10-lecie chórów jednorodnych UPJPII 30-lecie chóru Psalmodia · 2020-04-23 · 16. Festiwalu...

10-lecie chórów jednorodnychUPJPII

30-lecie chóru Psalmodia

Biuletyn informacyjny Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie ISSN 1842-2244

Vita Academica2019 NR 2–3 (99–100) KWIECIEŃ–WRZESIEŃ

Vita AcademicaBiuletyn Informacyjny Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie

Redakcja 31-002 Kraków, ul. Kanonicza 25 tel. 12 421 68 48, wew. 626; faks 12 422 86 26 e -mail: [email protected]

Redaktor naczelna Marta Mastyło

Redakcja językowa Katarzyna Kastelik

Opracowanie graficzne Justyna Kastelik Redakcja nie zwraca materiałów niezamówionych oraz zastrzega sobie prawo do skrótów i redakcyjnego opracowania tekstów przyjętych do druku.

Numer zamknięto 8 listopada 2019 r. Nakład 700 egz., ISSN 1842-2244

Wydawca: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe

W numerzeZ życia uczelni Wydarzyło się . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3Beatyfikacja Michała Giedroycia. Dziękczynienie, 8 czerwca 2019 . . . . . . 5Miasto i uczelnie razem dla studentów z niepełnosprawnościami . . . . . . . 7Arcybiskup Marek Jędraszewski z wizytą na UPJPII 27 VI 2019 . . . . . . . . . 9 Utworzenie Szkoły Doktorskiej na Uniwersytecie PapieskimJana Pawła II w Krakowie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10Pożegnanie ks. dr. hab. Wojciecha Życińskiego SDB, prof. UPJPII . . . . . . 15Jan Paweł II – Światowy Ambasador Humanistyki – filmwyprodukowany na 10-lecie UPJPII we współpracy z NAWA . . . . . . . . . . 17Tutoring Akademicki na Uniwersytecie PapieskimJana Pawła II w Krakowie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPIIbędzie współpracował z Festiwalem Folkloru Ziem Górskichw Zakopanem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 21Relacja z 83. pielgrzymki świata akademickiegona Jasną Górę 10–11 maja 2019 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22„Miasto bez tajemnic? sprawdź swoją wiedzę”Zakończenie Warsztatów Historycznych dla Młodzieży „Dzieje miasta – dzieje człowieka” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23IV Interdyscyplinarne Warsztaty Filozoficzne dla Młodzieży . . . . . . . . . . 25

KonferencjeMiędzynarodowa konferencja Polonia Restituta – Kraków, 29 IV 2019 . . . 28Konferencja Dziekanów Wydziałów Teologicznychwe Wrocławiu z udziałem UPJPII 21–22 V 2019 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29Badania młodych naukowców inspirowanych chrześcijaństwem . . . . . . . 31Ogólnopolska Konferencja Naukowa – Ukryte perły archiwistyki . . . . . . . 32Na drogach uzdrowienia – jesteś na to gotowy? wykład otwarty jako prolog do sesji jesiennej pt. „Zdrowie zapisane w Testamencie” . . . . . . . . 34Europa między nihilizmem post-oświeceniowym a kwestiąislamską – międzynarodowa konferencja na UPJPII . . . . . . . . . . . . . . . . . 35Relacja z I Ogólnopolskiej Konferencji NaukowejDoktorantów i Studentów Człowiek w relacji do… . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37W Wadowicach – Jan Paweł II. Komunikacja i Przebaczenie . . . . . . . . . . . 39Krakow Meetings 2019: Vladimir Soloviev – The Metaphysics of Love . . 40„Nigdy jeden przeciw drugiemu, jedni przeciw drugim” –Jana Pawła II koncepcja solidarności . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42„Wadowice 7 czerwca 1979. 40 lat później” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 43Konferencja Jakość życia osób w niepełnosprawności.Przeszłość, teraźniejszość, przyszłość . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46Dyskusja o muzyce z udziałem ks. prof. Roberta Tyrały,prorektora UPJPII. 16. Festiwal Misteria Paschalia. Muzyka sakralna we współczesnym świecie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48Tajwan, Tajlandia, Makau – poszerzanie perspektyw (cz. 2) . . . . . . . . . . . 49Mgr Joanna Sobczyk-Pająk i ks. Robert Nęcek uhonorowanina University St. Joseph w Makau . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52

Dialog międzykulturowy i międzyreligijny w strategii UNESCO –wykład gościnny prof. Dmitrija Spivaka na UPJPII . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55Muzeum-Rezerwat „Bitwa pod Stalingradem” w Wołgogradzie – strażnik pamięci historii najważniejszego starcia II wojnyświatowej – wykład gościnny dr. Siergieja Iwaniuka . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56Wykład gościnny dr Katarzyny Drąg we Lwowie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58W poszukiwaniu fundamentalnych wartości w mediach –debiut doktorancki na ogólnopolskiej konferencji naukowej . . . . . . . . . . 59

Goście i partnerzy UPJPIIWizyta bp. Bashara Wardy na Uniwersytecie PapieskimJana Pawła II w Krakowie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 60Współpraca UPJPII z Renovabis . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 61Współpraca z Uniwersytetem w Zadarze . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 62Porozumienie o współpracy Uniwersytetu PapieskiegoJana Pawła II w Krakowie i Uniwersytetu Szczecińskiego . . . . . . . . . . . . . 63Z przyjacielską wizytą w Gruzji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 64UPJPII i Ambasada na rzecz Polski i Gruzji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65UPJPII i ICEA – razem na rzecz chrześcijańskiej przyszłości . . . . . . . . . . 65List intencyjny o współpracy partnerskiej pomiędzy UPJPII a Gminą Wadowice 21 VI 2019. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67Wizyta szkół średnich w IDiKS UPJPII . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68

Erasmus+Praktyki w BizPartner Group na Słowacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69ERASMUS STORY. Once An Erasmus, Always An ErasmusUniversità Cattolica del Sacro Cuore, Mediolan, Włochy . . . . . . . . . . . . . . 70Erasmus+ dla wykładowców – warto skorzystać! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71Archiwum Historyczne UE we Florencji bazą nowych doświadczeń . . . . 72

StudenciWyjazd naukowy Koła Naukowego StudentówMuzyki Kościelnej „Congaudeant” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 74„Klucz do wykluczenia” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 75Festiwal Nauki i Sztuki w Krakowie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76Studenci UPJPII uczcili 14. rocznicę śmierci Jana Pawła IIw Wadowicach i Kalwarii Zebrzydowskiej 2 IV 2019 . . . . . . . . . . . . . . . . . 81Sprawozdanie z wymiany studenckiej między Ruhr-Universität Bochuma Uniwersytetem Papieskim Jana Pawła II w Krakowie . . . . . . . . . . . . . . . 82IV Wieczór Łaciński – Życie żaków w czasach średniowiecznych i nowożytnych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 82„Lilia” znowu w akcji! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 85Uczcijmy Jubileusz naszego Samorządu! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 86Graduacja 2019, Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej . . . . 88Potrójny chóralny jubileusz chóru „Psalmodia”Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie . . . . . . . . . . . . . . . . . 89Studenckie spotkanie przy grillu na zakończenieroku akademickiego 2018/2019 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92

SukcesyNagroda Feniks 2019 dla ks. prof. Janusza Królikowskiego (UPJPII), wyróżnienie Feniks 2019 dla ks. prof. Wojciecha Misztala (UPJPII). . . . . 93Dr hab. Lucyna Rotter w Komisji Ewaluacji Nauki MNiSW . . . . . . . . . . . 94O. dr hab. Piotr Skonieczny, prof. UPJPII, rzecznikiem dyscyplinarnymministra na lata 2019–2022 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 95Ks. prof. zw. dr hab. Józef Marecki został powołany do Rady Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki na drugą kadencję . . . . . 95Ks. prof. dr hab. Wojciech Misztal (UPJPII) oraz dr KatarzynaDrąg (UPJPII) członkami Komisji Medioznawczej PolskiejAkademii Umiejętności 9 IV 2019 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 96

Uniwersytet Trzeciego WiekuWycieczka słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku UPJPIIdo Sandomierza i Kazimierza Dolnego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 97Uroczyste zakończenie roku akademickiego 2018/2019na Uniwersytecie Trzeciego Wieku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98Pielgrzymka studentów Uniwersytetu Trzeciego Wiekupo Warmii i Mazurach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 101„Dębniki – śladami Jana Pawła II” z udziałem studentówUniwersytetu Trzeciego Wieku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 103

TraditioSłowo od Redakcji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 105

w ydarzyło się• 2 kwietnia 2019 Studenci UPJPII uczcili 14. rocz-

nicę śmierci Jana Pawła II w Wadowicach i Kalwarii Zebrzydowskiej

• 4 kwietnia 2019 Jan Paweł II i media – wykład ks. dr. hab. Michała Drożdża (prof. UPJPII) z cyklu wykła-dów „Jan Paweł II. Posługa myślenia”

• 4 kwietnia 2019 Nagroda Feniks 2019 dla ks. prof. Janusza Królikowskiego, wyróżnienie Feniks 2019 dla ks. prof. Wojciecha Misztala

• 10 kwietnia 2019 r. Muzeum-Rezerwat „Bitwa pod Stalingradem” w Wołgogradzie – strażnik pamięci histo-rii najważniejszego starcia II wojny światowej – wykład doktora Siergieja Iwaniuka, wicedyrektora Muzeum-Rezerwatu „Bitwa pod Stalingradem” w Wołgogradzie (Rosja)

• 8–12 kwietnia 2019 „Gra o karierę – Biura Karier dla Ciebie” – Dni Kariery na UPJPII

• 8–12 kwietnia 2019 Tydzień Pracy Socjalnej na UPJPII

• 9–12 kwietnia 2019 XII Krakowskie Dni Integracji współorganizowane przez UPJPII

• 11–12 kwietnia 2019 I Międzynarodowa Konferencja Naukowa Tradycje i obyczaje w kulturach i religiach

• 12–14 kwietnia 2019 Chór „Psalmodia” – koncerty muzyki pasyjnej w Sanktuarium św. Jana Pawła II oraz kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa

• 13 kwietnia 2019 Zakończenie Warsztatów Histo-rycznych dla Młodzieży „Dzieje miasta – dzieje czło-wieka”

• 15 kwietnia 2019 Dyskusja o muzyce z udziałem ks. prof. Roberta Tyrały, prorektora UPJPII, w ramach 16. Festiwalu Misteria Paschalia (15–22 kwietnia 2019)

• 24–26 kwietnia 2019 XXI Ogólnopolski Zjazd Stu-dentów Archiwistyki

• 29 kwietnia 2019 Polonia Restituta – międzynarodowa konferencja zorganizowana przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, Akademię Ignatianum w Krakowie i Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II w Lublinie

• 7 maja 2019 Dialog międzykulturowy i międzyreligijny w strategii UNESCO – wykład prof. Dmitrija Spivaka

• 8 maja 2019 Bp prof. dr hab. Janusz Mastalski oraz ks. dr hab. Piotr Majer, pracownicy naukowi UPJPII, no-wymi członkami Kapituły Metropolitalnej w Krakowie

• 8 maja 2019 Podpisanie umowy o udostępnieniu zbiorów Archiwum i Biblioteki Krakowskiej Kapituły Katedralnej przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina w Warszawie, Archiwum i Bibliotekę Krakowskiej Kapituły Katedralnej oraz UPJPII w celu digitalizacji zbiorów

• 10 maja 2019 Prezentacja książki Bezbronne piękno z udziałem autora, ks. Juliana Carrona, abp. Marka Jędraszewskiego i ks. Roberta Woźniaka (UPJPII)

• 10 maja 2019 Zakończenie comiesięcznych spotkań modlitewnych w kościele św. Marka z Eucharystią i konferencją s. dr hab. Adelajdy Sielepin CHR – przy-gotowujących do dziękczynienia za beatyfikację bł. Mi-chała Giedroycia

• 11 maja 2019 83. Ogólnopolska Pielgrzymka Akade-micka na Jasną Górę – „Usłysz mój głos”, posiedze-nie Komisji Medioznawczej PAU oraz Wydziału II Historyczno-Filozoficznego PAU z wykładem ks. prof. dr. hab. Wojciecha Misztala Papież Franciszek o me-diach, nadziei i zaufaniu

• 16 maja 2019 Doctoral Research Conference Share and Inspire. Confidence and Beauty in Communication – ogólnopolska doktorancka konferencja naukowa zorgani-zowana przez Samorząd Doktorantów, Międzywydziałowe Studium Języków Obcych oraz Fundację im. Świętej Królowej Jadwigi dla Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II

• 16 maja 2019 Karol Wojtyła i fenomenologia – wykład dr. hab. Andrzeja Gielarowskiego (Akademia Ignatianum, Kraków) z cyklu wykładów otwartych „Jan Paweł II. Posługa myślenia”

• 16–18 maja 2019 19. Festiwal Nauki i Sztuki w Krakowie

• 17–18 maja 2019 Superwizja w polskiej pomocy spo-łecznej – stan obecny i perspektywy – VI Ogólnopolska Konferencja Naukowa z cyklu „Praca socjalna w teo-rii i działaniu”

• 20 maja 2019 Jan Paweł II. Komunikacja i Przebaczenie – ogólnopolska konferencja naukowa z cyklu „Edukacja Medialna IV”

• 20–21 maja 2019 Co po Habsburgach? Ład polityczny i społeczny w Europie Środkowo-Wschodniej po rozpadzie monarchii austro-węgierskiej – konferencja naukowa

• 21–22 maja 2019 Konferencja Dziekanów Wydziałów Teologicznych we Wrocławiu z udziałem UPJPII

• 22–23 maja 2019 Godność w mediach. Media godne osoby – XIII Konferencja Naukowa Etyki Mediów

• 23 maja 2019 Muzealia w konserwacji – konferencja naukowa

• 23–24 maja 2019 Badania młodych naukowców inspi-rowanych chrześcijaństwem – IV Interdyscyplinarna Konferencja Naukowa

• 24 maja 2019 Ukryte perły archiwistyki – ogólnopol-ska konferencja naukowa zorganizowana przez Katedrę Archiwistyki i Nauk Pomocniczych Historii Wydziału Historii i Dziedzictwa Kulturowego UPJPII w Krakowie, Stowarzyszenie Archiwistów Kościelnych, Sekcję

w ydarzyło się• 25 maja 2019 Koncert jubileuszowy chóru „Psalmodia”

• 27–28 maja 2019 Narodziny postsekularyzmu z ducha „religijnej niemuzykalności” – wykłady otwarte prof. Tomasa Sodeiki

• 28 maja 2019 Na drogach uzdrowienia – jesteś na to goto-wy? – wykład otwarty Jacka Spodniewskiego na UPJPII z cyklu „Zdrowie zapisane w Testamencie”

• 29 maja 2019 Ojcostwo i jego odsłony – ogólnopolska konferencja

• 29 maja 2019 Europa między nihilizmem postoświece-niowym a kwestią islamską – międzynarodowa konfe-rencja naukowa

• 30 maja 2019 20-lecie Samorządu Studenckiego UPJPII

• 31 maja 2019 Utworzenie Szkoły Doktorskiej na Uni-wersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie

• 1 czerwca 2019 Certyfikat tutoringowy Collegium Wratislaviense dla Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie

• 1 czerwca 2019 Dies gregoriani – IV Warsztaty Śpiewu Gregoriańskiego organizowane przez Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej UPJPII i Studia Podyplomowe z Monodii Liturgicznej we współpracy z Międzynarodowym Stowarzyszeniem Śpiewu Gregoriańskiego – Sekcja Polska

• 2–5 czerwca 2019 Vladimir Soloviev. The metaphysics of love – konferencja naukowa

• 2–5 czerwca 2019 Wystawa prac Joanny Sobczyk-Pająk „Jan Paweł II. Ludzie i Miejsca” oraz wykład ks. prof. Roberta Nęcka w chińskim Makau

• 3 czerwca 2019 40. rocznica pierwszej pielgrzymki Ja-na Pawła II do Ojczyzny – konferencja w Gdańsku w z udziałem UPJPII

• 4 czerwca 2019 NEWMANALIA 2019 – ODKRYWAJĄC ORTODOKSJĘ: „Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało” (J 1, 3) – V Ogólnopolska Konferencja Naukowa

• 6 czerwca 2019 Uroczyste wręczenie nominacji dyrek-torowi oraz kierownikom dyscyplin Szkoły Doktorskiej na UPJPII

• 7 czerwca 2019 Uroczystości ku czci św. Królowej Jadwigi współorganizowane przez UPJPII

• 7 czerwca 2019 Laureaci konkursu IPN „Kresy – pol-skie ziemie wschodnie w XX wieku” z indeksami UPJPII, wręczał dr Paweł Krokosz

• 8 czerwca 2019 Uroczyste dziękczynienie za beatyfika-cję bł. Michała Giedroycia w bazylice Mariackiej

• 8 czerwca 2019 Finał I edycji projektu edukacyjnego „Uniwersytet Młodego Odkrywcy – Historia ma przy-szłość”

• 10 czerwca 2019 Spotkanie z cyklu „Klucz do wyklu-czenia” zorganizowane przez Koło Naukowe Studentów Pracy Socjalnej

• 11 czerwca 2019 Jakość życia osób w niepełnosprawno-ści – konferencja z cyklu „Student z niepełnosprawnoś-cią w środowisku akademickim”

• 11 czerwca 2019 Laureaci XXIII Ogólnopolskiego Kon-kursu Wiedzy Biblijnej w Niepokalanowie z indeksami UPJPII, wręczał ks. Stanisław Hałas

• 12 czerwca 2019 Blaski i cienie ulepszania poznawczego. Perspektywa filozoficzna – konferencja naukowa

• 13 czerwca 2019 Uroczystość zakończenia roku akade-mickiego 2018/2019 na Uniwersytecie Trzeciego Wieku

• 14 czerwca 2019 Jasnogórskie spotkanie „Zanussi – hagiograf ”. 80. rocznica urodzin wybitnego reżysera z udziałem pracowników naukowych UPJPII

• 17 czerwca 2019 Wadowice 40 lat później – konferencja zorganizowana przez UPJPII i Muzeum Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach

• 18 czerwca 2019 Biblia i społeczeństwo. Jan Paweł II – 40-lecie pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny – międzyna-rodowa konferencja biblijno-pedagogiczna

• 18 czerwca 2019 Uroczyste wręczenie aktu powoła-nia do Rady Akademickiej Wyższej Szkoły Handlowej w Pradze w Republice Czeskiej (Vysoká škola obchod-ní v Praze) dr. hab. Krzysztofowi Gajdce, prof. UPJPII z Wydziału Nauk Społecznych UPJPII

• 21 czerwca 2019 List intencyjny o współpracy partner-skiej pomiędzy UPJPII a Gminą Wadowice

• 22 czerwca 2019 Graduacja studentów Instytutu Dzien-nikarstwa i Komunikacji Społecznej

• 27 czerwca 2019 Arcybiskup Marek Jędraszewski z wi-zytą na UPJPII

• 2 lipca 2019 „Jan Paweł II. Ludzie i Miejsca” – werni-saż wystawy Joanny Sobczyk-Pająk w Muzeum Archi-diecezjalnym w Krakowie

• 16 lipca – 8 sierpnia 2019 V Mariacki Festiwal Organowy

Beatyfikacja Michała GiedroyciaDziękczynienie, 8 czerwca 2019

tekst: fragm. przemowy abp. Marka Jędraszewskiego wygłoszonej podczas dziękczynienia za beatyfikację bł. M. Giedroycia zdjęcia: Archidiecezja Krakowska

„Gaude Mater Polonia,/ Prole fecunda nobili,/ Summi Regis magnalia/ Laude frequenta vigili”. „Raduj się, Matko Polsko,/ w sławne potomstwo płodna!/ Króla królów i najwyższego Pana wielkość/ uwielbiaj chwałą przynależną”.

Tymi właśnie słowami hymnu, który Wincenty z Kielczy napisał z okazji kanonizacji biskupa Stanisława ze

Szczepanowa w 1253 r. i który po raz pierwszy został wy-konany w Krakowie 8 maja 1254 r., pragnę wyrazić naszą wielką radość, dodając do słów „Gaude Mater Polonia” sło-wa: „Gaude Mater Lithuania” – „Raduj się Matko Litwo”. Dzisiaj bowiem ową wielką radość przeżywają równo-cześnie dwa Kraje, dwie Ojczyzny – Polska i Litwa – które dały świętemu, katolickiemu i apostolskiemu Kościołowi bł. Michała Giedroycia.

Wywodzący się z litewskich kniaziów Michał Giedroyć urodził się ok. 1420 r. w miejscowości Giedroycie, niedale-ko Wilna. W wieku ok. 40 lat wstąpił na Litwie do zakonu Kanoników Regularnych od Pokuty, w Polsce popularnie zwanych markami. Niewiele później przybył do Krakowa, gdzie w klasztorze tego zakonu, u św. Marka, spędził ok. 25 lat. Tutaj też zmarł dnia 4 maja 1485 r. Przez cały czas służył w klasztorze jako zakrystianin. Prowadził proste życie co-dziennej modlitwy, pracy, pokuty i miłości bliźniego. Słynął z tego, że małe rzeczy czynił w wielki sposób. W Krakowie

znalazł bliskich sobie duchowo ludzi, którzy byli dla siebie prawdziwymi przyjaciółmi: św. Szymon z Lipnicy, św. Jan Kanty, św. Stanisław Kazimierczyk, sł. Boży Izajasz Boner i sł. Boży Świętosław Milczący. Dzięki nim wiek XV stał się prawdziwie szczęśliwym wiekiem Krakowa – „felix saecu-lum Cracoviae”.

„Ergo, felix Cracovia,/ […] Deum, qui fecit omnia,/ Benedic omni tempore” – brzmi dziesiąta strofa hymnu Gaude Mater Polonia. „Przeto, szczęśliwy Krakowie,/ Stwórcę całe-go wszechświata/ błogosław w każdej godzinie”. Te właśnie słowa odnosimy dzisiaj do Krakowa radującego się tymi świętymi postaciami, a w sposób szczególny radującego się bł. Michałem Giedroyciem, który swoim wyniesieniem do chwały ołtarzy potwierdza prawdę o Krakowie jako mie-ście świętych.

To wyniesienie dokonało się na skutek decyzji Ojca Świętego Franciszka z dnia 7 listopada 2018 r. Wtedy to papież Franciszek potwierdził istnienie kultu bł. Michała od czasów niepamiętnych, dokonując tym samym jego tzw. be-atyfikacji równoważnej. Dzisiejsza uroczystość jest naszym

upjp2.edu.pl

Historyczną Polskiego Towarzystwa Teologicznego w Krakowie

54 Vita Academica 2019 nr 2–3 (99–100)

Z życia uczelni

wielkim dziękczynieniem składanym Bogu za tę prawdziwie dla nas błogosławioną decyzję Ojca Świętego.

W sposób znaczący do tej beatyfikacji przyczynił się ówczesny rektor krakowskiego kościoła św. Marka, później-szy biskup sandomierski, ks. profesor Wacław Świerzawski. W 1985 r. w kościele Mariackim została odprawiona, pod przewodnictwem kard. Franciszka Macharskiego, uroczysta Msza św. w intencji rychłej beatyfikacji Michała Giedroycia. Tenże Pasterz Kościoła krakowskiego celebrował też w koś-

ciele św. Marka Mszę św. w dniu 24 kwietnia 1998 r. z okazji uroczystego zamknięcia procesu informacyjnego na szczeb-lu diecezjalnym. Dnia 27 lipca 2001 r. Stolica Apostolska wydała dekret, tzw. Nihil obstat, wyrażający zgodę na po-nowne rozpoczęcie procesu beatyfikacji Michała Giedroycia. Z ramienia Archidiecezji Krakowskiej prace związane z tym procesem wspierał jako jego postulator ks. infułat Michał Jagosz, kanonik kapituły bazyliki Santa Maria Maggiore, za co mu serdecznie wszyscy dziękujemy.

Miasto i uczelnie razem dla studentów z niepełnosprawnościamiopracowała: Marta Mastyło zdjęcia: Wiesław Majka / krakow.pl

Jacek Majchrowski, prezydent Krakowa, i rektorzy ośmiu krakowskich uczelni podpisali 9 kwietnia 2019 r. porozu-

mienie o wspólnych działaniach na rzecz osób z niepełno-sprawnościami. Była to jednocześnie inauguracja XII Kra-kowskich Dni Integracji.

Zgodnie z zawartym porozumieniem gmina ma włą-czyć się w organizowanie wydarzeń dla niepełnosprawnych, promować te odbywające się na uczelniach, wspólnie dzia-łać na rzecz badań i przygotowywania raportów o sytuacji niepełnosprawnych.

Miasto ma być pomocne w nawiązywaniu współpra-cy uczelni ze szkołami średnimi tak, aby uczniowie nie-pełnosprawni mieli świadomość, jakie wsparcie oferują im poszczególne szkoły wyższe. W porozumieniu znalazł się także zapis o aktywizacji osób z niepełnosprawnościami i podejmowaniu działań zmierzających do poprawy jako-ści ich życia.

„Staramy się, aby nasze działania na rzecz osób z nie-pełnosprawnościami miały charakter polegający nie tylko na realizacji różnych programów, ale chcemy tym ludziom stwarzać możliwość działania” – mówił podczas uroczysto-ści prezydent Jacek Majchrowski. Jako przykład przywołał wybudowanie w Krakowie pierwszej w Polsce hali, w któ-rej niepełnosprawni mogą aktywnie uprawiać sport. Dodał, że w 2020 r. pod Wawelem odbędą się mistrzostwa Europy w amp futbolu – piłce nożnej niepełnosprawnych.

„Coraz więcej osób z różnymi niepełnosprawnościami podejmuje studia. Naszym zadaniem jest nie tylko poka-zanie, że oni mogą to robić bez barier, ale też stworzenie wspólnoty. Sądzę, że ta umowa będzie zasadniczym krokiem do tego, aby to wszystko funkcjonowało jeszcze lepiej” – powiedział prezydent Krakowa.

Sygnatariuszami porozumienia ze strony uczelni są:• prof. dr hab. inż. Tadeusz Słomka – rektor Akademii

Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica;• prof. zw. dr hab. Jerzy Malec – Krakowska Akademia

im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego;• prof. dr hab. inż. Jan Kazior – Politechnika Krakowska

im. Tadeusza Kościuszki;• prof. dr hab. inż. Andrzej Chochół – Uniwersytet

Ekonomiczny w Krakowie;• prof. dr hab. med. Wojciech Nowak – Uniwersytet

Jagielloński;• ks. prof. dr hab. Wojciech Zyzak – Uniwersytet Papieski

Jana Pawła II;• prof. dr hab. Kazimierz Karolczak – Uniwersytet

Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej;• prof. dr hab. inż. Włodzimierz Sady – Uniwersytet

Rolniczy im. Hugona Kołłątaja.Wykorzystanie potencjału, wiedzy, umiejętności i do-

świadczeń zarówno uczelni wyższych, jak i Krakowa w za-


Z życia uczelniZ życia uczelni

kresie podejmowania działań na rzecz poprawy jakości ży-cia osób z niepełnosprawnościami ma szanse zaowocować realizacją nowych przedsięwzięć, które przyczynią się do poprawy sytuacji społeczno-zawodowej tej grupy społecz-nej, w tym także studentów krakowskich uczelni.

Studenci na tle mieszkańców Krakowa stanowią grupę szczególnie liczną, zasługującą na rozwiązania pomagające im zdobywać wiedzę w odpowiednich dla nich warunkach, przy nieodzownych udogodnieniach, by mogli korzystać z edukacji na równych prawach, aby mieli równe szanse. Dość powiedzieć, że na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie studiują obecnie 63 osoby (studenci + dokto-ranci) posiadające orzeczenie o stopniu niepełnosprawno-ści. Są to wspaniali młodzi ludzie, łaknący wiedzy, zara-żający innych siłą i optymizmem, pełni inicjatywy, dający przykład, że każdego dnia można przekraczać siebie i swo-

je słabości. Im tylko trochę trzeba w tym pomóc. Można mieć nadzieję, że podpisane porozumienie to kolejny krok zwiększający dostępność krakowskich uczelni dla osób nie-pełnosprawnych.

Odbywające się w tym roku w dniach 9–12 kwietnia Krakowskie Dni Integracji to cykliczne wydarzenie orga-nizowane przez uczelnie krakowskie współpracujące z sobą w oparciu o „Porozumienie na rzecz wsparcia studentów z niepełnosprawnością”. Głównym celem przedsięwzięcia jest integracja oraz zwiększenie świadomości środowisk akademickich na temat zagadnień związanych z niepełno-sprawnością i funkcjonowaniem takich osób na uczelniach wyższych. Podczas XII Krakowskich Dni Integracji odby-wały się warsztaty, szkolenia, wydarzenia sportowe, kultu-ralne oraz spotkania o charakterze integracyjnym.

Arcybiskup Marek Jędraszewski z wizytą na UPJPII 27 VI 2019tekst i zdjęcia: Marta Mastyło

Arcybiskup Marek Jędraszewski siedzibę rektoratu Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie

odwiedził po raz pierwszy. Od czasu, gdy sprawuje funkcję metropolity krakowskiego, czyli od 2017 r., Arcybiskup jest zarazem Wielkim Kanclerzem UPJPII, poza tym z Uczelnią jest związany również poprzez fakt uzyskania w 1991 r. ha-bilitacji na Wydziale Filozoficznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, przemianowanej 10 lat temu na obecny Uniwersytet Jana Pawła II w Krakowie. Arcybiskup miał kontakt z Uczelnią już wcześniej, obecnie cały czas bierze udział w inauguracjach roku akademickiego, w or-ganizowanych na UPJPII konferencjach, w Domu Długosza jednak, czyli budynku, w którym urzędują władze Uczelni, jeszcze jako jej Wielki Kanclerz nie był.

Okazją do zaproszenia Arcybiskupa stał się premiero-wy pokaz obrazu Siergieja Szemieta przedstawiający por-tret hierarchy. Ściany Sali Senackiej UPJPII zdobią bowiem portrety Wielkich Kanclerzy UPJPII: kard. Franciszka



Macharskiego, kard. Stanisława Dziwisza, a od dziś także abp. Marka Jędraszewskiego.

Czy Arcybiskupowi portret się spodobał? Jak powiedział – „własnej twarzy nikt przecież nie widzi” – oddając tym sa-mym innym pole do ocenienia trafności ukazania w dziele malarskim swojej postaci.

Obejrzenie obrazu było oczywiście pretekstem do roz-mów o obecnej sytuacji, a także przyszłości Uczelni, rów-

nież w kontekście planów zmiany siedziby Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Ale to na razie od-legła przyszłość.

W rozmowach z Księdzem Arcybiskupem uczestniczy-li: ks. prof. Wojciech Zyzak, rektor UPJPII, prorektorzy: ks. prof. Robert Tyrała, ks. prof. Józef Stala, ks. prof. Antoni Świerczek oraz ks. Andrzej Lichosyt, kanclerz UPJPII, a tak-że ks. Rafał Wilkołek, kapelan metropolity krakowskiego.

Siergiej Szemiet (autor obrazu)Urodził się w Oszmianie na Białorusi. Jest absolwentem Państwowej Szkoły Muzyki i Malarstwa w Mińsku. Naukę

kontyuował w Studium Sztuk Pięknych im. A. K. Glebowa w Mińsku. Nauczyciel malarstwa, rysunku, kompozycji. Od roku 1999 jest członkiem Białoruskiego Związku Malarzy. Jest uczestnikiem krajowych i międzynarodowych wystaw zbiorowych oraz indywidualnych. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki Współczesnej Białorusi, a także w prywatnych kolekcjach na Białorusi, Litwie, w Polsce, w Niemczech, Izraelu, Wielkiej Brytanii, USA. W latach 2006–2007 Siergiej Szemiet był stypendystą programu „Gaude Polonia” Narodowego Centrum Kultury Rzeczpospolitej Polskiej na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 2008 r. pracuje w Instytucie Historii Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie jako wykładowca malarstwa. W 2010 r. otrzymał tytuł doktora sztuk pięknych Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie.

Utworzenie Szkoły Doktorskiej na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowierozmawiała: Marta Mastyło zdjęcia: Agata Jedynak

20 maja 2019 r. rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie ks. prof. dr hab. Wojciech Zyzak

powołał Szkołę Doktorską na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie. Regulamin Szkoły został zatwierdzony uchwałą Senatu UPJPII z dnia 15 kwietnia 2019 r. Warunki rekrutacji oraz program kształcenia Senat UPJPII uchwalił 20 maja 2019 r. z późniejszymi zmianami.

6 czerwca 2019 r. rektor UPJPII ks. prof. dr hab. Wojciech Zyzak uroczyście wręczył nominację pierwszemu dyrekto-rowi Szkoły Doktorskiej na Uniwersytecie Jana Pawła II w Krakowie ks. dr. hab. Robertowi Tyrale, prof. UPJPII, oraz kierownikom dyscyplin wchodzących w skład Rady Szkoły Doktorskiej:

• ks. prof. dr. hab. Tadeuszowi Borutce – dyscyplina nauki socjologiczne,

• ks. dr. hab. Janowi Dziedzicowi, prof. UPJPII – dyscy-plina nauki teologiczne,

• prof. dr. hab. Jerzemu Jastrzębskiemu – dyscyplina nauki o komunikacji społecznej i mediach,

• o. dr. hab. Markowi Urbanowi CSsR – dyscyplina filozofia,

• dr. hab. Marianowi Wołkowskiemu-Wolskiemu – dyscyplina historia.

Rekrutacja do Szkoły Doktorskiej na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie rozpoczęła się 2 września br.

Rozmowa z ks. dr. hab. Robertem Tyrałą, dyrektorem Szkoły Doktorskiej na UPJPII w Krakowie.

Powstała nowa jednostka w strukturze Uniwersytetu Papieskiego – Szkoła Doktorska. Czym różnić się będzie obec-ne kształcenie doktorantów w duchu Ustawy 2.0 od ścieżki doktorskiej z poprzednich lat?

Szkoła Doktorska jest w swoich założeniach realizacją pomysłu, który zapisany został w Ustawie 2.0, czyli tak napraw-dę od 1 października 2019 r. nie istnieje już forma kształcenia doktorantów, jaka obowiązywała do tej pory, najczęściej w ramach wydziałów. Szkoła Doktorska jest nową formą tego kształcenia, nowym tworem i właściwie ponad wydziała-mi, gdyż w tym przypadku sprawa dotyczy dyscyplin. I właśnie te dyscypliny, w których uczelnia ma prawo nadawania stopnia doktora, weszły do Szkoły Doktorskiej. W przypadku Uniwersytetu Papieskiego są to: nauki teologiczne, filozofia, historia, dziennikarstwo i komunikacja oraz nauki socjologiczne (dawniej nauki o rodzinie). Te 5 dyscyplin, które mamy prawo otworzyć, mogliśmy otworzyć w trochę innej strukturze, ale zapadła decyzja, że będzie to jedna szkoła doktorska. W tej szkole doktorskiej będzie się kształciło właśnie doktorantów, którzy się zgłoszą, którzy przejdą kwalifikacje, każdy we własnej dyscyplinie, ale w wypadku uniwersytetu pamiętajmy – to 5 możliwych dyscyplin.

Są jakieś limity, czy też Szkoła Doktorska przyjmie wszystkich rokujących nadzieję?

Przyjmujemy maksymalnie 5 osób na dyscyplinę, to jest bardzo dużo, patrząc globalnie, co się dzieje w tej kwestii w Polsce. I rzeczywiście uważamy, że to jest taka pewna szansa. Dla nas jest to, jak dla każdej uczelni, duża zmiana, bo porównajmy – na uniwersytecie na wszystkich wydziałach, we wszystkich dyscyplinach, które prowadzą studia doktoran-ckie i które będą je prowadzić do 2023 r., musimy liczyć około 500 doktorantów. My za cztery lata w Szkole Doktorskiej, kiedy będzie koniec [I edycji – przyp. red.] po ocenie śródokresowej, prawdopodobnie będziemy mieć stu. No bo – 5 kandydatów w 5 dyscyplinach daje nam 25 doktorantów rocznie. Więc za 4 lata będziemy mieć 100.

Taka jest różnica w naszym wypadku. Natomiast […] jest różnica kompletna jakościowa. Postawiony został akcent na dobre wykształcenie doktorów w nowej ustawie i to jest główne jej założenie, a my próbujemy ją zrealizować.

Rzeczywiście ustawodawca bardzo wysoko postawił doktorat, ale, moim zdaniem, to jest koncepcja, która jest w ca-łości tej ustawy. Kiedy ją się zobaczy w takim kontekście, że bardzo ważnym punktem jest doktorat i bardzo ważnym jest profesor… ale tak naprawdę habilitacja może być, może nie być. Na Uniwersytecie Papieskim pozostawiamy tę opcję habilitacji, będziemy zachęcać, a nawet wprost wymagać od naszych pracowników, by była habilitacja. Natomiast – jak wiemy z ustawy – ona nie musi być. Natomiast ustawodawca postawił bardzo wysoki próg dla doktorantów.

A co teraz z doktorantami, którzy robili doktorat z tzw. „wolnej stopy”?

