CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO, … · zwiększenia działania przeciwzakrzepowego doustnych...

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO,OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ, ULOTKA DLA PACJENTA

I SZCZEGÓŁOWE INFORMACJEDLA FACHOWEGO PERSONELU MEDYCZNEGO

1

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

2

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Meropenem ACIC, 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzjiMeropenem ACIC, 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Meropenem ACIC, 500 mgKażda fiolka zawiera 500 mg meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego.

Meropenem ACIC, 1 gKażda fiolka zawiera 1 g meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu:Każda fiolka 500 mg zawiera 104 mg węglanu sodu w ilości odpowiadającej około 2,0 mEq sodu (około 45 mg). Każda fiolka 1g zawiera 208 mg węglanu sodu w ilości odpowiadającej około 4,0 mEq sodu (około 90 mg).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzjiKrystaliczny proszek biały do jasnożółtego.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Meropenem ACIC jest wskazany do leczenia następujących zakażeń u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 3 miesięcy (patrz punkty 4.4 i 5.1): - zapalenie płuc, w tym pozaszpitalne i szpitalne zapalenie płuc- zapalenie oskrzeli i płuc w przebiegu mukowiscydozy; - powikłane zakażenia dróg moczowych; - powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej; - zakażenia śród- i poporodowe; - powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich; - ostre bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Produkt leczniczy Meropenem ACIC można stosować w leczeniu gorączkujących pacjentów z neutropenią, jeżeli podejrzewa się, że gorączka spowodowana jest zakażeniem bakteryjnym.

Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania lekówprzeciwbakteryjnych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Poniższe tabele zawierają ogólne zalecenia dotyczące dawkowania. Dawka i czas leczenia meropenemem powinny uwzględniać rodzaj leczonego zakażenia, w tym jego ciężkość i odpowiedź kliniczną.

Dawkowanie

3

U dorosłych i młodzieży dawka 2 g, trzy razy na dobę i dawka do 40 mg/kg mc. trzy razy na dobę u dzieci może być szczególnie właściwa podczas leczenia niektórych rodzajów zakażeń, takich jak zakażenia szpitalne bakteriami Pseudomonas aeruginosa lub Acinetobacter spp.

Należy dodatkowo rozważyć schemat dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz poniżej).

Dorośli i młodzież

Zakażenie Dawka podawana co 8 godzin

Zapalenie płuc, w tym pozaszpitalne i szpitalne zapalenie płuc

500 mg lub 1 g

Zapalenie płuc i oskrzeli w przebiegu mukowiscydozy 2 g

Powikłane zakażenia dróg moczowych 500 mg lub 1 g

Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej 500 mg lub 1 g

Zakażenie śród- i poporodowe 500 mg lub 1 g

Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 500 mg lub 1 g

Ostre, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych 2 g

Leczenie gorączkujących pacjentów z neutropenią 1 g

Meropenem podaje się zwykle w infuzji dożylnej trwającej około 15 do 30 minut (patrz punkty 6.2, 6.3 i 6.6).

Alternatywnie dawki do 1 g można podawać w trwającym około 5 minut wstrzyknięciu dożylnym (bolusie). Dostępne dane potwierdzające bezpieczeństwo stosowania u dorosłych dawki 2 g we wstrzyknięciu dożylnym (bolus) są ograniczone.

Zaburzenie czynności nerekDawkę dla dorosłych i młodzieży należy zmodyfikować, jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 51 ml/min, patrz niżej. Dane potwierdzające taką modyfikację dla jednostkowej dawki 2 g są ograniczone.

Klirens kreatyniny (ml/min)

Dawka (na podstawie jednostkowych dawek 500 mg, 1 g lub 2 g, patrz tabela wyżej)

Częstość podawania

26–50 jedna dawka jednostkowa co 12 godzin

10–25 pół dawki jednostkowej co 12 godzin

< 10 pół dawki jednostkowej co 24 godziny

Meropenem jest usuwany z krążenia metodą hemodializy i hemofiltracji. Odpowiednią dawkę należy podać po zakończeniu cyklu hemodializy.

Nie ustalono zaleceń odnośnie dawkowania u pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej.

Zaburzenia czynności wątrobyU pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby modyfikacja dawki nie jest konieczna (patrz punkt 4.4).

4

Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wiekuU pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek lub z klirensem kreatyniny większym niż 50 ml/min modyfikacja dawki nie jest konieczna.

Dzieci i młodzież

Dzieci w wieku poniżej 3 miesięcyNie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności meropenemu u dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy ani nie ustalono dla nich optymalnego schematu dawkowania. Jednak ograniczone dane farmakokinetyczne świadczą o tym, że odpowiednim schematem dawkowania może być podawanie meropenemu w dawce 20 mg/kg mc. co 8 godzin (patrz punkt 5.2).

Dzieci w wieku od 3 miesięcy do 11 lat, o masie ciała do 50 kgW tabeli niżej przedstawiono zalecane schematy dawkowania;



10 lub 20 mg/kg

Zapalenie płuc i oskrzeli w przebiegu mukowiscydozy 40 mg/kg

Powikłane zakażenia dróg moczowych 10 lub 20 mg/kg

Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej 10 lub 20 mg/kg

Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 10 lub 20 mg/kg

Ostre, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych

40 mg/kg

Leczenie gorączkujących pacjentów z neutropenią 20 mg/kg

Dzieci o masie ciała większej niż 50 kgNależy podawać dawkę zalecaną dla pacjentów dorosłych.

Brak doświadczenia dotyczącego stosowania produktu leczniczego u dzieci z zaburzeniami czynności nerek.

Sposób podawaniaMeropenem podaje się w infuzji dożylnej trwającej około 15 do 30 minut (patrz punkty 6.2, 6.3 i 6.6). Alternatywnie, można podawać meropenem w dawkach do 20 mg/kg mc. we wstrzyknięciu dożylnym trwającym około 5 minut. Dostępne są ograniczone dane potwierdzające bezpieczeństwo podawania dzieciom dawki 40 mg/kg mc. we wstrzyknięciu dożylnym (bolus).

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Nadwrażliwość na którykolwiek lek przeciwbakteryjny z grupy karbapenemów. Ciężka nadwrażliwość (np. reakcje anafilaktyczne, ciężkie reakcje skórne) na którykolwiek inny lek przeciwbakteryjny z grupy beta-laktamów (np. penicyliny lub cefalosporyny).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wybierając meropenem do leczenia konkretnego pacjenta należy ocenić przydatność podawania leku przeciwbakteryjnego z grupy karbapenemów na podstawie takich czynników, jak ciężkość zakażenia,

5

występowanie oporności na inne odpowiednie leki przeciwbakteryjne i ryzyko związane z zakażeniem bakterią oporną na karbapenemy.

Tak jak w przypadku wszystkich antybiotyków beta-laktamowych, odnotowano ciężkie i sporadyczne śmiertelne reakcje nadwrażliwości (patrz punkty 4.3 i 4.8).

Pacjenci, u których w przeszłości wystąpiły reakcje nadwrażliwości na karbapenemy, penicyliny lub inne antybiotyki beta-laktamowe, mogą być również nadwrażliwi na meropenem. Przed rozpoczęciem leczenia meropenemem należy przeprowadzić szczegółowy wywiad dotyczący występowania w przeszłości reakcji nadwrażliwości na antybiotyki beta-laktamowe.

W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji alergicznej należy przerwać podawanie produktu leczniczego i wdrożyć odpowiednie postępowanie.

Podczas stosowania prawie każdego leku przeciwbakteryjnego, w tym meropenemu, odnotowano występowanie zapalenia okrężnicy związanego ze stosowaniem antybiotyków i rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy o nasileniu od lekkiego do zagrażającego życiu. Dlatego ważne jest, aby wziąć pod uwagę takie rozpoznanie u pacjentów, u których biegunka wystąpi podczas lub po zakończeniu leczenia meropenemem (patrz punkt 4.8). Należy rozważyć przerwanie podawania leku i zastosowanie specyficznego leczenia zakażeń Clostridium difficile. Nie należy stosować produktów leczniczych hamujących perystaltykę jelit.

Podczas leczenia karbapenemami, w tym meropenemem, niezbyt często notowano napady drgawek (patrz punkt 4.8).

Podczas leczenia meropenemem należy ściśle kontrolować czynność wątroby ze względu na ryzyko hepatotoksyczności (zaburzenia czynności wątroby z cholestazą i cytolizą) (patrz punkt 4.8).

Stosowanie u pacjentów z chorobami wątroby: u pacjentów z istniejącymi uprzednio zaburzeniami czynności wątroby podczas leczenia meropenemem należy kontrolować czynność wątroby. Modyfikacja dawkowania nie jest konieczna (patrz punkt 4.2).

Podczas leczenia meropenemem może wystąpić dodatni wynik bezpośredniego i pośredniego testu Coombsa.

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania meropenemu i kwasu walproinowego/walproinianu sodu (patrz punkt 4.5).

Meropenem ACIC 500 mg: Meropenem ACIC 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji zawiera sód.

Meropenem ACIC 1 g: Meropenem ACIC 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji zawiera sód.

Meropenem ACIC 500 mg: Ten produkt leczniczy zawiera około 2,0 mEq sodu na dawkę 500 mg, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

Meropenem ACIC 1 g: Ten produkt leczniczy zawiera około 4,0 mEq sodu na dawkę 1 g, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących interakcji z innymi niż probenecyd produktami leczniczymi. Probenecyd konkuruje z meropenemem o aktywne wydzielanie kanalikowe, dlatego hamuje wydalanie meropenemu przez nerki, co powoduje wydłużenie okresu półtrwania w

6

fazie eliminacji oraz zwiększenie stężenia meropenemu w osoczu. Należy zachować ostrożność, jeżeli probenecyd stosuje się jednocześnie z meropenemem.

Nie badano możliwego wpływu meropenemu na wiązanie z białkami lub na metabolizm innych produktów leczniczych. Jednak meropenem wiąże się z białkami osocza w tak małym stopniu, że nie należy spodziewać się interakcji z innymi lekami, zachodzących w tym mechanizmie.

Jednoczesne podawanie kwasu walproinowego i karbapenemów powodowało w ciągu dwóch dni zmniejszenie się stężenia kwasu walproinowego we krwi o 60%−100%. Zmniejszanie się stężenia następuje szybko, jest duże i nie wydaje się możliwe do opanowania, dlatego należy unikać skojarzonego stosowania kwasu walproinowego i karbapenemów (patrz punkt 4.4).

