MÓDL SIE MÓDL SIE I PRACUJI PRACUJ

TYGODNIK PARAFII PW. ŚW. PIOTRA I PAWŁA W KRAKOWIE-TYŃCU – Nr 25 (254) 18 Czerwca 2017

2 Módl się i pracuj

Czytania mszalne na 11. Niedzielę zwykłą, rok A

Pierwsze czytanieObietnice Boże dla ludu wybranego

Po przybyciu na pustynię Synaj Izra-elici rozbili obóz na pustyni. Izrael obozo-wał tam naprzeciw góry.

Mojżesz wszedł wtedy na górę do Boga, a Pan zawołał na niego z góry i powiedział: «Tak powiesz domowi Jakuba i to oznaj-misz Izraelitom: Wy widzieliście, co uczy-niłem Egiptowi, jak niosłem was na skrzy-dłach orlich i przywiodłem was do Mnie. Teraz, jeśli pilnie słuchać będziecie głosu mego i strzec mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszyst-kich narodów, gdyż do Mnie należy cała ziemia. Lecz wy będziecie Mi królestwem kapłanów i ludem świętym». (Wj 19,2-6a)Psalm responsoryjnyRef.: My ludem Pana i Jego owcami.

Służcie Panu z weselem, * stańcie przed obliczem Pana z okrzykami radości. / Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, † On sam nas stworzył, jesteśmy Jego własnością, * Jego ludem, owcami Jego pastwiska.

W Jego bramy wstępujcie z dziękczy-nieniem, † z hymnami w Jego przedsionki, * chwalcie i błogosławcie Jego imię. / Albo-wiem Pan jest dobry, † Jego łaska trwa na wieki, * a Jego wierność przez pokolenia.Drugie czytaniePojednani z Bogiem przez śmierć Chrystu-sa, dostąpimy zbawienia przez Jego życie

Bracia:Chrystus umarł za nas, jako za grzesz-

ników, w oznaczonym czasie, gdy jeszcze byliśmy bezsilni. A nawet za człowie-ka sprawiedliwego podejmuje się ktoś umrzeć tylko z największą trudnością. Chociaż może jeszcze za człowieka życz-liwego odważyłby się ktoś ponieść śmierć.

Bóg zaś okazuje nam swoją miłość wła-śnie przez to, że Chrystus umarł za nas, gdy byliśmy jeszcze grzesznikami.

Tym bardziej więc będziemy przez Niego zachowani od karzącego gniewu, gdy teraz przez krew Jego zostaliśmy uspra-wiedliwieni. Jeżeli bowiem, będąc nieprzy-jaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna, to tym bardziej, będąc już pojednanymi, dostąpimy zba-wienia przez Jego życie. I nie tylko to – ale i chlubić się możemy w Bogu przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego teraz uzyskaliśmy pojednanie. (Rz 5,6-11)EwangeliaRozesłanie Dwunastu

Jezus, widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».

Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie sła-bości. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebede-usza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfe-usza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.

Tych to Dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Nie idźcie do po-gan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebie-skie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie

3Nr 25 (254) – 18 Czerwca 2017

umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wy-pędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie». (Mt 9,36 – 10,8)Rozważanie

Słuchając czytań zaproponowanych na XI niedzielę zwykłą, z łatwością zauwa-żymy, że przede wszystkim ukazują one Boga zatroskanego o lud, który wybrał so-bie na własność, gdy ten był jeszcze daleko od Niego. Jest to jednocześnie zaproszenie do tego, by ludzie należący do Boga, da-wali o Nim świadectwo wobec tych, któ-rych spotykają na swojej drodze.

Najpierw wraz z uchodzącymi pod wodzą Mojżesza z Egiptu Izraelitami staje-my na pustyni pod górą Synaj. Tam spoty-kają oni swojego Boga, który przypomina im wydarzenia mające miejsce wcześniej: wyprowadzenie z Egiptu (po uprzednim zesłaniu na ten kraj dziesięciu plag), prze-prowadzenie przez Morze i zapewnienie środków potrzebnych do życia (słodka woda w Mara, manna i przepiórki) a nade wszystko ochronę i ukazanie drogi przez niegościnną pustynię (czego wyrazem był słup ognia w nocy i obłoku w ciągu dnia).