Ustawa 2.0 pozwala na to i tutaj nie ma jakiejś przeszkody, ale w naszym przypadku ta „wolna stopa” jest niemożli-wa ze względu na ustawę, którą wprowadził Watykan. Nie ma „wolnej stopy” i to jest pewien problem, który nas dotyka. Kongregacja Edukacji Katolickiej uważa, że doktorant, dajmy na to z nauk teologicznych, musi być tak przygotowany, żeby ten człowiek naprawdę wiedział, kim będzie jako teolog, o czym będzie, jako doktor, mówił. I w związku z tym bar-dzo wyraźnie się podkreśla, że nie ma takiej możliwości jak uzyskanie doktoratu z „wolnej stopy”.

Kolejna różnica pomiędzy doktorantami, którzy byli, a którzy będą od października, to kwestia stypendiów. Kiedyś 50 proc. najlepszych doktorantów otrzymywało stypendia. Dzisiaj wszyscy (czyli 100 proc. tych, których przyjmiemy) mają prawo otrzymać od nas stypendium. I to stypendium jest dużo większe niż to, które było wcześniej, bo doktorant ma przygotować, opracować swoją rozprawę, temat badawczy dobrze. Dlatego nie powinien gdzieś tam pracować, lecz zajmować się swoją pracą doktorską. Chciałbym też powiedzieć o koncepcji egzaminu wstępnego, który odbywa się u nas we wrześniu i jest dwuetapowy. Ktoś, kto zgłasza się do szkoły doktorskiej, powinien spełniać te wszystkie formalne wa-runki, które są podane na naszej stronie internetowej, ale oprócz tego najważniejszą rzeczą dla niego jest temat badawczy, projekt badawczy, czyli coś, co chce zrealizować, będąc w Szkole Doktorskiej przez 4 lata kształcenia i pod okiem pro-motora, którego sobie wybiera. Wybiera sobie tego promotora, ale ostateczna decyzja należy do dyrektora Szkoły, który po konsultacjach z Radą dyscypliny, z kierownikiem dyscypliny – mianuje promotora. W październiku rozpoczynamy studia, a decyzja o wyborze promotora musi zapaść do grudnia. Wracając jednak do samego egzaminu – najpierw na-



leży złożyć ten projekt badawczy, by powołane komisje oceniły, czy dany temat rokuje nadzieje. Jeśli tak, to oczywiście zostanie dopuszczony do drugiego etapu. Drugi etap to rozmowa właśnie nt. tego projektu badawczego.

I teraz sytuacja jest taka bardzo intensywna – przykładowo w przypadku naszego uniwersytetu przez 4 lata studiów doktorant będzie miał 880 godz., w to wliczone są także praktyki, czyli 40 godz., a więc 10 na rok, w to wliczona jest pra-ca z promotorem, wliczone zajęcia z dyscypliny i spoza dyscypliny. Bo na przykład taki doktorant z nauk teologicznych będzie musiał wybrać dużo przedmiotów z własnej dyscypliny, przez całe 4 lata, ale równocześnie będzie musiał sięg-nąć do innej dyscypliny, ponieważ koncepcja szkoły doktorskiej w ogóle w Polsce jest taka, ma być interdyscyplinarna. Podobnie ma się rzecz z metodologią – metoda teologiczna i metoda historyczna – można wybrać taką i taką. Wiadomo, że jeśli będzie ktoś pisał doktorat z historii, to więcej będzie miał godzin z historii, a metoda teologiczna przyda mu się do opracowania. Jeżeli będzie sięgał po język, to ma być on specjalistyczny, np. ktoś pisze rozprawę z ojców Kościoła, to oczywistym jest, że powinien mieć zajęcia z greki, specjalistyczne.

To nie będzie trudne dla uczelni?

My sobie poradzimy, mamy specjalistów. Zapisaliśmy nawet taką możliwość, że możemy np. rozpocząć w pewnym momencie egzamin w języku obcym, gdyż chcemy także sprawdzić językowo takiego człowieka, bo doktor ma mieć sze-rokie horyzonty.

Np. greka…

No greka to może nie, ale angielski, może włoski… Mamy na uczelni collegium językowe – Międzywydziałowe Studium Języków Obcych, działające doskonale i dzisiaj wszystko to jest już przekonsultowane. Zawiesiliśmy na stronie program, który jest dosyć jasny, także w temacie języków, więc nie będzie pod tym względem na pewno żadnych niejasności.

Fachowcy od greki też na UPJPII są?

Też, bo na przykład teolog, który przygotowuje się, dajmy na to, do przygotowania swojej rozprawy magisterskiej, a bie-rze coś z Pisma św., to on ma do czynienia nierzadko także np. z hebrajskim, więc my takich specjalistów mieć musimy.

Jakie obowiązki ciążą na dyrektorze Szkoły Doktorskiej?

Nie wiem, co to znaczy być dyrektorem Szkoły Doktorskiej, bo nikt tego nie wie. Wszyscy jednak dziś patrzymy na ten nowy twór pełni nadziei. Struktury na uniwersytecie zostały stworzone. Rady dyscyplin, w których będziemy na-dawać doktoraty, zostały wybrane, kierownicy dyscyplin zostali mianowani przez rektora dyscyplin, praca dokonała się przez czas wakacyjny. We wrześniu czekamy na kandydatów. Na naszej stronie jest zakładka dotycząca szkoły doktor-skiej, w której zawiesiliśmy nazwiska potencjalnych promotorów w poszczególnych dyscyplinach. Klikając, wchodzi się w dossier danej osoby, widać jej publikacje, widać, czym się zajmowała, jakie ma osiągnięcia. Każdy ma prawo wybrać sobie promotora. Oczywiście zakres problematyki to temat do późniejszej rozmowy, a jak to będzie funkcjonowało, to pozwolę sobie powtórzyć i podkreślić – jesteśmy pełni nadziei. Jeżeli jednak wcześniej udało się ogarnąć 500 doktoran-tów, to uważam, że uda się ogarnąć w najszczytniejszym okresie 100.

Czy w stosunku do tych 500, którzy na tę ścieżkę doktorską wkroczyli dawniej, trzeba było dokonać jakichś zmian, czy też podążają oni zgodnie z zasadami starego systemu?

Oczywiście, kierując się moralną odpowiedzialnością i szacunkiem do naszych doktorantów, którzy są na naszej uczelni, przed wakacjami zorganizowaliśmy spotkanie z obecnymi doktorantami, by mieli świadomość, że dla nich tak naprawdę nic się nie kończy. Oni muszą się czuć bezpieczni, że swoje doktoraty mają prawo dokończyć. Dzielą się oni na dwie jakby kategorie. Jedni to ci, którzy otwarli swoje przewody, otwarli możliwości dokończenia doktoratu – ci mają czas do 31 grudnia 2021 r., żeby ten doktorat zamknąć, zakończyć. Na radzie wydziału musi się odbyć głosowanie, tu toczy się jeszcze dyskusja: czy na radzie wydziału, czy na radzie dyscypliny.

Druga zaś kategoria naszych doktorantów to ta, która idzie starym cyklem studiów. Gdy np. ktoś zaczął studia rok temu i teraz będzie na drugim roku, to jemu nic nie przepada. Ustawodawca to wymyślił dosyć sprytnie. Mianowicie, że tak naprawdę jego 4 lata studiów przedłużają się o rok (ponieważ jego „normalne” 4 lata studiów kończą się w 2022 r.) – więc do 31 grudnia 2023 r. ma prawo obronić doktorat, tyle że już na nowych zasadach określonych w ustawie. Studia może skończyć, ale obrona, cała procedura musi być według nowych zasad, które są podane w ustawie.

Można powiedzieć, że w najlepszej sytuacji są ci, którzy te doktoraty otworzyli, czyli tę całą procedurę rozpoczęli, bo oni dokończą według starych zasad. I tak jest w całej Polsce na wszystkich uczelniach, tak zadecydował prawodawca. Wszyscy inni natomiast muszą dokończyć swoje studia i przeskoczyć pewien próg nowej procedury. Tutaj nikt nie zostaje wyrzucony za to, że jest w starym systemie, a nie w nowym. On ma prawo dokończyć na zupełnie spokojnych warunkach.

Obawy?

Obawy są, jeżeli chodzi o tych starych doktorantów, że my tak naprawdę nie wiemy, czy oni wszyscy dokończą stu-dia. Bardzo byśmy sobie tego życzyli, aby ta grupa bardzo liczna jednak dokończyła. Co do nowych też nie wiemy, kto przyjdzie, to zawsze jest pewnego rodzaju loteria. Nie wiemy, jak to zafunkcjonuje, to jest też pewnego rodzaju wątpli-wość. Ale oczywiście mamy sekretariat, mamy stronę internetową, jesteśmy do dyspozycji, będziemy rozwiązywać na bieżąco wszystkie problemy. Regulamin np. Szkoły Doktorskiej był tworzony dosyć wnikliwie przez ludzi, którzy mieli doświadczenie, np. czy wszystkie tematy zostały uwzględnione – wydaje nam się, że tak, ale prawdopodobnie wszystko okaże się w zetknięciu z nową rzeczywistością. Sądzimy, że to jest dobry kierunek, że to jest chęć postawienia doktoratu na właściwym poziomie i chyba takie jest założenie prawodawcy, bo na wielu szkoleniach ministerialnych ciągle powta-rza się to słowo. Nawet więcej – my oprócz tego, że mamy radę szkoły doktorskiej, a do rady szkoły doktorskiej, poza dyrektorem, wchodzą kierownicy dyscyplin, to jeszcze tworzymy radę naukową szkoły doktorskiej, do której zostaną powołani specjaliści z danej dziedziny z całego świata.

Trochę jak konsultorzy watykańscy?

Trochę tak. To są ludzie, którzy są autorytetami w danej dziedzinie. Otwarliśmy dla studentów-doktorantów wykła-dy w języku obcym. Bo oni w cyklu kształcenia mogą wybrać (jakaś odpowiednia ilość osób oczywiście musi być) np. wykład w języku niemieckim, angielskim, włoskim. Ściągniemy tych ludzi z zagranicy. Nie jest żadną tajemnicą, często powtarza się także w Polsce, jak i w różnych innych krajach, chociażby w Niemczech, takie powiedzenie: „Powiedz mi, jaką masz radę szkoły doktorskiej, a powiem ci, czy warto u ciebie studiować”. I to jest taka rzeczywistość, że chcemy to otworzyć, pokazać możliwości, a te możliwości dla uczelni kościelnej są niezwykłe, bo chociażby wszystkie uniwersytety papieskie w Rzymie – my mamy jakby naturalne połączenie z nimi i w całym świecie; we Francji, w innych miejscach, więc to jest nasza szansa, tak to postrzegam – po prostu szansa.



Będzie uczelnię stać na zapraszanie gości z zagranicy?

Tak, budżet jest przygotowany. Ale też nie wiemy, czy będzie takie zapotrzebowanie.

Pieniądze są uczelniane?

Tak, bo to uczelnia ma obowiązek kształcić doktorantów. Taka jest idea tej szkoły doktorskiej; to jest taka kuźnia kadr, czyli tak naprawdę kształcimy ludzi, którzy po nas przyjdą na uczelnię.

Do tej pory to nie zawsze się udawało…

Wracam do tej cyfry 500. Czyli co 5 lat musiałaby być wymiana prawie wszystkich pracowników. U nas tylu pracowni-ków nie ma. Natomiast zupełnie inna jest sytuacja w momencie, kiedy widzimy naturalne zaplecze, bo tak będzie; że jeżeli w danej dyscyplinie w ciągu 4 lat skończy studia 25 dobrze wykształconych doktorów, to jest duże prawdopodobieństwo, że w ciągu tych lat część z nich zostanie na uczelni, bo to będzie dla nich jakby naturalna droga. To też chyba założenie tej ustawy – dopuszczenie ludzi młodych, twórczych, którzy chcieliby wejść w takie czy inne struktury. Ja uważam, że ta ustawa niezwykle łączy działalność pracownika naukowego z tym, że ma się prawa do doktoratów. Jeżeli taki pracownik naukowy się rozwija, publikuje, jest na różnych konferencjach itd., to jest dokładnie taka sama droga tego doktora – on też będzie na konferencjach, on będzie publikował, on przejdzie ocenę śródokresową po dwóch latach; niezwykle ważna sprawa, która czekać będzie każdego doktoranta. Ocena śródokresowa to jest takie jakby powiedzenie „ok, te dwa lata przeżyłeś, co konkretnie zrobiłeś?” – i to jest ocena doktora i ocena promotora. W nowej ustawie jest nawet napisane, że jeżeli ten doktorant tego nie przejdzie, to promotor może mieć z tego powodu kłopot. W związku z tym to nie jest już tak, jak do tej pory na wszystkich uczelniach było – mamy doktoranta, cieszymy się nim – teraz on po dwóch latach studiów musi zdać w pewnym sensie egzamin z tego, co zrobił, takie sprawozdanie.

Jak będą wyglądać takie studia… spotkania z promotorem, wykłady…

Ćwiczenia, konwersatoria, wszystko – cały tok studiów. Jak widać jednak z tych 880 godz. na cztery lata, to jest bar-dzo niewiele i to idzie sukcesywnie – najwięcej jest na roku pierwszym, drugim, a potem to spada i coraz więcej czasu jest na to, żeby pisać i ten doktorat musi być zakończony w odpowiednim momencie.

Ile można przedłużyć?

Maksymalnie 2 lata można przedłużać, czyli maksymalnie studiować można 6 lat. Teraz już się tak nie da, że dokto-rat robi się 10 lat. Wszystko jest w systemie ogólnodostępnym i wszyscy wszystko będą wiedzieć. To jest akurat bardzo dobra regulacja, która powoduje uporządkowanie, a ono było bardzo potrzebne.

Dziękuję za rozmowę

Pożegnanie ks. dr. hab. Wojciecha Życińskiego SDB, prof. UPJPIItekst: ks. Szymon Drzyżdżyk, ks. Marek Gilski, o. Henryk R. Kośla OFM zdjęcia: WT

Na ostatniej w roku akademickim 2018/2019 Radzie Wydziału Teologicznego w dniu 28 czerwca 2019 r.

jej członkowie złożyli podziękowania przechodzącemu na emeryturę ks. dr. hab. Wojciechowi Życińskiemu SDB, prof. UPJPII. Dla przypomnienia: w latach 1994–1997 był prodziekanem Wydziału Teologicznego Papieskiej Akademii Teologicznej, a w latach 1997–2000 dziekanem tego wydziału. Od 2000 do 2006 był prorektorem Papieskiej Akademii Teologicznej ds. Nauki i Współpracy Krajowej i Zagranicznej. Od 1995 do 2017 pełnił funkcję kierownika najpierw II Katedry Dogmatyki, później Katedry Mariologii. Od 2012 r. jest zwyczajnym członkiem Pontificia Accademia Mariana Internationalis.

Ks. Wojciech to ceniony autor wielu artykułów i mo-nografii, szczególnie z zakresu mariologii. Na uwagę za-sługują chociażby: Johna H. Newmana teoria rozwoju dok-tryny mariologicznej (Wydawnictwo KUL, Lublin 2010) oraz Matka, która pozostała Dziewicą (seria „Horyzonty Dogmatu”, Kraków 2017).

Ks. prof. dr hab. Arkadiusz Baron w swoim wystąpie-niu nawiązał do twórczego wkładu ks. prof. Wojciecha Życińskiego w działalność Wydziału Teologicznego – jako

prodziekana i dziekana, podkreślając jego organizacyjne kompetencje i naukową wrażliwość.

Ks. prof. dr hab. Wojciech Zyzak w imieniu całej społecz-ności Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie podziękował ks. prof. Wojciechowi za wieloletnią pracę dydaktyczną, a także za wszystkie podejmowane inicjaty-wy naukowo-badawcze. Następnie, jako znak szczególnej wdzięczności, wręczył ks. Życińskiemu złoty medal Bene Merenti, przyznawany przez Senat za wyjątkowy wkład w rozwój Uczelni. Przed tą doniosłą chwilą ks. prof. dr hab. Szymon Drzyżdżyk odczytał pismo od władz Uczelni skierowane do ks. prof. Wojciecha, podpisane przez rek-tora UPJPII, dziekana WT, kierownika Instytutu Teologii Dogmatycznej oraz członków Rady Wydziału, którego treść podaje się niżej.

Na zakończenie głos zabrał ks. prof. Wojciech Życiński SDB. W krótkich słowach podziękował zgromadzonym za wszystkie oznaki wdzięczności wobec jego osoby. Ze wzru-szeniem podkreślił, że zawsze cenił sobie wysoki poziom kompetencji osób, z którymi przyszło mu współpracować na wielu odcinkach uczelnianej działalności.



Drogi Księże Profesorze, Wojciechu, raz jeszcze wyrażamy Ci podziękowanie za wkład w wielowymiarowy rozwój wpierw Papieskiej Akademii Teologicznej, dziś Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Dziękujemy za aktywność admi-nistracyjną, dydaktyczną, badawczą wyrażoną w licznych publikacjach, a także za wypromowanych magistrów, licencjuszy i doktorów. Wdzięczni jesteśmy za to, że uprawiana przez Ciebie teologia była praktyczna, bo pomagała zrozumieć innym, dlaczego wierzą, że była uosobieniem prostej wiary. Szczególne podziękowanie za twoje teksty o Maryi, Bożej Rodzicielce, którą ukazywałeś jako Tę, która objaśnia naszą historię, a przede wszystkim jako Matkę naszej teraźniejszości. Życzymy Ci spokojnej, bo od dziś emerytalnej twórczości, wolnej od pośpiechu i terminów. Wdzięczni Twoi współpracownicy.

ks. Szymon Drzyżdżykks. Marek Gilski

o. Henryk R. Kośla OFM

Jan Paweł II – Światowy Ambasador Humanistyki – film wyprodukowany na 10-lecie UPJPII we współpracy z NAWAtekst: Paulina Guzik zdjęcia: Jakub Stoszek

Na początku pontyfikatu Janowi Pawłowi II pokazano opasłą szafę z dziełami życia św. Tomasza z Akwinu.

Zachwycił się nią, ale nie wiedział wówczas, że ilość jego pism – Karola Wojtyły i papieża Jana Pawła II – przekroczy ogromną liczbę stron napisanych przez genialnego domi-nikańskiego świętego.

Dorobek intelektualny Karola Wojtyły i Jana Pawła II można badać przez całe życie, ale wielu z Polaków, mi-mo miłości do papieża, nie sięga po to bogactwo my-śli. Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie wraz z Narodową Agencją Współpracy Akademickiej NAWA wy-produkował film o niezwykłym dorobku humanistycznym Świętego Jana Pawła II. Film wyreżyserowała i wyprodu-kowała dr Paulina Guzik, autorem zdjęć jest Jakub Stoszek, a drugim operatorem Piotr Ćwik.

W filmie, który jest też celebracją 10 lat podniesienia PAT do rangi Uniwersytetu Papieskiego, występują znaw-cy dziedzictwa Jana Pawła II. Są to eksperci światowego formatu: George Weigel – biograf Papieża, prof. Stanisław Grygiel, wieloletni rektor Papieskiego Instytutu Rodziny w Rzymie, czy prof. Rocco Buttiglione, filozof i przyjaciel Ojca Świętego.

W filmie nie mogło zabraknąć ks. kard. Stanisława Dziwisza, prof. Teresy Maleckiej z papieskiego Środowiska, oraz największego znawcy papieskich dzieł na UPJPII – o. prof. Jarosława Kupczaka.

„Humanista i myśliciel Wojtyła, ulepiony był z ludzkiej gliny i z boskiej gliny. Te dwa rodzaje gliny były razem ze so-bą zmieszane, w zupełnie unikalnych proporcjach” – mówi w filmie o. prof. Kupczak. „Formacja Karola Wojtyły w sztu-kach wyzwolonych i naukach humanistycznych była nie-zbędna dla jego pracy teologicznej i duszpasterskiej” – za-znaczył w produkcji George Weigel. Prof. Stanisław Grygiel dodaje: „On przypomniał tej cywilizacji, kulturę. Jest to uprawianie człowieczeństwa, w każdym z nas pod przy-szłe spełnienie. Czyli jest to praca w nadziei na przyszłość, praca w zawierzeniu się prawdzie człowieka. Ta ufność, że konsekwencje tej prawdy w przyszłości nas nie zawiodą”.

Film, powstały w ramach projektu „Nowoczesna Promocja Zagraniczna” finansowanego z grantu NAWA, jest ukazaniem dziedzictwa Jana Pawła II jako genialnego hu-manisty, ale też podkreśla najważniejsze momenty historii naszego Uniwersytetu. „Myślę, że możemy być szczególnie dumni z historii, która jest niezwykła, bo sięgamy korze-niami Wydziału Teologicznego, pierwszego w Polsce, dzięki któremu mógł powstać uniwersytet w Krakowie” – powie-dział ks. prof. Wojciech Zyzak, rektor UPJPII.

„Ojciec Święty Jan Paweł II prosił nas jeszcze jako pra-cowników Papieskiej Akademii Teologicznej, aby uczel-nia była Alma Mater, aby była matką. To wezwanie Ojca Świętego traktujemy jako swoiste dziedzictwo” – powiedział w filmie ks. prof. Józef Stala, prorektor UPJPII i koordyna-tor grantu NAWA.

Ks. prof. Antoni Świerczek zwrócił z kolei uwagę na to, że jesteśmy zobowiązani do kontynuacji misji wielkiego polskiego papieża: „Jan Paweł II był wielkim człowiekiem, wielkim świętym, ale zarazem wielkim wizjonerem. Widział przyszłość i wskazywał na to, w jaki sposób się rozwijać, i widział też przyszłość dla uniwersytetu. I dla nas jest to wielki zaszczyt, honor, ale zarazem wyzwanie”.

„Nasz dokument ma na celu pokazać, skąd pochodzi mą-drość Karola Wojtyły, jakie były dzieła jego życia, na czym skupił się jako filozof, co stanowi fundament teologii ciała, a wreszcie – co, a raczej kto był centrum jego życia i na-uczania. Dzięki temu filmowi zabierzemy widzów w podróż przez życie Papieża całkowicie zatopionego i zakochanego w sztukach wyzwolonych i ludziach, ale przede wszystkim – człowieka zakochanego w Chrystusie” – mówi dr Paulina Guzik, twórca filmu.

Materiały nagrane do filmu przez Jakuba Stoszka, ab-solwenta UPJPII, i Piotra Ćwika, absolwenta i wykładowcę UPJPII, są tak bogate, że powstanie z nich kolejna produk-cja – tym razem telewizyjna. Film Lubię patrzeć, jak wscho-dzi słońce będzie hołdem złożonym Wojtyle – humaniście. 52-minutowy dokument zostanie wyemitowany w Telewizji Polskiej w maju 2020 r. – w 100-lecie urodzin Karola Wojtyły.

Telewizja Polska została koproducentem długiej wersji dokumentu, dzieląc się z UPJPII niezwykle wartościowy-mi archiwami. „Jestem bardzo szczęśliwa, że po raz kolejny Telewizja Polska i UPJPII łączą siły, aby wyprodukować war-tościowe, misyjne programy – a w końcu trudno o ważniej-sze zadanie w 100-lecie urodzin Papieża niż promocja i roz-powszechnianie jego dziedzictwa” – mówi Paulina Guzik. Przedstawienie w dokumencie telewizyjnym tak głębokiego myśliciela, jak Wojtyła nie było łatwym zadaniem. „Może dlatego taki dokument nigdy nie został wyprodukowany – mówi Paulina Guzik. – Jako naukowcy podjęliśmy wyzwa-nie i sprawiliśmy, że się to udało”.

Film powstał dzięki ogromnej pomocy i otwartości ludzi będących blisko polskiego Papieża, z którymi przeprowa-dzono wywiady. „Wierzymy, że Jan Paweł II, nasz ukocha-ny podróżujący papież, byłby szczęśliwy, widząc, że jego nauczanie znów odżyje w naszej pamięci. Pokazane w do-kumencie archiwa Telewizji Polskiej wzbogacą wypowie-



dzi tłumaczące naukę największego z Polaków” – mówi ks. rektor Wojciech Zyzak.

Producentami wykonawczymi filmu byli Iwona Bąk i Tomasz Kniaź. Szczególne podziękowania należą się: stu-dentom Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej oraz słuchaczom Akademii Telewizyjnej za wkład w pro-dukcję; Akademickiemu Centrum Medialnemu z ks. prof. Michałem Drożdżem na czele i Dyrekcji Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej za życzliwe i cierpliwe udostępnianie sprzętów telewizyjnych; s. Karoli Zaborskiej SłNSJ z Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie za niezliczone zdjęcia Karola Wojtyły do-starczone do filmu, a także niezwykłej życzliwości ks. dr.

Andrzeja Dobrzyńskiego z Ośrodka Dokumentacji ponty-fikatu Jana Pawła II w Rzymie. Podziękowanie za udostęp-nienie archiwów i pomoc w produkcji i promocji filmu kie-rujemy do Uniwersytetu św. Tomasza z Akwinu w Rzymie i Ojca Rektora Michała Palucha.

Film nie powstałby wreszcie bez konsultacji, przyja-znej i życzliwej pomocy i inspiracji intelektualnej o. prof. Jarosława Kupczaka, a także serdeczności Muzeum Dom Rodzinny Jana Pawła II w Krakowie wraz z jego Dyrekcją.

Za nieustanną życzliwość i wsparcie dziękujemy tak-że ks. kardynałowi Stanisławowi Dziwiszowi i diakonowi Andrei Nardotto.

Jan Paweł II – Światowy Ambasador Humanistyki

Scenariusz i reżyseria: Paulina GuzikReżyseria obrazu: Jakub Stoszek

Drugi operator kamery: Piotr ĆwikMontaż: Jacek Galica

Grafika: Paweł WeremiukOrganizacja produkcji: Iwona Bąk, Tomasz Kniaź



Tutoring Akademicki na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowietekst i zdjęcia: Joanna Małocha

W ramach projektu „Skonsolidowany Plan Rozwoju UPJPII” w semestrze letnim roku akademickiego

2018/19 dziesięciu pracowników naukowo-dydaktycznych Wydziału Historii i Dziedzictwa Kulturowego ukończyło – prowadzony przez specjalistów z wiodącego w tym zakre-sie Collegium Wratislaviense – 64-godzinny kurs „Szkoły Tutorów Akademickich” I stopnia zakończony otrzymaniem Certyfikatu Tutora. Byli to: ks. prof. dr hab. Józef Marecki; ks. dr hab. Dariusz Tabor, prof. UPJPII; s. dr hab. Susi Ferfoglia; dr hab. Lucyna Rotter; dr Grzegorz Chajko; dr Sławomir Dryja; dr Andrzej Giza; dr Tomasz Graff; dr Joanna Małocha oraz dr Ewa Skotniczna. Tym samym nabyli oni uprawnienia do prowadzenia zajęć tutoringo-wych, Uniwersytet zaś wszedł do grona instytucji naukowo-

-edukacyjnych, w których wdrażany jest system naucza-nia z wykorzystaniem tej metody. Certyfikat dla UPJPII w imieniu władz uczelni odebrała dr Joanna Małocha podczas uroczystości towarzyszącej VI Ogólnopolskiemu Kongresowi Tutoringu – największemu dorocznemu wy-darzeniu w Polsce o tej tematyce, który odbywał się we Wrocławiu w dniach 30.05–01.06.2019 r.

Tutor (łac. – opiekun) to ktoś, kto potrafi pokierować rozwojem podopiecznego, trafnie rozpoznać jego potencjał,

pomóc w odkryciu i rozwinięciu posiadanych talentów, aby wspólnie wyznaczyć ścieżkę rozwoju naukowego (a w ra-zie potrzeby także osobistego) oraz zmotywować do efek-tywnej i dającej radość pracy. Sama zaś metoda tutoringu – zaczerpnięta z systemów edukacyjnych czołowych uczelni anglosaskich, takich jak Oxford, Cambridge, Stanford czy Berkeley – jest całkowicie dobrowolna, elitarna i oparta na głębokiej relacji między wykładowcą-mistrzem a studen-tem-uczniem. Przy czym relacja ta nawiązuje się i umac-nia podczas cyklu 8–10 indywidualnych spotkań, w czasie których – dzięki holistycznemu spojrzeniu na człowieka oraz zastosowaniu nowoczesnych narzędzi edukacyjnych

– tutor stara się o pełny rozwój potencjału studenta. Jest to więc coś więcej niż przekazanie wiedzy – to również reflek-sja nad wartościami, kształcenie charakteru, nauka samo-dzielnego myślenia, argumentowania oraz podejmowania mądrych decyzji życiowych.

Po zakończeniu prac nad schematem organizacyjnym wdrożenia systemu tutoringu na UPJPII, na stronie uczel-ni zamieszczone zostaną stosowne informacje o sposobie realizacji projektu w roku akademickim 2019/20, zasadach rekrutacji do niego studentów oraz profile tutorów, o któ-rych opiekę będzie można się starać.

Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPII będzie współpracował z Festiwalem Folkloru Ziem Górskich w Zakopanemtekst i zdjęcia: Biuro Komunikacji Społecznej i Promocji Urzędu Miasta Zakopane

9 maja podczas konferencji prasowej poświęconej jubile-uszowej edycji Międzynarodowego Festiwalu Folkloru

Ziem Górskich w Zakopanem ogłoszona została informa-cja o Patronacie Honorowym Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy oraz Małżonki Prezydenta Pani Agaty Kornhauser-Dudy nad tym wydarzeniem. Oficjalnie zainaugurowana została także współpraca z Instytutem Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.

[...] Władze miasta wyrażały też zadowolenie z na-wiązania współpracy z Instytutem Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. List intencyjny w tej sprawie uroczyście podpisał burmistrz Leszek Dorula oraz dyrektor ks. prof. Michał Drożdż. Tym samym Instytut stał się nowym part-nerem Festiwalu. Studenci Instytutu będą mogli podczas tak dużego wydarzenia zdobyć wiele cennych doświadczeń, ale także skutecznie wspomóc działanie Biura Prasowego Festiwalu. Współpraca obejmie także konkurs fotograficzny

„Żywioł Folkloru” oraz konferencję naukową.„Bardzo się cieszę, że zostaliśmy zaproszeni do współ-

pracy, i mam wrażenie, że dotyczy ona szerszego kontekstu. Tutaj w Zakopanem wartości chrześcijańskie, które są dzie-dzictwem naszej kultury i naszej wiary, są czymś natural-nym. Widać, że przenikają one życie codzienne. Możecie być dumni z dziedzictwa, które pielęgnowaliście Państwo przez te kilkadziesiąt lat istnienia Festiwalu. Nasze kon-takty zaczęły się od pisma z zaproszeniem na Złote Gody Festiwalu. To określenie bardzo nas wzruszyło. Oznacza

ono, że świętujecie ten jubileusz bardzo rodzinnie. Takie jest Państwa podejście do tradycji, do folkloru – to dla Was jest życie, codzienność, tożsamość i pewna nisza duchowa. Tym samym Wasz Festiwal przekazuje ważne wartości” – pod-kreślał dyrektor Instytutu.

„W naszej współpracy najbardziej chcielibyśmy skupić się na udziale naszych studentów w pracach Biura Prasowego w szerokim zakresie działań medialnych i promocyjnych, także nowych mediów. W naszym Instytucie funkcjonu-je Akademickie Centrum Medialne, które dysponuje od-powiednim zapleczem technicznym i osobowym” – wy-jaśniała zastępca dyrektora ds. public relations dr Klaudia Cymanow-Sosin, która wraz z zastępcą dyrektora ds. kształ-cenia dr Katarzyną Drąg także reprezentowała podczas kon-ferencji prasowej Instytut.

Więcej informacji + Galeria fot.:https://www.zakopane.eu/aktualnosci/maj-2018/festi-

wal-folkloru-pod-patronatem-pary-prezydenckiej-i-ze--wsparciem-uniwersytetu-papieskiego



Relacja z 83. pielgrzymki świata akademickiego na Jasną Górę 10–11 maja 2019tekst: Magdalena Żyła zdjęcia: Marta Mastyło

Już po raz osiemdziesiąty trzeci władze wyższych uczel-ni, wykładowcy, studenci, absolwenci, duszpasterze i ca-

ła brać akademicka pielgrzymowała na Jasną Górę przed cudowny wizerunek Najświętszej Maryi Panny, by tam do-świadczyć duchowego umocnienia i wspólnotowej rado-ści. Udali się tam również przedstawiciele Duszpasterstwa Akademickiego PATMOS wraz ze swoimi opiekunami, s. Terezą Huspekovą i ks. dr. Pawłem Pielką.

Choć spotkanie zaczęło się już w piątek, 10 maja, Apelem Jasnogórskim, nasza delegacja u stóp Jasnej Góry pojawiła się dopiero w sobotę rano. Po rejestracji i wspólnej mod-litwie w bazylice wysłuchaliśmy konferencji ks. Dominika Chmielewskiego SDB, znanego kaznodziei, który zyskał dużą popularność w sieci. To właśnie jego społeczność aka-demicka zdecydowała się zaprosić na swoje doroczne spot-kanie. Ks. Dominik mówił o powołaniu – najpierw o powo-łaniu każdego człowieka do życia w czystości, które możliwe jest, gdy ten całym sercem zakocha się w Bogu, a potem o powołaniu do małżeństwa czy kapłaństwa. Warunkiem realizacji każdej drogi jest postawienie Boga i Jego miłości na pierwszym miejscu. Bez tego człowiek ubóstwia stwo-rzenie i nigdy nie będzie w pełni szczęśliwy.

Po wykładzie studenci podzielili się na dwie grupy. Dla kobiet naukę stanową wygłosiła Monika Gomułka, zaś dla mężczyzn jej mąż, Marcin Gomułka. Oboje zachęcali do zachowania wstrzemięźliwości seksualnej aż do ślubu i do życia w czystości adekwatnie do swojego stanu życia. Dali też świadectwo własnego nawrócenia, które zaowocowało

„czystością z odzysku” i podjęciem decyzji o zachowaniu wstrzemięźliwości po okresie narzeczeńskim, w którym – jak sami mówią – daleko im było do Pana Boga.

Kolejnym wysłuchanym wykładem była konferencja dla nauczycieli akademickich wygłoszona przez ks. abp. Marka Jędraszewskiego, zaś studenci mieli czas wolny i mogli do woli cieszyć się urokami Jasnej Góry w ten piękny, słoneczny dzień.

W godzinach popołudniowych wszyscy spotkali się pod pomnikiem bł. ks. Jerzego Popiełuszki i przeszli w procesji wraz z władzami uczelni aż do bazyliki. W tym czasie wspól-nie odmawialiśmy różaniec w intencji całego środowiska akademickiego. W bazylice powitano rektorów i wicerekto-rów obecnych pośród nas m.in. ks. prof. dr. hab. Wojciecha Zyzaka, rektora UPJPII, i ks. dr. hab. Roberta Tyrałę, prof. UPJPII, prorektora ds. studenckich i dydaktyki, którzy za-szczycili nas swoją obecnością i otoczyli modlitwą.

Po przemarszu do bazyliki i uroczystym powitaniu władz przyszedł czas na nabożeństwo majowe, a następnie na modlitwę przed Najświętszym Sakramentem przy wtórze kanonów z Taize. W tym czasie można też było skorzystać z sakramentu pokuty. Po adoracji uczestniczyliśmy we Mszy Świętej celebrowanej przez ks. abp. Marka Jędraszewskiego, który wygłosił także homilię. Powoływał się na wiarę Piotra – choć ułomną i wielokrotnie się załamującą, to jednak sta-nowiącą fundament także dla nas.

Gorąca herbata, grochówka i świeże bułki – ten typo-wo pielgrzymkowy posiłek spożyliśmy na błoniach tuż po Eucharystii. Kto choć raz w życiu przemierzył drogę do

Pani Jasnogórskiej, ten wie, że jedzenie smakuje wtedy ina-czej niż zwykle. I tak też było w czasie naszego spotkania. Najprostsze potrawy podane w iście harcerski sposób sta-nowią rarytas, możliwy do uchwycenia tylko tam i tylko sercem (żołądkiem sic!) pielgrzyma. Po posiłku przyszedł czas na Apel Jasnogórski, a następnie czuwanie, na którym jednak nie mogliśmy zostać, bo trzeba było wyruszyć w dro-gę powrotną do Krakowa.

Choć tylko jeden dzień spędziliśmy, adorując Czarną Madonnę i zawierzając się Jej, odnowiliśmy siły i wracamy do swoich obowiązków umocnieni.

Królowo Polski, módl się za nami!

„Miasto bez tajemnic? sprawdź swoją wiedzę”Zakończenie Warsztatów Historycznych dla Młodzieży „Dzieje miasta – dzieje człowieka”

tekst: Magdalena Ficoń zdjęcia: Katarzyna Nenko

W roku akademickim 2018/2019 Instytut Historii Wydziału Historii i Dziedzictwa Kulturowego

UPJPII w Krakowie po raz kolejny zorganizował Warsztaty Historyczne skierowane do młodzieży szkół średnich. Tegoroczne spotkania odbywały się pod hasłem „Dzieje miasta – dzieje człowieka”.

