KARBONIZATY Z ZIAREN ZBÓŻ –BUDOWA I WŁAŚCIWOŚCI

Agnieszka Kurczakowska

Promotor: dr hab. Wojciech Ciesielski

Katedra Chemii Organicznej

Akademia im. Jana Długosza w Częstochowie

Wydział: Matematyczno-Przyrodniczy

Kierunek: Ochrona ŚrodowiskaSpecjalność: Analiza Środowiskowa

Cel pracy

Przedstawienie badań dotyczących wykorzystania ziaren zbóż różnego pochodzenia botanicznego (jęczmienia, owsa, pszenicy, pszenżyta, żyta) jako źródła biopaliw poprzez degradację do gazu syntezowego i karbonizatu.

analizy termicznej (DSC) oraz termograwimetrycznej (TG/DTG) w celu sprawdzenia procesu termicznego rozkładu ziarna,

analizy chemicznej w mikroobszarach (EDS) w celu zapoznania się ze składem pierwiastkowym powierzchni ziarna,

skaningowej mikroskopii elektronowej (SEM) w celu obserwacji różnych typów ziaren zbóż i ich porównania.

Przeprowadzona praca opierała się na badaniach:

Przebieg degradacji ziaren z wydzieleniem CO i CO2 jest najlepszy dla jęczmienia i pszenżyta. Ilość powstałego karbonizatu jest niska.

Analiza termiczna (DSC) i termograwimetryczna (TG, DTG) dla ziarna jęczmienia i ziarna pszenżyta

Najlepszymi zbożami w celu uzyskania znacznej ilości karbonizatu są ziarna owsa i pszenicy.

Analiza termiczna (DSC) i termograwimetryczna (TG, DTG) dla ziarna owsa i ziarna pszenicy

Skaningowa mikroskopia elektronowa (SEM)

Karbonizaty ziarna jęczmienia i ziarna owsa

Skaningowa mikroskopia elektronowa (SEM)

Karbonizaty ziarna pszenicy, ziarna pszenżyta i ziarna żyta

Analiza składu pierwiastkowego powierzchni ziaren wykonana metodą

analizy chemicznej w mikroobszarach (EDS)

Analiza chemiczna w mikroobszarach (EDS) dla ziarna jęczmienia i ziarna żyta.

Badania termiczne pokazują, iż w odpowiedni sposób można sterować procesami termolizy tak aby uzyskać pożądane ilości albo karbonizatu albo produktów lotnych.

Ziarna zbóż (także z terenów skażonych) można najwydajniej wykorzystać do produkcji biopaliw przez zgazowanie badanej biomasy.

Wnioski