Białka w diagnostyce laboratoryjnej
-
Upload
cinnamon-mitchell -
Category
Documents
-
view
95 -
download
3
description
Transcript of Białka w diagnostyce laboratoryjnej
Białka w diagnostyce
laboratoryjnej
Klaudia Zamerlak, OAM gr. B2
Gdzie szukać białka do oznaczeń?
Surowica/osocze Mocz
Płyn mózgowo- rdzeniowy
Białka osocza
• kontrola dystrybucji płynów krew – przestrzeń pozakomórkowa (albumina)
• funkcje transportowe – nośniki hormonów, metabolitów, metali, leków
• enzymy, regulatory• receptory• białka układu krzepnięcia• białka odpornościowe – immunoglobuliny, układ dopełniacza • hormony• materiał odżywczy, a także zapasowy w stanach głodu• składniki układu buforowego
Zróżnicowanie ilościowe białek w wybranych płynach ustrojowych:
Białko całkowite
Albuminy Ig
Osocze 66-87g/l 35- 50 g/l 7,0- 15,0 g/l
Surowica 65-82g/l 35- 50 g/l 7,0- 15,0 g/l
Mocz < 200 mg/dobę <30 mg/dobę
Płyn m-rdz 0,15- 0,45 g/l 10- 260 mg/ dobę
1,0- 70,0 mg/l
Ślina 2,0- 4,0 g/l
Sok trzustkowy
1,0 – 3,8 g/l
Łzy 0,2- 0,5 g/l
Przesięki/ wysięki
< 30 g/l> 30 g/l
Zaburzenia proporcji, a także stężeń poszczególnych białek mogą świadczyć o:
• Nieprawidłowej funkcji narządów: nerek, wątroby, gruczołów dokrewnych
• Obecności procesu zapalnego• Patologiach układu immunologicznego• Chorobie nowotworowej• Chorobach mózgu czy opon mózgowo- rdzeniowych
Hipoproteinemia
• obniżenie stężenia białka całkowitego w osoczu• za krytyczny poziom białka przyjmuje się wartość 45 g/l
(albumina poniżej 20 g/l)
PRZYCZYNY:
1. Zahamowanie syntezy białek w wątrobie (hipoalbuminemia)
o niedobory białek w diecieo zaburzenia wchłaniania – zakażenia przewodu
pokarmowego, mukowiscydoza, ch. autoimmunologiczneo uszkodzenia wątroby: marskość, przerzuty nowotworowe
2. Zespoły utarty białka
o nerkowe (kłębuszkowe zapalenie nerek, cukrzyca,
zakrzepica żył nerkowych, toczeń rumieniowaty trzewny
o jelitowo- żołądkowe (stany zapalne śluzówki, uchyłki
jelita, polipowatość, choroba trzewna, popromienna,
nowotwory złośliwe, zaburzenia odpływu chłonki
o skórne ( rozległe oparzenia, dermatozy: łuszczyca,
pęcherzyca)
o wysiękowe ( rozległe obrzęki, zapalenie płuc, opłucnej)
o ciężkie stany kataboliczne (sepsa, wysoka gorączka)
o krwawienia/ krwotoki
3. Przewodnienia
4. Niedobory Ig
Hiperproteinemia• zwiększone stężenie białka całkowitego w osoczu krwi (ponad
80 g/l)
PRZYCZYNY:
1. Zwiększona produkcja jednej lub wielu klas immunoglobulin
o Immunoglobulinemie poliklonalne
o Immunoglobulinemie monoklonalne
2. Odwodnienia
3. Artefakty
Odczyn Biernackiego• Test oceny zaburzeń proporcji między stężeniami poszczególnych białek
osocza i właściwości erytrocytów
Ostre stany zapalneKolagenozyMarskość wątrobyZespół nerczycowy
Urazy, martwica, niedokrwistość
fibrynogen albumina fibrynogen Ig Ig albumina albumina
fibrynogen albumina erytrocyty
U noworodkówCzerwienica
Anemia sierpowataKrioglobulinemia
erytrocyty
nieprawidłowe erytrocytynieprawidłowe Ig monoklonalne
WZROST fibrynogenu, białek frakcji globulinowych oraz SPADEK poziomu albuminy =wzrost OB
Elektroforeza białek surowicy
• rozdział białek surowicy w buforze zasadowym oparty na zjawisku migracji
białek w polu elektrycznym (przyłożonym z zewnątrz)
- białka naładowane dodatnio wędrują w kierunku KATODY (-)- białka naładowane ujemnie wędrują w kierunku ANODY (+)
Prawidłowy skład frakcji białkowych w elektroforezie surowicy:
