„ Oceny szkolne mogą długo ważyć na poczuciu własnej wartości i własnych możliwościach...

„Oceny szkolne mogą długo ważyć na poczuciu własnej wartości i własnych możliwościach człowieka”

Przestrzeganie zasad WSO – zakres wymagań i zaleceń Poradni Psychologiczno –

Pedagogicznej.opracowały:

mgr Magdalena Stelmachmgr Elżbieta Pilch

Rozporządzenie MENiS z dn. 30.04.2007r.

w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania

i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów

i egzaminów w szkołach publicznych.

Co określa WSO?

Wewnątrzszkolny System Oceniania (WSO) określa zasady oceniania, klasyfikowaniai promowania uczniów Zespołu Szkolno-

Przedszkolnego w Libuszy orazprzeprowadzania egzaminów

i sprawdzianów oraz zawiera szczegółowe informacje na temat wystawiania oceny

zachowania.

Na czym polega ocenianie?

To rozpoznawanie przez nauczycieli poziomu i postępów w opanowaniu przez

ucznia wiadomości i umiejętności w stosunku do wymagań edukacyjnych wynikających z podstawy programowej

i realizowanych w szkole programów nauczania uwzględniających tę podstawę

oraz formułowania oceny.

Jaki jest cel oceniania?

1. Poinformowanie ucznia o poziomie jego osiągnięć edukacyjnych i jego zachowaniu oraz postępach w tym zakresie.

2. Pomoc uczniowi w samodzielnym planowaniu swojego rozwoju.

3. Motywowanie ucznia do dalszej pracy.

4. Dostarczenie rodzicom (prawnym opiekunom) i nauczycielom informacji o postępach, trudnościach w uczeniu się, zachowaniu oraz specjalnych uzdolnieniach ucznia.

5. Umożliwienie nauczycielom doskonalenia organizacji i metod pracy dydaktyczno-wychowawczej.

Co obejmuje ocenianie wewnątrzszkolne?

1. Formułowanie przez nauczycieli wymagań edukacyjnych oraz informowanie o nich uczniów i rodziców (prawnych opiekunów).

2.Ustalenie kryteriów oceniania zachowania.


3. Bieżące ocenianie i ustalanie śródrocznych ocen klasyfikacyjnych z obowiązkowych i dodatkowych zajęć edukacyjnych oraz śródrocznej oceny klasyfikacyjnej zachowania, według skali i w formach przyjętych przez szkołę.


4. Ustalanie rocznych ocen klasyfikacyjnych z obowiązkowych i dodatkowych zajęć edukacyjnych oraz rocznej oceny klasyfikacyjnej zachowania.

5. Przeprowadzanie egzaminów klasyfikacyjnych, poprawkowych i komisyjnych.


6. Ustalenie warunków i trybu uzyskania wyższych

niż przewidywane rocznych (semestralnych) ocen klasyfikacyjnych z obowiązkowych i dodatkowych zajęć edukacyjnych oraz rocznej oceny klasyfikacyjnej zachowania.

7. Ustalanie warunków i sposobu przekazywania rodzicom (prawnym opiekunom) informacji o postępach i trudnościach ucznia w nauce.


Jakie są zasady oceniania?

Należy jasno określić cel oceniania.

Kontrola i ocena powinny mieć charakter planowy i systematyczny.

Uczeń jest oceniany w zależności od ilości godzin w rozkładzie tygodniowym

z poszczególnych przedmiotów (minimum 3 oceny przy jednej godzinie

w tygodniu, minimum 5 ocen przy dwóch i więcej godzinach w tygodniu).


Uczniów realizujących program kształcenia specjalnego nauczyciele oceniają uwzględniając ich indywidualne

możliwości intelektualne, zaangażowanie i aktywność w zakresie wykonywanych zadań oraz

osiągane postępy.

Ocena nie może określać jedynie poziomu osiągnięć ucznia, ale także motywować

do dalszej nauki.


Wystawiając oceny należy wziąć pod uwagę: zainteresowanie pracą i zaangażowanie w nią możliwości dziecka wysiłek włożony w pracę sposoby dotarcia do wiedzy samodzielność wykonania zadania poziom umiejętności.



Proces nauczania musi być

zindywidualizowany i wielopoziomowy, aby każdy uczeń miał szansę osiągnięcia sukcesu, który wzbudzi wiarę we własne

możliwości.

Ocena pozytywna stanowi element wzmacniający, który wywołuje u dziecka

chęć podjęcia wysiłku dalszego uczenia się.

Ocena szkolna obiektywnie informuje o sukcesach i niedociągnięciach ucznia.


Ocena powinna być zawsze zaopatrzona w rzeczowy komentarz, zawierający jej

uzasadnienie oraz wskazówki dla ucznia odnośnie jego dalszej pracy.


Oceny są jawne zarówno dla ucznia jak i dla jego rodziców (prawnych opiekunów).

Sprawdzone i ocenione pisemne prace kontrolne, uczeń dostaje do wglądu na

lekcji przedmiotowej.


Rodzice otrzymują do wglądu prace swoich dzieci podczas konsultacji dla

rodziców lub zebrań klasowych.

Prace uczniów należy przechowywać przez okres jednego roku.


Przy ustalaniu ocen z wychowania fizycznego, techniki, muzyki i plastyki należy brać pod

uwagę wysiłek wkładany przez ucznia w wywiązywaniu się z obowiązków

wynikających ze specyfiki tych zajęć.

Wskazane jest stosowanie różnorodnych form oceniania.


W ciągu dnia nauki może być tylko jeden sprawdzian.

W ciągu tygodnia nie powinno być

więcej niż dwie dłuższe prace kontrolne (sprawdziany).


Nauczyciel przygotowujący pracę kontrolną ma obowiązek, z tygodniowym

wyprzedzeniem wpisać swój termin w dzienniku klasowym oraz przestrzegać

ustaleń terminów innych nauczycieli.


Nauczyciel jest zobowiązany na podstawie pisemnej opinii poradni psychologiczno - pedagogicznej lub

innej poradni specjalistycznej, obniżyć wymagania edukacyjne w stosunku do

ucznia, u którego stwierdzono dysleksję, specyficzne trudności w uczeniu się, deficyty rozwojowe,

uniemożliwiające sprostanie wymaganiom edukacyjnym wynikającym

z programu nauczania.

PODSTAWA PRAWNA DZIAŁANIAPORADNI PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNYCH

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad

działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym poradni specjalistycznych

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 września 2008 r.

w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w

publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych

PODSTAWOWE DOKUMENTY WYDAWANE PRZEZ PORADNIE

PSYCHOLOGICZNO - PEDAGOGICZNE

ORZECZENIAOPINIE

RÓŻNICA MIĘDZY OPINIĄ A ORZECZENIEM

KTO OPRACOWUJE?OPINIA ORZECZENIE

● psycholog

● i/lub pedagog

● ewentualnie logopeda

● zespół orzekający:

- dyrektor poradni - psycholog - pedagog - lekarz

CO ZAWIERA?

