1/20

192 Aktualności

Szopki w łukowskich parafiach 2018/19

Parafia pw. Przemienienia Pańskiego

Parafia pw. NMP Matki Kościoła

Parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego

Parafia pw. Świętego Brata Alberta

Łukowska MileniuszkaNGŁ towarzyszy łukowskiej Mi-

leniuszce od chwili jej narodzin. Julia Cichosz urodzona 01.01.2001 r. skończyła właśnie 18 lat. To już pełnoletnia miesz-kanka Łukowa.

Julia jest uczennicą trzeciej klasy Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Łukowie. Przed nią matura i wybór dalszej drogi życiowej. Poważne decyzje związane z przyszłością nie są jeszcze do końca sprecyzowanie. Mile-niuszce życzymy powodzenia na egzami-nach, wiary we własne siły i sukcesów w dorosłym życiu. Redakcja

fot. Z. Pasik

fot. Z. Pasik

fot. G. Lipiński

fot. G. Lipiński

6 stycznia br. w restauracji „Jolanta” w Czosnówce k/Białej Podlaskiej, kolędą „Bóg się rodzi” rozpoczęto Noworoczne Spotkanie Lekarzy Emerytów z południo-wego Podlasia, zorganizowane przez dra Jana Hałabudę i Joannę Masalską z biura Delegatury Lubelskiej Izby Lekarskiej w Białej Podlaskiej. Spotkanie otworzył dr Jan Hałabuda, przewodniczący LIL Delegatury w Białej Podl. i w ciepłych słowach złożył wszystkim świąteczno-noworoczne życzenia, witając szczególnie nowe osoby, które przybyły na spotkanie.

Następnie wysłuchano koncertu ko-lęd w wykonaniu dr Andrzeja Wojtusia z Łukowa, mistrza gry na harmonijce ustnej.

W tej kolędowej atmosferze rozpo-częto biesiadowanie, goszcząc się pysznym menu. Prowadzono przy tym wspomnienio-we rozmowy, urozmaicane śpiewem kolęd.

Spotkanie przebiegło w bardzo miłej atmosferze, a uczestniczyło w nim kilka-dziesiąt osób, w tym 10-osobowa grupa z Łukowa: Stanisława Makarewicz, Maria Olszewska, Wanda i Zbigniew Pasikowie, Monika i Tadeusz Pirogowie, Grażyna Samulak, Stanisław Tychmanowicz, Teresa Wrona i Jan Zawiślak. W końco-wej części spotkania wykonano wspólne zdjęcie oraz dziękowano organizatorom za przygotowanie tego spotkania.

zdj. i oprac. Z. Pasik

Kolędowali Lekarze Emeryci

1/20193Aktualności

WIADOMOŚCI

oprac. R. Szczygieł

Przyjacielu!Ofiaruj 1% podatku na

POLSKI CZERWONY KRZYŻNr KRS - 0000 22 55 87

13 stycznia 2019 r. 7.36 15.52Kartka z kalendarza

A.W.

Święty Hilary z Poitiers, biskup i Doktor Kościoła

Hilary urodził się ok. 310 r. w Poitiers (Francja) jako syn pogańskich notabli. Zdobył bardzo dobre wykształcenie i zo-stał retorem. Z wielkim zaangażowaniem studiował Pismo Święte, a pod wpływem długotrwałej i głębokiej lektury Ewangelii św. Mateusza i św. Jana nawrócił się i przy-jął chrzest w 345 roku już jako żonaty męż-czyzna. Był na tyle gorliwym wyznawcą, iż w 350 roku obrano go biskupem rodzinnego miasta (nazywanego wtedy Pictavium). Zgodnie z ówczesną praktyką żonaci mężczyźni mogli być podnoszeni do takiej godności. Celibat nie był jeszcze wówczas w Kościele powszechnym zwyczajem.

Ponieważ w sporze ariańskim Hilary odmówił potępienia św. Atanazego z Alek-sandrii, który bronił prawdy o bóstwie Chrystusa, dlatego cesarz Konstancjusz skazał go w 356 r. na wygnanie do Frygii w Azji Mniejszej (obecnie Turcja). Kilka lat pobytu na wygnaniu wykorzystał na do-kładne zapoznanie się z teologią Wschodu.

Ze względu na intensywną działalność na rzecz porozumienia między Wschodem

a Zachodem Hilary bywa czasami nazywa-ny pierwszym ekumenistą. Prowadził czyn-ne życie jako pasterz i teolog, wpływając na charakter Kościoła Galii. Nieustraszony, pisał z wygnania listy do wiernych, by ich utwierdzić w wierze. Otrzymał piękny przy-domek „obrońcy Galii”, gdyż przez swoją postawę, kazania i pisma uchronił swoją ojczyznę od herezji.

Hilary nie miał daru przemawiania, dlatego też nie zasłynął jako kaznodzieja, ale był bardzo wybitnym teologiem i wniósł ogromny wkład w rozwój chrystologii i nauki o Trójcy Świętej. Z tego powodu został 13 maja 1851 r. zaliczony do grona Doktorów Kościoła przez bł. Piusa IX.

Zmarł w 367 roku. Pozostawił po sobie sporą spuściznę literacką, z której najcenniejszym jest traktat De Trinita-te (O Trójcy Świętej). Jego śmiertelne szczątki złożono w bazylice cmentarnej w Poitiers, noszącej obecnie jego imię. Niestety, fanatyczni kalwini dużą ich część zniszczyli (w 1562 r.). Ocalała tylko ta ich część, która przedtem została umieszczo-na w kościele św. Dionizego w Paryżu, i druga znaczna część podarowana dla kościoła św. Jerzego w Le Puy. Te ostatnie

relikwie sprowadzono w roku 1698 do Poitiers, gdzie doznają szczególnej czci. Św. Hilary należy do pierwszych wyznaw-ców, którym Kościół na Zachodzie zaczął oddawać publicznie liturgiczną cześć. Wcześniej było to niemal wyłącznym przy-wilejem męczenników.

Bł. Weronika Nagroni, mniszka

Weronika urodziła się w 1445 r. w Binasco (Lombardia w północnych Włoszech). Pochodziła z bardzo ubogiej rodziny. W 1466 r. wstąpiła do surowego klasztoru sióstr augustianek św. Marty w Mediolanie. Tutaj nauczyła się czytać i pisać, a przede wszystkim poznawać i ko-chać Boga. Była mistyczką. W kontemplacji była tak zaawansowana, że otrzymała dar łez, a nawet ekstaz. Duch Święty obdarzył ją szczególnymi darami i Bożą mądrością. Otrzymała dar proroctwa i czytania w ser-cach ludzkich.

Weronika zmarła w klasztorze 13 stycznia 1497 r. w wieku 52 lat. Po-chowano ją w kościele zakonnym, a kiedy klasztor został zlikwidowany, relikwie prze-niesiono do jej rodzinnej wioski - Binasco. Papież Leon X zezwolił na jej kult (1518), a potwierdził go papież Aleksander VIII w 1690 roku.

Wiadomości z kraju18 XII ub.r. w wieku 89 lat zmarł Ka-zimierz Kutz, jeden z najwybitniejszych polskich reżyserów, promujący tradycje Górnego Śląska.18 XII ub.r. Sławomir Broniarz, prezes ZNP, ogłosił rozpoczęcie ogólnopolskiego protestu pracowników oświaty.25 XII ub.r. dwóch mieszkańców gminy Wyrzysk (woj. wielkopolskie) ukradło ze stawu 840 kg karpia. Ryby przewozili w sa-mochodzie, a wpadli podczas rutynowej kontroli drogowej.27 XII ub.r. zmarł bp Tadeusz Pieronek, były sekretarz Episkopatu Polski i rektor Papieskiej Akademii Teologicznej w Kra-kowie. Miał 84 lata.27 XII ub.r. w Poznaniu obchodzono 100-rocznicę wybuchu Powstania Wielko-polskiego, jedynego zwycięskiego zrywu narodowego.27 XII ub.r. co najmniej 15 wilków wtar-gnęło na ogrodzony teren gospodarstwa w Zbychowie (woj. pomorskie) i zagryzło 17 danieli.4 I br. w wyniku pożaru w tzw. escape roo-mie w Koszalinie zginęło 5 gimnazjalistek, a 25-letni pracownik został poparzony.

Wiadomości ze świata17 XII ub.r. ciała dwóch turystek ze Skandynawii zostały znalezione w pobliżu wioski Imlil w górach Wysokiego Atlasu

w Maroku. Kobiety zostały zamordowane podczas wędrówki górskiej na popularnym szlaku turystycznym.20 XII ub.r. 13 górników (w tym 12 Pola-ków) zginęło, a trzech zostało rannych po wybuchu metanu w kopalni węgla kamien-nego CSM w Karwinie w czeskiej części Śląska Cieszyńskiego.22 XII ub.r. ponad 400 osób zginęło, a prawie 1,5 tys. zostało rannych, w wyni-ku fal tsunami, które uderzyły w wybrzeża Cieśniny Sundajskiej między wyspami Jawa i Sumatra w Indonezji.24 XII ub.r. 43 osoby zginęły, a 10 zostało rannych w zamachu na budynek rządowy w stolicy Afganistanu Kabulu.26 XII ub.r. na Ukrainie zakończył się stan wojenny, ogłoszony na 30 dni po ata-ku Rosji na okręty ukraińskiej marynarki wojennej w rejonie Cieśniny Kerczeńskiej.28 XII ub.r. w zamachu bombowym na autobus turystyczny w Gizie w Egipcie zginęły 4 osoby, a 10 zostało rannych.31 XII ub.r. 39 osób zginęło, w wyniku wybuchu gazu w bloku, w rosyjskim Mag-nitogorsku.2 I br. co najmniej 120 osób zginęło, a 28 uznano za zaginione, na skutek powodzi i osunięć ziemi na Filipinach, do których doszło po przejściu burzy Usman.2 I br. 270 kontenerów zawierających

m.in. telewizory, zabawki i meble zostało wyrzuconych przez morze na brzegi Wysp Fryzyjskich (Holandia). Spadły ze statku MSC ZOE, który jest jedną z największych jednostek handlowych świata, mogącą po-mieścić nawet 19 tys. kontenerów.5 I br. Ekumeniczny Patriarcha Konstan-tynopola Bartłomiej I podpisał tomos o au-tokefalii Cerkwi Prawosławnej Ukrainy.6 I br. co najmniej 30 górników zginęło w osuwisku w kopalni złota na północy Afganistanu.6 I br. w Paryżu i innych miastach Francji trwały nadal demonstracje tzw. żółtych kamizelek. Żądano ustąpienia prezydenta Macrona i bardziej socjalnej polityki spo-łecznej.

Łukowskie Towarzystwo Regionalne im. J.S. Majewskiego w Łukowie oraz Redakcja Nowej

Gazety Łukowskiej składają serdeczne podziękowania

za nadesłane nam życzenia Bożonarodzeniowe i Noworoczne

1/20

194 Rozmowa Gazety

Wygrał pan wybory z poprzednim burmistrzem, który rządził Łukowem przez dwie kadencje i miał sporo sukce-sów. Co, Pana zdaniem, przyczyniło się do takiego rozstrzygnięcia?

Według mnie, w pracy mojego po-przednika, zabrakło przejrzystości i trans-parentności. Takim elementem, który również zaważył na wyniku wyborów, była koncentracja inwestycji w roku wyborczym. W związku z tym społeczeństwo Łukowa potraktowało to jako ewidentną kiełbasę wyborczą.

Rozsądny włodarz zaczyna od sporządzenia dla siebie tzw. bilansu otwarcia. Czy Pan już wie, jaka jest kon-dycja finansowa miasta i jakie są główne problemy do rozwiązania?

Jestem na etapie tworzenia takiego bilansu otwarcia, ale w tym momencie nie chciałbym dzielić się szczegółami. Prosił-bym na początku o sto dni spokoju. Kiedy ten czas upłynie, to podzielę się z miesz-kańcami tymi informacjami.

Nie jest tajemnicą, że samorządy mają spore długi. Z jakiego poziomu startuje miasto w 2019 roku?

Nasze miasto nie jest tak bardzo za-dłużone w porównaniu z innymi samorzą-dami. To zadłużenie było zmniejszane przez mojego poprzednika i ja również zamierzam utrzymać taką tendencję Nasz dług będzie sukcesywnie redukowany. Obecnie mamy zadłużenie na poziomie ponad 26 mln.

Niektóre inwestycje, zapoczątkowa-ne przez poprzednika, są zaplanowane na kilka lat. Czy zamierza Pan kontynuować rozbudowę infrastruktury na Zimnej Wodzie oraz doprowadzić bulwar nad Krzną do wspomnianego akwenu?

Jeśli chodzi o Zimną Wodę to bę-dziemy kontynuować tamtejsze inwesty-cje. Rozpoczęte tam prace muszą zostać zakończone, zwłaszcza że korzystamy ze wsparcia unijnego. Natomiast doprowadze-nie bulwaru do Zimnej Wody jest proble-matyczne, nawet z przyczyn technicznych, albowiem trzeba uwzględnić przeprawę przez obwodnicę łukowską oraz przez tory kolejowe. Moim zdaniem bulwar nad Krzną nie jest najbardziej oczekiwaną inwestycją dla mieszkańców Łukowa. Sam mam spore uwagi co do jakości wykonanego odcinka bulwaru. Wyraźnie widać, iż ta inwestycja była robiona szybko, aby zdążyć na wybory.

Co będzie z planowaną rozbudową krytego basenu?

Czekamy na projekt. Jeśli się on pojawi, to wówczas będziemy się zasta-nawiać nad tym, czy miasto stać na taką inwestycję. Wiem dobrze, że mieszkańcy Łukowa oczekują na taką modernizację w kierunku mini Aqua Parku. Zapewne mia-sto mogłoby zrealizować taką inwestycję,

ale jeszcze większym problemem może się okazać jej utrzymanie. A my nie chcemy zadłużać miasta. Tego rodzaju obiekty są bardzo kosztowne, co można zauważyć na przykładzie innych miast. Aqua Parki nie są dochodowe, a generują koszty.

Nadal okolice Dworca PKP nie sta-nowią dobrej wizytówki dla Łukowa. Czy coś zmieni się w tym względzie w obecnej 5-letniej kadencji?

Jest realna szansa, żeby budynek dworca mógł pełnić nową funkcję. Będzie to funkcja kulturalna, ale o szczegółach nie chciałbym teraz mówić. Chciałbym, aby na terenie dworca zaczęła funkcjonować sala widowiskowa na ok. 350 osób. Wówczas blasku nabierze także teren wokół dworca. W moich planach jest utworzenie komuni-kacji miejskiej, a teren dworca ma odgrywać ważną rolę w tym przedsięwzięciu.

Najwięcej środków z budżetu prze-znacza się na oświatę. Czy infrastruktura szkolna jest obecnie w Łukowie na wy-starczającym poziomie?

Infrastruktura oświatowa w Łukowie jest na dobrym poziomie. Nie mamy prob-lemów lokalowych, a w SP Nr 5 są nawet wolne sale po wyprowadzeniu się stamtąd Wyższej Szkoły Administracji i Biznesu. Nieco gorzej jest z przedszkolami miejski-mi. Dlatego kilka inwestycji zaplanowali-śmy w roku 2019 w Przedszkolu Nr 2.

Przez ostatnie lata przyzwyczaili-śmy się do bogatej oferty kulturalnej i to nie tylko realizowanej poprzez masowe festyny, ale bardzo różnorodnej i to na coraz wyższym poziomie. Czy zamierza Pan kontynuować podobne działania w obecnej kadencji?

Oczywiście, dotychczasowe działania w zakresie kultury będą kontynuowane. Dni Łukowa odbędą się. Są nawet pewne nowe propozycje, które zamierzamy uwzględnić. Zapewne oferta Łukowskiego Ośrodka Kultury będzie jeszcze bogatsza niż dotąd.

Chcielibyśmy także utrzymać Między-narodowy Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej.

Jak na duże powiatowe miasto nieco niepokoi stan łukowskiego sportu, pomi-mo dużych sukcesów naszej młodzieży, zwłaszcza ze SP Nr 1. Czy naprawdę nie stać nas na przyzwoity zespół w grach zespołowych? Czy piłkarze łukowskich Orląt muszą przegrywać z Łazami, Stoczkiem lub Adamowem? Przypomnę, że jeszcze kilkanaście lat temu na mecze Orląt przychodziło 2-3 tys. kibiców, a ostatnio kilkadziesiąt.

Stowarzyszenie sportowe „Orlęta” ma spore kłopoty, w tym problemy finan-sowe. Miasto wspiera sport w Łukowie, ale Stowarzyszenie samo musi się uporać z własnymi problemami. Nadal czekamy na wybór prezesa „Orląt” i spodziewamy się, że będzie to osoba odpowiedzialna. Uważam, iż kończący się 2018 r. był lepszy dla piłkarzy łukowskich. Może to będzie początek powrotu łukowskiej piłki na po-ziom sprzed kilku lat i znowu na trybunach pojawią się liczniej kibice. W innych dy-scyplinach zespołowych moglibyśmy mieć większe sukcesy, ale znowu i w tym przy-padku pojawiają się kwestie finansowe. Bez strategicznego sponsora łukowski sport nie rozwinie się na większą skalę. Miasta nie stać na poważniejsze finansowanie sportu.

Mamy duży rynek, na którym nie-stety znajduje się nieestetyczny budynek Domu Handlowego z okresu PRL. Czy ta szpetna wizytówka miasta zniknie wresz-cie z centralnej przestrzeni Łukowa?

Nie ma planów, aby pozbyć się tego budynku, ponieważ nie jesteśmy jego właś-cicielem. Miasto mogło go pozyskać w la-tach 90-tych, ale tak się nie stało. Zgadzam się natomiast, że estetyka tego budynku odbiega od standardów, jakie promuje się w podobnych ośrodkach miejskich o histo-rycznej przeszłości.

Wiele miast powiatowych wielkości Łukowa posiada własną komunikację miejską. Czy nie stać nas na chociażby jedną okrężną linię autobusową?

Myślę, że taka komunikacja miejska funkcjonować będzie już w 2020 r. Nie jestem zwolennikiem jednej linii okrężnej. Podstawową funkcją komunikacji miejskiej jest łączenie obrzeży Łukowa z centrum. Dlatego postuluję uruchomienie dwóch linii autobusowych, krzyżujących się w centrum. W ten sposób połączone byłyby cztery skrajne punkty miasta z możliwością prze-siadki w centrum. Spodziewam się, iż radni poprą ten pomysł i wreszcie Łuków będzie miał własną komunikację. Warto przypo-mnieć, że w ostatnich wyborach startowały cztery komitety, zaś uruchomienie komu-nikacji miejskiej postulowały trzy z nich.

Potrzebna jest współpraca na rzecz ŁukowaZ Piotrem Płudowskim, burmistrzem Łukowa, rozmawia Marek Okoń

1/20195Rozmaitości

W Łukowskiej Radzie Miasta ma Pan zaledwie kilku zwolenników. Jak można kierować miastem mając tak dużą opozycję?

Rozpoczynając pracę jako burmistrz powiedziałem takie zdanie, że ze swoje-go słownika skreślam słowa „opozycja” i „koalicja”, albowiem wszyscy zostaliśmy wybrani przez mieszkańców Łukowa, aby służyć temu miastu. Burmistrz i Rada Mia-sta mają się wspierać wzajemnie dla dobra ogółu. Myślę, że z czasem osiągniemy jakiś konsensus.

Czy w związku ze zmianą bur-mistrza nastąpiły spore przetasowania personalne w łukowskim Magistracie?

Nie stało się tak. Jak zapowiadałem w kampanii wyborczej, nie dokonałem czystek personalnych. Jedynie podzięko-wałem za współpracę dotychczasowemu Sekretarzowi Miasta. Dokonałem pewnych zmian w obrębie Urzędu Miasta. Niektóre wydziały zostały połączone, a inne rozdzie-lone. Reaktywowałem funkcję zastępcy burmistrza, albowiem zakres moich obo-wiązków jest tak duży, że nie wyobrażam sobie funkcjonowania bez takiego wsparcia.

Przez dwie ostatnie kadencje do-brze układała się współpraca ze Staro-stwem. Jak wyobraża sobie Pan wspólne działania ze starostą, którym jest obecnie poprzedni burmistrz Łukowa, pański konkurent w wyborach?

Mam nadzieję, iż ta współpraca się jakoś ułoży. Dotychczas taka współpraca polegała na tym, że to miasto wspierało inwestycje powiatowe, zwłaszcza te, które miały miejsce w Łukowie, jak chociażby budowa obwodnicy.

Czego życzyłby Pan sobie i miesz-kańcom Łukowa w 2019 roku?

Tradycyjnie życzę mieszkańcom Łukowa zdrowia i wszelkiej pomyślności. Życzę im, że jeśli mają jakieś marzenia, to aby umieli je zrealizować, a także aby stawiali sobie ambitne cele, jednocześnie możliwe do zrealizowania. Może niekiedy warto iść mniejszymi krokami, ale dociera-jąc do wyznaczonego celu.

Dziękuję za rozmowę.

19 grudnia ub.r. Rada Miasta uchwa-liła budżet na 2019 rok. Wprawdzie został on przygotowany jeszcze przez poprzed-niego burmistrza, ale był modyfikowany do ostatniego momentu zarówno przez nowego burmistrza Piotra Płudowskiego, jak i radnych, nawet na sesji budżetowej, co dotychczas nie miało nigdy miejsca. Docho-dy zaplanowano na kwotę 116,5 mln, czyli nieco mniej niż w 2018 roku (zaplanowane 123,5 mln). Z kolei wydatki zaplanowano na 113,7 mln. Różnica pomiędzy docho-dami a wydatkami zostanie przeznaczona na spłatę długów. Na koniec grudnia 2018 miasto jest zadłużone na kwotę 26,6 mln. Warto podkreślić, ze budżet Łukowa jest nieco większy niż powiatu łukowskiego.

Największą pozycję w budżecie stanowią środki przeznaczone na oświatę – 45,6 mln (prawie 40 %). W ramach tego działu jest utrzymanie czterech szkół pod-stawowych w mieście. Dużą pozycję stano-wi dział „Rodzina” – 28,7 mln, a środki te przeznaczone są na wypłacenie świadczenia 500+, zasiłki rodzinne i inne świadczenia społeczne. Na Zarząd Dróg Miejskich, czyli na remonty i utrzymanie łukowskich ulic za-planowano 5,2 mln. Na zadania realizowane przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej przeznaczono 3 mln. Administracja publicz-na pochłonie 9,3 mln – głównie utrzymanie Magistratu, działalność Rady Miasta oraz promocja Łukowa. Na kulturę fizyczną (sport i rekreacja) zaplanowano 4 mln, a na kulturę i ochronę dziedzictwa narodowego 2 mln. Na transport i łączność przeznaczo-no 11,9 mln (10,8 %). Sporo środków, bo aż 7,4 mln, zaplanowano na gospodarkę komunalną i ochronę środowiska (m.in. zagospodarowanie odpadów komunalnych, utrzymanie zieleni).

Na inwestycje przeznaczono 3,98 mln. Z zadań drogowych warto wymienić m.in. następujące: przebudo-wa ul. Kilińskiego – 344 tys., budowa ul. Królik – 215 tys., budowa ulic miedzy ul. Wereszczakówny, Zagrodową i Al. Ka-

czorowskiego – 160 tys., budowa ul. Pod-górnej – 125 tys., budowa ul. Rurowej – 125 tys., budowa czterech kładek pieszych przez rzekę Krznę – 80 tys. Z inwestycji oświatowych należy wspomnieć następu-jące: przebudowa instalacji elektrycznej w SP Nr 4 – 458 tys., rozbudowa budynku dydaktycznego SP Nr 5 o windę dla osób niepełnosprawnych – 270 tys., przebudo-wa instalacji elektrycznej w Przedszkolu Nr 4 – 205 tys., dostosowanie budynku Przedszkola Nr 4 do przepisów ochrony przeciwpożarowej – 150 tys., budowa placów zabaw przy SP Nr 2 – 95 tys. oraz przy SP Nr 3 – 70 tys., przebudowa sali gimnastycznej przy SP Nr 2 – 60 tys. Na budowę i rozbudowę oświetlenia ulicznego zaplanowano 177 tys. Sporo środków prze-widziano na rewitalizację zdegradowanego obszaru nad zalewem Zimna Woda oraz na budowę infrastruktury na cele społeczne – 1,17 mln. Blisko 2 mln zarezerwowano na remonty w szkołach i przedszkolach miejskich. I tak w: SP Nr 1 będzie renowa-cja boiska i bieżni oraz remont natrysków, SP Nr 2 remont dachu, renowacja boiska oraz wymiana okien, SP Nr 3 wymiana instalacji centralnego ogrzewania, remont szatni, zakup szafek do szatni, SP Nr 5 remont dachu, malowanie ogrodzenia, re-mont podłóg i łazienek, Przedszkole Nr 1 remont łazienek i schodów, Przedszkole Nr 2 remont kuchni, łazienek oraz wymiana okien, Przedszkole Nr 3 remont kuchni, Przedszkole Nr 4 doposażenie placu zabaw, Przedszkole Nr 7 remont pomieszczeń na parterze budynku.

W budżecie przewidziano także 3,4 mln jako rezerwę celową na wkład własny przy realizacji unijnego programu – rewitalizacja Zalewu Zimna Woda. Ponadto zarezerwowano 200 tys. na przebudowę piwnic w Łukowskim Ośrodku Kultury.

Wprawdzie Łuków ma obecnie zadłu-żenie wynoszące 26,6 mln, to jednak stara się je ograniczać i planuje się, że na koniec 2019 r. wyniesie ono 23,6 mln. (om)

Miejska Sesja Budżetowa

Ministerstwo Sportu i Turystyki pod-sumowało rok 2018 we współzawodnictwie dzieci i młodzieży.

Powiat łukowski znalazł się na 134 miejscu wśród 380 sklasyfikowanych po-wiatów. Młodzi sportowcy ze wszystkich klubów z powiatu zdobyli w sumie 284.47 punktów. W tym roku „punktowały” nastę-pujące kluby:ŁKS Orlęta Łuków 119,33 punkty: pod-noszenie ciężarów 69 punktów, boks 20 punktów, zapasy 27 punktów, piłka nożna 3,33 punkty;GKS Armaty Stoczek Łukowski 77 punk-tów - zapasy;

KSW Łuków 42 punkty - kickboksing;SPR Łukovia Łuków 30.64 punkty - piłka ręczna;Olimpijczyk Łuków 7 punktów - podno-szenie ciężarów;MKS Delfinek Łuków 3.5 punktu - pły-wanie;UKS Jedynka Łuków 3 punkty - piłka ręczna;SSz Szachpol Łuków 2 punkty - szachy.

Najwięcej punktów zdobyli dla po-wiatu łukowskiego zapaśnicy (104 punkty), ciężarowcy (76 punktów) i bokserzy oraz kickbokserzy (62 punkty).

AKup

Sportowe podsumowanie powiatu łukowskiegoFoto-Video „AS”Andrzej Szczygielskiul. Stawki 2/3, 21-400 Łuków

tel. kom. 0 603 93 26 25• zdjęcia plenerowe• śluby i inne uroczystości• jako nieliczni w regioniestosujemy w pełni cyfrowyzapis i montaż filmów video

1/20

196 Wieści z Powiatu

Muzeum Henryka Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej za-kupiło kolejnych 5 kart rękopisu powieści „Potop” Henryka Sienkiewicza! Tym razem jest to pełny opis przełomowej dla Rzeczypospolitej pod wodzą Stefana Czarnieckiego „bitwy pod Warką”, pierwszej zwycięskiej w polu nad Szwedami.

Projekt pozyskania kart rękopisów powieści wsparła Fun-dacja LOTTO, Grupa Azoty „PUŁAWY” S.A. oraz kilkadziesiąt szkół z terenu całej Polski, które odpowiedziały na apel muzeum.

Rękopis zaczyna się od opisu spotkania obu wojsk: Barwna szwedzka piechota poczęła wysypywać się na środek równiny; pułki formowały się jeden za drugim w oczach polskich żołnierzy i stawały rojnie na kształt kraśnych stad ptactwa. Pilica dzieliła dwa wojska. Dzięki typowemu dla Czarnieckiego manewrowi husaria Polska i oddziały dragońskie sforsowały rzekę i ku cał-kowitemu zaskoczeniu wroga z impetem uderzyły na Szwedów.

W dniu 27.12.2018r odbyły się posiedzenia Rad Muzeum nowej kadencji przy Muzeum H. Sienkiewicza w Woli Okrzej-skiej oraz Muzeum Regionalnym w Łukowie dla których Powiat Łukowski jest podmiotem tworzącym zgodnie z Ustawą z dnia 21 listopada 1996 o muzeach. Na posiedzeniach obecni byli Sta-rosta Łukowski Dariusz Szustek, Wicestarosta Łukowski Janusz Kozioł oraz Sekretarz Powiatu Jerzy Siwiec. Podczas spotkania wręczone zostały nominacje członkom Rad Muzeum, przyjęto regulaminy pracy rad oraz dyskutowano na temat bieżącej dzia-łalności placówek. Rada Muzeum ocenia działalność muzeum na podstawie przedłożonego przez dyrektora sprawozdania rocznego oraz opiniuje przedłożony przez dyrektora roczny plan. Kadencja członków Rad Muzeum trwa cztery lata. Przewodniczącym Rady Muzeum Regionalnego w Łukowie został pan Marek Mojski, na-tomiast Przewodniczącym Rady Muzeum Henryka Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej został pan Jerzy Kędra.

Zgodnie z Uchwałą Rady Powiatu Łukowskiego Nr II/31/2018 z dnia 10 grudnia 2018 r. w sprawie powołania Rady Muzeum przy Muzeum Regionalnym w Łukowie powołano radę w składzie:1) Karol Ciołek - przedstawiciel Rady Powiatu Łukowskiego;2) Bartłomiej Bryk - przedstawiciel Rady Powiatu Łukowskiego;3) Jerzy Siwiec - przedstawiciel Rady Powiatu Łukowskiego;4) Marek Mojski - przedstawiciel Dyrektora Muzeum Regional-

nego w Łukowie;5) Marek Król - przedstawiciel Miasta Łuków;6) Zygmunt Krawczak - przedstawiciel Łukowskiej Rady Senio-

rów;7) Mieczysław Gaja - przedstawiciel Stowarzyszenia Twórców

Ludowych Oddział w Łukowie;

Posiedzenia Rad Muzeum nowej kadencji8) Mieczysław Zawadzki - przedstawiciel Stowarzyszenia Twór-

ców Ludowych Oddział w Łukowie;9) Longin Kowalczyk - przedstawiciel Towarzystwa Przyjaciół

Ziemi Łukowskiej w Łukowie;10) Marian Zalewski - przedstawiciel Towarzystwa Przyjaciół

Ziemi Łukowskiej w Łukowie;11) Joanna Kapitaniuk – przedstawiciel Stowarzyszenia „Przy-

mierze dla Ziemi Łukowskiej”.

Zgodnie z Uchwałą Rady Powiatu Łukowskiego Nr II/32/2018 z dnia 10 grudnia 2018 r. w sprawie powołania Rady Muzeum przy Muzeum Henryka Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej powołano radę w składzie:1) Włodzimierz Wolski - przedstawiciel Rady Powiatu Łukow-

skiego;2) Danuta Bosek - przedstawiciel Rady Powiatu Łukowskiego;3) Beata Skwarek - przedstawiciel Rady Powiatu Łukowskiego;4) Janusz Sopyła - przedstawiciel Dyrektora Muzeum Henryka

Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej;5) Teresa Kożuch - przedstawiciel Dyrektora Muzeum Henryka

Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej;6) Andrzej Soćko - przedstawiciel Dyrektora Muzeum Henryka

Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej;7) Jerzy Kędra - przedstawiciel Gminy Krzywda;8) Wojciech Czerniec - przedstawiciel Gminy Krzywda;9) Stanisław Woś - przedstawiciel Towarzystwa im. Henryka

Sienkiewicza – Zarządu Głównego w Lublinie;10) Barbara Kot - przedstawiciel Stowarzyszenie Krzewienia

Kultury Wiejskiej „Szansa” w Krzywdzie;11) Danuta Chadaj – przedstawiciel Stowarzyszenia „Przymierze

dla Ziemi Łukowskiej”.

Kolejne karty „Potopu” trafiły do Muzeum Henryka SienkiewiczaMimo zaciętej obrony pułki szwedzkie nie wytrzymały naporu Polaków, tylko część zdołała uciec do Czerska i dalej do War-szawy. Było to pierwsze zwycięskie starcie wojska polskiego z najeźdźcą w otwartym polu. Rozumiał Czarniecki, jak potężny skutek to zwycięstwo w całej Rzeczypospolitej wywrze, jak pod-niesie ducha, jaki rozbudzi zapał; widział już całą Rzeczpospolitą w niedalekiej przyszłości od ucisku uwolnioną, triumfującą... Do zwycięstwa przyczynił się znacząco i Pan Zagłoba, który wraz z atakującymi oddziałami musiał przepłynąć rzekę. Zmarznię-tego przeprawą rycerza poratował sam Czarniecki podając mu własną manierkę z gorzałką - Zagłoba przechylił ją do ust i po chwili oddał próżną, po czym rzekł: - Tylem się wody w Pilicy ożłopał, że rychło patrzeć, jak mi się ryby w brzuchu wylęgną, ale to lepsze od wody...

Promocja Powiatu

1/20197Wieści z Powiatu

21 grudnia ub.r. członkowie Rady Powiatu uchwalili budżet na 2019 rok. Został on przygotowany jeszcze przez poprzedni Zarząd Powiatu. Dochody zaplanowano na kwotę 112,4 mln, czyli nieco mniej niż w 2018 roku (zaplanowane 114,4 mln, a zre-alizowane na poziomie 118,2 mln). Z kolei wydatki zaplanowano na 110.05 mln (w 2018 zaplanowano 121 mln, a zrealizowano na kwotę 128,3 mln, czyli powstał spory deficyt w budżecie).

Największą pozycję w budżecie stanowią środki przezna-czone na oświatę i edukacyjną opiekę wychowawczą – 52,23 mln (47,45 %). W ramach tego działu jest utrzymanie szkół średnich i specjalnych oraz Powiatowego Zespołu Oświatowego. Sporo kosztować będzie pomoc społeczna – 13,92 mln (12,6 %). Jeśli cho-dzi o pomoc społeczną to najwięcej środków pochłoną trzy Domy Pomocy Społecznej w: Łukowie, Ryżkach i Woli Gułowskiej. Po-nadto w ramach tego działu jest utrzymanie Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie, Powiatowego Ośrodka Wsparcia „Przylądek” w Łukowie, Domu Dziecka w Radoryżu, Pogotowia Opiekuńczego w Stoczku oraz tzw. rodzin zastępczych. Administracja publiczna pochłonie 11,12 mln (10,1 %) – głównie utrzymanie Starostwa, działalność Rady Powiatu oraz promocja Ziemi Łukowskiej. Na transport i łączność przeznaczono 11,9 mln (10,8 %). Środki te otrzyma Powiatowy Zarząd Dróg na remonty i inwestycje drogowe. Na Powiatowy Urząd Pracy zaplanowano 3,1 mln (2,8 %), a na bezpieczeństwo publiczne i ochronę przeciwpożarową 4.67 mln (4,2 %). Pozostałe działy pochłoną stosunkowo niewielkie kwoty.

Na inwestycje przeznaczono 15,35 mln, w tym na drogi powiatowe 7,14 mln. Najwięcej pochłonie przebudowa drogi na odcinku Sięciaszka - Czerśl – 4,23 mln. Inwestycje oświatowe kosztować będą 1,23 mln, a najwięcej przeznaczono na budowę budynku dydaktycznego do nauki zawodu przy ZS Nr 2 w Łukowie. Na zakup sprzętu do kształcenia zawodowego w ZS Nr 1 w Łu-kowie zaplanowano 250 tys. Przebudowa budynku warsztatowego w Stoczku Łukowskim kosztować ma 200 tys. Natomiast kolejne 200 tys. przeznaczono na przystosowanie budynku Internatu w Adamowie na potrzeby Domu Dziecka. Przebudowa i adapta-cja pomieszczeń Pogotowia Opiekuńczego w Stoczku na Internat ZS w Stoczku ma kosztować 180 tys.

