MISTRZ PISMAKÓW 2003 ZŁOTY LAUREAT 2011 … · -2014/15 SZKOLNY DONOSICIEL UKAZUJE SIĘ OD 1992...

3-2014/15 1 SZKOLNY DONOSICIEL UKAZUJE SIĘ OD 1992 ROKU!

SzkolnySzkolny 3/133

DONOSICIEL

MISTRZ PISMAKÓW 2003, 2005, 2007, 2008 i 2009 oraz SREBRNY LAUREAT 2010 i ZŁOTY LAUREAT 2011

ROK XXII.

W LATACH 1992-2008 PISMO

WYDAWANE BYŁO W SZKOLE

PODSTAWOWEJ W LOTYNIU.

OD ROKU 2008 UKAZUJE SIĘ

W ZESPOLE SZKÓŁ W LOTYNIU.

Lotyń i Lubniczka

mają nowe panie sołtys

W styczniu i lutym odbyły się w

okolicznych sołectwach zebrania spra-

wozdawczo-wyborcze. W większości z

nich urzędujący sołtysi pozostali na

swych stanowiskach. Do zmian doszło

jedynie w Lubniczce, gdzie wybrano p.

Grażynę Kubik, oraz w Lotyniu. Panią

Genowefę Brodzicz, która postanowiła

nie kandydować na kolejną kadencję,

zastąpiła p. Krystyna Jaskółka-Stanisz.

Pełna lista sołtysów przedstawia się

następująco:

Borki – p. Krzysztof Luksemburg:

Brzozówka – p. Alina Jurowska,

Kruszka – p. Ryszard Przybylski,

Lotyń – p. Krystyna Jaskółka-Stanisz,

Lubnica – p. Wioletta Mańkowska,

Lubniczka - p. Grażyna Kubik

Skoki – p. Bogusław Pawłowski,

Węgorzewo – p. Jolanta Stępniak,

Glinki Mokre – p. Zbigniew Mikita,

Glinki Suche – p. Weronika Szwałek.

M.Suchanowski (VIsp)

I semestr zakończony. Wyniki nie są

optymistyczne. Na wszelki wypadek

drukujemy je więc dopiero na str.

29 i ograniczamy się tylko do tych

najlepszych.

W tym roku ferie rozpoczynamy w ostat-

niej grupie. Zaczną się tak naprawdę 13

LUTEGO zaraz po lekcjach. Do szkoły

wrócimy już w marcu. Na prawdziwą

zimę nie ma chyba więc co liczyć.

MFFMW w Poznaniu to jedyny

chyba taki festiwal bez reklam

przed każdym seansem.

Na stronach 11-19 piszemy, co

ciekawego się na nim działo.

Prace wewnątrz hali

toczą się w szybkim tempie.

Więcej na ten temat na s. 3.

Pan Aleksander Dobra

Podróżnikiem Roku 2014!

O tym niezwykłym

wyróżnieniu i spotkaniu

z pogromcą Atlantyku

czytajcie na str. 12 i 29.

SZKOLNY DONOSICIEL UKAZUJE SIĘ OD 1992 ROKU! 3-2014/15 2

Drodzy Czytelnicy!

W naszej szkole panuje chyba jakaś epidemia. W drugim tygodniu przed feriami w klasach bywało po kilkoro ucznió w klasach. W kolejnym jest niewiele lepiej. Chorobie poddali się też niektórzy nauczyciele. Dopadła ona także mnie. Cała sytuacja ma jednak swoją zaletę – tydzień w domu! A razem z feriami trzy!!!

Od lat bierzemy udział w ogólnopolskim konkursie Forum Pismaków. Odkąd pieczę nad nim przejęła Fundacja Mam Media, organizatorzy wymyślają coraz to dziwniejsze tematy główne. Kilka

Od redakcji

W numerze

2. To już 70 lat * Jak zostać bohaterem...

3. Czyżby już? * Tajemnicze zniknięcie

4. II Rodzinne Kolędowanie w Okonku * Na tropach przyrody

5. Ministerstwo chce nam kupić książki * Rodzice i nauczyciele

są za * Wielkoduchy, czyli wolontariat dla dzieci

6. Biblioteka, biblioteka! Taaaaaaakie miejsce na was czeka!

7. Pani Sołtys, serdecznie dziękuję * Rzadkie słowo...

8-11. Wydarzenie Roku 2014 - plebiscyt

11. Jeszcze tylko wieża

12-13. Nie ma to jak pójść „Na Szagę”

13. Zdrowo nie oznacza niesmacznie

14. Chodziliśmy na przerwach parami, a ja miałem w ze-

szycie kleksy - rozmowa z dziadkami

15-23. 32. MFFMW - materiały festiwalowe

15. Na festiwal Ale Autobusem * Ale (festiwalowy) Batman

18. Tajemnicza „Legenda Lengwood” i pasjonująca „Nasza

liga” * rozmowa z reżyserem „Naszej ligi”

17. Widzieliśmy świetne filmy,... * Magiczna „Akademia…”

18. Wzruszające filmy... * I ty mogłeś... * Nie kradnij

19. Uczcie się, dzieciaki!

20-21. Dużo dowiedziałem się także o was... - rozmowa

22. Lektor - jakby go w ogóle nie było

23. Festiwalowe W podSKOKACH

23. Świąteczne podarunki

24-27. W podSKOKACH

29. 2. życie elektrośmieci * Pan A.Doba Podróżnikiem Roku

30. NumaNuma * Wycieczki do… * Jak bezpiecznie spędzić

ferie * Zdrowo jem,...

31. Nasze wzloty i upadki * Wydarzenie, które…

32. Orzeł na bramie * Ciągle na drugim

Stałe pozycje: Od redakcji (s.2) * Fotoinformacje (4)

* Kronika wydarzeń (28) * Kłamstwa polskie, Podobno (29)* Ilustrowany wybór aforyzmów polskich (32)

oraz „English for you” dla młodszych i starszych

lat temu np. materiały zawarte w gazecie dotyczyć miały wolnych licencji. Jeśli już nawet temat jest bardziej uniwersalny, jak ten sprzed roku („18 razy kreatywność - twórczy ludzie i ich historie”), to na przychylność jury można liczyć, jeśli „przynajmniej część opublikowanych w niej materiałów autorskich udostępniana jest na licencjach Creative Commons: CC - BY 2.0., CC – BY 3.0., CC – BY – SA 2.0. lub CC – BY – SA 3.0.”. Bardziej się „opłaca” znaleźć zdjęcie w Internecie, niż wykonać je samemu… Trochę to dziwne.

Temat tegorocznej, XX już, edycji konkursu brzmi: „Lepiej

oszczędzać, czy pożyczać?”. Trudny. Nie wiemy jeszcze, czy tym razem weźmiemy w FP udział. Myślę, że organizatorzy nie do końca zastanawiają się nad tym, czy wszyscy podołają temu tematowi. No ale cóż, to nie oni mają pisać te materiały, tylko my…

Życzę miłej lektury oraz bezpiecznego wypoczynku!

W. Piotrowska (Igim)

To już 70 lat

W Podgajach, 2 lutego, pod

pomnikiem upamiętniającym

męczeńską śmierć 32 żołnierzy

piechoty 1. Dywizji Wojska

Polskiego odbyła się rocznico-

wa uroczystość. Troje harcerzy

z naszej lotyńskiej drużyny,

razem z dyr. C.Osojcą, wybrało

się na tę uroczystość, by uczcić pamięć kościuszkow-

ców, składając pod monumentem wiązankę biało-

czerwonych kwiatów. Uczestniczyły w niej władze po-

wiatu i gminy, tzn. Starosta Złotowski i Burmistrz

Okonka, a także reprezentacje drużyn harcerskich ze

Szczecinka i Okonka. (KL)

Jak zostać bohaterem i przejść do historii medycyny

Taki był temat spotka-nia dr Katarzyny Głodow-

skiej z Uniwersytetu Me-

dycznego w Poznaniu z uczniami kl. V-VI sp i II-III

gimnazjum. Oba odbyły się 9 lutego w ramach IV

Kalejdoskopu Przyrody. Bohaterkami opowieści dr

Głodowskiej były sanitariuszki powstania warszaw-skiego. Na dodatek gość przekazał do szkolnej biblio-

teki wydawnictwo pt. „Opieka pielęgniarska w cza-sach nazizmu”, którego jest jego współautorem. Ko-

lejny egzemplarz tej pozycji trafił w ręce J.Wiśniewskiego – bardzo aktywnego podczas zajęć

dr Głodowskiej. (am)

Z OSTATNIEJ CHWILI

16 lutego rozpoczęła się w budynku sp wymiana in-

stalacji elektrycznej. Prace, które wykonuje forma

budująca halę, powinny zostać zakończone w czasie ferii. (red.)


Sportowa hala, na którą od 2010 r. czeka-

my wszyscy, a w szczególności uczniowie,

powinna być gotowa za mniej więcej mie-

siąc, a oddana do użytku w końcu marca.

Chodzieska firma, mimo niesprzyjającej

pogody, pracuje bardzo intensywnie i

wszystko wskazuje na to, że dotrzyma

uzgodnionych z gminą Okonek terminów.

Postępy prac widać w każdym miejscu. Ostateczne-

go kształtu nabiera dach hali. Robotnicy kładą już ostat-

nie metry kolejnej warstwy papy. Tym razem zielonej -

taki właśnie kolor będzie miał ostatecznie dach obiektu.

Inni w tym samym czasie wykonują prace wykończe-

niowe przy elewacji budynku – szpachlują, tynkują,

malują.

Kolejna grupa pracowników, jeśli tylko nie za bar-

dzo przeszkadza pogoda, układa polbruk. Skończyli już

drogę prowadzącą wzdłuż hali od ul. Polnej do drogi

gminnej za obiektem oraz parking. Teraz pracują z dru-

giej strony hali, od strony kotłowni, i lada dzień powin-

ni prace zakończyć.

Prawie gotowa jest już kotłowania. Zamontowane

piece mają w czasie ferii zostać podłączone do ogólnej

instalacji. Trzeba więc wyłączyć ogrzewanie w szkole

podstawowej, ale z tym w czasie przerwy w nauce nie

będzie kłopotu.

Co w środku? I tu zmiany zauważalne są na pierw-

szy rzut oka. Zakończono prace przy instalacji grzew-

czej i kanalizacyjnej – kanały z ciągami rur zostały po-

zalewane. Dach od wewnątrz ocieplono specjalną weł-

ną. Zabezpieczono ją folią i wzmocniono deskami.

W odpowiednich miejscach wypuszczono też przewody

do oświetlenia. Aktualnie trwa zakrywanie sufitu kre-

mowymi płytami. W związku z powyższym powierzch-

nia hali została już w znacznej części uprzątnięta. Roz-

stawiono na niej teraz wysokie rusztowania. Wykorzy-

stuje się je także do czyszczenia i konserwowania przę-

seł.

Równolegle trwają intensywne prace w części so-

Tajemnicze zniknięcie

Prawdopodobnie w nocy, w czasie weekendu, z 10

na 11 stycznia doszło do włamania w budowanej hali

przy szkole. Nieznani, przynajmniej do tej pory,

sprawcy, wykorzystując ciemność i bardzo wietrzną

pogodę, rozbili szybę w ostatnim od strony byłego

boiska oknie i je otworzyli. Ich łup nie okazał się, na

szczęście, zbyt duży. Z hali skradziono jedynie: niwe-

lator (przyrząd geodezyjny do pomiaru różnicy wyso-

kości pomiędzy punktami terenowymi), przedłużacz

i 30 litrów ropy. Aktualnie sprawą zajmuję się oko-

necka policja. A.Suchanowska (IIIsp)

Czyżby już? Czekaliśmy aż 5 lat...

cjalnej, montowany jest system wentylacyjny, wykań-

czane są dobudowane po zmianie projektu pomiesz-

czenia dla konserwatora oraz na sprzęt sportowy.

Tak, to już naprawdę niedługo. Tak bardzo, że

dyrekcję szkoły poproszono o wybór kolorów wykła-

dzin. Z tego, co nam wiadomo, w hali będzie poma-

rańczowo (boisko do siatkówki), zielono

(koszykówka) i niebiesko (piłka ręczna). Taki będzie

też kolor siedzisk umieszczonych między filarami.

Możemy to już chyba ogłosić: za kilka tygodni

pożegnamy się wreszcie z lekcjami w-fu na szkolnym

korytarzu i - wreszcie – zaczniemy korzystać z nowej

hali.


FOTOinformacje z oddziału przedszkolnego * FOTOinformacje z oddziału przedszkolnego

wiadomości szkolne

II Rodzinne

Kolędowanie

w Okonku

15 grudnia 2014 r. odbył się

Powiatowy Konkurs Kolęd.

Udział wzięli w nim ucznio-

wie szkół podstawowych

z Okonka i Lotynia. Naszą

reprezentowały: Hania i Jowi-

ta z klasy IV, Agata z V oraz Klaudia i Agata z klasy

III. W jury siedziała m.in. p. Ewa Kuchta. Choć bar-

dzo się starałyśmy, nie zajęłyśmy żadnego miejsca na

podium. Wróciłyśmy więc tylko z nagrodami pocie-

szenia - czekoladowymi mikołajkami oraz dyplomami.

K.Niedźwiecka (IIIsp)

Paczki niespodzianki

Ostatnim dniem naszej nauki przed świętami Boże-

go Narodzenia był piątek, 19 grudnia. Odbyły się wte-

dy klasowe wigilie, w czasie których uczniowie dzielili

się opłatkiem i składali sobie życzenia. Dostali również

paczki ze słodyczami – ufundowała je Gmina Okonek.

Tego dnia, tradycyjnie już, nie mogło zabraknąć jase-

łek, które przygotowali uczniowie klasy IV, wspoma-

gani przez III-klasistów, pod kierunkiem p. M. Leśniak

i p. E. Kuchty. Niestety, w tym roku nie zostały one

pokazane także w kościele ze względu na jego remont.

Od 20 grudnia uczniowie mieli już wolne. Przerwa

trwała aż do 7 stycznia 2015 r. J.Ulatowska (Vsp)

Na tropach przyrody

Tak brzmi na-

zwa konkursu orga-

nizowanego przez

Regionalną Dyrek-

cję Lasów Pań-

stwowych w Pile,

w którym bierzemy

udział przy okazji

projektu edukacyjnego. Grupę konkursową tworzą

uczniowie II klasy gimnazjum: Sebastian Solka, Mi-

chał Smusz, Wiktoria Smusz, Julka Smusz, Paweł Mi-

chalak i Patryk Mikita.

Naszym zadaniem jest obserwacja i zapisanie zmian

zachodzących w przyrodzie w różnych porach roku.

Zajmujemy się więc fenologią, czyli nauką badającą

związki pomiędzy zmianami warunków klimatycznych

i pór roku, a terminami zachodzenia zjawisk powtarza-

jących się co pewien czas w rozwoju roślin i zwierząt

zachodzących. Obszarem naszych zainteresowań jest

nieistniejąca już wioska – Marianów, a głównymi

obiektami 2 dęby. Jeden z nich nazywa się Łukasz,

a drugi Czesław.

Obserwacje prowadzić będziemy w czasie 6 pór

roku (pełnej jesieni, późnej jesieni, zimy, przedwio-

śnia, wczesnej wiosny, pełni wiosny), które wchodzą

w skład kalendarzu fenologicznego. W temat wprowa-

dziła nas p. Małgorzata Ufnowska, pełniąca w Nadle-

śnictwie Okonek stanowisko do spraw hodowli lasu.

Projekt powinniśmy skończyć w kwietniu i do koń-

ca tego miesiąca przekazać go do Nadleśnictwa Oko-

nek.

Paweł Michalak

W oddziale przedszkolnym bardzo zajęte są

i dzieci, i ich rodzice. Maluchy

12 stycznia witały mikołaja,

23 stycznia swoje babcie i dziadków ,

a 6 lutego miały swój bal

karnawałowy. Nie próżnują też ich rodzice.

Pani J.Sator wykonała na ścianach w sali

bajkowe postacie ,

a grupa rodziców pracuje

aktualnie nad… dwoma

przedstawieniami!


wiadomości szkolne

Ministerstwo chce nam kupić książki

Być może w tym roku kalendarzowym trafi do naszej szkoły do-

finansowanie na zakup książek do szkolnej biblioteki w ramach

programu „Książki naszych marzeń”. Projekt, przygotowany

przez Ministerstwo Edukacji, zakłada wsparcie szkolnych bi-

bliotek szkół podstawowych i niedawno trafił do konsultacji ze-

wnętrznych.

Jeśli zostanie przyjęty do realizacji, to MEN przeznaczy w roku 2015

na ten cel 15 mln zł. Wtedy do każdej szkoły, w zależności od ilości

uczniów, trafi od 1000 do 1 250 zł. Kolejne 20 % z tej kwoty dołoży sa-

morząd.

Cele ministerialnego programu to, jak zapisano załączniku do uchwa-

ły, m.in. promowanie czytelnictwa wśród uczniów szkół podstawowych

i rozwijanie samorządności uczniowskiej przez umożliwienie uczniom

wpływu na kształtowanie księgozbioru biblioteki. Powstał on dlatego, że

„Czytanie (…) to jedna z najważniejszych umiejętności zdobywanych

przez ucznia w procesie kształcenia. Ważne, by zainteresować ucznia czy-

taniem już na poziomie szkoły podstawowej. Dlatego tak istotne jest, by

uczeń miał dostęp do książek, które go zainteresują, wciągną, zaintrygują.

Tylko w ten sposób można rozwijać u dziecka kompetencje czytania ze

zrozumieniem oraz wyrobić w dziecku nawyk czytania i spowodować, by

sięgało po książki również w dorosłym życiu”.

Z naszych obliczeń wynika, że do naszej szkoły mogłoby wpłynąć ok.

1320 zł. Jeśli książka, średnio, kosztuje 25-30 zł. To do naszej biblioteki

trafić by mogło ok. 50 książek. To nie tak dużo jakby się chciało, ale

zawsze coś. Można by za tę kwotę kupić komplety 2-3 nowych lektur.

Na tym też zależy Ministerstwu, dlatego przeprowadziło wśród

uczniów, rodziców, nauczycieli plebiscyt na nową listę lektur do szkoły.

Jeśli zostaną opublikowane nowe wiadomości na pewno o tym napiszem.

J.Ulatowska (Vsp)

Rodzice i nauczyciele

są za

Ponad 40 rodziców i nauczycieli

naszej szkoły podpisało deklarację

w sprawie wprowadzenia obowiązku

nauki pierwszej pomocy w szkołach

podstawowych. Program „Ratujemy

i Uczymy Ratować” proponowany

przez Fundację Wielkiej Orkiestry

Świątecznej Pomocy obejmowałby

m.in. Wzywanie pomocy, bezpie-

czeństwo, sprawdzanie przytomności

i resuscytację.