Warsztaty odbywały się raz w miesiącu, począwszy od października 2018 r., aż po kwiecień 2019 r. Każde spot-kanie składało się z dwóch części. Część pierwszą stano-wiła sesja edukacyjna prowadzona w formie wykładu lub

prelekcji, poświęcona tematyce danego warsztatu. Częścią drugą było wyjście poza uniwersyteckie mury, by móc do-tknąć historii, a nie tylko o niej słuchać. Młodzi adepci na-uki mogli zajrzeć w miejsca i dotknąć dokumentów, które zwykle pozostają niedostępne dla przeciętnych turystów czy mieszkańców Krakowa.

W ramach sześciu spotkań uczniowie wysłuchali wy-kładów na temat początków miasta, uniwersytetów dawniej i dziś, krakowskich artystów, życia codziennego w średnio-wiecznym Krakowie zapisanego w dokumentach archiwal-



nych, kartografii Krakowa oraz Krakowa okupacyjnego. W częściach warsztatowych uczniowie zmierzyli się z grą miejską „Śladami Krakowian – znani i nieznani bohaterowie miasta”; przeszli śladami średniowiecznych żaków, odwie-dzając Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego; wykazali się talentem artystycznym, kończąc dzieło mistrza i tworząc wi-traże à la Wyspiański; nauczyli się odczytywać dawne pismo i kalendarz w Archiwum Narodowym w Krakowie; zobaczy-li, jak zmieniało się miasto przez stulecia, analizując mapy w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa – Krzysztofory, i odwiedzili siedzibę Gestapo przy ul. Pomorskiej.

Zaplanowany cykl spotkań wieńczył finał, który odbył się 13 IV 2019 r. O godz. 9.45 uczestnicy, nauczyciele i koor-dynatorzy spotkali się w sali 201 przy ul. Franciszkańskiej 1, gdzie, po krótkim przywitaniu, Uczestnicy Warsztatów zmierzyli się z testem sprawdzającym wiedzę, a następ-nie wzmocnieni śniadaniem, oczekując na wyniki, udali się wraz z Panią Przewodnik i naszymi Doktorantami na zwiedzanie Wawelu, które było idealnym zwieńczeniem te-gorocznej tematyki warsztatowej.

Po powrocie z królewskich rezydencji nadszedł czas na uroczyste podziękowania i wręczenie upominków. Nagrodzeni zostali nauczyciele, uczestnicy, zwycięz-cy konkursu plastycznego, konkursu przeprowadzonego w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa oraz najpilniejsi

uczestnicy ze 100 proc. frekwencją. Trzymając wszystkich długo w napięciu, dopiero na końcu ogłoszono wyniki te-stu i wręczono indeksy oraz cenne nagrody rzeczowe troj-gu uczniom (Daniel Bartosiewicz, Magdalena Trybulska, Paulina Goraj), którzy osiągnęli najwyższy wynik. Indeksy i nagrody zostały wręczone przez ks. prof. dr. hab. Jacka Urbana, dziekana WHiDK, oraz dr. hab. Józefa Cezarego Kałużnego, kierownika Warsztatów. Po brawach i gratula-cjach czekała na nas jeszcze słodka warsztatowa niespo-dzianka (i tym razem nie były to krówki).

Mamy nadzieję, że uczestnictwo w naszych Warsztatach pozwoliło nie tylko na ubogacenie wiedzy i umiejętności, ale stało się także okazją do zawarcia ciekawych znajomości z rówieśnikami o podobnych zainteresowaniach. Liczymy również na to, że Warsztaty Historyczne pozwoliły na roz-winięcie fascynacji zarówno historią jako dziedziną huma-nistyczną, jak i środowiskiem uniwersyteckim, do którego poznawania i włączenia się chcieliśmy w ten sposób zaprosić.

Wszystkim, którzy już pytają, odpowiadamy – tak, bę-dzie kolejna edycja.

Pełna fotorelacja z przebiegu Warsztatów oraz dnia fina-łowego znajduje się na Facebookowej stronie Warsztatów:

https://www.facebook.com/Warsztaty-Historyczne-UPJP-II-1660489070642561/

IV Interdyscyplinarne Warsztaty Filozoficzne dla Młodzieżytekst: Jakub Synowiec zdjęcia: Bartosz Frydrychowski

W drugim semestrze roku akademickiego 2018/2019 Wydział Filozoficzny UPJPII po raz szósty zorgani-

zował interdyscyplinarne warsztaty naukowe dla młodzieży szkół średnich. Warsztaty służą wzbogaceniu wiedzy i po-szerzeniu horyzontów uczestników, a zatem mogą stano-wić cenne uzupełnienie zajęć szkolnych oraz istotną po-moc w przygotowaniu do egzaminów maturalnych. Przede wszystkim jednak są one dla uczniów okazją do zapoznania się ze środowiskiem akademickim oraz sposobem na na-bycie i kształtowanie umiejętności i kompetencji filozoficz-nych, takich jak samodzielne, krytyczne, nieszablonowe myślenie czy analiza tekstów kultury. Celem warsztatów jest uświadomienie, że znajomość filozofii często stanowi atut w poszukiwaniu pracy oraz ułatwia efektywne działanie w zakresie wielu dziedzin życia społecznego, politycznego, ekonomicznego i kulturalnego. Warsztaty realizowane są za pomocą platformy e-learningowej, dzięki czemu biorą w nich udział uczniowie z całej Polski. W tym roku było to 168 uczniów z 40 szkół, a w sumie w ciągu 6 lat – ponad 1000 osób.

Warsztatom towarzyszy konkurs z nagrodami. Finalistami konkursu zostają osoby, które uzyskają najwięcej punktów z zadań konkursowych związanych z trzema, wybrany-

mi przez nie, tematami. Dwudziestu finalistów zaprosili-śmy w mury UPJPII wraz z ich nauczycielami. Nagrodami dla finalistów były starannie dobrane – książki. Laureaci – zwycięzcy finału – otrzymali także indeksy na Wydział Filozoficzny UPJPII oraz obietnicę stypendium, jeżeli po maturze wybiorą ten kierunek. Nagrodę w postaci książek otrzymuje również szkoła, której uczniowie zdobędą łącznie największą liczbę punktów. Poziom prac był bardzo wysoki, stąd między 20 finalistami było mniej niż 10 punktów róż-nicy. Również w finale wyniki były bardzo zbliżone.

Finał Warsztatów odbył się w 13 kwietnia 2019 r. w bu-dynku dydaktycznym UPJPII przy ul. Bernardyńskiej 3. W wydarzeniu wzięło udział 20 finalistów z 12 szkół, któ-rych zadaniem było zapoznanie się z fragmentami dzieł filo-zoficznych i odpowiedź na dwa pytania: jedno sprawdzające rozumienie tekstu i jedno badające samodzielność, rzetel-ność i kreatywność przemyśleń. Prace sprawdzał zespół sę-dziowski w składzie: dr Amadeusz Pala (przewodniczący), mgr Paulina Wąż-Bigos i mgr Karol Petryszak. W czasie sprawdzania prac finaliści wzięli udział w dwóch wykładach: Czy istnieje filozofia chrześcijańska? (o. dr hab. Marek Urban CsSR) oraz Wybory konsumenckie – sprawa życia i śmier-ci? (dr Jakub Synowiec). Spotkanie prowadzili: o. dr hab.



Marek Urban – prodziekan Wydziału Filozoficznego UPJPII, dr Jakub Synowiec, dr Barbara Żmuda-Frydrychowska – organizatorzy warsztatów i konkursu. Organizatorzy dzię-

kują studentom Wydziału Filozoficznego za pomoc w przy-gotowaniu i zrealizowaniu wydarzenia.

Z przyjemnością prezentujemy listę laureatów VI edycji Warsztatów Filozoficznych:I miejsce – Michał Karłowski z Zespołu Szkół Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (opiekun: dr Agnieszka

Grzelak). Nagrodą za zwycięstwo w warsztatach jest indeks na studia filozoficzne na UPJPII oraz stypendium w wyso-kości 500 zł miesięcznie. Wynik końcowy: 77 punktów.

II miejsce – Mateusz Solak z Zespołu Szkół Mechaniczno-Elektrycznych w Tarnowie (opiekun mgr Grażyna Marta Dziurok). Nagrodą za drugie miejsce jest indeks na studia filozoficzne na UPJPII oraz stypendium w wysokości 200 zł miesięcznie. Wynik końcowy: 76,5 punktu.

III miejsce – Bartosz Żak z I Liceum Ogólnokształcącego w Piotrkowie Trybunalskim (opiekun: mgr Iwona Drobczuk). Nagrodą za trzecie miejsce jest indeks na studia filozoficzne na UPJPII oraz stypendium w wysokości 100 zł miesięcznie. Wynik końcowy: 75,5 punktu.

IV miejsce – Aleksandra Dziurok z II Liceum Ogólnokształcącego im. Hetmana Tarnowskiego w Tarnowie (opie-kun: ks. Krzysztof Hajkowski). Nagrodą za zajęcie czwartego miejsca jest indeks na studia filozoficzne. Wynik końcowy: 74,5 punktu.

V miejsce – Wojciech Pietrzkiewicz z Zespołu Szkół Ogólnokształcących im. Marii Konopnickiej w Nowym Sączu (opiekun: mgr Stanisław Kwoka). Nagrodą za zajęcie piątego miejsca jest indeks na studia filozoficzne. Wynik końcowy: 74 punkty.

W konkursie szkół zwyciężyli uczniowie z I Liceum Ogólnokształcącego im. Władysława Orkana w Limanowej (opiekun: mgr Anna Smaga-Trojanowska). Szkoła zdo-była łącznie 599,75 punktu, co jest absolutnym rekordem w historii warsztatów. Nagrodą za drużynowe zwycięstwo są książki dla szkolnej biblioteki. Drugie miejsce zajął Zespół Szkół Ogólnokształcących im. Marii Konopnickiej w Nowym Sączu (opiekun: mgr Stanisław Kwoka). Szkoła zdobyła łącznie 347,25 punktu. Ten świetny wynik szkoła uzyskała mimo zgłoszenia tylko 5 uczestników. Wszyscy oni znaleźli się w finale, co sprawiło, że stanowili jedną czwartą uczestników finału. Sędziowie i organizatorzy konkursu do-cenili to i przyznali szkole specjalne wyróżnienie, którego materialnym przejawem będą książki dla szkolnej biblioteki.

Dziękujemy wszystkim uczestnikom, uczniom, któ-rzy poświęcili swój czas i energię na spotkanie z filozofią. Jesteśmy przekonani, że warsztaty będą miały wpływ na podniesienie jakości myślenia i zachęcą do kontynuowania filozoficznej przygody. Dziękujemy również nauczycielom, którzy towarzyszyli i wspierali uczniów w rozwijaniu ich ponadprogramowych zainteresowań. Zebraliśmy sporo in-formacji zwrotnych i postaramy się jeszcze bardziej udosko-nalić warsztaty, o czym przekonacie się Państwo w 7. edycji, na którą już dziś zapraszamy!

Galeria zdjęć znajduje się na Facebooku Wydziału:https://www.facebook.com/studiujfilozofienaUPJPII/



Międzynarodowa konferencja Polonia Restituta – Kraków, 29 IV 2019tekst: Elżbieta Osewska zdjęcia: Barbara Gajda-Kocjan

29 kwietnia 2019 r. w auli Akademii Ignatianum w Krakowie odbyła się międzynarodowa konfe-

rencja naukowa Polonia Restituta, w której uczestniczyło kilkadziesiąt osób. Konferencja została przygotowana jako zwieńczenie ministerialnego projektu „Polonia Restituta. Dekalog dla Polski w 100-lecie odzyskania niepodległości”. Konferencja została zorganizowana przez trzy uczelnie: Akademię Ignatianum w Krakowie, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II w Lublinie, stąd jej prowadzenie realizowali przedstawiciele tych uczelni: dr hab. Monika Stankiewicz-Kopeć (prorektor AIK), ks. prof. dr hab. Józef Stala (pro-rektor UPJPII) oraz ks. dr hab. Marcin Wysocki, prof. KUL (KUL). Wcześniejsze naukowe debaty podejmowały nastę-pujące zagadnienia: rodzina, godność i solidarność spo-łeczna, zrównoważony rozwój, osoba ludzka i jej prawa, społeczna gospodarka rynkowa, Europa i pojednanie, su-werenność i praworządność, patriotyzm, sumienie i od-powiedzialność, przedsiębiorczość, obywatelskość i praca,

kultura i tożsamość, wolność, Kościół – państwo. Podczas konferencji w Krakowie podjęto pytania o duchowe i kul-turowe fundamenty Europy oraz o rolę Polski w budowaniu społecznej, kulturowej i religijnej rzeczywistości tego konty-nentu. Szczególnie skoncentrowano się na pytaniu o wkład Kościoła i katolickiej nauki społecznej w odnawianie nadziei i budowanie wspólnej przyszłości. Uczestników konferencji powitali ks. prof. dr hab. Józef Brehmer, rektor Akademii Ignatianum, oraz abp Marek Jędraszewski, metropolita kra-kowski, wiceprzewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. Pogłębioną refleksję naukową nad wyżej wspomnianymi zagadnieniami podejmowali najpierw w języku angielskim: kard. Peter Kodwo Appiah Turkson (prefekt Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka): Misja Kościoła w dzi-siejszej Europie i jego wizje Europy; prof. Nikita Harwich (Université Duke, London School of Economics, École pra-tique des hautes études): Tożsamość europejska w obliczu wyzwań procesu rozszerzania i integracji UE. Spojrzenie z ze-wnątrz; prof. Rocco D’Ambrosio (Wydział Nauk Społecznych Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie): Stare i nowe fundamenty Europy i co na nich chcemy i możemy zbu-dować. Prelegenci zaprezentowali relację między Kościołem a państwem, ukazując szanse i zagrożenia, mocne i słabe strony współczesnej tożsamości europejskiej, a także sięgnęli do podwalin Europy, sprawdzając, co nowego można jeszcze na nich zbudować? Następnie w panelu I: Polska w Europie i Europa w Polsce oczami Kościoła katolickiego, którą mo-derował ks. dr Rafał Kowalski (rzecznik Archidiecezji Wrocławskiej i dyrektor Radia Rodzina), bardzo ciekawą debatę odbyli: kard. Stanisław Dziwisz (arcybiskup-senior Archidiecezji Krakowskiej), abp Zbigniew Stankiewicz (me-tropolita Rygi, Łotwa), abp Stanisław Gądecki (metropolita poznański, przewodniczący KEP), abp Józef Kupny (metro-

polita wrocławski, przewodniczący Rady ds. Społecznych KEP), abp Wiktor Skworc (metropolita katowicki, prze-wodniczący Komisji Duszpasterstwa KEP). Paneliści do-strzegli, że zmienia się postrzeganie Polski, którą wcześ-niej prezentowano jako kraj za żelazną kurtyną, natomiast obecnie coraz częściej jest ona ukazywana jako ostoja tra-dycyjnego chrześcijaństwa w Europie. Równocześnie wska-zywali, że Polska powinna wyciągnąć wnioski z historii kra-jów Europy Zachodniej zmagających się z liberalizmem. Przypominali, że Polska ma bardzo wiele do zaoferowania Europie, a jej doświadczenie może być bardzo cenne dla krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Natomiast w pa-nelu II: Miejsce i rola katolickiej nauki społecznej w życiu publicznym współczesnego polskiego społeczeństwa, który moderował ks. dr hab. Arkadiusz Wuwer, prof. UŚ, uczest-nicy: prof. dr hab. Aniela Dylus (UKSW), dr hab. Iwona Niewiadomska, prof. KUL (KUL), dr hab. Elżbieta Osewska, prof. PWSZ (PWSZ Tarnów), ks. dr hab. Marek Żmudziński, prof. UWM (UWM) między innymi wskazali na potrzebę promocji katolickiej nauki społecznej, szczególnie wśród najmłodszego pokolenia Polaków, tak, aby młodzi chrześ-cijanie podejmowali decyzje społeczne zgodne ze wskaza-niami Kościoła. Na zakończenie ks. dr Wit Pasierbek SJ oraz dr hab. Tadeusz Borkowski, prof. AIK, zaprezentowali wy-niki ankiet dotyczących znajomości katolickiej nauki spo-łecznej wśród Polaków, a następnie zaprezentowali pub-likację upamiętniającą cykl konferencji Polonia Restituta. Dekalog dla Polski w 100-lecie odzyskania niepodległości. Całość konferencji i projektu „Polonia Restituta. Dekalog dla Polski w 100-lecie odzyskania niepodległości” podsumował ks. dr hab. Tomasz Homa SJ, prof. AIK, a także zaprezen-tował deklarację Dekalog na nowe stulecie oraz inicjatywy Akademii Ignatianum w Krakowie.

Konferencja Dziekanów Wydziałów Teologicznych we Wrocławiu z udziałem UPJPII 21–22 V 2019tekst i zdjęcia: Arkadiusz Cichosz, rzecznik prasowy PWT we Wrocławiu

Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu gościł uczest-ników kolejnej Konferencji Dziekanów Wydziałów

Teologicznych. Tegoroczne spotkanie przebiegało pod ha-słem W trosce o nauki kościelne.

Spotkania dziekanów wydziałów teologicznych odby-wają się corocznie. Za każdym razem organizuje je inny ośrodek naukowy w kraju. W tym roku dwudniowe spot-kanie rozpoczęło się we wtorek 21 maja od zwiedzania wy-stawy „Dwa ołtarze”. O ołtarzu biskupa Jerina opowiedzieli ks. Paweł Cembrowicz, proboszcz parafii katedralnej, oraz Jacek Witecki, kurator wystawy. Wystawa eksponowana jest w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Przedstawia słynny srebrny ołtarz biskupa Jerina.

Następnie rektorzy i dziekani zwiedzili kościół uni-wersytecki pw. Najświętszego Imienia Jezus oraz gmach główny Uniwersytetu Wrocławskiego. Przewodnikiem po nim był prof. dr hab. Adam Jezierski, rektor Uniwersytetu Wrocławskiego.

W drugim dniu Konferencji jej uczestników przywitał ks. prof. dr hab. Włodzimierz Wołyniec, rektor Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Obradom przewod-niczył ks. prof. dr hab. Krzysztof Pawlina, przewodniczący Konferencji Dziekanów Wydziałów Teologicznych w Polsce, rektor Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie – Collegium Joanneum. Podkreślił on znaczenie przeprowa-dzanych w Polsce reform szkolnictwa wyższego oraz zmian


KonferencjeKonferencje

związanych z wprowadzaniem w życie konstytucji apostol-skiej Veritatis Gaudium. Ks. Pawlina zachęcił zgromadzo-nych do uważnego śledzenia zmieniającego się prawo-dawstwa i sytuacji, kreatywności w poszukiwaniu nowych rozwiązań prawnych i organizacyjnych oraz współpracy między uczelniami kościelnymi i wydziałami teologiczny-mi w Polsce.

Na część roboczą spotkania, w drugim dniu Konferencji, złożyły się dwa wystąpienia. Pierwsze dotyczyło dokumen-tów Ratio Fundamentalis i Ratio Studiorum, które zaprezen-towali przewodniczący komisji ds. nowej „Ratio Studiorum” i ks. dr Grzegorz Strzelczyk. Dyskutowano na temat pro-porcji między ilością wykładów i ćwiczeń, podkreślając potrzebę wzmocnienia kreatywnych form kształcenia. Dyskutowano także na temat różnych propozycji związa-nych z włączeniem roku propedeutycznego w formacji kan-dydatów do kapłaństwa w cykl kształcenia akademickiego.

Drugie wystąpienie Projekt wizyty AVEPRO na wydzia-łach kościelnych zaprezentowali o. Andrzej Wodka CSsR, prezes AVEPRO – watykańskiej agencji ds. jakości kształ-cenia akademickiego, oraz Riccardo Cinquegrani, dyrektor AVEPRO. Przedstawiciele AVEPRO zaprezentowali główne założenia działalności tej instytucji, której zadaniem jest pomoc uczelniom w prowadzeniu kształcenia na wysokim poziomie. Prelegenci podkreślili również konieczność dłu-godystansowego planowania i realizacji strategii rozwoju uczelni kościelnych. Podkreślono znaczenie współpracy AVEPRO, uczelni i konferencji episkopatów we wdrażaniu programów podnoszenia jakości kształcenia. W tym celu należy powołać „grupę kontaktową” złożoną z przedstawi-cieli uczelni i konferencji episkopatu, podjąć ścisłą współ-pracę tej grupy z AVEPRO w celu przygotowania i przepro-wadzenia procesu oceny jakości kształcenia na uczelniach kościelnych i wydziałach teologicznych w Polsce. W dyskusji poruszono sprawy związane z kalendarzem prac, wypra-cowaniem zasad współpracy AVEPRO z Polską Komisją Akredytacyjną oraz doboru ekspertów AVEPRO.

W związku z reformą szkolnictwa wyższego podjęto dyskusję nad zmianami w kształceniu doktorantów (two-rzenie tzw. szkół doktorskich). Zgromadzeni zastanawiali się nad możliwościami włączenia w akademicki cykl kształ-cenia kościelnych studiów licencjackich. W tej ostatniej sprawie rektorzy i dziekani podjęli decyzję o wystosowa-niu odpowiedniego pisma do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Na zakończenie Konferencji wszyscy wzięli udział w Eucharystii sprawowanej w kaplicy Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Mod-litwie przewodniczył i homilię wygłosił ks. bp Andrzej Siemieniewski.

Kolegium Dziekanów Wydziałów Teologicznych, któ-re organizuje coroczne spotkania, składa się z dziekanów wszystkich wydziałów teologicznych w Polsce. Gremium powstało w 1998 r. z inicjatywy kierujących wydziałami teologicznymi w Polsce. Zadaniem Kolegium jest podejmo-wanie bieżących zagadnień wynikających z obecności teolo-gii na wyższych uczelniach, ale również współpraca z Radą Naukową KEP czy z seminariami duchownymi. Kolegium współpracuje również z Polską Komisją Akredytacyjną, Uniwersytecką Komisją Akredytacyjną, Polską Akademią Nauk. Wśród zadań gremium jest także podejmowanie współpracy z zagranicznymi uniwersyteckimi ośrodkami teologicznymi.

W Konferencji Dziekanów Wydziałów Teologicznych we Wrocławiu uczestniczyli: ks. prof. Wojciech Zyzak, rek-tor UPJPII, ks. prof. Arkadiusz Baron, dziekan Wydziału Teologicznego w Krakowie, oraz prodziekani – ks. prof. Jan Dziedzic i ks. prof. Roman Bogacz.

Wydział Teologiczny – Sekcję w Tarnowie reprezen-towali: dziekan – ks. prof. Janusz Królikowski oraz pro-dziekan – ks. prof. Marek Kluz. W Konferencji wziął także udział o. dr hab. Marek Urban CSsR, prodziekan Wydziału Filozoficznego UPJPII.

Badania młodych naukowców inspirowanych chrześcijaństwemtekst: Katarzyna Matyja zdjęcia: Katarzyna Matyja, Katarzyna Nenko

W dniach 23–24 maja 2019 r. na Uniwersytecie Papie-skim Jana Pawła II w Krakowie odbyła się między-

narodowa konferencja naukowa pt. Badania młodych na-ukowców inspirowanych chrześcijaństwem zorganizowana przez Samorząd Doktorantów UPJPII w Krakowie. W tym roku miała miejsce czwarta edycja tej konferencji, która dzięki dużemu zainteresowaniu zagranicznych środowisk akademickich, otrzymała po raz pierwszy miano „między-narodowej”.

Inspiracją dla organizatorów tegorocznej edycji była z jednej strony chęć pogłębienia współpracy z polskimi ośrodkami naukowymi, a z drugiej – nawiązanie współpracy naukowej z młodymi naukowcami z uczelni zagranicznych. Dzięki temu możliwe stało się stworzenie przestrzeni dla poznawania się i nawiązania kontaktów naukowych mię-dzy doktorantami.

Konferencję otworzył opiekun naukowy wydarzenia – dr hab. Józef Cezary Kałużny, witając zebranych gości, mię-dzy innymi Adrienne Körmendy – konsul generalną Węgier. Wykład inauguracyjny pt. Prawda i nadzieja w badaniach wygłosił ks. dr hab. Grzegorz Godawa.

W pierwszym dniu konferencji wyniki swoich badań prezentowali młodzi naukowcy z dziedziny historii oraz historii sztuki. Dzień drugi poświęcony był wystąpieniom

z zakresu filozofii, teologii oraz nauk społecznych. Plan ob-rad został podzielony na osiem paneli, w których przeszło trzydziestu prelegentów zaprezentowało swoje referaty, czę-sto wzbogacone o materiał graficzny.

Prowadzone obrady miały charakter wielopłaszczyzno-wy oraz interdyscyplinarny. Zakres tematyczny prezento-wanych wystąpień był szeroki, od zagadnień związanych z historią Kościoła, przez te dotyczące teologii moralnej, biblijnej, a także misjologii. Dzięki temu dyskusje po pre-lekcjach były ciekawe i nierzadko rozpoczynały się od spor-nych kwestii między przedstawicielami różnych dziedzin.

Podsumowując dwudniowe obrady, zarówno wystąpie-nia prelegentów, jak i dyskusje po panelach, organizatorzy podkreślili, jak obszernym i niewyczerpanym tematem ba-dawczym jest chrześcijaństwo, które od samego początku istnienia nieustannie inspiruje do badań.

W wydarzeniu wzięło udział 32 prelegentów z ośmiu ośrodków naukowych w Polsce oraz ośmiu ośrodków za-granicznych, m.in. z Czech, Węgier, Chorwacji, Hiszpanii czy Niemiec.

Ze względu na międzynarodowy charakter konferencja została objęta kilkoma patronatami honorowymi, co nie-wątpliwie wpłynęło na rangę wydarzenia. Patronatu udzie-lił Wielki Kanclerz Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II



w Krakowie abp Marek Jędraszewski, Konsul Honorowy Republiki Chorwacji w Krakowie, Konsul Generalna Węgier w Krakowie, Muzeum Archidiecezjalne Karola Wojtyły w Krakowie, Wydawnictwo św. Stanisława BM, Tygodnik Katolicki Niedziela, Fundacja im. Królowej Jadwigi dla

UPJPII w Krakowie, a także organizacje zrzeszające dok-torantów: Porozumienie Doktorantów Nauk Społecznych, Porozumienie Doktorantów Uczeni Krakowskich oraz Doktorancie Forum Uniwersytetów Polskich.

Ogólnopolska Konferencja Naukowa – Ukryte perły archiwistykitekst: dr Joanna Małocha zdjęcia: Agata Jedynak

Zgodnie z wieloletnią już tradycją, także i w bieżą-cym roku akademickim, Katedra Archiwistyki i Nauk

Pomocniczych Historii Wydziału Historii i Dziedzictwa Kulturowego UPJPII zorganizowała coroczną konferencję naukową poświęconą tematyce archiwistycznej. Tym razem spotkanie odbyło się 24 maja 2019 r. w budynku dydaktycz-nym UPJPII przy ul. Bernardyńskiej 3, zaś tematem ob-rad były Ukryte perły archiwistyki. W organizację przedsię-wzięcia włączyły się również: Stowarzyszenie Archiwistów Kościelnych oraz Sekcja Historyczna Polskiego Towarzystwa Teologicznego w Krakowie.

Konferencja miała zasięg ogólnokrajowy i zgromadziła w sumie czternastu prelegentów, reprezentujących łącznie jedenaście uczelni oraz archiwa kościelne i świeckie, m.in. Uniwersytet Kard. Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Archiwum Akt Dawnych Diecezji Toruńskiej, Katolicki Uniwersytet Lubelski, Wyższe Seminarium w Radomiu czy Archiwum MI w Niepokalanowie. Plan obrad zakładał trzy panele i mimo związanych z pogodą utrudnień w dojeździe prelegentów zrealizowany został w całości.

Spotkania zainaugurował prodziekan Wydziału Historii i Dziedzictwa Kulturowego dr Tomasz Graff, a następnie referat wprowadzający pt. Archiwa skarbnicą przeszłości

wygłosił kierownik Katedry, a zarazem przewodniczący Komitetu Organizacyjnego – ks. prof. dr hab. Józef Marecki.

Sesja pierwsza pozwoliła na omówienie wybranych ar-chiwaliów, związanych z funkcjonowaniem instytucji koś-cielnych i prywatnych. I tak ks. prof. dr hab. Kazimierz Łatak CRL przedstawił niezwykle wartościowy – nie tylko z histo-rycznego, lecz także z artystycznego punktu widzenia – al-bum Arcybractwa Najświętszego Sakramentu i Pięciu Ran Pana Jezusa, powstały przy krakowskim kościele Bożego Ciała. Z kolei dr Mateusz Żmudziński omówił trudności konserwatorskie i unikatowość dokumentów miejskich i kościelnych z archiwum dokumentowego parafii Nowego Miasta Lubawskiego. Ks. dr Wacław Umiński CM, dzięki archiwaliom z zasobu Archiwum Instytutu Wydawniczego „Nasza Przeszłość”, odmalował barwną postać generałowej Jadwigi Zamoyskiej oraz specyfikę jej dzieła patriotyczno--edukacyjnego, jakim była „Szkoła domowej pracy kobiet”.

Drugi panel poświęcony został spuściznom archiwal-nym jako wielowątkowym źródłom historycznym. Stąd też dr Robert Derewenda przedstawił dokumenty związa-ne z osobą kard. Karola Wojtyły, jakie zachowały się w za-sobie Archiwum Głównego Ruchu „Światło-Życie”, prof. dr hab. Tomasz Nowicki natomiast zaprezentował silnie sper-

sonalizowaną i oddającą charakter aktotwórcy spuściznę po ks. prof. Tadeuszu Styczniu SDS ze zbiorów Ośrodka Badań nad Myślą Jana Pawła II. Z kolei dr Joanna Małocha omówiła unikatowy pamiętnik autorstwa prowincjała o. Alojzego Karwackiego OFMConv, powstały w począt-kach XX w. Natomiast dwa ostatnie referaty tej sesji doty-czyły archiwaliów ze zbiorów krakowskich dominikanów. Mgr Adrian Cieślik przedstawił bowiem, jako przykład bio-grafistyki zakonnej, Okruszyny biograficzne o niektórych znakomitych ojcach Zakonu Kaznodziejskiego spisane przez br. Kazimierza Jucewicza OP, a mgr Marcin Sanak sięgnął po archiwalia innego rodzaju, prezentując bogatą kolekcję negatywów fotograficznych o. Adama Studzińskiego OP.

W ostatnim panelu zaprezentowano różnorodne „perły” z archiwów zakonnych. Poczynając od dokumentów per-

gaminowych, pochodzących z toruńskiego klasztoru cy-sterek-benedyktynek (mgr Paulina Lewandowska i Anita Zakrzewska), przez modelowy przykład staropolskiej kro-niki reformackiej z Chełma (mgr Małgorzata Morawek), po dokumenty kartograficzne, audiowizualne i aktowe radom-skich bernardynów (ks. dr Michał Krawczyk). Ostatni refe-rat, wygłoszony przez o. dr. Romana Aleksandra Soczewkę OFMConv, pozwolił zaś zebranym na zapoznanie się z uni-katowymi fotografiami oraz wyjątkowym nagraniem fil-mowym – materiałami, które prezentują życie zakonników z Niepokalanowa i ukazują postać św. o. Maksymiliana Kolbe.

O jakości konferencji świadczyła niemała frekwencja słuchaczy, wśród których znaczną część stanowili młodzi adepci archiwistyki. Pozostaje więc mieć nadzieję, iż w trak-cie kolejnych sympozjów to oni wystąpią w roli prelegentów.



Na drogach uzdrowienia – jesteś na to gotowy?wykład otwarty jako prolog do sesji jesiennej pt. „Zdrowie zapisane w Testamencie”

tekst i zdjęcia: Jacek Spodniewski – www.zielarz.eu

Pewnego rodzaju wiedzy opartej na doświadczeniu, po-dobnie jak modlitwy, nie da się wyłożyć. Doświadczeniem

i modlitwą się dzieli. Modlitwa nie jest czymś wyuczonym, modlitwa jest Darem. Jest tak naprawdę nie tyle rozmową, co spotkaniem z ukochaną osobą. Jeśli byłeś kiedykolwiek zakochany i miałeś lub miałaś spotkanie z tym jedynym/jedyną, to wiesz, jakie to uczucie SPOTKANIA. Dokładnie takim samym spotkaniem jest modlitwa. I tym pragnę się dzielić – doświadczeniem jak modlitwą.

W świecie medialnego chaosu, zamętu, dramatycznych diagnoz i złowróżbnych przepowiedni nie słychać już gło-su, który mówi do ciebie „Pójdź za mną…”, „ Nie lękaj się…”, „Ja jestem”. Nie słychać go w lawinie sensacyjnych wieści, które zastępują pragnienie spokoju. Dlaczego? Bo tylko w ciszy słychać to zapewnienie… Bo jedynie w ci-szy nie będziesz biegał na oślep, raniąc się o każdy scho-dek. Ale dzisiaj wolimy kupować coraz droższe leki, coraz tańsze kłamstwa i bylejakość w cudownym opakowaniu. Podczas różnych schorzeń wszyscy za wszelką cenę chcą dzisiaj szybko dobrze się poczuć, nie zwracając uwagi na przyczyny swoich dolegliwości. Podczas majowego wy-kładu na UPJPII ukazywałem związek pomiędzy emo-cjami a chorobą, ponieważ mają one duży wpływ na na-sze zdrowie. Kiedy Duch uchodzi z ciała, wtedy człowiek umiera. Mówimy: „wyzionął Ducha”. Mówimy, ale w to nie wierzymy. Nie wierzymy w to, że stan ducha ma znaczący wpływ nie tylko na samopoczucie, lecz również na stan zdro-wia i systemu immunologicznego. I tutaj zaczyna się prob-lem. Czynimy zupełnie inaczej, niż mówimy. Mowa nie jest spójna z czynem. Pragniemy czegoś, ale nie dążymy do tego, nic nie zmieniamy. Czyżbyśmy rzucali słowa na wiatr? Jeżeli tak jest z większością na-szych wypowiedzi, to co musi dziać się w sercu, jeżeli mowa z niego po-chodzi... „Obróbka słowa” tworzona jest w trakcie procesu logicznego my-ślenia w swej siedzibie, czyli w mózgu. Tak więc jeżeli wypowiadamy sło-wa, w które nie wierzymy, to co musi dziać się w tej biednej głowie... Może migrena? A w sercu – ko-łatania? Migotanie przed-sionków? Duch w czło-wieku zajmuje bardzo ważne miejsce, choć nie

bierzemy go pod uwagę. Doceniamy go i czujemy tylko w sytuacjach, kiedy jesteśmy smutni, depresyjni, szczęś-liwi lub zakochani. Nauka w oczywisty sposób zjawiska te wyjaśnia, i dobrze. Bo gdyby było inaczej, to nasze życie opierałoby się wyłącznie na cudach, które w potocznym języku nazywane są „przypadkami”. Kiedy jednak jesteśmy ciągle smutni, zamknięci w sobie lub złośliwi, wtedy zabija-my w sobie Ducha (czasami również w innych). Na konse-kwencje nie trzeba długo czekać. Depresja, choroby serca, zaburzenia przemiany materii, pola widzenia itp. Ale od czego są leki? No właśnie. Powinny służyć człowiekowi pod warunkiem, że nie staną się celem samym w sobie, tzn. nie wystarczy przyjmować lekarstwa, aby być zdrowym.

Pewien wędrowny starzec powiedział do Cesarza, gdy ten chorował: „Mądry człowiek nie zajmuje się leczeniem chorób, lecz tym, co może do nich doprowadzić”.

Nad dobrym zdrowiem i samopoczuciem, tak jak nad każdą inną czynnością, trzeba popracować. Zacznijmy za-tem od siebie, a w sobie od rzeczy małych. Może na początek częściej się uśmiechajmy i rzadziej słuchajmy złych wiado-mości, które z każdej strony wchodzą do naszego Domu. Organizm zacznie wytwarzać więcej endorfiny (tzw. hor-monu szczęścia, który tłumi odczuwanie drętwienia i bó-lu, natomiast wzmaga uczucie przyjemności i dobrego na-stroju). Miną stany niepokoju, lęku i braku cierpliwości..., a w ich miejsce przyjdzie wiara, nadzieja i miłość.

Szwajcarski psychiatra C. G. Jung powiedział: „Leczyłem tysiące ludzi. Wśród moich pacjentów nie było ani jednego, którego problem nie sprowadzałby się ostatecznie do znale-zienia właściwego religijnego poglądu na świat. Twierdzę, że każdy z nich wróciłby do zdrowia, gdyby odzyskał wiarę”.

Europa między nihilizmem postoświeceniowym a kwestią islamską – międzynarodowa konferencja na UPJPIItekst i zdjęcia: Joanna Adamik, Justyna Tyrka

29 maja 2019 r. w Krakowie w auli Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II odbyła się międzynaro-

dowa konferencja Europa między nihilizmem postoświece-niowym a kwestią islamską. Organizatorami tego wydarze-nia byli: metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, Centro Internazionale Giovanni Paolo II, przy współpracy z Insti-tuto Acton. Patronat honorowy nad wydarzeniem objął Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda.

