Załącznik 2

Autoreferat

przedstawiający opis dorobku i osiągnięć naukowych

w języku polskim

1. Imię i nazwisko

2. Posiadane dyplomy, stopnie naukowe – z podaniem nazwy, miejsca i roku ich uzyskania oraz

tytułu rozprawy doktorskiej

3. Informacje o dotychczasowym zatrudnieniu w jednostkach naukowych/ artystycznych

4. Wskazanie osiągnięcia wynikającego z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach

naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. 2016 r. poz. 882

ze zm. w Dz. U. z 2016 r. poz. 1311.)

a. tytuł osiągnięcia naukowego

b. autor/autorzy, tytuł/tytuły publikacji, rok wydania, nazwa wydawnictwa, recenzenci

wydawniczy

c. omówienie celu naukowego ww. pracy i osiągniętych wyników wraz z omówieniem ich

ewentualnego wykorzystania

5. Omówienie pozostałych osiągnięć naukowo–badawczych

6. Podsumowanie dorobku naukowo-badawczego, dydaktycznego i organizacyjnego

2

1. Imię i nazwisko: Małgorzata Gajos-Gržetić

2. Posiadane dyplomy, stopnie naukowe – z podaniem nazwy, miejsca i roku ich uzyskania

oraz tytułu rozprawy doktorskiej

1999 doktor nauk humanistycznych w zakresie bibliologii,

stopień uzyskany na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego na

podstawie dysertacji Opis patentowy jako źródło informacji, napisanej pod

kierunkiem prof. dr hab. Andrzeja Szewca

1990 magister informacji naukowo-technicznej,

stopień uzyskany na Wydziale Techniki Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach na

podstawie pracy magisterskiej Organizacja i funkcjonowanie Urzędu Patentowego

w Szwajcarii, napisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Andrzeja Szewca

3. Informacje o dotychczasowym zatrudnieniu w jednostkach naukowych

1.10.2011–nadal starszy wykładowca, Uniwersytet Śląski w Katowicach, Wydział

Informatyki i Nauki o Materiałach, Instytut Informatyki, Zakład

Komputerowych Systemów Biomedycznych

10.04.2014–30.09.2014 specjalista naukowo-techniczny, Uniwersytet Śląski

w Katowicach

1.10.1999–30.09.2011 adiunkt, Uniwersytet Śląski w Katowicach, Wydział Techniki (od

2003 r. Wydział Informatyki i Nauki o Materiałach), Instytut

Informatyki, Zakład Komputeryzacji Zarządzania

24.02.2006–18.02.2007 Górnośląska Wyższa Szkoła Pedagogiczna imienia Kardynała

Augusta Hlonda w Mysłowicach, pracownik dydaktyczno-

naukowy

1.10.2003–18.02.2004 Śląska Wyższa Szkoła Informatyki w Katowicach, pracownik

dydaktyczny

1.10.1990–30.09.1999 asystent, Uniwersytet Śląski w Katowicach, Wydział Techniki,

Instytut Informacji Naukowo-Technicznej (od 1994 r. Instytut

Informatyki Stosowanej, od 1997 r. Instytut Informatyki), Zakład

Organizacji Informacji (później Zakład Komputeryzacji

Zarządzania)

3

4. Wskazanie osiągnięcia wynikającego z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r.

o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki

(Dz. U. 2016 r. poz. 882 ze zm. w Dz. U. z 2016 r. poz. 1311.)

a. tytuł osiągnięcia naukowego

Reprezentacja nauki o geoinformacji w wybranych językach informacyjno-wyszukiwawczych

b. autor, tytuł publikacji, rok wydania, nazwa wydawnictwa, recenzenci wydawniczy

Małgorzata Gajos-Gržetić, Reprezentacja nauki o geoinformacji w wybranych językach

informacyjno-wyszukiwawczych, 2017, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego,

dr hab. prof. UAM Mirosław Górny

c. omówienie celu naukowego ww. pracy i osiągniętych wyników wraz z omówieniem ich

ewentualnego wykorzystania

Problematyką dotyczącą geoinformacji (nazywanej też m.in. informacją przestrzenną,

informacją geograficzną), systemów geoinformacyjnych, reprezentacją nauki o geoinformacji

w systemie organizacji informacji i wiedzy zainteresowałam się dwadzieścia lat temu.

Przygotowywałam wówczas rozprawę doktorską z zakresu informacji patentowej, jednak

praca w Zakładzie Komputeryzacji Zarządzania, którego problematyka badawcza dotyczyła

informacji przestrzennej w zarządzaniu, zapoczątkowała badania w zakresie nowego pola

badawczego. Dziedzina wiedzy związana z geoinformacją (nazywana nauką o geoinformacji),

zapoczątkowana na świecie w latach 60., a w Polsce w latach 90. XX w., rozwija się

w ostatnich latach bardzo dynamicznie i wyróżnia się na zasadach podobnych, jak wcześniej

wyodrębnione dziedziny wiedzy związane z informacją chemiczną, informacją medyczną,

informacją normalizacyjną czy informacją patentową.

Nauka o geoinformacji zajmuje się problemami pozyskiwania, gromadzenia,

przechowywania, analizy, interpretacji, przetwarzania, upowszechniania, przesyłania,

praktycznego stosowania i wykorzystywania geoinformacji, czyli informacji uzyskiwanej

w drodze interpretacji danych przestrzennych dotyczących obiektów przestrzennych

powiązanych z powierzchnią Ziemi. Powierzchnia Ziemi oraz środowisko naturalne podlegają

nieustannym przeobrażeniom powodowanym przez siły przyrody oraz działalność człowieka.

Zachodzące zjawiska wymagają monitorowania i wymuszają kompleksowe planowanie

przestrzenne oraz racjonalne zarządzanie i gospodarowanie terenami. Do realizacji m.in.

wymienionych zadań niezbędna jest aktualna geoinformacja.

Poszukując odpowiedzi na pytanie – subdyscypliną jakiej dyscypliny jest nauka

o geoinformacji – w literaturze zasugerowano m.in., że powinna być ona zdefiniowana jako

część informatologii. Nauka o geoinformacji, która ma charakter interdyscyplinarny, stanowi

4

coraz bardziej jednolity zespół problemów, rozpatrywanych ze stanowiska różnych dyscyplin

naukowych i dziedzin wiedzy (m.in. informatyki, geografii, geologii, geodezji i kartografii),

ciągle jednak pozostaje poza obszarem szerszych badań informatologii.

