CIE

Ń

SMO

KA

AN

DR

ZE

J M

AL

ESZ

KA

CIEŃ SMOKACENA 36,90 zł

Powieść z bestsellerowego cyklu Magiczne DrzewoNieostrożny czar wywołuje z głębin morza smoka wraz z armią olbrzy­mich stworów. Bohaterowie muszą stoczyć z nimi walkę, by smok nie rzucił na świat swego cienia. Pokonać go można tylko dzięki figurce z Magicznego Drzewa. Figurka zmienia się w istotę obdarzoną niezwy­kłą mocą. Ale ma ona też niebezpieczne cechy... Kuki, Gabi i Blubek wyruszają do podwodnego świata na najtrudniejszą ze swych wypraw.

Opowieści Magicznego Drzewa są podstawą znanego na świecie cyklu filmowego, nagrodzonego Emmy – telewizyjnym Oscarem – za wyobraźnię, mądrość i humor.

Andrzej Maleszka, reżyser filmowy, autor powieści i scenariuszy. Jest zdobywcą wielu nagród na międzynarodowych festiwalach. Jego filmy i powieści są pełne fantastycznych przygód. A jedno­cześnie opowiadają o ważnych sprawach.

Każdą powieść można czytać niezależnie, nie znając innych części.

MD_6_Cien_smoka_makieta_czarna_okladka_DRUK.indd 1 14.05.2020 14:34:47

KRAKÓW 2014

CIEŃ SMOKA

I luSt r ACjE

AndrzEj MAlESzKA

KR AKÓW 2013

ilustr acje

andrzej maleszka

GRA

A n d r z e j M A l e s z k A

Książki z dobrej strony: www.znak.com.plSpołeczny Instytut Wydawniczy Znak, 30-105 Kraków, ul. Kościuszki 37Dział sprzedaży: tel. (12) 61 99 569, e-mail: czytelnicy@znak.com.plWydanie I, Kraków 2014 Druk: Colonel, Kraków

Projekt okładki i ilustracjeAndrzej Maleszka

Copyright © by Andrzej Maleszka, 2014

Fotografia na 4. stronie okładkiArchiwum autora

Opieka redakcyjna Maria Makuch

Adiustacja Anna Szulczyńska

KorektaKatarzyna Mach, Anna Szulczyńska, Dorota Zańko

Projekt typograficznyPARASTUDIO

ŁamanieIrena Jagocha

Na okładce i w ilustracjach wykorzystano fotografie bohaterów autorstwa Macieja Mańkowskiego i Moniki Lisieckiej oraz elementy zdjęć autorstwa: © Andrzej Maleszka © Paweł Mazur© Vitalij Geraskin/dreamstime © Citalliance/dreamstime © defun/istock © aquafun/123rf

Wykonanie modelu robota 3DPiotr Budzowski

ISBN 978-83-240-2963-1

W dwutysięcznym roku nad doliną Warty przeszła straszliwa burza. Trwała bez

przerwy przez trzy dni i trzy noce. Przerażone zwierzęta kryły się w najgłębszych norach. Małe dzieci chowały głowy pod poduszki, by nie sły-szeć nieustającego huku grzmotów. W wielu do-mach zgasło światło, a dachy porwała wichura.

Trzeciego dnia piorun uderzył w olbrzymi stary dąb rosnący na wzgórzu. Drzewo pękło i runęło na ziemię. Zadrżały domy w całej dolinie, a bu-rza natychmiast ustała.

Nie był to zwyczajny dąb. Było to Magiczne Drzewo. Miało w sobie ogromną, cudowną moc, lecz wtedy nikt o tym nie wiedział.

Ludzie zawieźli je do tartaku i pocięli na deski. Z drewna zrobiono setki różnych przedmiotów, a w każdym przedmiocie została cząstka magicz-nej mocy. W zwyczajnych rzeczach ukryła się siła, jakiej nie znał dotąd świat. Wysłano je do skle-pów i od tego dnia na całym świecie zaczęły się niesamowite zdarzenia.

CIEŃ SMOKA

9

Smok wynurzył się z morza. Woda się kłębiła. Huczały wielkie bębny. Na plaży ludzie krzy-

czeli i uciekali.Tylko dziewczynka z rudymi włosami stała nie-

ruchomo, patrząc bez strachu na olbrzyma. Smok machnął potężnym ogonem. Fale uniosły się pod nie-bo. Bębny zagrały głośniej i straszliwy stwór ruszył na brzeg. Maszerował w rytm muzyki, a ogromne łapy uderzały w ziemię jak tarany. Plaża drżała. Ru-nęło drewniane molo i wieże ratowników.