OPINIA ORZECZENIE

● diagnoza psychologiczno-pedagogiczna

● zalecenia jak pomóc dziecku

● szczegółowa diagnoza: - psychologiczna - pedagogiczna - lekarska

● wskazanie odpowiedniej formy kształcenia

WARTOŚĆ

OPINIA ORZECZENIE

● obligatoryjna ● opiniotwórcza

● obligatoryjna

OGRANICZENIA CZASOWE

OPINIA ORZECZENIE

● brak ograniczeń czasowych (chyba że sama stanowi inaczej)

● wydawane na czas określony

FORMY POMOCY

OPINIA ORZECZENIE

● zajęcia wyrównawcze ● zajęcia korekcyjno-kompensacyjne

● terapia psychologiczna, logopedyczna

● kształcenie specjalne

● indywidualna rewalidacja

● terapia psychologiczna, logopedyczna

WNIOSKODAWCA

OPINIA ORZECZENIE

● wydawana na wniosek rodziców (prawnych opiekunów) ● wymaga zgody rodziców na realizację zaleceń

● wydawana na wniosek rodziców (prawnych opiekunów)

● realizacja następuje na pisemny wniosek rodziców

RODZAJE OPINII WYDAWANYCH PRZEZ PORADNIE

OPINIE W SPRAWIE:● wczesnego wspomagania rozwoju● wcześniejszego przyjęcia do szkoły podstawowej● odroczenia rozpoczęcia spełniania obowiązku szkolnego● pozostawienia ucznia klas I-III szkoły podstawowej na drugi rok

nauki w tej samej klasie● zwolnienia ucznia z nauki drugiego języka● dostosowania wymagań edukacyjnych wynikających z programu nauczania do indywidualnych potrzeb edukacyjnych ucznia● dostosowania warunków i formy sprawdzianu szóstoklasisty, egzaminu gimnazjalnego, egzaminu maturalnego lub

zawodowego● objęcia dziecka pomocą psychologiczno-pedagogiczną

w przedszkolu, szkole lub placówce

CO ZAWIERA OPINIA?

RODZAJE ORZECZEŃ WYDAWANYCH PRZEZ PORADNIE

ORZECZENIA O POTRZEBIE KSZTAŁCENIA SPECJALNEGO DLA DZIECI ● niesłyszących i słabo słyszących● niewidomych i słabo widzących● z niepełnosprawnością ruchową● z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim● z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym● z autyzmem● z więcej niż jedną niepełnosprawnością (z niepełno- sprawnościami sprzężonymi)● z zaburzeniami zachowania● zagrożonych niedostosowaniem społecznym● niedostosowanych społecznie● zagrożonych uzależnieniem

ORZECZENIA O POTRZEBIE NAUCZANIA INDYWIDUALNEGO

● orzeczenia o potrzebie indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego dla dzieci, których stan zdrowia uniemożliwia lub znacznie utrudnia uczęszczanie do szkoły

● orzeczenie o potrzebie nauczania indywidualnego dla dzieci i młodzieży, których stan zdrowia uniemożliwia lub znacznie utrudnia uczęszczanie do szkoły

CO ZAWIERA ORZECZENIE?

UCZNIOWIE O SPECJALNYCH POTRZEBACH EDUKACYJNYCH

W NASZEJ SZKOLE

1. Uczniowie, u których stwierdzono zaburzenia i odchylenia rozwojowe:

- w zakresie możliwości edukacyjnych (30 uczniów), - w zakresie zachowania (1 uczeń).

NA PODSTAWIE OPINII W SPRAWIE:

dostosowania wymagań edukacyjnych wynikających z programu nauczania do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzono zaburzenia i odchylenia rozwojowe uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom.

2. Uczniowie, u których stwierdzono specyficzne trudności w uczeniu się: - dysleksja, dysortografia, dysgrafia (8 uczniów) - dysleksja, dysortografia (6 uczniów) - dysortografia, dysgrafia (3 uczniów) - dysgrafia (2 uczniów)

NA PODSTAWIE OPINII W SPRAWIE:

dostosowania wymagań edukacyjnych wynikających z programu nauczania do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzono specyficzne trudności w uczeniu się uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom oraz dostosowania warunków i formy przeprowadzania sprawdzianu / egzaminu gimnazjalnego do indywidualnych potrzeb psychofizycznych ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się.

3. Uczniowie z upośledzeniem w stopniu lekkim (3

uczniów).

NA PODSTAWIE ORZECZENIA: o potrzebie kształcenia specjalnego z uwagi na upośledzenie w stopniu lekkim

4. Uczeń słabo widzący.

NA PODSTAWIE ORZECZENIA :o potrzebie kształcenia specjalnego dla dzieci słabo widzących

5. Uczeń z autyzmem.

NA PODSTAWIE ORZECZENIA :o potrzebie kształcenia specjalnego z uwagi na autyzm

6. Uczeń z niepełnosprawnościami sprzężonymi.

NA PODSTAWIE ORZECZENIA :o potrzebie kształcenia specjalnego dla ucznia z niepełnosprawnościami sprzężonymi (uszkodzenie słuchu, wada wzroku)orazna podstawie orzeczenia o potrzebie nauczania indywidualnego z uwagi na stan zdrowia utrudniający uczęszczanie do szkoły

7. Uczennica niepełnosprawna ruchowo.

NA PODSTAWIE ORZECZENIA :o potrzebie kształcenia specjalnego z uwagi na niepełnosprawność ruchową

8. Uczennica, której odroczono rozpoczęcie spełniania obowiązku szkolnego

NA PODSTAWIE OPINII W SPRAWIE: odroczenia rozpoczęcia spełniania obowiązku szkolnego z uwagi na niedobory rozwojowe

Uczniowie ci mają prawo do dostosowania wymagań edukacyjnych wynikających z

programu nauczania do ich indywidualnych potrzeb psychofizycznych

i edukacyjnych

na podstawie

ROZPORZĄDZENIA MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJz dnia 30 kwietnia 2007 r.

w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania

sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych(DzU nr 83, poz.562, z późniejszymi zmianami)

Zmiana z 17 listopada 2010 r. wprowadza następujące zapisy w kwestii dostosowania wymagań:

§ 6. 1. Nauczyciel jest obowiązany indywidualizować pracę z uczniem na obowiązkowych i dodatkowych zajęciach edukacyjnych, odpowiednio do potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia.

1a. Nauczyciel jest obowiązany dostosować wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia:1) posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego – na podstawie tego orzeczenia oraz ustaleń zawartych w indywidualnym programie edukacyjno-terapeutycznym, opracowanym dla ucznia […];

2) posiadającego orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania – na podstawie tego orzeczenia oraz ustaleń zawartych w planie działań wspierających, opracowanym dla ucznia […];

3) posiadającego opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej, o specyficznych trudnościach w uczeniu się lub inną opinię poradni – na podstawie tej opinii oraz ustaleń zawartych w planie działań wspierających, opracowanym dla ucznia […];

4) nieposiadającego orzeczenia lub opinii wymienionych w punkcie 1-3, który objęty jest pomocą psychologiczno-pedagogiczną w szkole - na podstawie ustaleń zawartych w planie działań wspierających, opracowanym dla ucznia […].

CO TO ZNACZY DOSTOSOWAĆ WYMAGANIA DO INDYWIDUALNYCH

POTRZEB UCZNIA?

„Dostosowywanie wymagań to zastosowanie do sformułowanych wymagań edukacyjnych takich

kryteriów, które uwzględniają możliwości i ograniczenia, a więc dysfunkcje oraz mocne strony

rozwoju i funkcjonowania dziecka.”

M. Bogdanowicz

Poradnia daje przede wszystkim wskazania ogólne na podstawie

badań diagnostycznych

Nauczyciele konkretyzują je w toku bezpośredniej pracy

z dzieckiem.

OGÓLNE ZASADY DOSTOSOWANIA

WYMAGAŃ

1. Dostosowanie wymagań do psychofizycznych i edukacyjnych możliwości ucznia nie w każdym przypadku

oznacza ich obniżenie. 2. Dostosowanie powinno dotyczyć głównie form i metod pracy z uczniem, zdecydowanie rzadziej treści nauczania. Nie może prowadzić do obniżania wymagań wobec uczniów z normą intelektualną.

3. Dostosowanie nie oznacza pomijania haseł programowych, tylko ewentualne realizowanie ich na poziomie wymagań koniecznych lub podstawowych.

4. Dostosowanie nie może prowadzić do zejścia poniżej

podstawy programowej, a zakres wiedzy i umiejętności powinien dać szansę uczniowi na sprostanie wymaganiom kolejnego etapu edukacyjnego.

● warunki procesu edukacyjnego tj.

zasady

, metody, formy, środki dydaktyczne

● zewnętrzną organizację

nauczania np. posadzenie

ucznia słabo

słyszącego w

pierwszej

ławce

● warunki sprawdzania poziomu wiedzy i umiejętności metody, formy sprawdzania i

kryteria

oceniania

OBSZARY DOSTOSOWANIA WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH

DOSTOSOWANIE WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH I ZASADY OCENIANIA

W PRAKTYCE

Uczniowie o inteligencji niższej

niż przeciętna(70 – 85 w skali

Wekchslera)

NAZWA (STOPIEŃ) ILORAZ INTELIGENCJI(I. I.) W SKALACH

OKREŚLENIEKLINICZNE

Rozwój bardzo wysokiRozwój wysokiRozwój powyżej przeciętnejRozwój przeciętny

Powyżej 146145-131 130-116 115-86

Prawidłowy rozwój umysłowy

Rozwój niższy niż przeciętny(dolna granica normy) 85-70 Pogranicze normy

Niedorozwój umysłowylekkiego stopnia 69-55 Lżejszy niedorozwójNiedorozwój umysłowyumiarkowanego stopnia

Niedorozwój umysłowyznacznego stopnia

Niedorozwój umysłowygłębokiego stopnia

54-40

39-25

24-0

Głębszy niedorozwój

Tabela 1. Interpretacja ilorazu inteligencji.

Co to znaczy: „odchylenie rozwojowe”?

To indywidualne opóźnienie rozwoju w stosunku do ustalonych norm, nie będące jednak

zaburzeniem z uwagi na niewielkie nasilenie objawów, ograniczony zakres i czas trwania.

zaburzenia myślenia słowno - pojęciowego, a więc tego, na którym przede wszystkim bazuje nauka szkolna,

mała samodzielność w myśleniu,

wolniejsze tempo pracy i uczenia się,

trudności w koncentracji uwagi przez dłuższy czas,

Charakterystyczne zaburzenia dzieci z inteligencją ogólną niższą od przeciętnej, czyli tzw.

mało zdolnych:

Ze względu na powyższe cechy konieczne jest wobec tych dzieci zastosowanie metod

ułatwiających im opanowanie materiału.

U ucznia ze sprawnością intelektualną niższą od przeciętnej konieczne jest dostosowanie

wymagań zarówno w zakresie formy, jak i treści.

W tej grupie możemy mówić

o obniżeniu wymagań.

Nauczyciele nie mogą od poradni oczekiwać, że w opiniach będzie określone, do jakiego poziomu

należy obniżyćwymagania w stosunku do tych dzieci.

To nauczyciele są specjalistami w zakresie nauczania

poszczególnych przedmiotów.

Pamiętać jednak należy, że obniżenie kryteriów jakościowych nie może zejść poniżej podstawy

programowej.

nie można zejść poniżej podstawy programowej,

zakres wiedzy i umiejętności powinien dać szansę na sprostanie wymaganiom ogólnodostępnej szkoły.

Kryteria doboru treści powinny być dwa:

omawianie niewielkich partii materiału i o mniejszym stopniu trudności

pozostawiania więcej czasu na jego utrwalenie podawanie poleceń w prostszej formie unikanie trudnych, czy bardzo abstrakcyjnych

pojęć częste odwoływanie się do konkretu,

przykładu

Wymagania, co do formy mogą obejmować między innymi:

wolniejsze tempo pracy odrębne instruowanie dzieci

zadawanie do domu tyle, ile dziecko jest w stanie wykonać samodzielnie.

Uczniowie nadpobudliwi

psychoruchowo

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi

(Attention Deficyt / Hiperactivity Disorder – AD/HD) jest rozpoznaniem medycznym,

stosowanym wobec dzieci i dorosłych, mających poważne trudności poznawcze

i zaburzenia zachowania w ważnych aspektach swojego życia, np. w szkole).

Uczeń z ADHD w polskim systemie oświatowym otrzymuje opinie z poradni psychologiczno – pedagogicznej, która zawiera informacje na temat typowych

objawów zespołu nadpobudliwości psychoruchowej

z zaburzeniami koncentracji uwagi (ADHD).

ADHD

ImpulsywnośćZaburzenia

uwagiNadruchliwość

Rysunek 1. Kryteria diagnostyczne zespołu nadpobudliwości psychoruchowej podzielone na 3 grupy objawów.