Na początku wszystkich zebranych powitał prorektor UPJPII ks. prof. dr hab. Józef Stala, który poprosił metro-politę krakowskiego, abp. Marka Jędraszewskiego, o oficjal-ne rozpoczęcie konferencji. Ksiądz Arcybiskup powiedział, że konferencja otwiera obchody 100-lecia urodzin św. Jana Pawła II. Nawiązał do słów papieża, w których mówił, że w Wadowicach wszystko się zaczęło (uczestnicy konferencji udadzą się do Wadowic, aby pomodlić się w kościele, do któ-rego często w młodości przychodził Karol Wojtyła). Ksiądz Arcybiskup stwierdził, że współcześni ludzie są świadkami zmagań o Europę i jej chrześcijańskie korzenie, a tytuł kon-ferencji wskazuje na dwa zagrożenia, które czyhają na kul-turę śródziemnomorską: nihilizm postoświeceniowy, czyli kryzys rozpoczęty w dobie oświecenia, przez który następuje kryzys solidarności międzyludzkiej, oraz napływ ludno-ści dalekiej kulturowo, wzbudzający niepokoje społeczne. „Nasza konferencja będzie okazją, żeby uzmysłowić sobie wielkość tych zagrożeń i szukać odpowiedzi na pytanie co my w tej sytuacji możemy zrobić” – powiedział metropoli-ta krakowski. Podziękował także wszystkim organizatorom spotkania oraz powitał jego uczestników.

Następnie głos zabrał dr Marco Ferrini, przewodniczący Międzynarodowego Centrum Jana Pawła II, który podkre-ślił, że świadectwo i nauka Jana Pawła II jest epokowe i wy-dało wiele dobrych owoców. Powiedział, że Kościół trzeciego milenium nie może zapomnieć o nauczaniu tego wybitne-go człowieka. Podziękował abp. Markowi Jędraszewskiemu oraz Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie, wszystkim organizatorom oraz patronom.

Z kolei dr Kishore Jayabalan, dyrektor Instytutu Acton w Rzymie powiedział, że instytut, w którym pracuje, skupia się na ekonomii i bardzo ściśle łączy się z myślą społecz-ną św. Jana Pawła II. Stwierdził, że należy jego słowa nieść w przyszłość, by odnieść sukces. Przyznał, że należy prze-myśleć, w jaki sposób istota ludzka może przemieniać świat na lepsze dla dobra ogółu człowieczeństwa. Podziękował i życzył wszystkim zebranym owocnego czasu.

Następnie ks. prorektor Józef Stala odczytał list Prezy-denta Polski, w którym Andrzej Duda stwierdził, że wnio-ski z konferencji przysłużą się do wypracowania rozwiązań,

które pozwolą odkryć wartości będące przez wieki funda-mentem, dumą i bogactwem Europy. Prezydent życzył także kolejnych udanych inicjatyw.

W pierwszej sesji, Europa między nihilizmem postoświe-ceniowym a kwestią islamską, moderatorem był abp Luigi Negri, emerytowany arcybiskup Ferrary-Comacchio. Powiedział, że temat konferencji jest bardzo istotny, po-nieważ we współczesnej Europie relatywizm postoświece-niowy blokuje rozwój wszelkiej prawdy i w sposób brutalny rozwija się zagrożenie islamskie. Benedykt XVI rozpoczął debatę na temat tego problemu.

Pierwszy referat pt. Nihilizm postoświeceniowy w Eu-ropie wygłosił prof. Francesco Botturi z Katolickiego Uniwersytetu Najświętszego Serca w Mediolanie. Wskazał on na początki i losy współczesnej sekularyzacji, która by-ła procesem globalnym, inspirującym nowożytną historię, wytłumaczył również różne formy nihilizmu i wyjaśnił, co znaczy „uwolnić wolność”. Kluczami zrozumienia chrześ-cijaństwa stają się inne elementy niż te wykorzystywane przez wiele lat sekularyzacji. W kontekście kryzysu nihili-stycznego tymi kluczami są emocje, bycie z innymi ludźmi, działania na rzecz społeczności i ekologii. „W tym momen-cie jesteśmy skazani na to, by odczytywanie wiary było inne i odpowiednie dla dzisiejszych czasów, tego jacy jesteśmy” – podkreślił.

Prof. Stanisław Grygiel z Papieskiego Instytutu Teolo-gicznego Jana Pawła II w Rzymie wygłosił referat Dialog: świadectwo prawdy, w którym mówił o miłości Stwórcy ja-ko Bożym Dialogu, oddaniu się sobie nawzajem jako od-słonięciu prawdy o człowieku z pomocą dialogu, który jest niszczony przez kłamstwo. Wskazał, że człowiek nowożytny nie przebywa w dialogu, ponieważ jest narcystyczny, wy-mienia tylko opinie, powinien jednak zachwycić się pięk-nem Słowa Bożego i żyć w miłości. Człowiek, który kocha drugiego człowieka, przebywa z nim w dialogu, w którym razem wędrują do ziemi obiecanej na Początku. Wspólnie widzą zarówno dobro, które czynią w miłości, jak i zło, które popełniają z powodu jej braku. Na zakończenie pierwszej części konferencji nastąpiła dyskusja, podczas której uczest-nicy uszczegółowili tematykę oraz zebrali wnioski.

Kolejny prelegent, ks. prof. dr hab. Piotr Mazurkiewicz, w referacie Islam i migracja w Europie przypomniał, że is-lamscy migranci postrzegają Europę inaczej niż sami Europejczycy. Według nich Europa jest nadal chrześcijań-ska, co zachęca ich do zdobywania nowych terenów na rzecz swojej religii. Równocześnie dostrzegają Europę, w której prawo pozwala na aborcję, eutanazję, związki jednopłcio-we, daleko posuniętą ingerencję medyczną i dlatego mają poczucie „wyższości” moralnej. Uważają, że powinni wpro-



wadzić w Europie swój porządek zgodnie z wolą Allacha, gdyż Europa staje się symbolem odwrócenia się od Boga. Połączenie poczucia wyższości moralnej z odmiennością cywilizacyjną tworzy sytuację, w której zwłaszcza ludzie młodzi stają się coraz bardziej podatni na radykalizację, interpretując wersety Koranu jako wskazanie do fizycznej wojny z niewiernymi.

Po przerwie rozpoczęła się sesja druga pt. Wyjść z ucisku: jaką drogą? Elementy kulturowe i duszpasterskie dotyczące sekularyzmu: odpowiedź krytyczna na nowoczesność, któ-rą moderował ks. prof. Józef Stala. Jako pierwszy wystąpił kard. Willem Eijk, który w referacie Sekularyzacja naszych czasów poruszył problem sekularyzacji Holandii. Nie jest to jeden z pierwszych krajów, w którym pojawiło się to zja-wisko, jest to również państwo, w którym powstał pierwszy w Europie instytut zajmujący się studiami socjologicznymi sytuacji eklezjastycznej. Kardynał wskazał w szerokim uję-ciu, jaka jest geneza sekularyzacji oraz jak będzie wyglądała przyszłość. Wskazywał, że zadaniem Kościoła w Europie Zachodniej jest tworzenie twórczej mniejszości wiernych, która okazuje żywą wiarę w Chrystusa i będzie w stanie wpłynąć na kulturę mniejszości.

Z kolei metropolita krakowski, abp Marek Jędraszewski, w referacie Dominus Jesus punktem fundamentalnym na-uczania Jana Pawła II przywołał pierwszą pielgrzymkę pa-pieża Polaka do Ojczyzny, a zwłaszcza jego słowa, które obudziły w Polakach nadzieję na zmianę. W przestrzeni publicznej Jan Paweł II mówił o Jezusie Chrystusie jako fundamencie i kluczu do rozumienia człowieka. Ta myśl pojawiła się już podczas Mszy św. inaugurującej pontyfi-kat Jana Pawła II, a potem pojawiała się wielokrotnie za-

równo w przygotowywanych przez niego dokumentach, jak i w nauczaniu ustnym, a szczególnie w encyklice Redemptor Hominis. Jan Paweł II ukazywał, że z jednej strony człowiek nie może zrozumieć siebie samego bez Jezusa Chrystusa, a z drugiej nikt nie może zrozumieć człowieka bez Jego Zbawiciela, godność bowiem, natura i powołanie czło-wieka wypływają bezpośrednio z jego związku z Jezusem Chrystusem. Dokument Dominus Jezus miał ogromne znaczenie, gdyż przywoływał i wyjaśniał potrzebę, a za-razem konieczność, głoszenia Jezusa Chrystusa. Chociaż powstało wiele teorii, które starały się zniweczyć prawdy wiary, Kościół nieustannie odwoływał się do wcielenia Syna Bożego, który objawiając się człowiekowi, nie tylko pokazał, kim jest Bóg, ale przywrócił mu godność dziecka Bożego. Ksiądz Arcybiskup przypomniał powstanie i myśl zawar-tą w dokumencie, a jednocześnie pokazał jego znaczenie w nauczaniu św. Jana Pawła II.

Ostatni referat Misja jako odpowiedź na sekularyzację wygłosił abp Luigi Negri, emerytowany arcybiskup Ferrary-Comacchio. W swoim wystąpieniu odpowiedział na to, co dzieje się współcześnie w Kościele, i wskazał, jakie są per-spektywy otwierające się przed ludźmi. Tożsamość Kościoła wynika z Chrystusa, którego lud uznaje za obecnego w swej rzeczywistości społecznej i za którym podąża. Kościół po-trzebuje przeżywania absolutnego spokoju rodzącego się z wiary, otwarcia drzwi na każde rozwiązania, impetu, któ-ry pozwala modlić się i przeżywać jedyne misterium wiary.

Na zakończenie konferencji nastąpiła dyskusja, pod-czas której prelegenci odpowiedzieli na pytania zebranej publiczności.

Relacja z I Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej Doktorantów i Studentów Człowiek w relacji do…tekst: Marta Miazga zdjęcia: Kamil Marek

30 maja 2019 r. w gmachu Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie przy ul. Bernardyńskiej

odbyła się I Ogólnopolska Konferencja Naukowa Człowiek w relacji do…. Organizatorami byli doktoranci i studen-ci Wydziału Nauk Społecznych, w większości związani z projektem badawczym „Traditio. Przestrzeń Cywilizacji Łacińskiej”, który istnieje od 5 lat przy Uniwersytecie Papieskim. O. prof. dr hab. Jarosław Kupczak OP, dyrektor Ośrodka Badań nad Myślą Jana Pawła II objął konferencję Patronatem Honorowym. Celem konferencji było stworze-nie interdyscyplinarnej przestrzeni wymiany myśli i do-świadczeń wśród badaczy z różnych gałęzi nauk (zarówno humanistycznych, jak i ścisłych) zajmujących się zagadnie-niem człowieka jako osoby oraz relacji międzyosobowych.

Przed rozpoczęciem konferencji w kaplicy budyn-ku Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II przy ul. Ber-nardyńskiej 3 została odprawiona Msza św., którą koncele-browało trzech kapłanów – uczestników konferencji: ks. dr hab. Grzegorz Godawa (prodziekan ds. studentów Wydziału Nauk Społecznych UPJPII w Krakowie), ks. dr hab. Grzegorz Hołub SDB (prof. UPJPII, związany z Międzywydziałowym Instytutem Bioetyki na tejże uczelni) oraz o. Łukasz Buksa OFM (rekolekcjonista i duszpasterz młodzieży, doktorant na kierunku nauki o rodzinie UPJPII w Krakowie).

Uroczystego otwarcia konferencji w imieniu dziekana Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Papieskiego ks. dr. hab. Michała Drożdża dokonała red. Dorota Kumorek (przewodnicząca Komitetu Organizacyjnego Konferencji,



doktorantka nauk o rodzinie) oraz o. prof. dr hab. Jarosław Kupczak OP (teolog i antropolog, badacz myśli personali-stycznej Karola Wojtyły – Jana Pawła II). W swym przemó-wieniu na rozpoczęcie konferencji o. prof. Jarosław Kupczak OP zwrócił szczególną uwagę na aktualność nauczania pa-pieża i jego myśli personalistycznej w kontekście pełne-go i otwartego dialogu oraz poszanowania każdej osoby ludzkiej. Podczas wystąpienia dominikanin podkreślił, iż w odniesieniu do dzisiejszej debaty publicznej i problemów społecznych niezmiernie ważna jest postawa otwarcia na drugiego człowieka, umiejętność słuchania siebie nawza-jem oraz rzetelnego argumentowania reprezentowanych po-glądów. O. prof. dr hab. Jarosław Kupczak OP wyraził rów-nież przekonanie, że Uniwersytet Papieski Jana Pawła II jest odpowiednim miejscem do pielęgnowania tych idei.

Konferencja została podzielona na 3 panele tematycz-ne: część I (filozoficzna), część II (nauki społeczne: media i rodzina), część III (teologia). W konferencji wzięło udział w sumie 32 prelegentów z 7 jednostek naukowych: Wydziału Teologicznego UPJPII, Wydziału Filozoficznego UPJPII,

Wydziału Nauk Społecznych UPJPII, Ośrodka Badań nad Myślą Jana Pawła II, Wydziału Ekonomii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Katedry Psychiatrii Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kliniki Psychiatrii Dorosłych Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Katedry Psychologii Społecznej i Komunikacji Interpersonalnej Akademii Ignatianum w Krakowie.

W zastępstwie dziekana Wydziału Nauk Społecznych UPJPII ks. dr. hab. Michała Drożdża na konferencji wy-stąpiła dr Maja Bednarska z przemową na temat Człowiek w relacji do mediów. Ksiądz prof. dr hab. Tadeusz Borutka (kierownik Katedry Socjologii Rodziny na Wydziale Nauk Społecznych UPJPII) dokonał uroczystego otwarcia głów-nej części konferencji ogniskującej się wokół tematyki nauk społecznych.

Główny patronat medialny nad wydarzeniem objął projekt „Traditio. Przestrzeń Cywilizacji Łacińskiej”, na-stępnie media: „Anthropos My/Wokół Człowieka”, „Vita Academica”, „Franciszkańska3.pl”.

W Wadowicach – Jan Paweł II. Komunikacja i Przebaczenietekst i zdjęcia: ks. Robert Nęcek

20 maja 2019 r. w Wadowicach, w auli parafii św. Piotra Apostoła, odbyła się międzynarodowa konferencja

Jan Paweł II. Komunikacja i Przebaczenie, w ramach cyklu konferencji „Edukacja Medialna”.

Głównymi organizatorami byli: ks. dr hab. Robert Nęcek (kierownik Katedry Edukacji Medialnej UPJPII), mgr red. Magdalena Drohomirecka, mgr Joanna Sobczyk-Pająk i ks. prał. Tadeusz Kasperek, proboszcz parafii św. Piotra w Wadowicach. O godz. 9 wprowadzenie poprzedzające pierwszą sesję wygłosił nuncjusz apostolski w Polsce abp dr Salvatore Pennacchio, a słowo wstępne ks. dr. hab. Roberta Tyrały, prof. UPJPII, prorektora UPJPII, odczytał ks. dr hab. Robert Nęcek. Głos zabrał mgr Bartosz Kaliński, burmistrz Wadowic, oraz ks. prałat Tadeusz Kasperek.

Wybór miejsca i czas spotkania nie były przypadkowe. Ks. Nęcek podkreślił, że „wpisujemy się w rozpoczęcie ob-chodów stulecia urodzin Karola Wojtyły, a parafia św. Piotra została erygowana jako wotum za ocalenie życia św. Jana Pawła II”.

W konferencji udział wzięli liczni prelegenci. Dr hab. Agnieszka Łukasik-Turecka (KUL), która zauważyła świet-ne relacje Jana Pawła II z mediami, jego wyjątkową umie-jętność komunikowania politycznego. Ks. dr hab. Robert Nęcek stwierdził, że „trudno sobie wyobrazić, aby była możliwa komunikacja między ludźmi i służyła rozwojowi

bez umiejętności przebaczenia. Co więcej, istotnym prze-jawem przebaczenia, będącego dynamiką komunikacji, jest nadawca będący jednocześnie odbiorcą przekazu. Oznacza to, że nadawca zobowiązany jest uważnie słuchać, aby być pewnym, że jego przekaz został przyjęty”. Natomiast ks. dr Rafał Kowalski, rzecznik prasowy abp. Kupnego, dodał, że Bóg zlecił Kościołowi posługę jednania. Tymczasem obec-ną rzeczywistość charakteryzują: frustracja, izolacja i ry-walizacja. Ks. prof. Wojciech Misztal poruszył zagadnienie pamięci Internetu, pamięci mediów i kwestię przebaczenia.

Z kolei red. Magdalena Drohomirecka przypomniała o odchodzeniu i śmierci Jana Pawła II, które nazwała je-go „ostatnią pielgrzymką”. Jednym z gości konferencji był dr hab. Marek Rembierz z Uniwersytetu Śląskiego, któ-ry zauważył, że pojednanie to coś, o czym trzeba myśleć, gdyż brak przebaczenia jest destrukcją dla człowieka i pro-wadzi do ubezwłasnowolnienia. Prof. Anita Frankowiak z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego przedstawiła an-tropologiczny wymiar komunikacji Jana Pawła II, a mgr Joanna Sobczyk-Pająk podjęła tematykę Obrazu wizualnego będącego nośnikiem miłosierdzia.

W Wadowicach odbył sie także wernisaż wystawy mgr Joanny Sobczyk-Pająk „Jan Paweł II. Ludzie i Miejsca”, którą obejrzało wielu zainteresowanych.



Krakow Meetings 2019: Vladimir Soloviev – The Metaphysics of Lovetekst: Karolina Fiutak zdjęcia: Iias Stanekzai

Już po raz dziesiąty, w dniach od 2 do 5 czerwca 2019 r., odbyła się międzynarodowa konferencja z cyklu „Krakow

Meetings” poświęcona filozofii rosyjskiej. To jedna z naj-ważniejszych konferencji na świecie w tej dziedzinie myśli. Tegoroczne wydarzenie naukowe miało miejsce w tynie-ckim opactwie Benedyktynów. Do najstarszego opactwa w Polsce zjechali naukowcy z całego świata: oprócz Polski – ze Stanów Zjednoczonych, Japonii, Wielkiej Brytanii, Aus-trii, Francji, Szwajcarii, Austrii, Niemiec, Włoch, Czech, Słowacji, Bułgarii, Szwecji, Holandii, Danii, Węgier, Izraela, Kazachstanu, Ukrainy i Rosji. Organizatorami wydarzenia byli: Katedra Filozofii Rosyjskiej i Bizantyjskiej Wydziału Filozoficznego UPJPII, Instytut Edyty Stein (Granada), Międzynarodowe Centrum Badań nad Chrześcijańskim Wschodem (Granada) i Komitet Nauk Filozoficznych PAN, który objął konferencję patronatem honorowym. Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych zapewniło nagranie referatów i dyskusji.

Przeor benedyktyńskiego klasztoru br. Leopold Ru-dziński rozpoczął konferencję słowami powitania. Głos za-brali również prodziekan Wydziału Filozoficznego UPJPII o. dr hab. Marek Urban, a także s. prof. dr hab. Tereza Obolevich, przewodnicząca komitetu organizacyjnego konferencji, która wprowadziła w tematykę tegorocznego spotkania.

Inspirując się pracami Włodzimierza Sołowjowa, prele-genci dzielili się wiedzą i przedstawiali różne aspekty jego twórczości. Między innymi można było usłyszeć wystąpie-nia poświęcone pojęciu „wszechjedność”, rozumieniu mi-łości jako integralności człowieka, tematyce ciała. Mowa była o religijnym aspekcie twórczości oraz współczesnym znaczeniu projektu wiedzy integralnej w myśli Sołowjowa.

W tym roku do specjalnych gości należał miedzy innymi prof. Alexey Kozyrev, prodziekan Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Moskiewskiego. W swoim wystąpieniu uka-zał on, w jaki sposób filozofia miłości Sołowjowa powstała z jego wczesnych francuskich szkiców pt. Sofia i planów „uniwersalnej nauki”. Zwrócił uwagę na to, że we wczes-nych pracach rodzaj ordo amoris stanowi polityczny mo-del filozofii. Także w późniejszych pracach „przemieniony Eros” miał znaczący wpływ na etykę Sołowjowa, zarówno na poziomie publicznym, jak i osobistym. Ponadto prele-gent ukazał, jak sublimacja Erosa, zbudowana we wczesnych utworach powstałych w platońskim, a nawet hermetycznym kluczu, przekształciła się w rodzaj ascetycznego modelu, w którym sublimuje nie tylko Eros, ale i cała namiętna, afektywna część duszy.

Natomiast prof. George Pattison z Uniwersytetu Glasgow w swoim wystąpieniu zwrócił uwagę na metafizykę miło-

ści Sołowjowa w świetle pytania dotyczącego związku mię-dzy ewolucją biologiczną a miłością. Sołowjow był jednym z pierwszych myślicieli chrześcijańskich, którzy integrowali idee ewolucji w kompleksowy teologiczny schemat myśle-nia. Prelegent przytoczył cytat z Boskiej komedii Dantego kończący się wizją poety o „miłości, która porusza Słońce i inne gwiazdy”. Ta ekspresyjna linia oddaje wiarę poety, że moc, która poruszyła lub spowodowała powstanie ma-terialnego kosmosu i utrzymywanie jego istnienia, była tą samą mocą, która objawiła się w miłości. Jednak głównym celem tego referatu było ukazanie, że metafizyka miłości Sołowjowa pozostaje ważnym źródłem dla współczesnej myśli chrześcijańskiej.

W trakcie konferencji, oprócz przedstawionych tema-tów, poruszono wiele kwestii dotyczących współczesnej fi-

lozofii, teologii i antropologii, a odnoszących się do myśli Sołowjowa. Na zakończenie „Krakow Meetings” uczestni-cy wybrali się na spacer filozoficzny po Krakowie, które-go celem było zwiedzenie miejsc związanych z rosyjskim filozofem.

Po raz kolejny została stworzona niezwykła przestrzeń, w której przez kilka dni naukowcy z całego świata mogli rozmawiać, współpracować, żywo dyskutować, a zarazem wzajemnie ubogacać się, inspirować i motywować do dal-szego pogłębiania myśli filozoficznej. W następnym roku odbędzie się spotkanie poświęcone Semionowi Frankowi.

Zapraszamy na stronę krakowmeetings.eu oraz facebo-ok.com/krakowmeetings, gdzie można odnaleźć więcej in-formacji i obejrzeć zdjęcia z tegorocznej konferencji.



„Nigdy jeden przeciw drugiemu, jedni przeciw drugim” – Jana Pawła II koncepcja solidarnościzdjęcia: IPN

W historycznej Sali BHP Stoczni Gdańskiej, 3 czerwca 2019 r., odbyła się międzynarodowa konferencja na-

ukowa Obudził w nas Solidarność. Zorganizowana została z inicjatywy NSZZ „Solidarność”, Rządu Rzeczpospolitej

Polskiej i Międzynarodowego Centrum Badań nad Feno-menem Solidarności przy Wydziale Filozoficznym UPJPII z okazji 40. rocznicy pierwszej pielgrzymki papieża Jana Pawła II do Ojczyzny.

Wprowadzenie do wykładu wygłoszonego podczas konferencji przez ks. prof. Jarosława Jagiełłę (Wydział Filozoficzny UPJPII):

„Wokół idei solidarności zogniskowało się nauczanie społeczne Kościoła rzymskokatolickiego co najmniej od roku 1891, a więc od ukazania się drukiem Encykliki Rerum novarum papieża Leona XIII. Jednakże dopiero św. papież Jan Paweł II, jak nikt inny wcześniej, wyeksponował w aspekcie filozoficznym i teologicznym znaczenie antropologiczne idei solidarności. Podobnie – jak nikt inny wcześniej – to właśnie ten papież «z dalekiego kraju» dokonał szczególnej her-meneutyki tej idei. Szczególna jest ta hermeneutyka nie tylko dlatego, że Jan Paweł II przedstawił światu swoje bardzo wnikliwe rozumienie samego pojęcia «solidarność» w kontekście fenomenu ludzkiej pracy. Ta hermeneutyka jest rów-nież i dlatego szczególna, ponieważ papież z Polski dokonał ekspozycji rozumienia tego, w jaki sposób «solidarność», zapisana zarówno wielką, jak i małą literą, została zrozumiana przez znakomitą część narodu polskiego, a zwłaszcza przez tych wewnętrznie wolnych Polaków, którzy zbudowali etos solidarności, czyli gniazdo, dom, w którym idea solidarności mogłaby się zadomowić na zawsze i z którego mogłaby promieniować na cały świat. Tym domem jest najpierw Polska – nasza Ojczyzna, Matka Karmicielka, tryskająca życiodajnymi sokami międzyludzkiej więzi, to znaczy solidarności, któ-ra jest – jak podkreślił papież – «prawdziwym dziedzictwem narodowym Polaków». Ale tym domem jest równocześnie szczególne gniazdo – dzieło międzyludzkiej solidarności, a zarazem miejsce nieustającego wzywania ludzi do solidarno-ści. W optyce papieskiej tym szczególnym domem urzeczywistniania idei solidarności ma być Niezależny Samorządny Związek Zawodowy «Solidarność». To na nim w sposób szczególny spoczywa zadanie i obowiązek wzywania do pielęg-nowania i promocji tego naszego narodowego dziedzictwa”.

„Wadowice 7 czerwca 1979. 40 lat później”tekst: Marta Mastyło zdjęcia: Krzysztof Mleczko

„Wadowice 7 czerwca 1979. 40 lat później” pod takim hasłem dokonywano analizy nauczania Jana Pawła II

w kontekście jego pierwszej pielgrzymki do Polski podczas konferencji, jaka odbyła się w wadowickiej Sali Teatralnej. Wydarzenie zorganizowały Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie wraz z Muzeum Dom Rodzinny Jana Pawła II w Wadowicach.

Dla tych, którym dane było w wydarzeniach przed 40 laty uczestniczyć, wspomnienia pozostały na całe życie, podobnie jak kolejne wizyty papieża Polaka w Ojczyźnie. Pierwsza pielgrzymka do Polski Ojca Świętego Jana Pawła II, swoistego rodzaju rekolekcje wygłoszone do narodu Polskiego od 2 do 10 czerwca 1979 r., miała – można śmiało powie-dzieć – fundamentalne znaczenie nie tylko dla Polaków, ale i dla świata. W miastach, które odwiedził wówczas papież, na różne sposoby przypominano potem chwile tego jak-że ważnego spotkania. Tymi szczególnymi miejscami by-ły: Warszawa, Gniezno, Kraków, Częstochowa, Nowy Targ, Kalwaria Zebrzydowska, Oświęcim i oczywiście Wadowice, gdzie przecież „wszystko się zaczęło”, gdzie Karol Wojtyła spędził pierwszych 18 lat swojego życia

I właśnie w Wadowicach, w Sali Teatralnej, w której roz-poczynał swoją przygodę teatralną, nieopodal kościoła, w któ-rym został ochrzczony mały Lolek, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie wraz z Muzeum Dom Rodzinny Ojca

Świętego Jana Pawła II w Wadowicach zorganizowały kon-ferencję Wadowice 7 czerwca 1979. 40 lat później.

Miała to być tym razem nie tyle naukowa analiza pa-pieskiego nauczania, co nade wszystko powrót do wspo-mnień. W takim więc duchu przygotowali swoje wystąpie-nia uniwersyteccy prelegenci. Prowadzący spotkanie Paweł Woźniak (absolwent UPJPII), pracownik Muzeum, histo-ryk, publicysta, odczytując słowo nieobecnego ze względów zdrowotnych dyr. Muzeum, ks. Jacka Pietruszki, przypo-mniał, ile wysiłku kosztowało ówczesne komunistyczne wła-dze, by do tej pielgrzymki w 1979 r. nie doszło. Reżimowych decydentów przeczucie nie myliło – czas pierwszej piel-grzymki okazał się światłem w mroku, na wygaszenie któ-rego nie było już później sposobu.

Ks. dr hab. Robert Tyrała, prof. UPJPII, a zarazem pro-rektor Uniwersytetu, przypomniał działania przyszłego pa-pieża, który jako biskup Krakowa bronił zlikwidowanego przez władze komunistyczne Wydziału Teologicznego UJ, by wreszcie doprowadzić w 1981 r. do ustanowienia Papieskiej Akademii Teologicznej (dzisiejszy Uniwersytet Papieski). Przypomniał też pięć spotkań z przedstawicielami UPJPII podczas wszystkich pielgrzymek papieża do Ojczyzny, z któ-rych pierwsze miało miejsce 9 czerwca 1979 r., a ostatnie w 2002 r., podczas którego Jan Paweł II pobłogosławił miej-sce budowy nowej biblioteki dla PAT w Krakowie.



pomodlić jako gimnazjalista… i o tym wszystkim, co było mu tu tak bardzo bliskie.

Myślenie o Wadowicach i wadowiczanach towarzyszyło Janowi Pawłowi przez całe życie, a już bardzo szczególnie u jego schyłku, co zaznaczył obecny na konferencji kardy-nał Stanisław Dziwisz, wieloletni osobisty sekretarz Ojca Świętego Jana Pawła II. „Jeszcze raz, przed tą konferencją przeczytałem wszystkie jego przemówienia. To było naucza-nie ponadczasowe. W nich są odpowiedzi. Na świecie ludzie powracają do Jana Pawła II. Jak jest kryzys, to wiedzą do kogo powrócić” – mówił Kardynał. „Pozostawił nauki, dok-tryny, ale przede wszystkim trzeba poznać wyjątkową osobę. To było połączenie niesłychanego talentu, człowieczeństwa i świętości… był człowiekiem wielkiej modlitwy, mistykiem, wypraszał wiele łask dla innych ludzi… ludzie szukali Boga poprzez Jana Pawła II… Jego siłą był Duch Święty”.

Młodzież z Liceum im. Marcina Wadowity, do którego uczęszczał niegdyś Karol Wojtyła, obecna na sali, dzieliła

się niepokojami, że ten, który winien być przykładem, dziś bywa, że jest wyśmiewany, także przez młodzież, która – jak mówiła jedna z uczennic – tak naprawdę niewiele o nim i jego nauczaniu w tej chwili wie. „Dlatego właśnie – tłu-maczyła dr Paulina Guzik – organizujemy takie spotkania, takie konferencje. To święty człowiek, zawsze wpatrzony w Chrystusa, którego każdy krok wynikał z tego wpatrzenia, którego świętość jest nie do podważenia” – powtórzyła za papieżem Franciszkiem. „Dlatego trzeba o nim jak najwięcej wiedzieć, żeby umieć go bronić” – mówiła. Stąd też mowa była o zintensyfikowaniu współpracy pomiędzy szkołami w Wadowicach, Uniwersytetem Papieskim Jana Pawła II w Krakowie i Muzeum Dom Rodzinny Jana Pawła II w Wadowicach.

„Nade wszystko należy pamiętać, że największą jego ce-chą był autentyzm” – podkreślał kardynał Dziwisz. „Wzorem był Jezus, reszta była jego”.

Dr Paulina Guzik swoją refleksję rozpoczęła od wspo-mnienia Światowych Dni Młodzieży, w organizacji których brała czynny udział, a które w pełni uświadomiły jej, jak wielkim wizjonerem był Jan Paweł II i jak mocna była w nim pewność, że nic tak nie buduje właściwych relacji jak osobi-ste spotkanie z drugim człowiekiem. Można było wysłuchać fragmentu jej wywiadu z Valentiną Alazraki, dziennikarką od 45 lat relacjonującą wydarzenia z Watykanu, która opo-wiada m.in. o reakcjach włoskich i innych dziennikarzy spo-za naszego kraju na słowa – przesłania, które padły podczas pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski

Z kolei ks. dr hab. Bogdan Zbroja w wykładzie Biblijna i kulturowa symbolika liczby 40 skupił się na tym, jak Jan Paweł II „prowadził nas od niewoli do wolności” – od czasów, gdy zakazana była nawet procesja Bożego Ciała w Rynku Głównym w Krakowie, do momentu, gdy ludzie uwierzyli, że mają wpływ na swoje losy, co było początkiem wychodzenia Polski z reżimu komunistycznego.

„Pada dziś pytanie – jaką drogą powinien iść kościół – ewolucyjną czy rewolucyjną?” – ks. dr Bogusław Mielec dzielił się swoją refleksją w świetle nauczania Jana Pawła II. Rozpoczął od analizy okoliczności, faktów i skutków za-machu na Ojca Świętego 13 maja 1981 r. Istnieją pewne przesłanki, że był on echem właśnie pierwszej pielgrzym-ki do Polski. Już w listopadzie 1979 r. Komitet Centralny Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego wydał do-kument będący intensyfikacją działań przeciwko Janowi Pawłowi II. „Dość ciekawym jest również fakt – mówił ks. Mielec – że akurat dzień 13 maja 1981 r. był wyjątkowo wolnym dniem wiecznie zapracowanego Leonida Breżniewa, sekretarza generalnego KC KPZR, który nazajutrz spotkał się z Andrjejem Gromyką, ministrem spraw zagranicznych

ZSRR, a chwilę później z szefem KGB”. „Papież stał się nie-bezpieczny dla bloku sowieckiego” – usłyszawszy niegdyś takie stwierdzenie, prymas Stefan Wyszyński, który nota-bene zmarł tydzień po zamachu na Jana Pawła II, miał po-wiedzieć – „zawsze się tego obawiałem”.

Losy polityczne kraju splecione były ściśle z uwagą pa-pieża skupioną na życiu społecznym i jego zagrożeniach. Określał on 3 filary narodu, w które najmocniej uderza siła rewolucyjnego chaosu. Swoje przesłania kierował zatem do: rodzin, młodzieży, chorych. W sposób bardzo konkretny zwracał się do ludzi Kościoła. Biskupom za wzór stawiał św. Stanisława, księżom nakazywał, by byli blisko ludzi i ich spraw, ale po kapłańsku; zakonnikom i zakonnicom nato-miast, by zachowywali swoją tożsamość i docierali do kon-kretnych ludzi potrzebujących wsparcia. Ks. Mielec, para-frazując słowa Isaaca Newtona, skonkludował: „Stoimy na barkach olbrzymów, dla Kościoła i Polski Jan Paweł II jest jednym z tych olbrzymów”.

„Wiadomo, jak wiele dla rozwoju ludzkiej osobowo-ści i charakteru znaczą pierwsze lata życia, lata dziecięce, a potem młodzieńcze. Dlatego tak bardzo pragnąłem przy-być tutaj, aby razem z wami Bogu podziękować za wszel-kie dobro, jakiego tutaj doznałem” – mówił Ojciec Święty, zwracając się do wiernych w swoim rodzinnym mieście 40 lat temu. Przypominając te i inne jego słowa, jakie padły w Wadowicach, dr Tomasz Graff mówił o rodzinie, dzieciń-stwie, o 12 Pułku Piechoty Ziemi Wadowickiej, w którym służył ojciec papieża, o pomniku tej Ziemi postawionym, który komunistyczna władza nakazała wyburzyć, by po la-tach mógł wrócić na swoje miejsce; o chrzcielnicy w koś-ciele Ofiarowania NMP, gdzie został ochrzczony, o obrazie Matki Bożej Nieustającej Pomocy, przed który biegał, by się



Konferencja Jakość życia osób w niepełnosprawności. Przeszłość, teraźniejszość, przyszłośćtekst i zdjęcia: Ewa Rak, Justyna Wróbel

11 czerwca 2019 r. odbyła się IV Ogólnopolska Kon-ferencja Naukowa z cyklu „Student z niepełno-

sprawnością w środowisku akademickim” pt. Jakość życia osób w niepełnosprawności. Przeszłość, teraźniejszość, przy-szłość. Organizatorami konferencji był Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie – Instytut Nauk o Rodzinie, Biuro ds. Osób Niepełnosprawnych Uniwersytetu Papie-skiego Jana Pawła II oraz Polskie Stowarzyszenie Osób Niepełnosprawnych.

Warto nadmienić, że pierwsza tego typu konferencja została zorganizowana w czerwcu 2010 r., a jej temat zwią-zany był z konstruowaniem systemu wsparcia w środowi-sku akademickim dla studentów z niepełnosprawnościami. Natomiast w roku 2015 miała miejsce druga edycja, której nadrzędnym tematem były doświadczenia związane z pracą ze studentem z niepełnosprawnością. Ponadto podczas tej samej konferencji została poruszona kwestia pozauczelnia-nego sposobu funkcjonowania studentów z niepełnospraw-nością. Trzecia edycja konferencji skupiała się na formie funkcjonowania osób dorosłych z niepełnosprawnościami w społeczeństwie, a także w aspekcie ich pracy zawodowej.

Dotyczyło to różnych dziedzin życia, takich jak: edukacja, praca, rodzina itp.

Podczas tegorocznej konferencji głównym tematem rozważań była jakość życia osób z niepełnosprawnościa-mi. Jakość ta niewątpliwie ulega ciągłej przemianie, dlatego warto poświęcić tej problematyce uwagę. Konferencja była skierowana do naukowców specjalizujących się w różnych dziedzinach, takich jak: pedagogika, socjologia, nauki o ro-dzinie, filozofia, teologia czy prawo. W konferencji wzięły udział także osoby z niepełnosprawnościami, które opo-wiedziały o swojej codzienności. Jak wygląda życie osoby z niepełnosprawnością najlepiej będzie mogła przedstawić osoba, która zmaga się z wieloma trudnościami na co dzień.

