LISTPISARZOWICEdo Parafian

50maj

2009

Pielgrzymka Diecezji Bielsko-¯ywieckiej do Rzymu, œladami œwiêtego Paw³a Aposto³a

28.04.2009 Bazylika św. Pawła za Murami

Msza św.

Jako pielgrzymi przybywamy z diecezji, by tu zgromadzić się przy gro-bie św. Pawła w roku Jubileuszowym przypadającym w 2000 rocznicę urodzin Apostoła Narodów.Zgromadziliśmy się tutaj, w tym szczególnym miejscu, aby oddać hołd Wielkiemu Apostołowi, aby prosić Go o wstawiennictwo u Boga dla

całej naszej diecezji i Ko-ścioła całego. By prosić o wstawiennictwo za nas tu zgromadzonych, za naszych bliskich, tych których kochamy i któ-rzy nas kochają i których przynosimy w sercu. Na-sze rodziny i wszystkich mieszkańców naszej pięk-nej beskidzkiej ziemi...Tutaj pytamy się:Jaka jest nasza tożsamość chrześcijańska? Co win-no ją kształtować. Nasz

osobisty wysiłek tutaj nie wystarczy. Niezbędna jest owocna i pokorna współpraca z łaską odkupienia. Człowiek musi polubić samego siebie, jego życie jest darem Bożym i zadaniem. Bóg nam ufa...

Słowa Ks. Bpa Ordynariusza T. Rakoczego:

Pod¹¿ajcie za dobrem !

2List do Parafian

bardziej dziękujemy Wszystkim za wyrozumiałość i życzliwe przyję-cie. Zamierzeniem „Listu do Para-fian” było i jest uzupełnienie oraz rozszerzenie ogłoszeń parafialnych o ważne wydarzenia z życia Kościo-ła, przybliżenie Parafianom prze-szłości liczącej ponad 600 lat parafii, zapoznanie z wartościowymi ludź-mi, którzy zapisali się pozytywnie w historii Pisarzowic. Nie brakuje rela-cji z parafialnych pielgrzymek do ro-

dzimych oraz położonych poza granicami kraju sanktuariów, a także wspomnień z wyjaz-

dów dzieci z naszej parafii na tzw. „Wakacje

z Bogiem”. W gazetce para-

fialnej podejmo-wane są tematy

teologiczne, kate-chetyczne, duszpa-

sterskie, omawiane święta Roku Litur-gicznego, prezento-

wana jest korespon-dencja o. Józefa Klatki, misjonarza z Madagaskaru. „List do Parafian” służy prezentowaniu inwestycji para-fialnych oraz rozliczeń finansowych, jak również wielu innych zagadnień. Chętnych, pragnących wypowiedzieć się na łamach gazetki parafialnej za-praszamy do współpracy.

Redakcja

Nasza gazetka parafialna do-czekała małego jubileuszu i oto do Waszych rąk trafia jej 50 –ty numer. Warto przy tej okazji przypomnieć, że „List do Parafian” liczy sobie już 17 lat, gdyż po raz pierwszy ukazał się w 1992 roku. Dzieło to jest zasłu-gą ks. proboszcza Janusza Gacka, który zainicjował w naszej para-fii redagowanie gazetki parafialnej i szczęśliwie pozostaje współtwórcą każdego jej numeru. Jego pomysło-wość w zakre-sie tematyki i niegasnący zapał sprawia-ją, że przy-najmniej

d w a r a z y w roku „List do Parafian” trafia do ad-r e s a t ó w . Nasza gazetka jest przedsięwzięciem amatorskim, two-rzonym (jak wskazuje na to idea listu) z potrzeby serca, dla budowa-nia więzi i wspólnoty parafialnej. Mamy świadomość ograniczono-ści naszych możliwości, więc tym

Drodzy Czytelnicy !

3 List do Parafian

Pielgrzymka Diecezji Bielsko--Żywieckiej do Rzymu zorganizowana była z okazji Roku św. Pawła Aposto-ła. Ten rok rozpoczął się 28 VI 2008r., a zakończy się 29 VI 2009r. Pielgrzym-ka naszych parafian rozpoczęła się 26 IV 2008r. o godzinie 5.30. Proboszcz naszej parafii ks. kanonik Janusz Gacek odprawił Mszę Świętą prosząc Boga o szczęśliwą podróż. Trasa wiodła przez Czechy i Austrię. W Czechach Ksiądz Proboszcz wspominał o Janie Sarkan-drze, który został zamęczony w Oło-muńcu, gdzie Jan Paweł II za życia spotkał się z młodzieżą. W tym roku do Ołomuńca ma przyjechać papież Bene-dykt XVI. Podróżujący śpiewali „Go-dzinki”, a ks. Proboszcz przypomniał ze powstały one w XVI w. O godzinie 12.00dojechaliśmy do Wiednia. Pielgrzymi odmówili „Anioł Pański”. Przypomniano, że ta modlitwa była odmawiana rano i wieczorem, a południowe odmawianie wprowa-dził papież Kalista III w celu uprosze-nia u Maryi ratunku przed najazdem tureckim na różne kraje Europy i Azji. Będąc w Wiedniu nie sposób nie wspo-mnieć naszego wielkiego rodaka Jana III Sobieskiego, którego prosił papież Innocenty XI, aby przybył pod Wiedeń bronić Chrześcijaństwa przed Turka-mi. Z Kalenbergu Sobieski poprowa-dził husarię, która swoimi skrzydłami narobiła ogromnego szumu. Był to rok 1683. Sobieski był dowódcą całej wy-

prawy sił sprzymierzonych. Po wal-ce zwyciężonym odbierano ich różne rzeczy zgromadzone podczas walk lub

rabunków. Polak Jerzy Kulczycki ode-brał jednemu Turkowi worek kawy. Następnie otworzył w Wiedniu „Ka-wiarnię pod Zieloną Butelką”. Po bitwie polskiemu królowi podano na obiad ziemniaki przywiezione do Wiednia z Ameryki, dopiero po tym fakcie we-szły one na polskie stoły. W takiej hi-storycznej atmosferze, w podziwie dla piękna Alp, w chwale Boga za to wspaniałe dzieło przyrody dojechali-śmy do Lido di Jesolo do hotelu Tro-picana. Miejscowość ta jest położona nad Adriatykiem, jest kurortem wy-poczynkowym. Posiada piękną plażę. Trzeba wiedzieć, że Półwysep Apeniń-ski otacza pięć mórz: Adriatyk, Morze Liguryjskie, Morze Śródziemne, Morze Tyreńskie, Morze Jońskie. To położenie sprzyja wzrostowi roślinności.

Kronika Pielgrzymki do Rzymu 26.04 - 3.05.2009 r.

w autobusie

4List do ParafianASYŻ

Drugiego dnia o godzinie 7.30 wyjechaliśmy z Lido do Asyżu, wło-skiego miasteczka położonego 1290m.n.p.m., na skale. Uważa się to miasto za najpiękniejsze na Świecie. Asyż jest znany jako miejsce narodzin św. Franciszka i św. Klary. Święty Fran-ciszek był założycielem zakonu fran-ciszkanów. Był On synem bogatego kupca, który liczył, że Franciszek go kiedyś zastąpi. On jednak wolał być żołnierzem. Pewnego dnia w czasie wyprawy do Apulii miał wizję, która zdecydowała o jego kolejach życia. Je-sienią tego samego roku w asyskim kościele usłyszał glos Chrystusa przema-wiającego z ikony krzyża. Chrystus kazał mu odbu-dować kościół. Remon-tując ten kościół sprzedał konia, wziął ze sklepu ojca kilka bel sukna, za co ojciec postawił go przed sądem biskupim. Biskup kazał oddać ojcu to, co do niego należało. Franci-

szek więc oddał. Przed ojcem i biskupem zdjął odzienie, został tylko we włosienicy i rozpoczął życie pokut-ne. 24 II 1208r. w czasie mszy Fran-ciszek usłyszał słowa dotyczące życia apostolskiego, zdjął habit, zaczął nosić brązową tunikę i wzywać ludzi do pokuty. Przyłączali się do niego inni młodzieńcy odbywali wyprawy mi-syjne. Papież Innocenty III zatwierdził franciszkański sposób życia. Św. Fran-ciszek przemawiał do zwierząt, które bardzo go lubiły, potrafił przepowie-dzieć śmierć, miał tez dar wskrzesze-nia, on wprowadził do obrzędów bo-żonarodzeniowych szopkę. W 1228r. położono kamień węgielny pod Bazy-liką św. Franciszka w Asyżu a później przeniesiono tam szczątki Świętego. Św. Franciszek przedstawiony jest w brązowym habicie z kapturem. Habit przepasany jest białym sznurem i trze-ma węzłami symbolizującymi śluby: posłuszeństwa, czystości i ubóstwa.

na dziedzińcu bazyliki

Bazylika Św. Franciszka

5 List do ParafianW ręku trzyma krzyż, a u jego stóp znajduje się czaszka: symbole pokuty i umartwienia. 26 IX 1997r. silne trzęsienie ziemi spo-wodowało zawalenie się sklepienia Bazyliki św. Franciszka. Dzisiaj Bazy-lika jest odrestaurowana ale fragmen-tu fresków na sklepieniu nie udało się

odtworzyć. Bazylika jest wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa Kul-turowego UNESCO. W tym przepięknym miejscu została odprawiona Msza Święta w intencji powołań kapłańskich i zakonnych. Po Mszy Świętej udaliśmy się do Fiuggii.

RZYM

W drodze z Fiuggii do Rzymu towarzyszyła pielgrzymom modli-twa i śpiew. Pani przewodnik, Syl-wia Chwastek przybliżyła nam histo-rię Rzymu. Autokar dowiózł nas na obrzeże miasta, a dalej jechaliśmy me-trem im. Jana Pawła II. Pani przewod-nik ostrzegła nas, aby uważać na do-kumenty, pieniądze, nie odłączać się od grupy, pilnować jeden drugiego. Hasłem do wysiadania z metra było zawołanie „Pisarzowice wysiadają”. Udaliśmy się do Bazyliki św. Pawła za Murami. Bazylika ta została zbu-dowana na miejscu, gdzie wcześniej św. Lucyna pochowała ciało św. Paw-ła, który został ścięty o 3 kilometry od tego miejsca. Legenda mówi, ucię-ta głowa odbiła się 3 razy od ziemi, z której w tym miejscu wytrysły 3 źró-dła. Wejście główne do bazyliki po-przedza dziedziniec otoczony grani-tową kolumnadą. Do Bazyliki należy wchodzić głównym wejściem; wejście bocznymi drzwiami jest profanacją tego pięknego kościoła. Na środku dziedzińca ustawiono groźną postać św. Pawła z mieczem. Wnętrze jest

przepiękne, trudno opisać słowami, należy to widzieć własnymi oczami. Bazylika jest pięcionawowa i jej wnę-trze stwarza sugestywne wrażenie. Wzrok widza błądzi wśród niekoń-czących się rzędów kolumn, między którymi przenika mistyczne światło przez podwójny rząd alabastrowych okien. W górze znajduje się renesan-sowy sufit pokryty bielą i złotem, a marmurowa posadzka błyszczy pod stopami idącego. Pomiędzy oknami

Bazylika Św.Pawła za Murami

6List do Parafiani kolumnami umieszczony jest rząd medalionów z mozaiki przedstawia-jących podobizny papieży od św. Piotra do Jana Pawła II (jest ich praw-dopodobnie 264). Mówi się, że jeże-li zabraknie miejsca na medaliony z papieżami, będzie koniec chrześcijań-skiego świata. Pod ołtarzem znajdu-je się marmurowa arka zawierająca czcigodne relikwie św. Pawła. W tej pięknej Bazylice uczestniczyliśmy we mszy świętej, którą odprawił Biskup Diecezji Bielsko-Żywieckiej, Tadeusz Rakoczy, a asystowali mu księża z tej-że diecezji, którzy przyjechali z piel-grzymami, których wiozło do grobu Apostoła Narodów 9 autokarów. Ksiądz biskup wzywał w kazaniu: - Uczmy się od świętego Pawła opty-mizmu życiowego, dynamizmu dzia-łań i gorliwości apostolskiej. Przy-pomniał, że to właśnie św. Paweł przywiózł naukę Chrystusową na

kontynent europejski. Po mszy świę-tej zwiedzaliśmy Rzym. Podziwiali-śmy chlubę Rzymu czyli Panteon. Tu mieszczą się groby króla Umberta I di Savoir, królowej Małgorzaty, Rafaela- najsłynniejszego malarza świata, jego narzeczonej Marii Bibbieny, Wiktora Emanuela II- pierwszego króla zjed-noczonych Włoch. Dalej podziwiali-śmy Forum Romanum, Plac Hiszpań-ski, Schody Hiszpańskie, Koloseum, Fontannę di Trewi, która słynie nie tylko ze wspaniałej wody, lecz także z legendy, która mówi, iż wrzuca-jąc do niej monetę powróci się jesz-cze raz do Wiecznego Miasta, czego życzyłby sobie może nie jeden piel-grzym. Naszemu spacerowi towarzy-szył ogromny gwar, hałas, miesza-nina ludzkich głosów, nawoływania sprzedających, dzwony kościołów, a nawet przeraźliwe gwizdki poli-cjantów, którzy strajkowali.

Rzym - Ołtarz Ojczyzny

7 List do ParafianWATYKAN

W dniu dzisiejszym spełniło się najskrytsze marzenie, które wielu ludzi nosi w sercach. Wielu Polaków i nie Polaków chce być w Watykanie, pragnie zobaczyć, dotknąć grobu na-szego umiłowanego rodaka Jana Paw-ła II. Dziś miało się spełnić to nasze marzenie; weszliśmy na teren Watyka-nu, który jest rezydencją papieską od 1377 roku. Na Wzgórzu Watykańskim istniał wspaniały cyrk Nerona. W tym miejscu został ukrzyżowany święty Piotr (64 lub 67 rok). Prosił on, aby go ukrzyżować głową w dół, bo uważał, że nie jest godzien umierać tak jak umierał Chrystus. Jego ciało pochowa-no w pobliżu, a 250 lat później cesarz Konstantyn wybudował na grobie Apostoła okazałą Bazylikę, która z bie-giem czasu stała się jednym z cudów świata. Jest to największa bazylika na świecie. Po wejściu na Plac św. Piotra, każdy zajmował jak najbardziej do-godne miejsce. W napięciu oczekiwali-śmy na wjazd papieża Benedykta XVI. Wreszcie pojawił się w swoim powo-zie, owacyjnie witany przez wszyst-

