INSTRUMENTY PROTEKCYJNEJ POLITYKI HANDLOWEJ

INSTRUMENTY PROTEKCYJNEJ POLITYKI HANDLOWEJ

Cło – jest to opłata pobierana przez państwo w związku z przemieszczaniem towarów przez granicę celną kraju.

W zależności od kierunku przepływu towarów wyróżniamy:Cła importowe – nakładane na produkty przywożone do kraju w celu

ochrony produkcji krajowej oraz zwiększenia wpływu do budżetu.Cła eksportowe - są nakładane na produkty eksportowane (głównie

na surowce). Powodują wzrost cen produktów krajowych za granicą i pogorszenie bilansu handlowego poprzez zmniejszenie eksportu. Stosuje się je jedynie w krajach rozwijających się o monokulturowym charakterze gospodarki –zastępują system fiskalny.

Cła tranzytowe - opłata nakładana na towary przewożone przez terytorium kraju.

W zależności od sposobu naliczania wyróżniamy:Cło ad valorem (od wartości) - określone w

procentach w stosunku do wartości towaru.Cło specyficzne - ustalone w stosunku do ilości

towarów.Cło kombinowane - ustalone w zależności od

wartości i ilości towarów.W zależności od celu wprowadzenia wyróżniamy:Cło fiskalne - zapewniają państwu odpowiednie

dochody.Cło ochronne - jego celem jest ochrona produkcji

krajowej przedkonkurencją zagraniczną.Cło ekspansywne - ma na celu utrzymanie

wysokich cen na rynku wewnętrznym.

Efekty wprowadzenia cłaFiskalny efekt cła

Redystrybucyjny efekt cła

Efekt protekcyjny cła

Konsumpcyjny efekt cła

INSTRUMENTY PROTEKCYJNEJ POLITYKI HANDLOWEJ

Bezpośrednie:

kontyngenty celne;dobrowolne ograniczenia eksportu (VER);zmienne opłaty;subwencje eksportowe;dyskryminacyjne zamówienia rządowe;handel państwowypodatek graniczny;obowiązkowe procedury celne

Pośrednie:

subwencje regionalne;subwencje produkcyjne;subsydiowanie przedsiębiorstw państwowych;opodatkowanie pośrednie dóbr importowych;zwolnienie z podatków dóbr eksportowych.

Administracyjne:regulacje dotyczące zdrowia i bezpieczeństwa, normy,

wymogi sanitarne, wymogi w zakresie pakowania i znakowania;

standardy pracy;przepisy chroniące konkurencję;reguły pochodzenia towaru;ograniczenia dewizowe;dumping i procedury dumpingowe.

Substydia eksportoweSubsydia eksportowe - dopłaty przyznawane w celu uzyskania nadwyżki

eksportowej lub zwiększenia już występującego eksportu na dane dobro. Subsydia eksportowe, w odróżnieniu od subsydiów produkcji krajowej, przyznawane są podmiotom gospodarczym nie w związku z produkcją danego dobra, ale z jego wywozem.

Subsydia bezpośrednie:wypłata pewnych sum na rzecz eksportera w ustalonej proporcji do ilości

lub wartości eksportuzwrot eksporterowi różnicy między ceną krajową a ceną światową gdy ta

pierwsza jest wyższabezpośrednie finansowanie przez państwo niektórych wydatków

ponoszonych przyprowadzeniu działalności eksportowej

Subsydia pośrednie:

ulgi i ułatwienia o charakterze fiskalnym (ulgi podatkowe, prawo do szybszej amortyzacji, zwrotceł importowych na półfabrykaty)

ulgi i ułatwienia natury finansowo-kredytowejposunięcia państwa obliczone na stworzenie

eksporterowi krajowemu możliwości otrzymania zysków w innej niż eksport dziedzinie

DumpingDumping – sprzedaż dobra za granicę po cenie

niższej od ceny uzyskanej za to dobro na rynku krajowym

Sporadyczny – zazwyczaj sprzedaż nadwyżek Łupieżczy – utrzymywana czasowo sprzedaż

danego dobra na rynku zagranicznym poniżej ceny krajowej lub kosztów mająca na celu wyeliminowanie konkurentów i uzyskanie pozycji monopolistycznej

Stały – (międzynarodowa dyskryminacja cenowa) ciągła sprzedaż przez monopolistę po niższych cenach.

FORMY INTEGRACJI REGIONALNEJ (MIĘDZYNARODOWEJ)

Strefa wolnego handlu – likwidacja ceł i ograniczeń ilościowych w handlu między grupą krajów, które jednocześnie zachowują autonomiczną taryfę celną i prowadzą własną niezależną politykę wobec krajów trzecich.

Unia celna – wyższa forma strefy wolnego handlu. Jest poszerzona o ujednolicone cła wobec krajów trzecich. Sprzyja ona rozwojowi handlu wzajemnego krajów członkowskich i ogranicza rozwój handlu z krajami trzecimi.

Wspólny rynek – wyższa forma od strefy wolnego handlu i unii celnej. Oznacza dodatkowo swobodny przepływ kapitału i zasobów pracy w obrębie ugrupowania integracyjnego.

Unia walutowa – obejmuje koordynację polityki walutowej prowadzonej przez kraje wchodzące w skład ugrupowania.

Unia ekonomiczna – obejmuje dodatkowo koordynację poszczególnych dziedzin polityki ekonomicznej.

Unia polityczna – obejmuje koordynację polityki zewnętrznej jak i wewnętrznej krajów wchodzących w skład danego ugrupowania integracyjnego.

INTEGRACJA EUROPEJSKA

Unia Europejska w sferze gospodarczej stara się przede wszystkim o:

zapewnienie harmonijnego i zrównoważonego wzrostu gospodarczego we wszystkich państwach członkowskich

zmniejszenie stopnia bezrobocia podnoszenie i wyrównanie poziomu życia

pomiędzy poszczególnymi regionami jej państw osiągnięcie spójności gospodarczej rozwój solidarności pomiędzy państwami

członkowskimi

Założeniom tym mają służyć cztery swobody przepływu:

TowarówOsóbPrzedsiębiorstwKapitału,

oraz kilkanaście wspólnych polityk, wśród których najważniejszymi są:

wspólna polityka rolna polityka regionalna wspólna polityka handlowa polityka konkurencji

KORZYŚCI POLSKI Z CZŁONKOSTWA W UE dostęp do większego rynku zbytu dla rodzimych produktów zwiększona konkurencja pomiędzy rodzimymi, a pozostałymi

przedsiębiorcami z krajów unijnych, która może poskutkować: podniesieniem jakości krajowych produktów i usług zróżnicowaniem oferty produktów i usług

łatwiejszy dostęp do nowych technologii możliwość podniesienia stopy życiowej dzięki odpowiedniemu

wykorzystaniu unijnych dotacji w postaci funduszy strukturalnych stabilizacyjny wpływ Układu na politykę ekonomiczną Polski większa wiarygodność polityczna, ekonomiczna, społeczna,

kulturowa na arenie międzynarodowej