Post on 21-Jul-2015
Psychologiczne mechanizmy
werbowania do Sekty
oraz konsekwencje bycia
członkiem Sekty
Skutki wejścia do sekty
Skutki wejścia do sekty
U osób, które miały styczność z sektami,
doświadczyły zniewolenia a następnie
uwolnienia od sekty stwierdzono „syndrom
sekty" czyli spustoszenie fizyczne, psychiczne,
duchowe, z którym często nie mogą poradzić
sobie one same ani terapeuci, psychiatrzy,
a także duchowni.
Przejawia się on w rozmaity sposób:
• niemożność odnalezienia się w normalnym
świecie, poczucie izolacji i pustki
• obojętność i fatalizm w postrzeganiu własnej
historii i losu świata
• słyszenie głosów, widzenie twarzy, majaczenia
i koszmarne sny
• obsesyjna pamięć wybranych wydarzeń i ich
fiksacja (utrwalenie w świadomości)
Skutki wejścia do sekty
• nieuzasadnione lęki, depresje, które nie dają się
leczyć farmakologicznie
• trudności w modlitwie, a nawet niemożność
modlenia się, często jako wynik praktyk
okultystycznych, uprawiania magii lub wróżbiarstwa
• doznania parapsychologiczne lub spirytystyczne,
wskazujące na oddziaływanie sił demonicznych,
które wymagają interwencji kapłana - egzorcysty
Skutki wejścia do sekty
Objawy uzależnienia od sekty
Ogólne zmiany w zachowaniu:
• nagła i wyraźna zmiana osobowości
• nowy sposób odżywiania się, ubierania się,
nowy język, nowe kontakty towarzyskie
• zamknięcie w sobie: hermetyczność
i tajemniczość, czasem wrażenie nieobecności,
podobne do "transu" (możliwy wpływ sugestii,
hipnozy)
Zmiany intelektualne:
• fascynacja nową literaturą, nowy sposób
wartościowania rzeczywistości
• postawy super-krytyczne, agresywne lub
obronne
• utrata umiejętności myślenia abstrakcyjnego,
krytycznego, całościowego
• utrata umiejętności samodzielnego myślenia,
uproszczona czarno-biała wizja świata, skrajna
• nietolerancja, nadgorliwość neofity
Objawy uzależnienia od sekty
Zmiany fizyczno-emocjonalne
• brak pozytywnych emocji lub "ochłodzenie"
w stosunkach z rodziną i przyjaciółmi (czasami
bunt, żal i oskarżanie)
• ograniczenie zdolności do zawierania
dojrzałych i głębokich związków
• lęki, natręctwa i myśli samobójcze
Objawy uzależnienia od sekty
• popadanie w skrajności emocjonalne: euforia
lub depresja
• ogólne wrażenie zaburzeń psychicznych (brak
równowagi), aż do podejrzeń psychozy włącznie
(paranoja, mania prześladowcza, obsesje)
• zaburzenia fizyczne - nagły spadek lub przyrost
wagi (złe odżywianie, brak snu, przemęczenie),
zaniedbany wygląd
Objawy uzależnienia od sekty
Jak sekty werbują?
Sekty werbują pod pretekstem:
• kursów językowych, kursów jogi lub technik
medytacyjnych,
• wyjazdów wakacyjnych,
• kursów szybkiego czytania i pisania,
• wykładów dotyczących ekologii, zdrowego
odżywiania, itp.
Sekty werbują podczas:
• młodzieżowych koncertów,
• dużych imprez plenerowych,
• wychodzenia z teatru, kina czy kościoła,
• masowych spotkań religijnych,
• chodzeniach po domach
Jak sekty werbują?
Sekty werbują mówiąc o:
• jedności między religiami i ekumenizmie,
• pokoju na świecie,
• „prawdziwym chrześcijańskiej”,
• możliwości odnalezienia właściwej drogi
życiowej,
• pomocy humanitarnej dla potrzebujących
Jak sekty werbują?
Sekty werbując oferują:
• darmowy poczęstunek (posiłki
wegetariańskie),
• kursy i szkolenia,
• pomoc materialną lub psychologiczną oraz
oparcie w grupie rówieśniczej,
• "nowy" sens życia, drogę do "zbawienia",
jedyną, wyłączną i negującą wszystkie inne,
Sekty werbując oferują:
• prostą i natychmiastową odpowiedź na
wszystkie możliwe pytania i zagadki istnienia,
• iluzję jedynej prawdy, idealnej wspólnoty,
• jedynie słuszną naukę nauczyciela, guru,
przewodnika
Jak się uchronić?
•Sekty są coraz skuteczniejsze w działaniu,
bo coraz lepiej wpisują się w luki w polskim
prawie, bo teoretycznie, nie łamią one prawa.
•Uważaj na obozach
•Sprawdzaj organizatora obozu
•Po pomoc najlepiej zwrócić się do ośrodka
pomocy
Dwanaście krótkich wskazówek
dla uwikłanych w zjawisko sekt.
1. W początkowej fazie uzależnienia od grupy
decydujące znaczenie dla rozwoju sprawy ma
szybkie i kompetentne działanie ze strony
rodziców i przyjaciół. W związku z tym należy
jak najszybciej skontaktować się z ośrodkiem
zajmującym się tą problematyką lub innymi
kompetentnymi osobami.