Sala konferencyjna była miejscem wystawy wierszy na-szej zmarłej studentki, Marty Dąbkowskiej, która pozo-stawiła po sobie bezcenny skarb, jakim jest poezja. Marta studiowała zaocznie nauki o rodzinie, była na drugim roku. Urodziła się w 1983 r., a odeszła w 2019. Warto zapoznać się z jej twórczością która może służyć jako drogowskaz w chwilach słabości czy załamania.

ZAMIAST

Piękny dzień co przeminąłkwiat co przekwitłciepło czyjejś rękidobra gwiazda co o świcie bledniechwila szczęścia co jak mydlana bańka prysławspomnienie tak piękne że aż się za nim tęsknimówią – to co dobre szybko się kończyzamiast się smucić że coś się skończyło – ciesz się – że było ci to dane.

Na konferencji pojawili się pracownicy naukowi z róż-nych jednostek uniwersyteckich. Wygłoszone zostały na-stępujące referaty: dr hab. Marta Bolińska, prof. UJK w Kielcach, opowiedziała o wierszach Marty Dąbkowskiej. Ks. dr hab. Grzegorz Godawa zreferował, jak ważna jest rola opiekunki dziecka z niepełnosprawnością w kontekście wię-zi rodzinnych. Historia opiekunki i relacji, jakie wywiązały się pomiędzy nią a małą Kasią, była niesamowita. Kobieta traktowała dziecko jak własną córkę, a praca w charakte-rze opiekunki sprawiała, że kobieta się realizuje i spełnia. Pomimo tego, że opieka nad dzieckiem z niepełnosprawnoś-cią wymaga od opiekunów znacznie więcej trudu, kobieta nie chciała zrezygnować. Dziewczynka z czasem przywią-

TYLE MAM

Mam oczy – a zatem cię dostrzegammam usta – więc uśmiecham się do ciebie –

chcę powiedzieć ci dobre słowomam nogi – podążam w twoją stronę

mam ręce – wyciągam je do ciebiemam uszy – słyszę twoje wołanie

mam wiarę – zapalę twą świecęmam nadzieję – gdy upadniesz wstać ci pomogę

mam miłość – więc cię kochammam serce – otworzę ci drzwi gdy zapukasz –

radość się mnoży kiedy się ją dzielia ja mam tylko tyle – ile potrafię dać drugiemu człowiekowi.

zała się do niej i okazywała jej swoją miłość i wdzięczność za oddanie zwykłym-niezwykłym uśmiechem, który był najlepszym podziękowaniem. Kobieta miała świadomość, że dziewczynka jest nieuleczalnie chora i w każdej chwili może odejść. Codziennie wychodząc z domu, żegnała się z dziewczynką. Jak zaznaczył ks. dr hab. Grzegorz Godawa, wciąż brakuje na rynku pracy ogłoszeń niań chcących zająć się dzieckiem z niepełnosprawnością.

Podczas spotkania swoje odczucia związane ze stu-diowaniem i procesem usamodzielniania się opowiedział Michał Ostrowski z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Michał najpierw krótko się przedstawił, a po-tem opowiedział o swojej niepełnosprawności i przebytych operacjach. Przybliżył również fakt, dlaczego podjął studia. Takimi najważniejszymi przesłankami z jego punktu widze-nia była zdana matura, która otwiera perspektywy na przy-szłość. Drugim równie ważnym sygnałem była chęć wyrwa-nia się z rodzinnej miejscowości. Trzecią przesłanką którą też uznał za bardzo ważną, była obserwacja pełnosprawnych znajomych, którzy podjęli studia, i myśl, że jeżeli oni mogą studiować, to „ja też dam sobie radę”. Następnie podzielił się z nami swoją refleksją nad własną samooceną, która, dzięki studiom, stale się podnosi i umacnia. Poprzez studiowanie człowiek się realizuje i pnie do góry. Nie mogło zabraknąć także wspomnienia o jakże bogatym życiu towarzyskim, pasjach oraz planach na przyszłość. W dalszej części przy-bliżył nam, jak funkcjonuje w życiu codziennym. Opisał kwestię mieszkaniową osób z niepełnosprawnościami – w przypadku Michała Ostrowskiego jest to akademik dosto-sowany do potrzeb takich właśnie osób. Nakreślił także, jak

funkcjonuje komunikacja miejska i w jaki sposób dociera na zajęcia. Bardzo ważnym zagadnieniem, które poruszył, była sprawa dostosowania budynków do potrzeb osób z niepeł-nosprawnościami. Na zdjęciach wyświetlanych na prezenta-cji mieliśmy możliwość zobaczyć, jak wygląda Uniwersytet Warmińsko-Mazurski i biblioteka, w której Michał spędza bardzo dużo czasu. Dowiedzieliśmy się również, iż na te-renie uczelni powstanie niebawem mini-centrum naukowe Kopernik. Padło też kilka słów na temat funkcjonowania Biura Osób Niepełnosprawnych.

O doświadczeniach bycia mamą, będąc osobą z nie-pełnosprawnością w teorii i praktyce, opowiedziała mgr Monika Pyrczak-Piega, UPJPII. Można było także posłu-chać referatu poświęconego roli humoru i śmiechu w ży-ciu człowieka, który został wygłoszony przez dr Henrykę Radziejowską z Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. J. Kor-czaka w Warszawie. Dr hab. Marta Bolińska podczas dru-giego referatu opowiedziała o technologii audiodeskryp-cji. Dr Katarzyna Kutek-Sładek wygłosiła referat o wpływie wykształcenia na jakość życia osób z niepełnosprawnością. Przedstawione tematy to tylko niektóre spośród kilku, jakie zostały tego dnia przedstawione publiczności.

Jak można łatwo zauważyć, tematyka jest bardzo szero-ka i różnorodna. Konferencja była bardzo ciekawa i można było z niej wyciągnąć ciekawe wnioski. Należy cieszyć się życiem, bo nigdy nie wiemy, co nas czeka, i być wdzięcz-nym za to, co mamy. Należy starać się żyć ze swoją niepeł-nosprawnością i nie zamykać się na drugiego człowieka. Każdy z nas jest wartościowy i jedyny w swoim rodzaju. Należy to tylko odkryć.



Dyskusja o muzyce z udziałem ks. prof. Roberta Tyrały, prorektora UPJPII16. Festiwal Misteria Paschalia

Muzyka sakralna we współczesnym świecie

tekst: ks. dr hab. Robert Tyrała, Marta Mastyło zdjęcia: Marta Mastyło

Ks. dr hab. Robert Tyrała, prof. UPJPII, prorektor ds. studenckich i dydaktyki Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie:

„Przygotowując program tegorocznego festiwalu, wiele czasu poświęciliśmy na rozmowy o pierwotnej funkcji i kontek-ście istnienia muzyki, którą prezentujemy podczas festiwalu. Muzyka towarzyszyła liturgii od najwcześniejszych wieków. Tworzyli ją najwięksi mistrzowie i to właśnie ich praca na tym polu była motorem najważniejszych zmian w muzyce. To na jej gruncie przez wiele wieków dokonywał się rozwój tej sztuki — od monodycznego chorału, przez najwcześniejsze formy wielogłosowości, tj. organum, konduktus, motet, po skomplikowane formy polifoniczne. Od wieków muzyka była integralną częścią liturgii, a do jej jakości przykładano najwyższą wagę. Co więc się zmieniało? Jakie zasady rządzą dziś muzyką sakralną? Czym różni się muzyka liturgiczna od religijnej? Czy dzisiaj muzyka nadal jest istotną częścią liturgii, czy tylko uciążliwym często dodatkiem? Czy w szeregu dokumentów, które tak ściśle określają zasady obecności muzyki podczas nabożeństw, jest choć jeden zapis odnoszący się do jakości wykonania?

Wspólnie z Uniwersytetem Papieskim Jana Pawła II postanowiliśmy zadać te nie zawsze łatwe pytania. W Wielki Poniedziałek (15 kwietnia) w Pałacu Biskupa Erazma Ciołka, oddziale Muzeum Narodowego w Krakowie, miał miejsce panel dyskusyjny, który poprowadził Marek Zając, dziennikarz znany ze współpracy z «Tygodnikiem Powszechnym», obecnie dyrektor telewizji Polsat Rodzina, a do dyskusji zaprosiliśmy grono wybitnych specjalistów i praktyków w tej dziedzinie z Polski i Włoch: ks. Vincenza Di Gregoria — przewodniczącego Papieskiej Rady Kultury; ks. Roberta Tyrałę, przewodniczącego Archidiecezjalnej Komisji ds. Muzyki Kościelnej, prorektora Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II; o. Nikodema Kilnara OSPPE, krajowego duszpasterza muzyków kościelnych, dr. Jakuba Kubieńca z Instytutu Muzykologii UJ; dr. Dinko Fabrisa (Università degli Studi della Basilicata, Matera) i dr Giuseppinę Crescenzo (Universität Frankfurt am Mein, Conservatorio di Sassari)”.

Podczas spotkania rozmówcy skupili się na tym, jaką rolę odegrała muzyka sakralna na tle muzyki w ogóle, jaką rolę odgrywa w dzisiejszym świecie. Muzyka sakralna to przede wszystkim śpiew, jak podkreślano, i tak jest od 1500 lat. Rozmawiano o dwóch głównych nurtach: o repertuarze ściśle związanym z liturgią oraz o twórczości inspirowanej religią. Właśnie m.in. o rozróżnieniu muzyki sakralnej i re-ligijnej mówił ks. Robert Tyrała, prorektor UPJPII.

Trudno rozprawiać o muzyce sakralnej z pominięciem chorału gregoriańskiego. O tym, jak chorał gregoriański zawsze służył i wciąż służy modlitwie, mówił o. Nikodem Kilnar OSPPE.

Ciekawie poruszonym zagadnieniem była kwestia mu-zyki sakralnej, która stała się narzędziem ewangelizacji, szczególnie kierowanym do młodych ludzi.

Tajwan, Tajlandia, Makau – poszerzanie perspektyw (cz. 2)tekst: Weronika Wojtanowska zdjęcia: ks. prof. Władysław Zuziak

Nawiązując do wcześniejszej relacji („Vita Academica” 2018, nr 3) dotyczącej wykładów gościnnych ks. prof.

dr. hab. Władysława Zuziaka w Azji podczas jego wyjazdu na-ukowo-dydaktycznego w pierwszym semestrze 2018/2019, pragnę przedstawić dalsze etapy tej podróży.

Na pierwszym planie pojawia się Providence University w Tajwanie/Tajczung. Na tej uczelni katolickiej studiuje 12 tys. studentów, a wśród nich garstka katolików. Większość studentów to buddyści i wyznawcy innych wielkich religii Azji. Na uwagę zasługuje ich głęboka duchowość i kultura ciszy – po wykładach grupa studentów w liczbie około 100 osób wychodzi z zajęć prawie w zupełnej ciszy, w skupieniu i radości, bez nadmiernego hałasu, który jest obecny na ko-rytarzach wielkich uczelni w innych krajach. Nawet w czasie gier sportowych słyszane są tylko konieczne komunikaty ze

strony grających. W swojej relacji Ksiądz Profesor podaje, że odkrył wartość i znaczenie kultury ciszy oraz medytacji w życiu człowieka.

Ksiądz Profesor Władysław Zuziak wygłosił cykl wy-kładów na następujące tematy: Beauty – philosophical and Biblical Approach (16.10), Culture of Poland (18.10), Natural Law (23.10) oraz Social Justice (24.10). Wśród wielu studen-tów z różnych zakątków świata i religii (buddyzm, taoizm), a także wśród niewierzących (a jest ich coraz więcej), pre-zentowane wykłady z personalizmu, fenomenologii wartości i filozofii społecznej cieszyły się dużym zainteresowaniem.

W celu wzmocnienia dialogu między tak odmiennymi kulturami Chin i Europy, sam rektor uczelni zapropono-wał Księdzu Profesorowi miesięczny kurs języka chińskie-go. W trakcie nauki pisania znaków chińskich uaktywniały



się nowe obszary mózgu, co sprawiało, że zainteresowa-ny, zmęczony po codziennych wykładach, odczuwał relaks i wewnętrzne zadowolenie. Należy również zauważyć, iż studenci, obsługa administracyjna i wykładowcy tworzą jedną wielką wspólnotę w atmosferze wzajemnego szacunku i życzliwości. Sami studenci są chłonni wiedzy oraz otwarci na poznawanie bogatej rzeczywistości świata i najnowszej technologii w dziedzinie komputeryzacji i informatyki.

Nieco inny profil posiada znana katolicka uczelnia Assumption University w Bangkoku. Okazuje się, że wśród mieszkańców całego kraju katolicy stanowią mniej niż 0,5 proc. populacji. Jednakże szkoły i uniwersytety katoli-ckie są bardzo prężne i popularne w tym kraju. Zwrócił na to uwagę zarówno Jan Paweł II podczas swojej pielgrzym-ki do Tajlandii, jak i kard. Zenon Grocholewski, który jako prefekt Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego przebywał na tej uczelni. Imponująca jest liczba młodych studentów ekonomii, prawa i dziennikarstwa należących do różnych wyznań. Na terenie nowego campusu stoją: kościół katoli-cki, świątynia buddyjska i meczet. 14 listopada 2018 r. na Wydziale Filozoficznym tej uczelni Ksiądz Profesor wygło-sił wykład pt. Love and Responsibility according to Karol Wojtyla. Wśród słuchaczy byli studenci z innych wydziałów, a także mnisi buddyjscy.

Ostatnim etapem cyklu wykładów był referat Under-standing Europe – About the Antinomies of European Axiology, wygłoszony 22 listopada 2018 r. na konferencji naukowej The Challenge of Cross-Cultural Exchange and Communication na University of Saint Joseph (Matteo Ricci Institute) w Makau.

Tematyka konferencji związana była z ważnym i nośnym projektem rządu chińskiego Silk Road One Belt. Zasadniczo obejmuje on sferę życia ekonomicznego i handlowego. Na konferencji skupiono się na zagadnieniach z zakresu ży-cia kulturowego i moralno-duchowego mieszkańców Azji i Europy. W swoim wystąpieniu ks. prof. Władysław Zuziak omówił aksjologiczne punkty styczne pomiędzy kulturą chińską i europejską, nawiązując zarówno do historii obu kultur, jak i do obecnych trendów i przemian społecznych. Referat dobrze się wpisywał w główne idee przyświecające organizatorom Konferencji, ponieważ Księdzu Profesorowi udało się pokazać, w jaki sposób poznanie historii i kultury Chin i Europy może przyczynić się do ich dalszego rozwoju w perspektywie nowych wyzwań i możliwości. W referacie zwrócono uwagę na to, że poznając problemy i zagrożenia, z którymi zmagała lub nadal zmaga się inna kultura, moż-na podejmować skuteczniejsze działania, aby przeciwdzia-łać takim zjawiskom we własnym kraju. Ponadto, sukcesy i dobre rozwiązania w innych krajach mogą stanowić pewną inspirację do wprowadzania innowacji i do dalszego roz-woju własnej kultury.

To nowe doświadczenie o charakterze poznawczym i kulturowym wpłynęło bardzo pozytywnie na dalszą twór-czość naukową i pracę dydaktyczną Księdza Profesora. Poszerzyło również perspektywy badawcze i kontakty na-ukowe z innymi ośrodkami naukowymi. Mamy nadzieję, że wpłynie to także na kształcenie studentów i doktorantów w naszym środowisku akademickim.

Udział w lektoracie języka chińskiego (Tajwan) Pobyt w Instytucie M. Ricciego (Makau)

Spotkanie ze studentami (Bangkok)

Wykład w Assumption University (Bangkok)

Uczestnicy sympozjum The Challenge of Cross-Cultural Exchange and Communication (Makau)



Mgr Joanna Sobczyk-Pająk i ks. Robert Nęcek uhonorowani na University St. Joseph w Makautekst i zdjęcia: ks. Robert Nęcek

Na zaproszenie prof. Stephena Morgana, dzieka-na Wydziału Nauk Religijnych i Społecznych

University of Saint Joseph w Makau, gościnnie wystąpili na uczelni z wykładami: ks. prof. Robert Nęcek, kierownik Katedry Edukacji Medialnej, i mgr Joanna Sobczyk-Pająk, krakowska artystka, fotograf i wykładowca z Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II. Do grona zaproszonych osób należeli także ks. prałat Tomasz Boroń, proboszcz parafii Podłęże, wieloletni dyrektor „Księżówki” w Zakopanem, i mąż artystki Jarosław Pająk z córką Igą.

Już sama podróż była intensywna. Przejazd do Warszawy, a stamtąd długi lot do Dubaju w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Następnie 4 godziny przerwy i 5 godzin lotu do Hongkongu. Pierwszy raz lecieliśmy największym samolo-tem na świecie Airbus A380-800 należącym do arabskich linii lotniczych Emirates. Jest to największy pasażerski czte-rosilnikowy samolot marzeń. Na jego skrzydłach mogłoby zaparkować ponad dwadzieścia samochodów. Po wylądo-waniu odbiór bagaży i dalsza godzinna podróż wodolotem do Makau. Trasa wodna, jaka się odsłaniała, przechodzi-ła wszelkie wyobrażenia. Piękne widoki, wspaniały ponad 50-kilometrowy morski most, potężne wieżowce stupiętro-we – to wszystko robiło niesamowite wrażenie. Na miejscu w porcie morskim czekał na nas przedstawiciel miejscowej diecezji. Gdy otrzymaliśmy już klucze do własnych apar-tamentów przyszedł czas na odpoczynek, a kolejnego dnia ruszyliśmy z wizytą do dziekana.

Spotkanie z prof. Morganem było niezwykle intere-sujące. Wyraził swoje zainteresowanie Katedrą Edukacji Medialnej, a także wprost pytał mgr Sobczyk-Pająk o rolę obrazów i fotografii w jej życiu. Po dłuższej rozmowie oka-zało się, że mamy wspólnego znajomego na Uniwersytecie w angielskim Birmingham. Wychodząc z biura dzieka-na, poznaliśmy austriackiego profesora z Wiednia Franza Gassnera. To właśnie on towarzyszył nam podczas uroczy-stego wykładu i otwarcia wystawy.

Wernisaż miał miejsce 2 czerwca, a cała wystawa trwa-ła dziesięć dni. Krakowska artystka przywiozła do Makau dwadzieścia swoich prac i była pierwszą polską artystką i fotografem, która zaprezentowała swoją twórczość na Uniwersytecie w Makau. Święty Jan Paweł II był głów-ną postacią wystawy, ale nie jedyną. Oglądający wystawę Portugalczycy, Brazylijczycy, Hiszpanie i Chińczycy roz-poznali postać kard. Macharskiego i klasztor Bernardynów w Kalwarii Zebrzydowskiej. Niezwykle interesującym był obraz papieża modlącego się przed Ścianą Płaczu w Jerozolimie. Na wystawie gościły miejscowe media. Obrazy Joanny Sobczyk-Pająk, które można było oglądać w azjatyckim Makau stanowiły część większej wystawy po-

święconej polskiemu papieżowi. Jej bowiem główna odsłona zostanie zainaugurowana 2 lipca w krakowskim Muzeum Archidiecezjalnym w ramach przygotowań do obchodów 100-lecia urodzin Karola Wojtyły. Mając tego świadomość, Joanna Sobczyk-Pająk powiedziała w wywiadzie dla dzien-nika „O Clarim”, że: „[…] dzięki tej wystawie zamierzam świętować kilka ważnych momentów. Minęło czterdzieści lat od pierwszej wizyty Karola Wojtyły w Polsce jako pa-pieża. Ta wizyta była bardzo ważna dla Polski i Polaków. Makau i Kraków są pierwszymi miejscami, w których moż-na oglądać tę wystawę. W pewnym sensie Makau zapatrzyło się w Kraków”.

„Wystawa «Jan Paweł II. Ludzie i Miejsca» odzwierciedla postawę wielkiej pokory, którą – jak mówi artystka i foto-graf – papież był w stanie przekazać zarówno Kościołowi, jak i światu. Nie było mi łatwo nazwać tę wystawę. Obrazy są bowiem różne. W końcu wybrałam ten tytuł. Jan Paweł II był w tak wielu miejscach i był blisko tak wielu osobistości, tak wielu ludzi, że wydawało się to najbardziej odpowiednim tytułem” – twierdzi Joanna Sobczyk-Pająk. Prawie piętna-ście lat po swojej śmierci Jan Paweł II pozostaje wiodącą postacią w rodzinnej Polsce.

Krakowska artystka uważa papieża za inspirację i prag-nie, by sztuka, którą tworzy, przybliżała ludzi do dziedzi-ctwa Wojtyły: „Jan Paweł II jest bardzo ważną postacią dla Polaków. To wciąż dla mnie odniesienie. Był papieżem, kie-dy byłam dzieckiem, kiedy byłam nastolatką. Jego nauki były ważne, gdy kształtowała się moja osobowość” – mó-wiła Sobczyk-Pająk. Dodała też, że jako artystka stara się inspirować innych swoją pracą i sztuką – „Myślę, że moja praca jest dobrym sposobem, aby inni dowiedzieli się wię-cej o postaci takiej jak Jan Paweł II”.

Z kolei w godzinach wieczornych 5 czerwca, gdy już żar słońca nieco zelżał – miało miejsce wystąpienie ks. prof. Roberta Nęcka z Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II. Warto podkreślić, że dziedzictwo Jana Pawła II, zwłaszcza w odniesieniu do otwartego i szczerego związku, jaki pa-pież zdołał utrzymać z mediami podczas swojego pontyfi-katu, było punktem kulminacyjnym seminarium naukowe-go na University St. Joseph. Kierownik Katedry Edukacji Medialnej poruszył między innymi rolę mediów w szerzeniu nauk Karola Wojtyły. Prawie piętnaście lat po jego śmier-ci i pięć lat po tym, jak został ogłoszony Świętym przez Kościół katolicki, Jan Paweł II nadal jest żywym źródłem inspiracji zarówno w ojczyźnie, jak i w wielu innych miej-scach na świecie. W wywiadzie dla dziennika „O Clarim” ks. Nęcek omówił sposób, w jaki media się zmieniają, i wpływ sieci społecznych na wysiłki ewangelizacyjne pro-wadzone przez Kościół. W rozmowie panelowej prowadzo-

nej w języku angielskim przez Joannę Sobczyk-Pająk i w ję-zyku włoskim przez ks. Roberta Nęcka podkreślono, że nie należy ignorować platform takich jak Twitter lub Facebook. Fakt, że nie wszyscy księża są w stanie wchodzić w interakcje z nową rzeczywistością mediów społecznościowych, ozna-cza po prostu, że członkowie Kościoła muszą się kształcić i odzyskać dostęp do mediów. Jan Paweł II był fenomenem w mediach. Doskonale zdawał sobie sprawę ze znaczenia mediów i posiadał roztropność i przenikliwość, aby nauczyć się komunikować z dziennikarzami. Dzisiejszy świat jest zglobalizowany. Media mają moc przyspieszania łączno-ści między różnymi narodami i kulturami, informowania niemal natychmiast w skali globalnej. Media oferują moż-liwość pomnażania wiedzy, promowania dzieł miłosierdzia pośród zglobalizowanej publiczności. W obliczu tak wielu konfliktów, tak wielu punktów zapalnych i nieporozumień,

Jan Paweł II wzywał dziennikarzy i media, aby pomogły rozpowszechniać Dobrą Nowinę.

W końcowej fazie seminarium naukowego o głos został poproszony były dyrektor „Księżówki” – ks. prałat Tomasz Boroń. W ciekawej dyskusji przedstawił, zróżnicowanej na-rodowościowo publiczności, kulisy wizyty Jana Pawła II w Zakopanem i dokonał opisu jej znaczenia w pobudzeniu wiary na Podhalu. Warto dodać, że otwarcie wystawy i wy-kład były transmitowane na żywo przez telewizję interne-tową, a wywiady prasowe stały się przesłaniem pierwszych stron gazet w Makau.

Na zakończenie pobytu w Makau Joanna Sobczyk-Pająk i ks. Robert Nęcek zostali uhonorowani przez rektora uczel-ni pamiątkowymi tablicami, na których znajdują się wy-rzeźbione słowa w języku angielskim i chińskim „Veritatis Sancti Ioseph”.



Public lecture

„The Role of The Mediain The Service of Mercy,Based on The Teachings of John Paul II”Rev. Dr. Robert Nęcek, PhD,Head of the Department of Media EducationInstitute of Journalism and Social CommunicationFaculty of Social SciencesJohn Paul II Pontifical University in Cracow

05.06.2019Gratia Hall of the FacultySeminario de São José

Art ExhibitionJohn Paul II. People and places.Joanna Sobczyk-PająkArsarti crative agencyJohn Paul II Pontifical University in Cracow

3-10.06.2019Seminario de São José

Public lecture

„The Role of The Mediain The Service of Mercy,Based on The Teachings of John Paul II”Rev. Dr. Robert Nęcek, PhD,Head of the Department of Media EducationInstitute of Journalism and Social CommunicationFaculty of Social SciencesJohn Paul II Pontifical University in Cracow

05.06.2019Gratia Hall of the FacultySeminario de São José

Art ExhibitionJohn Paul II. People and places.Joanna Sobczyk-PająkArsarti crative agencyJohn Paul II Pontifical University in Cracow

3-10.06.2019Seminario de São José

Dialog międzykulturowy i międzyreligijny w strategii UNESCO – wykład gościnny prof. Dmitrija Spivaka na UPJPIItekst: Paweł Krokosz zdjęcia: Marta Mastyło, Ewelina Skrabacz

7 maja 2019 r. społeczność akademicka naszej uczel-ni miała możliwość wysłuchania wykładu gościnnego

zatytułowanego Dialog międzykulturowy i międzyreligijny w strategii UNESCO, który wygłosił prof. Dmitrij Spivak, kierownik Katedry UNESCO ds. Badań Porównawczych Tradycji Duchowych, Specyfiki Ich Kultur i Dialogu Mię-dzyreligijnego, Sankt Petersburg/Moskwa, działającej przy Rosyjskim Naukowo-Badawczym Instytucie Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego im. D. S. Lichaczewa w Moskwie. W pierwszej części wykładu przedstawione zostały oko-liczności utworzenia UNESCO – Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury, powo-łanej do życia oficjalnie 16 listopada 1945 r. W dalszej części spotkania prof. Spivak zarysował działania podejmowane przez UNESCO w kwestii prowadzenia dialogu między-kulturowego i międzyreligijnego na świecie, podkreślając, jak wielką wagę odgrywają w nim moralność i etyka oraz wzajemny szacunek. Prelegent zauważył, iż podstawowym działaniem w tym zakresie jest organizacja międzynarodo-wych konferencji i kongresów naukowych, stwarzających płaszczyznę poznawczą wielu nurtujących międzynarodową społeczność problemów religijno-kulturowych.

Po wykładzie odbyło się oficjalne spotkanie prof. Dmitrija Spivaka z prorektorem Uniwersytetu Papieskiego

Jana Pawła II w Krakowie ks. prof. Robertem Tyrałą i przedstawicielami władz Wydziału Historii i Dziedzictwa Kulturowego: dziekanem ks. prof. Jackiem Urbanem i pro-dziekanem dr. Tomaszem Graffem. W trakcie rozmów po-ruszono m.in. problemy dotyczące różnorodnych spraw związanych z działalnością UNESCO na rzecz zachowa-nia światowego dziedzictwa kulturowego i religijnego oraz trudności w prowadzeniu dialogu pomiędzy wyznawcami różnych religii, podkreślając wielkie zaangażowanie papie-ża Jana Pawła II w tym zakresie. Poruszona została także kwestia utrzymywania dalszych kontaktów i współpracy naukowej uczelni z Katedrą UNESCO kierowaną przez prof. Spivaka. W spotkaniu wziął także udział dr Paweł Krokosz z Instytutu Historii UPJPII, który w 2018 r. otrzymał ty-tuł honorowego profesora Katedry UNESCO ds. Badań Porównawczych Tradycji Duchowych, Specyfiki Ich Kultur i Dialogu Międzyreligijnego.

Prof. Dmitrij Spivak – rosyjski lingwista, kulturolog, profesor nauk filologicznych. Autor licznych publikacji naukowych, w tym fundamentalnych dzieł poświęconych duchowej tradycji Sankt Petersburga, oraz uczestnik wielu międzynarodowych konferencji naukowych poświęconych kwestiom dotyczącym filozofii, kulturologii oraz religii. Współorganizator cyklicznych obrad Międzynarodowych



Kongresów Naukowych „Polska-Rosja”, poświęconych naj-trudniejszym zagadnieniom stosunków pomiędzy Rzeczą-pospolitą a Rosją zarówno w wymiarze historycznym, jak i współczesnym. Wieloletni kierownik Katedry UNESCO ds. Badań Porównawczych Tradycji Duchowych, Specyfiki Ich Kultur i Dialogu Międzyreligijnego, Sankt Petersburg/Moskwa, działającej przy Rosyjskim Naukowo-Badawczym Instytucie Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego im. D. S. Lichaczewa w Moskwie. Redaktor naczelny wiodącego eu-

ropejskiego periodyku naukowego „International Journal of Cultural Research”/„Международный журнал исследований культуры”, poruszającego na swoich łamach problemy dotyczące kulturologii. Prof. Dmitrij Spivak od kilku lat związany jest również z naszą uczelnią, gdyż od 2015 r. jest członkiem Rady Naukowej czasopisma nauko-wego „Orientalia Christiana Cracoviensia”, wydawanego na Wydziale Historii i Dziedzictwa Kulturowego UPJPII.

Muzeum-Rezerwat „Bitwa pod Stalingradem” w Wołgogradzie – strażnik pamięci historii najważniejszego starcia II wojny światowej – wykład gościnny dr. Siergieja Iwaniukatekst: Paweł Krokosz zdjęcia: Muzeum-Rezerwat „Bitwa pod Stalingradem” w Wołgogradzie, Ewelina Skrabacz

Na przełomie 1942 i 1943 r. pod Stalingradem rozegrała się jedna z największych bitew II wojny światowej.

Naprzeciw siebie stanęły potężne armie III Rzeszy i Związku Radzieckiego, dysponujące łącznie: 2 mln żołnierzy, blisko 2 tys. czołgów, niemal 2,3 tys. samolotów oraz około 26 tys. dział i moździerzy. Trwające kilka miesięcy starcie zakoń-czyło się zwycięstwem Armii Czerwonej i powstrzymaniem niemieckiej ofensywy w stronę Kubania i Kaukazu. Złamana została także siła bojowa, jaką III Rzesza dysponowała na początku wojny ze Związkiem Radzieckim. Szczególnie za-cięte boje toczyły się w samym Stalingradzie, gdzie wyko-rzystując wszelkie dostępne metody i techniki wojskowe,

walczono o każdą ulicę, każdy dom, a nawet o każde jego piętro. W takich warunkach szczególne miejsce przypad-ło strzelcom wyborowym obydwu armii, którzy kryjąc się w załomach ruin miasta, celnym ogniem karabinowym eli-minowali żołnierzy przeciwnika.

Ostateczny bilans bitwy stalingradzkiej był dla Niemców tragiczny – do niewoli dostało się ponad 90 tys. żołnierzy, łącznie z głównodowodzącym Friedrichem von Paulusem awansowanym w trakcie działań wojennych do stopnia feld-marszałka. W całej operacji stalingradzkiej śmierć w wyniku strać zbrojnych, mrozu, głodu i chorób poniosło 1 500 mln Niemców i ich sojuszników – żołnierzy wojsk rumuńskich,

włoskich, węgierskich, fińskich i chorwackich. Po stronie Armii Czerwonej straty zamknęły się w liczbie 1 100 mln ludzi, z czego około 480 tys. stanowili zabici. Do tej licz-by należy doliczyć również straty wśród ludności cywilnej Stalingradu.

Jeszcze w 1945 r. przystąpiono do odbudowy zniszczo-nego całkowicie miasta. Wśród ocalałych jego mieszkań-ców i uczestników zmagań wojennych przetrwała pamięć o tamtych wydarzeniach, którą obecnie przechowuje utwo-rzone po II wojnie światowej Muzeum-Rezerwat „Bitwa pod Stalingradem” w Wołgogradzie. 10 kwietnia 2019 r. na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie

gościł wicedyrektor tej placówki muzealnej dr Siergiej Iwaniuk, który dla społeczności akademickiej wygłosił wykład gościnny zatytułowany Muzeum-Rezerwat „Bitwa pod Stalingradem” w Wołgogradzie – strażnik pamięci histo-rii najważniejszego starcia II wojny światowej. Na samym wstępie prelegent przybliżył zgromadzonym historię mia-sta, noszącego od chwili swego założenia w XVI w. nazwę Carycyn, zamienioną w 1925 r. na Stalingrad. Zastąpienie starej nazwy podyktowane było polityką władz radzieckich odchodzenia od wszystkiego, co wiązało się z dawną carską Rosją. Nowe imię miasta miało upamiętnić zasługi położone przez przywódcę Związku Radzieckiego Józefa Stalina dla



jego obrony w 1919 r. przed wojskami „białych”, podczas toczącej się w Rosji wojny domowej. Kolejna zmiana na-zwy miasta, tym razem na Wołgograd, nastąpiła w 1961 r. pod wpływem wewnętrznej sytuacji politycznej panującej w Związku Radzieckim (proces destalinizacji). W dalszej części wykładu dr Siergiej Iwaniuk w bardzo przystępny sposób zarysował przebieg bitwy pod Stalingradem w la-tach 1942–1943, aby następnie przejść do zasadniczego punktu, czyli zaprezentowania historii powstania Muzeum-Rezerwatu „Bitwa pod Stalingradem” w Wołgogradzie i jego działalności. Obecnie jest to wiodąca placówka muzealna w Rosji, która oprócz swej tradycyjnej misji – gromadzenia i wystawiennictwa – prowadzi także aktywną działalność edukacyjno-informacyjną związaną z upamiętnieniem roz-grywającej się tam jednej z kluczowych bitew II wojny świa-towej. Obiekty związane z heroiczną obroną Stalingradu, czyli wszelki sprzęt wojskowy, sztandary, dokumenty, foto-grafie oraz inne pamiątki z tamtego czasu, można zobaczyć w kilku oddziałach muzealnych zlokalizowanych na tere-nie miasta. Każdego roku wołgogradzką placówkę zwiedza około 2 mln osób.

Po wykładzie miało miejsce oficjalne spotkanie dr. Sier-gieja Iwaniuka z prorektorem Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie ks. prof. Robertem Tyrałą, przedstawicielami władz Wydziału Historii i Dziedzictwa Kulturowego – dziekanem ks. prof. Jackiem Urbanem, prodziekanem dr. Tomaszem Graffem oraz władzami Instytutu Historii – dy-rektorem ks. prof. Andrzejem Bruździńskim i jego zastępcą o. prof. Tomaszem Gałuszką. W trakcie rozmów poświęco-nych historii i działalności wołgogradzkiego muzeum po-ruszono również kwestie związane z podjęciem współpracy naukowej pomiędzy UPJPII a placówką reprezentowaną przez dr. Siergieja Iwaniuka. Obecnie trwają ostatnie dzia-łania związane z parafowaniem stosownej umowy przez władze obydwu instytucji.

Więcej o utworzeniu i działalności Muzeum-Rezerwatu „Bitwa pod Stalingradem” w Wołgogradzie będzie można przeczytać w bogato ilustrowanym artykule zamieszczonym w jednym z numerów uczelnianego czasopisma naukowego „Textus et Studia” za rok 2018 (czasopismo jest wydawane na WHiDK UPJPII).

Wykład gościnny dr Katarzyny Drąg we Lwowietekst: Anna Teler (na podstawie materiałów ze strony: www.lvivcenter.org) zdjęcia: Wikipedia

Przykładem rozwoju kontaktów międzynarodowych pracowników Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji

Społecznej jest przyjęcie zaproszenia przez dr Katarzynę Drąg do wygłoszenia wykładu gościnnego w Centrum Historii Miejskiej Europy Środkowo-Wschodniej we Lwowie.

Dr Katarzyna Drąg przedstawiła temat Dziennikarski Lwów na przełomie XIX i XX wieku jako integralna część ob-licza miasta. Podczas wykładu poruszone zostały wątki do-tyczące dziennikarstwa lwowskiego, wielonarodowego cha-rakteru Lwowa i jego wpływu na rynek prasy. Dr Katarzyna

Drąg mówiła m.in. o najciekawszych osobowościach świata dziennikarstwa lwowskiego oraz o tym, na jakie wyzwania napotykają dziennikarze lwowscy.

Wykład dr Drąg odbył się 18 kwietnia 2019 r. w Centrum Historii Miejskiej Europy Środkowo-Wschodniej, przy ul. Akademika Bohomolca 6, we Lwowie. Centrum Historii Miejskiej skupia się „na badaniach, których tematyka do-tyczy przeszłości, życia społecznego i kultury miast Europy Środkowo-Wschodniej, ich specyfiki przestrzennej, prze-mian społeczno-kulturowych i życia codziennego”.

