miał znak: jedz tego roku, co się

samo rodzi, i drugiego roku owoców

pożywaj, a trzeciego roku siejcie i żnijcie, i

sadźcie winnice, i jedzcie owoc ich. 31 I

puści to, co będzie zachowane z domu Judy i

co pozostało, korzeń na dół, i uczyni owoc na

wierzchu 32 Albowiem z Jeruzalem wyjdą

ostatki, a zbawienie z góry Syjon: żarliwość

Pana zastępów uczyni to. 33 Przeto to mówi

Pan o królu asyryjskim: Nie wejdzie do tego

miasta, ani tam wystrzeli strzały, ani go

zajmie tarcza, ani nie usypie koło niego

wału. 34 Drogą, którą przyszedł, tą się

wróci, a do tego miasta nie wejdzie, mówi

Pan. 35 I obronię to miasto, aby je zachować

dla mnie i dla Dawida sługi mego." 36 I

wyszedł anioł Pański, i pobił w obozie

asyryjskim sto osiemdziesiąt i pięć tysięcy. I

wstali rano, a oto same marne trupy. 37 I

odciągnął, i odjechał, i wrócił się

Sennacheryb, król asyryjski, i mieszkał w

Niniwie. 38 I stało się, gdy się kłaniał w

kościele Nesrochowi, bogu swemu,

Adramelech i Sarasar, synowie jego, zabili

go mieczem i uciekli do ziemi Ararat; i

królował Asarhaddon, syn jego, zamiast

niego.

2. CHOROBA I UZDROWIENIE

EZECHIASZA (38,1-22).

38

1 W owe dni rozchorował się Ezechiasz na

śmierć, i wszedł do niego Izajasz, syn

Amosa, prorok, i rzekł mu: "To mówi Pan:

Rozrządź dom twój, bo umrzesz, a nie

zostaniesz przy życiu." 2 I obrócił Ezechiasz

oblicze swe do ściany i modlił się do Pana, i

rzekł: 3 "Proszę, Panie, wspomnij, proszę,

jak chodziłem przed tobą w prawdzie i w

sercu doskonałym, a czyniłem, co jest dobre

przed oczyma twymi." I zapłakał Ezechiasz

płaczem wielkim. 4 I stało się słowo Pańskie

adversum me, superbia tua ascendit in aures

meas. Ponam ergo circulum in naribus tuis,

et frenum in labiis tuis, et reducam te in

viam per quem venisti. 30 Tibi autem hoc

erit signum : comede hoc anno quæ sponte

nascuntur, et in anno secundo pomis vescere

; in anno autem tertio seminate et metite, et

plantate vineas, et comedite fructum earum.

31 Et mittet id quod salvatum fuerit de domo

Juda, et quod reliquum est, radicem deorsum,

et faciet fructum sursum : 32 quia de

Jerusalem exibunt reliquiæ, et salvatio de

monte Sion : zelus Domini exercituum faciet

istud. 33 Propterea hæc dicit Dominus de

rege Assyriorum : Non intrabit civitatem

hanc, et non jaciet ibi sagittam, et non

occupabit eam clypeus, et non mittet in

circuitu ejus aggerem. 34 In via qua venit,

per eam revertetur, et civitatem hanc non

ingredietur, dicit Dominus. 35 Et protegam

civitatem istam, ut salvem eam propter me,

et propter David, servum meum. 36 Egressus

est autem angelus Domini, et percussit in

castris Assyriorum centum octoginta quinque

millia. Et surrexerunt mane, et ecce omnes

cadavera mortuorum. 37 Et egressus est, et

abiit, et reversus est Sennacherib, rex

Assyriorum, et habitavit in Ninive. 38 Et

factum est, cum adoraret in templo Nesroch

deum suum, Adramelech et Sarasar, filii ejus,

percusserunt eum gladio, fugeruntque in

terram Ararat ; et regnavit Asarhaddon, filius

ejus, pro eo.

38

1 In diebus illis ægrotavit Ezechias usque ad

mortem ; et introivit ad eum Isaias, filius

Amos, propheta, et dixit ei : Hæc dicit

Dominus : Dispone domui tuæ, quia morieris

tu, et non vives. 2 Et convertit Ezechias

faciem suam ad parietem, et oravit ad

Dominum, 3 et dixit : Obsecro, Domine,

memento, quæso, quomodo ambulaverim

coram te in veritate et in corde perfecto, et

quod bonum est in oculis tuis fecerim. Et

flevit Ezechias fletu magno. 4 Et factum est

54

do Izajasza mówiąc: 5 "Idź a powiedz

Ezechiaszowi: To mówi Pan, Bóg Dawida,

ojca twego: Usłyszałem modlitwę twoją i

ujrzałem łzy twoje; oto ja dodam do dni

twoich piętnaście lat 6 i z ręki króla

asyryjskiego wyrwę ciebie i to miasto, i

obronię je. 7 A ten będziesz miał znak od

Pana, że uczyni Pan to słowo, które mówił. 8

Oto ja zawrócę cień linii, po których zeszedł

na zegarze Achazowym na słońcu wstecz o

dziesięć linii " I wróciło się słońce o dziesięć

linii po stopniach, przez które było zstąpiło.

9 Pismo Ezechiasza, króla judzkiego, gdy był

zachorował i ozdrowiał z niemocy swojej:

10 "Ja rzekłem: W połowie dni moich pójdę

do bram otchłani; szukałem ostatka lat

moich. 11 Rzekłem: Nie ujrzę Pana Boga na

ziemi żyjących; nie ujrzę więcej człowieka i

mieszkańca pokoju. 12 Wiek mój przeminął

i zwinięty jest ode mnie jak namiot pasterski;

przecięte jest jak od tkacza życie moje, gdy

jeszcze wiłem, przeciął mię, od rana aż do

wieczora dokończysz mnie. 13 Miałem

nadzieję aż do rana; jak lew, tak połamał

wszystkie kości moje, od rana aż do wieczora

dokończysz mnie. 14 Jak młode jaskółcze,

tak będę szczebiotał, i będę wzdychał jak

gołębica. Omdlały oczy moje, spoglądając ku

górze: Panie, gwałt cierpię, odpowiedz za

mnie! 15 Cóż rzeknę, albo co mi odpowie,

gdy sam uczynił? Będę rozmyślał wszystkie

lata moje w gorzkości duszy mojej. 16

Panie, jeśli tak żyją i takie jest życie ducha

mego, ukarzesz mię i ożywisz mię. 17 Oto w

pokoju gorzkość moja największa; ale ty

wyrwałeś duszę moją, aby nie zginęła,

zarzuciłeś w tył twój wszystkie grzechy

moje. 18 Albowiem nie otchłań wysławiać

cię będzie, ani śmierć chwalić cię będzie; nie

będą wyglądać ci, którzy w dół zstępują,

prawdy twojej. 19 Żywy, żywy, ten cię

wysławiać będzie, jak i ja dzisiaj: ojciec

synom będzie opowiadał prawdę twoją. 20

Panie, zachowaj mię, a psalmy nasze śpiewać

będziemy w domu Pańskim po wszystkie dni

życia naszego!" 21 I kazał Izajasz, aby

wzięto ugniecione figi i przyłożono plastr na

ranę i żeby był uzdrowiony.

verbum Domini ad Isaiam, dicens : 5 Vade,

et dic Ezechiæ : Hæc dicit Dominus Deus

David patris tui : Audivi orationem tuam, et

vidi lacrimas tuas ; ecce ego adjiciam super

dies tuos quindecim annos, 6 et de manu

regis Assyriorum eruam te, et civitatem

istam, et protegam eam. 7 Hoc autem tibi erit

signum a Domino, quia faciet Dominus

verbum hoc quod locutus est : 8 ecce ego

reverti faciam umbram linearum per quas

descenderat in horologio Achaz in sole,

retrorsum decem lineis. Et reversus est sol

decem lineis per gradus quos descenderat. 9

Scriptura Ezechiæ, regis Juda, cum

ægrotasset et convaluisset de infirmitate sua.

10 Ego dixi in dimidio dierum meorum :

Vadam ad portas inferi ; quæsivi residuum

annorum meorum. 11 Dixi : Non videbo

Dominum Deum in terra viventium ; non

aspiciam hominem ultra, et habitatorem

quietis. 12 Generatio mea ablata est, et

convoluta est a me, quasi tabernaculum

pastorum. Præcisa est velut a texente vita

mea ; dum adhuc ordirer, succidit me : de

mane usque ad vesperam finies me. 13

Sperabam usque ad mane ; quasi leo, sic

contrivit omnia ossa mea : de mane usque ad

vesperam finies me. 14 Sicut pullus

hirundinis, sic clamabo ; meditabor ut

columba. Attenuati sunt oculi mei,

suspicientes in excelsum. Domine, vim

patior : responde pro me. 15 Quid dicam, aut

quid respondebit mihi, cum ipse fecerit ?

Recogitabo tibi omnes annos meos in

amaritudine animæ meæ. 16 Domine, si sic

vivitur, et in talibus vita spiritus mei,

corripies me, et vivificabis me. 17 Ecce in

pace amaritudo mea amarissima. Tu autem

eruisti animam meam ut non periret ;

projecisti post tergum tuum omnia peccata

mea. 18 Quia non infernus confitebitur tibi,

neque mors laudabit te : non exspectabunt

qui descendunt in lacum veritatem tuam. 19

Vivens, vivens ipse confitebitur tibi, sicut et

ego hodie ; pater filiis notam faciet

veritatem tuam. 20 Domine, salvum me fac !

et psalmos nostros cantabimus cunctis

diebus vitæ nostræ in domo Domini. 21 Et

jussit Isaias ut tollerent massam de ficis, et

cataplasmarent super vulnus, et sanaretur.

55

22 I rzekł Ezechiasz: "Co za znak będzie, że

wstąpię do domu Pańskiego ?"

3.POSELSTWO MERODACH

BALADANA (39,1-8).

39

1 Natenczas posłał Merodach Baladan, syn

Baladana, król babiloński, listy i dary do

Ezechiasza, bo słyszał, że był zachorował i

ozdrowiał. 2 I był im rad Ezechiasz i ukazał

im gmach ziół drogich i srebra, i złota, i

wonności, i olejków bardzo dobrych, i

wszystkie gmachy sprzętów swoich, i

wszystko, co się znajdowało w skarbach

jego. Nie było rzeczy, której by im nie

pokazał Ezechiasz w domu swoim i we

wszystkiej władzy swej. 3 -I wszedł Izajasz

prorok do Ezechiasza króla, i rzekł mu: "Co

mówili ci mężowie i skąd przyszli do

ciebie?" I rzekł Ezechiasz: "Z ziemi dalekiej

przyszli do mnie, z Babilonu." 4 I rzekł:

"Cóż widzieli w domu twoim?" I rzekł

Ezechiasz: "Wszystko co jest w domu moim,

widzieli; nie było rzeczy, której bym im nie

pokazał w skarbach moich." 5 I rzekł Izajasz

do Ezechiasza: "Słuchaj słowa Pana

zastępów: 6 Oto przyjdą dni, i wezmą

wszystko, co jest w domu twoim i co

nagromadzili ojcowie twoi aż do tego dnia,

do Babilonu; nic nie zostanie, mówi Pan. 7 I

synów twoich, którzy wyjdą z ciebie, których

zrodzisz, wezmą, i będą rzezańcami w pałacu

króla babilońskiego." 8 I rzekł Ezechiasz do

Izajasza: "Dobre słowo Pana, które mówił." I

rzekł: "Tylko niech będzie pokój i prawda za

dni moich ! "

22 Et dixit Ezechias : Quod erit signum quia

ascendam in domum Domini ?

39

1 In tempore illo misit Merodach Baladan,

filius Baladan, rex Babylonis, libros et

munera ad Ezechiam : audierat enim quod

ægrotasset et convaluisset. 2 Lætatus est

autem super eis Ezechias, et ostendit eis

cellam aromatum, et argenti, et auri, et

odoramentorum, et unguenti optimi, et

omnes apothecas supellectilis suæ, et

universa quæ inventa sunt in thesauris ejus.

Non fuit verbum quod non ostenderet eis

Ezechias in domo sua, et in omni potestate

sua. 3 Introivit autem Isaias propheta ad

Ezechiam regem, et dixit ei : Quid dixerunt

viri isti, et unde venerunt ad te ? Et dixit

Ezechias : De terra longinqua venerunt ad

me, de Babylone. 4 Et dixit : Quid viderunt

in domo tua ? Et dixit Ezechias : Omnia quæ

in domo mea sunt viderunt ; non fuit res

quam non ostenderim eis in thesauris meis. 5

Et dixit Isaias ad Ezechiam : Audi verbum

Domini exercituum. 6 Ecce dies venient, et

auferentur omnia quæ in domo tua sunt, et

quæ thesaurizaverunt patres tui usque ad

diem hanc, in Babylonem ; non relinquetur

quidquam, dicit Dominus. 7 Et de filiis tuis,

qui exibunt de te, quos genueris, tollent, et

erunt eunuchi in palatio regis Babylonis. 8 Et

dixit Ezechias ad Isaiam : Bonum verbum

Domini, quod locutus est. Et dixit : Fiat

tantum pax et veritas in diebus meis !

56

CZĘŚĆ II

(40,1- 66,24)

KSIĘGA POCIESZENIA SEKCJA:

(40,1-48,22)

Uwielbienie Boga w podwójnym uwielbieniu

1. ZAPOWIEDŻ POWROTU Z

WYGNANIA (40,1-31).

40

1 Pocieszcie się, pocieszcie, ludu mój! mówi

Bóg wasz. 2 Mówcie do serca Jeruzalem i

przyzwijcie je, bo się skończyła złość jego,

odpuszczona jest nieprawość jego; wzięło z

ręki Pańskiej w dwójnasób za wszystkie

grzechy swoje. 3 - Głos wołającego na

puszczy: "Gotujcie drogę Pańską, proste

czyńcie na puszczy ścieżki Boga naszego. 4

Każda dolina będzie podniesiona, a każda

góra i pagórek będzie poniżony; i będą

krzywe prostymi, a ostre drogami gładkimi.

5 I objawi się chwała Pańska, i ujrzy

wszelkie ciało razem, że usta Pańskie

przemówiły." 6 -Głos mówiącego: "Wołaj !"

I rzekłem: "Co będę wołał?" "Wszelkie ciało

trawa, a wszelka chwała jego jak kwiat

polny. 7 Uschła trawa i opadł kwiat, bo duch

Pański wionął nań. Prawdziwie lud jest

trawą. 8 Uschła trawa i opadł kwiat, lecz

słowo Pana naszego trwa na wieki."- 9

Wstąp na górę wysoką, ty, który zwiastujesz

wesołą nowinę Syjonowi; podnieś mocno

głos twój, który opowiadasz wesołą nowinę

Jeruzalem; podnoś, nie bój się! Mów

miastom judzkim 10 "Oto Bóg wasz!" Oto

Pan Bóg w mocy przyjdzie, a ramię jego

panować będzie; oto zapłata jego z nim, a

dzieło jego przed nim. 11 Jak pasterz trzodę

swą paść będzie, ramieniem swym

zgromadzi baranki i na łono swe podniesie,

kotne sam nosić będzie. 12 Kto zmierzył

garścią wody, a niebiosa piędzią zważył? Kto

zawiesił trzema palcami wielkość ziemi i

zważył na wadze góry, a pagórki na szalach ?

13 Kto pomagał duchowi Pańskiemu? Albo

40

1 Consolamini, consolamini, popule meus,

dicit Deus vester. 2 Loquimini ad cor

Jerusalem, et advocate eam, quoniam

completa est malitia ejus, dimissa est

iniquitas illius : suscepit de manu Domini

duplicia pro omnibus peccatis suis. 3 Vox

clamantis in deserto : Parate viam Domini,

rectas facite in solitudine semitas Dei nostri.

4 Omnis vallis exaltabitur, et omnis mons et

collis humiliabitur, et erunt prava in directa,

et aspera in vias planas : 5 et revelabitur

gloria Domini, et videbit omnis caro pariter

quod os Domini locutum est. 6 Vox dicentis :

Clama. Et dixi : Quid clamabo ? Omnis

caro fœnum, et omnis gloria ejus quasi flos

agri. 7 Exsiccatum est fœnum, et cecidit flos,

quia spiritus Domini sufflavit in eo. Vere

fœnum est populus : 8 exsiccatum est

fœnum, et cecidit flos ; verbum autem

Domini nostri manet in æternum. 9 Super

montem excelsum ascende, tu qui

evangelizas Sion ; exalta in fortitudine

vocem tuam, qui evangelizas Jerusalem :

exalta, noli timere. Dic civitatibus Juda :

Ecce Deus vester : 10 ecce Dominus Deus in

fortitudine veniet, et brachium ejus

dominabitur : ecce merces ejus cum eo, et

opus illius coram illo. 11 Sicut pastor gregem

suum pascet, in brachio suo congregabit

agnos, et in sinu suo levabit ; fœtas ipse

portabit. 12 Quis mensus est pugillo aquas,

et cælos palmo ponderavit ? quis appendit

tribus digitis molem terræ, et liberavit in

pondere montes, et colles in statera ? 13

Quis adjuvit spiritum Domini ? aut quis

57

kto był doradcą jego i ukazał mu? 14 Z kim

wszedł w radę, i oświecił Go, i nauczył Go

ścieżki sprawiedliwości, i wyćwiczył Go w

umiejętności, a drogę roztropności ukazał

Mu ? 15 Oto narody jak kropla z wiadra jak

ziarnko na szalach poczytane są; oto wyspy

jak proch malutki. 16 I Liban nie wystarczy

do podpalania, a bydła jego nie stanie na

całopalenie. 17 Wszystkie narody jakby nie

były, tak są przed nim; a jak nic i próżność

poczytane są u niego. 18 Komuż tedy

podobnym uczyniliście Boga? albo co mu za

obraz postawicie? 19 Czy posągu nie odlał

rzemieślnik? czy złotnik me ukształcił go

złotem, a srebrnik blachami srebrnymi? 20

Mocne drewno i nie próchniejące obrał;

rzemieślnik mądry patrzy, jak postawić

bałwana, tak by się nie poruszył. 21 - Czyż

nie wiecie ? czyście nie słyszeli ? czy wam

od początku nie powiedziano? Czy nie

zrozumieliście podstaw ziemi? 22 On to

siedzi na okręgu ziemi, a mieszkańcy jej są

jak szarańcza; On jak nić rozciąga niebiosa i

rozpina je jak namiot na mieszkanie. 23 On

czyni badaczów tajemnych rzeczy, jakby nie

byli, sędziów ziemi jak czczą rzecz uczynił.

24 A po prawdzie ani wszczepiony, ani

wsiany, ani wykorzeniony w ziemię pień ich;

z nagła wionął na nich i uschli, a wicher jak

źdźbło ich uniesie. 25 I do kogóż

upodobniliście mię i przyrównali? mów

Święty. 26 Podnieście ku górze oczy wasze

a obaczcie, kto to stworzył? On, który

wywodzi w liczbie wojsko ich, a wszystkie

po imieniu wzywa; dla mnóstwa siły i mocy i

możności jego ani jedno nie zostało. 27

Czemuż mówisz, Jakubie, i powiadasz,

Izraelu: "Zakryta jest droga moja przed

Panem, a prawo moje minęło przed Bogiem

moim?" 28 Czyż nie wiesz ? Alboś nie

słyszał ? Bogiem wiecznym Pan, który

stworzył krańce ziemi; nie ustanie ani się nie

spracuje i niedościęniona mądrość jego. 29

On dodaje utrudzonemu siły, a tym, których

nie ma, moc i siłę pomnaża. 30 Ustaną

pacholęta i utrudzą się, a młodzieńcy ze

słabości upadną;

consiliarius ejus fuit, et ostendit illi ? 14 cum

quo iniit consilium, et instruxit eum, et

docuit eum semitam justitiæ, et erudivit eum

scientiam, et viam prudentiæ ostendit illi ?

15 Ecce gentes quasi stilla situlæ, et quasi

momentum stateræ reputatæ sunt ; ecce

insulæ quasi pulvis exiguus. 16 Et Libanus

non sufficiet ad succendendum, et animalia

ejus non sufficient ad holocaustum. 17

Omnes gentes quasi non sint, sic sunt coram

eo, et quasi nihilum et inane reputatæ sunt

ei. 18 Cui ergo similem fecisti Deum ? aut

quam imaginem ponetis ei ? 19 Numquid

sculptile conflavit faber ? aut aurifex auro

figuravit illud, et laminis argenteis

argentarius ? 20 Forte lignum et imputribile

elegit ; artifex sapiens quærit quomodo

statuat simulacrum, quod non moveatur. 21

Numquid non scitis ? numquid non audistis ?

numquid non annuntiatum est vobis ab initio

? numquid non intellexistis fundamenta

terræ ? 22 Qui sedet super gyrum terræ, et

habitatores ejus sunt quasi locustæ ; qui

extendit velut nihilum cælos, et expandit eos

sicut tabernaculum ad inhabitandum ; 23 qui

dat secretorum scrutatores quasi non sint,

judices terræ velut inane fecit. 24 Et quidem

neque plantatus, neque satus, neque

radicatus in terra truncus eorum ; repente

flavit in eos, et aruerunt, et turbo quasi

stipulam auferet eos. 25 Et cui assimilastis

me, et adæquastis ? dicit Sanctus. 26 Levate

in excelsum oculos vestros, et videte quis

creavit hæc : qui educit in numero militiam

eorum, et omnes ex nomine vocat ; præ

multitudine fortitudinis et roboris, virtutisque

ejus, neque unum reliquum fuit. 27 Quare

dicis, Jacob, et loqueris, Israël : Abscondita

est via mea a Domino, et a Deo meo

judicium meum transivit ? 28 Numquid

nescis, aut non audisti ? Deus sempiternus

Dominus, qui creavit terminos terræ : non

deficiet, neque laborabit, nec est investigatio

sapientiæ ejus. 29 Qui dat lasso virtutem, et

his qui non sunt, fortitudinem et robur

multiplicat. 30 Deficient pueri, et laborabunt,

et juvenes in infirmitate cadent ;

58

31 a którzy mają nadzieję w Panu, odmienią

siłę, wezmą pióra jak orły; polecą, a nie

utrudzą się, chodzić będą, a nie ustaną.

2.WYBAWICIEL IZRAELA (41,1-29).

41

1.Niech milczą przede mną wyspy, a narody

niech odmienią siłę; niech przystąpią i wtedy

niech mówią, razem przystąpmy do sądu ! 2

Kto wzbudził od wschodu sprawiedliwego,

wezwał go, aby szedł za nim? podda przed

nim narody i królów odzierży; da jak proch

mieczowi jego, jak źdźbło od wiatru porwane

łukowi jego? 3 Będzie ich gonił, przejdzie w

pokoju, ścieżka się nie ukaże na nogach jego.

4 Któż to sprawił i uczynił, wzywający

pokolenia od początku? Ja, Pan, pierwszy i

ostatni ja jestem! 5 Ujrzały wyspy i zlękły

się krańce ziemi zdumiały się, przybliżyły się

i przystąpiły. 6 Każdy bliźniego swego

ratuje i bratu swemu rzecze: "Wzmacniaj

się!" 7 Zachęcał miedziennik, bijący

młotem, tego, który kuł natenczas, mówiąc:

"Do lutowania to dobre" i wzmocnił je

gwoździami, aby się nie ruszało. 8 A ty,

Izraelu, sługo mój, Jakubie, którego obrałem,

rodzie Abrahama, 9 przyjaciela mego, w

którym cię uchwyciłem z krańców ziemi, i z

dalekiej strony wezwałem cię, i rzekłem ci:

"Sługą moim jesteś, obrałem cię i nie

odrzuciłem cię" 10 -nie bój się, bo ja jestem

z tobą; nie uchylaj się, bo ja Bogiem twoim;

wzmocniłem cię i ratowałem cię, i

podtrzymała cię prawica sprawiedliwego

mego. 11 - Oto zawstydzą się i zmieszają

wszyscy, którzy walczą przeciw tobie; będą,

jakby nie byli i wyginą mężowie, którzy ci

się sprzeciwiają. 12 Szukać ich będziesz, a

nie znajdziesz mężów opornych tobie; będą

jakby nie byli i jak zguba-ludzie, którzy

walczą przeciw tobie. 13 Bo ja, Pan, Bóg

twój, jestem, który trzymam rękę twoją i

mówię tobie: 14 "Nie bój się! ja ciebie

wspomogłem." Nie bój się, robaku Jakubie,

którzy pomarliście z Izraela! ja cię

poratowałem, mówi Pan, a odkupiciel twój-

Święty Izraelów. 15 Ja cię uczyniłem jakby

31 qui autem sperant in Domino mutabunt

fortitudinem, assument pennas sicut aquilæ :

current et non laborabunt, ambulabunt et non

deficient.