Zaburzenie uwagi – słabsza zdolność do koncentrowania się na wykonywanym zadaniu

(m.in. bardzo szybkie rozpraszanie się, zapominanie poleceń, gubienie

i zapominanie rzeczy, przerywanie rozpoczętej pracy).

Nadmierna impulsywność – brak zdolności do zahamowania reakcji. Rezultatem są

zachowania, np. wyrywanie się z odpowiedzią, przerywanie innym, nadmierna gadatliwość,

trudność z zaczekaniem na swoją kolej).

Nadruchliwość – nadmierna, niczym nie uzasadniona aktywność ruchowa w porównaniu z innymi dziećmi w danej grupie wiekowej.

częsta potrzeba ruchu,

nadaktywność ruchowa podczas siedzenia (wiercenie się, kręcenie, machanie nogami)

częste wstawanie z miejsca,

chodzenie po klasie,

manipulowanie różnymi przedmiotami (np. długopisem), nadmierna gadatliwość, zaczepianie innych.

Przejawy nadruchliwości

Uczeń z nadpobudliwością psychoruchową opanowuje wiadomości i umiejętności

z Podstawy programowej kształcenia ogólnego.

Należy dostosować warunki kształcenia do możliwości psychofizycznych i tempa

pracy ucznia.

należy podawać krótkie komunikaty - upewnić się czy dziecko usłyszało nasz przekaz.

rozmawiać z dzieckiem tak, by przykuć jego uwagę - zwracać się do niego po imieniu, patrzeć w oczy, używać prostych słów.

polecać do wykonania tylko 1 zadanie na raz tak długo aż się z niego nie wywiąże (ograniczyć dopływ bodźców zewnętrznych)

Sposoby postępowania i formy pomocy:

trudne zadania należy dzielić na etapy konsekwentnie egzekwować ustalone zasady utrwalać pozytywne wzorce zachowania przez

pochwałę, obdarowanie upominkiem lub przywilejem

skupiać uwagę na zaletach dziecka, nie gasić jego inicjatywy ciągłym upominaniem, dostrzegać w nim kogoś wartościowego, zasługującego na miłość i szacunek.

Ocenianie uczniów z nadpobudliwością psychoruchową

Zasady oceniania, klasyfikowania promowania uczniów reguluje wspomniane już rozporządzenie MENiS z dn. 30.04.2007r. mające swoje zastosowanie również

do oceniania ucznia z nadpobudliwością.

Szczególnie istotne jest ocenianiezachowania ucznia.

Każdy nauczyciel jest zobowiązany przy ustalaniu oceny klasyfikacyjnej z

zachowania ucznia, u którego stwierdzono zaburzenia lub odchylenia rozwojowe, uwzględnić wpływ tych zaburzeń lub

odchyleń na jego zachowanie.

Ocena nie może być karą! Jeśli ma motywować, to pojawianie się 2 czy 3, 4 jedynki

demotywuje ...zanim wpiszemy ocenę, trzeba się zastanowić jak ucznia zmotywować, żeby

jednak pozytywnie go ocenić.

Nie należy obniżać ocen przedmiotowych oraz ocen zachowania z powodów objawów ADHD.

Podczas oceniania ucznia z ADHD korzystna jest dodatkowa ocena opisowa

pokazująca mocne i słabe strony pracy wykonanej przez ucznia.

Podczas pisania sprawdzianów uczeń taki może mieć podzielone zadania na etapy

oraz wydłużony czas pisania.

Rozłożenie materiału na mniejsze części.

Odpowiedź ustna zamiast testu pisemnego.

zasada nie karania za objawy;

ocenianie za osiągnięcia oraz włożony wysiłek w rozwiązanie zadania;

natychmiastowe nagradzanie.

Zasady oceniania:

UCZNIOWIE ZE SPECYFICZNYMI

TRUDNOŚCIAMI W UCZENIU SIĘ

DYSLEKSJA ROZWOJOWA

SPECYFICZNE TRUDNOŚCI W CZYTANIU I PISANIU U DZIECI

O PRAWIDŁOWYM ROZWOJU UMYSŁOWYM

Termin dysleksja rozwojowa używany jest dla określenia syndromu zaburzeń

(zazwyczaj współwystępujących).

FORMY DYSLEKSJI ROZWOJOWEJ:

DYSLEKSJA ROZWOJOWADYSLEKSJA

DYSORTOGRAFIA DYSGRAFIA DYSKALKULI

A

DOSTOSOWANIE WYMAGAŃ I ZASADY OCENIANIA UCZNIÓW

ZE SPECYFICZNYMI TRUDNOŚCIAMI

W NAUCE W POSTACI DYSLEKSJI ROZWOJOWEJ

UWAGI OGÓLNE (informacje zebrane na podstawie publikacji prof. Marty Bogdanowicz)

● dokładnie zapoznać się z rodzajem zaburzeń, które towarzyszą danej dysfunkcji

● posadzić ucznia blisko nauczyciela

● dziecko dyslektyczne nie powinno czytać głośno w obecności całej klasy,

● sprawdzanie wiadomości powinno odbywać się często i dotyczyć mniejszych partii materiału

● duże znaczenie dla oceny końcowej powinny mieć wypowiedzi ustne

● unikać „wyrywania” do odpowiedzi

● odpytywać z ławki

● w trakcie oceniania pominąć te kategorie, których wynik może być obniżony z powodu dysleksji ucznia

● w czasie sprawdzianów kontrolować stopień zrozumienia poleceń

● jeśli to możliwe przygotowywać sprawdziany w formie testów, niedokończonych zdań, tekstów z lukami

● ze względu na wolne tempo czytania bądź pisania wydłużyć czas pracy podczas sprawdzianów lub zmniejszyć ilość zadań do wykonania

● w ocenie zeszytu należy uwzględniać wysiłek dziecka, jego motywację i starania, nie zaś estetykę pisma

● w przypadku ucznia z dysgrafią akceptować pismo drukowane, a w przypadku prac domowych – pisanie na komputerze

JĘZYK POLSKI

CZYTANIE

● unikać odpytywania czytania nowych tekstów na forum klasy, natomiast zadawać dłuższe teksty do opracowania w domu

● czytanie lektur szkolnych rozłożyć w czasie, w szczególnych przypadkach pozwalać na korzystanie z książek „mówionych”

● uwzględniać trudności w czytaniu ze zrozumieniem, szczególnie podczas samodzielnej pracy z tekstem

WYPOWIEDZI PISEMNE

● oceniać dyktanda poprzez zaznaczanie błędów i egzekwowanie od ucznia ich poprawy wraz z powołaniem się na konkretne zasady ortograficzne; stosowanie form zastępczych, np. sprawdzianu z zasad ortograficznych

