ASYSTENCJA JAKO SZCZEGÓLNY DIALOG

WYCHOWAWCY I WYCHOWANKA W

PEDAGOGICE KS. JANA BOSKO

DR SABINA ZALEWSKAUniwerystet Kardynała Stefana

Wyszyńskiego

Cel wychowania według ks. Jana Bosko

Celem wychowania według księdza Bosko jest kształtowanie młodych ludzi na “dobrych chrześcijan i uczciwych obywateli”. System wychowawczy księdza Bosko, zwany systemem prewencyjnym, opiera się na rozumie, religii i dobroci. Zakłada on, że w każdym, nawet "najtrudniejszym" wychowanku tkwią zadatki dobra, a zadaniem wychowawcy jest je odkryć i na nich budować przyszłość.

Asystencja

Asystencja – to klucz do zrozumienia systemu wychowawczego św. Jana Bosko. Najkrócej mówiąc, asystencja – to stała obecność wychowawcy wśród wychowanków.

Asystencja – serce wychowania, swoisty dialog z wychowankiem

Asystencja w terminologii salezjańskiej, to ciągła obecność wychowawcy wśród wychowanków. Nie należy jej zbyt łatwo utożsamiać z nadzorem czy pilnowaniem, choć ten aspekt też jest obecny – dla księdza Bosko jednym z największych „grzechów”, jakie mógł popełnić wychowawca, to pozostawić wychowanków bez opieki. W wizji salezjańskiej obecność ta jest aktywna – uprzedzająca. Zadaniem wychowawców jest takie zorganizowanie zajęć dzieciom i młodzieży, by nie mieli czasu się nudzić, nie musieli i nie chcieli spędzać go z dala od obecności wychowawcy.

Relacje zaufania

Taki styl wychowania jest możliwy i skuteczny tylko wtedy, gdy zdobędzie się zaufanie i szacunek wychowanków. Święty Jan Bosko miał złe wspomnienia z seminarium. Wychowawcy, których cenił i których chętnie by słuchał, unikali rozmów z klerykami. Dlatego, kiedy sam został wychowawcą, jednym z ważniejszych postanowień stało się dla niego być do dyspozycji, chętnie rozmawiać i samemu wychodzić z inicjatywą kontaktu z młodymi ludźmi. W stylu salezjańskim, relacje – opierające się na wzajemnym zaufaniu i przyjaźni (przy poszanowaniu różnicy ról wychowawcy i wychowanka) – są jednym z najbardziej skutecznych elementów formacji i warunkiem, by asystencja, która ma być towarzyszeniem młodemu człowiekowi, nie przerodziła się w dozór.

Salezjańska tradycja

Asystencja jest bodaj najważniejszą częścią tradycji salezjańskiej przekazywanej sobie przez kolejne pokolenia wychowawców. Ksiądz Bosko chciał, by salezjanie już od nowicjatu byli obecni wśród młodzieży. W odróżnieniu od innych zakonników, klerycy salezjańscy przerywali naukę w seminarium, by przez dwa lata odbywać w szkołach bądź oratoriach, praktykę zwaną właśnie asystencją. Od czasów księdza Bosko przetrwał zwyczaj, ze asystenci wchodzili do klas przed uczniami. Pozostawienie uczniów samych było traktowane surowiej, niż opuszczenie modlitw zakonnych.

Aplikacje do roli wychowawcy, nauczyciela, rodzica

Co oznacza być z dzieckiem dziś? Czy jest to możliwe? Na ile jest to istotne? Czy dziecko tego oczekuje? Czy opiekun (wychowawca, nauczyciel,

rodzic) są na to gotowi? Czy świadomość potrzeby tego typu

dialogu daje możliwość podjęcia go?

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