D Z I E C I Ń S T W O I M Ł O D O Ś Ć

Matka Teresa z Kalkuty, właściwie Agnes Gonxha Bojaxhiu - przyszła na świat 26 sierpnia 1910 r. w Skopje, w Jugosławii (dzisiejsza Macedonia) jako najmłodsze dziecko w rodzinie albańskiego architekta i właściciela firmy budowlanej.

Rodzice: ojciec Nikola i matka Drana Bojaxhiu

Została ochrzczona następnego dnia i ten dzień obchodziła później jako swoje urodziny.

„Miałam 12 lat i mieszkałam z rodzicami w Skopje, kiedy po raz pierwszy zapragnęłam zostać zakonnicą”. Już wtedy uderzająca była jej gotowość do niesienia pomocy drugiemu człowiekowi.

Ł A S K A P O W O Ł A N I A Z A K O N N E G O

„Kiedy skończyłam 18 lat, postanowiłam opuścić dom i zostać zakonnicą. Od tamtej pory nie miałam cienia wątpliwości co do mojej decyzji”.

W październiku 1928 r. Agnes wyjechała z domu. Wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Loretanek. Spędziła kilka miesięcy w Irlandii ucząc się języka angielskiego, skąd udała się do Indii, gdzie rozpoczęła swój nowicjat i pracę jako nauczycielka geografii i historii.

W S T Ą P I E N I E D O K L A S Z T O R U I W Y J A Z D N A M I S J E

Po 3 latach złożyła pierwsze śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Wybrała imię zakonne Maria Teresa od Dzieciątka Jezus (ku czci francuskiej zakonnicy św. Teresy z Lisieux – patronki misjonarzy).

N A U C Z Y C I E L K A I D Y R E K T O R K A

Indie były wówczas kolonią brytyjską. Choć szkoła, w której uczyła, znajdowała się w zamożnej dzielnicy, nie można było nie dostrzec ogromu biedy Kalkuty. Matka Teresa widziała na ulicach umierających ludzi.

Wszystko to nie dawało jej spokoju, bowiem już od wczesnego dzieciństwa chciała pomagać najuboższym. Śluby wieczyste złożyła 24 maja 1937 roku.

10 września 1946 r. podróżując z Kalkuty do klasztoru w Darjeeling na rekolekcje doświadczyła „powołania w powołaniu”. Została wezwana, by opuścić klasztor i założyć nowe zgromadzenie oddane pomocy ubogim. Wspominała później: „To był rozkaz. Odmowa byłaby zaparciem się wiary”.

„ P O W O Ł A N I E W P O W O Ł A N I U ” – O P U S Z C Z E N I E K L A S Z T O R U

Przywdziała charakterystyczne białe sari z niebieskim obrzeżem i 21 grudnia 1948 r. wyszła na ulice Kalkuty do slumsów pomagać trędowatym, umierającym i porzuconym dzieciom. Wkrótce dołączyli do niej wolontariusze.

7 października 1949 r. zostało zatwierdzone przez Abpa Kalkuty Ferdinanda Periera nowe zgromadzenie na prawie diecezjalnym.

M I S J O N A R K I M I Ł O Ś C I

Pierwsze 12 sióstr złożyło pierwszą profesję zakonną W 1953 r., a założycielka profesję wieczystą jako Misjonarka Miłości. W 1965 r. zgromadzenie otrzymało zatwierdzenie przez Stolicę Apostolską.

D O M D L A U M I E J A J ĄC YC H

W 1952 r. Matka Teresa otworzyła Nirmal Hriday (Czyste Serca) - dom dla umierających. Na samym początku przywiozła do domu kobietę dosłownie na wpół zjedzoną przez szczury i mrówki i oczyściła ją.

Dla Matki Teresy walka z trądem nie ograniczała się do zabiegów leczniczych. Za nie mniej ważna była również troska o ich stan duchowy. W jej oczach odrzucenie trędowatych przez społeczeństwo i pozbawienie możliwości godnego życia było większym nieszczęściem niż sama choroba.

M I S J O N A R K A WŚ RÓ D T R Ę D OWAT YC H

Pacjenci z Shantinagar (Miejsce Pokoju) stali się dowodem, że nawet tak straszna choroba jak trąd nie musi oznaczać życia w izolacji i poniżeniu. Mieszkańcy osady Shantinagar odzyskali sens życia.

