Ks. Sędziów 11(7) Czyż nie wyście mnie znienawidzili -

odpowiedział Jefte starszyźnie Gileadu - i wyrzucili z domu mego ojca? Dlaczegóż to

przybyliście do mnie teraz, kiedy popadliście w ucisk? (8) Odparła Jeftemu starszyzna Gileadu:

Właśnie dlatego teraz zwróciliśmy się do ciebie. Pójdź z nami, ty pokonasz Ammonitów i

zostaniesz wodzem nad wszystkimi mieszkańcami Gileadu. (9) Odpowiedział Jefte

starszyźnie Gileadu: Skoro każecie mi wrócić, aby walczyć z Ammonitami, jeżeli Pan mi ich wyda,

zostanę waszym wodzem.

(10) Odpowiedziała Jeftemu starszyzna Gileadu: Niech Pan będzie świadkiem między nami. Z pewnością uczynimy według twego

życzenia.

28) Lecz król Ammonitów nie wysłuchał słów, które Jefte skierował do niego. (29) Duch Pana był nad Jeftem, który przebiegał dzielnice Gileadu i Manassesa, przeszedł

przez Mispa w Gileadzie, z Mispa w Gileadzie ruszył przeciwko Ammonitom.

(30) Jefte złożył też ślub Panu

(30) Jefte złożył też ślub Panu: Jeżeli sprawisz, że Ammonici wpadną w moje ręce, (31) wówczas ten, kto (pierwszy) wyjdzie od drzwi mego domu, gdy w pokoju będę wracał z pola walki z Ammonitami, będzie należał do Pana i złożę z niego ofiarę całopalną. (32) Wyruszył

więc Jefte przeciw Ammonitom zmuszając ich do walki i Pan wydał ich w jego ręce.

(33) Rozgromił ich na przestrzeni od Aroeru aż do okolic Minnit, co stanowi dwadzieścia miast, i

dalej aż do Abel-Keramim. Była to klęska straszna. Ammonici zostali poniżeni przez

Izraela. (34) Gdy potem wracał Jefte do Mispa, do swego domu, oto córka jego wyszła na

spotkanie, tańcząc przy dźwiękach bębenków, a było to dziecko jedyne; nie miał bowiem prócz

niej ani syna, ani córki. (35) Ujrzawszy ją rozdarł swe szaty mówiąc: Ach, córko moja! Wielki ból

mi sprawiasz! Tyś też wśród tych, co mnie martwią! Oto bowiem nierozważnie złożyłem Panu ślub, którego nie będę mógł odmienić!

(36) Odpowiedziała mu ona: Ojcze mój! Skoro ślubowałeś Panu, uczyń ze mną zgodnie z tym, co wyrzekłeś własnymi ustami, skoro Pan pozwolił ci dokonać pomsty na twoich wrogach,

Ammonitach! (37) Nadto rzekła do swego ojca: Pozwól mi uczynić tylko to jedno: puść mnie na dwa miesiące, a ja udam się na góry z towarzyszkami moimi, aby opłakać moje dziewictwo.

(32) Wyruszył więc Jefte przeciw Ammonitom zmuszając ich do walki i

Pan wydał ich w jego ręce. (33) Rozgromił ich na przestrzeni od Aroeru aż do okolic Minnit, co

stanowi dwadzieścia miast, i dalej aż do Abel-Keramim. Była to klęska

straszna. Ammonici zostali poniżeni przez Izraela.

(34) Gdy potem wracał Jefte do Mispa, do swego domu, oto córka jego wyszła na spotkanie, tańcząc przy

dźwiękach bębenków, a było to dziecko jedyne; nie miał bowiem prócz niej ani syna, ani córki. (35) Ujrzawszy ją rozdarł swe szaty mówiąc: Ach, córko moja! Wielki ból

mi sprawiasz! Tyś też wśród tych, co mnie martwią! Oto bowiem nierozważnie złożyłem Panu ślub, którego nie

będę mógł odmienić! (36) Odpowiedziała mu ona: Ojcze mój! Skoro ślubowałeś Panu, uczyń ze mną zgodnie z

tym, co wyrzekłeś własnymi ustami, skoro Pan pozwolił ci dokonać pomsty na twoich wrogach, Ammonitach!

(37) Nadto rzekła do swego ojca: Pozwól mi uczynić tylko to jedno: puść mnie na dwa miesiące, a ja udam się na

góry z towarzyszkami moimi, aby opłakać moje dziewictwo.

Ks. Liczb 30(1) Mojżesz mówił do Izraelitów zgodnie z tym wszystkim, co mu Pan nakazał. (2)

Mówił więc Mojżesz do wodzów pokoleń izraelskich te słowa: Oto, co

nakazuje Pan: (3) Jeśli mężczyzna złoży ślub Panu albo zobowiąże się do czego

przysięgą, nie może łamać swego słowa, ale winien wypełnić dokładnie to, co

wyrzekł swymi ustami.

Ks. Kapłańska 27(1) Dalej Pan powiedział do Mojżesza: (2) Mów do Izraelitów i powiedz im:

Jeżeli kto chce się uiścić ze ślubu, według twojej oceny dotyczącego jakiejś osoby wobec Pana, (3) tak będziesz oceniał: jeżeli chodzi o mężczyznę w wieku od dwudziestu do sześćdziesięciu lat, to będzie on oceniony na pięćdziesiąt

syklów srebra według wagi przybytku.

Ks. Sędziów 11(38) Idź! - rzekł do niej. I pozwolił jej

oddalić się na dwa miesiące. Poszła więc ona i towarzyszki jej i na górach opłakiwała

swoje dziewictwo. (39) Minęły dwa miesiące i wróciła do swego ojca, który

wypełnił na niej swój ślub i tak nie poznała pożycia z mężem. Weszło to następnie w zwyczaj w Izraelu, (40) że każdego roku

schodziły się na cztery dni córki izraelskie, aby opłakiwać córkę Jeftego Gileadczyka.

List do Hebrajczyków 11(32) I co jeszcze mam powiedzieć? Nie

wystarczyłoby mi bowiem czasu na opowiadanie o Gedeonie, Baraku,

Samsonie, Jeftem, Dawidzie, Samuelu i o prorokach, (33) którzy przez wiarę pokonali

królestwa, dokonali czynów sprawiedliwych, otrzymali obietnicę,

zamknęli paszcze lwom, (34) przygasili żar ognia; uniknęli ostrza miecza i wyleczyli się z niemocy, stali się bohaterami w wojnie i do ucieczki zmusili nieprzyjacielskie szyki.

List do Hebrajczyków 11(1) Wiara zaś jest poręką tych dóbr,

których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości,

których nie widzimy.

Ks. Sędziów 11(36) Odpowiedziała mu ona: Ojcze mój! Skoro ślubowałeś Panu, uczyń ze mną zgodnie z tym, co wyrzekłeś

własnymi ustami, skoro Pan pozwolił ci dokonać pomsty na twoich wrogach, Ammonitach!

Ks. Hioba 1(21) i rzekł: Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę. Dał Pan i

zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione!