Jak rozmawiać z dziećmi i jak pomagać im w trudnych chwilach…

Opracowałam na podstawieliteratury ujętej w ostatnim obrazie.

Helena Stefaniuk

Co się dzieje z moim dzieckiem?!

W organizmie dojrzewającego dziecka zachodzą zmiany. Powoduje to chwiejność nastrojów, nerwowość, czasem zniechęcenie a nawet agresję.

Dziecko pragnie podkreślić własną niezależność. Zaznaczanie swojej indywidualności zaczyna więc od np. kolczyka w nosie czy tatuażu.

"Staję się dorosły, mam swoje zdanie i swoje potrzeby".

Pamiętaj, że powiedzenie dziecku "nie" zawsze musi być poparte argumentem,

dlaczego "nie".

- Nie wydawaj rozkazów, ale poproś lub zaproponuj wybór;

- Nie atakuj, a pokaż swoje uczucia ;

- Nie obwiniaj dziecka za wszystko, tylko opisz ten konkretny stan rzeczy lub tę zastaną sytuację;

-Unikaj kazań - mów krótko i konkretnie;

- Nie "przesłuchuj", zadając za dużo pytań, i zawsze cierpliwie słuchaj odpowiedzi ;

- Nie krytykuj, a przedstawiaj swoje oczekiwania.

Nie używaj sformułowań:

- Kiedy byłam/em w twoim wieku...- Jesteś taki sam, jak twój ojciec... (do syna) - Nic nie umiesz, jak twoja matka... (do córki)- Dopóki mieszkasz w MOIM domu, masz robić, co ci każę...- Masz tak zrobić, bo ja tak mówię... - Inni mają lepsze stopnie, a ty co? - Nie, bo nie, i już ..- To ja się tak dla ciebie poświęcam, a ty co? - Zabraniam ci i koniec...

Nie wydawaj wyroków:

- Wiedziałam/em, że ci się nie uda... - Nie mam ochoty ci tego wyjaśniać, bo i tak nie zrozumiesz... - Nigdy się tego nie nauczysz...- Z tobą wcale nie można się dogadać...- I tak nic do ciebie nie trafia...- Nie obchodzi mnie, co zrobisz...- Rób, co chcesz i tak będzie źle...- Stale się za ciebie wstydzę...

Nigdy….

Nie bagatelizuj problemu swojego dziecka nawet jeśli Twoje doświadczenie życiowe podpowiada Ci, że sprawa jest przejściowa i mało ważna.

Nie mów dziecku: „Takie jest życie”, „Wyrośniesz z tego”, „Zbytnio się przejmujesz”

Zawsze…

Wspieraj dziecko i pytaj czy możesz mu w czymś pomóc.

Bierz to, co mówi dziecko na poważnie.

- Nie bagatelizuj i nie ośmieszaj gustu nastolatka, jego nowej sympatii, sposobu załatwienia jakiejś sprawy .

- Nie bądź nadopiekuńcza/y.

- Nie zgadzaj się, by nastolatek tobą manipulował.

- Wsłuchaj się w potrzeby dziecka i pozwól mu mieć własne zdanie, z którym Ty się nie musisz zgadzać.

Pamiętaj…

To Ty jesteś rodzicem, dorosłym i Ty decydujesz o ważnych sprawach.

To Ty trzymasz w ręku parasol ochronny nad Twoim dzieckiem.

Literatura:• Gordon T :Wychowanie bez porażek.

Rozwiązywanie konfliktów między rodzicami a dziećmi. Warszawa 2002

• Tannen D : Ty nic nie rozumiesz. Warszawa 1994

• Bocheńska K : Mówię do ciebie, człowieku. Warszawa 2003