kich pielgrzymów. Papież przemawiał do zebranych: wymieniane były piel-grzymki, które przybyły tu z różnych stron świata. Każda wymieniona grupa owacyjnie odpowiadała i dawała znać o sobie machając chustami, parasolami, czym kto mógł. Papież pobłogosławił zebranych , ich różańce, obrazki, me-daliki itp. W czasie wolnym każdy na własną rękę poznawał okolice Waty-kanu. Nadszedł dla nas najważniejszy moment: wejście do grobu Jana Pawła II. Przeżycie niesamowite. Każdy piel-grzym trzymał w ręku, co najmniej jeden różaniec kupiony w Rzymie i poświęcony na Placu świętego Pio-tra. Byli i tacy, którzy mieli 8 różańców i wszystkie trzymali w ręce, aby dotknąć nimi płyty nagrobnej i przekazać te ró-żańce swoim bliskim, aby się modlili. Im bliżej było grobu, tym więcej osób osuszało oczy nie mogąc powstrzymać łez. W ciszy, skupieniu i zadumie prze-szliśmy obok grobu, szczęśliwi ze swo-jej obecności w tym świętym miejscu, przy tak ważnej dla nas Polaków oso-bie. Polacy mogą chwilę przystanąć po przejściu obok grobu w niewielkiej ni-szy i pomodlić się, co też każdy czynił z wielka gorliwością. Ksiądz Proboszcz złożył na grobie nasze prośby o wsta-wiennictwo przez Jana Pawła II u Boga w naszych intencjach. Potem zwiedza-liśmy wnętrze Bazyliki św. Piotra, która zachwyca swym pięknem i ogromem. Nawa gówna ma 186 metrów długości i 46 metrów wysokości. Ołtarz główny wznosi się nad grobem świętego Pio-tra. Przed grobem płonie dzień i noc 99 świec.

8List do ParafianPo południu uczestniczyliśmy we mszy świętej, którą odprawił Biskup Diecezji Bielsko-Żywieckiej, Tade-usz Rakoczy wraz z księżmi z tejże diecezji. Biskup zwracał się do Boga, dziękując w naszym imieniu, że mo-gliśmy tu przyjechać z Pod-beskidzia, aby oddać pokłon świętemu Pawłowi i aby prosić Jana Pawła II o błogo-sławieństwo, który na pew-no na nas patrzy z domu Ojca. Duszpasterz wzywał zgromadzonych do dawa-nia świadectwa, że jesteśmy Kościołem, który potrzebuje naszego wsparcia i przywiązania.Po mszy świętej każdy mógł jeszcze

podziwiać majestat pięknej Bazyliki i pomodlić się w znanych tylko sobie intencjach. Byliśmy wdzięczni Bogu i osobom, które zostały w domu, a umożliwiły nam wyjazd do tego pięknego miejsca. Wróciliśmy do ho-

telu ubogaceni, odrodzeni duchowo i szczęśliwi, że spełniło się życzenie, które nosiliśmy w swoich sercach. Uczestnikom pielgrzymki nasuwała się myśl, że nikt nie może wstrzymać beatyfi-kacji Jana Pawła II, bo obec-ność tych tłumów na Placu Św. Piotra i u grobu Papieża

świadczy o wielkości naszego umiło-wanego Rodaka.

MONTE CASSINO

O godzinie 7.30 udaliśmy się do Monte Cassino. W czasie podróży odmawialiśmy poranne modlitwy, różaniec, podziwialiśmy piękno oko-licy. Z niecierpliwością wypatrywali-śmy góry, którą zna dobrze każdy Po-lak. Wreszcie wypatrzyliśmy przede wszystkim klasztor benedyktynów majestatycznie rozłożony na szczycie góry, która ma 593m.n.p.m. To na tej górze w 528r. Benedykt z Nursji założył opactwo- siedzibę za-konu benedyktynów, który do tej pory istnieje na tym samym miejscu. Zakon-ników obecnie jest 24. W okresie śre-dniowiecza opactwo stało się centrum kultury, założono tu bibliotekę, szko-łę męską, mnisi przypisywali księgi

odznaczając się benedyktyńska cier-pliwością. Klasztor był wielokrotnie niszczony, palony a w czasie II wojny światowej zbombardowany, ocalały jedynie krypty świętego Benedykta i św. Scholastyki. Po wojnie został jed-nak odbudowany przez rząd włoski, a papież Paweł VI rekonsekrował go w 1964r. Wnętrze bazyliki jest wy-kończone mozaiką, są tu różne kolory marmuru. Patrząc na wystrój, widz czuje ogromny podziw i uznanie dla umysłów architektów i ogromnej pra-cy twórców tego wspaniałego klasz-toru. Na ołtarzu znajduje się krzyż z kości słoniowej, który ocalał z bom-bardowania, chociaż bomba wbiła się pod ołtarz pod kątem 45 stopni, ale nie wybuchła. Na dziedzińcu przed bazyliką stoi posąg św. Benedykta,