● w klasach młodszych w pracach pisemnych nie obniżać oceny za błędy ortograficzne

● w klasach starszych prace pisemne ucznia należy oceniać głównie pod względem merytorycznym; poprawność zapisu może stanowić tylko niewielką część składową całościowej oceny

● wdrażać do korzystania podczas zajęć ze słownika ortograficznego

PISMO● zezwalać na wykonywanie prac domowych przy użyciu

komputera lub zachęcać do pisania drukowanymi literami

● nie oceniać prac pod kątem estetyki pisma

● w przypadku trudności z odczytaniem pracy, oceniać na podstawie ustnych odpowiedzi

WYMOWA● zwracać uwagę na poprawność, ale nie oceniać tego

aspektu

JĘZYKI OBCE

● wydłużać czas podczas wypowiedzi ustnych na zastanowienie się i przypomnienie np. słówek

● wydłużać czas na opanowanie określonego zestawu słówek, a w niektórych przypadkach ograniczać je do zasobu podstawowego, który jest niezbędny do dalszej nauki

● oceniać pozytywnie za starania i wysiłek włożony w naukę języka

● uznawać niedociągnięcia w wymowie czy też hiperpoprawną wymowę

● nowe wyrazy objaśniać za pomocą polskiego odpowiednika w formie opisowej, podania synonimu, antonimu, obrazka, tworzenia związku z nowym wyrazem

HISTORIA ● uznawać przekręcanie nazw wydarzeń historycznych

● uznawać błędy w zapisie dat związane z myleniem cyfr i ich przestawianiem

● sprawdzać znajomość faktów i dat nie tylko za pomocą standardowego odpytywania ale np. zadań na przyporządkowywanie czy gier dydaktycznych

● łagodnie traktować pomyłki w określaniu wieków

● pozwolić na zastępowanie cyfr rzymskich arabskimi

● umożliwić korzystanie z ilustracji, mapek przy ocenie wnioskowania

● zadawać pytania pomocnicze przy sprawdzaniu ustnym i pisemnym

MATEMATYKA

● uznawać fakt mylenia cyfr (6 i 9, 3 i 8) i przestawiania cyfr w liczbach (56 i 65)

● zaliczać zadanie, jeśli tok rozumowania jest poprawny, choć występują nieprawidłowości w liczeniu i uzyskaniu wyniku końcowego

● wydłużyć czas przeznaczony na opanowanie tabliczki mnożenia czy zapamiętanie wzorów matematycznych, a w szczególnych przypadkach pozwolić na korzystanie z notatek

● w przypadku uczniów, którzy mimo wielokrotnych prób nie zdołali opanować tabliczki mnożenia, umożliwić korzystanie ze ściągawki

● umożliwić korzystanie z modeli brył na lekcjach geometrii

● liberalnie oceniać wykonanie modeli brył

● nie uwzględniać w ocenie niskiego poziomu graficznego wykresów i rysunków

● uznawać trudności związane z tym, iż uczeń nie potrafi umiejscowić danych na osi liczbowej

● oceniać poprawność zadania dopiero po upewnieniu się, że uczeń zrozumiał jego treść

POZOSTAŁE PRZEDMIOTY ŚCISŁE ● łagodnie oceniać pomyłki związane z orientacją przestrzenną,

myleniem kierunków na mapie

● unikać map konturowych i wskazywania na mapie konkretnego punktu przy odpowiedziach ustnych

● udzielać dodatkowych wskazówek przy odczytywaniu współrzędnych geograficznych i wskazywaniu stref czasowych

● wydłużyć czas na opanowanie terminologii, naukę definicji, reguł, wzorów, symboli chemicznych; często przypominać je i utrwalać

● uznawać przekręcanie trudnych pojęć (ich nazw), jeśli uczeń potrafi je trafnie wyjaśnić opisowo

● stosować dodatkowe pytania przy sprawdzaniu pojęć i definicji

● doceniać wykonanie prostych doświadczeń i prowadzenie hodowli

PLASTYKA / TECHNIKA ● łagodnie oceniać prace pod kątem estetyki ich wykonania

● brać pod uwagę sam fakt przygotowania ucznia do zajęć, wkład pracy i starania ucznia, nie zaś efekt końcowy

● wystawiać ocenę niedostateczną tylko uczniowi, który nic nie robi na zajęciach

● wydłużać czas na wykonanie pracy, mając na uwadze fakt, iż uczeń ma trudności z właściwą organizacją i planowaniem swej pracy oraz jej estetycznym wykonaniem

● łagodnie traktować ucznia, który ma problemy z estetyką pisma, podczas oceny zadań związanych z pismem technicznym

MUZYKA

● oceniać chęci i wysiłek ucznia

● łagodnie traktować błędy w odtwarzaniu melodii czy rytmu piosenki, zamiast tego odpytywać np. z fragmentu jej treści

● liberalnie oceniać odczytywanie nut i ich zapisywanie

● uwzględniać trudności z czytaniem nut, odtwarzaniem rytmu, śpiewaniem, tańczeniem

WYCHOWANIE FIZYCZNE

● stosować dodatkowe instrukcje wobec uczniów z zaburzeniami orientacji przestrzennej

● uznawać trudności z określaniem stron ciała i kierunków oraz stosunków przestrzennych

● uwzględniać trudności z opanowaniem układów gimnastycznych; trudności w bieganiu, ćwiczeniach równoważnych; trudności w opanowaniu gier wymagających użycia piłki

● oceniać chęci i zaangażowanie ucznia w wykonanie ćwiczeń, a nie tylko efekt końcowy

Uczniowie z upośledzeniem

umysłowym

Niedorozwój umysłowy (upośledzenie umysłowe) charakteryzuje się istotnie niższym niż przeciętne funkcjonowaniem intelektualnym z jednocześnie współwystępującym ograniczeniem w zakresie

dwóch lub więcej spośród następujących umiejętności przystosowawczych:

porozumiewania się, samoobsługi, trybu życia domowego, uspołecznienia, korzystania z dóbr

społeczno – kulturalnych, samodzielności, troski o zdrowie i bezpieczeństwo, umiejętności

szkolnych, organizowania czasu wolnego i pracy.

Lekki

Umiarkowany

Znaczny

Głęboki

Wyróżnia się 4 stopnie upośledzenia umysłowego:

Osoby z upośledzeniem umysłowym

w stopniu lekkim mają zróżnicowany potencjał rozwojowy.

Jest to zaburzenie o charakterze globalnym – wszystkie funkcje i procesy psychiczne odbiegają od normy – dlatego ich trudności w uczeniu się

wynikają z zaburzeń: spostrzegania, uwagi, pamięci, myślenia, mowy, sprawności

motorycznych, a także procesów emocjonalnych, motywacyjnych, adaptacji społecznej.

