Media w Polsce po II Media w Polsce po II wojnie światowej.wojnie światowej.

I.PrasaI.PrasaPo 1945 roku nowa władza zmonopolizowała rynek prasowy, traktując znaczną część pism jako instrument propagandy. Istnienie cenzury prewencyjnej skutecznie blokowało wolność słowa. System prasy informacyjnej zdominowały duże wydawnictwa. Za najważniejszą uznawano wówczas Robotniczą Spółdzielnię Wydawniczą Prasa.

„„Trybuna LuduTrybuna Ludu””Trybuna Ludu – gazeta codzienna wydawana w PRL, o jednym z największych nakładów w Polsce - ok. 1,5 mln egz. w połowie lat 70. 

Powstała z połączenia dwóch gazet: "Głosu Ludu", organu PPR oraz "Robotnika", organu PPS. Zaczęto ją wydawać w 1948 jako oficjalny organ KC PZPR, a jej pierwszy numer ukazał się 16 grudnia w czasie kongresu zjednoczeniowego PPS i PPR, w wyniku którego powstała Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. Nakład Trybuny Ludu w 1949 wynosił ok. 250.000 egzemplarzy. W latach 70 było to już 1.5 mln

„„Życie Warszawy”Życie Warszawy”Życie Warszawy – dziennik ukazujący się w Warszawie od 15 października 1944. Gazeta powstała, według jednych źródeł - z inicjatywy Polskiej Partii Robotniczej, zaś według innych - z inicjatywy Mariana Spychalskiego, pierwszego prezydenta Warszawy.

Nakład pierwszego numeru wyniósł 1.500 egz. "Życie Warszawy" było, obok "Trybuny Ludu", jednym z najbardziej opiniotwórczych dzienników w PRL.

„„Express Wieczorny”Express Wieczorny”

Express Wieczorny - dziennik popołudniowy o charakterze sensacyjnym założony przez Rafała Pragę. Do momentu powstania PZPR w 1948 gazeta należała do PPS.Ukazywał się w Warszawie od 1946 roku do 1999.

Nakład w latach 50’ sięgał 330 tysięcy egzemplarzy.

„„Dziennik Polski”Dziennik Polski”Dziennik Polski – pismo codzienne wydawane od 4 lutego 1945 przez Spółdzielnię Wydawniczą "Czytelnik„.Planowane jako pismo o zasięgu ogólnopolskim ograniczono do regionu krakowskiego oraz rzeszowskiego.

„„Trybuna Robotnicza”Trybuna Robotnicza”

Trybuna Robotnicza – gazeta codzienna (organ Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Katowicach), wydawana za czasów PRL-u. Miała wtedy największy nakład w całej Polsce, większy niż popularna wśród społeczeństwa Trybuna Ludu. Gazeta wychodziła na Górnym Śląsku i była dostępna również w zachodniej części Małopolski; Gazeta zmieniła nazwę w 1990 r. na "Trybuna Śląska", została zamknięta w2004

„„Zielony Sztandar”Zielony Sztandar”Zielony Sztandar – polski tygodnik związany ruchem ludowym, wydawany od 1931 roku. W kraju wznowiono wydawanie pisma 17 września 1944 roku w Lublinie Od 1949 roku był periodykiem Naczelnego Komitetu WykonawczegoZjednoczonego Stronnictwa Ludowego

„„Przekrój”Przekrój”

Przekrój – tygodnik społeczno-kulturalny. Założony przez Mariana Eile i Janinę Ipohorską, ukazuje się od roku 1945. Do 2002 r. był wydawany w Krakowie, obecnie (to znaczy do 30 czerwca 2011 roku) redakcja znajduje się w WarszawieWprowadzał formułę magazynu ilustrowanego o walorach poznawczych i kulturalnych.

„„Przyjaciółka”Przyjaciółka”Jest to najdłużej wydawany polski tygodnik. Początki "Przyjaciółki" sięgają okresu bezpośrednio po II wojnie światowej (chociaż nazwę wziął od wydawanej przed wojną "Mojej Przyjaciółki"). W 1948 magazyn zaczęła wydawać Spółdzielnia Wydawnicza "Czytelnik". Później tytuł został przejęty przezRSW Prasa-Książka-Ruch.W okresie PRL-u nakład tygodnika przekraczał 3 miliony egzemplarzy.

„„Po prostu”Po prostu”Po prostu – polskie pismo społeczno-polityczne, wydawane w latach 1947–1957Od 1955 "Po prostu" ukazywało się jako "Tygodnik studentów i młodej inteligencji", angażując się w ruch na rzecz reform ustrojowych

Prócz nich możemy Prócz nich możemy wymienić tytuły takie jak:wymienić tytuły takie jak:

„Chłopska Droga”„Dziennik Ludowy”„Gazeta Krakowska”„Gromada” „Kuźnia” „Kurier Polski”„Nowiny Literackie” „Nowa Kultura”„Odra” „Odrodzenie” „Poradnika Rolnika”,„Przegląd kulturalny”„Przyjaciela Żołnierza”„Świat” „Warszawa”

„„Czytelnik”Czytelnik”Spółdzielnia Wydawnicza "Czytelnik" - wydawnictwo o profilu humanistyczno-literackim powstałe z inicjatywy Jerzego Borejszy w 1944 w Lublinie.W 1945 siedziba wydawnictwa została przeniesiona do Warszawy. Wydawnictwo organizowało biblioteki i księgarnie, wydawało nowe tytuły prasowe - "Czytelnik" wydawał takie dzienniki jak: "Życie Warszawy", "Dziennik Polski", "Rzeczpospolita". Wydawał również periodyki takie jak: "Przekrój", "Przyjaciółka", "Odrodzenie", "Kuźnica", "Twórczość", "Problemy”

„„Prasa”Prasa”Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza"Prasa" - przedsiębiorstwo utworzoneuchwałą Sekretariatu KC PPR 25kwietnia 1947 roku działało na rynkuwydawniczym do roku 1973. Wydawnictwo działało jako spółdzielnia z członkostwem osóbprawnych i z udziałem większościowym PZPR.

RSW"Prasa" w czasie swej działalności wydawała

przeszło50% wszystkich periodyków wychodzących wPolsce, w tym przeszło 90%

wszystkich dzienników.

„„Polskie Radio”Polskie Radio”Od 1944 roku przystąpiono do odbudowy PolskiegoRadia,jednocześnie przeprowadzając upaństwowienie, a w 1948roku podporządkowując je prezesowi Rady Ministrówjako centralny organ administracji państwowej.Odbudowano też sieć rozgłośni regionalnych. Od 1949roku Polskie Radio nadawało dwa ogólnopolskie

programy, stając się jednym z najważniejszych narzędzi propagandypaństwowej, szczególnie silnej przed referendum i wyborami. Do chwili powstania telewizji było najpopularniejszą rozrywką masową, źródłem wiedzy i informacji, a liczba słuchaczy przekraczała milionabonentów

Powojenne dzieje Polskiego Radia rozpoczęła działalność prowizorycznej rozgłośni tzw. "Pszczółki", nadającej najpierw z bocznicy kolejowej w Lublinie, potem przewiezionej do Parku Praskiego w Warszawie.

Od 3 października 1949 na antenie nadawane były dwa programy ogólnopolskie

1 marca 1958 pojawił się Program III, odbierany początkowo tylko w Warszawie; od 1962 r. stał się programem ogólnopolskim. "Trójka" zaproponowała nieco inny model radia niż dwa dotychczasowe kanały, a jej adresatami stali się przede wszystkim studenci i młoda inteligencja.

„„Telewizja Polska”Telewizja Polska”

Do prac nad polską telewizją powrócono po wojnnie w

roku 1947

Dopiero Warszawski Ośrodek Telewizyjny otwarty  30 kwietnia 1956 umożliwił dostęp do programów TV większej grupie odbiorców. Zasięg stacji wynosił ok. 55 kilometrów. WOT emitował program 5 razy w tygodniu. 1 maja 1956 pracę rozpoczyna Telewizyjny Ośrodek Transmisyjny ze stacją nadawczą umieszczoną na Pałacu Kultury i Nauki.

2 października 1970 uroczyście uruchomiono drugi ogólnopolski program telewizyjny. TVP2 od początku swego istnienia skupiała się głównie na programach kulturalnych i rozrywkowych