W budżecie przewidziano także środki na programy unijne. Najważniejszy z nich to modernizacja infrastruktury kształcenia zawodowego w powiecie przy ZS Nr 1 – 4,65 mln. Kolejny taki unijny program to e-geodezja, cyfrowy zasób geodezyjny woje-wództwa lubelskiego, który w 2019 r. ma kosztować 1,36 mln.

Niepokojąco duże jest zadłużenie powiatu, wynoszące aż 51,1 mln, które głównie powstało ze względu na spory wkład własny wnoszony na realizację różnych unijnych programów. Jednak powiat przyjął długoletnią strategię spłaty długów. Na koniec 2019 roku dług ma wynieść 48,7 mln, zaś na zakończenie bieżącej kadencji w 2023 roku – 24,6 mln, co będzie już całkiem bezpieczne dla funkcjonowania powiatu.

Powiatowa Sesja Budżetowa Nowe radiowozy dla KomendyPowiatowej Policji w Łukowie3 stycznia 2019 r. przekazano Komendzie Powiatowej Policji

w Łukowie pięć nowych oznakowanych radiowozów oraz dwa al-komaty. Zakup ich był możliwy dzięki współfinansowaniu i wspar-ciu lokalnych samorządów. Nowe Ople Astry trafią do Wydziału Ruchu Drogowego, Wydziału Prewencji, Rewiru Dzielnicowych, Komisariatu Policji w Adamowie i Komisariatu Policji w Stoczku Łukowskim. Natomiast alkomaty będą wykorzystywane przez łukowskich policjantów.

W czwartkowe południe w łukowskiej komendzie odbyła się uroczystość przekazania pięciu nowo zakupionych radiowozów oraz dwóch alkomatów. Nowe pojazdy służbowe i urządzenia do badania stanu trzeźwości to efekt dobrej współpracy z lokalnymi samorządami i docenienia działań prowadzonych przez policjantów łukowskiego powiatu.

Komendant Powiatowy Policji w Łukowie nadkom. Leszek Misiak serdecznie podziękował obecnym na uroczystości samorzą-dowcom za wsparcie i współfinansowanie zakupu radiowozów i al-komatów. Zakup radiowozów i urządzeń nie byłby możliwy gdyby nie wsparcie i zaangażowanie władz samorządowych - zauważył w swoim wystąpieniu nadkom. Leszek Misiak. Dobra współpraca przekłada się bezpośrednio na zapewnienie bezpieczeństwa na tere-nie powiatu oraz na lepsze warunki pracy policjantów. Komendant mówił, że nowe auta będą służyły mieszkańcom naszego powiatu, dzięki nim policjanci będą dbać o ich bezpieczeństwo. Nadkom. Misiak zaznaczył, że dobra współpraca łukowskich policjantów z lokalnymi samorządami, a także wysoki poziom bezpieczeństwa w powiecie łukowskim zostały docenione. Uczestniczący w uro-czystościach Ksiądz Prałat Antoni Pietruszka dokonał poświęcenia nowych radiowozów i powierzył policyjnych kierowców opiece Św. Krzysztofa. Komendant przekazując samorządowcom oko-licznościowe statuetki i podziękowania za dotychczasową pomoc oraz wsparcie mówił, że taki gest jest wyrazem troski o bezpie-czeństwo lokalnej społeczności i świadczy o okazanym łukowskim policjantom zaufaniu.

Samorządowcy przekazując kluczyki od nowych radiowo-zów życzyli policjantom, by pojazdy były bezawaryjne, by dla dobra lokalnej społeczności funkcjonariusze jak najdłużej mogli je użytkować. W imieniu zaproszonych gości Wicestarosta Łukow-ski Pan Janusz Kozioł zapewnił zebranych o dalszej współpracy i kolejnych środkach finansowych zaplanowanych dla łukowskiej komendy. Jak podkreślił Pan Wicestarosta, te przekazane dzisiaj radiowozy i urządzenia są niezbędnym narzędziem w niesieniu pomocy mieszkańcom naszego powiatu. Wszyscy zgodnie mówili, że zakup nowych radiowozów poprawi warunki służby funkcjona-riuszy, co z pewnością przełoży się na zwiększenie skuteczności ich działań oraz wzmocni poczucie bezpieczeństwa mieszkańców naszego powiatu.

Promocja Powiatu

Dziękczynny gest PKS dla HDKZarząd PKS w Łukowie S.A.

podjął uchwałę zezwalającą na bez-płatne korzystanie z przejazdów tabo-rem PKS Zasłużonym Honorowym Dawcom Krwi z terenu powiatu łu-kowskiego, w następnym już tj. 2019

roku, za okazaniem legitymacji.Jak oświadcza prezes Zarządu PKS w Łukowie Tomasz

Madoń, będzie to dziękczynienie Zasłużonym HDK, za ich bez-interesowne oddawanie krwi, dla osób potrzebujących tego „leku”.

Za ten szlachetny gwiazdkowy gest, w imieniu Zasłużonych HDK, składa Zarządowi PKS w Łukowie, serdeczne podziękowa-nie Zarząd OR PCK w Łukowie.

1/20

198 Wieści Gminne

Wzorem ubiegłego roku, pracownicy Urzędu Gminy, Gminnego Ośrodka Po-mocy Społecznej oraz Gminnego Zespołu Oświatowego w Łukowie przygotowali świąteczne paczki dla potrzebujących. Tra-fiły one do trzech rodzin z gminy Łuków,

Uroczystość patriotyczna w Dmininie pod hasłem „Dminin śpiewa Niepodległej” zwieńczyła obchody 100-lecia odzyskania niepodległości w gminie Łuków. Rozpoczę-ła się od złożenia kwiatów i zapalenia zni-czy oraz odśpiewania hymnu narodowego przy tablicy upamiętniającej 100-lecie od-zyskania niepodległości. Następnie miesz-kańcy Dminina i przybyli na uroczystość goście przeszli do miejscowej świetlicy, w której odbyła się część artystyczna. Tam najmłodsi mieszkańcy Dminina – uczniowie szkoły podstawowej przedstawili montaż słowno-muzyczny z wierszami i pieśniami patriotycznymi, przygotowany pod kierun-kiem pań Grażyny Zielińskiej i Marty Roz-

Paczki świąteczne dla mieszkańców gminyw których występują niepełnosprawność i długotrwała choroba.

Pracownicy GOPS-u przygotowali także 44 paczki z żywnością i słodyczami dla osób samotnych z terenu gminy, które odwiedzili w okresie przedświątecznym.

Fot. GOPS

Uroczystość patriotyczna„Dminin śpiewa Niepodległej”

wadowskiej. Po nim odbyła się projekcja kroniki filmowej o Dmininie oraz występ miejscowego zespołu „Niezapominajki” przy akompaniamencie akordeonowym Mirosława Łukasika. Zespół wystąpił z repertuarem pieśni patriotycznych, po czym wszyscy goście zostali zaproszeni do wspólnego śpiewania.

Pomysłodawczynią i współorganiza-torką uroczystości była radna i wiceprze-wodnicząca Rady Gminy Łuków Bogumiła Rozwadowska. Pozostałymi organizatorami byli dyrektor Gminnego Ośrodka Kultury w Łukowie Henryk Wysocki i Koło Gospo-dyń Wiejskich w Dmininie.

Fot. GOK

Do tej pory o Kartę Dużej Rodziny mogły się ubiegać rodziny z co najmniej trójką dzieci, które nie przekroczyły 18 roku życia lub 25 roku życia w sytu-acji, gdy dziecko kontynuuje naukę np. w szkole wyższej, a także bez ograniczeń wiekowych, gdy dziecko ma orzeczenie o umiarkowanym albo znacznym stopniu niepełnosprawności.

Od 1 stycznia 2019 r. z Karty Dużej Rodziny będą mogli korzystać wszyscy rodzice, którzy kiedykolwiek posiadali na utrzymaniu co najmniej trójkę dzieci.

Karta Dużej Rodziny to system zni-żek i dodatkowych uprawnień dla rodzin z trojgiem lub większą liczbą dzieci ofero-wanych zarówno w instytucjach publicz-nych, jak i firmach prywatnych.

Jej posiadacze mają możliwość tań-szego korzystania z ofert instytucji kultury, sklepów, środków komunikacji, punktów usługowych, ośrodków sportowych i re-kreacyjnych będących partnerami Karty Dużej Rodziny.

Karta przysługuje niezależnie od uzyskiwanych dochodów.

Aby otrzymać Kartę Dużej Rodziny, wystarczy złożyć wniosek o jej wydanie. Można to zrobić za pośrednictwem mini-sterialnego portalu Emp@tia lub osobiście w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w Łukowie, ul. Świderska 12 pokój 20.

Od 1 stycznia 2019 r. zmiany w KarcieDużej Rodziny

rodzina.gov.pl

1/20199Aktualności

Całość poprzedzała Gwiazda Betlejemska, za którą podążała Święta Rodzina. W tym roku nie było dwóch scenek, a mianowicie Dworu Heroda i Piekła, czyli diabłów atakujących Orszak. Trady-cyjnie na ul. Kardynała Wyszyńskiego zorganizowano Gospodę. Natomiast karatecy, ubrani na biało lub czarno, przedstawili walkę Dobra za Złem, która miała miejsce na parkingu naprzeciwko Szkoły Podstawowej nr 1. Przed wjazdem do Szpitala Miejskiego ustawiono Bramę do Nieba, koło której wielu aniołów częstowało uczestników Orszaku tzw. Bożymi Krówkami, czyli cukierkami zaopatrzonymi w cytaty z Pisma Św. Podczas przejścia Orszaku kapela Wojciecha Zielonki inicjowała śpiew kolęd.

Orszak dotarł do Parku Miejskiego, gdzie na scenie amfiteatru ustawiony był Żłóbek Betlejemski, Tam odpoczęła Święta Rodzina po wędrówce, zaś królowie, reprezentujący symbolicznie trzy kon-tynenty: Europę, Azję i Afrykę, złożyli swoje dary: złoto, kadzidło i mirrę. Kolędy śpiewał zespół Kropelki Rosy, przy wtórze licznie zgromadzonych łukowian. Życzenia zebranym złożyli: burmistrz Piotr Płudowski, w imieniu Marszałka Woj. Lubelskiego radny

Orszak Trzech Króli w Łukowiedokończenie ze str. 1

Święta Rodzina w drodze do Betlejem

Rzymscy legioniści w Orszaku

Gospoda betlejemska na trasie Orszaku

wojewódzki Ryszard Szczygieł oraz w imieniu parlamentarzy-stów Ziemi Łukowskiej poseł Krzysztof Głuchowski. Na koniec pobłogosławił zebranych ks. prał. A. Pietruszka.

Orszak na ul. Partyzantów

Trzej Królowie przed złożeniem darów

Ks. prałat Antoni Pietruszka udziela błogosławieństwa kończącego Orszak Trzech Króli w Łukowie

tekst i zdjęcia M. Okoń

Orszak to przedsięwzięcie wielu ludzi z różnych grup i środo-wisk, dzieci, młodzieży oraz ludzi dorosłych. Nad całością czuwa od pięciu lat Sławomir Smolak, który stara się, aby Orszak Trzech Króli był piękną imprezą religijno-kulturalną.

Orszak sponsoruje wiele firm z Łukowa i okolic, a także samorządy lokalne: powiatowy, miejski i gminny, zaś w tym roku także wojewódzki.

Na Ziemi Łukowskiej odbył się również Orszak Trzech Króli w Adamowie, w którym uczestniczył m.in. poseł Sławomir Skwarek.

Uczestnicy Orszaku w Łukowie otrzymali: okolicznościowe korony, śpiewniczek z kolędami, zaś w Gospodzie i w Parku mogli zjeść coś ciepłego.

1/20

1910 Rozmaitości

Koncert Kolęd i Słodkich SercW sobotę 15 grudnia, w Hali Sportowej im. R. Szajdziuka

w Łukowie przy SP Nr 1, zorganizowano tradycyjny Koncert Kolęd i Słodkich Serc. Podczas koncertu wystąpiły: Orkiestra Dęta Towarzystwa Muzycznego im. A. Próchniewicza w Łukowie, młodzi wokaliści z Fabryki Piosenki ŁOK oraz gwiazda wieczoru Olga Szymańska. „Biletem wstępu” na koncert były słodycze, które zostały przeznaczone najbardziej potrzebującym dzieciom.

Olga Szymańska to młoda wokalistka, urodzona w 1982 r. we Wrocławiu. Jest laureatką m.in. Super Jedynki Festiwalu w Opolu, Grand Prix Festiwalu Jedynki w Sopocie oraz Festiwalu Top Trendy za piosenkę „Niech mówią, że to jest miłość” z oratorium „Tu es Petrus” Piotra Rubika.

Wokalistka wykonała kilka kolęd. Często wtórowała jej publiczność, która wypełniła halę. Wprowadziło to w nastrój Bożego Narodzenia.

Na koniec koncertu życzenia świąteczne złożył burmistrz Piotr Płudowski, a ks. kan. Andrzej Kieliszek wszystkich pobło-gosławił. (om)

Studniówka 2019 w I LO w Łukowie5 stycznia uczniowie ostatnich klas z I LO im. T. Kościuszki

w Łukowie spotkali się na Balu Studniówkowym. Bal rozpoczęli tradycyjnie polonezem, ale zatańczyli również walca.

Łukowski Marsz w Obronie ŻyciaDiakonia Życia Ruchu Światło - Życie zorganizowała w

Łukowie XXI Marsz w Obronie Życia. Odbył się on w piątek, 28 grudnia ub.r. w dniu Święta Młodzianków. Marsz rozpoczęła Msza św., którą odprawiono w kościele parafii Podwyższenia Krzyża Św.

Do udziału w XXI Łukowskim Marszu w Obronie Życia, organizatorzy zaprosili: rodziny z dziećmi, członków wspólnot katolickich, stowarzyszeń i ruchów, kapłanów, małżonków, dzieci, młodzież, studentów, wychowawców i wszystkie osoby niezrzeszone.

Po Eucharystii uczestnicy wyruszyli ulicami miasta do kościoła Przemienienia Pańskiego. W trakcie Marszu odmawiana była modlitwa różańcowa o świętość życia i szacunek do życia.

Na zakończenie odbyło się nabożeństwo ekspiacyjne za grzechy przeciwko życiu.

zdj: archiwum podlasie24, AKup

„Spiżarnia Caritas”w łukowskiej kolegiacie

Od trzech tygodni przy parafii Przemienienia Pańskiego w Łukowie działa „Spiżarnia Caritas”. To miejsce, gdzie można otrzymać produkty żywnościowe.

Program „Spiżarnia Caritas” polega na pozyskiwaniu ze sklepów pełnowartościowej żywności z krótkim terminem przy-datności do spożycia. Są to bardzo często mięso, ryby, nabiał, itp.

Już po pierwszych trzech tygodniach funkcjonowania tego programu do osób potrzebujących trafiła żywność o wartości 22 tys. zł.

Osoby zainteresowane taką formą pomocy proszone są o kon-takt z księdzem Robertem Ponikowskim w parafii Przemienienia Pańskiego.

Julia Stolarczyk nagrodzonaW dniach 17-18 grudnia 2018 r. w Dzielnicowym Domu

Kultury Spółdzielni Mieszkaniowej „Czechów” w Lublinie Julia Stolarczyk wzięła udział w Konkursie Muzycznym Szczodraki 2018. Lubelskie Szczodraki, to Konkursowy Przegląd Zespołów Kolędniczych w kategoriach: teatralnej, recytatorskiej i głośnego czytania, plastycznej, muzycznej, literackiej, multimedialnej dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Jury po wysłuchaniu 64 podmiotów wykonawczych postanowiło przyznać jedną z 7 nagród głównych Julii Stolarczyk, reprezentującej Fabrykę Piosenki ŁOK. Nagrodą główną jest nominacja na 25. Międzynarodowy Festiwal Kolęd i Pastorałek im. ks. Kazimierza Szwarlika w Będzinie, który od-będzie się w dniach 10-13 stycznia 2019 r.

Natomiast impreza finałowa Konkursu Muzycznego Szczod-raki 2018, wręczenie nagród oraz prezentacje laureatów wszystkich kategorii, odbędzie się 25 stycznia 2019 r. o godz. 16:30 w w Dzielnicowym Domu Kultury Spółdzielni Mieszkaniowej „Cze-chów” w Lublinie.

Instruktorem wokalnym Fabryki Piosenki ŁOK jest Monika Sołtyszewska-Leśkiewicz. T. Kanadys

AKup

1/201911Rozmaitości

Psychologia, to nauka zajmująca się powstawaniem i prze-biegiem psychicznych procesów oraz cechami psychiki człowieka i regulacją jego stosunków z otoczeniem, to nauka o zachowaniu i czynnościach psychiki człowieka.

Parapsychologia, to dziedzina badająca rzekome zjawiska psychiczne człowieka, wywołane przez siły zdające się posiadać charakter inteligentny lub przez nieznane moce utajone w umyśle ludzkim.

Iluzja, żart, drwina, złudzenie – zniekształcone spostrzeżenie lub niewłaściwa interpretacja istniejących bodźców zewnętrznych lub błędna interpretacja czegoś, zniekształcona subiektywnie ocena sytuacji. Iluzje mogą występować u ludzi zdrowych w warunkach utrudniających właściwe rozpoznanie bodźca, np., w ciemności, we mgle, pod wpływem strachu czy zmęczenia. Poprawa warunków szybko jednak koryguje spostrzeżenie, zaś w stanach chorobowych korekcja następuje znacznie wolniej.

Z zależności od zmysłu złudzenia dzielą się na: dotykowe, słuchowe, smakowe, węchowe i wzrokowe.

Złudzenia mogą być także wywołane sztucznie, np. przez iluzjonistów cyrkowych, jako forma widowiska, mająca na celu wywołanie złudzeń zbiorowych, gdzie iluzjoniści wykorzystują zręczność rąk oraz specjalne rekwizyty.

Halucynacje (omamy) – to objawy zaburzeń postrzegania, polegające na rzekomym odbieraniu wrażeń zmysłowych ze świa-ta zewnętrznego, pojawiające się bez wystąpienia zewnętrznego bodźca, mimo braku obiektywnie istniejącego przedmiotu.

