S³u¿ba wojskowa pe³niona jest z dobrowolnego wyboru obywate-la, jako s³u¿ba czynna (sta³a, kontraktowa lub kandydacka) albo s³u¿ba w ramach Narodowych Si³ Rezerwowych. W Si³ach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej s³u¿¹ wy³¹cznie ¿o³nierze zawodowi.

¯o³nierzem zawodowym mo¿e byæ obywatel polski, o nieposzla-kowanej opinii, którego wiernoœæ dla Rzeczypospolitej Polskiej nie ulega w¹tpliwoœci, posiadaj¹cy odpowiednie kwalifikacje oraz zdolnoœæ fizyczn¹ i psychiczn¹ do zawodowej s³u¿by wojskowej. S³u¿ba zawodowa wymaga zdyscyplinowania, lojalnoœci i poœwiêce-nia. Pañstwo zapewnia ¿o³nierzom zawodowym godne warunki ¿ycia, umo¿liwiaj¹ce oddanie siê s³u¿bie, rekompensuj¹c trud, ograni-czenia i wyrzeczenia zwi¹zane z pe³nieniem s³u¿by wojskowej.

Zgodnie z konstytucyjn¹ zasad¹ równoœci obywateli ¿o³nierzem zawodowym mo¿e byæ zarówno kobieta, jak i mê¿czyzna. Zasady po-wo³ywania, przebiegu i zwalniania ze s³u¿by wojskowej przyznaj¹ jednakowe prawa oraz nak³adaj¹ takie same obowi¹zki na kobiety i mê¿czyzn. Kadra zawodowa Si³ Zbrojnych RP dzieli siê na korpusy ofi-cerów, podoficerów i szeregowych zawodowych. ¯o³nierze zawodo-wi pe³ni¹ zawodow¹ s³u¿bê wojskow¹ jako s³u¿bê sta³¹ (na czas nieokreœlony) lub kontraktow¹ (na czas okreœlony w zawieranym kontrakcie). Powo³anie do zawodowej s³u¿by wojskowej nastêpuje na podstawie dobrowolnego zg³oszenia do jej pe³nienia.

Zasady powo³ywania, przebiegu zawodowej s³u¿by wojskowej, a tak¿e podstawowe uprawnienia i obowi¹zki s³u¿bowe, uposa¿enie, publiczna dzia³alnoœæ ¿o³nierzy zawodowych oraz zasady zwolnie-nia z zawodowej s³u¿by wojskowej okreœlone s¹ w ustawie z dnia 11 wrzeœnia 2003 r. o s³u¿bie wojskowej ¿o³nierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892 z późn. zm.).

S£U¯BA ZAWODOWAS£U¯BA ZAWODOWA

Do zawodowej s³u¿by wojskowej mo¿e byæ powo³any:

- w korpusie oficerów zawodowych - ¿o³nierz mianowany na stopieñ wojskowy podporucznika (podporucznika marynar-ki) albo oficer rezerwy, je¿eli spe³niaj¹ wymogi okreœlone w ustawie z dnia 11 wrzeœnia 2003 roku o s³u¿bie wojskowej ¿o³nierzy zawodowych - w tym wymóg ukoñczenia szko³y wy¿szej, przy czym absolwenci studiów stacjonarnych uczelni wojsko-wych powo³ywani s¹ do s³u¿by sta³ej (na czas nieokreœlony),

- w korpusie podoficerów zawodowych - ¿o³nierz mianowany na stopieñ wojskowy kaprala (mata) lub podoficer rezerwy, je¿eli spe³niaj¹ wymogi okreœlone w ustawie z dnia 11 wrzeœnia 2003 roku o s³u¿bie wojskowej ¿o³nierzy zawodowych - w tym wymóg ukoñczenia szko³y œredniej,

- w korpusie szeregowych zawodowych - ¿o³nierz rezer-wy, który odby³ w pe³nym wymiarze zasadnicz¹ s³u¿bê woj-skow¹, ¿o³nierz nadterminowej zasadniczej s³u¿by woj-skowej i zasadniczej s³u¿by wojskowej, je¿eli spe³niaj¹ wymogi okreœlone w ustawie z dnia 11 wrzeœnia 2003 roku o s³u¿bie wojskowej ¿o³nierzy zawodowych - w tym wymóg ukoñ-czenia gimnazjum.