Najtrafniej poziom poznania zmysłowego u tych uczniów można określić cytując

słowa H. Borzyszkowskiej :

„dziecko upośledzone umysłowo mało widzi – kiedy patrzy i mało słyszy – kiedy

słucha”.

Dzieci upośledzone umysłowo w stopniu lekkim: ubogi zasób słów (opóźniony rozwój mowy), zaburzona pamięć logiczna, ale dobra pamięć

mechaniczna, obniżona zdolność koncentracji uwagi, zaburzone myślenie abstrakcyjne, słowno –

pojęciowe.

Uczniowie z upośledzeniem umysłowym realizują tą sama podstawę programową co ich rówieśnicy.

Nauczyciele mają obowiązek dostosować wymagania edukacyjne (niezbędne do uzyskania poszczególnych śródrocznych i rocznych ocen klasyfikacyjnych) do indywidualnych potrzeb psychofizycznych

i edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzono zaburzenia rozwojowe uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom.

Ocena uczniów z upośledzeniem umysłowym

w stopniu lekkim powinna obejmować gromadzenie danych o:

zachowaniuosiągnięciach uczniówpoziomie jego funkcjonowania

Podczas oceniania powinny być brane pod

uwagę następujące czynniki:wkład pracy,zaangażowanie;samodzielność w wykonywanych

działaniach;poziom umiejętności.

Ocenę z poszczególnych przedmiotów nauczania dla ucznia z upośledzeniem

umysłowym w stopniu lekkim ustala nauczyciel prowadzący.

Podstawową zasadą oceniania tej grupy uczniów jest położenie akcentu na ocenę

wkładu pracy i zaangażowanie, a nie poziom wiadomości czy umiejętności.

Ocenę bardzo dobrą lub celującą uczeń otrzymuje, gdy opanuje treści wykraczające poza poziom podstawowych.

Ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który opanował treści zawarte w wymaganiach podstawowych.

Szczegółowe zasady oceniania omawianych uczniów powinny uwzględniać następujące wymagania:

Jeżeli poziom wiedzy ucznia jest niższy niż podstawowy, otrzymuje on ocenę dostateczną lub dopuszczającą (w zależności od charakteru i zakresu niedostatków w osiągnięciach ucznia).

Jeżeli uczeń wykazuje problemy w opanowaniu wymagań podstawowych, ale posiada minimum wiedzy i umiejętności dla danego poziomu edukacji i stara się uczestniczyć w procesie nauczania, to zasługuje na ocenę dostateczną.

Uczniowi, który wykazuje fragmentaryczną wiedzę i niski poziom umiejętności, wystawia się ocenę dopuszczającą.

Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który

nie opanował wiadomości i umiejętności określonych w programie nauczania. Nie jest w stanie wykonać zadań o elementarnym stopniu trudności, nawet z pomocą nauczyciela.

W każdym z powyższych wymagań należy zawsze uwzględnić wkład pracy ucznia!

Przy wystawianiu oceny z zachowania należy uwzględnić stwierdzone przez specjalistów zaburzenia emocjonalne. Jeżeli, mimo zaburzeń, przestrzega norm społecznych, może być nagrodzony oceną dobrą z zachowania.

Jeżeli uczeń nie spełnia tych podstawowych

wymogów, wystawia się ocenę poprawną, a w skrajnych przypadkach nieodpowiednią.

UCZNIOWIE SŁABO WIDZĄCY I SŁABO SŁYSZĄCY

Uczeń niedosłyszący czy niedowidzący jest w stanie opanować konieczne i podstawowe wiadomości zawarte w programie nauczania, ale wymaga to od niego znacznie więcej czasu i wkładu pracy w porównaniu z uczniem zdrowym.

Przy ocenie osiągnięć ucznia z wadą słuchu i wadą wzroku należy szczególnie doceniać aktywność i wkład pracy ucznia, a także jego stosunek do obowiązków szkolnych (systematyczność, obowiązkowość, dokładność).

DOSTOSOWANIE WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH W PRZYPADKU UCZNIA SŁABO WIDZĄCEGO

● właściwie umiejscowić dziecko w klasie

● systematycznie kontrolować stopień zrozumienia poleceń przez ucznia

● udostępniać teksty w wersji powiększonej

● wydłużyć czas na wykonywanie określonych zadań, czas sprawdzianów

● umożliwić dziecku korzystanie z kaset z nagraniami

lektur szkolnych

● w matematyce wprowadzać uproszczone konstrukcje geometryczne i wykonywać je na kartkach większego formatu niż zwykła kartka papieru

● podawać modele i pomoce do obejrzenia z bliska ● do odznaczania czytanej linijki stosować

odpowiednio wycięty szablon, tzw. „okienko” ● kontrast czytanego tekstu poprawi się, jeżeli uczeń

będzie używał kolorowych folii w odcieniu żółtym, zielonym, różowym, które poprawiają kontrast

DOSTOSOWANIE WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH W PRZYPADKU UCZNIA SŁABO SŁYSZĄCEGO

● właściwie umiejscowić dziecko w klasie

● nauczyciel mówiąc do całej klasy, powinien stać w pobliżu dziecka zwrócony twarzą w jego stronę

● trzeba zadbać o spokój i ciszę w klasie, eliminować zbędny hałas

● nauczyciel winien upewnić się czy polecenia kierowane do całej klasy są właściwie rozumiane przez dziecko niedosłyszące

● w czasie lekcji wskazane jest używanie jak najczęściej pomocy wizualnych i tablicy

● z uwagi na wolne tempo czytania, dziecko potrzebuje więcej czasu na przeczytanie całej książki

● wydłużyć czas na wykonywanie określonych zadań, czas podczas sprawdzianów

● przy ocenie prac pisemnych dziecka nie należy uwzględniać błędów wynikających z niedosłuchu

● zrezygnować z form pisania ze słuchu

● pamiętać, że dla dziecka z wadą słuchu robienie notatek podczas lekcji jest niemalże niemożliwe

Uczniowie niepełnosprawni

ruchowo

Niepełnosprawność ruchowa to wszelkie zaburzenia narządu ruchu człowieka, które mogą być wywołane m.in. uszkodzeniami

lub zaburzeniami czynności układu nerwowego, chorobami uwarunkowanymi

genetycznie, stanami pourazowymi, wadami wrodzonymi lub innymi

przyczynami, których konsekwencją jest ograniczenie sprawności ruchowej.

Uczniowie z niepełnosprawnością ruchową realizują Podstawę programową kształcenia ogólnego.