WOŚP zwróciła się więc z prośba

do naszych rodziców i nauczycieli

m.in. dlatego, że nasza szkoła przy-

stąpiła parę lat temu do programu

edukacyjnego „Ratujemy i Uczymy

Ratować”. Co roku p. A. Jurjiewicz

i p. M. Kaluta organizują spotkania

dla klas I szkoły podstawowej, na

których uczą jak udzielać pierwszej

pomocy. Posiadamy też otrzymany

od Fundacji WOŚP sprzęt do prowa-

dzenia takich zajęć.

Deklaracje z podpisami została

wysłana do WOŚP-u 28 stycznia.

J.Ulatowska (Vsp)

Wolontariat dla dzieci

„Wielkoduchy” - tak nazywa się program rozwoju wolonta-

riatu w szkołach podstawowych,. Projekt realizowany jest

już od 1 września 2014 roku i będzie trwał do 31 grudnia 20-

2015 r. W naszej szkole 22 stycznia odbyło się pierwsze spo-

tkanie koła „Wielkoduchów”. Grupę tworzy ok. 30 uczniów

sp, którymi opiekuje się p. I. Adamczuk.

W czasie pierwszych zajęć uczniowie rysowali swoje wyobrażenia wielkoducha i „ubierali” go w cechy, jakie

powinien mieć. Na kolejnym przystąpiono już do konkretnych działań. Przygotowano i wystawiono na terenie

szkoły specjalne kartoniki na książki i zabawki, które zostaną zawiezione dla dzieci przebywających w szczecinec-

kim szpitalu. Zbierana będzie też karma dla zwierząt znajdujących się w schronisku.

Realizatorem wolontariatu jest Stowarzyszenie CREO. Jego głównym celem jest zachęcanie dzieci do podej-

mowania inicjatyw społecznych, wsparcie szkół w tworzeniu samodzielnych Szkolnych Klubów Wielkoducha,

przygotowanie nauczycieli do pełnienia roli opiekunów młodych wolontariuszy, promowanie idei wolontariatu,

wielkoduszności oraz samoistnej chęci pomagania innym.

Projekt jest finansowany z funduszy EOG a udział w projekcie jest całkowicie bezpłatny. Honorowy patronat

objęli nad nim Wielkopolskiego Kuratora Oświaty, p. E. Walkowiak, Wojewoda Wielkopolski i Prezydenta Mia-

sta Poznania. M.Suchanowski (VIsp)


Remont REKLAMA *** REKLAMA *** REKLAMA *** REKLAMA *** REKLAMA *** REKLAMA *** REKLAMA

Na znalezienie pomysłu mieliśmy wiele czasu, ale, jak to

bywa z jego nadmiarem, ostateczne decyzje zapadły na tydzień

przed terminem wyznaczonym przez organizatorów. Zrezy-

gnowaliśmy więc (z przyczyn technicznych) z wystawy zro-

bionych w bibliotece selfie (ich poziom pozostawiał wiele do

życzenia), a potem zdjęć (były lepsze, ale i ich nie wykorzysta-

liśmy). Postanowiliśmy zrobić coś oczywistego - wyznaczyć

drogę do biblioteki, bo jest ona tak niewielka, że niektórzy mo-

gą nie wiedzieć, gdzie się znajduje i jakie kryje cuda.

Przygotowania trwały dłużej, niż nasza kampania, czyli 3

dni. W czasie pierwszego na szkolnych korytarzach pojawiły

się strzałki wyznaczające drogę do niewielkiego pomieszczenia

nr 20 (to właśnie szkolna biblioteka). Następnego strzałek

przybyło, ale towarzyszyły im wymyślone przez nas hasła, np.

takie:

Z biblioteki szkolnej czytaj książki śmiało,

będzie Ci się w wszystko świetnie układało.

Nad biblioteką umieściliśmy natomiast wielki napis: „Tu

znajdziesz swoje i nasze ulubione książki”.

Ostatni dzień kampanii zaplanowaliśmy na 13 lutego. Naj-

pierw zaprezentowaliśmy wszystkim uczniom jej główne ha-

sło, które brzmi: „Nasza szkolna biblioteka książek pełna jak

ryb rzeka” – przygotowaliśmy je także w wersji graficznej na

wielkiej tablicy korkowej. Potem, w czasie przerwy po 1. lekcji

zaintrygowaliśmy ich, czytając książki w różnych miejscach w

szkole, a potem zaprosiliśmy na apel, w czasie którego rozdali-

śmy nagrody „Szkolnym Molom Książkowym”. Takie tytuły

Organizatorzy gry „Między nami czytelnikami” są bardzo kreatywni. Kilka miesięcy temu

kazali nam piec, gotować i wymyślać przepisy oparte o literackie źródła. Tym razem polecili

wymyślić kampanię promującą szkolną bibliotekę. Reklamy wokół nas są czymś zupełnie

normalnym, ale tym razem musieliśmy wymyślić całą kampanię. I to sami.

Biblioteka, biblioteka!

Taaaaaaaaaaakie miejsce na was czeka!

otrzymali: Karina Ponik - dziewczynka z II klasy,

która wypożyczyła w I sem. aż 28 książek, oraz

uczeń z III klasy – Dawid Wojewódzki, który wy-

pożyczył 52 książki.

Jak bardzo nasze pomysły zaciekawią nasze ko-

leżanki i kolegów? Mamy nadzieję, że przynajm-

niej niektórzy z nich zaczną częściej odwiedzać

naszą szkolną bibliotekę, choć akurat czas kampanii

wybraliśmy taki sobie. Zaczynają się przecież ferie.

Drugie zadanie gry czytelniczej na pewno zali-

czymy. Nie było łatwo, ale tylko to, co przychodzi

z trudem, ma jakiś sens. Poza tym znowu wspólnie

coś ciekawego zrobiliśmy. J.Ulatowska (Vsp)

Gdy się męczysz

z referatem,

Nie odrabiaj go

sam z bratem,

Bo na ciebie

zawsze czeka,

Twoja szkolna

biblioteka.

N.Głowacka

Opublikowano na zlecenie

kl. V w ramach kampanii

promującej szkolną bibliote-

kę.


Pani sołtys! Serdecznie dziękuję za te 12 wspólnie przepracowanych lat.

Tak żegnał p. Eugenię Brodzicz w imieniu swoim oraz

rady sołeckiej i lotyńskiej społeczności dyr. W. Choro-

szewski. Burmistrz M.Sameć dodała: „Tylko człowiek

o wielkim sercu mógł przyciągnąć do siebie tylu ludzi,

tylko dobry człowiek mógł pociągnąć za sobą tak wielu,

którzy chcieli działać na rzecz swojej miejscowości i so-

łectwa”. 4 lutego był ostatnim dniem sprawowania przez

p. Brodzicz funkcji sołtysa. W wyniku wyborów jej miej-

sce zajęła szefowa Koła Gospodyń Wiejskich - p. Krysty-

na Jaskółka-Stanisz.

O wyborze sołtysa Lotynia zdecydowała ósma część uprawio-

nych do głosowania. Było ich 889, podczas gdy komisja wydała,

co odpowiadało liście obecności, 112 kart. Znalazły się na nich

trzy nazwiska: wspomnianej K.Jaskółki-Stanisz oraz Waldemara

Sochackiego i Janusza Rodziewicza. Komisja skrutacyjna po do-

kładnym ich obliczeniu stwierdziła, że wszystkie wrzucone do urny karty okazały się ważne. Na ponad połowie

z nich (62 głosy) wskazano nazwisko szefowej lotyńskiego koła gospodyń. Kontrkandydaci uzyskali odpowiednio

32 i 18 głosów. Wybór przyjęty został z aplauzem. W dalszej części zebrania dokonano wyboru rady sołeckiej,

w skład której weszli: p. W.Choroszewski, p. K.Bronakowska, p. J.Baliński, p. J.Świercz i p. B.Chwieduk.

Przerwy między głosowaniami wypełniły wolne wnioski, informacje i zapytania oraz odpowiedzi burmistrz

Okonka na zadawane z sali pytania. Dyr. Choroszewski przypomniał, jakie lotyńska społeczność ma oczekiwania

wobec gminnej władzy na najbliższe lata. Mówił przede wszystkim o konieczności budowy sali wiejskiej na dział-

ce po byłych garażach osiedlowych, będącej aktualnie w posiadanie Agencji Rynku Rolnego. Byłby to parterowy

budynek o wymiarach 10x10 m, w którym swoje miejsce znalazłyby i rada sołecka, i lotyński Caritas, i koło gospo-

dyń wiejskich, a także zaplecze kuchenne i toalety. Inne ważne tematy to oświetlenie ul. Kwiatowej, utrzymanie

i rozbudowa placu zabaw w Wojnówku i Przybysławiu, modernizacja remizy OSP w Lotyniu, wykonanie chodnika

przy ul. Parkowej oraz zagospodarowanie placu, jaki powstał za budowaną halą. Wymaga on nie tylko splantowa-

nia i posiania na nim trawy, ale przede wszystkim utworzenia tam boiska, bieżni, rzutni i skoczni.

Zebranie sprawozdawczo-wyborcze trwało ponad 4 godz. Znaczną część zajęły pytania do władz gminy. Mó-

wiono o konieczności wybudowania chodnika na ul. Polnej i w Przybysławiu oraz doświetlenia części ul. Dworco-

wej i Szczecineckiej. Pytano o przyszłość lotyńskiego parku i możliwość postawienia małych wiat przystankowych

w Przybysławiu i Wojnówku. (am)

Rzadkie słowo „dziękuję”

Choć było to zebranie sprawozdawczo

wyborcze, przewodniczący zebrania udzielił

w trakcie jego trwania głosu dr

I.Kozinskiej. Dlaczego współwłaścicielka

Centrum Medycznego Kozinscy o to popro-

siła?: „Nie ma tygodnia, bym nie dostawała

pytania, czy ośrodek będzie istniał. – mówi-

ła łamiącym się głosem - Bardzo mi z tego

powodu przykro… Wkładamy w jego funk-

cjonowanie wiele pracy i starań. Nie jest on

położony w centrum wielkiego miasta i nie

ma tak jak inne rzeszy pacjentów, więc mu-

simy toczyć ciągłą walkę to, by wyniki ba-

dań robionych z rana, były po południu; by

doktor z 15-letnim doświadczeniem mógł

przyjmować, jeśli trzeba, do 22; by lekarze

mogli badać wszystkich pacjentów, nawet

takich, którzy są po alkoholu. Co dostajemy

w zamian? Rzadko słowo „dziękuję”. Spo-

tykamy się za to ze skargami, plotkami,

pomówieniami. Do NFZ-u wciąż trafiają

anonimy. Jedna komisja więc od nas wy-

chodzi, a druga właśnie wchodzi. Nie

wiem, kto je pisze. Kolejka do kardiologa

z Funduszu jest na półtora roku, u nas ba-

dania są w ciągu 2 tygodni. Chciałabym

zająć się rozwijaniem przychodni i rozsze-

rzaniem zakresu usług, a muszę tłumaczyć się kolejnym kontro-

lującym.” Emocje próbował tonować prowadzący zebranie.

Przewodniczący RM w Okonku, W.Choroszewski, stwierdził,

że na pewno zdecydowana większość mieszkańców Lotynia i

okolic pozytywnie odbiera działalność Centrum i mu kibicuje.

Dr Kozinska poinformowała o złożeniu do NFZ-u wniosku

o zakontraktowanie usług ginekologicznych. Gdyby się to uda-

ło, lekarz przyjmowałby także kobiety niezapisane do CMK

oraz inne z terenu gminy. W związku z powyższym prosi wła-

dze gminy i radę sołecką o pisemne wsparcie tego wniosku.

Burmistrz Sameć obiecała takie wsparcie. (am)


1. Kuratoryjna

kontrola SP w Lo-

tyniu i Gimnazjum

w Lotyniu (V-VI)

W czasie ewalu-

acji problemowej,

która odbyła się na

przełomie maja i czerwca, w każdej

ze szkół wchodzących w skład ZS

w Lotyniu, badano dwa obszary: 1)

czy szkoła organizuje procesy eduka-

cyjne, uwzględnia wnioski z analiz

wyników, sprawdzianu, egzaminów

gimnazjalnych i 2) czy zarządzanie

szkołą lub placówką służy jej rozwo-

jowi.

Szkoły ocenia się w skali od A – wy-

znacznik poziomu wysokiego – do E

– oznaczenie poziomu niskiego.

W zakresie pierwszego obszaru szko-

ła podstawowa i gimnazjum otrzy-

WYDARZENIE ROKU 2014

- 13. edycja plebiscytu organizowanego przez redakcję „Sz.D.” -

Wydarzenie Roku 2014

Drodzy Czytelnicy!

Już po raz 13. organizujemy plebiscyt na Wydarzenie

Roku 2014. Celem zabawy jest przypomnienie najciekaw-

szych, według nas, wydarzeń, jakie miały miejsce w Lotyniu

oraz okolicach i wskazanie tego najważniejszego.

Wiedzieliśmy, że w roku 2014 działo się bardzo dużo. Kie-

dy jednak zabraliśmy się do wybierania najciekawszych, naj-

ważniejszych i, jak się dzisiaj mawia, najbardziej spektakular-

nych wydarzeń, ogarnął nas popłoch. Po prześledzeniu stycz-

nia, lutego, marca i kwietnia nasza kartka była zupełnie pusta.

W maju natrafiliśmy jednak na kuratoryjną kontrolę szkoły i

potem już poszło. Wypisaliśmy ok. 40 wydarzeń, żeby po wni-

kliwej selekcji ostatecznie wybrać 23 (w ub. roku było ich 15).

Na naszej liście nie zmieściły się np. sukcesy przedszkola-

ków w konkursie recytatorskim, majowa wycieczka redakcji

na targi książki do Warszawy, wybory do RR, czy oświetlenie

drogi przy parku. Musiały one ustąpić miejsca innym.

Zapraszamy więc do głosowania na przygotowanych przez

nas kuponach. W tym roku wprowadzamy jednak jedną zmia-

nę – prosimy o wybranie nie jednego, ale trzech najważniej-

szych Waszym zdaniem wydarzeń. Jeśli ktoś zaznaczy jedno

lub dwa, wybór będzie również ważny. Kuponów z czterema i

więcej głosami nie weźmiemy pod uwagę w czasie zliczania

głosów.

Wyniki ogłosimy w następnym numerze.

W.Piotrowska

WYDARZENIE ROKU - LATA 2002-2013

2002 - otwarcie w Lotyniu gabinetu

stomatologicznego

2003 - zmiana proboszcza Parafii Lotyń

2004 - decyzja o nielikwidowaniu gimnazjum

w Lotyniu

2005 - decyzja o budowie „Hipokratesa”,

specjalistycznej przychodni zdrowia

2006 - wbudowanie kamienia węgielnego

pod budowę domu przedpogrzebowego

i doprowadzenie inwestycji do stanu

surowego

2007 - uruchomienie przez p. Kozłowskich

gospodarstwa agroturystycznego „Dana”

2008 - oddanie do użytku kaplicy na cmentarzu

w Lotyniu

2009 - otwarcie wioski internetowej w OSP

w Lotyniu

2010 - otwarcie siłowni w OSP w Lotyniu

2011 - przedstawienie przez władze Okonka

planów likwidacji ZS w Lotyniu

i starania środowiska o jego utrzymanie

2012 - sukcesy P.Jaskółki-Stanisza w konkur-

sach dziennikarskim i fotograficznym

2013 - 2. miejsce Wiktorii Piotrowskiej w ogól-

nopolskim konkursie dziennikarskim

Łajba 2013.

mały C, czyli średni stopień wypeł-

niania wymagania przez szkołę, nato-

miast w zakresie drugiego obszaru

obie szkoły oceniono jeszcze wyżej -

przyznano im literkę B (wysoki sto-

pień wypełniania wymagania przez

szkołę). (PM)

2. Złoty Indeks dla

Huberta Purgala

w 7. „Gimnazjadzie

na dworze księżnej

Elżbiety” organizo-

wanej przez I Li-

ceum Ogólnokształ-

cące w Szczecinku

(28 V)

W konkursie trzeba było wyka-

zać się wiadomościami w zakresie

rozszerzonego programu z wybrane-

go bloku, uczeń kl. III wybrał biolo-

giczny. Złoty Indeks otworzył Hu-

bertowi drzwi do LO w Szczecinku.

Jego wyniki w nauce zostały również

docenione przez władze gminy –

w czerwcu otrzymał Nagrodę Burmi-

strza. (AW, KL)

3. Piknik z książką (7 VI)

Główny cel tej szkolno-

środowiskowej imprezy to promocja

czytelnictwa. Uczestnicy pikniku

pobili tego dnia rekord świata w czy-


taniu na wolnym powietrzu – uczest-

niczyło w nim 247 osób. Wśród in-

nych atrakcji imprezy znalazły się

jeszcze: występy finalistów konkursu

recytatorskiego, literackie prezentacje

z „Dnia Europejskiego”, pięknie

przeczytane przez gimnazjalistów fr.

„Pamiętników Adama i Ewy”, „Na

straganie” w wykonaniu nauczycieli i

kiermasz książek za złotówkę. Hitem

dnia była premiera „Czerwonego

Kapturka” w wykonaniu rodziców

przedszkolaków. (MS)

4. Konrad Kopkie-

wicz Człowiekiem

Roku Powiatu Zło-

towskiego w katego-

rii ochrona zdrowia,

opieka społeczna i

bezpieczeństwo pu-

bliczne (7 VI)

Naczelnik Lotyńskiej OSP, zo-

stał wyróżniony tytułem Człowieka

Roku Powiatu Złotowskiego w kate-

gorii ochrona zdrowia, opieka spo-

łeczna i bezpieczeństwo publiczne.

Do nagrody nominowany był wraz

ze Stanisławem Małaczkiem z No-

win, koordynatorem akcji charyta-

tywnych Caritas Polska i Edwardem

Grzelakiem z Sypniewa, założycie-

lem i prezesem Klubu Honorowych

Dawców Krwi przy Wiejskim Domu

Kultury. Konkurs Nagroda Powiatu

Złotowskiego od 13 lat organizuje

Starostwo w Złotowie. Tytuły, przy-

znawane w czterech kategoriach, są

wyrazem uznania dla tych, którzy,

najczęściej bezinteresownie angażują

się w różnego typu działalność

w swoim środowisku. (AS; zdj. zlo-

towskie.pl)

5. Minister-

stwo Eduka-

cji Narodowej

przyznało ZS

Lotyniu tytuł

„Szkoły w ruchu” (9 VI)

To zaszczytne wyróżnienie to

efekt działań nauczycieli wuefistów:

p. Agnieszki Kwiatkowskiej i p. Da-

riusza Kowalczuka, których zada-

niem było promowanie aktywności

fizycznej wśród dzieci i młodzieży.