WOJSKA L¥DOWE Wojska L¹dowe przeznaczone s¹ do zapewnienia obrony tery-

torium pañstwa i odparcia agresji l¹dowo - powietrzno - morskiej

w ramach przeciwstawienia siê ka¿dej formie zagro¿enia militar-

nego Rzeczypospolitej Polskiej.

Wojska L¹dowe, zgodnie z wymogami wspó³czesnego oraz perspek-

tywicznego pola walki, wyposa¿one i przygotowywane s¹ do wykony-

wania najwa¿niejszych zadañ operacyjno - taktycznych w ka¿dych

warunkach bojowych, przede wszystkim do prowadzenia dzia³añ

bojowych we wspó³dzia³aniu z innymi rodzajami wojsk i przy wyko-

rzystaniu najnowoczeœniejszych technik w sieciocentrycznym polu

walki. Dysponuj¹c du¿¹ si³¹ ognia, manewrowoœci¹, ruchliwoœci¹

i odpornoœci¹ na uderzenia przeciwnika, stanowi¹ trzon Si³

Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej

(2/3 stanu osobowego).

WOJSKA L¥DOWE

Dowództwo Wojsk L¹dowych jest odpowiedzialne za przygotowanie

i wyszkolenie ¿o³nierzy do wykonywania zadañ Si³ Zbroj-

nych RP w okresie pokoju oraz zewnêtrznego zagro¿enia bez-

pieczeñstwa pañstwa. W sk³adzie Wojsk L¹dowych funkcjonuj¹

odpowiednie organy dowodzenia, zwi¹zki taktyczne (ZT), oddzia-

³y i pododdzia³y zmechanizowane, pancerne, aeromobilne, arty-

lerii, in¿ynieryjne oraz inne modu³y specjalistyczne wsparcia

i zabezpieczenia. Zasadniczy potencja³ Wojsk L¹dowych to bryga-

dy ogólnowojskowe (zmechanizowane, pancerne, aeromobilne, obro-

ny wybrze¿a i strzelców podhalañskich). Ponadto, w ramach si³

wsparcia bojowego oraz jednostek specjalistycznych, w sk³adzie

Wojsk L¹dowych wystêpuj¹ jednostki (brygady, pu³ki i bataliony)

rozpoznawcze, œmig³owców bojowych, artylerii, artylerii przeciw-

pancernej, saperów, przeciwlotnicze, in¿ynieryjne oraz chemiczne

i logistyczne.

Wojska L¹dowe uczestnicz¹ w reali-

zacji zadañ wynikaj¹cych z miêdzyna-

rodowych zobowi¹zañ Polski, zwi¹za-

nych z zapewnieniem bezpieczeñstwa

miêdzynarodowego, w tym pe³nieniem

misji pokojowych i humanitarnych,

a tak¿e w akcjach zwi¹zanych z likwi-

dacj¹ klêsk ¿ywio³owych. Ze struktur

Wojsk L¹dowych wydzielane s¹ zasadnicze

kontyngenty bojowe i zabezpieczaj¹ce,

pe³ni¹ce s³u¿bê poza granicami pañstwa

w Polskich Kontyngentach Wojskowych.

SI£Y POWIETRZNESI£Y POWIETRZNE

Si³y Powietrzne s¹ rodzajem Si³ Zbrojnych, przeznaczo-

nym do utrzymania odpowiedniego stopnia kontroli, a w ra-

zie potrzeby do obrony przestrzeni powietrznej kraju. Funk-

cjonuj¹ w ramach narodowego systemu obrony, który jest

zintegrowany z systemem sojuszniczym oraz z w³aœciwymi

europejskimi systemami cywilno-wojskowymi.

Si³y Powietrzne, które pos³uguj¹ siê najnowoczeœniejszym sprzêtem

lotniczym, rakietowym i radarowym, sk³adaj¹ siê z:

- Wojsk Lotniczych,

- Wojsk Przeciwlotniczych Obrony Powietrznej,

- Wojsk Radiotechnicznych.

S³u¿¹c w Si³ach Powietrznych mo¿na zdobyæ umiejêtnoœci pilo-

towania nowoczesnych samolotów, zarówno bojowych jak i transpor-

towych oraz œmig³owców. Osoby interesuj¹ce siê elektronik¹ mog¹

nauczyæ siê obs³ugi zestawów radarowych najnowszych generacji

oraz zaawansowanych technologicznie urz¹dzeñ walki elektronicz-

nej. Dla osób interesuj¹cych siê technik¹ rakietow¹ Si³y Po-

wietrzne maj¹ propozycje s³u¿by w jednostkach przeciwlotniczych.