Pan Bóg jednocześnie zaprasza swój na-ród do zachowania wierności przymierzu, które On pragnie z nim zawrzeć, gdyż będąc Panem całej ziemi, w sposób wolny, właśnie ich wybrał, aby byli Jego szczególną własno-ścią (zastosowany w tym miejscu rzeczow-nik segullah oznacza coś osobistego, czego nikomu się nie odstępuje) pośród narodów.

Objawiając swoją wolę jednocześnie wyznacza im zadanie, aby byli królestwem kapłanów i ludem świętych. Te dwa okre-ślenia, które ktoś niezorientowany w bi-blijnej symbolice może uznać za bezza-sadne uprzywilejowanie jakiejś grupy w stosunku do innych, w rzeczywistości pokazują zadania, jakie Pan Bóg stawia przed tymi, których sobie wybrał.

Być królestwem kapłanów to przyjąć na siebie obowiązek pośrednika. Pośrednicza rola kapłana stawia go zawsze „pomiędzy”: stoi pomiędzy Bogiem a ludźmi a jednocze-śnie jest jakby pomiędzy ludźmi w ich kon-fl iktach i radościach. W pogańskich kultach rzymskich kapłana określano terminem pontifex (od tego określenia wziął sią ofi -cjalny termin papieża: pontifex maximus), czyli ten który buduje mosty (od słowa pons = „most” i facere = „robić”). Pośrednictwo wiąże się ściśle z fukcją ofi arniczą, gdyż jego zadaniem jest składanie Bogu ofi ar w imie-niu ludu, oraz przekazywaniem błogosła-wieństwa, co w przymierzu z Abrahamem obiecał On temu pierwszemu Patriarsze: Przez ciebie będą otrzymywały błogosła-wieństwo ludy całej ziemi (Rdz 12,3b).

Także bycie ludem świętych stanowi niełatwe zadanie dla Izraela. Bynajmniej nie oznacza ono jakiejś moralnej doskona-łości niewymagającej w dodatku zbytniego wysiłku. Świętość to nie tyle „bezgrzesz-ność” ile raczej „odrębność”. Przede wszyst-kim świętym jest Bóg, co oznacza, że jest On ponad całym stworzeniem, nieskoń-czenie je przekraczając – jest całkowicie inny niż świat, który powołał do istnienia. Jeśli określenie to odniesiemy do narodu, to ma ono oznaczać jego odrębność, ale nie w znaczeniu izolacji i pysznego samowy-wyższania, gdyż byłby to zwyczajny szowi-nizm. Chodzi raczej o inność skupioną na Panu Bogu, który jest celem istnienia.

Ta szczególna funkcja (królestwo kapła-nów i lud świętych), stawiająca lud wybra-ny niejako na marginesie narodów, wśród których przyszło mu istnieć, w przypadku Izraela wyraziła się w tym, że na przestrzeni dziejów wciąż spotykał się z niezrozumie-niem i odrzuceniem. Czasem wynikało to z jego własnej winy, gdy wiązało się ze wspo-mnianymi wyżej negatywnymi postawami,

4 Módl się i pracuj

ale najczęściej powodowane było niezrozu-mieniem ze strony otoczenia. W każdym razie na pewno owo szczególne potraktowa-nie przez Boga nie jest czymś godnym po-zazdroszczenia, jako wyjątkowy przywilej, ale raczej zaproszenie do niełatwej współ-pracy w Jego planie zbawienia świata.

Prawdę o tym, że Panu Bogu zależy nie tylko na jednym narodzie, ale pragnie On, aby wszystkie ludy otworzyły się na jego miłość, ukazuje List do Rzymian, w którym św. Paweł stwierdza: czyż Bóg jest Bogiem je-dynie Żydów? Czy nie również i pogan? Na pewno również i pogan. (Rz 3,29). Do tych też adresatów kieruje Apostoł napomnienie, w którym zwraca uwagę, że ich wybranie nie jest wynikiem ludzkich wysiłków czy szcze-gólnych zdolności, ale wyłącznie Jego miło-ści: Chrystus umarł za nas, jako za grzeszni-ków (…), gdy jeszcze byliśmy bezsilni.

Jednocześnie św. Paweł kładzie nacisk na fakt, że przez krew [Jezusa] zostaliśmy usprawiedliwieni. W ten sposób przypo-mina nam wielką cenę, którą Pan Bóg za nas zapłacił, abyśmy stali się Jego własno-ścią oraz to, że nasze usprawiedliwienie nie jest jakąś odnoszącą się do przyszłości obietnicą, ale faktem, który już się doko-nał, a z którego wypływa konkretny obo-wiązek: jako należący do Chrystusa mamy stawać się świętymi i kapłanami, kontynu-ując w ten sposób misję, którą otrzymał naród wybrany pod Synajem

Pan Bóg, wzywając nas do współpracy w swoim zbawczym dziele, chce w ten spo-sób okazać swą miłość tym, którzy są znę-kani i porzuceni, jak owce nie mające paste-rza. To zatroskanie ukazuje nam dzisiejsza Ewangelia, w której czytamy o pierwszym rozesłaniu Dwunastu. Warto zwrócić uwa-gę na to, że było to pierwsze posłanie Apo-stołów, gdyż Pan Jezus jeszcze nie posyła ich do pogan, ale tylko do owiec, które po-

ginęły z domu Izraela. Dopiero odchodząc do Ojca roześle ich na krańce świata, aby głosili tam Dobrą Nowinę.

Dla określenia uczucia, które popchnęło Jezusa do wyznaczenia pasterzy dla zbłąka-nych owiec, Ewangelista używa greckiego ter-minu esplagchnisthē (czyt. esplanchnisthe), który pochodzi od rzeczownika splagchnon (czyt. splanchnon) oznaczającego dosłownie wnętrzności i wyrażającego głębokie miło-sierdzie, litość i współczucie płynące niejako z samych trzewi. W ten sposób św. Mateusz ukazuje jak bardzo ważne było dla Pana, aby otaczające Go tłumy zostały otoczone tro-skliwą opieką.

Należy też zwrócić uwagę, że nie stawia On wymagań przekraczających możliwości uczniów. Nie każe im szukać rozwiązania problemu braku wystarczającej liczby żni-wiarzy, ale jedynie poleca im prosić Pana żniwa, żeby wyprawił robotników. Rów-nież posyłając ich, by uzdrawiali i głosili bliskość Królestwa, obdarza ich skuteczną mocą, której posiadanie nie wynika z ich szczególnych zdolności, ale jest prawdziwą łaską, czyli darem darmo im ofi arowanym, aby przekazywali go dalej, w myśl zasady: darmo otrzymaliście, darmo dawajcie.

Na koniec spróbujmy jeszcze raz po-wrócić do czytań mszalnych, ale odczytu-jąc je nie jako świadectwo o działaniu Boga w historii i odpowiedziach, których udzie-lali Mu ludzie na przestrzeni wieków, lecz jako słowo Boże skierowane bezpośrednio do nas… do mnie. To ja, usprawiedliwio-ny krwią Jezusa i powołany do tego, aby być Jego szczególną własnością jako kapłan (poprzez udział w kapłaństwie powszech-nym, do którego jestem włączony od chwili chrztu) i święty, jestem wezwany nie tylko do tego, aby modlić się o robotników na Boże żniwo, ale stać się jednym ze żniwiarzy.

o. Andrzej OSB

5Nr 25 (254) – 18 Czerwca 2017

ADHORTACJA APOSTOLSKA PAPIEŻA FRANCISZKA

AMORIS LAETITIA

***żona:

Miałam kiedyś sen, piękny sen. Wisiałam na krzyżu obok Pana Jezusa jako łotr. Wiedziałam dobrze, że jestem wielkim grzesznikiem, a pomimo tego od krzyża Chrystusa ogarniała mnie jasność będąca trudną do opisania akceptacją-miłością--ciepłem. I już wiem, że niezależnie od wszystkiego, On zawsze jest przy mnie. Tylko jak ja odpowiadam na tę miłość?

mąż:Idźcie i głoście. Ja też? Tak. Ale ja nie znam dobrze Biblii. To zacznij czytać! Głoś

swoimi dobrymi uczynkami, serdecznym słowem, uśmiechem, modlitwą wszędzie tam, gdzie jesteś Aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie!