Tytuł, przyznany przez Minister Edu-

kacji Narodowej w ramach akcji

„Rok Szkoły w Ruchu”, jest szcze-

gólnie cenny, bo przecież otrzymała

go szkoła, w której od września 2010

r. nie ma sali sportowej i zajęcia wy-

chowania fizycznego najczęściej

odbywają się na korytarzach. (JU,

KL)

6. Zwycięstwo

Agaty Sucha-

nowskiej i

Patrycji Mę-

żyńskiej w

ogólnopol-

skim konkur-

sie „O tym nie

czytali-

ście” (Opole, 13 VI)

Uczennice kl. II gimnazjum

zajęły równorzędne pierwsze miejsce

w konkursie dziennikarskim „O tym

nie czytaliście”, organizowanym

przez biuro turystyczne Almatur

i opolski oddział „Gazety Wybor-

czej”. P.Mężyńska napisała tekst

o okoneckich wrzosowiskach,

a A.Suchanowska o lubnickim parku

owadów „Owadogigant”. Uczennice

wzięły udział w podsumowaniu kon-

kursu 13 czerwca w Opolu. W na-

grodę pojechały na 10-dniowy obóz

dziennikarski w Tatry - do Murzasi-

chle. (AS, MS)

7. II miejsce

„Szkolnego

Donosiciela”

w ogólnopol-

skim kon-

kursie „Dziennikarz Obywatelski

Roku 2013” (26 VI)

Konkurs zorganizowała Polska-

presse Sp. z o.o. Głosowanie odby-

wało się w formie SMS-owej i za-

kończyło o północy, 4 czerwca. Róż-

nica głosów była niewielka - pismo

„Podróżnik” otrzymało 416 głosów,

„Szkolny Donosiciel” zaledwie 10

mniej. (AS)

8. Zakoń-

czenie mo-

dernizacji

pomiesz-

czeń świetlicowych w remizie OSP

Lotyń (15 VII)

Strażacy zmodernizowali po-

mieszczenia świetlicowe ze środków

PROW, zgłaszając swój projekt do

jednego z programów. W wyniku

prowadzonych przez kilka tygodni

prac m.in. wymieniono w pomiesz-

czeniach świetlicy posadzkę oraz

okna, zamontowano dwa okna da-

chowe oraz schody na poddasze,

wymieniono drzwi wejściowe i kalo-

ryfery, na poddasze doprowadzono

instalację grzewczą, odświeżono

ściany i sufity oraz zamontowano na

budynku kamery. (AS)

9. Uroczy-

ste otwarcie

Centrum

Medyczne-

go Koziń-

scy (26 VII)

Para

lekarzy z

Lublina wydzierżawiła budynek,

który przez dłuższy czas stał pusty

(budowano go z myślą o specjali-

stycznej przychodni zdrowia)

i w ciągu kilku miesięcy przekształci-

ła w Centrum Medyczne Kozińscy.

Pacjenci znaleźli w nim nie tylko

podstawową opiekę zdrowotną. Mo-

gą również skorzystać z zabiegów

rehabilitacyjnych, porad kardiologa

i diabetologa, 26 lipca odbyło się

jego oficjalne otwarcie. Dopełnie-

niem uroczystości było oficjalne po-

święcenie budynku przez proboszcza

L. Kuśmiarzaka. W obiekcie znajdu-

ją się także punkt apteczny i przed-

szkole. (JU)

10. Sukcesy Pawła Mi-

chalaka w międzywo-

jewódzkich i regional-

nych zawodach w

dwuboju nowocze-

snym (VII, IX)

Uczeń kl. II Gimna-

zjum w Lotyniu jest

zawodnikiem szczeci-

neckiego klubu

„Triathlon”. W lipcu

zajął II miejsce w swojej

kategorii wiekowej


w rozegranym w Koszalinie I AQU-

ATHLONIE 2014 r. (450 m pływa-

nia i 2200 m biegu), a we wrześniu

był IV wśród zawodników z roczni-

ka 2000 w III edycji Międzywoje-

wódzkich Mistrzostw Młodzików

w dwuboju nowoczesnym. Zawody

odbyły się w Myśliborzu. (am)

11. Zakoń-

czenie prac

związa-

nych z in-

stalacją

sprzętu w

pracowni

komputerowej (19 VIII)

Od 1 września uczniowie szkoły

podstawowej mają zajęcia w długo

oczekiwanej nowoczesnej pracowni

komputerowej. Jej koszt to 21 tys.

złotych. Było to możliwe przede

wszystkim dzięki Fundacji AMICIS

z Wronek - przekazała na ten cel

5 tys. zł. Podobnego wsparcia udzie-

liła Rada Rodziców. Reszta to środki

z budżetu szkoły. Sala, w której przy-

gotowanie wiele pracy włożyli

p. M. Czarnecki oraz firma

p. K. Luksemburga, w sprzęt wypo-

sażył szczecinecki Comdrev.

Wszystkie prace wykonane zostały

w czasie wakacji. (AS, MS)

12. Wznowienie prac przy budowie

hali sportowe (21 VIII)

O 2 dni przełożono rozstrzy-

gnięcie przetargu na ostatecznego

wykonawcę II etapu budowy obiek-

tu. Ostatecznie 23 lipca komisja prze-

targowa zdecydowała o wyborze

firmy budowlanej z Chodzieży -

Usługi Ogólnobudowlane Roman

Dziubiński - która jako jedyna zgłosi-

ła się do przetargu. Prace na dobre

rozpoczęły się miesiąc później. Hala

powinna być gotowa w marcu 2015.

(am)

13. Podpi-

sanie w

gminie

umowy na

dowozy

uczniów do ZS w Lotyniu przez

PKS Szczecinek (18 VIII)

Szczecinecka firma wygrał prze-

targ na dowozy uczniów do naszej

szkoły w latach 2014 – 2016. Wcze-

śniej, przez ostatnie cztery lata, zaj-

mował się tym Baltic Sea Trans.

W przetargu zorganizowanym przez

gminę BST zaproponował jednak

zdecydowanie wyższą kwotę i głów-

nie dlatego go przegrał. (WP)

14. Podpisa-

nie umowy

na dofinan-

sowanie

rekonstruk-

cji wieży

i kruchty

zabytkowego kościoła parafialnego

z r. 1734 p.w. Wniebowzięcia NMP

w Lotyniu (19 VIII)

Umowę w ramach Programu

Rozwoju Obszarów Wiejskich na

dofinansowanie remontu obiektu w

wysokości 75% wartości prac (413

tys. zł) parafowali ks. L. Kuśmierzak

oraz p. I. Wiese. Pozostałe środki to

efekt zbiórek w czasie organizowa-

nych przez władze wsi dożynek oraz

wsparcie z budżetu gminy. Prace,

prowadzone przez firmę „Dobry

Dach Sp. Z o.o.” z Chojnic, rozpo-

częły się w pierwszych dniach listo-

pada i powinny zostać ukończone

w marcu. (am)

15. Sołeckie

inwestycje:

droga na cmen-

tarz, odnowio-

na wiata, moni-

toring (IX)

Ponad 12 tys. zł kosztowało

wyremontowanie 150 m drogi pro-

wadzącej na lotyński cmentarz. Środ-

ki na ten cel przeznaczono w znacz-

nej części z sołeckiego funduszu.

Podobnie było z odnowieniem wiaty

rekreacyjnej i zainstalowaniem w jej

pobliżu monitoringu. (am)

16. II miejsce redakcji w XV edycji

ogólnopolskiej akcji

„Komputery za tone-

ry” (3 IX)

To już kolejne II

miejsce w XV edycji

ogólnopolskiej akcji

ekologicznej, organizo-

wanej przez PTH Technika w Gliwi-

cach. Tym razem także wyprzedził

nas Młodzieżowy Ośrodek Wycho-

wawczy z Debrzna. Spośród wysła-

nych przez nas setek odpadów 1229

szt. tonerów i kartriży wróciło na

rynek w postaci wartościowych pro-

duktów. Nagroda to bezpłatne nocle-

gi dla członków redakcji w Zakopa-

nem. (PM)

17. Remont dachu kościoła w Wę-

gorzewie

(IX-XI)

Prace

zakończy-

ły się 25

listopada

zakończył

się remont dachu kościoła w Węgo-

rzewie. Środki na remont pochodziły

w dużej mierze ze społecznej zbiórki.

Ostateczny koszt prac to 80 tys. zł, z

czego 30 tys. przekazała z budżetu na

rok 2014 gminy. Remont dachu wy-

konała firma Tivolo Gniot i Zdren-

ka z Zakrzewa. (JU)

18. Jakub Po-

kusa wicemi-

strzem świata

w kickboxingu

w Mistrzo-

stwach Świata

Juniorów (IX)

To kolejny sukces byłego ucznia

ZS w Lotyniu, od kilku lat zawodni-

ka KSW Szczecinek. Mistrzostwa

odbyły się w dn. 7-14 września we

włoskim Rimini. J.Pokusa startował

w formule full contact w kat. 63 kg.

W drodze do finału pokonał wygrał

Turka (2-1) i Rosjanina (3-0).

W finale po wyrównanej walce prze-

grał na punkty z Kazachem. Trenera-

mi zawodnika są Krzysztof Pajewski

oraz Zbigniew Sołtys. (am; zdj. OSiR

Szczecinek)


Pozostała wieża

Niewiele już brakuje do szczęśliwego

zakończenia remont kościelnej kruchty

i wieży. Większość prac wewnątrz świątyni

została już ukończona: wymieniono

wszystkie konieczne belki i deski,

zamontowano nowe schody na chór i

odnowione drzwi wejściowe, na swoje

miejsce wróciły też organy. Pracownicy

firmy „Dobry Dach” z Chojnic przez kilka

dni budowali rusztowanie. Gdy było

gotowe, zdjęli z wieży blachę. Po wymianie

jej drewnianych elementów zajmą się

montowaniem zupełnie nowej. (red.)

ZASADY PLEPISCYTU

� Na kuponie (obowiązują tylko te z

pieczątką redakcji) należy zaznaczyć

krzyżykiem okienko przy wybranym

wydarzeniu – tylko jednym!

� Każdy, kto chciałby wziąć udział w

losowaniu nagród, proszony jest

o podanie na odwrocie swoich danych.

� Każdy uczestnik zabawy może do-

starczyć naszej redakcji dowolną licz-

bę kuponów.

� Plebiscyt potrwa do połowy mar-

ca. Ogłoszenie wyników i losowanie

nagród nastąpi podczas apelu z ok.

wydania 4. nr. „Sz.D.”.

redakcja

19. Pojawienie się przed

siedzibą „Tomaru” figu-

ry Jezusa Miłosiernego

(10 IX)

8 września rozebrany

został, znajdujący przy

drodze nr 11, w pobliżu

firm „Tomar” i

„Agrpmar” oraz gospodarstwa agro-

turystycznego „Dana”, kopiec ze

stojącym na nim krzyżem. Dwa dni

później na wysokości „Tomaru” po-

jawiła się figura Jezusa Miłosiernego,

ufundowana przez jego właściciela,

p. Tomasza Wrzeszcza. 13 paździer-

nika poświęcił ją bp K.Zadarko,

wizytujący Parafię Lotyń. (JU)

20. Sportowe sukcesy

braci Gajcych (16

IX)

Bracia Bartosz i

Wojciech Gajcy, byli

uczniowie naszej

szkoły, a potem Spe-

cjalnego Ośrodka

Szkolno – Wychowawczego im.

Polskich Olimpijczyków w Jastro-

wiu, odnieśli w minionym roku duże

sukcesy sportowe. Bartosz reprezen-

tujący Polskę w skoku wzwyż w

Mistrzostwach Europy w Lekkoatle-

tyce w Bergen (Holandia) pokonał

porzeczkę na wysokości 178 cm i

stanął na najniższym stopniu po-

dium. Wojciech natomiast uczestni-

czył w VI Europejskich Letnich

Igrzyskach Olimpiad Specjalnych w

Antwerpii. (WP)

21. Wizyta-

cja Parafii

Lotyń

przez bpa

Krzysztofa

Zadarkę

(12-13 X)

Rozpoczęły ją trzy Msze Św. –

w Węgorzewie, Lotyniu i Lubnicy.

W czasie swojej dwudniowej obec-

ności bp K.Zadarko poświęcił figur-

kę Jezusa Miłosiernego, spotkał się z

Radą Parafialną oraz zarządem Cari-

tas Parafii Lotyń. Odwiedził także

miejscowy cmentarz parafialny i

naszą szkołę. Przeprowadził lekcję

katechezy w klasie III gimnazjum, a

wcześniej spotkał się z uczniami jej

szkoły. (JU)

22. Zwycię-

stwo nasze-

go gimna-

zjum w po-

wiatowym

konkursie

zbiórki baterii (7 XI)

Od maja do października w

szkole zebrało 241 kg baterii (2,75kg

na jednego ucznia). Dzięki temu

Gimnazjum w Lotyniu zajęło pierw-

sze miejsce w powiatowym konkur-

sie „Zbieramy zużyte baterie, zbiera-

my – nie wyrzucamy”. Nagroda wy-

nosiła 2 tys. zł. Dyrekcja szkoły za

nie aparat fotograficzny marki Ni-

kon, statyw, dużą kartę pamięci do

aparatu oraz dysk przenośny o po-

jemności 1,5TB do archiwizowania

szkolnych zdjęć. (WP)

23. Pan Włodzi-

mierz Choroszew-

ski zostaje prze-

wodniczącym Ra-

dy Miejskiej w

Okonku

16 listopada

odbyły się wybory

samorządowe. W ich wyniku do no-

wej Rady Miejskiej z Lotynia i oko-

licznych wsi mandaty otrzymali p.

W. Choroszewski, dh Konrad Kop-

kiewicz oraz p. Czesława Uszak.

Kilka dni później (28 listopada) oka-

zało się, że pracami RM kierował

będzie były dyrektor naszej szkoły –

p. W. Choroszewski. (am)

Autorzy tekstów:

JU-J.Ulatowska, MS-M.Suchanowski,

WP-W.Piotrowska, AS-A.Suchanowska,

KL-K.Luksemburg, PM-P.Mężyńska;

am-A.Miłoszewicz


Tradycją stły się już wyjazdy naszej redakcji na festiwale podróżnicze. Kilka lat temu

członkowie redakcji wybierali się do Poznania na Festiwal Podróży i Fotografii. Od kilku lat

nie może zabraknąć nas na Złotowskim Kotle. Tym razem wybraliśmy się – po raz pierwszy –

na festiwal „Na Szagę”. Była to jego IV edycja, a my spędziliśmy w Poznaniu 2 dni.

Nie ma to jak pójść „Na Szagę”

„Szaga” to w wielkopolskiej gwarze „droga na skróty”.

O swoich wędrówkach mniej i bardziej znani podróżnicy

opowiadali w auli poznańskiej Akademii Wychowania Fi-

zycznego. Głównym elementem festiwalu był konkurs na

najciekawszą prezentację ,,dla tych, którzy potrafią w atrak-

cyjny sposób podzielić się wrażeniami ze swoich podróży.”

Liczyły się przede wszystkim interesujący zestaw zdjęć

i filmów oraz ich spójność z opowieścią . My zobaczyliśmy

5 prezentacji i bardzo się nam spodobały. Dlaczego tylko

tyle? – festiwal trwał już od piątku, 6 lutego, ale my dotarli-

śmy tam dopiero w sobotę. Ostatecznie konkurs wygrał Ro-

bert Gondek z prezentacją ,,Gabon, Sao Tome - góry, gory-

le, szympansy, mandaryle”. Tę widzieliśmy. Prelegent opo-

wiedział, jak przebiegała wyprawa, której głównym celem

było zdobycie kilku afrykańskich szczytów, w tym najwyż-

szych gór Gabonu oraz Wysp Św. Tomasza i Książęcej.

Ostatecznie udało się wejść na tę drugą, ale przy okazji po-

wstała niezwykła prezentacja o szympansach , małpach

i mandrylach. Łatwo je rozpoznać. Mają różowe… pupy.

Jeśli chodzi o dalsze miejsca, to następne miejsce zajął

Łukasz Supergan z opowieścią ,,Góry Lodu i Ognia”, a trze-

ci Dariusz Dudzik. Jego opowieść (tę też widzieliśmy) nosi-

ła tytuł ,,Syberiada 2014, z prądem Leny” i dotyczyła spły-

wu tą największą syberyjską rzeką, która w pewnych miej-

scach ma… 30 km szerokości!

Festiwal to także spotkania z uznanymi osobami ze świa-

ta podróży i reportażu jak np. p. A. Doba i p. A. Ziółkow-

ski. Na prezentacji słynnego kajakarza zebrało się tak dużo

osób, że ledwie pomieściła je aula. Widzowie siedzieli na

schodach i dostawionych krzesłach. Naprawdę było warto.

Pan Doba okazał się nie tylko osobą miłą, ale także pełną

poczucia humoru. O swej niebezpiecznej przecież wyprawie

opowiadał tak, że na widowni wybuchały salwy śmie-

chu. Półtorej godziny minęło jak z bicza strzelił, a nikt

nie był znudzony. Po prezentacji podeszliśmy oczywi-

ście do p. Doby. żeby zrobić sobie z nim selfie i wziąć

autograf. Kiedy tylko nasza redaktor naczelna się

przedstawiła, ten uściskał ją serdecznie, powiedział, że

jest bardzo miłą osobą i że czeka na zaproszenie do

Lotynia. Na pożegnanie wręczyliśmy pogromcy oce-

anu „Szkolnego Donosiciela”. Tym czasem za nami

ustawiła się spora kolejka po następne autografy.

Program festiwalu uzupełniała pięknie wystawa

fotografii pt. „Dzikie plemiona – Ekwador” Autorką

zdjęć była p. Maria Magdalena Kwiatkiewicz. Foto-

gramy przedstawiały życie dwóch plemion: Achu-

arów i Huaorani. Podróżnicza i fotografka przez jakiś

czas mieszkała z nimi, polowała, jadła, poznawała ich


obyczaje i kulturę. Po prostu fotografowała ich codzienne życie. Każ-

de zdjęcie to fragment opowieści o tych ludziach, którzy żyją poza,

jak to nazywamy, cywilizacją.

To jeszcze nie wszystko. W holu, przed aulą trwał kiermasz książ-

ki podróżniczej. Wydawnictwa sprzedające swoje tytuły proponowały

je ze znaczącymi zniżkami. Tam też prowadzone były rozmowy z

podróżnikami, można było zapytać ich o to, o czym nie wspomnieli w

swoich opowieściach i zdobyć autografy.

Na festiwal wielu młodych ludzi przybyło ze swoimi pociechami.