¯o³nierze Si³ Powietrznych pe³ni¹ s³u¿bê zarówno w kraju,

jak i poza jego granicami. Dotychczas SP bra³y udzia³ w ochro-

nie przestrzeni powietrznej pañstw ba³tyckich w ramach misji

,,Air Policing". Piloci samolotów transportowych typu CASA-295M

zaopatruj¹ polskich ¿o³nierzy w Afganistanie. Natomiast pilo-

ci samolotów i œmig³owców lotnictwa specjalnego przewo¿¹ wa¿ne

osoby w pañstwie (VIP) na terytorium kraju i poza jego granice

(np. do USA czy Ameryki Po³udniowej).

Marynarka Wojenna jest rodzajem si³ zbrojnych, przeznaczonym

do obrony morskiej granicy pañstwowej, ochrony ¿eglugi i interesów

w polskich obszarach morskich oraz obrony wybrze¿a. Ponadto wspiera

Stra¿ Graniczn¹ w ochronie morskiej granicy pañstwowej i polskiej

strefy ekonomicznej, bierze udzia³ w ratowaniu ¿ycia w polskiej stre-

fie ratownictwa oraz ratownictwie za³óg samolotów - poszukiwanie

i ratownictwo (Search and Rescue).

Organem odpowiedzialnym za funkcjonowanie Marynarki Wojen-

nej jest Dowództwo Marynarki Wojennej (DMW) z siedzib¹ w Gdyni.

Wydzielone jednostki Marynarki Wojennej mog¹ uczestniczyæ

w operacjach sojuszniczych poza granicami RP.

Marynarka Wojenna jest rodzajem si³ zbrojnych, przeznaczonym

do obrony morskiej granicy pañstwowej, ochrony ¿eglugi i interesów

w polskich obszarach morskich oraz obrony wybrze¿a. Ponadto wspiera

Stra¿ Graniczn¹ w ochronie morskiej granicy pañstwowej i polskiej

strefy ekonomicznej, bierze udzia³ w ratowaniu ¿ycia w polskiej stre-

fie ratownictwa oraz ratownictwie za³óg samolotów - poszukiwanie

i ratownictwo (Search and Rescue).

Organem odpowiedzialnym za funkcjonowanie Marynarki Wojen-

nej jest Dowództwo Marynarki Wojennej (DMW) z siedzib¹ w Gdyni.

Wydzielone jednostki Marynarki Wojennej mog¹ uczestniczyæ

w operacjach sojuszniczych poza granicami RP.

MARYNARKA WOJENNAMARYNARKA WOJENNA

Od chwili wejœcia Polski do Sojuszu Pó³nocnoatlan-tyckiego Marynarka Wojenna RP uczestniczy³a w po-nad 300 miêdzynarodowych æwiczeniach prowadzonych na morzu, powietrzu oraz l¹dzie. Organizacja i udzia³ w najwiêkszych na Ba³tyku manewrach i æwiczeniach jest obecnie sta³ym elementem miêdzynarodowych przedsiêwziêæ Marynarki Wojennej (m.in.: ,,Baltops", ,,Open Spirit", manewry

- ,,Passe", ,,Active Endeavour").

WOJSKA SPECJALNEWOJSKA SPECJALNE

Wojska Specjalne s¹ rodzajem Si³ Zbrojnych przeznaczonym

do prowadzenia dzia³añ w warunkach i sytuacjach, kiedy u¿ycie si³

konwencjonalnych nie jest mo¿liwe lub nie jest wskazane z przy-

czyn polityczno-militarnych, operacyjnych albo technicznych.

Wojska Specjalne realizuj¹ swoje zadania przy wykorzysta-

niu specjalistów, sprzêtu, technik bojowych, sposobów dzia³ania

i procedur nie bêd¹cych w standardowym u¿yciu innych rodzajów

Si³ Zbrojnych.

Wojska Specjalne to samodzielne oddzia³y z³o¿one z ¿o³nie-

rzy wybranych w procesie wielostopniowej selekcji, wyszkolonych

w stosowaniu niekonwencjonalnych technik walki, wyposa¿onych

i przygotowanych do dzia³añ w niewielkich grupach w œrodo-

wisku najwy¿szego ryzyka, w ka¿dych warunkach terenowych

i klimatycznych.