Szybki rozwój techniki komputerowej ukierunkowanej na gromadzenie,

przetwarzanie i rozpowszechnianie geoinformacji wiąże się z szybkim przyrostem

terminologii, powstawaniem nowych terminów oraz wielością i wieloznacznością

stosowanych terminów. Różnorodność terminologiczna jest również wynikiem

interdyscyplinarności geoinformacji, jej systemów, mających zastosowanie w wielu

dyscyplinach naukowych i dziedzinach wiedzy, oraz związków nauki o geoinformacji z innymi

dyscyplinami naukowymi i dziedzinami wiedzy. Brak systematycznej analizy języka

dokumentów dziedziny wiedzy i zbyt rzadko prowadzona aktualizacja słownictwa powoduje

trudności w reprezentacji aktualnego stanu wiedzy.

Dostrzeżone w trakcie prowadzonych badań w zakresie geoinformacji i systemów

geoinformacyjnych trudności w reprezentacji aktualnego stanu wiedzy nauki

o geoinformacji, wskazane przeze mnie m.in. w artykułach Geoinformacja w katalogach

przedmiotowych (2006) i Geoinformacja w katalogach bibliotek akademickich (2006), zbiegły

się z opracowaniem w 2006 roku pierwszej edycji dokumentu przedstawiającego zasób

wiedzy w zakresie nauki i technologii geoinformacyjnej, opublikowanego na świecie przez

Stowarzyszenie Amerykańskich Geografów, a w Polsce przez Jerzego Gaździckiego. Stało się

to przesłanką do sprecyzowania celu rozprawy habilitacyjnej.

Celem rozprawy była propozycja aktualizacji słownictwa reprezentującego naukę

o geoinformacji w wybranych językach informacyjno-wyszukiwawczych za pomocą autorskiej

metody aktualizacji słowników.

W zaproponowanej metodzie m.in. wykorzystano do analiz dokument, który

w rozprawie nazwano Zasobem wiedzy w zakresie nauki o geoinformacji. Istotnym

w wyborze Zasobu jako materiału badawczego było, iż podstawę opracowanego przez

specjalistów dokumentu stanowiła obszerna literatura przedmiotu (przedstawiona w formie

bibliografii po każdym obszarze tematycznym zasobu).

Problematyka aktualizacji jednostek leksykalnych słowników języków informacyjno-

wyszukiwawczych w zakresie nauki o geoinformacji lokuje się w szerszym kontekście

aktualizacji słowników języków informacyjno-wyszukiwawczych, natomiast aktualizacja

słowników języków informacyjno-wyszukiwawczych w kontekście organizacji informacji

i wiedzy za pomocą języków informacyjno-wyszukiwawczych. Aktualizacja słownictwa,

odpowiednio do rozwoju dziedziny wiedzy i działalności praktycznej, jest jednym

z ważniejszych problemów teorii i praktyki języków informacyjno-wyszukiwawczych.

Badaniami objęto wybrane języki trzech typów języków: 1) języków haseł

przedmiotowych – język haseł przedmiotowych KABA (JHP KABA); 2) języków

deskryptorowych – tezaurus GEMET; 3) języków słów kluczowych – język z systemu SYNABA.

Wybrano różne typy języków informacyjno-wyszukiwawczych aby sprawdzić czy jest możliwe

zaproponowanie słownictwa do aktualizacji słowników poszczególnych typów języków

informacyjno-wyszukiwawczych i czy słownictwo to łącznie mogłoby równocześnie stanowić

5

zawartość wielofunkcyjnego słownika. Z języków haseł przedmiotowych wybrano JHP KABA,

ponieważ jest przeznaczony głównie do opracowywania zbiorów specjalistycznych, a takim

jest zbiór dokumentów z zakresu nauki o geoinformacji. Ponadto jest kompatybilny

z francuskojęzycznym językiem haseł przedmiotowych RAMEAU (tworzonym przez Bibliotekę

Narodową Francji) i anglojęzycznym językiem haseł przedmiotowych LCSH (tworzonym przez

Bibliotekę Kongresu w Waszyngtonie). Z języków deskryptorowych wybrano tezaurus

GEMET, ponieważ jest przykładem tezaurusa zawierającego terminy z zakresu nauki

o geoinformacji. Z języków słów kluczowych wybrano język z systemu SYNABA, gdyż system

ten zawiera słownictwo o pracach naukowo-badawczych, w tym również z zakresu nauki

o geoinformacji.

W piśmiennictwie polskim z zakresu informatologii brak jest opracowania

przedstawiającego reprezentację dziedziny wiedzy dotyczącej geoinformacji. W pracy

zaprezentowano wyniki analizy, przeprowadzonej w celu zobrazowania istniejącego stanu

reprezentacji nauki o geoinformacji w wybranych językach informacyjno-wyszukiwawczych.

Na podstawie analizy literatury i dokumentacji geoinformacyjnej przedstawiono również

terminologiczne i pojęciowe problemy nauki o geoinformacji, związane z wielością

i wieloznacznością terminów określających nazwy kategorii: danych, informacji, systemów

informacyjnych oraz nazwy dziedziny wiedzy. W celu oceny stanu reprezentacji dokonano

porównania terminów występujących w istniejącej reprezentacji z wyrażeniami z Zasobu

wiedzy w zakresie nauki o geoinformacji, a także z terminami dotyczącymi nazw kategorii:

danych, informacji, systemów informacyjnych oraz nazw dziedziny wiedzy. Analiza

porównawcza słownictwa wykazała, że istniejąca reprezentacja dziedziny wiedzy

w wybranych do badań językach informacyjno wyszukiwawczych nie jest wystarczająca

w odniesieniu do zasobu wiedzy.

W rozprawie propozycję aktualizacji słowników języków informacyjno-

wyszukiwawczych w zakresie nauki o geoinformacji zrealizowano w trzech etapach:

1) analiza terminologii dziedziny wiedzy w zakresie występujących w literaturze nazw

kategorii danych, nazw kategorii informacji, nazw kategorii systemów informacyjnych i nazw

dziedziny wiedzy; 2) analiza dokumentu obrazującego zasób wiedzy dziedziny wiedzy

i czasopiśmiennictwa z zakresu dziedziny wiedzy, według zaproponowanej autorskiej metody

aktualizacji słowników, która precyzując jest autorską metodą gromadzenia słownictwa,

celem aktualizacji słowników języków informacyjno-wyszukiwawczych; 3) analiza związków

interdyscyplinarnych dziedziny wiedzy, która pozwala przedstawić relacje między

jednostkami leksykalnymi w polach semantycznych, a tym samym pokazuje specjalistom

z innych dyscyplin naukowych, że wiedza z zakresu nauki o geoinformacji może znaleźć

zastosowanie również w ich badaniach (dlatego w rozprawie przeprowadzono analizę

bibliometryczną czasopiśmiennictwa geoinformacyjnego w aspekcie związków

interdyscyplinarnych nauki o geoinformacji).

