Kałamarnice

Sposób poruszania się

Charakterystyka gatunkowa

Kałamarnice, kalmary, kalmarokształtne (Teuthida) – grupa około 300 gatunków głowonogów zaliczanych do dziesięciornic, tradycyjnie klasyfikowana w randze rzędulub podrzędu, znacznie zróżnicowana morfologicznie i ekologicznie. Są zaliczane do owoców morza (frutti di mare). Część taksonomów nie uznaje tej grupy za klad, a nazwę Teuthida traktuje jako nomen dubium i proponuje w jej miejsce wprowadzenie rzędów Myopsida i Oegopsida.

Poruszanie się

Kałamarnice poruszają się ruchem odrzutowym, tzn. wciągają wodę do jamy płaszczowej przez jedną szczelinę a przez drugą ją wyrzucają. Ma to związek z zasadą zachowania pędu (pęd wyrzucanej wody, równa się pędowi kałamarnicy) i z trzecią zasadą dynamiki: siła, z którą działa kałamarnica na wodę, którą wyrzuca jest równa sile z jaką działa wyrzucana woda na kałamarnicę.

BudowaKałamarnice charakteryzują się następującymi

cechami:• obłe, torpedowate ciało,• dziesięć ramion, z których dwa są wyraźnie dłuższe,

kurczliwe, z przyssawkami otoczonymi chitynowym wałem lub uzbrojonymi w chitynowe haczyki,

• samce mają jedno lub dwa ramiona przekształcone w hektotylusy,

• płaszcz wytwarza boczne płetwy łączące się z reguły z tyłu ciała,

• muszla z chityny, cienka i elastyczna, zredukowana do płytki obrośniętej płaszczem.

Niektóre gatunkiPrzykładowymi przedstawicielami tej grupy zwierząt są:• kalmar patagoński (Loligo gahi)• kalmar pospolity, kałamarnica zwyczajna (Loligo vulgaris)• kalmar szelfowy (Loligo reynaudii)• kalmar europejski (Todarodes sagittatus)• kalmar argentyński (Illex argentinus)• kalmarowiec głębinowy (Lycoteuthis lorigera)• kałamarnica długopłetwa (Doryteuthis pealeii)• kałamarnica Humboldta (Dosidicus gigas)• kałamarnica kalifornijska (Doryteuthis opalescens)• kałamarnica kolosalna (Mesonychoteuthis hamiltoni)• kałamarnica krótkopłetwa (Illex illecebrosus)

Morskie kolosyZ zimnych wód antarktycznych wyłowiono

kałamarnicę o olbrzymich rozmiarach. Był to pierwszy przypadek Mesonychoteuthis hamiltoni wyłowiony z oceanu w stanie nienaruszonym. Kuter rybacki złapał tego 150-kilogramowego olbrzyma w wodach antarktycznych około 3500 km na północ od Wellington. Schwytany okaz pożerał właśnie patagońską rybę uzębioną długą na 2 metry. Wcześniej uważano, że zwierzęta te nigdy nie wypływają wyżej niż 800 metrów pod poziomem morza, jednak ten incydent udowodnił, że stworzenie może zbliżyć się znacznie do powierzchni. Gdy kuter doholował tę kałamarnicę do brzegu, była już nieżywa. Dziś znajduje się w Muzeum Narodowym Nowej Zelandi.

Amerykański biolog morski Kad Bolstad współpracujący z Auckland University of Technology w Nowej Zelandii powiedział, że ta kałamarnica jest groźniejsza niż mityczny potwór - kałamarnica olbrzymia. "To stworzenie jest bardzo agresywne i porusza się naprawdę szybko. Jeśli ktoś znalazłby się w wodzie w jego pobliżu, to praktycznie nie miałby szans..." powiedział Bolstad. Zwierzę to znajduje pożywienie świecąc w ciemności. Jego świecące oczy są większe niż jakiegokolwiek innego zwierzęcia na ziemi... Stworzenie to uzbrojone w zębopodobne haczyki i macki jest olbrzymim, fenomenalnym drapieżnikiem, którego nikt z nas nie chciałby spotkać w wodzie."

Na podstawie: