Fryderyk Fryderyk ChopinChopin

Fryderyk Franciszek Chopin urodził się 1 marca 1810 w Żelazowej Woli. F. Chopin wywodzi się z majątku hrabiostwa Skarbków, gdzie jego ojciec, Mikołaj Chopin, z pochodzenia francuz, mieszkał i pracował jako guwerner. Matka, Justyna z Krzyżanowskich, pochodząca z Kujaw była osobą bardzo muzykalną - grała na fortepianie i śpiewała. Stała się pierwszą nauczycielką muzyki dla małego Fryderyka. W wieku sześciu lat chłopiec rozpoczął naukę gry na fortepianie u Wojciecha Żywnego. Fryderyk Chopin jako szesnastoletni młodzieniec rozpoczął studia w zakresie teorii kompozycji u Józefa Elsnera w warszawskiej Szkole Głównej Muzyki. W 1826 roku odbył swoją pierwszą zagraniczną podróż do Berlina, a wkrótce także do Wiednia oraz do Drezna i Pragi. W wieku dziewiętnastu lat ukończył studnia u J. Elsnera. W październiku 1830 roku Fryderyk ostatni raz wystąpił przed publicznością warszawską. 2 Listopada 1830 roku opuścił Warszawę na zawsze, udając się najpierw do Drezna, następnie do Wiednia, Salzburga, Monachium i Stuttgartu. We wrześniu 1831 roku przybył do Paryża, gdzie osiadł na stałe. W 1836 roku poznał pisarkę George Sand, która stała się jego życiową partnerką, mającą znaczący wpływ na życie kompozytora. Od 1839 roku stan zdrowia chorego na gruźlicę Chopina pogarszał się. W 1848 roku odbył ostatnią podróż koncertową po Anglii i Szkocji, dając 16 listopada ostatni publiczny koncert w Londynie, po którym ciężko zaniemógł. Po powrocie do Paryża, nie odzyskał już zdrowia. Zmarł 17 października 1849 roku w mieszkaniu przy placu Vendome 12. Pochowany został na Paryskim cmentarzu Pere Lachaise. Serce Chopina znajduje się w Warszawie, w Kościele św. Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu.

Najwybitniejszy polski kompozytor a także wybitny pianista .Czołowy przedstawiciel

muzyki okresu romantyzmu. Nazywany jest poetą fortepianu. U źródeł jego twórczości leżała wielka wrażliwość oraz umiejętność

czerpania wzorców wprost z polskiej muzyki ludowej. Pierwszą próbą kompozytorską

małego Fryderyka był Polonez B-dur napisany ręką ojca. Okres nauki u Wojciecha

Żywnego to także początek występów publicznych małego Chopina. Grywał on w salonach arystokracji warszawskiej i brał udział w koncertach dobroczynnych. Od

początku komponowania Chopina inspirowały wyłącznie tematy polskie.

Szczególnie zajmowały go polskie tańce ludowe – mazurki, oberki, polonezy i kujawiaki, których elementy zawarł w

słynnych Polonezach i Mazurkach.

Dorobek kompozytorski :- 57 mazurków,

- 16 polonezów,

- 19 walców,

- 19 nokturnów,

- 4 ballady,

- 4 scherza,

- 3 sonaty fortepianowe i jedna na fortepian i wiolonczele,

- 26 preludiów,

- 27 etiud,

- 4 impromptus,

- 2 koncerty,

- 4 inne utwory na fortepian z orkiestrą,

- 17 pieśni,

- 2 utwory na wiolonczele i fortepian, trio fortepianowe,

- inne utwory fortepianowe (ronda, wariacje, marsze), kilka utworów na 4 ręce,

- utwory pojedyncze: „Fantazja”, „Barkarola”, „Berceuse”, „Tarantela”, „Bolero”.

Dla uczczenia pamięci Chopina odbywają się w Warszawie od 1927 r. co pięć lat Międzynarodowe Konkursy Pianistyczne im. Fryderyka Chopina. W okresie II wojny światowej konkursy nie

odbyły się. Zostały wznowione w 1949 r. Zwycięstwo w konkursie jest przepustką dla laureata do największych sal

koncertowych świata.

Laureatami I miejsca byli następujący Polacy:

1949 r. - Halina Czerny - Stefańska ex aequo Bella Dawidowicz

1955 r. - Adam Harasiewicz

1975 r. - Krystian Zimerman

2005 r. - Rafał Blechacz

Dziękujemy za obejrzenie

Prezentację przygotował:

Krystian Kiełb