Zaproponowana w pracy autorska metoda aktualizacji, ilustrująca przepływ

terminologii od nauki do słowników języków informacyjno-wyszukiwawczych, polega na:

wyborze wyrażeń z dokumentu obrazującego zasób wiedzy dziedziny wiedzy; weryfikacji

6

wybranych wyrażeń za pomocą artykułów w czasopismach z zakresu dziedziny wiedzy;

przeprowadzeniu kategoryzacji, polegającej na przypisaniu artykułów do wyodrębnionych

wyrażeń; bibliometrycznej analizie, której wyniki umożliwiają przedstawienie propozycji

słownictwa w celu aktualizacji słowników; porównaniu proponowanego słownictwa

z istniejącą reprezentacją dziedziny wiedzy w językach informacyjno-wyszukiwawczych;

przedstawieniu ostatecznego wykazu proponowanych do aktualizacji słowników jednostek

leksykalnych, opracowanych zgodnie z zasadami gramatycznymi i zasadami tworzenia leksyki

danego języka informacyjno-wyszukiwawczego.

Pracownicy ośrodków zajmujących się wybranymi w rozprawie do badań językami

informacyjno-wyszukiwawczymi podkreślali w wywiadach – odnośnie do aktualizacji

słownictwa słowników języków informacyjno-wyszukiwawczych – że jest to bardzo ważny

problem i istnieje potrzeba zastosowania efektywnych metod aktualizacji. Propozycje

terminów do aktualizacji są najczęściej wskazywane przez użytkowników, fachowców z danej

dziedziny, bibliotekarzy katalogujących dokumenty, administratorów odpowiedzialnych za

weryfikację zasobu słownictwa z terminami pojawiającymi się w aktualnie obowiązujących

źródłach. Do aktualizacji słowników języków informacyjno-wyszukiwawczych stosuje się na

ogół te same metody, których używa się do gromadzenia słownictwa w budowie słowników.

W literaturze przedmiotu wymienia się najczęściej trzy metody (technik) gromadzenia leksyki

na potrzeby systemów leksykalnych języków informacyjno-wyszukiwawczych: metodę

indukcyjną, metodę dedukcyjną, metodę mieszaną (indukcyjno-dedukcyjną lub dedukcyjno-

indukcyjną). W pracy dokonano oceny zaproponowanej metody poprzez porównanie

z trzema metodami gromadzenia leksyki, przyjmując jako parametry porównania: źródło

leksyki i techniki gromadzenia leksyki. W autorskiej metodzie zakłada się istnienie

dokumentu prezentującego zasób wiedzy rozpatrywanej dziedziny wiedzy lub dyscypliny

naukowej, opracowanego przez specjalistów na podstawie przedmiotowego piśmiennictwa.

Weryfikacja wybranego z zasobu wiedzy słownictwa poprzez sprawdzenie czy występuje

w czasopiśmiennictwie, potwierdza aktualność tworzonego zasobu leksykalnego. Zadaniem

indeksatora nie jest wyszukiwanie wyrażeń, tylko sprawdzenie, czy wyrażenia wybrane

z zasobu wiedzy, przygotowanego przez specjalistów, charakteryzują treść dokumentu

w piśmiennictwie. Zatem autorska metoda stawia niższe wymagania merytoryczne osobie

aktualizującej słownictwo. W porównaniu z innymi metodami gromadzenia słownictwa jest

mniej czasochłonna i zapewnia wyższą kompletność zbioru słownictwa.

Poza metodą autorską, aby osiągnąć cel pracy – przyjmując założenie, że nauka

o geoinformacji posługuje się metodami, które są stosowane w bibliologii i informatologii –

wykorzystano następujące metody badawcze: metodę analizy i krytyki piśmiennictwa,

metodę porównawczą, metodę bibliometryczną, metodę analizy i systematyzacji

zgromadzonej terminologii, metodę wywiadu. Metoda analizy i krytyki piśmiennictwa została

zastosowana w realizacji zadania związanego z analizą jakościową występującej w literaturze

terminologii dziedziny wiedzy (terminologii geoinformacyjnej), analizą dokumentu

określającego zasób wiedzy dziedziny wiedzy (Zasób wiedzy w zakresie nauki

o geoinformacji) oraz analizą czasopiśmiennictwa dziedziny wiedzy (czasopiśmiennictwa

7

geoinformacyjnego). Metoda porównawcza służyła do realizacji zadania polegającego na:

porównaniu słownictwa obrazującego stan reprezentacji dziedziny wiedzy w słownikach

języków informacyjno-wyszukiwawczych z wyrażeniami zasobu wiedzy, porównaniu wyrażeń

zasobu wiedzy z wyrażeniami z artykułów w czasopismach, porównaniu jednostek

leksykalnych występujących w słownikach istniejących języków informacyjno-

wyszukiwawczych z jednostkami leksykalnymi zaproponowanymi do słowników po

przeprowadzeniu badań. Metodę bibliometryczną wykorzystano do realizacji zadania

związanego z analizą ilościową występowania w czasopiśmiennictwie wyrażeń wybranych

z dokumentu zasób wiedzy oraz do realizacji zadania związanego z analizą związków

interdyscyplinarnych dziedziny wiedzy. Metodę analizy i systematyzacji zgromadzonej

terminologii zastosowano do opracowania zaproponowanej leksyki do aktualizacji

słowników. Metodę wywiadu użyto do analizy metod (technik) aktualizacji słowników

stosowanych w ośrodkach zajmujących się wybranymi do badań językami informacyjno-

wyszukiwawczymi.

Autorska metoda aktualizacji słowników języków informacyjno-wyszukiwawczych

w zakresie nauki o geoinformacji okazała się efektywna i wypełnia lukę w zapotrzebowaniu

na efektywne metody aktualizacji słownictwa. Jako ilustrację metody przedstawiono

propozycję wykazu słownictwa do włączenia do słownika JHP KABA i do tezaurusa GEMET,

oraz propozycję utworzenia nowych i modyfikacji istniejących artykułów słownikowych.

Opracowano również propozycję słownika języka kontrolowanych słów kluczowych,

odpowiadając pozytywnie na zadawane w literaturze pytanie o możliwość budowy

wielofunkcyjnego słownika.