Smok wyszedł z morza, woda ściekała z ogrom-nego cielska.

Na plaży było pusto. Wszyscy uciekli, tylko sa-motne dziecko wciąż tam stało. Bębny zagrały szybciej. Smok ruszył…

– Wyłączcie to! – krzyknęła Gabi. – Czemu? – zdziwił się Blubek. – To super tele-

dysk! Dragon Shade. – Nie mogę się skupić w takim hałasie. Poza tym

nienawidzę tej piosenki! Idę do domu! – Gabi, zaczekaj! – zawołał Kuki. – Już to wyłączamy.Wcisnął stop na tablecie. Smok zniknął z ekranu,

bębny przestały łomotać.

9

Smok wynurzył się z morza. Woda się kłębiła. Huczały wielkie bębny. Na plaży ludzie krzy-

czeli i uciekali.Tylko dziewczynka z rudymi włosami stała nie-

ruchomo, patrząc bez strachu na olbrzyma. Smok machnął potężnym ogonem. Fale uniosły się pod nie-bo. Bębny zagrały głośniej i straszliwy stwór ruszył na brzeg. Maszerował w rytm muzyki, a ogromne łapy uderzały w ziemię jak tarany. Plaża drżała. Ru-nęło drewniane molo i wieże ratowników.

Smok wyszedł z morza, woda ściekała z ogrom-nego cielska.

Na plaży było pusto. Wszyscy uciekli, tylko sa-motne dziecko wciąż tam stało. Bębny zagrały szybciej. Smok ruszył…

– Wyłączcie to! – krzyknęła Gabi. – Czemu? – zdziwił się Blubek. – To super tele-

dysk! Dragon Shade. – Nie mogę się skupić w takim hałasie. Poza tym

nienawidzę tej piosenki! Idę do domu! – Gabi, zaczekaj! – zawołał Kuki. – Już to wyłączamy.Wcisnął stop na tablecie. Smok zniknął z ekranu,

bębny przestały łomotać.

10

11

– Dobra, Gabi – zaśmiał się Blubek. – Nie będę

tego puszczać, jak mi powiesz, co to znaczy Dra-

gon Shade.

– Cień smoka – mruknęła Gabi. – Jakbyś się

uczył, tobyś wiedział. Spojrzała rozłoszczona na

Blubka i Kukiego. – Wiecie co? Wy obaj oblejecie

test. Na sto procent!

Jutro Gabi, Kuki i Blubek mieli zdawać w szko-

le testy końcowe. Uczyli się razem od tygodnia.

To znaczy uczyła się głównie Gabi, bo Kuki

i Blubek zajmowali się ciekawszymi rzeczami.

Na przykład puszczali teledyski i słuchali mu-

zyki.

– Obaj oblejecie test – powtórzyła ponuro

Gabi.

– Wręcz przeciwnie – zaśmiał się Blubek. – Zda-

my na szóstkę.

– Ciekawe, jakim cudem, jeśli się kompletnie

nie uczycie?

– Gabi… My mamy plan – powiedział Kuki.

– Jaki plan?

– Blubek, powiedz jej.

12

– No… Chcemy użyć magii i zwiększyć swoją wiedzę – powiedział Blubek. – To znaczy, chcemy się zmienić w geniuszów. Na kilka godzin.

– Jak? – Zrobimy czar. Kuki rzuci kostką i rozkaże,

żeby nasze mózgi stały się supermądre. – Co!? – krzyknęła Gabi. – Wyście chyba zwa-

riowali! – Dlaczego? – To jest niebezpieczne! Jak wypadnie jedynka,

to się zmienicie w totalnych głupków.Kuki miał kostkę obdarzoną magiczną mocą.

Gdy wypadała szóstka, spełniało się życzenie. Ale gdy wypadła jedynka, działo się coś dokładnie odwrotnego.

– Nie pozwolę wam tego zrobić! – zawołała Gabi. – Mózgi wam wyparują albo zmienią się w hamburgery! Nie chcę mieć przyjaciół bez mózgu!

– Gabi, to się na pewno uda – powiedział Kuki. – Nie zgadzam się! Jak coś pójdzie nie tak, nic

was nie uratuje. Nic! Gabi była naprawdę zdenerwowana.