Czy wiesz, dlaczego Pan Bóg przyjął ofi arę Abla,a Kaina nie przyjął? Abel ofi aro-wał pierwociny (to co najlepsze), wybrał najtłuściejszą owieczkę – ta będzie dla Pana, a Kain pomarszczone marchewki.

małżeństwo tynieckie

276. Rodzina jest środowiskiem podstawowej socjalizacji, ponieważ jest pierwszym miejscem, gdzie uczymy się stawać wobec innych, wysłuchiwać się nawzajem, dzielić się, wspierać, sza-nować, pomagać, żyć jedni z drugimi. Funkcją edukacji jest wzbudzenie po-czucia świata i społeczeństwa jako „śro-dowiska rodzinnego”, jest wychowanie do umiejętności „przebywania” poza granicami swego domu. W kontekście rodzinnym uczymy się odnajdywania bliskości, opiekuńczości, pozdrawiania się nawzajem. Tu łamie się pierwszy krąg śmiertelnego egoizmu, aby uznać, że ży-jemy obok innych, z innymi, którzy są godni naszej uwagi, naszej życzliwości, naszej miłości. Nie ma więzi społecznej bez tego pierwszego codziennego wy-miaru, niemal mikroskopijnego: przeby-

wanie razem w bliskości, mijając się ze sobą w różnych porach dnia, martwiąc się o to, co dotyka nas wszystkich, spie-sząc sobie nawzajem z pomocą w małych codziennych sprawach. Rodzina musi wynajdywać każdego dnia nowe sposo-by promowania wzajemnego szacunku.

277. W środowisku domowym moż-na również przemyśleć nawyki kon-sumpcyjne, aby razem zatroszczyć się o wspólny dom: „Rodzina odgrywa główną rolę w ekologii integralnej, po-nieważ jest podstawowym podmiotem społecznym, w którego wnętrzu zawie-rają się dwie podstawowe zasady ludzkiej cywilizacji na ziemi: zasada wspólnoty i zasada płodności”294. Podobnie trudne

294 Katecheza (30 września 2015): L’Osservatore Romano, wyd. polskie, n. 10/2015, s. 55.

6 Módl się i pracuj

i ciężkie chwile życia rodzinnego mogą mieć duże znaczenie wychowawcze. Dzieje się tak na przykład, gdy przycho-dzi choroba: „W obliczu choroby również w rodzinie pojawiają się trudności, któ-rych powodem jest ludzka słabość. Lecz na ogół w okresie choroby umacniają się więzi rodzinne. [...] Wychowanie, w któ-rym chroni się przed wrażliwością na ludzką chorobę, powoduje oschłość ser-ca. I sprawia, że dzieci stają się «znieczu-lone» na cierpienie innych, niezdolne do zmierzenia się z cierpieniem i doświad-czania ograniczeń”295.

278. Spotkanie edukacyjne między rodzicami a dziećmi może być ułatwio-ne lub utrudnione przez coraz bardziej zaawansowane technologie komunikacji i rozrywki. Kiedy są one dobrze używa-ne, mogą pomagać w łączeniu członków rodziny pomimo odległości. Kontakty mogą być częste i pomagać w rozwią-zywaniu trudności296. Jednak musi być jasne, że nie zastępują one potrzeby dialogu bardziej osobistego i głębokie-go, który wymaga kontaktu fizycznego, albo przynajmniej usłyszenia głosu dru-giej osoby. Wiemy, że czasami te środki oddalają, a nie zbliżają, jak na przykład, kiedy w porze posiłku każdy zajmuje się swoim telefonem komórkowym lub kie-dy jedno z małżonków zasypia czekając na drugiego, który spędza całe godzi-ny przy jakimś urządzeniu elektronicz-nym. Także i to powinno być przedmio-tem dialogu i porozumień w rodzinie, dających pierwszeństwo spotkaniu jej członków bez popadania w nieracjonal-ne zakazy. Nie można jednak ignorować

