Jak działa sekta

Psychologiczne mechanizmy

werbowania do Sekty

oraz konsekwencje bycia

członkiem Sekty

Skutki wejścia do sekty


U osób, które miały styczność z sektami,

doświadczyły zniewolenia a następnie

uwolnienia od sekty stwierdzono „syndrom

sekty" czyli spustoszenie fizyczne, psychiczne,

duchowe, z którym często nie mogą poradzić

sobie one same ani terapeuci, psychiatrzy,

a także duchowni.

Przejawia się on w rozmaity sposób:

• niemożność odnalezienia się w normalnym

świecie, poczucie izolacji i pustki

• obojętność i fatalizm w postrzeganiu własnej

historii i losu świata

• słyszenie głosów, widzenie twarzy, majaczenia

i koszmarne sny

• obsesyjna pamięć wybranych wydarzeń i ich

fiksacja (utrwalenie w świadomości)


• nieuzasadnione lęki, depresje, które nie dają się

leczyć farmakologicznie

• trudności w modlitwie, a nawet niemożność

modlenia się, często jako wynik praktyk

okultystycznych, uprawiania magii lub wróżbiarstwa

• doznania parapsychologiczne lub spirytystyczne,

wskazujące na oddziaływanie sił demonicznych,

które wymagają interwencji kapłana - egzorcysty


Objawy uzależnienia od sekty

Ogólne zmiany w zachowaniu:

• nagła i wyraźna zmiana osobowości

• nowy sposób odżywiania się, ubierania się,

nowy język, nowe kontakty towarzyskie

• zamknięcie w sobie: hermetyczność

i tajemniczość, czasem wrażenie nieobecności,

podobne do "transu" (możliwy wpływ sugestii,

hipnozy)

Zmiany intelektualne:

• fascynacja nową literaturą, nowy sposób

wartościowania rzeczywistości

• postawy super-krytyczne, agresywne lub

obronne

• utrata umiejętności myślenia abstrakcyjnego,

krytycznego, całościowego

• utrata umiejętności samodzielnego myślenia,

uproszczona czarno-biała wizja świata, skrajna

• nietolerancja, nadgorliwość neofity


Zmiany fizyczno-emocjonalne

• brak pozytywnych emocji lub "ochłodzenie"

w stosunkach z rodziną i przyjaciółmi (czasami

bunt, żal i oskarżanie)

• ograniczenie zdolności do zawierania

dojrzałych i głębokich związków

• lęki, natręctwa i myśli samobójcze


• popadanie w skrajności emocjonalne: euforia

lub depresja

• ogólne wrażenie zaburzeń psychicznych (brak

równowagi), aż do podejrzeń psychozy włącznie

(paranoja, mania prześladowcza, obsesje)

• zaburzenia fizyczne - nagły spadek lub przyrost

wagi (złe odżywianie, brak snu, przemęczenie),

zaniedbany wygląd


Jak sekty werbują?

Sekty werbują pod pretekstem:

• kursów językowych, kursów jogi lub technik

medytacyjnych,

• wyjazdów wakacyjnych,

• kursów szybkiego czytania i pisania,

• wykładów dotyczących ekologii, zdrowego

odżywiania, itp.

Sekty werbują podczas:

• młodzieżowych koncertów,

• dużych imprez plenerowych,

• wychodzenia z teatru, kina czy kościoła,

• masowych spotkań religijnych,

• chodzeniach po domach

Jak sekty werbują?

Sekty werbują mówiąc o:

• jedności między religiami i ekumenizmie,

• pokoju na świecie,

• „prawdziwym chrześcijańskiej”,

• możliwości odnalezienia właściwej drogi

życiowej,

• pomocy humanitarnej dla potrzebujących

Jak sekty werbują?

Sekty werbując oferują:

• darmowy poczęstunek (posiłki

wegetariańskie),

• kursy i szkolenia,

• pomoc materialną lub psychologiczną oraz

oparcie w grupie rówieśniczej,

• "nowy" sens życia, drogę do "zbawienia",

jedyną, wyłączną i negującą wszystkie inne,

Sekty werbując oferują:

• prostą i natychmiastową odpowiedź na

wszystkie możliwe pytania i zagadki istnienia,

• iluzję jedynej prawdy, idealnej wspólnoty,

• jedynie słuszną naukę nauczyciela, guru,

przewodnika

Jak się uchronić?

•Sekty są coraz skuteczniejsze w działaniu,

bo coraz lepiej wpisują się w luki w polskim

prawie, bo teoretycznie, nie łamią one prawa.

•Uważaj na obozach

•Sprawdzaj organizatora obozu

•Po pomoc najlepiej zwrócić się do ośrodka

pomocy

Dwanaście krótkich wskazówek

dla uwikłanych w zjawisko sekt.

1. W początkowej fazie uzależnienia od grupy

decydujące znaczenie dla rozwoju sprawy ma

szybkie i kompetentne działanie ze strony

rodziców i przyjaciół. W związku z tym należy

jak najszybciej skontaktować się z ośrodkiem

zajmującym się tą problematyką lub innymi

kompetentnymi osobami.

2. Ważne jest zebranie dokładnych informacji

o grupie, do której należy adept (doktryna,

nazwisko założyciela, historia grupy, cele

i zasady działania itp.) Ważne aby informacje nie

były czerpane z materiałów własnych grupy.

3. Przydatne jest prowadzenie dokładnego

dziennika wydarzeń związanych

z pozostawaniem adepta pod wpływem grupy

(terminy i miejsca spotkań, nazwiska i adresy

innych członków, etapy wtajemniczenia,

niepokojące objawy w zachowaniu itp.). Należy

robić to dyskretnie, tak, aby adept nie czuł

„policyjnego" nadzoru.

4. Nie należy ulegać działaniom, których celem

jest wymuszenie czegokolwiek na rodzinie

adepta. Zachowanie pozorów pozytywnego

nastawienie do grupy może narazić

na bezustanne nękanie i próby dalszych

wymuszeń.

5. Destrukcyjne grupy często żądają od swoich

członków znacznych sum pieniędzy lub innych

dóbr materialnych. W związku z tym koniecznie

należy zebrać informacje dotyczące prawno-

majątkowych skutków wstąpienia adepta do grupy.

Warto zabezpieczyć konto rodziny, testament itp.

Zamiast pieniędzy lepiej podarować przedmioty

o wartości emocjonalnej (album z fotografiami,

pamiątkową maskotkę, wykonany własnoręcznie

szalik itp.), wówczas utrzymujemy nić bliskiej

relacji z adeptem.

Tak emocjonalnie nacechowane rzeczy mogą też

być dla niego niejako pomostem do odnalezienia,

przypomnienia sobie swojej dawnej tożsamości

jeszcze sprzed wstąpienia do grupy. Nie należy

oddawać adeptowi żadnych oryginalnych

dokumentów, gdyż urzędy, mogą uwierzytelnić

kopię na podstawie oryginału.

6. Konieczne jest utrzymywanie kontaktu

z adeptem. Rodzice, a także w pewnym stopniu

przyjaciele mają do tego prawo. Rodzice mogą

zapewnić swoje dziecko, że bez względu na to co

się dzieje, zawsze będzie przez nich kochane.

Trzeba aby mówili jak bardzo zależy im na

utrzymaniu kontaktu, że nie chcą go stracić. Ważna

okazja do wzmocnienia kontaktu to np.: urodziny,

rodzinne rocznice itp.

W czasie spotkań należy mówić o wszystkim

co dobre i piękne w życiu zewnętrznym nie

związanym z działaniem grupy (życiowe plany,

wspólne zainteresowania, wspomnienia rodzinne,

itp.), należy wspominać przy adepcie i razem z nim

„stare dobre czasy" i przyjaciół.

7. Rozmawiając z adeptem należy pamiętać

o jasnym określeniu swojego stanowiska. Nie

można dopuścić do tego, by adept zaczął

występować wobec swoich bliskich w roli

„misjonarza". Osoba poddawana rekrutacji musi

spokojnie wyjaśnić, że nie zamierza zmieniać

religii i że nie zgadza się z tym, co robi i głosi

grupa do której należy adept. Nie może to

brzmieć jako oskarżenie lub szantaż, przy czym

trzeba wyrazić gotowość do dalszych rozmów.

8. Należy unikać pomocy osób niekompetentnych,

które posługując się nielegalnymi metodami

(np. uprowadzeniem) obiecują odzyskanie adepta

za wysokim wynagrodzeniem.

Lepiej współpracować z jednym z ośrodków

zajmujących się działalnością nowych ruchów

religijnych i sekt, z policją i z sądem. Jeżeli adept

jest niepełnoletni sprawa jest ułatwiona, gdyż

podlega on prawnie swoim rodzicom bądź

prawnym opiekunom.

9. Należy przyjąć jednoznacznie negatywną

postawę wobec grupy, najlepiej popartą

merytorycznymi argumentami. Należy unikać kłótni

i potępiania adepta, ale odrzucać doktrynę i

postępowanie grupy. Z miłością osoby, z

nienawiścią błędu. Życzliwa postawa wobec adepta

owocuje gdy adept zdecyduje się opuścić grupę,

wówczas będzie miał ułatwioną drogę powrotu do

przyjaciół i bliskich. Szansą dla niego jest to, że

więzy rodzinne okażą się silniejsze od tych jakie

wytworzyła grupa.

Należy, zatem unikać konfliktów mających na celu

wzbudzenie w nim poczucia winy za jego decyzję,

pamiętając o tym, że w jakimś stopniu jest on

poddany manipulacji, o której sam nie zdaje sobie

sprawy.

10. Można próbować odwiedzać adepta

w siedzibie grupy, ale trzeba uważać żeby nie

dać się „kupić" przez grupę zaproszeniami na ich

święta i inne imprezy organizowane na pokaz dla

rodziców i osób z zewnątrz. Tego rodzaju grupy

starają się, „oswoić" rodziców jako

potencjalnych sponsorów ich działalności.

11. Nie można obarczać się winą za to co się

stało z adeptem. Adept został zmanipulowany,

a poczucie winy u jego bliskich jest rujnujące

a nie konstruktywne i w niczym mu nie pomaga.

12. Nigdy nie można się poddać. Miłość,

wychowanie i wspomnienia nigdy nie zostaną

wymazane z pamięci członka grupy. Trzeba się

starać uczynić z nich płaszczyznę łączącą

w trudnych chwilach.

Jak działa sekta

Documents

Transcript of Jak działa sekta