ILOBAHIE CREATIVE czerwiec 2015

-1-

Czerwiec/2015

-2-

12

114

72

98

86

32

-3-

4 REDAKCJApoznaj, kto współtworzył

wydanie

12 NOWOCZESNOŚĆ Z WIDOKIEMCosmopolityczne wnętrze Warszawy

32 POZNAŃSKIE WNĘTRZEw klimacie spokoju i delikatności

48 DO IT YOURSELFbiały pień brzozy

64 DO IT YOURSELFłańcuch świetlny

72 ROŚLINNOŚĆ wiosenny wianek

nietypowych kwiatów

86 DESIGNpiknik w mieście?

98 WAKACJEpo Nowym Jorku

z kubkiem kawy w ręku

114 WYWIADmaterializacja zmysłami

48

64fot. www.moiz.eu

-4-

Aleksandra Solińskawww.akutsz.blogspot.com

Aleksandra Krupawww.pieceoflovestudio.blogspot.com

Katarzyna Jurczeniawww.ilobahie.blogspot.com

Agnieszka Urbanowskawww.aczemunie.com.pl

Wydanie powstało wspólnie z...

-5-

Dorota Lewandowskawww.babamadom.pl

Agnieszka Marzec www.fairy-in-the-house.blogspot.com

Aleksandra Stabrawawww.blog.stabrawa.pl

Aleksandra Gajdzickawww.fotobloo.blogspot.com

Podziękowania dla:

Magdaleny Motyki i Tomasza Czabana z OPAQ, pracowni Republika Architektury reprezentowanej przez

Małgorzatę Leszkiewicz i Sebastiana Jabłońskiego,Anny Ławskiej, braci Ebert z pracowni Bracia Ebert,

oraz dla studia fotograficznego foto&mohito oraz MOIZ.

-6-

TO WYDANIE SZCZEGÓLNE... KIEDY DOKŁADNIE ROK TEMU O TEJ SA-MEJ PORZE WYDAWAŁAM PIERWSZY NU-MER MAGAZYNU NIE SPODZIEWAŁAM SIĘ, ŻE ZYSKA TAK SZEROKIE GRONO CZYTEL-NIKÓW, KTÓRYCH LICZBA Z MIESIĄCA NA MIESIĄC STALE SIĘ POWIĘKSZA. TEN ROK TO ROK CIĘŻKIEJ PRACY, TY-SIĄCE WYSŁANYCH EMAILI I MILIONY JAK NIE MILIARDY NAPISANYCH SŁÓW SPE-CJALNIE DLA WAS. TO 12 MIESIĘCY NA-POTKANYCH TRUDNOŚCI, ALE I 356 DNI NOWYCH MOŻLIWOŚCI I POMYSŁÓW. TO RÓWNIEŻ ROK PEŁEN INSPIRUJĄCYCH WNĘTRZ, CIEKAWYCH OSOBOWOŚCI I NIE-POWTARZALNEGO DESIGNU. BARDZO DZIĘKUJĘ WSZYSTKIM CZYTEL-NIKOM ZA CIEPŁE KOMENTARZE I WSPÓL-NĄ RADOŚĆ Z CZYTANIA MAGAZYNU. Z TEGO MIEJSCA CHCĘ RÓWNIEŻ PODZIĘ-KOWAĆ WSZYSTKIM TYM, BEZ KTÓRYCH MAGAZYN BY NIE POWSTAŁ CZYLI AUTO-ROM TEKSTÓW, KTÓRZY ZECHCIELI WSPÓŁ-TWORZYĆ MAGAZYN WSPÓLNIE ZE MNĄ. KOLEJNY ROK TO NOWA SZANSA DO-STARCZENIA WAM JESZCZE WIĘKSZEJ DAWKI INSPIRACJI, KTÓRE UCZYNIĄ WA-SZE ŻYCIE BARDZIEJ... :)

-7-

Katarzyna Jurczeniaredaktor naczelna ILOBAHIE CREATIVE

-8-

www.ilobahiecreative.com

FB/ilobahiecreative

freesubscription

-10-

01Z WIDOKIEM ZA OKNEM NIE WY-TRZYMAŁBY KON-KURENCJI ŻADEN KOLOROWY OB-RAZ...

-11-

01WNĘTRZE

-12-

projekt wnętrz: Republika Architekturywww.republikaarchitektury.plzdjęcia i tekst: foto&mohito

www.fotomohito.pl

Cosmopolityczne wnętrze w Warszawie

-14-

Warszawskie centrum rośnie w górę, wokół Pałacu Kultury ścigają się wy-sokościowce, żeby odebrać mu wła-dzę. Większość z nich niknie pomię-dzy sobą, okna zaglądają w okna, a Cosmopolitan w tym wyścigu wy-grał chociaż przepiękny panora-miczny widok na całą Warszawę. Już z daleka rozpoczyna się iluzjoni-styczna gra – wydawałoby się nie-możliwie wąska i wysoka elewacja przecina niebo i jednocześnie się w nie wtapia w odbiciach przeszkleń. W minimalistycznym, ogromnym i białym holu wejściowym, nad kil-koma prostymi sofami ustawionymi na patchworkowym, kolorowym dy-wanie wisi ogromna lampa Wireflow by Vibia z czarnej, graficznej stali. Przejażdżka windą to też estetyczna przygoda – wszystkie ściany zostały wykończone plecionką z miedziane-go drutu, który sprawia wrażenie cią-głego ruchu.

