Jaiva-Dharma...bujhibe rasika bhakta, nā bujhibe mūdha ‘Z drugiej jednak strony, jeśli nie...
Transcript of Jaiva-Dharma...bujhibe rasika bhakta, nā bujhibe mūdha ‘Z drugiej jednak strony, jeśli nie...
* 2 *
Tytuł oryginału - JAIVA DHARMA (tłumaczona przez H.H. Śri Bhaktivedanta
Narayana Maharaja)
Tłumaczył - zespół Bhagavati Mataji
Redaktor naczelny i sponsor wydania – Atmatatva Prabhu
Korektor – Drogi Czytelniku jeśli znajdziesz w tekście literówkę napisz do nas
my ją poprawimy w kolejnym wydaniu.
© Copyright for Polish edition by Bhakti-Wedanta ISBN 83-60275-14-9 Wydanie I Warszawa 2014/528 Gaurabda Dystrybucja: Wydawnictwo Bhakti-Wedanta tel. 601 592 111 [email protected] www.bhaktiwedanta.wordpress.com Czytelników zainteresowanych tematem tej książki zapraszamy do korespondencji lub odwiedzenia miejsc kultury wisznuickiej:
Świątynia Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy ul. Zakręt 11 Mysiadło k. Warszawy 05-500 Piaseczno, tel. (22) 750 77 97
Świątynia Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy ul. Brodzka 157, 54-067 Wrocław tel. (71) 354 38 02
Świątynia Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy Czarnów 21, 58-424 Pisarzowice k/ Kamiennej Góry
* 3 *
Dedykujemy Śrila Prabhupadzie, którego pragnieniem jest
by wielbiciele Kryszny współpracowali ze sobą w celu
zadowolenia Guru i Gaurangi
* 4 *
WSTĘP
Jestem bardzo szczęśliwy, że trzecie wydanie Jaiva Dharmy w języku hindi,
publikowane przez Gaudija Vedanta Samiti, zostaje właśnie udostępnione
czytelnikom. Publikacja niniejsza jest spełnieniem mojego gorącego
pragnienia, ponieważ zawsze napawał mnie troską fakt, że książka ta nie
była dotąd dostępna w hindi, narodowym języku Indii.
‘Jaiva dharma’ w oryginale bengalskim jest bezcennym skarbem dla
wszystkich Viṣnuitów posługujących się językiem bengali. Jej autor, Śrila
Bhaktivinoda Thakura, jest poufnym towarzyszem Sri Caitanyi Mahabrabhu i
słynie jako Siódmy Goswami. Wprowadził On ponownie do społeczności
współczesnych Viṣnuitów pełen mocy, jak święta rzeka Ganges, nurt
niezmąconej bhakti, objawionej przez Svayam Bhagavāna Śri Caitanyę
Mahāprabhu. Thakura Bhaktivinoda napisał w kilku językach ponad sto
książek na temat bhakti, a Jaiva Dharma zapoczątkowała nową erę w
świecie filozofii i religii.
To wydanie w hindi powstało pod kierunkiem mojego przewielebnego
świętego mistrza, śri-gurūpāda padma-om- viṣnupad 108 Śri Śrimad Bhakti
Prajñāna Keśava Gosvami Maharaja. Jest on strażnikiem Śri-Brahma-
Madhva-Gaudiya Sampradai. Spełnił najskrytsze pragnienie Śrila
Bhaktivinoda Thakura, Śri Gaura Kiśora Dasa Bābājīego Maharadża i Śrila
Bhaktisiddhanty Saraswatiego Maharaja. Jest acaryą w linii sukcesji uczniów
pochodzącej od Śri Caitanyi Mahāprabhu i założycielem Śri Gaudiya Vedanta
Samiti oraz jej odgałęzień, działających w całych Indiach. Dzięki Jego
bezprzyczynowej, nieograniczonej łasce, inspiracji i bezpośrednim
wskazówkom, choć sam nie jestem osobą odpowiednią i kompetentną,
byłem w stanie przetłumaczyć tę książkę, pełną wzniosłej filozofii oraz
rozległej i poufnej prawdy dotyczącej wielbienia Bhagavāna.
Starałem się w niej, na tyle, na ile możliwe, zachować wzniosłą filozofię oraz
wysoce misterny i subtelny nastrój towarzyszący analizie ras. Starałem się, w
miarę moich możliwości, przedstawić te sprawy jasnym i łatwo zrozumiałym
językiem. Czytelnicy sami ocenią, na ile mi się to udało. Jeśli efekty mojego
wysiłku mają jakąkolwiek wartość, zawdzięczam to jedynie łasce lotosowych
stóp Śri Guru.
Tłumaczenie ‘Jaiva dharmy’ w hindi po raz pierwszy opublikowano w
czasopiśmie zatytułowanym ‘Śri Bhagavat-patrika’. Była to seria artykułów,
które ukazywały się na łamach magazynu przez okres sześciu lat. Wierni
czytelnicy bardzo je docenili i wielokrotnie prosili mnie, abym wydał ‘Jaiva
* 5 *
dharmę’ w postaci książki. Drugie wydanie ‘Jaiva dharmy’ ukazało się w
formie książki dla korzyści wiernej publiczności, mówiącej w hindi oraz dla
zadowolenia czystych wielbicieli. Nakład drugiego wydania bardzo szybko się
wyczerpał, dlatego też pojawiło się trzecie wydanie, aby spełnić oczekiwania
czytelników.
Mój wielce chwalebny święty mistrz, Śri Acaryadewa, opatrzył swój artykuł
wstępny obszernym wprowadzeniem, podkreślając w nim unikalne cechy
książki, jej autora oraz inne ważne tematy. Ja jednak nie mogę się
powstrzymać od dodania kilku słów od siebie. Serdecznie proszę
czytelników, aby uważnie przeczytali wprowadzenie, zanim zaczną czytać
książkę. Jestem głęboko przekonany, że jeśli tak uczynią, otrzymają jasne
wskazówki, które powiedzą im, jak wkroczyć w świat prawdy o najwyższej
rzeczywistości.
Słowo ‘jaiva dharma’ odnosi się do dharmy jivy lub fundamentalnej funkcji
żywej istoty. Patrząc z zewnętrznego punktu widzenia, ludzkie istoty mają
różne religie zgodnie z podziałem na kraje, kasty, rasy i temu podobne.
Wydaje się więc, że zasadnicza natura ludzi, zwierząt, ptaków, robaków,
owadów oraz innych żywych istot także się różni. W rzeczywistości jednak,
wszystkie żywe istoty w całym wszechświecie posiadają jedną wieczną,
niezmienną dharmę. Jaiva-dharma daje nam ważny i szczegółowy opis owej
dharmy, która jest wieczna i dotyczy wszystkich żywych istot, wszędzie, w
każdym czasie. Książka ta przedstawia w bardzo zwięzłej formie samą
esencję niezwykle głębokich i poufnych tematów zawartych w Vedach,
Vedancie, Upaniṣadach, Śrimad Bhāgavatam, Purānach, Brahma- Sutrze,
Mahābhāracie, Itihasach, Pańcaratrze, Sat- sandarbhach, Śri Caitanya-
caritamricie, Bhakti- rasamrita- sindhu, Ujjvala- nilamani oraz w innych
wspaniałych śastrach. Poza tym, jest ona napisana w formie pięknej,
zabawnej i łatwo zrozumiałej powieści.
Jaiva- dharma oferuje nam niespotykaną i wzruszającą analizę wielu
żywotnych tematów, takich jak: bhagavata- tattva (prawda dotyczącej Śri
Bhagavāna), jiva- tattva (prawda dotyczącej jivy- duszy, przyp.tłumacza),
śakti- tattva (prawda dotyczącej mocy Śri Bhagavāna), uwarunkowany i
wyzwolony stan jivy, porównawcze studium natury karmy, jnany i bhakti ;
pełna znaczenia i rozstrzygająca dyskusja na temat cech
charakterystycznych uregulowanej i spontanicznej służby oddania (vaidhī i
rāgānugā bhakti) oraz najwyższa doskonałość śri-nama-bhajana. Wszystkie
wymienione tematy rozważane są w kontekście sambandha, abhideya i
prayojana.
* 6 *
Wszystkie wcześniejsze wydania Jaiva-dharmy, opublikowane przed
bengalską wersją, wydaną przez Gaudiya Vedanta Samiti, autorstwa Śrila
Bhaktivinoda Thakura, Śrila Bhaktisiddhanty Saraswatiego oraz kolejnych
acaryów w sukcesji, zawierały fragment omawiający rasa-vicara. Jednakże,
nasz najczcigodniejszy święty mistrz, Śrila Gurūpāda- padma, z pewnych
względów opublikował jedynie dwie części książki, traktujące,odpowiednio, o
nitya-naimittika-dharmie oraz sambhandzie, abhidei i prayojanie. Nie wydał
zaś części trzeciej, opisującej rasa-vicarę (szczegółowe rozważania na temat
poufnych, transcendentalnych nastrojów bhakti).
Póżniej jednak, kiedy Śri Keśava Gaudiya Math była w trakcie publikowania
wersji w hindi, Śrila Gurūpāda- padma osobiście przejrzał całą książkę. W
swoim wprowadzeniu do tego wydania bardzo jasno poinstruował
czytelników, aby przed lekturą zastanowili się, czy mają odpowiednie
przygotowanie i dopiero po takiej analizie zagłębili się, z całą ostrożnością, w
lekturze trzeciej części, opisującej rasa-vicara. Z tego właśnie względu nie
wydało mi się konieczne zamieszczenie jakichkolwiek dodatkowych
wyjaśnień w drugiej edycji, zawierającej wszystkie trzy części książki.
Kiedy Srila Kṛṣṇa das Kaviraj Goswami pracował nad Śri Caitanya-
caritamritą, zaczął zastanawiać się, czy powinien w niej przedstawić dyskusję
dotyczącą rasa- vicary. Zadawał sobie pytanie, czy omówić ten temat w
swojej książce, ponieważ obawiał się, że osoby nie posiadające kwalifikacji i
doświadczenia doznają szkody, czytając o tych kwestiach.
Ostatecznie zdecydował się umieścić w swojej książce fragmenty
omawiające rasa-vicarę . Wyraził to w następujący sposób w Ćaitanya-
caritamricie, Adi-līlā (4.231- 235) :
e saba siddhānta gūdha, kahite nā yuyāya nā kahile, keha ihāra anta nāhi pāya
‘Poufne i ezoteryczne kwestie, związane z miłosnymi rozrywkami Śri
Rasaradży Kṛṣṇy i pasterek gopi, które są ucieleśnieniem mahabhavy, nie są
odpowiednie dla zwykłego człowieka.’
ataeva kahi kichu karinā nigūdha bujhibe rasika bhakta, nā bujhibe mūdha
‘Z drugiej jednak strony, jeśli nie będą one wyjawione, wówczas nikt ich nie
pozna. Dlatego tez omówię te zagadnienia w zawoalowany sposób, tak, że
tylko rasika- bhaktowi będą w stanie je zrozumieć, natomiast osoby
nieuprawnione nie pojmą ich.’
e saba siddhānta haya āmrera pallava
* 7 *
bhakta-gaṇa kokilera sarvadā vallabha
‘Cała ta doktryna jest tak słodka, jak świeżo wyrosłe pędy drzewa mango, a
ich smakiem mogą rozkoszować się jedynie bhaktowie, porównani do
kukułek. ‘
abhakta-usṭrera ithe nā haya praveśa tabe citte haya more ānanda viśeṣa
‘Nie bhaktowie, będący jak wielbłądy, nie mogą wniknąć w owe tematy. I to
napawa moje serce wielką radością.’
Zawsze niewłaściwym jest wyjawianie poufnych tematów związanych z
vraja- rasa ogółowi ludzi. Jednak zawsze istnieje możliwość, że ta święta
tajemnica zniknie, jeśli temat nie zostanie dokładnie omówiony. Chociaż
drzewa neem i drzewa mango mogą razem rosnąć w tym samym ogrodzie,
to jednak na drzewie neem usiądzie kruk, aby kosztować jego gorzkich
owoców, zaś na drzewie mango pojawi się kukułka, mająca bardziej
wybredny smak i zacznie rozkoszować się słodkimi pędami i kwiatami
mango. Dlatego też, można prezentować tematy związane z rasa- vicara.
Do dnia dzisiejszego brakowało literaturze w języku hindi tak niezwykle
wyrafinowanej i obszernej pozycji, która zapoznaje czytelnika, poprzez
analizę porównawczą, z najwznioślejszymi konkluzjami filozoficznymi oraz z
najwspanialszymi metodami kultu w vaisznawa dharmie.
‘Jaiva dharma’ zaspokaja te potrzeby. Rozpoczyna ona nową erę w świecie
filozofii i religii, a szczególnie w świecie Viṣnuizmu.
Śri Keśavaji Gaudija Math
Mathura, U.P., 1989
Oczekujący odrobiny łaski Śri Śri Guru i Vaiṣnavów
Tridandi_ Bikṣu Śri Bhaktivedanta Narayana
* 8 *
WPROWADZENIE
(do drugiego wydania w hindi)
Śri Śrimad Bhakti Pragjana Keśawa Goswami Maharadż
Niemal wszystkie tradycje religijne na świecie propagują swoje idee na
różne sposoby. Służy temu również literatura, wydawana w różnych
językach.
Oczywistym jest, że w świeckim systemie edukacji istnieje podział na trzy
poziomy: podstawowy, średniozaawansowany oraz zaawansowany,
podobnie jak istnieją niższe i wyższe dziedziny kształcenia.
Podobnie też, ci, którzy są dobrze zaznajomieni z literaturą religijną i
wykształceni w różnych systemach religijnych, przyznają, że istnieją również
różne poziomy wiedzy metafizycznej w poszczególnych systemach
religijnych. A wśród tych różnych religijnych ideologii, instrukcje dotyczące
religii premy (czystej miłości), przekazane przez Śri Caitanję Mahaprabhu,
są pod każdym względem najwyższym stopniem objawienia. Kiedy
bezstronni myśliciele poznają ten wzniosły przekaz, z pewnością
jednogłośnie przyjmą go.
Każdy chce kierować się najwyższymi ideałami i naukami, ale w jaki sposób
to pomyślne pragnienie może zostać zaspokojone? Może się tak stać dzięki
wspaniałej wyzwolonej osobistości, która jest jak klejnot wśród uczonych
elit- Śrila Bhaktiwinodzie Thakurze. W swoim osobistym życiu, będącym
najwyższym ideałem życia duchowego oraz w swoich książkach, wydanych w
różnych językach, traktujących o vaiṣṇava dharmie, Śrila Bhaktivinod Thakur
ustanowił wzorzec, który powinniśmy starać się osiągnąć. W jego książkach,
pisanych prostym językiem, można znależć pełne wyjaśnienie instrukcji Śri
Caitanyi Mahaprabhu. A Jaiva- dharma uważana jest przez światowych
myślicieli za kwintesencję innych jego książek.
Wedy są najstarszymi pismami na świecie. Najważniejsze z nich, m.in.
Upaniṣady oraz inne dzieła opracowane przez Vedavyasę (takie jak
Vedanta-sutra, Mahābhārata i Śrimad Bhāgavatam), są wszystkie wybitnymi
dziełami literackimi. Na przestrzeni wieków napisano bardzo wiele książek,
dla których inspiracją stały się ideały sformułowane w literaturze wedyjskiej.
Szeroko rozpowszechnione, zyskały wielką popularność. W książkach tych
odnajdziemy nie tylko różnorodność opinii, charakterystyczne cechy oraz
przeciwstawne punkty widzenia, ale również możemy w nich zaobserwować
* 9 *
wzajemną wyłączność, polaryzację doktryn i filozofię spekulacyjną.
Rezultatem są wstrząsy i rewolucje religijne, które trwają do dnia
dzisiejszego.
W takich niestabilnych okolicznościach, pierwotny Najwyższy Pan, Svayam
Bhagavan, który jest Prawdą Absolutną, około 500 lat temu pojawił się w
głównym z siedmiu świętych miejsc, Śri Dham Mayapur, wewnątrz Navadvip
dham. Celem Jego pojawienia się było wyzwolenie uwarunkowanych żywych
istot. Pan upełnomocnił wówczas niektórych ze Swych umiłowanych
towarzyszy, aby skompilowali obszerną literaturę, zawierającą prawdziwe
znaczenie i esencję wszystkich śastr. Pan, poprzez te książki, pragnął
zaszczepić w sercach wszystkich ludzi bhakti, która jest korzeniem divya-
jnana (wiedzy transcendentalnej). Wszystkie te książki, za wyjątkiem trzech
lub czterech, napisane zostały w sanskrycie.
Śri Rupa i Śri Sanatana Goswami byli jednymi z najbardziej wzniosłych i
zaufanych towarzyszy Śri Caitanii Mahaprabhu, a Śrila Jiva Gosvami był tak
im drogi, że praktycznie był ich identyczną manifestacją. Śrila Jiva Gosvami,
wydobywając esencję ze wszystkich śastr, skomponował Satsandarbhy oraz
inne książki w sanskrycie. Dzięki jego wysiłkom, Svayam Bhagavan przejawił
Swoje poufne pragnienie rozpoczęcia swojego līlā wyzwalania dżiw (jivas).
Niektóre osoby, nie będące w stanie ustalić prawdziwego znaczenia śastr,
zmuszone są do ich interpretacji, zgodnej z ich względnym zrozumieniem.
Niektórzy przyjmują jedynie częściowe zrozumienie śastr, zaś interpretacja
innych przykrywa prawdziwe znaczenie. Jeszcze inni przyswajają pogląd,
stojacy w całkowitej sprzeczności do pierwotnej intencji. Śrila Jiva Gosvami
nie reprezentuje żadnego z wyżej wymienionych przypadków, a wskazówki
wychodzące spod jego pióra są całkowicie absolutnymi i miarodajnymi
instrukcjami Śrimana Mahaprabhu, które z kolei są instrukcjami Wed,
Upaniṣadów, Mahābhāraty i Śrimad Bhāgavatam. Opierając się na czystym,
nieskażonym i kompletnym znaczeniu tych instrukcji, Jaiva dharma przyjęła
zaskakujący kształt. Aby więc czytelnicy mogli z łatwością zrozumieć wartość
i doniosłość tej pozycji, przedstawimy teraz analizę szczególnego znaczenia
tytułu.
Autor nazwał tę książkę ‘Jaiva dharma’. Ponieważ wszyscy posiadamy jakąś
koncepcję pojęcia dharma (zasadnicze, podstawowe zajęcie, czynność lub
religia), nie jest konieczne dłużej się nad tym rozwodzić, również ze względu
na ograniczenie miejsca.
Jeśli dodamy do słowa jiva (żywa istota) podrzędny przyrostek ‘an’,
wówczas, według zasad gramatyki sanskrytu, wzmocniona zostaje środkowa
* 10 *
samogłoska, a litera ‘n’ z przyrostka ‘an’ zanika. I tak właśnie otrzymujemy
słowo ‘jaiva’. Oznacza ono dopełniacz rzeczownika ‘jiva’ lub słowo związane
bądż określające ‘jivę’. Wobec tego ‘jaiva dharma’ oznacza dharmę jivy lub
też szczególną funkcję związaną z jivą. Ale co w tym kontekście oznacza
samo słowo ‘jiva’? Autor w swojej książce wyczerpująco odpowiada na to
pytanie. Niemniej jednak sadze, że bardzo istotne jest, aby pokrótce
wspomnieć o kilku kwestiach z tym tematem związanych.
Słowo jivana (życie) pochodzi od słowa jiva, które oznacza ‘ten, który ma
życie’. Innymi słowy, wszystkie żywe istoty znane są jako ‘jivas ‘. Tak wiec,
autor, używając terminu ‘jaiva dharma’, pragnął zwrócic uwagę na
konstytucyjną funkcję ‘jivy’. Śri Caitanya Mahaprabhu poinstruował jivy,
poprzerz swoich nadzwyczaj oddanych zwolenników, sześciu Goswamich, na
czele z Rupą Goswamim, Sanataną Goswamim i Jivą Goswamim, co do
rodzaju dharmy, jaki jivy powinny przyjąć i za jakim podążać. Około
czterysta lat póżniej, autor tej książki, Śrila Thakur Bhaktivinoda, znany jako
siódmy Goswami, pojawił się na tym świecie niedaleko Sri Dham Mayapur,
miejsca pojawienia się Sri Gaurangi. Majac bardzo miękkie serce i dużo
empatii, rozumiejąc sytuację jiv, napisał on Jaiva – dharmę w języku bengali.
Dzięki pragnieniu Bhagavāna, Sri Kṛṣṇa das Kaviraja Goswami zawarł
esencję instrukcji Sri Bhagavāna Gauracandry w Śri Caitanya Caritamricie.
Mówi o tym następujaca śloka (werset) :
jivera svarupa haya kṛṣṇera nitya dasa
kṛṣṇera tatastha- sakti bhedabheda prakasa
Śri Caitanya caritamrita (Madhya- līlā, 20.108)
‘ Naturalnym stanem jivy jest być wiecznym sługą Kṛṣṇy.Jiva jest marginalną
energią Kṛṣṇy oraz przejawieniem, które jednocześnie jest tożsame i różne
od Kṛṣṇy.’
Autor stworzył Jaiva- dharmę na bazie tej właśnie śloki, która jest bija-
mantrą (podstawowym aforyzmem) wśród wszystkich instrukcji Gaudija
Vaiṣṇavów (Wisznuitów) . Dlatego też, ta książka jest korzystna i możliwa
do przyjęcia przez wszystkie ludzkie istoty, będąc ponad podziałam
rasowymi, kastowymi, związanymi z czyjąś sytuacją życiową i społeczną, jest
też niezależna od czasu, miejsca i osoby. Nie dość na tym- przynosi ona
korzyść również jivom, które narodziły się w innych gatunkach i formach,
takich jak kamienie, zwierzęta, ptaki, owady, istoty wodne oraz inne,
ruchome i nieruchome istoty. Warto tu prztoczyć wiele przykładów istot
innych niż ludzkie, które przyjęły jaiva-dharmę. Ahalya to przykład istoty w
* 11 *
ciele z kamienia, bliźniacze drzewa Yamala- Arjuna oraz siedem talów to
istoty w ciałach drzew, król Nriga w ciele jaszczurki, Maharadża Bharata w
ciele jelenia, Surabhi w ciele krowy, Gadżendra w ciele słonia, Dżambawan w
ciele niedżwiedzia oraz Angada i Sugriwa w ciałach małp.
Nauczyciel wszechświata, Brahma, modlił się do Śri Svayam Bhagavāna Śri
Kṛṣṇy o możliwość pełnienia służby u Jego lotosowych Stóp, nawet jeśli
oznaczałoby to przyjecie narodzin w gatunkach takich jak trawy, krzewy,
zwierzęta czy ptaki. Mówi o tym Śrimad Bhāgavatam (10.14.30) :
‘Mój drogi Panie, modlę się- proszę, obdarz mnie łaską, dzięki której będę
mógł znaleźć się w gronie Twoich bhaktas (wielbicieli) i w pełni zaangażować
się w służbę dla Twoich lotosowych Stóp, czy to teraz, jako Brahma, czy tez
w zyciu następnym, nawet jeśli będę musiał narodzić się w gatunkach
zwierzęcych. ‘
Prahlad Maharadż, cesarz pomiędzy bhaktami, jeszcze wyrażniej wyraził
pragnienie osiągnięcia jaiva- dharmy pod postacią służby dla Bhagavāna,
nawet jeśli łączyłoby się to z koniecznością narodzin w ciele zwierzęcym lub
w jakiejkolwiek innej formie spośród tysięcy gatunków:
nātha yoni-sahasreṣu yeṣu yeṣu vrajāmy aham teṣu teńv acalā bhaktir acyutāstu sadā tvayi
‘ O, Acziuto! Proszę, pozwól mi zawsze mieć niezachwiane oddanie dla
Ciebie, niezależnie od tego, w którym z tysięcy gatunków będę musiał się
narodzić.’
Autor, Śrila Bhaktivinoda Thakura, również modlił się w podobny sposób, w
jednej ze swoich książek, zatytułowanej Śaranagati:
kīṭa janma hau yathā tuyā dāsa bahir-mukha brahmā-janme nāhi āśa
‘Pozwól mi przyjąć narodziny jako owad, jeśli tylko w pobliżu będę mógł
znaleźć Twoich bhaktów. Nie chcę urodzić się nawet jako Brahma, jeśli byłby
obojętny wobec Ciebie.’
Instrukcje ‘Jaiva- dharmy’ są więc zaszczytne i zadowalające dla wszystkich
jiv żywych istot. Poprzez przyjęcie ich przez nas głęboko do serca, wszyscy z
łatwością staniemy się wolni od straszliwej męki spowodowanej przez
niezwyciężone kajdany iluzji i fantasmagorię trywialnej i fałszywej
przyjemności. Poza tym zanurzymy się w błogim szczęściu służby dla
Bhagavāna i dzięki temu staniemy się zdolni, aby doświadczyć najwyższego
spokoju oraz ostatecznej, transcendentalnej przyjemności.
* 12 *
Jak zostało już wspomniane wcześniej, istnieje podział na wyższe i niższe
instrukcje na polu wiedzy świeckiej. Podobnie rzecz się ma z prawdą
religijną. Jedynie osoby o wybitnych cechach są w stanie przyjąć ideał
zawarty w zawansowanych naukach. Rzecz w tym, że ludzkie istoty są
nadrzędne w stosunku do innych żywych istot. Istnieje wiele różnych
rodzajów istot innych niż ludzkie. Słowo prani (to, co ma życie) lub jiva
{dżiwa} odnosi się do świadomej istoty. Nie zajmujemy się tutaj
nieświadomymi obiektami lub bezwładną materią. Naturalna funkcja
świadomej istoty nosi nazwę dharmy i zakłada ona stan świadomości lub też
naturę, której źródłem jest czyjaś prawdziwa tożsamość. Koncepcja dharmy
nierozerwalnie łączy się z koncepcją cetana (świadomości).
W szesnastym rozdziale tej książki znajduje się fragment zawierający analizę
zgodną ze współczesną nauką, a mianowicie przedstawiającą stopniowy,
systematyczny rozwój świadomości. Świadome istoty, podległe działaniu
iluzji, można podzielić na pięć kategorii : 1. acchadita –cetana (świadomość
przykryta), 2. sankucita- cetana (świadomość skarłowaciała),3.mukulita-
cetana (świadomość kiełkująca), 4. vikasita- cetana (kwitnąca świadomość)
oraz 5. purna-vikasita-cetana (w pełni rozkwitła świadomość). Takie żywe
istoty nazywane są jiva lub prani. Z kolei te pięć rodzajów żywych istot
podzielić można na dwie grupy: istoty nieruchome (sthavara) oraz istoty
ruchome (jangama). Uważa się, że drzewa, pnącza, krzewy, kamienie oraz
inne nieruchome istoty maja przykrytą świadomość (acchadita-cetana).
Pozostałe cztery typy żywych istot to istoty ruchome, podczas gdy te istoty
są nieruchome, ponieważ ich świadomość jest całkowicie zakryta. Zwierzęta,
ptaki, owady, istoty wodne posiadają skarłowaciałą świadomość (sankucita-
cetana). Jivy, które rodzą się w gatunkach innych niż ludzkie, mają
świadomość w stanie przykrytym lub skarłowaciałym. Jivy w gatunkach
ludzkich mogą przejawiać świadomość w jednym z trzech stanów:
świadomość kiełkującą, kwitnącą lub w pełni rozkwitłą. I chociaż żywe istoty
w opisanych ostatnio trzech stanach świadomości wszystkie są z wyglądu
istotami ludzkimi, to jednak różnicuje się je zależnie od stanu rozwoju
świadomości. Biorąc pod uwagę powyższy podział, przyjmuje się, że ludzka
świadomość znajduje się w podstawowym, średniozaawansowanym bądż
zaawansowanym stanie rozwoju. Niemniej jednak zarówno drzewa, pnącza,
krzewy, zwierzęta, ptaki jak i ludzkie istoty wszystkie są jivami i jedyną ich
dharmą jest wielbienie Bhagavāna. Jednakże, to ludzkie istoty są
nadrzędne, ze względu na poziom rozwoju świadomości, a ich szczególna
dharma określana jest mianem jaiva- dharmy i zawiera w sobie wielbienie
Bhagavāna.
* 13 *
Funkcję świadomości dzieli się zależnie od stopnia, w jakim wiedza lub
świadomość jest przykryta. Bez wątpienia ludzkie istoty są nadrzędne w
stosunku do wszystkich form życia na Ziemi, ale zasadniczą kwestią jest
zrozumienie, skąd owa nadrzędność pochodzi. Nie można powiedzieć, że
ludzkie istoty są nadrzędne w stosunku do drzew, pnączy, owadów,
zwierząt, ptaków oraz istot wodnych pod względem wyglądu, siły, zręczności
czy tez piękna lub wdzięku. Ale bezsprzecznie przewyższają inne istoty pod
względem zdolności mentalnych, a także rozwoju intelektu oraz
świadomości. To jest właśnie ta szczególna jaiva-dharma, którą tu
analizujemy. Chociaż w ogólnym sensie jaiva-dharma jest dharmą wszystkich
żywych istot, to jednak powinniśmy ją przede wszystkim postrzegać jako
szczególną dharmę gatunku ludzkiego, ponieważ wyjątkowe cechy,
niezbędne dla najwyższej dharmy, można odnaleźć tylko wśród jiv o wysoce
rozwiniętej świadomości.
Może wobec tego pojawić się pytanie: dlaczego książka nosi tytuł ‘Jaiva
dharma’, a nie np. Manava-dharma lub Manusya- dharma (religia ludzkich
istot) ? Kiedy zbadamy temat głębiej, stwierdzimy, że charakterystyczna
cecha ludzkich istot to właśnie dharma; dharmy lub religii nie znajdziemy w
żadnym innym gatunku. Taka jest ogólna zasada. Drzewa, pnącza, kamienie,
robaki, owady, ryby, żółwie, zwierzęta, węże oraz inne żywe istoty zalicza się
do jiv, choć nie przejawiają one tendencji religijnych, które charakteryzuje
dążenie do moksy (wyzwolenia) lub chęć wielbienia Bhagavāna.
Niektórzy filozofowie są zdania, że istoty, przejawiające jedynie zwierzęce
tendencje bądż cechy, takie jak głupota czy brak współczucia, są w
rzeczywistości zwierzętami. Z drugiej strony, wśród jiv, które pojawiły się w
ciałach zwierząt, możemy czasem zaobserwować naturalną, wrodzoną
intuicję. W pewnym, ograniczonym sensie, ta naturalna intuicja ma pozornie
ludzką naturę. W rzeczywistości jednak, nie są to ludzkie cechy, jako że
możemy mówić o ludzkiej naturze dopiero wówczas, kiedy zwierzęcość łączy
się z wiedzą i rozsądkiem. I ci, którzy przejawiają tego typu naturę ludzką,
znani są jako ludzkie istoty.
Nasi aryjscy mędrcy opisali jako zwierzęce zachowanie, w którym dominują
cztery skłonności: ahara (jedzenie), nidra (sen), bhaya (strach) i
maithuna(łączenie się w pary). Ludzka natura przejawia się dopiero
wówczas, kiedy pokonuje się te zwierzęce skłonności i rozwija się rozsądek
(dharma-vrtti). Zachodni filozofowie również stwierdzili, że człowiek to istota
rozumna. Jednak należy nadmienić, że pojęcie rozsądku i racjonalności w
filozofii Zachodu jest dość ograniczone.
* 14 *
W filozofii aryjskiej słowo ‘dharma’ ma niezwykle szerokie znaczenie.
Zaledwie jeden aspekt tego znaczenia obejmuje koncepcję pojęcia
racjonalności, prezentowaną przez filozofię Zachodu, znacznie ją
rozszerzając o skłonność do czczenia Boga. Dharma jest rzeczywistą
charakterystyczną cechą natury ludzkiej, a żywe istoty, które są jej
pozbawione, określa się mianem zwierząt. Potwierdzają to śastra:
āhāra-nidrā-bhaya-maithunaṁ ca
sāmānyam etat paśubhir narāṇām
dharmo hi teṣām adhiko viśeṣo
dharmeṇa hīnāḥ paśubhiḥ samānāḥ
Śloka ta mówi, że żywe istoty mają naturalną tendencję zadowolenia
zmysłów przez czynności jedzenia, spania, obrony i łączenia się w pary.
Obserwujemy tę tendencję zarówno u istot ludzkich, jak i wszystkich innych
gatunków. W tej kwestii istnieje tylko jedna opinia. Jednakże, miano istot
ludzkich posiadają jedynie te osoby, u który można dostrzec skłonności do
życia religijnego. Słowa ‘dharmo hi teśam adhiko viśeśah’ oznaczaja, że
dharma to szczególna cecha, odróżniająca istoty ludzkie od zwierząt i innych
gatunków. Ci, u których dharma jest całkowicie nieobecna, nie mogą być w
pełni określani jako istoty ludzkie. Słowa ‘dharmena hinah paśubhih
samanah’ oznaczają, że osoby zupełnie pozbawione dharmy są jak
zwierzęta. To dlatego właśnie, w naszym kraju, osoby pozbawione dharmy
nazywamy nara-paśu (zezwierzęconymi ludżmi).
Należy szczególnie podkreślić, że ludzie w dzisiejszych czasach odrzucili
dharmę i pochłonięci są jedzeniem oraz innymi formami przyjemności
zmysłowej. To zaspokajanie zmysłów jest tendencją typową dla zwierząt
oraz gatunków innych niż ludzkie. Obecnie, ze względu na wpływ wieku Kali,
społeczeństwo ludzkie stopniowo się degraduje, zdążając w kierunku
zezwierzęcenia. Dlatego obecnie, według opinii śastr, jedynie niewielką
grupę osób można określić mianem istot ludzkich. Gdyby autor zatytułował
swoją książkę ‘Manuśya dharma’, z punktu widzenia definicji gatunku
ludzkiego, zawartej w śastrach, większość ludzi zostałaby zdyskwalifikowana.
To właśnie z tego względu autor, Śrila Bhaktivinoda Thakura, mając na
uwadze dobro wszystkich, nadał swej książce szerszy tytuł, Jaiva- dharma i
dzięki temu zachował ustalenia śastr. Dharma lub wielbienie Śri Bhagavāna
odnosi się jedynie do istot ludzkich, a nie do zwierząt, ptaków czy innych
gatunków. Ludzkie istoty, jako gatunek najbardziej zaawansowany, są
szczególnie upełnomocnione do otrzymania najwyższych nauk lub dharmy. A
Jaiva- dharma jest szczególnie przeznaczona dla ludzkich istot.
* 15 *
Niezwykłą cecha Śri Caitanyi Mahabrabhu jest to, że jest On pełen
miłosierdzia nawet dla najbardziej upadłych ludzi, czyniąc ich zdolnymi do
przyjęcia Jego najwyższych nauk. Takiej łaski nie okazał przedtem żaden
inny awatara. Dlatego też śastry wychwalają Śrimana Mahaprabhu za
pomocą bardzo znamiennych słów:
anarpita-carim cirat karunayavatirnah kalau
samarpayitum unnatojjvala-rasam sva-bhakti-sriyam
harih purata-sundara-dyuti-kadamba-sandipitah
sada hridaya-kandare sphuratu vah saci-nandanah
Vidagdha- madhava (1.2)
‘Oby Sacinandana Gaurahari, który lśni blaskiem silniejszym niż złoto,
zawsze był obecny w zakątkach naszych serc. Z powody Swej
bezprzyczynowej łaski, pojawił się On w wieku Kali, aby obdarzyć świat
bogactwem Swej własnej bhakti, najwyższą, promienną słodyczą, ujjvala
rasa, najbardziej poufnym nastrojem służby dla Radhy i Kryszny w Ich
miłosnym związku. Ten rzadki dar nie był rozdawany od bardzo dawna.
Ludzkie istoty, które go otrzymały, mogą z łatwością uwolnić się na zawsze z
niewoli mayi i dzięki wielkiemu szczęściu otrzymać kṛṣṇa- prema.
Autor tej śloki bardzo trafnie opisał charakter Śrimana Mahaprabhu.
W jedenastym rozdziale Jaiva- dharmy autor, prezentując rozmowę miedzy
Mullah Sahibem i Waisznawami (Wisznuitami), stwierdza, że wszystkie
ludzkie istoty zdolne są do otrzymania vaiṣṇava- dharmy. Swój wniosek
popiera logiczną analizą oraz mocnymi dowodami z śastr. Osoby władające
językiem urdu, faṛṣi, językiem angielskim lub jakimkolwiek innym, mogą stać
się Waisznawami. Nie jest to jedynie ograniczone do grupy osób mówiących
w sanskrycie. W rzeczywistości, można spotkać wiele osób mówiących
językami takimi jak hindi, bengali, orija, assamese, tamil, telegu oraz innymi
językami Indii, które już osiągnęły wzniosłą pozycję Waisznawy. Zaiste,
osoby z prawie każdego środowiska, społecznego czy religijnego, są do tego
zdolne. Różnice językowe z pewnością nie dyskwalifikują nikogo.
Śrila Bhaktivinoda Thakura, pomijając opinie tych, którzy mogli mieć
uprzedzenia na tle różnic językowych, przekazał instrukcje Śrimana
Mahaprabhu w wielu różnych językach. Napisał on około stu książek w
sanskrycie, bengali, orija, hindi, urdu oraz w języku angielskim. Tytuły
niektórych najważniejszych jego prac zostały podane poniżej wraz z datami
pierwszego wydania danej pozycji:
* 16 *
Sanskryt (1) Vedāntādhikaraṇa-mālā, 1872 (2) Datta-kaustubham, 1874 (3) Datta-vaṁśa-mālā, 1876 (4) Bauddha-vijaya-kāvyam, 1878 (5) Śrī Kṛṣṇa-saṁhitā, 1880
(6) Sanmodana bhāṣya (Śikṣāṣṭakam), 1886 (7) Daśopaṇińad-cūrṇikā, 1886 (8) Bhāvāvalī (commentary), 1886 (9) Śrī Caitanyacaranāmṛta bhāṣya (komentarz do Śrī Caitanya-Upaniṣad), 1887 (10) Śrī Āmnāya-sūtram, 1890 (11) Tattva-vivekaḥ or Śrī Saccidānandānubhūtiḥ, 1893 (12) Tattva-sūtram, 1894 (13) Vedārka-dīdhiti (komentarz do Śrī Īśopaniṣad), 1894 (14) Śrī Gaurāṅga-līlā-smaraṇa-maṅgala-stotram, 1896 (15) Śrī Bhagavad-dhāmāmṛtam (commentary), 1898 (16) Śrī Bhāgavata arka-marīci-mālā, 1901 (17) Śrī Bhajana-rahasya, 1902 (18) Svaniyama-dvādaśakam, 1907 (19) Brahmamsūtra bhāṣya (komentarz) (20) Śikṣā-daśamūlam etc.
Bengali (proza) (1) Garbha-stotra (translation), 1870 (2) Śrī Sajjana-tońaṇī (monthly magazine), 1881 (3) Rasika-Rañjana (komentarz do Bhagavād Gītā), 1886 (4) Śrī Caitanya Śikṣāmṛta, 1886 (5) Prema-pradīpa, 1886 (6) Published Śrī Viṣṇu-sahasra-nāma, 1886 (7) Vaińṇava-siddhānta-mālā, 1888 (8) Siddhānta-darpaṇam (Bengali translation), 1890 (9) Vidvad-rañjana (komentarz do Bhagavād Gītā), 1891 (10) Śrī Harināma, 1892 (11) Śrī Nāma, 1892 (12) Śrī Nāma-tattva, 1892 (13) Śrī Nāma-mahimā, 1892 (14) Śrī Nāma-pracāra, 1892 (15) Śrīman Mahāprabhura Śikṣā, 1892 (16) Tattva-muktāvalī or Māyāvāda-śatadūṣaṇī, 1894 (17) Amṛta-pravāha-bhāṣya, (komentarz do Caitanya caritāmṛta), 1895 (18) Śrī Rāmānuja Upadeśa, 1896 (19) Jaiva-Dharma, 1896 (20) Prakāśinī-vṛtti (komentarz do Brahma-saṁhitā), 1897 (21) Pīyūṣa-varṣiṇī-vṛtti (komentarz do Upadeśāmṛta), 1898
* 17 *
(22) Śrī Bhajanāmṛtam (translation and commentary), 1899 (23) Śrī Saṅkalpa-kalpadrumā (Bengali translation), 1901 etc. Bengali (1) Hari-kathā: Topics of Lord Hari, 1850 (2) Śumbha-Niśumbha-yuddha, 1851 (3) Vijana-grāma, 1863. (4) Sannyāsī, 1863. (5) Kalyāṇa-kalpataru, 1881 (6) Manaḥ-Śikṣā (translation and commentary), 1886 (7) Śrī Kṛṣṇa-vijaya (published), 1887 (8) Śrī Navadvīpa-dhāma-mahātmya, 1890 (9) Śaraṇāgati, 1893 (10) Gītāvalī, 1893 (11) Gītāmālā, 1893 (12) Śoka-śātana, 1893 (13) Śrī Navadvīpa-bhāva-taraṅga, 1899 (14) Śrī Harināma-cintāmaṇi, 1900 (15) Śrī Prema-vivarta (published), 1906 etc.
Urdū (1) Vālide Rejiṣṭrī, 1866. etc. Angielski (1) Poriade, 1857–58. (2) Maṭhas of Orissa, 1860. (3) Our Wants, 1863 (4) Speech on Gautama, 1866 (5) The Bhāgavat: Its Philosophy, Its Ethics, and Its Theology, 1869 (6) Reflections, 1871 (7) Thākura Haridāsa, 1871 (8) The Temple of Jagannātha at Purī, 1871 (9) The Monasteries of Purī, 1871 (10) The Personality of Godhead, 1871 (11) A Beacon of Light, 1871 (12) Śrī Caitanya Mahāprabhu, His Life and Precepts, 1896 etc.
* 18 *
ROZDZIAŁ 26
Wprowadzenie do Rasa-Tattvy–podstaw duchowych nastrojów.
Vijaya-kumāra wkrótce opuścił Navadvīpa i pozostał poza granicami przez
prawie miesiąc. W międzyczasie, po otrzymaniu zezwolenia na ślub od
Vijaya-kumāra i Vrajanātha, jego babka nie zmarnowała nawet chwili w
poszukiwaniach panny młodej. Gdy Vijaya-kumāra usłyszał od swej siostry,
że brahmana trudniący się dobieraniem par znalazł stosowną pannę młodą
dla Vrajanātha, natychmiast wysłał swego młodszego brata do wioski Bilva
Puskarini w celu poczynienia wszelkich aranżacji. Ostatecznie ustalono
pomyślną astrologicznie datę i zgodnie z wyznaczonym dniem odbyła się
ceremonia małżeństwa.
Wkrótce po małżeństwie, Vijaya-kumāra osobiście pojawił się w Navadvīpa.
Wydawał się zamknięty w sobie. Będąc w melancholijnym nastroju
pozostawał całkowicie apatyczny w obliczu wszelkich materialistycznych
dyskusji. Jednocześnie był bardzo uważny w kwestii swego życia
duchowego. Vrajanātha zbliżył się do niego i powiedział: „Wujku, wyglądasz
tak, jakbyś nie mógł sobie znaleźć miejsca. Dlaczego nie powiesz mi o co
chodzi? Ożeniłem się na twoje życzenie, jednak ty nie chcesz wyjawić swego
serca. Jaką podjąłeś decyzję odnośnie swojej osoby?”
Vijaya-kumāra powiedział: „Postanowiłem udać się na pielgrzymkę do
Purusottama-Kṣetra Puri w towarzystwie grupy, która wyrusza w drogę za
kilka dni. Chodźmy do Śrī Gurudevy poprosić o jego zgodę.”
Popołudniu tego samego dnia Vijaya-kumāra i Vrajanātha udali się do
Śrīvasangana. Po tym, jak opowiedzieli o wszystkim Raghunātha dāsa
Bābājemu, poprosili o jego zgodę na odwiedziny Puri-dhama. Raghunātha
dāsa Bābājī był bardzo zadowolony z tego pomysłu i poinformował swych
uczniów, że głównym nauczycielem linii wywodzącej od Śrīman Mahāprabhu
jest obecnie Śrī Gopala-Guru Gosvāmī, uczeń Śrī Vakreśvara Paṇḍita.
Przebywa on w Puri w domu Kāśī Miśry. Raghunātha dāsa Bābājī
poinstruował ich, by przyjęli darśana lotosowych stóp Gosvāmīegoi uważnie
wysłuchali jego instrukcji. Dowiedzieli się również, że strzegł on bezpiecznie i
skutecznie nauk Śrī Svarupy Damodara.
W drodze powrotnej do Māyāpura, Vrajanātha powiedział Vijaya-kumarowi o
pragnieniu towarzyszenia mu w podróży do Puri. Vijaya był wielce rad z tej
propozycji. Gdy powiedzieli wszystkim w domu o swoich zamiarach, babka
nie chcąc pozostać samą, zdecydowała się towarzyszyć im w pielgrzymce. Z
* 19 *
tego powodu plan podróży został ułożony dla trzech osób. Wraz z nastaniem
gorących dni miesiąca Jyetstha (przełom maja i czerwca), pielgrzymi
wyruszyli do Jagannātha Puri.
Po kilku dniach przybyli do Dantana i wkrótce po tym do Jaleśvara. W
Remunie mieli darśana sławnego Bóstwa Ksira-cora Gopīnātha, po czym
wyruszyli do Śrī Vraja Kṣetra leżącego nad brzegami rzeki Vaitrani. Tam
wykonali ofiarę Nabhi-gaya-kriya, wykąpali się w rzece i przybyli do ogrodu
Ekambara, by zobaczyć Pana Sive w jego formie Śrī Linga-raja.
Kilka dni później przybyli do Śrī Kṣetra Puri Pana Jagannātha. Tam,
oryginalnie wieloosobowa grupa rozdzieliła się na mniejsze grupki i
pojedyncze osoby w celu zakwaterowania w domach rodzinnych różnych
panda – kapłanów świątynnych, którzy pełnili funkcję ich przewodników.
Vijaya-kumāra, Vrajanātha oraz ich babka zatrzymali się w rezydencji w
Haracaṇḍī Sāhī.
Zaraz po przyjeździe, Vijaya i Vrajanātha spędzili kilka dni na odwiedzaniu
wielu pobliskich świętych miejsc, kąpielach w oceanie, okrążaniu dhama,
honorowaniu prasāda Jagannātha, itp. Następnie udali się do świątyni Pana
Jagannātha, by ujrzeć darsan portretu-bóstwa Śrīman Mahāprabhu oraz
odbicia Jego lotosowych stóp na świątynnej podłodze oraz odbicia Jego
palców na kolumnie Garuda-stabha. Znaki te pojawiły się, gdy w chwili
darsanu Pana Jagannātha Śrīman Mahāprabhu wszedł w stan wzniosłej
ekstazy sprawiając, że kamień, którego dotykał zaczął się topić. W tym
czasie Vijaya-kumāra i Vrajanātha rozpamiętując różne rozrywki Pana weszli
w trans, podczas którego doświadczyli stanu najwyższej błogości.
Stamtąd udali się do domu Śrī Kāśī Miśry. W pierwszej kolejności ofiarowali
pokłony khadama – drewnianym chodakom oraz innym,znajdującym się tam
osobistym parafernaliom Śrīman Mahāprabhu. Następnie pokłonili się
sekretnemu miejscu Śrī Gambhira, który był siedzibą Pana w Jego ostatnich
dwunastu latach spędzonych w Puri. Dom Śrī Kāśī Miśry jest bardzo
przestronny. Po jednej ze stron kompleksu znajduje się świątynia Śrī
Rādhākanta, a naprzeciw niej – rezydencja Śrī Gopala-Guru Gosvāmīego. Po
wkroczeniu do jego pokoju, Vijaya-kumāra i Vrajanātha rzucili się na ziemię
w pokorze dławiąc się od przeżywanych emocji.
Obserwując ich nastrój oddania, Śrī Gopala-Guru Gosvāmī podniósł ich i
objął. Po tym, jak zajęli miejsca zapytał: „Skąd przybyliście? Powiedzcie mi
coś o sobie.”
Dowiedziawszy się kim są i skąd pochodzą, Śrī Gopala-Guru Gosvāmīego
przepełniła radość. Słysząc słowo Navadvīpa powiedział: „Czuję się dzisiaj
* 20 *
wielkim szczęśliwcem mogąc ujrzeć dhama-vasich. Jestem niezmiernie
ciekaw jak się mają Raghunāthadāsa Bābājī, Gaurancandradāsa i inni
Vaiṣṇavowie ze Śrī Māyāpura. Raghunāthadāsa Bābājī tak bardzo
przypomina mi mego sikṣa-Guru, Śrī Raghunāthadāsa Gosvāmīego.”
Śrī Gopala-Guru Gosvāmī posłał po swego ucznia Śrī Dhyānacandrę i polecił
mu nakarmić dwóch czcigodnych gości. Po maha-prasāda, wszyscy usiedli i
rozpoczęli dyskusję na tematy świadome Kṛṣṇy. Vijaya-kumāra – Paṇḍita
Śrīmad Bhāgavatam oraz Vrajanātha będąc biegłym w wielu różnych
gałęziach pism objawionych zrobili duże wrażenie na Śrī Dhyānacandrze,
który następnie poinformował swego Guru o erudycji i wiedzy z pism
objawionych, jakie posiadali nowo przybyli goście. Śrī Gosvāmī zawołał ich i
powiedział życzliwie: „Jesteście bezcennymi klejnotami mego serca.
Pozwólcie mi, bym tak długo, jak pozostaniecie w Puri miał każdego dnia
darśana waszych osobistości.”
Vijaya-kumāra i Vrajanātha pokornie odpowiedzieli: „Mistrzu, Śrī Raghunātha
dāsa Bābājī przebywa teraz w Māyāpura i ma się bardzo dobrze. Okazał nam
ogromną łaskę. Przed tym, jak przybyliśmy do Puri poinstruował nas, byśmy
zbliżyli się do twoich lotosowych stóp i wysłuchali twoich nauk.”
Śrī Gosvāmī powiedział: „Raghunātha dāsa Bābājī jest wielkim panditą –
zawsze uważnie podążajcie za jego radami. Jeśli macie jakiekolwiek pytania
przyjdźcie jutro w południe. Przyłączcie się do nas przy honorowaniu maha-
prasāda z południowego ofiarowania. Następnie spotkamy się i
przedyskutujmy wasze pytania.” Po ofiarowaniu wyrazów szacunku Śrī
Gopala-Guru Gosvāmīemu, Vijaya i Vrajanātha powrócili do swej siedziby w
Haracaṇḍī Sāhī.
Następnego dnia, o wyznaczonej godzinie przyszli do świątyni Rādhā-Kānta
Maṭha. Po uhonorowaniu maha-prasāda udali się do Śrī Gopala-Guru
składając pokłony u jego lotosowych stóp. Zapytali go: „Prabhu, pragniemy
dowiedzieć się z twoich ust o rasa-tattvie w Kṛṣṇa-bhakti. Będzie to dla nas
wielkim błogosławieństwem. Jesteś głównym nauczającym linii Nimānanda.
W linii wywodzącej się od Śrīman Mahāprabhu jesteś autoryzowanym
następcą Śrī Svarūpā Damodara Gosvāmīego. Ofiarowujemy nasze pokłony
tobie – o acaryo całego świata. Każde słowo, które usłyszymy od ciebie na
temat rasa-tattvy, nagrodzi nasze poszukiwania i studia sukcesem.”
Śrī Gosvāmī był wielce rad z niespodziewanego daru dwóch tak
kwalifikowanych uczniów. Powiedział: „Niech Najwyższa Osoba Boga, Śrī
Nimāi Paṇḍita, syn Sacimaty, który miłościwie pojawił się w Navadvīpa
uznając Gaudiya z Bengalu i Oriya z Orissy za Swych braci, pobłogosławi nas
* 21 *
duchową błogością. Niech Śrī Svarūpā Damodara, który będąc źródłem
nieustannej ekstazy Śrīman Mahāprabhu z powodu bezbłędnej służby
opisywania mādhurya-rasy, pojawi się w naszych sercach. Niech Śrī
Vakreśvara Paṇḍita, który pochwycił umysł Nimāia Paṇḍita swym
błyskotliwym tańcem, oraz który skorygował Śrī Devanandę Paṇḍita swym
bezprzyczynowym współczuciem, obsypie nas błogosławieństwami.”
„Rasa jest niezrównaną i najbardziej ezoteryczną tattvą. Rasa-tattva jest w
pełni rozkwitłym kwiatem transcendentalnych rozrywek Najwyższej Osoby
Boga, Śrī Kṛṣṇy. Gdy Kṛṣṇa-bhakti osiąga szczyt czystości stając się
dynamicznie aktywna, zostaje przemieniona w Kṛṣṇa-bhakti-rasę – nastroje
oddania dla Kṛṣṇy.”
Vrajanātha: „Czy zdolność Kṛṣṇa-bhakti-rasy zostaje zdobyta na mocy
wcześniejszej praktyki?”
Gosvāmī: „Na to pytanie nie istnieje prosta odpowiedź. Będę musiał
dokładnie opisać ten temat, a wy starajcie się go zrozumieć. Zapewne
usłyszeliście od waszego Gurudevy o Kṛṣṇa-rati – miłosnym przywiązaniu do
Kṛṣṇy, nazywanym inaczej sthayi-bhāvą – stałym nastrojem oddania. Gdy
sthayi-bhāva jest pielęgnowana przez długi czas sāmagrī-bhāvą –
składnikami rasy, wówczas rozwija się w Kṛṣṇa-bhakti-rasę, wspaniałe i
pełne smaku nastroje śuddha-bhakti do Śrī Kṛṣṇy.”
Vrajanātha: „Łaskawie opowiedz o sthayi-bhāvie oraz sāmagrī-bhāvie.
Śrī Gurudeva wyjaśnił nam, czym jest bhāva, jednak nigdy nie słyszeliśmy,
jak wymieszanie sthayi i sāmagrī-bhāvy tworzy Kṛṣṇa-bhakti-rasę.”
Gosvāmī: „Bhāva-bhakti i Kṛṣṇa-rati rozwijają się w sercu wielbiciela z
powodu zaangażowania w proces bhakti w poprzednich życiach, jak i w
życiu obecnym. Ucieleśniają one duchową błogość, która w dojrzałym stanie
przekształca się w Kṛṣṇa-bhakti-rasę.”
„Samgri-bhāva podzielona jest na cztery grupy znane, jako: vibhāva –która
przyczynia się do pojawienia Kṛṣṇa-rati; anubhāva – subsekwentny
(prostopadle biegnący) stan ekstazy; sattvika-bhāva – konstytucjonalna
ekstaza oraz vyabhicārī-bhāva – agresywna ekstaza znana również, jako
sañcārī-bhāva – nieustannie istniejące symptomy ekstazy. Vibhāva znana
również, jako Kṛṣṇa-prema dzieli się na dwie rodzaje: ālambana –
podstawową przyczynę oraz uddīpana – bodziec pobudzający. Ālambana
jest podstawową przyczyną dającą rati – boską miłość i dzieli się na dwa
rodzaje: viṣaya – ukochanego oraz āśraya – tego, który kocha. Ukochanym
obiektem jest viṣaya, a tym który tę miłość obejmuje jest āśraya. Tak osoba,
która posiada rati jest āśrayą, a ten który jest celem tej miłości jest viṣayą.
* 22 *
Serce wielbiciela Kṛṣṇy obejmuje rati, stąd jest on āśraya. Natomiast Kṛṣṇa
jest obiektem miłości wielbiciela i dlatego jest On viṣayą.”
Vrajanātha: „Powiedziałeś, że vibhāva dzieli się na alambanę – podstawową
przyczynę transcendentalnej miłości oraz uddipanę – przedmioty związane z
Kṛṣṇą, które tą transcendentalną miłość stymulują. Ālambana następnie
dzieli się na viṣayę – obiekt miłości oraz āśrayę – naczynie miłości.
Wspomniałeś, ze Kṛṣṇa jest viṣayą, a wielbiciel jest āśrayą. Teraz powstaje
pytanie: ‘Czy możliwym jest, by Kṛṣṇa również stał się āśrayą
transcendentalnej miłości?’”
Gosvāmī: „Naturalnie. Jak wspomnieliśmy wcześniej, gdy wielbiciel kocha
Kṛṣṇę, Kṛṣṇa jest viṣayą, a wielbiciel – āśrayą. Jednakże, gdy to Kṛṣṇa kocha
wielbiciela, to On staje się āśrayą, a wielbiciel – viṣayą.”
Vrajanātha: „Słyszeliśmy od Gurudeva o sześćdziesięciu czterech cechach
Kṛṣṇy. Czy chciałbyś powiedzieć nam coś więcej na ten temat?”
Gosvāmī: „Śrī Kṛṣṇa jest skarbnicą nieograniczonych doskonałości, które
manifestują się w Nim w stopniu absolutnym. Tak, z powodu różnorodności
na platformie absolutnej, doskonałości Śrī Kṛṣṇy ukazywane są z różną
intensywnością. W Dvarace doskonałości są purnah – kompletne; w
Mathurze, doskonałością są purna-tarah – bardziej kompletne, a w Gokula-
Vṛndāvanie, doskonałości są purna-tamah – najbardziej kompletne.”
„Zgodnie z czasem, miejscem i nastrojem lili, manifestacja doskonałości i
charakteru Śrī Kṛṣṇy również odpowiednio się od siebie różnią. W Swych līlā,
Kṛṣṇa jest zawsze nāyaka – bohaterem, który przejawia się na cztery
sposoby: dhīrodātta, dhīra-lalitā, dhīra-śānta oraz dhīrodhatta.”
Vrajanātha: „Czcigodny Gosvāmī, łaskawie opisz dhīrodāttanāyaka.”
Gosvāmī: „Dhīrodāttanāyaka jest z natury bardzo poważny, delikatny,
przebaczający, miłosierny, pełen współczucia, zdeterminowany, pokorny,
wysoce kwalifikowany, rycerski i fizycznie atrakcyjny.”
Vrajanātha: „Drogi Gosvāmī, opisz łaskawie dhīra-lalitā.”
Gosvāmī: „Dhīra-lalitānāyaka jest z natury zabawny, dowcipny, biegły w
żartach, zawsze pełen młodzieńczości, smakuje rasy, jest bardzo podległy
Swym ukochanym, całkowicie pewny Siebie i w konsekwencji całkowicie
wolny od wszelkich niepokojów.”
Vrajanātha: „Szanowny Gosvāmī, łaskawie opisz dhīra-śānta.”
* 23 *
Gosvāmī: „Dhīra-śāntanāyaka jest z natury bardzo spokojny, wyrozumiały w
czasie niepokoju i kłopotów, troskliwy i uczynny wobec wszystkich.”
Vrajanātha: „Gosvāmī, łaskawie opisz dhīroddhata.”
Gosvāmī: „Dhīroddhata nāyaka jest zawistny i zazdrosny, arogancki,
podstępny, łatwo wpada w gniew, jest niespokojny, zadowolony z siebie,
chełpliwy oraz ostentacyjny.”
Vrajanātha: „Wspomniałeś kilka walczących ze sobą, jak i wykluczających się
cech. W jaki sposób mogą one wszystkie przejawiać się w osobowości jednej
osoby?”
Gosvāmī: „Śrī Kṛṣṇa posiada absolutną moc i bogactwo. Dzięki Swej
niewyobrażalnej mocy wszystkie te tworzące konflikt cechy i przeciwieństwa
istnieją w Jego charakterze w doskonałej harmonii. W pismach objawionych
znajdujemy liczne wzmianki, które potwierdzają ten punkt.”
„Kurma Purāna oświadcza:
asthūlaś cāṇuś caiva sthūlo ’ṇuś caiva sarvataḥ avarṇaḥ sarvataḥ proktaḥ śyāmo raktāntalocanaḥ aiśvarya-yogād bhagavān viruddhārtho ‘bhidhīyate
tathāpi doṣo parame naivāhāryā kathañcana guṇāviruddhā apy ete samāhāryāḥ samantataḥ
„Antagonistyczne cechy są wspaniale dopasowane w osobowości
Najwyższego Pana. Choć jest On transcendentalny, pozbawiony materialnej
formy i nieskończenie mały w rozmiarze, jest równocześnie cielesny i
wszechprzenikający w każdym aspekcie. Pisma objawione opisują, że choć
Jego ciało nie posiada materialnego koloru, Jego aura ma transcendentalny
czarniawy odcień, a oczy na brzegach są czerwonego koloru. Jest On
obdarzony absolutnym bogactwem i dlatego nawet sprzeczne cechy mogą
ozdabiać Jego osobowość. Nie ma w Nim niedoskonałości. Choć te cechy są
pozornie ze sobą sprzeczne, w osobowości Najwyższego Pana świecą boską
doskonałością. Na mocy Swej niezależnej woli manifestuje je różnorodnie
podczas Swych līlā.”
„W Maha-varaha Puranie czytamy:
sarve nityāḥ śaśvatāś ca dehās tasya parātmaṇaḥ hānopādāna-rahitā naiva prakṛti-jaḥ kvacit
paramānanda-sandohā jñāna-mātrāś ca sarvataḥ sarve sarva-guṇaiḥ pūrṇāḥ sarva-doṣa-vivarjitāḥ
* 24 *
„Wszystkie różnorodne ekspansje Osoby Boga są transcendentalne i wieczne
i każda z nich raz za razem zstępuje do różnych wszechświatów
materialnego stworzenia. Ich ciała składające się z wieczności, błogości i
wiedzy są nieprzemijające. Nie ma możliwości, by uległy rozkładowi, gdyż
nie są tworem tego świata. Te formy są skoncentrowaną duchową
egzystencją, zawsze pełne wszystkich duchowych cech i wolne od
materialnego zanieczyszczenia.”
„Vaiṣṇava-tantra oświadcza:
aṣṭādaśa-mahādoṣaiḥ rahitā bhagavat-tanuḥ sarvaiśvaryamayī satya
vijñānānanda-rūpiṇī
„Ciało Najwyższej Osoby Boga jest wiecznym ucieleśnieniem Prawdy
Absolutnej i pod każdym względem jest pełne wiedzy, błogości, bogactwa i
nieograniczonej mocy. Jednocześnie jest całkowicie wolne od wszystkich
osiemnastu maha-doṣā – wielkich wad.”
„Viṣṇu-Yāmala Tantra opisuje osiemnaście maha doṣā:
mohas tandrā bhramo rukṣa-rasatā kāma ulbaṇaḥ lolatā mada-mātsaryau hiṁsā kheda-pariśramau asatyaṁ krodha ākāṅkṣā āśaṅkā viśva-vibhramaḥ
viṣamatva parāpekṣā doṣa aṣṭādaśoditā
„Następujące cechy zostały zdefiniowane, jako maha-doṣā – wielkie wady:
iluzja, apatia, tendencja do popełniania błędów, nieprzyjemne, nieokrzesane
i głupie zachowanie, materialne pożądanie, niecierpliwość, duma, zawiść,
przepełniona nienawiścią przemoc, rozpacz, lenistwo i szukanie wygód,
nieszczerość, gniew, pragnienie, strach, oszołomienie, poważny brak
równowagi oraz całkowita zależność od innych.”
„We wszystkich manifestacjach Najwyższego Pana, maha- doṣā nie istnieją.
Wszystkie pozytywne cechy są doskonale zamanifestowane w każdym z Jego
avatarów. Natomiast u Śrī Kṛṣṇy, źródle wszystkich inkarnacji, cechy te
istnieją w stanie absolutnym.”
„Poza tymi cechami, Śrī Kṛṣṇa posiada osiem dodatkowych, które dowodzą
Jego męskości, jako Najwyższego Odbiorcy Przyjemności. Są nimi: śobhā –
piękno i gracja; vilāsa – zamiłowanie do przyjemności; mādhurya –
przyjemna i wytworna słodycz; māṅgalya – pomyślna rzetelność; sthiratā –
cierpliwość i niezłomność; teja – moci wpływ; lailta – wesołość i czarujący
ubiór oraz audārya – wielkoduszność.”
* 25 *
„Śobhā zawiera w sobie również bycie miłosiernym wobec podwładnych,
odwagę w postępowaniu z równymi sobie, heroizm i męstwo, entuzjazm,
bezpośredniość i prawdomówność. Jeśli widzi się, że osoba jest zawsze
szczęśliwa i ma w zwyczaju mówić z uśmiechem uważa się, że jest w
nastroju vilāsa – przyjemności. Wyważony chód, spokojne zachowanie,
uprzejma i słodka mowa oraz atrakcyjność zawierają się w mādhuryi. Bycie
symbolem solidności i niezawodności dla całego wszechświata, czyni Kṛṣṇę
absolutnie pomyślnym – māṅgalya. Kṛṣṇa nigdy nie waha się lub uchyla od
wykonywania Swojej pracy i obowiązku.Jest zatem cierpliwym, stałym oraz
nieugiętym sthiratā. Zdolność przyciągania każdego mocą i wpływem jest
oznaką teja. Osoba, która czyni niekończące wysiłki w romansach oraz jest
czarująca i pięknie się ubiera – jest znana jako lalitā. Osoby, które
wspaniałomyślnie dedykują swoje życie dla dobra innych znane są, jako
audārya.”
„Z tego powodu Śrī Kṛṣṇa jest w najwyższym stopniu doskonałym nāyaka.
Choć jest On całkowicie niezależny, z powodu Swej bezprzyczynowej łaski
staje się zależnym od religijnych instrukcji Garga ṛṣi; w kwestii nauki sztuki
militarnej przyjmuje instrukcje od Yuyudhany, Satyaki oraz innych kṣatriyów;
a po dobrą radę zawsze kieruje się do Uddhavy. Tak ukazuje Swą
wszechstronność nāyaka.”
Vrajanātha: „Prabhu, szczegóły o Śrī Kṛṣṇie, jako najwyższym nāyaka,
ucieleśnieniu całego spektrum rasy są bardzo oświecające. Łaskawie
powiedz nam o tych poufnych wielbicielach, którzy są w stanie spakować
rasę. Dzięki temu osiągnęli platformę vibhāvy i są w stanie docenić źródło
transcendentalnej miłości.”
Gosvāmī: „Wielbiciele, których wewnętrzna natura jest głęboko przesycona
świadomością Kṛṣṇy zawsze smakują rasę. Jak potwierdzają to pisma
objawione, dwadzieścia dziewięć cech Kṛṣṇy, które rozpoczynają się od
satya-vak – prawdomówności, a kończą na hri-man skromności i
zawstydzeniu w obliczu gloryfikacji, są również obecne u Jego wielbicieli.”
Vrajanātha: „Jakie są różne klasy wielbicieli, którzy zdolni są do rozwijania
rasy?”
Gosvāmī: „Istnieją dwa rodzaje rasopa-yoginów – wielbicieli zdolnych
smakować rasę. Są nimi:sādhaka oraz siddha.”
Vrajanātha: „Kim są sādhaka?”
Gosvāmī: „Sādhaka to wielbiciel, który rozwinął atrakcję do Śrī Kṛṣṇy, jednak
nie jest jeszcze całkowicie wolny od anarth. Zaangażowany jest w kultywację
* 26 *
świadomości Kṛṣṇy rozwijając w ten sposób kwalifikacje wymagane do
otrzymania darsanu Najwyższego Pana. Śrīmad Bhāgavatam 11.2.46 opisuje
wielbicieli madhyama-adhikari, jako należących do kategorii sādhaka:
īśvare tad-adhīneṣu,
balisesudvisatsu ca
prema-maitri-krpopeksa
yahkarotisamadhyamah
„Średniozaawansowany wielbiciel drugiej klasy nazywany madhyama-
adhikari ofiarowuje miłość Najwyższej Osobie Boga, jest szczerym
przyjacielem wszystkich wielbicieli Pana, okazuje łaskę nieświadomym
ludziom, którzy są niewinni oraz ignorują tych, którzy są zawistni wobec
Najwyższej Osoby Boga.”
Vrajanātha: „Gurudeva, czy wielbiciele neofici opisani w wersecie 11.2.47
Śrīmad Bhāgavatam arcāyam eva haraye …są kwalifikowani do smakowania
rasy?”
(Drogi Czytelniku werset 11.2.47 Śrīmad Bhāgavatam poniżej)
arcayam eva haraye pujam yah sraddhayehate
na tad-bhakteshu canyeshu sa bhaktah prakritah smritah
„Wielbiciel, który wiernie angażuje się w wielbienie Bóstw w świątyni,
jednak nie zachowuje się należycie wobec wielbicieli oraz przeciętnych ludzi
nazywany jest prakrta-bhaktą – materialistycznym wielbicielem. Uważany
jest za wielbiciela o najniższej pozycji.”
Gosvāmī: „Jeśli są oni w stanie uczynić postęp do etapu śuddha-bhakti
dzięki łasce czystego wielbiciela i w rezultacie stają się sādhakami, wówczas
osiągają kwalifikację smakowania rasy. W innym przypadkunie są w stanie
poznać jej smaku. Śrī Bilvāmāṅgala Thakura jest wybitnym przykładem
sadhaki w bhakti. Sādhaka powinien być sądzony po poziomie swego
oddania.”
Vrajanātha: „Kim są siddha-bhaktowie?”
Gosvāmī: „Ci wielbiciele, którzy nie doświadczają kleśa – żadnej z form
materialnego niepokoju, których czynności koncertują się wyłącznie wokół
Śrī Kṛṣṇy, i którzy zrealizowali Jego towarzystwo, oraz którzy są zawsze
spragnieni smakowania Kṛṣṇa-premy, która wzmaga przyjemność rasy
* 27 *
nazywani są siddha. Dzielą się oni na dwa rodzaje: amprāpta-siddha – ci
którzy osiągnęli całkowitą doskonałość oraz nitya-siddha – wiecznie
doskonałe dusze.”
Vrajanātha: „Kim są wielbiciele amprāpta-siddha?”
Gosvāmī: „Amprāpta-siddha dzielą się na sādhana-siddha, ci którzy osiągnęli
doskonałość dzięki sādhanie oraz kṛpā-siddha, ci którzy zostali promowani
do etapu doskonałości dzięki łasce Najwyższego Pana lub Jego czystych
wielbicieli.”
Vrajanātha: „Kim są wielbicielenitya-siddha?”
Gosvāmī: „Nitya-siddha zostali opisani przez Śrī Rūpā Gosvāmīego w Bhakti-
rasamṛta-sindhu 2.1.290, jak następuje:
ātma-koṭi-guṇaṁ kṛṣṇe premānaṁ paramaṁ gatāḥ
nityānanda-guṇāḥ sarve nitya-siddhā mukundavat
„Wielbiciele nitya-siddha osiągnęli wieczne, pełne błogości życie na poziomie
Śrī Kṛṣṇy i są w stanie przyciągnąć Jego Osobę na mocy swej
transcendentalnej miłosnej służby. Ich najbardziej wydatną cechą jest miłość
do Śrī Kṛṣṇy, która jest miliony bardziej intensywna od jakiegokolwiek
rodzaju uczucia, które mogą mieć wobec samych siebie.”
„Padma Purāna, Uttara-khanda:
yathā saumitra-bharatau yathā saṅkarṣaṇādayaḥ tathā tenaiva jāyante nija-lokād yadṛcchayā
punas tenaiva gacchanti tat-padaṁ śāśvataṁ paraṁ
na karma-bandhanaṁ janma vaiṣṇavānāñ ca vidyāte
„W rezultacie pragnienia Najwyższego Pana, Śrī Lakṣmana oraz Śrī Bharata–
synowie Sumitrydevi, zstąpili z królestwa duchowego na Ziemię, by
towarzyszyć Śrī Rāmacandrze. Podobnie wraz ze Śrī Kṛṣṇą zstąpił na Ziemię
Śrī Balarāma. Z zakończeniem Swych rozrywek na Ziemi, Śrī Rāma powrócił
do najwyższej wiecznej siedziby wraz ze wszystkimi Swymi towarzyszami.
Podobnie Yadavovie towarzyszyli Kṛṣṇie schodząc na materialny plan, a na
koniec Jego līlā udali się z powrotemna planety Vaikuntha. Na takiej samej
* 28 *
zasadzie Vaiṣṇavowie nie są związani prawem karmy inie przyjmują narodzin
tak, jak czynią to zwykli śmiertelnicy.”
Vrajanātha: „Gurudeva, jak dotąd zrozumieliśmy twoje wyjaśnienia odnośnie
vibhāvaalambany. Łaskawie wyjaśnij teraz czym jest bodziec znany, jako
uddīpana.”
Gosvāmī: „Obiekty i osoby, które stymulują bhāvę nazywane są uddīpana.
Cechy, wysiłki, ornamenty, uśmiech, zapach ciała, flet, róg, dzwonki na
kostkach, koncha, odciski stóp oraz miejsce rozrywek Kṛṣṇy, jak również
Tulasidevi, Vaiṣṇavowie, dni Ekadāsi, itd. są wszystkie uddīpana.”
„Cechy Śrī Kṛṣṇy dzielą się na trzy rodzaje: kāyika – cielesne, vācika –
wokalne oraz mānasika – intelektualne.”
„Jego wiek jest jedną z cech kāyika, jak zostało to opisane w Bhakti-
rasamṛta-sindhu 2.1.309:
kaumāraṁ pañcamābdāntaṁ paugaṇḍaṁ daśamāvadhi
āńoḍaśāc ca kaiśoraṁ yauvanaṁ syāt tataḥ param
„Etap kumāra trwa do wieku pięciu lat, pauganda do wieku dziesięciu lat, zaś
kaiśora do lat piętnastu. Od tego momentu zaczyna się etap znany, jako
yauvana – młodość.”
„Kaiśora dalej dzieli się na adi – początek, madhya – środek oraz śeṣa –
koniec. Najwybitniejszą kayikya – cielesną cechą Kṛṣṇy jest Jego saundara –
piękno i atrakcyjność, które przejawia się w Jego doskonałej gracji i symetrii
każdej części ciała.Prasādana–ozdoby obejmują Jego szaty oraz klejnoty i
biżuterię.”
„Istnieją trzy rodzaje fletów, które Kṛṣṇa zawsze trzyma w Swej dłoni. Są to:
veṇu, murali oraz vaṁśī. Długość veṇu wynosi dwanaście długości palców,
posiada grubość kciuka i ma w sobie sześć otworów. Murali mierzy dwa
łokcie, posiada otwór przy ustach oraz cztery inne otwory dla różnych skali.
Jego dźwięk jest najbardziej urzekający. Długość vaṁśī wynosi siedemnaście
długości palców, posiada osiem otworów oddzielonych od siebie długością
połowy palca. Otwór na usta znajduje się cztery długości palców od góry,
podczas gdy ostatni z dolnych otworów znajduje się trzy długości palców od
dołu. Vaṁśī posiada w sumie dziewięć otworów. Koncha trzymana przez
Kṛṣṇę otwiera się na prawo ze skrętem zgodnym z ruchem wskazówki zegara
i nazywa się Pāñcajanya.”
* 29 *
„Wszystkie parafernalia i osobiste cechy Kṛṣṇy zaliczają się do uddīpana-
bhāvy, która przywołuje miłość dla Śrī Kṛṣṇy. Wraz z pobudzeniem
przywiązania, wielbiciela ogarnia błogość i w sercu pojawia się sthayi-bhāva,
która z kolei krystalizuje się w rasę. W tym momencie zakończymy ten
temat. Będziemygo jednak kontynuować jutro rozpoczynając od elementu
anubhāvy. Postarajcie się przyswoić to, o czym rozmawialiśmy dzisiejszego
dnia.”
Vijaya-kumāra oraz Vrajanātha ofiarowując daṇḍavat, zebrali pył ze stóp Śrī
Gosvāmīego, posmarowali sobie nim głowy i poprosili o zezwolenia odejścia.
Następnie udali się do drzewa siddha-bakula, które przez wiele lat
dostarczało chłodnego schronienia HaridāsaThakurze. Następnie udali się na
darśana Pana Jagannātha. Po spędzeniu wspaniałego wieczora wrócili
ostatecznie do domu.
Tak kończy się dwudziesty szósty rozdział Jaiva-dharmy zatytułowany:
Wprowadzenie do rasa-tattvy– podstaw duchowych nastrojów.
ROZDZIAŁ 27
Rasa-vicāra: Sātvika-bhāva,
Vyabhicārī-bhāva & ratyābhāsa
Następnego dnia, Vijaya-kumāra i Vrajanātha wzięli udział w południowym
arati, uhonorowali maha-prasāda ze świątyni Jagannātha, i następnie
przybyli do świątyni Rādhākanta spragnieni wiedzy opisującą rasę. Tych
dwóch sādhaka posiadało bardzo dobrą znajomość pism objawionych, byli
szczerymi Vaiṣṇavami oraz mieszkańcami świętego dhama Navadvīpa. Z tego
powodu mieszkańcy aśramu mieli o nich bardzo wysokie mniemanie. Za
każdym razem, gdy odwiedzali świątynie przyjmowano ich z wielkim
szacunkiem.
Śrī Gopala-Guru Gosvāmī ukończył właśnie prasāda i był gotów na spotkanie
z Vijaya-kumarą i Vrajanāthem. Wyglądał wspaniale. Ubrany był w czyste i
świeże szaty wyrzeczonego mnicha. Na jego wydatnym czole jaśniał
ūrddhva-puṇḍra tilaka, zaś całe ciało było widocznie ozdobione słowami
harinama oraz tilakiem. Jego szyję otaczały cztery rzędy grubych i ciemnych
korali z tulasi. Prawa dłoń wisiała w małym woreczku, w którym znajdowały
się korale do intonowania. Jego oczy były na wpół przymknięte w głębokiej
* 30 *
medytacji, w której smakował Kṛṣṇa-nama. Od czasu do czasu perłowe łzy
wypływały z jego oczu zwilżając pierś. Wołał wówczas w bólu rozłąki: „O
Gaurāṅgo! O Nityānando!” Po czym jego delikatnie jaśniejąca ciemnawa
postać ponownie stawała się cicha. Siedział na macie z trawy. Jego
drewniane chodaki leżały nieopodal, a naczynie z wodą stało w zasięgu ręki.