W poszukiwaniu fundamentalnych wartości w mediach – debiut doktorancki na ogólnopolskiej konferencji naukowejtekst i zdjęcia: IDiKS

Pod opieką naukową dr Klaudii Cymanow-Sosin z In-stytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej

UPJPII pierwsze szlify związane z udziałem w konferencji naukowej o zasięgu ogólnopolskim zdobywali doktoran-ci z Wydziału Nauk Społecznych UPJPII, którzy otworzyli przewody doktorskie z zakresu nauk o komunikacji spo-łecznej i mediach.

10 kwietnia 2019 r. na Uniwersytecie Łódzkim odbyła się trzecia edycja konferencji naukowej Słowo, dźwięk, ci-sza. Sztuka audialna i radiowa: VOL. III. Podczas tej edycji toczyły się dyskusje na temat sztuki audialnej, gatunków radiowych, konwergencji i hybrydyzacji oraz ich miejsca w przestrzeni medialnej Polski i świata.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie re-prezentował o. mgr Marcin Ciechanowski OSPPE, który podejmuje na WNS badania w zakresie funkcji preewan-gelizacyjnych rozgłośni katolickich w Polsce, badając forma-towanie i recepcję przekazów religijnych. W ramach badań, w których biorą także udział ks. Jarosław Raczak (student IDiKS, zajmujący się tematyką radiową i doktorant WNS) oraz dr Klaudia Cymanow-Sosin (IDiKS), został zaprezen-towany referat W poszukiwaniu fundamentalnych wartości w mediach – recepcja słuchaczy radiowych programów wie-czornych (badacze z naszego Uniwersytetu zostali uhono-rowani udziałem w obradach plenarnych w auli Instytutu Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego).

„Chcemy podejmować tematy etyczne i dyskutować o wartościach także wśród młodych naukowców. Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na Wydziale

Nauk Społecznych UPJPII wypracował – dzięki wieloletnim staraniom ks. prof. Michała Drożdża, czołowego przedsta-wiciela etyki mediów w naszym kraju i twórcy cyklu konfe-rencji naukowych „Etyka Mediów” – swoistą szkołę opar- tą na uniwersalnych wartościach w oparciu o fundament personalistyczny. Naszym celem jest czynny udział w róż-nego typu spotkaniach i wykładach – przede wszystkim zaś na konferencjach naukowych i aktywny udział w debatach dotyczących tematyki aksjologicznej. Cieszy mnie bardzo, że tematyka, którą zajmują się nasi Profesorowie w swoich badaniach i którą poruszają na wielu konferencjach nauko-wych, zostaje także podejmowana przez młodych badaczy” – podsumowała dr Klaudia Cymanow-Sosin, z-ca dyrektora IDiKS. Dodała także, że czynnikiem, który łączy studen-tów, doktorantów i pracowników naszego wydziału podej-mujących tematykę radiową, są osobiste doświadczenia związane z pracą w „teatrze wyobraźni” (ks. dr hab. Michał Drożdż, prof. UPJPII, to długoletni dyrektor programowy RDN i przewodniczący rady programowej oraz dyrektor Akademickiego Centrum Medialnego, w którym funkcjo-nuje Radio „Bonus”; dr Klaudia Cymanow-Sosin w prze-szłości była współtwórcą programów dla młodzieży w radiu RDN/Radio Plus, a obecnie jest wiceprzewodniczącą rady programowej Radia Kraków; o. mgr Marcin Ciechanowski od wielu lat prowadzi audycje o tematyce biblijnej i ewan-gelizacyjnej „Przez uszy do duszy” w Radiu Jasna Góra; ks. Jarosław Raczak odbył staż w radiu watykańskim i an-gażuje się w akademickim Radiu „Bonus”).



Wizyta bp. Bashara Wardy na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowietekst i zdjęcia: IDiKS

3 września 2019 r. rektor UPJPII ks. prof. Wojciech Zyzak przyjął na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II

w Krakowie arcybiskupa Irbilu w Iraku Bashara Wardę. Archidiecezja jest jedną z najbardziej pokrzywdzonych, je-śli chodzi o działalność Państwa Islamskiego. To właśnie do Kurdystanu trafiło najwięcej uchodźców choćby z Mosulu, gdzie chrześcijanie nie mogą wrócić do dziś.

„Bardzo się cieszę z wizyty abp. Wardy na naszym Uniwersytecie. Los chrześcijan na Bliskim Wschodzie leży nam na sercu, a na papieskiej uczelni czujemy szczególną powinność, by pomóc naszym braciom w edukacji i kształ-ceniu młodych chrześcijan, którzy podniosą kraj z ruin woj-ny” – powiedział ks. prof. Wojciech Zyzak.

W archidiecezji Irbilu odbudowano chrześcijańskie szkoły – wszystkie czekają na uczniów i środki, które po-zwolą na edukację dzieci i odbudowę uniwersytetu. Catholic University of Erbil jest jedynym w kraju uniwersytetem katolickim i jedynym jednocześnie zatwierdzonym ofi-cjalnie przez ministerstwo szkolnictwa wyższego Iraku. Uniwersytet jest obecnie skupiony na kilku wydziałach tech-nicznych, jednak wizyta w Polsce może oznaczać znaczne wzmocnienie jego humanistycznej działalności.

Dr Paulina Guzik w grudniu pojedzie do Iraku z goś-cinnymi wykładami i pomoże naszym partnerom w stwo-rzeniu podstaw wydziału komunikacji. „Nic nie jest teraz chrześcijanom na Bliskim Wschodzie tak potrzebne, jak

głoszenie Dobrej Nowiny, a jednocześnie gwarancja, że in-formacje o ich strasznym losie dotrą do szerszej publiczno-ści na Zachodzie. Wydział komunikacji i dziennikarstwa bardzo by w tym pomógł. Będziemy wspierać jak możemy misję abp. Wardy i jego współpracowników, aby chrześci-janie zostali w kolebce naszej religii i dalej, mimo horroru wojny, tworzyli tam społeczność pokoju i wzajemnego dia-logu” – stwierdziła Paulina Guzik. UPJPII podejmie także starania, aby przyjąć dwóch studentów z Iraku na studia w Krakowie.

Katolicki Uniwersytet w Irbilu jest partnerem UPJPII w ramach Refugee & Migrant Education Network, które-go jesteśmy członkami od 2017 r. Organizacja ta pomaga w kształceniu wyższym osób osiedlających się w nowych krajach, ale też w kształceniu Internally Displaced, czyli osób pozostających w obrębie swojego kraju, ale które musiały z powodu wrogości czy wojny opuścić poprzednie miejsce zamieszkania. Przykładem takiego terenu jest właśnie Irbil.

Podczas wizyty w Krakowie abp Warda spotkał się tak-że z abp. Markiem Jędraszewskim i ks. kard. Stanisławem Dziwiszem.

„Jestem bardzo wdzięczny polskiemu Kościołowi – mó-wił w wywiadzie z Pauliną Guzik abp Bashar Warda, me-tropolita Irbilu (Irak) – pamiętam dobrze, jak zostaliśmy szczególnie i pięknie przyjęci podczas Światowych Dni Młodzieży w 2016 r. Ale to, czego potrzebuję, to pomocy

finansowej, i tego, aby zwiększać świadomość tego, jaka jest sytuacja chrześcijan na Bliskim Wschodzie, w Iraku, w Syrii i jak ważne jest to, aby zachować tam, utrzymać obecność chrześcijan. Chrześcijanie są mostami pojednania. Tak, by-liśmy zranieni przemocą, a wciąż jesteśmy mostem dla po-jednania w regionie.

Zawsze musimy pamiętać, że korzenie chrześcijaństwa są właśnie w tym regionie, one są na Bliskim Wchodzie. Jeśli stracimy te korzenie, to oznacza dla nas koniec. Nikt nie za-

przeczy ważności chrześcijaństwa w europejskiej kulturze. Ale nasza obecność tam to jest żywe świadectwo. Wciąż żyjemy świadectwem prześladowania i męczeństwa. Ktoś mnie zapytał – czy ja się boję. Nie mam poczucia strachu, jest za późno, aby o tym myśleć, byliśmy w znacznie gorszej sytuacji. Ale najważniejsze jest pozostać tym, kim jesteś, być pasterzem dla swoich owiec, być żywym przykładem praw-dziwych pasterzy którzy są ze swoją społecznością, dbają o ich podstawowe społeczne potrzeby”.

Współpraca UPJPII z Renovabistekst: ks. Michał Drożdż zdjęcia: Marta Mastyło

W dniu 12 marca 2019 r. z krótką wizytą w Krakowie przebywał dr Jörg Basten odpowiedzialny za projek-

ty prowadzone przez akcję Renovabis na terenie Europy Środkowo-Wschodniej. Renovabis jest katolickim dziełem pomocy utworzonym przez Centralny Komitet Katolików Niemieckich i niemiecki episkopat, działającym w 28 kra-jach. W Polsce akcja wspiera przede wszystkim działalność Rady Szkół Katolickich i fundusz stypendialny polskiego episkopatu.

Oprócz wizyty u abp. Marka Jędraszewskiego dr Jörg Basten spotkał się również z prorektorem ds. studenckich i dydaktyki ks. dr. hab. Robertem Tyrałą, prof. UPJPII, dziekanem Wydziału Nauk Społecznych ks. dr. hab. Mi-chałem Drożdżem, prof. UPJPII, i zastępcą dyrektora Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej ks. dr. Sławomirem Soczyńskim. Celem spotkania było poszukiwa-nie pól ewentualnej współpracy oraz możliwości wsparcia przez Renovabis projektów planowanych i realizowanych przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie.


Goście i partnerzy UPJPIIGoście i partnerzy UPJPII

Współpraca z Uniwersytetem w Zadarzetekst: pracownicy CNBiWM zdjęcia: pracownicy CNBiWM

3 maja 2019 r. w rektoracie Uniwersytetu w Zadarze od-było się spotkanie jego władz z przedstawicielami trzech

uczelni z Polski: Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie – ks. prof. dr hab. Józef Stala (prorektor UPJPII), Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie – prof. dr hab. Jerzy Lis (prorektor AGH) oraz Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie – dr hab. Elżbieta Osewska (prof. PWSZ). Przedstawiciele z Polski zaprezentowali swoje uczelnie ze szczególnym uwzględnieniem obszarów, któ-re mogłyby być interesujące dla Uniwersytetu w Zadarze. Jest to kontynuacja wcześniej podpisanych umów między tymi placówkami w zakresie współpracy naukowej, badaw-czej i dydaktycznej. Uniwersytet w Zadarze należy raczej do mniejszych uczelni, co ułatwia budowanie osobistych relacji z pracownikami naukowo-dydaktycznymi, a duża otwartość władz uczelni oraz zbliżona do Polski mental-ność Chorwatów ułatwia realizowanie różnorodnych pro-jektów. Po około dwóch tygodniach, w drugiej połowie

maja, delegacja z Wydziału Teologiczno-Katechetycznego Uniwersytetu w Zadarze odwiedziła Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, realizując wizytę studyjną i po-dejmując dalsze rozmowy o współpracy.

Uniwersytet w Zadarze jest uczelnią, która swoimi ko-rzeniami sięga 1396 r., kiedy powołana została do istnie-nia przez dominikanów jako Studium Generale, później Universitas Iadertina. Początkowo na uczelni funkcjonowa-ły dwa wydziały: teologii i filozofii. Niestety, kiedy w okre-sie wojen napoleońskich Dalmacja znalazła się pod pa-nowaniem Francuzów, w 1807 r. zamknięto uniwersytet. Dopiero w 1956 r. utworzono w Zadarze Wydział Filozofii Uniwersytetu w Zagrzebiu, w 1974 r. tenże wydział włą-czono do Uniwersytetu w Splicie, w 2002 r. z kolei Wydział Filozofii razem z Centrum Szkolenia Nauczycieli stał się ba-zą do powołania nowej uczelni – Uniwersytetu w Zadarze. Współcześnie Uniwersytet posiada 24 wydziały i około 6 tys. studentów.

Porozumienie o współpracy Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie i Uniwersytetu Szczecińskiegotekst: pracownicy CNBiWM zdjęcie: Marek Górski

15 maja 2019 r. w rektoracie Uniwersytetu Szczeciń-skiego nastąpiło podpisanie porozumienia o współ-

pracy między UPJPII a USz. Dokument podpisywali: ks. prof. dr hab. Józef Stala, prorektor UPJPII, i prof. dr hab. Edward Włodarczyk, rektor USz, w obecności prof. dr. hab. Marka Górskiego, prorektora USz. Podczas spotka-nia Rektorzy rozmawiali o sytuacji szkolnictwa wyższego w Polsce w kontekście wprowadzania nowej ustawy o szkol-nictwie wyższym, przygotowywania i zatwierdzania istot-nych dokumentów: statutu uczelni, regulaminów szkół doktorskich, rad dyscyplin, nowej listy wydawnictw oraz oczekiwanej listy periodyków.

Uniwersytet Szczeciński powstał w 1984 r. w wyniku po-łączenia Wydziału Inżynieryjno-Ekonomicznego Transportu

Politechniki Szczecińskiej i Wyższej Szkoły Pedagogicznej. Od roku akademickiego 1985/86 rozwija się intensywnie, zwiększając liczbę nauczycieli akademickich (obecnie oko-ło 1100) i studentów (obecnie około 14 tys.). Nieustannie doskonalona jest oferta dydaktyczna i powstają nowe kie-runki kształcenia zarówno w systemie stacjonarnym, jak niestacjonarnym. Studenci mają możliwość dodatkowego rozwoju w uczelnianych związkach sportowych, strefie kul-tury studenckiej, teatrze, chórze i wielu kołach studenckich. Uniwersytet Szczeciński ma coraz silniejszą pozycję na aka-demickiej mapie Polski, oferując nowe możliwości nie tyl-ko studentom Pomorza, ale całego kraju oraz studentom zagranicznym.



Z przyjacielską wizytą w Gruzjitekst: pracownicy CNBiWM zdjęcia: Iwona Bąk

Prorektor UPJPII ks. prof. dr hab. Józef Stala wraz z p. Iwoną Bąk, kierownikiem CNBiWM, uczestniczył

w spotkaniach z prof. Vaja Vardidze, rektorem, i władzami Sulkhan-Saba Orbeliani Teaching University w Tbilisi, na-kreślając warunki współpracy bilateralnej, w tym wymianę nauczycieli akademickich, studentów, propozycję wspól-nych konferencji i projektów badawczych.

Podczas pobytu w Tbilisi ks. prof. Stala spotkał się z bi-skupem Tbilisi – bp. Giuseppem Pasotto, z którym roz-mawiał na temat sytuacji i kondycji Kościoła katolickiego w Gruzji, szkolnictwa wyższego, zwłaszcza kształcenia te-ologów, oraz edukacji i formacji przyszłych księży. Sytuacja geograficzna, ale także ekonomiczna i społeczno-polityczna Gruzji stawia przed tym krajem ogromne wyzwania.

Gruzja to państwo znajdujące się na pograniczu Eu-ropy i Azji, które graniczy z Rosją, Armenią, Turcją, Azerbejdżanem. Ludność, prawie 4 mln, w 87 proc. stano-wią Gruzini, pozostali to: Azerowie, Ormianie, Abchazowie. Większość ludności, około 89 proc., stanowią chrześcija-nie, przy czym dominujący jest Kościół prawosławny i or-miański. Katolicy stanowią mniej niż 1 proc. Od 2014 r. Gruzja jest krajem stowarzyszonym z Unią Europejską, a od 2016 jest członkiem strefy wolnego handlu z Unią. Stolicą Gruzji jest Tbilisi, gdzie w 2002 r. powstał Sulkhan-Saba Orbeliani Teaching University, który początkowo oferował studia w zakresie filozofii, teologii, historii i kultury. Bardzo dużą rangę ma nauczanie teologii, gdyż to jedyny wydział teologiczny w Gruzji. Wydział ten przez 17 lat zorganizował wiele międzynarodowych konferencji i projektów, skupia-jąc się na nauczaniu teologii, a także, co warte uwzględ-nienia, wspierał w tym zakresie także sąsiadujące kraje.

Uczelnia podjęła także intensywne prace związane z wy-daniem książek z zakresu filozofii, teologii i historii, w tym między innymi pierwsze w języku gruzińskim tłumaczenie dokumentów Soboru Watykańskiego II. Szansą na rozwój tej jednostki jest ścisła współpraca z wieloma europejskimi uniwersytetami, co pozwoliło studentom na uczestnictwo w zajęciach realizowanych przez zagranicznych nauczycieli akademickich. W 2009 r. uniwersytet otrzymał pozytywną opinię Gruzińskiej Komisji Akredytacyjnej. W tym samym roku zapoczątkował działalność wydział prawa. Obecnie uczelnia oferuje następujące programy studiów: teologia, prawo, relacje międzynarodowe, administracja, turystyka. Dodatkowo uczelnia podejmuje działania związane z wdro-żeniem nowych programów w języku angielskim, co zachęci do studiowania nie tylko studentów gruzińskich, ale również zagranicznych. Studenci, poza zajęciami dydaktycznymi, mają możliwość rozwoju swoich zainteresowań i spędzania czasu wolnego w ramach następujących inicjatyw: klub fil-mowy, wizyty w muzeach, camping, wolontariat, studium biblijne, fitness.

UPJPII i Ambasada na rzecz Polski i Gruzjitekst: pracownicy CNBiWM zdjęcia: Iwona Bąk

Podczas wizyty w Gruzji prorektor UPJPII ks. prof. dr hab. Józef Stala spotkał się z dr. hab. Mariuszem

Maszkiewiczem, ambasadorem nadzwyczajnym i pełno-mocnym w Gruzji. Ambasador Maszkiewicz jest dyplomatą od wielu lat, wcześniej pełnił funkcje zastępcy ambasadora na Litwie, konsula generalnego na Białorusi, a następnie ambasadora tamże. Pełnił także funkcję wicedyrektora w de-partamencie wschodnim MSZ. Jest także autorem ponad dziesięciu książek oraz kilkudziesięciu artykułów dotyczą-cych stosunków międzynarodowych, socjologii, historii oraz kultury. Podczas spotkania w ambasadzie Pan Ambasador zaprezentował polską obecność w Gruzji, istniejące na tym terenie organizacje polonijne, a zwłaszcza polską szkołę im. Królowej Jadwigi w Tbilisi, oraz możliwości nauki języka polskiego na terenie Gruzji. W trakcie rozmowy podjęto

kwestie współpracy polsko-gruzińskiej w zakresie nauki i kultury. Ambasador podkreślał wzrastające w Gruzji za-interesowanie Polską, a także nauką języka polskiego oraz podjęciem studiów na polskich uczelniach. Ks. prof. Józef Stala podkreślał otwartość na bezpośrednią współpracę UPJPII z lokalną uczelnią oraz ambasadą w Gruzji, co mo-głoby się przyczynić do promocji historii i kultury Polski na terenie Gruzji. Wydaje się, że zainicjowane i umacniane przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego pozytywne rela-cje z Gruzją mogą być kontynuowane przez naszą uczelnię w bardzo wielu obszarach z pozytywnymi rezultatami za-równo dla strony polskiej, jak i gruzińskiej. Notabene imie-niem prezydenta Lecha Kaczyńskiego została nazwana jedna z głównych ulic w Tbilisi, a Polacy kojarzą się Gruzinom z dużą otwartością i zrozumieniem ich sytuacji.

UPJPII i ICEA – razem na rzecz chrześcijańskiej przyszłościtekst: pracownicy CNBiWM zdjęcia: ks. Jan Mielewski

W czerwcu 2019 r. ks. prof. dr. hab. Józef Stala, prorek-tor UPJPII spotkał się z Matthieu Bergot, dyrekto-

rem Institut Catholique Européen des Amériques (ICEA). Podczas spotkania określono możliwości i obszary współ-

pracy obydwu jednostek akademickich, ze szczególnym uwzględnieniem wspólnego działania na rzecz rozwoju ka-tolickiej nauki społecznej, teologii i dziennikarstwa. Oprócz wymiany nauczycieli akademickich planowana jest również



wymiana studentów. Dyrektor ICEA zaprezentował no-woczesny, wspaniale wyposażony budynek, umożliwiający także prowadzenie zajęć na odległość. Spotkanie ze stu-dentami pozwoliło odkryć ich otwartość na poznawanie Europy, a zwłaszcza Polski jako kraju o bogatej chrześci-jańskiej tradycji.

Ks. Stala odpowiedział również na zaproszenie arcybi-skupa Martyniki – abp. Davida Macaire’a, który podczas spotkania podkreślił, iż ogromny wpływ na jego życie i po-wołanie miał św. Jan Paweł II, stąd pragnienie, aby młodzi mieszkańcy Martyniki podążali śladami papieża i wpro-wadzali w życie założenia cywilizacji miłości. Podczas rozmowy przypomniał także Światowe Dni Młodzieży w Krakowie i swoje szczególne przeżycie tego miejsca. Stwierdził, że Kraków, ze swoją bogatą tradycją, architek-turą, sztuką, ale przede wszystkim żywą wiarą Polaków, pokazał, jak wyglądała i jak może wyglądać chrześcijańska Europa. Z tych między innymi powodów arcybiskupowi zależało na dobrych relacjach z Uniwersytetem Papieskim Jana Pawła II w Krakowie, aby zwłaszcza jego młodzi die-cezjanie mogli przeżyć i nabyć podobne doświadczenia. I chociaż Polska wydaje się być – z perspektywy geogra-ficznej – daleko od Martyniki, to jednak łączy nas głębo-ka religijność i umiłowanie Jana Pawła II. Pozytywne do-świadczenie Polski wzmacniają pracujący na Martynice polscy księża Fidei Donum, którzy przypominają postaci polskich świętych i błogosławionych. Arcybiskup wyraził otwartość i pragnienie na przyjęcie nowych księży z Polski,

nauczycieli akademickich i innych osób zaangażowanych w rozwój chrześcijańskiego społeczeństwa, którzy mogli-by pomóc w kwestiach akademickich i pastoralnych na Martynice. Uzgodniono, że jedną z możliwości jest także wsparcie formacji dorosłych katolików poprzez szkolenia teologiczne. Bardzo długie spotkanie w rezydencji arcybi-skupa przebiegło w niezwykle otwartej i przyjaznej atmo-sferze, a podczas rozmowy potwierdzono przyjęte założe-nia współpracy na płaszczyźnie naukowo-dydaktycznej i duszpasterskiej.

Institut Catholique Européen des Amériques (ICEA) w stolicy Martyniki Fort-de-France został powołany, by wspierać wyższą edukację, studia młodzieży w rejonie Karaibów. Ze względu na fakt, że Martynika stanowi rodzaj mostu między Europą a obydwiema Amerykami, ICEA nawiązał współpracę z uczelniami Ameryki Południowej i Kanady oraz katolickimi instytucjami we Francji, a obec-nie także z Uniwersytetem Papieskim Jana Pawła II w Kra-kowie. ICEA zamierza być ośrodkiem umożliwiającym dialog między tradycyjnymi założeniami akademickimi a katolicką nauką społeczną, dlatego proponuje studia z za-kresu nauk politycznych i ekologii. Studenci tej uczelni mają możliwość zdobyć podwójne dyplomy z nauk spo-łecznych we Francji i w Kanadzie. ICEA pragnie budować doskonałość, ale nie elitaryzm. Spersonalizowane wsparcie studentów umożliwia wszystkim rozwój posiadanych ta-lentów w celu zmiany oblicza świata w oparciu o chrześ-

cijańską wizję człowieka. Jednostka pragnie wspierać nie tylko rozwój akademicki, ale przede wszystkim twórczość, odpowiedzialność i umiejętności społeczne studentów tak, aby w przyszłości mogli podejmować mądre działania bar-dziej z myślą o dobru społecznym niż wyłącznie o własnej karierze. Wreszcie, ICEA jest ośrodkiem na pograniczu wie-dzy i znaczenia. W centrum rozwoju kultury znajduje się służba dobru wspólnemu. Dlatego każdy student przeżywa

w trakcie studiów znaczenie daru, obowiązku i wdzięczno-ści, a służba bliźnim jest integralną częścią szkolenia. Celem ICEA jest ukształtowanie mężczyzn i kobiet z solidną wie-dzą akademicką, otwartością na świat i poczuciem dojrza-łej przedsiębiorczości. Dwujęzyczni, odpowiedzialni absol-wenci będą tworzyć nową rzeczywistość społeczną, dlatego ich studia w ICEA mają ogromne znaczenie zarówno dla Karaibów, jak i dla Kościoła.

List intencyjny o współpracy partnerskiej pomiędzy UPJPII a Gminą Wadowice 21 VI 2019zdjęcia: Marta Mastyło

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, reprezen-towany przez JM Rektora ks. prof. dr. hab. Wojciecha

Zyzaka, i Gmina Wadowice, którą reprezentował Burmistrz Wadowic Bartosz Kaliński, podpisały umowę o partnerskiej współpracy w zakresie:

• dydaktyczno-naukowym, między innymi poprzez or-ganizację prowadzonych przez pracowników UPJPII otwar-tych wykładów, związanych z postacią Świętego Jana Pawła II;

• wypracowania koncepcji rozwoju ośrodka uczelni na terenie miasta Wadowice;

• wymiany informacji, spostrzeżeń i doświadczeń;• wzajemnego promowania stron.Współpraca z instytucjami w Wadowicach nie jest dla

Uniwersytetu czymś nowym. Dość przypomnieć ostat-

nią konferencję Wadowice 7 czerwca 1979. 40 lat później, przygotowaną wspólnie z Muzeum Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach, czy niedawno zorga-nizowaną studencką pielgrzymkę do Wadowic, pogłębiającą wiedzę o patronie Uczelni. Dr Paulina Guzik, pracownik na-ukowy Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej WNS UPJPII realizuje obecnie w Wadowicach część zdjęć do filmowego projektu Jan Paweł II – Światowy Ambasador Humanistyki. Jednak wszystko, co zostało tutaj wymienio-ne, zasadzało się na współpracy z Muzeum Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach.

Podpisanie umowy pomiędzy Uniwersytetem Papieskim Jana Pawła II w Krakowie a Gminą Wadowice o współpracy gwarantuje poszerzenie zakresu wspólnych działań.



Wizyta szkół średnich w IDiKS UPJPIItekst i zdjęcia: IDiKS

17 grudnia 2018 r. w ramach umowy partnerskiej w IDiKS gościliśmy uczniów z Zespołu Szkół Nr 1

w Limanowej. Uczniowie odwiedzili Akademickie Centrum Medialne, uczestniczyli w warsztatach w studiu telewizyj-

nym oraz wysłuchali wykładu dr Katarzyny Drąg na temat kompetencji medialnych. Spotkanie było miłą okazją zapre-zentowania oferty IDiKS i przybliżenia uczniom charakteru studiów dziennikarskich.

Praktyki w BizPartner Group na Słowacjitekst: Agata Stachnik zdjęcia: IDiKS

Niedługo minie tydzień, odkąd wróciłam z Popradu, gdzie spędziłam trzy miesiące swoich wakacji. Nigdy

w życiu nie pomyślałabym, że sama będę zdawała relacje z wyjazdu, o którym wielokrotnie czytałam lub słyszałam z opowieści innych ludzi. A mowa o wyjeździe w ramach programu Erasmus+. Ale zacznijmy od początku. Na sam wyjazd zdecydowałam się w marcu, kiedy myśl o zbliżają-cych się wakacjach nasuwała mi w wyobraźni widoki cie-płych krajów i szumiącego morza. Jednakże jak się później okazało, ja sama wylądowałam w górskiej miejscowości. A przemówiły za tym dwie kwestie. Udało mi się znaleźć ofertę praktyk z zakwaterowaniem, co było dla mnie o ty-le istotną sprawą, że najbardziej obawiałam się, iż środ-ki otrzymane w ramach programu Erasmus+ zupełnie nie wystarczą na zaspokojenie podstawowych potrzeb. Kolejną rzeczą był fakt, że praktyki były związane z moim kierun-kiem studiów, przez co dostrzegłam szansę na sprawdzenie swoich umiejętności w przyszłym życiu zawodowym. W cią-gu tych trzech miesięcy spędziłam naprawdę niesamowi-ty czas i poznałam wspaniałych ludzi. W pracy traktowa-no mnie jak normalnego pracownika, przez co spędzałam tam codziennie osiem godzin od poniedziałku do piątku.

Jednak weekendy starałam się całkowicie przeznaczyć na zwiedzanie Słowacji. Wracając jednak do pracy, Słowacy w ciągu ośmiogodzinnego dnia mają czterdzieści minut przerwy, w czasie której wszyscy wychodziliśmy na obiad do pobliskiego centrum handlowego. Początkowo trudnoś-cią była bariera językowa, ponieważ jedyną osobą, która mówiła po angielsku, była moja współlokatorka z Danii. Jednak Słowacy, wbrew stereotypom, są bardzo otwartymi i pomocnymi ludźmi, którzy starali się nauczyć mnie ich narodowego języka. Przez to wielokrotnie dochodziło do zabawnych dla mnie i dla nich sytuacji, ponieważ niektóre słowa, choć tak samo brzmiały, miały zupełnie inne znacze-nie. Tak było np. ze słowem „frajer”, który po słowacku ozna-cza chłopaka, natomiast u nas nie jest to zbyt pozytywne określenie kogoś, czy w przypadku słowa „czerstwy”, który po słowacku oznacza „świeży”, a u nas wprost przeciwnie.

Same praktyki nie były jednakże tylko pracą, ponie-waż, jak wspomniałam, każdy weekend starałam się gdzieś wyjeżdżać, czy to do pobliskich miejscowości, czy w góry. Odnośnie gór – jeżeli ktoś jest miłośnikiem wędrówek, to z pewnością doceni urok Słowacji, ponieważ na szla-kach właściwie nie spotkamy innych osób, co jest niemoż-


Erasmus +Goście i partnerzy UPJPII

liwe po polskiej stronie Tatr. Ja sama przed wyjazdem nie zdawałam sobie sprawy, że na Słowacji jest tak wiele pięk-nych miejsc, które zachwycają swoją dziką naturą. Tak było w przypadku Popradzkiego czy Szczyrbskiego Jeziora, a tak-że Słowackiego Raju, w którym jestem zakochana, i pomi-mo że byłam w Popradzie trzy miesiące, nie udało mi się go zwiedzić całego.

Co prawda, moje praktyki dobiegły już końca, jednak wiem, że na pewno wrócę na Słowację, ponieważ zachwy-ciły mnie krajobrazy, poza tym chciałabym odwiedzić ludzi, których tam poznałam. Jedyną rzeczą, której żałuję, jest to, że zdecydowałam się na ten wyjazd tak późno, ponieważ jest to nie tylko wspaniała przygoda, ale jedyna okazja, by w czasie studiów poznać kulturę innego kraju i zdobyć do-świadczenie zawodowe.

ERASMUS STORY Once An Erasmus, Always An ErasmusUniversità Cattolica del Sacro Cuore, Mediolan, Włochy

tekst i zdjęcia: Aleksandra Wilkosz

Będąc studentką drugiego roku nauk o rodzinie w se-mestrze wiosennym roku akademickiego 2018/2019

wzięłam udział w programie Erasmus+. Studiowałam na Universita Cattolica del Sacro Cuore w Mediolanie. Było to doświadczenie na pewno niepowtarzalne, inne od ja-kichkolwiek wcześniejszych, niezwykle ubogacające, choć muszę także przyznać, że trudne. Długotrwały pobyt za granicą, zwłaszcza jeśli się wyjechało samemu, jest dużym wyzwaniem. Trzeba zrozumieć nowe miejsce, ludzi i ich mentalność, nauczyć się żyć, a także uczyć w innym try-bie, ale można temu podołać. Doświadczenie studiowania w obcym języku oraz w innej formie pozwala rozwinąć się człowiekowi i poszerzyć własne możliwości. Niewątpliwie jest również znaczącym dodatkiem do CV. Erasmus to jed-

nak nie tylko nauka, choć jej naprawdę było sporo, to przede wszystkim relacje! Dzięki temu programowi poznałam ludzi z całego świata! Udało mi się zawrzeć przyjaźnie i zwiedzić kilka nowych miejsc. Università Cattolica del Sacro Cuore to jeden z najlepszych uniwersytetów we Włoszech, ma więc wiele kontaktów z najlepszymi uczelniami z całego świata, dlatego też studentów zagranicznych było wielu. Bardzo ubogacającym było poznanie ludzi z różnych kultur, religii, z różnymi osobowościami i doświadczeniem. To właśnie Ci ludzie i wspólnie przeżyte chwile zostaną w mojej pamięci na zawsze. To doświadczenie na pewno mnie rozwinęło, pomogło mi poznać jeszcze bardziej siebie i swoje słabości, a także moją niezłomność oraz odwagę. Świat jest wielki i piękny. Ludzie są darem, a doświadczenia nagrodą.

Erasmus+ dla wykładowców – warto skorzystać!tekst i zdjęcia: Magdalena Łubiarz, Lidia Kosiniak, Magdalena Tatara

Kolejny raz dzięki programowi Erasmus+ oraz pomocy p. Urszuli Kubiczek trzy osoby z Międzywydziałowego

Studium Języków Obcych (Lidia Kosiniak, Magdalena Tatara oraz Magdalena Łubiarz) otrzymały możliwość wy-jazdu zagranicznego w celu wymiany doświadczeń z kadrą akademicką innej uczelni, zapoznania się z systemem kształ-cenia, metodami nauczania, oceniania, a także poznania elementów kultury danego miejsca.

Tym razem nasza trzyosobowa grupa spędziła w czerw-cu kilka dni w Paryżu oraz w odległym ok. 40 km od stoli-cy Francji Cergy. Głównym celem wyjazdu były spotkania z przedstawicielami dwóch uczelni: Instytutu Katolickiego w Paryżu (Institut Catholique de Paris) oraz ILEPS-u (Ecole Superieure des Metiers du Sport), gdzie kształcą się m.in. przyszli trenerzy, managerowie i psychologowie sportu, spe-cjaliści turystyki i rekreacji, specjaliści w zakresie ochrony zdrowia fizycznego i duchowego, a także w zakresie filozofii, historii i rozwoju sportu.

Bezpośrednie rozmowy z dyrektorem Instytutu Języka i Kultury Francuskiej (Institut de Langue et de Culture Françaises) – Danielem Ollivierem oraz profesorem i jed-nocześnie koordynatorem Erasmusa w ILEPS – Gillesem Lecokiem na tematy związane z procesem nauczania i kształcenia w obu jednostkach dydaktycznych pozwoliły nam skonfrontować naszą wiedzę i nasze akademickie do-świadczenie ze stroną francuską.

Współpraca, którą nawiązałyśmy podczas tego pobytu, bę-dzie z pewnością kontynuowana przez obie strony, czego kon-kretnym dowodem jest zaproszenie nas na 3 Międzynarodowy Kongres Duszpasterstwa Sportu (3è congrès international de Pastorale du Sport) w kwietniu 2020 r. do Paryża.

Warto również podkreślić, że wyjazdy w ramach pro-gramu Erasmus są nieocenione w kontekście kulturowym. Nie chodzi tylko o możliwość zobaczenia danego miejsca, jego największych zabytków, ale przede wszystkim o szan-sę poznania innych ludzi, obcowania z nimi oraz długich rozmów przy wspólnym stole.


Erasmus +Erasmus +

Archiwum Historyczne UE we Florencji bazą nowych doświadczeńtekst i zdjęcia: Marcin Rdzak

W gorącym wakacyjnym okresie (czerwiec–sierpień) mia-

łem okazję odbyć staż w Archiwum Historycznym Unii Europejskiej we Florencji, które podlega pod Europejski Instytut Uniwersytecki i sąsiaduje bezpośrednio z Wy- działem Historii i Cywilizacji tej uczelni. Zadania archiwum kon-centrują się wokół przejmowania dokumentacji z instytucji Unii Europejskiej (za wyjątkiem tych, które posiadają własne archiwa) oraz przyjmowania dokumentacji od stowarzyszeń, fundacji i innych organizacji, których działalność jest zbliżona do celów UE. Archiwum w swoich zasobach posiada również spuścizny osób zaangażowanych w pracę na rzecz integracji, takich jak Słudzy Boży: Robert Schumann i Alcide de Gaspari.

Archiwum znajduje się w zabytkowym budynku Villa Salviati. W samych zabytkowym gmachu ulokowana została czytelnia, pomieszczenia reprezentacyjne oraz sala dla za-trudnionych w archiwum naukowców. Magazyny zostały zlokalizowane w podziemiach budynku, spełniając najbar-dziej wygórowane standardy techniki archiwalnej. Także pomieszczenia dla pracy archiwistów znajdują się w nowym budynku przylegającym do magazynów, dobudowanym jed-nak w taki sposób, aby nie zaburzał struktury kompleksu parkowo-pałacowego.

Pracownicy archiwum stanowią środowisko międzyna-rodowe. Każdy z nich musi posługiwać się, oprócz swojego ojczystego języka, również angielskim i francuskim. Tak więc archiwiści posługują się wszystkimi językami państw członkowskich UE sprzed 2004 r. Zasób zgromadzony w ar-chiwum udostępniany jest po 30 latach od wytworzenia (w przypadku Europejskiej Agencji Lotów Kosmicznych po 15 latach od wytworzenia). Czytelnicy archiwum reprezentują

różne dziedziny wiedzy. Najliczniejszą grupę stanowią jed-nak ekonomiści, socjologowie, politolodzy oraz historycy.

