Historia i idee Panków

Przygotowały: Paulina i Małgorzata Włodarczak kl.

2Ż4

Historia i muzyka punków

• PUNK – jest to ruch młodzieżowy, który powstał w latach 70-tych w Wielkiej Brytanii i w USA. Przyjmuje się, że pierwszym wydarzeniem publicznym związanym z punkami był koncertowy debiut zespołu “Sex Pistols” w Londynie w 1976 roku. Skandalizujący styl tego zespołu , stał się podstawą zachowań subkultur punkowych. W Polsce dużą rolę odegrały zespoły punk-rockowe takie jak: “Brygada Kryzys” oraz “Tilt”. Zanegowany został cały system społeczny i reguły jego funkcjonowania. Postawa skrajnej negacji obejmowała sfery społeczne (rodzina), polityczne ( parlament), edukacyjne, prawne, ale także tradycję, stąd między innymi niechęć do religii i religijności.

 

Twórca punka• W przeciwieństwie do hippisowskiego art-rocka, który dążył do

rozluźnienia, wzbogacenia i rozwinięcia tej muzyki punki byli grupą minimalistów, których nie interesowało poszerzanie horyzontów, wzbogacanie wyobraźni muzycznej, ani też poszukiwanie brzmieniowe.

• W Anglii mówi się, że punk został stworzony przez Malcolma MacLarena, Berniego oraz paczkę ich przyjaciół. Z ich inicjatywy powstali „Sex Pistols” i „The Clash”, którzy włóczyli się po miastach denerwując wszystkich zabawnymi ciuchami, fryzurami, gwałtownością, przekleństwami i swastykami.

• Niektórzy, bardziej wyrozumiali i liberalni interpretatorzy ruchu, tłumaczyli agresywność punków tym, że pochodzili oni z najuboższych warstw społecznych, które najdotkliwiej odczuły skutki kryzysu ekonomicznego.

• Nastolatki, zdążyli już na własnej skórze odczuć skutki bezrobocia. Muzyka takich zespołów jak „Sex Pistols” miała być krzykiem rozpaczy - nie było w niej chęci przebudowy istniejącego układu społecznego.

Ideologia

• Współczesna subkultura punk to mieszanka różnorodnych stylów muzycznych, światopoglądów i sposobów ubierania się. Paradoksalnie, początkowym założeniem punka był brak jakiejkolwiek ideologii. W miarę upływu czasu przekształcał się on w ruch społeczno - polityczny wymierzony przeciwko instytucjom, które w mniemaniu samych zainteresowanych, ograniczały wolność i niezależność człowieka. Czyli w rząd i jego aparat przymusu tzn.: policję i wojsko, zorganizowaną religię, oraz środki masowego przekazu. Szczególnie dobrze widoczne było to w Polsce w latach 80-tych, u schyłku komunizmu.

Ubiór punków• Stylistyka punk wykroczyła znacznie poza

ramy muzyczne, przejawiając się w modzie i w codziennym zachowaniu. Podstawowymi atrybutami subkultury punków był teatralny styl ubierania się, efekt ten osiągano poprzez przerabianie gotowych ubrań.

• Głównie wyróżnia się takie ubrania jak: stara skórzana kurtka nabijana ćwiekami, ćwiekowy pas, pieszczotka (branzoleta) na przegubach dłoni, spodnie podarte, lub w kolorowe łaty z zamkami błyskawicznymi, oraz ciężkie wojskowe buty - glany. Swą odmienność punki starali się wyrazić przesadnym makijażem i specyficznymi fryzurami. ( przeważnie były to wygolone po bokach głowy, z ułożonymi po środku włosami w czub a’la Irokez, do tego kolczyki lub agrafki w uszach).

• Ruch ten nie ma żadnych liderów czy oficjalnych ideologów. Tworzą go małe wspólnoty (załogi, które kontaktują się ze sobą okazjonalnie (np. podczas koncertu czy festiwali rockowych, takich jak np. w Jarocinie).

Styl punków

Styl punków – i praktyczne wyrażanie siebie

Poglady punków• Podstawowym elementem w subkulturze punków była „ młodość”.

Ten stary atut wszystkich obrazoburczych ruchów ponownie był prezentowany jako naczelne hasło, które brzmiało: "Starzy nie maja nic do powiedzenia! Jeśli jesteś nastolatkiem to masz rację! Wyrzućmy starych z parlamentu - młodzi mają lepsze pomysły!”.

• W zasadzie punkiem mógł być każdy człowiek poniżej dwudziestki, a także taki, który na tyle lat wyglądał. Oczywiście i tutaj jak zawsze na marginesie każdego ruchu młodzieżowego znajdywali miejsce tak zwani "tolerowani starzy", próbujący zrozumieć młodzież. Byli to głównie rodzice, pedagodzy, oraz artyści. I oni zaczęli farbować włosy, a także celowo spinać podarte ubrania agrafkami.

• Styl bycia punków to nic innego jak korzystanie z wszelkich używek, nie stosowanie agresji (chyba, że zostaną napadnięci), oraz nieograniczona tolerancja. Punki nie lubią klasy rządzącej ani bogatej, często są ekologami lub wegetarianami. I często mają skrajnie lewicowe poglądy.

Filozofia punków• Największą odrazę punki czują do otaczającej ich rzeczywistości. Świat

widziany przez ciemne okulary punka jest smutny, szary, brudny i - co najważniejsze - przeraźliwie pusty. Jest on pozbawiony jakichkolwiek ludzkich cech i uczuć - wszelkie wartości pozytywne np.: przyjaźń, miłość, prawda, dobro - to tylko oszustwo.

• Świat punków to świat wielkich miast cywilizacji przemysłowej, slumsów Wielkiego Londynu, świat anonimowych bloków i zdehumanizowanych fabryk, zaśmieconych skwerów i zatłoczonych ulic, w których przeciętny człowiek nie może się odnaleźć.

• Najgorszą cechą świata jest jednak samotność. Punk jest sam, jedyny na świecie. Ten wstręt do rodzaju ludzkiego dodaje buntowi punków antyhumanistyczny wymiar. Odpowiedzią odrażającemu światu jest odrażający wygląd i zachowanie, szokująca symbolika i muzyka.

• Rozpacz nie spycha punków w objęcia bierności, nie czyni ich pokornymi. Wręcz przeciwnie - pobudza ich do buntu. Do buntu, a nie do rewolucji, ponieważ punki nie wierzą w jej skuteczność.