41

1 Taceant ad me insulæ, et gentes mutent

fortitudinem : accedant, et tunc loquantur ;

simul ad judicium propinquemus. 2 Quis

suscitavit ab oriente Justum, vocavit eum ut

sequeretur se ? Dabit in conspectu ejus

gentes, et reges obtinebit : dabit quasi

pulverem gladio ejus, sicut stipulam vento

raptam arcui ejus. 3 Persequetur eos, transibit

in pace : semita in pedibus ejus non

apparebit. 4 Quis hæc operatus est, et fecit,

vocans generationes ab exordio ? Ego

Dominus : primus et novissimus ego sum. 5

Viderunt insulæ, et timuerunt ; extrema

terræ obstupuerunt : appropinquaverunt, et

accesserunt. 6 Unusquisque proximo suo

auxiliabitur, et fratri suo dicet : Confortare. 7

Confortavit faber ærarius percutiens malleo

eum, qui cudebat tunc temporis, dicens :

Glutino bonum est ; et confortavit eum

clavis, ut non moveretur. 8 Et tu, Israël,

serve meus, Jacob quem elegi, semen

Abraham amici mei : 9 in quo apprehendi te

ab extremis terræ, et a longinquis ejus

vocavi te, et dixi tibi : Servus meus es tu :

elegi te, et non abjeci te. 10 Ne timeas, quia

ego tecum sum ; ne declines, quia ego Deus

tuus : confortavi te, et auxiliatus sum tibi, et

suscepit te dextera Justi mei. 11 Ecce

confundentur et erubescent omnes qui

pugnant adversum te ; erunt quasi non sint,

et peribunt viri qui contradicunt tibi. 12

Quæres eos, et non invenies, viros rebelles

tuos ; erunt quasi non sint, et veluti

consumptio homines bellantes adversum te.

13 Quia ego Dominus Deus tuus,

apprehendens manum tuam, dicensque tibi :

Ne timeas : ego adjuvi te. 14 Noli timere,

vermis Jacob, qui mortui estis ex Israël :

ego auxiliatus sum tibi, dicit Dominus, et

redemptor tuus Sanctus Israël. 15 Ego posui

te quasi plaustrum triturans novum, habens

59

wóz młócący nowy, który ma zęby trące;

będziesz młócił góry i zetrzesz, i pagórki

jakby w proch obrócisz. 16 Będziesz je wiał,

a wiatr pochwyci i wicher rozmiecie je; a ty

się rozradujesz w Panu, rozweselisz się w

Świętym Izraelowym. 17 Nędzarze i ubodzy

szukają wody, a nie ma jej, język ich usechł

od pragnienia. Ja, Pan, wysłucham ich, Bóg

Izraelów- nie opuszczę ich. 18 Otworzę na

wysokich pagórkach rzeki, a wpośród pól

źródła: obrócę puszczę w jeziora wodne, a

ziemię bezdrożną w źródła wód. 19 Dam na

pustyni cedry, akację i mirt, i drzewo oliwne;

postawię w pustyni jodłę, wiąz i bukszpan

razem, aby ujrzeli i poznali, 20 i zważyli i

zrozumieli razem, że ręka Pańska to

uczyniła, a Święty Izraelów stworzył to. 21

Przedłóżcie sprawę waszą, mówi Pan;

przynieście, jeśli co mocnego macie, rzekł

król Jakubów. 22 Niech przystąpią i niech

wam oznajmią wszystko, co ma przyjść;

pierwsze rzeczy, które były, opowiedzcie, a

rozważymy w sercu naszym i będziemy

wiedzieć ostatnie rzeczy ich; i co przyjść ma,

powiedzcie nam! 23 Oznajmijcie, co ma

przyjść potem, a poznamy, żeście wy

bogowie; uczyńcie też dobrze albo źle, jeśli

możecie, a mówmy i obaczmy społem ! 24

Oto wy jesteście z niczego i dzieło wasze z

tego, co nie jest; obrzydłością jest ten, co was

obrał. 25 Wzbudziłem z północy, a przyjdzie

ze wschodu, będzie wzywał imienia mego i

postąpi z książętami jak z błotem, i jak

garncarz depcący glinę. 26 Kto oznajmił

najpierw, abyśmy wiedzieli? i z początku,

abyśmy rzekli: "Jesteś sprawiedliwy ?" Nie

ma nikogo, kto by oznajmił, ani kto by

przepowiedział, ani kto by słuchał mów

waszych. 27 Pierwszy do Syjonu rzecze:

"Oto są," a Jerozolimie dam zwiastuna. 28 I

widziałem, a nie było ani wśród nich nikogo,

kto by dał radę, a zapytany słowo

odpowiedział. 29 Oto wszyscy

niesprawiedliwi i próżne dzieła ich; wiatrem

i próżnością są bałwany ich.

rostra serrantia ; triturabis montes, et

comminues, et colles quasi pulverem pones.

16 Ventilabis eos, et ventus tollet, et turbo

disperget eos ; et tu exsultabis in Domino,

in Sancto Israël lætaberis. 17 Egeni et

pauperes quærunt aquas, et non sunt ; lingua

eorum siti aruit. Ego Dominus exaudiam

eos, Deus Israël, non derelinquam eos. 18

Aperiam in supinis collibus flumina, et in

medio camporum fontes : ponam desertum

in stagna aquarum, et terram inviam in rivos

aquarum. 19 Dabo in solitudinem cedrum, et

spinam, et myrtum, et lignum olivæ ; ponam

in deserto abietem, ulmum, et buxum simul :

20 ut videant, et sciant, et recogitent, et

intelligant pariter, quia manus Domini fecit

hoc, et Sanctus Israël creavit illud. 21 Prope

facite judicium vestrum, dicit Dominus ;

Afferte, si quid forte habetis, dicit rex Jacob.

22 Accedant, et nuntient nobis quæcumque

ventura sunt ; priora quæ fuerunt, nuntiate,

et ponemus cor nostrum, et sciemus

novissima eorum ; et quæ ventura sunt,

indicate nobis. 23 Annuntiate quæ ventura

sunt in futurum, et sciemus quia dii estis vos

; bene quoque aut male, si potestis, facite, et

loquamur et videamus simul. 24 Ecce vos

estis ex nihilo, et opus vestrum ex eo quod

non est : abominatio est qui elegit vos. 25

Suscitavi ab aquilone, et veniet ab ortu solis :

vocabit nomen meum, et adducet

magistratus quasi lutum, et velut plastes

conculcans humum. 26 Quis annuntiavit ab

exordio ut sciamus, et a principio ut dicamus

: Justus es ? Non est neque annuntians,

neque prædicens, neque audiens sermones

vestros. 27 Primus ad Sion dicet : Ecce

adsunt, et Jerusalem evangelistam dabo. 28

Et vidi, et non erat neque ex istis quisquam

qui iniret consilium, et interrogatus

responderet verbum. 29 Ecce omnes injusti,

et vana opera eorum ; ventus et inane

simulacra eorum.

60

3 SŁUGA PAŃSKI (42,1-9).

42

1 Oto sługa mój, podejmę go; wybrany mój,

upodobała sobie w nim dusza moja;

włożyłem ducha mego nań, prawo narodom

przyniesie. 2 Nie będzie wołał ani będzie

miał względu na osobę ani będzie słyszany

głos jego na ulicy. 3 Trzciny nadłamanej nie

skruszy, a lnu kurzącego się nie zagasi,

według prawdy ogłosi dobre prawo. 4 Nie

będzie smutny ani zaburzony, aż ustanowi na

ziemi prawo, a na naukę jego wyspy czekać

będą. 5 To mówi Pan Bóg, który stworzył

niebiosa i rozpostarł je, który umocnił ziemię

i co się z niej rodzi; dający tchnienie ludowi,

który jest na niej, i ducha depcącym po niej:

6 Ja, Pan, wezwałem cię w sprawiedliwości i

ująłem rękę twą, i zachowałem cię. I dałem

cię na przymierze ludu, na światłość

narodów, 7 abyś otworzył oczy ślepych,

wywiódł więźniów z zamknienia, z domu

ciemnicy siedzących w ciemności. 8 - Ja

Pan, to jest imię moje, chwały mojej nie dam

drugiemu, a sławy mojej bałwanom. 9

Pierwsze wypadki, oto przyszły, nowe też ja

zapowiadam; pierwej niźli się staną, dam je

wam słyszeć.

4. ZBAWIENIE IZRAELA (42,10-43,7).

10 Śpiewajcie Panu pieśń nową, chwałę jego

od krańców ziemi, wy, którzy się puszczacie

na morze i napełnienie jego, wyspy i

mieszkańcy ich. 11 Niech się podniesie

pustynia i miasta jej, w domach będzie

mieszkać Kedar; chwalcie, mieszkańcy

Skały, z wierzchu gór wołać będą. 12 Będą

dawać Panu sławę, a chwałę jego na wyspach

będą opowiadać. 13 Pan wyjdzie jak

mocarz, jak mąż wojownik rozbudzi zapał,

będzie krzyczał i wołał, przeciw

nieprzyjaciołom swym wzmocni się. 14 -

Milczałem zawsze, umilkłem, byłem

cierpliwy: jak rodząca mówić będę,

rozproszę i połknę zarazem. 15 Puste

uczynię góry i pagórki, i wszystką trawę ich

wysuszę; i obrócę rzeki w wyspy, a jeziora

42

1 Ecce servus meus, suscipiam eum ; electus

meus, complacuit sibi in illo anima mea :

dedi spiritum meum super eum : judicium

gentibus proferet. 2 Non clamabit, neque

accipiet personam, nec audietur vox ejus

foris. 3 Calamum quassatum non conteret, et

linum fumigans non extinguet : in veritate

educet judicium. 4 Non erit tristis, neque

turbulentus, donec ponat in terra judicium ;

et legem ejus insulæ exspectabunt. 5 Hæc

dicit Dominus Deus, creans cælos, et

extendens eos ; formans terram, et quæ

germinant ex ea ; dans flatum populo qui est

super eam, et spiritum calcantibus eam : 6

Ego Dominus vocavi te in justitia, et

apprehendi manum tuam, et servavi te : et

dedi te in fœdus populi, in lucem gentium, 7

ut aperires oculos cæcorum, et educeres de

conclusione vinctum, de domo carceris

sedentes in tenebris. 8 Ego Dominus, hoc est

nomen meum ; gloriam meam alteri non

dabo, et laudem meam sculptilibus. 9 Quæ

prima fuerunt, ecce venerunt ; nova quoque

ego annuntio : antequam oriantur, audita

vobis faciam.

10 Cantate Domino canticum novum, laus

ejus ab extremis terræ, qui descenditis in

mare, et plenitudo ejus ; insulæ, et

habitatores earum. 11 Sublevetur desertum et

civitates ejus. In domibus habitabit Cedar :

laudate, habitatores petræ ; de vertice

montium clamabunt. 12 Ponent Domino

gloriam, et laudem ejus in insulis

nuntiabunt. 13 Dominus sicut fortis

egredietur, sicut vir præliator suscitabit

zelum ; vociferabitur, et clamabit : super

inimicos suos confortabitur. 14 Tacui

semper, silui, patiens fui : sicut parturiens

loquar ; dissipabo, et absorbebo simul. 15

Desertos faciam montes et colles, et omne

gramen eorum exsiccabo ; et ponam flumina

in insulas, et stagna arefaciam. 16 Et ducam

61

osuszę. 16 I przywiodę ślepych na drogę, o

której nie wiedzą, i ścieżkami, których nie

znali, poprowadzę ich; uczynię przed nimi

ciemność światłością, a krzywe prostymi. Te

rzeczy uczyniłem im, a nie opuściłem ich.

17 Cofnęli się wstecz, niech się zawstydzą

wstydem, którzy ufają rzeźbionym obrazom,

którzy mówią lanym bałwanom: "Wyście

bogowie nasi !"- 18 Głusi, słuchajcie, a

ślepi, patrzcie, abyście widzieli! 19 Któż

ślepy, jeno sługa mój ? i głuchy, jeno ten, do

którego posłałem posłów moich? Kto ślepy,

jeno ten, który jest zaprzedany? i kto ślepy,

jeno sługa Pański? 20 Który widzisz wiele

rzeczy, czy nie będziesz strzegł? który masz

otworzone uszy, czy nie usłyszysz ? 21 A

Pan chciał go poświęcić, uwielmożyć zakon i

wywyższyć. 22 Ale lud to rozszarpany i

spustoszony, sidłem młodzieńców wszyscy i

ukryto ich w ciemnicach; dostali się na

złupienie, a nie ma, kto by wyrwał; na

rozchwycenie, a nie ma, kto by rzekł: "Oddaj

!" 23 Któż jest między wami, co tego

słucha? kto uważa i słucha o tym, co

przyjdzie? 24 Któż dał na rozgrabienie

Jakuba, a Izraela pustoszącym ? Czy nie Pan

sam, któremu zgrzeszyliśmy? A nie chcieli

drogami jego chodzić i nie słuchali zakonu

jego. 25 I wylał nań rozgniewanie

zapalczywości swojej i mocną wojnę, i

wypalił go wkoło, a nie poznał; i podpalił go,

a nie zrozumiał.

43

1 A teraz to mówi Pan, który cię stworzył,

Jakubie, i który cię ukształtował, Izraelu:

"Nie bój się, bo cię odkupiłem i nazwałem

cię imieniem twoim; mój ty jesteś ! 2 Gdy

pójdziesz przez wody, ja z tobą będę, a rzeki

cię nie okryją; gdy będziesz chodził w ogniu,

nie sparzysz się i płomień nie będzie gorzał

na tobie. 3 - Bo ja jestem Pan, Bóg twój,

Święty Izraelów, zbawiciel twój; dałem Egipt

na okup twój, Etiopię i Sabę za ciebie. 4

Odkąd się stałeś czcigodnym i chwalebnym

w oczach moich, jam cię umiłował, i dam

ludzi za ciebie i narody za duszę twoją. 5 -

Nie bój się, bo ja z tobą jestem; od wschodu

przyprowadzę potomstwo twoje i od zachodu

cæcos in viam quam nesciunt, et in semitis

quas ignoraverunt ambulare eos faciam ;

ponam tenebras coram eis in lucem, et prava

in recta ; hæc verba feci eis, et non dereliqui

eos. 17 Conversi sunt retrorsum,

confundantur confusione, qui confidunt in

sculptili ; qui dicunt conflatili : Vos dii

nostri. 18 Surdi, audite, et cæci, intuemini ad

videndum. 19 Quis cæcus, nisi servus meus ;

et surdus, nisi ad quem nuntios meos misi ?

quis cæcus, nisi qui venundatus est ? et quis

cæcus, nisi servus Domini ? 20 Qui vides

multa, nonne custodies ? qui apertas habes

aures, nonne audies ? 21 Et Dominus voluit

ut sanctificaret eum, et magnificaret legem,

et extolleret. 22 Ipse autem populus direptus,

et vastatus ; laqueus juvenum omnes, et in

domibus carcerum absconditi sunt ; facti

sunt in rapinam, nec est qui eruat ; in

direptionem, nec est qui dicat : Redde. 23

Quis est in vobis qui audiat hoc, attendat, et

auscultet futura ? 24 Quis dedit in

direptionem Jacob, et Israël vastantibus ?

nonne Dominus ipse, cui peccavimus ? Et

noluerunt in viis ejus ambulare, et non

audierunt legem ejus. 25 Et effudit super eum

indignationem furoris sui, et forte bellum ;

et combussit eum in circuitu, et non cognovit

; et succendit eum, et non intellexit.

43

1 Et nunc hæc dicit Dominus creans te,

Jacob, et formans te, Israël : Noli timere,

quia redemi te, et vocavi te nomine tuo :

meus es tu. 2 Cum transieris per aquas,

tecum ero, et flumina non operient te ; cum

ambulaveris in igne, non combureris, et

flamma non ardebit in te. 3 Quia ego

Dominus Deus tuus, Sanctus Israël, salvator

tuus, dedi propitiationem tuam Ægyptum,

Æthopiam, et Saba, pro te. 4 Ex quo

honorabilis factus es in oculis meis, et

gloriosus, ego dilexi te, et dabo homines pro

te, et populos pro anima tua. 5 Noli timere,

quia ego tecum sum ; ab oriente adducam

semen tuum, et ab occidente congregabo te.

62

zgromadzę cię. 6 Rzeknę północnej stronie:

"Daj !" a południowej: "Nie zatrzymuj !

Przynieś synów moich z daleka, a córki moje

z krańców ziemi." 7 I każdego, który wzywa

imienia mego, ku chwale mojej stworzyłem

go, ukształtowałem go i uczyniłem go.

5 ZBAWIENIE IZRAELA

ŚWIADECTWEM DLA PANA (43,8-44,5).

8 Wyprowadź lud ślepy, a mający oczy,

głuchy, a mający uszy. 9 Wszystkie narody

zgromadziły się razem i zebrały się

pokolenia. Któż między wami opowie to, a

da nam słyszeć pierwsze rzeczy? Niech

dadzą świadków swych, niech będą

usprawiedliwieni, niech słyszą i rzekną:

"Prawdziwie!" 10 -Wyście świadkowie moi,

mówi Pan, i sługa mój, którego obrałem,

abyście wiedzieli i wierzyli mi i zrozumieli,

że ja jestem sam. Przede mną nie był

utworzony bóg i po mnie nie będzie. 11 Ja

jestem, ja jestem Pan, a oprócz mnie nie ma

zbawiciela. 12 Ja zapowiedziałem i

zbawiłem, oznajmiłem, a nie było między

wami cudzego; wyście świadkowie moi,

mówi Pan, 13 a ja Bóg. I od początku ja sam

jestem, i nie ma nikogo, co by z ręki mojej

wyrwał; zdziałam, a kto odwróci?" 14 - To

mówi Pan, odkupiciel wasz, Święty

Izraelów: "Dla was posłałem do Babilonu i

oderwałem wszystkie zawory i

Chaldejczyków, którzy się chlubili w

okrętach swoich. 15 Ja Pan, Święty wasz,

stworzyciel Izraela, król wasz." 16 To mówi

Pan, ˇktóry dał w morzu drogę, a ścieżkę na

bystrych wodach; 17 który wywiódł wóz i

konia, wojsko i mocnego; razem zasnęli i nie

powstaną, starci są jak len i pogaśli: 18 "Nie

wspominajcie pierwszych rzeczy i

starodawnym nie przypatrujcie się. 19 Oto ja

czynię nowe rzeczy, i teraz wzejdą, zaiste

poznacie je: położę na puszczy drogę, a rzeki

na bezdrożu. 20 Chwalić mię będzie zwierz

polny, smoki i strusie, że dałem wody na

puszczy, rzeki na bezdrożu, aby dać napój

ludowi memu, wybranemu memu. 21 Lud

ten utworzyłem sobie, chwałę moją będzie

opowiadał. 22 Nie wzywałeś mnie, Jakubie,

i nie pracowałeś dla mnie, Izraelu ! 23 Nie

6 Dicam aquiloni : Da ; et austro : Noli

prohibere : affer filios meos de longinquo,

et filias meas ab extremis terræ. 7 Et omnem

qui invocat nomen meum, in gloriam meam

creavi eum, formavi eum, et feci eum.

8 Educ foras populum cæcum, et oculos

habentem ; surdum, et aures ei sunt. 9

Omnes gentes congregatæ sunt simul, et

collectæ sunt tribus. Quis in vobis annuntiet

istud, et quæ prima sunt audire nos faciet ?

Dent testes eorum, justificentur, et audiant,

et dicant : Vere. 10 Vos testes mei, dicit

Dominus, et servus meus quem elegi : ut

sciatis, et credatis mihi, et intelligatis quia

ego ipse sum ; ante me non est formatus

Deus, et post me non erit. 11 Ego sum, ego

sum Dominus, et non est absque me

salvator. 12 Ego annuntiavi, et salvavi ;

auditum feci, et non fuit in vobis alienus :

vos testes mei, dicit Dominus, et ego Deus.

13 Et ab initio ego ipse, et non est qui de

manu mea eruat. Operabor, et quis avertet

illud ? 14 Hæc dicit Dominus, redemptor

vester, Sanctus Israël : Propter vos misi in

Babylonem, et detraxi vectes universos, et

Chaldæos in navibus suis gloriantes. 15 Ego

Dominus, Sanctus vester, creans Israël, rex

vester. 16 Hæc dicit Dominus, qui dedit in

mari viam, et in aquis torrentibus semitam ;

17 qui eduxit quadrigam et equum, agmen et

robustum : simul obdormierunt, nec

resurgent ; contriti sunt quasi linum, et

extincti sunt. 18 Ne memineritis priorum, et

antiqua ne intueamini. 19 Ecce ego facio

nova, et nunc orientur, utique cognoscetis ea

: ponam in deserto viam, et in invio

flumina. 20 Glorificabit me bestia agri,

dracones, et struthiones : quia dedi in

deserto aquas, flumina in invio, ut darem

potum populo meo, electo meo. 21 Populum

istum formavi mihi : laudem meam narrabit.

22 Non me invocasti, Jacob, nec laborasti in

me, Israël. 23 Non obtulisti mihi arietem

holocausti tui, et victimis tuis non

glorificasti me ; non te servire feci in

63

ofiarowałeś mi barana całopalenia twego i

ofiarami twymi nie uczciłeś mnie; nie

kazałem ci służyć obiatą, ani cię nie

trudziłem kadzidłem. 24 Nie kupiłeś mi za

srebro ziela wonnego i łojem ofiar twoich nie

napoiłeś mnie; a przecie uczyniłeś, że

służyłem dla grzechów twoich, zadałeś mi

boleść nieprawościami twymi. 25 Ja jestem,

ja jestem sam, który gładzę nieprawości

twoje dla mnie, a grzechów twoich nie

wspomnę. 26 Przywiedź mi na pamięć, a

rozprawmy się nawzajem; powiedz, jeśli co

masz, aby się usprawiedliwić. 27 Ojciec

twój pierwszy zgrzeszył, a tłumacze twoi

wykroczyli przeciwko mnie. 28 I

splugawiłem książąt świętych, dałem na

wytracenie Jakuba, a Izraela na urągowisko.

44

1 A teraz słuchaj, Jakubie, sługo mój, i

Izraelu, którego obrałem. 2 To mówi Pan,

który cię uczynił i utworzył z żywota,

pomocnik twój: Nie bój się, sługo Jakubie, i

najprawszy, którego obrałem. 3 Bo wyleję

wody na spragnioną, a strumienie na suchą;

wyleję ducha mego na potomstwo twoje, a

błogosławieństwo moje na naród twój. 4 I

będą róść między zioła- mi jak wierzby przy

wodach cieknących 5 Ten rzecze: "Pańskim

ja jestem," a tamten będzie wzywał w imię

Jakuba, a ten napisze ręką swą: "Panu,"

imieniem Izraelowym będzie upodobniony."

6. BÓG PRAWDZIWY A BAŁWANY

(44, 6-23).

6 To mówi Pan, król Izraela i odkupiciel

jego, Pan zastępów: "Jam pierwszy i jam

ostatni, a oprócz mnie nie ma Boga. 7 Któż

mnie podobny ? Niech się da słyszeć i

oznajmi, a niech mi wyłoży porządek od

owego czasu, jak ustanowiłem lud

starodawny; przyszłe rzeczy i te, które mają

być, niech im oznajmią. 8 Nie bójcie się ani

się nie trwóżcie! Od owego czasu dałem ci

słyszeć i oznajmiłem, wyście świadkowie

moi ! Czy jest Bóg oprócz mnie? i twórca,

którego bym ja nie znał?- 9 Twórcy

oblatione, nec laborem tibi præbui in thure.

24 Non emisti mihi argento calamum, et

adipe victimarum tuarum non inebriasti me :

verumtamen servire me fecisti in peccatis

tuis ; præbuisti mihi laborem in iniquitatibus

tuis. 25 Ego sum, ego sum ipse qui deleo

iniquitates tuas propter me, et peccatorum

tuorum non recordabor. 26 Reduc me in

memoriam, et judicemur simul : narra si

quid habes ut justificeris. 27 Pater tuus

primus peccavit, et interpretes tui

prævaricati sunt in me : 28 et contaminavi

principes sanctos ; dedi ad internecionem

Jacob, et Israël in blasphemiam.

44

1 Et nunc audi, Jacob, serve meus, et Israël,

quem elegi. 2 Hæc dicit Dominus faciens et

formans te, ab utero auxiliator tuus : Noli

timere, serve meus Jacob, et rectissime,

quem elegi. 3 Effundam enim aquas super

sitientem, et fluenta super aridam ;

effundam spiritum meum super semen tuum,

et benedictionem meam super stirpem tuam :

4 et germinabunt inter herbas, quasi salices

juxta præterfluentes aquas. 5 Iste dicet :

Domini ego sum ; et ille vocabit in nomine

Jacob ; et hic scribet manu sua : Domino, et

in nomine Israël assimilabitur.

6 Hæc dicit Dominus, rex Israël, et

redemptor ejus, Dominus exercituum : Ego

primus, et ego novissimus, et absque me non

est deus. 7 Quis similis mei ? vocet, et

annuntiet : et ordinem exponat mihi, ex quo

constitui populum antiquum ; ventura et quæ

futura sunt annuntient eis. 8 Nolite timere,

neque conturbemini : ex tunc audire te feci,

et annuntiavi ; vos estis testes mei. Numquid

est Deus absque me, et formator quem ego

non noverim ? 9 Plastæ idoli omnes nihil

sunt, et amantissima eorum non proderunt

64

bałwanów wszyscy niczym są, a najmilsze

rzeczy ich nic im nie pomogą; sami są

świadkami ich, że nie widzą ani rozumieją,

aby byli pohańbieni. 10 Kto utworzył boga i

ulał posąg na nic niepożyteczny? 11 Oto

wszyscy zwolennicy jego będą pohańbieni,

bo są rzemieślnikami z ludzi; zejdą się

wszyscy, staną i zlękną się i wspólnie się

zawstydzą. 12 - Kowal piłą robił, w węglu i

pod młotami utworzył go, i robił ramieniem

mocy swojej; łaknąć będzie, aż zemdleje, nie

będzie pił wody i ustanie. 13 Rzemieślnik

około - drzewa rozciągnął sznur i

ukształtował go heblem, uczynił go według

węgielnicy i pod cyrkiel utoczył go, i uczynił

obraz męża jak pięknego człowieka,

mieszkającego w domu. 14 Narąbał cedrów,

wziął jedlinę i dąb, który stał między

drzewami leśnymi, zasadził sosnę, którą

deszcz żywił. 15 I posłużyła ludziom na

ognisko; wziął z nich i rozgrzał się, i

podpalił, i napiekł chleba, a z ostatka zrobił

boga i pokłonił się, uczynił posąg i klękał

przed nim. 16 Połowę drzewa spalił w

ogniu, a przy połowie jego mięsa się najadł,

uwarzył jarzynę i najadł się, i rozgrzał się, i

rzekł: "Ach, tom się rozgrzał, widziałem

ogień !" 17 A z ostatka jego uczynił sobie

boga, bałwana, klęka przed nim i kłania się

mu, i modli się mówiąc: 18 "Wybaw mię,

boś ty jest bóg mój!" Nie wiedzieli ani

zrozumieli, bo zaklejone są oczy ich, aby nie

widzieli i żeby sercem nie zrozumieli. 19

Nie rozmyślają w myśli swojej ani nie uznają

ani nie czują, aby rzekł: "Połowę jego

spaliłem w ogniu i napiekłem na jego węglu

chleba, nawarzyłem mięsa i jadłem; a z

ostatka jego bałwana uczynię? Przed klocem

drzewa klękać będę?" 20 Część jego jest

popiołem, serce głupie kłaniało się mu, a nie

wybawi duszy swej ani nie rzecze: "Może

kłamstwo jest w prawicy mojej?"- 21

Pomnij na to, Jakubie i Izraelu, boś ty jest

sługa mój; utworzyłem cię, sługą moim

jesteś ty; Izraelu, nie zapominaj mnie! 22

Zgładziłem jak obłok nieprawości twoje, a

jak mgłę grzechy twoje; zawróćże ku mnie,

bom cię odkupił!"

eis. Ipsi sunt testes eorum, quia non vident,

neque intelligunt, ut confundantur. 10 Quis

formavit deum, et sculptile conflavit ad nihil

utile ? 11 Ecce omnes participes ejus

confundentur, fabri enim sunt ex hominibus

; convenient omnes, stabunt et pavebunt, et

confundentur simul. 12 Faber ferrarius lima

operatus est, in prunis et in malleis formavit

illud, et operatus est in brachio fortitudinis

suæ ; esuriet et deficiet, non bibet aquam et

lassescet. 13 Artifex lignarius extendit

normam, formavit illud in runcina, fecit

illud in angularibus, et in circino tornavit

illud, et fecit imaginem viri quasi

speciosum hominem habitantem in domo ;

14 succidit cedros, tulit ilicem, et quercum,

quæ steterat inter ligna saltus ; plantavit

pinum, quam pluvia nutrivit : 15 et facta est

hominibus in focum ; sumpsit ex eis, et

calefactus est ; et succendit et coxit panes ;

de reliquo autem operatus est deum et

adoravit ; fecit sculptile, et curvatus est ante

illud. 16 Medium ejus combussit igni, et de

medio ejus carnes comedit ; coxit

pulmentum, et saturatus est, et calefactus est,

et dixit : Vah ! calefactus sum, vidi focum ;

17 reliquum autem ejus deum fecit et

sculptile sibi ; curvatur ante illud, et adorat

illud, et obsecrat, dicens : Libera me, quia

deus meus es tu ! 18 Nescierunt, neque

intellexerunt ; obliti enim sunt ne videant

oculi eorum, et ne intelligant corde suo. 19

Non recogitant in mente sua, neque

cognoscunt, neque sentiunt, ut dicant :

Medietatem ejus combussi igni, et coxi

super carbones ejus panes ; coxi carnes et

comedi, et de reliquo ejus idolum faciam ?

ante truncum ligni procidam ? 20 Pars ejus

cinis est ; cor insipiens adoravit illud, et non

liberabit animam suam : neque dicet : Forte

mendacium est in dextera mea. 21 Memento

horum Jacob, et Israël, quoniam servus meus

es tu. Formavi te ; servus meus es tu, Israël,

ne obliviscaris mei. 22 Delevi ut nubem

iniquitates tuas, et quasi nebulam peccata tua

: revertere ad me, quoniam redemi te.

65

23 Chwalcie niebiosa, bo Pan miłosierdzie

uczynił ! Wykrzykujcie, końce ziemi,

brzmijcie, góry, chwałą, lesie i wszelkie

drzewo jego! Bo odkupił Pan Jakuba i Izrael

chlubić się będzie.

7. CYRUS, POMAZANIEC PAŃSKI I

WYBAWICIEL IZRAELA (44,24-45,26).

24 To mówi Pan, odkupiciel twój i twórca

twój z żywota: "Jam jest Pan, czyniący

wszystko, rozciągający niebiosa sam,

utwierdzający ziemię, a nikt ze mną; 25

niweczący znaki rzeźbiarzy, a wieszczków

obracający w szaleństwo; który odrzucam

mądrych wstecz, a umiejętność ich głupią

czynię; 26 który wzbudzam słowo sługi

swego, a plany posłów swoich wykonywam;

który mówię Jeruzalem: "Będziesz

zamieszkane," a miastom Judy: "Będziecie

zbudowane," a ruiny jego dźwignę; który

mówię głębinie: 27 "Wyschnij ! i rzeki

twoje wysuszę," 28 który mówię Cyrusowi:

"Jesteś pasterzem moim i wszystką wolę

moją wykonasz," który mówię Jeruzalem:

"Będziesz zbudowane," a świątyni:

"Będziesz założona."

45

1 To mówi Pan pomazańcowi memu,

Cyrusowi, którego prawicę ująłem, aby

podbić przed nim narody, a grzbiety królów

obrócić, i otworzyć przed nim wrota, a

bramy nie będą zamknięte: 2 "Ja przed tobą

pójdę i sławnych na ziemi poniżę, wrota

miedziane skruszę i zawory żelazne połamię.

3 I dam ci skarby ukryte i tajemnice

kryjówek, abyś wiedział, żem ja Pan, który

mianuję imię twoje, Bóg Izraelów. 4 Dla

Jakuba, sługi mego, i Izraela, wybranego

mego, nazwałem cię imieniem twoim,

upodobniłem cię, a nie poznałeś mnie. 5 Ja

Pan, a nie ma więcej, oprócz mnie nie ma

Boga. Przepasałem cię, 6 a nie poznałeś

mnie, aby wiedzieli ci, którzy są od wschodu

i którzy od zachodu, że nie ma oprócz mnie.

7 Ja Pan, a nie ma innego, tworzący światło i

stwarzający ciemność, czyniący pokój i

stwarzający zło: 8 ja Pan, który to wszystko

23 Laudate, cæli, quoniam misericordiam

fecit Dominus ; jubilate, extrema terræ ;

resonate, montes, laudationem, saltus et

omne lignum ejus, quoniam redemit

Dominus Jacob, et Israël gloriabitur.

24 Hæc dicit Dominus, redemptor tuus, et

formator tuus ex utero : Ego sum Dominus,

faciens omnia, extendens cælos solus,

stabiliens terram, et nullus mecum ; 25 irrita

faciens signa divinorum, et ariolos in

furorem vertens ; convertens sapientes

retrorsum, et scientiam eorum stultam

faciens ; 26 suscitans verbum servi sui, et

consilium nuntiorum suorum complens ; qui

dico Jerusalem : Habitaberis, et civitatibus

Juda : Ædificabimini, et deserta ejus

suscitabo ; 27 qui dico profundo : Desolare,

et flumina tua arefaciam ; 28 qui dico Cyro :

Pastor meus es, et omnem voluntatem meam

complebis ; qui dico Jerusalem :

Ædificaberis, et templo : Fundaberis.

45

1 Hæc dicit Dominus christo meo Cyro,

cujus apprehendi dexteram, ut subjiciam

ante faciem ejus gentes, et dorsa regum

vertam, et aperiam coram eo januas, et

portæ non claudentur : 2 Ego ante te ibo, et

gloriosos terræ humiliabo ; portas æreas

conteram, et vectes ferreos confringam : 3 et

dabo tibi thesauros absconditos, et arcana

secretorum, ut scias quia ego Dominus, qui

voco nomen tuum, Deus Israël, 4 propter

servum meum Jacob, et Israël, electum

meum ; et vocavi te nomine tuo : assimilavi

te, et non cognovisti me. 5 Ego Dominus, et

non est amplius ; extra me non est deus ;

accinxi te, et non cognovisti me : 6 ut sciant

hi qui ab ortu solis et qui ab occidente,

quoniam absque me non est : ego Dominus,

et non est alter : 7 formans lucem et creans

tenebras, faciens pacem et creans malum :

ego Dominus faciens omnia hæc. 8 Rorate,

66

czynię ! Spuśćcie rosę niebiosa, z wierzchu,

a obłoki niech zleją z deszczem

sprawiedliwego; niech się otworzy ziemia i

zrodzi zbawiciela, a sprawiedliwość niech

wzejdzie zarazem: ja Pan stworzyłem go." 9

Biada temu, który się spiera z Twórcą

swoim, skorupa naczynia z gliny ziemi! Czy

rzecze glina garncarzowi swemu: "Co

czynisz ?" a robota twoja: "Bez ręku jest?"

10 Biada temu, kto mówi ojcu: "Co

płodzisz?" a niewieście: "Co rodzisz ?" 11

To mówi Pan, Święty Izraelów, twórca jego:

"Pytajcie mię o przyszłe rzeczy, w sprawie

synów moich i w sprawie dzieła rąk moich

mówcie do mnie. 12 Ja uczyniłem ziemię i

człowieka na niej ja stworzyłem; ręce moje

rozciągnęły niebiosa i wszystkiemu wojsku

ich rozkazałem. 13 Ja go wzbudziłem do

sprawiedliwości i wszystkie drogi jego

wyrównam. On zbuduje miasto moje i

więźniów moich wypuści, nie za okup ani za

dary, mówi Pan, Bóg zastępów." 14 To

mówi Pan: "Praca Egiptu I i kupiectwo

Etiopii i Sabaim, mężowie wysocy do ciebie

przejdą i twoi będą; za tobą chodzić będą,

skuci w okowy pójdą i tobie kłaniać i modlić

się będą: "Tylko w tobie jest. Bóg, a nie ma

poza tobą Boga." 15 Zaprawdę, ty jesteś

Bóg ukryty, Bóg Izraelów, zbawiciel ! 16

Zawstydzili się i zmieszali wszyscy, razem

odeszli z hańbą wytwórcy błędów. 17 Izrael

zbawiony jest przez Pana zbawieniem

wiecznym; nie zawstydzicie się ani się nie

zasromacie aż na wieki wieków. 18 - Bo to

mówi Pan, który stworzył niebiosa, sam Bóg,

który utworzył ziemię i uczynił ją, sam

twórca jej; nie na próżno ją stworzył, żeby

była zamieszkana, utworzył ją: 19 "Ja Pan,

a nie ma innego. Nie potajemnie mówiłem na

miejscu ziemi ciemnym; nie mówiłem

potomstwu Jakubowemu: "Na próżno mię

szukajcie !" Ja Pan, mówiący

sprawiedliwość, powiadający prawość. 20

Zbierzcie się, a przyjdźcie i przystąpcie

razem, którzyście zbawieni z narodów ! Są

bez poznania ci, którzy noszą drewno posągu

swego i modlą się do boga nie zbawiającego.

21 Oznajmijcie, a przyjdźcie i naradźcie się

wspólnie, kto to dał słyszeć od początku, od

owego czasu to przepowiedział? Czy nie ja,

cæli, desuper, et nubes pluant justum ;

aperiatur terra, et germinet Salvatorem, et

justitia oriatur simul : ego Dominus creavi

eum. 9 Væ qui contradicit fictori suo, testa

de samiis terræ ! Numquid dicet lutum

figulo suo : Quid facis, et opus tuum absque

manibus est ? 10 Væ qui dicit patri : Quid

generas ? et mulieri : Quid parturis ? 11 Hæc

dicit Dominus, Sanctus Israël, plastes ejus :

Ventura interrogate me ; super filios meos et

super opus manuum mearum mandate mihi.

12 Ego feci terram, et hominem super eam

creavi ego : manus meæ tetenderunt cælos,

et omni militiæ eorum mandavi. 13 Ego

suscitavi eum ad justitiam, et omnes vias

ejus dirigam ; ipse ædificabit civitatem

meam, et captivitatem meam dimittet, non

in pretio neque in muneribus, dicit Dominus

Deus exercituum. 14 Hæc dicit Dominus :

Labor Ægypti, et negotiatio Æthiopiæ, et

Sabaim viri sublimes ad te transibunt, et tui

erunt ; post te ambulabunt, vincti manicis

pergent, et te adorabunt, teque

deprecabuntur. Tantum in te est Deus, et

non est absque te deus. 15 Vere tu es Deus

absconditus, Deus Israël, salvator. 16

Confusi sunt, et erubuerunt omnes : simul

abierunt in confusionem fabricatores

errorum. 17 Israël salvatus est in Domino

salute æterna ; non confundemini, et non

erubescetis usque in sæculum sæculi. 18

Quia hæc dicit Dominus creans cælos, ipse

Deus formans terram et faciens eam, ipse

plastes ejus ; non in vanum creavit eam : ut

habitaretur formavit eam : Ego Dominus, et

non est alius. 19 Non in abscondito locutus

sum, in loco terræ tenebroso ; non dixi

semini Jacob frustra : Quærite me : ego

Dominus loquens justitiam, annuntians

recta. 20 Congregamini, et venite, et accedite

simul qui salvati estis ex gentibus :

nescierunt qui levant lignum sculpturæ suæ,

et rogant deum non salvantem. 21

Annuntiate, et venite, et consiliamini simul.

Quis auditum fecit hoc ab initio, ex tunc

prædixit illud ? numquid non ego Dominus,

et non est ultra deus absque me ? Deus

justus, et salvans non est præter me. 22

Convertimini ad me, et salvi eritis, omnes

fines terræ, quia ego Deus, et non est alius.

67

Pan, a nie ma więcej Boga okrom mnie?

Boga sprawiedliwego i zbawiającego nie ma

oprócz mnie. 22 Nawróćcie się do mnie, a

będziecie zbawione, wszystkie krańce ziemi;

bo ja Bóg, a nie ma innego. 23 Przysiągłem

przez samego siebie, wyjdzie z ust moich

słowo sprawiedliwości, a nie wróci się: 24

że będzie się mi kłaniać wszelkie kolano i

każdy język przysięgać." 25 A tak w Panu

rzecze, moje są sprawiedliwości i

rozkazywanie; do niego przyjdą, i zawstydzą

się wszyscy, którzy mu się sprzeciwiają. 26

W Panu będzie usprawiedliwione i

przechwalać się będzie wszystko potomstwo

Izraela.

8. UPADEK BAŁWANÓW (46, 1-13).

46

1 Złamany jest Bel, skruszony jest Nabo;

dostały się bałwany ich zwierzętom i

bydlętom, brzemiona wasze ciężkiej wagi aż

do zmordowania. 2 Spróchniały i skruszyły

się wszystkie razem, nie mogły zbawić

noszącego, a dusza ich w niewolę pójdzie. 3

- Słuchajcie mię, domu Jakuba i cała resztko

domu Izraela, wy, których nosi żywot mój,

których piastuje łono moje. 4 Aż do starości

ja sam, i aż do sędziwości ja nosić będę; ja

uczyniłem, ja też nosić będę, ja piastować

będę i zbawię. 5 - Komu przyrównaliście

mnie i upodobnili, i przymierzyli, i

podobnym uczynili? 6 Wy, którzy

dobywacie złoto z worka, a srebro na szali

ważycie najmując złotnika, aby uczynił boga,

i upadają i kłaniają się. 7 Noszą go na

ramionach dźwigając i stawiając na miejscu

jego; i będzie stał, a nie ruszy się z miejsca

swego; ale i gdy zawołają do niego, nie

usłyszy, nie wybawi ich z utrapienia. 8 -

Pomnijcie na to i zawstydźcie się; nawróćcie

się, przestępcy, do serca. 9 Pomnijcie na

pierwszy wiek, żem ja jest Bóg, a nie ma

więcej Boga i nie ma mnie podobnego, 10

który zapowiadam naprzód ostatnią rzecz, a

na początku to, co się jeszcze nie stało,

mówiąc: "Postanowienie moje się ostoi i

stanie się wszystka wola moja"; 11 który

wzywam ze wschodu ptaka, a z dalekiej

23 In memetipso juravi ; egredietur de ore

meo justitiæ verbum, et non revertetur :

quia mihi curvabitur omne genu, et jurabit

omnis lingua. 24 Ergo in Domino, dicet,

meæ sunt justitiæ et imperium ; ad eum

venient, et confundentur omnes qui

repugnant ei. 25 In Domino justificabitur, et

laudabitur omne semen Israël.

46

1 Confractus est Bel, contritus est Nabo ;

facta sunt simulacra eorum bestiis et

jumentis, onera vestra gravi pondere usque

ad lassitudinem. 2 Contabuerunt, et contrita

sunt simul ; non potuerunt salvare

portantem, et anima eorum in captivitatem

ibit. 3 Audite me, domus Jacob, et omne

residuum domus Israël ; qui portamini a meo

utero, qui gestamini a mea vulva. 4 Usque

ad senectam ego ipse, et usque ad canos ego

portabo ; ego feci, et ego feram ; ego

portabo, et salvabo. 5 Cui assimilastis me, et

adæquastis, et comparastis me, et fecistis

similem ? 6 Qui confertis aurum de sacculo,

et argentum statera ponderatis, conducentes

aurificem ut faciat deum, et procidunt, et

adorant. 7 Portant illum in humeris gestantes,

et ponentes in loco suo, et stabit, ac de loco

suo non movebitur : sed et cum clamaverint

ad eum, non audiet ; de tribulatione non

salvabit eos. 8 Mementote istud, et

confundamini ; redite, prævaricatores, ad

cor. 9 Recordamini prioris sæculi, quoniam

ego sum Deus, et non est ultra deus, nec est

similis mei. 10 Annuntians ab exordio

novissimum, et ab initio quæ necdum facta

sunt, dicens : Consilium meum stabit, et

omnis voluntas mea fiet. 11 Vocans ab

oriente avem, et de terra longinqua virum

voluntatis meæ : et locutus sum, et adducam

68

ziemi męża woli mojej. I rzekłem, i

przeprowadzę to; utworzyłem; i uczynię to.

12 Słuchajcie mnie, wy, twardego serca,

którzy daleko jesteście od sprawiedliwości!

13 Przybliżyłem sprawiedliwość moją, nie

oddali się, a zbawienie moje nie omieszka.

Dam na Syjonie zbawienie, a w Izraelu sławę

moją.

9. UPADEK BABILONU (47,1-15).

47

1 Zstąp, usiądź w prochu, panno, córko

Babilońska, siądź na ziemi, ' nie ma tronu

córka Chaldejska; bo cię już więcej nie będą

zwać pieszczoną i delikatną. 2 Weźmij

żarna, a miel mąkę, obnaż sromotę twoją,

odkryj plecy, ukaż golenie, brnij przez rzeki.

3 Odkryje się sromota twoja i będzie

widziana hańba twoja; pomstę wezmę, a nie

sprzeciwi mi się człowiek. 4 Odkupiciel

nasz, Pan zastępów imię jego, Święty

Izraelów. 5 Siedź milcząc i wejdź w

ciemności, córko Chaldejska, bo cię nie będą

więcej zwać panią królestw! 6

Rozgniewałem się na lud mój, splugawiłem

dziedzictwo moje i dałem je w ręce twoje.

Nie okazałaś im miłosierdzia, starca

obciążałaś brzemieniem twoim bardzo. 7 I

mówiłaś: "Na wieki będę panią." Nie

przypuściłaś tego do serca twego ani

wspomniałaś na ostateczne rzeczy twoje. 8 -

A tak teraz słuchaj tego, rozkosznico i

mieszkająca bezpiecznie, która mówisz w

sercu twoim: "Ja jestem, a oprócz mnie nie

ma więcej! Nie będę siedzieć jak wdowa ani

nie zaznam niepłodności!" 9 Przyjdą na cię

te dwie rzeczy nagle dnia jednego,

niepłodność i wdowieństwo. Wszystko

przyszło na cię dla mnóstwa czarów twoich i

dla wielkiej zatwardziałości czarowników

twoich. 10 A ufałaś złości twej i mówiłaś:

"Nie ma, kto by mię widział!" Umiejętność

twoja i mądrość, ta cię zdradziła, i mówiłaś

w sercu twoim: "Jam jest, a oprócz mnie nie

ma innej !" 11 Przyjdzie na cię zło, a nie

wiesz, skąd się weźmie; i przypadnie na cię

ucisk, którego nie będziesz mogła odwrócić;

przyjdzie na cię nagła nędza, o której nie

illud ; creavi et faciam illud. 12 Audite me,

duro corde, qui longe estis a justitia. 13

Prope feci justitiam meam, non elongabitur,

et salus mea non morabitur. Dabo in Sion

salutem, et in Israël gloriam meam.

47

1 Descende, sede in pulvere, virgo filia

Babylon : sede in terra ; non est solium filiæ

Chaldæorum, quia ultra non vocaberis

mollis et tenera. 2 Tolle molam, et mole

farinam ; denuda turpitudinem tuam ;

discooperi humerum, revela crura, transi

flumina. 3 Revelabitur ignominia tua, et

videbitur opprobrium tuum ; ultionem

capiam, et non resistet mihi homo. 4

Redemptor noster, Dominus exercituum

nomen illius, Sanctus Israël. 5 Sede tacens,

et intra in tenebras, filia Chaldæorum, quia

non vocaberis ultra domina regnorum. 6

Iratus sum super populum meum :

contaminavi hæreditatem meam, et dedi eos

in manu tua : non posuisti eis misericordias ;

super senem aggravasti jugum tuum valde. 7

Et dixisti : In sempiternum ero domina. Non

posuisti hæc super cor tuum, neque

recordata es novissimi tui. 8 Et nunc audi

hæc delicata, et habitans confidenter, quæ

dicis in corde tuo : Ego sum, et non est

præter me amplius ; non sedebo vidua, et

ignorabo sterilitatem. 9 Venient tibi duo hæc

subito in die una, sterilitas et viduitas :

universa venerunt super te, propter

multitudinem maleficiorum tuorum, et

propter duritiam incantatorum tuorum

vehementem. 10 Et fiduciam habuisti in

malitia tua, et dixisti : Non est qui videat me.

