Boże obietnice w praktyce

Obietnica – zapewnienie zrobienia,

dania lub załatwienia czegoś komuś

Słownik Języka Polskiego PWN

1 Moj. 12:1-4

1. I rzekł Pan do Abrama: Wyjdź z ziemi swojej i od

rodziny swojej, i z domu ojca swego do ziemi, którą ci

wskażę.

2. A uczynię z ciebie naród wielki i będę ci błogosławił,

i uczynię sławnym imię twoje, tak że staniesz się

błogosławieństwem.

3. I będę błogosławił błogosławiącym tobie, a

przeklinających cię przeklinać będę; i będą w tobie

błogosławione wszystkie plemiona ziemi.

4. Abram wybrał się w drogę, jak mu rozkazał Pan, i

poszedł z nim Lot. Abram miał siedemdziesiąt pięć lat,

gdy wyszedł z Haranu.

1 Moj. 15:4-7, 13-14, 18

4. Wówczas doszło go słowo Pana: Nie ten będzie dziedzicem twoim, lecz

ten, który będzie pochodził z wnętrzności twoich, będzie dziedzicem twoim.

5. Potem wyprowadził go na dwór i rzekł: Spójrz ku niebu i policz gwiazdy,

jeśli możesz je policzyć! I rzekł do niego: Tak liczne będzie potomstwo

twoje.

6. Wtedy uwierzył Panu, a On poczytał mu to ku usprawiedliwieniu.

7. Potem rzekł do niego: Jam jest Pan, który cię wywiódł z Ur

chaldejskiego, aby ci dać tę ziemię w posiadanie.

13. I rzekł do Abrama: Wiedz dobrze, że potomstwo twoje przebywać

będzie jako przychodnie w ziemi, która do nich należeć nie będzie i będą

tam niewolnikami, i będą ich ciemiężyć przez czterysta lat.

14. Lecz Ja także sądzić będę naród, któremu jako niewolnicy służyć będą; a

potem wyjdą z wielkim dobytkiem.

18 W dniu tym zawarł Pan przymierze z Abramem, mówiąc: Potomstwu

twemu daję tę ziemię, od rzeki egipskiej aż do wielkiej rzeki Eufrat

1 Moj. 21:2-5

2. I poczęła Sara, i urodziła Abrahamowi syna w starości jego, w tym

czasie, jak Bóg mu zapowiedział.

3. Abraham nazwał syna swego, który mu się urodził, którego mu

urodziła Sara, Izaak.

4. A gdy miał osiem dni, obrzezał Abraham Izaaka, syna swego, jak

mu nakazał Bóg.

5. Abraham miał sto lat, gdy mu się urodził syn jego Izaak.

4 Moj. 13:1-3, 26-31

1. I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy:

2. Wypraw mężów, aby poszli na zwiady do ziemi kanaanejskiej, którą daję synom

izraelskim; wyprawcie po jednym mężu z każdego plemienia ich ojców, wszystkich,

którzy są wśród nich wodzami.

3. Mojżesz wyprawił ich z pustyni Paran, zgodnie z rozkazem Pana. Wszyscy ci

mężowie byli naczelnikami wśród synów izraelskich.

26. I przyszli do Mojżesza i do Aarona, i do całego zboru izraelskiego na pustyni

Paran, do Kadesz, zdali sprawę im i całemu zborowi oraz pokazali im płody tej

ziemi.

27. I opowiedzieli mu, mówiąc: Przyszliśmy do ziemi, do której nas wyprawiłeś;

ona rzeczywiście opływa w mleko i miód, a to są jej płody.

28. Tylko że mocny jest lud, który mieszka w tej ziemi, a miasta są obwarowane,

bardzo wielkie; widzieliśmy tam także potomków Anaka.

29. Amalekici mieszkają w ziemi Negeb, Chetejczycy, Jebuzejczycy i Amorejczycy

w górach, a Kananejczycy nad morzem i nad brzegami Jordanu.

30. Kaleb uspakajał lud wzburzony na Mojżesza, mówiąc: Gdy wyruszymy na nią,

to ją zdobędziemy, gdyż ją przemożemy.

31. Lecz mężowie, którzy poszli z nim, mówili: Nie możemy wyruszyć na ten lud,

gdyż jest on od nas silniejszy

4 Moj. 14:3-10

3. Po cóż Pan prowadzi nas do tej ziemi? Abyśmy padli od miecza? Aby

nasze żony i dzieci stały się łupem? Czy nie lepiej nam wrócić do Egiptu?

4. I mówili jeden do drugiego: Obierzmy sobie wodza i wróćmy do Egiptu!

5. A Mojżesz i Aaron padli na twarz przed całym zgromadzeniem zboru

synów izraelskich.

6. A Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunnego, spośród tych, którzy zbadali

tę ziemię, rozdarli swoje szaty

7. I rzekli do całego zboru izraelskiego: Ziemia, przez którą przeszliśmy,

aby ją zbadać, jest ziemią bardzo, bardzo dobrą.

8. Jeżeli Pan ma w nas upodobanie, to wprowadzi nas do tej ziemi i da nam

tę ziemię, która opływa w mleko i miód,

9. Tylko nie buntujcie się przeciwko Panu. Nie lękajcie się ludu tej ziemi,

będą oni naszym pokarmem; odeszła od nich ich osłona, a Pan jest z nami.

Nie bójcie się ich!

10. A gdy cały zbór zamierzał ich ukamienować, chwała Pana ukazała się w

Namiocie Zgromadzenia wszystkim synom izraelskim.

4 Moj. 32:11-13

11. Zaiste, ci mężowie, którzy wyszli z Egiptu, od dwudziestu lat i wzwyż,

nie ujrzą tej ziemi, którą poprzysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi,

ponieważ niezupełnie byli mi posłuszni,

12. Z wyjątkiem Kaleba, syna Jefunnego, Kenizyty, i Jozuego, syna Nuna,

którzy wiernie wytrwali przy Panu.

13. I rozgorzał gniew Pana na Izraela, i sprawił, że tułali się po pustyni przez

czterdzieści lat, aż wyginęło pokolenie, które czyniło zło w oczach Pana.

Joz. 21:45

45. Nie zawiodła ŻADNA dobra obietnica, jaką uczynił Pan domowi izraelskiemu.

Spełniły się wszystkie.

W Hebr. 6:12-15

12. Abyście się nie stali ociężałymi, ale byli naśladowcami tych, którzy przez

wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice.

13. Gdy bowiem Bóg dał Abrahamowi obietnicę, a nie miał nikogo

większego, na kogo by przysiąc, przysiągł na siebie samego,

14. Mówiąc: Zaiste, będę błogosławił ci obficie i rozmnożę cię bez miary;

15. A tak, ponieważ czekał cierpliwie, otrzymał to, co było obiecane.

Psalm 37:4-5

Rozkoszuj się Panem, A da ci, czego życzy sobie serce twoje!

Powierz Panu drogę swoją,

Zaufaj mu, a On wszystko dobrze uczyni.

2 Tym. 3:12-13

12. Tak jest, wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie,

prześladowanie znosić będą.

13. Ludzie zaś źli i oszuści coraz bardziej brnąć będą w zło, błądząc

sami i drugich w błąd wprowadzając

Obj. 21:1-8

1. I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza

ziemia przeminęły, i morza już nie ma.

2. I widziałem miasto święte, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga,

przygotowane jak przyozdobiona oblubienica dla męża swego.

3. I usłyszałem donośny głos z tronu mówiący: Oto przybytek Boga między ludźmi!

I będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi,

4. I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku,

ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły.

5. I rzekł Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko nowym czynię. I mówi: Napisz

to, gdyż słowa te są pewne i prawdziwe,

6. I rzekł do mnie: Stało się. Jam jest alfa i omega, początek i koniec. Ja pragnącemu

dam darmo ze źródła wody żywota.

7. Zwycięzca odziedziczy to wszystko, i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem.

8. Udziałem zaś bojaźliwych i niewierzących, i skalanych, i zabójców, i

wszeteczników, i czarowników, i bałwochwalców, i wszystkich kłamców będzie

jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga.

1 Pt. 2;24 On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo, abyśmy, obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli;

jego sińce uleczyły was.

Jan. 1;12 Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi

Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego.

1 Jan. 1:9 Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i

sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.

2 Piotra 3:9

Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, chociaż niektórzy

uważają, że zwleka, lecz okazuje cierpliwość względem was, bo nie

chce, aby ktokolwiek zginął, lecz chce, aby wszyscy przyszli do

opamiętania