Stanowisko do oznaczanie

azotu i białka metodą

Kjeldahla

Najczęściej stosowaną metodą oznaczania azotu w

artykułach spożywczych jest - znana od 1883 i niewiele

modyfikowana - metoda Kjeldahla; jest to także

metoda referencyjna.

Polega ona na przeprowadzenie mineralizacji produktu

ze stężonym kwasem siarkowym („na mokro”),

zalkalizowaniu roztworu, a następnie oddestylowaniu

i jakościowym oznaczeniu powstałego amoniaku.

Analiza przebiega w trzech etapach:

– mineralizacja próbki,

– destylacja amoniaku z parą wodną,

– miareczkowanie.

Piec do mineralizacji na mokro połączony

z neutralizatorem oparów:

Mineralizator z system grzania na podczerwień IR na 12

stanowisk o pojemności kolb 300 ml

Zakres temperatury pracy do +580oC z cyfrowym graficznym

wyświetlaczem monitorującym parametrem pracy pieca.

Neutralizator oparów typu skruber:

Moduł do destylacji z parą wodną:

Moduł automatycznego titratora

(miareczkowania):

Oznaczanie zawartości substancji

tłuszczowych - metodą Soxhleta

Metoda polega na ekstrakcji tłuszczów

z wysuszonego materiału rozpuszczalnikiem

organicznym, oddestylowaniu rozpuszczalnika

i wysuszeniu pozostałości, oraz na określeniu

masy wyekstrahowanego „tłuszczu surowego".

Oznaczanie tłuszczu metodą

GERBERA

Oznaczenia wykonuje się w tłuszczomierzach,

inaczej butyrometrach, o znormalizowanych

wymiarach.

Wydzielony w nich tłuszcz odwirowuje się w

specjalnej wirówce, a następnie odczytuje jego

objętość na wykalibrowanej szyjce

tłuszczomierza w procentach.