Sapientia tua et scientia tua, hæc decepit te.

Et dixisti in corde tuo : Ego sum, et præter

me non est altera. 11 Veniet super te malum,

et nescies ortum ejus ; et irruet super te

calamitas quam non poteris expiare ; veniet

super te repente miseria quam nescies. 12

Sta cum incantatoribus tuis et cum

69

będziesz wiedziała. 12 Stańże z

czarownikami twymi i z mnóstwem czarów

twoich, przy których się utrudziłaś od

młodości twojej, czy ci snadź co pomoże

albo czy możesz być silniejszą. 13-Ustałaś w

mnóstwie rad twoich; niechże staną a zbawią

cię wróżbici niebiescy, którzy patrzyli na

gwiazdy i rachowali miesiące, aby z nich

zapowiadać, co na cię przyjść miało. 14 Oto

się stali jak słoma, ogień ich spalił; nie

wybawią duszy swej z ręki płomienia; nie

jest to węgiel, który ogrzewa, ani komin,

przy którym się siedzi. 15 Tak ci się stało z

tym wszystkim, przy czym się-trudziłaś.

Kupcy twoi od młodości twojej każdy

pobłądził na drodze swojej, nie ma, kto by

cię wybawił.

10. CEL DAWNYC H I NOWYCH

PRZEPOWIEDNI (48,1-22).

48

1 Słuchajcie tego, domu Jakuba, którzy się

nazywacie imieniem Izraleowym i wyszliście

z wód judzkich, którzy przysięgacie przez

imię Pańskie, a Boga izraelskiego

wspominacie-nie w prawdzie i nie w

sprawiedliwości. 2 Bo od miasta świętego

nazywają się i na Bogu Izraelowym

umocnieni są, Pan zastępów imię jego. 3

Pierwsze rzeczy oznajmiłem od owego czasu

i z ust moich wyszły i dałem je słyszeć; nagle

uczyniłem, i przyszły. 4 Bo wiedziałem, że

jesteś twardy i żyłą żelazną jest szyja twoja,

a czoło twoje miedziane. 5 Zapowiedziałem

ci od dawna; pierwej niźli przyszło,

oznajmiłem ci, abyś snadź nie rzekł:

"Bałwany moje to uczyniły, a posągi moje

rzeźbione i ulane rozkazały to." 6 Co

słyszałeś, obacz wszystko! A wy czyście

zwiastowali? Dałem ci słyszeć nowe rzeczy

od owego czasu, i zachowane jest to, czego

nie znasz. 7 Teraz stworzone są, a nie od

owego czasu i przed tym dniem, a nie

słyszałeś o nich, abyś snadź nie rzekł: 8

"Otom ja wiedział o nich." Aniś słyszał, ani

wiedział, ani od owego czasu otworzono

ucho twoje; wiem bowiem, iż występując

wystąpisz, i przestępcą od żywota nazwałem

multitudine maleficiorum tuorum, in quibus

laborasti ab adolescentia tua, si forte quod

prosit tibi, aut si possis fieri fortior. 13

Defecisti in multitudine consiliorum tuorum.

Stent, et salvent te augures cæli, qui

contemplabantur sidera, et supputabant

menses, ut ex eis annuntiarent ventura tibi.

14 Ecce facti sunt quasi stipula, ignis

combussit eos ; non liberabunt animam

suam de manu flammæ ; non sunt prunæ

quibus calefiant, nec focus ut sedeant ad

eum. 15 Sic facta sunt tibi in quibuscumque

laboraveras : negotiatores tui ab adolescentia

tua, unusquisque in via sua erraverunt ; non

est qui salvet te.

48

1 Audite hæc, domus Jacob, qui vocamini

nomine Israël, et de aquis Juda existis ; qui

juratis in nomine Domini, et Dei Israël

recordamini non in veritate neque in justitia.

2 De civitate enim sancta vocati sunt, et

super Deum Israël constabiliti sunt :

Dominus exercituum nomen ejus. 3 Priora ex

tunc annuntiavi, et ex ore meo exierunt, et

audita feci ea : repente operatus sum, et

venerunt. 4 Scivi enim quia durus es tu, et

nervus ferreus cervix tua, et frons tua ærea.

5 Prædixi tibi ex tunc ; antequam venirent,

indicavi tibi, ne forte diceres : Idola mea

fecerunt hæc, et sculptilia mea et conflatilia

mandaverunt ista. 6 Quæ audisti, vide omnia

; vos autem, num annuntiastis ? Audita feci

tibi nova ex tunc, et conservata sunt quæ

nescis. 7 Nunc creata sunt et non ex tunc ; et

ante diem, et non audisti ea, ne forte dicas :

Ecce ego cognovi ea. 8 Neque audisti, neque

cognovisti, neque ex tunc aperta est auris tua

: scio enim quia prævaricans prævaricaberis,

et transgressorem ex utero vocavi te. 9

Propter nomen meum longe faciam furorem

meum, et laude mea infrenabo te, ne

intereas. 10 Ecce excoxi te, sed non quasi

argentum ; elegi te in camino paupertatis. 11

70

cię. 9 Dla imienia mego oddalę

zapalczywość moją, a chwałą moją

okiełznam cię, abyś nie zginął. 10 Oto

wypławiłem cię, ale nie jak srebro, wybrałem

cię w piecu ubóstwa. 11 Dla mnie, dla mnie

uczynię, aby mi nie bluźniono, a chwały

mojej nie dam innemu. 12 Słuchaj mię,

Jakubie i Izraelu, którego ja wołam: Jam to

jest, ja pierwszy i ja ostatni. 13 Ręka też

moja założyła ziemię, a prawica moja

rozmierzyła niebiosa; ja je zawołam, i staną

gromadnie. 14 Zbierzcie się wy wszyscy, a

słuchajcie: Kto z nich zapowiedział to? Pan

go umiłował, uczyni wolę Jego w Babilonie i

ramię Jego na Chaldejczykach. 15 Ja

mówiłem i zawołałem go, przywiodłem go i

powiodła się droga jego. 16 Przystąpcie do

mnie a słuchajcie tego: Od początku nic

mówiłem w skrytości; od czasu, zanim się

stało, byłem tam. I teraz Pan Bóg posłał mię

i duch jego. 17 - To mówi Pan, odkupiciel

twój, Święty Izraelów: "Ja Pan, Bóg twój,

który cię uczę pożytecznych rzeczy i kieruję

tobą na drodze, którą idziesz. 18 O, gdy- byś

był zważał na przykazania moje, stałby się

był pokój twój jak rzeka, a sprawiedliwość

twoja jako fale morskie; 19 i byłoby

potomstwo twój jak piasek, a płód żywota

twego jak kamyczki jego; nie zginęłoby było

aniby było starte imię jego od oblicza mego."

20 -Wyjdźcie z Babilonu, uciekajcie od

Chaldejczyków; głosem wesołym

oznajmiajcie, rozsławiajcie to i roznoście to

aż na krańce ziemi! Mówcie: "Odkupił Pan

sługi swego Jakuba. 21 Nie pragnęli na

puszczy, gdy ich wyprowadzał; wodę ze

skały wywiódł im i rozciął opokę, a

wypłynęły wody." 22 Nie ma pokoju

bezbożnym, mówi Pan.

Propter me, propter me faciam, ut non

blasphemer ; et gloriam meam alteri non

dabo. 12 Audi me, Jacob, et Israël, quem

ego voco : ego ipse, ego primus, et ego

novissimus. 13 Manus quoque mea fundavit

terram, et dextera mea mensa est cælos ;

ego vocabo eos, et stabunt simul. 14

Congregamini, omnes vos, et audite : quis de

eis annuntiavit hæc ? Dominus dilexit eum,

faciet voluntatem suam in Babylone, et

brachium suum in Chaldæis. 15 Ego, ego

locutus sum, et vocavi eum ; adduxi eum, et

directa est via ejus. 16 Accedite ad me et

audite hoc : non a principio in abscondito

locutus sum : ex tempore antequam fieret,

ibi eram : et nunc Dominus Deus misit me,

et spiritus ejus. 17 Hæc dicit Dominus,

redemptor tuus, Sanctus Israël : Ego

Dominus Deus tuus, docens te utilia,

gubernans te in via qua ambulas. 18 Utinam

attendisses mandata mea : facta fuisset sicut

flumen pax tua, et justitia tua sicut gurgites

maris : 19 et fuisset quasi arena semen tuum,

et stirps uteri tui ut lapilli ejus ; non

interisset et non fuisset attritum nomen ejus

a facie mea. 20 Egredimini de Babylone,

fugite a Chaldæis, in voce exsultationis

annuntiate : auditum facite hoc, et efferte

illud usque ad extrema terræ. Dicite :

Redemit Dominus servum suum Jacob. 21

Non sitierunt in deserto, cum educeret eos :

aquam de petra produxit eis, et scidit petram,

et fluxerunt aquæ. 22 Non est pax impiis,

dicit Dominus.

71

SEKCJA II

(44,1-57,21)

Sługa Pański i jego dzieło.

1. SŁUGA PAŃSKI I ZBAWIENIE

ŚWIATA, KTÓRE PRZYNOSI (49,1-13).

49

1 Słuchajcie, wyspy, i uważaj - uważajcie

narody z daleka! Pan od żywota powołał mię,

od żywota matki mojej wspomniał na imię

moje. 2 I położył usta moje jak miecz ostry,

pod cieniem ręki swej zakrył mię i położył

mię jak strzałę wyborną, w sajdaku swym

ukrył mię. 3 I rzekł mi: "Sługą moim jesteś

ty, Izraelu, bo się w tobie chlubić będę.". 4 -

A ja rzekłem: "Na próżno pracowałem bez

przyczyny i na darmo zużyłem siłę moją;

przeto sąd mój u Pana, a sprawa moja u Boga

mego." 5 A teraz mówi Pan, który mię

utworzył od żywota sługą sobie, abym

nawrócił do niego Jakuba, a Izrael nie

zbierze się; i jestem wsławiony przed

oczyma Pańskimi, a Bóg mój stał się mocą

moją. 6 I rzekł: "Mało na tym, abyś mi był

sługą na wzbudzenie pokoleń Jakubowych i

na nawrócenie drożdży Izraelowych; oto

dałem cię na światłość narodów, abyś był

zbawieniem moim aż do krańców ziemi." 7-

To mówi Pan, odkupiciel Izraelów, Święty

jego, do wzgardzonej duszy, do obmierzłego

narodu, do niewolnika panujących:

"Królowie ujrzą i powstaną książęta, i

kłaniać się będą dla Pana, iż wierny jest, i dla

świętego Izraelowego, który cię wybrał." 8

To mówi Pan: "Czasu łaski wysłuchałem cię

i w dzień zbawienia poratowałem cię; i

zachowałem cię, a dałem cię na przymierze

ludowi, 9 abyś wzbudził ziemię i posiadł

dziedzictwa rozproszone, abyś mówił tym,

którzy są w więzieniu: "Wyjdźcie!" a tym,

którzy w ciemności: "Ukażcie się !" Będą się

paść przy drogach, a po wszystkich

równinach pastwiska ich. 10 Nie będą

łaknąć ani pragnąć, i nie porazi ich gorąco i

słońce; bo który litość ma nad nimi, będzie

ich prowadził, a przy zdrojach wód napawać

49

1 Audite, insulæ, et attendite, populi de

longe : Dominus ab utero vocavit me ; de

ventre matris meæ recordatus est nominis

mei. 2 Et posuit os meum quasi gladium

acutum, in umbra manus suæ protexit me, et

posuit me sicut sagittam electam : in

pharetra sua abscondit me. 3 Et dixit mihi :

Servus meus es tu Israël, quia in te

gloriabor. 4 Et ego dixi : In vacuum laboravi

; sine causa et vane fortitudinem meam

consumpsi : ergo judicium meum cum

Domino, et opus meum cum Deo meo. 5 Et

nunc dicit Dominus, formans me ex utero

servum sibi, ut reducam Jacob ad eum, et

Israël non congregabitur ; et glorificatus sum

in oculis Domini, et Deus meus factus est

fortitudo mea. 6 Et dixit : Parum est ut sis

mihi servus ad suscitandas tribus Jacob, et

fæces Israël convertendas : ecce dedi te in

lucem gentium, ut sis salus mea usque ad

extremum terræ. 7 Hæc dicit Dominus,

redemptor Israël, Sanctus ejus, ad

contemptibilem animam, ad abominatam

gentem, ad servum dominorum : Reges

videbunt, et consurgent principes, et

adorabunt propter Dominum, quia fidelis est,

et Sanctum Israël qui elegit te. 8 Hæc dicit

Dominus : In tempore placito exaudivi te, et

in die salutis auxiliatus sum tui : et servavi

te, et dedi te in fœdus populi, ut suscitares

terram, et possideres hæreditates dissipatas ;

9 ut diceres his qui vincti sunt : Exite, et his

qui in tenebris : Revelamini. Super vias

pascentur, et in omnibus planis pascua

eorum. 10 Non esurient neque sitient, et non

percutiet eos æstus et sol, quia miserator

eorum reget eos, et ad fontes aquarum

potabit eos. 11 Et ponam omnes montes

meos in viam, et semitæ meæ exaltabuntur.

72

ich będzie. 11 I uczynię wszystkie góry

moje drogą, a ścieżki moje będą

podwyższone. 12 Oto ci z daleka przyjdą, a

oto owi z północy i od morza, a ci z ziemi

południowej." 13 -Chwalcie, niebiosa, i

raduj się, ziemio, śpiewajcie, góry, chwałę,

bo pocieszył Pan lud swój, i zmiłuje się nad

ubogimi swymi!

2. OBIETNICA POWROTU

WYGNAŃCÓW I WSŁAWIENIA

JEROZOLIMY (49,14-50,3).

14 A Syjon mówił: "Opuścił mię Pan, i Pan

zapomniał o mnie !" 15 Czyż może

zapomnieć niewiasta niemowlęcia swego,

aby się nie zlitować nad synem żywota

swego? A choćby ona zapomniała, wszakże

ja nie zapomnę o tobie. 16 Oto na rękach

moich napisałem cię, mury twoje zawsze

przed oczyma mymi. 17 Przyszli budownicy

twoi; którzy cię burzą i rozwalają wyjdą od

ciebie. 18 Podnieś wokoło oczy twoje, a

obacz: wszyscy ci ze- brali się, przyszli do

ciebie. Żyję ja, mówi Pan, że tymi

wszystkimi jak ubiorem przybrany będziesz i

obłożysz się nimi jak oblubienica. 19 Bo

zburzenia twoje i spustoszenia twoje i ziemia

wywrócenia twego teraz ciasne będą dla

mieszkańców, a daleko będą odpędzeni ci,

którzy cię pożerali. 20 Jeszcze rzekną do

uszu twoich synowie niepłodności twojej:

"Ciasne jest mi to miejsce, ustąp mi

przestrzeni, abym mógł zamieszkać." 21 I

rzeczesz w sercu twoim: "Któż mi tych

urodził? Jam niepłodna i nierodząca,

wygnana i w więzieniu; a tych kto

wychował? Ja opuszczona i sama, a ci gdzie

byli?" 22 To mówi Pan Bóg: "Oto podniosę

na narody rękę moją i dla ludów rozwinę

chorągiew moją, a przyniosą synów twoich

na ręku i córki twoje na ramionach poniosą.

23 I będą królowie piastunami twymi, a

królowe mamkami twymi; twarz na ziemię

spuściwszy kłaniać ci się będą i proch nóg

twoich lizać będą. ˇA poznasz, że ja Pan,

którego się nie zawstydzą ci, którzy nań

czekają." 24 Czyż wydrze się mocnemu

zdobycz ? albo co mocarz pojmał, czy może

być wybawione ? 25 Bo tak mówi Pan:

12 Ecce isti de longe venient, et ecce illi ab

aquilone et mari, et isti de terra australi. 13

Laudate, cæli, et exsulta, terra ; jubilate,

montes, laudem, quia consolatus est

Dominus populum suum, et pauperum

suorum miserebitur.

14 Et dixit Sion : Dereliquit me Dominus, et

Dominus oblitus est mei. 15 Numquid

oblivisci potest mulier infantem suum, ut

non misereatur filio uteri sui ? Etsi illa oblita

fuerit, ego tamen non obliviscar tui. 16 Ecce

in manibus meis descripsi te ; muri tui

coram oculis meis semper. 17 Venerunt

structores tui ; destruentes te et dissipantes a

te exibunt. 18 Leva in circuitu oculos tuos, et

vide : omnes isti congregati sunt, venerunt

tibi. Vivo ego, dicit Dominus, quia omnibus

his velut ornamento vestieris, et circumdabis

tibi eos quasi sponsa ; 19 quia deserta tua, et

solitudines tuæ, et terra ruinæ tuæ, nunc

angusta erunt præ habitatoribus ; et longe

fugabuntur qui absorbebant te. 20 Adhuc

dicent in auribus tuis filii sterilitatis tuæ :

Angustus est mihi locus ; fac spatium mihi

ut habitem. 21 Et dices in corde tuo : Quis

genuit mihi istos ? ego sterilis et non

pariens, transmigrata, et captiva ; et istos

quis enutrivit ? ego destituta et sola ; et isti

ubi erant ? 22 Hæc dicit Dominus Deus :

Ecce levabo ad gentes manum meam, et ad

populos exaltabo signum meum : et afferent

filios tuos in ulnis, et filias tuas super

humeros portabunt. 23 Et erunt reges nutritii

tui, et reginæ nutrices tuæ ; vultu in terram

demisso adorabunt te, et pulverem pedum

tuorum lingent. Et scies quia ego Dominus,

super quo non confundentur qui exspectant

eum. 24 Numquid tolletur a forti præda ? aut

quod captum fuerit a robusto, salvum esse

poterit ? 25 Quia hæc dicit Dominus :

Equidem, et captivitas a forti tolletur, et

quod ablatum fuerit a robusto, salvabitur.

Eos vero qui judicaverunt te, ego judicabo,

73

"Zaiste i zdobycz rycerzowi wydarta będzie;

a tych, którzy cię sądzili, ja sądzić będę, i

synów twoich ja zbawię. 26 I nakarmiç

nieprzyjaciół twoich ciałami ich, a jak

moszczem upiją się krwią swoją. I pozna

wszelkie ciało, żem ja jest Pan, wybawiający

cię i odkupiciel twój, mocny Jakubów."

50

1 To mówi Pan: "Co to za list rozwodny

matki waszej, przez który ją odprawiłem?

Albo kto jest wierzycielem moim, któremu

was zaprzedałem ? Otoście zaprzedani dla

nie- prawości waszych, a dla złości waszych

opuściłem matkę waszą. 2 Bo przyszedłem,

a nie było męża; wzywałem, a nie było, kto

by słyszał. Czy skróconą i malutką stała się

ręka moja, żebym nie mógł wykupić? czy nie

ma we mnie mocy na wybawienie? Oto

groźbą moją zamienię morze w pustynię i

rzeki wysuszę; zgniją ryby bez wody i

wyzdychają z pragnienia. 3 Obłokç niebiosa

ciemnościami, wór uczynią przykryciem ich.

3. SŁUGA PAŃSKI ULEGŁY I WIERNY

BOGU AŻ DO CIERPIENIA (50,4-ll).

4 Pan mi dał język wyćwiczony, abym umiał

wesprzeć znużonego słowem. Wzbudza rano,

rano mi wzbudza ucho, abym go słuchał jak

mistrza. 5 Pan Bóg otworzył mi ucho, a ja

się nie sprzeciwiam, nie cofnąłem się wstecz.

6 Ciało moje dałem bijącym, a policzki moje

szczypiącym; twarzy mojej nie odwróciłem

od łających i plujących na mnie. 7 Pan Bóg

wspomożycielem moim, przetom się nie

zawstydził. Przeto postawiłem twarz moją

jak najtwardszą skałę i wiem, że się nie

zawstydzę. 8 Blisko jest, który mig

usprawiedliwia; któż mi się sprzeciwi ?

Stańmy razem; kto jest przeciwnikiem

moim? Niech do mnie przystąpi! 9 Oto Pan

Bóg pomocnikiem moim; któż jest, kto by

mię potępił? Oto wszyscy starci będą jako

szata, mól ich zgryzie. 10-Kto między wami

boi się Pana, słucha głosu sługi jego? Kto

chodził w ciemnościach, a nie ma światła,

niech ma nadzieję w imieniu Pańskim, a

niech się spuści na Boga swego. 11 Oto wy

et filios tuos ego salvabo. 26 Et cibabo hostes

tuos carnibus suis, et quasi musto, sanguine

suo inebriabuntur, et sciet omnis caro quia

ego Dominus salvans te, et redemptor tuus

fortis Jacob.

50

1 Hæc dicit Dominus : Quis est hic liber

repudii matris vestræ, quo dimisi eam ? aut

quis est creditor meus, cui vendidi vos ?

Ecce in iniquitatibus vestris venditi estis, et

in sceleribus vestris dimisi matrem vestram.

2 Quia veni, et non erat vir ; vocavi, et non

erat qui audiret. Numquid abbreviata et

parvula facta est manus mea, ut non possim

redimere ? aut non est in me virtus ad

liberandum ? Ecce in increpatione mea

desertum faciam mare, ponam flumina in

siccum ; computrescent pisces sine aqua, et

morientur in siti. 3 Induam cælos tenebris, et

saccum ponam operimentum eorum.

4 Dominus dedit mihi linguam eruditam, ut

sciam sustentare eum qui lassus est verbo.

Erigit mane, mane erigit mihi aurem, ut

audiam quasi magistrum. 5 Dominus Deus

aperuit mihi aurem, ego autem non

contradico : retrorsum non abii. 6 Corpus

meum dedi percutientibus, et genas meas

vellentibus ; faciem meam non averti ab

increpantibus et conspuentibus in me. 7

Dominus Deus auxiliator meus, ideo non

sum confusus ; ideo posui faciem meam ut

petram durissimam, et scio quoniam non

confundar. 8 Juxta est qui justificat me ; quis

contradicet mihi ? Stemus simul ; quis est

adversarius meus ? accedat ad me. 9 Ecce

Dominus Deus auxiliator meus ; quis est qui

condemnet me ? Ecce omnes quasi

vestimentum conterentur ; tinea comedet

eos. 10 Quis ex vobis timens Dominum,

audiens vocem servi sui ? Qui ambulavit in

tenebris, et non est lumen ei, speret in

nomine Domini, et innitatur super Deum

74

wszyscy podżegający ogień i opasani

płomieniem, chodźcież w światłości ognia

waszego i w płomieniach, któreście rozpalili;

z ręki mojej stało się to wam, w boleściach

spać będziecie.

4. ZACHĘTA IZRAELA DO UFNOŚCI

(51,1-16).

