Nr 50 – marzec 2017 r.

Kochani Czytelnicy!

Wielkimi krokami zbliża się wiosna! Mamy

nadzieję, że w związku z tym jesteście uśmiechnięci i

pełni sił!

Marcowo-kwietniowy numer naszej gazetki to

Dodatek Specjalny – Muzea w Warszawie. Nasza szkoła

ubiega się o przyznanie certyfikatu „Szkoły

Varsavianistycznej”. Certyfikat ten przyznaje Zarząd

Główny Towarzystwa Przyjaciół Warszawy. Aby

wykazać, że z radością zgłębiamy wiedzę na temat

Warszawy klasa VIa i VIb przygotowała dodatek

specjalny – Muzea w Warszawie. Każdy z uczniów

mógł wybrać do opisania muzeum, które go interesuje.

Zapraszamy do lektury i… do zwiedzania!

w

i

o

s

n

a

KWIATY

PĄKI NA DRZEWACH

CIEPŁO

SŁOŃCE

TRAWA

PORZĄDKI

TOPIENIE MARZANNY

ROSA

DŁUŻSZY DZIEŃ,

KRÓTSZA NOC

KOLOR ZIELONY

WIOSNA 21.03

Wiosna – pora roku w przyrodzie w klimacie

umiarkowanym rozpoczynająca

się 21 marca.

Przyjście wiosny - Jan Brzechwa

Naplotkowała sosna

Że już się zbliża wiosna.

Kret skrzywił się ponuro:

-Przyjedzie pewno furą…

Jeż się najeżył srodze:

-Raczej na hulajnodze.

Wąż syknął :-Ja nie wierzę,

Przyjedzie na rowerze.

Kos gwizdnął: -Wiem coś o tym,

Przyleci samolotem.

-Skąd znowu –rzekła sroka-

Ja z niej nie spuszczam oka

I w zeszłym roku w maju

Widziałam ją w tramwaju.

-nieprawda! Wiosna zwykle

Przyjeżdża motocyklem.

-A ja wam dowiodę,

Że właśnie samochodem.

-Nieprawda bo w karecie!

W karecie? Cóż pan plecie?

Oświadczyć mogę krótko,

Że płynie właśnie łódką!

A wiosna przyszła pieszo.

kwiatki za nią spieszą,

Już trawy przed nią rosną

I szumią –Witaj wiosno.

Zulka-Kulka

SZCZĘŚLIWA SIÓDEMKA WYWIAD Z PANEM ARTUREM WASILEWSKIM, NAUCZYCIELEM

MATEMATYKI.

GDYBY MÓGŁ PAN COFNĄĆ CZAS, TO JAKI ZAWÓD BY PAN

WYBRAŁ?

BAŁBYM SIĘ EKSPERYMENTOWAĆ Z CZASEM, WIĘC I TAK

ZOSTAŁBYM NAUCZYCIELEM.

JAKIEGO NAUCZYCIELA WSPOMINA PAN NAJLEPIEJ?

NAUCZYCIELA HISTORII I MATEMATYKI.

JAKIE NOWE SŁOWO WPROWADZIŁBY PAN DO SŁOWNIKA

JĘZYKA POLSKIEGO?

ZADATEK PLUS – ZADANIE DODATKOWE DLA CHĘTNYCH NA

PLUSA.

JAKIE EGZOTYCZNE ZWIERZĘ CHCIAŁBY PAN MIEĆ W DOMU?

ŻADNE, MAM ALERGIĘ.

JAKIE BYŁO PANA NAJWIĘKSZE MARZENIE W DZIECIŃSTWIE?

ZOSTAĆ PIŁKARZEM.

CO NAJBARDZIEJ LUBI PAN W SWOJEJ PRACY?

ZAJĘCIA DODATKOWE Z UCZNIAMI LUBIĄCYMI MATEMATYKĘ.

CZY JE PAN OBIADY W SZKOLNEJ STOŁÓWCE, A JEŚLI TAK TO

KTÓRY OBIAD SMAKUJE PANU NAJBARDZIEJ?

PLACEK PO WĘGIERSKU, KOTLETY SCHABOWE, KAPUŚNIAK.

DZIĘKUJEMY ZA WYWIAD.

Zulka-Kulka & Rabarbar (dawniej BaSza)

Wywiad z Tetianą Galitsyną przeprowadzony przez

uczennice klasy 6c – Ewę Muszyńską oraz Weronikę

Szelenbaum.

Objaśnienie skrótów:

Dz. – Dziennikarki z kl. 6c

T.G. –Tetiana Galitsyna

Mamy okazję przeprowadzić wywiad z Tetianą Galitsyną, założycielką szkoły

artystycznej „Galitsyna”, ale także zwyciężczynią 6 edycji polskiego „Mam Talent”.