Z racji wykonywanych zadañ, ¿o³nierzami Wojsk Specjalnych

mog¹ zostaæ jedynie osoby charakteryzuj¹ce siê wyj¹tkow¹

niez³omnoœci¹, hartem ducha oraz ponadprzeciêtn¹ odpornoœci¹

fizyczn¹ i psychiczn¹.

¯ANDARMERIA WOJSKOWA¯ANDARMERIA WOJSKOWA ¯andarmeria Wojskowa jest wyodrêbnion¹ i wyspe-

cjalizowan¹ s³u¿b¹ wchodz¹c¹ w sk³ad Si³ Zbroj-

nych Rzeczypospolitej Polskiej, która realizuje

zadania policyjne w Si³ach Zbrojnych RP. Przezna-

czona jest do zapewniania przestrzegania dyscy-

pliny wojskowej oraz ochrony porz¹dku publicznego

na terenach i obiektach jednostek wojskowych oraz

w miejscach publicznych.

O atrakcyjnoœci s³u¿by w ¯andarmerii Wojskowej

decyduje fakt, i¿ ³¹czy ona w sobie zarówno policyjne,

jak i wojskowe formy dzia³ania. S³u¿¹c w ¯andar-

merii Wojskowej mo¿na realizowaæ zadania prewencyjne

oraz specjalistyczne, w tym dochodzeniowo - œledcze,

techniki kryminalistycznej, kontroli ruchu drogowego,

ochrony osobistej.

¯andarmeriê Wojskow¹ tworz¹: Komenda G³ówna ¯an-

darmerii Wojskowej, terenowe jednostki organizacyjne

¯andarmerii Wojskowej (oddzia³y, wydzia³y i placówki)

oraz specjalistyczne jednostki organizacyjne ¯andar-

merii Wojskowej, w tym Oddzia³y Specjalne ¯andarmerii

Wojskowej w Warszawie, Gliwicach i Miñsku Mazowieckim

oraz Centrum Szkolenia ¯andarmerii Wojskowej.

¯andarmeria Wojskowa jest wyodrêbnion¹ i wyspe-

cjalizowan¹ s³u¿b¹ wchodz¹c¹ w sk³ad Si³ Zbroj-

nych Rzeczypospolitej Polskiej, która realizuje

zadania policyjne w Si³ach Zbrojnych RP. Przezna-

czona jest do zapewniania przestrzegania dyscy-

pliny wojskowej oraz ochrony porz¹dku publicznego

na terenach i obiektach jednostek wojskowych oraz

w miejscach publicznych.

O atrakcyjnoœci s³u¿by w ¯andarmerii Wojskowej

decyduje fakt, i¿ ³¹czy ona w sobie zarówno policyjne,

jak i wojskowe formy dzia³ania. S³u¿¹c w ¯andar-

merii Wojskowej mo¿na realizowaæ zadania prewencyjne

oraz specjalistyczne, w tym dochodzeniowo - œledcze,

techniki kryminalistycznej, kontroli ruchu drogowego,

ochrony osobistej.

¯andarmeriê Wojskow¹ tworz¹: Komenda G³ówna ¯an-

darmerii Wojskowej, terenowe jednostki organizacyjne

¯andarmerii Wojskowej (oddzia³y, wydzia³y i placówki)

oraz specjalistyczne jednostki organizacyjne ¯andar-

merii Wojskowej, w tym Oddzia³y Specjalne ¯andarmerii

Wojskowej w Warszawie, Gliwicach i Miñsku Mazowieckim

oraz Centrum Szkolenia ¯andarmerii Wojskowej.

MISJE

Si³y Zbrojne RP uczestnicz¹ w misjach miêdzynarodowych

od 1953 r. Do dnia dzisiejszego w 71 operacjach poza grani-

cami pañstwa uczestniczy³o ponad 84 tysi¹ce ¿o³nierzy

i pracowników wojska. Pocz¹tkowo braliœmy udzia³ w tradycyj-

nych operacjach pokojowych, polegaj¹cych g³ównie na monitoro-

waniu rozdzielenia skonfliktowanych stron po ustaniu dzia³añ

zbrojnych. Nasze zaanga¿owanie nie stanowi³o wówczas trwa³ego

elementu narodowej polityki bezpieczeñstwa, zaœ zasady u¿ycia

SZ RP w misjach rozwijano doraźnie, dostosowuj¹c je do wymogów

danej operacji.