Jego uczeń Dhyānacandra siedział w pobliży spisując otrzymane od Guru
procedury wielbienia Bóstw.
Gdy Vijaya-kumāra oraz Vrajanātha weszli do pokoju, ofiarowali pełne
pokłony u stóp Śrī Gosvāmīego, który z uczuciem uścisnął ich i posadził
wygodnie koło siebie. Gdy Śrī Gosvāmī zaczął mówić, słuchali uważnie
każdego wypowiedzianego słowa. Tematem dyskusji była rasa-tattva.
„Wczoraj mówiliśmy o vibhāvie. Dzisiaj zajmiemy się trzema pozostałymi
sāmagrī-bhāvami, a mianowicie: anubhāvą – kolejną ekstazą, sattvika-bhāvą
– konstytucjonalną ekstazą oraz vyabhicārī-bhāvą – agresywną ekstazą.”
„Zdefiniowaliśmy już vibhāvę, jako podstawową przyczynę, która roznieca w
sercu rati – miłosne przywiązanie do ukochanej osoby. Rati pobudza bhāvę,
która jest uśpiona w citta – sercu i świadomości sadhaki. Rozmaite emocje,
które manifestują się zewnętrznie w odpowiedzi na przebudzenie bhāvy
nazywane są anubhāvą. Choć wyrażane zewnętrznie anubhāvy wydają się
podobne do vikary, fizycznych przemian, których przyczyną jest miłosna
ekstaza, w rzeczywistości są one wewnętrznymi emocjami w odpowiedzi na
bhāvę w sercu sadhaki.”
„Nṛtya – taniec; viluṇṭhana – tarzanie się po ziemi; gīta – śpiewanie; krośana
– głośny płacz; tanu-motana – rozciąganie i ziewanie; huṅkāra – wydawanie
głośnych ryczących odgłosów; jṛmbhana – ziewanie; dirgha-svasa –
wzdychanie; lokānapekṣitā – bycie niedbałym na reakcje ludzi; lālāsrāva –
ślinienie się; aṭṭa-hāsa– głośny śmiech; ghūrṇā – omdlewanie oraz hikkā –
czkawka są anubhāvą, zewnętrznymi symptomami wskazującymi na
obecność bhāvy.”
Vrajanātha: „W jaki sposób te fizyczne przemiany wzmacniają smak rasy w
sthayi-bhāvie? Smakowanie rasy jest w rzeczywistości wewnętrznym
doświadczeniem, podczas gdy symptomy anubhāvy wyrażają się
zewnętrznie. Jak zatem mogą być uznane za sāmagrī-bhāvę – składniki
rasy?”
Gosvāmī: „Synu, studiowałeś retorykę i z tego powodu twój umysł jest
bardzo przenikliwy. Nigdy nie spotkałem osoby, która zadała tak wnikliwe
pytanie, choć w czasie studiów u Śrī Vakreśvary Paṇḍita Gosvāmī, dręczyły
* 31 *
mnie podobne wątpliwości. Mój Gurudeva bardzo łaskawie rozproszył je
wyjawiając w ten sposób ezoteryczną naukę rasa-tattvy.”
„Gdy wewnętrzne czynności jivy na poziomie śuddha-sattvy stymulują i
odżywiają bhāvę, spontanicznie manifestuje się vaicitrya – różnorodność
wspaniałych duchowych uczuć. Ta transcendentalna różnorodność, na wiele
sposobów napełnia serce niewysłowioną błogością. Błogość powoduje vikarę
– fizyczne przemiany, które zostają ukazane w formie ekstatycznych
symptomów znanych jako udbhāsvara.”
„Gdy serce przepełniają emocje, wielbiciel tańczy; gdy serce mruczy z
radości, wielbiciel głośno śpiewa, itd. Takie wyrażanie duchowych emocji
jeszcze bardziej zwiększają rasę. Pokaz tych ekstatycznych symptomów nie
jest główną przyczyną ekstatycznych emocji – które są w rzeczywistości
vibhāvą. Anubhāva podąża za vibhāvą będąc jej wsparciem. Gdy anubhāva
zostaje rozbudzona w sercu przez vibhāvę, w ciele manifestują się wspaniałe
symptomy. Gdy serce upojone jest vibhāvą i sthayi-bhāvą, zostaje
zainicjowana wewnątrz serca druga funkcja w formie anubhāvy, która
jeszcze bardziej zwiększa vibhāvę. Dlatego w rzeczywistości anubhāva jest
pozytywną i niezależną sāmagrī-bhāvą.”
„Ekstatyczne symptomy dzielą się na dwie kategorie: sita – studzące oraz
kṣepaṇa – rozbudzające. Śpiewanie, ziewanie, itd. nazywane są śīta.
Tańczenie i skręty ciała są nazywane kṣepaṇa. Istnieją również inne
symptomy anubhāvy, jednak są one niezwykle rzadkie, np. utphullata –
pulsowanie całego ciała w nieopisanej radości; rakta-udgama – sączenie się
krwi oraz asthibhih-sandhi-viyoga lub karaṣana – przemieszczenie lub
kurczenie się kończyn. Niezwykłe symptomy takie jak kurmakara – przyjęcie
formy żółwia w rezultacie ekstatycznych emocji, które ukazał nasz
najbardziej ukochany Śrīman Mahāprabhu nie są ani możliwe, ani
odpowiednie dla sadhaki.”
Z powodu wysokiego poziomu dyskusji, dwóch poszukiwaczy wiedzy zrobiło
pauzę, by zastanowić się nad tym, co właśnie usłyszeli. Ich ezoteryczne
poszukiwania zostały spełnione, przynajmniej na jakiś czas. Odczuwając
wdzięczność dla swego dobroczyńczy, spontanicznie upadli w pełnym
pokłonie zbierając kurz z jego lotosowych stóp, po czym w szacunku
posmarowali nim swoje głowy.
Po chwili zadali kolejne pytanie: „Śrī Gosvāmī, czym jest sattvika-vikara?”
Gosvāmī: „Gdy oczyszczona świadomość, znana jako citta jest pod
oblężeniem każdego rodzaju bhāvy, zarówno pośrednio, jak i bezpośrednio,
jej stan nazywany jest sattva. Zakres emocji bezpośrednio wytwarzanych
* 32 *
przez ten stan sattvy nazywany jest sattvika-bhāvą. Dzieli się on na trzy
rodzaje: snigdha – mokry, digdha – wilgotny oraz rukṣa – suchy.”
Vrajanātha: „Łaskawie wyjaśnij te trzy sattvika-bhāvy.”
Gosvāmī: „Snigdha-sattvika-bhāva dzieli się na mukhya – główną oraz gauṇa
– poboczną. Gdy serce jest zatopione w mukhya-rati – bezpośrednim
nastroju kochania Kṛṣṇy, mukhya-snigha-sattvika-bhāva jest wyrażana
poprzez stambha – paraliż, sveda – pocenie się oraz inne główne symptomy.
Gdy rati jest delikatnie pośrednia lub powstrzymana, np. gdy Kṛṣṇa jest w
pewnej odległości, nazywana jest gauṇa-rati, która tworzy gauṇa-snigdha-
sattvika-bhāvę. Jej dwoma głównymi symptomami są vaivarṇya – bladość
oraz svara-bheda – afazja, które tworzą takie symptomy jak drżenie głosu.”
„Jeśli poza mukhya oraz gauṇa-rati serce dotykają inne miłosne uczucia,
wówczas niewielka bhāva rati, digdha-sattvika-bhāva manifestowana jest
poprzez kampa – dreszcze. Digdha-sattvika-bhāva rodzi się, gdy mukhya i
gauṇa zalewa serce. Drżenie jest przykładem sāttvikabhāvy, które wynika z
rati. Czasem, gdy ktoś, kto jedynie wydaje się być bhaktą słyszy o niezwykle
pięknym i słodkim Kṛṣṇie, staje się zdumiony i doświadcza uniesienia, choć
faktycznie nie ma w nim rati. Trzecim rodzajem sāttvikabhāvy, rukṣa
(szorstkość), rukṣa sāttvikabhāva jest widoczna, gdy włosy na ciele jeżą się
(romāñca).
Vrajanātha: „W jaki sposób tworzą się sattvika-bhāvy?”
Gosvāmī: „Gdy citta sadhaki, który pogrążony jest w sattvika-bhāvie –
czystym duchowym uczuciu, jednoczy się z praną – cielesną energią życia,
wówczas prāṇa wchodzi w anormalny stan, który przyczynia się do
zakłócenia ciała wulgarnego. W rezultacie manifestują się takie symptomy
jak paraliż, pocenie się, itp.”
„Prāṇa porusza się w zrównoważony sposób w ciele dzięki vayu – powietrzu
życia, które jest jednym z wulgarnych elementów. Jednakże pod wpływem
określonych okoliczności prāṇa zaczyna dominować niezależnie od
towarzystwa powietrza życia czasami mieszając się z pozostałymi czterema
mahabhuta – wulgarnymi elementami zewnętrznego ciała, którymi są
ziemia, woda, ogień i eter. Połączenie to przyczynia się do przemiana w
ciele, które zależą od określonego mahabhuta, z którym miesza się prāṇa.”
„Gdy dominująca prāṇa miesza się z bhumi, wówczas manifestuje się
stambha – paraliż; gdy miesza się z apa, manifestuje się aśru – łzy; gdy
miesza się z teja, manifestuje się vaivarṇya – bladość oraz sveda – pocenie
się. Gdy prāṇa miesza się z akasa, ciało opanowuje pralaya – omdlenie i
* 33 *
utrata przytomności.”
„Gdy dominująca prāṇa usytuowana jest wewnątrz swego elementu
powietrza, mają miejsce trzy odmienne rodzaje intensywności wymieszania,
które prowadzą do określonych efektów. Gdy intensywność jest manda –
słaba, manifestacją są kampa – dreszcze. Gdy intensywność jest madhya –
średnia, manifestacją jest svara-bheda – afazja, np. drżenie głosu. A gdy
intensywność jest tivra – silna, manifestacją jest romāñca – ciarki.”
Vrajanātha: Ile rodzajów przekształceń sattvik jest tam obecnych?
Gosvāmī: „Istnieje osiem transformacji sattvika, a mianowicie, oszołomionie
(stambha); pot (sveda); ciarki (romāñca), drżenie głosu (svara-bheda),
drżenie(vepathu); transformacje koloru ciała (vaivarṇya), zaburzenia
cielesne, nie dbanie o wygląd i gwałtowne wyszczuplenie, które występują z
powodu emocji, takich jak rozpacz, strach i gniew, przelanie łez (aśru) i
dewastacja (pralaya).
Osiem sattvika-vikar działa zarówno od wewnątrz, jak i na zewnątrz. W
każdym przypadku mogą być ozdobione skrajnym wzburzeniem. Vikary
nazywane są przez niektórych bhāvą – głównym uczuciem oraz anubhāvą –
uczuciem drugorzędnym. Należy jednak zaznaczyć, że anubhāva działa
zewnętrznie, stąd nie może zostać uznana za sattvika-bhāvę. Czynności
anubhāvy – manifestujących się symptomów jakimi są np. nṛtya – taniec –
są tworzone przez ingerencję i działanie inteligencji. W ten sposób sattvika-
bhāva nie zostaje bezpośrednio zaangażowana. Jednakże sattvika-bhāva
działa bezpośrednio i bez żadnej z przeszkód ze strony intelektu w takich
manifestacjach jak stambha – paraliż. Dlatego anubhāva i satvvika-bhāva są
oddzielnymi niezależnymi bhāvami.”
Vrajanātha: „Czcigodny Gosvāmīji, łaskawie wyjaśnij przyczynę takich
symptomów jakim jest np. stambha.”
Gosvāmī: „Stambha ma miejsce, gdy wielbiciel staje się oniemiały, odczuwa
pustą i przenikliwą inercję z powodu jednego lub wszystkich uczuć jakimi są:
harsa – zachwyt; bhayā – strach; ascarya – zdumienie; viṣāda – skrajna
depresja, czy amarsa – wściekłość. Sveda – pocenie się, któremu towarzyszy
ślinienie i topnienie serca spowodowane jest przez zachwyt, strach lub
wściekłość. Romāñca – ciarki pojawiają się z powodu zdumienia, zachwytu,
entuzjazmu lub strachu. Svara-bheda – afazja, która prowadzi do drżenia
głosu jest spowodowana znużeniem, zdziwieniem, gniewem, przyjemnością
lub strachem. Kampa – niekontrolowane dreszcze są rezultatem laulya –
duchowej chciwości wywołanej strachem, gniewem lub zachwytem.
Vaivarṇya – bladość spowodowana jest kombinacją zmęczenia, wściekłości i
* 34 *
strachu. Aśru – mimowolne łzy płyną z powodu takich uczuć jak zachwyt,
gniew i zmęczenie. Łzy zachwytu są sitala – zimne, natomiast łzy gniewu są
usna – gorące. Pralaya – utrata przytomności jest spowodowana
obezwładniającą duchową radością lub smutkiem, które usuwają
świadomość i zdolność działania, co powoduje omdlenie i upadek na ziemię.”
„Sattvika-bhāva posiada cztery poziomy, które zależą od intensywności
czystych uczuć: dhūmāyita – dymiąca, jvalita – tląca się, ddīpta – płonąca
oraz praddīpta – intensywnie się paląca. Rukṣa-sattvika-bhāva – suche
uczucie, jest najczęściej dhūmāyita – dymiącą bhāvą. Snigdha-sattvika-
bhāva, mokre uczucie zazwyczaj osiąga wyższe poziomy intensywności. Rati
jest przyczyną najbardziej wspaniałej i niemożliwej do wyjaśnienia błogości.
Jeśli jednak rukṣa-bhāva nie ma w sobie rati, jest zwiotczała i w
konsekwencji pozbawiona świetności.”
Vrajanātha: „Gurudeva, rozumiem, że sattvika-bhāva rozkwita w sercu w
rezultacie ogromnej pomyślności. W jaki sposób możemy zrozumieć bhāvy,
które pokazują na scenie aktorzy oraz inne osoby pragnące osiągnąć w ten
sposób jakieś światowe cele?”
Gosvāmī: „Sattvika-bhāva wypływająca ze szczerego wykonywania czystej i
niczym nie motywowanej służby oddania jest Vaiṣṇava-bhāva – duchowym
uczuciem, które wyrażają czyści wielbiciele Vaiṣṇava. Wszystkie inne niższe
bhāvy dzielą się na cztery kategorie. Zaczynając od najwyższej są to: raty-
ābhāsa – fałszywe wrażenie miłości; sattva-ābhāsa – nieczyste uczucia,
które są odległym i luźnym podobieństwem czystego uczucia; niḥsattva –
udawane uczucie wyrażane dla materialnego celu oraz pratīpa – uczucie
zrodzone z wrogiego nastawienia.”
Vrajanātha: „Czym jest raty-ābhāsa?”
Gosvāmī: „Raty-ābhāsa to emocjonalne przywiązanie, które aspiranci do
wyzwolenia wyrażają wobec Najwyższego Pana podczas słuchania tematów
o Kṛṣṇie. Takimi osobami są monistyczni sannyasini mayavadi ze szkoły
Śankara.”
Vrajanātha: „Czym jest sattva-ābhāsa?”
Gosvāmī: „Gdy opowieści o czynnościach Kṛṣṇy są słuchane przez
nieinteligentne i materialnie uwarunkowane osoby, radość którą
doświadczają, zdumienie oraz materialne sentymentalne emocje znane są
jako sattva-ābhāsa. Wyglądają one niczym ekstatyczne, transcendentalne,
czyste uczucia sattvika-bhāvy. Sattva-abhasę mogą doświadczyć kobiety o
miękkim sercu, empiryści oraz filozofowie mīmāṁsa.”
* 35 *
Vrajanātha: „Czym jest niḥsattva?”
Gosvāmī: „Udawane sentymenty znane jako niḥsattva – często wyrażane
poprzez płacz i dreszcze – okazywane są przez osoby o dwulicowym sercu,
aktorów oraz tych, którzy używają ich do osiągnięcia swoich materialnych
celów. Zazwyczaj tacy hipokryci są materialistami o twardych sercach.
Jednak dzięki nieustannemu ćwiczeniu gruczołów łzowych tworzą sztuczne
łzy. Bardzo szybko taki fałszywy płacz staje się ich drugą naturą.”
Vrajanātha: „Czym jest pratīpa?”
Gosvāmī: „Gdy osoba wykonuje czynności, które są przeciwne Kṛṣṇie i Jego
rozporządzeniom, pojawia się strach i gniew. Uczucia te znane są jako
pratīpa-bhāva-ābhāsa. Doskonałym przykładem pratīpa jest przepełnione
strachem zachowanie Kamsy.”
Vrajanātha: „Vibhāva, anubhāva oraz sattvika-bhāva są dla nas bardziej
zrozumiałe niż kiedykolwiek wcześniej. Zrozumieliśmy również różnice
pomiędzy anubhāvą oraz sattvika-bhāvą. Łaskawie wyjaśnij teraz sāmagrī
bhāvę, znaną również jako vyabhicārī-bhāvę – agresywną ekstazę.”
Gosvāmī: „W sumie istnieją trzydzieści trzy vyabhicārī-bhāvy. Vi znaczy
‘szczególnie’; abhi znaczy ‘naprzód’; cari znaczy ‘poruszać się.’ Nazywane są
vyabhicārī-bhāvami, gdyż poruszają się w szczególny sposób ku sthayi-
bhāvie podsycając ją. Jako, że są sañcārīta – podróżują przez ciało, umysł i
słowa nazywane są również sañcārī-bhāvami. Są falami, które powstają z
pełnego nektaru oceanu sthayi-bhāvy. Przed powrotem do swego źródła
stają się coraz większe i większe.”
„Trzydziestoma trzema vyabhicārī-bhāvami są: 1. nirveda – obojętność;
2. viṣāda – posępność; 3. dainya – pokora; 4. glāni – uważanie się za
winnego; 5. śrama – zmęczenie; 6. mada – szaleństwo; 7. garva – duma;
8. śaṅkā – wątpliwość; 9. trāsa – strach, szok; 10. āvega – intensywne
uczucie; 11. unmāda – szaleństwo; 12. apasmara – zapomnienie; 13. vyadhi
– choroba; 14. moha – oszołomienie; 15. mrti – śmierć; 16. alasya –
lenistwo; 17. jadya – niepełnosprawność; 18. vrida – wstyd; 19. avahittha –
zatajenie; 20. smṛti – pamiętanie; 21. vitarka – argument; 22. cinta –
rozważanie; 23. mati – uwaga; 24. dhrti – wyrozumiałość; 25. harsa –
radość; 26. autsukya – zapał; 27. augrya – przemoc; 28. amarsa – gniew;
29. asuya – zazdrość; 30. capalya – bezczelność; 31. nidra – sen; 32. supti –
głęboki sen oraz 33. prabodha – przebudzenie.”
„Istnieją dwie grupy sañcārī-bhāvy: svantara – niezależna oraz paratantra –
zależna. Zależna sañcārī-bhāva dzieli się dalej na vara – korzystną oraz
* 36 *
avara – niekorzystną. Vara dzieli się dalej na: sakṣat – bezpośrednią oraz
vyavahita – pośrednią. Svatantra sañcārī bhāva dzieli się na trzy grupy: rati-
nunya – pozbawioną rati – miłości; rati-anusparsa – dotykającą rati oraz rati-
gandha – zabarwioną rati.”
„Gdy bhāvy te pojawiają się w osobie, która jest wrogo nastawiona wobec
Kṛṣṇy lub są kierowane ku vipakṣa – niewłaściwej osobie lub przedmiotowi,
dzielą się one na dwa rodzaje: pratikulya – sprzeczne oraz anaucitya –
niestosowne. Wszystkie bhāvy posiadają cztery różne dāsa – fazy: utpatti –
narodziny i wzrost ekstatycznego uczucia; sandhi – zjednoczenie dwóch
uczuć; sabalya – konflikt po fuzji dwóch różnych uczuć oraz santi –
uspokojenie uczucia.”
Vrajanātha: „Chcielibyśmy dowiedzieć się więcej na temat tych czterech faz
bhāvy. Bhāva-utpatti – tworzenie się ekstatycznego uczucia jest łatwe do
zrozumienia. Nie można tego jednak powiedzieć o pozostałych.”
Gosvāmī: „Połączenie się dwóch podobnych lub różnych od siebie bhāv
nazywane jest sandhi – związkiem. Za przykład może posłużyć śrama –
zmęczenie oraz alasya – lenistwo, które mogą pojawić się jednocześnie. To
jest właśnie sandhi dwóch podobnych uczuć. Harsa – przyjemność oraz
śaṅkā – niepokój mogą się również pojawić jednocześnie. Ma wtedy miejsce
sandhi dwóch odmiennych uczuć.”
Vrajanātha: „Czym jest bhāva-sabalya?”
Gosvāmī: „Sabalya jest stanem, w którym różne bhāvy przejawiają się
jednocześnie tworząc konflikt oraz walkę między sobą oraz wtedy, gdy jedna
bhāva stara się zdominować inną. Gdy Kaṁsa usłyszał o rozrywkach Kṛṣṇy
doświadczył w swej świadomości współzawodnictwa pomiędzy kroda –
gniewem oraz trāsa – strachem. To jest bhāva-sabalya.”
Vrajanātha: „Czym jest bhāva-santi?”
Gosvāmī: „Gdy bhāvy, które osiągnęły wielką intensywność uspokajają się i
zanikają, mówimy wtedy o bhāva-snati – uspokojeniu uczucia. Pastuszkowie,
młodzi przyjaciele Kṛṣṇy byli niesłychanie zaniepokojeniu i smutni, gdy nie
mogli Go zobaczyć. Jednak gdy tylko usłyszeli Jego flet, nawet z oddali, ich
viṣāda – niepokój natychmiast odszedł.”
Vrajanātha: „Gurudeva, czy zostało coś do dodania na ten temat.”
Gosvāmī: „Trzydzieści trzy vyabhicārī-bhāvy jak również jedna mukhya-
sthayi-bhāva oraz siedem gauṇa-sthayi-bhāv, które omówię później, tworzą
razem liczbę czterdziestu jeden bhāv. Każda z nich tworzy vikary w systemie
* 37 *
ciała. Są one również citta-vrtti – tendencjami serca, które tworzą bhāvę.”
Vrajanātha: „Jakim specyficznym bhāvom dają początek?”
Gosvāmī: „Tworzą osiem aṣta-sattvika-bhāv oraz wszystkie anubhāvy, które
podążają za główną vibhāvą.”
Vrajanātha: „Czy są one wszystkie wrodzonym elementem oryginalnej
duchowej natury jak i osobowością wielbiciela?”
Gosvāmī: „Nie. Niektóre są naturalne, jednak reszta jest agantuka –
chwilowa i przypadkowa. Sthayi-bhāva każdego wielbiciela jest jego
naturalną bhāvą. Vyabhicārī-bhāvy są zazwyczaj chwilowe.”
Vrajanātha: „Czy wszyscy wielbiciele posiadają tą samą bhāvę?
Gosvāmī: „Nie. Wielbiciele są z natury indywidualni. Z tego powodu ich
inklinacje są indywidualne i zróżnicowane. Zgodnie z wrodzonym
nastawieniem wielbiciela manifestują się odmienne bhāvy, które zyskują
różnorodny charakter. Na dodatek bhāvy przyjmują różnorodne odcienie w
zależności od stanu citta wielbiciela, a mianowicie są garistha – wyższe,
lagistha – lekkie oraz gambhirya – poważne. Jednakże amṛta – nektar
oddania posiada zawsze z natury płynny charakter i z tego powodu jest
nieodłączną cechą serca wszystkich wielbicieli.”
„Zakończmy na tym punkcie naszą dzisiejszą rozmowę. Będziemy
kontynuować ją jutro. Wyjaśnię wówczas naturę sthayi-bhāvy.”
Po ofiarowaniu pełnych pokłonów przed Śrī Gopala-Guru Gosvāmīm, Vijaya-
kumāra oraz Vrajanātha poprosili o zezwolenie odejścia.
Tak kończy się rozdział dwudziesty siódmy Jaiva-dharmy zatytułowany:
Dalsze rozważania na temat Rasa-tattvy, Część Pierwsza: Anubhāva,
Sattvika-bhāva i Vyabhicārī-bhāva.
ROZDZIAŁ 28
Dalsze rozważania na temat Rasa-tattvy
Część druga: Mukhya-rati – Podstawowe przywiązanie
Następnego dnia Vijaya-kumāra oraz Vrajanātha powrócili do Śrī Gopala-
* 38 *
Guru Gosvāmīego. Złożyli przed nim pełne pokłony i zaczęli zadawać kolejne
ezoteryczne pytania. W szczególności pragnęli wyjaśnienia pewnych
tematów odnoszących się do rasa-tattvy, które zostały poruszone podczas
wcześniejszych wizyt.
Vrajanātha rozpoczął: „Gurudeva, opisałeś cztery bhāvy: vibhāvę, anubhāvę,
sattvika-bhāvę oraz vyabhicārī-bhāvę. Czy pośród wyżej wymienionych bhāv
znajduje się sthayi-bhāva – stały duchowy nastrój?”
Gosvāmī: „Wszystkie wymienione przez ciebie kategorie są różnymi formami
bhāvy. Pośród nich, bhāva, która ustanawia siebie na pozycji cesarza
obejmując, kontrolując i podporządkowując wszystkie pozostałe bhāvy, bez
względu na to czy są one ze sobą zgodne czy nie, jest sthayi-bhāvą
wielbiciela. Kṛṣṇa-rati – usytuowana w sercu wielbiciela āśraya,
transcendentalna miłość Kṛṣṇy znana jest jako sthayi-bhāva. Opisując
wcześniej āśrayę w temacie dotyczącym sāmagrī-bhāvy, umieściliśmy ją w
kategorii ālambana – podstawowej przyczyny istniejącej wewnątrz zakresu
vibhāvy. W ten sposób pośrednio wskazaliśmy na obecność sthayi-bhāvy w
sercu wielbiciela. Sthayi-bhāva – główna bhāva, sprowadza wszystkie
pozostałe bhāvy pod swoje rządy i aranżuje je w taki sposób, by działały
jako główny bodziec tworzenia się rasy. Jednocześnie pozostałe bhāvy mogą
zostać zaangażowane w rolę asystowania centralnej bhāvy. Chociaż sthayi-
bhāva jest asvadayan-rupą – przyczyną smakowania duchowych nastrojów,
jest również asvadya-rupą – przedmiotem, który jest smakowany.”
„W odosobnieniu medytujcie głęboko naturę sthayi-bhāvy analizując w ten
sposób wyróżniające się cechy, które oddzielają ją od innych bhāv. Rati
zrodzona ze sthayi-bhāvy jest dwóch rodzajów: mukhya-rati oraz gauṇa-
rati.”
Vrajanātha: „Czym jest mukhya-rati?”
Gosvāmī: „Wcześniej w naszych wyjaśnieniach bhāva-bhakti, rati
zakwalifikowaliśmy do kategorii śuddha-sattvy. Odnosi się to do mukhya-rati,
którą właśnie opisujemy.”
Vrajanātha: „Gdy studiowaliśmy nyaya – gałąź wiedzy, która w porównaniu z
naszą obecną edukacją jest nic nieznaczącą nauką – nasz program
obejmował dział opisujący rati. Obecnie mój pogląd odnośnie niej uległ
całkowitej zmianie z powodu realizacji stanu śuddha-sattvy – transcendencji.
Teraz jest dla mnie jasnym, że wzniosłe wymiany rasy z Najwyższym Panem
są możliwe wyłącznie wtedy, gdy jīva usytuowana jest w swej svarupie
będąc niezanieczyszczoną przez materię.”
* 39 *
„Pojęcie rati wysuwane przez retoryków jest materialne. Zakłada ono, że rati
doświadczana jest przez jivę wyłącznie w jej materialnym wcielonym stanie
poprzez subtelne ciało składające się z umysłu i inteligencji. Twoje
wytłumaczenie odnośnie natury rati otworzyło moje oczy na boskie i
transcendentalne zrozumienie rasy, najcenniejszego skarbu śuddha-jivy –
czystej duszy. W przeciwieństwie do tego, baddha-jīva – dusza
uwarunkowana posiada bardzo ograniczony dostęp do transcendentalnej
rasy. Ewentualnie może dojść do pozycji smakowania jej dzięki łasce hladini-
sakti. Chciałbym dowiedzieć się więcej na temat śuddha-rati – czystego
transcendentalnego przywiązania.”
Śrī Gopala-Guru Gosvāmī po wysłuchaniu Vrajanātha był niezwykle
zadowolony z jego wnikliwej analizy ezoterycznej filozofii. W
niepochamowanej radości objął go, a po policzkach spłynęły mu perłowe łzy
gdy powiedział: „Jestem prawdziwym szczęśliwcem mając takiego ucznia
jak ty. Posłuchaj. Mukhya-rati dzieli się na svarthę oraz pararthę.”
Vrajanātha: „Co jest naturą svartha-mukhya-rati?”
Gosvāmī: „Svartha-rati podtrzymuje samą siebie za pomocą wszystkich
pokrewnych bhāv. Sprzeczne bhāvy doprowadzają jednakże do jej
zmniejszenia.”
Vrajanātha: „Co jest naturą parartha-mukhya-rati?”
Gosvāmī: „Parartha-rati układa się tak, by pomieścić w sobie zarówno
pokrewne jak i sprzeczne bhāvy.”
„Istnieje inny wyższy podział mukhya-rati, który dzieli ją na pięć rodzajów:
santa – neutralność; dāsya – służenie; sakhya – braterstwo; vātsalya –
rodzicielstwo oraz mādhurya – małżeństwo. Tak jak promienie słoneczne
tworzą liczne kolory światła przechodząc przez różne rodzaje kwarcu,
podobnie śuddha-rati tworzy odmienne i zróżnicowane symptomy, gdy
przechodzi przez różne odcienie sthayi-bhāvy.”
Vrajanātha: Śrī Gosvāmī, czym jest ta śuddha-rati – czysta miłość?”
Gosvāmī: „Podstawowa śuddha-rati dzieli się na trzy rodzaje: samanya –
ogólną; svaccha – czystą oraz santa – spokojną.”
„Samanya-rati jest przywiązaniem, jakie ludzie zazwyczaj odczuwają wobec
Śrī Kṛṣṇy, jako Najwyższego Pana. Jednakże u oddanych wielbicieli mukhya-
rati przyjmuje różnorodne transcendentalne nastroje zgodnie z ich
wrodzonymi duchowymi skłonnościami. Gdy taka Kṛṣṇa-rati przechodzi
przez czystą bhāvę wielbiciela, nazywana jest svaccha – czystą lub
* 40 *
przeźroczystą. Wielbiciele zainspirowani taką rati czasami widzą Kṛṣṇę jako
Wszechmocnego Pana i gloryfikują Go modlitwami w nastroju dāsya.
W innym przypadku widzą Kṛṣṇę jako swego przyjaciela i żartują z Nim w
nastroju sakhya. Ewentualnie uważają Kṛṣṇę za swego syna, który musi być
rozpieszczany i chroniony rodzicielską opieką w nastroju vātsalya. Z kolei w
nastroju mādhurya, widzą Kṛṣṇę jako swego kanta – kochanka i czują się
podekscytowani w Jego towarzystwie. Na dodatek, czasami w parama-
brahman rati medytują w miłości o Kṛṣṇie jako Paramatmie i osiągają
transcendentalną świadomość, którą charakteryzuje spokój i równowaga.”
„Śuddha-rati dzieli się znów na dwie kategorie: kevala-rati – wyłączną oraz
sankula-rati – mieszaną. W kevala-rati działa wyłącznie jeden nastrój bez
ingerencji innych rati. Ten wyłączny nastrój manifestują mieszkańcy Vrajy
tacy jak sługa Rasala, przyjaciele Śrīdama i Sudama oraz Guru-jana – starsze
osobistości takie jak Nanda Maharaja. Gdy w rati wielbiciela ma miejsce
wymieszanie dwóch lub więcej ras, mówimy o sankula-rati. Uddhava, Bhima
i starsza służąca Rādhārani o imieniu Mukhara są przykładami wielbicieli w
sankula-rati.”
Vrajanātha: „Odnoszę wrażenie, że wieczni wielbiciele Vrajy nie manifestują
santa-rati. Jednakże widzę również, że odrobina santa-rati obecna jest tam
w wymieszanej formie. Według jada-alankara, materialistycznych książek
nyaya, w rati nie istnieje stan santy. Jednakże dostrzegamy obecność rati w
para-brahman-rati. Dlatego ta szczególna rati – którą jest santa-rati – musi
zostać uznana, jako jeden z rodzajów przywiązania do Najwyższego. Pragnę
teraz posłuchać o symptomach dāsya-rati.”
Gosvāmī: „Dāsya-rati zostaje przywołana w wielbicielu, który myśli o Kṛṣṇie
w nastroju przepełnionym szacunkiem: ‘Kṛṣṇa jest moim Panem, a ja jestem
Jego sługą.’ Wielbiciele, którzy są mocno przywiązani do tej rati nie są
urzeczeni żadną manifestacją tego świata.”
Vrajanātha: „Jakie cechy manifestują się w sakhya-rati?”
Gosvāmī: „Ci wielbiciele, którzy uważają Kṛṣṇę za równego sobie i posiadają
niesłabnącą wiarę i fascynację tą rasą w stosunku do Niego, posiadają
sakhya-rati. W tym nastroju mają miejsce żarty, śmiech i podobne im
czynności przyjaźni.”
Vrajanātha: „Co charakteryzuje vātsalya-rati?”
Gosvāmī: „Osoby starsze od Kṛṣṇy okazują Mu życzliwość i miłość w
vātsalya-rati. Charakterystyczną cechą tej rati jest opiekuńczy nastrój, w
którym opiekunowie dbają o Kṛṣṇę, wykonują pomyślne rytuały dla Jego
* 41 *
ochrony i dobrobytu, ofiarowują Mu swe błogosławieństwa, głaszczą Go z
uczuciem, itp.”
Vrajanātha: „Łaskawie opisz również mādhurya-rati-lakṣanam – naturę
przywiązania w nastroju małżeńskim.”
Gosvāmī: „Gdy miłość wobec Kṛṣṇy okazywana przez vraja-gopi jest
prowokowana ośmioma rodzajami sambhoga – przyjemności takimi jak:
smarana – pamiętanie, darśana – oglądanie, itd., nastrój ten nazywany jest
mādhurya-rasą. Ta rati wyrażana jest poprzez katakṣa – ukośne spojrzenia;
bhru-kṣepa – stęsknione miłosne spojrzenia; priya-vani – słodkie słowa oraz
hasya – śmianie się i żartowanie. Rati osoby, która przechodzi od nastroju
santy do mādhuryi, staje się coraz bardziej słodka i pełna błogości. Nastroje
te są wiecznie obecne w czystych wielbicielach w zależności od ich poziomu
bhakti.”
„W ten sposób pokrótce wymieniłem pięć rodzajów mukhya-rati – głównego
przywiązania.”
Vrajanātha: „Gurudeva, opisz teraz proszę gauṇa-rati, która przyczynia się
do powstania drugorzędnych duchowych ras.”
Gosvāmī: „W najwyższym stopniu, doskonałe drugorzędne bhāvy, które
należą do alambany – transcendentalnego kochanka i ukochanego, znane są
jako gauṇa-rati. Istnieje siedem gauṇa-rati: hasya – śmiech; vismaya –
zdumienie; utsaha – zapał; soka lub karuṇa – rozpacz lub współczucie;
krodha – gniew; bhayā – strach oraz jugupsa lub ninda – wzgarda,
okropność i wstręt. Wyłącznie pierwsze sześć bhāv można skierować ku
Kṛṣṇie. Gdy w sercu wielbiciela pojawia się śuddha-rati i gdy jego cielesne
czynności napełniają go wstrętem, mówimy o jugupsa-bhāvię – wzgardzie,
która uważana jest za siódmą gauṇa-bhāvę.”
„Istnieją nieodłączne różnice pomiędzy symptomami drugorzędnymi gauṇa-
bhāvy oraz symptomami pierwszorzędnymi mukhya-śuddha-sattva-bhāvy.
Jednak, jako że gauṇa-bhāva połączona jest z obejmującą ją parartha-
mukhya-rati, zostaje uznana za rati i podzielona na siedem uczuć zaczynając
od emocji zwanej jako hasya. U pewnych wielbicieli jedna lub więcej gauṇa-
bhāv osiąga stały stan w swym związku z Kṛṣṇą. Jednakże takie rzeczy
zazwyczaj nie mają miejsca. Z tego powodu gauṇa-bhāvy opisywane są jako
nieregularne, niestałe i tymczasowe. Wyłącznie pod wpływem określonych
warunków osiągają wystarczającą siłę, by wyprzeć główną rati i ustanowić
siebie jako dominującą bhāvę.”
Vrajanātha: „W naukach nyaya istnieje wzmianka odnośnie ośmiu bhāv,
* 42 *
którymi są: srngara – małżeństwo; hasya – figlarność; karuṇa – łaskawość,
itd. Teraz zrozumiałem, że te idee bhāvy odnoszą się wyłącznie do
materialnej rasy, która manifestuje się w zwykłych ziemskich relacjach
pomiędzy mężczyzną, a kobietą. Nie odgrywają żadnej roli w opisie czystej,
transcendentalnej rasy Vrajy. Materialne bhāvy rozkwitają w
materialistycznym umyśle i świadomości, jednak nigdy nie manifestują się w
oczyszczonej duchowej świadomości. Opis który dają wielcy duchowi
nauczyciele odnośnie sthayi-bhāvy wraz z jej pięcioma mukya-rasami oraz
siedmioma gauṇa-rasami jest jak najbardziej prawidłowy.
„Teraz łaskawie rozwiń temat hasya-rati – przywiązania, które przyczynia się
do nastroju dowcipu.”
Gosvāmī: „Hasya-rati objawia się wtedy, gdy wypowiadane są śmieszne
słowa, gdy zakładane są ubrania nie do pary, gdy działania są karykaturą
normalnych czynności, itd. Nastrój ten charakteryzuje otwarcie serca,
zwężanie się oczu, rozszerzanie dziurek od nosa oraz drżenie ust i policzków.
Nastrój ten manifestuje się również, gdy miłość do Kṛṣṇy łączy się z
sankoca-bhāvą – uczuciem niezdecydowania.”
Vrajanātha: „Jakie są symptomy utsaha-rati – przywiązania, które jest
przyczyną nastroju entuzjazmu?”
Gosvāmī: „Utsaha jest śmiałym entuzjazmem umysłu, który skłania do
angażowania się w wielkie, wychwalane przez oddane święte osoby projekty.
Nastrój ten ukazuje takie symptomy jak pilność w wykonywaniu czynności,
brak cierpliwości, wielki wysiłek oraz ferwor.”
Vrajanātha: „Jakie są symptomy krodha-rati – przywiązania przyczyniającego
się do nastroju gniewu?”
Gosvāmī: „W krodha-rati serce płonie we wściekłości z powodu pratikula-
bhāvy – nieprzyjemnych i niekorzystnych uczuć. Nastrój ten manifestuje
takie symptomy jak niewrażliwy brak umiaru, marszczenie czoła oraz
wściekły wyraz oczu.”
Vrajanātha: „Jakie są symptomy bhayā-rati – przywiązania przyczyniającego
się do strachu i przerażenia?”
Gosvāmī: „Bhayā-rati manifestuje się w rezultacie ujrzenia przerażającej
sceny, podczas której serce kołacze w nerwowym lęku. Nastrój ten ukazuje
takie symptomy, jak usiłowanie ukrycia się, suchość serca oraz ucieczka z
miejsca wydarzeń.”
Vrajanātha: „Jakie są symptomy jugupsa-rati – przywiązania, które
* 43 *
przyczynia się do pogardy i potępienia?”
Gosvāmī: „Jugupsa-rati zostaje przywołana przez coś pogardliwego, coś co
doprowadza do uczucia wstrętu. W tej rati manifestują się szczególne
przemiany ciała takie jak plucie, wykrzywianie się oraz spontaniczne
oczerniające słowa. Uczucia te są uznawane za transcendentalną rati
wyłącznie wtedy, gdy są korzystnie skierowane ku Kṛṣṇie. Jeśli tak nie jest,
są wyłącznie ziemskimi słabościami serca zwykłego śmiertelnika.”
Vrajanātha: „Jak wiele bhāv istnieje w bhakti-rasie?”
Gosvāmī: „Istnieje osiem sthayi-bhāv, trzydzieści trzy sañcārī-bhāvy oraz
osiem sattvika-bhāv, które dają w sumie liczbę czterdziestu dziewięciu. Gdy
te bhāvy są materialne, wywodzą się z trzech sił natury materialnej i stają
się przyczyną przelotnych radości i smutków. Jednakże, gdy są połączone z
Kṛṣṇą, stają się transcendentalne wobec materialnych sił i stanowią źródło
głębokiej wiecznej błogości. Nawet w śoka – głębokiej melancholii dają
ogromną przyjemność.”
„Śrī Rūpā Gosvāmī pisze, że Kṛṣṇa i drodzy Mu wielbiciele, na których czele
stoją gopi, działają jako ālambana – ukochani i kochankowie, co jest
podstawą bhakti-rasy. Z tego powodu tworzą obustronną rati w formie
ośmiu sthayi-bhāv miłosnego przywiązania. W ten sposób Kṛṣṇa i Jego
wielbiciele są karana – przyczyną rasy rati – duchowej miłości. Osiem
sattvika-bhāv przyczynia się do ośmiu sattvika vikar – transcendentalnych
przemian w ciele, które zaczynają się od stambhy – znieruchomienia w
ekstazie. Są one zaliczane do karya – efektów rati. Natomiast trzydzieści trzy
vyabhicārī-bhāvy (sañcārī-bhāv), począwszy od nirveda – obojętności wobec
materialnej przyjemności, działają jako sahaya – asystenci tej rati. Jednakże
ostateczna analiza mówi, że podczas ewidentnego zamanifestowania rasy, te
różne manifestacje rati nie są już dłużej uznawane za karana – przyczynę;
karaya – efekt oraz sahaya – asystentów. Stanowią one vibhāvę – przyczyny
ekstazy. Vibhāva posiada moc sprawienia, że te manifestacje rati
umiejętnie zwiększają smak viṣayi – Śrī Kṛṣṇy. Dlatego acaryowie również
kategoryzują wiele różnorodnych manifestacji rati jako vibhāvę – przyczyny
bhāvy. Co więcej, jako że nṛtya – taniec i inne podobne manifestacje rati
zwiększają i demonstrują vibhāvę, nazywane są anubhāvami – wynikającymi
manifestacjami bhāvy.”
„Osiem sattvika-vikar zamanifestowanych przez czystą transcendentalną
bhāvę nazywają się sattvika-bhāvami. Różne bhāvy, które obdarzają
anubhāvę-rati i vibhāvę-rati trzydzieści trzema symptomami zaczynającymi
się od nirvedy, dając im w ten sposób bodźca do rozkwitu i różnorodności
* 44 *
znane są jako trzydzieści trzy sañcārī-bhāvy – pozorne pobudzające ekstazy.
Śuddha-bhaktowie oraz acaryowie zidentyfikowali ostatecznie vibhāvę jako
główną przyczynę bhakti. W rzeczywistości transcendentalne uczucie bhāvy,
owoc i odpowiednik rati, jest w swej naturze niewyobrażalne będąc areną
najczystszej formy bhakti.”
„Takie pisma objawione jak Mahābhārata, gloryfikowały bhāvę jako
transcendentalnie czystą i nieskazitelną, ustanawiając ją na piedestale
znajdującym się ponad zakresem empirycznej spekulacji oraz analizy. Z tego
powodu zalecają, by nie wkraczać na obszar tej niepojętej wiedzy na mocy
indukcyjnej filozofii oraz retoryki. Rati jest czarującym elementem w
paradygmacie rasy. Zabarwia ona piękno, cechy i rozrywki Kṛṣṇy odcieniami
vibhāvy, podtrzymując ją jak również i siebie samą. Piękno, cechy i rozrywki
Kṛṣṇy są filarem mādhurya-rasy. Na początku rati manifestuje ekstatyczne
piękno Kṛṣṇy. Po tym, jak piękno to zostaje posmakowane, bhāva w swej
różnorodności rozwija i zwiększa rati, która w odwzajemnieniu czyni to samo
wobec bhāvy. Dlatego wszystkie rodzaje bhāvy – vibhāva, anubhāva,
sattvika bhāva oraz sañcārī (vyabhicārī) bhāva – są wsparciem rati i na
odwrót, rati jest wsparciem bhāv.”
Vrajanātha: „Gurudeva, łaskawie wyjaśnij nam różnice pomiędzy Kṛṣṇa-rati –
miłosnym przywiązaniem do Kṛṣṇy, a viṣaya-rati – przywiązaniem do
materialnych obiektów przyjemności.”
Gosvāmī: „Viṣaya-rati jest ziemska i wulgarna, podczas gdy Kṛṣṇa-rati jest
boska i czysto duchowa. Korzenie Kṛṣṇa-rati znajdują się w niezwykłości, w
transcendencji. Ziemska miłości odczuwana jest jako przyjemność, gdy
kochankowie są razem oraz jako ból, gdy są rozdzieleni. Gdy w sercu
czystego wielbiciela rozkwita Kṛṣṇa-prema, rasa ulega spienieniu tworząc
pełną nektaru błogość. W nastroju rozłąki błogość ta nabiera wspaniałych
barw. Śrī Ramananda Raya skomponował wiersz, który opisuje rozmowę ze
Śrī Caitanyą. Znajduje się on w Śrī Śrīman Mahāprabhu-caritamricie,
Madhya-lili 8.194 i w pewnym stopniu opisuje fascynujące aspekty
vipralambhy – błogości w rozłące. Na pozór słowa te pełne są smutku,
jednak w rzeczywistości są opisem intensywnej radości.”
Vrajanātha: „Retorycy upierają się, że rasa jest niekompletna. Jak odpowiesz
na te przypuszczenie?”
Gosvāmī: „Materialna rasa jest rzeczywiście niepełna. By pojawiło się
materialne przywiązanie i uczucie muszą istnieć konieczne do rozwoju,
korzystne materialne sāmagrī – składniki. Bez nich emocje zanikają. Z kolei
transcendentalna duchowa rasa jest niezrównana. Wielbiciel na etapie
* 45 *
siddha-avastha – etapie doskonałości, doświadcza jej w ciągły i niesłabnący
sposób, gdyż rasa ta manifestuje się sama z siebie. Na etapie sādhany,
duchowa rasa ukazuje się jako rzeczywistość postrzegana w materialnym
świecie. Jednakże jest ona zawsze zakorzeniona w transcendencji i nigdy nie
powinno się jej mylić z materialną manifestacją. Materialna rasa zmniejsza
się z chwilą rozstania kochanków, podczas gdy duchowa rasa nieustannie
błyszczy jaśniej i jaśniej w vipralambhie – nastroju rozłąki wyrzeczonego
wielbiciela. Transcendentalna rasa jest tętnem życia majestatycznej hladini-
sakti i uosabia Jej wzniosłe cechy i niewyobrażalną moc błogości. Stąd
kompletne najwyższe szczęście, nawet w stanie vipralambhy, jest tożsame z
transcendentalną rasą. Podsumowując, rasa nie może zostać zrozumiana na
mocy materialnej inteligencji z powodu swej transcendentalnej i
niewyobrażalnej natury.”
Vrajanātha: „Jak wiele duchowych ras istnieje?”
Gosvāmī: „Istnieje siedem gauṇa-ras oraz jedna mukhya-rati, która dzieli się
na pięć głównych ras. Dają one w sumie liczbę ośmiu ras.”
Vrajanātha: „Im bardziej słucham na ten temat, tym bardziej jestem
spragniony dalszej wiedzy. Czy możesz opisać te rasy?”
Gosvāmī: „Śrī Rūpā Gosvāmī pisze w Bhakti-rasamṛta-sindhu 2.5.115:
mukhyas tu pañcadhā śantaḥ prītaḥ preyāṁś ca vatsalaḥ mādhuraś cety amī jñeyā yathā pūrvvam anuttamāḥ
hasyo ’dbhutas tathā vīraḥ karuṇo raudra ity api bhayānakaḥ sa vibhatsa iti gauṇaś ca saptadhā
„Jedna główna rati boskiej miłości dzieli się na pięć podstawowych ras
oddania: santa – neutralność i bierność; prita – zadowolenie i służba; preya
– uczucie; vātsalya – opiekuńcza pobłażliwość oraz mādhurya – małżeństwo.
Każda kolejña rasa jest wyższa od poprzedniej.”
„Istnieje siedem podległych ras: hasya – humor; adbhuta – zdumienie; vira
– entuzjazm i rycerskość; karuṇa – miłosierdzie; raudra – gniew; bhayānaka
– strach oraz bībhatsa – okropność.”
Vrajanātha: „Na czym polega właściwe zrozumienie bhāvy w kontekście
duchowej cinmaya-rasy?”
Gosvāmī: „Wyniesieni, samozrealizowani święci z oczyszczonym, skupionym
na jednym punkcie umysłem wniknęli głęboko w swoją jaźń, by dzięki nauce
bhakti uwolnić zamknięte w środku transcendentalne miłosne uczucia. Gdy
emocje te pojawiają się w citta, są uznawane za bhāvę istniejącą w zakresie
* 46 *
rasy. Omówiliśmy wcześniej, że istnieją dwa rodzaje bhāvy: cintya-bhāva –
materialne i możliwe do wyobrażenia uczucie oraz acintya-bhāva – uczucie
duchowe i niewyobrażalne. Cintya-bhāva jest tematem rozpraw oraz
dyskusji i powstaje na ograniczonej arenie intelektu uwarunkowanej duszy.
Jest produktem materialnej natury oraz materialistycznej religijności.”
„Cintya-bhāva pozostaje materialnie zmysłowa, nawet jeśli skierowana jest
ku Najwyższemu Panu. W rzeczywistości jest ona niestosowna i nie na
miejscu w odniesieniu do Najwyższego, który przebywa w królestwie
transcendencji. Jednakże niewłaściwym zrozumieniem jest założenie, że
transcendentalna acintya-bhāva nie istnieje w odniesieniu do Najwyższego
Pana wyłącznie dlatego, że Pan usytuowany jest w transcendencji ponad
zmysłowością cintya-bhāvy. Tak naprawdę cała gama transcendentalnej
bhāvy jest doskonale zgodna z Najwyższym Panem i podlegając acintya-
bhāvie odgrywa swą rolę w ponadmaterialnym królestwem istniejącym
ponad uwarunkowanym intelektem.”
„Acintya-bhāva zajmuje miejsce w sercu wielbiciela wyłącznie na jego
szczere zaproszenie i rozwija się wyłącznie na mocy śuddha-bhakti. Należy
uważnie medytować nad sthayi-bhāvą oraz sāmagrī-bhāvami stosownymi
do własnej osoby. Z czasem, dzięki szczeremu wysiłkowi na ścieżce bhakti,
osoba zrealizuje acintya-bhāvę. Tylko wtedy można przywołać w sobie
wiecznie doskonałą akhanda-rasę – nieprzerwany, nieustający duchowy
nastrój, który prowadzi osobę jeszcze bliżej Kṛṣṇy.”
Vrajanātha: „Gurudeva, która gadha-samskara – głęboka impresja jest na
tyle istotna, by stać się obiektem uważnej medytacji?”
Gosvāmī: „Mój synu, będąc uwikłanym w materialnej naturze zostałeś
pochwycony przez cykl powtarzających się narodzin i śmierci wypracowując
nagromadzone reakcje własnej karmy. W tym mechanizmie, dwa rodzaje
samskar: praktana – te które pochodzą z przeszłych żyć oraz adhunika – te,
które pochodzą z życia obecnego, pomogły ukształtować twoją mentalną
konstytucję, temperament oraz sposób rozważania. Oryginalnie, twoja dusza
posiadała czystą świadomość i naturę, które uległy zanieczyszczeniu. Teraz
jednak, wcześniejsze duchowe pobożne czynności doprowadziły cię do
poszukiwania towarzystwa świętych osób oraz wykonywania służby oddania.
To formuje nową, potężną samskarę, która wykorzeni zanieczyszczone
materialne samskary i stopniowo pozwoli twojej oryginalnej czystej
świadomości odzyskać swoją należytą pozycję. Im głębiej gadha-samskara
służby oddania wniknie do wewnątrz serca, tym bardziej będzie odczuwana
obecność acintya-tattvy. To przyczyni się do uwagi w medytacji w swojej
sthayi-bhāvie.”
* 47 *
Vrajanātha: „Gurudeva, pragnę dowiedzieć się jakie osoby godne są by
odnieść sukces w zgłębianiu rasa-tattvy?”
Gosvāmī: „Wyłącznie te osoby, które są w stanie obudzić acintya-bhāvę na
mocy potężnej gadha-samskary bhakti, tak jak zostało to przed chwilą
opisane, są kwalifikowanymi kandydatami do rasa-tattvy. Wszyscy inni nie
mają do niej dostępu. Śrī Rūpā Gosvāmī pisze w Bhakti-rasamṛta-sindhu,
5.79:
vyatītya bhāvanā-vartma yaś camatkāra-bhāra-bhūḥ hṛdi sattvojjvale bāḍhaṁ svadate sa raso mataḥ
„Na podstawie bhāvy ustanowiona zostaje sthayi-bhāva niczym zapierający dech w pieṛṣiach monument piękna i cudu. Smakowana jest ona w sercu, które jest oświecone i oczyszczone czystą dobrocią. To jest rasa.”
Vrajanātha: „Jakie osoby uważane są za niegodne rasy? Instruowanie takich
osób w temacie harinama jest namaparādhą. Podobnie wyjawianie im
subtelności rasy jest wulgarną aprādhą. Gurudeva, łaskawie ochroń nas
przed tą obrazą, gdyż nasz stan jest i tak już bardzo upadły.”
Gosvāmī: „Praktykowanie vairagyi przy jednoczesnym odrzuceniu śuddha-
bhakti jest w rzeczywistości phalgu-vairagyą – fałszywym wyrzeczeniem.
Podobnie oddawanie się jñānīe po odrzuceniu śuddha-bhakti jest suska-
jñaną – jałową empiryczną spekulacją umysłową. Kṛṣṇa-bhakti-rasa jest
największym skarbem życia duchowego i musi być bardzo dobrze chroniona
przed niegodnymi rabusiami tak, jak uważnie chroni się cenny klejnot przez
złodziejami. Phalgu-vairāgi – asceci na pokaz, suska-jñānī – jałowi empirycy,
phalgu-nyayi – fałszywi retorycy, karmi – ci, którzy pracują dla rezultatów,
viṣayi – wulgarni zmysłowi materialiści, mayavadi – impersonaliści i moniści
są przeciwni śuddha-bhakti i przez to zaliczają się do niegodnych.”
Vrajanātha: „Gurudeva, jesteśmy wielkimi szczęśliwcami mogąc otrzymać od
ciebie takie wspaniałe instrukcje. Postaramy się szczerze za nimi podążać.”
Vijaya: „Gurudeva, utrzymuję rodzinę recytując i dając wykłady ze Śrīmad
Bhāgavatam, które jest w rzeczywistości rozprawą opisującą rasę. Zatem czy
obrazą jest zarabianie pieniędzy na czytaniu zwykłym ludziom Śrīmad
Bhāgavatam?”
Gosvāmī: „W rzeczy samej! Bhāgavatam jest tekstem doskonałym. Będąc
dojrzałym, pełnym nektaru owocem całej Vedyjskiej literatury jest klejnotem
wszystkich pism objawionych. Po prostu przestrzegaj zawartych tam
* 48 *
instrukcji, a w szczególności tej, która znajduje się w wersecie 1.1.3:
muhur aho rasikā bhuvi bhāvukāḥ
„O wielbiciele, którzy jesteście rozważnymi ekspertami w nauce rasy, o
wielbiciele, którzy smakujecie rasę, nawet po wyzwoleniu łaskawie
kontynuujcie delektowanie się pełnym nektaru owocem Ved znanym, jako
Śrīmad Bhāgavatam.”
„Według tego dekretu, jedynymi kwalifikowanymi kandydatami do rasa-
tattvy są wielbiciele, którzy są bhauvaka – rozważni i biegli oraz rasika, ci
którzy smakują rasę. Żadna inna osoba nie ma wstępu. Dlatego mój synu
natychmiast porzuć tę metodę zarabiania na życie. Jesteś spragnionym
poszukiwaczem rasy, dlatego nie popełniaj więcej aparādha wobec rasa-
tattvy. Vedy, Taittriya Upanisad, 2.7 oświadczają: (…) raso vai sah (…)
‘Kṛṣṇa jest ucieleśnieniem rasy.’ Pisma objawione oferują liczne opcje
zarabiania na swoje utrzymanie. Podążaj za ich autoryzowaną radą i
zaprzestań dawania wykładów i czytania Śrīmad Bhāgavatam dla zysku. Jeśli
natkniesz się na słuchaczy rasika, naturalnie przeczytaj im Bhagavata Puranę
z wielką radością. Jednak nigdy nie oczekuj za to żadnej opłaty, dotacji, itp.”
Vijaya: „Gurudeva, uratowałeś mnie spod władzy straszliwej aparādhy.
Jednak w jaki sposób mogą przeciwdziałać obrazie, którą już popełniłem?”
Gosvāmī: „Ta aparādha zniknie. Proś o wybaczenie rasa-tattvę, a z
pewnością zostaniesz oczyszczony z tej obrazy. Nie niepokój się więcej z
tego powodu.”
Vijaya: „Gurudeva, czuję, że powinienem utrzymywać to ciało wykonując
raczej jakiś niskiej klasy zawód, niż wyjawiać zawiłości rasa-tattvy
niezasługującym na to osobom bezprawnie zarabiając w ten sposób na
życie.”
Gosvāmī: „Drodzy synowie, jesteście błogosławieni! Kṛṣṇa przyjął was za
Swych wielbicieli, inaczej w jaki sposób bylibyście w stanie rozwinąć taką
determinację w kulturze bhakti? Jesteście mieszkańcami Navadvīpa-dhama i
Śrī Gaurāṅga miłosiernie zainspirował was Swą mocą od wewnątrz.”
Tak kończy się dwudziesty ósmy rozdział Jaiva-dharmy zatytułowany: Dalsze
rozważania na temat Rasa-tattvy, Część druga: Mukhya-rati – Podstawowe
przywiązanie.
* 49 *
ROZDZIAŁ 29
Dalsze Rozważania na temat Rasa-tattvy
Część trzecia: Santa, Dāsya i Sakhya Rasa
Vrajanātha i Vijaya-kumāra postanowili przedłużyć swój pobyt w Jagannātha
Puri na cztery miesiące pory deszczowej, podczas której wędrowni asceci
wypełniają ślub caturmasyi. Pragnąc wysłuchania z boskich ust Śrī Gopala-
Guru Gosvāmīego zawiłych szczegółów rasa-tattvy, zdecydowali pozostać
dłużej w Puri, by następnie wkroczyć na ścieżkę kultywowania jej w oparciu
o otrzymane instrukcje. Gdy babcia Vrajanātha usłyszała o duchowych
korzyściach przebywania w Jagannātha Puri na czas caturmasya-vraty,
ochoczo przystała na jego propozycję pozostając tam razem z nimi. Każdego
ranka i wieczora odwiedzali główną świątynię by przyjąć darśana Pana
Jagannātha. Kąpali się w pobliskich świętych jeziorach jakim jest np.
Narendra Sarovara i z wielkim entuzjazmem oglądali ważne święte miejsca.
Byli na bieżąco odnośnie festiwali Pana Jagannātha oraz dni, w których
zakładano Mu nowe szaty. Świętowali te dni z wielkim oddaniem, regularnie
informując Śrī Gopala-Guru Gosvāmīego o swych czynnościach i planach.
Śrī Gopala-Guru Gosvāmī był z nich wielce zadowolony mówiąc: „Vrajanātha,
Vijaya-kumāra, rozwinąłem wobec was głębokie uczucie w nastroju vātsalya
do tego stopnia, że będę bardzo mocno przeżywał wasze odejście i
nieobecność. Jestem ogromnie szczęśliwy, że jesteście tutaj. Odnalezienie
duchowego nauczyciela może być możliwe, jednak odnalezienie szczerego
ucznia jest czymś bardzo rzadko spotykanym.”
Zawstydzony słowami i postawą Śrī Gopala-Guru Gosvāmīego, Vrajanātha
powiedział: „Gurudeva, łaskawie wyjaśnił nam różne rasy i ich związek z
różnymi bhāvami, jaką jest np. vibhāva, która stanowi podstawową
przyczynę pojawienia się premy.”
Gosvāmī: „Twoje pytanie jest bardzo wysokiego poziomu. Posłuchaj proszę
uważnie, gdyż będę mówił wyłącznie dzięki inspiracji Śrīman Mahāprabhu.
Początkiem rasy jest santa-rasa, a powiązaną z nią sthayi-bhāvą jest santa-
rati. Ananda doświadczana w brahmanandzie – bezosobowej realizacji
Brahmana, którą doznają nirviśeṣa-vadi – impersonaliści, czy też
ātmanandzie – błogości duszy, którą doznają yogini pogrążeni w medytacji o
swej jaźni, jest relatywnie słaba w porównaniu do uniesienia
doświadczanego podczas realizacji Isa, Najwyższego Pana. Źródłem i
przyczyną tejże anandy jest svarūpā Isvary, Najwyższego Kontrolera.”
* 50 *
„Błoga transcendentalna forma cztero-rękiego Śrī Narayana jest wspierającą
alambaną sentymentu santa-rasy. Śrī Narayana ozdobiony jest absolutnymi
cechami takimi jak wszechmoc i bogactwo. Stąd cechy te przeważają w
viṣayi i anubhāvach tej sthayi-bhāvy. Spokojni i zrównoważeni yogini
przyjmują schronienie santa-rati. Samozrealizowani, wyzwoleni
transcendentaliści, którzy są ātmarāma oraz wyniesieni, obdarzeniu
niezachwianą wiarą asceci są również w santa-rasie. Najwybitniejsi pośród
ātmarāma są czterej Kumarowie – Sanaka, Sanatana, Sanat-kumāra oraz
Sanandana – którzy wyglądają niczym młodzi chłopcy i ubierają się w szaty
sannyasinów. Na początku zrealizowali nirviśeṣa-brahmę, jednak później
rozwinęli przywiązanie do wspaniałego piękna Śrī Narayana i zaczęli wielbić
Jego transcendentalną formę, ucieleśnienie transcendencji. Asceci, których
duchowa ścieżka została oczyszczona z wszelkich przeszkód, i którzy odcięli
wszelkie materialne przywiązania na mocy praktyki yukta-vairagyi, jednak
którzy nie są w stanie całkowicie porzucić pragnienia mukti, wchodzą w
santa-rasę.”
„Oto niektóre z udipana w santa-rati: studiowanie głównych Upanisadów;
życie w odosobnieniu; smakowanie objawów własnej duchowości;
dyskutowanie na tematy tattvy – filozoficznych prawd; ustanowienie
przewagi vidyā-sakti, która obdarza wiedzą i uczonością; cenienie visvarupy
– Kosmicznej Formy Pana; obcowanie z wielbicielami usytuowanymi w
jñāna-misra-bhakti oraz prowadzenie debat w oparciu o Upanisady z
osobami o dorównującym intelekcie i tendencjach.”
„Kolejnymi uddīpana w santa-rasie są: zapach pączków tulasi ofiarowanych
stopom Pana; dźwięk konchy; święte góry; święte lasy; siddha-Kṣetra;
potężne duchowe miejsca; rzeka Ganges; wyrzeczenie się materialnych
przywiązań oraz przekonanie, że Kala jest niszczycielem wszystkiego. Są to
vibhāvy dla smakowania santa-rasy.”
Vrajanātha: „Jakie są anubhāvy w santa-rasie?”
Gosvāmī: „Wizja skupiona na czubku nosa; czynności avadhuty; kierowanie
oczu ku ziemi w trakcie chodzenia; upodobanie do okazywania jñāna-mudry;
brak antypatii wobec tych, którzy są wrodzy wobec Najwyższego Pana; brak
oddania nawet dla wielbicieli obdarzonych przychylnością Pana; pragnienie
zerwania wszelkich materialnych więzów i stanie się jīvan-mukta;
bezstronność; bezinteresowność oraz materialna apatia. Niezwykłym
wpływem tej rati jest wolność od ahankara – fałszywego ego, wolość od
mamata – instynktu posiadania oraz przyjęcie ślubów milczenia. Są to
anubhāvy w santa-rasie. Vikarami pojawiającymi się w rezultacie anubhāv
są: ziewanie i przeciąganie się, dawanie instrukcji na temat oddania,
* 51 *
ofiarowanie pokłonów Śrī Hari oraz gloryfikowanie Go modlitwami.”
Vrajanātha: „Jakie są sattvika-vikara – ekstatyczne przemiany w santa-
rasie?”
Gosvāmī: „Najbardziej spotykanymi sañcārī-bhāvami we wszystkich
kategoriach santa-rasy są: nirveda – skrucha; dhrti – cierpliwość; harsa –
uśmiechanie się; mati – zrozumienie; smṛti – reminiscencja; viṣāda –
przygnębienie; utsukau – zapał; āvega – intensywne uczucie oraz vitarka –
skłonność do argumentowania.”
Vrajanātha: „Ile jest rodzajów santa-rati?”
Gosvāmī: „Santa-rati będąc sthayi-bhāvą w santa-rasie jest dwóch rodzajów:
sama – zrównoważoną oraz sandra – skoncentrowaną.”
„W asamprajñata-samadhi, gdy nie ma już połączenia z materialną
przyjemnością i yogi postrzega sphurti – manifestację Najwyższego Pana w
sercu, ciało rejestruje takie symptomy jak harsa – uśmiechanie się; kāma –
pragnienie oraz romāñca – dreszcze. W taki sposób manifestuje się sama-
śānta-rati.”
„W nirvikalpa-samadhi osoba jest całkowicie wolna od wszelkiej avidyi –
ignorancji i dualizmu. Gdy wielbiciel widzi w tym stanie samadhi
Najwyższego Pana twarzą w twarz, doświadcza niewypowiedzianej błogości
znanej jako sandrananda – oznakę sandra-santi-rati.”
„Santa-rasa może być również podzielona na paroksya – pośrednią oraz
sakṣatkara – bezpośrednią. Śukadeva Gosvāmī oraz Bilvāmāṅgala Thakura
osiągnęli nirviśeṣa-brahmę poprzez jñanę, jednak wyrzekli się wynikającej z
tego brahmanandy na rzecz bhakti-rasanandy – nieśmiertelnego nektaru
bhakti. Za przykład może posłużyć towarzysz Śrī Caitnayi, sławny i w
najwyższym stopniu wykształcony Sarvabhauma Bhattacarya.”
Vrajanātha: „Dlaczego santa-rasa nie jest wspomniana w alankara –
materialnej retoryce.”
Gosvāmī: „W materialnych związkach, które są głównym tematem
materialistycznych pisarzy, stan santa jest pomijany, gdyż neutralizuje on
wszelką różnorodność. Jednak na planie transcendencji, aprakrta-rasa
progresywnie zwiększa się wraz z pojawieniem się santa-rasy. Śrī Bhagavan
oznajmił, że świadomość wielbiciela nazywana jest sama – zrównoważoną,
jeśli jest trwale skupiona na Nim. Faktem jest, że bez santa-rati świadomość
nie może zostać skupiona na Panu. Z tego powodu musi być kultywowana i
zaakceptowana w ramach cit-tattvy – duchowej kultury.”
* 52 *
Vrajanātha: „Gurudeva, temat santa-rasy jest dla mnie zrozumiały. Łaskawie
wyjaśnij teraz zawiłości dāsya-rasy.”
Gosvāmī: „Duchowi nauczyciele określają dāsya-rasę również jako prita-
bhakti-rasę – nastrój oddania, który obdarza przyjemnością. Słudzy Pana,
którzy otrzymali Jego łaskę dzielą się na dwa rodzaje: dāsya – tych, którzy
uważają się za podległych Mu służących oraz lalya – tych, którzy uważają się
za osobiście utrzymywanych i chronionych przez Niego. Tak prita-bhakti-rasa
dzieli się na: sambhrama-prita-dasyę – służbę w szacunku oraz gaurava-
prita-dasyę – nastrój zależności wynikający z bycia utrzymywanym.”
Vrajanātha: „Łaskawie objaśnij sambhrama-prita-rasę?”
Gosvāmī: „Sambrahma-priti – oddanie w szacunku wobec Vrajendranandany
Kṛṣṇy pojawia się w wielbicielach, których myślą o sobie: ‘Jestem sługą
Kṛṣṇy.’ Wraz ze stopniowych pogłębianiem się tej priti, manifestuje się
sambhrama-prita-rasa – służba w nastroju pełni szacunku. W tej rasie,
alambaną jest Kṛṣṇa i Jego słudzy.”
Vrajanātha: „Jaka jest svarūpā Kṛṣṇy w odniesieniu do sambhrama-prita-
rasy?”
Gosvāmī: „Przedmiotem sambhrama-prita-rasy jest Gokula Kṛṣṇa w Swej
oryginalnej dwurękiej formie. Jednakże Kṛṣṇa może również manifestować
Swą bogatą dwuręką formę oraz cztero-ręką formę na niektórych z
duchowych rejonów. Jako dwuręczny, grający na flecie w Gokuli Kṛṣṇa, nosi
w Swej koronie pawie pióro i ubrany jest niczym chłopiec pasterz. Jednakże
w innych duchowych rejonach, dwuręczny Kṛṣṇa ubrany jest w bogate stroje
pełne ozdób i klejnotów.”
„W związku z tym, Śrī Rūpā Gosvāmī pisze w Bhakti-rasāmṛta-sindhu,
Zachodniej sekcji 2.3.5:
brahmāṇḍa-koṭi-dhāmaika-roma-kūpaḥ kṛpāmbudhiḥ avicintya-mahāśaktiḥ sarvva-siddhi-niṣevitaḥ avatārāvalī-bījaṁ sadātmārāma-hṛd-guṇaḥ
īśvaraḥ paramārādhyaḥ sarvva-jñaḥ sudṛḍha-vrataḥ samṛddhimān kṣamā-śīlaḥ śaraṇāgata-pālakāḥ
dakṣiṇaḥ satya-vacano dakṣaḥ sarvva-śubhaṅkaraḥ pratāpī dhārmikaḥ śāstra-cakṣur bhakta-suhṛttamaḥ vadānyas tejasā yuktaḥ kṛta-jñah kīrtti-saṁśrayaḥ varīyān balavān prema-vaśya ity ādibhir guṇaiḥ yutaś catur vidheṣv eṣa dāseṣv ālambhano hariḥ
„Śrī Hari Kṛṣṇa, Najwyższa Osoba Boga, ozdobiony niezliczonymi
* 53 *
transcendentalnymi cechami jest ucieleśnieniem alambany bhakti-rasy
smakowanej przez cztery rodzaje dāsya-bhaktów – sług w nastroju
szacunku. Śrī Hari Kṛṣṇa jest koti-brahmanda-vigraha – transcendentalnym
ciałem, w którego porach w uśpionym stanie znajdują się miliony
wszechświatów. Jest On kṛpāmbudhi – oceanem współczucia, którego
acintya-maha-sakti – niewyobrażalnie wspaniała moc jest niemożliwa do
zrozumienia przez ludzki intelekt. Jest On sarva-siddhi-nisevita – ostoją
wszystkich mistycznych doskonałości oraz avataravali-bija – główną
przyczyną całej różnorodności inkarnacji takich jak guṇa-avatary, līlā-avatary
oraz saktyavesa-avatary. Jest On ātmarama-ganakaṛṣi, gdyż oczarowuje
ātmaramów – zadowolonych w sobie yoginów, włączając w to najbardziej
sławnego Śukadevę Gosvāmīego. Jest On isvarą, który wszystko kontroluje i
reguluje, tak będąc paramardhya – Najwyższym Obiektem uwielbienia
zarówno dla jiv, jak i devów. Jest On sarva-jña – wszechwiedzącym;
sudrdha-vrata – niezawodnym w Swych ślubach; samrddhiman – absolutnie
bogatym; kṣama-sila – przebaczającym oraz śaraṇāgata-palaka – tym, który
chroni wielbicieli, którzy przyjęli w Nim schronienie. Jest On dakṣina –
Najwyższą Ikoną liberalności oraz hojności oraz satya-vacana, gdyż Jego
słowa są zawsze prawdziwe. Jest On dakṣa – nieograniczonym w biegłości
oraz sarva-subhankara, gdyż zawsze działa jako dobrze życzący innym
dobroczyńca. Jest On pratapi – majestatycznym i mężnym oraz dharmika –
symbolem religijności. Jest zawsze śastra-caksu – patrzy oczami pism
objawionych; bhakta-suhṛt – jest najlepszym przyjacielem wielbicieli;
vadanya – jest wspaniałomyślny; tejasvi – promienny, wpływowy, waleczny i
najbardziej potężny; krtajña – jest wdzięczny; kirtiman – sławny; variyan –
tym, który wykonuje wspaniałe czyny oraz tym, który jest lepszy od
wszystkich; balavan – jest najbardziej potężny oraz prema-vasaya –
podległym miłości Swych wielbicieli.”
Vrajanātha: „Jakie są cztery rodzaje dasyi?”
Gosvāmī: „Istnieją adhikṛta-dāsa – kwalifikowani słudzy; aśrīta-dāsa –
chronieni słudzy; pariṣada-dāsa – nieustanni godni zaufania towarzysze oraz
anugata-dāsa – posłuszni zwolennicy. Adhikṛta-dāsa wskazuje na to, że
sługa posiada kwalifikację do wypełniania szczególnego rodzaju służby dla
Pana zawsze uważając siebie za Jego własność. Sługa zawsze spełnia
życzenia Pana utrzymując przed Nim pokorną postawę. Aśrīta-dāsa jest
nastrojem przyjęcia całkowitego schronienia w Panu będąc zawsze gotowym
w pełni wykonać Jego polecenie. Pariṣada-dāsa jest nieustannym
kompanem, godnym zaufania i lojalnym towarzyszem. Uległy, pełny uczucia
anugata-dāsa zawsze uważa swego Pana jako Prabhu i tak jest w pełni
posłuszny Jego pragnieniom.”
* 54 *
Vrajanātha: „Kto jest przykładem adhikṛta-dāsa?”
Gosvāmī: „Pan Brahma, Pan Siva, Indra, devowie i devi są adhikṛta dāsa i
dāsi. Zdobywszy kwalifikacje konieczne do objęcia pozycji autorytetu w
administracji materialnego kosmosu, służą w ten sposób Najwyższemu Panu
swoimi możliwościami.”
Vrajanātha: „Kto jest przykładem aśrīta-dāsa?”
Gosvāmī: „Aśrīta-dāsa jest trzech rodzajów: śaraṇāgata – podporządkowani;
Jñānī – oświeceni oraz seva-niṣṭha – stali w służbie. Kaliya-naga oraz
królowie uwięzieni przez Jarasandhę są przykładem śaraṇāgata dāsa. ṛṣi
przewodzeni przez Saunakę odrzuciwszy aspiracje osiągnięcia mukti przyjęli
przepełnione oddaniem schronienie Najwyższego Pana Śrī Hari stając się w
ten sposób jñāna-niṣṭha-dāsa – oświeconymi sługami. Przywiązani i oddani
od samego początku wobec bhagavad-bhajana, Candrādhvaja, Harihara,
Bahulasva, Ikṣvaku oraz Pundarika są seva-niṣṭha dāsa – sługami
pogrążonymi w służbie.”
Vrajanātha: „Kto jest przykładem pariṣada-dāsa?”
Gosvāmī: „Uddhava, Daruka, Satyaki, Srutadeva, Satruji, Nanda, Upananda,
Bhadra, itd. są pariṣada dāsa. Choć często służą radą, wykonują również
inne stosowne służby zgodnie z czasem i okolicznościami. Bhisma, Pariksit
Maharaja oraz Vidura również się do nich zaliczają. Uddhava jest najlepszym
pośród ukochanych pariṣada-dāsa Kṛṣṇy.”
Vrajanātha: „Kto jest przykładem anugata-dāsa?”
Gosvāmī: „Ci słudzy, których serca są zawsze pogrążone w pełnej uczucia
służbie dla Kṛṣṇy zaliczają się do anugata-dāsa. Są dwóch kategorii: ci,
którzy przebywają we Vraja-dhama oraz ci, którzy przebywają w Dvaraka-
puri. We Vraja-dhama, liderem ich jest Raktaka. Zaliczają się do nich
Patraka, Patri, Madhukanta, Madhuvrata, Rasala, Suvilāsa, Premakanda,
Marandaka, Ananda, Candrahasa, Payoda, Bakula, Rasada oraz Sarada. W
Dvaraka-puri są to Sucandra, Maṇḍana, Stamba oraz Sutamba.”
„Śrī Rūpā Gosvāmī wyjaśnił, że istnieją trzy typy pariṣada-dāsa: dhurya –
najwyżsi bezpośredni słudzy; dhīra – wierni słudzy chronieni przez
ukochanych Kṛṣṇy, przykładem jest Satyabhama oraz vira – dumni słudzy
którzy nie zważają na innych.”
„Aśrīta dāsa są również trzech typów: nitya-siddha – wiecznie wyzwoleni;
siddha – ci, którzy osiągnęli doskonałość oraz sādhaka – ci, którzy aspirują
do doskonałości.”
* 55 *
Vrajanātha: „Jakie są uddīpana w dāsya-rasie?”
Gosvāmī: „Słodki dźwięk fletu; dźwięk srngi – rogu; uśmiechnięte spojrzenie
Kṛṣṇy; słuchanie wspaniałych cech Kṛṣṇy; kwiat lotosu; odciski lotosowych
stóp Kṛṣṇy; nowopowstałe burzowe chmury oraz urzekający cielesny zapach
Kṛṣṇy są dāsya-rasa uddīpana.”
Vrajanātha: „Jakie anubhāvy obecne są w tej rasie?”
Gosvāmī: „Stosowanie się w pełni do powierzonych obowiązków;
wykonywanie poleceń Kṛṣṇy; rozwijanie pełnego ciepła koleżeństwa ze
sługami Kṛṣṇy oraz bycie wiernym, stałym i oddanym w służbie dla Kṛṣṇy są
specyficznymi anubhāvami w dāsya-rasie. Udbhasvarami – zewnętrznymi
symptomami ekstazy w tej, jak i innych rasach jest taniec, odczuwanie
szacunku i uczucia wobec sług Kṛṣṇy oraz obojętność wobec wszystkiego co
znajduje się poza sferą służby dla Niego.”
Vrajanātha: „Jakie sattvika-vikary obecne są w różnych rodzajach prita-
rasy?”
Gosvāmī: „W tej rasie obecne są wszystkie sattvika-bhāvy, począwszy od
stambhy.”
Vrajanātha: „Jakie są vyabhicārī-bhāvy tej rasy?”
Gosvāmī: „Harsa – uśmiechanie się; garva – duma; dhrti – cierpliwość;
nirveda – wyrzuty sumienia; viṣāda – przygnębienie; dainya – pokora; cinta
– niepokój; smṛti – pamięć; śaṅkā – wątpliwość; mati – zrozumienie;
autsukya – gorliwość; capalya – niecierpliwość; vitarka – argumentowanie;
āvega – obawa; hri – wstyd; vrida – nieśmiałość; jada – obojętność; moha –
złudzenie; unmāda – szaleństwo; avahittha – ukrywanie emocji; bodha –
spostrzegawczość; svapna – sen; supti – stan śnienia; klama – zmęczenie;
glāni – uczucie, że jest się na niedoskonałej pozycji; vyadhi – choroba oraz
mṛti – tęsknota za śmiercią są vyabhicārī-bhāvami w tej rasie.”
„Mada – pijaństwo; śrama – wyczerpanie; trāsa – strach; apasmṛti –
roztargnienie; alasya – opieszałość; augrya – zmienność; krodha – gniew;
asuya – zawiść i wynajdywanie wad oraz nidra – senność są bardzo rzadkie
w prita-rasie.”
„W chwili spotkania Kṛṣṇy manifestowane są: harsa – humor; garva – duma
oraz dhrti – wyrozumiałość. Z kolei podczas rozłąki z Kṛṣṇą doświadczane są:
glāni – uczucie, że jest się na niedoskonałej pozycji; vyadhi – choroba oraz
mṛtyu – śmierć. Pozostałe osiemnaście bhāv, począwszy od dyskredytowania
samego siebie okazywane są podczas spotkania, jak również podczas rozłąki
* 56 *
z Kṛṣṇą.”
Vrajanātha: „Łaskawie objaśnij sthayi-bhāvę prita-rasy.”
Gosvāmī: „Głębokie uczucie bojaźni i szacunku wobec Kṛṣṇy, jako Pana,
jednocześnie tworzy wstrząsy w sercu jak i wielkie uczucie. Gdy te dwa
stany jednoczą się, priti – silne przywiązanie staje się sthayi-bhāvą tej rasy.
W santa-rasie, sama rati – przywiązanie jest sthayi-bhāvą; podczas gdy w
prita-rasie, mamata – głębokie i pełne uczucia zazdrości przywiązanie
wzmacnia rati, która formuje priti, która następnie staje się sthayi-bhāvą
tego nastroju. Priti wymieszane z sambhramą – wielkim szacunkiem jest
sambhrama-priti, które stopniowo krystalizuje się w premę – miłość, snehę –
uczucie w miłości oraz ragę – głęboko zakorzenioną miłość.”
„Gdy tylko sambhrama-priti rozprasza nastrój szacunku i bojaźni, krystalizuje
się ona w premę. W miarę dalszego zagęszczania, prema, która przyczynia
się do topnienia serca, nazywana jest snehą. W tym stanie wielbiciel nie
może znieść rozłąki z Kṛṣṇą nawet na chwilę. Wówczas smutek i żałość
odczuwane są jako szczęście i osiągany jest stan ragi, w którym rozłąka z
Kṛṣṇą przywołuje pragnienie opuszczenia ciała.”
„Adhikṛta dāsa oraz aśrī ta dāsa mogą jedynie osiągnąć stan premy. Pariṣada
dāsa jest w stanie osiągnąć Sneha. Vrajanuga-dāsa – słudzy Kṛṣṇy w
nastroju Vrajy jakimi są Pariksit Maharaja, Daruka i Uddhava – zdolni są
osiągnąć ragę. Wspólnie z rozkwitającą ragą odczuwany jest również
pierwszy napływ sakhya-rasy.”
„Uczeni pandyci bhakti-tattvy oświadczają, że w sakhya-rasie spotkanie z
Kṛṣṇą nazywane jest yogą, a rozłąka z Nim nazywana jest ayogą. Ayoga
dzieli się na dwa rodzaje: utkanthita – niespokojną tęsknotę oraz viyogę –
rozłąkę. Yoga jest trzech rodzajów: siddhi – dskonała; tuṣti –
satysfakcjonująca oraz sthiti – stabilna. Gdy osoba widzi nagle Kṛṣṇę w
stanie utkanthita – pełna niepokoju tęsknota spowodowana rozłąką,
wówczas ma miejsce siddhi-yoga. Spotkanie Kṛṣṇy po okresie viyogi – rozłąki
nazywane jest tuṣti-yogą – stanem głębokiej satysfakcji. Życie razem z Kṛṣṇą
znane jest jako sthiti-yoga.”
Vrajanātha: „Gurudeva, zrozumieliśmy sambhrama-priti – służbę w szacunku
i bojaźni. Wyjaśnij teraz proszę gaurava-priti – służbę w uczuciu
przepełnionym szacunkiem.”
Gosvāmī: „Powiedziane jest, że ci dāsa, którzy odczuwają dumę z laya-
abhimāna – bycia osobiście utrzymywanymi i żywionymi przez Kṛṣṇę,
posiadają gaurava-priti. Jednakże priti ta rozwija się w gauravę wyłącznie
* 57 *
wtedy, gdy pielęgnowana jest stosownymi sāmagrī takimi jak vibhāva,
anubhāva, itd. Najwyższy Pan Śrī Hari oraz Jego lalya-dāsa – podopieczni
oraz zależni słudzy są alambaną gaurava-priti. Viṣaya-rūpā-ālambana –
wspierającym obiektem gaurava-priti jest Kṛṣṇa jako: Maha Guru – wielki
Guru; Mahakirti – ten, który posiada wielką sławę; Mahabuddhi – ten, który
posiada wielką inteligencję; Mahabala – ten, który posiada ogromną moc i
wpływ; Rakṣaka – niezawodny obrońca oraz Kṛṣṇa – ten, który doskonale
utrzymuje innych.”
„Istnieją dwa rodzaje lalya-dāsa: kaniṣṭha – juniorzy oraz putra – synowie.
Sarana, Gada i Subhadra są dumni z bycia kaniṣṭha-dāsa, podczas gdy
Prādhyumna, Carudesna i Samba są dumni z bycia putra-dāsa Kṛṣṇy.
Vātsalya-bhāva – uczucie chronienia Kṛṣṇy, na które składa się śmiech,
uczucie łaskawości, itd., działa jako uddīpana tej rasy.”
„Niektórymi z anubhāv, które manifestowane są przez lalya-dāsa
pogrążonych w gaurava-priti są: siedzenie na niższym poziomie w obecności
Kṛṣṇy; podążanie Jego śladami; odrzucenie niezależnych i kapryśnych
działań, itd. Sañcārī oraz vyabhicārī-bhāvy są identyczne jak w sambhrama-
priti.”
Vrajanātha: „Co oznacza słowo gaurava?”
Gosvāmī: „Gaurava to ojcowsko-synowski związek, w którym Kṛṣṇa jest
uważany za ojca, tego który stoi na wyższym poziomie lub Guru. Jest to
relacja rodzinna lub pokrewieństwo z Kṛṣṇą. Gaurava-priti jest intensywnym
pogrążeniem się myślami o Kṛṣṇie, postrzeganiem Go jako obrońcę i tego,
który utrzymuje. Z tego powodu stanowi ona sthayi-bhāvę tej rasy.”
Vrajanātha: „Gurudeva, zrozumieliśmy priti-rasę znaną również jako dāsya-
rasę. Teraz łaskawie wyjaśnij nam naturę preya-rasa-bhaktów znajdujących
się w sakhya-rasie.”
Gosvāmī: „Śrī Kṛṣṇa, Jego przyjaciele oraz powiernicy znani jako sakha są
alambaną tej rasy. Dwuręczny, grający na flecie Vrajendranandana Kṛṣṇa
jest viṣaya-ālambana – ukochanym smakowanym obiektem, a Jego
sakhowie są āśraya-ālambana – rezerwuarem tego nastroju.”
Vrajanātha: „Jakie są różne typy przyjaciół i powierników oraz ich szczególne
symptomy?”
Gosvāmī: „W rūpā – formie; guṇa – cechach oraz vesa – ubiorze, przyjaciele
i powiernicy Kṛṣṇy są podobni do Jego wielbicieli w nastroju dāsya-rasy.
Jednak w odróżnieniu od sambhrama-jñany – szacunku i bojaźni wielbicieli w
* 58 *
dāsya-rasie, sakha związani są z Kṛṣṇą poprzez viśrambha-bhāvę, która
przywołuje zaufanie, poufność oraz nastrój równości. Sakha zaangażowani
są w wiele czynności, służąc Kṛṣṇie na różne sposoby jako przyjaciele
przepełnieni pragnieniem sprawienia Mu przyjemności. Dzielą się oni na dwa
typy: dvaraka-sambandha – związani z Dvaraką oraz vraja-sambandha –
związani z Vrają. Arjuna, Bhima, Draupadi, Sudama Vipra, itp. są dvaraka-
sambandha sakha. Pośród nich, najbliższym Kṛṣṇie jest Arjuna.”
„Sakhowie Kṛṣṇy we Vrajy zawsze pragną Jego towarzystwa; intensywnie
pragną Go zobaczyć, gdyż jest On ich życiem i duszą. Z tego powodu są oni
głównymi sakha. Sakhowie we Vrajy są czterech rodzajów: suhrd-sakha –
dobrze życzącymi przyjaciółmi; sakha – przyjaciółmi; priya-sakha – drogimi
przyjaciółmi oraz priya-narma-sakha – najbardziej poufnymi przyjaciółmi.”
„Suhrd-sakha posiadają odrobinę sentymentu opieki nad Kṛṣṇą. Są trochę od
Niego staṛṣi i noszą bronie, by ochronić Go przed atakiem wrogów.
Subhadra, Mandalibhadra, Bhadravardhana, Gobhata, Yakṣa, Indrabhata,
Bhadranga, Virabhadra, Mahaguṇa, Vijaya oraz Balbhadra są suhr-sakhami.
Pośród nich Mandalibhadra i Balabhadra są najważniejsi.”
„Sakha są młodsi wiekiem od Kṛṣṇy. Choć posiadają odrobinę dāsya-bhāvy –
nastroju służenia, są w pełni w sakhya-rasie. Visala, Vriṣabha, Ojasvi, Deva
prastha, Varuthapa, Maranda, Kusumapida, Manibandha oraz Karandhama
są niektórymi z najdroższych sakha-sakhów. Pośród nich najbliżej Kṛṣṇy jest
Deva prastha.”
„Priya-sakha Kṛṣṇy są Mu równi wiekiem, a ich nastrojem wobec Niego jest
czysta sakhya-bhāva, koleżeństwo oraz śmiałość. Śrīdama, Sudama, Dama,
Vasudama, Kinkini, Stoka-Kṛṣṇa, Amsu, Bhadrasena, Vilasi, Pundarika,
Vitanka oraz Kalavinka są niektórymi z wybitnych priya-sakha.”
„Czwarty rodzaj przyjaciół, priya-narma-sakha stoi wyżej od pozostałych. Są
to bardzo poufni przyjaciele Kṛṣṇy, którzy są najbardziej elastyczni i
wielostronni w relacjach z Nim. Subala, Arjuna, Gandharva, Vasanta i Ujjvala
są niektórymi z nich. Ujjvala będąc bardzo dowcipnym i jowialnym jest
zawsze gotowy do żartów.”
„Pośród tych wszystkich przyjaciół, którzy bezgranicznie kochają Kṛṣṇę,
niektórzy są nitya-siddha – wiecznymi towarzyszami; niektórzy są sura-cara
– promowanymi devami, a niektórzy są promowanymi, doskonałymi
sādhakami. W nastroju przyjaźni wykonują wspaniałe i różnorodne służby,
dodając wiele uroku i piękna nieograniczonym rozrywkom Kṛṣṇy.”
Vrajanātha: „Jakie są anubhāvy wspólne wszystkim rodzajom sakhów
* 59 *
Kṛṣṇy?”
Gosvāmī: „Siłowanie na rękę, gra w piłkę, gra w kości, noszenie na barana,
zabawy patykami, zawody w spełnieniu pragnienia Kṛṣṇy, siedzenie razem
na tym samym siedzeniu co Kṛṣṇa lub bujanie się z Nim na tej samej
huśtawce, żartowanie i rozmawianie, zabawy w wodzie, bawienie się z
małpami, granie na instrumentach i tańczenie są anubhāvami wszystkich
rodzajów sakhów.”
„Specjalnością suhrd-sakhów jest ofiarowanie dobrych rad i bycie zawsze
chętnym w wykonywaniu każdej czynności. Sakhowie specjalizują się
również w przygotowywaniu betelu, dekorowaniu Kṛṣṇy tilakiem, papką
sandałową, itp. Priya-sakha znani są ze swej odwagi i często angażują się w
zawody sportowe i zapasy z Kṛṣṇą. Czasami zwyciężają i otrzymują od Niego
nagrody i medale. Asystowanie Kṛṣṇie w przygotowaniach do mādhurya-rasy
jest przywilejem priya-narma-sakhów. Podobnie jak Jego słudzy, przyjaciele
również dekorują Go dzikimi kwiatami, wachlują Go, itp.”
Vrajanātha: „Gurudeva, jaki jest stopień sattvika i sañcārī-bhāv w tej rasie?”
Gosvāmī: „Są odrobinę bardziej wyraziste w porównaniu do dāsya-rasy.”
Vrajanātha: „Co jest sthayi-bhāvą tej rasy?”
Gosvāmī: „Śrī Rūpā Gosvāmī pisze w Bhakti-rasāmṛta-sindu, Zachodniej
Sekcji 9.3.45.”
vimukta-sambhramā yā syād viśrambhātmā ratir dvayoḥ prāyaḥ samānayor atra sā sakhyaṁ sthāyī-śabda-bhāk
„Viśrambha – pełna uczucia wymiana pomiędzy równymi sobie, która
pozbawiona jest elementów szacunku i poważania, jednak pełna miłości,
zaufania i pewności nazywana jest sakhya-rasą – braterskim nastrojem.
Stanowi ona sthayi-bhāvę tej rasy.”
Vrajanātha: „Łaskawie wyjaśnij bardziej znaczenie viśrambhy.”
Gosvāmī: „Śrī Rūpā Gosvāmī wyjaśnia viśrambhę tymi słowami w Bhakti-
rasāmṛta-sindu, Zachodniej Sekcji 9.3.46.
viśrambho gāḍha-viśvāsa-viśeṣo yantraṇojjhitaḥ
„Potwierdzenie całkowitej równości pomiędzy dwoma osobami, które odbija
się na bezwarunkowym zaufaniu i poufności znane jest jako viśrambha.”
Vrajanātha: „Łaskawie opisz stopniowy postęp poziomów przywiązania w tej
* 60 *
rasie.”
Gosvāmī: „Sakhya-rasa jest matrycą dla premy, Sneha i ragi, rozszerzając się
aż do prāṇayi.”
Vrajanātha: „Jakie są symptomy prāṇayi w tej rasie?”
Gosvāmī: „Choć zdolna pomieścić w sobie uczucia szacunku i poważania,
prāṇaya jest rati całkowicie wolną od sambhramy – szacunku i bojaźni, do
tego stopnia, że uczucia te mogą wydawać się w niej wręcz niestosowne.
Tak sakhya-rasa jest radośnie wspaniała. W prita-rasie – nastroju służby
oraz w vātsalya-rasie – nastroju rodzicielskim, Kṛṣṇa i Jego wielbiciele
okazują w swej bhāvie zrozumienie statusu braku równości. Jednakże jest to
nieobecne w sakhya-rasie, która znana jest również jako preya-rasa. Z tego
powodu rasa ta jest z pewnością najbardziej faworyzowana pośród
pozostałych nastrojów, gdyż pozwala na wolne wymiany słodkiej bhāvy
pomiędzy Kṛṣṇą i Jego wielbicielami w niehamowanej miłości i równości.”
Tak kończy się dwudziesty dziewiąty rozdział Jaiva-dharmy zatytułowany:
Dalsze Rozważania na temat Rasa-tattvy, Część trzecia: Santa, Dāsya i
Sakhya Rasa.
ROZDZIAŁ 30
Dalsze rozważania nad Rasa-tattvą
Część Trzecia: Vātsalya Rasa i Mādhurya Rasa
Pewnego dnia po przyjęciu khicuri prasāda Vijaya-kumāra i Vrajanātha udali
się do samadhi Śrīla Haridāsa Thakura, by złożyć swe wyrazy szacunku.
Następnie podążyli na pomyślny darśana Śrī Tota Gopīnātha, który rezyduje
wspaniale w podobnej ogrodom okolicy południowej części Jagannātha Puri,
znanej jako Tota. Ostatecznie dotarli do świątyni Śrī Rādhākanta. Padli obaj
na twarz ofiarowując swe pokłony u stóp Śrīla Gopala-Guru Gosvāmīego, a
potem usiedli. Jednakże, chwilę potem Śrīla Gopala-Guru Gosvāmī poszedł
zjeść prasāda, więc dwaj poszukiwacze rasa-tattvy omawiali różne tematy
związane ze Świadomością Kṛṣṇy ze Śrī Dhayanacandrą Gosvāmīm. Śrīla
* 61 *
Gosvāmī powróciwszy zasiadł na swej asanie i Vrajanātha poczuł inspirację,
by pokornie dociekać odnośnie szczegółów vātsalya-rasy.
Śrīla Gosvāmī rozpoczął swoje objaśnienia: „W vātsalya-rasie Śrī Kṛṣṇa jest
viṣaya-ālambana, głównym obiektem, a Jego Guru-jana, seniorowie i staṛṣi
Vrajavāsī, są āśraya-ālambana, głównym schronieniem. Kṛṣṇa jest
uosobieniem piękna, ma ciemną cerę, jest zbiornikiem wszelkiej
pomyślności, jest wrażliwy i łagodny, jego mowa jest słodka, jest szczery,
nieśmiały, skromny, życzliwy i okazuje szacunek starszym od Siebie. Dla
Kṛṣṇy seniorami są: Vrajeśvari Yaśoda Devi, Vrajeśvara Nanda Maharaja,
Rohini Devi, starsze gopi, Deva ki Devi, Kunti Devi, Śrī Vasudeva, Sandipani
Muni i inni. Pomiędzy nimi Yaśoda devi i Nanda Maharaja odgrywają
najważniejszą rolę. Poszczególne etapy dzieciństwa Kṛṣṇy, Jego piękno, Jego
dziecięce stroje, Jego dziecięce zachowanie, niecierpliwość, Jego słodkie
słowa i gaworzenie, Jego radosny chichot, Jego nieraz psotne zabawy itd. –
wszystko to stanowi uddīpana w vātsalya-rasie.”
Vrajanātha spytał: „Jakie anubhāva występują w tej rasie?”
Gosvāmī odparł: „Niektóre z nich to wąchanie głowy Kṛṣṇy, delikatne
ściskanie i głaskanie Jego ciała, błogosławienie Go, rozpieszczanie Go,
chronienie i dbanie o Niego, dawanie Mu dobrych rad. A głównymi, tzw.
sadharana anubhāva w tej rasie są: całowanie, obejmowanie i głośne
wołanie Kṛṣṇy Jego zdrobniałymi imionami, oraz powstrzymywanie i
pouczanie Go w odpowiednich momentach.”
Vrajanātha zapytał: „Jakie są sattvika-vikara w tej rasie?”
Gosvāmī odrzekł: „Osiem podstawowych przemian cielesnych, takich jak
znieruchomienie, ekstatyczne drżenie, łzy uniesienia, itd., plus dodatkowo
ronienie matczynego mleka u starszych pasterek, co jest unikalne dla tej
rasy. Oto dziewięć sattvika-vikara.”
„A jakie są vyabhicārī-bhāva vātsalya-rasy?” – spytał Vrajanātha.
„ Wszystkie symptomy vyabhicārī-bhāva prita-rasy (dāsya-rasy), które
opisaliśmy wcześniej, oraz murcha, omdlenie, przejawiają się w vātsalya-
rasie.” – odpowiedział Gosvāmī.
„Jaka jest natura sthayi-bhāvy w tej rasie?” – dociekał dalej Vrajanātha.
Gosvāmī odparł: „W tej rasie sthayi-bhāvą jest życzliwa miłość i łaskawość,
całkowicie pozbawiona czci i bojaźni, skierowana do obdarowywanego
miłosierdziem. Vātsalya-rati starszych takich jak Yaśoda devi jest dojrzała i z
* 62 *
natury matczyna. W rasie tej, sthayi-bhāva rozwija się poprzez premę i
snehę, by dojść do ragi.
„Miłość Balaramy do Kṛṣṇy jest mieszanką dāsya-rasy i vātsalya-rasy. Rasa
Yudhisthiry natchnięta jest vātsalya, dāsya i sakhya-rasą. dāsya-rasa
Ugraseny połączona jest z vātsalya i sakhya-rasą. Nakula, Sahadeva i
Narada przejawiają połączenie sakhya i dāsya-rasy. Bhāva Pana Śivy,
Garudy, Uddhavy i wielu innych również wykazuje połączenie dāsya i
sakhya-rasy.”
Vrajanātha rzekł: „Gurudeva, zrozumieliśmy wspaniałość vātsalya-rasy.
Łaskawie oczyść i ożyw nas opisem najważniejszej z wszystkich ras,
mādhurya-rasy, słodkiego smaku małżeńskiego.”
Gosvāmī odrzekł: „Mādhurya-bhakti-rasa została określona jako mukhya-
bhakti-rasa, główny pośród wszystkich smaków oddania. Upadłą,
uwarunkowana jīva przyjęła schronienie w materialnej rasie. Ale jeśli zwróci
się powrotem do Iśvary i ku nitya-dharmie, w naturalny sposób stanie się
zobojętniała wobec materii. Jednakże dopóki nie stanie się kwalifikowana by
zaangażować się w cid-rasę, nektar transcendentalny, do tego momentu z
pewnością nie ma możliwości zrozumienia mādhurya-rasy. Mādhurya-rasa z
natury jest najbardziej niezwykła i niepospolita. Mało kto jest odpowiednim
do niej kandydatem, dlatego też mādhurya-rasa musi pozostawać w wielkim
sekrecie. Z tego też powodu, mimo iż madhyurya-rasa jest bardzo szerokim
tematem, będę mówił zwięźle i opiszę tylko najistotniejsze cechy.”
„Gurudeva, jestem zwolennikiem Śrī Subali, chłopca pasterza, rozumiem
zatem, że weźmiesz pod uwagę moją możliwość słuchania i rozumienia
tematów związanych z mādhurya-rasą.” – rzekł Vrajanātha.
„Prima-narma-sakhas mogą brać udział w līlā madhutya-rasy, znanej również
jako śrīngara-rasa, w bardzo ograniczonym stopniu. Mając to na uwadze,
objawię ci to co jest adekwatne do twoich możliwości, nic więcej.” –
odpowiedział Gosvāmī.
Vrajanātha zapytał więc: „Kto w tej rasie jest ālambana?”
Gosvāmī odparł: „Śrī Kṛṣṇa jest viṣaya-ālambana w tej rasie. Jest On nagara,
ucieleśnieniem niezrównanego piękna, uroku i miłosnych igraszek. Gopi
Vrajy są āśraya-ālambana w mādhurya czy też śrīngara-rasie. Pośród
wszystkich gopi Śrīmati Rādhika jest klejnotem koronnym. Dźwięk fletu
murali Kṛṣṇy jest głównym uddīpana w tej rasie. Ukradkowe spojrzenia i
zagadkowe uśmieszki są niektórymi z anubhāva w mādhurya-rasie. Pełen
wachlarz sattvika-bhāva manifestuje się w pełni w mādhurya-rasie, oraz
* 63 *
wszystkie vyabhicārī-bhāva, za wyjątkiem alasya, lenistwa i augrya,
opryskliwości i wybuchowości, przejawiają się w tej rasie.”
„Jaka jest natura sthayi-bhāvy w tej rasie?” – dociekał Vrajanātha.
„Kiedy mādhurya-rati odżywiana jest naturalną vibhāvą w sercu, wtedy
rozkwita w mādhurya-rasę. Ta boska miłość do Śrī Rādhy i Śrī Kṛṣṇy nie
napotyka na żadne przeszkody, ponieważ nie jest ona zależna od bhāva,
które są svajatiya, zgodne, ani nie jest ona umniejszana przez vijatiya
bhāva, które są niezgodne.” – wyjaśnił Gosvāmī.
Vrajanātha pytał dalej: „Ile jest rodzajów mādhurya-rasy?”
Gosvāmī odrzekł: „Istnieją dwa rodzaje mādhurya-rasy, vipralambha i
sambhoga.”
„Co to jest vipralambha?” – spytał Vrajanātha.
Gosvāmī odparł: „Vipralambha posiada wiele podczyści takich jak purva-
rāga, mana i pravasa.”
„Czym jest purva-raga?” – dociekał Vrajanātha.
„Uczucia i emocje, których doświadczają kochankowie, zanim się spotkają
nazywane są purva-rāga.” – wyjaśnił Gosvāmī.
„A czym są mana i pravasa?” – zapytał Vrajanātha.
„Mana jest to dobrze znana jako zraniona duma i rozgoryczenie, a pravasa
znaczy „być pozbawionym obecności ukochanego” .” – wyjaśnił Gosvāmī.
„Co to jest sambhoga” – pytał dalej Vrajanātha.
Gosvāmī odpowiedział: „Sambhoga oznacza niepojętą radość, która pojawia
się w momencie spotkania ukochanego i ukochanej. Teraz już powstrzymam
się od dalszych objaśnień mādhurya-rasy. Wzniosłe dusze, które są
kwalifikowane by zajmować się tajemną wiedzą o mādhurya-bhakti-rasie,
mogą odnieść się do książki Śrīla Rupy Gosvāmīego pt. „Śrī Ujjvala-
nīlamaṇi””
Vrajanātha dociekał: „Łaskawie opisz pokrótce różne rodzaje gauṇa-bhakti-
rasa, podrzędne smaki oddania.”
Gosvāmī odrzekł: „Siedmioma podrzędnymi rasami są: hasya (uciecha),
adbhuta (zdumienie), vira (waleczność), karuṇa (litość), raudra (złość),
bhayānaka (trwoga) oraz vibhatsa (zgroza). Kiedy stają się one potężne i
* 64 *
zajmują miejsce mukhya-rasy, pojawiają się jako osobne, indywidualne rasy.
Gdy działają one w ten sposób jako niezależne rasy stają się sthayibhāvą i
gdy karmią się odpowiednimi vibhāvami tworzą rasa. Właściwie tylko pięć
mukhya-ras - śanta, dāsya, sakhya, vātsalya i mādhurya - to rasy; siedem
gauṇa-ras począwszy od hāsya jest zwykle zaliczanych do kategorii
vyabhicārī-bhāv.
Vrajanātha odrzekł – W pełni zapoznałem się z hāsya i powiązanym z nią
zagadnieniami poprzez rozważania o rasa-vicara w alaṣkara-śastra, więc
proszę, opowiedz mi o ich związku z mukhya-rasami.
Gosvāmī odpowiedział - Teraz wyjaśnię, jak różne rasy, takie jak śanta, są
wzajemnie zgodne lub niezgodne.
Dāsya, bībhatsa, dharma-vira (rycerskość w wykonywaniu obrzędów
religijnych) i adbhuta są zgodne z śanta.
Adbhuta jest również kompatybilna z dāsya, sakhya, vātsalya i mādhura.
Śanta jest niezgodna z mādhura, yuddha-vira, raudra i bhayānaka.
Dāsya jest kompatybilna z następującymi: bībhatsa, śanta, dharma-vira, a
dana-vira, lecz niezgodna z mādhura, yuddha-vira oraz raudra.
Sakhya jest zgodna z mādhura, hāsya i yuddha-vira, a niezgodna z vātsalya
bībhatsa, raudra i bhayānaka.
Vātsalya jest zgodna z hāsya, karuṇa i bhayānaka, a niezgodna z mādhura,
yuddha-vira, dāsya i raudra.
Mādhura jest kompatybilna z hāsya i sakhya, natomiast niezgodna z vātsalya
bībhatsa, śanta, raudra i bhayānaka.
Hāsya jest zgodna z bībhatsa, mādhura i vātsalya, niezgodna z karuṇa i
bhayānaka.
Adbhuta jest kompatybilna z vira, śanta, dāsya, sakhya, vātsalya i mādhura
lecz niezgodna z hāsya, sakhya, dāsya, raudra i bībhatsa.
Vira-rasa jest zgodna z adbhuta-rasa i niezgodna z bhayānaka. Wedle
niektórych opinii, vira jest również niezgodna z śanta.
Karuṇa jest kompatybilna z raudra i vātsalya, a niezgodna z vira, hāsya,
aspektem sambhoga w śrńgāra oraz adbhuta.
* 65 *
Raudra jest zgodna z karuṇa i vira, natomiast niezgodna z hāsya, śrṅgara i
bhayānaka.
Bhayānaka jest kompatybilna z bībhatsa i karuṇa, a niezgodna z vira
śrṅgara, hāsya i raudra.
Bībhatsa jest kompatybilna z śanta, hāsya i dāsya lecz niezgodna z śrṅgara i
sakhya. Pozostałe kombinacje są wzajemnie neutralne (tataṣtha).
Vrajanātha: „Proszę opisz wyniki kombinacji.”
Smakowanie rasy polepsza się poprzez zespolenie kompatybilnych ras.
Połączenie aṅga (uzupełniających) z aṅgi (głównymi) ras jest dobre. Bez
względu na to czy kompatybilną rasą jest mukhya czy gauṇa, to właściwym
jest, by stanowiła uzupełnienie (mitra) aṅgi-rasy. – odpowiedział Gosvāmī
Proszę mi opowiedzieć o różnicy między aṅga i aṅgi. – zaciekawił się
Vrajanātha
Gosvāmī odparł - Kiedy jakakolwiek rasa - mukhya lub gauṇa zdominuje inne
rasy i staje się wiodącą, to się nazywamy ją aṅgi, a rasa, która odżywia aṅgi-
rasę odgrywa rolę sańcari-bhāvy jako aṅga. Jak stwierdzono w Viṣṇu-
dharmottara:
rasānāṁ samavetānāṁ yasya rūpaṁ bhāved bahu
sa mantavyo rasaḥ sthayi śeṣāḥ saṣcāriṇo matāḥ
Gdy rasy łączą się, należy pojąć, że rasa której charakter jest szczególnie
widoczny to sthayi-rasa, a inne rasy są sańcari-bhāvami.
Jak gauṇa-rasa może być aṅgi? – zapytał Vrajanātha
Gosvāmī odrzekł - Śrī Rūpā Gosvāmī powiedział:
prodyan vibhāvanotkarńāt puṣṭiṁ mukhyena lambhitaḥ
kuṣcatā nija-nāthena gauṇo ‘ py aṅgitvam aśnute
mukhyas tv aṅgatvam āsādya puńṇann indram upendravat
gauṇam evāṅginaṁ kṛtvā nigūḍha-ṅija-vaibhāvaḥ
anādi-vāsanodbhāsa vāsite bhakta-cetasi
bhāty eva na tu līnaḥ syād eva saṣcāri-gauṇavat
aṅgī-mukhyaḥ svam atrāṅgair bhāvais tair abhivarddhayan
svajātīyair vijātīyaiḥ svatantraḥ sann virājate
yasya mukhyasya yo bhakto bhāven nitya-nijāśrayaḥ
aṅgī sa eva tatra syān mukhyo py anyo ṅgatāṁ vrajet
Bhakti-rasāmṛta-sindhu (4.8.46–50)
* 66 *
Czasem nawet gauṇa-rasa osiąga pozycję aṅgi kiedy jest zainspirowana
obfitością vibhāvy i karmiła się również mukhya-rasą, która zwykle dominuje
nad nią, lecz przyjmuje wtenczas skurczoną pozycję (gauṇa-bhāva). W tym
momencie, była mukhya-rasa zamienia się w aṅga, ukrywając swój splendor
i odżywiając gauṇa-rasę, która przejmuje pozycję aṅgi, jak Upendra
Bhagavān, Vāmanadeva, utrzymał Devarāja Indra. W przeciwieństwie do
gauṇa-sańcari-bhāv ta mukhya-rasa nie łączy się w ziemię serca bhakty,
która jest obdarzona z cudownym zapachem w formie nieskończonej
tendencji do transcendentalnej służby. Innymi słowy, mukhya-rasa nie znika,
jak to czynią gauṇa-rasy, gdy staną się vyabhicārī i nikną w mukhya-rasach.
Przeciwnie, mukhya-rasa pozostaje niezależnie wyraźna, odżywia się przez
sumę kompatybilnych bhāv, które zajmują pozycję aṅga.
Ci, którzy rozkoszują się konkretną rasą podlegają w niej wiecznej ochronie.
Dla nich pozostaje promienna jak aṅgi-rasa. Inne rasy, chociaż mogą być
mukhya, funkcjonują w obrębie aṅga wspomnianej dominującej aṅgi-rasy.
Należy również pamiętać, że aṅga-rasa jest dozwolona wyłącznie, gdy łączy
się z aṅgi-rasą by zwiększyć czerpanie radości z rasy, w przeciwnym razie,
jej połączenie z inną aṅga-rasą będzie bezowocne.
Co się dzieje, gdy niezgodne rasy są połączone? – zaciekawił się Vrajanātha
Jeśli zmieszasz słodki sok z kwaśną, słoną, lub ostrą substancją, jego smak
staje się nie do zniesienia. Analogicznie, gdy jedna rasa ulega
połączonczeniu z inną, z którą nie jest zgodna, to wynikiem jest brak rasy,
lub bezsmakowa (virasatā). To wadliwe połączenie przeciwległych ras można
nazwać rasabhasą – odpowiedział Gosvāmī
Czy połączenie niekompatybilnych ras niezmiennie prowadzi do złych
rezultatów? – zapytał Vrajanātha.
W odpowiedzi Gosvāmī rzekł - W Śrī Bhakti-rasāmṛta-sindhu (4.8.63-64), Śrī
Rūpā Gosvāmī powiedział:
dvayor ekatarasyeha bādhyatvenopavarṇane
smaryyamāṇatayāpy uktau sāmyena vacane ‘pi ca
rasāntareṇa vyavadhau taṭasthena priyeṇa vā
viṣayāśraya-bhede ca gauṇena dviṣatā saha
ity ādiṣu na vairasyaṁ vairiṇo janayed yutiḥ
Połączenie dwóch niekompatybilnych ras nie powoduje virasatā w
następujących okolicznościach: gdy ktoś ustanawia doskonałość danej rasy
poprzez logiczne twierdzenia oraz przez opisywanie przeszkód lub niższości
* 67 *
innej rasy niezgodnej z pierwszą; gdy opisuje pamięć niezgodnej rasy; gdy
tworzy podobieństwo, gdy następuje interwencja neutralnej lub zgodnej
rasy, lub kiedy istnieje różnica między viṣaya lub āśraya z gauṇa-rasy i
mukhya-rasy, które są niezgodne ze sobą.
Ponadto, rozważ tę kwestię. U bhaktów, takich jak Yudhisthira, dāsya i
vātsalya manifestują się oddzielnie w różnych momentach. Wzajemnie
sprzeczne rasy nie powstają razem w tym samym czasie. Jednakże, w etapie
adhīrūdha-mahabhāva, jeśli wszystkie niezgodną bhāvy pojawią się
jednocześnie, to nie wygenerują rasabhasy.
Śrīla Rūpā Gosvāmī powiedział:
kvāpy acintya-mahāśaktau mahāpuruńa-śekhare
rasāvali-samāveśaḥ svādāyaivopajāyate
Bhakti-rasāmṛta-sindhu (4.8.83)
Kiedy wiele sprzecznych typów rasy łączy się jednocześnie w osobowości,
która jest klejnotem herbowym maha-puruṣa przesiąkniętym niepojętym
maha-śakti, to zwiększa tylko cudowną naturę smaku.
Vrajanātha kontynuował - Słyszałem od uczonych i rasika Viṣnuitów, że
Śrīman Mahāprabhu miał złą opinię o rasabhasie i nigdy nie chciał słuchać
bhajan, kirtan lub poezji, które ją zawierały. Teraz łaskawie powiedz mi jak
wiele istnieje rodzajów rasabhasy?
Rasa, pozbawiona aṅgi, nazywana jest rasabhasą. Istnieją trzy gradacje
rasabhasy: główna (uttamā), pośrednia (madhyama) i pomniejsza
(kaniṣṭha). Są one nazywane odpowiednio uparasa, anurasa i aparasa. –
odrzekł Gosvāmī
Czym jest uparasa? – spytał Vrajanātha
Gosvāmī odpowiedział - Jeżeli którakolwiek z dwunastu ras, począwszy od
śanty, posiada składnik, taki jak, sthayibhāva, vibhāva lub anubhāva który
stał się zniekształcony (virūpitā), to można je nazwać uparasa. Uparasa jest
spowodowana przez odkształcanie sthayibhāvy, vibhāvy lub anubhāvy.
Czym jest anurasa? – kontynuował Vrajanātha
Gosvāmī odparł - Drugorzędne rasy, począwszy od hāsya, jeśli nie są
związane z Kṛṣṇą, nazywane są anurasa. Jeśli vira-rasa itp. przejawia się w
neutralnie dysponowanej osobowości, jest to również anurasa.
* 68 *
Ale jeśli pojawi się w sercu kogoś, kto nie posiada związku z Kṛṣṇą, nie
stanowi wtedy w ogóle rasy. W tym przypadku będzie to zaledwie zwykła,
przyziemna rasa. Dlaczego więc takie przejawy anurasy zostały opisane? –
dziwił się Vrajanātha
Gosvāmī objaśniając rzekł - Rasa jest anurasą tylko wtedy, gdy nie ma
bezpośredniego związku z Kṛṣṇą. Na przykład gopi śmieli się, gdy ujrzeli nos
ulubionej małpki Śrīmati Rādhy, Kakkhati. Innym przykładem jest Deva ṛṣi
Narada widzący papugi siedzące na gałęzi drzewa w Bhāndiravanie,
omawiające Vedantę. Kiedy to ujrzał wielkie zdziwienie (adbhuta-rasa)
pojawiło się w jego sercu. Zarówno śmiech gopi jak i adbhuta-rasa powstała
w sercu Narady nie mają bezpośredniego związku z Kṛṣṇą, lecz występuje tu
jeszcze daleki z Nim związek. Dzięki temu obydwie sytuacje to przykłady
anurasy.
Czym jest aparasa? – wypytywał Vrajanātha
Gosvāmī odparł - Kiedy przeciwnicy Kṛṣṇy są āśraya którejkolwiek gauṇa-
rasy począwszy od hāsya-rasy, a vinayą jest Sam Kṛṣṇa, to wynikiem jest
aparasa. Na przykład, śmiech Jarasandhy, gdy zobaczył ucieczkę Kṛṣṇy z
pola bitwy jest przykładem aparasy. Śrīla Rūpā Gosvāmī napisał w Bhakti-
rasāmṛta-sindhu (4.9.41):
bhāvāḥ sarve tad-ābhāsā rasābhāsāś ca kecana
amī proktā rasābhijṣaiḥ sarve’pi rasanād rasāḥ
Niektóre osoby odnoszą się do bhāvy w kategoriach tad-ābhāsa (słabe
odbicie Najwyższej Absolutnej Prawdy), a inni rasābhāsa. Jednakże uczeni,
którzy uświadomili sobie rasę używają jedynie słowa bhāva jako określające
rasę, która pochodzi ze smakowania transcendentalnej anandy.
Kiedy Vijaya Kumāra i Vrajanātha usłyszeli tę rasika, uroczą i wzruszającą
ocenę rasa tattvy, upadli u lotosowych stóp Śrī Guru Gosvāmīego płacząc
obficie, i przemówili głosami krztuszącymi się ze wzruszenia:
ajṣāna-timirāndhasya jṣanāṣjana-śalākayā
cakṣur unmīlitaṁ yena tasmai śrī -guruve namaḥ
Ofiarowuję moje pełne szacunku pokłony Śrī Gurudevie, który zastosował
maść z divya-jńāna i w ten sposób rozwiał gęste ciemności pragnień
dharmy, arthy, kamy i moksy, które wynikają z pięciu typów niewiedzy. W
ten sposób, On otworzył me transcendentalne oczy, które stały się skłonne
służbie Hari.
* 69 *
On im błogosławił, mówiąc: „Niech ta rasa-tattva objawi się w waszych
sercach”.
Codziennie Vijaya i Vrajanātha omawiali duchowe tematy z Śrī Dhyānacandra
Gosvāmīm i zaakceptowali caranāmrta oraz resztki prasādau Śrī Guru
Gosvāmīego. W różnych momentach spostrzegali, że wielu śuddha Viṣnuitów
było zaangażowanych w bhajan - czasami w ich bhajan-kutira, czasem w
samadhi Śrī Haridāsa Thakura, czasami w świątyni Śrī Gopīnātha, a czasem
w Siddha-Bakula. W ten sposób, za pośrednictwem przykładu Viṣnuitów
także zostali zanurzeni w bhāvach korzystnych dla ich bhajanu. Zyskali także
darśana z miejsc wspomnianych w Stavāvali i Stavamālā, gdzie Śrīman
Mahāprabhu doświadczył całkowitego wchłonięcia w bhāvę. Gdziekolwiek
śuddha Viṣnuici wykonywali nama-kirtanę, dołączali do nich. W ten sposób,
obaj coraz bardziej dojrzewali w swym bhajanie.
Vijaya zamyślił się głęboko, „Śrī Guru Gosvāmī dał nam śiksa o mādhura-
rasie, lecz to było to tylko bardzo krótkie podsumowanie. Niech Vrajanātha
pozostanie zanurzony w sakhya-rasie. W stosownym czasie sam przyjdę do
Śrī Guru Gosvāmīego by usłyszeć jego wyszukaną analizę mādhura-rasy”.
Myśląc w ten sposób, poprzez łaskę Dhyānacandra Gosvāmīego, nabył on
kopię Śrī Ujjvala-nīlamaṇi i zaczął studiować. Śrī Guru Gosvāmī miłosiernie
pogodził wszelkie wątpliwości, które powstały w jego umyśle.
Raz, o zmierzchu, gdy Vijaya i Vrajanātha spacerowali, dotarli do brzegu
oceanu. Siedząc tak na plaży, spoglądali na fale, które zdawały się nie mieć
końca. Obserwując to, rozważali: „To życie jest również pełne nieustannego i
niekończącego się przepływu fal. Nikt nie wie, co się wydarzy lub gdy się to
stanie. Dlatego powinniśmy natychmiast poznać metodę raga-marga
bhajanu”.
Vrajanātha powiedział: "Widziałem bhajan-paddhati skomponowaną przez
Śrī Dhyānacandra Gosvāmīego. Wydaje mi się, że jeśli ktoś studiował ją pod
kierunkiem Gurudevy, to może osiągnąć cudowny rezultat. Zrobię kopię!"
Po tym postanowieniu, poprosił Śrī Dhyānacandra Gosvāmīego o zezwolenie
na skopiowanie jego świętej instrukcji, lecz Śrī Dhyānacandra odmówił do
czasu gdy Guru Gosvāmī również wyrazi na to zgodę. W związku z
powyższym, udali się do Śrī Guru Gosvāmīego, prosząc go, aby umożliwił
Dhyānacandra Gosvāmīemu ujawnienie im paddhati. Śrī Guru Gosvāmī
wyraził zgodę, a po jej uzyskaniu Vijaya i Vrajanātha zrobili osobne kopie.
Uważali, że powinni poczekać na odpowiedni moment by Śrī Guru Gosvāmī
pozwolił im zrozumieć dokładnie paddhati.
* 70 *
Śrī Dhyānacandra Gosvāmī był uczonym obdarzonym szeroką i kompleksową
wizją całej śastry. Szczególnie w odniesieniu do procedur hari-bhajanu (hari
- bhajan - tantra), żaden inny badacz nie mógł dorównać jego
doświadczeniu, a on sam był najwybitniejszym spośród wszystkich uczniów
Śrī Guru Gopali. Zrozumiawszy, że Vijaya i Vrajanātha byli wykwalifikowani
do bhajanu, nauczał ich dokładnie. Czasami, przychodzili do lotosowych stóp
Śrī Guru Gosvāmīego by wyczyścić wszystkie rodzaje wątpliwości co do ich
praktyki bhajanu. Stopniowo poprzez swoje badania, doszli do zrozumienia
codziennych rozrywek Śrīmana Mahāprabhu i Śrī Kṛṣṇy. W ten sposób stając
się zaangażowanymi w aṣta-kāliya bhajan, pełnili służbę w swych sercach
przez osiem różnych części dnia.
Tak kończy się trzydziesty rozdział Jaiva-dharmy, zatytułowany ‘ Mādhura-
rasa-vicara: Vātsalya & Mādhura’
Komentarz w formie kończących przypisów do rozdziału autorstwa Śrī
Śrīmad Bhaktivedanty Narayana Maharadża.
Pięcioma rodzajami ignorancji są:
1) ignorancja dotycząca własnej svarupy
2) błędne utożsamianie bezwładnego materialnego ciała z atmą
(jażnią)
3) zaborczość w stosunku do zwykłych obiektów zmysłowych lub
świadomość siebie jako tego, który czerpie przyjemność
4) zaabsorbowanie dualizmami lub przywiązanie do przedmiotów i
treści innych niż Kṛṣṇa
5) strach i zniekształcona percepcja (virūpā- grahana)
* 71 *
ROZDZIAŁ 31
Mādhura-rasa-vicāra: Svakiya-nāyikās i
Svarūpa Kṛṣṇy jako Mādhura-rasa-nāyaka
Był to bardzo przyjemny czas w porze jesiennej. Pewnej nocy, około
dziesiątej Ziemia nałożyła sari chłodnego i delikatnego światła księżyca, a jej
uroda stała się nadzwyczajnie atrakcyjna. Vijaya Kumāra czytał Ujjvala-
nīlamaṇi i rozważał głęboko zawarte w niej kwestie, gdy nagle jego wzrok
padł na pomyślny blask księżyca. Jego serce wypełniło się nieopisany
zachwytem i pomyślał: „To jest bardzo piękny czas. Dlaczego nie pójść od
razu i uzyskać darśana z Sundarācala? Słyszałem, że kiedy Śrī Śrīman
Mahāprabhu uzyskał darśana z Sundarācala ujrzał sphūrti vraja-dhama”. Z tą
myślą wyruszył samotnie w kierunku z Sundarācala. W tym czasie Vijaya
Kumāra pobierał nauki w praktyce bhajana w czystej mādhura-rasa. Jego
myśli płynęły jedynie w kierunku słuchania o vraja-līlā Kṛṣṇy a konkretnie
rozrywek Śrī Kṛṣṇy z gopi; inne tematy utraciły dla niego smak.
Minął Balangandi i ruszył w kierunku Sraddhābāli. Gdy ujrzał małe lasy po
obu stronach, sphūrti z Vṛndāvany przejawił się na jego oczach. Prema
przytłoczyła go i rzekł: "Aho! Jestem tak szczęśliwy! Uzyskałem darśana z tej
Vraja-bhumi, tak trudnej do osiągnięcia, nawet dla devata takich jak
Brahma. Jakże piękne te altany lasów! Spójrz na to kunja-vana! Oh! Co ja
widzę? W tym mandapa z pnączy mādhavi-Mālatī, pan mego życia, Śrī
Kṛṣṇa, siedzi wraz z gopi śmiejąc się i żartując!". Vijaya Kumāra stał się
bardzo niespokojny. Porzuciwszy strach i rozważanie ceremoniału, biegł w
pełnej szybkości w owym kierunku, nie będąc świadomym swego ciała i
umysłu. Jednakże, po przebyciu niewielkiej odległości zemdlał i
nieprzytomny upadł na ziemię. Słaby wiatr zaczął mu służyć, a po krótkim
czasie odzyskał swoje zewnętrzne zmysły. Spoglądał we wszystkich
kierunkach, lecz nie mógł dostrzec wizji. Po pewnym czasie, wrócił w smutku
do swojego mieszkania i położył się na łóżku nie mówiąc nic nikomu.
Vijaya był niezmiernie zachwycony sphūrti vraja-līlā. W swym sercu
pomyślał: „Jutro, u lotosowych stóp Śrī Gurudeva przedstawię opis poufnej
tajemnicy, którą dzisiaj widziałem”. Jednak po chwili przypomniał sobie, że
jeśli przez wielkie szczęście ujrzy się poufne aprakrta-līlā nie należy o tym
mówić innym. Rozmyślając, stopniowo zasnął.
* 72 *
Następnego dnia, po uhonorowaniu prasāda, udał się do domu Kaśi Miśra,
wykonał sāstānga prāṇama Gurudevie i usiadł przed nim. Śrī Gurudeva
objął go czule i zapytał o jego samopoczucie.
Vijaya Kumāra był bardzo szczęśliwy, że mógł zobaczyć swego Gurudevę.
Nastrajając się, rzekł: „Prabhu, przez twoją nieograniczoną łaskę moje
ludzkie życie stało się pomyślne. Teraz pragnę poznać niektóre poufne tattva
w odniesieniu do śrī-ujjvala-rasa. Czytam Ujjvala-nīlamaṇi i istnieją pewne
elementy, których znaczenia nie mogę pojąć. Czy mógłbym zadać ci kilka
pytań na ten temat?
Gosvāmī: Vijaya, jesteś moim umiłowanym uczeniem i możesz pytać mnie o
cokolwiek, co cię nurtuje, a ja postaram się odpowiedzieć tak wyczerpująco
jak to możliwe.
Vijaya: Prabhu, spośród mukhya rasa, mādhura-rasa została określona jako
rasa, która prowadzi do obfitości tajemnic. Czemu? Skoro cechy pozostałych
czterech rasa - santa, dāsya, sakhya i vātsalya - są wiecznie obecne w
mādhura-rasa, jakichkolwiek zadziwiających oraz wspaniałych brak im cech,
to są one całkowicie i pięknie ustanowione w mādhura-rasa. Co za tym idzie,
mādhura-rasa jest bez wątpienia lepsza od wszystkich innych. Mādhura-rasa
jest zupełnie nieodpowiednia dla tych, którzy przyjmują schronienie na
drodze bezosobowego wyrzeczenia, ponieważ ich serca są suche.
Jednocześnie ci, którzy są pociągani doczesnym zadowalaniem zmysłów
również uważają mādhura-rasa za trudną do zrozumienia, ponieważ jest
dokładnym przeciwieństwem ziemskiej natury. Mādhura-rasa Vradży nie jest
łatwa do osiągnięcia, ponieważ jest całkowicie odmienna od śrngāra-rasa w
świecie materialnym. Więc dlaczego aprākrta-mādhura-rasa przejawia się
niczym podła, przyziemna rasa między mężczyznami i kobietami w
materialnej egzystencji?
Gosvāmī: Vijaya, wiesz dobrze, że wszystkie odmiany w sferze przyziemnej
są odzwierciedleniem odmian w sferze transcendentalnej, a i sam świat
materialny jest również odbiciem świata duchowego. Tkwi w tym głęboka
tajemnica, że charakter doświadczenia ulegającego odbiciu, jest w naturalny
sposób odwrócony. Cokolwiek jest najbardziej wzniosłe w oryginalnym
istnieniu lub formie staje się najbardziej ohydnym w przypadku odbicia, a co
jest najniższym w pierwotnej postaci zostaje postrzegane jako najwyższe.
Każda z części ciała jawi się odwrócona w lustrzanym odbiciu; podobnie,
parama-vastu (najwyższa transcendentalna Rzeczywistość) ulega odbiciu
przez wpływ Jego niepojętego śakti. Cień tej śakti rozszerzył się we
wszystkich szczegółach w formie przyziemnej egzystencji. W związku z tym,
* 73 *
wszystkie cechy parama-vastu pojawiają w swojej odwróconej formie w
materialnym świecie.
Transcendentalna rasa, która jest sednem natury parama-vastu, znajduje
odzwierciedlenie w tym bezdusznym świecie materialnym jako odrażająca,
przyziemna rasa. Zadziwiające, bezkonkurencyjne, barwne szczęście w
parama-vastu jest jej własną wrodzoną rasa, ale kiedy znajduje
odzwierciedlenie w bezwładnej sferze, uwarunkowana jīva wyobraża sobie,
że ta zasada ma materialne określenie i atrybuty. Następnie przyjmuje, że
substancja duchowa jest pozbawiona formy oraz wyrazu (nirviśeṣa) i
wyobraża sobie, że skoro w nirviśeṣa-tattva różnorodność jest nieobecna, to
wszelkiego rodzaju odmiany muszą mieć zasadniczo przyziemny charakter.
W związku z tym nie może pojąć wiecznej natury transcendentalnego bytu,
który jest wolny od wszystkich cech materialnych gdyż znajduje się
całkowicie poza nimi. Jest to nieunikniony wynik próby zrozumienia prawdy
poprzez logikę.
Właściwie, parama-vastu pełna jest zaskakujących odmian, jako że jest
ucieleśnieniem wszystkich rasa. Ponieważ duchowe odmiany znajdują
odzwierciedlenie w przyziemnej rasa, można uzyskać pomoc przyziemnej
rasa by wywnioskować istnienie i cechy duchowej rasa, która znajduje się
poza możliwościami percepcji zmysłowej. Odmiany rasa w parama-vastu są
następujące: w świecie duchowym - śanta-dharma, która reprezentuje
śanta-rasa znajduje się na najniższym szczeblu; powyżej jest dāsya-rasa, a
jeszcze wyżej, że sakhya-rasa; ponad nią jest vātsalya-rasa, a mādhura-rasa
króluje w świetności nad wszystkimi. W świecie materialnym wszystko
ustawione jest w odwrotnej kolejności, więc mādhura-rasa jest na
najniższym poziomie, vātsalya jest powyżej niej, następnie sakhja, oraz
śanta-rasa jako najwyższa ze wszystkich.
Pozycja i działania odbicia mādhura-rasa w doczesnym świecie są bardzo
błahe i haniebne. W konsekwencji osoby, które rozważają rasa-tattva z
przyziemnej perspektywy twierdzą, że mādhura-rasa jest nędzna i godna
pogardy. Właściwie w świecie duchowym, jest ona całkowicie czysta,
nieskazitelna i pełna zadziwiającej słodyczy. Tam też spotkanie Kṛṣṇy wraz z
Jego różnym rodzajem śakti jako puruṣa-prakrti jest całkowitą czystością i
pochodzeniem wszelkiej prawdy.
W świecie materialnym, przyziemne zachowanie mężczyzn i kobiet stanowi
rzeczywiście wstyd. Jednak nie zachodzi naruszenie dharmy w świecie
duchowym, ponieważ Kṛṣṇa jest jedynym puruṣa i wszystkie cit-tattvy w tej
rasa są prakrti. W doczesnym świecie, jedna jīva staje się uwielbianym a
inna jīva wielbiącym i pragną się ze sobą w ten sposób powiązać. Ta sprawa
* 74 *
jest odrażająca i haniebna, gdyż całkowicie sprzeciwia się fundamentalnej
tattvie. W tattvie jedna jīva nie jest wielbiącym innej jīva. Przeciwnie, Śrī
Kṛṣṇa jest jedynym uwielbianym i wszystkie jīva mają być wielbiącymi dla
Niego. Sytuacja w której jīva staje się uwielbionym, stoi w sprzeczności do
jego wiecznej dharmy. Właściwie, nie ma żadnych wątpliwości, że taki stan
rzeczy jest absolutnie haniebny i nikczemny. Z punktu widzenia
rzeczywistości i jej odbicia nieuniknione jest, że przyziemne zachowanie
mężczyzn i kobiet wydaje się być identyczne z nieskazitelnie czystymi
rozrywkami Kṛṣṇy, nawet jeśli jedna stanowi jej dokładną podstawę, a druga
jest niezwykle cenna i znacząca.
Vijaya: Prabhu, teraz gdy usłyszałem tą niepowtarzalną siddhānta i
koncepcję, mój cel został osiągnięty. Moje oczywiste przekonanie stało się
stanowcze, a wszystkie wątpliwości zostały rozwiane. Zrozumiałem pozycję
mādhura-rasa w świecie duchowym. Aho! Tak, jak bardzo słowo mādhura-
rasa oznacza słodycz, tak jego transcendentalne bhāva również prowadzi do
najwyższego szczęścia (paramananda). Któż mógłby być nieszczęśliwcem
znajdującym zadowolenie w śanta-rasa, kiedy istnieje rasa taka jak
mādhura-rasa? Prabhu, chciałbym usłyszeć skomplikowane i pełne
wyjaśnienie filozofii oraz zasad o poufnej mādhura-rasa.
Gosvāmī: Słuchaj, Baba! Kṛṣṇa jest viṣaya z mādhura-rasa, Jego
umiłowanymi gopi są āśraya a razem stanowią ālambana tej rasa.
Vijaya: Czym jest piękna forma Kṛṣṇy jako viṣaya tej rasa?
Gosvāmī: Aho, cóż za słodkie pytanie! Cera Kṛṣṇy jest niczym barwa chmury
monsunu. Jest On uroczy i słodki, posiada wszystkie zachęcające cechy
cielesne. Jest silny, pączkujący, młody, jest też elokwentnym i ujmującym
mówcą. Cechuje go inteligencja, świetność, trzeźwość, sprawność, mądrość,
szczęśliwość, zadowolenie, szczerość i jest On kontrolowany przez miłość.
Jest głęboki, wyjątkowo wspaniały i sławny. On kradnie serca młodych
dziewcząt, jest zawsze świeży. On oferuje niezrównane rozrywki. Jest
niezwykle piękny i najbardziej umiłowany, ten który gra na Jego vamśi.
Kṛṣṇa jest jedyną osobą, która posiada te cechy. Piękno jego dwóch
lotosowych stóp zmiażdżyło w proch pychę Kandarpa. Jego spojrzenie
urzeka serca wszystkich, i jest On skarbnicą zabawy i rozrywki.
Vijaya: I w pełni uświadomiłem sobię, że Śrī Kṛṣṇa wraz z Jego formą
aprakata i cechami jest jedynym nāyaka w niezwykle wspaniałej,
transcendentalnej mādhura-rasa. Wcześniej studiowałem różne śāstra i
używałem logiki oraz rozumowania, aby medytować o istocie Kṛṣṇy, lecz
moja wiara w Jego postać nie uległa mocnemu utwierdzeniu. Jednak dzięki
* 75 *
twej łasce, bhakti bazująca na ruci powstała w mym sercu. Ponieważ moje
serce zostało oczyszczone przez nabożeństwa, ciągle przeżywam w nim
sphūrti Kṛṣṇy, dzień i noc. Nawet jeśli odejdę od Kṛṣṇy, Kṛṣṇa nie opuści
mojego serca. Aho! Jakże jest On miłosierny! Teraz naprawdę rozumiem:
sarvathaiva durūho ‘yam abhaktair bhagavad-rasaḥ
tat-pādāmbuja-sarvasvair bhaktair evānurasyate
vyatitya bhāvanā-vartma yaś camatkāra-bhāra-bhuḥ
hṛdi sattvojjvale bāḍhaī svadate sa raso mataḥ
Bhakti-rasāmṛta-sindhu (2.5.131–132)
Tylko śuddha-bhaktowie, którzy akceptują lotosowe stopy Kṛṣṇy jako
wszystko – mogą doświadczyć tej bhagavad-rasa. Można nigdy nie
doświadczyć tej rasa czy zdać sobie z tego sprawę, jeśli serce nie posiada
choćby najmniejszego zapachu bhakti, jeśli jest pełne przyziemnych uczuć,
lub jeżeli saṁskāry ukształtowały charakter tak, iż jest on uzależniony do
logiki.
Prabhu, zdałem sobie sprawę, że rasa jest niezwykle czystą, cudowną
bhāvą, która powstaje w sercu, gdy jest ono oświetlone śuddha-sattva, oraz
że przekracza granicę ludzkich możliwości kontemplacji. Rasa jest
podmiotem duchowego świata i nie występuje w świecie doczesnym.
Przejawia się w czystym istnieniu (satta) jīvy, która z natury jest atomową
cząstka świadomości (cit-kana). Ta rasa posiada doświadczenia stanu bhakti-
samadhi. Ten, kto posiada łaskę śrī Gurudewy, oraz potrafi rozróżnić śuddha
sattva (czystą dobroć) i miśra-sattva (zróżnicowaną dobroć) nie będzie miał
co do tego ogóle wątpliwości.
Gosvāmī: To, co powiedziałeś jest prawdą. Teraz zadam pytanie by rozwiać
wiele twoich wątpliwości. Poprzez samą odpowiedź na nie zdasz sobie
sprawę z transcendentalnej tattva. Powiedz mi, jaka jest różnica pomiędzy
śuddha-sattva i miśra-sattva?
Vijaya Kumāra wykonał sāstānga-dandavat-prāṇama u stóp Śrī Gurudewy i
odrzekł z pokorą, „Prabhu, poprzez twoje miłosierdzie wyjaśnię to najlepiej
jak potrafię. Proszę, popraw mnie jeżeli popełnię jakikolwiek błąd. To, co
posiada istnienie nazywamy satta, a substancja, która ma rzeczywiste
położenie, formę, jakość i aktywność można nazwać sattva. Śuddha-sattva
jest to sattva, która nie ma początku ani końca, a jej forma jest wiecznie
nowa. Nie jest zanieczyszczona przez podziały czasu przeszłego i przyszłego,
oraz zawsze pozostaje dogłębnie zdumiewająca. Śuddha-sattva obejmuje
* 76 *
wszystkie aspekty istnienia, które są produktami czystej energii duchowej
(śuddha-cit-śakti).
„W maya, która jest cieniem cit-śakti, istnieje transformacja czasu na
przeszłość i przyszłość. Wszystkie aspekty życia w tym maya zawierają rajo-
dharma (funkcję pasji) z maya, gdyż mają swój początek. Zawierają również
tamo-dharma (funkcję ignorancji) ponieważ posiadają koniec. Miśra-sattva
odnosi się do aspektów māyika-sattva, które mają początek i koniec”.
„Czysta jīva jest śuddha-sattva, a jej forma, cechy, oraz działania również
składają się z śuddha-sattva. Jednakże, ponieważ śuddha-jīva została
uwarunkowana, dwie właściwości maya - rajo-guṇa i tamo-guṇa - uległy
wymieszaniu z jej czystą sattva. Dlatego uwarunkowana jīva nazywana jest
miśra-sattva (wymieszane istnienie, lub wymieszana dobroć).”
Gosvāmī: Baba, przestawiłeś niezwykle subtelną siddhānta. A teraz powiedz
mi, w jaki sposób serce jīv zostaje oświetlone śuddha-sattva?
Vijaya: Śuddha-sattva (czyste istnienie) u jīv nie przejawia się wyraźnie tak
długo jak pozostaje ona warunkowana w świecie materialnym. Ma
świadomość swojego svarupa do tego stopnia, iż śuddha-sattva powstaje,
ale nie może osiągnąć takiego rezultatu poprzez jakąkolwiek karmę sādhany
lub jñāna. Powód jest następujący. Żadne zanieczyszczenia ciała nie mogą
zostać wyeliminowane przez inną substancję, która sama jest nieczysta.
Przyziemna karma jest w swojej naturze nieczysta, a zatem jak można
usunąć nieczystości māyika z jīvy? Jeśli chodzi o jñāna, to jest jak ogień,
gdyż wypala zanieczyszczenie i jednocześnie wraz z tym zaciera
fundamentalną sattva (istnienie). W jaki sposób może prowadzić to do
szczęścia, które pochodzi z oczyszczenia? Zatem śuddha-sattva może
pojawić jedynie poprzez bhakti, które powstaje dzięki łasce Kṛṣṇy i Wisznu.
Gdy pojawia się bhakti, śuddha-sattva oświeca serce.
Gosvāmī: Jest samą przyjemnością nauczać osobę tak wykwalifikowaną jak
ty. O co chciałbyś jeszcze zapytać?
Vijaya: Już wyjaśniłeś, że istnieją cztery rodzaje nāyaka: dhīrodātta, dhīra-
lalitā, dhīra-canta i dhīroddhata. Którym z nich jest Kṛṣṇa?
Gosvāmī: Wszystkie z tych czterech rodzajów heroicznych cech przejawiają
się w Kṛṣṇie. Wzajemnie sprzeczne bhāvy, które istnieją w nāyaka są obecne
w nāyaka Kṛṣṇy, poprzez Jego acintya-śakti, a On posiada śakti do
utrzymania wszystkich rasa w tym samym czasie. Te bhāvy działają zgodnie
z pragnieniem Kṛṣṇy. Kṛṣṇa, który jest obdarzony cechami wszystkich
czterech rodzajów nāyaka, posiada również inną fascynującą i sekretną
* 77 *
ciekawostkę, o której wiedzieć mogą tylko osoby nadzwyczaj
wykwalifikowane.
Vijaya: Skoro już obdarzyłeś mnie swym wielkim miłosierdziem, to przekaż
mi również tę tattva.
Oczy Vijayi Kumary były pełne łez gdy to powiedział, a on sam padł do stóp
Gosvāmīdżiego. Gosvāmīdżi podniósł go i objął. Jego oczy również zaszkliły
się łzami i głosem pełnym wzruszenia rzekł: „Baba, tajemnicą jest to, że w
mādhura-rasa, Kṛṣṇa jest dwoma różnymi typami nāyaka: On jest mężem
(pati), jak również kochankiem (upapati)”.
Vijaya: Prabhu! Kṛṣṇa jest naszym wiecznym pati. Powinien być nazywany
jedynie pati, więc skąd relacja upapati?
Gosvāmī: To głęboka tajemnica. Sprawy duchowe są jak tajemnicze
klejnoty, ale wśród nich parakiya-mādhura-rasa jest niczym Kaustubha-mani.
Vijaya: Bhaktowie, którzy przyjęli schronienie mādhura-rasa angażują się w
bhajana z bhāvą, że Kṛṣṇa jest ich pati. Czym jest głębokie znaczenie
rozważenia Kṛṣṇy jako własnego upapati?
Gosvāmī: Rasa nie pojawia się w ogóle jeśli ktoś wyobraża sobie para-tattva
jako bezosobową i wielbi ją w takim nastroju (nirviśeṣa-bhāva). Proces ten
zaprzecza ważności twierdzeń wedyjskich takich jak „raso vai sah – że
najwyższa Prawda Absolutna jest uosobieniem wszystkich rasa” (Chandogya
Upanisad 8.13.1). Nirviśeṣa-bhāva jest bezużyteczna ze względu na dotkliwy
brak szczęścia. Niemniej jednak, z innego punktu widzenia, doświadczenia
ras mogą rozwijać się stopniowo zgodnie z różnymi saviśeṣa-bhāvami.
Należy zrozumieć, że rasa jest podstawową tattvą z para-tattvy. Saviśeṣa-
bhāva nazywana iśvara-bhāva, w której odnosimy się do Najwyższego jako
Kontrolującego, jest nieco lepsza od nirviśeṣa-bhāvy i prabhu-bhāvy, a
dāsya-rasa jest ważniejsza niż iśvara-bhāva z santa-rasa. Sakhya-bhāva stoi
wyżej niż dāsya-bhāva, vātsalya-bhāva jest jeszcze bardziej wywyższona, a
mādhura-rasa znajduje się ponad wszystkimi. Tak jak istnieje hierarchia
wśród bhāv, z każdą kolejną lepszą niż poprzednia, podobnie parakiya-
mādhura-rasa jest ważniejsza niż svakiya.
Istnieją dwie tattvy: atma (każdego, we własnym zakresie) i para (innych,
takich jak āśraya). Naturalna tendencja przywiązania do jaźni (atma-niṣṭha
dharma) nazywa się ātmārāmatā (zadowolenie ze znajdywania się w sobie) i
w tym ātmārāmatā, rasa nie otrzymuje pomocy od jakiejkolwiek oddzielnej
istoty. Kṛṣṇa posiada cechę bycia wiecznie samozadowolonym. Jednakże, w
tym samym czasie, cecha uzyskiwania przyjemności z pomocą innych
* 78 *
(parārāmatā-dharma) występuje w Nim także wiecznie. Łączna sprzecznych
cech jest obecna razem jednocześnie w parama-puruṣa, Śrī Kṛṣṇie. Jest to
wewnętrzna i wrodzona natura Najwyższej Prawdy Absolutnej (para-tattva).
W jednym z aspektów Kṛṣṇa-līlā jest ātmārāmatā, podczas gdy w jego
odpowiedniku doskonale króluje kwintesencja parārāmatā w swym
najszerszym zakresie. Szczytem parārāmatā jest parakiya-bhāva. Parakiya-
rasa jest to zadziwiająca rasa, która pojawia kiedy nāyaka i nāyikā jednoczą
się poprzez rāga atrakcje), chociaż relacją między nimi jest para-bhāva
(bhāva akceptacji para - inny małżonek).
Pełne spektrum rasa rozciąga się od ātmārāmatā do parakiya-mādhura-rasa.
Jako że rasa jest przyciągana w kierunku ātmārāmatā, to stopniowo staje się
sucha, podczas gdy przy przyciąganiu do parakiya osiąga w pełni rozkwitły
stan. Kiedy Kṛṣṇa jest nāyaka, parakiya-rasa nie może być haniebna, lecz
kiedy każda zwykła jīva staje się nāyaka, wynagrodzenie dharmy i adharmy
wzrasta, a parakiya-bhāva staje się bardzo podstawową. Tak więc, poeci
ustalili, że spotkanie między mężczyzną-kochankiem i kobietą zamężną jest
całkowicie godne wzgardy. Jednak Śrī Rupa Gosvāmī powiedział, że choć
alaṅkāra-śastra opisały upapati jako obrzydliwość godną pogardy, to stosuje
się to jedynie do ziemskiego (prakata) nāyaka. Żaden taki wniosek nie może
zostać wysnuty w odniesieniu do Kṛṣṇy, który jest bezpośrednio
transcendentalnym źródłem wszystkich awatarów.
Vijaya: Proszę, opowiedz mi o wyraźnych cechach pati.
Gosvāmī: Pati to ten, kto pojął rękę panny młodej w małżeństwie.
Vijaya: Proszę, wyjaśnij cechy upapati i parakiya.
Gosvāmī: Upapati to człowiek, który jest napędzany przez intensywne
przywiązanie do przekraczania dharmy i akceptowania parakiya jako
najbardziej ukochanej. Parakiya to kobieta, która zaniedbuje dharme z tego
świata, a co więcej, łamie przepisy małżeństwa i całkowicie oddaje się
człowiekowi innemu niż jej mąż. Istnieją dwa rodzaje parakiya - niezamężne
(kanya) i zamężne (parodhā).
Vijaya: Jakie są objawy svakiyā?
Gosvāmī: Cnotliwa kobieta, która została wedle regulujących zasad mężatką
i jest zawsze pochłonięta nakazami męża, jest zwana svakiyā.
Vijaya: Kim są svakiyā i parakiya dla Kṛṣṇy?
Gosvāmī: Poślubione panie Dvaraka-puri są svakiyā, a młode gopi Vrajy
stanowią głównie parakiya.
* 79 *
Vijaya: Gdzie te dwa rodzaje małżonek znajdują się w aprakata-līlā?
Gosvāmī: To jest bardzo poufna sprawa. Wiesz, że domena para-tattvy
zawiera cztery części. Trzy czwarte Jego bogactw (vibhuti) są wyraźne w
sferze duchowej, a jedna czwarta znajduje się w przyziemnej sferze. Tak
więc cała sfera maya, składająca się z czternastu systemów planetarnych,
umiejscowiona jest w jednej czwartej Jego vibhuti. Rzeka Viraja leży
pomiędzy światami materialnym i duchowym, ze światem maya
usytuowanym po tej jej stronie, oraz światem duchowym po drugiej stronie.
Brahma-dhama, który składa się z blasku, otacza świat duchowy (cit-jagat)
ze wszystkich stron. Poza tym, gdy przenika się poza Viraja, duchowe niebo
(paravyoma) jest postrzegane jako saṁvyoma-rupa Vaikuntha. Tam aiśvarya
jest znacząca, a Narayana króluje jako Pan panów, w towarzystwie
nieograniczonych transcendentalnych, majestatycznych śakti. W Vaikuntha,
Bhagavān posiada svakiya-rasa, a śrī, bhu i nila-śakti służą Mu jako
małżonki svakiyā. Powyżej Vaikuntha leży Goloka. W Vaikuntha, (pura)
małżonki miasta svakiyā pozostają zaabsorbowane sobie właściwą służbą.
W Goloka, młode panny Vradży służą Kṛṣṇie w ich konkretnych rasa.
Vijaya: Jeśli Goloka jest najwyższa dhamą Kṛṣṇy, to czemu jest zachwalana
jako cudowna chluba Vrajy?
Gosvāmī: Miejsca takie jak Vraja, Gokula i Vṛndāvana znajdują się wewnątrz
Śrī Mathura-mandali. Mathura-mandala i Goloka nie różnią się od siebie
(abheda-tattva). Gdy to zjawisko jest umiejscowione w najwyższym obszarze
cit-jagat, to znamy je jako Golokę, a gdy przejawia się we wszechświecie
materialnym, to jest znane jako mathura-mandala. Tak więc jest sławione
jednocześnie w tych dwóch svarūpa.
Vijaya: Jak to możliwe? Nie rozumiem.
Gosvāmī: Takie zjawiska są możliwe tylko poprzez acintya-śakti Kṛṣṇy.
Wszystkie działania w ramach jurysdykcji acintya-śakti są ponad możliwości
pojmowania i opisania. To wieczna siedziba Goloka nazywana jest Mathura-
dhama w prakata-līlā wewnątrz świata wulgarnych elementów (prapańca), i
to samo miejsce jest zwane Goloka w aprakata-līlā. Transcendentalne
rozrywki Kṛṣṇy są wieczne i Goloka nieskończenie przejawia się w nitya-
jagat. Ci, którzy kwalifikują się by uzyskać darśana z czystej substancji
duchowej, potrafią zobaczyć Golokę. Ponadto mogą uzyskać darśana z
Goloki w samej Gokuli. Jednak jīva, który posiada materialną inteligencję, nie
może osiągnąć darśana z Goloki. Choć Gokula jest Goloką jīvas z przyziemną
inteligencją postrzegają Gokula jako zwykłe miejsce świata materialnego
składające się z pięciu wulgarnych elementów.
* 80 *
Vijaya: Jakie kwalifikacje trzeba mieć by uzyskać darśana z Goloki?
Gosvāmī: Śrī Śukadeva Gosvāmī powiedział:
iti sañcintya bhagavān mahākāruṇiko vibhuḥ
darśayāmāsa svaī lokaī gopānāī tamasaḥ param
satyaī jñānam anantaī yad brahma-jyotiḥ sanātanam
yad dhi paśyanti munayo guṇāpāye samāhitāḥ
Śrīmad-Bhāgavatam (10.28.14–15)
Chociaż gopa są wiecznie doskonali, to jednak schodzą na ten świat jako
pomocnicy w rozrywkach Kṛṣṇy. Sādhana-siddha-gopa byli zwolennikami
nitja-siddha-gopa. Sādhana-siddha-gopa rozumowali w ten sposób: „Z
powodu niewiedzy, jīva w tym świecie identyfikują się z ich materialnym
ciałem. Tak więc tęsknią oni za wieloma rodzajami pragnień i angażują się w
różnego rodzaju prace w celu ich spełnienia. W wyniku tego wędrują bez
celu akceptując wielokrotne narodziny w wyższych i niższych gatunkach.
Jesteśmy również zaangażowani w takie samo działanie”.
Biorąc to pod uwagę, wysoce współczujący Bhagavān Śrī Kṛṣṇa, który
posiada niepojęte, majestatyczne bogactwo, przyznał gopa darśana ze
Swojej parama-dhamy - Goloki, która znajduje się poza gęstymi
ciemnościami maya. Różnorodność w tym dhama jest wieczną, absolutną
rzeczywistością, pełną nieograniczonych, duchowych rozrywek. Dhama ta
jest nieskończenie rozświetlona przez siebie blaskiem brahmy i jest to
postrzegane przez gospodarzy mędrców oraz sadhaków poprzez trans w
fazie poza wpływem trzech guṇ.
Baba, nie można uzyskać darśana z Goloki bez miłosierdzia Kṛṣṇy. Kṛṣṇa
obdarzył łaską Vrajavāsi i przyznał im darśana z Goloki. Goloka jest
doskonałym transcendentalnym mieszkaniem poza materialną naturą, a jej
różnorodność jest ucieleśnieniem wiecznej prawdy i niekończących się
rozrywek duchowych. Duchowy blask brahmajyoti istnieje tam wiecznie, tak
jak genialny blask (prabha) Jego członków. Kiedy sadhaka jest wolny od
wszystkich ziemskich połączeń z materią, może zyskać darśana tej
specjalnej tattvy.
Vijaya: Czy wszystkie wyzwolone osobowości uzyskują darśana z Goloki?
Gosvāmī: Nawet wśród milionów wyzwolonych dusz, bhaktowie Bhagavāna
są bardzo rzadcy. W brahma-dhama jīva, którzy stają się wyzwoleni przez
praktykę astānga-yogi i brahma-jñāna, cieszą się zapomnieniem jaźni. Tak
jak człowiek w stanie głębokiego snu (susupti) pozostaje całkowicie
nieaktywny będąc pozbawionym siły postrzegania, zrozumienia, pragnienia i
* 81 *
tak dalej - w podobny sposób jīva, które osiągają brahma-dhama są
nieświadome własnej atma, pozostając w miejscu niczym nieruchome
bryłki. Co by o nich nie mówić, nawet bhaktowie wchłonięci w aiśvarya nie
widzą Goloki. Bhaktowie z nastrojem aiśvarya służą obfitej formie Pana w
Vaikuntha według ich bhāv. Nawet jeśli ktoś angażuje się w bhajan Kṛṣṇy w
vraja-rasa, to może tylko uzyskać darśana z Goloki, jeśli posiada to
szczęście, że Kṛṣṇa obdarzy go miłosierdziem, oraz uwolni z niekończącej się
niewoli w maya.
Vijaya: Cóż, jeśli tylko ten typ wyzwolonego bhakty może ujrzeć Golokę, to
dlaczego została opisana przez śāstra takie jak Śrī Brahmasaṁhitā, Hari-
vamśa i Padma Purāna? Jeśli łaska Kṛṣṇy jest dostępna tylko przez vraja-
bhajana, jaki był sens wspominania Goloki?
Gosvāmī: Ci vraja-rasika-bhaktowie, których Kṛṣṇa podnosi do Goloki z tego
świata pięciu wulgarnych elementów (prapańca) mogą całkowicie ją
zobaczyć. Ponadto śuddha-bhaktowie w vraja-bhāva mogą także do
pewnego stopnia ujrzeć Golokę. Istnieją dwa rodzaje bhaktów: sadhaki i
siddha. Sadhakowie nie kwalifikują się, by zobaczyć Golokę. Tak, żyją dwa
rodzaje bhaktów-siddhy - mianowicie vastu-siddha-bhaktowie, oraz svarupa-
siddha-bhaktowie. Vastu-siddha-bhaktowie dostają się do Goloki
bezpośrednio poprzez łaskę Kṛṣṇy, podczas gdy svarupa-siddha-bhaktowie
są w stanie dostrzec svarupa Goloki, ale nadal znajdują się w prapańca
(egzystencja materialna), a nie bezpośrednio na Goloce. Dzięki łasce Kṛṣṇy,
oczy bhaktów trwają w procesie stopniowego otwierania się, a tym samym
istnieje wiele stopni kwalifikowalności w tej grupie. Niektórzy widzą niewiele,
inni nieco więcej, a pozostali ujrzą jeszcze więcej. Do stopnia, w którym
Kṛṣṇa jest dla nich łaskawy - zobaczą Golokę. Tak długo, jak znajdują się oni
w etapie sādhana bhakti, jakąkolwiek darśana osiągną w Gokuli, to zawiera
ona w pewnym stopniu domieszkę māyika-bhāva. Po przejściu przez
szczebel sādhana i osiągają poziom bhāva ich darśan będzie dość czysty, a
po przybyciu na etapu prema poczynają uzyskiwać darśana w pełnym
zakresie.
Vijaya: Prabhu, pod jakimi względami Goloka i Vraja różnią się od siebie?
Gosvāmī: Wszystko, co widzi się we Vrajy występuje w Goloka, ale dane
aspekty różnią się nieco ze względu na odmienności w nisthā obserwatora.
W rzeczywistości, nie ma odrębności między Goloką i Vṛndāvaną; wyglądają
one inaczej dla różnych obserwatorów, w zależności od ich różnorodnych
sposobów postrzegania. Ci, charakteryzujący się niezwykłą ignorancją widzą
wszystko we Vrajy jako materialne. Wizja osoby w rajo-guṇa jest nieco
bardziej pomyślna w porównaniu do tego, a ci którzy znajdują się w sattva-
* 82 *
guṇa uzyskują darśana z śuddha-sattva według ich zdolności do
postrzegania. Wizja każdego jest inna w zależności od ich adhikara.
Vijaya: Prabhu, pojmuję to już w znacznym stopniu, lecz czy będziesz
uprzejmy dać przykład, aby dalej wyjaśnić ten temat? Obiekt materialny nie
może służyć jako kompletna egzemplifikacja do zilustrowania duchowego
tematu, ale nawet częściowe wskazanie może prowadzić do pełnego
zrozumienia.
Gosvāmī: To jest bardzo trudny problem. Zostało nam zabronione
ujawnianie własnych, poufnych objawień innym. Jeśli również doświadczysz
poprzesz łaskę Kṛṣṇy poufnego objawienia, to zawsze pozostaw je dla siebie.
Wyjaśnię ten temat tylko na tyle, na ile nasi poprzedni acaryowie to wykazali
i poprzez miłosierdzie Kṛṣṇy, będziesz mógł zobaczyć resztę samemu.
Postrzeganie w Goloka jest czysto duchowe, oraz nie ma najmniejszego
odcienia percepcji materialnej. By je odżywiać rasa cit-sakti objawił
przeróżne bhāvy w wielu miejscach, a wśród nich znajduje się jedna
duchowa koncepcja znana jako abhimāna. Przykładowo, Kṛṣṇa nie ma
początku ani narodzin w Goloka, lecz by pomóc līlā, vātsalya-rasa jest tam
personifikacją poprzez koncepcję (abhimāna) w duchowym istnieniu
ojcostwa i macierzyństwa w formach Nanda i Yaśodā. Ponownie, wspaniałe
odmiany śrngāra-rasa, takie jak oddzielenie (vipralambha) i spotkanie
(sambhoga) istnieją w tej koncepcji (abhimāna) formy.
Choć rzeczywistą sytuacją w parakiya-bhāva jest śuddha-svakiya, to
koncepcje (abhimāna) lubego kochanego (parakiya) i lubego kochanka
(upapati) są wiecznie w nim obecne.
Wystarczy zobaczyć! Wszystkie abhimāna są całkowicie przekonujące we
Vrajy, bo są wystawione w formie zewnętrznej przez siłę yogamaya. Na
przykład, we Vrajy Yaśodā poprzez poród wydaje na świat Kṛṣṇę w swoim
pokoju macierzyńskim, a gopi nitya-siddha osiągają parakiya-abhimāna,
która powstaje z ich poślubienia mężom takim jak Abhimanyu i Gowardhana-
gopa. Innymi słowy, abhimāna Goloki są widoczne we Vrajy w bardzo
konkretnych formach, które są zarządzane przez yogamaya w niezwykle
subtelnej, oryginalnej rzeczywistości. We Vrajy nie ma nawet najmniejszego
śladu fałszu, dlatego przypomina tym samym Goloke we wszystkich
aspektach. Różnice wizji wynikają jedynie ze stopnia zablokowania (przez
materię) postrzegania obserwatora.
Vijaya: Więc należy odbywać medytację o odpowiednich aspektach aṣta-
kāliya-līlā poprzez właściwe rozważania?
* 83 *
Gosvāmī: Nie, to nie jest tak. Ten, kto ma darśana z vraja-lilā powinen
pamiętać aṣta-kāliya-līlā według swojej realizacji. Dzięki łasce Kṛṣṇy līlā
przejawia się w sercu sadhaki przez moc jego bhajana. Nie jest koniecznym
by próbować, oraz poprawiać bhāvy z līlā poprzez własne przedsięwzięcia.
Vijaya: Yadṛśi bhāvana yasya siddhīr bhāvati tādrśi. Według tej logiki
doskonałość, którą się osiąga dokładnie odpowiada rodzajowi medytacji
wykonywanej w czasie sādhany, więc wydaje się, że trzeba wykonać
oczyszczoną, nieskazitelną medytację o Goloce.
Gosvāmī: To co mówisz, jest prawdą. Całość postrzegania we Vrajy, to
czysta rzeczywistość, która nie jest z tym sprzeczna, w przeciwnym razie
doszło by do błędu. Perfekcja występuje, gdy sādhana staje się czysta, a
medytacja czystszego odbywa się w czasie sādhany, tym szybciej osiągnięte
zostaje siddhi. Powinieneś ukierunkować swe starania w taki sposób, iż
twoja sādhana może byc dokonywana w piękny sposób, ale nadal poza
twoimi możliwościami jest oczyszczenie swojej sādhany. Tylko Kṛṣṇa,
poprzez Jego acintya-śakti, może tego dokonać. Jeśli spróbujesz uczynić to
samemu, zostaniesz zaplątany w kolczaste zarośla jñāny, lecz jeśli Kṛṣṇa
ześle swoje miłosierdzie, nie staniesz się ofiara tak szkodliwego rezultatu.
Vijaya: Dzisiaj osiągnąłem szczęście. Chciałbym zadać jeszcze jedno pytanie.
Czy siedziba Dvaraki zawiera się jedynie w Vaikuntha, czy również w Goloce?
Gosvāmī: Nieograniczone ananda z cit-jagat osiągalne jest na Vaikuntha. Nie
istnieje wyższy szczebel jego osiągnięcia niż Vaikuntha. Położone są tam
miasta takie jak Dvaraka, a młode panie z tych miast zamieszkują w swoich
pałacach, służąc Kṛṣṇie. Jedynymi, którzy znajdują się w mādhura-rasa
Goloki są vraja-ramanis. Wszystkie rozrywki, które istnieją we Vrajy są także
i w Goloce. Jednakże, jak wspomniano w Gopala-tāpani Upanisad, Rukminiji
usytułowana jest w svakiya-rasa w Mathura-puri, które zawiera się w
Goloce.
Vijaya: Prabhu, czy wszystkie działania w Goloce występują w tej samej
kolejności takiej jak widzę je we Vrajy?
Gosvāmī: Tak, wszystkie istnieją tam w tej samej kolejności, lecz bez
podziałów opartych na koncepcjach māyika. Jednak wszystkie takie
koncepcje māyika mają swoje niezwykle czyste duchowe pochodzenie,
którego nie mogę wytłumaczyć. To możesz pojąć jedynie poprzez moc
swego bhajana.
* 84 *
Vijaya: Cała przyziemna egzystencja (prapańca) ulega całkowitemu
rozpuszczeniu w czasie powszechnego rozpadu (maha-pralaya), więc w
jakim sensie vraja-līlā jest wiecznie obecna?
Gosvāmī: Vraja-līlā jest wieczna zarówno z perspektywy prakata i aprakata.
Obecne postrzeganie (sāmprata-pratiti) vraja-līlā jest wiecznie istniejącym w
jednym z nieograniczonych wszechświatów, które obracają się w cyklicznej
kolejności niczym koło. Konkretna līlā teraz przedstawiona w jednej
brahmānda, w następnej chwili ukazuje się w innej brahmānda. Tak więc, ta
konkretna līlā jest aprakata-līlā w pierwszej brahmānda, lecz jest obecna w
następnym brahmānda jako prakata-lilā. W ten sposób wszystkie rodzaje
prakata-līlā są ponadczasowe. Nawet w stanie aprakata, wszystkie līlā są
wiecznie obecne.
Vijaya: Jeśli prakata-līlā występuje we wszystkich brahmāndas, to czy vraja-
dhāma istnieje w każdym brahmānda?
Gosvāmī: Tak. Goloka jest zjawiskiem samo ukazującym się, obecnym w
każdym wszechświecie jako siedziba Kṛṣṇa-līlā. Goloka również przejawia się
w sercu wszystkich śuddha-bhaktów.
Vijaya: Dlaczego Mathura-mandala nadal przejawia się we wszechświecie, w
którym līlā nie jest widzialna (aprakata)?
Gosvāmī: Aprakata-līlā jest wiecznie obecna w dhama, które przejawia się by
obdarzyć łaską bhaktów tam zamieszkujących.
Ten dzień w dyskusji zwrócił się ku końcowi. Podczas powrotu do domu
Vijaya Kumāra wielokrotnie medytował o swej seva w aṣta-kāliya-līlā.
Tak kończy się trzydziesty pierwszy rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany
Madhura-rasa-vicāra: svakīya-nāyikās
* 85 *
ROZDZIAŁ 32
Mādhura-rasa-vicāra: Parakiya-nāyikā
Była już noc, a Vrajanātha zakończył swój bhjan tego dnia. Umieszczając
swą hari-nama-mala obok, poczuł senność. Vijaya Kumāra uczcił prasādę,
położył się na łóżku, lecz sen nie nadszedł gdyż był on pogrążony w
myślach. Początkowo uważał, że Goloka i Gokula były różnymi miejscami.
Teraz jednak doszedł do wniosku, iż był w błędzie. Korzeń parakija-rasa jest
w Goloce, ale w jaki sposób Kṛṣṇa jest tam upapati (lubym)? Nie był w
stanie pojąć tej kwestii.
„Jeśli Kṛṣṇa jest najwyższą substancją”, pomyślał "a śakti i śaktimān nie
różnią się, nawet rodzielone od siebie, jak można śakti nazwać parodhā
(poślubioną gopa innemu niż Kṛṣṇa), a Kṛṣṇę upapati (lubym)?”.
W pierwszej chwili pomyślał: „Jutro zapytam Śrī Gurudewę i pozbędę się
mych wątpliwości", ale potem postanowił: „Byłoby niewłaściwym pytać
Gurudewę dalej o Golokę. Mimo wszystko, to wymaga wyjaśnienia”.
Zastanawiając się w ten sposób w końcu zasnął. Podczas gdy spał śnił, że
znajdował się w obecności swego Gurudewy a w celu pokonania swoich
wątpliwości zadał to samo pytanie, które pochłaniało go przed snem.
Gurudewa odpowiedział "Baba Vijaya, Kṛṣṇa jest w pełni niezależny we
wszystkich działaniach, a jego nieograniczonego pragnienia nie są zależne
od pragnień innych.
Jego odwiecznym pragnieniem jest, by Jego aiśvarya była ukryta, a Jego
mādhurya widoczna. W związku z powyższym, Jego śakti istnieje oddzielone
od siebie. W związku z tym, Jego para-śakti przyjmuje formę milionów
atrakcyjnych, młodych gopi, które starają się się Mu służyć w różnorodny
sposób. Jednak Kṛṣṇa nie jest w pełni zadowolony przez działanie śakti, gdy
znajduje się ono pod wpływem poznania Jego bogactwa. Dlatego dzięki
wspaniałemu wpływowi Jego jogamaja-śakti zapewnia tym pięknym gopi
abhimāna (samoświadomość), że należą one do oddzielnych domów. To
znaczy, pod wpływem tego śakti (jogamaja), uważają się za żony innych, a
jednocześnie Kṛṣṇa przybiera również z nimi relację upapati (lubego).
„Z lobha (chciwości) dla parakija-rasy, Kṛṣṇa przekracza Swą atmarama-
dharmę (samo zaspokajającą naturę) i wykonuje przeróżne odmiany
cudownych līlā, takich jak rasa-līlā z młodymi gopi, które bezwarunkowo
wierzą, że są poślubione innym. Vamśi jest Jego priya-sakhī (drogim
* 86 *
przyjacielem) w realizacji tego działania. W porządku, w jakim Kṛṣṇa
smakuje tych szczególnych charakterystyk - wieczna parakiya-bhāva
umiejscowiona jest w Goloce. Z tego powodu wszystkie lasy-rozrywek Goloki
oraz miejsca miłosnych gier Kṛṣṇy, takie jak Vṛndāvana pozostają wiecznie
obecne. Wszystkie līlā-sthānas (miejsca rozrywek) we Vrajy - np. arena rasy,
Yamuna i Giri-Govardhana – znajdują się w Goloce, w ten sposób,
usposobienia bycia w związku małżeńskim (dāmpatya-bhāva) oraz wierności
własnemu mężowi (svakiyatva-bhāva) są tam obecne. Śuddha-svakiyatva,
czysty małżeński nastrój prześwietnie króluje w Vaikuntha. Walory svakiya i
parakiya są więc postrzegane jako nieprawdopodobnie różne i nie-różne.
„Tylko zobacz, ten temat jest tak zdumiewający. W Goloce, parakiya-bhāva
jest obecna tylko jako abhimāna (koncepcja). We Vrajy wydaje się być
niczym romans z czyjąś żoną, jednak faktycznie nie dochodzi do
cudzołóstwa, ponieważ młode gopi są własnymi śakti Kṛṣṇy. Kṛṣṇa jest
zjednoczony z nimi od początku czasu; w związku z tym, ich podstawową
cechą jest realnie doskonała wierność własnemu mężowi (svakiyatva) i
cecha bycia poślubioną (dāmpatya). Gopa tacy jak Abhimanyu są
specjalnymi awatarami ich koncepcji w Goloce. Stają się mężami by
odżywiać līlā Kṛṣṇy oraz by uczynić go przewodnikiem vilāsa (rozrywek) na
scenie Vrajy w duchu upapati. W Goloce, która znajduje się daleko poza
światem materialnym, rasa jest odżywiona tylko poprzez tą koncepcję. W
materialnym wszechświecie w Gokuli, wszystkie te koncepcje przejawiają
swoje indywidualne byty i przyjmują ciała przez wpływ jogamaji w celu
stworzenia wrażenia bycia w związku małżeńskim, a następnie przekraczania
zasad zachowania małżeńskiego. Wszystko to dokonuje się przez działanie
jogamaji”.
Kiedy w swoim śnie Vijaya Kumāra usłyszał wytłumaczenie svakiya i
parakiya-tattvy wypowiedziane przez Gurudewę, jego wątpliwości zostały
rozwiane. Goloka, poza materialnym światem, jest w rzeczywistości tą samą
bhauma (ziemską) Gokula – a jego przekonanie do tego faktu stało się
nieugięte, najwyższe szczęście tożsamości vraja-rasa powstało zaś w jego
sercu. Jednocześnie czuł przebudzenie niezachwianej wiary w nitya-asta-
kāliya-līlā Vrajy. Wstając wcześnie następnego dnia rankiem pomyślał: „Śrī
Gurudewa pokazał mi nieograniczone miłosierdzie. Teraz usłyszę od niego o
składnikach rasy, a następnie osiągnę nisthā w bhajanie”.
Vijaya Kumāra uczcił prasāda i przybył przed oblicze Gurudewy w
umówionym czasie. Roniąc łzy premy, zaoferował swoje prāṇama.
Gurudewa czule objął go i powiedział: „Baba, Kṛṣṇa sprzyja ci Swoim
prawdziwym miłosierdziem. Tak, więc jestem szczęśliwy po prostu cię
* 87 *
widząc”. Gdy tak mówił, potężny wpływ premy spowodował zachwianie w
jego umyśle.
Po krótkim czasie, kiedy Gosvāmīdżi odzyskał możliwość zewnętrznego
postrzegania Vijaya Kumāra zaoferował swoją sāstānga-prāṇamę i rzekł:
„Prabhu, nie znam łaski Kṛṣṇy; poznałem jedynie twoje miłosierdzie. Teraz
zrezygnowałem z prób uświadomienia sobie Goloki. Jestem w pełni
zadowolony dążeniem do osiągnięcia zrozumienia Vrajy. Chcę dokładnie
odkryć fascynujące odmiany vraja-rasy. Powiedz mi proszę, czy możliwym
jest, że niezamężne gopi, które utrzymują poczucie, iż Kṛṣṇa był ich mężem
są nazywane svakiya, czy też nie?”
Gosvāmī: Te niezamężne gopi Gokuli były svakiya w tym samym czasie przez
ich nisthā w duchu zbliżania się do Kṛṣṇy, jako męża, ich rzeczywistym
stanem jest parakiya. Chociaż nie jest to naturalne, to ich związek svakiya
jest doskonalony w danym stanie w Gokula līlā, ponieważ Kṛṣṇa przyjął je
jako swoje żony przez gandharva-vivāha-riti (zwyczaj zawierania
małżeństwa poprzez wymianę wianków).
Vijaya: Prabhu, w odpowiednim czasie zadam wiele pytań, jedno po drugim.
Chcę zrozumieć wszystkie tematy Śrī Ujjvala-nīlamaṇi w kolejności, w jakiej
zostały przedstawione. Po pierwsze, chciałbym dowiedzieć się wszystkiego o
najaka (bohaterach). Istnieją cztery typy najaka, mianowicie anukūla,
dakṣina, śatha i dhrsta. Proszę opisać anukūla (sprzyjających) najaka.
Gosvāmī: anukūla-najaka jest Ten, który porzuca pragnienie innych
atrakcyjnych dziewcząt z powodu skrajnego przywiązania do jednej nāyikā
(bohaterki). Bhāva Śrī Rāmacandraji do Śrī Sita-devi i Kṛṣṇy w kierunku
Śrīmati Rādhikāji jest anukūla-najaka.
Vijaya: Chcę poznać tożsamość różnych bhāv – jak anukūla - z czterech
rodzajów najaka, takich jak dhīrodātta. Proszę opisz oznaki dhīrodātta-
anukūla-najaka.
Gosvāmī: Dhīrodātta-anukūla-najaka jest poważny, pokorny, przebaczający,
litościwy, stanowczy, wytrwały w swych ślubach, wolny od próżności,
skromny i bardzo hojny. Mimo to zrzeka się wszystkich tych cech dla dobra
Swej nāyikā i idzie spotkać się z nią w tajemnicy.
Vijaya: Proszę mi przedstawić oznaki dhīra-lalitā-anukūla-nāyaka.
Gosvāmī: Dhīra-lalitā-najaka jest z natury koneserem rasa, wiecznie
młodym, ekspertem w żartach, wolnym od lęku. Dhīra-lalitā-anukūla-najaka
* 88 *
ma wszystko to w połączeniu z przejawem korzystajania z nieprzerwanych
przyjemności.
Vijaya: Czym jest dhīra-śanta-anukūla-najaka?
Gosvāmī: Dhīra-śanta-anukūla-najaka jest naturalnie spokojny i tolerancyjny,
mądry i rozważny.
Vijaya: Uprzejmie proszę, wyjaśnij oznaki dhīroddhata-anukūla-najaka.
Gosvāmī: Kiedy najaka który jest zazdrosny, dumny, pyszny, podstępny i
łatwo wpada w gniew jest przychylny, nazywany jest dhīroddhata-anukūla-
najaka.
Vijaya: Kto to jest dakṣina-najaka?
Gosvāmī: Słowo dakṣina oznacza „prosty i szczery”. Dakṣina-najaka jest Ten,
który nie zrzeka się szacunku, podziwu oraz uległej miłości do poprzedniej
ukochanej, nawet w przypadku gdy oddaje Swoje serce innej nāyikā. Ktoś,
kto jest na równi oddany wielu bohaterkom jest również nazywany dakṣina-
najaka.
Vijaya: Jakie są oznaki śatha-najaka?
Gosvāmī: Śatha-najaka jest miły w obecności swej umiłowanej, lecz
potajemnie popełnia poważne przestępstwa, działając w sposób sprzeczny z
miłością, za jej plecami.
Vijaya: Jakie są cechy dhrsta-najaka?
Gosvāmī: Dhrsta-najaka jest całkowicie nieustraszonym specjalistą w
kłamstwach, choć każdy może wyraźnie zobaczyć Jego oznaki ciesząc się
towarzystwem innej ukochanej.
Vijaya: Prabhu, jak wiele różnych rodzajów najaka istnieje?
Gosvāmī: Jeśli patrzymy przez nasz pryzmat, Kṛṣṇa jest jedynym najaka. Nie
ma nikogo oprócz Niego. Tylko jeden Kṛṣṇa jest purna (perfekcyjnym) w
Dwarace, pūrnatara (doskonalszy) w Mathurze i pūrnatama (najdoskonalszy)
we Vrajy. Jest zarówno pati (mężem) jak i upapati (lubym) w tych trzech
miejscach. Tak, więc jest On sześcioma (= 2x3) typami najaka. Ponadto, ze
względu na cztery kategorie począwszy od dhīrodātta, uosabia dwadzieścia
cztery (= 6x4) typy. Ponownie, typy te są podzielone na anukūla, dakṣina,
śatha i dhrsta, a zatem istnieje dziewięćdziesiąt sześć (= 24x4) rodzajów
najaka. Teraz powinieneś wiedzieć, że istnieją dwadzieścia cztery rodzaje
najaka w svakiya-rasa, a dwadzieścia cztery rodzaje najaka w parakiya-rasa.
* 89 *
W vraja-līlā, svakiya-rasa jest skurczoną bhāvą i parakiya-rasa przeważa.
Tak, więc dwadzieścia cztery rodzaje najaka w parakiya-rasa są wiecznym i
wspaniałym objawieniem w Śrī Kṛṣṇie we Vrajy. Jest on postrzegany, jako
którykolwiek z typów najaka, jaki jest niezbędny do wykonywania konkretnej
roli w każdym aspekcie līlā.
Vijaya: Prabhu, uświadomiłem sobie różne cechy najaka i nāyikā. Teraz
chciałbym się dowiedzieć, jak wiele rodzajów pomocników (sahāyaka)
posiada najaka.
Gosvāmī: Nāyaka ma pięć rodzajów pomocników, a mianowicie ceta, vita,
vidūsaka, pitha-mardda i priya-narma-sakha. Wszyscy są biegli w użyciu
żartobliwych słów; zawsze intensywnie poświęceni Kṛṣṇie z anurāga
(głęboką miłością), wiedzą, jak się zachować w zależności od okazji i
okoliczności, nadto są specjalistami oraz słyną z biegłości w sztuce
zadowalania gopi, gdy te stają się rozdrażnione, jak również w dawaniu
poufnych porad. Wspomniane cechy charakteryzują wszystkie pięć typów
pomocników.
Vijaya: Jakie są atrybuty ceta?
Gosvāmī: Są ekspertami w odkrywaniu wszystkiego, wykonują tajne zadania,
a ich usposobienie jest dość odważne i aroganckie. W Gokuli sakhas tacy jak
Bhaṅgura i Bhṛṅgara wykonują zadania ceta Kṛṣṇy.
Vijaya: Kogo nazywamy vita?
Gosvāmī: Vita Kṛṣṇy, tacy jak Kadāra i Bhārati Bandha są niezwykle
utalentowani w dziedzinach takich jak ubieranie i dekorowanie Kṛṣṇy. Są
przebiegli, specjalizują się w sztuce konwersacji oraz manipulowaniu innymi.
Vijaya: Kim są vidūsaka?
Gosvāmī: Vidūsaka lubią jeść i kłócić się. Posiadają talent rozśmieszania
innych poprzez swoje komiczne zachowanie, słowa oraz ubiór.
Madhumaṅgala i gopa tacy jak Vasanta wyróżniają się wśród vidūsaka
Kṛṣṇy.
Vijaya: Kto znajduje się w kategorii pitha-mardda?
Gosvāmī: Śrīdāmā to pitha-mardda Kṛṣṇy. Choć jego zalety są takie jak te
najaka, prowadzi wszystkie swoje działania według porządku najaka.
Vijaya: Jakie są oznaki priya-narma-sakha?
* 90 *
Gosvāmī: Są wtajemniczeni w najbardziej poufne tajemnice. Zostało im
udzielone schronienie bhāvy sakhī. Subala i Arjuna wyróżniają się wśród
priya-narma-sakha Kṛṣṇy. W ten sposób są oni najlepszymi przyjaciółmi
Kṛṣṇy. Wśród tych pięciu typów - ceta, vita, vidūsaka, pitha-mardda i priya-
narma-sakha - ceta znajdują się w dāsya-rasa, pitha-mardda są w vera-rasa,
a pozostałe umiejscowione są w sakhya-rasa. Ceta są sługami (kinkara),
czterej pozostali to sakha.
Vijaya: Czy nie ma kobiet wśród pomocników (sahāyakā)?
Gosvāmī: Owszem, są i nazywamy je dūti (posłanniczkami).
Vijaya: Ile rodzaje dūti istnieje?
Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje: svayam-dūti i apta-dūti. Katāksa (zerknięcie
z ukosa) i vamśi-dhvani (dźwięk fleta Kṛṣṇy) to svayam-dūti.
Vijaya: Aha! Kim są apta-dūti?
Gosvāmī: Vira jest biegła w wypowiadaniu śmiałych słów, a Vṛndā
specjalizuje się w przekonujących pochlebstwach. Obydwie są apta-dūti Śrī
Kṛṣṇy. Svayam-dūti i apta-dūti to nadzwyczajne dūti. Prócz nich istnieją
zwykłe posłanniczki, jak lingini, daiva-jña i śilpa-kārini. Opiszę je
szczegółowo w dalszej części w kontekście nāyikā i dūti.
Vijaya: Pojąłem nastrój i cechy Kṛṣṇy, jako najaka, usłyszałem także, że Śrī
Kṛṣṇa wykonuje nitya-lilā zarówno w bhāvie pati i upapati. Wykonuje
rozrywki w Dvaraka w pati-bhāvie, oraz w Vraja-puri w upapati-bhāvie. Nasz
Kṛṣṇa jest upapati, więc istotnym jest dla nas, aby poszerzać wiedzę o vraja-
ramanis - uroczych, młodych gopi.
Gosvāmī: Większość dziewcząt Vrajy, z którymi Vrajendranandana
Śyāmasundara wykonuje rozrywki znajduje się w parakiya-bhāwie, gdyż
mādhura-rasa nie jest w stanie całkowicie rozwinąć się bez parakiya. Rasa
uroczych dam Dvaraka-puri pozostaje ograniczona przez ich związki
małżeńskie, natomiast rasa żeńskiej populacji Vrajy posiadającej śuddha-
kama, z której Kṛṣṇa czerpie ogromne szczęście, jest nieskrępowana
(akuntha).
Vijaya: Jakie jest tego znaczenie?
Gosvāmī: Śrī Rudra, który jest bardzo kompetentny w kwestii śrngāra-rasy
stwierdza, że najlepsze bronie Kandarpy (Kupidyn), to przeszkody, takie jak
przeciwstawne nastroje kobiet (vāmatā) oraz skrajne trudności w
spotkaniach z kobietami (durlabhatā) wynikające z zakazów narzuconych
* 91 *
przez społeczeństwo. Cānakya Paṇḍita stwierdził, że serce najaka ulega
daleko głębszemu przywiązaniu, gdy zabronione jest Mu spotkanie z Jego
ukochaną i kiedy trudno jest zdobyć kochaną o sarnich oczach. Spójrz!
Chociaż Kṛṣṇa jest atmarama, w czasie rasa-līlā, to ukazał się w tak wielu
svarūpa jak było gopi, po czym przeprowadził līlā wraz z nimi. Każdy
sadhaka powinien przestrzegać rasa-līlā. Zawarta jest w niej, bowiem
specjalna wskazówka, że jeśli sadhaka pragnie pomyślności, to winien wejść
w rasa-līlā, jako bhakta, lecz nigdy nie powinien imitować Kṛṣṇy. Innymi
słowy, należy wejść w līlā jedynie stając się adoratorem gopi, przyjmując
usposobienie gopi-bhāvy.
Vijaya: Czy możesz łaskawie wyjaśnić bardziej szczegółowo istotę gopi-
bhāvy?
Gosvāmī: Nandanandana Kṛṣṇa, syn Nanda Maharadży, jest gopa i nie
wykonuje On miłosnych rozrywek z nikim oprócz gopi. Sadhaka, który
kwalifikuje się do śrńgāra-rasy powinien angażować się w Kṛṣṇa-bhajanę z tą
samą bhāvą, z której gopi uczyniły służbę miłości do Kṛṣṇy. W trakcie Jego
bhajany, sadhaka winien medytować o sobie jako vraja-gopi. Sadhaka
powinien uznać się za niewolnika którejś niezwykle szczęśliwej vraja-vāsini
(mieszkanki Vrajy) i pod jej kierownictwem świadczyć usługi Rādhā-Kṛṣṇie.
Nie można obudzić rasy dopóki nie uważa się siebie za parodhā, t.j. być w
związku małżeńskim z gopa innym niż Kṛṣṇa. Jest to parodhā-abhimāna,
samoświadomość bycia poślubioną gopa innemu niż Kṛṣṇa, która jest
specyficzną dharmą vraja-gopi. Śrī Rupa Gosvāmī napisał:
māyā-kalita-tādṛk-stri-śilanenānusūyibhiḥ
na jātu vrajadevināī patibhiḥ saha saṅgamaḥ
Śrī Ujjvala-nilamaṇi
(Kṛṣṇa-vallabhā-prakaraṇa, 19)
Vraja-devis, którzy pod wpływem jogamaja, uważają siebie za żony gopa
innych niż Kṛṣṇa, nigdy nie wchodzą w fizyczny kontakt ze swoimi
poślubionymi dharmiką mężów. Na czas abhisāra gopi (spotkanie z Kṛṣṇą),
gopa widzą w domach postacie gopi dokładnie przypominające ich własne
żony. Formy te są wytwarzane przez jogamaja w taki sposób, że gopa będą
myśleć: „Nasze żony są tu w domu” i przez to nigdy nie mają okazji do
doświadczenia zazdrości lub poczucia wrogości wobec Kṛṣṇy.
Vraja-Devi nigdy nie miały kontaktu fizycznego z ich prawnie poślubionymi
mężami, którzy zostali wszyscy wytworzeni przez jogamaja. Każdy z
małżonków vraja-gopi jest jedynie manifestacją odpowiadającej bhāvy w līlā
Goloki. Ich małżeństwa są również wyłącznie skrytym przekonaniem
* 92 *
stworzonym przez jogamaja. Gopi w rzeczywistości nie są małżonkami
innych gopa, ale abhimāna, lub samoświadomość bycia poślubioną gopa jest
wiecznie obecna. Jeśli tak nie było, to naturalnie niemożliwym byłoby
ujawnienie się parakiya-rasy z powodu przekory (vāmatā), niedostępności
(durlabhatā), przeszkód, społecznych zakazów, lęku itd. Nāyikā-bhāva vraja-
rasy nie może zostać osiągnięta bez takiej koncepcji. Laksmdżi z Vaikunthy
jest tego przykładem.
Vijaya: Czym jest bhāva poznania siebie jako parodhā?
Gosvāmī: Gopi myśli: „Jestem dziewczyną, która urodziła się w domu vraja-
gopa, a kiedy dorosłam do wieku młodzieńczego, zostałam wydana do
małżeństwa z młodym gopa”. Tylko taki rodzaj przekonania czyni potężnym
intensywne pragnienie, by spotkać się intymnie z Kṛṣṇą. Gopi-bhāva oznacza
przypisanie (aropa) sobie usposobienia bycia żoną gopa, która nie wydała
jeszcze na świat dziecka.
Vijaya: Jeśli sadhaka jest mężczyzną, jak może przypisać sobie samemu
gopi-bhāvę?
Gosvāmī: Ludzie uważają siebie za mężczyzn jedynie poprzez wpływ złudnej
natury nałożonej przez maja. Z wyjątkiem wiecznych, męskich towarzyszy
Kṛṣṇy - czystą, nieodłączną duchową naturą wszystkich innych jest kobieta.
Naprawdę, w strukturze duchowej nie istnieją cechy charakterystyczne
kobiece i męskie, ale sadhaka może osiągnąć kwalifikacje do bycia vraja-
vāsini, kiedy jest powodowany svabhāvą i oddany abhimāna. Tylko ci, którzy
posiadają ruci dla mādhura-rasy są zdolni stać się vraja-vāsinis. Jeśli
wykonuje się sādhanę wedle własnego ruci, to osiąga się udoskonalony stan,
który odpowiada dokładnie charakterowi tejże sādhany.
Vijaya: Jaka jest świetność w byciu gopi poślubioną gopa innemu niż Kṛṣṇa?
Gosvāmī: Vraja-gopi, które są w związku małżeńskim z innymi, naturalnie
stają się kopalniami przeobfitego piękna oraz niezwykle potężnych
transcendentalnych cnót, gdy intensywna tęsknota bycia jak najbliżej z
Kṛṣṇą pojawia się w ich sercach. Zostają one również ozdobione przepiękną
urodą z premy. Słodycz ich rasy przewyższa tą wszystkich śaktis Bhagavāna
kierowanych przez boginię szczęścia Lakszmi.
Vijaya: Ile rodzajów vraja-sundari (pięknych dziewcząt) istnieje?
Gosvāmī: Istnieją trzy rodzaje: sādhana-para, devi oraz nitya-priyā.
Vijaya: Czy istnieją także różne rodzaje sādhana-para-sundari?
* 93 *
Gosvāmī: Tak, są dwa rodzaje sādhana-para-sundari: yauthiki i ayauthiki.
Vijaya: Kim są yauthiki?
Gosvāmī: Yauthiki sundari narodziły się razem we Vrajy, w grupie - po tym
jak zostały wchłonięte w sādhanę dla vraja-rasy. Innymi słowy, są one
członkami szczególnej grupy. Istnieją dwa rodzaje yauthiki: muni-gana i
Upaniṣady-gana.
Vijaya: Które muni zostały narodzone we Vrajy jak gopi?
Gosvāmī: Niektóre muni ofiarowały cześć Gopali, ale nie były w stanie
osiągnąć siddhi (doskonałości). Po uzyskaniu darśana piękności Śrī
Rāmacandry, nadal czyniły starania w sādhanie zgodnie ze swymi drogimi
pragnieniami. Zatem zaakceptowały gopi-bhāvę i narodziły się jako gopi.
Padma Purāna odnosi się do nich w ten sposób, a Brhad-vāmāna Purāna
stwierdza, że niektóre z nich osiągnęły doskonałość na początku rasa-līlā.
Vijaya: W jaki sposób Upaniṣady narodziły się jako gopi we Vrajy?
Gosvāmī: Uosobienia Maha-Upaniṣad, zostały obdarowane niezwykle
wyważonym wyczuciem. Uległy dogłębnemu zadziwieniu, gdy zobaczyły
wielkie szczęście gopi, a po wykonaniu ciężkich wyrzeczeń z śraddhā,
osiągnęły narodziny w Vrajy jako gopi.
Vijaya: Kim są ayauthiki?
Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje sundari czczone pod mianem ayauthiki:
dawne (prācinā) i nowe (navinā). Są w wyjątkowy sposób połączone z gopi-
bhāvą, a także wykonują sādhanę z intensywnym pragnieniem i naturalną
anurāga. Niektóre rodzą się same, z kolei inne w grupach po dwie, trzy, a
nawet w większej ilości w tym samym czasie. Prācinā ayauthiki-gopi dawno
temu osiągnęły salokya (mieszkają na tej samej planecie) wraz z nitya-priya
gopi. Navinā-ayauthiki gopi przybywają do Vrajy poprzez narodziny wśród
dev, ludzi oraz innych istot. Stają się stopniowo prācinā i osiągają salokya
we wspomniany już przeze mnie sposób.
Vijaya: Pojąłem temat sādhana-para. Teraz bądź łaskaw opowiedzieć mi o
devi.
Gosvāmī: Kiedy Kṛṣṇa zstępuje pośród devów w Svarga przez Swoje amśa,
wtedy amśa Jego nitya-kanta również objawia się jako devi by Go zadowolić.
Te same devi rodzą się w Kṛṣṇa-līlā, jako córki gopa i stają się prāṇa-sakhī
nityapriyā-gopi, których są amśas - innymi słowy, ze swych własnych
amśanis.
* 94 *
Vijaya: Prabhu, kiedy to Kṛṣṇa rodzi się przez Swoje amśa w gatunku
devów?
Gosvāmī: Kṛṣṇa rodzi się z łona Aditi poprzez Swoją formę svamśa jako
Vāmāna i dzięki Jego vibhinnāmśa (oddzielone rozwoje) staje się deva ta.
Śiwa i Brahma nie rodzą się z łona matki i mimo że nie należą do kategorii
zwykłych jīva, którzy posiadają pięćdziesiąt cech, to są nadal tylko
vibhinnāmśa. Te pięćdziesiąt cech z pewnością przejawia się w Brahmie i
Śiwie w nieco większym stopniu, a ponadto mają oni jeszcze pięć cech,
których nie znajdziemy u zwykłego jīva. W związku z tym, nazywani są
głównymi deva ta. Ganeśa i Surya również znajdują się w tej samej kategorii
co Brahma z tego samego powodu, ale pozostałe devy są sklasyfikowane
jako jīva. Wszyscy deva ta to vibhinnāmśa Kṛṣṇy, a ich żony (devis) są
vibhinnāmśa z cit-śakti. Tuż przed pojawieniem się Kṛṣṇy, Brahma kazał im
się narodzić by zaspokoić Kṛṣṇę, a po jego rozkazie niektóre z nich narodziły
się we Vrajy, a inne w Dvarace wedle ich różnych gustów i sādhan. Devi,
które narodziły się w Vrajy powodu intensywnej chęci osiągnięcia Kṛṣṇy są
prāṇa-sakhī z nitya-priya-gopi.
Vijaya: Prabhu, Upaniṣady osiągnęły narodziny jako gopi, ale uprzejmie
rzeknij, czy jakieś inne przewodniczące devi Wedy również przyjęły
narodziny we Vrajy?
Gosvāmī: Jest to zapisane w srsti-khanda Padma Purāny, że Gāyatri, która
jest Veda-mata, matką Wed, narodziła się również jako gopi i osiągnęła
stowarzyszenie Śrī Kṛṣṇy. Od tego momentu przyjęła postać kama-gāyatri.
Vijaya: Ale czyż kama-gāyatri nie jest bez początku (anadi)?
Gosvāmī: Kama-gāyatri z pewnością jest anadi, a ta anadi-gāyatri po raz
pierwszy przejawiła się w postaci Veda-mata. Później, pod wpływem
sādhany oraz widoku szczęścia wielu Upaniṣadów narodziła się we Vrajy
wraz z Gopala Upaniṣad. Chociaż forma kama-gāyatri jest wieczna, to
istnieje ona cudownie w wiecznej i odrębnej formie jako Veda-mata Gāyatri.
Vijaya: Wszystkie Upaniṣady, które narodziły się we Vrajy miały abhimāna
bycia córkami gopa, oraz przyjęły Kṛṣṇę jako własnego męża z pojęciem
tego, iż był on gopa-najaka. Kṛṣṇa stał się w tamtym czasie ich mężem
według zwyczaju gandharva-vivāha. Tyle pojąłem. Jednak wiecznie
ukochanymi małżonkami Kṛṣṇy są Jego towarzyszki z czasu bez początku.
Zatem czy związek Kṛṣṇy z upapati to tylko podstęp maja?
Gosvāmī: To z pewnością jeden rodzaj wytworów maja, ale nie jada-maja,
złudnej energii eksponowanej w świecie materialnym. Jada-maja nigdy nie
* 95 *
może dotykać Kṛṣṇa-līlā. Chociaż vraja-līlā istnieje w materialnym świecie, to
znajduje się całkowicie poza jurysdykcją jada-maja. Inną nazwą dla cit-śakti
jest jogamaja. W Kṛṣṇa-līlā sama ta jogamaja działa w taki sposób, że ten,
kto jest wpływem jada-maja widzi Kṛṣṇa-līlā w zewnętrznej formie. Jogamaja
przynosi Vrajy parodhā-abhimāna z Goloki wraz każdym z nitja-priyās oraz
daje tej formie abhimāna oddzielne, indywidualne istnienie. Następnie,
poprzez organizowanie małżeństw między nitya-priya-gopi i wspomnianymi
osobnymi bytami1, sprawia ona, że Kṛṣṇa staje się upapati.
Wszechwiedzący puruṣa, oraz wszystkowiedzący sakti, którzy wchłaniani są
w odpowiednią dla nich rasę akceptują te bhāvy. To wskazuje na wyższość
rasy i super-doskonałość całkowicie niezależnych Iccha-śakti. Taka
znakomitość nie istnieje w Vaikuntha i Dvarace. Gdy prāṇa-sakhī osiągną
salokya wraz z nitya-priya gopi, ich ograniczona pati-bhāva ulega
rozszerzeniu i staje się upapati-bhāvą. Jest to ich ostateczne osiągnięcie.
Vijaya: Ta siddhānta jest dość niezwykła. Moje serce uległo odświeżeniu.
Teraz wyjaśnij mi łaskawie nitya-priya gopi.
Gosvāmī: Śrī Gauracandra nie ukazałby podobnie ezoterycznych zasad moimi
ustami, gdyby zabrakło obecności wykwalifikowanego słuchacza takiego jak
ty. Spójrz tu, w różne miejsca, Śrī Jīva Gosvāmī, który jest wszechwiedzący
(sarva-jña) rozmyślał nad tym tematem w bardzo poufny sposób, co można
zrozumieć czytając pozostawione przez niego komentarze oraz teksty; takie
jak Kṛṣṇa-sandarbha. Śrī Jīva Gosvāmī zawsze obawiał się, że jeśli
niewykwalifikowane osoby zechcą dowiedzieć się o tych bardzo
ezoterycznych zasadach, to mogą później przyjąć schronienie w zniszczonej
formie dharma. W tym czasie, Śrī Jīva Gosvāmī odczuwał lęk o każdy błąd,
taki jak rasābhāsa oraz zniekształcenie rasy, które są dziś widoczne u tzw.
Wisznuitów. Nie mógł zapobiec temu nieszczęściu, mimo że był tak ostrożny.
Nie powinieneś mówić tej siddhanty w obecności innych osób, z wyjątkiem
tych, którzy mają kwalifikacje do jej otrzymania. Teraz opiszę nitya-priya
gopi.
Vijaya: Kim są nitya-priya gopi? Chociaż w przeszłości badałem wiele śastr,
teraz moim jedynym pragnieniem jest spijać nektar z lotosowych ust Śrī
Gurudewy.
Gosvāmī: Jak Kṛṣṇa, nitya-priya gopi we Vrajy są siedzibami wszystkich
cech, takich jak piękno i spryt. Rādhā i Candrāvali są z nich najważniejszymi.
Zostały one omówione w Brahma-saṁhitā (5,37).
ānanda-cinmaja-rasa-pratibhāvitābhis
tābhir ya eva nija-rūpatayā kalābhiḥ
* 96 *
goloka eva nivasaty akhilātma-bhūto
govindam ādi-puruńaī tam ahaī bhajāmi
Gdy ananda-amśa z sac-cid-ananda-para-tattvy wzburzy cid- amśa, a
następnie zostanie zarażona entuzjazmem przez oddzielnie zauważalny
hlādini pratibha (splendor), to Śrīmati Rādhika, wraz z sakhī, które są
rozszerzeniem jej duchowej formy, staje się widoczna. Wykonuję bhajanę
tego Govindy, który jest najwyższy, mieni się Duszą wszystkich dusz. On
wiecznie mieszka w Goloka-dhama wraz z dziewczętami, które są obdarzone
sześćdziesięcioma czterema umiejętnościami w sztuce.
Nitya-priya gopi zostały wymienione w tym oznajmieniu Brahmy, które jest
esencją wszystkich Wed. Są to nitya, co oznacza, iż istnieją jako przejaw cit-
śakti, a zatem znajdują się poza pojmowaniem czasu i przestrzeni - jest to
prawda. Tam, nitya-līlā jest wyrazem sześćdziesięciu czterech sztuk:
kalābhiḥ svāṁśa-rūpābhiḥ śaktibhih. Chociaż w innych komentarzach o
Brahma-saṁhitā aczarjów nadawane są im różne znaczenia, to wyjaśniłem
bardzo poufnt komentarz Śrī Svarupa Damodara Gosvāmīego. Ten sekretny
skarb jest ukryty w skarbcach serc Śrī Rupa-Sanatany i Śrī Jīva Gosvāmīego.
Vijaya: Głęboko pragnę usłyszeć różne nazwy nitya-priya gopi.
Gosvāmī: Śāstra - jak Skanda Purāna i Prahlāda-samhitā wspominali nazwy
takie jak: Rādhā, Candrāvali, Viśakha, Lalitā, Śyama, Padma, Śaibyā,
Bhadrikā, Tara, Vicitra, Gopāli, Dhaniṣṭhā i Pali. Innym imieniem Candrāvali
jest Somata, a Śrīmati Rādhika jest również nazywana Gandharva. Vraja-
gopi takie jak Khañjanākñi, Manorama, Mangalā, Vimala, līlā, Kṛṣṇa, Sari,
Viśāradā, Tārāvali, Cakorākñi, Śaṅkari i Kumkumā są również znane w
świecie.
Vijaya: Jaki jest ich związek ze sobą?
Gosvāmī: Te gopi są yūtheśvari (liderkami grup). Nie istnieją jedna, lub dwie
grupy, lecz całe setki, a w każdej z nich znajdują się tysiące pięknych,
indywidualnych gopi. Wszystkie wymienione wcześniej gopi, od Śrīmati
Rādhiki do Kuṁkumā są yūtheśvari. Wiśakha, Lalitā, Padma i Śaibyā zostały
opisane w śāstra z większym bogactwem niż inne. Pomiędzy yūtheśvari
osiem gopi poczynając od Rādhy jest określone mianem prādhāna, ponieważ
są one najbardziej szczęśliwe.
Vijaya: Wiśakha, Lalitā, Padma i Śaibyā są prādhāna gopi oraz szczególnymi
specjalistkami w odżywiających rozrywkach Kṛṣṇy. Dlaczego nie zostały one
zaakceptowane jako odrębne yūtheśvari?
* 97 *
Gosvāmī: Są wykwalifikowane na tyle, że chociaż byłoby właściwym
nazywanie ich yūtheśvari, to Lalitā i Wiśakha pozostają do tego stopnia
oczarowane przez niezwykle błogą bhāvę Śrīmati Rādhiki, że nie chcą
nazywać siebie niezależnymi yūtheśvari. Wśród nich, niektóre są
zwolenniczkami Śrīmati Rādhiki, a inne Candrāvali.
Vijaya: Słyszałem, że Lalitā posiada gana (podgrupę). Jaki jest to typ grupy?
Gosvāmī: Śrīmati Rādhāji wyróżnia się spośród wszystkich yūtheśvari.
Niektóre gopi z zależnej od Niej yūtha są przyciągane do specjalnej bhāvy
Śrī Lalitāji i nazywają się Lalitā gana. Inne gopi odnoszą się do siebie jako
Wiśakha gana, i tak dalej. aṣta-sakhīs kierowane przez Lalitę oraz Wisahkę
są bohaterkami różnych gana Śrīmati Rādhiki. Jeśli ktoś jest bardzo
szczęśliwy, to można uzyskać kwalifikacje potrzebne do wejścia do gana
Śrīmati Lality.
Vijaya: W którym śastra można znaleźć imiona tych gopi?
Gosvāmī: Ich nazwy znajdują się w śāstra takich jak Padma Purāna, Skanda
Purāna i Uttara khanda z Bhāviñya Purāna. Wiele imion wymienionych jest
również w Satvata-tantrze.
Vijaya: Śrīmad-Bhāgavatam jest herbowym klejnotem wszystkich śāstra w
całym wszechświecie, więc to byłoby przyczynkiem do wielkiej radości, jeśli
imiona te zostałyby tam wymienione.
Gosvāmī: Śrīmad-Bhāgavatam to tattva-śastra, ale jest również oceanem
rasy. Z punktu widzenia rasika-bhaktów, Śrīmad-Bhāgavatam wypełniony
jest całością przemyśleń o rasa-tattvie, jak gdyby zawrzeć ocean w jednym
słoiku. Imię Śrī Rādhy, bhāvy i tożsamość wszystkich gopi zostały tam
opisane w bardzo poufny sposób. Jeśli zastanowisz się dokładnie nad
ślokami z Dziesiątego Canto, znajdziesz wszystko. Śrī Śukadewa Gosvāmī
opisał ten temat w poufny sposób, aby zatrzymać niewykwalifikowanych
ludzi na odpowiedni dystans. Vijaya, co będzie wynikiem podania sznura
modlitewnego oraz pełnych i wyraźnych opisów wszystkiego? Czytelnik może
zrozumieć poufne tematy tylko w zakresie zaawansowania jego koncepcji.
Dlatego jedną z cech prawdziwego paṇdita jest to, że może ujawnić w
zawoalowany sposób tematy, które nie nadają się do objawienia w
obecności wszystkich. Wykwalifikowani ludzie pojmują je tylko w takim
zakresie w jakim pozwala im na to ich adhikara. Nie istnieje znajomość
prawdziwego vastu bez śrī Guru-parampara. Można nabyć wiedzę w inny
sposób, ale bez takiego efektu. Pełną rasę Śrīmad-Bhāgavatam można
osiągnąć jedynie po dokładnym zrozumieniu Ujjvala-nīlamaṇi.
* 98 *
W ten sposób, po długim okresie pytań i odpowiedzi, istagosthi tego dnia
zostało zakończone. Vijaya powrócił do swojej rezydencji, medytując
nieustannie na tematy, o których usłyszał. Jako że wszystkie vicara
(rozważania) w odniesieniu do najaka i nāyikā obudziły się na polu jego
serca, pogrążył się w paramananda, a gdy przypomniał sobie dyskusję o
vaṁśi i svayam-dūti, strumienie łez płynęły z jego oczu. W tym czasie wizja,
którą ujrzał w zagajniku na drodze do Sundarācala poprzedniej nocy
pojawiła się wyraźnie w jego sercu.
Tak kończy się trzydziesty drugi rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany
Mādhura-rasa-vicāra: Parakiya-nāyikā
ROZDZIAŁ 33
Madhura-rasa-vicāra: Śrī Rādhā svarūpa,
Pięć typów Sakhī & Posłańców”
Pewnego dnia, Vijaya Kumāra i Vrajanātha zażyli kąpieli w Indradyumna
Sarovara, a po powrocie do swojego domostwa razem ofiarowali prasāda.
Vrajanātha wyruszył następnie by otrzymać darśan samadhi Śrī Haridāsa
Thakura, podczas gdy Vijaya Kumāra zaszedł przed lotosowe stopy swego
Gurudewy w Śrī Rādhā-Kanta Matha. Kiedy spostrzegł, że czas jest
odpowiedni zadał kilka pytań dotyczących Śrīmati Rādhiki: „Prabhu, Śrī
Vriṣabhānu-nandini jest dla nas wszystkim i końcem wszystkiego oraz
każdym oddechem życia. Nie jestem w stanie tego wyrazić. Nie wiem czemu
moje serce topnieje, kiedy tylko usłyszę imię Śrī Rādhiki. Chociaż Śrī Kṛṣṇa
jest naszym jedynym schronieniem, to pragnę wyłącznie smakować wesołe
zabawy, które wykonuje On z Śrī Rādhiką. Mój umysł nie chce słuchać
jakichkolwiek Kṛṣṇa-katha, które nie wspominają imienia Śrīmati Rādhiki lub
nie opisują Jej rozrywek. Co mogę rzec? Teraz nie jestem z największą
przyjemnością przedstawiać siebie, jako Vijaya Kumāra Bhattācārya.
Szczęściem napełnia mnie nazywanie się palya-dāsi Śrī Rādhiki. Inną
zaskakującą rzeczą jest to, że nie mam ochoty opowiadać vraja-līlā-katha
tym, którzy są Kṛṣṇa-bahirmukha (niechętni by służyć Kṛṣṇie). Pragnę wstać
* 99 *
i uciec z każdego zgromadzenia, w którym ci niebędący rasika opisują
chwałę Śrī Rādhā-Kṛṣṇy”.
Gosvāmī: Masz szczęście! Dopóki ktoś nie osiągnie pełnego przekonania, że
jest vraja-ramani, dopóty nie jest uprawniony do wejścia w opisy līlā-vilāsa
Śrī Śrī Rādhā-Kṛṣṇy. Nie wspominając o tych, którzy posiadają męską formę,
to nawet devi nie posiada kwalifikacji do Rādhā-Kṛṣṇa katha.
Omówiłem już z tobą temat ukochanych małżonek Kṛṣṇy. Rādhā i Candrāvali
są najważniejszymi z nich, a one obydwie posiadają miliony yūtha świeżych,
dorastających gopi. W czasie maha-rasy setki milionów uroczych, młodych
gopi wzięło udział w rasa-mandala i rozszerzyło jej piękno.
Vijaya: Prabhu, niechże Candrāvali posiada miliony yūtha, ale proszę, miej
dla mnie łaskę miłosierdzia i opowiedz o chwale Śrīmati Rādhiki, tak by moje
skażone uszy mogły zostać oczyszczone i wypełnione rasą. Biorę twoje pełne
schronienie.
Gosvāmī: Aha Vijaya, Rādhā i Candrāvali Śrī Rādhāji jest mahabhāva-
svarūpą (kompletnym ucieleśnieniem najwyższej miłości), zatem przewyższa
Candrāvali we wszystkich cechach i kwestiach. Spójrz, w Tāpani-śruti została
Ona nazwana Gandharwą. W Rk-pariśista (suplemencie do Rg Wedy)
pojawia się opis niesamowitej wspaniałości Madhawy, gdy jest On z Rādhą.
W Padma Purāna, Nāradaji powiedział również: „Tak, jak Śrīmati Rādhika
jest najbardziej umiłowaną Kṛṣṇy, podobnie Jej kunda jest Jemu równie
droga. Spośród wszystkich gopi Śrī Rādhārani jest najdroższa Kṛṣṇie”. Cóż za
bezprecedensową i zadziwiającą tattvą jest rādhā-tattva! Wśród wszystkich
różnych śakti Bhagavāna, najważniejsza maha-sakti nazywana jest hlādini.
Rādhika jest mahabhāva-svarūpą, ucieleśnieniem skupionej istoty hlādini.
Vijaya: Cóż za wyjątkowa tattva! Teraz proszę o opis svarūpy Śrī Rādhy.
Gosvāmī: Pod każdym względem Śrīmati Rādhā jest najpiękniejszą ze
wszystkich ukochanych małżonek Śrī Kṛṣṇy (susthu-kanta-svarūpa),
przyozdobioną w szesnaście śrngāra (dekoracji) i dwanaście ābharana
(ozdób).
Vijaya: Jaki jest znaczenie susthu-kanta-svarūpy?
Gosvāmī: Svarūpa Śrī Rādhy jest tak piękna, że nie wymaga żadnych ozdób
ani upiększeń. Jej niezrównaną urodę wzbogacają włosy, na które składa się
mnóstwo wytwornych loków, twarz lotosu, duże, niespokojne oczy, oraz Jej
piękne pieṛṣi. Niezwykła uroda Jej svarūpy wzrasta wielokrotnie poprzez
smukłą talię, dwoje wykwintnych, lekko obniżonych ramion i ręce niczym
* 100 *
pąki kwiatów ozdobione klejnotami Jej paznokci. We wszystkich trzech
światach nie istnieje nic porównywalnego z Jej pięknością.
Vijaya: Czym jest szesnaście śrngāra?
Gosvāmī: Szesnaście śrngāra, to: kąpiel, blask klejnotu zdobiącego czubek
Jej nosa, niebieskie szaty, pas zdobiący Jej talię, warkocz, kolczyki, olejek
drzewa sandałowego rozsmarowany na Jej członkach, rozłożenie kwiatów
we włosach, girlanda, līlā-kamala w ręku, tāmbūla w ustach, kropka kasturi
na podbródku, kājala wokół oczu, obrazy narysowane w mrgamada (piżmie)
na Jej różowych policzkach, czerwony lac na nogach i tilaka na czole. Śrīmati
Rādhika jest zawsze upiększona tego typu ozdobami.
Vijaya: Jakie jest dwanaście ābharana?
Gosvāmī: Dwanaście ābharana, które zdobią członki Śrī Rādhy to wyjątkowo
błyszczący przyozdobiony wspaniałymi klejnotami diadem na głowie, złote
kolczyki, złoty pas na biodrach, złoty naszyjnik, valli i złote śalākā na uszach,
bransoletki na nadgarstkach, ozdoba na szyi, pierścienie na palcach, perłowy
naszyjnik, naramienniki, wysadzane klejnotami dzwonki na kostki na Jej
nogach oraz pierścienie na palcach u stóp.
Vijaya: Proszę miej nade mną litość i opisz wybitne cechy Śrī Rādhy.
Gosvāmī: Zarówno jak Śrī Kṛṣṇa, Śrīmati Rādhā posiada niezliczone cechy,
wśród których dwadzieścia pięć odznacza się wyjątkowością.
(1) Jest słodka (mādhura), tj. obdarzona nieporównanie piękną aparycją.
(2) Jest zawsze świeża i młoda.
(3) Jej oczy są niespokojne i skłonne do posyłania ukradkowych spojrzeń.
(4) Ma promienny, delikatny i słodki uśmiech.
(5) Ma piękne linie na skórze wskazujące pomyślność.
(6) Doprowadza Kṛṣṇę do szaleństwa wonią członków Swojego ciała.
(7) Jest ekspertem w dziedzinie sztuki muzycznej.
(8) Jej mowa jest pełna słodyczy.
(9) Jest ekspertką w robieniu żartów.
(10) Jest bardzo uprzejma i skromna.
* 101 *
(11) Jest miłosierna
(12) Jest przebiegła.
(13) Jest specjalistką we wszystkich obowiązkach.
(14) Jest nieśmiała.
(15) Jest zawsze wytrwała na drodze sprawiedliwego postępowania.
(16) Jest cierpliwa.
(17) Jest pełna powagi, tak, że jest bardzo trudnym jest zrozumienie
znaczenia jej umysłu.
(18) Lubuje się w rozrywkach.
(19) Odznacza się wyjątkowym pragnieniem zamanifestowania największej
wspaniałości mahabhāvy.
(20) Na sam Jej widok serca mieszkańców Gokuli natychmiast przepełniają
się premą.
(21) Jej sława przenika cały wszechświat.
(22) Jest obiektem uczuć swoich zwierzchników (guru-jana).
(23) Jest kontrolowana przez intensywną miłość (prāṇaya) Jej sakhī.
(24) Jest najwybitniejsza wśród wszystkich sakhī Kṛṣṇy.
(25) Keśawa pozostaje zawsze posłuszny jej rozkazom.
Vijaya: Chciałbym dowiedzieć się bardziej szczegółowo o eleganckich liniach,
które wskazują Jej ogromne szczęście.
Gosvāmī: Według Varaha-samhitā, Jyotiṣa-śastra, Kāśikhanda i Purān jak
Matsya Purāna oraz Garuda Purāna, są to święte znaki na jej lewej stopie:
(1) Ziarno jęczmienne u podstawy jej dużego palca; (2) niżej znajduje się
cakra. (3) Poniżej środkowego palca umiejscowiony jest kwiat lotosu, a
poniżej (4) sztandar oraz (5) flaga. (6) Istnieje linia wijąca się od połowy
podeszwy po prawą stronę środkowego palca. (7) Poniżej Jej małego palca
znajduje się oścień do powodowania słoniem.
Znaki na prawej stopie są następujące: (1) U podstawy Jej dużego palca u
nogi znajduje się koncha, (2) na pięcie umiejscowiona jest ryba, (3) poniżej
* 102 *
małego palca - ołtarz. Nad rybą widnieją: (4) rydwan, (5) góra, (6) kolczyki
(7), maczuga i 8) znak śakti.
Na lewej ręce, (1) linia długiego życia rozciąga się od punktu gdzie spotykają
się palce wskazujący i środkowy do miejsca poniżej małego palca. (2) Inna
linia rozpoczyna się poniżej tej długiego życia i sięga punktu pomiędzy
palcem wskazującym oraz kciukiem. (3) Poniżej kciuka, zakrzywiona linia
rozciąga się od nadgarstka do przestrzeni między kciukiem a wskazującym
palcem, spotykając się ze środkową linią. (4-8) Na czubku kciuka i każdego z
palców umiejscowiona jest cakra. Trzy linie plus pięć cakr stanowi razem
osiem znaków. Następnie (9) poniżej palca serdecznego znajduje się słoń,
(10) poniżej linii życia - koń, a (11) poniżej linii środkowej - byk. Poniżej
małego palca umiejscowione są: (12) oścień do powodowania słoniem, (13)
wachlarz, (14) drzewo Śrī, (15) kolumna tryumfalna, (16) strzała (17)
oszczep i (18) girlanda.
Na prawej dłoni, podobnie jak na lewej istnieją trzy linie począwszy od linii
życia. Ponadto, na czubku Jej kciuka i każdego z palców znajduje się koncha.
Wszystko to składa się razem na osiem znaków. (9) Pod palcem
wskazującym umiejscowiona jest camara, a poniżej małego palca: (10)
oścień do powodowania słoniem, (11) pałac, (12) bęben dundubhi, (13)
piorun, (14) dwa wozy, (15) łuk strzelca, (16) miecz oraz (17) garniec na
wodę.
Ponieważ wyróżniamy siedem na lewej stopie, osiem na prawej, osiemnaście
na lewej ręce i siedemnaście na prawej, to łącznie istnieje pięćdziesiąt
świętych znaków wskazujących największe szczęście.
Vijaya: Czy te oznaki nie występują u innych?
Gosvāmī: Te cechy są obecne w jivach w bardzo nieznacznym stopniu oraz
obficiej w devi, lecz wszystkie objawiają się w pełni w Śrī Rādhice. Wszystkie
cechy Śrī Rādhiki są aprakata (transcendentalne), ponieważ nie są obecne
wyłącznie i całkowicie w kimkolwiek w doczesnym świecie, nawet wśród
bogiń, takich jak Gauri.
Vijaya: Aha! Cnoty Śrīmati Rādhiki są niepojęte. Można je poznać jedynie
dzięki Jej miłosierdziu.
Gosvāmī: Jakże mam wyrazić Jej chwałę? Czy istnieje coś, czego można by
użyć do porównania tego piękna oraz cechy, które wiecznie oszałamiają
nawet Kṛṣṇę?
Vijaya: Prabhu, opisz proszę sakhī Śrīmati Rādhiki.
* 103 *
Gosvāmī: Yūtha Śrīmati Rādhiki jest najlepszą ze wszystkich. Każda młoda
gopi w tej grupie posiada ozdobę wszystkich transcendentalnych cnót. Z ich
cechami, figlarnymi spojrzeniami i gestami przyciągają bezpośrednio nawet
Kṛṣṇę.
Vijaya: Jak wiele rodzajów sakhī posiada Śrīmati Rādhika?
Gosvāmī: Istnieje pięć rodzajów: (1) sakhī, (2) nitya-sakhī, (3) prāṇa-sakhī,
(4) priya-sakhī oraz (5) parama-preṣṭha-sakhī.
Vijaya: Kim są sakhī?
Gosvāmī: Sakhī to m.in. Kusumikā, Vṛndā i Dhaniṣṭhā.
Vijaya: Kim są nitya-sakhī?
Gosvāmī: Kastūri, Mani-Mañjarī i inne należą do nitya-sakhī.
Vijaya: Kim są prāṇa-sakhī?
Gosvāmī: Prāṇa-sakhī to m.in. Śaśimukhi, Vāsanti i Lāsikā. Osiągnęły one
formy i cechy podobne do tych Vṛndāvaneśvari, Śrīmati Rādhiki.
Vijaya: Kim są priya-sakhī?
Gosvāmī: Kurāngāksi, Sumadhyā, Madanālasā, Kamala, Mādhuri, Mañjukeśi,
Kandarpa-sundari, Mādhavi, Mālatī, Kama-lata, Śaśi-kala oraz wiele innych
należą do priya-sakhī.
Vijaya: Kim są parama-preṣṭha-sakhī?
Gosvāmī: Lalitā, Wiśakha, Citra, Campaka-latā, Tuṅga-Vidyā, Indu-lekhā,
Rangadevi, Sudevi – ta ósemka stanowi prādhāna i parama-preṣṭha-sakhī.
Ich prema dla Rādhā-Kṛṣṇy jest rozwinięta w najwyższym stopniu.
Zadowalają Rādhę i Kṛṣṇę oddając czasem więcej miłości dla Kṛṣṇy, a innym
razem dla Rādhy.
Vijaya: Zrozumiałem znaczenie yūtha. Teraz powiedz proszę o gana.
Gosvāmī: W każdej yūtha istnieje kilka dalszych podziałów nazywanych
gana. Na przykład w yūtha Śrī Rādhiki sakhī, które wyznają Lalitę znane są
jako Lalitā gana.
Vijaya: Parodhā-bhāva (nastrój kochanki) gopi Vrajy to bardzo ważna
cecha, lecz w jakich okolicznościach parodhā-bhāva nie jest pożądanym
stanem?
* 104 *
Gosvāmī: W doczesnym świecie kobiecość i męskość to jedynie kwestia
nazwy. Według wyniku karmy (działań) ludzi, pod wpływem iluzji, jedna
osoba jest teraz kobietą, a inna mężczyzną. Ludzie w maja posiadają wiele
pragnień adharmika i błahych, więc ṛṣi zabronili mężczyźnie wiązania się z
kobietami, z wyjątkiem tej, której jest poślubiony według nakazów śastr.
Poeci i autorzy przyziemnej alankāry również odrzucili nastrój kochanka, by
pozwolić zrozumieć innym, że te wskazówki ṛṣi są zgodne z dharmą. Rasa
transcendentalnych rozrywek jest nitya-rasą, natomiast śrngāra-rasa
mężczyzn i kobiet, którzy są produktami energii materialnej, jest jedynie
wypaczonym odbiciem.
Przyziemny wygląd śrngāra-rasy jest bardzo ograniczony i uzależniony od
regulujących zasad, dlatego właśnie parodhā-bhāva z pozbawionych
znaczenia, ziemskich nāyikā została odrzucona. Jednak Śrī Kṛṣṇa to sac-cid-
ananda, więc gdy jest On jedynym puruṣa lub nāyaka, to jakiekolwiek
spotkanie z kochanką odbywające się, żeby karmić rasę - nie podlega
krytyce. W tej tattvie nie ma miejsca dla tradycyjnego małżeństwa, które
jest bardzo nieistotnym, iluzorycznym tytułem. Krytyka kochanków jest
słuszna w ziemskiej literaturze, ale nie może być stosowana wobec młodych
dziewcząt z Gokuli, gdy Goloka-bihāri przejawia zarówno Jego najwyższą
parakiya-rasę oraz Golokę na tym świecie.
Vijaya: Proszę, powiedz mi, jakie są doskonałe cechy, które przejawiają się
w młodych gopi Gokuli poprzez Kṛṣṇa-prema?
Gosvāmī: Młode kobiety, pasterki Gokuli uważają, że Kṛṣṇa jest jedynie
synem Nanda Maharadży, skoro wydaje się On być jedynie tym i niczym
więcej. Bhāvy i cechy, które wynikają z tego przekonania nie są
przedmiotem rozważań abhaktów (nie-wyznawców), którzy są uzależnieni od
logiki i są z rzadka rozumiani nawet przez bhaktów. Śrī Nandanandanie nie
brakuje w aiśvarya-bhāvy, lecz pozostaje ona praktycznie ukryta, ponieważ
mādhurya znajduje się zawsze w ascendencie. Przykładowo, gdy gopi
zostały dotknięte uczuciem rozłąki z Kṛṣṇą, On spłatał im żart kryjąc Swoją
dwuramienną formę przed nimi i ukazując się w czteroramiennej postaci,
one jednak nie zwróciły na to uwagi. Potem, gdy tylko przyszedł przed
oblicze Śrī Rādhikāji, czteroramienna forma rozwiała się, a Jego
dwuramienna postać ujawniła się ponownie. To jest wynikiem wyjątkowej
poufności parakiya-bhāvy Śrī Rādhy.
Vijaya: Jestem niezwykle szczęśliwy mogąc tego wysłuchać. Prabhu, opisz
teraz proszę różne rodzaje nāyikā.
* 105 *
Gosvāmī: Istnieją trzy rodzaje nāyikā, mianowicie svakiyā, parakiya i
sāmānyā. Opisałem już transcendentalną rasę svakiyā i parakiya-nāyikā, a
teraz wyjaśnię sāmānyā-nāyikā. Ziemscy Panditowie o przyziemnej alankāra
(retoryce) stwierdzili, że sāmānyā-nāyikā są prostytutkami. Są oni po prostu
chciwi. Nie nienawidzą nāyikā pozbawionych dobrych cech, ani tak naprawdę
nie kochają tych cnotliwych. Ich jedyną miłością są pieniądze. W związku z
tym ich śrngāra-rasa nie jest w rzeczywistości śrngāra-rasą – stwarza tylko
taki pozór. Niemniej jednak, służąca Kubjā Mathury została ujęta w kategorii
parakiya, jako sāmānyā-nāyikā z powodu niektórych kwalifikacji w jej
bhāvie, pomimo że jej związkowi z Kṛṣṇą brakuje śrngāra-rasy.
Vijaya: Jakie są kwalifikacje jej bhāvy?
Gosvāmī: Kubjā nigdy nie posiadała rati dla kogokolwiek, tak długo, jak była
zdeformowana, lecz kiedy zobaczyła piękno Kṛṣṇy, powstało w jej sercu
pragnienie, aby namaścić Jego członki olejem z drzewa sandałowego w
atmosferze miłości. Przez wzgląd nad to może być nazywana parakiya.
Jednakże jej rati jest gorsze od tego mahisi, ponieważ w przeciwieństwie do
królowych Dwaraki pokazała niewielkie pragnienie zadowolenia Kṛṣṇy.
Szarpnęła górną część odzieży Kṛṣṇy i żarliwie błagała Go by razem czerpali
przyjemność, ale ponieważ działała na własną korzyść, lub ponieważ
pragnienie przyjemności zmieszane było z bhāvą umiłowanego, to jej rati
uważa się za sādhārani (zwykłe).
Vijaya: W cid-rasie istnieje rozróżnienie pomiędzy svakiyā i parakiya-nāyikā.
Jeśli istnieją odrębne kategorie mieszczące się w tych dwóch, to proszę,
bądź miłosierny je opisać.
Gosvāmī: W duchowej rasie oba rodzaje nāyikā - mianowicie svakiyā i
parakiya – posiadają trzy podziały: mugdhā, madhya i pragalbhā.
Vijaya: Prabhu, właśnie dzięki Twojej łasce, cid-rasa zagościła na chwilę w
moim sercu, a ty ukazałeś się mi jako vraja-gopi. Nie mam pojęcia, co stało
się z moją złudną puruṣa-bhāvą (uczucie męskości). Teraz przepełniła mnie
jeszcze większa chęć poznania różnych bhāv dotyczących nāyikā. Mimo, że
osiągnąłem ramani-bhāvę, to nie znam odpowiednich zachowań ramani.
Dlatego pamiętając twoją transcendentalną formę, u twych lotosowych stóp
zadaję pytanie o proces interpretacji Kṛṣṇa-sevā. A teraz proszę, powiedz mi,
kim jest mugdhā-nāyikā (niewinna bohaterka)?
Gosvāmī: Oznaki oszołomionej i niewinnej nāyikā, która niedawno odkryła
swoją młodość (nava-yauvana) są następujące: pragnie ona jedności z Kṛṣṇą
(kamini), ale w sprawach miłosnych działa w sprzeczny sposób. Jej
przyjaciele ją kontrolują. Mimo, że jest bardzo nieśmiała w intymnych aktach
* 106 *
zmysłowej miłości, to wciąż stara się jak najmocniej by zaaranżować
zjednoczenie sambhoga z kochankiem w ukryty sposób, niewidoczny dla
spojrzeń innych. Gdy nāyaka popełnia wykroczenie, ona patrzy na niego ze
łzami w oczach, lecz nie odpowiada w ujmujących słowach, ani gani go. Nie
pokazuje nawet pełnego zazdrości gniewu.
Vijaya: Jakie są cechy madhya-nāyikā?
Gosvāmī: Oznaki madhya są następujące: nagła chęć do żarliwej miłości jest
w niej bardzo silna, ale jest również nieśmiała. Jest świeżą, pączkującą
młodością (nava-yauvana), a jej mowa zaprawiona jest nutą arogancji.
Odczuwa erotyczny związek z Kṛṣṇą dopóki nie ulega dezorientacji i
omdleniu. Gdy jest w mana, czasami jest delikatna, a czasem trudna.
Istnieją trzy kategorie madhya-nāyikā w zależności od ich zachowania
podczas powstawania mana: dhīrā, adhīrā i dhīrādhīrā. Nāyikā, która
żartobliwie wypowiada szemrane słowa z ukochanym po tym jak Ten ją
obraził nazywamy dhīrā-madhya; nāyikā, która wściekle, w ostrych słowach
gani swojego prija-vallabha nazywamy adhīrā-madhyā; natomiast nāyikā,
która ze łzami w oczach wykorzystuje szemrane słowa przeciwko swojemu
priya-vallabha zwiemy dhīrādhīrā-madhya. Najwyższa doskonałość całej rasy
jest oczywista tylko w madhya-nāyikā, ze względu na mieszaninę mugdhā i
pragalbhā w jej charakterze.
Vijaya: Proszę, opisz oznaki i charakter pragalbhā (zuchwałej) nāyikā.
Gosvāmī: Pragalbhā-nāyikā znajduje się w wieku pełni młodości (pūrna-
yauvanā). Jest zaślepiona pychą i odczuwa wyjątkowy pociąg do zmysłowej
miłości. Jest specjalistką w pełnym wyrażaniu różnych bhāv oraz posiada
umiejętności obezwładnienia kochanka za pomocą prema-rasy. Jej słowa i
czyny są bardzo głębokie (gambhira) i dojrzałe, a kiedy jej mana znajduje
się w stanie pobudzenia, to jej zachowanie jest bardzo trudne. Pragalbhā-
nāyikā przejawiają trzy rodzaje zachowania w czasie mana: dhīrā, adhīrā i
dhīrādhīrā. Dhīrā-pragalbhā staje się albo apatyczna w miłosnych
rozrywkach, lub pozornie traktuje ukochanego z ogromnym uszanowaniem,
jednocześnie ukrywając swoje prawdziwe bhāvy. Adhīrā-pragalbhā staje się
niezwykle trudna, grozi i beszta kochanka oraz karze go głośnymi obelgami.
Dhīrādhīrā-pragalbhā ma zalety podobne tym dhīrādhīrā-madhyā-nāyikā.
Zarówno Madhya jak i pragalbhā-nāyikā są podzielone na dwie dalsze
kategorie, a mianowicie jyestha (starsza) i kaniṣṭha (młodsza). Tak, więc
istnieją jyestha-madhya i kaniṣṭha-madhya, jyestha-pragalbhā oraz kaniṣṭha-
pragalbhā. Rozróżnienie między jyestha i kaniṣṭha zależy wyłącznie od
stopnia prāṇaya nāyikā dla kochanka.
* 107 *
Vijaya: Prabhu, jak wiele rodzajów nāyikā istnieje?
Gosvāmī: Istnieje piętnaście rodzajów nāyikā. Jest tylko jeden typ kanya
(niezamężna nāyikā), ponieważ są one tylko mugdhā. Pozostałe nāyikā są
grupowane jako mugdhā, madhya i pragalbhā; a wśród nich zarówno
madhya jak i pragalbhā są podzielone na trzy kolejne kategorie: dhīrā,
adhīrā i dhīrādhīrā. Oznacza to, że istnieje siedem rodzajów svakiyā nāyikā,
a także siedem typów parakiya-nāyikā, więc ostatecznie wyróżniamy
piętnaście (=7+7+1) kategorii nāyikā.
Vijaya: Ile avasthā (warunków, lub sytuacji) posiadają nāyikā?
Gosvāmī: Istnieje osiem avasthā: abhisārikā (schadzka), vāsaka-sajjā
(gotowość i uperfumowanie), utkanthitā (niecierpliwa tęsknota), khanditā
(zazdrość), vipralabdhā (rozczarowanie), kalahāntaritā (cierpienie z powodu
rozdzielenia przez kłótnię), prosita-bhartrkā (oddzielenie od ukochanego) i
svādhina-bhartrkā (kontrola ukochanego). Te osiem warunków występuje w
piętnastu rodzajach nāyikā, które wymieniłem wcześniej.
Vijaya: Kim jest abhisārikā?
Gosvāmī: Abhisārikā organizuje schadzki (abhisāra) ze swym kochankiem w
wyznaczonym miejscu i idzie tam z Nim. Jyotsna-abhisārikā idzie na abhisāra
ubrana w białe szaty podczas dwóch tygodni fazy jasnej Księżyca (śukla-
pakṣa), a tamo ‘bhisārikā przyobleka się w czerń podczas Kṛṣṇa-pakṣa
(ciemnej fazy Księżyca). Podczas gdy zmierza na abhisāra zachowuje
absolutną ciszę, a także jest przepięknie ustrojona od stóp do głów, jak
gdyby z nieśmiałości. Kurczy członki Swojego ciała, a jeden, czuły sakhī
towarzyszy jej.
Vijaya: Proszę mi powiedzieć o vāsaka-sajjā nāyikā.
Gosvāmī: Vāsaka-sajjā nāyikā ozdabia i perfumuje ciało oraz przygotowuje,
a także upiększa miejsce spotkania w pełnym chęci oczekiwaniu na przybycie
kochanka, z postanowieniem zaangażowania się w smara-kridā (gry z
Kamadevy). Mając nadzieję, że jej kochanek przyjdzie, gdy będzie mógł,
spogląda Ona na ścieżkę, wzdłuż której wiedzie droga jej kochanka,
wysławia go i słyszy Jego līlā-katha w towarzystwie sakhī. Co moment z
niecierpliwością czeka na posłańca niosącego wieści o jej kochanku – oto
działania vāsaka-sajjā.
Vijaya: Proszę, opisz utkanthitā.
Gosvāmī: Gdy nāyaka spóźnia się na spotkanie, lecz nie z własnej winy, to
niespokojną nāyikā która niecierpliwi się nadmiernie i pragnie ujrzeć swego
* 108 *
kochanka nazywamy utkanthitā. Jej serce płonie, ciało drży, a ona
zastanawia się dlaczego kochanek nie przyszedł. Traci chęć do robienia
czegokolwiek i opisuje własny, żałosny los, roni łzy rozpaczy - to zachowania
charakteryzujące utkanthitā nāyikā.
Jednocześnie stan vāsaka-sajjā ostatecznie przekształca się w utkanthitā.
Gdy vāsaka-sajjā oczekuje od ustalonego czasu przybycia swego kanta i
widzi, że Ten nie przychodzi, to zmienia ona zdanie i rozmyśla w ten sposób:
„Być może nie przybywa pod wpływem innej nāyikā”. Pozbawiona obecności
jej najbardziej ukochanego kanta, staje się nadmiernie chętna i niespokojna.
Wtedy nazywamy ją utkanthitā nāyikā.
Vijaya: Kim jest khanditā nāyikā?
Gosvāmī: Khanditā nāyikā jest tą, której nāyaka wreszcie pojawia się, długo
po wyznaczonym czasie spotkania, podczas ostatnich prahara (3 godzin)
nocy, posiadając ślady miłosnych rozrywek z inną nāyikā. W tym czasie
khanditā nāyikā bierze bardzo długie, przeciągłe oddechy z powodu gniewu i
nie odzywa się ani słowem do ukochanego.
Vijaya: Kto jest nazywany vipralabdhā?
Gosvāmī: Czasami z woli opatrzności nāyaka nie jest stanie pojawić się z
takich lub innych powodów, nawet po potwierdzeniu czasu i miejsca
schadzki przez sygnał lub wskazówkę. Nāyikā poważnie dotknięta bólem
rozłąki z ukochanym jest w tym czasie nazywana vipralabdhā. Przejawia
wtedy wiele różnych typów zachowania, takich jak potępianie własnej
bezwartościowości, rosnące zaniepokojenie, lamentowanie, gorzki płacz,
głębokie wzdychanie i omdlenie.
Vijaya: Jakie są przejawy kalahāntaritā?
Gosvāmī: Kalahāntaritā nāyikā surowo upomina swojego prāṇa-vallabha, a
następnie pogardza Nim nawet, kiedy Ten pada u jej stóp na oczach
wszystkich jej przyjaciół. Nazywamy ją kalahāntaritā ze względu na jej
działania oraz emocje, takie jak bredząca, niespójna mowa; udręka;
osłabienie ciała i umysłu; długie, przeciągłe oddechy.
Vijaya: Kto jest nazywany prosita-bhartrkā?
Gosvāmī: Kochanek nāyikā prosita-bhartrkā wyruszył w dalekie strony.
Przejawia wtedy zachowania takie jak: melancholia, bezwładność, lęk,
bezsenność, nieubieranie i niekąpanie się.
Vijaya: Kim jest svādhina-bhartrkā?
* 109 *
Gosvāmī: Nāyikā, której priyatama jest zawsze jej uległy, oraz który zawsze
pozostaje u jej boku nazywana jest svādhina-bhartrkā. Posiada wiele reakcji,
takich jak radość z rozrywek z Nim w lesie, wspólne zabawy w wodzie i
zbieranie kwiatów.
Vijaya: Zatem stan svādhina-bhartrkā musi być źródłem ogromnej radości.
Gosvāmī: Nāyikā svādhina-bhartrkā, której ukochany nie może jej zostawić
nawet na chwilę, gdyż znajduje się pod kontrolą jej prema nazywamy
mādhavi. Wśród ośmiu rodzajów nāyikā, trzy - svādhina-bhartrkā, vāsaka-
sajjā i abhisārikā – są wesołe w sercu oraz ozdobione przybraniami i innymi
dekoracjami. Pozostałe pięć nāyikā - mianowicie khanditā, vipralabdhā,
utkanthitā, prosita-bhartrkā i kalahāntaritā - nie nosi elementów zdobniczych
i przybrań. Ich serca cierpią z niepokoju, a one rozpaczają z goryczą,
opierając swój lewy policzek na lewej dłoni.
Vijaya: Jak to możliwe, że takie cierpienie istnieje w Kṛṣṇa-prema? Jakie jest
znaczenie tego nieszczęścia?
Gosvāmī: Ponieważ Kṛṣṇa-prema jest cinmaya (transcendentalna), zatem to
jawne cierpienie jest również jedynie przejawem niesamowitej różnorodności
paramananda. Cierpienie doświadczane w świecie materialnym jest
rzeczywiście źródłem przenikliwego niepokoju, podczas gdy w cit-jagat jest
po prostu przemianą euforycznego ananda. Gdy ktoś poznaje smak ów
cierpienia, to daje ono podstawy do powstania ogromnego szczęścia
cinmaya-rasy. Jednakże niemożliwym jest wyrażenie tego za pomocą słów.
Vijaya: Jakie stopnie prema posiadają te nāyikā?
Gosvāmī: Nāyikā zostały podzielone na trzy kategorie - uttamā, madhyamā i
kaniṣṭhā - w zależności od ich stopnia prema dla Vrajendra-nandana. Kṛṣṇa
czuje bhāvę do każdej konkretnej nāyikā do tego stopnia, że i ta nāyikā
odczuwa bhāvę do Niego.
Vijaya: Jakie są oznaki uttamā?
Gosvāmī: Uttamā nāyikā może porzucić wszystkie swoje dharmy jakby były
nieistotnym fragmentem słomy na rzecz ofiarowania ukochanemu nawet
chwili szczęścia. Nawet, jeśli nāyaka czyni ten typ nāyikā nieszczęśliwą, ta
nie staje się zazdrosna; Jej serce jest rozdarte, jeśli ktoś mówi, że jej
ukochany jest nieszczęśliwy nawet, jeśli nie jest to prawdą.
Vijaya: Proszę opisać przejawy madhyama.
* 110 *
Gosvāmī: Jej serce po prostu ulega przygnębieniu, kiedy słyszy o
nieszczęściu ukochanego.
Vijaya: Jakie są przejawy kaniṣṭhā?
Gosvāmī: Kaniṣṭhā-nāyikā boi się przeszkód - takich jak szkody wynikająca z
opinii publicznej - które mogą uniemożliwić jej spotkanie z Kṛṣṇą.
Vijaya: Ile rodzajów nāyikā istnieje?
Gosvāmī: W sumie jest 360 rodzajów nāyikā. Po pierwsze, istnieje piętnaście
typów, które wymieniłem wcześniej, a te zostały podzielone na osiem
poszczególnych podtypów (15 x 8) = 120 rodzajów, a każdy z nich jest
ponownie klasyfikowany jako kaniṣṭhā, madhyamā i uttamā. (120 x 3) = 360
rodzaje nāyikā.
Vijaya: Teraz, kiedy poznałem świadectwo o nāyikā, urosło we mnie
pragnienie by usłyszeć o wzajemnych różnicach między yūtheśvari. Okaż mi
swoje miłosierdzie i wyjaśnij je.
Gosvāmī: Yūtheśvari są pogrupowane na svapakṣā, vipakṣā i tataṣthā.
Następnie wyróżniamy trzy kolejne podziały, według stopnia saubhāgya
(szczęścia): adhikā (świetny), sama (umiarkowany) i laghvi (lekki). Wśród
nich istnieje ponowny podział na trzy dodatkowe kategorie: prakharā
(surowy), madhya (umiarkowany) oraz mṛdvī (delikatny). Nāyikā, która
odważnie wyraża swój żal i gniew słowami nazywana jest prakharā. Mṛdvī-
nāyikā przemawia słodko, a charakter madhya-nāyikā znajduje się pomiędzy
tymi dwoma.
Adhikā-nāyikā są podzielone na dwie części, a mianowicie ātyantiki (skrajną)
i āpeksiki (porównawczą). Ta, która nie ma wyższego, ani równego stopnia
nazywana jest ātyantika-adhikā. Dotyczy to tylko Śrīmati Rādhy. Jest Ona
madhya, a przy tym nie ma sobie równych w Vrajy.
Vijaya: Kim są āpekṣika-adhikā?
Gosvāmī: Nāyikā apeksika-adhikā są yūtheśvari, które posiadają pozycję
wyższą od jednej lub kilku innych yūtheśvari.
Vijaya: Kim są ātyantiki-laghu?
Gosvāmī: Ātyantiki-laghu jest to nāyikā w stosunku, do której wszystkie inne
nāyikā posiadają wyższość. Wszystkie nāyikā są laghu w porównaniu do
ātyantiki-adhikā. Poza ātyantiki-laghu wszystkie yūtheśvari są adhikā. W ten
sposób nie ma mowy o tym by ātyantiki-adhikā-yūtheśvari był równa lub
* 111 *
mniej ważna niż ktokolwiek inny i podobnie, nie ma wątpliwości, iż ātyantiki-
laghu jest ważniejsza od kogokolwiek. Jest tylko jeden typ sama-laghu.
Madhya-yūthesvari składa się z dziewięciu typów związanych z kategoriami
adhikā, prakharā, itd. W związku z tym istnieje dwanaście podziałów wśród
yūtheśvari:
(1) ātyantiki-adhikā, (2) sama-laghu, (3) adhika-madhya, (4) sama-madhyā,
(5) laghu-madhya, (6) adhika-prakharā, (7) sama-prakharā, (8) laghu-
prakharā, (9) adhika-mṛdvī, (10) sama-mṛdvī, (11) laghu-mṛdvīi, (12)
ātyantiki-laghu.
Vijaya: Teraz chciałbym się dowiedzieć czegoś o różnych typach dūti
(posłańców).
Gosvāmī: Nāyikā, która cierpi z powodu intensywnej tęsknoty spotkania z
Kṛṣṇą wymaga pomocy posłańców (dūti), którzy są dwojakiego rodzaju:
svayam-dūti i apta-dūti.
Vijaya: Jaki jest charakter svayam-dūti?
Gosvāmī: Kiedy nāyikā jest oszołomiona przez anurāga (głębokie
przywiązanie), jej nadmierny zapał czasami pokonuje nieśmiałość, tak że
staje się bezwstydna i osobiście wyraża bhāvę swojemu nāyaka. Nazywamy
to svayam-dūti. Takie wyrażanie może być trojakiego rodzaju - ciałem
(kāyika-abhiyoga), słowami (vācika-abhiyoga) oraz oczami (cakṣuṣa-
abhiyoga).
Vijaya: Co to jest vācika-abhiyoga?
Gosvāmī: Vācika-abhiyoga jest tylko wskazówką czy też sugestią (vyanga).
Istnieją dwa rodzaje sugestii: wyrażana poprzez intonację (śabda-vyanga)
oraz zawarta w znaczeniu (artha-vyanga). Czasami sugestia powstaje przez
odwołanie do Kṛṣṇy, czasem dzięki odniesieniu się do czegoś w pobliżu.
Vijaya: Jakie są sugestie, których przedmiotem jest Kṛṣṇa?
Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje wskazówek, których przedmiotem jest Kṛṣṇa:
sāksāt (bezpośrednie) oraz vyapadeśa (poprzez podstęp).
Vijaya: Czym jest bezpośrednia sugestia?
Gosvāmī: Bezpośrednie sugestie są klasyfikowane jako garva (dumną
wypowiedź), ākṣepa (oskarżenie) i yāncā (bezpośrednie błaganie). Istnieje
wiele rodzajów.
Vijaya: Czym jest sugestia wyrażona przez oskarżenie (ākṣepa)?
* 112 *
Gosvāmī: Jeden rodzaj sugestii wyrażonej przez oskarżenie opiera się na
dźwiękach słów, a inny na ich znaczeniu. Nie istnieje konieczność podawania
przykładów w celu zilustrowania tego gdyż jesteś zaznajomiony z alankāra
(retoryką).
Vijaya: Dobrze. Czym jest sugestia wyrażona przez błaganie (yāncā)?
Gosvāmī: Sugestie wyrażone przez błaganie są podzielone na dwa rodzaje:
svārtha i parārtha. Svārtha-yāncā oznacza wyrażenie jedynie własnej prośby,
a parārtha-yāncā określa, że czyjaś prośba jest składana przez inną osobę.
Do tej kategorii zaliczają się oddzielne sugestie wyrażane poprzez intonację
(śabda-vyanga) lub znaczenie (artha-vyanga). Kiedy bhāva miesza się ze
słowami, to jest znana jako oznaka (saṅketika-yāncā).
Vijaya: Zrozumiałem sāksāt-vyanga. W tych bezpośrednich oświadczeniach
abhiyoga w mowie nāyikā do Kṛṣṇy znajdujemy sugestie w intonacji (śabda-
vyanga), w znaczeniu (artha-vyanga). Ich wykorzystanie jest widoczne w
sztukach oraz innych teatralnych przedstawieniach, a poeci wyrażali je
poprzez swój oratorski geniusz. Teraz proszę, wyjaśnij znaczenie vyapadeśa.
Gosvāmī: Słowo vyapadeśa to techniczna definicja pochodząca od terminu
apadeśa w alankāra-śastra. Vyapadeśa oznacza "przez oszustwo” i ma
miejsce gdy ktoś wyraża poufne znaczenie pod pretekstem wypowiedzi o
czymś innym. Oznacza to, że zwracajmy się do Kṛṣṇy w taki sposób, iż
poprzez oczywiste znaczenie przekazujemy jedno pojęcie, ale jest w nim
ukryte również błaganie o wyświadczenie niektórych usług. Ten sposób
komunikacji nazywamy vyapadeśa i wykonujemy za jego pomocą pracę dūti.
Vijaya: A zatem, vyapadeśa to rodzaj zwodniczej wypowiedzi, której tajne
znaczenie wyraża poczucie prośby o miłosną służbę. Proszę, kontynuuj.
Gosvāmī: Istnieje typ ekspresji zwany puruṣa-viṣaya-gata-viyoga. Dzieje się
tak, gdy ktoś myśli: „Kṛṣṇa jest obecny i chociaż słucha, to nie słyszy”, po
czym zaczyna rozmawiać z pobliskim zwierzęciem lub ptakiem. Również
dzieli się to na dwa rodzaje: sugestia wynikająca z brzmienia słów oraz ta
wynikająca z ich znaczenia.
Vijaya: Pojąłem to dzięki twojej łasce. Teraz proszę powiedz mi, czym są
sugestie wyrażane ciałem.
Gosvāmī: Abhiyoga ciałem to działania w obecności Kṛṣṇy, takie jak
pstrykanie palcami, nagłe powstanie pod jakimś pretekstem, obejmowanie
swoich kończyn ze strachu i nieśmiałości, pisanie palcem na ziemi, drapanie
ucha, stosowanie tilaka, ubieranie się, poruszanie brwiami, obejmowanie
* 113 *
sakhī, besztanie swojej przyjaciółki gopi, przygryzanie warg, nawlekanie
naszyjnika, wydobywanie dźwięków z własnych ozdób, odsłanianie własnej
pachy, pisanie imienia Kṛṣṇy oraz zaczepianie pnączy wokół drzewa.
Vijaya: Proszę mi powiedzieć o sugestiach wyrażanych oczami (cakṣuṣa-
abhiyoga).
Gosvāmī: Śmiech oczami, pół-zamknięcie oczu, czynienie nimi tanecznych
ruchów, rzucanie pożądliwego spojrzenia, mrużenie, patrzenie lewym okiem i
spojrzenie z ukosa – wszystkie stanowią sugestie wyrażane oczami.
Vijaya: Zrozumiałem svayam-dūti. Właśnie podałeś wkazówkę by przekazać
pewną wiedzę o tych posłańcach i pojąłem, że istnieją ich niezliczone
odmiany. Teraz, proszę opowiedz mi o apta-dūti.
Gosvāmī: Te dūti nie naruszają zaufania ani nie zdradzają tajemnic, w które
są wtajemniczone nawet, jeśli są bliskie utraty życia. Są czułe oraz bardzo
przebiegłe w sztuce konwersacji. Tylko młode gopi obdarzone wszystkimi
cnotami są dūti z vraja-sundaris.
Vijaya: Ile rodzajów apta-dūti istnieje?
Gosvāmī: Istnieją trzy rodzaje: amitārthā, nisrstārthā i patrahāri. Amitārthā
to dūti, która rozumie pewne wskazówki, lub sygnały, a następnie aranżuje
spotkanie nāyaka i nāyikā. Nisrstārthā to sakhī, która umożliwia spotkanie
kochanków poprzez użycie przekonujących argumentów i uzasadnienia, a
patrahāri jedynie dostarcza wiadomość.
Vijaya: Czy istnieją inne rodzaje apta-dūti?
Gosvāmī: Śilpa-kārini (artyści), daiva-jia (astrologowie), lingini (asceci),
paricārikā (słudzy pokojowi), dhātreyi (pielęgniarki), vanadevi (boginie lasu),
a także sakhī również zawarte w kategorii dūti. Śilpa-kārini wykorzystują
swoje artystyczne malowidła by wywoływać spotkanie ukochanych. Daiva-jia
dūti organizują spotkania uzasadniając je swymi przepowiedniami. Lingini
dūti np. Paurnamāsi noszą szaty tapasvini (ascetek). Kilkoro sakhī, w tym
Lavanga-mañjarī i Bhānumati są dūti paricārikā. Opiekunki Śrīmati Rādhiki to
dhātreyi dūti. W vana-devi są wyższymi bóstwami lasu Vṛndāvany
(adhisthātri-devi). Wymienione wcześniej sakhī również należą do dūti,
pełnią swoją funkcję przez otwarte wyrażanie swoich wiadomości, lub za
pomocą pośrednich wskazówek i sugestii. Aby to robić, używają wszystkich
sposobów, takich jak vyapadeśa (oszustwo), śabda-mula (ton mowy), artha-
mula (bezpośrednie znaczenie słowa), praśamsa (pochwała) oraz ākṣepa
(zarzuty).
* 114 *
Gdy Vijaya Kumāra usłyszał te objaśnienia ofiarował dandavat-prāṇama u
lotosowych stóp Śrī Gopala Guru Gosvāmīego. Pożegnawszy się, wrócił do
swej rezydencji rozwodząc się nad wszystkim co usłyszał.
Tak kończy się trzydziesty trzeci rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany
„Mādhura-rasa-vicara: Svarupa Śrī Rādhy, pięć rodzajów Sahki, i
posłańców.”
ROZDZIAŁ 34
Madhura-rasa-vicāra: różne kategorie Sakhī
Następnego dnia, Vijaya Kumāra ofiarował prasāda nieco wcześniej niż
zwykle, a następnie udał się wzdłuż linii brzegowej w kierunku Kaśi Miśra
Bhavan. Gdy ujrzał na fale, uczucia rasa oceanu zaczęły wzbierać w jego
sercu. Ogarnięty bhāvą, pomyślał sobie: "Aha! Ocean powoduje wzrost
bhāvy we mnie. Mimo, że jest to substancja materialna, przywołuje moje
głęboko ukryte transcendentalne inklinacje. Dokładnie tak jak ocean rasy,
który opisał mi Prabhu.
„Gdy pozostawiam za sobą swe rażące i nieznaczące członki ciała, to widzę
siebie siedzącego na brzegu oceanu rasa, cieszącego się tym stanem w mej
manjari-svarūpie. Kṛṣṇa, który jest nasycony blaskiem świeżej chmury
monsunowej jest wyłącznym Panem tchnienia mojego życia. Śrīmati
Rādhika, córka Vriṣabhānu Maharadży, która w swej przepięknej istocie trwa
u boku Kṛṣṇy, jest dla mej egzystencji wszystkim oraz jej końcem. Ten
ocean jest transformacją intymnej miłości Rādhy i Kṛṣṇy (prāṇaya). Rzędy fal
są różnego rodzaju bhāva, które łączą się by objąć rasę samą w sobie.
Jestem sakhī na brzegu, a różnorodne fale wznoszące się w tym oceanie są
bhāvami, które topią mnie w prema-rasie. Kṛṣṇa jest oceanem rasy i dlatego
kolor oceanu jest dokładnie podobny Jemu. Fale miłości w tym oceanie to
Śrīmati Rādhāji – dlatego są białe. Wysokie, górujące nad wszystkimi fale, to
sakhī, a małe – ich służące (paricārikā). Pośród nich, jestem wyznawcą
paricārikā, niczym cząstka mgiełki rozprysku na odległym brzegu”.
Vijaya Kumāra czerpał wielką radość z tych pięknych medytacji. Po krótkiej
chwili, jego zewnętrzna świadomość powróciła i zmierzając dalej stopniowo
przybył do rezydencji Śrī Guru Gosvāmīego. Wykonał sāṣtānga-pranāma, po
czym usiadł w pobliżu swego Guru czując się bardzo nieznaczącym. Śrī Guru
* 115 *
Gosvāmī następnie z serdecznej troski zapytał; „Vijaya, czy wszystko jest w
porządku?”
Vijaya: Prabhu, samo Twe miłosierdzie jest dla mnie bogatym źródłem
pomyślności. Chcę dokładnie zrozumieć różne kategorie sakhī, abym mógł
stać się ich wyznawcą.
Gosvāmī: Vijaya, opisanie chwał sakhī znajduje się poza możliwościami
każdego jivy, ale ja poznałem je pod wpływem anugatya (wytycznych) Śrī
Rupy. Piękne sakhī Vrajy powodują kompletne w swej doskonałości
odsłonięcie prema-līlā. Są magazynem zaufania w vraja-jugala, boską parą
Vrajy. Tylko najwięksi szczęśliwcy posiadają pragnienie dokładnego poznania
wykwintnych przemyśleń dotyczących sakhī. Podziały, o których już
wspomniałem - a mianowicie adhikā, sama i laghu. Prakharā, madhya i
mṛdvī - istnieją również wśród sakhī, które są powiązane z yūtha. Wszystkie
te podziały opisałem ci wczoraj. W związku z tym, jest rzeczą godną
pamiętać zawsze autorytatywne twierdzenia Śrī Rupa Gosvāmīego:
prema-saubhāgya-sād-gunyādy- adhikyād adhikā sakhī
samā tat-sāmyato jñeyā tal-laghutvāt tathā laghuḥ
durllaṅghya-vākya-prakharā prakhyātā gauravocitā
tad-ūnatve bhāven-mṛdvi madhyā tat-sāmyam āgatā
ātyantikādhikatvādi-bhedaḥ pūrvavad atra saḥ
sva-yūthe yūtha-nāthaiva syād atrātyantikādhikā
sā kvāpi prakharā yūthe kvāpi madhyā mṛduḥ kvacit
Ujjvala-nīlamaṇi (Sakhī-prakarana, 3–5)
Niektóre z sakhī są nazywane adhikā (większymi), ze względu na obfitość
transcendentalnych cech oraz ich wielki majątek w kwestii premy. Niektóre
sakhī są czczone pod nazwą sama, ponieważ są one obdarzone równie
wielką jakością, podczas gdy inne mniej szczodrze obdarowane tymi cechami
zwiemy laghu.
Sakhī, która nie grzeszy słowami (durlanghya) jest znana jako prakharā i
posiada niezwykłą powagę. Sakhī pozbawioną powagi nazywamy mṛdvī, a tą
obdarzoną średnią jej ilością - madhya.
Warto również pamiętać o podziałach takich jak ātyantika-ādhikā wśród tych
sakhī. yūtheśvari jest ātyantika-adhikā w swej własnej grupie, choć może
ona być również znana, jako prakharā lub madu wśród innych yūtha.
Vijaya: Atyantika-adhikā yūtheśvari są najbardziej widocznymi sakhī w
swoich grupach. Istnieją ich trzy rodzaje rozdzielone według odpowiedniej
natury, ātyantika-adhikā prakharā, ātyantika-adhikā Madhya i ātyantika-
* 116 *
adhikā mṛdvī. Byłeś łaskaw już je opisać. Teraz poprzez swą łaskę proszę,
wyjaśnij ten temat szerzej.
Gosvāmī: Tylko yūtheśvari nazywane są ātyantika-adhikā (nieskończenie
wielkimi). Pozostałe członkinie grupy są klasyfikowane jako āpekṣika-adhikā
(stosunkowo wielkie), āpekṣika-sama (względnie równe) i āpekṣika-laghu
(stosunkowo mało ważne), a każdej z tych trzech grup znajdują się również
trzy kolejne rodzaje – zatem istnieje łącznie dziewięć typów: (1) āpekṣika-
adhikā prakharā, (2) āpekṣikaadhikā madhya, (3) āpekṣika-adhikā mṛdvī, (4)
āpekṣika-sama prakharā, (5) āpekṣika-sama madhya, (6) āpekṣika sama
mṛdvī, (7) āpekṣika-laghu prakharā, (8) āpekṣika-laghu madhya i (9)
āpekṣika-laghu mṛdvī.
Są też dwa rodzaje ātyantika-laghu - ātyantika-laghu i sama-laghu - które,
dodane do pozostałych dziewięciu stanowi jedenastkę. Zatem gdy włączymy
yūtheśvari, to istnieje dwanaście rodzajów nāyikā w każdej yūtha.
Vijaya: Prabhu, proszę bądź łaskaw i opowiedz mi o grupach
najsłynniejszych sakhī.
Gosvāmī: Sakhī w yūtha Śrī Rādhy z Lalitą na czele należą do kategorii
āpekṣika-adhikā prakharā. Sakhī w tej samej grupie kierowane przez Viśakhę
znajdują się w madhya āpekṣika-adhikā, a sakhī takie jak Citra i Mādhuri to
āpekṣika-adhikā mṛdvī. W porównaniu z Śrīmati Rādhiką aṣta-sakhī z Śrī
Lalitą na czele stanowią āpekṣika-laghu (stosunkowo mało ważne).
Vijaya: Ile rodzaje āpekṣika-laghu prakharā sakhī istnieje?
Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje laghu-prakharā sakhī: lewe skrzydło (vāmā) i
prawe skrzydło (dakṣinā).
Vijaya: Jakie są oznaki vāmā?
Gosvāmī: Są one zawsze chętne do przyjęcia zaszczytów, a stają się złe gdy
istnieje jakiekolwiek rozluźnienie w oferowanym im szacunku. Ponadto nie są
one łatwo kontrolowane przez ich nāyaka. Taka nāyikā zwana jest vāmā. W
yūtha Rādhiki, sakhī takie jak Lalitā nazywane są vāmā-prakharā.
Vijaya: Proszę opisz oznaki dakṣinā.
Gosvāmī: Nāyikā, które nie posiadają mana, są szczere i wyrażają się
otwarcie, a przy tym stają się uległe na słodkie słowa nāyaka, nazywamy
dakṣinā. W yūtha Śrīmati Rādhiki, sakhī jak Tuṅgavidyā nazywane są
dakṣinā prakharā.
* 117 *
Vijaya: Kim są ātyantika-laghu?
Gosvāmī: Sakhī takie jak Kusumikā można nazwać ātyantika-laghu,
ponieważ są łagodne we wszystkich aspektach oraz nieistotne w porównaniu
z innymi sakhī.
Vijaya: Jakie są zakresy działalności sakhī gdy działają one jako posłańcy
(dūti)?
Gosvāmī: Gdy sakhī działają jako dūti, to do ich obowiązków należy
zorganizowanie spotkania (abhisāra) w celu zjednoczenia nāyaka i nāyikā,
którzy przebywają w pewnej odległości od siebie.
Vijaya: Czy sakhī (koleżanki) mogą być nāyikā?
Gosvāmī: The yūtheśvari są wiecznie nāyikā. Apekṣikaadhikā prakharā,
āpekṣika-adhikā madhya i āpekṣika-adhikā sakhī mṛdvī posiadają cechy
natury zarówno nāyikā i sakhī. Istnieją nāyikā w stosunku do tych, które w
porównaniu są laghu oraz sakhī w stosunku do tych, które są w porównaniu
adhika, więc można je nazwać "prawie bohaterkami" (nāyikā-praya).
Āpekṣika-samā prakharā, madhya i mṛdvī są znane jako dvi-sama – to jest,
są sakhī dla adhikā, a nāyikā dla laghu. Te, które znajdują się w kategorii
āpeksiki laghu, prakharā, madhya i mṛdvī są głównie sakhī. Ātyantiki laghu
gopi są yūtheśvari i według obliczeń trzech rodzajów sakhī, o których
wspomniałem wcześniej, stanowią one piątą kategorię. Są nitya-sakhī. W
odniesieniu do yūtheśvari, sakhī āpeksiki są sakhī oraz dūti, a nie nāyikā. Dla
ātyāntiki laghu (nitya-sakhī), wszystkie stanowią nāyikā nie dūti.
Vijaya: Kim są dūti wśród sakhī?
Gosvāmī: Yūtheśvari są wiecznie nāyikā. Nie działają przede wszystkim jako
dūti ponieważ są one przedmiotem szacunku dla pozostałych. Yūtheśvari
angażuje sakhī, która jest bliska sercu w jej grupie, jako dūti. Czasami
yūtheśvari również wykonuje zadania dūti jako drugą zdolność dla swej
sakhī z powodu intymnej miłości dla niej (prāṇaya). Wszystkie działania dūti,
z wyjątkiem podróży do dalekich miejsc, są drugorzędne. Są one podzielone
na czynności wykonywane bezpośrednio przed oczami Kṛṣṇy oraz te w
momencie Jego nieobecności.
Vijaya: Ile typów wiadomości jest wysyłanych w obecności Kṛṣṇy?
Gosvāmī: Komunikaty te są dwojakiego rodzaju: wiadomości w formie
podpowiedzi lub sygnałów (saṅketika) i komunikatów werbalnych (vācika).
Vijaya: Jakie są saṅketika?
* 118 *
Gosvāmī: Wysyłanie sakhī do Kṛṣṇy poprzez ukradkowe spojrzenie,
mrugnięcie, ruch brwi lub inne gesty nazywa się komunikacją saṅketika - w
postaci wskazówki lub sygnału.
Vijaya: Jakie wiadomości nazywa się vācika?
Gosvāmī: Komunikaty Vācika to te, które są przekazywane przez sakhī w
konwersacji między sobą przed Kṛṣṇą lub za Nim.
Vijaya: Jakie są wiadomości przekazywane w przypadku nieobecności Kṛṣṇy
(paroksa)?
Gosvāmī: Paroksa oznacza, że jedna sakhī jest zaoferowana Kṛṣṇie, lub
wysłana do Niego przez inną.
Vijaya: Jakie są komunikaty, które wykonuje nāyikā-praya?
Gosvāmī: Kiedy trzy rodzaje sakhī: āpekṣika-adhikā prakharā, madhya i
mṛdvī wykonują czynności dūti dla sakhī które należą do laghu w zestawieniu
ze sobą, to te komunikaty nazywane są działaniami nāyikā-praya. Wśród
nich, sakhī sama i madhya posiadają szczególnie słodkie i kameralne
towarzystwo, w którym nie czują wzajemnych różnic. Tylko specjaliści w
premie są w stanie to zrozumieć.
Vijaya: Co robią sakhī-praya gdy niosą wiadomości?
Gosvāmī: Laghu-prakharā, laghu-madhya i laghu-mṛdvī wykonują głównie
czynności dūti. W związku z tym ich komunikacja poprzez wiadomości
nazywana jest aktywnością sakhī-praya.
Vijaya: A czym jest nitya-sakhī?
Gosvāmī: Nitya-sakhī są te, które chcą być tylko sakhī, a nie nāyikā. Istnieją
dwa rodzaje nitya-sakhī: ātyantiki laghu (najmniej istotne) i āpeksiki laghu
(stosunkowo mało ważne).
Vijaya: Jeśli sakhī ma szczególną svabhāvę, np. prakharā, to jest to jej stały
tryb postępowania?
Gosvāmī: To może być naturalna dyspozycja sakhī, ale ona może również
wykazywać inne rodzaje zachowania w zależności od czasu i okoliczności.
Sumienne wysiłki Lality, by złamać mana Rādhiki są tego przykładem.
Vijaya: Wydaje się, że sakhī zawsze spotykają się z Kṛṣṇą poprzez ostrożne
przygotowania Śrīmati Rādhiki.
* 119 *
Gosvāmī: Tkwi w tym ezoteryczna tajemnica. Kiedy sakhī spotyka się z Kṛṣṇą
w odosobnionym miejscu działając jako dūti, to nawet jeśli Kṛṣṇa żarliwie
prosi ją, by spędzała z Nim czas, ona nie zgodzi się na Jego propozycję.
Gdyby uległa, to zaufanie jej priya-sakhī do niej, jako dūti uległo by
zniszczeniu.
Vijaya: Jakie są działania sakhī?
Gosvāmī: Sakhī wykonują szesnaście rodzajów działań:
(1) opisują cnoty nāyikā dla nāyaka i na odwrót;
(2) zwiększają ich wzajemne przywiązanie;
(3) organizują ich spotkania;
(4) przyprowadzają sakhī i oferują ją Kṛṣṇie;
(5) żartują;
(6) dają pocieszenie;
(7) ubierają i ozdabiają;
(8) fachowo wyrażają serdeczne uczucia żywione przez nāyikā do nāyaka, i
odwrotnie;
(9) umiejętnie ukrywają swoje błędy i gafy;
(10) dają wskazówki, jak oszukać męża lub innego krewnego;
(11) organizują dla nāyaka i nāyikā spotkanie we właściwym czasie;
(12) świadczą usługi w zakresie wachlowania przy pomocy camara;
(13) czynią wyrzuty i wyrażają brak poważania wobec nāyaka i nāyikā w
szczególnych okolicznościach;
(14) wysyłają wiadomości;
(15) chronią dla nāyikā jej prāṇa;
(16) zachowują szczególną ostrożność i staranność we wszystkich sprawach.
Zdumiewające są przykłady wszystkich tych działań.
* 120 *
Vijaya: Prabhu, zrozumiałem ideę i obejrzę przykłady w Śrī -Ujjvala-nīlamaṇi.
Zrozumiałem wiele i chcę wiedzieć więcej o niezachwianej premie, którą
sakhī mają dla Kṛṣṇy i siebie nawzajem.
Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje svapakṣa-sakhī. Te, których przywiązanie do
Kṛṣṇy jest takie samo jak ich uczucia do swych yūtheśvari są sama-sneha; a
te, których miłość do Kṛṣṇy i ich yūtheśvari nie jest równa to asama-sneha.
Vijaya: Kim są sakhī które posiadają asama-sneha?
Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje asama-sneha sakhī. Niektóre z nich żywią
większą miłość do ich yūtheśvari niż do Kṛṣṇy, podczas gdy pozostałe sakhī
myślą: „Jestem sługą Hari”. Nie mieszają się one z innymi grupami i
posiadają pełną sympatię dla swoich yūtheśvari, lecz mają jeszcze więcej
uczucia dla Kṛṣṇy. Ewentualnie te sakhī, które rozumują: „Jestem sługą
mojej sakhī” oraz żywią większe uczucia do swych sakhī niż dla Kṛṣṇy,
nazywane są sakhī sneha-adhika.
Vijaya: Kim one są?
Gosvāmī: Wśród pięciu rodzajów sakhī, te które odczuwają większe
przywiązanie do Kṛṣṇy (Kṛṣṇa-sneha-adhikā) są nazywane po prostu sakhī.
Zarówno prāṇa-sakhī jak i nitya-sakhī są sakhī-sneha-adhikā, gdyż żywią
większe uczucie dla swych sakhī.
Vijaya: Kim są sama-sneha sakhī?
Gosvāmī: Te, które obdzielają równą sympatią zarówno Kṛṣṇę i ich
yūtheśvari to sama-sneha.
Vijaya: Spośród wszystkich sakhī, które są najlepsze?
Gosvāmī: Najlepszymi ze wszystkich są te, które uważają się za najbliższe Śrī
Rādhy (nija-jana), choć kochają jednakowo zarówno Śrīmati Rādhikę jak i
Kṛṣṇę. Są one nazywane priya-sakhī i parama-preṣṭha-sakhī.
Vijaya: Prabhu, proszę wyjaśnij podziały między svapakṣa i pratīpakṣa.
Gosvāmī: Wszystkie vraja-sundari podzielone są na cztery kategorie:
svapakṣā, suḥrt-pakṣā, tataṣthā i pratīpakṣā. Suḥrt-pakṣā i tataṣtha są dość
przypadkowe, to rozróżnienie między svapakṣa i pratīpakṣa powoduje
powstanie rasy.
Vijaya: Proszę opisz szczegółowo svapakṣā i pratīpakṣā.
* 121 *
Gosvāmī: Wyjaśniłem już prawie wszystko w związku z svapakṣa. Teraz
wyjaśnię różne grupy, takie jak suḥrt-pakṣā. Suhṛt-pakṣā są podzielone na
dwie kategorie: mianowicie ista-sādhikā i anista-sādhikā (odpowiednio, te
które osiągają to, co pożądane i niepożądane). Te, które zachowują się w
sposób przyjazny wobec rywalek są nazywane tataṣthā.
Vijaya: Teraz proszę powiedz o vipakṣa.
Gosvāmī: Vipakṣa (rywalizująca grupa) są nastawione wrogo oraz wykonują
antagonistyczne działania, takie jak niszczenie tego, co jest pożądane i
wspieranie niepożądanego. Te vipakṣa-sakhī wykazują wiele nastrojów, w
tym oszukaństwo, złość, niepokój, zazdrość, wrogość, smutek i dumę.
Vijaya: Jak ukazują dumę?
Gosvāmī: Duma jest wyrażana na sześć sposobów: egoizm (ahankāra),
abhimāna (ostentacyjność), darpa (zadowolenie z siebie), uddhasita (pycha),
mada (zarozumialstwo) oraz auddhatya (wyniosłość).
Vijaya: Co oznacza w tym kontekście ahankāra (egoizm)?
Gosvāmī: Ahankāra polega na krytyce innej grupy (pakṣa) i chwaleniu zalet
własnej.
Vijaya: Jakie jest tu znaczenie abhimāna?
Gosvāmī: Korzystanie z ekspresyjnych nastrojów i postaw, aby pokazać
wyższości premy własnej grupy nazywamy abhimāna (ostentacyjnością).
Vijaya: Czym jest darpa?
Gosvāmī: Darpa (zadowolenie z siebie) jest pychą, która ukazuje własną
wyższość korzystania z rozrywek.
Vijaya: Czym jest uddhasita (pycha)?
Gosvāmī: Uddhasita to bezpośrednie wyśmiewanie konkurencyjnej grupy.
Vijaya: Czym jest mada?
Gosvāmī: W tym kontekście mada (zarozumialstwo) jest pychą, która
zwiększa doskonałość seva itd.
Vijaya: Czym jest auddhatya?
* 122 *
Gosvāmī: Auddhatya (wyniosłość), to otwarta deklaracja własnej wyższości.
Szyderstwa oraz pomniejszanie zasług innych przez sakhī to przykłady tego
rodzaju garva.
Vijaya: Czy yūtheśvari również bezpośrednio wykazują zazdrość?
Gosvāmī: Nie, yūtheśvari są bardzo poważne i nie okazują bezpośrednio
złości wobec rywalizującej grupy. Poza tym, nawet sakhī, która jest prakharā
nie będzie mówić o błahych rzeczach w obecności vipakṣa-yūtheśvari.
Vijaya: Prabhu, yūtheśvari we vraja-līlā są wiecznie doskonałymi śakti
Bhagavāna. Jakie jest znaczenie istnienia bhāv, takich jak ich wzajemna
wrogość? Gdy ziemscy logicy i empiryści, którzy są przeciwni Kṛṣṇie widzą to
wszystko, wtedy wyrażają brak szacunku dla transcendentalnej zasady vraja-
līlā i wyśmiewają ją. Mówią, że jeżeli w parama-tattva istnieje złośliwość itd;
to czemu potępiać wrogość w materialnym świecie? Gdzie jest cel w
sławieniu takiego zachowania? Zamieszkujemy Śrī Dhama Navadvīpa gdzie
przez wolę Śrī Kṛṣṇy Śrīman Mahāprabhu-dewy, możemy spotkać wszystkie
rodzaje materialistycznych osób. Niektórzy są zagorzałymi wyznawcami
karma-kānda, lecz większość nich to grzesznicy, którzy wyszukują błędy w
rozrywkach Kṛṣṇy. Ignorują oni tę wyjątkową, transcendentalną līlā, myśląc,
że jest to produkt maja. Proszę bądź litościwy i wyjaśnij ten temat by moje
serce mogło pozostać niezłomne w obliczu takich uwag.
Gosvāmī: Tylko ci, którzy są całkowicie pozbawieni rasy mogą powiedzieć, że
niewłaściwym dla drogich bhaktów Hari byłoby wyrażanie uczuć takich jak
wrogość. Jeśli zastanawiamy się głęboko, okazuje się, że Kṛṣṇa niszczy
grzechy, a także zachwyca miliony Kāmadewów. Jego priya-narma-sacha, w
osobie śrngāra-rasa króluje wspaniale w pełni objawiona we Vrajy. Jest to ta
sama rasa, która, w celu zadowolenia Kṛṣṇy, wznieca zazdrość i wszystkie
związane z nią uczucia między egoizmem rywalizujących grup. Jednakże, w
rzeczywistości nie istnieje zazdrość między nimi. Ich wyraźnie wrogie
nastroje, są poza zwykłą transformacją uczucia.
Vijaya: Prabhu, jestem nieznaczącym stworzeniem i takie ezoteryczne
tematy niełatwo znajdują drogę do mego serca. Proszę, obdarz mnie swoją
łaską tłumacząc tę sprawę tak jasno, bym mógł ją łatwo pojąć i stać się
pobłogosławionym.
Gosvāmī: Prema-rasa jest jak ocean mleka, które staje się niesmaczne, gdy
miesza się je z krowim moczem logiki i argumentacji. Nie jest właściwym
zastosowanie filozoficznych rozważań tattvy w kontekście prema-rasy. Z
jednej strony, Bhakti-devi obdarza światłem cit oraz hlādini serca sadhaków,
którzy zgromadzili ogromne ilości sukrti, by uświadomić sobie istotę całej
* 123 *
siddhanty będąc całkowicie pozbawionymi pomocy logiki. Z drugiej strony, te
niewyobrażalne wnioski nie budzą się w ogóle w sercach tych, którzy chcą
zrozumieć siddhanty poprzez przyziemną logikę, argumentację i ziemskie
wykształcenie. Zastosowanie fałszywej i błędnej logiki (kutarka) powoduje
jedynie powstanie większej ilości kutarka. Ty jednakowoż jesteś jednym z
bardzo szczęśliwych jiv. Dzięki łasce Bhakti-devi zrozumiałeś już wszystko,
lecz wciąż pytasz z chęci i przez wzgląd na umocnienie zrozumienia
siddhanty. Z pewnością przekażę ci wiedzę o tych zasadach. Nie jesteś
wyznawcą logiki, karma-kānda lub jñāna-kānda, jak i nie jesteś zbyt
poświęcony vaidhi-bhakti oraz samoograniczeniu przez zasady i przepisy. Nie
ma zastrzeżeń, co do tego bym mógł nauczać cię jakiekolwiek siddhanty.
Istnieją dwa rodzaje zainteresowanych ludzi. Jedni pytają po podjęciu
schronienia w suchej logice, podczas gdy inni, którzy pokładają wiarę w
istnieniu bhakti, mogą uzyskać spełnienie poprzez jego svatah-siddha
(oczywiste) wzory. Nie należy odpowiadać na pytania suchych logików, bo
nigdy nie uwierzą oni w wyjaśnienia prawdy. Ich moc rozumu ogranicza się
do sfery maji, więc są chromi w stosunku do acintya-bhāv. Ich intelekty nie
mogą nawet spróbować wejść w tematykę acintya, bez względu na to, jak
usilnie będą oni pobudzać swe umysły. Ostatecznie spekulacje umysłowe
mogą jedynie zatrzeć jakiekolwiek ślady przekonania w Iśvara. Ci, którzy
akceptują towarzystwo bhakti-pakṣa (religijnego punktu widzenia) są
podzieleni na wiele typów w zależności od ich kwalifikacji. Nawet wśród sad-
Guru, tylko ci, którzy osiągnęli adhikara z śrngāra-rasy mogą pojąć tą poufną
tattvę.
Vijaya! Cóż za bezprecedensową rasą jest ta vraja-līlā! Wydaje się ona tą
samą zasadą jak przyziemna śrngāra-rasa tego świata, lecz w rzeczywistości
jest odwrotnie. Zostało to stwierdzone w rasa-pañcādhyāyi (Śrīmad-
Bhāgavatam 10.33.40), że choroba serca tych, którzy studiują tę līlā ginie.
Czym jest choroba serca uwarunkowanej duszy? Materialistyczne pożądanie.
Ta żądza naturalnie pojawia się w tych, którzy identyfikują się z męską, lub
żeńską formą organizmu złożonego z siedmiu dhatu, takich jak ciało i krew,
tak jak i w tych, którzy przyjmują schronienie w ciele poprzez akceptację
tożsamości składającej się z pragnień dotyczących umysłu, inteligencji i
fałszywego ego. Tego pożądania nie da się usunąć w łatwy sposób. Może
być rozwiane poprzez ciągłe pielęgnowanie dążeń i nastrojów w pogoni za
vraja-līlā. W tej siddhantcie widać cudowną cechę śrngāra-rasy līlā
Vṛndāvany. Możesz również zdać sobie sprawę, że choć nirviśeṣa-brahma
charakteryzuje się samozadowoleniem (atmarama), to ta aprakata-śrngāra-
rasa uważa ją za zupełnie nieistotną i odrzuca w dal, przez cały czas
doskonale panując. Ponadto, ta śrngāra-rasa istnieje zewnętrznie wraz z
* 124 *
blaskiem, który w pełni i doskonale zmniejsza wartość wytworności
transcendentalnego świata Vaikuntha w niebie duchowym.
Chwały śrngāra-rasy są niedoścignione. Istnieje sāndrānanda (wysoce
skupione szczęście) w tej rasie, lecz nie znajdziesz tu suchych przyjemności
(śuskānanda), pomyślności pochodzącej z bezczynności (jadānanda), a
nawet ograniczonego szczęścia (sankucitānanda). Jest to wcielenie
kompletnego ananda i w celu osiągnięcia ukończenia rasy w tym
pūrnānanda, w wielu przypadkach nieograniczone odmiany bhāvy cierpią z
wzajemnie przeciwnymi bhāvami. W niektórych przypadkach, te przeciwległe
bhāvy są czułe, a w innych okolicznościach, składają się z emocji takich jak
wrogość. Jednak bhāvy z aprakata-rasy nie charakteryzują się
podstawowością, ani nie są pełne wad, jak przyziemne emocje, np. wrogość.
Są to po prostu odmiany fascynujących przemian paramananda. Wznoszą się
niczym fale, które pobudzają oceanu rasy.
Wnioskiem płynącym z nauk Śrī Rupa Gosvāmīego jest to, że bhāva
obdarzona jest niezwykłą różnorodnością. Różne bhāvy całkowicie ze sobą
zgodne związane są ze svapakṣa. Bhāvy, które są w większości zgodne, a
tylko nieco sprzeczne wiążą się z suhṛt-pakṣa. Kiedy niezgodne bhāvy
dominują, a kompatybilnych jest bardzo mało, to nazywamy je tataṣtha. Gdy
wszystkie bhāvy są całkowicie niezgodne, to te grupy są związane z vipakṣa.
Inną kwestią jest to, że kiedy te bhāvy są niezgodne, to nie tworzą
wzajemnej przyjemności, dlatego prowadzi to do powstania wrogości i
podobnych uczuć w tej paramananda-rasie.
Vijaya: Skąd konieczność pakṣa i vipakṣa bhāvy?
Gosvāmī: Kiedy bhāvy dwóch nāyikā są równe, powstaje bhāva rywalizacji, a
tym samym nastroje przyjaźni i wrogości działają jako przekształcenia rasy.
Powinieneś zrozumieć, że dzieje się tak tylko po to by wzbogacić najwyższą
słodycz akhanda-śrngāra-rasy.
Vijaya: Czy śakti Śrīmati Rādhā i Candrāvali są równe z punktu widzenia
tattvy?
Gosvāmī: Nie, nie. Jedynie Śrīmati Rādhika, która składa się w całości z
mahabhāvy, jest istotą hlādini. Candrāvali jest Jej kaya-vyuha (ekspansją
ciała) i jest nieskończenie mniej wykwalifikowana niż Śrīmati Rādhika.
Niemniej jednak, w śrngāra-rasie Candrāvali posiada ducha równości z
Rādhą, aby powstająca w ten sposób rywalizacja odżywiała prema-rasę.
Rozważ to ponownie. Bhāva tych dwóch yūtheśvari nie może być całkowicie
kompatybilna. Jeżeli w jakiś sposób wydaje się taką być, wtedy oznacza to
po prostu zbieg okoliczności, tak jak kształt utworzony przez mola
* 125 *
książkowego na stronie może przypadkowo przypominać literę alfabetu.
Właściwie, bhāvy svapakṣa i vipakṣa rasy występują naturalnie
Vijaya: Prabhu, rozwiałeś nawet moje najmniejsze wątpliwości. Twoje
słodkie nauczania weszły w me serce przez ścieżkę uszu i niszczą całe
rozgoryczenie. W pełni zrozumiałem ālambana (obiekt i siedzibę rasy) w
odniesieniu do vibhāvy mādhura-rasy. Sac-cid-ananda Kṛṣṇa jest jednym,
jedynym nāyaka, a ja medytuję nad Jego cechami, formą oraz działaniami.
Posiada On osobowości dhīrodātta, dhīra-lalitā, dhīra-canta oraz dhīroddhata
i wiecznie wykonuje Swe līlā, jako nāyaka w rolach pati i upapati. Jako
kochanek, jest anukūla (wierny), dakṣina (szczery), śatha (oszukańczy) oraz
dhanoa (lekkomyślny i śmiały). Zawsze służą mu przyjaciele, którzy
organizują Jego spotkania (cetaka), ubierają Go (vita) i żartują (vidūsaka),
masażyści (pitha-marddaka) i Jego najbardziej intymni przyjaciele (priya-
narma-sakha). Lubi grać na vamśi. Dziś Kṛṣṇa pojawił się w moim sercu,
jako viṣaya rasa.
W tym samym czasie zrozumiałem także, jak piękne młode kobiety Vrajy są
āśraya z mādhura-rasy. Te gopi to nāyikā. Nāyikā dzielą się na dwa rodzaje:
svakiyā i parakija. We Vrajy parakija-nāyikā są āśraya z śrngāra-rasy i
istnieją ich trzy rodzaje: sādhana-para, devi oraz nitya-priya. Atrakcyjne
dziewczęta Vrajy dzielą się na grupy wedle których służą Kṛṣṇie, a miliony
pięknych vraja-gopi podporządkowują się jednej z wielu yūtheśvari. Wśród
wszystkich yūtheśvari wyróżniają się Śrī Rādhā i Śrī Candrāvali. W yūtha Śrī
Rādhy istnieje pięć rodzajów sakhī, mianowicie sakhī, nityasakhī, prāṇa-
sakhī, priya-sakhī oraz parama-śrestha-sakhī. Chociaż parama-śrestha-sakhī,
które są również znane jako anoa-sakhī, kwalifikują się by być yūtheśvari, to
nie tworzą oddzielnych yūtha ponieważ pragną pozostać wyznawczyniami Śrī
Rādhy. Sakhī pod ich kierownictwem są zbiorczo nazywane ich gana, np.
Lalitā gana, Viśakha gana itd.
Nāyikā podzielone są na trzy rodzaje - mugdhā, madhya i pragalbhā – a z
nich zarówno madhya jak i pragalbhā tworzą trzy kolejne kategorie: dhīrā,
adhīrā i dhīrādhīrā. Te sześć grup oraz mugdhā stanowi razem siedem
kategorii, które są podzielone na dwa rodzaje - svakiyā i parakija, które
uzupełniają czternaście typów. Kategoria niezamężnej nāyikā (kanya) tworzy
w sumie piętnaście grup nāyikā. Te piętnaście rodzajów nāyikā posiada
osiem avasthā (warunków, lub sytuacji), począwszy od abhisārikā itd.
Wszystkie te grupy są podzielone ponownie na uttamā, madhyamā i kaniṣṭhā
– co łącznie daje liczbę 360 (= 15 x 8 x 3) typów nāyikā. Różne rodzaje
zachowania (vyavahāra) yūtheśvari, takie jak suhṛt, jak również ich celów
(tātparya), obudziły się w moim sercu. Zrozumiałem również obowiązki sakhī
i wysłanników (dūti). Teraz, gdy poznałem wszystkie z tych tematów,
* 126 *
posiadłem zrozumienie āśraya-tattvy o rasie, a poprzez połączenie tego ze
szczegółami viṣaya-tattvy o rasie, pojąłem także ālambana-tattvę zawartą w
tematyce vibhāvy. Jutro będę uczyć się o uddīpana! Kṛṣṇa pokazał mi
nieograniczoną dobroć łącząc mnie z sad-Guru takim jak ty. Przyjmuje
pokarm pijąc nektar cieczy płynących z twoich ust lotosu.
Śrī Gopala Guru Gosvāmī objął Vijayę i powiedział: „Mój drogi synu. Ja
również osiągnąłem sukces poprzez pozyskanie ucznia takiego jak ty. W
miarę jak zadajesz kolejne pytania Śrī Nityānanda Prabhu osobiście
odpowiada na nie mymi ustami”. Łzy premy zaczęły płynąć z oczu zarówno
Guru jak i śiṣya. Kiedy mahatmowie tacy jak Śrī Dhyānacandra zostali
świadkami ogromnego szczęścia Vijayi pochłonęła ich paramananda. Właśnie
wtedy nieopodal Rādhā-kanta Matha przybyło kilku śuddha Wisznuitów i
poczęło śpiewać śloki skomponowane przez Candidāsa:
sai (sakhī), kebā sunāila śyāma-nāma (refren)
kānera bhitāra diyā, marame paśila go,
ākula karila mora prāna
Och, moja droga sakhī, kim jest że ta osoba, która pierwsza dała mi usłyszeć
imię "Śyama"? Gdy wchodzi w Moje serce przez Me uszy, staję się
przytłoczony niecierpliwością.
na jāni kateka madhu, śyāma-nāme āche go,
vadana chāḍite nāhi pāre
Nie wiem, ile słodyczy wypełnia tę nazwę, jest tak słodka, że mój język nie
pozostawi go ani na chwilę.
japite japite nāma, avaśa karila go
kemone pāibo sai, tāre
Kroczę powtarzając to imię, zostałem całkowicie zaabsorbowany. Oh, sakhī,
jak kiedykolwiek będę w stanie spotkać się z Nim?
nāma-paratape jāra, aichana karila go
aṅgera paraśe kibā haya
Jeśli samo imię tej osoby ma prawo umieścić mnie w takim stanie, to nie
jestem w stanie sobie wyobrazić swego stanu gdybym mógł dotykać Jego
ciała.
yekhāne vasati tāra, sekhāne thākhiya go,
yuvatī dharāma kaiche raya
* 127 *
W jaki sposób młode kobiety mogą utrzymywać swoje zasady religijne
wszędzie tam, gdzie On przebywa?
pāśarite kari mane, pāśarā na jāya go,
ki karibe ki habe upāya
W moim sercu chcę o Nim zapomnieć, ale nie mogę. Teraz nie mogę
zrozumieć, co jest lekarstwem, co robić.
kahe dvija-caṇḍīdāsa, kulavatī kula-nāśe
apanāra yauvana jācāya
Dvija Candidāsa rzecze: „Ten Śyāmānanda zniszczył dynastię czystych
kobiet, pokazując Swoją młodzieńczą urodę”.
Nadal śpiewali tą kirtane z mrdanga i karatālas przez półtorej godziny, a
wszyscy zanurzyli się w premie. Gdy ich wchwalanie nieco ustąpiło, Vijaya
Kumāra ofiarował swój szacunek Wisznuitom zgodnie z ich uprawnieniami.
Następnie ofiarował sāstānga-prāṇama Śrī Guru Gosvāmīemu, po czym
ruszył do swojej rezydencji w Haracandi sahe.
Tak kończy się trzydziesty czwarty rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany
Madhura-rasa-vicāra – różne kategorie Sakhī
ROZDZIAŁ 35
Mādhura-rasa-vicāra: uddīpana
Następnego dnia, Vijaya Kumāra po uhonorowaniu prasāda w wyznaczonym
czasie poszedł pokłonić się stopom Śrī Guru Gosvāmī, był tak podniecony
ofiarowując sāṣtānga-dandavat-prāṇama. Gosvāmī podniósł go, objął i
bardzo czule posadził obok siebie.
Vijaya Kumāra skorzystał z okazji i powiedział: "Prabhu, chcę wiedzieć o
uddīpana w mādhura-rasa. Czy będziesz tak miły i wyjaśnisz mi więcej? "
Śrī Guru Gosvāmī odpowiedział: "uddīpana-vibhāvy w mādhura-rasa są
następujące: guṇa (cechy) Kṛṣṇy i jego ukochane gopi; ich nazwy (nāma);
działania i charakter (carita), ozdoby (maṇḍana); rzeczy związane z
przedmiotem miłość (sambandhī) i rzeczy, które nie są bezpośrednio
związane z przedmiotem miłości (tataṣtha). "
* 128 *
Vijaya: Proszę wyjaśnij mi czym są guṇa.
Gosvāmī: Istnieją trzy rodzaje guṇa: odnoszące się do umysłu (mānasika),
mowy (vācika) i ciała (kāyika).
Vijaya: Jakie są różne rodzaje cech, które odnoszą się do umysłu (mānasa-
guṇa) w tej rasie?
Gosvāmī: Istnieje wiele rodzajów mānasa-guṇa, takie jak wdzięczność,
przebaczenie i współczucie.
Vijaya: Jakie są różne rodzaje vācika-guṇa?
Gosvāmī: Wszystkie obce słowa, które dają radość dla uszu stanowią vācika-
guṇa.
Vijaya: Jakie są różne rodzaje cech cielesnych (kāyika guṇa)?
Gosvāmī: W kāyika guṇa obecne są vayasa (wiek), rupa (forma), lāvanya
(połysk), saundarya (piękno), abhirūpatā (wpływ), mādhurja (słodycz),
mārddva (miękkości), i tak dalej, cztery podziały wieku, które miały
schronienie w mādhura-rasa są vayaḥ-sandhi, navya-vayasa, vyakta-vayasa i
pūrṇa-vayasa.
Vijaya: Czym jest vayaḥ-sandhi?
Gosvāmī: Vayaḥ-sandhi jest elastycznym połączeniem pomiędzy etapem
dzieciństwa (balya) i młodości (yauvana), a ten konkretny etap jest
nazywany prathama-kaiśora. Etap pełnej młodości (sampūrnakiśora) jest
uwzględniony w vayaḥ-sandhi. Pauganda (dzieciństwo - do dziesięciu lat)
można nazwać Balya. Słodycz vayaḥsandhi Kṛṣṇy i Jego ukochanych jest
uddīpana.
Vijaya: Czym jest navya-vayasa (młodzięczy rozkwit)?
Gosvāmī: Oznaki navya-vayasa to m.in. świeża młodość (nava-yauvana),
niewielki wygląd pieṛṣi, niepokój w oczach, łagodny uśmiech i nieco
wzburzone serce.
Vijaya: Czym jest vyakta-vayasa (przejawienie młodości)?
Kiedy Vijaya Kumāra zadawał to pytanie, przybyli wielbiciel Ramanuja-
Sampradaji i Paṇḍita-sannyāsī z Śankara Matha, aby wziąć darśan Bóstwa.
Vaiṣnava miał koncepcję bycia mężczyzną sługą Bhagavāna, a Śankara
sannyāsī został wchłonięty w suchą medytację na bezosobowym nirviśeṣa-
brahmanie, więc żaden z nich niemógł identyfikować się jako vraja-gopi.
* 129 *
Ponieważ nie wolno dyskutować o rasa-katha w obecności ludzi, którzy
uważają się za mężczyzn, Gosvāmī i Vijaya zamilkli, i zaczeli angażować się
w zwykłe pogawędki wypytując o różne rzeczy przybysza Vaiṣnavę i
ekadandī sannyāsīna. Po krótkim czasie, dwóch gości ruszyło dalej w
kierunku Siddha-Bakula, i wtedy Vijaya powtórzył pytanie, uśmiechając się
lekko.
Gosvāmī: W stanie znanym jako vyakta-vayasa pieṛṣi gopi 'stają się bardzo
widoczne (prominentne), brzuchy nabieraja trzech fałd, a ich kończyny
zaczynają migotać promiennym blaskiem.
Vijaya: Czym jest pūrṇa-vayasa?
Gosvāmī: pūrṇa-vayasa to etap, w którym pośladki stają się wysoko
rozwinięte, talia staje się cienka, wszystkie kończyny stają się lśniące, pieṛṣi
stają się ciężkie, a uda przypominają pnie drzew bananowych. Kilka
szczególnych vrajasundarīs wykazują również cechy pūrṇa -yauvana w ich
wcześniej młodości.
Vijaya: Zrozumiałem temat vayasa. Teraz proszę powiedz o rūpie.
Gosvāmī: Rūpa to niezwykłe piękno, które kobieta przejawia, mimo że nie
ma na sobie ozdób. Rūpa występuje, gdy wszystkie kończyny są w idealnej
proporcji.
Vijaya: Czym jest lāvanya?
Gosvāmī: Lāvanya jest perłowym połyskiem, który emanuje z członków
ciała.
Vijaya: Czym jest saundarya?
Gosvāmī: Saundarya jest doskonałością ciała, w której każda z kończyn ciała
jest odpowiednio ukształtowana w idealnnej proporcji do innych.
Vijaya: Czym jest abhirūpatā?
Gosvāmī: Jest powiedziane, że abhirūpatā jest wtedy, gdy kogoś cechy
piękna przechodzą na pobliskie obiekty.
Vijaya: Czym jest mādhurja?
Gosvāmī: Mādhurja jeto cielesne piękno, które jest po prostu nie do
opisania.
Vijaya: Czym jest mārddva?
* 130 *
Gosvāmī: Mārddva to miękkość, która nie jest w stanie tolerować nawet
dotyku delikatnych rzeczy. Istnieją trzy rodzaje mārddva: Uttamā,
madhyama i kaniṣṭha.
Vijaya: Prabhu, zrozumiałem guṇa. A teraz proszę powiedz mi, o nama.
Gosvāmī: Imiona takie jak Rādhā-Kṛṣṇa, które są pełne niezwykłej
tajemniczości i poufnej rasy, są nazywane nama.
Vijaya: teraz łaskawie opowiedz mi o carita (zachowaniu).
Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje carita: anubhava i līlā. Opowiem o anubhāvie
kiedy zakończeniymy omawianie vibhavę.
Vijaya: Więc proszę opisz łaskawie līlā.
Gosvāmī: Termin līlā dotyczy sundara-krīdā (piękna gra) i czynności,
tāndava (taniec), veṇu-vādana (gra na flecie), go-dohana to dojenie krów i
nawoływanie ich ze wzgórza, a następnie liczenie ich.
Vijaya: Jakie są sundara-krīdā?
Gosvāmī: Są to nieograniczone sportowe zabawy, takie jak rāsa līlā, z piłką,
oraz mówienie w językach ptaków i zwierząt.
Vijaya: Ile rodzajów maṇḍana (dekoracje) istnieje w nich?
Gosvāmī: Istnieją cztery rodzaje maṇḍana: ubrania, ozdoby, girlandy i
anulepana (pasty i perfumy, które są rozmazane po całym ciele).
Vijaya: Czym jest sambandhe?
Gosvāmī: sambandhe zostało podzielone na dwa typy: Rzeczy które są
połączone (lagna) i rzeczy, które są w pobliżu (sannihita).
Vijaya: Co oznaczna lagna (występowanie pomyślnych oznak)?
Gosvāmī: Lagna-sambandhe zawiera dźwięki fletu i trąbki, śpiew, zapachy,
dzwonienie ozdób, ślady, dźwięk vīṇy i artystyczne umiejętności.
Vijaya: Jaki jest charakter fletu w melodii?
Gosvāmī: strumień nektaru, który wychodzi z ust Kṛṣṇy poprzez muralī
wyróżnia się spośród wszystkich rodzajów uddīpana.
Vijaya: Teraz proszę opisz rzeczy, które są w pobliżu (sannihitasambandhī).
* 131 *
Gosvāmī: W sannihita-sambandhe zawierają się pozostałości girland, pawie
pióra, gairika (czerwony kamień) inne kolorowe minerały ze wzgórz, krowy,
kije, trąbki, widok drogich towarzyszy Kṛṣṇy, kurz wzniesiony przez kopyta
krów, Vṛndāvana, podmioty i przedmioty przyjmujące schronienie Vṛndāvany
(vṛndāvanāśrīta-vastu), Govardhana, Yamunā i rasa-sthali.
Vijaya: Co oznacza vṛndāvanāśrīta (pod osłoną Vṛndāvany)?
Gosvāmī: zwierzęta, takie jak jelenie, ptaki, takie jak paw, trzmiele, gaje
winorośli kwiatowych, tulasī, kwiaty i drzewa kadamba są vṛndāvanāśrīta.
Vijaya: Co oznacza tataṣtha (marginalny)?
Gosvāmī:księżycowe promienie, chmury, błyskawice, wiosna, jesień, księżyc
w pełni, wiatry, ptaki, takie jak paw są tataṣtha.
Po wysłuchaniu z uwagą o uddīpana-bhāvie, Vijaya Kumāra milczał przez
chwilę. Spotkanie ālambana z uddīpana-bhāvą wzbudził wzniosły nastrój w
sercu, i od razu anubhāvy zaczęły przejawiać się w jego ciele. Głos mu
zadrżał i zakrztusił się ze wzruszenia.
Powiedział: "Prabhu, teraz uprzejmie opisz mi anubhāvy w szczegółach.
Proszę wyjaśnij mi jedną część Kṛṣṇa-carita (działania i jakości Kṛṣṇy), a
mianowicie līlā. Kiedy dowiem się o anubhāva, będę mógł wiedzieć więcej o
Kṛṣṇa-Carita.
Gosvāmī: Istnieją trzy rodzaje anubhāvy: alankāra (ozdoby), udbhāsvara
(oznaki) i vācika (słowne).
Vijaya: Czym jest alankāra (ornament)?
Gosvāmī: Dwadzieścia rodzajów alankāra z atrakcyjnych gopi Vrajy w
młodości (yauvana) zostały nazwane sattva-ja (wynikające z śuddha-sattvy).
Te manifestacje są cudowne ze względu na intensywne wchłanianie w ich
ukochane Kṛṣṇy. Te dwadzieścia rodzajów alankāra zostały podzielone na
trzy kategorie:
(1) wynikające z kończyn (aiga-ja);
(2) te, które powstają spontanicznie (ayatna-ja);
(3) te, które wynikają z własnego charakteru (svabhāva-ja).
Te alankāra pojawiają się z kończyn (aṅga-ja) są nimi: (1) nasiono
przywiązania (bhāva), (2) gesty (hāva), oraz (3) miłosne igraszki (helā).
Ayatna-ja obejmuje (4) urodę (śobhā), (5) połysk (kānti), (6) błyskotliwość
* 132 *
(dīpti), (7) słodkości (mādhurja), (8) śmiałość (pragalbhatā), (9)
wielkoduszność (audārya) i (10) cierpliwość (dhairya). Svabhāva-ja obejmuje
(11) naśladowanie līlā, (12) przyjemności (vilāsa), (13), nastrój
odpowiedniego ubioru (vicchitti), (14) oszołomienie (vibhrama), (15),
zwłaszcza mieszanina bhāvy (kila-kiñcita), (16) Przebudzenie z tęsknoty
(mottāyita), (17) pozorna pozycja (kuṭṭamita), (18) brak szacunku (vivvoka),
(19), czułość (lalitā) i (20) bhāvy wyrażona przez aktywności (vikṛta).
Vijaya: Jaki jest sens bhāvy w tym kontekście?
Gosvāmī: W ujjvala-rasa, kiedy rati, która jest jak ziarno, i przyjmuje
pozbawioną agitacji citta, wtedy jej pierwszą transformację nazywamy
bhāva. Nieprzekształcony etap citta nazywa się sattva. Gdy przyczyną
transformacji jest obecna, oryginalna transformacja, która jest niczym
pierwsze kiełkowanie nasion, nazywana jest bhāva.
Vijaya: Czym jest hāva (gesty)?
Gosvāmī: hāva jest stanem, w którym rati jest jaśniej i bardziej widoczna niż
w bhāvie, wynika z pochylenia szyi, gestów brwi i oczów, oraz przyjmuje
inne oznaki.
Vijaya: Czym jest helā?
Gosvāmī: hāva nazywa się helā kiedy wyraźnie wskazuje na zmysłową
namiętność.
Vijaya: Czym jest śobhā (piękno)?
Gosvāmī: Śobhā jest upiększaniem kończyn ciała, i powstaje z powodu
młodości, rupa-sambhoga.
Vijaya: Czym jest kānti (połysk)?
Gosvāmī: kānti jest promiennym blaskiem, który emanuje w stanie
satysfakcji z tego nadprzyrodzonego kāma.
Vijaya: Czym jest dīpti?
Gosvāmī: kānti nazywana jest dīpti gdy nasila się i staje się bardzo gorąca, z
pasją wpływają na nią czynniki takie jak wiek, przyjemność, miejsce, czas,
cechy, rupa i strój.
Vijaya: Czym jest mādhurja (słodycz)?
* 133 *
Gosvāmī: mādhurja jest sceną, w której każdy wysiłek jest znakomicie
elegancki w każdych okolicznościach.
Vijaya: Czym jest pragalbhatā (odwaga)?
Gosvāmī: Pragalbhatā jest zupełnym brakiem zahamowań lub strachu w
czasie prayoga, kiedy czyjeś własne członki ciała są na górze kończyn
swojego kochanka.
Vijaya: Czym jest audārya (wielkoduszność)?
Gosvāmī: audārya jest cechą opanowania i uprzejmości we wszystkich
sytuacjach.
Vijaya: Czym jest dhairya (stałość)?
Gosvāmī: skłonność serca nazywa dhairya gdy jest się stałym i
niezachwianym.
Vijaya: Jaki jest sens līlā w tym kontekście?
Gosvāmī: līlā jest naśladuje uroczy strój i działania z ukochanym.
Vijaya: Czym jest vilāsa (przyjemność)?
Gosvāmī: Poszczególne sugestywne wyrazy twarzy i oczów, kiedy ktoś
porusza się, stoi lub siedzi, w sposób prowadzący do zjednoczenia z
ukochanym nazywa się vilāsa.
Vijaya: Czym jest vicchitti?
Gosvāmī: Vicchitti jest to sposób ubierania się, w którym zwiększa się
splendor, choć nie wymaga zbyt wielu ornamentów i ozdób. Zdaniem
niektórych ekspertów rasy, czasami, gdy kochanek nāyikā zbliża się do niej
po obrażeniu jej, bhāva pojawia się w jej sercu w taki sposób, że ozdoby są
po prostu ciężarem, wtedy tylko ubiera się w wyniku nalegania sakhi. Pewen
rodzaj nastroju zazdrości i niedbałości jest również nazywany vicchitti.
Vijaya: Czym jest vibhrāma (oszołomienie)?
Gosvāmī: Vibhrāma to stan oszołomienia, który jest spowodowany przez
potężne impulsy madana gdy nāyikā spotyka się z ukochanym. W tym
stanie, zamierza ona nałożyć naszyjnik, wianek, i inne ozdoby w określony
sposób, ale faktycznie nakłada je na różne inne miejsca.
Vijaya: Czym jest kila-kiñcita?
* 134 *
Gosvāmī: Kila-kiñcita to stan, w którym pycha, tęsknota, płacz, śmiech,
wrogość, lęk i gniew powstaje sama czas z powodu uczucia radości.
Vijaya: Czym jest mottāyita?
Gosvāmī: Mottāyita jest intensywną tęsknotą, która powstaje w sercu
nāyikā, kiedy otrzymuje wiadomość od jej kochanka i pamięta o Nim.
Vijaya: Czym jest kuttamita?
Gosvāmī: Kuttamita to złość, którą zewnętrznie okazuje nāyikā ze względu
na godność, nieśmiałości, i tak dalej - mimo, że jest zachwycona w sercu -
gdy kochanek dotyka jej pieṛṣi lub warg.
Vijaya: Czym jest vivvoka?
Gosvāmī: Okazanie braku szacunku – vivvoka, płynie w kierunku kochanka z
powodu dumy i mana.
Vijaya: Czym jest lalitā?
Gosvāmī: Lalitā to czułość, która jest wyrażona przez ruchy brwiami i gesty
wszystkich kończyn ciała.
Vijaya: Czym jest vikṛta?
Gosvāmī: Vikṛta jest wyrażana raczej przez działania - zamiast przez słowa –
przejawia się w nastrojach serca, takich jak nieśmiałość, zazdrość lub mana.
Są to dwadzieścia cielesne i psychiczne alankāras. Rasika-bhaktowie także
przyjmują dwa alankāras w odniesieniu do ozdób, o których już
wspominałem, są to udawanie nieznajomego (maugdhya) i udawanie obawy
(cakita).
Vijaya: Czym jest maugdhya?
Gosvāmī: nāyikā eksponuje maugdhya kiedy udaje nieświadomś czegoś,
choć faktycznie wie doskonale, wtedy pyta się swego kochanka, jak gdyby w
niewiedzy.
Vijaya: Teraz proszę powiedz mi o cakita.
Gosvāmī: Cakita robi pokaz w obecności kochanka, że bardzo się boi, choć w
rzeczywistości nie boi się w ogóle.
Vijaya: Prabhu, zrozumiałem alankāras. Teraz, proszę powiedz mi o
udbhāsvara.
* 135 *
Gosvāmī: Kiedy bhāva manifestuje się w sercu, nazywana jest udbhāsvara.
W mādhura-rasa, udbhāsvara to m.in. poluzowanie ubioru lub obluzowanie
czyjejś spódnicy, poluzowanie bluzki, rozplątanie warkoczy i itd., strapienie
pojawiające się na ciele, ziewanie, rozszerzanie nozdrzy, wzdychanie
głęboko, niepokój, śpiew, i potępianie siebie.
Vijaya: Nie można wszystkich udbhāsvaras właśnie opisanych rozważać w
kategoriach mottāyita i vilāsa?
Gosvāmī: Zostały one opisane oddzielnie, ponieważ zwiększają specjalny typ
urody (śobhā).
Vijaya: Prabhu, teraz proszę uprzejmie wyjaśnij vācika-anubhāvy.
Gosvāmī: Jest dwanaście rodzajów vācika-anubhāvy: ālāpa, vilāpa, saṁlāpa,
pralāpa, anulāpa, apalāpa, sandeśa, atideśa, apadeśa, upadeśa, nirdeśa i
vyapadeśa.
Vijaya: Czym jest ālāpa?
Gosvāmī: Ālāpa to miłe słowa pochlebstwa.
Vijaya: Czym jest vilāpa?
Gosvāmī: Vilāpa to słowa wypowiedziane z żalem.
Vijaya: Czym jest saṁlāpa?
Gosvāmī: Saṁlāpa jest rozmową.
Vijaya: Czym jest pralāpa?
Gosvāmī: Pralāpa jest mową pozbawioną sensu.
Vijaya: Czym jest anulāpa?
Gosvāmī: Anulāpa oznacza wypowiadanie tych samych słów wielokrotnie.
Vijaya: Czym jest apalāpa?
Gosvāmī: Apalāpa oznacza podawanie innego znaczenia słów, które ktoś
wypowiedział.
Vijaya: Czym jest sandeśa?
Gosvāmī: Sandeśa przekazuje wiadomość do kochanka, kiedy ten udał się do
innego kraju.
* 136 *
Vijaya: Czym jest atideśa?
Gosvāmī: Atideśa mówi: "Jego słowa są moimi słowami."
Vijaya: Czym jest apadeśa?
Gosvāmī: Apadeśa wyraża temat w pytaniu przez inne słowa, nie mówiąc o
tym bezpośrednio.
Vijaya: Czym jest upadeśa?
Gosvāmī: Termin upadeśa odnosi się do słów pełnych instrukcji.
Vijaya: Czym jest nirdeśa?
Gosvāmī: Nirdeśa wyznaje: "Jestem, tą osobą."
Vijaya: Czym jest vyapadeśa?
Gosvāmī: Vyapadeśa ujawnia pragnienie swego serca, a pod pretekstem
mówi coś innego. Te anubhāvy są obecne we wszystkich rasach, ale zostały
opisane w tym kontekście, ponieważ słodycz ujjvalarasa zostaje zwiększona
przez te anubhāvy.
Vijaya: Prabhu, dlaczego jest konieczne opisanie anubhāvy oddzielnie w
temacie rasy?
Gosvāmī: Te bhāvy w sercu, które powstały z połączenia ālambana i
uddīpana nazywa się anubhāvy gdy pojawiają się na kończynach ciała.
Temat ten nie może być rozumiany jasno, bez osobnego wyjaśnienia.
Vijaya: Proszę bądź miłosierny i opisz sattvika-bhāvy w mādhurja-rasa.
Gosvāmī: Wspomniałem osiem sattvika-bhāv, takich jak stambha, sveda, i
tak dalej, podczas gdy ja mówiłem o zwykłej rasa-tattva. To również
sattvika-bhāvy tej rasy, ale przykłady tych bhāv są zupełnie inne w tej rasie.
Vijaya: Czym się różnią?
Gosvāmī: Zobacz, że w vraja-līlā, pozostawanie oszołomionym (stambha-
bhāva) wynika z radości (harna), strachu (bhaya), cudu (āścarya),
przygnębienia (visāda) i oburzenia (amarna). Pot (sveda) wynika z
tryumfowania, strachu i gniewu (krodha). Dreszcze (romāñca) pochodzą z
podziwu, radości i strachu. Drżenie głosu występuje ze względu na
przygnębienie, zdumienie (vismaya), oburzenie i strach. Strach, radość, i
oburzenie powoduje drżenie. Zmiana koloru (vaivarnya) wynika z
przygnębienia, złości i strachu. Ronienie łez (aśru) może wystąpić z powodu,
* 137 *
złości lub tryumfowania i przygnębienie. Utrata przytomności (pralaya) może
wystąpić z powodu szczęścia lub cierpienia.
Vijaya: Czy są jakieś oznaki sattvika-vikara w tej rasie, które różnią się od
tych w innych rasach?
Gosvāmī: Tak. Wyjaśniłem sattvika-bhāvy znane jako dhūmāyita, jvalita,
depta i uddīpta w kontekście ogólnym (sādhārana) rasa-vicara. W tym
znaczeniu mādhura-rasy, istnieje jeden podział uddīpta nazywany sūddīpta-
bhāva.
Vijaya: Prabhu, byłeś nieograniczenie miłosierny dla mnie. Teraz proszę
powiedz mi, w jaki sposób bhāvy vyabhicārī objawiają się w tej rasa.
Gosvāmī: Prawie wszystkie trzydzieści trzy sañcārī lub vyabhicārībhāvy,
zostały już wyjaśnione, począwszy od samodyskryminacji (nirveda), i
występują w mādhura-rasa. Ferociousness (augrya) i lenistwo (ālasya) są
dwoma wyjątkami. Te sañcārī-bhāvy z mādhura-rasa mają kilka wspaniałych
cech.
Vijaya: Jakie to cechy?
Gosvāmī: najbardziej fascynującą cechą jest to, że niezależnie od typu
Kṛṣṇa-premy są one obecne w przyjaciołach i starszych (Guru-jana) i w
innych rasch również znane są jako sañcārī-bhāvy w mādhurarasa. Innymi
słowy, sthāyībhāvy tych innych ras działają jako sañcārī lub vyabhicārī-
bhāvy, w tej rasie.
Vijaya: Jakie są inne zaskakujące aspekty?
Gosvāmī: Kolejny wspaniałym aspektem jest to, że vyabhicārī-bhāvy w tej
rasie - nawet taka jak marana (śmierci) - nie są za bezpośrednie. Całkiem
logiczne jest to, że w tej rasie zostały zaliczone do atrybutów (guṇ) rasy.
Należy stwierdzić, że rasa sama w sobie jest gunī (tą, która posiada
atrybuty) i vyabhicārī-bhāvy są atrybutami (guṇa), w które jest zaopatrzona.
Vijaya: W jaki sposób powstają sañcārī-bhāvy?
Gosvāmī: Samodyskryminacja (nirveda) wynika z trudnej sytuacji, niechęci,
zazdrości, przygnębienia, nieszczęścia i przestępstwa.
Vijaya: Co jest przyczyną pokory (dainya)?
Gosvāmī: dainya pochodzi ze smutku, strachu i przestępstwa.
Vijaya: Jak powstaje (glāni)?
* 138 *
Gosvāmī: Glāni jest wynikiem wysiłku, lęku, i miłosnych starań.
Vijaya: Jak powstaje wyczerpanie (śrama)?
Gosvāmī: śrāma jest wynikiem wielkiego wysiłku, tańca, i miłosnych działań.
Vijaya: Co jest przyczyną zatoksykowania (mada)?
Gosvāmī: Mada jest powstaje w wyniku picia miodowego trunku.
Vijaya: Jak powstaje (garva) duma?
Gosvāmī: Garva pochodzi ze szczęścia, piękna, osobistych atrybutów,
uzyskania schronienia osoby najbardziej doskonałej i realizacji przedmiotu
swego pożądania.
Vijaya: Co powoduje lęk (śankā)?
Gosvāmī: Przyczyny śankā są kradzieże, przestępstwa, okrucieństwo,
uderzenie pioruna, dzikie zwierzęta i przerażające dźwięki.
Vijaya: W jaki sposób niepokój i niepewność (āvega) powstaje?
Gosvāmī: Āvega to duża niepewność, co robić, wynika z widzenia lub
słyszenia przedmiotu czyjegoś uczucia lub czyjejś niechęci.
Vijaya: Co jest przyczyną szaleństwa (unmāda)?
Gosvāmī: Unmāda może być spowodowana nadmiarem ekstazy
(mahānanda) lub uczucia rozłąki.
Vijaya: Dlaczego występuję zmieszanie lub brak myśli (apasmṛti)?
Gosvāmī: Apasmṛti jest zamieszaniem, lub brakiem pamięci, i powstaje w
chwilach zupełnego zdruzgotania.1
Vijaya: Czym jest choroba (vyadhi)?
Gosvāmī: vyadhi cielesna transformacja, taka jak gorączka, powstaje z
powodu lęku i niepokoju.
Vijaya: Czym jest oszołomienie (moha)?
Gosvāmī: Moha jest oszołomieniem, które występuje, gdy serce jest
pogrążone w tryumfwie, separacji, i smutku.
Vijaya: Czym jest śmierć (mṛtyu)?
* 139 *
Gosvāmī: Nie ma mṛtyu w tej rasie - tylko próba jej przywołania.
Vijaya: Czym jest lenistwo (ālasya)?
Gosvāmī: Nie ma również ālasya w tej rasie. Ālasya wydaje się być
bezsilnością, choć ma energię, jednak nie ma miejsca dla ālasya w służbie
dla Kṛṣṇy. Można ją zaobserwować w sensie wtórnym, między elementami
przeciwstawnymi.
Vijaya: Co jest przyczyną inercji (jādya)?
Gosvāmī: Jādya wynika z widzenia obiektu miłość, wtedy słuchanie o nimi i
widzenie go jest wielce nie pożądane. Jādya może również wynikać z
poczucia oddzielenia.
Vijaya: Dlaczego występuje nieśmiałość (vrīdā)?
Gosvāmī: Vrīdā występuje ze względu na pierwsze spotkanie, niewłaściwe
zachowanie lub z powodu słów pochwały czy pogardy.
Vijaya: Co jest przyczyną avahitthā (ukrywania własnej natury)?
Gosvāmī: Avahitthā jest spowodowane przez zdradę, nieśmiałość,
dwulicowość, strach, i godność.
Vijaya: Co jest przyczyną pamięci (smṛti)?
Gosvāmī: Smṛti jest wynikiem widzenia czegoś podobnego lub rezultatem
stałego przyzwyczajenia.
Vijaya: Jak powstają możliwości rozważań logicznych (vitarka)?
Gosvāmī: Vitarka jest wynikiem dochodzenia i zwątpienia.
Vijaya: Czym jest lęk (cintā)?
Gosvāmī: cintā wynika z nie osiągnięcia tego, co się pragnie, i ze strachu
przed niepożądanym.
Vijaya: Czym jest zamyślenie (mati)?
Gosvāmī: Mati jest refleksją, czy naradzaniem się, w jakimś temacie.
Vijaya: Czym jest męstwo (dhṛti)?
Gosvāmī: Dhṛti to niezłomność serca, która pochodzi z spełnienie swoich
aspiracji i wolności od smutku.
* 140 *
Vijaya: Czym jest radość (harṣa)?
Gosvāmī: Harṣa to radość z widzenia lub osiągnięcia przedmiotu swych
cenionych pragnień.
Vijaya: Czym jest pragnienie (autsukya)?
Gosvāmī: Autsukya jest gorącym pragnieniem, aby ujżeć ukochanego, oraz
intensywna tęsknota i niecierpliwość by go osiągnąć.
Vijaya: Czym jest przemoc (augrya)?
Gosvāmī: Przemoc nazywa się augrya, i nie ma miejsca na nią w mādhura-
rasie.
Vijaya: Czym jest oburzenie (amarṣa)?
Gosvāmī: Amarṣa jest nietolerancją, która wyraża się z powodu
lekceważenia lub obrazy.
Vijaya: Co to jest wrogość (asūyā)?
Gosvāmī: Asūyā to bycie urażonym kiedy komuś sprzyja bogactwo,
powstające w wyniku szczęścia i cnót.
Vijaya: Co jest przyczyną zaburzeń równowagi (cāpala)?
Gosvāmī: Cāpala to zmienność, czyli lekkość umysłu, która jest
spowodowana przywiązaniami i awersją.
Vijaya: Co jest przyczyną snu (nidrā)?
Gosvāmī: Nidrā jest wywołana zmęczeniem.
Vijaya: Czym jest supti?
Gosvāmī: Supti to śnienie.
Vijaya: Czym jest czuwanie (bodha)?
Gosvāmī: bodha jest daleko od snu.
Baba Vijaya, oprócz tych vyabhicārī-bhāvy istnieją cztery etapy, a
mianowicie bhāvotpatti, bhāva-sandhi, bhāva-śābālya i bhāva-śānti.
Bhāvotpatti jest pojawieniem się bhāvy, bhāva-sandhi jest połączeniem ze
sobą dwóch bhāv. Sa-rupa-sandhi jest połączeniem dwóch bhāv, które mają
taką samą przyczynę, a bhinna-sandhi jest mieszanką bhāv, które powstały z
* 141 *
oddzielnej przyczyny. Mieszanka wielu bhāv jednocześnie nosi nazwę bhāva-
śābālya, a zniszczenie lub pacyfikacja bhāvy nazywa się bhāva-śānti.
Vijaya teraz miał pełną wiedzę na temat komponentów mādhura-rasy, miał
sposobność usłyszeć wyjaśnienia vibhāvy, sattvika-bhāvy i vyabhicārī-bhāvy.
Jego serce pogrążyło się w prema, która była jednak nieco niewyraźna. Po
dokładnym zrozumieniu tego, upadł do stóp Guru. Płacząc i płacząc,
powiedział: "Prabhu, proszę obdarz mnie swoją łaską i powiedz mi, dlaczego
wciąż prema nie zakwitła w moim sercu?"
Guru Gosvāmī objął Vijaya i powiedział: "Będziesz w stanie zrozumieć
prema-tattva jutro. Zrozumiałeś składniki premy, ale wciąż jeszcze nie
powstała wyraźnie w twoim sercu. Prema jest sthāyībhāva. Już słyszałeś o
sthāyībhāva w sposób ogólny, ale wszelką doskonałość będziesz mógł
osiągąć, kiedy usłyszysz o konkretnej sthāyībhāva w ujjvala-rasa. Teraz
zrobiło się bardzo późno. Jutro wyjaśnię więcej. "
Znowu łzy zaczęły spadać z oczu Vijaya. Ofiarował dandavat-prāṇama a
następnie wrócił do swojego miejsca zamieszkania, głęboko rozważając o
wszystkim co usłyszał.
Tak kończy się trzydziesty piąty rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany
Madhura-rasa-vicāra: uddīpana
ROZDZIAŁ 36
Madhura-rasa-vicāra: Sthāyībhāva & etapy rati
Następnego dnia, Vijaya Kumāra przybył punktualnie do lotosowych stóp
swego Guru, ofiarował sāstānga-dandavat i usiadł. Śrī Gopala Guru Gosvāmī
zauważył Vijaya i jego chęć poznania sthāyibhāvy.
Guru powiedział: "Mādhura-rati jeststhāyibhāvą mādhura-rasy."
Vijaya: Co powoduje pojawienie się rati?
* 142 *
Gosvāmī: Rati wynika z abhiyoga, viṣaya, sambandha, abhimāna, tadiya-
viśeṣa, upamā i svabhāva. Każda z tych przyczyn jest stopniowo lepsza od
poprzedniej, dlatego rati powstająca z svabhāva jest najlepsza ze
wszystkich.
Vijaya: Czym jest abhiyoga?
Gosvāmī: Abhiyoga jest wyrażaniem własnej bhāvy. Istnieją dwa typy z
abhiyoga: to, co ktoś ujawnia osobiście, i to, co ujawnia ktoś inny.
Vijaya: Czym jest viṣaya?
Gosvāmī: Istnieje pięć typów viṣaya, mianowicie dźwięk (śabda), dotykowy
(sparśa), uroda (rupa), smak (rasa), i zapach (gandha).
Vijaya: Czym jest sambandha?
Gosvāmī: sambandha odnosi się do chwały czterech aspektów: rodowodu,
urody, cech i rozrywek.
Vijaya: Czym jest abhimāna?
Gosvāmī: abhimāna to definitywna decyzja, aby zaakceptować tylko jeden
szczególny obiekt, choć wiele innych pięknych obiektów może być obecnych.
Na przykład, gdy Kṛṣṇa udał się do Mathury, pewna vraja-gopi obudziła w
sobie rati do Kṛṣṇy, jednak nie miała ona jeszcze pełnego towarzystwa
Kṛṣṇy, gdyż nie osiągnęła pełnej młodości. Jeden z przyjaciół widział
wykwintne piękno jej wieku, i w odosobnionym miejscu mówił do niej
testującymi słowy: "O sakhī, Kṛṣṇa opuścił Vraje i odszedł, a teraz twoja
młodość i inne cechy się rozwijają. Tu we Vrajy, jest tak wielu młodych,
przystojnych i w pełni kwalifikowanych chłopców. Jeśli chcesz tylko poślubić
jednego z nich, szepnij do mnie słówko, a ja pomówię z twoją matką i
dokonam wszystkich niezbędnych aranżacji." Kiedy vraja-gopi usłyszała
słowa swego przyjaciela, odpowiedziała: "O sakhī, na całym świecie może
być tylu ekspertów, młodych mężczyzn, którzy są niczym fale piękna i
słodyczy, każdy może być słodszy i piękniejszy od drugiego. Może być
wysoko wykwalifikowany i inne młode dzieczęta mogą ich zaakceptować.
Jeśli chodzi o mnie, jeśli ktoś nie nosi korony z pawich piór na głowie, jeżeli
nie ma wspaniale zdobiącego ust muralī (fletu), i jeśli jego ciało nie jest
upiększone tilaka i innymi dekoracjami wykonanymi z minerałów, takich jak
gairika-dhātu, to ja uważam go za nieistotny kawałek słomy, i nie będę
miała najmniejszej atrakcji do do takiej osoby. " To jest przykład abhimāna.
Vijaya: Zrozumiałem abhimāna. Czym jest tadiya-viśeṣa?
* 143 *
Gosvāmī: Odciski stóp Kṛṣṇy we Vṛndāvan, i priya-jana Kṛṣṇy nazywamy
tadiya-viśeṣa. Kṛṣṇy priya-jana są ci, którzy mają rāga anurāga i mahabhāva
dla Niego.
Vijaya: Czym jest upamā?
Gosvāmī: Upamā jest podobieństwo między jednym przedmiotem i drugim.
W tym kontekście odnosi się do pewnego podobieństwa do Kṛṣṇy.
Vijaya: Czym jest svabhāva?
Gosvāmī: svabhāva jest naturą, która jest samo-oczywistą i nie nie zależą od
jakiejkolwiek innej przyczyny. Istnieją dwa rodzaje svabhāva: nisarga i
svarūpa.
Vijaya: Czym jest nisarga?
Gosvāmī: Nisarga jest pragnieniem lub saṁskārą wynikającą z mocno
ustalonych zwyczajów lub praktyk. Słuchanie o Kṛṣṇy guṇa, rupa, i tak dalej
jest tylko częściową przyczyną przebudzenia rati. Nisarga składa się z
wrażeń spowodowanych przez niezachwianą raty –ābhāsa rozwijaną przez
jīvę przez wiele żyć. Budzi się nagle i niespodziewanie, gdy słyszy opisy
Kṛṣṇy guṇa, rupa, i tak dalej. Oznacza to, że samo słuchanie na temat cech i
piękna Kṛṣṇy, nie jest jedyną przyczyną rati.
Vijaya: Proszę wyjaśnij Svarūpa.
Gosvāmī: Svarūpa to bhāva, która nie ma narodzin ani pochodzenia, i która
manifestuje swoją doskonałość niezależnie. Istnieją trzy rodzaje svarūpa:
kṛṣṇa-niṣṭha, lalanā-niṣṭha i ubhaya-niṣṭha. Ci, którzy mają demoniczną
naturę nie mogą osiągnąć kṛṣṇa-niṣṭha-svarūpa, ale jest ona łatwo osiągalna
dla tych, którzy mają boską naturę. Lalanā-niṣṭha-svarūpa jest
samozamenifestowanym rati które wyraża się jako mimowolny impuls w
kierunku Kṛṣṇy, nawet wtedy, gdy ktoś nie widział Go ani nie słyszał o Jego
pięknie i cechach. Svabhāva w którym przejawiają się zarówno kṛṣṇa-niṣṭha i
lalanāniṣṭha nazywa się ubhaya-niṣṭha-svarūpa.
Vijaya: Oznacza to, że istnieje siedem przyczyny wszystkie razem: abhiyoga,
viṣaya, sambandha, abhimāna, tadiya-viśeṣa, upamā, i svabhāva. Czy
wszystkie rodzaje mādhura-rati wynikają z tych siedmiu przyczyn?
Gosvāmī: Kṛṣṇa-rati u Gopi z Gokuli występuje naturalnie i z własnej woli,
jest samozamanifestowane i nie budzi się z abhiyogi i jej podonym. Jednak
te przyczyny również odgrywają rolę w wielu rozrywkach. W rati u sādhana-
* 144 *
siddhów i nisargasiddhów budzi się przez te siedem przyczyn, poczynając od
abhiyogi.
Vijaya: Nie jestem w stanie zrozumieć tego tematu dokładnie. Proszę podaj
mi jeden lub dwa przykłady, które pomogą mi zrozumieć.
Gosvāmī: Omawiane rati wynika tylko z raganuga-bhakti, i jest bardzo
odległe, tak długo jak vaidhi-bhakti nie stanie się bhāvamayi. Sadhaka który
rozwija chciwość dla tych nastrojów widząc vraja-gopi i ich ekstatyczne
emocje podczas wykonywania służby dla Kṛṣṇy stopniowo osiąga rati
wynikające z sześciu przyczyn innych niż svabhāva, a zwłaszcza widoczne u
priya-jana. Kiedy staje się sādhana siddhą, doświadcza sphūrti, w tym
momencie doświadcza wewnętrznych przejawów lalanā-niṣṭhasvarūpa.
Vijaya: Ile rodzajów rati istnieje?
Gosvāmī: Istnieją trzy rodzaje rati: sādhārani (ogólne), samañjasā
(właściwe) i samarthā (kompetentne). Rati dziewczyny o imieniu Kubjā jest
przykładem sādhārani-rati. Zostało ono tak określone ponieważ jego
fundamentem jest pragnienie, cieszenia się związkiem.Rati z kobiet mahisis
Dvaraki nazywa się samañjasā (właściwe), ponieważ spełnia światowe
standardy sprawiedliwego postępowania, i budzi zasaday regulującę
małżeństwa. "Jestem jego żona, On jest moim mężem ", to rati jest
ograniczone takimi uczuciami. Rati mieszkańców Gokuli, to jest samarthā rati
wspaniale wykracza poza granice społeczne, wszelkie ograniczenia i zasady
religijne. Samarthā-rati nie jest niewłaściwe. W rzeczywistości z perspektywy
ostatecznego transcendentalnego celu (parama-paramārtha), tylko
samarthārati jest prawidłowe w najwyższym sensie. Sādhārani-rati jest jak
klejnot; samañjasā-rati jest jak cintāmani, a samarthā-rati jest niezwykle
rzadkie, tak jak kaustubha-mani.
Vijaya mając oczy pełne łez i, płacząc ciągle, powiedział: Dziś jestem bardzo
szczęśliwy, usłyszałem takie bezprecedensowe i zaawansowane tematy.
Prabhu, przez bezprzyczynowe miłosierdzie, proszę opisz mi cechy
sādhārani-rati .
Gosvāmī: Sādhārani-rati wynika z chęci sambhoga. To rati jest stymulowane
przez zupełne zaślepienie, wtedy gdy widzi się Kṛṣṇę twarzą w twarz. Rati
to nie jest tak głębokie, ani trwałe. Kiedy pragnienie sambhoga ustępuje, to
rati również ustępuje, dlatego też jest klasyfikowane jako gorsze.
Vijaya: Jaki jest charakter samañjasā-rati?
* 145 *
Gosvāmī: Samañjasā-rati jest pełną i skoncentrowaną rati, budzącą się do
słuchania o pięknie i cechach Kṛṣṇy, i wynika z koncepcji "Jestem Jego żoną,
a On jest moim mężem." Czasami pragnienie sambhoga występuje również
w tym rati. Kiedy pragnienie sambhoga jest oddzielone od samañjasārati, nie
jest możliwe, aby kontrolować Kṛṣṇę poprzez ekspresje czyjegoś nastroju lub
przez hāva, bhāva, helā, i tak dalej wynikające z pragnienia sambhogi
(zjednoczenia).
Vijaya: Jaki jest charakter samarthā-rati?
Gosvāmī: pragnienie sambhoga z Kṛṣṇą jest obecne w każdym typie rati. W
sādhārani i samañjasā-rati, pragnienie sambhoga istnieje dla własnej
satysfakcji. Samarthā jest specjalną bhāvą, i jest zupełnie bezinteresowna,
wolna od egoistycznego pragnienia jedności, w którym ktoś osiąga stan tad-
ātmya lub pragnienie jedności.
Vijaya: Jaki jest charakter tej specjalnej bhāvy? Proszę powiedz coś więcej
na ten temat.
Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje pragnienia sambhoga. Pierwsze jest
pragnieniem sambhoga, w którym ktoś medytuje, by jego zmysły były
spełnione i zadawalane przez ukochanego dla własnego szczęścia. Drugim
jest chęć sambhoga, w którym pragnienie zjednoczenia składa się wyłącznie
z koncepcji, że należy zaspokoić zmysły ukochanego w celu Jego szczęścia.
Pierwszy rodzaj pragnienia można nazwać kāma, ponieważ tkwi w nim
pragnienie własnego szczęścia. Drugi rodzaj pragnienia nazwano prema,
ponieważ składa się wyłącznie z pragnieniem szczęścia ukochanego.
Pierwszy rodzaj pragnienia, kāma jest mocny i możemy go zaobserwować w
sādhārani rati, ale nie dominuje już w samañjasā. Ta ostatnia cecha, a
mianowicie prema lub wyłączne pragnienie szczęście ukochanego, jest
nieodłącznym charakterystyczną funkcją (viśeṣa-dharmy) pragnienienia
sambhoga w samarthārati.
Vijaya: Ktoś może czuć radość z dotykania ukochanego w sambhoga. Czy nie
ma tego rodzaju szczęścia w samarthārati?
Gosvāmī: Z pewnością bardzo trudno jest pozbyć się całkowicie takiego
pragnienia. Niemniej jednak, chociaż jest ono obecne w sercu takiej osoby
oddanej w samarthā-rati, jest niezwykle słabe. To samarthā-rati staje się
potężnym, przy wsparciu viśeṣa-dharmy (specyficznych cech), gdy obejmuje
i staje się jednym z pragnieniem sambhoga. Ten typ rati jest znany pod
nazwą samarthā (zdolność), ponieważ jest wyposażony z wielką zdolność
(istniejącą dla kontrolowania Kṛṣṇy).
* 146 *
Vijaya: Co jest specjalną chwałą samarthā-rati?
Gosvāmī: Tak szybko, jak to samarthā-rati pojawia się, staje się
nieświadome wszystkich rodzajów przeszkód, takich jak rodzina, reguły i
zasady, cierpliwość i nieśmiałość. Dzieje się to wtedy, gdy przychodzi
rozbudzenie poprzez sambandha, tadiya, svabhāvika-svarūpa lub inne
przyczyny począwszy od abhiyogi które wymieniłem wcześniej. Ten typ rati
jest bardzo głęboki.
Vijaya: Jak pragnienie sambhoga osiąga jedność, wtedy gdy miesza się z
śuddhā-rati?
Gosvāmī: Samarthā-rati występujące u vraja-gopi istnieje tylko dla dobra i
szczęścia Kṛṣṇy, i doświadczane przez gopi szczęście w ich sambhoga
również zadowala Kṛṣṇę. W związku z tym, pragnienie sambhoga łączy się z
rati, które jest wyłącznie pragnieniem szczęścia Kṛṣṇy, i przyjmuje ono
najbardziej zdumiewający blask fal vilāsa. Ten rodzaj rati nie pozwala
pragnieniu sambhoga istnieć oddzielnie od siebie. Czasami to rati może
wyrazić się sama w samañjasā.
Vijaya: Aho! Jak niezwykłe jest to rati! Chcę usłyszeć o jej ostatecznych
chwałach.
Gosvāmī: Kiedy ta rati (atrakcja) jest dojrzała, to osiąga stan mahabhāva.
Wszystkie wyzwolone osobowości szukają tej rati, i również pięć rodzajów
bhaktów czyni wszelkie wysiłki w tym kierunku..
Vijaya: Prabhu, chciałbym wiedzieć o kolejności, w której rati ewoluuje.
Gosvāmī:
syād dṛḍhe ‘yam ratiḥ premā prodyan snehaḥ kramād ayam syān mānaḥ prāṇayo rāgo’nurāgo bhāva ity api Ujjvala-nīlamaṇi (Sthāyibhāva-prakarana, 53)
Znaczenie tej śloki jest takie, że mādhura-rati jest niezachwiana przez
obecność elementów antagonistycznych. Wtedy nazywan się prema. Ta
prema stopniowo objawia swoją słodycz, przechodząc przez sneha, māna,
prāṇaya, rāga, anurāga i bhāva.
Vijaya: Prabhu, by pomóc mi zrozumieć, ten punkt, proszę podaj przykład.
Gosvāmī: Tak jak nasiono trzciny cukrowej stopniowo rośnie rozwija się w
sok z trzciny cukrowej, guda, khaṇda, śarkarā, sitā i sitotpala, podobnie rati,
prema, sneha, māna, prāṇaya, rāga, anurāga i bhāva są jedną substancję, w
* 147 *
kolejnych etapach rozwoju. W tym kontekście słowo bhāva oznacza
mahabhāva.
Vijaya: Czemu określileś te wszystkie bhāvy jako prema, gdy wszystkie one
mają różne nazwy?
Gosvāmī: Paṇḍici użyli słowa prema na określenie wszystkich etapów
począwszy od sneha, ponieważ w samej premie istnieje sześć
progresywnych etapów rozwoju przeszczęśliwych zabaw (vilāsa). Tak jak w
sercach wielbicieli pojawia się prema do Kṛṣṇy, tak również w Kṛṣṇnie
pojawia się odpowiedni rodzaj premy skierowany do Jego bhaktów.
Vijaya: Co jest główną cechą premy?
Gosvāmī: W mādhura-rasa, silna więź emocji pomiędzy młodzieńczą parą
nigdy nie zostaje zerwana. Nie pojawia się przyczyna zniszczenia związku.
Taka niezniszczalna więź emocjonalna nazywa się prema.
Vijaya: Ile rodzajów premy tam występuje?
Gosvāmī: Istnieją trzy rodzaje: praudha, madhya i manda.
Vijaya: Jaki jest charakter praudha-premy?
Gosvāmī: W praudha-prema, serce ukochanej pogrąża się w niepokoju na
myśl, że jej kochanek cierpi, kiedy ona spóźnia się na spotkania.
Vijaya: Czym jest madhya-prema?
Gosvāmī: Madhya-prema występuje wtedy, gdy ukochana nie może
tolerować cierpienia kochanka.
Vijaya: Czym jest manda-prema?
Gosvāmī: Manda-prema jest premą w której może wystąpić zapominanie w
pewnych konkretnych okolicznościach czasu i miejsca, lub w której nie ma
miejsca na poświęcenie lub szacunek, kochankowie są zawsze bardzo silnie
związani,pozostając w wzajemnej intymności. Chociaż to prema jest łagodna
(manda), nie ma w niej braku szacunku lub zaniedbania.
Vijaya: Jeśli są jakieś ważniejsze punkty na ten temat, proszę wyjaśnij mi je.
Gosvāmī: praudha, madhya i manda-prema mogą być łatwo zrozumiane
przez innego rodzaju właściwości. Prema w której podział jest nie do
przyjęcia jest praudha-premą, prema w których ból zadany przez
rozdzielenie jest dopuszczalny jest madhyapremą; i prema w której może
* 148 *
wystąpić zapominanie w niektórych szczególnych okolicznościach nazywa się
manda-premą.
Vijaya: Zrozumiałem temat premy. Teraz proszę opisz mi sneha.
Gosvāmī: Kiedy prema osiąga swoją ostateczną granicę, topiąc serce
oświetla światłem citta (umysł), to taki stan nazywa się sneha. Tutaj słowo
citta słowo oznacza osiągnięcie obiektu (viṣaya) premy. Marginalną cechą
sneha jest to, że nigdy nie jest nasycona, pomimo wielokrotnego patrzenia
na obiekt czyjegoś uczucia.
Vijaya: Czy są jakieś górne i dolne podziały w sneha?
Gosvāmī: Tak. Istnieją trzy podziały zgodne z gradacją i rozwojem sneha.
Istnieją uttamā, madhya i kaniṣṭha. W kaniṣṭha-sneha, serce topi gdy ktoś
dotyka kończyn ukochanego, w madhya-sneha, serca rozpływa się po prostu
widząc ukochanego, a w uttamā-sneha, serce topi się przez samo tylko
słuchanie tematów, które mają jakikolwiek związek z najdroższym
ukochanym.
Vijaya: Ile rodzajów sneha istnieje?
Gosvāmī: naturalną cechą sneha jest to, że przejawia się w dwojaki sposób:
ghṛta-sneha i madhu-sneha.
Vijaya: Czym jest ghṛta-sneha?
Gosvāmī: ghṛta-sneha jest głęboka z dużym szacunkiem miłości. Ghṛta (ghee
– masło klarowane) nie jest niezależnie słodkie jak miód; jest tylko
wyśmienite, gdy zostanie zmieszane z cukrem i innymi składnikami.
Podobnie ghṛta-sneha nie jest niezależnie słodkie tak jak madhu-sneha, a
staje się słodkie i bardzo smaczne, po zmieszaniu z innymi bhāvami jak
garva (pycha) i asūyā (zazdrość). Ghṛta-sneha jest gęste kiedy jest
schłodzone, dlatego zostaje naturalnie gęste w kontakcie honorem i
głębokim szacunkiem. Innymi słowy, ghṛta-sneha gęstnieje w zetknięciu z
szacunkiem (ādara) nāyaka i nāyikā, tak jak ghee naturalnie zastyga w
kontakcie z chłodą substancją. Taki rodzaj sneha nazywa się ghṛta-sneha
ponieważ ma charakterystykę ghee.
Vijaya: Wspomniałeś o ādara (wyróżnieniu). Jaka jest jej natura?
Gosvāmī: Ādara rodzi się z gaurava (podziwu i czci), więc ādara i gaurava są
wzajemnie od siebie zależne. Zaszczyt (ādara) manifestuje się wyraźnie w
sneha, choć również jest obecny w rati.
* 149 *
Vijaya: Czym jest gaurava?
Gosvāmī: Gaurava jest koncepcją: "On jest moim Guru-jana (pełnym
szacunku zwierzchnikiem)" i w tym stanie bhāva budzi koncepcje nazywaną
sambhrama. Ādara i gaurava są wzajemnie współzależne. Utrzymanie
postawy szacunku jest znakiem, że gaurava (podziw i cześć) występuje
naturalnie.
Vijaya: Jaki jest charakter madhu-sneha?
Gosvāmī: Madhu-sneha to miłość, która jest przepojona nadmierną
zaborczością (madīyatva), co sprawia, że kochanka mówi: "On jest mój."
Taka miłość objawia swoją słodycz bez zależności od innych bhāv. Łączy w
sobie wiele ras niezależnych pełych słodyczy. Tworzy także ciepło gdyż
posiada naturalną skłonność do szaleńczej pasji. Nazywa się ją madhu-sneha
gdyż posiada właściwości miodu.
Vijaya: Czym jest zaborczość (madīyatva)?
Gosvāmī: Dwie koncepcje są aktywne w rati. Jeden typ rati jest przepojony
ideą, "ja jestem Jego", a inny typ rati jest nasycony przekonaniem - "On jest
mój." Dominujący nastrój ghṛta-sneha to stwierdzenie - "ja jestem Jego",
podczas gdy dominujący nastrój w madhu-sneha to - "On jest mój." ghṛta-
sneha jest charakterystycznym nastrojem Candrāvali, podczas gdy madhu-
sneha jest obecna u Śrīmati Rādhiki. Obie te bhāvy są madīyatva.
Kiedy Vijaya usłyszał o tych dwóch rodzajach bhāv, włosy na jego ciele
zjeżyły się. Dusząc się z emocji, ofiarował dandavat-prāṇama swemu Śrī
Guru Gosvāmīemu i powiedział: "Dzisiaj osiągnąłem wielkie szczęście, a
moje ludzkie narodziny uwieńczone zostały sukcesem. Chociaż piję nektar
instrukcji, moje pragnienie nie może się nasycić. Teraz bądź dla mnie
bezprzyczynowo miłosierny i opisz mi mana.”
Gosvāmī: Mana jest sneha, w którym ktoś osiągnął szczyt swej doskonałości,
a na zewnątrz przejawiaja pewnego rodzaju przebiegłość. W tym nastroju
nāyaka i nāyikā doświadcza nowej słodyczy.
Vijaya: Ile istnieje rodzajów mana?
Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje mana: udātta i lalitā.
Vijaya: Czym jest udātta-mana?
Gosvāmī: Istnieją też dwa rodzaje udātta-mana. Jeden typ nabiera uległego
nastroju (dākṣiṇya-bhāva) na zewnątrz, i przeciwnego nastroju (vāmya-
* 150 *
bhāva) wewnętrznie. Podczas gdy drugi nastrój wyraża się przez bycie
tajemniczym, ukrywając bhāvę pojawiającą się w umyślę. Charakteryzuje się
głęboką ciężkością, splecioną z delikatnym zapachem vāmya. Udātta-mana,
występuje tylko w ghṛta-sneha.
Vijaya: Czym jest lalitā-mana? Nie wiem dlaczego, ale z nie wytłumaczalnych
powodów chcę wiedzieć więcej i więcej.
Gosvāmī: Kiedy madhu-sneha staje się roztrzęsiona ze względu na jej
tendencje do kipienia, przenosi niepohamowany, bardzo słodki i przebiegły
humor, to taki stan nazywa się lalitā-mana. Istnieją także dwa rodzaje lalitā-
mana, a mianowicie kautilya-lalitā-mana i narma-lalitā-mana. Kiedy serce
przyjmuje niezależną i przebiegłą naturę, to taki stan nazywa się kautilya-
lalitā-mana, natomiast mana, które jest przesycone humorem nazywa się
narma-lalitā-mana. Oba typy lalitā-mana wynikają z madhu-sneha.
Vijaya: Czym jest prāṇaya?
Gosvāmī: Kiedy mana przenika viśrambha, w taki sposób, iż ktoś uważa się
nie różny od ukochanego, taki stan nazywa się prāṇaya.
Vijaya: Jaki jest sens viśrambha w tym kontekście?
Gosvāmī: Viśrambha jest intymna i poufna, posiada nie rozerwalny charakter
z prāṇaya. Viśrambha nie instrumentalną przyczyną (nimitta-kārana)
prāṇaya, raczej jest składnikiem przyczyny (upadana-kārana). Istnieją dwa
rodzaje viśrambha: maitra i sakhja.
Vijaya: Czym jest maitra-viśrambha?
Gosvāmī: Maitra-viśrambha jest niejawna, jest przepojona zaufaniem
wynikającym z uprzejmości i pokory.
Vijaya: Czym jest sakhya-viśrambha?
Gosvāmī: Niejawne zaufanie nazywa się sakhya-viśrambha gdy jest wolne ze
wszystkich rodzajów strachu i jest kontrolowane przez miłość do
ukochanego, która jest przepojona pełnym zaufaniem.
Vijaya: Proszę dokładnie wyjaśnij wzajemne oddziaływanie między prāṇaya,
sneha i mana.
Gosvāmī: W pewnych okolicznościach, prāṇaya powstaje z sneha i następnie
rozwija charakterystyczne zachowanie mana. W innych przypadku, mana
powstaje z sneha, a następnie staje się prāṇaya. Dlatego mana i prāṇaya są
zamiennie podobne jak przyczyna i skutek. Dlatego viśrambha została
* 151 *
opisana oddzielnie. Wygląd maitra i sakhya jest spowodowane różnicą
między udātta i lalitā. Ponadto, istnieje również dalsze rozważanie sumaitra i
susakhya w prāṇaya (prefix su wskazuje na specjalne lub dobre).
Vijaya: Proszę, opisz teraz oznaki rāga.
Gosvāmī: Prāṇaya nazywa się rāga w najwyższym stanie, gdy nawet skrajne
cierpienie wydaje się być szczęściem.
Vijaya: Ile rodzajów rāga istnieje?
Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje rāga: nilimā-rāga i raktimā-rāga.
Vijaya: Ile jest rodzajów nilimā-rāga?
Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje nilimā-rāga, czyli nīlī -rāga i śyāmā -rāga.
Vijaya: Czym jest nīlī - rāga?
Gosvāmī: Nīlī-rāga gdy jest widoczna z zewnątrz jest rāgą, która nie ma
możliwości stania się osłabioną, ukrywa inne bhāvy, z którymi jest
połączona. Ten rodzaj rāgi można zobaczyć w Candrāvali i Kṛṣṇie.
Vijaya: Czym jest śyāmā-rāga?
Gosvāmī: Śyāmā -rāga jest rāgą, która jest okazywana przez nieśmiałość,
auṣadhaseka, i tak dalej. Manifestuje się bardziej niż nīlī-rāga i uzyskuje się
ją po długim czasie.
Vijaya: Jak wiele rodzajów raktimā-rāgi istnieje?
Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje: kusumbha-rāga i mañjiṣthā sambhāva-rāga.
Vijaya: Czym jest kusumbha- rāga?
Gosvāmī: Kusumbha-rāga jest rāgą, jest rozpoznawalna w czyimś sercu, i
przejawia swoje piękno według konieczności, oświetlając blaskiem inne ragi
w tym samym czasie. Kusumbha-rāga jest stabilna w sercu, które ma
specjalne zdolności by się powstrzymać, choć czasem maleje gdy jest
zmieszana z mañjiṣthā ragą występującą u miłośnika Kṛṣṇy.
Vijaya: Czym jest mañjiṣthā-raga?
Gosvāmī: Mañjiṣthā-Rāga jest rāgą saamozamanifestowaną, to znaczy, nie
jest zależna od innych, nigdy nie jest zniszczona, jest zawsze stałą, nigdy nie
jest przytłumiona, w przeciwieństwie do kusumbha. Tą rāgę można znaleźć
u Śrīmati Rādharani i u Kṛṣṇy. Konkluzja jest taka, że bhāvy już opisane - jak
* 152 *
ghṛta-sneha, udātta, maitra, sumaitra i nilimā - znajdują się w Candrāvali i
mahiṣis takich jak Rukmini. Wszystkie coraz to wyższe bhāvy - takie jak
madhu-sneha, lalitā, sakhya, susakhya i raktimā - znajdują się w pełni w Śrī
Rādhice. Są one czasami przejawione w Satyabhamie, oraz w szczególnych
okolicznościach, u Lakṣmanā również. Kiedy mówiłem o ālambana-vibhāva
wcześniej analizowałem działy, takie jak svapakṣa, występujące między
różnymi devis Gokuli, i wynikającę z różnych typów bhāv. Naukowe
osobistości muszą wziąć wsparcie transcendentalnej inteligencji (moc
prajñā), by zrozumieć różne odrębnąści, które mogą wystąpić przy
wzajemnym połączeniu Te czterdzieści jeden innych mukhya-bhāv
wymienione zostały w Bhaktirasāmṛta- sindhu. I dlatego tutaj nie daję
oddzielnych wyjaśnień.
Vijaya: Które bhāvy masz na myśli, gdy używany jest termin "Inne bhāvy"
(bhāvāntara)?
Gosvāmī: Termin ten oznacza sthāyi-mādhura-bhāvę, trzydzieści trzy
vyabhicāri-bhāvy i siedem gauṇa bhāvy począwszy od hāsya. Określenie
"inne bhāvy" (bhāvāntara) odnosi się do tej sumy, czterdzieści jeden bhāv
razem.
Vijaya: Zrozumiałem temat rāga, teraz proszę wyjaśnij mi anurāga.
Gosvāmī: anurāga jest wiecznie coraz nowsza i powoduje coraz to świeższe
doświadczenia w każdej chwili.
Vijaya: Czy ta anurāga manifestuje się jeszcze w inne coraz bardziej
fascynujące?
Gosvāmī: anurāga objawia się w formach, takich jak nastrojów które
kochankowie czują, gdy każdy jest podporządkowany drugiej stronie przez
ich miłość, przez prema-vaicittya, rodzą się pragnienia, które są w stanie
ożywić martwe przedmioty. Anurāga jest przyczyną sphūrti Kṛṣṇy i pojawiaja
się w czasie separacji.
Vijaya: mogę łatwo zrozumieć sens wzajemnego zniewolenia, oraz
pragnienie narodzenia się jako obojętne obiekty, takie jak drzewa. Ale
proszę łaskawie poinstruuj mnie o prema-vaicittya.
Gosvāmī: Prema-vaicittya jest w vipralambha; powiem można o tym później.
Vijaya: To jest w porządku. Potem łaskawie powiedz mi o mahabhāva.
Gosvāmī: Moje dziecko, moja znajomość vraja-rasa jest nie wielka. Gdzie ja
jestem, i gdzie jest mahabhāva w najwyższym uniesieniu? Niemniej jednak,
* 153 *
mówię gdyż otrzymałem śiksza od Śrī Rupy Gosvāmīego i Paṇḍity
Gosvāmīego. Powinieneś wiedzieć, że dzięki ich łasce mogę coś powiedzieć, i
będzie to w zgodzie ze wyjaśnieniami Śrī Rupa Gosvāmīego. Kiedy anurāga
w postaci yāvad-āśraya-vṛtti osiąga stan z svayaṁvedya-daca i staje się
manifestacją (prakāśita), to taki stan jest nazywany bhāva lub mahabhāva.
Vijaya: Prabhu, jestem całkowicie bezwartościowy i bez środków do życia.
Głupio dociekam. Proszę bądź współczujący i wyjaśnij prostym i
odpowiednim dla mego zrozumienia językiem, objawy mahabhāva.
Gosvāmī: Śrī Rādhikāji jest āśraya w anurāga, a Kṛṣṇa jest viṣaya w
anurāga. Śrī Nandanandana w Jego postaci śṛngāra jest ostatecznym limitem
w viṣaya-tattvie i Śrī Rādhāji jest ostatecznym limitem w āśraya-tattvie.
Oznacza to, że Śrī Kṛṣṇa sam jest najwyższym viṣaya w anurāga i Śrī Rādhāji
jest jego najwyższym āśraya. Ich anurāga jest sthāyibhāvą. Kiedy anurāga
osiągnie ostateczną granicę, to nazywa się yāvadāśraya- vṛtti. W tym stanie,
osiąga svayaṁvedya-daca, ten stan jest tylko całkowicie zrealizowany przez
specjalnego ukochanego. W tym stanie, anurāga jest rozświetlona przez
bhāvy taki jak sūddīpta.
Vijaya: Aho! Mahabhāva! Dzisiaj zrozumiałem – jaki jest sens Mahabhāvy.
Mahabhāva jest ostatecznym ograniczeniem wszystkich bhāv. Pojawiło się
we mnie olbrzymie pragnienie by poznać przykłady mahabhāvy. Proszę bądź
miłosierny i opisz coś co zaspokoi moje uszy.
Gosvāmī: Jest pewna śloka, która jest przykładem mahabhāva.
rādhāyā bhavataś ca citta-jatunī svedair vilāpya kramād yuñjann adri-
nikuñja-kuñjara-pate nirdhūta-bheda-bhramam citrāya svayam anvarañjayad
iha brahmāṇda-harmyodare bhūyobhir nava-rāga-hiṅgula-bharaiḥ śṛṅgāra-
kāruḥ kṛtī
Ujjvala-nīlamaṇi (Sthāyībhāva prakaraṇa, 155)
Śrī Rādhā-Kṛṣṇa nieustannie cieszą się zabawami miłości w nikuñjas. Vṛndā-
devi, zdając sobie sprawę z ich doskonałości anurāga, mówi do Kṛṣṇy: "O
Królu wściekłych słoni, który paradujesz w gajach na wzgórzu Govardhana,
jesteś utalentowanym artystą śṛngāra-rasa. Wzniecasz pożar pochodzący z
Ciepła Twoich dwóch bhāv, powoli topiąc serca czynisz je jednym. Następnie
mieszając się, z obfitą ilością kunkumy Twoja rāga odżywia,
malowniczozadziwiający obraz na wewnętrznych ścianach świątyni wielkiego
wszechświata."
* 154 *
Tutaj nirdhuta-bheda-bhramam oznacza: "Rādhā i Kṛṣṇa chcą uwolnić się ze
swych dwoistości i stać się jednym, dochodząc do etapu svayaṁvedya-daca.
Wielka świątynię wszechświata należy rozumieć jako yāvad-āśraya-vṛtti, a
termin "on jest malowniczy" oznacza stan prakāśita.
Vijaya: Gdzie można znaleźć mahabhāvę?
Gosvāmī: Mahabhāva jest niezwykle rzadka, nawet wśród mahisis na czele z
Rukmini. Jest doświadczana tylko przez vraja-devès kierowane przez Śrī
Rādhę.
Vijaya: Jakie jest znaczenie tego?
Gosvāmī: Svakiya-bhāva jest obecna wszędzie tam, gdzie nāyikā związuję się
z nāyaka zgodnie z zasadami małżeństwa. W svakiya-bhāvy, rati jest
samañjasā, więc nie ma tam warunków do osiągnięcia najbardziej
wzniosłych bhāv, jak mahabhāva. Svakiya-bhāva jest również obecna w
niektórych gopi z Vrajy, ale parakija-bhāva jest dominująca. W Vrajy, rati
jest samarthā, więc rozwija się w pełni, i dochodzi do mahabhāvy.
Vijaya: Ile rodzajów mahabhāv istnieje?
Gosvāmī: Mahabhāva, która jest ucieleśnieniem najwyższego nektaru,
przyciąga serca i powoduje, że osiągalny jest własny wewnętrzny charakter.
Istnieją dwa rodzaje mahabhāvy: rūdha i adhīrūdha.
Vijaya: Czym jest rūdha-mahabhāva?
Gosvāmī: Rūdha-mahabhāva to etap, w którym wszystkie sāttvikabhāvy
przejawiają się w stanie uddīpta.
Vijaya: Bądź miłosierny i wyjaśnij anubhāvy rūdha-mahabhāvy.
Gosvāmī: W rūdha-mahabhāvie nawet przemijanie chwili jest nie do
zniesienia. Obecność rūdha-mahabhāvy w sercu, sprawia że kalpa wydaje
się być niczym chwila (kalpa-kṣanatva); przywołuje przygnębienie z powodu
obaw, że Śrī Kṛṣṇa odczuwa pewne niedogodności, chociaż jest naprawdę
szczęśliwy; sprawia że ktoś zapomina o wszystkim, nawet o sobie, chociaż
może nie być oszołominy, to jedna chwila wydaje się mieć długość kalpy
(kṣana-kalpatā). Niektóre z tych anubhāv doświadczane są podczas
spotkania, a niektóre w separacji.
Vijaya: "Nawet upływ chwili jest nie do zniesienia" – proszę daj przykład
takiegoo stanu, aby pomóc mi zrozumieć.
* 155 *
Gosvāmī: Ta bhāva jest vaicittya-vipralambha (poszczególną manifestacją
separacji). Nawet podczas spotkania, pojawia się uczucie oddzielenia, a
nawet chwila separacja jest nie do zniesienia. Dlatego, gdy gopi spojrzały na
Kṛṣṇę po raz pierwszy po tak długiej separacji, miało to miejsce na
Kurukszetrze, przeklęły Brahmāji, stwórcę ich powiek, gdyż mruganie powiek
zasłaniało im wizję Kṛṣṇy. Nawet czas, który upłynął podczas mrugania
oczami stał się nie do zniesienia.
Vijaya: "Ta rūdha-bhāva pojawiająca się w sercu tych, którzy są obecni"- jak
możesz to wyjaśnić?
Gosvāmī: Na przykład, na Kurukszetrze, gdy mahisis takie jak Rukmini i
królowie, jak Yudhisthira którzy przybyli, aby zobaczyć Kṛṣṇę, zobaczyli
rzadką anurāgę występującą u gopi, ich serca były wzburzone. To do tego
odnosi się ta wypowiedź.
Vijaya: Czym jest kalpa-kṣanatva?
Gosvāmī: Choć w noc rasa- līlā była tak długa, jak noc Brahmy, to nadal dla
gopi wydawała się być niczym sekunda. Taki nastrój jest nazywany kalpa-
kṣanatva.
Vijaya: Proszę pomóż mi zrozumieć bhāvy wynikające z uczucia
przygnębienia i obawy, że Śrī Kṛṣṇa może ulegać pewnym niedogodnością,
choć w rzeczywistości jest On zadowolony.
Gosvāmī: przykład znajdujemy w śloce:
yat te sujāta-caraṇāmburuhaṁ staneṣu
bhītāḥ śanaiḥ priya dadhīmahi karkaśeṣu
tenāṭavīm aṭasi tad vyathate na kiṁ svit
kūrpādibhir bhramati dhīr bhavad-āyuṣāṁ naḥ
Śrīmad-Bhāgavatam (10.31.19)
Nawet gdy gopi trzymają lotosowe stopy Kṛṣṇy na swych pieṛṣiach, myślą:
"To jest godne pożałowania, że nasze pieṛṣi są tak twarde. Miękkie lotosowe
stopy Kṛṣṇy pewnie czują ból, gdy trzymamy je na swoich pieṛṣiach. "Taki
żal nazywa się przygnębieniem z powodu strachu, iż sprawia się trudności
Kṛṣṇie w czasie Jego szczęścia.
Vijaya: Czym jest zjawisko zapominania wszystkiego, nawet w przypadku
braku zdumienia?
* 156 *
Gosvāmī: Wszystkie rodzaje oszołomienia (moha) zostały pokonane przez
sphūrti Kṛṣṇy. Kiedy to sphūrti się manifestuje w czyimś sercu, następuje
całkowity brak moha. Ale kiedy sphūrti Kṛṣṇy występuje, traci się
świadomość wszystkiego innego w całym świecie, w tym własnego ciała.
Vijaya: Czym jest kṣana-kalpatā?
Gosvāmī: Kṛṣṇa opisuje Uddhavie stan separacji do gopi - "Uddhavo, gdy
byłem z Vrajavāsis w Vṛndāvan, noce jakie spędzali ze mną zdawały się im
trwać chwilę a w oderwaniu od mnie, te same noce ukazywały się jako nigdy
nie kończące i czuli, żę te noce są dłuższe niż kalpy." W tym sposób,
doświadczali jednej chwili jak by gineli w ogromnym oceanie czasu.
Vijaya: Zrozumiałem rūdha-mahabhāve. Teraz proszę wyjaśnij mi adhīrūdha-
mahabhāve.
Gosvāmī: Adhīrūdha-mahabhāva jest nastrojem, w którym wszystkie
anubhāvy, które przejawia się w zdecydowanej mahabhāvie osiągają
szczególne cechy, które są jeszcze bardziej zaskakujące niż anubhāvy w
swoich normalnych formach.
Vijaya: Ile istnieje rodzajów adhīrūdha?
Gosvāmī: Istnieją dwa typy, modana i madana.
Vijaya: Czym jest modana?
Gosvāmī: Adhīrūdha-mahabhāva w której wszystkie sāttvikabhāvy nāyaka i
nāyikā budzą się w znacznie większym stopniu niż w stanie uddīpta nazywa
się modana. W tej modana-bhāvie, Kṛṣṇa i Rādhā odczuwają ból i strach.
Vijaya: Proszę opisz pozycję modana.
Gosvāmī: Modana nie występuje w miejscu innym niż w yūtha Śrī Rādhiki.
Modana jest najdroższym i najbardziej zachwycającym sportem hlādini-śakti.
W pewnych szczególnych warunkach separacji modana staje się mohana, a
efektem tego jest bezradny stan separacji, wszystkie sattvika-bhāvy
manifestują się w stanie sūddīpta.
Vijaya: Proszę opisz anubhāvy na etapie mohana.
Gosvāmī: Kṛṣṇa mdleje będąc obejmowanym przez inną kochankę; ktoś
pragnie szczęścia Kṛṣṇy jednocześnie przyjmując nieznośne cierpienie; bhāva
ta nazywa się brahmānda-kśobhā-karita, powoduje, iż cały wszechświat
tonie w uczuciu bólu, i nawet ptaki i bestie zaczynają płakać;czując potężną
tęsknotę, taką jak w przypadku śmierci, w tej bhāvie pięć elementów ciała
* 157 *
łączy się z Śrī Kṛṣṇą. Divya-unmāda (transcendentalne szaleństwo) i inne
anubhāvy mogą także wystąpić w etapie mohana. Cudowne właściwości z
mahabhāva manifestują w najszerszym zakresie w mohana-bhāvie Śrī
Rādhiki, która ukazuje więcej niż moha, która wchodzi w poczet sañcāri-
bhāvy.
Vijaya: Prabhu, jeśli uznasz to za stosowne, uprzejmie proszę opisz dwa
objawy divya-unmāda.
Gosvāmī: Kiedy mohana-bhāva osiąga niepowtarzalny, nie do opisania
sposób zachowania, rozwijając się w cudownych warunkach, które
przypominają stan zupełnej dezorientacji, to taki stan nazywa się divya-
unmāda. Posiada on wiele różnych funkcji, takich jak udghūrnā i citra-jalpa.
Vijaya: Czym jest udghūrnā?
Gosvāmī: Stan divya-unmāda w którym istnieje wiele odmian
zdumiewających i niekontrolowanych starań nazywa się udghūrnā. Rādhika
doświadczyła udghūrnā kiedy Kṛṣṇa wyjechał do Mathury. W tym czasie, w
pełnym zatraceniu, w uczuciu rozłąki z Kṛṣṇą, Rādhika pomyślała: "Kṛṣṇa już
nadchodzi, będzie tu za chwilę." Myśląc w ten sposób, przygotowywała łoże
w swym kuñja. Czasem gromiła ciemne chmury niczym nāyikā który okazuje
swój gniew w kierunku niewiernego kochanka (khanditā), a czasem
pośpiesznie błąkała się wokół w gęstym mroku nocy, niczym nāyikā udający
się w potajemną podróż na spotkanie z kochankiem (abhisārini).
Vijaya: Czym jest citra-jalpa?
Gosvāmī: Citra-jalpa składa się z rozmów, które występują, gdy spotyka się
przyjaciel z ukochanym. Są one pełne intensywnej tęsknoty, a wynikają one
z bhāvy takiej jak zazdrość, zawiść, niepokój, duma i pragnienie.
Vijaya: Ile ang istnieje w citra-jalpa?
Gosvāmī: Istnieje dziesięć kończyn citra-jalpa, a mianowicie, prajalpa,
parijalpa, vijalpa, ujjalpa, sañjalpa, avajalpa, abhijalpa, ājalpa, pratijalpa i
sujalpa. Ich opis znajduję się w Bhramara-gīta w dziesiątym Canto Śrīmad-
Bhāgavatam.
Vijaya: Czym jest prajalpa?
Gosvāmī: Prajalpa ujawnia brak taktu u kochanka, niedbając o maniery,
używa różnych środków, i przepełnia ją złość, zazdrość i duma.
Vijaya: Czym jest parijalpa?
* 158 *
Gosvāmī: Parijalpa ukazuję czyjąś ekspertyzę poprzez wyrażenia, które
ukazują błędy w jego prāṇa-dhana, takie jak - Jego okrucieństwo, zdrada i
zmienność.
Vijaya: Czym jest vijalpa?
Gosvāmī: Vijalpa odnosi się do wypowiedzi, w których na zewnątrz ukazane
zostają złośliwe zarzuty wobec Kṛṣṇy, podczas gdy inny aspekt zostaje
ukryty w sercu.
Vijaya: Czym jest ujjalpa?
Gosvāmī: Ujjalpa - to przejaw zazdrości wynikający z własnej dumy, to
zawsze wrogie zarzuty stosowane przeciwko, oznacza mówienie o zdradzie
Kṛṣṇy, o Jego hipokryzji, i tak dalej.
Vijaya: Czym jest sañjalpa?
Gosvāmī: Sañjalpa przez tajemnicze żarty, oskarżenia lub maniery, ustala
niewdzięczności Kṛṣṇy, surowość, fałsz, i tak dalej.
Vijaya: Czym jest avajalpa?
Gosvāmī: Avajalpa jest wyrażaniem własnego mimowolnego lub bezradnego,
przywiązania do Kṛṣṇy, wynika ze strachu, przepojenia zazdrością,
wynajdywania błędów, takich jak ciężka niefrasobliwość, krzepkość i
nikczemność.
Vijaya: Czym jest abhijalpa?
Gosvāmī: Abhijalpa oznacza lament i wyraża się przez takie stwierdzenia jak:
"Kṛṣṇa daje cierpienie wynikające z rozłąki nawet Jego ptakom takich jak,
papuga i pawie, więc przywiązanie do Niego jest bezużyteczne. "
Vijaya: Czym jest ājalpa?
Gosvāmī: Ājalpa określa dwulicowość Kṛṣṇy i prześladowanie wynikające z
samo dyskredytowania. Wyraża się przez powiedzenie, że wszystko inne niż
rozmowy o Kṛṣṇie līlā-katha dają szczęście.
Vijaya: Czym jest pratijalpa?
Gosvāmī: Pratijalpa oznacza okazywanie szacunku wobec posłańca
wysłanego przez Kṛṣṇę, i mówienie: "Kṛṣṇa szukając miłosnych amorów
staję się kanalią i łotrem, dlatego nie odpowiednim jest spotykanie się z Nim,
gdyż jest On teraz w tej chwili w toważystwie innych uroczych pań."
* 159 *
Vijaya: Czym jest sujalpa?
Gosvāmī: Sujalpa jest pytaniem o Kṛṣṇę, z prostotą, z nastrojem powagi,
pokory, niepokoju, i zapału.
Vijaya: Prabhu, jestem czy jestem kwalifikowany by poznać objawy madana?
Gosvāmī: Kiedy prema, która jest ucieleśnieniem istoty hlādini, zwiększa się
jeszcze bardziej niż mahabhāva o której już mówiłem, to wtedy przyjmój
bardzo zaawansowaną formę. Najważniejsze emocje, w których ktoś staje
się radosny (ullāsa) ze względu na jednoczesne manifestację wszystkich
rodzajów bhāv nazywa się madana. Ten nastrój madana jest wiecznie i
wspaniale manifest tylko w Śrī Rādzie. Nie jest zauważalny wśród innych
gopi, nawet takich jak Lalitā.
Vijaya: Czy istnieje zazdrość w madana-bhāvie?
Gosvāmī: Zazdrość jest bardzo widoczna w madana-bhāvie, jest nawet
postrzegana i nakierowana na obiekty nieznaczne lub nieożywione . Madana
słynie również z tego, że Śrī Rādhā chwali wszystko co ma nawet
najmniejszy zapach relacji z Kṛṣṇą, mimo, że jest w ciągłej i głębokiej
jedności z Nim. Dla przykładu, Śrīmati Rādhā staje się zazdrosna o vana-
mala (wieniec z kwiatów leśnych) Kṛṣṇy, czy o dziewczyny z plemienia
Pulinda, ukochane Kṛṣṇy pochodzące z górskich regionów.
Vijaya: Kiedy powstaje madana?
Gosvāmī: To fascynujące madana-bhāva występuje tylko w czasie spotkania.
Wieczne zabawy i rozrywki madana rozświetlają się w niezliczonych formach.
Vijaya: Prabhu możemy znaleźć opis tego typu madana w wypowiedziach
wszelkich mędrców?
Gosvāmī: Madana-rasa jest nieograniczona, więc trudno nawet
transcendentalnemu Kupidynowi, Śrī Kṛṣṇnie, zrozumieć w pełnym zakresie
jej działania. Dlatego nawet Śrī Čuka Muni nie był w stanie opisać jej w
pełni, a co dopiero mówić o filozofach rasy, takich jak Bharata Muni.
Vijaya: Twoje wypowiedzi są zdumiewające. Jak to możliwe, że nawet Kṛṣṇa,
który jest ucieleśnieniem rasy i konstytucyjnym odbiorcą rasy, nie jest w
stanie w pełni zrozumieć zachowania madana?
Gosvāmī: Kṛṣṇa sam jest rasą, jest nieograniczony, wszechwiedzący, i
wszechmocny. Niczego nie można ukryć przed Nim, i nic nie jest
niedostępne lub niemożliwe dla Niego. On jest wieczną eka-rasą, i w tym
* 160 *
samym czasie, jest on również aneka-rasą, ze względu na jego acintya-
bhedabheda-dharmę. Tak jak eka-rasa (obejmuje wszystko w sobie), jest On
atmarama, w tym stanie, żadna rasa nie istnieje niezależnie od Niego.
Jednak On jest jednocześnie aneka-rasa. Tak więc, oprócz atma-gata-rasa
(rasa doświadczana przez samą siebie), istnieje też para-gata-rasa (rasa
doświadczana przez innych) i odmiany mieszanej atma-para-vicitra-rasy.
Szczęście z Jego līlā leży w dwóch ostatnich rodzajach rasy. Kiedy para-gata
rozszerza się do ostatecznego stopnia, nazywa się parakija-rasą, i taki
najwyższy rozwój przejawia się obficie w Vṛndāvan. Tak więc dla atma-gata-
rasa, nieznane, wywyższone, i niepowtarzalne szczęście parakija-rasy jest
ostatnią granicą madana. Ta obecność czysto przejawia się w nie
zamanifestowanych līlā w Goloka, a także w niewielkim stopniu w Vrajy.
Vijaya: Prabhu, okazujesz mi nieograniczone miłosierdzie. Teraz proszę
wyjaśnij w skrócie istotę wszystkich rodzajów mādhura-rasa, tak, żeby
można je było łatwo zrozumieć.
Gosvāmī: Wszystkie bhāvy, które powstają w vraja-devès są boskie pod
każdym względem, i poza jurysdykcją logiki. W związku z tym, jest to nie
tylko trudne, ale i nie możliwe by te bhāvy opisać dokładnie. Stwierdzono w
śastrch że rāga Śrī Rādhiki objawia od w purva-rāga. W szczególnych
warunkach, ta rāga staje się anurāga i od tej anurāga pochodzi sneha.
Wtedy dodatkowo objawiają się postaci mana i prāṇaya. Wszystkie te punkty
nie są stałe, ale stan dhūmāyita jest z pewnością ostatnią granicą sādhārani-
rati. Samañjasā-rati rozwija się w miarę sneha, mana, prāṇaya, rāga i
anurāga, w którym to dipta-rati objawia się w postaci jvalita. W rūdha-
mahabhāva istnieje uddīpta, i począwszy od modana istnieje sūddīpta-rati.
Powinieneś zrozumieć, że mādhura-rasa istnieje czasem własnie tak,
ponieważ kolejność stadiów może być również uporządkowana według
różnic wynikających z czasu, miejsca i okoliczności. Sādhārani-rati rozwija się
tak daleko jako prema, samañjasā-rati tak daleko jak anurāga, a samarthā-
rati tak jak mahabhāva.
Vijaya: Jak daleko rati rozwija się w sakhya-rasa?
Gosvāmī: Rati towarzyszy narma-vayasa sięga do anurāga, ale rati Subala
i innych sięga mahabhāvy.
Vijaya: Widzę, że cechy sthāyibhāva przez Ciebie opisane wcześniej
docierają do granicy mahabhāva. Jeśli sthāyibhāva jest tylko jedną tattvą od
góry do dołu, dlaczego widzimy różnicę pomiędzy rasami?
Gosvāmī: To różnica występująca między rasmi wynika z różnych rodzajów
sthāyibhāva. Tajemnicze działania sthāyibhāva nie są oczywiste. Różne
* 161 *
kategorie tylko stają się widoczne, gdy składniki są łączone z sthāyibhāvą.
Sthāyibhāva osiąga stan rasa przez połączenie odpowiednich składników ras,
według jej szczególnej, ukrytej tożsamości.
Vijaya: Czy istnieje różnica między svakiyā i parakija w wiecznym mādhura-
rati?
Gosvāmī: Tak, istnieje różnica między svakiya i parakija, są one wieczne, w
odniesieniu nie arbitralnym. Jeśli różnicę tą należy uznać za arbitralne
określenie, to wszystkie rasy na czele z mādhura rasą trzeba również
rozważyć w arbitralnym odniesieniu. Czyjaś wieczna i naturalna rasa
odnosi się do określonej kategorii wiecznej rasy. Odpowiednie ruci,
wykonywanie określonego bhajanu prowadzi do odpowiedniego celu.
Istnieje również svakiya-rasa w Vrajy. Ci, którzy twierdzą w
odpowiednim nastroju - "Kṛṣṇa jest moim mężem," mają odpowiedni
typ ruci, sādhana-bhajan i swój ostateczny cel. Jakość svakiya w
Dwarace jest Vaikuntha tattvą, natomiast jakość svakiya w Vrajy jest
Goloka tattvą. Istnieje różnica między Vasudeva Kṛṣṇą, synem
Vasudevy, i Vrajanātha Kṛṣṇą. Ktoś powinien zrozumieć, że najwyższy
warunek svakiya-tattvy w stosunku do Vasudeva Kṛṣṇy rozciąga się
tylko w zakresie Vaikunthy. Po wysłuchaniu tego, pogrążony w
wielkiej miłości, Vijaya ofiarował prāṇama Śrī Gurudewie i powrócił do
swojej rezydencji..
Tak kończy się trzydziesty szósty rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany
Madhura-rasa-vicāra: Sthāyībhāva & etapy rati
ROZDZIAŁ 37
Śṛṅgāra-rasa-vicāra: Śṛṅgāra Svarūpa &Vipralambha
Vijaya Kumāra rozkoszował się aspektami mādhurya-bhāvy, o których
usłyszał dnia poprzedniego. Wciąż jeszcze był pod wpływem tego nastroju
kiedy ponownie stawił się przed Śrī Gurudewą. Wykonał prāṇamę i
wypytywał go pokornie: „Prabhu, pojąłem znaczenia vibhāvy, anubhāvy,
sattvika-bhāvy i vyabhicāri-bhāvy, a także svarūpy z sthāyibhāvy. Jednakże,
* 162 *
pomimo połączenia tych czterech składników z sthāyibhāvą, nadal nie mogę
obudzić rasy. Dlaczego tak jest?”
Gosvāmī: Drogi Vijaya, nie będziesz w stanie obudzić rasy w sthāyibhāvie
dopóki nie zostaniesz obeznany ze svarupą (wewnętrzną naturą) śrńgāra-
rasy.
Vijaya: Czym jest śrńgāra-rasa?
Gosvāmī: Śrńgāra to super-doskonały i obfity transcendentalny urok
mādhura-rasy. Istnieją dwa rodzaje śrńgāra: vipralambha (miłość w
oddzieleniu) i sambhoga (spotkanie i wspólne wykonanie radosnych,
transcendentalnych rozrywek).
Vijaya: Chciałbym poznać cechy vipralambha.
Gosvāmī: Vipralambha to wspaniałe uczucie, które przejawia się kiedy
nāyaka i nāyikā nie mogą spełnić swej zachwycającej tęsknoty za
rozrywkami, takimi jak obejmowanie się i pocałunki. Vipralambha może
wystąpić w każdym stanie, albo podczas spotkania (milana) lub oddzielenia
(viyoga). Szczególnie odżywia to nastrój sambhoga. Vipralambha jest
również nazywana viraha, lub viyoga.
Vijaya: Jak vipralambha odżywia atmosferę sambhoga?
Gosvāmī: Moczenie kolorowej szmatki wielokrotnie w tym samym barwniku
coraz bardziej zwiększa głębię koloru. Podobnie vipralambha zwiększa super
doskonałą głębię sambhoga-rasy. Sambhoga nie może się w pełni rozwijać
bez vipralambha.
Vijaya: Jak wiele różnych rodzajów vipralambha istnieje?
Gosvāmī: Istnieją cztery rodzaje: purva-rāga, mana, prema-vaicittya oraz
pravasa.
Vijaya: Czym jest purva-raga?
Gosvāmī: Purva-rāga jest fascynacją i zauroczeniem, które powstaje, gdy
nāyaka i nāyikā widzą i słyszą o sobie wzajemnie, zanim rzeczywiście się
spotkają.
Vijaya: Jakie są różne sposoby widywania się?
Gosvāmī: Nāyikā może zobaczyć Kṛṣṇę bezpośrednio, osobiście, ujrzeć Jego
formę w obrazie, lub zobaczyć Go w snach.
* 163 *
Vijaya: A jakie są sposoby słuchania o sobie?
Gosvāmī: Można usłyszeć kogoś recytującego uwielbienie i stuti nāyaka,
usłyszeć o Nim z ust sakhī oraz posłańców (dūti), a także słuchać
wychwalających Go piosenek.
Vijaya: Co powoduje ukazanie się tego rati?
Gosvāmī: Kiedy wcześniej wyjaśniłem sthāyibhāvę wspomniałem, że wygląd
rati jest spowodowany przez abhijogę, viṣaya, sambandha, abhimāna i tak
dalej. Istnieją również przyczyny pojawienia się rati w purva-rāga.
Vijaya: Czy purva-rāga ujawnia się jako pierwsza we vraja-nāyaka czy vraja-
nāyikā?
Gosvāmī: Trzeba wziąć pod uwagę wiele aspektów. W przyziemnych
sprawach, mężczyzna zazwyczaj inicjuje pragnienie wzajemnego
zainteresowania, ponieważ to kobiety są zwykle bardziej nieśmiałe.
Jednakże, ponieważ kobiety mają więcej premy, to purva-rāga przejawia się
najpierw w gopi. W bhakti-śāstrach stwierdza się, iż purva-rāga przejawia się
najpierw w bhaktach, a Śrī Kṛṣṇa odpowiednio reaguje. Vraja-devi to
najwyżsi pośród wszystkich bhaktów, więc purva-rāga objawia się idealnie w
nich jako pierwszych.
Istnieje starożytne powiedzenie w odniesieniu do tej cechy ludzkiego
charakteru - „Kobieta czuje pociąg jako pierwsza, a mężczyzna reaguje na
jej gest”. Jednak nie jest błędem odwrócenie tego porządku, jeśli natężenie
premą jest takie samo w obojgu.
Vijaya: Proszę wyjaśnić sańcāri-bhāvy purva-rāga.
Gosvāmī: Choroba, wątpliwości, zazdrość, wysiłek, zmęczenie, depresja,
zapał, pokora, lęk, sen, przebudzenie, przygnębienie, bezwład, szaleństwo,
oszołomienie oraz pragnienie śmierci są sańcāri-lub vyabhicāri-bhāvami.
Vijaya: Jak wiele różnych rodzajów purva-rāg istnieje?
Gosvāmī: Istnieją trzy rodzaje: praudha (w pełni dojrzała), samańjasa
(pośrednia) oraz sādhārana (ogólna).
Vijaya: Czym jest praudha (w pełni dojrzała) purva-raga?
Gosvāmī: Purva-rāga jest praudha, gdy występuje ona w opętanych
samarthā-rati. Na tym poziomie purva-rāga, może się pojawić dziesięć daśās
(stanów) począwszy od intensywnej tęsknoty (lālasā) do pragnienia śmierci
* 164 *
(marana). Od tego momentu purva-rāga jest praudha (w pełni dojrzała),
stany które przejawiają się w niej to również praudha.
Vijaya: Jakie jest dziesięć daśā (stanów)?
Gosvāmī: Są one następujące:
lālasodvega-jāgaryās tānavam jaḍimātra tu vaiyagryaī vyādhīr unmādo moho mṛtyur daśā daśa Ujjvala-nīlamaṇi (Pūrva-rāga division, 9)
Dziesięć stanów to: intensywne pragnienie (lālasa), lęk (udvega),
bezsenność (jāgarana), wychudzenie (tānava), bezwładność (jadatā),
niecierpliwość (vyagratā), choroby (vyadhi), szaleństwo (unmāda), urojenie
(moha) oraz pragnienie śmierci (mṛtyu).
Vijaya: Czym jest lālasā?
Gosvāmī: Lālasā jest intensywną żądzą osiągnięcia szczerego pragnienia
(abhista), a jej oznaki to zapał, zmienność, zataczanie się i ciężki oddech.
Vijaya: Czym jest udvega?
Gosvāmī: Udvega jest zaburzeniem umysłu, przejawiającym się poprzez
następujące objawy: głęboki, ciężki oddech; zmienność; bezruch,
zamyślenie, łzy, zmiana koloru ciała; poty.
Vijaya: Czym jest jāgarana?
Gosvāmī: Jāgarana to bezsenność, która prowadzi do bezruchu i suchości
zmysłów.
Vijaya: Czym jest tānava?
Gosvāmī: Tānava to mizerność ciała, a towarzyszą jej objawy takie jak:
osłabienie ciała i zataczanie się. Niektórzy ludzie widzą vilāpa (lament) w
miejscu tānava.
Vijaya: Czym jest jadatā (bezwładność)?
Gosvāmī: Jadatā rozpoznaje się poprzez wystąpienie braku reakcji, nawet na
pytania oraz przez utratę możliwości postrzegania i słuchu. Jest on również
znany jako jadimā.
Vijaya: Czym jest vyagratā (niecierpliwość)?
* 165 *
Gosvāmī: Stan, w którym przemiany wynikające z bhāvy nie ukazują się
zewnętrznie nazywa się „powagą”. Vyagratā to stan, w którym ta powaga
zostaje wzburzona przez co staje się nie do zniesienia. Objawy vyagratā to
nie-reaktywność, przygnębienie, żal oraz zazdrość.
Vijaya: Czym jest vyadhi?
Gosvāmī: Kiedy jesteś boleśnie rozczarowany, ponieważ nie osiągnąłeś
upragnionego celu (abhista) - czyli swej ukochanej – wypadkowy stan
objawia się następującymi symptomami: narastająca bladość i rozwój
wysokiej gorączki. Nazywamy to vyadhi i powoduje anubhāvy takie jak:
zimno i dreszcze; pragnienie; urojenia, głęboki, długi oddech oraz
nieprzytomne upadanie na ziemię.
Vijaya: Czym jest unmāda (szaleństwo)?
Gosvāmī: Unmāda to stan, w którym nāyikā zawsze błędnie postrzega swego
ukochanego wszędzie w różnych obiektach - na przykład przyjmuje, że
drzewo tamala to Kṛṣṇa i obejmuje je. Jest to wynikiem intensywnego
pochłaniania umysłu przez stałe rozmyślanie o ukochanym oraz poprzez
przytłoczenie bhāvami np. zniechęcenia, przygnębienia i pokory. Wynikające
z tego anubhāvy to niechęć, zazdrosne uwagi kierowane do swego
ukochanego, wydłużony oddech, brak mrugania oczami oraz odczucie
ekstremalnego bólu spowodowanego przez rozłąkę.
Vijaya: Czym jest moha?
Gosvāmī: Moha oznacza utratę przytomności, a jej anubhāvy to bezruch,
upadek; i tak dalej.
Vijaya: Czym jest mṛtyu (pragnienie śmierci)?
Gosvāmī: Kiedy nāyikā nie jest w stanie spotkać się z kanta (ukochanym),
mimo że wykorzystuje wszystkie środki, takie jak wysyłanie listów miłosnych
i wiadomości z pomocą sakhī, to strzała Amora powoduje tak nieznośnie
intensywny ból rozłąki, że odczuwająca to osoba zaczyna pragnąć śmierci. W
tym stanie, rozdaje ona cenne rzeczy swym sakhī. Uddīpana-vibhāvy, takie
jak pszczoły, łagodny wiatr, światło księżyca, drzewa kadamba, chmury,
pioruny oraz pawie stymulują rozwój tego stanu mṛtyu.
Vijaya: Czym jest samańjasa-purva-raga? Proszę o wyjaśnienie.
Gosvāmī: Samańjasa-purva-rāga to purva-rāga, która pojawia się przed
spotkaniem i to jest specyficzna cecha samańjasā rati. W tym stanie nāyikā
może stopniowo przejawiać dziesięć stanów, a mianowicie: tęsknotę
* 166 *
(abhilāsa), kontemplację (cinta), pamięć (smṛti), chwalenie zalet kochanka
(guṇa-kirtana), pobudzenie i niepokój (udvega), płacz (vilāpa), szaleństwo
(unmāda), choroby (vyadhi), bezwładność (jadatā) oraz pragnienie śmierci
(mṛtyu).
Vijaya: Jaki jest sens abhilāsa w tym kontekście?
Gosvāmī: Abhilāsa odnosi się do wysiłków podjętych w celu spotkania swego
ukochanego, a jej anubhāvy ozdabiają ciało, zbliżają do ukochanego pod
pretekstem robienia czegoś innego i ukazują pociąg (anuraga) do Niego.
Vijaya: Jaki jest tu charakter cinta?
Gosvāmī: Cinta to medytacja o tym, jak osiągnąć sprzymierzenie z jednym
kochankiem, np. poprzez informowanie go o swoim stanie przez bramina lub
list. Jej objawy to poruszanie się i obracanie w łóżku, długie, głębokie
oddychanie oraz wpatrywanie.
Vijaya: Co tutaj oznacza smṛti?
Gosvāmī: Smṛti to głębokie pochłonięcie w myślach o ukochanym, którego
towarzystwo zostało doświadczone poprzez spojrzenie na Niego i słuchanie o
Nim, o Jego pięknie, ozdobach, rozrywkach, a także różnych błogich
relacjach oraz wszystkim co z Nim związane. Jego anubhāvy to drżenie,
zmęczenie, zmiany w kolorze ciała, łzy, oddzielenie i wyrzeczenie oraz
głębokie oddechy.
Vijaya: Czym jest guṇa-kirtana?
Gosvāmī: guṇa-kirtana to wywyższanie takich cech nāyaka jak: Jego postać i
uroda, a jej anubhāvy to m.in. drżenie, gęsia skórka i zdławienie głosu.
Niepokój, lament towarzyszące mu szaleństwo, choroby, bezwład oraz
pragnienie śmierci - te sześć objawów jest obecnych w samańjasa-pūrvarāga
w takim samym stopniu, jak w samańjasā-rati.
Vijaya: Teraz proszę wyjaśnić oznaki sādhārana-purva-rāga.
Gosvāmī: Sādhārana-purva-rāga jest dokładnie taka jak sādhārani-rati. W
tym stanie pierwsze sześć etapów (daśā) - do rozpaczy (vilāpa) przejawia się
w sposób łagodny. Nie czuję potrzeby, by podawać tu przykłady, ponieważ
są one bardzo proste. W tego typu pūrvarāga, kochanek i ukochana
wymieniają miłosne listy (kama-lekhapatra), wianki itd. za pomocą
dyskretnych towarzyszy.
Vijaya: Czym są kama-lecha-patra (listy miłosne)?
* 167 *
Gosvāmī: Listy miłosne są wyrazem wzajemnych uczuć zakochania w formie
pisemnej. Istnieją dwa rodzaje takich listów: sāksara – zapisane z pomocą
liter, lub napisów z alfabetu i nirakṣar - stworzone bez użycia liter.
Vijaya: Czym są nirakṣara-kama-lecha?
Gosvāmī: Przykładem symbolicznego miłosnego listu jest kształt półksiężyca
wykonany gwoździem na liściu o czerwonym kolorze bez stawiania
jakiegokolwiek innego znaku lub litery.
Vijaya: Czym są sāksara-kama-lecha (zapisane listy miłosne)?
Gosvāmī: Zapisane listy miłosne to wymieniane między nāyaka i nāyikā
wiadomości napisane swoim własnym charakterem pisma, wyrażające
szczery stan emocjonalny naturalnym językiem. Te miłosne listy pisane są
kolorowymi atramentami, otrzymywanymi z górskich minerałów, wyciskania
czerwonych kwiatów, lub z proszku kuńkuma. Duże płatki kwiatów są
używane zamiast papieru, a listy są związane włóknami z łodyg lotosu.
Vijaya: Czym jest stopniowy rozwój purva-raga?
Gosvāmī: Niektórzy mówią, że miłość powstaje początkowo po prostu
poprzez spojrzenie na ukochanego. Po tym następuje kontemplacja,
przywiązanie, śluby, pragnienie spotkania, bezsenność, wycieńczenie,
niechęć do wszystkiego innego, utrata nieśmiałości, szaleństwo,
nieprzytomne upadanie oraz pragnienie śmierci - w tej kolejności. Taka jest
potęga intensywności kama (premy). Purva-rāga przejawia się zarówno u
nāyaka jak i u nāyikā, lecz ukazuje się najpierw u nāyikā, a potem u nāyaka.
Vijaya: Czym jest mana?
Gosvāmī: Mana jest bhāvą, która zapobiega temu by nāyaka i nāyikā
angażowali się w ich umiłowane działania: obejmowanie się, patrzenie na
siebie, całowanie, mówienie w przyjemny sposób itd. nawet jeśli znajdują się
razem w tym samym miejscu i żywią do siebie głębokie przywiązanie. Mana
powoduje powstanie sańcāri-bhāv np. przygnębienia, zwątpienia, złości,
niepokoju, dumy, zazdrości, ukrywania uczuć, poczucia winy i poważnego
zamyślenia.
Vijaya: Jaka jest podstawowa zasada many?
Gosvāmī: Podstawą many jest prāṇaya; Mana zwykle nie powstaje przed
etapem prāṇaya, a nawet jeśli, to tylko w skurczonym lub niedojrzałym
stanie. Istnieją dwa rodzaje many: mana z przyczyną (sahetu) i mana bez
przyczyny (nirhetu).
* 168 *
Vijaya: Czym jest mana z przyczyną (sahetu-mana)?
Gosvāmī: Irsyā (uczucia zazdrości) powstają w samym sercu nāyikā gdy
widzi lub słyszy, że nāyaka zachowuje specjalne przywiązanie do nāyikā z
rywalizującej (vipakṣa) lub marginalnej (tataṣtha) grupy. Kiedy irsyā
(zazdrość) zostaje przytłoczona przez prāṇaya, rozwija się sahetu-mana. Jest
tak od dawien dawna, tak jak nie istnieje bhaya (strach) bez sneha,
podobnie, nie może istnieć irsyā bez prāṇaya. W ten sposób, wszystkie różne
przejawy many tylko oświetlają intensywność premy między nāyikā i nāyaka.
Serce nāyikā jest przepojone bhāvami takimi jak - intensywna, pełna miłości
zaborczość o ukochanego (susakhya). Gdy widzi ona jak nāyaka, który jest
niezwykle do niej przywiązany sprzyja rywalizującej nāyikā i bawi się z nią,
to staje się niespokojna oraz niecierpliwa. Niegdyś w Dvarace Śrī Kṛṣṇa
podarował kwiat parijata Śrī Rukmini. Jednak chociaż wszystkie królowe
usłyszały o tym zajściu, to jedynie serce Satyabhamy zostało ogarnięte przez
manę. Mana Satyabhamy pobudziła się gdy zrozumiała ona wyjątkową
pozycję daną jej rywalce.
Vijaya: Jak wiele sposobów odkrycia specjalnej pozycji rywali istnieje
(vipakṣa-vaiśistya)?
Gosvāmī: Istnieją trzy sposoby: usłyszenie (śruta), wywnioskowanie
(anumati) i zauważenie (drsta).
Vijaya: Czym jest usłyszenie (śruta)?
Gosvāmī: Śruta-vipakṣa-vaiśistya przychodzi, kiedy nāyikā usłyszy od priya-
sakhī lub papugi o rozrywkach jej ukochanego z nāyikā przeciwnej strony.
Vijaya: Czym jest Anumati-vipakṣa-vaiśistya?
Gosvāmī: Anumati-vipakṣa-vaiśistya występuje, gdy nāyikā zauważa, że ciało
jej kochanka nosi dowody miłosnej rozrywki z inną nāyikā, gdy słyszy swego
kochanka niechcący wypowiadającego imię rywalki, lub gdy widzi tą nāyikā
w snach. Oznaczenia jedności widoczne na ciałach nāyaka i rywalki nāyikā
nazywamy bhogāńka, a wypowiadanie imienia współzawodniczki nāyikā
zwiemy gotra-skhalana. Gdy to następuje nāyikā uważa to za bardziej
bolesne niż śmierć.
Vijaya: Chciałbym usłyszeć przykład gotra-skhalana.
Gosvāmī: Kiedyś, gdy Kṛṣṇa wracał do domu po czasie spędzonym z Śrīmati
Rādhą, nagle spotkał się z Candrāvali. Śrī Kṛṣṇa zapytał ją: „O Rādhe, czy
wszystko z tobą w porządku?”. Kiedy Candrāvali usłyszała Kṛṣṇę mówiącego
* 169 *
w ten sposób, odpowiedziała raczej ze złością: „O Kamsa, dobrze się
czujesz?”. Kṛṣṇa był zaskoczony i zapytał ją: „O moja jedyna piękności,
czemu jesteś tak zdumiona?”. Candrāvali zaczerwieniła się ze złości i
odpowiedziała szybko: „Gdzie tu widziałeś Rādhę?”. Wtedy Kṛṣṇa zrozumiał
sytuację i pomyślał Sobie: „Och, przez przypadek nazwałem Candrāvali
Rādhą". Zrozumiał Swój własny błąd i ze wstydem opuścił głowę. Uśmiechał
się także łagodnie widząc spontaniczną i przebiegłą elokwencję Candrāvali,
która wynikała z jej irsyā (zazdrości). Niech Hari, która rozwiewa wszelkie
nieszczęścia, chroni nas wszystkich.
Vijaya: Czym jest zrozumienie szczególnej pozycji rywalki poprzez sen
(svapna-drsta-vipakṣa-vaiśistya)?
Gosvāmī: Działalność Kṛṣṇy i jego przyjaciół vidusaka podczas snu są tego
przykładam. W jednym przypadku, Kṛṣṇa i Candrāvali spali w tym samym
łóżku, po miłosnych rozrywkach w kridā-kuńja. Śpiąc, Kṛṣṇa powiedział: „O
Rādhe! Obiecuję Ci, że Ty jedyna jesteś Moją nade wszystko ukochaną, tylko
Ty znajdujesz się wewnątrz i na zewnątrz Mojego serca, tylko Ty jesteś
naprzeciwko mnie i za mną, wszędzie. Co więcej mogę powiedzieć? Jedynie
Ty jesteś obecna w moim domu, w Govardhanie oraz jego zalesionych
dolinach”. Gdy Candrāvali usłyszała Śrī Kṛṣṇę mówiącego tak we śnie, wstała
z łóżka z powodu many rosnącej w sercu i odeszła.
A teraz jeden ze snów Madhumaṅgala. Gdy drzemał na podeście poza kuńja,
w którym Kṛṣṇa i Candrāvali byli zaangażowani w rozrywki pełne szczęścia,
w swym śnie rzekł: "O Mādhavi, Kṛṣṇa mówi bardzo fachowo i pochlebnie do
sakhī Padmy Candrāvali by ją zwieść. Postaraj się doprowadzić Rādhę tutaj
szybko, aby mogła spotkać się z Kṛṣṇą. Nie martw się”. Kiedy Candrāvali
usłyszała Madhumaṅgala przemawiającego tak we śnie, zmartwiła się. W
tym czasie Padma siedziała w pobliskim kuńja, a kiedy zobaczyła stan
Candrāvali powiedziała Śaibyi „O sakhī, zobacz tylko, jak nieszczęśliwa stałą
się twarz Candrāvali gdy usłyszała ona rozmowy Madhumaṅgala mówiącego
we śnie! Spuściła głowę i płonie z żalu”.
Vijaya: Czym jest bezpośrednie widzenie (darśana)?
Gosvāmī: To znaczy, że nāyikā bezpośrednio widzi udział swego nāyaka w
zabawach z inną nāyikā.
Vijaya: Czym jest bezprzyczynowa mana (nirhetuka-mana)?
Gosvāmī: Bezprzyczynowa mana rozwija się pomiędzy nāyaka i nāyikā gdy
prāṇaya potęgowana jest przez widoczną przyczynę many, chociaż mana w
rzeczywistości nie ma powodu. Paṇḍici doszli do wniosku, że mana jest
* 170 *
efektem prāṇaya, oraz że bezprzyczynowa mana jest tylko przedłużeniem
prāṇaya wynikającą z jej vilāsa (radosnych rozrywek). Nazywają tę
bezprzyczynową manę „prāṇaya-mana”. Poprzednie autorytety (Paṇḍici)
również utrzymywały, że ruchy i postępki premy są krzywe niczym ruch
węża. Dlatego dwa rodzaje many są oczywiste w kontaktach między nāyaka
i nāyikā: mana bez przyczyny (nirhetu) oraz mana z przyczyną (sahetu).
Vyabhicāri-bhāva w tej rasie jest ukrywaniem własnych emocji i uczuć
(avahitthā).
Vijaya: Jak uspokoić bezprzyczynową manę?
Gosvāmī: Ta mana jest uspokajana przez siebie, nie potrzebuje środków
zaradczych. Gdy pojawia się śmiech, to mana znika samoczynnie. Jednak,
aby uspokoić sahetu-manę nāyaka musi użyć wielu odpowiednich środków,
takich jak sama (pocieszające słowa), bheda (dyplomatyczne uwagi), krija
(złożenie przysięgi), dana (prezentacje), nati (pokłon), upeksā (zaniedbanie i
pozorna obojętność) oraz rasāntara (nagła zmiana nastroju). Znakiem
stłumienia many nāyikā jest otarcie łez przez nāyaka, następujący po tym
śmiech itd.
Vijaya: Czym jest sama (pocieszenie słowami)?
Gosvāmī: Sama jest wykorzystaniem słodkich, miłych słów i obietnic
skierowanych na uspokojenie priya (ukochanej).
Vijaya: Czym jest bheda (dyplomatyczne uwagi)?
Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje bheda: jeden jest wyrażaniem własnej
wielkości przez różne gesty i insynuacje, a drugi cechuje upomnienie nāyikā
pośrednio przez sakhī.
Vijaya: Co należy rozumieć przez dana (prezentacja)?
Gosvāmī: Dana jest podstępną prezentacją ozdób i innych prezentów.
Vijaya: Czym jest nati (pokorne poddanie)?
Gosvāmī: Nati oznacza padnięcie do stóp nāyikā w całkowitej, największej
możliwej pokorze.
Vijaya: Czym jest upeksā (zaniedbanie)?
Gosvāmī: Upeksā (zaniedbanie lub obojętność) jest nastrojem wyraźnego
porzucenia nāyikā gdy wszystkie inne środki tłumienia jej many okazały się
bezowocne. Inni mówią, że upeksā odnosi się do korzystania z
dwuznacznych uwag by uspokoić nāyikā.
* 171 *
Vijaya: Co oznacza rasāntara (wymiana myśli)?
Gosvāmī: Rasāntara jest nagłym wytworzeniem się strachu w umyśle nāyikā
poprzez słowa lub w sposób naturalny. Istnieją dwa rodzaje rasāntara: takie,
które występują same oraz to, stworzone dzięki inteligencji nāyaka.
Oto przykład zmiany zdania, które odbywa się spontanicznie: Pewnego razu,
Kṛṣṇa nie był w stanie uspokoić many Bhadry, pomimo różnych
przedsięwzięć. Nagle rozległ się potężny dźwięk grzmotu, który przestraszył
Bhadrę na tyle, że ta zaraz objęła, siedzącego przed nią Kṛṣṇę.
Oto przykład zdławienia many za pomocą inteligentnego planu: Pewnym
razem, Rādhika była głęboko pochłonięta maną. Kṛṣṇa, który jest niezwykle
zabawny w Swej naturze, zobaczył, że mimo wszelkich środków – nie jest w
stanie jej uspokoić, a zatem zastosował tak uroczą sztuczkę. Osobiście splótł
niezwykle piękną girlandę z kwiecia i umieścił ją na szyi Śrīmatiji. Ona ze
złością zdjęła wieniec z szyi i odrzuciła daleko, a przez wolę opatrzności
spadł on na Kṛṣṇę. Natychmiast zmrużył On oczy, zrobił minę, jak gdyby był
ciężko ranny i usiadł w kącie, wyglądając na bardzo przygnębionego. Widząc
to, Rādhāji stała się niespokojna i zlękniona. Złapała ramiona Kṛṣṇy obiema
rękami. Wtedy Kṛṣṇa roześmiał się i otoczył ją silnym uściskiem.
Vijaya: Czy są jakieś inne sposoby, aby uspokoić manę?
Gosvāmī: Oprócz tych metod, mana z vraja-gopi może zostać uspokojona w
szczególnym czasie i miejscu na dźwięk murali, nawet bez użycia sama itp.
Delikatna mana może zostać stłumiona, bez większego wysiłku, lecz
pozbywaniu się umiarkowanej many muszą towarzyszyć staranne działania.
Najgłębiej zakorzeniona mana (durjaya-mana) jest niezwykle trudna do
zdławienia.
Gopi stosują różne uwagi by ukarać Kṛṣṇę kiedy są w mana, na przykład,
Vāmā (niewdzięcznik, który działa niekorzystnie), Durlīlā-śiromani (klejnot
herbowy intrygantów), Kitava-radża (Król oszustów), Khala-śrestha
(wyjątkowo zły), Maha-dhūrta (wielce nieuczciwy zbój), Kathora (okrutny i
bezlitosny), Nirlajja (bezwstydny), Atidurlalitā (bardzo trudny do
zadowolenia), Gopi-kāmuka (pożądający gopi), Ramani-Cora (złodziej
czystości gopi), Gopi-dharma-nāśaka (ten, który przekracza religijne zasady i
czystość gopi), Gopa-sādhvi-vidambaka (ten, który szydzi z czystości gopi),
Kāmukeśvara (Pan pożądania), Gādh-timira (ten, który pozostawia innych w
ciemnościach majaczeń), Śyama (obdarzony ciemną karnacją, która stawia
innych w ciemności iluzji), Vāstra-cora (kradnący odzież gopi), Govardhana-
upatyakā-taskara (ten, który kradnie czystość gopi z wzgórza Govardhana).
* 172 *
Vijaya: Czym jest prema-vaicittya?
Gosvāmī: Prema-vaicittya odnosi się do szczerego bólu rozłąki odczuwanego
przez nāyikā, nawet jeśli jest ona bardzo blisko nāyaka i to jest rzeczywista
natura premy w najwyższym stanie. Ta niesamowita cecha tworzy rodzaj
bezradności, lub pobudzenia umysłu, które z kolei buduje iluzję bycia
oddzielonym od Kṛṣṇy, a ów nienaturalny stan jest nazywany vaicittya.
Vijaya: Czym jest pravasa?
Gosvāmī: Pravasa jest przeszkodą, lub utrudnieniem pomiędzy nāyaka oraz
nāyikā i występuje gdy przebywali oni razem, a następnie zostali rozdzieleni,
bądź dlatego, że mieszkają w różnych krajach lub innych miejscowościach,
ze względu na różnicę w nastroju (rasāntara) albo ponieważ znajdują się w
różnych miejscach. W pravasa doświadcza się wszystkich vyabhicāri-bhāv
śrńgāra-rasy oprócz radości, dumy, szaleństwa i nieśmiałości. Istnieją dwa
rodzaje pravasa: ta, która jest zamierzona oraz niezaplanowana, lub
odbywająca się przez zbieg okoliczności.
Vijaya: Czym jest zamierzona pravasa?
Gosvāmī: Celowa pravasa ma miejsce, gdy nāyaka odchodzi z powodu
jakiegoś obowiązku czy odpowiedzialności. Poprzez naturę Kṛṣṇa jest
zobowiązany wobec Swych bhaktów - na przykład takich jak, Pāndava i
Śrutadeva w Mithili – by dać im pełnię szczęścia oraz dobre instrukcje, a
także spełnić pragnienia. Pravasa ma dwa dalsze podziały: pierwszy to, po
prostu, zejście z oczu, a drugim będzie odejście w odległe miejsce (sudura).
Istnieją trzy rodzaje sudūra-pravāsa, odpowiadające trzem fazom czasu:
przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Podczas sudura-pravasa, nāyaka i
nāyikā dokonują wymiany wiadomości.
Vijaya: Czym jest niezamierzona pravasa?
Gosvāmī: Nieumyślna pravasa, to sudura-pravasa spowodowana poprzez
podporządkowanie innym lub okoliczności, które są poza naszą kontrolą.
Istnieją różne rodzaje podporządkowania, sklasyfikowane jako divya, adivya
i divyādviya. Dziesięć stanów, które występują w tej pravasa to: troskliwość,
bezsenność, niepokój, chudnięcie, pociemnienie kończyn i twarzy,
niespójność mowy, choroba, szaleństwo, oszołomienie oraz pragnienie
śmierci. W vipralambha spowodowanym pravasa, te dziesięć stanów
przejawia się nawet w Kṛṣṇie.
Mój drogi Vijaya, choć różnorakie stany przejawiają się jako anubhāvy w
różnych rodzajach premy, to nie wspomniałem o nich wszystkich. Ogólnie
* 173 *
rzecz biorąc, wszystkie te stany pojawiają się jako efekt gradacji premy,
począwszy od sneha, poprzez manę, prāṇaya, rāga, anurāga i bhāvę aż do
mahabhāvy. Jednak etap mohana, niespotykany stan, który już wyjaśniłem,
przejawia się w Śrīmati Rādhice. Niektórzy autorzy rasa-śastry zaakceptowali
vipralambha związaną ze współczuciem (karunā) jako osobny dział, lecz nie
wyjaśniłem tej rasy oddzielnie, ponieważ jest innym rodzajem pravasa.
Podczas gdy Vijaya rozważał nauki o vipralambha wyjaśniane przez Śrī Guru
Gosvāmīego, rzekł do siebie: „Vipralambha-rasa nie jest niezależnym
zjawiskiem lub samodoskonalą rasą, a jedynie wsparciem i pożywką dla
nastroju sambhoga. Bowiem dla jiv przywiązanych do doczesności, takie bóle
rozłąki (vipralambha-rasa) przejawiają się w szczególny sposób, co
ostatecznie sprzyja przyjemności w spotkaniu (sambhoga-rasa). Jednak w
ponadczasowej, transcendentalnej rasie, bhāva z vipralambha istnieje
wiecznie, do pewnego stopnia. W rzeczywistości, różnorodności duchowych
rozrywek nie można przywołać w najpełniejszym stopniu bez vipralambha”.
Tak kończy się trzydziesty siódmy rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany
Śṛṅgāra-rasa-vicāra: Śṛṅgāra Svarūpa &Vipralambha
ROZDZIAŁ 38
Śṛṅgāra-rasa-vicāra: Mukhya-sambhoga & aṣṭa-kālīya- līlā
Vijaya Kumāra, z założonymi rękami, zapytał jego Gurudeva o sambhoga-
rasa. On odpowiedział czule.
Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje Kṛṣṇy-līlā: prakaṭa (manifest) i aprakaṭa
(nieprzejawiony). Stany separacji (viraha) w vipralambha-rasa, że już
opisane odpowiadać do prakaṭa-līlā. Jednakże, w Vṛndāvany aprakaṭa, nie
ma Oddzielenie vraja-Devès od Śrī Hari, który jest wiecznie udział w Jego
barwny, błogi līlā, takich jak rasa-līlā. Jest napisane w mathura-mahatmya:
"Kṛṣṇa gra wiecznie z gopa i gopīs tam. ", ponieważ czasownik" sztuk
"(KREO) jest w czas teraźniejszy, to należy rozumieć, że Kṛṣṇy līlās są
wieczne. Dlatego w aprakaṭa- līlā Goloka lub Vṛndāvany istnieje Separacja
nie jest spowodowany Kṛṣṇy co jego pobytu w odległe miejsce (Dura-
* 174 *
pravasa). Miłość w jedności (sambhoga) istnieje wiecznie tam. Nāyaka i
nāyikās są odpowiednio viṣaya (obiekt) i āśraya (siedziba) miłości, a odnosi
się do terminu sambhoga wonderful bhāva, że wynika z zachwytu z ich
miłości relacje - jak się widywać, rozmawiać ze sobą, a dotykając siebie -
przedmiotem działalności jest wyłącznie sprawiać przyjemność do siebie.
Istnieją dwa rodzaje sambhoga: mukhya i gauṇa
Vijaya: Co to jest mukhya-sambhoga?
Gosvāmī: mukhya (zasadnicze) sambhoga jest to sambhoga odbywającą się
w przebudzonym stanie. Istnieją cztery rodzaje mukhya-sambhoga: (1)
saṅkñipta-sambhoga (krótkie sambhoga), która odbywa się po purva-rāga,
(2) saṅkīrṇa-sambhoga (ograniczone sambhoga), które odbywa się po mana
i jest spacyfikowane; (3) sampanna-sambhoga (wzbogacone sambhoga),
które ma miejsce po tym jak nāyaka i nāyikā byli nieco oddaleni od siebie,
przez pewien czas, i (4) samṛddhimān sambhoga (kwitnące sambhoga),
która odbywa się po oddzieleniu na dużą odległość.
Vijaya: Proszę opisz łaskawie saṅkñipta-sambhoga bardziej szczegółowo.
Gosvāmī: Saṅkñipta-sambhoga charakteryzuje się szacunkiem i nieśmiałością
między nāyaka i nāyikā. W wyniku tego wyrażenia ich wzajemnej miłości -
jak pocałunki i objęcia - są krótkie i pochopne.
Vijaya: Proszę wyjaśnij saṅkīrṇa-sambhoga.
Gosvāmī: W saṅkīrṇa-sambhoga starania nāyikā w miłosnych rozrywkach są
wyrażone z jednoczesnym poczuciem bólu i przyjemności. Może to być
porównane, do smakowania i żucia gorącego cukru trzcinowego, mimo że
jest słodki, jest także i gorący. Taki stan przywołuje w pamięci, że nāyaka
oszukał ją, gdyż widoczne są oznaczenia miłosnych doznań przyjemności na
ciele nāyaka, czy też pamięta historie usłyszane od innych na temat Jego
miłosnych działań z innymi kobietami.
Vijaya: Co to jest sampanna-sambhoga?
Gosvāmī: Sampanna-sambhoga ma miejsce, gdy nāyaka wraca, by być z
nāyiką po krótkim oddaleniu. Istnieją dwa rodzaje: Agati i prādurbhāva.
Agati to sytuacja, kiedy nāyaka pojawia się przed nayiką w życiu
codziennym, na przykład gopī mają darśan Kṛṣṇy regularnie wieczorem,
kiedy wraca z wypasu krów. Prādurbhāva odnosi się do nagłego pojawienia
się Kṛṣṇy przed gopī, gdy są one bardzo przepełnione premą. Przykładem
może być tu nagłe pojawienie się Śrī Kṛṣṇy przed gopī, gdy te pogrążyły się
w rozpaczy, lamentując, że zniknął On z rasa-līlā. W prādurbhāvie pojawia
* 175 *
się święto pełne szczęścia płynącego ze spełnienia wszelkich najbardziej
pielęgnowanych pragnień.
Vijaya: Co to jest samṛddhimān sambhoga?
Gosvāmī: Nie jest możliwe, aby nāyaka i nāyikā widzieli się i spotykali przez
cały czas, ponieważ są zależni od innych i są związani etykietą społeczną.
Odczucie intensywnego szczęścia, którego doświadczają, kiedy spotkają się
nagle, uwolnieni od zewnętrznej presji, jest nazywane samṛddhimān
sambhoga. Istnieją dwa rodzaje sambhoga-rasa, mianowicie ukryte
(channa) i zamanifestowane (prakāśa), ale teraz nie ma potrzeby
wyjaśniania tego .
Vijaya: Co to jest gauṇa-sambhoga?
Gosvāmī: Gauṇa-sambhoga odnosi się do szczególnych rozrywek Śrī Kṛṣṇy,
których doświadcza się w snach. Istnieją dwa rodzaje snów: zwykłe i
szczególne. Sny zwykłe opisałem już w kontekście vyabhicārī-bhāvy.
Sambhoga w szczególnych snach doświadczane jest jako rzeczywiste i
wyjątkowo niesamowite, i jest pełne sthāyībhāvy i sañcārī-bhāvy, dokładnie
takich, jak te ze stanu rozbudzenia, innymi słowy, jest to dokładnie tak, jak
sambhoga na jawie. Gauṇa-sambhoga dzieli się na cztery rodzaje, dokładnie
tak jak mukhya-sambhoga: (1) saṅkñipta-sambhoga (krótka sambhoga), (2)
saṅkīrṇa-sambhoga (ograniczona sambhoga), (3) sampanna-sambhoga
(wzbogacona sambhoga) i (4) samṛddhimān sambhoga (sambhoga w
rozkwicie).
Vijaya: Kiedy ktoś sni, żadne prawdziwe zdarzenia nie mają miejsca, jak
wobec tego w ogóle możliwa jest samrddhiman sambhoga we śnie?
Gosvāmī: Svarupa ( zasadnicza natura ) snu jest taka sama jak natura
stanu czuwania. Świadczy o tym przykład Uśy i Aniruddhy. Kiedy Uśa spała
w wewnętrznych Komnatach Królewskich w Śoṇitapurze, w pałacu króla
Bany, praktycznie doświadczała we śnie rozkoszy zjednoczenia z Aniruddhą.
W tym samym czasie Aniruddha, śniąc w swojej komnacie sypialnej w
Dvaraka-puri, także doświadczał przyjemności vilāsy z Uśą. Zwykli ludzie z
doczesnego świata nie mają takich doświadczeń.
Możemy dokładniej potwierdzić ten fakt dzięki dowodom bezpośredniej
percepcji, jako że istnieją przykłady siddha-bhaktów mających niezwykle
piękne sny, w których otrzymywali przedmioty takie jak ozdoby, które potem
odnajdowali po przebudzeniu. Jest to możliwe ponieważ takie sny są
rzeczywistością. Podobnie, Kṛṣṇa i Jego Kantas także mają niezakłócone sny,
w których sambhoga faktycznie ma miejsce. Te sny są dwóch rodzajów: (1)
* 176 *
sen, który występuje na jawie (jāgarāyamāna-svapna), oraz (2) stan
czuwania, który występuje podczas snu (svapnāyamāna-jāgara). Sny gopī,
które przekroczyły czwarty stan, czyli samadhi, a osiągnęły piąty czyli prema,
nie są fałszywe, jak te wywołane przez materialną siłę natury- pasję. Raczej
marzenia gopīs są aprakata, nirguṇa i absolutnie prawdziwe. Zatem, jest
całkiem możliwe, że samṛddhimān-sambhoga przejawi się w bardzo
zaskakujących, aprakrta sennych rozrywkach Kṛṣṇy i Jego ukochanych gopi.
Vijaya: Proszę, opisz teraz anubhāvy z sambhogi.
Gosvāmī: Anubhāvy te są następujące: widywanie się wzajemne
(Sandarśana), rozmowy (jalpana), dotykanie (sparśana), blokowanie sobie
nawzajem drogi w odosobnionym miejscu (raha-vartma-rodhana), rāsa līlā,
rozrywki przyjemności we Vṛndāvanie (Vṛndāvana-krīḍa), zabawy w Jamunie
(Yamunā-jale keli), rozrywki na łodziach (nauka-vilāsa), rozrywki kradzieży
kwiatów puñpa-caurya-līlā), rozrywki wymuszania podatków (dana-līlā),
zabawa w chowanego w kuñjach (kuñje lukocuri-khelā), picie miodnych
trunków (madhu-Pana), Kṛṣṇa ubiera się w kobiece stroje (stri-veca-
dhāraṇa), udawanie pogrążonego we śnie (kapaṭa-nidra), hazard (dyūta-
krīḍā), ściąganie z siebie nawzajem ubrań (vastra-ākarñaṇa), pocałunki
(cumbana), obejmowanie się (ālingana), zdobienie paznokci (nakha-arpaṇa),
spijanie nektaru warg, które są jak owoce bimba (bimba-adharasudhā-
pana) i rozkoszowanie się miłosnym zjednoczeniem (nidhu-vane ramaṇa-
samprayoga).
Vijaya: Prabhu, līlā-vilāsa różni się od miłosnego zjednoczenia
(samprayoga). Która z tych dwóch daje więcej szczęścia?
Gosvāmī: Więcej rozkoszy jest w līlā-vilasie niż w samprayodze.
Vijaya: Jak ukochane gopī Śrī Kṛṣṇy zwracają się do Niego w miłosnym
nastroju (praṇaya)?
Gosvāmī: Sakhī zwracaja się do Śrī Kṛṣṇy z wielkim uczuciem, mówiąc na
przykład "He Gokulānanda, He Govinda, He Goṣṭhendra-Kula-candra (księżyc
rodu króla pasterzy), He Prāṇeśvara (Pan mojego życia), He Sundarottaṁsa
(którego klatka pieṛṣiowa i ramiona są bardzo piękne), He Nagara Śiromaṇi
(O, klejnocie zakochanych), He Vṛndāvana-candra, He Gokula-Raja, He
Manohara (O, złodzieju mojego umysłu). "
Vijaya: Prabhu, rozumiem, że są dwa rodzaje kṛṣṇa līlā, mianowicie prakaṭa
(zamanifestowane) i aprakaṭa (nieprzejawione), ale są one wciąż jedną i tą
samą tattvą. Proszę, wyjaśnij mi teraz rodzaje prakaṭa-vraja-līlā.
* 177 *
Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje prakaṭa-vraja-līlā: nitja (wieczne) i naimittika
(sporadyczne). Rozrywki Vrajy, które mają miejsce w ciągu ośmiu okresów
dnia i nocy (aṣta-kālīya-līlā) faktycznie są nitya-līlā, podczas gdy zabicie
Putany przez Krsnę oraz Jego długi pobyt z dala od Vrajy, w Mathurze i
Dwarace są naimittika- līlā.
Vijaya: Prabhu, proszę poinstruuj mnie o nitya-līlā.
Gosvāmī: Znajdujemy dwa rodzaje opisów: jeden opis ṛṣich, a drugi
Gosvāmīch z Vṛndāvany. O którym z nich chciałbyś usłyszeć?
Vijaya: Chciałbym usłyszeć opis ze ślok, które skomponowali ṛṣi.
Gosvāmī:
niśāntah prātah pūrvāhno madhyāhaś cāparāhnakaḥ sāyaī pradoṣo-ratriś ca kālāṣṭau ca yathā-kṛamam
madhyāhno yāminī cobhau yan muhūrttam ito smṛtau tri-muhūrttam itā jñeyā niśānta-pramukhāḥ pare
Asta-kālīya- līlā we Vrajy odbywa się w ośmiu okresach dnia i nocy. Są to:
(1) niśānta (koniec nocy tuż przed świtem),
(2) prātaḥ (rano),
(3) pūrvāhna (przedpołudnie),
(4) madhyāhna (południe),
(5) aparāhna (po południu),
(6) sayam (późne popołudnie i zmierzch),
(7) pradośa (wieczór), i
(8) ratri (noc).
Ratri- līlā i madhyāhna- līlā trwają przez okres sześciu muhūrtas, natomiast
każdy z pozostałych sześciu okresów trwa trzy muhūrtas. Śrī Sadāśiva
wyjaśnił tę asta-kālīya- līlā w Sanat-kumāra-saṁhitā. Określił on, które
rodzaje służby mają być pełnione w określonych porach dnia, zgodnie z
Asta-kālīya līlā.
Dlatego należy pamiętać o odpowiedniej līlā w odpowiednim czasie.
Vijaya: Prabhu, czy mogę usłyszeć wypowiedzi jagad-Guru Sadāśivy?
Gosvāmī: Posłuchaj uważnie:
* 178 *
Sadaśiva uvaca:
sadā-śiva uvāca, parakīyābhimāninyas / tathāsya ca priyāḥ janāḥ
pracureṇaiva bhāvena / ramayanti nija-priyam
Sadāśīva powiedział, "Ukochane dziewczęta Śrī Hari we Vrajy, które mają
wobec Niego uczucia parakija-bhāvy, zadowalają ulubieńca Ich serca
żarliwym nastrojem divya-premy.
ātmānaṁ cintayet tatra / tāsāṁ madhye manoramām rūpa-yauvana-
sampannāṁ / kiśorīṁ pramadākṛtim
He Narada! Powinno się kontemplować swoją własną atma-svarupę w
następujący sposób. Jesteś kiśorī (młodziutką) gopi i przebywasz w samym
sercu transcendentalnej Vṛndāvany, wśród ukochanych dziewcząt Kṛṣṇy,
które pełne są miłosnych uczuć dla Niego. Masz uroczą młodzieńczą postać i
inspirujące, odurzające piękno.
nānā-śilpa-kalābhijñāṁ / kṛṣṇa-bhogānurūpiṇīm prārthitām api kṛṣṇena /
tato bhoga-parāṅ-mukhīm
Osiągnęłaś doskonałość w wielu sztukach plastycznych dla przyjemności Śrī
Kṛṣṇy. Jednak nawet jeśli Kṛṣṇa usilnie prosi, aby spotkać się z tobą, jesteś
zawsze przeciwna przyjemności niezwiązanej z przyjemnością twojej
Svāminī.
rādhikānucarīṁ nityam / tat-sevana-parāyaṇām kṛṣṇād ’apy adhikaṁ prema
/ rādhikāyāṁ prakūrvatiṁ
Jesteś sługą najbardziej ukochanej małżonki Śrī Kṛṣṇy, Śrīmati Rādhiki i
jesteś całkowicie i wyłącznie poświęcona Jej Seva. Zawsze masz więcej
prema dla Śrī Rādhiki niż dla Śrī Kṛṣṇy.
prītyānudivasaṁ yatnāt / tayoh saṅgama-kāriṇīm tat-sevana-sukhāhlāda-
bhāvenātisunirvṛtām
Codziennie z wielkim staraniem organizujesz spotkanie młodzieńczej pary i
pozostajesz na zawsze zadowolona z ekstatycznego szczęścia Ich służby.
ity ātmānaṁ vicintyaiva / tatra sevāṁ samācaret brāhma-mūhūrttaṁ
ārabhya / yāvat tu ñyān mahāniśi
Tak więc, podczas stworzenia swojej atma-svarupy w ten szczególny sposób,
należy starannie pełnić mānasi seva w transcendentalnej Vṛndāvanie od
brahma-muhurta do końca niśānta- līlā (rozrywki przy końcu nocy). "
* 179 *
Vijaya: Na czym polegają działania niśānta-līlā?
Gosvāmī:
śrī vṛndā uvāca, madhye vṛndāvane ramye / pañcāśat-kuñja-maṇòite kalpa-
vṛkña-nikuñjesu / divya-ratnamaye gṛhe
Śrī Vṛndā-devi powiedziała: "W środku urokliwej Vṛndāvany, otoczonej
pięćdziesięcioma kuñja, pełnymi drzew pragnień, stoi altana zbudowana z
klejnotów cintāmaṇi .
nidritau tiṣṭhitas talpe / niviòāliṅgitau mithaḥ mad-ājñā-kāribhih paścāt /
pakñibhir bodhitāv api
Tam, na łóżku z pachnących kwiatów, leżą yugala-kiśora Vṛsabhānu-dulālī
Śrīmati Rādhārani i Vrajendra-nandana Śyāmasundara Śrī Kṛṣṇa, śpiąc, czule
objęci. Następnie, zgodnie z moimi instrukcjami, ptaki próbują Ich obudzić
porywającą melodią szczebiotliwych pieśni.
gādhāliṅgana-nirbhedam / āptau tad-bhaṅga-kātarau no matiṁ kurvatas
talpāt / samutthātuṁ manāg api
Jednak dwoje kochanków stało się tak samoistnie, nierozerwalnie jednym,
dzięki ich głębokim uściskom, że nawet myśl o rozdzieleniu wywołuje alarm.
Zaiste, nie są Oni w stanie w najmniejszym nawet stopniu skupić umysłów
na wstawaniu.
tataś ca śārikā-śabdaih / śuka-śabdaiś ca tau muhuḥ bodhitau vividhair
vākyaiḥ / sva-talpād udatiṣṭhatām
Jednak, dzięki powtarzającym się i sprytnym naleganiom śuki i śariki (samca
i samicy papug), w końcu obudzili się i wstali z łóżka.
upaviṣṭau tato dṛṣtvā / sakhyas talpe mudāṇvitau praviśya kurvanti sevāṁ /
tat-kālasyocitām tayoḥ
Widząc Rādhę i Krsnę, siedzących błogo na łóżku, sakhī, w szczęsliwym
nastroju, zbliżyły się do Nich i zaczęły pełnić różnego rodzaju służbę,
potrzebną w tym czasie.
punaś ca śārikā-vākyair / utthāya tau sva-talpataḥ
āgatau sva-sva-bhavanaṁ / bhīty-utkaṇṭhākulau mit hau
* 180 *
Ale potem, dzięki dalszym działaniom śārikā, Boska Para nieodwołalnie
wstaje z łóżka i Każde z Nich śpieszy do Swego domu, pełne obaw,
wywołanych przez transcendentalne rasy strachu i niepokoju. "
Vijaya: Czym są prātaḥ kālīya- līlā (rozrywki poranne)?
Gosvāmī:
prātaś ca bodhito mātrā/ talpād utthāya sa-tvaraḥ
kṛtvā kṛṣṇo danta-kāṣṭhaṁ / baladeva-samanvitaḥ
Rano, Yaśodā-Maiya woła Kṛṣṇę, Który następnie wstaje
z łóżka i szczotkuje zęby gałązką, w towarzystwie Śrī Baladevy.
mātrānumodito yāti / gośālāṁ dohanotsukaḥ
rādhā ‘pi bodhitā vipra / vayasyābhih sva-talpataḥ
Potem za jej zgodą, idą do obory, chętni, by wydoić Swoje krowy. O,
mędrcze, Śrī Rādhā również opuszcza Swoje łóżko, obudzona przez Jej
sakhī.
utthāya danta-kāṣṭhādi / kṛtvā ‘bhyaṅgaṁ samācaret
snāna-vedīṁ tato gatvā / snāpitā lalitādibhiḥ
Po umyciu Swych perłowych zębów odkażającą gałązką, sakhī masują Jej
ciało aromatycznymi olejkami. Następnie wchodzi Ona do komnaty
kąpielowej i siada na podwyższonej asanie, a Lalitā i inne główne sakhī
wykonują abhiśeka Jej Boskiej Postaci.
bhūṣā-gṛhaṁ vrajet tatra / vayasyā bhūṣayanty api
bhūṣaṇair vividhair divyair / gandha-mālyānulepanaiḥ
Następnie Śri Radha wchodzi do pałacu przyozdabiania. Tam, Jej sakhī
nakładają boskie kremy i zapachy, dekorują Ją różnymi boskimi szatami i
ozdobami, zdobią ją przyjemnymi, pachnącymi girlandami i chłodzą Jej czoło
papką sandałową.
tataś ca sva-janais tasyāh / śuśrūṣāṁ prāpya yatnataḥ
paktum ahūyate sv-annaṁ / sa-sakhī sā yaṣodayā
* 181 *
Kiedy Śrīmati Rādhika zostaje obsłużona przez Swoje sakhi, w pełni i z
wielką uwagą, na prośbę Yaśodā-Maiyi udaje się do Nanda-bhāvan, aby
ugotować pyszne jedzenie dla Kṛṣṇy " Słysząc to, Narada zapytał:
katham ahūyate devi / pākārthaṁ sā yaṣodayā
satīńu pākatṛīńu ca / rohiṇī-pramukhāsv api
"He Devi. Istnieje wielu doskonałych kucharzy, którym przewodzi Rohinī-
Maiya; dlaczego zatem Matka Yaśodā zaprasza Rādhārani, by gotowała w
Nanda-bhāvan? "
durvāsasā svayaṁ datto / varas tasyai mudā mune
iti kātyāyanī-vaktrāt / śrutam āsīn mayā purā
Śrī Vrinda-devi powiedziała: "O Narado, poprzednio słyszałam od Bhagavati
Kātyāyanī, że Durwasa Muni obdarzył Śrīmati Rādhikę następującym
błogosławieństwem:
tvayā yat pacyate devi / tad-annaṁ mad-anugrahāt
miṣṭaṁ svādv-amṛta-sparddhiṁ bhoktṛr āyuṣkaraṁ tathā
"He Devi! Dzięki mojej łasce, wszystko, co ugotujesz, będzie mogło
rywalizować z nektarem półbogów. Ponadto obdarzy długowiecznością
osobę, która będzie spożywała Twoje potrawy.’
ity āhvayati tāṁ nityaṁ / yaśodā putra-vatsalā
āyuṣmān me bhavet putraḥ / svādu-lobhāt tathā sati
Putra-vatsala Yaśodā, modląc się: "Oby mój Syn żył długo!”, zaprasza
codziennie Śrīmati Rādhikę do Nanda-bhāvan, aby Ta gotowała. Ona sama
również bardzo chce spróbować rozkosznego pożywienia.
śvaśrānumoditā sāpi / hṛṣtā nandālayaṁ vrajet
sva-sakhī-prakarā tatra / gatvā pākaṁ karoti ca
Mając pozwolenie od Swojej teściowej, Śrīmati Rādhika, pełna szczęścia,
przychodzi do domu Nandy w towarzystwie Swoich sakhī, aby przygotować
kuchnię.
kṛṣṇo’pi dugdhvā gāḥ kāścit / dohayitvā janaiḥ paraiḥ
* 182 *
āgacchati pitur vākyāt / sva-gṛhaṁ sakhibhir vṛtaḥ
Tymczasem Śrī Kṛśṇa Osobiście doi kilka krów, a następnie, na polecenie
Swego ojca, angażuje innych do dojenia pozostałych krów i wraca do domu
z przyjaciółmi.
abhyaṅga-mardanaṁ kṛtvā / dāsaiḥ saṁsnāpito mudā
dhauta-vastra-dharaḥ sragvī / candanākta-kalevaraḥ
Po przybyciu do domu, Jego słudzy radośnie masują oliwą Jego boskie ciało
i kąpią Go. Potem ubierają Krsnę w świeże ubrania, smarują Jego Ciało
papką sandałową i ozdabiają Go pachnącymi girlandami.
dvi-vastra-baddha-keśaś ca / gṛīvābhālo-parisphuran
candrākāra-sphurad-bhālas / tilakāloka-rañjitaḥ
Kṛṣṇa nosi dwie szaty. Jedna okrywa dolną część Jego ciała, a druga Jego
pierś. Jego urocze kręcone włosy, kaskadowo oplatając Jego pełną wdzięku
szyję i czoło, zwiększają Jego niespotykane, słodkie piękno. Na Jego
promiennym czole, które przypomina półksiężyc, Jego słudzy kreślą uroczy
znak tilaka, które cieszy oczy wszystkich.
kaṅkanāṅgada-keyūra / ratna-mudrā-lasat-karaḥ
muktāhāra-sphurad-vakńo / makarākṛti-kuṇdalaḥ
Na nadgarstkach Śrī Kṛṣṇa nosi wysadzane drogimi kamieniami bransoletki,
a na Swoich ramionach drogocenne branzolety. Na Jego rękach błyszczą
sygnety. Jego klatka pieṛṣiowa ozdobiona jest lśniącym perłowym
naszyjnikiem, a w Jego uszach kołyszą się olśniewające szafirowe kolczyki w
kształcie makara.
muhur ākārito mātrā / praviśed bhojanālayam
avalambya karaṁ sakhyur / baladevam anuvrataḥ
Po tym, Śrī Kṛṣṇa słyszy Yaśomatī, która wielokrotnie Go woła. Tak więc,
otoczony Swoimi sakhas, przytrzymując jednego z nich pod rękę, podąża za
Swoim starszym bratem, Baladevą, w kierunku jadalni (bhojanalaya).
bhunkte ’pi vividhānnāni / mātrā ca sakhibhir vṛtaḥ
hāsayan vividhair hāsyaiḥ / sakhiṁs tair hasati svayam
* 183 *
Tam, w towarzystwie Swoich sakhas, rozkoszuje się wszystkimi potrawami
przygotowanymi przez Rādhikę i Jej sakhī. Żartując, rozśmiesza On Swych
przyjaciół i Sam również śmieje się z nimi.
itthaṁ bhuktvā tathācamya / divya-khaṭṭopari kraṇam
viśramet sevakair dattaṁ / tāmbūlam vibhajann adan
Po skończonym posiłku, oczyszcza Swoje usta za pomocą ācamanu, a Jego
słudzy ofiarowują Mu tāmbūla, który rozdaje wśród Swoich sakhas.
Następnie odpoczywa przez jakiś czas na transcendentalnym łóżku i żuje
tāmbūla”.
Vijaya: Proszę, opisz teraz pūrvāhna- līlā (rozrywki przedpołudniowe).
Gosvāmī:
gopa-veśa-dharaḥ kṛṣṇo / dhenu-vṛnda-puraḥsaraḥ
vrajavāsi-janaiḥ prītyā / sarvair anugataḥ pathi
Śrī Kṛṣṇa, odziany w strój pastuszka (gopa-veśa), opuszcza następnie wieś z
krowami i prowadzi je na wypas. W tym czasie wszyscy Vrajavāsī podążają
za Nim w pewnej odległości od wsi, wiedzeni tam intensywną miłością i
uczuciem do Niego.
pitaraṁ mātaraṁ natvā / netrāntena priyā-gaṇam
yathā-yogyaṁ tathā cānyān / sa nivarttya vanaṁ vrajet
Śrī Kṛṣṇa ofiarowuje prāṇama Swemu ojcu ojcu i matce, mówiąc z
szacunkiem. Jednocześnie kątem oka spogląda znacząco na Swoje ukochane
gopīs i porusza ich serca. Następnie, okazując należyty szacunek tym, którzy
za Nim podążali, Vaṁśīdhārī Śyama podąża wraz ze Swymi sakhas na
pastwiska.
vanaṁ praviśya sakhibhiḥ / kṛīdayitvā kṣaṇaṁ tataḥ
vihārair vividhais tatra / vane vikṛīdato mudā
Po wejściu do lasu, przez jakiś czas tworzy wiele rodzajów gier i radośnie
uczestniczy w nich ze Swoimi sakhas.
vañcayitvā ca tān sarvān / dvitraiḥ priya-sakhair vṛtaḥ
sāṅketakaṁ vrajed dharńāt / priyā-sandarśanotsakaḥ
* 184 *
Następnie, sprytnie angażując ich w czynności takie jak wypas krów, zwodzi
ich i zostawia ich wszystkich . Następnie radośnie, z dwoma lub trzema
priya-sakhas, idzie na schadzkę (saṅketa) z ukochanymi gopī, chcąc
zobaczyć Swoją priya. "
Vijaya: Proszę, opisz teraz madhyāhna- līlā ( rozrywki w środku dnia).
Gosvāmī:
sāpi kṛṣṇe vanaṁ yāntaṁ / dṛṣṭvā sva-gṛham āgatā
sūryādi-pūjā-vyājena / kusumādyāhṛti-cchalāt
"Widząc, że Śrī Kṛṣṇa odchodzi do lasu, Jego najbardziej ukochana
małżonka, Śrīmati Rādhika, wraca do domu. Następnie pod pretekstem
wykonywania Surya-pujy lub zbierania kwiatów, ...
vañcayitvā gurūn yāti / priya-saṅgecchayā vanam
itthaṁ tau bahu-yatnena / militvā sva-gaṇais tataḥ
...zwodzi Jej opiekunów, aby mieć sanga z Jej priyatama Śyama. W
towarzystwie Swoich sakhī, idzie do tego samego lasu na spotkanie z Nim.
Tak więc po wielu staraniach, Rādhā i Kṛṣṇa znów się spotykają ...
vihārair vividhais tatra / vane vikṛīdito mudā
hindolikā samārūdhau / sakhībhir dolitau kvacit
…i pełni szczęścia razem spełniają w lesie różne radosne paramananda- līlā .
Od czasu so czasu, Rādhā i Kṛṣṇa siadają na huśtawce i kołysani są przez
Swoje sakhī.
kvacid veṇuṁ kara-srastaṁ / priyayāpahṛtaṁ hariḥ
anveńayann upālabdho / vipralabdho priyā-gaṇaiḥ
Czasami (będąc nieco sennym) venu Śrī Hari wyślizguje Mu się z palców i
jest skradziony przez Jego priya, Śrī Rādhę. Mimo iż niespokojnie szuka go
wszędzie, w końcu czuje się rozczarowany i traci nadzieję. W tym momencie
ukochane gopī wkładają veṇu w Jego lotosowe ręce,
hāsito bahudhā tābhir / hāsitas tatra tiṣṭhati
vasanta-ṛtunā juńtaṁ / vanaṁ khaṇdaṁ kvacin mudā
* 185 *
…śmiejąc się i robiąc błyskotliwe uwagi. Kṛṣṇa wygląda wspaniale i zachwyca
gopī, drażniąc się z nimi, żartując i odpowiadając na ich zuchwałe uwagi.
Czasami Śrimati Rādhika i Śrī Kṛṣṇa wkraczają do tych części lasu, które
odwiedziła uosobiona wiosna.
praviśya candanāmbhobhiḥ / kuṅkumādi-jalair api
nińiñcato yantra-muktais / tat-paṅkair limpato mithaḥ
Będąc tam, oblewają się nawzajem zabarwioną wodą zmieszaną z wonnymi
substancjami, takimi jak kuṅkuma i candana, używając do tego srebrnych
strzykawek; czasem z kolei smarują Sobie nawzajem ręce i nogi papką z
candanu, kuṅkumy i innych substancji.
sakhyo’py evaṁ vińiñcanti / tāś ca tau siñcataḥ punaḥ
vasanta-vāyu-juṣṭeṣu / vana-khaṇdeṣu sarvataḥ
W pięknie i wspaniałości tego lasu, który jest ze wszystkich stron owiewany
przez kojący wiosenny wietrzyk, sakhī również dołączają do Ich
transcendentalnych zabaw, pomagając Im kąpać się nawzajem w pachnącej
wodzie.
tat-tat-kālocitair nānā-vihāraiḥ sa-gaṇair dvija
śrāntau kvacid vṛkṣa-mūlam / āsādya muni-sattama
O najlepszy z munich, Śrīmati Rādhā i Kṛṣṇa i Ich zaufani sakhas i sakhīs
oddają się różnym radosnym zabawom, odpowiednim dla tego czasu. Kiedy
czują się zmęczeni, po ożywionych rozrywkach, siadają pod drzewem ...
upaviśyāsane divye / madhu-pānaṁ pracakratuḥ
tato madhu-madonmattau / nidrayā militekṣaṇau
…na boskim tronie i rozkoszują się piciem nektariańskiego pitnego miodu
(madhu). Kiedy madhu odurza Ich, zamykają oczy i zapadają krótki w sen.
mithaḥ pāṇi-samālambya / kāma-bāṇa-prasaṅgatau
riraṁsur viśataḥ kuñje / skhalat-pādābjakau pathi
Trzymając się za ręce, Rādhā-Śyama, ugodzeni strzałami Kamadewy, pragną
cieszyć się sobą nawzajem, Ich Lotosowe Stopy potykają się na ścieżce i tak
wchodzą do kuñja.
* 186 *
kṛīdataś ca tatas tatra / kariṇī-yūthapau yathā
sakhyo’pi madhubhir mattā / nidrayā pīditekṣaṇau
Następnie Śrīmati Rādhika i Śyāmasundara swobodnie przystają ze sobą w
kuñja, jak król słoni i jego towarzyszka. Sakhī, również odurzone madhu,
przechodzą sennie ...
abhito mañju-kuñjeṣu / sarvā evāpi siṣyire
pṛthag ekena vapuńā / kṛṣṇo’pi yugapad vibhuḥ
…do różnych uroczych kuñjas w pobliżu. Pod wpływem Swej niepojętej
mocy, Śrī Kṛṣṇa objawia się w wielu formach i jednocześnie spotyka się
osobiście z każdą sakhī.
sarvāsāṁ sannidhiṁ gacchet / priyayā prerito muhuḥ
ramayitvā ca taḥ sarvāḥ / kariṇīr gaja-rād iva
Tak jak słoń zaślepiony żądzą nie czuje się zmęczony, kiedy łączy się z
wieloma samicami, podobnie Śri Krsna, coraz bardziej inspirując Śri Radhę,
jednocześnie przebywa z wieloma ukochanymi sakhī.
priyayā ca tathā tābhiḥ / kṛīdārthañ ca saro vrajet
Po tych miłosnych igraszkach ze Śrīmati Rādhiką i jej zaufanymi sakhī,
wszyscy wchodzą do jeziora, aby oddawać się w nim wodnym zabawom.
vṛnde śrī-nanda putrasya / mādhurya-kṛīdane katham
aiśvaryasya prakāśo’bhūt / iti me chindi saṁśayam
Śrī Narada powiedział: "O Vrindo, jak to możliwe, że cechy aiśvarya
manifestują się w rozrywkach mādhurja Śrī Nandanandany? Proszę, rozwiej
te wątpliwości."
mune mādhuryam apy asti / līlā-śaktiḥ hares tu sā
tayā pṛthak kṛīdaṁ gopa-gopikābhih samaṁ hariḥ
Śrī Vrinda-devi powiedziała: "O Muni, mādhurja Pana Śrī Hari to w
rzeczywistości Jego līlā-śakti. Za pomocą tej śakti wykonuje On Swoje
najbardziej atrakcyjne i słodkie rozrywki. Tylko dzięki tej mādhurja-līlā-śakti
bawi się w tym samym czasie z każdym gopa i każdą gopi..
* 187 *
rādhayā saha rūpeṇa / nijena ramate svayam
iti mādhurya-līlāyāh / śaktir na tv īśatā hareḥ
…ale w Swojej własnej oryginalnej postaci przebywa On ze Śrī Rādhą. I jest
to mādhurja-śakti Śrī Kṛṣṇy, a nie Jego aiśvarya-sakti.
jala-sekair mithas tatra / kṛīditvā sva-gaṇais tataḥ
vāsaḥ srak-candanair divyair / bhūṣaṇair api bhūṣitau
Po wejściu do jeziora, Rādhā-Kṛṣṇa i Ich sakhī zaczynają Swoje zabawy,
oblewając się nawzajem wodą, potem zaś kąpiąc się wzajemnie . Następnie,
są Oni dekorowani pięknymi szatami, pachnącymi girlandami, candanem i
boskimi ozdobami.
tatraiva sarasas tīre / divya-maṇimaye gṛhe
aśnataḥ phala-mūlāni / kalpitāni mayaiva hi
Następnie, w boskiej altanie z klejnotów, która znajduje się na brzegu
jeziora, ofiarowuję Im poczęstunek z owoców i napojów ziołowych, które
sama przygotowałam.
haris tu prathamaṁ bhuktvā / kāntayā parisevitah
dvitrābhiḥ sevito gacchec / chayyāṁ puṣpa-vinirmitām
Śrīmati Rādhika osobiście służy Śrī Kṛṣṇie, gdy spożywa On, jako pierwszy,
świąteczne potrawy. Następnie spoczywa On na łóżku z kwiatów. W tym
czasie, dwie lub trzy sakhī dołączają do Niego...
tāmbūlair vyajanais tatra / pāda-samvāhanādibhih
sevyamāno hasaṁs tābhir / modate preyasīṁ smaran
… dostarczając mu orzechów betel (tāmbūla), wachlując Go, masując Mu
nogi, i tak dalej. Kiedy sakhī służą Kṛṣṇie, On zasypia, uśmiechając się,
pogrążony w myślach o Swojej ukochanej Rādhice.
śrī-rādhāpi harau supte / sa-sakhī moditāntarā
kānta-dattaṁ prīta-manā / ucchiṣṭaṁ bubhuje tataḥ
* 188 *
W czasie gdy Śrī Kṛṣṇa odpoczywa, Rādhika i Jej sakhī z wielką miłością i
zachwytem rozkoszują się resztkami pożywienia, które zostawił Jej
ukochany.
kiñcid eva tato bhuktvā / vrajet śayyā-niketanam
draṣṭuṁ kānta-mukhāmbhojaṁ / cakorīva nińā-karam
Po spożyciu odrobiny resztek pożywienia, pozostawionego przez Krsnę, Śrī
Rādhika idzie do sypialni i przypatruje się lotosowej twarzy Jej Prāṇa-
vallabhy, Śrī Kṛṣṇy, tak jak ptak cakorī patrzy na księżyc.
tāmbūla-carvitaṁ tasya / tatratyābhir niveditam
tāmbūlāny api cāśnāti / vibhajantī priyāliṣu
Sakhī podają Jej tāmbūla żute uprzednio przez Śrī Śyāmasundara. Ona
również żuje resztki tambuli,a potem rozdziela go między Swoje sakhī.
kṛṣṇo’pi tāsāṁ śuśrūṣuḥ / svacchanda-bhāńitaṁ mithaḥ
prāpta-nidra ivābhāti / vinidro’pi paṭāvṛtaḥ
Śrī Kṛṣṇa pragnie usłyszeć słodkie, nieskrępowane rozmowy między Śrī
Rādhiką a Jej sakhī, przykrywa się więc całkowicie, udając, że głęboko śpi,
chociaż jest w pełni rozbudzony.
tāś ca kelī-kṣaṇaṁ kṛtvā / mithaḥ kānta-kathāśrayāḥ
vyāja-nidraṁ harer jñātvā / kutaścid anumānataḥ
Sakhi, sadząc, że Krsna śpi, swobodnie wymieniają dowcipne uwagi, śmiejąc
się i żartując ze sobą. Wkrótce potem jednak zaczynają przypuszczać, że On
tylko udaje, że śpi, i sprytnie usłyszał wszystko, co mówiły.
vyudasya rasanāṁ dadbhiḥ / paśyantyo’nyonya-mānanam
līnā iva lajjayā syuḥ / kṣaṇam ucur na kiñcana
Zawstydzone, wcisnęły języki między zęby i pełne nieśmiałości, patrzą na
siebie nawzajem z obawą, nie będąc w stanie powiedzieć ani słowa.
kṣaṇād eva tato vastraṁ / durīkṛtya tad-aṅgataḥ
sādhu-nidrāṁ gato’sīti / hāsayantī hasanti tāḥ
* 189 *
Jednak bardzo szybko odzyskują swój naturalny stan, zrzucając tkaninę z
ciała Kṛṣṇy, mówią: "Cóż to za dźwięki wydajesz w czasie snu?" To rozbawia
Kṛṣṇę i wszyscy śmieją się razem.
evam tau vividhair hāsyai / ramamānau gaṇaiḥ saha
anubhūyaḥ kṣaṇaṁ nidrāṁ / sukhañ ca muni-sattama
O najlepszy z munich, w ten sposób Rādhā, Kṛṣṇa i sakhī uczestniczą w
różnych zabawach i rozrywkach, które są pełne dowcipnych żartów i
śmiechu, a potem cieszą się błogim snem przez jakiś czas.
upaviśyāsane divye / sa-gaṇau vistṛte mudā
paṇīkṛtya mitho hāraṁ / cumbāśleńa-paricchadān
Następnie, w wielkiej radości, wszyscy siadają na boskim,obszernym,
wzniesionym siedzeniu. Następnie, zakładając się o naszyjniki, ubrania,
pocałunki lub uściski, ...
akṣair vikṛīdataḥ premnā / narmālāpa-puraḥsaram
parājito’pi priyayā / jitam ity vadan mṛṣā
…pełni bhāv premy żartobliwie grają w kości. Nawet jeśli Kṛṣṇa jest
pokonany, fałszywie twierdzi, że wygrał.
hārādi-gṛahaṇe tasyāḥ / pravṛttas tādyate tayā
tathaivaṁ tāditaḥ kṛṣṇa ḥ/ karotpala-sarorūhaiḥ
Zatem podchodzi, żeby zabrać naszyjnik Rādhice, ale Ona Go policzkuje.
Będąc uderzonym Jej Lotosowymi Dłońmi...
vińaṇṇa-mānaso bhūtva / gantuṁ ca kurute matim
jito’smi cet tvayā devi / gṛhyatām mat-paṇīkṛtam
…Kṛṣṇa staje się smutny. Udając, że zbiera się do wyjścia, mówi: "O Devi,
pokonałaś mnie. Proszę, oto Twój fant.
cumbanādi mayā dattam / ity uktvā ca tathācaret
kauṭilyam tad-bhruvor draṣṭuṁ / śrotuṁ tad-bhartsanaṁ vacaḥ
* 190 *
Oto pocałunki i inne rzeczy, które zastawiłem. " Mówiąc to, Śrī Kṛṣṇa
nagrodza Śrīmati Rādhikę pocałunkami i tak dalej. Pragnąc bardzo zobaczyć
skrzywione brwi Śrī Rādhy oraz usłyszeć, jak karci Ona Śrī Śyamę ...
tataḥ śārī-śukānāñ ca / śrutvā bāgāharaṁ mithaḥ
nirgacchatas tataḥ sthānād / gantu-kāmau gṛhaṁ prati
…przylatują ptaki śuka i śari, rozpoczynając spór dotyczący cnót Rādhy i
Kṛṣṇy. Po usłyszeniu owego sporu, Śrī Śrī Rādha i Kṛṣṇa odchodzą do
Swoich miejsc.
kṛṣṇa ḥ kāntām anujñāpya / gavām abhimukhaṁ vrajet
sā tu sūrya-gṛhaṁ gacchet / sakhī-maṇdala-samvṛtā
Śrī Kṛṣṇ opuszcza Jego Prāṇa-Vallabha Śrīmati Rādhikę i dołącza do krów, a
Śrīmati Rādhika idzie ze Swymi sakhī do Surya Mandira odprawić Surya-Puję.
kiyad dūraṁ tato gatvā / parāvṛtya hariḥ punaḥ
vipra-veśaṁ samāsthāya / yāti sūrya-gṛhaṁ prati
Tymczasem Śrī Kṛṣṇa, odszedłszy niedaleko, Sam przebiera się za kapłana
bramina i także wyrusza do Surya Mandira.
sūryañ ca pūjayet tatra / prārthitas tat-sakhī-janaiḥ
tadaiva kalpitair vedaiḥ / parihāsa-viśāradaiḥ
Sakhi Śrīmati Rādhiki myślą, że jest On pūjārīm, który pomoże im
przeprowadzić proces czczenia i zwracają się do Niego z prośbą o wykonanie
Surya-Pujy w ich imieniu. Tak więc Śrī Kṛṣṇa zaczyna wykonywać Surya-Puję
przy użyciu zabawnych, wymyślonych mantr wedyjskich.
tatas tā vyathitaṁ kāntaṁ / parijñāya vicakṣaṇāḥ
ānanda-sāgare līnā / na viduḥ svaṁ na param
Gdy inteligentne sakhī słyszą te wymyślone mantry wedyjskie, natychmiast
rozumieją, że ten kapłan nie jest nikim innym niż ich ukochanym, Samym
Śrī Kṛṣṇą, który jest przygnębiony z powodu rozłąki ze Śrī Rādhiką. Wiedząc
o tym, zatraciwszy się w oceanie szczęścia premy, zapominają o tożsamości
własnej i innych.
vihārair vividhair evaṁ / sārddhayām advayaṁ mune
* 191 *
nītvā gṛhaṁ vrajeyus tāḥ / sa ca kṛṣṇo gavāṁ vrajet
(O Muni), gdy spędzili tak dwie i pół prahary, uczestnicząc w rozrywkach,
takich jak ta, Śrīmati Rādhika i Jej sakhī udają się do swoich domów, a Kṛṣṇa
wraca do Swoich krów”.
Vijaya: Czym są aparāhna- līlā (rozrywki popołudniowe)?
Gosvāmi:
saṅgamya sva-sakhīn kṛṣṇo / gṛhītvā gāḥ samantataḥ
āgacchati vrajaṁ karńan / tatratyān muralī-ravaiḥ
Śrī Vrnda-devi kontynuuje: "O Narado, Kṛṣṇa ponownie dołącza do Swoich
sakhas i powraca do Vrajy. Słodkim dźwiękiem Swego fletu muralī, zwołuje
zewsząd wszystkie krowy i kradnie serca Vrajavāsīs /mieszkańców
Vrndavany- przyp.tłum./.
tato nandādayaḥ sarve / śrutvā veṇu-ravaṁ hareḥ
go-dhūli-paṭala-vyāptaṁ / dṛṣṭvā vāpi nabha-sthalam
kṛṣṇa syābhimukhaṁ yānti / tad-darśana-samutsukāḥ
Kiedy Nanda i inni Vrajavāsīs słyszą słodki dźwięk venu Śrī Hari i widzą niebo
pełne kurzu wzniesionego przez kopyta krów, pojawia się w nich żarliwe
pragnienie ujrzenia Go i natychmiast zaczynają iść w Jego kierunku.
rādhikāpi samāgatya / gṛhe snātvā vibhūṣitā
sampādya kānta-bhogārthaṁ / bhakńyāṇi vividhāni ca
sakhī-saṅgha-yutā yāti / kāntaṁ draṣṭuṁ samutsukāḥ
Po powrocie do domu,wykąpana, ubrana i ozdobiona przez Swoje sakhī,
Śrīmati Rādhika przygotowuje różne rodzaje pożywienia dla Swojego Prāṇa-
vallabha Śri Kṛṣṇy i pełna niepokoju udaje się wraz ze Swoimi sakhī, aby
mieć Jego darśan.
rāja-mārge vraja-dvāri / yatra sarva-vrajaukasaḥ
kṛṣṇo’pi tān samāgamya / yathāvad anupūrvaśaḥ
* 192 *
Kiedy Kṛṣṇa wraca obrzeżami Vrajy po drodze z go-cāraṇa, wszyscy
Vrajavāsīs gromadzą się po obu stronach Królewskiej Ścieżki. Śrī Kṛṣṇa wita
wszystkich i ofiarowuje szacunek stosownie do wieku, cech i tak dalej.
darśanaiḥ sparśanair vācā / smita-pūrvāvalokanaiḥ
gopa-vṛddhān namaskāraiḥ / kāyikair vācikair api
Niektórych obdarza łaską, patrząc na nich, niektórych obejmując, niektórym
przekazuje słodkie słowa, a niektórym radosne, słodkie, uśmiechnięte
spojrzenia przepełnione premą.
sāṣṭāṅga-pātaiḥ pitarau / rohiṇīm api nārada
netrānta-sūcitenaiva / vinayena priyāṁ tathā
He Narada! Śrī Kṛṣṇa ofiarowuje pełne szacunku namaskara zarówno
cielesnymi gestami jak i słowami wszystkim starszym gopa. Dotykajac ziemi,
składa sāṣṭāṅga-daṇḍavat u stóp Maharadży Nandy, Yaśodā-Maiyi i Rohiṇī-
Maiyi i obdarza szczególnym zachwytem jego ukochane gopī, przesyłając im
Swoje krpa-kaṭāksa (miłosierne i słodkie ukośne spojrzenia).
evaṁ taiś ca yathā-yogyaṁ / vrajaukobhiḥ prapūjitaḥ
gavālayaṁ tathā gāś ca / sampraviśya samantataḥ
W odpowiedzi, różni Vrajavāsīs ofiarowują Mu błogosławieństwa, wymieniają
słodkie słowa, oddają Mu cześć, i tak dalej. Następnie starannie wprowadza
krowy do go-śali.
pitṛbhyām arthito yāti / bhrātrā saha nijālayam
snātvā bhuktvā kiñcid atra / pitrā mātrānumoditaḥ
gavālayaṁ punar yāti / dogdhu-kāmo gavāṁ payaḥ
Następnie na prośbę rodziców, Kṛṣṇa i Daujī udają się do swoich pokoi,
kąpią się i spożywają trochę prasāda. Następnie, prosząc o
błogosławieństwo rodziców, dwaj boscy Bracia ponownie udają się do go-
śali, aby wydoić krowy. "
Vijaya: Czym są śāyaṁ-līlā (rozrywki podczas zmierzchu i wczesnym
wieczorem)?
Gosvāmī:
* 193 *
tāś ca dugdhvā punaḥ kṛṣṇa ḥ / dohayitvā ca kāścana
pitrā sārddhaṁ gṛhaṁ yāti / payo-bhāra-śatānugaḥ
"Następnie Śrī Kṛṣṇa doi niektóre krowy Osobiście i angażuje innych w
dojenie pozostałych. Kiedy czynność ta jest wykonana, wraca z ojcem do
domu, a za Nimi podążają setki służących, niosących garnki z mlekiem.
tatrāpi māṭr-vṛndaiś ca / tat-putraiś ca balena ca
sambhukte vividhānnāni / carvya-cońyādikāni ca
Po przybyciu do domu, siada obok Nandy Maharaja, Swoich wujów,
kuzynów, Balaramy i sakhas podczas gdy Yaśodā, Rohiṇī i inne starsze gopī
służą Im, a On rozkoszuje się przeróżnym pożywieniem, które można żuć,
ssać, lizać i pić. "
Vijaya: Proszę, powiedz o pradośa- līlā (rozrywkach pierwszej części nocy).
Gosvāmī:
tan-mātuh prārthanāt pūrvaṁ / rādhāyāpi tadaiva hi
prasthāpyante sakhī-dvārā / pakvānnānī tadālayam
"W wielkim podnieceniu, Śrīmati Rādhika gotuje wiele różnych potraw i
wysyła je przez Swoje sakhī do Kṛṣṇy w Nandabhāvan, jeszcze zanim Jej
teściowa nakaże Jej to zrobić.
ślāghayaṁś ca haris tāni / bhuktvā piṭrādibhiḥ saha
sabhā-gṛhaṁ vrajet taiś ca / juṣṭaṁ bandhu-janādibhiḥ
pakvānnāni gṛhītvā tāḥ / sakhyas tatra samāgatāḥ
bahūny eva punas tāni / pradattāni yaśodayā
Wraz z ojcem i sakhas, Śrī Kṛṣṇa wielokrotnie smakuje i chwali potrawy
wysyłane przez Śrī Rādhę, a także wiele innych, podanych przez Yaśodā-
Maiyi. Następnie Kṛṣṇa idzie z ojcem, przyjaciółmi i krewnymi do Sali
Zgromadzeń, gdzie śpiewacy i tancerze zabawiają Ich słodkimi piosenkami i
tańcami.
sakhyā tatra tayā dattaṁ / kṛṣṇocchiṣṭaṁ tathā rahaḥ
sarvaṁ tābhiḥ samānīya / rādhikāyai nivedyate
* 194 *
Tymczasem sakhī biorą resztki pożywienia Kṛṣṇy i ofiarowują je Rādhice w
sekretnym miejscu. Śrīmati Rādhika rozdaje je wśród sakhī w kolejności
starszeństwa (i głęboko pochłonięta myślami o Nim, oddaje im honory z
wielką radością).
sāpi bhuktvā sakhī-vargā yutā tad-anupūrvaśaḥ
sakhībhir maṇditā tiṣṭhet / abhisarttuṁ samudyatā
Po spożyciu resztek, Jej sakhī ozdabiają Ją bardzo wspaniale i jest już
gotowa, by udać się iść na abhisāra (spotkanie z Jej priyatama Śyama!) ".