Dz.: Dzień dobry. Dziękujemy, że zgodziła się Pani na rozmowę z nami. Chciałybyśmy zadać

kilka pytań. Na początek czy mogłaby nam Pani powiedzieć, z jakiego kraju Pani pochodzi?

T.G.: Dzień dobry, pochodzę z Ukrainy.

Dz.: Dlaczego przeprowadziła się Pani do Polski?

T.G.: Do przeprowadzenia się do Polski skłoniła mnie wygrana w „Mam Talent”. Chciałam

założyć własną szkołę artystyczną, aby móc przekazywać innym osobom swoją wiedzę, uczyć

młodych i starszych przepięknej techniki malowania piaskiem.

Dz.: Dlaczego założyła Pani szkołę artystyczną Galitsyna Art School?

T.G.: Założyłam tę szkołę, aby móc propagować zamiłowanie do sztuki wśród młodych osób,

odkrywać ich talenty i pomagać w ich rozwijaniu. Sztuka otwiera człowieka, uwrażliwia go. W

pewien sposób uczy pokory, ponieważ nie zawsze wszystko udaje się za pierwszym razem.

Ważne jest w takich chwilach, by dalej w siebie wierzyć i się nie poddawać, ćwiczyć swój

talent, by z każdym dniem stawać się coraz lepszym. W mojej szkole uczymy Was, młodych

artystów, jak rozwijać drzemiące w Was pasje.

Dz.: Rozumiem, że najlepsza jest Pani w malowaniu piaskiem?

T.G.: Uwielbiam malować piaskiem, to moja prawdziwa pasja, jednak ogromną przyjemność

sprawia mi też malowanie na wodzie i malowanie światłem.

Dz.: Co zainspirowało Panią do malowania piaskiem?

T.G.: Najpiękniejsze w malowaniu piaskiem jest to, że nie poddaje się wtedy żadnym

schematom, daje malującemu możliwość rozwijania siebie. Za każdym razem można to samo

namalować inaczej, nigdy nie ma dwóch identycznych piaskowych obrazów. Dodatkowo to

niekończąca się zabawa, obraz piaskowy można malować, ścierać, przekształcać według

własnego pomysłu.

Dz.: Kiedy nauczyła się Pani tak świetnie malować piaskiem?

T.G.: Przełomowym momentem w moim życiu był okres ciąży i pojawienia się na świecie mojej

córeczki. Właśnie wtedy obudziły się we mnie drzemiące gdzieś głęboko artystyczne

pragnienia tworzenia czegoś. Miałam też więcej wolnego czasu i nieprzerwanie rysowałam,

próbowałam różnych technik artystycznych. Wtedy odkryłam sztukę piaskowej animacji.

Pamiętam, że kiedy po raz pierwszy wieczorem postanowiłam malować piaskiem

przesiedziałam za piaskowym stołem do 6 rano. Byłam zmęczona, ale szczęśliwa, że w końcu

odnalazłam to, czego tak długo szukałam. Malowanie piaskiem to żywa i naturalna ekspresja.

Nie tylko malujesz, ale z drobinek piasku tworzysz obraz, który możesz zmieniać w

nieskończoność. W piaskowej animacji odnalazłam twórczą ekspresję i dynamikę. Odnalazłam

siebie! Zaczęłam zgłębiać i rozwijać piaskową grafikę, uczyć się kompozycji obrazów i ich

animacji, tworzyć scenariusze i zgłębiać reżyserię. W ten sposób powstały moje pierwsze

piaskowe filmy.

Dz.: Z jakiego powodu wystartowała Pani w „Mam Talent”?

T.G.: Malowanie piaskiem to coś, czym chcę się dzielić z innymi. Pokazać jego piękno i

możliwości. Może również zainspirować Piasek to coś, czym na co dzień się nie maluje, ale

jednak jest to możliwe i przynosi wiele radości tworzącemu.

Dz.: Co Pani poczuła, gdy dowiedziała się Pani o zwycięstwie?

T.G.: Bardzo ważnym dla mnie osiągnięciem było zwycięstwo w polskiej edycji programu

„Mam Talent”. Nie było to oczywiście łatwe. Uczestniczyć w programie w obcym kraju nie

rozumiejąc ani słowa po polsku? Widzowie przyjęli i zrozumieli mnie bez słów. To było

niesamowite. W ogóle atmosfera w czasie trwania tego całego projektu była bardzo

przyjazna. Przez pięć lat uczyłam się malować piaskiem, tworzyłam filmy, wkładając w to całe

serce i przeszłam przez całą trudną drogę od hobbystycznego rysowania do profesjonalnej

działalności artystycznej.

Dz.: Czy miała pani jakiegoś artystycznego idola?

