Franciszkańska idea ubóstwaDylematy młodego człowieka

► Czemu moi rodzice więcej nie zarabiają? - zmartwił się Michał, kiedy okazało się, że nie stać go na zakup wymarzonego laptopa. - To okropne, kiedy człowiek jest taki ubogi i na nic nie może sobie pozwolić.

► Ty ubogi? - zdziwił się Rafał. - Chyba nie wiesz, co to jest bieda! Nawet w naszym kraju niektórych osób nie stać na codzienny chleb, a pomyśl, co dzieje się w państwach mniej za­możnych? Czy wiesz, że według badań ONZ- -etu na świecie co pięć sekund umiera z głodu jedno dziecko? To jest dwadzieścia tysięcy dzieci dziennie.

► Cóż, patrząc na to w ten sposób, laptop rze­czywiście nie wydaje się aż tak istotny. Ale miło byłoby mieć wszystko, czego się zapra­gnie.

► Myślę, że człowiek wcale nie byłby wtedy szczęśliwy. Nie mógłby się dalej rozwijać i za-

pętliłby się w swoim bogactwie. W dodatku cały czas bałby się, aby tego nie stracić i nie mógłby już marzyć, bo wszystko mógłby sobie zaraz kupić. Najlepszym przykładem, że bo­gactwo nie zawsze przynosi szczęście, jest św. Franciszek. Był synem zamożnego szlachcica, a mimo to majątek nie przyniósł mu radości i pokoju w sercu. Dopiero gdy wybrał dobro­wolne ubóstwo, stał się człowiekiem napraw­dę szczęśliwym i wszyscy pamiętają o nim aż do dzisiaj.

► Masz rację, już w czasie, kiedy żył, garnęły się do niego setki osób.

► Bo tylko dawanie siebie innym sprawia, że człowiek naprawdę czuje, że żyje. Wtedy inni wokół też dostrzegają jego wartość i chcą być jego przyjaciółmi. A kiedy masz wielu przyja­ciół, nie masz czasu na zastanawianie się, czy czegoś ci brakuje.

Człowiek często marzy o bogactwach i niezwykłych dobrach material­nych, jednak niezależnie od tego, ile rzeczy sobie kupi, ile funduszy zgro­madzi na bankowych kontach i ile pięknych domów wybuduje, zawsze wy­daje mu się, że wciąż czegoś mu brak. Zawsze patrzy na tych, którzy mają od niego więcej, i w ten sposób nigdy nie potrafi być szczęśliwy. Czy wie­my, jak wielu ludzi cierpi biedę i głód na świecie? Czy potrafimy popatrzeć na swoje życie z ich perspektywy? Czy zdajemy sobie sprawę z tego, że dla nich jesteśmy bogaczami? Św. Franciszek zrozumiał to w odpowiednim momencie i całkowicie przewartościował swoje życie, pociągając za sobą rzeszę młodych ludzi.

W XXI wieku, mimo wielkich osiągnięć technicz­nych, rozwiniętego prze­mysłu, rolnictwa i handlu, wiele osób żyje w trudnych warunkach materialnych. W środkach masowego przekazu słyszymy często o akcjach mających na celu wsparcie jakiejś osoby, ro­dziny bądź społeczności. Także klęski żywiołowe po­wodują tak wielkie straty, że rodziny nimi dotknięte zo­stają bez środków do życia. Również w Polsce może­my bardzo często dostrzec przejawy ubóstwa, niekiedy bardzo blisko nas.

MAPA UBÓSTWA NA ŚWIECIE

4f

0- 10%

□ 10-20%□ 20-30%

□ 30-40%□ 40-50%

□ 50-60%□ 60% +

Część społeczeństwa (%) poniżej ustawowej granicy ubóstwa http://www.bibliotekag1.ovh.org/pliki/materialy/ubostwo.pdfU

Wiara i życie Kościoła

Święty Franciszek urodził się w Asyżu we Włoszech, w rodzinie bogatego kup­ca. Był rok 1181 lub 1182. Na chrzcie nadano mu imię Jan, lecz ojciec, Piotr Bernardone, nazywał go Franciszkiem. Jako młody człowiek spędzał życie w beztroski sposób na zabawach i spo­tkaniach z przyjaciółmi. Ojciec prag­nął, aby został kupcem, ale Franciszek marzył o tym, aby być rycerzem. Jako dwudziestolatek wziął udział wyprawie wojskowej i trafił do niewoli. Tam cięż­ko się rozchorował. Wydarzenia te spo­wodowały, że Franciszek zaczął otwie­rać się na głos Boga i zauważać wokół siebie ludzi chorych i potrzebujących. Podczas modlitwy w zniszczonym ko­ściółku św. Damiana usłyszał słowa Chrystusa: „Franciszku, idź i napraw mój Kościół, który, jak widzisz, cały

jest w ruinie”. Franciszek odpowiedział na głos Chrystusa i podjął się odbu­dowy zniszczonego kościółka św. Damiana. Bóg miał jednak wobec Fran­ciszka większe plany - to on miał podźwignąć Kościół - wspólnotę, która w tamtym okresie historycznym znalazła się w wielkim kryzysie.

Święty Franciszek z Asyżu na modlitwie, Bartolomé Esteban Murillo, ok. 1645-1650

Rzym S. Angelo Romano

Wydarzeniem, które całkowicie zmie­niło życie Franciszka, było wyrzeczenie się bogactwa i oddanie ojcu wszystkiego - nawet ubrania. Święty z Asyżu powie­dział wtedy, wobec biskupa i zgromadzo­nych mieszkańców miasta, że jego Ojcem będzie odtąd sam Bóg. Pociągnięci jego przykładem gromadzili się wokół nie­go młodzi ludzie, którzy zapragnęli żyć tak jak on - w ubóstwie i bliskości Boga. Tak rodziła się wspólnota, która później, w roku 1209, została zatwierdzona jako zakon przez papieża Innocentego III. Franciszek i jego bracia żyli wśród ubo­gich, głosili Ewangelię i nawracali tych, którzy oddalili się od Chrystusa. Fran­ciszka nazywano Bożym Szaleńcem, bo wszystko, co miał, oddał w ręce Boga i całkowicie Mu zawierzył.

Szczególnym znakiem obecności Boga w życiu tego świętego były stygmaty, czy­li rany na ciele powstałe w tych samych miejscach co rany Chrystusa. Otrzymał je, gdy przebywał w pustelni Alwernia. Zmarł 3 października 1226 roku. Jego liturgiczne wspomnienie obchodzimy w Kościele 4 października.

Postrzegał całe stworzenie jako swych braci i siostry i wraz z nimi wielbił Stwór­cę. Papież Jan Paweł II w roku 1979 ogło­sił go patronem ekologów.

Wyrzeczenie się dóbr ziemskich - fresk Giotta w Innocenty III zatwierdza regułę franciszkańską - bazylice św. Franciszka w Asyżu, 1291 - 1294 r. fresk Giotta - bazylika św. Franciszka w Asyżu,

1291-1294 r.

Kazanie do ptaków, Giotto di Bondone, Stygmatyzacja św. Franciszka - fresk Giotta - bazy-1295-1300 r. lika św. Franciszka w Asyżu, 1291-1294 r.

i Słowo Boże rozszerzało się

► Zapamiętaj!Święty Franciszek z Asyżu żył w latach 1182-1226. Oddał Bogu

wszystko, co miał, i wyrzekł się ziemskiego bogactwa. Troszczył się o chorych i ubogich - sam stając się jednym z nich. Założył wspólnotę zakonną, która w sposób szczególny otacza troską ludzi znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej. Bliscy mu byli także Ci, którzy odda­lili się od Chrystusa. Wraz ze swymi braćmi dążył do ich nawrócenia.

Drodzy Przyjaciele, Franciszek był wielkim świętym i radosnym człowiekiem. Jego prostota, jego pokora, jego wiara, jego umiłowanie Chrystusa, jego dobroć w odniesieniu do każdego mężczyzny i każ­dej kobiety czyniły go radosnym w każdej sytuacji. Między świętością a radością istnieje bowiem głęboki i nierozerwalny związek.

(Benedykt XVI, fragment katechezy z audiencji ogólnej, 27 stycznia 2010 roku)

Bazylika św. Fraciszka w Asyżu, XIII w., fot. Georges Jansoone

...........► Zastosuj!Człowiek doświadczał ubóstwa w różnych

epokach i doświadcza go także dzisiaj. Jezus, rozmnażając chleb i ryby dla słuchającego go tłumu (Mt 14, 13-21), uczy troski o dru­giego człowieka, szczególnie tego, który jest w potrzebie. Podkreśla również, że każdy, kto pomaga bliźniemu, czyni to względem Niego: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci Moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25, 40). Św. Franciszek z Asyżu uczy nas otwarcia na otaczający świat i od­najdywania w każdym człowieku, szczegól­nie w tym najuboższym, Jezusa Chrystusa.

Jego całkowite oddanie Chrystusowi i służba bliźnim pokazuje możliwość działania także w naszych czasach i w naszych środowiskach. Jeśli znasz kogoś, kto potrzebuje pomocy, nie bądź obojętny. Ofiaruj mu to, co możesz: swój czas, dobre słowo, uśmiech lub dar material­ny. Czyń to dla Chrystusa, którego Franci­szek widział w każdym człowieku i w każdym stworzeniu. Codziennie słyszysz o różnego rodzaju akcjach charytatywnych organizo­wanych przez Caritas lub inne organizacje. Włączaj się w nie - podziel się tym, co masz. Otwórz swoje serce na potrzeby innych.

ModlitwaPochwalony bądź, Panie mój,ze wszystkimi Twymi stworzeniami,szczególnie z panem bratem słońcem,przez które staje się dzień i nas przez nie oświecasz.I ono jest piękne i świecące wielkim blaskiem:Twoim, Najwyższy, jest wyobrażeniem.

Pochwalony bądź, Panie mój, przez brata księżyc i gwiazdy, ukształtowałeś je na niebie jasne i cenne, i piękne.

Pochwalony bądź, Panie mój, przez brata w iatr i przez powietrze, i chmury, i pogodę, i każdy czas, przez które Twoim stworzeniom dajesz utrzymanie.

Pochwalony bądź, Panie mój, przez siostrę wodę,która jest bardzo pożyteczna i pokorna, i cenna, i czysta

(św. Franciszek z Asyżu, Pieśń słoneczna albo pochwały stworzeń - fragment)