-18-

Apartament, który fotografowaliśmy zapro-jektowała sopocka pracownia Republika Architektury: Małgorzata Leszkiewicz i Seba-stian Jabłoński. Temat prawie idealny – luk-susowy, ale przyjazny, bo w klimacie skan-dynawskim – apartament pod wynajem. Głównym zadaniem projektantów było wy-posażenie i dekoracja zastanej, wykończo-nej w standardzie deweloperskim przestrzeni. Na szczęście wykończenia ze świetnych ja-kościowo materiałów (drewniane posadzki czy kamienne okładziny w łazienkach) były dobrą bazą do stworzenia bardzo spójnego wnętrza, zbudowanego wokół wszechogar-niającego widoku. Już na etapie tworzenia bryły budynku, architekci Cosmopolitana zadbali o jak najbardziej spektakularne pod-kreślenie panoramy, projektując ogromne przeszklenia, wychodzące wprost z posadzki i znikające w szczelinie stropu. Dodatkowo odbijająca się w oknach podłoga sprawia iluzoryczne wrażenia podestu wychodzące-go na zewnątrz – efekt tylko dla odważnych!

-23-

Głównym punktem wizualnym w ogromnym pokoju dziennym połączonym z kuchnią jest niewątpliwie obrotowy współczesny „uszak” Imola w szmaragdo-wym kolorze, zajmujący oczywiście narożnik z najlep-szym widokiem. We wnętrzu zbudowanym wokół pa-noramy miasta nie przeszkadza nawet duży telewizor umieszczony na tle okien. Układ pokoju jest oczywisty: zarówno kuchnia z wy-spą, cała część wypoczynkowa z ogromną narożną sofą i wygodnymi klubowymi fotelami Monte z Bo-Concept, ustawione zostały frontem do przeszkleń. Ich geometryczne kształty zostały przełamane okrą-głym stołem w jadalni, lekko zaoblonymi skórzanymi krzesłami i niezwykle dekoracyjną lampą Discoco z Marset. W tak otwartym i przeszklonym pomieszcze-niu bardzo ważną rolę odegrały wszystkie przytulne i miękkie dodatki: tłoczone poduszki, puchaty dy-wan, faktury sofy i foteli i w końcu neutralne, miękkie zasłony.

-26-

Przewodni kolor szmaragdowy łączy zewnętrze z wnętrzem, ale jest także wymuszony odcieniem szyb, gdyż każdy inny kolor i tak „złapałby” zieleń.Jak w każdym wnętrzu tak i tu niezbędne były ele-menty białe, które odświeżają wnętrze, stanowią tło dla pozostałych kolorów i je oddzielają. Z widokiem za oknem nie wytrzymałby konkurencji żaden koloro-wy obraz stąd rewelacyjny pomysł z wykorzystaniem wielkoformatowych biało-czarnych prac świetnej graficzki Marty Jaguś. Większość mebli i dodatków pochodzi z duńskiej fir-my BoConcept, a uzupełniają je rzeźbiarskie wiszące lampy, wspomniana Discoco w kształcie rozwijające-go płatki kwiatu nad stołem w jadalni, czy ogromny kapelusz z rozpiętych na metalowym stelażu wstą-żek Vertigo, projektu Constance Gusset, w sypialni. Nawiasem mówiąc, okazał się elementem niezwy-kle trudnym do sfotografowania, gdyż drżał i lekko wirował pod wpływem powietrza z klimatyzatorów. W sypialni idealnym miejscem do kontemplacji wi-doku okazało się przepiękne i bardzo funkcjonalne lekkie biurko Cupertino, z kilku połączonych ze sobą kolorów i materiałów.

-28-

Nie zdarza się to często, ale tym razem nasza sesja zdjęciowa prze-ciągnęła się do późnych godzin nocnych, w oczekiwaniu na naj-większą atrakcję tego wieczoru. Wierzcie mi, widok Pałacu Kultury w ferii zmieniających się świateł z tej wysokości , bezcenny…

-30-


FB/ilobahiecreative

freesubscription

-32-

z Anną Ławską z www.facebook.com/annalawska

rozmawiały Aleksandra Krupa z www.pieceoflovestudio.blogspot.com

oraz Aleksandra Solińskaz www.akutsz.blogspot.com

korekta i redakcja: Aleksandra Solińskazdjęcia biżuterii: Aleksandra Krupazdjęcia mieszkania: www.moiz.eu

Delikatnie w poznańskim klimacie

-34-

Poznań w ostatnim czasie bardzo się rozwija; powstaje tu wiele interesujących miejsc. Moją ukochaną dzielni-cą są Jeżyce - tu też mieszkam i pracuję. Lubię klimat tego miejsca, spacery wśród starych kamienic, pobliski targ, na którym kupuję kwiaty i warzywa, zaprzyjaźnio-ną kawiarnię, gdzie mogę napić się dobrej kawy i od-być miłe pogawędki. Miejsce, w którym żyję, przedmioty oraz ludzie, którymi się otaczam, mają duży wpływ na moją twórczość. Na wizję kolekcji jak i poszczególnych projektów ogromnie rzutują moje nastroje, to w jakim momencie życia teraz jestem, co siedzi w mojej głowie i w moim sercu.