Organizatorzy o nich nie zapomnieli. Na piętrze, w specjalnie przygo-

towanych salach, zorganizowano dla nich warsztaty: ,,Chiny maluch”,

,,Zwierzaki świata” czy ,,Czym podróżujemy?”. W kolejnej rozsta-

wiono jurtę. Można było w niej odpocząć, wypić herbatę (w pokazie jej parzenia nie zdążyliśmy wziąć udziału), pooglą-

dać piękne fotografie, a pobyt w niej upamiętnić pamiątkowym stemplem.

Na festiwalu bardzo mi się podobało. Prezentacje były ciekawe, a atmosfera bardzo miła. Poza tym organizatorzy

potraktowali nas jak profesjonalnych dziennikarzy – darowali nam zakup biletów, za co podziękowaliśmy p. Beacie Ka-

czor. Tak, za rok chciałabym pojechać „Na Szagę” jeszcze raz.

J.Ulatowska (Vsp)

Program jest realizowany w gimnazjum już do jakie-

goś czasu. Przed przerwą świąteczno–noworoczną przewod-

niczący klas dowiedzieli się o kolejnym zadaniu – wykonania

plakatu na temat jednego z posiłków: śniadania, drugiego

śniadania, obiadu, podwieczorku, kolacji. Trzeba było to zro-

bić do 28 stycznia.

Właśnie tego dnia, w którym należało oddać skończo-

ne prace, odbył się apel poświęcony smacznemu i zdrowemu

odżywianiu się. Zorganizowały go p. B. Solka- Kubiak ze

swoją II klasą, a p. S. Neugebauer z III. Uczniowie, wcieliw-

szy się w role kucharza, dziennikarki i pielęgniarek rozma-

wiali na temat zdrowej diety, a Ryba, Chleb, Jabłko i Kurczak

prezentowali swoje walory smakowe. Na koniec uczniowie

otrzymali smaczne i zdrowe mandarynki, a wykonawcy śpie-

wali znaną wszystkim piosenkę „Witaminki, witaminki”.

Całe przedsięwzięcie było filmowane. Materiał zosta-

nie odpowiednio opracowany i przesłany do organizatorów

konkursu. Zakładał on bowiem zorganizowanie wydarzenia

społecznego (np. przedstawienia szkolnego, pikniku) przez

uczniów zgłoszonej klasy dla innych ze szkoły, rodziców lub

mieszkańców miasta. Powinno ono nawiązywać do zdrowego

odżywiania, gotowania, niemarnowania żywności, czy ekolo-

gii. Przygarbiony Dziadek z przedstawienia ostrzegał: „Jak

nie będziecie się ruszać i zdrowo odżywiać, będziecie wyglą-

dali jak ja”!

W. Piotrowska (Ig)

„Żyj smacznie i zdrowo” – to tytuł konkursu, który organizuje Synertime sp. z. o. o

oraz marka WINIARY. Pani B. Solka – Kubiak zgłosiła do niego klasę II gimna-

zjum, a p. S. Neugebauer - III. Jednak zadania wykonują wszyscy uczniowie. Apel,

jaki odbył się 28 stycznia, realizował jedno z nich.

Zdrowo nie oznacza niesmacznie


Mieliście jakieś ulubione gry i zabawy? Babcia: Gdy bawiliśmy się na dworze, to m.in.

była to skakanka, podchody, badminton, cho-

wany i klasy, a także okupowaliśmy często plac

zabaw. W domu bawiliśmy się w… „dom”

i graliśmy w warcaby, a także dużo kolorowali-

śmy.

Dziadek: Ja i moi koledzy bawiliśmy się woj-

sko, graliśmy często piłkę nożną, dwa ognie

i podchody.

A jakieś kochane zabawki?

Babcia: Moje to: rower, który uwielbiałam,

miś, lalka Andzia, skakanka i łyżwy.

Dziadek: A moje to wóz strażacki z podnoszo-

nym koszem, piłka do gry i uwielbiałem jeź-

dzić na łyżwach.

Babciu, Dziadku, dziękuję za rozmowę.

Agata Świrska

Babciu i Dziadku, gdzie mieszkaliście, jak mieliście tyle lat

co ja?

Babcia: Ja urodziłam się, wychowałam i mieszkałam w Ko-

ścianie. Jest to miasto w województwie wielkopolskim koło

Poznania. W Kościanie jest bardzo dużo zabytków takich jak:

ratusz, dworzec kolejowy, kościół, Cmentarz Żydowski i wie-

le innych ciekawych miejsc. Dziś stoi w nim też pomnik Jana

Pawła II.

Dziadek: Ja urodziłem się, i mieszkałem w Chorzowie. To

miasto w województwie śląskim. W Chorzowie znajduje się

wielki stadion, piękny park kultury, a w nim kolejka linowa,

wesołe miasteczko, duże zoo. Poza tym w mieście są: teatry,

huty, kopalnie i jeżdżą po nim tramwaje.

A gdzie chodziliście do szkoły podstawowej?

Babci: Ja do Szkoły Podstawowej nr 1 w Kościanie…

Dziadek: …a ja do Szkoły Podstawowej nr 8 w Chorzowie.

Jak wyglądały Wasze szkoły?

Babcia: Do mojej szkoły szło się 10 minut (ale z koleżanką

potrafiłyśmy iść pół godziny). Była to bardzo duża szkoła,

2-piętrowa z poddaszem, która powstała podczas zaboru pru-

skiego w 1914 roku. Na każdym piętrze znajdowało się bar-

dzo dużo klas i były szerokie korytarze. Na poddaszu mieściła

się aula, w której odbywały się różnego rodzaju apele i uro-

czystości szkolne. Przed budynkiem znajdowało się bardzo

duże podwórko, na którym bawiliśmy się, gdy świeciło słoń-

ce. U mnie w szkole były po 3 klasy w każdym roczniku.

W każdej uczyło się około 40 dzieci!

Dziadek: A ja do szkoły miałem jakieś 100 metrów. Moja to

stary przedwojenny budynek z 3 piętrami i poddaszem. Budy-

nek był cały z czerwonej cegły. Oprócz ogromnych klas były

w nim też gabinety higienistki i lekarza oraz gabinet denty-

styczny i jeszcze na parterze znajdował się sklepik szkolny.

Dookoła niej znajdował się duży plac do biegania.

Babciu, Dziadku, a jak wyglądał Wasz dzień w szkole?

Babcia: Do mojej musieliśmy chodzić w granatowych far-

tuszkach z białymi kołnierzykami. Lekcje najczęściej zaczy-

nały się o 8. Moja ławka miała taki otwór na kałamarz, bo

uczyłam pisać się piórem ze stalówką. Tak jak teraz Wy, mie-

liśmy klasówki i prace domowe. Na przerwach musieliśmy

chodzić po korytarzu parami (nie było żadnego biegania!).

Oceny były od 2 do 5, a moja szkoła trwała 8 lat.

Dziadek: Miałem dokładnie to samo co babcia. Tak, pamię-

tam jak uczyłem się pisać piórem. A ile miałem kleksów

w zeszycie! Pamiętam jeszcze, jakie były kary dla niegrzecz-

nych dzieci, np. bicie linijką po rękach lub ciągnięcie za uszy,

a i jeszcze był „kąt”. Ale ja, oczywiście, byłem grzeczny i nie

miałem żadnej kary. No i same piątki. Prawie… (ha, ha, ha).

Z wizyta u 6-latków

Dzień Babci i Dziadka w WL

25 stycznia o godz. 15 w sali Wilczych

Laskach świętowano Dzień Babci i Dziad-

ka. Dzieci mówiły wierszyki i śpiewały

piosenki. Odbyły się także różne konkursy,

w których brali udział dziadkowie z wnu-

czętami. W jednym sprawdzano, kto szyb-

ciej jeździ samochodem – babcia czy dzia-

dek. W innym dziadkowie starali się jak

najprędzej i najpiękniej zawiązać kokardkę

na włosach wnuczki.

Imprezę zorganizowała i przygotowała

p. Renia Brajer, która prowadzi świetlicę.

Wnuczęta zaprosiły jeszcze swoich dziad-

ków na poczęstunek, a potem były tańce.

O. Łosek (IIIsp)

Chodziliśmy na przerwach parami,

a ja miałem w zeszycie kleksy

- wnuczka, Agata Świrska, rozmawia ze swoimi dziadkami -


Od lat na początku grudnia Poznań staje

się światową stolicą kina dla dzieci i mło-

dzieży. W minionym roku Międzynarodo-

wy Festiwal Filmów Młodego Widza odbył

się już po raz 32. Członkowie redakcji

Szkolnego Donosiciela, po raz kolejny obec-

ni w stolicy Wielkopolski, nie tylko filmy

oglądali, ale też zbierali materiały do tego wydania naszej szkolnej gazety. (red.)

Na festiwal Ale Autobusem

Nasza redakcja od lat bierze udział w Międzyna-

rodowym Festiwalu Filmów Młodego Widza w

Poznaniu. Nie byłoby to takie oczywiste, gdyby nie

program „Ale Kino Ale Autobus”. Dzięki niemu

dojazd do stolicy wielkopolski mamy bardzo uła-

twiony. Takim grupom jak nasza organizatorzy

zwracają koszty podróży do Poznania do 500 zł

brutto. Warunkiem jest zakupienie biletów na festi-

wal, podpisanie umowy oraz zgłoszenie udziału w

akcji w Centrum Sztuki Dziecka.

Organizatorzy w ten sposób umożliwiają obej-

rzenie festiwalowych filmów uczniom mieszkają-

cym daleko od Poznania. My mamy do niego 160

km w jedną stronę. Koszt naszej podróży autokarem

zdecydowanie przekracza te 500 zł, dlatego co roku

jedziemy do stolicy Wielkopolski z uczniami z

Gimnazjum w Okonku. Dzięki temu, że wyjeżdża-

my bardzo wcześnie (w tym roku przed g. 6…),

zdążamy na pierwszy seans o 9.30, a potem o 12

oglądamy jeszcze jeden film.

Taki sposób zachęcania nas do oglądania filmów

w kinie i stwarzania nam podobnych szans jak dzie-

ciom z Poznania i okolic bardzo nam się podoba.


Ale (festiwalowy)

Batman

Plakat promujący

XXXII Festiwal Filmów

Młodego Widza Ale Kino

wydaje się być z roku na

rok coraz lepszy. Tym ra-

zem zaprojektował go Ro-

bert Romanowicz. Nie dzi-

wię się, że organizatorzy do jego zaprojektowania wybierają

bardzo zdolnych (i młodych) artystów. Taki plakat to prze-

cież wizytówka wielkiego, kulturalnego wydarzenia, obecna

prawie w całym Poznaniu, nie tylko na materiałach promo-

cyjnych.

Kolorem dominującym plakatu jest zieleń w odróżnieniu

od ubiegłorocznego różu. Główny jego bohater to postać

przypominająca trochę bohatera popularnej kreskówki - Bat-

mana. Ten z plakatu jest jednak mniej groźny od tamtego w

masce. Ma na sobie niebieską pelerynkę i rajtuzki w takim

samym kolorze, zieloną koszulkę z literą K (myślę, że chodzi

tu o „kino) i czerwone spodenki. Jego twarz ozdabiają dłu-

gie, podkręcone wąsy. Dodają mu one trochę lat, ale i wdzię-

ku. Nad nim napis Ale Kino i padający z litery K, przewróco-

nej i udającej reflektor, snop światła.

Organizatorzy postanowili tę sympatyczna postać oży-

wić. Można je było (kręciło się kilku) spotkać w kinie przed

kolejnymi seansami, przybić piątkę, porozmawiać i zrobić

wspólne zdjęcie.

Przed każdą projekcją festiwalowego filmu widzowie

oglądali spot promujący imprezę. Został on zrealizowany

przez Małgorzatę Wojtkowiak w oparciu o wspomniany pla-

kat. Muzykę do spotu napisała na podstawie piosenki

„Czekamy na filmy” Teresa Niewiarowska, a aranżacją zajął

się Rafał Zapała.

Spot jest zabawny. Nasz dzielny bohater, zawsze chętny

do pomocy, pomaga koziołkowi spadającemu w otchłań cie-

szyć się posiadaniem wspomnianej literki K, która tym ra-

zem była smakowitym listkiem. Trudno będzie go zapo-

mnieć. Organizatorzy postarali się, żeby patrzył na nas z fe-

stiwalowego programu, biuletynów, naklejek i wlepek,

znaczków, a nawet smakowitych krówek.

A.Suchanowska (IIIg)


Tajemnicza Legenda Longwood

i pasjonująca Nasza liga

Festiwalowe filmy wybierał dla nas opiekun redakcji. Dziś mogę

powiedzieć, że był to wybór trafny.

Irlandzko-niemiecko-holenderska „Legenda Longwood” – już

sam tytuł zapowiadał wędrówkę w przeszłość, ale wszystko zaczyna

się teraz, współcześnie. Tak naprawdę była to filmowa baśń, łącząca

magię z rzeczywisto-

ścią, wyreżyserowa-

na przez Lise Mulca-

hy. Bohaterka filmu

to12-letnia Mickey.

Dziewczynka uwiel-

bia jeździć konno,

ale zmiana, która ją

czeka, zbytnio jej nie

cieszy. Mama odzie-

dziczyła właśnie we

wsi Longwood w

Irlandii starą posiadłość i zabiera tam swoje dzieci (Mickey ma bra-

ta). Przeprowadzka nie jest po myśli dziewczynki, jednak w miastecz-

ku od jej przybycia dzieją się niezwykłe rzeczy. Przede wszystkim

odkrywa ona związek między sobą a legendą o Czarnym Rycerzu.

Spada na nią wielka odpowiedzialność: jeśli chce uratować wioskę i

jej mieszkańców, musi podjąć szybko niełatwe decyzje i zacząć dzia-

łać…

Ta pełna tajemniczości historia walki dobra ze złem. Bardzo mi

się spodobała. Ciekawe w niej to, że świat realny, a nawet współcze-

sny, miesza się z wątkami fantastycznymi. Polecam tym, którzy lubią

odkrywać tajemnice i rozwiązywać zagadki.

Drugi z oglądanych przeze mnie filmów

na pewno bardziej spodobał się chłopcom.

Była to kanadyjska produkcja pt. „Nasza

liga”. To z kolei opowieść o pasji chłopca o

imieniu Nicolas do baseballu. Każdego dnia

wakacji spotyka się on ze swoją grupą na

starym, miejskim stadionie, żeby uprawiać

ulubiony sport. Pewnego dnia jednak sta-

dion zostaje zamknięty przez władze miasta

i ma zostać wysypiskiem śmieci. Nocolas

i jego koledzy rozpoczynają walkę o to, że-

by zmieniono decyzję. Jak się ona kończy? -

tego nie zdradzę, choć tego i innych festiwa-

lowych filmów raczej nie znajdziecie w

repertuarze naszych kin.

Po seansie „Naszej ligi” odbyło się, zu-

pełnie niespodziewanie, spotkanie z jej re-

żyserem, Kanadyjczykiem Jean Beaudry.

Jego zapis (pytania zadawano z widowni)

poniżej. J. Ulatowska (Vsp)

32. MFFMW w Poznaniu

Skąd pomysł na film?

„Nasza liga” powstała po lekturze scenariusza, który został napisany w oparciu o pewną książkę. Inspiracją dla mnie był wyłącznie scenariusz.

Gra pan w baseball?

Grałem, jak byłem młodszy, ale była to jej nietypowa odmiana. Korzystaliśmy z kolega-mi z większej piłki, bo nie było nas stać na kupno specjalnej, i stosunkowo drogiej, ręka-

wicy dla łapacza.

Czy we Francji i Kanadzie baseball jest popularny?

Ogromnie, podobnie jak jego gwiazdy. W Waszym kraju można to porównać do popular-

ności piłki nożnej i jej gwiazd.

W ilu krajach jest popularny baseball?

Nie jestem w stanie tego zliczyć, ale musicie wiedzie, że finał rozgrywek w tej dyscyplinie jest w Stanach Zjedno-

czonych prawdziwym świętem i ogląda go w telewizji więcej widzów niż finał piłkarskich mistrzostw świata. Gdzie i jak długo powstawał film?

Wcale nie był kręcony w Montrealu, tylko jakieś 1000 kilometrów od tego miasta, w prowincji, której mieszkańcy mówią zarówno po francusku, jak i po angielsku. Zdjęcia kręciliśmy przez 28 dni, ale jego montowanie i przygoto-

wanie do dystrybucji zajęło około roku.

Jak zachowywał się na planie kruk? No właśnie, to były najtrudniejsze ujęcia, bo, jak się domyślacie, nie zawsze robił to, co chcieliśmy.

Ma pan już jakiś pomysł na następny film?

Tak, ale będzie raczej dla dorosłych. Żeby go obejrzeć, będziecie musieli trochę podrosnąć.


Widzieliśmy świetne filmy,

ale nienagrodzone

Co roku trafialiśmy na Międzynarodowym

Festiwalu Filmów Młodego Widza na przy-

najmniej jeden z nagrodzonych filmów. W

tym roku, niestety nie, choć filmy były na-

prawdę interesujące! To potwierdza chyba, że

festiwal stał na wysokim poziomie. Oglądali-

śmy przecież filmy co najmniej dobre, nawet

świetne. Po niektórych w sali rozlegały się

brawa.

A jednak wyróżniono inne. Nagrody przy-

znawane są na festiwalu w kilku kategoriach.

Tym razem międzynarodowe jury postanowi-

ło przyznać Złote Koziołki w kategorii filmów

pełnometrażowych dla dzieci szwedzko-

duńskiemu „Daleko, daleko”, a dla młodzieży

amerykańskiemu „Glos pozbawionych gło-

su”. Jeśli chodzi o filmy krótkometrażowe, to

uznanie zdobyły „Bursztynowy amu-

let” (australijski, dla dzieci) i „Noc pochonga-

sów” (hiszpański, dla młodzieży).

Odmienny gust mieli młodzi sędziowie.

Jury dziecięce swoje

nagrody przyznało

brytyjskiemu filmowi

„X+Y” i irlandzkie-

mu „Rubai”, a jury

młodzieżowe francu-

skiemu „Oddychaj”

i kolejnemu filmowi

z Irlandii pt. „Coda”.

Interesującego wybo-

ru dokonało jury na-

uczycielskie. Jego

uznanie zyskała fran-

cuska animacja „Jack i mechanika serca”.

Żadnego z wyżej wymienionych filmów nie udało się nam w

czasie jednodniowego pobytu w Poznaniu obejrzeć. Nie widział

ich także opiekun redakcji, biorący udział w festiwalowym Fo-

rum nauczycieli i filmowców. Musiały być jednak ciekawe sko-

ro zdobyły nagrody i wyróżnienia. Jedynym, który ma szansą

trafić do szerszego kręgu widzów, jest „Jack i mechanika serca”.