51

1 Słuchajcie mię, którzy idziecie za tym, co

sprawiedliwe, i szukajcie Pana; patrzajcie na

skałę, z której jesteście wyciosani, i na jamę

dołu, skąd jesteście odcięci. 2 Patrzcie na

Abrahama, ojca waszego, i na Sarę, która

was porodziła, żem jego jednego wezwał, a

błogosławiłem mu i rozmnożyłem go. 3 A

tak Pan pocieszy Syjon i pocieszy wszystkie

rozwaliny jego, i uczyni puszczę jego jak

rozkosze, a pustynię jego jak ogród Pański;

wesele i radość znajdzie się w nim,

dziękczynienie i głos chwały. 4 Baczcie na

mnie, ludu mój, a pokolenie moje, słuchajcie

mię; bo zakon ode mnie wyjdzie, a sąd mój

jako światłość narodów spocznie. 5 Blisko

jest sprawiedliwy mój, wyszedł zbawiciel

mój, a ramiona moje narody sądzić będą; na

mnie wyspy czekać będą i ramienia mego

wyglądać będą. 6 Podnieście ku niebu oczy

wasze i spojrzyjcie na ziemię w dół; bo

niebiosa jak dym się rozpłyną, a ziemia jak

szata zwiotczeje, i mieszkańcy jej jak one

zaginą; ale zbawienie moje na wieki będzie,

a sprawiedliwość moja nie ustanie. 7

Słuchajcie mnie, którzy znacie

sprawiedliwość, ludu mój, mający mój zakon

w swym sercu! Nie bójcie się urągania ludzi,

a obelg ich nie lękajcie się! 8 Bo jak szatę,

tak ich robak pożre, a jak wełnę, tak ich mól

pogryzie; ale zbawienie moje na wieki

będzie, a sprawiedliwość moja na narody

narodów. 9 Powstań, powstań, oblecz się w

moc, ramię Pańskie! Powstań jak za dni

dawnych, za pokoleń starożytnych! Czyż nie

ty pobiłoś pysznego, zraniłoś smoka? 10

Czy nie ty wysuszyłoś morze, wodę

niezmiernej głębiny? któreś obróciło głębię

morską w drogę, aby przeszli wybawieni? 11

suum. 11 Ecce vos omnes accendentes

ignem, accincti flammis : ambulate in

lumine ignis vestri, et in flammis quas

succendistis ; de manu mea factum est hoc

vobis : in doloribus dormietis.

51

1 Audite me, qui sequimini quod justum est,

et quæritis Dominum ; attendite ad petram

unde excisi estis, et ad cavernam laci de qua

præcisi estis. 2 Attendite ad Abraham,

patrem vestrum, et ad Saram, quæ peperit

vos : quia unum vocavi eum, et benedixi ei,

et multiplicavi eum. 3 Consolabitur ergo

Dominus Sion, et consolabitur omnes ruinas

ejus : et ponet desertum ejus quasi delicias,

et solitudinem ejus quasi hortum Domini.

Gaudium et lætitia invenietur in ea,

gratiarum actio et vox laudis. 4 Attendite ad

me, popule meus, et tribus mea, me audite :

quia lex a me exiet, et judicium meum in

lucem populorum requiescet. 5 Prope est

justus meus, egressus est salvator meus, et

brachia mea populos judicabunt ; me insulæ

exspectabunt, et brachium meum

sustinebunt. 6 Levate in cælum oculos

vestros, et videte sub terra deorsum : quia

cæli sicut fumus liquescent, et terra sicut

vestimentum atteretur, et habitatores ejus

sicut hæc interibunt : salus autem mea in

sempiternum erit, et justitia mea non

deficiet. 7 Audite me, qui scitis justum,

populus meus, lex mea in corde eorum :

nolite timere opprobrium hominum, et

blasphemias eorum ne metuatis : 8 sicut enim

vestimentum, sic comedet eos vermis, et

sicut lanam, sic devorabit eos tinea : salus

autem mea in sempiternum erit, et justitia

mea in generationes generationum. 9

Consurge, consurge, induere fortitudinem,

brachium Domini ! consurge sicut in diebus

antiquis, in generationibus sæculorum.

Numquid non tu percussisti superbum,

vulnerasti draconem ? 10 numquid non tu

siccasti mare, aquam abyssi vehementis ;

75

I teraz ci, którzy są odkupieni od Pana,

powrócą i przyjdą do Syjonu ze śpiewem, a

wesele wieczne na głowach ich; radość i

wesele lnieć będą, ucieknie ból i wzdychanie.

"Ja, ja sam pocieszę was! 12 Któżeś ty, abyś

się miał bać człowieka śmiertelnego albo

syna człowieczego, który jak trawa, tak

uwiędnie ? 13 I zapomniałeś Pana,

stworzyciela twego, który rozciągnął

niebiosa i założył ziemię; a lękałeś się

ustawicznie przez cały dzień oblicza

zapalczywości tego, który cię trapił i

przygotowywał ci zgubę. Gdzież teraz jest

zapalczywość trapiącego ? 14 Prędko

przyjdzie ten, co idzie otwierać, a nie wytraci

do szczętu i nie ustanie chleb jego. 15 A jam

jest Pan, Bóg twój, który wzburzam morze,

że się nadymają fale jego; Pan zastępów imię

moje. 16 Włożyłem słowa moje w usta

twoje, a cieniem ręki mojej zakryłem cię, byś

osadził niebiosa i założył ziemię, i abyś rzekł

Syjonowi: "Ludem moim jesteś ty!"

5. PODNIEŚ SIĘ, JERUZALEM

(51,17-52,12)

17 Podnieś się, podnieś się, powstań,

Jeruzalem, któreś piło z ręki Pańskiej kielich

gniewu jego; aż do dnia kielicha odurzenia

napoiłoś się i wypiłoś aż do drożdży. 18 Nie

ma, kto by je podparł ze wszystkich synów,

których spłodziło; i nie ma, kto by ujął rękę

jego ze wszech synów, których wychowało.

19 Dwie rzeczy są, które cię spotkały-któż

się użali nad tobą?- spustoszenie i zburzenie,

i głód, i miecz; któż cię pocieszy? 20

Synowie twoi porzuceni są, leżeli na rogach

wszystkich ulic jak antylopa usidlona, pełni

gniewu Pańskiego, łajania Boga twego. 21 A

przeto słuchaj tego, ubożuchna i pijana nie

od wina. 22 To mówi panujący twój, Pan i

Bóg twój, który będzie walczył za lud swój:

Oto wziąłem z ręki twej kielich odurzenia,

dno kielicha gniewu mego; nie będziesz go

więcej piła.

qui posuisti profundum maris viam, ut

transirent liberati ? 11 Et nunc qui redempti

sunt a Domino, revertentur, et venient in

Sion laudantes, et lætitia sempiterna super

capita eorum : gaudium et lætitiam tenebunt

; fugiet dolor et gemitus. 12 Ego, ego ipse

consolabor vos. Quis tu, ut timeres ab

homine mortali, et a filio hominis qui quasi

fœnum ita arescet ? 13 Et oblitus es Domini,

factoris tui, qui tetendit cælos et fundavit

terram ; et formidasti jugiter tota die a facie

furoris ejus qui te tribulabat, et paraverat ad

perdendum. Ubi nunc est furor tribulantis ?

14 Cito veniet gradiens ad aperiendum ; et

non interficiet usque ad internecionem, nec

deficiet panis ejus. 15 Ego autem sum

Dominus Deus tuus, qui conturbo mare, et

intumescunt fluctus ejus : Dominus

exercituum nomen meum. 16 Posui verba

mea in ore tuo, et in umbra manus meæ

protexi te, ut plantes cælos, et fundes terram,

et dicas ad Sion : Populus meus es tu.

17 Elevare, elevare, consurge, Jerusalem,

quæ bibisti de manu Domini calicem iræ

ejus ; usque ad fundum calicis soporis

bibisti, et potasti usque ad fæces. 18 Non est

qui sustentet eam, ex omnibus filiis quos

genuit ; et non est qui apprehendat manum

ejus, ex omnibus filiis quos enutrivit. 19

Duo sunt quæ occurrerunt tibi ; quis

contristabitur super te ? Vastitas, et contritio,

et fames, et gladius ; quis consolabitur te ?

20 Filii tui projecti sunt, dormierunt in

capite omnium viarum sicut oryx

illaqueatus, pleni indignatione Domini,

increpatione Dei tui. 21 Idcirco audi hoc,

paupercula, et ebria non a vino. 22 Hæc dicit

dominator tuus Dominus, et Deus tuus, qui

pugnabit pro populo suo : Ecce tuli de manu

tua calicem soporis, fundum calicis

indignationis meæ : non adjicies ut bibas

illum ultra.

76

23 A dam go w rękę tych, którzy cię poniżyli

i mówili duszy twej: "Nachyl się, abyśmy

przeszli!" I położyłaś ciało swe jak ziemię i

jak drogę dla przechodniów.

52

1 Powstań, powstań, oblecz się w moc twoją,

Syjonie! Oblecz wspaniałe szaty twoje,

Jeruzalem, miasto Świętego, bo nie przejdzie

więcej przez cię nieobrzezaniec i nieczysty.

2 Otrząśnij się z prochu, wstań i siądź

Jeruzalem! rozwiąż więzy szyi twojej,

pojmana córko Syjonu ! 3 - Bo to mówi Pan:

"Darmo byliście zaprzedani, a bez srebra

będziecie wykupieni." 4 Bo to mówi Pan

Bóg: "Do Egiptu zaszedł lud mój z początku,

aby tam zagościć; a Assur bez żadnej

przyczyny ucisnął go. 5 A teraz, co ja tu

mam czynić, mówi Pan, ponieważ zabrany

jest lud mój darmo? Ci, co panują nad nim,

niesprawiedliwie postępują, mówi Pan, i

ustawicznie przez cały dzień imię moje

znieważają. 6 Przeto pozna lud mój imię

moje w ów dzień, że to ja sam, który

mówiłem: "Oto jestem." 7 - O jak piękne na

górach nogi opowiadającego i

rozgłaszającego pokój, opowiadającego

dobro, rozgłaszającego zbawienie,

mówiącego Syjonowi: "Będzie królował Bóg

twój !" 8 Głos stróżów twoich! Wznieśli

głos, wspólnie chwalić będą, bo oko w oko

ujrzą, gdy Pan przywróci Syjon. 9 Weselcie

się i chwalcie wraz, pustki Jeruzalem, bo Pan

pocieszył lud swój, odkupił Jeruzalem ! 10

Zgotował Pan ramię święte swoje przed

oczyma wszystkich narodów; i ujrzą

wszystkie krańce ziemi zbawienie Boga

naszego. 11 - Odstąpcie, odstąpcie, wyjdźcie

stamtąd, nieczystego się nie dotykajcie !

Wyjdźcie spośród niego; oczyśćcie się wy,

którzy niesiecie naczynia Pańskie! 12 Bo nie

w zgiełku wyjdziecie ani uciekając spieszyć

się będziecie; bo pójdzie przed wami Pan i

zgromadzi was Bóg Izraelów."

23 Et ponam illum in manu eorum qui te

humiliaverunt, et dixerunt animæ tuæ :

Incurvare, ut transeamus ; et posuisti ut

terram corpus tuum, et quasi viam

transeuntibus.

52

1 Consurge, consurge, induere fortitudine

tua, Sion ! induere vestimentis gloriæ tuæ,

Jerusalem, civitas Sancti, quia non adjiciet

ultra ut pertranseat per te incircumcisus et

immundus. 2 Excutere de pulvere, consurge ;

sede, Jerusalem ! solve vincula colli tui,

captiva filia Sion. 3 Quia hæc dicit Dominus

: Gratis venundati estis, et sine argento

redimemini. 4 Quia hæc dicit Dominus Deus

: In Ægyptum descendit populus meus in

principio, ut colonus esset ibi, et Assur

absque ulla causa calumniatus est eum. 5 Et

nunc quid mihi est hic, dicit Dominus,

quoniam ablatus est populus meus gratis ?

Dominatores ejus inique agunt, dicit

Dominus, et jugiter tota die nomen meum

blasphematur. 6 Propter hoc sciet populus

meus nomen meum in die illa : quia ego

ipse qui loquebar, ecce adsum. 7 Quam

pulchri super montes pedes annuntiantis et

prædicantis pacem ; annuntiantis bonum,

prædicantis salutem, dicentis Sion :

Regnabit Deus tuus ! 8 Vox speculatorum

tuorum : levaverunt vocem, simul laudabunt,

quia oculo ad oculum videbunt cum

converterit Dominus Sion. 9 Gaudete, et

laudate simul, deserta Jerusalem, quia

consolatus est Dominus populum suum ;

redemit Jerusalem. 10 Paravit Dominus

brachium sanctum suum in oculis omnium

gentium ; et videbunt omnes fines terræ

salutare Dei nostri. 11 Recedite, recedite ;

exite inde, pollutum nolite tangere ; exite de

medio ejus ; mundamini, qui fertis vasa

Domini. 12 Quoniam non in tumultu exibitis,

nec in fuga properabitis ; præcedet enim vos

Dominus, et congregabit vos Deus Israël.

77

6. PONIŻENIE, ŚMIERĆ I

WYWYŻSZENIE SŁUGI PAŃSKIEGO

(52,13-53,12).

13 Oto zrozumie sługa mój, wywyższy się i

wyniesie i wysoki będzie bardzo. 14 Jak się

zdumiało nad tobą wielu - tak niepoczesna

będzie między ludźmi osoba jego, a postawa

jego między synami człowieczymi. 15 Ten

pokropi liczne narody, nad nim zamkną

królowie usta swoje; bo którym o nim nie

powiedziano, widzieli, a którzy nie słyszeli,

oglądali.

53

1 Kto uwierzył słuchowi naszemu? a ramię

Pańskie komu jest odkryte? 2 - I wzniesie

się jak latorośl przed Nim i jak korzeń z

ziemi spragnionej. Nie ma krasy ani

piękności; i widzieliśmy go-a nie było na co

spojrzeć i 3 pożądaliśmy go -wzgardzonego

i najpodlejszego z mężów, męża boleści i

znającego niemoc, a jakby zasłonięta twarz

jego i wzgardzona, stąd i za nic go mieliśmy.

4 - Prawdziwie choroby nasze on nosił i

boleści nasze on wziął na siebie; a myśmy go

poczytali za trędowatego i od Boga ubitego, i

uniżonego. 5 Lecz on zraniony został za

nieprawości nasze, starty został za złości

nasze; kaźń pokoju naszego na nim, a

sinością jego jesteśmy uzdrowieni. 6

Wszyscy my jak owce pobłądziliśmy, każdy

na swoją drogę zeszedł; a Pan położył nań

nieprawość wszystkich nas. 7 Ofiarowany

był, gdyż sam chciał, i nie otworzył ust

swoich; jak owca na zabicie wiedziony

będzie i jak baranek przed strzygącym go

zamilknie, a nie otworzy ust swoich. 8 Z

ucisku i z sądu został porwany-rodzaj jego

kto wypowie? bo wycięty został z ziemi

żyjących, dla złości ludu mego ubiłem go. 9 I

da bezbożnych za pogrzeb, a bogatego za

śmierć swoją, przeto iż nieprawości nie

uczynił ani zdrady nie było w ustach jego.-

10 A Pan chciał go zetrzeć w niemocy.

"Jeśli położy za grzech duszę swoją, ujrzy

potomstwo długowieczne, a wola Pańska

ręce jego powiedzie się. 11 Za to, że trudziła

13 Ecce intelliget servus meus, exaltabitur et

elevabitur, et sublimis erit valde. 14 Sicut

obstupuerunt super te multi, sic inglorius erit

inter viros aspectus ejus, et forma ejus inter

filios hominum. 15 Iste asperget gentes

multas ; super ipsum continebunt reges os

suum : quia quibus non est narratum de eo

viderunt, et qui non audierunt contemplati

sunt.

53

1 Quis credidit auditui nostro ? et brachium

Domini cui revelatum est ? 2 Et ascendet

sicut virgultum coram eo, et sicut radix de

terra sitienti. Non est species ei, neque

decor, et vidimus eum, et non erat aspectus,

et desideravimus eum : 3 despectum, et

novissimum virorum, virum dolorum, et

scientem infirmitatem, et quasi absconditus

vultus ejus et despectus, unde nec

reputavimus eum. 4 Vere languores nostros

ipse tulit, et dolores nostros ipse portavit ; et

nos putavimus eum quasi leprosum, et

percussum a Deo, et humiliatum. 5 Ipse

autem vulneratus est propter iniquitates

nostras ; attritus est propter scelera nostra :

disciplina pacis nostræ super eum, et livore

ejus sanati sumus. 6 Omnes nos quasi oves

erravimus, unusquisque in viam suam

declinavit : et posuit Dominus in eo

iniquitatem omnium nostrum. 7 Oblatus est

quia ipse voluit, et non aperuit os suum ;

sicut ovis ad occisionem ducetur, et quasi

agnus coram tondente se obmutescet, et non

aperiet os suum. 8 De angustia, et de judicio

sublatus est. Generationem ejus quis

enarrabit ? quia abscissus est de terra

viventium : propter scelus populi mei

percussi eum. 9 Et dabit impios pro

sepultura, et divitem pro morte sua, eo quod

iniquitatem non fecerit, neque dolus fuerit in

ore ejus. 10 Et Dominus voluit conterere eum

in infirmitate. Si posuerit pro peccato

animam suam, videbit semen longævum, et

78

się dusza jego, ujrzy i nasyci się.

Umiejętnością swoją usprawiedliwi, on

sprawiedliwy, sługa mój, wielu, a

nieprawości ich on poniesie. 12 Przeto

oddzielę mu bardzo wielu i łupy mocarzów

dzielić będzie, ponieważ wydał na śmierć

duszę swoją i ze złoczyńcami został

policzony; a on grzechy wielu poniósł i za

przestępców się modlił."

7. NOWA JEROZOLIMA (54,1-17).

54

1 Chwal, niepłodna, która nie rodzisz,

śpiewaj pieśń chwały i krzycz, któraś nie

rodziła; bo więcej synów opuszczonej niźli

tej, która ma męża, mówi Pan. 2

Rozprzestrzeń miejsce namiotu twego i skóry

przybytków twych rozciągnij, nie

oszczędzaj; uczyń długie powrózki twoje, a

kołki twoje umocnij! 3 Bo na prawo i na

lewo przenikniesz, a potomstwo twoje

odziedziczy narody i w miastach

spustoszonych mieszkać będzie. 4 Nie bój

się, bo nie będziesz zelżona ani się nie

zasromasz; bo cię nie będzie wstyd,

ponieważ hańby młodości twej zapomnisz i o

poniżeniu wdowieństwa twego więcej

pamiętać nie będziesz. 5 Bo będzie nad tobą

panował, który cię stworzył, Pan zastępów

imię jego, i odkupiciel twój, Święty

Izraelów, Bogiem wszystkiej ziemi nazwany

będzie. 6 - Bo jak niewiastę opuszczoną a

strapioną na ďuszy we- zwał cię Pan i żonę z

młodości odrzuconą, mówi Bóg twój. 7 Na

małą chwilę trochę opuściłem cię, a w litości

wielkiej zgromadzę cię. 8 Na mały czas

rozgniewania zakryłem nieco oblicze moje

przed tobą; a miłosierdziem wiecznym

zmiłowałem się nad tobą, rzekł odkupiciel

twój, Pan. 9 Jest mi to jak za dni Noego,

któremu przysiągłem, że nie przywiodę

więcej wód Noego na ziemię; tak też

przysiągłem; że się nie będę na ciebie

gniewać ani cię łajać. 10 Albowiem góry się

poruszą i pagórki zatrzęsą, lecz miłosierdzie

moje nie odstąpi od ciebie i przymierze

pokoju mego nie zachwieje się, rzekł

voluntas Domini in manu ejus dirigetur. 11

Pro eo quod laboravit anima ejus, videbit et

saturabitur. In scientia sua justificabit ipse

justus servus meus multos, et iniquitates

eorum ipse portabit. 12 Ideo dispertiam ei

plurimos, et fortium dividet spolia, pro eo

quod tradidit in mortem animam suam, et

cum sceleratis reputatus est, et ipse peccata

multorum tulit, et pro transgressoribus

rogavit.

54

1 Lauda, sterilis, quæ non paris ; decanta

laudem, et hinni, quæ non pariebas :

quoniam multi filii desertæ magis quam ejus

quæ habet virum, dicit Dominus. 2 Dilata

locum tentorii tui, et pelles tabernaculorum

tuorum extende : ne parcas : longos fac

funiculos tuos, et clavos tuos consolida. 3

Ad dexteram enim et ad lævam penetrabis,

et semen tuum gentes hæreditabit, et

civitates desertas inhabitabit. 4 Noli timere,

quia non confunderis, neque erubesces ; non

enim te pudebit, quia confusionis

adolescentiæ tuæ oblivisceris, et opprobrii

viduitatis tuæ non recordaberis amplius. 5

Quia dominabitur tui qui fecit te, Dominus

exercituum nomen ejus, et redemptor tuus,

Sanctus Israël : Deus omnis terræ vocabitur.

6 Quia et mulierem derelictam et mœrentem

spiritu vocavit te Dominus, et uxorem ab

adolescentia abjectam, dixit Deus tuus. 7 Ad

punctum in modico dereliqui te, et in

miserationibus magnis congregabo te. 8 In

momento indignationis abscondi faciem

meam parumper a te ; et in misericordia

sempiterna misertus sum tui, dixit redemptor

tuus, Dominus. 9 Sicut in diebus Noë istud

mihi est, cui juravi ne inducerem aquas Noë

ultra super terram ; sic juravi ut non irascar

tibi, et non increpem te. 10 Montes enim

commovebuntur, et colles contremiscent ;

misericordia autem mea non recedet a te, et

fœdus pacis meæ non movebitur, dixit

miserator tuus Dominus. 11 Paupercula,

tempestate convulsa absque ulla

consolatione, ecce ego sternam per ordinem

79

miłościwy twój Pan. 11 -Ubożuchna, od

burzy rozbita, bez żadnej pociechy ! oto ja

osadzę rzędem kamienie twoje, a założę cię

na szafirach, i uczynię z jaspisu baszty twoje,

12 a bramy twoje z rzeźbionych kamieni, a

wszystkie granice twoje z kamieni

drogocennych, 13 wszystkich synów twoich

zrobię uczonymi od Pana, a mnóstwo pokoju

dam synom twoim. 14 I w sprawiedliwość

założona 14 będziesz; odstąp daleko od

ucisku, bo się bać nie będziesz, i od strachu,

bo nie przybliży się do ciebie. 15 Oto

przyjdzie sąsiad, który nie był ze mną ten, co

był niegdyś przychodniem twoim, przyłączy

się do ciebie. 16 Oto ja stworzyłem kowala

rozdmuchującego węgle w ogniu i

wyjmującego narzędzie na robotę swoją, i ja

stworzyłem zabijacza ku wytraceniu. 17

Żadne narzędzie, które jest utworzone

przeciw tobie, nie nada się, a każdy język,

który ci się sprzeciwi na sądzie, osądzisz. To

jest dziedzictwo sług Pańskich i

sprawiedliwość ich u mnie, mówi Pan.

8. KORZYSTAĆ ZE ZBAWIENIA

DARMO OFIAROWANEGO (55,1-13).

55

1 Wszyscy pragnący, pójdźcie do wód, a

którzy nie macie srebra, spieszcie się,

kupujcie i jedzcie; chodźcie, kupujcie bez

srebra i bez żadnej zamiany wino i mleko! 2

Czemu odważacie srebro nie za chleb, a

pracę waszą nie za nasycenie Słuchajcie

słuchając mię i jedzcie dobro, a rozkoszować

się będzie w tłustości dusza wasza. 3

Nakłońcie ucha swego, a przyjdźcie do mnie;

słuchajcie, a żyć będzie dusza wasza i

uczynię z wami przymierze wieczne,

zmiłowania Dawidowe wierne. 4 Otom go

uczynił świadkiem narodów, wodzem i

nauczycielem ludów. 5 Oto naród, którego

nie znałeś, powołasz, a narody, które cię nie

znały, pobiegną do ciebie dla Pana, Boga

twego Świętego Izraelowego ,gdyż cię

wsławił. 6-Szukajcie Pana, póki znaleziony

być może; wzywajcie go, póki jest blisko! 7

Niech opuści grzesznik drogę swoją, a mąż

nieprawy myśli swe, i niech się nawróci do

lapides tuos, et fundabo te in sapphiris : 12

et ponam jaspidem propugnacula tua, et

portas tuas in lapides sculptos, et omnes

terminos tuos in lapides desiderabiles ; 13

universos filios tuos doctos a Domino, et

multitudinem pacis filiis tuis. 14 Et in justitia

fundaberis : recede procul a calumnia, quia

non timebis, et a pavore, quia non

appropinquabit tibi. 15 Ecce accola veniet

qui non erat mecum, advena quondam tuus

adjungetur tibi. 16 Ecce ego creavi fabrum

sufflantem in igne prunas, et proferentem

vas in opus suum ; et ego creavi

interfectorem ad disperdendum. 17 Omne vas

quod fictum est contra te, non dirigetur, et

omnem linguam resistentem tibi in judicio,

judicabis. Hæc est hæreditas servorum

Domini, et justitia eorum apud me, dicit

Dominus.

55

1 Omnes sitientes, venite ad aquas, et qui

non habetis argentum, properate, emite, et

comedite : venite, emite absque argento et

absque ulla commutatione vinum et lac. 2

Quare appenditis argentum non in panibus,

et laborem vestrum non in saturitate ?

Audite, audientes me, et comedite bonum, et

delectabitur in crassitudine anima vestra. 3

Inclinate aurem vestram, et venite ad me ;

audite, et vivet anima vestra, et feriam

vobiscum pactum sempiternum,

misericordias David fideles. 4 Ecce testem

populis dedi eum, ducem ac præceptorem

gentibus. 5 Ecce gentem quam nesciebas

vocabis, et gentes quæ te non cognoverunt

ad te current, propter Dominum Deum tuum,

et Sanctum Israël, quia glorificavit te. 6

Quærite Dominum dum inveniri potest ;

invocate eum dum prope est. 7 Derelinquat

impius viam suam, et vir iniquus

cogitationes suas, et revertatur ad Dominum,

80

Pana, a zmiłuje się nad nim, i do Boga

naszego, bo hojny jest w odpuszczaniu. 8-

Albowiem myśli moje nie są myślami

waszymi ani drogi wasze drogami moimi,

mówi Pan. 9 Bo jak niebiosa przewyższają

ziemię, tak drogi moje przewyższają drogi

wasze i myśli moje myśli wasze. 10 A jako

zstępuje deszcz i śnieg z nieba, a tam się

więcej nie wraca, ale napaja ziemię i zwilża

ją i czyni, że rodzi, i daje nasienie siejącemu

i chleb jedzącemu; 11 tak będzie słowo

moje, które wyjdzie z ust moich: nie wróci

się do mnie próżne, ale uczyni, cokolwiek

chciałem, i powiedzie się mu w tym, na co je

posłałem. 12-Bo w weselu wyjdziecie, a w

pokoju doprowadzeni będziecie; góry i

pagórki będą śpiewać przed wami chwałę, a

wszystkie drzewa polne rękoma klaskać

będą. 13 Zamiast głogu wyrośnie jodła, a

zamiast pokrzywy wyrośnie mirt; i będzie

Pan mianowany na znak wieczny, który nie

będzie zgładzony.

9. W ZBAWIENIU MESJAŃSKIM

WSZYSCY MOGĄ UCZESTNICZYĆ

(56,1-8).

56

1 To mówi Pan: "Strzeżcie sądu i czyńcie

sprawiedliwość, bo blisko jest zbawienie

moje, aby przyszło, i sprawiedliwość moja,

aby się objawiła. 2 Błogosławiony mąż,

który to czyni, i syn człowieczy, który się

tego chwyci; który strzeże sabatu, aby go nie

znieważyć, który strzeże rąk swoich, aby nie

czynić nic złe- go. 3 - A niech nie mówi syn

przychodniów, który przystał do Pana,

mówiąc: "Odłączeniem oddzieli mię Pan od

ludu swego"; niech też nie mówi trzebieniec:

"Otom ja drzewo uschłe." 4 Bo tak mówi

Pan trzebieńcom, którzy będą strzec sabatów

moich, a obiorą to, czego ja chcę, i

zachowają przy- mierze moje: 5 Dam im w

domu moim i w murach moich miejsce i imię

lepsze nad synów i córki; imię wieczne dam

im, które nie zaginie. 6 A synów

przychodnia, którzy przystali do Pana, aby

go chwalić i miłować imię jego, żeby mu być

et miserebitur ejus ; et ad Deum nostrum,

quoniam multus est ad ignoscendum. 8 Non

enim cogitationes meæ cogitationes vestræ,

neque viæ vestræ viæ meæ, dicit Dominus. 9

Quia sicut exaltantur cæli a terra, sic

exaltatæ sunt viæ meæ a viis vestris, et

cogitationes meæ a cogitationibus vestris. 10

Et quomodo descendit imber et nix de cælo,

et illuc ultra non revertitur, sed inebriat

terram, et infundit eam, et germinare eam

facit, et dat semen serenti, et panem

comedenti : 11 sic erit verbum meum quod

egredietur de ore meo ; non revertetur ad me

vacuum, sed faciet quæcumque volui, et

prosperabitur in his ad quæ misi illud. 12

Quia in lætitia egrediemini, et in pace

deducemini ; montes et colles cantabunt

coram vobis laudem, et omnia ligna regionis

plaudent manu. 13 Pro saliunca ascendet

abies, et pro urtica crescet myrtus ; et erit

Dominus nominatus in signum æternum

quod non auferetur.

56

1 Hæc dicit Dominus : Custodite judicium,

et facite justitiam, quia juxta est salus mea ut

veniat, et justitia mea ut reveletur. 2 Beatus

vir qui facit hoc, et filius hominis qui

apprehendet istud, custodiens sabbatum ne

polluat illud, custodiens manus suas ne

faciat omne malum. 3 Et non dicat filius

advenæ qui adhæret Domino, dicens :

Separatione dividet me Dominus a populo

suo ; et non dicat eunuchus : Ecce ego

lignum aridum. 4 Quia hæc dicit Dominus

eunuchis : Qui custodierint sabbata mea, et

elegerint quæ ego volui, et tenuerint fœdus

meum, 5 dabo eis in domo mea et in muris

meis locum, et nomen melius a filiis et

filiabus : nomen sempiternum dabo eis,

quod non peribit. 6 Et filios advenæ, qui

adhærent Domino, ut colant eum, et diligant

nomen ejus, ut sint ei in servos ; omnem

custodientem sabbatum ne polluat illud, et

81

sługami, każdego strzegącego sabatu, aby go

nie znieważyć, i trzymającego przymierze

moje, 7 przywiodę ich na górę świętą moją, i

uweselę ich w domu modlitwy mojej;

całopalenia ich i ofiary ich będą mi

przyjemne na ołtarzu moim; bo dom mój

domem modlitwy nazwany będzie dla

wszystkich narodów." 8 - Mówi Pan Bóg,

który zgromadza rozproszonych ludu Izraela:

"Jeszcze zgromadzę do niego

zgromadzonych jego."

10. GRZECHY PRZEŁOŻONYCH I LUDU,

OBIETNICE DLA POBOŻNYCH

(56,9-57,21).

9 Wszystkie zwierzęta polne przyjdźcie na

pożarcie, wszystek zwierz leśny. 10 Stróże

jego ślepi wszyscy, nie znający wszyscy, psy

nieme, szczekać nie mogące, którzy widzą

próżne rzeczy, śpią i senne widzenia miłują.

11 A psy niewstydliwe nie znały nasycenia;

sami pasterze nie mieli zrozumienia;

wszyscy na swą drogę się zwrócili, każdy za

swym łakomstwem, od najwyższego aż do

ostatniego: 12 "Pójdźcie, nabierzmy wina i

napełnijmy się opilstwem, i będzie jak dziś

tak i jutro, i daleko więcej !"

57

1 Sprawiedliwy ginie, a nie ma, kto by

uważał w sercu swoim; i mężowie miłosierni

schodzą; a nie ma, kto by rozumiał; bo od

oblicza złości zebrany jest sprawiedliwy. 2

Niechaj przyjdzie pokój, niech odpoczywa na

łożu swoim, który chodził w prostocie

swojej. 3 A wy przystąpcie tu, synowie

wróżki, plemię cudzołożnika i wszetecznicy.

4 Z kogoście się naigrawali? na kogoście

usta rozwierali i wywieszali język? Czy to

nie wy synowie złośliwi, plemię kłamliwe, 5

którzy się radujecie z bogów pod każdym

drzewem gałęzistym ofiarując dzieci w

potokach pod wyniosłymi skałami? 6 W

stronach potoku dział twój, ten jest los twój; i

tym wylewałaś płynną ofiarę, ofiarowałaś

obiatę. Więc się o to gniewać nie będę? 7 Na

górze wysokiej i podniosłej postawiłaś łoże

tenentem fœdus meum ; 7 adducam eos in

montem sanctum meum, et lætificabo eos in

domo orationis meæ ; holocausta eorum et

victimæ eorum placebunt mihi super altari

meo, quia domus mea domus orationis

vocabitur cunctis populis. 8 Ait Dominus

Deus, qui congregat dispersos Israël :

Adhuc congregabo ad eum congregatos ejus.

9 Omnes bestiæ agri, venite ad devorandum,

universæ bestiæ saltus. 10 Speculatores ejus

cæci omnes ; nescierunt universi : canes

muti non valentes latrare, videntes vana,

dormientes, et amantes somnia. 11 Et canes

imprudentissimi nescierunt saturitatem ; ipsi

pastores ignoraverunt intelligentiam :

omnes in viam suam declinaverunt ;

unusquisque ad avaritiam suam, a summo

usque ad novissimum. 12 Venite, sumamus

vinum, et impleamur ebrietate ; et erit sicut

hodie, sic et cras, et multo amplius.

57

1 Justus perit, et non est qui recogitet in

corde suo ; et viri misericordiæ colliguntur,

quia non est qui intelligat : a facie enim

malitiæ collectus est justus. 2 Veniat pax ;

requiescat in cubili suo qui ambulavit in

directione sua. 3 Vos autem accedite huc,

filii auguratricis, semen adulteri et

fornicariæ. 4 Super quem lusistis ? super

quem dilatastis os, et ejecistis linguam ?

Numquid non vos filii scelesti, semen

mendax, 5 qui consolamini in diis subter

omne lignum frondosum, immolantes

parvulos in torrentibus, subter eminentes

petras ? 6 In partibus torrentis pars tua ; hæc

est sors tua : et ipsis effudisti libamen,

obtulisti sacrificium. Numquid super his non

indignabor ? 7 Super montem excelsum et

sublimem posuisti cubile tuum, et illuc

82

twoje i tam wstępowałaś składać ofiary. 8 A

za drzwiami i za podwojami kładłaś

pamiątkę twoją; bo obok mnie odkryłaś i

przypuściłaś cudzołożnika; rozszerzyłaś łoże

twoje i zawarłaś z nimi przymierze,

umiłowałaś ich łoże ręką otwartą. 9 I

przystroiłaś się dla króla maścią i

rozmnożyłaś olejki twoje; posyłałaś posłów

twych daleko i poniżona jesteś aż do

otchłani. 10 Mnóstwem drogi twojej

utrudziłaś się, nie rzekłaś: "Odpocznę "

Żywot ręki twej znalazłaś, dlatego nie

prosiłaś. 11 O kogóż to lękałaś się z troską,

żeś kłamała, i nie pomniałaś na mnie, i nie

myślałaś w sercu twoim? - Ponieważ ja

milczę, a jakbym nie widział, zapomniałaś

mnie? 12 Ja opowiem sprawiedliwość twoją

i uczynki twoje nie pomogą tobie. 13 Gdy

wołać będziesz, niech cię wybawią zebrani

twoi; a wszystkich ich wiatr uniesie,

podmuch pochwyci. Ale kto ufa we mnie,

odziedziczy ziemię i posiądzie górę świętą

moją. 14 I rzeknę: "Zróbcie przejście,

torujcie drogę, ustąpcie ze ścieżki, znieście

zawady z drogi ludu mego." 15 Bo tak mówi

Wysoki i Wyniosły, mieszkający w

wieczności, a święte imię jego, na wysokości

i w świątyni mieszkający, i ze skruszonym i

z uniżonym na duchu, aby ożywić ducha

poniżonych i żeby ożywić ducha

skruszonych. 16 Bo nie na wieki swarzyć się

będę ani aż do końca się gniewać, ponieważ

duch od oblicza mego wyjdzie i tchnienia ja

uczynię. 17 Dla nieprawości łakomstwa jego

rozgniewałem się i ubiłem go; zakryłem

przed tobą twarz moją i rozgniewałem się; i

poszedł tułając się drogą serca swego. 18

Widziałem drogi jego i uzdrowiłem go, i z

powrotem go przywiodłem, i wróciłem

pociechy jemu i płaczącym jego. 19

Stworzyłem owoc warg-pokój, pokój temu,

który jest daleko i który w pobliżu, mówi

Pan, i uzdrowiłem go. 20 Lecz bezbożni są

jak morze wzburzone, które się uspokoić nie

może, a fale jego wylewają na podeptanie i

błoto. 21 Nie masz pokoju bezbożnym,

mówi Pan Bóg.

ascendisti ut immolares hostias. 8 Et post

ostium, et retro postem, posuisti memoriale

tuum. Quia juxta me discooperuisti, et

suscepisti adulterum, dilatasti cubile tuum,

et pepigisti cum eis fœdus ; dilexisti stratum

eorum manu aperta. 9 Et ornasti te regi

unguento, et multiplicasti pigmenta tua.

Misisti legatos tuos procul, et humiliata es

usque ad inferos. 10 In multitudine viæ tuæ

laborasti ; non dixisti : Quiescam. Vitam

manus tuæ invenisti ; propterea non rogasti.

11 Pro quo sollicita timuisti, quia mentita es,

et mei non es recordata, neque cogitasti in

corde tuo ? Quia ego tacens et quasi non

videns, et mei oblita es. 12 Ego annuntiabo

justitiam tuam, et opera tua non proderunt

tibi. 13 Cum clamaveris, liberent te

congregati tui, et omnes eos auferet ventus,

tollet aura. Qui autem fiduciam habet mei,

hæreditabit terram, et possidebit montem

sanctum meum. 14 Et dicam : Viam facite,

præbete iter ; declinate de semita, auferte

offendicula de via populi mei. 15 Quia hæc

dicit Excelsus, et Sublimis, habitans

æternitatem, et sanctum nomen ejus : in

excelso et in sancto habitans, et cum contrito

et humili spiritu : ut vivificet spiritum

humilium, et vivificet cor contritorum. 16

Non enim in sempiternum litigabo, neque

usque ad finem irascar, quia spiritus a facie

mea egredietur, et flatus ego faciam. 17

Propter iniquitatem avaritiæ ejus iratus sum,

et percussi eum. Abscondi a te faciem

meam, et indignatus sum ; et abiit vagus in

via cordis sui. 18 Vias ejus vidi, et sanavi

eum ; et reduxi eum, et reddidi consolationes

ipsi, et lugentibus ejus. 19 Creavi fructum

labiorum pacem ; pacem ei qui longe est et

qui prope, dixit Dominus, et sanavi eum. 20

Impii autem quasi mare fervens, quod

quiescere non potest, et redundant fluctus

ejus in conculcationem et lutum. 21 Non est

pax impiis, dicit Dominus Deus.

83

SEKCJA III

(58,1- 66,24)

Dopełnienie zbawienia.

1. PRAWDZIWA POBOŻNOŚĆ

WARUNKIEM ZBAWIENIA (58,1-14).

58

1 Wołaj, nie ustawaj, jak trąba podnoś głos

swój, a opowiadaj ludowi memu złości ich i

domowi Jakubowemu grzechy ich! 2 Bo mię

od dnia do dnia szukają i chcą znać drogi

moje jakby naród, który sprawiedliwość

czynił i sądu Boga swego nie opuścił; pytają

mię o sądy sprawiedliwości, chcą się do

Boga przybliżyć: 3 "Czemuśmy pościli, a

nie wejrzałeś, poniżyliśmy dusze nasze, a nie

widziałeś?" -Oto w dzień postu waszego

znajduje się wola wasza i wszystkich

dłużników waszych pociągacie. 4 Oto na

swary i na zwady pościcie, a bijecie pięścią

bezbożnie; nie pościcie jak aż do tego dnia,

aby słyszano głos wasz na wysokości. 5 Czy

taki jest post, który obrałem, aby przez dzień

trapił człowiek duszę swoją, krzywił jak

obręcz głowę swoją, a wór i popiół

podścielał? Czy to nazwiesz postem i dniem

przyjemnym Panu? 6 Czy nie to jest raczej

post, który obrałem: rozwiąż więzy

bezbożności, rozwiąż brzemiona ciążące,

wypuść wolno niewolą uciśnionych, a

wszelakie brzemię rozerwij! 7 Ułam

łaknącemu chleba twego, a ubogich i

tułających się wprowadź do domu twego;

gdy ujrzysz nagiego, przyodziej go, a nie

gardź ciałem twoim. 8 Wtedy wytryśnie jak

poranek światłość twoja, a zdrowie twoje

rychlej nadejdzie, i pójdzie przed obliczem

twoim sprawiedliwość twoja, a. chwała

Pańska zbierze cię. 9 Wtedy wzywać

będziesz, a Pan wysłucha; zawołasz, a

rzecze: "Otom ja!" Jeśli usuniesz spośród

siebie łańcuch, a przestaniesz wyciągać palec

i mówić, co jest niepożyteczne, 10 gdy

wylejesz łaknącemu duszę twoją, a duszę

utrapioną nasycisz: wzejdzie w ciemności

światłość twoja, a ciemności twoje będą jak

58

1 Clama, ne cesses, quasi tuba exalta vocem

tuam, et annuntia populo meo scelera eorum,

et domui Jacob peccata eorum. 2 Me etenim

de die in diem quærunt, et scire vias meas

volunt, quasi gens quæ justitiam fecerit, et

judicium Dei sui non dereliquerit. Rogant

me judicia justitiæ ; appropinquare Deo

volunt. 3 Quare jejunavimus, et non aspexisti

; humiliavimus animas nostras, et nescisti ?

Ecce in die jejunii vestri invenitur voluntas

vestra, et omnes debitores vestros repetitis. 4

Ecce ad lites et contentiones jejunatis, et

percutitis pugno impie. Nolite jejunare sicut

usque ad hanc diem, ut audiatur in excelso

clamor vester. 5 Numquid tale est jejunium

quod elegi, per diem affligere hominem

animam suam ? numquid contorquere quasi

circulum caput suum, et saccum et cinerem

sternere ? numquid istud vocabis jejunium,

et diem acceptabilem Domino ? 6 Nonne

hoc est magis jejunium quod elegi ?

Dissolve colligationes impietatis, solve

fasciculos deprimentes, dimitte eos qui

confracti sunt liberos, et omne onus dirumpe

; 7 frange esurienti panem tuum, et egenos

vagosque induc in domum tuam ; cum

videris nudum, operi eum, et carnem tuam

ne despexeris. 8 Tunc erumpet quasi mane

lumen tuum ; et sanitas tua citius orietur, et

anteibit faciem tuam justitia tua, et gloria

Domini colliget te. 9 Tunc invocabis, et

Dominus exaudiet ; clamabis, et dicet : Ecce

adsum. Si abstuleris de medio tui catenam,

et desieris extendere digitum et loqui quod

non prodest ; 10 cum effuderis esurienti

animam tuam, et animam afflictam

repleveris, orietur in tenebris lux tua, et

tenebræ tuæ erunt sicut meridies. 11 Et

requiem tibi dabit Dominus semper, et

84

południe. 11 I da ci Pan odpocznienie

zawsze, i napełni jasnością duszę twoją, a

kości twoje wyzwoli; i będziesz jak ogród

zroszony i jak zdrój wodny, którego wody

nie ustaną. 12 - I będą zbudowane przez

ciebie pustki wieków, fundamenty pokolenia

i pokolenia wywiedziesz 1 będziesz nazwany

budownikiem płotów, odwracającym ścieżki

na odpocznienie. 13 Jeśli odwrócisz od

sabatu nogę twoją, od czynienia woli twojej

w dzień święty mój, i nazwiesz sabat

rozkosznym, a święto Pańskie chwalebnym, i

uczcisz go nie czyniąc dróg twoich ani nie

idąc za wolą twoją, 14 żebyś miał oddawać

się plotkom: wtedy się będziesz rozkoszował

w Panu i wyniosę cię na wysokości ziemi i

nakarmię cię dziedzictwem Jakuba, ojca

twego; bo usta Pańskie mówiły.

2. POWODY ODWŁOKI ZBAWIENIA;

DOKONA GO SAM BÓG (59,1-21).

59

1 Oto nie ukróciła się ręka Pańska, aby nie

mogła zbawić, ani nie jest obciążone ucho

jego, aby nie słyszało; 2 lecz nieprawości

wasze uczyniły przedział między wami a

między Bogiem waszym, i grzechy wasze

zakryły oblicze jego od was aby nie

wysłuchał. 3 - Bo ręce wasze są krwią

zmazane, a palce wasze nieprawością; wargi

wasze mówiły kłamstwo, a język wasz

nieprawość powiada. 4 Nie ma, kto by

wzywał sprawiedliwości ani kto by sądził

prawdziwie; ale ufają w nicości i mówią

próżność, poczęli trud; a zrodzili nieprawość.

5 Jaja żmijowe przełupali, a płócien

pajęczych natkali; kto będzie jadł jaja Ich,

umrze, a co się wylęgło, wykluje się w

bazyliszka. 6 Płótna ich nie zdadzą się na

szatę i nie nakryją się robotami swymi;

roboty ich, to roboty nieużyteczne a dzieło

nieprawości w ręku ich. 7 Nogi ich biegną

do złego i spieszą się, aby wylały krew

niewinną; myśli ich, to myśli nieużyteczne

spustoszenie i skruszenie na ścieżkach ich. 8

Drogi pokoju nie znali i nie masz sądu na

krokach ich, ścieżki ich pokrzywiły się im;

każdy, kto po nich chodzi, nie zna pokoju. 9

implebit splendoribus animam tuam, et ossa

tua liberabit ; et eris quasi hortus irriguus, et

sicut fons aquarum cujus non deficient

aquæ. 12 Et ædificabuntur in te deserta

sæculorum, fundamenta generationis et

generationis suscitabis ; et vocaberis

ædificator sepium, avertens semitas in

quietem. 13 Si averteris a sabbato pedem

tuum facere voluntatem tuam in die sancto

meo, et vocaveris sabbatum delicatum, et

sanctum Domini gloriosum, et glorificaveris

eum dum non facis vias tuas, et non

invenitur voluntas tua, ut loquaris sermonem

: 14 tunc delectaberis super Domino, et

sustollam te super altitudines terræ, et

cibabo te hæreditate Jacob patris tui : os

enim Domini locutum est.

59

1 Ecce non est abbreviata manus Domini, ut

salvare nequeat, neque aggravata est auris

ejus, ut non exaudiat. 2 Sed iniquitates

vestræ diviserunt inter vos et Deum vestrum

; et peccata vestra absconderunt faciem ejus

a vobis, ne exaudiret. 3 Manus enim vestræ

pollutæ sunt sanguine, et digiti vestri

iniquitate ; labia vestra locuta sunt

mendacium, et lingua vestra iniquitatem

fatur. 4 Non est qui invocet justitiam, neque

est qui judicet vere : sed confidunt in nihilo,

et loquuntur vanitates ; conceperunt

laborem, et pepererunt iniquitatem. 5 Ova

aspidum ruperunt, et telas araneæ texuerunt.