Mówi się, że każde miasto ma swój specyficzny charakter. Jaki charakter ma Poznań? Co Cię do niego przyciągnęło i jak jego atmosfera wpływa na Ciebie i Twoją pracę?

ANNA ŁAWSKA: PROJEKTANT-KA MINIMALISTYCZNEJ, GEO-METRYCZNEJ BIŻUTERII. JEJ ZNAKIEM ROZPOZNAWCZYM JEST PROSTOTA I ELEGAN-CJA. W ROZMOWIE Z NAMI ZDRADZA ŹRÓDŁA INSPIRA-CJI, WSPOMINA DZIECIŃSTWO I KREŚLI PLANY NA PRZY-SZŁOŚĆ.

-37-

Bardzo lubię jasne i przestrzenne mieszkania. W takich wnętrzach czuję się najlepiej i najła-twiej mi się w nich skupić. Zarówno w przypad-ku projektowania jak i w urządzaniu mieszkania zawierzam swojemu poczuciu estetyki, w które ogromnie wierzę. Bliski jest mi design lat 50. i 60., stąd też w moim mieszkaniu znajduje się wiele przedmiotów z tamtego okresu. Nie wyobrażam sobie, żeby w mojej przestrzeni zabrakło kwia-tów, od których jestem uzależniona.

Urządzanie mieszkania w dużej mierze podlega tym samym zasadom, co projektowanie biżuterii. Ważny jest rytm, harmonia i wyczucie proporcji. Twoje mieszkanie to również Twoje miejsce pra-cy. Czy doświadczenie zdobyte w czasie pro-jektowaniu biżuterii przydało się przy aranżacji wnętrza? Czym kierowałaś się w doborze mebli i dodatków? Jaki masz przepis na stworzenie wygodnego i stylowego mieszkania, które jed-nocześnie sprzyja skupieniu i pracy twórczej?

-39-

Myślę, że jest to związane z moim dzieciństwem. Wychowałam się w domu otoczonym lasem, który o każdej porze roku miał wiele do zaoferowania. Wokół domu roz-ciągał się duży ogród, w którym moja babcia z ogromną namięt-nością hodowała wiele gatunków roślin. Zieleni nie brakowało także wewnątrz domu – w każdym kącie stała paprotka, i to do nich mam w tej chwili największą słabość.

Skąd taka fascynacja roślinno-ścią? Podobno znajomi śmieją się, że masz w domu Puszczę Zielonkę.

-40-

Jest kilka osób, które są ze mną związa-ne od początku mojej biżuteryjnej drogi. To one mnie wspierają, podsuwają po-mysły i sugestie. Pierwsze szkice pokazuję mojej siostrze Oli, której ufam bezgranicz-nie i której zdanie bardzo sobie cenię. Drugą taką osobą jest Natalia Siebuła, z którą łączy mnie estetyczna nić porozu-mienia - uwielbiam z nią współpracować. Poszczególne kolekcje zwykle tworzone są z myślą o kimś konkretnym… zwłaszcza te ostatnie.

Ponoć jesteśmy sumą wszystkich do-świadczeń i spotkań. Jakie wydarzenia i ludzie składają się na Anię Ławską? Kto i co miało największy wpływ na to, kim jesteś?

-42-

Pierwsze projekty były raczej po-szukiwawcze, to był okres samopo-znania i samookreślenia się. Przez ostatnie 4 lata dużo się zmieniło, dojrzałam, uspokoiłam się. Przy powstawaniu projektów daję so-bie zdecydowanie więcej czasu, nigdzie się nie spieszę. Nakreślam w głowie wizję całej kolekcji. Wszyst-ko musi być przemyślane i ze sobą współgrać.

Mówi się, że pierwsza książka jest w dużej mierze autobiograficzna - pisarz przepracowuje w niej swoje traumy i doświadczenia. Jak było z twoją pierwszą kolekcją? Czy też było to tak osobiste doświadcze-nie? Czy praca nad debiutem róż-ni się od przygotowania kolejnych kolekcji? Co się zmieniło?

-44-

Mam swój ustalony tryb odnośnie pracy nad za-mówieniami. Natomiast jeśli chodzi o nowe pomy-sły, to nigdy nie wiem, kiedy się pojawią. Żeby mi nie umknęły, na wszelki wypadek zawsze noszę ze sobą szkicownik.

O tak, mam! Zawsze jestem bardzo ciekawa reakcji odbiorcy. Zastanawia mnie, co przypadnie mu do gustu, a do czego podejdzie z rezerwą. Zauważy-łam, że w każdej kolekcji pojawia się „ulubieniec” – drobiazg, który zyskuje najwięcej uznania wśród klientów. Moją największą obawą jest brak zrozu-mienia, ale do tej pory jeszcze się z nim nie zderzy-łam. Motywuje mnie natomiast entuzjastyczny od-zew klientów oraz przemiłe wiadomości, które od nich dostaję.

Stereotyp artysty opiera się na wierze w natchnienie - w to transcendentne niemal doświadczenie mocy twórczych. Czy zdarza Ci się go doświadczać, czy raczej pracujesz według ustalonego harmonogramu? Jak wygląda pra-ca nad projektem?