Janie Pawle IImódl się za nami

9 List do Parafianktóry jest patronem Europy i posąg św. Scholastyki, która założyła zgro-madzenie benedyktynek. Tu na górze Monte Cassino znajduje się cząstka Polski, bo tu na skrawku tej włoskiej ziemi znaleźli wieczny spoczynek sy-nowie naszej ojczyzny, którzy zginęli w walce z wojskami hitlerowskimi. Cmentarz na Monte Cassino trakto-wany jest przez Polaków jak świąty-nia, jako najważniejszy cel wszystkich polskich pielgrzymów. Leży tu 1052 żołnierzy polskich w różnym wieku. Patrząc na te groby uczestnik piel-grzymki przeżywa bunt, dlaczego tak się dzieje, dlaczego tyle niewinnych ludzi ginie, dlaczego Polacy walczyli na różnych frontach świata. Od naj-dawniejszych czasów przypomina-my sobie z lekcji historii opis walk, a następnie restrykcje po upadku po-wstań: listopadowego, styczniowego, przypominamy sobie udział Polaków w I wojnie światowej, walki Polaków w czasie II Wojny Światowej; w kam-

panii wrześniowej, bitwie pod Ber-linem , w bitwie o Anglię, o Narwik, o Tabruk , o Monte Cassino, wszędzie ginęli Polacy: młodzi, starsi ”do nieba czwórkami szli”. Pobyt na cmentarzu jest dla każdego uczestnika pielgrzymki wspaniałą lekcją historii, pogłębieniem umiłowania ojczyzny, której synowie ponieśli najwyższą stratę. Wśród swo-ich żołnierzy leży również gen. Wła-dysław Anders, który zmarł w Anglii. Prawdopodobnie dobrze mu było w Anglii, ale nie chciał być pochowany w tej obcej ziemi, nie wypowiedział tez słów: „ Dobrzy ludzie zabierzcie mnie w strony rodzinne, jeśli mi przyjdzie umrzeć na słodkiej obczyźnie”. Prosił, aby zawieziono go na Monte Cassino. Tu spoczywa wśród swoich żołnierzy. Tutaj, w tak ważnym miejscu dla Polaków została odprawiona Msza Święta w intencji poległych w walce na Monte Cassino. Mszę Świętą odprawił

ks. Janusz Gacek i ks. Ja-cek Pędziwiatr, którego można usłyszeć w radiu „ Anioł Beskidów”. Ks. Proboszcz wygłosił kaza-nie, w którym podkreślił, że ten skrawek ziemi do Polski należy. Mówił, że ludzie XX w ponieśli nie-spotykaną ofiarę, gdyż był to wyjątkowy czas i wyjątkowi ludzie, skoro gen Anders chciał leżeć wśród nich. Przypomnia-ne zostały postacie na-

widok z polskiego cmentarza na klasztor

10List do Parafianszych parafian: Jana Szarka i Edwarda Chucher, którzy walczyli o Monte Cas-sino. Pan Chucher był nauczycielem. Często okoliczne szkoły zapraszały go, aby przekazał młodzieży cząstkę swo-ich wspomnień. Umiał pięknie opo-wiadać. Zmarł w 1993r. Jest pochowa-ny na cmentarzu w Pisarzowicach. Ksiądz Proboszcz mówił, że ma zna-jomego, który mieszka w Kanadzie. To on w wieku 16 lat walczył jako ochotnik, doszedł aż do Bolonii, tam rozwiązano wojsko i nikt żołnierzom nawet nie powiedział słowa „dzięku-ję”. Papież Jan Paweł II odwiedzając cmentarz zastanawiał się, dlaczego jedni przeżyli a inni zapłacili najwyż-szą cenę. Na zakończenie kazania Ksiądz Proboszcz zachęcił słuchaczy, aby opowiadali historię swojego kra-ju dzieciom i wnukom. O tę opowieść

proszą nas również żołnierze leżący na tym cmentarzu. Na środku placu umieszczony jest Krzyż Virtuti Mili-tari. Wokół tego krzyża biegnie napis: „Przechodniu powiedz Polsce, żeśmy polegli wierni jej służbie”. W zadu-mie i milczeniu pielgrzymi opuszczali cmentarz. W drodze powrotnej zjeż-dżając z góry, podziwialiśmy miasto położone u stóp majestatycznej góry, piękne widoki, roślinność wśród której szukaliśmy czerwonych maków, które znamy z piosenki „Czerwone maki na Monte Cassino”. Słowa piosen-ki napisał Feliks Konarski a melodię skomponował Alfred Schulz, kompo-zytor i dyrygent, który był żołnierzem II Korpusu. Pieśń ta stała się niepisa-nym hymnem narodu polskiego pod koniec wojny, dawała nadzieję na od-zyskanie wolnej ojczyzny.

SAN GIOVANNI ROTONDO

San Giovanni Rotondo leży w krainie Apulia, która jest bardzo biedna. Z tym miejscem związane jest życie i działalność duszpasterska Ojca Pio, który urodził się w Pietrelinie 25 IV 1885r. W wieku 16 lat wstąpił do zakonu kapucynów i przyjął imię Pio, co oznacza pobożny. W 1910r. zo-stał wyświęcony na kapłana Kościoła Rzymskokatolickiego. 20 IX 1918r. pojawiły się u niego styg-maty na rękach, nogach i boku, przez co bardzo cierpiał. Na polecenie pa-pieża był wielokrotnie poddany bada-niom, które nie potwierdziły ingeren-cji osób trzecich, ani samookaleczenia.