Vijaya: Prabhu, coraz bardziej pragnę usłyszeć o ratri- līlā (rozrywkach
nocnych).
Gosvāmī:
prasthāpyate mayā kācid / ata eva tataḥ sakhī
tathābhisāritābhiś ca / yamunāyāḥ samīpataḥ
kalpa-vṛkńe nikuñje’smin / divya-ratnamaye gṛhe
sita-kṛṣṇa -niśāyogyā / veśayitvā sakhī-yutā
Śrī Vrnda-devi powiedział: "Wysłałam stąd pewną sakhi do Śrimati Rādhiki,
która, w towarzystwie Swoich sakhī przyjdzie do boskiej, wysadzanej
drogimi kamieniami, altany wewnątrz nikuñja. Znajduje się ona na brzegu
Jamuny, gęsto przysłonięta drzewami kalpa-vṛkśa. Według wskazań posłanki
sakhi, Śrīmati Rādhika ubierze się w szaty, które pasują do jasności
księżyca. Podczas dwóch tygodni ciemnego okresu (kṛṣṇa-pakśa), ubiera się
Ona w ciemne ubrania, natomiast podczas jasnych dwóch tygodni (śukla-
pakśa), nosi jasne lub białe ubrania.
kṛṣṇo’pi vividhas tatra / dṛṣṭvā kautūhalaṁ tataḥ
kātyāyanyā manojñāni / śrutvāpi gītakāny api
Tymczasem Kṛṣṇa siedzi w Sali Zgromadzeń Swego ojca, obserwując różne
rodzaje wspaniałych pokazów i słuchając pieśni kātyāyanī-saṅgīta, które
zniewalają umysł.
dhana-dhānyādibhis tāṁś ca / prīṇayitvā vidhānataḥ
janair ārādhito mātrā / yāti śayyā-niketanam
* 195 *
Po występach, odpowiednio wynagradza i zadowala wykonawców
bogactwem lub ziarnami, przyjmuje cześć od poddanych Nandy Maharaja i
udaje się wraz ze Swoją Matką do sypialni.
mātari prasthitāyān tu / bahir gatvā tato gṛhāt
sāṅketitaṁ kāntayātra / samāgacched alakṣitaḥ
Po tym, jak Yaśodā Maiya położyła Kṛṣṇę spać,wychodzi Ona z Jego pokoju i
idzie odpocząć u siebie. Po jakimś czasie, Kṛṣṇa, który tylko udawał, że śpi,
cicho opuszcza Swój pokój, uważając, aby nie zostać zauważonym przez
nikogo,
militvā tāv ubhāv atra / kṛīdato vana-rājiṣu
vihārair vividhai rāsa-lāsya-gīta-puraḥsaraiḥ
idzie do Swojej towarzyszki na wyznaczone miejsce spotkania (saṅketa). I
tam angażują się w różne rozrywki, na czele ze śpiewaniem i wspólnym
tańcem rasa, który odbywa się w lesie, w towarzystwie sakhī. "
sārddhaṁ yāma-dvayaṁ nītvā / rātrāv eva vidhānataḥ
viśve suńupatuḥ kuñje / pakńibhis tāv alakṣitau
Po spędzeniu prawie dwóch i pół praharas nocy i uczestniczeniu w różnych
innych rozrywkach rasa-līlā (takich jak kąpiel w Jamunie), dwie grupy
wchodzą do Swoich kunja, niezauważone przez śpiące ptaki.
ekānte kusumaiḥ klipte / keli-talpe manohare
suptāvatiṣṭhatāṁ tatra / sevyamānau nijālibhiḥ
W tym odosobnionym kuñja, Rādhā i Kṛṣṇa kładą się do majestatycznego
łóżka z kwiatów, doskonale nadającego się do Ich urzekających umysł,
miłosnych rozrywek. Potem odpoczywają, podczas gdy ich najbardziej
zaufane sakhī pełnią odpowiednią służbę. "
Vijayo, to jest najbardziej wychwalana Śri Kṛṣṇa Asta-kālīya-līlā, w której
obecne są elementy wszystkich typów rasy. Różne rodzaje ras, które
wcześniej z Tobą omówiłem, są obecne w tej līlā. Powinieneś pełnić swą
służbę w swoim wyznaczonym miejscu, w wyznaczonym czasie, w twojej
wyznaczonej grupie, i w twoim szczególnym związku.
Kiedy Vijaya Kumāra usłyszał te wszystkie opisy z lotosowych ust Śrī Guru
Gosvāmīego, pogrążył się w bhāvie. Łzy premy spływały mu po policzkach,
* 196 *
a włosy na jego ciele stanęły. Powiedział kilka słów, drżącym głosem,a
potem stracił przytomność u lotosowych stóp Śrī Gopala Guru Gosvāmīego.
Jakiś czas później, gdy odzyskał przytomność, Śrī Gopala Guru Gosvāmī
objął go z wielkim uczuciem i pogłaskał po głowie. Strumienie łez popłynęły
również z oczu Śrī Guru Gosvāmī.
W końcu, zdając sobie sprawę, że była już bardzo późna noc, Vijaya Kumāra
ofiarował daṇḍavat-prāṇama lotosowym stopom Śrī Guru Gosvāmīego,zebrał
się i ruszył powoli do siebie. Rasa-katha zaczęła pojawiać się w jego sercu
dniem i nocą.
Tak kończy się trzydziesty ósmy rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany
Śṛṅgāra-rasa-vicāra: Mukhya-sambhoga & asṭa-kālīya- līlā
ROZDZIAŁ 39
Wnikanie w līlā
Vijaya Kumārę opanowała intensywna tęsknota. Nic go nie zadowalało i nie
potrafił uspokoić swego serca, nawet po darśanie w świątyni Jagannātha-
devy. Już dawno zrozumiał podstawy rasa-tattvy, ale dopiero teraz z pomocą
Śrī Gopal Guru Gosvāmīego pojął znaczenie mādhura-rasy z jej sthāyibhāvą,
vibhāvami, anubhāvami, sattvika-bhāvami i vyabhicāri-bhāvami. Różne
bhāvy przejawiały się w jego sercu w różnych momentach. Przez jakiś czas
jedna bhāva pojawiała się i zanurzała go w szczęściu, a następnie pojawiała
się inna bhāva,by zawładnąć jego sercem. W tym stanie mijały dni jego
życia, a on pozostawał całkowicie bezradny obserwując w sercu
przebudzenie i ruch jakiejkolwiek bhāvy lub jej przekształcenie w inną
bhāvę. W związku z tym pewnego dnia udał się do lotosowych stóp Śrī Guru
Gosvāmīego ze łzami w oczach z następującą prośbą: „Prabhu, dzięki
twojemu nieograniczonemu miłosierdziu, nauczyłem się wszystkiego, ale nie
mogę kontrolować mojego prawdziwego ja, a zatem nie potrafię się
odpowiednio utwierdzić w Kṛṣṇa-līlā. Łaskawie obdarz mnie swoimi naukami,
które są odpowiednie dla mojego obecnego stanu”.
Śrī Guru Gosvāmī rozradował się, widząc bhāvy Vijayi Kumāra i pomyślał :
„Aho! Jakże wspaniały i cudowny jest charakter Kṛṣṇa-premy! Sprawia
bowiem, że szczęście wydaje się być niepokojem, a niepokój - szczęściem!”.
* 197 *
Następnie rzekł do Vijaya Kumāra, „Mój drogi synu, teraz powinieneś poznać
środki, które umożliwią ci wejście do Kṛṣṇa-līlā”.
Vijaya: W jaki sposób to zrobić?
Gosvāmī: Śrīla Raghunātha dāsa Gosvāmī w następującej śloce przekazał
sposób, w jaki można wejść do Kṛṣṇa- līlā:
na dharmaī nādharmaī śruti-gana-niruktaī kila kuru vraje rādhā-kṛṣṇa-pracura-paricaryām iha tanu śaci-sūnuī nandiśvara-pati-sutatve guru-varaī
mukunda-preṣthatve smara param ajasraī nanu manaḥ Śrī Manaḥ-śikṣā (2)
‘O, mój drogi umyśle! Nie wykonuj, proszę, ani dharmy lub adharmy
wymienionych w Śruti. Przeciwnie, należy pełnić żarliwą, miłosną służbę dla
Śrī Śrī Rādhā-Kṛṣṇy Yugali tutaj we Vrajy, bowiem Śruti stwierdzają, że są
Oni najwyższą zasadą najwyższego kultu oraz Najwyższą Absolutną Prawdą.
Zawsze medytuj o Śaci-nandanie Śrī Caitanyi Mahaprabhu, który jest bogato
obdarzony uczuciami i charakterem Śrīmati Rādhiki, jako o nieróżniącym się
od Śrī Nanda-nandany i pamiętaj zawsze o Śrī Gurudevie jako o osobie
najdroższej Śrī Mukundzie.
Nie trać czasu na próżne rozpatrywanie sprawiedliwych i nieprawych działań
(dharma i adharma) wymienionych w śastrach. Innymi słowy, winieneś
całkowicie zrezygnować ze sposobu rozumowania i logiki śastr oraz
zaangażować się w sādhanę raganuga-bhaktów zgodnie z gorliwością
powstałą w twoim sercu. Pełnij żarliwą służbę miłości dla Śrī Śrī Rādhy i
Kṛṣṇy we Vrajy. To znaczy - angażuj się w bhajan vraja-rasy. Jeśli pytasz,
kto nauczy celu i przedmiotu vraja-rasa bhajanu, to,proszę,posłuchaj.
Po vraja-līlā, nasz Prānanātha Śrī Nimānanda pojawił się z łona Śrī Śaci-devi
w pracchanna (ukrytej) Vrindawanie, Śrī Navadvīpa-dhamie. Śacinandana
Gaurahari jest nikim innym jak Kṛṣṇą we własnej osobie, synem Pana
Nandiśvary, Śrī Nandy Maharadży. Nigdy nie uważaj Śrī Caitanyi Mahāprabhu
za gorszego od Kṛṣṇy w jakimkolwiek aspekcie tattvy. Pojawił się On w
Navadvīpie i przejawił wyraźną bhajana-līlā, więc nie powinnieneś nigdy
rezygnować z vraja-bhajanu, myśląc że jest On Navadvīpa-nagara
(ukochanym, który zadowala Swe towarzyszki w Navadvīpie). On jest w
istocie Kṛṣṇą, ale nie powinieneś przeszkadzać tym, którzy są na drodze
arcana i medytują o Nim w oddzieleniu od Kṛṣṇy, wielbiąc Go osobnymi
mantrami. Na rasa-marga, On jest jedynym przedmiotem bhajanu jako Śrī
Rādhā-vallabha i występuje jako Śaci-nandana, jedyny Guru vraja-rasy. W
związku z tym wykonuj bhajan gloryfikujący Śaci-nandana jako Kṛṣṇa-
* 198 *
preṣṭha, rozumiejąc Go jako Guru, który jest bardzo drogi Kṛṣṇie. Przed
przystąpieniem do wykonywania rādhā-Kṛṣṇa-smarana, należy zawsze
pamiętać gaura-līlā, ponieważ będzie to inspirować i budzić twe bhāvy z
asta-kāliya-kṛṣṇa-līlā. Zawsze uznawaj bhajana-Gurudewy jako nikogo
innego niż vraja-yūtheśvari lub sakhī. Wejdź we vraja-līlā, wykonując bhajan
w ten właśnie sposób.
Vijaya: Prabhu, teraz odrzucę wszystkie logiczne argumenty śāstr oraz
wszystkie inne ścieżki, bo jestem coraz bardziej chętny do pełnienia
odpowiedniej służby w asta-kāliya-Kṛṣṇa-līlā, tak jak tego nauczał i
przedstawił Śrī Gaurānga-deva, pod kierunkiem mojego Guru-rupa sakhī.
Proszę, poucz mnie, co mam zrobić, aby mój umysł utwierdził się w tej
postawie tak, abym mógł osiągnąć mój cel.
Gosvāmī W związku z tym powinno się zrozumieć dwa tematy: upāsya-
pariskrti i upasaka-pariskrti. Upāsya-pariskrti oznacza dopracowanie
koncepcji oraz zrozumienie prawdziwego charakteru upāsya lub celu swojej
seva. Osiągnąłeś już upāsya-pariskrti, bowiem zrozumiałeś rasa-tattvę.
Istnieje jedenaście bhāv (ekādaśa-bhāvy) w odniesieniu do upasaka-
pariskrti; osiągnąłeś prawie wszystkie z nich, ale musisz być nieco bardziej w
nich umocniony.
Vijaya: Wyjaśnij łaskawie te ekādaśa-bhāvy po raz kolejny.
Gosvāmī: Ekādaśa-bhāvy to: (1) sambandha (związek) (2) vayasa (wiek),
(3) nama (imię), (4), rupa (osobista forma i wdzięk), (5) yūtha (grupa), (6)
veśa (ubiór), (7) ājñā (szczególne instrukcje), (8) vasa (rezydencja), (9)
seva (wyłączna służba); (10) parākāsthā-śvāsa (najwyższy szczyt emocji,
który jest oddechem życia aspiranta) i (11) palya-dāsi-bhāva (nastrój
służącej pod ochroną Śrī Rādhy).
Vijaya: Czym jest sambandha (relacja)?
Gosvāmī: Nastrój sambandhy jest fundamentem tego tematu. Nastroje, z
których jeden odnosi się do Kṛṣṇy, gdy ktoś ustanawia sambandha, określają
czyjś odpowiedni stan doskonałości (siddhi). Ten, kto przyjmuje Kṛṣṇę jako
pana, gdy utrwali swój związek z Nim staje się dāsa. Ten, kto przyjmuje
Kṛṣṇę jako swego sakha lub syna, kiedy jego związek umocni się,
odpowiednio staje się sakha lub rodzicem. Ten, kto akceptuje go jako męża
w małżeńskiej (svakiya) relacji staje się piękną, młodą damą w Dwarace.
Śanta-rasa jest nieobecna we Vrajy, a nawet dāsya-rasa jest bardzo
zahamowana. W każdym wypadku, relacja ta jest ustanowiona w zgodzie z
ruci czciciela.
* 199 *
Twoja natura jest kobieca, a twa inklinacja znajduje się w parakiya-rasie,
zatem jesteś podporządkowaną druhną Vraja-vaneśvari. Sambandha, którą
trzeba ci pielęgnować i pojąć w pełni, to: „Jestem sługą najbardziej
osobistych służących Śrīmati Rādhiki. Śrīmati Rādhika jest panią mojego
życia, a Kṛṣṇa to Jej życie, dlatego Śrī Rādhā-vallabha Śrī Kṛṣṇa jest z
pewnością Panem w moim życiu”.
Vijaya: Słyszałem, że nasz acarya Śrīla Jiva Gosvāmī był zwolennikiem
sambandhy w svakiya-bhāvie (związku małżeńskim). Czy to prawda?
Gosvāmī Żaden z wyznawców Śrīmana Mahaprabhu nie znajdował się poza
czystą, transcendentalną parakiya-bhāvą. Śrī Svarupa Gosvāmī jest jedynym
Guru tej transcendentalnej parakiya-rasy. Dał on nam nauki dotyczące
transcendentalnej, najczystszej parakiya-bhāvy, a Śrīla Jiva Gosvāmī – tak
jak Śrīla Rupa Gosvāmī oraz Śrīla Sanatana Gosvāmī – poszli w jego ślady i
podtrzymywali tę opinię. Śrīla Jiva Gosvāmī nie cenił nigdy żadnych
niezależnych uczuć svakiya-bhajanu. Jednak zauważył powiew svakiya-bhāvy
u niektórych upāsaka (wielbicieli) Vrajy. Svakiya-bhāva Vrajy znaleźć można
tylko tam, gdzie samartha-rati ma w sobie element samañjasā-rati. Ci, którzy
utrzymują niewielkie wyczucie svakiya-bhāvy, gdy nawiążą związek z Kṛṣṇą,
są w istocie svakiya-upāsakas. Śrīla Jiva Gosvāmī posiadał oba typy uczniów:
tych z śuddha parakija-bhāvą i tych, których uwielbienie miesza się z
poczuciem svakiya-bhāvy. W związku z tym pozostawił oddzielne instrukcje
wedle inklinacji jego uczniów. Fakt ten jest wyraźnie ustalony przez ślokę:
svecchayā likhitam kińcit w jego Locana-rocani tikā do Ujjvala-nīlamaṇi.
Vijaya: Bardzo dobrze. Pojąłem, że tylko czysta parakija-bhajana jest
akceptowana w viśuddha (czystej) koncepcji Gaudiya. Teraz zrozumiałem
sambandha, rzeknij mi, proszę,o vayasa (wieku).
Gosvāmī: Sambandha, którą nawiązałeś z Kṛṣṇą, spowodowała twoją
wewnętrzną, bezprecedensową i niespotykaną svarupę (vraja-lalanā-
svarupa) vraja-gopi. Teraz, by pełnić służbę w tej svarupie, trzeba posiadać
odpowiedni wiek (vayasa). Właściwy wiek to kaiśora (od dziesięciu do
szesnastu lat), a także znany jako vayaḥ-sandhi. W twojej svarupie,
zaczniesz od wieku dziesięciu lat i wzrośniesz do lat szesnastu. Vraja-lalanā
nie posiadają trzech lat balya (okres niemowlęcy, lata od zera do pięciu),
pauganda (dzieciństwo, wiek od pięciu do dziesięciu lat) i vrddha
(dorosłość), więc powinieneś zawsze wspierać duchową tożsamość bycia
kiśori.
Vijaya: Proszę, wytłumacz nama (imię). Otrzymałem nazwę mojej svarupy,
lecz proszę o dalsze instrukcje w tym zakresie.
* 200 *
Gosvāmī: Po zapoznaniu się ze służbą różnych dziewcząt we Vrajy, twa
własna tendencja do służby uległa rozbudzeniu. Wedle naturalnej tendencji
do służby, jesteś sługą Rādhiki-sakhī. Nazwa tej służącej to twe imię. Twój
Gurudeva dał ci twoje imię po przeanalizowaniu twoich inklinacji lub ruci. Tę
nazwę należy uważać za twoje nitya-nāma. Będziesz zachwycony
(manorama) tym imieniem pomiędzy bhajana-gopi.
Vijaya: Prabhu, teraz, proszę, powiedz mi o rupa (wiecznej formie).
Gosvāmī: Twoja wewnętrzna, transcendentalna tożsamość jest tej pięknej,
młodej kiśori, co oznacza, że Śrī Gurudeva zdefiniował twoją siddha-rupa w
zależności od inklinacji i ruci. Jak można być sługą Śrīmati Rādhiki nie będąc
obdarzonym niewyobrażalnie boską formą i osobistym pięknem?
Vijaya: Proszę, umocnij moją wiarę dotyczącą yūtha (grupy).
Gosvāmī: Śrīmati Rādhika sama jest yūtheśvari (przywódczynią yūtha) i
trzeba żyć jako sługa w grupie jednej z jej ośmiu głównych sakhī. Twój
Gurudeva umieścił Cię pod kierunkiem Śrīmati Lality, więc teraz winieneś
pełnić miłosną służbę dla Yūtheśvari Śrīmati Rādhiki oraz Lilāmayi Śrī Kṛṣṇy,
pod przywództwem Śrī Lality.
Vijaya: Prabhu, jacy sadhakowie stają się zwolennikami w grupach
yūtheśvari, takich jak Śrī Candrāvali?
Gosvāmī: Silne pragnienie, by być sługą yūtheśvari, budzi się w sercu tylko
po zgromadzeniu szczęścia (sukrti) przez wiele wcieleń, a zatem tylko
najbardziej szczęśliwi sadhakowie mają dostęp do yūtha Rādhiki. Wysiłki Śrī
Candrāvali i pozostałych yūtheśvari służą zwiększaniu līlā, a więc fakt, że
inne yūtheśvari przyjęły nastrój przeciwniczki, ożywia jedynie
transcendentalną rasę Śrī Śrī Rādhā-Madhavy,. W istocie, Śrīmati Rādhika
sama jest yūtheśvari.
Urozmaicone rozrywki Śrī Kṛṣṇy są pełne abhimāna (duchowa koncepcja
własnej jażni). Ci, którzy wyróżnieni są szczególną służbą dla Śrī Kṛṣṇy w
Jego rozrywkach, identyfikują się jako doskonale stworzeni tylko do takiej
służby.
Vijaya: Teraz chciałbym umocnić się, jeśli chodzi o guṇa (cechy).
Gosvāmī: Jesteś ekspertem w różnych rodzajach drobnych umiejętności
wymaganych dla przypisanej służby. Potrzebne ci są odpowiednie cechy i
ubiór, aby uczynić twoją służbę doskonałą, a twój Gurudeva już je dla ciebie
pozyskał.
* 201 *
Vijaya: Teraz, proszę, powiedz mi o ājñā (szczególnych rozkazach).
Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje ājñā: nitya i naimittika. Twoją nitya-ājñā jest
jakakolwiek ājñā, którą współczująca sakhī obdarzyła cię w związku z twoją
seva podczas asta-kāliya līlā, a ty musisz nadal pełnić ją regularnie w tym
szczególnym czasie, bez zaniedbań. Poza tym, od czasu do czasu, może ona
dać ājñā dotyczącą innej służby, jeżeli zaistnieje taka potrzeba, a nazywamy
to naimittika-ājñā (okazjonalnymi rozkazami). Należy również tę służbę
pełnić z najwyższą gorliwością.
Vijaya: Czym jest vasa (rezydencja)?
Gosvāmī: Vasa, to wieczne przebywanie we Vrajy. Powinieneś postrzegać
swoją tożsamość jako gopi, która urodziła się w domu gopa w jednej z
wiosek Vrajy i została poślubiona gopa z jakiejś innej miejscowości we Vrajy.
Jednak słodki dźwięk murali Kṛṣṇy zachwycił cię. Osobiste sakhī Śrīmati
Rādhiki wzięły cię pod Swoją opiekę oraz wyznaczyły ci miejsce
zamieszkania w pięknym kutira w gaju na brzegu Rādhā-kundy. To miejsce
zamieszkania, które pojąłeś wewnętrznie, w duchowej tożsamości, to twoja
prawdziwa vasa. Twoja parakiya-bhāva to w istocie nitya-siddha-bhāva.
Vijaya: Proszę, podaj bardziej szczegółowe informacje na temat mojej seva
(służby).
Gosvāmī: Jesteś sługą Śrīmati Rādhiki, a twoją wieczną służbą jest pełnienie
służby miłości dla Niej. Czasami, z konieczności, może cię Ona wysłać sam
na sam z Kṛṣṇą do samotnego miejsca, a wówczas Kṛṣṇa może wyrazić
Swoje pragnienie czerpania przyjemności z tobą. Jednak nigdy nie należy
godzić się na Jego propozycje. Jesteś dāsi Śrīmati Rādhiki i nigdy nie służysz
Kṛṣṇie samodzielnie, dla Jego przyjemności, bez Jej zgody. Twoje miłosne
przywiązanie jest jednakowe zarówno dla Rādhy jak i dla Kṛṣṇy, lecz mimo
to powinieneś wykazywać większą gorliwość w służbie miłości dla Niej
(dāsya-prema) niż dla Kṛṣṇy. To jest znaczenie seva. Twoja seva to dbałość
o komfort i przyjemność Śrī Rādhiki we wszystkich ośmiokrotnych
rozrywkach asta-kāliya-līlā. Śrīla Raghunātha dāsa Gosvāmī przedstawił zarys
swojej służby w Śrī Vilāpa-kusumāñjali, na podstawie traktatu Śrī Svarupy
Damodara.
Vijaya: Jak można ustalić parākāsthā-śvāsa (najwyższy szczyt uczucia i sam
oddech aspiranta)?
Gosvāmī: Śrīla Raghunātha dāsa Gosvāmī wyjaśnił parākāsthā w dwóch
ślokach:
* 202 *
āśā-bharair amṛta-śindhumayaih kathañcit kālo mayātigamitaḥ kila sāmprataī hi
tvañ cet kṛpāī mayi vidhāsyasi naiva kiī me prāṇair vrajena ca varoru vakāriṇāpi
Vilāpa-kusumāñjali (102–103)
Ha Varoru Rādhe, spędzam swe dni w wielkim bólu i cierpieniu, utrzymując
najwyższe oczekiwania osiągnięcia oceanu nektaru. Teraz proszę obdarz
mnie Swoją życzliwością, bowiem jeśli tego nie uczynisz, wówczas jaki sens
ma moje życie, mój pobyt we Vrajy lub nawet służba dla Kṛṣṇy? Wszystko
pójdzie całkowicie na marne.
hā nātha gokula-sudhā-kara suprasannavaktrāravinda mādhura-smita he kṛpārdra
yatra tvayā viharate praṇayaiḥ prayārāt tatraiva mām api naya priya-sevanāya
Ha! Gokulacandra! Ha! Kṛṣṇa, o uśmiechniętym, szczęśliwym, lotosowym
obliczu! Ha! Ty, którego serce jest tak miękkie i topniejące, że chce obdarzyć
miłosierdziem wszystkich! Zabierz mnie tam, gdzie pełen miłości wiecznie
radujesz się rozrywkami ze Śrī Rādhiką i pozwól mi pełnić osobistą służbę
miłości dla Was obojga.
Vijaya: Proszę wyjaśnij palya-dāsi-svabhāvę (usposobienie służących, które
przyjęły opiekę Śrī Rādhy).
Gosvāmī: Śrīla Dāsa Gosvāmī wyjaśnił rozmieszczenie palya-dāsi we Vraja-
vilāsa-stava w następujący sposób:
sāndra-prema-rasaiḥ plutā priyatayā prāgalbhyam āptā tayoḥ prāṇa-preṣṭha-vayasyayor anudinaī līlābhisāraī kramaiḥ
vaidagdhyena tathā sakhīī prati sadā mānasya śikṣāī rasair yeyaī kārayatīha hanta lalitā gṛhṇātu sā māī gaṇaiḥ
Vraja-vilāsa-stava (29)
Śrī Lalitā-devi tonie w zupełnie niewyobrażalnej prema-rasie. Śrī Śrī Rādhā-
Kṛṣṇa są jej prāṇa-preṣṭha (jej najdroższymi umiłowanymi, życiem jej życia)
i codziennie z pragalbhatā (odwagą) zrodzoną z miłości do Nich obojga,
organizuje Ich miłosne spotkania. Z wielką wiedzą instruuje jej sakhī, Śrīmati
Rādhikę. Oby przyjęła mnie jako palya-dāsi, jedną ze służących
towarzyszących w jej osobistej grupie.
Vijaya: Jaką postawę powinna przejawiać palya-dāsi w stosunku do innych
służących towarzyszących Śrī Lalicie-devi i jak z nimi postępować?
* 203 *
Gosvāmī: Wszystkie pisma Śrīla Dāsa Gosvāmīego są wzbogacone
transcendentalną rasą, która jest tylko ilustracją instrukcji Śrī Svarupa
Damodary Gosvāmīego. W związku z tym, napisał on:
tāmbūlārpaṇa-pāda-mardana-payodānābhisārādibhir vṛndāraṇya-maheśvarīī priyatayā yās toṣayanti priyāḥ prāṇa-preṣṭha-sakhī-kulād api kilāsaṅkocitā bhūmikāḥ kelī-bhūmiṣu rūpa-mañjarī-mukhās tā dāsikāh saīśraye
Vraja-vilāsa-stava (38)
Przymuję schronienie Śrī Rupy Mañjarī i innych służek Śrīmati Rādhārani,
wielkiej królowej Vrindāvany. Te służki zadowalają ją wiecznie ich miłosną
służbą, np. ofiarowując tāmbūla, masując jej stopy, przynosząc wodę i
organizując dla niej schadzki z Kṛṣṇą. Prāṇa-preṣṭha-sakhī są droższe
Śrīmati Rādhice niż Jej własne życie, lecz te służki są jeszcze droższe, gdyż
bez uczucia nieśmiałości mogą wejść do strefy, gdzie Boska para cieszy się
Swymi najbardziej osobistymi rozrywkami.
Vijaya: Jakie postawy i relacje powinny być utrzymane wobec innych
głównych sakhī?
Gosvāmī: Śrīla Dāsa Gosvāmī wskazał to w następującej śloce:
praṇaya-lalitā-narma-sphāra-bhūmis tayor yā vraja-pura-nava-yūnor yā ca kaṇṭhān pikānām nayati param adhastād divya-gānena tuṣṭyā prathayatu mama dīkṣāī hanta seyaī viśākhā
Vraja-vilāsa-stava (30)
Śrī Wiśakha-devi jest faworyzowana przez młodą parę dzięki swym cechom
intymnej miłości, humoru i śmiałej zabawy oraz miłosnej ciekawości. Jej
uroczy, niebiański śpiew drwi ze słodyczy kukułki. Oby Wiśakha miłosiernie
szkoliła mnie w dziedzinie muzyki.
Gopal Guru Gosvāmī dodał. „Należy również zachować podobnie uległą
postawę wobec innych sakhī”.
Vijaya: Ale jaki nastrój powinien być utrzymany wobec sakhī z
konkurencyjnej grupy (vipakṣa)?
Gosvāmī: W związku z tym Śrīla Dāsa Gosvāmī stwierdza:
sāpatnyoccaya-rajyad-ujjvala-rasasyoccaih samudvṛddhaye saubhāgyodbhaṭa-garva-vibhrama-bhṛtaḥ Śrī -rādhikāyāḥ sphuṭam
govindaḥ smara-phulla-vallava-vadhū-vargeṇa yena kṣaṇaī kṛīḍaty eńa tam atra vistṛta-mahā-puṇyañ ca vandāmahe
Vraja-vilāsa-stava (41)
* 204 *
Wielokrotnie ofiarowuję swe modlitwy bhajana-gopi, na czele z wielce
szczęśliwą Candrāvali; przejawiają one nastrój rywalizacji wobec Śrīmati
Rādhiki. Są obdarzone atrybutami takimi jak: uczucie wielkiego szczęścia,
dumy ze swej doskonałości oraz miłosnego złudzenia (vibhrama). Śrī Kṛṣṇa
przestaje z nimi jedynie przez kilka chwil, po prostu dla wzmocnienia
nastroju śrngāra-rasy Śrī Rādhiki.
Trzeba utrzymać tego rodzaju uczucie w sercu wobec sakhī należących do
grupy przeciwnej, a w czasie pełnienia służby, można z każdą z nich
postępować odpowiednio przy pomocy miłosnych uwag i i żartów.
Podsumowując, należy pełnić swoją seva według metod i bhāv
zilustrowanych w Śrī Vilāpa-kusumāñjali i utrzymywać wzajemne stosunki i
relacje z sakhī oraz innymi Vrajavāsi jak to wyjaśniono w Śrī Bhajana-vilāsa-
stava. Kontempluj wszystkie līlā zawarte w asta-kāliya-līlā, w sposób, w jaki
są wyjaśnione w Viśākhānandādi-stotram. Niechaj twój umysł pochłoną
Kṛṣṇa- līlā zgodnie z podejściem określonym w Śrī Manaḥśiksā oraz utrzymaj
zdecydowaną determinację wobec zasad i przepisów bhaktów według bhāv
zaprezentowanych w Sva-niyama-daśakam.
W swoich pismach, Śrīla Rupa Gosvāmī obszernie zilustrował rasa-tattvę.
Jako że Śrī Caitanya Mahaprabhu powierzył mu tę szczególną
odpowiedzialność, nie wyjaśnił on jak działa rasa podczas pełnienia seva.
Śrīla Dāsa Gosvāmī opracował to w swych pismach, które są oparte na
kadaca (notatkach) Śrīla Svarupy Damodara. Śrīman Mahaprabhu
odpowiednio upoważnił Swoich różnych towarzyszy i powierzył im
różnorodne obowiązki misyjne, a oni, wypełniając Jego instrukcje, wypełnili
je bez zarzutu.
Vijaya: Proszę, powiedz mi, jakie były te różne zadania i komu powierzył je
Śrīman Mahaprabhu
Gosvāmī: Śrīman Mahaprabhu powierzył Śrī Svarupie Damodarze obowiązek
nauczania o procesie seva nasyconym transcendentalną rasą (rasamayi
upasana). Aby wypełnić to zadanie powierzone mu przez Śrīmana
Mahaprabhu, Śrī Svarupa Damodara skompilował swój dwuczęściowy
traktat. Jedna część jest nazywana wewnętrzną ścieżką rasamayi upasana
(antaḥpanthā), natomiast druga część nazywana jest zewnętrzna ścieżką
(bahih-pantha) rasamayi upasana. Śrī Svarupa Damodara ofiarował tę
antaḥ-pantha jak girlandę Śrīla Dāsa Gosvāmīemu i zostało to zilustrowane i
dobrze zachowane w pismach Dāsa Gosvāmīego. Uczył bahih-pantha Śrī
Vakreśvara Gosvāmīego i jest to wybitny skarb naszej linii aż do dnia
dzisiejszego. Przekazałem ten cenny proces Śrīmanowi Dhyānacandrze, a
* 205 *
on napisał paddhati (systematyczne, stopniowe metody postępowania)
oparte się na tym, co ty już poznałeś.
Śrīman Mahaprabhu upoważnił Śrī Nityānandę Prabhu i Śrī Advaitę Prabhu i
powierzył im obowiązek głoszenia chwały śrī nama. Polecił i upoważnił Śrīla
Rupę Gosvāmīego do tego, by przedstawiał rasa-tattvę oraz przekazał Śrīla
Sanatanie Gosvāmīemu odpowiedzialność bogatego ilustrowania zależności
pomiędzy vaidhi-bhaktami i raga-bhaktami. Polecił On również Śrīla
Sanatanie Gosvāmīemu wyjaśnienie ezoterycznego związku między prakata i
aprakata Gokula. Poprzez Śrī Nityānandę Prabhu i Śrīla Sanatanę
Gosvāmīego, Mahaprabhu upoważnił Śrīla Jivę Gosvāmīego do ustalenia
tattvy sambandhy, abhidheyi i prayojany. W ten sposób, każdy z nich
otrzymał tylko te szczególne zadania, które powierzył im Mahaprabhu.
Vijaya: Prabhu, jaką odpowiedzialność Mahaprabhu powierzył Śrī Rayi
Ramanandzie?
Gosvāmī: Śrīman Mahaprabhu powierzył Śrī Rayi Ramanandzie
odpowiedzialność bogatego ilustrowania rasa-tattvy i poprzez Śrīla Rupę
Gosvāmīego dokonał on tego w pełnym stopniu.
Vijaya: Prabhu, co było obowiązkiem Śrī Sarvabhaumy?
Gosvāmī: Miał on obowiązek nauczania filozoficznych prawd o Absolutnej
Rzeczywistości (tattva). On z kolei powierzył tę odpowiedzialność Śrīla Jīvie
Gosvāmīemu, poprzez medium jednego ze swych uczniów.
Vijaya: Jakie instrukcje przekazał Śrīman Mahaprabhu wybitnym wyznawcom
w Bengalu?
Gosvāmī: Gaudija mahāntom przypadła w udziale odpowiedzialność
wyjaśnienia śrī-gaura-tattvy oraz wzbudzania w sercach jiv
transcendentalnej śraddhā dla kṛṣṇa-bhakti-rasy, co rozpoczął już Śrī Gaura.
Ponownie, niektórym wielkim duszom wśród nich, Mahaprabhu powierzył
odpowiedzialność skomponowania i propagowania specjalnego typu rasa-
kirtanu.
Vijaya: Jaką odpowiedzialność otrzymał Śrīla Raghunātta Bhatta?
Gosvāmī: Powierzono mu nauczanie o chwałach Śrīmad-Bhagavatam.
Vijaya: A Śrīla Gopala Bhatta?
Gosvāmī: Śrīman Mahaprabhu powierzył mu odpowiedzialność właściwego
chronienia i zachowania przed wszelkimi zakłóceniami niezwykle czystej oraz
* 206 *
transcendentalnej śrngāra-rasy, a także sprawdzanie nieuzasadnionych
zaniedbań w obszarze vaidhi-bhakti.
Vijaya: Jaką odpowiedzialność przyznano Śrī Prabhodhānanda Gosvāmīemu,
Guru i wujowi Śrī Gopala Bhatta Gosvāmīego?
Gosvāmī: Otrzymał on obowiązek informowania świata, że najwyższym
osiągnięciem jest kultywowanie spontanicznego, pełnego miłości
przywiązania do vraja-rasy.
Gdy Vijaya Kumāra usłyszał nauki dotyczące wszystkich tych tematów, był
zachwycony i uważał się za niezwykle pobłogosławionego.
Tak kończy się trzydziesty dziewiąty rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany
’Wnikanie w līlā’.
Rozdział 40
Najwyższe bogactwo
Vijaya zamyślił się głęboko – „Słysząc o vraja-līlā, obudziło się już w moim
sercu żarliwe pragnienie tej līlā, a więc stopniowo osiągnę stadium pełnego
sukcesu (sampatti-dāsa)." Dlatego doszedł on do wniosku, że musi poznać
naturę tego stopniowego rozwoju. Myśląc w ten sposób, zbliżył Śrī Guru
Gosvāmīego i pokornie zapytał: "Prabhu, muszę poznać różne etapy które
bhakta przechodzi, począwszy od etapu słuchania aż do etapu sampatti-dāsa
(sukcesu). "
Gosvāmī: Istnieje w sumie pięć etapów: (1) śravana-dāsa (etap słuchania),
(2) varana-dāsa (etap akceptacji), (3) smarana-dāsa (etap pamiętania ), (4)
bhāva panadaśā (etap duchowej ekstazy) i (5) prema-sampatti-dāsa (stan
osiągniecia najwyższego sukcesu w premie).
Vijaya: Wyjaśnij łaskawie śravana-dāsa.
Gosvāmī: Kiedy jiva rozwija ruci do słuchania Kṛṣṇa-līlā-kathā, należy przez
to rozumieć, że zaniknął stan jej niechęci. Budzi się w niej wówczas
intensywna tęsknota za słuchaniem Kṛṣṇa-katha i jiva musi słyszeć
* 207 *
transcendentalne Kṛṣṇa-katha z ust bhakty, który jest o wiele bardziej
zaawansowany niż ona. Jest powiedziane w Śrīmad-Bhagavatam (4.29.40):
tasmin mahan-mukharitā madhu-bhic-caritrapīyūṣa- śeṣa-saritaḥ paritaḥ sravanti
tā ye pibanty avitṛno nṛpa gāḍha-karṇais tān na spṛśanty aśana-tṛḍ-bhaya-śoka-mohāḥ
W zgromadzeniach świętych osób płyną nieograniczone rzeki czystego
nektaru z ust wielkich dusz w formie opisów transcendentalnego charakteru,
rozrywek i cech Śrī Kṛṣṇy. Ci, którzy nigdy nie są zaspokojeni, gdy piją
swoimi uszami, z wytężoną uwagą, te nektariańskie chwały, nigdy nie są
narażeni na głód, pragnienie, strach, smutek, złudzenie oraz inne anarthas.
Vijaya: Ci, którzy są przeciwni (bahirmukha-dāsa) również od czasu do czasu
słyszą Kṛṣṇa-katha. Jakiego rodzaju jest to śravana ?
Gosvāmī: Istnieje ogromna różnica pomiędzy śravana kṛṣṇa-katha z
awersją(bahirmukha-dāsa) i śravana z życzliwością (antarmukhadaśā).
Śravaṇa u tych, którzy są bahirmukha odbywa się przez przypadek, a nie ze
względu na ich śraddhā. Takie śravana budzi do duchowego szczęścia, które
prowadzi do bhakti (bhakty-unmukhī sukṛti), a kiedy nagromadzi się ona w
ciągu wielu wcieleń, wówczas rodzi się transcendentalna śraddhā. Kiedy
budzi się w sercu transcendentalna śraddhā, śravana kṛṣṇa-katha z ust
świętych osobistości nazywana jest śravana-dāsa. Istnieją dwa rodzaje
śravana-dāsa. Pierwszym z nich jest nieusystematyzowane lub nieregularne
słuchanie (krama-hina-śravana-dāsa), a drugim jest słuchanie metodycznie
w ustalonym porządku (krama-śuddha-śravana-dāsa).
Vijaya: Co to jest krama-hina-śravana-dāsa (nieregularne słuchanie)?
Gosvāmī: Krama-hina-śravana-dāsa słyszy o Kṛṣṇa- līlā w sposób
nieregularny i nieusystematyzowany. Słuchanie Kṛṣṇa- līlā z inteligencją,
która nie jest umocniona, skutkuje tego rodzaju nieusystematyzowanym
śravana, ponieważ takie słuchanie nie pozwala uświadomić sobie związku
między różnymi līlās, a tym samym w sercu takiej osoby nie budzi się rasa.
Vijaya: Proszę, wyjaśnij pojęcie krama-śuddha-śravana-dāsa (systematyczne
słuchanie).
Gosvāmī: Rasa tylko budzi się jedynie w sercu osoby, która słucha o Kṛṣṇa-
līlā metodycznie lub w ustalonym porządku, ze zdecydowaną inteligencją.
Kiedy słyszy się o asta-kāliya-nitya- līlā (wiecznych ośmiokrotnych
rozrywkach) w oddzieleniu od naimittika- līlā ( līlā okazjonalnych takich jak
* 208 *
boskie narodziny Kṛṣṇy i tak dalej), wówczas takie śravana jest krama-
śuddha. Jedynie takie krama-śuddha śravana jest pożądane na ścieżce
bhajanu. Jeśli słyszy się Kṛṣṇa-līlā w sposób krama-śuddha, wówczas
stopniowo pojawia się zrozumienie słodyczy i uroku līlā, a w sercu słuchacza
pojawia się skłonność do wykonywania raganuga-bhajanu. Taka osoba
myśli: „Aho! Subala ma taką wspaniałą sakhya-bhāvę dla Kṛṣṇy. Ja również
będę pełnił miłosną seva dla Kṛṣṇy,tak jak on w sakhya-rasie. " Ten rodzaj
silnego przyciągania nazywany jest lobha (chciwością). Kṛṣṇa-bhajana z
takim lobha i z naśladowaniem słodkich bhāv Vrajavāsīs nazywa się
raganuga-bhakti . Dałem przykład z sakhya-rasa, ale tego typu raganuga-
bhakti jest wykonywana we wszystkich czterech rasach, począwszy od
dāsya. Dzięki łasce mojego Prāṇeśvara Śrī Nimānandy masz naturalną
skłonność do śrngāra-rasa. Ponieważ usłyszałeś o wyjątkowych bhāvach
vraja-gopi i postawie seva w stosunku do Kṛṣṇy, w twoim sercu pojawiło
się żarliwe pragnienie pełnienia premamayi-seva dla Kṛṣṇy w takim samym
nastroju, i samo to pragnienie otworzyło przed tobą ścieżkę, na której
osiągniesz aprākṛṭa-seva. W rzeczywistości,jedynym śravana-dāsa tego
procesu jest poufna rozmowa między guru a uczniem.
Vijaya: Kiedy uważa się czyjeś śravana-dāsa za zakończone?
Gosvāmī: Śravana-dāsa jest zakończona, gdy zdamy sobie sprawę z faktu,
że Kṛṣṇy-līlā są wieczne. Ponieważ Kṛṣṇa-līlā są niezwykle czyste i
transcendentalne, całkowicie urzekają umysł i serce. Pojawia się wtedy
intensywna niecierpliwość, aby samemu wniknąć w te rozrywki i uczestniczyć
w nich. Śrī Gurudeva opisuje swojemu śiśya ekādaśabhāvas, które były
wymienione wcześniej. Śravaṇa-dāsa powinno się uznać za zakończone lub
doskonałe, gdy usposobienie umysłu ucznia jest przepojone powabem līlā.
Gdy uczeń ogarnięty jest intensywnym zapałem, osiąga varana-dāsa (etap
akceptacji).
Vijaya: Prabhu, proszę, powiedz mi o varana-dāsa.
Gosvāmī: Gdy spontaniczne przywiązanie serca skupione jest wokół līlā
dzięki więzom ekādaśa-bhāv, o których wspomniałem wcześniej, uczeń jest
poruszony i upada do lotosowych stóp Gurudewy, łkając nieustannie.
Wówczas Gurudeva pojawia się w postaci sakhi, a uczeń jako jej
towarzyszka. Istotną cechą vrajagopīs jest to, że są one bardzo chętnie, aby
pełnić miłosną służbę dla Śrī Kṛṣṇy. Gurudeva jest vraja-Lalanā, który
osiągnął etap doskonałości tego seva. Wówczas uczeń pokornie modli się do
Śrī Gurudewy, przepełniony takimi serdecznymi uczuciami:
tvāī natvā yācate dhṛtvā tṛṇaī dantair ayaī janaḥ
* 209 *
sva-dāsyāmṛta-sekena jivayāmuī su-duḥkhitam na muñcec charaṇāyātam api duṣṭaī dayāmayaḥ
ato rādhālike hā hā muñcainaī naiva tādṛśam premāmbhoja-marandākhya-stavarāja (11–12)
O Rādhālike, jestem bardzo zdegradowany. Trzymając źdźbło trawy między
zębami i upadając u Twych lotosowych stóp z wszelką możliwą pokorą,
modlę się, abyś łaskawie obdarzył łaską tę nędzną duszę i ożywił mnie,
zlewając nektar służby pod Twoim przewodnictwem i według Twoich
wskazówek. Ci, którzy są wychwalani jako łakawi i miłosierni, nie odrzucają
nawet złych ludzi, którzy przyjmą ich schronienie i podporządkują się im;
jest to ich prawdziwy charakter. Dlatego proszę, bądż łaskawy dla tej
grzesznej osoby, która podporządkowała się Tobie. Proszę, nie pozbawiaj
mnie twojej bezprzyczynowej łaski. Tęsknię tak intensywnie za służbą
miłości dla Boskiej Pary Vrajy pełnionej pod osłoną Twych lotosowych stóp.
Jest to typowa bhāva varana-dāsy. Na tym etapie, Guru-Rupa sakhī daje
Sadhace polecenie (Ajia), aby zaangażował się w asta-kāliya-līlā-smaranam,
przyjmując pełne schronienie kṛsṇa-nāma, przebywając we Vrajy i zapewnia
go, że jego szczere, pełne miłości pragnienie zostanie spełnione bardzo
szybko.
Vijaya: Proszę, powiedz mi o smarana-dāsa.
Gosvāmī: Śrīla Rupa Gosvāmī powiedział:
kṛṣṇaī smaran janañ cāsya presṭhaī nija-śamīhitaī tat-tat-kathā-rataś cāsau kuryād vāsaī vraje sadā
sevā sādhaka-rūpeṇa siddha-rūpeṇa cātra hi tad-bhāva-lipsunā kāryā vraja-lokānusārataḥ śravaṇotkīrtanādīni vaidha-bhakty-uditāni tu
yāny aṅgāni ca tāny atra vijñeyāni manīṣibhiḥ Bhakti-rasāmṛta-sindhu (1.2.294–296)
Sadhaka powinien stale pamiętać Kṛṣṇę wraz z Jego ukochanymi wiecznymi
towarzyszami. Powinien pogrążyć się w śpiewaniu i słuchaniu chwalebnych
rozrywek, zawsze powinien przebywać we Vrajy. Ci, którzy rozwinęli żarliwe
pragnienie ragatmika-bhakti, będą pełnić służbę podążając w ślady
mieszkańców Vrajy, wewnętrznie przez siddha-rupę i zewnętrznie w ich
sadhaka-rupa. Ci, którzy są doskonale zorientowani w transcendentalnej
wiedzy (tattvavit) dobrze wiedzą, że wszystkie różne odnogi bhakti, takie jak
śravana i głośne kirtana, powinny być również praktykowane w
rāgānugābhakti.
* 210 *
Mimo, iż Vijaya Kumāra usłyszał już wczesniej dogłębne wyjaśnienie tych
trzech ślok, zapytał: "Co oznacza kuryād vāsaṁ vraje sada? "
Gosvāmī: Według Śrīla Jīva Gosvāmīego, oznacza to, że sadhaka powinien
znajdować się fizycznie we vraja-maṇḍala, innymi słowy, w miejscach
rozrywek Śrī Śrī Rādhy i Kṛṣṇy ( līlā maṇḍala). Jeżeli nie może zostać we
Vrajy fizycznie, to powinien to czynić mentalnie, jako że rezultat mentalnego
przebywania we Vrajy jest taki sam jak przebywania tam fizycznie. Sadhaka
powinien podążać w ślady wybranej sakhi, której miłosna bhāva (premika-
raga) urzekła go. Powinien przebywać we Vrajy z abhimāna bycia kuñja-
sevikā (towaryszka pełniąca służbę w kuñja) tej wybranej sakhi. Powinien
stale pamiętać Kṛṣṇę i bhāvę tej sakhī. Swoim ciałem fizycznym sadhaka
powinien wykonywać takie angi z vaidhī-bhakti jak śravana i kirtana.
Natomiast jego ciało subtelne powinno stale pamiętać asta-kāliya-līlā, i
pełnić swoją przypisaną seva jako siddha-vraja-gopi zgodnie z jedenastoma
bhāvami, które osiągnął. Zewnętrznie sadhaka musi utrzymać swoje życie
przestrzegając ustalonych zasad i przepisów, a wewnętrznie powinien
pielęgnować bhāvy, które odżywiają jego duchową formę (siddha-deha).
Osoba, która właściwie przestrzega tej metody, w naturalny sposób rozwinie
brak przywiązania do czegokolwiek innego niż Vraja.
Vijaya: Proszę, wyjasnij ten rodzaj seva nieco dokładniej.
Gosvāmī: Prawdziwe znaczenie vraja-vasa to pobyt w samotnym miejscu w
aprakrta-bhāvie. Sadhaka powinien pełnić seva według asta-kāliya-līlā,
jednocześnie intonując stałą liczbę hari-nama. Powinien tak organizować
wszystkie czynności mające na celu utrzymanie ciała, aby nie stały się
niekorzystne dla jego bhajanu. Innymi słowy, życie powinno być
ukształtowane w taki sposób, aby utrzymanie ciała sprzyjało pełnieniu
bhajana.
Vijaya Kumāra rozważył to głęboko i powiedział: "Prabhu, zrozumiałem to w
pełni, ale jak uregulować umysł ?
Gosvāmī: Umysł automatycznie staje się spokojny, jak tylko osiąga się
raganuga-bhakti. Jest tak dlatego, że tęsknota umysłu za światowymi
przyjemnościami automatycznie ustaje, kiedy jest on ożywiony wrodzonym
przywiązaniem do jażni i biegnie w kierunku Vrajy. Innymi słowy, umysł goni
za przyziemnymi przyjemnościami tylko ze względu na jego przywiązanie do
nich, ale gdy to przywiązanie jest nakierowane na Vraję, umysł staje się
opanowany z powodu braku owego przywiązania do światowych rzeczy.
Mimo to, jeżeli nadal istnieje obawa, że przeszkody pozostaną, korzystnie
jest przyjąć stopniowy proces (krama), o którym wspomniałem poprzednio.
* 211 *
Póżniej, kiedy umysł staje się w pełni spokojny, doczesne perturbacje nie
mogą już spowodować żadnej szkody.
Vijaya: Jaki jest sens krāma (stopniowej) kultywacji?
Gosvāmī: Należy utrzymywać stałą liczbę hari-nama i trzeba pobożnie
intonować śrī hari-nama w określonym czasie, co dzień w samotności,
pogrążonym będąc w konkretnej bhāvie i zachować umysł wolnym od
przyziemnych myśli. Powoli i stopniowo, powinno się zwiększyć czas dla tego
rodzaju sādhany, a ostatecznie przyjdzie etap kiedy umysł będzie zawsze
nasycony alaukika-cinmaya-bhāvą, tak, że przyziemne myśli nie będą
przeważać nad nim.
Vijaya: Jak długo trzeba przestrzegać tej praktyki?
Gosvāmī: Należy nadal stosować tę praktykę do czasu, osiągnięcia stanu
umysłu, który jest poza jakimikolwiek zakłóceniami.
Vijaya: Jak można wykonywać nama-smarana z bhāvą? Proszę powiedz
więcej na ten temat.
Gosvāmī: Najpierw należy intonować nama w ullasa (nastrój radości).
Następnie połączyć tę radość z zaborczością (mamata). Po tym, należy
związać mamata z viśramba (intymnością). Gdy to zrobisz, śuddha-bhāva
stopniowo zamanifestuje się. Następnie pojawi się bhāvapana-dāsa.
Początkowo, w czasie smarana u sadhaki po prostu bhāvy nakładają się w
swojej praktyce. Jednak na etapie bhāvapana, śuddha-bhāva przejawia się w
sercu, i to się nazywa prema. To rzeczywiście jest sekwencja dla
stopniowego rozwoju niṣṭha w sercu upasaka (transcendentalnego sługi) i
taka praktyka obejmuje również rozwój niṣṭha w koncepcji przedmiotu
upāsya (objektu czyjejś sevy).
Vijaya: Co to jest sekwencja upāsya-nisṭha?
Gosvāmī: Jeśli chcesz osiągnąć w pełni rozkwitły etap prema, musisz przyjąć
następującą instrukcję Śrī Dāsa Gosvāmīego.
yadīccher āvāsaī vraja-bhuvi sa-rāgaī prati-janur yuva-dvandvaī tac cet paricaritum ārād abhilaṣeḥ svarūpaī Śrī -rūpaī sa-gaṇam iha tasyāgrajam api
sphuṭaī premṇā nityaī smara nama tadā tvaī śṛṇu manaḥ Manaḥ-śikṣā (3)
O umyśle! Jeśli cenisz gorące pragnienia, by żyć z rāgą w Vrajy, i jeśli długo,
życie po życiu, pielęgnujesz bezpośrednią seva dla ukochanych Vraja-Jugala
* 212 *
w nastroju Ich parakija wymian, które są wolne od wszelkich uwikłań i zasad
małżeństwa, to musisz wyraźnie i stale pamiętać o miłości Śrī Svarupa
Gosvāmīego, Śrī Rupy, oraz Śrī Sanatana Gosvāmīch, wraz z ich
zwolennikami. Należy przyjąć ich jako swoje guru-rupa-sakhī i ofiarować im
prāṇama.
Chodzi o to, że jeśli ktoś wykonuje sādhana w bhāvie svakīya-rasy, wynikiem
tego jest samañjasa-rasa, w której seva-bhāva do Boskiej Pary jest
zablokowana i towarzyszy temu nie w pełni rozkwitły stan. Dlatego należy
wykonać bhajana utrzymania duchowe ego (abhimāna) w czystej parakija-
rasa według koncepcje Śrī Svarupa, Śrī Rupa i Śrī Sanatana. Nawet na etapie
sādhana, gdy bhāvy są po prostu nakładane, należy przyjąć czystą parakija-
bhāvę. Jeśli sadhaka nakłada na siebie parakija bhāvy, zamanifestuje się
parakija-rati i parakija-rasa będzie ostatecznie manifestacją tej parakija-rati.
To rzeczywiście jest nitya-rasa w Vraja aprakata-līlā.
Vijaya: Czym jest proces słuchania (krama-śuddha), w odniesieniu do asta-
kāliya-līlā?
Gosvāmī: Po wyjaśnieniu wszystkich fascynujących odmian rasy w asta-
kāliya- līlā Śrī Rupa Gosvāmī powiedział:
atalatvād apāratvād āpto’ sau durvigāhatām spṛṣṭaiḥ paraī taṭasthena rasābdhīr mādhuro yathā Ujjvala-nīlamaṇi (Gauṇa-sambhoga division, 23)
Kṛṣṇa- līlā jest całkowicie transcendentalna do wszystkich aspektów. Jest
słodkim oceanem rasy. Ponadto ocean ten jest niewyobrażalny i nie ma
brzegu. Kṛṣṇa- līlā jest niezrozumiała dla istot w tym materialnym świecie,
ponieważ jest im wyjątkowo trudno przekroczyć śmiertelny wymiar i wnikać
w śuddha-aprakata-tattvę (czystą i transcendentalną rzeczywistość).
Aprakata-rasa jest tak zadziwiająca, barwna i wszechprzenikająca, że nie
może być zwyczajnie osiągnięta. Co więcej, nawet jeśli ktoś został ożywiony
aprākṛtabhāvą i mieszka w czystej tattvie ezoterycznych wyjaśnień Kṛṣṇa-
līlā, jego opis nie może być bez skazy lub całkowity ponieważ opis zależy od
słów, a słowa nie są w stanie w pełni wyrazić transcendentalnej
rzeczywistości. Co tu mówić o takich osobach, gdy Bhagavān sam opisuje
aprakata-rasa, słuchacze i czytelnicy, są sami przytłoczeni przez prozaiczne
błędy i ograniczenia, otrzymując Jego własny opis jako uszkodzony. W
związku z tym, na pewno bardzo trudno jest zanurkować w głąb oceanu
rasy. Jednakże, gdy ktoś znajduje się na brzegu tego oceanu w stanie
neutralnym, można opisać tylko jedną kroplę tego oceanu.
Vijaya: Więc jak możliwe jest osiągnięcie aprakata-rasy?
* 213 *
Gosvāmī: Mādhura-rasa jest niewyobrażalna, bezkonkurencyjna i trudna do
zrozumienia. Taka jest natura Kṛṣṇa-līlā. Jednak nasz ukochany Kṛṣṇa
nieograniczenie obdarzony dwoma specjalnymi cechami, które są prawdziwą
podstawą w naszych nadziejach: jest sarva-śaktimānem (posiadaczem
wszystkich mocy) i iccha maya (posiadaczem własnej swobodnej i
niezależnej woli). W związku z tym, przez Jego słodką wolę ezoteryczne
Kṛṣṇa-līlā, choć są nieograniczone, niezgłębione, i trudne do zrozumienia
manifestują się w tym świecie materialnym, który jest bardzo przyziemny i
niewielki. Jednak jako Najwyższy Autokrata, pragnie przynieść
najwznioślejsze transcendentalne aspekty Kṛṣṇa-līlā do tego świata. To tylko
dzięki Jego bezprzyczynowej łasce, transcendentalne, wieczne, słodkie līlā,
które są nasycone rasą (aprakata-nitya-mādhura-rasamaya-līlā) przejawiają
się w tym świecie materialnym.
Jak to możliwe, że Śrī Mathura-dhama, która jest aprakata
(transcendentalna do tego doczesnego świata), zamanifestowała się w tym
świecie i isnieje w nim ? Nie można tego wyjaśnić w żaden sposób,
ponieważ ograniczona inteligencja istot ludzkich oraz devatów nigdy nie
pojmie działań acintya-sakti Bhagavāna. Vraja- līlā w tym świecie jest
prakata-bhāvą (przejawionym doświadczeniem) najwyższej Kṛṣṇa-lila,
transcendentalnej do sfery doczesnej. Doświadczyliśmy tego i osiągnęliśmy
ten stan, nie mamy więc czym się niepokoić.
Vijaya: Jeśli prakata- līlā i aprakata- līlā są tą samą tattvą, jak to możliwe, że
jedna jest lepsza od drugiej?
Gosvāmī: Niewątpliwie są jednakowe. Zaiste, lila przejawiona tutaj, istnieje
w pełni w transcendentalnym królestwie. Jednak z punktu widzenia
uwarunkowanych dusz będących na początkowych etapach sādhany,
przejawia się ona w jeden sposob, a kiedy stopniowo osiagną one postęp,
lila przybiera bardziej wzniosłe formy. Na etapie bhāvapana, realizacja līlā
jest całkowicie czysta.
Vijayo, jesteś kwalifikowany, aby słuchać tych tematów, dlatego nie waham
się z tobą rozmawiać . Etap bhāvapana osiąga się, będąc w smarana-dāsie,
w wyniku własciwego praktykowania sādhany przez długi czas. Podczas
etapu smarana, gdy ktoś staje się całkowicie wolny od wszystkich
zanieczyszczonych nastrojów swego ziemskiego doświadczenia, pojawia się
etap apana (realizacja własnej svarupy) . Śuddha-bhakti miłosiernie pojawia
się w sercu sadhaki, zgodnie z poziomem odpowiedniej praktyki w smarana-
dāsa. Sama bhakti jest Kṛṣṇa-ākarsiṇī (atrakcyjna dla Kṛṣṇy), więc dzięki
łasce Kṛṣṇy, wszystkie zanieczyszczenia w postaci błędnych koncepcji są
* 214 *
stopniowo usuwane w smarana-dāsie. Jest powiedziane w Śrīmad-
Bhagavatam (11.14.26):
yathā yathātmā parimṛjyate ‘sau mat-puṇya-gāthā-śravaṇābhidhānaiḥ
tathā tathā paśyati vastu sūkṣmaī cakṣur yathaivāñjana-samprayuktam
Podobnie jak oczy, namaszczone balsamem, mają moc dostrzegania nawet
delikatnych przedmiotów, podobnie, gdy serce jivy jest oczyszczone przez
śravana i kirtana o Moich w najwyższym stopniu oczyszczających līlā-katha,
zyskuje ona zdolność uświadomienia sobie niezwykle subtelnej tattvy,
mianowicie prawdy o mojej Svarupie i Moich līlā.
Gdy oczy są posmarowane maścią, widzą znacznie jaśniej. W ten sam
sposób, jiva może uświadomić sobie aprākṛta-svarūpa (transcendentalną
naturę) przejawionych Kṛṣṇa-lila w takim stopniu, że oczyszcza się przez
kontakt z aprakata-wastu (transcendentalną rzeczywistością) poprzez
śravana, kirtana i smarana o Kṛṣṇa-lila-katha.
W Brahma-saṁhicie powiedziane jest (5.38):
premāñjana-cchurita-bhakti-vilocanena santaḥ sadaiva hṛdayeṣu vilokayanti
yaī śyāmasundaram acintya-guṇa-svarūpaī govindam ādi-puruńaī tam ahaī bhajāmi
‘Wykonuję bhajana dla pierwotnego Purusy, Śrī Govindy, który jest
Śyāmasundarą Kṛṣṇą. Jego forma ma niewyobrażalnie wyjątkowe cechy, a
jego śuddha-bhaktowie nieustannie widzą Go w swoich sercach oczyma
namaszczonymi balsamem miłości.’
Na etapie bhāvapana (svarupa-siddhi), pojawia się zdolność
transcendentalnej wizji i wówczas , sadhaka może mieć darśan jego sakhī, a
także yūtheśvarī Śrīmati Rādhiki. Nawet po darśanie z Golokanāthą Kṛṣṇą,
realizacja sadhaki nie jest stała przez cały czas, dopóki nie osiągnie on etapu
sampatti-dāsa (vastu-siddhi), na którym niszczone jest jego fizyczne i
subtelne ciało. W bhāvapana-dāsa, czysta jiva ma pełną kontrolę nad
fizycznym i subtelnym ciałem. Jednak, wtórnym rezultatem etapu sampatti-
dāsa, na którym łaska Kṛṣṇy objawia się w pełni, jest całkowite przerwanie
związku jivy z tym doczesnym światem. Bhāvapana-dāsa nazywana jest
svarūpasiddhi, a w sampatti-dāsie osiąga się wastu-siddhi.
Vijaya: Jak można doświadczyć nama, guṇy, rupy, līlā, i dhamy Kṛṣṇy w
wastu-siddhi?
* 215 *
Gosvāmī: Nie mogę odpowiedzieć na to pytanie. Będę mógł zobaczyć je i
mówić o nich, gdy osiągnę wastu-siddhi, a ty będziesz w stanie zrozumieć i
uświadomić sobie te rzeczy, jedynie wtedy, gdy osiągniesz sampatti-dāsa.
Nie będzie już wówczas potrzeby, aby pomóc ci zrozumieć różne aspekty
Kṛṣṇa-lila; będziesz postrzegał je bezpośrednio i nie będziesz musiał
zadawać dalszych pytań. Poza tym, nie ma sensu, aby bhakta wyrażał to, co
postrzega w swojej svarupa-siddhi - czyli w bhāvapana-dāsa - ponieważ
żaden z jego słuchaczy nie będzie w stanie zrozumieć, o czym mówi. Śrīla
Rupa Gosvāmī opisał objawy Svarupa-siddha-mahāpurusas w następujący
sposób:
jane cej jātabhāve’pi vaiguṇyam iva dṛśyate kāryā tathāpi nāsūyā kṛtārthaḥ sarvathaiva saḥ
Bhakti-rasāmṛta-sindhu (1.3.59)
Można zobaczyć trochę pozornej niedoskonałości lub winy w zewnętrznym
zachowaniu bhaktów, którzy osiągnęli etap bhāva. Mimo to, konieczne jest,
aby nie być o nich zazdrosnym, przypisując im błędy, gdyż stali się oni
całkowicie wolni od przywiązania do wszystkiego innego poza Kṛṣṇą i dlatego
osiągnęli oni pełny sukces, pod każdym względem.
dhanyasyāyaī navaḥ premā yasyonmīlati cetasi antarvaṇi bhir apy asya mudrā suṣṭhu sudurgamā
Bhakti-rasāmṛta-sindhu (1.4.17)
Ta prema pojawia się tylko w sercach tych, którzy mają wielkie szczęście.
Nawet ci, którzy znawcami śastr uważają, że bardzo trudno jest do
zrozumieć działania i posunięcia tych, w których pojawił się nowy kiełek
premy.
Vijaya: Jeśli tak jest, dlaczego w śāstrach takich , jak Śri Brahmasamhita i
innych, próbuje się podawać opisy Goloki?
Gosvāmī: Kiedy wielcy sadhu znajdują się w ich svarupa-siddhi, a Brahma i
inni devatowie zostali miłosiernie pobłogosławieni wizją transcendentalnych
rozrywek Śrī Kṛṣṇy, próbują gloryfikować je w swoich stavas i stutis,
odpowiednio do ich wizji. Jednakże, takie opisy są niepełne i ograniczone,
ponieważ w doczesnym świecie nie ma odpowiednich słów, by wyrazić
aprakata-bhāvy. Poza tym, bhaktowie, którzy nie są wystarczająco
zaawansowani, nie mogą w pełni zrozumieć tych opisów. Bhaktowie jednak
nie potrzebują ich. Zaleca się, że powinni oni spełniać bajana, czerpiąc
wsparcie z prakata-lila, które Śrī Kṛṣṇa bardzo łaskawie przejawia w tym
świecie, a jedynie dzięki temu, osiągną wszelką doskonałość. Ci, którzy
wykonują z nisṭhā takie bhajana w Gokuli, bardzo szybko otrzymają sphūrti
* 216 *
Goloki w ich sercach. Wszystkie divya- līlā Gokuli wiecznie istnieją na Goloce,
gdyż w tattvie nie ma różnicy między nimi. Osoby o materialnej wizji,
postrzec zjawiska i czynności w Gokuli jako przyziemne lub iluzoryczne, ale
takie postrzeganie przestaje istnieć w svarupa-siddhi. Należy stale
wykonywać bhajana i być zadowolonym z jakiejkolwiek realizacji
transcendentalnej rzeczywistości, która zostanie nam objawiona zgodnie z
naszą adhikara – taka jest instrukcja Śrī Kṛṣṇy. Jeśli będziemy wierni Jego
instrukcji, On w odpowiednim czasie z pewnością obdarzy nas Swoją
bezprzyczynową łaską, dzięki której otrzymamy pełną wizję Jego divya-lila.
Vijaya Kumāra uwolnił się całkowicie od wszelkich wątpliwości. W pełni
rozbudził w sobie swoje wrodzone usposobienie i umiejętnie połączył
wszystkie ekādaśa-bhāvy w Kṛṣṇa-lila. Usiadł w swoim bhajana-kuṭīra na
brzegu morza, stał się w pełni spokojny i spędził cały czas rozkoszując się
premasevā. W tym czasie matka Vrajanātha opuściła ten świat i Vrajanātha
wyjechał do swego rodzinnego miasta wraz z babcią. W jego czystym sercu
pojawiła się sakhya-prema i tak mieszkał w Navadvīpa-dhama, w
towarzystwie szczerych Wisznuitów i radosnie wypełniał swoje bhajana na
brzegu Bhagavati Gaṅgi.
Vijaya Kumāra porzucił strój grhasthy i przyjął kaupīnę i bahir vasę ascety.
Utrzymywał się przy życiu dzięki madhukarī, żebrząc o Śrī mahāprasāda,
pozostając ciągle zaabsorbowanym bhajanem. W ciągu wszystkich ośmiu
praharas dnia i nocy, odpoczywał jedynie w czasie transcendentalnego snu
Śrī Śrī Rādhā-Kṛṣṇy.
Kiedy Boska Para zjadła, honorował prasāda, a gdy Radha- Krsna nie spali,
pełnił odpowiednią seva. Swoje hari-nama-mala miał w dłoniach w każdej
chwili. Bywało, że tańczył i czasami płakał głośno. Innym razem, podziwiając
fale morza, śmiał się. Kto, jak nie sam Vijaya, mógł zrozumieć przejawienia
jego bhajanu i transcendentalną bhāvę w jego sercu?
Zewnętrznie przyjął imię Nimaja dāsa Babaji. Nigdy nie pozwolił sobie na
mówienie i słuchanie światowych rozmów. Był uosobieniem pokory, jego
charakter był bez skazy, a jego determinacja w bhajanie była niezachwiana.
Jeśli ktoś zaoferował mu maha-prasāda lub kaupīna-bahir-vasa, przyjmował
tylko to, co było niezbędnie konieczne, nic ponad to. Podczas gdy intonował
hari-nama, łzy ciągle spływały mu po policzkach, krztusił się, a włosy na
jego ciele stawały prosto. W krótkim czasie osiągnął doskonałość swego
bhajanu i Śrī Kṛṣṇa najbardziej łaskawie ofiarował mu adhikara, aby mógł
pełnić seva w Jego aprakata-lila. Jak Brahma Haridāsa Thakura, jego
bhajana-deha (ciało, w którym praktykował bhajana) było zakopane pod
piaskami plaży w Puri.
* 217 *
Bolo Bhagavān Śrī Kṛṣṇa candra ki jaya!
guru-kṛṣṇa-vaiṣṇavera kṛpā-bala dhari
bhaktivinoda dīna bahu yatna kari
Po wielu dniach zmagań i niesienia na swej głowie kṛpā-śakti Śrī Guru,
Kṛṣṇy i Vaiṣṇavaów, ten niski Bhaktivinoda…
viracila jaiva-dharma gauḍīya-bhāńāya
sampūrṇa haila grantha māghī-pūrṇimāya
…skomponował Jaiva-dharmaę zgodnie z czystymi koncepcjami filozofii
Gaudiya Vaisnava. Książka ta została ukończona w Māghī-pūrṇimę ( dzień
pełni księżyca w miesiącu Māgha)…
caitanyābda cāri-śata-daśe navadvīpe
godruma-surabhi-kuñje jāhnavī-samīpe
w roku 410 Ery Pana Caitanyi (1896) w Surabhī-kuñja w Godrumadvīpie,
niedaleko świętej rzeki Jāhnavī w Navadvīpamaṇḍali.
śrī-kali-pāvana-gorā-pade yāṅra āśa
e grantha paḍūn tini kariyā viśvāsa
Ci, którzy pragną schronienia Lotosowych Stóp Sri Gaurangi, Tego, Który
mam moc oczyszczania w wieku Kali, powinni z wiarą czytać tę książkę.
gaurāṅge jāṅhāra nā janmila śraddhā-leśa
e grantha paḍite tāṅre śapatha viśesa
Ale deklaruję też, że ci, którzy nie rozwinęli nawet odrobiny śraddhy w Śri
Gauranga- devę nie powinni czytać tej książki…
śuska-muktivāde kṛṣṇa kabhu nāhi pāya
śraddhāvāne vraja- līlā śuddha-rūpe Haya
…ponieważ ci, którzy są suchymi mukti- vadi, nigdy nie osiągną schronienia
Krsny, zaś ci, którzy obdarzeni zostali duchową śraddha, stopniowo
uświadomią sobie w pełni ezoteryczne aspekty Vraja- lila.
* 218 *
Phala Śruti (Owoc słuchania)
pṛthivīte yata kathā dharma-nāme cale bhāgavata kahe saba paripūrṇa chale
Jak wskazano w Śrimad-Bhagavatam (1.1.2), wszystkie filozofie
na ziemi, które spełniane jako Dharmy są całkowicie złudne.
chala-dharma chādi’ kara satya-dharme mati catur-varga tyaji’ dhara nitya-prema-gati
Należy całkowicie zrezygnować z takich oszukańczych dharm i pochłonąć
umysł w prawdziwej Dharmie. Innymi słowy, należy zrezygnować z
czterokrotnych celów życia materialnego - dharma, artha, kama, moksa -
i dążyć wyłącznie do ostatecznego miejsca przeznaczenia nitja-premy.
āmitva-mīmāṁsā-bhrame nije jada-buddhi
nirviśeṣa-brahma-jñāne nahe citta-śuddhi
Ci, którzy są zwiedzeni identyfikują się z materią, czyli popełniają
podstawowy błąd, jednak można nie być oczyszczonym z takiego złudzenia
przez starania o nirviśeṣa-brahma-jñāna.
ivicitratā hīna hale nirviśesa haya kāla sīmātulya seha āprakṛta naya
Māyāvādī myśli że Śri Krsna nie jest transcendentalny i podlega
ograniczeniom czasu, takiemu jak narodziny i śmierć. W ten sposób odrzuca
Śri Bhagawana vicitratā (zadziwiające cechy, akcesoria, umiejetnosci i lila).
Te błędne próby pozostawiają go w filozofii nirviśeṣa-brahma.
khaṇda-jñāne heya-dharma āche suniścaya prākṛta haile, kabhu aprākṛta naya
Taka podstawowa wiedza jñāna, która niesię pogardę, wynika z prób
rozbicia boskiej formy Bhagawana, nadaje się tylko do odrzucenia. Jest
prakata (materialistyczna) i nigdy nie powinna być brana pod uwagę jako
aprākṛta-dharma.
jade dvaita-jñāna heya, cite upādeya kṛṣṇa -bhakti cira-dina upāya-upāye
* 219 *
Taka wiedza, która jest wyłącznie związane z dwoistością to nudy. Świat
materialny powinien zostać odrzucony, a transcendentalna wiedza o boskim
dualiźmie w świecie duchowym(cit-jagat) powinna być przyjmowane na
zawsze w czyimś sercu zarówno w zakresie upaya (środków osiągnięcia) i
upāye (celu godnego realizacji).
jīva kabhu jada naya, hari kabhu naya hari saha jīvācintya-bhedābhedamaya
Jīva nie jest produktem martwej materii, nie jest on kevalādvaita,
Jest absolutnie jedną na wszystkie sposoby z Śri Hari. Jīva jest
niewyobrażalnie różna i nie różni się od Hari.
deha kabhu jīva naya, dharā-bhogya naya dāsa-bhogya jīva, kṛṣṇa prabhu bhoktā haya
Materialny korpus nie powinien być uważany za jīvę, i ta ziemia nie jest dla
do eksploatacji i ku radości jīvy. Svarupą jīvy jest bycie Krsna-dasa, a tym
samym istnieje ona dla przyjemności Kryszny, natomiast svarupą Krsny jest
bycie Prabhu (Mistrzem) i bhoktā (podmiotem radości).
jaiva-dharme nāhi āche deha-dharma-kathā nāhi āche jīva-jñāne māyāvāda-prathā
Ta książka, Jaiva-dharma, nie ma nic wspólnego z tematem spraw
związanych z ty martwym ciałem materialnym, ani nie proponuje doktryny
jedności mayavada (jedności jīv z brahmanem).
jīva-nitya-dharma bhakti – tāhe jada nāī śuddha-jīva ‘prema’ sevā-phale pāya tāī
Nitya-dharmą jīv jest bhakti pozbawione materialnej motywacji. Jīva,
oczyszcza się przez seva (służenie), i osiąga owoc tej sevy w formie premy.
jaiva-dharma’ pāṭhe sei śuddha-bhakti haya jaiva-dharma’ nā padile kabhu bhakti naya
Ten, kto czyta Jaiva-dharmę z pełną wiarą w jej objawienia osiągnie śuddha-
bhakti, jednak ten, kto nie czyta Jaiva-dharmy może nigdy nie osiągnąć
bhakti.
* 220 *
rūpānuga-abhimāna pāṭhe dṛdha haya jaiva-dharma vimukhake dharma-hīna kaya
Pełne wiary czytanie Jaiva-dharmy na pewno wzmocnieni czyjeś abhimāna
jako Rupanugi (wyznawcą Śri Rupa Goswamiego). Ten, kto czuje wstręt do
czytania Jaiva-dharmy jest oczywiście pozbawiony religijnych zasad.
yāvat jīvana jei pade jaiva-dharma bhaktimān sei jāne vṛthā jñāna-karma
Ten, kto z pełną wiarą czyta Jaiva-dharmę przez całe życie będzie
wyposażony w bhakti, i na pewno zda sobie sprawę z daremności jñāny i
karmy.
kṛṣṇera amala-sevā labhi’ seī nara sevā-sukhe magna rahe sadā kṛṣṇa -para
Taki człowiek, w pełni poświęcony Śri Śri Radha-Kryszna Yugala-
Kiśora, po osiągnięciu amala-prema-sevy, pozostaje wiecznie pogrążony w
błogostanie nieskazitelnej miłosnej służby.
Tak kończy czterdziesty rozdział Jaiva Dharmy
- "Najwyższe bogactwo"
Koniec trzeciej części pt.: Samāpti