295 Katecheza (10 czerwca 2015): L’Osservatore Romano, wyd. polskie, n. 7-8/2015, s. 49.

296 Por. Relacja końcowa 2015, 67.

zagrożenia nowych form komunika-cji dla dzieci i młodzieży, które czasem stają się bezwolne, wyrwane z realnego świata. Ten „autyzm technologiczny” ła-twiej naraża je na manipulacje tych, któ-rzy chcą wejść w głębię ich życia z ego-istycznymi interesami.

279. Nie jest też dobre, jeśli ro-dzice stają się istotami wszechmocny-mi dla swoich dzieci, które tylko im mogą zaufać, bo w ten sposób unie-możliwiają właściwy proces socjalizacji i dojrzewania uczuciowego. Aby uczynić skutecznym poszerzenie ojcostwa i ma-cierzyństwa w szerszej rzeczywistości, „wspólnoty chrześcijańskie są wezwane do tego, by wspierały misję wychowaw-czą rodzin”297, w szczególności poprzez katechezy początkowe. By ułatwiać wy-chowanie kompleksowe konieczne jest „odnowienie przymierza między rodzi-ną i wspólnotą chrześcijańską”298. Synod zechciał podkreślić znaczenie szkół ka-tolickich, które „odgrywają żywotną rolę we wspomaganiu rodziców w ich obo-wiązku wychowania swoich dzieci. [...] Szkoły katolickie powinny być wspiera-ne w swojej misji pomagania uczniom, by rozwijali się jako dojrzali dorośli, którzy mogą zobaczyć świat oczami mi-łości Jezusa i którzy rozumieją życie jako powołanie do służenia Bogu”299. Dlatego „trzeba stanowczo podkreślić wolność Kościoła do nauczania swej doktryny oraz prawo do sprzeciwu sumienia ze strony wychowawców”300. (...)

297 Katecheza (20 maja 2015): L’Osservatore Romano, wyd. polskie, n. 6/2015, s. 46.

298 Katecheza (9 września 2015): L’Osservatore Romano, wyd. polskie, n. 10/2015, s. 58.

299 Relacja końcowa 2015, 68.300 Tamże, 58.

7Nr 25 (254) – 18 Czerwca 2017

8 Módl się i pracuj

W niedzielę, 11 czerwca, podczas Mszy Świętej o 12.30 o. Proboszcz przyjął do wspól-noty tynieckich ministrantów trzech kandy-datów oraz udzielił specjalnego błogosławień-stwa dwom ministrantom młodszym. Od tej pory cała piątka na znak gotowości do służby przy ołtarzu Pańskim ubierać będzie albę i bę-dzie się przepasywać białym cingulum. Trzej starsi wykonywać będą już niemal wszystkie posługi przynależne ministrantom, a dwaj młodsi będą przy ich boku uczyli się jak najle-piej wypełniać ministranckie obowiązki.

Dziękujemy rodzicom nowych mini-strantów starszych i młodszych za ich zaanga-żowanie, współpracę, przykład wiary i zaufa-nie, którym darzą opiekunów ministrantów.

Poniżej prezentujemy sylwetki nowych ministrantów:Ministranci starsi:Marek ApostołWiek: 12 latZainteresowania: piłka nożnaMarzenia: aktualnie niesprecyzowaneJestem ministrantem ponieważ… tak chcę!

NOWI MINISTRANCI

9Nr 25 (254) – 18 Czerwca 2017

Michał DulakWiek: 8 latZainteresowania: piłka nożnaMarzenia: zostać piłkarzem i mieć park linowyJestem ministrantem ponieważ…mogę bawić się w salce ministrantów i służyć przy ołtarzu

Stanisław NatkaniecWiek: 12 latZainteresowania: piłka nożnaMarzenia: mieć czerwone cingulum (w  grupie ministrantów tynieckich czer-wone cingulum, czyli sznur, noszą naj-starsi ministranci – lektorzy)Jestem ministrantem ponieważ… tak chcę!