FRAKCJA g/l _ Albumina 40,0 - 52,0 Globuliny - a1 1,0 - 3,0 Globuliny - a2 4,0 - 10,0 Globuliny - b 5,0 - 10,0 Globuliny - g 5,0 - 15,0
RAZEM 65,0 - 82,0 Stosunek: Albumin/Globulin (A/G) ~ 1,5
Procentowy udział poszczególnych frakcji białek w rozdziale
elektroforetycznym:
Prawidłowy rozdział
elektroforetyczny:
Albumina• Białko syntetyzowane w wątrobie • Pełni rolę transportera: bilirubiny/hormonów/ witamin/
pierwiastków śladowych/ WKT/ leków/ substancji wchłoniętych z jelit i wątroby
• Spadek stężenie albuminy o 2 g% powoduje ucieczkę płynów przez łożysko naczyniowe i wyzwala obrzęki
Zwykle występuje jeden rodzaj albuminy(bardzo rzadko 2 rodzaje: bisalbuminemia)
Białka ostrej fazy BOF• grupa białek syntetyzowanych głównie w wątrobie w
przebiegu:
- martwicy (uraz/zawał), - ostrych i przewlekłych stanów zapalnych,- schorzeń nowotworowych
• po uwolnieniu do krążenia stają się częścią niespecyficznej odpowiedzi immunologicznej
• rola BOF nie jest ostatecznie poznana:
- mają właściwości inhibitorów proteaz- pełnią funkcje transportowe
BOF możemy podzielić wg różnych
kryteriów:
Pozytywne:
α1-antytrypsynaα1-kwaśna glikoproteinahaptoglobinafibrynogenceruloplazminaCRPbiałka układu dopełniacza
Negatywne:
albuminatransferyna
Białka pierwszego rzutu:• Stężenie wzrasta już po 6h , a po 24 h
osiąga 100% wyższe st. niż wartość prawidłowa
CRP SAA ( surowiczy amyloid A)
Białka drugiego rzutu:• Ich synteza po 24h od zadziałania bodźca α1-kwaśna glikoproteina
1.
2.
Białka, których stężenie wzrasta 1000X
SAACRP
Białka, których stężenie wzrasta 2-5x
α1-antytrypsynaα2- makroglobulinafibrynogenhaptoglobina
Białka, których stężenie wzrasta o 50% wartości wyjściowej
ceruloplazminaskładniki układu dopełniacza
3.
Wybrane BOF1. α1-kwaśna glikoproteina ( AAG)
2. a1-antytrypsyna (AAT)
Niedobór/ brak AAT:o przedłużająca się żółtaczka noworodkówo rozwój rozedmy płuc i rozstrzeni oskrzeli u ludzi starszycho w zespołach utraty białeko w zespołach niewydolności oddechowej u noworodków
AAG AAG
Przewlekłe stany zapalneZawałChoroby stawówObecna w moczu w zespołach nerczycowych
CiążaCiężkie uszkodzenia wątrobyZespoły utraty białkaWyniszczenie, niedożywienie
3. Haptoglobina
• wiązanie i transport Hb uwolnionej podczas hemolizy• masywna hemoliza kończy się zniknięciem Hp z krążenia i
zespołem hemolityczno - uremicznym• aktywator angiogenezy
4. Białko C reaktywne
• wzrost w stanach ostrej fazy zapalenia jest najszybszy i największy• umiarkowany wzrost CRP obserwuje się w: ciąży, kolagenozach,
wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, infekcjach bakteryjnych• znaczny wzrost CRP obserwuje się w: pierwszej dobie po znacznym
urazie (zawał/ odrzucenie przeszczepu)
CRP jako czynnik diagnostyczny w chorobach serca
5. Ceruloplazmina
• białko wiążące atomy Cu, pełni rolę katalizatora przy utlenianiu Fe+2 do Fe+3
• niedobór CER prowadzi do choroby Wilsona (odkładanie wolnej Cu w tkankach – wątrobie, mózgu, nerkach, innych)
• wzrost - CER (późny):o procesy zapalne, martwicao ciąża, doustna antykoncepcja
6. Transferyna
• transport Fe• wzrost TRF w anemiach z niedoboru Fe, ciąży, terapii estrogenowej• obniżenie TRF
o stany zapalno-immunologiczneo upośledzenie funkcji wątrobyo niedożywienie
Prokalcytonina- wczesny marker stanu septycznego
W infekcjach narasta szybciej niż CRP !!