W latach 1953 - 1973 polski personel wojskowy i cywilny

uczestniczy³ w pracach Komisji Nadzorczej Pañstw Neutralnych

w Korei (nadal kierujemy do KNPN 2 swoich przedstawicieli),

Miêdzynarodowych Komisji Nadzoru i Kontroli w Indochinach oraz

Miêdzynarodowej Grupy Obserwatorów w Nigerii.

MISJE

£¹cznie w pierwszych trzydziestu piêciu latach (1953-1988) za-

anga¿owania poza granicami kraju Polacy brali udzia³ w 7 inicja-

tywach miêdzynarodowych: 4 komisjach rozjemczych i 3 operacjach

pokojowych, w których uczestniczy³o blisko 17 tysiêcy osób.

Historyczne przemiany roku 1989 znacz¹co wp³ynê³y na polskie

zaanga¿owanie wojskowe poza granicami kraju. Doceniono rolê misji

miêdzynarodowych w systemie obronnoœci pañstwa i okreœlono ich

miejsce w narodowej strategii bezpieczeñstwa, rozwiniêto system

prawny i organizacyjny, w tym procedury decyzyjne i generacji

si³. W latach 1989-2009 czterokrotnie wzros³a liczba personelu

uczestnicz¹cego w misjach: 67 tysiêcy ¿o³nierzy i pracowników woj-

ska pe³ni³o s³u¿bê w 64 operacjach: 30 operacjach pokojowych ONZ,

13 operacjach sojuszniczych, 9 misjach obserwacyjnych OBWE, 6 mi-

sjach unijnych oraz w 6 operacjach koalicji miêdzynarodowych.

Do 1995 r. Polska uczestniczy³a wy³¹cznie w dzia³aniach kie-

rowanych przez ONZ, a polskie kontyngenty wykonywa³y g³ównie

zadania logistyczne. W wyniku nowej identyfikacji roli i miejsca

misji miêdzynarodowych w polityce bezpieczeñstwa, od po³owy lat

dziewiêædziesi¹tych XX wieku Wojsko Polskie rozszerzy³o zakres

swoich zadañ w operacjach poza granicami kraju. Zmiany jakoœciowe

zapocz¹tkowa³ udzia³ kontyngentu wojskowego w operacji ,,Pustyn-

na Burza" w Zatoce Perskiej w latach 1990-1991 (pierwsza operacja

z udzia³em SZ RP, prowadzona przez doraźn¹ koalicjê pañstw

z mandatu Rady Bezpieczeñstwa ONZ). W roku 1992 Polska po raz

pierwszy wydzieli³a batalion operacyjny do udzia³u w operacji

si³ pokojowych ONZ w b. Jugos³awii (operacja UNPROFOR).

Prawdziwym prze³omem sta³o siê skierowanie regularnej jed-

nostki WP do operacji prowadzonej z mandatu ONZ przez NATO.

Nie bêd¹c jeszcze cz³onkiem Sojuszu, Polska z pocz¹tkiem 1996 r.

wydzieli³a kontyngent wojskowy do Si³ Implementacyjnych IFOR

w Boœni i Hercegowinie, przekszta³conych nastêpnie w Si³y Sta-

bilizuj¹ce SFOR. By³ to pierwszy udzia³ naszych ¿o³nierzy

w dzia³aniach wymuszania pokoju.

Nowe uwarunkowania polityczno-militarne, zw³aszcza uzyska-

nie cz³onkostwa w NATO i Unii Europejskiej, wzrost zagro¿enia

terroryzmem, jak równie¿ korzyœci natury wojskowej przyczyni³y

siê do stopniowego przewartoœciowywania polskiego zaanga¿owania

w misjach. Zmniejszy³ siê nasz udzia³ w operacjach prowadzonych

przez ONZ, wzrós³ zaœ udzia³ w misjach dowodzonych przez NATO

oraz w operacjach doraźnych koalicji miêdzynarodowych, prowa-

dzonych w celu wymuszenia pokoju w rejonach o najwy¿szym jego

zagro¿eniu.

Wyrazem podjêcia nowych wyzwañ w obszarze bezpieczeñstwa

by³o wydzielenie w 2002 r. kontyngentu do antyterrorystycznej

operacji ,,Enduring Freedom", prowadzonej przez miêdzynarodow¹

koalicjê w Afganistanie. W 2004 r. rozszerzyliœmy nasze za-

anga¿owanie w tym kraju o wydzielenie komponentu do sojusz-

niczej operacji prowadzonej przez si³y ISAF. Obecnie udzia³

w tej w³aœnie operacji stanowi priorytet polskiego wojskowego

zaanga¿owania w misjach miêdzynarodowych.