Matka Teresa spotkała się z zarzutem, że jej celem jest nawracanie na chrześcijaństwo. Gdy urządziła Dom dla Umierających obok świątyni Kali, chciano ją stamtąd usunąć. Indyjski polityk po wizycie w tym domu powiedział: Obiecałem wam, że przepędzę stąd zakonnice - i zrobię to, jeśli przyprowadzicie tu wasze matki, żony, siostry i córki, aby wykonywały ich pracę. W świątyni macie boginię z kamienia, a tutaj są żywe boginie.

P R Z E K O N A Ł S I Ę N A W Ł A S N E O C Z Y

M I Ę D Z Y N A R O D O W Y W Y M I A R

P O S Ł U G I C H A R Y T A T Y W N E J

Podczas oblężenia Bejrutu w 1982 r. Matka Teresa z Kalkuty uratowała 37 dzieci ze szpitala na froncie pośrednicząc w chwilowym zawieszeniu broni pomiędzy Izraelską armią i Palestyńskimi partyzantami. W towarzystwie pracowników Czerwonego Krzyża przeszła przez strefę ognia do zniszczonego szpitala, by ewakuować młodych pacjentów.

A M B A S A D O R K A

C H R Z E Ś C I J A Ń S K I EG O M I ŁO S I E R DZ I A

Gdy w latach 80-tych XX w. Europa Wschodnia otworzyła się szerzej na świat, Matka Teresa zwiększyła swe wysiłki na rzecz krajów komunistycznych, które wcześniej nie zezwoliły na działanie Misjonarkom Miłości rozpoczynając tam wiele projektów. Pojechała również do Etiopii, by nieść pomoc i służyć głodującym, do Czarnobyla, by pomóc ofiarom napromieniowania i do Armenii, by ratować tamtejsze ofiary trzęsienia ziemi.

„Na całym świecie, nie tylko w biednych krajach, ale również na Zachodzie znalazłam ubóstwo, lecz o wiele trudniejsze do usunięcia. Kiedy przyjmuję głodnego człowieka z ulicy, daję mu talerz ryżu i kromkę chleba. Czuję się wtedy spełniona. Usunęłam głód.

N O W E O B S Z A R Y U B Ó S T W A

Lecz istnieje jeszcze inna bieda, bieda osoby, która jest odrzucona od innych, która czuje się niechciana, niekochana, przerażona, osoby, która została usunięta ze społeczeństwa – ta bieda jest tak bardzo raniąca i dla mnie bardzo trudna”.

Matka Teresa była laureatką kilkudziesięciu nagród krajowych i międzynarodowych. W 1979 r. otrzymała Pokojową Nagrodę Nobla „za walkę z biedą i cierpieniem, co również stanowi zagrożenie dla pokoju”. Odmówiła udziału w uroczystym bankiecie na cześć laureatów i poprosiła, by suma 192 000 dolarów, którą otrzymała jako nagrodę, została ofiarowana biednym w Indiach.

N A G R O D A I W Y R Ó Ż N I E N I A

Apelowała o pomoc do ludzi bogatych, spotykała się z politykami, ale nie chciała się od nich uzależnić. Zaszczyty przyjmowała z głębokim poczuciem, że nie jest ich godna, podkreślając, że czyni to tylko w imieniu ubogich.

P O D Z I W I A N A N Ę D Z A R K A

Nie przypisywała sobie żadnych zasług, powtarzając: „Ja niczego nie robię. To Bóg czyni wszystko. To On posługuje się moim ubóstwem, aby ukazać swoje wielkie bogactwo; moim życiem, aby obdarzać (....) swoim Życiem i swoją wielką Miłością”.

G ŁO S T YC H , K TÓ RYC H P OZ BAW I O N O G ŁO S U

„Uważam, że tym, co najbardziej niszczy pokój we współczesnym świecie, jest aborcja, ponieważ jest ona bezpośrednią wojną, bezpośrednim zabójstwem, morderstwem, które dokonuje na dziecku sama matka. (…) Wielu ludzi martwi się o los dzieci w Indiach, o dzieci w Afryce, gdzie tyle ich umiera z niedożywienia i głodu.

Miliony dzieci giną jednak wskutek świadomej decyzji własnych matek. I to właśnie jest tym, co najbardziej niszczy pokój. Skoro bowiem matka może zabić własne dziecko, co stoi na przeszkodzie, abym ja zabiła ciebie, a ty mnie?”

W O B R O N I E Ż Y C I A N I E N A R O D Z O N Y C H

„Jestem gotowa przyjąć każde dziecko, na którym w przeciwnym razie dokonano by aborcji, i dać jej małżeństwu, które pokocha je i będzie przez nie kochane.