13

– Zrozum… – jęknął Blubek. – Jak zawalimy

test, będziemy mieć poprawkę. Całe lato będzie-

my siedzieć w domu i zakuwać. A mieliśmy le-

cieć dra-kulą na ekstra wakacje. Takie chyba były

plany, nie?

– Mogliście się uczyć!

– Ale…

– Nie zgadzam się, żebyście sobie… grzebali

w mózgach. Nie pozwolę wam tego zrobić! Ni-

gdy!

Gabi skoczyła, złapała pudełko leżące na stole.

I wybiegła z pokoju.

– Oddawaj kostkę! – krzyknął Kuki.

Gabi nie odpowiedziała. Trzasnęły wejściowe

drzwi.

Kuki chciał rzucić się w pogoń, Blubek go za-

trzymał.

– Czekaj…

– Ale Gabi zabrała kostkę!

– Niezupełnie.

Blubek sięgnął do kieszeni bluzy. Ostrożnie

wyciągnął mały przedmiot. Błysnęło szkarłatne

14

światło. Na dłoni Blubka leżała czerwona kost-

ka do gry.

– Wiedziałem, że Gabi będzie kombinować –

zaśmiał się Blubek. – Więc na wszelki wypadek

wyjąłem ją z pudełka.

Kuki chwycił kostkę. Poczuł, że jest ciepła, pra-

wie gorąca.

– To co? – mruknął Blubek. – Realizujemy nasz

plan?

– Teraz? – spytał niepewnie Kuki.

– Lepiej jutro… Zrobimy czar minutę przed te-

stem. Tak będzie bezpieczniej.

– Dobra… – powiedział Kuki. – To może teraz

trochę się pouczymy?

– Po co? – zaśmiał się Blubek. – Jutro i tak bę-

dziemy geniuszami! Teraz możemy się wyluzo-

wać.

Wcisnął play w tablecie. Znów zabrzmiał Dra-gon Shade, ulubiony numer Blubka.

Zahuczały bębny i na ekranie pojawił się cień

wielkiego smoka.

15

Następnego dnia dokładnie o ósmej rano woźna otworzyła drzwi szkoły. Do wnętrza wlał się tłum uczniów z klas piątych i szóstych. Wchodzili bez zwykłych krzyków i śmiechów. Wszyscy byli zdenerwowani czekającym ich testem.

Blubek i Kuki weszli do szkoły ostatni. Blubek szepnął:

– Kuki, chodź do stołówki. – Po co? – Tam jest pusto… Nikt nie będzie przeszka-

dzać w wykonaniu akcji.Kuki spojrzał niepewnie na przyjaciela. – Blubek… – Co? – A może Gabi ma rację? Bo to faktycznie jest

niebezpieczne… – Boisz się? – Nie… Ale jak wypadnie jedynka, będą me-

gakłopoty.

16

– Nie panikuj. Ostatnio raczej masz szczęście. –

Blubek pociągnął Kukiego za rękę. – Chodź…

Pobiegli w stronę stołówki. Musieli się przepy-

chać między uczniami w odświętnych strojach.

Jedni nerwowo powtarzali wiadomości. Inni

wchodzili już do auli, gdzie za kwadrans miał się

zacząć test. Atmosfera była napięta.

Kuki i Blubek przebili się przez tłum i otworzyli

oszklone drzwi stołówki.

– Okej! Nie ma nikogo! – szepnął Blubek.

Wtedy usłyszeli dziwny skrzeczący głos:

– Kraje Europy, powtórz!

Głos dochodził zza filara. Zajrzeli ostrożnie.

Za filarem siedział Nikodem, z powodu blado-

ści zwany Trupkiem. W dłoni miał coś błyszczą-

cego. Kiedy podeszli bliżej, zobaczyli, że trzyma

metalowego skorpiona. To był minirobot Korto.

Kiedyś należał do armii klona, ale potem prze-

szedł na ich stronę. Gdy pokonali klona, podaro-

wali skorpiona Nikodemowi.

Robot gadał piskliwie:

– Powtórz jeszcze raz! Kraje Europy!

17

Nikodem zaczął szybko recytować:

– Czechy, Grecja, Hiszpania, Portu…

– Trupek, co ty robisz!? – zawołał Kuki.

Chłopak się odwrócił. Patrzył niepewnie.

– Ja…? Powtarzam geografię. Korto mnie

przepytuje. On ma dużą bazę danych w kom-

puterze. A wy jesteście dobrze przygotowani do

testu?

– Raczej nie – mruknął Blubek. – I właśnie

chcemy się przygotować.

– Jak?

– Mamy swoje sposoby. Ale to niebezpieczne,

więc lepiej stąd idź.

Kiedy Trupek usłyszał o niebezpieczeństwie, od

razu wstał i pobiegł do drzwi, podejrzliwie się

oglądając. Robot w jego dłoni skrzeczał:

– Nie róbcie nic głupiego. Nic głupiego!

Stuknęły drzwi. Trupek wyszedł.

Przyjaciele usiedli przy stoliku. Kuki wyjął

kostkę.

– Zaczynaj akcję – powiedział Blubek.

– Dobra. Ale jakie życzenie mam powiedzieć?

18

– No, żebyśmy przez dwie godziny byli super-mądrzy.

– A jak wypadnie jedynka? – spytał niepewnie Kuki. – Staniemy się supergłupi. Mózgi nam się skurczą albo wyparują.

– To rzucisz kostką jeszcze raz i zmądrzejemy – powiedział Blubek.

– A jeśli tak zgłupieję, że nie będę mógł rzucać? A poza tym…

– Co? – Czar działa na to, co widać. A naszych móz-

gów nie widać… Przecież nie przetniemy sobie głów.

– Fakt… Zamilkli, wpatrując się niepewnie w czerwo-

ną kostkę. Dobrze wiedzieli, jakie kłopoty potra-fi wywołać, gdy wypadnie jedynka. Kiedyś za-miast jedzenia wyczarowali Zjadacza. Drapieżną lodówkę, która omal ich nie pożarła.

Nagle Blubek zawołał: – Już wiem! Poproś o płyn mądrości! Rozu-

miesz? Mądrość w płynie! Jak wypadnie szóstka, to go wypijemy i zmądrzejemy.

19

– Jak wypadnie jedynka, wyjdzie płyn głupoty. – To go nie wypijemy. I będziesz rzucać dalej,

do skutku. – Okej. To dobry pomysł. – Tylko się pospiesz. – Blubek spojrzał nerwo-

wo na zegarek. – Test się zaczyna za pięć minut! Kuki uniósł dłoń z kostką i powiedział uro-

czyście: – Chcemy dostać płyn, od którego człowiek

robi się supermądry.I rzucił kostką.Potoczyła się jakoś dziwnie. Kręciła się raz

w jedną, raz w drugą stronę. Podskakiwała jak zwariowana. W końcu kostka się zatrzymała na krawędzi stołu. Chwiała się niepewnie. Nagle spadła z głośnym trzaskiem.

Rzucili się na podłogę. – Jedynka! – jęknął Blubek. – Wypadła jedynka! – Wiedziałem – westchnął Kuki. – Jak nie ma

Gabi, zawsze mam pecha…TRACH! Otworzyło się okno. Rozległ się świst

i do stołówki wleciał… czajnik! Był błyszczą- cy i wielki. Leciał jak rakieta bojowa.

20

21

Padli plackiem na podłogę. Czajnik, przeraźli-wie gwiżdżąc, przemknął nad nimi. Pofrunął do otwartych drzwi szkolnej kuchni.

Kuki i Blubek popędzili za nim. Czajnik wylądował na kuchence. Pogwizdywał

dziwną melodyjkę. W jego wnętrzu coś bulgo-tało…

Podeszli ostrożnie. Blubek chciał unieść po-krywkę czajnika, ale Kuki chwycił go za rękę.

– Nie dotykaj! To jest niebezpieczne! – Czemu? – Nie rozumiesz? To płyn głupoty! Kto wypije

kroplę, zgłupieje na wieki. Chcesz być skończo-nym kretynem?

– Fakt. Trzeba to wylać… – Zwariowałeś!? – zawołał Kuki. – Nie można

tego wylać! – Czemu? – Bo popłynie do rzeki. Zatrujemy wodę głupo-

tą. Dostanie się do wodociągu i wszyscy ludzie zgłupieją. Całe miasto! To jest najgorsza trucizna świata, rozumiesz?

Blubek patrzył niepewnie na czajnik.

22

– To co zrobić z tym świństwem? – Na razie trzeba to ukryć. Potem…TRACH! Stuknęły drzwi do kuchni. – Kuki, Blubek! Odwrócili się. Za nimi stała nauczycielka, pani Szulc. – Czy wyście oszaleli!? – krzyknęła. – Wszyscy

na was czekają. Nie możemy przez was zacząć testu… Natychmiast do sali!

