Początek pokazu slajdów, kliknij, aby zobaczyć.

Erwin Rommel

Imię i nazwisko: Erwin Rommel

Stopień wojskowy: Feldmarszałek

Data i miejsce urodzenia: 15 XI 1891 w Heidenheim

Data i miejsce śmierci: 14 X 1944 Herrlingen k. Ulm

Rodzaj śmierci: samobójstwo (pod przymusem)

Rodzina: żona Łucja Maria Mollin (ślub 1916), syn Manfred

Napisane książki: "Infantrie greift an" ("Piechota atakuje")

Erwin Rommel

Uczestnik I wojny światowej. W 1937 roku opublikował książkę "Infanterie greift an" ("Piechota Atakuje"). W listopadzie 1938 roku został dyrektorem akademii wojskowej w Austrii. Po rozpoczęciu II wojny światowej, dowodził Fuhrer-Begleit-Bataillon (FBB - batalion eskorty

wodza). 15 II 1940 roku został dowódcą 7. Dywizji Pancernej. 12 II 1941 roku wylądował w Trypolisie wraz z podległymi mu jednostkami Afrika Korps. 22 czerwca 1942 Hitler mianował go na feldmarszałka. Od XII 1943 roku do VII 1944 dowodził grupą armii "B" w północnej Francji. Należał do grupy oficerów uczestniczących w przygotowywaniu zamachu na życie Hitlera 20

lipca 1944. Za udział w zamachu, Rommel został zaocznie skazany na śmierć. Ze względu na znaczenie i ogromny prestiż feldmarszałka dano mu możliwość popełnienia samobójstwa z zachowaniem prawa do uroczystego pogrzebu oraz zapewnieniem o nierepresjonowaniu członków rodziny.

Erwin Rommel jako pierwszy oficer wojsk lądowych został odznaczony najwyższym niemieckim odznaczeniem: Krzyżem Rycerskim z Liśćmi Dębowymi, Mieczami i Brylantami.

Erwin Rommel :

• pochodził z rodziny znanej z osiągnięć naukowych, jednak on sam miał problemy ze szkołą.

• uprawiał sport, stał się wzorem dla kolegów jako odważny i szlachetny.

• wkrótce rozpoczął naukę w szkole oficerskiej. Był zdyscyplinowany i nie męczyły go nawet najtrudniejsze ćwiczenia.

• od 1912 roku kontynuował naukę w Gdańsku. Dyplom, który uzyskał był przeciętny, ze stopniem podporucznika.

• wtedy poznał w Gdańsku Łucję Marię Mollin, którą poślubił w 1916 roku.

• uchodził za ascetę, gdyż nie palił, nie pił.

• nie lubił teoretyzowania, wolał działanie.

Podczas I wojny światowej :

• wyróżnił się jako dowódca plutonu, kompanii i batalionu.

• służąc, jako porucznik w alpejskim batalionie w Romanii i pod Caporretto, przedostał się w głąb terytorium wroga i wziął dużą liczbę jeńców, nie tyle dzięki przewadze militarnej, ile dzięki zaskoczeniu i sprawnie przeprowadzonej akcji.

• został odznaczony krzyżem żelaznym I klasy

• otrzymał również order Pour le Merite.

Należy podkreślić, że nigdy nie należał do partii nazistowskich!

1918 - 1939

• po I WŚ wrócił do żołnierki, służąc jako oficer piechoty.

• w październiku 1933 roku awansował do rangi majora i został wysłany do Goslar, gdzie dowodził batalionem górskim.

• w październiku 1935, awansował na podpułkownika i zaczął nauczać w Szkole Piechoty w Poczdamie.

• w 1937 roku opublikował książkę "Infanterie greift an" ("Piechota Atakuje"). • w listopadzie 1938 roku został dyrektorem akademii wojskowej w Austrii.

1939 - 1941

• podczas pobytu Hitlera w Polsce (wrzesień ’39) dowodził Fuhrer-Begleit-Bataillon

(FBB - batalion eskorty wodza).

• z Fuhrerhauptquartier (FHQ – kwatera główna fuhrer’a) droga kariery wojskowej zawiodła Rommla na front :

• 15 lutego 1940 roku został dowódcą 7. Dywizji Pancernej.

• w maju 1940 (kampania francuska) 7DP w szybkim tempie przekroczyła Ardeny i dotarła nad kanał La Manche. Taktyka Rommla polegała na wbijaniu się wąskim klinem w wojska przeciwnika i atakowaniu szerszym frontem słabiej bronionych tyłów.

• podczas tej kampanii Rommel wykazał się mistrzostwem w walce pancernej. Szybkie ruchy i niespodziewane ataki tej dywizji, zyskały jej przydomek "ghost division" ("duchy").

• sukcesy 7. Dywizji Pancernej ‘przyniosły’ mu stopień generała wojsk pancernych.

Wyładowywanie PzKpfw III (Afrika Korps) w Trypolisie.

!!! KLIKNIJ !!!

Wyładowywanie PzKpfw III (Afrika Korps) w Trypolisie.

!!! KLIKNIJ !!!

UUUUUUUUUUU

1941 - 1944

• podczas pobytu Hitlera w Polsce (wrzesień ’39) dowodził Fuhrer-Begleit-Bataillon

(FBB - batalion eskorty wodza).

• z Fuhrerhauptquartier (FHQ – kwatera główna fuhrer’a) droga kariery wojskowej zawiodła Rommla na front :

• 15 lutego 1940 roku został dowódcą 7. Dywizji Pancernej.

• w maju 1940 (kampania francuska) 7DP w szybkim tempie przekroczyła Ardeny i dotarła nad kanał La Manche. Taktyka Rommla polegała na wbijaniu się wąskim klinem w wojska przeciwnika i atakowaniu szerszym frontem słabiej bronionych tyłów.

• podczas tej kampanii Rommel wykazał się mistrzostwem w walce pancernej. Szybkie ruchy i niespodziewane ataki tej dywizji, zyskały jej przydomek "ghost division" ("duchy").

• sukcesy 7. Dywizji Pancernej ‘przyniosły’ mu stopień generała wojsk pancernych.

Uczestnik I wojny światowej

Wyładowywanie PzKpfw III (Afrika Korps) w Trypolisie.

!!! KLIKNIJ !!!

Wyładowywanie PzKpfw III (Afrika Korps) w Trypolisie.

!!! KLIKNIJ !!!

WSTĘP

Rommel, Erwin (1891-1944), German field marshal, renowned for his African desert victories during World War II.  Born in Heidenheim, he joined the German army in 1910.  After winning awards for bravery in World War I, he taught in military academies.  In the German push to the English Channel in 1940 Rommel headed the victorious 7th Tank Division.  He was made a lieutenant general the following year and placed in command of the Afrika Korps in North Africa.

By 1944, Erwin Rommel had a lifetime of military experience behind him.   He was awarded the Pour le Mérite, Germany's highest decoration for bravery, for capturing 9,000 enemy soldiers during World War I.  During the invasion of France of 1940, Rommel commanded the notorious Ghost Division--the German 7th Panzer Division.   Pushing every man and machine to its limit, Rommel's forces advanced 350 miles in six weeks (an unheard of distance for tanks during that time).

Desert Fox

Rommel was a popular, although unconventional military leader.  Rommel's method of command was also unique.  While other officers directed battles from a strategy room located far from the field of battle, Rommel chose to lead from the front.   Rommel felt it was important for the commander to always be near his troops.   When the troops had to build a bridge or when a supply convoy was in trouble, Rommel was known to lend a hand.

Rommel earned worldwide recognition for his leadership of the Afrika Corps during the North African desert campaign.  From 1942 to 1943, Rommel was at the top of the Allies most wanted list.  His ability to show up, when and where his opponents least expected, earned Rommel the nickname "the Desert Fox."  Initial successes in the desert campaign, however, were followed by crushing defeats at the hands of better equipped Allied forces.  The Allies marched victoriously through North Africa in May 1943.  From there the Allies landed in Italy and by early 1944 were marching steadfastly toward Rome.

Western Front

In 1944, the western front was the only arena that had yet to receive a full Allied frontal assault.  Hitler charged Rommel with defense of the western front.  He began by touring the western coastal defenses from the North to the Mediterranean Seas.  He was discouraged by what he saw.  The defenses were widely scattered and none could withstand an Allied offensive attack.   The infantry defending the coasts were in worse condition.  They included POWs and German soldiers exhausted from fighting the Russians.  They were poorly organized, poorly trained, and lacked artillery; in some cases they even lacked the physical strength to endure intense military action.