Zaproponowana metoda, osadzona w teoretycznych ramach nauki o geoinformacji,

została opracowana do aktualizacji słownictwa różnych dyscyplin naukowych i dziedzin

wiedzy, bowiem obserwowany od wielu lat dynamiczny rozwój nauki przyczynia się do

powstawania wielu nowych terminów, które – po zaakceptowaniu przez środowisko

użytkowników posługującymi się nimi – zaczynają pojawiać się w publikacjach naukowych

i fachowych. Aby poprawić jakość opisów tych publikacji w katalogach i bibliograficznych

bazach danych, niezbędna jest efektywna metoda aktualizacji słownictwa języków

informacyjno-wyszukiwawczych stosowanych do ich indeksowania.

Autorska metoda może zostać zautomatyzowana i wykorzystana w systemach

informacyjno-wyszukiwawczych. Skomputeryzować można m.in. proces porównywania

wyrażeń z zasobu wiedzy z wyrażeniami w tekście artykułu i wykorzystać w tym celu już

opracowane i opisane w literaturze algorytmy tekstowe. Dla nauki o geoinformacji metoda

ta może być ponownie wykorzystana, ponieważ opracowana została druga edycja

dokumentu przedstawiającego zasób wiedzy w zakresie nauki i technologii geoinformacyjnej

(2016). Druga edycja została opracowywana w postaci systemu komputerowego, który

w łatwy sposób może być przetwarzany za pomocą nowoczesnych technik komputerowych.

Kolejna aktualizacja będzie zatem mogła przebiegać znacznie szybciej.

Przedstawiona w rozprawie analiza stanu reprezentacji dziedziny wiedzy i propozycja

aktualizacji słownictwa za pomocą autorskiej metody prezentuje całościowo proces

8

zobrazowania reprezentacji dziedziny wiedzy. Jeżeli komunikacja w nauce ma być efektywna,

to niezbędna jest również unifikacja terminologii w skali międzynarodowej. Opracowana

w rozprawie propozycja aktualizacji słowników wybranych języków informacyjno-

wyszukiwawczych przyniesie wymierne rezultaty, jeśli zostanie zaakceptowana i wdrożona

przez odpowiadające za aktualizację słownictwa poszczególnych języków informacyjno-

wyszukiwawczych ośrodki, na przykład w przypadku JHP KABA – Ośrodek KABA,

funkcjonujący w ramach Centrum NUKAT, a kolejno Centre national RAMEAU, natomiast

w przypadku tezaurusa GEMET – Environmental Information Centre, UNEP/GRID Warsaw.

Nauka o geoinformacji nie była dotychczas przedmiotem szerszych rozważań

informatologii. Jednak przyjmując jedno z prezentowanych w literaturze stanowisk, że nauka

o geoinformacji powinna stanowić przedmiot informatologii, podjęte w rozprawie badania

dotyczące nauki o geoinformacji, w aspekcie jej reprezentacji i aktualizacji w słownikach

języków informacyjno-wyszukiwawczych, a zwłaszcza propozycji efektywnej metody

aktualizacji, wydają się uzasadnione i potrzebne z punktu widzenia informatologii. Istotnym

też jest, iż zaproponowana metoda, osadzona w teoretycznych ramach nauki

o geoinformacji, została opracowana do aktualizacji słownictwa różnych dyscyplin

naukowych i dziedzin wiedzy.

5. Omówienie pozostałych osiągnięć naukowo-badawczych

W zakresie mojego dorobku naukowo-badawczego wyróżnić można trzy obszary

zainteresowań, dotyczące dwóch kategorii informacji: geoinformacji (informacji

przestrzennej) i informacji patentowej oraz bezpieczeństwa informacji. Chronologicznie rzecz

ujmując, informacja patentowa stanowiła przedmiot badań od początku mojej pracy

naukowo-badawczej (1990), a rezultatem była rozprawa doktorska (1999). Od 1997 roku

przedmiotem badań stała się również geoinformacja, a od 2003 roku bezpieczeństwo

informacji. Te trzy obszary do dziś przeplatają się w mojej aktywności naukowo-badawczej,

jednak w ostatnich latach dominującą była działalność w dziedzinie wiedzy geoinformacyjnej,

ze względu na przygotowywaną rozprawę habilitacyjną, wskazaną jako osiągnięcie naukowe.

Geoinformacja. Opublikowanie pracy habilitacyjnej Reprezentacja nauki

o geoinformacji w wybranych językach informacyjno-wyszukiwawczych (2017) poprzedzone

było: publikacjami, projektami oraz udziałem w konferencjach naukowych, które dotyczyły

problematyki geoinformacji. Opublikowałam trzy monografie – jedną samodzielną i dwie

wieloautorskie, rozdział w książce, pięćdziesiąt trzy artykuły, w tym osiem w czasopismach

indeksowanych w Web of Science. Problematyka prac dotyczyła następujących zakresów

tematycznych:

a) Analiza piśmiennictwa geoinformacyjnego. Opublikowałam siedemnaście

artykułów, których celem było określenie kierunków badań i rozwoju geoinformacji na

podstawie analizy piśmiennictwa. Analizy piśmiennictwa polskiego dokonano m.in.

w artykułach: Kierunki badań zastosowania technologii GIS w ochronie środowiska: analiza

9

polskiego czasopiśmiennictwa naukowego (2011), Kierunki rozwoju geoinformacji na

podstawie badań piśmiennictwa polskiego (2012) oraz Technologie geoinformatyczne

w administracji publicznej: analiza piśmiennictwa naukowego (2012). Międzynarodowe

czasopisma naukowe stanowiły materiał badawczy m.in. w artykułach: Geomatics in forestry:

analysis of scientific journals (2010–2011) (2012), GIS Technology in Environmental

Protection: Research Directions Based on Literature Review (2012), GIS and 3D technology for

cultural heritage: scientific e-journals analysis (2013). Kierunki badań geoinformacji

analizowano również wykorzystując jako materiał badawczy repozytorium geoinformacyjne

pt. Geographic Information Systems Conference and Exhibition – Conference proceedings

(http://gis.us.edu.pl), będące publikacyjnym dorobkiem pokonferencyjnym

międzynarodowej współpracy w zakresie GIS realizowanej głównie między Polską

i Chorwacją od 1994 roku. Jako współredaktor tego repozytorium oraz współorganizator

międzynarodowych konferencji GIS opublikowałam we współautorstwie kilka artykułów

m.in.: Presentation of 20 years of Croatian-Polish GIS cooperation based on the website

www.gis.us.edu.pl (2013), Marine sciences in achievements of Croatian-Polish GIS

Cooperation (1994-2013) (2014), Environmental Studies – Achievements of Polish-Croatian

GIS Cooperation (1994–2013) (2014).

b) Spisy bibliograficzne. Dorobek publikacyjny wspomnianej międzynarodowej

konferencji GIS stanowił przedmiot opracowanej przeze mnie książki GIS Bibliography.