Masz tremę przed wprowadzeniem nowej kolekcji? Cze-go obawiasz się najbardziej, a co daje Ci największą motywację do pracy?

-46-

Kolekcja - Wspomnienia – wiąże się z zamknięciem pewnego wątku w moim życiu. Jest bardzo osobi-sta. Coś, co kiedyś się pojawiło i było ważną czę-ścią mojej historii, odeszło. Metaforycznie oddaje to przewijający się w kolekcji motyw fali – to on na-tchnął mnie do stworzenia inki. Większość inspiracji dostarczają mi ludzie, którymi się otaczam.

Mam w głowie pewien plan, który skrupulatnie realizuję. Mam również pewne marzenia, ale te wolę zostawić dla siebie. Wszystko i tak zweryfiku-je czas. Aktualnie jestem w fazie końcowej pra-cy nad kolekcją, która już niedługo ujrzy światło dzienne. Opiera się na miękkich, delikatnych li-niach i utrzymana jest w radosnym i miłosnym du-chu.

Bieżącym tematem numeru jest świeżość, morze, lato. Twoja linia Inka doskonale wpisuje się w te klimaty. Co było inspiracją do jej stworzenia? Skąd w ogóle czerpiesz inspirację?

Jakie masz plany i aspiracje na najbliższe lata. Masz po-mysł na kolejną kolekcję?

-48-

02(...) POJAWIŁY SIĘ U NAS (...) PRZEZ DWA LATA SWOJE ZROBIŁY I NADSZEDŁ CZAS NA ICH METAMOR-FOZĘ.

-49-

DO ITYOURSELF

02

-51-

tekst i zdjęcia: Dorota Lewandowskawww.babamadom.pl

Biały pień Brzozy

-53-

Pnie brzozowe pojawiły się u nas jeszcze przed wykończeniem domu. Czekały na swoje miejsce przy kominku, aby robić dobre wrażenie. To drzewo z najpiękniejszą korą i jego miejsce jest wła-śnie przy palenisku, a nie w środku.

Przez dwa lata swoje już zrobiły i nadszedł czas na ich metamor-fozę. Drugie życie pieńków będzie trochę szalone. Dostaną nie tylko nową skórę, ale i ubranko.

Wykorzystałam:- pnie brzozy – moje są średnicy ok. 12-15 cm, długości 55 cm,- lakierobejca w odcieniu brzozowym (nadająca się na zewnątrz), pędzel,- przecinak lub dłuto, młotek,- szlifierka z papierem ściernym gr. 40 i gr. 80,- golf ze starego swetra,- filc,- klej do drewna.

-55-

Po tak długim okresie suszenia kora z brzozy w miarę łatwo schodzi, jednak można wspomóc się przecinakiem i młotkiem. Po oczyszczeniu drzewa z jego wierzchniej warstwy należy wyrów-nać całą powierzchnię najpierw grubszym pa-pierem ściernym, a następnie drobniejszym. Aby drewno przypominało jak najbardziej surowe pnie, nie szlifowałam ich na gładko. Chciałam pozostawić efekt nierówności.

-56-

Po odpyleniu całości malujemy dokładnie każdy zakamarek wszystkich elementów. Wystarczyła jedna warstwa i już uzyskałam efekt pobielonego drzewa z zachowaniem struktury. Lakierobejcę wybrałam odporną na warunki atmosferyczne po to, aby móc pniami cieszyć się również na tarasie.

-60-

Po wyschnięciu całości, spodnią część każ-dego pnia podkleiłam filcowymi podkład-kami, co pozwoli zabezpieczyć podłogę przed porysowaniem.

-62-

Aby ubrać swoje pieńki odprułam golf ze starego swetra. Szerokość była akurat na dwie sztuki.

Pieńki mogą przydać się jako stolik, czy po-mocnik. Mogą też tworzyć piękną minimali-styczną ozdobę w naszym wnętrzu. Zdobią, ponieważ mają idealne ubranie.

-64-

tekst i zdjęcia: Agnieszka Marzecwww.fairy-in-the-house.blogspot.com

Łańcuch świetlny

-67-

Zbliżają się wakacje i moja propozycja na czer-wiec to łańcuch świetlny w stylu skandynawskim i lofto-wym. Od dawna marzył mi się sznur światełek z żarów-kami, który mogłabym zawiesić w sypialni lub pokoju. Włączony spełniałby przy okazji funkcję oświetlenia, a zawieszony w ciekawy sposób tworzyłby przepiękną dekorację wnętrza.

Oglądane przeze mnie sklepowe propozycje to zdecydowanie za duży koszt (ok. 350 - 400 zł) - po-myślałam więc, czemu czegoś podobnego nie wy-konać, wykorzystując do tego dużo tańsze materiały i dodatkowo mieć frajdę z samodzielnie wykonanej dekoracji.

Do wykonania sznura świetlnego potrzebne będą:białe piłeczki pingpongowe

ledowy sznur świetlnynożyczki/nożyk

taśma izolacyjna (bądź washi tape - taśma dekoracyjna, np. w wersji do dziecięcego pokoju).

-68-

Mój choinkowy łańcuch zakończony jest akurat okrągłymi lampkami, ale Wy może wykorzystać dowolne.