Moje zadania w trakcie stażu koncentrowały się na opra-cowaniu spuścizny Johna Pindera. Zajmowałem się również przygotowywaniem prezentacji zasobu archiwum dla od-wiedzających je gości, szczególnie studentów, i przygotowy-waniem akt dla czytelników. Mogłem również zapoznać się z działaniem pracowni digitalizacyjnej, archiwizacją zaso-bów cyfrowych oraz z komputerowymi systemami zarzą-dzania informacją i dokumentacją.

Staż w instytucji zagranicznej był dla mnie niezwykłym doświadczeniem pracy zgodnie z metodyką wypracowaną w zachodnich ośrodkach naukowych. Dzięki niemu mia-łem okazję poznać specjalistyczne słownictwo używane w kontekście naukowym, jak i zawodowym. Niebagatelne znaczenie ma również możliwość poznania ludzi zajmują-cych się podobnymi zagadnieniami oraz zdobycia nowych kontaktów naukowych.

Dwumiesięczny pobyt w Toskani był również doskona-łą okazją do poznania języka i kultury, także tej kulinarnej. Uczestnictwo w programie Erasmus+ dało mi możliwość szeroko pojętego rozwoju osobistego i doskonale spędzo-nego czasu wakacji.

erasmus.upjp2.edu.pl

Więcej informacji:Centrum Naukowo-Badawczei Współpracy Międzynarodowej UPJPII

ul. Bernardyńska 3, 31-069 Kraków, pok. 207tel.: +48 12 428 60 36

e-mail: [email protected]

Uniwersytet Papieski Jana Pawła IIw Krakowie realizuje projekt

donansowany z Funduszy Europejskich

Studenci UPJPII skorzystajcie z szansy jaką daje program POWER-HE i zrealizujcie wyjazd za granicę na studia lub praktyki w r.a. 2019/2020

Zagraniczna mobilność studentów niepełnosprawnych oraz znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej. Edycja 3

Dzięki donansowaniu ze środków POWER (Program Operacyjny Wiedza, Edukacja, Rozwój 2014–2020 w ramach projektu „Zagraniczna mobilność studentów niepełnosprawnych oraz znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej. Edycja 2” studenci, którzy mają stypendium socjalne uprawnieni są w programie ERASMUS+ do wyższego donansowania przy wyjazdach na studia oraz na praktyki.

Projekt jest realizowany w ramach PO WER i wspiera mobilność ponadnarodową studentów.

Cel główny projektu to podniesienie kompetencji zawodowych i kluczowych studentów niepełnosprawnych oraz studentów znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej,

poprzez zrealizowanie części programu kształcenia w zagranicznej uczelni.

ZAPRASZAMY!

Rekrutacja na studia trwa do 30 marca 2020 r.Rekrutacja na praktyki trwa do 30 czerwca 2020 r.


Erasmus +Erasmus +

Wyjazd naukowy Koła Naukowego Studentów Muzyki Kościelnej „Congaudeant”tekst i zdjęcia: Michał Piechnik

W dniach 23–24 maja odbył się wyjazd do Olkusza i Katowic zorganizowany przez Koło Naukowe

Studentów Muzyki Kościelnej „Congaudeant”. Razem ze studentami muzyki kościelnej z Akademii Muzycznej w Poznaniu zobaczyliśmy zabytkowe, niedawno odrestau-rowane organy w Olkuszu i Katowicach oraz zwiedzili-śmy Muzeum Organów Śląskich działające przy Akademii Muzycznej w Katowicach.

Wyjazd do Olkusza miał miejsce 23 maja 2019 r. Mie-liśmy okazję osobiście zagrać na organach z XVII w. zbudo-wanych przez Hansa Hummla. Organy te są jedynym tego ty-pu instrumentem w tej części Europy. Organy zaprezentował nasz wykładowca, mgr Filip Presseisen. Dzień zakończyliśmy Mszą św., w której uczestniczyliśmy też, grając i śpiewając.

24 maja odwiedziliśmy katedrę protestancką w Ka-towicach. Tu z kolei dane nam było grać na bardzo cennym romantycznym instrumencie firmy Sauer z 1922 r. W tym samym dniu zwiedziliśmy muzeum organowe w Akademii Muzycznej, gdzie nas przywitał prof. Julian Gembalski. Instrumenty, które trafiły do muzeum, pokazują wielką gor-liwość w pracy i dbałość twórców o ich piękno. Muzeum pokazuje też utracone instrumenty, które przez lata wojny oraz komunizmu zniszczono, a wraz z nimi pogrzebana została kultura muzyczna w danych ośrodkach.

Wyjazd naukowy przygotowała s. dr hab. Susi Ferfoglia, prof. UPJPII, która jest opiekunem naszego Koła, a odbył się on dzięki dofinansowaniu przez UPJPII.

„Klucz do wykluczenia”tekst: Agnieszka Klimczyk, Klaudia Dudka zdjęcia: Klaudia Senderska

W dzisiejszych czasach zjawisko wykluczenia społecz-nego jest wciąż rosnącym zagrożeniem, stawiającym

przed instytucjami pomocowymi wyzwanie uporania się z jego negatywnymi następstwami. Polega ono na wyłącze-niu pewnych jednostek z życia społecznego m.in. ze wzglę-du na ich pochodzenie, status majątkowy czy posiadaną niepełnosprawność. Powodów, dla których ludzie są mar-ginalizowani, jest znacznie więcej, a wymienione powyżej są jedynie przykładami spośród wielu innych spotykanych na co dzień. Wraz z próbą ograniczenia rozrastania się tego zjawiska należałoby równocześnie podjąć się działań za-pobiegawczych, aby w sposób jak najbardziej efektywny zmniejszyć jego negatywne skutki i ograniczyć powstawanie wykluczenia społecznego.

Członkowie Koła Naukowego Studentów Pracy Socjalnej UPJPII podjęli dyskusję, co tak naprawdę stanowi prze-szkodę w ograniczaniu wyłączenia społecznego i jak moż-na zmniejszyć skalę tego zjawiska. Problemem okazał się brak dostatecznej wiedzy o marginalizowanych grupach i trudnościach, z jakimi się zmagają, oraz niewiedza co do sposobów pomagania ludziom dotkniętym wyklucze-niem. Złotym środkiem mającym na celu zminimalizowanie szkodliwego procesu wyłączenia ze społeczeństwa okazało się zrozumienie drugiego człowieka i nauczenie się prostych metod wspierania. Podjęto wyzwanie, aby tego dokonać

poprzez organizację cyklu spotkań pod nazwą „Klucz do wykluczenia”. W poszukiwaniu tytułowego „klucza” każde-go miesiąca Koło Naukowe Studentów Pracy Socjalnej za-praszało przedstawicieli z różnych obszarów pomocowych, którzy przybliżali słuchaczom problematykę oraz specyfikę pracy w sferze marginalizacji z punktu widzenia własnego zawodu i działań podejmowanych w tym zakresie.

Od października 2018 r. każdego miesiąca w ramach cyklu odbywały się spotkania dotykające zjawiska wyklu-czenia z różnych dziedzin życia. Tak oto jednym z gości styczniowego forum był kurator okręgowy pracujący przy Sądzie Okręgowym w Tarnowie. Poszukując odpowiedzi na to, czym jest wykluczenie społeczne, przedstawiona pozo-stała także specyfika już wspomnianego zawodu. W marcu została poruszona tematyka pracy z osobami chorujący-mi psychicznie, a gościem specjalnym była prezes jednej z Krakowskich Spółdzielni Socjalnych. Podczas tego spot-kania członkowie Koła mogli nie tylko poszerzyć swoją wie-dzę na temat zjawiska wykluczenia, ale także zapoznać się z programem włączania osób wykluczonych realizowanym na terenie miasta Krakowa. Głównym tematem kwietniowe-go sympozjum był autyzm oraz związane z nim zagrożenia wykluczenia społecznego. Zagadnienie to zostało zapre-zentowane przez psychologa i pedagoga, pracujących przy jednej ze szkół w Wieliczce.


StudenciStudenci

Wszystkie spotkania zaowocowały odnalezieniem ty-tułowego „klucza” pomagającego w walce z wykluczeniem społecznym. Poprzez burzliwe rozmowy z zaproszonymi gośćmi członkowie Koła dogłębnie zapoznali się z poru-szaną tematyką. Zdobyta wiedza oraz konkretne wskazówki

uzyskane podczas tych spotkań niewątpliwie przyczynią się do efektywniejszej pracy w zawodzie pracownika socjalnego, jak również poprawy w funkcjonowaniu w społeczeństwie.

Bardzo dziękujemy wszystkim zaproszonym gościom oraz uczestnikom cyklu „Klucz do wykluczenia”.

Festiwal Nauki i Sztuki w Krakowietekst: Klaudia Senderska zdjęcia: Klaudia Senderska, Justyna Kastelik

Festiwal Nauki i Sztuki to wyjątkowa okazja do zaprezen-towania się naszej uczelni. Koło Naukowe Studentów

Pracy Socjalnej przy udziale studentów pracy socjalnej przy-gotowało Księgę Pamiątkową, do której wpisywały się osoby uczestniczące w FNiS. Obok wpisów rektorów Uniwersytetu Pedagogicznego, Uniwersytetu Rolniczego, dziekana WNS – ks. dr. hab. Michała Drożdża, prof. UPJPII, prodziekana ds. studenckich – ks. dr. hab. Grzegorza Godawy, księdza kan-clerza – ks. mgr. Andrzeja Lichosyta, wykładowców UPJPII, organizatorów FNiS, studentów oraz przyjaciół UPJPII, za najważniejszy należy uznać wpis Jarosława Gowina, wice-prezesa Rady Ministrów, ministra nauki i szkolnictwa wyż-szego: „Życzę, by praca w Kole Naukowym była początkiem

trwałej, wspaniałej przygody z nauką”, który udało się zdo-być naszym studentkom Klaudii Senderskiej oraz Klaudii Dudce. Koło Naukowe Pracy Socjalnej przygotowało dla uczestników labirynt „Czy zdążysz z pomocą?” oraz krzy-żówkę „Czym dla Ciebie jest…?”. Zadania były dość trud-ne, jednakże cieszyły się dużym zainteresowaniem zarów-no najstarszych, jak i tych najmłodszych. Studenci KNSPS przygotowali również stanowisko „Przestrzeń rozwiązań”, do którego osoby potrzebujące wsparcia mogły się zgłosić i otrzymać spis placówek, instytucji świadczących pomoc w wybranym obszarze. To były wyjątkowe, pełne wrażeń, trzy dni. Do zobaczenia za rok!

fnis.pl7776 Vita Academica 2019 nr 2–3 (99–100)

StudenciStudenci


StudenciStudenci

Studenci UPJPII uczcili 14. rocznicę śmierci Jana Pawła II w Wadowicach i Kalwarii Zebrzydowskiej 2 IV 2019tekst: Justyna Lisowicz zdjęcia: Oskar Jopek

2 kwietnia to dzień bardzo wyjątkowy, zwłaszcza dla na-szej społeczności akademickiej. 14. rocznica śmierci

patrona naszej Uczelni to najlepsza okazja do wspomnień związanych z jego życiem. 60 osób z UPJPII w Krakowie wybrało się do Muzeum Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach. Multimedialna wystawa połączona z oprowadzeniem i przywołaniem jakże bogatej historii ży-cia Karola Wojtyły, a potem Jana Pawła II, wywołała u wie-lu osób niesamowite emocje, a nade wszystko skłoniła do refleksji – szczególnej tego dnia. Warto dodać, że p. prze-wodnik Barbara Las, która profesjonalnie wykonała swoje zadanie (jest absolwentką UPJPII), przyjęła naszych studen-

tów wyjątkowo ciepło. Oprócz odwiedzin w Wadowicach, gdzie wszyscy zasmakowali papieskiej kremówki, znalazł się również czas na inne, bardzo ważne w życiu naszego patrona miejsce. Kalwaria Zebrzydowska to jedno z naj-chętniej odwiedzanych, głównie w Wielkim Poście, miast. Słoneczna pogoda, wiosenny wiatr, chwile modlitwy w ba-zylikach, cudowny powrót do przeszłości wielkiego świę-tego i wspaniali ludzie – krótkie odwiedziny w tak pięk-nych i ogarniętych duchem Jana Pawła II miejscach stały się idealnym upamiętnieniem tego dnia. Jesteśmy niezmiernie wdzięczni Samorządowi Studentów UPJPII za zorganizo-wanie tego wyjazdu!


StudenciStudenci

Sprawozdanie z wymiany studenckiej między Ruhr-Universität Bochum a Uniwersytetem Papieskim Jana Pawła II w Krakowietekst i zdjęcia: Andrzej Tarchała

W dniach 21–25 maja 2019 r. miała miejsce wymiana studencka w ramach wzajemnej współpracy nasze-

go Uniwersytetu z Uni Bochum. We wspólnym spotkaniu w Bochum nasz Uniwersytet reprezentowało 27 osób – ks. dr hab. Jarosław Jagiełło, prof. UPJPII, ks. dr hab. Dariusz Oko, prof. UPJPII, doktoranci Wydziału Filozoficznego: mgr Przemysław Bukowski, mgr Andrzej Tarchała oraz 23 studentów płci obojga różnych wydziałów. 23 maja 2019 r. odbyła się wspólna konferencja naukowa, której organizatorem był Katholisch-Theologische Fakultät der Uni Bochum. Po przywitaniu uczestników przez dziekana Wydziału Teologii Katolickiej prof. dr. Thomasa Södinga wygłoszono następujące referaty:

• Prof. UPJPII dr hab. Dariusz Oko – Struktur des menschlichen Geistes;

• Prof. dr. Markus Knapp – Der Mensch geht unendlich über den Menschen hinaus (Blaise Pascal). Theologische Anthropologie angesichts des Transhumanismus;

• Prof. dr. Benedikt Göcke – Anthropologie 4.0 Künstliche Intelligenz und synthetische Biologie als Herausforderungen philosophisch-theologischer Reflexionen,

• Prof. UPJPII dr hab. Jarosław Jagiełło – Tischners Streit um die Existenz des Menschen. Następnie miała miej-sce dyskusja.

W ramach integracji doktorantów i studentów obu uni-wersytetów – 22 maja 2019 odbyła się wspólna wycieczka do miasta Xanten, gdzie mieszczą się ruiny zniszczone-go w 275 r. n.e. miasta Cesarstwa Rzymskiego o na-zwie Colonia Ulpia Traiana. Następnie grupa udała się do sanktuarium Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych w Kevelaer. 24 maja 2019 – miało miejsce zwiedzanie ka-tedry i skarbca katedralnego w Essen a po powrocie do Bochum spotkanie podsumowujące wyjazd w Zentrum für angewandte Pastoralforschung.

IV Wieczór Łaciński – Życie żaków w czasach średniowiecznych i nowożytnychtekst: Jan Bulak zdjęcia: Elżbieta Zachara

Cieszmy się z każdego dnia,Póki czas młodości!

Cieszmy się z każdego dnia,Póki czas młodości!

Gdy przeminie wiek młodzieńczyTrudną starość kir uwieńczy,

W ziemi spoczną kości!

Słowami najbardziej znanej pieśni studenckiej Gaudeamus igitur! rozpoczęliśmy 13 maja 2019 r. IV Wieczór Ła-

ciński, który w tym roku poświęcony był życiu żaków w czasach średniowiecznych i nowożytnych. To święto ję-zyka łacińskiego organizowane jest rokrocznie przez stu-dentów i doktorantów Wydziału Historii i Dziedzictwa Kulturowego (WHiDK) (związanych z kołami naukowymi „Phronesis” i „Onyks”) wespół z lektorami języka łacińskie-go Międzywydziałowego Studium Języków Obcych (MSJO). Wydarzenie to zostało wpisane w dwie większe imprezy: po-przedziło Festiwal Nauki i Sztuki (16–18 maja) i Krakowskie Juwenalia 2019. Wszystko zaś udało się zorganizować dzięki finansowej pomocy Rady Kół Naukowych UPJPII.

Punktualnie o 16.30 skład kameralny Chóru Akade-mickiego „Psalmodia” rozpoczął nasze spotkanie uroczy-stym śpiewem Gaudeamus igitur!. Całość spotkania prowa-dził, ubrany w barwny strój żaka, Jan Bulak. Po jego krótkim wprowadzeniu przywitała wszystkich zebranych kierownik MSJO Maria Banach i – jak co roku – długi passus powie-działa w języku Cycerona, zmuszając uczestników do po-tężnego wysilania umysłów. Merytorycznego wprowadzenia na temat problemu studiowania w XV–XVII wieku doko-nał w sposób bardzo dowcipny Tomasz Graff, prodziekan WHiDK. Publiczność raz po raz wybuchała śmiechem, gdy prelegent opowiadał zabawne historie związane z życiem żaków – jakże innym niż nam współczesne...

Po wystąpieniu prodziekana nadeszła część artystycz-na, w której studenci i doktoranci prezentowali teksty ła-cińskie dotyczące studiów i studenckiej codzienności daw-nych wieków. Pro memoria należy wymienić czytających. Byli to: Sebastian Graniczkowski, Daniel Marek, Albert

Kołodziejczyk, Monika Graczyk, Adrian Kędzierski, Anna Protsyk, Anna Makarczyk, Krzysztof Potoczny i Eryk Wil-mont. Utwory te miały charakter poetycki, jednak w ramy wieczoru wciągnięto także teksty napisane prozą – doku-menty czasów średniowiecznych. Rozpoczęto od tekstu po-święconego stanowi scholarów (Ci, co chcieliby studiować | Mają to w pamięci chować: | Preceptorów zawsze słuchać | I wszelką im chwałę dać.| Starszym ludziom nie przyganiać, | Nisko się przed nimi kłaniać. | Zabaw niecnych się wystrze-gać, | A tkwić całą duszą w księgach...), następnie odczytano fragmenty przywileju założenia Uniwersytetu Krakowskiego z 1364 r. i Statutów Wszechnicy Jagiellońskiej (Zaś co się ty-czy nowych bakałarzy, niech każdy z nich, poszcząc, dwa razy w tygodniu uczestnicy w dyspucie...). Sporą grupę tekstów stanowiła tzw. liryka proszalna, którą tworzyli średniowiecz-ni studenci, by wybłagać datki (...Lecz, jak wiecie, głód nam kiszki skręca. | Przeto, godni panowie, do was bardzo uprzej-mie wołamy. | Ni wieczorem, ni rano pić i jeść nam nie dano. | W takiej nędzy błagamy, panowie, raczcie nas wspomóc co prędzej...). Liryka ta, przesycona humorem, nieraz rozjaś-niała uśmiechem twarze zgromadzonych (jeśli prawdą jest, że śmiech przedłuża życie, to niewątpliwie uczestnicy IV Wieczóru Łacińskiego będą żyli długo). Kolejnym motywem obecnym w twórczości łacińskiej żaków była chęć podchle-bienia się protektorom (co Tomasz Graff zgrabnie nazwał „lizusostwem”) – odczytano więc panegiryk piętnastolet-niego Jana Ługowskiego napisany dla Marcina Wadowity.

Nie można było nie wspomnieć o święcie studentów – Juwenaliach. Choć teraz w całej Polsce obchodzone są pod różnymi nazwami (zob. hasło „juwenalia” w Wikipedii), to jednak swój początek miały w Krakowie. Odbywały się


StudenciStudenci

w październiku – a nie, jak dziś, w maju – i wybierano wów-czas króla studentów, żaków pasowano na rycerzy i pozwa-lano się bawić. Z tej okazji również powstawały łacińskie utwory, które odczytano na naszym wieczorze. W progra-mie znalazł się także tekst ze źródeł sądowych, w których oskarżono profesora Marcina Wadowitę, jakoby wprowa-dził Reginę Bieniaszową w ubóstwo z powodu niezapłace-nia jej za dzban miodu, który wypił w towarzystwie kolegi i „kobiet bez czci”.

Ostatnie odczytywane utwory poetyckie dotyczyły mi-łości. Żakiem mógł być wyłącznie mężczyzna, więc miłość kwitła poza murami uczelni. Liryka miłosna tworzona była również po łacinie, z wplecionymi weń wersami polskimi (np. Omnes tui inimici | Boday vrychlye kyem szbycy | y ka-pustą pluszkany...), co również wywoływało uśmiech na twa-rzach zgromadzonych. Należy powiedzieć, że uczestnikom rozdawane były „śpiewniki”, czyli odczytywane podczas wie-czoru teksty wraz z tłumaczeniem na język polski. Co cie-kawe, tłumaczenia te nie były wyłącznie wzięte z opubliko-wanych już łacińsko-polskich dzieł, ale korzystaliśmy także z dokonanych specjalnie na ten wieczór przekładów naszych pań lektorek z MSJO czy p. Tomasza Graffa. Naszą ucztę duchową zakończył pięknym śpiewem chór „Psalmodia”.

Zaraz potem, przed podziękowaniami za udział, dokonano losowania prezentu dla jednego spośród uczestników – no-wej książki Tomasza Graffa pt. Marcin Campius Wadowita. Szczęśliwym nabywcą okazała się doktorantka historii Ewa Bałuszyńska.

Tradycją już stało się, że naszemu spotkaniu z teksta-mi łacińskimi towarzyszy „coś dla ciała”, czyli uczta przy-gotowana przez lektorki języka łacińskiego MSJO. Panie Maria Banach, Agnieszka Caba, Bogusława Frontczak, Lidia Kosiniak, Bożena Machowska-Jaros i Bożena Tuszewska upichciły przepyszne potrawy nawiązujące do kuchni sta-ropolskiej (np. ciasto drożdżowe z kruszonką, kołacz z se-rem, ciasto jaglane z bakaliami, ciasto jaglane czekoladowe, biszkopt kokosowy, paluszki z dynią, kapuśniaczki, smalec z jabłkami i cebulką, sałatka z pęczaku i warzyw, pieróg bił-gorajski, paluszki grassini, sałatka z soczewicy, hummus pa-prykowo-pomidorowy...). Dzięki uprzejmości p. Sławomira Dryi mogliśmy też biesiadować przy napojach dawniej spo-żywanych. Długo trwało to spotkanie, a ze stołu szybko znikały kolejne smakołyki. Mamy nadzieję, że w przyszło-ści nie zabraknie sił, by organizować następne spotkania z językiem łacińskim, gdzie ucztować duchowo i fizycznie będziemy znów do sytości.

Akademio, chwała ci!Chwała Profesorom!Akademio, chwała ci!Chwała Profesorom!

Ci, co z wiarą i nadziejąZiarno wiedzy w nas zasieją,

plon mądrości zbiorą!

(tłum. Gaudeamus igitur – Roman Kołakowski)

„Lilia” znowu w akcji!tekst: Agata Stodolska

Oprócz występu na Światowych Dniach Młodzieży w Panamie naszą wielką radością w tym roku było roz-

poczęcie cyklu warsztatów i spotkań tanecznych w duchu uwielbienia Pana Boga tańcem. Poprzez warsztaty uczymy się wyrażania w tańcu wdzięczności za życie, a także odkry-wania siebie w prawdzie i miłości, bez oceniania i porów-nywania, ponieważ robimy to dla Tego, który nas kocha. Cieszymy się, że warsztaty przynoszą piękne owoce w życiu wielu osób: rozwijają świadomość ciała i ducha, pozwalają na pogłębienie relacji z Panem Bogiem, ponieważ stają się formą modlitwy. W ruchu wykorzystujemy Słowo Boże, które jest punktem wyjścia do naszej interpretacji tanecznej oraz wyrażenia tego, co Pan Bóg do nas mówi. Dotknięcie Boga w Eucharystii, adoracji czy medytacji pozostają źród-łami naszej pracy i radości.

Do tej pory zorganizowaliśmy 3 spotkania warsztatowe oraz 2 spotkania polegające na spontanicznym uwielbieniu

Pana Boga tańcem (tzw. „sacro jamy”), które łączą szukanie wewnętrznego skupienia w Bogu poprzez ruch z prawdziwie Dawidową ekspresją Bożej radości. Oba rodzaje spotkań cieszą się dużym zainteresowaniem.

W kwietniu dołączyło do naszego zespołu 12 pięknych i utalentowanych kobiet, a do samej wspólnoty kilku rów-nie pięknych i zdolnych pasjonatów i pasjonatek uwielbie-nia tańcem, którzy towarzyszą nam w modlitwie i nie raz oferują swoją cenną pomoc.

W najbliższym czasie (31 lipca) wystąpimy ponownie z „Lilią” w Łagiewnikach z okazji jubileuszu Zgromadzenia Córek Bożej Miłości, a zaraz potem ponownie lecimy do Lourdes, aby już kolejny raz zatańczyć u stóp Maryi – Uzdrowienia Chorych.

Po powrocie zabieramy się do pracy nad nowym spek-taklem, którego premiera planowana jest w przyszłym ro-ku 2020.

TANIEC TO TAKI RUCH,KTÓRY NIESIE W SOBIE PIĘKNO


StudenciStudenci

Uczcijmy Jubileusz naszego Samorządu!tekst: Maria Gil zdjęcia: Paulina Krzyżak

Rok 2019 jest szczególnym rokiem dla naszego Uni-wersytetu. Mija już 20 lat od rozpoczęcia działalności

Samorządu Studentów, a choć święto to trwa całe 365 dni, to właśnie maj sprzyja organizowaniu wydarzeń celebrują-cych tę rocznicę.

Świętowanie rozpoczęliśmy od uroczystego zebrania, które odbyło się w środę 30 maja o godz. 11:00 w sali se-nackiej przy ul. Kanoniczej 25. Na posiedzeniu obecni byli przedstawiciele władz naszej uczelni, a także reprezentanci Samorządu Studenckiego na czele z przewodniczącym – Mateuszem Więckiem. Nie zabrakło również przewodni-czącej „emerytki”, Sylwii Sperling, która po powitalnym słowie ks. rektora Wojciecha Zyzaka przedstawiła zebra-nym krótki rys historyczny powstawania instytucji, jaką jest nasz Samorząd. Sylwia zwróciła uwagę, że w ciągu 20 lat w jego działalność włączyło się ok. 400 osób. Wszyscy ci ludzie poświęcili swój czas i siły, aby na naszej uczelni po-jawiało się coraz więcej inicjatyw. Jednymi z ważniejszych były: wybudowanie windy dla niepełnosprawnych w bu-dynku przy ul. Franciszkańskiej 1 i przyznanie praw wy-borczych dla studentów w głosowaniach dotyczących władz Uniwersytetu. Po przemowie Sylwii Sperling głos zabrał ak-tualny przewodniczący – Mateusz Więcek, który wymienił szereg inicjatyw Samorządu podjętych podczas swojej ka-dencji, czyli przez ostatnie dwa lata. Znalazły się wśród nich m.in.: comiesięczne wyjścia do kina, spotkania opłatkowe,

pielgrzymki do Wadowic i Częstochowy oraz rajd adapta-cyjny dla studentów I roku. Za tę pracę, ogrom pomysłów i chęć działania podziękowała wszystkim zaangażowanym mgr Celina Budzowska, opiekunka Samorządu Studentów, która również zadbała, aby na spotkaniu nie zabrakło prze-pysznego poczęstunku.

Na koniec zebrania nadszedł czas na wnioski i refleksje dotyczące dalszych działań. Wśród zaproponowanych ini-cjatyw znalazło się ustanowienie Dnia Samorządu oraz pro-wadzenie kroniki, która pozwalałaby upamiętnić wiele osób i wydarzeń. Współpracę studentów z pracownikami uczelni owocującą realizacją wielu planów pochwaliła Pani kwestor Michalina Betlej, a ks. kanclerz Andrzej Lichosyt dosko-nale podsumował te 20 lat trwania Samorządu UPJPII – „Bez studentów nie ma uczelni, a najważniejsze, aby uczel-nia dawała przykład, jak być ludźmi, z których dumna bę-dzie Rodzina, Polska i Kościół”.

Wieczorem tego samego dnia studenci i pracowni-cy naszej uczelni udali się do Łagiewnik, gdzie w Auli św. Jana Pawła II odbyła się uroczysta gala finałowa Laurów Studenckich UPJPII. Zgromadzonych gości ciepło powitał prowadzący wydarzenie Daniel Sowa, a po nim głos zabra-li kolejno – Mateusz Więcek i Sylwia Sperling. Nie zabra-kło również słów uznania od prezydenta Krakowa Jacka Majchrowskiego, którego list gratulacyjny przeczytała wi-ceprzewodnicząca Katarzyna Skoczeń.

Potem pozostało już tylko oczekiwać na ogłoszenie wy-ników rozdania Laurów. Nominowano tych pracowników Uniwersytetu, którzy w sposób szczególny pomagają studen-tom, stanowią dla nich wzory do naśladowania i motywują do realizacji dalekosiężnych celów. I tak wśród ekscytacji, braw i łez wzruszenia wywoływano zwycięzców wszystkich pięciu kategorii tegorocznego plebiscytu. Przypomnijmy ich! Mentorem roku został dr Maciej Zakrzewski, Naukowcem – ks. prof. dr hab. Bogdan Stanaszek, Dydaktykiem – dr Robert Piechowicz, a Przyjacielem Studentów – ks. dr hab. Grzegorz Godawa. Miano Sprzymierzeńca Studentów otrzymała na-tomiast Violetta Szydłowska-Cygan.

To jednak nie był koniec nagród, ponieważ pozosta-ła kategoria specjalna, czyli Laury Honorowe. Trafiły one do Teresy Słapak, Władysławy Wędzichy oraz ks. dr. hab. Damiana Wąska. Każdy z laureatów uświetnił galę krótkim przemówieniem, a następnie złożono podziękowania na rę-ce Opiekunki Samorządu Studentów – Celiny Budzowskiej, bez której pomocy cała inicjatywa byłaby niemożliwa do zrealizowania.

Galę zwieńczył koncert zespołu Sonbird, jednym z jego członków jest student naszej uczelni Kamil Worek. Po świet-nym występie chłopaków z Żywca nadszedł czas na uroczy-sty bankiet. To był wyjątkowy wieczór zarówno dla nas, stu-dentów, jak i dla wszystkich wykładowców i pracowników UPJPII. Jeszcze raz składamy ogromne gratulacje wszystkim nagrodzonym i czekamy na przyszłoroczne Laury.

Następnego dnia, w budynku przy ul. Bernardyńskiej 3, miała miejsce wystawa zatytułowana „20 lat Samorządu Studentów na fotografii”. Po niej, w kościele św. Marka, od-była się Msza św. w intencji Samorządu, której przewodni-czył nasz prorektor, ks. prof. Robert Tyrała. Niech słowa wypowiedziane przez księdza podczas homilii towarzyszą nam na co dzień:

„Dziękujcie za wszystko Bogu. Taka jest treść dzisiejszej liturgii. Bowiem my, po 20 latach istnienia samorządu na UPJPII, stajemy wszyscy razem, w naszym uniwersyteckim kościele i wsłuchujemy się w głos Boga mówiącego do swo-jego Kościoła – czyli do nas”.


StudenciStudenci

Graduacja 2019, Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej

Potrójny chóralny jubileusz chóru „Psalmodia” Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowietekst: Małgorzata Gądek zdjęcia: arch. chóru „Psalmodia”, Agata Jedynak

Rok akademicki 2018/2019 jest szczególny dla społecz-ności akademickiej Uniwersytetu. 19 czerwca przy-

pada 10. rocznica przemianowania Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie w Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. Świętować ten jubileusz Uczelnia bę-dzie podczas uroczystej inauguracji roku akademickiego 2019/2020 w dniu 16 października br.

W październiku 1988 swoją działalność rozpoczął chór „Psalmodia”, który przez cały obecny rok świętuje swoje 30-lecie (jego debiutancką płytą była Do kraju tego wydana w listopadzie 2018 r.). 10 lat temu z kolei, na wiosnę 2009, swoją działalność rozpoczęły chóry jednorodne utworzo-ne przy „Psalmodii” przez ówczesnych asystentów dyry-genta: Krakowski Chór Żeński (z dyrygentką Katarzyną Śmiałkowską na czele) oraz Krakowski Chór Męski (dy-rygent Marcin Wróbel). Głównymi inicjatorami i pierw-szymi inspektorami zespołów byli Agata Kuliś i Mateusz Prendota. Nikt wtedy się nie spodziewał, że dzięki staraniom tych osób, a także wielu ich następców, te dwa zespoły wpi-szą się na stałe nie tylko w krajobraz artystyczny uczelni, ale także Krakowa i regionu.

Chóry męski i żeński, mimo że wyrosły z jednego zespołu, a ich członkowie są przecież równocześnie chórzystami „Psalmodii”, mają odrębny repertuar, gust i styl.

Krakowski Chór Męski po raz pierwszy zaprezentował się podczas XI Małopolskiego Konkursu Chórów „O złotą strunę” na zamku królewskim w Niepołomicach w kwietniu 2009 r. Przez 10 lat działalności KCM wykonywał przede wszystkim utwory patriotyczne, muzykę dawną i cerkiew-ną. Współpracował przy projektach artystycznych m.in. ze stowarzyszeniem PASSIONART, koncertując w Małopolsce i na Śląsku, występował kilkukrotnie podczas Festiwalu Chórów Męskich „Krakowska Wiosna”, a także wyjeżdżał na konkursy m.in. do Myślenic i Niepołomic. W latach 2009–2011 dyrygentem zespołu był Marcin Wróbel, w ro-ku akademickim 2011/2012 Szymon Markiewicz, w latach 2012–2017 Janusz Wierzgacz, a od roku akademickiego 2017/2018 chór prowadzi Ivan Vrublevski.

Pierwszy koncert Krakowskiego Chóru Żeńskiego odbył się w czerwcu 2009 r. w Krakowie w kościele sióstr serca-nek. Zespół upodobał sobie przez lata szczególnie muzykę ludową oraz wokalno-instrumentalną. Do największych osiągnięć KCŻ należy kilkukrotne zaprezentowanie Stabat Mater G. B. Pergolesiego w Krakowie i Budapeszcie, wy-konanie Ceremony of Carolls B. Brittena oraz The Dancing Day J. Ruttera z udziałem uznanej na świecie harfistki Ireny Czubek-Davidson. Zespół wielokrotnie brał udział w kon-kursach kolęd, wygrał nagrody m.in. podczas Rybnickiej


StudenciStudenci

Jesieni Chóralnej, a ostatnio, w kwietniu 2018 r., zdobył Grand Prix XX Jubileuszowego Ogólnopolskiego Konkursu Chórów „O złotą strunę” w Niepołomicach. Do 2018 r. dy-rygentką zespołu była Katarzyna Śmiałkowska, od roku akademickiego 2018/2019 zespół prowadzi Łucja Nowak.

Zespoły jednorodne wielokrotnie ubogacały swoim re-pertuarem tournee chóru „Psalmodia”. Prezentowały się pod-czas wyjazdu do Niemiec i Beneluxu (2009), w Budapeszcie (2010), w Hiszpanii i Szwajcarii (2012), w Czechach, Niemczech i Austrii (2013) oraz na konkursie w Warnie w Bułgarii (2015).

Tradycją już stały się wspólne coroczne koncerty kolę-dowe „w trzech osłonach”, których owocem jest między in-nymi płyta Gloria in excelsis Deo z kolędami i pastorałkami na chór żeński, męski i mieszany.

Podczas koncertu jubileuszowego 25 maja 2019 w koś-ciele św. Marcina można było usłyszeć głównie utwory cer-kiewne i współczesne opracowania najważniejszych modlitw chrześcijańskich, takich jak hymn Te Deum, psalm Laudate Dominum i Ojcze Nasz. Chór żeński pod dyrekcją Łucji

Nowak zaprezentował utwory J. Brahmsa, C. Cascoliniego, A. Koszewskiego, P. Łukaszewskiego i I. Vrublevskiego, zaś chór męski (dyr. Ivan Vrublevski) sięgnął po dzieła D. Bortnianskiego, P. Jańczaka, M. Kiedrowa, I. Vrub-levskiego, M. Szucha i A. Schronena. Na zakończenie chór „Psalmodia” wraz z absolwentami pod kierownictwem dy-rygentów zespołów jednorodnych zaśpiewał utwory a ca-pella A. Schnittkego i M. Duruflego. Na koniec zaś wykonał pod kierownictwem prof. Włodzimierza Siedlika monu-mentalną Ojczyznę F. Nowowiejskiego z towarzyszeniem organów, przy których zasiadł Marek Pawełek.

Koncert był szeroką prezentacją możliwości wokalnych wszystkich trzech zespołów oraz popisem wirtuozowskich umiejętności organisty.

W roku 2019 wszystkie trzy zespoły przygotowywały się także, w ramach Roku Moniuszkowskiego, do sierpnio-wego wyjazdu do Wilna, gdzie prezentować miały podob-ny program, wzbogacony o muzykę polskich mistrzów – S. Moniuszki, H. M. Góreckiego, J. Świdra i R. Twardowskiego.