Wielkim wyzwaniem dla Si³ Zbrojnych RP sta³ siê udzia³

w 2003 r. w operacji ,,Iraqi Freedom", w ramach której pañstwa

sprzymierzone prowadzi³y dzia³ania zbrojne w Iraku. We wrzeœniu

2003 r. Polska podjê³a siê wielozadaniowej misji stabilizacyjnej

w tym kraju. Powierzenie stronie polskiej dowodzenia Stref¹

Centrum-Po³udnie w ramach Miêdzynarodowych Si³ Stabilizacyj-

nych w Iraku by³o do 2008 r., tj. do wycofania polskiego kon-

tyngentu, najbardziej odpowiedzialnym zadaniem w ca³ej historii

udzia³u naszych Si³ Zbrojnych w misjach miêdzynarodowych.

W roku 2003 Si³y Zbrojne RP zapocz¹tkowa³y swój udzia³ w opera-cjach kierowanych przez Uniê Europejsk¹. Pierwsz¹ misj¹ pod unijn¹ flag¹, w której uczestniczy³ polski kontyngent wojskowy, by³a ope-

racja ,,Concordia" w By³ej Jugos³owiañskiej Republice Macedonii.

Obecnie zaanga¿owanie si³ zbrojnych w miêdzynarodowych opera-cjach wojskowych stanowi, obok obrony narodowej, g³ówny element narodowych strategii bezpieczeñstwa. Wspó³czesne operacje to dzia-³ania kompleksowe, uwzglêdniaj¹ce znaczenie i wp³yw ró¿norodnych czynników politycznych, militarnych, ekonomicznych i spo³ecz-nych. W coraz wiêkszym stopniu operacje miêdzynarodowe stanowi¹ reakcjê na konflikty wewn¹trzpañstwowe oraz na sytuacje masowe-go ³amania praw cz³owieka. Obserwujemy tak¿e rozwój interwencji wzglêdem pañstw represyjnych, podejmowanych w imiê demokracji i rz¹dów prawa. Dzisiejsze operacje wpisuj¹ siê w szersze dzia³ania ,,prorozwojowe", w ramach których instrumenty wojskowe i cywilne s¹ stosowane równolegle na ka¿dym etapie przywracania i utrzyma- nia pokoju i bezpieczeñstwa, jak równie¿ podczas dzia³añ prewen-

cyjnych czy postkonfliktowych.

Obecnie Polska uczestniczy w 14 operacjach miêdzynarodowych (w tym z udzia³em polskich obserwatorów wojskowych w ONZ) pro-wadzonych pod egid¹ ONZ, NATO oraz UE. S³u¿bê w nich pe³ni

ok. 3500 ¿o³nierzy i pracowników wojska.

W listopadzie i grudniu 2009 roku wycofane zosta³y trzy kontyngenty wojskowe wydzielane do operacji ONZ: PKW UNDOF na Wzgórzach Golan (334 ¿o³nierzy i pracowników wojska), PKW UNIFIL w Libanie (445), PKW MINURCAT w Cza-dzie i Republice Œrodkowoafrykañskiej (310). Jest to w g³ów- nej mierze rezultatem racjonalizacji udzia³u Polski w operacjach

miêdzynarodowych w dobie kryzysu finansowego.

W operacjach sojuszniczych w 2010 roku uczestnicz¹ 4 kontyn-genty: PKW w si³ach ISAF w Afganistanie (do 2000 osób oraz 200 ¿o³nierzy w odwodzie w kraju), PKW w si³ach KFOR w Koso-wie (ok. 300 ¿o³nierzy), PKW w Misji Szkoleniowej NATO w Iraku (kilkunastu ¿o³nierzy) oraz PKW w misji pod egid¹ UE w Boœni i Hercegowinie (oko³o 220).

Najwiêksz¹ i najwa¿niejsz¹ misj¹ Si³ Zbrojnych RP w 2010 pozostaje ope-racja NATO w Afganistanie. Polska stara siê nadaæ swojemu zaanga¿owa- niu w Afganistanie komplekso-wy charakter - nadrzêdnym celem naszych dzia³añ jest nadzór nad bezpieczeñstwem i wsparcie stabi-lizacji oraz odbudowy Afganista-nu. St¹d, obok zadañ œciœle woj-skowych, anga¿ujemy siê znacz¹co

w pomoc rozwojow¹.