Z nagrodą na-

uczycieli wiąże

się fakt, że

Nowe Hory-

zonty Edukacji

Filmowej, któ-

re są jej partne-

rem, starają się

nabyć prawa

do szkolnej

dystrybucji

tego filmu. Jeśli się to uda, dotrze on do dzieci. W.Piotrowska (Ig)


Magiczna „Akademia…”, kultowe piosenki

Nagroda specjalna 32. Międzynarodowego Festiwalu Filmów Mło-

dego Widza Ale Kino, czyli słynne Platynowe Koziołki trafiła w ręce

Krzysztofa Gradowskiego. To on nakręcił jeden ze słynnych przebo-

jów w historii polskiego kina dla dzieci - cykl o „Akademii Pana Klek-

sa”.

Jak wiemy z rozmowy z reżyserem, zamieszczonym w nr. 2. Festi-

walowego biuletynu, baśń Jana Brzechwy to lektura jego dzieciństwa i

ma do niej szczególny sentyment. „Tak książka mnie zafascynowała

przez to, że w niej streszczała się ta łatwość przechodzenia dziecka od

świata realnego do świata wyobrażonego”. Swoją rolę w powstaniu filmu miał córka artysty. Gdy poprosiła go zrobienie

filmu, który zawierałby w sobie parę innych, pomyślał o zekranizowaniu „Akademii Pana Kleksa”.

Platynowe Koziołki zostały wręczone podczas uroczystego otwarcia Festiwalu Ale Kino!. Odbyło się ono 30 listopa-

da 2014 r. w Sali Wielkiej CK Zamek w Poznaniu.

Przy okazji zorganizowano coś jeszcze: plebiscyt na najlepszą piosenkę z „Akademii…”. Było ich kilkanaście. Któż

nie zna takich przebojów jak „Na wyspach Bergamutach”, „Witajcie w naszej bajce”, „Kwoka” czy „Księżyc raz odwie-

dził staw”. Ostatecznie jednak zwyciężyła „Meluzyna, czyli historia podwodnej miłości”, śpiewana przez Małgorzatę

Ostrowską. Była wokalistka „Lombardu” zaśpiewała ją sama podczas gali otwarcia festiwalu.

P. Mężyńska


Gimnazjalna część wycieczki na festiwal oglądała dwa wspa-

niałe filmy fabularne - „Sprawowanie” kubańskiego reżysera Erne-

sto Daranasa i „Strefę 7” Filipińczyka Carla Obispo.

„Sprawowanie” to chłopca o imieniu Chali, uczącego się życia

w społeczeństwie, które nie daje mu zbyt wiele możliwości rozwo-

ju. Musi zbyt wcześnie dorosnąć i zająć się matką, która ma swoje

problemy i niezbyt wiele czasu dla niego. 11-latek znajduje opar-

cie w swojej nauczycielce Cameli, jedynej przychylnej mu osobie.

To ona stara się wyciągnąć chłopca z kłopotów, gdyż grozi mu

poprawczak. Łamie zasady i naraża własną karierę. Pomaga mu,

ale musi pożegnać się z pracą. W filmie, którego akcja rozgrywa

się w komunistycznej Kubie, losy Chali przeplatają się z perypetia-

mi utalentowanej dziewczynki, która pragnie się uczyć, lecz razem

z ojcem przebywa w Hawanie nielegalnie. Musi opuścić to mia-

sto…

„Strefa 7” z kolei opowiada o siedemnastoletniej Dianie i jej

młodszym bracie. Żyją sami w filipińskiej wiosce. W filmie przed-

stawione zostały realia życia w tym nie najbogatszym ze światów

oraz problemy bliskie wszystkim nastolatkom: pierwsza miłość

i konieczność samodzielnego decydowania o sobie. samodziel-

ność. Ale ta samodzielność jest konieczna. Diana musi przejąć

wszystkie obowiązki swoich rodziców oraz zajmować się swoim

bratem. Konieczność zmierzenia się z dorosłością przyszła wtedy,

gdy ich mama pojechała do Chin, by znaleźć pracę. Tam przemyt-

nicy narkotyków wplątali ją w ich przemyt. Rodzeństwo z telewi-

zji dowiaduje się, że władze Chin wydały na nią wyrok śmierci…

Filmy te bardzo wzruszyły gimnazjalistów.

Choć akcja obu z nich dzieje się tak daleko,

a problemy wydają się jak z innego świata, to

przecież tak naprawdę i my się z nimi stykamy.

Po projekcji filmu „Strefa 7” odbyło się spo-

tkanie z jego twórcami. Reżyser Carlo Obispo

oraz Miggsem Cuaderno, 10-latek, odtwórca

roli Juliana, gościli po raz pierwszy w Polsce.

Widzowie zadawali im mnóstwo pytań, na które

otrzymali wyczerpujące odpowiedzi.

K.Luksemburg (IIIg)

Wzruszające filmy o trudnych

sprawach


I ty mogłeś zostać jurorem!

Jak co roku podczas Festiwalu Filmów Młodego Widza Ale Kino

w Poznaniu wydawany był biuletyn poświęcony temu wydarzeniu.

W czasie trwania XXXII edycji ukazały się cztery numery.

Joanna Sikorska, redaktor naczelna, i jej zespół zadbali o bardzo

różnorodne materiały. W każdym znajdują się ciekawe recenzje,

z równie interesujących filmów, informacje o innych wydarzeniach

dotyczących festiwalu, wywiady, między innymi z jurorami, reżysera-

mi i aktorami, stała rubryka „3 pytania do...”, sondy, czyli krótkie wy-

powiedzi uczestników festiwalu, ciekawostki i konkursy, np. fotogra-

ficzny.

Nagroda w jednym z nich była naprawdę świetna! Startujący wal-

czyli o złoty laur - miejsce w jury w przyszłorocznej edycji Festiwa-

lu!!! Polegał on na napisaniu recenzji dowolnie wybranego filmu, wpi-

sującego się w motyw przewodni konkursu „Ale emocje”. Organizato-

rzy na prace czekali do 31 grudnia. Niestety, nikt z uczestników wy-

cieczki z Lotynia nie zdecydował się wziąć w nich udział.

Trzy pierwsze numery biuletynu znajdują się już w naszej redak-

cyjnej kronice. O czwarty, ostatni poprosimy osobę, od której otrzy-

maliśmy pyszne festiwalowe krówki oraz plakat, za co najmocniej

dziękujemy.

A. Suchanowska (IIIg)

Nie kradnij!

Co roku na Międzynarodowym Festiwa-

lu Filmów Młodego Widza przed każdym

filmem pojawia się, zamiast reklam, spot

promujący jakieś pozytywne wartości.

W tym roku zbudowani z klocków LEGO

bohaterowie animowanego filmiku nama-

wiali do legalnego korzystania z twórczo-

ści. Przypomnieli, że wielu z nas nie kupuje

już płyt. Ściągamy muzykę za darmo z In-

ternetu. To samo dotyczy gier, książek,

filmów. Jednak mało kto wie, że to niele-

galne i nieuczciwe wobec twórców. Nie

dostają oni w ten sposób wynagrodzenia za

swoją pracę.

W internecie akcja promowana jest na

stronie www.legalnakultura.pl. Można na

niej za parę groszy (a czasami za darmo)

ściągnąć film, piosenkę, książkę, gazetę.

Taką postawę polecają znani artyści.

W spocie przed filmami na festiwalu za-

chęcała do tego Agnieszka Grochowska.

W. Piotrowska (Ig)

http://www.legalnakultura.pl


Uczcie się, dzieciaki!

- zapis spotkania z Carlo Obispo, reżyserem „Strefy

7” oraz Miggs Cuaderno , odtwórcą jednej z głów-

nych ról -

To wasz pierwszy raz w Polsce. Jak tu jest?

Miggs Cuaderno: Jest super, super zimno. To jest też mój pierwszy

raz w Europie!

Czy ta historia, która jest przedstawiona w filmie mogłaby się

przydarzyć w Twoim mieście?

Carlo Obispo: Bardzo często się zdarza, ze Filipińczycy są skazywani

na karę śmierci w Chinach, a rząd Filipin jakby nie zauważał tego

problemu.

Wielu Filipińczyków wyjeżdża do Chin? Po co tam jadą?

Carlo: Wyjazdy do tego kraju są bardzo powszechne. Filipińczycy

liczą tam na lepszą pracę. Często się jednak dzieje, że trafiają w ręce

przemytników narkotyków i to sprawia, że ich życie wcale się nie

poprawia, tylko zmienia na gorsze.

Czy nauka w Filipinach jest obowiązkowa?

Miggs: Tak, jest obowiązkowa. W swojej nie uczę się w niej mówić po

angielsku, ale mam nadzieję, że tutaj to mi wychodzi.

Carlo: Miggs na co dzień pracuje też w telewizji filipińskiej.

Miggs, co robisz w telewizji?

Miggs: Wiele rzeczy, gram wiele różnych ról. Ostatnio najczęściej je-

stem tyranem, osobą tyranizującą kogoś. Gram też w wielu filipińskich

telenowelach.

Carlo: On jest bardzo dobrym aktorem, potrafi zagrać wszystko!

Czy optymizm, pogoda ducha, wspieranie siebie nawzajem to coś

charakterystycznego dla Filipińczyków?

Carlo: Tak, zazwyczaj jesteśmy weseli. Ja mieszkam właśnie w wiosce

oraz domu, który mogliście zobaczyć w filmie. Każdego roku w moim

kraju dochodzi do katastrof naturalnych, ale Filipińczycy nawet po hu-

raganie potrafią się cieszyć. Tak radzimy sobie z kłopotami.

Czy wielu Filipińczyków cierpi biedę?

Carlo: Tak, Filipiny nadal są uważane za jedno z najbiedniejszych

państw świata. Tylu potrzebnych rzeczy brakuje im na co dzień…

Dotyczy to także środków na kręcenie filmów?

Carlo: Tak, ja szukałem pieniędzy na wiele

sposobów. Nie mieszkam w mieście tylko

na wsi, dlatego kontakty z osobami, które

posiadają jakieś środki bywały naprawdę

trudne. Po pierwsze odwiedzałem burmi-

strzów miast i administracje lokalne. Poza

tym udało mi się wygrać festiwal, który co

roku sponsoruje dziesięć projektów. Ode-

zwałem się też do wszystkich swoich zna-

jomych, nawet do tych, z którymi w ostat-

nich latach nie utrzymywałem kontaktów.

Dlaczego film nosi tytuł „Strefa 7”?

Carlo: Tak naprawdę nie miałem innego

pomysłu na tytuł. „Strefa 7” odnosi się do

mojej miejscowości, w której mieszka ok.

20-30 rodzin.

Czy pokazana przez Pana historia opar-

ta jest na faktach?

Carlo: Nie do końca, ale tak się zdarzyło,

że jakiś czas temu w Chinach skazano pew-

ną Filipinkę na karę śmierci. Poza tym ja

też miałem w swoim życiu taki okres, gdy

nie było przy mnie rodziców, którzy by się

mną zajmowali.

Ma Pan pomysł na kolejny film?

Carlo: Tak, kolejny wielki problem na Fili-

pinach to dziecięca prostytucja. To jest te-

mat, który zasługuje na podjęcie.

Miggs: Pamiętajcie dzieciaki! Nauka jest

najważniejsza. Uczcie się, chodźcie do

szkoły! Na Filipinach wiele dzieci chciało-

by się uczyć, ale nie mogą…



Dużo dowiedziałem się także o was i nie zawaham się

tej wiedzy użyć

- z dyr. A.Miłoszewiczem o Forum dla Nauczycieli rozmawiała W.Piotrowska -

To co z Pana wiedzą o selfie?

Wciąż marnie.

Miał Pan uczestniczyć w warszta-

tach... Może Pan nie uważał?

Lepiej, w ogóle na nie nie poszedłem.

A tak zupełnie serio, to ostatecznie

wybrałem zupełnie inne zajęcia (na

kolejne nie starczyło już czasu). Po-

święcone były blogowaniu i mapo-

waniu. Mowa była m.in. o tym, jak

wykorzystywać współczesne narzę-

dzia w praktyce szkolnej i jak przy

ich pomocy rozwiązywać problemy.

Dr Marta Kosińska w UAM w Po-

znaniu i dr Grzegorz Stunża z Uni-

wersytetu Gdańskiego mówili też

wiele na temat blogów oraz cyfro-

wych map myśli.

Czym w ogóle jest Forum Nauczy-

cieli, w którym brał Pan udział?

Dokładnie Forum nauczycieli i fil-

mowców, a w tym roku raczej na-

uczycieli oraz wykładowców wyż-

szych uczelni. Może dlatego, że te-

mat tegorocznego spotkania brzmiał

"e@migracja". Filmów związanych z

ucieczką młodych ludzi, bo o was

przede wszystkim chodziło, w świat

komputerów i wirtualnej rzeczywi-

stości powstało niewiele. Zjawiskiem

żywo interesują się natomiast środo-

wiska akademickie. Były więc wy-

stąpienia teoretyczne, ale i działania

praktyczne. Forum od lat towarzyszy

festiwalowi. W tym roku udział w

nim wzięło ok. 70 nauczycieli.

Główny temat forum to

„e@migracja”. O czym w związku

z tym tematem była jeszcze mowa?

Zasadniczo o rozwoju nowych tech-

nologii i ich wpływie na nasze życie,

naukę i pracę. Na przykład Małgo-

rzata Maryl-Wójcik z Fundacji

„Dzieci Niczyje” trochę nas postra-

szyła, przypominając, jak niebez-

piecznym środowiskiem

bywa Internet. Często, to

także was, młodych ludzi

dotyczy, wpisujemy bez-

wiednie jakieś hasło,

wstawiamy zdjęcia, poda-

jemy jakieś dane, o które

nas proszą i nie zdajemy

sobie sprawy z tego, że to,

co robimy, może mieć

przykre konsekwencje.

Często dorosłym brakuje takiej świadomości, a co dopiero dzieciom. Fun-

dacja stworzyła więc także narzędzia do jej uczenia. Ciekawe. Pewnie i ja z

nich skorzystam albo zaproponuję je innym nauczycielom.

Było też coś o grach komputerowych?

Tak, dr Schreiber z Uniwersytetu K.Wielkiego w Bydgoszczy przekonywał,

że powinno się zrobić dla nich więcej m miejsca w programach szkolnych.

Zaproponował też kilka, jego zdaniem, najciekawszych obecnie gier eduka-

cyjnych. Mnie najbardziej spodobało się poznawanie za pomocą jednej z

nich malarstwa Hieronima Boscha.

No właśnie, a nam się najczęściej wmawia, że gry to tylko problemy.

Jeśli się poświęca im tyle czasu, ze zapomina

o świecie, swoje życie ogranicza do siedzenia

po kilkanaście godzina na dobę przed ekra-

nem i traci kontakt z realną rzeczywistością

to może być problem. Chiny są pierwszym

państwem, które uznały uzależnienie od In-

ternetu za chorobę kliniczną i stamtąd pocho-

dził dokumentalny film „Web Junkie”. Jego autorki, S.Shlam i H.Hedalia,

wybrały się z kamerą do ośrodka, w którym leczy się takie przypadki. To

„leczenie” na specyficzny sposób. Pacjenci, dzieci i młodzież w wieku od

13 do 18 lat, muszą się poddać niemal więziennemu rygorowi.

Rozumiem, że ten film bardzo mocno wiązał się z tematem forum. Były

jeszcze jakieś inne?

Wiązał się, i to bardzo, podobnie jak niemiecki „Tylko nie dla twoich

oczu”. Zaczyna nie niewinnie, a nawet za-

bawnie, choć główny bohater, Sam, czło-

nek drużyny hokejowej, ulega na treningu

wypadkowi. Złamana noga każe spędzić

mu wiele dni w domu. Prawie z nudów i

przypadkiem odkrywa program szpiegują-

cy komputery swoich koleżanek i kolegów

z klasy. Dzięki umieszczonym na nich ka-

merkach widzi, co robią, mówią, czym się zajmują, gdy, teoretycznie, nikt

nie patrzy. Ale ta, choć niemądra, to jednak zabawa, zmienia się, gdy Sam


www.necio.pl - jeden z przyjaznych portali dla

najmłodszych internautów


Z miłości do kina

W tym roku, tak samo jak w po-

przednich latach, udało nam się na

festiwalu miłośników kina spotkać

państwa Marię i Bogdana Kalinow-

skich. To niesamowite, że wspólnie

zajmują się oglądaniem filmów, jak

wyczytałam potem w internecie, regu-

larnie od 1973 r. Do roku 2011 zoba-

czyli ich ponad 11 tys. Pierwszym

wspólnie obejrzanym był „Król, dama,

walet” Jerzego Skolimowskiego. Te-

raz jest ich pewnie dużo więcej. Choć

wyjazdy na festiwale w innych mia-

stach Polski są już dla nich, ze wzglę-

du na wiek, trudne, to na fil-

mach prezentowanych w Po-

znaniu nie może ich zabraknąć.

O niezwykłej pasji tych ludzi

poświęcono kilka filmów do-

kumentalnych, m.in. „Rekord

absolutny” i „Jeden dzień bliżej

kina”.

Do Multikina 51 przyje-

chali niemal równo z nami, ok.

9. Potem widziałam ich znowu,

między 11 a 12 czekali na ko-

lejny seans, przeglądając program festiwalu, wyjęty z podręcznej torby na

kółkach. Mnie na 33. Festiwalu raczej nie będzie. Państwo Kalinowscy? –

pojawią się na pewno. K.Luksemburg (IIIg)

zauważa coś niepokojącego w zachowaniu swojego klaso-

wego kolegi i tu zaczyna się… kryminał. Podobną sytuację

mamy w jednym z filmów mistrza tego gatunku, Alfreda

Hitchcocka, tyle że jego bohater dostrzega przez okno dziw-

ne zachowania sąsiadów i zaczyna snuć podejrzenia. Dziś

oknem jest ekran komputera.

Poznałam już tytuły dwóch

filmów. Były jakieś jesz-

cze?

Niewiele, bo organizatorzy

forum zadbali, byśmy nie

mieli zbyt wiele wolnego

czasu. Obejrzałem jeszcze

dwa. „Sekrety wojny” to ciepła, dobrze opowiedziana histo-

ria z czasów II wojny, próbująca dotykać problemy zagłady

Żydów. Film nie kończy się dobrze, ale wojna to taki czas,

gdy wciąż się coś traci. Z Tuurem, Lambertem i Żydówką

Tamar jest podobnie. Bycie dzieckiem nie chroni przed

skutkami zbrojnego konfliktu. Koszty niesie też ze sobą po-

stęp. To główna myśl brazylijskiej animacji „Chłopiec i

świat”.

Pamiętam rozmowę z Panem z poprzedniego roku. Wte-

dy wiele mówił Pan o spo-

tkaniach z filmowcami. Czy

w tym roku naprawdę ich

zabrakło?