Halucynacje mogą być: słuchowe (dźwięki proste lub zło-żone, często głos ludzki), wzrokowe (pojedyncze wrażenia świet-lne, obrazy przedmiotów, zwierząt i ludzi), węchowe (zapachy przyjemne lub nieprzyjemne), smakowe (odczuwanie w jedzeniu obcych smaków) oraz somatyczne (wrażenia dotyczące poczucia ruchu i lokalizacji w przestrzeni).

Halucynacje są wyrazem zaburzeń czynności psychicznych mózgu, występują często w psychozach (głównie w schizofrenii), w zespołach zaburzeń świadomości, szczególnie w alkoholizmie i w niektórych chorobach zakaźnych.

Wizje – postrzeganie przedmiotów niedostępnych normal-nemu widzeniu. Wizje występujące w odmiennych stanach świa-domości, np. podczas ekstaz, odróżnia się od wizji występujących w stanach psychotycznych (halucynacje, omamy, urojenia, iluzje).

Postrzeganie pozazmysłowe, to umiejętność zdobywania informacji inaczej niż za pomocą znanych zmysłów (słuchu, wę-chu, wzroku).

Wyróżnia się tu: jasnowidzenie, jako zdolność umożliwiająca postrzeganie osób, zjawisk i przedmiotów w czasie i przestrzeni, bez udziału zmysłów, w przeszłości i przyszłości; aury, to postrze-ganie rzeczy niewidocznych dla innych; telepatia – zdolność do komunikacji (bez środków technicznych) z ludźmi będącymi dale-ko; telekineza – zdolność przenoszenia przedmiotów, ludzi, zwie-rząt w przestrzeni; prekognicja – zjawisko oznaczające wiedzę o przyszłych zdarzeniach, której nie można wywieść z bieżącego stanu wiedzy, co odróżnia je od przewidywania czy prognozowania.

Urojenia, to zaburzenia treści myślenia, fałszywe sądy pochodzenia chorobowego. Mogą dotyczyć cech samego chorego (wielkościowe, depresyjne) lub stosunku otoczenia do chorego (np. prześladowcze).

Konfabulacje – wypowiadanie zmyślonych faktów jako wspomnień z okresu objętego niepamięcią, wymyślonych z or-ganicznych schorzeń mózgu. Często konfabulacje idą w parze ze wzmożonym samopoczuciem, a nawet z euforią.

Obłuda – nieszczere , dwulicowe zachowanie, czy też dzia-łanie, fałsz, hipokryzja.

Szał, furia – silne podniecenie psychiczne i ruchowe, naj-częściej występujące pod wpływem alkoholu, zwykle u osób zdrowych psychicznie.

Biała gorączka – delirium tremens, majaczenie alkoholowe, to ostra choroba psychiczna występująca u nałogowych alkoho-lików, pod wpływem szkodliwych czynników, jak ostre zatrucie alkoholem, uraz, infekcja. Rozwija się nagle: pojawia się silne drżenie mięśni, zaburzenia krążenia, chory przejawia lęk lub jest agresywny, niekiedy ma skłonności do ucieczki. Po kilku dniach delirium tremens kończy się głębokim snem.

Leczenie musi być prowadzone w szpitalu psychiatrycznym, gdyż choremu grozi śmierć, a jego stan psychiczny czyni go nie-bezpiecznym dla otoczenia.

Obłęd, paranoja, to choroba psychiczna, którą charakteryzuje rozwój zespołu urojeń, w różnych grupach psychoz. Obłęd uważany jest także za jedną z postaci schizofrenii. Rozwija się zwykle po 40 r.ż. Treść urojeń obraca się przeważnie wokół wynalazków, reform, a niekiedy obłęd przybiera charakter prześladowczy, ero-tyczny. zebrał zPa

Pojęcia para i psychologiczne

Czerwonokrzyska olimpiadaW ramach ogólnopolskiej akcji, w dniu 14 grudnia 2018 r.

w sali Powiatowego Zespołu Oświatowego w Łukowie, odbył się etap rejonowy XXVII edycji Ogólnopolskiej Olimpiady Pro-mocji Zdrowego Stylu Życia PCK, przeprowadzony przez Zarząd Oddziału Rejonowego PCK w Łukowie. Był on poprzedzony etapem szkolnym olimpiady, w szkołach gimnazjalnych i średnich powiatu łukowskiego.

Celem olimpiady jest promowanie zdrowego stylu życia, po-przez kształtowanie wśród uczniów postaw i zachowań prozdrowot-nych, pogłębienie wiedzy na temat zagrożeń i sposobów ochrony zdrowia w środowisku lokalnym.

Do etapu rejonowego przystąpiło 9 uczniów, laureatów etapu szkolnego z 3 szkół gimnazjalnych i 6 szkół średnich.

W wyniku pisemnego testu (30 pytań) czołowe miejsca zajęli: - szkoły gimnazjalne: I miejsce – Magdalena Kołodziejak (ZS Stanin), II m – Iza Weronika Chudek (ZS Kisielsk), III m – Jan Michał Walo (ZS Tuchowicz);- szkoły średnie: I miejsce - Katarzyna Szczygielska (I LO im. T. Kościuszki w Łukowie), II m – Karolina Ciężka ( IV LO im. Jana Pawła II w Łukowie), III m – Katarzyna Kryczka (ZS Nr 2 w Łukowie), a dalej: Juliusz Zborowski (ZS Nr 1 w Łukowie), Jakub Duran (ZS Adamów) i Sebastian Kalenik (ZS Radoryż Smolany).

Wszyscy uczestnicy otrzymali dyplomy, a laureaci pierw-szych trzech miejsc nagrody rzeczowe, ufundowane przez Urząd Miasta Łuków i Starostwo Powiatowe w Łukowie.

Laureaci pierwszych miejsc zakwalifikowali się do etapu okręgowego olimpiady, który odbędzie się 15 marca 2019 r. w Lublinie, są to: Magdalena Kołodziejak i Katarzyna Szczy-gielska.

Komisję oceniającą stanowili: Beata Baran (San.-Epid.) oraz Zbigniew Pasik i Anna Wiąckiewicz (Zarząd OR PCK).

oprac. i zdj. Z. PasikPrezes Zarządu OR PCK w Łukowie

Uczestnicy olimpiady z opiekunami

1/20

1912 Publicystyka

Przez 20 lat mieszkałem w piętnasto-tysięcznym Lubsku, oddalonym od Zielonej Góry o 45 km. Tam się ożeniłem i tam uro-dziły się moje dzieci. Dobrze mi się w tym mieście mieszkało. Tam osiągnąłem prestiż, szacunek i poważanie.

W latach 1968-1973 studiowałem geografię w Wyższej Szko le Pedagogicznej w Gdyni (od 1970 r. Uniwersytet Gdański). Mieszkałem w akademiku w Gdańsku--Wrzeszczu. Pracę ma gisterską „Emigracja grecka w Polsce”, napisaną pod kierun kiem prof. Jana Moniaka, obroniłem w 1973 r. Stała się ona podstawą do napisania roz-prawy doktorskiej z uwzględnie niem m.in. spraw społeczno-politycznych i prawnych. Impul sem do jej napisania były powroty uchodźców greckich do ojczyzny po upad-ku junty wojskowej w Grecji w 1973 r. po dojściu do władzy Andreasa Papandreu, któ-rego dziadek ze strony matki, płk Zygmunt Mineyko, był Polakiem. Rowerem, aby lepiej poznać Grecję i mentalność Greków, w sierpniu 1976 r. odbyłem miesięczną wy-prawę po Grecji (około 1700 km). Owocem tej sprawy miała być praca doktorska. Do jej napisania potrzebny był promotor, który by kierował moimi poczynaniami naukowymi. Dzięki sekretarzowi Lubuskiego Towarzy-stwa Naukowego dr Janowi Muszyńskiemu, znalazłem promotora w osobie prof. dr. hab. Jana Wąsickiego, rektora zielonogórskiej WSP w latach 1975-1981.

W 1977 r. otworzyłem przewód doktorski w Instytucie Nauk Politycz-nych Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Trzy lata później obroniłem doktorat na podstawie rozprawy „Greccy uchodźcy polityczni w Polsce w latach 1949-1975. Geneza, stosunki społeczne, kierunki politycznego dzia łania” (około 630 stron). Recenzentami byli: prof. dr Hieronim Szczegóła (WSP Zielona Góra) i doc. dr Eugenia Podbierowa (UAM Po-znań). Wśród nauczycieli województwa zielonogór skiego byłem czwartą osobą z doktoratem. Materiały do pracy zbierałem w czasie wolnym poza zajęciami w Lice-um Ogólnokształcącym w Lubsku, gdzie uczyłem. Objechałem wszystkie skupiska greckie w Polsce, przestudiowałem masę artykułów na tematy greckie i narodowoś-ciowe. Wówczas mieszkałem w jedno-pokojowym mieszkaniu, a pracę pisa łem w kuchni. Osiągnięcie stopnia doktorskiego nie wiązało się z awansem zawodowym w szkole. Za doktorat dostałem ok. 50 zł podwyżki do pensji. Jedyne satysfakcje po obronie rozprawy to kwiaty od grona na-uczycielskiego, nagroda pie niężna kuratora oświaty w Zielonej Górze i drugie miejsce w konkursie na prace doktorskie i habili-tacyjne, ogłoszonym przez Karkonoskie Towarzystwo Naukowe w Jeleniej Górze (nagrodą był druk pracy w formie książki).

Mając etat nauczyciela geografii w li-ceum w Lubsku, po osiągnięciu wszelkich zaszczytów w zawodzie, praca w szko le nie tylko mi spowszechniała, ale i zacząłem się cofać du chowo. Postanowiłem więc spróbować pracy na wyższej uczelni. 1 paź-dziernika1988 r. podjąłem pracę w zakładzie polityki społecznej WSP w Zielonej Górze. Przez pięć lat dojeżdżałem pociągami i au-tobusami z Lubska do Zielonej Góry, co było uciążliwe. Gdy udało mi się sprzedać mieszkanie w Lubsku, kupiłem trzypokojo-we mieszkanie na 4-tym piętrze w Zielonej Górze przy ul. Szarych Szeregów.

Właściwie to zielonogórzaninem zostałem z powodu pra cy habilitacyjnej. Uważałem, że będzie mi łatwiej ją przy-gotować w większym mieście. Miała to być rzecz dotycząca „Polityki państwa wobec mniejszości narodowych w Polsce”, napi-sana pod kierunkiem prof. Szczegóły. Kiedy rozpoczyna łem pracę na WSP, rektorem był doc. dr hab. Kazimierz Bart kiewicz. Pracowało wówczas 375 nauczycieli, w tym ponad 100 doktorów. W roku 2006/2007 na Uniwersytecie Zielono górskim pracowało 1023 nauczycieli akademickich, w tym 409 doktorów. Studenci WSP pochodzili z zachodniej Polski, głównie z regio-nu lubuskiego. Zielona Góra wówczas w po równaniu z Trójmiastem, w którym studiowałem przez pięć lat, była miastem zacisznym, pełnym zieleni i nie tak rozle-głym jak Gdańsk czy Gdynia.

W 1998 r. we Francji zginął mój osiemnastoletni syn Łu kasz. Moje życie uległo ruinie. Rozpacz i cierpienie nie znało granic. Straciłem sens życia, ale musiałem żyć dla córki i rodzi ny. Przez dziewięć lat walczyłem o godziny pracy na uczelni. Dzięki ludziom dobrej woli, takim jak m.in. prof. dr hab. Maria Jakowicka, prof. dr hab. Aleksandra Maciarz, dr Krzysztof Dzieńdziura, jakoś przetrwałem ten trudny okres. Hiszpański filozof Miguel de Unamu-no uważał, że życie nie jest i nigdy nie było prostą drogą do przodu. Życie jest zarazem utratą i odnową, chaosem i uzdrowieniem, śmiercią i zmartwych wstaniem. Niestety, nie dotrzymałem terminu wykonania pracy habilitacyjnej, dlatego straciłem etat na WSP. Na szczęście powstała Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Sulechowie, gdzie rozpocząłem pracę na kierunku tury-styka i rekreacja.

Po 1998 r. moje dojrzałe lata upływały pod znakiem po godnego smutku. Mniej skłonny jestem wydawać pochopne sądy czy pielęgnować urazy. Uczę się pozytyw-nie ignorować zło lub głupotę. Wewnętrzna pogoda, światło, poddanie się zarówno smutkowi, jak i radości życia są nagrodą, mają sens, stanowią moją satysfakcję, są także najlepszym darem. Każ dy człowiek nosi w sobie krainę cieni. Cieniem jest

to, czego człowiek nie chce dostrzegać w sobie oraz ukrywa przed in nymi. Sztuka mego człowieczeństwa polega na połączeniu owocnej aktywności z postawą kontemplacji.

Jestem regionalistą z pasją i z peł-nym zaangażowaniem. Zielona Góra (po stronach rodzinnych, a te są na Mazowszu Małym, w powiecie łukowskim północnej Lubelszczyzny) jest bez wątpienia moją drugą małą ojczyzną.

Znany żydowski pisarz Ignacy Schi-per napisał, że człowiek jest tylko formą miejsca, gdzie się urodzi. W Zielonej Górze moje życie miało sens większy niż gdzie indziej, bo wiele spraw widziałem sercem. W Zielonej Górze miałem stabili-zację zawodową (poza uczelniami była to praca w różnych szkołach, np. w Centrum Kształcenia Zawodowego), grono przyja-ciół, wśród nich Wojciech J. Pawłowski, Lucjan Fokszan, Longin Wojciech, Paweł Trzesimiech, Piotr J. Majchrzak, Wan da Kochowska, Marian Łysakowski, Beata Musiałowska, Zdzi sław Klejna, Jerzy Szewczyk, Wiesław Hładkiewicz, Tomasz Florkowski. Zdobytą wiedzą mogłem dzielić się z innymi i rozwijać swoje pasje twórcze - turystykę, podróże, miłość do Grecji. Praca na uczelni nie powodowała żadnych kolizji z pracą społeczną.

Z Zielonej Góry łatwiej było się wydostać w teren czy w Polskę. Jako re-gionalista, geograf, znawca Romów i spraw greckich często zabierałem głos w prasie i miałem odczyty na ogólnopolskich im-prezach, np. podczas zjazdu geografów w Sosnowcu, zjazdu historyków w Łodzi, na międzynarodo wej konferencji o Witeb-szczyźnie w Białymstoku, na Dniach Kul-tury Greckiej we Wrocławiu i Kielcach, na czterech kon gresach krajoznawczych w Pol-sce i spotkaniach Wiel kopolskiego Klubu Publicystów Krajoznawczych w Poznaniu.

Interesując się przeszłością Zielonej Góry, angażowałem się jednocześnie w jej teraźniejszość. Byłem jednym z ini cjatorów powołania Towarzystwa Przyjaźni Polsko--Greckiej z siedzibą zarządu głównego w Zielonej Górze. Przez wiele lat byłem jego prezesem. Uczestniczyłem w dniach kultury greckiej organizowanych w róż-nych miastach Polski i pozna wałem tam wspaniałych ludzi o renomie krajowej, których zapraszałem do Zielonej Góry i na Ziemię Lubuską. Wśród nich byli m.in. sławny trener piłkarzy Kazimierz Górski, pisarz - Stanisław Strumph-Wojtkiewicz, wybitny hellenista,prof. Je rzy Łarzowski, malarz z Głogowa Telemach Pilitsidis, pisarz i publicysta z Wrocławia Stanisław Srokowski, poeta z Pozna nia Nikos Cha-dzinikolau, podróżnik z Warszawy Edward Paja, organizator festiwali piosenki greckiej w Zgorzelcu Nikos Rusketos, dziennikarz z Torunia Janusz Traczykowski.

Dr Mieczysław Wojecki - nasz kaszubski korespondent

1/201913Publicystyka

W środowisku turystycznym Zielonej Góry zaangażowa łem się w Polskim To-warzystwie Turystyczno-Krajoznawczym jako przewodnik turystyczny, pilot wy-cieczek, instruktor kra joznawstwa Polski. Od 1996 r. byłem współorganizatorem tak na szczeblu miejskim, jak i regionalnym ogólnopolskiego młodzieżowego konkursu krajoznawczego Poznajemy Ojco wiznę, w którym mój syn Łukasz zwyciężył trzykrotnie, w tym raz w finale krajowym. W ostatnich latach zostałem jurorem tego konkursu w Warszawie.

Dla dobra społeczności akademickiej zorganizowałem kil ka konferencji nauko-wych, bez nakładów finansowych, przy pomocy studentów i dzięki uprzejmości przyjaciół. Na Uni wersytecie Zielonogór-skim mogłem zrealizować jako kierow nik podyplomowe studia Zarządzanie turysty-ką w regionie, jako jedyne tego rodzaju w historii uczelni. Przeprowadziłem też wiele wywiadów i prelekcji w szkołach Zielonej Góry i województwa lubuskiego dla słuchaczy uniwersytetów trze ciego wieku, m.in. w Zielonej Górze, Nowej Soli, Sulechowie, Gubinie, Świebodzinie, Krośnie Odrzańskim.

Zorganizowałem kilka wystaw o te-matyce greckiej i krajoznawczej na temat krzyży pokutnych, o środowisku geogra-ficznym miasta. Jako organizator podró-żowałem ze studentami po niemal całej Europie, byłem m.in. w Grecji, Włoszech, Francji, Niemczech, Luksemburgu, Danii, Estonii, na Łotwie, w Pradze, Wiedniu, Budapeszcie, Berlinie. Współ pracowałem z kilkoma czasopismami, jak np. „Schle-sische Wochenblatt” (w języku niemie-ckim), „Rrom PO Drom” (jęz. cygański), „Poznaj swój Kraj”, „Magazyn Lubski”, „Łagowskie Klimaty”, „Wieści z Mazowsza Małego” (periodyk gminy Sero komla, gdzie występowałem jako redaktor naczelny).

Żyję z tym baga żem lekko i w pośpie-chu. Moje przeróżne pasje i ciekawość świata powodują, że jednocześnie mnie interesuje wiele spraw, rzeczy i ludzie. Z tego wszystkiego wybieram na począ-tek te najważniejsze, a pozostałe tematy odkładam na potem.

Satysfakcję mi sprawiają książki, których jestem auto rem. Zbieram mate riały przez wiele lat. Zgłębianie wiedzy o Grecji zajęło mi w sumie dziesięć lat. Książka o kamien nych krzyżach pokutnych w wo-jewództwie lubuskim to efekt 25 lat moich zainteresowań. Pozycja o ludności żydow-skiej w Polsce - 20 lat pracy. Rzecz o mojej rodzinnej Serokomli - 40 lat zainteresowań.

Bycie zielonogórzaninem to duma z naszego miasta, w którym osiągnąłem wszystkie zaszczyty te miłe i niemiłe. Na ścieżkach swego życia poznałem ciekawe osobowości wśród naukowców, dzien-

nikarzy, ludzi kultury, ludzi pozy tywnie zakręconych, społeczników, jak np. Lucjan Grzeją z Lubska, Witold Piwoński z Żar, Stanisław Turowski z Gubi na, Józef Tar-niowy z Żar, Józef Cieślak z Krosna Od-rzańskiego, Wojciech Jachimowicz z Nowej Soli, Czesław Woźniak z Mię dzyrzecza, Zdzisław Szukiełowicz z Kożuchowa, Ma-rian Motyl z Biedrzychowic, Edward Dębi-cki z Gorzowa Wielkopolskie go, Zbigniew Czarnuch z Witnicy, ks. Olgierd Banaś z Kiepska, Alicja Skowrońska z Nowej Soli, Teresa Chabło z Lubska, Ja cek Gorajski z Sulechowa, Edward Rudnicki z Jasienia. Stałem się rozpoznawalny w mieście. Na to się złożyło 35 lat pracy dla dobra siebie, społeczności lokalnej, a nawet poza lokal-nej. Wniosłem oryginalny wkład w dorobek społeczeństwa, a było to tyle, ile mogłem wypromieniować z własnej niepo wtarzalnej indywidualności.

Zielona Góra jest miastem najbliż-szym memu sercu. Przeżyłem w nim doświadczenia, które wywarły zasadniczy wpływ na moje losy osobiste. Tu odkryłem cenne wartości, jakimi są miłość rodziny, uroda krajobrazu i uśmiech ludzi. Dużo ruszam się, aby nie zardzewieć. Bezruch człowieka za bija i niszczy.

Mam swoje motto życiowe, bo z nim lepiej się czuję. Oto ono:- aby mierzyć drogę przyszłą, trzeba wie-

dzieć skąd się wyszło;- żeby innych zapalić, trzeba samemu

płonąć;- każdy ma potencjał na aktywne życie, jeśli

to w porę wy korzysta. M. Wojecki* * *

Dr Mieczysław Wojecki z medalem i dyplomem, które otrzymał od Mar-szałka Województwa Lubelskiego

„Za działalność patriotycznąna rzecz Małej Ojczyzny”

Dr Mieczysław Wojecki - nasz korespondent

Redakcja

Zimy sprzed latPamiętam tamte zimyZ lat mojej młodości.Biel aż po horyzontzaspy na podwórku.Teraz już takacoraz rzadziej gości.Mało śniegu w dołkuNie ma na pagórku.

Z zasp tych obok domuna sankach zjeżdżałem.Albo na nartachwłasnej roboty.Pod nosem mokrobardzo często miałem.Mimo grubych swetrówi ciepłej kapoty.

Krzna wśród pól płynącabyła skuta lodem.Niczym srebrna wstęgana ziemię rzucona.Ku radości dziatwyktóra gardząc chłodem.Jeździła na łyżwachna niej zachwycona.

A przy końcu zimygdy śniegi topniały.Kiedy sople lodujuż zwisały z dachu.Na polach roztopyw lód się zamieniały.Po którym na łyżwachjeździłem bez strachu.

Takie były zimygdy dzieciakiem byłem.Nie tęskno mi do nichi nie pragnę zmiany.Te jakie są terazTakże polubiłem.Czy winien jest temuEfekt Cieplarniany?

Andrzej Głuchowski

Szkolnictwo wyższeNauki ścisłe to wielka ściema.Wszak na wydziałach wciąż ścisku nie ma.

KamuflażFrywolne panie od wieków liczą,Co już zdołały przykryć spódnicą.

„Honorowy” dylematHonorowych krwiodawców sporo.A czy krwiopijcy mają honor?

Wpływy antykuMijają wieki, a człowiek staleSięga po wino, by prawdę znaleźć.

Nowy RokJutro rzadko jest lepszePo udanym sylwestrze.

Janusz Sipkowski

1/20

1914 Historia

Uroczystości27 grudnia 2018 r. w Poznaniu odbyły się centralne obchody

uroczystości związane ze 100-leciem wybuchu Powstania Wiel-kopolskiego z udziałem najwyższych władz państwowych, w tym Prezydenta RP Andrzeja Dudy i Premiera Mateusza Morawieckiego oraz władz wojewódzkich samorządowych, administracyjnych i in-nych, zaproszonych gości, mieszkańców Poznania i województwa.

Premier wręczył ludziom zasłużonym dla niepodległości Ojczyzny medale 100-rocznicy Odzyskania Niepodległości Rze-czypospolitej Polskiej, a Prezydent RP odznaczył pośmiertnie Orderem Orła Białego gen. bryg. Stanisława Taczaka – Naczelnego Dowódcę Powstania od 28 grudnia 1918 r. do 15 stycznia 1919 r., który wręczył wnukowi generała oraz gen. Józefa Dowbór--Muśnickiego – Naczelnego Dowódcę Powstania od 16 stycznia 1919 r. do końca powstania, który przekazał Dyrektorowi Muzeum Historycznego w Poznaniu.

Działania niepodległościowe – praca organiczna w Księstwie Poznańskim

Po upadku Powstania Listopadowego, a zwłaszcza po klęsce Powstania Styczniowego, w Księstwie Poznańskim rozwinęła się praca organiczna. Zapoczątkował ją Karol Marcinkowski tworząc Bazar i Towarzystwo Naukowej Pomocy. Organizowano różne towarzystwa i instytucje, jak Towarzystwo Przyjaciół Nauki, Cen-tralne Towarzystwo Gospodarcze czy Fabrykę Maszyn Rolniczych Hipolita Cegielskiego.Wychodził „Dziennik Poznański”, założono pierwsze kółko rolnicze. Uważano wówczas, ze skoro powstania zbrojne nie pozwoliły na wywalczenie niepodległości, to praca organiczna przyczyni się w znacznym stopniu do jej wywalczenia, gdy nadejdzie właściwy czas, a kraj uniknie represji jakie były udziałem po przegranych powstaniach.

Po roku 1870 działały towarzystwa przemysłowe, rzemieśl-nicze, banki, rozwijała się spółdzielczość, szerzyła się oświata – Towarzystwo Oświaty Ludowej, potem Towarzystwo Czytelni Lu-dowych, propagowano teatr, kółka śpiewacze, zespoły muzyczne, kulturę fizyczną – Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”. Mnożyły się towarzystwa kobiece, młodzieżowe, religijne. Rozwinęła się prasa. Wyciągano kraj z zacofania gospodarczego, społecznego i kulturowego. Kulturkampf Bismarcka uderzył w język polski, kulturę i religię napotkał na twardy opór wszystkich warstw naro-du polskiego. Z walki tej Polacy wyszli zwycięsko. Zapewniła to ofiarna praca organiczna.

Na przełomie wieków XIX i XX przyszło uderzenie Ha-katy. Wyszła ustawa o wywłaszczeniu – rugi ziemskie, ustawa o stowarzyszeniach i zgromadzeniach i inne, których celem było wyrugowanie języka polskiego.

Nastąpiła walka o ziemię i język polski. Organizowano koła młodzieżowe; młodzież gimnazjalna działała tajnie, akademicka w „Zet”, trwała praca samokształceniowa.

Wyrazem buntu przeciwko uciskowi i rugowaniu języka polskiego była walka dzieci z Wrześni w 1901 r. głośna w świe-cie oraz strajki szkolne w l. 1906-1907. Dzieci, pomimo represji psychicznych i fizycznych, nie dały się zastraszyć. Symbolem walki o rugi ziemskie był wóz mieszkalny Wojciecha Drzymały. Działał skauting.

W latach 1914-1918 trwała I wojna światowa. Zakończyła się 11 listopada 1918 r. rozejmem w Compiegne, w którym pominięto całkowicie sprawę ziem zaboru pruskiego. Data 11 listopada jest dniem niepodległości Polski. W rękach polskich były wówczas tylko ziemie byłego Królestwa Polskiego i Galicji Zachodniej. Tereny wschodnie wzdłuż Bugu były w rękach administracyjno--wojskowych Niemiec tzw. Oberost. Ziemie w Galicji Wschodniej były w rękach Ukraińców. Ziemie zaboru pruskiego były w rękach niemieckich. W listopadzie 1918 r. wybuchła rewolucja robotnicza w Niemczech.

Powstanie WielkopolskiePomimo przegranej I wojny światowej i podpisanej kapitu-

lacji Niemcy nadal okupowały tereny polskie. O przynależności tych ziem miała zadecydować konferencja pokojowa w Paryżu. W Poznaniu działał tajny Centralny Komitet Obywatelski i od połowy listopada 1918 r. Naczelna Rada Ludowa (NRL). Powołano 3-osobowe kierownictwo nazwane Komisariatem NRL. Funkcje komisarzy pełnili: ks. Stanisław Adamski, Wojciech Korfanty i Adam Poszwiński. NRL była przeciwna zbrojnemu wystąpieniu przeciwko Niemcom, natomiast za pokojowym przyłączeniem ziem zaboru Prus do macierzy. Tworzono rady ludowe w miastach i wioskach, a wybrani delegaci rad gminnych, miejskich i powiato-wych na Sejmie Dzielnicy Poznania w dniach 3-5 grudnia 1918 r. podjęli decyzję o utworzeniu Oddziałów Straży Ludowej w każ-dej miejscowości. Niemcy zrozumieli, że uchwalone na Sejmie postanowienia mają szanse na realizację postulatów polskich na konferencji pokojowej. Chodziło tutaj o uchwałę o przyłączeniu ziem wschodnich prowincji niemieckich do macierzy. Pokłosiem obrad Sejmu było przywrócenie z dniem 11 grudnia w poznańskich szkołach nauki polskiego i religii w naszym języku.

Dla przeciwwagi Niemcy zorganizowali w dniach 12 i 13 grudnia 1918 r. zjazd delegatów niemieckich rad ludowych. Po-tępiono akcje Polaków, powołano Centralną Radę Delegatów i zażądano pomocy wojskowej od władz centralnych Niemiec.

Sytuacja w Wielkopolsce byłą groźna. Pomimo tego, że władze wojskowe i cywilne stwierdziły, ze współpraca pomiędzy ludnością polską i niemiecką układała się dobrze, to Ministerstwo Wojny Prus po przemianowaniu oddziałów Heimatschutz-Ost na Grenzschutz nadal wysyłano oddziały do Wielkopolski, Pomorza i na Śląsk. Należy zaznaczyć, ze Centralny Komitet Obywatelski, a także Komisariat NRL utrzymywały stałe kontakty z rządem polskim.

Na przełomie listopada i grudnia sytuacja w całej Wielkopol-sce była także skomplikowana. Na przykład w Poznaniu panowała trójwładza – Wydział Wykonawczy Rady Robotników i Żołnierzy, stara administracja pruska i komisariat NRL. Z czasem wytwo-rzyła się dwuwładza. Między nimi nie było zgodności, a ze strony polskiej wystąpiły trzy ośrodki dyspozycyjne: Komisariat NRL, Komenda POW, grupa oficerów z M. Paluchem przygotowująca wybuch powstania na połowę stycznia 1919 r. Utrzymywano kon-takty ze Sztabem Generalnym WP w Warszawie, zaś J. Piłsudski utrzymywał kontakty z POW i z grupą M. Palucha. Ponieważ sytuacja była coraz groźniejsza, a Niemcy stanowili coraz większe zagrożenie zbrojne, rząd polski z dniem 15 grudnia 1918 r. zerwał stosunki dyplomatyczne z rządem Rzeszy. Mieszkańcy Wielkopol-ski przygotowywali się do obrony. W Komitecie Narodowym Pol-skim w Paryżu (KNP) z R. Dmowskim zrodziła się myśl wybuchu powstania w zaborze pruskim przy udziale Błękitnej Armii gen.

100-lecie Powstania Wielkopolskiego

Powitanie Ignacego Paderewskiego w Poznaniu

1/201915Historia

J. Hallera, przerzuconej do Polski przez Gdańsk. Plan ten upadł. Nie poparła go Anglia. Do Gdańska przypłynął tylko I. Paderewski z misją angielską, z którą dotarł do Poznania 26 grudnia 1918 r., wbrew oficjalnemu zakazowi niemieckiemu. W Poznaniu I. Pade-rewski udał się do hotelu Bazar, gdzie wydano na jego cześć ban-kiet. Wygłosił też przemówienie zakończone owacją i manifestacją patriotyczną. Miasto było odświętnie udekorowane chorągwiami polskimi i alianckimi. Owacja przybyłych osób spowodowała reakcję niemiecką. Niemcy na polskie uroczystości zorganizowali wiece przeciwko Polakom, wykorzystano 6 pułk grenadierów przybyły z frontu francuskiego. 27 grudnia zorganizowali pochód przez miasto, żołnierze zrywali chorągwie polskie, zaczepiano ludzi, demolowano lokale np. NRL i Banku Związku. Wywołało to oburzenie. Doszło do starć. Kto pierwszy otworzył ogień, tego nie wiadomo. Powstanie wybuchło spontanicznie. Po stronie polskiej walczyły oddziały straży ludowej i formacje służby Straży i Bez-pieczeństwa opanowane przez Polaków, członków POW, drużyn skautowych i sokolich oraz żołnierze polscy frontowi. Stan wojsk niemieckich w Poznaniu wynosił 3-4 tys. żołnierzy frontowych. Ponadto walczyły oddziały Grenzschutzu, a siły powstańcze oce-niano na ok. 2,5 tys. Powstańcy byli słabo uzbrojeni.

Na korzyść Polaków przemawiało słabe morale żoł-nierzy niemieckich, mieli dość wojny, co ułatwiło opanowa-nie ważnych obiektów w mie-ście. Zajęto dworzec główny i pocztę główną w Poznaniu. Zdobyto cytadelę i aresztowa-no władze cywilne i wojskowe niemieckie. Tego dnia powoła-no Komendę Główną Wojsk Powstańczych na czele z głów-nodowodzącym mjr Stanisła-wem Taczakiem. 29 grudnia opanowano Komendę Miasta, a 6 stycznia 1919 r. zdobyto lotnisko na Ławicy k/Pozna-nia. Przywódcy Mieczysław

Paluch, Bohdan Hulewicz i Władysław Wyskota-Zakrzewski rzucili na prowincję hasło „Nie należy dłużej czekać”. Akcja szybko objęła inne tereny Wielkopolski. Zostały wyzwolone Gniezno i Września. Powstanie objęło rejon od Węgrowa do Obornik i Czarnkowa, od Rogoźna do Kcynii i Chodzieży, od Nakła do Mroczy. Najcięższe walki toczyły się w rejonie Szubina, Chodzieży, Nakła i Inowroc-ławia. W południowo-zachodniej Wielkopolsce podjęte walki doprowadziły do zdobycia 6 stycznia 1919 r. Kąkolewa, Osiecznej

i Pawłowic. W południowej Wielkopolsce podjął działania batalion pograniczny ze Szczypiorna i powstańcy ostrowscy. Do połowy stycznia 1919 r., po ciężkich walkach m.in. pod Zdziechową i Kargową, zdobyto większość Wielkopolski. Wtedy Komisariat NRL przejął władzę administracyjną organizując polskie urzędy, szkolnictwo oraz armię wielkopolską pod dowództwem gen. Jó-zefa Dowbór-Muśnickiego, która z ok. 15 tys. żołnierzy wzrosła na początku lutego 1919 r. do 30 tys. Wcześniej NRL, nie wierząc w powodzenie powstania, prowadziła rokowania z rządem Prus w Poznaniu i w Bydgoszczy, które nie dały na szczęście żadnych rezultatów.

Wraz ze wzmocnie-niem sił powstańczych wzrosły jednocześnie siły niemieckie i powoli zaczęli przejmować inicjatywę. Mie-li kilkakrotną przewagę w ar-tylerii, do walki wprowadzili pociągi pancerne i lotnictwo. Mimo to siły powstańcze bądź odzyskiwały utraco-ne pozycje, bądź Niemcy nie osiągali znacznych suk-cesów. Wzrost przewagi niemieckiej był możliwy, ponieważ w końcu stycznia 1919 r. w Niemczech stłu-miono rewolucję robotniczą i można było użyć wojska do ofensywy przeciwko powstańcom. Toczono zacięte walki o Kcynię, Babimost i Kargową, o Rawicz i Kępno. Należy wspomnieć tutaj o dzielnym powstańcu Stefanie Grafiku, który skutecznie powstrzy-mywał natarcie niemieckie swym lekkim karabinem maszynowym, walcząc z kilkoma zaledwie innymi powstańcami na zachodnim krańcu Słupi, gdy reszta kompanii opuściła swe pozycje.

Władze RP i NRL widząc przeciągające się walki czynili starania o zawarcie rozejmu. W końcu państwa Ententy (głównie Francja) zażądały natychmiastowego zaprzestania walk. W ich imieniu działała Rada Dziesięciu Mocarstw Sprzymierzonych, a 3 lutego utworzono stałą Międzysojuszniczą Komisję Rozejmo-wą. Kres walkom położył rozejm 16 lutego 1919 r. w Trewirze. Po zakończeniu powstania rozpoczęła się repolonizacja urzędów i ustawodawstwa. Odbyły się wybory do rad miejskich i wybory uzupełniające do Sejmu Ustawodawczego, wojsko wielkopolskie osiągnęło stan 70 tys. żołnierzy i Armia Wielkopolska została pod-porządkowana dowództwu Armii Polskiej. W obawie, że Niemcy mogą odrzucić postanowienia Traktatu Wersalskiego dotyczące ziem zaboru pruskiego i ruszą na wschód, wprowadzono stan wyjątkowy, częściowo zniesiony 13 sierpnia 1919 r. i całkowicie dopiero 7 sierpnia 1921 r.