Although the situation was bleak, Rommel set to work to bring order to the western front.  The mere appearance of Germany's national hero had a positive effect on troop morale.  Rommel organized the troops and put them to work fortifying western coastal defenses - the Atlantic Wall.  He made daily inspections of the progress on the Wall.  Rommel functioned as an architect, personally designing many of the obstacles for the Atlantic Wall.  Minefields, concrete and steel obstructions, and artillery posts sprung up at a startling rate.

Atlantic Wall

Although the situation was bleak, Rommel set to work to bring order to the western front.  The mere appearance of Germany's national hero had a positive effect on troop morale.  Rommel organized the troops and put them to work fortifying western coastal defenses - the Atlantic Wall.  He made daily inspections of the progress on the Wall.  Rommel functioned as an architect, personally designing many of the obstacles for the Atlantic Wall.  Minefields, concrete and steel obstructions, and artillery posts sprung up at a startling rate.

While construction continued on the Atlantic Wall, the German leadership debated strategy for the defense of the coast.  Rommel, aware of the strength of the Allied forces, contended the Allies must not be allowed to establish a beachhead on the coast.  They must be thrown back into the sea.  Rommel proposed that all available men and material be positioned as close to the coast as possible.  Field Marshal Gerd von Rundstedt, Rommel's immediate superior, argued that sufficient forces must be kept on the coast, but a large contingent of forces should be kept in reserve, away from the field of battle so that a piercing counterattack could be launched.

Reinforcements Gone

In the end a compromise was reached, giving Rommel command of the army, but also placing a small reserve of troops far from the battlefield.  Rommel, however, did not have complete control over all of the German armed forces.  Unlike the Allies, who in Eisenhower had a commander with absolute control over the army, the navy, and the air force, Rommel only controlled the army.  The German navy and Luftwaffe functioned under separate and autonomous command.  Effective organization was further hindered by Hitler's insistence that all orders be approved by him, thus making the formation of a single-minded defense plan for the coast impossible.

On June 6th, 1944, the construction and planning of German defenses in France came to an end as the Allies launched Operation Overlord.  Due to the inclement weather, Rommel thought that an attack would not be launched.  He used the opportunity to travel to Germany to celebrate his wife's birthday.  Upon hearing of the attack, Rommel rushed back to the Normandy coast, arriving at 10:00 p.m. The initial Allied attack had been a bruising one.  Although Rommel's Atlantic Wall inflicted casualties on the Allied forces, the sheer number of men and material participating in the invasion and the supremacy of the Allied air force far outweighed the effectiveness of the coastal fortifications. On D-Day, the Allies were able to put over 8,000 planes in the air, compared to Germany's three.

Downfall

Rommel commanded the German forces tirelessly, traveling to the front, and inspecting and encouraging the troops. But the Germans suffered from lack of supplies and the continual onslaught of Allied air power.  Without sufficient manpower, Rommel was unable to launch an effective counterattack.  By mid-July German losses topped 100,000, yet only 6,000 replacement troops had arrived.

Realizing the war was lost, Rommel went to Hitler to bring the severity of the situation to his attention.  Rommel proposed re-establishing a defensive line on the Seine, to secure the German borders from Allied attack.  Hitler rejected the idea--France was to be defended to the last man.  Shocked by the Führer's lack of understanding of the situation, Rommel discussed with other German officials the possibility of opening secret negotiations for peace with the Allied leaders.  On July 17th, 1944, the possibility of such negotiations taking place evaporated when Rommel was seriously injured in an attack by an Allied plane. The injuries effectively ended his involvement in the Normandy invasion.

Rommel’s End

Rommel was recovering from his injuries when the assassination plot was launched.  Under torture, one of the conspirators mentioned Rommel's name, implicating him in the plot.  As friends and fellow officers were arrested as conspirators, Rommel realized the end was near.  On October 14th, 1944, two generals came to Rommel's house and gave him an ultimatum.  Either take his own life and be buried with full honors or stand trial and put the future of his wife and son in jeopardy.   Rommel said good-bye to his family, went with the two men, and swallowed poison.   He was buried with full honors.

Lepiej mieć 1 dywizję w dniu inwazji niż 3 w 3 dni później

W razie braku rozkazów, znajdź coś i zabij to

„Jeden z największych niemieckich dowódców… z a lightning power of decision, żołnierz najdzielniejszy i of unequalled dash. Zawsze na linii frontu, inspirował swoich ludzi do new deeds of heroism własnym przykładem…” (Feldmarszałek Model)