Św. Ojcze Piomódl się za nami

11 List do ParafianStygmaty utrzymały się aż do śmier-ci czyli przez 50 lat. Zmarł 26 IX 1968r., mając 81 lat, został pochowany w Krypcie Kościoła Matki Bożej Ła-skawej w San Giovanni Rotundo.2 V 1999r. odbyła się beatyfikacja, a w 2002r. kanonizacja. Po 40. latach od śmierci 3 III 2008r. zwłoki zostały ekshumowane, poddane konserwacji a 24 IV 2008r. zostały wystawione na widok publiczny. Do grobu Ojca Pio ściągają tłumy ludzi, prosząc o po-trzebne łaski.Naoczni świadkowie opowiadają, że za życia czytał ludziom w myślach, spowiadał codziennie nawet 19 go-dzin, nie wychodząc z konfesjonału. Dzięki Ojcu Pio Apulia bardzo dużo zyskała. Staraniem tego kapłana zo-stał zbudowany piękny szpital, w którym są leczone szczególnie cięż-

kie przypadki. Przyjeżdżają tu ludzie z różnych stron świata. Powstało wie-le hoteli, ludzie mają pracę i są zado-woleni. Do Ojca Pio wierni piszą różne prośby. Zebrane listy z jednego roku są ulokowane w jednym pomieszcze-niu, zajmują prawie całą ścianę. Obok kościoła, w którym służył Święty Pio wybudowano nową bazylikę, która może pomieścić 7 tys. osób. Znajduje się tam również krypta, w której pla-nowano pochować Ojca Pio, ale do tej pory nie wiadomo, gdzie będzie pochowany. My pielgrzymi również składaliśmy swoje prośby wierząc, że otrzymamy pomoc w rozwiązaniu trudnych problemów. Chociaż w tym dniu padał deszcz, nie przeszkadzało to nam, pielgrzymom odpornym na różne przeciwności, cieszyliśmy się, że jesteśmy w tak szczególnym miejscu.

LANCIANO

Z Rotondo udaliśmy się do Lanciano. Przy zjeździe z góry podzi-wialiśmy Równinę Manfredońską po-krytą przede wszystkim oliwkami. To tutaj w Lanciano pewien mnich miał wątpliwości, czy w hostii, któ-rą unosi w górę jest faktycznie ciało i krew Chrystusa. W pewnym mo-mencie zauważył, że z hostii spływa krew. Ogromnie się przeraził, jego oczy stały się wielkie, spoglądały na osoby zebrane, jakby szukał jakiegoś wsparcia, pomocy, a równocześnie te oczy mówiły: patrzcie, patrzcie to prawda. Z niedowiarka stał się bardzo

wierzącym mnichem. Hostia została poddana badaniom. Okazało się, że

Relikwiarz w Lanciano

12List do Parafian

LORETO

Loreto jest to miejsce najsłyn-niejsze w Europie W tym sanktuarium znajduje się Święty Domek Maryi przemieszczony z Nazaretu przez rodzinę Aniołów Domek przewie-ziono drogą morską w roku 1294. Loreto przywołuje w pamięci tajemnicę Wciele-nia, która dokonała się w nazaretańskim mieszkaniu Maryi „według antycznej i żywej tradycji” jak powie-dział Jan Paweł II. Do lita-nii loretańskiej wprowadził On: Królowo Rodzin, Matko Kościoła módl się za nami. Wnętrze domku jest bardzo skromne, wykonane z kamienia i cegły. Na ołtarzu stoi figura Matki Bo-żej z Dzieciątkiem. Wykonał ją w 1922r. Cellani z drzewa cedru libańskiego, rosnącego w ogrodach watykańskich. Domek na zewnątrz obudowany jest marmurem wg projektu Bramantego. Jest to arcydzieło sztuki włoskiego od-rodzenia. Rzeźby przedstawiają obrazy z życia Maryi: Narodzenie Maryi, Za-ślubiny, Zwiastowanie, Nawiedzenie itd. W sanktuarium znajdują się także

kaplice narodowe. My Polacy również mamy tu swoją kaplicę, która jest po-święcona Najświętszemu Sercu Jezusa. Na osłonie podstawy ołtarza jest wy-

kuty w marmurze Krzyż Virtuti Militari. Środkowa część ołtarza przedstawia Chrystusa w białej sza-cie z odsłoniętym sercem i wyciągniętymi w stronę pielgrzyma rękami. Cała postać Zbawiciela, a szcze-gólnie jego oblicze nawią-zują do obrazu objawień Siostry Faustyny Kowal-skiej. Obok Chrystusa wi-dać polskie postacie i św.