Tylko dzięki naszemu domowi dziecka w Kalkucie uratowaliśmy przed aborcją ponad trzy tysiące dzieci. Dzieci te dały nowym rodzicom wiele miłości i radości oraz w miłości i radości dorastały.”

Matka Teresa odwiedzała Polskę z okazji ślubów zakonnych sióstr z jej zgromadzenia. W czasie ostatniego pobytu w 1995 r., na spotkaniu z warszawskimi studentami, tłumaczyła cel pracy Misjonarek Miłości. Szczególną misją zgromadzenia jest praca nad zbawieniem i uświęceniem najuboższych z ubogich na całym świecie.

M A T K A T E R E S A W P O L S C E

Wpisała się głęboko w świadomość Polaków, szczególnie ludzi młodych. W 2002 r. polscy gimnazjaliści, tworząc „Złotą Listę Autorytetów”, obok Jana Pawła II umieścili na niej właśnie Matkę Teresę.

Siłę i wytrwałość, aby oddać się całkowicie służbie innym Matka Teresa znajdowała w modlitwie i cichej kontemplacji Jezusa Chrystusa. Codziennie spędzała kilka godzin na modlitwie przed Najświętszym Sakramentem.

Ż Y C I E D U C H O W E

„Moją wspólnotą są ubodzy, ich bezpieczeństwo jest moim, ich zdrowie jest moim. Mój dom jest domem ubogich, ale nie tych zwykłych ubogich, lecz tych najuboższych z najbardziej ubogich. Tych, do których nikt się nie zbliża, gdyż są zaraźliwi, pełni bakterii i brudu. Tych, którzy nie idą się modlić, gdyż nie mogą wyjść z domu nadzy. Tych którzy nie jedzą, gdyż zupełnie opadli z sił. Tych, którzy leżą na ulicach wiedząc, że konają, i których mijają przechodnie nie zwracając na nich uwagi. Tych, którzy nie płaczą, gdyż nie mają już łez”

U K O C H A Ł A „ N A J U B O Ż S Z Y C H Z N A J B A R D Z I E J U B O G I C H ”

„Żadna choroba, nawet trąd, nie jest w stanie tak zniekształcić oblicza człowieka, aby nie można było rozpoznać w nim mojego brata, mojej siostry, a tym bardziej oblicza cierpiącego Jezusa”

D O S T R Z E G A Ć O B L I C Z E C H R Y S T U S A W C I E R P I Ą C Y C H

Prywatnie Matka Teresa doświadczała wątpliwości i walk duchowych. Jej wiara w to, że Bóg działa przez nią pozostała niezmienna. Chociaż usychała z tęsknoty za utraconym poczuciem bliskości Boga, nigdy nie kwestionowała jego istnienia. Wielu innych świętych miało podobne doświadczenia duchowego opuszczenia. Kościół katolicki wierzy, że jest to duchowa próba.

T R U D N O Ś C I D U C H O W E

„Głęboka tęsknota za Bogiem i odtrącenie – pustka, brak miłości, brak zapału. Ratowane dusz nie ma żadnego uroku. Niebo nic nie znaczy – módl się za mnie, bym – mimo tego wszystkiego – ciągle mogła się do Niego uśmiechać.” (z listu z 1956 r.)

„Aby dostrzec Jezusa w najbiedniejszych z biednych, nie musicie przyjeżdżać aż do Kalkuty. Najbiedniejsi są tuż obok was, tam gdzie żyjecie, w waszych rodzinach. Szukajcie ich, odnajdźcie i kochajcie, aby wasza miłość do Jezusa nabrała widzialnego wyrazu w praktycznych uczynkach miłości, których w swoim życiu dokonujecie.”

„Owocem ciszy jest modlitwa.

Owocem modlitwy jest wiara.

Owocem wiary jest miłość.

Owocem miłości jest służba.

Owocem służby jest pokój”

„Lepiej jest zapalić świecę,

niż przeklinać ciemność”

„Bóg mówi do mnie, a ja do Niego.

To takie proste. Na tym właśnie

polega modlitwa.”

„Bez benzyny samochód nie może jeździć.

A bez modlitwy nasza dusza jest martwa.”

„Modlitwa daje nam czyste serce.

Czyste serce może oglądać Boga.”

„Nie jest ważne to, ile dajemy.

Ważne jest to, ile miłości w to wkładamy.”

„Na przykładzie bł. Matki Teresy z Kalkuty możemy jasno zobaczyć, że czas poświęcony Bogu na modlitwie nie tylko nie ogranicza efektywnej i pełnej miłości służby bliźniemu, lecz jest również niewyczerpalnym źródłem tej służby”.

Benedykt XVI

Encyklika Deus Caritas est

O J C I E C Ś W I Ę T Y B E N E D Y K T X V I O D U C H O W O Ś C I M A T K I T E R E S Y

Matka Teresa zmarła na zawał serca w Kalkucie 5 września 1997 r. w opinii świętości. Jej pogrzeb w dniu 13 września 1997, decyzją władz Indii, miał charakter należny osobom o najwyższej randze w państwie.

O D E J Ś C I E D O D O M U O J C A

Na jej grobie, który znajduje się na parterze domu macierzystego misjonarek miłości w Kalkucie, umieszczono słowa: „Miłujcie się wzajemnie, tak jak Ja was umiłowałem” (por. J 15,12).

W chwili śmierci Matki Teresy jej licząca 5 zgromadzeń rodzina posiadała 592 domy, a ściślej mówiąc „tabernakula”. Dziś jest już ponad 750 „tabernakulów” i ponad 5000 sióstr.

M A T K A T E R E S A W C I Ą Ż O B E C N A

Siostry prowadzą na całym świecie sierocińce, hospicja dla chorych na AIDS, centra pomocy charytatywnej, domy pomocy dla uchodźców, niewidomych, niepełnosprawnych, starców, alkoholików, ubogich, bezdomnych, ofiar powodzi, epidemii i głodu.

Jan Paweł II już w 1999 r., a więc już 2 lata po śmierci Matki Teresy wydał zgodę na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego. W 2002 r. Watykan uznał za cud uzdrowienie guza w jamie brzusznej u Hinduski Moniki Besry.

B E A T Y F I K A C J A

Kobieta została uzdrowiona po tym, jak założyła medalion z wizerunkiem Matki Teresy z Kalkuty. Monika Besra powiedziała, że z obrazka wyszedł promień światła i uleczył guza w jamie brzusznej. Beatyfikacji Matki Teresy dokonał Jan Paweł II dnia 19 października 2003 r.

Brazylijczyk został uzdrowiony w ostatnim stadium złośliwego raka mózgu. To niewytłumaczalne medycznie wydarzenie zostało uznane za cud i przyczyniło się do kanonizacji bł. Matki Teresy z Kalkuty. Uroczystości kanonizacyjne odbyły się 4 wrzenia 2016 r. w Rzymie.

K A N O N I Z A C J A

Ludzie są często głupi, nielogiczni i dbają tylko o własny interes; Przebaczaj im, mimo wszystko. Jeśli jesteś życzliwy, ludzie oskarżą cię o egoizm i niskie pobudki; Pozostań życzliwy, mimo wszystko. Jeśli osiągniesz w życiu sukces, znajdziesz wielu fałszywych przyjaciół i wielu prawdziwych wrogów; Staraj się osiągnąć sukces, mimo wszystko. Jeśli jesteś szczery i otwarty, ludzie mogą to wykorzystać; Bądź szczery i otwarty, mimo wszystko. W jedną noc ktoś może zniszczyć to, co budowałeś przez lata; Buduj, mimo wszystko. Jeśli odnajdziesz pokój i szczęście, wielu będzie ci zazdrościć; Bądź szczęśliwy, mimo wszystko. O dobru, które czynisz dzisiaj, ludzie zapomną pewnie już jutro; Czyń dobro, mimo wszystko. Dawaj z siebie ile możesz, a często powiedzą ci, że to za mało; Mimo to dawaj z siebie wszystko. Widzisz, w ostatecznym rachunku, liczy się tylko to, co działo się między tobą a Bogiem. Między tobą a „nimi”, i tak nic nigdy nie było.

M O D L I T W A Z A W S T A W I E N I C T W E M Ś W . M A T K I T E R E S Y

Boże, dzięki Twojej łasce św. Matka Teresa wytrwale naśladowała Chrystusa ubogiego i miłosiernego, spraw za jej wstawiennictwem, abyśmy wiernie trwając w naszym powołaniu, osiągnęli doskonałość, której wzór nam dałeś w swoim Synu, Jezusie Chrystusie. Amen.

K A T E C H E Z Y D L A D O R O S Ł Y C H

Parafia NMP Królowej Apostołów w Ełku

Ż yc i e i d u ch owo ś ć

św. Matki Teresy z Kalkuty