Polish-Croatian Cooperation 1994–2013 (2013), która w większości jest spisem

bibliograficznym składającym się 879 opisów bibliograficznych, uporządkowanych

w trzynastu kategoriach tematycznych, jak również dwóch artykułów zawierających spisy

bibliograficzne: Bibliography of GIS – Supplement 2006–2008 (2009), Bibliography of GIS –

Supplemant 2006–2010 (2011).

c) Geoinformacja w bibliotekach. W tym zakresie tematycznym opublikowałam

artykuł Geoinformacja w katalogach bibliotek akademickich (2006) oraz artykuł

Geoinformacja w katalogach przedmiotowych (2006), który zaprezentowałam na konferencji

pt. Opracowanie przedmiotowe dokumentów z zakresu nauk ścisłych: matematyczno-

przyrodniczych i technicznych. Język haseł przedmiotowych KABA: teoria, praktyka,

przyszłość. Ponadto byłam współautorem rozdziału w książce The concept of pan-Polish

geolibrary based upon the Alexandria Digital Library (2012), w którym przedstawiona została

koncepcja ogólnopolskiej geobiblioteki.

d) Geoinformacja w Internecie. W ośmiu artykułach: Regional Internet Service for

Spatial Information (2005), Freedom of Access to Geoinformation (2005), Geoinformacja w

Internecie (2007), Spatial information in Internet (2007), Internet as a source of information

on geomatics (2008), Rozwój usług geoinformacyjnych na przykładzie geoportalu (2008),

Aspects of innovation in geoinformation (2010), Innowacja geoinformacyjna (2011)

przedstawiłam aspekty geoinformacji w Internecie odnoszące się do: źródeł geoinformacji –

w tym serwisów geoinformacyjnych, dostępu do geoinformacji, wymiany geoinformacji,

rozwoju profesjonalnych usług geoinformacyjnych i innowacji geoinformacyjnych w nauce na

rzecz tworzenia społeczeństwa opartego na wiedzy.

10

e) Systemy geoinformacyjne (systemy informacji przestrzennej, systemy informacji

geograficznej – ang. geographic information system, w skrócie GIS). Opublikowałam

jedenaście artykułów przedstawiających aspekty zastosowania GIS w różnych dziedzinach

życia. Rolę systemów geoinformacyjnych w społeczeństwie wiedzy przedstawiłam w artykule

Systemy informacji przestrzennej w społeczeństwie wiedzy (2006) i na konferencji

pt. Kierunki i priorytety rozwoju informacji naukowej w kontekście budowania

społeczeństwa wiedzy (2005). Aspekt wykorzystania GIS jako systemów wspomagania decyzji

był przedmiotem artykułów opracowanych we współpracy z Profesorem Andrzejem

Szewcem – Spatial Information Systems Supporting the Decision Making Processes (2005)

i Wspomaganie procesów decyzyjnych przez systemy informacji przestrzennej (2005).

f) Źródła geoinformacji. Rodzaje i przykłady źródeł geoinformacji stanowiły jeden

z elementów dwóch wieloautorskich opracowań, których byłam współautorem –

Management of Real Estate Resources (2013) i Spatial Data in Wide Geospace (2014) oraz

trzech artykułów (2000, 2002, 2004), w których są charakteryzowane źródła geoinformacji

dla ochrony dziedzictwa kulturowego i naturalnego. W dwóch artykułach – European GIS

standards (2004) i ISO geographic information standards (2004) opisałam europejskie

i międzynarodowe normy dotyczące informacji przestrzennej jako źródło informacji.

g) Kształcenie w zakresie geoinformacji. Cztery artykuły z tego zakresu dotyczyły:

ośrodków kształcenia – Ośrodki kształcenia akademickiego w Polsce w dziedzinie

geoinformacji (2010), form kształcenia w Polsce i na świecie – Geoinformatics Education at

Universities in Poland (2005), Aspects of geoinformation education in Poland (2006), Forms

of geoinformation education (2008).

h) Potrzeby informacyjne użytkowników geoinformacji. Istotą artykułu Badanie

potrzeb i zachowań informacyjnych użytkowników geoinformacji (2010) była charakterystyka

zachowań informacyjnych użytkowników geoinformacji i analiza ich potrzeb, na podstawie

wyników przeprowadzonej ankiety. Pytania ankietowe dotyczyły m.in. potrzeb w zakresie

geoinformacji; częstotliwości i zakresu korzystania z geoinformacji; oceny oferty

szkoleniowej; dostępu do czasopism geoinformacyjnych; form i rodzajów wykorzystywanych

źródeł geoinformacji; celu wykorzystania, oceny jakości, przydatności i satysfakcji uzyskanej

geoinformacji; trudności w poszukiwaniu i barier w dostępie do geoinformacji. Ankieta

została skierowana m.in. do pracowników i użytkowników ośrodków dokumentacji

geodezyjnej i kartograficznej w Polsce oraz studentów wybranych uczelni kształcących

w zakresie geoinformacji.

i) Cyfryzacja geoinformacji. Współautorski artykuł Application of Digital Information

in Prevention and Reconstruction of Monuments, Architecture and Urbanization – Specific

Application of BIS Machine (2007) zaprezentowany na międzynarodowej konferencji pt. The

Future of Information Sciences: INFuture 2007 – Digital Information and Heritage dotyczył

problematyki cyfryzacji cennych produktów ludzkiego intelektu, m.in. dziedzictwa

kulturowego, przyrodniczego i naukowego.

j) Geoinformacja w systematyce nauk. W artykule Dziedzina geoinformacji

w systematyce nauk (2008) podjęłam próbę uporządkowania terminologii dotyczącej

11

dziedziny geoinformacji i określenia miejsca nauki dotyczącej geoinformacji w systematyce

nauk.

k) Geoinformacja a ochrona własności intelektualnej. Zagadnienia ochrony własności

intelektualnej w dziedzinie geoinformacji na płaszczyźnie ochrony autorskoprawnej, ochrony

baz danych oraz ochrony własności przemysłowej były przedmiotem moich rozważań

w artykule Aspekty ochrony własności intelektualnej w geomatyce (2005).

