Żonglowanie jako metoda

wspierania rozwoju dzieci i młodzieży

O popularności żonglowania może świadczyć fakt, że co roku na całym świecie odbywa się kilkadziesiąt

mniejszych lub większych festiwali żonglerskich, na których fani tej sztuki mogą razem uczyć się

i wymieniać doświadczenia. Co ciekawe, na festiwalach tych można spotkać całe rodziny, począwszy od malutkich dzieci, na dziadkach kończąc. Oznacza to, że żonglowanie przestało

być tylko i wyłącznie domeną cyrkowców czy też wąskiej elity artystycznej,

a zaczynają zajmować się nim osoby najróżniejszych profe sji. Żonglowanie staje się sposobem spędzania wolnego czasu, hobby, ciekawym zajęciem, któremu warto poświęcić czas.

W Polsce wciąż jedynym skojarzeniem z żonglowaniem są klowni, cyrk lub uliczni kuglarze.

Jest to zrozumiałe, ponieważ żonglerów możemy zobaczyć na razie tylko w tych miejscach.

Jednak powoli zaczynają powstawać niezależne grupy żonglerskie. Oprócz kilku profesjonalnych grup, zajmujących

się żonglowaniem i tańcem ognia, gdzie działają osoby dorosłe, żonglowanie rozwija się także przy szkołach

i młodzieżowych domach kultury.

Korzyści wynikające z żonglowania

Do połowy XX wieku, żonglowanie było traktowane wyłącznie jako umiejętność, która wymaga niespotykanych wręcz zdolności manualno - przestrzennych. Nie widziano w niej innych korzyści, nie kojarzono z rozwojem człowieka, a co dopiero z korzyściami dla rozwoju mózgu. Jednak żonglowanie znalazło swoje nowe miejsce w życiu społecznym oraz edukacji.

Dave Finnigan, żongler i były prezes International Juggling Association z USA, jest twórcą programu „Juggling for Success".

Celem programu jest promocja i nauka żonglowania, głównie w szkołach.Nauczyciele z różnych szkół, w których były wprowadzane programy

żonglowania, po pewnym czasie stwierdzali jego pozytywny wpływ na uczniów (np.: nauczycielka pierwszej klasy w szkole podstawowej

zaobserwowała, że odkąd dzieci nauczyły się żonglować, poprawiła się ich umiejętność czytania).

Bardzo szybko zauważono korelację między czytaniem a żonglowaniem. Dzieci, które miały kłopot z nauką żonglowania, miały także kłopot z czytaniem.

Czytanie bowiem opiera się na koordynacji wzrokowo-ruchowej. Gdy poprawi się koordynacja, czytanie poprawia się automatycznie.

Poza poprawą czytania, nauczyciele zaobserwowali także znaczny wzrost koncentracji u dzieci po sesji żonglowania.

Jak stwierdza Finnigan:

„ucząc się śledzić lot obiektów naszymi oczami, wzmacniamy naszą umiejętność czytania.

Matematyczne i naukowe umiejętności również mogą się rozwijać,

gdy uczymy się układać obiekty w logicznym porządku,

a przy tym rozwijamy umiejętności wymagające złożonych, następujących po sobie czynności.

Zwiększa się również poczucie własnej wartości dzieci, gdyż uczą się one czegoś nowego,

nieznanego i osiągają to - potem mogą uczyć również swoich rówieśników, rodziców i rodzinę"

(Delisio, 2002).

Wiele szkół w Stanach Zjednoczonych, w tym Nowlin

Elementary School in Blue Springs, Missouri wprowadziło

przerwy na żonglowanie. Po takiej przerwie uczniowie byli

wypoczęci, a dyrektor szkoły zauważył, że kłopoty z dyscypliną

w szkole po prostu zniknęły!

Żonglowanie zalecane jest przez psychologów i pedagogów przy takich trudnościach dziecięcych, jak dysleksja

czy nadpobudliwość dziecięca. Badania psychologiczne pokazują, że istnieje bezpośredni związek

pomiędzy koordynacją wzrokowo-ruchową a umiejętnością czytania, pisania i rozumienia.