10 Módl się i pracuj

Młodsi ministranci:Franciszek NatkaniecWiek: 7 latZainteresowania: klocki LEGOMarzenia: latać samolotemJestem ministrantem ponieważ… tak chcę!

Piotr FurmanekWiek: 5 latZainteresowania: piłka nożnaMarzenia: zostać bohateremJestem ministrantem ponieważ… tak chcę!

Módlmy się za naszych ministrantów i ich rodziny!Bogu niech będą dzięki!

br. Jakub

11Nr 25 (254) – 18 Czerwca 2017

Warto słuchać ludzi, którzy mają coś ważnego do powiedzenia. Jednak skąd wiedzieć, że ktoś rzeczywiście ma coś istotnego do przekazania? Ponad piętnaście wieków temu żyli na pustyniach ludzie, którzy nie mówili wiele, ale kiedy coś powiedzieli, to ich słowo miało wartość. Warto dziś słuchać Ojców pustyni…

Słuchaj, synu...Słuchaj, synu...

Opowiadał abba Izaak: „Gdy by-łem młody, mieszkałem u abba Kronio-sa; a on nigdy nie wydawał mi żadnych poleceń, chociaż był już stary i ręce mu drżały. Sam wstawał i podawał kubek mnie i wszystkim innym. Potem miesz-kałem u abba Teodora z Fer me; i on też nie posyłał mnie do żadnej pracy, ale nawet sam stół zastawiał i mówił mi: «Bracie, jeżeli chcesz, chodź się posi-lić». Ja zaś mówiłem do niego: «Abba, przyszedłem tutaj po to, by ci służyć: dlaczego nie wydajesz mi żadnych po-leceń?» Starzec nigdy mi na to nie od-rzekł ani słowa. Poszedłem więc i opo-wiedziałem o tym innym starcom. Oni przybyli do niego i powiedzieli: «Abba, ten brat przyszedł do twojej świątobli-wości po to, by ci służyć: dlaczego nie dajesz mu żadnych poleceń?» Starzec im odpowiedział: «Czy to ja jestem opatem klasztoru, żebym mu rozkazywał? Ja mu nie mówię nic; ale jeżeli zechce, będzie tak robił, jak widzi, że ja robię». Odtąd, ilekroć starzec miał coś zrobić, śpieszy-łem pierwszy i sam to robiłem. A on, co-kolwiek robił, robił w milczeniu; tak też i mnie nauczył pracować w milczeniu”. (ŹM 4,373)

Powiedział abba Izaak: „Znam brata, który podczas żniwa na polu chciał zjeść kłos pszenicy. I zapytał właściciela pola: «Czy pozwolisz mi zjeść jeden kłos?» On zaś bardzo się zdziwił i powiedział: «Prze cież całe pole jest do twojego rozpo-rządzenia, ojcze, a ty mnie pytasz?» Oto jaką sumiennością odznaczał się ten brat”. (ŹM 4,375)

Powiedział abba Izaak: „Nigdy do swojej celi nie wpuściłem gniewnej myśli o bracie, który mnie skrzywdził; robiłem też, co mogłem, żeby żaden brat nie od-szedł do swojej celi zagniewany na mnie”. (ŹM 4,380)

Abba Izaak chorował ciężko i bar-dzo długo. Jego uczeń przygotował mu trochę kaszy, do której włożył śliwek, ale starzec nie chciał tego jeść. Brat go prosił: „Zjedz troszeczkę, abba, przecież jesteś chory”. Odpowiedział mu starzec: „Zaiste, bracie, chciałbym tak chorować choćby i trzydzieści lat”. (ŹM 4,381)

Powiedział abba Izaak, że abba Pambo mawiał: „Mnich powinien no-sić taką odzież, żeby jeżeli wyrzuci ją za drzwi, przez trzy dni nikt jej nie wziął”.(ŹM 4,383)

12 Módl się i pracuj

13Nr 25 (254) – 18 Czerwca 2017

Zapraszam mieszkańców miasta Krakowa i naszej dzielnicy, do aktywnego włą-czenia się w głosowanie w tegorocznej edycji budżetu obywatelskiego. Proszę o głosy na projekty dzielnicowe:

– Nie bój się powodzi!!! Łódź i Pompa dla Dzielnicy VIII (projekt nr 1)oraz

– Postawienie wiaty przystankowej w Podgórkach Tynieckich (projekt nr 9). W przypadku projektów ogólnomiejskich proszę o głosy na projekt nr 76:Bezpieczny ratownik – Bezpieczny Krakowianin. Głosować można od 17 do 30 czerwca w siedzibie Rady Dzielnicy VIII Dębniki,

elektronicznie na stronie www.budzet.krakow.pl oraz podczas odpustu Parafialne-go i otwarcia przeprawy Promowej tj. 25 czerwca na parkingu nad Wisłą w godzi-nach od 12.00 do 19.00. Głosować może każdy mieszkaniec Krakowa w wieku od 16 lat. Należy mieć przy sobie dowód osobisty lub legitymacje szkolną.

Radny Dzielnicy VIII Dębniki Marek Sobieraj

Budżet Obywatelski 2017

Chrzty:11 czerwca Gabriela Zdebska, z ul. Bogucianka18 czerwca Paweł Szajnowski, z ul. Danusi Jurandówny

Śluby:3 czerwca Jolanta Kocon i Mariusz Spirodek10 czerwca Agata Ludwikowska i Jacek Chlipała17 czerwca Monika Pracuch i Wojciech Wróbel

Redakcja „Módl się i pracuj” przeprasza Jolantę Kocon i Mariusza Spirodka za błąd w informacji na temat ich ślubu w wydaniu gazetki z dnia 4 czerwca br.

Wydarzyło się w parafi i

Rzymskokatolicka Parafi a pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Krakowie-Tyńcu; 30-398 Kraków-Tyniec, ul. Benedyktyńska 37 tel. 012-688-52-79 (kancelaria) parafi a@benedyktyni.plKancelaria parafi alna: poniedziałek 19.00 – 19.30; środa 15.30 – 16.45; sobota 8.30 – 9.30 [Poza godzinami pracy kancelarii można zgłaszać pilne wezwania do chorych i sprawy pogrzebowe, dzwoniąc na numer kancelarii]. Biura cmentarza: poniedziałek – piątek 8.00 – 9.00 i 17.30 – 18.00; sobota 17.30 – 18.00; telefon do br. Jana: 510-026-400Numer konta bankowego: Bank Pekao S.A. II O. w Krakowie: 36 1240 1444 1111 0000 0937 0997

14 Módl się i pracuj

O. Leon Knabit OSB

Tak na co dzień nie zawsze kojarzymy słowo Eucharystia z dzięk-czynieniem. A właśnie podczas Ostatniej Wieczerzy Pan Jezus dzięki czynił (po grecku – eucharistesas) i stąd cała święta czynność, a wraz z nią i Chleb przemieniony w Ciało Pańskie zaczęto nazywać Euchary-stią. Jesteśmy w okresie, w którym oddaje się szczególną cześć Jezusowi obecnemu w Przenajświętszym Sakramencie. Uroczystość Bożego Ciała wraz z oktawą gromadzi zawsze większe ilości wiernych. Warto sobie dzisiaj przypomnieć, że Najświętszy Sakrament to przede wszystkim ofiara, w której Jezus uobecnia w sposób niekrwawy Ofiarę Krzyżową za grzechy całego świata. Jest to więc Męka i Śmierć Jezusa przedstawio-ne nam w sposób bezbolesny. Tym nie mniej warto podczas Mszy św. przypomnieć sobie, że to Jezus za mnie umarł na krzyżu, a z owoców tej śmierci mogę dzisiaj korzystać i za to z całego serca Bogu dziękuję. Eucharystia jest też pokarmem, w którym Jezus dosłownie jednoczy się z naszym ciałem i krwią, dając nam prawdziwe życie. Jeśli nie będziecie pozywali, – mówi – nie będziecie mieli życia w sobie. Czy tak napraw-dę na tym Bożym życiu nam zależy? Czy dziękujemy, gdy jesteśmy jego uczestnikami a odczuwamy prawdziwy szczery żal, gdyśmy je przez grzech utracili? I wreszcie czy Jezus przebywa w Eucharystii dla adora-cji? W wielu kościołach odbywa się nieustanna adoracja Najświętszego Sakramentu. Trzeba to przeżyć, nauczyć się przeżywać, co znaczy mil-czące przebywanie przed Bogiem, który wycisza człowieka i w takim szczególnym spotkaniu przemawia do jego duszy. Trzeba się nauczyć adoracji dla korzyści duchowej i by nie zostawiać Jezusa samego, gdy w monstrancji przebywa godzinami, niekiedy, niestety w pustym ko-ściele. Mamy wiec w te dni możność głębszej refleksji nad naszą wiarą. Prośmy Jezusa, by ta wiara była żywa, zwłaszcza, gdy bierzemy udział we Mszy św., przyjmujemy Komunię, czy trwamy na cichej modlitwie w adoracji. Pamiętajmy słowa Jezusa: Kto pożywa moje Ciało, będzie żył na wieki, a Ja go wskrzesze w dniu ostatecznym.