Doraźnie SZ RP wydzielaj¹ kon-tyngenty wojskowe do morskiej operacji sojuszniczej ,,Active Endeavour" na Morzu Œródziemnym oraz sojuszniczej operacji nadzo-ru przestrzeni powietrznej Esto-nii, Litwy i £otwy - operacja ,,Air Policing" (udzia³ w tych misjach odbywa siê w oparciu o rotacje z innymi kontyngentami sojuszni-czymi i w 2010 r. po raz trzeci polscy piloci bêd¹ strzegli nieba w krajach nadba³tyckich).

EUROPEJSKA POLITYKA BEZPIECZEÑSTWA

I OBRONY

EUROPEJSKA POLITYKA BEZPIECZEÑSTWA

I OBRONY

Uczestnicz¹c w realizacji Europejskiej

Polityki Bezpieczeñstwa i Obrony Polska

wydziela kontyngent wojskowy do opera-

cji ,,Althea", prowadzonej przez si³y UE

w Boœni i Hercegowinie (162 ¿o³nierzy) oraz

14 obserwatorów wojskowych do Misji Ob-

serwacyjnej UE w Gruzji.

Polska anga¿uje siê w dzia³ania UE, maj¹c

na celu rozwój zdolnoœci wojskowych. Uczest-

niczymy w procesie tworzenia Grup Bojowych

UE. Wraz z Litw¹, £otw¹, Niemcami i S³owa-

cj¹, tworzymy Grupê, która uzyska gotowoœæ

operacyjn¹ w 2010 r.; trzy lata później,

gotowoœæ operacyjn¹ uzyska Grupa z³o¿ona

z pañstw Trójk¹ta Weimarskiego (w obu przy-

padkach Polska pe³niæ bêdzie rolê pañstwa

ramowego). Po roku 2015 Polska uczestniczyæ

bêdzie równie¿ w Grupie Bojowej z³o¿onej

z pañstw Grupy Wyszehradzkiej. Ponadto

Polska jest zaanga¿owana w prace Europej-

skiej Agencji Obrony (EDA) - jest jednym

z g³ównych kontrybutorów finansowych

kilku istotnych programów badawczych,

prowadzonych przez Agencjê, m.in. dot.

force protection.

CZ£ONKOSTWO W NATOCZ£ONKOSTWO W NATO

Rzeczpospolita Polska wesz³a do grona pañstw cz³onkow-

skich Sojuszu Pó³nocnoatlantyckiego 12 marca 1999 r. G³ównym

kierunkiem przebudowy wszystkich rodzajów Si³ Zbrojnych RP

jest uzyskanie mo¿liwoœci wspó³dzia³ania z si³ami zbrojnymi

pañstw NATO w realizacji pe³nego spektrum misji Sojuszu.

Polska zwiêksza swoje mo¿liwoœci dzia³ania zarówno na potrze-

by sojuszniczej obrony kolektywnej w ramach Art. 5, jak rów-

nie¿ na potrzeby operacji ekspedycyjnych w ramach reagowania

kryzysowego.

Wa¿nym elementem procesu zwiêkszania interoperacyjnoœci

z si³ami pañstw sojuszniczych jest postêpuj¹cy proces moder-

nizacji uzbrojenia i wyposa¿enia Si³ Zbrojnych RP. Proces

ten obejmuje wiele programów dostosowawczych, we wszystkich

rodzajach si³ zbrojnych. Jego za³o¿enia bazuj¹ na tzw. Celach

Si³ Zbrojnych, cyklicznie uzgadnianych z Sojuszem w ramach

procesu planowania obronnego NATO. Priorytetowo traktowane

s¹ systemy ³¹cznoœci i dowodzenia, œrodki rozpoznania i wal-

ki radioelektronicznej, systemy obrony przeciwlotniczej oraz

systemy obrony przeciwpancernej. Sojusz wspiera Polskê w re-

alizacji tych przedsiêwziêæ, zarówno na poziomie koncepcyjnym,

jak równie¿ poprzez realizacjê konkretnych inwestycji w in-

frastrukturê obronn¹ (program NSIP).

Polska aktywnie uczestniczy w operacjach sojuszniczych.