Ciekawe eksperymenty dotyczące wpływu żonglowania na efektywność nauki przeprowadzono w USA i Wielkiej

Brytanii. Do badań wybrano uczniów dwóch klas. Charakteryzowali

się oni podobnymi wynikami w nauce. Uczniów jednej z klas uczono żonglować i polecono im codzienne ćwiczenie tej umiejętności. Druga klasa stanowiła grupę kontrolną. Po

kilku miesiącach okazało się, że klasa żonglująca radzi sobie z nauką o wiele lepiej, ich wyniki w nauce poprawiły się

od 50% do nawet 400%.

Ciekawe odkrycia przynoszą inne badania - czynności fizyczne, wymagające aktywności mięśni, a szczególnie ruchy

skoordynowane (takim jest m.in. żonglowanie) stymulują wytwarzanie neurotrofin - to naturalne substancje, które stymulują wzrost komórek nerwowych i wzrost liczby

połączeń neuronalnych w mózgu.

Co wspólnego z tymi informacjami ma sztuka żonglowania? Żonglowanie to ruchy naprzemienne rąk, które równomiernie

uaktywniają obie półkule. Ćwiczenia te w jednakowym stopniu angażują obie strony ciała. Kiedy mózg jest aktywowany

w równomierny sposób, w pełni rozwija się spoidło wielkie mózgu, które dyryguje procesami pomiędzy obu półkulami.

Żonglowanie* jest efektywną metodą rozwoju koordynacji wzrokowo-ruchowej, poczucia rytmu, refleksu, zdolności utrzymania równowagi i właściwej postawy ciała;* poszerza pole widzenia;* stymuluje wyobraźnię, ciekawość;* uczy rozwiązywania problemów;* pokazuje ogólny model uczenia się nowych rzeczy;* rozwija koncentrację;* pomaga uczącym się rozwinąć umiejętność cierpliwości i wytrwałości;

* ćwiczy oburęczność;

* wzmacnia motorykę ciała;

* stanowi doskonałą metodę rozruszania całego ciała, pobudzenia serca i naczyń krwionośnych;

* poprawia funkcjonowanie naszego mózgu;

* żonglowanie poprawia najbardziej umiejętności, które opierają się na koordynacji oko-ręka, jak np.: pisanie, rysowanie, szybkie czytanie czy typowe umiejętności manualne (konstruowanie, wycinanie, przybijanie itd.).

PODSUMOWANIE:

1. Żonglowanie poprawia funkcjonowanie Twojego mózgu.2. Żonglowanie stymuluje korę wzrokową, a jeśli uczysz się w 80% poprzez wzrok, oznacza to, że żonglowanie poprawia Twoje zdolności uczenia się.3. Żonglowanie podniesie energię podczas przerwy.4. Żonglowanie poprawia najbardziej umiejętności, które opierają się na koordynacji oko-ręka, jak np.: pisanie, rysowanie, szybkie czytanie czy typowe umiejętności manualne (konstruowanie, wycinanie, przybijanie itd.)

Opracowała:Hanna Iwaszkiewicz

Dziękuję

Wykorzystano materiały:Dennison P.E., Gimnastyka Mózgu, Międzynarodowy Instytut Neurokinezjologii Rozwoju Ruchowego i Integracji odruchów, Warsza wa 2003Hannaford C., Zmyślne ruchy, które doskonalą, umysł. Podstawy kinezjologii edukacyjnej, Warszawa, 1998Laszkowska A.,Kinezjologiaedukacyjna, www.spl.gostyn.pl/publikacja_7.htm Bucka M., Kinezjologia edukacyjna -jako dobra i łatwa metoda pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym, http:/www/profesor.pl/mat/ n / 1_bucka_040616_ 1 .php?id_m= / http://szybkanauka.pro/zonglowanie-zmienia-mozg/