Jacka Odrowąża, św. Andrzeja Bobolę, polską księżną błogosławioną Kingę. Z lewej strony kaplicy duży fresk przedstawia cud nad Wisłą, czyli zwycięstwo Polaków nad Rosją Sowiecką w 1920r. W środku widać Józefa Piłsudskiego, gen. Józefa Hal-lera i Tadeusza Jordana Rozwadow-skiego. Na pierwszym planie żołnierz polski wznosi sztandar 30 Regimentu Piechoty. Ten żołnierz zginął, jednak koledzy przedstawili artyście (Gatti) jego rysy twarzy i ten artysta uwiecz-nił go na obrazie. Matka tego żołnierza

jest ona mięśniem ludzkiego serca, krew jest ta sama, co w Całunie Turyń-skim. W tym sanktuarium za ołtarzem głównym można zobaczyć w kielichu 5 bryłek krwi i wystawiona też jest ho-stia. W 1974r. w Sanktuarium Naj-świętszego Sakramentu był kardynał

Karol Wojtyła i modlił się, aby Bóg sprawił, byśmy bardziej wierzyli i go-rąco się modlili. Tak pięknie się zło-żyło, że pielgrzymowaliśmy do tego miejsca w pierwszy piątek miesiąca i uczestniczyliśmy we Mszy Świętej od-prawionej przez księdza Janusza Gac-ka, ks. Jacka.

Matka Boża Loretańska

13 List do Parafian

przez długie lata przebywała w Loreto, modliła się i wpatrywała w podobi-znę syna bo innego zdjęcia nie miała. Na prawej ścianie kaplicy Artur Gatti przedstawił zwycięstwo Sobieskiego pod Wiedniem. Król na białym ruma-ku, unosi buławę, polscy i austriaccy dygnitarze witają Sobieskiego, a Do-bosz bije w bęben na znak zwycięstwa. W rogu fresku widać Marka z Aniano, kapucyna, który trzyma w ręku obraz Matki Bożej Loretańskiej. Fresk ten zo-stał ukończony w 1933r. w 250 rocznicę

odsieczy wiedeńskiej (1683). Posadzka jest tak wykonana aby przy-pominała fale Bałtyku. W Loreto wzru-sza pielgrzyma najbardziej pobożność prostych ludzi, którzy nieustannie tu przybywają, by oddać się w opiekę Maryi. Przychodzą tu by wyzbyć się strachu, złagodzić cierpienie, uleczyć rany na ciele i duszy. Maryja, matka Jezusa jest proszona o pomoc. Ona jest „wspomożycielką wiernych, pocieszyciel-ką strapionych, uzdrowieniem chorych, ucieczką grzeszników”.

WENECJA

Wenecja to miasto i port nad Adriatykiem rozłożone na 118 wy-spach w Lagunie Weneckiej. Znajdują się tu szkoły wyższe, unikalne zabyt-ki, muzea, galerie, kościoły gotyckie, renesansowe i barokowe. Z lądu sta-łego do Wenecji można się dostać

tylko drogą wodną: łodzią, statkiem, promem itp. Płynęliśmy pół godzi-ny, obserwując ruch na głównej arte-rii wodnej, śpiewając pieśni między innymi „Barkę”. Po zakończenu rejsu zachwycaliśmy się pałacem Dożów, zabudowaniami, kanałami, które są dla nas nie znane. Doszliśmy na plac św. Marka, gdzie znajduje się Bazy-lika, która oszałamia widza bogac-

Loretto - przed bazyliką

14List do Parafiantwem zdobień, jest najpiękniej-szym dziełem archi tektury. Dzieje budow-li sięgają IX wieku, kiedy to kupcy wy-kradli z Alek-sandrii szczątki świętego Mar-ka ewangelisty i przywieźli je do Wenecji. W górnej części Bazyliki nad wejściem jest obraz, który przedstawia kupców przywożących pod zwałami mięsa szczątki św. Marka. Wnętrze Bazyliki jest bardzo bogato zdobione, użyto dużo złota, gdyż jest ono odporne na wilgoć. Złoto powoduje również złudzenia optyczne, wydaje się, że wnętrze jest większe niż w rzeczywistości. Po-dziwialiśmy te budowy Wenecji, pa-trzyliśmy na gondole, które pływały po kanałach. Klasyczna gondola ma 11 metrów długości, 1,4 metra szero-kości i waży 600 kilogramów. Wyko-nana jest z kilku różnych gatunków drewna, a poszczególne elementy wyginane są nad ogniem rozpalo-nym z trzcin pochodzących z laguny. O godzinie 17.00 uczestniczyliśmy we mszy świętej w jednym z kościo-łów weneckich. Jadąc autobusem z Wenecji do Lido pani przewodnik opowiadała nam różne ciekawostki.

Między innymi dowiedzieliśmy się, że San Marino (samodzielna repu-blika) leży na wzgórzu podobnym do naszych Trzech Koron. Z jednej strony otacza to wzgórze Adriatyk, a z drugiej rozpoczynają się Apeni-ny. Mieszkańcy żyją z turystyki. Re-publika zawsze żyła swoim stylem i nie pozwoliła sobie narzucić nowych reguł nawet Napoleonowi. W czasie I i II wojny światowej w San Marino utworzono szpitale, które pomogły rannym. Podczas II wojny światowej było tam więcej rannych niż miesz-kańców. Powierzchnia republiki jest ograniczona. Żeby zamieszkać w San Marino, jeden z rodziców musi być obywatelem tego terytorium. Status rezydenta dostaje ten, kto tam miesz-ka 5 lat. Kolo Bolonii podziwialiśmy największe w Europie pola ryżowe; opowiadaliśmy sobie wzajemnie swoje odczucia z pobytu w Wenecji.