Na skutek specyficznych doświadczeń u takich dzieci

mogą wykształcić się następujące problemy:

słaba koncentracja uwagi, dysharmonia rozwoju, nadpobudliwość, męczliwość, bierność, czasem zachowania agresywne i buntownicze, niska lub

zbyt wysoka samoocena, obniżenie nastroju, lęki o własne zdrowie, trudności w relacjach społecznych.

Trudności edukacyjne dziecka z niepełnosprawnością ruchową zależą

od rodzaju uszkodzenia, jego stopnia oraz czasu wystąpienia. Czasem upośledzeniu ulega także sprawność intelektualna oraz funkcjonowanie analizatorów zmysłów.

Niepełnosprawność ruchowa wpływa bardzo niekorzystnie na możliwości edukacyjne dzieci, ponieważ każda aktywność szkolna związana

jest z poruszaniem się.

Rozwój poznawczy wiąże się nieodłącznie z aktywnością i samodzielnym zdobywaniem

doświadczeń.

Zaburzenia w orientacji w schemacie własnego ciała, orientacji przestrzennej i na kartce papieru.

Często ograniczona jest również motoryka aparatu artykulacyjnego.

Problemy z przyjęciem prawidłowej pozycji ciała w trakcie siedzenia (stąd męczliwość, trudności w utrzymaniu wysokiego poziomu koncentracji).

motywacyjną – podkreślająca włożony w pracę wysiłek, jawna, rozstrzygana na korzyść ucznia, uwzględniająca potrzeby i możliwości ucznia.

wspierającą – uwzględniająca postępy, a nie tylko efekty, brane pod uwagę specyficzne cechy każdego ucznia razem z jego ograniczeniami.

informacyjną – dostarczająca informacji o postępach ucznia w nauce (dla niego, rodziców, innych nauczycieli).

Szczególnie ważne jest by ocena pełniła funkcje:

rehabilitacja ruchowa (zwykle w ramach służby zdrowia, ale może też być organizowana w placówkach oświatowych)

znoszenie barier architektonicznych

organizowanie pomocy koleżeńskiej w zakresie samoobsługi, a także w zakresie wyrównywania braków po okresie absencji, ewentualnie udział w zajęciach dydaktyczno – wyrównawczych

Sposoby postępowania i formy pomocy:

ułatwienia „techniczne” podczas pisania (dla dzieci z niedowładami spastycznymi rąk, z zaburzeniami motoryki małej, z ruchami mimowolnymi) – np. mogą pisać na większym formacie, grubszym mazakiem, używać specjalnych nakładek na ołówek czy długopis,

gdy trudności w pisaniu są bardzo duże posługiwać się pomocami (komputerem, klockami literowymi, kartonikami z literami, sylabami, wyrazami

nie wyłączać z tych zajęć, w których dziecko jest mniej sprawne (udział w przedstawieniach)

udział w zajęciach rewalidacyjnych na podstawie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego oraz dostosowanie wymagań na sprawdzianach i egzaminach - zgodnie ze wskazaniami zawartymi w orzeczeniu lub zaświadczeniu lekarskim

Uczniowie z autyzmem

Autyzm – specyficzne zaburzenie rozwojowe,

w którym istotną rolę odgrywa funkcjonowanie mózgu.

Do typowych cech należą problemy z komunikacją uczuć i związkami społecznymi.

Występują również kłopoty z integracją wrażeń zmysłowych.

Pojawia się do 3-go roku życia, zwykle po 1-szym roku.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Kresom%C3%B3zgowie

http://pl.wikipedia.org/wiki/Komunikacja_interpersonalna

http://pl.wikipedia.org/wiki/Emocja

http://pl.wikipedia.org/wiki/Relacje_interpersonalne

http://pl.wikipedia.org/wiki/Zmys%C5%82

Głównym celem edukacji ucznia z zaburzeniami autystycznymi jest rozwijanie jego autonomii, jego

personalizacja i socjalizacja, a także - w ramach posiadanych przez niego realnych możliwości -

wyposażenie w takie umiejętności i wiadomości aby : mógł porozumiewać się z otoczeniem w jak najpełniejszy

dla siebie sposób, werbalnie lub pozawerbalnie, zdobył maksymalną niezależność życiową w zakresie

zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych,

był zaradny w życiu codziennym adekwatnie do własnego, indywidualnego poziomu sprawności i umiejętności oraz miał poczucie sprawczości,

mógł uczestniczyć w różnych formach życia społecznego, znając i przestrzegając ogólnie przyjętych norm, zachowując przy tym prawo do swojej inności.

1. Każde zajęcia powinny przebiegać wg stałego schematu (potrzeba niezmienności).Im mniej się dzieje, ale tak samo, tym lepiej funkcjonują autystycy.

2. Należy jasno, konkretnie, zwięźle formułować polecenia (nieraz trzeba powtórzyć polecenie nawet kilka razy i podejść indywidualnie do dziecka).

3. Należy unikać potoku mowy (obszernego omawiania), ze względu na trudności z selekcja informacji; podać, co jest ważne, a co mniej ważne.

4. Do tych dzieci szybciej dochodzi informacja pisana, wiec jak najwięcej należy używać informacji i poleceń na piśmie.

Jak postępować z dzieckiem autystycznym w szkole?

5. Przy odpowiedziach dziecka nieraz trzeba podpowiedzieć pierwsze słowo.

6. Dziecko autystyczne nie powinno ani na moment pozostawać bez jasno sformułowanego zadania, w przeciwnym razie wystąpić może mówienie do siebie lub inne dziwne zachowania. W przypadku echolalii (powtarzanie usłyszanych słów bezpośrednio po ich usłyszeniu) można zwrócić uwagę dziecku umownym gestem (np. pokazując na buzię), oznaczającym, że ma być cicho. (Należy jak najczęściej używać tego gestu, aby był on rozpoznawalny i zrozumiały dla dziecka).

7. W przypadku zmęczenia, niechęci do pracy, złego zachowania, zaleca się odpoczynek dla dziecka w kąciku wyciszenia, który jest w klasie.

8. W przypadku niewłaściwej reakcji dziecka, odnośnie jakiejś sytuacji np. głośnego krzyku lub ciągłego śmiechu nie należy krzyczeć, ani krytykować dziecka lecz konkretnie powiedzieć co ma zrobić (gdy dziecko autystyczne ma problemy z wyrażaniem swoich emocji i odczytywaniem czyichś emocji i nie powinno być za to karane).