Ależ nie, na spotkaniu po-

święconym 20-lecie Wielkiej

Przygody z Filmem pojawili

się m.in. Stanisław Jędryka,

Roman Giersz, Stanisław Le-

nartowicz, z którym miałem

przyjemność przez chwilę

porozmawiać, a także znana

wam z „Animatora” Frances

Osterfeld. I wymienieni, i

wielu innych brało udział w uroczystym seansie z

okazji wspomnianej rocznicy. A było co świętować,

bo w ramach tego edukacyjno-artystycznego progra-

mu przeszło 2 tys. uczniów z różnych typów szkół

uczyło się, jak robić filmy. Pracowali pod kierunkiem

prawdziwych mistrzów i stworzyli ponad 100 etiud.

Pan pracuje z nami,

tworząc gazetę. Po co

Panu forum, na którym

głównie mówi się o fil-

mie?

To dwa przenikające się

światy. Wprawdzie w

pracy z wami idzie głównie o słowo, a tam dominuje

obraz, ale idee są przecież wspólne. Tak widzą to

również jego organizatorzy. Zaprosili nas na czytanie

dramatu Schobera „Hikikomori”. Na Scenie Wspól-

nej aktorzy Teatru Nowego w Poznaniu zinterpreto-

wali tekst sztuki, której bohaterem jest młody czło-

wiek od 8 lat nie opuszczający swego pokoju. Jest w

nim bezpieczniej niż za drzwiami. Ze światem real-

nym komunikuje się przez Internet.

Jest jeszcze jakiś powód? Ten i inne, podobne wyjaz-

dy, to dla mnie okazja, że-

by się czegoś o sobie i in-

nych dowiedzieć. W tym

roku szczególnie dużo do-

wiedziałem się także o was

i nie zawaham się też wie-

dzy użyć. Jak przyjdzie

czas…

Dziękuję za rozmowę.


Lektor - jakby go w ogóle nie było

Są w czasie festiwalu takie seanse, jakie nie zdarzają się

w „normalnym” kinie. Kiedy gaśnie światło w sali, w rogu, przy

ostatnim rzędzie, zapala się stojąca na niewielkim stoliku mała

lampka i nie gaśnie do zakończenia projekcji. Siedzi przy nim lek-

tor, osoba, dzięki której widzowie nieznający języka, w jakim został

zrobiony (a fifipińskiego raczej nie znał nikt) mogą oglądać filmy

nieposiadające polskich napisów lub polskiej ścieżki dźwiękowej.

Tak było m.in. z filipińskim filmem „Strefa 7”.

Lektora przedstawiono nam przed seansem. Okazało się, że

jest nim pan Jędrzej Świerczyński, który film, oczywiście, już wi-

dział. Przyznał, że zanim to się stało, nie zdawał sobie sprawy z te-

go, jak żyje się na filipińskiej wsi.

Jego zadanie było jednak inne niż dzielenie się tego typu wra-

żeniami. Naprawdę, świetnie się spisał, bo w czasie filmu zapo-

mniałam w ogóle o jego istnieniu. To chyba dobrze. Tak się składa,

że mieliśmy okazję poznać go bliżej już w ub. roku. Po jednym

z seansów w imieniu naszej redakcji z p. Jędrzejem Świerczyńskim

rozmawiała wtedy nasza koleżanka. Oto zapis tego spotkania:

Nikola Głowacka: Chciałabym zapytać, jak nazywa się za-wód, który Pan wykonuje. Pan Jędrzej Świerczyński: Na co dzień pracuję w radiu, więc to festi-walowe zajęcie dzieje się od czasu do czasu. Jestem lektorem na Festiwalu Filmów Młodego Widza Ale Kino od kilku lat i bardzo się z tego cieszę, bo po pierwsze: mam okazję zobaczyć wspaniałe fil-my, a po drugie sprawdzić, jaki jest ich odbiór. Za każdym razem, oczywiście odpowiednio wcześniej, dostaję polską wersję tekstu, który pojawia się w filmie, oraz sam film. Wszystko, co Pan usłyszy, czyta i tłumaczy? Tak, przygotowuję się do tego w domu. Trochę jak aktor uczę się, żeby poradzić sobie z trudniejszymi słowami. Ten film był szwedzki, więc było kilka nazw, przy czytaniu których, bez odpowiednich prób,

na pewno bym pomylił. Staram się takie najpierw sprawdzić, nauczyć się odpowiednio je wy-mawiać, żeby potem stać się narzędziem, który pomaga wam odebrać film.

Lektor „Strefy 7” przygotował

się perfekcyjnie, bo nie pomylił się

ani razu. To nie pierwszy film, w

czasie którego mieliśmy okazję

posłuchać lektora na żywo. To

zawsze bardzo ciekawe doświad-

czenie. Bez pana J. Świerczyńskie-

go i jego kolegów trudno byłoby

zrozumieć filmy, które raczej nie

mają szans znaleźć się w repertu-

arze polskich kin, co wcale nie

znaczy, że nie są tego warte.

P. Mężyńska



1 grudnia 2014

Jutro na 32. MFFMW w Poznaniu. Będę na

nim po raz trzeci. Tytuły z tamtego roku

dobrze pamiętam, co znaczy, że filmy mi się

podobały. Ciekawe, jak będzie z

tegorocznymi. Na pewno po raz pierwszy

obejrzę film reżysera z Filipin.

2 grudnia 2014

Pobudka godz. 4.45. Dlaczego? – wyjazd

do Poznania o 5.50! Rano, gdy przyjechałam

pod szkołę, kilka osób z p. Zbyszkiem już

czekało na autokar. Trochę się on spóźniał,

więc, aby nie marznąć, nauczyciel pozwolił

nam wejść do budynku gimnazjum.

Wyruszyliśmy prawie punktualnie. W Okonku

krótka przerwa, bo wsiedli uczniowie

z tamtejszego gimnazjum.

Około wysiedliśmy pod Multikinem 51.

O 9.30 pierwszy film. Dla gimnazjalistów

(z Lotynia nas było tylko 4), filipiński pt.

„Strefa 7”. Bardzo ciekawy. Po seansie

spotkaliśmy się z reżyserem i głównym

aktorem. Można im było zadać pytanie.

Odważyłam się! Kinga mnie zmotywowała

i zadałam! „Czy ma Pan pomysł na kolejny

film?” – tak brzmiało. Dowiedziałam się, że tak. Ten, który

oglądaliśmy, opowiadał historię rodzeństwa, których matka

pojechała do pracy w Chinach. Tam oskarżono ją o przemyt

narkotyków i stracono. Następny ma być o innym ważnym

problemie tamtych rejonów świata – o dziecięcej prostytucji.

W południe kolejny seans. Tym razem film kubański –

„Sprawowanie”. Równie świetny!

9 grudnia 2014

Dziś – jak powiedział opiekun – ostatnie kolegium redakcyjne

przed świętami. Możemy oczywiście przychodzić, aby coś

poprawić/napisać/omówić, ale wspólne ostatnie.

Pracowaliśmy głównie nad materiałami z Poznania.

Nadredaktor będzie składał 4-stronicową gazetkę na konkurs Junior

Media. Będzie się nazywała „Szkolny Donosiciel Festiwalowy nr

2”. Trzeba ją umieścić na portalu do północy 11 grudnia. Potem

internetowe głosowanie. Musimy opublikować choć jeden nr, żeby

potem wziąć udział w rywalizacji na Dziennikarza Obywatelskiego

Roku 2014. Jak zawsze do

głosowania będę zachęcać

będę na fejsie.

Przy okazji zajadali-

śmy się festiwalowymi

krówkami. Pani A. Kra-

jewska z Centrum Sztuki

Dziecka w Poznaniu zaw-

sze o nas pamięta. I tym

razem przekazała nam

przez opiekuna smakowite cukierki, owinięte w zielone papierki

z logo festiwalu. Dziękujemy!

W.Piotrowska


festiwalowe

W podSkokach

Zbór Braterski Milspe w Ennepetal oraz fundacja Operation

Christmas Child ufundowały blisko 50 paczek dla dzieci

z Lotynia i okolicznych miejscowości. Ich przekazanie odbyło

się 15 stycznia w remizie lotyńskiej OSP. To efekt współpracy

i wzajemnej pomocy naczelnika Konrada Kopkiewicza

i prezbitera Pawła Piekarza.

Świąteczne podarunki ze szczecineckiego zboru

Kościoła Wolnych Chrześcijan

Zanim doszło do przekazania upominków młodzież z Kościoła Wolnych Chrześcijan zaprezentowała ciekawy,

poświecony Stwórcy, program artystyczny. Zaśpiewano wspólnie kilka pieśni. Wśród gości byli m.in. członkowie

zboru KWCh w Szczecinku oraz przedstawiciele Zboru Braterskiego z Niemiec - Andy Platte i Christoph Sprenger -

oraz Sebastian z Wielkiej Brytanii, który przejechał ponad tysiąc kilometrów, by pojawić się w Lotyniu.

Magdalena i Paweł w humorystyczny i ciekawy sposób przedstawili zebranym historię Jezusa, a 20-minutowe

przedstawienie było jej pomysłowym dopełnieniem. Po jego zakończeniu dzieci otrzymały paczki, a inni uczestnicy

spotkania miłe podarunki.

Goście bardzo wdzięczni za zorganizowanie spotkania. Po części oficjalnej kontynuowano je przy herbacie i ciast-

kach. Omówiono wtedy kilka ważnych tematów dotyczących współpracy, która ma być kontynuowana.

Warto dodać, że w przygotowaniu spotkania bardzo pomogły druhny i druhowie z OSP Lotyń: Edyta Ciesielska,

Patrycja Padło oraz Konrad Kopkiewicz, Tobiasz Błaszkiewicz, Mariusz Ciesielski, Andrzej Grzyb, Marcin Wasilew-

ski, a także szkolna katechetka, p. Mirosława Leśniak oraz szefowa miejscowego Caritasu – p. Maria Charko. (OSP)


...z 8 kwietnia 2013

Ja, „roztargniona,

rozkojarzona,

rozproszona i roztrzepana”, piszę dziennik

z życia szkoły. Zaproponował mi to nauczyciel,

który tak mnie „sympatycznie” scharakteryzo-

wał, czyli opiekun naszej redakcji,

p. A.Miłoszewicz. W porządku, niech będzie,

ostatecznie jestem „roztargniona…”, więc pre-

tensje w sprawie poziomu tekstów nie do mnie.

1 grudnia 2014

Święta tuż, tuż. Wysyłając życzenia, pozdrawiamy

rodzinę, przyjaciół, znajomych. Lubię otrzymywać kartki

napisane odręcznie z życzeniami niebanalnymi, skierowa-

nymi tylko do mnie. Wiem, że ktoś, kto je pisze, zastana-

wia się choć chwilę nas tym, czego pragnę, na czym mi

zależy. Coraz częściej sama jednak wysyłam je internetowo

lub SMS-em…

Jutro na 32. MFFMW w Poznaniu. Będę na nim po raz

trzeci. Tytuły z tamtego roku dobrze pamiętam, co znaczy,

że filmy mi się podobały. Ciekawe, jak będzie z

tegorocznymi. Na pewno po raz pierwszy obejrzę film

reżysera z Filipin.

12 grudnia 2014

Nie ma to jak wchodząc do autobusu, zahaczyć o scho-

dek i się wywalić… Ale są lepsi ode mnie. Jeden ze skocz-

ków potyka się przecież o próg, który wystarczy przejechać.

14 grudnia 2014

Będąc w Poznaniu, kupiłam sobie książkę Johna Gre-

ena „Gwiazd naszych wina”. Jest wspaniała! Dziś nie mo-

głam się od niej oderwać! W internecie znalazłam wyłącznie

pozytywne opinie na temat jego książek. Będę musiała ku-

pić/wypożyczyć ich więcej…

Bohaterowie „Gwiazd naszych wina” to 17 – letnia Ha-

zel Grace Lancaster. Gdy miała 13 lat, zdiagnozowano u

niej raka tarczycy i nie dawano jej dużych szans na przeży-

cie… Udaje jej się żyć, dzięki eksperymentalnej kuracji

phalnxiforem. Są, niestety skutki uboczne - w płucach

dziewczyny zbiera się woda, która może prowadzić do jej

uduszenia. Hazel chodzi na grupę wsparcia – przybywa na

nią młodzież z nowotworem lub ci, którzy walkę z tą groźną

chorobą wygrali. Na jednym ze spotkań poznaje Augustusa

Watersa, zwycięzcę walki z rakiem kości (teraz ma amputo-

waną nogę). Spodobali się sobie. Mają wspólną pasję: czyta-

nie. „Cios udręki” Petera van Houtena (fikcyjny autor i

książka) Hazel traktuje jak swoją prywatną biblię. Uważa,

że po części opowiada o niej. Pożyczą ją Gusowi

(zdrobnienie od Augustus). Jemu też się spodoba-

ła. Oboje jednak są zaciekawieni jej końcem. Autor

nie dokończył tak naprawdę swojej powieści. W tej

sprawie piszą do niego maile. Peter van Houten

odpowiada na nie, tłumacząc, że koniec powieści

może im tylko wyjawić osobiście (czyli w Amster-

damie). Nastolatkom po wielkich staraniach udaje

się wylecieć z Indianapolis (miasto w Stanach Zjed-

noczonych) do Amsterdamu. Na miejscu Peter van

Houten organizuje parze romantyczną kolację…

Na razie wiem tylko tyle. Jak dowiem się wię-

cej, napiszę.

15 grudnia 2014

Dziś inny autobus. Zielony. Ale wygodny!

I cichy! Ciekawe do kiedy będziemy nim jeździć…

Tylko do północy trwa głosowanie na nasza

gazetę w konkursie Junior Media. Głosowałam.

Zachęcałam (głównie na facebooku pisałam do

dawnych koleżanek, rodziny). Czy to coś dało?

Okaże się 17 grudnia, kiedy będą wyniki.

17 grudnia 2014

W pierwszej piątce niestety nas nie ma… Mie-

liśmy 102 głosy. Pierwsza nagrodzona gazeta zgro-

madziła o 100 więcej…

Znowu inny autobus… Typowo szkolny (na

przedniej szybie jest karta „AUTOBUS SZKOL-

NY”). Mało w nim miejsca. Jak wracaliśmy wszy-

scy o drugiej (dziś rada), nie było gdzie siedzieć

i ledwo co się w nim zmieściliśmy. Dopiero jak

wysiadło Węgorzewo, autobus opustoszał.

My chyba testujemy cały tabor szczecineckiego

PKS-u.

Dziś skończyłam czytać „Gwiazd naszych wi-

na” (informacje o książce w zapisie z 14 grudnia).

Hazel i Agustus spotkali się

z pisarzem Peterem van Houte-

nem. Okazał się alkoholikiem.

Zaczął pić, gdy umarła mu na

raka 8 – letnia córeczka. Napi-

sał wtedy „Cios udręki”. Anna

z powieści miała choć trochę

przypominać jego córkę. I – jak

mówił – udało mu się to. Nasto-

latkowie bez odpowiedzi na

nurtujące ich pytania („Co się dalej z stało z chomi-

kiem Anny – Syzyfem?”, „Czy mama Anny wyje-

chała do Holandii z Tulippanem?” , „Czy Tulippan

był oszustem?”) lecą do Indianapolis. W drodze

powrotnej Gus wyjawił Hazel, że ma nawrót. Ko-

W podSkokach


W podSkokach mórki nowotworu rozprzestrzeniają się po całym jego

ciele. Po kilku tygodniach od przyjazdu z Amsterda-

mu Augustus umiera…

Co działo się dalej? – nie chcę zdradzać wszystkie-

go. Serdecznie polecam przeczytanie tej książki. Na-

prawdę warto.

19 grudnia 2014

Do szkoły wracamy za rok!

24 grudnia 2014

Życzę wszystkim Wesołych Świąt, zdrowia,

szczęścia, pomyślności, ciepła rodzinnego, wielu

przyjaciół oraz sukcesów zawodowych lub szkolnych.

Nie ma świąt bez Kevina. Dziś o 20.05 znowu

będzie można obejrzeć w Polsacie. Znowu, bo tylko w

tym roku widziałam go ok. 5 razy…

31 stycznia 2014

Jeszcze w starym roku skończyłam czytać – po

raz drugi – „Zieloną Milę” Stephena Kinga. To opo-

wieść Paula Edgecombe – strażnika bloku śmierci w

stanowym więzieniu Cold Mountain. Pewnego dnia

na blok trafia John Coffey. Został oskarżony o zabój-

stwo i zgwałcenie dwóch małych dziewczynek. Nie-

słusznie, jak się później okazało. Coffey ma dar

uzdrawiania. Wyleczył infekcję dróg moczowych

Paula Edgecombe; powrócił do życia cyrkową mysz

Eduarda Delacroix (Francuz, który przebywał na blo-

ku śmierci – zgwałcił kobietę i spalił 6 osób) oraz

uzdrowił Melindę Moores (żonę dyrektora Could Mo-

untain) z nieuleczalnego guza mózgu. Niestety, wyrok

musiał zostać wykonany. John Coffey zginął na krze-

śle elektrycznym…

Książka Stephena Kinga to na pewno jeden z gło-

sów przeciwko karze śmierci, która w wielu stanach

Ameryki Północnej jest wciąż wykonywana…

1 stycznia 2015!!!

Nowy Rok! Życzę wszystkim pomyślności, suk-

cesów zawodowych/szkolnych, szczęścia, spełnienia

najskrytszych marzeń, a przede wszystkim zdrowia,

by móc cieszyć się każdym dniem.

Ok. 18 .00

Jestem w Wilczych Laskach. Mama niedawno za-

dzwoniła z wiadomością, że jutro redakcyjne spotkanie.

Napisał do niej nadredaktor. Niestety, nie mam czym do-

jechać.

7 stycznia 2015

Zamierzam wziąć udział w konkursie „Wydarzenie,

które wstrząsnęło moim miastem”. Miałam do wyboru

dwa tematy: likwidacja PGR – u (dziesiątki ludzi straciło

wtedy pracę) oraz zamiar likwidacji naszej szkoły. Pierw-

sze to dla mnie zupełna historia. Do tego drugiego mam

więcej informacji (gazety – nasza i lokalne). Zdecyduję się

więc chyba na szkołę. Wiem, że będzie to wymagało sie-

dzenia przed komputerem, zostawania po lekcjach, anali-

zowania wielu tekstów, bo, przyznam szczerze, o tej li-

kwidacji szkoły też niewiele – nic!!! - pamiętam . Został

już tylko miesiąc, więc muszę się pośpieszyć…

Ok. 15

W święta śniegu nie było. A teraz? – sypie od połu-

dnia. Śnieżkowy szał się zaczyna…

Panowie budowlańcy muszą poprawiać papę na da-

chu naszej hali. Widzę ich z redakcyjnego kantorka. Nie

zazdroszczę, bo za oknem śnieg, zimno, wiatr – słowem

psa by nie wygonił, a oni muszą. Kilka dni temu wiało tak

silnie, że w kilku miejscach poderwało papę i jej strzępy

leżą teraz na ziemi. Zerkam znowu na dach. Pracowników

nie ma. Skończyli lub poszli na gorącą herbatę.