W zakresie prac naukowo-badawczych dotyczących geoinformacji i systemów

geoinformacyjnych współredagowałam m.in. dwie książki (prace zbiorowe): Geographical

Information Systems. Interdisciplinary Aspects (2003), obejmującą pięćdziesiąt sześć prac,

i Geoinformation Challenges (2008), obejmującą trzydzieści trzy prace. Byłam inicjatorem

publikacji i przygotowałam przedmowę do trzech zeszytów czasopism: czasopismo Annals of

Geomatics, 2008, nr 1 i 2, obejmujące dwadzieścia pięć artykułów; czasopismo Polish Journal

of Environmental Studies, 2012, nr 2, wydanie specjalne pt. GIS in Environmental Protection

and Management, obejmujące cztery artykuły; czasopismo Polish Journal of Environmental

Studies, 2014, nr 2, wydanie specjalne pt. GIS Applications for Environmental Protection and

Management, obejmujące sześć artykułów. Współorganizowałam trzy międzynarodowe

wystawy dotyczące GIS. Realizowałam piętnaście krajowych projektów badawczych, w tym:

siedem jako kierownik w ramach badań własnych, konkurs wydziałowy (Kierunki rozwoju

geoinformatyki na podstawie badań ilościowych piśmiennictwa – 2010, Badanie potrzeb

i zachowań informacyjnych użytkowników zakresie geoinformatyki – 2009, Infrastruktura

geoinformacyjna – 2007 i 2008, Elektroniczne źródła informacji przestrzennej – 2006, Źródła

informacji przestrzennej – 2005, Systemy Informacji Przestrzennej – 2004); trzy jako

kierownik (GIS in Environmental Protection and Management – 2011, Geoinformation

Challenges – 2008, Regional internet service for spatial information – 2005) i jeden

(Geographical Information Systems – Interdisciplinary Aspects. GIS SILESIA 2003) jako

wykonawca w ramach badań własnych, rezerwa Rektora; cztery (Koordynowanie gospodarki

przestrzennej w Polsce – 2004, Systemy informacji przestrzennej i zarządzanie kryzysowe –

2003, Systemy informacji przestrzennej – 2002, Analiza procesów informacyjnych

w administracji publicznej w aspekcie komputeryzacji tych procesów. Informacja

przestrzenna w zarządzaniu w aspekcie III Millennium – 1999) w ramach badań statutowych.

Ponadto w latach 2006–2012, jako współredaktor, uczestniczyłam w międzynarodowym

projekcie pt. Spread the Knowledge, w ramach Porozumienia o współpracy naukowo-

badawczej pomiędzy Uniwersytetem Śląskim w Katowicach a Chorwackim Stowarzyszeniem

Informatycznym GIS Forum, mającym na celu tworzenie repozytorium prac z zakresu

informatyki, geoinformatyki, prawa, ekologii, geodezji, kartografii, głównie młodych

pracowników nauki i studentów.

12

Informacja patentowa. Istotnym osiągnięciem naukowym w zakresie informacji

patentowej była rozprawa doktorska Opis patentowy jako źródło informacji (1998), która

w 2000 roku została opublikowana jako monografia w serii Prace Naukowe Uniwersytetu

Śląskiego w Katowicach. W monografii, w siedmiu rozdziałach (Pojęcie i ogólna

charakterystyka opisu patentowego, Geneza i rozwój opisów patentowych w Polsce, Część

bibliograficzna opisu patentowego, Zastrzeżenia patentowe, Część przedmiotowa opisu

patentowego, Rysunki w opisie patentowym, Zautomatyzowane bazy danych wykorzystujące

opisy patentowe jako systemowe źródło informacji), dokonano charakterystyki opisu

patentowego, podstawowego źródła informacji patentowej, należącego do dokumentacji

patentowej. Dwanaście artykułów dotyczących zagadnień informacji patentowej

opublikowałam przed doktoratem w następujących zakresach tematycznych: bazy

patentowe – Baza danych ESPACE-PRECES na dyskach optycznych (1996), Bazy francuskiego

Urzędu Patentowego (1997); organizacja i funkcjonowanie urzędu patentowego –

Szwajcarski Urząd Patentowy (1991); dokumentacja patentowa – Z dziejów opisu

patentowego w Polsce (1992), Część bibliograficzna opisu patentowego (1992), Historia

i budowa polskiego opisu patentowego (1994), Wykorzystanie opisów patentowych jako

źródła informacji technicznej (1994), Przepisy a praktyka (1994), Unifikacja opisu

patentowego (1998), Kody kreskowe na dokumentach patentowych (1998); systemy

informacji patentowej – Amerykański system patentowy (1992), Opis patentowy jako

dokument wejściowy w systemie komputerowego wspomagania pracy rzeczników

patentowych (1996). Przed doktoratem byłam wykonawcą grantu promotorskiego pt. Opis

patentowy jako źródło informacji (01.08.1998–31.07.1999). Odbyłam również staż badawczy

(14.05.1998–12.06.1998) w temacie badawczym pt. Patent specification as a source of

information, w The Intellectual Property Institute w Londynie, w ramach Tempus Phare

Individual Mobility Grant.

Po uzyskaniu stopnia doktora opublikowałam w zakresie informacji patentowej trzy

artykuły. Jeden dotyczył systemów informacji patentowej – Informatyka w informacji

patentowej (1999). Pozostałe dwa – Baza Espacenet jako źródło badań patentowych

w zakresie mykologii (2014), The therapeutic potential of truffle fungi: a patent survey

(2014), dotyczyły baz i badań patentowych i związane były z projektem Granty na Granty –

realizacja zadań mających na celu przygotowanie wniosku projektowego do programu

badawczego Unii Europejskiej pt. Innowacyjne bio-geo technologie od odkrycia do produkcji

wysokiej jakości produktów roślinnych na przykładzie trufli (31.10.201–25.02.2013), którego

byłam kierownikiem. Byłam współautorem trzech leksykonów (słowników): Leksykon

Własności Przemysłowej i Intelektualnej (2003), Leksykon własności przemysłowej

i intelektualnej, Wyd. II (2006) – w wersji elektronicznej, Słownik Innowacji (2014).

Realizowałam, jako kierownik, projekt pt. Dokumentacja techniczno-prawna w zakresie

ochrony własności przemysłowej (2000), w ramach badań własnych, konkurs wydziałowy.

13

Bezpieczeństwo informacji. Działalność publikacyjna i redakcyjna w zakresie

bezpieczeństwa informacji związana była z organizacją Studiów Podyplomowych: Ochrona

informacji niejawnych i administracja bezpieczeństwa informacji (PSOIN), których byłam

współorganizatorem i zastępcą kierownika od 2003 roku. Opublikowałam pięć artykułów

dotyczących kształcenia w zakresie bezpieczeństwa informacji: Doświadczenia Uniwersytetu

Śląskiego w zakresie kształcenia z ochrony informacji niejawnych (2005), Udział Uniwersytetu

Śląskiego w modelu szkolenia w zakresie ochrony informacji niejawnych (2009), Kształcenie

w zakresie ochrony informacji niejawnych w rozwoju nauk o bezpieczeństwie w Polsce na

przykładzie studiów podyplomowych na Uniwersytecie Śląskim (2012), Kształcenie w zakresie

ochrony informacji niejawnych na przykładzie studiów podyplomowych na Uniwersytecie

Śląskim w latach 2003–2012 (2012), Nauczanie e-learningowe na Studiach Podyplomowych:

Ochrona informacji niejawnych i administracja bezpieczeństwa informacji (2013).

Współredagowałam opracowania dla słuchaczy PSOIN, w tym w ramach projektu UPGOW

(Uniwersytet Partnerem Gospodarki Opartej na Wiedzy) realizowanego przez Uniwersytet

Śląski w Katowicach: Ochrona informacji niejawnych i administracja bezpieczeństwa

informacji (2009), Zarządzanie systemem jakości i bezpieczeństwa informacji w biznesie

i administracji. Opracowałam we współautorstwie spis bibliograficzny Biblioteka prac

Studiów Podyplomowych: Ochrona informacji niejawnych i administracja bezpieczeństwa

informacji. PSOIN 2004–2017, zawierającego 366 opisów bibliograficznych. Byłam

redaktorem lub współredaktorem czternastu książek, w tym jedenastu prac zbiorowych

w serii pt.: Ochrona informacji niejawnych, biznesowych (w latach 2005–2008) i Ochrona

informacji niejawnych, biznesowych i danych osobowych (w latach 2009–2015).

Uczestniczyłam i byłam współorganizatorem dziesięciu kongresów naukowych pt.: Ochrona

informacji niejawnych i biznesowych (w latach 2005–2008) i Ochrona informacji niejawnych,

biznesowych i danych osobowych (w latach 2009–2014). Z problematyką bezpieczeństwa

informacji związane jest też moje uczestnictwo w konferencji pt. Organizacja i recepcja treści

w środowisku cyfrowym (Katowice, 23.05.2017), na której wygłosiłam referat Semantyczne

aspekty cyberprzestrzeni i cyberprzestępczości.

Inne obszary zainteresowań. Oprócz opisanych trzech obszarów zainteresowań

byłam autorem lub współautorem, redaktorem lub współredaktorem prac, których

publikacja była związana z uczestnictwem w projektach badawczych, bądź realizacją

międzynarodowej współpracy naukowo-badawczej. Przykładami są:

a) Projekt ISS-EWATUS (Integrated Support System for Efficient Water Usage and

Resources Management – Zintegrowany system informatyczny wspomagania efektywnego

wykorzystywania wody i zarządzania jej źródłami), realizowany od 1.02.2014 do 31.01.2017,

w ramach 7. Programu Ramowego Unii Europejskiej, w którym uczestniczyłam jako

specjalista ds. rozpowszechniania rezultatów projektu oraz lider pakietu zadania WP8 Impact

assessment and dissemination (Ocena wpływu oraz rozpowszechnianie rezultatów projektu).

Rezultaty projektu upowszechniłam m.in.: w monografii Smart City (2015), której byłam

współautorem i redaktorem; w referacie Efektywne wykorzystanie wody w Smart City – na

14

przykładzie inicjatywy ICT4Water, zaprezentowanym na konferencji pt. Nauka. Administracja

i Biznes dla Smart City, Katowice, 21.10.2015; w referacie ICT Water Management in Smart

City, zaprezentowanym na XXII International Scientific Conference on Geographic

Information Systems, Perugia, 7–11.09.2015; na Śląskim Festiwalu Nauki, Katowice, 13–

15.10.2016; na VI Biennale Fotograficznym Uniwersytetu Śląskiego – Nauka Niemożliwe-

Możliwym, 10.2016–04.2017; poprzez wydarzenia popularyzowane na stronie projektu

(http://issewatus.eu), której byłam redaktorem.

b) Projekt Granty na Granty pt. Innowacyjne bio-geo technologie od odkrycia do

produkcji wysokiej jakości produktów roślinnych na przykładzie trufli, mający na celu

przygotowanie wniosku projektowego do programu badawczego Unii Europejskiej, podczas

realizacji którego opublikowałam m.in. artykuł Research on truffles: Scientific journals

analysis (2013).

c) Projekt Uniwersytet Partnerem Gospodarki Opartej na Wiedzy (UPGOW),

współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego,

2009–2014, w ramach którego opublikowałam m.in. rozdziały w książkach: Prawne i etyczne

aspekty e-biznesu (2009), [w:] IT w biznesie: Elektroniczny biznes; Prawne i etyczne aspekty

przetwarzania danych (2009), [w:] IT w biznesie: Eksploracja, analiza i wizualizacja danych;

Prawne aspekty przetwarzania danych (2009), [w:] IT w medycynie: Analityk danych

przyrodniczych; Prawne i etyczne aspekty w bioinformatyce (2009), [w:] IT w medycynie:

Bioinformatyka.

d) Badania własne dotyczące problematyki ochrony własności przemysłowej

i intelektualnej (po doktoracie). W ramach projektów: Nowe instytucje prawa własności

przemysłowej (2000, 2001, 2002), Zwalczanie nieuczciwej konkurencji w Polsce

i w wybranych krajach (2001), Ochrona wzorów przemysłowych i oznaczeń geograficznych

(2002) opublikowałam m.in. artykuły: Czyny nieuczciwej konkurencji, cz. 1–9 (2000, 2001),

Legal aspects of the use of data and computer programmes in GIS systems (2001),

Oznaczenia geograficzne i ich ochrona w prawie własności przemysłowej (2002), Wzory

przemysłowe i ich ochrona w prawie własności przemysłowej (2001, 2002), The Legal

Protection of Databases in European Union (2003). W zakresie problematyki dotyczącej

zwalczania nieuczciwej konkurencji (Repression of unfair competition) realizowałam staż

podoktorski w St. Peter’s College, Oxford, 1.07–31.07.2001, w ramach Oxford Colleges

Hospitality Scheme.

e) Porozumienie o współpracy naukowo-badawczej pomiędzy Wydziałem Informatyki

i Nauki o Materiałach Uniwersytetu Śląskiego a Instytutem Leśnictwa w Belgradzie

podpisane 19.06.2006, w zakresie: zastosowanie technologii GIS w ochronie zasobów

naturalnych, ochrona własności intelektualnej i przemysłowej, podstawy prawne polityki

leśnej, w tym ochrony lasów i gospodarki leśnej. W ramach współpracy uczestniczyłam m.in.

w projekcie pt. Integral protection of forest – scientific-technological platform (Integralna

ochrona lasu – platforma naukowo-technologiczna) (2007) oraz opublikowałam artykuły:

Keeping the forests’ information in long-term digital forms. Specific aspects of prevention

(2008) oraz Aspects of intellectual property protection in forestry (2006).