Zaczynamy...Natnijcie każdą z piłeczek - ja zrobiłam w nich nacięcia na krzyż, żeby łatwiej mi było przełożyć i zaczepić piłeczki o lampki. Pamiętajcie, aby nie nacinać piłeczek w miejscu ich łączenia (po włączeniu lampek łączenie piłeczek nie wygląda atrakcyjnie). Różki powstałych trójkącików, można poobcinać - ja obcinałam po dwa. Trzeba uważać żeby nie powypadały z oprawek - kilka razy same lampeczki lądowa-ły mi w piłeczkach - a wyjąć je już nie było tak łatwo. Wło-żone żarówki oklejamy teraz taśmą izolacyjną. Ja zrobiłam to z dwóch powodów - po pierwsze żeby umocować stabil-nie lampki w piłeczkach, a po drugie, aby uzyskać czarne wykończenie - łańcuch z założenia miał być czarno-biały, a w przeciwieństwie do kabelka, oprawki przy lampkach mia-ły nieciekawy szaro-zielony kolor.

-71-

Takie DIY możecie wykonać także z dziećmi. Oczywiście pomagając dzieciom w robieniu nacięć. Dzieci z kolei mogą obklejać taśmą izolacyjną lub taśmą dekoracyj-ną z wybranym przez siebie kolorowym motywem łącze-nia oprawek z kabelkiem. Łańcuch świetlny z pewnością świetnie będzie wyglądał w pokoju dziecka.

Mam nadzieje, że spodobał się Wam prosty sposób na szybką i efektowną dekorację do wnętrza. Koszt takiego sznura świetlnego to około 25 złotówek - to zdecydowa-nie konkurencyjna cena do tych, które proponują sklepy, a dodatkowo jest satysfakcja z własnoręcznego wykona-nia łańcucha świetlnego.

Łańcuch ze światełkami pięknie będzie wyglądał tak-że na balkonie czy tarasie, a może u Was zawiśnie w ogrodzie.... Mmmm rozmarzyłam się na ciepłe, letnie wieczory...

-72-

03...DOPEŁNIŁAM JED-NYM RODZAJEM KWIATÓW ASTRO-MERII W MOCNYM SŁONECZNYM OD-CIENIU.

-73-

03ROŚ

LINA

-74-

tekst: Agnieszka Urbanowskawww.aczemunie.com.pl

zdjęcia: Agnieszka Urbanowska, Andrzej Wiliński

Wianek

-77-

Wianek, a szczególnie wiosenny wianek to bar-dzo wdzięczna forma dekoracji. Wykonany sa-modzielnie daje poczucie satysfakcji i pozwa-la zachować pewną kwotę w naszej kieszeni. Oczywiście nie zniechęcam Was do korzystania z usług fachowców, ale też chcę pokazać, jak w prosty sposób można samodzielnie przygotować podstawę wianka, jak pobawić się kompozycją i stać się na choćby godzinę domowym florystą.

-78-

Podstawę wianka wykonałam z gałą-zek Wierzby Białej, które oczyściłam z liści. Gałązki wierzby są elastyczne i ła-twe w modelowaniu. Średnica wian-ka jest duża, aż 70 cm, a to za spra-wą miejsca, w którym będzie wisiał. Wybrałam grafitową, kamienną ścia-nę. Gdybym wieszała go na drzwiach wejściowych zdecydowałabym się na średnicę około 50 cm, po to by zacho-wać proporcje.

-85-

Grafitowy kolor ściany zadecydował o doborze dodatków florystycznych. Nie chciałam wprowadzać zbyt wielu ele-mentów. Wybrałam chłodne wzajem-nie uzupełniające się barwy roślin. Takie rośliny, które po zasuszeniu nadal będą wyglądały ładnie i będą trzymały formę wianka, między innymi wybrałam Euka-liptusa. Całość kompozycji zaakcentowałam szklanymi kulami, które kupiłam w sklepie florystycznym. Można wybrać inne na-czynia, małe wazoniki, słoiczki, filiżanki. Taki stały element dekoracji pozwala na wymianę roślin ciętych. Wianek dopeł-niłam jednym rodzajem kwiatów Astro-merii w mocnym słonecznym odcieniu. Wianek dzięki temu nie jest nudny i staje się ciekawy dzięki zmieniającym się kwia-tom.

-86-

04BO PAPIER KAMIEŃ NOŻYCE... PAPIER TO PO PROSTU BAR-DZO, ALE TO BAR-DZO WDZIĘCZNY MATERIAŁ.

-87-

04DE

SIGN

-89-

tekst: Aleksandra Gajdzickawww.fotobloo.blogspot.com

zdjęcia: www.opaq.pl

Wiosna i lato to zdecydowanie mój ulubiony czas w roku

-90-

Po prostu - z potrzeby. Wiele razy udając się z przyjaciółmi na piknik w plener, na trawę czy plażę, zabierając ze sobą jedzenie lub kupując je w pobliskich foodtrack’ach po-jawiał się ten sam problem: na czym mamy zjeść, jak to przenieść i co potem z tym zro-bić. Tak więc, stworzyliśmy ‚eko’ kosz pikni-kowy który można łatwo zabrać ze sobą, ponieważ jest lekki i poręczny. Potem można go spalić na grillu, wyrzucić do kosza, albo zabrać do domu i dać mu drugie życie! Kosz ten zawiera zestaw akcesoriów dla 2 lub 4 osób. W skład takiego zestawu wchodzi: pudełko piknikowe, talerze z masy celulozo-wej, kubki papierowe, kolorowe papierowe słomki do napojów, serwetki oraz komplety drewnianych sztućców (nóż+widelec).