– Ale… – Żadne ale. Idziemy! Już…Nauczycielka złapała Kukiego i Blubka za ręce,

jakby byli przedszkolakami, i pociągnęła do drzwi.

Naczynie z najgorszą trucizną świata zostało w kuchni.

W auli stoliki były ustawione w czterech rzę-dach. Po prawej stronie siedzieli uczniowie z klas szóstych, a po lewej ci z piątych. Na scenie były fotele dla nauczycieli i transparent: ŻYCZYMY MĄDRYCH ODPOWIEDZI.

23

Obok wisiał wielki gong. To była tradycja ich szkoły, że na początek egzaminu uderzano w gong. Dyrektor trzymał już mosiężny mło-tek i patrzył srogim wzrokiem na spóźnialskich, Kukiego i Blubka.

Pani Szulc zaprowadziła ich do ostatnich wol-nych stolików. Inni uczniowie zerkali na nich nie-chętnie. Z powodu ich spóźnienia nie mogli za-cząć testu.

Gabi siedziała przed Kukim. Zerknęła na niego podejrzliwie.

– Co wy kombinujecie? Kuki nie zdążył odpowiedzieć, bo dyrektor

szkoły zawołał: – Zaczynamy test! Macie dwie godziny. Czas,

start! Uderzył w gong. Zabrzmiało długie ponure

BUUUUMMM!Potem rozległ się dźwięk dartego papieru.

Uczniowie otwierali koperty i wyjmowali kartki z testem.

Kuki omal nie przedarł swojej koperty na pół. Był bardzo zdenerwowany. Zaczął czytać

24

pierwsze zadanie: „Dioda przewodzi prąd w jed-nym kierunku. Odpowiedz, czy to zjawisko jest związane z…”.

Litery skakały Kukiemu przed oczami. Nie mógł się skupić. Wciąż myślał o straszliwym pły-nie głupoty. Co będzie, jak ktoś niechcący go wypije? Jedyna nadzieja, że stołówka jest dziś nieczynna…

Dzyń, dzyń. Kubki dzwoniły na tacy jak dziw-ny instrument. Kucharka pchała metalowy wó-zek z naczyniami. Miała zły humor, bo dyrektor kazał jej przygotować sto herbat dla uczestni-ków testu.

– Co za głupota! – mruczała kucharka. – Sto herbat! Jakby smarkacze nie mogli przynieść z domu termosów.

Ale w tym roku zabroniono przynoszenia na-pojów, bo uczniowie przemycali ściągi w naczy-niach. Kucharka musiała przygotować dla wszyst-kich herbatę.

25

Pchnęła drzwi kuchni i wtoczyła wózek. Zoba-czyła czajnik stojący na kuchence.

– A to co takiego? Podeszła bliżej. W czajniku bulgotało, a po-

krywka podskakiwała. – Ktoś już ugotował wodę na herbatę…? –

mruknęła zdziwiona.

CIE

Ń

SMO

KA

AN

DR

ZE

J M

AL

ESZ

KA

CIEŃ SMOKACENA 36,90 zł

Powieść z bestsellerowego cyklu Magiczne DrzewoNieostrożny czar wywołuje z głębin morza smoka wraz z armią olbrzy­mich stworów. Bohaterowie muszą stoczyć z nimi walkę, by smok nie rzucił na świat swego cienia. Pokonać go można tylko dzięki figurce z Magicznego Drzewa. Figurka zmienia się w istotę obdarzoną niezwy­kłą mocą. Ale ma ona też niebezpieczne cechy... Kuki, Gabi i Blubek wyruszają do podwodnego świata na najtrudniejszą ze swych wypraw.

Opowieści Magicznego Drzewa są podstawą znanego na świecie cyklu filmowego, nagrodzonego Emmy – telewizyjnym Oscarem – za wyobraźnię, mądrość i humor.

Andrzej Maleszka, reżyser filmowy, autor powieści i scenariuszy. Jest zdobywcą wielu nagród na międzynarodowych festiwalach. Jego filmy i powieści są pełne fantastycznych przygód. A jedno­cześnie opowiadają o ważnych sprawach.

Każdą powieść można czytać niezależnie, nie znając innych części.

MD_6_Cien_smoka_makieta_czarna_okladka_DRUK.indd 1 14.05.2020 14:34:47