Qui comederit de ovis eorum, morietur ; et

quod confotum est, erumpet in regulum. 6

Telæ eorum non erunt in vestimentum,

neque operientur operibus suis ; opera

eorum opera inutilia, et opus iniquitatis in

manibus eorum. 7 Pedes eorum ad malum

currunt, et festinant ut effundant sanguinem

innocentem ; cogitationes eorum

cogitationes inutiles : vastitas et contritio in

viis eorum. 8 Viam pacis nescierunt, et non

est judicium in gressibus eorum ; semitæ

eorum incurvatæ sunt eis : omnis qui calcat

85

Dlatego oddalił się sąd od nas, i nie ima się

nas sprawiedliwość; czekaliśmy światłości" a

oto ciemność; jasności, a po ciemku

chodziliśmy. 10 Macaliśmy ścianę jak ślepi,

i jak bez oczu potykaliśmy się; potykaliśmy

się w południe jak w ciemności, w mroku jak

umarli. 11 Będziemy wszyscy ryczeć jak

niedźwiedzie, a jak gołębie stękając stękać

będziemy. Czekaliśmy sądu, a nie ma go,

zbawienia, a oddaliło się od nas. 12 Bo się

rozmnożyły nieprawości nasze przed tobą, a

grzechy nasze odpowiedziały nam; bo złości

nasze z nami są i poznaliśmy nieprawości

nasze: 13 grzeszyć i kłamać przeciw Panu, i

odwróciliśmy się, aby nie iść za Bogiem

naszym, żeby mówić o ucisku i

przewrotności, poczęliśmy i mówiliśmy z

serca słowa kłamstwa. 14 I wstecz się

obrócił sąd, a sprawiedliwość stanęła w

oddali; bo się powaliła na ulicy prawda, a

prawość nie mogła wejść. 15 I poszła

prawda w zapomnienie, a kto odstąpił od

złości, jest złupiony. I ujrzał Pan, i złem się

wydało 16 w oczach jego, że nie było sądu. I

widział, że nie ma męża, i zdumiał się, że nie

było, kto by zabiegł; i zbawił sobie ramię

swoje, a sprawiedliwość jego, ta go

utwierdziła. 17 Oblókł się w sprawiedliwość

jak w pancerz, a hełm zbawienia na głowie

jego; oblókł się w szaty pomsty, a odział się

jak płaszczem żarliwości, 18 jak na pomstę,

jak na odpłatę gniewu nieprzyjaciołom

swoim i nagrodę przeciwnikom swoim;

wyspom wzajem odda. 19 I będą się bać,

którzy od zachodu, imienia Pańskiego, a

którzy od wschodu słońca, sławy jego, gdy

przyjdzie jak rzeka gwałtowna, którą

tchnienie Pańskie pędzi, 20 i przyjdzie

Syjonowi odkupiciel, i tym, którzy się

wracają od nieprawości w Jakubie, mówi

Pan. 21-To przymierze moje z nimi, mówi

Pan: Duch mój, który jest na tobie, i słowa

moje, które położyłem w ustach twoich, nie

odstąpią od ust twoich i od ust potomków

twoich i od ust potomstwa potomków

twoich, mówi Pan, odtąd i aż na wieki.

in eis, ignorat pacem. 9 Propter hoc

elongatum est judicium a nobis, et non

apprehendet nos justitia. Exspectavimus

lucem, et ecce tenebræ ; splendorem, et in

tenebris ambulavimus. 10 Palpavimus sicut

cæci parietem, et quasi absque oculis

attrectavimus : impegimus meridie quasi in

tenebris ; in caliginosis quasi mortui. 11

Rugiemus quasi ursi omnes, et quasi

columbæ meditantes gememus :

exspectavimus judicium, et non est ;

salutem, et elongata est a nobis. 12

Multiplicatæ sunt enim iniquitates nostræ

coram te, et peccata nostra responderunt

nobis, quia scelera nostra nobiscum et

iniquitates nostras cognovimus. 13 Peccare et

mentiri contra Dominum, et aversi sumus ne

iremus post tergum Dei nostri, ut

loqueremur calumniam et transgressionem ;

concepimus et locuti sumus de corde verba

mendacii. 14 Et conversum est retrorsum

judicium, et justitia longe stetit, quia corruit

in platea veritas, et æquitas non potuit

ingredi. 15 Et facta est veritas in oblivionem,

et qui recessit a malo, prædæ patuit. Et vidit

Dominus, et malum apparuit in oculis ejus,

quia non est judicium. 16 Et vidit quia non

est vir, et aporiatus est, quia non est qui

occurrat ; et salvavit sibi brachium suum, et

justitia ejus ipsa confirmavit eum. 17 Indutus

est justitia ut lorica, et galea salutis in capite

ejus ; indutus est vestimentis ultionis, et

opertus est quasi pallio zeli : 18 sicut ad

vindictam quasi ad retributionem

indignationis hostibus suis, et vicissitudinem

inimicis suis ; insulis vicem reddet. 19 Et

timebunt qui ab occidente nomen Domini, et

qui ab ortu solis gloriam ejus, cum venerit

quasi fluvius violentus quem spiritus Domini

cogit ; 20 et venerit Sion redemptor, et eis

qui redeunt ab iniquitate in Jacob, dicit

Dominus. 21 Hoc fœdus meum cum eis,

dicit Dominus : spiritus meus qui est in te,

et verba mea quæ posui in ore tuo, non

recedent de ore tuo, et de ore seminis tui, et

de ore seminis seminis tui, dicit Dominus,

amodo et usque in sempiternum.

86

3. CHWAŁA NOWEJ JEROZOLIMY

(60,1-22).

60

1 Wstań, oświeć się, Jeruzalem, bo przyszła

światłość twoja, a chwała Pańska wzeszła

nad tobą. 2 Bo oto ciemności okryją ziemię i

mrok narody; ale nad tobą wzejdzie Pan, a

chwała jego nad tobą widziana będzie. 3 - I

będą chodzić narody w światłości twojej, a

królowie w jasności wzejścia twojego. 4

Podnieś wokoło oczy twoje i oglądaj: ci

wszyscy zgromadzili się, przyszli do ciebie;

synowie twoi z daleka przyjdą, a córki twoje

z boku powstaną. 5 Wtedy zobaczysz i

opływać będziesz; zadziwi się i rozszerzy się

serce twoje, gdy się obróci ku tobie

bogactwo morza, moc poganów przyjdzie do

ciebie. 6 Powódź wielbłądów okryje cię,

wielbłądy prędkie z Madianu i Efy; wszyscy

z Saby przyjdą, złoto i kadzidło przynosząc i

chwałę Pana rozgłaszając. 7 Wszystek

dobytek Kedaru zgromadzi się do ciebie,

barany Nabajotu służyć będą tobie, będą

ofiarowane na ubłagalnym ołtarzu moim, a

dom majestatu wsławię. 8 Którzyż to są, co

jak obłoki latają, a jak gołębie do okien

swoich? 9 Bo mnie wyspy oczekują i okręty

morskie na początku, abym przyprowadził

synów twoich z daleka; srebro ich i złoto ich

z nimi imieniu Pana, Boga twego, i

Świętemu Izraelowemu, bo cię wsławił. 10 -

I pobudują synowie obcych mury twoje, a

królowie ich służyć będą tobie; bo w

rozgniewaniu moim ubiłem cię, a w

pojednaniu moim zmiłowałem się nad tobą.

11 I będą otworzone bramy twoje

ustawicznie; we dnie i w nocy nie będą

zamknięte, aby noszono do ciebie moc

narodów i królów ich aby przywiedziono. 12

Bo naród i królestwo, które by tobie nie

służyło, zginie, a narody spustoszeniem

spustoszone będą. 13 Chwała Libanu do

ciebie przyjdzie, jodła i bukszpan i sosna

społem na ozdobienie miejsca świętości

mojej, i miejsce nóg moich uwielbię. 14 I

przyjdą do ciebie kłaniając się synowie tych,

którzy cię trapili, i będą się kłaniać stopom

60

1 Surge, illuminare, Jerusalem, quia venit

lumen tuum, et gloria Domini super te orta

est. 2 Quia ecce tenebræ operient terram, et

caligo populos ; super te autem orietur

Dominus, et gloria ejus in te videbitur. 3 Et

ambulabunt gentes in lumine tuo, et reges in

splendore ortus tui. 4 Leva in circuitu oculos

tuos, et vide : omnes isti congregati sunt,

venerunt tibi ; filii tui de longe venient et

filiæ tuæ de latere surgent. 5 Tunc videbis, et

afflues ; mirabitur et dilatabitur cor tuum :

quando conversa fuerit ad te multitudo maris

; fortitudo gentium venerit tibi. 6 Inundatio

camelorum operiet te, dromedarii Madian et

Epha ; omnes de Saba venient, aurum et

thus deferentes, et laudem Domino

annuntiantes. 7 Omne pecus Cedar

congregabitur tibi ; arietes Nabaioth

ministrabunt tibi : offerentur super placabili

altari meo, et domum majestatis meæ

glorificabo. 8 Qui sunt isti qui ut nubes

volant, et quasi columbæ ad fenestras suas ?

9 Me enim insulæ exspectant, et naves maris

in principio, ut adducam filios tuos de longe

; argentum eorum, et aurum eorum cum eis,

nomini Domini Dei tui, et Sancto Israël, quia

glorificavit te. 10 Et ædificabunt filii

peregrinorum muros tuos, et reges eorum

ministrabunt tibi ; in indignatione enim mea

percussi te, et in reconciliatione mea

misertus sum tui. 11 Et aperientur portæ tuæ

jugiter ; die ac nocte non claudentur, ut

afferatur ad te fortitudo gentium, et reges

earum adducantur. 12 Gens enim et regnum

quod non servierit tibi peribit, et gentes

solitudine vastabuntur. 13 Gloria Libani ad te

veniet, abies, et buxus, et pinus simul ad

ornandum locum sanctificationis meæ ; et

locum pedum meorum glorificabo. 14 Et

venient ad te curvi filii eorum qui

humiliaverunt te, et adorabunt vestigia

pedum tuorum omnes qui detrahebant tibi :

et vocabunt te civitatem Domini, Sion Sancti

Israël. 15 Pro eo quod fuisti derelicta et odio

87

nóg twoich wszyscy, którzy ci uwłaczali, i

nazwą cię miastem Pańskim, Syjonem

Świętego Izraelowego. 15 Za to żeś

opuszczona i w nienawiści była, a nie było,

kto by przez cię przechodził, uczynię cię

chlubą wieków i weselem od pokolenia do

pokolenia. 16 I będziesz ssać mleko

narodów, a piersiami królewskimi karmi ona

będziesz; i poznasz, żem ja Pan, zbawiający

ciebie i odkupiciel twój, mocarz Jakubów.-

17 Zamiast miedzi naniosę złota, a zamiast

żelaza naniosę srebra, a zamiast drzewa

miedzi, a zamiast kamieni żelaza; i uczynię

nawiedzeniem twoim pokój, a przełożonymi

twymi, sprawiedliwość. 18 Nie usłyszą

więcej nieprawości w ziemi twojej,

spustoszenia i plądrowania w granicach

twoich, i zbawienie osiądzie mury twoje, a

twoje bramy chwalenie. 19 Nie będzie u

ciebie więcej słońce światłością we dnie, ani

jasność księżyca oświeci cię; ale będzie tobie

Pan światłością wieczną, i Bóg twój chwałą

twoją. 20 Nie zajdzie więcej słońce twoje i

nie umniejszy się księżyc twój, bo Pan

będzie tobie światłością wieczną, i skończą

się dni smutku twego. 21 A lud twój,

wszyscy sprawiedliwi, na wieki odziedziczą

ziemię, płód szczepienia mego, dzieło rąk

moich ku wsławieniu. 22 Najmniejszy

rozmnoży się w tysiąc, a malutki w naród

najmocniejszy. Ja, Pan, czasu swego prędko

to uczynię.

4. ZWIASTUN ZBAWIENIA (61,1-11).

61

1 Duch Pański na mnie, przeto że mię Pan

pomazał; posłał mię, abym oznajmił cichym,

abym leczył skruszonych sercem i

opowiedział więźniom wyzwolenie, a

zamkniętym otwarcie; 2 abym opowiadał

rok miłościwy Pana i dzień pomsty Boga

naszego, abym pocieszył wszystkich

płaczących; abym położył płaczącym 3

Syjonu i dał im wieniec zamiast popiołu,

olejek wesela zamiast żałoby, płaszcz

chwały zamiast ducha żałości; i będą

nazwani w niej mocarzami sprawiedliwości,

szczepieniem Pańskim dla wsławienia. 4 I

habita, et non erat qui per te transiret :

ponam te in superbiam sæculorum, gaudium

in generationem et generationem : 16 et

suges lac gentium, et mamilla regum

lactaberis ; et scies quia ego Dominus

salvans te, et redemptor tuus, Fortis Jacob.

17 Pro ære afferam aurum, et pro ferro

afferam argentum, et pro lignis æs, et pro

lapidibus ferrum : et ponam visitationem

tuam pacem, et præpositos tuos justitiam. 18

Non audietur ultra iniquitas in terra tua ;

vastitas et contritio in terminis tuis : et

occupabit salus muros tuos, et portas tuas

laudatio. 19 Non erit tibi amplius sol ad

lucendum per diem, nec splendor lunæ

illuminabit te : sed erit tibi Dominus in

lucem sempiternam, et Deus tuus in gloriam

tuam. 20 Non occidet ultra sol tuus, et luna

tua non minuetur, quia erit tibi Dominus in

lucem sempiternam, et complebuntur dies

luctus tui. 21 Populus autem tuus omnes justi

; in perpetuum hæreditabunt terram :

germen plantationis meæ, opus manus meæ

ad glorificandum. 22 Minimus erit in mille,

et parvulus in gentem fortissimam. Ego

Dominus in tempore ejus subito faciam

istud.

61

1 Spiritus Domini super me, eo quod unxerit

Dominus me ; ad annuntiandum mansuetis

misit me, ut mederer contritis corde, et

prædicarem captivis indulgentiam, et clausis

apertionem ; 2 ut prædicarem annum

placabilem Domino, et diem ultionis Deo

nostro ; ut consolarer omnes lugentes, 3 ut

ponerem lugentibus Sion, et darem eis

coronam pro cinere, oleum gaudii pro luctu,

pallium laudis pro spiritu mœroris ; et

vocabuntur in ea fortes justitiæ, plantatio

Domini ad glorificandum. 4 Et ædificabunt

deserta a sæculo, et ruinas antiquas erigent,

88

zbudują pustki od wieku, i obalenia dawne

podniosą i naprawią miasta puste, rozwalone

od pokolenia w pokolenie. 5 I staną obcy, i

będą paść bydło wasze, a synowie obcych

będą oraczami i winiarzami waszymi. 6

Lecz wy kapłanami Pańskimi nazwani

będziecie, "słudzy Boga naszego" mówić o

was będą; bogactwa narodów jeść będziecie i

sławą ich pysznić się będziecie. 7 Zamiast

zawstydzenia waszego podwójnego i

zapłonienia będą chwalić dział ich; przeto w

ziemi swej posiądą dwa razy tyle, wesele

wieczne mieć będą. 8 Bo ja, Pan, miłuję sąd,

a mam w nienawiści łupiestwo w

całopaleniu; a dam dzieło ich w prawdzie i

przymierze wieczne z nimi zawrę. 9 I

poznają w narodach synów ich i potomstwo

ich pośród ludzi; wszyscy, którzy ich ujrzą,

poznają ich, że ci są potomstwem, któremu

Pan pobłogosławił. 10 - Weseląc się, będę

się weselił w Panu, i rozraduje się dusza

moja w Bogu moim, iż mię oblókł w szaty

zbawienia i ubiorem sprawiedliwości odział

mię, jak oblubieńca ozdobionego koroną i

jak oblubienicę ubraną klejnotami jej. 11 Bo

jak ziemia daje urodzaj swój i jak ogród

rodzi nasienie swe, tak Pan Bóg zrodzi

sprawiedliwość i chwałę przed wszystkimi

narodami.

5. PEWNOŚĆ I BLISKOŚĆ ZBAWIENIA

(62,1-12).

62

1 Dla Syjonu nie zamilczę, a dla Jeruzalem

nie uspokoję się, aż wyjdzie jak jasność

sprawiedliwy jego, a zbawiciel jego jak

kaganiec zapali się.-I ujrzą narody

sprawiedliwego twego, i wszyscy królowie

sławnego twego; i nazwą cię imieniem

nowym, które usta Pańskie wymienią. 3 I

będziesz koroną chwały w ręce Pańskiej i

koroną królestwa w ręce Boga twego. 4 Nie

będą cię więcej zwać "Opuszczoną" i ziemia

twoja nie będzie więcej zwana

"Spustoszoną"; ale cię będą zwać "Wola

moja w niej," a ziemię twoją "Zamieszkaną"

bo się Panu upodobało w tobie, a w ziemi

et instaurabunt civitates desertas, dissipatas

in generationem et generationem. 5 Et

stabunt alieni, et pascent pecora vestra, et

filii peregrinorum agricolæ et vinitores vestri

erunt. 6 Vos autem sacerdotes Domini

vocabimini : Ministri Dei nostri, dicetur

vobis, fortitudinem gentium comedetis, et in

gloria earum superbietis. 7 Pro confusione

vestra duplici et rubore, laudabunt partem

suam ; propter hoc in terra sua duplicia

possidebunt, lætitia sempiterna erit eis. 8

Quia ego Dominus diligens judicium, et odio

habens rapinam in holocausto ; et dabo opus

eorum in veritate, et fœdus perpetuum

feriam eis. 9 Et scient in gentibus semen

eorum, et germen eorum in medio

populorum ; omnes qui viderint eos

cognoscent illos, quia isti sunt semen cui

benedixit Dominus. 10 Gaudens gaudebo in

Domino, et exsultabit anima mea in Deo

meo, quia induit me vestimentis salutis, et

indumento justitiæ circumdedit me, quasi

sponsum decoratum corona, et quasi

sponsam ornatam monilibus suis. 11 Sicut

enim terra profert germen suum, et sicut

hortus semen suum germinat, sic Dominus

Deus germinabit justitiam et laudem coram

universis gentibus.

62

1 Propter Sion non tacebo, et propter

Jerusalem non quiescam, donec egrediatur ut

splendor justus ejus, et salvator ejus ut

lampas accendatur. 2 Et videbunt gentes

justum tuum, et cuncti reges inclytum tuum ;

et vocabitur tibi nomen novum, quod os

Domini nominabit. 3 Et eris corona gloriæ in

manu Domini, et diadema regni in manu Dei

tui. 4 Non vocaberis ultra Derelicta, et terra

tua non vocabitur amplius Desolata ; sed

vocaberis, Voluntas mea in ea, et terra tua

Inhabitata, quia complacuit Domino in te, et

terra tua inhabitabitur. 5 Habitabit enim

juvenis cum virgine, et habitabunt in te filii

89

twojej mieszkać będą. 5 Bo będzie mieszkał

młodzieniec z panną, i mieszkać będą w

tobie synowie twoi. I będzie się weselił

oblubieniec z oblubienicy, i będzie się

weselił z ciebie Bóg twój. 6 - Na murach

twoich, Jeruzalem, postawiłem stróżów, cały

dzień i całą noc na wieki nie umilkną. Którzy

wspominacie Pana, nie milczcie i nie dajcie

Mu milczenia, 7 aż umocni i aż uczyni

Jeruzalem chwałą na ziemi. 8 Przysiągł Pan

na prawicę swoją i na ramię mocy swej: "Nie

dam pszenicy twojej więcej ná pokarm

nieprzyjaciołom twoim, nie będą pić synowie

obcy wina twego, na któreś pracowało. 9 Bo

którzy je zbierają, jeść je będą i chwalić

Pana; i którzy je znoszą, pić będą w

dziedzińcach świętych moich." 10 -

Przechodźcie, przechodźcie przez bramy,

gotujcie drogę ludowi, równajcie drogę,

zbierajcie kamienie i podnieście chorągiew

na narody. 11 Oto Pan dał słyszeć na

krańcach ziemi: " Mówcie, córce Syjon: Oto

zbawiciel twój idzie, oto zapłata jego z nim,

a dzieło jego przed nim. 12 I nazwą ich

ludem świętym, odkupionymi od Pana, a

ciebie nazwą "Szukanym miastem, a nie

opuszczonym "

6. KRWAWY SĄD W EDOMIE (63,1-6).

63

1 Któż to jest, który idzie z domu, w

farbowanych szatach z Bosry? ten piękny w

szacie swojej, idący w mnóstwie mocy

swojej?-" Ja, który mówię sprawiedliwość, a

jestem obrońcą na zbawienie." 2 - Czemuż

tedy czerwone jest odzienie twoje, a szaty

twoje jak tłoczących w prasie?-" 3 Sam

tłoczyłem prasę, a z narodów nie ma męża ze

mną; tłoczyłem ich w zapalczywości mojej i

podeptałem ich w gniewie moim i pryskała

krew ich na szaty moje, i poplamiłem

wszystko odzienie moje. 4 Bo dzień pomsty

w sercu moim, rok odkupienia mego

przyszedł. 5 Oglądałem się, a nie było

pomocnika, szukałem, a nie było, kto by

wspomógł; i zbawiło mię ramię moje, a

rozgniewanie moje, to mię wspomogło.

tui ; et gaudebit sponsus super sponsam, et

gaudebit super te Deus tuus. 6 Super muros

tuos, Jerusalem, constitui custodes ; tota die

et tota nocte in perpetuum non tacebunt.

Qui reminiscimini Domini, ne taceatis, 7 et

ne detis silentium ei, donec stabiliat et donec

ponat Jerusalem laudem in terra. 8 Juravit

Dominus in dextera sua, et in brachio

fortitudinis suæ : Si dedero triticum tuum

ultra cibum inimicis tuis ; et si biberint filii

alieni vinum tuum in quo laborasti. 9 Quia

qui congregant illud, comedent, et laudabunt

Dominum ; et qui comportant illud, bibent

in atriis sanctis meis. 10 Transite, transite per

portas, præparate viam populo : planum

facite iter, eligite lapides, et elevate signum

ad populos. 11 Ecce Dominus auditum fecit

in extremis terræ : Dicite filiæ Sion : Ecce

Salvator tuus venit ; ecce merces ejus cum

eo, et opus ejus coram illo. 12 Et vocabunt

eos, Populus sanctus, redempti a Domino ;

tu autem vocaberis, Quæsita civitas, et non

Derelicta.

63

1 Quis est iste, qui venit de Edom, tinctis

vestibus de Bosra ? iste formosus in stola

sua, gradiens in multitudine fortitudinis suæ

? Ego qui loquor justitiam, et propugnator

sum ad salvandum. 2 Quare ergo rubrum est

indumentum tuum, et vestimenta tua sicut

calcantium in torculari ? 3 Torcular calcavi

solus, et de gentibus non est vir mecum ;

calcavi eos in furore meo, et conculcavi eos

in ira mea : et aspersus est sanguis eorum

super vestimenta mea, et omnia indumenta

mea inquinavi. 4 Dies enim ultionis in corde

meo ; annus redemptionis meæ venit. 5

Circumspexi, et non erat auxiliator ;

quæsivi, et non fuit qui adjuvaret : et

salvavit mihi brachium meum, et indignatio

mea ipsa auxiliata est mihi.

90

6 I podeptałem narody w zapalczywości

mojej, i upoiłem je w rozgniewaniu moim, i

zrzuciłem moc ich na ziemię."

7. MODLITWA PROROKA W IMIENIU

IZRAELA O MIŁOSIERDZIE (63,7-64,12).

7 Zmiłowania Pańskie wspominać będę,

chwałę Pańską za wszystko, co nam Pan

oddał, i za mnóstwo dobra domowi

Izraelowemu, które im dał według

łaskawości swej i według wielkości

miłosierdzia swego. 8 I rzekł: "Wszakże lud

to mój, synowie nie sprzeniewierzający się,"

i stał się im zbawicielem. 9 W każdym

ucisku ich nie był uciśniony, i anioł oblicza

jego zbawiał ich; w miłości swej i w

łaskawości swej on ich odkupił i nosił ich, i

podwyższył ich po wszystkie dni wieku. 10

Ale oni do gniewu pobudzili i utrapili ducha

Świętego jego, i obrócił się im w

nieprzyjaciela i sam walczył przeciwko nim.

11 I wspomniał na dni wieku Mojżeszowego

i ludu swe- go: "Gdzie jest ten, który ich

wywiódł z morza z pasterzami trzody

swojej? Gdzie jest ten, który położył w

pośrodku niego ducha Świętego swego; 12

który wywiódł za prawicę Mojżesza

ramieniem majestatu swego, który przeciął

wody przed nimi, aby sobie uczynić imię

wieczne; który ich wywiódł przez głębię jak

konia w puszczy nie utykającego? 14 Jak

bydlęciem na polu zstępującym duch Pański

kierował nim; tak przywiodłeś lud twój, aby

sobie uczynić imię sławne. 15 Spojrzyj z

nieba i obacz z mieszkania twego świętego i

chwały twojej. Gdzie jest żarliwość twoja i

moc twoja, mnóstwo wnętrzności twoich i

litości twoich? Powściągnęły się ode mnie.

16 Bo ty ojcem naszym, jesteś, a Abraham o

nas nie wiedział i Izrael nie znał nas; ty,

Panie, jesteś ojcem naszym, Odkupiciel nasz

-to od wieku imię twoje. 17 Czemuś nam,

Panie, dopuścił zbłądzić z dróg twoich,

zatwardziłeś serce nasze, abyśmy się ciebie

nie bali? Zwróć się dla sług twoich, dla

pokolenia dziedzictwa twego. 18 Jak nic

posiedli lud twój święty, nieprzyjaciele nasi

podeptali świątynię twoją.

6 Et conculcavi populos in furore meo, et

inebriavi eos in indignatione mea, et detraxi

in terram virtutem eorum.