Traktat Wersalski podpisano 28 czerwca 1919 r. i przyznano Polsce tereny, o które walczono, zniesiono granicę celną z RP, Armia Wielkopolska została włączona do Wojska Polskiego. 17 sierpnia 1919 r. powołano ministerstwo byłej dzielnicy pruskiej, które przejęło agendy Komisariatu NRL, a 6 listopada 1919 r. zlikwidowano Komisariat NRL. Tereny Wielkopolski wróciły do macierzy. R. Grafik

W opracowaniu wykorzystałem dane zwarte w art. „Wielkopol-skie Powstanie” Zb. Kusiaka w Encyklopedii „Białych Plam” t. XVIII wyd. PWE Radom 2006, w książce „Powstanie Wielkopolskie 1918-1919, zarys dziejów” A. Czubińskiego, Z. Grota, B. Miśkiewicza, wyd. Poznań 1983 r., oprac. „Zwycięskie powstanie” P.H. zawarte w Biuletynie Informacyjnym ŚZŻAK z grudnia 2018 r. Nr 12(344) oraz w „Encyklopedii Polski” praca zbiorowa wyd. R. Kluszczyński, Kraków 1996 r.

100-lecie Powstania Wielkopolskiego

W powstaniu walczyli także wielkopolscy skauci

Gen. Stanisław Taczak

Gen. Józef Dowbór-Muśnicki

1/20

1916 Rozmaitości

Gminny Koncert Kolęd i Pastorałek

Jasełka Bożonarodzeniowew Wesołówce

Dzięki współpracy Rodziców i pracowników Żłobka Gmin-nego „MALUSZEK” w Wesołówce, 29 grudnia 2018 r. zostały zorganizowane Jasełka Bożonarodzeniowe. Na przedstawienie przybyły dzieci z rodzinami oraz mieszkańcy gminy Stanin i oko-lic. Uroczystość uświetnili swoją obecnością m.in. Wójt Gminy Stanin Krzysztof Kazana oraz Przewodnicząca Rady Gminy Zofia Czubek.

Wójt Gminy Krzysztof Kazana podziękował Dyrektorowi Żłobka, pracownikom i Rodzicom za zorganizowanie uroczysto-ści i zaangażowanie w jasełka, a dla dzieci ze Żłobka przekazał prezenty.

Licznie przybyli goście po spektaklu zostali zaproszeni na poczęstunek przygotowany przez Rodziców, w trakcie którego można było wspomóc Radę Rodziców poprzez nabycie noworocz-nych kalendarzy z wizerunkami grup żłobkowych.

Promocja Gminy

Mikołajki 2018 w Krzywdzie6 grudnia 2018 r., Gminna Biblioteka Publiczna w Krzywdzie,

zorganizowała cykliczną już imprezę „Mikołajki dla Dorosłych”, które odbyły się w Centrum Kultury i Integracji Społecznej.

Zaproszonych gości powitała Dyrektor Biblioteki Małgo-rzata Prządka, a następnie głos zabrał Wójt Gminy Krzywda Krzysztof Warda, który złożył świąteczne życzenia oraz wszyst-kim zebranym wręczył okolicznościowy upominek z życzeniami.

Obecni byli również Zastępca Wójta Gminy Zofia Mikusek, przedstawiciele władz gminnych, dyrektorzy jednostek organiza-cyjnych Gminy oraz Radny Powiatowy Wojciech Czerniec.

Mikołajkowy wieczór uświetnił swym autorskim programem pt. „Śmietanka polskiej piosenki na wesoło” ,znany satyryk, artysta estradowy, uczeń Bohdana Łazuki, współpracujący z warszaw-skim Teatrem Kwadrat Szymon Kusarek, który doskonale bawił publiczność znakomitą interpretacją niezapomnianych piosenek.

W Bibliotece niezapomniany wieczór przy świecach, kawie i słodkim poczęstunku spędziło ponad 90 osób. Impreza okazała się doskonałą okazją do wspólnej zabawy oraz na pewno będzie miłym wspomnieniem. Promocja Gminy

Spotkanie w Klubie Kamena18 grudnia 2018 r. w Galerii PROwizorium ŁOK odbyło się

spotkanie w Klubie Kamena „Na świąteczną nutę”.Gościem programu była Kornelia Marusiak (gimnastyka

artystyczna). Przed publicznością zaprezentował się także Klub Młodych Twórców z IV LO im. Jana Pawła II w Łukowie.

W programie „Na świąteczną nutę” udział wzięli: Kornelia Marusiak (gimnastyka artystyczna), Aleksandra Wierzejska (wo-kal), Gabriela Pawlik (saksofon), Brygida Świderska (recytacja), Andżelika Marusiak (wokal), Kinga Deleżuch (wokal), Adrian Mądry (poezja autorska), Joanna Karwowska (poezja autorska), Nikola Wasyljew (poezja autorska), Weronika Niedziółka (poezja autorska) oraz Agnieszka Wróbel (recytacja).

Spotkanie poprowadziła tradycyjnie Zofia Kamola - opiekun Klubu Młodych Twórców i Klubu Kamena.

T. Kanadys

6 stycznia 2019 r. w kościele parafialnym w Tuchowiczu odbył się „II Gminny Koncert Kolęd i Pastorałek”. Przed zgro-madzonymi w kościele mieszkańcami gminy zaprezentowali się następujący wykonawcy: młodzież szkolna z Zespołu Szkół w Tuchowiczu, Michał Matyszek (akordeon), młodzież szkolna z Publicznej Szkoły Podstawowej w Zagoździu, zespół szkolny „Jarzębinki” ze Stanina, Zespół Ludowy „Jarzębina Czerwona” ze Stanina oraz Orkiestra Parafialna z Tuchowicza.

Organizatorem koncertu była parafia pw. Św. Marii Magda-leny w Tuchowiczu oraz Wójt Gminy Stanin.

Promocja Gminy

1/201917Rozmaitości

Przyroda powiatuZimowy klejnotPostępujący proces ocieplania kli-

matu powoli wkracza także w mateczniki lasów Ziemi Łukowskiej. Zimy mamy teraz zadziwiająco łagodne. Okresy z po-krywą śnieżną i „tęgimi” mrozami to tylko krótkie fragmenty. Taki stan aury dostarcza wielu niespodziewanych obserwacji.

Nawet w grudniu czy styczniu swo-bodnie egzystują rzadkie gatunki grzybów. Niezwykle efektownie prezentują się wśród delikatnej pokrywy śnieżnej. Obraz to nie-mal egzotyczny, można powiedzieć że nie-realny. Emocji dostarcza również kontakt z cennym przedstawicielem flory. Grzyb jest nie tylko rarytasem mikologicznym, ale także oryginałem pod kątem kształtu.

Sporassis crispa czyli siedzuń sosnowy (zdjęcie na str. 24) jest grzybem tajemniczym. Posiada ponadto inne nazwy gatunkowe. Zupełnie niedawno znany był także jako szmaciak gałęziasty. W termino-logii ludowej powszechnie określany jako „kozia broda”. Tak bywa nazywany także na Ziemi Łukowskiej. Na Podlasiu, a szczegól-nie w okolicy Puszczy Białowieskiej, znany jako „harach”. Strzępulec, orysz, baran czy kwoka odnoszą się regionalnie również do naszego leśnego bohatera.

W borach Powiatu Łukowskiego siedzuń sosnowy ma swoją nieodłączną towarzyszkę. Jak druga część nazwy gatun-kowej wskazuje jest to oczywiście sosna. Ale to nie byle jakie drzewo. Sosna taka musi być dorodna. Wiekowe sosny spotyka się w starodrzewiach. To taka koleżanka na śmierć i życie. Gdy sosna zostanie wy-cięta - grzyb wiernie wegetuje na pniaku. Później wraz z procesem rozpadu karpiny i systemu korzeniowego niestety ginie. A starodrzewy sosnowe koło Łukowa to coraz rzadszy widok.

Siedzuń sosnowy, jak już wspomnia-łem, jest grzybem okazałym. Można nawet powiedzieć, że jednym z największych. Zdarzają się okazy o średnicy około 100 cm. Waga takiego giganta dochodzi do 15 kg. Najczęściej osiąga wielkość piłki ręcznej. Całość przypomina olbrzymi kalafior. Od grubej bazy korzeniowej odchodzą liczne i pofałdowane gałązki. Całość ma piękną ochrowożółtą barwę. U podstawy pnia pojawia się najczęściej tylko jeden osobnik.

Od 1983 r. do 2014 r. gatunek podlegał ochronie prawnej. Na mocy obecnego roz-porządzenia z dnia 9 października 2014 r. grzyb nie pojawił się na takowej liście, podobnie jak inne rarytasy ze świata flory i fauny. Warto jednak siedzunia sosnowego pozostawić w leśnym domu jako rzadki element runa leśnego. To cenny i ginący klejnot podłukowskich lasów.

Sławomir Śledź

Podwójnastypendystka

Aleksandra Ozygała uczennica Li-ceum Ogólnokształcącego im. Batalionów Chłopskich w Adamowie w dniach 10 i 11 grudnia 2018 r. odebrała stypendium Pre-zesa Rady Ministrów oraz Marszałka Woje-wództwa Lubelskiego w ramach programu stypendialnego „Lubelskie wspiera uzdol-nionych 2018-2019”. Aleksandra znalazła się wśród 230 Stypendystów Premiera i 511 Marszałka w województwie lubelskim.

Gala wręczenia stypendiów tym szczególnie uzdolnionym uczniom naszego województwa miała miejsce (odpowiednio) w Sali Błękitnej Lubelskiego Urzędu Wo-jewódzkiego i Centrum Spotkania Kultur w Lublinie. Nagrody wręczali m.in. Woje-woda Lubelski, Marszałek Województwa Lubelskiego oraz Lubelski Kurator Oświaty.

Aleksandra to niezwykle utalentowa-na uczennica LO im. BCh w Adamowie.

W roku szkolnym 2017/2018 otrzy-mała promocję do klasy III z wyróżnieniem ze średnią 5,41. Reprezentowała szkołę w licznych konkursach i olimpiadach m.in. zajęła I miejsce w VIII edycji Konkursu Biologicznego „Powtórka przed Maturą”, była finalistką Olimpiady Ekologicznej, otrzymała II wyróżnienie w IX Konkursie Biochemicznym, brała udział w elimina-cjach II stopnia Olimpiady Biologicznej oraz w eliminacjach powiatowych Ogól-nopolskiego Turnieju Wiedzy Pożarniczej.

Otrzymane stypendia pozwolą zapew-ne na jeszcze pełniejsze rozwijanie talentów i marzeń, nie tylko naukowych.

Nauczycielom, rodzicom, a przede wszystkim Oli gratulujemy i życzymy dal-szych sukcesów.

ZS w Adamowie

Kolędę zaśpiewajmy(Melodia „Do szopy hej pasterze”)

Kolędę zaśpiewajmyŚwiąt Bożego Narodzenia nadszedł czasMały Jezus w żłobku leży,On czeka tam na nas.

Nie było dla Niego miejscaW pobliskiej gospodzieOn leży teraz w żłóbku,Wśród zwierząt w oborze.

Mały Jezus w żłobku leży.Przy Nim Święty Józef, Maryja Święta.Pokłon Jemu oddają pasterze, zwierzęta.

Przybyli Trzej KrólowieZ kadzidłem, mirrą, złotemPowrotną drogę wybrali inną,Żeby nie spotkać się z Herodem.

Pójdźmy też do stajenkiJezusowi Małemu pokłonić się trzeba.Pomodlić się do NiegoŻeby dostąpić nieba.

słowa: Jerzy KotowskiŁuków 5 stycznia 2019 r.

Wilgoć w mieszkaniu jest niebezpieczna

W trosce o oszczędność energii, w technologii budowlanej stosuje się termoizolację budynków, szczelne okna i drzwi. Jednak upośledza to wentylację pomieszczeń, co staje się przyczyną po-jawiania się wilgoci i pleśni na ścianach domów i miejsc pracy.

Nadmierna wilgoć w pomieszcze-niach zamkniętych, szczególnie tych bez właściwej wentylacji, sprzyja rozprze-strzenianiu się drobnoustrojów, zarodni-ków pleśni, fragmentów komórek zawie-rających toksyny, alergenów. Czynniki te wykazują działania drażniące na błony śluzowe: nosa, gardła, oskrzeli oraz spo-jówek oczu, doprowadzając do rozwoju zapalenia.

Zaobserwowano, że narażenie na pleśń i wilgoć zwiększa ryzyko rozwoju astmy oskrzelowej i chorób alergicznych, szczególnie u dzieci i młodzieży do 16 roku życia, a nawet sam zapach pleśni może wywołać nieżyt nosa.

Stwierdzono również, że narażenie na pleśń lub wilgoć w okresie niemow-lęcym, zwiększa ryzyko wystąpienia astmy i nieżytu nosa przed 16 r.ż. Wczes-na ekspozycja na pleśń lub wilgoć jest szczególnie związana z występowaniem przewlekłej astmy w okresie dojrzewania.

A zatem, w profilaktyce oszczędza-nia energii, należy pamiętać o właściwej wentylacji pomieszczeń, w których ży-jemy. Jest to bardziej oszczędne, aniżeli niedogodności życiowe i leczenie stanów zapalnych górnych dróg oddechowych.

zPa

1/20

1918 Historia

Młodzież z Adamowa w SejmieUczniowie z LO im. Batalionów Chłopskich w Adamowie,

na zaproszenie Sławomira Skwarka – nowo powołanego posła na Sejm Rzeczpospolitej Polskiej, wyjechali 19 grudnia 2018 r. na wycieczkę do Warszawy.

Celem wycieczki było zwiedzanie Sejmu. Podczas podróży „nasz” poseł podzielił się wrażeniami z pierwszych dni pracy w Sejmie. Wyjaśnił, jakie obowiązki spoczywają na polskich parlamentarzystach i czym zajmują się posłowie, kiedy Sejm nie obraduje. Ta „lekcja w drodze” wygłoszona ze swadą i humorem dowiodła, że Pan Poseł wciąż ma duszę pedagoga (niegdyś był nauczycielem).

Nieopodal budynków sejmowych stoi pomnik jednego z twórców naszej niepodległości, wybitnego działacza ludowego Wincentego Witosa. Tam wspomnieliśmy jego słowa: „ A Polska winna trwać wiecznie…”, które są mottem naszej szkoły.

Przed wejściem do budynku Parlamentu mieliśmy okazje przekonać się, jak bardzo dba się o bezpieczeństwo. Każdy zwie-dzający poddawany jest kontroli i nie wszystkie pomieszczenia są dostępne dla gości. Wizytę na Wiejskiej rozpoczęliśmy od spaceru z panią przewodnik. Przy okazji oglądania makiety budynków sej-mowych usłyszeliśmy wykład o historii siedziby Sejmu. Na dłużej zatrzymaliśmy się na galerii sejmowej, skąd doskonale widać Salę Posiedzeń. Widzieliśmy więc loże rządowe, lożę prezydencką, fotele Marszałka i posłów-sekretarzy. Pan poseł Skwarek wskazał nam też swoje miejsce w ławach poselskich. Była to ciekawa lekcja wiedzy o społeczeństwie i dziejach polskiego parlamentaryzmu.

Dopełnieniem wyjazdu był seans filmowy. Obejrzeliśmy film „Bohemian Rhapsody”. Była to z kolei świetna lekcja wiedzy o kulturze. Młodzież z LO im. Batalionów Chłopskich w Adamowie serdecznie dziękuje Panu Posłowi RP Sławomirowi Skwarkowi za zaproszenie do siedziby parlamentu w Warszawie.

ZS w Adamowie

Powiatowy Urząd Pracy w Łukowie posiada oferty pracy

w następujących zawodach:1. Drukarz fleksograficzny - wykształcenie podstawowe, staż

pracy 4 miesiące.2. Elektryk- wykształcenie średnie techniczne (elektryk,

elektromechanik), uprawnienia SEP, staż pracy 3 miesiące, znajomość urządzeń zawierających elementy elektroniczne, elektryczne, hydrauliczne, pneumatyczne, mechaniczne.

3. Inżynier budownictwa - budownictwo ogólne - wykształcenie wyższe budownictwo lub student budownictwa lub robót sanitarnych, biegła znajomość obsługi programu AUTOCAD.

4. Kelner barman- wykształcenie zasadnicze zawodowe.5. Kierowca mechanik- wykształcenie podstawowe, prawo

jazdy kat. B, staż pracy 1 miesiąc na stanowisku kierowca w transporcie międzynarodowym.

6. Kierowca mechanik- wykształcenie min. podstawowe, prawo jazdy C+E, min 3 miesiące stażu pracy w transporcie międzynarodowym, język rosyjski dobry, dobra organizacja pracy, ekonomiczna jazda.

7. Kierowca mechanik - wykształcenie min. podstawowe, prawo jazdy C+E, min 6 miesiące stażu pracy w transporcie międzynarodowym, dobra znajomość języka rosyjskiego.

8. Kierowca samochodu dostawczego – wykształcenie min. podstawowe, prawo jazdy kat. B.

9. Kierowca samochodu dostawczego - wykształcenie podstawowe, staż pracy 6 miesięcy w transporcie międzynarodowym.

10. Logistyk w dziale zaopatrzenia produkcji- wykształcenie średnie lub wyższe ekonomiczne, znajomość obsługi programów magazynowych do zarządzania gospodarką magazynową.

11. Magazynier - uprawnienia do obsługi wózka jezdniowego podnośnikowego, dyspozycyjność, sumienność, mile widziane prawo jazdy kat. B,C.

12. Obuwnik montażysta-wykształcenie podstawowe, staż pracy 6 miesięcy na stanowisku obuwnik.

13. Operator automatów zgrzewających - wykształcenie podstawowe, staż pracy 1 miesiąc na stanowisku operator automatów zgrzewających folię.

14. Operator maszyn do produkcji obuwia - wykształcenie podstawowe.

15. Pomoc kuchenna- wykształcenie zasadnicze zawodowe.16. Pracownik fizyczny – wykształcenie podstawowe.17. Pracownik laboratorium - wykształcenie wyższe kierunek

bez znaczenia, prawo jazdy kat. B, mile widziana znajomość obsługi maszyny - analizator gazów TARGAS, FMS2.