Doustne leki przeciw zakrzepowe Jednoczesne stosowanie antybiotyków i warfaryny może nasilać jej działanie przeciwzakrzepowe. U pacjentów, którzy otrzymywali jednocześnie leki przeciwbakteryjne donoszono o wielu przypadkach zwiększenia działania przeciwzakrzepowego doustnych leków przeciwzakrzepowych, w tym warfaryny. Ryzyko może zależeć od rodzaju zakażenia, wieku i stanu ogólnego pacjenta, dlatego trudno jest ocenić wpływ stosowanego antybiotyku na zwiększenie INR (międzynarodowy wskaźnik znormalizowany, ang. International Normalized Ratio). Podczas i krótko po jednoczesnym podaniu antybiotyków i doustnego leku przeciwzakrzepowego zaleca się częstą kontrolę INR.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

PłodnośćBrak danych odnośnie potencjalnego oddziaływania meropenemu na płodność mężczyzn i kobiet.

CiążaBrak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania meropenemu u kobiet w okresie ciąży.Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3).W celu zachowania ostrożności, zaleca się unikać stosowania meropenemu w okresie ciąży.

Karmienie piersiąNie wiadomo, czy meropenem przenika do mleka ludzkiego. Niewielkie stężenia meropenemu wykrywano w mleku karmiących zwierząt. Biorąc pod uwagę korzyści z leczenia dla kobiety należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub o przerwaniu /nie podejmowaniu terapii meropenemem.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań wpływu meropenemu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

W przeglądzie danych dotyczących 5026 zastosowań meropenemu u 4872 pacjentów, najczęściej notowanymi działaniami niepożądanymi leku były: biegunka (2,3%), wysypka (1,4%), nudności/wymioty (1,4%) oraz odczyny zapalne w miejscu injekcji (1,1%). Najczęściej zgłaszanymi zmianami w wynikach badań laboratoryjnych po zastosowaniu meropenemu były: trombocytoza (1,6%) i zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (1,5%−4,3%).

Wymienione w tabeli działania niepożądane o nieznanej częstości odnotowano po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu, lecz nie obserwowano ich u 2367 pacjentów, którzy brali udział w badaniach klinicznych meropenemu podawanego dożylnie i domięśniowo przed uzyskaniem dopuszczenia do obrotu.

7

Wszystkie działania niepożądane podano w poniższej tabeli zgodnie z klasyfikacją układówi narządów oraz częstością: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000) i częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania, reakcje niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Tabela 1

Klasyfikacja układów i narządów

Częstość Działanie niepożądane

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Niezbyt często drożdżyca jamy ustnej i pochwy

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Często trombocytemia

Niezbyt często eozynofilia, małopłytkowość,leukopenia, neutropenia

Nieznana agranulocytoza,niedokrwistość hemolityczna

Zaburzenia układu immunologicznego

Nieznana obrzęk naczynioruchowy,anafilaksja (patrz punkty 4.3 i 4.4)

Zaburzenia układu nerwowego Często ból głowy

Niezbyt często parestezje

Rzadko drgawki (patrz punkt 4.4)

Zaburzenia żołądka i jelit Często biegunka, wymioty, nudności,ból brzucha

Nieznana zapalenie okrężnicy związane ze stosowaniem antybiotyku (patrz punkt 4.4)

Zaburzenia wątroby Często zwiększenie aktywności aminotransferaz, fosfatazy zasadowej lub dehydrogenazy mleczanowej we krwi

Niezbyt często zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często wysypka, świąd

Niezbyt często pokrzywka

Nieznana toksyczne martwiczeoddzielanie naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Nieznana zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężeniamocznika we krwi

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Często stan zapalny, ból

Niezbyt często zakrzepowe zapalenie żył

8

Nieznana ból w miejscu podania

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanychPo dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, ul. Ząbkowska 41, 03-736 Warszawa, tel.: 22 4921301, faks 22 4921309, e-mail: [email protected]

4.9 Przedawkowanie

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może wystąpić przedawkowanie względne, jeśli dawki nie zmodyfikowano w sposób opisany w punkcie 4.2. Ograniczone doświadczenie z okresu po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu wskazuje, że jeśli po przedawkowaniu wystąpią działania niepożądane, odpowiadają one profilowi działań niepożądanych opisanych w punkcie 4.8; mają na ogół niewielkie nasilenie i ustępują po odstawieniu leku lub zmniejszeniu jego dawki. Należy rozważyć leczenie objawowe.

U pacjentów z prawidłową czynnością nerek produkt leczniczy jest szybko wydalany przez nerki.

Meropenem i jego metabolit można usunąć z organizmu metodą hemodializy.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego; karbapenemy,kod ATC: J01DH02

Mechanizm działaniaDziałanie bakteriobójcze meropenemu polega na hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych przez wiązanie się z białkami wiążącymi penicyliny (PBP, ang. Penicillin Binding Protein).

Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne (PK/PD)Wykazano, że podobnie jak w przypadku innych beta-laktamowych leków przeciwbakteryjnych, skuteczność działania meropenemu zależy od czasu, w jakim stężenie leku przekracza minimalne stężenie hamujące (T > MIC). W modelach nieklinicznych meropenem wykazywał działanie, gdy jego stężenia przekraczające MIC, określone dla drobnoustrojów wywołujących zakażenie, utrzymywały się w osoczu przez około 40% czasu między kolejnymi dawkami. Takich wartości nie ustalono w warunkach klinicznych.

Mechanizm opornościOporność bakterii na meropenem może wynikać ze: (1) zmniejszonej przepuszczalności błony zewnętrznej bakterii Gram-ujemnych (na skutek zmniejszonego wytwarzania poryn), (2) zmniejszonego powinowactwa do docelowych białek wiążących penicyliny, (3) zwiększonej ekspresji składników pompy usuwającej lek z wnętrza komórki i (4) wytwarzania beta-laktamaz, które mogą hydrolizować karbapenemy.Na terenie Unii Europejskiej donoszono o występowaniu lokalnych skupisk zakażeń wywołanych bakteriami opornymi na karbapenemy.

9

mailto:[email protected]

Nie ma wynikającej z mechanizmu działania oporności krzyżowej między meropenemem i lekami z grupy chinolonów, aminoglikozydów, makrolidów i tetracyklin. Jednak bakteria może wykazywać oporność na więcej niż jedną grupę antybiotyków, jeśli w mechanizmie jej powstania bierze udział brak przepuszczalności i (lub) pomp(y) usuwające produkt leczniczy z wnętrza komórki bakteryjnej.

Stężenia graniczneNiżej przedstawiono wartości graniczne MIC zgodnie z zaleceniami Europejskiej Komisji Testowania Wrażliwości Drobnoustrojów (ang. European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing, EUCAST).

Kliniczne wartości graniczne MIC meropenemu wg EUCAST (2009-06-05, v. 3.1)

Drobnoustrój Wrażliwe (susceptible, S) (mg/l)

Oporne (resistant, R) (mg/l)

Enterobacteriaceae ≤ 2 > 8

Pseudomonas ≤ 2 > 8

Acinetobacter ≤ 2 > 8

Grupy Streptococcus A, B, C, G ≤ 2 > 2

Streptococcus pneumoniae1 ≤ 2 > 2

Inne paciorkowce 2 2

Enterococcus -- --

Staphylococcus2 odsyłacz 3 odsyłacz 3

Haemophilus influenzae1 i Moraxella catarrhalis

≤ 2 > 2

Neisseria meningitidis2, 4 ≤ 0,25 > 0,25

Bakterie beztlenowe Gram-dodatnie ≤ 2 > 8

Bakterie beztlenowe Gram-ujemne ≤ 2 > 8

Stężenia graniczne niezwiązane z żadnym gatunkiem5

≤ 2 > 8

1 Stężenia graniczne meropenemu dla Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych wynoszą 0,25/1 mg/l.

2 Szczepy, których MIC przekracza wartość graniczną S/I, są rzadkie lub do tej pory nie notowane. Identyfikację i testy lekowrażliwości takiego wyizolowanego szczepu trzeba powtórzyć i, w razie potwierdzenia wyniku, przesłać ten szczep do laboratorium referencyjnego. Do czasu uzyskania dowodu dotyczącego odpowiedzi klinicznej dla potwierdzonych szczepów, których MIC przekracza aktualną wartość graniczną oporności, należy je zgłaszać jako oporne.

3 O wrażliwości gronkowców na meropenem wnioskuje się na podstawie wrażliwości na metycylinę.4 Stężenia graniczne meropenemu wobec Neisseria meningitidis dotyczą tylko zapalenia opon

mózgowo-rdzeniowych.5 Stężenia graniczne niezwiązane z żadnym gatunkiem zostały określone głównie na podstawie

danych PK/PD i są niezależne od rozkładu wartości MIC, określone dla poszczególnych gatunków. Stosuje się je dla gatunków niewymienionych w tabeli i jej odnośnikach.

-- = Nie zaleca się badania wrażliwości, gdyż leczenie tym produktem leczniczym zakażeń wywołanych tymi gatunkami bakterii jest niecelowe.

10

Rozpowszechnienie oporności nabytej wybranego gatunku drobnoustroju może różnić się w zależności od lokalizacji geograficznej i czasu. Do oceny oporności konieczne są dane lokalne, zwłaszcza podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności należy zasięgnąć porady specjalisty, jeżeli częstość występowania oporności na danym obszarze jest tak duża, że przydatność produktu leczniczego (przynajmniej w niektórych rodzajach zakażeń) może budzić wątpliwości.

Listę niżej wymienionych patogenów utworzono na podstawie doświadczenia klinicznego i wytycznych terapeutycznych.

Gatunki zwykle wrażliwe

Tlenowe bakterie Gram-dodatnie:Enterococcus faecalis$

Staphylococcus aureus (wrażliwe na metycylinę)£

Staphylococcus species (wrażliwe na metycylinę) w tym Staphylococcus epidermidisStreptococcus agalactiae (grupa B)Grupa Streptococcus milleri (S. anginosus, S. constellatus, and S. intermedius)Streptococcus pneumoniaeStreptococcus pyogenes (grupa A)

Tlenowe bakterie Gram-ujemne:Citrobacter freudiiCitrobacter koseriEnterobacter aerogenesEnterobacter cloacaeEscherichia coliHaemophilus influenzaeKlebsiella oxytocaKlebsiella pneumoniaeMorganella morganiiNeisseria meningitidesProteus mirabilisProteus vulgarisSerratia marcescens

Beztlenowe bakterie Gram-dodatnie Clostridium perfringensPeptoniphilus asaccharolyticusPeptostreptococcus species (w tym P. micros, P anaerobius, P. magnus)

Beztlenowe bakterie Gram-ujemne Bacteroides caccaeGrupa Bacteroides fragilis Prevotella biviaPrevotella disiens

Gatunki, wśród których może występować problem oporności nabytejTlenowe bakterie Gram-dodatnie:Enterococcus faecium$†

Tlenowe bakterie Gram-ujemne Acinetobacter speciesBurkholderia cepaciaPseudomonas aeruginosa

11

Organizmy o oporności wrodzonejTlenowe bakterie Gram-ujemne Stenotrophomonas maltophiliaLegionella species

Inne drobnoustroje Chlamydophila pneumoniaeChlamydophila psittaciCoxiella burnetiiMycoplasma pneumoniae$ Gatunki, które wykazują naturalną pośrednią wrażliwość.£ Wszystkie gronkowce oporne na metycylinę są oporne na meropenem.† Oporność ≥ 50% w co najmniej jednym kraju UE.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

U zdrowych osób średni okres półtrwania w osoczu wynosi około 1 godziny, średnia objętość dystrybucji około 0,25 l/kg (11−27 l)) i średni klirens 287 ml/min dla dawki 250 mg, zmniejszający się do 205 ml/min dla dawki 2 g. Po podaniu dawek 500 mg, 1 000 mg i 2 000 mg w 30-minutowej infuzji średnie wartości Cmax wynoszą, odpowiednio, około 23, 49 i 115 µg/ml, a odpowiadające im wartości AUC 39,3; 62,3 i 153 µg·godz./ml. Po podaniu dawek 500 mg i 1 000 mg w infuzji trwającej 5 minut wartości Cmax wynoszą 52 i 112 µg/ml. Wielokrotne podawanie meropenemu osobom z prawidłową czynnością nerek w odstępach 8 godzin nie powoduje kumulacji leku.

Badanie u 12 pacjentów, którym po zabiegach chirurgicznych z powodu zakażenia w obrębie jamy brzusznej podawano meropenem w dawce 1 000 mg co 8 godzin, wykazało porównywalne wartości Cmax i okresu półtrwania z wartościami u osób zdrowych, ale większą objętość dystrybucji (27 l).

DystrybucjaŚrednie wiązanie meropenemu z białkami osocza wynosi około 2% i jest niezależne od stężenia. Po szybkim podaniu (trwającym 5 minut lub krócej) farmakokinetyka przebiega dwuwykładniczo, ale jest to dużo mniej widoczne po 30-minutowej infuzji. Wykazano, że meropenem dobrze przenika do różnych płynów i tkanek, w tym płuc, wydzieliny oskrzelowej, żółci, płynu mózgowo-rdzeniowego, tkanek żeńskich narządów płciowych, skóry, powięzi, mięśni i wysięku do jamy otrzewnej.

MetabolizmMeropenem jest metabolizowany w procesie hydrolizy pierścienia beta-laktamowego, z wytworzeniem nieczynnego mikrobiologicznie metabolitu. W warunkach in vitro meropenem wykazuje mniejszą niż imipenem wrażliwość na hydrolizę przez ludzką dehydropeptydazę-I (DHP-I), dlatego nie jest konieczne jednoczesne stosowanie inhibitora DHP-I.

EliminacjaMeropenem jest wydalany głównie przez nerki w niezmienionej postaci. Około 70% (50%−75%) podanej dawki wydalane jest w ciągu 12 godzin w niezmienionej postaci, a kolejne 28% w postaci mikrobiologicznie nieczynnego metabolitu. Wydalanie z kałem stanowi tylko około 2% podanej dawki. Zmierzony klirens nerkowy i wpływ probenecydu wskazują, że meropenem podlega zarówno przesączaniu kłębuszkowemu, jak i wydzielaniu w kanalikach nerkowych.

Niewydolność nerekZaburzenia czynności nerek powodują zwiększenie wartości AUC w osoczu i wydłużenie okresu półtrwania meropenemu. Wartość AUC zwiększała się 2,4-krotnie u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CrCl 33−74 ml/min), 5-krotnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami (CrCl 4−23 ml/min) i 10-krotnie u pacjentów poddawanych hemodializie (CrCl < 2 ml/min) w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością nerek (CrCl > 80 ml/min). U pacjentów

12

z zaburzeniami czynności nerek wartość AUC dla nieczynnego mikrobiologicznie metabolitu z otwartym pierścieniem była także znacząco zwiększona. U pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek zaleca się modyfikację dawki (patrz punkt 4.2).

Meropenem jest usuwany metodą hemodializy, a klirens podczas hemodializy jest około 4-krotnie większy niż u pacjentów z bezmoczem.

Niewydolność wątrobyW badaniu z udziałem pacjentów z poalkoholową marskością wątroby wykazano brak wpływu choroby wątroby na właściwości farmakokinetyczne meropenemu po podaniu dawek wielokrotnych.

DorośliBadania farmakokinetyczne przeprowadzone u osób chorych nie wykazały znaczących różnic w porównaniu z farmakokinetyką u osób zdrowych z równoważną czynnością nerek. W modelu populacyjnym opracowanym na podstawie danych od 79 pacjentów z zakażeniem w obrębie jamy brzusznej lub zapaleniem płuc, wykazano zależność objętości centralnego kompartmentu od masy ciała, a klirensu od klirensu kreatyniny i wieku.

DzieciBadania farmakokinetyki u niemowląt i dzieci z zakażeniem wykazały, że wartości Cmax po podaniu meropenemu w dawkach 10, 20 i 40 mg/kg mc. były zbliżone do wartości u dorosłych po podaniu dawek, odpowiednio 500, 1 000 i 2 000 mg. Porównanie wykazało zgodność danych farmakokinetycznych w zakresie dawek i okresów półtrwania, z danymi obserwowanymi u dorosłych, z wyjątkiem najmłodszych dzieci (w wieku < 6 miesięcy, u których t1/2 wynosi 1,6 godziny). Średni klirens meropenemu wynosił 5,8 ml/min/kg mc. (6−12 lat), 6,2 ml/min/kg mc. (2−5 lat), 5,3 ml/min/kg mc. (6−23 miesięcy) i 4,3 ml/min/kg mc. (2−5 miesięcy). W ciągu 12 godzin około 60% dawki jest wydalane w moczu w postaci meropenemu, a następne 12% w postaci metabolitu. Stężenie meropenemu w płynie mózgowo-rdzeniowym u dzieci z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych stanowi około 20% stężenia w osoczu, jednak istnieje znacząca zmienność osobnicza.

Farmakokinetyka meropenemu u noworodków wymagających leczenia przeciwzakaźnego wykazywała większy klirens u noworodków w starszym wieku chronologicznym lub ciążowym, z ogólnym średnim okresem półtrwania wynoszącym 2,9 godziny. U 95% wcześniaków i u 91% noworodków urodzonych o czasie, symulacja Monte Carlo przeprowadzona w oparciu o populacyjny model farmakokinetyczny wykazała, że podawanie dawki 20 mg/kg mc. co 8 godzin zapewniało utrzymywanie się stężenia meropenemu powyżej wartości MIC określonych dla P. aeruginosa przez ponad 60% czasu (T > MIC) między kolejnymi dawkami.

Osoby w podeszłym wiekuBadania farmakokinetyki u zdrowych osób w podeszłym wieku (65−80 lat) wykazały zmniejszenie klirensu osoczowego, co korelowało ze związanym z wiekiem zmniejszeniem klirensu kreatyniny i mniejszą redukcją klirensu pozanerkowego. U pacjentów w podeszłym wieku zmiana dawki nie jest konieczna poza przypadkami umiarkowanych lub ciężkich zaburzeń czynności nerek (patrz punkt 4.2).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badania na zwierzętach wskazują, że meropenem jest dobrze tolerowany przez nerki. Histologicznie dowiedzione uszkodzenie kanalików nerkowych obserwowano u myszy i psów jedynie po jednorazowym podaniu dawek ≥ 2 000 mg/kg mc. oraz w badaniu u małp otrzymujących przez 7 dni dawkę 500 mg/kg mc.

Meropenem jest na ogół dobrze tolerowany przez ośrodkowy układ nerwowy. W badaniach toksyczności ostrej u gryzoni obserwowano działanie na ośrodkowy układ nerwowy po podaniu dawek przekraczających 1 000 mg/kg mc.

13

Wartość LD50 meropenemu u gryzoni po podaniu dożylnym jest większa niż 2000 mg/kg mc.

W trwających do 6 miesięcy badaniach z dawkami wielokrotnymi meropenemu obserwowano tylko niewielkie zmiany, w tym zmniejszenie parametrów czerwonokrwinkowych u psów.

W badaniach na szczurach po podaniu dawek do 750 mg/kg mc. i na małpach po podaniu dawek do 360 mg/kg mc. nie dowiedziono potencjalnego działania mutagennego, ani toksycznego wpływu na reprodukcję.

We wstępnym badaniu na małpach po podaniu dawki 500 mg/kg mc. stwierdzono zwiększenie częstości poronień.

U młodych zwierząt w porównaniu z osobnikami dorosłymi nie stwierdzono zwiększonej wrażliwości na meropenem. Produkt leczniczy w postaci dożylnej był dobrze tolerowany przez zwierzęta.

W badaniach na zwierzętach meropenem i jego jedyny metabolit miały podobny profil toksyczności.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Sodu węglan bezwodny.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6.

6.3 Okres ważności

18 miesięcy

Po odtworzeniu: przygotowane roztwory do wstrzykiwań lub infuzji należy podawać natychmiast po sporządzeniu.Czas od rozpoczęcia rozpuszczenia do zakończenia wstrzyknięcia dożylnego nie powinien przekraczać jednej godziny.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego. Warunki przechowywania produktu leczniczego po odtworzeniu, patrz punkt 6.3.

Nie zamrażać przygotowanego roztworu.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Meropenem ACIC, 500 mg:674 mg proszku w fiolkach o pojemności 20 ml z bezbarwnego szkła typu I, z korkiem z gumy halobutylowej i aluminiowym wieczkiem w tekturowym pudełku.

Meropenem ACIC, 1 g:1 348 mg proszku w fiolkach o pojemności 30 ml z bezbarwnego szkła typu I, z korkiem z gumy halobutylowej i aluminiowym wieczkiem w tekturowym pudełku.

14

Produkt leczniczy dostępny jest w opakowaniach zawierających 1 lub 10 fiolek.Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

WstrzyknięcieMeropenem stosowany do szybkiego wstrzyknięcia dożylnego można rozpuścić w jałowej wodzie do wstrzykiwań.

InfuzjaZawartość fiolki z meropenemem stosowanym w infuzji dożylnej można rozpuścić bezpośrednio w 0,9% roztworze chlorku sodu lub 5% roztworze glukozy do infuzji.

Każda fiolka przeznaczona jest wyłącznie do jednorazowego użycia.

W trakcie przygotowywania roztworu oraz jego podawania należy zachować standardowe warunki aseptyki.

Przed użyciem roztwór należy wstrząsnąć.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

ACIC Europe LimitedLeontiou, 163, CLERIMOS BUILIDING, 2nd floor3022 LimassolCypr

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU /DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

15

OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ

16

INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH

OPAKOWANIE KARTONOWE



2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ(YCH)

Każda fiolka zawiera 500 mg meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego.Każda fiolka zawiera 1 g meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego.

3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH

Sodu węglan bezwodnyDodatkowe informacje, patrz ulotka.

4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA

Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji

1 fiolka10 fiolek

5. SPOSÓB I DROGA(I) PODANIA

Do podania dożylnego.Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.Tylko do jednorazowego użytku.

6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI

Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE

8. TERMIN WAŻNOŚCI

Termin ważności (EXP)

17

9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA

Po odtworzeniu:Przygotowane roztwory do wstrzykiwań lub infuzji należy zużyć natychmiast. Czas od rozpoczęcia przygotowywania roztworu do zakończenia jego podawania we wstrzyknięciu dożylnym lub infuzji nie powinien przekraczać 1 godziny.Nie zamrażać przygotowanego roztworu.

10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE

11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO


12. NUMER(Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

13. NUMER SERII

Nr serii:

14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI

Produkt leczniczy wydawany z przepisu lekarza − Rp

15. INSTRUKCJA UŻYCIA

16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A

MEROPENEM ACIC 500 MGMEROPENEM ACIC 1 G

18

INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH BEZPOŚREDNICH

FIOLKA



2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ(YCH)

Każda fiolka zawiera 500 mg meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego.Każda fiolka zawiera 1 g meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego.

3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH

Sodu węglan bezwodnyDodatkowe informacje, patrz ulotka.

4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA

Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji

Fiolka 20 ml Fiolka 30 ml

5. SPOSÓB I DROGA(I) PODANIA

Do podania dożylnego.Tylko do jednorazowego użytku.

6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI

Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE

8. TERMIN WAŻNOŚCI

Termin ważności (EXP)

19

9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA

Po odtworzeniu: zużyć w ciągu jednej godziny.Nie zamrażać sporządzonego roztworu.

10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE

11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO


12. NUMER(Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

13. NUMER SERII

Nr serii:

14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI

Produkt leczniczy wydawany z przepisu lekarza − Rp.

15. INSTRUKCJA UŻYCIA

16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A

MEROPENEM ACIC 500 MGMEROPENEM ACIC 1 G

20

ULOTKA DLA PACJENTA

21

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika


Meropenemum

Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.- Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.- W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. - Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.- Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki:1. Co to jest lek Meropenem ACIC i w jakim celu się go stosuje2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC3. Jak stosować lek Meropenem ACIC4. Możliwe działania niepożądane5. Jak przechowywać lek Meropenem ACIC6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Meropenem ACIC i w jakim celu się go stosuje

Lek Meropenem ACIC należy do grupy leków nazywanych antybiotykami karbapenemowymi.Jego działanie polega na niszczeniu bakterii, które mogą wywoływać ciężkie zakażenia.

- Zakażenia płuc (zapalenie płuc)- Zakażenia płuc i oskrzeli u pacjentów z mukowiscydozą- Powikłane zakażenia dróg moczowych- Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej- Zakażenia, które mogą się pojawić podczas i po porodzie- Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich- Ostre bakteryjne zakażenie mózgu (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych)

Lek Meropenem ACIC może być stosowany w leczeniu pacjentów z neutropenią i gorączką, jeśli podejrzewa się u nich zakażenie bakteryjne.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC

Kiedy nie stosować leku Meropenem ACIC− jeśli pacjent ma uczulenie na meropenem lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku

(wymienione w punkcie 6)− jeśli pacjent ma uczulenie na inne antybiotyki, takie jak penicyliny, cefalosporyny lub

karbapenemy, gdyż może być również uczulony na meropenem

Ostrzeżenia i środki ostrożnościPrzed zastosowaniem leku Meropenem ACIC należy poinformować lekarza:

22

- jeśli pacjent ma problemy zdrowotne, takie jak zaburzenia czynności wątroby lub nerek- jeśli u pacjenta wystąpiła ciężka biegunka po zastosowaniu innych antybiotyków

Wynik testu Coombsa wykonywanego podczas leczenia może być dodatni, co świadczy o występowaniu przeciwciał, które mogą niszczyć krwinki czerwone. Lekarz omówi to z pacjentem. W razie wątpliwości, czy którakolwiek z wyżej wymienionych sytuacji dotyczy pacjenta, należy o tym powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC.

DzieciLeku Meropenem ACIC nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 3 miesiąca życia.

Inne leki i Meropenem ACICNależy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.Lek Meropenem ACIC może bowiem wpływać na działanie niektórych leków i niektóre leki mogą wpływać na działanie leku Meropenem ACIC.

W szczególności, należy poinformować zwłaszcza lekarza lub pielęgniarkę, jeśli pacjent stosuje:- Probenecyd (stosowany w leczeniu dny moczanowej)- Walproinian sodu (stosowany w leczeniu padaczki). Leku Meropenem ACIC nie należy

stosować, ponieważ może osłabić działanie walproinianu sodu.

Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje ciążę, przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC powinna powiedzieć o tym lekarzowi.

Należy unikać stosowania meropenemu w czasie ciąży.Lekarz podejmie decyzję, czy zastosować meropenem.

Jeśli kobieta karmi lub planuje karmić piersią, przed zastosowaniem leku Meropenem ACIC powinna powiedzieć o tym lekarzowi. Małe ilości leku mogą przenikać do mleka kobiecego i działać na dziecko. Dlatego lekarz podejmie decyzję, czy powinno się stosować meropenem w okresie karmienia piersią.

Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszynNie prowadzono badań wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznychi obsługiwania maszyn.

Lek Meropenem ACIC zawiera sód.Meropenem ACIC 500 mg: ten lek zawiera około 2,0 mEq sodu na dawkę 500 mg, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

Meropenem ACIC 1 g: ten lek zawiera około 4,0 mEq sodu na dawkę 1 g, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

Jeżeli ze względu na stan zdrowia konieczne jest kontrolowanie ilości sodu spożywanego przez pacjenta, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce.

3. Jak stosować lek Meropenem ACIC

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

23

Dorośli− Dawka leku zależy od rodzaju zakażenia, miejsca zakażenia w organizmie i nasilenia

zakażenia. Lekarz ustali odpowiednią dawkę dla danego pacjenta.− Dawka dla pacjentów dorosłych wynosi zwykle od 500 mg (miligramów) do 2 g (gramów). Lek

zazwyczaj będzie podawany co 8 godzin. Jednak w przypadku zaburzeń czynności nerek lek może być podawany rzadziej.

Stosowanie u dzieci i młodzieży − Dawka dla dzieci w wieku powyżej 3 miesięcy i do 12 lat zależy od wieku i masy ciała dziecka.

Zazwyczaj stosuje się dawkę od 10 mg do 40 mg leku Meropenem ACIC na każdy kilogram (kg) masy ciała dziecka. Dawki leku podaje się zwykle co 8 godzin. Dzieciom o masie ciała większej niż 50 kg podaje się dawkę stosowaną u dorosłych.

− Lek Meropenem ACIC będzie podawany w postaci wstrzyknięcia lub infuzji dużej żyły.− Lek Meropenem ACIC będzie podawany przez lekarza lub pielęgniarkę.− Niektórzy pacjenci, rodzice i opiekunowie są przeszkoleni, aby móc podawać lek Meropenem

ACIC w domu. Instrukcja podawania jest zamieszczona w tej ulotce (w punkcie „Instrukcja samodzielnego podawania leku Meropenem ACIC w domu”). Należy zawsze stosować lek Meropenem ACIC ściśle według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.

− Leku nie należy mieszać lub dodawać do roztworów zawierających inne leki.− Podanie leku może trwać około 5 minut lub od 15 do 30 minut. Lekarz poinformuje pacjenta, jak

należy podawać lek Meropenem ACIC.− Zazwyczaj lek podaje się o tej samej porze każdego dnia.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Meropenem ACICJeśli przypadkowo zastosowano dawkę leku większą niż zalecona, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala.

Pominięcie zastosowania leku Meropenem ACICJeśli pominięto wstrzykniecie leku, należy to zrobić najszybciej jak to możliwe. Jeśli jednak czas do podania kolejnej dawki leku jest krótki, należy opuścić pominięte wstrzyknięcie.

W celu uzupełnienia pominiętej dawki nie należy podawać dawki podwójnej (dwóch wstrzyknięć w tym samym czasie).

Przerwanie stosowania leku Meropenem ACICNie należy przerywać stosowania leku Meropenem ACIC, dopóki lekarz tego nie zaleci.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie reakcje alergiczneJeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja alergiczna, należy przerwać stosowanie leku Meropenem ACIC i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Pacjent może pilnie potrzebować pomocy medycznej. Objawy mogą obejmować nagle występujące:− Ciężką wysypkę, swędzenie lub pokrzywkę na skórze− Obrzęk twarzy, warg, języka lub innych części ciała− Duszność, świszczący oddech lub trudności w oddychaniu

Uszkodzenie krwinek czerwonych (częstość nieznana)

24

Do objawów należy:− Niespodziewany brak tchu − Czerwony lub brązowy moczJeśli wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Inne możliwe działania niepożądane:

Często (występują u 1 do 10 pacjentów na 100)

− Bóle brzucha (żołądka)− Uczucie mdłości (nudności)− Mdłości (wymioty)− Biegunka− Bóle głowy− Wysypka, swędzenie skóry− Ból i stan zapalny− Zwiększona liczba płytek krwi (w badaniach krwi)− Zmiany w wynikach badań laboratoryjnych krwi, w tym wyników określających czynność

wątroby.

Niezbyt często (występują u 1 do 10 pacjentów na 1 000)− Zmiany we krwi. Należą do nich zmniejszenie liczby płytek krwi (co może powodować skłonność

do powstawania siniaków), zwiększenie liczby białych krwinek, zmniejszenie liczby innych białych krwinek, wzrost stężenia substancji zwanej „bilirubiną”.

Lekarz może zalecić wykonanie kontrolnych badań krwi.− Zmiany wyników badań krwi, w tym wyników określających czynność nerek.− Uczucie mrowienia (szpilek, igieł)− Zakażenia jamy ustnej lub pochwy, które są spowodowane przez grzyby (pleśniawki)

Rzadko (występujące u 1 do 10 na 10 000)− Drgawki (konwulsje)

Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)− Zapalenie jelit z biegunką− Ból żył w miejscu wstrzyknięcia leku Meropenem ACIC − Inne zmiany we krwi. Do objawów należą częste infekcje, wysoka temperatura ciała i ból gardła.

Lekarz może zalecić wykonanie kontrolnych badań krwi.− Nagłe wystąpienie ciężkiej wysypki, pęcherzy lub złuszczenia się skóry. Może to przebiegać z

wysoką gorączką i bólami stawów

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, ul. Ząbkowska 41, 03-736 Warszawa, tel.: 22 4921301, faks 22 4921309, e-mail: [email protected]ęki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Meropenem ACIC

25


Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku, po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku.


Nie zamrażać przygotowanego roztworu.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Meropenem

- Substancja czynną leku jest meropenem. Każda fiolka zawiera 500 mg meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego. Każda fiolka zawiera 1 g meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego.- Pozostały składnik to: węglan sodu bezwodny.

Jak wygląda lek Meropenem ACIC i co zawiera opakowanieMeropenem ACIC jest krystalicznym proszkiem białym do jasnożółtego.

Wielkość opakowania: 1 lub 10 fiolek.Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny:ACIC Europe LimitedLeontiou, 163, CLERIMOS BUILIDING, 2nd floor3022 LimassolCypr

Importer:S.C. Antibiotice S.A.1 Valea Lupului Street707410 IasiRumunia

Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskichEuropejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:

Hiszpania: Meropenem ACIC 500 mg/1 g polvo para solución inyectable o para perfusión EFGNiemcy: Meropenem ratiopharm 500 mg/1 g Pulver zur Herstellung einer Injektions- bzw. InfusionslösungPolska: Meropenem ACICWielka Brytania: Meropenem 500 mg/1 g, solution for injection/infusionWłochy: Meropenem ACIC

26

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

Zalecenia/Edukacja medyczna

Antybiotyki stosuje się w leczeniu zakażeń wywoływanych przez bakterie. Są nieskuteczne w leczeniu zakażeń wirusowych.

Niekiedy zakażenia bakteryjne nie reagują na leczenie antybiotykiem. Jedną z najczęstszych przyczyn jest oporność bakterii wywołujących zakażenie na zastosowany antybiotyk. Oznacza to, że bakterie mogą przetrwać cykl leczenia, a nawet namnażać się mimo stosowania antybiotyku.

Oporność bakterii na antybiotyki może być spowodowana różnymi przyczynami, a ryzyko rozwoju takiej oporności można zmniejszyć przez rozważne stosowanie antybiotyków.

Antybiotyk przepisany przez lekarza przeznaczony jest wyłącznie do leczenia aktualnie występującej choroby. Zwrócenie uwagi na poniższe zalecenia pomoże zapobiec rozwojowi opornych bakterii, co uniemożliwiłoby skuteczne działanie antybiotyku.

1. Bardzo ważne jest przyjmowanie antybiotyku we właściwej dawce, o określonej godzinie i przez właściwą liczbę dni. Należy przeczytać instrukcje zawarte w ulotce i w razie wątpliwości poprosić o wyjaśnienie lekarza lub farmaceutę.

2. Pacjent nie powinien stosować antybiotyku, który nie był przepisany specjalnie dla niego. Powinien stosować go wyłącznie w celu leczenia zakażenia, na które antybiotyk został przepisany.

3. Pacjent nie powinien przyjmować antybiotyków przepisanych innej osobie, nawet, jeśli miała podobne zakażenie.

4. Nie należy przekazywać innym osobom antybiotyków przepisanych danemu pacjentowi.5. Jeśli po zakończeniu zaleconego cyklu leczenia pozostały jakiekolwiek resztki antybiotyku,

należy odnieść je do apteki w celu zapewnienia jego właściwego zniszczenia.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:

Instrukcja samodzielnego podawania leku Meropenem ACIC w domuNiektórzy pacjenci, rodzice i opiekunowie mogą zostać przeszkoleni, aby móc podać lek Meropenem ACIC w domu.

− Ten lek należy zmieszać z innym płynem (rozcieńczalnikiem). Lekarz poinstruuje, ile rozcieńczalnika użyć.

− Lek należy podać bezpośrednio po sporządzeniu.

Jak przygotować lek1. Należy umyć i dokładnie osuszyć ręce. Przygotować czyste stanowisko do pracy.2. Wyjąć fiolkę leku Meropenem ACIC z opakowania. Należy sprawdzić fiolkę i datę ważności.

Należy sprawdzić, czy fiolka nie jest naruszona i nie jest uszkodzona.3. Należy usunąć kolorowe zamknięcie i przetrzeć szary gumowy korek wacikiem nasączonym

alkoholem. Poczekać aż korek będzie suchy.4. Należy połączyć nową jałową igłę z nową jałową strzykawką, nie dotykając ich końców. 5. Do strzykawki należy nabrać zaleconą objętość jałowej Wody do wstrzykiwań. Potrzebna

objętość wody znajduje się w tabeli niżej:

27

Dawka leku Meropenem ACIC Objętość Wody do wstrzykiwań, niezbędna do rozpuszczenia

500 mg (miligramów) 10 ml (mililitrów)1 g (gram) 20 ml1,5 g 30 ml2 g 40 ml

Uwaga: Jeśli przepisana dawka leku Meropenem ACIC jest większa niż 1 000 mg, będzie potrzebna więcej niż jedna fiolka tego leku. Można wtedy nabrać do jednej strzykawki roztwór z wielu fiolek.

6. Wkłuć igłę strzykawki przez środek gumowego korka i dodać zaleconą objętość Wody do wstrzykiwań do fiolki lub fiolek z lekiem Meropenem ACIC.

7. Wyjąć igłę z fiolki i wstrząsać fiolką przez około 5 sekund lub do czasu rozpuszczenia się proszku. Jeszcze raz przetrzeć gumowy korek nowym wacikiem nasączonym alkoholem i poczekać aż korek będzie suchy.

8. Z tłokiem strzykawki wciśniętym do końca należy ponownie wkłuć igłę przez gumowy szary korek. Należy trzymać strzykawkę i fiolkę, a następnie odwrócić fiolkę do góry dnem.

9. Trzymając koniec igły zanurzony w roztworze należy pociągnąć tłok strzykawki i nabrać do strzykawki cały roztwór z fiolki.

10. Wyjąć igłę ze strzykawką z fiolki i odłożyć pustą fiolkę w bezpieczne miejsce.11. Należy trzymać strzykawkę w pozycji pionowej, igłą do góry. Popukać lekko strzykawkę, aby

pęcherzyki powietrza w strzykawce przesunęły się do góry.12. Usunąć powietrze ze strzykawki przez delikatne naciskanie tłoka, aż całe powietrze zostanie

usunięte.13. Jeśli lek Meropenem ACIC jest stosowany w domu, zużyte igły i zestaw do podawania infuzji

należy usunąć we właściwy sposób. Jeśli lekarz zadecyduje o przerwaniu leczenia, należy usunąć niewykorzystany lek zgodnie z lokalnymi przepisami.

Podawanie lekuLek można podawać przez krótką kaniulę lub wenflon, lub przez port albo dojście centralne.

Podawanie leku Meropenem ACIC przez krótką kaniulę lub wenflon1. Usunąć igłę ze strzykawki i ostrożnie wyrzucić do pojemnika przeznaczonego na ostre odpady.2. Przeczyścić koniec kaniuli lub wenflonu wacikiem nasączonym alkoholem i odczekać aż będzie

suchy. Zdjąć zamknięcie kaniuli i podłączyć strzykawkę.3. Powoli naciskać tłok strzykawki tak, aby równomiernie podawać antybiotyk przez około 5 minut.4. Po zakończeniu podawania antybiotyku i opróżnieniu strzykawki odłączyć strzykawkę

i przepłukać kaniulę, zgodnie z zaleceniami lekarza lub pielęgniarki.5. Zamknąć kaniulę i ostrożnie wyrzucić strzykawkę do pojemnika przeznaczonego na ostre

odpady.

Podawanie leku Meropenem ACIC przez port lub dojście centralne1. Zdjąć zamknięcie portu lub linii centralnej, przeczyścić koniec linii wacikiem nasączonym

alkoholem i poczekać aż wyschnie.2. Podłączyć strzykawkę i powoli naciskać tłok strzykawki, aby równomiernie podawać antybiotyk

przez około 5 minut.3. Po zakończeniu podawania antybiotyku odłączyć strzykawkę i przepłukać linię zgodnie

z zaleceniami lekarza lub pielęgniarki.4. Założyć nowe zamknięcie na linię centralną i ostrożnie wyrzucić strzykawkę do pojemnika

przeznaczonego na ostre odpady.

28

SZCZEGÓŁOWE INFORMACJEDLA FACHOWEGO PERSONELU MEDYCZNEGO

29

Meropenem ACICDo podawania dożylnego



2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Meropenem ACIC 500 mgKażda fiolka zawiera 500 mg meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego.