• Wartości normalne < 0.5 • Przewlekłe zapalenia < 0.5 • Zakażenia wirusowe (np. HBV) < 0.5 • Łagodne lub ograniczone < 0.5 • zakażenia bakteryjne • Zapalenie płuc 0.5 - 10 • Wstrząs 0.5 - 2 • Sepsa, 10 -100
------------------------------------------------------------------------------ Wartości w μg/l Wg. Meisner Clin. La. Diagn. 1998
ImmunoglobulinyGrupa białek o podobnej budowie
Syntetyzowane przez limfocyty B w odpowiedzi na przedostające się do organizmu antygeny
Na podstawie różnic w budowie łańcuchów ciężkich (α,δ,ε,γ,μ) wyróżniamy odpowiednio pięć klas: IgA, IgD, IgE, IgG, IgM.
Niedobory przeciwciałhipogammaglobulinemie:
Pierwotne - wrodzone Wtórne - nabyte (związane z chorobą)
Izolowane niedobory IgA lub IgM
Agammaglobulinemia u chłopców
(Ig)
Kombinowany niedobór przeciwciał
Niedobór przeciwciał z
trombocytopenią (IgM)
Nowotwory układu chłonnego
Po usunięciu śledziony
Jelitowe i nerkowe zespoły
utraty białka
Anemia złośliwa
Zaburzenia dojrzewania Ig u
dzieci
Nadmiar immunoglobulinhipergammaglonulinemie:
POLIKLONALNE MONOKLONALNE
IgM Ostre stany zapalneOstre wirusowe zapalenie wątrobyMarskość żółciowa wątrobyZakażenia pasożytami
grupa chorób nowotworowych limfocytów B
Szpiczak
Makroglobulinemia Waldenström
(IgM)
Przewlekłe białaczki limfatyczne
Chłoniaki
Łagodne gammapatie
monoklonalne
IgG Przewlekłe stany zapalne, przewlekłe WZWAIDSChoroby autoimmunizacyjneSarkoidoza
IgA Przewlekłe stany zapalneMarskość wątrobyEnteropatieWczesne stadia autoimmuniazacjiChoroby dróg oddechowych
Białko w MOCZU-białkomocz-
Mocz fizjologiczny wydala ok. 150 mg białka na dobę (białko osoczowe, pochodzące z nerek, pęcherza moczowego i cewki moczowej, niewykrywalne dostępnymi metodami: białko Tamma–Horsfalla, albumina, łańcuchy lekkie Ig)
.
Mikroalbuminuria- obecność albuminy w osoczu w ilościach większych niż fizjologicznie, ale niewykrywalnych rutynowym paskiem testowym (30-300 mg/ 24h lub 20-200 mg/l) Norma: <30 mg/dobę lub 20 mg/l
Przyczyny białkomoczu:przednerkowe
funkcjonalne (duży wysiłek fizyczny, ciąża, białkomocz ortostatyczny)gorączkaniedotlenie nerek,nadciśnieniemasywna hemolizaszpiczak mnogi (białko Bence- Jonesa)
nerkowe zespół nerczycowykłębuszkowe i śródmiąższowe zapalenie nereknowotwory nerek
pozanerkowe
zapalenia dróg moczowych lub gruczołu krokowegonowotwory dróg moczowychzanieczyszczenia np. wydzieliną z pochwy
Różnicowanie białkomoczu:Wydalanie białka w mg/dobę
Rodzaj białkomoczu
Albumina Beta 2 - mikroglobulina
Norma <30 <0,25
Kłębkowy >30 <0,25
Kanalikowy < lub > 30 >0,25
Mieszany >30 >0,25
Znaczenie diagnostyczne mikroprotein obecnych w moczu
Alfa1 – mikroglobulina Beta2 – mikroglobulina
Cystatyna C
mocz surowica
Ocena funkcji kanalika
Ocena filtracji kłębuszkowej
Białko w płynie mózgowo- rdzeniowym
Norma: 0,15 - 0,45 g/l
Zmiany zapalne OUNNowotwory OUNKrwawienie do przestrzeni węwnątrzoponowej
Guz rdzenia kręgowego blokujący krążenie płynu mózgowo- rdzeniowego
Ogniskowanie izoelektryczne
• Badanie w kierunku wykrycia prążków oligoklonalnych
• Oznaczenie stężeń Ig w PMR oraz surowicy, a następnie rozcieńczenie surowicy i przeprowadzenie rozdziału elektroforetycznego
Choroby z obecnością prążków oligoklonalnych
- Stwardnienie rozsiane- Kiła układu nerwowego- Ostre zakażenie wirusowe i bakteryjne OUN- SLE- Chłoniak OUN- Zapalenie nerwu wzrokowego- Sarkoidoza
Wskaźnik Linka i Tiblinga
IgGpmr – stężenie IgG w PMR
IgGs - stężenie IgG w surowicy
Albpmr – stężenie albuminy w PMR
Albs– stężenie albuminy w surowicy
norma < 0.7indeks IgG > 0.7 wewnątrzoponowa synteza immunoglobulin
Dziękuję za uwagę