ZAWSZE SKŁADAĆ DZIĘKCZYNIENIE

Intencje mszalne z parafii XI Tydzień zwykły 19-25 czerwca 2017

† za śp. Mirosława i Zacheusza oraz Adelę i Bolesława Styrnol i Kystynę † za śp. Jana Pisarskiego i Leszka Strzelczyka † za śp. Tadeusza Gruszkę – od koleżanek Danuty i Doroty z firmy Wawel – o zdrowie i błogosławieństwo Boże dla Józefa i Barbary – dziękczynna z prośbą o błogosławieństwo Boże w 25. r. ślubu dla Iwony i Piotra † za śp. Irenę i Jana Kabut † za śp. Tadeusza Gruszkę – od koleżanek Danuty i Doroty z firmy Wawel † za śp. Stanisława Klimczyka w rocznicę śmierci † za śp. Krystynę Szczepańczyk Styrnol oraz rodziców Bogusława i Zofię † za śp. Mariana Niedośpiał oraz rodziców Jana i Bronisławę † za śp. Annę Wieczorek w rocznicę śmierci † za śp. Olgę Kućma – podziękowanie za odebrane łaski i prośba o błogosławieństwo Boże i zdrowie

dla Bartosza z okazji 18. rocznicy urodzin † za śp. Jerzego Stasińskiego z okazji imienin – od Zofii Szubert † za śp. Piotra i Franciszkę Janików † za śp. Zbigniewa – od córki z rodziną † za śp. Stanisławę i Piotra Piątków oraz synów Piotra i Wojciecha – o zdrowie i błogosławieństwo Boże dla Aliny i jej rodziny † za śp. Marię, Jana i Zbigniewa Miłek † za śp. Piotra i Agnieszkę Janików oraz zmarłych z rodziny † za śp. Jana Janika i jego rodziców † za śp. Jana i Stanisława Słomków † za śp. Jana Widurka, żonę Katarzynę ora Józefa, Zdzisława i Józefa † za śp. Rafała Modelowskiego † za śp. Marianę i Jan Jończyk † za śp. Jana Marczyka † za śp. Bogusława Siwka oraz Tomasza Dybę † za śp. Stefanię i Jana Lelonek oraz Antoninę i Stanisława Gawlik † za śp. Antoniego i Janinę Sroka † za śp. Andrzeja Rebecha w 2. rocznicę śmierci oraz zmarłych z rodziny – W INTENCJI PARAFIAN † za śp. Jana i Franciszkę Józefczyk – od wnuczki Danuty

† za śp. Jadwigę i Feliksa

† za śp. siostrę Janinę i jej siostrę Krystynę – o zdrowie i potrzebne łaski dla Zofii Hanusz

Kompozycje z kościoła w Tyńcu znajdują się na stronie: tynike.benedyktyni.com/1-2/

Ogłoszenia parafialne 11 Niedziela zwykła 18 czerwca 2017

o

o

o

o