Meropenem ACIC 1 gKażda fiolka zawiera 1 g meropenemu w postaci meropenemu trójwodnego.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu:

Każda fiolka 500 mg zawiera 104 mg węglanu sodu w ilości odpowiadającej około 2,0 mEq sodu (około 45 mg). Każda fiolka 1 g zawiera 208 mg węglanu sodu w ilości odpowiadającej około 4,0 mEq sodu (około 90 mg).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzjiKrystaliczny proszek biały do jasnożółtego.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Meropenem ACIC jest wskazany do leczenia następujących zakażeń u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 3 miesięcy (patrz punkty 4.4 i 5.1): - zapalenie płuc, w tym pozaszpitalne i szpitalne zapalenie płuc- zapalenie oskrzeli i płuc w przebiegu mukowiscydozy- powikłane zakażenia dróg moczowych - powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej- zakażenia śród- i poporodowe- powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich- ostre bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych Produkt leczniczy Meropenem ACIC można stosować w leczeniu gorączkujących pacjentów z neutropenią, jeżeli podejrzewa się, że gorączka spowodowana jest zakażeniem bakteryjnym.

30

Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania lekówprzeciwbakteryjnych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Poniższe tabele zawierają ogólne zalecenia dotyczące dawkowania. Dawka i czas leczenia meropenemem powinny uwzględniać rodzaj leczonego zakażenia, w tym jego ciężkość i odpowiedź kliniczną.

DawkowanieU dorosłych i młodzieży dawka 2 g, trzy razy na dobę i dawka do 40 mg/kg mc. trzy razy na dobę u dzieci może być szczególnie właściwa podczas leczenia niektórych rodzajów zakażeń, takich jak zakażenia szpitalne bakteriami Pseudomonas aeruginosa lub Acinetobacter spp.

Należy dodatkowo rozważyć schemat dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz poniżej).

Dorośli i młodzież



500 mg lub 1 g

Zapalenie płuc i oskrzeli w przebiegu mukowiscydozy 2 g

Powikłane zakażenia dróg moczowych 500 mg lub 1 g

Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej 500 mg lub 1 g

Zakażenie śród- i poporodowe 500 mg lub 1 g

Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 500 mg lub 1 g

Ostre, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych 2 g

Leczenie gorączkujących pacjentów z neutropenią 1 g

Meropenem podaje się zwykle w infuzji dożylnej trwającej około 15 do 30 minut (patrz punkty 6.2, 6.3 i 6.6).

Alternatywnie dawki do 1 g można podawać w trwającym około 5 minutwstrzyknięciu dożylnym (bolusie). Dostępne dane potwierdzające bezpieczeństwo stosowania u dorosłych dawki 2 g we wstrzyknięciu dożylnym (bolus) są ograniczone.

Zaburzenie czynności nerekDawkę dla dorosłych i młodzieży należy zmodyfikować, jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 51 ml/min, patrz niżej. Dane potwierdzające taką modyfikację dla jednostkowej dawki 2 g są ograniczone.

Klirens kreatyniny (ml/min)

Dawka (na podstawie jednostkowych dawek 500 mg, 1 g lub 2 g, patrz tabela wyżej)

Częstość podawania

26–50 jedna dawka jednostkowa co 12 godzin

10–25 pół dawki jednostkowej co 12 godzin

31

< 10 pół dawki jednostkowej co 24 godziny

Meropenem jest usuwany z krążenia metodą hemodializy i hemofiltracji. Odpowiednią dawkę należy podać po zakończeniu cyklu hemodializy.

Nie ustalono zaleceń odnośnie dawkowania u pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej.

Zaburzenia czynności wątrobyU pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby modyfikacja dawki nie jest konieczna (patrz punkt 4.4).

Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wiekuU pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek lub z klirensem kreatyninywiększym niż 50 ml/min modyfikacja dawki nie jest konieczna.

Dzieci i młodzież

Dzieci w wieku poniżej 3 miesięcyNie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności meropenemu u dzieci w wieku poniżej 3 miesięcy ani nie ustalono dla nich optymalnego schematu dawkowania. Jednak ograniczone dane farmakokinetyczne świadczą o tym, że odpowiednim schematem dawkowania może być podawanie meropenemu w dawce 20 mg/kg mc. co 8 godzin (patrz punkt 5.2).

Dzieci w wieku od 3 miesięcy do 11 lat, o masie ciała do 50 kgW tabeli niżej przedstawiono zalecane schematy dawkowania;



10 lub 20 mg/kg

Zapalenie płuc i oskrzeli w przebiegu mukowiscydozy 40 mg/kg

Powikłane zakażenia dróg moczowych 10 lub 20 mg/kg

Powikłane zakażenia w obrębie jamy brzusznej 10 lub 20 mg/kg

Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich 10 lub 20 mg/kg

Ostre, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych

40 mg/kg

Leczenie gorączkujących pacjentów z neutropenią 20 mg/kg

Dzieci o masie ciała większej niż 50 kgNależy podawać dawkę zalecaną dla pacjentów dorosłych.

Brak doświadczenia dotyczącego stosowania produktu leczniczego u dzieci z zaburzeniami czynności nerek.

Sposób podawaniaMeropenem podaje się w infuzji dożylnej trwającej około 15 do 30 minut (patrz punkty 6.2, 6.3 i 6.6). Alternatywnie, można podawać meropenem w dawkach do 20 mg/kg mc. we wstrzyknięciu dożylnym trwającym około 5 minut. Dostępne są ograniczone dane potwierdzające bezpieczeństwo podawania dzieciom dawki 40 mg/kg mc. we wstrzyknięciu dożylnym (bolus).

4.3 Przeciwwskazania

32

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Nadwrażliwość na którykolwiek lek przeciwbakteryjny z grupy karbapenemów. Ciężka nadwrażliwość (np. reakcje anafilaktyczne, ciężkie reakcje skórne) na którykolwiekinny lek przeciwbakteryjny z grupy beta-laktamów (np. penicyliny lub cefalosporyny).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wybierając meropenem do leczenia konkretnego pacjenta należy ocenić przydatność podawania leku przeciwbakteryjnego z grupy karbapenemów na podstawie takich czynników, jak ciężkość zakażenia, występowanie oporności na inne odpowiednie leki przeciwbakteryjne i ryzyko związane z zakażeniem bakterią oporną na karbapenemy.

Tak jak w przypadku wszystkich antybiotyków beta-laktamowych, odnotowano ciężkie i sporadyczne śmiertelne reakcje nadwrażliwości (patrz punkty 4.3 i 4.8).

Pacjenci, u których w przeszłości wystąpiły reakcje nadwrażliwości na karbapenemy, penicyliny lub inne antybiotyki beta-laktamowe, mogą być również nadwrażliwi na meropenem. Przed rozpoczęciem leczenia meropenemem należy przeprowadzić szczegółowy wywiad dotyczący występowania w przeszłości reakcji nadwrażliwości na antybiotyki beta-laktamowe.W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji alergicznej należy przerwać podawanie produktu leczniczego i wdrożyć odpowiednie postępowanie.

Podczas stosowania prawie każdego leku przeciwbakteryjnego, w tym meropenemu, notowano występowanie zapalenia okrężnicy związanego ze stosowaniem antybiotyków i rzekomo błoniastego zapalenia okrężnicy o nasileniu od lekkiego do zagrażającego życiu. Dlatego ważne jest, aby wziąć pod uwagę takie rozpoznanie u pacjentów, u których biegunka wystąpi podczas lub po zakończeniu leczenia meropenemem (patrz punkt 4.8). Należy rozważyć przerwanie podawania leku i zastosowanie specyficznego leczenia zakażeń Clostridium difficile. Nie należy stosować leków hamujących perystaltykę jelit. Podczas leczenia karbapenemami, w tym meropenemem, niezbyt często notowano napady drgawek(patrz punkt 4.8).Podczas leczenia meropenemem należy ściśle kontrolować czynność wątroby ze względu na ryzyko hepatotoksyczności (zaburzenia czynności wątroby z cholestazą i cytolizą) (patrz punkt 4.8).

Stosowanie u pacjentów z chorobami wątroby: u pacjentów z istniejącymi uprzednio zaburzeniami czynności wątroby należy kontrolować czynność wątroby podczas leczenia meropenemem. Modyfikacja dawkowania nie jest konieczna (patrz punkt 4.2).Podczas leczenia meropenemem może wystąpić dodatni wynik bezpośredniego i pośredniego testu Coombsa.Nie zaleca się jednoczesnego stosowania meropenemu i kwasu walproinowego/walproinianu sodu (patrz punkt 4.5).Meropenem ACIC 500 mg: Meropenem ACIC 500 mg, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji zawiera sód.Meropenem ACIC 1 g: Meropenem ACIC 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji zawiera sód.Meropenem ACIC 500 mg: Ten produkt leczniczy zawiera około 2,0 mEq sodu na dawkę 500 mg, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. Meropenem ACIC 1 g: Ten produkt leczniczy zawiera około 4,0 mEq sodu na dawkę 1 g, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

33

Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących interakcji z innymi niż probenecyd produktami leczniczymi. Probenecyd konkuruje z meropenemem o aktywne wydzielanie kanalikowe, dlatego hamujewydalanie meropenemu przez nerki, co powoduje wydłużenie okresu półtrwania w fazie eliminacji oraz zwiększenie stężenia meropenemu w osoczu. Należy zachować ostrożność, jeżeli probenecyd stosuje się jednocześnie z meropenemem.Nie badano możliwego wpływu meropenemu na wiązanie z białkami lub na metabolizm innych produktów leczniczych. Jednak meropenem wiąże się z białkami osocza w tak małym stopniu, że nie należy spodziewać się interakcji z innymi lekami, zachodzących w tym mechanizmie.Jednoczesne podawanie kwasu walproinowego i karbapenemów powodowało zmniejszenie się w ciągu dwóch dni stężenia kwasu walproinowego we krwi o 60%−100%. Zmniejszanie się stężenia następuje szybko, jest duże i nie wydaje się możliwe do opanowania, dlatego należy unikać skojarzonego stosowania kwasu walproinowego i karbapenemów (patrz punkt 4.4). Doustne leki przeciwzakrzepowe Jednoczesne stosowanie antybiotyków i warfaryny może nasilać jej działanie przeciwzakrzepowe. U pacjentów, którzy otrzymywali jednocześnie leki przeciwbakteryjne donoszono o wielu przypadkach zwiększenia działania przeciwzakrzepowego doustnych leków przeciwzakrzepowych, w tym warfaryny. Ryzyko może zależeć od rodzaju zakażenia, wieku i stanu ogólnego pacjenta, dlatego trudno jest ocenić wpływ stosowanego antybiotyku na zwiększenie INR (międzynarodowy wskaźnik znormalizowany, ang. International Normalized Ratio). Podczas i krótko po jednoczesnym podaniu antybiotyków i doustnego leku przeciwzakrzepowego zaleca się częstą kontrolę INR.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

PłodnośćBrak danych odnośnie potencjalnego oddziaływania meropenemu na płodność mężczyzn i kobiet.