DOSTOSOWANIE WARUNKÓW I FORMY PRZEPROWADZANIA SPRAWDZIANU I EGZAMINU GIMNAZJALNEGO

DO WYMAGAŃ UCZNIÓW ZE SPECJALNYMI POTRZEBAMI EDUKACYJNYMI

(opracowano na podstawie komunikatu dyrektora Centralnej Komisji Egzaminacyjnej z dnia 31 marca 2010 r. w sprawie dostosowania warunków i formy przeprowadzania sprawdzianu i egzaminu gimnazjalnego

do potrzeb uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi od roku szkolnego 2010/2011)

Na podstawie opinii lub orzeczenia

poradni psychologiczno-pedagogicznej uczeń może przystąpić do sprawdzianu bądź egzaminu gimnazjalnego w formie i na warunkach dostosowanych do jego potrzeb edukacyjnych i możliwości psychofizycznych.

Dostosowanie warunków następuje na wniosek rodziców (prawnych opiekunów) ucznia.

Sposoby dostosowania:- zestaw egzaminacyjny dostosowany do dysfunkcji (S-7, GH-7, GM-7, GA-7)- zaznaczanie odpowiedzi zadań zamkniętych w arkuszu egzaminacyjnym, bez przenoszenia ich na kartę odpowiedzi,

- przedłużenie czasu (sprawdzian – maksymalnie 30 minut; egzamin gimnazjalny część humanistyczna i matematyczno-przyrodnicza – po 60 minut; język obcy nowożytny – 45 minut),

- przystąpienie do sprawdzianu lub egzaminu w oddzielnej sali (możliwe, gdy uczeń korzysta z przedłużenia czasu).

UCZNIOWIE NIESŁYSZĄCY I SŁABO SŁYSZĄCYNA PODSTAWIE ORZECZENIA O POTRZEBIE KSZTAŁCENIA SPECJALNEGO

Sposoby dostosowania:- zestaw egzaminacyjny dostosowany do dysfunkcji (S-6, GH-6, GM-6, GA-6)- korzystanie z maszyny do pisania pismem Braille’a, specjalnie dostosowanego komputera,


- korzystanie z pomocy nauczyciela wspomagającego, który odczytuje uczniowi polecenia i teksty z czarnodruku i zapisuje odpowiedzi ucznia na kartkach dołączonych do zestawu (możliwe gdy uczeń nie korzysta z zestawu w piśmie Braille’a oraz przystępuje do egzaminu w oddzielnej sali),

- przystąpienie do sprawdzianu lub egzaminu w oddzielnej sali (możliwe, gdy uczeń korzysta z przedłużenia czasu; konieczne, gdy korzysta z pomocy nauczyciela wspomagającego).

UCZNIOWIE NIEWIDOMINA PODSTAWIE ORZECZENIA O POTRZEBIE KSZTAŁCENIA SPECJALNEGO

Sposoby dostosowania:- zestaw egzaminacyjny dostosowany do dysfunkcji: zapisany czcionką Arial 16 pkt (S-4, GH-4, GM-4, GA-4) lub zestaw zapisany czcionką Arial 24 pkt (S-5, GH-5, GM-5, GA-5),

- zaznaczanie odpowiedzi zadań zamkniętych w arkuszu egzaminacyjnym, bez przenoszenia ich na kartę odpowiedzi,

- oświetlenie stanowiska pracy dostosowane do dysfunkcji,



UCZNIOWIE SŁABO WIDZĄCYNA PODSTAWIE ORZECZENIA O POTRZEBIE KSZTAŁCENIA SPECJALNEGO

Sposoby dostosowania:- zestaw egzaminacyjny dostosowany do dysfunkcji (S-8, GH-8, GM-8, GA-8)

- zaznaczanie odpowiedzi do zadań zamkniętych w arkuszu egzaminacyjnym, bez przenoszenia ich na kartę odpowiedzi,



UCZNIOWIE Z UPOŚLEDZENIEM UMYSŁOWYM W STOPNIU LEKKIMNA PODSTAWIE ORZECZENIA O POTRZEBIE KSZTAŁCENIA SPECJALNEGO

Sposoby dostosowania:- korzystanie z pomocy nauczyciela wspomagającego, który pomaga uczniowi skoncentrować uwagę na zestawie egzaminacyjnym (możliwe, gdy uczeń w toku edukacji został wdrożony do takiej formy współpracy z nauczycielem i gdy przystępuje do sprawdzianu lub egzaminu w oddzielnej sali),


- przystąpienie do sprawdzianu lub egzaminu w oddzielnej sali (możliwe, gdy uczeń korzysta z przedłużenia czasu; konieczne, gdy korzysta z pomocy nauczyciela wspomagającego).

UCZNIOWIE Z AUTYZMEMNA PODSTAWIE ORZECZENIA O POTRZEBIE KSZTAŁCENIA SPECJALNEGO LUB ORZECZENIA O POTRZEBIE

NAUCZANIA INDYWIDUALNEGO

Sposoby dostosowania:- zaznaczanie odpowiedzi zadań zamkniętych w arkuszu egzaminacyjnym, bez przenoszenia ich na kartę odpowiedzi,


- w przypadku głębokiej dysgrafii uniemożliwiającej odczytanie pracy egzaminacyjnej: zapisywanie odpowiedzi do zadań otwartych na komputerze (odłączonym od wewnętrznej i zewnętrznej sieci z usuniętymi programami korekty językowej) lub korzystanie z pomocy nauczyciela wspomagającego, który zapisuje odpowiedzi ucznia do zadań otwartych,

- w przypadku głębokiej dysleksji: korzystanie z pomocy nauczyciela wspomagającego, który na początku odczytuje głośno po kolei wszystkie teksty liczące 250 słów i więcej,

- punktowanie odpowiedzi do wybranych zadań otwartych według dostosowanych kryteriów,

- przystąpienie do sprawdzianu lub egzaminu w oddzielnej sali (możliwe, gdy uczeń korzysta z przedłużenia czasu; konieczne, gdy korzysta z pomocy nauczyciela wspomagającego lub pisze na komputerze).

UCZNIOWIE ZE SPECYFICZNYMI TRUDNOŚCIAMI W UCZENIU SIĘ

(NA PODSTAWIE OPINII PORADNI PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNEJ

UCZNIOWIE Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMI SPRZĘŻONYMI

Uczniowie mający orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego mogą być zwolnieni z obowiązku przystąpienia do sprawdzianu,

a jeśli są to uczniowie gimnazjum i nie rokują kontynuowania nauki w szkole ponadgimnazjalnej, mogą być zwolnieni z obowiązku

przystąpienia do egzaminu.

Zwolnienia dokonuje dyrektor okręgowej komisji egzaminacyjnej na wniosek rodziców (prawnych opiekunów) pozytywnie zaopiniowany

przez dyrektora szkoły.

Dziękujemy za uwagę

„ Oceny szkolne mogą długo ważyć na poczuciu własnej wartości i własnych możliwościach...

Documents

Transcript of „ Oceny szkolne mogą długo ważyć na poczuciu własnej wartości i własnych możliwościach...