StudenciStudenci

Studenckie spotkanie przy grillu na zakończenie roku akademickiego 2018/2019

Nagroda Feniks 2019 dla ks. prof. Janusza Królikowskiego (UPJPII), wyróżnienie Feniks 2019 dla ks. prof. Wojciecha Misztala (UPJPII)tekst: Paweł Waszczyk, Rzecznik XXV Targów Wydawców Katolickich, sekretarz Kapituły Nagrody SWK FENIKS 2019 zdjęcia: Wojciech Paduchowski

Tegoroczni laureaci nagrody Feniks 2019:

Nagrodę Feniks 2019 w kategorii „seria wydawnicza/dzieła zebrane” przyznano za serię „Ministerium

Expositions”, „Nauka, mądrość i powołanie”, „Powołanie, konsekracja i posłanie”, „Tajemnica Trójjedynego”, „Syn Boży i nasz Zbawiciel”, „Światło Chrystusa i sakrament zbawienia” autorstwa ks. prof. dr. hab. Janusza Królikowskiego wydaną przez Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.

Wyróżnienie Feniks 2019 w kategorii „seria wydawnicza / dzieła zebrane” przyznano za serię „Duchowość klasztorów

polskich. Przekaz i komunikacja” pod redakcją ks. prof. zw. dr. hab. Wojciecha Misztala, wydaną przez Wydawnictwo św. Jana Pawła II.

Ogłoszenie wyników konkursu o Nagrodę Feniks 2019 miało miejsce 4 kwietnia 2019 r. na Zamku Królewskim w Warszawie, podczas uroczystości otwarcia XXV Targów Wydawców Katolickich. Gala wręczenia Nagród i Wyróżnień FENIKS 2019 odbyła się w sobotę 6 kwietnia, o godz. 19.30 w katedrze polowej Wojska Polskiego (ul. Długa 13/15, Warszawa).


SukcesyStudenci

Dr hab. Lucyna Rotter w Komisji Ewaluacji Nauki MNiSWtekst: serwis prasowy MNiSW zdjęcia: serwis prasowy MNiSW

Wicepremier Jarosław Gowin, minister nauki i szkol-nictwa wyższego powołał na członków komisji trzy-

dziestu jeden przedstawicieli poszczególnych dziedzin na-uki i sztuki oraz specjalistów od polityki naukowej. Będą odpowiedzialni m.in. za przeprowadzenie ewaluacji jakości działalności naukowej uczelni i instytutów. Do KEN zosta-ła powołana dr hab. Lucyna Rotter, pracownik naukowy Wydziału Historii i Dziedzictwa Kulturowego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.

Komisja Ewaluacji Nauki to nowy organ ustanowio-ny przez Konstytucję dla Nauki. Do zadań komisji należy przede wszystkim przeprowadzenie ewaluacji jakości dzia-łalności naukowej, która odbędzie się w 2021 r. Oprócz ewaluacji jednostek naukowych KEN zajmie się również ewaluacją kształcenia w szkołach doktorskich.

KEN będzie również odpowiedzialna za:• przygotowanie projektów wykazów wydawnictw mo-

nografii naukowych oraz czasopism naukowych i recen-zowanych materiałów z konferencji międzynarodowych;

• przedstawianie ministrowi propozycji kategorii na-ukowych dla podmiotów poddanych ewaluacji;

• sporządzanie opinii i ocen w sprawach określonych przez ministra lub z własnej inicjatywy;

• sporządzanie analiz w zakresie ewaluacji jakości dzia-łalności naukowej i jakości kształcenia w szkołach doktor-skich;

• współpracę z krajowymi i międzynarodowymi in-stytucjami zajmującymi się ewaluacją jakości działalności naukowej.

W skład KEN wchodzi po trzech przedstawicieli po-szczególnych dziedzin nauki i sztuki, wybranych spośród kandydatów zgłoszonych przez uczelnie, instytuty nauko-we Polskiej Akademii Nauk, instytuty badawcze i instytuty międzynarodowe. Do komisji weszło także siedem osób z doświadczeniem w zakresie polityki naukowej, wskaza-nych przez ministra nauki i szkolnictwa wyższego. 1 marca 2019 r. odbyło się pierwsze posiedzenie KEN.

O. dr hab. Piotr Skonieczny, prof. UPJPII, rzecznikiem dyscyplinarnym ministra na lata 2019–2022tekst i zdjęcia: info.dominikanie.pl

18 lutego 2019 r. Senat Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie wręczył o. dr. hab. Piotrowi

Skoniecznemu OP nominację profesorską, natomiast Jarosław Gowin, minister nauki i szkolnictwa wyższego, powołał go na rzecznika dyscyplinarnego ministra na lata 2019–2022.

O. Piotr Skonieczny, dominikanin, przed wstąpieniem do zakonu ukończył prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz aplikację sądową. Po złożeniu profe-sji zakonnej skończył teologię w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym w Krakowie i uzyskał doktorat z prawa kano-nicznego na Uniwersytecie Papieskim Świętego Tomasza –

„Angelicum” w Rzymie. W latach 2009–2015 był wykładow-cą na Wydziale Prawa Kanonicznego tej rzymskiej uczelni, piastując również funkcję prodziekana Wydziału. W 2015 r. powrócił do Polskiej Prowincji i jest wykładowcą Wydziału Prawa Kanonicznego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Jest kierownikiem Katedry Kanonicznego Prawa Karnego.

Ks. prof. zw. dr hab. Józef Marecki został powołany do Rady Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki na drugą kadencjęopracowała: Marta Mastyło

Minister nauki i szkolnictwa wyższego powołał nową Radę Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki.

Jej przewodniczącym został ponownie prof. Włodzimierz Bolecki.

W tej kadencji po raz kolejny zasiada w Radzie ks. prof. Józef Marecki.

Ks. prof. Józef Marecki jest kierownikiem Katedry Archiwistyki i Nauk Pomocniczych Historii, a zarazem jednym z pierwszych wychowanków Wydziału Historii i Dziedzictwa Kulturowego UPJPII. Zajmuje się problematy-ką szeroko pojmowanego dziedzictwa kulturowego Europy, jak i historią najnowszą. Szczególnie bliskie są mu: heraldy-ka, numizmatyka oraz weksylologia, falerystyka i symbolika chrześcijańska. Jest niezrównanym specjalistą w dziedzinie historii zakonów. Należy do wielu towarzystw i rad nauko-wych różnych instytucji w Polsce i za granicą.

Jest autorem lub współautorem blisko 60 książek i mo-nografii, wielu artykułów. Wygłosił ponad 150 wykładów popularyzujących wiedzę historyczną podczas ważnych konferencji. Jest też świetnym felietonistą, co podkreślał w laudacji prof. zw. dr hab. Ludwik Frey.

Ks. prof. Józef Marecki został odznaczony Brązowym Medalem Jana Pawła II za zasługi dla Archidiecezji Kra-kowskiej. Jest członkiem Kolegium Instytutu Pamięci

Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.

Ks. prof. Józef Marecki przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.


SukcesySukcesy

Ks. prof. dr hab. Wojciech Misztal (UPJPII) oraz dr Katarzyna Drąg (UPJPII) członkami Komisji Medioznawczej Polskiej Akademii Umiejętności 9 IV 2019opracowała: Marta Mastyło zdjęcia: Agata Jedynak

Ks. prof. dr hab. Wojciech Misztal, kierownik Katedry Duchowości Mediów i Relacji Społecznych na

Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie został powołany na członka Komisji Medioznawczej Polskiej Akademii Umiejętności. W uzasad-nieniu decyzji czytamy: „Mając na uwadze zainteresowania naukowe […] i znaczący […] wkład badawczy w rozwój nauki”.

Nowym członkiem Komisji Medioznawczej Polskiej Akademii Umiejętności została także dr Katarzyna Drąg, medioznawca, literaturoznawca, kulturoznawca, dyrek-

tor Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, adiu- nkt w Katedrze Mediów i Komunikacji Społecznej. Zain-teresowania badawcze realizuje na dwu polach: nauka o komunikowaniu, kompetencje komunikacyjne, komuni-kowanie międzykulturowe oraz historia prasy i dziennikar-stwa, proces profesjonalizowania dziennikarstwa (zwłasz-cza w wieku XIX i XX do roku 1939). Członek Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej. Stypendystka Naro-dowej Agencji Wymiany Akademickiej.

Wycieczka słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku UPJPII do Sandomierza i Kazimierza Dolnegotekst i zdjęcia: Teresa Partyka, Wikipedia

W dniach 18 i 19 maja 2019 r. grupa słuchaczy Uni-wersytetu Trzeciego Wieku udała się na wycieczkę do

Sandomierza i Kazimierza Dolnego zorganizowaną z cha-ryzmą przez p. Dawida Czaickiego, który prowadzi zajęcia artystyczne i liturgiczne dla seniorów. Podróż autokarem minęła szybko.

Sandomierz przywitał nas słoneczną pogodą. Wraz z całą grupą uczestników i przewodnikiem udaliśmy się na zwiedzanie pięknego, zabytkowego miasta. Zaczęliśmy od obejrzenia wąwozów lessowych Sandomierza. Najpierw przeszliśmy Wąwozem Królowej Jadwigi, który, według le-gendy, często odwiedzała królowa, idąc na nabożeństwo do kościoła św. Jakuba. Drugi zwiedzany przez nas wąwóz nosi nazwę Piszczele. Określenie to pochodzi od ludzkich kości znajdowanych kiedyś na jego terenie. Następnie zwiedzili-śmy kościół św. Jakuba z XIII w., który jest najstarszą świąty-nią w mieście. Jest to sanktuarium Matki Bożej Różańcowej i Męczenników Dominikańskich. Szlakiem kupców prze-szliśmy do zwiedzania Podziemnej Trasy Turystycznej. Oglądaliśmy lochy z XIV w., w których kupcy przechowy-wali m.in. wino, zboże, skóry. Po przejściu tej trasy udaliśmy się na dalsze zwiedzanie zabytków. Podeszliśmy pod Ucho Igielne, które jest fragmentem istniejących kiedyś murów obronnych Sandomierza. O uroku miasta decyduje malow-nicze położenie na nadwiślańskiej skarpie oraz wyjątkowy

klimat uliczek i zaułków. To wszystko mogliśmy podziwiać z tarasu Bramy Opatowskiej. W drodze do bazyliki katedral-nej oglądaliśmy zamek, synagogę, piękny rynek z ratuszem i studnią oraz Dom Długosza. Bazylika została wzniesio-na ok. 1360 r., a rozbudowana w połowie XV w. Z powo-du renowacji świątyni nie mogliśmy zobaczyć ogromu jej wnętrz i nagromadzonych w nim detali. Oglądnęliśmy za to fragmenty fresków bizantyjsko-ruskich. W prezbiterium podziwialiśmy ołtarz główny z czarnego marmuru oraz 12 obrazów przedstawiających męczeńską śmierć pierwszych chrześcijan. Następnie każdy z uczestników miał chwilę wolnego czasu do wykorzystania według własnych potrzeb.

Po południu zwiedzaliśmy Muzeum Figur Woskowych, gdzie znajdują się postacie z serialu „Ojciec Mateusz”.

Po zwiedzeniu muzeum i zrobieniu pamiątkowych zdjęć udaliśmy się na obiadokolację i wypoczynek do hotelu.

19 maja po śniadaniu wyjechaliśmy do Kazimierza Dolnego – cudownego miasta, uważanego za perłę pol-skiego renesansu. Podziwialiśmy pięknie zdobione kamie-nice, artystyczną atmosferę, która przyciąga zarówno ma-larzy zainspirowanych urokiem Kazimierza, jak i turystów. Udaliśmy się na spacer po starówce. Wstąpiliśmy także na krótką modlitwę do kościoła Matki Bożej Kazimierskiej. Cała grupa słuchaczy UTW poszła na Mszę św. do kościoła farnego św. Jana Chrzciciela i św. Bartłomieja. Po nabożeń-


Uniwersytet Trzeciego WiekuSukcesy

stwie oglądaliśmy ruiny zamku oraz Górę Trzech Krzyży. Część uczestników wyszła na Basztę, skąd mogli podziwiać piękną panoramę Kazimierza Dolnego i okolic. Po obiedzie popłynęliśmy w rejs statkiem po Wiśle. Płynęliśmy w górę

Wisły do Mięćmierza i z powrotem. Z oddali widzieliśmy ruiny zamku w Janowcu.

Zadowoleni z wycieczki, pełni pozytywnych wrażeń po-wróciliśmy wieczorem do Krakowa.

Uroczyste zakończenie roku akademickiego 2018/2019 na Uniwersytecie Trzeciego Wiekutekst: Teresa Partyka zdjęcia: Justyna Kastelik

13 czerwca 2019 r. w kaplicy przy ul. Bernardyńskiej 3 miała miejsce uroczystość zakończenia roku aka-

demickiego 2018/2019 na Uniwersytecie Trzeciego Wieku.Na Mszy św. zgromadzili się licznie słuchacze UTW.

Uroczystości przewodniczył JM Rektor ks. prof. dr hab. Wojciech Zyzak. Obecni byli również Prorektor ks. dr hab. Robert Tyrała, prof. UPJPII, Ksiądz Kanclerz Andrzej Lichosyt, ks. dr Jan Klimek oraz kierownik ds. Uniwersytetu Trzeciego Wieku ks. dr hab. Jan Dziedzic, prof. UPJPII. Mszę św. rozpoczęła pieśń, którą zaintonował i razem ze wszyst-kimi zebranymi zaśpiewał Chór UTW.

Słowo wstępne wygłosił Ksiądz Rektor Wojciech Zyzak. Podkreślił w nim rolę nauki i znaczenie studiów w życiu człowieka, wskazując, jak wiele jest różnych powodów, po-za zawodowymi, które sprawiają, że dobrze jest studiować. Na UTW można się dowiedzieć czegoś nowego, poszerzyć swoje horyzonty, wyjść z domu, spotykać się z ludźmi, po-czuć trochę ciepła wspólnoty. Za to wszystko Ksiądz Rektor podziękował tym, którzy organizują studia dla seniorów na naszej uczelni.

W kazaniu, które wygłosił ks. dr Jan Klimek, była mo-wa o obecności Jezusa Chrystusa w tajemnicy Eucharystii. Duch Święty gromadzi nas, w tej wspólnocie i w tej świą-tyni, pobudza nas do dziękczynienia, bo przecież słowo

Eucharystia oznacza dziękczynienie. Dziękujemy za zdobytą wiedzę, za ludzi, których poznaliśmy, za wspólnotę, którą tworzymy i która daje niezwykłe wsparcie, oraz za kapła-nów, pracowników naszego uniwersytetu, którzy nie tylko przekazują nam wiedzę, głoszą Bożą prawdę, ale dają nam piękne czytelne świadectwo kapłańskiego życia i powołania.

W modlitwie wiernych wszyscy zebrani dziękowali Panu Bogu za czas wspólnych spotkań na wykładach UTW. Modlitwą objęto kapłanów sprawujących Eucharystię oraz wszystkich wykładowców, aby ich troska o uczynki wiary i nauki pomagała studentom poszerzać wiedzę i pogłębiać życie duchowe. Pamiętano również o modlitwie za chorych na duszy i ciele, by u Jezusa szukali uzdrowienia, wsparcia i światła w swoich życiowych problemach. A dla zmarłych profesorów uniwersytetu, studentów, w tym za śp. Elżbietę Dyląg – niedawno zmarłą studentkę UTW i naszych bli-skich, aby dostąpili łaski oglądania Boga „twarzą w twarz” w Królestwie Niebieskim.

Następnie głos zabrał kierownik Uniwersytetu Trzeciego Wieku ks. Jan Dziedzic. W swoim przemówieniu skiero-wanym do wszystkich zebranych przytoczył słowa papieża Franciszka, który powiedział, że starość jest wezwaniem. Nie jest to jeszcze czas, by „wyciągnąć wiosła na pokład”. Trzeba dalej działać tak jak Michał Anioł, który rozpoczął prace

przy bazylice św. Piotra w 82. roku życia, Sofokles, który w 90. roku życia napisał Edypa, czy najstarsza studentka UTW p. Barbara Swolkień, która w wieku 101 lat rozpo-częła naukę języka łacińskiego i greki na UPJPII. Ks. Jan podziękował wszystkim osobom zaangażowanym w dzia-łalność Uniwersytetu Trzeciego Wieku, bez których pomocy i wsparcia nie mógłby on funkcjonować. Ks. Jan Dziedzic zwrócił się do zebranych słowami Świętego Jana Pawła II:

„Nie bój się jutra. Niech jutro boi się ciebie. Wyznacz kie-runek, a wszystko stanie się proste. To ty możesz sprawić, że jutro będzie działało na twoją korzyść”.

Następnie w imieniu wszystkich studentów UTW głos zabrała przedstawicielka samorządu, składając na rę-

ce Księdza Rektora serdeczne podziękowania dla władz Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II za pomoc, za życzliwość okazywaną Uniwersytetowi Trzeciego Wieku. Zaznaczyła, że szczególne słowa uznania należą się ks. dr. hab. Janowi Dziedzicowi, prof. UPJPII, za jego zaangażo-wanie w działalność UTW i wparcie na rzecz seniorów oraz wykładowcom i prowadzącym zajęcia fakultatywne uboga-cające seniorów intelektualnie i duchowo.

Na zakończenie uroczystości miało miejsce rozdanie dy-plomów studentom UTW. Następnie wszyscy zebrani udali się do refektarza na drobny poczęstunek, podczas którego wystąpiła grupa „Radośni”, działająca przy Towarzystwie Przyjaciół Skawiny.


Uniwersytet Trzeciego WiekuUniwersytet Trzeciego Wieku

Pielgrzymka studentów Uniwersytetu Trzeciego Wieku po Warmii i Mazurachtekst: Maria Krawiec zdjęcia: Dawid Czaicki

W dniach 8–11 lipca 2019 r. studenci Uniwersytetu Trzeciego Wieku Uniwersytetu Papieskiego Jana

Pawła II w Krakowie pielgrzymowali po Warmii i Mazurach. Dzień pierwszy wyjazdu rozpoczął się w Gietrzwałdzie – maleńkiej wsi liczącej zaledwie 600 mieszkańców. Tutaj 142 lata temu, między 27 czerwca a 16 września 1877 r., aż 160 razy ukazywała się Matka Boża dwóm dziewczynkom – Barbarze i Justynie. Mówiła w języku polskim, prosząc, aby gorliwie odmawiać różaniec, i wzywała do nawrócenia na-rodu. Przesłanie to jest nadal aktualne dla Polski i świa-ta. To jedno z dwunastu na świecie miejsc objawień Matki Bożej uznanych przez Stolicę Apostolską. Bazylika pod we-zwaniem Najświętszej Marii Panny istnieje od XVI w. Na ołtarzu głównym umieszczony jest cudowny obraz Matki Bożej Gietrzwałdzkiej z dzieciątkiem na ręku. Rano przed Mszą św., przy pięknej melodii, seniorzy ze wzruszeniem spoglądali na odsłonięcie obrazu, a wieczorem po Apelu Gietrzwałdzkim na jego zasłonięcie. Modlili się nie tylko w kościele, gdzie na ścianach są piękne malowidła, witra-że i obrazy, ale także ze świecami na drodze stacji różań-cowych oraz indywidualnie przy stacjach drogi krzyżowej położonych na rozległym wzgórzu gietrzwałdzkim. Alejka ze szpalerem drzew prowadząca do źródełka wody, które pobłogosławiła Matka Boża, a także kapliczka objawień to również miejsca wyjątkowe do modlitwy.

W drugim dniu pielgrzymki studenci UTW odwiedzili Olsztyn, a w nim zwiedzili zamek Kapituły Warmińskiej z XIV w., który pełnił funkcje obronne i był siedzibą admini-stratora Kapituły. Tu mieszkał i pracował Mikołaj Kopernik. Seniorzy podziwiali rzeźby gotyckie, malarstwo religijne, wyroby konwisarskie i ludwisarskie, zobaczyli miejsca, w których mieszkał i pracował astronom, obserwując przez blisko 40 lat ruch słońca po niebie. Do dziś zachowała się na ścianie krużganka doświadczalna tablica, która służyła wielkiemu mistrzowi do obserwacji nieba. Zbiory muzeum to pamiątki związane z astronomią i kopie dokumentów, które sporządzał Mikołaj Kopernik. Muzeum Archidiecezji Warmińskiej jest miejscem, w którym prezentowane są na-czynia i szaty liturgiczne, malarstwo i rzeźba sakralna oraz ołtarze w formie tryptyków. W katedrze olsztyńskiej pw. św. Jakuba, która jest skromnie wewnątrz wyposażona, na uwagę zasługują sklepienia w nawie głównej i nawach bocz-nych. Po południu studenci UTW podziwiali największe na Pojezierzu Olsztyńskim jezioro Ukiel, potocznie zwane Krzywe, o powierzchni 412 ha. Wieczór seniorzy spędzili w zajeździe „MORENGO”, gdzie atrakcją okazała się prze-jażdżka konnymi bryczkami, w czasie której jej uczestnicy oglądali piękny krajobraz Warmii i Mazur. W zajeździe zaja-dano się smakołykami regionalnymi i przyglądano tańcom



folklorystycznym z różnych regionów Polski. Ten wieczór pozostanie na długo w pamięci wszystkich.

Trzeci dzień pielgrzymki rozpoczął się w Lidzbarku Warmińskim na Zamku Biskupów Warmińskich. To naj-cenniejszy gotycki zabytek architektury z XIV w. Seniorzy podziwiali wystawę dawnego uzbrojenia, pamiątki po bi-skupach oraz wystawę malarstwa współczesnego Zdzisława Beksińskiego. Następnie odwiedzili sanktuarium Matki Pokoju w Stoczku, gdzie w 1953 r. uwięziono Prymasa Tysiąclecia Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Jest tu Izba Pamięci, w której są zgromadzone pamiątki po Nim. Proboszcz Sanktuarium opowiedział przybyłym historię tego miejsca zwracając uwagę na obraz Maki Bożej Pokoju, który koronował Ojciec Święty Jan Paweł II i przy którym Kardynał Stefan Wyszyński pozostawił bursztynowy róża-niec jako wotum wdzięczności.

Kolejnym miejscem pielgrzymowania była Święta Lipka nazywana Częstochową Północy. To cudowne zabytko-we barokowe sanktuarium słynące z cudów i uzdrowień. Zespół architektoniczny tworzą klasztor, kościół i krużganki. W głównym ołtarzu jest obraz Matki Bożej Świętolipskiej. Początki kultu Maryjnego sięgają tu XIV w. Zachwyca pięk-ne wnętrze świątyni, tabernakulum, obrazy, freski, rzeź-by z drewna i kamienia oraz kuta wejściowa główna bra-ma. W nawie głównej znajduje się imitacja legendarnej lipy z figurką Matki Bożej. Kościół słynie z pięknych or-ganów. Słuchając koncertu organowego, seniorzy oglądali poruszające się figurki archanioła Gabriela, Matki Bożej, aniołów kręcących głowami i grających na lutni, trąbkach i dzwonkach.

W ostatnim dniu pielgrzymki zwiedzany był Frombork – historyczna stolica Warmii. Studenci UTW odwiedzili Wzgórze Katedralne, na którym znajduje się największa i najdłuższa bazylika archikatedralna pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i Świętego Andrzeja we Fromborku oraz Muzeum Mikołaja Kopernika.

Bazylika archikatedralna, zbudowana w XIV w., powsta-ła na ufortyfikowanym wzgórzu, w miejscu dawnej drew-nianej świątyni, pełniącej wcześniej rolę katedry. W sąsiedz-

twie znajduje się dawna rezydencja biskupia i kanonie. Na uwagę zasługuje ołtarz główny, który powstał dzięki stara-niom biskupa Adama Grabowskiego, 16 ołtarzy bocznych z XVII w. z cennymi obrazami, płyty grobowe biskupów warmińskich i grób Mikołaja Kopernika. Na zakończenie zwiedzania jego uczestnicy wysłuchali krótkiego koncertu organowego. Warto dodać że w czasie letnim odbywa się w bazylice Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej. Obok katedry rośnie potężny dąb Mikołaj, który ma około 500 lat i 734 cm obwodu.

W Muzeum Mikołaja Kopernika, w budynku na Wzgórzu Katedralnym, znajduje się pierwsza izba pamiąt-kowa jemu poświęcona, założona w 1912 r. Prezentowana jest tutaj wystawa stała: „Mikołaj Kopernik – życie i dzieło”, na którą składają się repliki dawnych instrumentów astro-nomicznych, księgi naukowe, popiersia oraz obraz Kopernik obserwujący niebo pędzla Jana Matejki, astronomia w na-wigacji i geodezji. Ponadto na parterze prezentowana jest zabytkowa ceramika, wykopaliska archeologiczne i frag-menty gotyckich witraży.

Niespodzianką pod koniec pielgrzymki była wizyta na polach Grunwaldu, na których co roku odbywa się insceni-zacja Bitwy pod Grunwaldem, która miała miejsce 15 lipca 1410 r., kiedy to Król Władysław Jagiełło odniósł zwycię-stwo nad Krzyżakami.

W drodze powrotnej seniorzy nawiedzili grób błogo-sławionego księdza Jerzego Popiełuszki znajdujący się przy kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie na Żoliborzu.

Pielgrzymka dobiegła końca, jej uczestnicy szczęśliwie i bezpiecznie wrócili do Krakowa. To były szczególne dni dla seniorów z UTW, gdyż zwiedzili najbardziej interesu-jące zabytki Warmii i Mazur, nawiedzili piękne sanktuaria Maryjne, poznając bogatą sztukę sakralną, odkryli urocze zakątki, przeżyli chwile wzruszeń i odnowy duchowej.

Serdecznie podziękowania należą się organizatorowi pielgrzymki za jej zaplanowanie i przeprowadzenie oraz trud i zaangażowanie, a także panom kierowcom za bez-pieczne pielgrzymowanie.

„Dębniki – śladami Jana Pawła II” z udziałem studentów Uniwersytetu Trzeciego Wiekutekst i zdjęcia: Teresa Partyka

27 października 2018 r. grupa studentów Uniwersytetu Trzeciego Wieku udała się na zwiedzanie Dębnik.

Jest to dzielnica Krakowa znana z tego, że tutaj w latach 1938–1944 mieszkał, pracował oraz uczył się jeden z naj-większych Polaków – Karol Wojtyła, czyli papież Jan Paweł II. Seniorzy zebrali się pod kościołem św. Stanisława Kostki i św. Jana Bosko, przy ulicy Konfederackiej 6. Na ścianie tego kościoła znajduje się pamiątkowa tablica wmurowana z okazji 50-lecia parafii, w dniu 6 października 1980 r. Po wejściu do świątyni uczestnicy zwiedzania z uwagą zapozna-li się z ciekawą historią tego kościoła i jego patronów, którą przedstawiła, w niezwykły i barwny sposób Pani przewod-nik. Kościołem opiekują się salezjanie, do których należy parafia Dębniki. Patronem tamtejszego kościoła oprócz św. Stanisława Kostki jest także św. Jan Bosko. Jest on założycie-lem zgromadzenia salezjanów, twórcą Rodziny Salezjańskiej, będącej zjednoczeniem wspólnot, instytutów zakonnych i świeckich oraz grup apostolskich, które żyją duchem sa-lezjańskim i mają wspólny cel ewangelizacji oraz wycho-wywania młodzieży. Św. Jan Bosko nazywany jest „Ojcem i Nauczycielem Młodzieży”.

Wracając do kościoła św. Stanisława Kostki, trzeba wie-dzieć, że w 1930 r. nie było jeszcze obecnego kościoła mu-rowanego, tylko drewniany kościółek. Ogłoszono wtedy konkurs na projekt architektoniczny nowego murowanego

kościoła parafialnego na Dębnikach, który rozstrzygnięto po dwóch latach. W dniu 9 października 1932 r. arcybiskup krakowski Adam Stefan Sapieha poświęcił kamień węgiel-ny pod jego budowę. Trwała ona 6 lat i w roku 1938 nowo wybudowany kościół konsekrował bp Stanisław Rozpond. Kościół jest budowlą w stylu modernistycznym, jest jed-nonawowy, na planie krzyża łacińskiego. Ma ażurową ko-pułę z wieżą – dzwonnicą, zwieńczoną krzyżem. Wieża ma 45 m wysokości i jest dobrym punktem orientacyjnym dla miasta. Kościół posiada liczne witraże, stacje męki Pańskiej z polichromią oraz mozaiki zdobiące filary, pochodzące z lat 80. XX w. Wystrój wnętrza został zaprojektowany przez Tadeusza Furdynę. Przy kościele istnieje kaplica Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych, która jest dziełem Konstancji Cęckiewicz.

W nawie po lewej stronie znajduje się obraz i grób Czcigodnego Sługi Bożego Jana Tyranowskiego, bardzo mocno związanego z parafią na Dębnikach, który wy-warł duży wpływ na życie młodego Karola Wojtyły. Jan Tyranowski był człowiekiem zaangażowanym w życie pa-rafii. Organizował życie religijne młodych ludzi, tworzył grupy różańcowe i prowadził duszpasterstwo młodzieżowe. W 1997 r. rozpoczął się diecezjalny proces beatyfikacyjny Jana Leopolda Tyranowskiego, zamknięty w marcu 2000 r. 20 stycznia 2017 r. papież Franciszek promulgował de-



kret o heroiczności jego cnót. Odtąd przysługuje mu tytuł Czcigodnego Sługi Bożego.

Po prawej stronie kościoła znajduje się obraz Pana Jezusa Miłosiernego, przy którym często modlił się Karol Wojtyła. Uczestniczył on jako młody student polonistyki w uroczy-stej konsekracji kościoła w dniu 9 października 1938 r. W tym też kościele Karol Wojtyła w dniu 3 listopada 1946 r. odprawił swoją Mszę św. prymicyjną z udziałem wiernych. Przechodząc do bocznej kaplicy, poświęconej Matce Bożej Wspomożycielce Wiernych, uczestnicy zwiedzania minęli tablicę pamiątkową wmurowaną w roku 1951, a upamiętnia-jącą śmierć męczeńską 13 księży salezjanów z Dębnik, jaką ponieśli oni w obozach hitlerowskich w latach 1941–1944. Powstała tutaj figura św. Jana Pawła II, wykonana przez dwóch braci salezjanów.

W kaplicy znajdują się również zdjęcia tych kapłanów, którzy zginęli w obozie hitlerowskim w Oświęcimiu oraz piękne pamiątkowe zdjęcia przedstawiające przyjazd pa-pieża Jana Pawła II do parafii w Dębnikach. To jest ta ka-plica, w której modlił się i przebywał bardzo często mło-dy Karol Wojtyła. Tu, przed wizerunkiem Matki Boskiej Wspomożycielki Wiernych, wymodlił swoje powołanie. Wskazuje na to pamiątkowa tablica. Pani przewodnik prze-czytała piękną modlitwę do Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych, która opiekuje się księżmi salezjanami. Po oso-bistej modlitwie słuchacze UTW opuścili kościół i udali się na ul. Różaną 11, gdzie mieszkał Czcigodny Sługa Boży Jan Tyranowski.

Stamtąd studenci UTW skierowali się na ulicę Tyniecką 10, do domu młodego Karola Wojtyły. Idąc bulwarami nad Wisłą, po kilkunastu minutach dotarli na miejsce. Przed

sobą seniorzy dostrzegli dwupiętrowy, ładnie odrestauro-wany dom. Tablica informacyjna mówi o tym, że obecnie znajduje się tu Muzeum Archidiecezjalne – mieszkanie rodziny Wojtyłów w Krakowie w latach 1938–1944. Karol Wojtyła zamieszkał tutaj razem ze swoim ojcem w dwóch pokoikach u rodziny swojego wuja Feliksa Kaczorowskiego. Mieszkanie znajdowało się w przyziemiu. Wejście do niego było pod schodami. Było małe i warunki do życia były cięż-kie. Do dzisiaj zachowały się dwa łóżka, kredens, zlew, piec, stół, krzesła, kilimy na ścianach oraz klęczniki. Znajdują się tu również zdjęcia przedstawiające obrazy z życia Karola Wojtyły, jego rodziny oraz przyjaciół z czasów studenckich i teatralnych.

Po opuszczeniu mieszkania seniorzy odbyli spacer wzdłuż bulwarów wiślanych oraz budynków Salezjańskiej Organizacji Sportowej, które wybudowali księża salezja-nie z myślą o dzieciach i młodzieży. Dotarli do obiektu

„Wioski Świata – Park Edukacji Globalnej”, którym zajmu-je się Salezjański Wolontariat Misyjny „Młodzi Światu”. Ma on na celu prowadzenie działalności wychowawczej wśród młodzieży, w tym także działalności misyjnej. Park ten zaj-muje powierzchnię 2 ha i jest jak gdyby ogromną mapą, na której zbudowano osady, obrazujące życie na różnych kontynentach, domy, w których żyją ludzie, ich wyposaże-nie, zwierzęta, zwyczaje ludzi z odległych zakątków świata. Przedstawiono wiele ciekawych eksponatów, pochodzących z odległych stron, oraz mapy. Wszystko to pozwala poczuć odmienną rzeczywistość i kształtować w sobie postawę em-patii i chęć współpracy. Słuchacze Uniwersytetu Trzeciego Wieku obejrzeniem tego parku zakończyli swoją wycieczkę po pięknych Dębnikach.

104

Uniwersytet Trzeciego Wieku

105Vita Academica 2019 nr 2–3 (99–100)

recenzjeSłowo, obraz, dźwięk w mszach świętych z udziałem dzieci, red. ks. Henryk Sławiński, ks. Wiesław Przyczyna, Kraków 2019

Dyrektorium o mszach świętych z udziałem dzieci, przygotowane przez Kongrega-cję Kultu Bożego, a zatwierdzone przez papieża Pawła VI 22 października 1973 r., stwierdza, że wszystko, co zostało zawarte w tym dokumencie, „zmierza do tego, aby dzieci, uczestnicząc we Mszy św., mogły bez przeszkód i z radością iść razem na spotkanie z Chrystusem i razem z Nim stać przed Ojcem. Formowane przez świa-dome i czynne uczestnictwo w eucharystycznej ofierze i uczcie, niech stale się uczą lepiej głosić Chrystusa w domu i poza domem, w rodzinie i wśród rówieśników, żyjąc wiarą, «która działa przez miłość» (Gal 5, 6)” (DMD 55). Prezentowana publikacja nakreśla problemy, z jakimi spotykają się duszpasterze, którzy odprawiają msze dla dzieci. Może to być msza dla dorosłych z udziałem dzieci albo msza dla dzieci z nie-wielkim udziałem dorosłych. Rozwój współczesnych środków techniki sprawia, że są obecne podczas liturgii nowoczesne środki multimedialne, co stwarza podstawę do dyskusji, czy i w jakim celu powinny być one używane. Przedstawione artyku-ły, w których wypowiedzieli się specjaliści z dziedziny teologii, a także psycholodzy, pedagodzy i językoznawcy, prezentują kwestie współczesnego kontekstu, celebracji i homilii w mszach świętych z udziałem dzieci. Środki werbalne, wizualne, dźwię-kowe stosowane podczas mszy dla dzieci mają sprawić, aby spełniło się pragnienie Pana Jezusa, by pozwalać dzieciom i nie zabraniać przychodzić do Niego, ponieważ do takich należy Królestwo Boże.

Renata Dulian

Słownik biograficzny księży diecezji sandomierskiej XIX–XX w., red. ks. Bogdan Stanaszek, ks. Ryszard Nowakowski, ks. Piotr Tylec, Sandomierz 2019

Ukazał się 4 tom słownika prezentującego biogramy kapłanów posługujących na te-renie diecezji sandomierskiej w XIX–XX w. Autorami Słownika biograficznego księży diecezji sandomierskiej XIX–XX w. są: ks. prof. dr hab. Bogdan Stanaszek, ks. Ryszard Nowakowski i ks. dr Piotr Tylec. Tom zawiera biogramy duchownych, których na-zwiska rozpoczynają na literę od S–Ż, a także życiorysy biskupów sandomierskich oraz uzupełnienia do poprzednich tomów.

W ten sposób ukończono edycję całego Słownika biograficznego, którego 1 tom ukazał się w roku 2014.

Dzięki tej publikacji diecezja sandomierska jest jedną z nielicznych w Polsce, która posiada słownik biograficzny księży przynależnych do niej w okresie 200 lat jej ist-nienia. Słownik ma duże znaczenie dla badań nad przeszłością Kościoła w Polsce i dziejami regionu świętokrzyskiego. Cztery tomy, liczące łącznie 1180 stron, obej-mują blisko 1911 biogramów i 982 fotografie zmarłych księży diecezji sandomier-skiej. Oprócz danych biograficznych Słownik zawiera również informacje o dzia-łalności kościelnej, społecznej, patriotycznej i naukowej księży. Wydanie pozycji wpisuje się w obchody 200-lecia diecezji sandomierskiej, utworzonej w 1818 r. oraz 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości.

Słownik ukazał się w ramach serii wydawniczej: „Prace Katedry Historii XIX–XX w. Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie”. Projekt realizowany był przy wsparciu finansowym przyznanym UPJPII przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w Polsce na utrzymanie potencjału badawczego. Wydawcą 4 tomu Słownika jest Wydawnictwo Diecezjalne i Dru-karnia w Sandomierzu oraz Wydawnictwo Naukowe UPJPII.

10-lecie chórów jednorodnych UPJPII 30-lecie chóru Psalmodia · 2020-04-23 · 16. Festiwalu...

Documents

Transcript of 10-lecie chórów jednorodnych UPJPII 30-lecie chóru Psalmodia · 2020-04-23 · 16. Festiwalu...