Wiosna i lato to zdecydowanie mój ulubiony czas w roku. Przebywając w plenerze odpoczywam naj-lepiej, a weekendowe pikniki z przygotowanymi własnoręcznie przekąskami, to mój żywioł. Lubię siedzieć na trawie, przeglądać gazety, bawić się z dzieckiem czy po prostu leżeć i się relaksować. W ten sam sposób czas spędzają Magda i Tomek. Wraz z przyjaciółmi też uwielbiają pikniki. Miałam okazję poznać ich osobiście podczas spotkania w Krakowie. Twórcy polskiej marki Opaq projektu-ją opakowania i dekoracje z papieru. Ich flagowy produkt to tekturowy kosz piknikowy. Gdy zapyta-łam ich skąd pomysł, długo nie musiałam czekać na odpowiedź.„

-92-

Pomysł bardzo mi się spodobał, tak samo jak produkt. Oprócz tego, że jak mówią autorzy, jest ekologiczny, to jest też świetnie zaprojektowany i praktyczny. Czego chcieć więcej?Jednak Magda nie od razu chciała zajmować się wzornictwem. Z wykształcenia jest filologiem hiszpańskim. Część studiów spę-dziła w Holandii i tam połknęła projektowego bakcyla. Zapra-gnęła by w Polsce też powstawał fajny design, dostępny dla każdego. Na swojej drodze spotkała Tomka grafika-projektan-ta, absolwenta Krakowskiej ASP, z którym stworzyli parę ideal-ną. Magda wymyśla, to „motor napędowy” całej inicjatywy, Tomek wciela jej idee w życie. Wzajemnie się uzupełniając - tylko razem stanowią całość. Dlaczego padło na papier? Bo papier kamień nożyce..;) Papier to po prostu bardzo, ale to bardzo wdzięczny materiał... – mówią projektanci.Firma OPAQ, którą założyli, zajmuje się projektowaniem na zamówienie, głównie opakowań, ale również kartek, przywie-szek, zaproszeń, katalogów, metek, czyli różnych produktów z tektury, kartonu i papieru. Ich misją jest pokazanie otocze-niu, że ładne, estetyczne i proste rzeczy nie zawsze muszą być drogie i zagraniczne, a rodzimy design może być równie dobry i twórczy jak skandynawski czy holenderski… Kosz piknikowy robi furorę i mam nadzieję, że jego idea, wraz z modą na jedzenie na trawie, przyjmie się w całej Polsce. Magda z Tomkiem nie osiadają jednak na laurach. Kolejny ich pomysł, to lunch-boxy i tzw. take-away’e, estetyczne i ekolo-giczne, które zastąpią styropianowe pudełka i plastykowe re-klamówki, wydawane przez hotele i restauracje wraz z jedze-niem na wynos.

-95-

Za każdym razem, gdy piszę o polskich projektantach od-krywam nowy świat, niedoceniony, niszowy. Za świetnymi przedmiotami zwykle kryje się też idea, ważna myśl, któ-ra jest wartością dodaną do projektu. Wiem, że design nie zbawi świata, ale małymi kroczkami pomoże nam go zmienić na lepsze. I tego się trzymajmy.

-96-


FB/ilobahiecreative

freesubscription

-98-

05MIĘDZY MĘŻCZY-ZNAMI (...) MALI I DUZI (...) CZERPIĄ MNÓSTWO FRAJDY Z PISKÓW, WYCIA I MIGAJĄCYCH ŚWIATEŁEK...

-99-

05WAKA

CJE

-101-

Z kubkiem kawy w rękutekst i zdjęcia: Aleksandra Stabrawa

www.blog.stabrawa.pl

Nowy Jork to ogromne, wielokulturowe miasto. Jest kolorowe, hałaśliwe i żywiołowe, nie sposób go nie lubić - ma ogromną

siłę przyciągania i wielką gościnność. Mam wrażenie, że jest zawsze w biegu, zawsze uśmiechnięte i zawsze z kub-

kiem kawy w ręku.

Nowy Jork odwiedzam po raz trzeci, ale pierwszy raz w okresie wiosennym. Jestem bardzo ciekawa jak wyglądają ulice,

kiedy wszystkie drzewa kwitną a Central Park powoli zielenie-je. Ciekawa jestem, jak wygląda to miasto kiedy (teoretycz-nie) jest mniej turystów, a więcej mieszkańców na ulicach.

I ciekawa jestem, jak żyje Nowy Jork wczesną wiosną.

-102-

Nowy Jork budzi się bladym świtem, kiedy to pierwsze samochody dostawcze przywożą towar do sklepów, kawiarni i restauracji. Część nowojorczyków już wtedy zalicza swój codzienny trening – jogging w pobliskim parku. Słychać hałas metalowych rolet, które co chwila pod-noszą właściciele sklepów oznajmiając nowy dzień, w kawiarniach ekspresy parzą pierwsze kawy dla za-spanych nowojorczyków, a kioski z gazetami przeży-wają prawdziwe oblężenie.Powoli stacje metra zapełniają się ludźmi spieszącymi się do pracy, w ręku trzymają kawę i gazetę bo przez kolejne kilkadziesiąt minut będą mieli czas aby prze-glądnąć poranną prasę.

Nowojorski poranek czyli kawa, rogalik i gazeta

-105-

Ta część Manhattanu jest wyjątkowo zatłoczona: na chodnikach co kilkadziesiąt metrów stoją budki z je-dzeniem, z których unosi się charakterystyczny zapach hot dogów. Dalej stoją samochody dostawcze z towa-rem do biur, sklepów albo restauracji, a między nimi kurierzy z przesyłkami. Na ulicach jest ogromna liczba samochodów, które zwykle stoją w korkach - klaksony mieszają się z sygnałem karetek pogotowia, w tle sły-chać szum wydostający się z kanałów metra i hałas robót drogowych. Około południa chodniki wypełniają się pracownikami biur, którzy właśnie wyszli na przerwę obiadową: część z nich siada na pobliskiej ławce, aby w pośpiechu zjeść kanapkę, inni kierują sie do najbliższego parku aby złapać kilka promieni słońca i wyłączyć się choć na moment. Kawiarnie i restauracje powystawiały już stoliki na uli-cę, aby skutecznie przyciągnąć przechodniów na lunch - również nas. Bo to właśnie z tej perspektywy – kawiarnianego stolika – obserwacja Manhattanu jest najprzyjemniejsza.

Streets of New York czyli Środkowy Manhattan

-108-

Architektura Nowego Jorku to nie tylko zakorkowane ulice i wie-żowce. To również parki i zielone skwery. Mnóstwo parków. Większość nowojorczyków spędza swój wolny czas aktywnie bie-gając albo spacerując z psem. Już od wczesnych godzin popołu-dniowych zapełniają się alejki, place zabaw (na które oczywiście przychodzą maluchy ze swoimi nianiami) oraz boiska sportowe. Tutaj uczniowie i studenci w ramach zajęć szkolnych grają w ba-seball, a dorośli najczęściej w football amerykański. Chcąc się jednak oderwać na chwilę od ziemi (w dosłownym tego słowa znaczeniu), wielu nowojorczyków kieruje do jednego z najmłodszych parków w mieście, do High Line. High Line to park który wznosi się 9 metrów ponad ziemią, gdyż został utworzony na nieczynnej trasie metra. Rozpoczyna się przy ulicy Gansevoort i ciągnie się przez kolejne 22 przecznice, czyli około 2,5km. Ten park ma w sobie sporo industrialnej architektury: drzewa i krzewy na każdym kroku “mieszają się” z torami kolejowymi. Do tego liczne stalowe elementy konstrukcyjne i beton. Mimo tej su-rowej architektury jest to jeden z najczęściej odwiedzanych par-ków - jest mnóstwo ławeczek i leżaków na których nowojorczycy odpoczywają, piknikują albo obserwują swoje miasto z innej per-spektywy.Mówi się że będąc na High Line widzisz miasto, a miasto widzi cie-bie. I dosłownie tak jest.

Popołudniowy spacer, czyli High Line

-111-

Nowojorskie życie nie kręci się tylko wokół Manhatta-nu. Późnym popołudniem, kiedy to już większość no-wojorczyków wraca z pracy do domu, część z nich za-trzymuje się na wieczornego drinka na Williamsburg’u. Jest to niezwykle modna dzielnica Brooklynu u wylotu dwóch mostów: Manhattan i Brooklyn Brige. To tutaj co chwilę otwierają się galerie z pracami młodych ar-tystów, to tutaj wielu nowojorczyków kupuje mieszka-nie spełniając swoje marzenie o zamieszkaniu w lofcie. To tutaj jest najatrakcyjniejsze nocne życie i modne klu-by, to tutaj można oglądać najpiękniejszą panoramę Manhattan’u po zmroku.

Wieczorna panorama mia-sta, czyli Williamsburg

-113-

Jestem w Nowym Jorku po raz trzeci i po raz trzeci jestem pod ogromnym wrażeniem. Odkrywam miasto na nowo, dostrzegam to co przegapiłam ostatnim razem. Za co go kocham? Za siłę przyciągania, gościnność I żywiołowość. Za to, że nigdy nie zasy-pia, ale budzi się z kubkiem kawy w ręku. Jest wiecznie uśmiech-nięte I wiecznie hałaśliwe.Pędzi... gna do przodu tak szybko, że czasami trudno nadążyć i łatwo się spóźnić na pociąg metra. Ale co tam, za minutę przy-jedzie kolejny. Nowy Jork jest intrygujący, zachwyca współczesną architekturą i jest niesamowicie uroczy w swoich detalach.Taki właśnie jest Nowy Jork – pełen kontrastów i skrajności. Cichy i głośny zarazem. Pędzący, aby zdążyć do biura i wyluzowany na spacerze z psem. I za to właśnie uwielbiam to miasto.

I <3 NY

-114-

06(...) SPOŁECZNY MEBEL, KTÓRY INTE-GRUJE I ZBLIŻA, (...) LUDZIE GROMADZĄ SIĘ PRZY NIM PODOBNIE JAK WOKÓŁ OGNISKA.