11 stycznia 2015

Wczoraj była straszna, okropna, przerażająca wi-

chura, a zamiast śniegu – deszcz, deszcz, deszcz. Kilka-

naście minut po 18 w egipskich ciemnościach pogrąży-

ły się Skoki, Lubniczka, Lubnica, Węgorzewo, Glinki

Suche, Glinki Mokre, Borki, Przybysław, Lotyń, Kruszki,

Wojnówko i część Okonka . Powróciło dopiero ok. 22. Po

trzech godzinach od mojego telefonu pod 991 (Pogotowie

Energetyczne). Podejrzewam, że wiatr zerwał linię wyso-

kiego napięcia.

Czy wichura coś jeszcze gdzieś narozrabiała? Tak.

Jadąc do babci do Wilczych Lasek, zobaczyłam w Woj-

Kto jest kto?

W celu łatwiejszej identyfikacji autorów tekstów wprowadzone zostały przy każdym

nazwisku dodatkowe oznaczenia; cyfry rzymskie (I, II...) oznaczają klasę,

natomiast skróty: „sp” – ucznia szkoły podstawowej, „g” – gimnazjum, a „n” –

nauczyciela. (red.)


nówku przewróconą i połamaną dziecięcą

trampolinę. Leżała kilkanaście metrów od do-

mu.

12 stycznia 2014

Ale ze mnie sierota! Dziś na wuefie o mało

co nie skręciłam kostki. Razem z Wiktorią W.

biegałam w dół i górę po schodach (takie ćwi-

czenie). Na ostatnim stopniu źle stanęłam i się

przewróciłam. Na początku myślałam, że skrę-

ciłam kostkę, ale mogłam jakoś iść… Dobrnę-

łam po lekcji do dyrektora, zapytać, czy mamy

jeszcze tę 7., czyli informatykę - nie miałam!!!

Zajrzałam na chwilę do „trójki”. Co usłyszałam

od opiekuna? – „Jedź do domu. Redakcja Cię

potrzebuje. Żywą, czy martwą, ale potrzebuje.”

Motywacja jest!

14 stycznia 2015

Razem z

Julką, Agatą,

Kingą, Patrycją i

kilkoma dziewczynami z okoneckiego

„Szkolnego Dzwonka” jedziemy na poznański

festiwal „Na Szagę”. Słowo „szaga” pochodzi z

gwary poznańskiej i oznacza „skróty”. Cieka-

we, jakimi chadzać będziemy po Poznaniu.

Pojawiły się pierwsze informacje o konkur-

sowych prezentacjach. Ciekawe, czy będziemy

mogli głosować na najlepszą. Jury wybrało 10.

Ich autorzy opowiedzą o Amazonii, Iranie,

Mongolii, Izraelu i Palestynie, Ameryce Łaciń-

skiej, Jerozolimie, Afryce, Indiach i Nepalu,

Syberii oraz o Afryce Zachodniej. Będzie też

10 gości, a wśród nich pan Aleksander Doba!!!

Tak, ten sam, do którego napisałam dwa listy

oraz ten, który przepłynął Atlantyk kajakiem!!!

Prawdopodobnie się spotkamy.

Może będzie też p. Łukasz Wierzbicki. Fundacja im. Kazimie-

rza Nowaka, w której autor „Afryki Kazika” działa, jest współor-

ganizatorem festiwalu.

19 stycznia 2015

Piąteczka z matematyki jest!!! U p. Maziarek na półrocze

zawsze miałam 4 (zawsze mi czegoś brakowało), a na koniec 5

(umiałam już „wszystko”). Mam nadzieję, że tu, w gimnazjum,

nie będzie na odwrót…

Ok. 15

Siedzę w redakcyjnym kantorku. Co za oknem? Jeden z pa-

nów w odblaskowym ubraniu rozmawia przed halą przez tele-

fon. Kolejni na pewno w środku - wejściowe drzwi są całkowicie

otwarte. Patrząc jak pracują, a właściwie w jakim tempie zmienia

się hala, i to, co dookoła niej, nie wyobrażam sobie, że za 1,5 mie-

siąca będziemy już tam ćwiczyć! Nie pamiętam już małej salki.

Dla mnie od zawsze wf był na korytarzu. Od roku jesteśmy

„Szkołą w ruchu”, ale jak dadzą nam do dyspozycji halę, to wtedy

my się dopiero ruszymy! Aż strach pomyśleć…

26 stycznia 2015

Cały tydzień bez nadredaktora!!! Wyjechał!!! Ale będą lu-

zy… Już dziś wróciłam drugiej, a nie o trzeciej! Może w kolej-

nym uda się wrócić o 12.?

29 stycznia 2015

Wróciłam o trzeciej… Pierwszy raz od dawna czekałam po

7. lekcji na autobus w świetlicy! Gdyby było „normalnie” popra-

wiałabym teksty w redakcji.

30 stycznia 2015

Gdy wracałam do domu, dowiedziałam się, że rano obok

Łomczewa kierowca autobusu, który przywoził Wilcze Laski,

Borki, Kruszki, Przybysław, Brzozówkę uległ wypadkowi. Infor-

macja na stronie www.iszczecinek.pl brzmiała groźnie: „…na

trasie Okonek – Łomczewo autobus należący do PKS Szczecinek

rozbił się na drzewie. (…)kierowca (…) został zakleszczony w

pojeździe. Strażacy z OSP w Okonku wydobyli go przy użyciu

specjalistycznego sprzętu. Został on przewieziony do Szpitala

W podSkokach

http://www.iszczecinek.pl


W podSkokach Powiatowego w Złotowie. Na szczęście poszkodowany

jechał autobusem sam”. Widziałam zdjęcia. Nie wygląda

to ciekawie.

Ok. 18

„Pada śnieg, pada śnieg, dzwonią dzwonki sań, co za

radość, gdy saniami tak można jechać w dal!” . Tato, kiedy

kulig?

31 stycznia 2015

„Ulepimy dziś bałwana? No chodź, zrobimy to!” –

słowa z piosenki z bajki Disneya pt. „Kraina lodu” obudzi-

ły mnie dziś rano. Kto śpiewał? - fanka wcześniej wspo-

mnianej bajki, czyli moja siostra. Nie mogłam jej odmó-

wić, więc powiedziałam „później”. Musiałam dotrzymać

obietnicy. Ulepiłyśmy dość dużego bałwana, choć w po-

równaniu z tym, którego wykonali chłopcy obok szkoły,

był mały…

31 stycznia 2015

Gdy otworzyłam jeden z kilku maili od opiekuna,

przeczytałam zachętę do udziału w wyborze listy nowych

lektur. Po kliknięciu na dołączony link znalazłam się na

stronie Ministerstwa Edukacji. Podobno większość z obec-

nych lektur „wyszła już z mody” i nie podobają się

uczniom. Mnie niektóre zainteresowały, ale jak większość,

to większość! Zagłosowałam m.in. na „Ronję, córkę zbój-

nika” Astrid Lindgren i „Nowe przygody Mikołajka”

Goscinn’ego i Sempe.

2 lutego 2015

Znoooowu śnieggg!!! Znooowu łapałam go buzią!

6 lutego 2015

14.00

Dowiedziałam się, że jutro w Poznaniu śpię na mate-

racu. Za karę. Da się jeszcze zrezygnować?

Ok. 14.30 - jednak nie będę spała na materacu! Tyl-

ko… na podłodze.

Już jutro do Poznania! Nie jestem przygotowana do

spotkania z p. Aleksandrem Dobą. Jego prezentacja jest

przewidziana na 20 i ma potrwać godzinę. Raczej nie

skończy się w planowanym czasie, bo bardzo lubi opowia-

dać. W Złotowie dwa lata temu musiano przerywać jego

barwną relację, dlatego też nie wysłuchaliśmy jej do końca.

Mam nadzieję, że tak tym razem nie będzie.

7 lutego 2015

Dziś nasz pierwszy,

a tak naprawdę drugi, dzień

festiwalu „Na Szagę”. Od 10

obejrzeliśmy 5 prezentacji

konkursowych oraz 3 poza

konkursem. Uczestniczyłam

też w spotkaniu autorskim

„Kochana Maryś! Listy

z Afryki. Tom I, Libia –

Egipt – Sudan”, które popro-

wadził Dominik Szmajda, członek Fundacji im. Kazi-

mierza Nowaka. Spotkanie było naprawdę ciekawe.

Świetnie się słuchało fragmentów listów Kazimierza

do żony lub dzieci. Niestety sala 246, w której ono się

odbyło, była prawie pusta. No tak, ale równolegle

trwały prezentacje.

Ja szczególnie

czekałam na spo-

tkanie z p. Alek-

sandrem Dobą!

Najpierw spotka-

łam go na scho-

dach, ale mnie nie

poznał. Dopiero po

prezentacji, gdy

przedstawiłam się,

kajakarz wszystko sobie o mnie przypomniał i przy-

witał mnie serdecznym uściskiem. Po specjalnej sesji

fotograficznej wręczył mi dwa autografy. Usłyszałam

też bardzo miłe słowa, m.in. te, że jestem bardzo do-

brą dziennikarką. Dziękuję : ) ) (uśmieszek z brodą,

jaki dostałam na autografie od kajakarza).

Do hotelu „Awangarda” wróciliśmy ok. 23. Trzy

piętra w górę schodami…

8 lutego 2015

Dzień drugi i ostatni naszego pobytu w Poznaniu.

Pobudka – 7.30. Opiekunowie się nad nami zlitowali i

pozwolili pospać trochę dłużej.

Kilka dziewcząt z naszej grupy pytało wczoraj, czy

pójdziemy do empiku. Opiekunowie zgodzili się, więc

ok. 9 wyszliśmy z hotelu z bagażami i wyruszyliśmy

do Starego Browaru. Niestety, okazało się, że otwiera-

ją go o 9, ale sklepy dopiero godzinę później. Trudno,

czekaliśmy. Dla mnie było warto!

Kupiłem kolejne książki do kolekcji.

Tym razem „Tylko ciebie chcę” oraz

„Mężczyznę, którego nie chciała po-

kochać” Federica Moccia. Na pewno

będą wspaniałe, jak „Trzy metry nad

niebem” tego samego autora (brakuje

mi jeszcze tylko jednego jego dzieła –

„Chwili szczęścia”).

Coś czuję, że jutro nie pójdę do szkoły….

9 lutego 2015

I nie poszłam. Straaaszny katar męczy mnie.

12 lutego 2015

Dziś dopiero wróciłam do szkoły… Zmotywował

mnie wczorajszy mail od opiekuna: „Byłoby pięknie,

jakbyś, jak chory Nemeczek, uciekła z domu, żeby

wspomóc swoją drużynę w walce, ale 1) z tą drużyną

mamy kłopot, 2) Nemeczek źle skończył, a Ty jeszcze

jesteś nam potrzebna”.

W.Piotrowska (Ig)


szkoła

10.12. – wydanie 2. w tym roku szkolnym nr „Szkolnego Donosiciela” * dostarczenie partii mebli w ramach projektu wyposażenia szkolnej świetlicy

11.12. – opublikowanie „Szkolnego Donosiciela Festiwalowe-go nr 2” w konkursie na platformie Junior Media

12.12. – wyjazd uczniów z kl. I-II gim. na basen do Szcze-cinka

13.12. – wyjazd grupy uczniów na lodowisko do Złotowa

15.12. – zakończenie głosowania na „SzD Festiwalowego nr 2” (102 głosy) * wyjazd uczniów z kl. I-II i przedszkolaków na spektakl „Baśnie z czterech stron świata” (Szczecinek) * udział 4-osobowej reprezentacji sp w Powiatowym Konkur-sie Muzycznym „Rodzinne kolędowanie” (Okonek)

16.12. – posiedzenie Rady Pedagogicznej (szkolenie bhp) * spotkanie strażaków z przedszkolakami i uczniami kl. I-III (bezpieczne ferie) ** zakwalifikowanie SP w Lotyniu do pro-jektu „Wielkoduchy” - programu rozwoju wolontariatu w szkołach podstawowych" ** zakup sprzętu i wyposażenia do kl. I na kwotę 9923,40 zł

17.12. – pominięcie przez jury „SzD Festiwalowego” w przedświątecznym konkursie Junior Media * wystawienie przez nauczycieli zagrożeń ocenami niedostatecznymi za I semestr

18.12. – zgłoszenie szkoły podstawowej i gimnazjum do projektu „Misja Przyroda - Zielone Szkoły w Parkach Narodo-wych" w roku 2015

19.12. – bożonarodzeniowe jasełka * wigilia pracowników szkoły

20.12. – zakup sprzętu i wyposażenia do szkolnej świetlicy w ramach na kwotę 9403,00 zł * zakup aparatu cyfrowego Nikon Cooplix 600 oraz statywu – za środki z nagrody w konkursie zbiórki baterii

22-31.12. – przerwa w zajęciach dydaktycznych wynikająca z kalendarza roku szkolnego przygotowana przez Minister-stwo Edukacji

2.01.2015 – dzień wolny od zajęć dydaktycznych * list od p. A.Wajdy do P.Mężyńskiej ** spotkanie członków redakcji (praca nad plebiscytem Wydarzenie Roku)

5.01. – dzień wolny od zajęć dydaktycznych * posiedzenie rady pedagogicznej

7.01. – powrót do szkoły po przerwie świąteczno-noworocznej

8.01. – próbny sprawdzian dla uczniów kl. VI (Operon)

12.01. – kradzież na terenie budowy hali

15.01. – wyjazd na lekcje multimedialne do Szczecinka uczniów z kl. 0-III sp („Bajki, baśnie, legendy – czym są i czego na uczą?) oraz gimnazjalistów („Bohater od starożyt-

ności do współczesności”) * dostarczenie kolejnej partii mebli w ramach projektu wyposażenia kl. I

16.01. – kolejna rada budowy

19.01. – spotkania uczniów ze strażakami w ramach projektu „Bezpieczna szkoła, bezpieczny uczeń”

21.01. – dostawa kolejnej partii mebli zakupionych w ramach wyposażenia klasy dla pierwszoklasistów

22.01. – Dzień Babci i Dziadka w kl. II sp * powstanie szkolne-go koła Wielkoduchów ** szkolny konkurs ortograficzny w gim-nazjum

23.01. – Dzień Babci i i Dziadka w oddziale przedszkolnym * kolejna rada budowy

26.01. – spotkanie dyr. szkoły z zarządem Rady Rodziców * wysyłka kolejnej partii tonerów w ramach akcji „Komputery za tonery” (173 szt.)

27.01. – egzamin próbny z języków obcych

28.01. – apel w ramach projektu „Żyj smacznie z i zdrowo”

29.01. – egzaminy próbne z j. polskiego oraz historii i wos-u * dyskoteka dla uczniów sp

30.01. – egzaminy próbne z matematyki i przedmiotów przy-rodniczych * SP w Lotyniu i Gimnazjum w Lotyniu niewybrane do udziału w projekcie projektu edukacji ekologicznej „Misja Przyroda-Zielone Szkoły w Parkach Narodowych” * umocnienie się szkoły na 2. miejscu akcji ekologicznej „Kzt” (454 szt.)

2.02. – redakcja otrzymała dyplom za udział w gumballowym konkursie na gazetkę szkolną * udział delegacji harcerzy w uroczystościach pod pomnikiem w Podgajach z ok. 70. rocznicy odzyskania niepodległości

3.02. – posiedzenie rady pedagogicznej (klasyfikacja z zacho-wania i przedmiotów)

7-8.02. – wyjazd przedstawicieli redakcji na festiwal podróżni-czy „Na Szagę” (Poznań)

9.02. – spotkania z rodzicami po I semestrze * udział uczniów kl. IV i V w spotkaniu z policjantkami ze złotowskiej KP ** spo-tkania uczniów z kl. V-VI sp oraz II-III gim. z dr K.Głodowską z Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu w ramach IV KP

10.02. – wycieczka uczniów z kl. IV-VI do Szczecinka

11.02. – posiedzenie rady pedagogicznej (analityczne) * umoc-nienie się redakcji na II miejscu w rankingu XVI edycji akcji „Kzt” (538 szt.)

13.02. – apel podsumowujący kampanię kl. V promującą szkolną bibliotekę

14.02.-1.03. – zimowa przerwa w nauce

16.02. – początek wymiany instalacji elektrycznej w sp

17.02. wydanie 3. nr. „Szkolnego Donosiciela”

Lotyń i okolice

23.11. – wybory samorządowe – radnymi z Lotynia i

okolic zostają p. W.Choroszewski, p. K.Kopkiewicz i

p. Cz.Uszak

15.01. – 50 świątecznych paczek dla dzieci z Lotynia

i okolic od Zboru Braterski Milspe w Ennepetal oraz

fundacji Operation Christmas Child

30.01. – wypadek autobusu PKS Szczecinek dowożą-

cego uczniów do naszej szkoły

4.02. – sprawozdawczo-wyborcze zebranie sołectwa

Lotyń – wybór p. K.Jaskółki-Stanisz na stanowisko

sołtysa sołectwa Lotyń

kronika wydarzeń *** kronika wydarzeń *** kronika wydarzeń *** kronika wydarzeń


kłamstwo - twierdzenie niezgodne z rzeczywistością,

mające wprowadzić kogoś w błąd („Sł. jęz. pol.”, PWN)

Podobno...

…robotnicy pracujący przy naszej hali sportowej ule-

pili bałwana!!! Nie byłoby w tym nic dziwnego, ale

postawili go na dachu byłej salki gimnastycznej. Za-

uważyłam to, kiedy przechodziłam się z koleżankami

korytarzem. Później ktoś uznał, że może być mu zim-

no, więc niecodzienny bałwan dorobił się również ka-

pelusza. Następnego dnia, niestety, już nie było. Szko-

da, pewien nauczyciel czuł się chyba bardzo rozczaro-

wany, bo dzień wcześniej z dumą stwierdził, że to on

pozował do wspomnianego bałwana…

szkolny monitoring

…w naszej szkole uczą daltoniści. Tak, daltoniści, czy-

li osoby nieodróżniające kolorów. Dowiedzieliśmy się

o tym, robiąc plakat na pewien konkurs dotyczący

zdrowego żywienia. Pracowałam w 3-osobowej grupie,

która malowała farbkami plakatowymi swoją wizję

drugiego śniadania. Jedna z nas poszukiwała ognistej

czerwieni, a otrzymała od belfra blady róż. Protesty

nic nie dały. Róż był czerwienią. Ostatecznie zbliżał się

koniec semestru. Skupić się więc trzeba było na pracy,

a nie na dyskusjach. Ciekawostka jest taka: ten belfer

wcale nie był facetem… Rubinowa

Kłamstwa polskie - rys. Z.Sienkiewicz

W poprzednim numerze pisaliśmy o tym, że uczniowie klasy trzeciej gimnazjum pod opieką p. S. Neuge-

bauer biorą udział w konkursie „Drugie Życie Elektrośmieci”. 31 stycznia zakończył się jego pierwszy etap.