18. Spedytor - wykształcenie średnie, biegła znajomość języka angielskiego, bądź języka niemieckiego.

19. Szwaczka maszynowa - wykształcenie podstawowe, staż pracy 1 rok.

20. Ślusarz mechanik - wykształcenie podstawowe.21. Tynkarz - wykształcenie min. podstawowe, 3 miesiące

doświadczenia na stanowisku tynkarz, umiejętność wykonywania tynków wewnętrznych

22. Zbieracz pieczarek - wykształcenie podstawowe.

Bliższe informacje można uzyskaćw Powiatowym Urzędzie Pracy w Łukowie

tel. 25 798 85 52 w. 101, 102, 103, 104, 105, 106, 250, 252, 255 lub na stronie www.lukow.praca.gov.pl

Sporządziła Wioletta Miazek - specjalista ds. rozwoju zawodowego

Radni Adamowa przyjęli budżet29 grudnia ub.r. adamowscy radni podjęli najważniejszą

uchwałę w ciągu roku, czyli uchwałę budżetową. Po wcześniejszym zapoznaniu się z projektem budżetu radni jednogłośnie przyjęli uchwałę w sprawie uchwały budżetowej na rok 2019.

Przyszłoroczny budżet gminy po stronie dochodów i wydat-ków wynosić będzie ponad 31 mln zł. Planowany deficyt szacuje się w wysokości ok. 315 tys. zł.

Oprócz uchwały budżetowej radni podczas obrad przegłoso-wali jednomyślnie uchwałę w sprawie zamiaru utworzenia żłobka na terenie gminy Adamów, w sprawie uchwalenia Gminnego Pro-gramu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz Przeciwdziałania Narkomanii na 2019 rok, w sprawie zmiany wieloletniej prognozy finansowej, w sprawie zmian w budżecie na rok 2018 oraz w sprawie wieloletniej prognozy finansowej.

Promocja Gminy

1/201919Rozmaitości

Jedzenie jest podstawową potrzebą człowieka, a wyżywienie ludności świata należy do jednych z najważniejszych go-spodarczych problemów współczesności.

Określenie minimum potrzeb żywnoś-ciowych człowieka nie jest łatwe. Najczęś-ciej przyjmuje się, że przeciętne dobowe minimum niezbędne człowiekowi to taka ilość pokarmów, która daje 10-11 tysięcy kJ (2400-2700 kcal), 40-80 g białka (w tym 1/3 zwierzęcego), pewną ilość tłuszczów, soli mineralnych oraz witamin. Takie parame-try zależą głównie od klimatu, wieku, płci i wykonywanego przez człowieka zawodu.

Jak problem efektywnego wykorzy-stania produkowanej żywności kształtuje się w skali globalnej?

Jak wynika z raportu opublikowanego przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), jedna trzecia wytwarzanej żywności na całym świecie, czyli około 1,3 miliarda ton rocz-nie, jest marnowana. Światowa gospodarka traci na tym w ciągu roku aż 750 mld $.

Według FAO wielkość światowej pro-dukcji żywności przewyższa jej zapotrze-bowanie. Przykładowo, w 2016 produkcja zbóż miała osiągnąć 2 577 milionów ton, jednak 13 milionów pozostało na polach po tym, jak popyt na rynku został zaspokojony.

Średnio na jedną osobę dziennie przypada żywność zawierająca ponad 2 000 kcal, tj. możliwa do zaspokojenia minimal-nego zapotrzebowania energetycznego. W tym samym czasie 780 milionów ludzi na świecie cierpi z powodu chronicznego głodu. Większość z nich to mieszkańcy wsi zależni od produkcji żywności w swoim gospodarstwie. Według ONZ ten absurdalny paradoks wynika m.in. z marnotrawstwa. Szacuje się, że aż jedna trzecia jedzenia zbyt szybko staje się odpadem.

W restauracjach, na polach, podczas dystrybucji, w sklepach i w domach - na każdym kroku jedzenie może stać się od-padem. Według FAO: „odzyskanie choćby w 20% zmarnowanej żywności wystar-czyłoby na nakarmienie 870 milionów głodnych ludzi.”

Dzisiejszy świat nie karmi głod-nych, ani nie produkuje żywności bogatej w substancje odżywcze. Świat zwiększa jej wartość dodaną, przez co pożywienie staje się dobrym towarem na sprzedaż. Jednocześnie, jeśli jego cena nie wystarcza na pokrycie kosztów produkcji – staje się ono odpadem.

W perspektywie najbliższych 10 lat (2017-2026) eksperci OECD spodziewają się wzrostu konsumpcji podstawowych produktów spożywczych. Decydujące zna-czenie ma jednak czynnik demograficzny. W ocenie OECD liczba ludności świata będzie w najbliższych 10 latach wzrastać średnio o nieco więcej niż 1 % rocznie. Na-wet tak niewielki wzrost oznaczać będzie, że w skali świata przybędzie w najbliższej dekadzie ok. 900 mln nowych konsumen-tów. Zdecydowana większość z nich urodzi się w krajach rozwijających się. Populacja Afryki Subsaharyjskiej wzrośnie z 974 mln do 1,3 mld osób. Liczba mieszkańców Indii wzrośnie z 1,3 mld do 1,5 mld osób. Za 10 lat Indie staną się najludniejszym krajem świata.

Na świecie jest 852 mln ludzi, którzy cierpią z powodu głodu lub niedożywie-nia (w tym 200 mln dzieci) i 35 000 ludzi, którzy umierają z głodu każdego dnia. Raport opublikowany przez Institution of Mechanical Engineers stwierdza, że 50 % całej żywności produkowanej na planecie nigdy nie trafia do ludzkiego żołądka. Jest to spowodowane m.in. nieodpowiednią infrastrukturą, niewłaściwym przechowy-waniem, nadmiernym przestrzeganiem daty spożycia produktu i zbyt wygórowanymi wymaganiami konsumentów oczekujących doskonałego jedzenia.

Przyczyny marnotrawstwa żywno-ści to: nadprodukcja żywności w krajach rozwiniętych, fałszowanie żywności, niska jakość produktów (pieczywa, wędlin, se-rów), masowe wyrzucanie żywności o bli-skim terminie przydatności do spożycia, nieświadomość skali marnotrawstwa żyw-ności wśród konsumentów, niedostateczne programy edukacyjne, nieracjonalne zakupy

i brak wiedzy o przechowywaniu żywności, stosunkowo łatwy dostęp do żywności i zbyt duże porcje - np. typu XXL.

W Polsce rocznie marnuje się ok. 9 mln ton żywności, za co w większości od-powiedzialny jest sektor produkcji. Jednak konsumenci również mają znaczący udział w statystykach, bo Polacy wyrzucają ok. 2 mln ton żywności. Do wyrzucania jedze-nia przyznaje się blisko 40 % dorosłych Po-laków. Najczęściej w koszach lądują takie produkty, jak: wędliny, pieczywo, warzywa, owoce oraz jogurty.

W Polsce, Federacja Polskich Ban-ków Żywności prowadzi od 2009 r. kam-panię informacyjną „Nie marnuj jedzenia. Myśl ekologicznie”, skierowaną zarówno do producentów żywności, jak i konsu-mentów. Obecnie FPBŻ, której celem jest przeciwdziałanie marnowaniu żywności oraz zmniejszenie obszarów niedożywienia, zrzesza 30 Banków Żywności, działają-cych na terenie całego kraju. W niektórych miastach naszego kraju instytucje oraz prywatne osoby wspierają tę akcję poprzez organizowanie zbiórek żywności dla po-trzebujących.

Każdy z nas może się również włą-czyć do wsparcia głodujących w swoim najbliższym otoczeniu, a tym samym przy-czynić się do mniejszych strat pożywienia w skali globalnej. Może zacząć od zrobienia zakupów mniejszych ilościowo? A może zamiast wyrzucać jedzenie - zorientujmy się, czy nie można gdzieś żywności oddać potrzebującym...

oprac. A. Wiśniewski

Żywienie – współczesny problem

Data 1 $ 1 €=====================2.01.2004 r. - 3,84 4,78-------------------------------------2.01.2008 r. - 2,48 3,66-------------------------------------2.01.2009 r. - 3,04 4,23 -------------------------------------4.01.2010 r. - 2,94 4,20 -------------------------------------3.01.2011 r. - 3,04 4,05-------------------------------------2.01.2012 r. - 3,52 4,57-------------------------------------2.01.2013 r. - 3,13 4,13-------------------------------------2.01.2014 r. - 3,04 4,19-------------------------------------2.01.2015 r. - 3,54 4,30-------------------------------------4.01.2016 r. - 3,94 4,30-------------------------------------2.01.2017 r. - 4,22 4,45-------------------------------------2.01.2018 r. - 3,52 4,22-------------------------------------2.01.2019 r. - 3,80 4,34

Kursy walut w NBP(sprzedaż)

Miasto Łuków w statystyce=============================================================== 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018==============================================================Małżeństwa 362 362 416 279 258 289 224 260 255 136------------------------------------------------------------------------------------------------------------Urodzenia 331 373 338 323 256 324 936* 163 204 130------------------------------------------------------------------------------------------------------------Zgony 254 248 206 247 257 204 607* 230 251 267------------------------------------------------------------------------------------------------------------Ludność 31.120 31.721 30.849 30.649 30.467 30.230 30.055 29.803 29.568 29.243______________________________________________________________________Kobiet ..... 16.126 16.525 16.050 15.992 15.904 15.786 15.713 15.563 15.456 15.297Mężczyzn 14.994 15.196 14.799 14.657 14.563 14.444 14.342 14.240 14.112 13.946================================================================

1/20

1920

KoleżanceZofii Goławskiej

Żonie oraz całej Rodzinie zmarłego śp. Stanisława Goławskiego

wyrazy szczerego współczuciaskładają

Wanda i Zbigniew Pasikowie

Rozmaitości

PodziękowanieWszystkim, którzy wzięli udział

w uroczystości pogrzebowejmojego kochanego Męża

śp. Stanisława Goławskiego,za modlitwę i wyrazy współczucia,składam serdeczne podziękowania.

Żona Zofia z rodziną

Śp. Stanisław Goławski(1942 – 2018)

W dniu 20 grudnia 2018 r., w wieku 76 lat, zmarł śp. Stanisław Goławski, wieloletni przedsiębiorca i myśliwy.

Urodził się 21 czerwca 1942 r. w Zarzeczu Łukowskim. Po ukoń-czeniu Szkoły Zawodowej w Siedl-cach, przez wiele lat prowadził własną działalność gospodarczą w różnych branżach oraz był czynnym myśliwym, członkiem Koła Łowie-ckiego „Knieja” w Radzyniu Podla-skim i Koła „Jarząbek” w Łukowie.

W 1967 r. zawarł związek małżeński z Zofią Leśniak, z którą zamieszkał w Łukowie. Miał 4 dzieci, 7 wnucząt i 1 prawnuczkę.

W ostatnich miesiącach życia ciężko chorował, w wyniku czego, w dniu 20 grudnia br. zmarł.

Uroczystości pogrzebowe śp. Stanisława Goławskiego od-były się 21 grudnia br. Po żałobnej Mszy św. w kościele par. Św. Brata Alberta w Łukowie, ciało Zmarłego zostało przewiezione na miejscowy cmentarz Św. Rocha, gdzie w imieniu członków Koła Łowieckiego „Jarząbek”, pożegnał Go Lech Stoń - Łowczy Koła słowami: „Z głębokim bólem i żalem żegnamy dziś naszego Kolegę śp. Stanisława Goławskiego, prawego człowieka i wspaniałego myśliwego. Śp. Stanisław był wieloletnim członkiem naszego koła. Kolego Stanisławie, do niedawna jeszcze czynnie spędzałeś czas z nami w kniei. W ubiegłym roku, brałeś udział w obchodach 70 -lecia naszego koła oraz nadania sztandaru, a dzisiaj ten sztandar odprowadza Cię do Krainy Wiecznych Łowów, gdzie wszyscy się spotkamy. Pamięć o Tobie, będzie ciągle żywa wśród członków Koła Łowieckiego „Jarząbek” w Łukowie, ale Ty też nie zapomnij o nas w „Krainie Wiecznych Łowów”. Następnie ciało złożono w rodzinnym grobie.

Śp. Staszek Goławski, bo tak zwykle zwracano się do Niego, był dobrym przyjacielem, człowiekiem towarzyskim, pogodnym i powszechnie lubianym, i z pewnością dlatego na łukowski cmen-tarz odprowadziła Go liczna rzesza żałobników, rodzina, sąsiedzi, przyjaciele i znajomi.

Drogi Staszku, żegnamy dziś Ciebie,Mieszkaj w jasności wiecznej w Niebie.My tu na Ziemi, nie tylko przy grobie,Pamiętać będziemy o Tobie. Przyjaciele

Remont budynku POZw Jedlance zakończony

27 listopada 2018 r. zakończyły się trwające pół roku prace remontowe i modernizacyjne budynku Podstawowej Opieki Zdro-wotnej w Jedlance z dostosowaniem dla osób niepełnosprawnych.

Łączny koszt inwestycji przeprowadzonej pn. „Remont i przebudowa (modernizacja) budynku POZ w Jedlance z dosto-sowaniem dla osób niepełnosprawnych” wyniósł 481 867,26 zł, przy zaangażowaniu władz Gminy Stoczek Łukowski, przy udziale środków własnych, dotacji z Powiatu Łukowskiego, dofinanso-wania w ramach Osi priorytetowej 13 Infrastruktura społeczna, Działania 13.1 Infrastruktura ochrony zdrowia - projekty z za-kresu podstawowej opieki zdrowotnej Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Lubelskiego na lata 2014-2020 oraz pożyczki z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Go-spodarki Wodnej na Termomodernizację budynku Podstawowej Opieki Zdrowotnej w Jedlance. Nadzór nad pracami związanymi z realizacją inwestycji z ramienia SP ZOZ w Łukowie sprawował Dariusz Orzeł - Zastępca Dyrektora ds. Inwestycji i Remontów, natomiast wykonawca inwestycji został wyłoniony w postępowaniu w trybie przetargu nieograniczonego.

Modernizacja Ośrodka Zdrowia obejmowała wydzie-lenie i zagospodarowanie na nowo wszystkich pomieszczeń. W dwupiętrowym budynku powstał gabinet lekarski, gabinet zabiegowy, gabinet EKG, recepcja, poczekalnia dla pacjentów, toalety oraz pomieszczenia administracyjne i socjalne.

Został przeprowadzony kompleksowy remont instalacji elek-trycznej, sanitarnej i hydraulicznej, wymieniono stolarkę okienną i drzwiową w budynku, a także przeprowadzono remont elewacji i dachu, przebudowano kominy oraz zamontowano platformę schodową umożliwiającą łatwy dostęp osobom niepełnosprawnym, poprzez montaż toru jezdnego mocowanego do ściany budynku.

Obecnie trwa postępowanie przetargowe na dostawę mebli i sprzętu medycznego na potrzeby POZ w Jedlance, stanowiących kompleksowe wyposażenie placówki w nowoczesny sprzęt.

W roku 2019 zostały zaplanowane prace związane z zagospo-darowaniem terenu wokół budynku Ośrodka Zdrowia oraz budowa drogi dojazdowej i parkingu wraz z placem manewrowym dla samochodów, będące dokończeniem całości inwestycji, na które zabezpieczono środki w wysokości 95 000 zł w planie finansowym SP ZOZ w Łukowie.

Budynek mieszczący Ośrodek Zdrowia w Jedlance został wybudowany w latach 60-tych i od kilkudziesięciu lat nie był remontowany, a z uwagi na zły stan techniczny, wymagał prze-prowadzenia natychmiastowych, gruntownych prac remontowo- budowlanych. Dzięki tej inwestycji placówka zyskała nowoczesny i piękny wygląd, a korzyści z realizacji zadania będą odczuwalne dla pacjentów poprzez wyższą jakość usług, skuteczność leczenia oraz lepszą dostępność do obiektu pacjentom niepełnosprawnym.

M. Burdach

1/201921Informator Miejski

„Nowa Gazeta Łukowska”miesięcznik społeczno - kulturalny

(Ns Rej. Pr 63/01).Wydawca:

Łukowskie Towarzystwo Regionalneim. J.S. MajewskiegoPrezes Towarzystwa:

Zbigniew Pasik

Adres Redakcji:21-400 Łuków, ul. Czerwonego Krzyża 4/9, I piętro, tel./fax 25 798 6696, tel. kom. 607 785 489.E-mail: gazetangl@o2.plStrona www: gazetangl.cba.plZespół redakcyjny NGŁ: Ryszard Grafik, Justyna Lecyk, Marek Okoń (red. naczelny), Zbigniew Pasik, Ryszard Szczygieł (red. techniczny) Alicja Wiśniewska (zastępca red. naczelnego).Współpracownicy: Maria Milaniuk, Sławomir Śledź, Andrzej Wiśniewski.Fotoreporterzy: Grzegorz Lipiński, Andrzej Szczygielski.

Druk:Drukarnia „Nowator”Stok Lacki k/ Siedlec,ul. Siedlecka 192tel. 25 644 3191

Redaktor wydania - Zbigniew PasikNumer zamknięto 9 stycznia 2019 r.

Za treść zamieszczanych ogłoszeń Redakcja nie pono-si odpowiedzialności. Materiałów nie zamówionych Redakcja nie zwraca, a w przypadku zakwalifiko-wania ich do druku zastrzega sobie prawo zmiany tytułów i dokonywania skrótów.

ADAMÓW * KRZYWDA * ŁUKÓW * SEROKOMLA * STANINSTOCZEK ŁUKOWSKI * TRZEBIESZÓW * WOJCIESZKÓW * WOLA MYSŁOWSKA

ISSN 1234-7558Czasopismo Towarzystwa Regionalnego im. J.S. Majewskiego w Łukowie

Kościoły:pw. Przem. Pańskiego: 6.30, 7.00,18.00NMP Matki Kościoła: 6.30, 7.00, 18.00 Podw. Krzyża Św.: 6.00, 6.30, 7.00, 7.30, 18.00; 16.00 (pierwszy piątek m-ca dla dzieci)św. Brata Alberta: 7.00,18.00

Msze Święte w kościołachi kaplicach Łukowa

NIEDZIELE I ŚWIĘTA

DNI POWSZEDNIEKościół paraf. Przemienienia Pańskiego:7.00, 9.00, 10.30, 12.00, 17.00, 19.00Kościół paraf. Podwyższenia Krzyża Św.:6.30, 8.30, 10.00, 11.30, 13.00, 18.00Kościół paraf. pw. NMP Matki Kościoła:7.00, 9.00, 10.30, 12.00, 16.00, 18.00Kaplica Sióstr Nazaretanek: 8.00

Kościół parafialny pw. Św. Brata Alberta7.00, 9.00, 10.30, 12.00, 18.00

13.01. Nd Chrztu Pańskiego, Hilarego Bogumiły, Weroniki14.01. Po Amadeusza, Feliksa, Niny 15.01. Wt Arnolda, Izydora, Pawła16.01. Śr Marcelego, Włodzimierza17.01. Cz Jana, Antoniego, Rozeliny 18.01. Pt Krystyny, Małgorzaty, Reginy 19.01. So Henryka, Makarego, Mariusza20.01. Nd Fabiana, Sebastiana21.01. Po Agnieszki (Dzień Babci)22.01. Wt Anastazego (Dzień Dziadka)23.01. Śr Bernarda, Wincentego24.01. Cz Franciszka, Felicjana, Felicji25.01. Pt Pawła, Henryka, Miłosza26.01. So Tymoteusza, Tytusa, Alberta27.01. Nd Anieli, Augusta, Jana28.01. Po Józefa, Juliana, Karola29.01. Wt Anieli, Walerego, Bolesławy 30.01. Śr Bronisława, Macieja, Hiacynty31.01. Cz Jana, Euzebiusza, Ludwiki01.02. Pt Ignacego, Anny, Brygidy02.02. So Ofiarowanie Pańskie Wawrzyńca, Marii, Mirosława03.02. Nd Błażeja, Oskara, Jana04.02. Po Józefa, Joanny, Weroniki05.02. Wt Agaty, Adelajdy, Elżbiety06.02. Śr Bogdana, Doroty, Szymona07.02. Cz Ryszarda, Teodora, Eugenii08.02. Pt Hieronima, Stefana, Józefiny09.02. So Apolonii, Mariana, Cyryla10.02. Nd Jacka, Scholastyki, Klary

Kalendarz

Ważniejsze telefony:Powiatowe Centrum Powiadamiania Ratunkowego - 112Policja - 797-6210 997Straż pożarna - 798-2088 998Pogotowie ratunkowe - 798-2999 999Pogotowie energetyczne - 991Pogotowie gazowe - 992Pogotowie ciepłownicze - 993Pogotowie kanalizacyjne - 798-2371Pogotowie wodociągowe - 798-2597Policyjny Telefon Zaufania 798-6733Informacja PKS - 798-2240Postój Taxi - 798-00-22; 798-2222Błękitna Linia tp 19-393Biuro numerów tp 118-913Zarząd Dróg Miejskich 25 798 2735

Odeszli do wieczności

Kursy walut w NBP (sprzedaż)

17 XII 2018 3,85 4,34 24 XII 2018 3,79 4,33 31 XII 2018 3,80 4,35 7 I 2019 3,82 4,34

$ euro

10.12. Piech Zygmunt .......................... l. 6713.12. Kamecka Danuta ...................... l. 5515.12. Pietrucha Jerzy .......................... l. 7415.12. Siwiak Zofia .............................. l. 6215.12. Szczygielska Genowefa ............ l. 9016.12. Markowski Eugeniusz ............... l. 9217.12. Kapuściński Marek .................... l. 6519.12. Wysokiński Zbigniew ................ l. 6320.12. Goławski Stanisław ................... l. 7620.12. Gralak Anna .............................. l. 8222.12. Lisak Damian ............................ l. 3622.12. Turski Stefan ............................. l. 8424.12. Chmura Irena ............................. l. 7325.12. Łukomska Irena ...................... l. 9026.12. Głuchowska Krystyna ............... l. 7826.12. Sala Czesław ............................. l. 6827.12. Domańska Lucyna ..................... l. 9227.12. Walecka Marianna ..................... l. 8228.12. Gryczka Ewa ............................. l. 3828.12. Klocek Stanisław ....................... l. 6229.12. Gałach Jan ................................. l. 8229.12. Piaszczyńska Eugenia ............... l. 7129.12. Zdańkowski Baltazar ................. l. 8630.12. Osak Kazimiera ......................... l. 9201.01. Michałowska Jadwiga ............... l. 7803.01. Michalec Eugeniusz .................. l. 8805.01. Chudzik Bronisław .................... l. 8005.01. Sokół Teresa .............................. l. 7306.01. Celiński Marian ......................... l. 7907.01. Nurzyński Alfred ....................... l. 62

USC informuje grudzień Urodzenia 60 Zgony 60 Małżeństwa 4

Kalendarium1822 - Proklamowano niepodległość Grecji.1830 - W Poznaniu założono pierwszą miej-

ską szkołę średnią dla dziewcząt.1854 - Anthony Faas z Filadelfii opatento-

wał pierwszy akordeon.1910 - W Nowym Jorku po raz pierwszy

na świecie przeprowadzono radiową transmisję opery.

1942 - Po raz pierwszy w momencie zagrożenia katapultował się pilot samolotu (Niemcy).

1943 - Adolf Hitler ogłosił decyzję o roz-poczęciu wojny totalnej.

1964 - Karol Wojtyła został nominowany na arcybiskupa metropolitę kra-kowskiego.

1966 - W Watykanie odbyły się obchody Milenium chrztu Polski.

1977 - W katastrofie samolotu Tu-104A pod Ałma Atą w Kazachstanie zginęło 96 osób.

1979 - Podczas śnieżycy w Rockford w amerykańskim stanie Illinois spadło 191 cm śniegu.

1985 - 428 osób zginęło w katastrofie kole-jowej w Etiopii.

1987 - Papież Jan Paweł II przyjął na au-diencji prywatnej gen. Wojciecha Jaruzelskiego.

1991 - W wyniku ataku armii radzieckiej na Litwinów oblegających wieżę tele-wizyjną w Wilnie zginęło 14 osób, a 400 zostało rannych.

1992 - W Wilnie została podpisana pol-sko-litewska deklaracja o przyja-znych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy. A.W.

1/20

1922 Podróże

Przeważnie w różnych opracowaniach, a zwłaszcza w prze-wodnikach turystycznych, określa się Rio jako „miasto marzeń” i wymienia się liczne jego atuty: wspaniałe położenie – leży nad Atlantykiem i otoczone jest górami, najsłynniejsze plaże świata – Copacabana czy Ipanema, góra Corcovado z monumentalnym pomnikiem Chrystusa, wcinająca się w Zatokę Guanabara tzw. Głowa Cukru, czyli wysokie pionowe skały, na które można się dostać kolejką linową, ponadto w centrum są piękne barokowe kościoły. Tempo życia wyznaczają tutaj: rytm samby, gorące słońce, futbol i dobre drinki. Wszyscy też wiedzą o najsłynniej-szym karnawale na świecie, niezwykle barwnym, z pięknymi roznegliżowanymi kobietami.

Jednak rzeczywistość nie jest aż tak bajeczna, jak to jest opisywane w folderach, o czym przekonałem się podczas mie-sięcznego pobytu w tym niezwykłym mieście. Szczególnie wiel-kim problemem Rio jest brak bezpieczeństwa, zwłaszcza w nocy, zaśmiecone ulice, liczni bezdomni, hałas uliczny przez całą dobę, tłok w metrze i autobusach, a także drożyzna takich podstawowych produktów, jak: chleb, masło, dżemy, sery, wędliny, herbata itd. Tanie są tylko owoce i warzywa.

Rio liczy ponad 13 mln mieszkańców, w tym blisko 5 mln żyje w fawelach, czyli dzielnicach nędzy, różnorodnej przestęp-czości i prostytucji. Faktycznie Rio tworzy „miejską dżunglę”, usianą wzgórzami, u stóp których ciągną się fawele. Rio jest bardzo rozciągnięte wzdłuż Atlantyku i Zatoki Guanabara. W su-mie kilkadziesiąt plaż ciągnie się na przestrzeni ponad 80 km. Mieszkańcy Rio i liczni turyści korzystają z tych plaż przez cały rok. Wprawdzie czerwiec i lipiec dla Rio są typowymi miesiącami zimowymi, ale podczas mojego pobytu w nocy temperatury oscy-lowały w przedziale 16-22 stopni, zaś w południe 26-37 stopni. Dlatego ludzie najczęściej są tam lekko ubrani, zaś na stopach królują klapki – havajanasy. Niekiedy kobiety chodzą po ulicach w strojach kąpielowych, a mężczyźni tylko w szortach.

A teraz przedstawione zostaną najciekawsze miejsca w Rio:Corcovado to góra dominująca nad miastem (730 m npm),

na której umieszczono w 1931 r. potężny monument Chrystusa Odkupiciela (38 m wysokości, rozstaw ramion Jezusa to 23 m). Na Corcovado można wjechać specjalnymi mini-busami lub kolejką zębatą. Corcovado to symbol Rio, tak jak Koloseum dla Rzymu czy Wieża Eifla dla Paryża.

Copacabana to zdaniem wielu najpiękniejsza plaża globu, rozciągająca się na przestrzeni ponad 3 km od skalistego cyplu Arpoador (Diabelskiego), gdzie są najpiękniejsze zachody słońca w Rio, po inny skalisty cypel Morro de Leme. Wzdłuż wybrzeża znajdują się luksusowe hotele i apartamentowce. Najsłynniejszy hotel to Copacabana Palace, wzniesiony w 1917 r. w związku z przygotowaniami do Wystawy Światowej w 1922 r. Gośćmi hotelu byli m.in.: Albert Einstein, Edith Piaf, Clark Gable, Walt Disney, Nat King Cole, Charles de Gaulle, Eva Peron, brytyjska rodzina królewska (Elżbieta II, książę Karol z księżną Dianą), grupy rockowe czy sławni sportowcy.

Ipanema jest nieco mniejsza od Copacabany, także otoczona przez hotele i apartamentowce, ale specyfiką tej plaży są wysokie fale, stanowiąc raj dla amatorów surfingu.

Archikatedra św. Sebastiana nie jest wcale najpiękniejszą budowlą sakralną w Rio, ale najwyższą i najnowocześniejszą. Zaplanowana przez Edgara de Oliveira da Fonseca budowla przypomina piramidę Majów i została ukończona w 1976 r. Ma ona aż 96 m wysokości, a średnica tego stożka u podstawy wynosi 106 m. Katedra może pomieścić ok. 25 tys. wiernych, w tym ok. 5 tys. na miejscach siedzących. Pośrodku budowli znajduje się gigantyczny drewniany krzyż. Cztery wielkie witraże mają po 60 m długości każdy.

Klasztor benedyktynów, znajdujący się na wzgórzu w starej części Rio, to perła architektury, umieszczona na Światowej Liście UNESCO. Po przekroczeniu prostego frontonu, wchodzi się do niezwykle bogatego wnętrza, pokrytego w całości złotem. Ten barokowy kościół jest najpiękniejszy w całej Brazylii. Szczególnie bogata w zdobienia jest kaplica Najśw. Sakramentu.

Kościół franciszkanów z oratorium św. Antoniego to naj-starsza budowla sakralna w Brazylii, także umieszczona na Liście UNESCO. Znajduje się na wzgórzu w dzielnicy Carioca i składa się z dwóch części, prostego kościoła z przełomu XVI/XVII w. oraz niezwykle bogatego oratorium, wykonanego przez wielu mistrzów w XVIII stuleciu. Złote zdobienia świątyni wywierają ogromne wrażenie. Bogactwo dekoracji zachwyca, wzbudzając ogromny podziw i niemal przytłacza, ale także buduje pojęcie o nieskończonym geniuszu artystycznych możliwości człowieka.

Stara katedra (kościół karmelitów) długo była głównym kościołem w Rio. Ta budowla barokowa pochodzi z połowy XVIII w. Była ona świadkiem wielu wydarzeń, jak np. w 1816 r. koronacji króla portugalskiego Jana VI na cesarza Brazylii (jako Piotra I) czy jego ślubu z Marią Leopoldyną Habsburg.

Kościół Candelaria, położony w centrum Rio, to duża późnobarokowa budowla, często wykorzystywana na koncerty. Świątynia zbudowana jest na planie krzyża, a wewnątrz zdobienia wykonano z marmuru, co odróżnia Candelarię od innych kościo-łów w mieście.

Dzielnica Santa Teresa to urokliwe miejsce położone na wzgorzu. Z centrum do Santa Teresa można się dostać m.in. żółtym historycznym tramwajem, którego początkowa trasa prowadzi dawnym akweduktem z polowy XVII w. Przejazd żółtym „bon-dinho” stanowi niepowtarzalną atrakcję. Na wzgórzu Santa Teresa sporo jest malowniczych uliczek, przy których bogaci mieszkańcy Rio wznieśli piękne wille z urokliwymi ogrodami. Szczególnie artyści polubili to miejsce, z którego rozciąga się rozległy widok na całe miasto. Schodząc w dół do Lapa natrafiamy na słynne, ko-lorowe schody, wykonane z kolorowych płytek przez chilijskiego artystę Jorge Selarona.

Lapa to kolejna ciekawa dzielnica Rio, która ożywia się po zmroku. Sporo tutaj restauracji i urokliwych kafejek.

Ogród botaniczny, założony w 1808 r., rozciąga się na przestrzeni 117 ha. Rośnie tu ponad 6,5 tys. gatunków drzew, krzewów i kwiatów. Ze względu na bujną roślinność oraz ciszę jest to jedno z ulubionych miejsc mieszkańców Rio i turystów.

Rua Branco to główna ulica w centrum Rio, przy której znaj-dują się reprezentacyjne budowle, m.in.: Narodowe Muzeum Sztuk Pięknych, Teatr Miejski czy Brazylijska Biblioteka Narodowa.

Stadion Maracana stanowi prawdziwą „świątynię” miłoś-ników futbolu, jako największy tego rodzaju obiekt na świecie, znajdujący się w północnej części Rio. Stadion powstał z okazji mistrzostw świata w piłce nożnej w 1950 r. Dawniej miał ok. 200 tys. miejsc, a po przebudowie na mistrzostwa świata w 2014 r. liczy obecnie jedynie 87101 foteli.

Wyspa Paqueta leży w Zatoce Guanabara. Liczy zaledwie ok. 5 tys. mieszkańców. Stanowi ona prawdziwy raj dla zagonio-nych mieszkańców Rio, gdyż tutaj zabroniony jest ruch samo-chodów. Można poruszać się pieszo lub rowerem. Na wyspie są czyste plaże i kilkanaście okazów starych drzew, m.in. ogromny baobab zwany Arvore Maria Gorda. Warto zobaczyć także kaplicę św. Rocha, typową budowlę kolonialną z XVII w.

Barra to nowoczesna dzielnica na południu Rio, położona już za górami, pomiędzy Atlantykiem a licznymi lagunami, w któ-rych żyją aligatory. Największą atrakcją Barry są czyste plaże i Park Oceaniczny z ciekawym oceanarium, z wieloma gatunkami flory i fauny morskiej. oprac. M. Okoń

Rio de Janeiro – miasto marzeń?

1/201923

Rozmaitości

Góra Corcovado z monumentalną figurą Chrystusa

Copacabana - najsłynniejsza plaża świata

Wnętrze kościoła benedyktynów

Różnorodne kaktusy w ogrodzie botanicznym

Rio de Janeiro - fotoreportaż Łukowianie pomagają Polakom na Wschodzie

Od wielu już lat, Stanisław Gogacz Senator RP jest po-mysłodawcą i organizatorem akcji charytatywnych ph. „Polacy – Rodakom”, którzy mieszkają za naszą wschodnią granicą, na Ukrainie i Białorusi. Znaleźli się tam oni w wyniku przesunięcia granicy Polski w ubiegłym wieku.

W ramach akcji, tradycyjnie przygotowywane są „paczki świąteczne” z artykułami spożywczymi i słodyczami, w okresie Świąt Bożego Narodzenia.

W tym roku była to już 19-ta akcja charytatywna. Na apel senatora Stanisława Gogacza, do zbiórki darów włączyły się dzieci z łukowskich przedszkoli, młodzież ze szkół i dorośli z różnych instytucji, zakładów pracy oraz osoby indywidualne, z całego powiatu łukowskiego. Zebrane artykuły spożywcze i słodycze, gromadzono w biurze senatorskim senatora S. Gogacza, gdzie były pakowane pod kierunkiem Anny Szczygieł – dyrektora biura, która była koordynatorką łukowskiej akcji.

Duża była hojność darczyńców, gdyż zebranymi darami napełniono 517 paczek, po kilkanaście kilogramów każda. Do paczek wkładano także małe pluszaki, książki, opłatki i listy. Paczki oznakowano nalepkami – flagą biało-czerwoną i emblematami ofiarodawców.

15 grudnia 2018 r. odbył się łukowski finał 19-tej akcji cha-rytatywnej Polacy – Rodakom, w Sali Konferencyjnej Jana Pawła II w Łukowie, gdzie eksponowano paczki przygotowane do wysyłki.

Gospodarzem spotkania był starosta Dariusz Szustek, a uczestniczyli m. in.: Konsul Krzysztof Rosiński z Konsulatu Generalnego RP w Brześciu, senator Stanisław Gogacz, przed-stawiciele władz samorządowych, liczni ofiarodawcy, Marek Zdanowski Kanclerz BCC i inni oraz ksiądz z parafii Przemienienia Pańskiego w Łukowie, który po stosownej modlitwie poświęcił paczki i opłatki, po czym uczestnicy składając sobie życzenia świąteczno-noworoczne łamali się opłatkiem.

Następnie starosta Dariusz Szustek oficjalnie powitał przy-byłych, a senator Stanisław Gogacz omówił cel i przebieg akcji oraz podziękował wszystkim ofiarodawcom i przygotowującym paczki, po czym przeprowadził prezentację jednej z nich, wybra-nej przez dzieci. Po tym nastąpiła symboliczna część artystycz-na, którą prowadził Tomasz Kanadys, animator kultury ŁOK. Gabrysia Łukasik i Emilia Szcześniak śpiewały kolędy, a Anton Fartusznyj kilka kolęd zagrał na trąbce.

Na zakończenie przekazano Konsulowi K. Rosińskiemu 100 paczek, które „taśmowo” przeniesiono do samochodu, którym miały być one przewiezione Polakom w Brześciu i okolicach.

Pozostałe paczki, jeszcze przed Świętami Bożego Narodzenia, miały być przewiezione na Ukrainę i Białoruś, specjalnym trans-portem. oprac. i zdj. Z. Pasikzdjęcia M. Okoń

Konsul Krzysztof Rosiński z paczką przekazanąprzez gospodarzy spotkania