Dotyczy to szczególnie najwa¿niejszej dla Sojuszu operacji

ISAF w Afganistanie, ale tak¿e misji KFOR w Kosowie, operacji

Active Endeavour na Morzu Œródziemnym, misji Air Policing

nad terytorium pañstw ba³tyckich, a tak¿e misji szkoleniowej

NTM-I w Iraku. Polscy ¿o³nierze oraz pracownicy cywilni pe³-

ni¹ tak¿e obowi¹zki w Kwaterze G³ównej NATO w Brukseli, So-

juszniczym Dowództwie Operacyjnym (ACO) i Sojuszniczym Dowódz-

twie ds. Transformacji (ACT), Centrum Szkolenia Si³ Po³¹czo-

nych NATO (JTFC) w Bydgoszczy oraz innych strukturach NATO

i dowództwach wielonarodowych.

Rzeczpospolita Polska wesz³a do grona pañstw cz³onkow-

skich Sojuszu Pó³nocnoatlantyckiego 12 marca 1999 r. G³ównym

kierunkiem przebudowy wszystkich rodzajów Si³ Zbrojnych RP

jest uzyskanie mo¿liwoœci wspó³dzia³ania z si³ami zbrojnymi

pañstw NATO w realizacji pe³nego spektrum misji Sojuszu.

Polska zwiêksza swoje mo¿liwoœci dzia³ania zarówno na potrze-

by sojuszniczej obrony kolektywnej w ramach Art. 5, jak rów-

nie¿ na potrzeby operacji ekspedycyjnych w ramach reagowania

kryzysowego.

Wa¿nym elementem procesu zwiêkszania interoperacyjnoœci

z si³ami pañstw sojuszniczych jest postêpuj¹cy proces moder-

nizacji uzbrojenia i wyposa¿enia Si³ Zbrojnych RP. Proces

ten obejmuje wiele programów dostosowawczych, we wszystkich

rodzajach si³ zbrojnych. Jego za³o¿enia bazuj¹ na tzw. Celach

Si³ Zbrojnych, cyklicznie uzgadnianych z Sojuszem w ramach

procesu planowania obronnego NATO. Priorytetowo traktowane

s¹ systemy ³¹cznoœci i dowodzenia, œrodki rozpoznania i wal-

ki radioelektronicznej, systemy obrony przeciwlotniczej oraz

systemy obrony przeciwpancernej. Sojusz wspiera Polskê w re-

alizacji tych przedsiêwziêæ, zarówno na poziomie koncepcyjnym,

jak równie¿ poprzez realizacjê konkretnych inwestycji w in-

frastrukturê obronn¹ (program NSIP).

Polska aktywnie uczestniczy w operacjach sojuszniczych.

Dotyczy to szczególnie najwa¿niejszej dla Sojuszu operacji

ISAF w Afganistanie, ale tak¿e misji KFOR w Kosowie, operacji

Active Endeavour na Morzu Œródziemnym, misji Air Policing

nad terytorium pañstw ba³tyckich, a tak¿e misji szkoleniowej

NTM-I w Iraku. Polscy ¿o³nierze oraz pracownicy cywilni pe³-

ni¹ tak¿e obowi¹zki w Kwaterze G³ównej NATO w Brukseli, So-

juszniczym Dowództwie Operacyjnym (ACO) i Sojuszniczym Dowódz-

twie ds. Transformacji (ACT), Centrum Szkolenia Si³ Po³¹czo-

nych NATO (JTFC) w Bydgoszczy oraz innych strukturach NATO

i dowództwach wielonarodowych.

Materiał promocyjny nieprzeznaczony do sprzedaży.Wydany przez Departament Wychowania i Promocji Obronności MON

www.wojsko-polskie.pl, www.mon.gov.pl

Tekst: Sztab Generalny WP, Dowództwo Operacyjne Sił Zbrojnych,Departament Wojskowych Spraw Zagranicznych,

Departament Polityki Bezpieczeństwa Międzynarodowego,

Zdjęcia: archiwa Ministerstwa Obrony Narodowej,Dowództwo Operacyjne Sił Zbrojnych;

mjr Krzysztof Plażuk, Marian Kluczyński, Piotr Felczykowski,Mariusz Adamski - „Skrzydlata Polska”, Łukasz Pietrzak.

Projekt graficzny: mjr Kamila Abramczyk.

Warszawa, grudzień 2009