-115-

06WY

WIAD

-117-

z twórcami wynalazków z pracowni Bracia Ebert,

rozmawiała Katarzyna Jurczeniazdjęcia: www.ebert.pl

Materializacja zmysłami

-118-

Tworzymy firmę, która realizuje własne, nietypowe pomysły. Naszym ideom nadajemy kształt, nazwę i sprawiamy, że są do-stępne również dla innych. Mamy ich wiele, ale realizujemy tyl-ko wybrane. Jak na razie ich wspólną cechą jest to, że dają ludziom radość oraz... świecą. Tak było z Fluidacjami (analogo-we wizualizacje do koncertów – www.fluidacje.pl), Fotomatem (innowacyjny automat foto do zdjęć na imprezach) i tak też jest z Lampostolikiem. Kolejna rzecz, którą przygotowujemy opiera się na zjawisku tlą-cego się gazu, ale o tym opowiemy za jakiś czas. Zaczyna się od pomysłu, następnie jest projekt, realizacja i wprowadzenie na rynek.

KIM SĄ BRACIA EBERT I JAKIE WYNALAZKI POWSTAJĄ W ICH PRACOWNI?

-121-

Nasze pomysły zawsze są odpowie-dzią na konkretną potrzebę. W przy-padku Lampostolika była to potrze-ba oświetlenia naszej plenerowej imprezy i stworzenie miejsca na prze-kąski. Tak powstały założenia projek-towe, a po nich dopiero pomysły na jego formę. Przez szkice na papierze, i model 3D w 2 dni mieliśmy proto-typ, który w działaniu sprawdził się świetnie. To zachęciło nas do dalszej pracy nad tym projektem, natomiast doprowadzenie do stworzenia goto-wego produktu zajęło nam kilka mie-sięcy uwieńczonych zastrzeżeniem tego wzoru w urzędzie patentowym.

SKĄD POMYSŁ NA PRODUKT, KTÓRY WYDAJE SIĘ BYĆ STRZAŁEM W DZIESIĄTKĘ?

-122-

Dla wszystkich, którzy chcą zor-ganizować spotkania w plenerze. Początkowo powstał tylko na nasz użytek, ale znajomi zaczęli go od nas pożyczać, żeby np. zorgani-zować urodziny, wieczór panień-ski, rodzinny piknik. Jego funkcjo-nalność sprawia, ze przydaje się nie tylko, osobom prywatnym, ale kupują go też kawiarnie i hotele. Od niedawna Lampostolik moż-na znaleźć w wypożyczali Mebli Modulio (www.modulio.pl), także jeżeli ktoś chcę go przetestować, to zapraszamy.

DLA KOGO STWORZYLIŚCIE LAMPOSTOLIK?

-124-

Aluminiowe maszty, klosz i akumu-latorowa lampa są lekkie, w prze-ciwieństwie do blatu, który swo-ją wagą daje stabilności w razie wiatru.

Nie tylko celem, ale i powodem. To bardzo społeczny mebel, który integruje i zbliża, ponieważ ludzie gromadzą się przy nim podobnie jak wokół ogniska. Jest to efekt całkowicie zamierzony i cieszymy się, że się sprawdza.

KONSTRUKCJA SPRAWIA WRAŻENIE LEKKOŚCI, A JAK JEST W RZECZYWI-STOŚCI? Z CZEGO JEST WYKONANY?

WASZ STOLIK ZBLIŻA LUDZI...CZY TO BYŁO WASZYM GŁÓWNYM CELEM PROJEKTU?

-126-

Tak jak i jemu, nie przeszkadza nam to:) Lubimy dzielić się tym co robimy, także chętnie za jakiś czas opowiemy o tym, co u nas nowego.

CZY TAK SAMO JAK WASZ

LAMPOSTOLIK LUBICIE BYĆ W CENTRUM

UWAGI??

-128-

ILOBAHIE CREATIVE MAGAZINEwww.ilobahiecreative.com

[email protected]

PRENUMERATAwww.ilobahiecreative.com/p/prenumerata.html

REDAKTOR NACZELNA, PROJEKT GRAFICZNY, UKŁAD I SKŁAD

Katarzyna [email protected]

OKŁADKA: www.moiz.eu

WYDANIE ILOBAHIE CREATIVE POWSTAŁO WSPÓLNIE Z:

Aleksandrą Gajdzicką, Agnieszką Krupą, Dorotą Lewandowską, Agnieszką Marzec,

Aleksandrą Solińską, Aleksandrą Stabrawą, Agnieszką Urbanowską.

PODZIĘKOWANIA DLA:Magdaleny Motyki i Tomasza Czabana z OPAQ,

sopockiej pracowni Republika Architektury reprezentowanej przez Małgorzatę Leszkiewicz

i Sebastiana Jabłońskiego, Anny Ławskiej, oraz dla studia fotograficznego foto&mohito

oraz MOIZ.

-129-

ZAPISZ SIĘ NA DARMOWĄPRENUMERATĘ, A MAGAZYN

BĘDZIESZ DOSTAWAĆNA WSKAZANY ADRES EMAIL

ZA DARMO

www.ilobahiecreative.com/p/prenumerata.html

-130-fot. Robbie Lawrence

ILOBAHIE CREATIVE czerwiec 2015

Documents

Transcript of ILOBAHIE CREATIVE czerwiec 2015