CiążaBrak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania meropenemu u kobiet w okresie ciąży.Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3).W celu zachowania ostrożności, zaleca się unikać stosowania meropenemu w okresie ciąży.

Karmienie piersiąNie wiadomo, czy meropenem przenika do mleka ludzkiego. Niewielkie stężenia meropenemu wykrywano w mleku karmiących zwierząt. Biorąc pod uwagę korzyści z leczenia dla kobiety należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub przerwaniu /nie podejmowaniu terapii meropenemem.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań wpływu meropenemu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

W przeglądzie danych dotyczących 5026 zastosowań meropenemu u 4 872 pacjentów, najczęściej notowanymi działaniami niepożądanymi leku były: biegunka (2,3%), wysypka (1,4%), nudności/wymioty (1,4%) oraz odczyny zapalne w miejscu injekcji (1,1%). Najczęściej zgłaszanymi zmianami w wynikach badań laboratoryjnych po zastosowaniu meropenemu były: trombocytoza (1,6%) i zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (1,5%−4,3%).

Wymienione w tabeli działania niepożądane o nieznanej częstości odnotowano po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu, lecz nie obserwowano ich u 2 367 pacjentów, którzy brali udział w

34

badaniach klinicznych meropenemu podawanego dożylnie i domięśniowo przed uzyskaniem dopuszczenia do obrotu.

Wszystkie działania niepożądane podano w poniższej tabeli zgodnie z klasyfikacją układówi narządów oraz częstością: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000) i częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania, działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Tabela 1

Klasyfikacja układów i narządów

Częstość Działanie

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Niezbyt często drożdżyca jamy ustnej i pochwy

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Często trombocytemia

Niezbyt często eozynofilia, małopłytkowość,leukopenia, neutropenia

Nieznana agranulocytoza,niedokrwistość hemolityczna

Zaburzenia układu immunologicznego

Nieznana obrzęk naczynioruchowy,anafilaksja (patrz punkty 4.3 i 4.4)

Zaburzenia układu nerwowego Często ból głowy

Niezbyt często parestezje

Rzadko drgawki (patrz punkt 4.4)

Zaburzenia żołądka i jelit Często biegunka, wymioty, nudności,ból brzucha

Nieznana zapalenie okrężnicy związane ze stosowaniem antybiotyku (patrz punkt 4.4)

Zaburzenia wątroby Często zwiększenie aktywności aminotransferaz,fosfatazy zasadowej lubdehydrogenazy mleczanowej we krwi

Niezbyt często zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często wysypka, świąd

Niezbyt często pokrzywka

Nieznana toksyczne martwiczeoddzielanie naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

Nieznana zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia

35

mocznika we krwi

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

Często stan zapalny, ból

Niezbyt często zakrzepowe zapalenie żył

Nieznana ból w miejscu podania

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanychPo dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, ul. Ząbkowska 41, 03-736 Warszawa, tel.: 22 4921301, faks 22 4921309, e-mail: [email protected]

4.9 Przedawkowanie

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może wystąpić przedawkowanie względne, jeśli dawki nie zmodyfikowano w sposób opisany w punkcie 4.2. Ograniczone doświadczenie z okresu po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu wskazuje, że jeśli po przedawkowaniu wystąpią działania niepożądane, odpowiadają one profilowi działań niepożądanych opisanych w punkcie 4.8; mają na ogół niewielkie nasilenie i ustępują po odstawieniu produktu leczniczego lub zmniejszeniu jego dawki. Należy rozważyć leczenie objawowe.

U pacjentów z prawidłową czynnością nerek produkt leczniczy jest szybko wydalany przez nerki.

Meropenem i jego metabolit można usunąć z organizmu metodą hemodializy.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, karbapenemy, kod ATC: J01DH02

Mechanizm działaniaDziałanie bakteriobójcze meropenemu polega na hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych przez wiązanie się z białkami wiążącymi penicyliny (PBP, ang. Penicillin Binding Protein).

Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne (PK/PD)Wykazano, że podobnie jak w przypadku innych beta-laktamowych leków przeciwbakteryjnych, skuteczność działania meropenemu zależy od czasu, w jakim stężenie leku przekracza minimalne stężenie hamujące (T > MIC). W modelach nieklinicznych meropenem wykazywał działanie, gdy jego stężenia przekraczające MIC, określone dla drobnoustrojów wywołujących zakażenie, utrzymywały się w osoczu przez około 40% czasu między kolejnymi dawkami. Takich wartości nie ustalono w warunkach klinicznych.

Mechanizm opornościOporność bakterii na meropenem może wynikać ze: (1) zmniejszonej przepuszczalności błony zewnętrznej bakterii Gram-ujemnych (na skutek zmniejszonego wytwarzania poryn), (2) zmniejszonego powinowactwa do docelowych białek wiążących penicyliny, (3) zwiększonej ekspresji składników

36


pompy usuwającej lek z wnętrza komórki i (4) wytwarzania beta-laktamaz, które mogą hydrolizować karbapenemy.Na terenie Unii Europejskiej donoszono o występowaniu lokalnych skupisk zakażeń wywołanych bakteriami opornymi na karbapenemy.

Nie ma wynikającej z mechanizmu działania oporności krzyżowej między meropenemem i lekami z grupy chinolonów, aminoglikozydów, makrolidów i tetracyklin. Jednak bakteria może wykazywać oporność na więcej niż jedną grupę antybiotyków, jeśli w mechanizmie jej powstania bierze udział brak przepuszczalności i (lub) pomp(y) usuwające produkt leczniczy z wnętrza komórki bakteryjnej.

Stężenia graniczneNiżej przedstawiono wartości graniczne MIC zgodnie z zaleceniami Europejskiej Komisji Testowania Wrażliwości Drobnoustrojów (ang. European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing, EUCAST).

Kliniczne wartości graniczne MIC meropenemu wg EUCAST (2009-06-05, v. 3.1)

Drobnoustrój Wrażliwe (susceptible, S) (mg/l)

Oporne (resistant, R) (mg/l)

Enterobacteriaceae ≤ 2 > 8

Pseudomonas ≤ 2 > 8

Acinetobacter ≤ 2 > 8

Grupy Streptococcus A, B, C, G ≤ 2 > 2

Streptococcus pneumoniae1 ≤ 2 > 2

Inne paciorkowce 2 2

Enterococcus -- --

Staphylococcus2 odsyłacz 3 odsyłacz 3

Haemophilus influenzae1 i Moraxella catarrhalis

≤ 2 > 2

Neisseria meningitidis2, 4 ≤ 0,25 > 0,25

Bakterie beztlenowe Gram-dodatnie ≤ 2 > 8

Bakterie beztlenowe Gram-ujemne ≤ 2 > 8

Stężenia graniczne niezwiązane z żadnym gatunkiem5

≤ 2 > 8

1 Stężenia graniczne meropenemu dla Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych wynoszą 0,25/1 mg/l.

2 Szczepy, których MIC przekracza wartość graniczną S/I, są rzadkie lub do tej pory nie notowane. Identyfikację i testy lekowrażliwości takiego wyizolowanego szczepu trzeba powtórzyć i, w razie potwierdzenia wyniku, przesłać ten szczep do laboratorium referencyjnego. Do czasu uzyskania dowodu dotyczącego odpowiedzi klinicznej dla potwierdzonych szczepów, których MIC przekracza aktualną wartość graniczną oporności, należy je zgłaszać jako oporne.

37

3 O wrażliwości gronkowców na meropenem wnioskuje się na podstawie wrażliwości na metycylinę.4 Stężenia graniczne meropenemu wobec Neisseria meningitidis dotyczą tylko zapalenia opon

mózgowo-rdzeniowych.5 Stężenia graniczne niezwiązane z żadnym gatunkiem zostały określone głównie na podstawie

danych PK/PD i są niezależne od rozkładu wartości MIC, określone dla poszczególnych gatunków. Stosuje się je dla gatunków niewymienionych w tabeli i jej odnośnikach.

-- = Nie zaleca się badania wrażliwości, gdyż leczenie tym produktem leczniczym zakażeń wywołanych tymi gatunkami bakterii jest niecelowe.

Rozpowszechnienie oporności nabytej wybranego gatunku drobnoustroju może różnić się w zależności od lokalizacji geograficznej i czasu. Do oceny oporności konieczne są dane lokalne, zwłaszcza podczas leczenia ciężkich zakażeń. Należy zasięgnąć porady specjalisty w razie konieczności, jeżeli częstość występowania oporności na danym obszarze jest tak duża, że przydatność produktu leczniczego (przynajmniej w niektórych rodzajach zakażeń) może budzić wątpliwości.

Listę niżej wymienionych patogenów utworzono na podstawie doświadczenia klinicznego i wytycznych terapeutycznych.