Uczniowie tym razem, by osiągnąć jak najwyższy wynik, zagrali w grę ”Wielka zbiórka elektrośmieci i zużytych

baterii”. Sprawdzili w ten sposób swoją wiedzę na temat tych niebezpiecznych odpadów. Gra to w zasadzie wirtu-

alna planszówka. Uczniowie musieli odpowiadać na pytania, a za dobre dostawali punkty i mogli przemieszczać

się dalej. Niestety, nie mogli zagrać wszyscy. Bardzo często nie odpowiadał serwer albo był problem z logowa-

niem. Gra nie jest ogólnodostępna. Uczestniczyć w niej mogli tylko zgłoszeni do konkursu.

Po zakończeniu tego zadania trzecio-gimnazjaliści napisali specjalne raporty i stworzyli prezentację, w któ-

rej przedstawili, dlaczego temat ZSEE jest istotnym problemem we współczesnym świecie. Publikacja wyników za

I etap nastąpi 15 lutego.

K.Luksemburg (IIIg)

Pan Aleksander Doba Podróżnikiem Roku w konkursie National Geographic!!!

W czasie festiwalu „Na Szagę”, pytał, czy obecni

na sali oddawali na niego głosy, ale twierdził, że

wygra pewna dziewczyna. On, razem z innymi,

dziewięcioma nominowanymi będzie drugi.

W poprzednim numerze prosiliśmy o wsparcie p. Aleksandra

Doby w konkursie na Podróżnika Roku National Geographic.

Przypomnijmy, że to kajakarz, który dwa razy przepłynął swoim

„żółtym jajeczkiem” (tak pieszczotliwie nazywa swój nietypowy

kajak) Atlantyk. Nominacja w konkursie to docenienie tej drugiej

wyprawy. Miała ona miejsce na przełomie 2013/2014 roku. Kaja-

karz spędził na oceanie ponad sześć miesięcy, w czasie których

pokonał 12,4 tys. kilometrów!

„Dzięki plebiscytowi "National Geographic"

dowiedziałem się, jak wielu mam znajomych

i nieznajomych przyjaciół na całym świecie, któ-

rych zafascynował samotny 67-latek w kajaku na

wielkim oceanie. Jestem tym wyróżnieniem

wzruszony i jest to dla mnie ogromny zaszczyt” –

powiedział p. Aleksander Doba, gdy dowiedział

się, że to właśnie on, kajakarz z Polic, został Po-

dróżnikiem Roku. W czasie festiwalu „Na Szagę”

widać było, jak wielką cieszy się on sympatią.

My, członkowie redakcji także jej doświadczyli-

śmy.

Szanowny Panie Aleksandrze, wielkie gra-

tulacje!

W.Piotrowska (Ig)


NumaNuma

To się zdarza po raz pierwszy. Do

tego numeru dołączamy inną gaze-

tę - egzemplarz magazynu „Numa

Numa”. To magazyn o fenomenie

Internetu oraz bezpieczeństwie

online. Jego nazwa odnosi się do filmiku wrzuconego

di sieci dla żartu, który niespodziewanie dorobił się

miliarda odsłon.

W tym numerze można przeczytać o cyberaktywiźmie, o

agresji w sieci („Czy można zostać sprawcą przypadkiem?”), ani-

macji, która nigdy nie była prostsza; o miksowaniu i skreczowaniu

muzyki, historii dżojstika, możliwości odblokowania swojej szko-

ły, czyli korzystania ze szkolnego wifi; o bardzo popularnym sel-

fie – czyli zdjęciu „z rąsi”, drukarkach 3D,

technologicznych ubraniach i cyberprzemocy.

Jednym słowem - bardzo różnych aspektach

cyfrowej rewolucji. Sa też materiały o jej

ciemnej stronie, czyli cyberprzemocy, która

zdarza się coraz częściej. Jak wiadomo z ba-

dań, doświadcza jej co piąty gimnazjalista.

Redaktor naczelną „NumaNuma” jest

Ewa Dziemowicz, a partnerami wspomagają-

cymi magazyn Fundacja Orange, Fundacja

Dzieci Niczyje, Unia Europejska oraz

[email protected].

„NumaNuma” można także zobaczyć w

Internecie na stronie www.numanuma.pl.

Tymczsaem zapraszamy do lektury jego papie-

rowej wersji. W. Piotrowska (Ig)

Wycieczki do kina i na przedstawienie

15 grudnia 2014 r. uczniowie z kl.0-II pojechali do

Szczecinka na przedstawienie teatralne pt. „Baśnie z czte-

rech stron świata”. Przyjechał z nim teatr „Artenes”

z Wrocławia. Uczniowie zobaczyli na scenie fragmenty

różnych bajek, m.in. „Jasia Fasoli”, „Lampy Aladyna”

i „Małej syrenki”. Potem powiedzieli, że było bardzo faj-

nie i chętnie by pojechali na nie jaszcze raz.

Po raz kolejny uczniowie z kl. 0-III pojechali do Szcze-

cinka miesiąc później. Tym razem na lekcję multimedial-

ną. Byli już na podobnej rok temu. Dowiedzieli się wtedy,

jak powstaje dźwięk. Prowadząca lekcję prezentowała

różne dźwięki bez obrazu, a widzowie zgłaszali się i mó-

wili, co to może być. Potem pani włączyła obraz i było

wiadomo, kto miał rację. Na koniec lekcji oglądali film

pod tytułem „Przygoda w Paryżu”.

15 stycznia nie było oglądania filmu. Lekcja trwała

2 godz. i polegała na rozwiązywaniu wielkiej, magicznej

krzyżówki, w czym przeszkadzał wirus Bajkojadus Wre-

dotus. Na szczęcie dzięki odpowiednim zaklęciom udał

się go unieszkodliwić. P.Szewczyk (IIIsp)

Jak bezpiecznie spędzić ferie

16 grudnia na spotkanie z uczniami klas 0-III

przyszło dwóch strażaków z miejscowej jednostki

OSP. Na zajęciach, które przeprowadzili, rozma-

wialiśmy przede wszystkim o bezpiecznych fe-

riach. Poza tym pokazali nam oni, jak posługiwać

się gaśnicą. Mówili też o tym, do czego straża-

kom służą różne rzecz tak jak: rękawicę, spodnie,

buty, kurtka oraz hełm. Panowie pozwoli nam

wszystkim go przemierzyć. Po kolei podawali-

śmy go sobie z rąk do rąk i zakładaliśmy na gło-

wę. Był za duży, dlatego wyglądaliśmy śmiesz-

nie. P. Szewczyk (IIIsp)

Zdrowo jem...

Uczniowie klasy III brali udział w projekcie

„Zdrowo jem, więcej wiem”. Ostatnie zadanie

polegało na wykonaniu książeczek poświęconych

warzywom i owocom. Znalazły się w nich infor-

macje na temat zdrowego odżywiania się. Wszyst-

kie książeczki zostały przez uczestników zajęć

umieszczone w klasie na małej wystawce.

O. Łosek (IIIsp)


Nasze wzloty i upadki

Nasze wzloty i upadki

I semestr zakończony. Zgodnie

z tradycją podajemy wyniki nauczania

i zachowania osiągnięte przez uczniów

naszej szkoły w pierwszej części roku

szkolnego 2014-2015.

WYRÓŻNIAJĄCY SIĘ UCZNIOWIE * WYRÓŻNIAJĄCY SIĘ UCZNIOWIE * WYRÓŻNIAJĄCY SIĘ UCZNIOWIE

oddz. przedszkolny

- 5-l. wych p. A.

Świercz

nauka:

Zofia Wawrzeńczyk

Antonina Kaleta

Oskar Szałwiński

Kamil Pęk

Amelia Pabian

Roksana Kozłowska.

zachowanie:

Zofia Wawrzeńczyk

Antonina Kaleta

Wiktoria Kuczyńska

Julia Mikita

Roksana Kozłowska

Amelia Koniec

Zuzanna Czarnecka

Amelia Pabian

KL. I-III

kl. 1a - wych

p. M.Kaluta

nauka:

Filip Kopkiewicz

Gabriela Kowalska

Emilia Skoczylas

Patryk Myśliński

Błażej Kaleta

zachowanie:

Filip Kopkiewicz

Gabriela Kowalska

Emilia Skoczylas

Patryk Myśliński

Błażej Kaleta

Mateusz Czarnecki

kl. 1b – wych.

p. A.Jurjewicz

nauka:

Zofia Nassan

Szymon Gocałek

Grzegorz Wysocki

Adrian Sputo

Jakub Wawrzeńczyk

Malwina Paszkiewicz

zachowanie:

Zofia Nassan

Mateusz Kozioł

Jakub Wawrzyńczyk

Anna Pietuszek kl. 2. - wych.

p. H.Szumert

nauka:

Agata Kubik

Laura Budzyńska

Jaśmina Findling

Magda Kostrzak

Paulina Pęk

Judyta Szulik

Paweł Walczak

Olek Bojar

zachowanie:

Agata Kubik

Laura Budzyńska

Jaśmina Findling

Magda Kostrzak

Paulina Pęk

Judyta Szulik

Paweł Walczak

Olek Bojar

Adrian Mańkowski

Bartosz Kowalski

Damian Sak

kl. 3. – wych.

p. I.Nowak

nauka:

Agata Świrska

Amanda Koniec

Agata Niestój

Joanna Miętus

Oliwia Łosek

zachowanie:

Agata Świrska

Amanda Koniec

Agata Niestój

Joanna Miętus

Oliwia Łosek

kl. IV-VI

kl. IV – wych. p. M.Maziarek

Aleks Choroszewski - bdb, śr. 4,82

kl. V – wych. p. M.Roszak

Agata Wysocka - wz, śr. 4,82

kl. VI – wych. p. E.Kuchta

Jakub Wiśniewski - wz, 5,0

kl. I-III gimnazjum

kl. Ia gim. – wych. p. A.Kwiatkowska

brak uczniów ze śr. 4,75 i wyższą

kl. Ib gim. – wych. p. J. Kaluta

Wiktoria Wiśniewska - bdb, śr. 4,80

kl. II gim. – wych. p. B.Solka-Kubiak


kl. IIIa gim. – wych. p. S.Neugebauer

Kinga Luksemburg - wz, śr. 4,93

Patrycja Mężyńska - wz, śr. 4,8

kl. IIIb gim. – wych. p. A. Gładkowska


Inne dane:

frekwencja: najwyższa - Ib g i II g (95,2%); naj-

niższa - Ia sp (84,44);

średnia ocen: najwyższa - IV sp (3,64); najniż-

sza - Ia g (2,62);

uczniów z ocenami powyżej 4,75 - 6;

ocen niedostatecznych: w sp - 22, w gim. - 113.

Wydarzenie, które wstrząsnęło…

Cztery członkinie redakcji zamierzają wziąć udział

w konkursie ogłoszonym przez Młodzieżowy Dom Kultu-

ry nr 1 w Poznaniu. Jego temat to „Wydarzenie, które

wstrząsnęło twoją miejscowością”. Chodzi o przedstawie-

nie takiego, które odbiło się echem w środowisku w sensie

negatywnym lub pozytywnym. W.Piotrowska pisze o pró-

bie likwidacji szkoły, P.Mężyńska o przyjeździe do Loty-

nia p. A.Wajdy, K.Luksemburg o powstaniu Centrum Me-

dycznego Kozinscy, a A.Suchanowska o perypetiach zwią-

zanych z budową hali.

Prace powinny trafić do organizatora do 20 marca. Jed-

nym z jego etapów będzie głosowanie wyrażone tzw. lik-

e’ami od internautów. W odpowiednim czasie poprosimy

o takie głosy i napiszemy, jak je oddać. (red.)

W KILKU ZDANIACH

109,45 złotych! Taką kwotę uzbierała nasza szkoła

w XV edycji ogólnopolskiej akcji na rzecz dzieci

o nazwie ,,Góra Grosza”. Polega ona na zbiórce drob-

nych monet i przekazanie ich towarzystwu „Nasz

Dom”, wspierającej domy dziecka w całej Polsce.

Kurier odebrał przesyłkę z monetami 13 stycznia.

Zbiórkę koordynowała p. E.Olesiak. J.Wiśniewski (VIsp)

Sprzęt za blisko 20 tys. zł. trafi do naszej szkoły

w ramach ministerialnych programów związanych

z obniżeniem wieku szkolnego, tj. wyposażeniem

świetlicy oraz sali, w której zajęcia mają uczniowie

kl. I. Część mebli, tablic, szafek oraz gier dydaktycz-

nych już dotarła. (MS)


Ciągle na drugim miejscu

„Komputery za tonery” tak nazywa się ogól-

nopolski konkurs, w którym nasza redakcja

bierze udział od kilkunastu lat. Chodzi w nim

o zbiórkę zużytych pojemników po tonerach

i kartridżach do firmy zajmującej się regenera-

cją lub utylizowaniem tych odpadów.

Od września 2014 r. trwa XVI edycja akcji.

My zajmujemy w niej na razie II miejsce, za

MOW z Debrzna (601 szt.). Aktualnie na na-

szym koncie są 534 szt. zaliczonych nam odpa-

dów. To ok. 40% wszystkich, które wysłali-

śmy. Od września ub. roku kurier odbierał od

nas paczki 4 razy. To mniej niż w latach ubie-

głych, ale organizatorzy bardzo zaostrzyli zasa-

dy i nie odbierają teraz wszystkich. Ostrzegają

Szkolny Donosiciel jedyne poważne źródło informacji o szkole,

Lotyniu i okolicach.

Ilustrowany wybór

aforyzmów polskich

- rys. Z. Sienkiewicz -

Redakcja Gazety Szkolnej „Szkolny Donosiciel”

Zespół Szkół w Lotyniu

ul. Polna 9; 64-918 Lotyń; woj. wielkopolskie

tel. 0-67 26-60-410, e-mail: [email protected]

www.zslotyn.edupage.org (zakładka: gazeta szkolna)

SKŁAD REDAKCJI

Wiktoria Piotrowska (g) - redaktor naczelny

Julia Ulatowska (sp) – z-ca redaktora naczelnego

gimnazjaliści: A.Suchanowska, K.Luksemburg, P.Mężyńska

uczniowie sp: M.Suchanowski, M.Pabian, J.Wiśniewski

uczniowie kl. 3 sp: O.Łosek, K.Niedźwiecka, P.Szewczyk,

A.Niestój, A.Świrska

nauczyciele: p. M. Roszak, p. Z. Sienkiewicz (rysunki)

zdjęcia: A.Miłoszewicz oraz członkowie redakcji, p. A.Świercz

korekta: członkowie red., p. I.Adamczuk

A.Miłoszewicz – opiekun redakcji

nr złożony 16.02.2017 r. * data wyd. 17.02.2015 r. nakład – 150 egz.; wersja A

Orzeł na bramie

Oto historia orła (kto wie, może z wyspy Wolin), który pew-

nego wiosennego dnia dostojnie siedział na bramie obok mo-

jego domu.

To jest naprawdę niesamowite wspomnienie. Spotkanie z pta-

kiem, który znajduje się na polskim godle, orłem bielikiem, długo

zapamiętam. Orły, tak jak i inne gatunki ptaków, zamieszkują wy-

spę Wolin. Czytałam o tym w podręczniku do klasy 3.

Kiedy po południu wyjrzałam na podwórko, nie mogłam pojąć,

dlaczego pojawiło się na nim tyle kurzych piór. Przeraziło mnie to

bardzo, a kiedy się odwróciłam w stronę bramy, zobaczyłam sie-

dzącego na niej ogromnego ptaka. Jak sowa przekręcał głowę.

Był naprawdę ogromny, wręcz potężny, i cały brązowy. Dziób

miał szaro-żółty i opadnięty w dół, nogi i szpony złoto-żółte. Praw-

dę mówiąc, był przepiękny. Jeszcze nigdy nie widziałam takiego

niezwykłego ptaka z bliska. Aż trudno mi go opisać.

Czekałam na rodziców, żeby im opowiedzieć o moim spostrze-

żeniu. Kiedy zaczęłam opisywać jego wygląd, mama wyjęła

wszystkie książki, jakie mamy o ptakach. Szukałyśmy cały wieczór,

co to mogło być za stworzenie. Patrzyłam na zdjęcia myszołowa,

jastrzębia, sokoła i nie pamiętam już do jakich jeszcze ptaków. Ale

to nie było to. Nie przyszło mi do głowy, że na moje podwórko za-

witał orzeł bielik zwyczajny. Z wrażenia nie mogłam spać. Następ-

nego dnia jeszcze raz przejrzałam zdjęcia, tym razem w Internecie,

i znalazłam artykuł o tym, że na wyspie Wolin mają swoje gniazda

właśnie orły. Cud, radość i szczęście, że jednak to nie były halucy-

nacje.

Rzadko spotyka się orły w Polsce. Ja go widziałam i bardzo się

z tego cieszę. Mogę mieć tylko nadzieję, że nie było to jednorazo-

we spotkanie.

A to zdjęcie, choć nie moje,

pokazuje, jak piękne są orły bieli-

ki.

A.Niestój (IIIsp)

Fot. Jörg Hempel http://pl.wikipedia.org/wiki

zdj. na licencji CC BY-SA 3.0

W następnym numerze m.in.:

finał plebiscytu na Wydarzenie Roku 2014,

relacja ze spotkania z Wojciechem Jagielskim,

wszystkie najważniejsze informacje ze szkoły i środowiska.

nawet, że każą płacić za utylizację tych, które się wyśle,

a nie ma ich w cenniku. Staramy się więc dokładnie

sprawdzać, co wkładamy do paczek.

Sami jednak nic byśmy nie zrobili, dlatego bardzo

dziękujemy osobom i formom, które nam pomagają.


http://commons.wikimedia.org/wiki/User:LC-de

http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Haliaeetus_albicilla_LC0194.jpg

MISTRZ PISMAKÓW 2003 ZŁOTY LAUREAT 2011 … · -2014/15 SZKOLNY DONOSICIEL UKAZUJE SIĘ OD 1992...

Documents

Transcript of MISTRZ PISMAKÓW 2003 ZŁOTY LAUREAT 2011 … · -2014/15 SZKOLNY DONOSICIEL UKAZUJE SIĘ OD 1992...