Wenecja - plac Św. Marka

15 List do ParafianPOWRÓT

Nadszedł dzień powrotu do Oj-czyzny. O godzinie 7.00 w ustronnym lokum hotelu Europa w Lido di Jesolo uczestniczyliśmy we mszy świętej od-prawionej przez naszego Proboszcza. Wspólnie dziękowaliśmy Bogu za szczę-śliwy pobyt we Włoszech i prosiliśmy Matkę Boską Królową Nieba i Ziemi o szczęśliwy powrót do domu. Na zakoń-czenie ksiądz Pro-boszcz odmówił „Laudesy”, czyli modlitwę poran-ną. Wyjechaliśmy o godzinie 8.00, nastroje już się zmieniły, bo każ-dy cieszył się, że wraca do swojego kraju. W autobu-sie zrobiło się we-soło. Pan Franci-szek Krzysztofiak ze Straconki grał na skrzypcach i śpiewał piękne pieśni o Janie Pawle II. Przyznał się, że pochodzi spod Turbacza i mieszka w Straconce od wielu lat, ale zawsze zostanie góralem wiernym górom. Te jego słowa są wyra-zem patriotyzmu lokalnego. W podzięce za tę szczerość pani przewodnik zaśpie-wała piosenkę, dedykując ją wszystkim

góralom. Słowa tej pieśni napisał Hara-symowicz. Drugim uczestnikiem, który umilał nam podróż był pan Wiesław Ja-rosz z Hecznarowic. Pan grał na gitarze, a wszyscy śpiewaliśmy: „Zielony moste-czek”, „Głęboka studzienka”, „Stokrotka ro-sła…”. Przejeżdżając przez Alpy ksiądz Proboszcz opowiadał nam różne hi-storie. Między innymi dowiedzieliśmy się, że miejscowości Kobarit znajduje się muzeum z I wojny światowej. W

tej miejscowości miała miejsce naj-krwawsza bitwa, którą opisał Er-nest Hemingway w powieści pt.: „Pożegnanie z bro-nią” . Natomiast w Osiaku zmarł król Bolesław Śmiały, który doprowa-dził państwo pol-skie do rozkwitu, sprowadził do Polski benedykty-

nów i osiedlił ich w Tyńcu. Ponieważ powstał konflikt między królem a bi-skupem Stanisławem ze Szczepanowa, w porywie gniewu król zabił bi-skupa. Powstał bunt, król nie mógł sprawować władzy, musiał uciekać z kraju. Zmarł na obczyźnie.

Kronikę pielgrzymki napisała Stanisława Rak, zdjęcia wykonał Jacek Góra

Przewodnikiem pielgrzymki była pani Sylwia Chwastek. Organizatorem imprezy turystycznej było biuro podróży „Marko”. Autokarem wieźli nas kierowcy z firmy „Transkom” ze Skoczowa.

W sumie przejechaliśmy 4300 kilometrów.

wspomnienie - schody hiszpańskie w Rzymie

16List do Parafian

Zapraszamy na odpust NMP Matki Kościoła1 czerwca , poniedziałek Zielonych Świąt

Msze św: 7.00, 10.00, 18.00 (suma). Duszpasterze

Kwotą 800 zł w s p a r l i ś m y Di e c e z j a l n y Fundusz Obro-ny Życia. Na ten dobroczynny cel przeznaczamy cały uzyskany ze sprzedaży zniczy dochód. Serdecz-nie zapraszamy do salki pod chórem

w każdą niedzielę. Akcja Katolicka

Rozliczenie finansowe ofiar złożonych od 04. 01. 09 – 17.05 09 r.

1 x 1. 160 zł 1. 160 zł 3 x 500 1. 500 2 x 400 800 3 x 300 900 26 x 200 5. 200 8 x 150 1. 200 173 x 100 17. 300 1 x 80 80 2 x 70 140 156 x 50 7. 800 2 x 40 80 6 x 30 180 9 x 20 180 1 x 30 $ 30 $

393 36. 520 zł 30 $Wydatki:Wyświetlacz pieśni – ekran 10.000 zł.

Prowadzimy intensywne prace remontowe na starej plebanii, przygotowujemy budy-nek na bardzo potrzebne w Pisarzowicach pomieszczenia przedszkolne.Koszty remontu ok. 60.000 zł., termin przekazania plebanii na użytkownie przedszkola – koniec lipca.

Proszę o pomoc w realizacji tych inwestycji.

Planujemy jeszcze w tym roku:- strojenie organów- remont urządzeń wentylacyjnych w naszym kościele

Ks. Janusz Gacek proboszcz

Parafialne konto bankowe:04 8120 0003 2001 0026 9452 0001 (Bank Spółdzielczy w Kętach)

PARAFIALNA STRONA INTERNETOWA: WWW.PISARZOWICE.DIECEZJA.BIELSKO.PL

Obraz Matki Kościoła z placu Św. Piotra w Rzymie