15

f) Współpraca naukowa z J.J. Strossmayer University of Osijek, Faculty of Economics,

w zakresie realizacji projektu pt. Corridor Vc as Euro-Regional Connection on the Traffic

Route Baltic Sea – Central Europe – Adriatic Sea (2004–2006) oraz redakcji naukowej

materiałów pokonferencyjnych pt. International Scientific Symposium Economy of Eastern

Croatia. W ramach tej współpracy opublikowałam we współautorstwie m.in. trzy artykuły

indeksowane w Web of Science: Ethics as a feature of economic development – fact or myth

(2013), The impact of the international standard ISO on the success of organization (2013),

Importance of Triple (Quadruple) Helix Concept for Regional Development – Case Study:

Faculty of Economics (2014) oraz artykuł Internet as a source of information about Vc

Corridor (2006).

Za działalność naukowo-badawczą otrzymałam: trzy nagrody Rektora Indywidualne III

stopnia (2001, 2007, 2010); nagrodę Rektora Zespołową I stopnia (2015); nagrodę

Chorwackiego Stowarzyszenia Informatycznego GIS Forum za udział w międzynarodowej

współpracy naukowo-badawczej w zakresie GIS, kartografii i projektach dotyczących ochrony

dziedzictwa kulturowego (2007); nagrodę Krajowego Stowarzyszenia Ochrony Informacji

Niejawnych za działalność publikacyjną w zakresie ochrony informacji niejawnych

i biznesowych (2007); nagrodę Instytutu Leśnictwa w Belgradzie za wkład w rozwój Nauki

o Leśnictwie i wieloletnią współpracę naukowo-badawczą (2012).

6. Podsumowanie dorobku naukowo-badawczego, dydaktycznego i organizacyjnego

Głównym celem autoreferatu było przedstawienie mojego dorobku naukowo-

badawczego. Oprócz głównego osiągnięcia naukowego – monografii Reprezentacja nauki

o geoinformacji w wybranych językach informacyjno-wyszukiwawczych opublikowałam dwie

monografie samodzielne i trzy wieloautorskie. Byłam współautorem trzech leksykonów,

autorem lub współautorem pięciu rozdziałów w książkach oraz stu artykułów, w tym

jedenastu przed doktoratem, jedenastu opublikowanych w czasopismach i materiałach

pokonferencyjnych indeksowanych w Web of Science oraz piętnastu opublikowanych na

liście B Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Byłam członkiem komitetów

redakcyjnych i rad naukowych czasopism naukowych i materiałów konferencji naukowych.

Redagowałam lub współredagowałam trzydzieści siedem opracowań zbiorowych.

Recenzowałam dwie monografie i trzydzieści dziewięć artykułów. Aktywnie uczestniczyłam

(poprzez wygłoszenie referatu, udział w dyskusji, organizację lub moderowanie sesji

naukowej) w siedemdziesięciu konferencjach naukowych: dwudziestu siedmiu

międzynarodowych i czterdziestu trzech krajowych. Współorganizowałam cztery wystawy

tematyczne. Brałam udział w pracach komitetów organizacyjnych lub komitetów naukowych

(komitetów programowych) czterdziestu dwóch konferencji krajowych i międzynarodowych.

Kierowałam i uczestniczyłam w realizacji dwudziestu dwóch krajowych projektów naukowo-

badawczych i dydaktycznych, w tym promotorskiego przed doktoratem, a czternaście

stanowiło badania własne w ramach konkursów Wydziału lub Rezerwy JM Rektora. Brałam

16

udział w badaniach statutowych zakładów, w których pracowałam. Uczestniczyłam w dwóch

międzynarodowych projektach naukowo-badawczych, w tym jednego realizowanego

w ramach 7 Programu Ramowego Unii Europejskiej. Odbyłam trzy staże zagraniczne (w tym

jeden przed doktoratem) i jeden staż krajowy. Byłam koordynatorem dwóch

międzynarodowych i dwóch krajowych porozumień o współpracy naukowo-badawczej

i brałam udział w realizacji zadań porozumień. Jestem członkiem sześciu krajowych i dwóch

międzynarodowych stowarzyszeń (towarzystw) naukowych. Współredaguję repozytorium

Geographic Information Systems Conference and Exhibition – Conference proceedings, stronę

www Stowarzyszenia SILGIS i projektu Unii Europejskiej ISS-EWATUS.

Aktywnie uczestniczyłam we wdrażaniu Krajowych Ram Kwalifikacji oraz w pracach

Kierunkowego Zespołu Zapewnienia Jakości Kształcenia. Od 2003 roku jestem zastępcą

kierownika Studiów Podyplomowych: Ochrona informacji niejawnych i administracja

bezpieczeństwa informacji, dla których współtworzę również platformę e-learningową.

Byłam opiekunem roku, opiekunem praktyk studenckich, opiekunem studentów

zagranicznych realizujących zajęcia w ramach stypendiów. Recenzowałam liczne prace

dyplomowe: licencjackie, inżynierskie, magisterskie. Dla prowadzonych wykładów i ćwiczeń

przygotowałam kursy e-learningowe. Kilka modułów realizuję w języku angielskim.

Byłam członkiem Rady Wydziału i komisji rekrutacyjnych. Jestem wydziałowym

pełnomocnikiem do spraw osób niepełnosprawnych dla kierunków Informatyka oraz

Inżynieria Biomedyczna.

Otrzymałam siedem nagród za działalność naukowo-badawczą i sześć nagród za

działalność dydaktyczną.

Szczegółowy wykaz osiągnięć naukowo-badawczych, a także dydaktycznych,

organizacyjnych, w zakresie współpracy naukowej i popularyzacji nauki zaprezentowałam

w Załączniku 4.