T.G.: W naszym sąsiedztwie mieszkał znany artysta, który zauważył moje zdolności. Pomagał

mi ucząc mnie rysunku, wprowadzał w tajniki malarstwa oraz wyposażał w niezbędne do tego

materiały. W wieku 11 lat zaczęłam sprzedawać gazety i rysować portrety na nabrzeżu

zarabiając w ten sposób pierwsze pieniądze. Mogłam za nie kupić wszelkie niezbędne do

nauki rysunku materiały, a tata opłacał zajęcia w szkole artystycznej. Inspirację do swoich

pokazów czerpię z życia. Jestem mamą i żoną. Chodzę po ulicy, jeżdżę metrem, robię

zakupy, uwielbiam obserwować ludzi i otaczający mnie świat. To wszystko dostarcza mi

mnóstwa pomysłów do moich pokazów.

Dz.: Lubi pani rysować czy traktuje to Pani teraz bardziej jako pracę?

T.G.: Malowanie piaskiem to zdecydowanie moja pasja. Kocham to, co robię, daje mi to

szczęście. Pozwala rozwijać się na wielu płaszczyznach, sprawia, że przed piaskowym stołem

zapominam o zegarku i jedyne, co się dla mnie liczy, to historia, którą opowiadam.

Dz.: Podsumowując – czy jest Pani dumna ze swoich sukcesów?

T.G.: Tak, oczywiście, że jestem dumna ze swoich sukcesów.

Dz.: Dobrze, dziękujemy za poświęcony nam czas i życzymy dalszych sukcesów. A

wszystkich chętnych i ciekawych serdecznie zapraszamy do szkoły artystycznej Galitsyna

Art School.

Źródło zamieszczonej fotografii: http://player.pl/programy-online/mam-talent-

odcinki,50/odcinek-11,S06E11,24081.htm

DODATEK SPECJALNY -

MUZEA W WARSZAWIE

CENTRUM NAUKI

KOPERNIK OPIS „CENTRUM NAUKI

KOPERNIK” TO MUZEUM

NAUKI POŁOŻONE PRZY

ULICY WYBRZEŻE

KOŚCIUSZKOWSKIE 20. W

TYM MIEJSCU PORZEZ

ZABAWĘ I CIEKAWE

EKSPERYMENTY MOŻEMY

ODKRYWAĆ NAJWIĘKSZE

TAJEMNICE NAUKI.

NAUKA

NAUKA W „CENTRUM NAUKI KOPERNIK” TO SAMA

PRZYJEMNOŚĆ. NIELUBIANA PRZEZ WIĘKSZOŚĆ UCZNIÓW

FIZYKA I CHEMIA STAJĄ SIĘ TAM NAJPROSTSZYMI I

NAJPRZYJEMNIEJSZYMI

PRZEDMIOTAMI POD SŁOŃCEM.

KAŻDY ZNAJDZIE TU SWOJĄ

ULUBIONĄ DZIEDZINĘ NAUKI.

BIOLOGIA, FIZYKA CZY CHEMIA

MOGĄ BRZMIEĆ TROCHĘ

TAJEMNICZO, LECZ W TYM MIEJSCU WSZYSTKO SIĘ

WYJAŚNIA. DUŻO DOŚWIADCZEŃ I EKSPERYMENTÓW MOŻNA

TU WYKONYWAĆ OSOBIŚCIE. SĄ TU ATRAKCJE ZARÓWNO

DLA SZTARSZYCH, JAK I DLA MŁODSZYCH DZIECI, LECZ

DOROŚLI TEŻ NIE BĘDĄ SIĘ TU NUDZILI.

GORĄCO ZAPRASZAMY DO ZOBACZENIA WYSTAWY

W „CENTRUM NAUKI KOPERNIK”, GDYŻ MOŻNA SIĘ

DOWIEDZIEĆ WIELU CIEKAWYCH RZECZY POPRZEZ ZABAWĘ.

ZAPRASZAMY!

ALICJA SZUMILAK

MAGDALENA RAMZA

kl. VI a

Muzeum Kolejnictwa w Warszawie

Przeszło 30 lat temu Minister Komunikacji inż. Paweł

Romocki utworzył placówkę, która ukazywała działalność kolei

w Polsce. Siedzibą tego muzeum był budynek dawnego Dworca

PKP, Warszawa Główna Osobowa, nieopodal stacji PKP

Warszawa Ochota.

Muzeum do zwiedzania oferuje ekspozycje stałe

(historyczne) i czasowe, dużą ekspozycję modeli kolejowych

w salach wystawowych oraz wystawę zabytkowego taboru

normalnotorowego na wydzielonych torach w skansenie.

Zasadnicza działalność Muzeum obejmuje gromadzenie

między innymi: taboru kolejowego normalno i

wąskotorowego, maszyn i urządzeń kolejowych, modeli taboru

i makiet budynków kolejowych, archiwaliów - fotografii,

biletów, dokumentów i innych, muzealiów artystyczno–

historycznych - numizmatów, obrazów, sztandarów,

wydawnictw z dziedziny kolejnictwa.

Wraz z odzyskaniem niepodległości w 1918 roku wśród

kolejarzy zrodził się pomysł założenia Muzeum Kolejnictwa.

Tak też po niedługim czasie, albowiem 18 lutego 1919 roku,

otwierano pierwsze ekspozycje. W Polsce zaczęto budować

linie kolejową zwaną średnicową. Z tego powodu konieczne

było przeniesienie eksponatów oraz zmiana siedziby. W

prywatnym budynku firmy Schicht wynajęto 20 pokoi o

całkowitej sumie 900

metrów kwadratowych. Zaprezentowano tam dokumenty,

książki, fotografie, makiety i wiele modeli lokomotyw.

15 grudnia 1938 Muzeum Kolejowe zmieniło się w Muzeum

Komunikacji ulepszając jego ekspozycje o dwa działy: dróg

kołowych i dróg wodnych. Do 1939 Muzeum zgromadziło

ponad 4 tysiące eksponatów, około 400 modeli, 250 tablic i

wykresów, ponad 550 fotografii oraz 8 tysięcy książek.

W 2016 roku radni Sejmiku Województwa

Mazowieckiego podjęli uchwałę w sprawie likwidacji muzeum,

w związku z czym 20 lutego 2016 rozpoczęła się likwidacja

muzeum, która trwała do końca marca. Następnie majątek

muzeum został przekazany nowo powstałej instytucji pn.

Stacja Muzeum. Muzeum Kolejnictwa w Warszawie po raz

ostatni zostało otwarte dla zwiedzających 20 marca 2016.

Aktualnie w dawnym budynku Dworca Warszawa Główna

mieści się nowa instytucja kultury pn. Stacja Muzeum, która

docelowo

ma znaleźć swoją nową siedzibę na warszawskich Odolanach.

Łukasz Kozłowski

Michał Szczepański

kl. VI a

Muzeum Wojska Polskiego

Muzeum Wojska Polskiego jest bardzo znanym muzeum,

które gromadzi, opracowuje naukowo i eksponuje muzealia

wojskowo-historyczne. Powstanie muzeum datuje się na 22

kwietnia 1920 roku, dekretem Naczelnego Wodza, Marszałka

Polski Józefa Piłsudskiego. Dziś w zbiorach się ponad 250

tysięcy eksponatów, a ich liczna rośnie. Zgromadzone

eksponaty prezentowane są w salach ekspozycji stałej i na

licznych wystawach czasowych. Do grona współpracowników

muzeum należą członkowie Stowarzyszenia Miłośników

Dawnej Broni i Barwy. Muzeum utrzymuje kontakty z

pokrewnymi placówkami w kraju i poza jego granicami m.in. za

pośrednictwem Międzynarodowego Stowarzyszenia Muzeów

Broni i Historii Wojskowości (IAMAM). Jest także członkiem

Polskiego Narodowego Komitetu Międzynarodowej Rady

Muzeów ICOM działającego pod patronatem UNESCO.

Muzeum Wojska powołane zostało dekretem Naczelnego

Wodza, Marszałka Józefa Piłsudskiego w dniu 22 kwietnia

1920 roku. Uważano, że muzeum wojskowe powinno istnieć

jako świątynia sławy wojennej ubiegłych pokoleń. Muzeum

powinno odzwierciedlać na podstawie zabytków całe życie

wojskowe polskie, przedstawiając:

czyny (bitwy, oblężenia oraz wielkie pomysły taktyczne);

rzeczy (broń, ubiory, rzędy, obrazy, chorągwie itd.)

ludzi (bohaterów, wodzów).

Pierwszym dyrektorem Muzeum Wojska podległego

Ministerstwu Spraw Wojskowych został jego projektodawca i

autor programu płk Bronisław Gembarzewski, historyk

wojskowości polskiej. Pierwszą siedzibą Muzeum Wojska był

budynek przy ul. Podwale 15. W 1927 roku rozpoczęto

budowę gmachu Muzeum Narodowego przy ul. 3 Maja (dziś

Al. Jerozolimskie). Zbiory zabytków począwszy od ok. 1000

obiektów militarnych z Muzeum Narodowego powiększały się

szybko dzięki ofiarności obywateli, przekazów z wojska (z

frontu) i zakupów. W 1939 roku stan zbiorów osiągnął liczbę

ok. 60.000 eksponatów. Pierwszą wystawę zorganizowano już

w 1921 roku, a stałą ekspozycję udostępniono w 1923 roku. W

nowej siedzibie w Alei 3 Maja pierwszą wystawę

okolicznościową w 1933 roku poświęcono 70 rocznicy

Powstania Styczniowego, a stałą ekspozycję otwarto w roku

1934.

We wrześniu 1939 roku

zabytki zgromadzono-

zmagazynowano w 3

pomieszczeniach, a

zajmujący Muzeum Niemcy

na salach urządzili

magazyny sprzętu kwatermistrzowskiego Waffen SS. W

czasie Powstania Warszawskiego budynek muzealny nie był

przedmiotem walk, a obsadzająca go załoga niemiecka

dopuszczała się zniszczeń i grabieży. Po powstaniu znaczna

część zbiorów została ewakuowana. Planową grabież zbiorów

Muzeum Wojska rozpoczął już jesienią 1939 roku dr Peter

Paulsen – SS Untersturmführer. Wyselekcjonował ok. 1.500

najcenniejszych zabytków z okresu średniowiecza i

renesansu i ok. 2.000 rycin i wywiózł je do Krakowa, stolicy

Generalnej Guberni. W lutym 1945 roku Muzeum Wojska

objął mianowany dyrektorem mjr Zbigniew Szacherski (w

1939 roku rotmistrz 7 pułku strzelców konnych). Trwały

prace remontowe. Gromadzono także zabytki z działań

wojennych, z frontu czy Powstania Warszawskiego. W

styczniu 1946 roku Muzeum Wojska Polskiego udostępniło

pierwszą wystawę stałą. W drugiej połowie lat 50-tych

zrealizowano nową koncepcję ekspozycji stałej „Dzieje oręża

Polskiego od X do XX wieku”, która stała się wstępem do

obchodów 1000-lecia Państwa Polskiego w 1966 roku. W

latach 60-tych zorganizowano pracownie konserwatorskie i

rozpoczęto ożywioną działalność wydawniczą m.in. wydano

ocalone na mikrofilmach dzieło Bronisława Gembarzewskiego

„Wojsko Polskie. Ubiór, oporządzenie i uzbrojenie od XI do

1831 r.”, a także katalogi zbiorów i urządzanych wystaw oraz

periodyk „Muzealnictwo Wojskowe”. Po 1990 roku zachowano

podstawowy układ ekspozycji stałej obrazującej 1000 lat

dziejów wojskowości polskiej, dokonując zmian, które

akcentują niepodległość Państwa Polskiego. Utworzono także

dwa nowe oddziały Muzeum: Muzeum Katyńskie i Muzeum

Polskiej Techniki Wojskowej.

Marcel Markiewicz, Oskar Szczęsny, kl. VIa

Park Miniatur Województwa Mazowieckiego

Grupa pasjonatów historii i architektury Warszawy założyła w 2014 roku Fundację

Parku Miniatur Województwa Mazowieckiego. W ramach Fundacji powstał projekt

Park Miniatur Województwa Mazowieckiego. Muzeum posiada makiety

budynków Warszawy i Polski, które zniknęły z krajobrazu miasta lub zostały

znacząco przekształcone. Na wystawie pokazany jest nie tylko ogrom

zniszczeń stolicy, które miały

miejsce w trakcie II Wojny

Światowej, ale przede wszystkim piękna

architektura przedwojennej Warszawy.

Obecnie w ekspozycji PMWM znajdują się :

„Utracone perły architektury” - dziesięć miniatur budynków z XVIII i XIX wieku.

Miniatury są opracowane w skali 1:25 wraz z najdrobniejszymi szczegółami wystroju

oraz licznymi elementami otoczenia. Do poszczególnych budowli wykonane są liczne

figurki postaci w strojach z epoki oraz pojazdów – od karoc i tramwajów konnych po

samochody.

Anaglify Warszawskie - wystawa

stereoskopowych zdjęć przedstawiających Warszawę przełomu XIX i XX w.

Wirtualna podróż - filmy realizowane w

technologii 3D stereo. Filmy

szczegółowe, wiernie

odtwarzające wygląd przedwojennych ulic przyciągały

widzów. Teraz na wystawie „Wirtualna Podróż”

zwiedzający mają szansę odbyć podróż w czasie i

cofnąć się o niemal 70 lat. Dzięki najnowszej

technologii – goglom 360° widzowie znajdą się na

samym środku przedwojennego placu Piłsudskiego i

zobaczyć, jak wtedy wyglądało serce miasta.

Siedziba muzeum ma bardzo ładną architekturę i stylizowany wystrój wnętrz.

Zuzanna Materkowska, kl. VI a

Muzeum i Instytut

Zoologii PAN

Instytut Główne obszary działalności naukowej Instytutu to badanie

zróżnicowania, geografii i historii świata zwierząt, a także

ekologia, biologia i ochrona zwierząt. Siedziba Instytutu

znajduje się w Warszawie. Ma on również trzy terenowe

stacje badawcze: w Łomnej koło Warszawy, w Ustrzykach

Dolnych (Bieszczady) i w Gdańsku-Górkach Wschodnich.

Historia Muzeum i Instytutu Zoologii Zaczątkiem instytucji był Gabinet Zoologiczny powstały w

1819 r. przy Królewskim Uniwersytecie Warszawskim.

Gabinet Zoologiczny, na który w początkowym okresie

składały się zbiory barona Sylviusa Minckwica kupione od jego

spadkobierców, wraz z biblioteką przyrodniczą rozwijał się

przez 43 lata pod kierownictwem Feliksa Pawła Jarockiego.

Wiadomości Godziny otwarcia czytelni:

poniedziałek – piątek

godz. 8.30 – 15.30

Kontakt:

Muzeum i Instytut Zoologii PAN

Biblioteka

ul. Wilcza 64, 00-679 Warszawa

tel. 22 629 32 21 w. 59, 10, 15

fax 22 629 63 02

e-mail: libr@miiz.waw.pl

Anielka Bosak

Natalka Chodzeń

kl. VI a

MUZEUM HISTORII ŻYDÓW POLSKICH

Na ten piątek czekałam długo. Wybraliśmy się bowiem z

klasą do Muzeum Historii Żydów Polskich.

Ich historia bardzo mnie ciekawiła. Już sam budynek

robił wrażenie. Nic dziwnego, skoro postawiono go w 2005

roku. W środku można było poczuć się bezpiecznie, ponieważ

ochrona na wejściu bardzo dokładnie prześwietlała nas i

nasze bagaże. Tak szczegółowa kontrola spowodowała nawet

chwilowe opóźnienie. W końcu ruszyliśmy z przewodnikiem

poznawać pomieszczenia. Chociaż były tylko dwa, zwiedzanie

zajęło nam kilka godzin. W pierwszym z nich usłyszeliśmy

historię Janusza Korczaka, człowieka który poświęcił życie,

by pomagać dzieciom. Ten pediatra, psycholog i dziennikarz

okazywał wielkie serce, prowadząc sierociniec. Wychowanków

traktował jak własne dzieci. W utrzymaniu domu dziecka

pomagała mu Stefania Wilczyńska. Przy okazji dowiedziałam

się, że Janusz Korczak tak naprawdę nazywał się Henryk

Goldszmit.

Druga sala dużo była dużo większa, a w jej skład

wchodziły mniejsze pomieszczenia, a nawet schody. Było tam

kino, wisiały plakaty. Wtedy to przewodnik wyznaczył dla

wszystkich zadania, które rozwiązywaliśmy w

czteroosobowych grupach.

W muzeum znajdował się także mały kościół, szczególne

miejsce dla polskich Żydów.

Wycieczka była wyjątkowo ciekawa. Jestem przekonana,

że jeszcze nie raz tam wrócę.

Anielka Bosak, kl. VIa

Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej

Muzeum to znajduje się przy ulicy Powsińskiej 13 na

Sadybie w dzielnicy Mokotów przy Forcie IX Czerniaków

oraz jest oddziałem Muzeum Wojska Polskiego. Niestety,

część muzeum w środku zabudowań nie jest dostępna od

2009 roku. Spowodowane jest to fatalnym stanem wewnątrz

fortu. Za to zewnętrzna część ekspozycji jest nadal

całkowicie dostępna. Jestem pewien, że osoba choćby trochę

interesująca się „militarną” historią powinna być w pełni

zadowolona z pobytu w tym miejscu.

Na wstępie warto dodać, że teren tego muzeum jest

znacznie większy niż siedziba Muzeum Wojska Polskiego. Z

tego powodu na terenie muzeum znajduje się wiele

eksponatów przeniesionych z głównej siedziby znajdującej

się przy Alejach Jerozolimskich. Oznacza to też, że muzeum

to jest często miejscem przechowywania oraz miejscem

oczekiwania na odnowienie eksponatów, które zwyczajnie nie

mieszczą się w siedzibie głównej muzeum. Postaram

opowiedzieć o najciekawszych z nich.

W muzeum znajdziemy eksponaty w większości ze

Stanów Zjednoczonych i ZSRR. Znajdziemy też okazy

polskie, czechosłowackie, węgierskie, brytyjskie, a nawet

szwedzkie. Oto kilka z nich:

T34 i T34/85

Czołgi T34 były najliczniejszymi i podstawowymi czołgami

Armii Radzieckiej podczas II wojny światowej. Są także

jednymi z najbardziej znanych czołgów w historii. W

sumie wyprodukowano ich około 164 tysięcy. T34/85 był

nową wersją czołgu T34, wprowadzoną z powodu

wypuszczenia na front przez III Rzeszę nowych czołgów.

T55AM „Merida”

Decyzja o modernizacji czołgów T55 została podjęta

przez Komitet Techniczny Układu Warszawskiego. Prace

koncepcyjne nad modernizacją czołgu zostały podjęte

przez Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i

Samochodowej w podwarszawskim Sulejówku.

Modernizacje stworzone zostały w sporej części przez

Wojskową Akademię Techniczną. Tymi modernizacjami

były m.in.: system kierowania ogniem SKO „Merida”,

wykrywacz promieni laserowych oraz wyrzutnia pocisków

dymnych. Czołgi T55 były modernizowane na terenie

Polski. Wybrałem ten czołg, ponieważ jest on przykładem

tytułowej polskiej technologii wojskowej.

SKOT

Ten polsko-czechosłowacki pojazd opancerzony znany

jest wielu Polakom. Skrót oznacza „Średni Kołowy

Opancerzony Transporter”. Był używany najczęściej na

terenie Polski i Czechosłowacji. Warto dodać, że mimo iż

kojarzy się głównie z latami 80., to został on stworzony w

latach 50. i 60. i budowany był w Lublinie.

Samoloty MiG

Samoloty myśliwskie MiG to najbardziej znane rosyjskie

i radzieckie samoloty wojskowe. Pierwszy samolot tego

typu został skonstruowany w 1941 roku. W skład tej

grupy samolotów wchodzą różne jednostki, na przykład

samoloty bezzałogowe, orbitalne lub pasażerskie. W tym

muzeum znajdziemy między innymi samoloty: MiG-15,

MiG-23 lub MiG-21. Ciekawostką jest to, że w Polsce

samoloty MiG nazywano Lim (np. MiG-15 bis to w Polsce

Lim-2).

Na koniec warto wspomnieć o

Forcie IX Czerniaków. Ma on

niezwykle ciekawą historię. Fort ten

został zbudowany w 1883 roku na

planie podobnym do pięciokąta, ze schronami bojowymi i

koszarowymi z cegły. Został otoczony fosą ze względu na

podmokłe tereny. W 1909 roku zapadła decyzja o

zlikwidowaniu fortu, a do 1913 roku wysadzono większość

obiektów bojowych, zostawiając jednak

charakterystyczne koszary. Od 1924 roku budowano

wokół fortu wille oficerów Wojska Polskiego, co

zapoczątkowało istnienie osiedla Sadyba. Do 1947 roku

powstało kilkadziesiąt willi. Podczas obrony Warszawy

fort był miejscem bohaterskiej obrony polskiego wojska.

Niestety, fort w upadł 26 września, zginęło 20 obrońców.

W forcie tym walczył znany lekkoatleta Janusz

Kusociński, i tu został on ranny. Wrześniową walkę w

forcie opisał Maciej Piekarski w książce „Samotna

placówka”. Podczas Powstania Warszawskiego zginął tu

Czesław Szczubełek, dowódca batalionu „Oaza” – 5.

Rejonu V Obwodu – Mokotów.

Po wojnie część terenu przebito na ulicę Powsińską, a

z części zrobiono park. Zachodnia część należała do

wojska do 1990 roku. Od tego czasu na terenie fortu

istniało zamknięte składowisko Muzeum Wojska

Polskiego, które otwarto pod koniec lat 90.

W związku z planowaną przeprowadzką

MWP do Cytadeli, nie znamy dalszego

losu Muzeum Polskiej Techniki

Wojskowej. Radzę więc się spieszyć!

Moim zdaniem muzeum to jest niezwykle ciekawe,

ponieważ pokazuje mnóstwo eksponatów i daje nam wiele

ciekawych informacji.

Naprawdę warto to zobaczyć!

Michał Duraj

Piotr Rolla, kl. VIa

Muzeum Azji i Pacyfiku

Muzeum Azji i Pacyfiku powstało w roku1973.

Początkowo mieściło się przy ul. Nowogrodzkiej 18a (galeria

Nusantara )oraz ul. Freta 5 ( galeria azjatycka) , obecnie

znajduje się na ul. Solec 24. Można tam obejrzeć wystawę

stałą oraz wystawy tymczasowe, wziąć udział w wydarzeniach

i warsztatach. Można też skorzystać z biblioteki azjatyckiej.

Wystawy są dostępne do zwiedzania od wtorku do niedzieli w

godzinach 10.00-18.00. Biblioteka natomiast od poniedziałku

do piątku od 8.00 do 15.00.

Wystawa stała pt. „Strefa dźwięków” prezentuje różne

instrumenty wywodzące się z Azji i Pacyfiku. Kilka

instrumentów można przetestować. Wystawa ta opowiada

także o ich historii. Wystawy tymczasowe poruszają różne

tematy, np.: tradycyjne stroje lub sztukę danego regionu.

Wydarzenia są różnorodne i ciekawe. W tym muzeum można

dowiedzieć się wiele o kulturze i historii Azji oraz Pacyfiku,

a to niezwykle interesujący temat. Dlatego zachęcam do

odwiedzenia tego muzeum.

Wiktoria Michalska, kl. VIa

Muzeum Harcerstwa

Muzeum Harcerstwa znajduje się w Warszawie przy

ul. M. Konopnickiej 6. Zostało założone w 06.06.2001 r. W

czasie międzywojennym Wacław Błażejewski zaczął

wbudowywać to muzeum, ale prace przerwał wybuch II

Wojny Światowej. Pracę nad muzeum zaczęto kontynuować w

2001r.

W zbiorach muzeum można znaleźć m.in.;

-stare fotografie

-sztandary

-mundury

-kroniki

-około 20.000 książek o harcerstwie

Obecnie muzeum jest obsługiwane przez prawie 40

pracowników. Przez cały czas działania zostały stworzone 24

bardzo interesujące wystawy.

Muzeum jest czynne w dniach:

-poniedziałek 10:00-18:00

-wtorek 10:00-16:00

-środa 10:00-18:00

-czwartek 10:00-16:00

-piątek 10:00-16:00

-sobota nieczynne

-niedziela nieczynne

Weronika Omen, kl. VIa

Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa mieści się w Warszawie, a

dokładniej w dwóch zabytkowych budynkach na terenie warszawskich

Łazienek, Koszarach Kantonistów i Stajni Kubickiego. Zostało one

powołane 1 lipca 1983 roku. W budynku Koszarów Kantonistów

prezentowane są wystawy stałe (Polski salon myśliwski XIX/XX w; W

polu i w kniei - sala "Las" i sala "Ptaki"; Oko w oko) oraz wystawy

czasowe. Natomiast w Stajni Kubickiego znajduje się Powozownia im.

Zbigniewa Prus-Niewiadomskiego. Głównym celem istnienia Muzeum,

oprócz działań wynikających z Ustawy o muzeach, czyli gromadzenia,

katalogowania i naukowego opracowywania, przechowywania,

zabezpieczania i konserwacji zabytków, jest popularyzacja wiedzy o

tematyce przyrodniczej, łowieckiej, hipologicznej oraz historycznej

poprzez organizację wystaw stałych, ekspozycji czasowych i innego

typu imprez kulturalnych oraz prowadzenie zajęć edukacyjnych w

oparciu o prezentowane zbiory.

Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie

Państwowe Muzeum Etnograficzne jest jednym z najstarszych

muzeów etnograficzne w Polsce. Znajdujące się przy ul. Kredytowej

1. Muzeum to powstało w 1888 roku. Mieści się tam 80 tysięcy

obiektów i około 120 tysięcy archiwaliów. W muzeum jest kilkanaście

wystaw czasowych i trzy wystawy stałe:

-,,Zwykłe – Niezwykłe. Fascynujące kolekcje w zbiorach Państwowego

Muzeum Etnograficznego w Warszawie”.

-,,Czas Świętowania w kulturach Polski i Europy”.

-,,Porządek rzeczy. Magazyn Piotra B. Szackiego” .

W muzeum znajdują się także: Dział Etnografii Polski i Europy; Dział

Etnografii Krajów Pozaeuropejskich; Dział Naukowo-Oświatowy;

Biblioteka; Dział Dokumentacji Archiwalnej i Fotograficzno-

Filmowej. W muzeum od 2012 roku działa Muzeum Dla Dzieci.

Muzeum w 2016r. zostało nominowane do Europejskiej Nagrody

Muzeum Roku – EMYA.

Weronika Trus, kl.VIb

Muzeum Ziemi PAN w Warszawie

Stałą i obecną siedzibę muzeum otrzymało w 1950 roku, a pierwszą

ekspozycję otwarto w 1951 roku.

Siedzibą tego muzeum są dwie zabytkowe budowle, które są położone

niedaleko placu Trzech Krzyży w Warszawie.

Obecnie muzeum to liczy ponad 170 tyś. obiektów, które pochodzą z

obszarów Polski i różnych regionów świata.

Zbiory biblioteki Muzeum Ziemi liczą ponad 51 000 jednostek

inwentarzowych i są jednym w większych w Polsce zasobów

piśmiennictwa specjalistycznego z zakresu nauk o Ziemi.

Julia Borkowska kl.6b