7 Miserationum Domini recordabor ; laudem

Domini super omnibus quæ reddidit nobis

Dominus, et super multitudinem bonorum

domui Israël, quæ largitus est eis secundum

indulgentiam suam, et secundum

multitudinem misericordiarum suarum. 8 Et

dixit : Verumtamen populus meus est, filii

non negantes ; et factus est eis salvator. 9 In

omni tribulatione eorum non est tribulatus,

et angelus faciei ejus salvavit eos : in

dilectione sua et in indulgentia sua ipse

redemit eos, et portavit eos, et elevavit eos

cunctis diebus sæculi. 10 Ipsi autem ad

iracundiam provocaverunt, et afflixerunt

spiritum Sancti ejus : et conversus est eis in

inimicum, et ipse debellavit eos. 11 Et

recordatus est dierum sæculi Moysi, et populi

sui. Ubi est qui eduxit eos de mari cum

pastoribus gregis sui ? Ubi est qui posuit in

medio ejus spiritum Sancti sui ; 12 qui

eduxit ad dexteram Moysen, brachio

majestatis suæ ; qui scidit aquas ante eos, ut

faceret sibi nomen sempiternum ; 13 qui

eduxit eos per abyssos, quasi equum in

deserto non impingentem ? 14 Quasi animal

in campo descendens, spiritus Domini

ductor ejus fuit. Sic adduxisti populum

tuum, ut faceres tibi nomen gloriæ. 15

Attende de cælo, et vide de habitaculo

sancto tuo, et gloriæ tuæ. Ubi est zelus tuus,

et fortitudo tua, multitudo viscerum tuorum

et miserationum tuarum ? Super me

continuerunt se. 16 Tu enim pater noster : et

Abraham nescivit nos, et Israël ignoravit nos

: tu, Domine, pater noster, redemptor noster,

a sæculo nomen tuum. 17 Quare errare nos

fecisti, Domine, de viis tuis ; indurasti cor

nostrum ne timeremus te ? Convertere

propter servos tuos, tribus hæreditatis tuæ.

18 Quasi nihilum possederunt populum

sanctum tuum : hostes nostri conculcaverunt

sanctificationem tuam.

91

19 Staliśmy się jak na początku, gdy nie

panowałeś nad nami i nie wzywano imienia

twego nad nami.

64

1 Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił! Od oblicza

twego spłynęłyby góry. 2 Uschłyby jak

wypalone od ognia, wody gorzałyby ogniem,

aby znajome było imię twoje

nieprzyjaciołom twoim; od oblicza twego

zatrwożyłyby się narody. 3 Gdy uczynisz

dziwy, nie wytrwamy; zstąpiłeś, a od oblicza

twego spłynęły. 4 Od wieku nie słyszano ani

do uszu nie doszło; oko nie widziało, Boże,

poza tobą, coś przygotował oczekującym

ciebie. 5 Zabiegłeś weselącemu się i

czyniącemu sprawiedliwość; na drogach

twoich będą cię wspominać. Otoś się ty

rozgniewał, i zgrzeszyliśmy; w nich zawsze

trwaliśmy, a będziemy zbawieni. 6 I

staliśmy się wszyscy jak nieczysty, a jak

szmata miesięcznej słabości wszystkie

sprawiedliwości nasze; i opadliśmy wszyscy

jak liście, a nieprawości nasze jak wiatr nas

uniosły. 7 Nie ma, kto by wzywał imienia

twego, kto by powstał i trzymał się ciebie;

zakryłeś twarz twoją od nas i roztrąciłeś nas

w ręce nieprawości naszej. 8 A teraz, Panie,

ty jesteś ojcem naszym, a myśmy błoto; ty

twórca nasz, a dziełem rąk twoich my

wszyscy. 9 Nie gniewaj się, Panie, bardzo i

nie pomnij więcej nieprawości naszej; oto

spojrzyj, myśmy wszyscy twój lud. 10

Miasto świętego twego stało się puste, Syjon

pustynią został, Jeruzalem opustoszało. 11

Dom poświęcenia naszego i chwały naszej,

gdzie cię chwalili ojcowie nasi, stał się

pogorzeliskiem ognia, i wszystko, co było

pożądaniem naszym, obróciło się w

rozwaliny. 12 Czyż przed tym

powstrzymasz się, Panie, zamilczysz i

utrapisz nas bardzo?

19 Facti sumus quasi in principio, cum non

dominareris nostri, neque invocaretur nomen

tuum super nos.

64

1 Utinam dirumperes cælos, et descenderes ;

a facie tua montes defluerent ; 2 sicut exustio

ignis tabescerent, aquæ arderent igni : ut

notum fieret nomen tuum inimicis tuis ; a

facie tua gentes turbarentur. 3 Cum feceris

mirabilia, non sustinebimus ; descendisti, et

a facie tua montes defluxerunt. 4 A sæculo

non audierunt, neque auribus perceperunt ;

oculus non vidit, Deus, absque te, quæ

præparasti exspectantibus te. 5 Occurristi

lætanti, et facienti justitiam ; in viis tuis

recordabuntur tui. Ecce tu iratus es, et

peccavimus ; in ipsis fuimus semper, et

salvabimur. 6 Et facti sumus ut immundus

omnes nos, et quasi pannus menstruatæ

universæ justitiæ nostræ ; et cecidimus quasi

folium universi, et iniquitates nostræ quasi

ventus abstulerunt nos. 7 Non est qui invocet

nomen tuum ; qui consurgat, et teneat te.

Abscondisti faciem tuam a nobis, et allisisti

nos in manu iniquitatis nostræ. 8 Et nunc,

Domine, pater noster es tu, nos vero lutum ;

et fictor noster tu, et opera manuum tuarum

omnes nos. 9 Ne irascaris, Domine, satis, et

ne ultra memineris iniquitatis nostræ ; ecce,

respice, populus tuus omnes nos. 10 Civitas

Sancti tui facta est deserta, Sion deserta

facta est, Jerusalem desolata est. 11 Domus

sanctificationis nostræ et gloriæ nostræ, ubi

laudaverunt te patres nostri, facta est in

exustionem ignis, et omnia desiderabilia

nostra versa sunt in ruinas. 12 Numquid

super his continebis te, Domine ; tacebis, et

affliges nos vehementer ?

92

8. ODPOWIEDŻ BOGA (65,1-25).

65

1 Szukali mię ci, którzy się pierwej nie

pytali, znaleźli ci, którzy mnie nie szukali.

Rzekłem: "Otom ja, otom ja!" do narodu,

który nie wzywał imienia mego. 2

Rozciągałem ręce moje przez cały dzień do

ludu niewiernego, który chodzi drogą

niedobrą za myślami swymi. 3 Lud, który

mię do gniewu przywodzi, przed obliczem

moim zawsze; którzy ofiary składają w

ogrodach i ofiarują na cegłach; 4 którzy

mieszkają w grobach, a w zborach bałwanów

sypiają; którzy jedzą mięso świni i polewka

obrzydła w naczyniach ich; 5 którzy mówią:

"Odstąp ode mnie, nie przystępuj do mnie,

bo jesteś nieczysty!" Ci będą dymem w

zapalczywości mojej, ogniem gorejącym

przez cały dzień. Oto napisane jest przede

mną; 6 nie zamilczę, ale oddam i odpłacę na

łono ich nieprawości wasze i 7 nieprawości

ojców waszych razem, mówi Pan, którzy

ofiarowali na górach i na pagórkach urągali

mi; i odmierzę dzieło ich pierwsze na łona

ich. 8 To mówi Pan: Jak gdyby znaleziono

ziarno w gronie wina, i rzeczono by: "Nie

psuj go, bo jest to błogosławieństwo," tak

uczynię dla sług moich, że nie zatracę

wszystkiego. 9 I wywiodę z Jakuba

potomstwo, a z Judy dzierżawcę gór moich; i

odziedziczą ją wybrani moi, a słudzy moi

będą tam mieszkać. 10 I będą pola stajniami

trzód, a dolina Achor legowiskiem bydła

ludowi memu, którzy mię szukali.- 11 A wy,

którzyście opuścili Pana, którzyście

zapomnieli o górze świętej mojej, którzy

stawiacie stół Fortunie i ofiarujecie na nim,

12 policzę was mieczem i wszyscy w

porażce padniecie, przeto że wołałem, a nie

odpowiedzieliście, mówiłem, a nie

słuchaliście i czyniliście zło w oczach moich,

a obraliście, czego ja nie chciałem. 13 Przeto

to mówi Pan Bóg: Oto słudzy moi jeść będą,

a wy łaknąć będziecie; oto słudzy moi pić

będą, a wy będziecie spragnieni; oto słudzy

moi weselić się będą, a wy się zawstydzicie;

14 oto słudzy moi wykrzykiwać będą z

radości serdecznej, a wy będziecie wołać z

65

1 Quæsierunt me qui ante non interrogabant ;

invenerunt qui non quæsierunt me. Dixi :

Ecce ego, ecce ego, ad gentem quæ non

invocabat nomen meum. 2 Expandi manus

meas tota die ad populum incredulum, qui

graditur in via non bona post cogitationes

suas. 3 Populus qui ad iracundiam provocat

me ante faciem meam semper ; qui

immolant in hortis, et sacrificant super

lateres ; 4 qui habitant in sepulchris, et in

delubris idolorum dormiunt ; qui comedunt

carnem suillam, et jus profanum in vasis

eorum ; 5 qui dicunt : Recede a me, non

appropinques mihi, quia immundus es. Isti

fumus erunt in furore meo, ignis ardens tota

die. 6 Ecce scriptum est coram me : Non

tacebo, sed reddam, et retribuam in sinum

eorum. 7 Iniquitates vestras, et iniquitates

patrum vestrorum simul, dicit Dominus ;

qui sacrificaverunt super montes, et super

colles exprobraverunt mihi ; et remetiar opus

eorum primum in sinu eorum. 8 Hæc dicit

Dominus : Quomodo si inveniatur granum in

botro, et dicatur : Ne dissipes illud,

quoniam benedictio est : sic faciam propter

servos meos, ut non disperdam totum. 9 Et

educam de Jacob semen, et de Juda

possidentem montes meos ; et hæreditabunt

eam electi mei, et servi mei habitabunt ibi.

10 Et erunt campestria in caulas gregum, et

vallis Achor in cubile armentorum, populo

meo qui requisierunt me. 11 Et vos qui

dereliquistis Dominum, qui obliti estis

montem sanctum meum, qui ponitis fortunæ

mensam, et libatis super eam : 12 numerabo

vos in gladio, et omnes in cæde corruetis :

pro eo quod vocavi, et non respondistis ;

locutus sum, et non audistis ; et faciebatis

malum in oculis meis, et quæ nolui elegistis.

13 Propter hoc hæc dicit Dominus Deus :

Ecce servi mei comedent, et vos esurietis ;

ecce servi mei bibent, et vos sitietis ; 14 ecce

servi mei lætabuntur, et vos confundemini ;

ecce servi mei laudabunt præ exsultatione

cordis, et vos clamabitis præ dolore cordis,

et præ contritione spiritus ululabitis, 15 et

93

boleści serca i ze skruszenia ducha wyć

będziecie. 15 I zostawicie imię swe na

przysięgę wybranym moim, a zabije cię Pan

Bóg, a sług swych nazwie innym imieniem.

16 Przeto kto błogosławiony jest na ziemi,

będzie błogosławiony w Bogu, Amen; a kto

przysięga na ziemi, będzie przysięgał w

Bogu, Amen; ponieważ zapomniane są

pierwsze uciski i zakryte są od oczu moich.

17 Bo oto ja stwarzam niebiosa nowe i

ziemię nową, a nie będą w pamięci rzeczy

poprzednie ani nie przyjdą na myśl. 18 Ale

się będziecie weselić i radować aż na wieki z

tego, co ja stworzę; bo oto ja stwarzam

Jeruzalem na radość, a lud jego na wesele.

19 I radować się będę w Jeruzalem, i weselić

się będę w ludzie moim, i nie będzie w nim

słychać więcej głosu płaczu i głosu wołania.

20 Nie będzie tam więcej niemowlęcia dni

ani starca, który by nie wypełnił dni swoich;

bo dziecię stuletnie umrze, a grzesznik

stuletni przeklęty będzie. 21 I pobudują

domy, i będą mieszkać; i nasadzą winnice, i

będą jeść owoce ich. 22 Nie będą budować,

a inny będzie mieszkał; nie będą sadzić, a

inny będzie jadł; bo jak dni drzewa będą dni

ludu mego, a dzieła rąk ich zestarzeją się. 23

Wybrani moi nie będą pracować próżno ani

nie będą rodzić w trwodze; bo potomstwem

błogosławionych Pańskich są, i wnukowie

ich z nimi. 24 I będzie: pierwej, nim

zawołają, ja wysłucham; jeszcze oni mówić

będą, a ja usłyszę. 25 Wilk i baranek będą

się paść razem, lew i wół będą jeść plewy, a

wężowi proch chlebem będzie; nie będą

szkodzić ani zabijać na wszystkiej górze

świętej mojej, mówi Pan.

9. OSTATECZNY ROZDZIAŁ DOBRYCH

I ZŁYCH, I DOPEŁNIENIE ZBAWIENIA

(66,1-24).

66

1 To mówi Pan: Niebo stolicą moją, a ziemia

podnóżkiem nóg moich; co to za dom, który

mi zbudujecie? i co to za miejsce

odpoczynku mego? 2 Wszystko to ręka moja

uczyniła i wszystko to stało się, mówi Pan.

dimittetis nomen vestrum in juramentum

electis meis ; et interficiet te Dominus Deus,

et servos suos vocabit nomine alio : 16 in

quo qui benedictus est super terram

benedicetur in Deo, amen, et qui jurat in

terra jurabit in Deo, amen : quia oblivioni

traditæ sunt angustiæ priores, et quia

absconditæ sunt ab oculis meis. 17 Ecce

enim ego creo cælos novos, et terram novam

; et non erunt in memoria priora, et non

ascendent super cor. 18 Sed gaudebitis et

exsultabitis usque in sempiternum in his quæ

ego creo : quia ecce ego creo Jerusalem

exsultationem, et populum ejus gaudium. 19

Et exsultabo in Jerusalem, et gaudebo in

populo meo, et non audietur in eo ultra vox

fletus et vox clamoris. 20 Non erit ibi

amplius infans dierum, et senex qui non

impleat dies suos, quoniam puer centum

annorum morietur, et peccator centum

annorum maledictus erit. 21 Et ædificabunt

domos, et habitabunt ; et plantabunt vineas,

et comedent fructus earum. 22 Non

ædificabunt, et alius habitabit ; non

plantabunt, et alius comedet : secundum

enim dies ligni erunt dies populi mei, et

opera manuum eorum inveterabunt. 23 Electi

mei non laborabunt frustra, neque

generabunt in conturbatione, quia semen

benedictorum Domini est, et nepotes eorum

cum eis. 24 Eritque antequam clament, ego

exaudiam ; adhuc illis loquentibus, ego

audiam. 25 Lupus et agnus pascentur simul,

leo et bos comedent paleas, et serpenti

pulvis panis ejus. Non nocebunt, neque

occident in omni monte sancto meo, dicit

Dominus.

66

1 Hæc dicit Dominus : Cælum sedes mea,

terra autem scabellum pedum meorum. Quæ

est ista domus quam ædificabitis mihi ? et

quis est iste locus quietis meæ ? 2 Omnia

hæc manus mea fecit, et facta sunt universa

94

Ale na kogóż wejrzę, jeno na ubożuchnego i

na skruszonego duchem, 3 a drżącego na

słowa moje? Kto ofiaruje wołu, jest jak ten,

co zabija człowieka; kto zabija bydlę, jakby

psu mózg wyjął; kto ofiaruje obiatę, jakby

krew świni ofiarował; kto wspomina

kadzidło, jakby bałwanowi błogosławił. To

wszystko obrali na drogach swoich, a w

obrzydliwościach swych kochała się dusza

ich. 4 Przeto i ja obiorę naigrawania się z

nich, a czego się bali, to przywiodę na nich:

ponieważ wołałem, a nie było, kto by

odpowiedział, mówiłem, a nie słuchali i

czynili zło w oczach moich, i obierali, czego

nie chciałem. 5 Słuchajcie słowa Pańskiego,

którzy drżycie na słowo jego ! Mówili bracia

wasi, nienawidzący was i wyganiający dla

imienia mego: "Niech będzie Pan wsławiony,

a ujrzymy w weseli waszym!" -ale się ci

zawstydzą. 6 Głos ludu z miasta, głos z

świątyni, głos Pana oddającego zapłatę nie

przyjaciołom swoim. 7 - Pierwej niźli

rodziła, porodziła; pierwej nim przy- szedł

czas porodzenia jej, urodziła mężczyznę. 8

Któż kiedy słyszał rzecz taką ? i kto widział

temu podobną ? Czyż będzie rodzić ziemia

za jeden dzień, albo się spłodzi naród za

jednym razem, iż rodziła i porodziła Syjon

synów swoich? 9 Czyż ja, który czynię, że

inni rodzą, rodzić nie będę ? mówi Pan. Czy

ja, który innym daję rodzenie, niepłodnym

będę? Mówi Pan, Bóg twój. 10 Weselcie się

z Jeruzalem i radujcie się w nim wszyscy,

którzy je miłujecie! Weselcie się w nim

weselem wszyscy, którzy się smucicie dla

niego, 11 abyście ssali i nasycili się z piersi

pociechy jego, abyście doili i rozkoszami

opływali z wszelakiej chwały jego. 12 Bo to

mówi Pan: Oto ja obrócę na nie jakby rzekę

pokoju i jakby strumień zalewający chwałę

narodów, którą ssać będziecie; przy piersiach

was poniosą, a na kolanach będą pieścić się z

wami. 13 Jak gdy kogo matka pieści, tak ja

was pocieszać będę, i w Jeruzalem

pocieszeni będziecie. 14 Ujrzycie, i

rozweseli się serce wasze, a kości wasze jak

trawa zakwitną; i poznana będzie ręka

Pańska sługom jego, i rozgniewa się na

nieprzyjaciół swoich. 15 Bo oto Pan w ogniu

przyjdzie, a jak wicher wozy jego, oddawać

ista, dicit Dominus ; ad quem autem

respiciam, nisi ad pauperculum, et contritum

spiritu, et trementem sermones meos ? 3 Qui

immolat bovem, quasi qui interficiat virum ;

qui mactat pecus, quasi qui excerebret canem

; qui offert oblationem, quasi qui sanguinem

suillum offerat ; qui recordatur thuris, quasi

qui benedicat idolo. Hæc omnia elegerunt in

viis suis, et in abominationibus suis anima

eorum delectata est. 4 Unde et ego eligam

illusiones eorum, et quæ timebant adducam

eis ; quia vocavi, et non erat qui responderet

; locutus sum, et non audierunt ;

feceruntque malum in oculis meis, et quæ

nolui elegerunt. 5 Audite verbum Domini,

qui tremitis ad verbum ejus. Dixerunt fratres

vestri odientes vos, et abjicientes propter

nomen meum : Glorificetur Dominus, et

videbimus in lætitia vestra ; ipsi autem

confundentur. 6 Vox populi de civitate, vox

de templo, vox Domini reddentis

retributionem inimicis suis. 7 Antequam

parturiret, peperit ; antequam veniret partus

ejus, peperit masculum. 8 Quis audivit

umquam tale ? et quis vidit huic simile ?

numquid parturiet terra in die una, aut

parietur gens simul, quia parturivit et peperit

Sion filios suos ? 9 Numquid ego qui alios

parere facio, ipse non pariam ? dicit

Dominus. Si ego, qui generationem ceteris

tribuo, sterilis ero ? ait Dominus Deus tuus.

10 Lætamini cum Jerusalem et exsultate in

ea, omnes qui diligitis eam ; gaudete cum ea

gaudio, universi qui lugetis super eam : 11 ut

sugatis et repleamini ab ubere consolationis

ejus ; ut mulgeatis et deliciis affluatis ab

omnimoda gloria ejus. 12 Quia hæc dicit

Dominus : Ecce ego declinabo super eam

quasi fluvium pacis, et quasi torrentem

inundantem gloriam gentium, quam sugetis :

ad ubera portabimini, et super genua

blandientur vobis. 13 Quomodo si cui mater

blandiatur, ita ego consolabor vos, et in

Jerusalem consolabimini. 14 Videbitis, et

gaudebit cor vestrum, et ossa vestra quasi

herba germinabunt : et cognoscetur manus

Domini servis ejus, et indignabitur inimicis

suis. 15 Quia ecce Dominus in igne veniet,

et quasi turbo quadrigæ ejus, reddere in

indignatione furorem suum et increpationem

95

w zagniewaniu zapalczywość swoją, a łajanie

swe w płomieniu ognia. 16 Bo ogniem Pan

sądzić będzie i mieczem swym. wszelkie

ciało, i namnożą się pobici od Pana. 17

Którzy się poświęcali i za czystych się mieli

w ogrodach za drzwiami wewnątrz, którzy

jedli mięso świni i obrzydłości i mysz, razem

zniszczeni będą, mówi Pan. 18 A ja idę, aby

uczynki ich i myśli ich zebrać ze wszystkimi

narodami i językami; i przyjdą, i będą

oglądać chwałę moją. 19-I włożę na nich

znamię, i poślę z tych, którzy zachowani

będą, do narodów na morze, do Afryki i do

Lidii, ciągnących strzały; do Włoch i do

Grecji, do wysp daleko, do tych, którzy nie

słyszeli o mnie i nie widzieli chwały mojej.

20 I będą głosili chwałę moją narodom, i

przywiodą wszystkich braci waszych ze

wszystkich narodów w darze Panu, na

koniach i na wozach, i na lektykach, i na,

mułach, i w pojazdach na górę świętą moją

Jeruzalem, mówi Pan, jak gdyby przynieśli

synowie Izraelowi dar w naczyniu czystym

do domu Pańskiego. 21 I nabiorę z nich

kapłanów i Lewitów, mówi Pan. 22 - Bo jak

niebiosa nowe i ziemia nowa, które ja czynię,

że stoją przede mną, mówi Pan, tak będzie

stać potomstwo wasze i imię wasze. 23 I

będzie, że z miesiąca na miesiąc, i z sabatu

na sabat będzie przychodziło wszelkie ciało,

aby się kłaniać przed obliczem moim, mówi

Pan. 24 I wyjdą, a ujrzą trupy mężów, którzy

wystąpili przeciwko mnie; robak ich nie

umrze, a ogień ich nie zagaśnie, i będą aż do

sytości widzenia wszelkiemu ciału.

suam in flamma ignis : 16 quia in igne

Dominus dijudicabit, et in gladio suo ad

omnem carnem ; et multiplicabuntur

interfecti a Domino, 17 qui sanctificabantur

et mundos se putabant in hortis post januam

intrinsecus, qui comedebant carnem suillam,

et abominationem et murem : simul

consumentur, dicit Dominus. 18 Ego autem

opera eorum et cogitationes eorum venio ut

congregem, cum omnibus gentibus et linguis

: et venient, et videbunt gloriam meam. 19

Et ponam in eis signum, et mittam ex eis qui

salvati fuerint, ad gentes in mare, in

Africam, et Lydiam, tendentes sagittam ; in

Italiam et Græciam, ad insulas longe, ad eos

qui non audierunt de me, et non viderunt

gloriam meam. Et annuntiabunt gloriam

meam gentibus ; 20 et adducent omnes

fratres vestros de cunctis gentibus donum

Domino, in equis, et in quadrigis, et in

lecticis, et in mulis, et in carrucis, ad

montem sanctum meum Jerusalem, dicit

Dominus : quomodo si inferant filii Israël

munus in vase mundo in domum Domini. 21

Et assumam ex eis in sacerdotes et Levitas,

dicit Dominus. 22 Quia sicut cæli novi et

terra nova, quæ ego facio stare coram me,

dicit Dominus, sic stabit semen vestrum et

nomen vestrum. 23 Et erit mensis ex mense,

et sabbatum ex sabbato : veniet omnis caro

ut adoret coram facie mea, dicit Dominus.

24 Et egredientur, et videbunt cadavera

virorum qui prævaricati sunt in me ; vermis

eorum non morietur, et ignis eorum non

extinguetur : et erunt usque ad satietatem

visionis omni carni.

96