2. Ważne jest zebranie dokładnych informacji
o grupie, do której należy adept (doktryna,
nazwisko założyciela, historia grupy, cele
i zasady działania itp.) Ważne aby informacje nie
były czerpane z materiałów własnych grupy.
3. Przydatne jest prowadzenie dokładnego
dziennika wydarzeń związanych
z pozostawaniem adepta pod wpływem grupy
(terminy i miejsca spotkań, nazwiska i adresy
innych członków, etapy wtajemniczenia,
niepokojące objawy w zachowaniu itp.). Należy
robić to dyskretnie, tak, aby adept nie czuł
„policyjnego" nadzoru.
4. Nie należy ulegać działaniom, których celem
jest wymuszenie czegokolwiek na rodzinie
adepta. Zachowanie pozorów pozytywnego
nastawienie do grupy może narazić
na bezustanne nękanie i próby dalszych
wymuszeń.
5. Destrukcyjne grupy często żądają od swoich
członków znacznych sum pieniędzy lub innych
dóbr materialnych. W związku z tym koniecznie
należy zebrać informacje dotyczące prawno-
majątkowych skutków wstąpienia adepta do grupy.
Warto zabezpieczyć konto rodziny, testament itp.
Zamiast pieniędzy lepiej podarować przedmioty
o wartości emocjonalnej (album z fotografiami,
pamiątkową maskotkę, wykonany własnoręcznie
szalik itp.), wówczas utrzymujemy nić bliskiej
relacji z adeptem.
Tak emocjonalnie nacechowane rzeczy mogą też
być dla niego niejako pomostem do odnalezienia,
przypomnienia sobie swojej dawnej tożsamości
jeszcze sprzed wstąpienia do grupy. Nie należy
oddawać adeptowi żadnych oryginalnych
dokumentów, gdyż urzędy, mogą uwierzytelnić
kopię na podstawie oryginału.
6. Konieczne jest utrzymywanie kontaktu
z adeptem. Rodzice, a także w pewnym stopniu
przyjaciele mają do tego prawo. Rodzice mogą
zapewnić swoje dziecko, że bez względu na to co
się dzieje, zawsze będzie przez nich kochane.
Trzeba aby mówili jak bardzo zależy im na
utrzymaniu kontaktu, że nie chcą go stracić. Ważna
okazja do wzmocnienia kontaktu to np.: urodziny,
rodzinne rocznice itp.
W czasie spotkań należy mówić o wszystkim
co dobre i piękne w życiu zewnętrznym nie
związanym z działaniem grupy (życiowe plany,
wspólne zainteresowania, wspomnienia rodzinne,
itp.), należy wspominać przy adepcie i razem z nim
„stare dobre czasy" i przyjaciół.
7. Rozmawiając z adeptem należy pamiętać
o jasnym określeniu swojego stanowiska. Nie
można dopuścić do tego, by adept zaczął
występować wobec swoich bliskich w roli
„misjonarza". Osoba poddawana rekrutacji musi
spokojnie wyjaśnić, że nie zamierza zmieniać
religii i że nie zgadza się z tym, co robi i głosi
grupa do której należy adept. Nie może to
brzmieć jako oskarżenie lub szantaż, przy czym
trzeba wyrazić gotowość do dalszych rozmów.
8. Należy unikać pomocy osób niekompetentnych,
które posługując się nielegalnymi metodami
(np. uprowadzeniem) obiecują odzyskanie adepta
za wysokim wynagrodzeniem.
Lepiej współpracować z jednym z ośrodków
zajmujących się działalnością nowych ruchów
religijnych i sekt, z policją i z sądem. Jeżeli adept
jest niepełnoletni sprawa jest ułatwiona, gdyż
podlega on prawnie swoim rodzicom bądź
prawnym opiekunom.
9. Należy przyjąć jednoznacznie negatywną
postawę wobec grupy, najlepiej popartą
merytorycznymi argumentami. Należy unikać kłótni
i potępiania adepta, ale odrzucać doktrynę i
postępowanie grupy. Z miłością osoby, z
nienawiścią błędu. Życzliwa postawa wobec adepta
owocuje gdy adept zdecyduje się opuścić grupę,
wówczas będzie miał ułatwioną drogę powrotu do
przyjaciół i bliskich. Szansą dla niego jest to, że
więzy rodzinne okażą się silniejsze od tych jakie
wytworzyła grupa.
Należy, zatem unikać konfliktów mających na celu
wzbudzenie w nim poczucia winy za jego decyzję,
pamiętając o tym, że w jakimś stopniu jest on
poddany manipulacji, o której sam nie zdaje sobie
sprawy.
10. Można próbować odwiedzać adepta
w siedzibie grupy, ale trzeba uważać żeby nie
dać się „kupić" przez grupę zaproszeniami na ich
święta i inne imprezy organizowane na pokaz dla
rodziców i osób z zewnątrz. Tego rodzaju grupy
starają się, „oswoić" rodziców jako
potencjalnych sponsorów ich działalności.
11. Nie można obarczać się winą za to co się
stało z adeptem. Adept został zmanipulowany,
a poczucie winy u jego bliskich jest rujnujące
a nie konstruktywne i w niczym mu nie pomaga.
12. Nigdy nie można się poddać. Miłość,
wychowanie i wspomnienia nigdy nie zostaną
wymazane z pamięci członka grupy. Trzeba się
starać uczynić z nich płaszczyznę łączącą
w trudnych chwilach.