Gatunki zwykle wrażliwe

Tlenowe bakterie Gram-dodatnie:Enterococcus faecalis$

Staphylococcus aureus (wrażliwe na metycylinę)£

Staphylococcus species (wrażliwe na metycylinę) w tym Staphylococcus epidermidisStreptococcus agalactiae (grupa B)Grupa Streptococcus milleri (S. anginosus, S. constellatus, and S. intermedius)Streptococcus pneumoniaeStreptococcus pyogenes (grupa A)

Tlenowe bakterie Gram-ujemne:Citrobacter freudiiCitrobacter koseriEnterobacter aerogenesEnterobacter cloacaeEscherichia coliHaemophilus influenzaeKlebsiella oxytocaKlebsiella pneumoniaeMorganella morganiiNeisseria meningitidesProteus mirabilisProteus vulgarisSerratia marcescens

Beztlenowe bakterie Gram-dodatnie Clostridium perfringensPeptoniphilus asaccharolyticusPeptostreptococcus species (w tym P. micros, P anaerobius, P. magnus)

Beztlenowe bakterie Gram-ujemne Bacteroides caccaeGrupa Bacteroides fragilis Prevotella biviaPrevotella disiens

38

Gatunki, wśród których może występować problem oporności nabytejTlenowe bakterie Gram-dodatnie:Enterococcus faecium$†

Tlenowe bakterie Gram-ujemne Acinetobacter speciesBurkholderia cepaciaPseudomonas aeruginosa

Organizmy o oporności wrodzonejTlenowe bakterie Gram-ujemne Stenotrophomonas maltophiliaLegionella species

Inne drobnoustroje Chlamydophila pneumoniaeChlamydophila psittaciCoxiella burnetiiMycoplasma pneumoniae$ Gatunki, które wykazują naturalną pośrednią wrażliwość £ Wszystkie gronkowce oporne na metycylinę są oporne na meropenem † Oporność ≥ 50% w co najmniej jednym kraju UE.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

U zdrowych osób średni okres półtrwania w osoczu wynosi około 1 godziny, średnia objętość dystrybucji około 0,25 l/kg (11−27 l) i średni klirens 287 ml/min dla dawki 250 mg, zmniejszający się do 205 ml/min dla dawki 2 g. Po podaniu dawek 500 mg, 1 000 mg i 2 000 mg w 30-minutowej infuzji średnie wartości Cmax wynoszą, odpowiednio, około 23, 49 i 115 µg/ml, a odpowiadające im wartości AUC 39,3; 62,3 i 153 µg·godz./ml. Po podaniu dawek 500 mg i 1 000 mg w infuzji trwającej 5 minut wartości Cmax wynoszą 52 i 112 µg/ml. Wielokrotne podawanie meropenemu osobom z prawidłową czynnością nerek w odstępach 8 godzin nie powoduje kumulacji leku.Badanie u 12 pacjentów, którym po zabiegach chirurgicznych z powodu zakażenia w obrębie jamy brzusznej podawano meropenem w dawce 1 000 mg co 8 godzin, wykazało porównywalne wartości Cmax i okresu półtrwania z wartościami u osób zdrowych, ale większą objętość dystrybucji (27 l).

DystrybucjaŚrednie wiązanie meropenemu z białkami osocza wynosi około 2% i jest niezależne od stężenia. Po szybkim podaniu (trwającym 5 minut lub krócej) farmakokinetyka przebiega dwuwykładniczo, ale jest to dużo mniej widoczne po 30-minutowej infuzji. Wykazano, że meropenem dobrze przenika do różnych płynów i tkanek, w tym płuc, wydzieliny oskrzelowej, żółci, płynu mózgowo-rdzeniowego, tkanek żeńskich narządów płciowych, skóry, powięzi, mięśni i wysięku do jamy otrzewnej.

MetabolizmMeropenem jest metabolizowany w procesie hydrolizy pierścienia beta-laktamowego, z wytworzeniem nieczynnego mikrobiologicznie metabolitu. W warunkach in vitro meropenem wykazuje mniejszą niż imipenem wrażliwość na hydrolizę przez ludzką dehydropeptydazę-I (DHP-I), dlatego nie jest konieczne jednoczesne stosowanie inhibitora DHP-I.

EliminacjaMeropenem jest wydalany głównie przez nerki w niezmienionej postaci. Około 70% (50%–75%) podanej dawki wydalane jest w ciągu 12 godzin w niezmienionej postaci, a kolejne 28% w postaci mikrobiologicznie nieczynnego metabolitu. Wydalanie z kałem stanowi tylko około 2% podanej dawki. Zmierzony klirens nerkowy i wpływ probenecydu wskazują, że meropenem podlega zarówno przesączaniu kłębuszkowemu, jak i wydzielaniu w kanalikach nerkowych.

39

Niewydolność nerekZaburzenia czynności nerek powodują zwiększenie wartości AUC w osoczu i wydłużenie okresu półtrwania meropenemu. Wartość AUC zwiększała się 2,4-krotnie u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CrCl 33−74 ml/min), 5-krotnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami (CrCl 4−23 ml/min) i 10-krotnie u pacjentów poddawanych hemodializie (CrCl < 2 ml/min) w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością nerek (CrCl > 80 ml/min). U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek wartość AUC dla nieczynnego mikrobiologicznie metabolitu z otwartym pierścieniem była także znacząco zwiększona. U pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek zaleca się modyfikację dawki (patrz punkt 4.2).Meropenem jest usuwany metodą hemodializy, a klirens podczas hemodializy jest około 4-krotnie większy niż u pacjentów z bezmoczem.

Niewydolność wątrobyW badaniu z udziałem pacjentów z poalkoholową marskością wątroby wykazano brak wpływu choroby wątroby na właściwości farmakokinetyczne meropenemu po podaniu dawek wielokrotnych.

DorośliBadania farmakokinetyczne przeprowadzone u osób chorych nie wykazały znaczących różnic w porównaniu z farmakokinetyką u osób zdrowych z równoważną czynnością nerek. W modelu populacyjnym opracowanym na podstawie danych od 79 pacjentów z zakażeniem w obrębie jamy brzusznej lub zapaleniem płuc, wykazano zależność objętości centralnego kompartmentu od masy ciała, a klirensu od klirensu kreatyniny i wieku.

DzieciBadania farmakokinetyki u niemowląt i dzieci z zakażeniem wykazały, że wartości Cmax po podaniu meropenemu w dawkach 10, 20 i 40 mg/kg mc. były zbliżone do wartości u dorosłych po podaniu dawek, odpowiednio 500, 1 000 i 2 000 mg. Porównanie wykazało zgodność danych farmakokinetycznych w zakresie dawek i okresów półtrwania, z danymi obserwowanymi u dorosłych, z wyjątkiem najmłodszych dzieci (w wieku < 6 miesięcy, u których t1/2 wynosi 1,6 godziny). Średni klirens meropenemu wynosił 5,8 ml/min/kg mc. (6−12 lat), 6,2 ml/min/kg mc. (2−5 lat), 5,3 ml/min/kg mc. (6−23 miesięcy) i 4,3 ml/min/kg mc. (2−5 miesięcy). W ciągu 12 godzin około 60% dawki jest wydalane w moczu w postaci meropenemu, a następne 12% w postaci metabolitu. Stężenie meropenemu w płynie mózgowo-rdzeniowym u dzieci z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych stanowi około 20% stężenia w osoczu, jednak istnieje znacząca zmienność osobnicza.

Farmakokinetyka meropenemu u noworodków wymagających leczenia przeciwzakaźnego wykazywała większy klirens u noworodków w starszym wieku chronologicznym lub ciążowym, z ogólnym średnim okresem półtrwania wynoszącym 2,9 godziny. U 95% wcześniaków i u 91% noworodków urodzonych o czasie, symulacja Monte Carlo przeprowadzona w oparciu o populacyjny model farmakokinetyczny wykazała, że podawanie dawki 20 mg/kg mc. co 8 godzin zapewniało utrzymywanie się stężenia meropenemu powyżej wartości MIC określonych dla P. aeruginosa przez ponad 60% czasu (T > MIC) między kolejnymi dawkami.

Osoby w podeszłym wiekuBadania farmakokinetyki u zdrowych osób w podeszłym wieku (65−80 lat) wykazały zmniejszenie klirensu osoczowego, co korelowało ze związanym z wiekiem zmniejszeniem klirensu kreatyniny i mniejszą redukcją klirensu pozanerkowego. U pacjentów w podeszłym wieku zmiana dawki nie jest konieczna poza przypadkami umiarkowanych lub ciężkich zaburzeń czynności nerek (patrz punkt 4.2).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badania na zwierzętach wskazują, że meropenem jest dobrze tolerowany przez nerki. Histologicznie dowiedzione uszkodzenie kanalików nerkowych obserwowano u myszy i psów

40

jedynie po jednorazowym podaniu dawek ≥ 2 000 mg/kg mc. oraz w badaniu u małp otrzymujących dawkę 500 mg/kg mc. przez 7 dni.Meropenem jest na ogół dobrze tolerowany przez ośrodkowy układ nerwowy. W badaniach toksyczności ostrej u gryzoni obserwowano działanie na ośrodkowy układ nerwowy po podaniu dawek przekraczających 1 000 mg/kg mc.Wartość LD50 meropenemu u gryzoni po podaniu dożylnym jest większa niż 2 000 mg/kg mc.W trwających do 6 miesięcy badaniach z dawkami wielokrotnymi meropenemu obserwowano tylko niewielkie zmiany, w tym zmniejszenie parametrów czerwonokrwinkowych u psów.W badaniach na szczurach po podaniu dawek do 750 mg/kg mc. i na małpach po podaniu dawek do 360 mg/kg mc. nie dowiedziono potencjalnego działania mutagennego, ani toksycznego wpływu na reprodukcję.We wstępnym badaniu na małpach po podaniu dawki 500 mg/kg mc. stwierdzono zwiększenie częstości poronień. U młodych zwierząt w porównaniu z osobnikami dorosłymi nie stwierdzono zwiększonej wrażliwości na meropenem. Produkt leczniczy w postaci dożylnej był dobrze tolerowany przez zwierzęta.W badaniach na zwierzętach meropenem i jego jedyny metabolit miały podobny profil toksyczności.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Sodu węglan bezwodny.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, oprócz wymienionych w punkcie 6.6. 6.3 Okres ważności

18 miesięcy


6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego. Warunki przechowywania produktu leczniczego po odtworzeniu, patrz punkt 6.3.Nie zamrażać przygotowanego roztworu.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Meropenem ACIC, 500 mg:674 mg proszku w fiolkach o pojemności 20 ml z bezbarwnego szkła typu I, z korkiem z gumy halobutylowej i aluminiowym wieczkiem w tekturowym pudełku.Meropenem ACIC, 1 g:1 348 mg proszku w fiolkach o pojemności 30 ml z bezbarwnego szkła typu I, z korkiem z gumy halobutylowej i aluminiowym wieczkiem w tekturowym pudełku.Produkt leczniczy dostępny jest w opakowaniach zawierających 1 lub 10 fiolek.Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

41

WstrzyknięcieMeropenem stosowany do szybkiego wstrzyknięcia dożylnego można rozpuścić w jałowej wodzie do wstrzykiwań.InfuzjaZawartość fiolki z meropenemem stosowanym w infuzji dożylnej można rozpuścić bezpośrednio w 0,9% roztworze chlorku sodu lub 5% roztworze glukozy do infuzji.Każda fiolka przeznaczona jest wyłącznie do jednorazowego użycia. W trakcie przygotowywania roztworu oraz jego podawania należy zachować standardowe warunki aseptyki.Przed użyciem roztwór należy wstrząsnąć.Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU


8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU /DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

42

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO, … · zwiększenia działania przeciwzakrzepowego doustnych...

Documents

Transcript of CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO, … · zwiększenia działania przeciwzakrzepowego doustnych...